Δροσος Γεωργιος

Β.Πούτιν: «Η Ρωσία αποφάσισε να κατασκευάσει την πρώτη εξωγήινη ανθρώπινη αποικία στην Σελήνη»! Η Ρωσία αποφάσισε να κατασκευάσει την πρώτη εξωγήινη ανθρώπινη αποικία στην Σελήνη και και να το πετύχει έχει ξεκινήσει ήδη να αναπτύσσει έναν νέο πύραυλο που θα μεταφέρει τα απαιτούμενα υλικά για την ανέγερση των κτιρίων που θα συνθέσουν την διαστημική πόλη μέχρι το 2030! Έναν πύραυλο-γίγα, οι διαστάσεις και οι προδιαγραφές του οποίου θα είναι ικανές να στηρίξουν τη μεταφορά των απαιτούμενων υλικών για τη δημιουργία βάσης στην Σελήνη, κατασκευάζει η Ρωσία, με εντολή του Βλάντιμιρ Πούτιν, όπως ανακοινώθηκε πριν λίγο από το Κρεμλίνο. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει θέσει ως μία από τις προτεραιότητές του την κατάκτηση του διαστήματος. Η βάση στον δορυφόρο της Γης αποτελεί το πρώτο βήμα για την ολοκλήρωση ενός σχεδίου, το οποίο προβλέπει την ίδρυση ολόκληρης αποικίας εκτός πλανήτη, με μόνιμους κατοίκους. Το σχέδιο αποκάλυψε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ντμίτρι Ρογκόζιν, ο οποίος τόνισε ότι η εντολή του Βλάντιμιρ Πούτιν είναι να προωθηθεί το συντομότερο δυνατό. Σύμφωνα με τον Ρογκόζιν, η βάση αυτή θα πρέπει να είναι προσβάσιμη και κατοικήσιμη. «Για τις ανάγκες του σχεδίου αυτού θα χρειαστεί να κατασκευάσουμε έναν σούπερ πύραυλο, με εντελώς διαφορετικές προδιαγραφές από εκείνες που έχουν όσοι έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα», τόνισε ο Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός στο πρακτορείο TASS. Όπως αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο, το συγκεκριμένο σχέδιο εκπονήθηκε από το 2014, αλλά για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ο πρώτος κοσμοναύτης που θα μετοικήσει μόνιμα στην Σελήνη, θα είναι το 2029-31, δηλαδή σε 15 χρόνια από σήμερα, εκτός και αν οι τεχνολογικές εξελίξεις επισπεύσουν τις διαδικασίες. Οι δε πτήσεις για τη μεταφορά των υλικών, θα ξεκινήσουν το 2026. Η ρωσική αστροναυτική υπηρεσία έχει σχεδιάσει τη βάση για την παραμονή 12 αστροναυτών. Υπάρχει ήδη συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τις πτήσεις, ενώ οι Ρώσοι κάλεσαν τόσο την Ευρώπη, όσο και τη NASA να συμμετάσχουν σε αυτό το φιλόδοξο σχέδιο για την απαρχή της κατάκτησης του διαστήματος από τον άνθρωπο. Μια αποικία στον φυσικό δορυφόρο μας θα αποτελείται από δύο μέρη. Το ένα είναι μια βάση υψηλής τεχνολογίας πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης που θα διαθέτει εποικισμούς, επιστημονικά εργαστήρια, βάση προσσελήνωσης, ακόμα και παρατηρητήριο αστρονομίας. Το άλλο θα είναι ο Lunar Orbital Station (LOS), ένας υπερσύγχρονος διαστημικός σταθμός -μια αρκετά εξελιγμένη εκδοχή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS)- ο οποίος όμως θα κινείται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Για την επίτευξη, φυσικά, αυτού του φιλόδοξου σχεδίου η ρωσική διαστημική υπηρεσία (Roscosmos) έχει μπροστά της μια σειρά από ημερομηνίες-ορόσημα. Από το 2020 οι αποστολές Luna θα αναθέσουν σε ρομποτικά διαστημικά σκάφη να προσσεληνωθούν στον ανεξερεύνητο νότιο πόλο του φεγγαριού και να αναζητήσουν αποθέματα παγωμένου νερού στους κρατήρες του, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από μελλοντικές αποικίες ανθρώπων. Τα ρομποτικά οχήματα θα φέρουν οκτώ κάμερες για πλοήγηση, λήψη φωτογραφιών και παρακολούθηση των ερευνών τους στην επιφάνεια της Σελήνης. Στα σκαριά βρίσκεται και το νέο επανδρωμένο σκάφος που αναμένεται να μεταφέρει τους πρώτους Ρώσους στην επιφάνεια της Σελήνης. Η κατασκευάστρια όλων των επανδρωμένων διαστημόπλοιων της Ρωσίας, RSC Energia, εκτιμά ότι το νέο όχημα θα πραγματοποιήσει την παρθενική του πτήση το 2021 με στόχο το 2023 να φτάσει στον ISS, πριν κάνει ένα μη επανδρωμένο ταξίδι στη Σελήνη το 2025. Και μόλις πριν από μερικές ημέρες ο πρόεδρος της RSC Energia, Βλαντιμίρ Σόλντσεφ, ανακοίνωσε ότι θα στείλει τους πρώτους ανθρώπους στη Σελήνη το 2029. Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου η ΕΣΣΔ έστειλε ρομποτικά οχήματα στη Σελήνη, όμως μια σειρά σφαλμάτων και αποτυχιών ανέκοψε την πρόοδο που είχε επιτύχει και έκτοτε δεν πραγματοποίησε επανδρωμένες αποστολές. Ομως τώρα η Μόσχα, θεωρώντας ότι το μεγάλο στοίχημα σε αυτήν τη φάση της εξερεύνησης του Διαστήματος είναι η Σελήνη και όχι ο Αρης, αναβιώνει τα παλιά της σχέδια. Σχολιο:Επιτελους ξεκινα εστω και δισταχτικά το πραγματικό πρωτο βημα για την κατακτηση του Διαστήματος.Οι βασεις στην Σεληνη θα δωσουν την απαραιτητη γνωση και τεχνολογία για το δευτερο μεγάλο βημα στον Αρη.Αν η Ρωσία καταφερει την συμμετοχη και της Κινας μαζι με την ESA και την JAXA που θεωρω βεβαιες και πιθανον και της ΝΑΣΑ στο σχεδιο τοτε πραγματικά θα μιλαμε για το νεο βημα της Ανθρωπότητας στο Διαστημα μετα τον ΔΔΣ!!! http://www.pronews.gr/portal/20161128/world/diethnis-politiki/39/rosia-shediazei-dimioyrgia-vasis-sto-feggari-me-diastimoploio

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που προβλέπει το άμεσο μέλλον από το ΜΙΤ. Ερευνητές του CSAIL (Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory) ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο deep learning ο οποίος, όταν λαμβάνει μια εικόνα (σκηνή) μπορεί να δημιουργεί σύντομα βίντεο τα οποία παρουσιάζουν το μέλλον (τις επόμενες στιγμές) της εικόνας- σκηνής. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα με ελάχιστη σκέψη να αντιλαμβάνεται το πώς μπορεί να εξελιχθεί μια εικόνα που έχει μπροστά του, πώς θα αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους τα αντικείμενα που βλέπει κλπ. Ωστόσο, οι υπολογιστές δυσκολεύονται σε αυτό. Ο συγκεκριμένος αλγόριθμος «εκπαιδεύτηκε» από δύο εκατομμύρια βίντεο, από ένα χρονικό διάστημα ενός έτους, και δημιούργησε βίντεο τα οποία άνθρωποι που έλεγξαν τις επιδόσεις του έκριναν ιδιαίτερα ρεαλιστικά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μελλοντικές εκδόσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μια μεγάλη σειρά εφαρμογών, από τεχνικές και τακτικές του χώρου της ασφάλειας μέχρι τα αυτόνομα οχήματα κ.α. Σύμφωνα με τον Καρλ Βόντρικ, διδακτορικό φοιτητή και πρώτο συντελεστή της σχετικής μελέτης, ο αλγόριθμος μπορεί επίσης να βοηθήσει τις μηχανές να αναγνωρίζουν τις δραστηριότητες των ανθρώπων χωρίς ανθρώπινη βοήθεια. «Τα βίντεο αυτά μας δείχνουν τι νομίζουν οι υπολογιστές πως μπορεί να συμβεί σε μια σκηνή. Αν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον, πρέπει να έχεις καταλάβει κάτι για το παρόν» λέει χαρακτηριστικά. Πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με παρόμοια θέματα στο computer vision, όπως ο καθηγητής Μπιλ Φρίμαν του ΜΙΤ, η δουλειά του οποίου πάνω στα «visual dynamics» επίσης δημιουργεί εικόνες του μέλλοντος σε μια σκηνή. Αλλά τη στιγμή που το μοντέλο του Φρίμαν επικεντρώνεται στην «εξέλιξη» - «επέκταση» βίντεο στο μέλλον, το νέο μοντέλο μπορεί να δημιουργέι εντελώς νέα βίντεο. Τα παλαιότερα συστήματα έφτιαχναν σκηνές frame ανά frame, κάτι που άφηνε μεγάλο περιθώριο λάθους. Αντίθετα, ο νέος αυτός αλγόριθμος επικεντρώνεται στην επεξεργασία μιας ολόκληρης σκηνής, παράγοντας 32 frames ανά δευτερόλεπτο, από το μηδέν. Αυτό έχει το μειονέκτημα ότι τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα όσο πιο μεγάλης διάρκειας είναι το βίντεο- ωστόσο αυτή η πολυπλοκότητα με τη σειρά της επιτρέπει πιο ακριβείς προβλέψεις. Για τη δημιουργία πολλαπλών frames, οι ερευνητές «δίδαξαν» στο μοντέλο να δημιουργεί το background χωριστά από την εικόνα που βρίσκεται στο προσκήνιο, και μετά να τοποθετεί τα αντικείμενα επί σκηνής, για να μπορεί το σύστημα να κατανοεί ποια είναι τα αντικείμενα που κινούνται και ποια όχι. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο deep learning ονόματι «adversarial learning», που περιλαμβάνει την «εκπαίδευση» δύο διαφορετικών, ανταγωνιστικών δικτύων νευρώνων: Το ένα δημιουργεί βίντεο, και το άλλο διαχωρίζει τα πραγματικά από τα παραγόμενα- τεχνητά βίντεο. Με το πέρασμα του χρόνου, ο «παραγωγός» μαθαίνει να «ξεγελά» τον «κριτή». Ο Βόντρικ παραδέχεται πως το μοντέλο δεν έχει ακόμα κάποιες βασικές αρχές κοινής λογικής- πχ αρκετά συχνά δεν καταλαβαίνει ότι αντικείμενα που κινούνται μπορεί να παραμένουν σε μια σκηνή (πχ ένα τρένο που περνάει), ενώ επίσης τείνει να απεικονίζει ανθρώπους και πράγματα σε μεγαλύτερα μεγέθη από ό,τι στην πραγματικότητα. Ακόμη, η διάρκεια των βίντεο είναι ακόμα αρκετά μικρή (1,5 δευτερόλεπτα), ωστόσο οι ερευνητές ελπίζουν πως σύντομα θα είναι δυνατή η παραγωγή πιο μεγάλων βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/1177152/sustima-texnitis-noimosunis-pou-problepei-to-ameso-mellon-apo-to-mit

Σουπερνόβα ο δημιουργός του ηλιακού μας συστήματος; Τυχαίες μεταβολές στην πυκνότητα νεφελωμάτων αερίων και σκόνης δημιουργούν συμπυκνώσεις ύλης. Οι συμπυκνώσεις αυτές αναπτύσσονται σιγά σιγά και τελικά αρχίζουν να συμπιέζονται κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα. Δημιουργούνται σφαιρίδια (globules), δηλαδή μικρά, πυκνά, σφαιρικά και σκοτεινά νέφη που είναι τα πρώτα στάδια των πρωτοαστέρων. Στην περιοχή που βρίσκεται τώρα το ηλιακό μας σύστημα βρισκόταν ένα νεφέλωμα αερίων και σκόνης. Πριν από περίπου 4.6 δισ. έτη κάτι «πείραξε» το νεφέλωμα, προκαλώντας το φαινόμενο της συμπύκνωσης ύλης από το οποίο προέκυψε ο πρωτοαστέρας (που εξελίχθηκε στον Ηλιο) γύρω από τον οποίο σχηματίστηκε ο δίσκος ύλης από τον οποίο προέκυψαν οι πλανήτες και τελικά το ηλιακό μας σύστημα. Οι μετεωρίτες θεωρούνται μέρος των δομικών υλικών του ηλιακού μας συστήματος και είναι υλικά τα οποία δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν σε κάποιο διαστημικό σώμα (πλανήτη, δορυφόρο κλπ). Οι ερευνητές μελέτησαν συνέκριναν τα ίχνη από πυρήνες στοιχείων που υπήρχαν σε αφθονία όταν το ηλιακό μας σύστημα βρισκόταν σε βρεφική ηλικία (π.χ πυρήνες βηρυλλίου) με αντίστοιχα στοιχεία από μετεωρίτες. Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Γιονγκ Ζονγκ Κιαν της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Μινεσότα που θεωρείται αυθεντία στο τι συμβαίνει μετά από μια έκρηξη σουπερνόβα και τι χημικά στοιχεία δημιουργούνται από αυτή. Αφού μελέτησαν δεδομένα από μετεωρίτες οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επίμαχοι πυρήνες από το βρεφικό ηλιακό σύστημα προέρχονταν από σουπερνόβα. Οι ερευνητές σχεδίασαν στη συνέχεια μοντέλα και προσομοιώσεις που δείχνουν ότι αυτό που… πείραξε το νεφέλωμα που βρισκόταν στην περιοχή μας ήταν ένα σουπερνόβα. «Πρόκειται για τις ιατροδικαστικές αποδείξεις που χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε το πώς δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει ο Κιαν. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το άστρο που εξερράγη είχε μάζα 12 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου κάτι που αν ισχύει είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον αφού πρόκειται για την μικρότερη σε μέγεθος κατηγορία άστρων που αυτοκαταστρέφονται σε εκρήξεις σουπερνόβα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=847983

(RKN) "Soyuz-U"-(THC) "Progress MS-04" Η εκτόξευση του THC "Πρόοδος MS-04" έχει προγραμματιστεί για 1 Δεκεμβρίου, 2016 στις 17:51:52 MSK Η ζωντανή μετάδοση θα ξεκινήσει την 1 του Δεκεμβρίου 2016 στις 16:00 MSK στην ιστοσελίδα της Roscosmos. http://www.roscosmos.ru/317/ Η Προσέγγιση στον ΔΔΣ θα διεξαχθεί σε ένα κύκλο δύο ημερών.Η λειτουργία σύνδεσης έχει προγραμματιστεί για την 3η Δεκεμβρίου του 2016 στο 19:43 MSK. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των "στεγνό" φορτίου, δεξαμενές καυσίμων συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και το σύστημα ανεφοδιασμού, το νερό και συμπιεσμένα αέρια. Το διαμέρισμα φορτίου ειναι γεμάτο επιστημονικό εξοπλισμό και εξαρτήματα για τα συστήματα υποστήριξης της ζωής, καθώς και τα κιβώτια με τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και προϊόντα προσωπικής φροντίδας για τα μέλη του πληρώματος. http://www.roscosmos.ru/22975/ http://www.roscosmos.ru/22981/ Δορυφόροι επιβεβαιώνουν την καθίζηση του πύργoυ του Σαν Φρανσίσκο. Οι δορυφόροι Sentinel-1 έχουν δείξει ότι ο ουρανοξύστης Millenium Tower στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο βουλιάζει μερικά εκατοστά κάθε χρόνο. Μελετώντας την πόλη, οι επιστήμονες λαμβάνουν βοήθεια για να βελτιώσουν την παρακολούθηση των αστικών εδαφικών μετακινήσεων, κυρίως για κεντρικά σημεία καθίζησης στην Ευρώπη. Ο πύργος του Σαν Φρανσίσκο ( Millennium Tower ), ένας ουρανοξύστης 58 ορόφων που ολοκληρώθηκε το 2009, έχει πρόσφατα δείξει σημάδια καθίζησης και κλίσης. Παρόλο που η αιτία δεν έχει προσδιοριστεί, θεωρείται ότι οι μετακινήσεις συνδέονται με τους υποστηρικτικούς πυλώνες που δεν στηρίζονται τόσο γερά στο βραχώδες υπέδαφος. Για να εξετάσουν αυτές τις ήπιες μετακινήσεις, οι επιστήμονες ένωσαν πολλαπλές σαρώσεις της ίδιας περιοχής με τη χρήση ραντάρ από τους δίδυμους Sentinel-1 δορυφόρους Copernicus για να εντοπίσουν ήπιες αλλαγές στην επιφάνεια- σε ακρίβεια χιλιοστών. Η τεχνική αυτή δουλεύει καλά με κτίρια επειδή αντανακλούν καλύτερα τις ακτίνες των ραντάρ. Είναι επίσης χρήσιμη για να εντοπίζει εκτοπισμένα σημεία πάνω σε μεγάλες περιοχές, χάρη στην ευρεία κάλυψη και τις συχνές επισκέψεις των δορυφόρων Sentinel-1. Δουλεύοντας με την ESA, η ομάδα αποτελούμενη από τις εταιρίες Norut, PPO.labs και τη Γεωλογική Επιθεώρηση Νορβηγίας έχουν ήδη χαρτογραφήσει και άλλες περιοχές στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο που μετακινούνται. Αυτές περιλαμβάνουν κτίρια πάνω στην σεισμογενή περιοχή HaywardFault, όπως και καθιζήσεις στην πρόσφατα δημιουργημένη γη στον κόλπο του Σαν Ράφαελ. Μία ανύψωση του εδάφους εντοπίστηκε γύρω από την πόλη Pleasanton, πιθανόν από ανανέωση των υπεδάφιων υδάτων μετά από μία ξηρασία που διήρκεσε τέσσερα χρόνια και τέλειωσε το 2015. Ευρωπαϊκές πόλεις αντιμετωπίζουν παρόμοιες καθιζήσεις, και η μελέτη της πόλης του Σαν Φρανσίσκο βοηθάει επειδή παρουσιάζει πληθώρα χαρακτηριστικών. Για παράδειγμα, η περιοχή γύρω από το σταθμό του τρένου στο Όσλο της Νορβηγίας είναι μία ανακαινισμένη περιοχή. Νεότερα κτίρια όπως η κοντινή όπερα, έχουν κατάλληλα θεμέλια στο βραχώδες υπέδαφος, αλλά τα παλαιότερα σημεία του σταθμού αντιμετωπίζουν σοβαρές καθιζήσεις. "Η εμπειρία και η γνώση που κερδίζεται μέσα από το πρόγραμμα Επιστημονικής Εκμετάλλευσης των επιχειρησιακών αποστολών της ESA μας δίνει σιγουριά ότι οι Sentinel είναι μια αρκετά πολύπλευρη και αξιόπιστη πλατφόρμα για παρακολούθηση επιχειρησιακών παραμορφώσεων στη Νορβηγία και παγκοσμίως», σημειώνει ο John Dehls από τη Γεωλογική Επιθεώρηση της Νορβηγίας. Οι μελέτες του Σαν Φρανσίσκο και του Όσλο ανοίγουν τον δρόμο για μετακίνηση από μελέτες συγκεκριμέων περιπτώσεων σε ένα εθνική ή ακόμα ηπειρωτική υπηρεσία παραμόρφωσης εδάφους. "Η αποστολή Copernicus Sentinel-1 κάνει, για πρώτη φορά, δυνατόν την έναρξη επιχειρήσεων για υπηρεσίες χαρτογράφησης παραμορφώσεων σε εθνικο επίπεδο", αναφέρει ο Dag Anders Moldestad από το Διαστημικό Κέντρο Νορβηγίας. Η πολιτική ανοιχτών δεδομένων και η τακτική κάλυψη του Copernicus υπόσχεται αξιόπιστες και χαμηλού κόστους υπηρεσίες. "Στη Νορβηγία, έχουμε ήδη αρχικοποιήσει ένα πρότζεκτ για να παρέχουμε βασικά προϊόντα παραμόρφωσης για το κοινό, με μία δωρεάν και ανοικτή πολιτική δεδομένων. Πολλές άλλες χώρες στην Ευρώπη δουλεύουν προς την δημιουργία παρόμοιων υπηρεσιών", σημειώνει ο Dr Moldestad. Το ζέυγος Sentinel-1 παρέχει «όραση με ραντάρ» για το πρόγραμμα παρακολούθησης της Ευρώπης Copernicus. Επιπροσθέτως, για να παρατηρήσουν μετακινήσεις του εδάφους, τροφοδοτούν αρκετές άλλες υπηρεσίες για να παρακολουθούν τον πάγο στην Αρκτική θάλασσα, τακτική χαρτογράφηση θάλασσας-πάγου, παρακολούθηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, χαρτογράφηση για διαχείρηση δασών, νερού και εδάφους και χαρτογράφηση για υποστήριξη ανθρωπιστικής βοήθειας και διαχείρισης κρίσεων. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Doryphhoroi_epivevaihonoyn_ten_kathhizese_toy_phurgoy_toy_San_Phranshisko

Η Ευρώπη αποφασίζει αν θα χρηματοδοτήσει ρομπότ στον Άρη. Λίγες εβδομάδες μετά τη συντριβή του ρομπότ Schiaparelli στον Άρη, οι ευρωπαίοι υπουργοί Επιστήμης καλούνται να αποφασίσουν αν θα διαθέσουν ακόμα 400 εκατομμύρια ευρώ για το ExoMars Rover, ένα εξάτροχο ρομπότ που θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί με τον ίδιο τρόπο. Το Schiaparelli, σχεδιασμένο ως πρόβα για την αποστολή του πολύ μεγαλύτερου τροχοφόρου ρομπότ, έφτασε στον Άρη μαζί με τον δορυφόρο TGO, ο οποίος τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά, ολοκληρώνοντας έτσι το πρώτο σκέλος της διπλής ευρω-ρωσικής αποστολής ExoMars. Το επόμενο σκέλος αφορά ένα ρομπότ, βάρους περίπου 200 κιλών, το οποίο θα εξετάσει για πρώτη φορά το υπέδαφος του Άρη χρησιμοποιώντας γεωτρύπανο. Η ιδέα είναι ότι το υπέδαφος μπορεί να διατηρεί ίχνη ζωής τα οποία θα είχαν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από την επιφάνεια λόγω της ακραίας ακτινοβολίας που δέχεται ο πλανήτης. Το ρομπότ, το οποίο ήδη συναρμολογείται στη Βρετανία, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί με ρωσικό πύραυλο και να προσεδαφιστεί με ένα επίσης ρωσικό σύστημα, βασισμένο στο άτυχο Schiaparelli. Στην επόμενη συνάντηση της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, η οποία θα πραγματοποιηθεί το διήμερο 1-2 Δεκεμβρίου στη Λουκέρνη της Ελβετίας, οι αρμόδιοι υπουργοί των χωρών-μελών θα αποφασίσουν αν θα εγκρίνουν το επιπλέον κονδύλι. Σύμφωνα με το BBC, η πρόταση δείχνει να έχει τη στήριξη των περισσότερων χωρών-μελών, αν και το συνολικό κόστος της διπλής αποστολής ExoMars θα ξεπεράσει κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον αρχικό προϋπολογισμό του ενός δισ. ευρώ. Λόγω του κόστους, το συμβούλιο των υπουργών έχει ήδη αποφασίσει να μην εξοπλίσει το ρομπότ με σύστημα αυτόνομης οδήγησης. Στη συνάντηση στη Λουκέρνη θα εξεταστούν επίσης η συνέχιση της συμμετοχής της Ευρώπης στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού καθώς και η ανάπτυξη νέων δορυφόρων γεωσκόπησης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500117523

To φως διαδιδόταν στο παρελθόν με μεγαλύτερη ταχύτητα; Πρόκειται για τον ακρογωνιαίο λίθο της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, με την οποία προστέθηκε στις θεμελιώδεις σταθερές της φυσικής. Ο λόγος για την ταχύτητα του φωτός στο κενό, που ισούται με 300.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο((299.792.458 μέτρα το δευτερόλεπτο) και, σύμφωνα με τον διάσημο φυσικό, παραμένει αμετάβλητη για οποιονδήποτε παρατηρητή βρίσκεται ακίνητος ή κινείται χωρίς επιτάχυνση. Αν και η παραπάνω τιμή έχει επιβεβαιωθεί από πολλά πειράματα, ο καθηγητής κοσμολογίας Τζοάο Μαγκέγιο από το Κολέγιο Imperial του Λονδίνου και ο αναπληρωτής καθηγητής αστροφυσικής Νάγιες Αφσόρντι από το πανεπιστήμιο του Ουάτερλου του Καναδά υποστηρίζουν πως δεν είναι θεμελιώδης σταθερά, αφού έχει μεταβληθεί κατά τη διάρκεια «ζωής» του σύμπαντος. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, το φως διαδιδόταν με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα στο «νεογέννητο» σύμπαν, το οποίο είχε ασύλληπτη πυκνότητα και θερμοκρασία. Στη συνέχεια, όσο μειωνόταν η πυκνότητα και η θερμοκρασία, ελαττωνόταν σταδιακά και η ταχύτητα του φωτός, φθάνοντας τελικά στα 300.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Αν και η θεωρία πρωτοδιατυπώθηκε τη δεκαετία του 1990, σε άρθρο που δημοσίευσαν οι δύο επιστήμονες τη Δευτέρα στο περιοδικό Physical Review, περιγράφουν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ελεγχθεί. Κι αυτό γιατί, αν ισχύει, θα πρέπει να ανιχνευθεί μία χαρακτηριστική «υπογραφή» στη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB), δηλαδή στο υπόλειμμα της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Ένα από τα κίνητρα αμφισβήτησης της «αιώνια» σταθερής ταχύτητας του φωτός, για τους δύο επιστήμονες, ήταν να δώσουν μία εναλλακτική εξήγηση για το γεγονός ότι το σύμπαν είναι «ομογενές και ισότροπο», δηλαδή φαίνεται το ίδιο σε όποια θέση παρατήρησης κι αν βρεθούμε και προς όποια κατεύθυνση και αν παρατηρήσουμε. Μέχρι σήμερα, για να εξηγηθεί αυτή η ιδιότητα, οι περισσότεροι κοσμολόγοι προτείνουν τη θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, υποστηρίζοντας δηλαδή πως στις πρώτες φάσεις δημιουργίας του, το σύμπαν γνώρισε μία φάση βίαιης και απότομης διαστολής, η οποία κατάφερε να του «χαρίσει» ομοιογένεια, αν και διήρκησε για ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, το πρόβλημα με τον κοσμικό πληθωρισμό είναι πως δεν υπάρχει κάποια πειστική απάντηση ούτε για τον μηχανισμό που το προκάλεσε ούτε για τον λόγο που είχει τόσο μικρή διάρκεια. Από την άλλη πλευρά, αν η υπόθεση των Μαγκέγιο και Αφσόρντι ευσταθεί, και το φως σε εκείνο το στάδιο της κοσμικής δημιουργίας είχε όντως πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, τότε σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, η διάδοσή του προς όλες τις κατευθύνσεις θα μπορούσε να εξηγήσει την ομοιογένεια του σύμπαντος. Σε μία τέτοια περίπτωση, όπως προβλέπουν, θα πρέπει οι διακυμάνσεις της πυκνότητας στο πρώιμο σύμπαν να έχουν ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Έτσι, προβλέπουν πως το μέγεθος που μετρά αυτές τις διακυμάνσεις, και ονομάζεται φασματικός δείκτης, θα πρέπει να ισούται με 0,96478. Με το σημερινό επίπεδο ακρίβειας των αστρονομικών παρατηρήσεων, ο φασματικός δείκτης έχει μετρηθεί ίσος περίπου με 0,968. Αν οι πιο ακριβείς μετρήσεις, μέσα στα επόμενα χρόνια, κάνουν την πραγματική τιμή να προσεγγίσει το νούμερο που προβλέπουν οι επιστήμονες, τότε θα ενισχυθεί η θεωρία τους, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως έχει επαληθευτεί. Ωστόσο, στην περίπτωση που από την ακριβέστερη μέτρηση του φασματικού δείκτη προκύψει κάποια τιμή που αποκλίνει από την πρόβλεψή τους, τότε η θεωρία θα καταρριφθεί. http://physicsgg.me/2016/11/29/to-%cf%86%cf%89%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%b4%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%cf%84%ce%b1%cf%87/

Η συναρπαστική θεωρία ερευνητών για το ταξίδι στο χρόνο. Μια συναρπαστική νέα θεωρία για τα ταξίδια στο χρόνο παρουσίασε ομάδα ερευνητών, η οποία πιστεύει ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα που μπορεί να επηρεάσουν το ένα το άλλο. Μια αντίστοιχη θεωρία είχε αναπτύξει και ο Ουόλτερ, από τη δημοφιλή σειρά Fringe Ο καθηγητής Χάουαρντ Ουάισμαν και ο συνάδελφός του Δρ. Μάικλ Χολ από το Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ, ισχυρίζονται ότι τα παράλληλα σύμπαντα δεν είναι «επιστημονική φαντασία» αλλά πραγματικότητα. Και δεν είναι οι μόνοι! Ο Δρ. Dirk-Andre Deckert από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια βοήθησε τους δύο ερευνητές να προχωρήσουν τη θεωρία τους ένα βήμα παραπέρα… Αξίζει να σημειωθεί, όμως, ότι η θεωρία αυτή αντιβαίνει σε όλα γνωρίζουμε για τον χώρο και το χρόνο. Σε περίπτωση που όντως υπάρχουν πολλαπλά αλληλοεπιδρώμενα σύμπαντα, τότε είναι θεωρητικά πιθανό για τους… χρονοταξιδιώτες να επισκεφτούν τα σύμπαντα αυτά. Εκεί, θα έχουν –πάντα στη θεωρητική σφαίρα- τη δυνατότητα να δουν διαφορετικά σενάρια της ιστορίας μας. The team’s “Many Interacting Worlds Theory” provides a whole new perspective on the ideas underpinning quantum theory, a notoriously complex strand of physics. Professor Wiseman said: “The idea of parallel universes in quantum mechanics has been around since 1957. «Η ιδέα ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην κβαντική μηχανική το 1957» δήλωσε ο καθηγητής Ουάισμαν, και συμπλήρωσε: «Έτσι, σε κάποια σύμπαντα ο αστεροειδής που σκότωσε τους δεινόσαυρους δεν έπεσε ποτέ στη Γη. Σε άλλα, στην Αυστραλία έφτασαν πρώτοι οι Πορτογάλοι… Οι επικριτές μας είναι σκεπτικοί για τα παράλληλα αυτά σύμπαντα γιατί δεν επηρεάζουν καθόλου τον πλανήτη μας. Σε αυτό το σημείο, η θεωρία μας “Πολλοί Αλληλοεπιδρούμενοι Κόσμοι” έχει μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση». Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης μας είναι ένας από τους πολλούς κόσμους, με ορισμένους να είναι πανομοιότυποι με τον δικό μας και άλλοι εντελώς διαφορετικοί. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κόσμοι αυτοί αλληλεπιδρούν μόνο όταν τύχει ο ένας να πέσει πάνω στον άλλο. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_synarpastiki_theoria_ereuniton_gia_to_taksidi_sto_xrono-64715780/

Εφτιαξαν το πιο σταθερό ρολόι στον κόσμο. Αμερικανοί επιστήμονες συνδύασαν δύο κορυφαία ατομικά ρολόγια σε ένα, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο το πιο σταθερό ρολόι στον κόσμο. Ως σταθερότητα εννοείται η ακρίβεια με την οποία η διάρκεια του «τικ» ταιριάζει με τη διάρκεια του «τακ» που ακολουθεί. Όσο πιο σταθερό είναι ένα ρολόι, τόσο πιο ακριβείς είναι οι μετρήσεις που κάνει. Οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST), του «θεματοφύλακα» του χρόνου στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον φυσικό Αντριου Λούντλοου,που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φωτονικής «Nature Photonics«, http://www.nature.com/nphoton/journal/vaop/ncurrent/full/nphoton.2016.231.html συνδύασαν δύο πειραματικά ρολόγια που βασίζονται σε άτομα του χημικού στοιχείου υττερβίου. Το παγκόσμιο ρεκόρ ακριβείας κατέχει ένα άλλο ατομικό ρολόι επίσης του NIST, που βασίζεται σε άτομα του χημικού στοιχείου στροντίου. Η ακρίβεια διαφέρει από τη σταθερότητα σε ένα ατομκό ρολόι, καθώς η πρώτη δείχνει πόσο πιστά το ρολόι συντονίζεται με τη φυσική συχνότητα με την οποία τα άτομά του ταλαντώνονται. Τόσο τα ρολόγια υττερβίου όσο και τα ρολόγια στροντίου είναι ανώτερα από τα ατομικά ρολόγια καισίου που χρησιμοποιούνται σήμερα για την επίσημη μέτρηση του χρόνου. Το «τικ-τακ» των πρώτων μετριέται σε οπτικές συχνότητες, ενώ του δεύτερου σε συχνότητες μικροκυμάτων. Το νέο επίτευγμα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Photonics». Η μεγάλη πρόκληση των επιστημόνων και των μηχανικών είναι να μειώσουν το μέγεθος και την πολυπλοκότητα των διαφόρων ατομικών ρολογιών, ώστε να γίνουν φορητά και να είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν εκτός εργαστηρίου. Τέτοια ρολόγια θα είχαν διάφορες πρακτικές εφαρμογές, π.χ. θα μπορούσαν να μεταφέρονται μέσα σε διαστημοσυσκευές για να κάνουν ελέγχους της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν ή μέσα σε δορυφόρους γεωδαισίας για μετρήσεις της επιφάνειας της Γης με τη βοήθεια της βαρύτητας. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=847917

"Progress MS-04" Το φορτηγό πλοίο "Πρόοδος MS-04" έχει ως μέρος της κεντρικής μονάδας σταλεί για συναρμολογηση με τον πύραυλο φορέα «Soyuz-U". http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-04/photo_11-27.html[/b] Διαστημική υπηρεσία... Βελγίου. Με στόχο να διατηρήσει ή και να αυξήσει το μερίδιό του στην ευρωπαϊκή διαστημική βιομηχανία, το Βέλγιο σχεδιάζει την ίδρυση Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας. Όπως αναφέρει το Reuters, η υπουργός Επιστήμης Έλκε Σλερς ανακοίνωσε ότι το βελγικό αντίστοιχο της NASA θα δημιουργηθεί του χρόνου. «Αν διατηρήσουμε το σημερινό status quo κινδυνεύουμε να χάσουμε τα διαστημικά συμβόλαιά μας» είπε. Στο Βέλγιο αντιστοιχεί σήμερα γύρω στο 5% της διαστημικής αγοράς της ΕΕ, συνολικού ύψους 7 δισ. ευρώ το χρόνο. Στη χώρα δραστηριοποιούνται περίπου 60 διαστημικές εταιρείες, ανάμεσά τους και η SABCA που ιδρύθηκε πριν από 92 χρόνια και έχει συμμετάσχει στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών πυραύλων Ariane. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=847721

Βουτιά στους δακτύλιους του Κρόνου. Το ρομποτικό διαστημικό σκάφος «Κασίνι» (Cassini) θα ξεκινήσει στις 30 Νοεμβρίου μια σειρά από διαδοχικές προσεγγίσεις σχεδόν ξυστά στους εξωτερικούς δακτύλιους του Κρόνου. Οι συνολικά 20 «βουτιές-θρίλερ» -μία κάθε επτά μέρες- θα διαρκέσουν έως τις 22 Απριλίου. Το σκάφος θα εισέλθει σε «αχαρτογράφητα νερά», καθώς καμία άλλη ανθρώπινη συσκευή δεν έχει πλησιάσει ποτέ τόσο πολύ στους θεαματικούς δακτύλιους του γιγάντιου αέριου πλανήτη με τους πολλούς δορυφόρους. Τα όργανα του Cassini θα συλλέξουν δείγματα σωματιδίων και αερίων από τους δακτύλιους. Το σκάφος θα παρατηρήσει -από απόσταση 7.800 χιλιομέτρων- κυρίως τον δακτύλιο F, πλάτους περίπου 800 χιλιομέτρων, που είναι πιο στενός σε σχέση με τους υπόλοιπους. Παράλληλα, το σκάφος θα μελετήσει τα πολλά μικρά φεγγάρια με τα αρχαιοελληνικά ονόματα (Πανδώρα, ‘Ατλας, Παν, Δάφνις), που βρίσκονται σε τροχιά μέσα ή κοντά στους δακτύλιους. Όλο αυτό το διάστημα, το Cassini θα παραμείνει περίπου 90.000 χιλιόμετρα πάνω από το ανώτερο στρώμα των νεφών του πλανήτη. Μετά από την μελέτη των δακτυλίων A, B και F, καθώς και των μικρών δορυφόρων, το Cassini -που ξεμένει από καύσιμα- θα εισέλθει πλέον στην τελική φάση για το «μεγάλο φινάλε» της αποστολής του, η οποία θα ολοκληρωθεί με μια βουτιά θανάτου στην ατμόσφαιρα του Κρόνου στις 15 Σεπτεμβρίου 2017. Το Cassini, μια κοινή αποστολή της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), εκτοξεύθηκε το 1997 και έφθασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004. Στη διάρκεια των 12 ετών που έχει μείνει στη «γειτονιά» του πλανήτη, έστειλε μια διαστημοσυσκευή στο μεγάλο δορυφόρο Τιτάνα, όπου ανακάλυψε θάλασσες μεθανίου και άλλων υδρογονανθράκων. Επίσης εντόπισε ένα υπόγειο ωκεανό κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου Εγκέλαδου, ενώ ανακάλυψε και αρκετά άγνωστα μικρότερα φεγγάρια του Κρόνου. http://physicsgg.me/2016/11/27/%ce%b2%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85/

Ανθρώπινη αποικία στον Τιτάνα. Η ιδέα μιας ανθρώπινης αποικίας στον Τιτάνα, τον δορυφόρο του Κρόνου, εκ πρώτης όψεως φαίνεται τρελή. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του κυμαίνεται γύρω στους -180o βαθμούς Κελσίου, ενώ ο ουρανός του βρέχει μεθάνιο και αιθάνιο, τα οποία σχηματίζουν ποτάμια που εκβάλουν σε λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων! Παρ’ όλα αυτά, ο Τιτάνας ίσως είναι το μόνο μέρος του ηλιακού μας συστήματος, στο οποίο είναι δυνατόν να κατασκευάσουμε μια μόνιμη και αυτάρκη ανθρώπινη αποικία. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε αφού εξετάσουμε τους πλανήτες (και τους δορυφόρους τους) στο πλανητικό μας σύστημα με έναν νέο τρόπο: οικολογικά. Πως πρέπει να είναι ο κατάλληλος βιότοπος για μια ανθρώπινη αποικία στο μέλλον; Υποθέτουμε ότι η ανθρώπινη φύση θα παραμείνει η ίδια. Οι άνθρωποι του μέλλοντος θα έχουν τα ίδια κίνητρα και ανάγκες που έχουμε τώρα. Μιλώντας πρακτικά, το σπίτι τους θα πρέπει να διαθέτει άφθονη ενέργεια, κατάλληλες θερμοκρασίες και προστασία από τους κινδύνους του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της κοσμικής ακτινοβολίας, για την οποία νέες μελέτες δείχνουν ότι είναι αναπόφευκτα επικίνδυνη για βιολογικά όντα όπως ο άνθρωπος. Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν εξετάσει τη Σελήνη ή τον Άρη, ως το επόμενο βήμα για μια ανθρώπινη αποικία. Ο Ερμής και η Αφροδίτη απορρίφθηκαν. Ο μεν Ερμής γιατί είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, με ακραίες θερμοκρασίες και άλλες φυσικές συνθήκες που είναι εντελώς αφιλόξενες, η δε ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι δηλητηριώδης, εξοντωτικά βαριά και υπερβολικά θερμή, εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου. Θα ήταν δυνατόν να ζει κανείς σε μεγάλα αερόστατα που θα αιωρούνταν ψηλά στην ατμόσφαιρά της, όμως είναι δύσκολο να βρεθεί ένας τρόπος αυτοτροφοδότησης μιας τέτοιας αποικίας. Όμως, ενώ η Σελήνη και ο Άρης φαίνονται να είναι οι πιο λογικοί προορισμοί για την δημιουργία αποικίας, εμφανίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα. Δεν προστατεύονται από μαγνητόσφαιρα ή ατμόσφαιρα. Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες, τα υψηλής ενέργειας σωματίδια από μακρινά σουπερνόβα, βομβαρδίζουν τις επιφάνειες της Σελήνης και του Άρη, και οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν πολλά χρόνια κάτω από έναν τέτοιο βομβαρδισμό επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων. Η πρόκληση καρκίνου εξαιτίας αυτής της ισχυρής ακτινοβολίας ήταν γνωστή εδώ και καιρό, αν και δεν είχε ερευνηθεί ποσοτικά με ικανοποιητικό τρόπο. Όμως οι έρευνες των τελευταίων δυο χρόνων πρόσθεσαν έναν ακόμα πιθανό κίνδυνο: εγκεφαλική βλάβη. Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες περιέχουν σωματίδια όπως πυρήνες σιδήρου που κινούνται με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, και μπορούν να καταστρέψουν τον εγκεφαλικό ιστό. Ερευνητές μελέτησαν τα αποτελέσματα της έκθεσης ποντικών σε τέτοιου είδους ακτινοβολία και διέγνωσαν εγκεφαλικές βλάβες και απώλεια των γνωστικών τους ικανοτήτων. Η έρευνα υποδεικνύει ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για την αποστολή αστροναυτών στον Άρη, κι ότι προς το παρόν δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουν εκεί. Στη Γη προστατευόμαστε από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες από τους υδρατμούς που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. Το 50% των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων σταματάνε αφού διανύσουν δυο μέτρα νερού. Πρακτικά, ένα καταφύγιο στη Σελήνη ή στον Άρη θα ήταν ασφαλές από την ακτινοβολία μόνο αν κατασκευαζόταν κάτω από το έδαφός τους. Αλλά οι υπόγειες κατασκευές είναι δύσκολο να γίνουν, δεν είναι πρακτικές και ούτε είναι εύκολο να επεκταθούν. Για να μην λέμε πολλά, σκεφτείτε πως θα ήταν η ζωή μας αν ζούσαμε κάτω από το έδαφος! Ποιο λοιπόν θα ήταν το πλεονέκτημα για να γίνει κάτι τέτοιο στον Άρη; Πέραν του πλανήτη Άρη, εκεί όπου ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιβιώσει είναι σε κάποιους από τους δορυφόρους του Δία ή του Κρόνου. Υπάρχουν δεκάδες επιλογές μεταξύ αυτών, αλλά ο νικητής είναι ο δορυφόρος του Κρόνου, Τιτάνας. Αερόστατα, βάρκες αλλά και … υποβρύχια σχεδιάζονται από τη NASA για την εξερεύνηση του Τιτάνα.Φωτ. Ο Τιτάνας είναι το μόνο μέρος – εκτός από τη Γη – στο ηλιακό μας σύστημα με υγρή επιφάνεια. Με τις λίμνες μεθανίου και αιθανίου να μοιάζουν εκπληκτικά με τους σχηματισμούς του νερού πάνω στη Γη. Στον Τιτάνα βρέχει μεθάνιο, δημιουργώντας ποτάμια που καταλήγουν σε λίμνες, και στερεοί υδρογονάνθρακες σχηματίζουν λόφους που μοιάζουν πολύ με τους αμμόλοφους της Γης. Για την προστασία από την επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία, ο Τιτάνας διαθέτει μια ατμόσφαιρα αζώτου 50% πυκνότερη της Γης, αλλά και την μαγνητόσφαιρα του Κρόνου που επίσης παρέχει προστασία. Στην επιφάνειά του, βρίσκονται τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων σε στερεά και υγρή μορφή έτοιμες προς χρήση για την παραγωγή ενέργειας. Αν και η ατμόσφαιρά του στερείται οξυγόνου, το παγωμένο νερό ακριβώς κάτω από την επιφάνεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή οξυγόνου για την αναπνοή, αλλά και την καύση των υδρογονανθράκων. Μπορεί να κάνει κρύο στον Τιτάνα, -180 ° C, αλλά χάρη στις «απεριόριστες» ποσότητες υδρογονανθράκων οι κάτοικοι – εκτός από την παραγωγή ενέργειας – , θα μπορούσαν να κατασκευάζουν κατοικίες από πλαστικό και μεγάλους θόλους φουσκωμένους με ζεστό οξυγόνο και άζωτο. Η ευκολία κατασκευής τους θα δημιουργήσει τεράστιους εσωτερικούς χώρους. Οι Τιτάνιοι (οι κάτοικοι του Τιτάνα), δεν θα περνάνε όλη τους τη ζωή στο εσωτερικό των κατοικιών τους. Οι δυνατότητες διασκέδασης στον Τιτάνα είναι μοναδικές. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να πετάξουν. Η ασθενής βαρύτητα, παρόμοια με την βαρύτητα στη Σελήνη, σε συνδυασμό με την πυκνή ατμόσφαιρα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να πετάνε φορώντας φτερά στις πλάτες τους. Ακόμα κι αν τα φτερά καταστραφούν, δεν θα υπάρχει καμία ανησυχία, αφού η προσγείωση θα είναι πολύ απαλή. Με τα σημερινά μέσα ένα ταξίδι προς τον Τιτάνα είναι δύσκολο διότι διαρκεί επτά χρόνια, εκτός κι αν κατασκευάσουμε διαστημικά σκάφη που θα κινούνται ταχύτερα. Από την άλλη, μπορεί το ταξίδι στη Σελήνη ή στον Άρη να διαρκεί λιγότερο, όμως θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αν υπάρχει κάποια περίπτωση το ανθρώπινο είδος να εποικίσει κάπου αλλού στο πλανητικό μας σύστημα, θα πρέπει να επενδύει στην καθαρή επιστήμη της εξερεύνησης του διαστήματος και της εξέλιξης της τεχνολογίας που απαιτείται για τη διατήρηση της υγείας του ανθρώπου στο διάστημα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο των Charles Wohlforth και Amanda R. Hendrix, στο Scientific American, με τίτλο: «Let’s Colonize Titan« https://blogs.scientificamerican.com/guest-blog/lets-colonize-titan/?WT.mc_id=SA_TW_SPC_BLOG http://physicsgg.me/2016/11/27/%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b1/

Η Διεθνής Αστρονομική Ενωση ενέκρινε επίσημα τα ονόματα 227 άστρων. Επιτέλους η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (IAU), αρμόδια για τα «βαφτίσια» των ουρανίων σωμάτων, προχώρησε σε ξεκαθάρισμα του τοπίου, δίνοντας επίσημα ονόματα σε 227 άστρα. Η αρμόδια διεθνής ομάδα εργασίας από αστρονόμους, που είχε συσταθεί γι' αυτό το σκοπό φέτος τον Μάιο, ολοκλήρωσε την πρώτη φάση του έργου της. Αυτό το οποίο κατά βάση έκανε, είναι να επισημοποιήσει ονομασίες που εδώ και αιώνες είχαν δοθεί στα άστρα και χρησιμοποιούνταν ευρέως, αλλά ποτέ δεν είχαν την επίσημη «βούλα» του αρμόδιου διεθνούς αστρονομικού φορέα. Η πρώτη συστηματική προσπάθεια καταγραφής των άστρων είχε γίνει το 1603 από τον Γιόχαν Μπάγιερ στον 'Ατλαντα «Ουρανομετρίας» του, ο οποίος πρώτος καθιέρωσε τη χρήση ελληνικών μικρών γραμμάτων για τα άστρα των αστερισμών. Αυτό που ξεκίνησε να γίνεται με τα πρώτα 227 άστρα, είναι να αποφασισθεί οριστικά ποια παραδοσιακά ονόματα άστρων, τα οποία έλκουν την καταγωγή τους από διάφορους πολιτισμούς και μυθολογίες (συνήθως της αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και της Αραβίας) θα θεωρηθούν επίσημες ονομασίες. Εδώ και πολλά χρόνια, εξάλλου, η συνήθης πρακτική των αστρονόμων είναι να δίνουν αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς στα άστρα, κάτι που θα συνεχισθεί, παράλληλα με τα ονόματα των άστρων. Όμως συμβαίνει το ίδιο άστρο να προσδιορίζεται με πολλούς διαφορετικούς αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς (ανάλογα με το σύστημα ταξινόμησης κάθε αστρονομικού καταλόγου). Έτσι, το λαμπρό άστρο Μπετελγκέζ, γνωστό και ως «άλφα του Ωρίωνος», έχει πέντε διαφορετικούς αλφαριθμητικούς προσδιορισμούς. Μύλος... Από την άλλη, υπάρχουν άστρα μόνο με αλφαριθμητικό προσδιορισμό αλλά όχι όνομα, άστρα που έχουν παραπάνω από ένα ονόματα, διαφορετικά άστρα που έχουν το ίδιο όνομα κ.α. Ενδεικτικά, το λαμπρό άστρο Φομαλώ ή Φομαλχώ (Fomalhaut), γνωστό και ως «'Αλφα του Νοτίου Ιχθύος», έχει πάνω από 30 ονόματα. Εν γένει, η κατάσταση στον ουρανό είναι μάλλον μπερδεμένη! Έως σήμερα, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση (ΔAE) είχε εγκρίνει επίσημα τα ονόματα μόνο 14 άστρων και αυτό συνήθως επειδή γύρω τους βρέθηκαν εξωπλανήτες, οι οποίοι έπρεπε να ονομασθούν με βάση το μητρικό άστρο τους. Κάπως έτσι, η ΔΑΕ θεώρησε αναγκαίο να δημιουργήσει πια ένα επίσημο κατάλογο ονομάτων για τα άστρα που έχουν βρεθεί εδώ και χρόνια, ξεκινώντας με τα πιο γνωστά και πιο φωτεινά. Το επόμενο βήμα θα είναι να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες και κριτήρια με τα οποία θα δίνονται εφεξής τα ονόματα στα άστρα και σε άλλα ουράνια σώματα, μετά από προτάσεις είτε των επαγγελματιών αστρονόμων, είτε του κοινού. Σύμφωνα με τη ΔΑΕ, προτιμώνται ονόματα σύντομα (της μιας λέξης), με ρίζες στην αστρονομική, πολιτισμική ή φυσική κληρονομιά. Αν και οι διάφοροι πολιτισμοί έχουν κατά καιρούς δώσει τα δικά τους διαφορετικά ονόματα στα πιο φωτεινά άστρα και στους αστερισμούς, στη διεθνή πρακτική είχαν συνήθως επικρατήσει ονόματα με ελληνικές, λατινικές ή αραβικές ρίζες ήδη από την εποχή της Αναγέννησης και τα περισσότερα από αυτά επισημοποιήθηκαν πια. Μια ανάλογη προσπάθεια είχε αναληφθεί από τη ΔΑΕ στη δεκαετία του 1920, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της το 1919, όταν ξεκαθαρίστηκε ο κατάλογος με τους 88 αστερισμούς και τις ονομασίες τους. Ο νέος κατάλογος των επίσημων ονομάτων των άστρων -που συνεχώς θα διευρύνεται- υπάρχει στη διεύθυνση: http://www.iau.org/public/themes/naming_stars/ http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5410043/h-diethnhs-astronomikh-enwsh-enekrine-epishma-ta-onomata-227-astrwn/

Ιαπωνικά σχέδια για την κατασκευή του ταχύτερου υπερυπολογιστή στον κόσμο. Η Ιαπωνία σχεδιάζει να κατασκευάσει τον ταχύτερο υπερυπολογιστή στον κόσμο, επιδιώκοντας να υποστηρίξει τη βιομηχανία της με μια πλατφόρμα για έρευνες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε τομείς όπως τα αυτόνομα οχήματα, η ρομποτική και οι ιατρικές διαγνώσεις. Το υπουργείο Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας θα δαπανήσει 19,5 δισ. γιεν (173 εκατ. δολάρια) στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο υπάγεται σε μια ευρύτερη πολιτική από πλευράς της ιαπωνικής κυβέρνησης για να αποκτήσει η Ιαπωνία ξανά την πρωτοκαθεδρία στον κόσμο της τεχνολογίας. Η χώρα, που ακόμα και σήμερα θεωρείται συνώνυμο της τεχνολογικής εξέλιξης, έχει αρχίσει να υστερεί σε διάφορους τομείς, αντιμέτωπη με σκληρό ανταγωνισμό από νοτιοκορεατικές και κινεζικές εταιρείες (ας σημειωθεί ότι στην Κίνα αυτή τη στιγμή βρίσκεται ο ισχυρότερος υπερυπολογιστής). Με στόχο να βρεθεί η Ιαπωνία στην κορυφή της κατάταξης των υπερυπολογιστών, Ιάπωνες μηχανικοί αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν ένα μηχάνημα το οποίο θα μπορεί να κάνει 130 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (130 petaflops), ίσως ακόμα και μέσα στο επόμενο έτος, δήλωσαν στο Reuters πηγές που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Με ταχύτητες τέτοιου επιπέδου, ο ιαπωνικός υπολογιστής θα καταφέρει να ξεπεράσει τον κινεζικό Sunway Taihulight, ο οποίος βρίσκεται στα 93 petaflops. «Από όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να είναι τόσο γρήγορο» είπε ο Σατόσι Σεκιγκούτσι, γενικός διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, όπου θα κατασκευαστεί ο υπερυπολογιστής. Η συγκεκριμένη κίνηση λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία παρατηρείται μια ιδιαίτερη «νοσταλγία» για την εποχή που η Ιαπωνία βρισκόταν στην αιχμή της τεχνολογικής ανάπτυξης. Η χώρα άρχισε να μένει πίσω από τη στιγμή που η Κίνα την ξεπέρασε ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Ο πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε έχει καλέσει εταιρείες, γραφειοκράτες και πολιτικούς να συνεργαστούν πιο στενά, έτσι ώστε η Ιαπωνία να αποκτήσει προβάδισμα στη ρομποτική, τις μπαταρίες, την ανανεώσιμη ενέργεια και άλλες νέες και αναπτυσσόμενες αγορές. Οι στόχοι της Ιαπωνίας στον χώρο των υπερυπολογιστών περιλαμβάνουν κυρίως έρευνες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη (και ειδικότερα στο deep learning) και τον ιατρικό τομέα. Ο υπερυπολογιστής θα τεθεί, αντί χρηματικού αντιτίμου, στη διάθεση των ιαπωνικών εταιρειών, οι οοίες σήμερα απευθύνονται σε ξένες εταιρείες, όπως η Google και η Microsoft, για την επεξεργασία μεγάλων όγκων δεδομένων. Όσον αφορά στο όνομά του, προς το παρόν αποκαλείται ABCI (AI Bridging Cloud Infrastructure). Η διαδικασία υποβολής προσφορών έχει ήδη αρχίσει και θα ολοκληρωθεί στις 8 Δεκεμβρίου. http://www.naftemporiki.gr/story/1175838/iaponika-sxedia-gia-tin-kataskeui-tou-taxuterou-uperupologisti-ston-kosmo

"Progress MS-04" Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-04» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για την 1 Δεκεμβρίου 2016. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των "στεγνό" φορτίου, δεξαμενές καυσίμων συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και το σύστημα ανεφοδιασμού, το νερό και συμπιεσμένα αέρια. Το διαμέρισμα φορτίου ειναι γεμάτο επιστημονικό εξοπλισμό και εξαρτήματα για τα συστήματα υποστήριξης της ζωής, καθώς και τα κιβώτια με τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και προϊόντα προσωπικής φροντίδας για τα μέλη του πληρώματος. http://www.roscosmos.ru/22965/

"Progress MS-04" Η προετοιμασία του πλοίου για εκτόξευση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) πραγματοποιείται με συναρμολόγηση και δοκιμή του διαστημικού οχήματος στο χώρο 254 Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προπαρασκευαστικών εργασιών για τις επόμενες ημέρες έχουν προγραμματιστεί επιθεώρηση απο τους σχεδιαστές του πλοίου, ρολό φέρινγκ, μεταφορά στη κεντρική μονάδα με το THC "Πρόοδος MC-04" στο κτίριο Διαδικασιών και Ελέγχου του εκτοξευτή για τη γενική επιθεωρηση του πυραύλου. http://www.roscosmos.ru/22963/ Δείτε πως γιόρτασαν την Ημέρα των Ευχαριστιών οι αστροναύτες του Δ.Δ.Σ. Σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, με ένα δείπνο που περιελάμβανε αφυδατωμένα τρόφιμα, γιόρτασε την Ημέρα των Ευχαριστιών το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ). Η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος (ΝΑΣΑ) έδωσε στη δημοσιότητα μία φωτογραφία με τους έξι αστροναύτες να απολαμβάνουν το δείπνο τους, το οποίο περιελάμβανε αφυδατωμένη γαλοπούλα, γέμιση, πατάτες και λαχανικά. Το δείπνο ακολούθησε και επιδόρπιο μία τάρτα φρούτων. http://www.pronews.gr/portal/20161125/genika/diastima/49/deite-pos-giortasan-tin-imera-ton-eyharistion-oi-astronaytes-toy-dds

Πυραυλος φορέας (RN) "Proton-M", με το διαστημικό σκάφος (SC) EchoStar Communications 21 ( "EchoStar-21") Στο Μπαϊκονούρ προετοιμάζονται για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα (RN) "Proton-M", με το διαστημικό σκάφος (SC) EchoStar Communications 21 ( "EchoStar-21"). Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τις 22 Δεκεμβρίου, 2016. Στις 22 του Νοέμβρη 2016 το EchoStar 21 διαστημικό σκάφος παραδοθηκε στο Μπαϊκονούρ. EchoStar 21 - ισχυρό γεωστατικο που κατασκευάζεται από τις δορυφορικές επικοινωνίες Space Systems / Loral ενας κορυφαίος παγκόσμιος φορέας EchoStar Corporation, δορυφορικές επικοινωνίες (ΗΠΑ) και έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες σε κινητές δορυφορικές επικοινωνίες στην Ευρώπη. Το EchoStar 21 είναι περίπου 6.900 κιλά. Το EchoStar 21 θα γίνει ο έκτος δορυφόρος σε EchoStar τροχιακή ομάδα, η οποία ξεκίνησε με τη βοήθεια του πυραύλου φορέα "Proton". Η σύμβαση για την έναρξη κατέληξε σε «θυγατρική» εταιρεία του Κέντρου. Khrunichev - ρωσο-αμερικανική κοινοπραξία Διεθνές Launch Services Inc. (ILS). http://www.roscosmos.ru/22959/ Εmdrive: Παραβιάζοντας τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα Το EmDrive είναι ένα επαναστατικό σύστημα προώθησης που μυστηριωδώς … αψηφά τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι κατασκευαστές του, που συνδέουν έντεχνα την έρευνά τους με το διαστημικό κέντρο Johnson της ΝΑSΑ. Καλύτερα όμως να κρατήσετε πολύ μικρό καλάθι. H συσκευή ΕmDrive. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της η κατασκευή αυτή θα μπορούσε να στείλει ένα διαστημόπλοιο στον Άρη μέσα σε 70 ημέρες. Η ώθηση ενός πυραύλου επιτυγχάνεται με την εκτόξευση κάποιου υλικού από τον πύραυλο. Ο πύραυλος ασκεί δύναμη στο εκτοξευόμενο υλικό και το υλικό σύμφωνα με τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα (δράση – αντίδραση) ασκεί μια δύναμη αντίθετη στον πύραυλο, προκαλώντας την προώθησή του. Το ΕmDrive δεν έχει καμιά σχέση με αυτή την διαδικασία. Πρόκειται για μια ασύμμετρη κλειστή κοιλότητα στην οποία βρίσκονται παγιδευμένα μικροκύματα, ως στάσιμα ηλεκτρομαγνητικά κύματα – κάτι σαν … φούρνος μικροκυμάτων. Και χωρίς να διαφεύγει-εκτοξεύεται από την κοιλότητα ύλη ή ακτινοβολία, το ΕmDrive καταφέρνει μυστηριωδώς να προωθηθεί, έστω και λίγο. Σύμφωνα με την φυσική που γνωρίζουμε δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια ώθηση. Σε παλαιότερα αντίστοιχα πειράματα με τον κινητήρα ΕmDrive, κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι πιθανώς η μικρή ώθηση που παρατηρήθηκε να οφειλόταν στην θέρμανση της μηχανής, η οποία με τη σειρά της θέρμαινε τον περιβάλλοντα αέρα. Έτσι η συσκευή ΕmDrive αυτή τη φορά δοκιμάστηκε στο κενό, και μετρήθηκε μια ώθηση 1.2 ± 0.1 millinewtons ανά kilowatt ισχύος, ίδιας τάξης μεγέθους με την ώθηση που μετρήθηκε όταν η συσκευή βρισκόταν στον αέρα. Συγκριτικά, η ώθηση από έναν κινητήρα ιόντων – που υπακούει στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα – είναι πολύ μεγαλύτερη, 60 millinewtons ανά kilowatt. H σχέση δύναμης προώθησης – ισχύος του EM Drive. Η παρουσίαση του ΕmDrive στο παρελθόν δέχθηκε μεγάλη κριτική διότι δεν είχε υποβληθεί προς δημοσίευση σε ένα επιστημονικό περιοδικό με κριτές. Όμως την περασμένη εβδομάδα η εργασία των Harold White et al, «Measurement of Impulsive Thrust from a Closed Radio-Frequency Cavity in Vacuum» , δημοσιεύθηκε σε ένα τέτοιο περιοδικό. http://arc.aiaa.org/doi/10.2514/1.B36120 Που σημαίνει πως οι κριτές του περιοδικού θεώρησαν ότι η πειραματική διαδικασία είναι σωστή. Κι αφού το πείραμα είναι άψογο, τότε η λειτουργία του ΕmDrive κρύβει μέσα της … νέα φυσική. Για παράδειγμα, τα φωτόνια των εγκλωβισμένων μικροκυμάτων στην κοιλότητα καταφέρνουν να προκαλέσουν την παρατηρούμενη ώθηση κόντρα στο «εν δυνάμει» πλάσμα του κβαντικού κενού! Όμως, ποιος θυμάται σήμερα τις θεωρίες που εμφανίστηκαν μετά το πείραμα OPERA (εκεί η ταχύτητα των νετρίνων βρέθηκε μεγαλύτερη της ταχύτητας του φωτός), οι οποίες έδιναν απίθανες ερμηνείες στην υποτιθέμενη κατάρριψη μιας θεμελιώδους αρχής της θεωρίας της σχετικότητας; Ούτε αυτοί που τις διατύπωσαν! http://physicsgg.me/2016/11/24/%ce%b5mdrive-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b5/ Αυτό είναι το πρωινό που θα τρώνε οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μπάρες, όπως αυτές των δημητριακών, προσπαθούν να παρασκευάσουν οι επιστήμονες της NASA για να χρησιμοποιηθούν από τους αστροναύτες στο Orion. Η διαστημική κάψουλα δεν έχει πολύ χώρο κι έτσι το πλήρωμα θα πρέπει να περιορίσει την ποσότητα τροφής και εφοδίων που παίρνει μαζί του καθώς και τα απορρίμματα που παράγει, καθώς με το τέλος της αποστολής θα πρέπει να τα μεταφέρει όλα πίσω στη Γη. Όπως γράφει η Daily Mail, δεν υπάρχουν μπάρες στο εμπόριο που να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις απαιτήσεις κι έτσι οι ειδικοί εργάζονται σκληρά για να δημιουργήσουν προϊόντα υψηλού θερμιδικού φορτίου που θα έχουν ωραία γεύση και θα βοηθούν τους αστροναύτες να διατηρούν υγιές βάρος. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό οι αστροναύτες έχουν να επιλέξουν από περίπου 200 αντικείμενα για τα γεύματά τους και έχουν μάλιστα και ειδικό δείπνο για την Ημέρα των Ευχαριστιών που περιλαμβάνει γαλοπούλα, καραμελωμένες γλυκοπατάτες και καλαμποκόψωμο. Αυτό είναι δυνατό επειδή τα γεύματα είναι αποθηκευμένα σε πακέτα θερμοσταθεροποιημένα ή με δυνατότητα επανενυδάτωσης. Στο Orion όμως είναι απαραίτητο η μάζα να μένει χαμηλά για να μπορεί να ταξιδεύει πέρα κι από το φεγγάρι κι έτσι οι προμήθειες είναι πολύ περιορισμένες. Έτσι οι ειδικοί έχουν φτιάξει ποικιλία από μπάρες-με μπανάνα και φιστίκια, πορτοκάλι και κράνα, τζίντζερ και βανίλια αλλά και μπάρμπεκιου, που η κάθε μία προσφέρει 700-800 θερμίδες. Αντικαθιστώντας ένα γεύμα με μια τέτοια μπάρα οι ερευνητές λένε πως μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη για περιορισμένες προμήθειες στο Orion. Για γεύμα και δείπνο οι αστροναύτες θα έχουν παρόμοιες επιλογές με τους συναδέλφους τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μαζί με κάποια συσκευή για να ζεσταίνουν τα γεύματά τους. https://www.youtube.com/watch?v=qq8hG7jIXdM http://www.pronews.gr/portal/20161123/genika/diastima/49/ayto-einai-proino-poy-tha-trone-oi-astronaytes-ston-diethni-diastimiko

Λεπτομέρειες για το salto mortale του Σκιαπαρέλι στον Άρη έδωσε η ESA. Η διαστημική κάψουλα «Σκιαπαρέλι» προσέκρουσε στην επιφάνεια του 'Αρη με μεγάλη ταχύτητα 540 χιλιομέτρων την ώρα, επειδή το λογισμικό της μπέρδεψε το ύψος που βρισκόταν. Αυτό είναι το προκαταρκτικό πόρισμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) για την αποτυχία της αποστολής του Schiaparelli στον γειτονικό πλανήτη στις 19 Οκτωβρίου, ένα συμβάν που αποτέλεσε πλήγμα για το γόητρο της ESA. Ένα λάθος στους αισθητήρες οδήγησε τη διαστημοσυσκευή να απαλλαχθεί πρόωρα, στα 3,7 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος, από το επιβραδυντικό αλεξίπτωτό της που είχε νωρίτερα ανοίξει και ταυτόχρονα να απενεργοποιήσει -μετά από λειτουργία μόλις τριών δευτερολέπτων- τους κινητήρες της που θα «φρέναραν» την πτώση της. Αυτό είχε ως συνέπεια την ελεύθερη πτώση της βάρους 600 κιλών ρομποτικής συσκευής. Ο μικρός κρατήρας που άνοιξε πέφτοντας και τα διασκορπισμένα συντρίμμια εντοπίσθηκαν αργότερα από αμερικανικό δορυφόρο. Επρόκειτο για ένα στιγμιαίο τεχνικό σφάλμα, το οποίο όμως ήταν αρκετό για να τροφοδοτήσει με εσφαλμένα στοιχεία το σύστημα πλοήγησης του «Σκιαπαραρέλι», με συνέπεια η συσκευή να νομίζει ότι βρίσκεται σε αρνητικό υψόμετρο, αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη! Η πλήρης τεχνική έκθεση για το τι συνέβη θα δοθεί στη δημοσιότητα στις αρχές του 2017, σύμφωνα με την ESA. Οι εκπρόσωποί της πάντως προσέθεσαν ότι, παρά την αποτυχία, η σύντομη κάθοδος του «Σκιαπαρέλι» έδωσε χρήσιμα στοιχεία, που θα αξιοποιηθούν για την αποστολή ενός ρόβερ στον 'Αρη το 2021. Στόχος είναι η αναζήτηση πιθανής αρειανής ζωής, στο πλαίσιο της ευρω-ρωσικής αποστολής ExoMars, ένα σχέδιο που προχωρά κανονικά, αν και ακόμη δεν έχουν εξασφαλισθεί τα αναγκαία κονδύλια από τα ευρωπαϊκά κράτη. Βασικός κατασκευαστής του «Σκιαπαρέλι» ήταν η Thales Alenia Space, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και το BBC. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/leptomereies_gia_to_salto_mortale_tou_skiapareli_ston_ari_edose_h_esa-64693401/

«Φως» στον θάνατο των άστρων με την ανίχνευση φευγαλέων σωματιδίων. Περισσότερες πληροφορίες για τα τελευταία στάδια των άστρων που «πεθαίνουν» βίαια, προκαλώντας βίαιες εκρήξεις οι οποίες είναι γνωστές ως σουπερνόβα ή υπερκαινοφανείς αστέρες, περιμένουν να συγκεντρώσουν οι επιστήμονες του ανιχνευτή Super-Kamiokande στην Ιαπωνία, χάρις στο νέο υπολογιστικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στη διάταξη. Εκτός από ακτινοβολία και αστρικό υλικό όπως χημικά στοιχεία βαρύτερα του οξυγόνου, τέτοιες εκρήξεις απελευθερώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες από νετρίνα, δηλαδή στοιχειώδη σωματίδια με απειροελάχιστη μάζα και μηδενικό φορτίο που είναι φευγαλέα, καθώς αλληλεπιδρούν πολύ σπάνια με την ύλη. Επομένως, με τη βοήθεια του καινούριου συστήματος, οι ερευνητές θα μπορούν να γνωρίζουν άμεσα πότε κατέφθασαν στον Super-Kamiokande νετρίνα από κάποιον σουπερνόβα, ώστε να ενημερώσουν την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα. Σε σουπερνόβα μπορούν να εξελιχθούν αστέρες μεγάλης μάζας, οι οποίο εκρήγνυνται όταν σταματήσουν να παράγουν ενέργεια στον πυρήνα τους, με συνέπεια να καταρρεύσουν υπό την επίδραση της ίδιας της βαρύτητάς τους. Την ίδια κατάληξη έχουν επίσης και ήδη συρρικνωμένα άστρα (λευκοί νάνοι), τα οποία απορροφούν ύλη από έναν κοντινό αστέρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι εκρήξεις είναι πολύ σπάνιες, αφού μέσα μόλις 3 ή 4 συμβαίνουν στον γαλαξία μας. Επομένως, η έγκαιρη παρατήρησή τους είναι πολύ κρίσιμη ώστε να μπορέσουν να συλλεχθούν περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία με την οποία αυτές εξελίσσονται. Ο Super-Kamiokande βρίσκεται σε βάθος ενός χιλιομέτρου, σε ένα παλιό ορυχείο, με σκοπό την ανίχνευση νετρίνων όχι μόνο από σουπερνόβα, αλλά και από άλλες διάφορές πηγές – όπως τον Ήλιο ή την ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό τον σκοπό, διαθέτει μία δεξαμενή με 50.000 τόνους καθαρού νερού, η οποία περιβάλλεται από περίπου 11.000 αισθητήρες φωτονίων. Η ανίχνευση των νετρίνων βασίζεται στο γεγονός ότι, όταν τα σωματίδια αλληλεπιδράσουν με τα μόρια νερού, παράγουν μία στιγμιαία λάμψη γαλάζιου χρώματος, γνωστή ως ακτινοβολία Τσερένκοφ. Το υπολογιστικό σύστημα που διαθέτει πλέον η διάταξη αναλύσει σε πραγματικό χρόνο τις καταγραφές και, αν εντοπίσει κάποια ασυνήθιστα μεγάλη ροή νετρίνων, ειδοποιεί τους επιστήμονες στο Κέντρο ελέγχου του πειράματος. Επομένως, μέσα σε λίγα λεπτά, οι επιστήμονες θα μπορούν να διαπιστώσουν κατά πόσο τα σωματίδια προέρχονται από έναν υπερκαινοφανή αστέρα στον Γαλαξία μας. Σε αυτή την περίπτωση, θα ενημερώσουν όσες επιστημονικές ομάδες διαθέτουν τηλεσκόπια ή άλλα αστρονομικά όργανα, για να τα στρέψουν προς τη συγκεκριμένη πηγή και να συλλέξουν δεδομένα. Εκτός από τη μελέτη των σουπερνόβα, το ίδιο σύστημα θα επιτρέψει στους επιστήμονες του Super-Kamiokande να μελετήσουν καλύτερα και τα νετρίνα. Ο λόγος είναι πως με τις αστρικές εκρήξεις παράγονται μεγάλες ποσότητες σωματιδίων σε μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που σημαίνει πως θα έχουν τη δυνατότητα να ερευνήσουν θεμελιώδεις ιδιότητές τους, όπως τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις ή την τιμή της μάζας τους. http://www.naftemporiki.gr/story/1174992/fos-ston-thanato-ton-astron-me-tin-anixneusi-feugaleon-somatidion

"Progress MS-04" Το Progress MS-04 μεταφέρθηκε στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών. Η εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-04» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματιστεί για την 1 του Δεκέμβρη, 2016. Το πλοίο θα παραδώσει στον ISS περίπου 2,5 τόνους διαφόρων φορτίων, συμπεριλαμβανομένων των "στεγνό" φορτίου, δεξαμενές καυσίμων και το σύστημα ανεφοδιασμού KDU, νερό και συμπιεσμένα αέρια. http://www.roscosmos.ru/22950/

Μια νερουλή… Ουτοπία. Τεράστια αποθέματα νερού σε μορφή πάγου υπάρχουν κάτω από μια πεδιάδα του 'Αρη και μάλιστα όχι βαθιά, αλλά πολύ κοντά στην επιφάνεια του πλανήτη, σύμφωνα με νέα στοιχεία επιστημόνων της NASA. Το υπόγειο αυτό «ρεζερβουάρ» βρίσκεται κάτω από την περιοχή Utopia Planitia («Πεδιάδες της Ουτοπίας») με διάμετρο περίπου 3.300 χιλιομέτρων, ένα αχανές λεκανοπέδιο ανάμεσα στον ισημερινό και τον βόρειο πόλο του πλανήτη. Το απόθεμα έχει έκταση μεγαλύτερη από μια πολιτεία των ΗΠΑ όπως το Νέο Μεξικό και περιέχει τόσο νερό όσο η Λίμνη Σουπίριορ, η μεγαλύτερη από τις Μεγάλες Λίμνες της χώρας, δηλαδή περίπου 12.100 κυβικά χιλιόμετρα. Το νερό αυτό δεν είναι ούτε το 1% του γνωστού παγωμένου νερού στον γειτονικό πλανήτη, όμως είναι πολύ προσιτό. Η επιφάνεια πάνω από αυτόν τον παγωμένο όγκο νερού υπολογίζεται ότι έχει πάχος μόνο ένα έως δέκα μέτρα. Αυτό αποτελεί καλά νέα για τους μελλοντικούς αστροναύτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν αυτό το «δώρο» της αρειανής φύσης. «Το εν λόγω απόθεμα νερού είναι πιθανότατα πιο προσβάσιμο από κάθε άλλο νερό σε μορφή πάγου στον 'Αρη, επειδή βρίσκεται σε σχετικά μικρό γεωγραφικό πλάτος και κάτω από μια επίπεδη ομαλή έκταση, όπου η προσεδάφιση ενός διαστημικού σκάφους θα είναι πιο εύκολη σε σχέση με άλλες περιοχές με θαμμένο πάγο», δήλωσε ο Τζακ Χολτ του Πανεπιστημίου του Τέξας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κέισι Στούρμαν του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του ίδιου αμερικανικού πανεπιστημίου ανέλυσαν στοιχεία που συνέλλεξε το ιταλικής κατασκευής ραντάρ SHARAD (που «διαβάζει» το υπέδαφος) του δορυφόρου MRO της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο» πλανήτη. Το υπόγειο στρώμα πάγου εκτιμάται ότι έχει πάχος 80 έως 170 μέτρα και αποτελείται κατά 50% έως 85% από νερό, ενώ το υπόλοιπο είναι σκόνη και πέτρες. Το ραντάρ SHARAD δείχνει ότι τώρα δεν υπάρχει νερό σε υγρή μορφή κάτω από την Utopia Planitia, αλλά στο παρελθόν μπορεί να υπήρχε. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=846445

Λύθηκε το μυστήριο! Τι ήταν η λάμψη που έβλεπαν οι αστροναύτες στη σελήνη. «Λάμψεις» έβλεπαν όλοι οι αστροναύτες που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στη σελήνη, όπως αποκαλύπτεται πολλά χρόνια μετά από την λήξη του προγράμματος Apollo της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΝΑSA). Η αμερικανική υπηρεσία δεν είχε αποκαλύψει ποτέ αυτή τη λεπτομέρεια αλλά, όπως φαίνεται, έσπευσε να διευκρινίσει την αιτία του περίεργου αυτού φαινομένου. Το «μυστήριο» λύθηκε και τώρα συζητήθηκε σε εκπομπή του Science Channel που ονομάζεται «Τα ανεξήγητα αρχεία της NASA». «Είδα μια λάμψη και μετά σκεφτόμουν εάν όντως την είδα» δήλωσε ο αστροναύτης Άλαν Μπιν. «Ήταν σαν πυροτέχνημα μέσα στα μάτια μου… Ήταν απίστευτο» είπε με τη σειρά του ο αστροναύτης Τσαρλ Ντιούκ. Το περίεργο ήταν ότι οι αστροναύτες έβλεπαν τις λάμψεις αυτές και όταν τα μάτια τους ήταν κλειστά και όταν ήταν ανοιχτά. Κατά τη διάρκεια των προσεληνώσεων, το παλλόμενο αυτό φως ήταν λευκό. Σε άλλες διαστημικές αποστολές παρατήρησαν και άλλους χρωματισμούς, όπως μπλε και γαλάζιο. Η υπηρεσία προβληματίστηκε ακόμη περισσότερο όταν οι αστροναύτες τους αποκάλυψαν ότι συνέχιζαν να βλέπουν τις λάμψεις αυτές και όταν επέστρεψαν στη Γη, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας αποφάσισαν να επαληθεύσουν μια θεωρία… Ποια ήταν αυτή; Ότι οι λάμψεις αυτές προκαλούνταν από τις κοσμικές ακτίνες που «χτυπούσαν» τους αστροναύτες. Οι κοσμικές ακτίνες ή κοσμική ακτινοβολία είναι μία κατηγορία ακτινοβολίας που αποτελείται από σωματίδια υψηλών ενεργειών τα οποία παράγονται σε κάποιο μέρος του Σύμπαντος μακριά από τη Γη. Ο Νικ Πόουπ, αναλυτής αμυντικών θεμάτων, δήλωσε κατά τη διάρκεια της εκπομπής ότι οι λάμψεις αυτές οφείλονταν τελικώς στη διάδραση αυτής της ακτινοβολίας με το οπτικό νεύρο. Μάλιστα, οι μηχανικοί σχεδίασαν ένα πείραμα για να δοκιμάζουν εάν όντως αυτή ήταν η «πηγή» της λάμψης. Με τη βοήθεια ενός ειδικού κράνους, το οποίο φόρεσε σε αποστολή του στο Διάστημα ο Τσαρλς Ντιούκ, η υπηρεσία κατάφερε να επιβεβαιώσει τη θεωρία αυτή. Το κράνος είχε τη δυνατότητα να ανιχνεύσει αυτή την ακτινοβολία και να καταγράψει την ώρα που πλησίαζε τον αστροναύτη. Έτσι, η υπηρεσία παρατήρησε ότι κάθε φορά που ο αστροναύτης τους πληροφορούσε ότι είδε μια λάμψη, το κράνος ανίχνευε κοσμική ακτινοβολία. Το μυστήριο είχε πλέον λυθεί. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/lythike_to_mystirio_ti_itan_h_lampsi_pou_eblepan_oi_astronautes_sti_selini-64688779/

To 2035 η «ώρα της αλήθειας» για το πείραμα ITER και την πυρηνική σύντηξη. Μπορεί ένας τεχνητός «μικρός ήλιος» να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά σε 19 χρόνια από σήμερα, όταν θα ξεκινήσει η κανονική λειτουργία του πειράματος ITER στη Νότια Γαλλία, και της ομώνυμης μονάδας που κατασκευάζεται εκεί. Με βάση το χρονοδιάγραμμα που ενέκρινε ομόφωνα χθες το συμβούλιο το οποίο εποπτεύει τη δημιουργία του εργοστασίου, οι πρώτες αντιδράσεις στη μονάδα θα ξεκινήσουν το 2035. Όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα, η ολοκλήρωση της κατασκευής της μονάδας θα έχει ολοκληρωθεί αρκετά νωρίτερα, ώστε από το 2025 να ξεκινήσει η δοκιμαστική της λειτουργία. Ο αντιδραστήρας θα αντιγράφει τον τρόπο με τον οποίο παράγει ενέργεια ο ήλιος, δηλαδή με αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, με τις οποίες ενώνονται δύο ελαφριά στοιχεία για να σχηματισθεί ένα βαρύτερο και να παραχθεί ενέργεια. Η ενέργεια αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα στοιχεία που θα χρησιμοποιούνται στη μονάδα θα είναι το δευτέριο και το τρίτιο, δύο ισότοπα του υδρογόνου. Το δευτέριο υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στο θαλασσινό νερό, ενώ το τρίτιο μπορεί να παραχθεί εύκολα, από άφθονη «πρώτη ύλη». Επομένως, η σύντηξη υπόσχεται ότι θα μπορεί να εξασφαλίσει ηλεκτρική ενέργεια από «καύσιμα» τα οποία υπάρχουν σε υπερεπάρκεια στον πλανήτη. Από την άλλη πλευρά, μία τέτοια μονάδα θα παράγει ελάχιστα απόβλητα και δεν θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με αέρια του θερμοκηπίου. Κάτι που σημαίνει πως θα είναι πολύ πιο ασφαλής για τον άνθρωπο, αλλά και «φιλικότερη» για τον πλανήτη, από τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια ή τις υπάρχουσες πυρηνικές μονάδες, που λειτουργούν με αντιδράσεις σχάσης. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως, για να πραγματοποιηθεί η σύντηξη, θα πρέπει τα «καύσιμα» να βρεθούν σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, ώστε να μετατραπούν σε μία κατάσταση που ονομάζεται πλάσμα. Έτσι το ερώτημα στο οποίο θα κληθεί να δώσει την ετυμηγορία του το ITER, και το οποίο ακόμη δεν έχει απαντηθεί από καμία πειραματική διάταξη, είναι κατά πόσο είναι εφικτό τεχνικά η ενέργεια που τελικά θα παραχθεί να είναι περισσότερη από την ενέργεια που πρέπει να καταναλωθεί για να θερμανθούν οι ποσότητες του δευτέριου και του τρίτιου. Από την εποχή που ξεκίνησε να κατασκευάζεται η μονάδα, το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσής της έχει αναθεωρηθεί αρκετές φορές, λόγω καθυστερήσεων. Επίσης, στην πορεία έχει αλλάξει και ο προϋπολογισμός του έργου, το οποίο αναμένεται να κοστίσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμη κι έτσι όμως, το ITER θεωρείται από τις χώρες που συμμετέχουν στην κατασκευή του ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμασθεί στην πράξη η διαδικασία της ελεγχόμενης πυρηνικής σύντηξης, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον είναι εφικτή τεχνικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1174558/to-2035-i-ora-tis-alitheias-gia-to-peirama-iter-kai-tin-puriniki-suntiksi

Η τεχνητή νοημοσύνη στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής είναι ένα από τα πιο τρελά όνειρα της σύγχρονης επιστήμης- ωστόσο, πρακτικά μιλώντας, η αναζήτηση αυτή είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς, πέρα από προγράμματα αποστολής και αναζήτησης σημάτων προηγμένων πολιτισμών (όπως το SETI), προϋποθέτει και την ανάλυση μακρινών εξωπλανητών, βάσει στοιχείων από τηλεσκόπια. Η ανάλυση ενός εξωπλανήτη είναι χρονοβόρα διαδικασία- και για αυτό ερευνητές του University College London δημιούργησαν τον RobERt, μια τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να εξετάζει δεδομένα από το μακρινό διάστημα για ενδείξεις και ίχνη κατοικήσιμων πλανητών γρηγορότερα από τους ανθρώπους. Όπως αναφέρει το Popular Science, η διαδικασία έχει ως εξής: Οι πλανήτες αντανακλούν ένα μικρό κλάσμα φωτός από γειτονικά άστρα. Καθώς αυτό το φως περνά από την ατμόσφαιρα, τα διάφορα αέριά της είτε το απορροφούν, είτε το αφήνουν να περάσει, σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Επιστήμονες στον πλανήτη μας μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με τη σύνθεση της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, και ως εκ τούτου να συμπεραίνουν αν θα μπορούσε να υποστηρίξει ζωή- είτε πιθανές εξωγήινες μορφές ζωής, είτε ανθρώπους εξερευνητές στο μακρινό μέλλον. Ο RobERt (Robotic Exoplanet Recognition) μπορεί να αναλύει τα δεδομένα αυτά από έναν εξωπλανήτη μέσα σε δευτερόλεπτα, χάρη σε ένα DBN (deep-belief neural network), το οποίο λειτουργεί παρόμοια με τον ανθρώπινο εγκέφαλο: Φιλτράροντας δεδομένα μέσα από πολλαπλά στρώματα «νευρώνων», ο καθένας εκ των οποίων φιλτράρει περισότερο τα αποτελέσματα, μέχρι το σύστημα να καταφθάνει σε αυτό που θεωρεί πως είναι η σωστή απάντηση (στην περίπτωση του RobERt, ποια αέρια είναι παρόντα σε ένα δεδομένο φάσμα). Οι επιστήμονες «εκπαίδευσαν» το σύστημα δίνοντάς του 85.000 εξομοιωμένα φάσματα. Όπως προέκυψε, ο RobERt βρήκε σωστά το μείγμα αερίων στο 99,7% των περιπτώσεων, ακόμα και όταν τα «πακέτα» των δεδομένων ήταν «δύσκολα». Πέρα από την ανάλυση των εξωπλανητών και την εύρεση κόσμων που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή, το σύστημα μπορεί να βοηθήσει και στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αποτελώντας, στην ουσία, έναν «θεωρητικό αστρονόμο σε κουτί», που θα μπορούσε να εξαχθεί και για χρήση από διαστημικές υπηρεσίες του εξωτερικού. http://www.naftemporiki.gr/story/1174437/i-texniti-noimosuni-stin-anazitisi-eksogiinis-zois

Δεν ήταν επιτυχημένη η πρώτη πτήση του Internet drone του Facebook. Υπό διερεύνηση από την αρμόδια κρατική υπηρεσία ασφάλειας πτήσεων τελεί το Aquila, ο «χρυσαετός» του Facebook, ένα drone με το οποίο η μεγαλύτερη πλατφόρμα ανθρώπινης δικτύωσης θα επιχειρήσει να παρέχει υπηρεσίες πρόσβασης στο Διαδίκτυο στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη. Στην πρώτη δοκιμαστική του πτήση τον Ιούλιο, η οποία είχε καταρχήν θεωρηθεί επιτυχημένη, το Aquila εμφάνισε μια «δομική αποτυχία». Σήμερα, το Bloomberg αποκαλύπτει στοιχεία για την έρευνα που διεξάγει η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Μεταφορών σύμφωνα με την οποία το Aquila δεν μπορούσε να πετάξει ξανά με την τραυματική προσγείωσή του. Στο σχετικό δημοσίευμα στο μπλογκ των μηχανικών του Facebook αναφερόταν ως «δομική αποτυχία» του drone λίγο πριν την προσγείωσή του, για την οποία θα ανακοινώνονταν περισσότερα. Εντούτοις, μετά τη δοκιμαστική πτήση δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην διάρκεια πτήσης του drone. Ο επικεφαλής μηχανικός του Connectivity Lab της εταιρείας, Γιαέλ Μαγκουάιαρ, δήλωνε ότι αρχικά ήλπιζε ότι το Aquila θα πετάξει μόνο επί 30 λεπτά, από την άλλη όμως, αναγνώρισε ότι υπάρχουν ακόμα τεχνικές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν τα ηλιακά drone αναλάβουν εργασία. To πρώτο ηλιακό Aquila σηκώθηκε μερικές εκατοντάδες μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους και πέταξε επί περισσότερο από μιάμιση ώρα στην περιοχή Γιούμα στην Αριζόνα. Στόχος της Facebook είναι ένας στόλος Aquila ικανός για πτήσεις επί τρεις μήνες σε ύψος αρκετών χιλιάδων μέτρων (18+ χιλιόμετρα ύψος), με τα drone να επικοινωνούν μεταξύ τους για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις για πρόσβαση στο Ίντερνετ. Συγκεκριμένα, επιδιώκει να παρέχει πρόσβαση στο Ίντερνετ σε μια περιοχή διαμέτρου περίπου 100 χιλιομέτρων από ύψος 18 χιλιομέτρων. Το Aquila έχει εξαιρετικά χαμηλές απαιτήσεις ενέργειας: 5.000 Watt, δηλαδή «όσο τρία πιστολάκια μαλλιών ή ένας προηγμένος φούρνος μικροκυμάτων».https://www.youtube.com/watch?v=eOez_Hk80TI http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500116259 Στο περιθώριο του «συνδεδεμένου κόσμου» ο μισός πλανήτης. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του πλανήτη δεν χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, κυρίως λόγω του απαγορευτικού κόστους του, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών (UIT) 3,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, από τα 7,4 δισεκατομμύρια που αριθμεί ο πλανήτης, δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Σε δυσχερέστερη θέση βρίσκονται «οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, οι πιο φτωχοί και οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών». Η UIT υπογραμμίζει ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι το υψηλό κόστος της ευρυζωνικής σύνδεσης που, αν και μειώθηκε γενικά την τελευταία δεκαετία, παραμένει σαφώς απαγορευτικό για πολλές φτωχές χώρες. Το 2008, η μέση τιμή μιας ευρυζωνικής σύνδεσης ήταν στα 80 δολάρια το μήνα, ενώ πέρσι έπεσε στα 25 δολάρια, σύμφωνα πάντα με τη Διεθνή Ένωση. Εντούτοις, στις φτωχότερες χώρες, μια μηνιαία συνδρομή 1Μbps στοιχίζει πάνω από το μισό ετήσιο, ατομικό εισόδημα. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω των κινητών τηλεφώνων μπορεί να παράσχει μια λύση, για πολλούς ανθρώπους όμως η τιμή της συσκευής, και η μηνιαία συνδρομή, είναι το βασικό πρόβλημα. Προκειμένου να βελτιωθεί η πρόσβαση για όλους, τα Ηνωμένα Έθνη χρειάζονται πιο συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία για τους πληθυσμούς που βρίσκονται στο περιθώριο του «συνδεδεμένου κόσμου». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500116395

Ακόμα τέσσερις δορυφόροι για την ευρωπαϊκή απάντηση στο GPS. Το ευρωπαϊκό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Galileo, το οποίο θα προσφέρει μακράν πιο ακριβές γεωγραφικό στίγμα σε σχέση με το GPS του αμερικανικού στρατού, θα είναι έτοιμο να αρχίσει να προσφέρει τις πρώτες υπηρεσίες μετά την εκτόξευση τεσσάρων ακόμα δορυφόρων το απόγευμα της Πέμπτης. Τα τέσσερα σκάφη εκτοξεύτηκαν στις 15.06 ώρα Ελλάδας από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον ισημερινό. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται σε εκτόξευση του Galileo ο νέος ευρωπαϊκός πύραυλος «βαρέων βαρών» Ariane 5 -μέχρι σήμερα οι δορυφόροι του συστήματος εκτοξεύονταν με ρωσικά Soyuz, δύο κάθε φορά. Στην τελική του μορφή, ο αστερισμός του Galileo θα αποτελείται από 30 δορυφόρους Με την ενεργοποίηση των νέων δορυφόρων, ο αστερισμός του Galileo θα περιλαμβάνει 18 σκάφη. Στην τελική του μορφή, το σύστημα θα περιλαμβάνει 24 πρωτεύοντες δορυφόρους, μοιρασμένους σε τρία τροχιακά επίπεδα στον ουρανό, καθώς και τουλάχιστον 6 εφεδρικούς δορυφόρους. Οι δορυφόροι που έχουν εκτοξευτεί ως σήμερα είναι ωστόσο αρκετοί προκειμένου να αρχίσει το Galileo να προσφέρει τις πρώτες υπηρεσίες του τις επόμενες εβδομάδες. Έξυπνα κινητά και άλλες συμβατές συσκευές θα μπορούν έτσι να λαμβάνουν το σήμα του Galileo, το οποίο θα προσφέρει τελικά ακρίβεια στίγματος μικρότερη από ένα μέτρο -συγκριτικά με περίπου δέκα μέτρα στο αμερικανικό GPS. Το ευρωπαϊκό και το αμερικανικό σύστημα είναι πάντως συμβατά μεταξύ τους ώστε να προσφέρουν τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια. Τσιπ δορυφορικής πλοήγησης που λαμβάνουν σήματα και από τα δύο συστήματα διατίθενται ήδη στην αγορά. Το Galileo, κόστους άνω των 7 δισ. ευρώ, ανήκει επισήμως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA να παίζει ρόλο εργολάβου και τεχνικού συμβούλου. Σε αντίθεση με το σύστημα GPS, το οποίο ανήκει επίσημα στον αμερικανικό στρατό, το Galileo έχει αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα. Θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες για τις μεταφορές και τα σωστικά συνεργεία, καθώς και δωρεάν υπηρεσίες για το ευρύ κοινό. Η Ρωσία, στο μεταξύ, αναπτύσσει το δικό της αντίστοιχο σύστημα Glonass, ενώ στην Κίνα λειτουργεί ήδη το σύστημα Beidυ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500115451 Νέο βίντεο από το ΔΔΣ με τη μορφή "360 μοίρες" Ο αστροναύτης Αντρέι Borisenko, ο οποίος είναι σήμερα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ως μέρος του ISS-50, δείχνουν την ενότητα, η οποία ονομάζεται «Θόλο» http://www.roscosmos.ru/22945/