Δροσος Γεωργιος

Ανακαλύφθηκε ένα νέο γαλαξιακό σμήνος. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα γαλαξιακό σμήνος στην απόσταση-ρεκόρ των 11,1 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Ενώ μια άλλη αμερικανική ερευνητική ομάδα εντόπισε άγνωστα έως τώρα ουράνια σώματα στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη του μακρινότερου σμήνους γαλαξιών με την ονομασία CL J1001 έγινε με τα διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων-Χ Chandra της NASA και XMM-Newton της ESA, τα διαστημικά οπτικά/υπέρυθρα τηλεσκόπια Hubble και Spitzer, καθώς και τα επίγεια τηλεσκόπια ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal». Ο νέος κάτοχος του ρεκόρ έχει ηλικία μεγαλύτερη κατά περίπου 700 εκατ. έτη φωτός σε σχέση με το προηγούμενο σμήνος γαλαξιών που ήταν το μακρινότερο έως τώρα. Τα γαλαξιακά σμήνη είναι από τις μεγαλύτερες δομές στο Σύμπαν, οι οποίες συγκρατούνται από τις βαρυτικές δυνάμεις. Ο πυρήνας του CL J1001 περιέχει 11 τεράστιους γαλαξίες, που γεννούν άστρα με τρομερό ρυθμό, περίπου 3.000 νέων ήλιων κάθε χρόνο, μια εντυπωσιακή ταχύτητα για ένα τόσο μακρινό (και άρα νεαρής ηλικίας) γαλαξιακό σμήνος. http://physicsgg.me/2016/08/31/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd/

Νέες ανακαλύψεις ενισχύουν το σενάριο ύπαρξης του «Πλανήτη 9» Στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν το μυστηριώδες ένατο «μέλος» του ηλιακού μας συστήματος, αστρονόμοι από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Carnegie και το πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανακάλυψαν νέα, άγνωστα έως σήμερα αντικείμενα, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Ποσειδώνα. Τα τρία νέα ουράνια σώματα (τα 2014 SR349, 2013 FT28 και 2014 FE72), που περιφέρονται στα παγωμένα σύνορα του ηλιακού συστήματός μας. Το 2014 FE72 κινείται στο Νέφος Όορτ και η τροχιά του το φέρνει σε απόσταση από τον Ήλιο περίπου 3.000 φορές πιο μακρινή από τη Γη. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι, καθώς είναι τόσο μακριά από τον Ήλιο, επηρεάζεται βαρυτικά και από άλλα γειτονικά άστρα. Οι ερευνητές, που χρησιμοποίησαν διάφορα τηλεσκόπια όπως το Σουμπαρού στη Χαβάη και το Μπλάνκο στη Χιλή, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο αστρονομικό περιοδικό «The Astronomical Journal». Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα σώματα περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, «κατοικώντας» στις παρυφές του ηλιακού συστήματος, αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης του «Πλανήτη 9». Μάλιστα, θεωρούν ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν το «κλειδί» για τον εντοπισμό του. «Παρόλο που πιστεύουμε πως στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν χιλιάδες τέτοια αντικείμενα, λόγω της μεγάλης απόστασης, μέχρι σήμερα δεν έχουμε εντοπίσει πολλά», σημειώνει ο αστρονόμος Σκοτ Σέπαρντ από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Carnegie. «Αυτά τα μικρά σώματα μπορούν να μας οδηγήσουν στον μεγαλύτερο πλανήτη που εκτιμούμε πως υπάρχει εκεί. Όσο πιο πολλά ανακαλύπτουμε, τόσο καλύτερα κατανοούμε τι ακριβώς συμβαίνει στο εξώτερο ηλιακό σύστημα». Η υπόθεση για την ύπαρξη ενός ένατου πλανήτη, ο οποίος δεν έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, διατυπώθηκε από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Στις αρχές του χρόνου, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, σε μία περιοχή που ονομάζεται ζώνη του Κόιπερ, δίνουν ισχυρές ενδείξεις για έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα. Με βάση τις εκτιμήσεις, αυτός ο «Πλανήτης 9» χρειάζεται 10.000 έως 20.000 χρόνια, για να ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Επίσης, φαίνεται πως έχει 10πλάσια μάζα από τη Γη και τετραπλάσιο μέγεθος. Ωστόσο, παρά τις αρκετά μεγάλες διαστάσεις του, είναι πιθανόν να μην έχει εντοπισθεί σήμερα επειδή βρίσκεται πολύ μακριά. Κι αυτό γιατί υπολογίζεται πως απέχει 149 δισ. χιλιόμετρα από τον Ήλιο, δηλαδή 75 φορές μακρύτερα από τον Πλούτωνα. Τα σώματα που εντόπισαν τώρα οι επιστήμονες από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Carnegie και το πανεπιστήμιο της Αριζόνα βρίσκονται επίσης μακρύτερα από τον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, οι τροχιές τους υποδεικνύουν πως δέχονται τη βαρυτική έλξη ενός πολύ μεγαλύτερου αντικειμένου, το οποίο κινείται κι αυτό στην ίδια περιοχή. «Βρισκόμαστε σε μία παρόμοια κατάσταση με τον Αλεξί Μπουβάρ τον 19ο αιώνα, ο οποίος παρατήρησε ανωμαλίες στην τροχιακή κίνηση του Ουρανού. Παρατηρήσεις που οδήγησαν στην ανακάλυψη του Ποσειδώνα», σημειώνει ο Σέπαρντ. Οι αστρονόμοι έχουν ήδη ξεκινήσει να αναζητούν ακόμη περισσότερα αντικείμενα στην περιοχή, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Blanco στη Χιλή και το τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη. Παράλληλα, σχεδιάζουν να συνεχίσουν την ανάλυση της κίνησης των σωμάτων που εντόπισαν, με την ελπίδα ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να συγκεκριμενοποιήσουν ακόμη περισσότερο τη θέση του υποθετικού πλανήτη – ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την ισχυρή βαρυτική έλξη. «Αυτή τη στιγμή έχουμε εντοπίσει έναν πολύ μικρό αριθμό σωμάτων, με συνέπεια στην πραγματικότητα να μην γνωρίζουμε τι συμβαίνει στο εξώτερο ηλιακό σύστημα», επισημαίνει ο Σέπαρντ. «Θα πρέπει να ανακαλυφθούν πολύ περισσότερα αντικείμενα, για να καταφέρουμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τη δομή της συγκεκριμένης περιοχής». Ο Πλούτων, που είχε ανακαλυφθεί το 1930, αρχικά είχε θεωρηθεί ο ένατος πλανήτης, αλλά το 2006 «υποβιβάσθηκε» σε νάνο πλανήτη μετά την ανακάλυψη και ενός άλλου αναλόγου μεγέθους σώματος στη Ζώνη Κάιπερ πέρα από τον Ποσειδώνα. http://www.naftemporiki.gr/story/1142174/nees-anakalupseis-enisxuoun-to-senario-uparksis-tou-planiti-9

Ολοκληρωμενη εκπαιδευση-εξέταση άρχισε για τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του ΔΔΣ-49/50 Κοσμοναύτες και αστροναύτες της πρωτοβάθμιας πτησης και εφεδρικά πληρώματα του ISS Expedition-49/50 έχουν ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση-εξέταση στο Κέντρο Εκπαίδευσης Γιούρι Γκαγκάριν . Την Τρίτη, το κύριο πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο αστροναύτης της NASA Shane Kimbrough εργάζονται πάνω σε ένα προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού η "Ένωση" Την ίδια στιγμή το πληρωμα ασφαλείας των κοσμοναυτών της Roscosmos Misurkin Αλέξανδρο και Νικολάι Tikhonov και η αστροναύτης της NASA Mark Vande Hai διεξάγουν την εξέταση σχετικά με την εκπαίδευση σε εξομοιωτή του επανδρωμένου διαστημόπλοιου. Την Τετάρτη, τα πληρώματα θα ανταλλαχθούν. Το επιστημονικό πρόγραμμα των ρωσων κοσμοναύτων, μέλη του ISS Expedition-49/50 - ειναι πάνω από 50 βιολογικά, βιοτεχνολογικά, γεωφυσικά, τεχνικά και ιατρικά πειράματα. Επιπλέον, το πλήρωμα θα συνεργαστεί με τα φορτηγά πλοία (το ρωσικό - «Πρόοδος MS", της ΗΠΑ - "Δράκος" και το ιαπωνικό - «HSBC Tee-Wee"), συστήματα συντήρησης επί του σκάφους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τη συμμετοχή της στη μετασκευή. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς "Soyuz-02 MS" έχει προγραμματιστεί για τις 23 του Σεπτεμβρίου, 2016 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η προβλεπόμενη διάρκεια της πτήσης - 155 ημέρες. http://www.roscosmos.ru/22579/

Με το βλέμμα στον Άρη, εθελοντές της NASA πέρασαν 12 μήνες σε απομόνωση. Αφού πέρασαν έναν χρόνο απομονωμένοι από τον κόσμο, κλεισμένοι μέσα σε έναν θόλο στην πλαγιά του ηφαιστείου Μάουνα Λόα, οι έξι εθελοντές που είχαν αναλάβει να συγκεντρώσουν δεδομένα για λογαριασμό της Nasa, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, ολοκλήρωσαν την Κυριακή το έργο τους και ξαναβγήκαν στον κόσμο. Οι τρεις άνδρες και οι τρεις γυναίκες εθελοντές είχαν κλειστεί από τις 28 Αυγούστου 2015 σε έναν θόλο διαμέτρου 11 μέτρων και ύψους 6 μέτρων στη βόρεια, άνυδρη πλευρά του Μάουνα Λόα, στη Χαβάη. Το «πλήρωμα» αποτελείτο από έναν Γάλλο βιοαστρονόμο, μια Γερμανίδα φυσικό και τέσσερις Αμερικανούς: έναν πιλότο, έναν αρχιτέκτονα, μια γιατρό/δημοσιογράφο και μια εδαφολόγο. Σε ένα βίντεο εικονίζονται οι έξι να βγαίνουν από τον θόλο και να ποζάρουν για μια selfie με τους επισκέπτες. Οι οργανωτές του εγχειρήματος τους πρόσφεραν αμέσως φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Ο Γάλλος Σιπριάν Βερσέ δήλωσε «ενθουσιασμένος» που του δίνεται ξανά η ευκαιρία «να κάνει βόλτες στον καθαρό αέρα, να συναντά αγνώστους και να τρώει φρέσκα προϊόντα». Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισε στην αποστολή ήταν η «μονοτονία», εξήγησε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Periscope, προτρέποντας τους επόμενους πιθανούς εθελοντές να πάρουν μαζί τους πολλά βιβλία. Ο Βερσέ τόνισε πάντως ότι είναι ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα και την εμπειρία που αποκόμισε. «Μια αποστολή στον Άρη είναι ρεαλιστικός στόχος για το εγγύς μέλλον. Τα τεχνολογικά και τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούμε να τα υπερβούμε» υποστήριξε. Ένας άλλος εθελοντής, ο Αμερικανός Τρίσταν Μπασινγκθγουέιτ αφηγήθηκε ότι στον ελεύθερο χρόνο τους διασκέδαζαν χορεύοντας σάλσα ή παίζοντας γιουκαλίλι. «Αν μπορείς να ασχοληθείς με κάτι που συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξή σου, τότε δεν τρελαίνεσαι» σημείωσε. Οι συμμετέχοντες δεν βίωσαν καμία αλλαγή των εποχών στο διάστημα αυτό και μπορούσαν να βγουν έξω μόνο αν φορούσαν διαστημική στολή. Ο θόλος βρίσκεται σε μια ζώνη με ελάχιστη βλάστηση και πολύ λίγα ζώα. Οι έξι εθελοντές είχαν στη διάθεσή τους ένα μικρό δωμάτιο ο καθένας που χωρούσε ένα κρεβάτι εκστρατείας και ένα γραφείο. Έτρωγαν τυρί σκόνη και τόνο σε κονσέρβα και είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Σκοπός της Nasa ήταν να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη συνοχή της ομάδας και την ψυχική κατάσταση των μελών σε τέτοιου είδους αποστολές, αποκομμένες από τον κόσμο. Τα πειράματα απομόνωσης στη Γη εντάσσονται στο πλαίσιο ενός προγράμματος που αποκαλείται HI-SEAS. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ελπίζει ότι θα καταφέρει να στείλει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη τη δεκαετία του 2030. Άλλες δύο «αποστολές» του HI-SEAS πρόκειται να γίνουν το 2017 και το 2018 και αναμένεται να διαρκέσουν τουλάχιστον οκτώ μήνες. Οι οργανωτές έχουν ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση εθελοντών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500097903

Πετυχημένη η πρώτη προσέγγιση του Δία από το διαστημόπλοιο Juno. Την πρώτη κοντινή διέλευσή του από τον Δία ολοκλήρωσε χθες με επιτυχία το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Juno («Ήρα»). Κινούμενο με ταχύτητα 208.000 χλμ./ώρα, το σκάφος πέταξε πέρασε μόλις 4.200 χιλιόμετρα πάνω από τους σχηματισμούς νεφών του πλανήτη. Αν και το Juno θα πραγματοποιήσει 35 ακόμη διελεύσεις, σε καμία από τις επόμενες δεν θα βρεθεί ξανά σε τόσο μικρή απόσταση από τον Δία. «Τα δεδομένα που έχουμε λάβει έως τώρα δείχνουν πως όλα δούλεψαν όπως αναμενόταν», σημείωσε στην ιστοσελίδα της NASA ο Ρικ Ναϊμπάκεν, υπεύθυνος της αποστολής από το τμήμα Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος. Το σκάφος θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Δία μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018. Κατά τη χθεσινή πρώτη διέλευση, ήταν η πρώτη φορά που είχαν τεθεί σε λειτουργία όλα τα επιστημονικά όργανα του διαστημοπλοίου, με σκοπό τη μελέτη του πλανήτη. «Ήδη έχουμε λάβει μερικές ενδιαφέρουσες μετρήσεις», ανέφερε ο Σκοτ Μπόλτον, μέλος της επιστημονικής ομάδας της αποστολής από το Νοτιοδυτικό Ερευνητικό Ινστιτούτο στο Σαν Αντόνιο. «Θα χρειαστούν μέρες για να συγκεντρώσουμε όλα τα δεδομένα από την πρώτη διέλευση, και ακόμη περισσότερος χρόνος για να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι προσπαθούν να μας “πουν” το Juno και ο Δίας». Παρόλο που θα χρειασθεί χρόνος για να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα από τις μετρήσεις, πολύ νωρίτερα αναμένεται να δοθούν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες από την JunoCam, την κάμερα με την οποία είναι εξοπλισμένο το σκάφος. Στις φωτογραφίες αυτές θα αποτυπώνονται οι δύο πόλοι του πλανήτη και η ατμόσφαιρά του, με την υψηλότερη μέχρι σήμερα ανάλυση. «Αυτά τα στιγμιότυπα θα μας αποκαλύψουν μία εντελώς νέα εικόνα του πλανήτη», συμπλήρωσε ο Μπόλτον. Το Juno εκτοξεύθηκε από τη Γη τον Αύγουστο του 2011, ενώ χρειάσθηκε πέντε περίπου χρόνια για να καλύψει μία απόσταση 2,89 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και να φτάσει στον προορισμό του. Στις 5 Ιουλίου έθεσε σε λειτουργία τους κινητήρες του, ώστε ώστε να εκμεταλλευθεί τη βαρυτική έλξη του πλανήτη και να τεθεί σε τροχιά γύρω από αυτόν. Το κόστος της αποστολής ανήλθε στο 1,1 δισ. δολάρια, ενώ ένας από τους κύριους στόχους της είναι η χαρτογράφηση του μαγνητικού και του βαρυτικού πεδίου του Δία. Επίσης, το σκάφος θα μελετήσει την εσωτερική δομή του πλανήτη, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο διαθέτει βραχώδη «πυρήνα». Στο τέλος της αποστολής, τον Φεβρουάριο του 2018, το διαστημόπλοιο θα αυτοκαταστραφεί μπαίνοντας στην πυκνή ατμόσφαιρα του Δία, ώστε να απανθρακωθεί. http://www.naftemporiki.gr/story/1141385/petuximeni-i-proti-proseggisi-tou-dia-apo-to-diastimoploio-Juno

Ο Ιούλιος Σμιτ και η χαρτογράφηση της Σελήνης. Αστρονομικές παρατηρήσεις ακριβείας από τον Λόφο των Νυμφών. Ο Γερμανός αστρονόμος Ιούλιος Σμιτ ή Johann Friedrich Julius Schmidt (1825 –1884) ήταν ο διευθυντής του αστεροσκοπείου Αθηνών από το 1858 μέχρι το θάνατό του. https://en.wikipedia.org/wiki/Johann_Friedrich_Julius_Schmidt Μαθητής ακόμη στο κολέγιο του Αμβούργου ασχολήθηκε με την αστρονομία και διακόπτοντας τις σπουδές του το 1845, πραγματοποίησε τις πρώτες τις παρατηρήσεις του στο αστεροσκοπείο του Bilk. Στη συνέχεια ανέλαβε την επίσημη θέση του βοηθού αστρονόμου στο αστεροσκοπείο της Βόννης υπό την εποπτεία του Friedrich Wilhelm Argelander. Από τότε άρχισε τις συστηματικές παρατηρήσεις κομητών και πλανητών κυρίως. Το 1853 ανέλαβε την διεύθυνση του αστεροσκοπείου στο Olumltz (βρίσκεται στη σημερινή Τσεχία), στην οποία έμεινε μέχρι το 1858, όταν του ανετέθη η διεύθυνση του αστεροσκοπείου Αθηνών. Στην Αθήνα ο Σμιτ απέδειξε τις μεγάλες ικανότητές του στις παρατηρήσεις όλων των τομέων της τότε αστρικής έρευνας, αλλά και αξιόλογη οργανωτική ικανότητα στο νεοσύστατο αστεροσκοπείο Αθηνών. Με τις δαπάνες της οικογένειας Σίνα εξόπλισε το αστεροσκοπείο με τα απαραίτητα όργανα. Ο ουρανός της Αθήνας εκείνη την εποχή είχε εξαιρετική διαύγεια, μηδενική φωτορύπανση και εξαιτίας των ιδανικών καιρικών συνθηκών, το αστεροσκοπείο των Αθηνών ήταν ιδανικό για τις αστρονομικές μελέτες, σχεδόν και στις τέσσερις εποχές του χρόνου. Οι παρατηρήσεις του Σμιτ αναφέρονταν στους πλανήτες, τους κομήτες, του διάττοντες, τον ήλιο, τις εκλείψεις, τους διπλούς και μεταβλητούς αστέρες, τα νεφελώματα και κυρίως στη Σελήνη. Tο 1862 ανακάλυψε έναν κομήτη, και στα επόμενα χρόνια μερικούς μεταβλητούς αστέρες. Ο Ιούλιος Σμιτ εκτός των άλλων προσόντων που διέθετε είχε μεγάλη ευχέρεια στο σχέδιο. Χάρη σ’ αυτή του τη δεξιοτεχνία πραγματοποίησε πολυάριθμες περιγραφικές παρατηρήσεις, των ηλιακών κηλίδων, κομητών, πλανητών και κυρίως της επιφάνειας της Σελήνης. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα η χαρτογράφηση της Σελήνης (Σεληνογραφία) δεν είχε ολοκληρωθεί. Έλλειπαν πολλές λεπτομέρειες αλλά και ορισμένες περιοχές. Ο Ιούλιος Σμιτ, ήταν αυτός που συμπλήρωσε τις λεπτομέρειες και σχεδίασε τις περιοχές που έλλειπαν. Η σχεδίαση αυτού του χάρτη διήρκησε 34 έτη (1840 – 1874) και θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ένας από τους αξιολογότερους του είδους. Ο χάρτης που εκδόθηκε το 1878 περιείχε απίστευτες λεπτομέρειες για την εποχή του. Χωρίζονταν σε 25 τμήματα και ο δίσκος της Σελήνης στον χάρτη είχε διάμετρο 1,9 μέτρα. Ο χάρτης του Ιουλίου Σμιτ έδειχνε 32856 τοπογραφικές λεπτομέρειες (εκ των οποίων οι 2100 ήταν καινούργιες) και πήρε την σκυτάλη ως του καλύτερου χάρτη της Σελήνης από τους Beer και Maumdler. Κράτησε τη θέση αυτή μέχρι το 1910, όταν ο Walter Goodacre κατασκεύασε έναν νέο χάρτη 1,5 μέτρων με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ύστερα απ΄ αυτούς τους επιστήμονες (Beer και Maumldler) πρέπει να πάρουν θέση τα σεληνογραφικά ανάγλυφα του Γερμανού Ιουλίου Σμιτ. Σε μερικά σημεία το πράσινο χρώμα ήταν πολύ ζωηρό και σύμφωνα με τον Ιούλιο Σμιτ περισσότερο έντονο φαίνεται στις θάλασσες της Ηρεμίας και των Δακρύων» Αναφορές στον Ιούλιο Σμιτ από το βιβλίο του Ιουλίου Βερν «Γύρω απο τη Σελήνη», εκδόσεις Μ. Πεχλιβανίδης Α.Ε. O Ιούλιος Σμιτ αναζωογόνησε την Σεληνογραφία και ώθησε πολλούς αστρονόμους να ασχοληθούν με αυτή. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται ένα επεισόδιο σχετικά με έναν μικρό κρατήρα στη Σελήνη που ονομάζεται Linn&eacute, που ήταν καταγεγραμμένος ως βαθύς κρατήρας στον παλαιότερο χάρτη των Beer and Mädler. Ο Σμιτ το 1866 ισχυρίστηκε πως ο κρατήρας είχε εξαφανιστεί! Στη θέση του εμφανιζόταν μια κηλίδα φωτός. Όπως θα περίμενε κανείς η δήλωση αυτή ώθησε πολλούς κορυφαίους αστρονόμους να στρέψουν τα τηλεσκόπιά τους προς τη Σελήνη. Επακολούθησαν έντονες αντιπαραθέσεις, δεδομένου ότι αν ίσχυε ο ισχυρισμός του Σμιτ, τότε θα ήταν η πρώτη παρατηρηθείσα μεταβολή στην επιφάνεια της Σελήνης. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο κρατήρας Linné είναι πράγματι ένας μικρός κρατήρας που περιβάλλεται από μια φωτεινή περιοχή. Μπορεί ο Ιούλιος Σμιτ να έκανε λάθος δεν υπήρξε καμία μεταβολή στο σεληνιακό τοπίο -, όμως το λάθος αυτό χρειαζόταν εκείνη την εποχή για να δοθεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην παρατήρηση της Σελήνης, που μετά τον χάρτη των Beer και Maumldler θεωρείτο ως ένας νεκρός και πληκτικός κόσμος. Για να τιμηθεί η προσφορά του Ιουλίου Σμιτ στην αστρονομία, δόθηκε το όνομα Σμιτ (Schmidt), σε δυο κρατήρες. Ο ένας βρίσκεται στη Σελήνη κι ο άλλος στον Άρη. Ο μεγάλος χάρτης της Σελήνης που σχεδίασε ο Ιούλιος Σμιτ εξεδόθη, μαζί με τον τόμο που τον συνόδευε, από την κυβέρνηση της Πρωσίας. Σύμφωνα με την αστροφυσικό Φιόρη – Αναστασία Μεταλληνού, που ήταν υπεύθυνη στο Κέντρο Επισκεπτών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, σήμερα μόνο κάποια θραύσματα του πρωταρχικού χάρτη σώζονται σε αρχείο στο Βερολίνο, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα χειρόγραφα του Ιουλίου Σμιτ. Υπάρχει όμως αντίγραφο, ολόκληρου χάρτη το οποίο εκτίθεται στο Μουσείο Γεωαστροφυσικής, στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο Θησείο. Έχει διάσταση 2 x 2 μέτρα και αποτελείται από 25 τμήματα, που αντιπροσωπεύουν την σεληνιακή επιφάνεια, την ορατή βεβαίως από τη Γη. Στην φωτογραφία το αστεροσκοπείο Αθηνών στον Λόφο των Νυμφών στις αρχές του 1860 και ο κρατήρας Linnea φωτογραφημένος από το Apollo 15. https://en.wikipedia.org/wiki/Linné_(crater) http://physicsgg.me/2016/08/29/%ce%bf-%ce%b9%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%bc%ce%b9%cf%84-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%87%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83/

Οι φήμες για το μυστηριώδες «εξωγήινο» ραδιοσήμα. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι προέρχεται από εξωγήινο πολιτισμό, σίγουρα όμως αξίζει περισσότερη μελέτη. To σήμα ανιχνεύθηκε στις 15 Μαΐου 2015 από το ραδιοτηλεσκόπιο RATAN-600 της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, που βρίσκεται στον Καύκασο. Φαίνεται ότι προέρχεται από το άστρο HD 164595, ένα άστρο σαν τον ήλιο που βρίσκεται 95 έτη φωτός από τη Γη. Το σύστημα έχει έναν γνωστό σε μας πλανήτη, έναν αέριο πλανήτη σαν τον Ποσειδώνα, που χρειάζεται μόνο 40 μέρες για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από το άστρο του. Θα υπάρχουν πιθανώς κι άλλοι πλανήτες, που ίσως να μοιάζουν με τη Γη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Seth Shostak, έναν αστρονόμο του ινστιτούτου SETI στην Καλιφόρνια, αν το σήμα παραγόταν από έναν ραδιοφάρο κατασκευασμένο από ευφυή πολιτισμό, και ο φάρος αυτός εκπέμπει ραδιοκύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, τότε η ισχύς του θα είναι 1020 Watts. Μιλάμε για την εκπομπή τεράστιας ποσότητας ενέργειας, εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από το σύνολο της ενέργειας που πέφτει πάνω στη Γη από τον Ήλιο. Θα επρόκειτο για έναν πολιτισμό τύπου ΙΙ (κατά Kardashev), ο οποίος μπορεί να εκμεταλλευτεί το σύνολο της ενέργειας που παράγει το άστρο του Το πιο πιθανό είναι ότι το σήμα δεν έχει εξωγήινη προέλευση, και δεν είναι τίποτε παραπάνω από κάποιες γήινες παρεμβολές στο ραδιοτηλεσκόπιο (… δυστυχώς). Πάντως, για να βεβαιωθούν οι αστρονόμοι του ινστιτούτου SETI επιχείρησαν χθες να ανιχνεύσουν πάλι το σήμα με την διάταξη τηλεσκοπίων Allen (ΑΤΑ) στην Καλιφόρνια, χωρίς όμως αποτέλεσμα και θα επιχειρήσουν ξανά σήμερα. Και επειδή ένας εξωγήινος πολιτισμός μπορεί να στέλνει σήματα σε διάφορες συχνότητες, οι αστρονόμοι θα επιχειρήσουν και οπτική παρατήρηση του άστρου από το παρατηρητήριο SETI στον Παναμά. Στην φωτογραφία το ραδιοτηλεσκόπιο RATAN-600 στη Zelenchukskaya (Ρωσία) http://physicsgg.me/2016/08/30/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf/

Φίλε Georgegramm Όπως εξήγησε, η αποστολή θα περιλαμβάνει περίπου 1.000 μικρά διαστημικά σκάφη, καθένα σε μέγεθος σπιρτόκουτου, τα οποία αρχικά θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη. Εκεί θα ξετυλίξουν [b]«ηλιακά ιστία», [/b]μεγάλες επιφάνειες που δέχονται πίεση από το ηλιακό φως και ωθούν το σκάφος προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, η ώση που προσφέρει η ηλιακή ακτινοβολία δεν θα ήταν επαρκής -οι ερευνητές του σχεδίου σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν έναν ισχυρό πομπό λέιζερ για να επιταχύνουν απότομα τα ηλιακά ιστία μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Ετσι η στοχευση θα ειναι στα «ηλιακά ιστία» Όταν το σμήνος των διαστημικών σκαφών φτάσει στον προορισμό του λίγα χρόνια αργότερα, θα πρέπει να ενημερώσει τη Γη και να μεταδώσει δεδομένα. Οι τεχνικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι τεράστιες, παραδέχονται οι ερευνητές, ελπίζουν όμως ότι θα ξεπεραστούν. «Proxima b» Μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει ποτέ αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημέρες από αστρονόμους: Πρόκειται για τον πλανήτη «Proxima b», έναν πλανήτη σαν τη Γη, που μπορεί να κατοικηθεί κάτω από κατάλληλες συνθήκες. Στην ομάδα των 31 ερευνητών (από 8 διαφορετικές χώρες) υπάρχει και ένας Έλληνας, ο αστρονόμος Γιάννης Τσάπρας ο οποίος εργάζεται στο Astronomisches Rechen-Institut της Χαϊδελβέργης. Οπως αποκάλυψε: «Είχαμε βάσιμες υποψίες από προηγούμενες παρατηρήσεις ότι υπήρχε ένα σήμα με περίοδο κοντά σε αυτήν που ανακαλύψαμε. Το πρόβλημα ήταν ότι, καθώς το αστέρι είναι ενεργό και έχει συχνές εκλάμψεις, προηγούμενες προσπάθειες δεν είχαν κατορθώσει να ξεχωρίσουν το σήμα του πλανήτη από την ενεργειακή δραστηριότητα του άστρου. Οπότε δεν ξέραμε αν υπάρχει όντως πλανήτης εκεί ή όχι. Η καμπάνια μας είχε λοιπόν συγκεκριμένο σκοπό. Να επιβεβαιώσουμε ή όχι την ύπαρξη αυτού του σήματος». Ερωτηθείς αν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ζωή στον πλανήτη απάντησε: «Εάν έχει ατμόσφαιρα, πράγμα που δεν το ξέρουμε, και εάν υπάρχει εκεί νερό, πράγμα που επίσης δεν το ξέρουμε, τότε οι τοπικές συνθήκες μπορεί να είναι ευνοϊκές για την ύπαρξη ζωής. Δύσκολο μεν, αλλά δεν αποκλείεται. Έχουμε πάντως μια αρκετά καλή ιδέα για το τι μπορεί να παρεμποδίσει την ανάπτυξη ζωής εκεί, όπως π.χ. το ότι ο πλανήτης φαίνεται να είναι 'βαρυτικά κλειδωμένος' (δηλαδή η μία του πλευρά είναι πάντα γυρισμένη προς το άστρο του - όπως εμείς βλέπουμε πάντα τη μια πλευρά της Σελήνης) και το ότι το άστρο έχει δυνατές εκλάμψεις. Μελέτες που έχουν γίνει πάντως σε αυτά τα φαινόμενα δεν έχουν καταλήξει εάν αποκλείουν την ανάπτυξη ζωής εκεί. Εξαρτάται από το μέγεθος του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη και από το εάν υπάρχει ατμόσφαιρα και τι είδους. Όπως και να έχει, είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζονται επιπλέον παρατηρήσεις και περαιτέρω μελέτες πριν μπορέσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα». Ο κ. Τσάπρας εξήγησε γιατί η ανακάλυψη είναι σημαντική: «Ήδη γνωρίζουμε ότι υπάρχουν χιλιάδες εξωπλανήτες σε τροχιές γύρω από απόμακρα άστρα, αλλά ο Proxima b είναι κοσμικός μας γείτονας, στη διπλανή πόρτα, σε απόσταση μόλις 4,2 ετών φωτός. Δεν πρόκειται να βρεθεί πλησιέστερος εξωπλανήτης. Επιπλέον έχει ελάχιστη μάζα 1,3 τη μάζα της Γης και βρίσκεται και σε εύκρατη τροχιά, δηλαδή εάν υπάρχει εκεί νερό, που οι βιολόγοι θεωρούν απαραίτητο συστατικό για την ανάπτυξη ζωής (τουλάχιστον όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε), αυτό θα είναι σε υγρή μορφή». Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος λόγος: «Λαμβάνοντας υπ' όψιν πόσο δύσκολο είναι να βρούμε τόσο μικρούς πλανήτες, το γεγονός ότι βρήκαμε έναν στο αμέσως διπλανό μας άστρο σημαίνει ότι μάλλον βρίσκονται παντού. Και πραγματικά, αυτή η εικόνα έχει αρχίσει να σχηματίζεται κοιτώντας τις ανακαλύψεις που μας έρχονται από διάφορες μεθόδους. Οι μικροί βραχώδεις πλανήτες είναι σημαντικά πολυπληθέστεροι από τους μεγάλους αέρινους γίγαντες και τουλάχιστον ένα στα κάθε δύο άστρα του Γαλαξία μας έχει πλανήτες!». Εξήγησε πάντως ότι με τη σημερινή τεχνολογία ο άνθρωπος δεν μπορεί να επισκεφτεί τον Proxima b, αλλά μπορούν να σταλούν ρομπότ για να τον εξερευνήσουν. Και εξηγεί: «Με τη σημερινή τεχνολογία, υποθέτοντας ότι έχουμε ένα σκάφος που ταξιδεύει με 56.000 χλμ/ώρα (αυτή ήταν η ταχύτητα που είχε πιάσει η αποστολή Deep Space 1), το ταξίδι θα διαρκούσε τουλάχιστον 81.000 χρόνια μέχρι τον Proxima. Έστω ότι χρησιμοποιούσαμε και τη βαρύτητα άλλων πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα για να πιάσουμε μεγαλύτερες ταχύτητες, το ταξίδι στην καλύτερη περίπτωση θα διαρκούσε 15.000 χρόνια (και μετά θα είχαμε και το πρόβλημα του πώς να σταματήσουμε το σκάφος αφού φτάναμε στον προορισμό μας!). Οπότε, εκτός κι γίνουν ρηξικέλευθες ανακαλύψεις στον τομέα της Φυσικής που να μας επιτρέπουν να διανύσουμε τέτοιες αστρονομικές αποστάσεις σε μικρότερο χρόνο, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να πάμε εμείς εκεί». http://www.pronews.gr/portal/20160828/genika/epistimes/27120/ellinas-vrike-ton-planiti-proxima-b-poy-moiazei-stin-gi

Τρελό σχέδιο για διαστρικό ταξίδι. Η βασική ιδέα είναι να μειωθεί το μέγεθος των διαστημοπλοίων – όσο το μέγεθος ενός τσιπ στις ηλεκτρονικές συσκευές – και να εκτοξευθούν χιλιάδες τέτοια μικροσκοπικά διαστημικά σκάφη που θα διαθέτουν ηλιακά ιστία. Αρχικά θα τεθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη και στη συνέχεια ένα πανίσχυρο λέιζερ από τη Γη θα τα επιταχύνει μέχρι το 20% της ταχύτητας του φωτός. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1590

Ο Τιμ σας προσκαλεί να συμμετέχετε στην πρώτη συζήτηση Ευρωπαίων πολιτών για το διάστημα. Ο αστροναύτης της ESA Τιμ Πικ, σας προσκαλεί να συμμετέχετε στην πρώτη συζήτηση Ευρωπαίων πολιτών για το διάστημα. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2016, πάνω από 2000 πολίτες από 22 ευρωπαϊκές χώρες θα συμμετάσχουν στην πρώτη συζήτηση πολιτών για το Διάστημα για την Ευρώπη. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συζητηθεί το μέλλον των διαστημικών δραστηριοτήτων σε μια τέτοια εκδήλωση που πραγματοποιείται σε τόσες πολλές χώρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, όσοι επιλεγείτε, θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε, να συζητήσετε και να συμμετέχετε προτείνοντας προτεραιότητες για όλες τις πτυχές των σημερινών και των μελλοντικών ευρωπαϊκών διαστημικών προγραμμάτων. Αυτή η διαβούλευση πρωτοφανούς κλίμακας θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα σε όλα τα 22 Κράτη Μέλη της ESA, με περίπου 100 άτομα από κάθε χώρα που θα συγκεντρωθούν σε διάφορες τοποθεσίες. Τα αποτελέσματα της διαβούλευσης θα πρέπει να μπουν σε σειρά - το νωρίτερο 48 ώρες μετά τη συζήτηση - και να κοινοποιηθούν στην ESA. Ελέγξτε την ιστοσελίδα μας και συμμετέχετε στη συζήτηση! http://www.citizensdebate.space/el_GR/home Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Tim_sas_proskalehi_na_symmethechete_sten_prhote_syzhetese_Eyropahion_polithon_gia_to_dihastema Συναρμολόγηση διαστημοπλοίων και δορυφόρων σε τροχιά με CubeSats ως «τουβλάκια» Οι μικροί δορυφόροι κατηγορίας CubeSats φέρνουν επανάσταση στη διαστημική βιομηχανία, καθώς μπορούν να εκτελούν διάφορους ρόλους. Στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμοποιούνται και ως δομικά τμήματα-«τουβλάκια» άλλων μεγαλύτερων εγχειρημάτων, όπως διαστημόπλοια, δορυφόροι και διαστημικοί σταθμοί, καθώς θα προσδένονται ο ένας στον άλλον σε τροχιά. «Η δυνατότητα αυτόνομης συνάντησης και πρόσδεσης σε CubeSats θα επέτρεπε συναρμολόγηση σε τροχιά μεγαλύτερων κατασκευών που απλά δεν θα ήταν δυνατή με άλλον τρόπο» εξηγεί ο Ρότζερ Γουόκερ, στέλεχος της ESA αρμόδιο για τους CubeSats που έχουν να κάνουν με επιδείξεις και δοκιμές τεχνολογιών. «Σκεφτείτε για παράδειγμα την κατασκευή ενός πολύ μεγάλου καθρέφτη διαστημικού τηλεσκοπίου από τμήματα CubeSat, παρακάμπτοντας τους περιορισμούς που προκύπτουν από τις δυνατότητες των (εκτοξεύσεων) πυραύλων», αναφέρει. Ως πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, η ESA διεξάγει έρευνες πάνω στις αυτοματοποιημένες τεχνικές πρόσδεσης για CubeSats. «Επιδιώκουμε ένα επίπεδο καθοδήγησης, πλοήγησης και ελέγχου που θα ήταν δυνατόν με τους μικρούς αισθητήρες και τα συστήματα προώθησης που είναι διαθέσιμα σε τόσο μικρούς δορυφόρους» λέει ο Φιν Άνκερσεν, ειδικός της ESA σε θέματα συνάντησης και πρόσδεσης. Ο ερευνητής Καμίλ Πιράτ του EPFL στην Ελβετία εργάζεται πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο: «Η πρόκληση είναι ότι οι CubeSats προφανώς έχουν αυστηρούς περιορισμούς όσον αφορά στη μάζα, το καύσιμο και την ενέργεια. Θα χρειαζόμαστε ακρίβεια της τάξης του ενός εκατοστού, που προηγουμένως είχε επιτευχθεί από το διαστημόπλοιο ATV της ESA κατά την πρόσδεσή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αλλά προφανώς το ATV ήταν πολύ μεγαλύτερο. Η πρόσδεση ενός CubeSat θα είναι περισσότερο σαν να βάζεις μια βελόνα μέσα σε μια τρύπα διαμέτρου ενός εκατοστού, χρησιμοποιώντας έναν περιορισμένο αριθμό αισθητήρων και φυσικά λίγο καύσιμο. Επίσης, θα ήταν επιθυμητό ένα υψηλό επίπεδο αυτονομίας». http://www.naftemporiki.gr/story/1139034/sunarmologisi-diastimoploion-kai-doruforon-se-troxia-me-cubesats-os-toublakia Solar Express: Το μετρό του ηλιακού συστήματος. Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Imagineactive έδωσε στη δημοσιότητα τα σχέδια ενός μέσου μεταφοράς βγαλμένο κυριολεκτικά από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το Solar Express είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομα του δηλαδή μια… υπερταχεία του ηλιακού συστήματος. Πρόκειται για ένα διαστημικό τρένο τα «βαγόνια» του οποίου θα είναι ευθυγραμμισμένοι κύλινδροι μήκους περίπου 50 μέτρων ο καθένας εξ αυτών την ομαλή λειτουργία των οποίων θα ελέγχουν ρομπότ. Η εκκίνηση του Solar Express θα γίνεται με τη χρήση ισχυρών προωθητήρων και στη συνέχεια το τρένο θα εκμεταλλεύεται τις βαρυτικές δυνάμεις για μετακινείται σε χρόνο dt από πλανήτη σε πλανήτη. Σύμφωνα με τους εμπνευστές του το Solar Express θα μπορεί να μεταφέρει φορτία και επιβάτες στον Αρη σε διάστημα μόλις 37 ωρών! Μένει φυσικά να δούμε αν αυτή η ιδέα είναι υλοποιήσιμη. Πάντως ως ιδέα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=824015

Νέα έρευνα καταρρίπτει τη θεωρία για το τρεχούμενο νερό στον Αρη. Το περασμένο φθινόπωρο, οι επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι ο Κόκκινος Πλανήτης μπορεί εποχικά να εμφανίζει νερό σε ρευστή μορφή, υποδεικνύοντας ως αποδείξεις του φαινομένου τους αύλακες που υποτίθεται ότι έμεναν πίσω μετά την εξάτμιση του νερού. Ωστόσο, μία νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters υποδεικνύει ότι τελικά ο Αρης μπορεί να μην είναι και η όαση που είχαμε οραματιστεί βλέποντας τους συγκεκριμένους σχηματισμούς στην επιφάνειά του. Αυτή τη φορά οι Κρίστοφερ Εντουαρντς και Σιλβέν Πικέ μελέτησαν τις συγκεκριμένες δομές στην επιφάνεια του πλανήτη, χρησιμοποιώντας ένα όργανο θερμικής χαρτογράφησης που υπάρχει στο διαστημικό σκάφος Mars Odyssey και διαπίστωσαν ότι δεν καταγράφεται καμία μεταβολή ανάμεσα στις αυλακώσεις της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη και τη γειτονική περιοχή, γεγονός που μαρτυρά ότι οι αυλακώσεις δεν αποτελούνται από υγρή άμμο. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε οι αστρονόμοι, οι αυλακώσεις δεν περιέχουν περισσότερο από 3% υγρό νερό, κάτι που θεωρητικώς προσδίδει στο έδαφος ελαφριά υγρασία. Κι αυτό είναι η πιο αισιόδοξη προοπτική, ενώ όπως επισήμανε ο Εντουαρντς, είναι πολύ πιθανό οι αυλακώσεις τις επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη να μην περιλαμβάνουν καθόλου νερό. «Γιατί, ωστόσο, βλέπουμε σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη τη συγκεκριμένη διαδικασία και τι είναι αυτό που προσδίδει στο έδαφος το σκουρότερο χρώμα δεν είναι απολύτως σαφές», τονίζει ο Κρίστοφερ Εντουαρντς και συνεχίζει «αλλά το να δεχθούμε ότι πρόκειται για τρεχούμενο νερό... κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ολόκληρη την ιστορία και δεν είναι απαραίτητα και σωστό». Ο Εντουαρντς, ο οποίος σήμερα είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της βόρειας Αριζόνας και η Πικέ, του Jet Propulsion Laboratory της NASA, χρησιμοποίησαν τα στοιχεία που συγκέντρωσε επί μία πενταετία το όργανο Themis, που μετρά τη θερμική ενέργεια που απελευθερώνεται από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη και συνέκριναν τη θερμοκρασία των πιο σκούρων σημείων της επιφάνειας του (αύλακες) με τις πιο ανοικτόχρωμες χωρίς, ωστόσο, να διαπιστώσουν την παραμικρή διαφορά. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η NASA έχει κάνει λάθος, αλλά πιθανώς μία ελάχιστη ποσότητα ύδατος να ενυδατώνει τα άλατα του έδαφος και μετά να εξατμίζεται, αλλά δεν πρέπει να αποκλειστεί και καμία άλλη υπόθεση τονίζει ο Εντουαρντς. http://www.kathimerini.gr/872056/article/epikairothta/episthmh/nea-ereyna-katarriptei-th-8ewria-gia-to-trexoymeno-nero-ston-arh

Ερευνητής δημιούργησε μαύρη τρύπα στο... εργαστήριο. Μαύρη… τρύπα δημιούργησε στο εργαστήριό του ο Τζέιμς Στάινχαουερ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Technion-Israel στη Χάιφα του Ισραήλ, επιβεβαιώνοντας την αμφιλεγόμενη θεωρία του κορυφαίου αστροφυσικού Στίβεν Χόκιγνκ 40 χρόνια μετά από την παρουσίασή της στον επιστημονικό κόσμο. Ο ερευνητής και η ομάδα του κατάφεραν να προσομοιώσουν το φαινόμενο αυτό στο εργαστήριο και δημιούργησαν το ανάλογο μιας μαύρης τρύπας, που αντί να παγιδεύει το φως, «συλλαμβάνει» ηχητικά κύματα. Στην αρχή, ο ερευνητής χρησιμοποιεί καθρέφτες και λέιζερ για να ψύξει άτομα ρουβιδίου και να ρίξει τη θερμοκρασία τους κοντά στο μηδέν. Mε αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια ροή ατόμων, γνωστή στον κόσμο της φυσικής ως συμπύκνωμα Μποζ-Αϊνστάιν. Στη συνέχεια, τα άτομα αυτά εισέρχεται στο κενό και στη συνέχεια ένα μπλε λέιζερ πυροδοτεί τη μαύρη τρύπα. H άκρη αυτής της μαύρης τρύπας είναι γνωστή σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ως «ορίζοντας των γεγονότων» -το σημείο «χωρίς επιστροφή» ή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Το πείραμα αυτό επιβεβαιώνει την θεωρία της ακτινοβολίας του Στίβεν Χόκινγκ, η οποία αναφέρει ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι απόλυτα μαύρες αλλά εκπέμπουν μια αμυδρή ακτινοβολία. Ο ειδικός από το Ισραήλ εξηγεί ότι οι δικές του μαύρες τρύπες, σε αντίθεση με αυτές που βλέπουμε στις ταινίες, δεν είναι επικίνδυνες. Και πως το ξέρουμε αυτό; Το μηχάνημά του έχει ήδη δημιουργήσει περισσότερες από 4.000 τέτοιες μαύρες τρύπες και ο… πλανήτης μας συνεχίζει να υπάρχει. «Δεν είναι πραγματική μαύρη τρύπα, απορροφά μόνο ηχητικά κύματα» δήλωσε ο ειδικός στο CNN. H ανακάλυψη αυτή, σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί από την επιστημονική κοινότητα, προσθέτει ένα ακόμα κομμάτι στο «πάζλ» του απέραντου σύμπαντος και πως το κατανοούμε. «Ένας από τους βασικούς λόγους που ερευνούμε τις μαύρες τρύπες είναι όχι για να μάθουμε περισσότερα για αυτές αλλά να κατανοήσουμε καλύτερα τους φυσικούς νόμους. Και οι φυσικοί νόμοι έχουν εφαρμογές, πιθανώς σε πολλά χρόνια από τώρα και κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει σήμερα ποιες θα είναι αυτές» Με την επιβεβαίωση του πειράματος, η ομάδα από το Ισραήλ θα «δώσει» στον Στίβεν Χόκινγκ και μια ευκαιρία να τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ, 40 ολόκληρα χρόνια αφότου δέχτηκε σφοδρή κριτική για τη θεωρία του. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/ereunitis_dimiourgise_mauri_trypa_sto_ergastirio-64467806/

Το CERN και η αναζήτηση της νέας Φυσικής. Γνωριμία με την έρευνα αιχμής στον χώρο της Φυσικής θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν όσοι παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις με θέμα «Το CERN και η αναζήτηση της νέας Φυσικής» που θα πραγματοποιηθούν στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας (Έλλης , το Σάββατο 27 Αυγούστου. Στο πρώτο, πρωινό, μέρος των εκδηλώσεων, από τις 11:30 ως τις 14:00, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν απλά πειράματα Φυσικής και να επεξεργαστούν δεδομένα από τον Μεγάλο Αδρονικό Συγκρουστή (LHC) του CERN υπό την καθοδήγηση ελλήνων και ξένων ερευνητών. Στον LHC πριν τέσσερα χρόνια ανακαλύφθηκε το μποζόνιο Higgs, έπειτα από έρευνες πενήντα ετών. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία και αυτό να «ανακαλύψει» με την σειρά του το μποζόνιο Higgs χρησιμοποιώντας το λογισμικό HYPATIA που κατασκεύασε το Πανεπιστήμιο Αθηνών και να δει πως το πείραμα ALICE ερευνά για καταστάσεις πλάσματος κουάρκ-γλουονίων - οι οποίες υπήρχαν στις πρώτες στιγμές του Big Bang. Οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν με αφίσες, βίντεο και φυλλάδια και - και να λύσουν τις απορίες τους συζητώντας με ερευνητές. Το δεύτερο, απογευματινό, μέρος της εκδήλωσης, από τις 19:00 ως τις 20:30, περιλαμβάνει διάλεξη με θέμα «Το CERN και η αναζήτηση της νέας Φυσικής», από τον καθηγητή Εμμανουήλ Τσεσμελή, υπεύθυνο των Διεθνών Σχέσεων του CERN και επισκέπτη καθηγητή της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων και Επιταχυντών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στη διάλεξή του θα συζητήσει τις προκλήσεις και τα επιτεύγματα του προγράμματος έρευνας στο CERN, συμπεριλαμβανομένων της ανακάλυψης του Higgs, καθώς και τα μελλοντικά σχέδια του εργαστηρίου. Η διάλεξη θα πλαισιωθεί από μουσικό πρόγραμμα, σε δύο μέρη, από τη σοπράνο Καλλιόπη Πέτρου, η οποία θα παρουσιάσει γνωστά κλασικά τραγούδια μουσικής δωματίου και, μετά τη διάλεξη, δημοφιλή ελληνικά τραγούδια, συνοδευόμενη στο πιάνο από τον Τομμάζο Ντορίγκο. Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο του 12ου Διεθνούς Συνεδρίου Conference "Quark Confinement and the Hadron Spectrum" το οποίο πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη, στο ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς, από τις 28 Αυγούστου έως τις 3 Σεπτεμβρίου. http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=823870

Βρήκαν τον σκοτεινό αδελφό του γαλαξία μας. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πιέτερ βαν Ντόκουμ του Πανεπιστημίου του Γέιλ εντόπισε μια ομάδα γαλαξιών που ανήκει στο γιγάντιο σμήνος γαλαξιών Coma το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 320 εκ. ετών φωτός από εμάς. Η ομάδα αυτή αποτελείται από 47 γαλαξίες που το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι είναι εξαιρετικά χαμηλής φωτεινότητας. Ο πλέον σκοτεινός εξ αυτών έχει την ίδια ακριβώς μάζα με τον δικό μας γαλαξία. Ο Dragonfly 44, όπως τον ονόμασαν οι ερευνητές, μπορεί να διαθέτει ίδια μάζα με τον γαλαξία μας αλλά διαθέτει μόλις το 1% των άστρων του δικού μας. Στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο Dragonfly 44 αποτελείται σε ποσοστό 99.99% από την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη! Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα δεδομένα στην προσπάθεια των επιστημόνων να αποκρυπτογραφήσουν τους μηχανισμούς δημιουργίας των γαλαξιών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=823967

Συνετρίβη σε δοκιμαστική πτήση το «μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου» Το πειραματικό αερόπλοιο Airlander, το οποίο παρουσιάστηκε προ ημερών ως «το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου», συνετρίβη την Τετάρτη στη διάρκεια δοκιμαστικής πτήσης χωρίς να τραυματιστεί κανείς, ανακοίνωσε η ιδιοκτήτρια εταιρεία. Το αερόπλοιο έπεσε με τη μύτη στο αεροδρόμιο του Κάρντινγκτον και υπέστη ζημιές στο κόκπιτ, ωστόσο όλα τα μέλη του πληρώματος είναι καλά στην υγεία τους, αναφέρει το BBC. «Η πτήση πήγε πολύ καλά και το μόνο πρόβλημα εμφανίστηκε κατά την προσγείωση» δήλωσε εκπρόσωπος της βρετανικής εταιρειας Hybrid Air Vehicles (HAV) Το Airlander, κόστους 30 εκατ. ευρώ, είναι γεμάτο με αέριο ήλιο, αντί με εύφλεκτο υδρογόνο όπως τα αερόπλοια των αρχών του 20ού αιώνα. Εχει μήκος 92 μέτρα και μπορεί να μεταφέρει φορτία βάρους δέκα τόνων σε επανδρωμένες πτήσεις διάρκειας μέχρι πέντε ημερών και σε μη επανδρωμένες διάρκειας μέχρι δύο εβδομάδων. Πετά σε ύψος μέχρι 4.900 μέτρα και με ταχύτητα έως 148 χιλιόμετρα την ώρα. Το γιγάντιο αερόπλοιο αναπτύχθηκε αρχικά για τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος σχεδίαζε να το χρησιμοποιήσει σε αποστολές επιτήρησης στο Αφγανιστάν. Το πρόγραμμα τελικά ακυρώθηκε λόγω περικοπών και η βρετανική κατασκευάστρια εταιρεία Hybrid Air Vehicles (HAV) απευθύνθηκε στη βρετανική κυβέρνηση και σε ιδιώτες για την τελειοποίηση του αεροσκάφους. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα πάνω από το αεροδρόμιο του Κάρντινγκτον, περίπου 70 χιλιόμετρα βόρεια του Λονδίνου, εκεί όπου κατασκευάστηκαν τα πρώτα βρετανικά αερόπλοια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε το 1930 έπειτα από τη συντριβή ενός αερόπλοιου που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 48 άνθρωποι, ανάμεσά τους και ένας υπουργός. Μένει να φανεί τα επόμενα χρόνια αν το νέο αερόπλοιο θα βρει τις εμπορικές εφαρμογές στις οποίες ελπίζει η HAV. Αν όλα πάνε καλά, η εταιρεία σχεδιάζει για την επόμενη δεκαετία ένα μεγαλύτερο μοντέλο που θα μεταφέρει 50 τόνους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500097093 "Τυπική ημέρα πτήσης» ISS-49/50 Στις 24 Αυγούστου το πλήρωμα του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ MS-02" ο διοικητής Σεργκέι Ryzhikov,ο μηχανικός-1 Andrey Borisenko και ο Flight Engineer-2 Robert Shane Kimbrough περάσαν την εκπαίδευση "τυπική ημέρα της πτήσης", η οποία είναι μια "πρόβα τζενεράλε" μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση στον προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού σταθμού. Μεταξύ των προβλημάτων που είχαν ηταν η διεξαγωγή ιατρικών και γεωφυσικων πειράματων, τεχνική υποστήριξη των συστημάτων ISS, και την προετοιμασία των γευμάτων για την πρόσληψη τροφής. Μετά το πέρας της εκπαίδευσης το πλήρωμα του ISS-49/50 έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία όλες τις εργασίες. Στις 25 Αυγούστου, μια παρόμοια άσκηση θα πρέπει να περάσει το εφεδρικό πλήρωμα -κοσμοναύτες Roscosmos Misurkin Αλέξανδρο και Νικολάι Tikhonov, καθώς και ο αστροναύτης της NASA Mark Vanden Huy. http://www.roscosmos.ru/22567/

Ένας πλανήτης σαν τη Γη στον Εγγύτατο του Κενταύρου; Αστρονόμοι ανακοίνωσαν στο περιοδικό Nature, την ανακάλυψη ενός πλανήτη στο μέγεθος της Γης, που ονομάστηκε Proxima b (Εγγύτατος β) και βρίσκεται στην κατοικίσιμη ζώνη του Εγγύτατου του Κενταύρου. Ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri) είναι το πλησιέστερο άστρο πέραν του ηλιακού μας συστήματος – βρίσκεται σε απόσταση μόλις 4,24 έτη φωτός από τη Γη. Η ελάχιστη μάζα του εξωπλανήτη είναι 1,3 φορές η μάζα της Γης και βρίσκεται σε τέτοια απόσταση από το άστρο του, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή, ένα χαρακτηριστικό κρίσιμης σημασίας για την ύπαρξη ζωής. Οι αστρονόμοι εκτιμούν πως όταν ( αρχίσει η «εποχή των διαστρικών ταξιδιών» , ο Proxima b θα αποτελέσει πιθανότατα τον πρώτο μας σταθμό. Το ενδιαφέρον, πέρα από την ανακάλυψη ενός ακόμα – έστω και του πιο κοντινού – εξωπλανήτη, είναι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την ανακάλυψή του. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler δεν είναι το μοναδικό εργαλείο για την ανακάλυψη εξωπλανητών. Υπάρχει και η μέθοδος της ακτινικής ταχύτητας (Radial Velocity -The First Method that Worked) που χρησιμοποιήθηκε στην ανακάλυψη του Proxima b. Τέλος ας δούμε μερικές κρίσιμες ερωτήσεις και τις απαντήσεις των αστρονόμων που πραγματοποίησαν την έρευνα, σε σύγκριση με τα σχετικά δημοσιεύματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο: Ερ: Ανακαλύψατε έναν γήινο πλανήτη; Απ: Δεν το γνωρίζουμε σίγουρα. (…) Ερ: Έχετε βρει έναν ξάδερφο της Γης; Απ: Όχι ακόμα (…) Ερ: Μπορεί να υπάρχει ζωή σ’ αυτόν το πλανήτη; Απ: Ο πλανήτης βρίσκεται στη σωστή θέση ώστε η θερμοκρασία στην επιφάνειά του να επιτρέπει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή. Ωστόσο, το ερώτημα της κατοικισιμότητας είναι αρκετά περίπλοκο (…). Ερ: Μπορεί να αναπτυχθεί ζωή σ’ αυτόν τον πλανήτη; Απ: Αυτό το πλανητικό σύστημα είναι διαφορετικό από το δικό μας (…) An introduction to our neighbor planet, Proxima b, by @AllPlanets https://t.co/yUvdTfYM9q at @exploreplanets pic.twitter.com/EktQwbkz50 — Katie Mack (@AstroKatie) August 24, 2016 http://www.planetary.org/blogs/guest-blogs/2016/0824-proxima-centauri-b-have-we.html Βίντεο. http://physicsgg.me/2016/08/25/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf-%cf%84/

Αποκαλυπτήρια του κινεζικού ρομπότ που θα εξερευνήσει τον Άρη το 2020. Στη δημοσιότητα έδωσε χθες η Κίνα τις πρώτες εικόνες από τα τελικά σχέδια του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης αλλά και σκάφους προσεδάφισης που προορίζει για τον Άρη. Οι εικόνες προέρχονται από την Κρατική Υπηρεσία Επιστημών, Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, η οποία υπάγεται στο κινεζικό υπουργείο Άμυνας και έχει αναλάβει την υλοποίηση της αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη. Η Κίνα, η οποία επενδύει τεράστια κεφάλαια στο διαστημικό της πρόγραμμα, είχε ανακοινώσει από τον Απρίλιο ότι «γύρω στο 2020» σκοπεύει να στείλει μη επανδρωμένα σκάφη στον Άρη, τα οποία θα προσεδαφισθούν στον πλανήτη. Στο διάστημα που μεσολάβησε φαίνεται πως συγκεκριμενοποιήθηκε ακόμη περισσότερο το χρονοδιάγραμμα της αποστολής, αφού η εκτόξευση θα γίνει τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 2020, όπως δήλωσε στο εθνικό ειδησεογραφικό πρακτορείο της χώρας Xinhua ο Ζανγκ Ρονγκιάο, επικεφαλής του πρότζεκτ. Πάντως, όπως πρόσθεσε, το εγχείρημα δεν θα είναι καθόλου εύκολο. «Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε δεν έχουν προηγούμενο», σημείωσε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με το Xinhua, η αποστολή θα ξεκινήσει από το διαστημικό κέντρο Wenchang της επαρχίας Χαϊνάν. Έπειτα από ένα ταξίδι επτά περίπου μηνών, το όχημα προσεδάφισης θα διαχωρισθεί από το διαστημόπλοιο, ώστε να ξεκινήσει την κάθοδό του για να φθάσει μέχρι την επιφάνεια του Άρη μαζί με το ρομποτικό όχημα εξερεύνησης. Η προσεδάφιση αναμένεται να γίνει σε μία περιοχή κοντά στον ισημερινό του πλανήτη, την οποία στη συνέχεια θα εξερευνήσει το ρομπότ. Γι’ αυτό τον σκοπό, θα είναι εφοδιασμένο με έξι τροχούς, ενώ επίσης θα διαθέτει τέσσερα ηλιακά πάνελ, για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια από τις ηλιακές ακτίνες. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της αποστολής, η περιπλάνησή του στον πλανήτη θα διαρκέσει 92 ημέρες. Έχοντας βάρος 200 κιλά, για τις έρευνές του θα χρησιμοποιήσει 13 επιστημονικά όργανα, όπως μία τηλεχειριζόμενη κάμερα και ένα ραντάρ, χάρις στο οποίο θα μπορεί να προσδιορίσει τη σύσταση του εδάφους και να αναζητήσει ίχνη πάγου και νερού. Ένα βασικό κίνητρο πίσω από το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας είναι το εθνικό γόητρο, καθώς η κατάκτηση του διαστήματος ενισχύει το στάτους της χώρας ως παγκόσμιας υπερδύναμης. Το πρώτο ουράνιο σώμα που «επισκέφθηκε» ένα κινεζικό μη επανδρωμένο σκάφος ήταν Σελήνη το οποίο, παρά τα μηχανικά προβλήματα που παρουσίασε, μπόρεσε τελικά να παραμείνει σε λειτουργία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό που προβλεπόταν. Το 2011, η Κίνα αποπειράθηκε να στείλει έναν δορυφόρο στον Κόκκινο Πλανήτη, χωρίς όμως επιτυχία. Ο λόγος ήταν πως, αν και το ρωσικό διαστημόπλοιο που τον μετέφερε τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη δεν κατάφερε να πυροδοτήσει τους κινητήρες του, για να ταξιδέψει πέρα από τη γήινη τροχιά. http://www.naftemporiki.gr/story/1140171/apokaluptiria-tou-kinezikou-rompot-pou-tha-eksereunisei-ton-ari-to-2020

PROBA-3: ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΚΙΑ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Περίπου κάθε 18 μήνες, επιστήμονες και ρομαντικοί αναζητητές συγκεντρώνονται σε διάφορα σημεία στην επιφάνεια της Γης, περιμένοντας να δουν ηλιακές εκλείψεις που προκαλούν δέος. Η Σελήνη καλύπτει σύντομα τον Ήλιο, αποκαλύπτοντας τη μυστηριώδη εξωτερική του ατμόσφαιρα, την στεφάνη (ή στέμμα). Τι θα συνέβαινε άραγε αν οι ερευνητές μπορούσαν να προκαλέσουν τέτοιες εκλείψεις κατά βούληση; Αυτό είναι το επιστημονικό όραμα του διπλού δορυφόρου Proba-3 της ESA, της πρώτης παγκόσμιας αποστολής δορυφορικού σχηματισμού ακριβείας, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση το 2019. Ένας πρώτος δορυφόρος με την ιδιότητα να μπλοκάρει το φως της Σελήνης από έναν παρατηρητή (‘occulter’), θα πετάξει 150 μέτρα μπροστά από έναν δεύτερο «στεμματογράφο» δορυφόρο, δημιουργώντας μια ακριβή σκιά με σκοπό να αποκαλυφθούν οι αθέατες έλικες του ηλιακού στέμματος, έως και 1,2 ηλιακές ακτίνες, για όσες ώρες χρειαστεί ως το τέλος. "Έχουμε δύο επιστημονικά όργανα επί του δορυφόρου," εξηγεί ο Ντάμιεν Γκαλάνο, Διευθυντής Ωφέλιμου Φορτίου του Proba-3. "Το πρωταρχικό ωφέλιμο φορτίο είναι το ASPIICS, ένας στεμματογράφος που μπορεί να παρατηρήσει το στέμμα στο ορατό φως, ενώ το ραδιόμετρο DARA που βρίσκεται στο όργανο occulter του πρώτου δορυφόρου μετρά την συνολική ηλιακή ακτινοβολία που προέρχεται από τον Ήλιο – μια επιστημονική παράμετρος για την οποία εξακολουθεί να υπάρχει κάποια αβεβαιότητα. "Το στέμμα είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο αμυδρό από τον ίδιο τον Ήλιο, επομένως το φως από τον ηλιακό δίσκο θα πρέπει να αποκλειστεί για να είμαστε σε θέση να το δούμε. Η ιδέα του στεμματογράφου σχεδιάστηκε από τον αστρονόμο Μπέρναρντ Λυότ στη δεκαετία του 1930 και από τότε έχει αναπτυχθεί και έχει ενσωματωθεί τόσο σε επίγεια όσο και σε διαστημικά τηλεσκόπια. Όμως, εξαιτίας της κυματικής φύσης του φωτός, ακόμη και μέσα στον κώνο της σκιάς που προέρχεται από το όργανο occulter, κάποιο φως ακόμα διαχέεται γύρω από τις άκρες του occulter, ένα φαινόμενο που ονομάζεται ‘διάθλαση’. Για να ελαχιστοποιήσουμε αυτό το ανεπιθύμητο φως, ο στεμματογράφος μπορεί να τοποθετηθεί πιο κοντά στο occulter και ως εκ τούτου πιο βαθιά μέσα στον κώνο της σκιάς. Ωστόσο, όσο βαθύτερα βρίσκεται, τόσο περισσότερο θα πρέπει το ηλιακό στέμμα επίσης να καλυφθεί από το occulter." "Ως εκ τούτου, πλεονέκτημα θα υπήρχε αν είχαμε ένα μεγαλύτερο όργανο occulter και τη μέγιστη δυνατή απόσταση μεταξύ του occulter και του στεμματογράφου. Προφανώς, ένας δορυφόρος μήκους 150 μέτρων δεν είναι μια πρακτική πρόταση, αλλά η προσέγγισή μας για σχηματισμό δύο δορυφόρων μπορεί να μας παρέχει ισοδύναμες επιδόσεις. Επιπλέον, ο ίδιος ο στεμματογράφος ASPIICS περιέχει ένα μικρότερο, δευτερεύον δίσκο occulter, με σκοπό να μειωθεί ακόμη περισσότερο το διαθλασμένο φως. "Η ακρίβεια είναι το πιο σημαντικό - το άνοιγμα του οργάνου ASPIICS μετρά 50 χιλιοστά σε διάμετρο και για την αποδοτική παρατήρηση του στέμματος θα πρέπει να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κέντρο της σκιάς, η οποία είναι περίπου 70 χιλιοστά σε απόσταση 150 μέτρων. Επομένως θα πρέπει να επιτευχθεί έλεγχος θέσης μεταξύ των δύο διαστημικών οχημάτων σε κλίμακα χιλιοστού, με σκοπό να αποτελούν ουσιαστικά ένα ενιαίο γιγάντιο όργανο στο διάστημα." Το όργανο ASPIICS (Association of Spacecraft for Polarimetry and Imaging of the Corona of the Sun) αναπτύσσεται για την ESA από μια κοινοπραξία με επικεφαλής το Διαστημικό Κέντρο της Λιέγης στο Βέλγιο, που αποτελείται από 15 εταιρείες και ιδρύματα από πέντε Κράτη Μέλη της ESA. "Πολλές από αυτές τις εταιρείες είναι νέες για την ESA και έχουν αποδειχθεί ότι έχουν σημαντικά κίνητρα και μεγάλη προθυμία να δείξουν τις δυνατότητές τους," παρατηρεί ο Ντάμιεν. "Έχουμε δημιουργήσει διάφορα πρωτότυπα των στοιχείων των δύο οργάνων και το πρώτο μας ολοκληρωμένο ‘διαρθρωτικό και θερμικό μοντέλο’ θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το φθινόπωρο, ενόψει της Κριτικής Επισκόπησης Σχεδιασμού στο τέλος του χρόνου. Επίσης, είμαστε σε αναζήτηση διαφόρων οπτικών λεπτομερειών, όπως το καλύτερο σχήμα για τα άκρα του occulter με σκοπό να ελαχιστοποιηθεί η διάθλαση." Υπάρχει ένα πολύ ευρύτερο ενδιαφέρον σε αυτή την εξωτερική προσέγγιση του occulter - ειδικά για την απεικόνιση εξωπλανητών που μοιάζουν με την Γη, που θα προϋποθέτει την αποδέσμευση των πλανητών αυτών από τα μητρικά τους αστέρια. "Είναι μια παρόμοια πρόκληση, η κύρια διαφορά είναι ότι το αστέρι που ψάχνουμε είναι μια σημειακή πηγή του φωτός και όχι μια εκτεταμένη πηγή του Ήλιου μας. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο δορυφορικός σχηματισμός με εξωτερικά όργανα τους occulters μπορεί να αποτελέσει ένα ευέλικτο επιστημονικό εργαλείο, ανοίγοντας πολλές νέες προοπτικές στην αστρονομία." http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/03/Proba-3_Dancing_with_the_stars http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/PROBA-3_VLEPONTAS_MESA_APO_SKIA_TO_STEMMA_TOY_ELIOY

Διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) στις 24 Αύγ. 2016 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διόρθωση της τροχιάς του ΔΔΣ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπηρεσίας πλοήγησης απο το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (MCC) το φορτηγό πλοίο "Πρόοδος MS-02" στις 10:30 MSK. αρχισε την λειτουργία του κινητήρα για 728,6 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα ο ISS ελαβε ρυθμό αύξησης της ταχυτητας του 1,3 m / sec. Μετά τον ελιγμό, το μέσο ύψος του σταθμού αυξήθηκε κατά 2,3 χιλιόμετρα και ήταν 404 χιλιόμετρα. Ο σκοπός της διόρθωσης ήταν η δημιουργία των προϋποθέσεων για την βαλλιστική εκτόξευση από την τροχιά του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς (TPC) «Soyuz TMA-20M», που έχει προγραμματιστεί για τις 7 Σεπτεμβρίου, το 2016, και η επακόλουθη εκτόξευση του διαστημικού οχήματος «Σογιούζ-02 MS", που έχει προγραμματιστεί για την 23η Σεπτεμβρίου του 2016. http://www.roscosmos.ru/22566/

Αποστολή στον Αρη μέσω... Αλπεων. Εχουν περάσει περίπου 100 χρόνια από τότε που ο πρώτος άνθρωπος πάτησε «πόδι» στον πλανήτη Αρη... με όχημα τη φαντασία του, μέσα από ταινίες (όπως η μικρού μήκους «Ενα ταξίδι στον Αρη» του 1910) και λογοτεχνικά βιβλία (με πρωταγωνιστή τον μυθιστορηματικό ήρωα Τζον Κάρτερ το 1912). Πίσω στο παρόν, έναν αιώνα μετά, η ανθρωπότητα (προ)ετοιμάζεται πλέον να κάνει το άλμα από τη φαντασία στην πράξη, πραγματοποιώντας τις πρώτες πραγματικά επανδρωμένες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Το ρομποτικό όχημα «Curiosity» της NASA βρίσκεται εκεί από τον Αύγουστο του 2012... προετοιμάζοντας το έδαφος για την έλευση των πρώτων ανθρώπων. Αλλά και πίσω στη Γη, οι προετοιμασίες πλέον περνούν στο επόμενο στάδιο, με τους επιστήμονες να οργανώνουν επανδρωμένες δοκιμαστικές αποστολές σε μέρη... που θυμίζουν Αρη στις κορυφές οροσειρών και τις πλαγιές ηφαιστείων. Στόχος: η προσομοίωση της ζωής πάνω στον αφιλόξενο αλλά ελκυστικό Κόκκινο Πλανήτη και η μελέτη των ανθρώπινων αντιδράσεων μέσα σε τέτοιες συνθήκες προσομοίωσης. Από χθες και για τις επόμενες έξι ημέρες, μια ομάδα δέκα απλών ανθρώπων (αποτελούμενη από πέντε άνδρες και πέντε γυναίκες) θα βρίσκεται σε ύψος 4.554 μέτρων στις Αλπεις, κοντά στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας, στο πλαίσιο αποστολής που διοργανώνεται από το Γερμανικό Κέντρο Αεροπλοΐας και Αστροναυτικής (DLR) στην Κολωνία. Η διαβίωση Η ομάδα των δέκα είναι προγραμματισμένο να περάσει μία εβδομάδα σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου και χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης, με έδρα το ιταλικό καταφύγιο «Regina Margherita». Κτισμένο σε ύψος 4.554 μέτρων, το εν λόγω καταφύγιο αποτελεί το «υψηλότερο» οίκημα της Γηραιάς Ηπείρου. Αντίστοιχο πρόγραμμα με το ευρωπαϊκό των Αλπεων εκτελεί η NASA σε ηφαίστειο της Χαβάης «Οταν στο μέλλον αστροναύτες εγκατασταθούν στον Αρη, είναι πολύ πιθανό ότι θα ζουν και θα εργάζονται σε τέτοιες ατμοσφαιρικές συνθήκες», δηλώνει στα γερμανικά μίντια ο ιατρικός διευθυντής της έρευνας, Ούλριχ Λίμπερ. Πολλοί άνθρωποι, όταν βρεθούν σε «έντονα διαφοροποιημένες συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης», εμφανίζουν συμπτώματα της καλούμενης νόσου των ορειβατών όπως πονοκέφαλο, ναυτία, πρήξιμο στα άκρα κ.ά. «Δεν μπορούμε ωστόσο να προβλέψουμε ποιοι άνθρωποι θα παρουσιάσουν αυτά τα συμπτώματα», συνεχίζει ο Λίμπερ, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι σε αντίθεση με όσα λέγονται, η καλή φυσική κατάσταση δεν αποτελεί ασπίδα προστασίας. Ως εκ τούτου, αυτό που μένει ως στόχος για την επιστημονική ομάδα πίσω από τη γερμανική αποστολή είναι να διερευνήσει πώς μπορεί κανείς να παρακάμψει αποτελεσματικότερα τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν τα μεγάλα υψόμετρα στον ανθρώπινο οργανισμό. Υπενθυμίζεται ότι ανάλογες αποστολές προσομοίωσης των συνθηκών που πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι μελλοντικοί «έποικοι» στον πλανήτη Αρη πραγματοποιούνται τα τελευταία τρία χρόνια από τη NASA στα ηφαιστειογενή εδάφη της εξωτικής Χαβάης. Η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος έχει, στο πλαίσιο του προγράμματος HI-SEAS (Hawaii Space Exploration Analog and Simulation), πραγματοποιήσει ήδη τέσσερις αποστολές στο έδαφος του ηφαιστείου Μάνουα Λόα, του μεγαλύτερου ηφαιστείου στον κόσμο. Στο πλαίσιο της τελευταίας μάλιστα από αυτές τις αποστολές, έξι επιστήμονες θα έχουν στις 28 Αυγούστου (την ερχόμενη Κυριακή) συμπληρώσει έναν ολόκληρο χρόνο... διαρκούς απομόνωσης μέσα σε έναν διώροφο θόλο, διαμέτρου 11 μέτρων και ύψους 6. Το ρομπτικό όχημα Curiosity βρίσκεται στον Κόκκινο Πλανήτη από το 2012 και προετοιμάζει το έδαφος για την έλευση των πρώτων ανθρώπων Η επιλογή της τοποθεσίας βέβαια δεν είναι τυχαία. Το ρομποτικό όχημα «Curiosity» της NASA έχει άλλωστε, ήδη από το φθινόπωρο του 2012, στείλει εικόνες από τον Αρη οι οποίες... μοιάζουν εντυπωσιακά με το ηφαιστειογενές τοπίο της Χαβάης. Ορόσημο το 2035 Η NASA έχει θέσει στόχο να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον πλανήτη Αρη έως το 2035. Ο επικεφαλής μάλιστα της αμερικανικής υπηρεσίας Τσαρλς Μπόλντεν ανακοίνωσε σχετικά πρόσφατα, σε σχεδόν πανηγυρικό τόνο, ότι η NASA βρίσκεται όντως πιο κοντά από ποτέ άλλοτε στο να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη. Οι πρακτικές προκλήσεις ωστόσο μιας τέτοιας αποστολής θα είναι κολοσσιαίες. Μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει συνολικά περί τα τρία χρόνια. Το «πήγαινε» εκτιμάται ότι θα διαρκέσει περίπου 6 με 8 μήνες. Η παραμονή εκεί άλλους 12 με 16 μήνες και η επιστροφή άλλους 6 με 8. Γη και Αρης έρχονται κοντά κάθε 26 μήνες, κάθε φορά δηλαδή που ευθυγραμμίζονται, με αποτέλεσμα η μεταξύ τους απόσταση να μειώνεται στα... 70 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στην φωτογραφία εικόνα από το καταφύγιο «Regina Margherita» σε κορυφή των Αλπεων στα σύνορα Ελβετίας - Ιταλίας, που θα φιλοξενήσει 5 άνδρες και 5 γυναίκες οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα του Γερμανικού Κέντρου Αεροπλοΐας και Αστροναυτικής. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/apostoli_ston_ari_meso_alpeon-64465296/

Ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. 56 χρόνια από την πτήση της Μπέλκα και Στρέλκα. Ακριβώς πριν 56 χρόνια στις 19 Αυγούστου 1960 ο κόσμος έμαθε για την καθημερινή πτήση των δύο «τετράποδων" - Belka και Strelka. Ήταν η πρώτη τροχιακή πτήση των έμβιων όντων με μια επιτυχημένη επιστροφή στη Γη. Η προετοιμασία της αποστολής εγινε με επικεφαλής τον Σεργκέι Korolev προσωπικά. 12 σκύλοι επελέγησαν από μια ειδική τεχνική: το βάρος - έως 6 kg, ύψος - έως 35 εκατοστά, ηλικίας - από δύο έως έξι χρόνια, ένα φωτεινό χρώμα.Οι ίδιοι γενεαλογικά Μπέλκα και Στρέλκα αποδείχθηκαν οι καλύτερη ομάδα. Μαζί με αυτούς στο διάστημα ήταν 12 ποντίκια, έντομα, φυτά, καλλιέργεια μυκήτων, σπόροι, ορισμένοι τύποι μικροβίων και άλλα βιολογικα αντικειμένα. Ο σκοπός του πειράματος - να διερευνηθεί η επίδραση της διαστημικής πτήσης σε ζωντανούς οργανισμούς, καθώς και το σύστημα υποστήριξης της ζωής και να επιστρέψει στη Γη. Η πτήση διήρκεσε περισσότερο από 25 ώρες, διάστημα κατά το οποίο το πλοίο έκανε 17 πλήρεις περιστροφές γύρω από τη Γη. Μετά την πτήση οι σκύλοι έζησαν στο Ινστιτούτο Πολιτικής Αεροπορίας και Διαστημικης Ιατρικής, όπου είχαν ληφθεί. Μετά από λίγους μήνες έφερε απογόνους - έξι απολύτως υγιή κουτάβια. Ένας από αυτούς δωρηθηκε στην Ζακλίν Κένεντι, σύζυγο του Προέδρου των ΗΠΑ. http://www.roscosmos.ru/22558/ ISS-49/50 Η εκτοξευση του φορέα πύραυλου "Soyuz-FG" με το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος της νέας τροποποίησης του TPK "MS-02 Σογιούζ» έχει προγραμματιστεί για τις 23 Σεπτεμβρίου του 2016. Το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και τον αστροναύτη της NASA Robert Shane Kimbrough. Το πλήρωμα ασφαλείας οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξάντερ Misurkin και Νικολάι Tikhonov και ο αστροναύτης της NASA Mark Vanden High. http://www.roscosmos.ru/22557/

Η NASA ετοιμάζει ρομπότ για το «Ταξίδι στον Άρη» Η NASA σε συνεργασία με το Space Center Houston, το Official Visitor Center του NASA Johnson Space Center και τη NineSigma, μία διεθνή οργάνωση συμβούλων καινοτομίας, έχει ανοίξει τις εγγραφές για έναν νέο διαγωνισμό, το Space Robotics Challenge. Το event αυτό επιδιώκει να αναπτύξει τις δυνατότητες των ανθρωποειδών ρομπότ που θα βοηθούν τους αστροναύτες στο ταξίδι τους προς τον Άρη. Η Space Robotics Challenge είναι ένας διαγωνισμός ύψους ενός εκατ. δολαρίων με στόχο την αύξηση της επιδεξιότητας των ρομπότ. Οι ομάδες πρέπει να προγραμματίσουν ένα εικονικό ρομπότ, στα πρότυπα του Robonaut 5 της NASA (R5) για να μπορεί να πραγματοποιεί μια σειρά εργασιών σε εξομοίωση, λαμβάνοντας υπόψη και την καθυστέρηση στις επικοινωνίες μεταξύ Άρη και Γης. Η NASA ενδιαφέρεται για την αύξηση των δυνατοτήτων των ρομπότ τόσο για την εξερεύνηση του διαστήματος όσο και για γήινες εφαρμογές. Καθώς οι αποστολές θα γίνονται όλο και πιο μακροχρόνιες και πιο πολύπλοκες, ρομπότ σαν το R5 θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως προπομποί επανδρωμένων αποστολών, ως βοηθοί ή ως επιστάτες και συντηρητές εγκαταστάσεων και εξοπλισμού που μένουν πίσω. Επίσης, η τεχνολογία R5 θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη Γη, για χρήση σε επικίνδυνα περιβάλλοντα. Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί σε εικονικό περιβάλλον. Το R5 κάθε ομάδας θα πρέπει να λύσει το «πρόβλημα» μιας αμμοθύελλας που έχει προκαλέσει ζημιές σε μια αρειανή αποικία. Οι στόχοι θα είναι τρεις: Η ευθυγράμμιση ενός δορυφορικού πιάτου τηλεπικοινωνιών, η επισκευή εγκαταστάσεων ηλιακής ενέργειας και το σφράγισμα μιας ρωγμής. Οι φιναλίστ του πρώτου γύρου θα ανακοινωθούν τον Δεκέμβριο. Η τελική φάση του διαγωνισμού θα διεξαχθεί τον Ιούνιο του 2017 και οι νικητές θα ανακοινωθούν στα τέλη του. Το λογισμικό που θα αναπτυχθεί μέσω του διαγωνισμού θα μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλα συστήματα ρομποτικής, επιτρέποντας στην τεχνολογία αυτή να χρησιμοποιηθεί και σε άλλα παλαιότερα μοντέλα, όπως το Robonaut 2. http://www.naftemporiki.gr/story/1139032/i-nasa-etoimazei-rompot-gia-to-taksidi-ston-ari

Κονιάκ υψηλής ποιότητας στο μνημόσυνο της υπερσυμμετρίας. Οι φυσικοί που συναντήθηκαν σήμερα στην Κοπεγχάγη διευθέτησαν ένα στοίχημα που είχε τεθεί πριν από 16 χρόνια. Το 2000, όταν άρχισε η κατασκευή του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN – ο μεγαλύτερος μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο – κάποιοι φυσικοί στοιχημάτισαν ότι σε 10 χρόνια θα ανίχνευε τουλάχιστον ένα υπερσυμμετρικό σωματίδιο. Παίρνοντας υπόψη τους το πισωγύρισμα εξαιτίας αναπάντεχων βλαβών, τον Ιούνιο του 2011, υπογράφηκε παράταση πέντε ετών, μέχρι την 16η Ιουλίου του 2016. Στην σημερινή συνάντηση που έγινε στην Διεθνή Ακαδημία Niels Bohr, οι 20 φυσικοί που στοιχημάτισαν υπέρ του «ναι» το 2011, παραδέχθηκαν την ήττα τους προσφέροντας ο καθένας ένα μπουκάλι ακριβού κονιάκ (πάνω από 100 δολάρια το μπουκάλι) στους 24 φυσικούς που στοιχημάτισαν εναντίον της υπερσυμμετρίας. Ο Stephen Hawking, που δεν είχε πάρει μέρος στο στοίχημα της υπερσυμμετρίας, δήλωσε ότι θα στοιχημάτιζε εναντίον της ανίχνευσης υπερσυμμετρικού σωματιδίου. Στην συζήτηση που έγινε, ο νομπελίστας φυσικός David Gross, ο οποίος δεν είχε υπογράψει το έγγραφο του στοιχήματος, αλλά έχασε ένα άλλο στοίχημα εξαιτίας της μη επιβεβαίωσης της υπερσυμμετρικής θεωρίας, δήλωσε ότι θα συνεχίσει να πιστεύει σ’ αυτή, αν και πλέον φαίνεται πως δεν θα έχει την απλούστερη ή την πιο προσιτή μορφή που ανέμενε. Στη συνέχεια όμως, είπε πως όλη αυτή η ιστορία είναι ένα καλό μάθημα για τους νεώτερους φυσικούς, παροτρύνοντάς τους να μην ακολουθούν τους γέρους, αλλά να ψάχνουν καινούργιες, εντελώς διαφορετικές και τρελές ιδέες… Στην φωτογραφίες η πρώτη σελίδα του στοιχήματος με τις υπογραφές των φυσικών. Πρόκειται για την χρονική επέκταση του στοιχήματος μέχρι τον Ιούλιο του 2016 Ο Nima Arkani-Hamed που στοιχημάτισε στην επιβεβαίωση της υπερσυμμετρίας παραδίδει ένα μπουκάλι κονιάκ αξίας $150 στον Poul Damgaard. Το βίντεο από την συνάντηση στην Κοπεγχάγη: http://physicsgg.me/2016/08/22/%ce%ba%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ac%ce%ba-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%bf/

Η ωραιότερη θεωρία της φυσικής. Στα νιάτα του ο Άλμπερτ Αϊνστάιν πέρασε έναν χρόνο χαζεύοντας και τεμπελιάζοντας. Αν δεν «χάνεις» χρόνο, δεν φτάνεις πουθενά, κάτι που δυστυχώς, συχνά οι γονείς των εφήβων ξεχνούν. Είχε επιστρέψει στην οικογένειά του στην Παβία, αφού παράτησε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου δεν μπορούσε να υποφέρει την αυστηρότητα του λυκείου εκεί. Μιλάμε για την αυγή του 20ου αιώνα: στην Ιταλία εκτυλισσόταν η βιομηχανική επανάσταση. Ο πατέρας του ήταν ο μηχανικός που εγκατέστησε τον πρώτο σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας στις πεδιάδες του Πάδου. Ο Άλμπερτ διάβαζε Καντ και παρακολουθούσε, περιστασιακά, μαθήματα στο πανεπιστήμιο της Παβία: για ευχαρίστηση, χωρίς να είναι εγγεγραμμένος και να σκέφτεται τις εξετάσεις. Έτσι μπορείς να γίνεις σοβαρός επιστήμονας. Έπειτα, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και βυθίστηκε στη μελέτη της φυσικής. Το 1905, έστειλε τρία άρθρα στο πιο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό της εποχής, το Annalen der Physik: καθένα από αυτά άξιζε το βραβείο Νόμπελ. Το πρώτο [«On the Movement of Small Particles Suspended in Stationary Liquids Required by the Molecular-Kinetic Theory of Heat» , Annalen der Physik 17 (1905): 549-560] έδειχνε ότι τα άτομα της ύλης υπάρχουν πραγματικά. http://einsteinpapers.press.princeton.edu/vol2-trans/137 Το δεύτερο [«Concerning an Heuristic Point of View Toward the Emission and Transformation of Light» , Annalen der Physik 17 (1905): 132-148], άνοιξε την πόρτα της κβαντικής μηχανικής που θα συζητήσουμε στο επόμενο μάθημα. http://einsteinpapers.press.princeton.edu/vol2-trans/100 Το τρίτο [«On the Electrodynamics of Moving Bodies» , Annalen der Physik 17 (1905): 891-921] παρουσίασε την πρώτη θεωρία της σχετικότητας (σήμερα γνωστή ως «ειδική σχετικότητα») που αποσαφηνίζει πώς ο χρόνος δεν κυλάει το ίδιο για όλους: δύο όμοιοι δίδυμοι θα βρεθούν σε διαφορετική ηλικία, αν ο ένας έχει ταξιδέψει με μεγάλη ταχύτητα. http://einsteinpapers.press.princeton.edu/vol2-trans/154 Ο Αϊνστάιν έγινε ξαφνικά διάσημος και δέχτηκε προτάσεις εργασίας από διάφορα πανεπιστήμια. Αλλά κάτι τον ενοχλούσε: παρά την άμεση αναγνώρισή της, η θεωρία της σχετικότητας δεν ταίριαζε με ό,τι γνωρίζαμε για τη βαρύτητα, και ειδικά με τον τρόπο με τον οποίο τα πράγματα πέφτουν, Το συνειδητοποίησε γράφοντας ένα άρθρο που συνόψιζε τη θεωρία του, και άρχισε να αναρωτιέται μήπως ο περίφημος νόμος της «παγκόσμιας έλξης» του Νεύτωνα χρειαζόταν αναθεώρηση για να γίνει συμβατός με την καινούργια ιδέα της σχετικότητας. Συγκεντρώθηκε λοιπόν στο πρόβλημα και χρειάστηκε δέκα χρόνια για να το λύσει. Δέκα χρόνια παθιασμένης μελέτης, προσπαθειών, λαθών, σύγχυσης, εσφαλμένων άρθρων, λαμπρών ιδεών, παρεξηγημένων ιδεών. Τελικά, τον Νοέμβριο του 1915, δημοσίευσε ένα άρθρο [“The Foundation of the General Theory of Relativity”, Annalen der Physik 354 (7), 769-822] με την πλήρη λύση: μια καινούρια θεωρία της βαρύτητας, την οποία ονόμασε «γενική θεωρία της σχετικότητας» – ήταν, θα λέγαμε το αριστούργημά του, η «ωραιότερη των θεωριών», σύμφωνα με τον μεγάλο ρωσοεβραίο φυσικό Λεβ Λαντάου. http://einsteinpapers.press.princeton.edu/vol6-trans/158 Υπάρχουν κορυφαία αριστουργήματα που μας συγκινούν βαθιά: το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, η Οδύσσεια του Ομήρου, η Καπέλα Σιξτίνα, Ο Βασιλιάς Ληρ … Για να εκτιμήσουμε το μεγαλείο τους ίσως απαιτείται μακρά μαθητεία. Η ανταμοιβή δεν είναι μόνο η αισθητική απόλαυση, αλλά και το ότι μας ανοίγουν τα μάτια σε νέες διαστάσεις του κόσμου. Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι λοιπόν ένα αριστούργημα τέτοιας οικουμενικής αξίας. Θυμάμαι τη συγκίνησή μου όταν άρχισα να την καταλαβαίνω σιγά σιγά. Ήταν καλοκαίρι και βρισκόμουν σε μια παραλία της Καλαβρίας, στο Κοντοφούρι, λουσμένος στη λιακάδα του μεσογειακού ελληνισμού. Φοιτούσα τότε στο τελευταίο έτος του πανεπιστημίου. Στις καλοκαιρινές διακοπές, χωρίς το άγχος του σχολείου, μελετάμε καλύτερα. Εγώ μελετούσα μ’ ένα βιβλίο φαγωμένο στις άκρες από τα ποντίκια, γιατί τις νύχτες του χειμώνα το χρησιμοποιούσα για να βουλώνω τις φωλιές των τρωκτικών στο σαραβαλιασμένο, λίγο χίπικο σπίτι, σ’ έναν λόφο της Ούμπρια, όπου συνήθιζα να βρίσκω καταφύγιο από την πλήξη των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων της Μπολόνια. Κάθε τόσο σήκωνα το βλέμμα από το βιβλίο και κοίταζα την αστραφτερή θάλασσα: είχα την εντύπωση ότι έβλεπα πράγματι την καμπυλότητα του χωροχρόνου που φαντάστηκε ο Αϊνστάιν (…) απόσπασμα από το βιβλίο του Carlo Rovelli, «Επτά σύντομα μαθήματα φυσικής», μετάφραση Τριανταφύλλου Σώτη, εκδόσεις Πατάκη. http://physicsgg.me/2016/08/21/%ce%b7-%cf%89%cf%81%ce%b1%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Pubspace: ελεύθερη πρόσβαση στις επιστημονικές έρευνες της NASA. Ένα νέο πόρταλ http://www.nasa.gov/open/researchaccess/pubspace/ όπου βρίσκονται όλες οι έρευνες που βασίσθηκαν σε κονδύλια της NASA, ανακοίνωσε η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος. Μέσω του συγκεκριμένου πόρταλ, που ονομάζεται NASA PubSpace, κάθε επιστήμονας ή απλός πολίτης μπορεί να έχει δωρεάν πρόσβαση σε επιστημονικά άρθρα που χρηματοδοτήθηκαν από την υπηρεσία. Το NASA PubSpace είναι αποτέλεσμα της νέας πολιτικής της υπηρεσίας, σύμφωνα με την οποία οποιαδήποτε μελέτη χρηματοδοτεί θα πρέπει να διατίθεται δημόσια, μέσα σε ένα έτος από τη δημοσίευσή της σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό. «Είμαστε χαρούμενοι με αυτή την ευκαιρία να διευρύνουμε την πρόσβαση στο πολύ μεγάλο χαρτοφυλάκιό μας από επιστημονικές και τεχνολογικές εκδόσεις», σημείωσε η Ντάβα Νιούμαν, υποδιευθύντρια της υπηρεσίας. «Προσκαλούμε τη διεθνή κοινότητα να εξερευνήσει μαζί μας τη Γη, τον αέρα και το διάστημα». Από το υλικό που μπορεί να βρει κανείς στο NASA PubSpace, υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις. Όπως αναφέρει η υπηρεσία, στο πόρταλ δεν υπάρχουν πατέντες και άλλο υλικό που η ανάρτησή του θα παραβίαζε το ιδιωτικό απόρρητο ή θέματα εθνικής ασφάλειας. Με το πόρταλ η NASA ανταποκρίνεται στο αίτημα του Λευκού Οίκου, ο οποίος από το 2013 έχει ζητήσει από τις αμερικανικές δημόσιες υπηρεσίες να βρουν τρόπους επέκτασης της πρόσβασης σε δημόσια χρηματοδοτούμενες έρευνες. Επίσης, η πρωτοβουλία της υπηρεσίας εντάσσεται στη διεθνή τάση για άρση ολοένα περισσότερων περιορισμών στη διάθεση των επιστημονικών μελετών. Είναι χαρακτηριστικό πως ορισμένοι ερευνητές παρακάμπτουν τα καθιερωμένα επιστημονικά περιοδικά, «ανεβάζοντας» τα άρθρα τους απευθείας στο ίντερνετ. Απαντώντας σε αυτή την τάση, τον περασμένο Μάρτιο οι υπουργοί Έρευνας & Καινοτομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν ομόφωνα ότι, ξεκινώντας από το 2020, θα πρέπει να είναι ελεύθερη προσβάσιμη οποιαδήποτε επιστημονική μελέτη βασίζεται με κάποιον τρόπο σε δημόσια χρηματοδότηση. Όσον αφορά πάντως το NASA PubSpace, όφελος από το πόρταλ θα έχει και η υπηρεσία διαστήματος, αφού θα μπορεί πιο εύκολα να παρακολουθεί τις έρευνες που χρηματοδοτεί. «Απλουστεύοντας την πρόσβαση στα επιστημονικά δεδομένα , θα αυξηθεί σημαντικά η επίδραση των ερευνών μας», σημειώνει η Έλεν Στόφαν, επικεφαλής του επιστημονικού επιτελείου της NASA. «Είτε είμαστε επιστήμονες είτε μηχανικοί, πάντοτε “χτίζουμε” πάνω σε προγενέστερες δουλειές άλλων συναδέλφων μας». Αυτή τη στιγμή στο πόρταλ υπάρχουν περίπου 900 άρθρα, ο αριθμός των οποίων αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Το ήδη διαθέσιμο υλικό καλύπτει μία πολύ μεγάλη γκάμα θεμάτων, από τους τρόπους εκγύμνασης των αστροναυτών κατά τη διάρκεια των διαστημικών αποστολών, μέχρι τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής στον Τιτάνα. http://physicsgg.me/2016/08/20/pubspace-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba/ Έμειναν λίγες ημέρες για να συμμετέχετε στην πρώτη συζήτηση Ευρωπαίων πολιτών για το διάστημα. Θέλετε να έχετε την ευκαιρία να πείτε τη γνώμη σας προτείνοντας προτεραιότητες σχετικά με τα ευρωπαϊκά διαστημικά προγράμματα; Λοιπόν, τώρα έχετε την ευκαιρία, γιατί στις 10 Σεπτεμβρίου 2016, πάνω από 2000 πολίτες από 22 ευρωπαϊκές χώρες θα συμμετάσχουν στην πρώτη συζήτηση πολιτών για το Διάστημα για την Ευρώπη. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συζητηθεί το μέλλον των διαστημικών δραστηριοτήτων σε μια τέτοια εκδήλωση που πραγματοποιείται σε τόσες πολλές χώρες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, εάν είστε αρκετά τυχεροί να επιλεγείτε, θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε, να συζητήσετε και να συμμετέχετε προτείνοντας προτεραιότητες για όλες τις πτυχές των σημερινών και των μελλοντικών ευρωπαϊκών διαστημικών προγραμμάτων. Αυτή η διαβούλευση πρωτοφανούς κλίμακας θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα σε όλα τα 22 Κράτη Μέλη της ESA, με περίπου 100 άτομα από κάθε χώρα που θα συγκεντρωθούν σε διάφορες τοποθεσίες. Τα αποτελέσματα της διαβούλευσης θα πρέπει να μπουν σε σειρά - το νωρίτερο 48 ώρες μετά τη συζήτηση - και να κοινοποιηθούν στην ESA. Ο Γενικός Διευθυντής της ESA Ιαν Βέρνερ υπογράμμισε τη δέσμευσή του στην ESA για περαιτέρω συμμετοχή σε διάλογο με τους ευρωπαίους πολίτες και είπε, "Οι διαστημικές πτήσεις, η επιστήμη του διαστήματος, η εξερεύνηση, η παρατήρηση της Γης, οι τηλεπικοινωνίες, η δορυφορική πλοήγηση, η διαστημική τεχνολογία και η καινοτομία μπορούν να συμβάλουν να ανταποκριθούμε στις κοινωνικές προκλήσεις και να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για τις μελλοντικές γενιές. Οι Ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να μας βοηθήσουν να αξιολογήσουμε καλύτερα τις προτεραιότητές μας." Έχετε μόνο μέχρι τις 28 Αυγούστου για να εγγραφείτε, έτσι, ελέγξτε την ιστοσελίδα μας http://www.citizensdebate.space/el_GR/home και συμμετέχετε στη συζήτηση! http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hemeinan_lhiges_emheres_gia_na_symmethechete_sten_prhote_syzhetese_Eyropahion_polithon_gia_to_dihastema «Προς ιδιωτικοποίηση» ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός καλό θα ήταν να παραδοθεί σε ιδιώτες όταν οι διεθνείς εταίροι του προγράμματος διακόψουν τη χρηματοδότηση την επόμενη δεκαετία, φέρεται να δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της NASA. Την είδηση για την μελλοντική ιδιωτικοποίηση του ISS μεταδίδει ο δικτυακός τόπος TechCrunch επικαλούμενος δηλώσεις του Μπιλ Χιλ, υποδιοικητή του τμήματος Ανάπτυξης Εξερευνητικών Συστημάτων της NASA. «Η NASA προσπαθεί να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη σε χαμηλή γήινη τροχιά» ανέφερε ο Χιλ στη διάρκεια σύσκεψης της NASA με θέμα την επανδρωμένη αποστολή στον Άρη που προγραμματίζεται για τη δεκαετία του 2030. «Για το απώτερο μέλλον, επιθυμία μας είναι να παραδώσουμε τον σταθμό είτε σε κάποια εμπορική οντότητα ή σε κάποιον άλλο εμπορικό φορέα έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η έρευνα σε χαμηλή γήινη τροχιά» είπε ο Χιλ. Ο ISS, μια συνεργασία ανάμεσα στις διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ,της Ρωσίας,της Ευρώπης, της Ιαπωνίας και του Καναδά, άρχισε να συναρμολογείται το 1998 ως επιστημονικό εργαστήριο αλλά και ως εφαλτήριο για επανδρωμένες αποστολές στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Συνεχίζει ακόμα και σήμερα να επεκτείνεται, με κόστος που έχει φτάσει γύρω στα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό ο σταθμός επρόκειτο να καταστραφεί φλεγόμενος στην ατμόσφαιρα το 2016, ωστόσο ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν τελικά να παρατείνουν τη χρηματοδότηση τουλάχιστον μέχρι το 2024, οπότε η NASA θα επικεντρωθεί στον Άρη. Ο Χιλ δεν διευκρίνισε ποιοι μπορεί να είναι οι υποψήφιοι αγοραστές, ούτε το εάν οι υπόλοιποι εταίροι του ISS συμφωνούν με την πώλησή του. Υπάρχουν ωστόσο εταιρείες που θα μπορούσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον: η SpaceX και η Boeing αναπτύσσουν για λογαριασμό της NASA νέα επανδρωμένα οχήματα που θα μπορούν να εξυπηρετούν τον σταθμό, ενώ η Bigelow Airspace εγκατέστησε πρόσφατα στον ISS το πρώτο φουσκωτό δωμάτιο. Μέχρι πάντως να πετάξουν τα νέα αμερικανικά σκάφη, τα ρωσικά Soyuz είναι τα μόνα που μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα από και προς το τροχιακό συγκρότημα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500096496