Δροσος Γεωργιος

Φιλε alfa015 Για διάβασε αυτο για να εισαι περισσότερο αισιοδοξος!!! Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. Applause Applause Applause

(TPC) «Soyuz MS-07" Στη θέση 254 στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz MS-07" με ένα άλλο διεθνές πλήρωμα. Στις 9 Νοεμβρίου του 2017 οι επιχειρήσεις των εμπειρογνωμόνων Roskosmos μεταφέρουν το (TPC) «Soyuz MS-07" σε ανηχοϊκό θάλαμο (BEC). Μέσα σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί στα συστήματα ραδιοφώνου δοκιμαστική λειτουργεια στο διαστημικό σκάφος BEC που παρέχουν λειτουργική επικοινωνία, τηλεμετρίας και χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της προσέγγισης και σύνδεσης της WPK με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση του (TPC) «Soyuz MS-07" έχει προγραμματιστεί για τις 17 Δεκεμβρίου 2017 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Στα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του πλοίου για την ISS-54/55 ειναι οι κοσμοναύτες Anton Shkaplerov και Sergey Prokopiev(Roskosmos), οι αστροναύτες Scott Tingley και Dzhanett Epps(NASA), ο αστροναύτης Norishige Kahan(JAXA) και ο αστροναύτης της ESA Alexander Gerst. https://www.roscosmos.ru/print/24318/ Παγκόσμιο ρεκόρ πτήσης με ιπτάμενη τζετ στολή από Βρετανό εφευρέτη. Ρεκόρ Guinness σημείωσε ο Βρετανός εφευρέτης Ρίτσαρντ Μπράουνινγκ, επιτυγχάνοντας την ταχύτερη πτήση με ιπτάμενη τζετ στολή αυτή την εβδομάδα. Σύμφωνα με το Sky News, ο ιδρυτής και επικεφαλής πιλότος δοκιμών της βρετανικής Gravity Industries πέτυχε ταχύτητα 32,02 μιλίων ανά ώρα (51,53 χλμ/ ώρα) στην τρίτη απόπειρά του, στο Lagoona Park στο Ρέντινγκ. Στη συνέχεια δεν πήρε καλά μια στροφή και έπεσε στη λίμνη- ωστόσο είχε καταφέρει ήδη να σημειώσει το ρεκόρ. Ο Πρέιβιν Πατέλ των Ρεκόρ Guinness βρισκόταν επί τόπου για να διασφαλίσει ότι η μέτρηση της ταχύτητας του Μπράουνινγκ θα γινόταν με ακρίβεια για τουλάχιστον 100 μέτρα. Η συγκεκριμένη «στολή του Iron Man» αποτελείται από έξι τουρμπίνες κηροζίνης, με ωστική δύναμη 22 κιλών η καθεμία. Η στολή ελέγχεται εξολοκλήρου από την κίνηση του σώματος, οπότε ο Μπράουνινγκ χρειάστηκε να κάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης πριν προσπαθήσει να σπάσει το ρεκόρ, προκειμένου να είναι σε θέση να ισορροπεί στον αέρα. «Είναι μια πολύ ειδική στιγμή κάθε φορά που φοράς τη στολή, είναι περίπου 45 κιλά, οπότε ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται να πας να κάνεις κάτι» είπε στο Reuters. «Καθώς η μηχανή αρχίζει να γεμίζει και να παίρνει δύναμη, μπορείς να νιώσεις την ενέργεια. Και τη στιγμή που τα πόδια σου φεύγουν από το έδαφος και είσαι στον αέρα, είναι ευχαρίστηση και χαρά» πρόσθεσε. Τη στολή έφτιαξε ο ίδιος, σε ένα εγχείρημα που διήρκεσε τρία χρόνια και άρχισε όταν ο Μπράουνινγκ αποφάσισε ότι ήθελε να φτιάξει τη δική του στολή. Σύμφωνα με το Wired, στην αρχή είχε πειραματιστεί με φτερά και ηλεκτροκινητήρες, στο πνεύμα των ανεμοπτέρων, ωστόσο τελικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ευκολότερο απλά να προσδεθεί σε αεριωθούμενους κινητήρες. Το αποτέλεσμα ήταν η εν λόγω στολή, με όνομα «Δαίδαλος» (Daedalus). http://www.naftemporiki.gr/story/1293269/pagkosmio-rekor-ptisis-me-iptameni-tzet-stoli-apo-bretano-efeureti Συνάντηση Έλον Μασκ- Ερντογάν για εκτοξεύσεις δορυφόρων και συνεργασία Tesla - SpaceX με τουρκικές εταιρείες. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο ιδρυτής της Tesla και της SpaceX Έλον Μασκ, συναντήθηκαν την Τετάρτη για να συζητήσουν συνεργασία μεταξύ των δύο εταιρειών του Μασκ και τουρκικών εταιρειών, ανακοίνωσε εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας. Ο Μασκ, που βρίσκεται στην Τουρκία για να παραστεί στο Global SatShow στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε τον Ερντογάν και τους υπουργούς Μεταφορών και Βιομηχανίας της Τουρκίας στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα. Όπως αναφέρει το Reuters, o Ιμπραχίμ Καλίν, εκπρόσωπος της προεδρίας, είπε ότι ο Μασκ και ο Ερντογάν συζήτησαν πιθανά κοινά εγχειρήματα μεταξύ της Tesla, της SpaceX και τουρκικών εταιρειών, καθώς και για την εκτόξευση των τουρκικών δορυφόρων Turksat 5A και 5B. «Επίσης ανταλλάξαμε απόψεις σχετικά με το τι είδους κοινές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να έχουν τουρκικές εταιρείες με τις SpaceX και την Tesla» ανέφερε ο Καλίν, σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu. Η Τουρκία σκοπεύει να εκτοξεύσει τον δορυφόρο Turksat 5A το 2020 και τον 5Β το 2021. Τον Οκτώβριο η Airbus υπέβαλε την καλύτερη προσφορά σε διαγωνισμό για την κατασκευή των τουρκικών δορυφόρων. Φωτογραφίες. Turkish Presidency @trpresidencyFollow President Recep Tayyip Erdoğan received SpaceX founder and Tesla CEO Elon Musk at the Presidential Complex. https://t.co/9NQiuuQwmD ReplyRetweetFavorite TeknoGirişim @basariodakliFollow Elon Musk - Erdoğan Görüşmesinden Kareler https://t.co/ScPVUaNwpV Ο Καλίν είπε πως μια συμφωνία θα μπορούσε να υπογραφεί με την Airbus την Πέμπτη, και ο Μασκ θα ήταν επίσης παρών στην συνάντηση ως υπεργολάβος. Επίσης, πρόσθεσε ότι ο Ερντογάν και ο Μασκ συζήτησαν σχετικά με ηλεκτρικά οχήματα, λίγες ημέρες αφού η Τουρκία αποκάλυψε τα σχέδιά της για τη δημιουργία ενός αυτοκινήτου που θα έχει παραχθεί εξολοκλήρου στην Τουρκία ως το 2021- κάτι για το οποίο ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι αποτελεί ένα μακρόχρονο όνειρο του τουρκικού λαού. http://www.naftemporiki.gr/story/1293262/sunantisi-elon-mask-erntogan-gia-ektokseuseis-doruforon-kai-sunergasia-tesla-spacex-me-tourkikes-etaireies Σχολιο:Αραγε στην Ελλαδα δεν υπάρχει τίποτα που να μπορουμε να συνεργαστουμε με την SpaceX και την Tesla.Η απλα λεμε για την ιδρυση Διαστημικής Υπηρεσίας και μετα χαος!!!

Άκαρπες και οι νέες έρευνες για τα σωματίδια σκοτεινής ύλης. Άκαρπη για μια ακόμη φορά, η αναζήτηση των υποθετικών σωματιδίων της σκοτεινής ύλης καθώς τα τελευταία αποτελέσματα του πειράματος ΧΕΝΟΝ1Τ στο Εθνικό Εργαστήριο Γκραν Σάσο της Ιταλίας, που διαθέτει τον πιο ευαίσθητο ανιχνευτή σκοτεινής ύλης παγκοσμίως, δεν εντόπισαν τίποτα. Εξίσου με άδεια χέρια κατέληξαν και οι κινέζοι επιστήμονες του πειράματος PandaX, οι οποίοι παράλληλα έκαναν τη δική τους ανακοίνωση. Εδώ και 30 χρόνια, οι επιστήμονες ψάχνουν τα σωματίδια σκοτεινής ύλης που προβλέπουν μερικές θεωρίες, αλλά σωματίδια δεν βρίσκονται. Έτσι, οι φυσικοί σιγά-σιγά συνειδητοποιούν ότι μάλλον πρέπει να στραφούν σε εναλλακτικές εξηγήσεις πέρα από τα σωματίδια για να ερμηνεύσουν τη φύση της σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί περίπου το 85% της μάζας του υλικού σύμπαντος και σχεδόν το 27% της συμπαντικής μάζας-ενέργειας (το υπόλοιπο 5% είναι η κανονική ύλη και το 68% η σκοτεινή ενέργεια). Περισσότερες από δέκα επιστημονικές ομάδες σε διάφορα μέρη του κόσμου έχουν αποτύχει να ανιχνεύσουν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Ούτε οι επίγειοι ούτε οι διαστημικοί ανιχνευτές, ούτε οι επιταχυντές του CERN έχουν βρει το παραμικρό σωματίδιο που να είναι «φορέας» της σκοτεινής ύλης. Η ύπαρξη της οποίας τεκμαίρεται έμμεσα, μέσω των βαρυτικών επιδράσεων που ασκεί στις κινήσεις των γαλαξιών. Από τη δεκαετία του 1980 η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έχει γίνει ευρέως αποδεκτή ως η βασική εξήγηση για την αιτία που οι γαλαξίες παραμένουν συγκροτημένοι και δεν «φυλλοροούν» στα εξ ων συνετέθησαν. Πιστεύεται ότι μία αόρατη «άλως» σκοτεινής ύλης περιβάλλει τους γαλαξίες και τους συγκρατεί σε σταθεροποιημένη κατάσταση. Πώς «ενσαρκώνεται» η σκοτεινή ύλη Οι φυσικοί έχουν εδώ και δεκαετίες προτείνει την ύπαρξη των «ασθενώς αλληλεπιδρώντων σωματιδίων με μάζα» (WIMPs) ως φορέων της εν λόγω ύλης. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν φαίνεται ικανός να βρει αυτά τα WIMPS -και έτσι αυξάνονται όσοι λένε ότι απλούστατα τέτοια σωματίδια δεν υπάρχουν. «Οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι δεν κατανοούμε πώς δουλεύει το σύμπαν σε βαθύτερο και πιο θεμελιακό επίπεδο», δήλωσε η αστροφυσικός Στέισι ΜακΓκόου του Πανεπιστημίου Case Western Reserve του Κλίβελαντ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Nature. Οι φυσικοί δεν θέλουν όμως να πετάξουν το μωρό μαζί με τα απόνερα της μπανιέρας. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν αφήσουν στην άκρη τέτοια «σκοτεινά» σωματίδια ως ανύπαρκτα, δεν θέλουν να θεωρήσουν ως ανύπαρκτη και την ίδια τη σκοτεινή ύλη - απλώς χρειάζονται μια πιο πειστική εξήγηση γι' αυτήν. Προς το παρόν, πάντως, μετά και τα τελευταία άκαρπα αποτελέσματα, φαίνεται να καταρρίπτονται οι απλούστερες θεωρίες της υπερ-συμμετρίας, σύμφωνα με τις οποίες τα -επίσης μη ανιχνεύσιμα έως τώρα- θεωρητικά υποατομικά σωματίδιά της, δεν είναι παρά τα WIMPs. «Αυτά τα πειράματα δεν έχουν τελείως κλείσει το παράθυρο, όμως χρειαζόμαστε να εξετάσουμε και άλλες μορφές σκοτεινής ύλης και νέα πειράματα», δήλωσε ο θεωρητικός αστροφυσικός Ντέηβιντ Σπέργκελ του Πανεπιστημίου Πρίνστον του Νιου Τζέρσι. Κάποιοι δεν αποκλείουν πλέον ότι η σκοτεινή ύλη μπορεί να μην αλληλεπιδρά καθόλου με τα σωματίδια της κανονικής ύλης. Ενώ μερικοί τολμούν να ισχυρισθούν ότι τελικά η ίδια η σκοτεινή ύλη δεν υπάρχει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500173669

Πλανήτης Δίας: Δείτε τις εκπληκτικές νέες φωτογραφίες που έστειλε το διαστημόπλοιο Juno. Στις 24 Οκτωβρίου το διαστημόπλοιο Juno (Ήρα) πραγματοποίησε ακόμη ένα κοντινό πέρασμα από τον 5ο πλανήτη (από τον Ήλιο) του ηλιακού μας συστήματος τον Δία. Η κάμερα του διαστημοπλοίου πήρε μερικές μαγευτικές φωτογραφίες από τον Δία και η NASA τις έδωσε στη δημοσιότητα στις 6 Νοεμβρίου. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/645176_planitis-dias-deite-tis-ekpliktikes-nees-fotografies-poy-esteile

Η πρωτοποριακή σύντηξη κουάρκ παράγει δεκαπλάσια ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη. Ομάδα φυσικών από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και το Πανεπιστήμιο του Σικάγο ανακάλυψαν ότι η σύντηξη κουάρκ μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη. Αν και οι επιστήμονες ανησυχούσαν αρχικά για την πιθανή καταστροφική δύναμη της σύντηξης κουάρκ, και ήταν επιφυλακτικοί για τη δημοσιοποίηση της ανακάλυψής τους, κατέληξαν τελικά ότι η ακόμα θεωρητική διαδικασία είναι ασφαλής για χρήση. Το νέο είδος αντίδρασης, το οποίο μπορεί να αποδώσει έως και δέκα φορές μεγαλύτερη ενέργεια από την πυρηνική σύντηξη, ίσως αποτελέσει την πολυπόθητη πηγή ανεξάντλητης καθαρής ενέργειας στο μέλλον. Μια αντίδραση σύντηξης, είτε πυρηνική είτε κουάρκ, συμβαίνει όταν δύο ή περισσότεροι ατομικοί πυρήνες βρίσκονται αρκετά κοντά ο ένας στον άλλο ώστε να σχηματίσουν τουλάχιστον έναν διαφορετικό ατομικό πυρήνα και υποατομικά σωματίδια. Στη σύντηξη, τα εμπλεκόμενα αντιδραστήρια και προϊόντα απελευθερώνουν μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, η οποία μπορεί θεωρητικά να συγκομιστεί ως σχεδόν απεριόριστη καθαρή ενέργεια. Μία αντίδραση κουάρκ περιλαμβάνει την σύντηξη των κάτω κουάρκ, με αποτέλεσμα ένα μεγαλύτερο υποατομικό σωματίδιο και τεράστια παραγωγή ενέργειας. Η αντίδραση είναι τόσο ισχυρή ώστε είναι δυνητικά ισχυρότερη από την αντίδραση στο κέντρο μιας εκρηγνυόμενης βόμβας υδρογόνου. Ωστόσο, οι εκρήξεις από βόμβες υδρογόνου αποκτούν την καταστροφική τους δύναμη από αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η σύντηξη κουάρκ φαίνεται ότι δεν θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη, επειδή τα κάτω κουάρκ εξαφανίζονται ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αφού σχηματιστούν. Συνεπώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για αυτά τα υποατομικά σωματίδια να σχηματίσουν μια αλυσιδωτή αντίδραση. Αν και η σύντηξη κουάρκ παραμένει σε θεωρητικό στάδιο, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN της Γενεύης. http://www.naftemporiki.gr/story/1293459/i-protoporiaki-suntiksi-kouark-paragei-dekaplasia-energeia-apo-tin-puriniki-suntiksi

Βραβείο Επιστήμης των Διεθνών Βραβείων «Giuseppe Sciacca» 2017 για την Ελλάδα! Μια υψηλού επιπέδου επιστήμονας με σημαντική συνεισφορά στην ακαδημαϊκή κοινότητα, η Ασημίνα Αρβανιτάκη είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατέχει την ερευνητική έδρα «Αρίσταρχος» στο Institute Perimeter στον Καναδά, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο θεωρητικής Φυσικής στον κόσμο, ενώ έχει διακριθεί για την πρωτοποριακή έρευνά της, ώστε να κατανοηθούν τα μυστικά του σύμπαντος. Βίκυ Μπαφατάκη (Γενική Γραμματέας Βραβείων Sciacca): «Είμαστε ευτυχείς που για τρίτη χρονιά το Βραβείο Επιστήμης απονέμεται σε Ελληνίδα, την Φυσικό Ασημίνα Αρβανιτάκη, που διαπρέπει παγκοσμίως στο χώρο της επιστήμης και μας κάνει περήφανους», δήλωσε η κα Βίκυ Μπαφατάκη, Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων “Giuseppe Sciacca”, Αρχαιολόγος – Επικοινωνιολόγος, η οποία αποτελεί ουσιαστικά την πρέσβειρα των Βραβείων Sciacca όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ιδιαίτερα όσον αφορά στην προώθηση των αξιών της Αλληλεγγύης και του Εθελοντισμού. Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους θεσμούς παγκοσμίως, με γνώμονα τις αρχές του εθελοντισμού, τις αξίες και τα ιδεώδη, το ήθος, την αγάπη και φιλία μεταξύ των λαών. Επιβραβεύουν την αριστεία νέων ανθρώπων ανά τον κόσμο που ξεχωρίζουν και διακρίνονται σε διαφορετικούς τομείς δράσης, ενώ παράλληλα αναδεικνύουν το έργο αξιοσήμαντων προσωπικοτήτων παγκοσμίως. Ιδρύθηκαν το 2001 στην πόλη L'Aquila της Ιταλίας, από τον κληρικό του Βατικανό και Καθηγητή Νομικής, Bruno Lima. Είναι αφιερωμένα στη μνήμη του Giuseppe Sciacca, ενός 26χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής, πρότυπου ήθους και προσφοράς στην κοινωνία, που έχασε τη ζωή του όταν δεν άνοιξε το αλεξίπτωτό του κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Παναγίας της Θείας Αγάπης. Τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” επέλεξαν αυτόν τον αφοσιωμένο εκπρόσωπο διαχρονικών αξιών, ως παράδειγμα για τις νεότερες γενιές. Κατηγορίες Βραβείων “Giuseppe Sciacca” 1. Βραβεία Νέων έως 35 ετών 2. «Ειδικά» Τιμητικά Βραβεία Κριτικής Επιτροπής (Βραβείο Πολιτισμού, Βραβείο Επιστήμης, κ.ά, για προσωπικότητες άνω των 35 ετών) 3. Διπλώματα αξίας 4. Απόλυτο Βραβείο. http://www.pronews.gr/epistimes/645041_vraveio-epistimis-ton-diethnon-vraveion-giuseppe-sciacca-2017-gia-tin-ellada

Και η Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες που πιθανόν να πέσει ο κινεζικός διαστημικός σταθμός «Tiangong 1» Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε στην δημοσιότητα τις πιθανές περιοχές συντριβής του κινεζικού διαστημικού σταθμού Tiangong-1, που θα διαλυθεί πλήρως στις αρχές του 2018 και μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η Ελλάδα! Το διαστημικό σκάφος αναμένεται να πραγματοποιήσει ανεξέλεγκτη επιστροφή στην ατμόσφαιρα της Γης μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 2018. Η τροχιά του Tiangong-1 φαίνεται εδώ. http://www.n2yo.com/?s=37820 Το Γραφείο Διαστημικών Υπολειμμάτων (IADC) του ESA, που εδρεύει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων, στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, θα πραγματοποιήσει παράλληλα διεθνή μελέτη εμπειρογνωμόνων, την εβδομάδα της 28ης Φεβρουαρίου, εστιάζοντας στις προβλέψεις επανεισδοχής και τις μελέτες για τη διάλυση του σταθμού στα στρώματα της ατμόσφαιρας. έρευνα σε αυτά και σε σχετικά θέματα. Η πλειοψηφία του διαστημικού σκάφους αναμένεται να καεί κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του ESA. «Λόγω της γεωμετρίας της τροχιάς του σταθμού, μπορούμε ήδη να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τυχόν θραύσματα να πέσουν σε οποιοδήποτε σημείο βόρεια από τις 43 μοίρες ή πιο νότια από τις 43 μοίρες» δήλωσε ο Χόλγκερ Κραγκ, επικεφαλής του Γραφείου Διαστημικών Υπολειμμάτων του ESA. Αυτά τα γεωγραφικά πλάτη δείχνουν πως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα θα μπορούσαν να βρεθούν στο επίκεντρο των θραυσμάτων εάν κάποια μεγαλύτερα κομμάτια του διαστημικού σταθμού δεν καταστραφούν εντελώς στην ατμόσφαιρα. «Η ημερομηνία, ο χρόνος και το γεωγραφικό αποτύπωμα της εισαγωγής στη Γη μπορούν να προβλεφθούν μόνο με μεγάλες αβεβαιότητες. Ακόμη και λίγο πριν την είσοδό του, μπορεί να εκτιμηθεί μόνο σε ένα πολύ μεγάλο χρονικό και γεωγραφικό πλαίσιο» πρόσθεσε ο Κραγκ. «Στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων, δεν έχουν επιβεβαιωθεί ποτέ θύματα λόγω πτώσης συντριμμιών» πρόσθεσε ο οργανισμός. Να σημειωθεί πως δεν έχει υπάρξει επαφή με το σταθμό από το 2016, αφού προηγουμένως είχε εγκαταλειφθεί το 2013. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/644915_kai-i-ellada-anamesa-stis-hores-poy-anamenetai-na-pesei-o-kinezikos Συμφωνία Uber - NASA για λογισμικό εναέριας κυκλοφορίας ιπτάμενων ταξί. Η Uber έκλεισε συμφωνία με τη NASA για την ανάπτυξη λογισμικού για τη διαχείριση διαδρομών «ιπτάμενων ταξί», στο πρότυπο των υπηρεσιών ride hailing τις οποίες παρέχει στο έδαφος. Η Uber- η οποία αυτή φορά, όπως υπογραμμίζει το Reuters, φαίνεται να καταβάλλει προσπάθειες να έχει την εύνοια των αρμοδίων ρυθμιστικών αρχών- ανέφερε ότι πρόκειται για το πρώτο επίσημο συμβόλαιο της NASA σχετικά με εναέριο χώρο χαμηλού υψομέτρου, αντί για το διάστημα. Η NASA χρησιμοποιεί τέτοια συμβόλαια για την ανάπτυξη πυραύλων από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ο chief product officer, Τζεφ Χόλντεν, είπε επίσης ότι η Uber σκοπεύει να αρχίσει δοκιμές υπηρεσιών ιπτάμενων ταξί για τέσσερις επιβάτες, ταχυτήτων 322 χλμ ανά ώρα, στο Λος Άντζελες το 2020. Ο Χόλντεν αναμένεται να αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες για τα σχέδια ιπτάμενων ταξί της εταιρείας στο Web Summit- ετήσια διάσκεψη που λαμβάνει χώρα αυτή την εβδομάδα στη Λισσαβώνα. Όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη εν όψει της ομιλίας του, η εταιρεία επιδιώκει να επιταχύνει την ανάπτυξη μιας νέας βιομηχανίας ηλεκτρικών, on-demand ιπτάμενων ταξί για αστική χρήση, τα οποία οι πελάτες θα καλούν μέσω smartphone με τρόπους που παραπέμπουν στον τρόπο λειτουργίας των σημερινών της οχημάτων. Η Uber σχεδιάζει να παρουσιάσει επί πληρωμή υπηρεσίες ιπτάμενων ταξί από το 2023, και συνεργάζεται με αρμόδιους φορείς εναέριας κυκλοφορίας σε ΗΠΑ και Ευρώπη για να λάβει τις απαραίτητες εγκρίσεις, δήλωσε στο Reuters ανώτερο στέλεχος της Uber. H εταιρεία οραματίζεται έναν στόλο ηλεκτροκίνητων αεριωθουμένων αεροσκαφών- υβρίδια ελικοπτέρου, drone και αεροσκάφους σταθερών πτερύγων- που θα είναι ικανά για κάθετες απογειώσεις και προσγειώσεις. Ωστόσο, δεν σχεδιάζει να κατασκευάζει η ίδια τα αεροσκάφη, αλλά αναπτύσσει το λογισμικό που θα απαιτείται για τη διαχείριση δικτύων ιπτάμενων ταξί στον αέρα, βασιζόμενη σε εταιρείες όπως η Aurora Flight Sciences (υπάγεται πλέον στη Boeing), η Embraer, η Mooney, η Bell Helicopter και η Pipistrel Aircraft για το κατασκευαστικό κομμάτι. Ακόμη, συνεργάζεται με εταιρείες real estate όπως η Sandstone Properties στο Λος Άντζελες για τη δημιουργία ζωνών προσγείωσης σε ταράτσες ουρανοξυστών, από όπου και θα προσφέρει τις υπηρεσίες «uberAIR» της. http://www.naftemporiki.gr/story/1293052/sumfonia-uber-nasa-gia-logismiko-enaerias-kukloforias-iptamenon-taksi

ΕΝΑ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ... ΠΕΘΑΝΕΙ Χιλιάδες εκρήξεις υπερ-καινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα) έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, καθώς τα συγκεκριμένα άστρα ολοκληρώνουν τη ζωή τους με βίαιο τρόπο. Όμως, για πρώτη φορά οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση: ένα άστρο που αρνείται να πεθάνει, καθώς εξερράγη τουλάχιστον δύο φορές σε διάστημα μερικών δεκαετιών, κάτι που αποτελεί «παραφωνία» σε σχέση με τις έως τώρα θεωρίες για τις κοσμικές καταστροφές αυτού του είδους. Η σούπερ-νόβα iPTF14hls, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου μισού δισεκατομμυρίου ετών από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου, είχε αρχικά ανακαλυφθεί το 2014 και έμοιαζε με μια τυπική περίπτωση. Όμως μετά από μερικούς μήνες, οι αστρονόμοι παρατήρησαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί: ο υπερκαινοφανής αστέρας που είχε γίνει στο μεταξύ αχνός, έγινε και πάλι φωτεινός. Συνήθως μια τυπική έκρηξη σούπερ-νόβα ξεθωριάζει στον ουρανό μέσα σε 100 περίπου μέρες. Όμως η συγκεκριμένη έγινε διαδοχικά πιο λαμπερή και πιο αχνή, τουλάχιστον πέντε φορές μέσα στην επόμενη διετία. Όταν οι επιστήμονες ανέτρεξαν στα αστρονομικά αρχεία τους, με μεγάλη έκπληξή τους συνειδητοποίησαν ότι ακριβώς στο ίδιο σημείο του ουρανού, είχε γίνει έκρηξη σούπερ-νόβα το 1954. Με κάποιο τρόπο, το εν λόγω άστρο επιβίωσε από εκείνη την έκρηξη, για να εκραγεί ξανά το 2014, και στη συνέχεια να αρχίσει να «αναβοσβήνει». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιάιρ Αρκάβι του Αστεροσκοπείου Las Cumbres Observatory (LCO) και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Όπως είπε ο Αρκάβι, «η εν λόγω σούπερ-νόβα καταρρίπτει κάθε τι που νομίζαμε ότι ξέραμε γι' αυτές. Είναι το μεγαλύτερο αίνιγμα που έχω συναντήσει στη διάρκεια μια δεκαετίας μελέτης των αστρικών εκρήξεων». Εκτιμάται ότι το άστρο που εξερράγη, είχε μάζα τουλάχιστον 50 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να πρόκειται για την πιο ισχυρή έκρηξη σούπερ-νόβα που έχουν δει ποτέ και ίσως το μέγεθος αυτό να εξηγεί την παράξενη συμπεριφορά του φαινομένου. Οι ερευνητές έκαναν λόγο για το πρώτο πιθανό δείγμα ενός «παλλόμενου υπερκαινοφανούς αστέρα» (ένα είδος σουπερνόβα-πάλσαρ), που εκρήγνυται σε διαδοχικές φάσεις, ώσπου η τελική - και φαρμακερή - έκρηξη να μετατρέψει το άστρο σε μαύρη τρύπα. Δεν αποκλείεται πάντως να πρόκειται και για κάποιο άλλο, τελείως άγνωστο έως τώρα φαινόμενο. Οι αστρονόμοι συνεχίζουν να παρακολουθούν τη σούπερ-νόβα iPTF14hls, που παραμένει φωτεινή τρία χρόνια μετά την ανακάλυψή της. Μεταξύ των ερευνητών είναι ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Λελούδας, του τμήματος Αστροφυσικής του ινστιτούτου Βάιζμαν του Ισραήλ και του Κέντρου Σκοτεινής Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, καθώς επίσης ο ελληνο-αμερικανός αστρονόμος Νικ Κονιδάρης, του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι των ΗΠΑ. Ο τελευταίος έχει κατασκευάσει ένα όργανο (SED Machine), που αναλύει το φως των σούπερ-νόβα, επιτρέποντας την ταχεία κατηγοριοποίησή τους. Όπως δήλωσε ο Ν.Κονιδάρης, «ποτέ δεν περίμενα ότι το όργανο αυτό θα βοηθούσε στην ανάλυση μιας έκρηξης τόσο παράξενης από ένα τέτοιο άστρο-ζόμπι». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5484974/ena-astro-poy-arneitai-na-pethanei/

Απομόνωση 6 κοσμοναυτών σε πείραμα εξομοίωσης πτήσης προς τη Σελήνη. Τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες κλείστηκαν σήμερα σε μια ειδικά κατασκευασμένη κάψουλα στη Μόσχα, όπου θα παραμείνουν για 17 ημέρες, στο πλαίσιο ενός πειράματος εξομοίωσης μιας πτήσης προς τη Σελήνη. Το πρόγραμμα SIRIUS (Επιστημονική Διεθνής Έρευνα σε Μοναδικό Χερσαίο Σταθμό) στο οποίο εντάσσεται το πείραμα αυτό διεξάγεται σε συνεργασία με τη NASA και θα διαρκέσει συνολικά πέντε χρόνια. "Μέχρι πρόσφατα, στόχος ήταν η κατάκτηση του διαστήματος, τώρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να εργαζόμαστε στο διάστημα για να το εξερευνήσουμε", εξήγησε ο Ολέγκ Ορλόφ, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων της Μόσχας που είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα. "Πρόκειται για μια μεθοδική δουλειά με στόχο να αναπτύξουμε τεχνολογίες που θα επέτρεπαν τη ζωή του ανθρώπου στο διάστημα", πρόσθεσε. Το πρώτο πείραμα διαρκεί 17 ημέρες: τόσο είναι ο χρόνος για να φτάσει ένα διαστημόπλοιο στη Σελήνη, να κάνει το γύρο της σε τροχιά και να επιστρέψει στη Γη. Στη συνέχεια, προγραμματίζονται πειράματα "απομόνωσης" 4, 8 και 12 μηνών, διευκρίνισε ο Ορλόφ. Το πρόγραμμα πήρε το όνομα SIRIUS από τον Σείριο, το πιο λαμπρό άστρο στον ουρανό που "συμβολίζει την επιθυμία μας να υπερβούμε τον ορίζοντα", υπογράμμισε. Οι επιστήμονες θέλουν κατά κύριο λόγο να αναπτύξουν ένα σύστημα ιατρικής βοήθειας για τις διαπλανητικές πτήσεις μελετώντας ταυτόχρονα τις ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις των αστροναυτών λόγω της απομόνωσής τους. "Ένα από τα κύρια προβλήματα των γιατρών μέσα σε ένα διαστημικό σκάφος είναι η απόλυτη αυτονομία της. Πρέπει να μάθουν να χειρίζονται καταστάσεις ολομόναχοι", εξήγησε ο Ορλόφ, υπενθυμίζοντας ότι τα μηνύματα που στέλνονται από ένα διαστημόπλοιο δεν λαμβάνονται αμέσως από τη Γη αλλά με καθυστέρηση. Ένα άλλο σημαντικό θέμα που θα εξεταστεί σχολαστικά στην πρώτη αυτή "αποστολή" του SIRIUS είναι το φύλο των αστροναυτών. "Είναι η πρώτη φορά στη ρωσική ή τη σοβιετική ιστορία που ένα πλήρωμα περιλαμβάνει περισσότερες από μία γυναίκες", είπε ο ψυχολόγος Βαντίμ Γκούτσιν. Τρεις γυναίκες, η κοσμοναύτης Άννα Κικίνα, 33 ετών και οι ερευνήτριες παθοφυσιολογίας Έλενα Λουτσίσκαγια, 37 ετών και Ναταλία Λισόβα, 27 ετών, "επιβαίνουν" στο SIRIUS μαζί με τρεις άνδρες: τον κοσμοναύτη Μαρκ Σέροφ, τον Γερμανό μηχανικό, ρωσική καταγωγής, Βίκτορ Φέτερ και τον γιατρό Ιλιά Ρουκαβιτσνίκοφ, ο οποίος είναι ειδικευμένος στη διαστημική ιατρική. "Με αυτό το μικτό πλήρωμα θα εξετάσουμε τι συμβαίνει όταν ο αριθμός των γυναικών αυξάνεται", είπε ο Γκούτσιν. Τα έξι μέλη του πληρώματος, κλεισμένα στην κάψουλα που θυμίζει διαστημικό σκάφος, υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να επιτύχει η "αποστολή" τους. Στα τέλη Σεπτεμβρίου η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos ανακοίνωσε ότι υπέγραψε συμφωνία με τη NASA για να συνεργαστεί στο αμερικανικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός σταθμού που θα περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, στο πλαίσιο του προγράμματος Deep Space Gateway. Από την πλευρά της, η Ρωσία φιλοδοξεί ότι θα ιδρύσει μια επιστημονική βάση στη Σελήνη και ελπίζει ότι θα πραγματοποιήσει τις πρώτες πτήσεις προς τη Σελήνη μέχρι το 2031. Έξι εθελοντές, όλοι άνδρες, είχαν παραμείνει κλεισμένοι επί 520 ημέρες σε ένα "διαστημικό σκάφος" στη Μόσχα, σε μια προσομοίωση ενός ταξιδιού στον Άρη, σε ένα πείραμα που ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2011. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/644717_apomonosi-6-kosmonayton-se-peirama-exomoiosis-ptisis-pros-ti-selini

H NASA στέλνει 2,4 εκατομμύρια ονόματα στον Άρη. Τον προηγούμενο μήνα η NASA απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση προς τους πολίτες να στείλουν τα ονόματά τους, προκειμένου αυτά να σταλούν στον Άρη και, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, οι πολίτες ανταποκρίθηκαν, δυνατά και καθαρά. Εν τέλει, πάνω από 1,6 εκατομμύρια άτομα υπέβαλαν τα ονόματά τους για να γραφτούν σε ένα μικροτσίπ το οποίο θα αποσταλεί με την επερχόμενη αποστολή InSight της NASA, που εκτοξεύεται τον Μάιο του 2018. Το JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια «άνοιξε» ξανά την ευκαιρία αυτή μετά από επιτυχές αντίστοιχο εγχείρημα το 2015- όταν είχαν υποβληθεί περίπου 827.000 ονόματα για ένα μικροτσίπ το οποίο βρίσκεται τώρα στο ρομποτικό όχημα προσεδάφισης InSight. Το σύνολο στις αρχές του 2018, όταν τοποθετηθεί και το δεύτερο μικροτσίπ, θα φτάνει τα 2.429.807 ονόματα. Οι φίλοι της εξερεύνησης του διαστήματος που συμμετείχαν σε αυτόν τον δεύτερο γύρο είχαν τη δυνατότητα να κοινοποιήσουν τα «boarding passes» τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μαζί με το σύνολο «μιλίων πτήσης» που έχουν συλλέξει συμμετέχοντας σε άλλες παρεμφερείς πρωτοβουλίες συμμετοχής σε άλλες αποστολές οι οποίες έχουν να κάνουν με τον Άρη. Η αποστολή InSight θα είναι η πρώτη που θα «κοιτάξει» κάτω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και θα μελετήσει το εσωτερικό του «στήνοντας αυτί» για σεισμούς. Οι σεισμοί αυτοί «ταξιδεύουν» μέσα από το γεωλογικό υλικό σε διαφορετικές ταχύτητες, και δίνουν στους επιστήμονες μια εικόνα σχετικά με τη σύνθεση και τη δομή του υπεδάφους. Αυτές οι πληροφορίες με τη σειρά τους θα δώσουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με το πώς σχηματίστηκε ο Άρης, κάτι που θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου δημιουργίας άλλων βραχωδών πλανητών. http://www.naftemporiki.gr/story/1292696/h-nasa-stelnei-24-ekatommuria-onomata-ston-ari

150 χρόνια από την γέννηση της Μαρίας Κιουρί. Μια γυναίκα στο πάνθεον των ηρώων της επιστήμης. Το φόρεμά της είναι σκούρο με ελάχιστο ντεκολτέ, τα χέρια της φαγωμένα από τα οξέα, είναι γυμνά. Δεν τα στολίζει ούτε μια βέρα. Ολόγυρά της στραφτοκοπούν στα πλατιά ντεκολτέ τα ωραιότερα διαμάντια της αυτοκρατορίας. Τα περιεργάζεται με αληθινή ευχαρίστηση τα βαρύτιμα κοσμήματα και παρατηρεί με έκπληξη ότι και οι άντρας της που είναι συνήθως τόσο αφηρημένος, έχει κι αυτός τα μάτια καρφωμένα στα κολιέ και στα αδαμαντοκόλλητα περιδέραια. -Δεν φανταζόμουν πως υπάρχουν τέτοια κοσμήματα του λέει το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι. Εκείνος βάζει τα γέλια. «Σκέψου» συνέχισε εκείνη, «ότι σε όλο το δείπνο, μια και δεν είχα τι να κάνω, βρήκα ένα παιχνίδι. Υπολόγιζα πόσα εργαστήρια θα μπορούσαν να φτιαχτούν με τα πετράδια που φορούσε στο λαιμό της καθεμιά από τις προσκεκλημένες. Όταν ήρθε η ώρα για τις ομιλίες είχα φτάσει σ’ ένα αστρονομικό νούμερο!» «Ξένη, γιατί ήταν αληθινή, σε ένα ψεύτικο κόσμο, με γυμνά χέρια που δάμαζαν τα μέταλλα, και ατίθασες ξανθές μπούκλες να στεφανώνουν ένα μέτωπο που πίσω του ανθούσε η σκέψη, απέναντι στις «κουπ» που γέμιζαν το εντός τους κενό με φλυαρίες… Ήταν 7 Νοεμβρίου 1867, όταν στην οδό Νοβολπίκι στην Βαρσοβία, στην οικογένεια του καθηγητή Φυσικής και Μαθηματικών Βλαντισλάβ Σκλοντόβσκι, γεννιόταν η κόρη του Μαρία το στερνοπαίδι του σπιτιού. Διαβάστε μερικές αριθμητικές συμπτώσεις σχετικά με την επέτειο της γέννησης της Μαρίας Κιουρί.ΕΔΩ: blogs.scientificamerican.com Θα μεγαλώσει μέσα στην αγάπη που όμως την σκεπάζει μια βαριά σκιά. Δεν θυμήθηκε ποτέ να την έχει φιλήσει η μητέρα της. Μόνο ένα τρυφερό χάδι στην καμπύλη του μετώπου της. Γιατί η κυρία Σκλοντόβσκα παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα φυματίωσης όταν γεννήθηκε η Μαρία και παρά τους γιατρούς, επί πέντε χρόνια, το κακό προχωρούσε σταθερά. Η κυρία Σκλοντόβσκα χρησιμοποιούσε το δικό της σερβίτσιο και δεν φιλούσε ποτέ το γιό και τις κόρες της. Τα μικρά λίγα ήξεραν για την φοβερή αρρώστια, αλλά κάτι μάντευαν στην θλίψη που σκίαζε το πρόσωπο του καθηγητη και στη φράση «Θεέ μου κάνε καλά τη μητέρα μας» που είχαν προσθέσει στην βραδυνή προσευχή τους. Το πρώτο συναπάντημα με τον θάνατο συνέβη το 1876 όταν πέθανε από τύφο η αδελφή της Ζόσια, ενώ δύο χρόνια μετά, το 1878, πέθανε η μητέρα της. Η Μαρία μαθαίνει απο νωρίς πως η ζωή είναι σκληρή και εφεξής θα την αντιμετωπίσει με άγρια περηφάνεια και χωρίς καρτερία. Ένα χρυσό μετάλλιο, λόγω των επιδόσεών της, σφραγίζει τις γυμνασιακές της σπουδές στις 12 Ιουνίου 1883. Η μεγάλη της αδελφή Μπρόνια έχει αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού, όμως μέσα της σιγοκαίει ένας πόθος, ένα κρυφό όνειρο: Να σπουδάσει Ιατρική στο Παρίσι, γιατί εκείνα τα χρόνια δεν επιτρεπόταν στις κοπέλλες να σπουδάσουν στο Πανεπιστήμιο στην Πολωνία. Έχει μαζέψει ένα μικρό «κομπόδεμα», όμως οι σπουδές και η διαμονή στο εξωτερικό κοστίζουν ακριβά. Η Μαρία δεν δίστασε και έπιασε δουλειά ως «εσωτερική δασκάλα» σε κάποια οικογένεια εξασφαλίζοντας τροφή, στέγη και ένα μισθό που θα έστελνε στην αδελφή της. Δούλεψε έτσι για 8 χρόνια, όμως το πάθος της μάθησης την καίει και αυτή. Παρακολούθησε στη Βαρσοβία το Κινητό Πανεπιστήμιο, μια σειρά δηλαδή παράνομων μαθημάτων ανατομίας, φυσικής, ιστορίας και κοινωνιολογίας από εθελοντές δασκάλους. Ήταν στον αριθμό 66 της οδού Κρακοβίας στο βάθος μιας αυλής με πασχαλιές. Θέλει να μελετήσει Φυσική και Χημεία, ενώ παράλληλα δωρίζει τις γνώσεις της, παραδίδοντας μαθήματα στις εργάτριες μιας βιοτεχνίας ρούχων. Μια πρόσκληση από την Μπρόνια, το 1891, της επιτρέπει να εγκατασταθεί στο Παρίσι στο σπίτι της αδελφής της, στην λεωφόρο Ζαν Ζωρές, τότε οδός Γερμανίας, για να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή Θετικών Επιστημών της Σορβόνης. «Παίρνω τον ήλιο και τον εκσφενδονίζω…» Το δεκεμβριάτικο φως ρίχνει τις χλομές του ακτίνες στο μεγάλο αμφιθέατρο. Τα νεανικά κεφάλια σκυμμένα αντιγράφουν τις εξισώσεις που χαράζει στον πίνακα το χέρι του καθηγητή Πολ Απέλ. Στα πρώτα έδρανα ένα κορίτσι χαμογελά εκστατικά. Τη μεγάλη καμπύλη του μετώπου της, στεφανώνουν ατίθασες ξανθές μπούκλες. Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς την επιστήμη «στεγνή»; Καθώς ήταν αδύνατον να μελετήσει, λόγω της συνεχούς κίνησης στο ιατρείο της αδελφής της και του συζύγου της, αποφασίζει να μείνει μόνη της, διάβαζε συνεχώς και μόνο οι λιποθυμίες από την κόπωση της υπενθύμιζαν ότι έπρεπε που και που να τρώει. Κάνει αιματηρές οικονομίες. Πηγαινοέρχεται με τα πόδια στην Σορβόννη και όταν αρχίζει να νυχτώνει καταφεύγει στην βιβλιοθήκη ΣενΖενεβιέβ όπου καίει το φωταέριο και είναι ζεστά. Το 1893 κατέκτησε την πρώτη θέση στις εξετάσεις για το πτυχίο των Φυσικών Επιστημών και το 1894 τη δεύτερη θέση για το πτυχίο των Μαθηματικών. Επιστρέφοντας στη Βαρσοβία, της δόθηκε μια υποτροφία 600 ρουβλίων που προοριζόταν για άξιους φοιτητές. Λίγα χρόνια αργότερα, μετρώντας όπως πάντα, δεκάρα – δεκάρα, από την πρώτη της αμοιβή για μια μελέτη, επέστρεψε 600 ρούβλια στον γραμματέα του ιδρύματος, που έμεινε άναυδος από τη χειρονομία της. Η ίδια δέχθηκε την υποτροφία ως μια ένδειξη εμπιστοσύνης. Θα το ένιωθε σαν ατιμία αν κρατούσε έστω και και μια στιγμή παραπάνω αυτά τα χρήματα που, με την επιστροφή τους, θα μπορούσαν να είναι στήριγμα για κάποια άλλη φτωχή κοπέλα που θα ήθελε να σπουδάσει. Συνάντηση με τον Πιερ Το 1894, η Εταιρεία Προώθησης της Εθνικής Βιομηχανίας είχε αναθέσει στη Μαρία μια μελέτη και είχε ανάγκη από ένα εργαστήριο, στην ανεύρεση του οποίου την βοήθησε ο Πολωνός καθηγητής Κοβάλσκι που την έφερε σε επαφή με έναν λαμπρό επιστήμονα, τον Πέτρο Κιουρί, ο οποίος ένιωσε αμέσως έλξη για τη νεαρή συνάδελφό του. Παντρεύτηκαν χωρίς νυφικό, βέρες γαμήλια δεξίωση και βέβαια χωρίς θρησκευτικό μυστήριο. Αλλά και χωρίς συμβολαιογράφο αφού δεν είχαν τίποτε άλλο εκτός από δύο αστραφτερά ποδήλατα, που αγόρασαν την προηγουμένη με το δώρο σε ?μετρητά? που τους είχε κάνει ένας εξάδελφός τους και με τα οποία σκόπευαν όλο το καλοκαίρι να αλωνίσουν τις εξοχές! Στις 12 Σεπτεμβρίου 1897 απέκτησαν την κόρη τους Ειρήνη, ενώ η Μαρία απέκτησε και την άδεια διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση. Προετοιμαζόμενη για το διδακτορικό της, ενδιαφέρθηκε για τις εργασίες του Γάλλου φυσικού Ανρί Μπεκερέλ, ο οποίος είχε παρατηρήσει ότι τα άλατα ενός σπάνιου μετάλλου, του ουρανίου, χωρίς προηγούμενη επίδραση του φωτός, εξέπεμπαν, αυτόματα, κάποιες άγνωστου είδους ακτίνες και το αίνιγμα ήταν η προέλευσή τους. Η Μαρία βρήκε το θέμα της: Μελέτη των ακτίνων του ουρανίου, το οποίο εγκαταλείπει προσωρινά και μελετά όλα τα γνωστά σώματα. Οι ενώσεις ενός άλλου στοιχείου, του θορίου, εκπέμπουν επίσης αυτόματα ακτίνες όμοιες με εκείνες του ουρανίου. Μελετώντας δείγματα ορυκτών αποκλείει βαθμιαία εκείνα που δεν περιέχουν ουράνιο και θόριο, όμως εκείνα που τα περιέχουν εκπέμπουν πολύ πιο ισχυρή ακτινοβολία από όση «κανονικά» θα αναμενόταν αν περιείχαν μόνο ουράνιο. Διατυπώνει μια τολμηρή υπόθεση: Τα ορυκτά κρύβουν σίγουρα ένα νέο υλικό που ακτινοβολεί, ένα νέο χημικό στοιχείο! Ο Πιέρ εγκαταλείπει τις δικές του έρευνες, ενώνοντας τις προσπάθειές του με τις δικές της το Μάη του 1898. Αναζητούν την ιδιαίτερα ενεργή ουσία σε ένα ορυκτό του ουρανίου, τον πισσουρανίτη, διαχωρίζοντας με χημική ανάλυση τα συστατικά του στοιχεία και μετρώντας τη ραδιενέργεια του καθενός. Τελικά, εντοπίζουν τη ραδιενέργεια σε δύο κυρίως χημικά στοιχεία του πισσουρανίτη. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν δύο διαφορετικά καινούργια στοιχεία. Τον Ιούλη του 1898 ήταν σε θέση να ανακοινώσουν την ανακάλυψη και των δύο, πρώτα εκείνου που ονομάστηκε πολώνιο προς τιμή της πατρίδας της Μαρίας και μετά του ραδίου, από το οποίο πήρε το όνομά της η ραδιενέργεια (ενέργεια που εκπέμπεται από το ράδιο). Προσπαθώντας να παρασκευάσουν σε καθαρή μορφή τα δύο στοιχεία, οι Κιουρί δούλεψαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια σε μια παράγκα, καθώς το επίσημο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης δεν τους παραχωρούσε εργαστήριο, ούτε τους επιδοτούσε. Ο πισσουρανίτης ήταν πανάκριβος. Τον κατεργάζονταν τα μεταλλεία του Γιοάχιμσταλ στη Βοημία. Οι Κιουρί σκέφθηκαν ότι αφού το πολώνιο και το ράδιο βρίσκονται στο ορυκτό, θα βρίσκονται και στα κατάλοιπά του και έτσι ζήτησαν από αυστριακούς συναδέλφους τους να μεσολαβήσουν στα μεταλλεία της Βοημίας. Οι Κιουρί θα πλήρωναν τα κατάλοιπα από τις πενιχρές τους οικονομίες. Στάθηκαν τυχεροί, αφού το εργοστάσιο στη Βοημία αποφάσισε να διαθέσει δωρεάν έναν τόνο κατάλοιπα σε αυτούς τους δύο …παράφρονες που έλεγαν ότι τα χρειάζονται. Στα 1902, μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες σε συνθήκες απίστευτης στέρησης, φτώχειας και δουλειάς, η Μαρία Κιουρί πέτυχε να παρασκευάσει ένα δέκατο του γραμμαρίου καθαρό ράδιο και ένα εικοστό καθαρό πολώνιο. Ο Πιέρ Κιουρί ανακηρύχθηκε καθηγητής στη Σορβόνη το 1904, όμως εργαστήριο δεν του παραχώρησαν ποτέ. Του είχαν προτείνει το 1900 έδρα στη Γενεύη, που αν γινόταν δεκτή θα έλυνε το βιοποριστικό τους πρόβλημα, όμως θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τις έρευνες. Οι Κιουρί αρνήθηκαν. Η Μαρία διορίστηκε καθηγήτρια Φυσικής στη Σχολή Θηλέων των Σεβρών. Η σπατάλη δυνάμεων για να μπορέσουν να επιβιώσουν ήταν πολύ μεγάλη. Το 1902 η Μαρία συγκλονίζεται από το θάνατο του πατέρα της, ενώ το 1903, χρονιά που γεννιέται η κόρη τους Εύα, ο Πιέρ Κιουρί δίνει διάλεξη στη Γενεύη για το ράδιο. Στις 25 Ιουνίου 1903 στην Σορβόννη η Μαρία απαντά στους τρείς ενδεδυμένους με επίσημο ένδυμα κκ Μπουτί, Λιπμάν και Μουασάν και περιμένει την απόφασή αυτών των αυστηρών ανθρώπων που την ανακοινώνει ο κ. Λιπμάν, ο πρώτος της δάσκαλος: «Το Πανεπιστήμιον των Παρισίων σας απονέμει τον τίτλο του διδάκτορος των Φυσικών Επιστημών με τον βαθμόν ‘Άριστα’». Στις 10 Δεκέμβρη 1903, η Ακαδημία Επιστημών της Στοκχόλμης ανακοίνωσε ότι το βραβείο Νόμπελ Φυσικής απονέμεται κατά το ήμισυ στον Ανρί Μπεκερέλ και κατά το ήμισυ στο ζεύγος Κιουρί, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στην τελετή. Ενδεικτικό του ήθους τους είναι το γεγονός ότι δεν κατοχύρωσαν τις μεθόδους τους για την απομόνωση των στοιχείων, επειδή θεωρούσαν ότι δε συμβάδιζε με το επιστημονικό πνεύμα, καθώς η επιστήμη είναι κοινωνική κατάκτηση και η «κατοχύρωση» (πατέντα) εμποδίζει τη συνέχιση της επιστημονικής έρευνας από τους επόμενους. Η σημασία της πράξης αυτής είναι ακόμα μεγαλύτερη, διότι οι Κιουρί ανακάλυψαν πως η ακτινοβολία του ραδίου κατέστρεφε τους καρκινικούς όγκους. Στις 19 Απρίλη 1906, η ζωή της Μαρίας Κιουρί άδειασε απότομα, καθώς ο Πιέρ σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Στις 13 Μάη αποφασίστηκε η έδρα του Πιέρ Κιουρί να δοθεί στην Μαρία. Γινόταν η πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που της δινόταν έδρα πανεπιστημίου, ενώ ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που έδωσε διάλεξη στη Σορβόνη. Πριν ξεκινήσει για τη διάλεξη στους φοιτητές, κοίταξε τις σημειώσεις του Πιέρ και ξεκίνησε το μάθημα με την ίδια ακριβώς φράση που εκείνος είχε κλείσει την προηγούμενη παράδοση. Το Δεκέμβρη του 1911 η Μαρία Κιουρί τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας,παρ’ότι λίγους μήνες νωρίτερα, η Ακαδημία Επιστημών της Γαλλίας είχε αρνηθεί να τη δεχτεί ως μέλος της. Υπεβλήθη σε εγχείρηση, καθώς τα νεφρά της ήταν σε φρικτή κατάσταση, ενώ στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου «όργωσε» τη Γαλλία, με το πρώτο «ακτινολογικό όχημα» δικής της έμπνευσης, σώζοντας χιλιάδες τραυματίες. Υπολογίζεται ότι η ίδια, με τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει από τα δύο βραβεία Νόμπελ, έστησε περίπου 250 ακτινολογικούς θαλάμους στα πολεμικά μέτωπα. Το 1922 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Πνευματικής Συνεργασίας, της Κοινωνίας των Εθνών ενώ το 1932 εγκαινίασε το Ινστιτούτο Ραδίου στη Βαρσοβία. Το 1944, το Πολωνικό Πανεπιστήμιο ονομάστηκε προς τιμήν της: Μαρία Σκλοντόφσκι – Κιουρί. Η επιστημονική κοινότητα, σε ένδειξη σεβασμού προς το πρόσωπό της έδωσε το όνομά της σε μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας (το κιουρί ή Ci) και στο υπερουράνιο τεχνητό χημικό στοιχείο κιούριο (Cm), με ατομικό αριθμό 96. Τον τελευταίο καιρό, οι γιατροί ανακάλυπταν αφύσικα συμπτώματα στο αίμα της. Ο καθηγητής Ρεγκό σημείωσε. «Η κυρία Κιουρί μπορεί να καταμετρηθεί ανάμεσα στα μακροπρόθεσμα θύματα των ραδιενεργών σωμάτων, που ανακάλυψαν ο σύζυγός της και η ίδια». Στη διάρκεια της αγωνίας έβγαζε μικρά βογκητά πόνου και κάποια παράπονα γεμάτα απορία. Ως το τέλος, η έννοιά της ήταν η δουλειά της «οι παράγραφοι των κεφαλαίων… Να τις κάνουμε΄ολες όμοιες… Σκέφτηκα αυτή την ανακοίνωση…». Στις 4 Ιουλίου 1934 ενταφιάστηκε δίπλα στον άντρα της στο κοιμητήριο του Σο, παρουσία μόνο των στενών συνεργατών της. Τα αδέλφια της έριξαν στον τάφο της μια χούφτα χώμα πολωνικής γης. Το 1995, τα οστά της μεταφέρθηκαν στο Πάνθεον, στο μαυσωλείο στο οποίο βρίσκονται θαμμένοι οι «μεγάλοι άνδρες» της Γαλλίας. Ένα χρόνο μετά το θάνατό της, ένας πελώριος τόμος προστέθηκε στα επιστημονικά συγγράμματα της βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου Ραδίου. Ηταν το μήνυμά της στη νέα γενιά, στους νέους εραστές της επιστήμης, αλλά και στην ανθρωπότητα: Στο γκρίζο εξώφυλλο, το όνομα του συγγραφέα: «Κυρία Πιέρ Κιουρί – Καθηγήτρια στη Σορβόνη – Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, Βραβείο Νόμπελ Χημείας». Από κάτω μονολεκτικός ο φοβερός τίτλος: «Ραδιενέργεια». http://physicsgg.me/2017/11/08/150-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b9%ce%bf/

Ένας πάρα πολύ μακρινός γαλαξίας στο Σύμπαν. Αστρονόμοι από τις ΗΠΑ, το Μεξικό και την Ευρώπη ανακάλυψαν ένα πάρα πολύ μακρινό γαλαξία, τον G09 83808, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Παλαιότερα οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 13,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για τον πιο μακρινό γαλαξία που έχει ποτέ εντοπισθεί στο σύμπαν – το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο γαλαξίας EGSY8p7, σε απόσταση 13,2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός). Αν και εμφανίσθηκε μόνο ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» που αποτέλεσε την αφετηρία του σύμπαντος, ο εν λόγω γαλαξίας G09 83808 – πιθανώς ένας από τους πρώτους που υπήρξαν- μπορούσε κιόλας να γεννά πολλά άστρα. Η αρχική ανακάλυψη έγινε από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» και ακολούθησαν πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις -χάρη στη μέθοδο του βαρυτικού φακού- με το μεγάλο αμερικανο-μεξικανικό τηλεσκόπιο LMT διαμέτρου 50 μέτρων στην κορυφή ενός ανενεργού ηφαιστείου του Μεξικού. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μεξικανό Χόρχε Ζαβάλα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy». https://www.nature.com/articles/s41550-017-0297-8 http://physicsgg.me/2017/11/07/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%ac%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83/

SZ: ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ. Η διαδικτυακή έκδοση της Süddeutsche Zeitung κάνει αναφορά στον διακεκριμένο έλληνα ερευνητή Βασίλη Ντζιαχρήστο, καθηγητή και διευθυντή του τμήματος Βιοϊατρικής Απεικόνισης του Πολυτεχνείου του Μονάχου και διευθυντή του Ινστιτούτου Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης του Ερευνητικού Κέντρου Helmholtz. Η εφημερίδα του Μονάχου εστιάζει στο έργο του έλληνα ερευνητή, ο οποίος τιμήθηκε το 2013 με το κορυφαίο γερμανικό επιστημονικό βραβείο Leipniz για την πρωτοποριακή μέθοδο απεικόνισης καρκινικών κυττάρων που ανέπτυξε. H SZ σχολιάζει ότι «οι εικόνες μοιάζουν με πίνακες, σαν συνθέσεις από γραμμές και πιτσιλιές και όσο απωθεί κανείς από τη σκέψη του τι είναι αυτό που απεικονίζουν, είναι εξαιρετικά όμορφες. Στην πραγματικότητα οι εικόνες που έχει κρεμάσει ο Βασίλης Ντζιαχρήστος στο γραφείο του δείχνουν καρκινώματα. Είναι εικόνες από σώματα που νοσούν και η τεχνική του ηλεκτρολόγου μηχανικού κάνει ορατά πολύ περισσότερα από ό,τι ένα συνηθισμένο μικροσκόπιο». «Πρωτοπόρος σε νέο ερευνητικό πεδίο» Η εφημερίδα του Μονάχου υπογραμμίζει ότι ο Βασίλης Ντζιαχρήστος ασχολείται καθ' όλη τη διάρκεια της ερευνητικής του ζωής με τη δημιουργία απεικονίσεων του εσωτερικού του ανθρώπινου σώματος: «(…) Εδώ και αρκετά χρόνια είναι ένας εκ των πρωτοπόρων σε ένα νέο ερευνητικό πεδίο: την οπτικοακουστική (σ.σ. Πολυφασματική Οπτικοακουστική Τομογραφία)». Το δημοσίευμα σημειώνει ότι ο έλληνας ερευνητής θέλει να καταστήσει γρήγορα εφαρμόσιμη τη μέθοδό του. Οπως διευκρινίζει η SZ, «θέλει να βελτιώσει την πρόληψη του καρκίνου και σκέφτεται να εντοπίζει καρκινικούς όγκους αρχικά οπτικοακουστικά και εν συνεχεία να τους σημαδεύει με φωσφορίζουσες ουσίες ώστε τελικά να μπορεί να τους απομακρύνει αποτελεσματικότερα». Σύμφωνα με τον Βασίλη Ντζιαχρήστο, οι πρώτες κλινικές έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη χωρίς να έχουν προκύψει προβλήματα μέχρι στιγμής. http://www.tanea.gr/news/world/article/5484759/sz-egkwmiastko-arthro-gia-brabeymeno-ellhna-ereynhth/

Ο εκκεντρικός εφευρέτης που δάμασε τον ηλεκτρισμό. Ενα τεράστιο πηνίο περίπου 4,5 μέτρων υποδέχεται τους επισκέπτες στο φουαγιέ του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών ΝΟΗΣΙΣ στη Θεσσαλονίκη. Τα φώτα χαμηλώνουν και μια γαλάζια «αστραπή» φωτίζει το λόμπι. Πρόκειται για το διάσημο πηνίο Τέσλα που ήρθε στη Θεσσαλονίκη από το Βελιγράδι για τις ανάγκες της νέας περιοδικής έκθεσης του μουσείου προς τιμήν του σπουδαίου αλλά παραγνωρισμένου Αμερικανοσέρβου επιστήμονα Νίκολα Τέσλα. Το θέαμα μοιάζει μαγικό, κάτι που αποτέλεσε ευχή και κατάρα για τη ζωή του επιδραστικού επιστήμονα. Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο το όνομα «Τέσλα» προκαλεί «ηλεκτροπληξία»: τα αποτελέσματα ανέρχονται σε περίπου 175 εκατομμύρια αλλά έχουν σχέση σχεδόν αποκλειστικά με τη γνωστή αμερικανική αυτοβιομηχανία και τον Ιλον Μασκ. Στο όνομα του εφευρέτη του εναλλασσόμενου ρεύματος και ερευνητή του ηλεκτροκινητήρα «Νίκολα Τέσλα» η τάση πέφτει και τα αποτελέσματα είναι μόλις 16 εκατομμύρια, ενώ αν γράψετε το όνομά του στα ελληνικά θα βρείτε και αναφορές για την «ελληνική» καταγωγή του Θεσσαλού Τέσλα, για τα κρυμμένα «υπερόπλα» και την «ακτίνα θανάτου» και για μυστικές δυνάμεις που δεν τον άφησαν να εξελιχθεί. «Η αλήθεια για τη ζωή του Τέσλα είναι πιο συναρπαστική από τον μύθο που τον συνοδεύει», μου λέει από το Βελιγράδι ο διευθυντής του Μουσείου «Νίκολα Τέσλα» Μπράνιμιρ Γιοβάνοβιτς λίγες μέρες πριν από την έλευσή του στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια ο κ. Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να ρίξει φως στην προσωπικότητα και τη φιλοσοφία του Αμερικανοσέρβου επιστήμονα που πειραματίστηκε με το ηλεκτρικό ρεύμα και την ασύρματη μεταφορά ενέργειας. «Διαπιστώσαμε ότι το brand “Τέσλα” γίνεται ολοένα και πιο γνωστό, ενώ ο επιστήμονας πίσω από το όνομα μένει στη σκιά. Θέλουμε να βοηθήσουμε το σύγχρονο κοινό να καταλάβει ποιος ήταν ο Νίκολα Τέσλα», τονίζει. «Στην ηλικία των 30-35 ετών ο Τέσλα ήταν ένας σταρ της εποχής του», μας λέει ο υπεύθυνος εκθέσεων και ανάπτυξης περιεχομένου του ΝΟΗΣΙΣ Λεωνίδας Γυμνόπουλος, προσθέτοντας ότι «ως χαρακτήρας ήταν ιδιόρρυθμος και εκκεντρικός αλλά καλλιεργούσε ένα μυστήριο γύρω από τον εαυτό του για να προσελκύσει την προσοχή πιθανών επενδυτών, όπως του Αμερικανού τραπεζίτη Τζον Π. Μόργκαν». Τα εργαστήριά του ήταν εν μέρει και εκθετήρια με τις εφευρέσεις του και οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν μέσα σε αυτά με τη βοήθεια της τεχνολογίας επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality). Στην έκθεση παρουσιάζονται συνολικά 14 διαδραστικά εκθέματα του Τέσλα, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το περίφημο σκάφος που λειτουργούσε με τηλεχειρισμό το 1898, μακέτες από το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, τα επιτεύγματά του στην ανάπτυξη των ακτίνων Χ, σχέδια για την ασύρματη μεταφορά ενέργειας, τεκμήρια για τη ζωή του και τη βιογραφία του αλλά και στοιχεία που μαρτυρούν μια ολιστική φιλοσοφία ζωής. «Ο Τέσλα μιλούσε από τότε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, προειδοποιούσε για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, έβλεπε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα», σημειώνει ο κ. Γυμνόπουλος. Εμμονική ζωή Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε το 1856 σε μια περιοχή της σημερινής Κροατίας και στα 86 χρόνια της ζωής του κατάφερε και κατοχύρωσε περίπου 300 εφευρέσεις, ενώ διεκδικούσε δικαστικά άλλες, όπως την ευρεσιτεχνία της χρήσης ραδιοκυμάτων στις επικοινωνίες που είχε κατοχυρώσει ο Μαρκόνι. Στον αγώνα μεταξύ των δύο για το ποιος θα κάνει την πρώτη ασύρματη μετάδοση νικητής αναδείχθηκε ο Μαρκόνι οδηγώντας στην απομάκρυνση του κύριου χρηματοδότη του Τέσλα, του Τζ. Π. Μόργκαν, και στον οικονομικό παραγκωνισμό του. Τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα του Τέσλα στην έρευνα, σε πειράματα και στα εργαστήρια που έστηνε, όπως στο Κολοράντο και στο Λονγκ Αϊλαντ, αλλά και κάποια δημοσιεύματα της εποχής για «συνομιλίες» του με εξωγήινους (που κατά πάσα πιθανότητα ήταν ραδιοκύματα από άλλα επιστημονικά πειράματα) ξεθώριασαν το ηλεκτροφόρο αστέρι του επιστήμονα. Λίγα χρόνια πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μιλούσε σε συνεντεύξεις για ένα αμυντικό όπλο που ήθελε να κατασκευάσει, ισχυριζόταν ότι είχε ανακαλύψει την κοσμική ακτινοβολία, όπως και ότι μια εφεύρεσή του είχε προκαλέσει τον σεισμό του 1898 στην Νέα Υόρκη. Πέθανε φτωχός και μόνος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με αριθμό πολλαπλάσιο του τρία, όπως εμμονικά ζητούσε. Σε κάθε περίπτωση, ο εκκεντρικός επιστήμονας άφησε μια μεγάλη κληρονομιά που χρήζει διερεύνησης και η ψηφιοποίηση του αρχείου του και η ανοικτή πρόσβαση στο Μουσείο του Βελιγραδίου είναι ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Ποιος ξέρει πόσες τρίχες θα σηκωθούν όρθιες και δεν θα είναι από τον στατικό ηλεκτρισμό. «Νίκολα Τέσλα – Ο άνθρωπος που εφηύρε το μέλλον», ΝΟΗΣΙΣ, έως τις 31/3/2018. http://www.kathimerini.gr/933033/article/epikairothta/episthmh/o-ekkentrikos-efeyreths-poy-damase-ton-hlektrismo

Ρευστό τρανζίστορ ανοίγει τον δρόμο για υγρούς υπολογιστές. Πίσω από την υπολογιστική ισχύ κάθε ηλεκτρονικής συσκευής βρίσκονται τα μικρά τρανζίστορ: Οι μικροσκοπικοί διακόπτες που επεξεργάζονται σήματα και δεδομένα. Όσο το μέγεθός μειώνεται, τόσο οι υπολογιστές γίνονται και αυτοί λιγότερο ογκώδεις και περισσότερο ισχυροί. Ωστόσο, για να πάμε ένα βήμα παραπέρα, σε συσκευές που είναι πιο μαλακές και εύκαμπτες, χρειάζεται κάτι παραπάνω. Οι Καρμέλ Ματζίντι και Τζέιμς Γουίσμαν, μηχανολόγοι μηχανικοί στο Soft Machines Lab του Carnegie Mellon University, εξερευνούν νέους τρόπους κατασκευής ηλεκτρονικών που δεν είναι απλά λειτουργικές ψηφιακά, αλλά επίσης μαλακές και εύκαμπτες. Όπως αναφέρει το PhysOrg, αντί να φτιάχνουν κυκλώματα από άκαμπτα μέταλλα όπως ο χαλκός ή το ασήμι, χρησιμοποιούν ένα ειδικό κράμα το οποίο είναι υγρό σε θερμοκρασία δωματίου. Το κράμα αυτό, που φτιάχνεται μέσω ανάμειξης ινδίου και γαλλίου, είναι μια μη τοξική εναλλακτική στον υδράργυρο και μπορεί να συνδυαστεί με ελαστικό για τη δημιουργία κυκλωμάτων που είναι τόσο μαλακά και ελαστικά όσο το φυσικό δέρμα. Σε συνεργασία με τον Μάικλ Ντίκι του North Carolina State University, ανακάλυψαν πρόσφατα πως τα ηλεκτρονικά υγρού μετάλλου δεν είναι χρήσιμα μόνο για εύκαμπτα κυκλώματα, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιούνται και για ηλεκτρικούς διακόπτες. Αυτά τα ρευστά τρανζίστορ λειτουργούν ανοίγοντας και κλείνοντας τη σύνδεση ανάμεσα σε δύο σταγονίδια υγρού μετάλλου. Όταν εφαρμόζεται πτώση τάσης στη μια κατεύθυνση, τα σταγονίδια κινούνται το ένα προς την κατεύθυνση του άλλου και συνδυάζονται για τη δημιουργία μιας μεταλλικής γέφυρας για το πέρασμα ρεύματος. Όταν εφαρμόζεται τάση σε διαφορετική κατεύθυνση, τα σταγονίδια διασπώνται ταυτόχρονα και κάνουν τον διακόπτη να ανοίξει. Μέσω γρήγορης εναλλαγής μεταξύ κλειστού και ανοιχτού με μικρή ποσότητα τάσης, οι ερευνητές ήταν σε θέση να εξομοιώσουν τα χαρακτηριστικά ενός συμβατικού τρανζίστορ. Οι ερευνητές το χαρακτηρίζουν τρανζίστορ υγρού μετάλλου επειδή έχει τα ίδια χαρακτηριστικά κυκλώματος που βρίσκει κανείς σε ένα συμβατικού κυκλώματος τρανζίστορ. Οι εφαρμογές είναι πρακτικά ανεξάντλητες, καθώς είναι δυνατός ο προγραμματισμός αλλαγών μορφής για το άνοιγμα και το κλείσιμο κυκλωμάτων. Εάν τα υλικά μπορούν να προγραμματιστούν έτσι ώστε να αλλάζουν σχήμα, τότε μπορούν να αλλάζουν και τη λειτουργία τους, ανάλογα με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν. Επίσης, ανοίγει ο δρόμος για υγρούς υπολογιστές, για χρήση σε μεγάλο εύρος μελλοντικών τεχνολογιών, π.χ. υπολογιστές- μινιατούρες που αλληλεπιδρούν με βιολογικό υλικό για να παρακολουθούν την πορεία ασθενειών στο σώμα ή να επαναφέρουν τον εγκέφαλο κάποιου που έχει υποστεί εγκεφαλικό σε κανονική λειτουργία. http://www.naftemporiki.gr/story/1292365/reusto-tranzistor-anoigei-ton-dromo-gia-ugrous-upologistes

O πυρήνας του Εγκέλαδου αποτελείται από άμμο. Όταν σχεδιαζόταν η αποστολή Cassini για την εξερεύνηση του Κρόνου τα στελέχη της NASA είχαν επικεντρώσει την προσοχή τους φυσικά στον πλανήτη αλλά και στον μεγαλύτερο δορυφόρο του, τον Τιτάνα. Οι υπόλοιποι δορυφόροι του Κρόνου έμοιαζαν με αδιάφορους μεγάλους βράχους. Ο Εγκέλαδος ήταν μια «χιονόμπαλα», ένας παγωμένος κόσμος που δεν παρουσίαζε κάποιο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες. Ωσπου ξαφνικά το σκάφος της αποστολής εντόπισε πίδακες ύλης να ξεπηδούν με ορμή από το εσωτερικό του Εγκέλαδου και να εκτοξεύονται στο Διάστημα. Στην NASA σήμανε συναγερμός και αποφασίστηκε η αλλαγή των δρομολογίων του Cassini ώστε αυτό να επισκεφτεί αρκετές φορές τον Εγκέλαδο και να συλλέξει όσο περισσότερα στοιχεία μπορεί από αυτόν. Από εκείνη την στιγμή και μετά ο Εγκέλαδος δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή να εντυπωσιάζει και να παράγει ειδήσεις. O ωκεανός Οπως διαπιστώθηκε οι πίδακες εκτοξεύουν ύλη που προέρχεται από ένα ωκεανό που βρίσκεται στα έγκατα του πλανήτη. Στην συνέχεια διαπιστώθηκε ότι ο ωκεανός αυτός είναι πιθανότατα φιλικός στην ζωή και μοιάζει να υπάρχουν σε αυτόν υδροθερμικές πηγές παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στους πυθμένες και των ωκεανών της Γης. Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στην Γη αναφέρει ότι η ζωή δημιουργήθηκε στις υδροθερμικές πηγές των ωκεανών. Ετσι ο Εγκέλαδος θεωρείται πλέον ένα από δύο πιο πιθανά σημεία ύπαρξης ζωής (έστω και σε μικροβιακό επίπεδο) στο ηλιακό μας σύστημα. Ο άλλος βασικός υποψήφιος είναι η Ευρώπη, ο παγωμένος δορυφόρος του Δία που επίσης διαθέτει υπόγειο ωκεανό. Ο πυρήνας Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νάντ στη Γαλλία μελετώντας δεδομένα που έστειλε το Cassini από τον Εγκέλαδο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο δορυφόρος διαθέτει ένα πορώδη πυρήνα που αποτελείται από υγρή άμμο. Σύμφωνα με τους ερευνητές το νερό του ωκεανού θερμαίνεται καθώς διαπερνά αυτόν τον πορώδη πυρήνα και έτσι δημιουργούνται συνθήκες ευνοϊκές στην παρουσία της ζωής. Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» θεωρείται σημαντική επειδή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες κάνουν διαπιστώσεις για τις γεωθερμικές διεργασίες στο εσωτερικό του Εγκέλαδου. Με δεδομένο ότι πολλές ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να μελετούν τα δεδομένα που έχει συλλέξει το Cassini από τον Εγκέλαδο θεωρείται βέβαιο ότι για πολύ καιρό ακόμη ο παγωμένος δορυφόρος του Κρόνου θα βρίσκεται στην επικαιρότητα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500172946

Eνδείξεις για πλανητικό σύστημα στο κοντινότερο άστρο του Ηλιου. Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα τεράστιο ψυχρό νέφος σκόνης γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου, το κοντινότερο άστρο στο ηλιακό μας σύστημα, που βρίσκεται σε απόσταση μόνο τεσσάρων ετών φωτός. Η ανακάλυψη, που έγινε με το τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, ενισχύει τις ενδείξεις ότι γύρω από το πιο κοντινό άστρο υπάρχει ένα μεγάλο πλανητικό σύστημα. Ο Εγγύτατος (Proxima Centauri), το πλησιέστερο στον Ήλιο άστρο, είναι ένας αχνός ερυθρός νάνος, που βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου στο νότιο ημισφαίριο του ουρανού της Γης και έχει παρόμοια ηλικία με το δικό μας άστρο. Γύρω από το γειτονικό άστρο, ανακαλύφθηκε το 2016 ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης, ο Proxima b, που έχει μέγεθος παρόμοιο με της Γης και κινείται σε τέτοια απόσταση από τον Εγγύτατο, ώστε ίσως έχει συνθήκες φιλόξενες για την ανάπτυξη ζωής. Η ανακάλυψη ενός μεγάλου νέφους σκόνης γύρω από το γειτονικό άστρο αυξάνει την πιθανότητα, εκτός από τον ήδη γνωστό εξωπλανήτη, γύρω από τον Εγγύτατο να υπάρχει ένα ολόκληρο πλανητικό σύστημα, παρόμοιο με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γκιγιέμ Ανγλάδα του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας στη Γρανάδα της Ισπανίας, που κάνουν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής δήλωσαν ότι «η σκόνη γύρω από τον Εγγύτατο είναι σημαντική, επειδή, μετά την ανακάλυψη του γήινου πλανήτη Proxima b, αποτελεί την πρώτη ένδειξη για την παρουσία ενός περίπλοκου πλανητικού συστήματος και όχι απλώς ενός μοναδικού πλανήτη γύρω από το κοντινότερο στον Ήλιο άστρο». Σύμφωνα με τον Ανγλάδα «ο Εγγύτατος μπορεί να διαθέτει γύρω του ένα πολλαπλό πλανητικό σύστημα με μια πλούσια ιστορία αλληλεπιδράσεων, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό νεφών σκόνης. Οι περαιτέρω παρατηρήσεις μπορεί να δώσουν περισσότερες πληροφορίες για τις θέσεις και άλλων άγνωστων έως τώρα εξωπλανητών». Τέτοια νέφη σκόνης αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια βράχων και πάγου μικρότερα του ενός χιλιοστού, έως μεγάλα σώματα μεγέθους αστεροειδούς με διάμετρο πολλών χιλιομέτρων, που απέτυχαν να σχηματίσουν πλανήτες. Η ζώνη σκόνης γύρω από τον Εγγύτατο εκτείνεται σε απόσταση λίγων εκατοντάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το γειτονικό άστρο και έχει συνολική μάζα περίπου το ένα εκατοστό της μάζας της Γης. Εκτιμάται ότι το νέφος έχει θερμοκρασία μείον 230 βαθμών Κελσίου και είναι σχεδόν εξίσου ψυχρό με την μακρινή Ζώνη Κάιπερ στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Το νέφος απέχει από τον Εγγύτατο του Κενταύρου μία έως τέσσερις φορές μεγαλύτερη απόσταση από ό,τι απέχει η Γη από τον Ήλιο. Βρέθηκαν επίσης ενδείξεις για ένα δεύτερο ακόμη πιο ψυχρό νέφος σκόνης σε δεκαπλάσια απόσταση από τον Εγγύτατο. Και τα δύο νέφη σκόνης (εφόσον το δεύτερο επιβεβαιωθεί) βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τον Εγγύτατο του Κενταύρου από ό,τι ο εξωπλανήτης Proxima b, ο οποίος κινείται σε τροχιά μόλις τεσσάρων εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το μητρικό άστρο του. Το φιλόδοξο πρόγραμμα Starshot σχεδιάζει να στείλει μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη για εξερεύνηση του συστήματος του Εγγύτατου, τα οποία θα διαθέτουν ιστία που θα ωθούνται όχι βέβαια από άνεμο αλλά από ισχυρές ακτίνες λέιζερ. http://www.kathimerini.gr/933004/article/epikairothta/episthmh/endei3eis-gia-planhtiko-systhma-sto-kontinotero-astro-toy-hlioy

Λάικα: Ο πρώτος σκύλος-κοσμοναύτης. Η Λάικα ήταν το πρώτο ζωντανό ον που θα πήγαινε στο διάστημα αλλά δυστυχώς το σώμα της δεν άντεξε την πίεση και έφυγε από τη ζωή. Η ρωσίδα βιολόγος Αντίλια Κοτόφσκαγια είχε αναφέρθεί στην στιγμή που ζητούσε συγχώρεση από τη σκυλίτσα για το ταξίδι που επρόκειτο να κάνει! Την επομένη, η σκυλίτσα Λάικα πετούσε για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή και γινόταν το πρώτο ζωντανό ον που πηγαίνει στο διάστημα. Πριν από 60 χρόνια, στις 3 Νοεμβρίου 1957, μόλις έναν μήνα αφότου είχε τεθεί σε τροχιά ο πρώτος σοβιετικός Σπούτνικ, ο δεύτερος τεχνητός δορυφόρος της Ιστορίας εκτοξεύεται για το διάστημα με το ζώο μέσα. Το θηλυκό αυτό τετράποδο, ένα αδέσποτο από τους δρόμους της Μόσχας, δεν θα επιζήσει παρά μερικές ώρες.Για τον πρώτο σοβιετικό πολίτη της εποχής, τον Νικίτα Χρουστσόφ, ο στόχος ήταν να φανεί η υπεροχή της Σοβιετικής Ένωσης έναντι των ΗΠΑ λίγο πριν από τους εορτασμούς της 40ης επετείου της επανάστασης των μπολσεβίκων στις 7 Νοεμβρίου. "Οι εννέα περιστροφές της γύρω από τη Γη έκαναν την Λάικα τον πρώτο κοσμοναύτη του πλανήτη, που θυσιάστηκε στο όνομα της επιτυχίας των μελλοντικών επιστημονικών αποστολών", υπογραμμίζει η 90χρονη σήμερα Κοτόφσκαγια που συνεχίζει να είναι περήφανη για την συμβολή της στην εκπαίδευση των ζώων για τις διαστημικές αποστολές. Θυμάται ότι νωρίτερα σκυλιά είχαν επανειλημμένα σταλεί σε υποτροχιακά ύψη για διάρκεια μερικών λεπτών "ώστε να διαπιστωθεί αν ήταν δυνατή η επιβίωση σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας". "Ήταν ώρα πλέον να σταλεί ένα ζώο στο διάστημα", διηγείται στο AFP στη Μόσχα. Για να συνηθίσουν τη διαστημική πτήση μέσα σε μια κάψουλα μήκους 80 εκατοστών, τα σκυλιά τοποθετούνταν μέσα σε όλο και πιο μικρά κλουβιά, θυμάται η επιστήμονας. Περνούσαν από μια μηχανή φυγοκέντρησης που μιμούνταν την επιτάχυνση που σημειώνεται κατά την εκτόξευση ενός πυραύλου, υποβάλλονταν σε θορύβους όμοιους με αυτούς που υπάρχουν στο εσωτερικό ενός διαστημοπλοίου και τρέφονταν με "διαστημικά γεύματα" σε μορφή ζελέ. Η Λάικα, ένα ημίαιμο σκυλί ηλικίας περίπου τριών ετών και βάρους έξι κιλών, είχε περισυλλεγεί από τους δρόμους της Μόσχας όπως και τα άλλα "υποψήφια. Επιλέγονταν σκυλίτσες, γιατί δεν χρειαζόταν να σηκώσουν το πόδι για την ούρηση και συνεπώς καταλάμβαναν λιγότερο χώρο σε σχέση με τα αρσενικά, και ημίαιμα γιατί τα βγάζουν πέρα καλύτερα και είναι λιγότερο απαιτητικά", εξηγεί η ειδικός που ηγείται σήμερα ενός εργαστηρίου στο Ινστιτούτο ιατρο-βιολογικών προβλημάτων στη Μόσχα. Οι υποψήφιες έπρεπε να είναι φωτογενείς και το όνομά τους επιλεγόταν για να εντυπωσιάσει. Η Λάικα --από τη ρωσική λέξη γαυγίζω-- επιλέχθηκε ανάμεσα σε πέντε ή έξι συνυποψήφιες για την καπατσοσύνη της, τον ιδιαίτερα υπάκουο χαρακτήρα της και το ελαφρά διερευνητικό της βλέμμα. "Ασφαλώς και ξέραμε ότι θα την χάναμε σε αυτή την πτήση, καθώς δεν υπήρχε τότε τρόπος διάσωσής της", αναφέρει η Κοτόφσκαγια. Την παραμονή της αποστολής της "πήγα να μη δω, της ζήτησα να μας συγχωρέσει και έκλαψα χαϊδεύοντάς την μια τελευταία φορά". Η εκτόξευση του Σπούτνικ με τη Λάικα, στις 3 Νοεμβρίου 1957 στις 5.30' (ώρα Μόσχας) στο Καζακστάν, εκεί που θα γινόταν αργότερα το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, "δεν προμήνυε τίποτε άσχημο. Σίγουρα κατά την άνοδο του πυραύλου, ο καρδιακός παλμός της Λάικα αυξήθηκε πολύ αλλά έπειτα από τρεις ώρες η σκυλίτσα ανέκτησε τον κανονικό παλμό της", αφηγείται. Ωστόσο ξαφνικά, μετά την ένατη περιστροφή γύρω από τη Γη, η θερμοκρασία στο εσωτερικό της κάψουλας άρχισε να ανεβαίνει και να ξεπερνά τους 40 βαθμούς Κελσίου, ελλείψει επαρκούς προστασίας από την ηλιακή ακτινοβολία. Αποτέλεσμα: η Λάικα που θα έπρεπε να μείνει εν ζωή οκτώ με δέκα ημέρες, πέθανε έπειτα από μερικές ώρες εξαιτίας της ζέστης και της αφυδάτωσης. Το σοβιετικό ραδιόφωνο συνέχισε παρά ταύτα να μεταδίδει καθημερινές αναφορές για την "καλή υγεία της Λάικα", που έγινε παγκόσμια ηρωίδα. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, που επί μακρόν υποστήριζε η Μόσχα, η Λάικα έχασε τη ζωή της από ένα δηλητήριο που έφαγε με την τροφή της για να μην έχει έναν επώδυνο θάνατο κατά τη διάρκεια της επιστροφής του τεχνητού δορυφόρου στην ατμόσφαιρα. Ο ίδιος ο Σπούτνικ διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1957 πάνω από τις Αντίλλες με την επιβάτη του νεκρή ήδη πέντε μήνες. Στις 19 Αυγούστου 1960 μια διαστημική πτήση έφερε πίσω ζωντανές δύο σκυλίτσες που είχαν σταλεί στο διάστημα, τη Μπέλκα και τη Στρέλκα, ανοίγοντας το δρόμο για την πρώτη επανδρωμένη πτήση του Σοβιετικού Γιούρι Γκαγκάριν, στις 12 Απριλίου 1961. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/643574_laika-o-protos-skylos-kosmonaytis-o-odyniros-thanatos-sto-diastimoploio

Μια πόλη για τον Άρη από το ΜΙΤ Νικήτρια στον διεθνή διαγωνισμό Mars City Design 2017, με θέμα τον σχεδιασμό βιώσιμων πόλεων στον Άρη για τον επόμενο αιώνα, αναδείχθηκε ομάδα του ΜΙΤ. Όπως αναφέρει το MIT News, το σχέδιο του ΜΙΤ, με τίτλο Redwood Forest, περιλαμβάνει θόλους και οικισμούς- «δέντρα», όπου μπορούν να ζουν μέχρι και 50 άνθρωποι. Οι θόλοι παρέχουν ανοιχτούς, δημόσιους χώρους με φυτά και νερό, προερχόμενο από τις βόρειες περιοχές του Άρη, ενώ τα «tree habitats» βρίσκονται πάνω σε δίκτυα τούνελ (στο πρότυπο των ριζών ενός δέντρου), και παρέχουν πρόσβαση σε ιδιωτικούς χώρους, μέσα μεταφοράς σε άλλους οικισμούς, σε μια κοινότητα 10.000 κατοίκων. Αυτοί οι οικισμοί, πέραν της εύκολης διασύνδεσης, παρέχουν επίσης προστασία από την κοσμική ακτινοβολία, πτώσεις μικρομετεωριτών, διακυμάνσεις θερμοκρασίας κ.α. Η Βαλεντίνα Σουμίνι, μεταδιδακτορική του ΜΙΤ, και η βοηθός καθηγήτρια Κέιτιλιν Μίλερ, που διδάσκει στα τμήματα Αρχιτεκτονικής και Πολιτικών και Περιβαλλοντικών Μηχανικών, ηγήθηκαν της ομάδας, που περιελάμβανε εννιά φοιτητές του ΜΙΤ από διαφορετικά τμήματα και ερευνητικές ομάδες. «Στον Άρη, η πόλη μας φυσικά και λειτουργικά θα μιμείται ένα δάσος, χρησιμοποιώντας τοπικούς αρειανούς πόρους, όπως ο πάγος και το νερό, ο ρεγόλιθος και ο ήλιος για να υποστηρίξει ζωή. Ο σχεδιασμός ενός δάσους επίσης συμβολίζει τις δυνατότητες για ανάπτυξη προς τα έξω, καθώς η φύση εξαπλώνεται ανά τον Άρη» λέει η Σουμίνι. Σκοπός της ομάδας είναι η δημιουργία ενός άνετου περιβάλλοντος για τους κατοίκους, χρησιμοποιώντας επίσης αρχιτεκτονική και τοποθεσίες με βάση τη βιωσιμότητα- κρίσιμο παράγοντα για κάθε κοινότητα του Άρη. «Κάθε οικισμός- δέντρο στο Redwood Forest θα συλλέγει ενέργεια από τον ήλιο και θα τη χρησιμοποιεί για να επεξεργάζεται και μεταφέρει το νερό σε όλο το δέντρο- και κάθε δέντρο είναι σχεδιασμένο ως ένα πλούσιο σε νερό περιβάλλον» λέει ο Τζορτζ Λόρντος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την αρχιτεκτονική συστήματος του Redwood Forest. Σύμφωνα με τους σχεδιαστές, πολλά από τα χαρακτηριστικά του σχεδίου αυτού θα είναι επίσης χρήσιμα και στη Γη, όπως ηλεκτρικά οχήματα που θα κινούνται σε υπόγεια δίκτυα πολλαπλών επιπέδων, χώροι διαβίωσης και εργασίας σε αφιλόξενα περιβάλλοντα, υδροπονικές εγκαταστάσεις για παραγωγή φρούτων, λαχανικών και ιχθυοκαλλιέργειες κ.α. http://www.naftemporiki.gr/story/1291277/mia-poli-gia-ton-ari-apo-to-mit

Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες ως σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με τις αποδεκτές τιμές των μαζών του μποζονίου Higgs και του top (κορυφαίου) κουάρκ (125 GeV και 172 GeV, αντίστοιχα), το δυναμικό Higgs στο Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων εμφανίζει μια αστάθεια σε μια κλίμακα της τάξης των 1011GeV. H κοσμολογική υπογραφή μιας τέτοιας αστάθειας θα μπορούσε να είναι η σκοτεινή ύλη με την μορφή των αρχέγονων μαύρων τρυπών, που προέκυψαν από τις διακυμάνσεις του πεδίου Higgs κατά την διάρκεια της πληθωριστικής διαστολής του σύμπαντος. Αυτό υποστηρίζουν οι Espinosa et al στην εργασία τους με τίτλο: A Cosmological Signature of the Standard Model Higgs Vacuum Instability: Primordial Black Holes as Dark Matter. https://arxiv.org/pdf/1710.11196.pdf Αν το σενάριο αυτό αληθεύει τότε το πεδίο Higgs δεν είναι μόνο υπεύθυνο για τις μάζες των στοιχειωδών σωματιδίων, αλλά και για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης στο σύμπαν. Επιπλέον ο περιγραφόμενος μηχανισμός δημιουργίας των αρχέγονων μαύρων τρυπών θα μπορούσε να εξηγήσει την απαιτούμενη ποσότητα της σκοτεινής ύλης για την δημιουργία των παρατηρούμενων δομών στο σύμπαν. Και ίσως το πιο σημαντικό: δεν χρειαζόμαστε φυσική πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου για να εξηγήσουμε την δομή της σκοτεινής ύλης. http://physicsgg.me/2017/11/02/%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%cf%89%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d/

Οι θάλασσες της Δήμητρας. Μία μόλις εβδομάδα μετά την ανακοίνωση της NASA ότι θα παρατείνει την αποστολή εξερεύνησης της Δήμητρας παρουσιάζονται νέα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ευρήματα για τον νάνο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος εξέλιξη που δικαιώνει την απόφαση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Τα μέλη της αποστολής Dawn το σκάφος της οποίας εξερευνά την Δήμητρα από τον Μάρτιο του 2015 μελετώντας νέα δεδομένα από τον νάνο πλανήτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε στην επιφάνεια του μια μεγάλη θάλασσα και είναι πιθανό κάποιο μέρος της να εξακολουθεί να υπάρχει κάτω πλέον από το έδαφος του νάνου πλανήτη. Τα ευρήματα. Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι ο εξωτερικός φλοιός της Δήμητρας αποτελεί μείγμα πάγου, αλάτων και ένυδρων υλικών. Αυτό όπως αναφέρουν οι ειδικοί δείχνει ότι η Δήμητρα διέθετε και στο παρελθόν αλλά και πιθανώς εξακολουθεί να διαθέτει γεωλογική δραστηριότητα. Επιπλέον τα στοιχεία αυτά υποδεικνύουν την ύπαρξη μιας θάλασσας που ίσως κάλυπτε ολόκληρη την επιφάνεια του νάνου πλανήτη. Μια ακόμη διαπίστωση που έκαναν οι επιστήμονες της NASA είναι ότι κάτω από τον εξωτερικό φλοιό της Δήμητρας υπάρχει ένα «μαλακό» στρώμα το οποίο πιθανώς να είναι ένα… απομεινάρι αυτής της θάλασσας. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι κάτω από το έδαφος της Δήμητρας υπάρχει νερό σε υγρή μορφή ή πιθανώς και μια θάλασσα και τα νέα ευρήματα όπως φαίνεται ενισχύουν αυτή την θεωρία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=912533

S.Hawking: Σοκάρει με δήλωση του - «Τα ρομπότ θα αντικαταστήσουν τον άνθρωπο»! Σύμφωνα με το Cambridge News, ο καθηγητής Hawking δήλωσε ότι πιστεύει ότι η τεχνητή νοημοσύνη (AI) θα φτάσει τελικά σε ένα επίπεδο όπου ουσιαστικά θα αποτελεί μια «νέα μορφή ζωής που θα ξεπεράσει τους ανθρώπους». Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Φοβάμαι ότι η τεχνητή νοημοσύνη (AI) μπορεί να αντικαταστήσει εντελώς τους ανθρώπους». «Αν οι άνθρωποι σχεδιάζουν και αντιμετωπίζουν ιούς για τους υπολογιστές, κάποιος θα σχεδιάσει την AI που θα βελτιώνεται και θα τους αντιμετωπίζει από μόνη της» και κατέληξε: «Αυτή θα είναι μια νέα μορφή ζωής που θα ξεπερνά τους ανθρώπους». Ο καθηγητής σε δηλώσεις του δεν παρέλειψε να προτρέψει τους νέους να ενδιαφερθούν περισσότερο για το διάστημα και την επιστήμη εν γένει. Ο 75χρονος επιστήμονας έχει μιλήσει στο περιοδικό WIRED για την πεποίθησή του ότι χρειαζόμαστε μια νέα διαστημική εποχή για να προσελκύσουμε τους νέους να συμμετάσχουν στην επιστήμη, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι θα υπάρξουν «σοβαρές συνέπειες» αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δείξουν ενδιαφέρον. Ο διεθνούς φήμης φυσικός πρόσθεσε επίσης ότι το νέο διαστημικό πρόγραμμα θα πρέπει να εστιάσει επειγόντως σε θέματα που θα αποσκοπούν στην εύρεση «κατάλληλων πλανητών για ανθρώπινη κατοίκηση». Ο ίδιος προειδοποιεί: «Πιστεύω ότι έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή» και καταλήγει: «Η γη μας είναι πολύ μικρή για εμάς, ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό και κινδυνεύουμε να αυτοκαταστραφούμε». Δείτε τι είχε αναφέρει και στο παρελθόν: https://www.youtube.com/watch?time_continue=6&v=bv7HxfuKLxI http://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/643583_shawking-sokarei-me-dilosi-toy-ta-rompot-tha-antikatastisoyn-ton

Πριν 17 χρόνια Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) Στις 2 Νοεμβρίου 2000, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) ξεκίνησε τις εργασίες του με επανδρωμένο τρόπο. Το διαστημόπλοιο Soyuz TM-31 με το πλήρωμα της πρώτης μακροπρόθεσμης αποστολής αγκυροβόλησε στην μονάδα εξυπηρέτησης Zvezda. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες ηταν οι Γιούρι Gidzenko και Σεργκέι Krikalev και ο αστροναύτης των ΗΠΑ Uilyam Sheperd. Στις 31η Οκτωβρίου 2000 το διαστημόπλοιο «Soyuz TM-31» πήγε στο «ξεκίνημα του Gagarin» στον ίδιο χώρο εκτόξευσης από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, που το 1961 ξεκίνησε ο Γιούρι Γκαγκάριν. Το πρωί της 2ης Νοεμβρίου, το πλοίο αγκυροβόλησε στο ISS. Η προσέγγιση του πλοίου με τον σταθμό πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το σχήμα που χρησιμοποιήθηκε για τις πτήσεις προς το σταθμό Mir. Ενενήντα λεπτά μετά την πρόσδεση, άνοιξε η θύρα και το πλήρωμα ISS-1 μπηκε πρώτο στον ISS. Κατά την άφιξή τους στο ISS, οι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν εκ νέου ενεργοποίηση του εξοπλισμου την ανάθεση και τη ρύθμιση των συστημάτων της ενότητας «Zvezda», «Ενότητα» και «Ζαριά» και καθιέρωσαν επαφή με το Mission Control Center στην Korolev κοντά στη Μόσχα και το Χιούστον. Μέσα σε τέσσερις μήνες πραγματοποιήθηκαν 143 συνεδρίες γεωφυσικών, βιοϊατρικών και τεχνικών μελετών και πειραμάτων. Επιπλέον, η ομάδα ISS-1 ειχε σύνδεση με το φορτίο διαστημόπλοιο "Progress Μ14" (Νοέμβριος 2000), "Progress M-44" (Φεβρουάριος 2001) και τα λεωφορεία Endeavor ( «Endeavor», Δεκέμβριος 2000) , Atlantis (Atlantis, Φεβρουάριος 2001), Discovery (Discovery, Μάρτιος 2001) και την εκφόρτωσή τους. Επίσης, το Φεβρουάριο του 2001 η ομάδα αποστολής πραγματοποίησε την ενσωμάτωση της μονάδας εργαστηρίου Destiny στο ISS. Στις 21 Μάρτη 2001 με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο «Discovery», παραδίδεται στον ISS το πλήρωμα της δεύτερης εκστρατείας και η πρώτη μακροχρόνια ομάδα της αποστολής επέστρεψαν στη Γη. Ο χώρος προσγείωσης ήταν το Διαστημικό Κέντρο που ονομάστηκε από τον JF Kennedy, Florida, ΗΠΑ. Σήμερα ο ISS αποτελεί κοινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει διαστημικές υπηρεσίες των διαφόρων χωρών: Roscosmos (Ρωσία), της NASA (ΗΠΑ), JAXA (Ιαπωνία), το CSA (Καναδά), η ESA (Ευρωπαϊκές χώρες). Με τη δημιουργία του ΔΔΣ μια ευκαιρία για την εκτέλεση επιστημονικών πειραμάτων στο μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας, κενού, και υπό την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας. Οι κύριοι τομείς της έρευνας είναι η βιολογία, η φυσική και η επιστήμη των υλικών. Το ISS είναι μια μοναδική εμπειρία διεθνούς συνεργασίας, υποστήριξης και αμοιβαίας συνδρομής. την κατασκευή και τη λειτουργία σε μια γειτονική τροχιά μιας μεγάλης μηχανικής δομής, η οποία είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον όλης της ανθρωπότητας. https://www.roscosmos.ru/24263/ Προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με το προγραμμα πτήσης του Διεθνή Διαστημικου Σταθμου (ISS) στις 2 Νοεμβρίου του 2017 πραγματοποίηθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Για την πραγματοποίηση του ελιγμού στις 6:15 MSK ξεκινησε το συστημα πρόωσης του διαστημόπλοιου «Πρόοδος MS-06» που ειναι αγκυροβολημένο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο χρόνος λειτουργίας του συστήματος πρόωσης ήταν 206 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ο σταθμός έλαβε αύξηση ταχύτητας 0,42 m / s. Σύμφωνα με την βαλλιστική υπηρεσία υποστήριξης πλοήγησης κέντρου ελέγχου πτήσης (MCC) οι παράμετροι του ISS ήταν: το ελάχιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης είναι 403,3 χιλιόμετρα, το μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης είναι 425,4 km, η περίοδος κυκλοφορίας είναι 92,60 λεπτά. η κλίση της τροχιάς είναι 51,62 μοίρες. Ο σκοπός της προσαρμογής ήταν ο σχηματισμός των βαλλιστικών προϋποθέσεων για την προσγείωση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-05», που έχει προγραμματιστεί για τις 14 Δεκεμβρίου του 2017, και την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου«Σογιούζ MS-07» που έχει προγραμματιστεί για τις 17 Δεκεμβρίου του 2017. https://www.roscosmos.ru/24296/ Οι αποστολές ζορίζουν τον εγκέφαλο των αστροναυτών. Οι εγκέφαλοι των αστροναυτών που περνάνε μήνες στο διάστημα μετακινούνται προς τα πάνω μέσα στο κρανίο τους λόγω της μειωμένης βαρύτητας. Αυτό, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές, έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η απόσταση ανάμεσα στην κορυφή του εγκεφάλου και στην εσωτερική επιφάνεια του κρανίου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια ακτινολογίας Ντόνα Ρόμπερτς του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine", μελέτησαν με σύγχρονες μαγνητικές απεικονιστικές τεχνικές (fMRI) τους εγκεφάλους 34 αστροναυτών. Από αυτούς, οι 18 είχαν παραμείνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για 165 μέρες κατά μέσο όρο, ενώ οι υπόλοιποι 16 είχαν παραμονή στο διάστημα για δύο μόνο εβδομάδες. Σε όλες τις περιπτώσεις ο εγκέφαλος των αστροναυτών μελετήθηκε πριν από κάθε αποστολή τους στο διάστημα, καθώς επίσης ξανά μία εβδομάδα αφότου είχαν επιστρέψει στη Γη. Διαπιστώθηκε ότι ο εγκέφαλος όσων είχαν μείνει στο διάστημα επί μήνες, εμφάνιζε μια κίνηση προς τα πάνω μέσα στο κρανίο, μειώνοντας έτσι την απόσταση ανάμεσα στην κορυφή του εγκεφάλου και στην εσωτερική επιφάνεια του κρανίου, κάτι που δεν συνέβαινε σε όσους είχαν παραμονή στο διάστημα μόνο μερικών ημερών. Παράλληλα, σε όσους είχαν μείνει πολύ στο διάστημα, ο εγκέφαλος -ιδίως ο μετωπιαίος φλοιός που ελέγχει ζωτικές νοητικές λειτουργίες- εμφάνιζε διάφορες δομικές αλλαγές. Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο γρήγορα ο εγκέφαλος μπορεί να επανέλθει στη φυσιολογική θέση του μέσα στο κρανίο μετά την επιστροφή σε συνθήκες γήινης βαρύτητας. Μια ανησυχία των γιατρών είναι ότι η ανοδική κίνηση του εγκεφάλου μπορεί να συμπιέσει τα νεύρα στο κρανίο, καθώς και μια ζωτική αρτηρία που απομακρύνει το αίμα από τον εγκέφαλο, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης μέσα στο κεφάλι. Είναι ήδη γνωστό, σύμφωνα με τη NASA, ότι ορισμένοι αστροναύτες επιστρέφουν από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με προβλήματα όρασης λόγω αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης. Ακόμη πιο αβέβαιο, λένε οι ερευνητές, είναι τι μπορεί να συμβεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο μετά από ένα μακρινό διαστημικό ταξίδι. «Αν βλέπουμε αυτές τις αλλαγές στον εγκέφαλο μετά από λίγους μήνες στον ISS, τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια αποστολή στον 'Αρη;» αναρωτήθηκε η δρ Ρόμπερτς. Μια επανδρωμένη αποστολή στον «κόκκινο» πλανήτη -που προγραμματίζεται από τη NASA για το 2033- θα χρειασθεί έως έξι μήνες για να φθάσει εκεί. Όμως οι αστροναύτες θα πρέπει να παραμείνουν τουλάχιστον δυό χρόνια στον 'Αρη, προτού βρουν ευνοϊκό «παράθυρο» για να γυρίσουν στη Γη. Όμως η βαρύτητα στο γειτονικό πλανήτη είναι περίπου το ένα τρίτο της γήινης. Συνεπώς -αν ληφθεί υπόψη και το εξάμηνο ταξίδι επιστροφής- οι αστροναύτες θα υποχρεωθούν σε συνθήκες μικροβαρύτητας επί τρία χρόνια, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ έως τώρα σε ανθρώπους. Μέχρι σήμερα το ρεκόρ συνεχόμενης παραμονής στο διάστημα κατέχει ο ρώσος κοσμοναύτης Βαλέρι Πολιακόφ με 438 μέρες. Η NASA θα συνεχίσει να μελετά πόσο διαρκούν οι αλλαγές στη φυσιολογία του εγκεφάλου και κατά πόσο υπάρχουν επιπτώσεις στη συμπεριφορά και στη σωματική απόδοση των αστροναυτών. Παρεμφερή πειράματα διεξάγει και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Ίσως αποδειχθεί τελικά αναγκαίο τόσο το διαστημικό σκάφος, όσο και η βάση στον 'Αρη, να διαθέτει τεχνητή γήινη βαρύτητα, για να διατηρηθεί ανέπαφος ο εγκέφαλος των αστροναυτών. Όμως η δημιουργία τεχνητής βαρύτητας προς το παρόν αποτελεί επιστημονική φαντασία, συνεπώς οι τολμηροί εξερευνητές του διαστήματος κινδυνεύουν να γυρίσουν στη Γη με όχι σώας τας φρένας τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500171870

O νέος εξερευνητής του Αρη θα έχει 23 «μάτια»! Η NASA σχεδιάζει να στείλει στον Αρη ένα ακόμη ρομποτικό εξερευνητή. Το Mars 2020 όπως ονομάζεται το ρομπότ θα ξεκινήσει από την Γη το καλοκαίρι του 2020 και θα φτάσει στον Κόκκινο Πλανήτη τον Φεβρουάριο του 2021. Βασική αποστολή του ρομπότ θα είναι η προσπάθεια εντοπισμού ζωής στον Αρη. Το Mars 2020 θα διαθέτει ένα εξελιγμένο μηχάνημα για τη λήψη δειγμάτων από το υπέδαφος, όπως επίσης και ένα ραντάρ με το οποίο θα μπορεί να «δει» σε βάθος μερικών μέτρων κάτω από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Θα διαθέτει επίσης συστήματα για την ανάλυση οργανικών υλικών. Επίσης, θα είναι εφοδιασμένο με μία συσκευή για τη δοκιμή δημιουργίας οξυγόνου, ώστε να ελέγξει κατά πόσο μία μελλοντική αποικία στον Άρη θα μπορούσε να παράγει το αέριο επιτόπου. Εκτός από τις αναλύσεις για «ίχνη» μικροοργανισμών που εξακολουθούν να ζουν στον Κόκκινο Πλανήτη, το ρομπότ θα επιστρατεύσει επίσης τα όργανά του για να ψάξει για ενδείξεις μορφών ζωής που ενδεχομένως «φιλοξενούσε» ο Άρης στο παρελθόν. Τα πολλαπλά μάτια Η NASA σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Τρίτη αναφέρει ότι το Mars 2020 θα διαθέτει εκτός των άλλων και «23 μάτια». Τα μάτια που αναφέρει στην ανακοίνωση της η NASA δεν είναι τίποτε άλλο από 23 διαφορετικού είδους κάμερες. Με τις κάμερες αυτές το ρομπότ θα μπορεί να καταγράφει όχι μόνο πολύ υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες του Αρη αλλά και πανοραμικές έγχρωμες 3-D εικόνες. Σύμφωνα με τα στελέχη της αποστολής οι κάμερες θα μπορούν να καταγράψουν έγχρωμες εικόνες ανάλυσης 20 megapixel κάτι που σημαίνει ότι οι επιστήμονες στην Γη θα μπορούν να δουν το τοπίο του Αρη αλλά και συγκεκριμένα αντικείμενα με κάθε λεπτομέρεια. Οι κάμερες αυτές θα είναι διασκορπισμένες σε κάθε σημείο του ρομπότ για να καταγράφουν συνεχώς εικόνες από κάθε πιθανή πλευρά και γωνία τόσο της κίνησης του ρομπότ όσο και των δειγμάτων εδάφους και πετρωμάτων που θα μελετά το ρομπότ. Επιπλέον οι κάμερες θα χρησιμοποιούνται από το ρομπότ στις ατμοσφαιρικές και άλλες αναλύσεις που θα πραγματοποιεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=912227

Νέο ρεκόρ διάρκειας πτήσης για μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Μετά από πέντε ημέρες, μία ώρα και 24 λεπτά, και πτήση συνολικού μήκους άνω των 11.000 χιλιομέτρων, το VA001 της Vanilla Aircraft προσγειώθηκε στο NASA Wallops Flight Facility στη Βιρτζίνια, ολοκληρώνοντας με επιτυχία τη μεγαλύτερης διάρκειας πτήση μη επανδρωμένου αεροσκάφους με κινητήρα εσωτερικής καύσης στην ιστορία, όπως ανακοινώθηκε από την εταιρεία στις 26 Οκτωβρίου. Το ντιζελοκίνητο αεροσκάφος, ανοίγματος φτερών περίπου 12 μέτρων, προσγειώθηκε έχοντας ακόμα καύσιμα για πτήση άλλων τριών ημερών, επιτυγχάνοντας τον στόχο του για μια πτήση διάρκειας πέντε ημερών. Το αεροσκάφος μετέφερε σειρά φορτίων, περιλαμβανομένου ενός οργάνου της NASA και αισθητήρες και ασύρματο του Πενταγώνου, και απέδειξε την πρακτική χρησιμότητα ενός αεροπλάνου βαρέων καυσίμων με υψηλή διάρκεια παραμονής στον αέρα, το οποίο έχει ιδιαίτερα μικρές απαιτήσεις από άποψης υποστήριξης/ επιμελητείας (logistics) σε σχέση με άλλα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Το VA001 σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από μια startup πέντε ατόμων από το Φολς Τσερτς της Βιρτζίνια. Μπορεί να μεταφέρει φορτίο 13 κιλών, ενώ παρέχει 800 watts ισχύος. Είναι σχεδιασμένο για να επιχειρεί για διάστημα μέχρι και 10 ημερών, σε ύψη μέχρι και 15.000 ποδών, και μπορεί να πιάσει μέγιστη ταχύτητα (dash speed) 75 κόμβων (140 χλμ/ ώρα). Ο σχεδιασμός του είναι σκόπιμα «ανοιχτός» έτσι ώστε να επιτρέπει παραμετροποίησή του από τους χρήστες του για να μπορεί να αναλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος αποστολών. Επρόκειτο για τη 10η πτήση του αεροσκάφους, που απογειώθηκε ελεγχόμενο από πιλότο το πρωί της 18ης Οκτωβρίου και μετά μετέβη στον αυτόματο πιλότο. Στη συνέχεια πετούσε πάνω από το Virgina Space UAS Runway του νησιού Γουόλοπς. Στις 23 Οκτωβρίου πραγματοποίησε επιτυχή αυτόνομη προσγείωση. Όπως είπε ο επικεφαλής μηχανικός, Νιλ Μπορτλάιν, «όσο συναρπαστικό και αν είναι αυτό το ορόσημο, η ίδια η πτήση ήταν αρκετά βαρετή. Το αεροπλάνο έκανε ό,τι είχε σχεδιαστεί να κάνει, και προσγειώθηκε έτοιμο να επιστρέψει ξανά στον ουρανό». Όπως υποστηρίζει η εταιρεία, οι δυνατότητες μακράς παραμονής στον αέρα του VA001 το καθιστούν ιδανικό για πολιτική και στρατιωτική πτήση, με μεγάλο εύρος εξοπλισμού, από ηλεκτροοπτικές και υπέρυθρες κάμερες, ραντάρ, συστήματαSIGINT κ.α. Όσον αφορά στις πολιτικές εφαρμογές, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για χαρτογραφήσεις, παροχή κάλυψης Ίντερνετ και κινητής τηλεφωνίας κ.α. Η εταιρεία σχεδιάζει να αρχίσει κανονικά την παραγωγή του μέσα στους επόμενους μήνες. http://www.naftemporiki.gr/story/1289713/neo-rekor-diarkeias-ptisis-gia-mi-epandromeno-aeroskafos