Δροσος Γεωργιος

Κοιτάζοντας μέσα από τον τηλεσκοπικό σωλήνα του Cheops. Φαίνεται ένα μέλος της ομάδας Cheops που αντικατοπτρίζεται στον κύριο καθρέφτη του δορυφόρου και πλαισιώνεται από τη μαύρη εσωτερική επιφάνεια του τηλεσκοπικού σωλήνα. Το πίσω μέρος του δευτερεύοντος κατόπτρου φαίνεται στο κέντρο της εικόνας, το οποίο συγκρατείται από τρεις στύλους. Ο Cheops είναι μια δορυφορική αποστολή εξωπλανητών της ESA (CHEOPS - CHaracterising ExoPlanet Satellite), η οποία θα παρακολουθεί πλανήτες του μεγέθους Γης-Ποσειδώνα που περιστρέφονται γύρω από αστέρια, σε άλλα αστρικά συστήματα. Το φως από τα αστέρια υποδοχής θα εισέλθει στο τηλεσκόπιο και θα αντικατοπτρίζεται από το πρωτεύον κάτοπτρο προς το δευτερεύον, το οποίο με τη σειρά του θα κατευθύνει το φως του αστεριού μέσα από μια οπή στο κέντρο του πρωτεύοντος κατόπτρου, πάνω στον ανιχνευτή CCD. Είναι ο ίδιος σχεδιασμός που χρησιμοποιείται για το μεγαλύτερο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA και το παρατηρητήριο Herschel της ESA. Παρακολουθώντας τη φωτεινότητα ενός αστεριού, ο Cheops θα εντοπίσει τη διέλευση ενός πλανήτη http://sci.esa.int/gaia/58800-transiting-exoplanet/ καθώς περνάει γρήγορα από κάποιο αστέρι. Αυτό επιτρέπει την ακριβή μέτρηση της ακτίνας του πλανήτη. Για τους πλανήτες με γνωστή μάζα, θα αποκαλυφθεί η πυκνότητα, παρέχοντας μια ένδειξη της δομής και τελικά τον τρόπο σχηματισμού και εξέλιξης των πλανητών αυτού του μεγέθους. Το τηλεσκόπιο Cheops έφθασε σε ένα σημαντικό ορόσημο στα τέλη Απριλίου, όταν παραδόθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης από τον Leonardo-Finmeccanica, εκ μέρους του Ιταλικού διαστημικού οργανισμού ASI και του Ιταλικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής INAF. Διαβάστε περισσότερα για το τηλεσκόπιο και τις τελευταίες δοκιμές: Το τηλεσκόπιο CHEOPS φτάνει στο νέο σπίτι http://sci.esa.int/cheops/59012-7-cheops-telescope-arrives-at-new-home/ Ο Cheops είναι μια αποστολή της ESA σε συνεργασία με την Ελβετία και με σημαντικές συνεισφορές από 10 άλλα κράτη μέλη. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/05/Koithazontas_mhesa_apho_ton_teleskopikho_solhena_toy_Cheops

Γιατί οι κομήτες παράγουν αέριο οξυγόνο; Ο Κωνσταντίνος Γιαπής (Caltech) βρήκε την απάντηση. http://www.cce.caltech.edu/content/konstantinos-p-giapis O Κωνσταντίνος Γιαπής και ο συνεργάτης του Yunxi Yao έδειξαν πειραματικά πως παράγεται μοριακό οξυγόνο στην επιφάνεια των κομητών. Ρίχνοντας μόρια νερού (αριστερά) με μεγάλη ταχύτητα σε επιφάνειες από οξείδια του πυριτίου και σιδήρου παρατήρησαν την παραγωγή οξυγόνου. Τα άτομα του οξυγόνου στην εικόνα παριστάνονται με κόκκινο χρώμα και του υδρογόνου με μπλε. Σύμφωνα με τον Γιαπή παρόμοιες συνθήκες υπάρχουν στον κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko, όπου το διαστημικό σκάφος Rosetta ανίχνευσε μοριακό οξυγόνο. Οι κομήτες -όπως και τα δέντρα- «εκπνέουν» οξυγόνο γύρω τους. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν ήσαν σίγουροι γιατί αυτό συμβαίνει, αλλά ένας Έλληνας χημικός μηχανικός της διασποράς έχει πλέον βρει μια πειστική εξήγηση, η οποία μάλιστα έχει σημαντικές προεκτάσεις και επιπτώσεις για την αστροβιολογία και την αναζήτηση ζωής σε εξωπλανήτες. Κάνοντας εργαστηριακά πειράματα σε συνθήκες που προσομοιάζουν στο διάστημα, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Γιαπής του Τμήματος Χημείας και Χημικών Μηχανικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας (Caltech) έδειξε με ποιον τρόπο το μοριακό οξυγόνο (οξυγόνο σε αέρια μορφή) μπορεί να παραχθεί στην επιφάνεια των κομητών. Η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκε μοριακό οξυγόνο σε κομήτη, ήταν το 2015 από τους ερευνητές που μελέτησαν τα στοιχεία, τα οποία συνέλλεξε η διαστημοσυσκευή «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) κατά την παρατεταμένη μελέτη του κομήτη 67Ρ/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Η «Ροζέτα» ανίχνευσε απρόσμενα μεγάλες ποσότητες αερίου οξυγόνου στην ατμόσφαιρα του κομήτη. Το μοριακό (αέριο) οξυγόνο είναι πολύ ασταθές, επειδή συνήθως ενώνεται με το υδρογόνο για να σχηματίσει νερό ή με τον άνθρακα για να δημιουργήσει διοξείδιο του άνθρακα. Πριν τον κομήτη 67/Ρ, αέριο οξυγόνο στο διάστημα είχε ανιχνευθεί μόνο δύο φορές σε νεφελώματα που παράγουν άστρα. Η βασική υπόθεση των επιστημόνων ήταν έως τώρα ότι το μοριακό οξυγόνο στον κομήτη είναι αρχέγονο, δηλαδή βρίσκεται στο εσωτερικό του από το ξεκίνημα του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και απλώς κάποια στιγμή, όταν η επιφάνεια του κομήτη σιγά-σιγά ξεπαγώνει, αυτό διαφεύγει στην ατμόσφαιρα. Όμως ο Γιαπής, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications» [Dynamic molecular oxygen production in cometary comae], http://authors.library.caltech.edu/77245/ δείχνει ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο και το οξυγόνο να είναι «φρέσκο». Καθώς ο κομήτης θερμαίνεται από τον Ήλιο, αποβάλλει μόρια υδρατμών, τα οποία ιονίζονται από την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Στη συνέχεια ο ηλιακός «άνεμος» ωθεί τα ιονισμένα μόρια των υδρατμών πίσω, με αποτέλεσμα αυτά να προσκρούουν πάνω την επιφάνεια του κομήτη, η οποία περιέχει χημικά δεσμευμένο (όχι αέριο) οξυγόνο. Κατά την πρόσκρουση, τα μόρια των υδρατμών προσλαμβάνουν άλλο ένα άτομο οξυγόνου και έτσι τελικά σχηματίζεται το μοριακό (αέριο) οξυγόνο. Η σημασία αυτής της εξήγησης είναι ότι το μοριακό οξυγόνο που η «Ροζέτα» έχει βρει πάνω στον κομήτη, μπορεί κάλλιστα να παράγεται σε πραγματικό χρόνο επί τόπου και να μην είναι πανάρχαιο, όπως είχαν υποθέσει άλλοι επιστήμονες. Όπως δήλωσε ο κ.Γιαπής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «η εχθρική κόμη του κομήτη είναι ένα δυναμικό περιβάλλον χημικών αντιδράσεων, ικανό να συνθέσει μόρια που τυπικά σχετίζονται με την παρουσία της ζωής και να το κάνει με πλήρως αβιοτικούς τρόπους. Η ανακάλυψη αυτή έχει συνέπειες για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ιδιαίτερα πρέπει να αναθεωρηθούν οι σχετικοί βιοδείκτες που οι επιστήμονες αναζητούν στα ουράνια σώματα». «Η νέα έρευνα» τόνισε ο κ.Γιαπής «ανοίγει νέους δρόμους για την εκμετάλλευση της διαστημικής χημείας, προκειμένου να υπάρξει επιτόπια αξιοποίηση πόρων στη διάρκεια των μελλοντικών διαπλανητικών ταξιδιών. Και πρέπει να σημειώσω ότι οι εξωτικές αντιδράσεις που ‘καθοδηγούν’ μια τέτοια χημεία, δεν θα είχαν ανακαλυφθεί χωρίς την έμπνευση από την αποστολή της Ροζέτα». Όπως δήλωσε, οι ίδιες χημικές αντιδράσεις που εδώ και 20 χρόνια μελετά στη Γη, μπορεί να λαμβάνουν χώρα και σε έναν κομήτη. Όπως είπε, «άρχισα να ενδιαφέρομαι για το διάστημα, ψάχνοντας για μέρη όπου τα ιόντα μπορούν να επιταχύνονται και να συγκρούονται με επιφάνειες. Μελετώντας τις μετρήσεις για τον κομήτη της Ροζέτα και ιδίως αυτές που αφορούσαν τις ενέργειες των μορίων των υδρατμών που πέφτουν πάνω στην επιφάνειά του, ξαφνικά μου έκανε ‘κλικ’. Συνειδητοποίησα πως αυτό που μελετούσα επί χρόνια, συμβαίνει ακριβώς πάνω στον κομήτη». Σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, και άλλα ουράνια σώματα, όπως οι εξωπλανήτες, μπορεί να παράγουν αέριο οξυγόνο με τον ίδιο χημικό αβιοτικό μηχανισμό, χωρίς να απαιτείται η μεσολάβηση κάποιου οργανισμού (π.χ. της φωτοσύνθεσης των φυτών) για να εκλυθεί το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, επειδή οι αστροβιολόγοι θεωρούν ότι αν βρουν το «αποτύπωμα» του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη, αυτό θα προδίδει την ύπαρξη ζωής. Κάτι τέτοιο όμως, κατά τον Γιαπή, μπορεί να μη συμβαίνει, αφού το αέριο οξυγόνο είναι δυνατό να παραχθεί και με καθαρά χημικές αντιδράσεις. Η πρώτη επιβεβαιωμένη ανίχνευση μοριακού οξυγόνου στο διάστημα έγινε το 2011 από την αποστολή «Herschel» της ESA. Όπως δήλωσε ο συνεργάτης της NASA αστρονόμος Πολ Γκόλντσμιθ επίσης του Caltech, «το οξυγόνο είναι σημαντικό μόριο που είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί στο διάστημα. Ο μηχανισμός παραγωγής του, που μελέτησε το εργαστήριο του καθηγητή Γιαπή, μπορεί να έχει ισχύ σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα και δείχνει τη σημαντική σύνδεση ανάμεσα στις εργαστηριακές έρευνες και στην αστροχημεία». Ο Κ. Γιαπής αποφοίτησε το 1984 από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ στην Αθήνα, πήρε το διδακτορικό του το 1989 από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και έως το 1992 διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στα Εργαστήρια ΑΤ&Τ Bell στο Νιού Τζέρσι. Σήμερα είναι καθηγητής στο Caltech και η έρευνά του εστιάζεται στη δυναμική αλληλεπίδραση των ιόντων με τις επιφάνειες των ημιαγωγών (υλικών για επεξεργαστές υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων), στα νανοϋλικά και στη νανοτεχνολογία. Εικόνα τμήματος του κομήτη 67P που λήφθηκε από τη Rosetta στις 6 Αυγούστου, από απόσταση 120 km. H ανάλυση της εικόνας είναι 2.2 μέτρα ανα pixel. http://physicsgg.me/2017/05/10/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b1%ce%ad%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%bf%ce%be%cf%85%ce%b3%cf%8c/

Εγκαινιάσθηκε ο νέος γραμμικός επιταχυντής Linac 4 του CERN. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στα γαλλο-ελβετικά σύνορα εγκαινίασε χθες το νέο γραμμικό επιταχυντή του Linac 4. Το νέο απόκτημα θα τροφοδοτήσει με ακτίνες υψηλότερης ενέργειας τον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων (LHC), ώστε ο τελευταίος να αυξήσει σημαντικά τη φωτεινότητά του το 2021. Μετά από μία μακρά περίοδο δοκιμών, ο Linac 4 θα συνδεθεί με τον μεγάλο επιταχυντή LHC, όταν ο τελευταίος τεθεί εκτός λειτουργίας για την καθιερωμένη τεχνική συντήρηση και αναβάθμιση τον χειμώνα της περιόδου 2019-2020. Ο Linac 4 θα αντικαταστήσει τον γραμμικό επιταχυντή Linac 2, ο οποίος λειτουργεί από το 1978 και θα γίνει πλέον αυτός το πρώτο στάδιο στην αλυσίδα επιταχυντών του CERN, παράγοντας ακτίνες πρωτονίων για μια ευρεία γκάμα πειραμάτων. Ο γραμμικός επιταχυντής είναι το πρώτο και θεμελιώδες βήμα στην αλυσίδα επιτάχυνσης των σωματιδίων, καθώς σε αυτόν παράγονται τα πρώτα σωματίδια και δέχονται την αρχική επιτάχυνσή τους. Ο Linac 4 έχει μήκος σχεδόν 90 μέτρων (έναντι 27 χιλιομέτρων του LHC), βρίσκεται σε βάθος 12 μέτρων κάτω από την επιφάνεια και χρειάσθηκε σχεδόν δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί, με κόστος περίπου 90 εκατ. ευρώ. Ο Linac 4 θα στέλνει αρνητικά ιόντα υδρογόνου, αποτελούμενα από ένα άτομο υδρογόνου με δύο ηλεκτρόνια, στο σύγχροτρο πρωτονίων (Proton Synchrotron Booster-PSB) του CERN, το οποίο θα επιταχύνει κι άλλο τα αρνητικά ιόντα, ενώ θα απομακρύνει τα ηλεκτρόνιά τους. Η παραγόμενη ακτίνα του Linac 4 θα έχει ενέργεια έως 160 MeV, υπετριπλάσια σε σχέση με του Linac 2. Αφενός η αύξηση της ενέργειας και αφετέρου η χρήση ιόντων υδρογόνου θα διπλασιάσει την ενέργεια της ακτίνας που θα φθάνει στον μεγάλο επιταχυντή LHC, συμβάλλοντας καθοριστικά στην μελλοντική αύξηση της φωτεινότητας του τελευταίου. Η φωτεινότητα (luminosity) είναι μια καθοριστική παράμετρος που δείχνει πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των σωματιδίων, τα οποία συγκρούονται σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η μέγιστη φωτεινότητα του LHC σχεδιάζεται να πενταπλασιαθεί έως το 2025, με στόχο τη δημιουργία του «Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων Υψηλής Φωτεινότητας» (High-Luminosity LHC). Έτσι, τα πειράματα του LHC θα μπορούν να συλλέξουν περίπου δέκα φορές περισσότερα δεδομένα κατά την περίοδο 2025-2035. Αυτό θα επιτρέψει στους φυσικούς να κάνουν πιο ακριβείς μετρήσεις για τα θεμελιώδη σωματίδια από ό,τι σήμερα και ίσως να ανοίξουν ένα «παράθυρο» σε άγνωστες έως τώρα διαδικασίες της φύσης πέρα από το «Καθιερωμένο Πρότυπο» (Standard Model), όπως η σκοτεινή ύλη και ενέργεια ή οι έξτρα χωροχρονικές διαστάσεις. Από την άλλη, η τεχνολογία του γραμμικού επιταχυντή Linac 4 αναμένεται να αξιοποιηθεί σε μικρότερα, ακόμη και φορητά μηχανήματα, ώστε να έχει και άλλες πρακτικές εφαρμογές, όπως στη βιοϊατρική έρευνα (π.χ. δημιουργία ισοτόπων για τη διάγνωση του καρκίνου) και στην ανάλυση έργων τέχνης (π.χ. πινάκων στα μουσεία). Το Λούβρο του Παρισιού είναι το μόνο μουσείο στον κόσμο που ήδη διαθέτει στο υπόγειό του τον δικό του μικρό επιταχυντή. Όταν κλείνει τις Τρίτες, διάφορα έργα τέχνης μεταφέρονται εκεί για ανάλυση, μεταξύ άλλων για να αποκαλυφθεί αν είναι γνήσια, από ποιά υλικά κατασκευάσθηκαν και πόσο παλιά είναι. http://www.amna.gr/articlep/155134/Egkainiasthike-o-neos-grammikos-epitachuntis-Linac-4-tou-CERN

DM-II Titan: Πρωτοποριακό drone μεταφορών από ελληνικά χέρια. Τη δυνατότητα να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα, σαν ελικόπτερο, αλλά να πετάει στη συνέχεια σαν αεροπλάνο έχει το DM-II Titan- μη επανδρωμένο όχημα (drone) που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Δαλάκας, μηχανολόγος μηχανικός προερχόμενος από το ΕΜΠ. Το ελληνικό drone, με δυνατότητα μεταφοράς φορτίων, διακρίθηκε στο διεθνές Cargo Drone Challenge της Airbus, όπου έλαβε την πρώτη θέση με την υψηλότερη βαθμολογία του κοινού αλλά και 6η θέση της συνολικής κατάταξης μεταξύ 429 συμμετοχών από όλο τον κόσμο. Σημειώνεται πως ο κ. Δαλάκας στο παρελθόν ήταν επικεφαλής της ομάδας σχεδιασμού του μη επανδρωμένου αεροσκάφους Hermes II, που είχε κατακτήσει την 9η θέση παγκοσμίως στην Πορτογαλία το 2013. Μιλώντας στο περιοδικό («Πρακτορείο»), και στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM», ο κ. Δαλάκας είπε πως ο «Τιτάνας» εμπνεύστηκε από το γεγονός ότι μπορεί να σηκώσει βάρος, «και η διαφορά με τα υπόλοιπα drones, που μπορεί να αγοράσει κάποιος, είναι στη λειτουργία». «Έχει τη δυνατότητα να απογειωθεί κάθετα αλλά στη συνέχεια μπορεί να πετάξει σαν αεροπλάνο. Αυτό διότι το αεροπλάνο έχει τη καλύτερη απόδοση όσον αφορά την πτήση, μπορεί να αναπτύξει υψηλές ταχύτητες, με χαμηλή κατανάλωση και να έχει μεγάλη αυτονομία. Θέλησα να συνδυάσω τα καλά των δύο τεχνολογιών. Δηλαδή την αυτονομία απογείωσης και προσγείωσης χωρίς να υπάρχει κανείς αεροδιάδρομος, με την ταχύτητα και την άμεση ανταπόκριση που μπορεί να έχει ένα αεροσκάφος. Ο ‘Τιτάνας’ πήγε πολύ καλά στο διαγωνισμό, ψηφίστηκε πρώτος από το κοινό, και πήρε συνολικά την 6η θέση στη γενική κατάταξη, το οποίο ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία σε σχέση με τον ανταγωνισμό που υπήρχε με 450 συμμετοχές από όλον τον κόσμο». Ερωτηθείς για το αν μπορεί να γίνει η παραγωγή του Titan στην Ελλάδα, είπε πως «είναι ένα σύστημα με προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα σε μία χώρα. Όποτε καταλήγει να είναι ένα συνονθύλευμα από τα καλύτερα κομμάτια διαφορετικούς κατασκευαστές. Συνεπώς, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα υπό τη μορφή της συναρμολόγησης, δηλαδή με τη μορφή της αγοράς εξαρτημένων από διάφορους κατασκευαστές, πιθανόν και από την Ελλάδα και να γίνεται εδώ και η συναρμολόγηση, όπου υπάρχει ένας αριθμός από αρκετά υψηλά καταρτισμένους ανθρώπους». http://www.naftemporiki.gr/story/1233112/dm-ii-titan-protoporiako-drone-metaforon-apo-ellinika-xeria

Νέο διαστημικό ρεκόρ για το X-37B της USAF: 718 ημέρες σε τροχιά. Με επιτυχία προσγειώθηκε την Κυριακή στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA το X-37B της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, δίνοντας τέλος σε μια αποστολή η οποία κράτησε δύο χρόνια. Το μη επανδρωμένο «Όχημα Τροχιακών Δοκιμών», όπως ονομάζεται επισήμως, εκτοξεύτηκε στις 20 Μαΐου 2015 από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, στη Φλόριντα, όπου επέστρεψε την Κυριακή 7 Μαΐου 2017. Στο πλαίσιo της τέταρτης αποστολής του προγράμματος X-37B, το εν λόγω διαστημόπλοιο (OTV- Orbital Test Vehicle) – μια μικρότερου μεγέθους, μη επανδρωμένη έκδοση του διαστημικού λεωφορείου- έκανε πειράματα σε τροχιά για 718 ημέρες, φτάνοντας τον συνολικό αριθμό ημερών που έχουν περάσει στο διάστημα τα δύο διαστημόπλοια X-37B που διαθέτει η αμερικανική πολεμική αεροπορία (USAF) στις 2.085 ημέρες. Σύμφωνα με ανακοίνωση της αεροπορίας των ΗΠΑ, το πρόγραμμα, που τελεί υπό την επίβλεψη του Air Force Rapid Capabilities Office, έχει σκοπό την πραγματοποίηση δοκιμών «μείωσης κινδύνου, πειραματισμού και ανάπτυξης επιχειρήσεων» και πειραμάτων πάνω σε τεχνολογίες που προορίζονται για χρήση σε επαναχρησιμοποιούμενα διαστημικά σκάφη. Η USAF σκοπεύει να εκτοξεύσει την πέμπτη αποστολή του X-37B από το Κέιπ Κανάβεραλ αργότερα μέσα στο 2017. Σημειώνεται πως η κάθε πτήση ήταν μεγαλύτερης χρονικής διαρκείας από την προηγούμενη. To X-37B, το οποίο ορίζεται συχνά ως «διαστημοπλάνο» (space plane), λόγω της δυνατότητας να πετά και μέσα στην ατμόσφαιρα (σαν το διαστημικό λεωφορείο) είναι γνωστό σε μεγάλο βαθμό για το πέπλο μυστικότητας που καλύπτει τις δραστηριότητές του, καθώς ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη φύση των δοκιμών που κάνει σε τροχιά- οπότε και δεν λείπουν οι θεωρίες πως ενδεχομένως να πρόκειται για δοκιμές διαστημικών όπλων, π.χ. για την καταστροφή εχθρικών δορυφόρων (αν και η USAF επιμένει ότι απλώς δοκιμάζονται τεχνολογίες για επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη). Το επαναχρησιμοποιούμενο X-37B έχει μήκος 9 μέτρα, άνοιγμα φτερών 4,5 μέτρα, βάρος 5 τόνους και χώρο φόρτωσης με χωρητικότητα ημιφορτηγού Όπως αναφέρει το space.com, εξωτερικοί ειδικοί εκτιμούν ότι είναι μάλλον απίθανο το σκάφος να προβαίνει σε επιθετικού χαρακτήρα δραστηριότητες σε τροχιά, αν και κάποιοι θεωρούν πως ενδεχομένως να δοκιμάζει αισθητήρες και εξοπλισμό για το National Reconnaissance Office, που διαχειρίζεται τον στόλο κατασκοπευτικών δορυφόρων των ΗΠΑ. Και τα δύο X-37B της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας έχουν κατασκευαστεί από τη Boeing. https://www.dvidshub.net/video/523061/x37b-otv4-landing-runway http://www.naftemporiki.gr/story/1232667/neo-diastimiko-rekor-gia-to-x-37b-tis-usaf-718-imeres-se-troxia Στο εσωτερικό των καψουλών της Blue Origin και της Boeing. Το New Atlas είχε την ευκαιρία να μπει στο εσωτερικό των διαστημοπλοίων της Blue Origin και του Boeing Starliner. Στο πλαίσιο του Space Symposium που έλαβε χώρα στο Colorado Springs, παρουσιάστηκαν ομοιώματα του εσωτερικού των διαστημοπλοίων Blue Origins και Boeing Starliner που θα αποτελέσουν τις κάψουλες μεταφοράς ανθρώπων στις μελλοντικές διαστημικές αποστολές της ανθρωπότητας. Η κάψουλα της Blue Origins θα ταξιδεύει πάνω σε έναν πύραυλο New Shepard, σε μια προσπάθεια να μεταφερθούν επιβάτες σε ύψος 100 χιλιομέτρων πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Για 2,5 λεπτά οι επιβάτες θα ταξιδεύουν δεχόμενοι πίεση 3g, ή αλλιώς τρεις φορές την επιτάχυνση της βαρύτητας, ενώ θα μπορούν να κινηθούν ελεύθερα για τέσσερα λεπτά περίπου. Το υπόλοιπο της διαδρομής είναι η επιστροφή στη Γη, η οποία ενδέχεται να τους επιβαρύνει με πιέσεις έως και 5 g. To Boeing Starliner δεν αποσκοπεί μόνο σε τουριστική χρήση, αλλά φιλοδοξεί να χρησιμοποιηθεί και για σκοπούς μεταφοράς αστροναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η κάψουλα θα μπορεί να φιλοξενήσει 7 άτομα για τουριστικούς σκοπούς και 4 άτομα για διαστημικές αποστολές. Η κάψουλα αυτή θα ταξιδεύει με έναν πύραυλο Atlas V και θα ξεκινήσει να δοκιμάζεται από τις αρχές του επόμενου έτους τόσο σε επανδρωμένες όσο και μη επανδρωμένες πτήσεις. http://www.pestaola.gr/sto-eswteriko-twn-kapsoulwn-ths-blue-origin-kai-ths-boeing/

Συγχαρητηρια Astron. Ειδα ηδη τα δυο πρωτα βίντεο και σε συγχαιρω για την περιεκτικοτητα των πληροφοριων,την παρουσίαση και το σκηνικο παρουσίασης! Συγχαρητηρια και παλι!!!

Μία νεώτερη εκδοχή του ηλιακού μας συστήματος «στο μικροσκόπιο» επιστημόνων. «Εντυπωσιακές ομοιότητες» με το ηλιακό μας σύστημα έχει το πλανητικό σύστημα που εκτιμούν Αμερικανοί και Γερμανοί επιστήμονες πως βρίσκεται γύρω από έναν αστέρα σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη από 10 έτη φωτός. Το άστρο ανήκει στον αστερισμό του Ηριδανού στο νότιο ημισφαίριο και ονομάζεται έψιλον (ε) Ηριδανού. Ο ε Ηριδανού είναι παρεμφερής με τον Ήλιο, παρόλο που έχει το 1/5 της ηλικίας του. Την ίδια στιγμή, οι εξωπλανήτες που φαίνεται πως περιφέρονται γύρω του πρέπει να μοιράζονται την ίδια αρχιτεκτονική με το πλανητικό σύστημα στο οποίο ανήκει η Γη. Έτσι, οι επιστήμονες ελπίζουν πως, με τη μελέτη του, θα μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα πώς δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα. Η ανακάλυψη έγινε με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και το τηλεσκόπιο υπέρυθρης ακτινοβολίας Sofia, το οποίο μέσω ενός Boeing 747 πετάει σε υψόμετρο 45.000 ποδών, στα όρια της στρατόσφαιρας. Χρησιμοποιώντας τις μετρήσεις σε μία υπολογιστική προσομοίωση, οι επιστήμονες κατάφεραν να αναπαραστήσουν τον δίσκο σκόνης που περιβάλλει τον ε Ηριδανού, διαχωρίζοντας την αμυδρή ακτινοβολία που εκπέμπει ο δίσκος από αυτήν του άστρου. Σε κάθε αστέρα, ο δίσκος σκόνης αποτελείται από τα αέρια, τα σωματίδια και τους μικρούς βράχους που συνεχίζουν να περιστρέφονται γύρω του, και τα οποία απέμειναν μετά τον σχηματισμό των πλανητών. Στην περίπτωση του ε Ηριδανού, βρήκαν πως χωρίζεται σε δύο ζώνες, με το ενδιάμεσο κενό πιθανότατα να δημιουργήθηκε με τον σχηματισμό των πλανητών. Αν και οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να εντοπίσουν εξωπλανήτες, υποστηρίζουν πως θα αποτελούσε τεράστια έκπληξη να μην υπάρχουν τέτοια ουράνια σώματα που να περιφέρονται γύρω από τον ε Ηριδανού. Για να τα εντοπίσουν, θα χρειαστούν όργανα με ακόμη μεγαλύτερη ευκρίνεια, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που η NASA σχεδιάζει να εκτοξεύσει τον Οκτώβριο του 2018. Ο βασικότερος λόγος είναι η ύπαρξη του κενού ανάμεσα στις δύο ζώνες στον δίσκο σκόνης, γα τη δημιουργία του οποίου απαιτείται ένα αντικείμενο με διαστάσεις πλανήτη. Μάλιστα, με δεδομένο πως ο ε Ηριδανού είναι νεώτερος από τον Ήλιο μας, και οι εξωπλανήτες θα έχουν μικρότερη ηλικία από τη Γη. Επομένως, οι ερευνητές αισιοδοξούν πως θα μπορέσουν να αντλήσουν πολύτιμα στοιχεία για την κατάσταση της Γη σε προηγούμενες φάσεις της εξέλιξής της. «Αυτό το άστρο φιλοξενεί ένα πλανητικό σύστημα το οποίο αυτή τη στιγμή περνά τις ίδιες κατακλυσμιαίες διεργασίες με το ηλιακό μας σύστημα σε πολύ νεώτερη ηλικία, όταν η Σελήνη απέτησε τους περισσότερους κρατήρες της, δημιουργήθηκαν οι ωκεανοί στη Γη, και διαμορφώθηκαν στον πλανήτη μας οι συνθήκες που επέτρεψαν την ανάπτυξη ζωής», γράφει στο blog του ο Μάσιμο Μαρέγκο, αναπληρωτής καθηγητής αστρονομίας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Αϊόβα και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, ο απώτερος σκοπός για τους αστρονόμους είναι να εξακριβώσουν πλήρως της αρχιτεκτονική του δίσκου που περιβάλλει τον ε Ηριδανού και τις αλληλεπιδράσεις του με το «σμήνος» εξωπλανητών που φαίνεται πως υπάρχουν στο ίδιο σύστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1232289/neoteri-ekdoxi-tou-iliakou-mas-sustimatos-sto-mikroskopio-epistimonon

Πρώτη δέσμη στο μεγαλύτερο λέιζερ ακτίνων Χ στον κόσμο. Μία νέα εποχή ανέτειλε για την ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, με τη δημιουργία της πρώτης δέσμης από το μεγαλύτερο λέιζερ ακτίνων Χ στον κόσμο. Το European XFEL, όπως ονομάζεται η διάταξη, βρίσκεται στο Αμβούργο, στην υπόγεια εγκατάσταση του επιταχυντή DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron). Το European XFEL έρχεται να προστεθεί στα μόλις 4 ανάλογα μηχανήματα που υπάρχουν παγκοσμίως. Θα μπορεί να παράγει 27.000 παλμούς ανά δευτερόλεπτο, με μήκος κύματος 500 φορές μικρότερο από το ορατό φως. Έτσι, θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να αποτυπώσουν δομές του μικρόκοσμου σε ατομική κλίμακα. Ανάμεσα σε αυτές τις δομές που θα μελετηθούν διεξοδικότερα είναι διαφόρων ειδών βιομόρια, για την καλύτερη κατανόηση αρκετών ασθενειών και την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Επίσης, αναμένεται να ανοίξει νέους δρόμους στη δημιουργία νέων υλικών και την έρευνα χημικών αντιδράσεων και καταλυτικών τεχνικών, με σκοπό πιο “φιλικές” στο περιβάλλον εφαρμογές. «Το European XFEL θα μας παράσχει τις πιο λεπτομερείς εικόνες της μοριακής δομής νέων υλικών και φαρμάκων, όπως επίσης και πρωτόγνωρες καταγραφές της εξέλιξης βιοχημικών αντιδράσεων», δήλωσε ο Χέλμουτ Ντος, Διευθυντής του DESY. Η δέσμη δημιουργήθηκε από μία δέσμη ηλεκτρονίων που προήλθε από έναν γραμμικό επιταχυντή - το βασικό εξάρτημα της διάταξης. Στην 2,1 χιλιομέτρων σήραγγα του επιταχυντή, επιταχύνθηκαν παλμοί ηλεκτρονίων, ως προεργασία για τη δημιουργία της δέσμης. Με ταχύτητα σχεδόν όση το φως και πολύ μεγάλη ενέργεια, οι παλμοί στη συνέχεια εκτράπηκαν μέσα στο σήραγγα φωτονίων, κατά μήκος των 210 μέτρων της οποίας είναι διατεταγμένες συσκευές παραγωγής ακτίνων Χ. Εκεί, 17.290 μόνιμοι μαγνήτες με εναλλασσόμενους πόλους αλληλεπίδρασαν με τους παλμούς, επιταχύνοντας περαιτέρω τα ηλεκτρόνια, ώστε να αρχίσουν να εκπέμπουν ακτινοβολία Χ εξαιρετικά μικρού μήκους κύματος. Για την πρώτη δοκιμή, η ακτινοβολία αυτή απορροφήθηκε αφότου μετρήθηκε, χωρίς να οδηγηθεί στον χώρο διεξαγωγής πειραμάτων. Στον συγκεκριμένο χώρο, θα εγκατασταθούν έξι επιστημονικά όργανα για τα πειράματα των επιστημόνων, Όταν θα γίνει η επίσημη έναρξη λειτουργίας του European XFEL, στις αρχές Σεπτεμβρίου, δύο όργανα θα βρίσκονται ήδη στις θέσεις τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1232760/proti-desmi-sto-megalutero-leizer-aktinon-x-ston-kosmo

Οι ελληνικές επιτυχίες στον τομέα του Διαστήματος. Μπορεί το Διάστημα να προσφέρει ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης, έρευνας και εκπαίδευσης στη χειμάζουσα ελληνική κοινωνία; Δεν είναι κάτι εξωτικό; Για τον περισσότερο κόσμο το να μιλάει κανείς για ελληνική διαστημική βιομηχανία είναι σαν να συζητούμε για... εξωγήινους. Κι όμως δεν είναι καθόλου έτσι: Ηδη, ο διαστημικός κλάδος της χώρας μας αποτελείται από 40 εταιρείες, 2.000 εργαζομένους και έχει ετήσιο κύκλο εργασιών 150 εκατ. ευρώ, με εξαγωγές κυρίως σε ΗΠΑ, Ισραήλ και Ιαπωνία. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε ο κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου την Πέμπτη το απόγευμα. «Πρόκειται για έναν εξωστρεφή και επιτυχημένο κλάδο, με μικρό μέγεθος αλλά πολύτιμο κεφάλαιο», τόνισε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ. «Η Ελλάδα έχει πολλές επιτυχίες και στο ερευνητικό πεδίο και στην τεχνολογία του Διαστήματος», υπογράμμισε στην «Κ» η κ. Ιφιγένεια Κεραμιτσόγλου, ερευνήτρια στο Αστεροσκοπείο και συντονίστρια της εκδήλωσης. Αντίθετα με την εικόνα που έχουμε για τη διαστημική τεχνολογία, πρόκειται για κλάδο που σχετίζεται άμεσα με την καθημερινότητά μας. Ο κ. Γιάννης Γιανναράκης, από τις εταιρείες κινητών εφαρμογών, υπογράμμισε πως χωρίς τη διαστημική τεχνολογία δεν θα υπήρχαν πολλές εφαρμογές που θεωρούμε απαραίτητες στα κινητά μας τηλέφωνα. Οπως σημείωσε ο κ. Μανώλης Πλειώνης, διευθυντής του Εθνικού Αστεροσκοπείου, η Ελλάδα διαθέτει το Hellenic National Sentinel Data Mirror Site, δηλαδή έναν κόμβο με την κατάλληλη υπολογιστική υποδομή, όπου «κατεβαίνουν» και διανέμονται τα δεδομένα των δορυφόρων. Ο εγχώριος κόμβος είναι ο πρώτος στην Ευρώπη και βρίσκεται στο Αστεροσκοπείο. Καλύπτει τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, παρέχοντας υπηρεσίες σε πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, επιχειρήσεις και δημόσιους φορείς. «Η Ελλάδα μπορεί να αυξήσει το μερίδιό της από την ευρωπαϊκή διαστημική έρευνα των περίπου 7 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να μείνουν πόροι στη χώρα, αλλά χρειάζεται εθνική στρατηγική», υπογράμμισε ο κ. Μίχαλος. Στην εκπαίδευση του αναγκαίου δυναμικού έρχεται να συνεισφέρει το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Διαστημική Επιστήμη, Τεχνολογίες και Εφαρμογές», που υλοποιείται από το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Η υποβολή αιτήσεων για τον δεύτερο κύκλο του προγράμματος ολοκληρώνεται μέχρι τις 15 Μαΐου. http://www.kathimerini.gr/908397/article/epikairothta/ellada/oi-ellhnikes-epityxies-ston-tomea-toy-diasthmatos Στόχος της SpaceX η παροχή broadband Ίντερνετ από το διάστημα ως το 2024. Η SpaceX είχε αποκαλύψει τα σχέδιά της για παροχή ευρυζωνικών συνδέσεων στο Ίντερνετ μέσω δορυφόρου από το 2015, όταν ο ιδρυτής της, Έλον Μασκ, μίλησε δημόσια για την ιδέα αυτή- και η Πατρίσια Κούπερ, στέλεχος της εταιρείας αρμόδιο για θέματα δορυφόρων σε σχέση με την κυβέρνηση, έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες την Τετάρτη, μιλώντας ενώπιον της Γερουσίας των ΗΠΑ. Όπως είπε, η εταιρεία αποσκοπεί στην εκτόξευση 4.425 δορυφόρων με πυραύλους Falcon 9, που θα λειτουργούν σε ύψη μεταξύ 1.110 και 1.325 χιλιομέτρων σε ένα εγχείρημα κόστους που υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 10 δισ. δολάρια. Ο «αστερισμός» αυτός θα έχει τη δυνατότητα να δρομολογεί την παροχή ευρυζωνικού Ίντερνετ εκεί που απαιτείται περισσότερο, και να την απομακρύνει από άλλες περιοχές, όπου θα ήταν πιθανό να υπάρξουν παρεμβολές σε άλλα συστήματα. Η Κούπερ επίσης αποκάλυψε πως η SpaceX θα αρχίσει δοκιμές δορυφόρων και θα εκτοξεύσει μάλιστα ένα πρωτότυπο κατά τα τέλη του έτους, και θα ακολουθήσει άλλο ένα στους πρώτους μήνες του 2018. Μετά την επιτυχή δοκιμή, η εταιρεία σκοπεύει να αρχίσει μια «εκστρατεία» εκτοξεύσεων το 2019, με τους δορυφόρους να εκτοξεύονται σε τροχιά σε διαφορετικές φάσεις, μέχρι το 2024- όταν το σύστημα (εάν τελικά λάβει την απαιτούμενη έγκριση) θα έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία. http://www.naftemporiki.gr/story/1231812/stoxos-tis-spacex-i-paroxi-broadband-internet-apo-to-diastima-os-to-2024

Τι είδε η κάμερα του Cassini. Ένα καινούργιο βίντεο με εικόνες από την ιστορική πρώτη βουτιά του διαστημοπλοίου Cassini ανάμεσα στον Κρόνο και τα δαχτυλίδια του την 25η Απριλίου έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το βίντεο δείχνει τη «θέα» που είχε η κάμερα του διαστημοπλοίου κατά τη διάρκεια μιας ώρας παρατηρήσεων καθώς «κατέβαινε» προς τον νότιο πόλο του Κρόνου. Το πρώτο τμήμα του ξεκινάει με την τεράστια καταιγίδα στον βόρειο πόλο του γίγαντα αερίων, συνεχίζει με το εξωτερικό όριο του εξαγωνικού αεροχειμάρρου και συνεχίζει με όψεις από την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Το «τοπίο» των νεφών φαίνεται να κινείται με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα καθώς η ταχύτητα του Cassini αυξάνεται όσο πλησιάζει προς τον Κρόνο. Στο δεύτερο τμήμα του βίντεο φαίνονται η θέση και ο προσανατολισμός του διαστημόπλοιου επάνω από τον Κρόνο ενόσω έπαιρνε τις εικόνες, καθώς και το πεδίο της κάμερας σε προβολή. το τρίτο τμήμα αριστερά φαίνονται τα πλάνα της κάμερας και δεξιά «εικόνες αναφοράς» όπου η θέση του Cassini σε σχέση με τον Κρόνο εμφανίζεται σαν μια κόκκινη κουκίδα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500142790

Μοναδική εικόνα από την επιφάνεια του Άρη. Πριν από λίγα 24ωρα, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφία από την επιφάνεια του Άρη. Πιο ξεκάθαρη από κάθε άλλη φορά. Ο κόκκινος πλανήτης, ο Κρόνος, ο Δίας αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Στον Εγκέλαδο του Κρόνου, ένα από τα πολλά φεγγάρια του μεγάλου πλανήτη, ανακαλύφθηκαν ζώνες που μπορούν να αναπτύξουν ζωή, άρα και να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την παρουσία του ανθρώπου. Όλα αυτά, σε ένα μέλλον που σήμερα φαντάζει ως επιστημονική φαντασία, αλλά που καθίσταται ως υποχρέωση, όπως τονίζουν με αγωνία οι επιστήμονες, εξαιτίας των αλλαγών που επέρχονται στη Γη και της ανάγκης που θα προκύψει με τη ραγδαία αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού. http://www.pronews.gr/portal/20170506/genika/diastima/49/o-planitis-dias-apo-poly-kontini-apostasi-xekathari-fotografia-apo-tin

Ο πλανήτης Δίας από πολύ κοντινή απόσταση. Κατά την ελληνική μυθολογία ο Δίας ήταν ο βασιλιάς των Θεών του Ολύμπου. Πρόσφεραν το όνομά του στον πιο επιβλητικό πλανήτη που στέκει αγέρωχος ανάμεσα στους άλλους και αποτελεί μία φυσική ασπίδα -σύμφωνα με τους αστρονόμους- για τη Γη. Η εικόνα του είναι εντυπωσιακή. Ωστόσο, η φωτογραφία που τράβηξε το διαστημόπλοιο Juno κατά το πέρασμά του από τον «βασιλιά», ξεπερνά σε ομορφιά κάθε φαντασία... Ένα περιβάλλον εντελώς αφιλόξενο για τον άνθρωπο, το οποίο, ωστόσο, προσφέρει εικόνες που ταξιδεύουν το μυαλό στο σύμπαν. Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο τράβηξε ένα μοναδικό πλάνο από τον Δία, από απόσταση 52.200 χιλιομέτρων, στις 11 Δεκεμβρίου. Μετά από ειδική επεξαργασία, ώστε να γίνει η σύνθεση των πλάνων που εξέπεμψαν οι ειδικές κάμερες, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μία μοναδικής ομορφιάς και μεγαλοσύνης φωτογραφία. Αυτός, λοιπόν, είναι ο πλανήτης Δίας, όπως δεν τον είχε αντικρίσει η ανθρωπότητα ποτέ στο παρελθόν... Η θανατηφόρα ομορφιά της ατμόσφαιρας του πλανήτη προσφέρει μοναδικές εικόνες και χρώματα. Τρομερές -σε μέγεθος και ένταση- καταιγίδες, που όμοιές της δεν θα μπορούσε να αντέξει η Γη. Η φωτογραφία «έπιασε» τη στιγμή που ο πλανήτης χωρίζεται από το φως και το σκοτάδι που προκαλεί ο Ήλιος, αναδεικνύοντας τα σημεία των δύο πόλων του, τα οποία είναι καλυμμένα από τρομερά καιρικά φαινόμενα. Η εξερεύνηση του διαστήματος αποτελεί πλέον προτεραιότητα για τον άνθρωπο. Πριν ξεκινήσει η μεγάλη περιπέτεια, η επιστήμη καλείται να απαντήσει σε μία σειρά ερωτημάτων. Η χαρτογράφηση της «γειτονιάς» μας είναι η πρώτη κίνηση που πρέπει να γίνει. Ακολουθεί η διαπίστωση των ιδιαίτερων στοιχείων και η αποκάλυψη μυστικών του σύμπαντος που μπορούν να καθορίσουν την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Αποστολές για την εξερεύνηση του σύμπαντος και ειδικότερα του ηλιακού μας συστήματος έχουν ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, σε συνδυασμό με τα υπερσύγχρονα τηλεσκόπεια που έχουν στηθεί τόσο στη Γη, όσο και εκτός ατμόσφαιρας. Τα αποτελέσμα και τα ευρήματα που στέλνουν είναι τόσο πολλά, που ο αριθμός των επιστημόνων δεν αρκεί για την επεξεργασία τους. Οι μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Ευρωπαϊκή Ένωση, προγραμματίζουν ήδη το επόμενο βήμα. Το ταξίδι του ανθρώπου σε άλλους πλανήτες. Αρχικά με βάσεις στη Σελήνη. Ακολούθως στο αφιλόξενο περιβάλλον του Άρη, στη συνέχεια ακόμη πιο μακριά. Εκεί που δεν υπάρχει ύστατο σύνορο. http://www.pronews.gr/portal/20170506/genika/diastima/49/o-planitis-dias-apo-poly-kontini-apostasi-xekathari-fotografia-apo-tin

Πώς τσουνάμι από παγετώνες «σμίλεψαν» τη Γη. Ο μεγάλος κατακλυσμός που περιγράφουν τόσοι αρχαίοι πολιτισμοί και ιερά κείμενα ίσως να ήταν τελικά βιβλικών διαστάσεων κύματα από άλλοτε παγωμένο νερό. Αυτή η εικόνα αναδεικνύεται από μια νέα θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι κατά διαστήματα στις παγετώδεις περιόδους, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά ώστε να λιώσει σε έναν βαθμό τους πάγους, όγκοι νερού πελώριοι σαν βουνά κατέβαιναν με ορμή από τους παγετώνες και έτρεχαν χιλιόμετρα μακριά, παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά τους και προκαλώντας γεωλογικές ανακατατάξεις. Η επέλαση τέτοιων γιγαντιαίων κυμάτων μπορεί μάλιστα, σύμφωνα με τον εμπνευστή της νέας θεωρίας, να εξηγήσει πολλούς «παράξενους» σχηματισμούς - μεταξύ αυτών τα κοιτάσματα λιγνίτη στη Μεγαλόπολη και, ενδεχομένως, τα Μετέωρα. Τα παγωμένα τσουνάμι Από την έναρξη της Τεταρτογενούς Περιόδου και καθ' όλη τη διάρκεια του Πλειστόκαινου (της γεωλογικής εποχής που προηγήθηκε του «θερμού» Ολόκαινου, που διανύουμε σήμερα) το μεγαλύτερο τμήμα της Γης ήταν καλυμμένο από πάγους. Στην Εποχή των Παγετώνων, όπως είναι επίσης γνωστή, οι θερμοκρασίες δεν ήταν πάντα... παγερές. Αντιθέτως, ανάμεσα στα ψυχρά υπήρχαν ενδιάμεσα θερμά στάδια τα οποία δεν ήταν μεν ικανά να εξαφανίσουν εντελώς τους πάγους αλλά τους έκαναν να λιώνουν σε έναν βαθμό. Τα νερά από αυτή την τήξη σχημάτιζαν συχνά στην επιφάνεια των παγετώνων μεγάλες «υπερπαγετωνικές» λίμνες. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Hydrology: Current Research» ο Πολ ΛαΒιολέττε από το Ιδρυμα Starburst δείχνει πώς αυτές οι λίμνες μπορούσαν, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά, να παραγάγουν τεράστια καταστροφικά κύματα. Στο σχετικό άρθρο του ο ερευνητής δείχνει ότι αν μια λίμνη που βρισκόταν κοντά στην κορυφή του παγετώνα άδειαζε ξαφνικά εξαιτίας κάποιας ρωγμής στα τοιχώματα από πάγο που τη συγκρατούσαν, το νερό που θα αποδεσμευόταν μαζικά θα μπορούσε να πυροδοτήσει το άδειασμα και άλλων λιμνών που θα έβρισκε στον δρόμο του κυλώντας προς τα κάτω στην επιφάνεια του παγετώνα. Ετσι θα δημιουργούσε ένα κύμα - ένα παγετωνικό κύμα - το οποίο, χάρη στο φαινόμενο ντόμινο, θα μεγάλωνε συνεχώς: όταν θα κατέβαινε πια στην άκρη του παγετώνα, όπως υπολόγισε ο ερευνητής, θα έφθανε να έχει ύψος ως και 300 μ. και να κινείται με ταχύτητα 900 χλμ. την ώρα. Κάθε μέτρο του μετώπου του κύματος θα είχε κινητική ενέργεια ισοδύναμη με 12 εκατομμύρια τόνους ΤΝΤ, η οποία θα του επέτρεπε να περάσει επάνω από βουνά ύψους ίσως και 1.500 μ. και να κινηθεί πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από την άκρη του παγετώνα. «Εμοιαζε κάπως με το τσουνάμι στην ταινία "2012", μόνο που εκείνο είχε προκληθεί από άλλη αιτία, ήταν σεισμικό κύμα» λέει ο κ. ΛαΒιολέττε στο «Βήμα». «Και οπωσδήποτε τα παγετωνικά κύματα δεν θα μπορούσαν να περάσουν πάνω από τα Ιμαλάια, όπως στην ταινία, δεν είχαν τόσο μεγάλη ορμή». Εξήγηση σε γεωλογικά μυστήρια Ο επιστήμονας υποστηρίζει ότι αυτά τα θηριώδη κύματα θα πρέπει να σχηματίστηκαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων θερμών σταδίων της Εποχής των Παγετώνων και σίγουρα προς το τέλος της. «Ενα τέτοιο παγετωνικό κύμα θα πρέπει να σημειώθηκε περίπου την εποχή που αναφέρει ο Πλάτων, δηλαδή πριν από περίπου 11.600 χρόνια» τονίζει. Και προσθέτει πως το φαινόμενο αυτό, το οποίο δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα εφόσον δεν διανύουμε μια παγετώδη περίοδο, έρχεται να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα που μένουν ανοιχτά. Μπορεί να εξηγήσει, όπως αναφέρει, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εναποθέσεων στο μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας και της Αλάσκας: πώς δηλαδή κάποιες εναποθέσεις βρίσκονται σε ύψος 650 μ. επάνω από το υποκείμενο έδαφος και γιατί ανάμεσά τους βρίσκονται κομματιασμένα τα κατάλοιπα πολλών θηλαστικών του Πλειστόκαινου που σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Επίσης μπορεί να ερμηνεύσει τον σχηματισμό των λεγόμενων «drumlins», χαρακτηριστικών λόφων στη Βόρεια Αμερική, καθώς και το πώς κατάλοιπα από τη στεριά έχουν βρεθεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη μέση του Ατλαντικού, σχηματίζοντας τα λεγόμενα «στρώματα του Χάινριχ», για τα οποία η ερμηνεία ότι μεταφέρθηκαν εκεί από παγόβουνα δεν είναι ικανοποιητική. Κύμα πίσω από τη Μεγαλόπολη Τέλος, όπως τονίζει ο ερευνητής, τα παγετωνικά κύματα μπορούν να προσφέρουν μια εξήγηση για τον σχηματισμό πολλών κοιτασμάτων λιγνίτη στη Βόρεια Αμερική, στη Σιβηρία και στην Ευρώπη - μεταξύ αυτών και στη Μεγαλόπολη. Τα κοιτάσματα λιγνίτη της Μεγαλόπολης βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 400 μ. επάνω από τη στάθμη της θάλασσας και περιβάλλονται από βουνά που φθάνουν σε ύψος τα 1.500 μ. Ο λιγνίτης φαίνεται να έχει κονιορτοποιηθεί από βίαιες δυνάμεις και να έχει εναποτεθεί στη λεκάνη της Μεγαλόπολης με καταστροφικό τρόπο. «Η συγκεκριμένη μελέτη έχει γίνει από το 1980, οπότε είδα εκεί ότι τα υλικά έχουν εναποτεθεί ξαφνικά και καταστροφικά» λέει. «Φαίνεται αυτό να έχει γίνει από νερό, επειδή τα δέντρα και τα φυτικά υλικά έχουν σπρωχτεί προς τα επάνω από τρομακτικές δυνάμεις. Βρίσκουμε τα βαρύτερα υλικά προς τα κάτω και τα ελαφρύτερα πιο πάνω, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι θάφτηκαν ξαφνικά, αφού τα ελαφρύτερα υλικά επιπλέουν». Αλλοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ως τώρα ότι κάποια κοιτάσματα λιγνίτη - π.χ. στη Βολιβία - έχουν σχηματιστεί από νερό που προέκυψε από την τήξη παγετώνων. Στην περίπτωση της Μεγαλόπολης, όπως υποστηρίζει ο κ. ΛαΒιολέττε στη μελέτη του, το παγετωνικό κύμα που «έστρωσε» τον λιγνίτη ταξίδεψε πολύ μακριά, περίπου 1.200 χιλιόμετρα. «Κατά την Εποχή των Παγετώνων το παγοκάλυμμα έφθανε ως τα νότια της Τσεχίας και της Σλοβακίας. Τα κύματα κατέβηκαν από εκείνη την άκρη του παγετώνα και, περνώντας από τα Βαλκάνια, έφθασαν ως τη Μεγαλόπολη για να σχηματίσουν τις εναποθέσεις του λιγνίτη» λέει ο ερευνητής. Μετέωρα, όπως Γκραντ Κάνιον Επίσης ο κ. ΛαΒιολέττε υποπτεύεται ότι τα ίδια ορμητικά κύματα των παγετώνων έχουν «επισκεφθεί» πολλές φορές στο μακρινό παρελθόν τον θεσσαλικό κάμπο. «Η περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η Λάρισα και πολλές άλλες πόλεις στην Εποχή των Παγετώνων καλυπτόταν σύμφωνα με τους γεωλόγους από μια λίμνη» αναφέρει. «Η παρουσία αυτής της λίμνης είναι ωστόσο προβληματική γιατί το νερό που κάλυπτε την ξηρά θα έπρεπε κανονικά να πέφτει προς τη θάλασσα και όχι να μένει στάσιμο, αφού πλάι στον Ολυμπο υπάρχει ένα φαράγγι το οποίο φθάνει ως τη θάλασσα». Κάποιοι γεωλόγοι έχουν προτείνει την ερμηνεία ότι στην παγετώδη περίοδο το φαράγγι αυτό με κάποιον τρόπο είχε μπλοκαριστεί, εμποδίζοντας το νερό να κυλήσει στη θάλασσα. Ο κ. ΛαΒιολέττε εξετάζει ωστόσο τώρα μιαν άλλη εκδοχή. «Η θεωρία μου είναι ότι το νερό που σχημάτιζε αυτή την αρχαία λίμνη ερχόταν από τον παγετώνα στα βόρεια όταν απελευθερώνονταν αυτά τα παγετωνικά κύματα» εξηγεί ο ερευνητής. «Κάθε φορά που κατέβαινε ένα παγετωνικό κύμα από τον Βορρά, η λεκάνη γέμιζε. Ετσι, παρά την εμφανή οδό απορροής προς τη θάλασσα η λίμνη της Θεσσαλίας μπορούσε να διατηρείται, σχηματίζοντας τις εναποθέσεις άμμου που βρίσκουμε στα βουνά γύρω από τη Λάρισα». Οπως υπογραμμίζει, ακόμη δεν έχει κάνει γεωλογική μελέτη της περιοχής ούτε κάποια σχετική δημοσίευση, όμως από τις επισκέψεις του εκεί έχει την αίσθηση ότι η θεωρία των παγετωνικών κυμάτων έχει να πει κάτι και σε αυτή την περίπτωση. «Αν παρατηρήσετε τα Μετέωρα, στο δυτικό άκρο της λεκάνης της Θεσσαλίας, θα δείτε πως επιδεικνύουν άφθονα στοιχεία υπέρ του ότι μεγάλες πλημμύρες έχουν περάσει από αυτή την περιοχή κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων» τονίζει. «Για παράδειγμα, οι σχηματισμοί των βράχων έχουν ομοιότητες με εκείνους του Γκραντ Κάνιον, που έχουν διαβρωθεί από νερό, και της περιοχής των Σκάμπλαντς στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, που επίσης είναι γνωστό ότι σχηματίστηκαν από πλημμύρα». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=878140

Οι σημειώσεις του Alexander Grothendieck στο διαδίκτυο. Η οικογένεια του Alexandre Grothendieck, ενός θρύλου των μαθηματικών κατέληξε σε συμφωνία με την ακαδημαϊκή κοινότητα όσον αφορά το τεράστιο αρχείο των σημειώσεών του. Έτσι, οι σημειώσεις θα δημοσιευθούν στο διαδίκτυο και θα μπορεί να τις μελετήσει όποιος το επιθυμεί. Πρόκειται για ένα αρχείο δεκάδων χιλιάδων σελίδων με μαθηματικά και επιστολές προς συνεργάτες. Ένα αρχικό τμήμα από αυτές, πάνω από 18000 σελίδες, θα βρίσκονται online από τις 10 Μαΐου στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Montpellier. Η απόφαση του Πανεπιστημίου έχει στόχο να διαφυλάξει το σημαντικό έργο του Grothendieck δίνοντας την ευκαιρία στην επιστημονική κοινότητα να το μελετήσει και σε αρκετές περιπτώσεις να το αποκρυπτογραφήσει. http://physicsgg.me/2017/05/07/%ce%bf%ce%b9-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%b9%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-alexander-grothendieck-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%af%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf/

Chit: η χημική μονάδα μνήμης ενός bit Στους γνωστούς κλασικούς υπολογιστές οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε bits. To bit (binary digit) είναι η στοιχειώδης μονάδα μνήμης στο δυαδικό σύστημα, με τα γνωστά ψηφία 0 και 1. Το bit αποθηκεύεται σε κάποιο κλασικό φυσικό σύστημα που μπορεί να βρίσκεται σε δυο καταστάσεις όπως: οι δυο κατευθύνσεις μαγνήτισης, οι δυο θέσεις ενός διακόπτη, δυο τάσεις ηλεκτρικού ρεύματος κ.λπ. Στους κβαντικούς υπολογιστές οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε qubits. Το qubit (quantum bit) μπορεί να βρίσκεται όχι μόνο στις καταστάσεις 0 και 1 αλλά και σε κάθε δυνατή επαλληλία τους. Εδώ η κβαντική στοιχειώδης μονάδα μνήμης – το qubit – δεν είναι ένα κλασικό σύστημα αλλά κβαντικό, όπως π.χ. ένα άτομο υδρογόνου στη θεμελιώδη κατάσταση, όπου το μηδέν αντιπροσωπεύεται από την ηλεκτρονιακή κατάσταση με σπιν πάνω και το ένα από την κατάσταση με σπιν κάτω. Πειράματα που έκαναν οι ερευνητές Konrad Gizynski και Jerzy Goreck στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών στη Βαρσοβία αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να κατασκευαστεί μια στοιχειώδης μονάδα μνήμης για την αποθήκευση πληροφοριών που θα βασίζεται σε χημικές αντιδράσεις. Το χημικό bit ή αλλιώς chit (chemical bit) είναι μια απλή διάταξη τριών σταγονιδίων που βρίσκονται σε επαφή μεταξύ τους, στα οποία πραγματοποιούνται «ταλαντωτικές» χημικές αντιδράσεις. Το χημικό bit που προτείνουν οι Gizynski και Gorecki βασίζεται στο είδος των χημικών αντιδράσεων Belousov-Zhabotinsky (BZ). Η πορεία αυτών των χημικών αντιδράσεων είναι ταλαντευόμενη – όταν ολοκληρώνεται ένας κύκλος τα αντιδραστήρια που είναι απαραίτητα για την έναρξη του επόμενου κύκλου αναδημιουργούνται στο διάλυμα και η αντίδραση επαναλαμβάνεται. Μέχρι να σταματήσει η αντίδραση, συνήθως πραγματοποιούνται εκατοντάδες επαναλήψεις. Το διάλυμα αλλάζει χρώμα σε τακτά χρονικά διαστήματα εξαιτίας των περιοδικών μεταβολών στην συγκέντρωση ενός συμπλόκου του σιδήρου που χρησιμοποιείται ως καταλύτης. Ο δεύτερος καταλύτης που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές της Βαρσοβίας ήταν το ρουθήνιο. Η εισαγωγή του ρουθηνίου κάνει την αντίδραση Belousov-Zhabotinsky ευαίσθητη στο φως – όταν το διάλυμα φωτίζεται με μπλε φως, παύει να ταλαντεύεται. Η ιδέα για την χημική αποθήκευση πληροφοριών είναι απλή. Από παλαιότερα πειράματα ήταν γνωστό ότι όταν σταγονίδια Belousov-Zhabotinsky βρίσκονταν σε επαφή τότε τα χημικά μέτωπα διαδίδονταν από σταγονίδιο σε σταγονίδιο. Οι ερευνητές δημιούργησαν τις μικρότερες σταγόνες στις οποίες είναι δυνατή η χημική διέγερση με διάφορους τρόπους, δυο εκ των οποίων τουλάχιστον να είναι σταθεροί. Μπορούμε να θεωρήσουμε την μια ακολουθία των διεγέρσεων ως τη λογική τιμή 0 και την άλλη ως 1. Για να αλλάξουμε την κατάσταση μνήμης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φως. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε ένα δοχείο με διάλυμα δεκανίου. Μικρές ποσότητες του ταλαντούμενου διαλύματος προστέθηκαν στο σύστημα με ένα σιφώνιο που δημιουργούσε τα σταγονίδια τα οποία τοποθετήθηκαν στα άκρα οπτικών ινών. Τα σταγονίδια σταθεροποιήθηκαν με κατάλληλες ράβδους. Μελετώντας τους τρόπους ταλάντωσης σταγονιδίων σε επαφή, οι Gizynski και Gorecki κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τριάδες σταγόνων – η μία να βρίσκεται σε επαφή με τις δυο άλλες, σχηματίζοντας τρίγωνο – κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν το χημικό bit ή chit. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: The first one bit chemical memory unit: The ‘chit https://www.eurekalert.org/pub_releases/2017-05/iopc-tfo050417.php ή ΕΔΩ: Chemical memory with states coded in light controlled oscillations of interacting Belousov–Zhabotinsky droplets http://pubs.rsc.org/en/Content/ArticleLanding/2017/CP/C6CP07492H#!divAbstract Βέβαια ενώ η αποθήκευση των πληροφοριών βασίζεται σε χημικές μεθόδους, η καταγραφή και η ανάγνωσή τους απαιτούν φυσικές μεθόδους. Μπορεί προς το παρόν να μην φαίνεται πρακτικός ένας υπολογιστής που θα αποθηκεύει τις πληροφορίες με chits, αλλά αυτό στο μέλλον μπορεί να αλλάξει. Έτσι κι αλλιώς θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να κατασκευαστεί ένας λειτουργικός «χημικός» υπολογιστής. http://physicsgg.me/2017/05/06/chit-%ce%b7-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%bc%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-bit/

Φυσικός αποκαλύπτει για το τέλος του σύμπαντος μας: «Οι μαύρες τρύπες θα φάνε τα πάντα» "Οι "μαύρες τρύπες" θα φάνε τα πάντα στο σύμπαν", αυτό ισχυρίζεται ο θεωρητικός φυσικός Robbert Dijkgraaf και εξηγεί τους λόγους στο παρακάτω βίντεο... "Νομίζω ότι η μεγαλύτερη ανακάλυψη από τη θεωρία του Αϊνστάιν είναι ότι το σύμπαν επεκτείνεται. Αλλά μάθαμε κάτι ακόμα πιο δραματικό τα τελευταία χρόνια. Μάθαμε ότι το σύμπαν δεν επεκτείνεται μόνο, αλλά υπάρχει κάτι σαν μια δύναμη μέσα στον κενό χώρο που σπρώχνει το σύμπαν. Στην πραγματικότητα επιταχύνει την επέκταση του σύμπαντος και αυτό έχει πραγματικά δραματικές συνέπειες. Αυτό σημαίνει ότι το μακρινό μέρος του σύμπαντος θα αρχίσει να απομακρύνεται τόσο γρήγορα προ ένα σημείο, που θα ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός. Δηλαδή, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα δούμε. Έτσι, αυτό που θα συμβεί στο δικό μας μέρος του σύμπαντος είναι ότι όλοι οι γειτονικοί γαλαξίες θα εξασθενίσουν αργά. Και μένουμε μόνο με τον γαλαξία μας και ίσως με μερικούς άλλους και αυτό είναι. Θα είμαστε ένα είδος ζωής σε ένα νησιωτικό σύμπαν. Έτσι, όταν ο γαλαξίας αφεθεί μόνος σε αυτό το άδειο σύμπαν, τα αστέρια θα εξαφανιστούν ένα προς ένα επειδή θα καούν τα καύσιμα τους. Και όταν όλα τα αστέρια φθάσουν σε αυτό το σημείο, η μόνη δύναμη που θα έχει απομείνει είναι η δύναμη της βαρύτητας. Και οι μαύρες τρύπες θα φάνε τα πάντα στο σύμπαν, και αυτό θα είναι. Είναι ένα πολύ απελπισμένο μέλλον για το σύμπαν. Και νομίζω ότι γι 'αυτό πολλοί φυσικοί ήταν πολύ διστακτικοί να πιστεύουν ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα η αληθινή μελλοντική ιστορία του σύμπαντος. Αλλά αποδεικνύεται ότι όλα τα πειράματα δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση". http://www.pronews.gr/portal/20170506/genika/epistimes/27120/pos-tha-teleiosei-sympan-mas-oi-mayres-trypes-tha-fane-ta-panta

Αυτοσχέδιος σεισμογράφος από μαθητές στην Κρήτη. Τις μαθητικές ομάδες που διακρίθηκαν στον εκπαιδευτικό διαγωνισμό «Φτιάξε τον δικό σου σεισμογράφο» βράβευσε το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), σε εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Τηλεσκόπιο Δωρίδη στο Θησείο. Επρόκειτο για ένα πρόγραμμα για μαθητές γυμνασίου και λυκείου, που διοργάνωσε το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου, σε συνεργασία με την Ελληνογερμανική Αγωγή. Ομάδες μαθητών, σε συνεργασία με τους καθηγητές τους, κατασκεύασαν έναν αυτοσχέδιο σεισμογράφο και κατέγραψαν την όλη διαδικασία σε μία παρουσίαση, που συνοδευόταν από φωτογραφικό και άλλο οπτικοακουστικό υλικό. Υπεύθυνος του προγράμματος ήταν ο δρ. Γεράσιμος Χουλιάρας, Διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικoύ Ινστιτούτου Αθηνών. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus+ «Τα σχολεία μελετούν τους σεισμούς». Στον διαγωνισμό, όπως αναφέρει το protothema.gr, συμμετείχαν 25 σχολικές ομάδες με συνολικά 147 μαθητές και 39 εκπαιδευτικούς από γυμνάσια και λύκεια όλης της χώρας. Μετά από αξιολόγηση διακρίθηκαν οι εξής ομάδες, οι οποίες και βραβεύθηκαν: Γυμνάσιο-Λυκειακές Τάξεις Αλοννήσου, 1ο Γυμνάσιο Κέρκυρας, 2ο ΓΕΛ Σπάρτης, 1ο Γυμνάσιο Τρίπολης, 5o Γυμνάσιο Ηρακλείου Αττικής, 1ο ΕΠΑΛ Διδυμοτείχου, Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Ευόσμου, Γυμνάσιο Αντιρρίου, 1ο ΕΠΑΛ Κομοτηνής, Ειδικό Λύκειο Κωφών και Βαρήκοων Πανοράματος, Μουσικό Σχολείο Χανίων. Ακόμη, στην εκδήλωση βραβεύθηκαν και εκπαιδευτικοί από άλλα τέσσερα σχολεία: Γυμνάσιο Ραφήνας, ΕΚΦΕ Νέας Φιλαδέλφειας και ΕΚΦΕ Ιωαννίνων, Εκπαιδευτική Ομάδα Τάλως Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξάλλου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Τα σχολεία μελετούν τους σεισμούς», με συντονίστρια χώρα την Ελλάδα (Αστεροσκοπείο Αθηνών) και με τη συμμετοχή ακόμα τεσσάρων κρατών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου (Ιταλία, Βουλγαρία, Τουρκία και Κύπρος), τοποθετήθηκαν και λειτούργησαν οκτώ σεισμόμετρα-σεισμογράφοι σε ελληνικά σχολεία της: Τρία της Αθήνας (Παλλήνη, Θησείο, Νέα Σμύρνη), του Αργοστολίου, της Άρτας, της Εύβοιας, της Ηγουμενίτσας, της Θεσσαλονίκης και της Σπάρτης. Επίσης, τοποθετήθηκαν άλλοι δέκα σεισμογράφοι στα σχολεία των άλλων συμμετεχουσών χωρών. Το διετές πρόγραμμα, το οποίο ξεκίνησε το 2015, έχει ως σκοπό τη μελέτη του σεισμού ως φυσικού φαινομένου σε πραγματικό χρόνο. Οι σεισμογράφοι που είναι εγκατεστημένοι στα σχολεία είναι συνδεδεμένοι με έναν υπολογιστή, στον οποίο στέλνουν δεδομένα κατά την ύπαρξη σεισμικής δραστηριότητας. Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι μαθητές, με τη βοήθεια των δασκάλων, συλλέγουν, αναλύουν και επεξεργάζονται σημαντικές παραμέτρους της σεισμικής δόνησης, όπως τον τόπο και τον χρόνο στον οποίο έγινε ο σεισμός, τον υπολογισμό του μεγέθους του και τον εντοπισμό του επικέντρου του. http://www.pronews.gr/portal/20170506/genika/epistimes/27120/aytoshedios-seismografos-apo-mathites-stin-kriti

Αλεξάντερ Misurkin Ο κοσμοναύτης της Roscosmos Αλεξάντερ Misurkin συνεχίζει την προετοιμασία του για τη δεύτερη πτήση η οποία έχει προγραμματιστεί για το Σεπτέμβριο το 2017. Στις 3 Μαΐου 2017 ο κοσμοναύτης ασκείται για τη χρήση του προσομοιωτή «Έξοδος 2» πράξεις που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια των διαστημικων περιπάτων. Ο Μοναδικός προσομοιωτής προσομοιώνει οχηματικη δραστηριότητα με τη χρήση του συστήματος ανάρτησης, το οποίο μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια μη υποστηριζόμενη κατάσταση. Αποτελείται από δύο προσομοιωτές ανάλογα με το είδος συσκευής ικανής βαρύτητας και κινείται στη ζώνη εργασίας λόγω μυϊκής προσπάθειας του κοσμοναυτη με σχεδιαγράμματα αεροφράκτη, ένα σύστημα ηλεκτρονικού υπολογιστή, σύστημα υποστήριξης της ζωής , την κατάσταση αποκοπής προσομοιωτή, και ένα σύστημα επικοινωνίας, τηλεόραση και ιατρική παρακολούθηση. Σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής Διατμηματικού (IAC) ο Αλεξάντρ Misurkin περιλαμβάνεται στον ΔΔΣ-53/54 σαν κύριο πλήρωμα της μεγάλης εκστρατείας. https://www.roscosmos.ru/23529/ Μετρούν τα άλμπατρος από το Διάστημα. Είναι από τα μεγαλύτερα θαλασσοπούλια και ακριβώς το μέγεθός τους ίσως τα βοηθήσει να σωθούν από την εξαφάνιση. Τα Βόρεια Βασιλικά Αλμπατρος ή τορόα (Diomedea sanfordi) έχουν ανακηρυχθεί κινδυνεύον είδος, όμως οι επιστήμονες δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τους πληθυσμούς τους ώστε να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία τους. Αυτό γιατί φτιάχνουν τις φωλιές τους και αναπαράγονται σε ιδιαίτερα δυσπρόσιτα σημεία σε μια σειρά από βραχώδη νησιά της Νέας Ζηλανδίας. Η λύση ήρθε από το… Διάστημα, και συγκεκριμένα από τον εξελιγμένο δορυφόρο WorldView3, ο οποίος φωτογραφίζει την επιφάνεια της Γης με ανάλυση έως και 31 εκατοστά. Χρησιμοποιώντας τις εικόνες του επιστήμονες από τη Βρετανική Υπηρεσία Παρακολούθησης της Ανταρκτικής ανέπτυξαν μια μέθοδο για να καταμετρήσουν τα «βασιλικά» θαλασσοπούλια ενώ βρίσκονται στις φωλιές τους. Η μέθοδος, η οποία έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται δίνοντας τα πρώτα αποτελέσματα, περιγράφεται στην επιθεώρηση «Ibis». Χάρη σε αυτήν τα Βόρεια Βασιλικά Αλμπατρος γίνονται το πρώτο είδος της Γης που οι πληθυσμοί του παρακολουθούνται εξ ολοκλήρου από… τροχιάς. Λευκά πίξελ στον χάρτη Ο WorldView3 εκτοξεύθηκε από την αμερικανική ιδιωτική εταιρεία DigitalGlobe σχετικά πρόσφατα, όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήρε τις απαγορεύσεις που περιόριζαν τη χρήση απεικονιστικών τεχνολογιών τόσο υψηλής ανάλυσης μόνο στον Στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Το μήκος των Βόρειων Βασιλικών Αλμπατρος ξεπερνάει το 1 μ. και ο νέος δορυφόρος μπορεί να τα δει ενώ βρίσκονται στο έδαφος κλωσσώντας τα αβγά τους ή προσέχοντας τα μικρά τους. Τα ενήλικα πουλιά φαίνονται στις εικόνες μόλις σαν δυο-τρία πίξελ, τα οποία ξεχωρίζουν χάρη στα λευκά φτερά τους. Με τη μεθοδολογία που ανέπτυξαν οι επιστήμονες μπορούν να ξεχωρίσουν και να μετρήσουν σωστά αυτές τις κουκίδες, αποκτώντας μια σωστή εικόνα για τους πληθυσμούς των θαλάσσιων πτηνών εύκολα και ακίνδυνα. «Το να βάζουμε τους ανθρώπους που ζουν σε αυτά τα νησιά να μετρούν τα πουλιά είναι δαπανηρό αλλά μπορεί επίσης να αποβεί πολύ επικίνδυνο» δήλωσε στο BBC ο Πίτερ Φρέτγουελ από τη Βρετανική Υπηρεσία για την Παρακολούθηση της Ανταρκτικής. Υπό αυτό το πρίσμα η επαναστατική τεχνολογία του WorldView3 μπορεί να αποβεί σωτήρια για τα Βόρεια Βασιλικά Αλμπατρος αλλά και για άλλα είδη που βρίσκονται σε κίνδυνο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=877789

Ένα τραγούδι για τον γάτο του Schrödinger Το πρώτο τραγούδι για τον γάτο του Schrödinger – αλλά και για την κβαντική σύμπλεξη, τους εγκεφάλους Boltzmann και το πολυσύμπαν. Μια συνεργασία της φυσικού Sabine Hossenfelder http://fias.uni-frankfurt.de/~hossi/ με τον Απόστολο Βασιλειάδη (επίσης φυσικός) και τον Timo Alho. Στο βίντεο έχουν ενσωματωθεί οι στίχοι – ενεργοποιήστε τους υπότιτλους: http://physicsgg.me/2017/05/04/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%b4%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%ac%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-schrodinger/

Το 2ο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό για ομάδα Ελλήνων φοιτητών με «έξυπνο» τρυπάνι. Ένα "έξυπνο" τρυπάνι, που καταγράφει τις κινήσεις του και παρακολουθεί τη "συμπεριφορά" του κατά τη χρήση, παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες στους κατασκευαστές του για τον σχεδιασμό επόμενων βελτιωμένων εκδόσεων, δημιούργησε πενταμελής ομάδα Ελλήνων φοιτητών. Τρεις φοιτητές οικονομικών επιστημών, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Γιώργος Φόρογλου, Γιώργος Χάτσιος, Κωνσταντίνος Μουταφίδης) και δύο φοιτητές του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ (Λευτέρης Αδαλάκης, Γιώργος Κυριαζίδης) ένωσαν τις δυνάμεις τους, για να υλοποιήσουν μία ιδέα, η οποία τελικά τους εξασφάλισε τη δεύτερη θέση σε διεθνή διαγωνισμό πολυεθνικής εταιρείας προϊόντων για επαγγελματίες στον οικοδομικό και κατασκευαστικό χώρο, που διεξήχθη στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας. Η ομάδα «HoT», συμμετείχε στον διαγωνισμό «The 2017 Hilti Internet of Things Competition», με θέμα την αξιοποίηση της τεχνολογίας Internet of things (IoT) και στόχο τη βελτίωση της ψηφιακής εμπειρίας των πελατών της εταιρείας. Η πρόταση που κατέθεσε η ομάδα αφορούσε ένα τρυπάνι κατεδαφίσεων που μπορεί να αναγνωρίζει τι υλικά τρυπάει, με πολλαπλά οφέλη για την εταιρία και τον χρήστη του εργαλείου. Στο τρυπάνι προστέθηκαν τέσσερις αισθητήρες, οι οποίοι συλλέγουν δεδομένα κατά τη χρήση και στη συνέχεια τα μεταβιβάζουν στο τμήμα μάρκετινγκ της εταιρείας. Ο Γιώργος Φόρογλου, αρχηγός της ομάδας και υπεύθυνος για την ανάλυση των δεδομένων, απόφοιτος πλέον του τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ήταν εκείνος που ξεκίνησε την προσπάθεια για τη δημιουργία της ομάδας. "Η ομάδα ξεκίνησε μέσα στο 2016, σαν ερευνητική ομάδα πάνω στο IoT, από εμένα και τους δύο συναδέλφους μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Θέλοντας να προχωρήσουμε σε κάτι πιο πρακτικό εντοπίσαμε τον διαγωνισμό. Έψαξα μέσα από κοινότητες φοιτητών για άτομα στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Αφού φτιάξαμε την ομάδα ξεκίνησε ο σχεδιασμός του προϊόντος με παράλληλη δουλειά, συντονισμό και ανάλυση δεδομένων κάθε τομέα. Καταθέσαμε τα σχέδια και αφού μας ειδοποίησαν ότι περάσαμε στην τελική φάση του διαγωνισμού, στις 8 καλύτερες ομάδες, πήγαμε στη Μαλαισία για να παρουσιάσουμε αυτό που σχεδιάσαμε, να εξηγήσουμε πώς "κουμπώνει" το πρότζεκτ στην εταιρεία και πιο είναι το πλεονέκτημα για τον πελάτη. Μετά τον διαγωνισμό τρία από τα πέντε μέλη της ομάδας κλήθηκαν να δώσουν συνεντεύξεις και για δουλειά, ενώ ένας από τους μηχανικούς προσελήφθη στο ερευνητικό κέντρο της εταιρείας στη Γερμανία", δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο κ.Φόρογλου. "Η εταιρεία εκτίμησε αφενός ότι καταφέραμε να υλοποιήσουμε κάτι πραγματικό, μία καλή ιδέα την πραγματοποιήσαμε και αφετέρου ότι η σύσταση της ομάδας μας είχε μία ολιστική προσέγγιση. Ήταν κάτι τελείως καινούριο σε επίπεδο ενώσεως δύο πανεπιστημίων και πιστεύω ότι δείχνει ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλον για να γίνει μία ιδέα πράξη", εξήγησε. "Πήραμε ένα κρουστικό τρυπάνι της εταιρείας και εφαρμόσαμε τους αισθητήρες, οι οποίοι μετρούν στοιχεία όπως η πίεση, οι στροφές του τρυπανιού και παρέχουν στην κατασκευάστρια εταιρεία δεδομένα, η επεξεργασία των οποίων μπορεί να είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη νέων προϊόντων και τον σχεδιασμό πιο στοχευμένων προωθητικών ενεργειών. Μία μετατροπή κόστους 40 δολαρίων, σε ένα τρυπάνι που πωλείται 1000 ευρώ, δημιούργησε ένα εργαλείο με προστιθέμενη αξία για την εταιρεία", ανέφερε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Κωνσταντίνος Μουταφίδης, υπεύθυνος της ομάδας για το μάρκετινγκ, φοιτητής στο 3ο έτος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Η ομάδα "Hot" θα επιδιώξει την κατοχύρωση της ευρεσιτεχνίας της, με στήριξη και από τις πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, την οποία μετέφερε στους φοιτητές κατά την απονομή τιμητικών επαίνων ο Αν. Πρύτανη, καθηγητής Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος. "Εφευρέτης και Πανεπιστήμιο θα κατοχυρώνουν τις πατέντες" "Ένα πρόβλημα στα Πανεπιστήμια είναι ότι δεν υπάρχει κάποια βοήθεια σε όσους φοιτητές - ερευνητές, ή μέλη ΔΕΠ, πιστεύουν ότι μπορούν να κατοχυρώσουν κάποια ιδέα ως πατέντα, αλλά δεν γνωρίζουν το πλαίσιο, δεν έχουν την τεχνογνωσία ή τον χρόνο και έτσι ιδέες που θα μπορούσαν να προχωρήσουν μένουν στα συρτάρια", δήλωσε ο κ. Παπαδόπουλος, γνωστοποιώντας ότι το ΠΑΜΑΚ μελετά ήδη τη δυνατότητα δημιουργίας εξειδικευμένου Γραφείου, με αντικείμενο την κατοχύρωση των ευρεσιτεχνιών. "Η δημιουργία μίας τέτοιας υπηρεσίας θα βοηθά όχι μόνο όσους έχουν μία καλή ιδέα, αλλά θα έχει και οικονομικά οφέλη για το Πανεπιστήμιο, σε μία περίοδο που η αυτοχρηματοδότηση είναι αναγκαία. Ο εφευρέτης μαζί με το Πανεπιστήμιο θα είναι συνδικαιούχοι όσον αφορά την κατοχύρωση πατέντας. Η συμφωνία πανεπιστημίου - εφευρέτη θα αφορά τα ποσοστά συνεκμετάλλευσης και από εκεί και πέρα επόμενο βήμα είναι πώς θα περάσει η ιδέα στην παραγωγή και στις επιχειρήσεις, πώς θα διαχυθεί η ευρεσιτεχνία", ανέφερε ο αντιπρύτανης Ο καθηγητής επισήμανε ότι η έρευνα στην Ελλάδα είναι προχωρημένη, όμως στις αξιολογήσεις των πανεπιστημίων και στους δείκτες που αναφέρονται οι πατέντες και οι ευρεσιτεχνίες "μας κερδίζουν κατά κράτος". Όπως εξήγησε, μία υπηρεσία όπως αυτή που σχεδιάζεται στο ΠΑΜΑΚ "θα βοηθά την πανεπιστημιακή κοινότητα στη διασύνδεση με την αγορά εργασίας και τις επιχειρήσεις, αλλά τελικά θα βελτιώσει και τη θέση των Πανεπιστημίων", ενώ "και οι φοιτητές, ειδικά στο ξεκίνημα της καριέρας τους, είναι πολύ σημαντικό ότι θα ξέρουν πως αυτό για το οποίο εργάστηκαν, μπορεί να έχει προεκτάσεις και να μη μείνει απλά σε έναν έπαινο ή μία μικρή οικονομική επιβράβευση σε κάποιον διαγωνισμό". http://www.pronews.gr/portal/20170504/genika/epistimes/27120/2o-vraveio-se-diethni-diagonismo-gia-omada-ellinon-foititon-me Ημαθία: 16χρονος κατασκεύασε το πρώτο «έξυπνο μπαστούνι» για τυφλούς. Η Ελλάδα γεννά μεγάλα μυαλά και καθημερινές ιστορίες επιβεβαιώνουν την έφεση των Ελλήνων στην τεχνολογία. Στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, ο 16χρονος μαθητής της δευτέρας τάξης του 1ου Γενικού Λυκείου Αλεξάνδρειας, Αθανάσιος Μπαμπαλής, με τη βοήθεια του καθηγητή του, εκπαιδευτικού πληροφορικής, Γιάννη Σιταρίδη, κατασκεύασαν ένα έκυπνο μπαστούνι για τυφλούς, που έκανε άισθηση στον επιστημονικό κόσμο, και αναμένεται να λύσει πολλά προβλήματα. Το έξυπνο μπαστούνι Το μπαστούνι, μέσω ενός αισθητήρα υπερήχων αντιλαμβάνεται τις αποστάσεις, εντοπίζει τα εμπόδια κατά την κίνηση και στέλνει ηχητικό μήνυμα στο κινητό του χρήστη για να μην πέσει πάνω τους. Αυτό παρέχει μια ελευθερία στη κίνηση, και μπορεί να εντοπίσει εμπόδια πολύ πριν φτάσεις σε αυτά. Το μπαστούνι διαθέτει επίσης έναν αισθητήρα RFID, ο οποίος ουσιαστικά χρησιμοποιεί την τεχνολογία που εφαρμόζεται στις πιστωτικές κάρτες για τις ανέπαφες συναλλαγές και την αναγνώρισή τους από απόσταση. Η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να είναι χρήσιμη σε ένα σενάριο που θα προέβλεπε την ενσωμάτωσή της στα ανάγλυφα ριγωτά πλακίδια που τοποθετούνται στον δρόμο ώστε να διευκολύνονται οι τυφλοί στο να ακολουθούν συγκεκριμένες διαδρομές. Με τον τρόπο αυτό το μπαστούνι θα μπορούσε να “διαβάσει” πληροφορίες από τα πλακίδια που προσεγγίζει και να κατευθύνει τον χρήση δεξιά ή αριστερά καθώς και να τον πληροφορεί για την απόσταση που έχει να διανύσει μέχρι κάποιο σημείο ενδιαφέροντος, όπως ένας σταθμός του μετρό ή μια διάβαση διευκρινίζει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ. Σιταρίδης. Ο 16χρονος δεν είναι πρώτη φορά που ασχολείται με τις κατασκευές, και στοχεύει ιδιαίτερα στη λύση προβλημάτων που αντιμετώπιζουν άτομα με ειδικές ανάγκες. http://www.pronews.gr/portal/20170504/genika/tehnologia/51/imathia-16hronos-kataskeyase-proto-exypno-mpastoyni-gia-tyfloys-foto

Στίβεν Χώκινγκ: «Οι νέες γενιές έχουν 100 χρόνια για να βρουν νέο πλανήτη» Δραματική έκκληση προς την παγκόσμια κοινότητα και τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, απηύθυνε ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος επιστήμονας της εποχής μας, Στίβεν Χώκινγκ, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι η ανθρωπότητα κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό και ότι έχει διορία μόλις 100 χρόνια, προκειμένου να βρει έναν άλλο κατοικήσιμο πλανήτη και να μετοικήσει εκεί, ώστε να διασωθεί το είδος. Ο παγκοσμίου φήμης αστροφυσικός εκτιμά ότι ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό, που τον επόμενο αιώνα θα είναι αδύνατον να επιβιώσει, καθώς διάφοροι παράγοντες, όπως οι κλιματικές αλλαγές, η αύξηση των ανίατων επιδημιών και η πιθανότητα σύγκρουσης με κάποιον μετεωρίτη, συνηγορούν προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. «Οι νέες γενιές είναι υποχρεωμένες να κοιτάξουν στο διάστημα» «Καθώς ο πλανήτης γίνεται ολοένα και περισσότερο κατάλληλος για διαβίωση, οι νέες γενιές είναι υποχρεωμένες να δημιουργήσουν ζωή στο διάστημα», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο Στίβεν Χώκινγκ παρουσίασε νέες αποδείξεις για την επερχόμενη κρίσιμη κατάσταση, ονομάζοντας την έρευνά του «Εκστρατεία για μία Νέα Γη». Σύμφωνα με κορυφαίους επιστήμονες που συνυπογράφουν την έρευνα, οι νέες ανακαλύψεις σε επίπεδο αστρονομίας, βιολογίας και πυραυλικής τεχνολογίας, καθιστούν δυνατή τη μετοίκηση των ανθρώπων σε άλλον πλανήτη τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο Χώκινγκ πρόσθεσε στα αίτια της πιθανής εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους, τους γενετικά αλλαγμένους ιούς, το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου και τη ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας της Γης και του φαινομένου του θερμοκηπίου. Εξαφάνιση σε 1.000 χρόνια «Δεν νομίζω πως το ανθρώπινο είδος θα μπορέσει να επιβιώσει για περισσότερα από 1.000 χρόνια πάνω στον πλανήτη. Πρέπει να εντοπίσει έναν νέο πλανήτη μέσα στα επόμενα 100 χρόνια και να διαφύγει εκεί», τόνισε ο επιστήμονας. Από τον Δεκέμβριο, ο Στίβεν Χώκινγκ και η NASA, σε συνεργασία με μεγάλη κορεατική εταιρεία τεχνολογίας, ξεκίνησαν την υλοποίηση ενός μεγάλου διαστημικού πρότζεκτ, για την κατασκευή ενός αστρόπλοιου που θα στηρίζεται στη νανοτεχνολογία σε όλα τα επίπεδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, θα έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει με ταχύτητα που θα ισούται με το ένα πέμπτο της ταχύτητας του φωτός. http://www.pronews.gr/portal/20170504/genika/epistimes/27120/stiven-hokingk-oi-nees-genies-einai-ypohreomenes-na-koitaxoyn-sto Σχολιο:Νομιζω οτι με τις σημερινες συνθηκες ειμαστε μεσα στο πλαισιο της εκατονταετιας. Ο Διεθνης Διαστημικος Σταθμος μεχρι το 2024. Βασεις στην Σεληνη απο το 2022 και μετα.Σχετικα δημοσιευματα Συνομιλίες Κίνας και Ευρώπης για την δημιουργία επανδρωμένης αποικίας στην Σελήνη. Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να πάνε στο φεγγάρι. /forum/viewtopic.php?t=15559&start=255 Πέμπτη 27/04/2017 Μετα εχει σειρα ο Αρης. Στόχος του αμερικανικού Κογκρέσου μία αποστολή της NASA στον Άρη το 2033. /forum/viewtopic.php?t=14246&start=435 Παρασκευή 10/03/2017 Πιστευω οτι απο το 2040 θα ειμαστε στον Αρη και μετα θα αρχισει η μακροχρονη διαδικασία της γεωπλασίας. Οσο για τους κινδυνους που αναφερει ο Χώκινγκ δηλαδη ο πληθυσμός της Γης,οι κλιματικές αλλαγές, η αύξηση των ανίατων επιδημιών και η πιθανότητα σύγκρουσης με κάποιον μετεωρίτη να προσθεσω και την πυρηνικη συγκρουση πιστευω οτι το ανθρωπινο ειδος εχει την επιστημονική γνώση αλλα και το αισθημα της αυτοσυντηρησης και επιβιωσης και θα καταφερει να αντιμετωπισει αυτους τους κινδύνους.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ MFR: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ CREW ISS-49/50 εφαρμοστηκε πλήρως. Στο Κέντρο Εκπαίδευσης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε Interagency Συνέλευση (MBC) για την ανάλυση της εκπαίδευσης του πληρώματος του ISS 49/50 και τις δραστηριότητές τους κατά την εκτέλεση του προγράμματος πτήσεων με το επανδρωμένο όχημα «Σογιούζ MS-02» και το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μετά τη συνάντηση κριθηκε ότι το επίπεδο ετοιμότητας του πληρώματος να εκτελεί πτήσεις με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ-02 MS» και το ρωσικό τμήμα του ISS έιχε πραγματοποιήσει με επιτυχία το σχεδιαζόμενο πρόγραμμα των διαστημικών πτήσεων. Το πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο αστροναύτης της NASA Roberta Sheyna Kimbrough ήταν στον Δ.Δ.Σ. 173 ημέρες. Η εκτοξευση του διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-02» πραγματοποιήθηκε στις 19η Οκτωβρίου του 2016 και η προσγείωση έγινε στις 10 Απρίλη του 2017. Κατά τη διάρκεια της πτήσης επί του Ρωσικου και του Αμερικανικου τμήματος του ISS ο Σεργκέι Ryzhikov και ο Αντρέι Borisenko συμμετείχαν στην υλοποίηση των 53 πειράματων του ρωσικού επιστημονικού προγράμματος. 8 περισσότερα πειράματα διεξήχθησαν με αυτόματο τρόπο λειτουργίας. https://www.roscosmos.ru/23522/

Eκπληκτικό βίντεο της NASA δείχνει πώς ήταν ο Άρης πριν 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Λίγα 24ωρα πριν ξεκινήσει η αποστολή MAVEN για τον Αρη, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα εκπληκτικό βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται η εξέλιξη του Κόκκινου Πλανήτη τα τελευταία 4 δισ. έτη. Το βίντεο δημιουργήθηκε με βάση όλα τα τελευταία στοιχεία που έχει συλλέξει ο στόλος των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Αρη και τον μελετούν, τα ευρήματα των ρομπότ που βρίσκονται στην επιφάνειά του και τον εξερευνούν αλλά και τις παρατηρήσεις με τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Το βίντεο δημιούργησαν ειδικοί του Goddard Conceptual Image Lab της NASA και δείχνει ότι κάποτε ο Αρης ήταν ένας πολύ διαφορετικός τόπος από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα. Ενας πλανήτης όπου υπήρχαν λίμνες και ποτάμια και έτσι πιθανώς να υπήρχαν και κάποιες μορφές ζωής. Η αποστολή MAVEN, σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αμερικανικής υπηρεσίας, θα ξεκινήσει στις 18 Νοεμβρίου. Το ερευνητικό σκάφος της αποστολής θα προσπαθήσει να βρει στοιχεία που να συνθέτουν την ατμοσφαιρική ιστορία του Αρη. Στοιχεία που πιθανώς θα φωτίσουν ορισμένες πτυχές της γεωλογικής εξέλιξης του κόκκινου πλανήτη όπως π.χ αυτή που αφορά την ύπαρξη νερού (και πιθανώς ζωής) στην επιφάνειά του. http://www.pronews.gr/portal/20170503/genika/diastima/49/ekpliktiko-vinteo-tis-nasa-deihnei-pos-itan-o-aris-prin-4-disekatommyria

Μια βόλτα πάνω από τα σύννεφα του Κρόνου. Oι φωτογραφίες λήφθηκαν κατά την διάρκεια της πρώτης «βουτιάς» του διαστημικού σκάφους ανάμεσα στον Κρόνο και τους δακτυλίους του. Θα ακολουθήσουν κι άλλες 21 τέτοιες βουτιές μέχρι στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν το Cassini σκάφος θα αυτοκαταστραφεί πέφτοντας στα πυκνά σύννεφα του πλανήτη που εξερευνούσε επί δώδεκα χρόνια. Το βίντεο που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η NASA περιέχει μια ώρα παρατηρήσεων του Cassini που πραγματοποιήθηκαν στις 26 Απριλίου. Οι εικόνες λήφθηκαν από απόσταση 72.400 έως 6.700 χιλιόμετρα πάνω από τα σύννεφα του Κρόνου. Οι επιστήμονες της NASA περιμένουν ακόμα καλύτερες φωτογραφίες κατά την διάρκεια της επόμενης βουτιάς στις 28 Ιουνίου: Το Cassini εκτοξεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου 1997 και χρησιμοποιώντας την βαρυτική ώθηση της Γης, της Αφροδίτης και του Δία έφτασε στον προορισμό του. Στις 30 Ιουνίου του 2004 μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο μετά από ένα ταξίδι επτά χρόνων. Στις 25 Δεκεμβρίου, η βολίδα Huygens αποχωρίστηκε από το κυρίως σώμα του σκάφους και προσεδαφίστηκε στον δορυφόρο του Κρόνου, Τιτάνα, στις 14 Ιανουαρίου 2005, στέλνοντας πίσω δεδομένα και εικόνες. Έκτοτε το Cassini έχει στείλει στη Γη τεράστιο όγκο επιστημονικών δεδομένων, επιτρέποντας τη δημοσίευση πάνω από 3.000 επιστημονικές εργασίες. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες διαστημικές αποστολές στην ιστορία της ανθρωπότητας. http://physicsgg.me/2017/05/04/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b2%cf%8c%ce%bb%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%bd%ce%b5%cf%86%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf/

Ρεύμα από πυρηνική σύντηξη το 2030 υπόσχεται βρετανική εταιρεία. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε για τη βρετανική εταιρεία Tokamak Energy και τον «οδικό χάρτη» που έχει καταρτίσει, με τελικό σκοπό από το 2030 να αρχίσει να παράγει ηλεκτρική ενέργεια από πυρηνική σύντηξη, η οποία θα διοχετεύεται στο δίκτυο. Ορόσημο σε αυτό τον «χάρτη» ήταν η ολοκλήρωση του ST40, ενός πρωτότυπου αντιδραστήρα που η Tokamak Energy έθεσε σε λειτουργία την περασμένη εβδομάδα. Στόχος της εταιρείας είναι με τον ST40 να αποδείξει το 2018 πως λειτουργεί στην πράξη το σχέδιο αντιδραστήρα που έχει επινοήσει. Αν περάσει αυτό το στάδιο με επιτυχία, τότε το 2025 με τον αντιδραστήρα θα ξεκινήσει να παράγει ηλεκτρική ενέργεια, ώστε μία 5ετία αργότερα να τον αξιοποιήσει σαν μία κανονική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, για την τροφοδοσία του δικτύου. Το γεγονός ότι ο ST40 βασίζεται στην πυρηνική σύντηξη σημαίνει πως αντιγράφει τον τρόπο που παράγει ενέργεια ο Ήλιος, όπου δύο ελαφριά στοιχεία ενώνονται για να σχηματισθεί ένα βαρύτερο. Η σύντηξη θεωρείται πως μπορεί να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας, κατά πρώτον επειδή τα απαραίτητα “καύσιμα” υπάρχουν σε υπερεπάρκεια στον πλανήτη. Παράλληλα, ένας αντιδραστήρας όπως ο ST40 θα παράγει ελάχιστα απόβλητα και δεν θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με αέρια του θερμοκηπίου. Επομένως, θα είναι πολύ πιο ασφαλής για τον άνθρωπο και πιο «φιλικός» για τον πλανήτη, σε σχέση με τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια ή τις υπάρχουσες πυρηνικές μονάδες, που λειτουργούν με πυρηνικές αντιδράσεις σχάσης. Η δυσκολία όμως για την αξιοποίηση της πυρηνικής σύντηξης είναι ότι θα πρέπει τα «καύσιμα» να θερμανθούν σε εξαιρετικά υψηλή θερμοκρασία, ώστε να μετατραπούν σε μία κατάσταση που ονομάζεται πλάσμα. Έτσι, το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσει ο ST40 είναι κατά πόσο το σχέδιο της Tokamak Energy για τον αντιδραστήρα εξασφαλίζει πως η ενέργεια που τελικά θα παράγεται θα είναι περισσότερη από την ενέργεια που πρέπει να καταναλωθεί για να θερμανθούν τα «καύσιμα». Με την έναρξη της λειτουργίας του, ο αντιδραστήρας κατάφερε να αναπτύξει αρκετά υψηλά θερμοκρασία, ώστε τα αέρια στο εσωτερικό του να έρθουν σε κατάσταση πλάσματος. Το επόμενο βήμα θα γίνει το φθινόπωρο, με την αύξηση της θερμοκρασίας στους 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, ώστε έναν χρόνο αργότερα να γίνει η δοκιμή δημιουργίας πλάσματος στους 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου – που είναι απαραίτητοι για να ξεκινήσουν οι αντιδράσεις σύντηξης. Ο Ντέιβιντ Κίνγχαμ, CEO της Tokamak Energy, χαρακτήρισε την “πρεμιέρα” του ST40 ως μία σημαντική ημέρα για την προοπτική παραγωγής ενέργειας από πυρηνική σύντηξη, τόσο για τη Βρετανία όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. «Αποκαλύπτουμε την πρώτη διάταξη ελεγχόμενης σύντηξης που σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε και λειτουργεί από μία ιδιωτική εταιρεία. Ο ST40 είναι ένα μηχάνημα που θα αποδείξει πως οι θερμοκρασίες για πυρηνική σύντηξη -της τάξης των 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου- μπορούν να επιτευχθούν σε μικρούς και οικονομικά βιώσιμους αντιδραστήρες. Με αυτό τον τρόπο, η παραγωγή ενέργειας από σύντηξη θα επιτευχθεί σε μερικά χρόνια, και όχι σε δεκαετίες», συμπλήρωσε. http://www.naftemporiki.gr/story/1230683/reuma-sto-diktuo-ilektrismou-apo-puriniki-suntiksi-to-2030-uposxetai-bretaniki-etaireia