Δροσος Γεωργιος

Ο νυχτερινός ουρανός του Ιανουαρίου. Οι θέσεις των πλανητών: Ερμής: Χαμηλά ανατολικά στο λυκαυγές στην αρχή του μήνα με φαινόμενο μέγεθος -0,4 Αφροδίτη: Σε μέγιστη ανατολική αποχή 47ο (βραδυνός ουρανός) στις 10/1 (φαινόμενο μέγεθος -4,5, φαινόμενη διάμετρος 25′ ‘, φωτισμός δίσκου 50%, στις 12/1) Άρης: Ορατός όλη τη νύχτα, σε αντίθεση στις 16/1 (Δίδυμοι, φαινόμενο μέγεθος -1,4, φαινόμενη διάμετρος 15′ ‘) Δίας: Στον απογευματινό ουρανό, μεσουρανεί 21:30 στο μέσο του μήνα (Ταύρος, φαινόμενο μέγεθος -2,6, φαινόμενη διάμετρος 45′ ‘) Κρόνος: Στον απογευματινό ουρανό, δύει 21:35 στο μέσο του μήνα (Υδροχόος, φαινόμενο μέγεθος 1,1, φαινόμενη διάμετρος 16′ ‘, κλίση δακτυλίων 4ο) Πιο συγκεκριμένα στον νυχτερινό ουρανό του Ιανουαρίου: 3/1: Η Σελήνη σε απόσταση 1,5ο από την Αφροδίτη. 3-4/1 Μέγιστο βροχής διαττόντων «Τετραντίδες» (Quadranyids) (ενεργές 28/12-12/1, μέγιστος ρυθμός υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 110 μετέωρα/ώρα) 10/1: Η Σελήνη δίπλα στις Πλειάδες χαμηλά στο δυτικό ορίζοντα (πρωί, δύση Σελήνης 11 ημερών 04:31) 14/1: Πανσέληνος. Η Σελήνη σε απόσταση 0,5ο από τον Άρη 18/1: Αφροδίτη και Κρόνος σε απόσταση 2,2ο (βραδυνός δυτικός ουρανός). πηγή: αστρονομικό ημερολόγιο 2025, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης – earthsky.org

Από τα αδρόνια στα βαρυτόνια διαμέσου των χορδών. Οι πρώτες κβαντικές θεωρίες χορδών αναπτύχθηκαν γύρω στο 1970, πριν από την ανακάλυψη της κβαντικής χρωμοδυναμικής (QCD), με στόχο την δημιουργία μιας θεωρίας των αδρονίων. Οι βασικές φυσικές απαιτήσεις και η μαθηματική συνέπεια των θεωριών των χορδών που ήταν γνωστές εκείνη την εποχή αποδείχθηκε ότι απαιτούσαν τη συμπερίληψη της βαρύτητας και την ύπαρξη επιπλέον χωρικών διαστάσεων. Κι αυτό είχε εκπλήξει όλους όσους συμμετείχαν στην έρευνα. Οδήγησε σε έναν εντελώς νέο και πολύ φιλόδοξο στόχο για την έρευνα της θεωρίας χορδών, δηλαδή μια ενοποιημένη κβαντική θεωρία της βαρύτητας και όλων των άλλων δυνάμεων. Συγκεκριμένα, αυτός ο στόχος απαιτούσε η τάση της χορδής να είναι 20 τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από ό,τι αρχικά είχε υποτεθεί, μια απαίτηση που εξακολουθεί να υφίσταται πενήντα χρόνια μετά.Η θεωρία των χορδών έχει μια παράξενη ιστορία: Προέκυψε από την προσπάθεια να επιλυθεί ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα από αυτό για το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα. Για πρώτη φορά αναπτύχθηκε την διετία 1968-1970 στο πλαίσιο της προσπάθειας να κατανοηθεί η ισχυρή πυρηνική δύναμη. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 εμφανίστηκε μια άλλη θεωρία, η κβαντική χρωμοδυναμική, η οποία περιέγραφε επιτυχώς τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις. Αποτέλεσμα ήταν να εγκαταλείψουν πολλοί τη θεωρία των χορδών, μολονότι στη διάρκεια της αρχικής της περιόδου είχε γίνει πολλή δουλειά.Οι John Schwarz και Joël Scherk που δεν την εγκατέλειψαν, παρατήρησαν ότι ένα από τα προβλήματα που ανέκυπταν όταν προσπαθούσαν να περιγράψουν τις πυρηνικές δυνάμεις με τη θεωρία των χορδών ήταν η εμφάνιση ενός παράξενου σωματιδίου, το οποίο δεν μπορούσε να ενταχθεί στην περιοχή των ισχυρών αλληλεπιδράσεων. Δηλαδή, ήταν ένα σωματίδιο χωρίς μαζα, με δυο σπιν 2, και απλά δεν αντιστοιχούσε σε κανένα παρατηρήσιμο σωματίδιο των πυρηνικών διαδικασιών. Όμως αυτό ακριβώς ήταν το είδος του σωματιδίου που υπήρχε στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δηλαδή στη θεωρία της βαρύτητας, το οποίο συνήθως ονομάζεται βαρυτόνιο – το κβαντομηχανικό σωματίδιο που μεταφέρει την βαρυτική δύναμη.Η βαρύτητα διαφέρει πολύ από την ισχυρή πυρηνική δύναμη. Σε κανονικές συνθήκες, είναι πολύ πολύ πιο ασθενής. Αφού λοιπόν υπήρχε ένα τέτοιο σωματίδιο στη θεωρία οι Schwarz και Scherk αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια περιγραφής των ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων μέσω των χορδών, και να εξετάσουν πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη θεωρία για να περιγράψουν τη βαρύτητα και ταυτόχρονα τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις. Το ελάττωμα έγινε προτέρημα, αλλά αυτό απαιτούσε δραματικές αλλαγές, διότι έπρεπε οι χορδές να είνα πολύ μικρότερες απ’ όσο αρχικά πίστευαν.Μια άλλη δυσκολία που αντιμετώπισαν, αρκετά διασκεδαστική, ήταν ότι η μαθηματική συνέπεια της θεωρίας απαιτούσε τον χωροχρόνο να έχει περισσότερες διαστάσεις. Αρχικά, υπέθεσαν έναν χώρο εικοσιέξι διαστάσεων, αλλά σε μια βελτιωμένη μορφή που προτάθηκε από τους Pierre Ramond, André Neveu και John Schwarz, o ο αριθμός αυτός ελαττώθηκε στις δέκα διαστάσεις και στην πραγματικότητα αποτελούσε μια παραλλαγή της δεκαδιάστατης θεωρίας που έγινε «της μόδας» στη συνέχεια.Η ιστορία της θεωρίας χορδών είναι ιστορία ενοποίησης: των σωματιδίων και των δυνάμεων, των θεωρητικών των σωματιδίων και των σχετικιστών, των μαθηματικών και της φυσικής. Ένα συναρπαστικό ταξίδι που συνεχίζεται ακόμα. Μετά από μια δεκαετία στο σκοτάδι (1974-84), η θεωρία των υπερχορδών έγινε ξαφνικά κυριάρχη τάση. Πολλά έχουν συμβεί από το 1984, μια περίοδο 40 ετών. Κατά την διάρκεια της δεύτερης επανάστασης των υπερχορδών στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ανακαλύφθηκαν πολλά επιπλέον σημαντικά αποτελέσματα: δυαδικότητες, θεωρία Μ, εντροπία μαύρης τρύπας, θεωρία F κ.λπ. Σημαντική ήταν επίσης, η ανακάλυψη της ολογραφικής δυαδικότητας AdS/CFT. Οι τωρινές έρευνες περιλαμβάνουν νέους τύπους συμμετριών, το πρόγραμμα swampland (βάλτος) και την ουράνια ολογραφία. Ένα προφανές ερώτημα είναι «Πού είναι τα πειραματικά στοιχεία;» Πριν την λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, υπήρχε αισιοδοξία για την ανακάλυψη νέων σωματιδίων που είναι υπερσυμμετρικοί σύνντροφοι γνωστών σωματιδίων, αλλά μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει συμβεί. Μια τέτοια ανακάλυψη δεν θα αποδείκνυε ότι η θεωρία των χορδών είναι σωστή, αλλά θα ήταν εξαιρετικά διδακτική, κάτι που ίσως οδηγούσε τελικά σε ένα νέο Καθιερωμένο Πρότυπο. Μια τέτοια θεωρία θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο στόχο για προσεγγίσεις «από πάνω προς τα κάτω».Η πρόσφατη εκδοχή μιας πρότασης σκοτεινής διάστασης υποδεικνύει την πιθανή ύπαρξη μιας πέμπτης διάστασης σε κλίμακα μικρόμετρων (μm) που υποστηρίζει μόνο δυνάμεις βαρυτικής ισχύος. Κι αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί πειραματικά. Επίσης, υπάρχει σημαντική προσπάθεια για τη μελέτη των πιθανών επιπτώσεων της θεωρίας χορδών για την πρώιμη κοσμολογία του σύμπαντος, κάτι που μπορεί να είναι επίσης αρκετά διαφωτιστικό.Φαίνεται αρκετά πιθανή η πρόβλεψη ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να καταλάβουμε πώς να συνδέσουμε τη θεωρία χορδών με το πείραμα σε όλες τις κλίμακες. Ωστόσο, είμαι αισιόδοξος ότι είναι εφικτό. Αυτά υποστηρίζει ο φυσικός John H. Schwarz, στο πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «From Hadrons to Gravitons via Strings» που μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ: https://arxiv.org/abs/2412.16885

Επιτυχής η «προσηλίωση» του Parker Solar Probe. Την παραμονή των Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου 2024, το διαστημικό σκάφος Parker Solar Probe τελικά «άγγιξε» με επιτυχία τον Ήλιο. Αναπτύσσοντας ταχύτητα 700.000 km/h έφτασε σε απόσταση ρεκόρ από το άστρο μας, μόλις 6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα από την «επιφάνειά» του. Η ομάδα επιχειρήσεων της αποστολής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής Johns Hopkins (APL) έλαβε σήμα λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 26ης Δεκεμβρίου, από το διαστημικό σκάφος που δείχνει ότι είναι καλά στην υγεία του και λειτουργεί κανονικά. Το διαστημόπλοιο αναμένεται να στείλει στη Γη λεπτομερή δεδομένα τηλεμετρίας για την κατάστασή του την 1η Ιανουαρίου 2025.Βασικά, σχεδόν προσγειωνόμαστε σε ένα άστρο, είχε δηλώσει πάνω στον ενθουσιασμό του ο Dr Nour Raouafi, μέλος της ερευνητικής ομάδας PSP. Όμως, τι σόι προσγείωση(*) είναι αυτή σε απόσταση 6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα από την επιφάνειά του; Αφού όταν λέμε «επιφάνεια» του Ήλιου εννοούμε την σφαιρική επιφάνεια με ακτίνα περίπου 700.000 χιλιόμετρα από το κέντρο του – την επιφάνεια που ορίζει το κάτω όριο της φωτόσφαιρας.Σε αντίθεση με τη Γη, ο Ήλιος προφανώς δεν έχει στερεά επιφάνεια για να λέμε ότι το διαστημικό σκάφος προσγειώθηκε ή προσεδαφίστηκε. Είναι ένα καυτό ιονισμένο αέριο που ονομάζεται πλάσμα. Η φωτόσφαιρα, απ΄οπου προέρχεται το φως που βλέπουμε είναι η ορατή επιφάνεια του Ήλιου. Πέρα από αυτή συνεχίζει να υπάρχει υλικό που συγκρατείται από την βαρύτητα και τις μαγνητικές δυνάμεις. Καθώς αυτό το υλικό απομακρύνεται από τον Ήλιο εξαιτίας της θερμότητας και της πίεσης, φτάνει σε ένα σημείο όπου οι βαρυτικές δυνάμεις και τα μαγνητικά πεδία είναι πολύ αδύναμα για να το συγκρατήσουν. Αυτό καθορίζει μια νέα επιφάνεια που είναι γνωστή ως «επιφάνεια Alfvén». Εκτιμάται ότι βρίσκεται σε απόσταση 10 έως 20 ηλιακών ακτίνων. Δεδομένου ότι ό Ήλιος έχει ακτίνα 696.340 χιλιόμετρα, η περιοχή Alfvén εκτείνεται από 6,96 έως 15,93 εκαταμμύρια χιλιόμετρα από το κέντρο του Ήλιου ή 6,27 εκατομμύρια χιλιόμετρα από την επιφάνεια που καθορίζει η ακτίνα του Ήλιου.Η επιφάνεια Alfvén είναι το όριο όπου ο ηλιακός άνεμος – το καυτό ιονισμένο αέριο που εκπέμπεται από τον Ήλιο – απελευθερώνεται από τον Ήλιο και εκτοξεύεται στο διάστημα. Και το Parker Solar Probe την παραμονή των Χριστουγέννων διείσδυσε πολύ βαθειά -σχεδόν 200.000 χιλιόμετρα – κάτω από αυτή την επιφάνεια.Το θερμό αέριο εκτοξεύεται από τον Ήλιο, όλο και πιο γρήγορα λόγω της πίεσής του, παρότι έλκεται βαρυτικά προς το εσωτερικό του Ήλιου. Και κάποια στιγμή κινείται πιο γρήγορα από την ταχύτητα του ήχου! Εκεί βρίσκεται η επιφάνεια Alfvén. Πέρα από αυτή την επιφάνεια, ο ηλιακός άνεμος γίνεται υπερηχητικός, επομένως καμία διαταραχή στη ροή του δεν μπορεί να επηρεάσει τον Ήλιο από κάτω.Βέβαια ο «ήχος» στον ηλιακό άνεμο είναι πολύ διαφορετικός από τον ήχο στη Γη. Στη Γη υπάρχει ο άερας. Ο Ήλιος έχει ιόντα – άτομα αερίου τόσο θερμά που έχουν απογυμωνθεί από τα ηλεκτρόνιά τους – τα οποία αλληλεπιδρούν με ισχυρά μαγνητικά πεδία. Μπορούμε να φανταστούμε αυτά τα πεδία ως τεντωμένα λαστιχάκια, με τα ιόντα δεμένα σε αυτά που δονούνται μπρος-πίσω μαζί! Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτές τις δονήσεις ως «ήχο», αλλά ο τεχνικός όρος είναι κύματα Alfvén . Ο Hannes Alfvén ήταν αυτός που μελέτησε και κατάλαβε πόσο γρήγορα κινούνται αυτά τα κύματα. Ο Eugene Parker μελέτησε την επιφάνεια όπου η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου υπερβαίνει την ταχύτητα των κυμάτων Alfvén.Και την παραμονή των Χριστουγέννων ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα διείσδυσε αρκετά κάτω από αυτή την επιφάνεια! Αυτή η περιοχή είναι παράξενη, και όσο περισσότερο την μελετάμε, τόσο πιο περίπλοκη φαίνεται.Πιθανότατα έχετε ακούσει το αστείο με την έκφραση «έστω μια σφαιρική αγελάδα». Το αρχικό μοντέλο του ηλιακού ανέμου του Eugene Parker ήταν σφαιρικά συμμετρικό, έτσι φαντάστηκε τον ηλιακό άνεμο να εκτοξεύεται κατευθείαν έξω από τον Ήλιο προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε αυτό το μοντέλο, η επιφάνεια Alfvén είναι η σφαιρική επιφάνεια όπου ο ηλιακός άνεμος γίνεται πιο γρήγορος από τα κύματα Alfvén. Αλλά στην πραγματικότητα η επιφάνεια του Ήλιου είναι τρελή και δυναμική, με ηλιακές κηλίδες να κάνουν ηλιακές εκλάμψεις, και κάθε είδους παράξενες δομές από πλάσμα και μαγνητικά πεδία (όπως spicules, ‘coronal streamers’ και ‘pseudostreamers’) … δύσκολα και πολύ περίπλοκα πράγματα. Άλλωστε, πρόκειται για έναν ολόκληρο κλάδο επιστήμης! Η επιφάνεια του Alfvén δεν είναι μια απλή σφαίρα: είναι αφρώδης και μεταβάλλεται τυχαία. Και το Parker Solar Probe θα μας βοηθήσει να μάθουμε τι συμβαίνει εκεί.Υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ πιο ενυπωσιακό. Ένα άστρο – κόκκινος νάνος – που βρίσκεται σε απόσταση 41 έτη φωτός από τη Γη, το TRAPPIST-1, είναι πιθανό να έχει έξι πλανήτες κάτω από την επιφάνειά του Alfvén! Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι πλανήτες μπορούν να δημιουργήσουν κύματα Alfvén στην ατμόσφαιρα του άστρου; Την μουσική των σφαιρών; Μία απεικόνιση του Ήλιου: 1.πυρήνας 2.Ζώνη ακτινοβολίας 3.Ζώνη μεταφοράς 4.Φωτόσφαιρα 5.Χρωμόσφαιρα 6.Στέμμα 7.Ηλιακή κηλίδα 8.Κοκκίδωση 9.Έκλαμψη Διαβάστε περισσότερα: 1. NASA’s Parker Solar Probe Reports Successful Closest Approach to Sun – https://blogs.nasa.gov/parkersolarprobe/ 2. The Parker Solar Probe – https://johncarlosbaez.wordpress.com/2024/12/25/the-parker-solar-probe/

Κίνεζοι ταϊκοναύτες έσπασαν το ρεκόρ διαστημικού περιπάτου (βίντεο) Παρέμειναν στο διαστημικό κενό για περισσότερες από εννέα ώρες. Η υπηρεσία επανδρωμένων αποστολών της διαστημικής υπηρεσίας της Κίνας ανακοίνωσε ότι δύο ταϊκοναύτες (όπως ονομάζονται οι κινέζοι αστροναύτες) που βρίσκονται στον κινεζικό διαστημικό σταθμό πραγματοποίησαν ένα διαστημικό περίπατο που διήρκεσε περισσότερες από εννέα ώρες σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ παραμονής στο διαστημικό κενό.Σύμφωνα με την κινεζική υπηρεσία οι ταϊκοναύτες Κάι Ξουτζε και Σονγκ Σονγκ Λίνγκντονγκ παρέμειναν στο διαστημικό κενό για τουλάχιστον τέσσερα λεπτά περισσότερο από τον χρόνο που είχαν παραμείνει το 2001 οι αστροναύτες της NASA Τζέημς Βος και Σούζαν Χελμς οι οποίοι και κατείχαν το ρεκόρ.Οι δύο ταϊκοναύτες της αποστολής Shenzhou-19 φόρεσαν τις διαστημικές στολές τους Feitian για να εκτελέσουν μια σειρά εργασιών στο εξωτερικό του σταθμού, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης συσκευών προστασίας από διαστημικά σκουπίδια. «Ολοκλήρωσαν με επιτυχία όλες τις προγραμματισμένες εργασίες και ένιωσαν πολύ ενθουσιασμένοι για αυτό», είπε στον κρατικό τηλεοπτικό της Κίνας ο Γου Χάο από το Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης Αστροναυτών της Κίνας. O πρώτος άνθρωπος που πραγματοποίησε διαστημικό περίπατο ήταν ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ στις 18 Μαρτίου του 1965. Στιγμιότυπο από τον διαστημικό περίπατο των δύο κινέζων ταϊκοναυτών. πηγή φωτό. (YouTube) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1863184/kinezoi-taikonaytes-espasan-to-rekor-diastimikoy-peripatoy-vinteo/

Παραμονή Χριστουγέννων οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να αγγίξουν ένα αστέρι. «Ονειρευόμαστε αυτή τη στιγμή για πάνω από 16 χρόνια» «Αυτό που πρόκειται να κάνει το Parker Solar Probe την παραμονή των Χριστουγέννων του τρέχοντος έτους είναι πραγματικά απαράμιλλο», δήλωσε ο Nour Raouafi, επιστήμονας της αποστολής Parker Solar Probe.Το διαστημικό σκάφος Parker Solar Probe θα περάσει «δίπλα» από τον Ήλιο με ταχύτητα 700.000 km/h! Κανένα ανθρωπογενές αντικείμενο δεν θα έχει κινηθεί τόσο γρήγορα ούτε, μάλιστα, θα έχει φτάσει τόσο κοντά στο άστρο μας – μόλις 6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ή 3,8 εκατομμύρια μίλια από την «επιφάνεια» του Ήλιου. Σύμφωνα με τον Dr. Nour Raouafi: «Στην ουσία σχεδόν προσγειωνόμαστε σε ένα άστρο. Αποτελεί ένα μνημειώδες επίτευγμα για όλη την ανθρωπότητα, ισοδύναμο με την προσγείωση στη Σελήνη το 1969».Το διαστημικό σκάφος Parker Solar Probe ετοιμάζεται σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, να πλησιάσει τον Ήλιο πιο κοντά από ποτέ, προκειμένου να μελετήσει την ατμόσφαιρά του.Το μη επανδρωμένο σκάφος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας (NASA) ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2018 μια επταετή αποστολή, με στόχο να αποκαλύψει τα μυστικά του Ήλιου – π.χ. για τις ηλιακές καταιγίδες που έχουν αντίκτυπο στις τηλεπικοινωνίες μας.Σήμερα Τρίτη, στις 13:53 (ώρα Ελλάδος), το Parker Solar Probe θα περάσει σε απόσταση 6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου, πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο σκάφος στο παρελθόν.Ο ερευνητής Αρίκ Πόσνερ που συμμετέχει στην επιστημονική ομάδα της αποστολής δεν κρύβει πως ανυπομονεί να λάβει την πρώτη ενημέρωση από το διαστημικό σκάφος, ώστε να αντλήσει δεδομένα και να εξάγει συμπεράσματα. Είναι μια «τολμηρή αποστολή» της NASA, ένα ιστορικό «επίτευγμα» με στόχο «να απαντηθούν μακροχρόνια ερωτήματα» σχετικά με σύμπαν, εξηγεί.Το επιτελείο της NASA θα χάσει προσωρινά την επικοινωνία με το σκάφος, αναμένοντας πως θα λάβει σήμα την Παρασκευή. Κατά την προσέγγισή του στον Ήλιο, το Parker Solar Probe θα ταξιδεύει με ταχύτητα 690.000 χλμ/ώρα – η οποία θα του επέτρεπε να φθάσει από το Τόκιο στην Ουάσινγκτον σε λιγότερο από ένα λεπτό. Η θερμική του ασπίδα έχει σχεδιαστεί να αντέξει ακραίες θερμοκρασίες 870-930 βαθμών Κελσίου.Εάν όλα πάνε βάσει του αρχικού σχεδιασμού, το Parker Solar Probe θα επιχειρήσει άλλες δύο φορές να προσεγγίσει τον Ήλιο προκειμένου να συλλέξει επιστημονικά δεδομένα: στις 22 Μαρτίου και στις 19 Ιουνίου του 2025. – Δ.Π. πηγή: https://www.amna.gr/home/article/872801/To-diastimiko-skafos-Parker-Solar-Probe-plisiazei-ton-lio-pio-konta-apo-pote – https://www.space.com/the-universe/sun/this-christmas-eve-humans-will-try-to-embrace-a-star

Οι δορυφόροι βλέπουν τη Γροιλανδία να λιώνει σε live μετάδοση (βίντεο) Οι παγετώνες του κρίσιμου για την υγεία της Γης εξαφανίζονται με ταχύ ρυθμό. Είναι γνωστό ότι η Γροιλανδία είναι μια από τις περιοχές που υποφέρει από την κλιματική αλλαγή και νέες δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν τον ρυθμό και την έκταση του λιώσιμου των παγετώνων του τεράστιου νησιού προκαλώντας ήδη σειρά αρνητικών φαινομένων.Η Γροιλανδία είναι η 12η σε έκταση χώρα του πλανήτη και το 80% της επιφάνειας της καλύπτεται από πάγους. Αν λιώσει το σύνολο των πάγων της Γροιλανδίας η στάθμη του νερού στους ωκεανούς της Γης θα αυξηθεί κατά επτά μέτρα βυθίζοντας το σύνολο των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών του πλανήτη με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε οικολογικό και ανθρωπιστικό επίπεδο.Έχει διαπιστωθεί ότι ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας στις αρκτικές περιοχές είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή στις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη. Οι παγετώνες της Γροιλανδίας διαθέτουν τη δεύτερη σε μέγεθος μάζα φρέσκου νερού σε παγωμένη μορφή. Η έκταση του παγωμένου φρέσκου νερού είναι περίπου 1,2 εκατ. τετρ. χλμ. δεύτερη πίσω από την Ανταρκτική. Οι πάγοι στη Γροιλανδία άρχισαν να λιώνουν τη δεκαετία του 1990 και το λιώσιμο επιταχύνθηκε από τη δεκαετία του 2000 και έκτοτε.Πραγματοποιούνται συνεχώς μελέτες για την κατάσταση που βιώνει η Γροιλανδία και τώρα επιστήμονες χρησιμοποίησαν δορυφόρους της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) για να αποκαλύψουν τη λέπτυνση του μόνιμου στρώματος πάγου του νησιού και να κάνουν μετρήσεις της αλλαγής του τα τελευταία χρόνια.Το στρώμα αυτό είναι μια μάζα παγετώνων και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κλιματικού συστήματος της Γης που βοηθά στην αντανάκλαση των θερμών ακτίνων του Ήλιου και στη διατήρηση της Αρκτικής σε δροσερές θερμοκρασίες ρυθμίζοντας τη στάθμη της θάλασσας και επηρεάζοντας τον καιρό. Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν ότι το μόνιμο στρώμα πάγου συρρικνώθηκε κατά 563 κυβικά μίλια, χάνοντας αρκετή μάζα για να γεμίσει τη λίμνη Βικτώρια της Αφρικής. Η πιο ακραία αραίωση σημειώθηκε στους παγετώνες κατά μήκος της άκρης του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι γνωστοί ως Jakobshavn Isbræ και Zachariae Isstrøm. Μεταξύ 2013 και πέρυσι, το στρώμα αραίωσε λίγο λιγότερο από 1.5 μέτρα κατά μέσο όρο, αν και η αραίωση σε όλη τη ζώνη αφαίρεσης – το κάτω μέρος του παγετώνα όπου χάνεται περισσότερο χιόνι παρά συσσωρεύεται – ήταν πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό. Οι μεγαλύτερες αλλαγές σημειώθηκαν το 2012 και το 2019, όταν οι θερμοκρασίες ήταν εξαιρετικά υψηλές στην περιοχή.Οι μετρήσεις καταγράφηκαν χρησιμοποιώντας τις αποστολές CryoSat-2 της ESA και ICESat-2 της NASA. To ICESat-2 εκτοξεύτηκε το 2018 και φέρει ένα όργανο που επιτρέπει στους επιστήμονες να μετρήσουν το υψόμετρο των στρωμάτων πάγου, των παγετώνων και του θαλάσσιου πάγου. Εικόνα από αποκαλύπτει την εξαφάνιση των παγετώνων στη Γροιλανδία. πηγή φωτό. (Copernicus Sentinel data (2024)/ESA) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1863610/o-doryforoi-vlepoyn-ti-groilandia-na-lionei-se-live-metadosi-vinteo/

Έρχεται για ρεβεγιόν ο «αστεροειδής της παραμονής των Χριστουγέννων» (βίντεο) Πρόκειται για ένα διαστημικό βράχο που θα πλησιάσει τη Γη στις 24 Δεκεμβρίου. Αυτή την παραμονή Χριστουγέννων, τα παιδιά σε όλο τον κόσμο ελπίζουν να δουν το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη που πετά στους ουρανούς. Αλλά η NASA προειδοποιεί ότι το έλκηθρο δεν θα είναι το μόνο πράγμα που θα σφυρίζει πάνω από τα κεφάλια μας στις 24 Δεκεμβρίου.Ένας τεράστιος αστεροειδής που ονομάστηκε από τους επιστήμονες «αστεροειδής της παραμονής των Χριστουγέννων» στο μέγεθος ενός κτιρίου 10 ορόφων θα περάσει από τη Γη με ταχύτητα 25 χιλιάδων χλμ./ώρα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Asteroid Watch της NASA, ο αστεροειδής 2024 XN1 θα περάσει σε απόσταση 7.21 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη και δεν αποτελεί απειλή για τον πλανήτη και εμάς. Η διάμετρος του 2024 XN1 εκτιμάται στα 29 έως 70 μέτρα και αν επρόκειτο να πέσει στη Γη οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η σύγκρουση θα είχε ισχύ ισοδύναμη με 12 εκατομμύρια τόνους εκρηκτικής ύλης TNT και θα ισοπέδωνε μια περιοχή δύο χιλιάδων τετραγωνικών χιλιόμετρων.Όπως λένε ο σχετικά μικρός διαστημικός βράχος αποδεικνύει πόσο ευάλωτοι είμαστε στο συμπαντικό περιβάλλον και παράλληλα πόσο τυχεροί που όσο καιρό βρίσκεται η ανθρωπότητα στη Γη δεν μας έχει επισκεφτεί ένας μεγάλου μεγέθους αστεροειδής ικανός να προκαλέσει πλανητική καταστροφή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1863168/erchetai-gia-revegion-o-asteroeidis-tis-paramonis-ton-christoygennon-vinteo/

Διαστημικά τηλεσκόπια φωτογράφισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το χριστουγεννιάτικο στεφάνι του Σύμπαντος (βίντεο) Πρόκειται για εντυπωσιακά αστρικά σμήνη που η δομή τους θυμίζει τα αντικείμενα και στολίδια των γιορτών.Επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια κατέγραψαν εικόνες από δύο αστρικά σμήνη η δομή των οποίων είναι άκρως… εποχιακή αφού το ένα μοιάζει με χριστουγεννιάτικο δέντρο και το άλλο με χριστουγεννιάτικο στεφάνι. Το αστρικό NGC 2264 γνωστό και ως «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο Σμήνος» επειδή έχει το σχήμα ενός κοσμικού δέντρου με τη λάμψη του φωτός των άστρων να μοιάζει σαν το δέντρο αυτό να διαθέτει και λαμπάκια. Το NGC 2264 είναι ένα σμήνος νεαρών άστρων στο Γαλαξία μας με ηλικία μεταξύ ενός και πέντε εκατομμυρίων ετών περίπου. Το σμήνος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Τα άστρα στο NGC 2264 είναι έχουν διάφορα μεγέθη με κάποια να έχουν μάζα 90% μικρότερη από αυτή του Ήλιου και άλλα να έχουν μάζα επτά φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου. Ο αστροφωτογράφος Μάικλ Κλόου κατέγραψε εικόνες του NGC 2264 από τον ουρανό της Αριζόνα και στη συνέχεια τα δεδομένα αυτά συνδυάστηκαν με εικόνες και δεδομένα του σμήνους από το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra που κάνει παρατηρήσεις στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα των ακτίνων Χ. Το στροβιλιζόμενο αέριο μεταξύ των νεαρών αστεριών στο NGC 2264 έχει χρωματιστεί πράσινο, ενώ τα ίδια τα αστέρια εμφανίζονται σε πολυχρωματικές αποχρώσεις. Το αποτέλεσμα δημιουργεί ένα ιδιαίτερα… εορταστικό σκηνικό. Ταυτόχρονα η NASA δημοσίευσε μια φωτογραφία προϊόν συνδυασμού εικόνων και δεδομένων που κατέγραψαν τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra και James Webb από το αστρικό σμήνος NGC 602 που βρίσκεται σε απόσταση 200 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη στις παρυφές του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου, ενός μικρού γειτονικού μας γαλαξία που αποτελεί δορυφόρο του δικού μας. Το σμήνος αυτό στην εικόνα μοιάζει με ένα χριστουγεννιάτικο στεφάνι που φωτίζεται από λαμπάκια. Μια πιο προσεκτική ματιά στην εικόνα αποκαλύπτει ότι στην εικόνα δεν εμφανίζονται μόνο τα άστρα του σμήνους αλλά και κάποιοι γαλαξίες. Τα δεδομένα ακτίνων Χ από το Chandra αποκαλύπτουν τα νεαρά άστρα μέσα στο σμήνος με κόκκινο χρώμα, ενώ τα υπέρυθρα δεδομένα από το Webb δείχνουν νέφη σκόνης σε πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο και μπλε απόχρωση. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1862064/diastimika-tileskopia-fotografisan-to-christoygenniatiko-dentro-kai-to-christoygenniatiko-stefani-toy-sympantos-vinteo/

Ανακαλύφθηκαν τα άγνωστα μικρά αδερφάκια των σουπερνόβα, κοσμικές εκρήξεις εκατό φορές πιο λαμπρές από τον Ήλιο (βίντεο) Απρόσμενη ανακάλυψη για ένα κοσμικό φαινόμενο που δεν γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ο Σούπερμαν δεν είναι ο μόνος με όραση με ακτίνες Χ. Πολλά άστρα που εκρήγνυνται είναι επίσης ικανά να προκαλούν εκρήξεις που παράγουν αυτό το φως υψηλής ενέργειας. Τώρα, χάρη σε μια τυχαία ανακάλυψη, οι επιστήμονες γνωρίζουν μια εντελώς νέα εκρηκτική αστρική πηγή ακτινοβολίας ακτίνων Χ.Η απόδοση φωτός αυτών των εκρήξεων δεν έμοιαζε με καμία προηγούμενη κοσμική έκρηξη. Γνωρίστε τα «millinovas», έναν όρο που αναμφίβολα θα μπει πλέον στο λεξικό του Διαστήματος. Σε μια νέα μελέτη, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν 28 millinovas στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (LMC) και στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (SMC), δύο δορυφόρους γαλαξίες του δικού μας γαλαξία. Στη συνέχεια ανακάλυψαν ότι η πρώτη από αυτές τις εκρήξεις μπορεί να είχε εντοπιστεί πριν από οκτώ χρόνια αλλά δεν αναγνωρίστηκε.Αν και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακριβώς πώς αυτά τα γεγονότα δημιουργούν ακτίνες Χ, πιστεύουν ότι τα millinovas προκαλούνται όταν τα υπολείμματα άστρων που ονομάζονται λευκοί νάνοι «τρέφονται» από ένα διογκωμένο συνοδό άστρο. «Συναντήσαμε μια ομάδα μεταβλητών αστεριών που εκρήγνυνται με πολύ χαρακτηριστικές συμμετρικές εκρήξεις σε σχήμα τριγώνου που δεν έμοιαζαν με κανένα γνωστό μεταβλητό αστέρι. Βρήκαμε αυτή τη νέα ομάδα αστεριών τυχαία», είπε στο Space.com ο Πρεμέκ Μροζ επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα Η ομάδα έψαχνε δεδομένα 20 ετών από το Πείραμα Οπτικών Βαρυτικών Φακών (OGLE) για «γεγονότα βαρυτικού μικροφακού» μεγάλης διάρκειας και καμπυλότητας φωτός που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν την παρουσία μαύρων τρυπών που είχαν απομείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη στο φωτοστέφανο της σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τον Γαλαξία οι οποίες ονομάζονται «αρχέγονες μαύρες τρύπες».«Τους τελευταίους μήνες, εργάζομαι σε ένα έργο που στοχεύει στην αναζήτηση υπογραφών τεράστιων αρχέγονων μαύρων οπών στο φωτοστέφανο της σκοτεινής ύλης του Γαλαξία μας. Δεν βρήκαμε καμία, που να αποδεικνύει ότι τέτοιες ογκώδεις μαύρες τρύπες μπορεί να παράγουν κάποιο μικρό ποσοστό σκοτεινής ύλης».Αρχικά η ερευνητική ομάδα απογοητεύτηκε αλλά το αποτέλεσμα οδήγησε στην ανακάλυψη αυτών των παράξενων αστρικών πηγών ακτίνων Χ, που τώρα είναι γνωστές ως millinovas (ή, πιο σωστά, “millinovae”) και αποτελούν εκρήξεις που παράγουν φως εκατό φορές πιο λαμπρό από αυτό του Ήλιου. Τα δεδομένα OGLE αποκάλυψαν αρκετά αντικείμενα στο LMC και στο SMC που φωτίστηκαν από 10 έως 20 φορές κατά τη διάρκεια μερικών μηνών. Μερικοί εμφάνισαν ακόμη και επαναλαμβανόμενα εκρηκτικά ξεσπάσματα τόσο συχνά όσο μια φορά κάθε λίγα χρόνια, ενώ άλλα εξερράγησαν μόνο μία φορά κατά τη διάρκεια της περιόδου παρατήρησης.Ένα συγκεκριμένα, που ονομάστηκε OGLE-mNOVA-11, το οποίο εξερράγη στα τέλη του περασμένου έτους, επέτρεψε στην ομάδα να πραγματοποιήσει μια λεπτομερή μελέτη αυτών των αντικειμένων.«Τον Νοέμβριο του 2023, ένα από τα αντικείμενα μπήκε σε κατάσταση έκρηξης, οπότε αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε κάποιες πρόσθετες επακόλουθες παρατηρήσεις για να το μελετήσουμε λεπτομερέστερα. Λάβαμε ένα σύνολο οπτικών φασμάτων με το τηλεσκόπιο Μεγάλου Τηλεσκόπιου της Νότιας Αφρικής (SALT). Βρήκαμε γραμμές εκπομπής από ιονισμένα άτομα ήλιου, άνθρακα και αζώτου, υποδεικνύοντας εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες» εξηγεί ο Μροζ. Καλλιτεχνική απεικόνιση μια έκρηξης milinova. πηγή φωτό. (Krzysztof Ulaczyk / Astronomical Observatory, University of Warsaw) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1865255/anakalyfthikan-ta-agnosta-mikra-aderfakia-ton-soypernova-kosmikes-ekrixeis-ekato-fores-pio-lampres-apo-ton-ilio-vinteo/

Ζυγίζοντας το Αστέρι του Βορρά. Πολικός Αστέρας ή αστέρι του Βορά ή Polaris είναι άλλες ονομασίες του αστέρα α (άλφα) στην ουρά της Μικρής Άρκτου Μια ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε παρατηρήσεις από το Center for High Angular Resolution (CHARA) για να υπολογίσει τη μάζα του Βόρειου Πολικού Αστέρα (Polaris). Έτσι προέκυψε ότι το «αστέρι του βοριά» έχει μάζα 5,13 ± 0,28 M⊙ (M⊙=η μάζα του Ήλιου). Η τιμή αυτή είναι περίπου 50% μεγαλύτερη από τις προηγούμενους υπολογισμούς εκτιμήσεις (η πιο πρόσφατη εκτίμηση που έγινε το 2018 ήταν 3,45±0,75 Μ⊙) Τα νέα δεδομένα δείχνουν επίσης αστρικές κηλίδες στην επιφάνεια του Polaris, κάτι που μπορεί να εξηγήσει ορισμένες από τις ιδιότητες του άστρου.Ο Βόρειος Πολικός Αστέρας ή Polaris είναι το λαμπρότερο άστρο στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου (ο άλφα Μικρής Άρκτου). Σημαδεύει τον βόρειο ουράνιο πόλο γύρω από τον οποίο όλα τα άλλα άστρα περιφέρονται καθημερινά και φαίνεται συνεχώς σε οποιαδήποτε εποχή κι αν κοιτάξουμε τον βόρειο νυχτερινό ουρανό. Είναι όμως και το πλησιέστερο παράδειγμα μιας σημαντικής κατηγορίας μεταβλητών άστρων που ονομάζονται Κηφείδες, αστέρες που μεταβάλλουν τη συνολική παραγωγή φωτός τους περιοδικά και χρησιμοποιούνται ως δείκτες των αποστάσεων του Σύμπαντος.Το Polaris είναι μέλος ενός τριπλού συστήματος αστέρων που περιέχει ένα δυαδικό ζεύγος και έναν τρίτο, πιο μακρινό σύντροφο. Η ερευνητική ομάδα μέτρησε την κίνηση του Polaris κατά μήκος της τροχιάς του (μαζί με τον δυαδικό σύντροφό του) για να υπολογίσει τη μάζα του άστρου. Περιέργως, το Polaris φαίνεται να είναι φωτεινότερο από το αναμενόμενο σε σχέση με την μάζα του – κι αυτό είναι ένα από τα πολλά ασυνήθιστα χαρακτηριστικά αυτού του άστρου, που φαίνεται να έχει παρόμοιες ιδιότητες με τους Κηφείδες καθώς και με τους μη μεταβλητούς υπεργίγαντες αστέρες. Αυτή η μελέτη βρήκε επίσης στοιχεία για την ύπαρξη σκοτεινών κηλίδων στην επιφάνεια του άστρου – ψυχρές περιοχές που δημιουργούν αναδυόμενα ισχυρά μαγνητικά πεδία – που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό της περιόδου περιστροφής του άστρου. Δύο ανακατασκευές της επιφάνειας του Polaris, που δείχνουν την παρουσία σκοτεινών αστρικών κηλίδων. πηγή: https://aasnova.org/2024/12/16/selections-from-2024-weighing-the-north-star/ – https://arxiv.org/abs/2407.09641

Τι είναι τελικά η εντροπία; H ζωή είναι μια ανθολογία της καταστροφής. Ό,τι φτιάχνεις τελικά σπάει. Όλοι όσοι αγαπάτε θα πεθάνουν. Οποιαδήποτε αίσθηση τάξης ή σταθερότητας αναπόφευκτα καταρρέει. Ολόκληρο το σύμπαν ακολουθεί ένα θλιβερό ταξίδι προς μια βαρετή κατάσταση απόλυτης αταξίας.Για να παρακολουθήσουν αυτή την κοσμική εξέλιξη οι φυσικοί χρησιμοποιούν μια έννοια που ονομάζεται εντροπία. Η εντροπία είναι το μέτρο της αταξίας και η δήλωση ότι η εντροπία συνεχώς αυξάνεται – γνωστή ως δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής – είναι από τις πιο ισχυρές εντολές της φύσης.Μας στοιχειώνει η καθολική τάση προς την αταξία. Η τάξη είναι εύθραυστη. Χρειάζονται μήνες προσεκτικού σχεδιασμού και καλλιτεχνίας για να φτιάξεις ένα βάζο, αλλά μια στιγμή για να το σπάσεις με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Περνάμε την ζωή μας προσπαθώντας να κατανοήσουμε έναν χαοτικό και απρόβλεπτο κόσμο, όπου οποιαδήποτε προσπάθεια να τον ελέγξουμε φαίνεται μάταιη. Ο δεύτερος νόμος απαιτεί ότι οι μηχανές δεν μπορούν ποτέ να έχουν απόδοση 100%, πράγμα που σημαίνει ότι όποτε αναδύεται κάποια δομή στο σύμπαν, στην ουσία η ενέργεια διασκορπίζεται περαιτέρω – είτε πρόκειται για ένα άστρο που τελικά εκρήγνυται είτε ένας ζωντανός οργανισμός που μετατρέπει την τροφή σε θερμότητα. Είμαστε, παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, έρμαια της εντροπίας.«Τίποτα στη ζωή δεν είναι σίγουρο εκτός από τον θάνατο, τους φόρους και τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής», έγραψε ο Seth Lloyd, ένας φυσικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτή την μοίρα. Η αύξηση της εντροπίας είναι βαθιά συνυφασμένη με τις πιο βασικές εμπειρίες μας, εξηγώντας γιατί ο χρόνος ρέει προς το μέλλον και γιατί ο κόσμος φαίνεται ντετερμινιστικός και όχι κβαντομηχανικά αβέβαιος. Η κινητήρια δύναμη της φωτιάς Η έννοια της εντροπίας προέκυψε από μια προσπάθεια τελειοποίησης των μηχανών κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης. Ένας 28χρονος Γάλλος στρατιωτικός μηχανικός ονόματι Sadi Carnot υπολόγισε την απόλυτη απόδοση μιας ατμοκίνητης μηχανής. Το 1824, δημοσίευσε ένα μικρό βιβλίο 118 σελίδων με τίτλο «Σκέψεις επί της κινητήριας δυνάμεως του πυρός» το οποίο επωλείτο στις όχθες του Σηκουάνα για 3 φράγκα και εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα. Στο βιβλίο αυτό εισαγόταν έμμεσα για πρώτη φορά η έννοια της εντροπίας, μια ιδέα που θα ποσοτικοποιούσε τoν αδυσώπητo κατήφορο του σύμπαντος προς την φθορά.Ο Carnot πέθανε από χολέρα σε ηλικία 36 ετών, οκτώ χρόνια μετά την δημοσίευση του βιβλίου του, το οποίο αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την επιστημονική κοινότητα. Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 1834 (δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Carnot και δέκα χρόνια μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του) από τον μηχανικό Émile Clapeyron κατάφερε τελικά να επιστήσει την προσοχή στο έργο του Carnot. Έτσι, μερικά χρόνια αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον Λόρδο Kelvin (o οποίος δυσκολεύθηκε πολύ να βρει αντίγραφο του βιβλίου του Carnot) και τον Rudolf Clausius για να ορίσουν τις έννοιες της απόλυτης θερμοκρασίας, της εντροπίας και να διατυπώσουν τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής. Το 1890 δημοσιεύθηκε μια αγγλική μετάφραση του βιβλίου του Carnot από τον R.H. Thurston «Reflections on the Motive Power of Fire«.Ο Carnot συνειδητοποίησε ότι η ατμομηχανή εκμεταλλεύεται την τάση της θερμότητας να ρέει από τα θερμά σώματα στα ψυχρά. Και σχεδίασε μια θερμική μηχανή με την μέγιστη απόδοση που μπορούσε να φανταστεί κανείς, θέτοντας ένα όριο στο κλάσμα της θερμότητας που μπορεί να μετατραπεί σε ωφέλιμο έργο, ένα αποτέλεσμα που σήμερα είναι γνωστό ως θεώρημα του Carnot. Η σπουδαιότερη δήλωσή του εμφανίζεται ως περιορισμός στην τελευταία σελίδα του βιβλίου: «Στην πράξη, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να χρησιμοποιήσουμε όλη την κινητήρια δύναμη των καύσιμων υλικών». Κάποια ενέργεια θα διαχέεται πάντα μέσω τριβής, δονήσεων ή άλλης ανεπιθύμητης μορφής κίνησης. Η τελειότητα είναι ανέφικτη.Διαβάζοντας το βιβλίο του Carnot μερικές δεκαετίες αργότερα, το 1865, ο Γερμανός φυσικός Rudolf Clausius εισήγαγε την έννοια της εντροπίας και στη συνέχεια διατύπωσε αυτό που έγινε γνωστό ως ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής: «Η εντροπία του σύμπαντος αυξάνεται».Όμως, παρά την θεμελιώδη σημασία της, η εντροπία είναι ίσως η πιο διχαστική έννοια στη φυσική. Σύμφωνα με τον Lloyd: «Η εντροπία ήταν πάντα πρόβλημα. Η σύγχυση πηγάζει εν μέρει από τον τρόπο με τον οποίο ο όρος χρησιμοποιείται και διακινείται σε διάφορους τομείς- έχει παρόμοια, αλλά ξεχωριστή σημασία σε κάθε τομέα, από την φυσική έως τη θεωρία πληροφοριών, την οικολογία και την ψυχανάλυση. Αλλά για να κατανοήσουμε πραγματικά την έννοια της εντροπίας απαιτούνται κάποια βαθιά άβολα φιλοσοφικά άλματα.Καθώς οι φυσικοί του περασμένου αιώνα εργάστηκαν για να ενώσουν φαινομενικά ανόμοια πεδία έριξαν στην έννοια της εντροπίας νέο φως, μετατόπισαν την συνήθη ερμηνεία της, από μέτρο της αταξίας σε μέτρο της άγνοιας. Η εντροπία δεν θεωρείται ως μια ιδιότητα εγγενής σε ένα σύστημα, αλλά ως μια ιδιότητα που σχετίζεται με έναν παρατηρητή που αλληλεπιδρά με το σύστημα. Αυτή η σύγχρονη άποψη φωτίζει τον βαθύ δεσμό μεταξύ της πληροφορίας και της ενέργειας, η οποία βοηθά τώρα να εγκαινιαστεί μια μίνι-βιομηχανική επανάσταση στις μικρότερες κλίμακες. Ο Sadi Carnot (1796-1832) σε ηλικία 17 ετών. Η επίδρασή του στην φυσική σε σχέση με την ποσότητα των γραπτών του, συγκρίνεται με εκείνη του Évariste Galois (1811-1832) στα μαθηματικά και του Arthur Rimbaud (1854-1891) στην ποίηση. διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Zack Savitsky με τίτλο: «Τι είναι εντροπία; Ένα μέτρο για το πόσο λίγα γνωρίζουμε πραγματικά.» – https://www.quantamagazine.org/what-is-entropy-a-measure-of-just-how-little-we-really-know-20241213/

Μέτρηση αρνητικού χρόνου; To φαινόμενο ακούγεται εντελώς παράλογο. Ότι το φως μπορεί μερικές φορές να φαίνεται ότι εξέρχεται από ένα υλικό πριν εισέλθει σε αυτό. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που απορρίπτεται ως ψευδαίσθηση και αποδίδεται στον τρόπο με τον οποίο τα κύματα διασκορπίζονται από την ύλη.Πριν από μερικούς μήνες, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο ανακοίνωσαν τα πειραματικά τους αποτελέσματα, σύμφωνα με τα οποία ο «αρνητικός χρόνος» δεν είναι απλώς μια θεωρητική ιδέα, αλλά αλλά είναι μια απτή φυσική έννοια, που αξίζει να εξεταστεί πιο προσεκτικά.Η εργασία των ερευνητών D. Angulo, A. Steinberg et al παρότι δεν έχει δημοσιευθεί ακόμα σε περιοδικό με κριτές, προσέλκυσε την προσοχή και την κριτική της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και του ευρύτερου κοινού που γοητεύεται από την επιστημονική φαντασία. Οι ερευνητές τονίζουν ότι αυτά τα περίπλοκα αποτελέσματα υπογραμμίζουν μια περίεργη ιδιορρυθμία της κβαντικής μηχανικής παρά μια ριζική αλλαγή στην κατανόησή μας για τον χρόνο.Ενώ ο όρος «αρνητικός χρόνος» μπορεί να ακούγεται σαν μια έννοια που βγήκε από την επιστημονική φαντασία, ο Steinberg υπερασπίζεται τη χρήση του, ελπίζοντας ότι θα πυροδοτήσει βαθύτερες συζητήσεις σχετικά με τα μυστήρια της κβαντικής φυσικής.Πριν από χρόνια, η ερευνητική ομάδα των Angulo et al άρχισε να εξερευνά τις αλληλεπιδράσεις του φωτός με την ύλη. Όταν τα σωματίδια του φωτός (ή φωτόνια), προσπίπτουν στα άτομα της ύλης, μερικά απορροφώνται και λίγο μετά επαν-εκπέμπονται. Αυτή η αλληλεπίδραση διεγείρει προσωρινά τα άτομα προς μια ενεργειακή κατάσταση υψηλότερης ενέργειας και στη συνέχεια επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση επαν-εκπέμποντας το φωτόνιο.Η ερευνητική ομάδα μέτρησε το χρονικό διάστημα που τα άτομα παρέμειναν στη διεγερμένη τους κατάσταση. Σύμφωνα με τον Steinberg, ο χρόνος αυτός αποδείχτηκε αρνητικός – εννοώντας μια χρονική διάρκεια μικρότερη από το μηδέν.Για να οπτικοποιήσετε αυτήν την ιδέα, φανταστείτε τα αυτοκίνητα να εισέρχονται σε μια σήραγγα: πριν από το πείραμα, οι φυσικοί αναγνώρισαν ότι ενώ ο μέσος χρόνος εισόδου για χίλια αυτοκίνητα μπορεί να είναι, για παράδειγμα, 12:00 το μεσημέρι, τα πρώτα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να βγουν λίγο νωρίτερα, ας πούμε 11:59 π.μ. Αν και αυτό το αποτέλεσμα είχε απορριφθεί στο παρελθόν ως παράλογο, σε παρόμοιο αποτέλεσμα κατέληξαν και οι Angulo et al, μετρώντας μια χρονική διάρκεια με το σύμβολο μείον μπροστά της.Ωστόσο, οι Steinberg και Angulo διευκρινίζουν: κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το ταξίδι στο χρόνο είναι μια πιθανότητα. «Δεν υποστηρίζουμε ότι κάτι έχει ταξιδέψει πίσω στο χρόνο», είπε ο Steinberg. «Αυτό είναι παρερμηνεία».Η εξήγηση βρίσκεται στην κβαντομηχανική, όπου σωματίδια όπως τα φωτόνια συμπεριφέρονται με ασαφείς, πιθανολογικούς τρόπους αντί να ακολουθούν ντετερμινιστικούς κανόνες. Αντί να τηρούν ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα για την απορρόφηση και την επαν-εκπομπή τους, αυτές οι αλληλεπιδράσεις συμβαίνουν σε ένα φάσμα πιθανών χρονικών διατημάτων – ορισμένα από τα οποία αψηφούν την καθημερινή διαίσθηση. Αυτά τα φωτόνια δεν παραβιάζουν την θεωρία της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία υπαγορεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί γρηγορότερα από το φως, δεδομένου ότι αυτά τα φωτόνια δεν μετέφεραν καμία πληροφορία.Σύμφωνα με την φυσικό Sabine Hossenfelder (στο βίντεο που ακολουθεί), «ο αρνητικός χρόνος σε αυτό το πείραμα δεν έχει καμία σχέση με την ροή του χρόνου – είναι απλώς ένας τρόπος να περιγράψουμε πώς ταξιδεύουν τα φωτόνια μέσα από ένα μέσο και πώς αλλάζουν οι φάσεις τους». Οι Angulo και Steinberg αμύνθηκαν σ’ αυτή την κριτική, υποστηρίζοντας ότι η εργασία τους επιχειρεί να διερευνήσει το γιατί το φως δεν ταξιδεύει πάντα με σταθερή ταχύτητα. Ο Steinberg αναγνώρισε ότι η διαμάχη αφορά κυρίως τον προκλητικό τίτλο της δημοσίευσής τους [Experimental evidence that a photon can spend a negative amount of time in an atom cloud], αλλά επεσήμανε ότι κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν αμφισβήτησε τα πειραματικά τους αποτελέσματα.«Κάναμε την επιλογή μας σχετικά με το τι πιστεύουμε ότι είναι ο πιο γόνιμος τρόπος για να περιγράψουμε τα αποτελέσματα. Ενώ οι πρακτικές εφαρμογές παραμένουν άγνωστες, τα ευρήματά μας ανοίγουν νέους δρόμους για την εξερεύνηση κβαντικών φαινομένων». πηγή: https://phys.org/news/2024-12-scientists-negative-quantum.html (*) Ο μπάρμαν λέει με αυστηρό ύφος: «δεν σερβίρουμε σε φωτόνια». Ένα φωτόνιο μπαίνει στο μπαρ. («κρύο» ανέκδοτο με πρωταγωνιστές τα νετρίνα του πειράματος ΟPERA που υποστήριζε ότι τα νετρίνα κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός) Η φυσικός Daniela Angulo εμφανίζεται στον πάγκο της πειραματικής της διάταξης … λίγο πριν μπεί στο εργαστήριο όπου βρίσκεται η πειραματική διάταξη(*)

Συνεχίζεται το θρίλερ με τους εγκλωβισμένους αστροναύτες αφού αναβλήθηκε ξανά η επιστροφή τους στη Γη. Το σκάφος που θα τους έφερνε πίσω τον Φεβρουάριο θα παραμείνει καθηλωμένο για τουλάχιστον δύο μήνες. Η NASA έκανε γνωστό ότι οι δύο αστροναύτες της που παραμένουν εγκλωβισμένοι στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) εδώ και έξι μήνες και θα επέστρεφαν τελικά τον προσεχή Φεβρουάριο θα πρέπει να οπλιστούν με (επιπλέον) υπομονή αφού η επιστροφή τους παίρνει νέα παράταση.Δύο βετεράνοι αστροναύτες της NASA, ο Μπουτς Γουίλμορ και η Σάνι Γουίλιαμς, αποτέλεσαν το πλήρωμα της παρθενικής επανδρωμένης πτήσης του νέου διαστημοπλοίου Starliner που κατασκεύασε η Boeing για να μεταφέρει ανθρώπους και φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για λογαριασμό της NASA και αργότερα να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες διαστημικές αποστολές. Η αποστολή σχεδιάστηκε για να γίνει δοκιμή του νέου σκάφους με πλήρωμα αφού είχαν γίνει προηγουμένως πετυχημένες δοκιμές του χωρίς παρουσία ανθρώπων σε αυτό. Οι δύο αστροναύτες πήγαν στις αρχές Ιουνίου στον ISS και μετά από παραμονή οκτώ ημερών εκεί θα επέστρεφαν με το Starliner στη Γη.Όμως κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης παρουσιάστηκαν κάποια τεχνικά προβλήματα (διαρροή ηλίου) ύπαρξη των οποίων δεν οδήγησε στην ακύρωση της αποστολής. Στη διάρκεια της πτήσης τα προβλήματα αυτά αυξήθηκαν με αποτέλεσμα όταν το σκάφος έφτασε στον ISS η NASA και η Boeing να αποφασίσουν το πλήρωμα να παραμείνει στο σταθμό μέχρις ότου διερευνήσουν τι ακριβώς συμβαίνει.Τελικά το πρόβλημα δεν επιλύθηκε με αποτέλεσμα να αποφασισθεί για λόγους ασφαλείας το Starliner να επιστρέψει στην Γη μόνο του και οι δύο αστροναύτες να παραμείνουν στον ISS και να επιστρέψουν με σκάφος της Space X, της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, γεγονός που αποτέλεσε τεράστιο πλήγμα αξιοπιστίας για τη Boeing και ταυτόχρονα όπως είναι ευνόητο τεράστια επιτυχία έναντι του ανταγωνισμού για την SpaceX.Αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι οι δύο αστροναύτες θα επέστρεφαν στη Γη με σκάφος της Space X που πήγε τον Σεπτέμβριο στον ISS με δύο νέα μέλη πληρώματος και προμήθειες. Η επιστροφή είχε προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο όμως η NASA έκανε γνωστό ότι αποφασίστηκε η επιστροφή των δύο αστροναυτών με άλλο σκάφος της Space X που θα ξεκινήσει από τη Γη και το σκάφος αυτό δεν μπορεί να εκτοξευτεί τον Φεβρουάριο με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία να αναφέρει ότι η εκτόξευση προορίζεται για τα τέλη Μαρτίου ή τον Απρίλιο.Η NASA λέει ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την επιπλέον παραμονή των δύο αστροναυτών στον σταθμό τόσο από άποψη προμηθειών και συνθηκών παραμονής (φαγητό, νερό, οξυγόνο) όσο κυρίως της υγείας τους. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν στα μίντια φωτογραφίες της Σάνι Γουίλιαμς όπου φαινόταν ιδιαίτερα αδυνατισμένη και γενικότερα με όψη που παρέπεμπε σε πιθανά προβλήματα υγείας με την NASA αλλά και την ίδια να διαψεύδουν ότι αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα. Στο κέντρο της φωτογραφίας ποζάρουν οι δύο αστροναύτες της NASA που παραμένουν επ’ αόριστον στον ISS. πηγή φωτό. (NASA) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1860911/synechizetai-to-thriler-me-toys-egklovismenoys-astronaytes-afoy-anavlithike-xana-i-epistrofi-toys-sti-gi/

Περισσότερα NASA Science, Tech θα πετάξει στη Σελήνη με το Future Firefly Flight Η NASA συνεχίζει να προωθεί την εκστρατεία της για να εξερευνήσει περισσότερο τη Σελήνη από ποτέ, απονέμοντας στην Firefly Aerospace $179 εκατομμύρια για να παραδώσει έξι πειράματα στη σεληνιακή επιφάνεια. Αυτή η τέταρτη παραγγελία εργασίας για το Firefly θα στοχεύει στην προσγείωση στους θόλους Gruithuisen στην κοντινή πλευρά της Σελήνης το 2028. Ως μέρος της ευρύτερης εκστρατείας Artemis του οργανισμού, το Firefly θα παραδώσει μια ομάδα επιστημονικών πειραμάτων και τεχνολογικών επιδείξεων στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας CLPS της NASA ή Commercial Lunar Payload Services, σε αυτούς τους σεληνιακούς θόλους, μια περιοχή αρχαίων ροών λάβας, για την καλύτερη κατανόηση των πλανητικών διεργασιών και της εξέλιξης . Μέσω του CLPS, η NASA προωθεί την κατανόησή μας για το περιβάλλον της Σελήνης και βοηθά στην προετοιμασία για μελλοντικές ανθρώπινες αποστολές στη σεληνιακή επιφάνεια, ως μέρος της προσέγγισης εξερεύνησης της Σελήνης στον Άρη του οργανισμού. «Η πρωτοβουλία CLPS πραγματοποιεί επιστημονικές και τεχνικές μελέτες των ΗΠΑ στην επιφάνεια της Σελήνης από εξερευνητές ρομπότ. Καθώς η NASA προετοιμάζεται για μελλοντική ανθρώπινη εξερεύνηση της Σελήνης, η πρωτοβουλία CLPS συνεχίζει να υποστηρίζει μια αναπτυσσόμενη σεληνιακή οικονομία με αμερικανικές εταιρείες», δήλωσε ο Joel Kearns, αναπληρωτής αναπληρωτής διαχειριστής για την εξερεύνηση, Διεύθυνση Αποστολής Επιστήμης, Κεντρικά Γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Η κατανόηση του σχηματισμού των Θόλων Gruithuisen, καθώς και των αρχαίων ροών λάβας που περιβάλλουν την τοποθεσία προσγείωσης, θα βοηθήσει τις ΗΠΑ να απαντήσουν σε σημαντικές ερωτήσεις σχετικά με τη σεληνιακή επιφάνεια. Η πρώτη σεληνιακή παράδοση του Firefly έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει όχι νωρίτερα από τα μέσα Ιανουαρίου 2025 και θα προσγειωθεί κοντά σε ένα ηφαιστειακό χαρακτηριστικό που ονομάζεται Mons Latreille εντός του Mare Crisium, στο βορειοανατολικό τεταρτημόριο της κοντινής πλευράς της Σελήνης. Η δεύτερη σεληνιακή αποστολή του Firefly περιλαμβάνει δύο εντολές εργασιών: μια πτώση δορυφόρου σε σεληνιακή τροχιά σε συνδυασμό με μια παράδοση στη σεληνιακή επιφάνεια στην μακρινή πλευρά και μια παράδοση μιας σεληνιακής τροχιακής πηγής βαθμονόμησης, προγραμματισμένη το 2026. Αυτή η νέα παράδοση το 2028 θα στείλει ωφέλιμα φορτία στο Gruithuisen Domes και στο κοντινό Sinus Viscositatus. Οι θόλοι Gruithuisen εδώ και καιρό υποπτευόταν ότι σχηματίστηκαν από ένα μάγμα πλούσιο σε πυρίτιο, παρόμοιο σε σύνθεση με το γρανίτη. Τα γρανιτικά πετρώματα σχηματίζονται εύκολα στη Γη λόγω των τεκτονικών πλακών και των ωκεανών του νερού. Η Σελήνη στερείται αυτών των βασικών συστατικών, επομένως οι σεληνιακούς επιστήμονες έχουν μείνει να αναρωτιούνται πώς σχηματίστηκαν και εξελίχθηκαν αυτοί οι θόλοι με την πάροδο του χρόνου. Για πρώτη φορά, ως μέρος αυτής της εντολής εργασίας, η NASA έχει επίσης συνάψει σύμβαση για την παροχή «κινητικότητας» ή περιπλάνησης για ορισμένα από τα επιστημονικά όργανα στη σεληνιακή επιφάνεια μετά την προσγείωση. Αυτό θα επιτρέψει νέους τύπους επιστημονικών ερευνών των ΗΠΑ από το CLPS.«Το Firefly θα παραδώσει έξι όργανα για την κατανόηση του τόπου προσγείωσης και της γύρω περιοχής», δήλωσε ο Chris Culbert, διευθυντής της πρωτοβουλίας CLPS στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον. «Αυτά τα όργανα θα μελετήσουν τις γεωλογικές διεργασίες και τον σεληνιακό ρεγολίθιο, θα δοκιμάσουν ηλιακά κύτταρα και θα χαρακτηρίσουν το περιβάλλον ακτινοβολίας νετρονίων, παρέχοντας ανεκτίμητες πληροφορίες καθώς η NASA εργάζεται για να δημιουργήσει μια μακροπρόθεσμη παρουσία στη Σελήνη».Τα όργανα, που συλλογικά αναμένεται να είναι περίπου 215 λίβρες (97 κιλά) σε μάζα, περιλαμβάνουν: Το Lunar Vulkan Imaging and Spectroscopy Explorer, το οποίο αποτελείται από δύο ακίνητα και τρία κινητά όργανα, θα μελετήσει πετρώματα και ριγόλιθους στην κορυφή ενός από τους θόλους για να προσδιορίσει την προέλευσή τους και να κατανοήσει καλύτερα τις γεωλογικές διεργασίες των πρώιμων πλανητικών σωμάτων. Ο κύριος ερευνητής είναι η Δρ. Kerri Donaldson Hanna του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριντα στο Ορλάντο. Το Heimdall είναι ένα ευέλικτο σύστημα κάμερας που θα χρησιμοποιηθεί για τη λήψη φωτογραφιών του σημείου προσγείωσης από πάνω από τον ορίζοντα στο έδαφος ακριβώς κάτω από το σκάφος. Ο κύριος ερευνητής είναι ο Δρ. R. Aileen Yingst του Planetary Science Institute, Tucson, Αριζόνα. Το Sample Acquisition, Morphology Filtering και Probing of Lunar Regolith είναι ένας ρομποτικός βραχίονας που θα συλλέγει δείγματα του σεληνιακού ρεγόλιθου και θα χρησιμοποιεί μια ρομποτική σέσουλα για να φιλτράρει και να απομονώνει σωματίδια διαφορετικών μεγεθών. Η τεχνολογία δειγματοληψίας θα χρησιμοποιεί ένα εφεδρικό πτήσης από το έργο Mars Exploration Rover. Ο κύριος ερευνητής είναι ο Sean Dougherty της Maxar Technologies, Westminster, Colorado. Οι ραδιοπαρατηρήσεις χαμηλής συχνότητας από την κοντινή σεληνιακή επιφάνεια έχουν σχεδιαστεί για να παρατηρούν το επιφανειακό περιβάλλον της Σελήνης σε ραδιοσυχνότητες, για να προσδιορίσουν εάν η φυσική και η ανθρώπινη δραστηριότητα κοντά στην επιφάνεια παρεμβαίνει στην επιστήμη. Το έργο διευθύνεται από τον Natchimuthuk Gopalswamy του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ. Το Photovoltaic Investigation on the Lunar Surface θα μεταφέρει ένα σύνολο από τις πιο πρόσφατες ηλιακές κυψέλες για μια τεχνολογική επίδειξη μετατροπής ισχύος φωτός σε ηλεκτρική ενέργεια για μελλοντικές αποστολές. Το πείραμα θα συλλέξει επίσης δεδομένα για το περιβάλλον ηλεκτρικής φόρτισης της σεληνιακής επιφάνειας χρησιμοποιώντας μια μικρή σειρά ηλιακών κυψελών. Ο κύριος ερευνητής είναι ο Jeremiah McNatt από το Ερευνητικό Κέντρο Glenn της NASA στο Κλίβελαντ.Οι μετρήσεις νετρονίων στη σεληνιακή επιφάνεια είναι ένα φασματόμετρο νετρονίων που θα χαρακτηρίζει το περιβάλλον ακτινοβολίας νετρονίων της επιφάνειας, θα παρακολουθεί το υδρογόνο και θα παρέχει περιορισμούς στη στοιχειακή σύνθεση. Ο κύριος ερευνητής είναι η Δρ Χάιντι Χάβιλαντ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Μέσω της πρωτοβουλίας CLPS, η NASA αγοράζει υπηρεσίες προσγείωσης και επιφανειακών επιχειρήσεων από αμερικανικές εταιρείες. Ο οργανισμός χρησιμοποιεί το CLPS για να στείλει επιστημονικά όργανα και τεχνολογικές επιδείξεις για την προώθηση των δυνατοτήτων για την επιστήμη, την εξερεύνηση ή την εμπορική ανάπτυξη της Σελήνης. Υποστηρίζοντας έναν ισχυρό ρυθμό σεληνιακών παραδόσεων, η NASA θα συνεχίσει να επιτρέπει μια αναπτυσσόμενη σεληνιακή οικονομία, αξιοποιώντας παράλληλα την επιχειρηματική καινοτομία της εμπορικής διαστημικής βιομηχανίας. Δύο επερχόμενες πτήσεις CLPS που έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν στις αρχές του 2025 θα παραδώσουν ωφέλιμα φορτία της NASA στην κοντινή και νότια πολική περιοχή της Σελήνης, αντίστοιχα. Μάθετε περισσότερα για το CLPS και το Artemis στο: https://www.nasa.gov/clps

Μαύρη τρύπα στο πρώιμο σύμπαν παίρνει έναν… υπνάκο μετά από λουκούλειο «γεύμα» Όταν οι μαύρες τρύπες «κοιμούνται», είναι πολύ λιγότερο φωτεινές, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο τον εντοπισμό τους. Παρά την αδράνειά της, η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα εντοπίστηκε, λόγω του τεράστιου μεγέθους της.Μια τεράστια μαύρη τρύπα στο πρώιμο σύμπαν εντοπίστηκε από διεθνή ομάδα αστρονόμων να… κοιμάται, έπειτα από χορταστικό φαγητό.Οι ερευνητές, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb για να εντοπίσουν αυτή τη μαύρη τρύπα στο πρώιμο σύμπαν, που χρονολογείται μόλις 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.Η μαύρη τρύπα είναι μία από τις πιο ογκώδεις που έχουν ανακαλυφθεί σε αυτό το σημείο ανάπτυξης του σύμπαντος: η μάζα της είναι 400 εκατομμύρια φορές η μάζα του Ήλιου μας και αποτελεί περίπου το 40% της συνολικής μάζας του γαλαξία, στον οποίο βρίσκεται. Ωστόσο, παρά το γιγάντιο μέγεθός της, αυτή η μαύρη τρύπα «τρώει» το αέριο που χρειάζεται για να αναπτυχθεί με πολύ χαμηλό ρυθμό, περίπου 100 φορές κάτω από το θεωρητικό μέγιστο όριό της, οπότε είναι ουσιαστικά αδρανής.Αυτό το εύρημα της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας τόσο νωρίς στην εξέλιξη του σύμπαντος, η οποία όμως δεν μεγαλώνει, θέτει σε αμφισβήτηση τα υπάρχοντα μοντέλα για το πώς αναπτύσσονται οι μαύρες τρύπες. Στη δημοσίευση της έρευνας στο περιοδικό Nature, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι μαύρες τρύπες περνούν σύντομες περιόδους εξαιρετικά γρήγορης ανάπτυξης και στη συνέχεια μεγάλες περιόδους αδράνειας.Όταν οι μαύρες τρύπες «κοιμούνται», είναι πολύ λιγότερο φωτεινές, γεγονός που καθιστά δυσκολότερο τον εντοπισμό τους. Παρά την αδράνειά της, η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα εντοπίστηκε, λόγω του τεράστιου μεγέθους της.Σύμφωνα με τα καθιερωμένα μοντέλα, οι μαύρες τρύπες σχηματίζονται από τα υπολείμματα νεκρών αστέρων και συσσωρεύουν ύλη μέχρι ένα προβλεπόμενο όριο (όριο Eddington). Ωστόσο, το τεράστιο μέγεθος αυτής της μαύρης τρύπας υποδηλώνει ότι τα καθιερωμένα μοντέλα μπορεί να μην εξηγούν επαρκώς πώς σχηματίζονται και μεγαλώνουν τέτοιες μαύρες τρύπες. «Είναι πιθανό οι μαύρες τρύπες να γεννιούνται μεγάλες, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί το James Webb εντόπισε τεράστιες μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν. Άλλη πιθανότητα είναι ότι περνούν περιόδους υπερδραστηριότητας, ακολουθούμενες από μεγάλες περιόδους αδράνειας», δηλώνει ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο καθηγητής Ρομπέρτο Μαϊολίνο, από το Ινστιτούτο Κοσμολογίας Kavli του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.Οι ερευνητές διεξήγαν προσομοιώσεις σε υπολογιστές για να μοντελοποιήσουν πώς αυτή η αδρανής μαύρη τρύπα θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε τόσο μεγάλο μέγεθος τόσο νωρίς στο σύμπαν. Διαπίστωσαν ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι μαύρες τρύπες μπορούν να υπερβούν το όριο Eddington για σύντομες περιόδους, κατά τη διάρκεια των οποίων μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, ακολουθούμενες από μεγάλες περιόδους αδράνειας. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μαύρες τρύπες, όπως αυτή, πιθανότατα τρώνε για πέντε έως δέκα εκατομμύρια χρόνια και κοιμούνται για περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια. https://www.kathimerini.gr/life/science/563381680/mayri-trypa-sto-proimo-sympan-pairnei-enan-ypnako-meta-apo-loykoyleio-geyma/

Εντοπίστηκε το πρώτο άστρο που έχει… λόξιγκα. Πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο που παρατηρείται απευθείας για πρώτη φορά. Ομάδα αστρονόμων εντόπισε ένα γιγάντιο άστρο που όπως λένε παρουσιάζει συμπτώματα… λόξιγκα. Πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο ονομάζεται αστάθεια παλμικού ζεύγους (PPI), στην οποία τα τεράστια αστέρια αναπτύσσουν πολύ θερμούς πυρήνες που συστέλλονται και διαστέλλονται γρήγορα τα τελευταία χρόνια ή ημέρες της ζωής τους.Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει μόνο σε εξαιρετικά μεγάλα αστέρια μεταξύ 60 και 150 φορές τη μάζα του Ήλιου. Ενώ προηγουμένως το φαινόμενο είχε προβλεφθεί θεωρητικά αυτή είναι η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε στην πράξη.Οι ερευνητές είπαν ότι η επιβεβαίωση των αστεριών με «λόξιγκα» είναι ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση του πώς λειτουργούν τα μεγάλα άστρα και πώς έχουν διαμορφώσει το Σύμπαν. Κάθε φορά που το αστέρι πάλλεται εκτοξεύει ύλη απογυμνώνοντας έτσι τον πυρήνα. Η ύλη αυτή μπορεί να συγκρουστεί μεταξύ της δημιουργώντας έντονες εκρήξεις φωτός.Η Δρ. Σάρλοτ Άνγκους από το Κέντρο Αστροφυσικών Ερευνών (ARC) στο Queen’s University του Καναδά επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας είπε ότι οι συγκρούσεις αυτές είναι πολύ πιο αχνές από μια έκρηξη σουπερνόβα η οποία προκαλείται κατά την κατάρρευση αυτών των τεράστιων άστρων κάτι που σημαίνει ότι προηγουμένως δεν ήταν δυνατό να επιβεβαιωθεί η θεωρία. Καλλιτεχνιική απεικόνιση του άστρου με τον λόξιγκα, πηγή φωτό ((Gemini Observatory/NSF/AURA/ illustration by Joy Pollard/PA Wire)

Εντοπίζοντας το φαινόμενο της μνήμης Χριστοδούλου των βαρυτικών κυμάτων. Τα βαρυτικά κύματα είναι η διάδοση μιας διαταραχής στο υφάδι του χωροχρόνου, όπως τα κύματα που προκαλεί ένα βότσαλο στα ήρεμα μιάς ήσυχης λίμνης. Ο Δημήτριος Χριστοδούλου, πριν από μερικές δεκαετίες, έδειξε ότι τα βαρυτικά κύματα έχουν μια λεπτή διαφορά σε σχέση με τα κύματα στη λίμνη. Όταν περάσει το κύμα που δημιούργησε το βότσαλο στη λίμνη, η επιφάνεια του νερού γίνεται ξανά επίπεδη, ώστε ένα σώμα που επέπλεε να ηρεμεί πάλι στην αρχική του θέση. Αυτό δεν συμβαίνει όταν ένα βαρυτικό κύμα διέρχεται μέσα από μια υποθετική πειραματική συσκευή ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων. Το βαρυτικό κύμα μετατοπίζει προσωρινά τις δοκιμαστικές μάζες της συσκευής που σύντομα σταματούν αφού περάσουν τα κύματα. Ο Χριστοδούλου απέδειξε ότι οι δοκιμαστικές μάζες δεν επιστρέφουν ακριβώς στις αρχικές τους θέσεις. H γεωμετρία του χωροχρόνου διατηρεί μια μνήμη του διερχόμενου βαρυτικού κύματος και αλλάζει μόνιμα από αυτό. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να ανιχνευθεί. H μόνιμη μετατόπιση των πειραματικών μαζών ενός ανιχνευτού βαρυτικών κυμάτων εξαιτίας του «φαινομένου μνήμης» οφείλεται στην μη-γραμμικότητα των εξισώσεων Αινστάιν.Ο Colter Richardson από Πανεπιστήμιο του Tennessee, και οι συνεργάτες του επινόησαν έναν τρόπο, ώστε διαμέσου των σημερινών ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων να εντοπίσουν τις μόνιμες παραμορφώσεις του χωροχρόνου που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τα βαρυτικά κύματα που προκαλούν κάποιες εκρήξεις σουπερνόβα.Η ανίχνευση αυτού του φαινομένου που ονομάζεται μνήμη Χριστοδούλου ή μνήμη βαρυτικών κυμάτων, απαιτεί μεγάλη ευαισθησία που σίγουρα θα επιτευχθεί από τις μελλοντικές γενιές ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων. Όμως οι Richardson et al παρουσιάζουν μια στρατηγική που θα μπορούσε να εντοπίσει αυτό το άπιαστο φαινόμενο χρησιμοποιώντας τους υπάρχοντες ανιχνευτές.Οι ερευνητές εξέτασαν τα βαρυτικά κύματα που παράγονται από την κατάρρευση- πυρήνα σουπερνόβα, τη δραματική έκρηξη ενός τεράστιου ετοιμοθάνατου αστέρα. Ένα τέτοιο σουπερνόβα θεωρείται ότι δημιουργεί μνήμη βαρυτικών κυμάτων διαμέσου της ασύμμετρης εκπομπής νετρίνων κατά τη διάρκεια της έκρηξης και διαμέσου της μη σφαιρικής επέκτασης του ωστικού κύματος του σουπερνόβα. Η ομάδα ερεύνησε αυτές τις διαδικασίες χρησιμοποιώντας εξελιγμένες προσομοιώσεις κατάρρευσης-πυρήνα τριών σουπερνόβα, οι οποίες διέφεραν ως προς τη μάζα των αρχικών άστρων που εκρήγνυνται.Με βάση τα ευρήματά τους από αυτές τις προσομοιώσεις, στη συνέχεια διερεύνησαν αν οι σημερινοί ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO-Virgo-KAGRA θα μπορούσαν να εντοπίσουν το φαινόμενο μνήμης που δημιουργείται από μια τέτοια έκρηξη τέτοιου σουπερνόβα στον Γαλαξία μας. Η ομάδα διαπίστωσε ότι αυτοί οι ανιχνευτές θα μπορούσαν να επιτύχουν αν τα δεδομένα τους αναλύονταν με την κατάλληλη τεχνική. Η εφαρμογή αυτής της προσέγγισης μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για τη φύση των βαρυτικών κυμάτων και θα μπορούσε επίσης να αυξήσει τις γνώσεις μας για την διαδικασία κατάρρευσης του πυρήνα σουπερνόβα μεγάλης μάζας. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/s152 διαβάστε επίσης: 1. Detecting the gravitational wave memory effect from core-collapse supernovae 2. Detecting Gravitational Wave Memory in the Next Galactic Core-Collapse Supernova

Roscosmos Η Baikonur ετοιμάζεται για το λανσάρισμα του Resurs-P No. 5 Το «πακέτο» του πυραύλου Soyuz-2.1b συγκεντρώθηκε στο κοσμοδρόμιο. Πραγματοποιήθηκαν τεχνολογικές εργασίες στο MIC του εργοταξίου Νο. 31. Οι ειδικοί συνεχίζουν την προετοιμασία του οχήματος εκτόξευσης και του δορυφόρου. Το λανσάρισμα του Soyuz με το Resurs-P No. 5 είναι στα τέλη Δεκεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578359

Άντζελα Δημητριάδου: Η επιστήμονας που κατέγραψε την πρώτη εικόνα ενός φωτονίου μιλά στη «Ν» Πρόκειται για ένα ορόσημο στον τομέα της νανοφωτονικής και της Φυσικής. Πριν από λίγες μέρες ο Μπεν Γιούεν και η Άντζελα Δημητριάδου, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ στη Βρετανία δημιούργησαν την πρώτη εικόνα ενός φωτονίου, ενός σωματιδίου φωτός σε σχήμα λεμονιού που εκπέμπεται από την επιφάνεια ενός νανοσωματιδίου ανοίγοντας νέους δρόμους στη Φυσική.Η θεωρία που κατέστησε δυνατή αυτή την εικόνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν και να κατανοήσουν διάφορες ιδιότητες αυτών των κβαντικών σωματιδίων που θα μπορούσαν να ανοίξουν μια σειρά από νέες δυνατότητες σε πεδία όπως ο κβαντικός υπολογισμός, οι φωτοβολταϊκές συσκευές και τεχνητή φωτοσύνθεση. Η κυπριακής καταγωγής καθηγήτρια θεωρητικής νανοφωτονικής μιλά στο Naftemporiki.gr για το επίτευγμα αυτό και την σημασία που έχει για τον επιστημονικό της κλάδο. Πώς καταλήξατε στην απόφαση να πραγματοποιήσετε αυτή την έρευνα που οδήγησε στη πρώτη εικόνα ενός φωτονίου; Θέσαμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα προς επίλυση για νανοφωτονικές συσκευές που αλληλεπιδρούν με την κβαντική ύλη. Το πρόβλημα που προσπαθούσαμε να λύσουμε ήταν να δημιουργήσουμε μια νέα θεωρητική μέθοδο για τον κβαντισμό ανοιχτών νανοφωτονικών συστημάτων σε συνδυασμό με κβαντικούς εκπομπούς. Ενώ η κβαντοποίηση των κλειστών κοιλοτήτων και του ελεύθερου χώρου είναι καλά κατανοητή, η πρόκληση αφορά τον τρόπο προσέγγισης των ανοιχτών συστημάτων (όπως τα σφαιρικά σωματίδια στον αέρα σε συνδυασμό με κβαντικούς εκπομπούς). Τέτοια ανοιχτά συστήματα μπορούν να υποστηρίξουν τοπικούς τρόπους λειτουργίας που ορίζονται από τη γεωμετρία του νανοφωτονικού συστήματος, αλλά μπορούν επίσης να ακτινοβολούν αποτελεσματικά μακριά. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα ακτινοβολίας είναι που καθιστά τόσο δύσκολο τον κβαντισμό των ανοιχτών συστημάτων. Μέχρι στιγμής, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κυρίως φαινομενολογικές μεθόδους, οι οποίες συχνά λαμβάνουν σημαντικές υποθέσεις. Ενώ η μέθοδός μας είναι αυστηρή και ακριβής.Η λύση μας είναι ιδιαίτερα επίκαιρη δεδομένης της πρόσφατης πειραματικής εργασίας με ανοιχτά νανοφωτονικά περιβάλλοντα και μας επιτρέπει να λύσουμε την κβαντική δυναμική του συστήματος. Επιλύοντας αυτό το περίπλοκο πρόβλημα, εξάγουμε την κυματοσυνάρτηση του φωτονίου με ακριβή και αυστηρό τρόπο, επιτρέποντάς μας να υπολογίσουμε την προσδοκώμενη τιμή της έντασης του πεδίου – την πιθανότητα εύρεσης ενός φωτονίου σε οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Αυτό είναι ανάλογο με το τετράγωνο συντελεστή της κυματοσυνάρτησης φωτονίου και είναι αυτό που φαίνεται στην εικόνα που κυκλοφορεί στο Dιαδίκτυο. Με πιο απλά λόγια, αυτό είναι το «σχήμα» του φωτονίου!Η κυματοσυνάρτηση του φωτονίου εξαρτάται από το σχήμα και το υλικό του νανοφωτονικού περιβάλλοντος, καθώς και από τη συχνότητα φωτονίων που εκπέμπεται από τον κβαντικό πομπό. Η παράγωγή μας λαμβάνει υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, πράγμα που σημαίνει ότι οι παραγόμενοι τύποι παραμένουν της ίδιας μορφής για διαφορετικά νανοφωτονικά περιβάλλοντα. Η εικόνα δείχνει το «σχήμα» του φωτονίου (ή την αναμενόμενη τιμή της έντασής του) για ένα σφαιρικό νανοσωματίδιο πυριτίου με έναν κβαντικό εκπομπό στην επιφάνειά του, με αποτέλεσμα το περίπου σφαιρικό σχήμα του φωτονίου. Αυτός είναι ένας πραγματικός υπολογισμός από τους τύπους που προκύπτουν από την εργασία μας και δεν είναι μια καλλιτεχνική αναπαράσταση ή μια πειραματική μέτρηση. Πόσο δύσκολο ήταν να τραβήξετε τη φωτογραφία και ποιες ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας όταν τα καταφέρατε; Η δυσκολία ήταν να συνδυάσουμε τη θεωρία, και είχαμε αρκετές λανθασμένες εκκινήσεις, και να λύσουμε αρκετά δύσκολα μαθηματικά ολοκληρώματα, τα οποία χρειάστηκαν πολύ χρόνο. Αφού ολοκληρώθηκαν όλα αυτά, η κυματοσυνάρτηση φωτονίων, η ένταση (δηλαδή η εικόνα) και πολλά άλλα πράγματα βγαίνουν από τη θεωρία πολύ εύκολα. Ήταν αρκετά ικανοποιητικό όταν συνέχιζαν να έρχονται νέες πληροφορίες για τη θεωρία που εξηγούσε την κβαντική συμπεριφορά των ανοιχτών συστημάτων και αποκάλυπτε νέες πληροφορίες για περιοχές και καθεστώτα που όλοι αγνοούν ως θόρυβο.Οι ειδικοί λένε ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήσατε είναι επαναστατική και μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορους τομείς. Πιστεύετε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί πιο αποτελεσματικά; Δεν είμαι σίγουρη για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου σε διάφορους τομείς πέρα από τα ανοιχτά νανοφωτονικά συστήματα. Είναι μια σημαντική ανακάλυψη για την κβαντική νανοφωτονική, αλλά θα ήμουν προσεκτική στη χρήση σε άλλα πεδία, εκτός εάν τα συστήματά τους συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό το επίτευγμα για τον τομέα σας; Όπως ήδη ανέφερα είναι μια σημαντική ανακάλυψη για την κβαντική νανοφωτονική, επειδή μας επιτρέπει να λάβουμε ακριβώς την κβαντική δυναμική των ανοιχτών νανοφωτονικών συστημάτων, χωρίς προσεγγίσεις. Αποκαλύπτει επίσης πώς τα φωτόνια ταξιδεύουν από αυτά τα συστήματα μακριά όπου συνήθως μετρώνται πειραματικά. Έτσι δημιουργείται μια σύνδεση μεταξύ της κβαντικής δυναμικής του συστήματος και των πειραματικών μετρήσεων. Και δεδομένου ότι πολλά πειράματα ολοένα και πιο συχνά εξετάζουν τέτοια ανοιχτά νανοφωτονικά συστήματα, που είναι ευκολότερα στη ρύθμιση και τη μέτρηση, δημιουργεί νέα μονοπάτια για την κατανόησή τους και τον σχεδιασμό τους ώστε να λειτουργούν όπως επιθυμούμε. Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια; Από την όλη εργασία προέκυψαν πολλές νέες πληροφορίες τις οποίες δεν είχαμε χώρο να παρουσιάσουμε στη δημοσίευση που κάναμε. Το δημοσιευμένο άρθρο εστιάζει κυρίως στη θεωρητική μέθοδο και πώς την αποκτήσαμε. Έχουμε ήδη πολλά δεδομένα από αυτή τη νέα θεωρία, που αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες για το πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα, και υπάρχουν αρκετές εκπλήξεις. Σκοπεύουμε να αντιμετωπίσουμε αυτά πρώτα. Επίσης, υπάρχουν αρκετές επεκτάσεις στη θεωρία που θα μας επιτρέψουν να την εφαρμόσουμε σε περισσότερους τύπους νανοφωτονικών συστημάτων, προς τα οποία εργαζόμαστε. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη μεγάλη ανακάλυψη ή εξέλιξη στον τομέα της φωτονικής; Αυτό είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί. Το πεδίο είναι πολύ μεγάλο και ποικιλόμορφο, όπως θα έπρεπε, και νέες ανακαλύψεις μπορούν να έρθουν από οπουδήποτε. Έχει γίνει πολύ σπουδαίο έργο πρόσφατα για τη φωτοκατάλυση σε νανοφωτονικά περιβάλλοντα και τις μεθόδους μετατροπής συχνότητας. Η πρώτη εικόνα ενός φωτονίου. πηγή φωτό/ (Ben Yuen and Angela Demetriadou) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1859790/antzela-dimitriadoy-i-epistimonas-poy-kategrapse-tin-proti-eikona-enos-fotonioy-mila-sti-n/

Αυτή είναι η Σαντορίνη της… Ανταρκτικής. Ένα νησί με καλντέρα που προσφέρει ασφαλές καταφύγιο σε πλοία. Αν δείξετε σε κάποιον αυτή την δορυφορική φωτογραφία που δημοσιεύει η ιστοσελίδα Live Science και τον ρωτήσετε τι δείχνει η απάντηση που θα λάβετε θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ότι η εικόνα δείχνει την Σαντορίνη. Η απάντηση θα είναι εν μέρει σωστή αφού πρόκειται για μια «Σαντορινή» που βρίσκεται όμως στην άλλη άκρη του πλανήτη.Πρόκειται για το «Νησί Παραπλάνησης» όπως έχει γίνει γνωστό στον κόσμο των ναυτικών. Είναι μια ημι-βυθισμένη, ενεργή ηφαιστειακή καλντέρα που δημιουργήθηκε από μια από τις μεγαλύτερες γνωστές εκρήξεις στην περιοχή της Ανταρκτικής η οποία παρέχει ένα καταφύγιο για πλοία και ερευνητές που εξερευνούν τις περιοχές γύρω από τον Νότιο Πόλο.Το νησί σε σχήμα πετάλου βρίσκεται στον Νότιο Ωκεανό περίπου 105 χλμ. από την ηπειρωτική Ανταρκτική. Είναι ένα από τα Νότια Νησιά Σέτλαντ τα οποία βρίσκονται στη μέση του περάσματος Ντρέικ, ένα τμήμα της θάλασσας που είναι ευρύτερα γνωστό ως «νεκροταφείο παγόβουνων» επειδή οι τεράστιες πλάκες πάγου που αποσπώνται από την Ανταρκτική οδηγούνται από τα θαλάσσια ρεύματα μέσα σε αυτό το πέρασμα όπου λόγω των τοπικών συνθηκών (πιο θερμά ύδατα) τα παγόβουνα αρχίζουν να λιώνουν με ταχύ ρυθμό.Το «Νησί της Παραπλάνησης» έλαβε αυτή την ονομασία επειδή, από το επίπεδο της θάλασσας, μοιάζει με μια ενιαία συμπαγή στεριά που περιβάλλεται από κάθε πλευρά από απότομους βράχους. Αλλά αν το πλησιάσετε και βρείτε το στενό άνοιγμα πλάτους 500 μέτρων στο χείλος της καλντέρας, γνωστό ως «Φυσούνα του Ποσειδώνα» θα αποκαλυφθεί μπροστά σας μια τεράστια κρυμμένη λιμνοθάλασσα. Οι εξερευνητές ανακάλυψαν για πρώτη φορά αυτό το μυστικό πέρασμα το 1820. Πριν από τότε, πολλοί ναυτικοί πιθανότατα θα είχαν περάσει χωρίς να γνωρίζουν ότι το εσωτερικό του, γνωστό ως Port Foster, είναι ένα εξαιρετικό καταφύγιο για τους ναυτικούς να περιμένουν με ασφάλεια να περάσουν οι τρομερές καταιγίδες που πλήττουν συχνά τον Νότιο Ωκεανό.Οι μελέτες στο νησί δείχνουν ότι η έκρηξη συνέβη πριν από περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια, η οποία πιθανότατα εκτόξευσε μεταξύ 30-60 κυβικά χιλιόμετρα τέφρας και μάγματος στον ουρανό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη στην Ανταρκτική τα τελευταία τουλάχιστον 12.000 χρόνια σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Γης της NASA.Το νησί εξακολουθεί να είναι ηφαιστειακά ενεργό και έχει φιλοξενήσει τουλάχιστον 20 μικρές εκρήξεις από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο, δεν έχει εκραγεί από το 1970 και είναι σιωπηλό από το 2015 όταν καταγράφηκε η τελευταία σεισμική δραστηριότητα στο νησί, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Ηφαιστειότητας του Ινστιτούτου Smithsonian. Υπάρχει μόνο ένα άλλο ενεργό ηφαίστειο στην Ανταρκτική, το Έρεβος στο νησί Ρος. Το νησί με την καλντέρα της Ανταρκτικής. πηγή φωτό. (Image credit: NASA/LAndsat/Lauren Dauphin) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1859920/ayti-einai-i-santorini-tis-antarktikis/

Τα ανθρώπινα αντικείμενα που αφήνουμε σε άλλους πλανήτες δεν είναι διαστημικά σκουπίδια αλλά… αρχαιολογικά ευρήματα. Επιστήμονες κάνουν λόγο για ιστορικής σημασίας δημιουργίες. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι τα κάθε είδους αντικείμενα που η ανθρωπότητα έχει στείλει και παρατήσει σε άλλους κόσμους έξω από τη Γη δεν είναι σκουπίδια που τους μολύνουν αλλά πράγματα υψηλής ιστορικής αξίας.Από τη δεκαετία του 1970 έχουμε στείλει στον Άρη περίπου 20 μηχανικά συστήματα και ρομπότ καταγραφής δεδομένων και εξερεύνησης του πλανήτη. Τα περισσότερα είτε καταστράφηκαν, είτε απέτυχαν να λειτουργήσουν είτε ολοκλήρωσαν την αποστολής τους. Στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη υπάρχει ένα πλήθος από αργά αποσυντιθέμενα κομμάτια μετάλλου, κομμάτια αλεξίπτωτων με τα οποία προσεδαφίστηκαν τα ρομπότ, παραμορφωμένες πλακέτες κυκλωμάτων και άλλα υλικά.Διάφορα αντικείμενα υπάρχουν φυσικά και στην επιφάνεια της Σελήνης ενώ έχουμε στείλει κάποια και στην Αφροδίτη αλλά το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον της μάλλον τα έχει ήδη εξαφανίσει αλλά και να μην έχει συμβεί αυτό πιθανότατα δεν πατήσει ποτέ εκεί ανθρώπινο πόδι για να τα εντοπίσει.Μερικοί επιστήμονες ανησυχούν ότι αυτά τα «διαστημικά σκουπίδια» έχουν ήδη μολύνει έναν παλαιότερα παρθένο κόσμο. Ο Τζάστιν Χόλκομπ καθηγητής Πανεπιστημίου του Κάνσας μαζί με άλλους συναδέλφους του έχουν εισάγει την ιδέα ενός νέου επιστημονικού κλάδου τον οποίο ονομάζουν «πλανητική γεωαρχαιολογία». Σύμφωνα με τον Χόλκομπ όλα αυτά τα αντικείμενα που είναι… παρατημένα σε άλλους κόσμους μακριά από τη Γη δεν αποτελούν σκουπίδια αλλά αντικείμενα ιστορικής μελέτης.Όπως οι αρχαιολόγοι περνούν από κόσκινο αρχαίους σκουπιδότοπους για να εντοπίσουν στοιχεία που να αποκαλύπτουν τον τρόπο ζωής παλαιών πολιτισμών και κοινωνιών που έχουν εξαφανιστεί από καιρό στη Γη έτσι και τα παλιά μηχανήματα που βρίσκονται στη Σελήνη και τον Άρη έχουν τη δική τους ιστορική αξία. Τα επιχειρήματα «Θα πρέπει όλα αυτά τα αντικείμενα να συλλέγονται, να τεκμηριώνονται και να προστατεύονται. Αυτά είναι τα πρώτα υλικά αρχεία της παρουσίας μας σε άλλους κόσμους και αυτό είναι σημαντικό» λέει ο Χόλκομπ. Η προσέγγισή του θα απαιτούσε να συλλεχθούν και να προστατευτούν αντικείμενα όπως ο ανιχνευτής Mars 3 της Σοβιετικής Ένωσης το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα που προσεδαφίστηκε ομαλά στον Άρη το 1971. «Τα ίχνη που άφησαν τα έξι ρόβερ που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη θα πρέπει επίσης να σωθούν» λένε οι συγγραφείς της μελέτης.«Το να τους αφήσουμε να εξαφανιστούν, λένε, θα σήμαινε ότι χάναμε τα τελευταία κεφάλαια μιας ιστορίας που ξεκίνησε πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν, όταν το είδος μας άφησε τις προγονικές του πατρίδες και άρχισε να αποικίζει τη Γη. Το κύριο επιχείρημά μας είναι ότι ο Homo sapiens υφίσταται επί του παρόντος μια διασπορά, η οποία ξεκίνησε αρχικά από την Αφρική, έφτασε σε άλλες ηπείρους και τώρα άρχισε σε περιβάλλοντα εκτός κόσμου» αναφέρουν οι ερευνητές.«Έχω δει πολλούς επιστήμονες να αναφέρονται σε αυτά τα υλικά ως διαστημικά σκουπίδια ή γαλαξιακά σκουπίδια. Το επιχείρημά μας είναι ότι δεν είναι σκουπίδια. είναι πραγματικά πολύ σημαντικό. Είναι κρίσιμο να μετατοπιστεί αυτή η αφήγηση προς την κληρονομιά, επειδή η λύση δεν είναι η απομάκρυνση αυτών των αντικειμένων ως σκουπίδια αλλά η λύση για την κληρονομιά είναι η διατήρηση. Υπάρχει μεγάλη διαφορά» σημειώνει ο Χόλκομπ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1858849/ta-anthropina-antikeimena-poy-afinoyme-se-alloys-planites-den-einai-diastimika-skoypidia-alla-archaiologika-eyrimata/

Rocket and Space Corporation "Energia" Αυτή την Πέμπτη, οι αστροναύτες θα βγουν έξω από τον ISS και θα εγκαταστήσουν το All Sky Monitor. Τώρα ο Alexey Ovchinin και ο Ivan Vagner ετοιμάζονται για μια αποστολή στο διάστημα. Στις 19 Δεκεμβρίου θα περάσουν σχεδόν επτά ώρες έξω από το σταθμό. Η εργασία Νο. 1 είναι η εγκατάσταση του φασματόμετρου ακτίνων Χ SPIN-X1-MVN στην επιφάνεια της μονάδας Zvezda. MVN = "all sky monitor". Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η συσκευή βλέπει ολόκληρη την ουράνια σφαίρα ταυτόχρονα. Αντίθετα, θα ερευνήσει σταδιακά τον ουρανό καθώς ο ISS κινείται στην τροχιά της Γης. Μέσα στις πρώτες 72 ημέρες μετά την έναρξη της λειτουργίας, η συσκευή θα λάβει έναν σχεδόν πλήρη χάρτη του ουρανού (84%) Βλέπει ακτίνες Χ που προέρχονται από γαλαξίες σε όλο το σύμπαν. Οι επιστήμονες, για παράδειγμα, ενδιαφέρονται για τα κβάζαρ - εξαιρετικά φωτεινούς «φάρους» του σύμπαντος, οι οποίοι σήμερα συνδέονται με τη δράση των μαύρων τρυπών. Τα κύρια πλεονεκτήματα της συσκευής ✔ βλέπει ακτινοβολία ακτίνων Χ σε ένα ευρύ φάσμα ενέργειας από 6 έως 70 kiloelectrovolt (για σύγκριση, οι προηγούμενες μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν κυρίως στην περιοχή ενέργειας από 1 έως 10 keV). ✔μπορεί να μειώσει το σφάλμα στο 1% για 3 χρόνια συνεχών μετρήσεων χάρη σε ένα έξυπνο σύστημα προστασίας που βοηθά στη διάκριση ενός «παρασιτικού σήματος» (σωματίδια των οποίων οι πηγές δεν μας ενδιαφέρουν επί του παρόντος) από το επιθυμητό φόντο ακτίνων Χ. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239442%2F55d64464926c78e71f%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22131 Roscosmos Πώς εξελίσσεται η εργασία σε τροχιακό ύψος; Θυμίζουμε ότι στις 19 Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί «διαστημικός περίπατος» τον οποίο θα παρακολουθήσουμε ζωντανά! Οι κοσμοναύτες μας έχουν ήδη ετοιμάσει στολές ψύξης νερού και έχουν εγκαταστήσει λάμπες, μπαταρίες και τηλεοπτικές κάμερες στο Ορλάν. Έκαναν επίσης εκπαίδευση εξόδου με διαστημικές στολές και αντικατέστησαν δεξαμενές οξυγόνου στη μονάδα Poisk. Το Σαββατοκύριακο, το πλήρωμα πραγματοποίησε επιστημονικά πειράματα "Interaction-2", "Hurricane" και "Ekon-M". Ολοκληρώθηκε επίσης ο εβδομαδιαίος καθαρισμός του σταθμού! Διαβάστε περισσότερα για τις υποθέσεις στο ISS στην καθημερινή αναφορά: https://www.roscosmos.ru/41079/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578309

Ανακαλύφθηκε στο CERN άγνωστο σωματίδιο αντιύλης που ρίχνει φως στην ύπαρξη του Σύμπαντος. Πρόκειται για το αντιυπερήλιο-4 που διαθέτει ένα βαρύ υπερπυρήνα αντιύλης. Επιστήμονες που παίρνουν μέρος στο πείραμα ALICE στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN είδαν την πρώτη ένδειξη αντιυπερηλίου-4, το οποίο αποτελείται από δύο αντιπρωτόνια, ένα αντινετρόνιο και ένα αντιλάμδα. Το νέο αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει την πρώτη ένδειξη του βαρύτερου υπερπυρήνα αντιύλης που έχει εμφανισθεί στον LHC.Οι συγκρούσεις μεταξύ βαρέων ιόντων στον LHC δημιουργούν πλάσμα κουάρκ-γλουονίων, μια θερμή και πυκνή κατάσταση ύλης που πιστεύεται ότι γέμισε το Σύμπαν περίπου ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι συγκρούσεις βαριών ιόντων δημιουργούν επίσης κατάλληλες συνθήκες για την παραγωγή ατομικών πυρήνων και εξωτικών υπερπυρήνων, καθώς και των αντίστοιχων αντιύλης τους, αντιπυρήνων και αντιυπερπυρήνων.Οι μετρήσεις αυτών των μορφών ύλης είναι σημαντικές για διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας στην κατανόηση του σχηματισμού αδρονίων από τα συστατικά κουάρκ και γλουονίων του πλάσματος και την ασυμμετρία ύλης-αντιύλης που παρατηρείται στο σημερινό Σύμπαν. Οι υπερπυρήνες είναι εξωτικοί πυρήνες που σχηματίζονται από ένα μείγμα πρωτονίων, νετρονίων και υπερονίων, με τα τελευταία να είναι ασταθή σωματίδια που περιέχουν ένα ή περισσότερα κουάρκ του παράξενου τύπου.Περισσότερα από 70 χρόνια από την ανακάλυψή τους στις κοσμικές ακτίνες, οι υπερπυρήνες παραμένουν πηγή γοητείας για τους φυσικούς επειδή σπάνια βρίσκονται στη φύση και είναι δύσκολο να δημιουργηθούν και να μελετηθούν στο εργαστήριο.Σε συγκρούσεις βαρέων ιόντων, δημιουργούνται υπερπυρήνες σε σημαντικές ποσότητες, αλλά μέχρι πρόσφατα μόνο ο ελαφρύτερος υπερπυρήνας, ο υπερτρίτον (αποτελούμενος από ένα πρωτόνιο, ένα νετρόνιο και ένα λάμδα) και ο συνεργάτης του αντιύλης, το αντιυπέρτριτον (αποτελούμενο από ένα αντιπρωτόνιο, ένα αντινετρόνιο και ένα αντιλάμδα), έχουν παρατηρηθεί. Μετά την πρόσφατη παρατήρηση του αντιυπερυδρογόνου-4, οι φυσικοί του ALICE εντόπισαν αντιυπερήλιο-4. Η αναζήτηση Η ανακάλυψη βασίζεται σε δεδομένα σύγκρουσης μολύβδου-μολύβδου που ελήφθησαν το 2018 σε ενέργεια 5,02 τεραηλεκτρονβολτ (TeV) για κάθε ζεύγος νουκλεονίων που συγκρούονται (πρωτόνια και νετρόνια). Χρησιμοποιώντας μια τεχνική μηχανικής μάθησης που ξεπερνά τις συμβατικές τεχνικές αναζήτησης υπερπυρήνων, οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα για σήματα υπερυδρογόνου-4, υπερηλίου-4 και των συνεργατών τους κατά της ύλης.Οι υποψήφιοι για το (αντι)υπερϋδρογόνο-4 εντοπίστηκαν αναζητώντας τον πυρήνα (αντι)ηλίου-4 και το φορτισμένο πιόνιο μέσα στο οποίο διασπάται, ενώ οι υποψήφιοι για το (αντι)υπερήλιο-4 εντοπίστηκαν μέσω της διάσπασής του σε (αντι)ηλίου -3 πυρήνας, ένα (αντι)πρωτόνιο και ένα φορτισμένο πιόνιο. Και για τους δύο υπερπυρήνες, οι μετρούμενες μάζες είναι συμβατές με τις τρέχουσες παγκόσμιες μέσες τιμές», δήλωσαν οι επιστήμονες.«Οι μετρούμενες αποδόσεις παραγωγής συγκρίθηκαν με προβλέψεις από το στατιστικό μοντέλο αδρονοποίησης, το οποίο παρέχει μια καλή περιγραφή του σχηματισμού αδρονίων και πυρήνων σε συγκρούσεις βαρέων ιόντων. Αυτή η σύγκριση δείχνει ότι οι προβλέψεις του μοντέλου συμφωνούν στενά με τα δεδομένα εάν στις προβλέψεις περιλαμβάνονται και οι διεγερμένες υπερπυρηνικές καταστάσεις και οι βασικές καταστάσεις. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι το στατιστικό μοντέλο αδρονοποίησης μπορεί επίσης να παρέχει μια καλή περιγραφή της παραγωγής υπερπυρήνων, που είναι συμπαγή αντικείμενα με μεγέθη περίπου 2 femtometers. Οι συγγραφείς προσδιόρισαν επίσης τις αναλογίες απόδοσης αντισωματιδίου προς σωματίδιο και για τους δύο υπερπυρήνες και διαπίστωσαν ότι συμφωνούν με την ενότητα εντός των πειραματικών αβεβαιοτήτων. Αυτή η συμφωνία είναι συνεπής με την παρατήρηση της ALICE για την ίση παραγωγή ύλης και αντιύλης στις ενέργειες LHC και προσθέτει στη συνεχιζόμενη έρευνα για την ανισορροπία ύλης-αντιύλης στο Σύμπαν» αναφέρει η ερευνητική ομάδα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1858694/anakalyfthike-sto-cern-agnosto-somatidio-antiylis-richnei-fos-stin-yparxi-toy-sympantos/

Η NASA παρουσιάζει τα πιο πρόσφατα σχέδια Αρχιτεκτονικής για το φεγγάρι στον Άρη το 2024 Καθώς η NASA αναπτύσσει ένα σχέδιο για την εξερεύνηση του διαστήματος σε όλο το ηλιακό σύστημα προς όφελος της ανθρωπότητας, η υπηρεσία δημοσίευσε πολλά νέα έγγραφα την Παρασκευή που ενημερώνουν την αρχιτεκτονική της Σελήνης στον Άρη. Ο οδικός χάρτης θέτει τη NASA στην πορεία για μακροπρόθεσμη σεληνιακή εξερεύνηση στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές αποστολές πληρώματος στον Άρη. Μετά από μια Ανασκόπηση Αρχιτεκτονικής, οι ενημερώσεις του 2024 περιλαμβάνουν μια αναθεώρηση του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής της NASA που περιγράφει τεχνικές προσεγγίσεις και διαδικασίες των σχεδίων εξερεύνησης του οργανισμού, μια εκτελεστική επισκόπηση και 12 νέες λευκές βίβλους για βασικά θέματα από τη Σελήνη στον Άρη. «Η διαδικασία αναθεώρησης της ιδέας της αρχιτεκτονικής της NASA είναι κρίσιμη για να μας οδηγήσει σε μια πορεία για να ανεβούμε μια ανθρώπινη αποστολή στον Άρη», δήλωσε ο αναπληρωτής διαχειριστής της NASA Jim Free. «Ακολουθούμε μια μεθοδική προσέγγιση για τη χαρτογράφηση των αποφάσεων που πρέπει να λάβουμε, κατανοώντας τις συναλλαγές πόρων και τεχνολογίας και διασφαλίζοντας ότι ακούμε τα σχόλια από τα ενδιαφερόμενα μέρη». Μια λευκή βίβλος που κυκλοφόρησε πρόσφατα υπογραμμίζει την απόφαση της NASA να χρησιμοποιήσει τη δύναμη σχάσης ως την κύρια πηγή ενέργειας στην επιφάνεια του Άρη για να συντηρήσει τα πληρώματα - η πρώτη από τις επτά βασικές αποφάσεις που είναι απαραίτητες για την ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη. Η σχάση είναι μια μορφή πυρηνικής ενέργειας που δεν επηρεάζεται από τους κύκλους της ημέρας και της νύχτας ή πιθανές καταιγίδες σκόνης στον Άρη. Οι νέες προσθήκες φέτος περιλαμβάνουν επίσης μια ευρύτερη λίστα προτεραιότητας με βασικές αποφάσεις αρχιτεκτονικής που πρέπει να ληφθούν νωρίς στα σχέδια της NASA να στείλει ανθρώπους στον Κόκκινο Πλανήτη. Δύο νέα στοιχεία αποτελούν πλέον μέρος της αρχιτεκτονικής του οργανισμού από τη Σελήνη προς τον Άρη - ένα προσεδάφιο φορτίου στη σεληνιακή επιφάνεια και ένα αρχικό ενδιαίτημα σεληνιακής επιφάνειας. Το πλοίο προσεδάφισης φορτίου επιφάνειας της Σελήνης θα παραδώσει αντικείμενα εφοδιαστικής, ωφέλιμα φορτία επιστήμης και τεχνολογίας, συστήματα επικοινωνιών και πολλά άλλα. Ο αρχικός επιφανειακός βιότοπος θα φιλοξενήσει αστροναύτες στη σεληνιακή επιφάνεια για να επεκτείνει το μέγεθος του πληρώματος, την εμβέλεια και τη διάρκεια των αποστολών εξερεύνησης και να δώσει ευκαιρίες για επιστήμη με πληρώματα και χωρίς πλήρωμα. Η πιο πρόσφατη αναθεώρηση του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής προσθέτει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία οδικής χαρτογράφησης αποφάσεων της NASA — πώς ο οργανισμός αποφασίζει ποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν νωρίς στη διαδικασία σχεδιασμού με βάση τις επιπτώσεις σε επόμενες αποφάσεις — και μια λίστα ευκαιριών που βασίζονται στην αρχιτεκτονική που βοηθούν την τεχνολογία Οι αναπτυξιακές οργανώσεις δίνουν προτεραιότητα στην έρευνα για νέες τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την αρχιτεκτονική από τη Σελήνη στον Άρη. «Ο εντοπισμός και η ανάλυση υψηλού επιπέδου αποφάσεων αρχιτεκτονικής είναι τα πρώτα βήματα για την πραγματοποίηση μιας εκστρατείας εξερεύνησης του Άρη με πλήρωμα», δήλωσε η Catherine Koerner, συνεργάτης διαχειριστής, Διεύθυνση Αποστολής Ανάπτυξης Συστημάτων Εξερεύνησης, Κεντρικά Γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Κάθε ετήσιος κύκλος αξιολόγησης ως μέρος της διαδικασίας αρχιτεκτονικής μας μάς φέρνει πιο κοντά στο να διασφαλίσουμε ότι έχουμε ένα καλά μελετημένο σχέδιο για την επίτευξη των στόχων εξερεύνησής μας». Η αρχιτεκτονική προσέγγιση της NASA από τη Σελήνη στον Άρη ενσωματώνει σχόλια από τη βιομηχανία των ΗΠΑ, τον ακαδημαϊκό κόσμο, τους διεθνείς συνεργάτες και το εργατικό δυναμικό της NASA. Ο οργανισμός συνήθως δημοσιεύει μια σειρά τεχνικών εγγράφων στο τέλος του ετήσιου κύκλου ανάλυσής του, συμπεριλαμβανομένης μιας ενημέρωσης του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής και λευκών βίβλων που επεξεργάζονται θέματα που τίθενται συχνά. Στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA, ο οργανισμός θα δημιουργήσει τα θεμέλια για μακροπρόθεσμη επιστημονική εξερεύνηση στη Σελήνη, θα προσγειώσει τους επόμενους Αμερικανούς και τον πρώτο διεθνή συνεργάτη αστροναύτη στη σεληνιακή επιφάνεια και θα προετοιμαστεί για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη προς όφελος όλων. Για έγγραφα αρχιτεκτονικής της NASA από τη Σελήνη στον Άρη, επισκεφθείτε: https://www.nasa.gov/moontomarsarchitecture

Μπαταρία διαμαντιού από άνθρακα-14 με πιθανή διάρκεια ζωής χιλιάδων ετών. … κατασκευάστηκε για πρώτη φορά από ερευνητές του πανεπιστημίου του Μπρίστολ και την Αρχή Ατομικής Ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKAEA) Αυτός ο νέος τύπος μπαταρίας έχει τη δυνατότητα να τροφοδοτεί συσκευές για χιλιάδες χρόνια.Στην μπαταρία διαμαντιού χρησιμοποιείται το ραδιενεργό ισότοπο του άνθρακα-14, γνωστό από την χρήση του στη ραδιοχρονολόγηση. Οι βιο-συμβατές μπαταρίες διαμαντιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ιατρικές συσκευές όπως οφθαλμικά εμφυτεύματα, ακουστικά βαρηκοΐας και βηματοδότες, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη αντικατάστασης και την ταλαιπωρία των ασθενών. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε ακραία περιβάλλοντα – τόσο στο διάστημα όσο και στη γη, όπου δεν είναι απλή υπόθεση η αντικατάσταση μπαταρίας. Θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ετικέτες αναγνώρισης μέσω ραδιοσυχνοτήτων (RF) για την αναγνώριση και παρακολούθηση συσκευών σε διαστημικά σκάφη των οποίων οι αποστολές διαρκούν δεκαετίες.Η μπαταρία λειτουργεί χρησιμοποιώντας την ραδιενεργή διάσπαση του άνθρακα-14, ο οποίος έχει χρόνο ημιζωής 5.700 χρόνια (ο χρόνος που απαιτείται για να μειωθεί στο μισό μια ποσότητα ατόμων 14C). Λειτουργεί παρόμοια με τα ηλιακά πάνελ, τα οποία μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρική ενέργεια, αλλά αντί να χρησιμοποιεί τα σωματίδια φωτός (φωτόνια), συλλαβάνονται τα ταχέως κινούμενα ηλεκτρόνια που εκπέμπουν να ραδιενεργά άτομα 14C της κρυσταλλικής δομής του διαμαντιού.Οι μπαταρίες διαμαντιού προσφέρουν έναν ασφαλή, βιώσιμο τρόπο παροχής συνεχών επιπέδων ισχύος της τάξης των μWatt (1μW=10-6W). Είναι μια αναδυόμενη τεχνολογία που χρησιμοποιεί ένα κατασκευασμένο διαμάντι για να εγκλωβίσει με ασφάλεια μικρές ποσότητες του ραδιενεργού άνθρακα-14. Ακολουθεί ένα σχετικό βίντεο: πηγή: https://www.bristol.ac.uk/news/2024/december/diamond-battery-media-release.html