Δροσος Γεωργιος

Ο Ryan Gosling κάνει τα πρώτα του βήματα στη Σελήνη. Ο Καναδός ηθοποιός Ryan Gosling θα υποδυθεί τον άνθρωπο που έκανε τα πρώτα βήματα στη Σελήνη, τον αστροναύτη Neil Armstrong, στην κινηματογραφική βιογραφία της Universal Studios που ετοιμάζει ο σκηνοθέτης Damien Chazelle, με τον τίτλο «First Man». Ο 36χρονος ηθοποιός Ryan Gosling, o οποίος, μαζί με την Emma Stone, πρωταγωνιστεί στο υποψήφιο για 7 Χρυσές Σφαίρες μουσικοχορευτικό φιλμ «La la Land», που έχει επίσης σκηνοθετήσει ο Chazelle, σύμφωνα με πηγές του Variety, έχει κλείσει τη συμφωνία για τον ρόλο στην ταινία, με θέμα την αποστολή Apollo 11 της NASA στο φεγγάρι. Η ταινία, τα γυρίσματα της οποίας αναμένεται να αρχίσουν το επόμενο διάστημα, βασίζεται στο βιβλίο του James R. Hansen, «First Man: A Life of Neil A. Armstrong», διασκευασμένο για τη μεγάλη οθόνη από τον βραβευμένο με Όσκαρ σεναριογράφο του «Spotlight», Josh Singer. Το φιλμ θα εστιάζει στον Neil Armstrong την περίοδο από το 1961 έως το 1969, όταν ήταν στο στάδιο προετοιμασίας το διαστημικό πρόγραμμα της NASA. Συγκεκριμένα, θα διερευνά τις θυσίες και το κόστος, που απαιτήθηκαν από τον αστροναύτη και την Αμερική, για να στεφθεί με επιτυχία μία από τις πιο επικίνδυνες διαστημικές αποστολές στην ιστορία. Ο Armstrong ήταν χειριστής αεροσκάφους στην αεροπορία ναυτικού και, το 1955, μπήκε στην Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Αεροναυτικής (NACA), τη μετέπειτα NASA, ως δοκιμαστής αεροσκαφών και μηχανικός. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη, στις 21 Ιουλίου του 1969. Παραγωγοί της ταινίας από την Temple Hill θα είναι οι Wyck Godfrey και Marty Bowen, υπεύθυνος εκτέλεσης της παραγωγής ο Isaac Klausner, ενώ ο James Hansen θα είναι και συμπαραγωγός http://www.naftemporiki.gr/story/1189767/o-ryan-gosling-kanei-ta-prota-tou-bimata-sti-selini

Τα πέντε σημαντικότερα μυστήρια γύρω από σύμπαν. Μέσα στο 2016 γράφηκαν σημαντικές σελίδες στην ιστορία της αστρονομίας και της κοσμολογίας, με ενδεικτικά παραδείγματα την πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων και τον εντοπισμό ενός δυνητικά κατοικήσιμου εξωπλανήτη στη «γειτονιά» του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, αν και τέτοιες ανακαλύψεις «φώτισαν» ακόμη περισσότερο τις γνώσεις που έχουν οι επιστήμονες για τον κόσμο που μας περιβάλλει, και οι οποίες εμπλουτίζονται συνεχώς, υπάρχουν πολλά ακόμη ερωτήματα για το σύμπαν που παραμένουν αναπάντητα. Άρθρο στην ιστοσελίδα του αμερικανικού δικτύου NBC συνοψίζει τα πέντε πιο σημαντικά από αυτά, καθώς και τις προσπάθειες των επιστημόνων να τα διαλευκάνουν. 1. Τι συνέβαινε πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη; Κάθε περιγραφή της «ιστορίας» του σύμπαντος ξεκινά με τη Μεγάλη Έκρηξη, με την οποία γεννήθηκε από την απότομη διαστολή ενός «κοσμικού σπόρου» άπειρης πυκνότητας. Παρ’ όλα αυτά, αν αυτή η περιγραφή γίνει από κάποιον φυσικό σε μία διάλεξη εκλαϊκευμένης επιστήμης, μόνο απίθανο δεν είναι κάποιος από το ακροατήριο να τον ρωτήσει στο τέλος: «τι συνέβαινε πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη;» «Υπάρχει μία τυποποιημένη απάντηση που κατά κανόνα δίνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις», σχολιάζει στο NBC ο Γκλεν Στάρκμαν, φυσικός από το πανεπιστήμιο Case Western Reserve. «Λέμε πως η ερώτηση δεν έχει νόημα, όπως δεν έχει νόημα να αναρωτηθεί κανείς τι βρίσκεται νοτιότερα από τον Νότιο Πόλο». Ο λόγος είναι πως, σύμφωνα με την καθιερωμένη θεωρία της κοσμολογίας, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν μόνο η απαρχή του σύμπαντος, αλλά και η απαρχή του χρόνου. Επομένως, η παραπάνω ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί, γιατί ακριβώς δεν υπάρχει «πριν». Ωστόσο, υπάρχουν επιστήμονες που διαφωνούν με αυτή την περιγραφή, αμφισβητώντας τη συμπαντική «γέννηση» από το μηδέν. Για παράδειγμα, φυσικοί υποστηρίζουν πως ο κόσμος μας προέρχεται από ένα προηγούμενο σύμπαν, το οποίο κάποια στιγμή έπαψε να συστέλλεται, ξεκινώντας ξανά να επεκτείνεται. Επομένως, αντί για τη Μεγάλη Έκρηξη, ορόσημο στη συμπαντική ιστορία ήταν η Μεγάλη Αναπήδηση (Big Bounce). Μάλιστα, τέτοιοι κύκλοι συστολής-διαστολής θα μπορούσαν να έχουν επαναληφθεί και άλλες φορές στο παρελθόν. Υπάρχει τρόπος να επιβεβαιωθεί πειραματικά το Μπιγκ Μπανκ; Σύμφωνα με τον Στάρκμαν, ίσως την απάντηση να μπορούσε να δώσει ένας ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων στο διάστημα, αν κατάφερνε να εντοπίσει διαταραχές στο χωροχρονικό συνεχές, που προκλήθηκαν από τη Μεγάλη Έκρηξη. Σύμφωνα με τον ίδιο όμως, θα χρειαστούν δεκαετίες για να γίνει ένα τέτοιο πείραμα. 2. Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Ίσως δεν υπάρχει άλλος επιστημονικός «γρίφος» με περισσότερες φιλοσοφικές και θεολογικές προεκτάσεις, από το ερώτημα για την ύπαρξη ζωής κάπου αλλού στο διάστημα, και ακόμη περισσότερο νοήμονων όντων Γνωρίζουμε πως μόνο ο Γαλαξίας μας περιέχει εκατοντάδες δισεκατομμυρίων αστέρες, πολλοί από τους οποίους διαθέτουν πλανήτες. Επίσης, με δεδομένο πως στο σύμπαν υπάρχουν τουλάχιστον 1 τρισεκατομμύριο ακόμη γαλαξίες, αρκετοί επιστήμονες εκτιμούν πως είναι απίθανο να έχουν αναπτυχθεί έμβιοι οργανισμοί μόνο στη Γη. Από αυτούς, ορισμένοι υποστηρίζουν πως η εξωγήινη ζωή θα μπορούσε κάλλιστα να έχει εξελιχθεί, ώστε να προκύψουν όντα με νοημοσύνη και πολιτισμό, όπως ο άνθρωπος. Για να τους εντοπίσει, η ερευνητική ομάδα που είναι υπεύθυνη για το πρόγραμμα SETI έχει εγκαταστήσει επίγεια ραδιοτηλεσκόπια, ώστε να καταγράψει σήματα από έναν τέτοιο πολιτισμό. Αν και το SETI λειτουργεί εδώ και δεκαετίες χωρίς να έχει εντοπίσει σήματα, οι υπεύθυνοί του δεν απογοητεύονται, υποστηρίζοντας πως μέχρι τώρα έχουν καταφέρει να «σαρώσουν» μερικές μόνο χιλιάδες άστρα. Μάλιστα, ο Σεθ Σόστακ, ένας από τους πρωτεργάτες του SETI, έβαλε πρόσφατα στοίχημα με συναδέλφους του, σε συνέδριο στη Γερμανία, πως το πρώτο εξωγήινο σήμα θα ανιχνευθεί μέσα στα επόμενα 24 χρόνια. 3. Τι συμβαίνει μέσα σε μία μαύρη τρύπα; Οι μαύρες τρύπες είναι υπολείμματα άστρων, με τόσο μεγάλη πυκνότητα που «καταβροχθίζουν» οποιοδήποτε φωτόνιο ή σώμα βρεθεί στην εμβέλεια του πανίσχυρου βαρυτικού τους πεδίου, ή αλλιώς στον ορίζοντα γεγονότων, όπως ονομάζεται. Ωστόσο, ο ερώτημα που απασχολεί τους επιστήμονες εδώ και 40 χρόνια είναι τις συμβαίνει με τις μάζες και την ακτινοβολία που αυτές «καταπίνουν», και πιο συγκεκριμένα ποια είναι η… μοίρα των πληροφοριών που κωδικοποιούνται στα σώματα και τα φωτόνια. Ο λόγος είναι ότι, σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα, οι περισσότερες από αυτές χάνονται διά παντός – οι μόνες πληροφορίες που είναι ανακτήσιμες είναι η μάζα, το φορτίο και στροφορμή. Επομένως, ακόμη κι όταν μία μαύρη τρύπα εξατμισθεί, ένα φαινόμενο που ανακάλυψε ο Στίβεν Χόκινγκ, με τον «θάνατό» της θα χαθούν μαζί της και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα. Αυτό όμως αντιβαίνει στην κβαντική φυσική, η οποία υποστηρίζει πως διατηρούνται πάντοτε οι πληροφορίες. Επομένως, το «παράδοξο της χαμένης πληροφορίας», όπως ονομάζεται αυτό το ερώτημα, κάνει τις μαύρες τρύπες σημείο αντίθεσης των δύο βασικών θεωριών της σύγχρονης φυσικής. Αν και για την εξήγηση του παράδοξου έχουν διατυπωθεί αρκετές υποθέσεις, προς το παρόν καμία δεν έχει πείσει την επιστημονική κοινότητα για την εγκυρότητά της. 4. Τι είναι η σκοτεινή ενέργεια; Μπορεί η διαπίστωση ότι το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό να χρονολογείται από τα τέλη του περασμένου αιώνα, εντούτοις οι επιστήμονες ακόμη δεν έχουν καμία ιδέα για τον μηχανισμό που κρύβεται πίσω από την επιτάχυνση. Έτσι, αυτή η άγνωστη απωστική δύναμη, που ονομάστηκε σκοτεινή ενέργεια, μέχρι σήμερα παραμένει αίνιγμα. Μία υπόθεση που έχει προταθεί, και η οποία δανείζεται τον όρο «κοσμολογική σταθερά» που επινόησε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, υποστηρίζει πως η σκοτεινή ενέργεια δημιουργείται από τον κενό χώρο ο οποίος, σύμφωνα με την κβαντική φυσική, στην πραγματικότητα δεν είναι κενός, αλλά γεμάτος από «εικονικά» σωματίδια και αντισωματίδια, τα οποία δημιουργούνται αυθόρμητα και πολύ γρήγορα επανασυνδέονται για να εξαϋλωθούν. Μία δεύτερη υπόθεση αποδίδει τη σκοτεινή ενέργεια ως «πεμπτουσία», υποστηρίζοντας πως δεν προέρχεται από τον κενό χώρο αλλά από ένα πεδίο που κατακλύζει τον χωρόχρονο και μπορεί να μεταβάλλεται τοπικά. 5. Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Αν και οι κοσμολόγοι εκτιμούν πως η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί περίπου στο 68% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος, αυτό δεν σημαίνει πως γνωρίζουμε όλα τα υπόλοιπα «κοσμικά συστατικά». Αντίθετα, το 27% περίπου αντιστοιχεί σε μία εξωτική μορφή ύλης, τη σκοτεινή ύλη, η φύση της οποίας παραμένει κι αυτή «γρίφος» για τους επιστήμονες. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης προέκυψε από την παρατήρηση της κίνησης κοσμικών δομών όπως οι γαλαξίες, η οποία αποκλίνει από τους θεωρητικούς υπολογισμούς που λαμβάνουν υπόψη τους τη βαρύτητα της συμβατικής ύλης, όπως περιγράφεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Παρόλο όμως που το υλικό «προδίδει» την παρουσία του από τις βαρυτικές του αλληλεπιδράσεις, σύμφωνα με τη θεωρία δεν εκπέμπει ούτε απορροφά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα φως. Αν και αυτό καθιστά δύσκολη την πειραματική της ανίχνευση, ωστόσο είναι δύσκολο να δικαιολογήσει γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει προκύψει κανένα απτό αποτέλεσμα από όλους τους ανιχνευτές που έχουν δημιουργηθεί για τον εντοπισμό σωματιδίων της. Επομένως, ορισμένοι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται μήπως τελικά δεν υπάρχει η σκοτεινή ύλη και η ασυμφωνία των υπολογισμών με την κίνηση των γαλαξιών οφείλεται τελικά στη λανθασμένη περιγραφή της βαρύτητας από τη Γενική Σχετικότητα. «Θα ήταν ευχής έργο να γνωρίζαμε τι είναι τα σωματίδια σκοτεινής ύλης – ή έστω να είχαμε μία διαβεβαίωση πως υπάρχουν αυτά τα σωματίδια», λέει στο NBC o Ρομπέρτο Άμπρααμ, φυσικός από το πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Παρόλο που θεωρώ πως είναι η πιο πιθανή εκδοχή, δεν απορρίπτω την πιθανότητα να πρέπει να τροποποιηθεί η θεωρία της βαρύτητας». http://www.naftemporiki.gr/story/1189854/ta-pente-simantikotera-mustiria-guro-apo-sumpan

Τι θα μας φέρει ο κόσμος της ρομποτικής από το 2017 και μετά; Το 2017 έρχεται και οι ειδικοί σημειώνουν ότι η ρομποτική είναι ένας τομέας στον οποίο αναμένουμε να δούμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Για τους ειδικούς, τα ρομπότ θα παίξουν σημαντικό ρόλο τόσο στις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, όσο και στην καθημερινή ζωή. Η IDC κάνει τις δικές της προβλέψεις για τον τρόπο με τον οποίο η ρομποτική θα ενταχθεί ολοένα και περισσότερο στην καθημερινότητά μας. Ας δούμε, επιγραμματικά τις 10 βασικές καινοτομίες που θα φέρει η ρομποτική στη ζωή μας, αρχής γενομένης από το 2017. Ένα στοιχείο που αναμένεται να γνωρίσει άνθηση λίγο αργότερα, από το 2019, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι το robots-as-a-service, η χρήση των αυτόματων μηχανών κατά παραγγελία. Σταδιακά, σε επιχειρήσεις και εργοστάσια θα δούμε να αναδύεται μία νέα θέση εργασίας, εκείνη του επικεφαλής των ρομπότ, ή αλλιώς Chief Robotics Officer (CRO). H ρομποτική τεχνολογία εκτιμάται ότι θα είναι αιτία επενδύσεων, ενώ νέες θέσεις εργασίας αναμένεται να προκύπτουν σταδιακά, σε πολλές περιπτώσεις θα έχουν και πολύ καλούς μισθούς. Τα παραπάνω στοιχεία, σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση των εφαρμογών της ρομποτικής, θα οδηγήσουν στη θέσπιση νόμων και κανόνων για τη λειτουργία των ρομπότ. Μέχρι το 2020 αναμένεται να έχει δημιουργηθεί ένα οικοσύστημα εφαρμογών ρομποτικής, ενώ σταδιακά τα ρομπότ θα μάθουν να αντιδρούν πολύ πιο γρήγορα μεταξύ τους, αλλά και με τους ανθρώπους. Μέχρι το 2020 εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί ένα έξυπνο δίκτυο ρομπότ, το οποίο θα χρησιμοποιούν οι μηχανές για να επικοινωνούν μεταξύ τους. Τα ρομπότ θα φύγουν από το δεδομένο χώρο του εργοστασίου και θα βρίσκουν εφαρμογές σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο. http://www.pestaola.gr/ti-tha-mas-ferei-o-kosmos-ths-robotikhs-apo-to-2017-kai-meta/

Ο πλανήτης Χ και η «συντέλεια» του κόσμου έρχονται για... πέμπτη φορά! Ένας γιγαντιαίος πλανήτης έχει ήδη μπει σε «τροχιά» προς τη Γη και αναμένεται να συγκρουστεί μαζί της τον Οκτώβριο… Η καταστροφή του κόσμου (ξανα) έρχεται και το 2017, με μια νέα θεωρία συνωμοσίας να διακινείται ταχύτατα μέσω κοινωνικών δικτύων. Ο Ντέιβιντ Μιντ, συγγραφέας του βιβλίου «Πλανήτης Χ –Η Άφιξη του 2017» και γνωστός για τις συνωμοσιολογικές θεωρίες του, ισχυρίζεται ότι οι αρχές δεν ενημερώνουν εσκεμμένα τους πολίτες για να μην δημιουργηθεί πανικός. Μάλιστα, συνδέει – αυθαίρετα φυσικά- το επερχόμενο «τέλος» του κόσμου με τη «δραματική αύξηση» των σεισμών. «Η παγκόσμια ελίτ το γνωρίζει αυτό και ήδη αγοράζουν καταφύγια για να επιβιώσουν της σύγκρουσης» ισχυρίστηκε ο ίδιος. Ο πλανήτης Χ είναι ο Νιρίμπου, η ύπαρξη του οποίου δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ επιστημονικά αλλά έχει εκφραστεί μόνο σε ορισμένες θεωρίες. Ο πλανήτης αυτός φέρεται να βρίσκεται, πέρα από τον Ποσειδώνα, στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος. «Θα πέσει πάνω στον πλανήτη μας κάπου στο Νότιο Πόλο. Αυτό είναι που κάνει και τόσο δύσκολο τον εντοπισμό του…» ισχυρίστηκε ο ίδιος. Ο επιχειρηματίας Robert Vicino, μιλώντας στην Daily Star, είπε ότι συμφωνεί απόλυτα με τον Μιντ και δήλωσε πεπεισμένος ότι το «τέλος» είναι πλέον κοντά. Ο επιχειρηματίας, όμως, δεν αποκλείεται να έχει εναλλακτικό κίνητρο, καθώς είναι ιδιοκτήτης μιας εταιρίας που κατασκευάσει… καταφύγια! Τι λέει η επιστημονική κοινότητα «Ο Νιρίμπου και άλλα σενάρια για τους πλανήτες που έρχονται προς τη Γη είναι διαδικτυακό hoax» είχε πει παλαιότερα η NASA, συμπληρώνοντας: «Φυσικά, δεν υπάρχει». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νιρίμπου θα κατέστρεφε τη Γη και τον Σεπτέμβριο του 2015 αλλά και τρεις ημέρες αργότερα, τον Δεκέμβριο. Ο ίδιος πλανήτης –σύμφωνα με προφητεία των Μάγια- θα κατέστρεφε τη Γη και το 2012. Και πριν από αυτό, το 2003… http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/o_planitis_x_kai_h_synteleia_tou_kosmou_erxontai_gia_pempti_fora-64816481/ Ερωτημα:Μπορει καποιος να εξηγησει πραγματικά γιατι τοσος κοσμος στην συγχρονη κοινωνία με τοση επιστημονική γνωση να επηρεαζεται απο αυτες τις διαδόσεις!!! Τι λες για το θέμα kkokkolis; Παλαιοτερη δημοσίευση. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1013

Ελληνες μαγνητίζουν το Σύμπαν! Το εργαστήριο Ασυρμάτου και Επικοινωνίας του ΕΜΠ έχει ήδη κατασκευάσει μαγνητόμετρα τόσο για πρόσφατες όσο και για επερχόμενες διαστημικές αποστολές (SolarOrbiter, JUICE, SWARM κ.τ.λ.). Οι μετρήσεις αυτών των οργάνων στοχεύουν στην ανακάλυψη δομικών συστατικών πλανητών καθώς και στη μελέτη των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ του ηλιακού ανέμου και του πλανητικού περιβάλλοντος. Τα επίπεδα των μετρούμενων μαγνητικών πεδίων είναι συνήθως πολύ χαμηλά, γεγονός το οποίο δημιουργεί την ανάγκη για «μαγνητικά καθαρό» διαστημόπλοιο. Αναλυτικότερα, η μαγνητική καθαρότητα βασίζεται στην εξεύρευση και ταυτοποίηση των υποσυστημάτων και των εξαρτημάτων του διαστημοπλοίου τα οποία δύναται να εκπέμπουν μαγνητικά πεδία και πιθανώς να «μολύνουν» τις μετρήσεις. Για λόγους ταυτοποίησης, μετρήσεις της μαγνητικής υπογραφής εξοπλισμού σε επίπεδο μονάδας (unitlevel) καθώς και σε επίπεδο συστήματος (systemlevel) πραγματοποιούνται στο έδαφος πριν από την εκτόξευση του διαστημοπλοίου. Το στιγμιότυπο του μαγνητικού πεδίου κάθε πιθανού μη μαγνητικά καθαρού εξοπλισμού έπειτα μοντελοποιείται με ισοδύναμα μαγνητικά δίπολα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν αργότερα ώστε να προβλέψουν τη μαγνητική συμπεριφορά όλου του διαστημοπλοίου κατά την πτήση του στο Διάστημα. Το εργαστήριο συνεργάζεται στην κατασκευή των οργάνων με την εταιρεία Nikolaos & Marinos Livanos OE - EMTECH που δραστηριοποιείται στους τομείς των Ενεργειακών Συστημάτων και Αυτοματισμών, Εφαρμογές Λογισμικού των Διαστημικών και Επίγειων Τμημάτων, καθώς και στον ιατρικό κλάδο. Οι αποστολές που θα χρησιμοποιηθούν τα όργανα. Η αποστολή PLATO (PLAnetaryTransitsandOscillationsofstars) είναι η τρίτη μέσης τάξης (M3) αποστολή που σχεδιάζεται στο πλαίσιο του προγράμματος CosmicVision 2015-2025 της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA). Σκοπός της αποστολής PLATO είναι ο χαρακτηρισμός των πλανητικών σωμάτων κοντινών ηλιακών συστημάτων μέσω της ανίχνευσης των πλανητικών τροχιών καθώς και η αστροσεισμολογική έρευνα των άστρων-ήλιων αυτών των συστημάτων. Η αποστολή είναι προγραμματισμένη για εκτόξευση μέσα στο 2024 και θα διαρκέσει τουλάχιστον έξι χρόνια. Τα δεδομένα που θα συλλέξει μέσω των ευαίσθητων οργάνων του αναμένεται να απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα για τους πλανήτες των γειτονικών αστρικών συστημάτων, με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτούς που βρίσκονται στηn κατοικήσιμη ζώνη. Η αποστολή THOR (Turbulence Heating ObserveR) έχει ως στόχο τη μελέτη μερικών θεμελιωδών ερωτημάτων της φυσικής. Συγκεκριμένα, το διαστημόπλοιο αυτό που πρόκειται να κινείται σε τροχιά γύρω από τη Γη έχει σκοπό να μελετήσει και να εξηγήσει πώς θερμαίνεται το πλάσμα σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η αποστολή έχει προγραμματιστεί να είναι τριετής με δυνατότητα παράτασης ενός έτους. Η αποστολή THOR έχει προταθεί να είναι η πρώτη διαστημική αποστολή που θα μελετήσει αποκλειστικά το θεμελιώδες ζήτημα της θέρμανσης του πλάσματος. Ετσι θα είναι δυνατό να ερμηνευτούν αρκετές βασικές διεργασίες του πλάσματος, όπως είναι ο ηλιακός άνεμος, αλλά και να μελετηθεί η ύλη που βρίσκεται στο Διάστημα. Το διαστημόπλοιο πρόκειται να έχει τα πιο σύγχρονα όργανα που θα επιτρέψουν ακριβείς μετρήσεις. Στόχος της αποστολής είναι να μετρήσει με εξαιρετική ακρίβεια το ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο μέσα και έξω από μαγνητόσφαιρα της Γης, καθώς και βασικά χαρακτηριστικά του πλάσματος. Τα όργανα για τις μετρήσεις αυτές θα βρίσκονται σε εξωτερικούς βραχίονες του διαστημοπλοίου. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=854688 Δέκα υπέροχες φωτογραφίες της Γης από το διάστημα το 2016. Οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό βλέπουν υπέροχες εικόνες της Γης από ψηλά και μοιράζονται μαζί μας αυτή τη μοναδική ομορφιά. Τοπία μοναδικά, ποτάμια και λίμνες, δάση και πόλεις αποτυπώνονται στο φακό τους και κάνουν το γύρο του κόσμου, προκαλώντας τον θαυμασμό όσων τις βλέπουν. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και μια συλλογή με τις καλύτερες διαστημικές φωτογραφίες της Γης από το 2016, που εντυπωσιάζουν με το πόσο διαφορετικά φαίνονται γνωστά αλλά και λιγότερο γνωστά σημεία του πλανήτη από ψηλά… 1.Ποταμός στη Βραζιλία. 2.Το αλγερινό τοπίο του Ιλίζι. 3.Η απόλυτη συμμετρία των αρδευτικών έργων στο Τέξας. 4.Το Σέλας πάνω από τις Μεγάλες Λίμνες της Αμερικής. 5.Ο γεωλογικός σχηματισμός «Μάτι της Σαχάρας» στη Μαυριτανία. 6.Αποθέσεις ιζήματος (λευκές περιοχές) στη θάλασσα μετά από ασυνήθιστη βροχόπτωση την περίοδο ξηρασίας στην Αυστραλία. 7.Το αστικό τοπίο του Κάλγκαρι στον Καναδά. 8.Το ορυχείο Σίσεν στη Νότια Αφρική. 9.Το Όρος Φούτζι στην Ιαπωνία. 10.Ο ποταμός Νείλος στην Αίγυπτο λάμπει από τα φώτα των πόλεων που τον πλαισιώνουν. 11.Η σελήνη ανατέλλει πάνω από τη Γη – Η πράσινη λάμψη είναι το σημείο όπου τελειώνει η ατμόσφαιρα του πλανήτη. 12.Περίπλοκοι σχηματισμοί νεφών πάνω από την Αυστραλία. http://www.pronews.gr/portal/20170101/environment/topia/84435/deka-yperohes-fotografies-tis-gis-apo-diastima-2016-foto

Αρχίζουν τα εξ αποστάσεως μαθήματα της Σχολή Αστρονομίας. Για μαθητές Ε’ και Στ’ Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου αλλά και ενήλικες. Αρχίζουν για τρίτη συνεχή χρονιά τα μαθήματα της Σχολής Αστρονομίας εξ αποστάσεως της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος, που έχει την έδρα της στον Βόλο. Θα λειτουργήσουν τρεις τάξεις με προοδευτικά δυσκολότερα θέματα. Στην πρώτη τάξη θα διδαχθεί το ηλιακό σύστημα, στη δεύτερη τάξη οι αστέρες, οι γαλαξίες, το Σύμπαν, τα τηλεσκόπια και η ουράνια σφαίρα και στην τρίτη τάξη η διαστημική και οι νέες θεωρίες και ανακαλύψεις. Οι εγγραφές θα γίνονται όλο τον Ιανουάριο μέσω της ιστοσελίδας της Εταιρείας http://www.astronomos.gr/ ενώ αμέσως μετά θα αποστέλλεται στους μαθητές το αντίστοιχο διδακτικό βιβλίο, που είναι διαφορετικό για κάθε τάξη. Τα μαθήματα θα αρχίσουν τον Φεβρουάριο και θα διαρκέσουν μέχρι τον Μάιο, είναι δε βιντεοσκοπημένα και μπορούν να τα δουν οι μαθητές μπαίνοντας στην ιστοσελίδα της Εταιρείας με τον κωδικό τους, που θα πάρουν μόλις εγγραφούν. Στη Σχολή μπορούν να εγγραφούν μαθητές της Ε' και Στ' τάξης του Δημοτικού και όλων των τάξεων του Γυμνασίου και του Λυκείου, ενώ γίνονται δεκτοί και ενήλικες, που θέλουν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους πάνω σε θέματα αστρονομίας. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων οι μαθητές υποβάλλονται και σε διαγωνίσματα αξιολόγησης, με τη βαθμολογία των οποίων τους απονέμεται στο τέλος της χρονιάς, τον Ιούνιο, ο αντίστοιχος τίτλος σπουδών, ενώ στους τελειοφοίτους το απολυτήριό τους. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Εταιρείας ή καλέστε στα τηλέφωνα 24210 46253 και 24210 51061. Επίσης μπορείτε να στείλετε φαξ στο 24210 51061 και e-mail στο ead-volos@astronomos.gr. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=854729

Τα κορυφαία επιστημονικά, τεχνολογικά, αστρονομικά επιτεύγματα του 2016. Το 2016 ήταν μια ανεπανάληπτη χρονιά σε όλους τους τομείς και τίποτα δεν έμεινε παραπονεμένο. Επιστημονικές ανακαλύψεις, ιατρικά επιτεύγματα και τεχνολογικές εφευρέσεις λάμβαναν χώρα σχεδόν ταυτοχρόνως, δημιουργώντας ένα γόνιμο κλίμα προόδου και καινοτομίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, μελέτες δημοσιεύονταν συνεχώς σε επιστημονικές επιθεωρήσεις και πατέντες κατοχυρώνονταν διαρκώς στα γραφεία ευρεσιτεχνιών της οικουμένης. Δεν ήταν βέβαια όλα τους κολοσσιαία άλματα προόδου, μεταξύ τους υπήρξαν ωστόσο και μερικά πραγματικά αξιοσημείωτα γεγονότα που χαρακτήρισαν το 2016 σε επιστημονικούς και τεχνολογικούς όρους. Τα βαρυτικά κύματα υπάρχουν τελικά Κάτι μεγαλύτερο από μια κολοσσιαία ανακάλυψη γύρω από την ίδια τη φύση της πραγματικότητας δύσκολα θα βρεις, κι αυτό ακριβώς έκαναν φέτος οι φυσικοί της ερευνητικής κοινοπραξίας Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory (LIGO), όταν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη των περιβόητων βαρυτικών κυμάτων, όχι μία, αλλά δύο φορές. Η ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων παρέμενε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 μια ενδιαφέρουσα μεν αλλά ανεπιβεβαίωτη πρόβλεψη της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, αν και τώρα θεωρείται -σχεδόν- επιστημονική βεβαιότητα. Κι επειδή εμείς, το ευρύ κοινό, δεν μπορούμε να συλλάβουμε τη σημασία της κατακλυσμιαίας ανακάλυψης, αρκεί ίσως να πούμε ότι οι φυσικοί συγκρίνουν την ανακάλυψη των ακριβοθώρητων βαρυτικών κυμάτων με την αποκρυπτογράφηση του DNA! Ο φευγαλέος Πλανήτης 9 Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι αστρονόμοι αναρωτιούνταν αν υπήρχε ένας κρυμμένος ένατος πλανήτης στις παγωμένες εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Ήταν όμως το 2016 όταν οι αστρονόμοι του Caltech παρουσίασαν αδιάσειστες αποδείξεις για τον Πλανήτη 9, που πλέον είναι πραγματικός με τα όλα του! Ο πλανήτης έχει μάζα συγκρίσιμη με αυτή του Ποσειδώνα και κινείται σε ελλειπτική τροχιά δέκα φορές μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι ο Πλούτωνας. Η ανακοίνωση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, αν και αμέσως κυκλοφόρησαν οι φήμες ότι ο Πλανήτης 9 απειλεί να καταστρέψει τη Γη. Μην ανησυχείτε πάντως, αφού ακόμα κι αν η ύπαρξή του επιβεβαιωθεί πέραν αμφιβολίας, οι επιστήμονες μάς καθησυχάζουν ότι δεν έχει σχέδια να εξαφανίσει τη ζωή στον δικό μας πλανήτη… Μετατρέποντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε πέτρα Με το διοξείδιο του άνθρακα να απειλεί πιο άμεσα από ποτέ τη ζωή στη Γη και να επιταχύνει την κλιματική αλλαγή, η επιστήμη άρχισε να σκέφτεται σοβαρά πώς μπορούμε να καθαρίσουμε τον αέρα. Το 2016 στάθηκε εδώ ορόσημο, όταν ερευνητική ομάδα του University of Southhampton κατάφερε να διαλύσει το διοξείδιο της ατμόσφαιρας σε νερό και να το ασφαλίσει σε ένα υπόγειο πηγάδι της Ισλανδίας! Όπως παρατήρησαν κατόπιν, το διοξείδιο αντέδρασε γεωφυσικά με τα βασαλτικά ηφαιστειακά πετρώματα και μέσα σε λίγους μήνες είχε μετατραπεί σε υπόλευκο ανθρακικό ορυκτό. Πέτρα δηλαδή. Ο δαιμόνιος αυτός τρόπος αφαίρεσης του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα μπορεί να επιφέρει ευεργετικές συνέπειες για την ανθρωπότητα, συμβάλλοντας καθοριστικά στη μείωση των ανθρωπογενών «αερίων του θερμοκηπίου» και στη συγκράτηση της κλιματικής αλλαγής… Έχουμε νέο πρώτο αριθμό! Ο μεγαλύτερος γνωστός πρώτος αριθμός, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 2016, διαθέτει σχεδόν 5 εκατ. ψηφία περισσότερα από τον προηγούμενο ρέκορντμαν! Οι μαθηματικοί δημοσίευσαν την τρανή ανακάλυψή τους τον Ιανουάριο και ο νέος μεγαλύτερος πρώτος αριθμός είναι ο 2^74.207.281-1. Το 2 υψωμένο σε δύναμη 74 εκατομμυρίων δηλαδή, κάτι που μας δίνει έναν αριθμό με λίγο λιγότερα από 24 εκατ. ψηφία! Ποια η χρησιμότητα μιας τέτοιας ανακάλυψης, θα αναρωτηθεί κανείς, πέρα φυσικά από τον επιστημονικό μαζοχισμό. Οι σύγχρονες τεχνικές κρυπτογράφησης βασίζονται σε ένα σύστημα γνωστό ως Mersenne Prime Νumbers (οι αριθμοί έχουν τη μορφή 2n-1), το οποίο διαθέτει ωστόσο μόλις 49 πρώτους αριθμούς. Ο νέος πρώτος είναι σημαντικότατος για τις κωδικοποιημένες επικοινωνίες αλλά και τα ίδια τα καθαρά μαθηματικά… Το δεύτερο φεγγάρι της Γης Οι επιστήμονες της NASA εντόπισαν φέτος έναν αστεροειδή που αιχμαλωτίστηκε πρόσφατα (σε αστρονομικούς όρους) στο βαρυτικό πεδίο του πλανήτη μας και πλέον είναι σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο δεύτερος αυτός συνοδοιπόρος της Γης, ο δεύτερος φυσικός της δορυφόρος αν θέλετε, που ονόμασαν χαρακτηριστικά «2016 HO3», περιστρέφεται βέβαια γύρω από τον πλανήτη μας σε πολύ μεγάλη απόσταση και επηρεάζεται βαρυτικά περισσότερο από τον Ήλιο παρά από τη Γη. Όπως κι αν έχει, είναι σε τροχιά γύρω από τον δικό μας πλανήτη και αυτό τον κατατάσσει στην κατηγορία μίνι-φεγγάρι. Μην περιμένετε πάντως να τον περπατήσουμε κάποια στιγμή, αφού ο αστεροειδής έχει διαστάσεις 40x100 μέτρα και παραμένει σημαντικά μικρότερος από τη Σελήνη. Το κοσμικό αυτό αντικείμενο που αγάπησε τη Γη φαίνεται να είναι εκεί εδώ και έναν αιώνα και οι αστρονόμοι υποθέτουν πως θα παραμείνει αρκετές εκατονταετίες γύρω μας. Και υπόσχονται πως θα του βρουν άλλο όνομα, ανάλογο της σπουδαιότητάς του ως φυσικός δορυφόρος της Γης… Οι επαναχρησιμοποιούμενοι πύραυλοι που θα επιτρέψουν τις διαστημικές γυροβολιές Δεν απογειώνονται, προσγειώνονται! Οι πύραυλοι καταστρέφονται στο παρθενικό τους ταξίδι, κι έτσι πορεύτηκε η ανθρωπότητα στο Διάστημα από την ψυχροπολεμική κούρσα για την κατάκτηση του Σύμπαντος μέχρι και τις μέρες μας. Τώρα όμως φαίνεται πως μπορούν να επιστρέψουν στη γη και να προσγειωθούν με ασφάλεια, γεννώντας έτσι μια εντελώς διαφορετική εποχή για τις διαστημικές πτήσεις. Δύο βαθύπλουτοι της τεχνολογικής βιομηχανίας έκαναν το μαγικό: το Blue Origin του Jeff Bezos προσγειώθηκε τον Νοέμβριο και το SpaceX του Elon Musk τον Δεκέμβριο. Κι αν οι σκοποί των δύο κροίσων είναι για την ώρα εντελώς διαφορετικοί (ο Bezos θέλει να στέλνει τουρίστες σε τετράλεπτες διαστημικές τσάρκες και ο Musk να εκτοξεύει δορυφόρους της NASA και προμήθειες για τον Διαστημικό Σταθμό με μικρό κόστος), αμφότεροι χρειάζονται επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους για την οικονομία των πτήσεων. Κι αν η κάθετη πυραυλική προσγείωση ήταν μέχρι σήμερα εικόνα της επιστημονικής φαντασίας (και των καρτούν), πλέον είναι απτή πραγματικότητα… Ο αυτόματος πιλότος των αυτοκινήτων Μπορεί το αυτοκινούμενο όχημα της Google να μαγνητίζει τα βλέμματα της οικουμένης, μέχρι να τακτοποιηθούν ωστόσο οι νομικές και ηθικές εκκρεμότητές του μια άλλη επανάσταση συμβαίνει στο περιθώριο. Η Tesla άρχισε να στέλνει ενημερώσεις στο λογισμικό του ηλεκτρικού κομψοτεχνήματός της ήδη από τον Οκτώβριο του 2014 και κάποια στιγμή στο 2016, χωρίς κανείς να το καταλάβει, είχε κάνει την αυτόνομη οδήγηση απτή πραγματικότητα! Οι δεκάδες αισθητήρες υπερήχων που γέμισε διακριτικά το ηλεκτρικό του σεντάν ο Elon Musk απέδωσαν καρπούς με το νέο λογισμικό της Tesla, το οποίο με τη βοήθεια των αισθητήρων, του εμπρόσθιου ραντάρ και των ηλεκτρονικά ελεγχόμενων φρένων μπορεί πλέον να αποφεύγει τις συγκρούσεις δίνοντας τον έλεγχο του αυτοκινήτου στο ίδιο το αυτοκίνητο. Το Tesla Version 8.0 του 2016 κάνει για τον οδηγό ό,τι και ο αυτόματος πιλότος για τον κυβερνήτη του αεροπλάνου: ορίζει την ταχύτητα, ελέγχει το τιμόνι και αλλάζει λωρίδες κυκλοφορίας, φρενάρει ενστικτωδώς και παρκάρει φυσικά μόνο του, φέρνοντας την αυτόνομη οδήγηση του αύριο στο εντελώς σήμερα… Τα ρομπότ που μαθαίνουν το ένα από το άλλο Τι θα γινόταν αν τα ρομπότ μπορούσαν να μάθουν πράγματα από μόνα τους και μοιράζονταν κατόπιν τις νεοαποκτηθείσες γνώσεις τους με τους μηχανικούς τους φίλους; Κάθε δουλειά εξάλλου που θέλει ο άνθρωπος να του κάνουν οι μηχανές, είτε μιλάμε για ρομπότ συσκευασίας, είτε για μηχανικούς νοσοκόμους, είτε για ρομποτικούς στρατιώτες, δεν μπορούν να τελεσφορήσουν μιας και οι μηχανές δεν αλληλεπιδρούν και δεν μαθαίνουν από τον φυσικό κόσμο με τον τρόπο που το κάνει ο άνθρωπος ήδη από τα γεννοφάσκια του. Αυτό το μαθησιακό κενό έρχεται να θεραπεύσει ερευνητική ομάδα του Brown University, που έχει βαλθεί να κάνει τα ρομπότ να επεξεργάζονται δεδομένα του κόσμου και να εκτελούν απλές εντολές με άγνωστα γι’ αυτά αντικείμενα. Το σημαντικότερο είναι όμως ο τρόπος. Ό,τι μαθαίνει το ρομπότ δεν είναι αποτέλεσμα επίπονου προγραμματισμού, αλλά αλληλοδιδακτικής μεθόδου! Ένα ρομπότ μαθαίνει, ας πούμε, πώς να αναγνωρίζει και να χειρίζεται απλά αντικείμενα (όπως μπολ και μπανάνες) και φορτώνει κατόπιν τα δεδομένα της μάθησής του στο cloud, ώστε να μπορούν τα άλλα διασυνδεδεμένα ρομπότ να επωφεληθούν από την εμπειρία του… Αποθήκευση δεδομένων για 13,8 δισ. έτη Με τη βοήθεια των επιστημόνων του University of Southampton, μπορούμε πλέον να αποθηκεύουμε δεδομένα ως και 360 TB σε μια μικροσκοπική γυάλινη συσκευούλα που παραμένει άθικτη ακόμα και σε θερμοκρασίες 1.000°C! Όσο για τη μέση διάρκεια ζωής του νανοτεχνολογικού αυτού θαύματος, ανέρχεται στα 13,8 δισ. χρόνια! Με τη βοήθεια ενός εξαιρετικά γρήγορου λέιζερ, τα δεδομένα αποθηκεύονται στον γυάλινο εξωτερικό δίσκο μέσω σύντομων παλμών. Η κολοσσιαία τεχνολογική ανακάλυψη θα δώσει πειστική απάντηση στο ακανθώδες ζήτημα της ασφαλούς αποθήκευσης αρχείων και δεδομένων, που μπορούν πια όπως όλα δείχνουν να διατηρούνται άθικτα για πραγματικά μεγάλες χρονικές περιόδους. Κι αν αναρωτιέστε γι’ αυτά τα 13,8 δισ. χρόνια, είναι περίπου ο χρόνος που υπάρχει το Σύμπαν! http://www.pronews.gr/portal/20170101/genika/epistimes/27120/ta-koryfaia-epistimonika-tehnologika-astronomika-kai-arhaiologika

10 πράγματα για τον γαλαξία μας. 01. Είναι σπειροειδής με έναν ορθογώνιο κεντρικό κόμβο. Μπορεί να γνωρίζεις ότι ο γαλαξίας μας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, ίσως το πιο όμορφο είδος γαλαξία. Το έχεις δει: μαγευτικά σκέλη να στριφογυρίζουν έξω από ένα κεντρικό κόμβο ή την έξαρση λαμπερών αστεριών. Αυτοί είμαστε εμείς. Αλλά πολλές σπείρες έχουν ένα περίεργο χαρακτηριστικό γνώρισμα: ένα ορθογώνιο σμήνος αστεριών στο κέντρο, αντί για μια σφαίρα, και τα σκέλη να ακτινοβολούν από τις άκρες του ορθογώνιου αυτού. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτό το σμήνος “bar” και όπως σωστά μάντεψες: έχουμε ένα. Στην πραγματικότητα, το δικό μας είναι αρκετά μεγάλο. Με 27.000 έτη φωτός απόσταση από άκρη σε άκρη, είναι μεγαλύτερο από τα περισσότερα “bar” που υπάρχουν. Βέβαια, το διάστημα είναι μια σκληρή γειτονιά. Ποιος δεν θα ήθελε ένα τεράστιο “bar” να βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πόλης του; 02. Υπάρχει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στην καρδιά του. Στο κέντρο του γαλαξία, ακριβώς στον πυρήνα του, κείτεται ένα τέρας: μια τεράστια μαύρη τρύπα. Γνωρίζουμε ότι βρίσκεται εκεί, εξαιτίας της βαρύτητας. Τα άστρα πολύ κοντά στο κέντρο κινούνται σε τροχιά γύρω από το κέντρο σε απίστευτες ταχύτητες. Κινούνται με χιλιάδες χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και η πρωτοφανής τους ταχύτητα προδίδει την μάζα του αντικειμένου που τα έλκει. Εφαρμόζοντας μερικά βασικά μαθηματικά, είναι δυνατό να καθοριστεί ότι η μάζα που απαιτείται για την επιτάχυνση των άστρων σε τέτοιες ταχύτητες πρέπει να ανατρέψει σε κοσμική κλίματα 4 εκατομμύρια φορές την μάζα του ήλιου. Ακόμα και έτσι όμως, τίποτα δεν μπορεί να φανεί σε φωτογραφίες. Οπότε, τι μπορεί να είναι τόσο ογκώδες όσο 4.000.000 ήλιοι και να μην εκπέμπει καθόλου φώς; Σωστά. Μια μαύρη τρύπα. Αν και είναι τεράστια, έχε κατά νου ότι ο γαλαξίας είναι περίπου 200 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ισχυρός, έτσι στην πραγματικότητα, η μαύρη τρύπα στο κέντρο είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα της συνολικής μάζας του γαλαξία. Και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύουμε να πέσουμε μέσα σε αυτή. Εξ’ άλλου είναι 250.000.000.000.000.000 χιλιόμετρα μακριά. 03. Είναι κανίβαλος. Οι γαλαξίες είναι μεγάλοι και έχουν μεγάλη μάζα. Αν κάποιος άλλος, μικρότερος γαλαξία περάσει πάρα πολύ κοντά, ο μεγαλύτερος μπορεί να καταπιεί τα αστέρια και το φυσικό αέριο του μικρότερου. Η εικονογράφηση του γαλαξία μας να διαλύει τον γαλαξία Sagittarius Dwarf είναι όμορφη αλλά ταυτόχρονα άγρια εικόνα. Επί του παρόντος καταβροχθίζει πολλούς άλλους γαλαξίες. Σιγά σιγά τα άστρα τους περιφέρονται γύρω από τον δικό μας γαλαξία και στο τέλος συγχωνεύονται πλήρως με αυτόν. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό μεγαλώνει την μάζα, καθιστώντας το πιο πιθανό να «τραφούν» ξανά. Τρώγοντας κάνει τους γαλαξίες να πεινάνε πιο πολύ. 04. Ζούμε σε μια όμορφη γειτονιά… Ο γαλαξίας μας δεν είναι μόνος του στο διάστημα. Είμαστε μέρος μιας μικρής ομάδας κοντινών γαλαξιών που ονομάζονται “Local Group”. Είμαστε οι βαρύτεροι σε αυτή την ομάδα και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας μπορεί να είναι λίγο μεγαλύτερος σε μάζα, αν και στην πραγματικότητα είναι πιο «απλωμένος». Ο γαλαξίαςTriangulum είναι επίσης σπειροειδής, αλλά όχι πολύ μεγάλος. Υπάρχουν και άλλοι γαλαξίες σκόρπιοι εδώ και εκεί που ανήκουν στην ομάδα αυτή. Στο σύνολο υπάρχουν γύρω στους 12 γαλαξίες στο “Local Group”, με τους περισσότερους να είναι απλά γαλαξίες νάνοι εξαιρετικά ασθενείς και δύσκολο να ανιχνευθούν. 05. …και είμαστε στα προάστια Το “Local Group” είναι μικρό και ζεστό. Αυτό συμβαίνει, επειδή αν το δεις από μακριά, είμαστε στα προάστια. Η μεγάλη πόλη σε αυτή την εικόνα είναι ο Virgo Cluster, ένα τεράστιο σύνολο 2.000 περίπου γαλαξιών, πολλοί από τους οποίους είναι πολύ μεγαλύτεροι από τον δικό μας. Είναι το κοντινότερο σύμπλεγμα, το κέντρο του οποίου είναι 60 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Από ότι φαίνεται είμαστε βαρυτικά δεμένοι με αυτό, με άλλα λόγια είμαστε ένα εκτεταμένο μέρος του. Η συνολική μάζα του συμπλέγματος είναι τόσο μεγάλη, όσο τετράκις εκατομμύρια φορές η μάζα του ήλιου. 06. Μπορούμε να δούμε μόνο το 0.000003% από αυτόν. Όταν κοιτάξεις τον ουρανό μια σκοτεινή νύχτα, θα δεις χιλιάδες αστέρια. Αλλά ο γαλαξίας μας περιλαμβάνει 200 δισεκατομμύρια αστέρια. Βλέπεις μόνο ένα μικροσκοπικό κλάσμα του αριθμού των άστρων γύρω από τον γαλαξία. Στην πραγματικότητα, εκτός μερικών εξαιρέσεων, τα πιο μακρινά αστέρια που μπορείς να δεις είναι 1.000 έτη φωτός μακριά. Ακόμα χειρότερα, τα περισσότερα άστρα είναι τόσο εξασθενημένα που δεν φαίνονται ούτε σε μικρότερες αποστάσεις. Ο ήλιος είναι τόσο αμυδρός που δεν φαίνεται σε απόσταση μεγαλύτερη από 60 έτη φωτός μακριά…και ο ήλιος είναι πολύ φωτεινός σε σχέση με τα περισσότερα άστρα. Έτσι, η μικρή φούσκα με αστέρια που βλέπουμε γύρω μας είναι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό του γαλαξία μας. 07. Το 90% είναι αόρατο. Αν κοιτάξεις τις κινήσεις των άστρων του γαλαξία μας, μπορείς να εφαρμόσεις μαθηματικά και φυσική και να καθορίσεις πόση είναι η μάζα του (περισσότερη μάζα σημαίνει και περισσότερη βαρύτητα, που σημαίνει ότι τα αστέρια θα κινούνται πιο γρήγορα). Μπορείς επίσης να μετρήσεις τον αριθμό των αστεριών στον γαλαξία και να βρεις πόση μάζα έχουν. Το πρόβλημα είναι ότι τα δυο αυτά νούμερα, δεν ταιριάζουν: τα αστέρια (και τα άλλα εμφανή πράγματα όπως τα αέρια και η σκόνη) αποτελούν μόνο το 10% της μάζας του γαλαξία. Που βρίσκεται το υπόλοιπο 90%; Η εικόνα του Bullet Cluster, η πρώτη άμεση απόδειξη της σκοτεινής ύλης δείχνει ότι έχει μάζα αλλά δεν φωσφορίζει. Από αυτό προκύπτει και η ονομασία της. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι μαύρες τρύπες, νεκρά άστρα ή ψυχρά αέρια (όλα αυτά έχουν ελεγχθεί και έχουν σβηστεί από την λίστα) και οι υποψήφιοι που παραμένουν είναι πολύ περίεργοι (WIMPs). Αλλά γνωρίζουμε ότι είναι αληθινό και ξέρουμε ότι βρίσκεται εκεί έξω. Απλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Οι επιστήμονες προσπαθούν να το διαπιστώσουν και δεδομένων των ανακαλύψεων των τελευταίων χρόνων, στοιχηματίζω ότι σε λιγότερο από μια δεκαετία θα το έχουν καταφέρει. 08. Οι σπειροειδής βραχίονες είναι μια ψευδαίσθηση. Λοιπόν, δεν είναι ακριβώς ψευδαίσθηση, αλλά ο αριθμός των αστεριών στους σπειροειδής βραχίονες του γαλαξία μας δεν είναι και τόσο διαφορετικός από τον αριθμό των αστεριών ανάμεσα στους βραχίονες! Οι βραχίονες είναι σαν τα φανάρια του που ρυθμίζουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση του σύμπαντος, περιοχές όπου η τοπική πυκνότητα είναι αυξημένη. Όπως σε ένα μποτιλιάρισμα σε έναν αυτοκινητόδρομο, τα αυτοκίνητα εισέρχονται και εξέρχονται από την εμπλοκή, αλλά η συμφόρηση παραμένει. Οι βραχίονες έχουν άστρα που μπαίνουν και βγαίνουν, αλλά οι βραχίονες παραμένουν. Μπορούμε να δούμε τους βραχίονες αυτούς επειδή το φως είναι καλύτερο εκεί και όχι επειδή βρίσκονται πολλά αστέρια μαζεμένα. 09. Είναι διαστρεβλωμένος. Ο γαλαξίας μας είναι ένας επίπεδος δίσκος διαμέτρου περίπου 100.000 έτη φωτός και πάχους μερικές χιλιάδες έτη φωτός. Έχει την ίδια αναλογία με μια στοίβα από 4 DVD, αν αυτό βοηθάει. Έχεις αφήσει ποτέ ένα dvd έξω στο ήλιο; Μπορεί να παραμορφωθεί από την θερμότητα και να διαστρεβλωθεί. Ο γαλαξίας μας έχει ένα παρόμοιο σχήμα. Από όσο γνωρίζω η διαστρέβλωση αυτή δεν μας επηρεάζει καθόλου. Είναι απλά ένα ενδιαφέρον πράγμα το οποίο μπορεί να μην γνωρίζεις για τον γαλαξία μας. 10. Θα γνωρίσουμε τον γαλαξία της Ανδρομέδας πολύ καλύτερα. Μιλώντας για την Ανδρομέδα, το έχεις δει ποτέ στον ουρανό; Είναι ορατός με γυμνό μάτι σε μια καθαρή, σκοτεινή νύχτα, χωρίς φεγγάρι. Είναι εξασθενημένο, αλλά μεγάλο. Μοιάζει να είναι οχτώ φορές το μέγεθος της Σελήνης, όπως την βλέπουμε από την Γη. Αν αυτό δεν σου φαίνεται μεγάλο, συνυπολόγισε και το γεγονός ότι βρίσκεται δυο εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Αυτό θα σου δώσει μια καλύτερη εικόνα. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας και ο δικός μας, πλησιάζουν ο ένας τον άλλο με ταχύτητα 200 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Θυμάσαι που είπα ότι οι μεγάλοι γαλαξίες καταβροχθίζουν τους μικρότερους; Λοιπόν, όταν δυο μεγάλοι γαλαξίες έρχονται πολύ κοντά, τότε έχουμε πραγματικά πυροτεχνήματα. Τα άστρα δεν συγκρούονται. Είναι πάρα πολύ μικρά στην κλίμακα αυτή. Αλλά τα σύννεφα αερίων το κάνουν. Και όταν γίνεται αυτό, δημιουργούνται νέα άστρα. Τελικά (σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια), οι δυο γαλαξίες θα συγχωνευτούν και θα σχηματίσουν έναν γιγάντιο ελλειπτικό γαλαξία όταν ηρεμήσουν τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, ο ήλιος θα υπάρχει ακόμα όταν αυτό συμβεί. Δεν θα έχει γίνει ακόμα ένας «Κόκκινός Γίγαντας». Θα γίνουν οι απόγονοι μας μάρτυρες της μεγαλύτερης σύγκρουσης στον γαλαξία μας; Μέχρι τότε, αυτά τα 10 πράγματα θα σε κρατήσουν απασχολημένο. Και φυσικά, ήθελα να συμπεριλάβω μόνο 10 πράγματα για να είναι ωραίος ο τίτλος. Αλλά, αν γνωρίζεις κάτι άλλο για τον γαλαξία μας που σου φαίνεται ενδιαφέρων, γράψε το στα σχόλια. http://www.pronews.gr/portal/20161231/genika/diastima/49/10-pragmata-poy-den-xerete-gia-ton-galaxia-mas-foto

Ο μικρότερος χιονάνθρωπος στον κόσμο. Ο μικρότερος χιονάνθρωπος του κόσμου δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης και έχει ύψος μόλις 3 μm (3 εκατομμυριοστά του μέτρου). Δεν είναι φτιαγμένος από χιόνι, αλλά από τρία σφαιρίδια πυριτίου διαμέτρου 0,9 μm το καθένα. Εστιάζοντας δέσμη ιόντων οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, στον Καναδά, χάραξαν τα μάτια και το στόμα, και τοποθέτησαν χέρια και μύτη από πλατίνα. Ο πρώτος νανο-χιονάνθρωπος δημιουργήθηκε κατά λάθος τo 2005 από τον Todd Simpson, ενώ προσπαθούσε να απομονώσει σφαίρες πυριτίου. Ο νανο-χιονάνθρωπος θυμίζει ένα παλιό δημιούργημα του 2009, που έγινε από τον David Cox με παρόμοιο τρόπο, αλλά το μέγεθός του ήταν 10 φορές μεγαλύτερο – περίπου 30 μm. http://physicsgg.me/2016/12/31/%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b9%ce%bf%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf/

H πρώτη βροχή διαττόντων του 2017 Όπως συμβαίνει κάθε χρονιά, το νέο αστρονομικό έτος ξεκινά με μια βροχή διαττόντων αστέρων, τις Τεταρτίδες (Quadrantids), που διαρκούν από 1 έως 5 Ιανουαρίου και κορυφώνονται το βράδυ της Τρίτης, προς τα χαράματα της Τετάρτης. Οι Τεταρτίδες είναι καλύτερα ορατές στα πιο βόρεια γεωγραφικά πλάτη, ιδίως σε κατεύθυνση βορειοανατολική στον ουρανό. Εφόσον οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρησή τους, εμφανίζουν στο αποκορύφωμά τους έως 40 μετέωρα την ώρα, που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα άνω των 40 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ενώ έχουν αναφερθεί έως και 120 μετέωρα κάποιες χρονιές. Η συγκεκριμένη βροχή μετεώρων έχει πάρει το όνομά της από ένα αστερισμό –Quadrans Muralis ή Επιτοίχιος Τετράς (ήταν αρχαίο αστρονομικό εργαλείο)- που σήμερα πια δεν υπάρχει και από όπου φαίνεται να προέρχεται. Την ονομασία αυτή πήρε το 1795 από τον Γάλλο αστρονόμο Ζερόμ Λαλάντ, αλλά η ομάδα των αχνών άστρων που αποτελούσαν τον αστερισμό (που τώρα βρίσκεται κάπου κοντά στην Μεγάλη Άρκτο), έχει πλέον περιπέσει στη λήθη, αν και το όνομα διατηρείται στη βροχή διαττόντων. Οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμα σίγουροι ποιός ήταν ο διερχόμενος από τη «γειτονιά» της Γης κομήτης, που άφησε πίσω του την ουρά σκόνης και σωματιδίων, τα οποία μετατρέπονται σε μετέωρα κάθε φορά που ο πλανήτης μας διασταυρώνεται με την τροχιά τους. Είναι πιθανό να πρόκειται για ένα κομήτη (2003 ΕΗ1), που παρατήρησαν πρώτοι Κινέζοι, Ιάπωνες και Κορεάτες αστρονόμοι το 1490. Σήμερα η πηγή προέλευσης των μετεώρων φαίνεται να είναι ο αστερισμός του Βοώτη, στον οποίο η Επιτοίχιος Τετράς ενσωματώθηκε το 1922, όταν η Διεθνής Αστρονομική Ένωση προσδιόρισε τους 88 αστερισμούς που υπάρχουν σήμερα. http://physicsgg.me/2017/01/02/h-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%84%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-2017/

Καλή Διαστημική Χρονιά και με θέα!!!

Πρόγραμμα εκτοξευσεων Ιανουάριο-Μάρτιο του 2017. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ISS κατά το πρώτο τρίμηνο του 2017 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσουν από το Μπαϊκονούρ: 21 Φεβρουαρίου - φορτίο διαστημικό σκάφος «Progress MS-05"? 27 Μάρτη - επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς "Soyuz-04 MS." Για το εμπορικο πρόγραμμα τον Ιανουάριο-Μάρτιο 2017, επίσης, εχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ και από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας (MOC). "Soyuz ST-B" 28η, Ιανουαρίου του 2017 από το MOC θα γίνει εκτόξευσης διαστημικών οχημάτων (CA) Hispasat AG-1 όχημα εκτόξευσης (LV). Η ημερομηνία έναρξης της "Proton-M", με το διαστημικό σκάφος EchoStar 21 ( "EchoStar-21») θα ανακοινωθεί αργότερα. http://www.roscosmos.ru/23092/ Η SpaceX αποκάλυψε τις πρώτες εικόνες του βαρέος πυραύλου της, Falcon Heavy Το απόγευμα της Τετάρτης η SpaceX δημοσιοποίησε τις πρώτες φωτογραφίες τμημάτων του βαρέος πυραύλου της, Falcon Heavy. Όπως αναφέρεται στην περιγραφή της μίας από τις δύο φωτογραφίες, όταν ο Falcon Heavy πετάξει για πρώτη φορά το 2017, «θα είναι ο πιο ισχυρός επιχειρησιακός πύραυλος στον κόσμο». Στέλεχος της εταιρείας δήλωσε στο Ars Technica την προηγούμενη εβδομάδα ότι η SpaceX αποσκοπεί σε εκτόξευση του πυραύλου «κατά τις αρχές με μέσα» του 2017, κάτι που θα τον καταστήσει όντως τον ισχυρότερο επιχειρησιακό πύραυλο στον πλανήτη, δύο φορές ισχυρότερο από τον Delta IV Heavy. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα, πρόκειται για έναν ιδιαίτερα πολύπλοκο πύραυλο, και κάποιοι επικριτές εκτιμούν ότι δεν θα τα καταφέρει να πετάξει, καθώς ο συγχρονισμός 27 πυραυλοκινητήρων είναι ιδιαίτερα δύσκολος: Σημειώνεται πως υπάρχει και το προηγούμενο του σοβιετικού Ν1, που είχε 30 κινητήρες στο πρώτο του επίπεδο και αντιμετώπισε προβλήματα και στις 4 εκτοξεύσεις του μεταξύ του 1969 και του 1972. Πάντως, εάν η SpaceX τα καταφέρει, θα μπορέσει να αλλάξει τα δεδομένα στις εκτοξεύσεις για βαριές μεταφορές, και μια εκτόξευση στα μέσα του 2017 θα έφερνε τον Falcon Heavy στο προσκήνιο πριν η NASA προλάβει να εκτοξεύσει τον δικό της βαρύ πύραυλο (SLS – Space Launch System) στα τέλη του 2018. Αν και ο SLS θα είναι πιο δυνατός, με δυνατότητα ανύψωσης 70 μετρικών τόνων έναντι 52, το κόστος εκτόξευσής του θα είναι επίσης δεκαπλάσιο. http://www.naftemporiki.gr/story/1188560/i-spacex-apokalupse-tis-protes-eikones-tou-bareos-puraulou-tis-falcon-heavy

Η απώλεια σκοτεινής ύλης «κλειδί» στην εξήγηση της εξέλιξης του σύμπαντος. Η εξαφάνιση σκοτεινής ύλης ίσως έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του σύμπαντος και το γεγονός ότι οι ιδιότητές του σήμερα διαφέρουν σημαντικά από τον «νεογέννητο» κόσμο που προέκυψε με τη Μεγάλη Έκρηξη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Ρώσοι επιστήμονες, οι οποίοι βρήκαν πως η σκοτεινή ύλη έχει μειωθεί κατά 2-5% από την εποχή δημιουργίας του σύμπαντος. Η ομάδα αποτελείται από φυσικούς από το Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας, το Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Νοβοσιμπίρσκ. Όπως αναφέρουν σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review D, η απώλεια «εξωτικής» ύλης θα μπορούσε να εξηγήσει τον τρόπο που «ενηλικιώθηκε» το σύμπαν. «Η ασυμφωνία διάφορων κοσμολογικών παραμέτρων, που παρατηρείται ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση του σύμπαντος και στις ιδιότητές του λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι έχει ελαττωθεί η ποσότητα σκοτεινής ύλης», σημειώνει ο Ίγκορ Τκάτσεφ από το Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας της Μόσχας στην ιστοσελίδα του ρωσικού ιδρύματος. «Για πρώτη φορά, καταφέραμε να υπολογίσουμε πόση ποσότητα σκοτεινής ύλης μπορεί να έχει εξαφανισθεί, όπως και το ποσοστό στο οποίο αναλογεί αυτή η απώλεια», προσθέτει. Η υπόθεση για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν οι επιστήμονες διαπίστωσαν ανωμαλίες στην κίνηση κοσμικών δομών όπως οι γαλαξίες. Οι ανωμαλίες αυτές δεν μπορούσαν να εξηγηθούν από τη βαρύτητα που ασκεί η συμβατική ύλη. Έτσι, πρότειναν πως υπάρχει και ένας ακόμη τύπος ύλης στο σύμπαν, η οποία δεν έχει ανιχνευθεί από τα τηλεσκόπια επειδή ούτε εκπέμπει ούτε απορροφά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα φως. Γι’ αυτό και την ονόμασαν σκοτεινή ύλη. Με βάση τα σύγχρονα κοσμολογικά μοντέλα, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 26,8 της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος. Επομένως, είναι πολλαπλάσια από τη συμβατική ύλη, το ποσοστό της οποίας δεν ξεπερνά το 4,9%. Παρά τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, αυτή η «εξωτική» ύλη δεν έχει ανιχνευθεί ακόμη, με συνέπεια η φύση της να παραμείνει γρίφος για τους επιστήμονες. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μοναδικό κοσμικό μυστήριο που εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητο: μελετώντας την «ηχώ» της Μεγάλης Έκρηξης, δηλαδή τη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου (CBM), οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως βασικές παράμετροι, όπως ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος, έχουν μεταβληθεί στα περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του. «Οι αποκλίσεις είναι σημαντικά μεγαλύτερες από το περιθώριο λάθους», λέει ο Τκάτσεφ. «Επομένως, είτε υπεισέρχεται κάποιο λάθος που δεν γνωρίζουμε, είτε η σύσταση του “αρχέγονου” σύμπαντος ήταν διαφορετική από τη σημερινή». Μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί για την εξήγηση των αποκλίσεων είναι ότι η σκοτεινή ύλη μειώνεται σταδιακά στο σύμπαν. Έτσι, οι Ρώσοι ερευνητές μελέτησαν αυτή την υπόθεση, αντιπαραβάλλοντας τα δεδομένα της Μικροκυματικής Ακτινοβολίας Υποβάθρου με δύο κοσμολογικά μοντέλα, όπου το πρώτο προβλέπει πως η σκοτεινή ύλη παραμένει σταθερή, ενώ το δεύτερο ότι μειώνεται σταθερά. Η ομάδα βρήκε πως οι αστρονομικές παρατηρήσεις συμφωνούν περισσότερο με την υπόθεση ελάττωσης της «εξωτικής» ύλης. Συνδυάζοντας στη συνέχεια αυτό το μοντέλο με άλλα κοσμολογικά φαινόμενα, προσδιόρισαν πως η μείωση κυμάνθηκε από 2 έως 5%. Όπως αναφέρουν, πάντως, ο τρόπος ανάλυσής τους δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση για τον ρυθμό μείωσης της σκοτεινής ύλης, ούτε για τον αν συνεχίζει να εξαφανίζεται ακόμη. http://www.naftemporiki.gr/story/1188733/i-apoleia-skoteinis-ulis-kleidi-stin-eksigisi-tis-ekseliksis-tou-sumpantos

Οι φάσεις της Σελήνης για το 2017 Animation που απεικονίζει τις φάσεις της Σελήνης για όλο το 2017 ανά μία ώρα, με κάθε μήνα να έχει συμπιεστεί σε 24 δευτερόλεπτα. Έχουν ληφθεί υπ’ όψιν υψομετρικά δεδομένα από το όργανο LOLA (Lunar Orbiter Laser Altimeter) της αποστολής LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) για την πιστή απόδοση των σκιών. http://physicsgg.me/2016/12/29/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-2017/

H Lise Meitner ανακαλύπτει την πυρηνική σχάση … στις διακοπές των Χριστουγέννων του 1938. Τον Δεκέμβριο του 1938, κατά την διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων, οι φυσικοί Lise Meitner και Otto Frisch έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη η οποία έφερε επανάσταση στην πυρηνική φυσική και οδήγησε στην πυρηνική βόμβα αλλά και τους πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ενέργειας. Προσπαθώντας να εξηγήσουν τα μυστηριώδη πειραματικά αποτελέσματα του Otto Hahn στο Βερολίνο, η Meitner και ο Frisch συνειδητοποίησαν ότι αυτό που μέχρι τότε θεωρούνταν αδύνατο συνέβη πραγματικά: ο πυρήνας του ουρανίου χωρίστηκε σε δυο «κομμάτια» . Η Lise Meitner γεννήθηκε στη Βιέννη το 1878. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια διανοούμενων, σπούδασε φυσική στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1906. Ως γυναίκα, η μόνη θέση που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή ήταν καθηγήτρια σε κάποιο σχολείο. Έτσι, το 1907 πήγε στο Βερολίνο για να ασχοληθεί με την έρευνα στον τομέα των φυσικών επιστημών. Η Meitner παρότι ήταν εκ φύσεως ντροπαλή, γρήγορα έγινε φίλη και συνεργάτης του χημικού Otto Hahn. Το 1912 προσελήφθη στο νέο-ιδρυθέν ινστιτούτο Χημείας Kaiser Wilhelm. Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Meitner εργάστηκε εθελοντικά στον αυστριακό στρατό, ως νοσοκόμα στις ακτινογραφίες. Όταν επέστρεψε στο Βερολίνο τοποθετήθηκε επικεφαλής του τμήματος φυσικής στο ινστιτούτο Kaiser Wilhelm, όπου έκανε έρευνα στην πυρηνική φυσική. Μετά την ανακάλυψη του νετρονίου, το 1932, οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι διαθέτουν ένα καλό «εργαλείο» που θα τους βοηθήσει να εξερευνήσουν τους ατομικούς πυρήνες. Το 1934 ο Enrico Fermi βομβαρδίζοντας το ουράνιο με νετρόνια νόμισε ότι δημιούργησε τα πρώτα στοιχεία που ήταν βαρύτερα από το ουράνιο. Μάλιστα για την λανθασμένη αυτή «ανακάλυψη» βραβεύθηκε με το Νόμπελ φυσικής το 1938! Οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν ότι χτυπώντας έναν μεγάλο πυρήνα όπως το ουράνιο με ένα νετρόνιο θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνο μικρές αλλαγές στον αριθμό των νετρονίων ή πρωτονίων. Ωστόσο, μια χημικός, η Ida Noddack , επεσήμανε ότι ο Fermi δεν είχε εξετάσει το ενδεχόμενο στις αντιδράσεις του, το ουράνιο να έχει διασπαστεί σε ελαφρύτερα στοιχεία, αν και δεν πρότεινε κάποια θεωρητική βάση για το πως θα μπορούσε αυτό να συμβεί. Η δημοσίευσή της αγνοήθηκε, και κανείς, ούτε η ίδια η Noddack, δεν ασχολήθηκε στη συνέχεια με αυτή την ιδέα. Ακολουθώντας την εργασία του Fermi, η Meitner και ο Hahn, μαζί με τον Fritz Strassmann, άρχισαν να βομβαρδίζουν το ουράνιο και άλλα στοιχεία με νετρόνια και ταυτοποίησαν τα διαδοχικά προϊόντα των διασπάσεων. Ο Hahn πραγματοποιούσε ακριβείς χημικές αναλύσεις και η Meitner, η φυσικός, εξηγούσε την πυρηνική διαδικασία που λάμβανε χώρα. Η Meitner που είχε εβραϊκή καταγωγή, εργάστηκε στο ινστιτούτο Kaiser Wilhelm μέχρι τον Ιούλιο του 1938, το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εξαιτίας των ναζί. Η έρευνα ήταν ολόκληρη η ζωή της, και προσπάθησε να προστατέψει τη θέση της όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά όταν έγινε ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε κίνδυνο, έφυγε βιαστικά από την Γερμανία, μόνο με δυο μικρές βαλίτσες. Εγκαταστάθηκε στην Στοκχόλμη, και εργάστηκε στο Ινστιτούτο φυσικής Νόμπελ, αλλά εκεί διέθετε ελάχιστους πόρους για έρευνα και αισθανόταν ανεπιθύμητη και απομονωμένη. Διατηρούσε αλληλογραφία με τον Hahn και συνέχισε να τον συμβουλεύει σχετικά με τα κοινά ερευνητικά τους ενδιαφέροντα. Τον Δεκέμβριο του 1938, οι Hahn και Strassmann συνεχίζοντας τα πειράματά τους, βομβαρδίζοντας το ουράνιο με νετρόνια, ανακάλυψαν ισότοπα του Βαρίου μεταξύ των προϊόντων της διάσπασης. Δεν μπορούσαν όμως να δώσουν κάποια ερμηνεία, γιατί θεωρούσαν πως ένα ελάχιστο σωματίδιο όπως το νετρόνιο δεν θα μπορούσε να διασπάσει στα δύο έναν τεράστιο πυρήνα, όπως του ουρανίου. Έτσι, ο Hahn έστειλε επιστολή προς την Meitner περιγράφοντας το μυστηριώδες εύρημα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων, η Meitner είχε μια επίσκεψη από τον ανιψιό της Otto Frisch, έναν φυσικό που εργαζόταν στην Κοπεγχάγη, στο ινστιτούτο του Niels Bohr, στον οποίο κοινοποίησε την επιστολή του Hahn. Γνώριζαν ότι ο Hahn ήταν πολύ καλός χημικός και δεν είχε κάνει λάθος, αλλά τα αποτελέσματά του ήταν ακατανόητα. Η Meitner και ο Otto Frisch, έκαναν έναν περίπατο στο χιόνι και συζήτησαν για το ζήτημα αυτό. Εκεί ήταν όπου η Meitner πρότεινε την εικόνα του πυρήνα σαν μια σταγόνα νερού, σύμφωνα με το μοντέλο που είχε προταθεί νωρίτερα από έναν ρώσο φυσικό, τον George Gamow και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Bohr. Ο Frisch, οπτικοποίησε το πρόβλημα, σχεδιάζοντας διαγράμματα που έδειχναν τον πυρήνα ουρανίου πριν και μετά το χτύπημα του νετρονίου. Ο πυρήνας, όπως μια σταγόνα νερού, γινόταν επιμήκης και στη συνέχεια χωρίζονταν στα δυο, σε δυο «σταγόνες». Μετά τη διάσπαση οι δυο σταγόνες απωθούνται από την αμοιβαία ηλεκτροστατική άπωση, αποκτώντας μεγάλες κινητικές ενέργειες, μέχρι 200 ΜeV(1MeV=106 eV). Αυτό είναι ένα μεγάλο ποσό ενέργειας, που δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε χημικές διαδικασίες, οι οποίες απελευθερώνουν ενέργειες της τάξης των eV. Aπό που προέρχονταν η ενέργεια αυτή; Η Meitner υπολόγισε ότι τα θραύσματα της διάσπασης είχαν λιγότερη μάζα από τον αρχικό πυρήνα ουρανίου, περίπου το 1/5 της μάζας ενός πρωτονίου. Η μάζα αυτή σύμφωνα με την γνωστή εξίσωση του Einstein, E=mc2, ισοδυναμεί με περίπου 200 MeV. Όλα ταίριαζαν τέλεια. Ο Frisch έφυγε από την Σουηδία μετά το δείπνο των Χριστουγέννων. Έχοντας κάνει πρώτοι την ανακάλυψη, αυτός και η Meitner, συνεργάστηκαν στη συνέχεια από απόσταση τηλεφωνικά. Ο Frisch το ανακοίνωσε στον Bohr, ο οποίος στη συνέχεια μετέφερε την είδηση της ανακάλυψης στην Αμερική. Η εργασία των Meitner και Frisch στάλθηκε στο περιοδικό Nature τον Ιανουάριο και ο Frisch ονόμασε τη νέα πυρηνική διαδικασία «σχάση». Οι φυσικοί στη συνέχεια αντιλήφθηκαν σύντομα ότι κατά την αντίδραση της σχάσης εκπέμπονται και δευτερογενή νετρόνια, τα οποία θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλυσιδωτή αντίδραση απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Πολλοί επιστήμονες στη συνέχεια συνεργάστηκαν για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, αλλά η Meitner, δεν ήθελε να συμμετάσχει και αργότερα ήταν πολύ λυπημένη από το γεγονός ότι η ανακάλυψή της οδήγησε σε τέτοια όπλα μαζικής καταστροφής. Η Meitner συνέχισε την έρευνά της και συνέβαλε στην κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Σουηδίας. Ενώ ο Hahn βραβεύθηκε «για την ανακάλυψη της σχάσης βαρέων πυρήνων» με το νόμπελ χημείας το 1944, δυστυχώς η συνεισφορά της Meitner στην ανακάλυψη της σχάσης δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Βίντεο: «H Lise Meitner ανακαλύπτει την πυρηνική σχάση» , απόσπασμα από την ταινία Einstein’s Big Idea http://physicsgg.me/2016/12/29/h-lise-meitner-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%87%ce%ac%cf%83%ce%b7/

Αστρονόμοι ανακάλυψαν άστρο που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με το ηλιακό μας σύστημα. Μην ανησυχείτε όμως καθώς σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων αυτό θα συμβεί σε 1,35 εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων το άστρο Gliese 710 το οποίο βρίσκεται προς το παρόν στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 64 ετών φωτός έρχεται κατευθείαν… επάνω μας. Αν και το άστρο δεν πρόκειται να συγκρουστεί με την Γη εντούτοις η πορεία του μέσα από τη ζώνη αστεροειδών του Οορτ θα προκαλέσει μια πραγματική βροχή μετεωριτών καθώς θα αναστατώσει τις τροχιές τους στέλνοντας εκατοντάδες τέτοια σώματα στον Ήλιο αλλά και στους πλατύτητες του ηλιακού μας συστήματος μεταξύ αυτών και τη Γη. Το άστρο Gliese 710 θα προκαλέσει μια σημαντική βροχή κομητών η οποία εκτιμάται στους 10 κομήτες το χρόνο. Μπορεί το νούμερο να μην μοιάζει εντυπωσιακό αλλά αυτό θα διαρκέσει για 3 με 4 εκατομμύρια χρόνια. Το άστρο είναι μισό σε μέγεθος από τον Ήλιο, αλλά εάν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στον πλανήτη μας σε 1,5 εκατ. χρόνια από τώρα το άστρο θα εμφανιστεί ως το φωτεινότερο σώμα στον νυκτερινό ουρανό ακόμη και από τη Σελήνη. Το άστρο δεν πρόκειται να παραμείνει στο ηλιακό μας σύστημα. Αφού περιστραφεί γύρω από το Ήλιο θα απομακρυνθεί έχοντας όμως προκαλέσει χάος με τους κομήτες που θα συμπαρασύρει μαζί του, ενώ άγνωστες παραμένουν οι επιπτώσεις που θα προκαλέσει στην ίδια την Γη με την βαρύτητά του. http://www.pronews.gr/portal/20161229/genika/diastima/49/astronomoi-anakalypsan-astro-poy-vrisketai-se-trohia-sygkroysis-me

2016: Χρονιά-ορόσημο για διαστημικές ανακαλύψεις και αποστολές. Οι επιστημονικές εξελίξεις ποτέ δεν σταματούν. Ωστόσο, κάποιες φορές κυλούν με αργή και σταθερή ροή, ενώ άλλοτε ρέουν ορμητικά, σε ένα φρενήρη ρυθμό, σαν ένα ντόμινο όπου η μια ανακάλυψη οδηγεί επαγωγικά στην αμέσως επόμενη. Η χρονιά που βαδίζει προς το τέλος της ανήκει ξεκάθαρα στην δεύτερη κατηγορία. Σε μια άμεση μεταφορά, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι επιστήμονες της NASA έσπρωξαν το πρώτο... πλακίδιο, όταν στις 28 Σεπτεμβρίου του 2015 ανακοίνωσαν την ύπαρξη νερού στον κόκκινο πλανήτη. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε μια τεράστια ακολουθία διαστημικών επιτευγμάτων, που μας έφεραν στην ευχάριστη θέση να ανακαλύψουμε πολύ καλύτερα την συμπαντική μας «γειτονιά». Η ώθηση που έδωσε η ανακάλυψη του νερού στους επιστήμονες, αλλά και στους επιχειρηματίες, να ασχοληθούν περαιτέρω με την εξερεύνηση του διαστήματος, οδήγησε σε έναν... μίνι διαστημικό παροξυσμό. Το «σαφάρι» για εξωγήινους είχε ήδη ξεκινήσει, όταν κάποιοι Ρώσοι επιστήμονες έπιασαν ένα σήμα που θεωρήθηκε ως σημάδι εξωγήινης ζωής (ή ακόμα και προσπάθεια επικοινωνίας). Τελικά το συγκεκριμένο σήμα ήταν μάλλον... γήινο, με την υπόθεση να απογοητεύει το κοινό. Εξωγήινοι μπορεί να μην βρέθηκαν ακόμα λοιπόν, αλλά τουλάχιστον βρέθηκαν οι πιθανοί πλανήτες που θα μπορούσαν να τους φιλοξενούν. Μέχρι και τα τελευταία χρόνια, η διαδικασία εντοπισμού ενός πλανήτη εκτός του Ηλιακού μας συστήματος, δυσκόλευε πολύ τους επιστήμονες. Φέτος, με τα τεχνολογικά μέσα να διευκολύνουν το έργο των ειδικών, οι διαδικασίες έχουν απλοποιηθεί, οι εξωπλανήτες ανιχνεύονται μαζικά και ο συνολικός αριθμός τους πλέον ξεπερνάει τους 3.500. Την ίδια στιγμή, μέσα στο έτος που μας αφήνει ετοιμάστηκε το νέο «στολίδι» που θα αποτελέσει το διαστημικό μας... μάτι, για τα επόμενα χρόνια. Το τηλεσκόπιο James Webb, είναι έτοιμο να εκτοξευτεί στο διάστημα, αντικαθιστώντας ουσιαστικά το Hubble, η λειτουργία του οποίου θα σταματήσει σε λίγο καιρό. Με εκτιμήσεις να το θέλουν 100 φορές δυνατότερο από το Hubble, το JWST πρόκειται να μας... ανοίξει τα μάτια, φωτίζοντας περιοχές που μέχρι σήμερα βρίσκονται στο απόλυτο σκότος. Μια ακόμα αποστολή που απέδωσε καρπούς, ήταν αυτή του διαστημόπλοιου New Horizons που έφτασε στον Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015 και πρόλαβε μέσα στο επόμενο διάστημα να στείλει πολύ σημαντικές πληροφορίες για τον νάνο-πλανήτη. Η γεωλογία του Πλούτωνα αλλά και ο τεράστιος ωκεανός που πιθανότατα κρύβει κάτω από την επιφάνεια του ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Χάροντας, είναι δεδομένα που εντυπωσιάζουν τους επιστήμονες. Πιο κοντά στην γειτονιά μας τώρα, οι ειδικοί βρήκαν έναν τρόπο να διευκολύνουν τα μακρινά επανδρωμένα ταξίδια, στέλνοντας το πρώτο διαστημικό δωμάτιο στην διεθνή διαστημικό σταθμό. Η δοκιμή του φουσκωτού δωματίου ήταν πλήρως επιτυχημένη, χαρίζοντας χαμόγελα αισιοδοξίας στους επιστήμονες που θέλουν μέσα στις επόμενες δεκαετίες να προγραμματίσουν μακρινά και μεγάλα ταξίδια. Ενα από αυτά, ίσως το πρώτο που θα γίνει αλλά και το πιο γνωστό πλέον, είναι η επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. Προγράμματα όπως το OneMars, εταιρίες όπως η SpaceX αλλά και υπηρεσίες διαστήματος με πρώτη και καλύτερη την NASA, δουλεύουν ακατάπαυστα πάνω στο μελλοντικό ταξίδι που θα μείνει στην ιστορία. Την ίδια στιγμή, με τον Αρη ασχολήθηκαν τόσο ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος όσο και η ρωσική υπηρεσία Roscosmos, στην αποστολή ExoMars, που ωστόσο δεν στέφθηκε με... απόλυτη επιτυχία. Παρότι ο ανιχνευτής του ΕΟΔ έφτασε στον Αρη, προσέκρουσε στην επιφάνεια του με αποτέλεσμα να αχρηστευτεί, διατηρώντας με αυτό το τρόπο την κυριαρχία της NASA στον κόκκινο πλανήτη. Από την άλλη, ο ΕΟΔ μέσα στο 2016 είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, που ακούει στο όνομα Rosetta! Η αποστολή που διήρκεσε 12 χρόνια, ολοκληρώθηκε τα τέλη του Σεπτέμβρη. Μέσα από την περιπετειώδη αποστολή τους, η Rosetta και το μικρό ρομπότ-ανιχνευτής Philae κατάφεραν να συλλέξουν μοναδικές πληροφορίες για την σύσταση του κομήτη 67P. Πέραν αυτού όμως, η αποστολή απέδειξε πως πλέον υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία για να χρησιμοποιήσουμε μικρά ουράνια σώματα, όπως οι αστεροειδείς, σαν ενδιάμεσους σταθμούς ή ακόμα και σαν στάσεις ανεφοδιασμού. Οι ορμητικές εξελίξεις του 2016, σαφέστατα έχουν χαρακτηρίζουν την χρονιά που περνάει. Μέσα στους τελευταίους 12 μήνες οι ειδικοί έχουν καταφέρει να εξελίξουν τις γνώσεις τους γύρω από τον Ηλιακό μας σύστημα, αλλά και το σύμπαν συνολικότερα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως αυτός ο ξέφρενος ρυθμός δεν φαίνεται να... κοπάζει, αλλά να εντείνεται. Το 2017 αναμένεται ακόμα πιο εντυπωσιακό, γεμάτο με «διαστημικές» εξελίξεις! http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/2016-hronia-orosimo-gia-diastimikes-anakalypseis-kai-apostoles

Το νέο αστέρι της NASA είναι η 27χρονη βιολόγος από τη Θεσσαλονίκη. Με τo Βραβείο «Επιστήμης & Έρευνας 2016» θα βραβευτεί από τα Διεθνή Βραβεία G. Sciacca η Ελληνίδα Βιολόγος Ελένη Αντωνιάδου. Το 2011 έκανε πραγματικότητα την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση τεχνητού οργάνου στον κόσμο, δημιουργώντας μια τεχνητή τραχεία για 36χρονη -στο τελικό στάδιο- καρκινοπαθή. Η Ελένη Αντωνιάδου, 27 ετών, γεννημένη το 1987 στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Οξυά Ιωαννίνων και το Λιπαρό Πέλλας, είναι μια εξαιρετική επιστήμονας, ερευνήτρια Βιολόγος και συν-ιδρύτρια της start up «Μεταμόσχευση χωρίς Δωρητές (Transplants Without Donors), με στόχο την μεταμόσχευση με τεχνητά όργανα από βιοϋλικά και βιοκύτταρα. Η Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων G.Sciacca, Αρχαιολόγος –Επικοινωνιολόγος, Βίκυ Μπαφατάκη, δήλωσε: «Είναι μεγάλη τιμή για όλους τους Έλληνες που για 2η χρονιά το Βραβείο Επιστήμης πηγαίνει σε ελληνικά χέρια, στην εξαιρετική επιστήμονα, στη Βιολόγο της NASA, Ελένη Αντωνιάδου. Επίσης, είναι συγκινητική στιγμή για μένα και για τους συνεργάτες μου, όταν ηχηρά ονόματα Ελλήνων επιστημόνων επιβραβεύονται για την τεράστια προσφορά τους στην Επιστήμη και στην ανθρωπότητα. Είναι τα λαμπερά στολίδια που δίνουν ελπίδα σε μια ραγισμένη Ελλάδα». Η Ελένη Αντωνιάδου σπούδασε στην Ελλάδα πληροφορική με εφαρμογές στη Βιοϊατρική, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στα αντικείμενα «Βιομηχανική», «Νανοτεχνολογία και Αναγεννητική Ιατρική» και στη «Διοίκηση Επιχειρήσεων για Βιοεπιστήμονες» στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ασχολείται επισταμένα με την διερεύνηση της δυνατότητας αποκατάστασης της λειτουργίας των οργάνων και των ιστών, με τη βοήθεια των βλαστικών κυττάρων, η οποία γνωρίζει μεγάλη άνθιση τα τελευταία χρόνια. Η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ στον τομέα της νανοτεχνολογίας και της συνθετικής βιολογίας, όπως επίσης και στο τμήμα εκπαίδευσης αστροναυτών για βιοϊατρικά πειράματα. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της, η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. Η νεαρή ερευνήτρια τιμήθηκε για το ερευνητικό της έργο σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «2013 FDM Everywoman in Technology Awards». Το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της όμως, παραδέχεται ότι είναι ο εθελοντισμός. Η ζωή της άλλαξε ριζικά στο πρώτο εθελοντικό ταξίδι που έκανε, ως επικεφαλής της ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών, στη Λατινική Αμερική http://www.pronews.gr/portal/20161229/genika/epistimes/27120/neo-asteri-tis-nasa-einai-i-27hroni-viologos-apo-ti-thessaloniki

Ερευνητές στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ραδιοσήματα που μπορεί να προέρχονται από εξωγήινο πολιτισμό. Αστρονόμοι από το αστεροσκοπείο Green Bank της Δυτικής Βιρτζίνια και από το παρατηρητήριο ραδιοαστρονομίας Arecibo του Πουέρτο Ρίκο είναι σχεδόν σίγουροι αυτή τη φορά ότι κάποιος εξωγήινος πολιτισμός προσπαθεί να επικοινωνήσει, με όποιον είναι ικανός να εντοπίσει τα σήματά του. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές ανακάλυψαν μια σειρά από 6 νέες ριπές ραδιοεκπομπών (FRB) οι οποίες προέρχονται από τον αστερισμό του Ηνίοχου. Οι ερευνητές στηρίζουν την υπόθεσή τους στο γεγονός ότι τουλάχιστον 17 FRBs που έχουν εντοπιστεί από την συγκεκριμένη περιοχή τα μισά είναι πανομοιότυπα με τα υπόλοιπα. Η συγκεκριμένη περιοχή από όπου έρχονται τα σήματα έχει ονομαστεί FRB 121102 και απέχει από την Γη περί τα περί τα 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Πέντε από τα σήματα έχουν εντοπιστεί από το ραδιοτηλεσκόπιο του Green Bank και τα υπόλοιπα από το παρατηρητήριο του Arecibo. Τα σήμερα πρώτη φορά εντοπίστηκαν το 2012. Σύμφωνα με τους ειδικούς δύο μπορεί να είναι οι πιθανότητες αναφορικά με την πηγή των σημάτων αυτών: Είτε κάποιο άστρο νετρονίων είτε κάποιος εξωγήινος πολιτισμός, καθώς τρίτη πιθανότητα δεν υπάρχει. Βέβαια όπως υποστηρίζουν πολλοί, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε τέτοιες αποστάσεις κάθε προσπάθεια επικοινωνίας είναι μάταιη. Άλλωστε, όπως λένε, ποιος ο λόγος να περιμένεις 3 δις χρόνια για να πεις ένα «γεια σας τι κάνετε;» και μετά άλλα 3 δις χρόνια για να λάβεις απάντηση «είμαστε καλά εσείς;» http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/ereynites-stis-ipa-anakalypsan-radiosimata-poy-mporei-na-proerhontai-apo

Κίνα: Eκτόξευση δύο δορυφόρων «SuperView-1» για εμπορική εκμετάλλευση. Η Κίνα προχώρησε στην εκτόξευση δύο δορυφόρων «SuperView-1» χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο-φορέα (Long March 2D) σύμφωνα με το κέντρο διαστημικών εκτοξεύσεων στην επαρχία Σανσί. Οι δύο δορυφόροι διαθέτουν αισθητήρες υψηλής ανάλυσης και θα μπορούν να παρέχουν εικόνες για εμπορική εκμετάλλευση. http://www.pronews.gr/portal/20161228/genika/diastima/49/kina-ektoxeysi-dyo-doryforon-superview-1-gia-emporiki-ekmetalleysi Η κινεζική κατάκτηση του Διαστήματος. Μπορεί να μπήκε τελευταία στην κούρσα της κατάκτησης του Διαστήματος όμως η Κίνα τρέχει για να προλάβει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Λίγα 24ωρα μετά την διαρροή από την κινεζική κυβέρνηση των άμεσων σχεδίων της για την εξερεύνηση του Διαστήματος οι επιτελείς της διαστημικής υπηρεσίας της χώρας έδωσαν συνέντευξη Τύπου και αναφέρθηκαν στις επερχόμενες αποστολές που θα είναι στην Σελήνη και τον Αρη. Οπως έγινε γνωστό το 2018 οι κινέζοι θα στείλουν μια αποστολή στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Στόχος είναι η προσεδάφιση στην λιγότερο γνωστή και εξερευνημένη πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου ενός μη επανδρωμένου σκάφους. Το σκάφος θα πραγματοποιήσει γεωλογικές κυρίως έρευνες. Το 2020 θα ξεκινήσει η πιο φιλόδοξη αποστολή που θα έχει προορισμό τον Αρη. Πρόκειται για μια σύνθετη αποστολή όπου αρχικά θα αποσταλεί ένας δορυφόρος που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Αρη και θα στείλει πάνω στην επιφάνεια ένα ρομποτικό εξερευνητή. Θα ακολουθήσει στη συνέχεια μια δεύτερη αποστολή η οποία θα έχει στόχο την συλλογή δειγμάτων από τον Αρη και την επιστροφή τους στην Γη. Τέλος ανακοινώθηκε και μια αποστολή εξερεύνησης του Δία και των δορυφόρων του. «Στόχος μας είναι μέχρι το 2030 να είμαστε μια από τις παγκόσμιες διαστημικές δυνάμεις» ανέφερε ο Γου Γιανχούα, αναπληρωτής διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος της Κίνας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=853823

Η γενετική τροποποίηση θα σώσει τον άνθρωπο; Eπιστήμονες του Χάρβαρντ υποστηρίζουν ότι τροποποιώντας τα όργανα μας θα επιβιώσουμε στο Διάστημα. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μιλώντας στο κορυφαίο συνέδριο επιστήμης και τεχνολογίας TED που διεξάγεται στις ΗΠΑ ανέφεραν ότι η ανθρωπότητα έχει μέλλον μόνο αν καταφέρει σύντομα να βρει τρόπο να τροποποιηθεί γενετικά. Σύμφωνα με τους ερευνητές η γενετική τροποποίηση σε πρώτο επίπεδο να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο γρήγορους στην κίνηση και την σκέψη αλλά και πιο υγιείς διαγράφοντας γενετικές ασθένειες όπως η κυστική ίνωση, η Χάντιγκτον κ.α. Το επόμενο στάδιο σύμφωνα με τους ερευνητές θα πρέπει να είναι η τροποποίηση των ζωτικών οργάνων του ανθρώπου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πώς είτε λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας, είτε λόγω κάποιου φυσικού ή κοσμικού φαινομένου η επιβίωση στη Γη δεν αποκλείεται σε σχετικά σύντομο χρόνο (ίσως μέσα στα επόμενα 100 έτη) θα είναι από πολύ δύσκολη ως αδύνατη για τον άνθρωπο. Ομως οι συνθήκες τόσο στο Διάστημα όσο και σε άλλους πλανήτες δεν είναι φιλικές στον άνθρωπο. Πρέπει λοιπόν να καταφέρουμε να τροποποιηθούμε γενετικά ώστε να μπορούν τα ανθρώπινα κύτταρα να προστατεύονται και να επιδιορθώνουν μόνα τους ζημιές από επικίνδυνους ιούς, την κοσμική ακτινοβολία και άλλους επιβλαβείς για τον ανθρώπινο οργανισμό παράγοντες. Οπως αναφέρουν οι ερευνητές η αύξηση στην διάμετρο των νευρώνων θα αυξήσει τον χρόνο αντίδρασης του ανθρώπου. Θα πρέπει να τροποποιηθούν οι πνεύμονες και οι ιστοί ώστε να συλλέγουν περισσότερο οξυγόνο σε περιβάλλοντα όπου τα επίπεδα του οξυγόνου είναι χαμηλά. Οι ιστοί θα πρέπει να είναι ικανοί να φιλτράρουν και να απομακρύνουν επικίνδυνες τοξίνες και χημικές ουσίες και τα κύτταρα να έχουν αντίσταση σε επικίνδυνους ιούς. «Η γενετική τροποποίηση θα μας επιτρέψει να φτάσουμε, να εξερευνήσουμε και τελικά να ζήσουμε σε κόσμους μακριά από την Γη, σε κόσμους που σήμερα δεν φανταζόμαστε καν ότι υπάρχουν ή ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε» ανέφεραν οι ερευνητές από το βήμα του συνεδρίου. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=853815

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία της Ανδρομέδας. Παρόλο που το σύμπαν διαστέλλεται και όλοι οι Γαλαξίες απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο αυτό δεν συμβαίνει σε τοπική κλίμακα. Έτσι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας προσεγγίζει το Γαλαξία μας με ταχύτητα σχεδόν 120 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο μειώνοντας την απόσταση των 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός που μας χωρίζει. Με αυτή την ιλιγγιώδη ταχύτητα σε περίπου 3.750.000.000 χρόνια οι γαλαξίες θα ενωθούν. Όταν συγκρουστούν, πιστεύεται ότι ο Ήλιος αλλά και άλλοι αστέρες μάλλον δεν θα συγκρουστούν με αστέρες της Ανδρομέδας, αλλά οι δύο γαλαξίες θα σχηματίσουν έναν ενιαίο ελλειπτικού σχήματος γαλαξία. Η διαδικασία της ένωσης αυτής εκτιμάται ότι θα διαρκέσει 1 δις χρόνια και σύμφωνα με τους επιστήμονες το ηλιακό μας σύστημα όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά η Γη θα δει ένα μοναδικό θέαμα στον ουρανό της καθώς θα συγχωνεύονται οι δύο γαλαξίες. Οι συγκρούσεις – συνενώσεις Γαλαξιών λόγω των τεραστίων αποστάσεων μεταξύ τους ίσως είναι ο μόνος τρόπος να έρθουν σε επαφή νοήμονα όντα από διαφορετικούς Γαλαξίες. Και μερικά επιπλέον ιστορικά στοιχεία από την wikipedia: Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας, γνωστός και ως Μ31 (Μεσιέ 31), είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Ανδρομέδα. Κατέχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ: είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο εύκολα ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός και μαζί με το Γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Η μάζα του Γαλαξία της Ανδρομέδας είναι περίπου 1.5×1012 ηλιακές μάζες, ενώ η μάζα του Γαλαξία μας εκτιμάται περίπου 8.5×1011 ηλιακές μάζες. Η πρώτη βεβαιωμένη αναφορά του Γαλαξία της Ανδρομέδας γίνεται από τον Πέρση συγγραφέα Abd al Rahman Abu al Husain, πιο γνωστό ως Al Sufi, σε ένα χάρτη του έτους 964. Αργότερα ο ίδιος τον περιγράφει ως «Το Μικρό Σύννεφο». Αιώνες μετά εμφανίζεται σε ένα ολλανδικό χάρτη των άστρων που χρονολογείται περίπου στο έτος 1500, χωρίς κανένα ειδικό σχόλιο. Ο πρώτος που περιέγραψε το Γαλαξία της Ανδρομέδας με τη βοήθεια τηλεσκοπίου ήταν ο Βαυαρός αστρονόμος Simon Marius (1573–1625). Ο Charles Messier πρόσθεσε στον κατάλογό του τον γαλαξία στις 3 Αυγούστου 1764. Ο Isaac Roberts ήταν ο πρώτος που φωτογράφησε το «νεφέλωμα της Ανδρομέδας» το 1887. Στη φωτογραφία φαίνεται η σπειροειδής δομή του γαλαξία. Όμως, ακολουθώντας την άποψη ότι είναι ένα ενδογαλαξιακό νεφέλωμα, πρότεινε ότι είναι ένα σύστημα σαν το Ηλιακό Σύστημα. Ο φιλόσοφος Immanuel Kant είχε υποστηρίξει ήδη από το 1755 ότι μερικά «νεφελώματα» όπως ο M31 δεν πρέπει να θεωρούνται ως τμήματα του Γαλαξία μας, αλλά ως νησίδες του Σύμπαντος πολύ πιο μακρινές. Το συμπέρασμά του δεν βασιζόταν σε παρατηρήσεις, αλλά σε ορισμένες γενικές ορθολογιστικές αρχές που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφική του θεωρία. Κατά ιδιότυπο τρόπο ο Καντ, αντίθετα με το σύνολο σχεδόν των αστρονόμων της εποχής του, είχε δίκιο. Η οριστική απόδειξη ήρθε από τον Edwin Hubble με την δημοσίευσή του το 1929 που έιχε ως τίτλο «Ένα σπειροειδές νεφέλωμα ως ένα αστρικό σύστημα». Μετά από αυτή τη δημοσίευση, το μέγεθος του τότε γνωστού Σύμπαντος αυξήθηκε κατά δέκα τουλάχιστον φορές! Και βέβαια άνοιξε ο δρόμος για να κατανοηθεί η αληθινή φύση και των πιο μακρινών γαλαξιών. Αλλά ακόμα και η τεράστια αυτή απόσταση αποδείχθηκε τελικά μικρότερη από την πραγματική… Από τον ιστότοπο του ερασιτέχνη αστρονόμου Αντώνη Φαρμακόπουλου http://astrofarma.gr/el/m31-andromeda-galaxy http://physicsgg.me/2016/12/28/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%85%cf%80%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be/

Η Κίνα βάζει «πλώρη» για τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Τη λεγόμενη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, δηλαδή το τμήμα του φεγγαριού που παραμένει πάντοτε αόρατο από τη Γη, θέλει να εξερευνήσει η Κίνα. Σύμφωνα με τo κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua, η αποστολή προγραμματίζεται για το 2018, με στόχο η χώρα να γίνει η πρώτη που θα προσεδαφίσει ένα ρομποτικό όχημα εξερεύνησης στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου της Γης. Αφότου προσεδαφισθεί, το ρομπότ θα χαρτογραφήσει την περιοχή, ενώ επίσης θα μελετήσει τη γεωλογία της. Παράλληλα, υπάρχει το ενδεχόμενο στο πλαίσιο της αποστολής να συλλεχθούν δείγματα του σεληνιακού εδάφους, τα οποία θα μεταφερθούν στη Γη για ανάλυση. Σύμφωνα με τις κινεζικής αρχές, η μελέτη της σκοτεινής πλευράς θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν πληρέστερα τον τρόπο σχηματισμού της Σελήνης. Επίσης, με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσουν καλύτερη εικόνα για την εξέλιξή της. Αν και αναφέρεται ως σκοτεινή πλευρά, αυτό δεν σημαίνει πως το συγκεκριμένο τμήμα του φεγγαριού δεν φωτίζεται από τις ακτίνες του Ήλιου. Αντίθετα, με τον συγκεκριμένο όρο αποδίδεται το γεγονός ότι παραμένει πάντοτε αθέατο από τη Γη, λόγω ενός φαινομένου που ονομάζεται παλιρροιακό κλείδωμα. Πιο συγκεκριμένα, ο χρόνος για μία πλήρη περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη είναι ίσος με το διάστημα που χρειάζεται ο δορυφόρος για να ολοκληρώσει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά του. Το αποτέλεσμα είναι το φεγγάρι να εμφανίζει πάντοτε την ίδια πλευρά του προς τον πλανήτη μας. Όπως είναι φυσικό, αυτό το αθέατο τμήμα καλυπτόταν από ένα μυστήριο για τον άνθρωπο, αφού θα μπορούσε να το παρατηρήσει μόνον από τις φωτογραφίες ενός διαστημόπλοιου που θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1959, από το σοβιετικό σκάφος Luna 3. Η Κίνα έχει ήδη στείλει στη «φωτεινή» πλευρά της Σελήνης ένα ρομπότ, το Jade Rabbit, στο πλαίσιο της αποστολής Chang'e-3. Αν και το ρομπότ προσεδαφίσθηκε με επιτυχία, στην πορεία αντιμετώπισε αρκετά τεχνικά προβλήματα. Πάντως, τα διαστημικά σχέδια της χώρας δεν σταματούν στην εξερεύνηση του δορυφόρου της Γης. Έτσι, τον περασμένο Αύγουστο έδωσε στη δημοσιότητα τα τελικά σχέδια του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης και σκάφους προσεδάφισης, τα οποία προορίζει για τον Άρη, με ορίζοντα εκτόξευσης το 2020. Επίσης, στοχεύει να αναπτύξει έναν διαστημικό σταθμό, ο οποίος όπως ο ISS θα περιφέρεται μόνιμα γύρω από τη Γη. Η εκτόξευση του κυρίως τμήματός του αναμένεται να γίνει το 2018, ενώ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια προγραμματίζεται να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του. http://www.naftemporiki.gr/story/1187854/i-kina-bazei-plori-gia-ti-skoteini-pleura-tis-selinis

Η αστρονόμος Vera Rubin (1928 – 2016) Μια μεγάλη αστρονόμος, η συνεισφορά της οποίας άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το σύμπαν, έφυγε από την ζωή την ημέρα των Χριστουγέννων σε ηλικία 88 ετών. H έρευνα της Vera Rubin σχετικά με τις κινήσεις των γαλαξιών απέδειξε την αναγκαιότητα ύπαρξης της σκοτεινής ύλης. Την πρώτη νύξη σχετικά με την σκοτεινή ύλη έκανε για πρώτη φορά την δεκαετία του 1930 ο αστρονόμος Fritz Zwicky (Τσβίκι). Ο Zwicky παρατηρώντας ένα σμήνος γαλαξιών, διαπίστωσε ότι οι γαλαξίες κινούνταν τόσο γρήγορα που σύμφωνα με τους νόμους του Nεύτωνα, το σμήνος θα έπρεπε να έχει διαλυθεί. Η μόνη εξήγησh που έβρισκε για το ότι το σμήνος παρέμενε ενωμένο ήταν ότι θάπρεπε να περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Αλλά οι περισσότεροι αστρονόμοι περιφρονούσαν τις απόψεις του. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Zwicky, κάποια «σφαιρικά καθάρματα» της εποχής του – «σφαιρικά, γιατί απ’ όποια πλευρά κι αν τους εξετάσεις είναι καθάρματα» – του στέρησαν την αναγνώριση, κι έτσι οι ιδέες του αγνοήθηκαν παντελώς. Έτσι, φτάσαμε στην δεκαετία του 1960, όταν η αστρονόμος Vera Rubin, ανακάλυψε ξανά το πρόβλημα σχετικά με την γαλαξιακή κίνηση. Μελετώντας την περιστροφή του Γαλαξία μας, η Rubin εντόπισε το ίδιο πρόβλημα που είχε ανακαλύψει ο Zwicky. Η αστρονομική κοινότητα τήρησε και απέναντί της στάση αδιαφορίας. Η Vera Rubin αγνοήθηκε, εν μέρει επειδή ήταν γυναίκα. Με αρκετή πικρία θυμάται πως, όταν υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Φυσική, επειδή είχε πει στον υπεύθυνο εγγραφών ότι της άρεσε να ζωγραφίζει, την ώρα της συνέντευξης την ρώτησαν: «Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Η φράση αυτή, θυμάται η Rubin, «έγινε κάτι σαν οικογενειακό σλόγκαν. Έκτοτε, κάθε φορά που σε κάποιον κάτι πήγαινε στραβά, του λέγαμε: «Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Στο γυμνάσιο, όταν είπε στον καθηγητή της φυσικής πως την είχαν δεχτεί στο κολέγιο Vassar, εκείνος απάντησε: «Μια χαρά θα τα πας, αρκεί να μην ανακατευτείς με τις επιστήμες.» Αργότερα, ενθυμούμενη το παρελθόν, θα έλεγε: «Χρειάζεται τεράστια αυτοεκτίμηση για να μην καταρρεύσεις ακούγοντας τέτοια πράγματα.» Η Rubin σπούδασε αστρονομία ως προπτυχιακή στο κολέγιο Vassar και ήθελε να εγγραφεί ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Princeton, αλλά οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα αστρονομίας μέχρι το 1975. Η αίτησή της στο Harvard έγινε δεκτή, αλλά τελικά αρνήθηκε γιατί στο μεταξύ είχε παντρευτεί και ακολούθησε τον σύζυγό της, που ήταν χημικός στο Cornel. (Στο κάτω μέρος της απαντητικής επιστολής που έλαβε από το Χάρβαρντ, υπήρχε μια χειρόγραφη υποσημείωση που έλεγε: «Αχ, εσείς οι γυναίκες! Κάθε φορά που βρίσκω μια καλή, μου παντρεύεται και τη χάνω.» ) Έτσι συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Cornell, όπου είχε ως καθηγητές τους Richard Feynman, Hans Bethe και Philip Morrison. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1954, στο πανεπιστήμιο Georgetown, υπό την καθοδήγηση του George Gamow. Οι πρώτες έρευνές της αφορούσαν την κίνηση των γαλαξιών, αποδεικνύοντας ότι εκτός από την ταχύτητα απομάκρυνσης εξαιτίας της διαστολής του σύμπαντος, οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν μικρές ιδιαίτερες κινήσεις που οφείλονται στην βαρυτική έλξη από την συσσώρευσή τους σε σμήνη. Ταυτόχρονα στήριζε την οικογένειά της – απέκτησε τέσσερα παιδιά – διδάσκοντας με μερική απασχόληση σε κολέγιο. Σιγά-σιγά άρχισε να επιβάλλεται στην αστρονομική κοινότητα, και το 1965 ήταν η πρώτη γυναίκα που της επετράπη να χρησιμοποιήσει για παρατηρήσεις το τηλεσκόπιο στο Αστεροσκοπείο Palomar. Ως γνωστόν όταν παρατηρούμε τους γαλαξίες του σύμπαντος διαπιστώνουμε ότι απομακρύνονται από μας, εξαιτίας της διαστολής του σύμαπντος, κάτι που διαπίστωσε πρώτος ο Edwin Hubble. Όταν όμως παρατηρούμε έναν σπειροειδή γαλαξία, τότε ενδέχεται κατά την ιδιο-περιστροφή του, η μια πλευρά του να περιστρέφεται προς το μέρος μας, ενώ η άλλη απομακρύνεται από εμάς. Σ’ αυτή την περίπτωση οι γραμμές απορρόφησης του φωτός που εκπέμπεται από διαφορετικά τμήματά του θα είναι μετατοπισμένες, σε σύγκριση με τη θέση τους στα φάσματα που μετρούνται στα εργαστήρια της Γης. Όμως, η πλευρά που περιστρέφεται προς το μέρος μας θα παρουσιάζει μια ελαφρώς μικρότερη ταχύτητα απομάκρυνσης, οπότε οι φασματικές γραμμές που προέρχονται από αυτήν θα εμφανίζουν αναλογικά μικρότερη μετατόπιση προς το ερυθρό. Παρόμοια, η άλλη πλευρά του γαλαξία θα πρέπει να δίνει φασματικές γραμμές περισσότερο μετατοπισμένες προς το ερυθρό. Εφόσον ο βαθμός μετατόπισης προς το ερυθρό είναι ευθέως ανάλογος προς την ταχύτητα του αντικειμένου που εκπέμπει το φως, καθώς σαρώνουμε έναν γαλαξία, η σχετική μετατόπιση μιας δεδομένης γραμμής απορρόφησης σε σύγκριση με τη μέση γαλαξιακή μετατόπιση Hubble θα πρέπει να καθορίζει άμεσα τη σχετική ταχύτητα του αντικειμένου προς το κέντρο του γαλαξία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να προσδιορίσουμε πως μεταβάλλεται με τη μετατόπιση προς το ερυθρό η τροχιακή ταχύτητα αντικειμένων ως προς το γαλαξιακό κέντρο. Πάρα πολλές τέτοιες αναλύσεις είχε πραγματοποιήσει η Vera Rubin και οι συνεργάτες της στο ινστιτούτο Carnegie αποδεικνύοντας ότι οι ταχύτητες περιστροφής συναρτήσει της απόστασης από το κέντρο των γαλαξιών δεν γίνεται εξηγηθούν χωρίς την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Η προσεγμένη δουλειά της Rubin άρχισε σιγά σιγά να πείθει την αστρονομική κοινότητα ότι απ’ τους υπολογισμούς μας έλειπε ένα μεγάλο μέρος από την μάζα των γαλαξιών. Μέχρι το 1978, η Rubin και οι συνεργάτες της είχαν εξετάσει έντεκα σπειροειδείς γαλαξίες. Όλοι τους κινούνταν τόσο γρήγορα που, σύμφωνα με τους νόμους του νεύτωνα, θα έπρεπε να είχαν διασκορπιστεί. Την ίδια χρονιά ο ολλανδός ραδιοαστρονόμος Albert Bosma, δημοσίευσε την πληρέστερη μέχρι τότε ανάλυση δώδεκα σπειροειδών γαλαξιών που παρουσίαζαν την ίδια ανωμαλία. Αυτό φάνηκε τελικά να πείθει την αστρονομική κοινότητα για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης – παρά το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα δεν έχουμε την έχουμε ανιχνεύσει άμεσα στο εργαστήριο κι ούτε έχουμε κατανοήσει την δομή της! Για το έργο της η Rubin τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας – ήταν η δεύτερη γυναίκα που έλαβε το βραβείο αυτό, μετά την Caroline Herschel το 1828 – και το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών για το πρωτοποριακό της έργο σχετικά με την σκοτεινή ύλη. Βίντεο: Where is the rest of the universe? http://physicsgg.me/2016/12/27/%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-vera-rubin-1928-2016/

Ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου; Eπί 20 χρόνια, οι φυσικοί στην Ιαπωνία παρακολουθούν μια γιγαντιαία δεξαμενή καθαρού νερού, σε ένα εγκαταλειμμένο ορυχείο ψευδαργύρου, 250 χιλιόμετρα νοτιο-δυτικά του Τόκιο, ελπίζοντας ότι θα δουν την διάσπαση των πρωτονίων. Πρόκειται για το πείραμα Super-Kamiokande (ή Super-K) που βασίζεται σ’ έναν τεράστιο ανιχνευτή κατασκευασμένο 1000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης που διαθέτει μια δεξαμενή γεμάτη με 50.000 τόνους υπερ-καθαρού νερού. Το νερό είναι τόσο καθαρό που οι φωτεινές ακτίνες ταξιδεύουν 70 μέτρα μέχρι η έντασή τους να μειωθεί στο μισό, όταν στο νερό μιας συνηθισμένης πισίνας αυτό συμβαίνει μετά από μερικά μέτρα. Περισσότεροι από 11.000 φωτοανιχνευτές είναι τοποθετημένοι στα πλάγια, στο πάνω και κάτω μέρος της δεξαμενής και σκοπό έχουν μετρήσουν τις ασθενείς εκλάμψεις φωτός που θα οφείλονται στην διάσπαση των πρωτονίων. Εν τω μεταξύ, ο ανιχνευτής Super-K κέρδισε ένα βραβείο Νόμπελ για μια διαφορετική ανακάλυψη που σχετίζεται με τα σωματίδια που ονομάζονται νετρίνα. Αλλά η ερευνητική ομάδα που αναζητά τις διασπάσεις των πρωτονίων περιμένει ακόμα. H διάσπαση των πρωτονίων θα επιβεβαιώσει την υπόθεση ότι οι τρεις από τις τέσσερις δυνάμεις της φύσης διαχωρίστηκαν από μια ενιαία δύναμη, την μια θεμελιώδη δύναμη που υπήρχε στην αρχή του χρόνου. «Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε δει στα δεδομένα μας την διάσπαση του πρωτονίου», δηλώνει ο Makoto Miura του Πανεπιστημίου του Τόκιο, ο οποίος ηγείται της ερευνητικής ομάδας που αναζητά την διάσπαση των πρωτονίων στο πείραμα του Super-Kamiokande. Ενώ σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων το πρωτόνιο θεωρείται σταθερό σωματίδιο, οι Μεγάλες Θεωρίες Ενοποίησης (Grand Unified Theories, συντομογραφικά GUTs) που ενοποιούν τις ισχυρές, τις ασθενείς και τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, κάνουν μια σειρά από προβλέψεις για το ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου. Η τελευταία ανάλυση του πειράματος Super-K διαπιστώνει ότι τα πρωτόνια πρέπει να ζουν, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 16∙1033 έτη, μια αύξηση από την ελάχιστη διάρκεια ζωής πρωτονίων των 13∙1033 ετών που είχε υπολογιστεί το 2012. Τα ευρήματα, που κυκλοφόρησαν τον Οκτώβριο και είναι προς δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review D, αποκλείουν ένα μεγαλύτερο εύρος στον προβλεπόμενο χρόνο ζωής των πρωτονίων από τις διάφορες GUTs και κάνουν την αγαπημένη υπόθεση της δεκαετίας του 1970, την υπόθεση της Μεγάλης Ενοποίησης ως ένα άπιαστο και αναπόδεικτο όνειρο. «Μέχρι στιγμής ο πιο πιθανός τρόπος για να ελέγξει κανείς αυτή την ιδέα είναι η διάσπαση πρωτονίων», δήλωσε ο Stephen Barr, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Delaware. Η διάσπαση του πρωτονίου αποτελεί την απόδειξη ότι οι δυνάμεις που κυβερνούν τα στοιχειώδη σωματίδια είναι στην πραγματικότητα τα θραύσματα μιας ενιαίας «μεγάλης ενοποιημένης» δύναμης. Καθώς τείνουμε προς τις υψηλότερες ενέργειες, οι τιμές της ισχύος των τριών δυνάμεων (ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή) φαίνεται να συγκλίνουν και οι μαθηματικές δομές τους υποδεικνύουν την ένταξη σε ένα μεγαλύτερο σύνολο, όπως το σχήμα των ηπείρων της Γης υπαινίσσεται την αρχαία υπερ-ήπειρο Παγγαία: «Υπάρχουν αυτά τα κομμάτια και ταιριάζουν μεταξύ τους τόσο τέλεια» λέει ο Barr, «Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν μπορεί να είναι μια σύμπτωση.» Αν οι δυνάμεις ήταν πράγματι μία δύναμη κατά την «εποχή της μεγάλης ενοποίησης», 10-34 δευτερόλεπτα από τον σχηματισμό του σύμπαντος, τότε τα σωματίδια που έχουν πλέον διαφορετικές αποκρίσεις στις τρεις δυνάμεις θα ήταν συμμετρικά και εναλλάξιμα, όπως οι έδρες ενός κρυστάλλου. Καθώς το σύμπαν ψυχόταν, αυτές οι συμμετρίες έσπασαν, όπως θρυμματίζεται το κρύσταλλο, εισάγοντας τα διακριτά σωματίδια και την πολυπλοκότητα που βλέπουμε στο σύμπαν σήμερα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, οι φυσικοί έχουν προτείνει μια ποικιλία μοντέλων GUT που περιγράφουν τις πιθανές αρχικές συμμετρικές διατάξεις των σωματιδίων. Ανακαλύπτοντας ποιο μοντέλο είναι σωστό, δεν αποκαλύπτουμε μόνο την υποκείμενη μαθηματική δομή των νόμων της φύσης (και το πώς θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την τέταρτη δύναμη, την βαρύτητα), αλλά επίσης και το ποια άλλα σωματίδια μπορεί να υπάρχουν, εκτός από αυτά που γνωρίζουμε. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε δώσει λύσεις σε άλλα βαθιά μυστήρια της φυσικής, όπως η ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στο σύμπαν και οι ανεξήγητες μάζες των νετρίνων. «Το όνειρό μας, φυσικά, είναι να έχουμε μια ενοποιημένη θεωρία των πάντων», δηλώνει ο Δημήτρης Νανόπουλος, ο οποίος ως γνωστόν επινόησε τον όρο GUT. Για να αναπαράγουμε στο εργαστήριο την απευθείας συγχώνευση των δυνάμεων απαιτείται μια σχεδόν «άπειρη» ποσότητα ενέργειας. Ευτυχώς όμως, η μεγάλη ενοποίηση θα έπρεπε να αφήνει ένα αμυδρό ίχνος στο σύμπαν σήμερα. Όλα τα μοντέλα GUT υποθέτουν ότι τα κουάρκ, οι θεμελιώδεις δομικές μονάδες των πρωτονίων και των νετρονίων, αρχικά δεν διακρίνονταν από τα λεπτόνια, την τάξη των σωματιδίων που περιλαμβάνει τα ηλεκτρόνια. Λόγω της κβαντικής αβεβαιότητας, η μεγάλη ενοποιημένη δύναμη που συνδέεται μ’ αυτή την θεμελιώδη συμμετρία θα πρέπει περιστασιακά να επανεμφανίζεται αυθόρμητα, μορφοποιώντας ένα κουάρκ ή αντικουάρκ σε ένα αντίστοιχο λεπτόνιο ή αντιλεπτόνιο. Όταν αυτό συμβαίνει σε ένα από τα κουάρκ στο εσωτερικό του πρωτονίου, το πρωτόνιο διασπάται, εκπέμποντας ένα ανιχνεύσιμο φλας ακτινοβολίας. Αυτό είναι που περιμένουν να δουν οι φυσικοί στο πείραμα Super-Kamiokande (και τα νετρόνια διασπώνται με παρόμοιο τρόπο – αλλά συντομογραφικά το φαινόμενο αναφέρεται πάλι ως διάσπαση πρωτονίου). Το όνειρο της Μεγάλης Ενοποίησης ξεκίνησε το 1974, όταν ο μετέπειτα νομπελίστας Sheldon Glashow, τώρα στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, και ο Howard Georgi, τώρα στο Χάρβαρντ, ανακάλυψαν ότι οι μαθηματικές ομάδες συμμετρίας γνωστές ως SU(3), SU(2) και U(1), οι οποίες αντιστοιχούν, διαδοχικά, στις ισχυρές, στις ασθενείς και στις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις και όλες μαζί αποτελούν το «Καθιερωμένο Πρότυπο» της σωματιδιακής φυσικής, μπορούν να ενσωματωθούν σε μια ενιαία, μεγαλύτερη ομάδα των συμμετριών η οποία σχετίζεται με όλα τα γνωστά σωματίδια: την SU (5). «Σκεφτόμασταν ότι ήταν η απόλυτη ομορφιά», θυμάται ο Glashow. Η πεπερασμένη ζωή του πρωτονίου που προβλεπόταν από την πρώτη και πιο απλή GUT, μαζί με τους χρόνους ζωής που προέβλεπαν κι άλλα μοντέλα που ακολούθησαν, έχουν ήδη αποκλειστεί. Το όριο που θέτει σήμερα το πείραμα Super-Kamiokande περιορίζει κι άλλο τις προβλέψεις των μοντέλων GUTs που επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Ο Barr, ένας από τους δημιουργούς μιας θεωρίας GUT, της επονομαζόμενης «flipped SU (5)», που είναι ακόμα ζωντανή, συγκρίνει την κατάσταση με την αναμονή του (της) συζύγου σας στο σπίτι. «Αν αργήσει 10 λεπτά, θα υπάρχει μια απλή εξήγηση για αυτό. Για μία ώρα καθυστέρηση, ίσως οι εξηγήσεις να είναι λιγότερο πειστικές. Αν καθυστερεί οκτώ ώρες … τότε θα αρχίσετε να ανησυχείτε για το χειρότερο, ότι ίσως ο (η) σύζυγός σας να είναι νεκρός. Έτσι, το ζητούμενο είναι, από ποιο σημείο και μετά θα λέμε ότι θεωρία μας είναι νεκρή;» Αυτή τη στιγμή, συνεχίζει, «βρισκόμαστε μάλλον στο σημείο όπου ο σύζυγος καθυστερεί 10 λεπτά ή το πολύ μια ώρα. Συνεπώς είναι ακόμα απολύτως εύλογο η μεγάλη ενοποίηση να είναι σωστή. » Εάν η μεγάλη ενοποίηση είναι πράγματι σωστή, αυτό σημαίνει ότι οι θεμελιώδεις συμμετρίες που υπήρχαν στην αρχή του σύμπαντος, στη συνέχεια έσπασαν καθώς η θερμοκρασία μειώθηκε, όπως ακριβώς συμβαίνει με το νερό, το οποίο ενώ φαίνεται να είναι το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, όταν ψύχεται και γίνεται πάγος αποκτά διακριτές κατευθύνσεις. Πάρτε την SU(3), το σύνολο των συμμετριών που αντιστοιχεί στην ισχυρή δύναμη (η οποία κολλάει τα κουάρκ μεταξύ τους, για να σχηματιστούν τα πρωτόνια και άλλα σύνθετα σωματίδια). Αυτή η ομάδα συμμετρίας περιλαμβάνει τον κανόνα ότι τα «πάνω κουάρκ» (ένα από τα έξι είδη κουάρκ) εμφανίζονται με τρία διαφορετικά φορτία – ονομάζονται κόκκινο, μπλε και πράσινο – που μπορούν να εναλλάσσονται. Δηλαδή, αν αλλάξουμε όλα τα κόκκινα κουάρκ του σύμπαντος με τα μπλε, όλα τα μπλε με πράσινα και όλα τα πράσινα με κόκκινα, κανείς δεν θα μπορούσε να το καταλάβει. Τα «κάτω» κουάρκ και όλα τα άλλα κουάρκ εμφανίζονται σε τέτοιες συμμετρικές τριάδες, που μοιάζουν με τις πλευρές ενός ισοπλεύρου τριγώνου. Τα γλοιόνια, τα οκτώ σωματίδια που μεταφέρουν την ισχυρή δύναμη, μπορούν να θεωρηθούν ως οι περιστροφείς αυτών των τριγώνων. Εν τω μεταξύ, οι συμμετρίες SU(2) που συνδέονται με την ασθενή δύναμη (η οποία είναι υπεύθυνη για την βήτα ραδιενεργό διάσπαση) περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, μια συμμετρία μεταξύ των πάνω κουάρκ και κάτω κουάρκ. Εναλλάξτε όλα τα πάνω με τα κάτω κουάρκ στις εξισώσεις που περιγράφουν την ασθενή δύναμη, «και πάλι, κανείς δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει ότι το έχετε κάνει», λέει ο Νανόπουλος. Οι θεωρίες της μεγάλης ενοποίησης όπως η SU(5) περιλαμβάνουν όλες τις συμμετρίες των SU(3), SU(2) και U(1) και προσθέτουν νέες στο μίγμα. Για παράδειγμα, η SU(5) συνδέει τα κουάρκ και αντικουάρκ μαζί με τα λεπτόνια και αντιλεπτόνια σε “πεντάδες”, που είναι σαν τις ίδιες πλευρές ενός κανονικού πενταγώνου. Τα σωματίδια που μεταφέρουν τις ισχυρές, τις ασθενείς και τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις είναι ταυτόσημα σε αυτή τη μεγαλύτερη μαθηματική δομή. Και τα 12 από αυτά, μαζί με μια επιπλέον δωδεκάδα που προκύπτει με φυσικό τρόπο, μεταφέρουν την μια «μεγάλη ενοποιημένη» δύναμη. Όταν ανακάλυψαν το μοντέλο SU (5) μοντέλο οι Glashow και Georgi συνειδητοποίησαν ότι οι 12 επιπλέον φορείς της δύναμης που υπάρχουν στην δομή της SU(5) θα προκαλέσει διάσπαση του πρωτονίου. Όταν η SU(5) έσπασε στα τρία κομμάτια που βλέπουμε σήμερα, οι 12 από τους αρχικούς φορείς της δύναμης πήραν την σημερινή μορφή τους, αλλά η άλλη δωδεκάδα, αντί να εξαφανιστεί, έγινε απλώς εξαιρετικά βαριά και ασθενής. Αυτά τα φαντάσματα-φορείς δύναμης κατά καιρούς θα εμφανίζονται και θα εναλλάσσουν ένα κουάρκ με ένα λεπτόνιο. O Georgi και άλλοι υπολόγισαν ότι αν το μοντέλο SU(5) είναι σωστό, τότε κατά μέσο όρο το πρωτόνιο (το οποίο αποτελείται από τρία κουάρκ) θα αποσυντεθεί σε 1029 χρόνια. Αυτή η πρόβλεψη διαψεύστηκε στη δεκαετία του 1980 τόσο από το πείραμα Irvine-Michigan-Brookhaven και το πείραμα Kamiokande, τον προκάτοχο του πειράματος Super-K. Και το 1996 το πείραμα Super-K απέκλεισε οριστικά την SU(5). Η κατάσταση έχει γίνει από τότε αρκετά περίπλοκη. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η SU(5) ήταν η απλούστερη δυνατή, οι ερευνητές βρήκαν μια ποικιλία από άλλες ομάδες συμμετρίας όπου όλα τα υπάρχοντα σωματίδια μπορούν να ενσωματωθούν σ’ αυτές, με επιπλέον χαρακτηριστικά και τις μεταβλητές που θα μπορούσαν να προβλέπουν μεγαλύτερο ή μικρότερο χρόνο ζωής των πρωτονίων. Μερικά από αυτά τα μοντέλα προσθέτουν μια επιπλέον συμμετρία, που ονομάζεται «υπερσυμμετρία» , η οποία διπλασιάζει τον αριθμό των σωματιδίων. Άλλα μοντέλα, όπως η «flipped SU(5)», με τις δικές της εναλλαγές δημιουργεί επίσης μια επιπλέον συμμετρία. Το μοντέλο αυτό και παραλλαγές του προτάθηκαν από τους Stephen Barr, Δημήτρη Νανόπουλο, Ιγνάντιο Αντωνιάδη, John Ellis και John Hagelin (ο τελευταίος αποτελεί μιά από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές στον χώρο της φυσικής, εξαιτίας της ενασχόλησής του με τον υπερβατικό διαλογισμό του Μαχαρίσι, τον οποίο προσπάθησε ατυχώς να συνδέσει με τις GUTs και την Υπερσυμμετρία). Τα τελευταία αποτελέσματα του Super-Κ, θέτουν το κατώτερο όριο για τη διάρκεια ζωής του πρωτονίου ακριβώς πάνω από 1034 χρόνια, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή των προβλέψεων πολλών θεωριών – μεταξύ των οποίων και η «flipped SU(5)», η οποία προβλέπει ότι για να διασπαστούν τα πρωτόνια χρειάζονται 1034 μέχρι 1036 χρόνια. «Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για αυτό», δήλωσε ο Νανόπουλος, ένας από τους ερευνητές που παρουσίασαν το μοντέλο αυτό, στις αρχές του 1980. Αλλά ενώ το πείραμα Super-K θα μπορούσε ξαφνικά να χτυπήσει φλέβα χρυσού στα αμέσως επόμενα χρόνια και να επιβεβαιώσει ένα από αυτά τα μοντέλα, θα μπορούσε επίσης να λειτουργήσει για άλλα 20 χρόνια, πλησιάζοντας το κατώτερο όριο για τη διάρκεια ζωής του πρωτονίου, χωρίς να αποκλείει οριστικά κάποιο από τα μοντέλα. Η Ιαπωνία εξετάζει την κατασκευή ενός ανιχνευτή κόστους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων που θα ονομάζεται Hyper-Kamiokande, ο οποίος θα είναι 8 έως 17 φορές μεγαλύτερος από το Super-K και θα μπορούσε να μετρήσει μετά από δύο δεκαετίες χρόνους ζωής πρωτονίων της τάξης των 1035 ετών. Μπορεί να αρχίσετε να βλέπετε ψήγματα των διασπάσεων. Ή μπορεί και όχι. «Θα μπορούσαμε να είμαστε άτυχοι,» δήλωσε ο Barr. «Θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε τον μεγαλύτερο ανιχνευτή που είναι δυνατό να κατασκευαστεί και η διάσπαση των πρωτονίων να είναι λίγο πιο αργή και να μην ανιχνευτεί» Αλλά δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος είναι ο ανιχνευτής, γιατί όλο και πιο ακραία μοντέλα GUT θα μπορούσαν να κατασκευαστούν, τα οποία θα ήταν αδύνατον να ελεγχθούν πειραματικά – όπως οι ομάδες συμμετρίας Ε6 ή Ε8, των οποίων πολλές παράμετροι μπορούν να ρυθμιστούν έτσι ώστε τα πρωτόνια να ζουν «όσο θέλουμε» . Ένα από αυτά τα μοντέλα θα μπορούσε να είναι το σωστό, αλλά κανείς δεν θα το μάθει ποτέ. «Οι άνθρωποι μπορούν να κατασκευάσουν μοντέλα με υψηλότερες συμμετρίες, προσπαθώντας να αποφύγουν την διάσπαση πρωτονίων», δήλωσε ο Νανόπουλος. «Εντάξει, μπορείς να το κάνεις, αλλά … δεν θα μπορείς να το δείξεις στη μητέρα σου κοιτώντας την στα μάτια.» Ο πρώτος διδάξας των GUTs, ο Sheldon Glashow, έχασε την πίστη του στην όλη υπόθεση, όταν η SU(5) αποκλείστηκε, δηλώνοντας ότι «η διάσπαση του πρωτονίου ήταν μια αποτυχία … έτσι έχουν πεθάνει πολλές μεγάλες ιδέες». Στην πραγματικότητα όμως τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα όσον αφορά τα πειράματα για τον προσδιορισμό της διάσπασης των πρωτονίων, παρά το γεγονός ότι πολλοί φυσικοί, όχι μόνο έμαθαν να απαντούν στην ερώτηση «ποιος είναι ο χρόνος ζωής του πρωτονίου;» , αλλά και να βγάζουν ως αποτέλεσμα όποιο νούμερο επιθυμούν! http://physicsgg.me/2016/12/23/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%bf/