Δροσος Γεωργιος

Deepmind: Μετά το «Γκο», στόχος της τεχνητής νοημοσύνης το Starcraft 2. Η εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης Deepmind (υπάγεται στη Google) ανακοίνωσε την Παρασκευή τη συνεργασία της με τη Blizzard Entertainment ώστε να «ανοίξει» το δημοφιλές παιχνίδι στρατηγικής της, Starcraft 2, σε ερευνητές τεχνητής νοημοσύνης και machine learning από όλο τον κόσμο. Εδώ και περίπου 20 χρόνια, τα Starcraft 1 και 2 θεωρούνται ως τα κορυφαία ανταγωνιστικά multiplayer παιχνίδια του κόσμου, με τη σειρά να αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα «αθλήματα» στον χώρο των e-sports. Σύμφωνα με την εταιρεία, τα παιχνίδια αποτελούν τον ιδανικό χώρο για την ανάπτυξη προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης που είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα χωρίς να χρειάζεται να τους πει κάποιος πώς, ενώ παράλληλα είναι δυνατή και η καλύτερη αξιολόγηση των επιδόσεών τους, μέσω των σκορ. Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, η εταιρεία έχει ασχοληθεί με σειρά παιχνιδιών για σκοπούς έρευνας τεχνητής νοημοσύνης, από 2D παιχνίδια της Atari μέχρι τα τρισδιάστατα περιβάλλοντα του Torcs, το κλασικό, αρχαίο ασιατικό παιχνίδι «Γκο» και το επερχόμενο DeepMind Labyrinth. Όπως σημειώνουν οι ερευνητές, το Starcraft αποτελεί ένα ενδιαφέρον περιβάλλον δοκιμών τεχνητής νοημοσύνης,, καθώς παραπέμπει πολύ στη χαοτική φύση του πραγματικού κόσμου: Οι δεξιότητες που θα πρέπει να αποκτηθούν από τον παίκτη ώστε να παίζει καλά Starcraft, σύμφωνα με τη DeepMind, θα μπορούσαν να μεταφερθούν και στον πραγματικό κόσμο. Στο παιχνίδι ο παίκτης αναλαμβάνει μία από τρεις φυλές (Terran, Protoss, Zerg), με σκοπό να αναπτύξει τη βάση και τον στρατό του και να καταστρέψει τη βάση και τον στρατό του αντιπάλου. Για να το κάνει αυτό συλλέγει πόρους για να φτιάχνει κτίρια και στρατιωτικές μονάδες, τις οποίες πρέπει να χειριστεί σωστά προκειμένου να αναδειχτεί νικητής. Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο (real time strategy- δηλαδή οι παίκτες παίζουν ταυτόχρονα, όχι έναν γύρο ο καθένας) και οι διαφορές ανάμεσα στις τρεις φυλές, τις μονάδες, τα κτίρια και τις τακτικές τους είναι πολύ μεγάλες. Κατά την DeepMind, ο παίκτης πρέπει να επιδεικνύει δυνατότητες σχεδιασμού (μακροπρόθεσμου και βραχυπρόθεσμου), μνήμης και προσαρμογής σε νέα δεδομένα. «Είμαστε ευτυχείς που το περιβάλλον στο οποίο δουλέψαμε με τη Blizzard θα είναι ανοιχτό και διαθέσιμο σε όλους τους ερευνητές το επόμενο έτος. Αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες των developers και των ερευνητών από την κοινότητα του Brood War (expansion του πρώτου Starcraft, που παιζόταν για πάρα πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία του) τα τελευταία χρόνια και ελπίζουμε πως αυτό το νέο, μοντέρνο και ευέλικτο περιβάλλον, υποστηριζόμενο άμεσα από την ομάδα της Blizzard- θα χρησιμοποιηθεί ευρέως για την προώθηση της έρευνας» αναφέρει σχετικά ο Όριολ Βίνιαλς, ερευνητής της DeepMind. http://www.naftemporiki.gr/story/1168169/deepmind-meta-to-gko-stoxos-tis-texnitis-noimosunis-to-starcraft-2

Aπό τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια. Ένα σύγχρονο έπος για την κατάκτηση του Σύμπαντος. Στην κατάκτηση του διαστήματος, που δεν περιορίζεται μόνο στην κατάκτηση της Σελήνης, και στις προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι επιστήμονες στην πορεία προς τα όρια του ηλιακού μας συστήματος αναφέρεται ο διαπρεπής επιστήμονας Σταμάτιος Κριμιζής, Ακαδημαϊκός, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins των ΗΠΑ στην ομιλία του «Ένα σύγχρονο έπος για την κατάκτηση του Σύμπαντος: από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια» η οποία ήταν μία από τις τρεις κεντρικές ομιλίες του 5ου Διεπιστημονικού Συνεδρίου «Φιλοσοφία και Κοσμολογία» που ήταν αφιερωμένο στα 2400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλη. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επίσημης έναρξης του συνεδρίου, στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 18 Οκτωβρίου του 2016. Το συνέδριο συνεχίστηκε στις 19 και 20 Οκτωβρίου 2016 στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Διοργάνωση: Διεθνής Επιστημονική Εταιρία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας – Ένωση Ελλήνων Φυσικών Βίντεο: http://physicsgg.me/2016/11/07/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-a%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb/ Η Ελλάδα παράγει διαστημική τεχνολογία. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) διοργάνωσε μια ενημερωτική ημερίδα όπου κάλλιστα το τίτλος της θα μπορούσε να είναι «Στην Ελλάδα παράγουμε διαστημική τεχνολογία και ... δεν το ξέρουμε» σε συνεργασία με στελέχη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) τα οποία ενημερώσαν μελή της ακαδημαϊκής, ερευνητικής και επιχειρηματικής κοινότητας για τις ευκαιρίες να συνεργαστούν στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων του Οργανισμού, που ήδη υλοποιούνται ή θα υλοποιηθούν το επόμενο διάστημα. Εκατοντάδες ελληνικές βιομηχανίες διαθέτουν σήμερα την τεχνογνωσία να συμμετάσχουν σε προγράμματα της ESA, αλλά δεν το κάνουν και κοινή παραδοχή, από την ελληνική πλευρά των συμμετεχόντων στην ημερίδα, υπήρξε ότι αυτό οφείλεται σε άγνοια. «Στα συστήματα που έχουν να κάνουν με τα υλικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι ελληνικές ομάδες είναι πάρα πολύ ψηλά στην παραγωγή ερευνητικού έργου, σε παραγωγή αποτελεσμάτων, ακόμη και πατεντών. Κι όμως στα υλικά υπάρχει σχεδόν μηδενική συμμετοχή από την Ελλάδα στην ESA. Και, αν δείτε, βγαίνουν διαρκώς προκηρύξεις πάνω στα υλικά», δήλωσε ο εκ των διοργανωτών της ημερίδας, καθηγητής του Τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, Θοδωρής Καραπάντσιος, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός για τη μελέτη του τηγανίσματος σε διαφορετικές συνθήκες βαρύτητας. «Δεν υπάρχει δεν ενδιαφέρομαι». Αν κάποιος ξέρει ότι υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης και συνεργασίας σε υψηλό επίπεδο θα το κάνει. Δεν το ξέρουν. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες και πεδία συνεργασίας σε τομείς όπως τα συστήματα για την ποιότητα του νερού και την επεξεργασία αποβλήτων. Υπάρχουν μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα που στην ESA δεν υπάρχουν. Πιστεύουμε όμως ότι υπάρχουν και φοβερές δυνατότητες αρκεί να μάθουμε, αρκεί να ξέρουμε ποιο τηλέφωνο να σηκώσουμε», επισήμανε, προσθέτοντας ότι «τα χρήματα δεν είναι πολλά, αλλά είναι αρκετά για να κάνουν την Ελλάδα να είναι ένα ισότιμος εταίρος». «Πολλοί Έλληνες δε γνωρίζουν ότι η ESA είναι η Ευρωπαϊκή, η δική μας NASA, στην οποία η Ελλάδα συμμετέχει και ερευνητικά. Για εμάς είναι πολύ σημαντικό να διαχύσουμε αυτή την πληροφορία στα μέλη της πανεπιστημιακής και της ερευνητικής κοινότητας της Βορείου Ελλάδος, γι' αυτό προσκαλέσαμε εκπροσώπους της ESA να μας ενημερώσουν, αλλά και να ακούσουν τα επιστημονικά ενδιαφέροντα των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας», δήλωσε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας, επισημαίνοντας ότι «η αμφίδρομη πληροφόρηση έρχεται στο καταλληλότερο χρονικά σημείο», ενόψει της συνάντησης κορυφής των εθνικών αντιπροσωπειών των κρατών μελών που συμμετέχουν στην ESA, το διήμερο 1-2 Δεκεμβρίου, στη Λουκέρνη, για την έγκριση των χρηματοδοτουμένων προγραμμάτων τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Στην ημερίδα παρουσιάστηκαν και δυνατότητες δημιουργίας Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και οργάνωσης Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων χρηματοδοτούμενων από την ESA, ακόμη και από Τμήματα που δεν έχουν μέχρι σήμερα αναπτύξει ερευνητική δραστηριότητα στον τομέα του διαστήματος (Ανθρωπιστικές Επιστήμες, Νομική, κ.ά.). Ο πρύτανης του ΑΠΘ επισήμανε πως «οι Επιστήμες του διαστήματος δεν περιορίζονται σε αυτό που εύκολα φαντάζεται κάποιος, ήτοι τη μηχανική, τα μαθηματικά, την πληροφορική». «Και οι επιστήμες ζωής παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, η βιολογία και η ιατρική, αλλά και οι θετικές επιστήμες όπως η χημεία και η φυσική, όπως και οι κοινωνικές επιστήμες, διότι ανακύπτουν διαρκώς νέα προβλήματα διαχείρισης του διαστημικού χώρου, τα οποία πρέπει να λυθούν σε διεθνές επίπεδο και εκεί η Ευρώπη πρέπει να είναι απόλυτα προετοιμασμένη, αλλά και η χώρα μας να έχει άποψη», εξήγησε ο κ. Μήτκας «Υπάρχουν προγράμματα 185 εκατ. ευρώ για την τρίτη προγραμματική περίοδο 2017-2020. Υπάρχουν 650 βιομηχανίες μέλη μας, πολλές από τις οποίες έχουν έχουν την τεχνογνωσία να συμμετάσχουν σε αυτά τα προγράμματα», δήλωσε ο Δημήτρης Λακασάς, πρώην πρόεδρος του Συνδέσµου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος και διευθυντής στην "Olympia Electronics", που ετοιμάζεται διαθέσει στον ESA τους υπερπυκνωτές super ultra capacitors. Πρόκειται για μια αεροδιαστημική τεχνολογία, που ανέπτυξε η εταιρεία, δανειζόμενη τεχνογνωσία από τη NASA, υποκαθιστώντας τους συσσωρευτές (μπαταρίες) που λόγω των ειδικών συνθηκών δε μπορούν να λειτουργήσουν στο διάστημα. «Έχουμε αναπτύξει προϊόντα βασιζόμενοι πάνω σε αυτή την τεχνολογία. Είναι μία προίκα για να μπορέσουμε να στοχεύσουμε και σε περαιτέρω προγράμματα με βάση αυτή την τεχνογνωσία που διαθέτουμε», σημείωσε. «Το project της ESA ενέχει στοιχεία και καινοτομίας και εξωστρέφειας και κυρίως αυτό το οποίο είναι η ευκαιρία αυτή τη στιγμή είναι οι ελληνικές βιομηχανίες, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα να απορροφήσουν όσο γίνεται περισσότερα κονδύλια από το συγκεκριμένο πρόγραμμα, όχι όμως απλά για να το απορροφήσουν, αλλά για να δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, ιδίως σε ερευνητικό προσωπικό και σε παραγωγή έτσι ώστε να αποφύγουμε και να σταματήσουμε την οδυνηρή τάση του brain drain και να γίνουν νέες επενδύσεις σε ένα τομέα ο οποίος έχει πάρα πολύ μεγάλο μέλλον», σημείωσε ο κ.Λακασάς. «Είμαστε μηχανουργική επιχείρηση, που ξεκίνησε σαν μηχανουργείο το 1956. Εγώ είμαι μηχανικός μηχανολόγος και μηχανικός υλικών, οπότε η επιχείρηση αναπτύχθηκε εδώ στην Ελλάδα, όμως οι πελάτες μας είναι στο εξωτερικό οι περισσότεροι. Έχουμε έδρα την Ελλάδα και ταξιδεύουμε σε όλον τον κόσμο», δήλωσε o Βασίλης Κεχαγιάς, CEO της εδρεύουσας στη Θεσσαλονίκη "KSA Υπερκράμα Μηχανολογική", που ετοιμάζεται να διαθέσει διαστημική τεχνολογία στην ESA για "in-situ" και "real time" τεχνικές προληπτικής και επεμβατικής συντήρησης και διαγνωστικών ελέγχων. «Είτε είναι το διάστημα, είτε είναι βιομηχανική παραγωγή οι ακρίβειες είναι πάρα πολύ υψηλές. Εκείνο που διαφοροποιείται στο διάστημα είναι ότι υπάρχει κενό, άρα θα πρέπει ό,τι γίνεται να γίνεται σε συνθήκες κενού», ανέφερε. http://www.pronews.gr/portal/20161104/genika/diastima/49/i-ellada-paragei-diastimiki-tehnologia-kai-den-xeroyme

Η τοποθεσία σύγκρουσης του Schiaparelli σε έγχρωμη απεικόνιση. Νέες εικόνες υψηλής ανάλυσης που ελήφθησαν από έναν δορυφόρο της NASA, δείχνουν με χρώματα, μέρη του οχήματος Schiaparelli της αποστολής ExoMars και την τοποθεσία προσγείωσης του στον Κόκκινο Πλανήτη. Το Schiaparelli έφθασε στην περιοχή του Άρη που ονομάζεται Meridiani Planum στις 19 Οκτωβρίου, ενώ το διαστημικό όχημα που το μετέφερε από τη Γη ξεκινούσε την τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Ο δορυφόρος TGO θα πραγματοποιήσει τις πρώτες του επιστημονικές παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια δύο εκ των πολύ ελλειπτικών περιστροφών του γύρω από τον Άρη – που αντιστοιχοουν σε οκτώ ημέρες- ξεκινώντας στις 20 Νοεμβρίου, περιλαμβάνοντας τη λήψη των πρώτων εικόνων του πλανήτη από τη στιγμή που μπήκε σε τροχιά. Η νέα εικόνα του Schiaparelli και του υλικού εξοπλισμού του ελήφθη από τον δορυφόρο της NASA, MRO (Mars Reconnaissance Orbiter), στις 1 Νοεμβρίου. Η κύρια τοποθεσία της σύγκρουσης φαίνεται στο κεντρικό μέρος της ζώνης που απεικονίζεται από την κάμερα υψηλής ανάλυσης μέσω τριών φίλτρων, επιτρέποντας να δημιουργηθεί μια έγχρωμη εικόνα. Επιπλέον, η εικόνα της 1ης Νοεμβρίου ελήφθη κοιτάζοντας ελαφρά προς τα δυτικά, ενώ η προηγούμενη εικόνα κοιτούσε προς τα ανατολικά, παρέχοντας έτσι μια αντιθετική οπτική γεωμετρία. Πράγματι, το τελευταίο σύνολο εικόνων ρίχνει νέο φως σε ορισμένες από τις λεπτομέρειες που μπορούσαν μόνο να υποτεθούν από την πρώτη ματιά της προηγούμενης εβδομάδας. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/ExoMars/Detailed_images_of_Schiaparelli_and_its_descent_hardware_on_Mars Για παράδειγμα, ένας αριθμός φωτεινών λευκών κηλίδων γύρω από την σκοτεινή περιοχή που είχε εκληφθεί σαν την περιοχή σύγκρουσης επιβεβαιώνονται σαν πραγματικά αντικείμενα - δεν ενδέχεται να είναι «θόρυβος» στην εικόνα – και επομένως το πιθανότερο είναι να αποτελούν κομμάτια του Schiaparelli. Περιέργως, ένα έντονο χαρακτηριστικό μπορεί να κατασκευαστεί από το μέρος όπου ο σκοτεινός κρατήρας αναγνωρίστηκε στην εικόνα της προηγούμενης εβδομάδας. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με το όχημα, αλλά οι μέχρι τώρα εικόνες δεν είναι αποδεικτικές. Ένα φωτεινό θολό τμήμα που αποκαλύφθηκε στην έγχρωμη εικόνα, δίπλα στις σκοτεινές γραμμές στα δυτικά του κρατήρα, μπορεί να είναι, για παράδειγμα, υλικό από την επιφάνεια που πειράχθηκε κατά τη σύγκρουση ή μία επακόλουθη έκρηξη ή από μία εκρηκτική αποσυμπίεση της δεξαμενής καυσίμων του οχήματος. Το αλεξίπτωτο του Schiaparelli κινείται στον άνεμο. Περίπου 0.9 χιλιόμετρα προς το νότο, το αλεξίπτωτο και η οπίσθια ασπίδα θερμότητας έχουν επίσης απεικονιστεί έγχρωμα. Στο χρονικό διάστημα που πέρασε από την τελευταία εικόνα στις 25 Οκτωβρίου, το περίγραμμα του αλεξίπτωτου έχει αλλάξει. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι έχει μετακινηθεί με τον άνεμο, στη συγκεκριμένη περίπτωση ελαφρώς προς τα δυτικά. Αυτό το φαινόμενο έχει επίσης παρατηρηθεί από τον MRO σε εικόνες του αλεξίπτωτου που χρησιμοποιήθηκε στο όχημα εξερεύνησης της NASA, Curiosity. Μια στερεοσκοπική ανακατασκευή της εικόνας μελλοντικά θα βοηθήσει επίσης να επιβεβαιωθεί η κατεύθυνση της οπίσθιας ασπίδας θερμότητας. Το μοτίβο φωτεινών και σκοτεινών τμημάτων δείχνει ότι ειναι τοποθετημένη με τρόπο που βλέπουμε το εξωτερικό μέρος της ασπίδας θερμότητας και τον τρόπο με τον οποίο το εξωτερικό επίπεδο του μονωτικού υλικού κάηκε σε μερικά σημεία και σε μερικά όχι- όπως ήταν αναμενόμενο. Τέλος, η εμπρόσθια ασπίδα θερμότητας έχει απεικονιστεί ξανά σε άσπρο και μαύρο – η τοποθεσία της είναι εκτός της έγχρωμης περιοχής που απεικονίστηκε από τον MRO – και δεν δείχνει καμία αλλαγή. Εξαιτίας της διαφορετικής οπτικής γεωμετρίας ανάμεσα στα δύο σύνολα εικόνων, επιβεβαιώνεται ότι τα φωτεινά σημεία δεν είναι κατοπτρικές ανακλάσεις, και πρέπει επομένως να συσχετιστούν με την εγγενή φωτεινότητα του αντικειμένου. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα είναι το φωτεινό πολυεπίπεδο μονωτικό υλικό που καλύπτει το εσωτερικό της εμπρόσθιας ασπίδας, όπως υπονοήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Περαιτέρω απεικόνιση προγραμματίζεται σε περίπου δύο εβδομάδες, και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν παρατηρηθούν νέες αλλαγές. Οι εικόνες μπορεί να προσφέρουν περισσότερα στοιχεία στο αίνιγμα για το τι συνέβη στο Schiaparelli καθώς πλησίαζε την αρειανή ατμόσφαιρα. Ακολουθώντας την επιτυχημένη είσοδο στην ατμόσφαιρα και μειώνοντας έπειτα ταχύτητα εξαιτίας της ασπίδας θερμότητας και της επιβράδυνσης λόγω του αλεξίπτωτου, η εσωτερική εξερεύνηση στην δημιουργό αιτία των προβλημάτων που αντιμετώπισε το Schiaparelli στα τελευταία στάδια της εξάλεπτης καθόδου του συνεχίζεται. Μία ανεξάρτητη επιτροπή διερεύνησης έχει συγκροτηθεί. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_topotheshia_shugkroyses_toy_Schiaparelli_se_hegchrome_apeikhonise

Αστρικά πυροτεχνήματα. Ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA εντόπισαν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Σε απόσταση 114 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός δύο γαλαξίες (ο IC 2163 και ο NGC 2207) βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης. Πρόκειται για μια από τις πιο συχνές και σημαντικές κοσμικές διεργασίες αφού προκαλείται πλήθος φαινομένων με πιο σημαντικό την γέννηση τεράστιου αριθμού νέων άστρων. Αυτό συμβαίνει και στη συγκεκριμένη συγχώνευση μόνο που σε αυτή την περίπτωση το φαινόμενο εξελίσσεται με ένα σπάνιο όσο και εκπληκτικό οπτικά τρόπο. Εχει δημιουργηθεί ένα γιγάντιο φωτεινό σπειροειδές «μονοπάτι» στο οποίο γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα άστρα σχηματίζονται μέσα σε καταρρέοντα νέφη ψυχρού αερίου υδρογόνου. Αυτό το αέριο είναι κυρίως μοριακό υδρογόνο όπου δύο άτομα υδρογόνου συνδέονται μαζί. Αυτά όμως τα νέφη είναι πολύ δύσκολο να τα δούμε επειδή η γήινη ατμόσφαιρα απορροφά ένα μεγάλο μέρος του φωτός που αυτά ακτινοβολούν. Ομως μαζί με το νέφος μοριακού υδρογόνου ένα άλλο αέριο, το μονοξείδιο του άνθρακα είναι μαζί του πάντα και μπορεί να παρατηρηθεί εύκολα από τη γη. Οι ερευνητές εντόπισαν το μονοξείδιο του άνθρακα στις περιοχές της συγχώνευσης και το… ακολούθησαν ανακαλύπτοντας έτσι τα ίχνη του μοριακού νέφους και της γέννησης των νέων άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=842497

Άσκηση της NASA για την περίπτωση που πέσει αστεροειδής στη Γη. Τι γίνεται αν μια ωραία μέρα οι επιστήμονες ανακοινώσουν ότι επίκειται το αναπόφευκτο: ένας μεγάλος αστεροειδής να πέσει σύντομα στη Γη και μάλιστα δεν υπάρχει χρόνος να αποτραπεί κάτι τέτοιο; Αυτό ακριβώς ήταν το «σενάριο» της άσκησης επί χάρτου που διεξήγαγαν από κοινού στην Καλιφόρνια η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντιμετώπισης Καταστροφών (FEMA) των ΗΠΑ. Η διενέργεια και μόνο μιας τέτοιας άσκησης δείχνει ότι το ζήτημα της πτώσης αστεροειδούς -ή κομήτη- στη Γη δεν αποτελεί πλέον μόνο σενάριο μιας ακόμη θεαματικής κινηματογραφικής ταινίας του Χόλιγουντ. Η απειλή αρχίζει πια να λαμβάνεται πιο σοβαρά υπόψη από τις αρμόδιες Αρχές. Η άσκηση προσομοίωσης είχε ως στόχο να θέσει επί τάπητος τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που η ζωή μιμηθεί το σινεμά και με ποιο τρόπο θα συντονισθεί η αντίδραση των διαφόρων κρατικών υπηρεσιών. Ήδη η NASA συνεργάζεται με τη FEMA μέσω του Γραφείου Συντονισμού Πλανητικής 'Αμυνας που έχει συστήσει η πρώτη. «Δεν είναι ζήτημα το εάν αλλά το πότε θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση» δήλωσε ο εκπρόσωπος της NASA Τόμας Ζερμπούχεν. «Όμως αντίθετα με κάθε άλλη περίοδο στην ιστορία μας, έχουμε τώρα την ικανότητα να αντιδράσουμε στην απειλή μιας πρόσκρουσης μέσω συνεχών αστρονομικών παρατηρήσεων, προβλέψεων, προγραμματισμού δράσεων και μετριασμού των επιπτώσεων», πρόσθεσε. «Είναι ζωτικό να εξασκούμαστε γι' αυτά τα σενάρια καταστροφής που έχουν μεν χαμηλή πιθανότητα, αλλά τεράστιες επιπτώσεις. Κάνοντας σχέδια από τώρα, θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι αν και όταν χρειαστεί να ανταποκριθούμε σε ένα τέτοιο συμβάν», δήλωσε ο εκπρόσωπος της FEMA Κρεγκ Φουγκέιτ. Στην άσκηση επί χάρτου, πλην της NASA και της FEMA, συμμετείχαν επιστήμονες και άλλοι εκπρόσωποι από τα Εθνικά Εργαστήρια του αμερικανικού Υπουργείου Ενέργειας, την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και το γραφείο εκτάκτων περιστατικών του κυβερνήτη της Καλιφόρνια. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης, αρχικά υπάρχει μια μικρή πιθανότητα 2% να πέσει κάπου στη Γη σε τέσσερα χρόνια (το 2020) ένας αστεροειδής διαμέτρου 100 έως 250 μέτρων. Μετά από συνεχείς παρατηρήσεις με τηλεσκόπια επί τρεις μήνες, η πιθανότητα πρόσκρουσης αυξάνεται κατακόρυφα στο 65%. Και τέσσερις μήνες αργότερα, υπάρχει πια βεβαιότητα 100% για την επικείμενη πρόσκρουση κάπου στη νότια Καλιφόρνια. Οι Αρχές -πάντα σύμφωνα με το σενάριο- διαπιστώνουν ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους για να οργανώσουν μια διαστημική αποστολή που θα επιχειρήσει να εκτρέψει τον αστεροειδή από την τροχιά του, οπότε είναι υποχρεωμένες να αποδεχθούν το μοιραίο και να οργανώσουν κάποια αντίδραση. Μεταξύ άλλων, προετοιμάζεται η εκκένωση μιας τεράστιας περιοχής, η -κατά το δυνατό- προστασία ζωτικών υποδομών, η ενημέρωση του κοινού κ.α. Οι ασκήσεις αυτές (έχουν γίνει τρεις έως τώρα) θα συνεχισθούν στο μέλλον με διευρυμένη συμμετοχή εκπροσώπων και από άλλους φορείς, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση, εταιρείες κ.α. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/askisi_tis_nasa_gia_tin_periptosi_pou_pesei_asteroeidis_sti_gi-64636418/

Δημήτρης Νανόπουλος: Αναζητώντας την αρχή του Σύμπαντος. Πώς γεννήθηκε το Σύμπαν; Από τα βαρυτικά κύματα ως την υπερσυμμετρία… Η δημιουργία και η διαστολή του σύμπαντος, η ακτινοβολία υποβάθρου, τα βαρυτικά κύματα, τα πολλαπλά σύμπαντα και η υπερσυμμετρία είναι μερικά από τα θέματα που άγγιξε ο διαπρεπής θεωρητικός φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος, Ακαδημαϊκός – τ. πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και Διακεκριμένος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Texas A & M στην ομιλία του «Αναζητώντας την αρχή του Σύμπαντος» η οποία ήταν μία από τις τρεις κεντρικές ομιλίες του 5ου Διεπιστημονικού Συνεδρίου «Φιλοσοφία και Κοσμολογία» που ήταν αφιερωμένο στα 2400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλη. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επίσημης έναρξης του συνεδρίου, στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 18 Οκτωβρίου του 2016. Το συνέδριο συνεχίστηκε στις 19 και 20 Οκτωβρίου 2016 στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Βίντεο: http://physicsgg.me/2016/11/07/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd/

7 Νοεμβρίου: Ευρωπαϊκή Ημέρα Ραδονίου. Η 7η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Ραδονίου με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το φυσικό ραδιενεργό αέριο που παγκοσμίως αποτελεί την πιο σημαντική πηγή έκθεσης του πληθυσμού σε ιοντίζουσα ακτινοβολία. Οι υψηλές συγκεντρώσεις ραδονίου ενέχουν σημαντικό κίνδυνο για την υγεία, καθώς κατατάσσεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στους καρκινογόνους παράγοντες. Στη χώρα μας κάθε χρόνο πραγματοποιούνται εκατοντάδες μετρήσεις ραδονίου σε κατοικίες και εργασιακούς χώρους. Οι συγκεντρώσεις ραδονίου που ανιχνεύονται στην Ελλάδα είναι συγκρίσιμες με αυτές που παρατηρούνται σε άλλες χώρες. Η μέση ετήσια δόση ακτινοβολίας που λαμβάνουμε από το ραδόνιο έχει υπολογιστεί σε 1,7 mSv. Με τη συνεργασία των αρχών τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλη τη χώρα η ΕΕΑΕ υλοποιεί ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο χαρτογράφησης των συγκεντρώσεων ραδονίου σε κατοικίες σε όλη την Ελλάδα. Η συντονισμένη προσπάθεια καταγραφής των συγκεντρώσεων ραδονίου στον εσωτερικό αέρα κατοικιών σε όλη τη χώρα (εθνική επισκόπηση ραδονίου) ξεκίνησε το 2010 και συνεχίζεται εντατικά. Μετρώνται οι συγκεντρώσεις ραδονίου σε κατοικίες, δειγματοληπτικά, σε όλη την Ελλάδα και καταχωρούνται στην εθνική βάση ραδονίου που έχει δημιουργήσει η ΕΕΑΕ, προκειμένου να εκτιμηθεί η μέση ετήσια δόση που λαμβάνει ο πληθυσμός και να εντοπιστούν οι περιοχές με αυξημένες συγκεντρώσεις ραδονίου στο εσωτερικό των κατοικιών. Η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι εθελοντική και πραγματοποιείται με τη συμβολή των δήμων, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη διανομή και συλλογή των ανιχνευτών κατόπιν οδηγιών της ΕΕΑΕ. http://physicsgg.me/2016/11/06/7-%ce%bd%ce%bf%ce%b5%ce%bc%ce%b2%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%ae-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85/

Η ακριβέστερη μέτρηση της μάζας του αντιπρωτoνίου. H συμμετρία φορτίου – ομοτιμίας – χρόνου (CPT) συνεπάγεται ότι ένα σωματίδιο έχει την ίδια μάζα με το αντισωματίδιό του. Και αυτό επιβεβαιώνεται από το πείραμα ASACUSA (Atomic Spectroscopy And Collisions Using Slow Antiprotons) στο CERN όπου πραγματοποιήθηκε μια νέα ακριβέστερη μέτρηση του λόγου της μάζας του αντιπρωτονίου προς την μάζα του ηλεκτρονίου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση των Masaki Hori et al στο περιοδικό Science o λόγος (μάζα αντιπρωτονίου)/(μάζα ηλεκτρονίου) ισούται με 1836.1526734(15), και συμφωνεί με την πρόσφατη πειραματική τιμή του αντίστοιχου λόγου πρωτονίου/ηλεκτρονίου με ακρίβεια 8×10−10. http://asacusa.web.cern.ch/ASACUSA/asacusaweb/main/main.shtml Το πείραμα ASACUSA στο CERN ανακοίνωσε μια νέα ακριβέστερη μέτρηση της μάζας του αντιπρωτονίου, ενός σωματιδίου της αντιύλης, σε σχέση με εκείνη του ηλεκτρονίου. Το νέο επίτευγμα βασίζεται σε φασματοσκοπικές μετρήσεις με τη χρήση περίπου δύο δισεκατομμυρίων αντιπρωτονικών ατόμων ηλίου, τα οποία είχαν ψυχθεί σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες 1,5 έως 1,7 βαθμών Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν. Στα άτομα αυτά ένα αντιπρωτόνιο παίρνει τη θέση ενός από τα ηλεκτρόνια που περιφέρονται γύρω από τον πυρήνα. Τέτοιες μετρήσεις επιτρέπουν τη σύγκριση με μεγάλη ακρίβεια της μάζας ενός σωματιδίου αντιύλης με το αντίστοιχό του σωματίδιο ύλης, οι οποίες πρέπει να είναι απόλυτα όμοιες. «Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που περιέχουν αντιπρωτόνια, ψύχθηκε κάτω από τους μείον 271 βαθμούς Κελσίου. Προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι ένα άτομο που αποτελείται κατά το ήμισυ από αντιύλη, μπορεί να ψυχθεί τόσο απλά, τοποθετώντας το σε παγωμένο αέριο ηλίου», δήλωσε ο ιαπωνικής καταγωγής Μασάκι Χόρι του γερμανικού ινστιτούτου κβαντικής οπτικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής του πειράματος ASACUSA, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Τα σωματίδια ύλης και αντιύλης παράγονται πάντα σε ζεύγη, ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων σωματιδίων. Σωματίδια και αντισωματίδια έχουν την ίδια μάζα και αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Η μελέτη υψηλής ακριβείας των σωματιδίων αντιύλης παραμένει πάντα μια πρόκληση, επειδή όταν η ύλη και η αντιύλη έρχονται σε επαφή, εξαϋλώνονται με μια λάμψη ενέργειας λόγω της έκλυσης φωτονίων. Ο Επιβραδυντής Αντιπρωτονίων του CERN παράγει δέσμες αντιπρωτονίων χαμηλής ενέργειας για τα πειράματα που μελετούν την αντιύλη. Το ASACUSA μπορεί να δημιουργήσει υβριδικά άτομα αποτελούμενα από ένα μίγμα ύλης και αντιύλης. Αυτά είναι τα αντιπρωτονικά άτομα ηλίου, που αποτελούνται από ένα αντιπρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο, που περιφέρονται γύρω από ένα πυρήνα ηλίου και μπορούν να δημιουργηθούν από την ανάμιξη αντιπρωτονίων με αέριο ήλιο. Σε αυτό το μίγμα, περίπου το 3% των αντιπρωτονίων αντικαθιστούν ένα από τα δύο ηλεκτρόνια του ατόμου ηλίου. Στο αντιπρωτονικό ήλιο, το αντιπρωτόνιο που περιφέρεται γύρω από τον πυρήνα ηλίου, προστατεύεται από το νέφος ηλεκτρονίων που περιβάλλει όλο το άτομο, καθιστώντας έτσι το αντιπρωτονικό ήλιο αρκετά σταθερό για την πραγματοποίηση μετρήσεων ακριβείας. Η μέτρηση της μάζας του αντιπρωτονίου γίνεται με φασματοσκοπικές μεθόδους, φωτίζοντας το αντιπρωτονικό ήλιο με μια δέσμη λέιζερ. Το σημαντικότερο επίτευγμα του πειράματος ASACUSA είναι ότι κατάφερε να ψύξει τα αντιπρωτονικά άτομα ηλίου σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν, αφήνοντάς τα να αιωρούνται σε ψυχρό αδρανές αέριο ήλιο. Με αυτό τον τρόπο, η μικροσκοπική κίνηση των ατόμων ελαττώνεται, κάνοντας εφικτή μια ακριβέστερη μέτρηση σε σύγκριση με προηγούμενα πειράματα. Το πείραμα ASACUSA αναμένεται στο μέλλον να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την ακρίβεια μέτρησης της μάζας του αντιπρωτονίου χρησιμοποιώντας δύο δέσμες λέιζερ. Στο προσεχές μέλλον, εξάλλου, η έναρξη του πειράματος ELENA στο CERN θα ενισχύσει σημαντικά την ακρίβεια τέτοιων μετρήσεων. https://www.youtube.com/watch?v=GD2v7bFmwrs http://physicsgg.me/2016/11/06/%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%b2%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd-2/

Πρώτη Προπόνηση ISS-50/51-TPK "Soyuz MS-03" Στις 2 Νοεμβρίου 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-03" για την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα πληρώματα είχαν την πρώτη προπόνηση τους στο «Σογιούζ-03 MS." Κοσμοναύτες και αστροναύτες έχουν περάσει μια εισαγωγική ενημέρωση για τα μέτρα ασφάλειας και εχουν εξοικειωθεί με την εντολες εργασίας: Ελέγξαν τη λειτουργία των συστημάτων ραδιοεπικοινωνίας, γνωριμία με την τοποθέτηση των προϊόντων και τα κοστούμια με ελέγχο για διαρροές. Το εφεδρικό πλήρωμα - ο κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν Roscosmos, ο αστροναύτης της NASA Jack Fisher και ο αστροναύτης της ESA Paolo Nespoli. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί στις 17 Νοεμβρίου στις 23:20 MSK από την πλατφόρμα №1 ( «Αρχή του Gagarin») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22845/ «Σογιούζ-03 MS» http://www.roscosmos.ru/22854/

35 χρόνια πτήσης της «Αφροδίτης-14" Ακριβώς πριν από 35 χρόνια, στις 4 Νοεμβρίου 1981 από το Μπαϊκονούρ με τη βοήθεια του πυραύλου φορέα "Proton" ξεκίνησε το "Venera-14" - αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AWS) για να μελετήσει την Αφροδίτη. Ο σταθμός εφτασε στον πλανήτη στις 5 Μαρτίου 1982 - τέσσερις μήνες αργότερα. Το AMC Lander διαχωρίζεται από την τροχιακή μονάδα και εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η μονάδα καθοδου είναι ένα ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου και τρεις δεκάδες επιστημονικά όργανα. Όταν η επιφάνεια της Αφροδίτης ήταν 60 χιλιόμετρα, άνοιξε ένα αλεξίπτωτο και κέρδισε μεγάλα μέσα για την ατμοσφαιρική έρευνα. Μετά από μια ομαλή προσγείωση στα ανατολικά της περιοχής Φοίβη το Lander "Venus-14" που μεταδίδει με το χρώμα της Γης πανοραμικές εικόνες της Αφροδίτης και μελέτες των νεφών, την αιολική, την ηλιακή ακτινοβολία και την αξιολόγηση της σεισμικής δραστηριότητας. Με το αυτόματο τρυπάνι παιρνει δείγματα εδάφους , στη συνέχεια εξετάζονται σε ειδικό θάλαμο. Τα πειράματα διεξήχθησαν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες: η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Αφροδίτης 466 ° C, μία πίεση 95 ατμοσφαιρών όταν λιώσει ο κασσίτερος και ο μόλυβδος, το αλουμίνιο και τα κράματα χάνουν την αντοχή τους. Η διαστημοσυσκευή λειτουργεί για 57 λεπτά. Με το "Venus-14», εγιναν μια σειρά από τις πιο σύνθετες μελέτες στην ιστορία της μελέτης του πλανήτη. Εγινε μια σημαντική συμβολή στη βελτίωση της τεχνολογίας και την ανάπτυξη των διαπλανητικών πτήσεων. Συγκριτική πλανητολογία - επιστημονική κατεύθυνση, η οποία διαμορφώνεται με βάση την αστροφυσική, τη γεωλογία, γεωφυσική και γεωχημεία. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_11-04.html

Σχετικά με την ανίχνευση των αξιονίων. Καλά νέα, κακά νέα στην αναζήτηση της «σκοτεινής ύλης» Χάρη σε εξελιγμένους αλγόριθμους που έτρεξαν σε υπερυπολογιστή, ευρωπαίοι ερευνητές υπολόγισαν τη μάζα που μπορεί να έχει το «αξιόνιο», ένα υποθετικό συστατικό της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, η οποία αντιστοιχεί στο 85% της μάζας του Σύμπαντος. Μόνο που ο μεγαλύτερος ανιχνευτής για την ανίχνευση αξιονίων δεν είναι σχεδιασμένος να λειτουργεί σε αυτό το εύρος μάζας. Εδώ και δεκαετίες οι αστρονόμοι πασχίζουν να ανακαλύψουν από τι είδους σωματίδια αποτελείται η σκοτεινή ύλη, της οποίας η ύπαρξη είναι απολύτως απαραίτητη προκειμένου να εξηγηθεί το πώς περιστρέφονται οι γαλαξίες: αν η μόνη ύλη που υπήρχε στους γαλαξίες είναι αυτή που βλέπουμε, τα άστρα των γαλαξιών θα εκτινάσσονταν προς όλες τις κατευθύνσεις αντί να κινούνται σε τροχιά. Για να εξηγηθεί η κίνησή τους απαιτείται η ύπαρξη πολύ περισσότερης μάζας, η οποία όμως παραμένει άφαντη παρόλο που βρίσκεται παντού γύρω μας. Το αξιόνιο είναι ένα από τα σωματίδια που έχουν προταθεί ως συστατικά αυτού του μυστηριώδους υλικού. Οι φυσικοί το αναζητούν από το 1977 χωρίς αποτέλεσμά μέχρι σήμερα (η ανακάλυψή του όχι μόνο θα έλυνε το μυστήριο της σκοτεινής ύλης, αλλά θα εξηγούσε και ένα δεύτερο φαινόμενο που αφορά την ισχυρή πυρηνική δύναμη, την ύλη και την αντιύλη). Το μεγαλύτερο πείραμα που έχει υλοποιηθεί ως σήμερα για την ανίχνευση αξιονίων είναι ο ανιχνευτής ADMX, σχεδιασμένος να μετατρέπει τα υποθετικά σωματίδια σε ανιχνεύσιμα φωτόνια. Η προσπάθεια ξεκίνησε το Εθνικό Εργαστήριο «Λόρενς Λίβερμορ» στην Καλιφόρνια το 1996 και μετακόμισε το 2010 στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ. Το πρόβλημα είναι ότι οχεδιασμός του πειράματος βασίστηκε σε υπολογισμούς που έδειχναν ότι η μάζα του αξιόνιου είναι μικρή, της τάξης των 5 microelectronvolt (μeV), ή 100 δισεκατομμύριο φορές μικρότερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου. Τώρα, όλα ανατρέπονται από μελέτη στο Nature που υπολογίζει ότι η μάζα του αξιόνιου πρέπει να είναι στην πραγματικότητα 100 φορές μεγαλύτερη, κάτι που μάλλον υπερβαίνει τις δυνατότητες του ADMX, όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού. http://www.nature.com/news/axion-alert-exotic-particle-detector-may-miss-out-on-dark-matter-1.20925#/b1 Η μελέτη βασίστηκε σε σύνθετες προσομοιώσεις του νεαρού Σύμπαντος, οι οποίες έτρεξαν στο Υπερυπολογιστικό Κέντρο «Γιούλιχ» στη Γερμανία. Σε συνοδευτικό άρθρο σχολιασμού στο ίδιο τεύχος του Nature, η Μαρία Πάολο Λομπάρντο του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής στην Ιταλία επαινεί την «πρωτοφανή ακρίβεια» που προσφέρει η μελέτη. Τονίζει επίσης ότι η νέα εκτίμηση για τη μάζα του αξιονίου είναι πολύτιμη στις προσπάθειες ανίχνευσής του. «Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα προκειμένου να κατανοήσουμε τις ιδιότητες αυτού του μυστηριώδους σωματιδίου και να διαμορφώσουμε στρατηγικές για την ανίχνευσή του» γράφει. Ακόμα και για το πείραμα ADMX, όμως, δεν έχουν τελειώσει όλα: θεωρητικά, η μάζα του αξιονίου θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη από ό,τι θέλει η τελευταία μελέτη, αρκεί το σωματίδιο να εμφανίστηκε λίγο πιο νωρίς στην ιστορία του Σύμπαντος, πριν από μια φάση απότομης διόγκωσης που ονομάζεται πληθωρισμός. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ακόμα ανοιχτά. Ακόμα και το ενδεχόμενο να αποδειχθεί το αξιόνιο ανύπαρκτο. http://physicsgg.me/2016/11/03/%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd/

Ολοκληρώθηκε η συναρμολόγηση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Πριν από περίπου 20 χρόνια, επιστήμονες ξεκίνησαν τη συναρμολόγηση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb Telescope (JWST), το οποίο προοριζόταν για «διάδοχος» του Hubble. Μόλις χθες, οι τεχνικοί της NASA ανακοίνωσαν πως τελείωσαν την κατασκευή του JWST, ώστε να ξεκινήσουν οι δοκιμές πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του, τον Οκτώβριο του 2018. «Γιορτάζουμε την ολοκλήρωση του τηλεσκοπίου και είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε πως λειτουργεί», ανέφερε ο Τζον Μάθερ, αστροφυσικός και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του τηλεσκοπίου, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η NASA χθες στο Διαστημικό Κέντρο Goddard. «Έπειτα από 20 χρόνια καινοτομίας και σκληρής δουλειάς, ανοίγουμε ένα νέο πεδίο στην αστρονομία». Η ολοκλήρωση της κατασκευής του τηλεσκοπίου σηματοδοτείται από τη συναρμολόγηση των 18 επιμέρους τμημάτων από τα οποία αποτελείται το κύριο κάτοπτρό του, όπως επίσης και των υπόλοιπων οπτικών μερών του James Webb. Πλέον, η «καρδιά» του τηλεσκοπίου θα πρέπει να δοκιμασθεί στους κραδασμούς, για να αποδειχθεί ότι θα παραμείνει ανέπαφο όταν εκτοξευθεί από τη γαλλική Γουιάνα, με έναν πύραυλο Ariane. Μόλις ολοκληρωθούν τα τεστ, θα προστεθεί ο «σκελετός» του τηλεσκοπίου, όπου θα βρίσκονται εγκαταστημένοι οι υπολογιστές και τα συστήματα επικοινωνίας. Επίσης, θα ενσωματωθεί το τεράστιο σκίαστρο, το οποίο θα εμποδίζει το φως του ήλιου να φτάσει στο κάτοπτρο του James Webb. Το James Webb κατασκευάστηκε σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή και την καναδική διαστημική υπηρεσία, ενώ θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble. Κι αυτό γιατί το κάτοπτρό του έχει διάμετρο 6,5 μέτρα, σχεδόν τριπλάσια από τον «προκάτοχό» του. Επίσης, εκτός από το ότι η φωτοσυλλεκτική του ικανότητα θα είναι 70πλάσια από του Hubble, το JWST θα «βλέπει» στο υπέρυθρο φάσμα. Κάτι που θα του επιτρέψει να καταγράψει ουράνια σώματα τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. Έτσι, προορίζεται να γίνει το καλύτερο «παράθυρο» στο σύμπαν που διάθεταν ποτέ οι αστρονόμοι, ώστε να μελετήσουν ακόμη πιο μακρινές περιοχές στο διάστημα και, επομένως, ακόμη πιο πρώιμα στάδια της κοσμικής δημιουργίας. Με την υπέρυθρη «όρασή» του, αναμένεται να παρατηρήσει τους πρώτους αστέρες και γαλαξίες που φώτισαν το νεαρό σύμπαν, πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Παράλληλα, θα επεκτείνει την αναζήτηση εξωγήινης ζωής, μελετώντας πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα, οι οποίοι κινούνται γύρω από τη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, με συνέπεια να έχουν ήπιες θερμοκρασίες. http://www.naftemporiki.gr/story/1167146/oloklirothike-i-sunarmologisi-tou-diastimikou-tileskopiou-James-webb

Γαλαξιακό τροχαίο αφήνει μαύρη τρύπα μόνη και γυμνή. «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο» λένε οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν τα θλιβερά αποτελέσματα ενός κοσμικού δυστυχήματος: μια μαύρη τρύπα που απέμεινε μονάχη στο Διάστημα μετά τη σύγκρουση του γαλαξία της με έναν πολύ μεγαλύτερο γαλαξία. Σχεδόν όλοι οι γαλαξίες πιστεύεται ότι κρύβουν στο κέντρο τους μαύρες τρύπες, οι οποίες ρουφούν διαρκώς υλικό και σταδιακά φτάνουν σε ακραίες μάζες, εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου. Όταν δύο γαλαξίες τύχει να συγκρουστούν και να συγχωνευτούν, οι μαύρες τρύπες στα κέντρα τους συχνά πλησιάζουν η μία την άλλη και τελικά συγχωνεύονται κι αυτές, σχηματίζοντας μια νέα, βαρύτερη μαύρη τρύπα. Όπως φαίνεται, όμως, οι μαύρες τρύπες ενίοτε γλιτώνουν τη συγχώνευση. Οι ερευνητές που υπογράφουν τη νέα μελέτη στο Astrophysical Journal χρησιμοποίησαν το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο VLBA για να αναζητήσουν μαύρες τρύπες που κινούνται σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη λίγο πριν τελικά ενωθούν -αυτό θα αποτελούσε μαρτυρία μιας γαλαξιακής συγχώνευσης στα τελικά στάδιά της. «Αντί για αυτό, βρήκαμε αυτή τη μαύρη τρύπα να απομακρύνεται από έναν μεγάλο γαλαξία αφήνοντας ένα ίχνος από συντρίμμια πίσω της» λέει ο Τζέιμς Κόντον του αμερικανικού Εθνικού Παρατηρητηρίου Ραδιοαστρονομίας. «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο» επισημαίνει. Η εικόνα που προκύπτει είναι ότι η μαύρη τρύπα βρισκόταν στο κέντρο ενός μικρού γαλαξία που έτυχε την ατυχία να πλησιάσει έναν πολύ μεγαλύτερος. Η βαρύτητα του μεγάλου γαλαξία τράβηξε και ρούφηξε τα άστρα του μικρού γαλαξία στον μεγάλο. Η μαύρη τρύπα, μαζί με λιγοστά άστρα, είναι πια ό,τι απέμεινε από τον άτυχο μικρό γαλαξία. Ακόμα και τα άστρα αυτά, εκτιμούν οι ερευνητές, θα σβήσουν σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η μαύρη τρύπα, πάλι, θα συνεχίσει για πάντα στο ταξίδι της, απομακρυνόμενη από τον ένοχο του φονικού με ταχύτητα 3.200 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500112414

Πρώτη Προπόνηση ISS-50/51-TPK "Soyuz MS-03" Στις 2 Νοεμβρίου 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το τελικό στάδιο της προετοιμασίας των πληρωμάτων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-03" για την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα πληρώματα είχαν την πρώτη προπόνηση τους στο «Σογιούζ-03 MS." Κοσμοναύτες και αστροναύτες έχουν περάσει μια εισαγωγική ενημέρωση για τα μέτρα ασφάλειας και εχουν εξοικειωθεί με την εντολες εργασίας: Ελέγξαν τη λειτουργία των συστημάτων ραδιοεπικοινωνίας, γνωριμία με την τοποθέτηση των προϊόντων και τα κοστούμια με ελέγχο για διαρροές. Το κύριο πλήρωμα - ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky Roscosmos,ο αστροναύτης της ESA Thomas Sands και ο αστροναύτης της NASA Πέγκυ Whitson. http://www.roscosmos.ru/22845/ Οι ISS-50/51 παρακολούθησαν την τελετή έναρξης της σημαίας ευαισθητοποίησης. Στις 3 Νοεμβρίου 2016 στη 17ο τελετή στο Μπαϊκονούρ υψώνουν τη σημαία των χωρών που συμμετέχουν στην εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-03 MS" για τη μεγάλη εκστρατεία στον ISS. Η παραδοσιακή εκδήλωση, η οποία συμβολίζει την επίσημη έναρξη του τελικού σταδίου της προετοιμασίας των αστροναυτών για την επανδρωμένη εκτόξευση παρακολούθησαν τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα της 50/51-δεύτερη αποστολή μακράς διάρκειας στον ISS. Οι αστροναύτες έθεσαν τις σημαίες της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Καζακστάν. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς "Soyuz-03 MS" έχει προγραμματιστεί στις 17 Νοεμβρίου στις 23:20 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν») στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22848/ Εκτοξεύθηκε ο δορυφόρος Himawari 9, το «ηλιοτρόπιο» της Ιαπωνίας. Η εκτόξευση έγινε από το Διαστημικό Κέντρο του Τανεγκασίμα, στα νησιά Οσούμι και ήταν προγραμματισμένη για τις 6 το πρωί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου τύπου, ο Himawari 9 είναι ο δεύτερος από τους δύο τρίτης γενιάς δορυφόρους της Ιαπωνίας που χρησιμεύουν σε μετεωρολογικά θέματα. Μαζί με τον Himawari 8, που σημαίνει «ηλιοτρόπιο», ο οποίος λανσαρίστηκε τον Οκτώβριο του 2014, ο εν λόγω δορυφόρος θέλει να παρέχει στην Ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία πληροφορίες για τα μετεωρολογικά φαινόμενα μέχρι το 2020. http://www.kathimerini.gr/881702/article/epikairothta/kosmos/ekto3ey8hke-o-doryforos-himawari-9-to-hliotropio-ths-iapwnias-binteo

Το ρόβερ Curiosity ανακάλυψε έναν περίεργο σιδερένιο μετεωρίτη στον Aρη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι το ρομποτικό ρόβερ Curiosity ανακάλυψε ένα μεταλλικό μετεωρίτη με περίεργη εμφάνιση, ο οποίος αποτελείται κυρίως από σίδηρο, όπως δείχνουν οι πρώτες αναλύσεις με τα όργανα του ρόβερ. Ο σκούρος γυαλιστερός σφαιρικός μικρός μετεωρίτης έχει μέγεθος όσο μισή μπάλα του γκολφ και οι επιστήμονες τον βάφτισαν «αυγό». Τέτοιου είδους μεταλλικοί μετεωρίτες δεν είναι ασυνήθιστοι στο διάστημα και έχουν κατά καιρούς βρεθεί στη Γη. Στο παρελθόν είχαν παρατηρηθεί ξανά τέτοιοι διαστημικοί βράχοι στον ‘Αρη, αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί φασματοσκοπικά με τη βοήθεια των οργάνων του ρόβερ. Οι πρώτες αναλύσεις δείχνουν ότι περιέχει επίσης νικέλιο και φώσφορο. Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης μπορεί να έπεσε στον ‘Αρη πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια. Το Curiosity (Περιέργεια) έφθασε στον γειτονικό πλανήτη τον Αύγουστο του 2012 και έκτοτε μελετά τα πετρώματά του. Παραμένει σε καλή κατάσταση, παρόλο που έχει ξεπεράσει κατά πολύ την αρχική διάρκεια της αποστολής του. Από τα δέκα επιστημονικά όργανά του, μόνο δύο άρχισαν πρόσφατα να εμφανίζουν ενδείξεις μειωμένης λειτουργικότητας. https://www.youtube.com/watch?v=crYOCgB2fiI http://physicsgg.me/2016/11/03/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7/

Ένα απειλητικό σέλας πάνω από την Ισλανδία. Αυτή η περιστρεφόμενη, στροβιλιζόμενη ουράνια θέα είναι μία εντυπωσιακή και κάπως απειλητική εικόνα - μία τέλεια Διαστημική Εικόνα της Εβδομάδας για τη γιορτή του Halloween. http://www.esa.int/spaceinimages/Sets/Space_Science_image_of_the_week Οδοντωτές λωρίδες σε αποχρώσεις σκούρου και ανοιχτού πράσινου, μπλέκονται με φωτεινά κομμάτια άσπρου, δημιουργώντας μία σπείρα που θυμίζει κάπως ένα ουράνιο ερπετό που κουλουριάζεται στον ουρανό, παραμονεύοντας απειλητικά πάνω από την κοιμώμενη πόλη. Μπορεί να φαίνεται ταιριαστά τρομακτικό και απόκοσμο, αλλά αυτή η εικόνα δείχνει κάτι που είναι σύνηθες φαινόμενο στα βορειότερα και νοτιότερα γεωγραφικά πλάτη της Γης. Οι λάμψεις πράσινου στον ουρανό είναι ένα σέλας, το οποίο είναι ορατό όταν μεγάλες ριπές ενεργητικών ατομικών σωματιδίων που φεύγουν από τον Ήλιο και «χτυπούν» την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτά τα σωματίδια φιλτράρονται μέσα από τα προστατευτικά επίπεδα που περικλείουν την Γή-όπως η μαγνητόσφαιρα, η περιοχή του διαστήματος που κυριαρχείται από το μαγνητικό πεδίο- και αλληλεπιδρούν με τα σωματίδια του αέρα που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Cluster/Earth_s_magnetosphere_behaves_like_a_sieve Τμήματα της ατμόσφαιρας ακολούθως ακτινοβολούν φωτεινά και τρομακτικά, γεμίζοντας τους ουρανούς μας με εκπληκτικούς κυματισμούς και λάμψεις χρωμάτων. Το σέλας συχνά αναφέρεται ως «τα βόρεια φώτα» (aurora borealis), αλλά λαμβάνει χώρα τακτικά και σε νοτιότερα μήκη (aurora australis). Καλύτερα φαίνονται από περιοχές όπως η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ανταρκτική και η Νότια Αμερική για τα νοτιότερα μήκη και ο Καναδάς, η Αλάσκα, η Σκανδιναβία και Ισλανδία (βόρεια). Το φαινόμενο είναι ορατό μόνο σε γεωγραφικά μήκη στους πόλους και κοντά σε αυτούς, επειδή τα φορτισμένα σωματιδία ταξιδεύουν προς τη Γη μέσα από γραμμές του μαγνητικού πεδίου που συναντούν τον πλανήτη μας στους πόλους. Το σέλας είναι το πιο ορατό σημάδι της επιρροής του Ήλιου στην Γη. Από το 2000, το κουαρτέτο των Cluster δορυφόρων της ESA ερευνούν την πολύπλοκη σχέση Ήλιου-Γης και ξετυλίγουν το γρίφο του πώς και γιατί σχηματίζεται το σέλας. Η εικόνα δείχνει το Selfoss, μία πόλη στην νότια Ισλανδία, στον ποταμό Ölfusá (ορατός στο προσκήνιο). Τραβήχτηκε από τον φωτογράφο Davide Necchi στις 27 Αυγούστου 2015. Αυτό το συγκεκριμένο σέλας συνδέεται με μία ηλιακή καταιγίδα, που προκάλεσε μία ιδιαιτέρως μεγάλη και ξαφνική έκρηξη σωματιδίων στην ατμόσφαιρα μας. Σαν αποτέλεσμα, οι λάμψεις ήταν έντονες και ασυνήθιστα φωτεινές, εμφανιζόμενες απότομα στον εσπερινό ουρανό πριν γίνει τελείως σκοτεινός. Πράγματι, το σέλας ήταν τόσο φωτεινό που ο Davide επέλεξε ένα σχετικά μικρό χρόνο έκθεσης του φακού (exposure time) διάρκειας τριών δευτερολέπτων, έχοντας την επίγνωση ότι μεγαλύτερος χρόνος ίσως έκανε τα φωτεινότερα μέρη της φωτογραφίας να «καούν» ή να «σβήσουν», χάνοντας έτσι λεπτομέρεια. Ο Necchi χρησιμοποίησε μία Canon 5D Mark II φωτογραφική μηχανή με 14mm f2.8 φακούς. Η συγκεκριμένη εικόνα έχει ISO 1600, και κανένα φίλτρο δεν έχει εφαρμοστεί. Η φωτεινή και γεμάτη Σελήνη είναι επίσης ορατή στο πλάνο, πίσω από ένα στρώμα νέφους. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2016/11/Hena_apeiletikho_shelas_phano_apho_ten_Islandhia

Αστεροειδής πέρασε κοντά από τη Γη. Ένας μικρός αστεροειδής, ο "2016 VA", πέρασε σε απόσταση μόλις 77.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας χθες, όπως έγινε γνωστό από το Κέντρο Μικρών Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στις ΗΠΑ. Η απόσταση αυτή είναι μόλις το ένα πέμπτο της απόστασης Γης-Σελήνης (περίπου 385.000 χλμ.). Ο διαστημικός βράχος, που εκτιμάται ότι είχε μήκος επτά έως 22 μέτρων και ταξίδευε με ταχύτητα 77.000 χιλιομέτρων την ώρα,, έγινε αντιληπτός λίγες μόνο ώρες νωρίτερα από αστρονόμους στην Αριζόνα, σύμφωνα με το Space.com. Τέτοιες εκπλήξεις δεν είναι ασυνήθιστες, καθώς εκατομμύρια αστεροειδείς γυροφέρνουν τον Ήλιο και από αυτούς που πλησιάζουν περισσότερο τη Γη, έχουν ανακαλυφθεί μόνο 15.000 περίπου. Υπενθυμίζεται ότι το αντικείμενο που εξερράγη πάνω από το Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2013, είχε διαστάσεις περίπου 20 μέτρων. Για να απειλήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό, ένας αστεροειδής πρέπει να έχει μήκος τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου, όμως πολύ μικρότερα σώματα, αν πέσουν στην πλανήτη μας, μπορούν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές. Οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι ο "2016 VA" διαγράφει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο κάθε 10,5 μήνες, ακολουθώντας μια τροχιά που είναι πιο ελλειπτική από της Γης. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/asteroeidis_perase_konta_apo_ti_gi-64625224/

Τα πληρωματα του «Soyuz MS-03."έφτασαν στο Μπαϊκονούρ. Το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τον διοικητή του «MS-03 Soyuz»,πτηση ISS-50/51 Oleg Novitsky (Roscosmos), τον ιπτάμενο μηχανικό , ISS-50/51 Τομ SAND (ESA), και το μηχανικό πτήσης του πλοίου, ISS-50, ISS διοικητή -51 Πέγκυ Whitson (NASA). Το εφεδρικό πλήρωμα - τον κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν Roscosmos, τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και τον αστροναύτη της ESA Paolo Nespoli. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-03 MS" έχει προγραμματιστεί για τις 17 Νοεμ 2016 στις 23:20 MSK από την τοποθεσία №1 ( "Start Γκαγκάριν»). http://www.roscosmos.ru/22836/ Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με την πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) στις 2 Νοεμβρίου του 2016 πραγματοποιηθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Για τη διεξαγωγή των ελιγμών την 6:22 MSK λειτουργησαν οι μηχανές της ενότητας «Zvezda» του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Ο χρόνος λειτουργίας του κινητήρα ήταν 96 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης της Mission Control Center (MCC), το μέσο ύψος της πτήσης του σταθμού μετά από την διόρθωση έχει αυξηθεί κατά 2 χιλιόμετρα και 450 m και ανήλθε σε 406,1 χιλιόμετρα. Οι προσαρμογές πραγματοποιούνται προκειμένου να δημιουργηθούν οι βαλλιστικες προϋποθέσεις για το Σογιούζ-03 MS , που η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 17 Νοέμ, 2016. http://www.roscosmos.ru/22839/ Ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. 2000 - Η πρώτη αποστολή στον ISS. Πριν από 16 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου 2000, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) άρχισε τις εργασίες του στην επανδρωμένη λειτουργία. Το διαστημόπλοιο "Soyuz TM-31" με το πλήρωμα της πρώτης μεγάλης εκστρατείας ελλιμενίστηκε στην ενότητα "Zvezda". Οι Ρώσοι κοσμοναύτες περιλαμβάνονται ο Γιούρι Gidzenko ISS-1 και ο Σεργκέι Krikalev και ο αστροναύτης της ΗΠΑ William Shepherd. Στις 31η Οκτωβρίου 2000 το διαστημόπλοιο «Σογιούζ TM-31" πήγε στο "ξεκίνημα του Gagarin» στον ίδιο χώρο εκτόξευσης από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο οποίο το 1961 ξεκίνησε ο Γιούρι Γκαγκάριν. Το πρωί της 2ας Νοεμβρίου, το πλοίο ελλιμενίστηκε στο ΔΔΣ. Η σύγκλιση του πλοίου με το σταθμό διεξήχθη στο πλαίσιο του καθεστώτος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την πτήση προς το σταθμό "Mir". Ενενήντα λεπτά μετά την σύνδεση άνοιξε η καταπακτη και το πλήρωμα του ISS-1 για πρώτη φορά πάτησε το πόδι του στον ΔΔΣ. Φτάνοντας στο ISS, οι αστροναύτες πραγματοποίησαν επανεισοδο,ρυθμιση του εξοπλισμου και τη ρύθμιση των συστημάτων της ενότητας "Zvezda", Юнити και "Zarya" και καθιέρωσαν επαφή με το Mission Control Center στο Korolev κοντά στη Μόσχα και το Χιούστον. Επιπλέον, η ομάδα ISS-1 εκανε σύνδεση με το φορτηγο διαστημικό σκάφος «Progress Μ1-4» (Νοέμβριος 2000), "Progress M-44" (Φεβρουάριος 2001) και τα US λεωφορεία το Endeavour ( "Endeavour", Δεκέμβριος 2000) , Atlantis ( «Ατλαντίς», Φεβρουάριος 2001), το Discovery ( «Discovery» Μάρτιος 2001) και την εκφόρτωση των. Επίσης, το Φεβρουάριο του 2001, η ομάδα ενσωματωσε το εργαστήριο "Destiny" του ISS. Στις 21 Μάρτη 2001 το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο "Discovery", παραδίδει στον ISS το πλήρωμα της δεύτερης αποστολής, και η πρώτη μακροχρόνια ομάδα της αποστολής επέστρεψαν στη Γη. Ο τόπος προσγείωσης ήταν το Διαστημικό Κέντρο. JF Kennedy, Φλώριδα, ΗΠΑ. Σήμερα ο ISS αποτελεί κοινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τις διαστημικές υπηρεσίες των χωρών: Roscosmos (Ρωσία), της NASA (ΗΠΑ), JAXA (Ιαπωνία), CSA (Καναδά) και ESA (Ευρωπαϊκές χώρες). Με τη δημιουργία του ISS δοθηκε η ευκαιρία για την εκτέλεση επιστημονικών πειραμάτων στο μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας, κενού, και υπό την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας. Κύριους τομείς της έρευνας - βιολογία, φυσική και επιστήμη των υλικών. Το κύριο αποτέλεσμα του ISS - μια μοναδική εμπειρία της διεθνούς συνεργασίας και της αμοιβαίας υποστήριξης κατασκευής και λειτουργίας σε χαμηλή γήινη τροχιά ενός μεγάλου τεχνικου έργου, που είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Σχόλιο:Τα 16 χρονια συνεχους λειτουργιας εδειξαν τη δυνατότητα του ανθρώπου οταν θελει οτι μπορει να φτιαχνει και να υποστηρίζει τεραστια εργα.Ο σταθμός βρίσκεται σε τροχιά σε ύψος περίπου 410 χιλιόμετρα. Η συνολική του μάζα είναι περίπου 450,000kg και έχει χώρο διαβίωσης περίπου ισοδύναμο με ένα σπίτι πέντε υπνοδωματίων. Ολοκληρώνει μια τροχιά της Γης κάθε 92,91 λεπτά ενώ κινείται με 27.600 χιλιόμετρα ανά ώρα. Βίντεο για τον ΔΔΣ. http://www.roscosmos.ru/22840/

Ενα ιγκλού για να ζουν οι άνθρωποι στον Αρη. Το National Geographic ετοίμασε μια νέα σειρά τηλεοπτικών εκπομπών για τον Αρη επικεντρωμένο στην πιθανή παρουσία των ανθρώπων εκεί. Στο πλαίσιο της καμπάνιας προώθησης των εκπομπών που ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα το National Geographic συνεργάστηκε με τη βρετανική εταιρεία Wild Creations για την κατασκευή μιας κατοικίας στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι παραγωγοί της εκπομπής ζήτησαν από την εταιρεία αυτό το κατάλυμα να αποτελείται από υλικά που να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντινά σε αυτά που υπάρχουν στον Αρη. Η εταιρεία δημιούργησε ένα κτίσμα που μοιάζει με ιγκλού το οποίο φυσικά δεν αποτελείται από πάγο αλλά από ρεγκόλιθο. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο χαλαρό στρώμα μεταξύ του εδάφους και του μητρικού πετρώματος που ονομάζεται μανδύας αποσάθρωσης ή ρεγκόλιθος και αποτελείται από θραύσματα πετρωμάτων, ορυκτών και γυαλιού. Ρεγκόλιθος υπάρχει στη Γη, στη Σελήνη και τον Αρη. Τα τοιχώματα του κτίσματος έχουν πάχος περίπου τριών μέτρων έτσι ώστε να προσφέρει την μέγιστη δυνατή προστασία από τις μη φιλικές για τον άνθρωπο συνθήκες του αρειανού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό εκτός από ρεγκόλιθο οι κατοικίες αυτές θα κατασκευάζονται και από διάφορα μέρη διαστημικών σκαφών όπως για παράδειγμα, η είσοδος. Το… αρειανό ιγκλού βρίσκεται στο αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο και θα είναι προσβάσιμο στο κοινό από τις 10-16 Νοεμβρίου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=841016

Φαράγγια γεμάτα με υγρό μεθάνιο ανακαλύφθηκαν στον Τιτάνα. Παρόλο που ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, καλύπτεται από πυκνή ατμόσφαιρα, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Cornell ανακάλυψαν πως στην επιφάνειά του υπάρχουν απότομα φαράγγια, τα οποία είναι γεμάτα με μεθάνιο σε υγρή μορφή. Αν και ήταν ήδη γνωστό πως στον δορυφόρο υπάρχουν ρυάκια μεθανίου, χάρις στις εικόνες που είχε αποτυπώσει το διαστημόπλοιο Cassini, οι νέες παρατηρήσεις βασίσθηκαν στις μετρήσεις ύψους από το ραντάρ του σκάφους. Έτσι, οι ερευνητές διαπίστωσαν την ύπαρξη φαραγγιών, με βάθος εκατοντάδων μέτρων. Μάλιστα, εντόπισαν ανακλάσεις φωτός από τη βάση των φαραγγιών. Κάτι που αποδεικνύει για πρώτη φορά πως είναι γεμάτα με υγρές μάζες. «Η Γη είναι θερμή και βραχώδης, με ποτάμια νερού. Από την άλλη, ο Τιτάνας καλύπτεται με πάγο και διαθέτει ποτάμια με μεθάνιο. Είναι εντυπωσιακή αυτή η αναλογία ανάμεσα στους δύο “κόσμους”», σημειώνει στην ιστοσελίδα Phys.org ο Άλεξ Χέις, αναπληρωτής καθηγητής αστρονομίας στο πανεπιστήμιο. «Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προξενούν τα φαράγγια που βρέθηκαν στις νότιες περιοχές του Τιτάνα, αφού δεν έχουμε ιδέα για το πώς δημιουργήθηκαν. Το μεγάλο βάθος τους και το γεγονός ότι είναι στενά υποδεικνύουν πως σχηματίσθηκαν μέσω ταχείας διάβρωσης. Αυτό το σενάριο εγείρει με τη σειρά του αρκετά νέα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα το τι απέγινε το υλικό που διαβρώθηκε», συμπληρώνει. Με βάση τα δεδομένα του Cassini, τα φαράγγια έχουν βάθος 250 έως 650 μέτρα, ενώ βρίσκονται ανάμεσα σε απότομες πλαγιές. «Πιθανότατα στον σχηματισμό τους έπαιξαν ρόλο αρκετές γεωφυσικές διεργασίες, αν και προς το παρόν δεν μπορεί να δοθεί απάντηση», παρατηρεί ο Βαλέριο Ποτζιάλι, επίσης μέλος της ομάδας. «Αυτό που είναι ξεκάθαρο πάντως είναι πως οποιαδήποτε περιγραφή της γεωλογικής εξέλιξης του Τιτάνα θα πρέπει να μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία τους». http://www.naftemporiki.gr/story/1166126/faraggia-gemata-me-ugro-methanio-anakalufthikan-ston-titana

Tο Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT) Όταν επιτέλους ολοκληρωθεί, το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων (TMT) θα είναι μακράν το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο του κόσμου, πολύ ισχυρότερο από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Μόνο που οι ιθαγενείς της Χαβάης αντιδρούν στην κατασκευή του στο «ιερό» βουνό του Μάουνα Κέα, και οι υπεύθυνοι του προγράμματος σκέφτονται τώρα να το μετακομίσουν στα Κανάρια Νησιά. Παρόλο που το Μάουνα Κέα φιλοξενεί ήδη 13 τηλεσκόπια, οι ιθαγενείς της Χαβάης διαμαρτύρονται ότι η κατασκευή του TMT στην ίδια κορυφή θα συνέχιζε τη «βεβήλωση» του ιερού χώρου. Στις 31 Οκτωβρίου, το διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Παρατηρητηρίου TMT ανακοίνωσε ότι επέλεξε το νησί Λα Πάλμα των Κανάριων Νησιών ως εναλλακτική τοποθεσία. http://www.tmt.org/news-center/statement-regarding-selection-alternate-site-tmt Τον Απρίλιο του 2015, ακτιβιστές μπλόκαραν τα έργα στην κορυφή του Μάουνα Κέα, και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους το ανώτατο πολιτειακό δικαστήριο της Χαβάης ακύρωσε την άδεια υλοποίησης του έργου. Οι αξιωματούχοι του TMT ζήτησαν νέα άδεια από το Γραφείο Χερσαίων και Φυσικών Πόρων, και ένας νέος γύρος δικαστικών ακροάσεων ξεκίνησε τον περασμένο μήνα. Όποια κι αν είναι η απόφαση του γραφείου, η άσκηση έφεσης θεωρείται σχεδόν βέβαιη, οπότε η νομική διαδικασία θα παρατεινόταν για πολλούς ακόμα μήνες. «Θα παρακολουθούμε προσεκτικά την κατάσταση στη Χαβάη, ελπίζοντας ότι η διαδικασία θα προχωρήσει. Η επιτυχία ή μη αυτών των προσπαθειών θα καθορίσει το εάν μπορούμε να κατασκευάσουμε το τηλεσκόπιο στη Χαβάη» ανέφερε στο δικτυακό τόπο του Nature η Φιόνα Χάρισον του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), μέλος του διοικητικού συμβουλίου. http://www.nature.com/news/embattled-mega-telescope-gets-back-up-site-in-canary-islands-1.20903 Το σίγουρο πάντως είναι ότι το Μάουνα Κέα είναι καλύτερη τοποθεσία για την κατασκευή του γιγάντιου οργάνου, δεδομένου ότι η κορυφή του έχει ύψος 4.050 μέτρα, συγκριτικά με μόλις 2.250 μέτρα στην κορυφή του Λα Πάλμα. Αυτό σημαίνει ότι ένα τηλεσκόπιο στο Λα Πάλμα πρέπει να κοιτά τον ουρανό μέσα από δύο επιπλέον χιλιόμετρα αέρα. Επιπλέον, η υγρασία στο Λα Πάλμας είναι υψηλότερη, κάτι που θα περιόριζε τις παρατηρήσεις στο μέσο του υπέρυθρου φάσματος. Οι παρατηρήσεις αυτές θα επέτρεπαν στο τηλεσκόπιο να διακρίνει κέντρα γαλαξιών και άλλα αντικείμενα που κρύβονται μέσα σε σύννεφα σκόνης. Παρά τα προβλήματα με το TMT, πάντως, η κοινότητα της αστρονομίας έχει να ελπίζει σε δύο άλλες σημαντικές εξελίξεις: Στη Χιλή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η κατασκευή του Γιγάντιου Τηλεσκόπιου του Μαγγελάνου, το οποίο θα έχει κάτοπτρο 24,5 μέτρα και θα προσφέρει δέκα φορές τη διακριτική ικανότητα του Hubble, ενώ ένα διαφορετικό όρος της Χιλής επελέγη για το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο, ένα τέρας με κάτοπτρο 39 μέτρων. http://physicsgg.me/2016/11/01/t%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%cf%89%ce%bd-tmt/

Επανδρωμένο διαστημικό σκαφος νέας γενιάς (PTC)«Ομοσπονδία» Οι ειδικοί της "Ενέργεια" και οι κοσμοναύτες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων για τον εργονομικό σχεδιασμό του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (PTC) νέας γενιάς «Ομοσπονδία» και διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις με μη αυτόματα χειριστήρια. Ο επικεφαλής της πτήσης-δοκιμής του τμήματος RSC "Energia" Mark Serov: «Το έργο πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εργονομικου σχεδιασμου του πληρώματος για τους χώρους εργασίας. Το επανδρωμένο πλοίο μεταφοράς νέας γενιάς είναι σχεδιασμένο για τη μεταφορά ανθρώπων και φορτίων στο φεγγάρι και στον τροχιακό σταθμό στην τροχιά της Γης. Το πλοίο είναι μιας χρήσεως, για να δημιουργήθει χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που μερικές φορές δεν έχουν ανάλογα στον κόσμο της Κοσμοναυτικής. Τα ηλεκτρονικά συστήματα σύγχρονης αεροπορίας θα αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά το πρόβλημα της προσέγγισης και σύνδεσης, για να αυξηθει η ασφάλεια των πληρωμάτων στα στάδια της εκτόξευσης και καθόδου στη Γη. Ο αριθμός των μελών του πληρώματος PTC θα είναι έως και τέσσερα άτομα. Σε αυτόνομη λειτουργία πτήσης, το πλοίο μπορεί να πεταει μέχρι 30 ημέρες, κατά τη διάρκεια της πτήσης σαν μέρους του διαστημικού σταθμού - έως 1 έτος. Το συνολικό βάρος του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης προς το διαστημικό σταθμό θα είναι ίση με 14,4 τόνους (19 τόνοι κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Σελήνη), η μάζα του οχήματος ανάκαμψης - 9 τόνους. Το μήκος του πλοίου - 6,1 μέτρα. Βαθμολογήθηκε με υπερφόρτωση κατά την κάθοδο - 3 g. http://www.roscosmos.ru/22830/ Διαγωνισμός λογοτύπου για το πλήρωμα του (TPC) «Soyuz MS-05" Τον Μάιο του 2017 ξεκινά η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και ο καθένας μπορεί να πάρει μέρος στην προετοιμασία της! Το διαστημικό σκάφος επανδρωμένων μεταφορών (TPC) «Soyuz MS-05" - με Διοικητή τον Σεργκέι RJaZANSKIJj (Roscosmos) και με μηχανικους πτήσης τον Randolph Breznik (NASA) και τον Paolo Nespoli (ΕΣΛ) - αποφάσισε να ανακοινώσει έναν ανοικτό διαγωνισμό για την δημιουργία του εμβλήματος σκίτσο του πλοίου "MS-05 Soyuz" . Περιμένουμε το σκίτσο έμβλημα σας από το πλήρωμα του πλοίου «MS-05 Συμμαχίας" - να το περάσετε στο σύνδεσμο στην ιστοσελίδα της Roskosmos (http://www.roscosmos.ru/22488/) και να συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα. Κοσμοναύτης Σεργκέι RJaZANSKIJj "Το λογότυπο πρέπει να περιλαμβάνει το όνομα του διαστημόπλοιου και τα ονόματα των μελών του πληρώματος. Κατά την ανάπτυξη του σκίτσου μπορούν επίσης να ληφθούν υπόψη, το διακριτικό κλήσης μας - "Borey». Όσο για τα υπόλοιπα, στηριζόμαστε στη δημιουργικότητά σας. Τι θα μπορούσε να σας εμπνεύσει περισσότερο από το χώρο σας;! ". Ο νικητής θα λάβει ένα δώρο με το λογότυπο κοστούμι "MS-05 Soyuz" μετά την επιστροφή του από τη διαστημική αποστολή και πολύτιμα δώρα από την Roscosmos. Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2016. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 1 Δεκεμβρίου, 2016. http://www.roscosmos.ru/22829/

Ο πλανήτης με τις «βροχές του τρόμου»! Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητές των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη στον εξωπλανήτη HD 189733b που βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς. Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2005 και πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου στον οποίο επικρατούν ακραίες συνθήκες. Η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη αγγίζει τους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και οι άνεμοι κατά μέσο όρο έχουν ταχύτητα χίλια χλμ/ώρα. Όμως οι ερευνητές εντόπισαν ένα πραγματικά εξωτικό φαινόμενο που συμβαίνει στον HD 189733b. Στον πλανήτη εκδηλώνονται τρομερές καταιγίδες στις οποίες βρέχει… γυαλί με ταχύτητες που αγγίζουν τα 9 χιλιάδες χλμ/ώρα! Οι ερευνητές περιέγραψαν το ακραίο αυτό φαινόμενο με τον όρο «βροχές του τρόμου». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=841003

Νέες εικόνες από το σημείο συντριβής του Schiaparelli στον Άρη. Νέες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, από τον δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, δείχνουν το Schiaparelli στο σημείο συντριβής του. Το σκάφος διακρίνεται με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια, να βρίσκεται ακίνητο μέσα στην περιοχή όπου θα έπρεπε να προσεδαφισθεί, προφανώς όμως κατεστραμμένο. Οι εικόνες ενδεχομένως να δώσουν στους υπεύθυνους της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) σημαντικές πληροφορίες για την αιτία που δεν εξελίχθηκε σωστά η διαδικασία καθόδου του σκάφους. Σε αυτές φαίνεται μία σκοτεινή περιοχή γύρω από την κάψουλα, κάτι που ίσως σημαίνει πως εξερράγη η δεξαμενή καυσίμων του σκάφους. Επίσης, φαίνεται πως με την πρόσκρουση δημιουργήθηκε ένα όρυγμα βάθους μισού μέτρου. Στο πλαίσιο της κοινής αποστολής της ESA με τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos), στόχος της προσεδάφισης του Schiaparelli στον Κόκκινο Πλανήτη ήταν να δοκιμασθούν τεχνολογίες που θα επιτρέψουν το 2020 να φθάσει με ασφάλεια στον Άρη το ρομποτικό όχημα Mars rover, το οποίο θα αναζητήσει ίχνη μικροβιακής ζωής. Η απώλεια του σκάφους εγείρει δύσκολα ερωτήματα σχετικά με το ρίσκο αποστολής του ρομπότ, το οποίο όπως και το Schiaparelli θα χρησιμοποιήσει μία θερμική «ασπίδα», ένα αλεξίπτωτο για να μειώσει την ταχύτητα καθόδου, καθώς και προωθητήρες στο τελικό στάδιο προσέγγισης, ώστε να αγγίξει το έδαφος με πολύ μικρή ταχύτητα. Το σκάφος έχασε την επικοινωνία του με το Κέντρο Ελέγχου, κατά το τελευταίο λεπτό της προσεδάφισης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των υπευθύνων της αποστολής, αντί να προσεγγίσει απαλά το έδαφος, προσέκρουσε με ταχύτητα περίπου 300 χλμ./ώρα. Όπως όλα δείχνουν, το αλεξίπτωτο ξεδιπλώθηκε νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε. Επίσης, αν και οι προωθητήρες θα έπρεπε να παραμείνουν σε λειτουργία για 30 δευτερόλεπτα, πυροδοτήθηκαν για 3-4 δευτερόλεπτα. Έτσι, στα τελευταία 2-4 χιλιόμετρα της καθόδου του, το σκάφος ουσιαστικά εκτέλεσε ελεύθερη πτώση. Κάνοντας τον απολογισμό της αποστολής, ο διευθυντής της ESA Γιάν Βέρνερ τη χαρακτήρισε πετυχημένη, αφού το σκάφος μετέδωσε δεδομένα κατά τη διάρκεια των 5-6 λεπτών της καθόδου του. Έτσι, εξασφάλισε στους επιστήμονες χρήσιμα δεδομένα, για να ανακαλύψουν τι ακριβώς δεν πήγε καλά. Επίσης, το «μητρικό» διαστημόπλοιο του Schiaparelli, το Trace Gas Orbiter, κατάφερε να τεθεί με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Επομένως, θα μπορέσε να μελετήσει την αμτόσφαιρα του πλανήτη για ίχνη μεθανίου, όπως είχε σχεδιασθεί. Λίγο μετά την αποτυχημένη κάθοδο του σκάφους, το Mars Reconnaissance Orbiter είχε φωτογραφήσει τη ζώνη προσεδάφισης, στέλνοντας στη Γη εικόνες στις οποίες το σκάφος αποτυπωνόταν με τη μορφή μίας μαύρης κουκίδας, ενώ το αλεξίπτωτο διακρινόταν σαν ένα μικρό λευκό αποτύπωμα. Αυτή τη φορά, ο δορυφόρος της NASA χρησιμοποίησε την πιο ισχυρή κάμερα HiRise, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. Κατά τραγική ειρωνεία, ο ίδιος δορυφόρος είχε εντοπίσει το Beagle-2, το πρώτο σκάφος της ESA που αποπειράθηκε να προσεδαφισθεί στον Κόκκινο Πλανήτη, και πάλι χωρίς επιτυχία. Όπως αποκάλυψαν τον Ιανουάριο του 2015 εικόνες από Mars Reconnaissance Orbiter, το Beagle-2 δεν είχε συντριβεί στον Άρη, αλλά δεν κατάφερε να αναπτύξει και τα τέσσερα ηλιακά του πάνελ. Έτσι, δεν μπόρεσε ποτέ να τεθεί σε λειτουργία η αντένα του, για να στείλει και να λάβει ραδιοσήματα από τη Γη. http://www.naftemporiki.gr/story/1164623/nees-eikones-apo-to-simeio-suntribis-tou-schiaparelli-ston-ari

SMASH: η θεωρία που λύνει 5 από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φυσικής. Πέντε από τους πιο σημαντικούς και «επίμονους» γρίφους της φυσικής θα λύσει μία καινούρια προτεινόμενη θεωρία, στην περίπτωση που επαληθευτεί πειραματικά. Διατυπωμένο από ερευνητές από πανεπιστήμιο και ινστιτούτα στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, το καινούριο μοντέλο υπόσχεται να δώσει απάντηση στους «γρίφους» της φύσης της σκοτεινής ύλης, του μηχανισμού πίσω από τον πληθωρισμό του σύμπαντος, της επικράτησης της ύλης έναντι της αντιύλης, των ταλαντώσεων των νετρίνων και το πρόβλημα της μη παραβίασης της συμμετρίας CP από την ισχυρή πυρηνική δύναμη [unifying inflation with the axion, dark matter, baryogenesis and the seesaw mechanism]. https://arxiv.org/pdf/1608.05414v1.pdf Η θεωρία ονομάζεται SMASH και βασίζεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής, με ορισμένες προτεινόμενες τροποποιήσεις. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα «δομικά συστατικά» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Αν και έχει επιβεβαιωθεί από όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα που παρατηρούνται στη φύση. Για παράδειγμα, δεν βοηθά τους φυσικούς να καταλάβουν ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης, δηλαδή αυτού του μυστηριώδους υλικού που αντιστοιχεί στο 84% της μάζας του σύμπαντος. Επίσης, δεν εξηγεί γιατί η ύλη επικράτησε της αντιύλης, αλλά και γιατί στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του, το σύμπαν πέρασε από μία φάση απότομης διαστολής, η οποία έχει ονομασθεί πληθωρισμός. Από τέτοια αναπάντητα ερωτηματικά, οι φυσικοί είναι πεπεισμένοι πως το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι ατελές. «Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα σωματίδια», λέει στο περιοδικό New Scientist o Μίκαελ Σαπόσνικοφ από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο στη Λοζάνη. «Το ερώτημα είναι πόσα νέα σωματίδια χρειαζόμαστε». Μερικά προτεινόμενα μοντέλα, όπως η υπερσυμμετρία, προβλέπουν τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό σωματιδίων από το Καθιερωμένο Πρότυπο, από τα οποία κανένα δεν έχει ανιχνευτεί πειραματικά σε διατάξεις όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Από την άλλη, το SMASH προβλέπει μόλις 4 νέα σωμάτια καθώς και ένα πεδίο το οποίο εκδηλώνεται με τη δράση δύο ακόμη σωματιδίων. Από τα σωματίδια αυτά, το πρώτο αποτελεί το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης. Το δεύτερο κρύβεται θεωρητικά πίσω από την εποχή του πληθωρισμού του σύμπαντος. «Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της συγκεκριμένης θεωρίας είναι πως θα μπορεί να ελεγχθεί μέσα στα επόμενα 10 χρόνια περίπου», σημειώνει στο περιοδικό ο Αντρέας Ρίνγκβαλντ, μέλος της ομάδας από το γερμανικό ερευνητικό κέντρο DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) στο Αμβρούργο. «Μπορείς πάντα να επινοείς καινούριες θεωρίες, αν όμως για αυτές η δυνατότητα ελέγχου θα δοθεί σε 100 χρόνια, ή και ακόμη και ποτέ, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για αληθινή επιστήμη». Η θεωρία προβλέπει ότι το ένα από τα προτεινόμενα σωματίδια θα πρέπει να είναι 10 δισ. φορές ελαφρύτερο από το ηλεκτρόνιο. Σωματίδια με τέτοια μάζα θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από το πείραμα CULTASK που πραγματοποιείται στη Νότια Κορέα ή να ανιχνευθούν στο μέλλον από το πείραμα MADMAX που σχεδιάζεται να ξεκινήσει στη Γερμανία. Βέβαια, όσο οι πειραματικοί φυσικοί θα προσπαθούν να βρουν πειραματικά δεδομένα τα οποία θα επιβεβαιώσουν ή θα καταρρίψουν τη θεωρία, αυτό δεν σημαίνει πως στην πορεία δεν είναι πιθανόν να προκύψει ένα ακόμη καλύτερο μοντέλο. «Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά», παραδέχεται στο περιοδικό ο Ρίνγκβαλντ. http://physicsgg.me/2016/11/01/smash-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bb%cf%8d%ce%bd%ce%b5%ce%b9-5-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1/