Δροσος Γεωργιος

Συνεργασία με την Ελλάδα εξετάζει το ρωσικό Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Αντιπροσωπεία του ρωσικού Κέντρου Προετοιμασίας Κοσμοναυτών «Γιούρι Γκαγκάριν», γνωστού και ως «Σταρ Σίτι», βρίσκεται αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη και συζητά τις δυνατότητες μακροπρόθεσμης συνεργασίας με την Ελλάδα, μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti. Τα τελευταία χρόνια, ρώσοι κοσμοναύτες έχουν υποβληθεί σε προγράμματα φυσικής αποκατάστασης στην Κρήτη, έπειτα από πολύμηνες αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στην αντιπροσωπείας που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη συμμετέχουν ο διευθυντής του κέντρου Γιούρι Λοντσακόφ, ο διευθυντής της διεύθυνσης διεθνούς συνεργασίας του κέντρου Ιγκόρ Ρουντιάγιεφ, ο αναπληρωτής διευθυντής του κέντρου, αρμόδιος για την επιστημονική δραστηριότητα, Βαλέρι Σιβολάπ και η συνεργάτιδα της διεύθυνσης διεθνούς συνεργασίας Άλλα Ραζουβάγιεβα. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, η ρωσική αντιπροσωπεία συναντήθηκε τη Δευτέρα με υφυπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Μάρδα, αρμόδιο για τη διεθνή οικονομική συνεργασία. Στο υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (πρώην υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης), η αντιπροσωπεία είχε συνάντηση με τον πρύτανη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατά την οποία συζητήθηκαν θέματα μακροπρόθεσμης συνεργασίας με ελληνικούς οργανισμούς, πανεπιστήμια και εταιρείες. Στις συναντήσεις συμμετείχε και ο σύμβουλος του Έλληνα πρωθυπουργού Δημήτρης Βελάνης. Για να δουμε θα βγει τίποτα για την Ελλαδα σε αυτον τον τόσο σημαντικό τομεα της Διαστημικής Εξερεύνησης! http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110870 "Soyuz MS-03" Τα πληρώματα του ΔΔΣ-50/51 ξεκινουν για περαιτέρω εκπαιδευση στο Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22799/

Αρης: Η επέλαση των ρομπότ συνεχίζεται. Aλλη μια αποστολή έφτασε πριν από λίγα 24ωρα στον Αρη. Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Trace Gas Orbiter (TGO) τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη και θα πραγματοποιήσει ατμοσφαιρικές μελέτες σε αυτόν. Ο TGO απελευθέρωσε επίσης μια μικρή συσκευή προσεδάφισης, ονόματι Schiaparelli, με κύριο στόχο να δοκιμασθεί η ασφάλεια του συστήματος προσεδάφισης που θα χρησιμοποιηθεί στην επόμενη φάση της αποστολής Exomars. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν πήγαν κατ’ ευχήν. Το Schiaparelli αγνοείται και μάλλον συνετρίβη στην επιφάνεια του πλανήτη. Οι επιστήμονες δηλώνουν ωστόσο αισιόδοξοι. Είναι χαρούμενοι για την επιτυχή τροχιοδρόμηση του δορυφόρου και πιστεύουν ότι έχουν πολλά να διδαχθούν από την αποτυχία του συστήματος προσεδάφισης. Θεωρούν ότι σε καμία περίπτωση αυτή δεν προοιωνίζεται δεινά για το υπερεξελιγμένο ρομπότ Exomars που προγραμματίζεται να «αποπλεύσει» για τον Αρη το 2020. Αρκεί βέβαια να πείσουν και τους χρηματοδότες... Σε κάθε περίπτωση, η εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη προχωρεί ακάθεκτη, παρά τις κατά καιρούς απογοητεύσεις. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν την εβδομάδα που μας πέρασε στην ευρωπαϊκή αποστολή ExoMars, η πρώτη φάση της οποίας ολοκληρώθηκε με μερική επιτυχία. Η πρώτη φάση της αποστολής αφορούσε την «εγκατάσταση» ενός δορυφόρου, του Trace Gas Orbiter (TGO), σε τροχιά γύρω από τον Αρη και την προσεδάφιση στην επιφάνεια του πλανήτη μιας συσκευής ονόματι Schiaparelli. Η δεύτερη φάση αφορά την αποστολή το 2020 ενός ρομπότ στον Αρη. Πρόκειται για το πιο προηγμένο ρομπότ εξερεύνησης εξωγήινου κόσμου που έχει κατασκευαστεί ως σήμερα. Τα επιστημονικά όργανα του TGO θα αναλύσουν την ατμόσφαιρα του Αρη με βασικό στόχο την αναζήτηση αερίων που πιθανώς να προέρχονται από βιολογικές διεργασίες, όπως π.χ. το μεθάνιο και τα προϊόντα διάσπασής του. Παράλληλα όμως ο TGO θα είναι και ο βασικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της αποστολής με το ρομπότ. Ο βασικός στόχος του Schiaparelli ήταν να δοκιμάσει στην πράξη τις βασικές τεχνολογίες που χρειάζονται για προσεδάφιση στον Αρη, οι οποίες για πρώτη φορά αναπτύσσονται στην Ευρώπη και θα χρησιμοποιηθούν στη μετέπειτα αποστολή με το ρομπότ. Οι τεχνολογίες αυτές είναι: τα υλικά για τη θερμική προστασία κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα του Αρη, τα αλεξίπτωτα που μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν ουσιαστική επιβράδυνση στις συνθήκες αραιής ατμόσφαιρας του πλανήτη και, τέλος, η πλοήγηση και το σύστημα προώθησης για ελεγχόμενη και «μαλακή» προσεδάφιση (controlled & soft landing). Την περασμένη Τετάρτη ο TGO τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Αρη αλλά δυστυχώς το Schiaparelli παρουσίασε πρόβλημα στο αλεξίπτωτο και στους κινητήρες του και πιθανότατα συνετρίβη. Οπως ήταν φυσικό, το ερώτημα που τέθηκε αμέσως μετά την αποτυχία προσεδάφισης του Schiaparelli ήταν αν και σε τι βαθμό επηρεάζεται η αποστολή συνολικά. Αν τελικά θα ταξιδέψει το ρομπότ στον Αρη. Μηχανικοί της NASA συναρμολογούν τον ρομποτικό εξερευνητή InSight που θα ταξιδέψει σύντομα στον Αρη «Το Βήμα» επικοινώνησε με τον κ. Παντελή Πουλάκη, υπεύθυνο για τα συστήματα κίνησης του ρομπότ της αποστολής ExoMars, ο οποίος αναφέρεται στα εμπόδια που υπάρχουν στην προσπάθεια προσεδάφισης στον Αρη, εξηγεί τι συνέβη με το Schiaparelli και αναλύει την κατάσταση που διαμορφώθηκε για την αποστολή ExoMars. Η αποτυχία προσεδάφισης του Schiaparelli δεν είναι η πρώτη, αφού στο παρελθόν έχουν αποτύχει πολλές αποστολές προσεδάφισης στον Αρη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια είναι τα εμπόδια στον Κόκκινο Πλανήτη; «Κατ' αρχάς η αποτυχία στην προσεδάφιση του Schiaparelli αναδεικνύει το πόσο εξαιρετικά δύσκολη και πολυσύνθετη διαδικασία είναι μια προσεδάφιση σε περιβάλλον μακριά από αυτό της Γης γενικότερα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το περίφημο εργαστήριο αεριώθησης της NASA, το JPL, αρχικά σημείωνε απανωτές αποτυχίες στα προγράμματα προσεδαφίσεων και ήταν ένα βήμα από το να το κλείσουν, αλλά σκέφτηκαν ώριμα και είδαν ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα των αποτυχιών προς όφελός τους, με αποτέλεσμα έτσι να αρχίσουν να μαθαίνουν από τα λάθη τους και τελικά να έχουν αναπτύξει σήμερα το πιο τελειοποιημένο σύστημα προσεδάφισης σε μη γήινο περιβάλλον. Οσον αφορά τον Αρη τώρα. Μια διαδικασία προσεδάφισης βασίζεται βασικά σε τρεις παραμέτρους: Πρώτον, στην ταχύτητα με την οποία θα αποσυνδεθεί από το μητρικό του σκάφος το αντικείμενο που θα προσεδαφιστεί. Δεύτερον, από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Τρίτον, από την ομαλή λειτουργία όλων των συστημάτων προσεδάφισης του αντικειμένου. Αν το αντικείμενο κινείται με τη σωστή ταχύτητα, αν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι οι προβλεπόμενες και αν τα όργανα λειτουργούν χωρίς προβλήματα, τότε η προσεδάφιση θα γίνει ομαλά. Αν όμως κάτι πάει στραβά, η προσεδάφιση τίθεται σε κίνδυνο και συνήθως αποτυγχάνει». Τι μπορεί να πάει στραβά; «Το αντικείμενο μπορεί να πέφτει με μεγαλύτερη ταχύτητα από την προβλεπόμενη. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να προσεδαφιστεί με μεγαλύτερη δύναμη από όσο έχει σχεδιαστεί και είτε να συντριβεί είτε, αν καταφέρει να προσεδαφιστεί, οι κραδασμοί που θα υποστεί ώσπου να ισορροπήσει να προκαλέσουν ζημιές ή ακόμη και να καταστρέψουν τα όργανα του αντικειμένου. Μπορεί να επικρατούν κατά τη διαδικασία της καθόδου του αντικειμένου πολύ πιο δυνατοί άνεμοι από όσο υπολογιζόταν, με αποτέλεσμα να χαθεί η ευστάθεια του αντικειμένου ή να μην μπορέσει να λειτουργήσει σωστά το αλεξίπτωτο και τελικά το αντικείμενο να χαθεί ή να συντριβεί. Μπορεί επίσης ταχύτητα και συνθήκες να είναι σωστά αλλά κάποιο όργανο ή κάποιος μηχανισμός προσεδάφισης του αντικειμένου να μη λειτουργήσει, οπότε... Τα τελευταία χρόνια ο στόλος των δορυφόρων αλλά και τα ρομπότ εξερεύνησης στον Αρη μάς έχουν αποκαλύψει μια πολύ καλή εικόνα για τις γεωατμοσφαιρικές συνθήκες του Αρη αλλά παρ' όλα αυτά δεν τα γνωρίζουμε όλα και όσο καλά και αν προγραμματίζεται μια αποστολή πάντα ελλοχεύουν η πιθανότητα και ο κίνδυνος κάποιου απρόοπτου γεγονότος». Τι συνέβη με το Schiaparelli ειδικότερα; «To Schiaparelli έστελνε συνεχώς δεδομένα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της καθόδου του, τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας και τα επεξεργάζονται οι τεχνικοί. Πιθανώς να χρειαστούν μερικά 24ωρα για να έχουμε κάποιες απαντήσεις στο τι πήγε στραβά. Τόσο το μητρικό σκάφος του Schiaparelli, ο δορυφόρος TGO, όσο και ο αμερικανικός MRO που λειτουργούσε επικουρικά στη διαδικασία προσεδάφισης έχουν καταγράψει σχεδόν τα πάντα. Πρέπει όμως εδώ να επισημάνω ότι η αποτυχία της προσεδάφισης του Schiaparelli απλώς χάλασε λίγο το πάρτι, αφού βασικός στόχος της αποστολής ήταν να τεθεί σε τροχιά ο TGO. Η αποτυχία της προσεδάφισης είναι πρακτικά "επικοινωνιακή", αφού τα ΜΜΕ επικεντρώνουν εκεί τα φώτα. Για την αποστολή η αποτυχία δεν ήταν φυσικά καλοδεχούμενη αλλά ίσως αποδειχθεί πολύ πιο χρήσιμη από το αν ήταν τελικά επιτυχημένη». Ποιος ήταν ο ρόλος του Schiaparelli; «Το Schiaparelli στην ουσία αποτελούσε μια δοκιμή, μια προσομοίωση της προσεδάφισης του ρομπότ που θα στείλουμε σε τέσσερα χρόνια. Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν σε κάθε περίπτωση (επιτυχούς προσεδάφισης ή μη) να συλλέξουμε τα δεδομένα και να τα αναλύσουμε ώστε να τα προσαρμόσουμε στο ρομπότ. Και αυτό θα γίνει. Να γνωρίζετε ότι είναι πολύ σημαντικά όσα θα μάθουμε από αυτή την αποτυχία και θα μας βοηθήσουν στην καλύτερη προετοιμασία του ρομπότ. Απλώς αφού θα προσεδαφιζόταν το Schiaparelli σκεφτήκαμε ότι καλό θα ήταν να κάνει και κάποιες μετρήσεις. Επρόκειτο όμως για δευτερεύουσας σημασίας μετρήσεις, αφού, όπως προείπα, αυτά που εμείς θέλαμε ήταν τα δεδομένα της διαδικασίας προσεδάφισης. Το ότι το δεύτερο στάδιο της αποστολής του Schiaparelli ήταν δευτερεύουσας σημασίας ή, αν προτιμάτε, ένα "επιστημονικό πρόσθετο" αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν είχαμε τοποθετήσει ηλιακούς συλλέκτες και έτσι οι μπαταρίες του ανάλογα με το πόσο κρύο θα έκανε στην περιοχή που θα βρισκόταν θα είχαν διάρκεια ζωής από δύο ως τέσσερις ημέρες. Συνεπώς η αποστολή ExoMars όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα εξαιτίας της αποτυχίας του Schiaparelli αλλά, αντίθετα, θα βγει πιο δυνατή. Ο κρίσιμος παράγοντας της αποστολής είναι ο δορυφόρος TGO και αφού, όπως όλα δείχνουν, αυτός τέθηκε κανονικά σε τροχιά και λειτουργεί ομαλά, όλα προχωρούν σύμφωνα με τον προγραμματισμό». Τα 7 λεπτά του τρόμου! Ο κ. Παντελής Πουλάκης εξηγεί αναλυτικά όλη τη διαδικασία προσεδάφισης ενός ρομπότ στον Αρη Το να προσεδαφιστεί ένα ρομπότ στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι σύνθετη διαδικασία, στην οποία συμμετέχουν μια σειρά από διαστημόπλοια. Φανταστείτε ένα σύστημα από διαστημικές μπάμπουσκες (οι ρωσικές κούκλες που ανοίγουν και κάθε φορά βγαίνει μια μικρότερη από μέσα). Αρχικά έχουμε την εκτόξευση από την επιφάνεια της Γης, η οποία βάζει σε γήινη τροχιά ένα διαστημόπλοιο το οποίο έχει βαθιά μέσα του το ρομπότ (rover). Αυτό είναι το Cruising Stage και είναι υπεύθυνο για το διαπλανητικό ταξίδι από τη Γη στον Αρη. Με την άφιξη στον Αρη, το Crusing Stage «ανοίγει» και απελευθερώνει το σκάφος το οποίο θα προσεδαφίσει το ρομπότ στην επιφάνεια του Αρη. Αυτή η συσκευή ονομάζεται Entry, Descent & Landing Module - EDLM (Σκάφος Ατμοσφαιρικής Εισόδου, Kαθόδου και Προσεδάφισης) και έχει να αντιμετωπίσει ίσως το πιο επικίνδυνο στάδιο της αποστολής. Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος TGO τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον Αρη. Δεν κάταφερε όμως να στείλει με επιτυχία στον πλανήτη τη συσκευή Schiaparelli Κατά το αρχικό στάδιο της καθόδου η ατμόσφαιρα του Αρη επιβραδύνει το σκάφος, αλλά λόγω της τριβής αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες στο κέλυφος του σκάφους, το οποίο είναι κατασκευασμένο από ειδικά υλικά για να λειτουργεί ως θερμική ασπίδα. Μόλις οι αισθητήρες μετρήσουν συγκεκριμένα επίπεδα επιβράδυνσης, και ενώ το EDLM «πέφτει» με ταχύτητα περίπου 1.700 χιλιόμετρα ανά ώρα, ανοίγει το πρώτο - και μικρότερο -αλεξίπτωτο. Στη συνέχεια ανοίγει και δεύτερο αλεξίπτωτο για περαιτέρω επιβράδυνση του σκάφους. Για το τελικό στάδιο της καθόδου υπεύθυνη είναι η συσκευή προσεδάφισης, η οποία βρίσκεται μέσα από το θερμικό κέλυφος. Η τελική προσεδάφιση γίνεται με ειδικούς αισθητήρες (π.χ. ραντάρ, επιταχυνσιόμετρα) οι οποίοι μετρούν την απόσταση από την επιφάνεια, την κλίση και την ταχύτητα του σκάφους και στη συνέχεια ελέγχουν μια σειρά πυραυλοκινητήρες επιβράδυνσης με σκοπό να προσεδαφιστεί ομαλά το σκάφος. Η διαδικασία της προσεδάφισης είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και το λογισμικό του σκάφους έχει σχεδιαστεί να παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις μετρήσεις τον αισθητήρων με βάση την ενδελεχή ανάλυση των συνθηκών που έχει ήδη γίνει από τους μηχανικούς στα στάδια του σχεδιασμού. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να υπάρχει ανθρώπινη παρεμβολή σε αυτή την αλληλουχία, μιας και η κάθοδος διαρκεί μόλις 7-8 λεπτά και το σήμα χρειάζεται να φτάσει στη Γη περίπου 14 λεπτά. Ετσι, η τηλεμετρία που φτάνει στη Γη θα ξεδιπλώνει τα γεγονότα της καθόδου που έχουν ήδη συμβεί 14 λεπτά πριν. Λόγω της κρισιμότητας και της δυσκολίας της διαδικασίας η NASA, κατά την προσεδάφιση του Curiosity, την ονόμασε «Τα 7 λεπτά του τρόμου»! Το χρονολόγιο της ανθρώπινης επέλασης στον Αρη Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η προσπάθεια να στείλουμε συσκευές συλλογής δεδομένων και ρομπότ εξερεύνησης στον Αρη ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ωστόσο η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε πολύ νωρίτερα. Το πρώτο εγχείρημα έγινε στις αρχές του 1960 και η προσπάθεια συνεχίζεται και εξελίσσεται, αφού η ανθρωπότητα έχει θέσει πλέον ως στόχο την αποίκηση του Αρη. Σοβιετική πρωτιά Η Σοβιετική Ενωση προτού κοπάσει ο θόρυβος από την ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν και την πρώτη έξοδο του ανθρώπου από τα γήινα σύνορα θέλησε να κατακτήσει και την πρωτιά στην εξερεύνηση του Αρη. Οι Σοβιετικοί οργάνωσαν την αποστολή Mars 1962B που είχε ως στόχο την προσεδάφιση μιας συσκευής στην επιφάνεια του Αρη. Οπως αποδείχθηκε όμως, η επιστήμη δεν ήταν έτοιμη το 1962 για ένα τέτοιο εγχείρημα και τελικά η εκτόξευση του σκάφους που θα μετέφερε τη συσκευή ήταν αποτυχημένη. Ωστόσο οι Σοβιετικοί δεν το έβαλαν κάτω και εννέα χρόνια αργότερα εκτόξευσαν με επιτυχία δύο σκάφη, τα Mars 2 (φωτό) και Mars 3. Τα δύο σκάφη ξεκίνησαν το ταξίδι προς τον Αρη το 1971 μεταφέροντας το καθένα μια διαστημοσυσκευή προσεδάφισης. Η συσκευή του Mars 2 κατάφερε να προσεδαφιστεί μεν στην επιφάνεια του Αρη αλλά δεν λειτούργησε, ενώ η συσκευή του Μars 3 κατάφερε να λειτουργήσει για λίγα δευτερόλεπτα στέλνοντας κάποια δεδομένα ενώ πρόλαβε να τραβήξει μια εικόνα αλλά στη Γη έφτασε τελικά ένα μέρος της εικόνας αυτής. Παρ’ όλα αυτά η Σοβιετική Ενωση κέρδισε και πάλι την πρωτιά, αφού οι δύο συσκευές έγιναν τα πρώτα ανθρώπινα αντικείμενα που πάτησαν το έδαφος του Αρη. Δύο χρόνια μετά, το 1973, η Σοβιετική Ενωση έστειλε άλλα τέσσερα σκάφη (Mars 4, Mars 5, Mars 6, Mars 7), με ισάριθμες διαστημοσυσκευές, στον Αρη. Οι διαστημοσυσκευές των τριών πρώτων αποστολών, αν και δεν κατάφεραν τελικά να προσεδαφιστούν με επιτυχία, έστειλαν πλήθος δεδομένων και εικόνων κατά τη διαδικασία της προσεδάφισης. Η τέταρτη συσκευή, λόγω κακών υπολογισμών, πέρασε ξυστά από τον πλανήτη και χάθηκε στο Διάστημα. Στη συνέχεια η Σοβιετική Ενωση έθεσε τον φιλόδοξο στόχο να γίνει μια αποστολή συλλογής δειγμάτων από τον Αρη και επιστροφής τους στη Γη για μελέτη. Για αυτόν τον σκοπό οργάνωσε τρεις-τέσσερις αποστολές, καμία όμως εκ των οποίων δεν κατάφερε τελικά να φτάσει στην πλατφόρμα εκτόξευσης. Οι μεγάλες επιτυχίες των ΗΠΑ Το 1976 είναι η σειρά των ΗΠΑ να «πατήσουν» στον Αρη. Τα δύο σκάφη της αποστολής Viking στέλνουν με επιτυχία στην επιφάνεια του Αρη δύο συσκευές οι οποίες συλλέγουν δεδομένα και στέλνουν τις πρώτες έγχρωμες εικόνες του Κόκκινου Πλανήτη. Μάλιστα το Viking 1 (φωτό), αναζητώντας ένα κατάλληλο σημείο για να προσεδαφιστεί η συσκευή του Viking 2 που ακολουθούσε, φωτογράφισε το περίφημο «Πρόσωπο του Αρη». Την εικόνα στην οποία κάποιος γεωλογικός σχηματισμός μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Οπως φαίνεται, οι δύο διαστημικές υπερδυνάμεις αποφάσισαν να αφήσουν για λίγο στην άκρη την προσπάθεια εξερεύνησης του Αρη, αφού πέρασαν 20 χρόνια για την επόμενη προσπάθεια. Ανήμερα της εορτής της αμερικανικής Ανεξαρτησίας, στις 4 Ιουλίου του 1996, η αποστολή Pathfinder της NASA πατάει με επιτυχία το έδαφος του Αρη και για πρώτη φορά ένα ρομπότ αρχίζει να κινείται και να εξερευνά τον πλανήτη. Ως τον Σεπτέμβριο του 1997 που το ρομπότ σταμάτησε την εξερεύνηση είχε στείλει 550 εικόνες του Αρη και είχε πραγματοποιήσει 15 αναλύσεις στο έδαφος και στα πετρώματα του πλανήτη. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες εντοπίζουν ίχνη για ένα παρελθόν του Αρη με φιλικές στη ζωή συνθήκες. Τα δεδομένα υποδεικνύουν μια εποχή όπου υπήρχε πιο πυκνή ατμόσφαιρα, περισσότερη ζέστη και, πάνω απ’ όλα, νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του Αρη. Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή, αφού η αμερικανική υπηρεσία έστειλε με επιτυχία τέσσερα ρομπότ στον Αρη (Spirit, Opportunity, Phoenix, MSL), τα οποία πραγματοποίησαν αναλύσεις εδάφους και πετρωμάτων, συνέλεξαν πλήθος ατμοσφαιρικών και άλλων δεδομένων, και έχουν στείλει χιλιάδες εικόνες του Κόκκινου Πλανήτη στη Γη. Σημειώνεται ότι το MSL είναι ακόμη ενεργό στον πλανήτη. Οι δυσκολίες της Ευρώπης και οι μελλοντικοί στόχοι Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος ρίχνεται στις αρχές του 2000 στη μάχη της εξερεύνησης του Αρη με την αποστολή Mars Express Orbiter, στην οποία περιλαμβάνεται και η προσεδάφιση ενός προηγμένου εργαστηρίου, του Beagle 2. Η συσκευή προσεδαφίστηκε ομαλά τον Δεκέμβριο του 2003 στον Αρη, αλλά δυστυχώς δύο από τα τέσσερα ηλιακά πάνελ του δεν άνοιξαν, με αποτέλεσμα η συσκευή να μην καταφέρει να λειτουργήσει. Η καταστροφή της συσκευής Schiaparelli ελπίζεται ότι δεν θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στα σχέδια για αποστολή του προηγμένου ρομπότ της ExoMars που αναμένεται να πατήσει στον Αρη το 2020. Εκτός από το ExoMars (φωτό), υπάρχουν άλλες τέσσερις υπό εξέλιξη αποστολές εξερεύνησης στον Κόκκινο Πλανήτη. Το 2018 η NASA θα στείλει το εργαστήριο InSight που θα κάνει γεωλογικές μελέτες ειδικά για το τι βρίσκεται βαθιά στο υπέδαφος του Αρη και το 2020 θα στείλει άλλο ένα ρομπότ. Επίσης το 2020 έχουν προγραμματίσει να στείλουν ρομπότ εξερεύνησης στον Αρη τόσο η Κίνα όσο και η Ινδία. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=838247

Υπάρχει εξωγήινος πολιτισμός στο «άστρο της Τάμπι» (KIC 8462852) Το λεγόμενο «άστρο της Τάμπι» – από το όνομα της αστρονόμου Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα που το ανακάλυψε- έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον αρκετών επιστημόνων, εξαιτίας της ασυνήθιστης αυξομείωσης της λάμψης του, κάτι που μερικοί δεν δίστασαν να αποδώσουν σε εξωγήινους, οι οποίοι υποτίθεται ότι «κλέβουν» την ενέργεια του άστρου μέσω μεγα-κατασκευών. Τώρα το πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης «Breakthrough Listen» του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, το οποίο έχει πρόσβαση στα ισχυρότερα τηλεσκόπια του κόσμου, ανακοίνωσε ότι θα στρέψει ένα από αυτά στο εν λόγω άστρο. Το Breakthrough δημιουργήθηκε πέρυσι και χρηματοδοτείται επί δέκα χρόνια με 100 εκατομμύρια δολάρια από το ομώνυμα Ίδρυμα και τον ιδρυτή του ρώσο δισκετομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, με στόχο να βρει ίχνη νοήμονος εξωγήινης ζωής. Μέχρι τώρα ουκ ολίγα τηλεσκόπια έχουν στραφεί στο «άστρο της Τάμπι», αλλά ακόμη δεν έχουν βρει…πράσινα ανθρωπάκια. Οι νέες παρατηρήσεις θα είναι πιο συστηματικές, οκτώ ώρες κάθε βράδι για πάνω από δύο μήνες, και θα γίνουν με το διαμέτρου 100 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο Γκριν Μπανκ της Δ. Βιρτζίνια. Βίντεο: Άστρο της Τabby, το Βerkeley ερευνά το μυστηριώδες άστρο Το «άστρο της Τάμπι», πιο επίσημα γνωστό ως KIC 8462852, ανακαλύφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 και βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου, σε απόσταση 1.500 ετών φωτός από τη Γη. Το άστρο γίνεται πιο αχνό με ένα περίεργα ακανόνιστο τρόπο, σε ποσοστό έως 22% και για διάρκεια μερικών ημερών, προτού επιστρέψει στην κανονική λάμψη του. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν έχουν σκεφθεί κάποια εύλογη φυσική εξήγηση γι’ αυτή τη συμπεριφορά. Κάποιοι πρότειναν ότι η αιτία μπορεί να είναι η κατασκευή από εξωγήινους γύρω από το άστρο της λεγόμενης «σφαίρας Ντάϊσον», μιας τεράστιας διάταξης συλλεκτών ενέργειας, μέσω της οποίας καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες τους. Ο επικεφαλής επιστήμονας του Προγράμματος Breakthrough SETI Νταν Βέρτχιμερ εκτίμησε ότι η πιθανότητα να συμβαίνει κάτι τέτοιο «είναι μία στο δισεκατομμύριο, αλλά παρόλα αυτά θα το ελέγξουμε». Το Πρόγραμμα Breakthrough παρακολουθεί ήδη αρκετά άλλα άστρα, χρησιμοποιώντας τρία τηλεσκόπια: το Parkes (Αυστραλία), το Green Bank (ΗΠΑ) και το Automated Planet Finder-Lick (ΗΠΑ). Βίντεο: Πως δουλεύει ένα ραδιοτηλεσκόπιο; http://physicsgg.me/2016/10/27/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%83/

Τεχνητή Νοημοσύνη και Απόρρητο μπορούν να συνυπάρξουν, δηλώνει ο Τ.Κουκ. Ο επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρείας τεχνολογίας απορρίπτει το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να αναπτυχθεί η τεχνητή νοημοσύνη χωρίς πρόσβαση σε προσωπικά στοιχεία, χαρακτηρίζοντας παραπλανητικό το δίλημμα. Ο Τιμ Κουκ απάντησε σε σχετική ερώτηση για την ισορροπία ανάμεσα στα δύο -τεχνητή νοημοσύνη απέναντι στο απόρρητο- κατά την ανακοίνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων της Apple για το τέταρτο οικονομικό τρίμηνο του 2016. Σε ελεύθερη μετάφραση, ο Κουκ είπε πως «Μπορεί κάποιοι να θέλουν να πιστέψετε ότι πρέπει να παραιτηθείτε από το δικαίωμά σας στο προσωπικό σας απόρρητο για να μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να σας υπηρετήσει, όμως εμείς «δεν τσιμπάμε», όπως μεταδίδει το MacRumors.com. «Μπορεί να χρειαστεί περισσότερη δουλειά, μπορεί να χρειαστεί περισσότερη σκέψη, δεν θεωρώ όμως ότι θα πρέπει να απαρνηθούμε το απόρρητό μας. Μοιάζει με το αντίστοιχο παλαιότερα επιχείρημα ότι δεν μπορεί να διατηρείς την ασφάλεια και την ιδιωτικότητά σου ταυτόχρονα. Πρέπει όμως να τα έχεις και τα δύο. Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να επιλέξεις», είπε ο Κουκ. Μετά τη δήλωση αυτή, η συζήτηση στα φόρα του MacRumors.com πήρε φωτιά, με κάποιους να επικροτούν την στάση της Apple και του Κουκ προσωπικά στο θέμα της ιδιωτικότητας και άλλους να αμφισβητούν την εγκυρότητά των λόγων του. Επικαλούνται δε τη δήλωσή του για το (αν μη τι άλλο εντυπωσιακό) πλήθος των αιτημάτων που δέχεται η ψηφιακή βοηθός των κατόχων iPhone, η Siri: δύο δισεκατομμύρια αιτήματα ανά εβδομάδα. Για να ανταποκριθεί στα αιτήματα αυτά, υποστηρίζουν, δεν μπορεί παρά να συλλέγει και να επεξεργάζεται πλήθος προσωπικών πληροφοριών, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι τα εμπορεύεται σε τρίτους ή να τα χρησιμοποιεί για άλλους σκοπούς πέραν αυτών για τον οποίο έδωσε τη συναίνεσή του ο χρήστης. Πάντως, ο διευθύνων σύμβουλος της Apple έχει τιμηθεί με την ύψιστη αναγνώριση του EPIC, του αμερικανικού Κέντρου Πληροφόρησης για το Ηλεκτρονικό Απόρρητο, για τον σεβασμό που επιδεικνύει στην ιδιωτικότητα ως επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρείας τεχνολογίας στον κόσμο. Στην ομιλία του, ο Τιμ Κουκ είχε απευθυνθεί, εμμέσως πλην σαφώς, σε Google και Facebook καυτηριάζοντας το επιχειρηματικό τους μοντέλο που βασίζεται, όπως χαρακτηριστικά είπε, στην ρευστοποίηση σε χρήμα των προσωπικών δεδομένων εσκεμμένα εφησυχασμένων χρηστών των δωρεάν υπηρεσιών τους. Εντούτοις, η Apple είναι από τις τρανταχτές απουσίες στην νεοσύστατη «Σύμπραξη για την Τεχνητή Νοημοσύνη που θα Ωφελήσει τους Ανθρώπους και την Κοινωνία» στην οποία προσχώρησαν οι Amazon, Google, Facebook, IBM και Microsoft, με σκοπό να εξετάζουν τα ηθικά και άλλα διλήμματα που ανακύπτουν από την αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας. Απούσα επίσης και η Tesla, παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής της, Έλον Μασκ είναι μεταξύ των ηχηρών ονομάτων που δηλώνουν πως φοβούνται την Τεχνητή Νοημοσύνη -μιλώντας σε φοιτητές τον Οκτώβριο του 2014, είχε χαρακτηριστικά πει ότι «καλούμε τους δαίμονες» και σε αυτές τις ιστορίες, ο τύπος με τον αγιασμό έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τους ελέγξει. «Δεν τα καταφέρνει, όμως», είχε είπε ο οραματιστής επιχειρηματίας. •Ένα παράδειγμα στο οποίο η τεχνητή νοημοσύνη προϋποθέτει πρόσβαση σε πλήθος προσωπικών στοιχείων: Στο νεότευκτο Google Allo, ένα app συζητήσεων από το οποίο ο χρήστης περιμένει «έξυπνες» προτάσεις απαντήσεων (Smart Reply) και βοήθεια από τον Google Assistant. Με την αξιοποίηση τεχνητής νοημοσύνης, ο βοηθός αυτός μπορεί να αξιοποιήσει όσα στοιχεία κατέχει για τον χρήστη -με τη συναίνεσή του- από όλες τις υπηρεσίες της Google που χρησιμοποιεί (αφού υπάρχει σύνδεση του Λογαριασμού στο Allo με τον Λογαριασμό στο Google που καλύπτει το σύνολο των διαδικτυακών υπηρεσιών της Google -τα e-mail στο Gmail, τις προτιμήσεις στο YouTube, τις αναζητήσεις στο Google Search κ.ά.). •Ομοίως, το Facebook προσπαθεί να καταλάβει τι γράφετε σε post και σχόλια: Στο πλέον πολύβουο διαδικτυακό κοινωνικό δίκτυο εκπαιδεύονται οι μηχανές να «καταλαβαίνουν» τι γράφουμε. Σκοπός των πειραματισμών των επιστημόνων τεχνητής νοημοσύνης στο Facebook είναι να εμπλουτίσουν την εμπειρία των χρηστών, αυτοματοποιώντας την προσφορά υπηρεσιών ή μέσων που θα τους διευκολύνουν, συχνά χωρίς να το περιμένουν. Αν γράψετε «Χρειάζομαι ταξί» στον Messenger, η τεχνητή νοημοσύνη θα επέμβει για να σας εξυπηρετήσει, παραπέμποντάς σας στην... Uber. •Το Amazon Echo Είναι μια μικροσκοπική συσκευή στο τραπεζάκι του σαλονιού που μοιάζει περισσότερο με αρωματικό χώρου ή, έστω ασύρματο ηχείο, σας ακούει όμως και απαντά στις ερωτήσεις σας, έστω κι αν η Google θα ξεκινήσει διστακτικά αναθέτοντας στο "Google Home" μόνο να βάζει μουσική, να ανοιγοκλείνει φώτα και θερμοστάτες ή να... γκουγκλάρει για να σας απαντήσει ό,τι το ρωτήσετε. http://tech.in.gr/news/article/?aid=1500110846

"Soyuz MS-03" Ολοκληρωνονται οι προετοιμασίες για την πτήση απο το πλήρωμα του ISS-50/51. Μετά το πέρας της εξεταστικής επιτροπής από εκπροσώπους τα δύο πληρώματα ολοκληρώσαν το πρόγραμμα της συνολικής εξέτασης και της κατάρτισης δείχνοντας ένα υψηλό επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, οι οποίες περιέχονται στο προγραμμα. Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου "MS-03 Soyuz" έχει προγραμματιστεί για το Νοέμβριο το 2016. http://www.roscosmos.ru/22797/ Πώς ακριβώς δουλεύει ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός; Οι αστροναύτες που μένουν για καιρό στο διάστημα κινδυνεύουν με πόνους στη μέση. Ακόμη και πλανήτη να αλλάξει κανείς, από τους πόνους στη μέση τελικά δεν γλιτώνει - το αντίθετο μάλιστα. Οι αστροναύτες που μένουν για καιρό στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μπορεί να ψηλώνουν λίγα εκατοστά (προσωρινά), όμως εμφανίζουν σοβαρή εξασθένηση των μυών που στηρίζουν την σπονδυλική στήλη τους και νιώθουν τους ανάλογους πόνους. Οι μύες δεν επιστρέφουν πλήρως στην φυσιολογική κατάστασή τους ακόμη κι αν περάσουν πολλές εβδομάδες μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η νέα μελέτη δείχνει ότι όσο περισσότερο παραμένει κανείς στο διάστημα, τόσο κινδυνεύει μετά από πόνους στη μέση και από δισκοπάθεια. Πάνω από τους μισούς αστροναύτες παραπονιούνται για τέτοιους πόνους στη μέση και στη σπονδυλική στήλη τους, οι οποίοι μερικές φορές διαρκούν καθ' όλη τη διάρκεια της αποστολής τους. Επίσης, οι αστροναύτες αντιμετωπίζουν τετραπλάσιο κίνδυνο για κήλη σπονδυλικού δίσκου, αφότου έχουν γυρίσει στη Γη. Τα προβλήματα αυτά συνοδεύονται από μια αύξηση του ύψους τους κατά περίπου πέντε εκατοστά, καθώς η έλλειψη βαρύτητας «αλαφρώνει» τη σπονδυλική στήλη τους. Η μελέτη, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ορθοπεδικής χειρουργικής Ντάγκλας Τσανγκ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, η οποία παρουσιάσθηκε στο ορθοπεδικό περιοδικό "Spine", δείχνει ότι ένα μελλοντικό ταξίδι αστροναυτών στον 'Αρη ή η παραμονή τους σε μια βάση στη Σελήνη θα αποτελέσει πρόκληση για το σώμα τους. Οι ερευνητές μελέτησαν έξι αστροναύτες της NASA πριν και μετά την αποστολή τους, η οποία διήρκεσε τέσσερις έως έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε περιβάλλον μικροβαρύτητας. Διαπιστώθηκε ότι οι αστροναύτες μετά την επιστροφή τους εμφανίζουν σημαντική ατροφία (μείωση επιφάνειας) των παρασπονδυλικών μυών, της τάξης σχεδόν του 20%. Έως δύο μήνες μετά το ταξίδι στο διάστημα, έχουν αποκατασταθεί μόνο τα δύο τρίτα της μυικής απώλειας. Ως προληπτικό μέτρο, οι επιστήμονες συνιστούν στους αστροναύτες, όσο βρίσκονται στο διάστημα, περισσότερες ασκήσεις ειδικά για τη μέση, καθώς και γιόγκα. Μένει όμως να αποδειχθεί με μια νέα μελέτη κατά πόσο αυτές οι συμβουλές όντως θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν όχι, τότε οι μελλοντικοί «κατακτητές» του διαστήματος, αντί να εξερευνούν τον 'Αρη και άλλους πλανήτες, θα τη βγάζουν ξαπλωμένοι με πόνους στη μέση. 'Ασε που η γιόγκα δεν φαίνεται να ταιριάζει στο ηρωικό προφίλ ενός αστροναύτη... http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5401331/oi-astronaytes-poy-menoyn-gia-kairo-sto-diasthma-kindyneyoyn-me-ponoys-sth-mesh/

Το ExoMars TGO φθάνει στην τροχιά του Άρη, ενώ η πορεία του Schiaparelli είναι υπό αξιολόγηση. Το σκάφος τροχιάς TGO της αποστολής ExoMars 2016 της ESA εκτέλεσε με επιτυχία την διάρκειας 139 λεπτών ώθηση που απαιτούνταν για να συλληφθεί από τον Άρη και να εισέλθει σε μία ελλειπτική τροχία γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη, ενώ ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί επικοινωνία με το σκάφος προσγείωσης στην επιφάνεια. Το TGO εισήλθε στην τροχιά του Άρη στις 19 Οκτωβρίου, 15:24 GMT, με μία διαδικασία επιβράδυνσης που ξεκίνησε στις 13:05 GMT, μειώνοντας την ταχύτητα και κατεύθυνση του σκάφους περισσότερο από 1.5 χλμ ανά δευτερόλεπτο. Το TGO βρίσκεται τώρα στην προγραμματισμένη του τροχιά γύρω από τον Άρη. Οι ομάδες της ESA στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC), στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, συνεχίζουν να παρακολουθούν την καλή κατάσταση του δεύτερου σκάφους τροχιάς του Οργανισμού γύρω από τον Άρη, το οποίο ένωσε τις δυνάμεις του με το 13 ετών σκάφος τροχιάς Mars Express. Οι ομάδες του ESOC προσπαθούν να επιβεβαιώσουν επαφή με το σκάφος Εισόδου, Καθόδου και Προσγείωσης (EDM), Schiaparelli, το οποίο εισήλθε στην ατμόσφαιρα του Άρη περίπου 107 λεπτά αφότου το σκάφος TGO ξεκίνησε την δική του μανούβρα για την είσοδο του σε τροχιά. Το βάρους 577 κιλών Schiaparelli, απελευθερώθηκε από το TGO στις 16 Οκτωβρίου, 14:42 GMT. Το Schiaparelli ήταν προγραμματισμένο να παραγματοποιήσει αυτόνομα μία αυτόματη ακολουθία προσγείωσης: ένα αλεξίπτωτο και μία ασπίδα θερμότητας για το εμπρόσθιο μέρος θα χρησιμοποιηθούν ανάμεσα στα 11 και 7 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη, ένα σύστημα επιβράδυνσης ,το οποίο με ένα πυραυλοκινητηρα δίνει ώθηση προς την αντίθετη στην κίνηση κατεύθυνση, θα ξεκινήσει στα 1100 μέτρα από το έδαφος, και τέλος, μία πτώση από ύψος 2 μέτρων προστατευμένη από ένα σύστημα σύγκρουσης. Πριν από την είσοδο στην ατμόσφαιρα στις 14:42 GMT, εξακριβώθηκε επαφή με το Schiaparelli μέσω του GMRT (Giant Metrewave Radio Telescope), της μεγαλύτερης συστοιχίας παρεμβολομετρικών τηλεσκοπίων στον κόσμο, που βρίσκεται κοντά στην περιοχή του Pune της Ινδίας, αμέσως αφού ξεκίνησε να μεταδίδει ένα σήμα ανίχνευσης 75 λεπτά πριν φτάσει στα ανώτερα επίπεδα της ατμόσφαιρας του Άρη. Το σήμα όμως, χάθηκε κάποια στιγμή πριν την προσγείωση. Μία σειρά παραθύρων έχει προγραμματιστεί να ακούει σήματα που έρχονται από το σκάφος προσγείωσης μέσω του Mars Express της ESA καi των Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) και Mars Atmosphere & Volatile Evolution (MAVEN) της NASA. Το GMRT έχει ανοίξει επίσης παράθυρα για την παρακολούθηση του σήματος. Αν το Schiaparelli έχει φθάσει ασφαλές στην επιφάνεια, οι μπαταρίες του θα μπορούν να υπσοτηρίξουν λειτουργίες για τρεις έως δέκα ημέρες, προσφέροντας πολλαπλές ευκαιρίες για να επαναφέρουν ένα σύνδεσμο επικοινωνίας. Το TGO είναι εξοπλισμένο με ένα σύνολο επιστημονικών οργάνων ώστε να μελετήσει από την τροχιά το περιβάλλον του Άρη. Παρόλο που το Schiaparelli είναι κυρίως ένα σκάφος τεχνολογικής επίδειξης, μεταφέρει επίσης, ένα μικρό φορτίο επιστημονικών οργάνων για να πραγματοποιήσει κάποιες παρατηρήσεις από το έδαφος. Το ExoMars 2016 είναι το πρώτο μέρος από μια διπλή διεθνή κοινοπραξία συντονισμένη από την ESA σε συνεργασία με τη Roskosmos στη Ρωσία που θα συμπεριλάβει επίσης την αποστολή ExoMars 2020. Η δεύτερη αποστολή ExoMars, που αναμένεται το 2020, θα περιλαμβάνει ένα Ρώσικο σκάφος προσγείωσης και ένα Ευρωπαϊκό όχημα περιήγησης, το οποίο θα τρυπήσει το έδαφος του Άρη σε βάθος 2 μέτρων για να αναζητήσει άθικτο οργανικό υλικό. Τα Μέσα Ενημέρωσης προσκαλούνται στις 10:00 CEST στο Κέντρο Επιχειρήσεων της ESA (ESOC) στο Ντάρμσταντ. Η ενημέρωση των Μέσων θα μεταδοθεί ζωντανά στο http://www.esa.int. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/10/ESA_Euronews_ExoMars_at_Mars http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_ExoMars_TGO_phthhanei_sten_trochiha_toy_Hare_enho_e_porehia_toy_Schiaparelli_ehinai_ypho_axiolhogese Πρόβλημα στο λογισμικό φαίνεται ότι καταδίκασε το Schiaparelli στον Άρη. Λίγες μέρες αφότου το Schiaparelli έγινε βίδες πέφτοντας με ταχύτητα στην αρειανή επιφάνεια, οι υπεύθυνοι της αποστολής υποψιάζονται ότι το ρομπότ καταδικάστηκε λόγω προβλήματος στο λογισμικό του συστήματος προσεδάφισης: η συσκευή φαίνεται ότι βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση νομίζοντας ότι είχε φτάσει ήδη στο έδαφος. Επισήμως, η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA δεν έχει ανακοινώσει τίποτα για τα αίτια της συντριβής, ωστόσο μέλη της αποστολής μίλησαν στο περιοδικό Nature για τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της ανάλυσης. Η διαλεύκανση της υπόθεσης έχει κρίσιμη σημασία, δεδομένου ότι η αποστολή του Schiaparelli ήταν ουσιαστικά μια πρόβα για την αποστολή ενός μεγάλου, τροχοφόρου ρομπότ το 2020. Οι ερευνητές της ESA εξετάζουν τώρα τα δεδομένα που πρόλαβε να μεταδώσει το Schiaparelli στο μητρικό του σκάφος, τον δορυφόρο TGO που το μετέφερε μέχρι τον Άρη. Σύμφωνα με τον Χορχέ Βάγκο της ESA, τα δεδομένα δείχνουν ότι οι πρώτες φάσεις της επιχείρησης κύλησαν ομαλά, με το ρομπότ να αναπτύσσει το αλεξίπτωτό του για να επιβραδύνει. Όμως το αλεξίπτωτο απορρίφθηκε περίπου ενάμισι λεπτό πριν από τη στιγμή της προγραμματισμένης προσεδάφισης, και οι εννέα πυραυλοκινητήρες που θα επιβράδυναν περαιτέρω το ρομπότ λειτούργησαν μόνο για 3 δευτερόλεπτα αντί για ένα ολόκληρο λεπτό. Προφανώς τα συστήματα του Schiaparelli συμπέραναν εσφαλμένα ότι η συσκευή βρισκόταν ήδη στο έδαφος. Ενεργοποίησε μάλιστα και τα επιστημονικά όργανα του ρομπότ, τα οποία όμως δεν πρόλαβαν να συλλέξουν μετρήσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις που βασίστηκαν σε εικόνες του αμερικανικού δορυφόρου MRO, ο οποίος εντόπισε το αλεξίπτωτο και τα συντρίμμια του Schiaparelli, η συσκευή έπεσε από ύψος 2 έως 4 χιλιομέτρων και συνετρίβη με ταχύτητα περίπου 300 χιλιομέτρων την ώρα. Ο Αντρέα Ακομάτσο, επικεφαλής του τμήματος Πλανητικών Αποστολών της ESA, είναι απρόθυμος να καταλήξει σε συμπεράσματα πριν ολοκληρωθεί η ανάλυση, λέει όμως ότι οι υποψίες στρέφονται στο λογισμικό του συστήματος. Επισημαίνει μάλιστα ότι τέτοιου είδους προβλήματα είναι πιο εύκολο να διορθωθούν σε σχέση με ατέλειες του εξοπλισμού προσεδάφισης. Αυτό θα ήταν μια σχετικά ευχάριστη εξέλιξη ενόψει της συνάντησης των χωρών-μελών της ESA τον Δεκέμβριο, όταν οι αρμόδιοι υπουργοί κληθούν να εγκρίνουν πρόσθετα κονδύλια 300 εκατ. ευρώ για την αποστολή ενός τροχοφόρου ρομπότ το 2020, στο πλαίσιο της ευρω-ρωσικής αποστολής ExoMars. Πάντως ο γενικός διευθυντή της ESA Γιόχαν-Ντίντριχ Βέρνερ διαβεβαίωσε στις 20 Οκτωβρίου ότι η αποστολή είναι ασφαλής. Μένει να δούμε τι θα αποφασίσουν οι υπουργοί τον Δεκέμβριο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110514

Το περίεργο «εξάγωνο» του Κρόνου άλλαξε χρώμα. Το μυστηριώδες εξάγωνο στο βόρειο πόλο του Κρόνου έχει αλλάξει χρώμα και από μπλε που ήταν το 2012, έχει γίνει πια χρυσό, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες, με βάση τις νέες εικόνες που έστειλε το σκάφος Cassini της NASA. Το εξάγωνο δημιουργείται κυρίως από ταχέως στροβιλιζόμενα νέφη αερίων. Το συγκεκριμένο γεωμετρικό σχήμα, σύμφωνα με μελέτες προσομοίωσης που έκαναν οι επιστήμονες σε υπολογιστές, μπορεί να προκύπτει από τις διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες φυσάνε οι ισχυροί άνεμοι. Η αλλαγή στο χρώμα του εξαγώνου είναι πιθανό να υποδηλώνει τις εποχικές αλλαγές στον Κρόνο, κυρίως τον διαφορετικό τρόπο που το φως του Ήλιου πέφτει πάνω στο βόρειο πόλο και επηρεάζει ανάλογα τη φωτοχημική δημιουργία αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Η αλλαγή από μπλε σε κιτρινόχρυση απόχρωση πιθανώς οφείλεται στο ότι παράγονται πλέον περισσότερα τέτοια σωματίδια, καθώς το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη πλησιάζει στο θερινό ηλιοστάσιό του τον Μάιο του 2017 (το κρόνειο έτος ισοδυναμεί με περίπου 29 γήινα έτη). Το Cassini εκτοξεύθηκε το 1997, έφθασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004 και από τότε μέχρι σήμερα μελετά τον γιγάντιο πλανήτη με τους θεαματικούς δακτυλίους, καθώς και τους εξίσου εντυπωσιακούς δορυφόρους του. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/to_periergo_eksagono_tou_kronou_allakse_xroma-64601677/

«Nέα εποχή» για τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αναμένεται να παραμείνουν καθ' όλο το 2016 πάνω από το όριο των 400 μερών ανά εκατομμύριο (ppm), σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO). Το συμβολικό αυτό όριο είχε για πρώτη φορά ξεπεραστεί το 2015 αλλά φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά που προβλέπεται ότι θα συμβεί αυτό σε ετήσια βάση. Η κατάσταση αυτή, προειδοποιεί ο WMO, δεν αναμένεται να αντιστραφεί για τις επόμενες «πολλές γενιές». «Το έτος 2015 εγκαινίασε μια νέα εποχή αισιοδοξίας και κλιματικής δράσης με τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Αλλά θα γράψει επίσης ιστορία ως η έναρξη μιας νέας εποχής στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής με υψηλές συγκεντρώσεις-ρεκόρ αερίων θερμοκηπίου», ανέφερε ο γενικός γραμματέας του WMO, Πέτερι Τάαλας. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα είχαν φθάσει τα 400 ppm σε κάποιες περιοχές και κάποιους μήνες, αλλά «ποτέ πριν σε παγκόσμια βάση κατά μέσο όρο για ολόκληρο το έτος», ανέφερε ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός στο ετήσιο Δελτίο για το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου. Τα υψηλά επίπεδα CO2 βοηθήθηκαν από το φετινό ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο, ενώ οι ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν παραμείνει σχετικά σταθερές μεταξύ 2014 και 2015. Η ξηρασία στις τροπικές περιοχές, λόγω του Ελ Νίνιο, εμπόδισε τα δέντρα και τα φυτά να απορροφήσουν περισσότερο CO2. Την κατάσταση επέτεινε και το πρόσθετο διοξείδιο του άνθρακα από τις αυξημένες πυρκαγιές, εξαιτίας της ξηρασίας. Η επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ για το κλίμα εκτιμά πως η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και πρωτοξειδίου του αζώτου βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδό τους εδώ και τουλάχιστον 800.000 χρόνια. Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα είναι 144% υψηλότερα σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα των 278 ppm, του μεθανίου 256% σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα στα 1.845 μέρη ανά δισεκατομμύριο και του πρωτοξειδίου του αζώτου ήταν 121% στα 328 μέρη ανά δισεκατομμύριο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110376 Σχολιο:Αν ολοι εμεις δεν κατανοησουμε οτι η δική μας παρεμβαση ειτε προς τους πολιτικούς και αλλους που αποφασίζουν αλλα και η μικρη δική μας συμμετοχη με ενεργειες οικολογικες μπορουν να ανατρέψουν την δυσκολη κατάσταση του πλανήτη μας τοτε το παιχνίδι θα χαθει εις βαρος ολων μας!!!

Νέος παγωμένος «κόσμος» ίσως αποδειχθεί καταλύτης για τον εντοπισμό του «Πλανήτη 9» Επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός παγωμένου «κόσμου» στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος παρόλο που έχει πολύ μικρό μέγεθος, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος στην εύρεση του μυστηριώδους «Πλανήτη 9». Η υπόθεση για την ύπαρξη ενός ένατου πλανήτη, ο οποίος δεν έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα, διατυπώθηκε στις αρχές του χρόνου από τους αστρονόμους Μάικλ Μπράουν και Κόνσταντιν Μπάτιγκιν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Τότε, οι δύο επιστήμονες ανακοίνωσαν πως οι τροχιές έξι ουράνιων αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται μακρύτερα από τον Πλούτωνα, σε μία περιοχή που ονομάζεται ζώνη του Κόιπερ, δίνουν ισχυρές ενδείξεις για έναν ακόμη «κάτοικο» στο ηλιακό μας σύστημα. Η νέα ανακάλυψη, η οποία ενδεχομένως κρατά το «κλειδί» για να εντοπισθεί ο «Πλανήτης 9», είναι ένα μικρό ουράνιο σώμα το οποίο ονομάστηκε L91 και βρίσκεται πέρα από τον Ποσειδώνα. Αυτή η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να ολοκληρώσει μία περιφορά γύρω από τον ήλιο. Είναι χαρακτηριστικό πως, τη στιγμή που ο Πλούτωνας βρίσκεται σε απόσταση 30 αστρονομικών μονάδων (όπου μία αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση της Γης από τον ήλιο), η πλησιέστερη θέση που το L91 προσεγγίζει τον ήλιο είναι 50 αστρονομικές μονάδες. Όσον αφορά την πιο απομακρυσμένη, αυτή φθάνει τις 1.430 αστρονομικές μονάδες. Ωστόσο, ίσως ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως η τροχιά του L91 βρίσκεται σε φάση μετάβασης, καθώς το ουράνιο σώμα «μεταναστεύει» από μία περιοχή γνωστή ως νέφος του Όορτ στη ζώνη του Κόιπερ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αιτία ενδεχομένως είναι η έλξη του Ποσειδώνα στο L91, πιθανόν σε συνδυασμό με τη βαρυτική αλληλεπίδραση με κάποιον διερχόμενο αστέρα. Ωστόσο, δεν πείθονται όλοι από αυτή την εξήγηση. «Δεν είναι αδύνατη, αλλά πιστεύω πως δεν χρειάζεται», σημειώνει στο περιοδικό Science ο Κόνσταντιν Μπάτιγκιν. Σύμφωνα με τον Μπάτιγκιν, ο υπαίτιος ίσως είναι ο «Πλανήτης 9», επηρεάζοντας τις τροχιές μικρών ουράνιων σωμάτων όπως το L91. Η ανακάλυψη ολοένα περισσότερων αντικειμένων στα εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος, και η ανάλυση των κινήσεών τους, φέρνει ολοένα πιο κοντά την απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο υπάρχει όντως ένας ακόμη πλανήτης, που δεν είχε εντοπισθεί ποτέ μέχρι σήμερα. «Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα σώμα όπως το L91, προσθέτουμε ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ», λέει χαρακτηριστικά στο περιοδικό Nature η Μεγκ Σβαμπ, μέλος της ομάδας που ανακάλυψε το L91 και η οποία εργάζεται στο Αστεροσκοπείο Τζέμινι στη Χαβάη. http://www.naftemporiki.gr/story/1163790/neos-pagomenos-kosmos-isos-apodeixthei-katalutis-gia-ton-entopismo-tou-planiti-9

Βίντεο: ένας μετεωρίτης χτυπάει την επιφάνεια της Σελήνης. Ο βασικότερος στόχος του διαστημικού σκάφους της NASA, LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter), είναι η χαρτογράφηση της επιφάνειας της Σελήνης με μεγάλη λεπτομέρεια. Το LRO βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009, και έχει φωτογραφίσει ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας της Σελήνης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αναζητώντας διαφορές μεταξύ παλαιότερων και πιο πρόσφατων εικόνων οι ερευνητές της αποστολής ανακάλυψαν περισσότερους από 200 νέους κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη των 5 μέτρων. Σε μια νέα εργασία των Emerson Speyerer et al, που δημοσιεύεται στο Nature, σχετικά με τις διαδικασίες σχηματισμού κρατήρων από μετεωρίτες στη Σελήνη και συμπεραίνεται ότι το έδαφος της Σελήνης διαταράσσεται 100 φορές γρηγορότερα απ’ ότι πιστεύονταν μέχρι σήμερα [Quantifying crater production and regolith overturn on the Moon with temporal imaging]. http://www.nature.com/nature/journal/v538/n7624/full/nature19829.html Στο βίντεο που ακολουθεί οπτικοποιείται ο σχηματισμός ενός από τους κρατήρες που αναφέρονται στην εργασία. Βλέπουμε πρώτα μια λάμψη, και στη συνέχεια, γίνεται ζουμ προς την επιφάνεια, όπου εναλλάσσονται οι εικόνες της επιφάνειας, πριν και μετά την πτώση του μετεωρίτη. Στην φωτογραφία ενα από τα πρώτα βήματα στη Σελήνη. Πρόκειται για αποτύπωμα που άφησε στο έδαφος της Σελήνης ο Buzz Aldrin από την αποστολή Apollo 11, πριν από μισό αιώνα! Το αποτύπωμα πρέπει να έχει παραμείνει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα, δεδομένου ότι η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα. Ο μόνος τρόπος να διαταραχθεί η επιφάνεια της Σελήνης είναι οι μετεωρίτες. Σύμφωνα με τους ερευνητές της αποστολής Lunar Reconnaissance Orbiter οι μεταβολές στην επιφάνεια του δορυφόρου μας είναι πιο συχνές απ΄ ότι θεωρούνταν μέχρι σήμερα. http://physicsgg.me/2016/10/25/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%cf%84%cf%85%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80/

Φίλε ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ Γραφεις οτι το σύμπαν διαστέλλεται με περίπου 70 χιλιόμετρα/ δευτερόλεπτο ανά ένα εκατομμύριο παρσεκ (3,4 εκ έτη φωτός), άρα αντικείμενα σε απόσταση πάνω από 4,2 περίπου δις παρσεκ (περίπου 14 δις έτη φωτός) απομακρύνονται με ταχύτητα μεγαλύτερη από 300000 χιλιόμετρα/ δευτερόλεπτο, την ταχύτητα του φωτός. Πως γίνεται αυτο αφου λεμε οτι τίποτα στο Συμπαν δεν κινείται με μεγαλύτερη ταχυτητα απο αυτη του φωτός;

"Soyuz MS-03" Τα κύρια και εφεδρικα πληρώματα του ΔΔΣ-50/51 ξεκίνησαν το τελικό στάδιο της προετοιμασίας.Ο Oleg Novitsky (Roscosmos), Τομ SAND (ESA) και η Πέγκυ Whitson (της NASA), που περιλαμβάνονται στο κύριο πλήρωμα, προχώρησαν στην εξέταση του προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του ISS και το εφεδρικό πλήρωμα ο Fedor ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ (Roscosmos), ο Jack Fischer (NASA) και Paolo Nespoli (ESA) - εκτελουν ένα πρόγραμμα κατάρτισης για το «Soyuz». Η εκτοξευση του "Soyuz MS-03" έχει προγραμματιστεί για το Νοέμβριο του 2016. Για τον Ευρωπαιο αστροναύτη θα είναι η πρώτη εμπειρία σε τροχιά, η αστροναύτης Πέγκυ Whitson, θα ειναι η τρίτη φορά που θα πάει στο διάστημα. Το πλήρωμα με το διακριτικό κλήσης "Kazbek" στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα εργαστεί για την υποδοχή και την εκφόρτωση των φορτηγών πλοίων, θα εκτελέσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα επιστημονικών πειραμάτων εν πλω φωτογραφία, χρονικά το βίντεο της πτήσης, καθώς και για να διατηρηθεί η διαδικασία λειτουργικότητας του σταθμού. Ο κοσμοναύτης Όλεγκ Novitsky θα εκτελέσει περίπου 45 επιστημονικές έρευνες σχετικά με το ρωσικό πρόγραμμα, που σχετίζονται με τη μελέτη της Γης και του εξωτερικού χώρου, τη μελέτη της ανθρώπινης μακράς παραμονής σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, καθώς και τα πειράματα στο χώρο της βιολογίας και της βιοτεχνολογίας, της φυσικής και της χημείας, και πολλα άλλα. http://www.roscosmos.ru/22785/ Φρέσκια σαλάτα... στο διάστημα. Η ιταλίδα αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) Σαμάνθα Κροστοφορέτι στερήθηκε όσο τίποτα άλλο κατά τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS μια τραγανή σαλάτα με πολλές φρέσκες ντομάτες. Ένα διαστημικό ταξίδι στον Άρη εκτιμάται ότι θα διαρκούσε μάλιστα σχεδόν 2,5 χρόνια. Πολύ μεγάλο διάστημα για να αντέξει κανείς χωρίς φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Αυτές οι τροφές δεν είναι μόνο νόστιμες αλλά λειτουργούν και ως φυσική ασπίδα για τον οργανισμό των αστροναυτών χάρη στις αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχουν. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA πειραματίζεται εδώ και αρκετό καιρό με μεθόδους καλλιέργειας στις διαστημικές αποστολές. Στο διάστημα της παρουσίας της Σαμάνθα Κριστοφορέτι στον ISS υπήρχαν εκεί δύο φυτά για σαλάτα, τα οποία φυτεύτηκαν και αναπτύχθηκαν εκεί με μια ειδική μέθοδο κάτω από κόκκινο, μπλε και πράσινο φωτισμό LED. Πριν καταναλωθεί από το πλήρωμα, το καλοκαίρι του 2015, μεταφέρθηκε για τους απαραίτητους ελέγχους καταλληλότητας στη Γη. Το ερώτημα ποια σαλάτα ενδείκνυται για καλλιέργεια στο διάστημα επιχειρεί να απαντήσει η NASA και με τη βοήθεια εκατοντάδων μαθητών. «Δεν έχουμε τον χρόνο να δοκιμάσουμε κάθε πράσινο φυλλαράκι, κάθε φυτό», λέει ο Τρεντ Σμιθ, επικεφαλής του πρότζεκτ καλλιέργειας στο διάστημα με την επωνυμία Veggie. «Οι μαθητές μας βοηθούν πολύ», τονίζει ο ίδιος. Τα 115 σχολεία της πολιτείας της Φλόριντα έχουν εξοπλιστεί με είδη σαλάτας παρόμοια με αυτά που καλλιεργούνται στο πλαίσιο του προγράμματος Veggie. Η καλλιέργειά τους στα σχολεία γίνεται, όπως και στο διάστημα, με χρήση ίδιου φωτισμού και παρόμοιου μείγματος λιπασμάτων. Ασφαλή συμπεράσματα μόνο με επιτόπιες έρευνες Η NASA πειραματίζεται μάλιστα και με μεθόδους καλλιέργειας λαχανικών κατάλληλες για τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στον Άρη. Εξάλλου, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα το είπε ξεκάθαρα: «Έχουμε σαφή στόχο, που είναι απαραίτητος για το επόμενο κεφάλαιο της αμερικανικής εξερεύνησης του διαστήματος: μέχρι το 2030 περίπου θέλουμε να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη και να τους φέρουμε υγιείς πίσω, με όραμα να τους αφήσουμε κάποτε εκεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα», έγραψε πρόσφατα ο «πλανητάρχης» σε στήλη του στο αμερικανικό δημοσιογραφικό δίκτυο CNN. Στην πρόσφατη κινηματογραφική ταινία The Martian (Η Διάσωση), με πρωταγωνιστή τον αμερικανό ηθοποιό Ματ Ντέιμον, ο αστροναύτης Τομ Γουάτνεϊ έχει εγκλωβιστεί στον Άρη και πρέπει να βρει τρόπο επιβίωσης προσμένοντας την ημέρα της διάσωσής του. Τότε έχει μια απλή και ταυτόχρονα μεγαλοφυή ιδέα: φυτεύει πατάτες σε ένα μείγμα χώματος από τον πλανήτη Άρη, χώματος που είχε μεταφέρει από τη Γη και χρησιμοποιεί ως λίπασμα τα περιττώματά του. Ένα σενάριο που φαντάζει εύκολα υλοποιήσιμο όταν πρόκειται για έναν και μόνο άνθρωπο, ωστόσο μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο λόγω της έλλειψης καλλιεργήσιμου χώματος. «Το χώμα περιέχει οργανικές ουσίες. Με αυτές αναπτύσσονται φυτά, έντομα και σκουλήκια. Όμως στον Άρη δεν υπάρχει χώμα», επισημαίνει ο Ραλφ Φρίτσε, επικεφαλής ενός πρότζεκτ παραγωγής τροφίμων στο Kennedy Space Center. Όπως διευκρινίζει ο ίδιος, η επιφάνεια του Άρη καλύπτεται από ρηγόλιθο, ένα τοξικό υλικό, καθώς θεωρείται ότι περιέχει πολλά βαρέα μέταλλα χωρίς οργανικές ουσίες. Προκειμένου να προσομοιώσουν το έδαφος του Άρη επιστήμονες της NASA πειραματίζονται τώρα με ηφαιστειακή άμμο από τη Χαβάη, η οποία θεωρείται ό,τι πιο κοντινό στη σκόνη και τα πετρώματα του «κόκκινου πλανήτη». Φύτεψαν λαχανικά σε κανονικό χώμα, σε χώμα που προσομοιάζει αυτό του πλανήτη Άρη και σε χώμα παρόμοιο του Άρη με προσθήκη θρεπτικών ουσιών. Το αποτέλεσμα; Η «εξωγήινη» σαλάτα έχει παρόμοια γεύση με την κανονική αλλά μικρότερες ρίζες, ενώ και οι σπόροι της αναπτύσσονται πιο αργά. Πάντως η καθοριστική ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί με τα εργαστηριακά πειράματα. Για να διαπιστωθεί με ασφάλεια αν τα φυτά στην ατμόσφαιρα του Άρη θα απορροφούσαν περισσότερες τοξίνες και βαρέα μέταλλα θα πρέπει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, να γίνουν επιτόπιες έρευνες στον Άρη, όταν αυτό θα είναι εφικτό στο μέλλον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500110349 Φτερά για αεροπλάνα που μπορούν να διπλώνονται εν πτήσει αναπτύσσει η NASA. Η NASA αναπτύσσει ένα σύστημα το οποίο θα επιτρέπει τμήμα του φτερού ενός αεροπλάνου να διπλώνεται εν πτήσει, προκειμένου να εξετάσει το κατά πόσον είναι βιώσιμη ως ιδέα η βελτίωση των επιδόσεων ενός αεροσκάφους μέσω φτερών που μεταμορφώνονται και προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες. Μηχανικοί του Armstrong Flight Reseach Center της NASA στην Καλιφόρνια, του Langley Research Center στη Βιρτζίνια και του Glenn Research Center στο Οχάιο εργάζονται πάνω σε ένα φιλόδοξο concept ονόματι Spanwise Adaptive Wing, ή αλλιώς SAW. Στο πλαίσιο του concept αυτού τα πιο εξωτερικά τμήματα των φτερών θα μπορούν να λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή θέση κατά την πτήση, έτσι ώστε το αεροσκάφος να έχει τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις. Σκοπός του SAW είναι η χρήση επιφανειών ελέγχου έτσι ώστε τα εξωτερικά τμήματα (οι άκρες) των φτερών να μπορούν να κάμπτονται μέχρι και κατά 75 μοίρες, για να μπορούν να ανταποκρίνονται σε διάφορες συνθήκες πτήσεις. Την κάμψη αυτή καθιστά δυνατή μια μηχανική «άρθρωση». Η τεχνολογία των αναδιπλούμενων φτερών υπάρχει εδώ και δεκαετίες, ωστόσο μέχρι τώρα χρησιμοποιείται κυρίως ως μια μέθοδος για την εξοικονόμηση χώρου σε καταστρώματα αεροπλανοφόρων και χώρους αποθήκευσης αεροσκαφών. Η NASA αναζητά τρόπους να αξιοποιήσει αυτές τις μεθόδους σε αεροσκάφη εν πτήσει, με στόχο την πρόοδο της αεροναυτικής τεχνολογίας. Αν και τέτοιου είδους τεχνολογία δοκιμάστηκε στο XB-70 Valkyrie πριν από 50 χρόνια, η σύγχρονη τεχνολογία στον τομέα των actuators επιτρέπει την περαιτέρω ανάπτυξη και αξιοποίησή της. Πλέον θεωρείται πως είναι δυνατά σχέδια τα οποία θα είναι ταυτόχρονα συμπαγή και ελαφρά, ελαχιστοποιώντας την πίεση στα φτερά και επιτρέποντας πιο «συμπαγές» δίπλωμα. Τα συμβατικά συστήματα τέτοιου είδους μέχρι σήμερα είναι ογκώδη και βαριά, χωρίς δυνατότητα πρακτικής χρήσης σε αεροσκάφη. Οι σύγχρονοι actuators, μεταξύ των πλεονεκτημάτων τους, έχουν και το ότι μπορούν να κινούνται μέσω ενός πλήρως ηλεκτρικού μηχανισμού, κάτι που συμπλέει με τους στόχους της NASA για αεροπορικές τεχνολογίες χαμηλών ρύπων. Το όλο concept ενδέχεται να δοκιμαστεί σε επίπεδο πρωτοτύπου σε πρώτη φάση την άνοιξη του 2017. http://www.naftemporiki.gr/story/1163245/ftera-gia-aeroplana-pou-mporoun-na-diplonontai-en-ptisei-anaptussei-i-nasa

«Μπλόκο» στα ευρωπαϊκά σχέδια για τον Άρη από τη συντριβή του Schiaparelli; Μετά και τις φωτογραφίες από τον αμερικανικό δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter, οι οποίες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τη συντριβή του σκάφους Schiaparelli στον Άρη, αυτό που απασχολεί τώρα τους επιστήμονες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) είναι ποιο ακριβώς ήταν το μοιραίο λάθος στη διαδικασία καθόδου του. Για τους επικεφαλής της ESA, ωστόσο, ένα εξίσου σημαντικό ερώτημα οι επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η αποτυχία στην επόμενη φάση εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη που έχει σχεδιάσει η Υπηρεσία. Κι αυτό γιατί η επόμενη φάση προβλέπει την αποστολή του ρομποτικού όχημα ExoMars rover το 2020, η οποία θα χρειασθεί να χρηματοδοτηθεί με περίπου 300 εκατ. ευρώ. Έτσι, στη σύσκεψη των εθνικών εκπροσώπων των χωρών-μελών της ESA, η οποία θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο, ο διευθυντής της Υπηρεσίας Γιαν Βέρνερ θα ζητήσει το παραπάνω ποσό για την ανάπτυξη και την κατασκευή του ρομπότ. Ωστόσο, μετά την αποτυχημένη προσεδάφιση του Schiaparelli, θα πρέπει να τους πείσει πως δεν πρόκειται να συμβεί το ίδιο και με το ExoMars rover. Από την προκαταρκτική ανάλυση των δεδομένων από την κάθοδο του σκάφους, οι Ευρωπαίοι επιστήμονες έχουν μία ιδέα για το τι πήγε στραβά. Πιο συγκεκριμένα, η αιτία φαίνεται πως έχει να κάνει με την εκτίμηση της απόστασης από το έδαφος, καθώς το σκάφος πυροδότησε τους προωθητήρες που θα το επιβράδυναν σε ύψος 2 χιλιομέτρων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν στην τελική φάση της προσέγγισής του. Παρ’ όλα αυτά είναι πιθανό στην πορεία να αναθεωρηθεί το παραπάνω συμπέρασμα. Για να εξακριβώσει τι συνέβη με το Schiaparelli, η ESA θα συστήσει άμεσα μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Η επιτροπή θα αναλύσει τα δεδομένα ακόμη πιο διεξοδικά, τόσο για να εξιχνιάσει τα αίτια της αποτυχίας, όσο και για να βρει με ποιον τρόπο δεν θα επαναληφθεί. Το έργο της είναι κρίσιμο, από τη στιγμή που με το σκάφος δοκιμάστηκαν σε πραγματικές συνθήκες τεχνολογίες που προορίζονται και ExoMars rover, ώστε να βρεθεί με ασφάλεια στην επιφάνεια του Άρη. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η αποστολή του Schiaparelli ήταν ακριβώς δοκιμαστική σημαίνει πως παρείχε στην υπηρεσία δεδομένα που θα της επιτρέψουν να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα να έχει την ίδια τύχη και το ρομπότ. Χαρακτηριστικό είναι πως, πριν το σκάφος ξεκινήσει την προσέγγισή του, η επιστημονική ομάδα της αποστολής ανησυχούσε περισσότερο για την είσοδό του στην αρειανή ατμόσφαιρα και τη συμπεριφορά της «θερμικής ασπίδας» του, που θα το προστάτευε από τις υψηλές θερμοκρασίες λόγω της ατμοσφαιρικής τριβής. Σημαντικό ήταν επίσης να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα με την ανάπτυξη του αλεξίπτωτου στα μισά περίπου της καθόδου, το οποίο θα αναλάμβανε πρώτο να μειώσει την ταχύτητα του σκάφους, πολύ πριν ενεργοποιηθούν οι προωθητήρες. Αν προέκυπτε κάποιο απρόοπτο είτε στη θερμική ασπίδα είτε στο αλεξίπτωτο, θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί ποια ήταν η αιτία. Ωστόσο, και τα δύο λειτούργησαν στην άψογα. Αντίθετα, το πρόβλημα προήλθε από το γεγονός ότι το Schiaparelli «θεώρησε» λανθασμένα ότι βρισκόταν πιο κοντά στην επιφάνεια του Άρη. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε λάθος στην επεξεργασία των δεδομένων από τον υπολογιστή του σκάφους, είτε σε λάθος στα ίδια τα δεδομένα και τα όργανα που τα έλαβαν: το ραντάρ και την αδρανειακή μονάδα μετρήσεων. Η ESA διαθέτει μία υπολογιστική πλατφόρμα, με αισθητήρες και εξοπλισμό, ώστε να μπορεί να προσομοιώσει τις συνθήκες προσεδάφισης του Schiaparelli. Επομένως, οι μηχανικοί και επιστήμονες της Υπηρεσίας αναμένεται να «τρέξουν» τα δεδομένα στην πλατφόρμα εκατοντάδες φορές, μέχρις ότου διαπιστώσουν ποιο πρόβλημα θα μπορούσε να προκαλέσει την αποτυχημένη κάθοδο του σκάφους. Είναι κρίσιμο η εξιχνίαση του προβλήματος, όπως και η λύση του, να γίνει μέχρι τη συνάντηση του Δεκεμβρίου. Μόνον έτσι ο Γιαν Βέρνερ θα βρεθεί στη σύσκεψη με ένα πειστικό επιχείρημα που θα μπορούσε να κάμψει τις αμφιβολίες για την επομένη «επίσκεψη» ενός ευρωπαϊκού ρομπότ στον Κόκκινο Πλανήτη. http://www.naftemporiki.gr/story/1162832/mploko-sta-europaika-sxedia-gia-ton-ari-apo-ti-suntribi-tou-schiaparelli

Επειδη οπως φαινεται ολα ειναι ρευστα!!! Νέα έρευνα αμφισβητεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Πριν από 5 χρόνια, το Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε σε τρεις αστρονόμους που, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ανακάλυψαν ότι το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η ανακάλυψή τους είχε βασισθεί στην ανάλυση υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) τύπου Ia, δηλαδή άστρων που έχουν καταρρεύσει κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας, προκαλώντας θερμοπυρηνικές εκρήξεις. Με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και επίγεια τηλεσκόπια, οι τρεις ερευνητές υπολόγισαν με συναδέλφους τους τις αποστάσεις των αστέρων, διαπιστώνοντας έκπληκτοι πως αυτές αυξάνονταν ολοένα και ταχύτερα με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε την ιδέα της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος, αναζητώντας την αιτία που κρύβεται πίσω από αυτήν. Τώρα, όμως, μία νέα μελέτη Ευρωπαίων επιστημόνων έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την καθιερωμένη εικόνα της κοσμολογίας. Χρησιμοποιώντας έναν πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων –δηλαδή μία λίστα 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δεκαπλάσια από το δείγμα που οδήγησε στο βραβείο Νόμπελ– οι επιστήμονες βρήκαν πως οι ενδείξεις για την επιτάχυνση είναι λιγότερο τελεσίδικες από όσο θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην online έκδοση του περιοδικού Nature. Όπως αναφέρουν σε αυτήν οι συντάκτες της, αντίθετα τα δεδομένα είναι συνεπή με ένα σταθερό ρυθμό συμπαντικής διαστολής. Σύμφωνα με τον Σουμπίρ Σαρκάρ, καθηγητή στο τμήμα φυσικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας, η ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος οδήγησε στην αντίληψη ότι το σύμπαν κατακλύζεται από μία «σκοτεινή ενέργεια», η οποία αποτελεί αυτή τη στιγμή το αποδεκτό μοντέλο κοσμολογικό μοντέλο. «Ωστόσο, τώρα υπάρχει διαθέσιμο ένα μεγαλύτερο πλήθος δεδομένων, για να πραγματοποιηθούν πιο λεπτομερείς και ακριβείς αναλύσεις. Αναλύσαμε τον τελευταίο κατάλογο 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δέκα φορές περισσότερους από το δείγμα στο οποίο βασίσθηκε η αρχική ανακάλυψη– και βρήκαμε πως η στατιστική αξιοπιστία του αποτελέσματος φτάνει τα “3 σίγμα”, όπως λένε οι φυσικοί. Επομένως είναι πολύ μικρότερη από τα “5 σίγμα” που απαιτούνται, ώστε να θεωρηθεί στατιστικά σημαντική οποιαδήποτε ανακάλυψη», σημειώνει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ένα ανάλογο παράδειγμα είναι οι πρόσφατες ενδείξεις για τον εντοπισμό ενός καινούριου σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, η στατιστική αξιοπιστία των οποίων μάλιστα αρχικά έφτανε τα 3,9 και 3,4 σίγμα. Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε λίγους μήνες αργότερα, νεότερα δεδομένα μείωσαν την αξιοπιστία στο “1 σίγμα”, δείχνοντας τελικά πως οι ενδείξεις παρέπεμπαν σε τυχαίες διακυμάνσεις και όχι σε κάποιο καινούριο σωματίδιο. Στην περίπτωση πάντως της επιταχυνόμενης διαστολής, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της, όπως για παράδειγμα οι μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), δηλαδή του υπολείμματος της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σαρκάρ, αυτές οι ενδείξεις είναι έμμεσες, εν μέρει επειδή η CMB δεν επηρεάζεται από την υποτιθέμενη «σκοτεινή ενέργεια». Όπως προσθέτει, σίγουρα θα χρειασθούν περισσότερα επιχειρήματα για να πεισθεί η επιστημονική κοινότητα, ωστόσο η δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος με τους συναδέλφους του δείχνει ήδη πως είναι μάλλον σαθρός ένας βασικός πυλώνας του καθιερωμένου κοσμολογικού μοντέλου. «Ελπίζω πως θα αποτελέσει κίνητρο για καλύτερη ανάλυση των κοσμολογικών δεδομένων, όπως επίσης και ότι θα εμπνεύσει τους θεωρητικούς φυσικούς να διατυπώσουν πιο εξελιγμένα κοσμολογικά μοντέλα». http://www.naftemporiki.gr/story/1163342/nea-ereuna-amfisbitei-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos

Νέα έρευνα αμφισβητεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Πριν από 5 χρόνια, το Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε σε τρεις αστρονόμους που, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ανακάλυψαν ότι το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η ανακάλυψή τους είχε βασισθεί στην ανάλυση υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) τύπου Ia, δηλαδή άστρων που έχουν καταρρεύσει κάτω από τη δύναμη της βαρύτητας, προκαλώντας θερμοπυρηνικές εκρήξεις. Με δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και επίγεια τηλεσκόπια, οι τρεις ερευνητές υπολόγισαν με συναδέλφους τους τις αποστάσεις των αστέρων, διαπιστώνοντας έκπληκτοι πως αυτές αυξάνονταν ολοένα και ταχύτερα με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η επιστημονική κοινότητα αποδέχθηκε την ιδέα της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος, αναζητώντας την αιτία που κρύβεται πίσω από αυτήν. Τώρα, όμως, μία νέα μελέτη Ευρωπαίων επιστημόνων έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την καθιερωμένη εικόνα της κοσμολογίας. Χρησιμοποιώντας έναν πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων –δηλαδή μία λίστα 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δεκαπλάσια από το δείγμα που οδήγησε στο βραβείο Νόμπελ– οι επιστήμονες βρήκαν πως οι ενδείξεις για την επιτάχυνση είναι λιγότερο τελεσίδικες από όσο θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην online έκδοση του περιοδικού Nature. Όπως αναφέρουν σε αυτήν οι συντάκτες της, αντίθετα τα δεδομένα είναι συνεπή με ένα σταθερό ρυθμό συμπαντικής διαστολής. Σύμφωνα με τον Σουμπίρ Σαρκάρ, καθηγητή στο τμήμα φυσικής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας, η ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος οδήγησε στην αντίληψη ότι το σύμπαν κατακλύζεται από μία «σκοτεινή ενέργεια», η οποία αποτελεί αυτή τη στιγμή το αποδεκτό μοντέλο κοσμολογικό μοντέλο. «Ωστόσο, τώρα υπάρχει διαθέσιμο ένα μεγαλύτερο πλήθος δεδομένων, για να πραγματοποιηθούν πιο λεπτομερείς και ακριβείς αναλύσεις. Αναλύσαμε τον τελευταίο κατάλογο 740 σουπερνόβα τύπου Ia, δέκα φορές περισσότερους από το δείγμα στο οποίο βασίσθηκε η αρχική ανακάλυψη– και βρήκαμε πως η στατιστική αξιοπιστία του αποτελέσματος φτάνει τα “3 σίγμα”, όπως λένε οι φυσικοί. Επομένως είναι πολύ μικρότερη από τα “5 σίγμα” που απαιτούνται, ώστε να θεωρηθεί στατιστικά σημαντική οποιαδήποτε ανακάλυψη», σημειώνει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Ένα ανάλογο παράδειγμα είναι οι πρόσφατες ενδείξεις για τον εντοπισμό ενός καινούριου σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, η στατιστική αξιοπιστία των οποίων μάλιστα αρχικά έφτανε τα 3,9 και 3,4 σίγμα. Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε λίγους μήνες αργότερα, νεότερα δεδομένα μείωσαν την αξιοπιστία στο “1 σίγμα”, δείχνοντας τελικά πως οι ενδείξεις παρέπεμπαν σε τυχαίες διακυμάνσεις και όχι σε κάποιο καινούριο σωματίδιο. Στην περίπτωση πάντως της επιταχυνόμενης διαστολής, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της, όπως για παράδειγμα οι μετρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου (CMB), δηλαδή του υπολείμματος της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 380.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Σαρκάρ, αυτές οι ενδείξεις είναι έμμεσες, εν μέρει επειδή η CMB δεν επηρεάζεται από την υποτιθέμενη «σκοτεινή ενέργεια». Όπως προσθέτει, σίγουρα θα χρειασθούν περισσότερα επιχειρήματα για να πεισθεί η επιστημονική κοινότητα, ωστόσο η δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος με τους συναδέλφους του δείχνει ήδη πως είναι μάλλον σαθρός ένας βασικός πυλώνας του καθιερωμένου κοσμολογικού μοντέλου. «Ελπίζω πως θα αποτελέσει κίνητρο για καλύτερη ανάλυση των κοσμολογικών δεδομένων, όπως επίσης και ότι θα εμπνεύσει τους θεωρητικούς φυσικούς να διατυπώσουν πιο εξελιγμένα κοσμολογικά μοντέλα». http://www.naftemporiki.gr/story/1163342/nea-ereuna-amfisbitei-tin-epitaxunomeni-diastoli-tou-sumpantos

Συνέντευξη του Δημήτρη Χριστοδούλου και η βράβευσή του στην Κύπρο. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως κοινωνός του επιστημονικού ήθους και της ανιδιοτελούς αναζήτησης της αλήθειας και κατατάσσεται στους κορυφαίους επιστήμονες στα Μαθηματικά ανά το παγκόσμιο. Ένα σημαντικό μέρος από το επιστημονικό του έργο εστιάζεται στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άινσταϊν, στην Ευστάθεια του Χώρου Minkowski, στη δημιουργία Μελανών Οπών στο κενό κάτω από ισχυρά βαρυτικά κύματα και στα τρισδιάστατα ρευστά. Τομή του έργου του είναι η επίλυση δύσκολων διαφορικών εξισώσεων που σχετίζονται με αυτό. Είναι κυπριακής καταγωγής. Πρόκειται για τον ιδιοφυή μαθηματικό του Σύμπαντος, τον καθηγητή Δημήτριο Χριστοδούλου, στον οποίο απονεμήθηκε την περασμένη βδομάδα το βραβείο Νέμιτσας 2016 για τα Μαθηματικά. Ένας σχετικά νέος θεσμός, όπως τόνισε στην εκδήλωση ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος καταξιώνεται χρόνο με το χρόνο με τις εξαιρετικά επίκαιρες επιλογές του, αναδεικνύοντας διακεκριμένους Κυπρίους και τιμώντας τους για το έργο τους. Περισσότερα και η Συνεντευξη! http://physicsgg.me/2016/10/24/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85/

Πιο κοντά στο Άλφα Κενταύρου: Οι επιστήμονες προβλέπουν ένα μοναδικό ουράνιο γεγονός. Το φαινόμενο παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθεί αυτό το σύστημα αστέρων και αναμένεται να συμβάλλει στην αναζήτηση και άλλων ουράνιων σωμάτων. Μια ομάδα αστρονόμων προβλέπει ότι ένα ασυνήθιστο αστρικό γεγονός, γνωστό ως βαρυτονικός εστιασμός, θα συμβεί μεταξύ του άστρου Άλφα Κενταύρου Α και του κόκκινου υπεργίγαντα S5, το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στον υπολογισμό με μεγαλύτερη ακρίβεια την απόσταση που χωρίζει τη Γη από το σύστημα των αστέρων Άλφα Κενταύρου, του πιο κοντινού στο ηλιακό σύστημα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αστρονομία και Αστροφυσική, αναφέρει ότι η επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο αστέρων θα λάβει χώρα το 2028 και εξηγεί ότι ο βαρυτικός εστιασμός συμβαίνει όταν το φως από μακρινά και φωτεινά αντικείμενα (αστέρια), καμπυλώνεται γύρω από ένα αντικείμενο με μεγάλη μάζα (S5) το οποίο βρίσκεται μεταξύ του πομπού και του παρατηρητή. Το φαινόμενο επιτρέπει να παρατηρήσουμε το φως από πολύ μακρινά αντικείμενα, ακόμη και να ανιχνεύσουμε την παρουσία των μαύρων τρυπών ή πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματος. «Το αστέρι Άλφα Κενταύρου Α βρίσκεται πιο κοντά σε ένα μακρινό άστρο (S5) και αυτό θα προκαλέσει μια οιονεί έκλειψη. Το φως του δεύτερου θα παραμορφωθεί και θα ενισχυθεί μέσα στο πεδίο βαρύτητας του πρώτου. Αυτό θα δημιουργήσει ένα φαινόμενο βαρυτικού εστιασμού, και αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που προβλέπεται κάτι τόσο ασυνήθιστο όπως αυτό, τονίζει ο Pierre Kervella συν-συγγραφέας της μελέτης και μέλος του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χιλής. Ο Kervella προσθέτει ότι το φαινόμενο αυτό αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να μελετηθεί το σύστημα του Άλφα Κενταύρου και των αστέρων που το αποτελούν και να βελτιώσει κατά 100 φορές την εκτίμηση της απόστασης του από τον πλανήτη μας, αλλά και να συμβάλει στην αναζήτηση άλλων ουρανίων σωμάτων. Τέλος εκτιμάται ότι η μελέτη θα παράσχει σημαντικές πληροφορίες για το σχέδιο Starshot, σύμφωνα με το οποίο εντός της επόμενης 20ετίας να αποσταλούν χιλιάδες μικροσκοπικά διαστημικά αεροσκάφη, προκειμένου να ανακαλύψουμε αν το Άλφα Κενταύρου, κατοικείται από εξωγήινη ζωή. http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/diastima/49/pio-konta-sto-alfa-kentayroy-oi-epistimones-provlepoyn-ena-monadiko

NASA: Κάποιος ή κάτι χάκαρε το Voyager 2. Η NASA αποκάλυψε ένα περίεργο περιστατικό το οποίο θα μπορούσε να είναι η απόδειξη ότι ένας… εξωγήινος πολιτισμός επιχειρεί να δημιουργήσει δεσμούς επικοινωνίας με την ανθρωπότητα. Το 2010, το Voyager 2 έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος της Γης που εγκατάλειψε το γνωστό ηλιακό σύστημα. Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα της NASA Kevin Baines, τη στιγμή που το σκάφος εισήλθε στο διαστρικό διάστημα, η επικοινωνία του με την βάση στη Γη έγινε σε μια γλώσσα που ήταν εντελώς ακατανόητη για τους επιστήμονες που την λάμβαναν. Ο Baines είπε ότι η ομάδα αμέσως προχώρησε σε μια πλήρη αξιολόγηση των συστημάτων για να μάθουν αν το διαστημικό σκάφος αντιμετώπιζε δυσλειτουργία κατά κάποιο τρόπο. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα λάθος εκτός από το ότι ένας αριθμός στο δυαδικό σύστημα κωδικών είχε αλλάξει από 0 σε 1. Μετά την εκτέλεση περαιτέρω ερευνών δεν υπήρχε κάποια άλλη εναλλακτική εξήγηση, εκτός από το ότι κάποιος ή κάτι είχε πάρει προσωρινά τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους. Η αλλαγή στο δυαδικό κώδικα άφησε την εντύπωση ότι κάποιος ή κάτι εσκεμμένα προσπάθησε να αλλάξει τις πτυχές του συστήματος του υπολογιστή Voyager 2. Η NASA στην αρχή πίστεψε ότι το διαστημικό σκάφος είχε προσωρινά χακαριστεί από ειδικούς στους υπολογιστές. Ο Baines όμως θεωρεί ότι είναι απίθανο οι χάκερ να ήταν γήινοι προέλευσης, δεδομένου ότι δεν θα ήταν σε θέση να έρθουν σε επαφή με το διαστημικό σκάφος σε μια τέτοια τεράστια απόσταση. Χρειάστηκαν ειδικοί της NASA για τρεις εβδομάδες για να είναι σε θέση να ανακτήσουν τον έλεγχο από το σύστημα του υπολογιστή του διαστημικού σκάφους και να διορθώσουν τον κώδικα. Επισήμως, η NASA παραδέχθηκε ότι δεν έχει καμία απολύτως ιδέα για το ποιος ή τι θα μπορούσε προσωρινά να αναλάβει τον έλεγχο του Voyager 2 που έστειλε το ακατανόητο μήνυμα προς την ομάδα που το παρακολουθεί στο έδαφος. Ωστόσο, Γερμανός επιστήμονας Hartwig Hausdorff είναι πιο ξεκάθαρος στην άποψη του. Ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι το μήνυμα στάλθηκε από ένα ξένο είδος. https://www.youtube.com/watch?time_continue=10&v=n5wbhmjiLdU http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/diastima/49/nasa-kapoios-i-kati-hakare-voyager-2-vinteo

Τα τρια νέα μέλη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τρία νέα μέλη έχει πλέον το πλήρωμα του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Οι καταπακτές στο διαστημικό σταθμό και στον φορέα Soyuz MS-02 άνοιξαν στις 8.20 π.μ. EDT, σηματοδοτώντας την άφιξη στο διαστημικό σταθμό του αστροναύτη Shane Kimbrough και τους κοσμοναύτες Sergey Ryzhikov και Andrey Borisenko της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Ο πυραυλικός φορέας Soyuz MS-02 συνδέθηκε με την μονάδα Poisk του διαστημικού σταθμού στις 5:52 π.μ. Κατά τη στιγμή της σύνδεσης, το διαστημικό σταθμό πετούσε με 251 μίλια την ώρα πάνω από τη νότιο Ρωσία. Τα τρία νέα μέλη υποδέχθηκαν οι Διοικητής Anatoly Ivanishin της Roscosmos η μηχανικός Kate Rubins της NASA και ο Takuya Onishi της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης, που είναι πάνω στο σταθμό από τον Ιούλιο. Το νέο πλήρωμα θα περάσει λίγο περισσότερο από τέσσερις μήνες μαζί πάνω στο διαστημικό σταθμό, επιστρέφοντας στη Γη στα τέλη του Φεβρουαρίου. Τα μέλη του πληρώματος θα συμβάλουν σε περισσότερα από 250 ερευνητικά πειράματα που βρίσκονται σε εξέλιξη πάνω στο διαστημικό σταθμό, σε διάφορους τομείς, όπως την βιολογία, την Επιστήμη της Γης, στην ανθρώπινη έρευνα, τις φυσικές επιστήμες και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. http://www.pronews.gr/portal/20161021/genika/diastima/49/3-nea-meli-ypodehthikan-sto-diethni-diastimiko-stathmo-vinteo

Οι εικόνες επιβεβαιώνουν ότι το Schiaparelli συνετρίβη στον Αρη. Εικόνες από το δορυφόρο Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Αρη, επιβεβαιώνουν ότι το ρομπότ της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) Schiaparelli, το οποίο αγνοείται από την Τετάρτη, συνετρίβη στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Το ερευνητικό ρομπότ, βάρος μισού τόνου, εισήλθε την Τετάρτη στην ατμόσφαιρα του Αρη με ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων την ώρα, κλεισμένο σαν στρείδι μέσα σε μια θερμική ασπίδα σε σχήμα δίσκου. Δύο αλεξίπτωτα και πυραυλοκινητήρες θα βοηθούσαν την ομαλή προσεδάφισή του στην αρειανή έρημο, από όπου θα συνέλεγε για λίγες ημέρες δείγματα. Ουσιαστικά επρόκειτο για την προετοιμασία μίας μεγαλύτερης και πιο φιλόδοξης αποστολής της ESA στον Αρη το 2020, με απώτερο σκοπό να διακριβωθεί εάν υπήρξε κάποτε μικροβιακή ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη. Η επικοινωνία με το Schiaparelli χάθηκε 50 δευτερόλεπτα πριν από την αναμενόμενη ώρα προσεδάφισης. Όπως αποδείχθηκε, το ρομπότ έπεσε ανεξέλεγκτα και καταστράφηκε στην επιφάνεια του Αρη. Στη φωτογραφία της NASA φαίνεται μια λευκή κηλίδα, που μάλλον πρόκειται για αλεξίπτωτο. Δύο χιλιόμετρα μακρύτερα διακρίνεται μια μαύρη κηλίδα, που προφανώς είναι το κατεστραμμένο όχημα. Είναι η δεύτερη φορά που η Ευρώπη αποτυγχάνει σε μια αποστολή στον Άρη: Δεκατρία χρόνια πριν το Beagle 2 χάθηκε και αυτό κατά την κάθοδό του προς τον Αρη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109835

Τηλεσκόπιο βλέπει ίχνη δακρύων στη σιδερένια Ψυχή. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς και σίγουρα ο πιο περίεργος, μια γιγάντια μπάλα από νικέλιο και σίδερο με άκρως βίαιη προέλευση. Κι όμως, η επιφάνεια του αστεροειδή Ψυχή φαίνεται πως είναι υγρή, κάτι μη αναμενόμενο σε έναν τόσο στεγνό κόσμο. «Δεν περιμέναμε ότι ένας μεταλλικός αστεροειδής όπως η Ψυχή μπορεί να είναι καλυμμένος με νερό» λέει ο Βίσνου Ρέντι του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέλος της ερευνητικής ομάδας που παρουσίασε την ανακάλυψη σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στην Καλιφόρνια. Η μελέτη έχει επίσης γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal. Η Ψυχή πιστεύεται ότι είναι ό,τι απέμεινε από ένα πολύ μεγαλύτερο σώμα, έναν «πρωτοπλανήτη», το οποίο χτυπήθηκε βίαια από ένα άλλο αντικείμενο στο μακρινό παρελθόν. Η πρόσκρουση εξαφάνισε το εξωτερικό στρώμα πέτρας, και άφησε ανέπαφο μόνο τον μεταλλικό πυρήνα του πρωτοπλανήτη. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι η Ψυχή αποτελείται μόνο από βαριά, μεταλλικά στοιχεία, χωρίς καθόλου ελαφρύτερες ουσίες όπως το νερό. Κι όμως, οι ερευνητές ανίχνευσαν ίχνη H2O με το υπέρυθρο τηλεσκόπιο IRTF της NASA. Ανίχνευσαν επίσης ίχνη υδροξυλομάδων (-OH), οι οποίες αποτελούνται από υδρογόνο και οξυγόνο. Πώς βρέθηκαν εκεί αυτές οι ουσίες; Η πιο ευλογοφανής εξήγηση είναι ότι προστέθηκαν πολύ αργότερα, λέει η ερευνητική ομάδα. «Πιστεύουμε ότι το νερό που βλέπουμε στην Ψυχή ενδέχεται να έφτασε στην επιφάνειά της από ανθρακούχους αστεροειδείς που τη χτύπησαν στο μακρινό παρελθόν» δηλώνει ο Ρέντι. Υποστηρίζει μάλιστα ότι η ανακάλυψη στηρίζει τη θεωρία ότι οι ωκεανοί της Γης δημιουργήθηκαν με τον ίδιο τρόπο: «Η ανακάλυψη άνθρακα και νερού σε έναν αστεροειδή που υποτίθεται ότι δεν διαθέτει αυτές τις ενώσεις συνηγορεί στην ιδέα ότι αυτά τα δομικά συστατικά της ζωής μπορεί να μεταφέρθηκαν στη Γη [από αστεροειδείς και κομήτες]» λέει. Περισσότερα στοιχεία για τον μυστηριώδη αστεροειδή θα μπορούσαν να έλθουν τα επόμενα χρόνια αν η NASA εγκρίνει τελικά την πρόταση για μια ρομποτική αποστολή στην Ψυχή, κόστους 500 εκατ. δολαρίων. Νέα δεδομένα για τη θεωρία ότι οι αστεροειδείς έφεραν το νερό της ζωής αναμένονται και από την αποστολή OSIRIS-REx της NASA, η οποία εκτοξεύτηκε φέτος για να φέρει δείγματα από τον ανθρακούχο αστεροειδή Bennu το 2023. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500109705

Συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου από τον Παντελή Σαββίδη. http://physicsgg.me/2016/10/22/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%85/

Ανακαλύφθηκε νέο σωματίδιο στα 30 GeV, σε δεδομένα της δεκαετίας 1990; Χτες βράδυ, στον ιστότοπο arxiv.org εμφανίστηκε μια δημοσίευση του Arno Heister, όπου παρουσιάζεται μια εκ νέου ανάλυση παλαιότερων (1992 έως 1995) δεδομένων του LEP (Large Electron–Positron collider). https://arxiv.org/pdf/1610.06536v1.pdf Ο επιταχυντής LEP λειτούργησε από το 1989 έως το 2000. Στη συνέχεια αποσυναρμολογήθηκε για να εγκατασταθεί στο ίδιο τούνελ ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC – Large Hadron Collider). Στον επιταχυντή LEP συγκρούονταν δέσμες ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, ενώ στον LHC συγκρούονται δέσμες πρωτονίων. Στις αρχές του 1990 ο μεγάλος επιταχυντής ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων στο CERN (LEP) παρήγαγε μερικά εκατομμύρια σωματίδια Ζ0. Τα σωματίδια Ζ0 διασπώνται αμέσως σε άλλα σωματίδια και το πείραμα ALEPH χρησιμοποιήθηκε για να παρατηρηθούν αυτές οι διασπάσεις. Υπενθυμίζεται ότι οι φυσικοί του πειράματος ALEPH συνεργάτες, ισχυρίζονταν πως ανίχνευσαν το σωματίδιο Higgs, με μια μάζα 114 GeV και ακρίβεια πάνω από 3σ. Ο ισχυρισμός αυτός αναθεωρήθηκε αργότερα στα 1,7σ. Η επανεξέταση του φάσματος μάζας μιονίων/αντιμιονίων στα 30,4 GeV σε γεγονότα που περιέχουν χαμηλά (bottom) κουάρκ και αντι-κουάρκ (), ανέδειξε έναν συντονισμό με εύρος 1,78 GeV και ακρίβεια 2,4 έως 2,9 σίγμα, δηλαδή ένα νέο σωματίδιο. Το ίδιο εμφανίζεται επίσης και στο φάσμα μάζας ηλεκτρονίων/αντιηλεκτρονίων , αλλά με μικρότερη στατιστική. H ανάλυση των δεδομένων του πειράματος ALEPH δείχνει ότι κατά τη διάσπαση σωματιδίων Ζ σε ζεύγη κουάρκ – αντικουάρκ (bottom quarks) και ζεύγη μιονίου/αντιμιονίου (δεξιά) ή ηλεκτρονίου/αντι-ηλεκτρονίου (αριστερά) … παράγεται και κάποιο άγνωστο σωματίδιο (υποδεικνύεται από την καμπύλη με το κόκκινιο χρώμα). Τώρα, γιατί ένας φυσικός ξύπνησε μια μέρα και άρχισε να ψάχνει για νέα σωματίδια ξανά σ’ αυτά τα συγκεκριμένα «αρχαία» δεδομένα, είναι ένας εύλογος προβληματισμός Μήπως υπάρχουν κάποια νεότερα δεδομένα στον LHC που καθοδήγησαν στην συγκεκριμένη ανάλυση τον Arno Heister; (νεώτερη ενημέρωση) Σύμφωνα με τον Tommaso Dorigo ο συγγραφέας της εν λόγω εργασίας δεν είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας του ALEPH. Είχε πρόσβαση στα δεδομένα του ALEPH, αφού τα δεδομένα αυτά διατίθενται ελεύθερα σε όλο τον κόσμο. Η ερευνητική ομάδα του ALEPH δεν στηρίζει την εργασία αυτή και θεωρεί ότι το σήμα που παρουσιάζεται δεν αντιστοιχεί σε κάποιο νέο σωματίδιο. http://physicsgg.me/2016/10/22/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1-30-gev-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%ce%b5/ Το Cern αναζητά φοιτητές για πρακτική άσκηση. Έχεις ακούσει τα πάντα γι΄αυτό, το έχεις επισκεφτεί και έχεις καταλήξει πως ένα από τα ονείρά σου θα ήταν να εργασθείς εκεί; Το CERN, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο του κόσμου, δίνει την ευκαιρία σε φοιτητές απ΄όλο τον κόσμο να κάνουν εκεί την πρακτική τους άσκηση. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές από διάφορες κατευθύνσεις μαθημάτων,όπως φυσική, μηχανική και επιστήμες πληροφορικής μέχρι και νομική, μετάφραση, διοίκηση και οικονομικές επιστήμες. Αυτές είναι οι θέσεις για πρακτική άσκηση: Technical Student Programme, για φοιτητές από τμήματα Εφαρμοσμένης Φυσικής, Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Μηχανικών, για 4-12 μήνες. Προθεσμία 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Doctoral Student Programme, για μεταπτυχιακούς φοιτητές που προετοιμάζουν την διδακτορική τους διατριβή σε τομείς Σωματιδιακής Φυσικής, Εφαρμοσμένης Φυσικής, Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Μηχανικών και έχει διάρκεια από 12-36 μήνες. Προθεσμία αιτήσεων: 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Short-Term Students, για πρακτική άσκηση φοιτητών 1-5 μηνών, στην περίπτωση που η πρακτική άσκηση αποτελεί μέρος των σπουδών τους. Την οικονομική επιβάρυνση έχει το Ελληνικό Πανεπιστημιακό ίδρυμα. Προθεσμίες: 15 Νοεμβρίου 2016 & 31 Ιανουαρίου 2017. Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ και εδώ Administrative Student Programme, Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε φοιτητές τμημάτων διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών, λογιστικής, χρηματοοικονομικής, μετάφρασης, επικοινωνίας και ΜΜΕ, οπτικοακουστικών τεχνών, εκπαίδευσης, ψυχολογίας κ.α. για πρακτική άσκηση σε βιομηχανίες ή εταιρίες. Προθεσμία αιτήσεων: 25 Οκτωβρίου 2016. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Επίσης, σε περίπτωση που μόλις έχεις αποφοιτήσει ή τελείωσες το master ή το διδακτορικό σου; Υπάρχει το Fellowship Programme για μηχανικούς και αποφοίτους θετικών επιστημών και πληροφορικής με διάρκεια 1-2 χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ. Για ένα πλήρη κατάλογο των ευκαιριών εργασίας στο CERN, κάντε κλικ στο https://jobs.web.cern.ch/job-adv-search http://www.pronews.gr/portal/20161024/genika/epistimes/27120/monadiki-empeiria-cern-anazita-foitites-gia-praktiki-askisi

A.Γεωργόπουλος: Ο Έλληνας που ανακάλυψε πώς να «διαβάζει» τις προθέσεις του εγκεφάλου. Ο Απόστολος Π. Γεωργόπουλος είναι Καθηγητής Νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και Διευθυντής του Brain Sciences Center. Έχει υπάρξει πρωτοπόρος στην εφαρμογή αναλύσεων βασισμένων στους νευρωνικούς πληθυσμούς για την αποκρυπτογράφηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με την κίνηση, τη γνωστική διαδικασία, και πιο πρόσφατα, των ασθενειών του εγκεφάλου, χρησιμοποιώντας τη μαγνητοεγκεφαλογραφία. Στον τομέα αυτό, η πιο πρόσφατη συνεισφορά του ήταν στην αποσαφήνιση των μηχανισμών του εγκεφάλου που αφορούν τη Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD). Έχει αναπτύξει ένα καινοτόμο, πολυμορφικό, ολοκληρωμένο πρωτόκολλο για την αξιολόγηση της εγκεφαλικής, γνωστικής και γλωσσικής λειτουργίας, το οποίο εφαρμόζεται σε μια μελέτη σε υγιείς εγκεφάλους γυναικών. Σπούδασε Ιατρική και Φυσιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και πήρε το πτυχίο του και το διδακτορικό του. Εκπαιδεύτηκε στη Νευροφυσιολογία από τον Vernon B. Mountcastle στο Johns Hopkins και ύστερα από μια σύντομη επιστροφή στην Αθήνα, επέστρεψε και πάλι στο Johns Hopkins. Ανέβηκε την κλίμακα της ιεραρχίας στη σχολή και έγινε Καθηγητής Νευροεπιστημών το 1986. Ήταν μέλος των εργαστηρίων Νευροφυσιολογίας Philip Bard στο τμήμα Νευροεπιστημών μέχρι το 1991, όταν και μετακόμισε στην έδρα του Ιατρικού Κέντρου Minneapolis Veterans Affairs και στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. «Έχουμε τρεις βασικούς στόχους στην έρευνά μας: Πρώτον, να αποσαφηνίσουμε τους μηχανισμούς των νεύρων που αφορούν τον έλεγχο της κίνησης και τη γνωστική διαδικασία. Δεύτερον, να αναπτύξουμε λειτουργικούς εγκεφαλικούς βιοδείκτες για διάφορες ασθένειες του εγκεφάλου. Και τρίτον, να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας στα αναπτυσσόμενα φλοιώδη δίκτυα. Για τον πρώτο στόχο, ακολουθούμε πειραματικές ψυχολογικές μελέτες, νευροφυσιολογικές ηχογραφήσεις, μαγνητική τομογραφία (MRI) σε υψηλά πεδία (3, 4 και 7 Tesla), μαγνητοεγκεφαλογραφία (MEG) και ανάπτυξη μοντέλων νευρωνικών δικτύων (χρησιμοποιώντας έναν υπερυπολογιστή). Για το δεύτερο στόχο, χρησιμοποιούμε τη μαγνητοεγκεφαλογραφία. Για τον τρίτο στόχο, καταγράφουμε την ηλεκτρική δραστηριότητα από την καλλιέργεια φλοιωδών εμβρυϊκών κυττάρων χρησιμοποιώντας διάταξεις πολυ-ηλεκτροδίων». Πηγή: ellines.com

Η λέσχη των «ωκεάνιων κόσμων» Σ​​το μυθιστόρημα «Σολάρις» του Στάνισλαβ Λεμ (όπως και στις κινηματογραφικές διασκευές των Αντρέι Ταρκόφσκι και Στίβεν Σόντερμπεργκ), ο φανταστικός πλανήτης του τίτλου καλύπτεται από έναν μυστηριώδη ωκεανό με συνείδηση, που διεισδύει στο υποσυνείδητο των σαστισμένων γήινων. Από τη μυθοπλασία στην πραγματικότητα, το νερό στο Διάστημα φαίνεται πως είναι κάτι πολύ πιο συχνό απ’ ό,τι νομίζουμε. Οι τελευταίες ειδήσεις από τον χώρο των επιστημών θέλουν τους (πολλούς) δορυφόρους του Δία και του Κρόνου να έχουν άφθονο πάγο και κρυμμένους ωκεανούς με νερό. Η Ευρώπη (ένας από τους 67 δορυφόρους του Δία) και ο Εγκέλαδος (ένας από τους 62 δορυφόρους του Κρόνου) φαίνεται πως διαθέτουν ωκεανούς που κρύβονται κάτω από παχιά στρώματα πάγου. Η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον, διότι εσχάτως παρατηρήθηκαν να εξακοντίζονται μέσα από το στρώμα πάγου γιγαντιαίοι πίδακες νερού, κυρίως κοντά στην περιοχή του νότιου πόλου. Αλλοι δορυφόροι, όπως ο Γανυμήδης, η Καλλιστώ (ανήκουν στον Δία), ο Τιτάνας και η Διώνη (ανήκουν στον Κρόνο), επίσης θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για την ύπαρξη νερού. Πάγος έχει παρατηρηθεί στους πόλους του κοντινού μας Αρη (πιστεύεται πως κάποτε είχε έναν μεγάλο ωκεανό στο βόρειο ημισφαίριό του), ενώ, με βάση πολύ πρόσφατα ευρήματα του διαστημικού σκάφους Νέοι Ορίζοντες, το οποίο βρίσκεται στα ακρώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος, ακόμα και ο Πλούτωνας ενδέχεται να περιέχει έναν επίσης κρυμμένο ωκεανό με πυκνότητα άλατος στο 30% – περίπου τόση έχει και η Νεκρή Θάλασσα στη Γη. Στην άλλη άκρη του ηλιακού συστήματος, τώρα, ο Ερμής, ο πλανήτης που βρίσκεται πλησιέστερα στον Ηλιο, πιθανολογείται πως μπορεί να περιέχει νερό εντός των κρατήρων στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά του (όπως και η «δικιά μας» Σελήνη, ο Ερμής δεν περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του). Οι αστρονόμοι ήδη μιλούν για «λέσχη “ωκεάνιων κόσμων”» (club of “ocean worlds”), με τις πιθανότητες να υπάρχει κάποια, έστω και πρωτόγονη, μορφή ζωής στην αστρική μας γειτονιά να αυξάνονται σοβαρά. Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά μοιάζουν σε κάποιους στεγνά και στενά επιστημονικά, τι να κάνω όμως που δεν παύω να γοητεύομαι στην ιδέα και μόνον της ύπαρξης όχι απλώς νερού αλλά ολόκληρων ωκεανών σε κόσμους παγωμένους και σκοτεινούς. Κάθε φορά που έχω την ευλογία να βυθίζομαι στην οικεία, φωτεινή θάλασσα, ρίχνω μια ματιά ψηλά στον ουρανό, σκεπτόμενος το σκοτεινό νερό των πλανητών. Λες και ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα να είναι ένας αμνιακός σάκος γεμάτος σφύζουσα ζωή. Και αδιανόητη ομορφιά. http://www.kathimerini.gr/880209/article/epikairothta/episthmh/h-lesxh-twn-wkeaniwn-kosmwn