Δροσος Γεωργιος

Νέα μορφή ζωής που «τρέφεται με ηλεκτρόνια» Οι βιοφυσικοί Moh El-Nagga και Yamini Jangir κατέβηκαν σ’ ένα παλιό ορυχείο χρυσού των Mαύρων Λόφων στη Νότια Ντακότα, όπου φιλοξενείται ένας ανιχνευτής σκοτεινής ύλης, όχι για την αναζήτηση σωματιδίων αλλά για την αναζήτηση ζωής. Ψάχνουν μικρόβια που «τρέφονται με ηλεκτρισμό», μια κατηγορία οργανισμών που οι επιστήμονες μόλις τώρα άρχισαν να κατανοούν. Αυτοί οι μικροβιακοί οργανισμοί ζουν σε ανεξερεύνητα μέρη: σε βαθιά υπόγεια πηγάδια, κάτω από την επιφάνεια της γης εκεί όπου υπάρχουν πλούσιες φλέβες μετάλλων, στα ιζήματα στα βάθη των ωκεανών μερικές ίντσες κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα. Αντιπροσωπεύουν ένα είδος ζωής που δεν είχε ερευνηθεί αρκετά, αφενός μεν διότι ζούν σε εξωτικούς βιότοπους και αφετέρου είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν στο εργαστήριο. Μια πρόσφατη δειγματοληψία μικροβίων από τον θαλάσσιο πυθμένα κοντά στο νησί Σάντα Καταλίνα, ανοικτά των ακτών της Νότιας Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν μια εκπληκτική ποικιλία μικροβίων που καταναλώνουν ή αποβάλλουν ηλεκτρόνια τρώγοντας ή αναπνέοντας ορυκτά ή μέταλλα. Η ερευνητική ομάδα του El-Naggar δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα την ανάλυση των δεδομένων που συνέλλεξε στο ορυχείο χρυσού, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν να συμφωνούν με την έρευνα στο νησί Καταλίνα. Οι οργανισμοί που «τρώνε» ηλεκτρόνια βρίσκονται σε μέρη όπου υπάρχουν αρκετά ορυκτά αλλά όχι πολύ οξυγόνο. Οι επιστήμονες αρχίζουν πλέον να καταλαβαίνουν πως ακριβώς λειτουργούν αυτοί οι περίεργοι οργανισμοί. Πώς καταναλώνει ηλεκτρόνια ένα μικρόβιο από ένα κομμάτι μέταλλο, ή αποθέτει πίσω στο περιβάλλον όταν δεν τα «χρειάζεται» πλέον; Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι έδειξε τον τρόπο με τον οποίο τέτοιου είδους μικρόβια καταναλώνουν την ηλεκτρική λεία τους. Αλλά δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί εργασίες που να αποδεικνύουν ότι μερικοί καταναλωτές ηλεκτρονίων μεταφέρουν τα ηλεκτρόνια απευθείας διαμέσου των μεμβρανών τους – μια διαδικασία που μέχρι τώρα θεωρούνταν αδύνατη. Τρώγοντας πέτρες Παρότι η κατανάλωση ηλεκτρικού φορτίου από ζωντανούς οργανισμούς ακούγεται παράξενα, η ροή του ρεύματος είναι κεντρικής σημασίας για τη ζωή. Όλοι οι οργανισμοί απαιτούν μια πηγή ηλεκτρονίων για να δημιουργούν και να αποθηκεύουν ενέργεια. Ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσιολόγος Albert Szent-Györgyi είχε πει κάποτε: «Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ηλεκτρόνιο που ψάχνει ένα μέρος για να ξεκουραστεί.» Η οξειδοαναγωγή είναι μια από τις βασικότερες κατηγορίες χημικών αντιδράσεων. Χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά ηλεκτρονίων μεταξύ των αντιδρώντων ουσιών. Οξείδωση ονομάζεται η αποβολή ηλεκτρονίων και αναγωγή η πρόσληψη ηλεκτρονίων. Η αναπνοή των αερόβιων οργανισμών, η καύση, οι βασικές μεταλλουργικές διεργασίες, η διάβρωση των μετάλλων, τα γαλβανικά στοιχεία (μπαταρίες) και πολλά άλλα είναι στην ουσία αντιδράσεις οξειδοαναγωγής. Τελικά μάλλον υπάρχουν και μικροοργανισμοί που προσλαμβάνουν ή αποβάλλουν «σκέτα» ηλεκτρόνια. Οι άνθρωποι και πολλοί άλλοι οργανισμοί παίρνουν ηλεκτρόνια από τα τρόφιμα και τα αποβάλλουν με την διαδικασία της αναπνοής. Τα μικρόβια που μελετά η ομάδα του El-Naggar ονομάζονται λιθοαυτότροφα ή καταναλωτές πετρωμάτων, που συλλέγουν ενέργεια από ανόργανες ουσίες, όπως σίδηρος, θείο ή μαγγάνιο. Κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να επιβιώσουν μόνο με ηλεκτρική ενέργεια. Η φαινομενική ικανότητα των μικροβίων να τρώνε ηλεκτρόνια – άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων στο εσωτερικό τους – είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επειδή φαίνεται να αψηφά τους βασικούς κανόνες της βιοφυσικής. Οι λιπαρές μεμβράνες που περικλείουν τα κύτταρα δρουν ως μονωτές, δημιουργώντας μια ηλεκτρικά ουδέτερη ζώνη, που κάποτε εθεωρείτο αδύνατο για ένα ηλεκτρόνιο να την διασχίσει. «Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι ένα βακτήριο, θα λάβει ένα ηλεκτρόνιο από το εσωτερικό του κυττάρου και θα το μετακινήσει προς τα έξω», δήλωνε πέρυσι ο Kenneth Nealson, ένα γεωβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, σε μια διάλεξή του στο Λονδίνο. Στη δεκαετία του 1980, ο Nealson και άλλοι ανακάλυψαν μια εντυπωσιακή ομάδα βακτηρίων που μπορούν να αποβάλουν ηλεκτρόνια απευθείας σε στερεά ορυκτά. Φτάσαμε μέχρι το 2006 για να αποκαλυφθεί ο μοριακός μηχανισμός πίσω από αυτό το επίτευγμα: Μια τριάδα εξειδικευμένων πρωτεϊνών που βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη, σχηματίζουν μια αγώγιμη γέφυρα που μεταφέρει τα ηλεκτρόνια προς το εξωτερικό του κυττάρου. (Οι επιστήμονες εξακολουθούν να διαφωνούν για το αν τα ηλεκτρόνια διασχίζουν ολόκληρη την απόσταση της μεμβράνης χωρίς συνοδεία.) Εμπνευσμένοι από τους δότες-ηλεκτρονίων, οι επιστήμονες άρχισαν να αναρωτιούνται κατά πόσον τα μικρόβια θα μπορούσαν επίσης να κάνουν το αντίθετο και να «καταπίνουν» τα ηλεκτρόνια ως πηγή ενέργειας. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην αναζήτηση μιας ομάδας μικροβίων που ονομάζονται μεθανογόνα, τα οποία είναι γνωστά για την παραγωγή μεθανίου. Τα περισσότερα μεθανογόνα δεν είναι αυστηρά καταναλωτές μετάλλων. Αλλά το 2009, ο Bruce Logan και οι συνεργάτες του, έδειξαν για πρώτη φορά ότι ένα μεθανογόνο θα μπορούσε να επιβιώσει χρησιμοποιώντας μόνο την ενέργεια από ένα ηλεκτρόδιο. Οι ερευνητές πρότειναν ότι τα μικρόβια μπορούσαν άμεσα να προσλάβουν ηλεκτρόνια, ίσως μέσω μιας μοριακής γέφυρας παρόμοια με αυτή που οι παραγωγοί-ηλεκτρονίων χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν ηλεκτρόνια κατά μήκος της κυτταρικής μεμβράνης. Αλλά δεν είχαν μια άμεση απόδειξη. Το περασμένο έτος, ο Alfred Spormann και οι συνεργάτες ανακάλυψαν έναν τρόπο που αυτοί οι οργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν σε ηλεκτρόδια χωρίς να τρέφονται με γυμνά ηλεκτρόνια. Το μικρόβιο του Spormann (ονομάζεται Methanococcus maripaludis), εκκρίνει ένα ένζυμο που κάθεται στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου. Το ένζυμο ζευγαρώνει ένα ηλεκτρόνιο από το ηλεκτρόδιο με ένα πρωτόνιο από το νερό για να δημιουργηθεί ένα άτομο υδρογόνου, το οποίο αποτελεί μια καλή πηγή τροφής των μεθανογόνων. Σύμφωνα με τον Daniel Bond, μικροβιολόγο του πανεπιστημίου της Μινεσότα: «Αντί να έχουν ένα αγώγιμο μονοπάτι, χρησιμοποιούν ένα ένζυμο. Δεν χρειάζεται να χτίσουν μια γέφυρα από αγώγιμα υλικά.» Αν και τα μικρόβια δεν τρώνε τα ηλεκτρόνια μόνα τους, τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Τα περισσότερα ένζυμα λειτουργούν καλύτερα μέσα στο κύτταρο και πολύ γρήγορα αποικοδομούνται έξω απ αυτό. Σύμφωνα με τον Spormann: «Αυτό που είναι μοναδικό είναι το πόσο σταθερά είναι τα ένζυμα όταν συγκεντρωθούν στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου. Παλαιότερα πειράματα έδειχναν ότι αυτά τα ένζυμα είναι ενεργά έξω από το κύτταρο μόνο για λίγες ώρες, αλλά αποδείξαμε ότι είναι ενεργά για έξι εβδομάδες». Ο Spormann και άλλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα μεθανογόνα και άλλα μικρόβια μπορούν να προσλαμβάνουν απευθείας ηλεκτρόνια. «Είναι ένας εναλλακτικός μηχανισμός για την άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η άμεση μεταφορά ηλεκτρονίων δεν μπορεί να υπάρξει», δήλωσε ο Largus Angenent, ένας μηχανικός περιβάλλοντος στο πανεπιστήμιο του Cornell και πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Μικροβιακής Ηλεκτροχημείας και Τεχνολογίας. Ο Spormann είπε ότι η ομάδα του έχει ήδη βρει ένα μικρόβιο ικανό να συλλάβει σκέτα ηλεκτρόνια. Αλλά δεν έχουν δημοσιεύσει ακόμη τις λεπτομέρειες. Μικρόβια στον Άρη Μόνο ένα μικρό κλάσμα – ίσως το 2 τοις εκατό –από όλους τους μικροοργανισμούς του πλανήτη μπορεί να καλλιεργηθεί στο εργαστήριο. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι οι νέες αυτές προσεγγίσεις – καλλιέργεια μικροβίων σε ηλεκτρόδια και όχι στα παραδοσιακά συστήματα καλλιέργειας – θα αναδείξει μια νέα μέθοδο μελέτης πολλών μικροβίων που μέχρι τώρα ήταν αδύνατον να καλλιεργηθούν στο εργαστήριο. «Χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια ως αντικαταστάτες των ορυκτών καταφέραμε να ανοίξουμε και να επεκτείνουμε αυτό το πεδίο», δήλωσε η Annette Rowe, μια μεταδιδακτορική ερευνήτρια που συνεργάζεται με τον El-Naggar. «Τώρα έχουμε μια μέθοδο καλλιέργειας αυτών των βακτηρίων ώστε να παρακολουθείται η αναπνοή τους και η φυσιολογία τους.» Το 2013 η Rowe αναζήτησε μικρόβια στο βυθό του νησιού Καταλίνα της Καλιφόρνιας σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε σίδηρο. Είχε ήδη εντοπίσει τουλάχιστον 30 νέες ποικιλίες των «ηλεκτρικών» μικροβίων, όπως ανακοίνωσε σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το περασμένο έτος. Όπως δήλωσε η ίδια: «Είναι από πολύ διαφορετικές ομάδες μικροβίων που είναι αρκετά συχνές σε θαλάσσια συστήματα». Πριν από το πείραμα της, κανείς δεν γνώριζε ότι αυτά τα μικρόβια θα μπορούσαν να προσλάβουν ηλεκτρόνια από ένα ανόργανο υπόστρωμα. «Αυτό είναι κάτι που δεν περιμέναμε». Ακριβώς όπως οι ψαράδες χρησιμοποιούν διαφορετικά δολώματα για να προσελκύσουν διαφορετικά είδη ψαριών, η Rowe χρησιμοποίησε ηλεκτρόδια με διαφορετικές τάσεις ως πόλο έλξης μια πλούσιας ποικιλίας μικροβίων. Αντιλαμβανόταν την ύπαρξη των μικροβίων από την μεταβολή του ρεύματος – οι καταναλωτές μετάλλων δημιουργούσαν ηλεκτρικό ρεύμα, καθώς τα μικρόβια απορροφούσαν τα ηλεκτρόνια από το αρνητικό ηλεκτρόδιο. Οι διαφορετικές ποικιλίες των βακτηρίων που συλλέχθηκαν από την Rowe ευδοκιμούν κάτω από διαφορετικές ηλεκτρικές συνθήκες, γεγονός που δείχνει ότι χρησιμοποιούν διαφορετικούς τρόπους κατανάλωσης ηλεκτρονίων. Κάθε βακτήριο είχε ένα διαφορετικό ενεργειακό επίπεδο, στο οποίο άρχιζε η κατανάλωση των ηλεκτρονίων. Σύμφωνα με την Rowe, αυτό είναι ενδεικτικό των διαφορετικών τρόπων κατανάλωσης. Η Rowe ερευνά τώρα νέα περιβάλλοντα για επιπλέον είδη μικροβίων, εστιάζοντας σε υγρά από μια βαθιά πηγή με χαμηλή οξύτητα. Βοηθά επίσης την αποστολή στο ορυχείο χρυσού του El-Naggar. Σύμφωνα με τον El-Naggar: «Προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η ζωή κάτω από αυτές τις συνθήκες . Πλέον, γνωρίζουμε ότι υπάρχει ζωή σε αφθονία σε πολύ μεγαλύτερα βάθη από ό,τι νομίζαμε, αλλά δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει τον τρόπο επιβίωσης». Ο El-Naggar τονίζει πως το πεδίο είναι ακόμα στα σπάργανα, παρομοιάζοντας την τρέχουσα κατάσταση με τις πρώτες ημέρες της νευροεπιστήμης, όταν οι ερευνητές τοποθετούσαν ηλεκτρόδια σε βατράχους για να προκαλέσουν συσπάσεις των μυών τους. Έχουν περάσει μόνο 30 χρόνια από τότε που ανακαλύψαμε ότι τα μικρόβια αλληλεπιδρούν με στερεές επιφάνειες. Με δεδομένη την επιτυχία αυτών των πρώτων πειραμάτων, φαίνεται ότι οι επιστήμονες έχουν διεισδύσει ελάχιστα στην μικροβιακή ποικιλότητα που ευδοκιμεί στα βάθη του πλανήτη. Η εξέλιξη αυτής της έρευνας θα βοηθήσει στην ερμηνεία της προέλευσης της ζωής στη Γη ή και σε άλλους πλανήτες. Μία από τις θεωρίες για την προέλευση της ζωής υποστηρίζει ότι η ζωή αμφανίστηκε στις επιφάνειες ορυκτών, εκεί όπου μπορούν να συνδεθούν βιολογικά μόρια και να καταλυθούν χημικές αντιδράσεις. Η νέα έρευνα θα μπορούσε να καλύψει ένα από τα κενά αυτής της θεωρίας – τον μηχανισμό για τη μεταφορά ηλεκτρονίων από τις ορυκτές επιφάνειες στο εσωτερικό των κυττάρων. Επιπλέον, οι καταναλωτές στις επιφάνειες των μετάλλων μπορούν να αποτελέσουν ένα υπόδειγμα για την εξωγήινη ζωή, όπου μικροβιακοί οργανισμοί μπορεί να κρύβονται κάτω από την επιφάνεια ενός πλανήτη. Για μένα, μια από τις πιο συναρπαστικές δυνατότητες είναι η ανακάλυψη μορφών ζωής που θα μπορούσαν να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα, όπως στον Άρης», δηλώνει ο El-Naggar, του οποίου το πείραμα στο ορυχείο χρυσού χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA. «Ο Άρης, για παράδειγμα, είναι πλούσιος σε σίδηρο και έχει νερό κάτω από την επιφάνεια του. Αν έχετε ένα σύστημα που μπορεί να πάρει ηλεκτρόνια από σίδηρο και διαθέτει κάποιες ποσότητες νερού, τότε έχετε όλα τα συστατικά για ένα πιθανό μεταβολισμό.» Ίσως ένα υπόγειο πρώην ορυχείο χρυσού στη Νότια Ντακότα, να μην είναι και το πιο περίεργο μέρος όπου οι ερευνητές θα βρουν ζωή που τρέφεται με ηλεκτρόνια. Στην φωτογραφία οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ηλεκτρόδια από ανθρακόνημα (γκρι) ως δόλωμα μικροβίων που τρέφονται με «ηλεκτρισμό» (πορτοκαλί). http://physicsgg.me/2016/06/24/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%ae-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%cf%8c/

Πλησιάζει η Ημέρα της Σκοτεινής Ύλης. Ένα παγκόσμιο κυνήγι για την αναζήτηση της ελλείπουσας ύλης του σύμπαντος βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια. Οι φυσικοί που συμμετέχουν στις έρευνες αυτές καθιερώνουν την 31 Οκτωβρίου, ως παγκόσμια Ημέρα Σκοτεινής Ύλης (Dark Matter Day), πραγματοποιώντας ανοιχτές εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο με θέμα το κυνήγι της αόρατης «σκοτεινής ύλης» του σύμπαντος. Οι εκδηλώσεις της ημέρας αυτής θα περιλαμβάνουν εκλαϊκευμένες διαλέξεις για την σκοτεινή ύλη και τα πειράματα που προσπαθούν να την ανιχνεύσουν, ερωτήσεις και απαντήσεις από εξειδικευμένους επιστήμονες, προβολές σχετικών ταινιών κ.λπ. Η αποκάλυψη της αληθινής φύσης της σκοτεινής ύλης θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την προέλευση, την εξέλιξη και την συνολική δομή του σύμπαντος και θα αναμορφώσει την αντίληψή μας για την φυσική. Σκοπός της Dark Matter Day είναι να ενημερωθεί το κοινό για την έρευνα σχετικά με την σκοτεινή ύλη, να προσελκύσει περισσότερες πνευματικές δυνάμεις και επιστημονικούς πόρους προς τα μυστήρια της σκοτεινής ύλης, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεωρητικές ιδέες και ανακαλύψεις. Η Dark Matter Day σχεδιάστηκε από μια ομάδα επιστημόνων που εκπροσωπούν εργαστήρια σωματιδιακής φυσικής ανά τον κόσμο. Δημιούργησαν την ιστοσελίδα www.darkmatterday.com απ΄ όπου μπορείτε να πάρετε όποια πληροφορία θέλετε σχετικά με τις εκδηλώσεις της Ημέρας Σκοτεινής Ύλης. Δείτε επίσης κι ΕΔΩ: http://www.interactions.org/press-release/dark-matter-day-approaching-dont-be-afraid-dark http://physicsgg.me/2017/06/26/%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82/

Καινοτόμος έρευνα Έλληνα επιστήμονα: Υπάρχουν δύο μορφές υγρού νερού. Έρευνα Έλληνα επιστήμονα έδειξε οτι δεν υπάρχει μόνο μία μορφή υγρού νερού αλλά δύο και μάλιστα έχουν μεγάλες διαφορές στη δομή και στην πυκνότητά τους... Το νερό μπορεί να υπάρξει ως δύο διαφορετικά υγρά σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπου η δημιουργία κρυστάλλων πάγου είναι αργή. Το νεράκι διαθέτει το διπλό πρόσωπο του Ιανού. Δεν υπάρχει μόνο μια μορφή υγρού νερού, αλλά δύο, οι οποίες έχουν μάλιστα μεγάλες διαφορές στη δομή και στην πυκνότητά τους. Αυτό αποκαλύπτει μια νέα διεθνής έρευνα επιστημόνων με επικεφαλής έναν Έλληνα ερευνητή. Το νερό -τόσο ζωτικό για την ύπαρξη ζωής στη Γη- έχει πολλές παράξενες ιδιότητες και συμπεριφέρεται διαφορετικά από όλα τα άλλα υγρά. Πάνω από 70 ιδιότητες του νερού (μεταξύ των οποίων το σημείο τήξης, η πυκνότητα, η ικανότητα θέρμανσης κ.α.) διαφέρουν από τα περισσότερα υπόλοιπα υγρά. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η νέα ανακάλυψη: ότι το νερό μπορεί να υπάρξει ως δύο διαφορετικά υγρά σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπου η δημιουργία κρυστάλλων πάγου είναι αργή. Η ανακάλυψη κατέστη εφικτή με τη χρήση ακτίνων-Χ στο Εθνικό Εργαστήριο Argonne κοντά στο Σικάγο και στο εργαστήριο DESY στο Αμβούργο. Οι ερευνητές από τη Σουηδία, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, με επικεφαλής τον μεταδιδακτορικό ερευνητή Φοίβο Περάκη του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, ειδικό στην οπτική φασματοσκοπία υψηλών ταχυτήτων, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πάγος διαθέτει κρυσταλλική τάξη, όμως η πιο συνηθισμένη μορφή πάγου στον πλανήτη μας είναι άμορφη και χωρίς τάξη σε μοριακό επίπεδο. Αυτός ο άμορφος πάγος έχει δύο μορφές, μία χαμηλής και μία υψηλής πυκνότητας, οι οποίες είναι δυνατό να μετατραπούν η μία στην άλλη. Για πρώτη φορά, αποδείχθηκε τώρα ότι αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικές μορφές υγρού νερού, με διαφορετική πυκνότητα η κάθε μία. Χάρη στις ισχυρές ακτίνες-Χ, οι ερευνητές κατάφεραν να παρατηρήσουν στο εργαστήριο με μεγάλη μοριακή λεπτομέρεια πώς η υαλώδης παγωμένη κατάσταση του νερού μεταμορφώνεται σε ένα παχύρρευστο υγρό, το οποίο σχεδόν αμέσως στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε ένα διαφορετικό ακόμη πιο παχύρρευστο υγρό. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου το νερό δεν μπορεί να «αποφασίσει» σε ποια από τις δύο υγρές μορφές του θα υπάρξει, της υψηλής ή της χαμηλής πυκνότητας, με συνέπεια κατά τόπους να μεταβάλλεται από τη μία μορφή στην άλλη. Όπως το έθεσε ο καθηγητής Θεωρητικής Χημικής Φυσικής Λαρς Πέτερσον του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, «το νερό δεν είναι πολύπλοκο υγρό, αλλά δύο απλά υγρά που έχουν μια πολύπλοκη σχέση». Η νέα αυτή κατανόηση του νερού, μεταξύ άλλων, μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε καλύτερες μεθόδους φιλτραρίσματος και αφαλάτωσής του. Ο Φ.Περάκης αποφοίτησε το 2008 από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και πήρε το διδακτορικό του το 2013 στη φυσικοχημεία από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, με αντικείμενο τη μελέτη του νερού. Ακολούθησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Εργαστήριο του επιταχυντή SLAC και στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, την οποία πλέον συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, πάντα πάνω στο νερό. http://www.pronews.gr/epistimes/609146_kainotomos-ereyna-ellina-epistimona-yparohyn-dyo-morfes-ygroy-neroy

Η Βουλγαρία σε τροχιά με ανακυκλωμένο πύραυλο της SpaceX. Χρησιμοποιώντας πύραυλο της εταιρείας SpaceX, σχεδιασμένο να επιστρέφει στη Γη μετά την αποστολή του, η Βουλγαρία έθεσε σε τροχιά τον πρώτο δορυφόρο της, ο οποίος θα προσφέρει υπηρεσίες διαδικτύου και τηλεόρασης από ύψος 35.800 χιλιομέτρων. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου ώρα Ελλάδας με πύραυλο Falcon 9 της Space X, ο οποίος πυροδοτήθηκε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, μετά από καθυστέρηση λίγων ημερών λόγω τεχνικού προβλήματος. Λίγο αργότερα, το κατώτερο και μεγαλύτερο στάδιο του πυραύλου, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί και σε προηγούμενη εκτόξευση τον Ιανουάριο, επέστρεψε και προσνηώθηκε με επιτυχία σε πλωτή πλατφόρμα στον Ατλαντικό -μια καινοτομία χάρη στην οποία η εταιρεία του μεγιστάνα Έλον Μασκ ελπίζει να ρίξει δραστικά το κόστος των εκτοξεύσεων. Ο πρώτος βουλγαρικός δορυφόρος, βάρους περίπου τεσσάρων τόνων, κατασκευάσθηκε από την αμερικανική εταιρεία Space Systems Loral (SSL). Θα παρέχει σταθερές και ευρυζωνικές υπηρεσίες δορυφορικών τηλεπικοινωνιών και εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθείας στους καταναλωτές (Direct-to-Home Television-DTH), με προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 15 ετών. Περίπου η μισή δυναμικότητα (46%) του δορυφόρου θα χρησιμοποιηθεί από τη βουλγαρική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Bulsatcom (μητρική της Bulgaria Sat) στη Βουλγαρία και στη Σερβία. Η υπόλοιπη θα αξιοποιηθεί για τη δορυφορική εξυπηρέτηση των υπολοίπων Βαλκανίων, άλλων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Η χρηματοδότηση της κατασκευής και εκτόξευσης του δορυφόρου, περίπου 250 εκατ. δολάρια, έγινε με τη στήριξη της κρατικής Τράπεζας Εξαγωγών-Εισαγωγών (Export-Import Bank) των ΗΠΑ. «Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους εταίρους μας στις ΗΠΑ, επειδή χωρίς αυτούς θα ήταν απολύτως αδύνατο να τα καταφέρουμε. Το διάστημα διαφέρει από κάθε τι άλλο» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Bulgaria Sat Μαξίμ Ζαγιάκοφ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, ο βουλγαρικός δορυφόρος θα δημιουργεί έσοδα 24 έως 25 εκατ. δολ. κάθε χρόνο. H Bulsatcom εδρεύει στη Σόφια, απασχολεί περίπου 2.000 εργαζομένους και εξυπηρετεί σχεδόν ένα εκατομμύριο νοικοκυριά ως πάροχος επικοινωνιών, διαδικτύου και τηλεόρασης. Χάρη στο δορυφόρο, αναμένει να διπλασιάσει την πελατειακή βάση της μέσα σε μια πενταετία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500151307 Κύρια και εφεδρικά πληρώματα της 52 / 53ης μεγάλης αποστολής στον ISS. Τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα της 52 / 53ης μεγάλης αποστολής στον ISS άρχισαν τις εξετάσεις. Μετά από μια σειρά εξετάσεων για τους κοσμοναύτες και αστροναύτες θα αρχίσει ολοκληρωμένη εκπαίδευση, που συνοψίζεται στην εκπαίδευση των πληρωμάτων στην ΕΠΑ. Η σύνθεση του κύριου πληρώματος περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη της ROSCOSMOS Sergey RJaZANSKIJj τον αστροναύτη της NASA Randolph Breznik και τον αστροναύτης Paolo Nespoli της ESA. Τα αντιγράφα ασφαλείας του πληρώματος - ο κοσμοναύτης Αλεξάντερ Misurkin Roscosmos, η αστροναύτης Mark Vanden HI της ΝΑΣΑ και JAXA αστροναύτης Norishige КАНАИ της JAXA. Η εκτοξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-05» έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο το 2017. https://www.roscosmos.ru/23693/

Το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι και η κβαντική σύμπλεξη. Ένα δίκτυο ατομικών ρολογιών εξαιρετικής ακρίβειας, που συνδέονται μεταξύ τους με το εκπληκτικό φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι. Ένα τέτοιο επίτευγμα θα επέτρεπε όλες τις χώρες να συμφωνήσουν σε μια ακριβή μέτρηση του χρόνου, δημιουργώντας παράλληλα έναν τεράστιο κβαντικό αισθητήρα που επιπλέον θα βοηθούσε στην διερεύνηση κοσμικών μυστηρίων. Τα ατομικά ρολόγια μετρούν την μικροκυματική ή οπτική συχνότητα που απαιτείται ώστε τα ηλεκτρόνια ενός ατόμου να μεταβαίνουν από ένα ενεργειακό επίπεδο σε ένα άλλο. Το πρότυπο ατομικό ρολόι χρησιμοποιεί άτομα καισίου, που εκπέμπουν μικροκύματα μήκους κύματος περίπου 3,26 cm και συχνότητας 9 192 631 770 Hz (ακριβώς!). Το Διεθνές Σύστημα Μονάδων ορίζει ως μονάδα μέτρησης του χρόνου, το δευτερόλεπτο ως εξής: ένα δευτερόλεπτο είναι η διάρκεια 9 192 631 770 περιόδων της ακτινοβολίας που αντιστοιχούν στην μετάβαση μεταξύ των δυο υπερ-λεπτων ενεργειακών σταθμών της θεμελιώδους κατάστασης του ατόμου του Καισίου 133. Ένα τέτοιο ρολόι είναι εξαιρετικής ακρίβειας και μπορεί να χάνει ή να προπορεύεται κατά 1 δευτερόλεπτο κάθε 300 εκατομμύρια χρόνια! Μπορεί στην καθημερινή μας ζωή ένα δευτερόλεπτο πίσω ή μπροστά να μην έχει μεγάλη σημασία, όμως δεν ισχύει το ίδιο στην σύγχρονη οικονομία και σε διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού (GPS), που για τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης απαιτείται η ακριβής γνώση του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσουν στη συγκεκριμένη θέση τα σήματα των δορυφόρων GPS. Εκείνο που έχει σημασία στη διεθνή χρονομέτρηση δεν είναι το ένα και μοναδικό εξαιρετικά ακριβές ρολόι, αλλά ένα παγκόσμιο δίκτυο ρολογιών. Ο ονομαζόμενος Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος (Coordinated Universal Time – UTC), βάσει του οποίου ρυθμίζονται όλα τα ρολόγια των κρατών στον κόσμο, εξαρτάται όχι μόνο από την ακρίβεια της μέτρησης του χρόνου, αλλά και από την ακρίβεια σύγκρισης των χρόνων που δίνουν τα κέντρα μέτρησης του χρόνου σε όλο τον κόσμο. Αν κοιτάξεις ένα ρολόι δεν ξέρεις αν πηγαίνει καλά ή όχι. Αν έχεις δύο ρολόγια και δεν συμφωνούν και πάλι δεν ξέρεις ποιο είναι σωστό. Με τρία ρολόγια μπορείς να απορρίψεις το ένα που απέχει περισσότερο από τα άλλα δύο και να υπολογίσεις τον χρόνο με βάση κάποιον αλγόριθμο που θα λαμβάνει υπόψη την ακρίβεια και την σταθερότητα των δύο «σωστών» ρολογιών. Διάφορα ερευνητικά κέντρα έχουν το δικό τους ρολόι καισίου και συνεργάζονται με το Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Παρίσι, το οποίο υπολογίζει τον μέσο όρο τους και τον δημοσιεύει σε ένα μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο που καθορίζει τον Παγκόσμιο Χρόνο (UTC). Αλλά αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει άμεση μέτρηση ενός καθολικά αποδεκτού πρότυπου χρόνου. Ο Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος έχει καθυστέρηση ενός μήνα. Ο Eric Kessler από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η κβαντική σύμπλεξη θα μπορούσε να δώσει μια λύση. Όταν τα κβαντικά αντικείμενα, όπως τα άτομα είναι συν-πλεκόμενα, μια μέτρηση στο ένα από αυτά θα έχει μια ακαριαία και προβλέψιμη επίδραση στο άλλο. Εάν διαθέταμε ατομικά ρολόγια σε σύμπλεξη σε διάφορα μέρη του πλανήτη και στους δορυφόρους, θα μπορούσαμε να τα συγκρίνουμε (ταυτόχρονα) άπαξ μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Kessler. H κβαντική σύμπλεξη αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα της κβαντομηχανικής, επιτρέποντας σε δύο σωματίδια να συν-πλέκονται μεταξύ τους ακόμα και αν βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η μέτρηση ενός σωματιδίου αλλάζει ταυτόχρονα την κατάσταση του κβαντικά συζευγμένου ζεύγους του, ανεξάρτητα από την απόσταση. Αν θεωρήσουμε τα ρολόγια ως εκκρεμή, τότε η σύμπλεξη των διαφορετικών ρολογιών κάνει τα ρολόγια να ταλαντώνονται με τέλεια συμφωνία. Η εκτίμηση της ερευνητικής ομάδας είναι ότι ένα παγκόσμιο δίκτυο κβαντικού ρολογιού θα είναι περίπου 100 φορές πιο ακριβές από οποιοδήποτε ατομικό ρολόι. Επίσης, θα είναι προστατευμένο με φυσικό τρόπο από τους χάκερ, δεδομένου ότι κάθε εξωτερική παρέμβαση σύμφωνα με την κβαντομηχανική, γίνεται άμεσα αντιληπτή. Όμως η κβαντική σύμπλεξη είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση, και ένα τόσο μεγάλο κβαντικό δίκτυο είναι πολύ δύσκολο να παραμείνει συνδεδεμένο κβαντικά. Σύμφωνα με τον Kessler υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανυθεί διότι απαιτούνται σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις, αν και όλα τα βήματα έχουν επιτευχθεί σε μικρή κλίμακα. Η Ruxandra Bondarescu, από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, μας υπενθυμίζει ότι το κβαντικό δίκτυο ρολογιών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πειράματα θεμελιώδους φυσικής , για μετρήσεις των ελάχιστων μεταβολών του βαρυτικού πεδίου της Γης ή στην ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. http://physicsgg.me/2014/06/24/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84/

Υποψίες για την ύπαρξη και δέκατου πλανήτη. Πάνε κι έρχονται οι θεωρίες για το αν υπάρχουν και πόσοι ακόμη πλανήτες πέρα από τους ήδη οκτώ γνωστούς στο ηλιακό μας σύστημα. Μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη θεωρεί πιθανή την ύπαρξη ενός πιο κοντινού «Πλανήτη 10», αν υποτεθεί ότι υπάρχει ένας πιο μακρινός «Πλανήτης 9», καθώς μία άλλη καναδική έρευνα θεωρεί μάλλον απίθανη την ύπαρξη του τελευταίου. Όσον αφορά τον «Πλανήτη 10», οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα Κάθριν Φολκ και Ρενού Μαλχότρα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal», μελέτησαν την κίνηση άνω των 600 παγωμένων μακρινών σωμάτων στη Ζώνη Κάιπερ, σε απόσταση άνω των 50 αστρονομικών μονάδων (μία τέτοια μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης-Ήλιου, δηλαδή περίπου 150 εκατ. χλμ.). Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάτι φαίνεται να διαταράσσει τις τροχιές των σωμάτων αυτών και αυτό το «κάτι», όπως υποστηρίζουν, πιθανότατα είναι ένας πλανήτης με μάζα παρόμοια με του Άρη, ο οποίος εκτιμάται ότι κινείται σε απόσταση περίπου 60 αστρονομικών μονάδων. Η Ζώνη Κάιπερ, που αρχίζει μετά τον Ποσειδώνα (ο οποίος απέχει περίπου 30 αστρονομικές μονάδες), όπως συμβαίνει και με τη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία, φιλοξενεί έναν τεράστιο αριθμό σωμάτων, μεταξύ των οποίων νάνους πλανήτες, αστεροειδείς και κομήτες. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί σε αυτήν περίπου 2.000 σώματα και, από αυτά, τουλάχιστον τα 12 έχουν μέγεθος ανάλογο του Πλούτωνα (γι’ αυτό, άλλωστε, ο τελευταίος έπαψε να θεωρείται κανονικός πλανήτης και υποβαθμίσθηκε σε νάνο πλανήτη). Τα σώματα αυτά είναι γνωστά συλλήβδην ως ΚΒΟ (Kuiper Belt Objects-KBO). Άλλοι πάντως αστρονόμοι αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατό ένας τέτοιος πλανήτης, αρκετά μεγάλος, φωτεινός και σε όχι τόσο μεγάλη απόσταση, να μην έχει εντοπισθεί έως τώρα. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει όντως ένας πλανήτης στην απόσταση των 60 αστρονομικών μονάδων, τότε αυτός δεν είναι ο πλανήτης 9, ο οποίος προτάθηκε πρώτος και υποτίθεται πως είναι πολύ πιο μακρινός. Το 2016 οι Μάικ Μπράουν και Κονσταντίν Μπατίγκιν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) πρότειναν την ύπαρξη ενός ενάτου γιγάντιου πλανήτη, με μάζα δεκαπλάσια της Γης, ο οποίος βρίσκεται στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 500 έως 700 αστρονομικών μονάδων από το μητρικό άστρο μας. Όμως αμφιβολίες περί της ύπαρξής του δημιουργεί μια νέα ανάλυση της κίνησης τεσσάρων μακρινών παγωμένων σωμάτων σε απόσταση έως 250 αστρονομικών μονάδων. Επιστήμονες, με τη βοήθεια του Καναδο-Γαλλικού Τηλεσκοπίου στη Χαβάη, με επικεφαλής την αστρονόμο Κόρι Σάννκμαν του Πανεπιστημίου της Βικτόρια, δεν βρήκαν κανένα σημάδι ότι οι τροχιές αυτών των σωμάτων επηρεάζονται από κάποιον αόρατο γιγάντιο πλανήτη. Κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά για το πόσο σωστή είναι η θεωρία περί «πλανήτη 9». Για να απαντήσουν στο ερώτημα κατά πόσο υπάρχουν τελικά οι πλανήτες 9 και 10 (ή μόνο ο ένας από τους δύο), οι αστρονόμοι «ποντάρουν» στο -υπό κατασκευή στη Χιλή- νέο μεγάλο τηλεσκόπιο Large Synoptic Survey Telescope (LSST). Αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή Μαλχότρα, αναμένεται να αυξήσει από 2.000 σε 40.000 τα γνωστά σώματα της ζώνης Κάιπερ (ΚΒΟ). Ίσως ένα ή δύο από αυτά αποδειχθούν πλανήτες. http://physicsgg.me/2017/06/25/%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%be%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bb/

Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Ο χωροχρόνος αναδύεται από ένα δίκτυο κβαντικών μπιτ; Αυτό υποστηρίζει η θεωρία πίσω από την αναδυόμενη κβαντική βαρύτητα, μια ιδέα που προτάθηκε από τον Erik Verlinde, έναν θεωρητικό φυσικό στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Η θεωρία του δεν χρειάζεται την υπόθεση της σκοτεινής ύλης – τα «αόρατα» σωματίδια με μάζα που φαίνεται να επηρεάζουν τη συμπεριφορά των γαλαξιών και άλλων μεγάλων δομών στο σύμπαν. Όμως ένα πρόσφατο τεστ της αναδυόμενης βαρύτητας δείχνει πως η θεωρία αυτή μάλλον δουλεύει και μπορεί να περιγράψει τις κινήσεις των αστρονομικών αντικειμένων όπως και ο θεωρητικός αντίπαλός της. Ο Kris Pardo, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής που συνεργάζεται με τον αστροφυσικό David Spergel στο Πανεπιστήμιο Princeton, μελέτησε ένα δείγμα από 81 απομονωμένους νάνους γαλαξίες. Αυτοί οι μικροί γαλαξίες φαίνεται να έχουν μια ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση σκοτεινής ύλης, παρέχοντας έτσι ένα μοναδικό αστροφυσικό εργαστήριο στο οποίο συγκρίνονται διάφορες θεωρίες. Ο Pardo υπολόγισε πόσο γρήγορα περιστρέφονται αυτοί οι γαλαξίες. Όσο περισσότερη σκοτεινή ύλη θεωρείται πως υπάρχει σε έναν γαλαξία – ή αντίστοιχα όσο ισχυρότερη θεωρείται η επίδραση της αναδυόμενης βαρύτητας – τόσο πιο γρήγορη θα πρέπει να είναι η ιδιοπεριστροφή του γαλαξία. «Οι απομονωμένοι νάνοι γαλαξίες αποτελούν το καλύτερο τεστ που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν», λέει ο Pardo. Η αναδυόμενη βαρύτητα προβλέπει με επιτυχία τις ταχύτητες περιστροφής των μικρότερων γαλαξιών στο δείγμα. Αλλά προβλέπει ταχύτητες πολύ μικρές για τους γαλαξίες μεγαλύτερης μάζας, ειδικά σε εκείνους όπου κυριαρχούν τα νέφη αερίων. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα για την αναδυόμενη βαρύτητα, καθώς η βασική επιτυχία της θεωρίας μέχρι τώρα ήταν ότι πρόβλεπε τις καμπύλες περιστροφής μεγάλων γαλαξιών. Οι φυσικοί που μελετούν την αναδυόμενη βαρύτητα παίρνουν σοβαρά τη μελέτη του Pardo. «Πρόκειται για ενδιαφέρουσα και καλή δουλειά», δήλωσε ο Verlinde. Και συμπληρώνει ότι «η αναδυόμενη βαρύτητα δεν έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να κάνει συγκεκριμένες προβλέψεις για όλους τους νάνους γαλαξίες. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά τόσο στην παρατήρηση όσο και στην θεωρία». (Η δήλωση αυτή του Verlinde σχολιάστηκε ειρωνικά από αρκετούς φυσικούς – κυρίως από αυτούς που βλέπουν την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας ως ψευδο-επιστήμη). Ένας τρόπος με τον οποίο η θεωρία του Verlinde θα μπορούσε να δικαιωθεί θα ήταν αν οι γαλαξίες του Pardo είχαν διαφορετικό σχήμα από αυτό που βλέπουμε. Φαίνονται σφαιρικοί, αλλά αν είναι επίπεδοι πεπλατυσμένοι, σαν frisbee, το τροποποιημένο σχήμα θα αρκούσε για να εξηγήσει τους υπολογισμούς του Pardo. Για να δώσουν μια πιο οριστική απάντηση, ο Pardo και οι συνεργάτες του προσπαθούν να εξασφαλίσουν χρόνο στα τηλεσκόπια Very Large Array στο Νέο Μεξικό, ώστε να πραγματοποιήσουν μετρήσεις υψηλής ανάλυσης που καταγράφουν πόσο γρήγορα τα άστρα και τα μεσοαστρικά αέρια περιστρέφονται μέσα στους γαλαξίες. Άλλες ομάδες αστρονόμων επιχειρούν συμπληρωματικές δοκιμές της αναδυόμενης βαρύτητας. Κάποιοι χρησιμοποιούν την θεωρία για να προβλέψουν την παραμορφωμένη εμφάνιση γαλαξιών εξαιτίας των βαρυτικών φακών. Άλλοι την χρησιμοποιούν για να μελετήσουν τις κινήσεις σμηνών γαλαξιών. Η αναδυόμενη βαρύτητα πρέπει επίσης να εξηγήσει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος καθώς και την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Σε αυτές τις περιοχές, η υπόθεση της σκοτεινής ύλης κάνει σπουδαία δουλειά προβλέποντας τις παρατηρήσεις των αστροφυσικών. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει την θεωρία της αναδυόμενης βαρύτητας για να πάρει παρόμοιες λεπτομερείς προβλέψεις. Σύμφωνα με την Sabine Hossenfelder, φυσικός στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών της Φρανκφούρτης (επίσης blogger και μουσικός), η θεωρία του Verlinde δεν δίνει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική εικόνα του σύμπαντος. Η ίδια πρόσφατα πρότεινε μια τροποποιημένη εκδοχή της θεωρίας του Verlinde που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τις περιστροφικές κινήσεις των περισσότερων γαλαξιών. Θα μπορούσε αυτή – ή μια παρόμοια θεωρία – να αντικαταστήσει μια μέρα τη θεωρία της σκοτεινής ύλης; Για την οριστική απάντηση του προβλήματος μάλλον θα απαιτηθεί η … «ανάδυση» αρκετού χρόνου ακόμα. http://physicsgg.me/2017/06/23/%ce%bf-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b4%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%af%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bf/

Εκεί όπου δημιουργούνται νέα άστρα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογραφίζει τον γαλαξία ESO 486-21. Ο ESO 486-21 είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας – αν και έχει μια ακανόνιστη και «κατεστραμμένη» δομή – που βρίσκεται σε απόσταση 30 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο εντόπισε αυτό το αντικείμενο κατά την διάρκεια της έρευνας 50 κοντινών γαλαξιών στους οποίους πραγματοποιείται ο σχηματισμός νέων άστρων (το πρόγραμμα αυτής της έρευνας ονομάζεται LEGUS = Legacy ExtraGalactic UV Survey). https://legus.stsci.edu/legus_observations.html Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τα δεδομένα της LEGUS για να κατανοήσουν πως σχηματίζονται και εξελίσσονται τα άστρα μέσα σε σμήνη γαλαξιών, και πως αυτές οι διαδικασίες επηρεάζουν τον γαλαξία στον οποίο ανήκουν και το ευρύτερο σύμπαν. Ο ESO 486-21 είναι ένας ιδανικός υποψήφιος για να συμπεριληφθεί σε μια τέτοια έρευνα, αφού είναι γνωστό πως βρίσκεται στην διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων. Τα άστρα δημιουργούνται όταν μεγάλα νέφη αερίων και σκόνης μέσα στον γαλαξία (στην φωτογραφία φαίνονται ροζ), καταρρέουν βαρυτικά προς τον εαυτό τους. http://physicsgg.me/2017/06/24/%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1/

ΗΠΑ: Βήματα προς τη δημιουργία διαστημικής στρατιωτικής δύναμης στην πολεμική αεροπορία. Βήματα προς την κατεύθυνση της ίδρυσης ενός ειδικού στρατιωτικού «διαστημικού σώματος» (Space Corps) εντός των τάξεων γίνονται στις ΗΠΑ, υπό τη μορφή δημιουργίας σχετικής νομοθεσίας που προβλέπει την ίδρυσή του μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2019. Όπως αναφέρει το SpaceNews, καθώς η Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων ετοιμάζεται να ψηφίσει σχετικά με την National Defense Authorization Act (NDAA), η υποεπιτροπή στρατηγικών δυνάμεων (η οποία επιβλέπει διαστημικά θέματα στρατιωτικής φύσης) παρουσίασε τις προτάσεις της για επιπρόσθετα στοιχεία στο νομοσχέδιο. Όπως είπαν ο επικεφαλής Ρεπουμπλικάνος Μάικ Ρότζερς (Αλαμπάμα), και ο επικεφαλής Δημοκρατικός, Τζιμ Κούπερ (Τενεσί) της επιτροπής, εάν γίνουν αποδεκτές, οι προτάσεις αυτές προβλέπουν την ίδρυση του «Space Corps» από την πολεμική αεροπορία, για να λειτουργεί ως ξεχωριστό στρατιωτικό σώμα εντός του υπουργείου Αεροπορίας και υπό την πολιτική ηγεσία του υπουργού Αεροπορίας. Όπως σημείωσαν σε ανακοίνωσή τους οι Ρότζερς και Κούπερ, τα στρατηγικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στο διάστημα φθίνουν, και το Πεντάγωνο δεν φαίνεται ικανό να πάρει τα μέτρα που απαιτούνται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων, «οπότε πρέπει να παρέμβει το Κογκρέσο». Το σώμα αυτό θα έχει τον δικό του αρχηγό, που θα συμμετέχει στο γενικό επιτελείο, και θα λογοδοτεί στον υπουργό Αεροπορίας. Επίσης, προβλέπεται και η δημιουργία μιας US Space Command, στο πλαίσιο της US Strategic Command. Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα του Space News, το πρότυπο στο οποίο προτείνεται να λειτουργεί το νέο σώμα είναι παρεμφερές σε αυτό του Σώματος Πεζοναυτών και του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. http://www.naftemporiki.gr/story/1251202/ipa-bimata-pros-ti-dimiourgia-diastimikis-stratiotikis-dunamis-stin-polemiki-aeroporia Σχολιο:Τι θα κανουν αραγε Ρωσια,Κινα και πιθανον και Ινδια;

Ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην Emmy Noether « Η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύτηκε το 1915, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που κατανοούμε τη σχέση ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο. Όπως συμβαίνει συχνά, τα πρόσωπα που συμβάλουν σε μια επιστημονική ανακάλυψη είναι περισσότερα από εκείνο που αναγνωρίζουμε επίσημα». Η εισαγωγή του άρθρου της Sarah Guminski στο περιοδικό Scientific American δεν είναι τυχαία. Η ίδια προσθέτει ότι παρόλο που είναι σχεδόν απίθανο να υπάρχει κάποιος που να μην έχει ακούσει ποτέ το όνομα του Αϊνστάιν, ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη συμβολή του έργου μιας σπουδαίας προσωπικότητας, της Γερμανίδας μαθηματικού Έμμυ Ναίτερ (1882 -1935). Παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, λόγω του φύλου της και της εβραϊκής καταγωγής της, η Ναίτερ κατάφερε να μάς κληροδοτήσει σπουδαίο έργο: η εργασία της, στις αρχές της δεκαετίας του ’20, πάνω στη Θεωρία των Δακτυλίων έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη Αφηρημένη Άλγεβρα. Ο Αϊνστάιν είχε αναγνωρίσει, επίσης, την προσφορά της, χαρακτηρίζοντάς την ως τη σημαντικότερη και πιο δημιουργική γυναίκα μαθηματικό της εποχής της. Το θεώρημά της (*), το οποίο εξηγεί τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ της συμμετρίας και των νόμων διατήρησης, ενώνει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια αυτούς τους δύο εννοιολογικούς πυλώνες της φυσικής. Σήμερα, αρκετοί επιστήμονες αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του θεωρήματός της στην ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και στις νέες πρωτοποριακές έρευνες, ακόμη και σε εκείνη που σχετίζεται με το μποζόνιο Higgs. Ένα ξενοδοχείο για τη Ναίτερ https://blogs.scientificamerican.com/observations/emmy-noethers-mathematics-as-hotel-decor/ Δεν γνωρίζουμε πόσο συνεισφέρει στην αναγνώριση της Ναίτερ ένα ξενοδοχείο αφιερωμένο στην προσωπικότητά της. Σίγουρα, όμως, η ύπαρξή του μπορεί να βοηθήσει ορισμένους να ενδιαφερθούν περισσότερο για το έργο της, τη στιγμή μάλιστα που το όνομά της παραμένει άγνωστο ακόμη και σε κάποια μέλη της επιστημονικής κοινότητας. Αναφερόμαστε στο Hotel EMC2 που άνοιξε τις πύλες του πριν από λίγο καιρό στο Σικάγο. Εμπνευστής της ιδέας, να αφηγηθεί την ιστορία της Ναίτερ με απρόβλεπτο τρόπο μέσα από το ξενοδοχείο του, είναι ο ξενοδόχος και λάτρης της επιστήμης Scott Greenberg. Από τους πίνακες ζωγραφικής, μέχρι το ντιζάιν και το μενού του εστιατορίου, όλα είναι εναρμονισμένα με την επιστήμη και την προσωπικότητα της Έμμμυ Ναίτερ. Την επιστημονική και εικαστική επιμέλεια του σχεδίου έχει αναλάβει η μαθηματικός και μουσικός Eugenia Cheng από το The Art Institute of Chicago. Σκοπός της Cheng δεν είναι να διδάξει αφηρημένη άλγεβρα στους ενοίκους του Ξενοδοχείου, αλλά να προκαλέσει, όπως λέει, την περιέργειά τους μέσα από ελκυστικές παραστάσεις που συνδέονται με την επιστήμη και το πνεύμα μιας σπουδαίας μαθηματικού. (*) Στους φυσικούς η Noether είναι γνωστή από το θεώρημα που φέρει το όνομά της, σύμφωνα με το οποίο, υπάρχει μια βαθιά σχέση ανάμεσα στις συμμετρίες και τις διατηρούμενες ποσότητες. Κάθε συμμετρία της φύσης συνεπάγεται και έναν νόμο διατήρησης και αντιστρόφως, πίσω από κάθε νόμο διατήρησης κρύβεται και μια συμμετρία.noether Οι αρχές διατήρησης της ορμής, της ενέργειας και της στροφορμής συνδέονται με συμμετρίες ως προς τα αντίστοιχα συζυγή μεγέθη της θέσης, του χρόνου και της γωνίας. Εφόσον οι φυσικοί νόμοι είναι ανεξάρτητοι: από τη θέση ή τις μετοπίσεις στον χώρο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της ορμής, από τον χρόνο ή τις μετατοπίσεις στον χρόνο, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης ενέργειας από τον προσανατολισμό στο χώρο ή τις περιστροφές, συνεπάγεται η αρχή διατήρησης της στροφορμής. Εκτός όμως από τις εξωτερικές συμμετρίες, υπάρχουν και οι εσωτερικές συμμετρίες, όπως για παράδειγμα η συμμετρία βαθμίδας στην ηλεκτροδυναμική. Έτσι, η συμμετρία βαθμίδας συνεπάγεται την αρχή διατήρησης του ηλεκτρικού φορτίου. Από εσωτερικές συμμετρίες προκύπτει επίσης η διατήρηση του ισοτοπικού σπιν κ.ά. Βασιζόμενοι στο θεώρημα της Noether, αφού εντοπίσουμε τις συμμετρίες ενός φυσικού συστήματος, στη συνέχεια μπορούμε να προσδιορίσουμε τις αντίστοιχες διατηρούμενες ποσότητες. https://physicsgg.me/2017/06/20/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-emmy-noether/

Βουλγαρία: Έτοιμη να θέσει σε τροχιά τον πρώτο τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο της. Έτοιμος για εκτόξευση στο διάστημα είναι ο πρώτος βουλγαρικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος BulgariaSat-1. Τον πύραυλο θα θέσει σε τροχιά ένας "μεταχειρισμένος" (επαναχρησιμοποιημένος) πύραυλος Falcon 9 (Γεράκι) της ιδιωτικής αμερικανικής διαστημικής εταιρείας Space X του Ellon Musk. Η εκτόξευση από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα είχε προγραμματισθεί για τη Δευτέρα 18 Ιουνίου, αλλά η Space X ανακοίνωσε ότι θα υπάρξει μια ολιγοήμερη καθυστέρηση τουλάχιστον έως την Παρασκευή 23 Ιουνίου, λόγω τεχνικού προβλήματος. Ο βουλγαρικός δορυφόρος, βάρους περίπου τεσσάρων τόνων, κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Space Systems Loral (SSL) με έδρα την Καλιφόρνια. Θα παρέχει σταθερές και ευρυζωνικές υπηρεσίες δορυφορικών τηλεπικοινωνιών και εκπομπής τηλεοπτικών προγραμμάτων απευθείας στους καταναλωτές (Direct-to-Home Television-DTH), με προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 15 ετών. Περίπου η μισή χωρητικότητα (46%) του δορυφόρου θα χρησιμοποιηθεί από τη βουλγαρική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Bulsatcom (μητρική της Bulgaria Sat) στη Βουλγαρία και στη Σερβία. Η υπόλοιπη χωρητικότητα του δορυφόρου θα αξιοποιηθεί για δορυφορική εξυπηρέτηση των υπολοίπων Βαλκανίων, άλλων περιοχών της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Η χρηματοδότηση του κόστους της κατασκευής και εκτόξευσης του δορυφόρου -περίπου 250 εκατ. δολάρια- έγινε με τη στήριξη της κρατικής Τράπεζας Εξαγωγών-Εισαγωγών (Export-Import Bank) των ΗΠΑ. «Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους εταίρους μας στις ΗΠΑ, επειδή χωρίς αυτούς θα ήταν απολύτως αδύνατο να τα καταφέρουμε. Το διάστημα διαφέρει από κάθε τι άλλο», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Bulgaria Sat Maxim Zayakov. Η χρησιμοποίηση επαναχρησιμοποιημένου και όχι καινούριου πυραύλου Falcon της Space X ενέχει έναν κάπως αυξημένο κίνδυνο, αλλά ο Zayakov δήλωσε, σύμφωνα με το Space.com, ότι «έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην απόδοσή του». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, όταν τεθεί σε λειτουργία, ο βουλγαρικός δορυφόρος θα δημιουργεί έσοδα 24 έως 25 εκατ. δολ. κάθε χρόνο. H Bulsatcom εδρεύει στη Σόφια, απασχολεί περίπου 2.000 εργαζομένους και εξυπηρετεί σχεδόν ένα εκατομμύρια νοικοκυριά ως πάροχος επικοινωνιών, διαδικτύου και τηλεόρασης. Χάρη στο δορυφόρο, αναμένει να διπλασιάσει την πελατειακή βάση της μέσα σε μια πενταετία. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/606779_voylgaria-etoimi-na-thesei-se-trohia-ton-proto-tilepikoinoniako-doryforo

Η Κίνα φέρεται να αγοράζει παλιά σοβιετική τεχνολογία για να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη. Τα σχέδια μιας παλιάς σοβιετικής μηχανής που προοριζόταν για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη αγοράζει η κινεζική διαστημική βιομηχανία, αναφέρει το Popular Mechanics, που επικαλείται «καλά πληροφορημένες πηγές». Στο πλαίσιο αυτής της νέας συμφωνίας, μια ουκρανική εταιρεία θα ανακατασκευάσει το σύστημα προώθησης που είχε αναπτυχθεί για να στείλει τους πρώτους Σοβιετικούς κοσμοναύτες στη Σελήνη πριν τους Αμερικανούς, εξοικονομώντας χρόνια έρευνας και ανάπτυξης για τους Κινέζους μηχανικούς. Η σοβιετική σεληνάκατος ήταν γνωστή με το όνομα «LK» (Lunny Korabl- σεληνιακό σκάφος) και ήταν μικρότερη και πιο ελαφριά από το αμερικανικό «Eagle» που πήγε τον Νιλ Άρμστρονγκ και τον Μπαζ Όλντριν στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο του 1969, σηματοδοτώντας πρακτικά το τέλος του «Space Race» με την επιτυχή κατάληξη της αποστολής «Απόλλων 11». Το 1974 οι σοβιετικές προσπάθειες για αποστολή στη Σελήνη έλαβαν τέλος, λόγω των ανεπιτυχών εκτοξεύσεων του πυραύλου Ν1. Ωστόσο, το LK, που θα κατέβαζε τους κοσμοναύτες (έναν τη φορά) στην επιφάνεια, είχε αναπτυχθεί πλήρως και ήταν έτοιμο. Αντίθετα με το αμερικανικό σκάφος, που είχε δύο ξεχωριστές μηχανές για κάθοδο και εκτόξευση, το LK χρησιμοποιούσε τον ίδιο συνδυασμό δύο κινητήρων και για την κάθοδο και για την άνοδο. Η ανάπτυξη του συστήματος αυτού άρχισε το 1965, και μάλιστα η μηχανή βρέθηκε στο διάστημα, στο πλαίσιο δοκιμαστικών πτήσεων. Τα χρόνια μετά το Space Race, η ουκρανική εταιρεία (γνωστή σήμερα ως KB Yuzhnoe) την προσάρμοσε για τα δεδομένα χρήσης σε βαλλιστικούς πυραύλους, αλλά και για ένα συμβόλαιο σχετικά με την ανάπτυξη ενός μικρού ευρωπαϊκού πυραύλου, του Vega. Σύμφωνα με τις πηγές που Popular Mechanics, που ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμες, Κινέζοι αξιωματούχοι ζήτησαν από τους Ουκρανούς να ανακατασκευάσουν εκείνο το τμήμα της σεληνακάτου (το σύστημα προώθησης) χρησιμοποιώντας νέα υλικά και τεχνολογίες (όπως σύγχρονα ηλεκτρονικά). Βάσει της συμφωνίας, οι Ουκρανοί θα δώσουν την Κίνα τα ανανεωμένα σχέδια, αλλά το ίδιο το τμήμα θα παραμείνει στην Ουκρανία- ενώ στο μέλλον Ουκρανοί μηχανικοί ίσως βοηθήσουν Κινέζους συναδέλφους τους όσον αφορά στην αναπαραγωγή αυτής της τεχνολογίας στην Κίνα. Αν και δεν έχει γίνει γνωστό πώς σκοπεύουν οι Κινέζοι να χρησιμοποιήσουν αυτή την τεχνολογία, πηγές ενημερωμένες για το ζήτημα εκτιμούν πως θα βασιστούν σε αυτήν για να φτιάξουν μια μεγαλύτερη σεληνάκατο, ικανή να μεταφέρει 2 με 3 αστροναύτες στη Σελήνη- ή να τη χρησιμοποιήσουν ως πρότυπο για να αναπτύξουν δική τους αντίστοιχη τεχνολογία. http://www.naftemporiki.gr/story/1250785/i-kina-feretai-na-agorazei-palia-sobietiki-texnologia-gia-na-steilei-astronautes-sti-selini

Επιστολές του Αϊνστάιν δημοπρατήθηκαν για 210.000 δολάρια. Οκτώ επιστολές που είχε γράψει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σχετικά με τον Θεό το Ισραήλ και τη Φυσική πουλήθηκαν σε δημοπρασία στην Ιερουσαλήμ για σχεδόν 210.000 δολάρια. Οι υπογεγραμμένες επιστολές της περιόδου1951-1954 είχαν εκτιμηθεί από τον οίκο δημοπρασιών Winners σε μόλις 31.000 έως 46.000 δολάρια. Το υψηλότερο τίμημα, 84.000 δολάρια, απέσπασε ένα γράμμα του Αϊνστάιν σε έναν άλλο διάσημο φυσικό, τον Αμερικανοεβραίο Ντέιβιντ Μπομ. «Αν ο Θεός έχει δημιουργήσει τον κόσμο, η πρωταρχική έγνοια του ασφαλώς δεν ήταν να κάνει εύκολη την κατανόησή του για εμάς» έγραφε ο πατέρας της Σχετικότητας. Ο Αϊνστάιν δήλωνε αγνωστικιστής και δεν πίστευε στη μεταθανάτια ζωή. Σε ένα άλλο γράμμα του, το οποίο πουλήθηκε για 50.400 δολάρια, ο Αϊνστάιν δήλωνε δύσπιστος με τις προσπάθειες του Μπομ να συνδέσει την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας: «Πρέπει να ομολογήσω ότι αδυνατώ να μαντέψω πώς μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια ενοποίηση». Πράγματι, η ενοποίηση των δύο μεγάλων θεωριών ακόμα εκκρεμεί Ένας από τους πλειοδότες της δημοπρασίας ήταν ο γνωστός ισραηλινός «μάγος» Γιούρι Γκέλερ, ο οποίος αγόρασε ένα γράμμα στο οποίο ο Αϊνστάιν προσπαθεί να αποτρέψει τον Μπομ να μετακομίσει στο Ισραήλ από τη Βραζιλία όπου είχε καταφύγει μετά τις μακαρθικές διώξεις στις ΗΠΑ. Τελικά, ο Μπομ έγινε απλώς επισκέπτης καθηγητής στο Ισραήλ και μετακόμισε στην Αγγλία το 1957. Ο οίκος δημοπρασίας γνωστοποίησε ότι τα γράμματα προήλθαν από τη χήρα του Μπομ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150551

Ευρώπη: Πράσινο φως στην εκτόξευση γιγάντιου ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων. Θα είναι μια από τις πιο φιλόδοξες αποστολές της δεκαετίας του 2030: η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA έδωσε το πράσινο φως για το σχεδιασμό της αποστολής LISA, η οποία προβλέπει την εκτόξευση τριών σκαφών που θα σχηματίζουν έναν γιγάντιο ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων στο Διάστημα. Πράσινο φως και για την εκτόξευση του κυνηγού εξωπλανητών Plato. H ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων είχε προβλεφθεί από τον Αϊνστάιν στις αρχές του περασμένου αιώνα, επιβεβαιώθηκε όμως μόλις το 2015 από τον αμερικανικό ανιχνευτή LIGO. Τα βαρυτικά κύματα είναι ρυτιδώσεις του χωροχρόνου που παράγονται από επιταχυνόμενα αντικείμενα μεγάλης μάζας, όπως για παράδειγμα μαύρες τρύπες που κινούνται σπειροειδώς η μία γύρω από την άλλη και τελικά συγχωνεύονται. Τα κύματα αυτά ουσιαστικά τεντώνουν το χώρο σε μια διάσταση (ας πούμε κατά μήκος) και τον συμπιέζουν σε μια άλλη διάσταση (ας πούμε κατά πλάτος). Οι τρεις δορυφόροι της αποστολής LISA (Laser Interferometer Space Antenna, ή διαστημική κεραία συμβολόμετρου λέιζερ) θα ανιχνεύουν βαρυτικά κύματα καταγράφοντας απειροελάχιστες μεταβολές στη μεταξύ τους απόσταση. Το τρίο θα ακολουθεί τη Γη στην πορεία της γύρω από τον Ήλιο, με τα τρία σκάφη να σχηματίζουν ένα νοητό ισόπλευρο τρίγωνο με πλευρά 2,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η μεταξύ τους απόσταση θα μετράται διαρκώς με δέσμες λέιζερ που θα ενώνουν τα τρία σκάφη. Η έγκριση της αποστολής από την Επιτροπή Επιστημονικών Αποστολών της ESA, η οποία συνεδρίασε στη Μαδρίτη. ανοίγει το δρόμο για την υποβολή προτάσεων υλοποίησης από την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία. Η προηγούμενη αποστολή LISA Pathfinder, ένα είδος πρόβας για την εκτόξευση των τριών δορυφόρων, είχε ανατεθεί στην Airbus. Η εκτόξευση της νέας αποστολής αναμένεται το 2034. Η Επιτροπή ενέκρινε επίσης την υλοποίηση του διαστημικού τηλεσκοπίου Plato για την ανίχνευση πλανητών σε άλλα άστρα. Το τηλεσκόπιο θα παρακολουθεί ταυτόχρονα χιλιάδες άστρα και θα καταγράφει τη μικρή πτώση της λαμπρότητας καθώς οι πλανήτες περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα και μπλοκάρουν ένα μέρος της ακτινοβολίας. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για το 2026. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150536

Στίβεν Χόκινγκ: αρχίστε την κατασκευή βάσεων σε Σελήνη και Άρη. Ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking κάλεσε τις μεγάλες χώρες του πλανήτη να επισπεύσουν τις αποστολές αστροναυτών και τη δημιουργία βάσεων στη Σελήνη και στον Άρη, προκειμένου να δώσουν στην ανθρωπότητα έναν ευρύτερο στόχο, αλλά και μια διέξοδο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά στη Γη – κάτι καθόλου απίθανο, σύμφωνα με τον ίδιο. Ο καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του -αλλά πάντα ενήμερος για τα τεκταινόμενα και ανήσυχος για το μέλλον- Βρετανός επιστήμονας είπε ότι μέχρι το 2020 πρέπει να έχουν φθάσει ξανά στη Σελήνη αστροναύτες και να χτισθεί τελικά εκεί μια βάση μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Για τον Άρη, είπε ότι οι αστροναύτες πρέπει να πατήσουν εκεί το πόδι τους έως το 2025 και αργότερα να δημιουργηθεί κι εκεί μια βάση. Ενώ ακόμη καλύτερα θα ήταν, όπως είπε, αν μπορούσαμε να φθάσουμε στους πλανήτες του κοντινότερου στη Γη άστρου, του Εγγύτατου του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου 4,5 ετών φωτός, οι οποίοι υπάρχουν ενδείξεις πως είναι φιλόξενοι για ζωή, ιδίως ο Proxima Centauri b, που εμφανίζει αρκετές ομοιότητες με το δικό μας πλανήτη. Βέβαια, με τα σημερινά μέσα, θα χρειάζονταν τρία εκατομμύρια χρόνια για να γίνει ένα τέτοιο ταξίδι. Γι αυτό, δεν απέκλεισε ότι μια μέρα οι άνθρωποι μπορεί να ταξιδεύουν πολύ πιο γρήγορα πάνω σε μια ισχυρή ακτίνα φωτός, εκμεταλλευόμενοι τη θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν. Μιλώντας στο νορβηγικό φεστιβάλ επιστήμης και τέχνης Starmus στο Τροντχάιμ, σύμφωνα με το BBC, o Χόκινγκ τόνισε την ανάγκη να αναβιώσει το διαστημικό πρόγραμμα με πιο φιλόδοξους στόχους. «Η εξάπλωσή μας στο διάστημα θα αλλάξει τελείως το μέλλον της ανθρωπότητας. Ελπίζω ότι θα ενώσει τα ανταγωνιζόμενα κράτη προς ένα κοινό στόχο: να αντιμετωπίσουμε την κοινή για όλους μας πρόκληση», ανέφερε. Παράλληλα, επέκρινε τον πρόεδρο Τραμπ για την αρνητική στάση του απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Όπως είπε ο Χόκινγκ, η Γη απειλείται από την κλιματική αλλαγή, την εξάντληση των φυσικών πόρων και την κατάρρευση της βιοποικιλότητας, γι’ αυτό τα διαστημικά ταξίδια είναι ζωτικά, προκειμένου να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. «Ξεμένουμε από χώρο και τα μόνα μέρη να πάμε, είναι οι άλλοι κόσμοι. Είναι καιρός πια να εξερευνήσουμε άλλα ηλιακά συστήματα. Η εξάπλωσή μας σε αυτά ίσως είναι το μόνο πράγμα που θα μας σώσει από τους εαυτούς μας. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι αναγκαίο οι άνθρωποι να αφήσουν τη Γη» δήλωσε ο Χόκινγκ. «Δεν πρέπει να αρκούμαστε να απολαμβάνουμε το σύμπαν, από τη βολή της Γης. Η Γη απειλείται από τόσα πολλά πράγματα, που είναι δύσκολο να είμαι θετικός», πρόσθεσε. Όπως προειδοποίησε, σε βάθος χρόνου δεν υπάρχει μέλλον για τους ανθρώπους στον πλανήτη μας, ο οποίος κάποια στιγμή μπορεί να χτυπηθεί από αστεροειδή. Τόνισε ότι η αποίκιση άλλων κόσμων πρέπει να γίνει συντονισμένα από όλα τα μεγάλα κράτη και να «ανυψώσει» συλλογικά την ανθρωπότητα. «Η αποίκιση άλλων πλανητών δεν είναι πια επιστημονική φαντασία, αλλά μπορεί να γίνει επιστημονικό γεγονός. Αν η ανθρωπότητα πρόκειται να συνεχίσει για άλλο ένα εκατομμύριο χρόνια, το μέλλον μας βρίσκεται στο να πάμε με τόλμη εκεί που κανείς άλλος δεν έχει πάει πριν. Ελπίζω για το καλύτερο. Πρέπει να ελπίζω. Δεν έχουμε άλλη επιλογή», κατέληξε. https://physicsgg.me/2017/06/21/%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ae/

Κινεζικός δορυφόρος για την καταγραφή ακτίνων Χ κοσμικής προέλευσης. Με επιτυχία στέφθηκε η απογείωση από την έρημο Γκόμπι του HXMT (Hard X-ray Modulation Telescope), του πρώτου δορυφόρου της Κίνας για αστρονομικές έρευνες. Στόχος του HXMT είναι να μελετήσει τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν μερικά από τα πιο «βίαια» αντικείμενα στο σύμπαν, όπως οι μαύρες τρύπες και οι αστέρες νετρονίων. Οι ακτίνες Χ κοσμικής προέλευσης απορροφώνται από τη γήινη ατμόσφαιρα, με συνέπεια να μην μπορούν να μελετηθούν με επίγεια τηλεσκόπια. Έτσι, ο μόνος τρόπος για να καταγραφούν είναι οι δορυφόροι ή αερόστατα τα οποία θα πετάξουν σε μεγάλα ύψη. Το HXMT μεταφέρει τρία τηλεσκόπια ακτίνων Χ, ενώ θα διαγράφει τροχιά σε υψόμετρο 550 χιλιομέτρων. «Σαρώνοντας» όλο το στερέωμα, αναμένεται να ανακαλύψει 1.000 περίπου νέες πηγές ακτίνων Χ. Επίσης, κατά το χρονικό διάστημα της λειτουργίας του, το οποίο με βάση τον προγραμματισμό της αποστολής θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια, θα θέσει στο «μικροσκόπιό» του συγκεκριμένες μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων, για να τους μελετήσει διεξοδικά. Η πρόταση για την κατασκευή του δορυφόρου προήλθε από επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλών Ενεργειών της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Αν και το αρχικό σχέδιο προέβλεπε την εκτόξευσή του το 2010, τελικά μπόρεσε να βρεθεί στο διάστημα 7 χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια ενός πυραύλου Long March-4B. Αν και δεν πρόκειται για τον πρώτο δορυφόρο ακτίνων Χ, διαθέτει μεγαλύτερη ανιχνευτική επιφάνεια, ενώ επίσης θα μπορεί να καταγράφει μεγαλύτερο ενεργειακό εύρος στο συγκεκριμένο φάσμα της ακτινοβολίας. Έτσι, όχι μόνο αναμένεται να εξερευνήσει πληρέστερα τις μαύρες τρύπες και τους αστέρες νετρονίων, αλλά ενδεχομένως ίσως ρίξει «φως» στη φύση των παροδικών πηγών ακτίνων Χ που υπάρχουν στο σύμπαν, οι οποίες εκπέμπουν ισχυρή ακτινοβολία για σύντομα χρονικά διαστήματα, πριν «σβήσουν». Το HMXT είναι η τελευταία από τις τέσσερις επιστημονικές αποστολές που προβλέπει το τρέχον πενταετές πλάνο που έχει καταρτίσει το Εθνικό Διαστημικό Κέντρο (NSSC) της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Λόγω των περιορισμένων διαθέσιμων κεφαλαίων, και οι τέσσερις αποστολές χρειάστηκε να αναπτυχθούν παράλληλα, ενώ η εκτόξευση όλων έπρεπε να γίνει σε ένα χρονικό «παράθυρο» μόλις 18 μηνών. http://www.naftemporiki.gr/story/1248595/kinezikos-doruforos-gia-tin-katagrafi-aktinon-x-kosmikis-proeleusis Εκδηλώσεις Επιστήμης και Τεχνολογίας με αφορμή το Θερινό Ηλιοστάσιο. Σε δύο δωρεάν προβολές της ψηφιακής παράστασης «ROSETTA», προσκαλεί το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο το κοινό, την Τρίτη 20 Ιουνίου 2017, μία ημέρα δηλαδή πριν από το Θερινό Ηλιοστάσιο. Τις παραστάσεις θα προλογίζει ο κ. Άρης Μυλωνάς (Συνεργάτης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης), ενώ μόλις νυχτώσει, τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης (καιρού επιτρέποντος) θα παρουσιάζουν στο κοινό τον Δία και τον Κρόνο και γενικά τον έναστρο νυχτερινό ουρανό της μικρότερης νύχτας του χρόνου. Με την ευκαιρία αυτή, στο Ίδρυμα Ευγενίδου, θα φιλοξενηθεί η καθιερωμένη ετήσια συνάντηση Επιστήμης και Τεχνολογίας, που για έκτη συνεχή χρονιά διοργανώνουν οι Βιβλιοθήκες του Ιδρύματος Ευγενίδου, του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), του Δήμου Καλλιθέας, του Δήμου Π. Φαλήρου, καθώς και οι Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες που εδρεύουν στην περιοχή, του Παντείου και του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στους χώρους του Ιδρύματος Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11) και οι διοργανωτές προτείνουν πολλές δράσεις για μικρούς/ές και μεγάλους/ες, με ελεύθερη είσοδο. Υπενθυμίζεται ότι οι χώροι του Ιδρύματος Ευγενίδου είναι προσβάσιμοι και φιλικοί σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διερμηνείας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα ή/και χειλεανάγνωσης κατόπιν έγκαιρης επικοινωνίας με γραπτό μήνυμα στο τηλέφωνο 6936 177143 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: pr@eef.edu.gr. Οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι. Πρόγραμμα Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο Ψηφιακή παράσταση θόλου «ROSETTA» oΗ «ROSETTA» είναι μία πλανηταριακή παράσταση αφιερωμένη στην ομώνυμη σημαντική διαστημική αποστολή στην καρδιά του Κομήτη «67P Τσιριούμοφ-Γερασιμένκο». Σας προσκαλούμε να γνωρίσουμε, μέσα από την παράσταση, τον Κλιμ Τσιριούμοφ –τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον Κομήτη 67P– και να παρακολουθήσουμε εικόνες τόσο από την δεκαετή αποστολή του διαστημοπλοίου ROSETTA όσο και από το σκάφος PHILAE που προσεδαφίστηκε στην επιφάνειά του. Ελάτε να δούμε εντυπωσιακές εικόνες και να μιλήσουμε για την ιστορία και την προέλευση του Ηλιακού Συστήματος και τη ζωή στη Γη! o Πριν από κάθε παράσταση ο κ. Άρης Μυλωνάς (Συνεργάτης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης) θα μιλήσει σχετικά με τα Ηλιοστάσια, τις Ισημερίες και τις εποχές του χρόνου. o Ώρες προβολών 18:30 και 19:30. o Είσοδος ελεύθερη, απαραίτητα είναι τα δελτία εισόδου, που θα διανέμονται από τις 18:00 της ίδιας ημέρας, από το ταμείο του Πλανηταρίου. Κάθε άτομο θα μπορεί να προμηθευτεί έως 2 δελτία εισόδου. o Διατίθενται 240 δελτία εισόδου για κάθε παράσταση. o Ηλικίες: Προτείνεται για παιδιά 9 ετών και άνω και για ενήλικες. Παρατήρηση του Νυχτερινού Ουρανού με Τηλεσκόπια o Τα τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης υποδέχονται το κοινό και (καιρού επιτρέποντος) παρουσιάζουν τον Δία και τον Κρόνο και γενικά τον έναστρο νυχτερινό ουρανό της μικρότερης νύκτας του χρόνου! o Ώρες 21:00 έως 24:00. o Είσοδος ελεύθερη. Δεν χρειάζεται κράτηση θέσης ή δελτίο εισόδου. Εργαστήριο Τεχνολογίας UTech Lab Εργαστήριο «Αυτόνομο Ρομποτικό Όχημα Αποφυγής Εμποδίων» o Η φύση είναι η πηγή έμπνευσης για το πεδίο της ρομποτικής και οι μηχανικοί προσπαθούν να την μιμηθούν, σε πολλές περιπτώσεις. Σε αυτήν την πρόκληση, οι μαθητές/τριες κατασκευάζουν και προγραμματίζουν ένα τρίκυκλο ρομπότ, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να πλοηγείται στον χώρο αποφεύγοντας τα εμπόδια που εμφανίζονται στην πορεία του. Το ρομπότ μιμείται τον τρόπο που κάποια ζώα, όπως οι νυχτερίδες (ή τα δελφίνια κ.λπ.) «βλέπουν» σε φυσικό σκοτεινό περιβάλλον. Το ρομπότ βασίζεται στην ανοιχτή πλατφόρμα arduino και συμπεριλαμβάνει τους κατάλληλους αισθητήρες απόστασης (αισθητήρες υπερήχων), ώστε να «αντιλαμβάνεται» τα εμπόδια… Ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα που θα βγάλουν τα παιδιά είναι ότι το ρομπότ «βλέπει»… «ακούγοντας». o Ώρα: 18:00-20:30 o Αριθμός συμμετεχόντων: μέχρι 20 άτομα o Ηλικίες: Μαθητές/τριες Γ’ Γυμνασίου – Α’ Λυκείου o Το εργαστήριο αποτελείται από δύο μέρη: α. Εισαγωγή στην Διαδικασία Σχεδιασμού (Engineering Design Process) για την επίλυση ενός προβλήματος και β. Κατασκευή και προγραμματισμός ρομπότ και υλοποιείται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού έργου “STEMforYouth” (www.stem4youth.eu). o Απαραίτητη είναι η δήλωση συμμετοχής. Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να στείλουν αίτηση συμμετοχής μέσω email στο: utechlab@eef.edu.gr ή να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 210 9469694. o Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. «Ο Πλανήτης Dewey» Ψηφιακή εκπαιδευτική δραστηριότητα για παιδιά. o Η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, παρουσιάζει το ψηφιακό εκπαιδευτικό παιχνίδι με τίτλο: «Ο Πλανήτης Dewey». Τα παιδιά μαθαίνουν με ευχάριστο τρόπο, πώς να αναζητούν, να αξιολογούν και να αξιοποιούν τις πληροφορίες που εντοπίζουν από την ποικιλία πληροφοριακών πηγών, που τους προσφέρει μια βιβλιοθήκη. o Ώρα: 18:30-19:30. o Ηλικίες: Μαθητές/τριες Γυμνασίου. o Είσοδος ελεύθερη. Δεν χρειάζεται κράτηση θέσης ή δελτίο εισόδου. http://www.pestaola.gr/idryma-eugenidou-ekdiloseis-epistimis-kai-texnologias-me-aformi-to-therino-iliostasio/

Άλλους 10 «γήινους» εξωπλανήτες ανακάλυψε το τηλεσκόπιο Kepler. Αλλους 219 υποψήφιους εξωπλανήτες, από τους οποίους οι δέκα έχουν μέγεθος σχετικά παρόμοιο με αυτό της Γης και βρίσκονται σε τέτοια απόσταση από το άστρο τους, που θα μπορούσαν να διαθέτουν συνθήκες φιλικές για τη ζωή (υγρό νερό και κατάλληλη θερμοκρασία), αποκάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», όπως ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Οι νέοι εξωπλανήτες εντοπίσθηκαν στον αστερισμό του Κύκνου και η σχετική ανακοίνωση έγινε σε συνέντευξη στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA στην Καλιφόρνια. Ήταν ο όγδοος κατάλογος πιθανών εξωπλανητών, που προέκυψε από την ενδελεχή ανάλυση των παρατηρήσεων του «Κέπλερ» κατά τα προηγούμενα χρόνια της λειτουργίας του. Μετά τα νέα στοιχεία, το «Κέπλερ» -που ξεκίνησε το 2009 και συνεχίζει τις παρατηρήσεις του- έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα συνολικά 4.034 υποψήφιους εξωπλανήτες, από τους οποίους έχει επιβεβαιωθεί από άλλα τηλεσκόπια η ύπαρξη των 2.335. Από τους περίπου 50 «γήινους» εξωπλανήτες του «Κέπλερ», έχουν επιβεβαιωθεί πάνω από 30.Οι αστρονόμοι ανέφεραν ότι, με βάση τα έως τώρα στοιχεία, φαίνεται πως η φύση συχνά δημιουργεί αφενός βραχώδεις εξωπλανήτες με μέγεθος έως 75% μεγαλύτερο της Γης (ο εξωπλανήτης τότε ονομάζεται υπερ-Γη), αφετέρου πιο αέριους πλανήτες με μέγεθος δύο έως 3,5 φορές μεγαλύτερο του δικού μας πλανήτη (ο εξωπλανήτης αποκαλείται μίνι-Ποσειδώνας). Σχεδόν κάθε άστρο του γαλαξία μας διαθέτει έναν εξωπλανήτη που είναι μεγαλύτερος από τη Γη και μικρότερος από τον Ποσειδώνα. Ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από ένα άστρο άλλο από τον Ήλιο μας είχε ανακαλυφθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Από τότε μέχρι σήμερα, διάφορα τηλεσκόπια έχουν επιβεβαιώσει σχεδόν 3.500 εξωπλανήτες. Δύο από τα βασικά ερωτήματα που προσπαθούν να απαντήσουν οι αστρονόμοι είναι πόσοι τελικά «δίδυμοι» της Γης υπάρχουν και κατά πόσο η ανθρωπότητα έχει νοήμονα «παρέα» εκεί έξω. https://physicsgg.me/2017/06/20/%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-10-%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB/

Νέο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση 1.200 χλμ. Κινέζοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν το φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης δύο φωτονίων σε απόσταση 1.203 χιλιομέτρων, πετυχαίνοντας ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ και καταρρίπτοντας κατά πολύ το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν περίπου 100 χιλιόμετρα. Οι Κινέζοι ερευνητές ανέφεραν την επιτυχή δορυφορική μετάδοση των κβαντικά «διαπλεκόμενων» φωτονίων (σωματιδίων του φωτός) μεταξύ της Γης και του διαστήματος. Με αυτό τον τρόπο, έκαναν ένα άλμα προς τον τελικό στόχο της δημιουργίας κρυπτογραφημένων κβαντικών δικτύων τηλεπικοινωνιών και Ίντερνετ, τα οποία θεωρούνται αδύνατο να πέσουν θύμα χάκερ. Ο κινεζικός δορυφόρος Micius, ο οποίος είχε τεθεί σε τροχιά πέρυσι το καλοκαίρι, είναι ο πρώτος διεθνώς που έχει εφοδιασθεί με τον κατάλληλο εξοπλισμό για κβαντικά πειράματα. Χρησιμοποιήθηκε για την κβαντική επικοινωνία με τρεις επίγειους κινεζικούς σταθμούς που απείχαν μεταξύ τους απόσταση περίπου 1.200 χλμ., ενώ η απόσταση του δορυφόρου από τους σταθμούς ποίκιλε από 500 έως 2.000 χλμ. Οι ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, με επικεφαλής τον καθηγητή κβαντικής φυσικής Τζιάν-Γουέι Παν του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Χεφέι, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Η κβαντική σύμπλεξη επιτρέπει σε δύο σωματίδια να συμπεριφέρονται παρόμοια, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκονται το ένα από το άλλο και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα του μικρόκοσμου. Στο φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης βασίζεται και η κβαντική τηλεμεταφορά. Υπενθυμίζεται ότι η κβαντική τηλεμεταφορά αναφέρεται στην μεταφορά της κατάστασης ενός σωματιδίου σε ένα άλλο. Είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί εφόσον είμαστε διατεθειμένοι να καταστρέψουμε την κατάσταση του πρώτου. Η δυνατότητα των σωματιδίων να συνδέονται κβαντικά μπορεί να επιτρέψει την μετάδοση κρυπτογραφημένων πληροφοριών από το ένα μέρος της Γης στο άλλο μέσω ασφαλών κβαντικών «καναλιών», χωρίς κάποιος «ωτακουστής» να είναι σε θέση να τις υποκλέψει, αντίθετα με το σημερινό διάτρητο Ίντερνετ, που εκμεταλλεύονται μυστικές υπηρεσίες και χάκερ. «Είναι ένα πρώτο βήμα -και ένα σημαντικό βήμα- για τη δημιουργία ενός πραγματικά παγκόσμιου κβαντικού δικτύου. Όλες οι προηγούμενες μέθοδοι περιορίζονταν σε απόσταση περίπου 100 χλμ., συνεπώς μπορούσαν να δουλέψουν μόνο σε μια πόλη», δήλωσε ο Παν. Όπως είπε, η σημερινή κρυπτογράφηση των δεδομένων βασίζεται σε πολύπλοκα μαθηματικά, που και αυτά όμως μπορεί να τα «σπάσουν» οι χάκερ με τη βοήθεια ισχυρών υπολογιστών. «Αλλά σε ένα μελλοντικό κβαντικό δίκτυο η ασφάλεια θα διασφαλίζεται από τους ίδιους τους νόμους της φυσικής, οι οποίοι είναι ασφαλείς χωρίς περιορισμούς. Αυτό θα είναι ωφέλιμο για όλους τους ανθρώπους», πρόσθεσε ο Κινέζος επιστήμονας, ο οποίος συνεργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση με Ευρωπαίους συναδέλφους του, με επικεφαλής τον φυσικό ‘Αντον Τσάϊλινγκερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης (ο οποίος υπήρξε καθηγητής του Παν), που κατείχαν το προηγούμενο ρεκόρ κβαντικής διεμπλοκής. Οι ομάδες των Παν και Τσάιλινγκερ θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν μια ασφαλή κβαντική σύνδεση μεταξύ Πεκίνου και Βιέννης. Ήδη οι Ευρωπαίοι φυσικοί προωθούν τη δημιουργία του Qapital, ενός κβαντικού δικτύου που θα συνδέει πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης, κυρίως μέσω οπτικών ινών. Σύμφωνα με τον Τσάϊλινγκερ, το μελλοντικό κβαντικό διαδίκτυο θα βασίζεται τόσο στις οπτικές ίνες, όσο και στους δορυφόρους. Προς το παρόν πάντως υπάρχουν αρκετές ακόμη τεχνικές δυσκολίες που πρέπει να υπερπηδηθούν. Μεταξύ άλλων, ο κινεζικός δορυφόρος βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά και έτσι οι σταθμοί εδάφους μπορούν να «πιάσουν» το κβαντικό σήμα του μόνο για πέντε λεπτά κάθε μέρα, συνεπώς θα χρειασθεί η κατασκευή και εκτόξευση αρκετών νέων δορυφόρων σε υψηλότερες τροχιές. https://physicsgg.me/2017/06/16/%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CF%81-%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82-%CF%83%CE%B5/

Η σκοτεινή ύλη ως υπερρευστό. O όρος σκοτεινή ύλη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου 80 χρόνια από τον αστρονόμο Fritz Zwicky, ο οποίος συνειδητοποίησε πως απαιτείται κάποια αόρατη βαρυτική δύναμη για να μην διαφεύγουν οι μεμονωμένοι γαλαξίες από τα γιγάντια σμήνη γαλαξιών. Αργότερα, η Vera Rubin και ο Kent Ford χρησιμοποίησαν την έννοια της αόρατης σκοτεινής ύλης για να εξηγήσουν πως οι ίδιοι οι γαλαξίες συγκρατούν τα συστατικά τους και δεν διαλύονται εξαιτίας της γρήγορης περιστροφής τους. Παρότι χρησιμοποιούμε κατά κόρον την έννοια της σκοτεινής ύλης για να εξηγήσουμε διάφορες καταστάσεις που παρατηρούμε, στην ουσία δεν κατανοούμε την πραγματική φύση της σκοτεινής ύλης. Ένα απλό θεωρητικό μοντέλο που επιχειρεί να ερμηνεύσει την φύση της υποστηρίζει πως η σκοτεινή ύλη συνίσταται από σωματίδια που αλληλεπιδρούν ελάχιστα με την ύλη και κινούνται αργά υπό την επίδραση της βαρύτητας. Αυτή η αποκαλούμενη «ψυχρή» σκοτεινή ύλη περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια τις δομές μεγάλης κλίμακας όμως τα σμήνη γαλαξιών. Όμως, δυστυχώς μάλλον αποτυγχάνει στην περιγραφή των καμπυλών περιστροφής των μεμονωμένων γαλαξιών. Η σκοτεινή ύλη φαίνεται πως λειτουργεί διαφορετικά στην κλίμακα αυτή. Σε μια πρόσφατη προσπάθεια επίλυσης αυτού του αινίγματος, δυο φυσικοί υποστηρίζουν πως η σκοτεινή ύλη έχει την δυνατότητα μετατροπών φάσης σε διαφορετικές κλίμακες. Οι φυσικοί Justin Khoury, στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και ο Lasha Berezhiani, στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον ισχυρίζονται ότι στο ψυχρό και πυκνό περιβάλλον της γαλαξιακής άλω η σκοτεινή ύλη συμπυκνώνεται σε ένα υπερρευστό – μια εξωτική κβαντική κατάσταση της ύλης με μηδενικό ιξώδες. Αν η σκοτεινή ύλη μετασχηματίζεται σε υπερρευστό στην γαλαξιακή κλίμακα, τότε υπεισέρχεται μια νέα δυναμική που θα ερμήνευε τις παρατηρήσεις που αδυνατεί να εξηγήσει το μοντέλο της ψυχρής σκοτεινής ύλης. Στην τεράστια κλίμακα των σμηνών γαλαξιών απουσιάζουν οι ειδικές συνθήκες που απαιτούνται για την δημιουργία μιας υπέρρευστης κατάστασης και η σκοτεινή ύλη συμπεριφέρεται όπως η συμβατική ψυχρή σκοτεινή ύλη. «Είναι μια κομψή ιδέα» λέει ο Tim Tait, φυσικός στοιχειωδών σωματιδίων σε πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Υπάρχουν δυο διαφορετικές φάσεις της σκοτεινής ύλης και αυτή η ιδέα θα μπορούσε να ερευνηθεί σύντομα πειραματικά. Μπορεί τελικά ο γαλαξίας μας να πλέει μέσα σε μια θάλασσα υπερρευστού. Περισσοτερα: https://physicsgg.me/2017/06/18/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%cf%89%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%b5%cf%85%cf%83%cf%84%cf%8c/

«Progress MS-06» Το όχημα μεταφοράς φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-06«, στις 16 του Ιούνη, 2017 στις 14:37 MSK συνδεθηκε επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η βάση σύνδεσης διενεργείται με το σταθμό σύνδεσης «Zvezda» Ενότητα Υπηρεσία της Ρωσίας. Η Σύγκλιση του πλοίου μεταφοράς προς τον ISS έλαβε χώρα σε ένα κύκλωμα δύο ημερών. Το docking έγινε στην αυτόματη λειτουργία υπό τον έλεγχο του Επικεφαλής Επιχειρησιακού ομάδας ελέγχου ειδικούς αποστολής του ρωσικού τμήματος του ISS Mission Control Center (MCC) και ο Ρώσος κοσμοναύτης - ISS διοικητής του πληρώματος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν. https://www.roscosmos.ru/23672/ Δεύτερη κινεζική δοκιμή ανεφοδιασμού σε τροχιά. Το πρώτο διαστημικό μεταγωγικό της Κίνας ολοκλήρωσε με επιτυχία τη δεύτερη δοκιμή αυτόματου ανεφοδιασμού του τροχιακού εργαστηρίου Tiangong-2, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι του κινεζικού διαστημικού προγράμματος. Το μη επανδρωμένο σκάφος Tianzhou-1 εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο σε ένα είδος πρόβας για την κατασκευή κινεζικού διαστημικού σταθμού την επόμενη δεκαετία. Το Tianzhou-1, ένας μεταλλικός κύλινδρος μήκους 10 μέτρων, μπορεί να μεταφέρει έξι τόνους φορτίου -είτε προμήθειες για τον μελλοντικό διαστημικό σταθμό είτε δορυφόρους που πρέπει να τεθούν σε τροχιά, ανέφερε το κρατικό πρακτορείο Xinhua. Το πρακτορείο μεταδίδει την Δευτέρα ότι η δεύτερη δοκιμή για τον ανεφοδιασμό του εργαστηρίου Tiangong-2 με καύσιμα ολοκληρώθηκε την περασμένη Πέμπτη. Η διαδικασία διήρκεσε αρκετές μέρες και απαίτησε 29 διαδοχικά βήματα. Το Tianzhou-1 θα πραγματοποιήσει ακόμα μία δοκιμή ανεφοδιασμού πριν αφεθεί τελικά να καταστραφεί πέφτοντας στην ατμόσφαιρα. Η Κίνα δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού κυρίως λόγω αμερικανικών αντιδράσεων. Ο πρώτος διαστημικός σταθμός της Κίνας προγραμματίζεται να συναρμολογηθεί σε τροχιά στα μέσα της δεκαετίας του 2020. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500150104 «Soyuz-2.1a»-«Fregat»για το«Canopus-Β-IR» Εργασία με το ανώτερο στάδιο «Fregat» πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της εκστρατείας για την εκτόξευση της «Canopus-Β-IR» με τα διαστημικά οχήματα τηλεπισκόπησης του πυραύλου «Soyuz-2.1a» από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 14 Ιουλίου, 2017 από εφαλτήριο №31 στο Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/23681/

Ο πλανήτης Δίας έχει τώρα 69 δορυφόρους. Ο πλανήτης Δίας είναι τερατώδης. Η μάζα του είναι 317 φορές μεγαλύτερη από την μάζα της Γης, συνίσταται κυρίως από μεταλλικό υδρογόνο και διαθέτει πάρα πολλούς δορυφόρους. Οι μεγαλύτεροι από αυτούς, οι τέσσερις δορυφόροι του Γαλιλαίου (Γανυμήδης, Καλλιστώ, Ιώ και Ευρώπη), ανακαλύφθηκαν το 1610. Ήταν τα πρώτα σώματα που βρέθηκαν να περιστρέφονται γύρω από ένα ουράνιο σώμα που δεν ήταν ούτε η Γη, ούτε ο Ήλιος. Από τον 19ο αιώνα και μετά, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν δεκάδες μικρότερους δορυφόρους, στους οποίους δίνονταν ονόματα σχετικά με τον μυθολογική ζωή του θεού Δία. Ενώ οι καταγεγραμμένοι δορυφόροι του Δία ήταν 67, πριν από λίγες μέρες οι αστρονόμοι Scott Sheppard, David Tholen και Chadwick Trujillo επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη δυο ακόμα δορυφόρων, τα ονόματα των οποίων είναι S/2016 J1 και S/2017 J1. Περιφέρονται σε απόσταση περίπου 21 και 24 εκατομμύρια χιλιόμετρα αντίστοιχα από τον Δία. Oι νέοι δορυφόροι του Δία: ο S/2016 J1 … και ο S/2017 J1 Έτσι οι δορυφόροι του πλανήτη – γίγαντα έγιναν 69. Αλλά μόνο οι 15 από αυτούς, που περιφέρονται στις εσωτερικές τροχιές με την φορά της ιδιοπεριστροφής του Δία, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως γνήσιοι δορυφόροι του. Οι υπόλοιποι είναι πιθανότατα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος που αιχμαλωτίστηκαν από την βαρύτητα του Δία. Αυτός ο πληθυσμός των εξωτερικών δορυφόρων έχει μικρό μέγεθος, μερικοί έχουν διάμετρο 20 με 40 χιλιόμετρα, ενώ οι περισσότερου έχουν διάμετρο μόλις 1 με 2 χιλιόμετρα και είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Οι περίοδοι περιφοράς των δορυφόρων του Δία κυμαίνεται από 7 ώρες έως 1000 ημέρες! Ο εντοπισμός των δυο νέων δορυφόρων έγινε τυχαία σε φωτογραφίες που ερευνούσαν τα μακρινά αντικείμενα στην ζώνη Kuiper. Οι 4 δορυφόροι του Γαλιλαίου όπως τους «έβλεπε» το διαστημικό σκάφος της NASA Juno, καθώς πλησίαζε τον πλανήτη Δία στις αρχές του 2016: https://physicsgg.me/2017/06/19/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-69-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%82/

Δημήτρης Νανόπουλος: Θα πρέπει να την «κάνουμε» από τη Γη, είναι τελειωμένη. Ο Δημήτρης Νανόπουλος είναι από τους πιο γνωστούς διεθνώς Έλληνες επιστήμονες. Δεν είναι ο τρελός επιστήμονας που περνάει ατελείωτες ώρες χωμένος μέσα σε ένα εργαστήριο. Δηλώνει λάτρης της ζωής και του αρέσει να κάνει ό,τι και όλος ο κόσμος: να πηγαίνει βόλτες και για φαγητό με φίλους, σινεμά και να απολαμβάνει τη ζωή. «Το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Το να καθόμαστε στα καφέ του Κολωνακιού συζητώντας αρλούμπες θεωρώ ότι είναι χάσιμο χρόνου και ζωής. Από την άλλη την μεριά να είσαι κλεισμένος σε ένα εργαστήριο σε ένα δωμάτιο και να παριστάνεις τον τρελό επιστήμονα να μην σε ακούει κανένας και να μην σου δίνει κανένας σημασία πάλι το θεωρώ ότι είναι χάσιμο ζωής. Νομίζω ότι όλα χρειάζονται κι έχω δει να με βοηθάνε πράγματα που ούτε που φανταζόμουν και μου δίνουν μία εσωτερική ενέργεια» λέει στο newsbeast.gr ο Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στο Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ και Τακτικός Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Η Φυσική μπήκε τυχαία και αναπάντεχα στη ζωή του. Ένα βιβλίο Φυσικής που του χάρισε ο πατέρας του το καλοκαίρι της Α' Λυκείου και η κλίση του που την αντιλήφθηκε ένας καθηγητής του του έδωσαν την ώθηση να σπουδάσει Φυσική και να ασχοληθεί συγκεκριμένα με την Θεωρητική φυσική υψηλών ενεργειών. Ο Έλληνας Φυσικός που διετέλεσε ερευνητής στο CERN μας εξηγεί γιατί αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε τη Γη, ενώ αναλύει τη σχέση επιστήμης και Θεού και μας συμβουλεύει να παίρνουμε ρίσκα στη ζωή μας. - Πρόσφατα ο Στίβεν Χόκινγκ είπε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τη Γη στα επόμενα 100 χρόνια. Το πιστεύετε; «Το 100 χρόνια πρέπει να του έχει ξεφύγει… Εγώ συνέχεια λέω πως θα πρέπει να την "κάνουμε" αλλά θα περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να συμβεί αυτό. Δεν είναι δυνατόν να είπε 100 χρόνια, μήπως είπε 100.000 χρόνια; Ότι αυτό θα γίνει θα γίνει, δεν συζητάω ότι είναι τρέλα αυτό που λέει, συζητάω το σύντομο της εκδοχής». - Δεν το αμφισβητείτε σαν γεγονός δηλαδή; «Σαν γεγονός όχι. Όλοι το έχουμε πει αυτό πολλές φορές. Η Γη είναι κατά κάποιο τρόπο τελειωμένη έτσι όπως πηγαίνει το πράγμα, και πληθυσμιακά και από νερό. Όσο και καλοί να γίνουμε με το περιβάλλον δεν θα είναι αυτή η λύση του προβλήματος. Είναι αυτή η πληθυσμιακή έκρηξη που θα έχει μεγάλες επιπτώσεις, ήδη μέρος αυτών "πληρώνουμε" τώρα. Αυτές οι τρέλες που μοιάζουν βγαλμένες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας που συμβαίνουν κάθε μέρα στο Λονδίνο, στο Ιράν, αυτή η κατάσταση που έχει ξεφύγει νομίζω είναι πρόβλημα και πληθυσμιακό. Η κατάσταση στην Ανατολή έχει ξεφύγει και εύχομαι να μην γίνει και στη Δύση έτσι. Πέρα όμως από το πρόβλημα της τρομοκρατίας, θα υπάρξει πρόβλημα νερού, πρόβλημα τροφής θα υπάρξουν πάρα πολλά προβλήματα». - Θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε, με βάση όσα μας λέτε, τη Γη αλλά για πού; «Έτσι είναι. Είναι ζήτημα χρόνου, τώρα πώς θα το κάνουν είναι άλλο θέμα. Το θέμα είναι και το πού. Λένε ότι θα φτιάξουν εξέδρες, πλωτές πόλεις για παράδειγμα και από εκεί θα δούμε πώς θα γίνει το επόμενο βήμα. Αυτό που όλοι δέχονται είναι πάντως ότι αυτό θα συμβεί». - Πότε το προσδιορίζετε χρονικά; «Δεν ασχολούμαστε τώρα με αυτό το θέμα αλλά το βλέπουμε μπροστά μας». - Για την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς τι έχετε να μας πείτε; «Ψάχναμε να βρούμε εκείνο το σωματίδιο που θα μπορούσε να δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια της φύσης. Η ανακάλυψή του ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Έδωσε μεγάλη ώθηση στην Φυσική. Εάν δεν το βρίσκαμε θα ήταν τραγικό πρόβλημα. Είχαμε χτίσει ένα στάνταρ μοντέλο, είχαν βρεθεί όλα τα σωματίδια κι έλειπε αυτό. Φανταστείτε τώρα ότι έχετε ένα παζλ σε ένα τοίχο, να δημιουργεί μία εικόνα και να υπάρχει μία τρυπούλα κάπου γιατί έχετε χάσει ένα κομμάτι. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για μεγάλη τρύπα» - Ποια είναι η σχέση επιστήμης-Θεού; «Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία σχέση. Άλλο το ένα θέμα άλλο το άλλο. Ανήκω στην κατηγορία των επιστημόνων που θέλω αυτά να τα κρατάω μακριά και διακριτά. Άλλη είναι η δουλειά της επιστήμης άλλη η δουλειά του Θεού». - Έχει να κάνει με το αν πιστεύετε στην ύπαρξή του ή όχι; «Δεν νομίζω ότι αυτό είναι αναγκαστικά το θέμα. Είτε πίστευα, είτε δεν πίστευα το ίδιο πράγμα θα έλεγα. Δεν πρέπει να αναμειγνύουμε τα δύο πράγματα. Εγώ δεν έχω δει στην επιστήμη να έχω καμία ανάγκη από εξωτερικές δυνάμεις». - Επιστήμη και ρίσκο; «Είναι δυνατόν να μην πάρεις ρίσκο; Και στη ζωή δεν είναι έτσι; Βέβαια τα οποία ρίσκα πρέπει να είναι μετρημένα και όχι τρελά. Αυτό είναι προφανές. Το να σκέφτεσαι αυτό που λέμε "out of the book" είναι προφανές και ιδίως όταν κάνεις έρευνα. Στην έρευνα δεν είναι δεδομένο τι θα βρεις και πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Μπορεί να βρεις κάτι που σε ξενίζει, μπορεί να είναι κάτι καινούριο ή κάτι που ανοίγει ολόκληρο δρόμο. Εάν έχεις μία συντηρητική άποψη των πραγμάτων δεν μπορείς να προχωρήσεις. Αλλάζουμε κάθε τόσο την παιδεία, είναι πρωτοφανή αυτά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που να αλλάζει κάθε 1,5 μήνα τους νόμους που διέπουν την παιδεία Θα σας πω κι ένα παράδειγμα: Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και οι μετασχηματισμοί Λόρεντζ. Τους λέμε έτσι γιατί τους είχε βρει ο Χέντρικ Λόρεντζ, ένας Ολλανδός διάσημος φυσικός και μαθηματικός αλλά δεν είχε τόλμη. Έβλεπε ότι μπερδεύεται ο χώρος με τον χρόνο, ότι τα πράγματα αλλάζουν αλλά δεν είχε την τόλμη να το προχωρήσει. Ο Αϊνστάιν ήταν 25 χρονών τότε, δεν είχε και μεγάλο ρίσκο κι έτσι το προχώρησε και ήταν μεγάλη τομή. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί αλλά χρειάζεται και το ρίσκο, μην το συζητάμε καθόλου. Όχι στα πλαίσια της ανοησίας και της κομπορρημοσύνης αλλά το ρίσκο είναι must για έναν επιστήμονα - ερευνητή». - Η Ελλάδα ξοδεύει χρήματα για έρευνες; «Αυτήν την εποχή τα πράγματα δεν είναι και τα καλύτερα και το ξέρετε. Από την άλλη το μυαλό το διαθέτουμε για αυτό δεν μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς. Και το μυαλό το διαθέτουμε και την φαντασία την διαθέτουμε και την διαίσθηση και τον ενθουσιασμό. Οι συνθήκες δεν είναι αυτές που χρειάζονται για να γίνει έρευνα. Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουμε εδώ πέρα. Αλλάζουμε κάθε τόσο την παιδεία, είναι πρωτοφανή αυτά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο που να αλλάζει κάθε 1,5 μήνα τους νόμους που διέπουν την παιδεία. Νομίζω ότι στην παιδεία θα έπρεπε να υπάρχει μία σταθερή συλλογική γραμμή από όλα τα κόμματα όπως και στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα. Αυτά τα τρία θύματα δεν σηκώνουν μαγκιές εσωκομματικές κατά τη γνώμη μου». - Τα επόμενα σχέδιά σας; «Δουλεύουμε τώρα πάνω στα αποτελέσματα που μας δίνουν τα ιπτάμενα τηλεσκόπια και θέλουμε να δούμε πώς ξεκίνησε το σύμπαν περιμένουμε πειραματικά δεδομένα από αυτά τα τηλεσκόπια αλλά τρέχουν οι δέσμες των πρωτονίων στο CERN και περιμένουμε και από εκεί πάρα πολλά πράγματα». http://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2724255/dimitris-nanopoulos-tha-prepi-na-tin-kanoume-apo-ti-gi-ine-teliomeni

Πως διακρίνουμε έναν μετεωρίτη από μια κοινή πέτρα. Δείγματα μετεωριτών από όλη την Ελλάδα προσπαθεί να συγκεντρώσει ο έλληνας γεωεπιστήμονας, ο οποίος επιλέχθηκε να συμμετάσχει φέτος το χειμώνα σε αποστολή της NASA για την αναζήτηση μετεωριτών στην Ανταρκτική. Ο Γιάννης Μπαζιώτης, επίκουρος καθηγητής Ορυκτολογίας-Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος ειδικεύεται στην Πλανητική Επιστήμη και ειδικότερα στους μετεωρίτες, πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει μια συστηματική αναζήτηση στη χώρα μας, καλώντας όποιον έχει σχετικές πληροφορίες για μετεωρίτες στην Ελλάδα, να τον ενημερώσει. Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «αυτό το γεγονός θα ήταν πραγματικά σημαντικό για την επιστήμη των μετεωριτών στη χώρα μας. Σίγουρα, αν συλλεχθεί ένας ελάχιστος αριθμός δειγμάτων μετεωριτών, θα μπορέσει να προσελκύσει φοιτητές από την Ελλάδα, καθώς επίσης -και ανάλογα με τη σημαντικότητα του δείγματος- διακεκριμένους επιστήμονες από το εξωτερικό». Ο ίδιος παραθέτει ορισμένα βασικά στοιχεία αναγνώρισης ενός μετεωρίτη και διάκρισής του από άλλες κοινές πέτρες: – Το εξωτερικό του μετεωρίτη χαρακτηρίζεται από τετηγμένο φλοιό (fusion crust), ένα συνήθως μαύρο περίβλημα γύρω από το πέτρωμα, που δημιουργείται από την ανάπτυξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών κατά το ταχύτατο πέρασμα του μετεώρου από την ατμόσφαιρα της Γης. – Πολλοί μετεωρίτες περιέχουν μέταλλα, οπότε σε μία σπασμένη επιφάνεια του μετεωρίτη θα πρέπει κάποιος να μπορεί να αναγνωρίσει τα μεταλλικά ορυκτά. – Αν πρόκειται για μετεωρίτη πλούσιο σε μέταλλα, τότε θα είναι αρκετά βαρύς. – Κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα πρέπει να έλκεται από ένα κοινό μαγνήτη λόγω της παρουσίας μετάλλου σιδήρου-νικελίου. – Δεν θα πρέπει να αφήνει μαυρίλα στα χέρια, ωστόσο είναι πιθανή η κόκκινη γραμμή σκόνης (τη διαπιστώνουμε κατά τη σύρση του δείγματος σε μία πλάκα πορσελάνης), αν έχει οξειδωθεί το εξωτερικό τμήμα του μετεωρίτη. – Στον μετεωρίτη το εξωτερικό τμήμα του περιέχει κάποιες μικρές κοιλότητες (όχι οπές), οι οποίες μοιάζουν με καμπυλωτές επιφάνειες σαν μικροί κρατήρες, εξαιτίας της τήξης του εξωτερικού του κατά το πέρασμα από την ατμόσφαιρα της Γης. Πολλές φορές αυτές οι κοιλότητες μοιάζουν με δακτυλικά αποτυπώματα. – Δεν υπάρχουν πόροι (τρύπες) σε ένα μετεωρίτη. – Είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη χόνδρων στο εσωτερικό του (αν είναι σπασμένο το δείγμα και είναι δυνατή πρόσβαση στο εσωτερικό του πετρώματος), οι οποίοι έχουν κυκλικό συνήθως σχήμα και μπορεί να είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση μετεωρίτη στον ελληνικό χώρο Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτης, «το ιστορικό των μετεωριτών στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά πτωχό. Υπάρχει μόνο μία επιβεβαιωμένη πτώση μετεωρίτη τον Ιούνιο του 1818 και ένα αντίστοιχο δείγμα από την Ελλάδα που βρέθηκε στην περιοχή των Σερρών, ο λεγόμενος μετεωρίτης SERES. Υπάρχουν μερικές ακόμα ιστορικές πληροφορίες για την ύπαρξη μετεωριτών, ωστόσο δεν υπάρχει αντίστοιχο δείγμα για να χαρακτηριστούν επιβεβαιωμένες. Αυτά τα δείγματα χαρακτηρίζονται ως «αμφίβολοι» μετεωρίτες και υπάρχουν πέντε καταγραφές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η περιοχή της Λάρισας (1706), η Θράκη (452), οι Δελφοί και η Κασσάνδρα Χαλκιδικής». Σύμφωνα με τον κ. Μπαζιώτη, σήμερα μόνο ο μετεωρίτης SERES, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των χονδριτών, υπάρχει επίσημα ως ελληνικής προέλευσης στη βάση δεδομένων του διεθνούς Δελτίου Μετεωριτών του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου (Meteoritical Bulletin of Lunar & Planetary Institute). Αυτή τη στιγμή, λέει ο Έλληνας ορυκτολόγος-πετρολόγος, αναφερόμενος στον μετεωρίτη SERES, «περίπου συνολικά 6,5 κιλά βρίσκονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης και το κύριο δείγμα ανέρχεται σε 4 κιλά και 649 γραμμάρια. Μελετώ αυτό το δείγμα, με αναμενόμενη δημοσίευση των αποτελεσμάτων εντός του 2018». Ο κ. Μπαζιώτης θα προσπαθήσει επίσης να φέρει τον μετεωρίτη στην Ελλάδα και να οργανώσει μία ανοικτή εκδήλωση για το κοινό τον Ιούνιο του 2018, ακριβώς 200 χρόνια από την πτώση του στη βόρεια Ελλάδα. Όπως αναφέρει, «ελπίζω να εξασφαλίσω χρηματοδότηση για την οργάνωση της εκδήλωσης. Η χρηματοδότηση είναι απαραίτητη για την κάλυψη των εξόδων ενοικίασης του χώρου που θα φιλοξενήσει το μετεωρίτη και του υπεύθυνου της συλλογής μετεωριτών του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Επιπρόσθετα, απαιτείται ειδικό κουτί τοποθέτησης του μετεωρίτη, το οποίο θα φέρει συναγερμό, ειδική κλειδαριά, σύστημα βιντεοσκόπησης και 24ωρη φύλαξη». Στο κυνήγι και των μικρομετεωριτών στις ταράτσες! Ακόμη ο ίδιος προωθεί τη συλλογή και τη μελέτη μικρομετεωριτών στην περιοχή των Αθηνών. Όπως εξηγεί, η Γη δέχεται 100 τόνους αστρικού υλικού τη μέρα, εκ των οποίων η ποσότητα των κόκκων που θα διασωθεί κατά το πέρασμά τους από την ατμόσφαιρα και θα φθάσει τελικά στη Γη, αγγίζει τους δέκα τόνους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και μικρομετεωρίτες, δηλαδή σώματα μικρότερα από ένα χιλιοστό, τα οποία συνήθως κυμαίνονται από 150 έως 300 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου). «Η πιθανότητα πτώσης μικρομετεωριτών», λέει ο κ.Μπαζιώτης, «εκτιμάται σε ένα έως δύο κόκκους ανά τετραγωνικό μέτρο ανά έτος. Μπορεί να ακούγεται πολύ μικρό το νούμερο αυτό, ωστόσο, η ταράτσα ενός σπιτιού 100 τετραγωνικών μέτρων, η οποία μπορεί να έχει να καθαριστεί πάνω από μια δεκαετία, πιθανώς να φιλοξενεί μερικούς κόκκους μικρομετεωριτών. Αν τελικά συλλεγούν μικρομετεωρίτες από διαφορετικές χώρες, τότε θα ανοίξει ένα νέο παράθυρο προς το Διάστημα. Παραφράζοντας τα λόγια του καθηγητή Genge του Imperial College, θα λέγαμε ότι το μικροσκόπιο θα μετατραπεί σε ‘τηλεσκόπιο’ για τον ορυκτολόγο που θα μελετήσει τέτοια εξωγήινα δείγματα». Αν κάποιος στη χώρα μας έχει βρει ή πιστεύει ότι έχει βρει κάποιο μετεωρίτη, ο κ. Μπαζιώτης διαβεβαιώνει ότι θα μπορούσε να εξετάσει το δείγμα και να αποφανθεί κατά πόσο είναι μετεωρίτης ή όχι. Όπως λέει, «μόνο αν μελετηθεί το δείγμα, μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για ένα κοινό ή σπάνιο μετεωρίτη». Μαζί με την ομάδα φοιτητών που έχει σχηματίσει, δηλώνει πρόθυμος να εξετάσει τα δείγματα πιθανών μετεωριτών ή και μικρομετεωριτών, στην έδρα του στο Εργαστήριο Ορυκτολογίας-Γεωλογίας του Τμήματος Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ιερά Οδός 75, Αθήνα). https://physicsgg.me/2017/06/19/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b9/

Τεχνητή νοημοσύνη της Microsoft έπαιξε «άψογη» παρτίδα του παιχνιδιού Ms Pac-Man. Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης της Microsoft κατάφερε να ολοκληρώσει μια «άψογη» παρτίδα του βιντεοπαιχνιδιού της δεκαετίας του 1980 Ms. Pac-Man. Όπως αναφέρει το BBC, η ομάδα των ερευνητών (από την καναδική εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης Maluuba, που ανήκει στη Microsoft) πέτυχε το τέλειο σκορ 999.990 πόντων. Σύμφωνα με τη Microsoft, η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε στο παιχνίδι θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί και για την εκπαίδευση άλλων συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, ώστε να είναι σε θέση να βοηθούν τους ανθρώπους φέρνοντας σε πέρας πολύπλοκες εργασίες. Σε σχετικό blogpost, η εταιρεία εξηγεί πως οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική τεχνητής νοημοσύνης γνωστή ως reinforcement learning έτσι ώστε το σύστημά τους να φτάσει σε θέση να «κατέχει» πλήρως την έκδοση του εν λόγω παιχνιδιού για Atari 2600. Για να πετύχει το μέγιστο δυνατό σκορ, το «πρόβλημα» κατανεμήθηκε σε μια σειρά από κομμάτια, που ανατέθηκαν σε «πράκτορες» τεχνητής νοημοσύνης. Το σύστημα χρησιμοποίησε πάνω από 150 από αυτούς, ο καθένας εκ των οποίων εργαζόταν παράλληλα με άλλους για την επίτευξη του στόχου: Κάποιοι ανταμείβονταν για τον εντοπισμό ενός συγκεκριμένου σφαιριδιού, ενώ άλλοι ήταν επιφορτισμένοι με την αποφυγή των φαντασμάτων- εχθρών στο παιχνίδι. Μετά, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα «πράκτορα-επιστάτη», που δεχόταν συστάσεις από όλους τους άλλους και κατεύθυνε τον χαρακτήρα (τη Ms. Pac-Man). Η διαδικασία λήψης αποφάσεων ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη: Για παράδειγμα, εάν 100 «πράκτορες» ήθελαν να πάνε δεξιά επειδή ήταν ο καλύτερος δρόμος για τα σφαιρίδια- στόχους, αλλά τρεις ήθελαν να πάνε αριστερά επειδή υπήρχε φάντασμα στα δεξιά, το σύστημα έδινε περισσότερη βαρύτητα στην «άποψη» αυτών που είχαν δει το φάντασμα. Σύμφωνα με τον Χαρμ βαν Σάιτζεν, ερευνητή της Maluuba, τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονταν όταν ο κάθε «πράκτορας» λειτουργούσε πολύ «εγωιστικά», ενώ ο «πράκτορας- επιστάτης» λάμβανε υπόψιν ποια είναι η καλύτερη κίνηση για τον καθένα. Όσον αφορά στο γιατί επελέγη ένα παιχνίδι της δεκαετίας του 1980 για να δοκιμαστεί ένα τέτοιο, ιδιαίτερα προηγμένο, σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, ο Ραχούλ Μεχρότρα, υπεύθυνος προγράμματος στη Maluuba, αναφέρει πως ο λόγος είναι ότι τα παιχνίδια αυτά είναι πολύπλοκα για τις τεχνητές νοημοσύνες επειδή απαιτούν «ανθρώπινο» τρόπο σκέψης. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως ο Στιβ Γκόλσον, ένας από τους δημιουργούς του παιχνιδιού, επεσήμανε πως το Ms. Pac-Man είχε σχεδιαστεί για να είναι απλό στο παίξιμο, αλλά σχεδόν αδύνατο να κερδηθεί, έτσι ώστε οι παίκτες να βάζουν πολλά κέρματα στα arcade μηχανήματα όπου αυτό παιζόταν. http://www.naftemporiki.gr/story/1247994/texniti-noimosuni-tis-microsoft-epaikse-apsogi-partida-tou-paixnidiou-ms-pac-man Κινεζικοί οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο. Δύο κινεζικοί υπερυπολογιστές, ο Sunway TaihuLight με ισχύ 93 petaflops και ο Τianhe-2 με 33,9 petaflops, είναι οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο, σύμφωνα με τη νέα διεθνή κατάταξη Top 500, που δημοσιοποιήθηκε σήμερα στο πλαίσιο συνεδρίου πληροφορικής στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ο Tianhe-2 (Γαλαξίας-2) ήταν επί τρία συνεχόμενα έτη ο ισχυρότερος κομπιούτερ στον κόσμο, ώσπου ο TaihuLight τον πέρασε -με μεγάλη διαφορά- τον Ιούνιο του 2016. Ο Νο1 βρίσκεται εγκαταστημένος στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών της Κίνας. Η έκπληξη είναι ότι μετά το 1996 οι ΗΠΑ δεν έχουν υπερυπολογιστή ούτε καν στην τρίτη θέση, όπου αναρριχήθηκε ο ελβετικός Piz Daint, ο οποίος διαθέτει πλέον ισχύ 19,6 petaflops μετά την αναβάθμισή του. Ο αμερικανικός «Τιτάν» (ένας Cray XK7), που είναι εγκατεστημένος στο Εθνικό Εργαστήριο Όακ Ριτζ του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, υποχώρησε στην τέταρτη θέση με 17,6 petaflops (έχει την ίδια ισχύ από το 2012). Πάντως οι ΗΠΑ διαθέτουν τα περισσότερα (πέντε) συστήματα στην πρώτη δεκάδα των ισχυρότερων υπερυπολογιστών, καθώς και τα περισσότερα υπολογιστικά συστήματα (169) στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας. Ακολουθούν η Ιαπωνία με 33, η Γερμανία με 28, η Γαλλία με 17 και η Βρετανία επίσης με 17. Η αμερικανική Intel εξακολουθεί να είναι -με μεγάλη διαφορά- ο βασικός τροφοδότης των επεξεργαστών για τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές (στους 464 από τους 500), ενώ ακολουθούν η ΙΒΜ που έχει παράσχει επεξεργαστές σε 21 συστήματα και η AMD σε έξι. Η Ιαπωνία «χτίζει» έναν υπερυπολογιστή, τον AI Bridging Cloud, ο οποίος προαλείφεται να ξεπεράσει τον σημερινό Νο1 της Κίνας, φθάνοντας στην εντυπωσιακή ισχύ των 130 petaflops. http://www.kathimerini.gr/914608/article/texnologia/computers/kinezikoi-oi-dyo-isxyroteroi-yperypologistes-ston-kosmo

Καζακστάν: Ένας νεκρός από πυρκαγιά που ξέσπασε κατά την εκτόξευση Soyuz. Ένας οδηγός πέθανε και ένας συνάδελφός του κατέληξε στο νοσοκομείο όταν το φορτηγό τους παγιδεύτηκε σε πυρκαγιά από την πτώση τμημάτων ρωσικού πυραύλου Soyuz που εκτοξεύτηκε με επιτυχία από τη στέπα του Καζακστάν. Η πυρκαγιά, που επεκτάθηκε στα ξερά χόρτα της στέπας σε μέτωπο 15 χιλιομέτρων, ξέσπασε την Τετάρτη όταν έπεσαν στο έδαφος τα κατώτερα στάδια του πυραύλου, ο οποίος μετέφερε σκάφος Progress για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τα δύο θύματα, ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, ήταν εργαζόμενοι της εταιρείας NPO Mashinostroyeniya, η οποία έχει αναλάβει να καθαρίζει τα αντικείμενα που πέφτουν κατά τις εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, το οποίο νοικιάζει η Ρωσία στο Καζακστάν. Η εταιρεία απέδωσε την εξάπλωση της πυρκαγιάς στην υψηλή θερμοκρασία και τον άνεμο. Το όχημα τυλίχτηκε στις φλόγες «έπειτα από μια ιδιαίτερα δυνατή ριπή ανέμου», ανακοίνωσε η εταιρεία σύμφωνα με το πρακτορείο Tass. Το περιστατικό συνέβη περίπου 600 χιλιόμετρα από το Μπαϊκονούρ, εντός της «ζώνης πτώσης αντικειμένων» κατά τις εκτοξεύσεις πυραύλων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500149656 72-х малых Εκτοξευση ενος σύμπλεγματος 72 μικρών διαστημικών σκαφών (SC). Το διαστημικό σκάφος (LV) «Soyuz-2.1a» με το ανώτερο στάδιο (RB) «Φρεγάτα» στο πρόγραμμα Roskosmos “Canopus-Β-IR.” Το σύμπλεγμα 72 μικρών διαστημικων σκάφων είναι σε διάφορες μορφές - από τους δορυφόρους της 1U CubeSat μικροδορυφόρων βάρους έως 120 kg και τρέχει προς το συμφέρον των πελατών των ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, Καναδάς και Νορβηγία. Επίσης, στο πλαίσιο της αποστολής που θα τεθεί σε εφαρμογή από την έναρξη των δύο μικρών δορυφόρων «MCA-Ν», που αναπτύχθηκε από OOO «NPP Dauria» ανατέθηκε από Roskosmos και σε τρεις CubeSat δορυφόρων απο τεχνικά πανεπιστήμια. Η αποστολή μιας τέτοιας μεγάλης πολυπλοκότητας θα εφαρμοστει για πρώτη φορά στην ιστορία της δρομολόγησης μικρών δορυφόρων. Η εκτόξευση του πύραυλου φορέας«Soyuz-2.1a» έχει προγραμματιστεί για τις 14 Ιούλη 2017. https://www.roscosmos.ru/23665/ Βαλεντίνα Τερέσκοβα-Η πρωτη γυναικα-κοσμοναυτης! Στις 16 Ιούνη 1963 η πρώτη γυναίκα στον κόσμο κοσμοναύτης έκανε μια ενιαία πτήση στο διάστημα. Η διαστημική πτήση της Βαλεντίνας γίνεται με ένα διαστημόπλοιο το «Βοστόκ-6» και η πτήση διήρκεσε σχεδόν τρεις ημέρες. Η εκκίνηση διεξήχθη στο Μπαϊκονούρ στις 12 το μεσημέρι 29 λεπτά 51 δευτερόλεπτα. Διάρκεια ήταν 2 Ημέρες 22 ώρες και 50 λεπτά, εύρος - .. 1 εκατομμύριο 971 χιλιάδες χιλιομέτρα ... Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα (διακριτικό κλήσης - «Ο Γλάρος») στο «Vostok-6» εκανε 48 τροχιές γύρω από τη Γη.Οι τροχιακές παραμέτρους του πλοίου: περίγειο - 180,9 χιλιομέτρων, το απόγειο - 231,1 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,304 λεπτά. Το βάρος του πλοίου - 4713 kg. Την ίδια στιγμή σε τροχιά το διαστημικό σκάφος «Βοστόκ-5», με πιλότο τον κοσμοναύτης Valeriem Bykovskim. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο κοσμοναύτης κρατησε ημερολόγιο και έκανε φωτογραφίες του ορίζοντα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για την ανίχνευση στρώματων αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Είναι γνωστό ότι το 1962 κατά τη διάρκεια της αναζήτησης για διεκδικητές για την πρώτη διαστημική πτήση εκατοντάδων υποψηφίων, μαζί με την Βαλεντίνα Τερέσκοβα επιλέχθηκαν τέσσερις γυναικες: Η Zhanna Orkina, η Τατιάνα Kuznetsova, η Βαλεντίνα Ponomareva και η Ιρίνα Solovyova. Αρχικά υπηρχε σχεδιο για την ταυτόχρονη πτήση των πληρωμάτων δύο γυναικών, αλλά τον Μάρτη του 1963 αυτό το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Στην ιστορία της Valentina Vladimirovna στην πτήση εχει διατηρηθεί η φράση που ειπώθηκε από αυτην πριν από την εκτόξευση: «Γεια σου! Ουρανε! Βγάλε το καπέλο σου! «( απόσπασμα από ένα ποίημα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (το σύννεφο στο παντελόνι). https://www.roscosmos.ru/23644/