Δροσος Γεωργιος

Οι «Μαύρες Τρύπες» οδηγούν σε άλλα Σύμπαντα λένε νέες θεωρίες. Τρεις νέες μελέτες για τις μυστηριώδεις μελανές οπές του Σύμπαντος παρουσιάστηκαν αυτές τις μέρες συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας αφού η κάθε μια δημιουργεί από μόνη της ένα νέο κύκλο επιστημονικής συζήτησης και έρευνας. Η πιο εντυπωσιακή εξ αυτών αναφέρει ότι οι μαύρες τρύπες αποτελούν πύλες που συνδέουν το δικό μας Σύμπαν με άλλα σύμπαντα! Την ύπαρξη αμέτρητων ασύνδετων μεταξύ τους συμπάντων έχουν προτείνει διάφορες θεωρίες όπως αυτή των χορδών αλλά και η κβαντομηχανική. Μια από τις ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι του επιστημονικού διαλόγου είναι ότι οι ιδιότητες της κβαντομηχανικής που κανονικά επηρεάζουν μόνο τα μικρότερα σωματίδια παίζει κεντρικό ρόλο και στην εξέλιξη του χωροχρόνου. Σύμφωνα με αυτή την ιδέα ένα αποτέλεσμα αυτής της επιρροής της κβαντομηχανικής είναι ότι μπορούσε να αλλάξει τη κβαντική κατάσταση ενός μικρού «τεμαχίου» χωροχρόνου δημιουργώντας μια κοσμική φυσαλίδα. Τέτοιες φυσαλίδες θα μπορούσαν να σχηματίζονται συνεχώς μέσα σε ένα νεαρό σύμπαν (σαν το δικό μας) που βρισκόταν σε κατάσταση διαστολής. Αυτές οι φυσαλίδες θα άρχιζαν να διαστέλλονται ανεξάρτητα σχηματίζοντας ένα νέο νεαρό σύμπαν και κάθε νέο νεαρό σύμπαν να γεννά εκ νέου τέτοιες φυσαλίδες που θα δημιουργούν νέα σύμπαντα δημιουργώντας τελικά αυτό που οι θιασώτες αυτής της ιδέας ονομάζουν «Πολυσύμπαν». Θιασώτης αυτής της ιδέας είναι ο Αλεξ Βίλενκιν, κοσμολόγος του Πανεπιστημίου Tufts στη Μασαχουσέτη. Ο Βίλενκιν μαζί με μια ομάδα συνεργατών του αποφάσισαν να αναζητήσουν τα ίχνη του Πολυσύμπαντος. Σε πρώτη φάση έκαναν μαθηματικές αναλύσεις για να διερευνήσουν τι ακριβώς συμβαίνει με αυτές τις φυσαλίδες, τον σχηματισμό και την εξέλιξη τους. Οι ερευνητές κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα. Οτι οι φυσαλίδες που δημιουργούνται στην αρχή αυτού του φαινομένου θα είναι μεγάλες και θα δημιουργούν μεγαλύτερες από εκείνες μαύρες τρύπες μέσα στις οποίες θα… κρύβονται. Οι επόμενες γενιές φυσαλίδων θα είναι μικρότερες και θα καταρρέουν σχηματίζοντας τις συμβατικές μελανές οπές που γνωρίζουμε με τον περίφημο «ορίζοντα γεγονότων», το λεγόμενο «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Με απλά λόγια οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι κολοσσιαίες μελανές οπές, εκείνες που η μάζα τους είναι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου είναι πιθανώς πύλες πίσω από τις οποίες βρίσκονται άλλα σύμπαντα. Η μελέτη που παρουσιάζεται στην διαδικτυακή υπηρεσία προδημοσιεύσεων arxiv έχει ήδη προκαλέσει πολλά θετικά σχόλια από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο και σίγουρα αν μη τι άλλο εξάπτει την φαντασία. Μια από τις εντυπωσιακές ανακοινώσεις στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστροφυσικής Εταιρείας που γίνεται αυτές τις μέρες στη Φλόριδα έγινε από την Τζούλι Κόμερφορντ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Η Κόμερφορντ χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra εντόπισε για την ύπαρξη δύο μελανών οπών στο κέντρο ενός γαλαξία. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνια φαινόμενο αφού μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί μόλις δώδεκα γαλαξίες που στο κέντρο τους υπάρχουν δύο μαύρες τρύπες. Η δεύτερη και εξίσου σημαντική ανακάλυψη είναι ότι η μια εκ των δύο μελανών οπών είναι πολύ μικρότερη από την άλλη. Αυτό συμβαίνει επειδή όπως διαπίστωσε η ερευνήτρια γύρω από την μικρότερη δεν υπάρχουν άστρα και έτσι δεν έχει με τι να… τραφεί και έτσι δεν αυξάνεται η μάζα της. Οι δύο μελανές οπές βρίσκονται στον γαλαξία SDSS J1126+2944 που βρίσκεται σε απόσταση 1.3 δισ. ετών φωτός από εμάς. Έχει διαπιστωθεί ότι ο γαλαξίας αυτός αποτελεί προϊόν συγχώνευσης δύο γαλαξιών. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η μικρή μελανή οπή ήταν μεγάλη αλλά κατά τη διάρκεια της συγχώνευσης απώλεσε το μεγαλύτερο μέρος της μάζας της. Μια άλλη είναι ότι είναι μια νεαρή σε ηλικία μελανή οπή η οποία όσο περνά ο χρόνος θα μεγαλώνει. Όπως και να έχει η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική και οι δύο μαύρες τρύπες θα αποτελέσουν από εδώ και πέρα αντικείμενο προσεκτικής παρατήρησης αφού μπορούν να αποκαλύψουν άγνωστα μέχρι σήμερα δεδομένα για την ύπαρξη και λειτουργία τους. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». Το βελάκι δείχνει τη μικρότερη εκ των δύο μελανών οπών που βρίσκονται στο κέντρο του μακρινού γαλαξία. Οπως φαίνεται και στην εικόνα είναι πράγματι πολύ μικρότερη από την άλλη μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία και οι επιστήμονες μελετούν το σπάνιο φαινόμενο. Credit: (University of Colorado) Ιάπωνες ερευνητές κατάφεραν να ανιχνεύσουν φως μιας μελανής οπής με ένα απλό οπτικό τηλεσκόπιο. Πρόκειται για μια παρατήρηση που γίνεται για πρώτη φορά για αυτό και θεωρείται σημαντική αφού αποδεικνύεται ότι μπορούν να παρατηρηθούν φαινόμενα σε μια μαύρη τρύπα και από ερασιτέχνες αστρονόμους που χρησιμοποιούν απλά τηλεσκόπια. Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν το φως που εξέπεμψε η ενεργή μελανή οπή V404 Cygni που βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.pronews.gr/portal/20170118/genika/diastima/49/oi-mayres-trypes-odigoyn-se-alla-sympanta-lene-nees-theories

Πρώτος πειραματικός διαστημικός σταθμός στον κόσμο. Στις 16 Ιανουαρίου του 1969 στην τροχιά της Γης συνέβη σύνδεση των δύο διαστημόπλοιων «Σογιούζ-4" και "Soyuz-5», η οποία αποτέλεσε το πρώτο πειραματικό διαστημικό σταθμό στον κόσμο με τους κοσμοναύτες στο πλοίο. Αυτό το γεγονός ήταν ένα σημαντικό ορόσημο στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας στο χώρο κοντά στη Γη και έδωσε μια αρχή για τη δημιουργία των μακροπρόθεσμων τροχιακών σταθμών "Salyut", "Mir"και ISS. Τα Διαστημόπλοια "Soyuz-4" και "Soyuz-5» ξεκίνησαν από το Μπαϊκονούρ στις 14 και 15 του Ιανουαρίου, 1969. Ο Κοσμοναύτης Βλαντιμίρ Shatalov πιλοτικά από το "Soyuz-4" και επί του "Soyuz-5" ήταν τρεις κοσμοναύτες ο Μπόρις Volyn, Alexey Eliseev και Eugene Khrunov. Ο ελλιμενισμός των δύο πλοίων πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου. Κατά τη διάρκεια μιας ενεργής σύνδεσης το πλοίο σταθμός υποδοχής ήταν το «Soyuz-4", το οποίο ήταν εξοπλισμένη με ένα χιτώνιο γεφυρα. Ο σταθμός σύνδεσης "Soyuz-5" ήταν εξοπλισμένος με ένα κώνο υποδοχής. Σε απόσταση 100 μέτρων μεταξύ των πλοίων η σύγκλιση διενεργηθηκε αυτοματα, αλλά στο τελικό στάδιο πραγματοποιηθηκε απο τον καπετάνιο Shatalov και Volyn. Σύμφωνα με τον στόχο της αποστολής μετά την σύνδεση οι δύο κοσμοναύτες έπρεπε να μετακινηθούν από το ένα πλοίο στο άλλο μέσω ανοιχτου χώρου (την ικανότητα να κινείται μέσω του σταθμού σύνδεσης δεν ειχε τότε αναπτυχθεί), και να επιστρέψει στη Γη σε άλλο πλοίο. Κατά την 35η στροφή της Γης το πλήρωμα κοσμοναύτες του "Soyuz-5" Alexey Eliseev και Eugene Khrunov βγηκαν έξω στο διάστημα και μπήκαν στο "Soyuz-4". Η επιχείρηση πήρε 37 λεπτά. Η μετάβαση των κοσμοναύτων από το ένα διαστημικό σκάφος στο άλλο μέσω του ανοιχτου χώρου το ειδαν χιλιάδες σοβιετικοι θεατές. Και οι θεατές μπορούσαν να παρακολουθήσουν πως Khrunov βγήκε από την καταπακτή και ξαφνικά πάγωσε και σταμάτησε να κινείται. Αποδείχθηκε ότι στον κοσμοναύτη δεν δούλευε ο εξαερισμος και το σύστημα ψύξης, και πήρε λίγα λεπτά για να το καταλάβουμε: ο λόγος ήταν μόνο ενας διακόπτης. Ως αποτέλεσμα, η λειτουργία μετάβασης ολοκληρώθηκε επιτυχώς.Οι Κοσμοναύτες Yeliseyev και Khrunov μετακινηθηκαν με ασφάλεια επί του σκάφους. Μετά από τέσσερις και μισή ώρα μετά τη μετάβαση αποσυνδεθηκαν τα πλοία, και το "Soyuz-4" με πλήρωμα τρεις κοσμοναύτες ήδη (Shatalov, Yeliseyev και Khrunov) στις 17 Ιανουαρίου 1969 προέβη σε προσγειωση. Αλλά η προσγείωση του "Soyuz-5" με τον Boris Volynova παραλιγο να κατέληξει σε τραγωδία. Το διαμέρισμα διαχωρίζεται από το όχημα προσεδάφισης κατά τη διάρκεια της επανεισόδου. Η Όχι συνηθισμένη κάθοδος εγινε βαλλιστικα. Ευτυχώς, το ατύχημα δεν συνέβη και, παρά την μη-τυπική κάθοδο και την ανώμαλη προσγείωση και τους τραυματισμούς ο Μπόρις Volyn αρκετές ώρες μετά την προσγείωση συμμετείχε στην παραδοσιακή έκθεση των κοσμοναύτων με την ηγεσία της χώρας, και στη συνέχεια συνέχισε να πετα, αφού έκανε μια άλλη διαστημική πτήση για την Soyuz -21 ". http://www.roscosmos.ru/23128/ Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Sergey RJaZANSKIJj εκπαιδευονται! Στο Κέντρο Εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από εκπαιδευτικά προγράμματα σχετικά με τους στόχους βελτίωσης και τις τυπικές λειτουργίες, η υλοποίηση των οποίων έχει προγραμματιστεί κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας των κοσμοναυτών στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμό. Την τρίτη οι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Sergey RJaZANSKIJj πηγαν στον προσομοιωτή «Έξοδος 2» και εκαναν όλες τις απαραίτητες εργασίες για την εκτόξευση τεχνητών δορυφόρων, συμπεριλαμβανομένων και των κινήσεων των χεριών εκτελοντας και τις προκαταρκτικές εργασίες - για τον καθορισμό και την ασφάλιση των δορυφόρων. Επιπλέον εργάστηκαν με τα εργαλεία, την κοπή μετάλλων, τοποθετηση καλώδιου στο εξωτερικό του ΔΔΣ για τη συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση του εξοπλισμού και πραγματοποίησαν μια σειρά από δραστηριότητες : μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης έγινε προσομοίωση δυσλειτουργίας ενός από τους φορείς εκμετάλλευσης, και η σωτηρία του άλλου χειριστή. "Κατά τη διάρκεια της κατάρτισης για την οποια η από κοινού επεξεργασία του προτύπου και των στόχων οι οποιοι έχουν επιτευχθεί πλήρως, - δήλωσε ο επικεφαλής του Valery Nesmeyanov. Οι κοσμοναύτες εκαναν την δημιουργική διαδικασία και με ενθουσιασμό ". http://www.roscosmos.ru/23134/

Επιστήμονες έφεραν τον «κόσμο» της κβαντικής στις μακροσκοπικές διαστάσεις. Σώματα που αποκτούν συγκεκριμένη θέση μόνον όταν παρατηρηθούν, αντικείμενα που μπορεί να βρίσκονται σε θέσεις οι οποίες απαγορεύονται από την κλασική μηχανική, σωματίδια τα οποία αλληλοεπηρεάζονται από οποιαδήποτε απόσταση, και μάλιστα ταχύτερα από τη διάδοση του φωτός. Τέτοιες φαινομενικά παράδοξες ιδιότητες, που περιγράφει η κβαντική φυσική, μέχρι σήμερα εκδηλώνονταν μόνο στον μικρόκοσμο, δηλαδή στην κλίμακα των ατόμων, των φωτονίων και των υποατομικών σωματιδίων. Τώρα όμως, ερευνητές από το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων Και Τεχνολογίας (NIST), στο Κολοράντο των ΗΠΑ, κατάφεραν για πρώτη φορά να επεκτείνουν την «επικράτεια» της κβαντομηχανικής και στον μακρόκοσμο – ψύχοντας ένα αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι σε τόσο χαμηλή θερμοκρασία, ώστε να εμφανίσει κβαντική συμπεριφορά. Οι ερευνητές περιγράφουν το επίτευγμά τους στο περιοδικό Nature, το οποίο μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστών, οι οποίοι θα είναι πολύ πιο ισχυροί από τα σημερινά μηχανήματα. Επίσης, αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς γίνεται η μετάβαση από τον «κόσμο» της κβαντικής φυσικής, ο οποίος διέπει τη μικροκλίμακα, σε αυτό της καθημερινής μας εμπειρίας που περιγράφεται από την κλασική φυσική. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Independent ο Δρ Τζον Τόιφελ, μέλος της ομάδας: «Νομίζω ότι ζούμε σε μία συναρπαστική εποχή, όπου η τεχνολογία μάς δίνει πρόσβαση σε όσα ήταν για δεκαετίες απλώς νοητικά πειράματα. Το συναρπαστικό είναι πως μπορούμε στο εργαστήριο να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες των κβαντικών φαινομένων». Ο τρόπος με τον οποίο έφτασαν στο επίτευγμα μοιάζει το ίδιο παράδοξος με την κβαντική φυσική. Κι αυτό γιατί κατάφεραν να ψύξουν ένα μικροσκοπικό τύμπανο από αλουμίνιο, με διάμετρο όσο το πάχος μίας λεπτής τρίχας, σε θερμοκρασία λίγο μεγαλύτερο από το απόλυτο μηδέν, το οποίο είναι -273,15 βαθμοί Κελσίου. Γι’ αυτό τον σκοπό, χρησιμοποίησαν ακτινοβολία μικροκυμάτων, με κατάλληλη συχνότητα και γωνία πρόσπτωσης στο αντικείμενο ώστε τα φωτόνιά της να αποσπούν θερμότητα από το τύμπανο καθώς αυτό ταλαντώνεται. Αν και η συγκεκριμένη τεχνική θεωρούνταν πως έχει ένα όριο στην πτώση της θερμοκρασίας που μπορεί να προκαλέσει, οι επιστήμονες κατάφεραν να ψύξουν το αντικείμενο κάτω από αυτή την τιμή. Σε αυτή τη θερμοκρασία, σύμφωνα με τον Δρα Τόιφελ, μπόρεσαν να παρατηρήσουν ενδείξεις κβαντικών φαινομένων. «Κάποιες κβαντικές ιδιότητες γίνονται έτσι πιο ορατές», σημειώνει. Μία τέτοια ιδιότητα είναι η υπέρθεση καταστάσεων, κατά την οποία ένα κβαντικό σύστημα βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις. «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο με τις δονήσεις του τυμπάνου, ώστε την ίδια στιγμή να ταλαντώνεται και ανοδικά και καθοδικά», σημειώνει ο επιστήμονας. Επίσης, θέλουν να μελετήσουν την αιτία και τον μηχανισμό που τα κβαντικά φαινόμενα εξαλείφονται στις μεγαλύτερες διαστάσεις. «Για εμένα προσωπικά, το πιο συναρπαστικό είναι να αυξάνουμε ολοένα περισσότερο τις κλίμακες. Από θεωρητικής άποψης, δεν υπάρχει κάποιος λόγος που θα απαγόρευε το τύμπανο να είναι 10 φορές μεγαλύτερο». http://www.naftemporiki.gr/story/1194754/epistimones-eferan-ton-kosmo-tis-kbantikis-stis-makroskopikes-diastaseis

Μια γιγάντια χελώνα πάνω στον Ηλιο! Μια σειρά από θεαματικές εικόνες του Ήλιου κατέγραψε το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Ανάμεσά τους, είναι μια τεράστια και ασυνήθιστου σχήματος ηλιακή κηλίδα, που μοιάζει με χελώνα και έχει μέγεθος περίπου διπλάσιο από τη διάμετρο της Γης. Συνήθως οι εικόνες του Ήλιου είναι τραβηγμένες στο ορατό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, όμως το ALMA μπορεί να κάνει παρατηρήσεις και πέρα από αυτό. Το ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) συνήθως ανιχνεύει κύματα από μακρινούς γαλαξίες και νεαρά άστρα. Όμως σε αυτή την περίπτωση «έπιασε» το αόρατο φως που απελευθερώνει σε μήκος κύματος χιλιοστόμετρων η καυτή χρωμόσφαιρα του Ήλιου, δηλαδή η περιοχή ακριβώς πάνω από τη φωτόσφαιρα, την ορατή επιφάνειά του άστρου μας. Η πιο εντυπωσιακή εικόνα του Ήλιου με τη «χελώνα» τραβήχτηκε σε μήκος ραδιοκύματος 1,25 χιλιοστομέτρων. Οι πιο σκούρες επιφάνειες του άστρου είναι κάπως ψυχρότερες από τις γειτονικές. Οι ηλιακές κηλίδες αναπτύσσονται στην επιφάνεια του Ήλιου, όταν οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του άστρου «διπλώνουν» και διαπερνούν την επιφάνεια του ηλιακού πλάσματος, δημιουργώντας έτσι μια συγκριτικά πιο κρύα περιοχή. Η ίδια μαγνητική δραστηριότητα μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ηλιακών εκλάμψεων και εκτινάξεων στεμματικής μάζας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=857597

Δείτε oτι βλέπουν οι αστροναύτες. «Οverview effect» ονομάζεται το αίσθημα που βιώνει ένας αστροναύτης, καθώς βλέπει τη Γη να απομακρύνεται και συνειδητοποιεί πως δεν είναι παρά μια μικροσκοπική σφαίρα μέσα στην απεραντοσύνη του Διαστήματος. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τo 1987 από τον Φρανκ Γουάιτ, συγγραφέα του ομότιτλου βιβλίου και ιδρυτή του Οverview Institute. Ιδωμένα από απόσταση, τα εθνικά σύνορα, τα «αγεφύρωτα» χάσματα, που χωρίζουν τους λαούς και όλα τα «ανυπέρβλητα» προβλήματα της ανθρωπότητας ανακτούν το φυσικό τους μέγεθος, ενώ η ανάγκη προστασίας αυτής της εύθραυστης, γαλάζιας κουκκίδας ζωής γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Οταν, πριν από σχεδόν τρία χρόνια ο Μπέντζαμιν Γκραντ, σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού με έδρα τη Νέα Υόρκη, άρχισε να αναρτά δορυφορικές φωτογραφίες του πλανήτη μας στην πλατφόρμα Ιnstagram, επιδίωκε να προσφέρει μια «προσομοίωση» της εμπειρίας των αστροναυτών στην πλειονότητα των χρηστών του Διαδικτύου, που πιθανότατα δεν θα διασχίσουν ποτέ το όριο της γήινης ατμόσφαιρας. Αυτό που δεν φανταζόταν ήταν πως το πρότζεκτ που δημιούργησε στον ελεύθερο χρόνο του, δίνοντάς του τον τίτλο «Τhe Daily Overview», θα συγκέντρωνε πάνω από μισό εκατομμύριο «ακόλουθους» στο Instagram και πολύ περισσότερους στο Facebook και το Twitter, θα αποκτούσε δική του ιστοσελίδα και θα προβαλλόταν στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά κανάλια ανά τον κόσμο. Στα τέλη του 2016, το ομότιτλο λεύκωμα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Amphoto Books και συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Αmazon με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς. Επιπλέον, ο Γκραντ κλήθηκε να συνεργαστεί με τους υπεύθυνους της έκθεσης «Καλωσήλθατε στην Ανθρωπόκενο: Η Γη στα χέρια μας», που παρουσιάστηκε στο Deutsches Museum του Μονάχου έως τον Ιανουάριο του 2016. «Πιστεύω πως η επιτυχία του εγχειρήματος οφείλεται στην απήχηση που έχουν οι φωτογραφίες στους ανθρώπους ανεξάρτητα από την κουλτούρα ή τη χώρα προέλευσής τους», λέει στην «Κ» ο Μπέντζαμιν Γκραντ. «Το μήνυμα είναι απλό: Ζούμε όλοι μαζί σε αυτόν τον πλανήτη και θα πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για το ένα και μοναδικό σπίτι μας». Οι εικόνες, που αρχικά αναπαρήγαγε o Γκραντ από το Google Earth και αργότερα εξασφάλισε μέσω μιας συνεργασίας με την DigitalGlobe (η εταιρεία χρησιμοποιεί δορυφόρους, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά σε απόσταση από 500 έως 770 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης), μας ταξιδεύουν σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Ταυτόχρονα, μας «ανυψώνουν», ξεδιπλώνοντας μπροστά στα μάτια μας έναν κόσμο πολύχρωμο και γεμάτο θαύματα, από τα κανάλια της Βενετίας ώς τους καταρράκτες του Νιαγάρα, αλλά και μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε πόσο μεγάλο είναι το αποτύπωμα του ανθρώπου στον πλανήτη. Το «αποτύπωμα» μεταφράζεται άλλοτε σε εντυπωσιακά επιτεύγματα, όπως το τεχνητό νησί σε σχήμα φοίνικα του Ντουμπάι και άλλοτε σε τεράστιες καταστροφές: Οι λίμνες κόκκινης λάσπης δίπλα στις βιομηχανίες παραγωγής αλουμινίου της Λουιζιάνα, τα ορυχεία εξόρυξης λιγνίτη στη Γερμανία, τα λατομεία μαρμάρου στην Καράρα της Ιταλίας και το τοπίο ερήμωσης γύρω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα της Φουκουσίμα είναι μερικά από τα «ανοιχτά τραύματα», με τα οποία έχουν κατά καιρούς έρθει αντιμέτωποι οι επισκέπτες του Daily Overview. Το μήνυμα συχνά έχει και κοινωνική διάσταση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον προσφυγικό καταυλισμό Ζαατάρι στην Ιορδανία, ο οποίος δημιουργήθηκε σε μία σχεδόν ακατοίκητη περιοχή για να στεγάσει πρόσφυγες από τη Συρία και πλέον έχει μετατραπεί σε πόλη με 80.000 κατοίκους. «H απόφαση να ξεκινήσω το πρότζεκτ γεννήθηκε μέσα από τα ενδιαφέροντά μου στον χώρο της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, όσο και από την αγάπη μου για το Διάστημα. Οταν ανακάλυψα πως μπορούσα να χρησιμοποιήσω δορυφορικές εικόνες για να αναδείξω μια νέα οπτική του πλανήτη, κυριεύθηκα από ενθουσιασμό και ικανοποίηση», υπογραμμίζει ο εμπνευστής του εγχειρήματος. Ελπίδα του είναι πως, μακροπρόθεσμα, οι φωτογραφίες που δημοσιεύει θα συμβάλλουν, λίγο ή περισσότερο, στην ανάδειξη μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων και θα ωθήσουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να αναλάβουν δράση για την επίλυσή τους. «Πιστεύω ότι η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα πριν προβούμε σε αλλαγές συμπεριφοράς. Πρέπει να γνωρίζεις πως υπάρχει ένα πρόβλημα πριν αναζητήσεις τη λύση», αναφέρει. «Κατά τη γνώμη μου, η προοπτική του Οverview μας δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αν περισσότεροι από μας φτάσουν στην κατανόηση, είναι πιο πιθανό πως θα βρούμε μια λύση». ​​www.dailyoverview.com και το www.instagram.com/dailyoverview http://www.kathimerini.gr/891571/article/ta3idia/me-aformh/deite-ti-vlepoyn-oi-astronaytes Εμβλημα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-04» και «Σογιούζ MS-05" Ο διοικητής του πλοίου «MS-04 Soyuz», ο κοσμοναύτης της Roscosmos Φιοντόρ Γιουρτσίχιν είπε ότι η ιδέα για το σκίτσο έγινε το έμβλημα της δεύτερης σεληνιακή αποστολή «Απόλλων 12». Κλασικό ιστιοφόρο συμβολίζει το όνειρο της πτήσης στο χώρο και το διαστημόπλοιο «Σογιούζ-04 MS", φιλοδοξώντας τον ISS. Συμβολική εικόνα του σταθμού είναι ένα φωτεινό αστέρι (το αριστερό του πλοίου). Τα αστέρια που απαρτίζουν το μονοπάτι που πηγαίνει πέρα ​​από το πλοίο - μια αναφορά στο έμβλημα του ISS-52 διοικητής ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ το οποίο θα είναι το δεύτερο μέρος του έργου του στο σταθμό. Πίσω από το πλοίο στο κύκλωμα γείωσης - εικόνες του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, του οποίου η 160η γενεθλίων θα εορταστεί το 2017. Όταν δημιουργηθηκε το εμβλημα του "MS-05 Soyuz" ελήφθη ως βάση το σκίτσο της Αναστασία Timofeyev, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό ανακοινώθηκε από τον κυβερνήτη του πληρώματος Σεργκέι Ριαζάν το Νοέμβριο το 2016. Στη σύνθεση - τα κύρια συστατικά μιας μελλοντικής αποστολής. Οι συνδέσεις ελέγχου στόχων από τις διακεκομμένες γραμμές δείχνουν ότι το πλοίο «MS-05 Συμμαχία" ήρθε στο στόχο, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στη δεξιά - μια στυλιζαρισμένη εικόνα του διακριτικού κλήσης του πληρώματος "Borey» (στην ελληνική μυθολογία - η προσωποποίηση του βοριά). Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν τρία αστέρια, που συμβολίζουν τα τρία μέλη του πληρώματος, και ο αστερισμός του Σκορπιού στο κάτω αριστερό μέρος του εμβλήματος - διοικητής ζωδιακό αστερισμό Σεργκέι Ριαζάν πλοίο, σύμφωνα με τον αστροναύτη "το πιο όμορφο στον ουρανό." http://www.roscosmos.ru/23125/ Το 2016 πηγαν στον ISS πέντε διαστημικες αποστολες. Η Mission Control Center (MCC) TsNIImash υπευθυνη το 2016 για τη διαχείριση του ρωσικού τμήματος του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) ειχε πέντε μεγάλες αποστολές την 46η εως την 50η. Στον ISS έχουν παράσχει την εργασία τους 18 κοσμοναύτες και αστροναύτες - εκπρόσωποι των 5 χωρών (Ρωσία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο). Σύμφωνα με το προγραμμα του ΔΔΣ εγινε εκτόξευση τεσσάρων επανδρωμένων διαστημικων σκάφων μεταφοράς "TMA-20M Soyuz", "Soyuz-MS-01", "Soyuz-MS-02 ", " Soyuz-MS-03" και τέσσερα διαστημικά σκάφη φορτίου "Progress M-29M», «Progress -MS-01", "Progress MS-02» και « Progress MS-03." Στο πλαίσιο των ειδικών επιστημόνων στα προγράμματα ISS MCC εγινε εφαρμογή 71 πειράματων σε 6 τομείς της έρευνας. Επισης 9 νέα πειράματα και 4 σε κοινά προγράμματα με το πείραμα της NASA. Το 2016, πραγματοποιήθηκαν 9 διόρθωσεις τροχιάς και ενας ελιγμος αποφυγης συντριμμιων. Σύμφωνα με το ρωσικό πρόγραμμα πτήσης εγινε διαστημικός περίπατος. http://www.roscosmos.ru/23127/

Πέθανε ο Τζιν Σέρναν, ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη. Τον θάνατο του Τζιν Σέρναν, του αστροναύτη που ήταν διοικητής του Apollo 17, της τελευταίας αμερικανικής επανδρωμένης αποστολής στη Σελήνη, τον Δεκέμβριο του 1972, ανακοίνωσε η NASA. Ο Σέρναν που είχε βρεθεί στο διάστημα άλλες δύο φορές το 1966 και το 1969, πέθανε σε ηλικία 82 ετών στο νοσοκομείο Χιούστον του Τέξας έπειτα από χρόνια προβλήματα υγείας. Το Apollo 17 ήταν η τρίτη διαστημική πτήση του Σέρναν. Συνολικά, κατέγραψε 566 ώρες στο διάστημα, με τις 73 ώρες να είναι στην επιφάνεια της Σελήνης. Συνταξιοδοτήθηκε από τη NASA την 1η Ιουλίου 1976. Ο Σέρναν, ο οποίος μεγάλωσε στο Σικάγο, από μικρός είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για την αεροπορία και το διάστημα. Ως πολίτης είχε συμμετάσχει στην ίδρυση των αερογραμμών «Air One», ενώ είχε εργαστεί και ως σύμβουλος σε θέματα ενέργειας και εναέριου χώρου. Ακόμα, διετέλεσε πρόεδρος μίας εταιρείας αερομηχανικής, ενώ ήταν και σχολιαστής σε θέματα διαστήματος για το ABC News. Ακόμη και στην ηλικία των 82 ετών ο Τζιν Σέρναν ήταν παθιασμένος με το Διάστημα και την εξερεύνησή του. Μάλιστα είχε απευθύνει πολλές φορές έκκληση στους αμερικανούς ηγέτες αλλά και σε νέους ανθρώπους να μην επιτρέψουν να είναι αυτός ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη. Στις 11 Δεκεμβρίου του 1972, κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 17, ο Σέρναν οδήγησε ένα όχημα, γνωστό με το όνομα «Challenger», σε μία κοιλάδα της Σελήνης, με συνοδηγό τον Χάρισον Σμιτ. Θυμόταν χαρακτηριστικά την απόλυτη σιωπή που επικράτησε μόλις απενεργοποίησε τη μηχανή του οχήματος. «Εκεί ζεις την εμπειρία της απόλυτης σιωπής, της περισσότερης ησυχίας που μπορεί ένας άνθρωπος να βιώσει στη ζωή του. Δεν υπάρχουν δονήσεις. Δεν υπάρχει θόρυβος. Ο Σμιτ ήταν μαγεμένος, δεν μπορούσε να πει τίποτα. Η σκόνη είχε καταλαγιάσει. Ήταν μια συνειδητοποίηση μιας άλλης πραγματικότητας, πως ξαφνικά έχεις προσγειωθεί σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα άλλο σώμα, κάπου εκεί έξω στο σύμπαν, και ό,τι βλέπεις γίνεται ορατό από ανθρώπινα μάτια για πρώτη φόρα», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του. Στη διάρκεια της ίδιας αποστολής, ο Σέρναν είχε χαράξει τα αρχικά του ονόματος της κόρης του στην επιφάνεια του φεγγαριού, μια στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν. «Αυτά τα βήματα πάνω στη σκάλα κατά την επιστροφή ήταν δύσκολο να τα κάνω. Δεν ήθελα να ανέβω ήθελα να μείνω λίγο ακόμα», είχε δηλώσει το 2007 ο Σέρναν κάνοντας λόγο για μια από τις πιο φωτεινές στιγμές της ζωής του. «Είναι σαν να θες να παγώσεις τη στιγμή και να την πάρεις μαζί σου στο σπίτι, αλλά δεν μπορείς», είχε πει χαρακτηριστικά. Ο Σέρναν έχει και το ρεκόρ ταχύτητας στη Σελήνη, οδηγώντας το διαστημικό όχημα με την ταχύτητα των 18χλμ την ώρα σε μία κατηφόρα. Μάλιστα ο Σέρμαν παραλίγο να χάσει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στην ιστορική αποστολή Apollo 17, λόγω μίας σοβαρής θλάσης στο πόδι του κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού σόφτμπολ μεταξύ του προσωπικού της ΝΑSΑ δύο μήνες πριν την εκτόξευση. Χρησιμοποιούσε πατερίτσες για μία εβδομάδα και πίεζε τον εαυτό του να μην κουτσαίνει, για να μην τον βγάλουν από την ομάδα της αποστολής. Εκ των υστέρων δήλωσε πως το περπάτημα στο φεγγάρι ήταν πολύ επίπονο. Δεκαετίες μετά το τελευταίο του ταξίδι ο Σέρναν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει ότι δεν θα ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη καταθέτοντας το αίτημά του ακόμη και ενώπιον του Κογκρέσου. Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν συνειδητοποιούσε ότι όσο ζούσε δεν θα υπήρχε κανείς άλλος να ακολουθήσει τα βήματά του. «Ο Νιλ Αρμστρονγκ και εγώ δεν θα δούμε τους επόμενους νέους Αμερικανούς να περπατούν στη Σελήνη. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του εάν δεν είναι Αμερικάνοι», είχε πει ενώπιον του Κογκρέσου το 2011. «Οταν θα φύγω από αυτόν τον πλανήτη θέλω να ξέρω που πηγαίνουμε ως έθνος. Αυτός είναι ο μεγάλος μου στόχος», είχε προσθέσει. http://www.kathimerini.gr/891997/gallery/epikairothta/kosmos/pe8ane-o-tzin-sernan-o-teleytaios-an8rwpos-poy-perpathse-sth-selhnh

Γιγάντιο «τσουνάμι» στην Αφροδίτη. Ενα γιγάντιο «κύμα» που παρατηρήθηκε στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο του είδους του που έχει ποτέ γίνει αντιληπτό στο ηλιακό σύστημά μας. Το κύμα φωτογραφήθηκε από τις υπέρυθρες και υπεριώδεις κάμερες του ιαπωνικού διαστημικού σκάφους «Ακατσούκι» της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος (JAXA), το οποίο τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον γειτονικό πλανήτη το Δεκέμβριο του 2015. Το περίεργο φωτεινό κύμα σε σχήμα τεράστιου τόξου είχε έκταση τουλάχιστον 10.000 χιλιομέτρων, απλωμένο από το βόρειο έως το νότιο πόλο της Αφροδίτης. Το κύμα παρέμεινε ακίνητο επί περίπου τέσσερις μέρες στο ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας του πλανήτη, πάνω από τα πυκνά νέφη, σε ύψος 65 χιλιομέτρων από την επιφάνεια. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Μακότο Ταγκούτσι του Πανεπιστημίου του Τόκιο δεν είναι σίγουροι πώς και γιατί σχηματίσθηκε το κύμα, το οποίο ήταν πιο ζεστό από τη γύρω ατμόσφαιρα. Τελικά κάποια στιγμή το κύμα εξαφανίσθηκε. Μια πιθανότητα είναι ότι το φαινόμενο προκύπτει από ένα κύμα βαρύτητας που γεννιέται, καθώς οι άνεμοι της κατώτερης ατμόσφαιρας περνάνε πάνω από τα όρη της Αφροδίτης, τα οποία που έχουν υψόμετρο 4.500 μέτρων. Στη συνέχεια, το κύμα ανεβαίνει προς την ανώτερη ατμόσφαιρα. Η Αφροδίτη είναι ο πιο κοντινός στη Γη πλανήτης και το τρίτο φωτεινότερο σώμα στον ουρανό, μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Είναι λίγο μικρότερη από τον πλανήτη μας και «ψήνεται» με θερμοκρασίες που φθάνουν τους 467 βαθμούς Κελσίου. Η ατμόσφαιρά της αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα και η πίεση στην επιφάνειά της είναι 93 φορές πιο πυκνή από την αντίστοιχη γήινη. Ο πλανήτης-κόλαση εξερευνήθηκε αρχικά από τη Σοβιετική Ένωση. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=857387

Ο Έλληνας «Ιντιάνα Τζόουνς» σταμάτησε ακόμη μία αγοραπωλησία κλεμμένου αρχαίου αντικειμένου. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Ellines.com, η γκαλερί Royal Athena στην Νέα Υόρκη είχε θέση προς πώληση τμήμα μαρμάρινης ρωμαϊκής σαρκοφάγου που αναπαριστά μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τρώων. Το αρχαίο αυτό αντικείμενο προερχόταν από την παράνομη συλλογή του Ιταλού αρχαιοκάπηλου Gianfranco Becchina που είχε κατασχεθεί από τις ιταλικές και ελβετικές αρχές. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, η σαρκοφάγος, που είχε κλαπεί από την Ελλάδα, κατέληξε σε μία από τις μεγαλύτερες γκαλερί αρχαιοτήτων στον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Becchina έχει ήδη καταδικαστεί σε Ιταλία και Ελλάδα για αποδοχή και διακίνηση κλεμμένων αρχαιοτήτων, ενώ δεκάδες αντικείμενα από την συλλογή του έχουν ταυτιστεί και επαναπατριστεί στην Ιταλία και την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, δεν είναι λίγες οι φορές που η γκαλερί Royal Athena έχει αναμειχθεί σε τέτοιου είδους υποθέσεις και στο παρελθόν έχει αναγκαστεί να παραδώσει στις αρχές αρχαία αντικείμενα. Για το περιστατικό έχουν ενημερωθεί η Ελληνική Αστυνομία, η INTERPOL και ο ειδικός εισαγγελέας της Νέας Υόρκης. Υπενθυμίζουμε ότι τον Ιούλιο ο κ. Τσιρογιάννης είχε απασχολήσει για μια ακόμα φορά τις αρχές, όταν σταμάτησε την πώληση ενός μελανόμορφου αμφορέα του 5ου αιώνα πΧ που βρισκόταν στον κατάλογο δημοπρασίας του Οίκου Christie’s. Ο Έλληνας Αρχαιολόγος έχει αφιερώσει την ζωή του στην αναζήτηση κλεμμένων αρχαιοτήτων και έχει παρουσιαστεί ουκ ολίγες φορές στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Από μουσεία έως γκαλερί -όπως αυτή στην Ελβετία όπου εντόπισε μια μαρμάρινη ταφική λήκυθο- είναι άπειρα τα αρχαία που βρίσκει και εντοπίζει ο διακεκριμένος αυτός επιστήμονας που λάτρευε την Αρχαιολογία από μικρός. Από τότε δηλαδή που οι γονείς του τού έδειξαν ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τις εφημερίδες της εποχής (του 1977) -και ο ίδιος δεν ήταν καν σε ηλικία να καταλάβει- με εντυπωσιακά ευρήματα της Βεργίνας. Το τετράχρονο παιδί εντυπωσιάστηκε για πάντα και θέλησε να μπει στον υπέροχο αυτό κόσμο. Οι ίδιοι είναι που τον έκαναν να πιστέψει ότι πρόκειται για κάτι πανέμορφο και δημιουργικό – και ίσως αυτό είναι το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς από δυο γονείς που λέγονται Περικλής και Αθηνά. Αυτοί του εμφύσησαν την αγάπη για τον αρχαίο κόσμο και τους αμέτρητους θησαυρούς του. Μεγαλώνοντας και έχοντας διαβάσει αμέτρητα βιβλία για μύθους της αρχαιότητας και γνωρίζοντας καλά Ιστορία, ο φιλόδοξος εραστής της Αρχαιολογίας πέρασε στο πανεπιστήμιο, απ’ όπου αποφοίτησε το 1998. Ολο τον καιρό της φοίτησής του, όμως, δεν σταμάτησε να δουλεύει ως εργάτης στις ανασκαφές στα Γλυκά Νερά, ενώ το 2000 τον προσέλαβαν και επίσημα ως συμβασιούχο στην Αρχαία Αγορά. Τον περίμενε όμως ο Στρατός, με το πάθος για την Αρχαιολογία να είναι η παρηγοριά του ακόμα και εκείνες τις δύσκολες μέρες – ή μάλλον ήταν τρόπος ζωής. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό με την άσκηση που είχαν διατάξει τότε στους αξιωματικούς όπως εκείνος, όπου προβλεπόταν να καταλάβουν κάποια υψώματα στην Κρήτη. Και ενώ λοιπόν όλοι έτρεχαν και σκαρφάλωναν προς το οχυρό, αυτός είχε μείνει στη βάση του και συνέλεγε αρχαία! Τα κεραμεικά του ευρήματα τα δήλωσε στην Εφορεία Ηρακλείου, αλλά ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζει αν ακολούθησε ανασκαφή στο συγκεκριμένο σημείο. Στην πορεία βρήκε και άλλα και για να τον επιβραβεύσουν του πρότειναν μια θέση στην τοπική Εφορεία. Απολύθηκε από το Στρατό και κάποια χρόνια αργότερα ζήτησαν τη συμβολή του για μια έρευνα έξω από ένα μοναστήρι στα Μέγαρα, όπου η Αστυνομία είχε εντοπίσει παράνομες αρχαιότητες. Από τότε άρχισε η καριέρα του ως διώκτη αρχαιοτήτων, που τον έφερε κοντά στις πιο πολύκροτες υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας όπως αυτή των Σάιμς – Μιχαηλίδη και ενός κυκλώματος που απλώνει τα δίχτυα του σε κορυφαία μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο – και σε ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας. Ευτυχώς, σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος που δεν φρόντισε να αξιοποιήσει κατάλληλα τον Τσιρογιάννη προς όφελός του, το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ δείχνει να εκμεταλλεύεται απόλυτα τις γνώσεις και την πείρα του. Ο βρετανικός Τύπος ζητάει τη γνώμη του σε ανάλογα θέματα κι εκείνος μένει να εξηγεί πώς ένας Ελληνας προερχόμενος από μια χώρα όπου η αρχαιοκαπηλία αποτελεί χρόνια μάστιγα οργανώνει τον αγώνα για τον εντοπισμό των χαμένων αρχαιοτήτων από τη Γηραιά Αλβιώνα. Και να πεις ότι δεν του λείπει η πατρίδα: πάντα αναφέρεται με αγάπη στα μέρη όπου εργάστηκε και αγάπησε. Οσο για το τι νοσταλγεί περισσότερο από τη χώρα μας, αναφέρει δύο πράγματα: «Το λευκό του μαρμάρου και το γαλανό του Αιγαίου». http://www.pronews.gr/portal/20170115/genika/epistimes/27120/o-ellinas-intiana-tzooyns-stamatise-akomi-mia-agorapolisia-klemmenoy

H NASA αναζητά εξωγήινους πολιτισμούς που καταστράφηκαν από πολέμους. Η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, και μάλιστα προηγμένων τεχνολογικά πολιτισμών, είναι ένα από τα μεγαλύτερα – αν όχι το μεγαλύτερο- «στοιχήματα» της σύγχρονης επιστήμης. Εδώ και δεκαετίες είναι σε εξέλιξη σχετικά προγράμματα (SETI-Search for Extraterrestrial Intelligence), που αναζητούν εκπομπές/ σήματα στο Διάστημα, ενώ πρόσφατα τον γύρο του κόσμου έκανε η είδηση περί εντοπισμού ενδείξεων σε μακρινό άστρο περί πιθανής ύπαρξης «Dyson Spheres» από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, οι οποίες θα αποτελούσαν ατράνταχτη, κολοσσιαίων διαστάσεων (κυριολεκτικά και μεταφορικά) απόδειξη της ύπαρξης ενός εξελιγμένου τεχνολογικά πολιτισμού. Ωστόσο, μέχρι τώρα το μόνο που υπάρχει είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αυτό ακριβώς: Ενδείξεις, ενώ η περίφημη εξίσωση του Drake (1961), που υπολογίζει την πιθανότητα να υπάρχουν και άλλοι πολιτισμοί στον Γαλαξία, δεν έχει επαληθευτεί πρακτικά, παρά το θεωρητικά «στέρεο» υπόβαθρό της- το μόνο που έχουμε βρει ως τώρα είναι η σιωπή. Αυτό είναι άλλωστε και το «Παράδοξο του Φέρμι»: Η αντίφαση ανάμεσα στη θεωρία (κανονικά ο Γαλαξίας θα έπρεπε να σφύζει από ζωή) και στην πράξη (η σιωπή). Οι λόγοι για αυτό μπορεί να είναι διάφοροι, αναλόγως την οπτική του καθενός: Μπορεί όντως να είμαστε η μόνη νοήμων μορφή ζωής, ικανή να αναπτύξει πολιτισμό, μπορεί οι «άλλοι» να έχουν λάβει τις δικές μας εκπομπές αλλά να έχουν επιλέξει να μην απαντήσουν (για δικούς τους λόγους, μεταξύ των οποίων θα μπορούσε να είναι από αδιαφορία μέχρι και επιθυμία να μην «προειδοποιήσουν» εν όψει δικής τους επίσκεψης, με άγνωστες προθέσεις), μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να λάβουν/ απαντήσουν στα μηνύματά μας με αντίστοιχο τρόπο ή- μια άλλη, πιο «μακάβρια» πιθανότητα- μπορεί να μην προλαβαίνουν να το κάνουν, καθώς, λόγω της ταχείας εξέλιξής τους, αυτοκαταστρέφονται (ή καταστρέφονται από κάποιο άλλο αίτιο – όσοι έχουν παίξει τη διαστημική τριλογία επιστημονικής φαντασίας των «Mass Effect» ή απλά έχουν διαβάσει αρκετή ΕΦ ίσως μπορούν να φανταστούν ευκολότερα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τους λόγους του και τις…μεθόδους πίσω από αυτό) πριν προλάβουν να έρθουν σε επαφή μαζί μας. Το τελευταίο σενάριο βρίσκεται στο επίκεντρο μελέτης ερευνητών του Cornell University (Άνταμ Στίβενς, Ντάνκαν Φόργκαν, Τζακ Ο Μάλεϊ – Τζέιμς). Όπως αναφέρουν σχετικά, «εξετάζουμε το ενδεχόμενο νοήμονες πολιτισμοί που αυτοκαταστρέφονται να αφήνουν/ εκπέμπουν σήματα/ σημάδια που μπορούν να παρατηρηθούν από την ανθρωπότητα. Η τοποθέτηση ορίων στον αριθμό των πολιτισμών που έχουν αυτοκαταστραφεί στον Γαλαξία έχει σημαντικές επιπτώσεις στους τελευταίους τρεις όρους της εξίσωσης του Drake, και θα μας επέτρεπε να δούμε ποιες κλάσεις λύσης στο Παράδοξο του Φέρμι ταιριάζουν με τα στοιχεία (ή την έλλειψή τους)». Ειδικότερα, οι ερευνητές χρησιμοποιούν τη Γη ως παράδειγμα και εξετάζουν μία ποικιλία σεναρίων στα οποία οι άνθρωποι καταστρέφουν οι ίδιοι τον δικό τους τεχνολογικό πολιτισμό. «Κάθε σενάριο παρουσιάζει κάποιου είδους παρατηρήσιμα σημάδια, που θα μπορούσαν να εντοπιστούν μέσω αστρονομικών εγχειρημάτων για τον εντοπισμό και τον χαρακτηρισμό πλανητικών συστημάτων. Κάποια από αυτά τα σημάδια είναι μάλλον απίθανο να παρατηρηθούν σε διαστρικές αποστάσεις, αλλά κάποια σενάρια είναι πιθανόν να προκαλούν σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση της ατμόσφαιρας, που θα μπορούσαν να εντοπιστούν με τηλεσκόπια νέας γενιάς. Σε κάποιες περιπτώσεις, το timing της παρατήρησης θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντικό για τον εντοπισμό, καθώς η αποσύνθεση/ εξαφάνιση των σημαδιών αυτών είναι γρήγορη σε σχέση με τη “ζωή/ ηλικία” των επικοινωνιών της ανθρωπότητας. Σε άλλες, τα σημάδια εξακολουθούν να παραμένουν σε πολύ μεγαλύτερα χρονικά πλαίσια». Σε σχετικό δημοσίευμα του National Geographic χρησιμοποιείται ο όρος «SEETI» (Search for Extinct Extraterrestrial Intelligence) – και, όπως αναφέρεται, η ιδέα για την αναζήτηση κατεστραμμένων πολιτισμών άρχισε σε ακαδημαϊκό εργαστήριο σχετικά με τη δημιουργία/ ανάπτυξη κατοικήσιμων κόσμων. «Μία από τις ιδέες που μας ήρθαν ήταν ο εντοπισμός παρουσίας ζωής μέσω εντοπισμού της καταστροφής της» λέει σχετικά ο Τζακ Ο Μάλεϊ- Τζέιμς, αστροβιολόγος και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας. Το SEETI βασίζεται σε τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί για την επόμενη γενιά τηλεσκοπίων, με σκοπό τον εντοπισμών εξωγήινων «βιο-ϊχνών» που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν την πιθανή παρουσία εξωγήινης ζωής. Για παράδειγμα, κατά την παρατήρηση ενός εξωπλανήτη, η παρουσία οξυγόνου που αναπληρώνεται συνεχώς ενδεχομένως να υποδεικνύει οργανισμών που φωτοσυνθέτουν. Ωστόσο, το SEETI δεν αναζητεί «βιο-ίχνη», αλλά «νεκρο-ίχνη» – ενδείξεις/ σημάδια θανάτου- που θα υποδείκνυαν καταστροφή μεγάλης κλίμακας, όπως για παράδειγμα μέσω βιολογικού πολέμου (που θα είχε ως συνέπεια αυξημένη παρουσία μικροοργανισμών που έχουν να κάνουν με αποσύνθεση και αυξάνουν σημαντικά τα επίπεδα μεθανίου και αιθανίου, πιθανώς σε βάθος χρόνου εάν τα βιολογικά όπλα είχαν επηρεάσει μεγάλο ποσοστό των μορφών ζωής ενός πλανήτη) ή ο πυρηνικός πόλεμος, που θα είχε ως συνέπεια την αύξηση της λάμψης ενός πλανήτη/ εκπομπής φωτός από την ατμόσφαιρά του (airglow), ως συνέπεια της εκτεταμένης και μαζικής χρήσης πυρηνικών όπλων. Επίσης, μια πυρηνική αναμέτρηση θα είχε και θερμικές επιπτώσεις, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της συγκέντρωσης του στρώματος του όζοντος στην ατμόσφαιρα. Τέτοιου είδους φαινόμενα θα ήταν παρατηρήσιμα για πολλά χρόνια μετά την καταστροφή, ωστόσο πρέπει να σημειωθεί και ότι ο εντοπισμός και παρατήρησή τους θα παρεμποδίζονταν από την ποσότητα της σκόνης που θα ανέβαινε στην ατμόσφαιρα – κάτι όμως που και από μόνο του θα αποτελούσε ενδιαφέρουσα ένδειξη («πριν» και «μετά»- αν και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εξηγείται και από φυσικά αίτια). Οι ερευνητές εξετάζουν και άλλα «αποκαλυπτικά» σενάρια, που μπορεί να είναι πιο «εξωτικής» φύσης, όπως αυτό της «γκρι γλίτσας»/ «Grey Goo» (αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό ακριβώς είναι και ο τίτλος ενός πρόσφατου παιχνιδιού στρατηγικής για PC, που πραγματεύεται το εν λόγω αντικείμενο): Το εν λόγω σενάριο έχει να κάνει με νανορομπότ/ τεχνητές νοημοσύνες, που πολλαπλασιάζονται ραγδαία, κατασκευάζοντας αντίγραφα των εαυτών τους με υλικά από το περιβάλλον τους, και ξεφεύγουν από τον έλεγχο των δημιουργών τους, καταστρέφοντάς τους. Αυτό το σενάριο, σύμφωνα με το paper του SEETI, θα άφηνε ίχνη που θα ήταν παρατηρήσιμα ίσως και για χιλιάδες χρόνια. Επίσης, υπάρχει και το πλέον εντυπωσιακό σενάριο της ολικής καταστροφής ενός πλανήτη, που θα γινόταν κομμάτια λόγω της μαζικής έκλυσης τεραστίων ποσοτήτων ενέργειας (φανταστείτε ίσως κάτι στα πρότυπα του διάσημου «Death Star» του «Star Wars»). Ένα τέτοιο σενάριο θα άφηνε με τη σειρά του ίχνη όπως τεχνητά αντικείμενα στον δακτύλιο/ δίσκο που θα συνέθεταν τα κομμάτια του κατεστραμμένου πλανήτη, υποδεικνύοντας την παρουσία ενός προηγμένου τεχνολογικά πολιτισμού. Φυσικά, σε αυτό το πλαίσιο, η πλέον «απόλυτη» απόδειξη θα ήταν οι επιστήμονες να δουν οι ίδιοι την καταστροφή ενός πλανήτη, χωρίς να εντοπίζονται τα αιτία του, οπότε και αναγκαστικά εξετάζεται το σενάριο της εξωγήινης ενέργειας. «Με το πέρασμα του χρόνου, τα πρώτα στοιχεία περί ύπαρξης εξωγήινης νοημοσύνης ενδεχομένως να προκύψουν από τα απομεινάρια λιγότερο συνετών πολιτισμών» καταλήγει το paper του SEETI. «Έτσι, αυτές οι πληροφορίες δεν θα μας έφερναν μόνο γνώση, αλλά και σοφία» καταλήγει. http://www.pronews.gr/portal/20170117/genika/diastima/49/h-nasa-anazita-exogiinoys-politismoys-poy-katastrafikan-apo-polemoys

Θεωρία των Πάντων; Στις αρχές του μήνα, με την ευκαιρία των γενεθλίων του Αϊζακ Ασίμοφ, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς εκλαϊκευμένης επιστήμης και επιστημονικής φαντασίας, ξαναδιάβασα μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα διηγήματά του σχετικά με τον θάνατο αλλά και με τη γέννηση του Σύμπαντος. Φαίνεται, μάλιστα, ότι τέτοιου είδους διηγήματα δεν απέχουν πολύ από ορισμένες επιστημονικές θεωρίες που έχουμε διαμορφώσει τελευταία και οι οποίες μοιάζουν πράγματι με επιστημονική φαντασία. Πάρτε, για παράδειγμα, τις θεωρίες εκείνες που φαίνεται ότι μπορούν να μας αποκαλύψουν τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της γένεσης με βάση τις παρατηρήσεις και τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές το Σύμπαν την εποχή εκείνη είχε μία απροσδιόριστη χρονική διάρκεια ύπαρξης, αφού η διάσταση του χρόνου εξομοιώνονταν κατά κάποιον τρόπο με μία από τις διαστάσεις του χώρου. Αυτό που υπήρχε στον περιορισμένο εκείνο χώρο, που ήταν μικρότερος από το μέγεθος ενός πρωτονίου, δεν ήταν παρά ένας «κβαντικός αφρός», ενώ το Σύμπαν στο οποίο ζούμε τώρα αποτελούσε τότε ένα μικροσκοπικό μόνο κομμάτι του αφρού. Οπότε κάποια στιγμή, ωθούμενο από μία τυχαία κβαντική διακύμανση, το κοσμικό ρολόι άρχισε να χτυπάει ξεκινώντας έτσι τη διαστολή του Σύμπαντος. Η Κβαντική Μηχανική επιτρέπει την παράξενη αυτή διαδικασία σύμφωνα με την οποία δύο εικονικά (virtual) σωματίδια μπορούν να δημιουργηθούν δανειζόμενα την ενέργεια που απαιτεί η δημιουργία τους από το κενό (από το «τίποτα» δηλαδή). Με την προϋπόθεση όμως ότι τα δύο αυτά σωματίδια θα εξαϋλωθούν σ’ ένα απειροελάχιστα μικρό χρονικό διάστημα μετά τη δημιουργία τους επιστρέφοντας έτσι στο «κενό» (στο «τίποτα») την ενέργεια που είχαν δανειστεί απ’ αυτό. Μ’ αυτόν τον τρόπο δηλαδή έχουμε τη δημιουργία του Σύμπαντος από το «τίποτα» (ex nihilo). Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή τη στιγμή της γέννησης του Σύμπαντος οι έξι από τις ελεύθερες διαστάσεις που υπήρχαν τότε «διπλώθηκαν» στο εσωτερικό τους «καταπίνοντας» κατά κάποιον τρόπο τον ίδιο τους τον εαυτό. Έκτοτε οι επιπλέον αυτές διαστάσεις βρίσκονται «φυλακισμένες» στο εσωτερικό απειροελάχιστα μικροσκοπικών «σφαιριδίων» και συνοδεύουν «αόρατα» κάθε σημείο των κατανοητών σε όλους μας σημερινών τεσσάρων διαστάσεων του Σύμπαντος. Κάθε γεωμετρικό σημείο του χώρου είναι στην πραγματικότητα και μια υπερσφαίρα έξι διαστάσεων τόσο μικρή, ώστε ακόμη και ένα πρωτόνιο να είναι συγκριτικά τεράστιο. Η διάσπαση, όμως, των έξι επί πλέον διαστάσεων θα απαιτούσε τόση ενέργεια όση και αυτή τούτη η γέννηση του Σύμπαντος! Η χρήση περισσότερων διαστάσεων δεν είναι κάτι το καινούργιο στη φυσική, αφού έγινε για πρώτη φορά το 1919 από τον Πρώσο καθηγητή Θίοντορ Καλούζα (1885-1954) όταν αποφάσισε να επιλύσει τις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας με την προσθήκη πέντε διαστάσεων αντί των τεσσάρων που γνωρίζουμε σήμερα. Η λύση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθούν οι ίδιες λύσεις που έβγαζε η επίλυση των εξισώσεων της τετραδιάστατης σχετικότητας με τη διαφορά ότι στα αποτελέσματα αυτών των λύσεων παρουσιάζονταν επιπροσθέτως και οι εξισώσεις της θεωρίας του ηλεκτρομαγνητισμού. Ο ηλεκτρομαγνητισμός δηλαδή έμοιαζε να είναι το αποτέλεσμα της «αόρατης» πέμπτης διάστασης του χωρόχρονου. Το 1926 μάλιστα ο Σουηδός μαθηματικός Οσκαρ Κλάιν (1894-1977) κατόρθωσε να αποδείξει τον τρόπο με τον οποίο η πέμπτη αυτή διάσταση θα μπορούσε να είναι υπαρκτή και συγχρόνως αόρατη. Η σκέψη που κάνουν οι σύγχρονοι φυσικοί είναι ότι όπως και η βαρύτητα το ίδιο και οι άλλες τρεις δυνάμεις της φύσης ίσως να δημιουργούνται κι αυτές από χωροχρονο-παραμορφώσεις. Για να εξηγηθεί όμως η ύπαρξη των δυνάμεων αυτών χρειαζόμαστε την ύπαρξη έξι ή επτά πρόσθετων διαστάσεων. Αν η θεωρία αυτή αληθεύει, ζούμε σε ένα Σύμπαν δέκα ή ακόμη και ένδεκα διαστάσεων! Γιατί η μόνη θεώρηση του Σύμπαντος που φαίνεται σήμερα ότι ίσως μπορέσει σύντομα να συνδέσει την Κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα είναι η Θεωρία-Μ των Υπερχορδών. Σύμφωνα λοιπόν με τη Θεωρία των Υπερχορδών τα σωματίδια της ύλης (τα φερμιόνια) και των δυνάμεων (τα μποζόνια) δεν αντιμετωπίζονται απλώς ως απειροελάχιστα «σημεία» αλλά ως μονοδιάστατες «θηλιές» ή «χορδές» κάθε μία από τις οποίες έχει μήκος 10-33 εκατοστά (το μήκος του Πλανκ) αλλά μηδενικό πάχος και πάλλεται με διαφορετικό τρόπο. Σ’ αυτή τη θεώρηση η ύλη και οι δυνάμεις ενοποιούνται σε μία και μοναδική φυσική ύπαρξη, αυτή των χορδών, και διαφοροποιούνται μόνο όσον αφορά τις «νότες» που παίζει κάθε χορδή. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Θεωρία των Υπερχορδών έχει τη δυνατότητα να ενώσει την Κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα σε μία και μοναδική Ενοποιημένη Θεωρία Πεδίου που περιγράφει τη βαρύτητα ως μία κβαντισμένη δύναμη κάτω όμως από μία κατάσταση «υπερσυμμετρίας». Ωστόσο, παρόλο που έως τώρα η θεώρηση αυτή παρουσιάζει μία από τις καλύτερες αντιλήψεις που έχουμε για τη φύση και την ενοποίηση των δυνάμεων και της ύλης, εντούτοις η σύγχρονη επιστήμη δεν διαθέτει ακόμη τα κατάλληλα εργαλεία μαθηματικής ανάλυσης που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην πλήρη ανάπτυξή της. Όπως χαρακτηριστικά λέγεται, πρόκειται για «μια θεωρία του 21ου αιώνα, η οποία ανακαλύφθηκε νωρίτερα από την εποχή της»! Μια θεωρία που πολλοί ονομάζουν «Θεωρία των Πάντων». http://physicsgg.me/2017/01/16/%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd/

Ο Ήλιος το 2016. Αυτό το μοντάζ των 366 εικόνων δείχνει τον Ήλιο μας μέσα από τα μάτια του δορυφόρου Proba-2 της ESA, όπως φαίνεται κάθε μέρα το 2016. Ο αισθητήρας SWAP του δορυφόρου λειτουργεί σε ακραία υπεριώδη μήκη κύματος για να συλλάβει τη ζεστή ταραγμένη ατμόσφαιρα του Ήλιου, που είναι γνωστή ως το ηλιακό στέμμα. Κάθε εικόνα δημιουργήθηκε από 30 ξεχωριστές εικόνες που ελήφθησαν την 01:00 η ώρα GMT κάθε ημέρα, και υποβλήθηκαν σε επεξεργασία για την ενίσχυση των χαρακτηριστικών που εκτείνονται στον ηλιακό δίσκο. Καθ' όλη τη διάρκεια του 2016, ο 11χρονος κύκλος δραστηριότητας του Ήλιου συνεχίστηκε προς την ελάχιστη τιμή του, μια περίοδο κατά την οποία μειώνεται ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων, των ενεργών περιοχών, των ηλιακών εκλάμψεων και των εκρήξεων. Παρ' όλα αυτά, η πιο ενεργής περιοχή του περασμένου έτους μπορεί να φανεί στην εικόνα της 17ης Ιουλίου. Η φωτεινή περιοχή κοντά στο κέντρο του Ήλιου παρήγαγε οκτώ από τις 20 πιο ισχυρές εκλάμψεις που παρακολουθήσαμε πέρυσι. Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά είναι οι στεφανιαίες οπές – οι σκοτεινότερες περιοχές που δείχνουν χαμηλότερα επίπεδα εκπομπών. Ωστόσο, οι στεφανιαίες οπές μπορούν να παράγουν ροές ηλιακού ανέμου μεγάλης ταχύτητας που μπορεί να προκαλέσουν γεωμαγνητικές καταιγίδες στη Γη. Μία από τις μεγαλύτερες οπές που παρατηρήθηκαν το προηγούμενο έτος μπορεί να δει κανείς προς τα βόρεια του Ήλιου στις 24 Νοεμβρίου, και ήταν παρούσα για διάφορες ηλιακές περιστροφές. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/01/O_Helios_to_2016

Το 95 ακολουθούμενο από 40 μηδενικά: η μάζα του γαλαξία μας… σε χιλιόγραμμα. Ολοκληρώνοντας τους υπολογισμούς τους, οι αστρονόμοι Gwendolyn Eadie, Aaron Springford και William Harris κατέληξαν ότι η μάζα του γαλαξία μας είναι 4,8∙1011M☉ (M☉= η μάζα του ήλιου). Αυτό ισοδυναμεί με 95∙1040 χιλιόγραμμα – ο αριθμός 95 ακολουθούμενος από 40 μηδενικά. Η μέτρηση της μάζας του γαλαξία μας προφανώς δεν γίνεται με την απευθείας μέτρηση των δισεκατομμυρίων άστρων κι όλων των άλλων αντικειμένων που τον απαρτίζουν. Οι Eadie et al, στην εργασία τους που θα δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό «Astrophysical Journal», https://arxiv.org/pdf/1609.06304v2.pdf υπολογίζουν την μάζα του γαλαξία μας χρησιμοποιώντας πολύπλοκες μαθηματικές μεθόδους και στατιστικές τεχνικές βασισμένες στην Μπεϋζιανή ιεραρχική ανάλυση, σε συνδυασμό με τις άμεσες μετρήσεις των ταχυτήτων σφαιρωτών σμηνών. Τα σφαιρωτά σμήνη είναι πυκνές σφαιρικές ομάδες από 10.000 μέχρι 100.000 παλαιών άστρων, που κινούνται αλληλεπιδρώντας βαρυτικά με τον γαλαξία μας. Ακριβώς όπως η μάζα του ήλιου μας μπορεί να προσδιοριστεί από την βαρυτική έλξη που ασκεί στη Γη, έτσι και η μάζα του γαλαξία μας μπορεί να υπολογιστεί από την βαρυτική έλξη που ασκεί στα σφαιρωτά σμήνη. Η εκτίμηση της μάζας περιλαμβάνει οτιδήποτε βρίσκεται σε μια ακτίνα 125 κιλο-παρσέκ από το κέντρο του γαλαξία – μια απόσταση που ισοδυναμεί με 3,9∙1018 χιλιόμετρα. Και το «οτιδήποτε» δεν είναι μόνο άστρα: υπάρχουν πλανήτες, δορυφόροι, αέρια, σκόνη και άλλα αντικείμενα, για να μην αναφέρουμε τις τεράστιες ποσότητες της σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη δεν μπορεί να ανιχνευθεί άμεσα, αλλά η μάζα της μπορεί να προκύψει από την βαρυτική αλληλεπίδρασή της με άλλα αντικείμενα. Από την ανάλυση προσδιορίστηκε και το εύρος της αβεβαιότητας στην μάζα του γαλαξία μας: η μικρότερη τιμή είναι 3,96∙ 1011 ηλιακές μάζες και η μεγαλύτερη 5,76∙1011ηλιακές μάζες. (Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι οι Eadie et al, στο ετήσιο συνέδριο της Καναδικής Αστρονομικής Εταιρείας, είχαν δώσει μια μεγαλύτερη τιμή, 7·1011 M☉, έξω από το τωρινό εύρος). http://physicsgg.me/2017/01/17/%cf%84%ce%bf-95-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-40-%ce%bc%ce%b7%ce%b4%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b7-%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b1/

Πιθανόν εισβολέας στο ηλιακό μας σύστημα ο «Πλανήτης 9» Σε ένα από τα πιο «σκοτεινά» μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος εξελίσσεται η ύπαρξη και η προέλευση του «Πλανήτη 9», δηλαδή του υποθετικού ουράνιου σώματος που, όπως έχει προταθεί, βρίσκεται μακρύτερα από τον Πλούτωνα και έχει παραμείνει άγνωστος έως σήμερα στους αστρονόμους, παρά το γεγονός ότι η «γειτονιά» της Γης βρίσκεται στο μικροσκόπιο των επιστημόνων εδώ και πάνω από 200 χρόνια. Ενδεικτικό είναι πως, πριν ακόμη επιβεβαιωθεί ότι όντως υπάρχει, ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του New Mexico (NMSU), με επικεφαλής τον καθηγητή Πολ Μέισον, πρόσθεσαν πρόσφατα μία ακόμη θεωρία για την πιθανή καταγωγή του. Έτσι, σύμφωνα με μελέτη που παρουσίασαν σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης την περασμένη εβδομάδα, είναι πιθανό ο ένατος πλανήτης να δημιουργήθηκε σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα, ή να μην υπήρξε ποτέ δεσμευμένος από τη βαρυτική έλξη κάποιου άστρου του Γαλαξία μας, και στη συνέχεια να «παγιδεύτηκε» από τον Ήλιο με συνέπεια να τεθεί σε τροχιά γύρω από αυτόν. Γνωστός και με το προσωνύμιο «Πλανήτης Χ», ο «Πλανήτης 9» πρωτοαναφέρθηκε από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), στις αρχές του 2016. Τότε, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, δίνουν ισχυρές ενδείξεις για έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα, τον ένατο κατά σειρά. Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, ο «Πλανήτης Χ» έχει περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο συγκριτικά με τη Γη. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να δικαιολογήσει γιατί δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, παρόλο που από τη στιγμή που προτάθηκε η ύπαρξή του έχουν «επιστρατευθεί» αρκετά όργανα για τον εντοπισμό του – όπως τα επίγεια τηλεσκόπια Subaru στη Χαβάη και Victor Blanco στη Χιλή. Θέλοντας να ρίξουν «φως» στην προέλευσή του, οι ερευνητές του NMSU μελέτησαν την πιθανότητα να πρόκειται για έναν «ορφανό» πλανήτη, δηλαδή για ένα ουράνιο σύστημα το οποίο είτε διέφυγε από το ηλιακό σύστημα στο οποίο «κατοικούσε», είτε να μην βρισκόταν ποτέ σε τροχιά γύρω από κάποιον αστέρα, δεσμευμένος από τη βαρυτική του έλξη. Εκτιμάται ότι δισεκατομμύρια «ορφανοί» πλανήτες υπάρχουν στον Γαλαξία μας, με συνέπεια ένα ηλιακό σύστημα να είναι πιθανόν να «συναντήσει» κάποια στιγμή ένα τέτοιο ουράνιο αντικείμενο. Έτσι, εξετάζοντας μέσω υπολογιστικής προσομοίωσης τι θα συνέβαινε σε μία συνάντηση του ηλιακού μας συστήματος με έναν περιπλανώμενο πλανήτη, οι επιστήμονες του NMSU βρήκαν πως υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα το σώμα αυτό να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, στο 40% των υποθετικών συναντήσεων που μελέτησαν, ο «ορφανός» πλανήτης θα εντασσόταν ομαλά στο ηλιακό σύστημα. Οι μοναδικές προϋποθέσεις θα ήταν το ουράνιο σώμα να αποκτήσει αρκετά μεγάλη τροχιά και η μάζα του να είναι μικρότερη από του Ποσειδώνα – δύο παραμέτρους που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Μπράουν και Μπάτιγκιν, πληροί ο «Πλανήτης 9». Βέβαια, η υπόθεση των αστρονόμων του NMSU θα έχει αξία μόνο στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του «Πλανήτη Χ». Σύμφωνα πάντως με εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων στο περιοδικό Scientific American, ο εντοπισμός του μπορεί να γίνει ακόμη και μέσα στο 2017, καθώς αρκετές ερευνητικές ομάδες έχουν ήδη αποδυθεί στο «κυνήγι» του. http://www.naftemporiki.gr/story/1194285/pithanon-eisboleas-sto-iliako-mas-sustima-o-planitis-9

Επιτυχής εκτόξευση του πυραύλου Falcon 9 για τη SpaceX Η αμερικανική εταιρία SpaceX εκτόξευσε με επιτυχία το Σάββατο στην Καλιφόρνια τον πύραυλό Falcon 9 μαζί με δέκα μικρούς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους της εταιρίας Iridium, σηματοδοτώντας την επανάληψη των πτήσεών της, ήδη τέσσερις μήνες μετά μια έκρηξη στη Φλόριντα. Ο Falcon 9 εκτοξεύθηκε από την εξέδρα απογείωσής του στην Αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ όπως είχε προγραμματιστεί στις 19.54 ώρα Ελλάδας (09.54 τοπική ώρα). Ο πρώτος όροφος, ύψους 41 μέτρων, του πυραύλου που είναι συνολικά 70 μέτρα, χωρίστηκε από το υπόλοιπο της βάσης εκτόξευσης 2 λεπτά και 27 δεύτερα μετά την απογείωση, και λίγο μετά άρχισε την επιστροφή του στη Γη. Ενεργοποίησε επανειλημμένα τους πυραύλους αντίδρασης που έχει για να φρενάρει την ταχύτητά του και η SpaceX κατάφερε να τον (πρώτο όροφο) προσγειώσει σε μια πλωτή πλατφόρμα στον Ειρηνικό 7 λεπτά και 49 δεύτερα αργότερα, σύμφωνα με τις εικόνες που μεταδόθηκαν από την εταιρία SpaceX. Πρόκειται για την έκτη επιτυχία του ευαίσθητου αυτού εγχειρήματος για την εταιρία, η οποία έχει ήδη προσγειώσει τον πρώτο όροφο δύο φορές στο έδαφος της Φλόριντα και τρεις φορές σε πλωτή πλατφόρμα στη θάλασσα. Η εταιρία υπολογίζει έτσι, ανακτώντας το πιο δαπανηρό μέρος της βάσης εκτόξευσης, να μειώσει δραστικά τις δαπάνες του εγχειρήματος. Ο δεύτερος όροφος του Falcon 9 αναμένεται να αναπτύξει τους δέκα δορυφόρους Iridium, βάρους 600 κιλών ο καθένας, σε χαμηλή τροχιά σχεδόν μια ώρα μετά την απογείωση. Η ανάπτυξη αναμένεται να διαρκέσει 15 λεπτά. Η έκρηξη που είχε σημειωθεί την 1η Σεπτεμβρίου είχε καταστρέψει έναν προωθητικό πύραυλο της SpaceX αξίας 62 εκατομμυρίων δολαρίων και έναν ισραηλινό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο αξίας 200 εκατ. δολαρίων ο οποίος επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά δύο ημέρες αργότερα. http://physicsgg.me/2017/01/15/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%84%cf%85%cf%87%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-falcon-9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/ «Το ξέρω, κάποια μέρα θα δω τη Γη από ψηλά» Κάποτε ήταν ένα μικρό κορίτσι που ήθελε να φθάσει τα αστέρια. Με τα χρόνια δεν ξέχασε το όνειρό της, αλλά το επιδίωξε. Και πλέον, έχοντας ένα εντυπωσιακό βιογραφικό και μια ακόμα πιο εντυπωσιακή προσήλωση στον στόχο της, διεκδικεί μία από τις θέσεις που οδηγούν στο Διάστημα. Την ευκαιρία να γίνει η πρώτη Ελληνίδα αστροναύτης. Αυτή είναι η ιστορία της Ολυμπίας Κυριοπούλου. Γεννημένη πριν από 35 χρόνια στο Darmstadt της Γερμανίας από Ελληνα πατέρα (καταγόμενο από το Μυστράκι Κορώνης) και Πολωνή μητέρα, ήξερε από μικρή τι ακριβώς ήθελε να γίνει. «Από μικρή είχα μια έμφυτη περιέργεια, ακόμη και για τα απλά πράγματα. Οπως βλέπεις ένα αντικείμενο και δεν ξέρεις τι κρύβεται από πίσω, έτσι αναρωτιόμουν κι εγώ για το φεγγάρι και τα αστέρια. Οταν ήμουν 8 χρόνων, είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω αστροναύτης δεν είχα καταλάβει ότι είναι επάγγελμα! Από παιδί θαυμάζω τους πρωτοπόρους ανθρώπους και θέλω να γίνω μία από αυτούς. Να κάνω έρευνα, να μάθω να πιλοτάρω, να ταξιδέψω στο Διάστημα. Να αφήσω κάτι πίσω μου». Η Ολυμπία σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός και στο διδακτορικό της ασχολήθηκε με τις συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Εκεί είχε και την πρώτη της «διαστημική» εμπειρία, την παραβολική πτήση: πρόκειται για μια ειδική πτήση με Airbus A300 ZeroG, στην οποία το αεροπλάνο πραγματοποιεί πολλαπλές απότομες ανόδους και καθόδους, όπως ένα τρενάκι στο λούνα παρκ, που φθάνουν μέχρι και τις 45 μοίρες. Κάθε «παραβολή» (ανάβαση - κατάβαση) δημιουργεί για 20 δευτερόλεπτα συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. «Στο πλαίσιο της έρευνάς μου συμμετείχα σε 21 τέτοιες πτήσεις, μια απίστευτη εμπειρία!» διηγείται. Στη Ζυρίχη Σήμερα εργάζεται σε μια εταιρεία στη Ζυρίχη, η οποία «χτίζει» την υποστηρικτική δομή των δορυφόρων. Παράλληλα, ως δεύτερη απασχόληση, συνεργάζεται με εταιρεία στις ΗΠΑ με αντικείμενο πειράματα τα οποία στέλνονται σε διαστημικές αποστολές. Επίσης έχει πολλά ενδιαφέροντα. Κολυμπά από τεσσάρων ετών, παίζει πιάνο (τα τελευταία 10 χρόνια σε ορχήστρα), μιλάει 7 γλώσσες (εκτός από γερμανικά, ελληνικά και πολωνικά, μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά). Πρόσφατα ξεκίνησε μαθήματα πτήσεων σε αερολέσχη. Μέσα σε όλα αυτά, προετοιμάζει και τον γάμο της, αυτό το καλοκαίρι στη Μονεμβασιά. Στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς μια ιδιωτική γερμανική εταιρεία (HE Space, η οποία ασχολείται με τη «στρατολόγηση» στελεχών από όλο τον κόσμο για εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον διαστημικό τομέα) ξεκίνησε μια πρωτοβουλία: να αναζητήσει τις δύο καταλληλότερες γυναίκες υποψήφιες για τη θέση της πρώτης Γερμανίδας αστροναύτη, ύστερα από 11 άνδρες. «Παλαιότερα τους αστροναύτες τους επέλεγε κάθε κράτος μέσω των διαστημικών του υπηρεσιών: για παράδειγμα για τη Γερμανία το DLR (Deutsches Zentrum fur Luft-und Raumfahrt). Σε λίγο καιρό, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency) θα ξεκινήσει και πάλι διαδικασίες επιλογής αστροναυτών. Η Space άρχισε με δική της πρωτοβουλία την αναζήτηση της πρώτης Γερμανίδας αστροναύτη. Εστειλα λοιπόν το βιογραφικό μου κι ένα γράμμα, όπου εξηγούσα τους λόγους για τους οποίους θέλω να συμμετάσχω, και έγινα δεκτή». Η επιλογή Η διαδικασία ξεκίνησε με 420 υποψήφιες. Πριν από λίγο καιρό επελέγησαν 86, ανάμεσά τους και η Ολυμπία. «Δεν μας επιτρέπεται να πούμε πολλά για τη διαδικασία. Πάντως, μέχρι στιγμής αφορά κυρίως ψυχολογικά τεστ. Τον Μάρτιο θα ανακοινωθούν στη Βρέμη οι 10 επιλεγείσες, οι οποίες θα περάσουν από ιατρικές εξετάσεις. Κατόπιν θα επιλεγούν οι τελικές δύο, που θα ακολουθήσουν πρόγραμμα εκπαίδευσης σε διαστημικό κέντρο στη Ρωσία ή στη Γερμανία, προκειμένου να μπορέσουν να συμμετάσχουν σε 10ήμερη διαστημική αποστολή. Η συνέχεια δεν μας είναι ακόμη γνωστή». Η Ολυμπία μιλάει με ενθουσιασμό. «Εχω φίλους αστροναύτες. Γνωρίζω καλά τι με περιμένει και τις θυσίες που πρέπει να κάνω για να πετύχω τον στόχο μου. Βλέπω τα πράγματα ρεαλιστικά και προχωρώ βήμα βήμα. Μέσα από τη δουλειά μου συμμετείχα σε πολλά συνέδρια με θέμα το Διάστημα. Ετσι, πριν από μερικά χρόνια έγινε πραγματικότητα ένα ακόμη όνειρό μου, γνώρισα τον Νιλ Αρμστρονγκ. Ξέρετε τι μου είπε; Να πιστεύεις στο όνειρό σου, να μην αποθαρρύνεσαι". Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρω αυτήν τη φορά, θα τα καταφέρω την επόμενη, θα ταξιδέψω με την Blue Origin (σ.σ. την εταιρεία του Τζεφ Μπέζος που έχει στόχο να κάνει εμπορικές πτήσεις στο Διάστημα). Το ξέρω ότι με κάποιον τρόπο θα ταξιδέψω στο Διάστημα και θα δω τη Γη από ψηλά». Μήνυμα στους νέους και στις... εταιρείες Κλείνοντας τη συζήτηση, η Ολυμπία Κυριοπούλου ζητάει να στείλει ένα μήνυμα στους νέους στην Ελλάδα, αλλά και στις ελληνικές εταιρείες. «Με όλα αυτά που διαβάζω για την Ελλάδα και βλέπω όταν την επισκέπτομαι, καταλαβαίνω ότι στους νέους και στις νέες λείπει η ελπίδα. Θέλω να τους ενθαρρύνω να θέσουν ένα στόχο και να τον κυνηγήσουν. Την επόμενη φορά που θα καθίσουν σε μια καφετέρια, ας μην κουβεντιάσουν για οτιδήποτε, ας κάνουν ένα brainstorming για το πώς θα λύσουν ένα πρόβλημα. Και να μην αφήνουν κανέναν και τίποτα να τους απογοητεύσει. Σε αυτό μπορούν να βοηθήσουν και οι ελληνικές εταιρείες. Είδα τις τελευταίες ημέρες τόσες διαφημίσεις στην Ελλάδα με αστροναύτες, με διαστημικά ταξίδια... Χρησιμοποιούν τον ρόλο του αστροναύτη για να πουν ότι μπορείς να κάνεις το αδύνατο δυνατό. Αντί λοιπόν να δίνουν τόσα χρήματα σε ποπ σταρ και ηθοποιούς για να διαφημιστούν, ας υποστηρίξουν έναν Ελληνα να γίνει αστροναύτης, να γίνει σημαντικός επιστήμονας. Να δημιουργήσουν ένα είδωλο για μια γενιά Ελληνόπουλων, που θα τους δώσει την ελπίδα ότι αν επιμείνουν και προσπαθήσουν σκληρά, θα φθάσουν ψηλά, ίσως... και στο Διάστημα». http://www.kathimerini.gr/891785/article/epikairothta/ellada/to-3erw-kapoia-mera-8a-dw-th-gh-apo-yhla

Τώρα ανακάλυψαν και εξωγήινη φιγούρα στον πλανήτη Άρη. Σε επιδημία εξελίσσεται η τρέλα που έχει αναπτυχθεί ανά τον κόσμο με τα σενάρια περί εξωγήινης ζωής. Ένα από αυτά κυκλοφόρησε το τελευταίο 24ωρο, μετά την ανάρτηση ενός «κυνηγού ανεξήγητων φαινομένων», ο οποίος διέκρινε σε μία από τις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη, έναν «παγωμένο» εξωγήινο στρατιώτη. Η ομάδα έρευνας που ανάρτησε στο διαδίκτυο το εύρημά της προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, λέγοντας πως το αντικείμενο αυτό είναι πέτρινο και ότι σίγουρα έχει δημιουργηθεί από ξένα όντα, τα οποία έχουν αναπαραστήσει έναν στρατιώτη και όχι έντομο ή κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε. Δείτε τις φωτογραφίες από το Curiosity Rover και την ανάλυσή τους... http://www.pronews.gr/portal/20170116/genika/diastima/49/tora-anakalypsan-kai-exogiini-figoyra-ston-planiti-ari

Ο Θάνος Δημόπουλος, πρύτανης του ΕΚΠΑ, πήρε το μεγαλύτερο βραβείο για την έρευνα για το μυέλωμα. Μία σημαντική διάκριση πέτυχε ο καθηγητής Ιατρικής Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος, καθώς κατάφερε να πάρει το μεγαλύτερο βραβείο για την έρευνα του για το μυέλωμα. Πρόκειται για ένα βραβείο το οποίο δίνεται από το 1989 από τον ΙΜS για κάθε διεθνή εργασία για το μυέλωμα. Το βραβείο αποτελεί για τους ερευνητές και την ιατρική επιστήμη μια σπουδαία αναγνώριση στην συνεισφορά τους στην έρευνα για το μυέλωμα. Το βραβείο έχει το όνομα του καθηγητή Waldenström ο οποίος ήταν πρωτοπόρος στην θεραπεία του καρκίνου του αίματος. Ο καθηγητής Ιατρικής Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος έχει στο βιογραφικό του και άλλες διεθνείς διακρίσεις καθώς στο παρελθόν είχε βρεθεί -μαζί με την επίσης καθηγήτρια Ιατρικής Αντωνία Τριχοπούλου- στον διεθνή κατάλογο Thomson Reuters, των επιστημόνων που ασκούν τη σημαντικότερη επιρροή στον τομέα τους. Το ερευνητικό έργο του κ. Δημόπουλου, καθηγητή Παθολογίας με γνωστικό αντικείμενο την αιματολογία - ογκολογία, «μετράει» περισσότερες από 17.000 αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία. Ειδικεύεται στο πολλαπλούν μυέλωμα, μια αρκετά συχνή αιματολογική κακοήθεια (η δεύτερη σε συχνότητα μετά τα λεμφώματα), η οποία προσβάλλει γύρω στους 350 νέους ασθενείς το χρόνο στην Ελλάδα και προκαλεί κυρίως πρόβλημα στα οστά και στη λειτουργία των νεφρών. Ο καθηγητής είχε δώσει στο παρελθόν συνέντευξη στην Καθημερινή. http://www.kathimerini.gr/782891/article/proswpa/synentey3eis/meletios---a8anasios-dhmopoylos-enas-die8nhs-giatros-poy-paramenei-sthn-ellada

Νέα στοιχεία για τον άγνωστο πλανήτη-Χ που ανακαλύφθηκε τον Ιανουάριο. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ποσειδώνας ύστερα από την επιτυχημένη θεωρητική πρόβλεψη των Λεβεριέ και Ανταμς, πολλοί αστρονόμοι υπέθεσαν την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο μεγάλος ερασιτέχνης αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ, μάλιστα, είχε δώσει στον άγνωστο αυτόν πλανήτη το όνομα Πλανήτης-Χ, από το όνομα του αγνώστου στις αλγεβρικές εξισώσεις. Σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά την τελευταία ανακάλυψη πλανήτη εντός του Ηλιακού μας συστήματος (του Ποσειδώνα, το 1846) και λίγα χρόνια αφότου βγήκε από το… κλαμπ ο Πλούτωνας, φαίνεται, βάσει των ολοένα και περισσότερων, απίστευτων στοιχείων που προκύπτουν, πως έχουμε νέο… γείτονα! Μόλις τον περασμένο Γενάρη οι επιστήμονες απέδειξαν πως κάτι… πραγματικά μεγάλο, 10 φορές μεγαλύτερο από τη Γη, κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Τόσο μακριά, δε, και με τέτοια ελλειπτική και τεράστια τροχιά, που χρειάζεται… μόνο 15.000 χρόνια για να κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, ενώ μοιάζει αρκετά με τον Ουρανό -ή με τον Ποσειδώνα. Από τότε, οι ερευνητές Konstantin Batygin και Mike Brown του Caltech δεν έχουν σταματήσει να… κοιτούν ψηλά, ψάχνοντας για όλα εκείνα τα στοιχεία που συνηγορούν στην ύπαρξη ενός νέου πλανήτη, στην άκρη του Ηλιακού μας συστήματος. Παρότι, ακόμη, ουδείς, μεταξύ των οποίων, φυσικά και η NASA, έχει επιβεβαιώσει πως βρέθηκε ο… αντικαταστάτης του Πλούτωνα (τον οποίο ο ίδιος ο Brown… καθαίρεσε σε πλανήτη νάνο πριν 11 χρόνια, όταν ανακάλυψε την Έριδα, ένα ουράνιο αντικείμενο στο μέγεθος του… πρώην πλανήτη), νέα στοιχεία μαρτυρούν πως, ίσως, δεν έχουμε μάθει ακόμα όλους τους… γείτονές μας. Όπως έγραψε, λοιπόν, ο Brown στο Twitter του, ποστάροντας και μια ενδεικτική φωτογραφία, ανακαλύφθηκε πως στη Ζώνη του Κάιπερ κινείται, σε τροχιά, πιθανότατα ελκυόμενο από τον Ήλιο μας, ένα τεράστιο αντικείμενο, τελείως διαφορετικό των σωμάτων που βρίσκονται εκεί, «και εδώ ακριβώς πρέπει να βρίσκεται ο ένατος πλανήτης»! Όπως φαίνεται και στο γράφημα, μάλιστα, ο πλανήτης( Χ κινείται σε εντελώς διαφορετική πορεία από τα υπόλοιπα πέντε ουράνια σώματα που άρχισαν να εξετάζουν οι επιστήμονες του Caltech πριν λίγους μήνες. Και η πιθανότητα αυτό να έχει προκύψει από σύμπτωση είναι μόλις 1/15.000! Τώρα, γιατί δεν τον είχαμε δει τόσα χρόνια, η απάντηση είναι απλή: Είναι τέτοια η τροχιά του και τόσο μακριά (20 φορές πιο μακριά απ’ ό,τι ο Ποσειδώνας από τον Ήλιο, και σε τροχιά που καλύπτει 2,8 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα), που ήταν πολύ δύσκολη η παρατήρησή του! Πλέον, και με το Subaru (ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια στον κόσμο) στη Χαβάη να είναι συνέχεια στραμμένο πάνω του, θεωρείται σχεδόν σίγουρη η επισημοποίηση της ύπαρξης και ένατου πλανήτη στο Ηλιακό μας σύστημα… http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3624159/Could-dark-energy-help-Planet-Nine-Mysterious-world-end-SUMMER-s-hiding-data.html?ito=embedded http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3698383/Did-Planet-Nine-shove-planet-solar-alignment-Theory-claims-mystery-body-tilted-siblings.html?ito=embedded http://www.pronews.gr/portal/20170116/genika/diastima/49/nea-stoiheia-gia-ton-agnosto-planiti-h-poy-anakalyfthike-ton-ianoyario

Μουσείο-διαστημόπλοιο από τον Τζορτζ Λούκας. Σαν να είναι βγαλμένο από το διαγαλαξιακό σύμπαν του «Star Wars», το Μουσείο της Αφηγηματικής Τέχνης, που ετοιμάζεται να κάνει δώρο ο Τζορτζ Λούκας στην πόλη του Λος Αντζελες, θα αποτελέσει μία ακόμη μνημειώδη παρακαταθήκη του πολυεκατομμυριούχου δημιουργού του Χόλιγουντ, επένδυσης 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, για τις επόμενες γενιές. Ολα τα πολύτιμα αναμνηστικά του «Star Wars» και του «Ιντιάνα Τζόουνς» καθώς και 10.000 πίνακες και εικονογραφήσεις βιβλίων και περιοδικών που έχει συγκεντρώσει ο Τζορτζ Λούκας, θα στεγάσει το μουσείο της Αφηγηματικής Τέχνης που θα βρίσκεται στο Exposition Park του Λος Αντζελες Το νέο της ίδρυσης και εγκατάστασης του μουσείου ανακοινώθηκε το βράδυ της Τρίτης τερματίζοντας τη διαμάχη ενός ολόκληρου μήνα ανάμεσα σε δύο εμβληματικές πόλεις της Καλιφόρνιας, την πρωτεύουσα της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας Λος Αντζελες και το Σαν Φρανσίσκο, για το ποια από τις δύο θα φιλοξενήσει το εντυπωσιακό φουτουριστικό σπίτι των τεχνών διά χειρός Λούκας. Η ανέγερση του μουσείου που προορίζεται να φιλοξενήσει την ευρεία συλλογή έργων κλασικής και μοντέρνας τέχνης και αναμνηστικά-αντικείμενα από τις ταινίες του σκηνοθέτη και παραγωγού, αποτελεί έργο που τον έχει απασχολήσει επί χρόνια. Μετά την αθέτηση του αρχικού σχεδιασμού του να ανοίξει το μουσείο στο Σικάγο, ο ίδιος και οι αρχιτέκτονές του αποκάλυψαν σχέδια για την κατασκευή του τόσο στο Λος Αντζελες όσο και στο Σαν Φρανσίσκο, ανοίγοντας έναν κύκλο ατελείωτων εικασιών γύρω από το θέμα της τοποθεσίας, με την Πόλη των Αγγέλων να κερδίζει τελικά τον ανταγωνισμό. Ο Τζορτζ Λούκας έχει δεσμευτεί να χρηματοδοτήσει το μουσείο με το αστρονομικό ποσό του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων, σχέδιο που αναμένεται να δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στην πόλη και είναι απολύτως εφικτό, αρκεί και μόνο να υπολογίσει κανείς το ποσό που ενίσχυσε την περιουσία του με την πώληση του φραντσάιζ του «Star Wars» στην Ντίσνεϊ στα 4,05 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε φιλανθρωπικούς σκοπούς Εξάλλου, σύμφωνα με την κοινή συμφωνία που υπέγραψε το 2010 με τους Μπιλ Γκέιτς και Γουόρεν Μπάφετ, προτίθεται να δωρίσει τουλάχιστον τα μισά του πλούτη σε φιλανθρωπικούς σκοπούς με κύριο στόχο να επενδυθούν στον τομέα της εκπαίδευσης. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το μουσείο θα στεγάσει 10.000 πίνακες, εικονογραφήσεις βιβλίων και περιοδικών που ο ίδιος έχει συγκεντρώσει, καθώς και τα ζηλευτά αναμνηστικά των ταινιών του που αναμένεται να προσελκύσουν τους απανταχού θαυμαστές της διαγαλαξιακής εποποιίας του «Πολέμου των Αστρων» ή της εμβληματικής σειράς του «Ιντιάνα Τζόουνς». Ειδικά τώρα που το φραντσάιζ του «Star Wars» εξωραΐζεται με νέα κεφάλαια από την Ντίσνεϊ (τον Δεκέμβριο αναμένεται το «Star Wars: Episode VIII») το μουσείο μοιάζει με ένα κληροδότημα προορισμένο να ταξιδεύει στο διηνεκές, τοποθετημένο σε στρατηγική θέση. Στο Exposition Park, δηλαδή, του Λος Αντζελες, γεμάτο με μουσεία, λίγα βήματα από τον σταθμό του μετρό και ακριβώς απέναντι από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας Σύμφωνα με την ανακοίνωση του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου, η τοποθεσία του Λος Αντζελες πρόκειται να έχει «την καλύτερη δυνατή επίδραση στην ευρύτερη κοινότητα πραγματοποιώντας τον στόχο μας που είναι η έμπνευση, η προσέλκυση και η διαπαιδαγώγηση ενός πολυποίκιλου επισκεπτικού κοινού». http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/mouseio_diastimoploio_apo_ton_tzortz_loukas-64839981/

Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη. 35 χρονών, καθηγητής στο ΜΙΤ και το όνομά του έγινε παγκοσμίως γνωστό όταν έλυσε ένα πρόβλημα (το γρίφο του Nash) που απασχολούσε τους επιστήμονες εξήντα χρόνια. Καλεσμένος από τη Στέγη να μιλήσει για την τεχνητή νοημοσύνη, ήπιε με την A.V. καφέ αποκαλύπτοντας πώς αυτό που κατάφερε έχει σχέση με το Έβερεστ και τη Φεράρι! Περισσότερα: http://physicsgg.me/2017/01/13/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ac/ Τα είδη των διδακτορικών διατριβών. Υπάρχουν τεσσάρων ειδών διδακτορικές διατριβές. 1. Η διατριβή Everest: παίρνεις ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα και το λύνεις. η λύση αφορά κυρίως το συγκεκριμένο πρόβλημα. 2. Η διατριβή Ferrari: στην προσπάθειά σου να λύσεις ένα πρόβλημα φτιάχνεις εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν και σε άλλους τομείς. 3. Η διατριβή Armani: δεν έλυσες μεν κάτι καινούργιο, αλλά το έλυσες με έναν πολύ κομψό τρόπο – αυτό είναι μεγάλη αρετή στα μαθηματικά. Η πολύ περίπλοκη απόδειξη δείχνει πως κάτι δεν το κατάλαβες τόσο καλά. 4. H διατριβή Columbus: όπως ο Κολόμβος ξεκίνησε να ανακαλύψει έναν άλλο δρόμο για τις Ινδίες και ανακάλυψε την Αμερική, έτσι κι εσύ ξεκινάς να λύσεις ένα πρόβλημα και φτάνεις σε μια άλλη ανακάλυψη. Αυτές οι κατηγορίες, νομίζω, αφορούν και στη ζωή. Παρακολουθείστε την ομιλία που έδωσε ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης στις 12/1/2017 με τίτλο «Τεχνητή Νοημοσύνη 2.0» http://www.sgt.gr/gre/SPG1032/?vid=1_0mq5dpxk http://physicsgg.me/2017/01/13/%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b2%cf%8e%ce%bd/

Έλληνας επιστήμονας δημιούργησε κουνούπια ανθεκτικά στον ιό του δάγκειου πυρετού. Ερευνητές στις ΗΠΑ, με επικεφαλής έναν Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, δημιούργησαν κουνούπια που είναι ανθεκτικά στον ιό του δάγκειου πυρετού. Το επίτευγμα αυτό, που κατέστη εφικτό χάρη στην κατάλληλη γενετική τροποποίηση των κουνουπιών, μπορεί να βοηθήσει μελλοντικά στον περιορισμό της εξάπλωσης της νόσου διεθνώς. Η νόσος Ο ιός του δάγκειου προσβάλλει κάθε χρόνο περίπου 96 εκατομμύρια ανθρώπους και σκοτώνει πάνω από 20.000, κυρίως παιδιά. Το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζουν σε περιοχές όπου κινδυνεύουν να μολυνθούν. Η νόσος είναι πιο εξαπλωμένη στη Νοτιοανατολική Ασία και στα νησιά του Δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού, ενώ εμφανίζει ταχεία αύξηση στη Λατινική Αμερική και στην Καραϊβική. Τα κουνούπια μεταδίδουν τον ιό, τον οποίο αποκτούν, όταν πίνουν το αίμα μολυσμένων ανθρώπων. Όταν τα κουνούπια μολυνθούν και τα ίδια, μεταφέρουν πλέον τον ιό σε υγιείς ανθρώπους, τους οποίους τσιμπάνε. Κατά καιρούς έχουν καταβληθεί προσπάθειες να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος της μόλυνσης. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα χρειασθούν διάφορες μέθοδοι και μία από αυτές, που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο, είναι τα κουνούπια να γίνουν ανθεκτικά απέναντι στον ιό. Το επίτευγμα Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Δημόπουλο του Τμήματος Μοριακής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας πέτυχαν στο εργαστήριό τους να μεταλλάξουν το κουνούπι Aedes aegypti, έτσι ώστε να αμύνεται καλύτερα κατά του ιού του δάγκειου. Όπως δήλωσε ο κ. Δημόπουλος, «αν μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε τον φυσικό πληθυσμό των κουνουπιών που μεταδίδουν το δάγκειο, με γενετικά τροποποιημένα κουνούπια που είναι ανθεκτικά στον ιό, θα καταφέρουμε να σταματήσουμε την μετάδοση της νόσου. Κάναμε το πρώτο προς αυτή την κατεύθυνση». Πρόσθεσε επίσης ότι επιθυμία των επιστημόνων είναι να καταστήσουν το ίδιο είδος κουνουπιού ανθεκτικό και σε άλλους ιούς, όπως τον Ζίκα και τον Τσικουνγκούνια. Προς το παρόν, η μετάλλαξη που πέτυχε ο κ. Δημόπουλος και η ομάδα του, έχει ως αποτέλεσμα λιγότερα κουνούπια να μολύνονται με τον ιό του δάγκειου και τα περισσότερα από όσα μολύνονται, να έχουν πλέον πολύ χαμηλότερα επίπεδα του ιού στο σώμα τους. Όμως τα πειράματα, δεν κατέστη δυνατό να εξαφανίσουν τον ιό σε όλα τα κουνούπια, κάτι που αποτελεί πηγή προβληματισμού. Το ζήτημα θα μελετηθεί περαιτέρω, με την ελπίδα ότι τα κουνούπια θα γίνουν ακόμη πιο ανθεκτικά απέναντι στον ιό στο μέλλον. Τα μεταλλαγμένα κουνούπια ζουν όσο και τα μη τροποποιημένα, αλλά παράγουν λιγότερα αυγά. Ήδη οι επιστήμονες σχεδιάζουν μεγάλα πειράματα σε μεγάλα κλουβιά στη φύση για να δουν πώς τα μεταλλαγμένα ανταγωνίζονται τα μη τροποποιημένα σε πιο πραγματικές συνθήκες. Το επίτευγμα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS Neglected Tropical Diseases». Οι κίνδυνοι Οι ερευνητές αναγνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους από την απελευθέρωση στη φύση τροποποιημένων κουνουπιών. Όμως, όπως επισημαίνει ο Γ. Δημόπουλος, «γι' αυτό έχει σημασία να έχουν προηγηθεί εκτεταμένες μελέτες εργαστηρίου και ημι-πεδίου, έτσι ώστε τα πράγματα να γίνουν σωστά». Αν οι επιστήμονες το πετύχουν, ο δάγκειος θα τεθεί υπό έλεγχο πιθανώς χωρίς την ανάγκη πλέον για φάρμακα, εμβόλια ή κουνουπιέρες. Ήδη, εργάζεται πάνω στην μετάλλαξη ενός άλλου είδους κουνουπιού (Anopheles), που μεταδίδει το παράσιτο της ελονοσίας. Όπως εκτιμά πάντως, θα χρειασθεί τουλάχιστον μια δεκαετία, εωόσοτου τα τροποποιημένα ανθεκτικά στους ιούς κουνούπια απελευθερωθούν στη φύση. Ο Γ.Δημόπουλος πήρε το διδακτορικό του στην μοριακή βιολογία το 2006 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας (EMBL), δίδαξε ως λέκτορας στο Imperial College του Λονδίνου και σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ. Στην έρευνα συμμετείχε και ένας άλλος ελληνικής καταγωγής επιστήμονας, ο δρ Νίκος Βασιλάκης από το Τμήμα Παθολογίας του Κέντρου Τροπικών Νόσων του Ινστιτούτου Ανθρωπίνων Λοιμώξεων και Ανοσίας του Πανεπιστημίου του Τέξας. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=856600 Ελληνικός προσομοιωτής εγκεφαλικών νευρώνων. Εναν προσομοιωτή εγκεφαλικών νευρώνων, που μιμείται θεμελιώδεις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου, σε ταχύτητες όμως μεγαλύτερες κατά πολλές τάξεις μεγέθους, δημιούργησαν Έλληνες ερευνητές σε εργαστήριο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Πρόκειται για εξαιρετικά σημαντικό επίτευγμα, σε έναν χώρο, ο οποίος αποτελεί το «Αγιο Δισκοπότηρο» της επιστήμης και φυσικά δε θα μπορούσε παρά να έχει την αντίστοιχη αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Scientific Reports». Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Οπτικών Επικοινωνιών και Φωτονικής Tεχνολογίας του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΕΚΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή Δημήτρη Συβρίδη και υπεύθυνο ερευνητή τον Δρ. Χάρη Μεσαριτάκη. Πρόκειται για την υλοποίηση στο εργαστήριο ενός Φωτονικού Νευρώνα με χρήση ολοκληρωμένων ημιαγωγικών laser κβαντικών τελειών (quantum dot lasers). Σε ...απλά ελληνικά; Οι ερευνητές αναπαρήγαγαν λειτουργίες των βασικών δομικών στοιχείων του εγκεφάλου (νευρώνων) με διατάξεις κλίμακας δεκάδων μικρομέτρων. Τα αποτελέσματα της έρευνας, πέραν της συνεισφοράς στην κατανόηση των μηχανισμών της εγκεφαλικής λειτουργίας, οδηγούν στην κατασκευή των βασικών δομικών στοιχείων, που απαρτίζουν τις εγκεφαλικές δομές, φέρνοντας εγγύτερα τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου νευρομιμητικού συστήματος, το οποίο θα μπορεί να αναπαράγει σύνθετες νευρικές λειτουργίες και θα λειτουργεί ως καινοτόμο υπολογιστικό παράδειγμα με ποικίλες εφαρμογές. «Προχωρά η κατανόηση του εγκεφάλου, μακριά ο προγραμματισμός συνείδησης» «Η βαθύτερη κατανόηση των λειτουργιών του εγκεφάλου, αλλά και οι δυνατότητες ανθρώπινης παρέμβασης σ’ αυτές συνιστά ύψιστη προτεραιότητα για κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα σε όλον τον κόσμο, αλλά και για μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκές ερευνητικές πρωτοβουλίες, όπως το πρόγραμμα HUMAN BRAIN, συνολικού προβλεπόμενου κόστους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Συβρίδης, προσθέτοντας ότι η έρευνα του εργαστηρίου «ανοίγει τον δρόμο για μελλοντικές υλοποιήσεις σύνθετων νευρωνικών δικτυωμάτων με χρήση φωτονικών στοιχείων και εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες λειτουργίας σε σχέση με τους βιολογικούς εγκεφαλικούς νευρώνες». Ο καθηγητής επισημαίνει ότι στην έρευνα για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου εγκεφάλου, που βρίσκεται σε εξέλιξη σε παγκόσμιο επίπεδο, «έχουν ήδη γίνει σημαντικά βήματα, όπως η διεπαφή εγκεφάλου με τεχνητά στοιχεία για τον έλεγχό τους από αυτόν» . Σε ό,τι αφορά τα όρια της τεχνολογικά εφικτής και κοινωνικά ευκταίας εξέλιξης της έρευνας και το ερώτημα εάν οι επιστήμονες θα μπορούν κάποια στιγμή να προγραμματίζουν τη συνείδηση, οι ερευνητές του ΕΚΠΑ αναφέρουν: “Είναι πολύ μακριά αυτός ο στόχος. Σχετικά με τα όρια της νευρομηχανικής και παίρνοντας υπ' όψιν τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, που μπορεί να οδηγήσει σχετικά σύντομα σε δραματικές εξελίξεις, είναι σημαντική η έναρξη συζητήσεων και η θέσπιση κανόνων ως προς την ηθική διάσταση του θέματος» Επόμενος στόχος για την ερευνητική ομάδα του ΕΚΠΑ είναι η περαιτέρω εξέλιξη της διάταξης ώστε να προσαρμοστεί σε ακόμα πιο σύνθετες εγκεφαλικές λειτουργίες. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=856608

Ένας αλλόκοτος τρόπος σύνδεσης 6 ατόμων άνθρακα. Ένα άτομο άνθρακα μπορεί να ενωθεί με άλλα 4 άτομα άνθρακα (ή και με άλλα στοιχεία) σχηματίζοντας 4 ομοιοπολικούς δεσμούς. Ο Moritz Malischewski, ένας χημικός από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, κατάφερε κάτω από ορισμένες συνθήκες να συνδέσει μεταξύ τους 6 άτομα άνθρακα, σχηματίζοντας ένα περίεργο σύμπλοκο (βλέπε σχήμα) που το ονόμασε δικατιόν εξαμεθυλοβενζολίου( : C6(CH3)62+ Τα έξι άτομα άνθρακα καταλαμβάνουν τις κορυφές μιας κανονικής πενταγωνικής πυραμίδας. Σε ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε το 1973, Γερμανοί χημικοί κατάφεραν να συνθέσουν αυτό το περίεργο πυραμιδοειδές μόριο σε χαμηλές θερμοκρασίες και υπερ-όξινο περιβάλλον χρησιμοποιώντας το επονομαζόμενο μαγικό οξύ (FSO3H·SbF5). Κανείς όμως μέχρι σήμερα δεν είχε επιβεβαιώσει την σύνθεση αυτή. Ο Malischewski μετά από έξι μήνες πειραματισμού παρήγαγε μερικά χιλιοστά του γραμμαρίου του αλλόκοτου συμπλόκου σε κρυσταλλική μορφή. Έτσι, διαμέσου της περίθλασης των ακτίνων Χ κατάφερε να αποκαλύψει το σχήμα της κανονικής πενταγωνικής πυραμίδας. Κβαντομηχανικοί υπολογισμοί απέδειξαν ότι είναι δυνατοί τέτοιου είδους δεσμοί μεταξύ 6 ατόμων άνθρακα, αλλά σε κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας το μόριο αυτό καταρρέει αμέσως, συνεπώς είναι μάλλον απίθανο να έχει κάποια πρακτική εφαρμογή, όπως κατασκευή νέων τύπων νανοσωλήνων άνθρακα. http://physicsgg.me/2017/01/12/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%b7%cf%82-6-%ce%b1%cf%84%cf%8c%ce%bc%cf%89/

Ο πιο πιθανή αιτία του ατυχήματος TGK "Πρόοδος MS-04" Στις 11 Ιανουαρίου 2017, η επιτροπή έκτακτης ανάγκης, υπό την προεδρία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος του Γενικου Διευθυντή του Corporation Igor Komarov εξέτασαν τα αποτελέσματα του έργου των ειδικών, οι οποίοι μελέτησαν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που δημιουργήθηκε κατά την εκτόξευση την πρώτη Δεκέμβρη του 2016 του TGC «Πρόοδος-04 MS" από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Το ατύχημα ήταν ο μη-τυπικος μηχανικός διαχωρισμός του τρίτου σταδίου του οχήματος εκτόξευσης (LV) απο το όχημα φορτίου (THC).Η πτώση του διαστημικου πυραυλου με τα θραύσματα να πεφτουν σε μια απομακρυσμένη ορεινή δασώδη περιοχή περίπου 100 χιλιόμετρα δυτικά του Κιζίλ (Τούβα Δημοκρατίας), χωρίς να προκαλούν σημαντική βλάβη των χερσαίων υποδομών. Θραύσματα του τρίτου σταδίου και THC έχουν φτάσει στην επιφάνεια της Γης και δεν αποτελούν απειλή για το περιβάλλον και τον πληθυσμό. Τα μέλη της επιτροπής έκτακτης ανάγκης αναφερουν τα εξής: Η πιο πιθανή αιτία του ατυχήματος - το άνοιγμα της δεξαμενής "O" στο τρίτο στάδιο, ως αποτέλεσμα της έκθεσης με τα στοιχεία που έχουν προκύψει στην καταστροφή του 11D55 κινητήρα ηταν να προκληθεί πυρκαγιά και περαιτέρω καταστροφή της αντλίας με το οξειδωτικό. Η αιτία της φωτιας στην αντλία με το οξειδωτικό θα μπορούσε να είναι η πιθανή διείσδυση ξένων σωμάτων μέσα στην κοιλότητα της αντλίας ή πιθανή τεχνολογία συναρμολόγησης κινητήρων παραβίαση 11D55 (κενό διαφορά μεταξύ της βίδας και της θήκης, μεταξύ των πλωτων δαχτυλίδιων και η ανισορροπία τις φτερωτής του ρότορα και μια πιθανή run-out). Το ελάττωμα που έχει βιομηχανικό χαρακτήρα, εκδηλώθηκε κατά την πτήση. http://www.roscosmos.ru/23117/ 110 χρόνια από τη γέννηση του Σεργκέι Πάβλοβιτς Korolev. Σήμερα η 12η Ιανουαρίου, σηματοδοτεί την 110η επέτειο από τη γέννηση του εξαιρετικου σχεδιαστή πυραύλων και διαστημικής τεχνολογίας, του ιδρυτή και πρώτου διευθυντής του OKB-1 (τώρα RSC «Energia»), Σεργκέι Πάβλοβιτς Korolev. Ο Korolev γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1907 στο πόλη της Zhytomyr (Ουκρανία). Αποφοίτησε από την Οδησσό απο την επαγγελματική σχολή 1, σπούδασε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Κιέβου, στη Μόσχα στην Ανώτατη Τεχνική Σχολή NE Bauman. Στη συνέχεια - εργαστηκε ως μηχανικός και στο ρόλο του σχεδιαστή. Ο επιστήμονας παγκόσμιας φήμης, ο ιδρυτής στον πρακτικό χώρο εφερε στην ζωή την ιδέα του Tsiolkovsky.Ο Korolev θα παραμείνει πάντα ο πρώτος και κύριος σχεδιαστής. Γύρισε μετα τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο και κατευθύνθηκε στη μεταπολεμική Σοβιετική Ένωση με εργασίες για τη δημιουργία της ασπίδας πυρηνικών πυραύλων, τον πρώτο βαλλιστικο πυραύλο και των συστημάτων που βασίζονται σε αυτά. Για λογαριασμό του Korolev εγινε το πρώτο όχημα εκτόξευσης R-7, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος του κόσμου, η πρώτη ανθρώπινη πτήση στο διάστημα, οι πρώτοι επιστημονικοι δορυφόροι, αυτόματοι σταθμοί για τη μελέτη της Σελήνης, του Άρη, της Αφροδίτης, κ.λπ.Ο Σεργκέι Πάβλοβιτς οδήγησε την ανάπτυξη των δορυφόρων επικοινωνίας »Molniya-1" και fotonablyudeniya "Zenith" το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Βοστόκ» και «Voskhod". Όταν ξεκίνησε στη Σοβιετική Ενωση το σεληνιακό πρόγραμμα, ειχε αρχίσει να αναπτύσει το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ», τα φορτηγά πλοία, δεξαμενόπλοια, ρυμουλκά και πολλά άλλα. Με πρωτοβουλία του Korolev διεξήχθη ερευνητικό έργο για επανδρωμένες αποστολές σε γήινη τροχιά και στο βαθύ διάστημα, συμπεριλαμβανομένων του Άρη. Το πρόθεμα "πρώτη" συνοδεύει τα περισσότερα έργα του Korolev και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Συνδύασε τις ιδιότητες του ιδεολογου και την πρακτική του μεγάλου διοργανωτή και ταλαντούχου σχεδιαστή. Φωτεινό ταλέντο, καταπληκτική απόδοση και αγάπη για τη ζωή, την ικανότητα να αναλάμβανει κινδύνους και να υπερασπιζεται την άποψη του ο Σεργκέι Πάβλοβιτς εγινε ο ήρωα της εποχής του. Στέκεται στο πηδάλιο της OKB-1 που δημιουργήθηκε από τον ίδιο για 20 χρόνια.Με βάση την «Korolyevskiy εταιρείας" OKB-1 στη χώρα έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό πύραυλο και διαστημική βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένων των εκατό επιχειρήσεων. Στα πιο φιλόδοξα διαστημικά έργα διακρίνουμε την ηχώ των σύγχρονων ιδεών Korolev. Ήταν σε θέση να κοιτάξει πέρα από τον ορίζοντα και στην αυγή της εξερεύνησης του διαστήματος εχει χαραξει μια διαδρομή κατά μήκος της οποίας το διαστημικό πρόγραμμα κινείται σήμερα. Συγγραφέας και συν-συγγραφέας πάνω από 250 επιστημονικων εργασίων, άρθρα και εφευρέσεις. Δύο φορές Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1956, 1961). Ο νικητής του Βραβείου Λένιν (1957). Του εχει απονεμηθεί το Τάγμα "Σήμα της Τιμής» (1945), ο Λένιν (1956), τα μετάλλια "Για Valiant Εργασίας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945.» (1945), "Στη μνήμη της 800ης επετείου της Μόσχας" (1948), χρυσό μετάλλιο .Ε. Tsiolkovsky Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ (1958). Μνημεία, προτομές, πλάκες, ανάγλυφα και άλλα αντικείμενα Korolev διαιωνίζουν τη μνήμη που είναι εγκατεστημένη σε μια σειρά από πόλεις της Ρωσίας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το όνομά του έχει δοθεί στην επιστήμονικη πόλη Korolev στην περιοχή της Μόσχας (πρώην Καλίνινγκραντ), Η RSC «Energia», Σαμαρά μέλος Aerospace University, θαλάσσια ερευνητικά σκάφη, ένας κρατήρας στη Σελήνη, ένας αριθμός Minor Planet 1855 Korolev, ένας αριθμός 5 αστέρων 000001 στον αστερισμό του Αιγόκερω "Designer Korolev" , οι κορυφές των οροσειρών, οι δρόμοι σε διαφορετικές πόλεις, μουσεία, κλπ Ιδρύθηκε υποτροφία βραβείο και μετάλλιο. http://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_01-12.html

Η Σελήνη σχηματίσθηκε πριν από 4,51 δισεκ. χρόνια. Η Σελήνη σχηματίσθηκε πριν από 4,51 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 60 εκατομμύρια χρόνια μετά τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Η νέα εκτίμηση -που κάνει το φεγγάρι γηραιότερο από ό,τι θεωρείτο έως τώρα- βασίσθηκε σε μια νέα ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων που είχαν φέρει στη Γη το 1971 οι αμερικανοί αστροναύτες ‘Αλαν Σέπαρντ και Έντγκαρ Μίτσελ της αποστολής «Απόλλων 14». Η ηλικία της Σελήνης παραμένει θέμα επιστημονικής διαμάχης εδώ και αρκετά χρόνια. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το φεγγάρι σχηματίσθηκε 100 εκατ. έτη μετά τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος και των πλανητών, ενώ άλλοι μετά από 150 έως 200 εκατ. έτη. Η νέα εκτίμηση όμως τοποθετεί τη δημιουργία της Σελήνης πιο πίσω στο χρόνο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μέλανι Μπαρμπόνι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος ‘Αντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», χρησιμοποίησαν μια νέα ακριβέστερη μέθοδο χρονολόγησης των σεληνιακών πετρωμάτων. Η νέα «ετυμηγορία» δίνει ηλικία 4,51 δισ. ετών, με περιθώριο σφάλματος μόνο συν/πλην δέκα εκατ. ετών. Εκτός από την ηλικία του φεγγαριού, υπό συζήτηση είναι και το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε. Η κύρια θεωρία είναι ότι αυτό συνέβη, όταν ένα ουράνιο σώμα, η Θεία, μεγάλο όσο ο ‘Αρης, έπεσε πάνω στη Γη και από τα υλικά που εκτινάχθηκαν στο διάστημα, τελικά σχηματίσθηκε η Σελήνη. Εναλλακτικά, μπορεί να μην υπήρξε μόνο μια πρόσκρουση πάνω στον πλανήτη μας αλλά πολλές διαδοχικές σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, από τις οποίες με περίπου παρόμοιο τρόπο δημιουργήθηκε τελικά το φεγγάρι. http://physicsgg.me/2017/01/12/%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%b1-451-%ce%b4%ce%b9%cf%83%ce%b5%ce%ba-%ce%ad%cf%84%ce%b7/

Πριν 230 χρόνια ο William Herschel ανακάλυψε τον Ουρανό! Στις 11 του Γενάρη 1787 από τον William Herschel, 6 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πλανήτη Ουρανού, ανακαλυπτει δύο δορυφορους τον Τιτάνια και Oberon.Ο Ουρανός - ο έβδομος πλανήτης από τον Ήλιο, σε απόσταση περίπου 2.900.000.000 χιλιόμετρα ανακαλύφθηκε από τον William Herschel στις 13, Μαρτίου, 1781. Ο Ουρανός έχει 27 γνωστούς δορυφόρους. Τα ονόματα αυτών των δορυφόρων τα έδωσε ο γιος του John Herschel το 1852. Τους ονομασε για να τιμήσει τα πνεύματα του αέρα από τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας», ο βασιλιάς των ξωτικών - Oberon και η βασίλισσα των νεράιδων - Titania. Οι λόγοι για την επιλογή αυτή φαίνεται να έγκειται στο γεγονός ότι ο Ουρανός είναι ο θεός του ουρανού και του αέρα, η οποία συνοδεύεται από τα πνεύματα του αέρα. Έτσι, ο Ουρανός έγινε μοναδικός στο ότι είναι ο μόνος πλανήτης του οποίου οι δορυφόροι τα όνομάτα του από τους ειναι χαρακτήρες από θεατρικά έργα και ποιήματα. Ο Τιτάνια και Oberon έχουν διάμετρο 1.580 χιλιόμετρα το 1520 και βρίσκονται σε αποστάσεις 435,8 και 583.600 χιλιόμετρα από τον Ουρανό. Προς τα έξω, φαίνονται σαν δύο σταγόνες νερό. Oberon βρίσκεται στην άκρη του δορυφορικού συστήματος Ουρανός και έχει μια σύγχρονη τροχιά με τον πλανήτη, δηλαδή, μία περιστροφή γύρω από τον Ουρανό διαρκεί όσο χρόνο απαιτείται για μία περιστροφή γύρω από τον άξονα του Oberon (περίπου 13,5 Γη ημέρες). Ο Oberon έχει μια επιφάνεια βράχου-πάγου, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό με κρατήρες. Στην επιφάνεια της Τιτάνια, εκτός από πολλούς κρατήρες, υπάρχει ένα ολόκληρο πλέγμα των τεκτονικών ρηγμάτων μεγάλης κλίμακας, καθώς και ενδείξεις για την ύπαρξη της ηφαιστειακής δραστηριότητας και των ηφαιστειακών εκρήξεων στο μακρινό παρελθόν. Στον Τιτάνα, υπάρχει ένα τεράστιο μήκος φαράγγι περίπου 1500 χιλιόμετρα. Ο μεγαλύτερος κρατήρας ανακαλύφθηκε στον Τιτάνα - Γερτρούδη, ο ίδιος περίπου 326 χιλιόμετρα σε διάμετρο (περίπου 20% της διαμέτρου του συνόλου του δορυφόρου)! Οι δορυφόροι του Ουρανου κυκλοφορούν στην κυκλικές τροχιές και βρίσκονται στο ισημερινό επίπεδο του πλανήτη, και στην ίδια κατεύθυνση με την οποία περιστρέφεται ο κεντρικός φορέας. Και όπως ο Ουρανός εχει ανάδρομη περιστροφή, την κίνηση των δορυφόρων, αλλά και το αντίστροφο. Οι τροχιές της εχουν απότομη κλίση προς το επίπεδο της εκλειπτικής. Ως εκ τούτου, κινούνται η "επάνω", η "κάτω". Παρατηρώντας μια τέτοια περίεργη κίνηση των δορυφόρων, οι αστρονόμοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ουρανός περιστρέφεται αναποδα. http://www.roscosmos.ru/23115/

Τηλεσκόπιο στην Κίνα για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων από την «αυγή» του σύμπαντος. Μία διάταξη για τον εντοπισμό βαρυτικών κυμάτων από την εποχή που το σύμπαν είχε «ηλικία» μόλις 400.000 ετών, σχεδιάζει να κατασκευάσει το Κινεζικό Ινστιτούτο Υψηλών Ενεργειών, το οποίο υπάγεται στην Ακαδημία Επιστημών της χώρας. Το τηλεσκόπιο ονομάζεται Ngari 1, καθώς κατασκευάζεται στο πλαίσιο του πρότζεκτ Ngari, και αναμένεται να είναι έτοιμο σε πέντε χρόνια. Θα κατασκευασθεί σε ένα οροπέδιο στο Θιβέτ, 5.000 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Όταν ολοκληρωθεί θα είναι η πρώτη διάταξη ανίχνευσης «αρχέγονων» βαρυτικών κυμάτων στο Βόρειο Ημισφαίριο. Όπως προέβλεψε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν μέσω της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, τα βαρυτικά κύματα είναι διαταραχές που διαδίδονται στο χωροχρονικό συνεχές. Η ύπαρξή τους αποδείχθηκε μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο, δηλαδή 100 χρόνια μετά τη διατύπωση της Γενικής Σχετικότητας, από το πείραμα LIGO στις ΗΠΑ. Βαρυτικά κύματα όπως αυτά που ανίχνευσε το LIGO προέρχονται από την κίνηση των σωμάτων στον χώρο. Επειδή τέτοιες διαταραχές είναι εξαιρετικά ασθενείς, το LIGO ανίχνευσε τα κύματα από δύο υλικά σώματα πολύ μεγάλης μάζας, που κινούνται με τεράστιες επιταχύνσεις – για την ακρίβεια, από τη συγχώνευση δύο μελανών οπών, με μάζες 36 και 29 φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου, σε απόσταση περίπου 1,3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Το Ngari 1 όμως θα βάλει στο «στόχαστρο» μία άλλη κατηγορία βαρυτικών κυμάτων: τις διαταραχές που προκλήθηκαν στο σύμπαν 400.000 μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τότε, σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, το σύμπαν πέρασε την «εποχή του πληθωρισμού», δηλαδή γνώρισε μια περίοδο βίαιης και απότομης διαστολής, η οποία άφησε «ίχνη» στον χωροχρόνο, δημιουργώντας ανάλογες «ρυτιδώσεις». Η ανίχνευση αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων θα επιβεβαιώσει πειραματικά την «εποχή του πληθωρισμού», προσφέροντας επίσης νέα στοιχεία για το «νεαρό» σύμπαν. Έτσι, τον Μάρτιο του 2014, προκάλεσε πάταγο στην επιστημονική κοινότητα η ανακοίνωση των ερευνητών του πειράματος BICEP2 στις ΗΠΑ, για την έμμεση ανίχνευση τέτοιων διαταραχών από την αυγή της κοσμικής δημιουργίας. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα, αποδείχθηκε πως οι ενδείξεις που είχαν βρει δεν αφορούσαν βαρυτικά κύματα από την «εποχή του πληθωρισμού», αλλά προέρχονται από τη διαστρική σκόνη. Το τηλεσκόπιο Ngari 1 χρησιμοποιεί διαφορετική μεθοδολογία από το BICEP2, αφού θα επιχειρήσει να ανιχνεύσει άμεσα «ρυτιδώσεις» στον χωροχρόνο από την απαρχή του σύμπαντος. Σύμφωνα με τους επιστημονικούς του υπεύθυνους θα έχει πρωτόγνωρη ευαισθησία, με συνέπεια πιθανόν να δώσει απαντήσεις και σε άλλα σημαντικά επιστημονικά ερωτήματα, που αφορούν τη σκοτεινή ύλη και στη σκοτεινή ενέργεια. http://www.naftemporiki.gr/story/1192692/tileskopio-stin-kina-gia-tin-anixneusi-barutikon-kumaton-apo-tin-augi-tou-sumpantos