Δροσος Γεωργιος

Η Λάρισα αναπτύσσει ιδέες και προτείνει λύσεις προς την NASA. Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το συνέδριο και ο διαγωνισμός NASA Space Apps Challenge στη Λάρισα που διοργανώθηκε από τον φορέα Βιομιμητισμού Ελλάδος Έρευνας και Καινοτομίας. Φέτος η συμμετοχή άγγιξε τους 22.000 πολίτες από 70 χώρες και 200 πόλεις σε όλο τον κόσμο που συνεργάστηκαν για να αναπτύξουν τις λύσεις σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη γη, χρησιμοποιώντας τα ανοικτά δεδομένα της NASA. Η ειδική επιτροπή με κριτές τον Αν. Βασιλειάδη (Ινστιτούτο Επιχειρηματικότητας), Ανδ. Στεφανίδη (Aephoria.net) και Γ. Προφιτιλιώτη (υποψ. διδάκτωρ ΕΜΠ) ανέδειξε τις παρακάτω τρεις νικήτριες ομάδες: 1ο Βραβείο PROSUN Κατηγορία: Τhe earth and us. Challenge lets go to the beach Mέλη Ομάδας: Αναστάσιος Γιαλαμάς, Μιλτιάδης Αλέξης, Δέσποινα Φλώρου, Κωνσταντίνος Γρηγορίου, Θεόδωρος Γρηγορίου. Η λύση είναι μια εφαρμογή η οποία με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής και του smartphone θα δείχνει τον δείκτη UV της θέσης του χρήστη, προκειμένου να τοποθετηθεί ο σωστός τύπος αντηλιακού. Η ομάδα ελπίζει για ένα μέλλον με λιγότερα ηλιακά εγκαύματα και Καρκίνους δέρματος. 2ο Βραβείο AIR TRAVELING STORIES Κατηγορία The earth and us. Challenge Pilot plus Mέλη ομάδας: Mελπομένη Πίτα, Δήμητρα Οικονόμου, Βασίλης Οικονόμου, Γεωργία Οικονόμου. Η Ιδέα υλοποιήθηκε από δύο παιδιά 11 και 13 ετών σε συνεργασία με τους γονείς τους. Συγκεκριμένα το Air Travelling αφορά μια εφαρμογή για έξυπνα κινητά η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από επιβάτες και πιλότους αεροπλάνων και συνδυάζει την τεχνολογία του GPS με το crowdsourcing, δηλαδή την ανάρτηση πληροφοριών από το κοινό. Κάθε φορά που οι χρήστες περνούν πάνω από μια περιοχή, θα λαμβάνουν μία ειδοποίηση που θα τους ενημερώνει για την τοποθεσία τους, καθώς και για γεωλογικά, πολιτιστικά, κλιματικά, καθώς και άλλα στοιχεία (αναρτημένα από άλλους χρήστες) ανάλογα με το κριτήριο ενδιαφέροντος τους. 3ο Βραβείο RADIATION BLOCKERS Κατηγορία Warning! Danger Ahead! Challenge Mayday! Mayday! Mayday! Μέλη ομάδας: Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης, Ηλίας Ντεγκούδης, Μανώλης Καρτσάκης, Ζωιοπούλου Βασιλική. Οι επιβάτες των πτήσεων κοντά σε μαγνητικούς πόλους εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας. Η ειδική δόση ακτινοβολίας έχει σημαντική επίδραση στο ανθρώπινο σώμα και σε συνδυασμό με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, ο άνθρωπος γίνεται πιο ευάλωτος σε προβλήματα υγείας. Η λύση για τη μείωση της ακτινοβολίας που λαμβάνεται από το ανθρώπινο σώμα περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας βάσης δεδομένων, η οποία δείχνει τα επίπεδα ακτινοβολίας για κάθε επιβάτη μηνιαίως, καθώς και το σχεδιασμό ενός κοστουμιού αντί-ακτινοβολίας. Για την ολοκλήρωση του συνεδρίου και του διαγωνισμού ο φορέας Βιομιμητισμού Ελλάδος συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Επιχειρηματικότητας και το πρόγραμμα MSC in Management Science and Technology του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Το συνέδριο και ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα και την στήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας και του προγράμματος Europe Direct, την υποστήριξη της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων, του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας καθώς και Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο διαγωνισμός NASA Space Apps Challenge Larissa πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τους φορείς Aephoria, Be Loved Web Design, Change your World, Creative Ideas, Digital idea, ΕΠΕΕΚ, Labattoir Δ.Θεσσαλονίκης, Λέσχη Ξιφασκίας Θεσ/νίκης, Pangea, SheSharp, The Meraki People, Women Techmakers Greece, ΦΕΤΑ Κόμικς και με τη συμβουλευτική υποστήριξη της Orion Group Communication. Αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεί η συμβολή των επιχειρήσεων από όλη την Ελλάδα, με χρυσούς χορηγούς την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος και την Ευρωπαϊκή Πίστη Α.Ε.Γ.Α., ενώ με δωροθεσία υποστήριξαν οι εταιρίες, Atlas Consulting, Coco-Mat, e-FOOD, ΘΕΣ-ΓΑΛΑ Συνεταιρισμός, Κτήμα Ζαφειράκη, Mikel Coffee Company, Φυσικό Μεταλλικό Νερό Σαμαρίνα και Phaistos Printing. http://www.pestaola.gr/i-larisa-anaptyssei-idees-kai-proteinei-lyseis-pros-tin-nasa/

Το νέο «φουτουριστικό» όχημα της NASA για τον Άρη. Ένα πραγματικά φουτουριστικό πλήρους μεγέθους όχημα, ειδικά για την επιφάνεια του Άρη κατασκεύασαν σε συνεργασία οι «Parker Brothers», το διαστημικό κέντρο της NASA «Kennedy», ένα ανώνυμο δίκτυο καλωδιακής τηλεόρασης, αλλά και μια εταιρία που παρασκευάζει πρωτότυπα οχήματα. Ο Marc Parker, σχεδιαστής και δημιουργός του νέου οχήματος εξερεύνησης, υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα ηλεκτροκίνητο όχημα έξι τροχών που δημιουργήθηκε ώστε να ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο στον αμμώδη και βραχώδη αυτόν πλανήτη. Ωστόσο το όχημα αυτό δε θα πατήσει ποτέ τους τροχούς του στον Άρη. Σύμφωνα με τον Parker, η NASA σχεδιάζει να το χρησιμοποιήσει σε ένα ταξίδι κατά μήκος της Αμερικανικής Ηπείρου, για το επερχόμενο «Καλοκαίρι του Άρη», ένα εκπαιδευτικού χαρακτήρα event, που σκοπό έχει να εμπνεύσει το κοινό για την εξερεύνηση του διαστήματος και τα διαπλανητικά ταξίδια. http://www.pronews.gr/portal/20170515/genika/diastima/49/neo-foytoyristiko-ohima-tis-nasa-gia-ton-ari-foto

Τα βαρυτικά κύματα ίσως «προδώσουν» την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων. Η απόδειξη για την ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων θα μπορούσε να μην προέλθει από το CERN και το «πείραμα του αιώνα» που διεξάγεται στον επιταχυντή, αλλά από τα «ίχνη» που αυτές αφήνουν στα βαρυτικά κύματα, δηλαδή τις παραμορφώσεις που προκαλεί η κίνηση οποιουδήποτε σώματος και διαδίδονται με την ταχύτητα του φωτός στο χωροχρονικό συνεχές. Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το γερμανικό Ινστιτούτο Max Plank Βαρυτικής Φυσικής, οι οποίοι κατέληξαν σε δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι επιπλέον διαστάσεις ενδεχομένως «προδίδουν» την παρουσία τους μέσων των βαρυτικών κυμάτων. Οι επιπλέον διαστάσεις, πέρα από τις γνωστές τρεις διαστάσεις για τον χώρο και μία για τον χρόνο, έχουν προταθεί από θεωρητικούς φυσικούς για να εξηγηθεί το πρόβλημα της ιεραρχίας, δηλαδή το γεγονός ότι η βαρυτική δύναμη είναι ασθενέστερη από τις τρεις υπόλοιπες θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις. Έτσι στο πλαίσιο των αντίστοιχων θεωριών, η βαρύτητα είναι μικρής τάξης μεγέθους επειδή, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις, διαχέεται σε αυτές τις επιπλέον διαστάσεις, με συνέπεια να εξασθενεί. Οι περισσότερες ελπίδες για την απόδειξη ύπαρξής τους «περνούν» από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, αν από τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του παραχθούν και ανιχνευθούν γκραβιτόνια ή κάποιο από τα σωμάτια που προβλέπουν οι διάφορες εκδοχές της υπερσυμμετρίας οι οποίες προτείνουν τις επιπλέον διαστάσεις. Μέχρι σήμερα ωστόσο στον LHC δεν έχει εντοπιστεί κανένα από αυτά τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, παρόλο που ο επιταχυντής έχει ήδη φτάσει σε επίπεδα ενέργειας στα οποία κανονικά θα έπρεπε να έχει κάνει την «εμφάνισή» του το ελαφρύτερο από αυτά. Αν όμως η βαρύτητα διαχέεται όντως στις επιπλέον διαστάσεις, οι δύο ερευνητές από το Max Plank υποστηρίζουν πως γι’ αυτό τον σκοπό ένας εναλλακτικός πειραματικός δρόμος θα μπορούσαν να είναι τα βαρυτικά κύματα, τα οποία θα πρέπει να διαδίδονται και σε αυτές, πέρα από τις 4 χωροχρονικές διαστάσεις. Έτσι οι δύο επιστήμονες, ο Γκουστάβο Γκόμεζ και ο Ντείβιντ Άντριοτ, υπολόγισαν ποια θα ήταν τα παρατηρησιακά δεδομένα που θα προέκυπταν σε αυτή την περίπτωση. Με αυτό τον τρόπο, βρήκαν πως θα πρέπει να υπάρχει αφθονία βαρυτικών κυμάτων υψηλών συχνοτήτων, συγκριτικά με το υπόλοιπο φάσμα συχνοτήτων. Το πρόβλημα όμως είναι πως τέτοιες παραμορφώσεις δεν μπορούν να ανιχνευθούν από τους υπάρχοντες ανιχνευτές, όπως το πείραμα Advanced LIGO, ενώ επίσης μικρότερες συχνότητες αναμένεται να είναι στο στόχαστρο και των πειραμάτων που ετοιμάζονται για τα επόμενα χρόνια. Το δεύτερο πάντως φαινόμενο, στο οποίο κατέληξαν, είναι πιο πρακτικά αξιοποιήσιμο. Κι αυτό γιατί αναμένεται να εμφανίζεται στα βαρυτικά κύματα που βρίσκονται μέσα στα παρατηρησιακά όρια των ανιχνευτών που ήδη υπάρχουν. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα βαρυτικά κύματα παραμορφώνουν τον χώρο από τον οποίο διέρχονται, συστέλλοντας τη διάστασή του που είναι παράλληλη με τη διεύθυνση διάδοσης των κυμάτων και διαστέλλοντάς τον στο επίπεδο που είναι κάθετο στη διεύθυνση διάδοσης. Κατά συνέπεια, αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, τότε θα πρέπει να εμφανίζεται ένας ακόμη, ιδιαίτερος τρόπος παραμόρφωσης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτός ο τρόπος παραμόρφωσης μπορεί να εντοπισθεί, αν υπάρχει. Η μόνη προϋπόθεση είναι να κατασκευασθούν περισσότεροι ανιχνευτές. http://www.naftemporiki.gr/story/1235526/ta-barutika-kumata-isos-prodosoun-tin-uparksi-epipleon-diastaseon

5 μαθήματα Κοσμολογίας από τον Δημήτρη Νανόπουλο. Στον τρίτο βράχο από τον ήλιο Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται Τρίτη 23 Μαΐου, Πέμπτη 25 Μαΐου, Τρίτη 6, 13 και 20 Ιουνίου και ώρα 17.00-18.30 στην Στοά του Βιβλίου: Δείτε τους όρους συμμετοχής ΕΔΩ: http://www.stoabibliou.gr/ep/pr_kosmology.php http://physicsgg.me/2017/05/15/5-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7/

Τα μελλοντικά χημικά στοιχεία Ουνουνέννιο και Ουνμπινίλιο. Τα (υποθετικά προς το παρόν) στοιχεία του περιοδικού πίνακα με ατομικούς αριθμούς Ζ=119 και Ζ=120, ονομάζονται αντίστοιχα: Ουνουνέννιο (119Uue) ή Eκα-φρανκιο και Ουνμπινίλιο (120Ubn) ή Εκα-ράδιο. Τα προθέματα eka- , μαζί με τα dvi- και tri- , χρησιμοποιούνταν από τον Mendeleev (από τα σανσκριτικά ονόματα των ψηφίων 1, 2 και 3), για την προσωρινή ονομασία στοιχείων που δεν είχαν ανακαλυφθεί. Για παράδειγμα στην σημερινή ομάδα του Βορίου (Ζ=11), ο Mendeleev προέβλεψε ότι υπήρχε ένα έως τότε άγνωστο στοιχείο, αμέσως μετά το Αλουμίνιο (Ζ=27), που το ονόμασε Εκα-αλουμίνιο, προβλέποντας ότι το ατομικό του βάρος θα είναι 68. Το στοιχείο αυτό ανακαλύφθηκε αργότερα και ονομάστηκε Γάλλιο (Ζ=31). Στο Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών της Ντούμπνα στην Ρωσία προγραμματίζονται νέα πειράματα δημιουργίας του Ουνουνένιου και του Ουνμπινίλιου, διαμέσου των πυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης όπως 249Bk+50Ti και 249Cf+50Ti ή 96Cm + 24Cr, αντίστοιχα. http://physicsgg.me/2017/05/15/%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd/

Σ. Χόκινγκ: Το μέλλον και η επιβίωση του ανθρώπου βρίσκονται στο διάστημα. Η εκκένωση της Γης μέσα στον επόμενο αιώνα είναι το μόνο ζωτικό σενάριο για την επιβίωση του ανθρώπου, σύμφωνα με τον παγκοσμίου φήμης αστροφυσικό Στήβεν Χόκινγκ. Τη στιγμή που η Γη διατρέχει πλείστους κινδύνους, είτε από φυσικά ή άλλα αίτια, όπως αστεροειδείς, ο υπερπληθυσμός ή ακόμη την κλιματική αλλαγή. Συνεπώς, κατά τον μεγάλο επιστήμονα, η τύχη του ανθρωπίνου γένους δεν βρίσκεται εγκλωβισμένο στη γη, αλλά στο διάστημα. Ο επιστήμονας σκοπεύει μάλιστα να μετατρέψει τις ζοφερές διακηρύξεις του σε ένα ντοκιμαντέρ με σκοπό να βοηθήσει τις επόμενες γενιές να πάρουν τη σωστή απόφαση. Στο «Expedition New Earth» του BBC, ο καθηγητής Χόκινγκ οργώνει την υδρόγειο για να βρει τον τρόπο για το πώς θα εγκαταλείψουμε τον πλανήτη μας και θα ανοιχτούμε στο Σύμπαν. Τι έγινε όμως και άλλαξε γνώμη μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς τον περασμένο Νοέμβριο καθησύχαζε την ανθρωπότητα πως θα επιβιώσει για άλλα χίλια χρόνια; «Δεν νομίζω πως θα επιβιώσουμε για άλλα χίλια χρόνια χωρίς να δραπετεύσουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας», λέει τώρα και συνεχίζει: «Θέλω έτσι να ενθαρρύνω το δημόσιο ενδιαφέρον για το Διάστημα». Στον επίλογο του βιβλίου του μάλιστα «Πώς να φτιάξεις ένα διαστημόπλοιο», ο Χόκινγκ το λέει ξεκάθαρα: «Πιστεύω ότι η ζωή στη Γη παραμένει σε ολοένα και μεγαλύτερο κίνδυνο να εξαφανιστεί από κάποια καταστροφή, όπως ένας ξαφνικός πυρηνικός πόλεμος, ένας γενετικά τροποποιημένος ιός ή άλλοι κίνδυνοι. Νομίζω ότι το ανθρώπινο είδος δεν έχει κανένα μέλλον αν δεν πάει στο Διάστημα». http://www.pronews.gr/portal/20170516/genika/diastima/49/s-hokingk-mellon-kai-i-epiviosi-toy-anthropoy-vriskontai-sto-diastima

Παράρτημα στην Καλαμάτα ιδρύει ο «Δημόκριτος» Το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» ανακοίνωσε ότι ιδρύει παράρτημα στην Καλαμάτα. Ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας παρέδωσε στο διευθυντή του Ινστιτούτου Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής Δρ Σωτήρη Χαρισόπουλο τα κλειδιά του κτηρίου, στο οποίο θα στεγαστούν προσωρινά ορισμένες δραστηριότητες του συγκεκριμένου Ινστιτούτου του «Δημόκριτου». Θα ακολουθήσει η οριστική εγκατάσταση του «Δημόκριτου» στο Ζουμπούλειο Μέγαρο, σύμφωνα με το μνημόνιο συνεργασίας που υπογράφηκε το καλοκαίρι του 2016 ανάμεσα στο ερευνητικό κέντρο και στο Δήμο Καλαμάτας. Σε πρώτη φάση, στην Καλαμάτα θα εγκατασταθούν εργαστήρια, γραφεία και αρχειακό υλικό του Ινστιτούτου Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής. Με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης, το παράρτημα θα περιλαμβάνει επίσης αίθουσες σεμιναρίων, υπολογιστικές υποδομές, υποδομή για πειραματικές κατασκευές μεγάλης κλίμακας, εκθεσιακό χώρο και υποδομή φιλοξενίας. Στο παράρτημα Καλαμάτας σχεδιάζεται μελλοντικά να υλοποιηθούν προγράμματα και των υπόλοιπων ινστιτούτων του «Δημόκριτου». Με τον τρόπο αυτό, εγκαινιάζεται η συνεργασία του «Δημόκριτου» με την Περιφέρεια, κάτι που αναμένεται να ενισχύσει τόσο τις δραστηριότητες του ερευνητικού κέντρου, όσο και το άνοιγμα της επιστημονικής δραστηριότητας στην τοπική κοινωνία της Μεσσηνίας. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=879867

Η NASA αναβάλλει το ντεμπούτο του νέου πυραύλου της. Επικαλούμενη κυρίως τεχνικές δυσκολίες, η NASA ανέβαλε για το 2019 την πρώτη, δοκιμαστική πτήση του πυραύλου «βαρέων-βαρών» SLS, στον οποίο θα βασιστεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Επιπλέον, η υπηρεσία απέρριψε την πρόταση του Λευκού Οίκου να υπάρχει πλήρωμα στη δοκιμαστική αποστολή μέχρι τη Σελήνη. Το SLS, ή «Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων», προγραμματιζόταν να εκτοξευτεί το Νοέμβριο του 2018 προκειμένου να στείλει την κάψουλα Orion σε μια πτήση γύρω από το φεγγάρι. Η αποστολή, διάρκειας περίπου τριών εβδομάδων, εντάσσεται στο μακροπρόθεσμο σχέδιο της NASA για την αποστολή Αμερικανών στον Άρη την δεκαετία του 2030. Ο νέος αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φέρεται να ανησυχεί για την πρόοδο του κινεζικού διαστημικού προγράμματος, είχε ζητήσει από τη NASA τον Φεβρουάριο να εξετάσει τη δυνατότητα προσθήκης δύο αστροναυτών στην πρώτη δοκιμή του SLS. Η NASA, όμως, έκρινε ότι θα ήταν καλύτερο να περιμένει τη δεύτερη πτήση για την προσθήκη πληρώματος, εξήγησε στους δημοσιογράφους ο Ρόμπερτ Λάιτφουτ, εκτελών χρέη διοικητή της NASA. Οι ειδικοί της υπηρεσίας «επανέλαβαν ότι το βασικό σχέδιο που έχουμε ήδη καταρτίσει είναι ο καλύτερος τρόπος να προχωρήσουμε» είπε σε συνέντευξη Τύπου. Ακόμα και χωρίς πλήρωμα, το SLS δεν θα είναι δυνατό να εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ πριν από το 2019, επισήμανε ο Λάιτφουτ, σύμφωνα με τον οποίο η ακριβής ημερομηνία εκτόξευσης θα ανακοινωθεί σε περίπου έναν μήνα. Η καθυστέρηση αυτή αναμένεται να οδηγήσει στην αναβολή της επανδρωμένης πτήσης πέρα από το 2021. Οι καθυστερήσεις, ανέφερε ο Λάιτφουτ, οφείλονται σε τεχνικά θέματα που ανέκυψαν κατά την ανάπτυξη του πυραύλου, καθώς και στις ζημιές που υπέστησαν οι εγκαταστάσεις συναρμολόγησης όταν η Νέα Ορλεάνη χτυπήθηκε από ανεμοστρόβιλο. Όπως επισημαίνει το Reuters, μέχρι το τέλος του επόμενου οικονομικού έτους στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, η NASA θα έχει ξοδέψει 32 δισεκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη του SLS, της κάψουλας Orion, τις εγκαταστάσεις εκτόξευσης και τα συστήματα υποστήριξης ζωής. Το ποσό αυτό δεν περιλαμβάνει τα 9 δισ. που δαπανήθηκαν για το πρόγραμμα σεληνιακής εξερεύνησης Constellation μέχρι την ακύρωσή του από την προηγούμενη κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Ο πύραυλος SLS, βασισμένος σε τεχνολογίες του προγράμματος Apollo και του διαστημικού λεωφορείου, θα μπορεί σε πρώτη φάση να μεταφέρει περίπου 70 τόνους φορτίου σε τροχιά ύψους 160 χιλιομέτρων. Επόμενες βερσιόν του συστήματος θα μπορούν να μεταφέρουν περίπου το διπλάσιο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500144151 «Energia - Buran» Στις 15 Μαΐου, 1987, εγινε η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση ενός δύο σταδίων υπερ-βαρύ μεταφορέα πύραυλου «Ενέργεια» Το πρώτο στάδιο της «Energia» αποτελούνταν από τέσσερα πλευρικά μπλοκ, καθένα από τα οποία είναι μια τροποποιημένη έκδοση του πρώτου σταδίου της εκτόξευσης όχηματος «Zenith». Η κεντρική μονάδα (ή δεύτερο στάδιο) ήταν εξοπλισμένο με κινητήρες τέσσερων οξυ-υδρογόνο RD-0120 και μια υποστηρικτική δομή. Η «Ενέργεια» - όχημα εκτόξευσης (LV) βαρέως τάξης, αναπτύχθηκε από NPO «Ενέργεια». Το πιο ισχυρό της Σοβιετικής Ενωσης και ένα από τα πιο ισχυρά στον κόσμο, μαζί με τον «Κρόνος-5» και τον «N-1». Η αρχική μάζα του πυραύλου έφτασε 2.400 τόνους. Επιτρέπει να βαλεις σε τροχιά ωφέλιμο φορτίο άνω των 100 τόνων, με τη μορφή της ένα επαναχρησιμοποιουμενου τροχιακου σκάφους και ένα ξεχωριστό σε μεγέθος διαστημικό σκάφος. Μόνο δύο εκτοξεύσεις απο αυτό το μοναδικό όχημα εκτόξευσης έγινε. Η δεύτερη εκτόξευση πραγματοποιήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1988 ως συστατικό του Διαστημικού Λεωφορείου «Buran». Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι εργασίες για το πρόγραμμα «Energy-Buran» ανεστάλησαν. Παρά την παύση της λειτουργίας αυτής της υποστήριξης, η τεχνολογία που αναπτύχθηκε για την «Ενέργεια»χρησιμοποιειται αυτή τη στιγμή. Οι εργασίες σχετικά με το πρόγραμμα «Energy-Buran» ξεκίνησε το 1976, αμέσως μετά το κλείσιμο του προγράμματος N-1 με επικεφαλής σχεδιαστή από το 1982 τον B.I.GUBANOV. https://www.roscosmos.ru/23551/ Πώς οι αστροναύτες εκτελούν απλές καθημερινές εργασίες στο διάστημα. Όταν δεν υπάρχει η βαρύτητα, ό,τι κάνετε πρέπει να το κάνετε λίγο... διαφορετικά! Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ζουν οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (International Space Station). http://www.pronews.gr/portal/20170514/genika/diastima/49/pos-oi-astronaytes-ekteloyn-aples-kathimerines-ergasies-sto-diastima

Γιατί ο Χάιζενμπεργκ διατύπωσε την κβαντομηχανική στην γλώσσα των μητρών; Αν και η χρήση μητρών (ή πινάκων) στο πλαίσιο της κβαντομηχανικής θεωρείται σήμερα αυτονόητη, όμως την εποχή του Χάιζενμπεργκ – όταν ακόμα και η έννοια της μήτρας ήταν πρακτικά άγνωστη στους περισσότερους φυσικούς (και σίγουρα άγνωστη στον Χάιζενμπεργκ)– η ανακάλυψη και διατύπωση των κβαντικών νόμων στη γλώσσα των μητρών ευλόγως θεωρείται ως ένα διανοητικό επίτευγμα χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της φυσικής. Διότι – αντίθετα με την εξίσωση Σρέντινγκερ της οποίας η ανακάλυψη ακολουθεί μια πολύ λογική διαδρομή με αφετηρία την κλασική κυματική εξίσωση – η ανακάλυψη της μηχανικής των μητρών προϋποθέτει μια άκρως αντιδιαισθητική προσέγγιση, τελείως ξένη προς κάθε κλασικό ανάλογο. Αν και δεν είναι πάντα εύκολο να ανασυγκροτήσει κανείς τη «διαδρομή» μιας θεμελιώδους ανακάλυψης, εν τούτοις στην περίπτωση του Χάιζενμπεργκ υπάρχει η μαρτυρία του ίδιου –μεταξύ άλλων σε ομιλία του στο Χάρβαρντ το 1973 την οποία είχα την τύχη να παρακολουθήσω – που δεν αφήνει αμφιβολία ότι στον πυρήνα της σκέψης του ήταν μια επιστημολογική ανάλυση παρόμοιας φύσεως με αυτήν που υιοθέτησε ο Αϊνστάιν προκειμένου να καταλήξει στο περίφημο συμπέρασμά του για τη διαστολή του χρόνου. Αφετηρία του Αϊνστάιν –όπως και του Χάιζενμπεργκ αργότερα – είναι η ιδέα ότι τα φυσικά μεγέθη δεν πρέπει να ορίζονται αφηρημένα αλλά σε στενή σύνδεση με τον τρόπο που μετριούνται. Έτσι, η διαστολή του χρόνου για έναν κινούμενο παρατηρητή προκύπτει φυσιολογικά από τον τρόπο λειτουργίας ενός στοιχειακού ρολογιού που βασίζεται στο περιοδικό «πήγαινε-έλα» ενός φωτεινού σήματος ανάμεσα σε δύο καθρέπτες, σε συνδυασμό με τη θεμελιώδη σχετικιστική παραδοχή ότι η ταχύτητα του φωτός είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές. Ο Χάιζενμπεργκ ωθεί αυτή τη «φιλοσοφία» στο όριό της. Λέει ότι όχι μόνο πρέπει να ορίζουμε τα φυσικά μεγέθη σε συνάρτηση με τη διαδικασία που τα μετράει, αλλά επίσης ότι δεν πρέπει καν να μιλάμε για φυσικές ποσότητες ή έννοιες που δεν έχουν πειραματικό αντίκρυσμα. Που δεν μπορούν δηλαδή να υποβληθούν σε πειραματικό έλεγχο. Και ακριβώς μια τέτοια έννοια –συνεχίζει ο Χάιζενμπεργκ– είναι η έννοια της τροχιάς. Διότι τα πειραματικά δεδομένα για τα άτομα – στην ουσία τα φάσματά τους– μας επιτρέπουν σίγουρα να μιλάμε για επιτρεπόμενες ενέργειες του ατόμου και επίσης για μεταβάσεις μεταξύ αυτών, αλλά δεν μπορούν να μας πουν το παραμικρό για το αν υπάρχουν ή όχι κάποιες κβαντωμένες τροχιές όπως είχε υποθέσει ο Μπορ. Αφού λοιπόν η έννοια της κβαντωμένης τροχιάς δεν είναι προσιτή σε πειραματικό έλεγχο, τότε –κατά τον Χάιζενμπεργκ– θα πρέπει να εξοστρακιστεί από το κβαν­τικό οικοδόμημα ως απολύτως μεταφυσική οντότητα· και οι κβαντικοί νόμοι να διατυπωθούν μόνο μέσω μαθηματικών ποσοτήτων με άμεσο πειραματικό αντίκρυσμα. Και επειδή η βασική κβαντική διαδικασία είναι η μετάβαση – ή μετάπτωση – από μια κβαντική κατάσταση n σε μια κβαντική κατάσταση m, τότε δεν είναι τελείως «παράλογο» να υποθέσουμε ότι τα φυσικά μεγέθη θα παριστάνονται ως αριθμοί με δύο δείκτες που μας λένε πώς το συγκεκριμένο μέγεθος «συνδέει» τις δύο καταστάσεις n και m της μετάβασης. Όμως η φυσιολογική παράσταση μιας ακολουθίας αριθμών με δύο δείκτες είναι υπό μορφήν μιας τετραγωνικής μήτρας με δείκτη γραμμής το n και δείκτη στήλης το m. Έτσι, η ιδέα της αναπαράστασης των φυσικών μεγεθών υπό τη μορφή κατάλληλων μητρών – μια καθημερινή πρακτική σήμερα– αναδύεται «φυσιολογικά» από την ανάλυση αυτή. Είναι ήδη φανερό από τα παραπάνω ότι η μητρομηχανική του Χάιζενμπεργκ έχει ως αφετηρία της μια πλήρη εννοιολογική αναδόμηση της κλασικής φυσικής, σε αντίθεση με την κυματομηχανική του Σρέντινγκερ που ξεκίνησε ως ένα είδος επέκτασης της κλασικής κυματικής θεωρίας –έτσι την έβλεπε ο Σρέντινγκερ– και μόνο μετά έγινε σαφές ότι τα κύματα που περιγράφει δεν μπορούσε να είναι κλασικά κύματα. Απαιτήθηκε έτσι μια φυσική ερμηνεία αυτών των κυμάτων –δηλαδή των λύσεων της εξισώσεως Σρέντινγκερ– αλλά και ένα «συνταγολόγιο» για την εξαγωγή φυσικών συμπερασμάτων από αυτές τις λύσεις. Και μόνο μετά την προσθήκη αυτού του «ερμηνευτικού πλαισίου» η κυματομηχανική του Σρέντινγκερ θα γίνει μια πλήρης θεωρία ικανή να συγκριθεί –και τελικά να αποδειχτεί ισοδύναμη– με τη μηχανική των μητρών του Χάιζενμπεργκ. Δεδομένου ακόμα ότι η εξίσωση Σρέντινγκερ εμπεριέχεται στον φορμαλισμό του Χάι­ζενμπεργκ –ως μια ισοδύναμη εξίσωση υπό μορφή μητρών και όχι ως διαφορική εξίσωση– δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την κβαν­τομηχανική ως ολοκληρωμένο οικοδόμημα (συνοδευόμενο και από την αρχή της αβεβαιότητας) την έστησε στα πόδια της κυρίως –αν και όχι αποκλειστικά– ο Χάιζενμπεργκ. Αν επρόκειτο επομένως μόνο ένας άνθρωπος να θεωρηθεί ως ο πατέρας της, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. (…)» απόσπασμα από το βιβλίο του Στέφανου Τραχανά «Μεγάλη επιστήμη, ενδιαφέρουσες ζωές». Το βιβλίο κυκλοφορεί εκτός εμπορίου. Μπορείτε να το κατεβάσετε και να το διαβάσετε ελεύθερα, πατώντας ΕΔΩ. http://legacy.cup.gr/Files/files/ENDIAFEROUSES-ZWES-FREE-BOOK.pdf http://physicsgg.me/2017/05/13/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf-%cf%87%ce%ac%ce%b9%ce%b6%ce%b5%ce%bd%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%ba-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%8d%cf%80%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b2/

Η αλήθεια για τα 15.000 άγνωστα αντικείμενα που πλησιάζουν την Γη. Πρόσφατα έγινε μία ανακοίνωση η οποία, αν και μοιάζει φυσιολογική, φαίνεται πως κρύβει κάποιο μυστήριο πίσω της που την κάνει αρκετά ύποπτη… Σύμφωνα με το Κέντρο Συντονισμού NEO (Near-Earth Objects) ή αλλιώς «Πλησίον της Γης αντικείμενα», της ESA (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος) κοντά στη Ρώμη, αυτά τα NEOs είναι αστεροειδείς ή κομήτες με μεγέθη που κυμαίνονται από αρκετά μέτρα έως δεκάδες χιλιόμετρα των οποίων οι τροχιές τους είναι πολύ κοντά στη Γη μας, κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να βρεθούν σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Οι NEOs αποτελούν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού αντικειμένων, άνω των 700 000 γνωστών αστεροειδών στο Ηλιακό μας σύστημα. Σύμφωνα με τον Ettore Perozzi, διευθυντή του Κέντρου: «Ο ρυθμός ανακάλυψης ήταν υψηλός κατά τα τελευταία χρόνια, και ομάδες αστρονόμων σε όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν κατά μέσο όρο 30 νέα αντικείμενα κάθε εβδομάδα», είπε. «Λίγες δεκαετίες πίσω, 30 τέτοια αντικείμενα ανακαλύπτονταν σε ένα έτος, αλλά τα τελευταία χρόνια χάρις και στην τεχνολογική πρόοδο, οι διεθνείς προσπάθειες αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς. Πιστεύουμε ότι έχουμε ανακαλύψει σε ποσοστό 90% τα αντικείμενα που έχουν μέγεθος μεγαλύτερο από 1000 μέτρα, αλλά ακόμα και με το πρόσφατο ορόσημο, έχουμε βρει μόνο το 10%όσων είναι περίπου 100 μέτρων, ενώ λιγότερο του 1% αυτών που είναι 40 μέτρα». Η ESA συνεισφέρει στη διεθνή προσπάθεια, έχοντας δημιουργήσει ένα συντονιστικό κέντρο στη Ρώμη για να συνδυάσει τα στοιχεία που προκύπτουν από όλα τα ευρωπαϊκά τηλεσκόπια. Το Κέντρο συντάσσει έναν Ευρωπαϊκό Κατάλογο Κινδύνου, ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα ΝΕΟ για τα οποία δεν μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα να πέσουν στον πλανήτη μας κάποια στιγμή. Σύμφωνα με τα παραπάνω βλέπουμε πως υπάρχει ένας κίνδυνος, ίσως, μικρός, ίσως, ελεγχόμενος, αλλά η παρακολούθηση δεν τον μειώνει και ο κίνδυνος είναι ορατός. Ας μην ξεχνάμε πως στις 7/9/2016, ο αστεροειδής «2016 RΒ1» πέρασε σχεδόν «ξυστά», από δίπλα μας. Τώρα, ξεκινούν οι παράδοξες σκέψεις, ότι αυτά τα αντικείμενα δεν είναι αστεροειδείς, αλλά κάτι άλλο… Ένα παράδειγμα, σχετικό με τα παραπάνω είναι πως η NASA μας κρύβει πράγματα στις επίσημες ανακοινώσεις της. Την άνοιξη του 2015 η NASA ανακοίνωσε δημοσίως ότι γνώριζε πως «κανείς αστεροειδής ή κομήτης δεν βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη» και ότι «δεν υπάρχει μεγάλο αντικείμενο που είναι πιθανό να χτυπήσει τη Γη κάποια στιγμή στα επόμενα εκατοντάδες χρόνια». Όχι πολύ καιρό αργότερα από τότε, η NASA και η National Nuclear Security Administration (εθνική διοίκηση πυρηνικής ασφάλειας) συνασπίζονται για να προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα για να καταστρέψουν αστεροειδείς που απειλούν τον πλανήτη μας ή, τουλάχιστον, να τους ωθήσει εκτός πορείας. Λοιπόν, τι συμπέρασμα βγαίνει από όλο αυτό; Κινδυνεύει η Γη από έρμαια διαστημικά βράχια ή όχι; Αν όχι γιατί ετοιμάζονται να τα κατακερματίσουν; Τι είναι αυτά που «βλέπει» το Κέντρο Συντονισμού NEO να κατευθύνονται προς την Γη; Δεν γνωρίζει από την NASA ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τα επόμενα 100άδες χρόνια; Μήπως κάποιος δεν λέει όλες τις αλήθειες; Ποιόν να πιστέψουμε; Την NASA που αυτοδιαψεύδεται ή την ESA; Γνωρίζουν άραγε την πραγματική ταυτότητα των, ουσιαστικά, Άγνωστων 15.000 Αντικειμένων που πλησιάζουν την Γη; Ποιός διαψεύδει ποιόν; Η NASA την ESA ή το αντίθετο; https://www.youtube.com/watch?time_continue=92&v=iJc-n-L3owo http://www.pronews.gr/portal/20170515/genika/diastima/49/i-alitheia-gia-ta-15000-agnosta-antikeimena-poy-plisiazoyn-tin-gi

Σφαιρική η μορφή της ηλιόσφαιρας. Μ​​ια επιστημονική ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 5ης Μαΐου του επιστημονικού περιοδικού Nature Astronomy ανατρέπει άρδην τις μέχρι τώρα αντιλήψεις που είχαμε σχετικά με το σχήμα της ηλιόσφαιρας, μιας τεράστιας περιοχής που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα. Και η ανακάλυψη αυτή οφείλεται σε ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών και του Πανεπιστημίου Johns Hopkins με επικεφαλής τον Ελληνα ακαδημαϊκό καθηγητή Σταμάτη Κριμιζή. Η ερευνητική ομάδα του Κριμιζή ανέτρεψε την εντύπωση που επικρατούσε εδώ και δεκαετίες για το σχήμα της ηλιόσφαιρας, η οποία βασιζόταν στις παρατηρήσεις που είχαμε από το περιβάλλον άλλων εξωηλιακών πλανητικών συστημάτων. Οι παρατηρήσεις αυτές μας οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι, όπως κι αυτά τα εξωηλιακά πλανητικά συστήματα, έτσι και το δικό μας ηλιακό σύστημα, στα ταξίδια του γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας, θα πρέπει να μεταφέρει κι αυτό πίσω του ένα είδος «αλογοουράς» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που σχηματίζουν τον ηλιακό άνεμο. Στις τεράστιες, δηλαδή, θερμοκρασίες που επικρατούν στον Ηλιο τα άτομα του υδρογόνου (που αποτελείται από ένα πρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο) συγκρούονται μεταξύ τους με τέτοια βιαιότητα, ώστε διαλύονται κυριολεκτικά στα «εξ ων συνετέθησαν» σχηματίζοντας ένα μείγμα ελεύθερων φορτισμένων σωματιδίων (πρωτονίων και ηλεκτρονίων) που ονομάζεται πλάσμα. Με τη βοήθεια των εκλάμψεων, τρισεκατομμύρια τόνοι πλάσματος εκπέμπονται στο Διάστημα από ορισμένες κυρίως περιοχές της ηλιακής ατμόσφαιρας που ονομάζονται τρύπες του στέμματος, σχηματίζοντας έτσι τον ηλιακό άνεμο που κινείται με μέση ταχύτητα 400 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, αν και η ταχύτητά του μπορεί να φθάσει ακόμη και τα 800 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Ο ηλιακός αυτός άνεμος εκτείνεται σε όλο το ηλιακό μας σύστημα και μέχρι τα όριά του, σχηματίζοντας ένα είδος «κομητικής μαγνητοουράς», ή έτσι τουλάχιστον νομίζαμε από το 1961 και μέχρι τώρα. Η αντίληψη αυτή υποστηρίχθηκε μάλιστα και από ορισμένες μελέτες που δημοσιεύθηκαν τον Ιούλιο του 2013 και οι οποίες βασίστηκαν στις παρατηρήσεις που έκανε ένα διαστημόπλοιο της NASA ονόματι «IBEX» (Interstellar Boundary Explorer). Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις αυτές, η ηλιόσφαιρα, που κυριαρχείται από τη ροή του ηλιακού ανέμου, υποτίθεται ότι διαμόρφωνε ένα είδος «μαγνητόσφαιρας» παρόμοιας με τη μαγνητοουρά της Γης μας. Η ουρά αυτή μάλιστα υπολογιζόταν ότι ίσως να εκτεινόταν σε απόσταση 150 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, απόσταση δηλαδή χίλιες φορές την απόσταση Γης – Ηλίου. Η ομάδα όμως του Κριμιζή κατόρθωσε να αποδείξει «πως η ηλιόσφαιρα είναι μια σχεδόν συμμετρική φυσαλίδα πλάσματος που αντιστέκεται στη ροή του μεσοαστρικού αερίου, το οποίο περιτυλίγεται γύρω από την ηλιόσφαιρα όπως το νερό που ρέει γύρω από ένα βότσαλο σε ένα ποτάμι». Στο συμπέρασμα αυτό έφθασαν οι ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών και του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins, με βάση τις συνδυασμένες μετρήσεις των διαστημοπλοίων «Voyager 1», «Voyager 2» και «Cassini», στις οποίες συμμετέχει ερευνητικά ο Κριμιζής από το 1977. Ηδη από τον Αύγουστο του 2012 το «Voyager 1» ξέφυγε από την ηλιόσφαιρα και εισήλθε στο μεσοαστρικό Διάστημα και σήμερα βρίσκεται σε απόσταση που ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, σε απόσταση σχεδόν 140 φορές την απόσταση Γης – Ηλίου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, η έξοδος του «Voyager 1» στον μεσοαστρικό χώρο συνοδεύθηκε από ένα «σύνολο εντυπωσιακών μετρήσεων, όπου, μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός πολύ ισχυρότερου μαγνητικού πεδίου από αυτό που αναμενόταν θεωρητικά». Αποδεικνύεται έτσι, για μιαν ακόμη φορά, ότι, παρόλο που το «Voyager 1» ταξιδεύει εδώ και 40 χρόνια, εντούτοις συνεχίζει να μας στέλνει μηνύματα και πληροφορίες για την εξωτερική αυτή περιοχή του ηλιακού μας συστήματος και υπολογίζεται ότι θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο για τουλάχιστον τρία ακόμη χρόνια! Φυσικά, λόγω της τεράστιας απόστασης που μας χωρίζει απ’ αυτό, οι πληροφορίες που μας στέλνει χρειάζονται πάνω από 19 ώρες για να φθάσουν στη Γη, αν και η ταχύτητα με την οποία μεταδίδονται φθάνει τα 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Αντιθέτως, το δίδυμο διαστημόπλοιο «Voyager 2» έχει ακολουθήσει μια διαφορετική και πιο απόμακρη πορεία εντός του ηλιακού συστήματος κι έτσι βρίσκεται ακόμη μέσα στην «ηλιοθήκη», έναν σχεδόν σφαιρικό φλοιό που λειτουργεί ως μια μεγάλης κλίμακας «δεξαμενή» πλάσματος και σηματοδοτεί την αλληλεπίδραση της ηλιακής «φυσαλίδας» με τον μεσοαστρικό χώρο. Οι παρατηρήσεις των διαστημοπλοίων αυτών αποδεικνύουν ότι οι μεταβολές του ηλιακού ανέμου εκτείνονται έως τα όρια της ηλιόσφαιρας και μας υποδεικνύουν πως η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με το μεσοαστρικό αέριο ως μία διαμαγνητική «φυσαλίδα» πλάσματος. Με βάση όλες αυτές τις παρατηρήσεις, ο Κώστας Διαλυνάς, ο άμεσος μεταδιδακτορικός συνεργάτης του κ. Κριμιζή στην Ακαδημία Αθηνών, δημιούργησε τη γραφική αναπαράσταση που συνοδεύει το κείμενο αυτό. http://physicsgg.me/2017/05/14/%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b7-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1%cf%82/

Συνέντευξη του ορυκτολόγου- πετρολόγου Ι. Μπαζιώτη για τη συμμετοχή του σε αποστολή της NASA στην Ανταρκτική. Στην παγωμένη Ανταρκτική, υπό αντίξοες συνθήκες, θα περιπλανιέται σε περίπου ένα εξάμηνο, τόσο με μηχανοκίνητο έλκηθρο (σνόουμομπιλ) όσο και με τα πόδια, ο Έλληνας ορυκτολόγος- πετρολόγος Ιωάννης Μπαζιώτης, ο οποίος επιλέχθηκε να συμμετάσχει στη μοναδική οργανωμένη αποστολή της NASA για την επιστροφή μετεωριτών από την αφιλόξενη ήπειρο. Είναι ο πρώτος Έλληνας γεωλόγος που θα κάνει κάτι τέτοιο και, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, όχι μόνο ελπίζει να ανακαλύψει κάποιον μετεωρίτη, αλλά επίσης να προβάλει όσο μπορεί την Ελλάδα μέσα από τη συμμετοχή του στην Αποστολή. Ο επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας-Πετρολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο ένας από τους δύο μόνο επιστήμονες στη χώρα μας που ασχολείται συστηματικά με την επιστήμη των μετεωριτών, μόλις έγινε αποδεκτός στην «Αποστολή Αναζήτησης Μετεωριτών στην Ανταρκτική» (Antarctic Search for Meteorites -ANSMET). Αφού περάσει με επιτυχία και τις ιατρικές εξετάσεις, θα ταξιδέψει στην Ανταρκτική από το τέλος Νοεμβρίου 2017 έως το τέλος Ιανουαρίου 2018. Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, όραμά του είναι να δημιουργηθεί μια Πλανητική Εταιρεία στην Ελλάδα και να προωθηθεί η εγχώρια επιστημονική έρευνα για τους μετεωρίτες. Σε αυτό το πλαίσιο, κάνει προσπάθειες να φέρει για πρώτη φορά στη χώρα μας έναν από αυτούς, τον διάσημο μετεωρίτη SERES που βρίσκεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, προκειμένου να εκτεθεί το 2018 δημοσίως για λίγες μέρες. Στο εργαστήριο του κ. Μπαζιώτη πριν ένα μήνα εγκαταστάθηκε -με βοήθεια από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος- ένα βασικό όργανο για τη μελέτη των μετεωριτών, ένας ηλεκτρονικός μικραναλυτής, που είναι το μόνο του είδους του στην Ελλάδα. Στόχος του έλληνα ορυκτολόγου-πετρολόγου, όπως λέει, είναι η ανάπτυξη ανταγωνιστικής έρευνας σε διεθνές επίπεδο και, στο πλαίσιο αυτό, προσδοκά ότι το προωθούμενο Ελληνικό Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών θα συμπεριλάβει, εκτός από την εφαρμοσμένη έρευνα, και την ενίσχυση της βασικής έρευνας, όπως την μελέτη των μετεωριτών. Όσον αφορά τη σχεδιαζόμενη διεθνώς εξορυκτική-μεταλλευτική δραστηριότητα στο διάστημα, π.χ. στη Σελήνη ή σε αστεροειδείς, εκτιμά ότι «ρεαλιστικά μιλώντας, θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι το 2030 για να υπάρξει πιθανώς μία τέτοια προσπάθεια». Ενώ υπογραμμίζει ότι «τα οφέλη μπορεί να είναι τεράστια, καθώς υπάρχουν αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε πολύτιμα μέταλλα, σε περιεκτικότητες που ξεπερνούν τα μεγαλύτερα κοιτάσματα της Γης». Ο Ι. Μπαζιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, αποφοίτησε από το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2002, πήρε το διδακτορικό του από τη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ το 2008 και από το 2014 διδάσκει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολουθεί η συνέντευξη: ΕΡ: Τι θα κάνετε στην Ανταρκτική και τι περιμένετε να βρείτε εκεί; Θα τριγυρνάτε στους πάγους σε αναζήτηση μετεωριτών; ΑΠ: Η αποστολή ANSMET (Antarctic Search for Meteorites) είναι η μόνο οργανωμένη Αποστολή της NASA για επιστροφή μετεωριτών από την αφιλόξενη «έρημο» της Ανταρκτικής. Αναμένουμε, λοιπόν, να βρούμε πετρώματα -μετεωρίτες- που θα μας δώσουν απαντήσεις για τον σχηματισμό πλανητών όπως ο Άρης, δορυφόρων όπως η Σελήνη, άλλων αστεροειδών και γενικότερα για την αποκρυπτογράφηση της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Η περιπλάνηση στα παγωμένα πεδία της Ανταρκτικής θα γίνει με τη χρήση snowmobile και φυσικά με πεζοπορία. Ο εντοπισμός των μετεωριτών είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς η πλειονότητα των πετρωμάτων στην Ανταρκτική είναι γήινης προέλευσης. Απαιτείται ιδιαίτερη εκπαίδευση και εξοικείωση με τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης ενός μετεωρίτη, τη στιγμή κατά την οποία θα μετακινούμαστε γρήγορα με τα snowmobiles πάνω στον πάγο. Η εκπαίδευσή μας θα πραγματοποιηθεί στο Κλίβελαντ το τελευταίο τριήμερο του Οκτώβρη. ΕΡ: Γιατί η NASA χρηματοδοτεί τέτοιες αποστολές και τι προσδοκά να προκύψει από αυτές; ΑΠ: Η NASA χρηματοδοτεί, από κοινού με το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών της Αμερικής, την αποστολή αυτή από το 1976. Σε σύνολο 56.000 μετεωριτών που έχουν βρεθεί στη Γη, οι περίπου 22.000 προέρχονται από την Ανταρκτική. Ποιο είναι όμως το όφελος; Φανταστείτε ότι για να μεταφερθεί ένα κιλό υλικού στο διάστημα, το κόστος μπορεί να αγγίξει και τα 20.000 δολάρια. Αν, λοιπόν, σχεδιαζόταν μία αποστολή επιστροφής πετρωμάτων από ένα άλλο ουράνιο σώμα όπως ο Άρης ή η Σελήνη, το κόστος θα ήταν εξωπραγματικό, αν συγκριθεί με τα χρήματα που δαπανώνται στην αποστολή ANSMET, που έχει επιστρέψει ένα τόσο μεγάλο αριθμό «εξωγήινων» πετρωμάτων. Επομένως, μόνο όφελος μπορεί να έχει η NASA και η επιστημονική κοινότητα από αυτή την Αποστολή, αφού με σχεδόν μηδενικό κόστος δίνεται η δυνατότητα μελέτης των βασικών δομικών λίθων που συνθέτουν το ηλιακό μας σύστημα και των διεργασιών που απαιτούνται για τη δημιουργία και εξέλιξή του. ΕΡ: Πόσο δύσκολες θα είναι οι καθημερινές συνθήκες διαβίωσης και έρευνας στην Ανταρκτική; Πώς θα φθάσετε εκεί, πού θα μένετε και με ποιούς θα συνεργάζεσθε; ΑΠ: Οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι εύκολες. Η μέση θερμοκρασία στη διάρκεια του «καλοκαιριού» της Ανταρκτικής -μη ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στο Νότιο Ημισφαίριο- είναι -18 έως -28 βαθμοί Κελσίου. Παράλληλα, οι αρκετά ισχυροί καταβατικοί άνεμοι, που μπορούν να ξεπεράσουν μερικές φορές τη ταχύτητα των 100 χλμ/ώρα, δυσχεραίνουν αρκετά το περιβάλλον και τις συνθήκες παραμονής. Η μετάβαση στην περιοχή αποτελεί από μόνη της μία όμορφη Οδύσσεια. Θα πρέπει να φθάσω στο Λος Άντζελες μέσω κάποιας ευρωπαϊκής χώρας και ακολούθως θα πετάξουμε διαδοχικά στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία και τελικά στη βάση McMurdo στην Ανταρκτική. Η μετάβαση στην Ανταρκτική θα γίνει με αεροπλάνα του αμερικανικού στρατού. Από τη βάση McMurdo, θα μεταβούμε στη βάση Shackleton με άλλο στρατιωτικό αεροπλάνο. Εκεί, προβλέπεται να χωριστούν τα συνολικά οκτώ μέλη της ατόμων αποστολής σε δύο ομάδες των τεσσάρων. Η ομάδα Α θα μεταβεί στα βουνά Cecily/Raymond, όπου θα παραμείνει για περίπου έξι εβδομάδες. Ενώ η ομάδα Β θα κινηθεί νότια της Shackleton και θα επισκεφθεί τρεις διαφορετικές θέσεις παραμένοντας δύο εβδομάδες στην κάθε θέση. Θα μείνουμε σε σκηνές τύπου Σκοτ των δύο ατόμων με διπλά μονωμένα τοιχώματα και φυσικά θα κοιμόμαστε σε υπνόσακο. Τα υπόλοιπα μέλη της Αποστολής δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά, ωστόσο πάντα επιλέγονται επιστήμονες που ασχολούνται ενεργά με την Πλανητολογία και τους μετεωρίτες. ΕΡ: Έχετε κάποιες ιδέες για το πώς θα μπορούσε να προβληθεί η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της συμμετοχής σας στην αποστολή και μετά την ολοκλήρωσή της; ΑΠ: Καταρχάς, το γεγονός συμμετοχής στο πρόγραμμα ANSMET είναι τεράστια προβολή για την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της Αποστολής νομίζω ότι η καλύτερη προβολή της Ελλάδος θα είναι μέσω της σκληρής δουλειάς και του ζήλου που θα δείξω στο πεδίο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφθεί ακόμα τι θα μπορούσε να γίνει, ενόσω είμαστε στο πεδίο. Ακόμα είναι νωρίς, αφού απομένουν περίπου έξι μήνες για την Αποστολή. Υπάρχει αρκετός χρόνος να το σκεφθώ. Να είστε πάντως σίγουροι ότι θα κάνω το καλύτερο για την Ελλάδα. Μετά την ολοκλήρωση της Αποστολής, θα μεταβούμε στο Χιούστον του Τέξας τον Μάρτιο του 2018 για να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματά της. Εκεί θα ακουστεί η Ελλάδα στο μέγιστο βαθμό. Επίσης, θα προσπαθήσω να κινητοποιήσω ανθρώπους και φορείς για τη δημιουργία μιας Πλανητικής Εταιρείας (Planetary Society) στην Ελλάδα. Έχω ακόμη τη σκέψη -και τη θετική γνώμη από τον διευθυντή του Ινστιτούτου SSERVI (Solar System Exploration Research Virtual Institute) της NASA- το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών να αναπτύξει συνεργασία ως affiliated partner. Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι στο Εργαστήριό μας στο Γεωπονικό, μόλις πριν ένα μήνα, εγκαταστάθηκε ένα βασικό όργανο για τη μελέτη των μετεωριτών. Ονομάζεται ηλεκτρονικός μικραναλυτής και είναι το μόνο του είδους του στην Ελλάδα. Ευτυχώς το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μάς βοήθησε σε αυτή την προσπάθεια και το ευχαριστώ ιδιαίτερα. Το όραμά μου είναι η συνέχιση ανάπτυξης του εργαστηρίου μας, μέχρις ότου γίνει ανταγωνιστικό σε διεθνές επίπεδο. ΕΡ: Υπάρχει εγχώρια έρευνα για τους μετεωρίτες στην Ελλάδα και πώς θα μπορούσε να τονωθεί το σχετικό ενδιαφέρον; ΑΠ: Φυσικά υπάρχει, αλλά ακόμη η Επιστήμη αυτή δεν αντιπροσωπεύεται από κάποια κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που να αποτελέσει κοινότητα. Με βάση τις γνώσεις μου, είμαστε μόνο δύο επιστήμονες που μελετούμε μετεωρίτες. Το δικό μου επιστημονικό ενδιαφέρον εστιάζει στη μελέτη της διερεύνησης των συνθηκών κατά τη σύγκρουση αστεροειδών στο διάστημα, της πετρολογικής-γεωχημικής εξέλιξης πλανητών όπως ο Άρης, καθώς και στην ανακάλυψη περιοχών στη Γη που έχουν παρόμοιες ορυκτολογικές-πετρολογικές ιδιότητες με τον πλανήτη Άρη όπως η Σαντορίνη. Διατηρώ εξαιρετική συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, που διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές μετεωριτών στον κόσμο. Ήδη στο πρόσφατο συνέδριο της NASA φέτος τον Μάρτιο, ανακοινώσαμε την ύπαρξη κάποιων πολύ σημαντικών ορυκτών -που όμοια τους μπορούμε να βρούμε μόνο σε βάθη 600 χιλιομέτρων στο εσωτερικό της Γης- από τον μετεωρίτη Chateau-Renard, τον οποίο έχω δανειστεί από το Μουσείο της Βιέννης. Μελετώ τα τελευταία χρόνια τον μετεωρίτη SERES, τον μόνο επιβεβαιωμένο μετεωρίτη-υπόλειμμα των πρώτων σταδίων δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Προσδοκώ να δημοσιεύσω τα αποτελέσματα της έρευνας μέσα στο ερχόμενο έτος, αλλά επιπλέον να ζητήσω από το Μουσείο της Βιέννης, όπου βρίσκεται ο μετεωρίτης, να τον δανειστούμε για μία-δύο μέρες, ώστε να εκτεθεί στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2018. Τότε συμπληρώνονται 200 χρόνια από την πτώση του. Έχω ξεκινήσει αυτή τη προσπάθεια και ελπίζω να έχει θετική κατάληξη. ΕΡ: Πώς αξιολογείτε την προωθούμενη υλοποίηση του Ελληνικού Κέντρου Διαστημικών Εφαρμογών; Θα μπορούσε να βοηθήσει στην έρευνά σας; ΑΠ: Πραγματικά είναι μία εξαιρετικά θετική προσπάθεια από την Ελληνική Πολιτεία. Αν το πιστέψουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, δουλέψουν σκληρά και ομαδικά και με μοναδικό όραμα την υλοποίηση αυτού του Κέντρου, τότε θα πετύχει. Ελπίζω να υπάρξει μέριμνα για την προσθήκη και της βασικής έρευνας στο Κέντρο αυτό, μέσω της μελέτης των μετεωριτών. Στο αρχικό πλάνο δεν υπήρχε. Προσπάθησα να κάνω μία μικρή παρέμβαση, αλλά δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα. ΕΡ: Σταδιακά αυξάνει διεθνώς το ενδιαφέρον για την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων του διαστήματος: στη Σελήνη, σε αστεροειδείς και ίσως ακόμη πιο μακριά. Πότε εκτιμάτε ότι θα μπορούσε ρεαλιστικά να ξεκινήσει κάτι τέτοιο και πώς αξιολογείτε το ισοζύγιο ωφελειών-κινδύνων από μια τέτοια εξορυκτική-μεταλλευτική δραστηριότητα; ΑΠ: Αυτή είναι μία πραγματικά δύσκολη ερώτηση. Δεν είμαστε κοντά στην εξόρυξη, αλλά είμαστε κοντά σε διάφορες τεχνολογίες που μπορούν να δοκιμαστούν προς αυτή τη κατεύθυνση. Ρεαλιστικά μιλώντας, θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι το 2030 για να υπάρξει πιθανώς μία τέτοια προσπάθεια. Τα οφέλη μπορεί να είναι τεράστια, καθώς η εξόρυξη από συγκεκριμένους αστεροειδείς για συγκεκριμένα μέταλλα μπορεί να αποφέρει αρκετά εκατομμύρια δολάρια. Υπάρχουν αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε πολύτιμα μέταλλα, σε περιεκτικότητες που ξεπερνούν τα μεγαλύτερα κοιτάσματα της Γης. Οπότε, από αυτή και μόνο τη σκοπιά, μόνο όφελος μπορεί να έχει η Κοινότητα στη Γη. http://www.amna.gr/article/155863/Sunenteuxi-tou-Ellina-oruktologou--petrologouIoanni-Mpazioti-gia-ti-summetochi-tou-se-apostoli-tis-NASA-stin-Antarktiki

«Soyuz-ST-A» Στις 18 Μαη 2017 στις 14:54:53 MSK ειναι προγραμματισμένη εκτόξευση του πυραύλου (RN) "Soyuz-ST-A" απο το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας). Η Ρωσική «Fregat-M» θα οδηγήσει σε γεωστατική τροχιά το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών SES-15. Το διαστημικό σκάφος SES-15, ειναι παραγωγή των δορυφορικών συστημάτων Boeing, για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών σε όλη τη Βόρεια Αμερική και την Κεντρική Αμερική. Το Ευρωπαϊκό Διαστημοδρόμιο βρίσκεται κοντά στο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα (γαλλικό διαμέρισμα στη Νότια Αμερική). Η θέση του κοντά στον ισημερινό παρέχει το πλεονέκτημα ενός ωφέλιμου φορτίου συν 15% σε σύγκριση με την Αμερικανική τοποθεσία εκτόξευσης στο Κανάβεραλ και συν 40% - σε εκτοξεύσεις από το Μπαϊκονούρ. Από τις αρχές της δεκαετίας '70 του περασμένου αιώνα, η EGC χρησιμοποιείται για τη δρομολόγηση εκτόξευσης διαστημικών οχημάτων της οικογένειας οχημάτων «Ariane». https://www.roscosmos.ru/23543/

Μια σύνθεση τζαζ από το σύστημα εξωπλανητών ΤRAPPIST-1 Πριν από τρεις μήνες περίπου ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του πλανητικού συστήματος TRAPPIST-1, το οποίο διαθέτει επτά εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης. Το σύστημα απέχει περίπου 40 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στον Αστερισμό του Υδροχόου. Τουλάχιστον τρεις από αυτούς τους εξωπλανήτες μπορεί να διαθέτουν ωκεανούς νερού στην επιφάνειά τους, συνεπώς θεωρούνται ιδανικοί «στόχοι» για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής στο μέλλον. Ο Daniel Tamayo από το Πανεπιστημίου του Toronto και οι συνεργάτες του μελέτησαν τις συντονισμένες τροχιές των πλανητών του πολύπλοκου συστήματος TRAPPIST-1. Οι πλανήτες ενός συστήματος λέμε ότι κινούνται σε «συντονισμένες» τροχιές» όταν οι λόγοι των περιόδων περιφοράς τους έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να βρίσκονται πολύ κοντά σε αναλογίες ακεραίων αριθμών (π.χ. 3:2, 4:3). Υπολόγισαν ότι το σύστημα σε περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια θα γίνει ασταθές, ένα χρονικό διάστημα πολύ μικρότερο από τα δισεκατομμύρια έτη που πέρασαν από τον σχηματισμό του! Σε μια νέα δημοσίευση οι προσομοιώσεις τους δείχνουν ότι τελικά το σύστημα θα παραμείνει σταθερό για περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια. Όμως ακόμα κι αυτό το νούμερο δεν μπορεί εξηγήσει το γιατί εμείς βλέπουμε ακόμα μια σταθερή διάταξη. Ενώ λοιπόν ο Tamayo επεξεργαζόταν τις προσομοιώσεις του για το εξωπλανητικό σύστημα TRAPPIST-1, προσεγγίστηκε από τον Matt Russo, έναν συνάδελφο ερευνητή αλλά και κιθαρίστα της τζαζ, ο οποίος παρατήρησε ότι οι συντονισμοί του TRAPPIST-1 έδειχναν οικείοι με την μουσική θεωρία. Έτσι, οι Tamayo, Russo, και ο μουσικός Andrew Santaguida συνεργάστηκαν μεταξύ τους για να μετατρέψουν τις κινήσεις των εξωπλανητών του συστήματος TRAPPIST-1 σε μουσική σύνθεση. Ο έβδομος πλανήτης h ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 3 εβδομάδες. Αυξάνοντας την συχνότητα περιφοράς του 200 εκατομμύρια φορές και εκφράζοντας την σε ηχητικά κύματα, τότε παίρνουμε τη νότα ντο. Στη συνέχεια, εφόσον ο λόγος των περιόδων των εξωπλανητών είναι γνωστός (και μάλιστα σε αναλογία ακεραίων αριθμών), η συχνότητα περιφοράς του κάθε εξωπλανήτη αντιστοιχείται με κάποια νότα του πενταγράμμου. Όλες αυτές οι νότες μαζί σχηματίζουν την ματζόρε ένατη συγχορδία. Στη συνέχεια, πρόσθεσαν στην σύνθεση και τον ρυθμό των τυμπάνων, που ακούγονται κάθε φορά που ένας εσωτερικός πλανήτης ξεπερνά τον εξωτερικό του γείτονα – τότε η βαρυτική δύναμη μεταξύ των δυο πλανητών παίρνει την μέγιστη τιμή της. Σε σύγκριση με τα κρουστά που παίζει ένας μουσικός, προκύπτει ένας σουπερ-δημιουργικός ντράμερ που παράγει έναν εντελώς πρωτότυπο ρυθμό. Η ίδια ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να κάνει το ίδιο και με τους μεγάλους δορυφόρους του Δία. Αν και εκεί δεν παίρνουμε τον πλούσιο ήχο του συστήματος των εξωπλανητών. Τελικά το πλανητικό σύστημα TRAPPIST-1, εκτός από το ενδιαφέρον που έχει από δυναμική άποψη, μας δίνει την ωραία και πρωτότυπη σύνθεση που ακούγεται στο βίντεο που ακολουθεί. Ο ήχος κροταλίσματος στο τέλος προκύπτει από την καμπύλη φωτός των δεδομένων της λαμπρότητας του μητρικού άστρου: Άραγε θα βρεθεί εξωπλανητικό σύστημα που να αναπαράγει μια σύνθεση(*) σαν αυτή που ακούγεται στο φινάλε της ταινίας Whiplash; (*) «Caravan» σύνθεση των Duke Ellington και Juan Tizol. Στην φωτογραφια καλλιτεχνική απεικόνιση των πλανητών του συστήματος ΤRAPPIST-1 βασισμένη στα διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με το μέγεθος, τη μάζα και την ακτίνα περιφοράς των εξωπλανητών https://physicsgg.me/2017/05/12/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b6%ce%b1%ce%b6-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1/

Τραμπάλες και νετρίνα. Ζούμε σ’ έναν κόσμο από νετρίνα. Χιλιάδες δισεκατομμύρια νετρίνα διασχίζουν το σώμα μας κάθε δευτερόλεπτο. Δεν μπορείτε να τα δείτε, ούτε να τα αισθανθείτε. Τα νετρίνα κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός και αλληλεπιδρούν σπάνια με την ύλη. Από πού προέρχονται; Παράγονται σε μεγάλες ποσότητες από τον Ήλιο. Ορισμένα νετρίνα έχουν πιο μακρινή κοσμική προέλευση, αλλά τα περισσότερα δημιουργούνται όταν η κοσμική ακτινοβολία προσκρούει πάνω στα σωματίδια της γήινης ατμόσφαιρας. Υπάρχουν ήδη τρία είδη νετρίνων: νετρίνα ηλεκτρονίων, μιονίων και ταυ. Τα νετρίνα είναι σωματίδια με ελάχιστη μάζα, αλληλεπιδρούν σπάνια με την ύλη και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν. Επιπλέον, καθώς ταξιδεύουν, το ένα είδος νετρίνου μεταμορφώνεται σε ένα άλλο είδος – πρόκειται για το φαινόμενο που αναφέρεται ως ταλαντώσεις των νετρίνων. Η επιβεβαίωση των ταλαντώσεων των νετρίνων, αλλά και του ότι τα νετρίνα διαθέτουν μάζα και αποδείχτηκε στα πειράματα των ανιχνευτών Super-Kamiokande και Sudbury Neutrino Observatory (Νόμπελ Φυσικής 2015). Αυτό αποτέλεσε και το πρώτο εμφανές ρήγμα στο Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής Φυσικής – το Καθιερωμένο Πρότυπο προβλέπει εσφαλμένα ότι τα νετρίνα δεν έχουν μάζα. Σε μια προσπάθεια να συμπληρώσουν τα κενά του Καθιερωμένου Προτύπου, οι φυσικοί είχαν προτείνει από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 την ύπαρξη ενός υποθετικού σωματιδίου, του στείρου νετρίνου. Αν όντως ανακαλυπτόταν, θα εμπλούτιζε την «οικογένεια» των νετρίνων και θα βοηθούσε να πέσει φως στο μυστήριο της σκοτεινής ύλης και της ασυμμετρίας ύλης-αντιύλης στο σύμπαν. Το υποθετικό τέταρτο είδος νετρίνων υποτίθεται ότι δεν αλληλεπιδρά καθόλου με την ύλη (ο λόγος που ονομάσθηκε «στείρο»), εκτός ίσως μόνο βαρυτικά και γι’ αυτό προτάθηκε ως πιθανό σωματίδιο της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης. Πάντως, μέχρι στιγμής τα στείρα νετρίνα δεν έχουν ανιχνευθεί πειραματικά. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dr. Don Lincoln από το Fermilab μιλάει για τα νετρίνα, τι σχέση έχουν με τις τραμπάλες και εξηγεί την δυνατότητα ύπαρξης των στείρων νετρίνων: https://physicsgg.me/2017/05/11/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1/

Ενημερωτική Ημερίδα για την ίδρυση και λειτουργία Γραφείου ESERO στην Ελλάδα. Η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency - ESA) αναζητούν φορείς με δραστηριότητα στα αντικείμενα της παιδαγωγικής μεθόδου STEM (Science Technology Engineering and Mathematics) και του Διαστήματος που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην ίδρυση και λειτουργία Γραφείου ESERO στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο προετοιμασίας του ελληνικού Γραφείου ESERO, η ΓΓΕΤ και η ESA συνδιοργανώνουν ενημερωτική ημερίδα για δημόσιους και ιδιωτικούς μη-κερδοσκοπικούς φορείς της χώρας ενεργούς στον παιδαγωγικό τομέα. Η εκδήλωση θα λάβει χώρα την Παρασκευή 19 Μαΐου 2017 στο αμφιθέατρο Ε.Ι. Παστέρ, Βασ. Σοφίας 127, Αθήνα Οι ενδιαφερόμενοι φορείς μπορούν να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής συμπληρώνοντας την επισυναπτόμενη φόρμα, στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις: vkas@gsrt.gr και a.chiotellis@gsrt.gr έως την Τρίτη 16 Μαΐου 2017 ώρα 11:00 π.μ. ESERO Το ESERO (European Space Education Resource Office) είναι ένα συνεργατικό έργο μεταξύ της ESA και των κρατών-μελών, το οποίο με όχημα το ελκυστικό αντικείμενο του Διαστήματος, αποσκοπεί: α) στην ενσωμάτωση/ενίσχυση της διδασκαλίας STEM στη βασική εκπαίδευση, β) στην άρση της αντίληψης ότι «η επιστήμη αφορά μόνο τις ιδιοφυΐες» και στην παροχή κινήτρων στους μαθητές πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να ακολουθήσουν σταδιοδρομία στην επιστήμη και τεχνολογία και γ) στην ανάδειξη της σημασίας του Διαστήματος στη σύγχρονη κοινωνία και οικονομία. Για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων αξιοποιείται το υφιστάμενο υλικό του Γραφείου ESERO/ESA, προσαρμοσμένο όμως στα δεδομένα, τους στόχους και τις απαιτήσεις του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος του εκάστοτε κράτους-μέλους. Αρμοδιότητες του εθνικού Γραφείου ESERO Πρωτεύων στόχος της δραστηριότητας του Γραφείου ESERO είναι οι δάσκαλοι και καθηγητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης οι οποίοι λειτουργούν ως «πολλαπλασιαστές» σε εκατομμύρια μαθητές στην Ευρώπη. Το Γραφείο ESERO πραγματοποιεί, σε όλη την επικράτεια της χώρας, περιοδικά εκπαιδευτικά σεμινάρια σε δάσκαλους και καθηγητές στα οποία παρέχονται οι σχετικές μεθοδολογίες και το κατάλληλο παιδαγωγικό υλικό για την υποστήριξη του διδακτικού τους έργου. Επιπρόσθετα, για την υποστήριξη του εκπαιδευτικού σχεδιασμού του ESERO γίνεται χρήση πραγματικών δεδομένων και εφαρμογών σχετικών με την επιστήμη του διαστήματος με την ενεργό συμμετοχή επιστημόνων με ειδίκευση στο Διάστημα, και ακόμα και αστροναύτες. Το προς ίδρυση Γραφείο ESERO στην Ελλάδα θα αποτελέσει μέλος του δικτύου ESERO [www.esa.int/esero], το οποίο μέχρι σήμερα αριθμεί 10 Γραφεία που καλύπτουν 13 κράτη-μέλη της ESA. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Enemerotikhe_Emerhida_gia_ten_hidryse_kai_leitoyrghia_Graphehioy_ESERO_sten_Ellhada

Ρομπότ που εκπαιδεύουν άλλα ρομπότ από το MIT Ερευνητές στο CSAIL (Computer Science and Artificial Intelligence Lab) του ΜΙΤ δημιούργησαν ένα σύστημα το οποίο επιτρέπει σε μη ειδικούς ρομποτικής να εκπαιδεύουν ρομπότ πάνω σε απλές (με ανθρώπινα κριτήρια) δραστηριότητες, όπως ο άνοιγμα πόρτας και τη μετακίνηση αντικειμένων. Από εκεί και πέρα, η καινοτομία της υπόθεσης είναι πως αυτά τα ρομπότ, με τη σειρά τους, μπορούν να εκπαιδεύσουν και άλλα ρομπότ πάνω σε αυτές τις δραστηριότητες. Όπως αναφέρει το TechCrunch, το εν λόγω πρόγραμμα, ονόματι C-LEARN, συνδυάζει πρότερη γνώση με απλές οδηγίες γύρω από μια συγκεκριμένη εργασία, τις οποίες παρέχει ένας άνθρωπος- εκπαιδευτής. Οι δεξιότητες αυτές είναι μεταβιβάσιμες, οπότε θεωρητικά ένας εκπαιδευτής που δεν είναι ειδικός σε θέματα ρομποτικής θα μπορούσε να παρέχει τις βασικές οδηγίες που στη συνέχεια θα χρησιμοποιούνταν για να «μορφωθεί» ένας ολόκληρος «στρατός» από ρομπότ. Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, δεν χρειάζεται καν τα ρομπότ να είναι το ίδιο μοντέλο: Ενδεικτικά, ένα μοντέλο Optimus ήταν σε θέση να «περάσει» γνώση σε ένα μεγαλύτερο μοντέλο (Atlas). Το «κλειδί» της όλης υπόθεσης είναι ο συνδυασμός της επίδειξης με μια υπάρχουσα βάση δεδομένων/ «πρότερης γνώσης», που παρέχεται από πριν την έναρξη της εκπαίδευσης. Το αποτέλεσμα είναι υψηλά επίπεδα ακριβείας όσον αφορά στην ολοκλήρωση της αποστολής, κάτι που «μεταφράζεται» στη συνέχεια σε επακόλουθη διδασκαλία σε άλλα ρομπότ. Το σύστημα C-LEARN σίγουρα έχει ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης μπροστά του: Η εκπαίδευση ενός ρομπότ για να σηκώνει ένα κουτί μπορεί να χρειαστεί μέχρι και μισή ώρα, και γνώσεις πάνω σε πιο πολύπλοκες δραστηριότητες, όπως η αποφυγή συγκρούσεων, δεν είναι δυνατόν να μεταβιβαστούν μέσω του συστήματος- ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το χρησιμότητά του όσον αφορά σε απλές εργασίες, ανοίγοντας τον δρόμο για χρήση σε δουλειές όπως το φόρτωμα αντικειμένων, απλές εργασίες συντήρησης κ.α. http://www.naftemporiki.gr/story/1234376/rompot-pou-ekpaideuoun-alla-rompot-apo-to-mit

Επιστήμονες ανακάλυψαν μια πρωτόγονη ατμόσφαιρα με υδρατμούς. Αμερικανοί και Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν μια πρωτόγονη ατμόσφαιρα με υδρατμούς και εξωτικά νέφη γύρω από ένα μακρινό εξωπλανήτη που έχει μέγεθος περίπου όσο και ο Ποσειδώνας του ηλιακού μας συστήματος. Είναι όμως είναι πολύ πιο ζεστός, επειδή περιφέρεται σε τροχιά πιο κοντινή στο άστρο του από ό,τι ο παγωμένος Ποσειδώνας γύρω από τον Ήλιο. Ο εξωπλανήτης HAT-P-26b βρίσκεται σε απόσταση περίπου 430 ετών φωτός από τη Γη και ολοκληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του (η διάρκεια του έτους του) σε μόνο 4,2 γήινες μέρες. Η ατμόσφαιρά του αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο, σε ποσότητες πολύ μεγαλύτερες από ό,τι του Ποσειδώνα. Απουσιάζουν σχεδόν τα βαρύτερα χημικά στοιχεία και μέταλλα από την ατμόσφαιρά του, σε σχέση με αυτό που θα περίμεναν οι αστρονόμοι για έναν τόσο μεγάλο πλανήτη. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι ο HAT-P-26b σχηματίσθηκε κοντύτερα στο μητρικό άστρο του από ό,τι οι αέριοι γίγαντες πλανήτες στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή αστροφυσικής Ντέιβιντ Σινγκ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Έξετερ και την Χάνα Γουέικφορντ της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", πραγματοποίησαν τις παρατηρήσεις τους με τα αμερικανικά διαστημικά τηλεσκόπια "Hubble" και "Spitzer". «Η νέα συναρπαστική ανακάλυψη δείχνει ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών από ό,τι νομίζαμε προηγουμένως» δήλωσε ο Σινγκ. Όσο για τον ουρανό του εξωπλανήτη, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι υπάρχουν διάσπαρτα ασυνήθιστα σύννεφα όχι υδρατμών αλλά από κάποια άλλη ουσία, που θα δίνει μια γκρίζα και όχι μπλε απόχρωση στον ουρανό. http://www.pronews.gr/portal/20170512/genika/diastima/49/epistimones-anakalypsan-mia-protogoni-atmosfaira-me-ydratmoys

Διάκριση για Έλληνα γεωλόγο - Σε αποστολή της NASA στην Ανταρκτική για μετεωρίτες. Ένας Έλληνας γεωλόγος επιλέχθηκε για να συμμετάσχει σε αποστολή στην Ανταρκτική, την οποία χρηματοδοτεί η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), προκειμένου να ψάξει για μετεωρίτες. Πρόκειται για τον δρα Ιωάννη Μπαζιώτη, επίκουρο καθηγητή Ορυκτολογίας-Πετρολογίας στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Έλληνας ερευνητής ασχολείται ενεργά με την επιστήμη των μετεωριτών και την κοσμοχημεία. Το ερευνητικό του έργο για τους μετεωρίτες, κυρίως από τον πλανήτη 'Αρη, έχει δημοσιευθεί σε διάφορα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Τώρα, έγινε αποδεκτός στην «Αποστολή Αναζήτησης Μετεωριτών στην Ανταρκτική» (Antarctic Search for Meteorites -ANSMET), η οποία έχει ανακαλύψει περισσότερα από 21.000 δείγματα μετεωριτών σε μία περίοδο 41 ετών (1976-2016). Είναι η πρώτη φορά που ένας Έλληνας επιστήμονας θα συμμετάσχει στην εν λόγω αποστολή, στην οποία μόνο τέσσερις επιστήμονες γίνονται δεκτοί κάθε χρόνο, επιλεγόμενοι ανάμεσα σε 100-150 υποψήφιους που κάνουν αιτήσεις. Από το 2013 ο επίμονος κ.Μπαζιώτης έκανε κάθε χρόνο αίτηση συμμετοχής και τελικά με την πέμπτη φορά έγινε δεκτός. Όπως είπε, «αποτελεί ένα όνειρο ζωής για μένα και ήθελα να το κυνηγήσω μέχρι τέλους». Επεσήμανε επίσης ότι «όπως σημειώνει και στο επίσημο γράμμα του ο επιστημονικός υπεύθυνος του ANSMET, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και η Ελλάδα μόνο κέρδος θα έχουν, καθώς θα ακουστούν στο υψηλότερο επίπεδο διεθνώς». Μένει τώρα να περάσει με επιτυχία και τις ιατρικές εξετάσεις, ώστε να μπορέσει να ταξιδέψει στην Ανταρκτική. Η διάρκεια της αποστολής είναι από το τέλος Νοεμβρίου 2017 έως το τέλος Ιανουαρίου 2018. http://www.pronews.gr/portal/20170511/genika/epistimes/27120/diakrisi-gia-ellina-geologo-se-apostoli-tis-nasa-stin-antarktiki-gia

Έλληνας ερευνητής αναπτύσσει την πρώτη αυτοφορτιζόμενη μπαταρία. Oμάδα με τη συμμετοχή ενός Έλληνα ερευνητή, του καθηγητή Γιώργου Δημόπουλου του Πανεπιστημίου ΜακΓκιλ του Καναδά αποσκοπεί στη δημιουργία μιας αυτοφορτιζόμενης-επαναφορτιζόμενης μπαταρίας λιθίου-ιόντων μέσω ηλιακής ενέργειας. Με αυτό τον τρόπο ο εφιάλτης όλων να ξεμείνει το κινητό από μπαταρία θα αποτελεί παρελθόν. Οι μπαταρίες λιθίου έχουν επιτρέψει την ταχεία εξάπλωση όλων των ειδών κινητών συσκευών, όπως τα «έξυπνα» κινητά και οι «ταμπλέτες», όμως απαιτούν συχνή επαναφόρτιση λόγω της περιορισμένης ενεργειακής χωρητικότητάς τους. Μία κάποια λύση -αλλά όχι απόλυτα ικανοποιητική- είναι οι φορητοί ηλεκτρικοί φορτιστές (π.χ. τα powerbanks). Μία καλύτερη εναλλακτική είναι οι φορητοί ηλιακοί φορτιστές, αλλά αυτές οι υβριδικές συσκευές είναι δύσκολο να σμικρυνθούν λόγω των πολύπλοκων κυκλωμάτων τους. Ακριβώς για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill και του ερευνητικού Ινστιτούτου Hydro-Quebec του Κεμπέκ, με επικεφαλής τον Δημόπουλο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature Communications”, αναπτύσσουν μια συσκευή ικανή να συλλέγει και να αποθηκεύει ενέργεια χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου. Με άλλα λόγια, μια αυτοφορτιζόμενη-επαναφορτιζόμενη υβριδική μπαταρία, που θα χρησιμοποιεί ως πηγή την ηλιακή ενέργεια για να παράγει ηλεκτρισμό. Οι ερευνητές έδειξαν ότι είναι δυνατό ο ένας πόλος (κάθοδος) μιας συμβατικής μπαταρίας λιθίου-ιόντων να «ευαισθητοποιηθεί» στο φως του ήλιου, ενσωματώνοντας ειδικά μόρια-φωτοσυλλέκτες. Το επόμενο βήμα θα είναι να αναπτύξουν και τον άλλο πόλο (άνοδο), ώστε να κλείσουν το κύκλωμα της μπαταρίας, επιτρέποντας έτσι στην ενέργεια που παράγει η κάθοδος, να μεταφέρεται και να αποθηκεύεται στην άνοδο. Αν τα καταφέρουν, θα έχουν δημιουργήσει την πρώτη στον κόσμο κατά 100% αυτοφορτιζόμενη ηλιακή μπαταρία λιθίου-ιόντων. «Έχουμε κάνει έως τώρα τη μισή δουλειά. Ξέρουμε ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε το ηλεκτρόδιο που απορροφά το φως. Πιστεύουμε ότι είναι δυνατή μια μπαταρία που θα φορτίζεται από το φως» δήλωσε ο Δημόπουλος. Ο Έλληνας ερευνητής εκτιμά ότι θα χρειασθούν μερικά χρόνια ακόμη για να ολοκληρωθεί και το δεύτερο σκέλος του στόχου. Ο Γιώργος Δημόπουλος αποφοίτησε από τη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών του ΕΜΠ και από το 1983 είναι καθηγητής της μηχανικής των υλικών στο Πανεπιστήμιο McGill. Σήμερα είναι πρόεδρος στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Υλικών του καναδικού πανεπιστημίου και η έρευνά του εστιάζεται στα ανόργανα υλικά που έχουν περιβαλλοντικές και ενεργειακές εφαρμογές. Έχει στο ενεργητικό του πάνω από 250 επιστημονικές δημοσιεύσεις και δέκα τεχνολογικές πατέντες. ellines.com

Έτοιμα να κατακτήσουν και τον Άρη τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα-Θέλουν πόλη μέχρι το 2117 Το φουτουριστικό πλάνο της κατασκευής μίας ολόκληρης πόλης στον πλανήτη Άρη από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά. Η ηγεσία του αραβικού κράτους ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο το πλάνο της για την κατάκτηση του διαστήματος, εκπλήσσοντας την παγκόσμια κοινότητα με το σχέδιο ανέγερσης μίας ολόκληρης πόλης στον πλανήτη Άρη. Στις 10 Μαΐου, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες με τις εκπληκτικές μακέτες, οι οποίες θα αποτελέσουν τη βάση για την ανέγερση της πόλης. Το 2030, η NASA προγραμματίζει το πρώτο ταξίδι του ανθρώπου στον πλανήτη Άρη. Στόχος της αποστολής θα είναι η προετοιμασία για την κατασκευή μίας βάσης για το επιστημονικό προσωπικό αρχικά και για την ομάδα ανθρώπων που θα μεταβούν στον «κόκκινο πλανήτη» ακολούθως. Σχεδόν 80 χρόνια μετά, το 2117, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν σχεδιάσει από τώρα την κατασκευή μίας πόλης, η οποία θα παρέχει όλες τις ανέσεις και τις τεχνολογίες που θα διαθέτει ο άνθρωπος. Ο στόχος του αραβικού κράτους είναι να μην μείνει πίσω στη μάχη για την κατάκτηση του διαστήματος. Είναι φανερό πως η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μία νέα περίοδο, με το βλέμμα στραμμένο εκτός πλανήτη, στο άπειρο του διαστήματος. «Πιστεύουμε ότι ξεκινά μία νέα γενιά εξερεύνησης στο διάστημα», δήλωσε ο επικεφαλής του προγράμματος Mars 2117, Saeed Al Gergawi από το Mohammed bin Rashid Space Centre (MBRSC). «Θα είναι μία κούρσα -για την κατάκτηση του διαστήματος- που θα επηρεάσει κάθε άνθρωπο και κάθε έθνος στη Γη», πρόσθεσε. Ο επικεφαλής του προγράμματος ξεκαθάρισε ότι το σχέδιο κατασκευής της πόλης αφορά όλον τον κόσμο και πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη NASA και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Όπως ανακοινώθηκε, το πλάνο τους Mars 2117 προσέλκυσε το ενδιαφέρον από 138 κυβερνήσεις χωρών στον πλανήτη. Το πλάνο προετοιμασίας για την κατασκευή της εκπληκτικής αυτής πόλης, περιλαμβάνει έρευνες σε όλα τα επίπεδα και επανδρωμένες αποστολές, προκειμένου να βρεθεί ο τρόπος και η μέθοδος, για τη δημιουργία τροφής και ενέργειας στον «κόκκινο πλανήτη». «Οι άνθρωποι που θα ταξιδέψουν στον Άρη, θα πρέπει να έχουν ένα υψηλό όραμα», τόνισε ο Saeed Al Gergawi. Στον τομέα αυτόν, τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί τεράστια πρόοδος, καθώς τα ποσοστά των μη επανδρωμένων αποστολών της NASA στον Άρη έχουν αυξηθεί στο 70%. Εκτός των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, διαστημικό πρόγραμμα έχουν αναπτύξει πολλές μουσουλμανικές χώρες όπως οι Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτος, Τουρκία, Ινδονησία, Πακιστάν και Ιράν, ενώ τα τελευταία χρόνια, έχει πραγματοποιήσει άλματα και η Κίνα. Την ίδια στιγμή, οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Η Γη «κουράζεται», αλλάζει και ο άνθρωπος καλείται να φροντίσει για τις επόμενες γενιές. Σήμερα, διαθέτει ένα επίπεδο τεχνολογίας που ίσως του προσφέρει την ευκαιρία να αποφύγει τον αφανισμό στο μέλλον. Θα τα καταφέρει; Ή θα αναλωθεί σε εσωτερικές έριδες δίχως κανένα νόημα, στερώντας την ελπίδα από τις επόμενες γενιές να ζήσουν, να δημιουργήσουν, να προσφέρουν και να ανακαλύψουν νέους φανταστικούς -όσο και επικίνδυνους- κόσμους; Αυτό είναι πλέον το στοίχημα και είναι μεγάλο... http://www.pronews.gr/portal/20170510/genika/diastima/49/etoima-na-kataktisoyn-kai-ton-ari-ta-inomena-aravika-emirata-theloyn

Που δημιουργήθηκαν οι πρώτες μορφές ζωής; Πού ήταν η κοιτίδα της ζωής: Στην ξηρά ή μέσα στη θάλασσα; Οι περισσότεροι επιστήμονες τείνουν προς τη δεύτερη εκδοχή, αλλά μια νέα ανακάλυψη γέρνει τη ζυγαριά προς την πρώτη -αν και σίγουρα δεν θα είναι η οριστική απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα. Επιστήμονες ανακάλυψαν σε πανάρχαια κοκκινωπά ηφαιστειακά πετρώματα της Δυτικής Αυστραλίας ίχνη απολιθωμάτων της πιο πρώιμης ζωής με «στεριανή» προέλευση που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, καθώς χρονολογούνται προ περίπου 3,48 δισεκατομμυρίων ετών. Την εποχή εκείνη, η συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να ήταν ένα μικρό ηφαιστειακό νησί γεμάτο θερμοπηγές και λιμνούλες. Σε κάποια από αυτές ίσως ξεκίνησε η ζωή στη Γη. Έως σήμερα, οι αρχαιότερες ενδείξεις μικροβιακής ζωής με προέλευση την ξηρά προέρχονταν από απολιθώματα σε πετρώματα της Νότιας Αφρικής με ηλικία 2,7 έως 2,9 δισεκατομμυρίων ετών. Αν η ανακάλυψη στην κατάξερη και απομονωμένη περιοχή Πιλμπάρα της Αυστραλίας επιβεβαιωθεί, τότε ίσως δικαιώσει τον Κάρολο Δαρβίνο, ο οποίος το 1.871 δήλωσε ότι η ζωή πιθανότατα ξεκίνησε σε κάποια θερμή λιμνούλα της ξηράς και όχι στη θάλασσα. Οι ερευνητές από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, με επικεφαλής την γεωεπιστήμονα Τάρα Ντζόκιτς του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας (UNSW) στο Σίδνεϊ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση [Earliest signs of life on land preserved in ca. 3.5 Ga hot spring deposits] στο περιοδικό Nature Communications. https://www.nature.com/articles/ncomms15263 Όπως είπε η Ντζόκιτς, «τα συναρπαστικά ευρήματα δεν επεκτείνουν μόνο κατά τρία δισεκατομμύρια χρόνια τις αρχαιότερες ενδείξεις ζωής σε θερμοπηγές, αλλά επίσης δείχνουν ότι η ζωή κατοικούσε στην ξηρά πολύ νωρίτερα, περίπου 580 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερα από ό,τι θεωρούσαμε έως τώρα». Αυτό, πρόσθεσε, «μπορεί να υποδηλώνει την προέλευση της ζωής σε θερμοπηγές γλυκού νερού στην ξηρά μάλλον, παρά την πιο ευρέως διαδεδομένη ιδέα ότι η ζωή αναπτύχθηκε αρχικά στον ωκεανό και μετά προσαρμόσθηκε στην ξηρά». Αυτές είναι οι δύο κυριότερες σήμερα θεωρίες για το πώς ξεκίνησε η ζωή στον πλανήτη μας: είτε σε υδροθερμικές «καμινάδες» στα βάθη των θαλασσών, είτε σε μια ζεστή λιμνούλα στην ξηρά. Αν όντως ισχύει η δεύτερη θεωρία, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης ιχνών ζωής και στον Αρη, όπου έχουν εντοπιστεί γεωλογικές ενδείξεις παλαιότερων θερμοπηγών. «Τα πετρώματα της Πιλμπάρα έχουν περίπου την ίδια ηλικία με τον φλοιό του Αρη, πράγμα που καθιστά τις πρώην θερμοπηγές του «κόκκινου» πλανήτη τον ιδανικό στόχο για την εύρεση απολιθωμένης ζωής εκεί» δήλωσε ο καθηγητής Βαν Κράνεντοκ, διευθυντής του Αυστραλιανού Κέντρου Αστροβιολογίας και επικεφαλής της Σχολής Βιολογικών Επιστημών και Γεωεπιστημών του UNSW. Οι ερευνητές έκαναν αναλύσεις που δείχνουν ότι τα πετρώματα στην Πιλμπάρα σχηματίστηκαν στην ξηρά και όχι μέσα στο νερό. Συνεπώς και τα ίχνη των μικροοργανισμών που βρέθηκαν -αλλά όχι τα ίδια τα μικρόβια- όπως οι στρωματόλιθοι (διαστρωματωμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί που δημιουργούνται από βακτήρια) και οι φυσαλίδες (πιθανώς μικροβιακής προέλευσης) μέσα σε αυτά τα πετρώματα, εκτιμάται ότι δεν έχουν θαλάσσια αλλά «στεριανή» προέλευση. Με άλλα λόγια, η ζωή αρχικά μπορεί να γεννήθηκε στην ξηρά και μετά να διείσδυσε στη θάλασσα, από όπου, πολύ πιο εξελιγμένη πια, αναδύθηκε ξανά μετά από δισεκατομμύρια χρόνια. Τα παλαιότερα ίχνη ζωής στη Γη, ηλικίας περίπου 3,7 δισεκατομμυρίων ετών, πιθανώς είναι αυτά που έχουν βρεθεί σε απολιθώματα στρωματολίθων (κυανοβακτηρίων) στη Γροιλανδία, όπου είχαν δημιουργηθεί σε ρηχή θάλασσα. Στο Κεμπέκ του Καναδά έχουν βρεθεί ακόμη παλαιότερες αλλά λιγότερο σίγουρες ενδείξεις για μικροοργανισμούς ηλικίας 4,28 δισεκατομμυρίων ετών (η ίδια η Γη σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια). Όμως, όπως συμβαίνει πάντα με ανακοινώσεις σχετικά με τόσο πρώιμες ενδείξεις ζωής στη Γη, άλλοι επιστήμονες εκφράζουν επιφυλάξεις για το αν όντως τα ίχνη στα πετρώματα έχουν δημιουργηθεί από μικρόβια (από τη στιγμή που τα ίδια είναι αδύνατο να βρεθούν) ή από άλλες διαδικασίες. http://physicsgg.me/2017/05/10/%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ad%cf%82-%ce%b7/

Τεράστια κύματα λάβας σαρώνουν τον δορυφόρο Ιώ του Δία. Αμερικανοί αστρονόμοι για πρώτη φορά παρατήρησαν δύο τεράστια κύματα λάβας, το καθένα μεγάλο όσο η Ουαλία, να σαρώνουν από αντίθετες κατευθύνσεις τον μεγάλο ενεργό ηφαιστειακό κρατήρα Λόκι Πατέρα του δορυφόρου Ιώ του Δία. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστειακά ενεργό σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Ο κρατήρας Λόκι Πατέρα, διαμέτρου 200 χιλιομέτρων, είναι ουσιαστικά μια λίμνη λιωμένης λάβας, η οποία κατά περιόδους σαρώνεται από καυτά κύματα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ και του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Large Binocular Telescope της Αριζόνα για να τραβήξουν υπέρυθρες φωτογραφίες, που αποκαλύπτουν τις διαφορές θερμοκρασίας στην επιφάνεια του δορυφόρου (από μείον τρεις βαθμούς σε 56 βαθμούς Κελσίου), καθώς επεκτείνονται σταδιακά τα κύματα της λάβας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, τα κύματα προχωρούσαν με ταχύτητα ενός έως δύο χιλιομέτρων τη μέρα. Δημιουργούνται όταν η λάβα στην επιφάνεια της λίμνης ψύχεται, στερεοποιείται και βυθίζεται, προκαλώντας έτσι κύματα λειωμένου μάγματος να εξαπλώνονται στην επιφάνεια της λίμνης. Αυτή η διαδικασία διαρκεί για μήνες, έπειτα σταματά και ξαναρχίζει μετά από περίπου 18 μήνες. Αυτός ο μηχανισμός εξηγεί και την περιοδική αυξομείωση της φωτεινότητας της λίμνης Λόκι Πατέρα. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να μελετήσουν περαιτέρω την ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Ιώ, που είναι το τέταρτο μεγαλύτερο από τα 67 φεγγάρια του Δία (λίγο μεγαλύτερη από τη Σελήνη). Διαθέτει το πιο ισχυρό ηφαίστειο, αλλά και το λιγότερο νερό στο ηλιακό μας σύστημα. Εκτιμάται ότι τα νέφη θείου και διοξειδίου του θείου λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητάς της εκτοξεύονται στο Διάστημα σε ύψος σχεδόν 500 χιλιομέτρων. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5444917/terastia-kymata-labas-sarwnoyn-ton-doryforo-iw-toy-dia/

Τα αντιπρωτόνια αποκαλύπτουν την σκοτεινή ύλη. Μια πολλά υποσχόμενη μέθοδος ανίχνευσης της σκοτεινής ύλης https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE_%CF%8D%CE%BB%CE%B7 είναι η αναζήτηση «πλεονάσματος» αντιπρωτονίων(*) στις κοσμικές ακτίνες που κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τα προϊόντα αντιδράσεων των σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Δυο ερευνητικές ομάδες ανέλυσαν, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, τα δεδομένα ανίχνευσης αντιπρωτονίων στις κοσμικές ακτίνες από το πείραμα Alpha Magnetic Spectrometer (AMS). Και οι δυο ομάδες βρήκαν ενδείξεις περίσσειας αντιπρωτονίων πίσω από την οποία μπορεί να βρίσκονται σωματίδια σκοτεινής ύλης με μάζα μερικών δεκάδων GeV/c2. Oι κοσμικές ακτίνες περιέχουν έναν μικρό αριθμό σωματιδίων αντιύλης, όπως ποζιτρόνια (αντιηλεκτρόνια) και αντιπρωτόνια. Τα περισσότερα από αυτά τα αντι-σωματίδια σχηματίζονται σε «αστροφυσικές» συγκρούσεις μεταξύ υψηλής ενέργειας κοσμικών ακτίνων και μεσοαστρικού αερίου. Όμως, ένα μικρό ποσοστό από αυτά μπορεί να προέρχεται από διασπάσεις σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Οι ερευνητές Alessandro Cuoco et al από το Πανεπιστήμιο του Aachen στη Γερμανία [Novel Dark Matter Constraints from Antiprotons in Light of AMS-02], υπέθεσαν δυο σενάρια – ένα με σκοτεινή ύλη και ένα χωρίς. Στη συνέχεια έκαναν προσομοιώσεις και για τις δυο περιπτώσεις προσαρμόζοντας τις παραμέτρους έτσι ώστε να πάρουν το φάσμα των αντιπρωτονίων, πρωτονίων και πυρήνων ηλίου που περιέχονται στα δεδομένα του Άλφα Μαγνητικού Φασματομέτρου αλλά και σε άλλα πειράματα. Διαπίστωσαν ότι στο σενάριο της σκοτεινής ύλης, η ύπαρξη ενός σωματιδίου με μάζα 80 GeV/c2, παρείχε την καλύτερη προσαρμογή στα παρατηρούμενα αντιπρωτόνια σε σχέση με το σενάριο χωρίς σκοτεινή ύλη. Εν τω μεταξύ, ο Ming-Yang Cui και οι συνεργάτες του από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών [Possible Dark Matter Annihilation Signal in the AMS-02 Antiproton Data], πραγματοποίησαν μια ανεξάρτητη ανάλυση βασισμένη σε ένα ελαφρώς διαφορετικό σύνολο υποθέσεων. Η στρατηγική τους βασίστηκε σε παρατηρήσεις του λόγου βορίου προς άνθρακα που περιέχονται στην κοσμική ακτινοβολία, ο οποίος δίνει μια ένδειξη του πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει οι κοσμικές ακτίνες μέχρι να φτάσουν σε μας. Διαπίστωσαν ότι ένα μοντέλο με σωματίδια σκοτεινής ύλης μάζας 40 έως 60 GeV/c2, έδινε καλύτερη προσαρμογή στα δεδομένα των αντιπρωτονίων. Τα αποτελέσματα αυτά, μαζί με τα προαναφερθέντα των Cuoco et al, βρίσκονται σε πολύ καλή συμφωνία με μια άλλη έρευνα σχετική με το παρατηρούμενο πλεόνασμα ακτίνων γάμα που εκπέμπεται από το κέντρο του γαλαξία μας, η ερμηνεία του οποίου απαιτεί επίσης την ύπαρξη σωματιδίων σκοτεινής ύλης. (*) Το αντιπρωτόνιο είναι δομικό σωματίδιο της αντιύλης (αντισωματίδιο) το οποίο έχει την ίδια μάζα με το πρωτόνιο αλλά αντίθετο (-1) φορτίο. Τα αντιπρωτόνια είναι σταθερά σωματίδια, αλλά στο περιβάλλον της ύλης συνήθως έχουν μικρή διάρκεια ζωής γιατί σε επαφή με πρωτόνια εξαϋλώνονται (ένα αντιπρωτόνιο με ένα πρωτόνιο) και η μάζα τους μετατρέπεται σε ενέργεια. http://physicsgg.me/2017/05/10/%cf%84%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%ba%ce%bf/

"Αρχιμήδης-2017" «20ο Διεθνές Σαλόνι Εφευρέσεων και Τεχνολογιών Καινοτομίας- Αρχιμήδης» Στη Μόσχα στο Διεθνές Σαλόνι «εφευρέσεις του Αρχιμήδη» είναι ένας από τους μεγαλύτερους χώρους στην περιοχή της καινοτομίας, και υποστηρίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Φέτος θα πραγματοποιηθεί από 16 έως 19 Μαίου. Αναμένεται ότι τις εφευρέσεις τους, τα βιομηχανικά σχέδια τα υποδείγματα χρησιμότητας θα παρουσίασουν περισσότεροι από 500 συμμετέχοντες από τη Ρωσία και χώρες του εξωτερικού. https://www.roscosmos.ru/23537/