Δροσος Γεωργιος

Ο περιοδικός πίνακας των εξωπλανητών. Ο αστρονόμος Abel Méndez‏ από το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, δημιούργησε τον περιοδικό πίνακα των εξωπλανητών, όπου ταξινομούνται 3700 γνωστοί εξωπλανήτες, συμπεριλαμβανομένων και των εξωπλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Ο Méndez δημιούργησε έναν χάρτη που περιέχει 18 κατηγορίες εξωπλανητών. Οι 6 κατακόρυφες στήλες περιέχουν πλανήτες ανάλογα με την μάζα τους ή την ακτίνα τους και χωρίζονται σε δυο μεγάλες ομάδες, τους αέριους γίγαντες με το μέγεθος του Ποσειδώνα και του Δία και αυτούς των οποίων το μέγεθος είναι κοντά στο μέγεθος της Γης. Οι 3 οριζόντιες γραμμές περιέχουν πλανήτες ανάλογα με την θερμοκρασία τους και στη δεύτερη γραμμή τοποθετούνται οι εξωπλανήτες που βρίσκονται στην «κατοικίσιμη» ζώνη του ηλιακού τους συστήματος. http://physicsgg.me/2017/11/16/%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd-2/

Σχέδια για ιδιωτική αποστολή αναζήτησης εξωγήινης ζωής στον δορυφόρο του Κρόνου, Εγκέλαδο. Το ενδεχόμενο μιας διαστημικής αποστολής που θα περάσει μέσα από το νέφος υδρατμών και άλλων υλικών που αναδύονται από τον νότιο πόλο του δορυφόρου του Εγκέλαδου, δορυφόρου του Κρόνου, αναζητώντας ίχνη εξωγήινης ζωής, εξετάζει το πρόγραμμα Breakthrough Initiatives του δισεκατομμυριούχου ερευνητή Γιούρι Μίλνερ, όπως δήλωσε ο ίδιος στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης «A New Space Age» του Economist. Όπως αναφέρει το Space.com, το συγκεκριμένο νέφος και οι περίπου 100 πίδακες που το δημιουργούν ανακαλύφθηκαν από το διαστημόπλοιο Cassini το 2005. Περαιτέρω παρατηρήσεις έδειξαν πως οι πίδακες αυτοί εκτοξεύουν υλικά από έναν δυνάμει κατοικήσιμο ωκεανό αλμυρού νερού σε υγρή μορφή που βρίσκεται κάτω από το παγωμένο κέλυφος του φεγγαριού. Το νέφος αυτό παρέχει τη δυνατότητα λήψης δειγμάτων από τον ωκεανό αυτό χωρίς το σκάφος να αγγίξει καν την επιφάνεια του Εγκέλαδου. Το Cassini πέρασε επανειλημμένα από μέσα του κατά τη διάρκεια της μακράς αποστολής του, που έλαβε εντυπωσιακό τέλος τον Σεπτέμβριο, ωστόσο το σκάφος δεν ήταν εφοδιασμένο με τα απαραίτητα όργανα για να αναζητήσει ίχνη ζωής. «Μπορούμε να σχεδιάσουμε μια χαμηλού κόστους, ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη αποστολή στον Εγκέλαδο, που θα μπορεί να εκτοξευτεί σχετικά σύντομα και θα μπορεί να διερευνήσει πιο λεπτομερώς αυτά τα νέφη, προκειμένου να δει τι συμβαίνει εκεί πριν από μια δαπανηρή αποστολή την οποία σκέφτεται η NASA τώρα και μπορεί να χρειαστούν άλλα περίπου 10 χρόνια για να εκτοξευτεί;» δήλωσε ο Μίλνερ. Η αποστολή της NASA στην οποία αναφέρθηκε, εάν προχωρήσει, θα εντάσσεται στο πλαίσιο του επόμενου προγράμματος New Frontiers, με όριο κόστους περίπου ενός δισ. δολαρίων. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αναμένεται να προβεί στις σχετικές επιλογές ως το 2019. Ο Μίλνερ – που ήδη χρηματοδοτεί το πρόγραμμα Breakthrough Listen και το πρόγραμμα Breakthrough Starshot, με στόχο το Άλφα του Κενταύρου- δεν αποκάλυψε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τα σχέδια των Breakthrough Initiatives για τον Εγκέλαδο, όπως πχ το εκτιμώμενο κόστος και το χρονοδιάγραμμα. Αντ'αυτού, διευκρίνισε ότι το πρόγραμμα εξετάζει γενικότερα τις διάφορες επιλογές. «Πώς θα μπορούσαμε, για πρώτη φορά, να σχεδιάσουμε και να στείλουμε μια ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη διαπλανητική επιστημονική αποστολή; Αυτό είναι που σκεφτόμαστε» είπε σχετικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1295419/sxedia-gia-idiotiki-apostoli-anazitisis-eksogiinis-zois-ston-doruforo-tou-kronou-egkelado

Η γαλάζια ομίχλη του Πλούτωνα λειτουργεί ως... καταψύκτης. Ο Πλούτωνας παρέμενε ένα μυστήριο για τους επιστήμονες. Γνώριζαν φυσικά ότι λόγω της τεράστιας απόστασης του από τον Ηλιο είναι ένας σκοτεινός και παγωμένος κόσμος χωρίς κανένα γεωοατμοσφαιρικό ενδιαφέρον. Οταν όμως το σκάφος New Horizons της NASA μετά από ένα πραγματικά επικό ταξίδι έφτασε τον Ιούλιο του 2015 στον Πλούτωνα επιστήμονες και κοινή γνώμη έμειναν κυριολεκτικά με ανοικτό το στόμα. Ο Πλούτωνας αποδείχτηκε ένας πραγματικός «κόσμος παγο-θαυμάτων» όπως οι επιστήμονες έσπευσαν αμέσως μετά την έλευση των πρώτων δεδομένων να τον χαρακτηρίσουν. Μεγάλα παγωμένα όρη, κινούμενοι παγετώνες, κοιλάδες, γιγάντια φαράγγια, πιθανότητα ύπαρξης υπόγειου ωκεανού και πολλά, σύνθετα και αναπάντεχα για την περιοχή και τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται το σύστημα του Πλούτωνα γεωατμοσφαιρικά και κοσμικά φαινόμενα. Σε απόσταση περίπου 170 χλμ. από την επιφάνεια του Πλούτωνα διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ένα λεπτό πέπλο ομίχλης γαλαζωπής απόχρωσης που περικυκλώνει τον νάνο πλανήτη. Αυτό το πέπλο ομίχλης αποτελεί σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια η λύση του μυστηρίου της θερμοκρασίας του Πλούτωνα. Το φαινόμενο. Στον Πλούτωνα έχει διαπιστωθεί ότι η θερμοκρασία πέφτει μέχρι τους -203 βαθμούς Κελσίου. Όμως τα πλανητικά μοντέλα και οι υπολογισμοί των ειδικών ανέφεραν ότι η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα έπρεπε να είναι περίπου -170 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η διαφορά των 30 βαθμών Κελσίου προβλημάτιζε επί χρόνια τους ειδικούς που αναζητούσαν μάταια κάποια απάντηση. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες προσπαθούσαν να υπολογίσουν την θερμοκρασία στον Πλούτωνα αναλύοντας δεδομένα μόνο από τα αέρια που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα του. Όμως σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια οι υπολογισμοί θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη την ομίχλη. «Τα σωματίδια από την οποία αποτελείται η ομίχλη αυτή υποδέχονται την κοσμική ακτινοβολία η οποία θερμαίνει την ατμόσφαιρα και στην συνέχεια την εξοστρακίζουν στέλνοντας την πίσω στο Διάστημα. Είναι μια διαδικασία που δεν είχε ληφθεί υπόψη μέχρι σήμερα στις αναλύσεις και εξηγεί γιατί η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι πιο χαμηλή από όσο υπολογίζαμε μέχρι σήμερα» αναφέρει ο Ξι Τζάνγκ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». https://www.youtube.com/watch?v=z5Zu5xqTvSk http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=916254

Συγχαρητηρια Λεωνίδα. Πιστευω οτι μεσα απο την ιστοσελίδα σου ολοι θα μάθουμε περισσότερα για την θεωρητική αστρονομία οπως μαθαινουμε και απο τις αναρτησεις σου στο Astrovox που πρεπει να τις μαζεψεις οπως το ειχαμε συζητησει. Και παλι ΜΠΡΑΒΟ!!!!

"Angosat" Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου, σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου των επικεφαλής σχεδιαστων ο Πρώτος Αναπληρωτής Γενικός Σχεδιαστής της RSC «Energia», Ιγκόρ Frolov ανέφερε τις φάσεις του έργου «Angosat». Ειδικότερα, είπε ότι οι εργασίες για το διαστημικό σκάφος (SC) «Angosat» έχουν χρησιμοποιηθεί μια σειρά από καινοτόμες λύσεις που βοήθησαν να δημιουργηθεί ένα αρκετά ισχυρός δορυφόρος με σχετικά χαμηλή μάζα των δορυφόρων της κατηγορίας αυτής - μόνο 1647 κιλά. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε το "Angosat" με βάση μια νέα πλατφόρμα υπηρεσιών, που αποτελείται από στοιχεία της ρωσικής παραγωγής. Η πλατφόρμα εξυπηρέτησης παρέχει τη δυνατότητα χρήσης ενός συγκροτήματος ρελέ επιβατών με ισχύ έως 7 kW με ονομαστική ισχύ 28, 50; 100 V. Σύμφωνα με τον Frolov, το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος, διαστημόπλοιο «Angosat» χρησιμοποιεί ηλεκτρικό σύστημα πρόωσης, το οποίο επιτρέπει μια μακρά τελική ανάβαση του διαστημικού οχήματος σε τροχιά (εάν είναι απαραίτητο) και τη διόρθωση της τροχιακής θέση της. Η ετοιμότητα των πολύπλοκων μερων επίγειου ελέγχου (GCC) SC «Angosat» ανέφερε ο επικεφαλής του κέντρου «Airborne και των επίγειων συστημάτων ραδιόφωνο» Ιγκόρ Μπρόντσκι, ο οποίος ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκε μια πλήρη δοκιμή στο έδαφος της Ρωσίας και της Αγκόλα. Υλικό και ανακοινώσεις από το GCC SC «Angosat», καθώς και την επιχειρησιακή διαχείριση του προσωπικού της ομάδας που είναι πλήρως προετοιμασμένοι για τη διεξαγωγή δοκιμών πτήσης του διαστημικού σκάφους «Angosat». Επίσης αναφέρει την ετοιμότητα των συστημάτων του διαστημικου σκάφους «Angosat» για τη διεξαγωγή δοκιμών πτήσης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Συμβουλίου της επικεφαλής σχεδιαστές συνάντηση αποφασίστηκε να επιτραπεί στο «Angosat» να σταλεί στο Μπαϊκονούρ, όπου συνεχίζονται οι εργασίες για την προετοιμασία της εκτόξευσης του οχήματος και το ανώτερο στάδιο για την έναρξη του διαστημικού σκάφους. Εν κατακλείδι, Ιγκόρ Frolov, ευχαρίστησε τους εκπροσώπους της κρατικής εταιρείας «Roscosmos» και όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υλοποίηση του έργου «Angosat»: JSC «ΜΕΜ», JSC «Ερευνητικό Ινστιτούτο» αργό «Ομοσπονδιακό κράτος Ενιαία Επιχείρηση» Ερευνητικό Ινστιτούτο Συσκευές Ελέγχου «JSC» AVEKS “ΠΑΟ” Κρόνος " JSC "TSSKT", "NPO" Rubicon-καινοτομία "JSC" πυρηνικού σταθμού "Γεωφυσικής-χώρο", OOO "NPP" CAIS "LLC" C7 συστήματα μεταφοράς στο διάστημα "FSUE" TsNIImash», καθώς και ειδικοί των στρατιωτικών αποστολών, ο οποίος πραγματοποίησε ποιοτικό έλεγχο των έργων. Η εκτόξευση του δορυφόρου επικοινωνιών "Angosat" έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου. «Angosat» - το διαστημόπλοιο που δημιουργησε η RKK «Ενέργεια» προς το συμφέρον της Δημοκρατίας της Αγκόλας θα παρέχει μετάδοση C- συχνότητα και Ku-ζωνών στο έδαφος της Δημοκρατίας της Αγκόλας, καθώς και σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Το έργο «Angosat» προβλέπει τη δημιουργία ενός αναμεταδότη δορυφορικής επικοινωνίας, εκτόξευσής του στην γεωστατική τροχιά και τη δημιουργία των επίγειων υποδομών της επικοινωνίας και μετάδοσης. https://www.roscosmos.ru/print/24349/ https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-14.html

NASA: Πρώτη δοκιμή του υπερηχητικού αλεξίπτωτου για τον Άρη. Η προσεδάφιση στον Άρη είναι δύσκολη υπόθεση- και, όπως προκύπτει από ουκ ολίγες ανεπιτυχείς προσπάθειες, η ασφαλής άφιξη στην επιφάνειά του δεν είναι πάντοτε εγγυημένη. Για αυτόν τον λόγο, η φιλόδοξη αποστολή της NASA που προορίζεται να εκτοξευτεί το 2020 θα βασίζεται σε ένα ειδικό αλεξίπτωτο για την επιβράδυνση του οχήματος κατά την κάθοδό του, καθώς θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα του πλανήτη με ταχύτητα 5,4 χλμ ανά δευτερόλεπτο. Η αποστολή Mars 2020 θα αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης αρχαίας αρειανής ζωής, και οι δοκιμές του αλεξιπτώτου της (ASPIRE- Advanced Supersonic Parachute Inflation Research Experiment) άρχισαν με μια εκτόξευση και πτήση τον προηγούμενο μήνα από το Wallops Flight Facility στο διαστημικό κέντρο Γκόνταρντ στη Βιρτζίνια. «Είναι μια φοβερή διαδρομή» λέει σχετικά ο Ίαν Κλαρκ, τεχνικός επικεφαλής των δοκιμών, από το JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA. «Οι εικόνες του πρώτου φουσκώματος του αλεξιπτώτου είναι σχεδόν το ίδιο σημαντικές οπτικά όσο και επιστημονικά. Για πρώτη φορά, καταφέρνουμε να δούμε πώς θα ήταν να είμαστε σε ένα διαστημόπλοιο που πραγματοποιεί κάθοδο προς τον Κόκκινο Πλανήτη, ανοίγοντας το αλεξίπτωτό του». Ένας πύραυλος Black Brant IX εκτοξεύτηκε από το Γουόλοπς στις 4 Οκτωβρίου για σκοπούς δοκιμών. Το υπερηχητικό αλεξίπτωτο, που περιεχόταν σε έναν κύλινδρο, μεταφέρθηκε σε ύψος 51 χλμ και 42 δευτερόλεπτα μετά, σε ύψος 42 χλμ και ταχύτητα 1,8 φορές αυτήν του ήχου, επετεύχθησαν οι επιθυμητές συνθήκες, οπότε και το αλεξόπτωτο άνοιξε. Στα 35 λεπτά μετά την εκτόξευση, το ASPIRE προσθαλασσωνόταν στον Ατλαντικό, 54 χλμ νοτιοανατολικά του νησιού Γουόλοπς. «Όλα πήγαν όπως είχε σχεδιαστεί, ή ακόμα καλύτερα» σχολιάζει ο Κλαρκ. «Δεν αποδείξαμε απλά πως μπορούμε να πάμε το φορτίο μας στο σωστό υψόμετρο και τις συνθήκες ταχύτητας που απαιτούνται για την καλύτερη προσομοίωση του ανοίγματος του αλεξιπτώτου στην ατμόσφαιρα του Άρη, αλλά επιπρόσθετα το είδαμε και σε δράση». Το αλεξίπτωτο που δοκιμάστηκε σε εκείνη την πρώτη πτήση ήταν ένα αρκετά ακριβές αντίγραφο αυτού που χρησιμοποιήθηκε για την προσεδάφιση του Mars Science Laboratory στον Άρη το 2012. Μελλοντικές δοκιμές θα αξιολογήσουν τις επιδόσεις ενός ενισχυμένου αλεξιπτώτου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές αποστολές. Η ομάδα του Mars 2020 θα χρησιμοποιήσει δεδομένα από αυτές τις δοκιμές για να οριστικοποιήσει το σχέδιο για την αποστολή. Η επόμενη δοκιμή του ASPIRE είναι προγραμματισμένη για τον Φεβρουάριο του 2018. http://www.naftemporiki.gr/story/1295416/nasa-proti-dokimi-tou-uperixitikou-aleksiptotou-gia-ton-ari

(AIS) «Venera-3» Στις 16 Νοεμβρίου του 1965 από το Μπαϊκονούρ ο αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AIS) «Venera-3», που δημιουργήθηκε απο την OKB-1 (τώρα RSC «Energia») ξεκίνησε με τη βοήθεια του «Lightning» του οχήματος εκτόξευσης. Ήταν έτοιμος να γίνει η πρώτη συσκευή στον κόσμο που πέταξε από τη Γη σε έναν άλλο πλανήτη. Την 1η Μαρτίου 1966, η «Αφροδίτη-3» έφτασε στην επιφάνεια της Αφροδίτης, περνώντας σε απόσταση περίπου 350 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Το βάρος του σταθμού ήταν 960 kg. Κατά τη διάρκεια της πτήσης πραγματοποιήθηκαν 63 συνεδρίες επικοινωνίας και πραγματοποιήθηκε η διόρθωση της τροχιάς. Η AMC προσγειώθηκε στην Αφροδίτη στα ανατολικά του Mead Crater. Η συσκευή Κάθοδος σταθμός είχε την εμφάνιση μιας σφαίρας με διάμετρο 900 mm και ήταν εξοπλισμένη με μία επικάλυψη θερμικού φραγμού και ένα αλεξίπτωτο. Αποστειρώθηκε προσεκτικά για να αποφευχθεί η βιολογική μόλυνση της Αφροδίτης. Στο εσωτερικό υπήρχε ένα ραδιοσύστημα, ένας επιστημονικός εξοπλισμός, πηγές ενέργειας και μενταγιόν με την εικόνα του ΕΣΣΔ. Για διάφορους λόγους, ο σταθμός δεν μπόρεσε να μεταδώσει πληροφορίες σχετικά με την ίδια την Αφροδίτη, αλλά αποκτήθηκαν επιστημονικά δεδομένα για τον χώρο και τον σχεδόν πλανητικό χώρο. Ένας μεγάλος όγκος μετρήσεων τροχιάς ήταν χρήσιμος για τη μελέτη των προβλημάτων των επικοινωνιών σούπερ μεγάλης εμβέλειας και των διαπλανητικών πτήσεων. Η έρευνα της Αφροδίτης ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Sergeya Pavlovicha Korolova για να ξεκινήσει στις 12η Φεβρουαρίου του 1961 η «Αφροδίτη-1» - η πρώτη στην ιστορία της ανθρωπότητας συσκευή που σχεδιάστηκε για να μελετήσει άλλους πλανήτες. Ο Korolev κατάλαβε ότι τέτοιες πτήσεις θα επέτρεπαν την γνωση πιο ακριβών φυσικών διαπλανητικών χαρακτηριστικών. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-16.html

Φοίνιξ Αριζόνα: Εντυπωσιακή πτώση μετεωρίτη καταγράφεται από κάμερες. Ένας μετεωρίτης φώτισε τον νυκτερινό στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Δείτε τα βίντεο. https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=jmwdmvLIJ8w http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/646399_foinix-arizona-entyposiaki-ptosi-meteoriti-katagrafetai-apo-kameres-vinteo

Μια άλλου είδους βροχή. Tiς πρώτες πρωινές ώρες από τις αρχές του μήνα και μέχρι τα μέσα, περίπου, του Νοεμβρίου, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ετήσια επίσκεψη μιας ροής σωματιδίων που σχηματίζουν την επονομαζόμενη «βροχή» των Λεοντιδών, η οποία αναμένεται να φτάσει φέτος σ’ έξαρση τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, τρεις ημέρες μετά την πανσέληνο. Η «βροχή» αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνεται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, και από τα σωματίδια που αφήνει πίσω του ο κομήτης Tempel-Tuttle. Ο κομήτης αυτός εντοπίστηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1865 από τον Γερμανό αστρονόμο Wilhelm Tempel, ο οποίος ανακάλυψε 21 συνολικά κομήτες. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1866, ο ίδιος κομήτης εντοπίστηκε ανεξάρτητα και από τον Αμερικανό αστρονόμο Horace Tuttle, ο οποίος ανακάλυψε κι αυτός 15 κομήτες και δύο αστεροειδείς. Τέτοιου είδους «βροχές» δημιουργούνται από τα μικρά σωματίδια σκόνης που αφήνουν πίσω τους οι κομήτες καθώς τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης. Οταν η Γη κατά την περιφορά της γύρω από τον Ηλιο συναντάει μια τέτοια ομάδα σωματιδίων συγκρούεται μαζί τους και τότε αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας με ρυθμό μερικών δεκάδων αντικειμένων την ώρα. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια, τα περισσότερα με βάρος ενός γραμμαρίου, χτυπάνε την ατμόσφαιρά μας σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή σχηματίζει μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα, λοιπόν, βλέπουμε από τη Γη, και την ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο ή «πεφταστέρι». Τέτοιου είδους διαστημική σκόνη, άλλωστε, φτάνει στη Γη μας με ρυθμό 100 τόνων κάθε ημέρα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα ίχνη του κομήτη αυτού χάθηκαν και θεωρήθηκε ότι είχε μάλλον διαλυθεί. Το 1965, όμως, ο κομήτης εντοπίστηκε και πάλι όταν προσπέρασε την τροχιά της Γης σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη απ’ αυτήν της Σελήνης. Ενα χρόνο αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου 1966, στις κεντρικές και δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεκάδες χιλιάδες διάττοντες στόλισαν και πάλι τον νυχτερινό ουρανό για τουλάχιστον είκοσι λεπτά με ρυθμό 200.000 (55 το δευτερόλεπτο) έως 1.000.000 (280 το δευτερόλεπτο) διαττόντων κάθε ώρα. Μία προσεκτική ανάλυση του 1994, όμως, υπολόγισε ότι ο πραγματικός ρυθμός δεν υπερέβη τους 15.000 διάττοντες την ώρα (5 το δευτερόλεπτο) οι οποίοι όμως συγκρούονταν με τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (255.000 χιλιόμετρα την ώρα). Επειδή ο κομήτης Τεμπλ-Τατλ συμπληρώνει μια πλήρη τροχιά κάθε περίπου 33 χρόνια, η τελευταία επίσκεψή του (περιήλιο) στην περιοχή μας έγινε τον Φεβρουάριο του 1998. Γι’ αυτό πολλοί αστρονόμοι υπολόγιζαν ότι η «βροχή» των Λεοντιδών του 1999 θα ήταν ιδιαίτερα θεαματική όπως και οι περίφημες προηγούμενες επισκέψεις του κομήτη, που δημιούργησαν μια πραγματική καταιγίδα μετεώρων. Στη διάρκεια μιας τέτοιας καταιγίδας, μέχρι και περίπου 700.000 μετέωρα εμφανίζονται κάθε ώρα. Η συμπεριφορά όμως των σωματιδίων αυτών είναι ιδιαίτερα απρόβλεπτη λόγω των διαταραχών που υφίστανται από τις βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών, αν και το πάχος της ροής των σωματιδίων που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης υπολογίζεται ότι φτάνει τα 35.000 χιλιόμετρα. Η μεγαλύτερη παρόμοια «καταιγίδα» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν αυτή των Λεοντιδών στις 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο, που διήρκεσε επί ώρες. Ενας ιστορικός μάλιστα το 1878 τη θεώρησε ένα από τα εκατό πιο σημαντικά γεγονότα του αιώνα. Πολλές ξυλογραφίες έχουν απεικονίσει το γεγονός με μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί κοινωνιολόγοι, μάλιστα, αποδίδουν στο ουράνιο αυτό φαινόμενο την εξάπλωση της θρησκομανίας που επηρέασε τα επόμενα χρόνια την όλη κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ. Η αρχική σύνδεση των διαφόρων ετήσιων βροχών διαττόντων με τους κομήτες βασίστηκε στην παρατήρηση της συμπεριφοράς του κομήτη Μπιέλα, που ανακαλύφτηκε το 1826. Οταν ο κομήτης αυτός επέστρεψε το 1845 διαχωρίστηκε σε δύο κομμάτια που επέστρεψαν και πάλι το 1851, αν και από τότε δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Τον Νοέμβριο του 1872, όμως, σε μια καταπληκτική εμφάνιση μιας «καταιγίδας διαττόντων» μετρήθηκαν περίπου εκατό διάττοντες κάθε λεπτό και επί μία ολόκληρη ώρα. Οι διάττοντες αυτοί εκπέμπονταν από το σημείο του ουρανού από το οποίο αναμενόταν να εμφανιστεί ο κομήτης Μπιέλα τον ίδιο εκείνο μήνα. Ετσι το φαινόμενο αυτό επιβεβαίωσε την υποψία των επιστημόνων που συνδύαζαν τις βροχές διαττόντων με τους κομήτες. Για μιαν ακόμη φορά, λοιπόν, σας προτρέπουμε να σηκώσετε το κεφάλι προς τον ουρανό, ο οποίος θα σας ανταμείψει με το υπέροχο θέαμα των λαμπερών του άστρων και τις αναλαμπές των διαττόντων που θα τον διασχίζουν από τη μια του άκρη στην άλλη. Και παρόλο που η σύγχρονη γνώση δεν μας το επιτρέπει, εντούτοις όταν δείτε τη λαμπερή γραμμή που αφήνει πίσω του κάποιο «πεφταστέρι», μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε την άποψη που εκφράζει ο λαός μας, και να κάντε μιαν ευχή! Δεν έχετε άλλωστε να χάσετε τίποτε απολύτως! http://physicsgg.me/2017/11/15/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae/

Βράβευση Έλληνα για μελέτη στο νευρικό σύστημα των παιδιών. Ένας νέος Έλληνας ερευνητής, ο Δρ Σπύρος Καρακίτσιος, βραβεύθηκε με το φετινό βραβείο «Long-range Research Initiative Award (LRI) του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Χημικής Βιομηχανίας (Cefic). Το βραβείο, που συνοδεύεται με ποσό 100.000 ευρώ, απονέμεται από το 2004 σε Ευρωπαίους ερευνητές στην αρχή της καριέρας τους, οι οποίοι κάνουν καινοτόμες μελέτες για τις πιθανές επιπτώσεις των χημικών ουσιών στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον. Το πρόγραμμα LRI είναι μια πρωτοβουλία της χημικής βιομηχανίας Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας, υπό το συντονισμό του Διεθνούς Συμβουλίου Χημικών Ενώσεων, με στόχο να κατανοηθούν καλύτερα οι κίνδυνοι από τα χημικά και να δοθούν πιο αποτελεσματικές επιστημονικές συμβουλές στις χημικές βιομηχανίες. Ο Σπ. Καρακίτσιος είναι λέκτορας και ερευνητής περιβαλλοντικής χημείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), καθώς επίσης ερευνητής στο Εργαστήριο Φυσικών Πόρων και Εναλλακτικών Μορφών Ενέργειας (ΕΦΕΜ) του Ινστιτούτου ΕΚΕΤΑ. Το βραβείο απονεμήθηκε για το ερευνητικό του πρόγραμμα DOREMI (DOse REsponse to MIxtures), που εφαρμόζει μια πολυδιάστατη ανάλυση για να ερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις των νευροτοξικών χημικών ουσιών, όπως βαρέων μετάλλων και πλαστικοποιητών, στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος των παιδιών. Στόχος του διετούς προγράμματος είναι να διερευνήσει -σε ανθρώπινα κύτταρα και σε πειραματόζωα- πόσο εξαρτώνται αυτές οι επιπτώσεις από τη συσσωρευόμενη επιβάρυνση του οργανισμού, ανάλογα με την αύξηση της δόσης κάθε χημικής ουσίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας του έλληνα ερευνητή θα συμπεριληφθούν στην ευρύτερη ερευνητική πρωτοβουλία "European Human Biomonitoring Initiative" (HBM4EU) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και 26 χωρών για την περίοδο 2017-2021. «Με τιμά η επιλογή μου για το βραβείο LRI του Cefic. Θα δώσει ώθηση στην ερευνητική μου καριέρα και θα συμβάλει σημαντικά σε ένα ασφαλέστερο μέλλον για τα παιδιά μας» δήλωσε ο Σπ. Καρακίτσιος. Σπούδασε φυσικός (2002), έκανε μεταπτυχιακά στη χημική, περιβαλλοντική και υπολογιστική τεχνολογία-προσομοίωση (2004), πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2008) με εξειδίκευση στην αποτίμηση της έκθεσης των ανθρώπων στα χημικά και πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα (2008-2011) στο Κοινό Κέντρο Ερευνών (JRC) της ΕΕ. Έκτοτε, συνεργάζεται με το ΑΠΘ και το ΕΚΕΤΑ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500175140

Ανακαλύφθηκε εξωπλανήτης ικανός να φιλοξενήσει ζωή. Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα εξωπλανήτη σε απόσταση μόνο 11 ετών φωτός, ο οποίος όχι μόνο έχει περίπου το μέγεθος της Γης, αλλά -το κυριότερο- οι θερμοκρασίες στην επιφάνειά του εκτιμάται ότι είναι παρόμοιες με του δικού μας πλανήτη, από μείον 60 έως 20 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που αποτελεί μία από τις βασικές ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής. Ο εξωπλανήτης Ross 128 b περιφέρεται γύρω από το άστρο Ρος 128, έναν ήσυχο ερυθρό νάνο. Ο νέος εξωπλανήτης είναι ο δεύτερος πιο κοντινός μετά τον Proxima b που βρίσκεται γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου σε απόσταση τεσσάρων ετών φωτός. Ο Ross b είναι ο δεύτερος κοντινότερος εξωπλανήτης χωρίς ακραίες θερμοκρασίες και ο πιο κοντινός γύρω από ένα αδρανή ερυθρό νάνο. Γι' αυτό, αναμένεται να αποτελέσει κατ' εξοχήν στόχο των μελλοντικών τηλεσκοπίων, όπως του υπό κατασκευήν ευρωπαϊκού «Υπερβολικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου» (ELT), τα οποία θα αναζητήσουν δυνητικά φιλόξενους εξωπλανήτες, ανιχνεύοντας τους κατάλληλους βιοδείκτες (π.χ. οξυγόνο) στην ατμόσφαιρά τους. Οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, με επικεφαλής τον Ξαβιέ Μπονφίλς του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής του γαλλικού Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, που χρησιμοποίησαν το όργανο HARPS για την ανακάλυψη, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Astronomy & Astrophysics. https://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1736/eso1736a.pdf Ο εξωπλανήτης Ross 128 b ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του σε σχεδόν δέκα γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους του), κινούμενος σε 20 φορές μικρότερη απόσταση από το άστρο του από ό,τι η Γη γύρω από τον Ήλιο. Όμως, παρά την εγγύτητα στο άστρο του, ο Ross 128 b δέχεται μόνο 1,4 φορές περισσότερη ακτινοβολία σε σχέση με τη Γη. Οι ερυθροί νάνοι είναι ψυχρά, αχνά και τα πιο κοινά άστρα στο σύμπαν. Ορισμένοι όμως, όπως ο Εγγύτατος του Κενταύρου, ο οποίος επίσης είναι ερυθρός νάνος, κατά διαστήματα εξαπολύουν ισχυρές εκλάμψεις που «λούζουν» τους πλανήτες τους με θανατηφόρες υπεριώδεις ακτινοβολίες και ακτίνες-Χ. Γι' αυτό, ο κοντινότερος εξωπλανήτης Proxima b γύρω από τον Εγγύτατο είναι πολύ πιθανό να μην είναι φιλόξενος. Όμως ο Ross 128 b είναι ένα πολύ πιο ήσυχο άστρο, συνεπώς οι εξωπλανήτες του μπορεί να διαθέτουν πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη ζωή. Μάλιστα, το άστρο Ross 128, μαζί με τους όποιους εξωπλανήτες του, κινείται προς το δικό μας ηλιακό σύστημα και αναμένεται να γίνει ο κοντινότερος αστρικός μας «γείτονας» σε περίπου 79.000 χρόνια. Έτσι, ο Ross 128 b και όχι ο Proxima b θα είναι πια ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης. Οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν όλο και περισσότερους «γήινους» εξωπλανήτες. Το επόμενο κρίσιμο στάδιο θα είναι να αποκτήσουν την ικανότητα ανάλυσης της ατμόσφαιράς τους με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, έτσι ώστε να βγάλουν αξιόπιστα συμπεράσματα κατά πόσο είναι πιθανό να έχουν αναπτυχθεί μορφές ζωής σε κάποιον από αυτούς. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174907

"Energy-Buran" Στις 15 Νοέμβρη 1988 στις 06:00 απο το εφαλτήριο συγκρότημα №110 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εγινε η εκτόξευση του πρώτου επαναχρησιμοποιήσιμου διαστημικου συστηματος μεταφορών «Energiya-Buran». Έχοντας κάνει 2 περιστροφές γύρω από τη Γη το τροχιακό σκάφος «Buran» με 205 λεπτά, στις 9:25, προσγειώθηκε στο διάδρομο αεροδρομίου «Επέτειος». Για πρώτη φορά στον κόσμο, ένα τροχαίο πλοίο προσγειώθηκε αυτόματα. Η απόκλιση στο χρόνο του προγράμματος κατά τη στιγμή της διακοπής του πλοίου επί της λωρίδας ήταν ένα δευτερόλεπτο, και η προσγείωση του πλοίου από τον άξονα της λωρίδας - μόνο 1,5 μέτρα. Το «Buran» ήταν ο μεγάλος αθλος των σοβιετικών σχεδιαστών. μόνο η αποστολή του τον Νοέμβριο του 1988 και η κάθοδος στη Γη που εκτελεί αυτόματα ο υπολογιστής ταξιδιού μπήκε στο «Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.» Η δομή του συμπλόκου χώρου-πύραυλος «Ενέργεια-Buran» ήταν με τον υπερ-βαρύ φορέα πύραυλο «Energy», τροχιακο πλοίο «Buran», καθώς επίσης και μέσα της διαστημικής υποδομής του πυραύλου φορέα και όχημα σε τροχιά. Το πλοίο «Buran» - επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό σκάφος που μπορεί να κάνει μεγάλες πτήσεις, τροχιακών ελιγμών, ελεγχόμενη κάθοδο και προσγείωση σε ειδικά εξοπλισμένο αεροδρόμιο. Με τη βοήθεια του «Burana» θα μπορούσε να παραδώσει αστροναύτες στο διάστημα και ωφέλιμα φορτία βάρους έως και 30 τόνων, καθώς και την επισκευή και συντήρηση του διαστημικού οχήματος σε τροχιά άμεσα.Το επαναχρησιμοποιούμενο τροχιακό πλοίο Buran σχεδιάστηκε για 100 πτήσεις, ενώ το πλήρωμα μπορούσε να φθάσει σε 10 άτομα. Το εύρος των περιόδων λειτουργίας είναι 200-1 000 χλμ. Η εκτιμώμενη διάρκεια της πτήσης είναι 7-30 ημέρες. Στη δημιουργία επαναχρησιμοποιήσιμων χώρου συστήματος «Energia-Buran» παρευρέθηκαν πάνω από 1.200 επιχειρήσεις και οργανισμοι, περίπου 70 υπουργεία. Κατά τη διάρκεια των 18 ετών του προγράμματος, υπήρχαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, οι συνολικές δαπάνες ανήλθαν σε περισσότερα από 16 δισεκατομμύρια ρούβλια (πάνω από 10 δις $ σε ποσοστό αρχές της δεκαετίας του 1980).Το 1989, η ΜΚΟ Energia κατάρτισε έναν κατάλογο με τίτλο "Επιστημονικά και τεχνικά επιτεύγματα στο σύστημα Ενέργεια-Buran - εθνική οικονομία", όπου αναγράφονται 600 καινοτόμες προτάσεις. Η εφαρμογή τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα μπορούσε να έχει οικονομικό αποτέλεσμα 6 δις ρούβλια (σε τιμές 1989). Όμως, η βιομηχανία της ΕΣΣΔ δεν ήταν πλέον σε θέση να εφαρμόσει αυτές τις προτάσεις για διάφορους κοινωνικοπολιτικούς λόγους. Το 1993 το πρόγραμμα "Energy-Buran" έκλεισε. Η δεύτερη εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης "Ενέργεια" ήταν η τελευταία. Οι τεχνικές λύσεις που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος Energy-Buran εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια πυραυλική και διαστημική τεχνολογία. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-15.html Εύκαμπτα φτερά για αεροσκάφη από τη NASA. Μία σειρά δοκιμαστικών/ ερευνητικών πτήσεων πρόκειται να πραγματοποιήσει μέσα στον τρέχοντα μήνα το X-56A της NASA, το οποίο προορίζεται να αποδείξει τη βιωσιμότητα της τεχνολογίας ιδιαίτερα εύκαμπτων, ελαφρών φτερών για αεροσκάφη. Κάτι τέτοιο θεωρείται πως μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες στον χώρο των επιβατηγών αεροσκαφών, καθώς η χρήση λιγότερο άκαμπτων δομικά φτερών θα είχε ιδιαίτερα θετική επίδραση ως προς την κατανάλωση καυσίμου, επιτρέποντας μεγαλύτερα ταξίδια με τα ίδια (ή και λιγότερα) καύσιμα. Μία δοκιμαστική πτήση στις 31 Αυγούστου απέδειξε πως κάποια προβλήματα του παρελθόντος ως προς την απογείωση και την προσγείωση έχουν επιλυθεί, τόνισε ο Τσενγκ Μούα, υπεύθυνος προγράμματος για το X-56A. Αναλυτικότερα, οι μηχανικοί επανασχεδίασαν το σύστημα προσγείωσης και το σύστημα φρένων, για βελτίωση των επιδόσεων, ενώ επίσης επανασχεδιάστηκε το σύστημα ελέγχου πτήσης και συλλέγησαν δεδομένα που επέτρεψαν αναθεώρηση των θεωρητικών μοντέλων όσον αφορά στο πώς πετά το αεροσκάφος. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η NASA, μακρά, ελαφριά, εύκαμπτα φτερά παρόμοια με αυτά του Χ-56 είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τον σχεδιασμό μελλοντικών αεροσκαφών μακράς εμβέλειας, ενώ επίσης είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε καταστρεπτικές δονήσεις σε χαμηλότερες ταχύτητες. Εάν αυτές οι δονήσεις δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να υπάρξει δυσκολία ελέγχου ή ακόμη και ζημιές στην ίδια τη δομή του αεροσκάφους. Οι δονήσεις αυτού του είδους δεν είχαν αντιμετωπιστεί ξανά στο παρελθόν σε αεροπλάνο σαν το Χ-56, είπε ο Μούα. «Θέλουμε να δείξουμε ότι αυτό το είδος πτερύγων μπορεί να φτιαχτεί και ότι υπάρχει η τεχνολογία ελέγχου για να αντιμετωπιστούν οι δονήσεις σε αυτές» τόνισε. Οι πτήσεις θα γίνονται σταδιακά, καθώς κάθε βήμα θα εκτελείται μεθοδικά. Νέες τεχνικές θα δοκιμαστούν για τη συλλογή δεδομένων και την καλύτερη κατανόηση του όλου αντικειμένου, ενώ θα αναπτυχθεί μεθοδολογία για να επιβεβαιώνεται η καταστολή των δονήσεων. Για τους σκοπούς του προγράμματος, έχουν αναπτυχθεί ένα ειδικό σύστημα ελέγχου πτήσης και προηγμένοι αισθητήρες Το μικρό, τηλεχειριζόμενο αεροσκάφος ανέπτυξε η Lockheed Martin για τους σκοπούς του US Air Force Research Laboratory. Η χρηματοδότηση για το πρόγραμμα προέρχεται από το πρόγραμμα Advanced Air Transport Technology και το πρόγραμμα Flight Demonstration Capabilities της NASA. http://www.naftemporiki.gr/story/1294990/eukampta-ftera-gia-aeroskafi-apo-ti-nasa

Νέα πιο ασφαλής και ανθεκτική μπαταρία λιθίου-ιόντων. Ερευνητές στις ΗΠΑ, με επικεφαλής έναν Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό, ανέπτυξαν μια μπαταρία λιθίου-ιόντων, που είναι πιο ασφαλής και ανθεκτική από τις υπάρχουσες και η οποία μπορεί να λειτουργήσει κάτω από ακραίες συνθήκες, γι' αυτό κατ' αρχάς θα χρησιμοποιηθεί από τον αμερικανικό στρατό. Οι μπαταρίες λιθίου-ιόντων είναι οι ευρύτερα χρησιμοποιούμενες μπαταρίες σήμερα στις καταναλωτικές ηλεκτρονικές συσκευές, αλλά και σε άλλα συστήματα (αεροδιαστημικά, στρατιωτικά κ.α.). Όμως δεν είναι απαλλαγμένες από κινδύνους ασφαλείας, καθώς οι οργανικοί ηλεκτρολύτες τους παραμένουν μια μόνιμη πηγή ανησυχίας, με συνέπεια π.χ. να μπορούν να εκραγούν μόνες τους ή να ρυπάνουν το περιβάλλον. Όσο πιο εύφλεκτοι και τοξικοί είναι οι ηλεκτρολύτες τους, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος η μπαταρία να πιάσει φωτιά ή να αποτελέσει πηγή ρύπανσης. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Κώστα Γερασόπουλο του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Advanced Materials, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ερευνών του Στρατού των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα νέο τύπο εύκαμπτης μπαταρίας λιθίου-ιόντων. Η νέα μπαταρία δεν είναι επικίνδυνη και επιπλέον είναι τόσο ανθεκτική, ώστε λειτουργεί ακόμη κι αν κανείς την κόψει, τη βυθίσει σε θαλασσινό νερό ή την πυροβολήσει. Η καινοτόμος μπαταρία χρησιμοποιεί έναν αβλαβή ηλεκτρολύτη από γέλη πολυμερούς με βάση το νερό (που αποκαλείται «νερό σε αλάτι») και ο οποίος λύνει το πρόβλημα της αστάθειας που έχουν οι παραδοσιακές μπαταρίες λιθίου-ιόντων. Ακόμη κι όταν είναι πλήρως εκτεθειμένη στον αέρα και στο νερό, ακόμη κι όταν υποστεί ζημιά, η μπαταρία συνεχίζει να παρέχει ρεύμα. Σε πρώτη φάση, η μπαταρία, που επιτρέπει πάνω από 4.000 κύκλους επαναφόρτισης, θα αξιοποιηθεί σε στρατιωτικές εφαρμογές. Όπως δήλωσε ο κ. Γερασόπουλος, «ιδίως για τους στρατιώτες, που εκτίθενται σε ακραίες συνθήκες και περιβάλλοντα στη διάρκεια των αποστολών τους, η ικανότητα της μπαταρίας να διατηρεί τόσο την ασφάλειά της όσο και την απόδοσή της, δεν έχει προηγούμενο». Ο Έλληνας ερευνητής τόνισε ότι συνεχίζεται η προσπάθεια για τη βελτίωση της μπαταρίας. «Θέλουμε να αυξήσουμε την ανθεκτικότητα του ηλεκτρολύτη και την ενεργειακή πυκνότητα των μπαταριών ακόμη περισσότερο. Η δουλειά μας αποδεικνύει ότι μπορούμε να φτιάξουμε μπαταρίες λιθίου-ιόντων, που να είναι ικανές να επιβιώσουν από μηχανικές φθορές», όπως είπε. Ο Κώστας Γερασόπουλος αποφοίτησε το 2005 από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ με ειδίκευση την επιστήμη των υλικών. Από τον Απρίλιο του 2015 είναι κύριος ερευνητής στο εργαστήριο APL του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174846

Τα σούπερ-μικροσκόπια της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους. Οι 16 ερευνητικοί οργανισμοί της Ευρώπης που διαθέτουν 19 επιταχυντές δημιουργίας εστιασμένου φωτός -τα λεγόμενα και «σούπερ-μικροσκόπια»- ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν Σύνδεσμο, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους. Οι πηγές φωτός που δημιούργησαν τη LEAPS (League of European Accelerator-based Photon Sources) παράγουν, με τη βοήθεια συγχρότρων και άλλων επιταχυντών φωτονίων, άκρως ισχυρές ακτίνες-Χ, καθώς επίσης ακτίνες υπεριώδους και υπερύθρου φωτός. Οι ακτίνες αυτές χρησιμοποιούνται για να «φωτίσουν» την μικροσκοπική ύλη με μοναδικό τρόπο, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη μελέτη νέων φαρμάκων, υλικών, βιολογικών και χημικών διαδικασιών (πρωτεϊνών και άλλων μορίων), αρχαιολογικών ευρημάτων κ.α. Χάρη στις έρευνες περίπου 24.000 επιστημόνων-άμεσων χρηστών και άλλων 35.000 συνεργαζόμενων ερευνητών σε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατά την τελευταία πενταετία γίνει πάνω από 26.300 ατομικές και ομαδικές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που στηρίζει την πρωτοβουλία LEAPS, προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή επιστήμη και ανταγωνιστικότητα. Πρώτος πρόεδρος του LEAPS ανέλαβε ο καθηγητής Χέλμουτ Ντος, διευθυντής του γερμανικού επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174526

ISS-54/55 Πριν από την έναρξη της επόμενης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μένει λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Οι επερχόμενες εβδομάδες για τα πληρώματα της 54 / 55ης μακράς αποστολής στο ISS θα είναι γεμάτα από εξετάσεις και εκπαιδευτικές ασκήσεις. Ως μέρος των πρωτογενών και backup πληρώματων των κοσμοναύτων Anton Shkaplerov και Sergey Prokopiev(Roskosmos) των αστροναύτων Scott Tingley και Dzhanett Epps(NASA) τον αστροναύτη Norishige Kanal(JAXA) και τον αστροναύτη της ESA Alexander Gerst. Στις 13 Νοεμβρίου 2017 ο διοικητής του πληρώματος Anton Shkaplerov και ο Sergey Prokopiev πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις της εκπαίδευσης με προσομοιωτή «κάμεραμαν», το οποίο έχει ως στόχο να προετοιμάσει τα πληρώματα των μακροπρόθεσμων αποστολών με την εφαρμογή του εγχειριδίου λειτουργίας του τηλεχειριστηρίου από το ραντεβού ISS και την σύνδεση των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων. Κάθε κάρτα εξέτασης περιείχε διάφορα είδη των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που συμβαίνουν είτε αυτόματα ή με χειροκίνητο έλεγχο του οχήματος φορτίου (THC) «Πρόοδος MS» (κατάσταση TORU). Ο Anton Shkaplerov στις εξετάσεις πήρε, συμπεριλαμβανομένης μιας τόσο ασυνήθιστης κατάστασης, με βραχυπρόθεσμη απώλεια τηλεοπτικής εικόνας. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να εκτελέσει τη λειτουργία πέδησης από την αναχώρηση με ταχύτητα από το σταθμό με 0,1-0,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, και όταν η εικόνα αποκαθίσταται, μετά από 30 δευτερόλεπτα, ο αστροναύτης θα πρέπει να αποσύρει το πλοίο από το σταθμό. Στο τελευταίο μέρος της φόρτωσης, ο έλεγχος πραγματοποιείται στον στόχο σύνδεσης, επειδή τα μεγάλα δομικά στοιχεία είναι ήδη εκτός οράσης. Ο στόχος του κοσμοναύτη είναι να ελέγχει την ευθυγράμμιση των σταυρών στο στόχο και να φέρει τον στόχο στο κέντρο της οθόνης . Παρά το γεγονός ότι η βάση σύνδεσης των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνήθως λαμβάνει χώρα στην αυτόματη λειτουργία, οι αστροναύτες πρέπει να είναι σε πλήρη ετοιμότητα με δεξιότητες για την σύνδεση του TGK «Πρόοδος MS». Οι διοικητές των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων του ISS-54/55 αντιμετώπισαν έξοχα το έργο, έχοντας λάβει εξαιρετικά αποτελέσματα στην εξέταση. https://www.roscosmos.ru/print/24333/

Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία. Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία, οι οποίες απαθανατίστηκαν από το διαστημικό σκάφος, Ήρα (Juno). Από τις εκπληκτικές φωτογραφίες αποκαλύπτεται μια μάζα από σύννεφα, που στροβιλίζονται σε μια τεράστια καταιγίδα πάνω από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Η έγχρωμη εικόνα καταγράφηκε στις 24 Οκτωβρίου, σύμφωνα με πληροφορίες της NASA. Το διαστημικό σκάφος απείχε 33.115 χλμ. από τις κορυφές των σύννεφων στο «String of Pearls» - μία από τις οκτώ τεράστιες θύελλες του πλανήτη - όταν καταγράφηκε η εικόνα. Τα δεδομένα από το διαστημικό σκάφος και οι εικόνες επεξεργάστηκαν από τους επιστήμονες Gerald Eichstädt και Seán Doran. Οι εικόνες απαιτούν επεξεργασία, καθώς η NASA και το σκάφος της φωτογραφίζουν τις εικόνες με κόκκινα, πράσινα, μπλε και υπέρυθρα φίλτρα, τα οποία στη συνέχεια πρέπει να συνδυαστούν. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να τροποποιηθούν και να αλλάξουν. Το διαστημικό σκάφος «Ήρα» μπήκε με επιτυχία στην τροχιά του Δία τον Ιούλιο του 2016, πέντε χρόνια μετά την αναχώρηση του από τη Γη. Εκτός από τη λήψη εικόνων, η «Ήρα» είναι επίσης εξοπλισμένη με αισθητήρες για να διερευνήσει το μαγνητικό πεδίο και την ατμόσφαιρα του Δία, ενώ στόχος της NASA είναι να ανακαλύψει τα μυστικά του μυστηριώδους πλανήτη. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/645952_i-nasa-efere-sto-fos-tis-dimosiotitas-nees-fotografies-apo-ton-planiti-dia

Η Ανταρκτική λιώνει από... κάτω. Τις τελευταίες δεκαετίες η Ανταρκτική αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα αφού οι μόνιμοι παγετώνες αλλά και παγοκρηπίδες (παγετώνες που εκτείνονται από την στεριά και επιπλέουν στην θάλασσα) λιώνουν με ταχείς ρυθμούς δημιουργώντας μικρότερα αλλά τεράστια παγόβουνα που αποκολλώνται και βγαίνουν στην ανοικτή θάλασσα. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι όλα αυτά οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και ειδικότερα στην περιοχή της Ανταρκτικής. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θερμαίνει όχι μόνο την επιφάνεια αλλά και ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή της παγωμένης ηπείρου με αποτέλεσμα τα πιο ζεστά από το κανονικό νερά να «αδυνατίζουν» προοδευτικά τους πάγους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Ομως πριν από 30 χρόνια επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο παρατηρώντας διάφορα γεωλογικά φαινόμενα στην Ανταρκτική όπως κάποιες μεγάλες ρωγμές που δημιουργούνταν στην επιφάνεια της είχαν διατυπώσει μια... προωθημένη θεωρία. Είχαν πει ότι είναι πιθανό η Ανταρκτική να μην λιώνει «από πάνω» δηλαδή από τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα της Γης αλλά «από κάτω». Εριξαν στο τραπέζι την ιδέα να συμβαίνει κάποια γεωλογική διεργασία στο υπέδαφος Ανταρκτικής μια γεωλογική διεργασία που θερμαίνει τα νερά και αυτή η διεργασία ακόμη και αν δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος του λιώσιμου των πάγων πάντως σε κάθε περίπτωση συμβάλει σημαντικά σε αυτή την εξέλιξη. Η ιδέα δεν είχε απλά απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα αλλά είχε χλευαστεί. Ομως τώρα ερευνητική ομάδα της NASA έρχεται μετά από τόσα χρόνια να ανατρέψει τα δεδομένα και να δικαιώσει τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Χρησιμοποιώντας διάφορες νέες τεχνικές και επιστημονικά εργαλεία η ερευνητική ομάδα της NASA διαπίστωσε ότι πράγματι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής εξελίσσεται ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα η ήπειρος να θερμαίνεται από κάτω. Οι ερευνητές της NASA υποστηρίζουν ότι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής έχει σχηματιστεί ένας μίνι μανδύας, δηλαδή μεγάλες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων που βρίσκονται σε περιβάλλον υψηλών πιέσεων και υψηλής θερμότητας. Ο μανδύας της Γης είναι το μεγαλύτερο στρώμα του πλανήτη. Είναι ένα παχύ ημίρρευστο στρώμα που ξεκινά περίπου 30 χλμ. κάτω από την επιφάνεια και εκτείνεται σε βάθος 2.900 χλμ. «Θεωρούσα ότι επρόκειτο για μια τρελή ιδέα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς ένα περιβάλλον που παράγει τόσο υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνατόν να βρίσκεται στο υπέδαφος μιας περιοχής που καλύπτεται μόνιμα από πάγο» αναφέρει η Ελεν Σερούσι, του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (το γνωστό JPL) που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές της NASA μάλιστα πιστεύουν ότι εντόπισαν και το σημείο της Ανταρκτικής κάτω από το οποίο βρίσκεται αυτός ο μίνι μανδύας. Πρόκειται για την περιοχή Marie Byrd Land στην Δυτική Ανταρκτική. Η ανακάλυψη, αν τελικά επιβεβαιωθεί, μπορεί να προσφέρει κάποιες απαντήσεις αλλά δημιουργεί νέα ερωτηματικά αφού οι ειδικοί πρέπει τώρα να εξηγήσουν αυτό το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι μίνι μανδύες βρίσκονται και σε άλλες περιοχές της Γης (κυρίως ηφαιστειακές) όπου παρατηρείται ανεξήγητη γεωθερμική δραστηριότητα http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=914713

Made in China οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές του κόσμου. Όχι μόνο οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο είναι κινεζικοί, αλλά η Κίνα για πρώτη φορά ξεπέρασε τις ΗΠΑ και έχει τα περισσότερα υπερυπολογιστικά συστήματα (202 έναντι 143) στον κατάλογο Top 500 με τους 500 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές διεθνώς. Πριν από έξι μόλις μήνες, οι ΗΠΑ προηγούνταν, καθώς είχαν 169 υπερυπολογιστές στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας, η οποία όμως αυξάνει συνεχώς τις επενδύσεις της στην έρευνα και τεχνολογία. Σύμφωνα με τη νέα λίστα που μόλις δημοσιοποιήθηκε (η κατάταξη ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και ανανεώνεται ανά εξάμηνο), στην κορυφή για τέταρτο συνεχόμενο εξάμην- βρίσκεται ο κινεζικός Sunway TaihuLight με επεξεργαστική ισχύ 93 petaflops/sec (χίλια τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο). Ακολουθούν ο, επίσης, κινεζικός Tianhe-2 (33,9 petaflop/sec), ο ελβετικός Piz Daint (19,6 petaflop/sec, που είναι και ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός υπερυπολογιστής), ο ιαπωνικός Gyoukou (19,1 petaflop/sec) και ο αμερικανικός Titan (17,6 petaflop/sec). Στο νέο Top 500, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία διαθέτει 35 υπερυπολογιστές, η Γερμανία 20, η Γαλλία 18 και η Βρετανία 15. Για πρώτη φορά και οι δέκα ισχυρότεροι υπερυπολογιστές έχουν ο καθένας ισχύ άνω των 10 petaflops. H συνολική ισχύς των 500 ισχυρότερων συστημάτων έχει φθάσει πια τα 845 petaflops έναντι 749 petaflops πριν έξι μήνες και 672 petaflops πριν ένα έτος. Από αυτή τη συνολική ισχύ, το 35,4% ανήκει στην Κίνα και το 29,6% στις ΗΠΑ. To όριο για να συμπεριληφθεί ένας υπερυπολογιστής στο Top 500, έχει αυξηθεί πλέον στα 548 teraflops από 432 teraflops τον Ιούνιο. Στον συμπληρωματικό κατάλογο Top Green 500 με τους πιο «πράσινους» και λιγότερο ενεργοβόρους υπερυπολογιστές προηγούνται τρεις από την Ιαπωνία. Όσον αφορά τον πιο «ψηλό» υπολογιστή, αυτός βρίσκεται εγκατεστημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι υπερυπολογιστές έχουν ποικιλία εφαρμογών: μελέτη και πρόβλεψη του κλίματος και του καιρού, προσομοίωση πυρηνικών και άλλων όπλων, έρευνες για πετρέλαιο, ανάλυση DNA κ.α. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174510&ref=newsroomwidget&subscriberUrl=www.tanea.gr Η Ελλάδα υπέγραψε τη Διακήρυξη για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων. Η Ελλάδα έγινε η 12η χώρα που υπέγραψε τη Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων (High-Performance Computing-HPC), συμμετέχοντας έτσι στη φιλόδοξη προσπάθεια της ΕΕ να αναπτύξει την επόμενη γενιά υποδομών πληροφορικής και δεδομένων. Τη διακήρυξη, που είχε παρουσιαστεί τον περασμένο Μάρτιο, υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Έρευνας, Κώστας Φωτάκης, στις 10 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Έως τώρα είχαν υπογράψει η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Σλοβενία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία και η Ελβετία. Οι χώρες που προσυπογράφουν τη διακήρυξη έχουν δεσμευτεί να συνεργασθούν για να καθιερώσουν ένα παγκοσμίου κύρους «οικοσύστημα» πληροφορικής υψηλών επιδόσεων, με την απόκτηση και τη λειτουργία υπερ-υπολογιστών παγκόσμιας εμβέλειας, καθώς και με την κατασκευή του κύριου εξοπλισμού, των εργαλείων λογισμικού και των εφαρμογών που απαιτούνται για την τεχνολογία HPC. Στόχος είναι να υπάρξουν λειτουργικοί ευρωπαϊκοί υπερ-υπολογιστές κλίμακας exa (πεντάκις εκατομμυριοστής κλίμακας) στην πρώτη τριάδα της παγκόσμιας κατάταξης έως το 2022-2023. Ο όρος HPC αφορά υπερυπολογιστικά συστήματα που μπορούν να εκτελέσουν πάνω από 10^15 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (petascale) και τα οποία σε λίγα χρόνια θα είναι σε θέση να φθάσουν τους 10^18 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (exascale), μία υπολογιστική ισχύ ανάλογη με αυτήν που έχουν όλα μαζί τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, η ΕΕ κατέχει ηγετική θέση διεθνώς στη χρήση των ερφαρμογών HPC, όμως δεν κατέχει κανέναν υπολογιστή στην πρώτη δεκάδα, παγκοσμίως. Οι πανίσχυροι υπολογιστές θα παίξουν ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων και στη διάγνωση και θεραπεία των ασθενειών, στη νευροεπιστήμη και στην αποκάλυψη του μυστικών του εγκεφάλου και του νου, στην πρόβλεψη του κλίματος, στην παρατήρηση του διαστήματος, στην πρόληψη και διαχείριση των φυσικών καταστροφών, στην ανάπτυξη νέων υλικών κ.ά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Διακήρυξη, ετοιμάζουν έως το τέλος του 2017 έναν «οδικό χάρτη» για την υλοποίηση των νέων ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174375

Μουσική από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager 1 Μουσική η οποία δημιουργήθηκε από τα δεδομένα που έχει μεταδώσει πίσω στη Γη το διαστημόπλοιο Voyager 1, καθ’όλη τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών της αποστολής του, παρουσιάζει η NASA στο πλαίσιο της SC17 Supercomputing Conference στο Ντένβερ του Κολοράντο. Το διάρκειας τριών λεπτών μουσικό κομμάτι φτιάχτηκε για τα 40ά γενέθλια του Voyager 1 και βασίζεται στις πληροφορίες που έχει συλλέξει το όργανο LECP (Low-Energy Charged Particle), ένα ειδικό τηλεσκόπιο σχεδιασμένο για τον εντοπισμό πρωτονίων και άλλων σωματιδίων στο διάστημα. Ο κάθε αριθμός, που αντιστοιχεί σε έναν μέσο όρο μετρήσεων 26 ημερών που έχει ληφθεί από το Space Physics Data Facility της ΝASA μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, μετατρέπεται σε μουσική νότα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μελωδίας η οποία αντιπροσωπεύει όλο το ταξίδι του διαστημοπλοίου. Για να δημιουργήσουν τη μουσική, ο Dr. Ντομένικο Βιτσινάντζα, του Anglia Ruskin University και του GEANT και η Dr. Ζενεβιέβ Γουΐλιαμς, του University of Exeter, χρησιμοποίησαν μια διαδικασία με την ονομασία «data sonification», για τη μετατροπή των μετρήσεων και των χαρακτηριστικών της πτήσης σε μελωδία, αρμονία και ενορχήστρωση. Η διαδικασία αυτή βασίζεται σε μετρήσεις του LECP οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις μεταβολές που ανίχνευσε το Voyager 1 όταν πλησίασε πρώτα τον Δία, μετά τον Κρόνο και μετά όταν βγήκε εκτός ηλιακού συστήματος το 2012, βγαίνοντας στο διαστρικό διάστημα. Η κύρια μελωδία προέρχεται από τις μετρήσεις πάνω στην κοσμική ακτινοβολία, και παίζεται με βιολιά για τα δεδομένα μέχρι το 2012, και στη συνέχεια με φλάουτο, πίκολο και μεταλλόφωνο. Στη «επισκέψεις» στον Δία και τον Κρόνο συμμετέχουν επίσης πιάνο και γαλλικό κόρνο, υπογραμμίζοντας την αύξηση και τη μείωση της κοσμικής ακτινοβολίας κατά την είσοδο και την έξοδο από τις ατμόσφαιρες των πλανητών Όπως υπογράμμισε ο Βιτσινάντζα, το data sonification μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ως προς το να «μοιραζόμαστε επιστημονικές ανακαλύψεις, και ελπίζουμε πως, μετατρέποντας 40 χρόνια δεδομένων σε μουσική, οι ακροατές θα είναι σε θέση να ακούσουν πλευρές του ταξιδιού του Voyager 1 οι οποίες ίσως να μην είναι τόσο προφανείς όταν κοιτά κανείς γραφήματα δεδομένων». https://physicsgg.me/2017/11/13/%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/

"Angosat" Η RSC «Ενέργεια» ολοκλήρωσε τις δοκιμές αποδοχής της «Angosat» διαστημικο οχημα που δημιουργηθηκε από την εταιρία και ανατέθηκε από το Υπουργείο Τεχνολογιών Πληροφορικής της Δημοκρατίας της Αγκόλας.Στο πλαίσιο των δοκιμών αποδοχής, η RSC Energia απέδειξε στον πελάτη την πλήρη συμμόρφωση των λειτουργικών παραμέτρων του διαστημικού οχήματος με τις απαιτήσεις της προδιαγραφής. Η πλευρά της Αγκόλας υπέγραψε πιστοποιητικά που επιβεβαιώνουν την εκπλήρωση από την ρωσική πλευρά όλων των σταδίων εργασίας και δοκιμών, καθώς και την ετοιμότητα της συσκευής για τη μεταφορά. Μετά την υπογραφή των σχετικών εγγράφων, το διαστημικό σκάφος εγκαταστάθηκε σε εμπορευματοκιβώτιο για αποστολή στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Η εκτόξευση του δορυφόρου επικοινωνιών "Angosat" έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου Ο «Angosat» - διαστημόπλοιο που δημιουργήθηκαν απο την RKK «Ενέργεια» προς το συμφέρον της Δημοκρατίας της Αγκόλας θα παρέχει μετάδοση στην C- συχνότητα και Ku-ζωνών στο έδαφος της Δημοκρατίας της Αγκόλας, καθώς και στο έδαφος ολόκληρης της αφρικανικής ηπείρου. Το έργο «Angosat» προβλέπει τη δημιουργία ενός αναμεταδότη δορυφορικής επικοινωνίας, εκτόξευσής του στην γεωστατική τροχιά και τη δημιουργία των επίγειων υποδομών της επικοινωνίας και μετάδοσης. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-10.html

Μυστηριώδες κοσμικό σώμα στο κέντρο του Γαλαξία. Τον Ιούνιο του 2016 το Αστρονομικό Πρόγραμμα OGLE εντόπισε σε απόσταση 22 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στο κέντρο του γαλαξία μας ένα μυστηριώδες κοσμικό σώμα που έλαβε την κωδική ονομασία OGLE-2016-BLG-1190Lb. Παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων η ταυτότητα του εν λόγω αντικειμένου αυτό εξακολουθεί να παραμένει μυστηριώδης. Η τελευταία προσπάθεια έγινε από διεθνή ομάδα αστρονόμων που χρησιμοποίησαν στις παρατηρήσεις τους το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Αν και η ερευνητική ομάδα δεν κατάφερε να ταυτοποιήσει το αντικείμενο αυτό με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων Arxiv κάνουν κάποιες ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις. Αστρο η πλανήτης; Οι ερευνητές θεωρούν ότι πρόκειται είτε για ένα άστρο είτε για ένα πραγματικά τεράστιο πλανήτη. Αν πρόκειται για άστρο οι ερευνητές εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα καφέ νάνο ενώ αν πρόκειται για πλανήτη αυτός θα είναι απίστευτα μεγάλος αφού υπολογίζεται ότι θα είναι 13 φορές μεγαλύτερος από τον γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος, τον Δία! Καφέ νάνοι ονομάζονται τα σώματα που βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα σε πλανήτες και άστρα με τους περισσότερους ειδικούς να κάνουν λόγο για… «αποτυχημένα άστρα». Διαπιστώθηκε επίσης ότι στην ίδια περιοχή με το μυστηριώδες σώμα βρίσκεται ένα άστρο και ότι το μυστηριώδες σώμα κινείται γύρω από αυτό το άστρο ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιστροφή κάθε τρία έτη. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του αντικειμένου θεωρείται σημαντική γιατί αν πρόκειται τελικά για πλανήτη λόγω της θέσης στην οποία βρίσκεται στον γαλαξία μας θα προσφέρει νέα δεδομένα για τον αριθμό και την διασπορά τους μέσα στους γαλαξίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174300

Οι φάροι του Διαστήματος. Π​​ριν από 50 χρόνια, τη φθινοπωρινή εκείνη μέρα της 28ης Νοεμβρίου 1967, η Jocelyn Bell είχε μείνει άφωνη από τη σταθερότητα των ραδιοπαλμών τα οποία είχε καταγράψει το ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκεύαζε με τον καθηγητή της Antony Hewish. Ο καθηγητής είχε την εποπτεία της έρευνας που έκανε η νεαρή Βορειοϊρλανδέζα ερευνήτρια για την απόκτηση του διδακτορικού της διπλώματος, ενώ οι ραδιοακτινοβολίες προέρχονταν από ένα σημείο του ουρανού στο μέσον σχεδόν της απόστασης ανάμεσα στα άστρα Βέγας και Αλτάιρ. Τέτοιου είδους σήματα δεν είχαν παρατηρηθεί ποτέ πριν, ούτε είχε ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο στην επισκόπηση της βιβλιογραφίας κατά την έρευνα που έκανε για την απόκτηση του διδακτορικού της. Αλλά ούτε και κάποιος άλλος ερευνητής ήταν σε θέση να δώσει κάποια λογική εξήγηση στο φαινόμενο αυτό. Λόγω της έλλειψης, λοιπόν, συγκεκριμένων στοιχείων οι ερευνητές, μισοαστεία-μισοσοβαρά, έδωσαν στα σήματα αυτά την προσωρινή ονομασία LGM από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων «Μικρά Πράσινα Ανθρωπάκια»! Αργότερα ανακαλύφτηκαν παρόμοια σήματα και σε άλλα σημεία του ουρανού, ονομάστηκαν παλλόμενες ραδιοπηγές κι έγιναν γνωστά με τη διεθνή συγκεκομμένη ονομασία τους ως πάλσαρ. Τελικά όμως ο Thomas Gold ταύτισε τα πάλσαρ με τα άστρα νετρονίων των θεωριών που είχαν διατυπώσει παλαιότερα οι Robert Oppenheimer και Lev Landau. Η τελική έκβαση όλων αυτών ήταν η απονομή του διδακτορικού διπλώματος στην Jocelyn Bell μετά πολλών επαίνων και στον επιβλέποντα καθηγητή της το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974! Εκτοτε επιβεβαιώθηκε επανειλημμένα ότι τα αντικείμενα αυτά είναι τα λείψανα γιγάντιων άστρων των οποίων ο πυρήνας στο τέλος της ζωής τους έχει συμπιεστεί τόσο πολύ ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη μετατροπή τους σε νετρόνια και τη δημιουργία σε τελική ανάλυση ενός άστρου νετρονίων. Τα άστρα αυτά έχουν διάμετρο περίπου 10-30 χιλιομέτρων, μάζα 1,1 έως και 3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που έχει ο Ηλιος μας και πυκνότητα ίση με τη συμπίεση του πληθυσμού της Γης στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα μιας έκρηξης σουπερνόβα. Μια τέτοια αστρική έκρηξη παρατηρήθηκε από Κινέζους αστρονόμους το έτος 1054 μ.Χ. στον αστερισμό του Ταύρου και σε απόσταση 6.300 ετών φωτός. Η έκρηξη εκείνη συνέβη όταν οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία και στη μεγαλύτερή της ένταση έλαμπε με τη φωτεινότητα 500 εκατομμυρίων ήλιων. Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μάς έχουν αποκαλύψει ένα φωτεινό νεφέλωμα που μοιάζει με κάβουρα, και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Το νεφέλωμα αυτό είναι τα υπολείμματα του κατεστραμμένου εκείνου άστρου, το οποίο παρ’ όλα αυτά λάμπει ακόμη και σήμερα με τη φωτεινότητα 30.000 ήλιων. Από τη μιαν άκρη ώς την άλλη έχει διάμετρο 6,5 ετών φωτός ή 62 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και συνεχίζει να διαστέλλεται ακόμη και σήμερα με ταχύτητα που φτάνει τα 5,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή του συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα αέρια αυτά λείψανα θα φτάσουν στη Γη σε περίπου 1,25 εκατομμύρια χρόνια. Στο νεφέλωμα αυτό Αμερικανοί ραδιοαστρονόμοι τον Οκτώβριο του 1968 ανακάλυψαν ένα πάλσαρ με τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο, που αναβόσβηνε 30 φορές το δευτερόλεπτο. Υπάρχουν όμως και πάλσαρ που περιστρέφονται σαν σβούρες εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο. Σε κάθε περιστροφή τους όλα τους εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολιών από τους μαγνητικούς τους πόλους, σαν απόκοσμοι φάροι του Διαστήματος. Αλλά ελάχιστα είναι τοποθετημένα «σωστά» σε σχέση με τη Γη, ώστε η περιστροφή των μαγνητικών του πόλων να μας στέλνει ραδιοεκπομπές που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Στον γαλαξία μας υπολογίζεται ότι πρέπει να υπάρχουν από 200.000 έως 1.000.000 πάλσαρ, όμως εμείς προς το παρόν έχουμε εντοπίσει 1.800 μόνο από τα παράξενα αυτά αστρικά λείψανα. Ενα απ’ αυτά, που ανακαλύφθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1982, περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του 642 φορές το δευτερόλεπτο! Ηταν το πρώτο ταχύτατα περιστρεφόμενο πάλσαρ, ενώ έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί περίπου 200 σαν κι αυτό (millisecond pulsars). Το ταχύτερο πάλσαρ που έχει εντοπιστεί μέχρι τώρα ανακαλύφθηκε το 2005 και περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο (42.960 στροφές το λεπτό), ενώ στις 5 Σεπτεμβρίου 2017 ανακαλύφθηκε και το δεύτερο ταχύτερο πάλσαρ, που περιστρέφεται 707 φορές το δευτερόλεπτο (42.420 στροφές το λεπτό). Υπολογίζεται μάλιστα (θεωρητικά τουλάχιστον) ότι η ανώτατη ταχύτητα περιστροφής ενός πάλσαρ δεν θα μπορούσε να υπερβεί τις 1.000 στροφές το δευτερόλεπτο, λόγω της ενέργειας που χάνεται από την εκπομπή βαρυτικών κυμάτων. Αυτού του είδους τα άστρα αποτελούν τα λείψανα γιγάντιων άστρων έπειτα από εκρήξεις σουπερνόβα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα υλικά από τα οποία αποτελείται να έχει την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα. Η συμπίεση είναι τόσο μεγάλη ώστε τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Κι ενώ τα νετρίνα δραπετεύουν αμέσως από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα αρκετή από την ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα ήδη υπάρχοντα των ατομικών πυρήνων. Ολα αυτά τα νετρόνια, όμως, είναι τόσο συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπούν σχεδόν το ένα στο άλλο. Αποτέλεσμα αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων που έχει την πιο λεία, στερεή επιφάνεια στο σύμπαν. Βρισκόμαστε, δηλαδή, αντιμέτωποι μ’ ένα άστρο νετρονίων. Αν η Γη μας είχε συμπιεστεί στην πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, θα χωρούσε άνετα στο κλειστό Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο. Για να πλησιάσουμε κάπως τη φανταστική πυκνότητα ενός τέτοιου άστρου, ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας, δηλαδή 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιεστεί στο μέγεθος μιας σταγόνας νερού. Υλικά από ένα τέτοιο άστρο με μέγεθος όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας θα ζύγιζαν ένα εκατομμύριο τόνους, όσο δέκα αεροπλανοφόρα, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός τέτοιου άστρου θα ζύγιζε 50 εκατομμύρια τόνους! Η καταπληκτική αυτή ανακάλυψη της Τζόσελιν Μπελ έγινε αφορμή να απονεμηθεί το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 1974 στον επιβλέποντα καθηγητή της Aντονι Χιούις, και όχι σ’ αυτήν! Την εποχή εκείνη, μάλιστα, η επιτροπή των βραβείων Νομπέλ είχε επικριθεί διότι δεν είχε περιλάβει στη βράβευση και τη νεαρή ερευνήτρια που πρώτη παρατήρησε τα αντικείμενα αυτά, αν και έκτοτε η προσφορά της Τζόσελιν Μπελ στην επιστήμη αναγνωρίστηκε επανειλημμένως με δύο δεκάδες βραβεία και τελευταίο το «Breakthrough Prize in Fundamental Physics» τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το βραβείο αυτό συνοδεύεται με ένα ποσό τριών εκατομμυρίων δολαρίων το οποίο η Μπελ θα διαθέσει για υποτροφίες επιστημονικών σπουδών σε γυναίκες και μέλη εθνικών μειονοτήτων. http://www.kathimerini.gr/933809/article/epikairothta/episthmh/oi-faroi-toy-diasthmatos

Βρέχει διαμάντια! Ο αριθμός των πλανητών στο Σύμπαν είναι πρακτικά ανυπολόγιστος: υπάρχουν πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σε κάθε γαλαξία και υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες! Παρά τα ασύλληπτα αυτά νούμερα, τα οποία συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου, οι επιστήμονες μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν ότι τα πλανητικά συστήματα που σχηματίζονται γύρω από τα μητρικά άστρα στους γαλαξίες είναι λίγο-πολύ πανομοιότυπα σε δομή αλλά και σύνθεση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Με άλλα λόγια, δεν περίμεναν να βρουν και πολύ διαφορετικά πράγματα στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών, των πλανητών που βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η εντύπωση αυτή άλλαξε βαθμηδόν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών και σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων, σε συνδυασμό με τη συνεχή βελτίωση των δυνατοτήτων των επίγειων τηλεσκοπίων. Ετσι, η συνεχής αποκάλυψη νέων πλανητικών δεδομένων κατέδειξε ότι οι επιστήμονες είχαν πέσει έξω και ότι το κοσμικό εργοστάσιο παραγωγής πλανητών διαθέτει έναν τεράστιο κατάλογο διαφορετικών ειδών τον οποίο μόλις τώρα αρχίζουμε να διατρέχουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες έπιασε πονοκέφαλος την παγκόσμια αστρονομική κοινότητα όταν ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που σύμφωνα με τα υπάρχοντα πλανητικά μοντέλα δεν έπρεπε να... υπάρχει! Σήμερα πάντως εμείς θα σταθούμε σε πλανήτες που υπάρχουν και των οποίων οι ατμοσφαιρικές και καιρικές συνθήκες ξεπερνούν κάθε φαντασία. Δείκτης προστασίας υψηλός Εντοπίστηκε πριν από δύο εβδομάδες σε απόσταση 1.730 ετών φωτός από τη Γη. Ο Kepler 13-Ab είναι ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε «κλειδωμένη» τροχιά γύρω από το άστρο του, έτσι ώστε μόνο η μια πλευρά του αντικρίζει μόνιμα το μητρικό του άστρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές στη σκοτεινή πλευρά του εξωπλανήτη συχνά βρέχει και χιονίζει. Ωστόσο δεν πέφτουν σταγόνες νερού ή νιφάδες χιονιού αλλά βρέχει και χιονίζει διοξείδιο του τιτανίου, ό,τι δηλαδή περιέχει το αντηλιακό μας για να μας προστατεύει από τη βλαβερή ηλιακή ακτινοβολία. Μεταλλική βροχή Ο PSO J318.5-22 είναι ένας μοναχικός πλανήτης, αφού για κάποιον λόγο απομακρύνθηκε από το μητρικό του άστρο και τους άλλους πλανήτες που ίσως υπήρχαν εκεί και βρίσκεται μόνος του σε κάποιο σημείο του Διαστήματος, σε απόσταση 80 ετών φωτός από εμάς. Πρόκειται για έναν γίγαντα αερίων με μάζα οκτώ φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στον πλανήτη σχηματίζονται νέφη τα οποία δημιουργούν βροχή που αποτελείται από λιωμένα μέταλλα. Ρουμπίνια και ζαφείρια Ο καιρός θα είναι νεφελώδης με πιθανότητα βροχοπτώσεων ... πολύτιμων λίθων. Ομάδα αστρονόμων από την Ιρλανδία και την Αγγλία, με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy», παρουσίασαν το πρώτο μετεωρολογικό δελτίο εξωπλανήτη που βασίστηκε σε άμεσες παρατηρήσεις καιρικών μεταβολών. Οπως διαπίστωσαν, ο HAT-P-7b, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 1.044 ετών φωτός από τη Γη, διαθέτει πανέμορφα σύννεφα στην ατμόσφαιρά του, τα οποία πιθανώς περιέχουν τα συστατικά από τα οποία δημιουργούνται τα ρουμπίνια και τα ζαφείρια. Εστρωσε μαυρο χιονι Μία από τις πιο γνωστές ρήσεις που ακούγεται όταν θέλει κάποιος να τονίσει την επιμονή και την αποφασιστικότητά του σε κάποιο θέμα είναι ότι θα ασχολείται με αυτό «μέχρι να πέσει μαύρο χιόνι». Αν ζούσαμε στον πλανήτη HD 209458 b, ο οποίος απέχει 150 έτη φωτός από τη Γη, η ρήση αυτή δεν θα υπήρχε: στον συγκεκριμένο εξωπλανήτη πέφτει όντως μαύρο χιόνι! Οι μαύρες νιφάδες είναι πιθανότατα προϊόν της πρόσμειξης διοξειδίου του τιτανίου με κάποιο άλλο στοιχείο. Καλυφθείτε! Ερευνητές των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη στον εξωπλανήτη HD 189733b που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 63 ετών φωτός από εμάς. Eίναι ένας γίγαντας αερίων στον οποίο επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες. Η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα αγγίζει τους 3.000 βαθμούς Κελσίου και οι άνεμοι κατά μέσο όρο έχουν ταχύτητα 1.000 χλμ./ώρα. Και αυτά δεν είναι τα μόνα στοιχεία που καθιστούν τον HD 189733b ιδιαίτερο. Στον πλανήτη εκδηλώνονται τρομερές καταιγίδες στις οποίες βρέχει... γυαλί με ταχύτητες που αγγίζουν τα 9.000 χλμ./ώρα! Οι ερευνητές περιέγραψαν το ακραίο αυτό φαινόμενο με τον όρο «βροχές του τρόμου». Διαμαντένιες ατμόσφαιρες Αν κάποτε ταξιδέψει άνθρωπος στον Δία ή στον Κρόνο, αντί για φωτογραφικές μηχανές καλύτερα να κρατάει μαζί του κανένα μεγάλο καλάθι, αφού μπορεί να επιστρέψει ζάπλουτος. Σωματίδια αιθάλης που σχηματίζονται ψηλά στις ατμόσφαιρες των δύο γιγάντιων πλανητών ενδέχεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, να μετατρέπονται σε διαμάντια, τα οποία πέφτουν στους πλανήτες με τη μορφή βροχής. Ολα αρχίζουν όταν μόρια μεθανίου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας των δύο πλανητών διασπώνται από κεραυνούς και δίνουν άτομα άνθρακα, τα οποία ενώνονται και δίνουν σωματίδια αιθάλης. Η αιθάλη βυθίζεται σε κατώτερα, θερμότερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπου συμπιέζεται και μετατρέπεται πρώτα σε γραφίτη και τελικά σε διαμάντια. Τα διαμάντια συνεχίζουν το ταξίδι τους όλο και πιο βαθιά στην ατμόσφαιρα των δύο πλανητών, μέχρι που η θερμοκρασία αυξάνεται πολύ και κυριολεκτικά τα λιώνει. Στην περίπτωση του Κρόνου, πάντως, οι ειδικοί υπολογίζουν ότι ο πλανήτης «βρέχεται» ανά πάσα στιγμή από περίπου 10 εκατομμύρια τόνους διαμαντιών διάφορων μεγεθών, από ένα χιλιοστό μέχρι 10 εκατοστά. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=914624

Η ΙΒΜ δημιούργησε κβαντικό επεξεργαστή με 50 κβαντικά «μπιτ» Ένα ακόμη ορόσημο στον μακρύ δρόμο για τη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών πέτυχε η μεγάλη αμερικανική εταιρεία ΙΒΜ, η οποία ανακοίνωσε ότι δημιούργησε τον πρώτο επεξεργαστή με 50 κβαντικά «μπιτ» ή κβαντικά δυφία (qubits). Είναι η πρώτη φορά που μια εταιρεία επιτυγχάνει κάτι τέτοιο, πράγμα που δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στην ΙBM έναντι της Google και άλλων τεχνολογικών εταιρειών, που συμμετέχουν στην άκρως ανταγωνιστική κβαντική «κούρσα». Οι κβαντικοί υπολογιστές, οι οποίοι βρίσκονται ακόμη στα σπάργανα, υπόσχονται ταχύτητα υπολογισμών πολύ μεγαλύτερη από τους τωρινούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Αυτό συμβαίνει επειδή στους σημερινούς υπολογιστές, το bit, η βασική μονάδα πληροφορίας, μπορεί να πάρει είτε την τιμή «0» είτε την τιμή «1». Όμως το κβαντικό μπιτ (qubit), η στοιχειώδης μονάδα κβαντικής πληροφορίας, μπορεί να παίρνει τις τιμές «0», «1» ή «0 και 1» ταυτόχρονα. Η ΙΒΜ ανακοίνωσε ότι αφενός δημιούργησε ένα σύστημα με 20 κβαντικά «μπιτ» που είναι ήδη έτοιμο για χρήση και αφετέρου ότι ανέπτυξε το πρώτο -ακόμη πειραματικό- σύστημα IBM Q με επεξεργαστή 50 qubits. Η εταιρεία έκανε γνωστό ότι το σύστημά της με τα 20 qubits θα είναι διαθέσιμο online στους πελάτες της από το τέλος του 2017, προκειμένου να διερευνήσουν τις δυνατότητες πρακτικής εφαρμογής του. Η επόμενη γενιά κβαντικών συστημάτων της ΙΒΜ θα ενσωματώσει τον ισχυρότερο επεξεργαστή των 50 qubits. Ο πρώτος κβαντικός υπολογιστής που κατέστη online διαθέσιμος από την ΙΒΜ σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, ήταν τον Μάιο του 2016. Στο διάστημα που μεσολάβησε, η εταιρεία έχει κάνει περαιτέρω προόδους και φαίνεται να προηγείται στις εξελίξεις από κάθε άλλο ανταγωνιστή της. Εκτός από τον τομέα του υλικού (hardware), η ΙΒΜ συνεχίζει να αναπτύσσει ένα ολόκληρο «οικοσύστημα» κβαντικής υπολογιστικής, που περιλαμβάνει ανοικτό λογισμικό (software) και εκπαιδευτικό υλικό για την κβαντική κοινότητα των χρηστών. Ήδη, περισσότεροι από 60.000 χρήστες από όλο τον κόσμο (πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, σχολεία κ.α.) έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 1,7 εκατομμύρια online κβαντικά πειράματα στους υπολογιστές της ΙΒΜ. Παράλληλα, η ΙΒΜ συνεργάζεται με άλλες εταιρείες (Samsung, Honda, Hitachi, Canon κ.α.) για να αναπτύξει βιομηχανικές και άλλες πρακτικές κβαντικές εφαρμογές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174243

Το κληροδότημα του Carl Sagan. Γνώρισα τον Carl Sagan για πρώτη φορά στα τέλη του 1971 σ’ ένα συνέδριο στην Ουάσιγκτον όταν παρουσίασε μια μικρή επιχρυσωμένη πλακέτα αλουμινίου μεγέθους 23Χ15 εκατοστών, δικής του έμπνευσης, που θα μεταφέρονταν στο Διάστημα από τις διαστημοσυσκευές Pioneer 10 και 11. Πράγματι το Pioneer 10 εκτοξεύτηκε τον Μάρτιο του 1972, και την επόμενη χρονιά, όταν το Pioneer 11 ξεκινούσε το δικό του ταξίδι στο Διάστημα, τον Απρίλιο του 1973, ξεκινούσα κι εγώ την δική μου περιπέτεια στο Ευγενίδειο Πλανητάριο. Οι δύο αυτές διαστημοσυσκευές, ήσαν τα πρώτα ανθρώπινα κατασκευάσματα που είχαν σκοπό να προσπεράσουν τον πλανήτη Δία, ενώ πάνω στην μικρή πλακέτα ήταν χαραγμένο, σε «επιστημονική» γλώσσα, ένα μήνυμα που ήταν κωδικοποιημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εύκολη η αποκρυπτογράφησή του από έναν τεχνολογικά ανεπτυγμένο εξωγήινο πολιτισμό. Το μήνυμα αυτό περιελάμβανε τις βασικότερες πληροφορίες για τον τόπο, τον χρόνο και τη φύση των κατασκευαστών του. Σήμερα το Pioneer 10 βρίσκεται σε απόσταση 110 περίπου Αστρονομικών Μονάδων (όπου μία Α.Μ. είναι ίση με την απόσταση Γης-Ηλίου ή 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα) και κατευθύνεται, με ταχύτητα 43.300 χλμ. την ώρα, προς την περιοχή του λαμπρού άστρου Λαμπαδία (άλφα Ταύρου ή Αλδεβαράν) το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 68 ετών φωτός και το οποίο θα προσπεράσει σε 1.700.632 χρόνια. Αλλά παρασύρθηκα! Ο Carl Sagan, λοιπόν, ήταν τότε 38 ετών και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell στην Ιθάκη της Νέας Υόρκης, αλλά είχε ήδη διαμορφώσει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκλαΐκευση της επιστήμης στο ευρύ κοινό. Κι εκείνη η παρουσίαση δόθηκε με τόσο ενθουσιασμό, αλλά και τέτοια απλότητα, ώστε χωρίς αμφιβολία επηρέασε έντονα και το δικό μου μετέπειτα ενδιαφέρον για την εκλαΐκευση της αστρονομίας. Ήταν εμφανές ότι ο Sagan διέθετε όλα εκείνα τα εφόδια για μια σωστή επικοινωνία με το κοινό. Χρησιμοποιούσε έναν απλό (αλλά όχι απλοϊκό) και κατανοητό λόγο με πολλά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή του ακροατηρίου του. Κι αν μερικές φορές παρασύρονταν, γρήγορα «επανέρχονταν» «μεταφράζοντας» σωστά και άμεσα την αντίδραση των ακροατών του. Χωρίς αμφιβολία, όμως, αυτό που τον έκανε, μερικά χρόνια αργότερα, έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους αστρονόμους σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ήταν η τηλεοπτική σειρά «Κόσμος: Ένα Προσωπικό Ταξίδι» την οποία έγραψε και παρουσίασε. Ήταν μία σειρά 13 ωριαίων ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 1978-1979 με ένα κόστος 8 περίπου εκατομμυρίων δολαρίων και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1980 στη Δημόσια Τηλεόραση των ΗΠΑ. Έκτοτε η σειρά αυτή παρουσιάστηκε σε 60 συνολικά χώρες (περιλαμβανομένης και της Ελλάδας) με 500 εκατομμύρια θεατές. Εντύπωση έκανε επίσης και η μουσική επένδυση της σειράς, με κλασσικά κυρίως θέματα, αλλά και ορισμένα μουσικά κομμάτια του δικού μας Βαγγέλη Παπαθανασίου, με ιδιαίτερα εντυπωσιακή την μουσική των τίτλων από τον δίσκο του με τίτλο «Ignacio». Η σειρά, πάντως, εκείνη και ο τρόπος που είχε παρουσιαστεί είχε μεγάλη επίδραση και στη δική μου εξέλιξη και πορεία. Το βασικό μάθημα και η παρακαταθήκη του Carl Sagan ήταν, για μένα τουλάχιστον, όσα μας είπε για τη Ζωή, τη Γη και το Σύμπαν. Έλεγε, λοιπόν, ότι αυτός ο πλανήτης, αυτός ο γαλάζιος σφαιρικός κόσμος, που είναι μετέωρος στο σκοτάδι του Διαστήματος, είναι το σπίτι μας που όλα αυτά τα χρόνια μας προστατεύει στο αέναο ταξίδι του στο Διάστημα. Πάνω του βρίσκονται όλοι όσοι αγαπάμε, όλοι όσοι γνωρίζουμε και κάθε ανθρώπινο ον που έχει ζήσει μέχρι τώρα. Το σύνολο της χαράς και της λύπης μας, κάθε είδους θρησκεία και ιδεολογία, κάθε είδους οικονομικές μεταρρυθμίσεις και πειραματισμοί, κάθε κυνηγός και τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας και προδότης, κάθε δημιουργός και καταστροφέας πολιτισμών, κάθε βασιλιάς και δουλοπάροικος, κάθε ζευγάρι ερωτευμένων, κάθε πατέρας και μητέρα, κάθε παιδί, κάθε εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε ηθικολόγος και κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε σουπερστάρ και κάθε βεντέτα της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Κάθε άγιος αλλά και κάθε αμαρτωλός στην ιστορία της ανθρωπότητας έζησε πάνω σ’ αυτήν τη γαλαζόλευκη σφαίρα, πάνω σ’ αυτόν τον απειροελάχιστο κόκκο άμμου, στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος με τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, τα τρισεκατομμύρια των άστρων και τους τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων πλανήτες. Μας είπε, επίσης, και κάτι ακόμη: ότι στη διάρκεια της γέννησης του Σύμπαντος γεννήθηκαν δύο χημικά στοιχεία, το Υδρογόνο και το Ήλιο, ενώ όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν ελεύθερα στη φύση, γεννήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων, στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και στις επιθανάτιες αστρικές τους εκρήξεις. Χωρίς τις αστρικές εκρήξεις των σουπερνόβα δεν θα υπήρχαν πλανήτες και δορυφόροι. Χωρίς τις σουπερνόβα δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα. Χωρίς τις εκρήξεις των σουπερνόβα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος. Ολόκληρη η ύλη στα σώματά μας, όλα τα χημικά στοιχεία που το αποτελούν, φτιάχτηκε στην «κόλαση» τέτοιων αστρικών θανάτων. Είμαστε δηλαδή αστράνθρωποι που δημιουργηθήκαμε από χημικά στοιχεία φτιαγμένα στις θανατηφόρες εκρήξεις υπεργιγάντιων άστρων. Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. Γιατί ακόμη κι όταν πεθάνουμε, τα χημικά στοιχεία των σωμάτων μας δεν πρόκειται να εξαφανιστούν, αλλά θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν στο Σύμπαν. Όπως μας λένε σήμερα οι σύγχρονοι βιολόγοι, το πρώτο ζωντανό κύτταρο στη Γη εμφανίστηκε πριν από 4 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, και οι απ’ ευθείας απόγονοί του διατρέχουν σήμερα ολόκληρο το σώμα μας με την μορφή των κυττάρων του αίματος στις φλέβες και τις αρτηρίες μας. Επί πλέον, καθένας από μάς αναπνέει σήμερα μόρια που είχαν στο παρελθόν αναπνεύσει, πριν από εμάς, ο Μωυσής, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Χριστός. Είμαστε αλληλένδετα δεμένοι μεταξύ μας και μ’ όλους όσους πέρασαν πριν από μάς. Καθένας μας περιλαμβάνει μέσα του ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια κύτταρα, εκ των οποίων το 90% δεν είναι ανθρώπινα κύτταρα. Τα σώματά μας αποτελούν μιαν ολάκερη κοινωνία, αλλά χωρίς όλους αυτούς τους άλλους μικροοργανισμούς δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε μία στιγμή, ούτε ένα δευτερόλεπτο. Επί πλέον, καθένα από τα ανθρώπινα κύτταρά μας διαθέτει 400 δισεκατομμύρια μόρια, τα οποία εκτελούν εκατομμύρια διαφορετικές δραστηριότητες με τα τρισεκατομμύρια των ατόμων από τα οποία αποτελούνται. Η συνολική χημική δραστηριότητα που εκτελείται στο εσωτερικό των κυττάρων μας είναι πραγματικά απίστευτη. Οι βιολόγοι υπολογίζουν ότι εκτελούνται ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ενέργειες κάθε στιγμή που περνάει. Αριθμητικά, μιλάμε για έναν αριθμό, ο οποίος αποτελείται από τη μονάδα ακολουθούμενη από 24 μηδενικά. Σ’ ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου το σώμα μας έχει εκτελέσει δέκα φορές περισσότερες δραστηριότητες απ’ όλα τ’ άστρα που υπάρχουν στο Σύμπαν. Όλα αυτά, λοιπόν, και όλα όσα άλλα μας έμαθε για την Ζωή, τη Γη και το Σύμπαν, είναι, για όλους όσους μας άγγιξε το πέρασμα του Carl Sagan από τη ζωή μας, ένα πραγματικά ανεκτίμητο κληροδότημα. Διονύσης Π. Σιμόπουλος. http://physicsgg.me/2017/11/10/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-carl-sagan/