Δροσος Γεωργιος

Απεικόνιση του ουρανού κοντά στο κέντρο του Γαλαξία μας από την αποστολή Γαία. Η Γαία, μια αποστολή της ESA για την καταγραφή των δισεκατομμυρίων αστεριών του Γαλαξία μας, ανιχνεύει αστέρια και μετρά τις ιδιότητές τους για να δημιουργήσει τον πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία. Μέσω της ακριβής μέτρησης των κινήσεων του κάθε αστέρα, οι αστρονόμοι θα μπορούν να γυρίσουν πίσω στο χρόνο για να κατανοήσουν την ιστορία του Γαλαξία μας, την εξέλιξή του και το πεπρωμένο του. Καθώς η Γαία καταγράφει αστέρια, μόνο τα δεδομένα που περιλαμβάνουν το αντικείμενο του ενδιαφέροντος μεταδίδονται στους επίγειους αισθητήρες. Ωστόσο, στις πιο πυκνές περιοχές του ουρανού υπάρχουν περισσότερα αστέρια, το ένα κοντά στο άλλο, από αυτά που μπορεί να καταγράψει το σύστημα ανίχνευσης και επεξεργασίας της Γαία, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια λιγότερο ολοκληρωμένη απογραφή σε αυτές τις πολυπληθείς περιοχές. Για να αμβλυνθεί το πρόβλημα αυτό, πραγματοποιείται μια επιστημονική επιλογή των περιοχών υψηλής πυκνότητας για να καλυφθούν με έναν ειδικό τρόπο απεικόνισης, όπως παρουσιάζεται εδώ. Αυτά τα είδη των παρατηρήσεων εκτελούνται συστηματικά κάθε φορά που η Γαία σαρώνει αυτές τις περιοχές. Η εικόνα που ελήφθη στις 7 Φεβρουαρίου 2017 καλύπτει μέρος του Sagittarius I Window (Sgr-I) που βρίσκεται μόλις δύο μοίρες κάτω από το Γαλαξιακό Κέντρο. Το Sgr-I έχει σχετικά χαμηλή ποσότητα διαστρικής σκόνης κατά μήκος της οπτικής γωνίας από τη Γη, δίνοντας ένα «παράθυρο» στα αστέρια κοντά στο Γαλαξιακό Κέντρο. Η αστρική πυκνότητα εδώ είναι 4,6 εκατομμύρια αστέρια ανά τετραγωνική μοίρα, ένα πραγματικά απίστευτο νούμερο. Η εικόνα καλύπτει περίπου 0,6 τετραγωνικές μοίρες, καθιστώντας πραγματικότητα ότι υπάρχουν περίπου 2,8 εκατομμύρια αστέρια που καταγράφονται σε αυτή την ακολουθία εικόνων. Η εικόνα εμφανίζεται σε λωρίδες, καθεμία από τις οποίες αντιπροσωπεύει μια CCD χαρτογράφηση του ουρανού . Η εικόνα έχει υποβληθεί σε επεξεργασία για να αναδείξει την αντίθεση των φωτεινών αστεριών και των σκοτεινότερων ιχνών αερίου και σκόνης. Κάνοντας μεγέθυνση εμφανίζονται ορισμένες αλλοιώσεις που σχετίζονται με τα CCDs, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων κατακόρυφων λωρίδων, καθώς και μικρές φωτεινές ραβδώσεις που υποδηλώνουν κοσμικές ακτίνες. Η ανάλυση αυτών των εικόνων δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Ο πρώτος κατάλογος της Γαία με περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο αστέρια κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016 και βασίζεται στους πρώτους 14 μήνες συλλογής δεδομένων. Η επόμενη έκδοση αναμένεται τον Απρίλιο του 2018, με τις επακόλουθες εκδόσεις να προβλέπονται για το 2020 και το 2022. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/09/Apeikhonise_toy_oyranohu_kontha_sto_khentro_toy_Galaxhia_mas_apho_ten_apostolhe_Gahia

Ο ταχύτερα περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι – μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας – ανακάλυψαν δύο νέους ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (πάλσαρ). Ο ένας (J1552) περιστρέφεται σαν «σβούρα» 412 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ ο δεύτερος (J0952) ακόμη πιο γρήγορα, 707 φορές το δευτερόλεπτο ή πάνω από 42.000 φορές το λεπτό, γεγονός που τον καθιστά το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας και το δεύτερο ταχύτερο που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν (το ρεκόρ κατέχει ένα πάλσαρ που περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο). Το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας απέχει 3.200 έως 5.700 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του Αστερισμού του Εξάντα. Έχει μάζα περίπου 1,4 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας και γύρω του κινείται ένα συνοδό άστρο, που διαγράφει μια πλήρη τροχιά κάθε εξήμιση ώρες. Το πάλσαρ τροφοδοτείται συνεχώς με ύλη από τον σύντροφό του. Οι αστέρες νετρονίων είναι απομεινάρια τεράστιων άστρων, που τελείωσαν τη ζωή τους με μια έκρηξη τύπου σούπερ-νόβα. Ό,τι απέμεινε, είναι μια σφαίρα που έχει περίπου το μέγεθος μιας πόλης, αλλά με τρομερά συμπυκνωμένη ύλη, μεγαλύτερη από του Ήλιου μας, και με πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τον εαυτό του, εκπέμποντας από τους μαγνητικούς πόλους του ραδιοκύματα, ακτίνες-Χ, ακτίνες-γάμα και ορατό φως. Σε κάθε διαδοχική περιστροφή του, κάποια δέσμη ακτινοβολίας μπορεί να γίνει αντιληπτή από τη Γη, όπως το φως ενός φάρου που αναβοσβήνει. Η νέα ανακάλυψη έγινε με το ραδιοτηλεσκόπιο χαμηλών συχνοτήτων LOFAR (Low-Frequency Array) στην Ολλανδία, που θεωρείται κατάλληλο για τον εντοπισμό πάλσαρ, επειδή αυτά είναι φωτεινότερα κατά την εκπομπή χαμηλής συχνότητας ραδιοκυμάτων. Η ανακάλυψη του πάλσαρ J0952 έγινε στη συχνότητα περίπου των 135 ΜHz. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σις Μπάσα του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας (ASTRON), έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». Μεταξύ των επιστημόνων ήταν ο έλληνας αστρονόμος Σωτήρης Σανιδάς του Αστρονομικού Ινστιτούτου ‘Αντον Πάνεκουκ του Πανεπιστημίου του ‘Αμστερνταμ, Ο Σωτήρης Σανιδάς, που κατάγεται από την Αθήνα, πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ το 2013 και από το 2015 πραγματοποιεί μεταδιδακτορική έρευνα στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. http://physicsgg.me/2017/09/06/%ce%bf-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%86%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82-%ce%bd/

«Soyuz-FG»-(TPC)«Soyuz MS-06" Σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου οι ειδικοί της «Ενέργεια» πραγματοποιήσαν επιθεώρηση στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ Οι σχεδιαστές του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Soyuz MS-06» εκπληρώσαν τις τεχνολογικές δραστηριότητες για το ραβδωτό φέρινγκ για την ετοιμασία του οχήματος «Soyuz-FG». https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_09-05.html Νέα διαστημική αποστολή για το Χ-37Β της USAF, με πύραυλο της SpaceX Σε εξέλιξη είναι οι τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση της πέμπτης αποστολής του διαστημοπλάνου X-37B της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας (USAF). To σκάφος (OTV- Orbital Test Vehicle) έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 7 Σεπτεμβρίου, με πύραυλο Falcon 9 της ιδιωτικής διαστημικής εταιρείας SpaceX. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, σκοπός της πέμπτης αυτής αποστολής είναι η πρόοδος όσον αφορά στις επιδόσεις του σκάφους και της ευελιξίας του ως πλατφόρμα δοκιμής και επίδειξης διαστημικών τεχνολογιών. Το φορτίο του (Air Force Research Laboratory AdvancedStructurally Embedded Thermal Spreader) έχει να κάνει με τη δοκιμή πειραματικών ηλεκτρονικών συστημάτων, καθώς και τεχνολογιών θερμοσωλήνων σε συνθήκες διαστήματος για μεγάλη χρονική περίοδο. To X-37B, το οποίο ορίζεται συχνά ως «διαστημοπλάνο» (space plane), λόγω της δυνατότητας να πετά και μέσα στην ατμόσφαιρα (σαν το διαστημικό λεωφορείο) είναι γνωστό σε μεγάλο βαθμό για το πέπλο μυστικότητας που καλύπτει τις δραστηριότητές του, καθώς ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη φύση των δοκιμών που κάνει σε τροχιά- οπότε και δεν λείπουν οι θεωρίες πως ενδεχομένως να πρόκειται για δοκιμές διαστημικών όπλων, π.χ. για την καταστροφή εχθρικών δορυφόρων (αν και η USAF επιμένει ότι απλώς δοκιμάζονται τεχνολογίες για επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη). Πρόκειται για την πρώτη φορά που X-37B εκτοξεύεται με πύραυλο της SpaceX. Σημειώνεται ότι η τέταρτη αποστολή του σκάφους ολοκληρώθηκε στις 7 Μαΐου 2017, με το Χ-37Β να προσγειώνεται μετά από 718 ημέρες σε τροχιά- αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό ημερών που έχουν περάσει στο διάστημα τα δύο σκάφη του τύπου που διαθέτει η USAF στις 2.085. http://www.naftemporiki.gr/story/1272838/nea-diastimiki-apostoli-gia-to-x-37b-tisusaf-me-puraulo-tisspacex

Ίσως ανακαλύφθηκε η δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα κοντά στον γαλαξία μας. Ιάπωνες αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν μια νέα μεγάλη μαύρη τρύπα που βρίσκεται κοντά στην καρδιά του γαλαξία μας. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25.000 ετών φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 100.000 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί στο γαλαξία μας, μετά την τεράστια μαύρη τρύπα -γνωστή ως «Τοξότης Α*»- που βρίσκεται στο κέντρο του και «ζυγίζει» όσο 400 εκατομμύρια Ήλιοι. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τομοχάρου Όκα του Πανεπιστημίου Κέιο της Γιοκοχάμα, που έκαναν σχετική δημοσίευση στο Nature Astronomy, https://www.nature.com/articles/s41550-017-0224-z χρησιμοποίησαν το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Μια μαύρη τρύπα, από τη φύση της, επειδή δεν εκπέμπει φως, δεν μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα αλλά μόνο έμμεσα, μέσω της επίδρασης που ασκεί στο περιβάλλον της. Η νέα τρύπα, με εκτιμώμενη διάμετρο έως 1,4 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, εντοπίσθηκε να κρύβεται σε ένα τεράστιο ελλειπτικό νέφος μοριακού αερίου σε απόσταση περίπου 200 ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας. Είναι γνωστό στους αστρονόμους ότι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες με μάζες έως δέκα δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών «λουφάζουν» στις καρδιές των γαλαξιών, όπως συμβαίνει και στο δικό μας. Εξίσου γνωστές είναι οι μικρές μαύρες τρύπες, με μέγεθος έως δέκα ηλιακών μαζών, που σχηματίζονται όταν ορισμένα άστρα εκρήγνυται ως σούπερ-νόβα στο τέλος της ζωής τους. Πιο σπάνιες και δύσκολες στην ανίχνευση είναι οι ενδιαμέσου μεγέθους μαύρες τρύπες με μέγεθος λίγων εκατοντάδων χιλιάδων ηλιακών μαζών, όπως αυτή που τώρα βρέθηκε. Οι Ιάπωνες αστρονόμοι θεωρούν πιθανό ότι η εν λόγω μαύρη τρύπα ήταν ο πυρήνας ενός πανάρχαιου νάνου γαλαξία, ο οποίος κάποτε απορροφήθηκε από τον δικό μας. Στο μέλλον η νέα μεσαίου μεγέθους μαύρη τρύπα μάλλον θα απορροφηθεί με τη σειρά της από τον «Τοξότη Α*», κάνοντας έτσι ακόμη πιο μεγάλη την κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία μας. Οι ιάπωνες ερευνητές θα συνεχίσουν τη μελέτη του συγκεκριμένου μοριακού νέφους, καθώς και άλλων που επίσης μπορεί να φιλοξενούν μεσαίες μαύρες τρύπες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500160337

Επιστροφή στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πόδι τους στη Γη πάτησαν και πάλι τρεις αστροναύτες που επέστρεψαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) και προσγειώθηκαν με τη ρωσική διαστημική κάψουλα «Σογιούζ» στη στέππα του Καζακστάν, τα χαράματα της Κυριακής: ο «δικός μας», ποντιακής καταγωγής, Ρώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, η Αμερικανίδα αστροναύτρια Πέγκι Γουίτσον και ο επίσης Αμερικανός Τζακ Φίσερ. H 57χρονη Γουίτσον, η οποία παρέμεινε στον ΔΔΣ 288 μέρες (πάνω από εννέα μήνες), έχει συνολικά 665 μέρες στο διάστημα και κατέχει πλέον το ρεκόρ διαστημικής παραμονής μεταξύ των αμερικανών αστροναυτών (ανδρών και γυναικών), καθώς και το ρεκόρ μεταξύ των γυναικών αστροναυτών παγκοσμίως. Ήδη, της δόθηκε το προσωνύμιο «νίντζα του διαστήματος». Σπούδασε βιοχημικός, έγινε αστροναύτης το 1996 και, μεταξύ άλλων ρεκόρ, είναι η πρώτη γυναίκα που διοίκησε τον ΔΔΣ. Μετά και την πέμπτη αποστολή του που μόλις ολοκληρώθηκε, ο βετεράνος Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος της ρωσικής υπηρεσίας Roscosmos συμπλήρωσε πλέον 673 μέρες στο διάστημα (έχοντας έτσι οκτώ περισσότερες από τη Γουίτσον) και είναι έβδομος στην παγκόσμια κατάταξη των αστροναυτών όλων των εποχών, με τη Γουίτσον στην όγδοη θέση. Στη Νο1 θέση βρίσκεται ο Ρώσος Γκενάντι Παντάλκα με 878 μέρες στο διάστημα. Ο νεοφώτιστος Τζακ Φίσερ, που έκανε το πρώτο διαστημικό ταξίδι του, έχει πια στο ενεργητικό του 136 μέρες στο διάστημα. Λόγω των καταστροφών του τυφώνα «Χάρβεϊ» στις ΗΠΑ, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) δεν μπόρεσε να στείλει στο Καζακστάν αεροπλάνο από το Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον του Τέξας για να παραλάβει τους δύο αστροναύτες της. Γι’ αυτό, προσφέρθηκε ο Ευρωπαϊκός Διαστημικός Οργανισμός (ESA) να μεταφέρει τους Γουίτσον και Φίσερ στην Κολωνία της Γερμανίας, από όπου τους παρέλαβε η NASA. Ο Γιουρτσίχιν μεταφέρθηκε στη Μόσχα. Αυτή τη στιγμή στον ISS βρίσκονται τρεις αστροναύτες, ο Αμερικανός Ράντι Μπρέσνικ που είναι πλέον κυβερνήτης αντί του Γιουρτσίχιν, ο Ρώσος Σεργκέι Ριαζάνσκι και ο Ιταλός Πάολο Νέσπολι, ενώ θα προστεθούν άλλοι τρεις, δύο Αμερικανοί και ένας Ρώσος, στις 12 Σεπτεμβρίου. http://physicsgg.me/2017/09/04/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7/ "Proton-M"- "Amazonas-5" Στις 11 Σεπτεμβρίου 2017 στις 22:23:41 Μόσχα από την πλατφόρμα №200 του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ προβλέπεται να ξεκινήσει ο πυραύλος Proton-M με το διαστημόπλοιο Amazonas-5. Ο τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος "Amazonas-5" κατασκευάστηκε από τη Space Systems Loral (ΗΠΑ) με τη σειρά του Hispasat (Ισπανία). Το διαστημικό σκάφος έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες στον τομέα της τηλεόρασης, των εταιρικών δικτύων και των τηλεφωνικών επικοινωνιών στο έδαφος της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Η σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών εκτόξευσης για την εκτόξευση ενός ισπανικού δορυφόρου με το όχημα εκτόξευσης Proton-M και το ανώτερο στάδιο Breeze-M ολοκληρώθηκε από την International Launch Services Inc. (ILS, Reston, Η.Π.Α.), η οποία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εμπορεύεται το Proton LV. Η ILS είναι θυγατρική του Κρατικού Κέντρου Έρευνας και Παραγωγής Διαστήματος που ονομάστηκε μετά από M.V. Khrunichev ". Η επερχόμενη εκτόξευση του διαστημόπλοιου Amazonas-5 θα γίνει η 95η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Proton στο πλαίσιο συμβάσεων που συνάπτει η ILS. https://www.roscosmos.ru/24000/

Η σύνθεση των βαρέων στοιχείων οφείλεται στις αρχέγονες μαύρες τρύπες; Φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες (UCLA), προτείνουν νέες θεωρίες που μεταξύ άλλων θα μπορούσαν να εξηγήσουν πως σχηματίστηκαν τα βαρέα στοιχεία όπως ο χρυσός, ο λευκόχρυσος και το ουράνιο. Κεντρικό ρόλο στις θεωρίες αυτές κατέχουν οι μαύρες τρύπες που σχηματίστηκαν στο πρώιμο σύμπαν. Δυο σχετικές εργασίες τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Physical Review Letters. Ένας προβληματισμός που βασανίζει πολλά χρόνια τους αστροφυσικούς είναι αν οι πρώτες μαύρες τρύπες στο σύμπαν δημιουργήθηκαν ένα δευτερόλεπτο (ή και λιγότερο) μετά την Μεγάλη Έκρηξη ή αν σχηματίστηκαν εκατομμύρια χρόνια μετά από την βαρυτική κατάρρευση των πρώτων άστρων. Οι Alexander Kusenko και Eric Cotner υποστηρίζουν μια θεωρία σύμφωνα με την οποία οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να σχηματιστούν σχεδόν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη, πολύ πριν αρχίσουν να λάμπουν τα πρώτα άστρα. Στο παρελθόν είχε προταθεί ότι οι αποκαλούμενες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να εξηγήσουν το σύνολο ή ένα μέρος της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης του σύμπαντος και να έχουν προκαλέσει επίσης τον σχηματισμό των τεράστιων μαύρων τρυπών στα κέντρα των γαλαξιών. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν συμβάλλει στην δημιουργία πολλών βαρέων στοιχείων που υπάρχουν στη φύση. Οι εν λόγω ερευνητές θεωρούν ότι ένα ομοιόμορφο πεδίο ενέργειας διαπότιζε το σύμπαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Αφού το σύμπαν διαστελλόταν πολύ γρήγορα, αυτό το ενεργειακό πεδίο διαχωρίζονταν σε συστάδες. Η βαρύτητα θα μπορούσε να προκαλέσει την έλξη και συγχώνευση αυτών των συστάδων. Οι ερευνητές του UCLA προτείνουν ότι ένα μικρό κλάσμα αυτών των αυξανόμενων συσσωρεύσεων έγινε τόσο πυκνό ώστε να μετατραπεί σε μαύρες τρύπες. Ο Kusenko υποστηρίζει ότι η υπόθεσή τους είναι αρκετά γενική και δεν βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται «απίθανες συμπτώσεις» που υποστηρίζουν άλλες θεωρίες των αρχέγονων μαύρων τρυπών. Σύμφωνα με την δημοσίευση είναι δυνατόν να αναζητήσουμε αυτές τις αρχέγονες μαύρες τρύπες χρησιμοποιώντας αστρονομικές παρατηρήσεις. Μια μέθοδος περιλαμβάνει την μέτρηση των πολύ μικροσκοπικών αλλαγών στην λαμπρότητα ενός άστρου που οφείλονται στις βαρυτικές επιδράσεις μιας αρχέγονης μαύρης τρύπας που διέρχεται μπροστά από το συγκεκριμένο άστρο. Πριν από λίγο καιρό αμερικανοί και ιάπωνες αστρονόμοι δημοσίευσαν ένα άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη ενός άστρου σε έναν κοντινό γαλαξία του οποίου η λαμπρότητα μεταβλήθηκε ακριβώς όπως θα συνέβαινε αν μια αρχέγονη μαύρη τρύπα διερχόταν από μπροστά του. Σε μια δεύτερη δημοσίευση οι Kusenko, Volodymyr Takhistov και ο George Fuller, θεωρούν ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό βαρέων στοιχείων όμως χρυσός, άργυρος, λευκόχρυσος και ουράνιο, που βρίσκεται σε εξέλιξη στους γαλαξίες. Η προέλευση αυτών των στοιχείων αποτελεί ένα ενοχλητικό μυστήριο για τους ερευνητές. Ενώ γνωρίζουν πως υπάρχουν, δεν είναι σίγουροι που σχηματίστηκαν αυτά τα στοιχεία. Σύμφωνα με την πρόσφατη εργασία των φυσικών του UCLA αν μια αρχέγονη μαύρη τρύπα συγκρουστεί με ένα άστρο νετρονίων (ένα ταχέως περιστρεφόμενο υπόλειμμα άστρου μετά από έκρηξη σουπερνόβα, που έχει το μέγεθος μιας πόλης) και στη συνέχεια αρχίζει να βυθίζεται στο εσωτερικό του. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο η αρχέγονη μαύρη τρύπα «καταναλώνει» το άστρο νετρονίων εκ των ένδον, μια διαδικασία που διαρκεί περίπου 10.000 χρόνια. Καθώς το άστρο νετρονίων συρρικνώνεται, περιστρέφεται ακόμα πιο γρήγορα, προκαλώντας ενδεχομένως την αποκόλληση μικρών θραυσμάτων και την εκτόξευσή τους προς τα έξω. Σ’ αυτά τα θραύσματα, που συνίστανται από ύλη πλούσια σε νετρόνια, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η σύνθεση βαρύτερων στοιχείων, με μια διαδικασία που ονομάζεται ταχεία σύλληψη νετρονίου ή διαδικασία r. Ωστόσο, η πιθανότητα σύλληψης ενός αστέρα νετρονίων από μια μαύρη τρύπα είναι πολύ σπάνια, κάτι που βρίσκεται σε συμφωνία με τις παρατηρήσεις ότι μόνο μερικοί γαλαξίες εμπλουτίζονται με βαριά στοιχεία. Η θεωρία σύγκρουσης αρχέγονων μαύρων τρυπών με αστέρες νετρονίων προς τον σχηματισμό βαρέων στοιχείων εξηγεί επίσης την παρατηρούμενη έλλειψη άστρων νετρονίων στο κέντρο του Γαλαξία μας – άλλο ένα άλυτο πρόβλημα στην αστροφυσική. Ο Kusenko και οι συνεργάτες του θα συνεργαστούν με επιστήμονες του Πανεπιστημίου Princeton για να προσομοιώσουν με υπολογιστικά προγράμματα την παραγωγή βαρέων στοιχείων από την αλληλεπίδραση μαύρης τρύπας-άστρου νετρονίων. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων με τις παρατηρούμενες αφθονίες των βαρέων στοιχείων σε κοντινούς γαλαξίες, οι ερευνητές ελπίζουν να αποδείξουν (ή όχι) ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες είναι υπεύθυνες για τον χρυσό και τα άλλα βαρέα στοιχεία. http://physicsgg.me/2017/09/02/%ce%b7-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%ad%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bb%ce%b5/

European XFEL: Σε λειτουργία το ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων-Χ στον κόσμο. Το ισχυρότερο στον κόσμο λέιζερ ακτίνων-Χ, το ευρωπαϊκό XFEL (European X-ray Free Electron Laser), άρχισε επίσημα τη λειτουργία του στο Αμβούργο της Γερμανίας, την Παρασκευή. Με κόστος κατασκευής σχεδόν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, η νέα επιστημονική υποδομή θα χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της ατομικής δομής της έμβιας και άβιας ύλης (κυττάρων, ιών, μετάλλων κ.α.). Χάρη στο νέο λέιζερ, που αποτελεί ταυτόχρονα κάμερα υψηλής ταχύτητας και μικροσκόπιο, θα καταστεί εφικτή η δημιουργία εικόνων και φιλμ του νανόκοσμου. Μεταξύ άλλων, θα επιτραπεί για πρώτη φορά η βιντεοσκόπηση σε πραγματικό χρόνο των χημικών δεσμών τη στιγμή που δημιουργούνται ή διασπώνται. Το νέο πανίσχυρο λέιζερ θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δουν πιο λεπτομερείς από κάθε άλλη φορά εικόνες της μοριακής δομής νέων υλικών και φαρμάκων, καθώς και διαφόρων χημικών και βιοχημικών αντιδράσεων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν έτσι να κάνουν νέες ανακαλύψεις, που θα οδηγήσουν σε νέες βιοϊατρικές θεραπείες, νέα φάρμακα (π.χ. αντιβιοτικά) και νέα υλικά (π.χ. νέες σκληρότερες μορφές διαμαντιών). Έντεκα χώρες συμμετέχουν ως αρχικά μέλη στην ερευνητική κοινοπραξία του XFEL (Γερμανία, Ρωσία, Δανία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πολωνία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία), ενώ και άλλες αναμένεται να προστεθούν τα επόμενα χρόνια. Κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του European XFEL, που χρειάσθηκε περίπου οκτώ χρόνια για να δημιουργηθεί, έχει το γερμανικό ερευνητικό κέντρο DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron), το οποίο είναι και ο μεγαλύτερος μέτοχος του λέιζερ, έχοντας καταβάλει το 58% του κόστους, ενώ ακολουθεί σε συμβολή η Ρωσία με 27%. Το European XFEL είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από τα παρόμοια λέιζερ ακτίνων-Χ που υπάρχουν στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και αλλού. Το νέο λέιζερ έχει μήκος 3,4 χιλιομέτρων και το μεγαλύτερο μέρος του (τα 2,1 χλμ.) βρίσκεται μέσα σε ένα υπόγειο τούνελ σε βάθος 38 μέτρων. Ουσιαστικά πρόκειται για τον πιο μεγάλο, ισχυρό και εξελιγμένο γραμμικό επιταχυντή παγκοσμίως, που επιταχύνει ελεύθερα ηλεκτρόνια σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός, σε θερμοκρασία μείον 271 βαθμών Κελσίου (δύο μόλις βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν). Το φως του είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές πιο έντονο από το φως που παράγουν οι παραδοσιακές πηγές ακτίνων-Χ (οι επιταχυντές-σύγχροτρα). Το φως του XFEL έχει μήκος κύματος περίπου 0,05 νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου) και συχνότητα 27.000 παλμών ανά δευτερόλεπτο. Κάθε παλμός διαρκεί μόλις 50 femtoseconds και περιέχει τρισεκατομμύρια φωτόνια ακτίνων-Χ. Ήδη η ζήτηση εκ μέρους διαφόρων ερευνητών είναι μεγάλη για να διεξάγουν μελέτες και πειράματα στις εγκαταστάσεις του XFEL. Οι ενδιαφερόμενοι επιστήμονες διαφόρων ερευνητικών πεδίων (και από την Ελλάδα) θα μπορούν να υποβάλουν τα αιτήματά τους για να πραγματοποιήσουν βιολογικά, χημικά και φυσικά πειράματα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500159976

Επιστροφη του «Soyuz-MS-04», Η κάψουλα καθοδου με τον κοσμοναύτη της ROSKOSMOS Fodorom Yurchihinym και τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και Πέγκυ Whitson προσγειώθηκε στο Καζακστάν στις 3η Σεπτεμβρίου 2017 στις 4:22 MSK. Διάρκεια παραμονής στον Δ.Δ.Σ. του Fedor JURCHIHINA και του Τζέικ Fishera 136 ημερες και της Πέγκυ Witson - 290 ημερες. https://www.roscosmos.ru/print/24005/

(TPC) «Soyuz MS-06" Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προπαρασκευαστικών εργασιών για την επόμενη εβδομάδα έχει προγραμματιστεί επιθεώρηση απο τους σχεδιαστές του πλοίου, το τροχαίο-φέρινγκ και τη μεταφορά της κεντρικής μονάδας με TPK «Soyuz MS-06» στη συναρμολόγηση και δοκιμή του πυραύλου «Soyuz-FG» https://www.roscosmos.ru/print/24002/ Συνέντευξη τύπου με τη συμμετοχή των πληρωμάτων ISS-53/54. https://www.roscosmos.ru/23997/ aurora borealis. Aurora ή aurora είναι η λάμψη των ανώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας λόγω της αλληλεπίδρασής τους με τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου. Σε συγκρούσεις των ενεργητικών σωματιδίων του ηλιακού ανέμου με ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης είναι διεγερμένα άτομα και τα μόρια των αερίων που εισέρχονται μέσα στην σύνθεσή του. Η Ακτινοβολία των διεγερμένων ατόμων στο ορατό εύρος παρατηρείται ως aurora borealis. https://www.roscosmos.ru/23994/

Ανιχνεύθηκαν 15 νέα μυστηριώδη κοσμικά ραδιοσήματα. Οι πολύ γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (FRB=Fast Radio Burst) είναι ένα από τα πιο παράξενα αστροφυσικά φαινόμενα. Πρόκειται για ισχυρούς παλμούς ραδιοσημάτων που προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις, διαρκούν χιλιοστά του δευτερολέπτου και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Eπειδή είναι τόσο σύντομες και επειδή τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να παρακολουθήσουν μόνο μια μικρή περιοχή του ουρανού κάθε φορά, έχουν εντοπιστεί μόνο 24 γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (FRB). Η πηγή FRB 121102, η οποία βρίσκεται σε έναν νάνο γαλαξία περίπου 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, επανέλαβε ξανά το φαινόμενο. Οι αστρονόμοι του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινων πολιτισμών στο σύμπαν Breakthrough Listen ανακάλυψαν 15 σύντομης διάρκειας ισχυρούς ραδιοφωνικούς παλμούς, προερχόμενους πάλι από την μυστηριώδη πηγή FRB 121102. Αυτά τα σήματα είχαν υψηλότερες συχνότητες απ’ όλες τις FRB που είχαν παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ποιόν τρόπο ακριβώς προκύπτουν αυτά τα σπάνια γεγονότα. Θα μπορούσαν να προέρχονται από ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων που διαθέτουν πανίσχυρα μαγνητικά πεδία – τα αποκαλούμενα magnetars, αλλά θα μπορούσαν να οφείλονται και σε εξωγήινους πολιτισμούς που χρησιμοποιούν ισχυρούς παλμούς λέιζερ για να τροφοδοτήσουν διαατημόπλοια. Άλλωστε μια τέτοια ιδέα θα εφαρμόσει το πρόγραμμα Breakthrough Starshot για να προωθήσει νανο-διαστημόπλοια στα πλησιέστερα άστρα του ηλιακού μας συστήματος, στον Άλφα του Κενταύρου. Πάντως αποκλείεται η περίπτωση να πρόκειται για κάποιο μήνυμα εξωγήινων που απευθύνεται στον γήινο πολιτισμό, αφού όταν τα σήματα αυτά ξεκίνησαν το ταξίδι τους, η ζωή στη Γη αποτελούνταν μόνο από μονοκύτταρους οργανισμούς … https://physicsgg.me/2017/08/31/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-15-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac/

(TPC) «Soyuz MS-06" Στις 30 Αυγούστου ο κοσμοναύτης της Roscosmos Αλέξανδρος Misurkin και οι αστροναύτες της NASA Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα πέρασαν τον προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, και ο Anton Shkaplerov, Scott Tingley και Shennon Uoker (εφεδρικό πλήρωμα) εργάστηκαν στα στοιχεία του προγράμματος πτήσεων για τη μεταφορά του επανδρωμένου πλοίο «MS Ένωσης.» Στις 31 Αυγούστου, 2017 στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων (CTC) ολοκλήρωσαν μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση-εξέταση τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του ΔΔΣ-53/54. Η εκτόξευση του «MS-06 Soyuz» έχει προγραμματιστεί για τις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Το ρωσικό επιστημονικό πρόγραμμα - πάνω από 50 βιολογικα, βιοτεχνολογικα, γεωφυσικές, τεχνικά και ιατρικά πειράματα. Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης αποστολής και εκτέλεση έργων σε εκτός οχήματος δραστηριότητα. Επιπλέον, το πλήρωμα θα συνεργαστεί με το διαστημικό σκάφος φορτίου (ρωσικο - «Πρόοδος MS» και αμερικανικα «Δράκος» και «Κύκνος»), τη συντήρηση των συστημάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, την εκτέλεση εναέριας φωτογραφίας, βιντεοσκοπήσεις, κ.λπ. Η προβλεπόμενη διάρκεια της πτήσης -. 167 ημέρες . https://www.roscosmos.ru/print/23989/ Το ηφαίστειο που βρυχάται πάνω από τα σύννεφα! Αλλο ένα εκπληκτικής ομορφιάς φυσικό φαινόμενο κατέγραψαν με τις κάμερες τους μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Πιο συγκεκριμένα ο Ρώσος κοσμοναύτης Σεργκέι Ριαζάνσκι κατέγραψε εικόνες του ηφαιστείου Klyuchevskaya Sopka που είναι το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στο Βόρειο Ημισφαίριο. Τις εικόνες αυτές τις δημοσίευσε στα social media και έχουν γίνει viral. Στις εικόνες το ηφαίστειο που έχει ύψος περίπου πέντε χιλιάδων μέτρων ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα και εκτοξεύει αέρια και ηφαιστειακό υλικό δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αντίθεση με το λευκό πέπλο που σχηματίζουν τα νέφη. Η πρώτη καταγεγραμμένη έκρηξη του ηφαιστείου έγινε το 1697 και έκτοτε παραμένει ενεργό. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=898016

Δεκάδες gigabits ανά δευτερόλεπτο: Επαναστατικό τσιπ ανοίγει τον δρόμο για ηλεκτρονικά νέας γενιάς. Ένα πρωτοποριακό, υψηλών συχνοτήτων ηλεκτρονικό τσιπ, ικανό για μετάδοση δεκάδων gigabits δεδομένων ανά δευτερόλεπτο- αφήνοντας πίσω κατά πολύ τις ταχύτερες συνδέσεις Ίντερνετ που υπάρχουν σήμερα- ανέπτυξαν μηχανικοί του University of California, Davis. Ο Ομίντ Μομένι, βοηθός καθηγητής ηλεκτρολογίας και μηχανολογίας υπολογιστών στο UC Davis και ο διδακτορικός φοιτητής Χοσεΐν Τζαλίλι σχεδίασαν το τσιπ χρησιμοποιώντας ένα σύστημα κεραίας phased array: Τα συστήματα αυτά διοχετεύουν την ενέργεια από πολλαπλές πηγές σε μία και μόνη ακτίνα, η οποία μπορεί να στοχευθεί σε συγκεκριμένο σημείο. Όπως σημειώνει ο Μομένι, τα phased arrays είναι δύσκολα στη δημιουργία, ειδικά σε υψηλότερες συχνότητες, υπογραμμίζοντας πως «είμαστε οι πρώτοι που πετύχαμε τόσο μεγάλο bandwidth σε αυτή τη συχνότητα». Το πρωτότυπο που έφτιαξαν οι Μομένι και Τζαλίλι λειτουργεί επιτυχώς στα 370 GHz με 52 GHz bandwidth. Συγκριτικά, τα ραδιοκύματα FM εκπέμπουν μεταξύ 87,5 και 108 MΗz, ενώ τα δίκτυα 4G και LTE λειτουργούν γενικά μεταξύ των 800 MHz και των 2,6 Ghz, με μέχρι και 20 MHz bandwidth. Τα περισσότερα σημερινά ηλεκτρονικά είναι σχεδιασμένα να λειτουργούν σε χαμηλότερες συχνότητες. Ωστόσο, η αυξανόμενη ζήτηση για ταχύτερες επικοινωνίες, και οι νέες και ανερχόμενες εφαρμογές αισθητήρων και imaging επιτάσσουν την ανάπτυξη τεχνολογιών που λειτουργούν σε υψηλότερες συχνότητες. Όπως επισημαίνει ο Μομένι, θεωρητικά, τα δίκτυα 4G έχουν φτάσει στο όριό τους όσον αφορά στο data rate. «Καθώς συνεχίζουμε να μεταβαίνουμε σε συστήματα όπως το cloud computing και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας νέας γενιάς, η ανάγκη για ταχύτητα αυξάνεται. Υψηλότερες ταχύτητες σημαίνουν περισσότερο bandwidth, και περισσότερο bandwidth σημαίνει υψηλότερο data rate». Τα μελλοντικά σχέδια των ερευνητών περιλαμβάνουν ενσωμάτωση του τσιπ σε συστήματα imaging και τηλεπικοινωνιών. Το τσιπ παρουσιάστηκε στην IEEE International Solid-State Circuits Conference νωρίτερα μέσα στο έτος. http://www.naftemporiki.gr/story/1271390/dekades-gigabits-ana-deuterolepto-epanastatiko-tsip-anoigei-ton-dromo-gia-ilektronika-neas-genias

Νέα ανακάλυψη τηλεσκοπίου Hubble: Γεμάτοι νερό 4 μεγάλοι πλανήτες. Ανακάλυψαν ότι οι τέσσερις πλανήτες μπορεί να έχουν σημαντικές ποσότητες νερού μέσω ηφαιστιακών συμβάντων που απελευθέρωσαν νερό από το εσωτερικό τους... Το ενδεχόμενο ύπαρξης μεγάλων ποσοτήτων νερού σε τέσσερις από τους επτά μυστήριους εξωπλανήτες που βρίσκονται σε ένα πλανητικό σύστημα σε απόσταση 39 ετών φωτός από τη Γη αντιμετωπίζουν πλέον ως πολύ σοβαρό οι επιστήμονες δίνοντας νέα ώθηση στην πιθανότητα να υπάρχει ζωή και εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για τους επτά πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης που περιστρέφονται γύρω από το ψυχρό αστέρι Trappist-1. Οι πλανήτες αυτοί ανακαλύφθηκαν μέσα στο 2017 σκορπίζονας ρίγη ενθουσιασμού σε όσους ψάχνουν απάντηση στο ερώτημα «υπάρχει άραγε ζωή εκεί έξω;». Οι επιστήμονες μέχρι σήμερα έλεγαν ότι και οι επτά αυτοί πλανήτες θα μπορούσαν να φιλοξενούν νερό, με την προϋπόθεση των κατάλληλων συνθηκών στην ατμόσφαιρά τους. Τώρα, όμως, υποστηρίζουν ότι βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στο να ανακαλύψουν αν οι τρεις από τους τέσσερις πιο «εξωτερικούς» πλανήτες - που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια από τον Trappist-1 ώστε να μπορούν να έχουν τρεχούμενο νερό - είναι όντως υγροί. «Αυτό που βρήκαμε μας λέει ότι πιθανότατα οι τρεις από τους επτά πλανήτες που είναι πιο κοντά στον Trappist-1 δεν είναι πρόσφοροι για να δούμε αν υπάρχει ζωή» δήλωσε ο Vincent Bournier, ο βασικός συντάκτης της σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Εργαλείο για την ανάκαλυψη αποτελεί το τηλεσκόπιο Hubble που μπορεί να καταγράφει την ποσότητα της υπεριώδους ακτινοβολίας που εκπέμπει ο Trappist-1. Βάσει των μοντέλων που χρησιμοποιήθηκαν από τους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης διαπιστώθηκε ότι σε μια περίοδο 8 δισ. ετών οι πιο εσωτερικοί πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν χάσει μια ποσότητα νερού ίση με 20 φορές το νερό που αποτελεί τους ωκεανούς στη Γη. Αντίθετα οι πιο εξωτερικοί πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν χάσει ποσότητα ίση με 3 φορές το νερό των ωκεανών για την ίδια περίοδο των 8 δισ. ετών, δημιουργώντας έτσι ελπίδες ότι νερό μπορεί να υπάρχει ακόμα σε σοβαρές ποσότητες. Επιπλέον ανακάλυψαν ότι αυτοί οι πλανήτες μπορεί να έχουν αποκαταστήσει σημαντικές ποσότητες νερού μέσω ηφαιστιακών συμβάντων που απελευθέρωσαν νερό από το εσωτερικό τους. Αυτό που πλέον αποτελεί στόχο για τις ερευνητικές ομάδες είναι να μελετήσουν ακόμα περισσότερο την πυκνότητα των πλανητών προκειμένου να ανακαλύψουν με πόσο νερό μπορεί να δημιουργήθηκαν. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/627419_nea-anakalypsi-tileskopioy-hubble-gematoi-nero-4-megaloi-planites-foto

(TPC) «Soyuz MS-06" Οι ειδικοί της «Ενέργεια» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκληρωσαν με επιτυχία τις εργασιες για τον ανεφοδιασμό του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC), «Soyuz MS-06» με τα συστατικά προωθητικό και συμπιεσμένα αέρια. Μετά το ανεφοδιασμό, το πλοίο παραδόθηκε στη μονάδα συναρμολόγησης και δοκιμής του διαστημικού οχήματος (MIK KA) και εγκαταστάθηκε σε μια γέφυρα για περαιτέρω εργασίες προετοιμασίας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_08-31.html

Πολύ νεώτεροι είναι αρκετοί δακτύλιοι του Κρόνου σύμφωνα με το Cassini Πολύ νεώτεροι από όσο αρχικά υπολογιζόταν φαίνεται πως είναι αρκετοί δακτύλιοι του Κρόνου που σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως δεν ξεπερνούν σε ηλικία ούτε τα εκατό εκατομμύρια χρόνια, καθώς περιφέρονται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη τους ηλικίας 4,6 δισεκατομμυρίων ετών. Οι πρώτες αναλύσεις των δεδομένων που στέλνει το Cassini λίγες ημέρες πριν την προγραμματισμένη «κύκνεια» βουτιά του στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, εμπλουτίζουν και αλλάζουν την ισχύουσα θεωρία, που ήθελε τους δακτυλίους πολύ μεγαλύτερους. Νέα δεδομένα λίγο πριν το τέλος Η αποστολή βρίσκεται στον επίλογό της, πλησιάζοντας τον Κρόνο πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, από την άφιξη του Cassini στην «γειτονιά» του Κρόνου το 2004. Στις 22 Απριλίου, το σκάφος πραγματοποίησε το τελευταίο του πέρασμα από τον δορυφόρο Τιτάνα και, 4 ημέρες αργότερα, επιχείρησε πρώτη από μια σειρά «βουτιές» στο κενό των 2.400 χιλιομέτρων ανάμεσα στον Κρόνο και τον εσωτερικό του δακτύλιο. Σε αυτό το στάδιο το διαστημικό σκάφος χαρτογραφεί από πολύ κοντά τον πλανήτη, αναλύοντας ταυτόχρονα την σύσταση και τις ιδιότητες των δακτυλίων του. Τα νέα στοιχεία από το Cassini καταδεικνύουν πως η μάζα αυτή είναι σε πολλές περιπτώσεις σημαντικά μικρότερη από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Όσο πιο βαρύ, τόσο πιο παλιό Όσο πιο εκτεταμένος είναι ένας δακτύλιος, τόσο πιο παλιός πιθανότατα είναι καθώς η ανθεκτικότητά του απέναντι στους «βομβαρδισμούς» μετεωριτών και τις βαρυτικές παλιρροϊκές είναι ανάλογη της μάζα του. Αν όντως επαληθευθούν οι πρώτες αναλύσεις, τότε ενδεχομένως οι δακτύλιοι του να έχουν σχηματιστεί από σπασμένα σώματα που διαλύθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, τα τελευταία εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Οι νεώτεροι δακτύλιοι ίσως προέρχονται από κομήτες ή σμήνη παγωμένων θραυσμάτων ή ακόμα κι ενός παλιού φεγγαριού που έφτασε πολύ κοντά στον πλανήτη και διαλύθηκε. Τα υπολείμματα αυτών των σωμάτων διαμόρφωσαν τους δακτυλίους όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, εξηγεί η Λίντα Σπίλκερ, μέλος της αποστολής του Cassini. «Ίσως αυτό συνέβη περισσότερες από μία φορές. Πιθανόν οι διαφορές μεταξύ των δακτυλίων να οφείλονται στα διαφορετικά είδη [διαλυμένων] σωμάτων από τα οποία αποτελούνται. Κάποιοι από τους δακτυλίους δεν είναι αρκετά μαζικοί, οπότε σίγουρα δεν έχουν επιβιώσει τους βομβαρδισμούς μετεωριτών που έχουν μεσολαβήσει από τον σχηματισμό του πλανήτη έως και σήμερα, εξηγεί. Οι κίνδυνοι των «χαμηλών πτήσεων» Η πιθανότητα ολοσχερούς καταστροφής του σκάφους (κόστους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων) από την πρόσκρουσή του σε κάποιο σώμα είχε υπολογιστεί σε λιγότερο από 1% και η NASA αποφάσισε να πάρει αυτό το ρίσκο. Ούτως ή άλλως, είκοσι χρόνια μετά την εκτόξευσή του από τον πλανήτη μας, το σκάφος έχει αρχίσει να ξεμένει από καύσιμα καθώς πέφτει η απόδοση των θερμοηλεκτρικών του γεννητριών, στην «καρδιά» των οποίων πάλλονται 33 κιλά πλουτωνίου-238. Στις 15 Σεπτεμβρίου, το Cassini θα κάνει την τελευταία του βουτιά μέσα Κρόνο με ταχύτητα 120.000 χιλιομέτρων την ώρα και μετά από τρία λεπτά πτώσης, η εικοσαετής αποστολή θα τερματίζεται στην βραχώδη επιφάνεια κάτω από τόνους ατμοσφαιρικών αερίων. Οι σημαντικότερες ανακαλύψεις Στο ταξίδι του γύρω από το σύστημα του Κρόνου, το Cassini ανακάλυψε την ύπαρξη ενός μεγάλου ωκεανού κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου Εγκέλαδου που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, και «θάλασσες υδρογονανθράκων» στον δορυφόρο Τιτάνα. Αν και οι επιστήμονες δεν ανίχνευσαν απευθείας κάποιον ζωντανό οργανισμό στο φεγγάρι του Εγκέλαδου, το αέριο μοριακό υδρογόνο που εξέρχεται από σιφώνια στον βραχώδη πάτο του ωκεανού του, θα μπορούσε να λειτουργεί ως η απαραίτητη πηγή ενέργειας για τυχόν μικρόβια ή μικροοργανισμούς στον βυθό. Ένας «αποστειρωμένος θάνατος» Ένας από τους λόγους που οι επιστήμονες θέλουν να καταστρέψουν το Cassini πάνω στον Κρόνο, είναι για να βεβαιωθούν πως δεν θα μολυνθούν οι δορυφόροι αυτοί από γήινα μικρόβια. Πριν ξεκινήσει για τον ουρανό το 1997, το Cassini είχε αποστειρωθεί ενδελεχώς αλλά δεν αποκλείεται παρ’ όλα τα μέτρα που πήρε η NASA, να έχουν επιβιώσει πάνω στην επιφάνειά του γήινοι μικροοργανισμοί. Τυχόν μόλυνσή των φεγγαριών, θα άλλαζε «με τον λάθος τρόπο» τα αποτελέσματα των μελλοντικών ερευνών, σημειώνει η Αμερικανική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος. http://physicsgg.me/2017/08/30/%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%af-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf/

Η αλλη Πανδώρα! Η Πανδώρα (Pandora) είναι ένας μεγάλος και λαμπρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών: έχει απόλυτο μέγεθος (όπως αυτό ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,8. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον δορυφόρο Πανδώρα του πλανήτη Κρόνου. Ανακαλύφθηκε το 1858 από τον Αμερικανό αστρονόμο και ιερέα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Τζωρτζ Μ. Σηρλ, ο οποίος παρατηρούσε από το Όλμπανι της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Υπήρξε ο μοναδικός αστεροειδής που ανακαλύφθηκε από τον συγκεκριμένο αστρονόμο. Η Πανδώρα πήρε το όνομά της από την ομώνυμη γυναίκα-συμφορά της ελληνικής μυθολογίας. Η μέση διάμετρος της Πανδώρας υπολογίσθηκε σε 66,7 km, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 310 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Πανδώρας εκτιμάται σε 1,86 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 527 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 35,3 m/sec (127 χιλιόμετρα την ώρα). Η Πανδώρα ανήκει στον σπάνιο τύπο E, και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αστεροειδής αυτού του τύπου (ο μεγαλύτερος είναι ο 44 Νύσα). Το άλβεδό της είναι 0,301. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της υπολογίζεται σε 105 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Είναι άγνωστο αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται η Πανδώρα γύρω από τον εαυτό της. https://el.wikipedia.org/wiki/55_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1

Προσγείωση προσεδάφισης του TPK "Soyuz MS-04" Σύμφωνα με τον ISS στις 3 Σεπτεμβρίου του 2017, έχει προγραμματιστεί προσγείωση προσεδάφιση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς «Soyuz-04 MS» με τον κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν(Roscosmos) και τους αστροναύτες της NASA Πέγκυ Whitson και ο Jack Fisher. Αποσύνδεση του TPK "Soyuz-04 MS" απο τον ISS 3 Σεπτεμβρίου 00:58 Προσγείωση του TPK "Soyuz-04 MS" στις 3 Σεπτεμβρίου 04:22 https://www.roscosmos.ru/23957/ Πρόγραμμα εκτοξευσεων τον Σεπτέμβριο-Νοέμβριο 2017 Η Roscosmos Επιτροπή έχει ορίσει ένα σχέδιο εκτοξεύσεων των διαστημικών σκαφών (SC) σύμφωνα με το ομοσπονδιακό Διαστημικό Πρόγραμμα (FCP), το Ομοσπονδιακό Πρόγραμμα Target (FTP), τα προγράμματα διεθνούς συνεργασίας και τα εμπορικά έργα για το φθινόπωρο του 2017. Για τον ΔΔΣ - 2 οχήματα εκτόξευσης πυραύλων (LV) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ: 13 Σεπτεμβρίου - "Soyuz-FG" με τη μεταφορά επανδρωμένου διαστημόπλοιου "Σογιούζ-06 MS"? 12η Οκτώβρη - «Σογιούζ 2.1α» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς «Πρόοδος MS-07» Εμπορικό πρόγραμμα - 2 εκτοξεύσεις από το Μπαϊκονούρ: 11 Σεπτεμβρίου - "Proton-M" με το SC «Amazonas-5» (Amazonas 5)? 28η Σεπτέμβρη - "Proton-M" με το SC «ASIASAT-9» (ASIASAT 9). Για τα ομοσπονδιακά και εμπορικά προγράμματα - 2 εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο PLESETSK: 22 Σεπτέμβρη - «Σογιούζ-2.1β» με το διαστημόπλοιο «Glonass-M»? 9 - 12 Οκτ (η ημερομηνία θα επιβεβαιωθεί) - πύραυλος "Rokot" με το διαστημόπλοιο "Sentinel-5P" (Sentinel-5 Προδρόμου). Για το ομοσπονδιακό πρόγραμμα - 1 εκτόξευση από το Μπαϊκονούρ ΑΝΑΤΟΛΗ: 28 Νοέμβρη - "Σογιούζ-2.1β" με το "Meteor-M". https://www.roscosmos.ru/23971/

O Μηχανισμός των Αντικυθήρων πάει… Αφροδίτη. Είναι γνωστό ότι η Αφροδίτη αποτελεί ένα από τα σώματα του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον όχι μόνο για την ανάπτυξη ζωής αλλά ακόμη και για την παρατήρηση και εξερεύνηση του πλανήτη. Στο παρελθόν τόσο οι Σοβιετικοί όσο και οι Αμερικανοί προσπάθησαν να μάθουν περισσότερα πράγματα για την Αφροδίτη ρίχνοντας στην επιφάνεια της κάποιες διαστημοσυσκευές αλλά οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν εκεί τις έθεσαν πολύ γρήγορα εκτός λειτουργίας. Η θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου που λιώνει μέταλλα, η πίεση των 92 μπαρ και τα νέφη θειϊκού οξέος καταστρέφουν γρήγορα τα ηλεκτρονικά κυκλώματα μιας συσκευής. Πριν από λίγο καιρό ο μηχανικός Τζόναθαν Σόντερ και η ομάδα του στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA σχεδίασαν ένα αυτόνομο όχημα με την ονομασία «Automaton Rover for Extreme Environments» (AREE) ή «Αυτόματο Ρόβερ για Ακραία Περιβάλλοντα». Το ρόβερ αυτό αντλεί έμπνευση από τον μηχανισμό των Αντικυθήρων αλλά και από τις μηχανές που είχε σχεδιάσει κατά καιρούς ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Οπως έγινε γνωστό πριν από λίγα 24ωρα η NASA έδωσε το πράσινο φως για να κατασκευαστεί το πρωτότυπο του ρόβερ και αν πράγματι λειτουργεί όπως πρέπει θα σταλεί στην Αφροδίτη για να την εξερευνήσει. Φουτουριστικό αλλά και ρετρό Το AREE θα διαθέτει ένα όχι ηλεκτρονικό, αλλά πλήρως μηχανικό υπολογιστή-ρολόι, που θα θυμίζει εκείνον των Αντικυθήρων που προέβλεπε αστρονομικά συμβάντα πριν από 2.300 έτη. Θα περιλαμβάνει επίσης ένα είδος φωνογράφου, που θα καταγράφει στοιχεία. Τα στοιχεία αυτά θα υψώνονται στην ατμόσφαιρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσω ενός μπαλονιού γεμάτου με αέριο και θα καταλήγουν σε ένα drone-αναμεταδότη που θα βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια. Το drone, με τη σειρά του, θα μεταδίδει τα στοιχεία σε δορυφόρο που θα κινείται σε τροχιά γύρω από την Αφροδίτη και από εκεί θα στέλνονται τελικά στη Γη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500159468

Μετρώντας μαγνητικά πεδία από απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Με την βοήθεια ενός γιγάντιου κοσμικού φακού οι αστρονόμοι μέτρησαν το μαγνητικό πεδίο ενός γαλαξία που βρίσκεται πέντε δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Το επίτευγμα αυτό μας αποκαλύπτει νέα και σημαντικά στοιχεία για την φύση και την προέλευση των μαγνητικών πεδίων που παίζουν βασικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι γαλαξίες με την πάροδο του χρόνου – ρίχνοντας φως σε ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα της κοσμολογίας. Γαλαξίες με μεγάλη μάζα προκαλούν έντονη καμπύλωση του χωροχρόνου γύρω τους, η οποία εκτρέπει το φως ή τα ραδιοκύματα που προέρχονται από τα μακρινά αντικείμενα. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος πολλαπλασιασμένου ουράνιου αντικατοπτρισμού. Αυτά τα μακρινά αντικείμενα παρατηρούνται σε μια ή περισσότερες θέσεις του ουράνιου θόλου, που όμως δεν είναι η πραγματική τους θέση. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων Karl G. Jansky Very Large Array (VLA) για να μελετήσουν έναν γαλαξία που βρίσκεται ανάμεσα στην Γη κι σε ένα πολύ απομακρυσμένο κβάζαρ. Η βαρύτητα του γαλαξία παίζει τον ρόλο ενός γιγάντιου φακού που δημιουργεί δυο είδωλα του κβάζαρ, όταν αυτός παρατηρείται από τη Γη. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από το κβάζαρ, που βρίσκεται περίπου 8 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, είναι πολωμένα. Το γεγονός ότι τα πολωμένα κύματα που παράγουν τα δυο είδωλα του κβάζαρ διέρχονται από διαφορετικά μέρη του παρεμβαλλόμενου γαλαξία, μας επιτρέπει να μάθουμε μερικά σημαντικά στοιχεία σχετικά με το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία. Τα μαγνητικά πεδία επηρεάζουν τα ραδιοκύματα που διέρχονται μέσα από αυτά. Η ανάλυση των εικόνων του VLA έδειξε μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δυο ειδώλων στον τρόπο μεταβολής της πόλωσης των κυμάτων, εξαιτίας του φαινομένου του βαρυτικού φακού. Σύμφωνα με τους αστρονόμους αυτό δείχνει ότι οι διάφορες περιοχές του παρεμβαλλόμενου γαλαξία-φακού επηρέασαν με διαφορετικό τρόπο τα ραδιοκύματα. Η διαφορές αυτές μας λένε ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας διαθέτει ένα μεγάλης κλίμακας συνεκτικό μαγνητικό πεδίο παρόμοιο με αυτό που διαπιστώνουμε στους κοντινούς γαλαξίες. Η ομοιότητα είναι τόσο στην ένταση του πεδίου όσο και στην μορφή των μαγνητικών δυναμικών γραμμών. Δεδομένου ότι ο γαλαξίας αυτός υπάρχει εδώ και πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το σύμπαν είχε τα δυο τρίτα της σημερινής του ηλικίας, αυτή η ανακάλυψη δίνει μια σημαντική ένδειξη για το πώς διαμορφώνονται τα μαγνητικά πεδία με το πέρασμα του χρόνου. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας υποστηρίζουν την ιδέα ότι τα μαγνητικά πεδία των γαλαξιών δημιουργούνται από το φαινόμενο περιστρεφόμενου μαγνητικού δυναμό, παρόμοιο με την διαδικασία που παράγει το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες διαδικασίες που μπορούν να παράγουν μαγνητικά πεδία. Για να προσδιορίσουμε ποια διαδικασία πραγματοποιείται πρέπει να πάμε ακόμα πιο πίσω στον χρόνο – να παρατηρήσουμε ακόμα πιο απομακρυσμένους γαλαξίες – και να κάνουμε παρόμοιες μετρήσεις. Τα μαγνητικά πεδία παίζουν κεντρικό ρόλο στην φυσική του αραιού αερίου που καταλαμβάνει τον χώρο μεταξύ των άστρων ενός γαλαξία. Η κατανόηση του πως δημιουργούνται και αναπτύσσονται αυτά τα πεδία με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προσφέρει στους αστρονόμους σημαντικά στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη των ίδιων των γαλαξιών. http://physicsgg.me/2017/08/29/%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%b1/

(TPC) «Soyuz MS-06" Στις 28 Αυγ 2017 τα μέλη από τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) "MS-06 Ένωση" Αλέξανδρος Misurkin, Mark Vanden HI, Dzhozef Άκαμπα, Anton Shkaplerov, Scott Tingley και Shennon Uoker πραγματοποιήσαν την πρώτη προπόνηση στο TPK "MS-06 Soyuz" . Κοσμοναύτες και αστροναύτες προσπάθησαν να τοποθετήσουν τα κοστούμια Sokol-KV και μετά από δοκιμές για στεγανότητα πήραν τα μέρη τους στο πλοίο τους. Το πλήρωμα ελεγξε το σύστημα ραδιοεπικοινωνίας, ένα αποστασιόμετρο λέιζερ, γνωριστηκαν με τα έγγραφα επί του σκάφους, μελέτησαν το πρόγραμμα της πτήσης και μια λίστα με την προγραμματισμένη παράδοση του φορτίου στον ΔΔΣ. Μετά την εκπαίδευση των πληρωμάτων επέστρεψαν στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων στο Star City για να ολοκληρώσουν τον κύκλο της κατάρτισης και εξετάσεων, και στις 6 Σεπτεμβρίου, θα επιστρέψουν στο Μπαϊκονούρ για το τελικό στάδιο της εκπαίδευσης πριν από την πτήση. https://www.roscosmos.ru/print/23970/

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος κατοικήσιμους πλανήτες. Μια νέα μελέτη ερευνητών στην Αυστραλία επιβεβαιώνει προηγούμενες που αναφέρουν ότι υπάρχει τεράστιος αριθμός αριθμός πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης στον γαλαξία μας, δηλαδή πλανητών φιλόξενων προς την ζωή. Αμέτρητοι. Τη νέα μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας (ANU) οι οποίοι υποστηρίζουν ότι στην μεγάλη πλειοψηφία των άστρων του γαλαξία μας στα οποία έχει αναπτυχθεί ένα πλανητικό σύστημα υπάρχουν τουλάχιστον δύο πλανήτες που βρίσκονται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη. Βρίσκονται δηλαδή σε απόσταση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας δεδομένα από τον «κυνηγό των πλανητών», το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomy Society» υποστηρίζουν ότι υπάρχουν εκατοντάδες δισ. κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξίας μας και κατ’ επέκταση αμέτρητοι τέτοιοι πλανήτες στο Σύμπαν. Έσπευσαν πάντως να σημειώσουν ότι αν και το Σύμπαν μοιάζει άκρως φιλικό για την ανάπτυξη ζωής εντούτοις δεν φαίνεται ότι είναι φιλικό στην ανάπτυξη ζωής με νοημοσύνη παρόμοια με του ανθρώπου αφού όπως τονίζουν αν υπήρχε ένας εξελιγμένος πολιτισμός σαν τον δικό μας είτε θα είχαμε έρθει με κάποιο τρόπο σε επαφή με αυτόν ή θα είχαμε εντοπίσει την παρουσία του. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/626524_nea-meleti-epivevaionei-oti-o-galaxias-mas-einai-gematos-katoikisimoys

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) στις 27 Αυγούστου, 2017 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Για την πραγματοποίηση του ελιγμού στις 07:55 MSK χρησιμοποιηθηκε το διαστημόπλοιο «Прогресс MS-06», αγκυροβολημένο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο χρόνος λειτουργίας του συστήματος πρόωσης ήταν 177 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ο σταθμός έλαβε την ταχύτητα αύξησης των 0,35 m / s. Σύμφωνα με την υπολογισμένη βαλλιστικά υπηρεσία δεδομένων της υποστήριξης πλοήγησης το κέντρο ελέγχου πτήσης (MCC) των παραμέτρων τροχιάς του ΔΔΣ έχουν ως εξής: • ελάχιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 402,2 χιλιομέτρων, • μέγιστο ύψος πάνω από την επιφάνεια της Γης - 422,5 χιλιομέτρων, • η περίοδος κυκλοφορίας είναι 92,60 λεπτά, • κλίση - 51,66 βαθμούς. Ο σκοπός της προσαρμογής ήταν ο σχηματισμός των βαλλιστικών προϋποθέσεων για την προσγείωση προσεδάφιση του TPK «Soyuz MS-04 », που έχει προγραμματιστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου του 2017, και να τεθει σε τροχιά το TPK «Soyuz MS-06» και η σύνδεση του με το ISS, που έχει προγραμματιστεί για τις 13 του Σεπτεμβρίου, 2017 . https://www.roscosmos.ru/23963/ (TPC) «Soyuz MS-06" Στις 27 Αυγούστου 2017 τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) «Soyuz MS-06" έφτασαν στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Ως μέρος του κύριου πλήρωματος του WPK "MS-06 Soyuz" και της μακροπρόθεσμης αποστολής ISS-53/54 - ο διοικητής του WPK, κοσμοναύτης Αλεξάντερ Misurkin(Roscosmos), οι αστροναύτες της NASA Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα. Ως μέρος του αντιγράφου ασφαλείας το πλήρωμα του WPK "MS-06 Soyuz" και της ISS-53/54 - ο κυβερνήτης του WPK, κοσμοναύτης Anton Shkaplerov(Roscosmos) και οι αστροναύτες της NASA Scott Tingley και Shennon Uoker. Μετά τη συνάντηση και την αναφορά προς τη διοίκηση, τα πληρώματα πήγαν στο Test Training Complex.Στις 28 του Αυγούστου τα πληρώματα θα πραγματοποιήσουν την πρώτη προπόνηση τους σε TPK «Soyuz MS-06», και στη συνέχεια τα πληρώματα θα πετάξουν στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων στο Star City για να ολοκληρώσουν τον κύκλο της κατάρτισης και των εξετάσεων. Στο κοσμοδρόμιο Baikonur για το τελικό στάδιο θα επιστρέψουν στις 6 Σεπτεμβρίου. Η εκτόξευση του φορέα πύραυλου "Soyuz-FG" με το TPK "Soyuz MS-06" έχει προγραμματιστεί για τις 13 του Σεπτέμβρη 2017 στις 00:17 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν"). https://www.roscosmos.ru/print/23964/ «Ωρίων» Θα είναι, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του, το πλέον φιλόδοξο διαστημόπλοιο της NASA και θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους στη Σελήνη και τον Άρη: Ο λόγος για τον «Ωρίωνα»... Η εταιρεία Lockheed Martin, εξωτερικός συνεργάτης της NASA για την υλοποίηση του project, ανέφερε σε ανακοίνωσή της πως η τελευταία έκδοση του σκάφους τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά το πρωί της Τρίτης φωτίζοντας τα πολυσύνθετα συστήματα υπολογιστών που βρίσκονται μέσα σε αυτό και τα οποία μία ημέρα θα καθοδηγήσουν το Orion μέσα στο κενό του διαστήματος. Για τους επόμενους έναν με δύο μήνες, η NASA θα συνεχίζει να προσθέτει περισσότερα τεχνολογικά συστήματα σε αυτό και θα συνεχίσει να ελέγχει το λογισμικό του με την ελπίδα πως μία ημέρα το διαστημόπλοιο θα εκτοξευθεί στο διάστημα πάνω στο Space Launch System (SLS), έναν πραγματικά ογκώδη πύραυλο ο οποίος και αυτός είναι υπό κατασκευή από την NASA σε συνεργασία με μία μικρή ομάδα ιδιωτών συνεργατών. Όταν θα τεθεί σε λειτουργία, ο SLS θα είναι ο πιο ισχυρός πύραυλος που δημιουργήθηκε ποτέ. Το Orion έχει προσωρινά προγραμματιστεί να εκτοξευθεί σε SLS, σε μία μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση γύρω από την Σελήνη το 2019. «Παρά του ότι σε αυτή την πτήση δεν θα υπάρχουν αστροναύτες, θα είναι μια καλή δοκιμή του σχεδίου πάνω στο οποίο θα βασιστούν οι αστροναύτες στις επικείμενες αποστολές με το Orion στο ηλιακό σύστημα» ανέφερε η Lockheed στην ανακοίνωση. Ωστόσο, δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί πότε θα επιβιβαστούν στο Orion οι πρώτοι άνθρωποι. Η NASA αρχικά επέλεξε να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή κάπου μέσα στο 2021, αλλά το χρονοδιάγραμμα από τότε έχει αλλάξει με την υπηρεσία να μην έχει ακόμα θέσει νέα ημερομηνία. Οι κριτικοί λένε πως το SLS και το Orion αναπτύσσονται πολύ αργά και φέρουν υψηλό κόστος, ειδικά μετά και την ραγδαία ανάπτυξη της εμπορικής διαστημικής βιομηχανίας των ΗΠΑ. Σημειώνεται πως αρκετές ιδιωτικές εταιρείες του κλάδου επενδύουν πάρα πολλά χρήματα στην εξερεύνηση του διαστήματος, όπως η SpaceX του Elon Musk. Ωστόσο, οι οπαδοί του προγράμματος Orion της NASA λένε πως ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ πίσω από την NASA στην ανάπτυξη κάτι αντίστοιχου με τις ικανότητες που θα έχουν τα SLS και Orion. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/625835_ayto-einai-neo-yperdiastimoploio-tis-nasa-o-orion-foto

Βρέχει διαμάντια στον Ποσειδώνα. Επιστήμονες αναδημιούργησαν την «βροχή διαμαντιών» που συμβαίνει στους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα. Χρησιμοποιώντας λέιζερ δημιούργησαν ακραίες συνθήκες στο εργαστήριο του Stanford, επαληθεύοντας μια από τις πιο παράξενες προβλέψεις των πλανητικών επιστημόνων. Oι αστρονόμοι ονομάζουν το φαινόμενο «βροχή διαμαντιών», αλλά κανείς δεν το έχει δει ποτέ – μέχρι τώρα. (GREDIT: GREG STEWART/SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY) Το εσωτερικό των πλανητών όπως ο Ποσειδώνας ή ο Ουρανός, συνίσταται από έναν συμπαγή πυρήνα από παχιά στρώματα «πάγου», τα οποία αποτελούνται κυρίως από υδρογονάνθρακες, νερό και αμμωνία. Οι αστροφυσικοί θεωρούν ότι η ακραία πίεση που επικρατεί στους πλανήτες αυτούς σε βάθος πάνω από 8000 χιλιόμετρα, διασπά τους υδρογονάνθρακες σχηματίζοντας διαμάντια, τα οποία στη συνέχεια βυθίζονται βαθύτερα στο εσωτερικό του πλανήτη. Το φαινόμενο αυτό προφανώς δεν μπορεί να παρατηρηθεί απευθείας, αλλά και κανένας μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει να το αναπαράγει στο εργαστήριο. Στο εργαστήριο SLAC μπορούν να διερευνήσουν την εξαιρετικά θερμή και πυκνή ύλη που υπάρχει στο εσωτερικό των άστρων και των γιγάντιων πλανητών (GREDIT: SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY) Οι επιστήμονες του Stanford κατάφεραν να παρατηρήσουν το φαινόμενο σε πραγματικό χρόνο στο εργαστήριο, εκθέτοντας έναν υδρογονάνθρακα (πολυστυρένιο) σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες του Ποσειδώνα ή του Ουρανού. Το πέτυχαν καθοδηγώντας στο δείγμα του πλαστικού δυο κρουστικά κύματα που δημιουργήθηκαν από ένα εξαιρετικά ισχυρό λέιζερ, σε συνδυασμό με την πηγή ακτίνων Χ του SLAC (Stanford Linear Accelerator Center). Συμπίεσαν το πλαστικό σε μια πίεση περίπου 150 GPa (γιγαπασκάλ) και θερμοκρασία γύρω στους 5000 βαθμούς Κελσίου. Τα διαμάντια σχηματίζονται κυρίως την στιγμή που τα δύο κύματα επικαλύπτονται. Και δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή διαρκεί μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την περίθλαση των ακτίνων Χ για να φωτογραφίσουν την διαδικασία της δημιουργίας των διαμαντιών και των χημικών διεργασιών που εμπλέκονται. Τα πειράματα δείχνουν ότι τα άτομα του άνθρακα συμπιέζονται έτσι ώστε να σχηματιστούν διαμάντια μεγέθους νανομέτρου. Βασισμένοι σ’ αυτά τα αποτελέσματα οι ερευνητές υποθέτουν πως τα διαμάντια στον Ποσειδώνα και στον Ουρανό είναι μεγαλύτερα και μάλλον βυθίζονται στον πυρήνα του πλανήτη σε μια περίοδο χιλιάδων ετών. Τα πειράματα αυτά, εκτός από την συνεισφορά τους στην πλανητική επιστήμη, έχουν και πρακτικές εφαρμογές. Τα νανο-διαμάντια που δημιουργούνται μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικά όργανα, ιατρικές διαδικασίες, ή ως κοπτικά υλικά στην βιομηχανική παραγωγή. http://physicsgg.me/2017/08/27/%ce%b2%cf%81%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80/

Βρέχει διαμάντια στον Ουρανό. Επιστήμονες αναδημιούργησαν την «βροχή διαμαντιών» που συμβαίνει στους πλανήτες Ουρανό και Ποσειδώνα. Χρησιμοποιώντας λέιζερ δημιούργησαν ακραίες συνθήκες στο εργαστήριο του Stanford, επαληθεύοντας μια από τις πιο παράξενες προβλέψεις των πλανητικών επιστημόνων. Oι αστρονόμοι ονομάζουν το φαινόμενο «βροχή διαμαντιών», αλλά κανείς δεν το έχει δει ποτέ – μέχρι τώρα. (GREDIT: GREG STEWART/SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY) Το εσωτερικό των πλανητών όπως ο Ποσειδώνας ή ο Ουρανός, συνίσταται από έναν συμπαγή πυρήνα από παχιά στρώματα «πάγου», τα οποία αποτελούνται κυρίως από υδρογονάνθρακες, νερό και αμμωνία. Οι αστροφυσικοί θεωρούν ότι η ακραία πίεση που επικρατεί στους πλανήτες αυτούς σε βάθος πάνω από 8000 χιλιόμετρα, διασπά τους υδρογονάνθρακες σχηματίζοντας διαμάντια, τα οποία στη συνέχεια βυθίζονται βαθύτερα στο εσωτερικό του πλανήτη. Το φαινόμενο αυτό προφανώς δεν μπορεί να παρατηρηθεί απευθείας, αλλά και κανένας μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει να το αναπαράγει στο εργαστήριο. Στο εργαστήριο SLAC μπορούν να διερευνήσουν την εξαιρετικά θερμή και πυκνή ύλη που υπάρχει στο εσωτερικό των άστρων και των γιγάντιων πλανητών (GREDIT: SLAC NATIONAL ACCELERATOR LABORATORY) Οι επιστήμονες του Stanford κατάφεραν να παρατηρήσουν το φαινόμενο σε πραγματικό χρόνο στο εργαστήριο, εκθέτοντας έναν υδρογονάνθρακα (πολυστυρένιο) σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες του Ποσειδώνα ή του Ουρανού. Το πέτυχαν καθοδηγώντας στο δείγμα του πλαστικού δυο κρουστικά κύματα που δημιουργήθηκαν από ένα εξαιρετικά ισχυρό λέιζερ, σε συνδυασμό με την πηγή ακτίνων Χ του SLAC (Stanford Linear Accelerator Center). Συμπίεσαν το πλαστικό σε μια πίεση περίπου 150 GPa (γιγαπασκάλ) και θερμοκρασία γύρω στους 5000 βαθμούς Κελσίου. Τα διαμάντια σχηματίζονται κυρίως την στιγμή που τα δύο κύματα επικαλύπτονται. Και δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή διαρκεί μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την περίθλαση των ακτίνων Χ για να φωτογραφίσουν την διαδικασία της δημιουργίας των διαμαντιών και των χημικών διεργασιών που εμπλέκονται. Τα πειράματα δείχνουν ότι τα άτομα του άνθρακα συμπιέζονται έτσι ώστε να σχηματιστούν διαμάντια μεγέθους νανομέτρου. Βασισμένοι σ’ αυτά τα αποτελέσματα οι ερευνητές υποθέτουν πως τα διαμάντια στον Ποσειδώνα και στον Ουρανό είναι μεγαλύτερα και μάλλον βυθίζονται στον πυρήνα του πλανήτη σε μια περίοδο χιλιάδων ετών. Τα πειράματα αυτά, εκτός από την συνεισφορά τους στην πλανητική επιστήμη, έχουν και πρακτικές εφαρμογές. Τα νανο-διαμάντια που δημιουργούνται μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικά όργανα, ιατρικές διαδικασίες, ή ως κοπτικά υλικά στην βιομηχανική παραγωγή. http://physicsgg.me/2017/08/27/%ce%b2%cf%81%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80/

Τι σχεδίασε ο Ευκλείδης; Η ιστορία των διαγραμμάτων στα «Στοιχεία» του Ευκλείδη, καθώς αυτά περνούσαν από γενιά σε γενιά και από αντιγραφή σε αντιγραφή επί αιώνες, αρχίζει να ξεδιπλώνεται για πρώτη φορά μπροστά στα μάτια μας χάρη σε έναν μελετητή ο οποίος είχε την έμπνευση να τα κοιτάξει πιο προσεκτικά. Αντίθετα με την ως τώρα καθιερωμένη πρακτική, η οποία εστίαζε σχεδόν αποκλειστικά στο κείμενο, ο Εουνσου Λι από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει επικεντρώσει τα τελευταία πέντε χρόνια το ενδιαφέρον του στα σχήματα. Εξετάζοντας εκατοντάδες αρχαία και νεότερα χειρόγραφα καθώς και τυπωμένα βιβλία, ο ερευνητής διαπίστωσε ότι τα διαγράμματα αυτού του θεμελιώδους μαθηματικού έργου έχουν υποστεί σημαντικές μεταβολές από τους αντιγραφείς και τους μεταφραστές στο πέρασμα των χρόνων. Τα ευρήματά του, τα οποία παρέχουν πληροφορίες για τα μαθηματικά και για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι τα «έβλεπαν» και τα μελετούσαν σε κάθε εποχή, ανοίγουν ένα εντελώς καινούργιο πεδίο μελέτης και συζήτησης για την ιστορία της επιστήμης. Από τα μαθηματικά στα αρχαία Η ασυνήθιστη έρευνα που έχει ξεκινήσει ο νοτιοκορεάτης επιστήμονας στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής του οφείλεται ίσως σε μεγάλο βαθμό στο… μεικτό επιστημονικό υπόβαθρό του. Όπως λέει μιλώντας στο «Βήμα», το πρώτο πτυχίο του ήταν στα μαθηματικά, όμως κάποια στιγμή γοητεύθηκε τόσο από τον Όμηρο και τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς ώστε αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση και να στραφεί προς τις κλασικές σπουδές. Η ιδέα για τη μελέτη των σχημάτων στη γεωμετρία του Ευκλείδη του ήρθε την πρώτη φορά που είδε ένα αρχαίο «πρωτότυπο» γραμμένο στα ελληνικά. «Με εξέπληξε το γεγονός ότι τα διαγράμματα ήταν πολύ διαφορετικά από τις σύγχρονες εκδοχές τους» μας εξηγεί. «Θέλησα να διερευνήσω την ιστορία τους και έτσι γεννήθηκε αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα, στο οποίο έχω την τύχη να έχω ως σύμβουλο έναν σπουδαίο καθηγητή, τον Ρεβιέλ Νετς, κορυφαίο σε παγκόσμιο επίπεδο μελετητή των κειμένων του Αρχιμήδη και του Ευκλείδη». Στο κυνήγι των αντιγράφων Το πραγματικό πρωτότυπο των «Στοιχείων», τα οποία ο αλεξανδρινός μαθηματικός έγραψε γύρω στο 300 π.Χ., φυσικά δεν υπάρχει σήμερα (το αρχαιότερο «δείγμα» που διαθέτουμε είναι ένα κομμάτι παπύρου που χρονολογείται περίπου στον 3ο αιώνα μ.Χ.).Τα αντίγραφά τους που έχουν σωθεί ως τις ημέρες μας είναι ωστόσο πολλά, αφού η πραγματεία του Ευκλείδη υπήρξε βασική για τη μελέτη των μαθηματικών επί δύο και πλέον χιλιετίες. Θεωρείται μάλιστα ότι τα «Στοιχεία», στην πρωτότυπη ελληνική εκδοχή τους καθώς και στις μεταφράσεις τους στα λατινικά ή στα αραβικά, αποτέλεσαν κατά τον Μεσαίωνα το δεύτερο πλέον «αντιγραφόμενο» βιβλίο μετά τη Βίβλο. Για την έρευνά του ο κ. Λι μελέτησε αντίγραφα σε κάθε μορφή: παπύρους, περγαμηνές, χειρόγραφα και τυπωμένα βιβλία (η πρώτη έντυπη έκδοση των «Στοιχείων» κυκλοφόρησε το 1482). «Εκατοντάδες χειρόγραφα είναι διασκορπισμένα σε όλη την Ευρώπη. Προσπάθησα να εξετάσω όσο το δυνατόν περισσότερα» εξηγεί. «Πήγα στο Βατικανό, στην Οξφόρδη, στο Παρίσι, στη Φλωρεντία, στην Αυστρία… Φυσικά δεν μπόρεσα να πάω παντού, ούτε να τα εξετάσω όλα. Στην Κωνσταντινούπολη, για παράδειγμα, υπάρχει ένα ωραίο χειρόγραφο αλλά δεν μπόρεσα να πάω λόγω της κατάστασης εκεί». Παρ’ όλα αυτά, κατόρθωσε να συλλέξει έναν άκρως ικανοποιητικό όγκο δεδομένων. «Εχω συγκεντρώσει ελληνικά χειρόγραφα, αραβικά χειρόγραφα, λατινικά χειρόγραφα καθώς και τυπωμένες εκδόσεις και μερικούς παπύρους» λέει. «Συνολικά έχω εξετάσει περί τα 250 χειρόγραφα». Σκαμπανεβάσματα στην ποιότητα Αναλύοντας όλο αυτό το υλικό για περίπου 35 από τις πιο σημαντικές προτάσεις των «Στοιχείων» ο ερευνητής είδε ότι τα διαγράμματα εμφάνιζαν σημαντικές διαφορές. Είχαν υποστεί αλλαγές με τον χρόνο, ακολουθώντας τις ανάγκες και τους σκοπούς του κάθε αντιγράφου και της εκάστοτε εποχής. «Καθώς το κείμενο μεταφραζόταν, τα διαγράμματα με κάποιον τρόπο μεταφράζονταν και αυτά, ενώ επίσης άλλαξαν περνώντας από τον πάπυρο στην περγαμηνή, στα χειρόγραφα βιβλία και τελικά στα τυπωμένα βιβλία» αναφέρει, προσθέτοντας πως μια πρώτη παρατήρηση που έκανε ήταν ότι πολύ συχνά τα σχήματα δεν είναι καθόλου καλής ποιότητας. «Ειδικά στις πρώτες εκδοχές η ποιότητά τους ήταν πολύ κακή, οι μετρικές πληροφορίες αγνοούνταν παντελώς. Με τον χρόνο όμως εξελίχθηκαν και βελτιώθηκαν σε ποιότητα ώστε να υπηρετούν καλύτερα το κείμενο». Παρά το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους τα διαγράμματα τείνουν να αντιμετωπίζονται ως δευτερεύοντα, ήσσονος σημασίας «συνοδευτικά» του κειμένου, ορισμένες φορές, όπως διαπίστωσε ο ερευνητής, μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις. Μια τέτοια έκπληξη ήταν ότι εντόπισε σε κάποια από αυτά μαθηματικές πληροφορίες οι οποίες δεν υπήρχαν στο κείμενο. «Κάποιοι μελετητές είχαν κάνει τα σχόλιά τους αφήνοντας τα σημάδια τους στα σχήματα» εξηγεί. Κύκλος με δύο κέντρα Σε γενικές γραμμές ο κ. Λι διακρίνει τρεις σημαντικές «φάσεις» στις αλλαγές που έχουν σημειωθεί στην ιστορία των διαγραμμάτων. «Στην ουσία πρόκειται για τρία καθοριστικά «περάσματα»» εξηγεί. Το πρώτο ήταν το πέρασμα από τον πάπυρο στην περγαμηνή – η «μεταβολή του μέσου», όπως την ονομάζει, η οποία φαίνεται να σχετίζεται με τις ανάγκες της «σελιδοποίησης». Καθώς οι πάπυροι γράφονταν σε κυλίνδρους, όταν οι αντιγραφείς χρειάστηκε να γράψουν στις σχετικά περιορισμένων διαστάσεων σελίδες των κωδίκων από περγαμηνή αντιμετώπισαν το πρόβλημα του χώρου. Τα διαγράμματα άλλαξαν διαστάσεις και διάταξη, πολλές φορές επικαλύπτοντας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό το ένα το άλλο ώστε να στριμωχτούν στο νέο «lay-out». Συχνά, όπως επισημαίνει ο κ. Λι, δεν βγάζουν και πολύ νόημα, αφού τα σχήματα για δύο διαφορετικά θεωρήματα φαίνονται να έχουν συνδυαστεί σε ένα. Ενίοτε μάλιστα παρατηρείται το παράδοξο φαινόμενο ένας κύκλος να έχει δύο κέντρα! Το δεύτερο πέρασμα είναι η «μεταβολή της γλώσσας». Καθώς οι Αραβες και οι Εβραίοι διαβάζουν από τα δεξιά προς τα αριστερά, στις μεταφράσεις του έργου στα αραβικά η κατεύθυνση των διαγραμμάτων έχει αλλάξει – είναι σαν να βλέπουμε την εικόνα στον καθρέφτη – ώστε να συμβαδίζει με τις συνήθειες των αράβων αναγνωστών. «Το παράδοξο είναι» επισημαίνει ο ερευνητής «ότι σε κάποιες λατινικές μεταφράσεις, και ακόμη και σε ένα ελληνικό χειρόγραφο, τα διαγράμματα εμφανίζονται σε αυτή την αντεστραμμένη εκδοχή». Η πιθανότερη εξήγηση είναι, όπως εικάζει, ότι πρόκειται για μεταφράσεις που έγιναν από αραβικά χειρόγραφα: αυτοί που τις έκαναν δεν σκέφτηκαν καν να «μεταφράσουν» και τα σχήματα αλλά απλώς τα αντέγραψαν όπως ήταν στο αραβικό πρωτότυπο. Το άλμα της τεχνολογίας Η «μεταβολή της τεχνολογίας» δεν αποτελεί ένα απλό τρίτο πέρασμα αλλά ένα πραγματικό άλμα. Αρχικά σηματοδοτείται από την επανάσταση της τυπογραφίας, η οποία άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζονταν τα διαγράμματα ώστε να περάσουν στο πιεστήριο και στη μαζική παραγωγή. Την ίδια περίπου περίοδο ο κ. Λι επισημαίνει μία ακόμη αλλαγή η οποία σχετίζεται επίσης με τον σκοπό που καλούνταν να εξυπηρετήσουν τα βιβλία. «Μετά την Αναγέννηση και εξαιτίας της γέννησης των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων τα «Στοιχεία» άρχισαν να διαβάζονται όλο και περισσότερο, καθώς μπήκαν στη διδακτέα ύλη – για να πάρει κάποιος το πτυχίο του ήταν υποχρεωτικό να έχει μελετήσει τουλάχιστον το πρώτο βιβλίο»εξηγεί. «Ενώ στα προηγούμενα χρόνια η αντιγραφή τους γινόταν είτε για να διατηρηθεί το έργο είτε για να προστεθούν σε κάποια συλλογή είτε για κάποια συγκεκριμένη αποστολή, από τον 14ο-15ο αιώνα και μετά τα αντίγραφα είχαν πλέον ως σκοπό τη διδασκαλία. Και έτσι τα διαγράμματα άλλαξαν και πάλι». Η πιο καθοριστική τεχνολογική μεταβολή όμως, η οποία οδήγησε και στην εικόνα που έχουμε σήμερα για τα γεωμετρικά σχήματα, συντελέστηκε, όπως υπογραμμίζει ο ερευνητής, στην αρχή της σύγχρονης εποχής, όταν ο καθένας, ακόμη και ένας μαθητής του σχολείου, μπορούσε να χρησιμοποιήσει εύχρηστα γεωμετρικά όργανα (διαβήτη, μοιρογνωμόνιο κ.λπ.) για να τα σχεδιάσει. «Εδώ έχουμε πλέον διαγράμματα «νέας κοπής». Παρά το γεγονός ότι εμφανίζουν κάποιες σημαντικές μεταβολές, επί 1.000 και πλέον χρόνια τα διαγράμματα διατηρούσαν μια βασική κοινή δομή. Στην πρώιμη σύγχρονη περίοδο όμως βλέπουμε ένα νέο είδος διαγραμμάτων με τη χρήση νέων μέσων που κάνουν την κατασκευή τους πιο εύκολη και γρήγορη» εξηγεί. «Επί μία χιλιετία και πλέον τα πιστά και πιο συμβατικά διαγράμματα γίνονταν σε πολλά βήματα. Μπορεί να χρειάζονταν δέκα ή και δώδεκα βήματα για να γίνει ένα σχήμα, το κείμενο εξηγεί τη διαδικασία. Στην πρώιμη σύγχρονη περίοδο όμως, όπως γίνεται και σήμερα, τα γεωμετρικά όργανα κάνουν τα πράγματα πολύ απλά – κάτι σαν να λέμε «Διαγράμματα για αρχαρίους», αν έχετε υπόψη σας τη σχετική σειρά βιβλίων». Νέος δρόμος για την έρευνα Πώς η παρατήρηση των διαγραμμάτων σε ένα έργο όπου τα σχήματα έχουν τόσο μεγάλη σημασία δεν απασχόλησε ποτέ ως τώρα τους επιστήμονες; «Ενας από τους λόγους για τους οποίους παραβλέψαμε τις μεταβολές στα διαγράμματα ήταν η κριτική έκδοση του δανού μελετητή Γιοχάνες Χάιμπεργκ, η οποία αποτέλεσε τη βάση της σύγχρονης εκδοχής των αρχαίων ελληνικών επιστημονικών κειμένων» λέει ο κ. Λι. «Ο Χάιμπεργκ συνέκρινε εκατοντάδες χειρόγραφα και εξέδωσε στα τέλη του 19ου αιώνα τα «Στοιχεία» και την «Οπτική» του Ευκλείδη, τον Αρχιμήδη και σχεδόν όλα τα αρχαία μαθηματικά και επιστημονικά έργα. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι συνέκρινε τα κείμενα, αγνόησε τα διαγράμματα και έφτιαξε καινούργια, με βάση τα δικά του σύγχρονα κριτήρια. Ετσι, όσον αφορά το κείμενο, έχουμε μια πολύ καλή σύγκριση η οποία προσπαθεί να εντοπίσει την αρχετυπική μορφή του. Οι μεταβολές και οι μεταφορές των διαγραμμάτων όμως δεν μελετήθηκαν ποτέ». Εξαιτίας αυτού του κενού η έρευνα του κ. Λι θεωρείται πρωτότυπη καθώς ανοίγει νέους δρόμους για τη μελέτη των αρχαίων επιστημονικών κειμένων και της ιστορίας τους. Αν και το εγχείρημα μοιάζει δυσθεώρητο, ο ερευνητής φιλοδοξεί να διευρύνει την έρευνά του εξετάζοντας περαιτέρω τα έργα του Ευκλείδη αλλά και άλλων μαθηματικών, όπως ο Αρχιμήδης ή ο Απολλώνιος, και επεκτείνοντάς την και σε άλλες επιστήμες, όπως η γεωγραφία ή η αστρονομία. Αναγνωρίζει ωστόσο ότι ένα τέτοιο έργο δεν είναι απλό, και αυτό όχι μόνο εξαιτίας του όγκου και των πρακτικών δυσκολιών του. «Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν κάποιοι μελετητές οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για τα διαγράμματα, στην ουσία δεν έχει γίνει ποτέ συστηματική μελέτη τους» τονίζει. «Δεν έχουμε καν κάποια καθιερωμένη ορολογία, δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς πρέπει να προσεγγίσουμε τα διαγράμματα και τις μεταβολές τους. Αυτή η έρευνα δεν είναι παρά ένα μικρό πρώτο βήμα». http://physicsgg.me/2017/08/28/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b5-%ce%bf-%ce%b5%cf%85%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82/