Δροσος Γεωργιος

Το έδαφος της αθέατης πλευράς της Σελήνης είναι πιο… αφράτο. Παρουσιάστηκε μελέτη των πρώτων δειγμάτων από αυτή την περιοχή του φεγγαριού. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα ευρήματα της μελέτης που διεξάγεται στα πρώτα δείγματα που συλλέχθηκαν από την αθέατη στη Γη πλευρά της Σελήνης. Τα δείγματα που συλλέχθηκαν από το ρόβερ Chang’e 6 της Κίνας αποκαλύπτουν ότι το έδαφος της αθέατης πλευράς του φεγγαριού παρουσιάζει διαφορές από εκείνο της πλευράς που βλέπει τη Γη. Τα νέα στοιχεία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες θεωρίες την ύπαρξη και εξέλιξη του φυσικού μας δορυφόρου.Η σύνθετη αποστολή επιστροφής των δειγμάτων ξεκίνησε στις αρχές Μαΐου και ολοκληρώθηκε στα τέλη Ιουνίου όταν τα δείγματα έφτασαν στα χέρια των επιστημόνων στον πλανήτη μας. Τα δείγματα μεταφέρθηκαν αρχικά σε ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις για αποθήκευση, ανάλυση και τελική διανομή για έρευνα. Και τώρα μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «National Science Review» παρέχει τα πρώτα στοιχεία για το πολύτιμο υλικό.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δείγματα που συλλέχθηκαν έχουν χαμηλότερη πυκνότητα σε σύγκριση με προηγούμενα σεληνιακά δείγματα, τα οποία ανακτήθηκαν από την πλευρά της Σελήνης που βλέπει τη Γη και έχουν πραγματοποιηθεί εκεί επανδρωμένες αποστολές. Πιο συγκεκριμένα, τα δείγματα της αθέατης πλευράς δείχνουν μια πιο χαλαρή και πιο πορώδη δομή από τα δείγματα της άλλης πλευράς. «Το δείγμα είναι αρκετά χαλαρό και θα ήταν ακόμα πιο αφράτο στη φυσική του κατάσταση στη σεληνιακή επιφάνεια», έγραψαν οι ερευνητές. Τα ευρήματα Το χώμα περιέχει επίσης περισσότερα ανοιχτόχρωμα σωματίδια όπως άστριος και γυαλί σε σύγκριση με τα δείγματα που συλλέχθηκαν από την αποστολή Chang’e 5 που το 2020 είχε επισκεφθεί την πλευρά της Σελήνης που βλέπει τη Γη. Αυτό, καθώς και άλλες πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση, υποδηλώνουν μεγαλύτερη παρουσία υλικών που παραδίδονται στην περιοχή δειγματοληψίας από μακριά. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν τα συμβάντα πρόσκρουσης (όπως ένα χτύπημα αστεροειδούς) οδηγούν σε εκτοξεύσεις που εκτοξεύονται προς τα πάνω και προς τα έξω από την περιοχή πρόσκρουσης. Η σύνθεση του βασαλτικού βράχου στη θέση της δειγματοληψίας πιστεύεται ότι είναι αναμεμειγμένη με εκτοξεύσεις από μη βασαλτικές περιοχές.Τα δείγματα έχουν επίσης χαμηλότερη συγκέντρωση KREEP, μια υπογραφή βράχου που είναι σύντομο για πέτρωμα εμπλουτισμένο με κάλιο (χημικό σύμβολο K), στοιχεία σπάνιων γαιών (REE) και φώσφορο (χημικό σύμβολο P), το οποίο είναι πιο άφθονο στην κοντινή πλευρά. Αυτή η ασυμμετρία θα μπορούσε εν μέρει να εξηγήσει γιατί η μακρινή πλευρά είναι τόσο διαφορετική από την κοντινή πλευρά του φεγγαριού.Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα δείγματα θα μπορούσαν να προωθήσουν την κατανόηση πολλών βασικών πτυχών της σεληνιακής επιστήμης. Αυτό περιλαμβάνει την πρώιμη εξέλιξη του φεγγαριού, τον τρόπο με τον οποίο οι ηφαιστειακές δραστηριότητες διέφεραν μεταξύ της κοντινής και της μακρινής πλευράς, το ιστορικό κρούσεων του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, το αρχείο γαλαξιακής δραστηριότητας που διατηρείται στο σεληνιακό στρώμα καιρού και τη σύνθεση και τη δομή του σεληνιακού φλοιού και του μανδύα .«Αυτές οι ιδέες αναμένεται να οδηγήσουν σε νέες έννοιες και θεωρίες σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη της Σελήνης», καταλήγουν οι ερευνητές. Στιγμιότυπο από την ανάκτηση από τους επιστήμονες των δειγμάτων της αθέατης πλευράς της Σελήνης για μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772802/to-edafos-tis-atheatis-pleyras-tis-selinis-einai-pio-afrato/

Πιθανοί υποψήφιοι για το Νόμπελ Φυσικής 2024. Τα βραβεία Νόμπελ Φυσικής ανά τομέα, μέχρι σήμερα (scientificamerican.com) https://www.scientificamerican.com/article/hidden-patterns-show-nobel-prize-science-trends/ Η βρετανοαμερικανική εταιρεία αναλύσεων Clarivate δημοσίευσε την ετήσια λίστα με τους πιθανούς υποψήφιους για βραβείο Νόμπελ. Όσον αφορά το Νόμπελ Φυσικής πιθανολογεί μία από τις παρακάτω τρεις υποψηφιότητες: 1. Rafi Bistritzer, Pablo Jarillo-Herrero, και Allan H. MacDonald Για τις πρωτοποριακές θεωρητικές και πειραματικές συνεισφορές τους στη φυσική του συνεστραμμένου γραφενίου διπλής στιβάδας υπό μαγική γωνία και των σχετικών κβαντικών συσκευών moiré 2. David Deutsch, Peter W. Shor Για τις επαναστατικές συνεισφορές στους κβαντικούς αλγόριθμους που άνοιξαν το δρόμο για τους κβαντικούς υπολογιστές 3. Christoph Gerber Για την εφεύρεση και εφαρμογή του μικροσκοπίου ατομικής δύναμης Η Clarivate έχει προβλέψει με επιτυχία περισσότερους από 70 βραβευθέντες με Νόμπελ τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αναλύοντας κυρίως τις αναφορές των δημοσιεύσεών τους (αν και αυτή η ανάλυση πολλές φορές δεν καταφέρνει να προβλέψει το έτος που θα βραβευθούν). Εντοπίζονται οι ερευνητές που έχουν δημοσιεύσει εργασίες, οι οποίες διαθέτουν πάνω από 2.000 αναφορές, κάτι που συνέβη με τους περισσότερους βραβευμένους με Νόμπελ επιστήμονες. Η ανάλυση της Clarivate εξετάζει επίσης αν οι συγγραφείς αυτών των δημοσιεύσεων έχουν κάνει πρωτοποριακές ανακαλύψεις και έχουν ήδη κερδίσει αξιόλογα βραβεία. πηγή: https://clarivate.com/news/clarivate-reveals-citation-laureates-2024/

Οι γιγάντιοι αστροφυσικοί πίδακες του Πορφυρίωνα. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια υπερμαζικής μαύρη τρύπα που εκτοξεύει αστροφυσικούς πίδακες στο διάστημα έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη δομική κατασκευή γαλαξιακής προέλευσης που έχουμε δει μέχρι σήμερα.Η νέα αυτή δομή ονομάζεται Πορφυρίων, προς τιμήν του βασιλιά των γιγάντων στην ελληνική μυθολογία, και εκτείνεται σε 7 megaparsecs από άκρη σε άκρη, δηλαδή περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό την καθιστά σημαντικό κομμάτι του κοσμικού ιστού που συνδέει το Σύμπαν. Πριν από την ανακάλυψη του Πορφυρίωνα, το μεγαλύτερο επιβεβαιωμένο πιδάκων ήταν ο Αλκυονέας, που πήρε επίσης το όνομά του από έναν γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Αλκυονέας ανακαλύφθηκε το 2022 από την ίδια ομάδα που βρήκε τον Πορφυρίωνα.«Αυτή έχει καταφέρει να φτάσει σε μέγεθος τόσο μεγάλο», είπε η Eileen Meyer, η οποία μελετά τις μαύρες τρύπες στο Πανεπιστήμιο του Maryland, στην κομητεία της Βαλτιμόρης και η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.Η ανακάλυψη, που έγινε χρησιμοποιώντας εικόνες από ένα ευρωπαϊκό ραδιοτηλεσκόπιο, δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature.Οι μαύρες τρύπες καταπίνουν τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια που βρίσκουν στο δρόμο τους. Οι αστροφυσικοί πίδακες που δημιουργούνται από μαύρες τρύπες έχουν μηχανισμούς σχηματισμού που δεν κατανοούμε πλήρως.Οι υπερμαζικές μαύρες τρύπες περνούν από περιόδους τροφής και ανάπτυξης, και οι πίδακες είναι μια φυσική συνέπεια. Ωστόσο, οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρουσιάζουν αρκετές προκλήσεις.Οι πίδακες μπορούν να διασπαστούν αμέσως μετά τη δημιουργία τους, να κινούνται από διαστημικές αναταράξεις ή να πεθαίνουν απουσία νέας ύλης. Αλλά οι πίδακες από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να γίνουν υπερμεγέθης.Οι πιο πρόσφατοι συνδυασμένοι πίδακες από μια μακρινή υπερμεγέθη μαύρη τρύπα έχουν μήκος περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό είναι περίπου 7 εκατομμύρια έτη φωτός μεγαλύτερο από τον προηγούμενο κάτοχο ρεκόρ. Ένα έτος φωτός είναι 5,8 τρισεκατομμύρια μίλια.Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Martijn Oei είπε ότι οι ερευνητές δεν περίμεναν να βρουν μακριές μαύρες τρύπες τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. Οι πίδακες χρονολογούνται από τότε που το σύμπαν ήταν λιγότερο από το ήμισυ της τρέχουσας ηλικίας του.Το πώς οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρέμειναν σταθεροί σε τέτοιες τεράστιες αποστάσεις είναι ένα μυστήριο. Ωστόσο, θα μπορούσαν να μας δίνουν κάποιες ενδείξεις για τη δομή του Σύμπαντος. Στον κοσμικό ιστό – ένα τεράστιο σύστημα ινών, που αποτελείται από σκοτεινή ύλη που συγκρατεί γαλαξίες – οι πίδακες της Porphyrion μπορεί να παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της. Θα μπορούσαν, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, να είναι υπεύθυνοι για τις υψηλές θερμοκρασίες που ανιχνεύονται σε κενά και τις δομές μαγνητικού πεδίου που βρίσκονται εκεί.Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς η μαύρη τρύπα ανήκει σε μια κατηγορία που συναντάται αρκετά συχνά στο πρώιμο Σύμπαν – μια ακτινοβολούσα μαύρη τρύπα που παράγει πολύ ακτινοβολία. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπήρχαν πολλές γιγάντιες τρύπες στο πρώιμο Σύμπαν που διαμόρφωσαν τον κοσμικό ιστό. Αργότερα, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι το Σύμπαν μπορεί να είναι γεμάτο με τέτοιους γαλαξίες. «Νομίζω ότι οι γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες είναι πιο συχνοί απ’ ότι συνειδητοποιούμε», δήλωσε δήλωσε ο αστρονόμος Martijn Oei από το Πανεπιστήμιο Leiden και το Caltech.«Αυτό συμβαίνει γιατί τα γιγάντια συστήματα πίδακων γίνονται πιο δύσκολα να παρατηρηθούν όσο μεγαλώνουν. Είναι επίσης πιο δύσκολα να παρατηρηθούν στο πιο απομακρυσμένο Σύμπαν. Έτσι, ο αριθμός των γιγάντιων πίδακων που έχουν ανιχνευθεί μέχρι στιγμής περιορίζεται από τις ικανότητες των οργάνων μας. Μόλις βελτιωθούν τα όργανα τα επόμενα χρόνια, περιμένω να βρούμε πολλούς περισσότερους γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες.», συμπλήρωσε. Η δομή του πίδακα μαύρης τρύπας που ονομάζεται Πορφυρίων, απεικονίστηκε από τα δεδομένα του ραδιοτηλεσκοπίου LOFAR (LOw Frequency ARray) πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/entry/anaedoi-oi-epistemones-entopisan-epermazike-maere-trepa-poe-ektoxeeei-astrofesikoes-pidakes_gr_66ec1b7ce4b083d40a2c4f3e – https://www.caltech.edu/about/news/gargantuan-black-hole-jets-are-biggest-seen-yet

Roscosmos «Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου». Αυτό το φθινόπωρο, το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας επέστρεψε στο Μπαϊκονούρ - στις 11 Σεπτεμβρίου, τα μέλη του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας συνόδευσαν το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-26 σε τροχιά. Μια πολιτιστική βραδιά πραγματοποιήθηκε επίσης στην πόλη - το θέατρο παρουσίασε το πρόγραμμα "Man" από τη σειρά "Reading Circle". Σχετικά με τα συναισθήματα, τη συνάντηση κοσμοναυτών και τη φιλία μεταξύ του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας και του Roscosmos - στο βίντεό μας! ttps://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244165%2Feae16507d91c0e8c2f%2Fpl_wall_ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573842 Roscosmos Το πλήρωμα της αποστολής Crew-9 έφτασε στο διαστημικό λιμάνι στη Φλόριντα Εκτός από τον Alexander Gorbunov, το πλήρωμα περιλαμβάνει και τον αστροναύτη της NASA Nick Haig. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Falcon-9 με το πλοίο Crew Dragon δεν είναι νωρίτερα από τις 26 Σεπτεμβρίου. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με το πρόγραμμα των πτήσεων μεταξύ Roscosmos και Nasa https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573855

Έξι χρόνια στο φεγγάρι. … θα συμπληρώσει το κινεζικό ρομπότ Yutu 2 To ρομπότ Yutu 2 ήταν μέρος της πρώτης αποστολής που προσεδαφίστηκε στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σχεδιάστηκε να λειτουργήσει μόνο για τρεις μήνες, τώρα όμως ετοιμάζεται να γιορτάσει τα έκτα του γενέθλια.Το κινεζικό ρομπότ Yutu 2 ζει και βασιλεύει στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού, επιβεβαίωσε η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας.Το Yutu 2 ήταν μέρος της αποστολής Chang’e 4 που έγινε το 2019 το πρώτο σκάφος που προσεδαφίζεται στην αθέατη πλευρά της Σελήνης –μια ιστορική πρωτιά για την Κίνα.Το Chang’e 4 άνοιξε τον δρόμο για την αποστολή Chang’e 6, η οποία συνέλεξε και έφερε φέτος στη Γη τα πρώτα δείγματα από την αθέατη πλευρά.Το Yutu 2 έχει πλέον περάσει 71 σεληνιακές ημέρες λειτουργίας, με κάθε σεληνιακή ημέρα να αντιστοιχεί σε 28 γήινες. Ήταν σχεδιασμένο να λειτουργήσει για τρεις.Η ανακοίνωση της κινεζικής υπηρεσίας συνοδευόταν από εικόνες που μετέδωσε πρόσφατα το Yutu 2 από τον κρατήρα Φον Κάρμαν κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης. Ίχνη από τις ρόδες του ρομπότ, κρατήρες και μακρινοί λόφοι διακρίνονται στις εικόνες από την γκρίζα επιφάνεια.Μέχρι σήμερα το ρομπότ έχει διανύσει συνολική απόσταση 1.613 μέτρων, φαίνεται όμως ότι έχει αρχίσει να επιβραδύνει, δεδομένου ότι είχε καλύψει τα πρώτα 1.300 μέτρα ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2022, σημειώνει το Space.com.Σε μια άλλη εξέλιξη, ένας από τους σχεδιαστές της αποστολής Chang’e 4 δήλωσε στο κρατικό κανάλι CCTV ότι μια ακόμα παλαιότερη σεληνάκατος, η οποία προσεδαφίστηκε το 2013 στην ορατή πλευρά, δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί. «Το τηλεσκόπιο της σεληνακάτου Chang’e 3 παραμένει σε λειτουργία και πραγματοποιεί τακτικούς ελέγχους on-off κάθε μήνα, αν και δεν πραγματοποιεί πλέον επιστημονικές παρατηρήσεις» ανέφερε.Γύρω από τη Σελήνη κινούνται επίσης δύο κινεζικοί δορυφόροι, οι Queqiao 1 και 2, οι οποίοι λειτουργούν ως αναμεταδότες για την επικοινωνία με αποστολές στην αθέατη πλευρά.Η επόμενη κινεζική αποστολή στη Σελήνη, Chang’e 7, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2026 με προορισμό τον νότιο πόλο του φεγγαριού. πηγή: https://www.in.gr/2024/09/20/in-science/space/eksi-xronia-peripeteias-sto-feggari-etoimazetai-na-symplirosei-kineziko-rompot-yutu-2/ – https://www.space.com/china-yutu-2-rover-moon-far-side-2024-video

Το Hubble κάνει γκρο πλαν σε υπέρλαμπρο γαλαξία που παράγει συνεχώς νέα άστρα (βίντεο) Η παρατήρηση προσφέρει νέα στοιχεία για διάφορα κοσμικά φαινόμενα. Ο υπέροχος γαλαξίας που εμφανίζεται σε αυτή την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble είναι ο NGC 1559. Είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας που βρίσκεται στον αστερισμό Δίκτυο σε απόσταση περίπου 35 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Το λαμπρό φως που καταγράφεται στην τρέχουσα εικόνα προσφέρει πληθώρα πληροφοριών.Αυτή η εικόνα αποτελείται από δέκα διαφορετικές εικόνες Hubble, καθεμία από τις οποίες φιλτράρεται για να συλλέγει φως από ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος ή εύρος μηκών κύματος από το υπεριώδες έως το ορατό φως και στο φάσμα του κοντινού υπέρυθρου. Η σύλληψη ενός τόσο μεγάλου εύρους μηκών κύματος επιτρέπει στους αστρονόμους να μελετούν πληροφορίες σχετικά με πολλές διαφορετικές αστροφυσικές διεργασίες στο γαλαξία: ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι το κόκκινο φίλτρο 656 νανομέτρων που χρησιμοποιείται εδώ. Τα ιονισμένα άτομα υδρογόνου εκπέμπουν φως σε αυτό το συγκεκριμένο μήκος κύματος, που ονομάζεται εκπομπή Η-άλφα. Νέα αστέρια που σχηματίζονται σε ένα μοριακό νέφος, που αποτελείται κυρίως από αέριο υδρογόνο, εκπέμπουν άφθονες ποσότητες υπεριώδους φωτός που απορροφά το σύννεφο, ιονίζοντας το αέριο υδρογόνο προκαλώντας το να λάμπει με φως τύπου Η-alpha. Η χρήση των φίλτρων του Hubble για την ανίχνευση μόνο του φωτός H-alpha παρέχει έναν αξιόπιστο τρόπο ανίχνευσης περιοχών σχηματισμού άστρων (που ονομάζονται περιοχές H II). Αυτές οι περιοχές είναι ορατές σε αυτήν την εικόνα με έντονη ερυθρό και ροζ απόχρωση που γεμίζουν τους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία. Ο γαλαξίας NGC 1559 λάμπει στο φακό του Hubble. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772369/to-hubble-kanei-gkro-plan-se-yperlampro-galaxia-poy-paragei-synechos-nea-astra-vinteo/

Υποβρύχια ρομπότ έκαναν ακριβή διάγνωση της κατάρρευσης του Παγετώνα της Αποκάλυψης. Αναμένεται να συμβεί στα τέλη του επόμενου αιώνα. Η Βρετανική Αποστολή της Ανταρκτικής (BAS), η παλαιότερη και πιο οργανωμένη επιστημονική κοινότητα στην Ανταρκτική πραγματοποίησε μια νέα μελέτη στο γιγάντιο παγετώνα Thwaites που βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική και είναι περισσότερος γνωστός ως «Παγετώνας της Αποκάλυψης» αφού πιθανή κατάρρευση του θα προκαλέσει μια αλυσιδωτή καταστροφή αυξάνοντας από την μια πλευρά την στάθμη της θάλασσας ενώ ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιήσει και θα συμπαρασύρει μαζί του και τους γειτονικούς του παγετώνες.Ο Thwaites έχει έκταση 192 χιλιάδες τετραγωνικά χλμ. όσο δηλαδή η Βρετανία ή η πολιτεία της Φλόριντα στις ΗΠΑ. Έχει διαπιστωθεί ότι ο παγετώνας λιώνει και μάλιστα με ταχύ ρυθμό προκαλώντας ανησυχία. Γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις του Thwaites με επίγεια, εναέρια και δορυφορικά μέσα και όργανα. Προηγούμενες μελέτες κάποιες εκ των οποίων έχει πραγματοποιήσει είτε μόνη της είτε σε συνεργασία με άλλες επιστημονικές αποστολές η BAS ανέφεραν ότι σε περίπτωση που ο Thwaites λιώσει η στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να αυξηθεί από μισό ως δύο μέτρα κάτι που σημαίνει ότι πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές θα βρεθούν κάτω από το νερό με καταστροφικές φυσικά συνέπειες για το περιβάλλον αλλά και ανυπολόγιστη ανθρωπιστική καταστροφή. Η διάγνωση Στη νέα μελέτη η BAS έστειλε υποθαλάσσια ρομποτικά οχήματα για να καταγράψουν διαφόρων ειδών δεδομένα από τον Thwaites και τα στοιχεία που συλλέχθηκαν επιβεβαιώνουν ότι ο παγετώνας λιώνει και μαζί τους πράγματι θα συμπαρασύρει τα περισσότερα αποθέματα πάγων της Δυτικής Ανταρκτικής. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη ο Thwaites και οι υπόλοιποι πάγοι της περιοχής θα έχουν εξαφανιστεί σε χρονικό διάστημα 170 ετών από σήμερα και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα είναι της τάξης των 65 εκατοστών δηλαδή εντός του εύρους των προηγούμενων εκτιμήσεων.Όλοι συναινούν ότι η υποχώρηση του παγετώνα Thwaites θα επιταχυνθεί κάποια στιγμή μέσα στον επόμενο αιώνα. Ωστόσο υπάρχει ανησυχία ότι πρόσθετες διαδικασίες που αποκαλύφθηκαν από πρόσφατες μελέτες, διαδικασίες που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί αρκετά καλά ώστε να ενσωματωθούν σε μοντέλα μεγάλης κλίμακας θα μπορούσαν να προκαλέσουν την ταχύτερη επιτάχυνση της υποχώρησης» αναφέρει ο Δρ. Ρόμπ Λάρτερ, θαλάσσιος γεωφυσικός της BAS. Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα σημείο του παγετώνα Thwaites. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772348/ypovrychia-rompot-ekanan-akrivi-diagnosi-tis-katarreysis-toy-pagetona-tis-apokalypsis/

Tα κρυμμένα μαθηματικά στην «Εναστρη Νύχτα» του βαν Γκογκ «Η έναστρη νύχτα», του Vincent van Gogh (1889). Θεωρείται το καλύτερο έργο του Βαν Γκογκ και είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.Η εμβληματική «Έναστρη Νύχτα» του Βίνσεντ βαν Γκογκ αποτελεί διαχρονικά ένα από τα πιο θαυμαστά και αναγνωρίσιμα έργα της παγκόσμιας τέχνης, αλλά και σταθερά πεδίο δημόσιας συζήτησης -αν όχι αντιπαράθεσης- για την έμπνευση πίσω από το περιδινούμενο νυχτερινό τοπίο. Ήταν ο στροβιλισμός των νεφών αντανάκλαση της ταραγμένης ψυχικής κατάστασης του μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου; Ή μήπως το πολύχρομο μοτίβο βασίζεται σε κατι πιο «ψαγμένο», όπως η θεωρία της τυρβώδους ροής του Κολμογκόροφ; Μία νέα ανάλυση Κινέζων και Γάλλων φυσικών υποστηρίζει πως ο καλλιτέχνης είχε μια βαθιά, διαισθητική κατανόηση της μαθηματικής δομής της τυρβώδους ροής. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το μεγαλειώδες αυτό έργο ήταν αποτέλεσμα όχι της επιστημονικής γνώσης, αλλά της διαισθητικής κατανόησης από τον βαν Γκογκ των κανόνων που διέπουν τη φύση.Ως κοινό φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται στα ρευστά -το νερό, τα ωκεάνια ρεύματα, τη ροή του αίματος, τα διογκούμενα σύννεφα της καταιγίδας, τον καπνό του τσιγάρου- η τυρβώδης ροή είναι χαοτική, καθώς οι μεγαλύτερες δίνες διασπώνται σε μικρότερες.Μπορεί στον απλό παρατηρητή, η καταιγιστική δίνη του καπνού ενός τσιγάρου να φαίνεται τυχαία, ωστόσο μπορεί να μελετηθεί και, τουλάχιστον εν μέρει, να εξηγηθεί με τη χρήση μαθηματικών εξισώσεων.«Φανταστείτε πως στέκεστε σε μία γέφυρα και παρατηρείτε τη ροή του ποταμού. Θα δείτε να σχηματίζονται δίνες στην επιφάνεια, αλλά αυτές οι δίνες δεν είναι τυχαίες. Οργανώνονται με συγκεκριμένα μοτίβα και αυτά τα είδη μοτίβων μπορούν να προβλεφθούν βάσει των νόμων της φυσικής» εξηγεί ο Γιονγσιάνγκ Χουάνγκ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο επιστημονικό περιοδικό Physics of Fluids. Όμως, τι σχέση έχει η Έναστρη Νύχτα με την τυρβώδη ροή; Η «Έναστρη Νύχτα» είναι μια ελαιογραφία σε καμβά, η οποία απεικονίζει ένα τοπίο λίγο πριν την αυγή, από το ανατολικό παράθυρο του δωματίου στο άσυλο του Σεν Ρεμί ντε Προβάνς, στη νότια Γαλλία, όπου νοσηλευόταν ο καλλιτέχνης, μετά τον ακρωτηριασμό του αριστερού του αυτιού. Με τη χρήση ενός ψηφιακού αντιγράφου του πίνακα, ο Χουάνγκ και οι συνάδελφοί του εξέτασαν την κλίμακα των 14 βασικών περιδινούμενων σχηματισμών για να κατανοήσουν αν συμμορφώνονταν με θεωρίες της φυσικής που περιγράφουν τη μεταφορά ενέργειας από μεγάλης σε μικρή κλίμακα περιδινήσεων καθώς συγκρούονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.Ο ουρανός του πίνακα, καθώς είναι φιλοτεχνημένος και δεν κινείται πραγματικά, δεν μπορεί να μετρηθεί άμεσα, οπότε ο Χουάνγκ και οι συνάδεφλοί του υπολόγισαν με ακρίβεια τις πινελές, συγκρίνοντας το μέγεθός τους με μαθηματικές κλίμακες της τυρβώδους ροής. Για να μετρήσουν τη φυσική κίνηση, χρησιμοποίησαν τη φωτεινότητα των διαφορετικών χρωμάτων που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης.Ετσι, ανακάλυψαν πως τα μεγέθη των 14 στροβίλων στην «Έναστρη Νύχτα» και η σχετική απόσταση και έντασή τους ακολουθούν ένα νόμο της φυσικής που διέπει τη δυναμική των ρευστών και είναι γνωστή ως θεωρία της τύρβης του Κολμογκόροφ. Τη δεκατία του 1940, ο Σοβιετικός μαθηματικός Αντρέι Κολμογκόροφ περιέγραψε μια μαθηματική σχέση μεταξύ των διακυμάνσεων της ταχύτητας μιας ροής και του ρυθμού με τον οποίο διαχέεται η ενέργειά της.Σύμφωνα με τον Χουάνγκ και την επιστημονική ομάδα του, ο πίνακας, σε μικρότερη κλίμακα, αναμειγνύεται με κάποιες δίνες και στροβιλισμούς υποβάθρου με τρόπο που προβλέπεται από τη θεωρία της τύρβης, ακολουθώντας ένα στατιστικό μοτίβο γνωστό ως κλίμακα του Batchelor (Batchelor’s scaling, καθορίστηκε από τον George Batchelor και περιγράφει μαθηματικά τον τρόπο με τον οποίο τα μικρά σωματίδια, όπως τα παρασυρόμενα φύκια στον ωκεανό ή τα κομμάτια σκόνης στον άνεμο, αναμειγνύονται παθητικά από την τυρβώδη ροή). Σύμφωνα με τον Χουάνγκ, η επιστήμη πασχίζει να εφαρμόσει την τυρβώδη ροή στη ρευστοδυναμική με τρόπο που θα επέτρεπε στους επιστήμονες να προβλέψουν το φαινόμενο – σε λογής πεδία, από την πρόγνωση του καιρού έως τις πτητικές αναταράξεις. Ωστόσο, το φαινόμενο δεν έχει εξηγηθεί πλήρως, παραμένοντας ένα από τα βασικά μυστήρια της επιστήμης της Φυσικής. «Ακόμα και μετά από 100 χρόνια ερευνών, δεν γνωρίζουμε πώς να ορίσουμε το περίπλοκο αυτό φαινόμενο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό, αλλά και εξαιρετικά δύσκολο» λέει ο ίδιος. Πηγή: CNN – https://www.kathimerini.gr/life/science/563229991/ta-krymmena-mathimatika-stin-enastri-nychta-toy-van-gkogk/

Η μάζα του μποζονίου W μετρήθηκε με πρωτοφανή ακρίβεια. Τρεις είναι οι δυνάμεις που καθορίζουν την συμπεριφορά της ύλης σε υποατομικό επίπεδο: οι ηλεκτρομαγνητικές, οι ισχυρές πυρηνικές και οι ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις. Η ασθενής πυρηνική δύναμη είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Αν και αληθεύει αυτό που υπονοεί το όνομά της, ότι είναι μια «αδύναμη δύναμη» – είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει την ταυτότητα άλλων θεμελιωδών υποατομικών σωματιδίων.Οι πρώτες θεωρίες για την ασθενή πυρηνική δύναμη αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1930, όμως μια πιο σύγχρονη εκδοχή αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Σύμφωνα με την αποδεκτή θεωρία, η ασθενής πυρηνική δύναμη μεταφέρεται διαμέσου της ανταλλαγής δύο διαφορετικών υποατομικών σωματιδίων, που ονομάζονται μποζόνια W και Z. Και τα δύο σωματίδια ανακαλύφθηκαν στο εργαστήριο του CERN στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Είναι και τα δύο ασταθή και διασπώνται σχεδόν αμέσως μετά την δημιουργία τους. Για να προσδιορίσουν τις ιδιότητές τους, οι επιστήμονες βασίζονται στις ακριβείς μετρήσεις των προϊόντων διάσπασής τους. Το μποζόνιο Ζ είναι πιο εύκολο να μελετηθεί. Διασπάται σε σωματίδια που ανχνεύονται εύκολα. Μετρώντας τις ιδιότητες των προϊόντων διάσπασής του οι φυσικοί μπορούν να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά του σωματιδίου Ζ. Έτσι, από το 1989 έως το 2000, στον επιταχυντή LEP του CERN μετρήθηκε η μάζα του μποζονίου Ζ με ακρίβεια 0,002%. Η πρόκληση της μέτρησης του μποζονίου W Η μελέτη του μποζονίου W είναι πολύ πιο δύσκολη. Μπορεί το μποζόνιο W να διασπάται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όμως ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι να διασπάται σε ένα ηλεκτρόνιο ή μιόνιο (λεπτόνια) που φέρει ηλεκτρικό φορτίο και σε ένα σωματίδιο που φέρουν ηλεκτρικό φορτίο και ένα άλλο ηλεκτρικά ουδέτερο σωματίδιο που ονομάζεται νετρίνο. Ενώ οι ιδιότητες του ηλεκτρικά φορτισμένου προϊόντος διάσπασης είναι εύκολο να μετρηθούν, το νετρίνο δεν αλληλεπιδρά με την ύλη του ανιχνευτή. Διαφεύγει και οι ιδιότητές του παραμένουν άγνωστες. Κι αυτός είναι ο λόγος που καθιστά τον προσδιορισμό της μάζας του μποζονίου W πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με το μποζόνιο Z.Οι ερευνητές που χρησιμοποιούσαν τον επιταχυντή LEP μπορούσαν να μετρήσουν τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια μόνο 0,04%. Μια μέτρηση που έγινε στο Fermilab, χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή DZero, πέτυχε ακρίβεια 0,03%, ενώ ένα πείραμα που ονομάζεται CDF (Collider Detector at Fermilab) ανέφερε ακρίβεια 0,01%. Όμως, η μέτρηση του CDF διαφωνεί ουσιαστικά με όλες τις άλλες μετρήσεις, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αναφερόμενη ακρίβεια.Τον Μάρτιο του 2023, το πείραμα ATLAS μέτρησε τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια 0,02%. Ωστόσο, η πρόσφατη μέτρηση από πείραμα CMS (Compact Muon Solenoid) ξεπέρασε αυτή την ακρίβεια φτάνοντας στο 0,01%. Σε αντίθεση με το προηγούμενο ασυμβίβαστο αποτέλεσμα CDF, η μέτρηση CMS συμφωνεί με προηγούμενες μετρήσεις, γεγονός που προσδίδει αξιοπιστία στον αριθμό.Η νέα μέτρηση, η πρώτη από το πείραμα CMS, χρησιμοποιεί μια νέα τεχνική που την καθιστά την πιο περίπλοκη έρευνα της μάζας του μποζονίου W μέχρι σήμερα. Με βάση την ανάλυση των πειραματικών δεδομένων σχεδόν επί μια δεκαετία, το CMS βρήκε μια τιμή για την μάζα του μποζονίου W που συμφωνεί με τις θεωρητικές προβλέψεις, λύνοντας τελικά ένα μυστήριο πολλών ετών. Η τελική ανάλυση των πειραματικών των δεδομένων χρησιμοποίησε 300 εκατομμύρια συμβάντα που συλλέχθηκαν κατά την λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) από το 2016, μαζί με 4 δισεκατομμύρια προσομοιωμένα συμβάντα. Από αυτό το σύνολο δεδομένων, η ομάδα ανακατασκεύασε και στη συνέχεια μέτρησε την μάζα από 100 εκατομμύρια και πλέον μποζόνια W. Bρήκαν ότι η μάζα του μποζονίου W είναι mW=80360,2 ± 9,9 MeV (μεγα-ηλεκτρονιοβόλτ), κάτι που είναι σύμφωνο με την τιμή που προβλέπει το Καθιερωμένο Προτύπο των στοιχειωδών σωματιδίων mW=80357±6 MeV. Διεξήγαγαν επίσης και μια ξεχωριστή ανάλυση που διασταυρώνει τις θεωρητικές υποθέσεις. Αν η μάζα του μποζονίου W ήταν διαφορετική από αυτή που περιμέναμε, τότε θα μπορούσαν να υπάρχουν νέες άγνωστες δυνάμεις και σωματίδια.Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω η νέα μέτρηση CMS έχει ακρίβεια 0,01%. Αυτό το επίπεδο ακρίβειας αντιστοιχεί στη μέτρηση του μήκους ενός μολυβιού μήκους 4 ιντσών μεταξύ 3,9996 και 4,0004 ιντσών (1 ίντσα=2,54 εκατοστά). Αλλά σε αντίθεση με ένα μολύβι, το μποζόνιο W δεν έχει διαστάσεις (είναι σημειακό σωματίδιο) και έχει μάζα μικρότερη από ένα άτομο αργύρου. Ή αν το δούμε διαφορετικά, η ακρίβεια της μέτρησης είναι ισοδύναμη με τη μέτρηση του ύψους του Πύργου του Άιφελ με ακρίβεια μιας ίντσας. Η μέτρηση της μάζας του μποζονίου W με τέτοια ακρίβεια αποτελεί ένα μνημειώδες επίτευγμα. Οι μετρήσεις της μάζας του μποζονίου W. Η τελεία είναι η μετρούμενη τιμή και το μήκος της γραμμής αντιστοιχεί στην ακρίβεια. Όσο πιο μικρή είναι η γραμμή, τόσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση. πηγές: 1. New results from the CMS experiment put W boson mass mystery to rest – https://www.symmetrymagazine.org/article/new-results-from-the-cms-experiment-put-w-boson-mass-mystery-to-rest?language_content_entity=und 2. CERN experiment unlocks new insights into the W boson – https://bigthink.com/hard-science/decoding-the-w-boson-cern-measurements-break-new-ground/

Roscosmos Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub θα σημειώσουν ρεκόρ για τη διάρκεια μιας πτήσης στο πλαίσιο του προγράμματος ISS .Στις 16:06:51 ώρα Μόσχας θα ξεπεράσουν το επίτευγμα των Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Φρανσίσκο Ρούμπιο, οι οποίοι ολοκλήρωσαν μια πτήση διάρκειας 370 ημερών 21 ωρών 22 λεπτών 16 δευτερολέπτων. Ο Oleg Kononenko και ο Nikolay Chub πήγαν στον ISS στις 15 Σεπτεμβρίου 2023 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24. Πρόκειται να επιστρέψουν στη Γη με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-25 στις 23 Σεπτεμβρίου 2024 μετά από μια διαστημική πτήση 374 ημερών. Η μεγαλύτερη διαστημική πτήση πραγματοποιήθηκε από τον Ρώσο Valery Polyakov από τον Ιανουάριο του 1994 έως τον Μάρτιο του 1995 στο τροχιακό σύμπλεγμα Mir - 437 ημέρες 17 ώρες 58 λεπτά 17 δευτερόλεπτα. Ακολουθεί ο Ρώσος Sergei Avdeev - 379 ημέρες 14 ώρες 51 λεπτά 10 δευτερόλεπτα από τον Αύγουστο του 1998 έως τον Αύγουστο του 1999, επίσης στο Mir. https://vk.com/video?w=wall-30315369_573638 Roscosmos Η καθημερινή ζωή σε τροχιά είναι παραγωγική. Σύντομα η διαστημική αποστολή θα τελειώσει για τους Oleg Kononenko και Nikolai Chub. Ήδη τη Δευτέρα θα παρακολουθήσουμε την προσγείωση του Soyuz MS-25 - ακολουθήστε τις ανακοινώσεις για να μην χάσετε τη ζωντανή μετάδοση. Το πλήρωμα έχει ήδη στοιβάσει τον επιστρεφόμενο εξοπλισμό στο πλοίο. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες μετέφεραν δραστηριότητες στο ρωσικό τμήμα του ISS. Ο Αλεξάντερ Γκρεμπένκιν ετοιμάζεται επίσης να επιστρέψει. Χθες προπονήθηκε με τη στολή Chibis-M για να προετοιμάσει το σώμα του για τη βαρύτητα. Θυμίζουμε ότι το splashdown του Crew Dragon έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο. Πραγματοποιήθηκαν επίσης πειράματα: ▪ «Νευροανοσία» – αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία. ▪ «Ενδοθήλιο» - μελέτη της επίδρασης της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην υγεία των αστροναυτών. ▪ "Terminator" - παρατήρηση νυκτερινών νεφών. Περισσότερα για την εργασία στο διάστημα - στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40878/ https://vk.com/video?w=wall-30315369_573690

Δημιούργηθηκε αιώνιο μέσο αποθήκευσης του ανθρώπινου DNA για κάθε πιθανή μελλοντική χρήση. Πρόκειται για ένα κρύσταλλο 5D ανθεκτικό σε ακραίες συνθήκες. Eπιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να αποθηκεύσουν ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα σε έναν κρύσταλλο μνήμης 5D, μια επαναστατική μορφή αποθήκευσης δεδομένων που μπορεί να επιβιώσει για δισεκατομμύρια χρόνια.Η ομάδα ελπίζει ότι ο κρύσταλλος θα μπορούσε να προσφέρει ένα σχέδιο για να επαναφέρει την ανθρωπότητα από την εξαφάνιση χιλιάδες, εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, εάν το επιτρέψει η επιστήμη. Η τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός διαρκούς αρχείου του DNA των απειλούμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Κρύσταλλοι αιωνιότητας Ο κρύσταλλος 5D μνήμης αναπτύχθηκε από το Ερευνητικό Κέντρο Οπτοηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον (ORC). Σε αντίθεση με άλλες μορφές αποθήκευσης δεδομένων που υποβαθμίζονται με την πάροδο του χρόνου, οι κρύσταλλοι μνήμης 5D μπορούν να αποθηκεύσουν έως και 360 terabyte πληροφοριών χωρίς απώλειεις για δισεκατομμύρια χρόνια, ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατέχει ήδη το Ρεκόρ Γκίνες για το πιο ανθεκτικό υλικό αποθήκευσης δεδομένων.Ο κρύσταλλος είναι ισοδύναμος με τον λιωμένο χαλαζία, ένα από τα πιο ανθεκτικά χημικά και θερμικά υλικά στη Γη. Μπορεί να αντέξει τις υψηλές και χαμηλές ακραίες συνθήκες παγετού, φωτιάς και θερμοκρασίες έως και χίλιους βαθμούς Κελσίου. Ο κρύσταλλος μπορεί επίσης να αντέξει δύναμη άμεσης πρόσκρουσης έως και 10 τόνους ανά τετραγωνικό εκατοστό και παραμένει αμετάβλητος από τη μακρά έκθεση στην κοσμική ακτινοβολίΗ ομάδα στο Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Καζάνσκι, χρησιμοποιεί εξαιρετικά γρήγορα λέιζερ για να εγγράψει με ακρίβεια δεδομένα σε νανοδομημένα κενά προσανατολισμένα εντός πυριτίου με μεγέθη χαρακτηριστικών τόσο μικρά όσο 20 νανόμετρα. Σε αντίθεση με τη σήμανση μόνο στην επιφάνεια ενός κομματιού χαρτιού ή μαγνητικής ταινίας 2D, αυτή η μέθοδος κωδικοποίησης χρησιμοποιεί δύο οπτικές διαστάσεις και τρεις χωρικές συντεταγμένες για να γράψει σε όλο το υλικό εξ ου και το «5D» στο όνομά του. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο κρύσταλλος 5D στον οποίο αποθηκεύτηκε το ανθρώπινο DNA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770769/dimioyrgithike-aionio-meso-apothikeysis-toy-anthropinoy-dna-gia-kathe-pithani-mellontiki-chrisi/

Ευρωπαϊκό σκάφος που ταξιδεύει στο Δία φωτογράφισε τη Γη και τη Σελήνη. Η Γη και η Σελήνη όπως φαίνονται από απόσταση πέντε εκατ. χλμ. Στις 20 Αυγούστου το διαστημικό σκάφος της αποστολής JUICE τoυ Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) χρησιμοποίησε τη Γη και τη Σελήνη ως μια βαρυτική σφεντόνα για να λάβει μια… γενναία σπρωξιά προς το Δία χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσει τα πολύτιμα καύσιμα του. Καθώς κατευθύνεται στο Δία το σκάφος καταγράφει εικόνες και σε κάποιες από αυτές ενώ κατευθύνεται στην Αφροδίτη φωτογράφισε από απόσταση 5 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη τον πλανήτη μας και τη Σελήνη ενώ έχει καταφέρει να καταγράψει εικόνες του πλανήτη Ουρανού. Η αποστολή φέρει την ονομασία «Jupiter Icy Moon Explorer» («Εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία») και συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Πρόκειται για το πρώτο διαστημόπλοιο που θα βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα άλλο φεγγάρι, πέρα από το δικό μας, τον Γανυμήδη, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Επίσης είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που χρησιμοποίησε τη βαρυτική υποβοήθηση Σελήνης – Γης για να εξοικονομήσει καύσιμα και το πρώτο που θα αλλάξει τροχιά από έναν άλλο πλανήτη σε ένα από τα φεγγάρια του (από τον Δία στο Γανυμήδη).Η αποστολή θα εξερευνήσει σε βάθος το πολύπλοκο περιβάλλον του Δία, θα μελετήσει την εξέλιξη και την προέλευσή του αλλά και να διαπιστωθεί αν στην ατμόσφαιρα του Δία υπάρχουν συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία κάποιων μορφών ζωής. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να διαπιστώσει αν υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή στους υπόγειους ωκεανούς που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν στο εσωτερικό τριών παγωμένων φεγγαριών του Δία. Εντυπωσιακή εικόνα του πλανήτη μας και του φεγγαριού από τη θέα της Αφροδίτης https://www.naftemporiki.gr/techscience/1771474/eyropaiko-skafos-poy-taxideyei-sto-dia-fotografise-ti-gi-kai-ti-selini/

Η Γη διέθετε κάποτε ένα δακτύλιο που προκάλεσε χάος στον πλανήτη. Αποτελούνταν από πετρώματα που έπεφταν συνεχώς ως μετεωρίτες στην επιφάνεια. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η Γη μπορεί να είχε έναν τεράστιο δακτύλιο παρόμοιο με εκείνους γύρω από τον Κρόνο. Οι δακτύλιοι του Κρόνου αποτελούνται από αμέτρητα κομμάτια πάγου. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο δακτύλιος της Γης αποτελούνταν από μικρότερες και μεγαλύτερες διαστημικές πέτρες. Αν ο δακτύλιος αυτός πράγματι υπήρχε τότε θα αποτελούσε πηγή συνεχούς βομβαρδισμού μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης.Αυτός ο δακτύλιος μπορεί να σχηματίστηκε περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν τα απομεινάρια ενός γιγάντιου αστεροειδή τα οποία… συνελήφθησαν από τη βαρυτική έλξη της Γης και μετατράπηκαν σε δακτύλιο.Παράλληλα με τη ρίψη μετεωριτών στη Γη ο δακτύλιος εμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια προκαλώντας έτσι δραστική μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται.«Με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεσε σταδιακά στη Γη δημιουργώντας την απότομη πρόσκρουση μετεωριτών που παρατηρείται στο γεωλογικό αρχείο. Βλέπουμε επίσης ότι τα στρώματα σε ιζηματογενή πετρώματα αυτής της περιόδου περιέχουν εξαιρετικές ποσότητες υπολειμμάτων μετεωριτών» λέει ο Άντι Τομκινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η πιο άγρια περίοδος της Γης Οι επιστήμονες έφτασαν σε αυτό το ιδιαίτερα εντυπωσιακό σενάριο μελετώντας μια περίοδο στην ιστορία της Γης γνωστής ως Ορδοβίκια (485 έως 443 εκατομμύρια χρόνια πριν). Ήταν ήταν μια ταραχώδης περίοδος για τον πλανήτη μας αφού θεωρείται μια από τις πιο ψυχρές περιόδους των τελευταίων 500 εκατομμυρίων ετών ενώ παράλληλα εμφανίζεται στη διάρκεια της δραματική αύξηση στον ρυθμό των μετεωριτών που χτυπούσαν τη Γη.Απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για να υποστηριχθεί αυτή η θεωρία αλλά η παρουσία αρχαίων δακτυλίων θα μπορούσε να εξηγήσει πολλές πτυχές της ιστορίας της Γης, ειδικά αν οι δακτύλιοι εμφανίστηκαν περισσότερες από μία φορές πάνω από τον πλανήτη μας πριν εξαφανιστούν τελικά αλλά με αργό ρυθμό.«Η ιδέα ότι ένα σύστημα δακτυλίων θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στην κατανόησή μας για το πώς εξωγήινα γεγονότα μπορεί να έχουν διαμορφώσει το κλίμα της Γης» αναφέρει ο Τόμκινς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1769865/i-gi-diethete-kapote-ena-daktylio-poy-prokalese-chaos-ston-planiti/

Εντοπίστηκε ο Πορφυρίωνας, ο μεγαλύτερος πίδακας ενέργειας του Σύμπαντος. Ξεπηδά από μια μαύρη τρύπα και έχει έκταση 23 εκατ. έτη φωτός. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τον εντοπισμό δύο κολοσσιαίων δεσμών ενέργειας, δύο πίδακες, που πηγάζουν από μια μαύρη τρύπα βρίσκεται στην καρδιά ενός γαλαξία που απέχει περίπου 7,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πίδακες αυτοί που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις εκτείνονται σε απόσταση 23 εκατ. ετών φωτός από άκρη σε άκρη σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη τέτοιου είδους κοσμική δομή που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε ένα χρόνο, περίπου 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό για την έκταση που έχουν οι δύο πίδακες.Οι μαύρες τρύπες είναι ασυνήθιστα πυκνά αντικείμενα με τόσο ισχυρή βαρύτητα που ούτε το φως μπορεί να διαφύγει. Οι περισσότεροι γαλαξίες συμπεριλαμβανομένου του γαλαξία μας έχουν μια μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα τους. Πολλές φορές οι μαύρες τρύπες εκτοξεύουν πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας και μαγνητικών πεδίων στο Διάστημα καθώς καταβροχθίζουν κυριολεκτικά ύλη όπως αέριο, σκόνη και ολόκληρα άστρα που εγκλωβίζονται στη τρομερή βαρυτική ισχύ της μαύρης τρύπας.Οι ερευνητές έκαναν την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο LOFAR (Low-Frequency Array), και έδωσαν σε αυτούς του δύο πίδακες ένα κοινό όνομα από την ελληνική μυθολογία. Η κοσμική δομή ονομάστηκε Πορφυρίωνας που είναι το όνομα ενός από τους γίγαντες που πολέμησαν εναντίον των θεών του Ολύμπου στη Γιγαντομαχία. Οι δύο πίδακες είναι περίπου 30% μεγαλύτεροι σε έκταση από το μέχρι σήμερα μεγαλύτερο τέτοιου είδους πίδακα που γνωρίζαμε στο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση του γιγάντιου πίδακα που ονομάστηκε Πορφυρίωνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770570/entopistike-o-porfyrionas-o-megalyteros-pidakas-energeias-toy-sympantos-vinteo/

Η τεχνητή νοημοσύνη ανακάλυψε την προέλευση των μυστηριωδών ήχων στη βαθύτερη τάφρο των ωκεανών της Γης. Πρόκειται για παράξενες κλήσεις μεγάλων φαλαινών. Οι ερευνητές εντόπισαν (επιτέλους) την πηγή των μυστηριωδών θορύβων που προέρχονται από τη βαθύτερη ωκεάνια τάφρο. Οι περίεργοι ήχοι, που περιγράφονται ως θόρυβοι “biotwang”, ακούγονται λίγο σαν τους ήχους που κάνουν διαστημόπλοια σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και σύμφωνα με νέα μελέτη είναι κλήσεις των φαλαινών Bryde.Οι φάλαινες μπορεί να χρησιμοποιούν αυτές τις κλήσεις για να εντοπίσουν η μία την άλλη σαν ένα γιγάντιο παιχνίδι Μάρκο Πόλο, το παιχνίδι που μοιάζει με την τυφλόμυγα και παίζεται σε πισίνες.Οι επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά τους ασυνήθιστους θορύβους το 2014 ενώ χρησιμοποιούσαν υποβρύχια οχήματα για να πραγματοποιήσουν μια ακουστική έρευνα της τάφρου Mariana – της βαθύτερης ωκεάνιας τάφρου στον κόσμο, η οποία εκτείνεται σε περισσότερα από 2,400 χιλιόμετρα νότια της Ιαπωνίας και έχει μέγιστο βάθος 10,935 μέτρα.Ο ήχος biotwang μπορεί να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη: πρώτον, έναν χαμηλό, μουρμουρητό ήχο που αντηχεί στα βαθιά και δεύτερον, ένα υψηλό, μεταλλικό κουδούνισμα που οι ερευνητές έχουν παρομοιάσει με τους ήχους που παράγουν τα διαστημόπλοια στο Star Trek και το Star Wars.Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν αρχικά να αντιληφθούν τι μπορεί να είναι αυτοί οι ήχοι. Αλλά το 2016 ερευνητές υποστήριξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονταν από φάλαινες και υπέδειξαν δύο φαλαινών. Ωστόσο οι ήχοι δεν ταίριαζαν με καμία γνωστή κλήση φαλαινών διατηρώντας το μυστήριο. Η ανακάλυψη Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση «Frontiers in Marine Science» στην οποία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έδειξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονται από φάλαινες της οικογένειας Bryde στις οποίες ανήκουν οι γαλάζιες φάλαινες και οι μεγάπτερες φάλαινες έκαναν τους θορύβους. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης εξέτασαν πάνω από 200.000 ώρες ηχογραφήσεων που περιέχουν διάφορους ήχους του ωκεανού και οι μυστηριώδεις ήχοι ταίριαζαν τελικά σε ήχους που καταγράφηκαν να κάνουν φάλαινες Bryde στην περιοχή της τάφρου Mariana.Οι ερευνητές δεν μπορούν ακόμη να πουν με βεβαιότητα γιατί οι ήχοι αυτοί είναι τόσο παράξενοι και διαφέρουν από τους συνήθεις ήχους και κλήσεις των φαλαινών. Εικάζουν ότι μπορεί να αποτελούν κάποιου είδους σήμα επικοινωνίας αλλά πρέπει να γίνουν νέες μελέτες για να εξακριβωθεί αυτό. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1771712/i-techniti-noimosyni-anakalypse-tin-proeleysi-ton-mystiriodon-ichon-sti-vathyteri-tafro-ton-okeanon-tis-gis/

Roscosmos Μετά την εκτόξευση του Angara-1.2, οι δορυφόροι τοποθετήθηκαν σε τροχιές στόχους Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης και η εισαγωγή διαστημικού σκάφους στην σχεδιαζόμενη τροχιά προχώρησε κανονικά. Μετά την εκτόξευση, το ελαφρύ όχημα εκτόξευσης Angara-1.2 ελήφθη για υποστήριξη μέσω του επίγειου αυτοματοποιημένου συγκροτήματος ελέγχου του Κύριου Διαστημικού Κέντρου Δοκιμών που ονομάστηκε από τον Γερμανό Τίτοφ. Κατά τον εκτιμώμενο χρόνο, τα διαστημόπλοια εκτοξεύτηκαν σε τροχιές στόχων και έγιναν δεκτά για έλεγχο επίγειων πόρων των διαστημικών δυνάμεων των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων. Σταθερή τηλεμετρική επικοινωνία έχει δημιουργηθεί και διατηρηθεί με το διαστημόπλοιο και τα επί του σκάφους συστήματα λειτουργούν κανονικά. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573573 Roscosmos Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Alexander Gorbunov στον ISS αναβλήθηκε για τις 26 Σεπτεμβρίου. Το πλήρωμα αναμένεται να φτάσει στο διαστημόπλοιο στο Cape Canaveral (Φλόριντα) στις 21 Σεπτεμβρίου. Το διαστημόπλοιο σχεδιάζεται να εκτοξευτεί χρησιμοποιώντας όχημα εκτόξευσης Falcon-9 από το συγκρότημα εκτόξευσης του pad 40. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο συμφωνίας για διασταυρούμενες πτήσεις μεταξύ της Roscosmos και της NASA. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573627

Ασφαλές από τη διαστημική ακτινοβολία το σκάφος που θα μεταφέρει στη Σελήνη τους αστροναύτες της NASA. To εικονιζόμενο διαστημικό σκάφος Orion σε στιγμιότυπο από μια πτήση του στην οποία έφτασε σε ένα σημείο του Διαστήματος που δεν έχει ταξιδέψει ποτέ μέχρι σήμερα διαστημόπλοιο που μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους. Οι ασπίδες του Orion προστατεύουν τους ανθρώπους όπως φαίνεται αποτελεσματικά. Είναι διαπιστωμένο ότι η διαστημική ακτινοβολία επηρεάζει με πολύ αρνητικό τρόπο τον ανθρώπινο οργανισμό και αποτελεί ένα από τα βασικά εμπόδια στην προσπάθεια του ανθρώπου να μετακινείται και να ζει μακριά από τη Γη.Καθώς οι διαστημικές αποστολές προχωρούν πιο μακριά και έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, οι αστροναύτες θα εκτίθενται στη διαστημική ακτινοβολία για εκτεταμένες περιόδους. Έρευνα της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) με τη συνεργασία επιστημόνων από ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο επιχειρεί να κατανοήσει το περιβάλλον ακτινοβολίας και την επίδραση που έχει η ακτινοβολία στον άνθρωπο, με στόχο τον μετριασμό των πιθανών κινδύνων για την υγεία. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μελλοντικές αποστολές προς τη Σελήνη είναι απίθανο να εκθέσουν τους αστροναύτες σε ακτινοβολία μεγαλύτερη από τα όρια που έχει θέσει η NASA.Στη διάρκειας τριών εβδομάδων αποστολή «Άρτεμις Ι», που ταξίδεψε χωρίς πλήρωμα το 2022 στη Σελήνη, τέθηκε σε τροχιά γύρω της και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γη, ενσωματώθηκαν πολλοί αισθητήρες μέτρησης της ακτινοβολίας: σε διάφορες τοποθεσίες μέσα στο διαστημόπλοιο Orion και πάνω στις δύο κούκλες που μεταφέρει, την Ζόχαρ και τη Χέλγκα. Η Χέλγκα πέταξε χωρίς προστατευτικό γιλέκο, ενώ η Ζόχαρ φορούσε προστατευτικό γιλέκο. Οι αισθητήρες συνέλεγαν δεδομένα ακτινοβολίας διαρκώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Τα ευρήματα Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature», η έκθεση στην ακτινοβολία διέφερε σημαντικά ανάλογα με τη θέση του αισθητήρα, με τις πιο θωρακισμένες περιοχές να παρέχουν τέσσερις φορές περισσότερη προστασία από τις λιγότερο θωρακισμένες. Η έκθεση στην ακτινοβολία από συμβάντα μεγάλων ηλιακών σωματιδίων στην πιο βαριά θωρακισμένη περιοχή της κάψουλας παρέμεινε κάτω από 150 millisieverts, που θεωρείται ένα ασφαλές επίπεδο για την αποφυγή οξείας ασθένειας ακτινοβολίας. Τα δεδομένα αυτά επικυρώνουν το σχέδιο θωράκισης του διαστημικού σκάφους.Επίσης, ο προσανατολισμός του διαστημικού σκάφους επηρέασε την έκθεση στην ακτινοβολία. Μια στροφή 90 μοιρών κατά τη διάρκεια της πτήσης του Orion στην εσωτερική ζώνη Βαν Άλεν μείωσε την έκθεση σε ακτινοβολία κατά 50% και αυτό παρέχει στους ερευνητές πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικά σχέδια αποστολών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770631/asfales-apo-ti-diastimiki-aktinovolia-to-skafos-poy-tha-metaferei-sti-selini-toys-astronaytes-tis-nasa/

Μεγάλος αστεροειδής πλησιάζει σήμερα τη Γη και ένας άλλος θα γίνει ένα μίνι φεγγάρι μας (βίντεο) Επισκέψεις διαστημικών βράχων στον πλανήτη μας. Αρκετοί από τους αμέτρητους διαστημικούς βράχους του ηλιακού μας συστήματος κυκλοφορώντας στο Διάστημα καταφτάνουν καθημερινά στη διαστημική μας γειτονιά. Κάποιοι περνούν σε μεγάλες αποστάσεις από τον πλανήτη μας και άλλοι πλησιάζουν περισσότερο χωρίς ωστόσο να είναι απειλητικοί αν και κάποιοι αρκετά μικροί σε μέγεθος περνούν συχνά «ξυστά» από τη Γη και μάλιστα δεν εντοπίζονται από τα συστήματα παρακολούθησης τέτοιου είδους σωμάτων παρά μόνο λίγη ώρα πριν κάνουν το κοντινό τους πέρασμα.H NASA ανακοίνωσε ότι σήμερα Τρίτη θα περάσει σε απόσταση ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη ο αστεροειδής 2024 ON που έχει διάμετρο 290 μέτρα. Η τροχιά του αστεροειδή τον φέρνει τακτικά στην περιοχή μας. Είχε περάσει το 2013 και σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα μας επισκεφτεί ξανά το 2035. Τον αστεροειδή εντόπισε στις 9 Σεπτεμβρίου το ερευνητικό πρόγραμμα Virtual Telescope Project και υπολογίστηκε ότι ταξιδεύει με περίπου 40.000 χιλιόμετρα την ώρα. Το μίνι-φεγγάρι Παράλληλα ένας άλλος αστεροειδής που βρίσκεται και αυτός στη διαστημική μας γειτονιά βρέθηκε σε ένα σημείο όπου η βαρυτική έλξη της Γης τον… συνέλαβε και σύμφωνα με δημοσίευση ερευνητικής ομάδας στην επιθεώρηση « Research Notes of the AAS» αυτός ο διαστημικός βράχος θα μετατραπεί για περίπου δύο μήνες σε ένα μίνι φυσικό δορυφόρο της Γης. Με απλά λόγια ο αστεροειδής 2024 PT-5 θα γίνει για λίγο το δεύτερο φεγγάρι της Γης. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συμβαίνει συχνά αλλά έγινε αντιληπτό τα τελευταία χρόνια χάρις στη νέα γενιά διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών ο 2024 ON θα παραμείνει εγκλωβισμένος στη γήινη βαρυτική έλξη για 53 μέρες οπότε αναμένεται στα μέσα Νοεμβρίου να απελευθερωθεί και να συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1768354/megalos-asteroeidis-plisiazei-simera-ti-gi-kai-enas-allos-tha-ginei-ena-mini-feggari-mas-vinteo/

Το James Webb ανακάλυψε εργοστάσιο παραγωγής άστρων στα περίχωρα του γαλαξία μας (βίντεο) Απρόμενη κοσμική ανακάλυψη που φωτίζει την εξέλιξη του Σύμπαντος. O γαλαξίας μας είναι από τους αρχαιότερους στο Σύμπαν και σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία έχει πλέον σπαταλήσει τα περισσότερα από τα υλικά με τα οποία παράγει άστρα για αυτό και η παραγωγή νέων άστρων είναι εξαιρετικά περιορισμένη πλέον με κάποιες μελέτες να κάνουν λόγω για γέννηση μόλις ενός νέου άστρου κάθε χρόνο στο γαλαξία μας.Όμως το πανίσχυρο James Webb εντόπισε στα περίχωρα του γαλαξία μας μια άγνωστη μέχρι σήμερα περιοχή όπου παρατηρείται μαζική αστρογένεση. Η περιοχή αυτή που ονομάζεται Ακραίος Εξώτερος Γαλαξίας και βρίσκεται 58,000 έτη φωτός μακριά από το κέντρο του γαλαξία απόσταση διπλάσια από την απόσταση που απέχει η Γη από το γαλαξιακό κέντρο.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astronomical Journal» η ερευνητική ομάδα που πραγματοποίησε τις παρατηρήσεις παρουσιάζει τα ευρήματα της. Εντοπίσθηκαν στην περιοχή αυτή δύο μοριακά σύννεφα που ονομάζονται Digel Clouds 1 και 2 που περιέχουν ποσότητες υδρογόνου ικανές να προκαλέσουν τον σχηματισμό νέων άστρων.«Μοιάζουν περισσότερο με μικρούς νάνους γαλαξίες ή με το πώς μπορεί να φαινόταν ο Γαλαξίας όταν βρισκόταν στο αρχικό στάδιο σχηματισμού του. Έτσι, αυτές οι περιοχές είναι εξαιρετικά σημεία για να μελετήσουμε το σχηματισμό άστρων και να συλλέξουμε στοιχεία για το πώς σχηματίστηκαν τα άστρα στο πρώιμο Σύμπαν, τα διακριτικά τους χαρακτηριστικά, όπως οι πίδακες υλικών που αυτά τα νεαρά αστέρια εκτοξεύουν με τεράστιες ταχύτητες» αναφέρουν οι ερευνητές. Στο κέντρο της εικόνας εμφανίζεται η περιοχή που γεννιούνται νέα άστρα στις εξωτερικές περιοχές του γαλαξία μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767864/to-james-webb-anakalypse-ergostasio-paragogis-astron-sta-perichora-toy-galaxia-mas-vinteo/

Είναι πολύ πιθανό οι εξωγήινοι να μην χρειάζεται να κοιμούνται ποτέ. Οι συνθήκες σε πλανήτες φιλικούς στη ζωή είναι διαφορετικές από αυτές στη Γη. Ο ύπνος μοιάζει με μια διεργασία που θα υπάρχει με τον ένα ή τον βαθμό σε κάθε μορφή ζωής στο Σύμπαν και δεν αποτελεί εξελικτικό γνώρισμα μόνο της ζωής στη Γη. Όμως υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες όπου η ζωή μπορεί να είναι δυνατή αλλά δεν υπάρχει εκεί η εναλλαγή μέρας και νύχτας. Θα μπορούσε λοιπόν να ευδοκιμήσει εκεί ο ύπνος;Ο γαλαξίας μας εκτιμάται ότι διαθέτει 100-400 δισεκατομμύρια άστρα. Το εβδομήντα τοις εκατό από αυτούς είναι συγκριτικά μικροσκοπικοί και ψυχροί κόκκινοι νάνοι, γνωστοί και ως νάνοι Μ. Μελέτες έχουν δείξει ότι ότι το 41 τοις εκατό των νάνων αστέρων M έχουν έναν πλανήτη σε τροχιά στην κατοικήσιμη ζώνη τους, βρίσκονται δηλαδή σε απόσταση τέτοια από το άστρο ώστε να μπορεί να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή παράγοντας που θεωρείται ως ο πιο καθοριστικός για την παρουσία της ζωής.Άρα λοιπόν περίπου 28 δισεκατομμύρια πλανήτες θα μπορούσαν να περιφέρονται στις κατοικήσιμες ζώνες των M νάνων. Αν λάβουμε υπόψη και τους άλλους τύπους άστρων όπως ο Ήλιος με τις δικές τους κατοικήσιμες ζώνες ο αριθμός των δυνητικά φιλικών στη ζωή πλανητών στο γαλαξία μας είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστος. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε (ακόμα) αν υπάρχει όντως νερό σε κάποιον από αυτούς τους εξωπλανήτες, πόσο μάλλον ζωή. Η βαρύτητα Οι βραχώδεις πλανήτες που περιφέρονται στην κατοικήσιμη ζώνη ενός Μ νάνου ονομάζονται M-Γαίες. Οι M-Γαίες διαφέρουν από τη Γη μας με θεμελιώδεις τρόπους. Για ένα πράγμα, τα αστέρια νάνοι Μ είναι πολύ μικρότερα και ψυχρότερα από τον Ήλιο μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κατοικήσιμη ζώνη βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τους νάνους ήλιους, πράγμα που σημαίνει ότι η έλξη τους από οποιονδήποτε πλανήτη είναι πολύ ισχυρότερη από ό,τι στις μεγαλύτερες αποστάσεις στο ηλιακό μας σύστημα.Η βαρύτητα του άστρου έλκεται πιο έντονα στην κοντινή πλευρά του πλανήτη παρά στην μακρινή πλευρά, δημιουργώντας τριβή που αντιστέκεται στην περιστροφή του πλανήτη για αιώνες και την επιβραδύνει μέχρι να συγχρονιστούν η περιστροφή και η τροχιά του. Το ίδιο συνέβη και με το φεγγάρι μας, γι’ αυτό και βλέπουμε πάντα την ίδια πλευρά του φεγγαριού.Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότερες M-Γαίες πιθανώς περιστρέφονται με σταθερό τρόπο, δηλαδή το ένα ημισφαίριο είναι πάντα στραμμένο προς το άστρο του συστήματος ενώ το άλλο είναι πάντα στο σκοτάδι. Η χρονιά ενός τέτοιου πλανήτη είναι τόσο μεγάλη όσο η ημέρα του. Τέτοιοι πλανήτες μπορεί να φαίνονται εξωτικοί, αλλά οι περισσότεροι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες είναι πιθανώς ακριβώς έτσι. Ο πιο κοντινός Ο πλησιέστερος εξωπλανήτης στη Γη, ο Proxima Centauri b στο σύστημα Άλφα Κενταύρου, τέσσερα έτη φωτός μακριά, ανήκει επίσης πιθανότατα στην κατηγορία των Μ-Γαιών. Σε αντίθεση με τη Γη μας, οι M-Γαίες δεν έχουν μέρες, νύχτες και εποχές όπως τις ξέρουμε. Αλλά η ζωή στη Γη, από τα βακτήρια μέχρι τους ανθρώπους, έχει κιρκάδιους ρυθμούς που είναι συντονισμένοι με τον κύκλο ημέρας-νύχτας.Ο ύπνος είναι μόνο ο πιο προφανής από αυτούς τους ρυθμούς. Ο κιρκάδιος κύκλος επηρεάζει τη βιοχημεία, τη θερμοκρασία του σώματος, την αναγέννηση των κυττάρων, τη συμπεριφορά και πολλά άλλα.Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσο σημαντικές είναι για τη ζωή οι περίοδοι αδράνειας και αναγέννησης. Ίσως τα πλάσματα που εξελίχθηκαν χωρίς κυκλικό συγχρονισμό μπορούν απλά να συνεχίσουν χωρίς να χρειάζεται να ξεκουραστούν. Όμως, ακόμη και στους απρόσιτους οικοτόπους της γης, βαθιά υπόγεια ή στον πυθμένα του ωκεανού, ζουν οργανισμοί που μας δίνουν μια ιδέα για το πώς μπορεί να μοιάζει η εξωγήινη ζωή χωρίς κιρκάδιο ρυθμό.Ως οδηγός για τις εικασίες μας, μπορούμε να δούμε τους κατοίκους των σπηλαίων, τα πλάσματα των βαθέων υδάτων και τους μικροοργανισμούς σε σκοτεινά περιβάλλοντα όπως ο φλοιός της Γης.Πολλές από αυτές τις μορφές ζωής έχουν έναν βιορυθμό που ανταποκρίνεται σε άλλα ερεθίσματα εκτός από το φως. Οι γυμνοί Tυφλοπόντικες αρουραίοι περνούν όλη τους τη ζωή κάτω από τη γη και δεν βλέπουν ποτέ τον ήλιο, αλλά έχουν κιρκάδια ρολόγια που είναι συντονισμένα σε καθημερινούς και εποχιακούς κύκλους θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων.Τα μύδια και οι γαρίδες βαθέων υδάτων σε υδροθερμικές πηγές συγχρονίζονται με τις παλίρροιες του ωκεανού. Τα βακτήρια που ζουν στο ανθρώπινο έντερο συγχρονίζονται με τις διακυμάνσεις της μελατονίνης στον ξενιστή τους. Η μελατονίνη είναι μια ορμόνη που παράγει το σώμα ως απάντηση στο σκοτάδι. Όλες αυτές οι παρατηρήσεις υποδηλώνουν ότι οι βιορυθμοί έχουν εγγενή οφέλη για τα ζωντανά όντα. Οι κύκλοι Με άρθρο της στην ιστοσελίδα The Conversation η μεταδιδακτορική ερευνήτρια κλιματικών μοντέλων στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας Μορίν Κοέν πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι οι M- Γαίες μπορεί να έχουν κύκλους που αντικαθιστούν τις ημέρες και τις εποχές. Έτσι, οι επιστήμονες δημιούργησαν κλιματικά μοντέλα για να προσομοιώσουν πώς μπορεί να μοιάζει το περιβάλλον σε μια M-Γαία, όπως ο Proxima Centauri b.Σε αυτές τις προσομοιώσεις, η αντίθεση μεταξύ της ημέρας και της νύχτας φαίνεται να δημιουργεί γρήγορες πίδακες ανέμου και ατμοσφαιρικά κύματα όπως αυτά που προκαλούν το ρεύμα πίδακα της Γης να κάμπτεται και να ελίσσεται. Εάν ο πλανήτης έχει νερό, πιθανότατα η ημέρα σχηματίζει πυκνά σύννεφα γεμάτα αστραπές.Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανέμων, ατμοσφαιρικών κυμάτων και νεφών μπορεί να μετατοπίσουν το κλίμα μεταξύ διαφορετικών καταστάσεων, προκαλώντας τακτικούς κύκλους στη θερμοκρασία, την υγρασία και τις βροχοπτώσεις. Η διάρκεια αυτών των κύκλων θα ποικίλλει ανά πλανήτη από δεκάδες έως εκατοντάδες ημέρες της Γης, αλλά δεν θα σχετίζονται με την περίοδο περιστροφής του. Ενώ το αστέρι παραμένει σταθερό στον ουρανό αυτών των πλανητών, το περιβάλλον θα αλλάζει.Ίσως η ζωή στις M-Γαίες να εξελίσσει βιορυθμούς συγχρονισμένους με αυτούς τους κύκλους. Εάν ένα κιρκάδιο ρολόι οργανώνει εσωτερικές βιοχημικές ταλαντώσεις, μπορεί να χρειαστεί. Ίσως πάλι η εξέλιξη θα έβρισκε μια πιο περίεργη λύση. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε είδη που ζουν στην άκρη της ημέρας του πλανήτη και μεταναστεύουν στη νύχτα για να ξεκουραστούν και να αναγεννηθούν. Ένα κιρκάδιο ρολόι στο χώρο αντί στο χρόνο. Αυτή η σκέψη θα πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι, αν υπάρχει ζωή εκεί έξω, θα ανατρέψει τις υποθέσεις που δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας εκπλήξει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767645/einai-poly-pithano-oi-exogiinoi-na-min-chreiazetai-na-koimoyntai-pote/

Το διαστημικό σκάφος Juice επιβεβαιώνει ότι η Γη είναι κατοικήσιμη! Στη διάρκεια ενός σύντομου περάσματος από τη Γη, το Juice ανίχνευσε συστατικά της ζωής στην ατμόσφαιρα. Σειρά έχουν oι δορυφόροι του Δία.Το διαστημικό σκάφος Juice, μια φιλόδοξη αποστολή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, σχεδιάστηκε να εξερευνήσει τα παγωμένα φεγγάρια του Δία και να εξετάσει αν προσφέρουν κατάλληλες συνθήκες για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής.Καθ΄ οδόν για τον προορισμό του, στη διάρκεια ενός κοντινού περάσματος από τη Γη στις 20 Αυγούστου, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει και να καλιμπράρει τα όργανά τους στοχεύοντάς τα στον πλανήτη μας.Και ναι, οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι η Γη είναι κατοικήσιμη -τουλάχιστον για την ώρα.Δύο από τα όργανα του σκάφους (Majis και Swi) ανίχνευσαν εκατοντάδες μόρια στη γήινη ατμόσφαιρα από τη φασματική υπογραφή τους, δηλαδή το εάν απορροφούν το ηλιακό φως και σε ποια μήκη κύματος.Μεταξύ άλλων ανιχνεύθηκαν υδρατμοί και τα λεγόμενα στοιχεία «CHNOPS» (άνθρακας, υδρογόνο, άζωτο, οξυγόνο, φώσφορο και θείο), τα πιο κοινά συστατικά των ζωντανών οργανισμών.«Προφανώς, τα αποτελέσματα δεν μας εξέπληξαν… Θα ήταν εξαιρετικά ανησυχητικό αν βρίσκαμε ότι η Γη στην πραγματικότητα δεν είναι κατοικήσιμη» αστειεύτηκε ο Ιλιβιέρ Βιτάς, μέλος της επιστημονικής ομάδας του Juice.«Δείχνουν όμως ότι το Majis και το Swi θα λειτουργήσουν καλά στον Δια, όπου θα μας βοηθήσουν να εξετάσουμε αν τα παγωμένα φεγγάρια μπορεί δυνητικά να φιλοξενούν ή να φιλοξενήσουν ζωή».Το Juice θα μελετήσει τρεις από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία –Ευρώπη, Γανυμήδης, Καλλιστώ- που πιστεύεται ότι κρύβουν απέραντους ωκεανούς υγρού νερού κάτω από την επιφάνειά τους που καλύπτεται από πάγο. Στην Ευρώπη, πίδακες σταγονιδίων εκτοξεύουν από ρωγμές στην λευκή επιφάνεια.Στους βυθούς αυτούς των ωκεανών, πολύ μεγαλύτερων από όλους τους ωκεανούς μαζί στη Γη, μικροβιακές μορφές ζωής μπορεί να έχουν εξελιχθεί κοντά σε υδροθερμικές πηγές, όπως μπορεί να συνέβη και στον πλανήτη μας πριν από περίπου 4 δισ. χρόνια.Το Juice εκτοξεύτηκε το 2023 και πέρασε από τη Γη τον Αύγουστο για να αυξήσει ταχύτητα εκμεταλλευόμενο τη βαρυτική έλξη του πλανήτη.Βρίσκεται ακόμα στην αρχή του ταξιδιού, αφού δεν θα φτάσει στο σύστημα του Δία πριν από το 2031.Η αποστολή του εν μέρει επικαλύπτεται με το ταξίδι του Europa Clipper της NASA, η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2024 με προορισμό την Ευρώπη, η οποία θεωρείται το πλέον υποσχόμενο από τα φεγγάρια του Δία. πηγή: https://www.in.gr/2024/09/16/in-science/space/diastimiko-skafos-epivevaionei-oti-gi-einai-katoikisimi/ – https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Juice/Juice_confirms_that_Earth_is_habitable

Το ηλιακό σύστημα ως ανιχνευτής μελανών οπών. Μια αρχέγονη μαύρη τρύπα με μάζα όση ένας μέσος αστεροειδής, καθώς κινείται στη γειτονιά ενός πλανήτη θα μπορούσε να διαταράξει την τροχιά του κατά έναν ανιχνεύσιμο τρόπο.Κατά τη διάρκεια της αρχέγονης διαστολής του σύμπαντος, οι υπερβολικά πυκνές περιοχές θα μπορούσαν να έχουν καταρρεύσει βαρυτικά για να δημιουργήσουν αρχέγονες μαύρες τρύπες. Ανάλογα με το τι προκάλεσε την κατάρρευση, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν σχεδόν οποιαδήποτε μάζα. Αλλά εφόσον, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί, πρόκειται να εξηγήσουν όλη τη σκοτεινή ύλη του σύμπαντος, δεν μπορεί να είναι τόσο ελαφριές ώστε να εξατμίζονται και να εξαφανίζονται ούτε τόσο βαριές ώστε να έρχονται σε αντίθεση με τις παρατηρήσεις του βαρυτικών φακών. Μέσα σε αυτό το ευρύ φάσμα μαζών βρίσκεται και μια πιο στενή περιοχή που αντιστοιχεί στις μάζες των αστεροειδών. Αυτό το μικρότερο εύρος μαζών αρχέγονων μαύρων τρυπών έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο. Ο Tung Tran και οι συνεργάτες του από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης διερεύνησαν το ζήτημα και υποστηρίζουν πως αυτές οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν εύκολα να ανιχνευθούν χάρη στη βαρυτική τους αλληλεπίδραση με το ηλιακό μας σύστημα.Η σκοτεινή ύλη καθορίζει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος. Στις θεωρίες της σκοτεινής ύλης, όσο μικρότερη είναι η μάζα των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, τόσο περισσότερα από αυτά χρειάζονται για να δικαιλογηθεί αυτή η δομή. Επίσης, τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης πρέπει να κινούνται μέσα στο σύμπαν αρκετά αργά, ώστε η μεταξύ τους βαρυτική έλξη να τα συσσωρεύει. Αν η σκοτεινή ύλη αποτελείται αποκλειστικά από αρχέγονες μαύρες τρύπες με μάζες όσο ένας αστεροειδής, τότε αυτές οι δύο απαιτήσεις υποδηλώνουν ότι ένας μικρός αριθμός από αυτές εμφανίζεται και στο ηλιακό μας σύστημα ανά πάσα στιγμή και ότι οι ταχύτητές τους είναι είναι περίπου 200 km/s.Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες ελάχιστα θα διατάρασσαν το ηλιακό σύστημα. Ωστόσο, οι αποστάσεις από τη Γη στους πλανήτες είναι γνωστές με εξαιρετική ακρίβεια – έως 10 cm στην περίπτωση του Άρη. Από τους υπολογισμούς και τις προσομοιώσεις τους, ο Tran και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διέλευση διαμέσου του ηλιακού συστήματος τουλάχιστον μιάς αρχέγονης μαύρης τρύπας με μάζα όσο ένας μέσος αστεροειδής, θα μπορούσε να αφήσει ένα ανιχνεύσιμο ίχνος στα υπάρχοντα ή στα επερχόμενα δεδομένα αποστάσεων μία φορά τη δεκαετία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια μη-ανίχνευση θα έθετε αυστηρούς περιορισμούς σε τέτοιου είδους υποψήφιους για τη σκοτεινή ύλη. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/s98

Σκοτεινή ύλη: Το μεγαλύτερο πείραμα μέχρι σήμερα δεν κατέγραψε τίποτα απολύτως. Κανένα σήμα δεν ανιχνεύθηκε σε 280 ημέρες μετρήσεων, ένα αρνητικό αποτέλεσμα που περιορίζει κατά πέντε φορές τις ιδιότητες που πρέπει να έχουν τα υποθετικά σωματίδια για να μην έχουν καταγραφεί ως τώρα.Ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης που έχει κατασκευαστεί ως σήμερα απέτυχε να εντοπίσει αυτό το βασικό αλλά μυστηριώδες συστατικό του Σύμπαντος, το οποίο κάποιοι φυσικοί αρχίζουν πλέον να υποψιάζονται ότι μπορεί τελικά να μην υπάρχει.To πείραμα LUX-ZEPLIN στις ΗΠΑ σχεδιάστηκε να ανιχνεύσει τα λεγόμενα «ασθενώς αλληλοεπιδρώντα μαζικά σωματίδια», ή WIMP, τα οποία αναζητά η επιστήμη εδώ και 40 χρόνια.Δεδομένου ότι ο ανιχνευτής προσφέρει πενταπλάσια ευαισθησία σε σχέση με προηγούμενα πειράματα, τα περιθώρια για την ανακάλυψη αυτών των υποθετικών σωματιδίων στενεύουν επικίνδυνα.Η σκοτεινή ύλη είναι θεωρητικά απαραίτητη για να εξηγηθούν αναρίθμητες αστρονομικές παρατηρήσεις των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η μάζα που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν διαθέτει αρκετή βαρύτητα για να συγκρατεί τα άστρα των γαλαξιών στις τροχιές τους.Η επικρατέστερη εξήγηση είναι η ύπαρξη μιας πρόσθετης μορφής μάζας που δεν εκπέμπει και δεν απορροφά φως και σπάνια αλληλοεπιδρά με την κανονική ύλη. Κανείς δεν γνωρίζει από τι είδους υποατομικά σωματίδια μπορεί να αποτελείται, όμως τα WIMP παραμένουν κύριος υποψήφιος.Σχεδόν 1,5 χιλιόμετρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στο Σάνφορντ της Νότιας Ντακότα, θωρακισμένος από γνωστές πηγές ακτινοβολίας, ο ανιχνευτής LUX-ZEPLIN βασίζεται σε μια γιγάντια δεξαμενή (εικόνα) που περιέχει επτά τόνους υγρού ξένου.Αν τα WIMP υπήρχαν, θα συγκρούονταν σε σπάνιες περιπτώσεις με τα άτομα ξένου και θα εξέπεμπαν λάμψεις που θα καταγράφονταν με ευαίσθητες κάμερες.Κανένα σήμα δεν ανιχνεύθηκε σε 280 ημέρες μετρήσεων, ένα αρνητικό αποτέλεσμα που περιορίζει κατά πέντε φορές τις ιδιότητες που πρέπει να έχουν τα υποθετικά σωματίδια για να μην έχουν καταγραφεί ως τώρα.Το πείραμα θα συνεχιστεί για να συγκεντρώσει 1.000 ημέρες παρατηρήσεων πριν τερματιστεί το 2028. Σειρά θα έχει τότε ο ακόμα μεγαλύτερος ανιχνευτής XLZD, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στη φάση του σχεδιασμού.Αν και αυτός αποτύχει, οι θεωρητικοί φυσικοί θα αναγκαστούν να αναζητήσουν εναλλακτικές θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης. Ή ακόμα και εναλλακτικές θεωρίες για τη βαρύτητα, οι οποίες δεν θα περιλάμβαναν καν αυτό το φευγαλέο υλικό . https://www.tovima.gr/print/science/skoteini-yli-to-megalytero-peirama-mexri-simera-den-kategrapse-tipota-apolytos/

Roscosmos Το πλήρωμα της αποστολής Crew-9 μπήκε σε καραντίνα Σύμφωνα με τη NASA, ο κοσμοναύτης μας Alexander Gorbunov, μαζί με τον συνάδελφό του στο Crew-9, αστροναύτη Nick Haig, μπήκαν σε καραντίνα για δύο εβδομάδες πριν εκτοξευθούν στον ISS. Η συμμόρφωση με αυτό θα βοηθήσει στη διασφάλιση της υγείας του πληρώματος, καθώς και στην προστασία αυτών που βρίσκονται ήδη στο σταθμό. Το πλήρωμα θα φτάσει στο διαστημόπλοιο στο Cape Canaveral (Φλόριντα) στις 20 Σεπτεμβρίου. Εκτόξευση του πλοίου Crew Dragon - όχι νωρίτερα από τις 25 Σεπτεμβρίου στις 21:28 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573549 Roscosmos Επιτέλους έφτασε η βάρδια Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Ivan Vagner και Alexey Ovchinin, καθώς και ο αστροναύτης της NASA, Donald Pettit, έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τους συνάντησαν στο σταθμό οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko, Nikolai Chub και Alexander Grebenkin, οι αστροναύτες της NASA Tracy Dyson, Michael Barratt, Matthew Dominic και Jeanette Epps, καθώς και οι αστροναύτες Sunita Williams και Barry Wilmore που έφτασαν με το Boeing Starliner. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573551 Μεταλλικά αντικείμενα κατασκευάζονται για πρώτη φορά στο Διάστημα με 3D εκτυπωτή. Σημαντικό επίτευγμα για την παρουσία του ανθρώπου μακριά από τη Γη. Σε ένα πείραμα που σχεδιάστηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) επετεύχθη η τρισδιάστατη εκτύπωση ενός μεταλλικού εξαρτήματος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και θέτει μια σειρά από νέες προκλήσεις καθώς πολλές μέθοδοι βασίζονται στη βαρύτητα για να τοποθετήσουν τα υλικά κατά τη διαδικασία εκτύπωσης.Αυτό συμβαίνει επειδή κατά τη δημιουργία μεταλλικών κατασκευών, το λιωμένο μέταλλο χρησιμοποιείται συχνά ως μέρος του νήματος ή του εκτυπώσιμου μέσου. Στο Διάστημα, η συμπεριφορά του μπορεί να είναι απρόβλεπτη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αντικείμενα κακής ποιότητας, καθώς το νήμα μπορεί να μετατοπιστεί ή να τοποθετηθεί λανθασμένα λόγω της έλλειψης βαρυτικών δυνάμεων.Οι επιστήμονες έπρεπε επομένως να προσαρμοστούν στην εργασία κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παρείχε το τέλειο περιβάλλον. Ο μεταλλικός τρισδιάστατος εκτυπωτής της ESA χρησιμοποιεί ένα σύρμα από ανοξείδωτο χάλυβα λιωμένο από ένα ισχυρό λέιζερ που φτάνει τους 1,200 βαθμούς Κελσίου για να δημιουργήσει το λιωμένο μεταλλικό νήμα του που εναποτίθεται στρώμα-στρώμα για να δημιουργηθεί το επιθυμητό σχήμα. Η εκτύπωση Μέσω επίπονων δοκιμών που διεξήχθησαν για αρκετούς μήνες τα μέλη του πληρώματος του ISS που έπαιρναν μέρος στο συγκεκριμένο πείραμα κατάφεραν τελικά να προσαρμόσουν τον εκτυπωτή στο περιβάλλον μικροβαρύτητας του σταθμού παράγοντας το πρώτο μεταλλικό εξάρτημα στο Διάστημα πριν από λίγες εβδομάδες. Οι αστροναύτες που παίρνουν μέρος στο πρότζεκτ σχεδιάζουν να εκτυπώσουν δύο ακόμη αντικείμενα και στη συνέχεια θα επιστραφούν και τα τρία στη Γη για ποιοτική ανάλυση και για να γίνει σχεδιασμός δημιουργίας-εκτύπωσης νέων πιο σύνθετων μεταλλικών αντικειμένων.Η δυνατότητα εκτύπωσης μεταλλικών αντικείμενων στο Διάστημα μπορεί όπως είναι ευνόητο να αποτελέσει πολύτιμο σύμμαχο στη προσπάθεια του ανθρώπου να δημιουργήσει αρχικά επανδρωμένες βάσεις και αργότερα αποικίες στη Σελήνη και αργότερα στον Άρη αλλά και στην καλύτερη λειτουργία διαστημικών σταθμών όπως αυτοί που σχεδιάζονται να γίνουν από ΗΠΑ και Ευρώπη αλλά και Κίνα και Ρωσία κοντά στη Σελήνη για να υποστηρίζουν τις επανδρωμένες βάσεις που έχουν σχεδιάζουν να φτιάξουν εκεί εντός της επόμενης δεκαετίας. Δόθηκε στη δημοσιότητα το μεταλλικό εξάρτημα που... εκτυπώθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό https://www.naftemporiki.gr/techscience/1766645/metallika-antikeimena-kataskeyazontai-gia-proti-fora-sto-diastima-me-3d-ektypoti/

Επέστρεψε στη Γη η αποστολή Polaris Dawn με τους ιδιώτες αστροναύτες που πραγματοποίησαν έξοδο στο Διάστημα (video) Το σκάφος προσθαλασσώθηκε με επιτυχία στο Κόλπο του Μεξικού. Μετά από πέντε μέρες στο Διάστημα σήμερα το μεσημέρι έφτασε με ασφάλεια στη Γη το σκάφος της αποστολής Polaris Dawn. Η αποστολή είχε ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη με πλήρωμα τέσσερις ιδιώτες, έναν Αμερικανό επιχειρηματία, έναν βετεράνο πιλότο της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ και δύο γυναίκες μηχανικούς της SpaceX, της διαστημικής εταιρείας του Έλον Μασκ με σκάφος της οποίας πραγματοποιήθηκε η αποστολή.Ο επιχειρηματίας Τζάρεντ Άϊζακμαν που κατέβαλε και το ποσό για την αποστολή μαζί με μια από τις δύο μηχανικούς της SpaceX βγήκαν την Πέμπτη το μεσημέρι από το σκάφος της αποστολής και παρέμειναν για λίγη ώρα στο διαστημικό κενό γράφοντας ιστορία ως οι πρώτοι ιδιώτες, οι πρώτοι μη επαγγελματίες αστροναύτες, που πραγματοποιούν τον αποκαλούμενο «διαστημικό περίπατο» έστω και αν στην περίπτωση τους δεν μετακινήθηκαν πολύ από την θέση τους ώστε να… περπατήσουν αλλά παρόλα αυτά καταγράφονται ως οι πρώτοι απλοί πολίτες που βίωσαν τις συνθήκες του Διαστήματος έξω από ένα διαστημόπλοιο ή ένα διαστημικό σταθμό. Εκτός από την έξοδο στο Διάστημα το πλήρωμα που αποτελείται από τέσσερα άτομα πραγματοποίησε σειρά επιστημονικών και τεχνολογικών πειραμάτων. Το σκάφος έπεσε ομαλά στον Κόλπο του Μεξικού έξω από τις ακτές της Φλόριντα. Στιγμιότυπο από την προσπάθεια ανάκτησης του σκάφους της αποστολής Polaris Dawn από τον Κόλπο του Μεξικού στον οποίο έπεσε με επιτυχία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767150/epestrepse-sti-gi-i-apostoli-polaris-dawn-me-toys-idiotes-astronaytes-poy-pragmatopoiisan-exodo-sto-diastima-video/