Δροσος Γεωργιος

Επιστήμονες: Οι εξωγήινοι δεν μας έχουν επισκεφθεί επειδή αυτοκαταστρεφόνται. Ο Βρετανός επιστήμονας Brian Cox εξέφρασε την άποψη ότι η ύπαρξη ενός υποτιθέμενου εξωγήινου ευφυούς πολιτισμού θα διακυβεύονταν από τον υψηλό βαθμό της επιστημονικής ανάπτυξης. Είναι απίθανο οι άνθρωποι να συναντηθούν με εξωγήινους διότι κάθε εξωγήινος πολιτισμός τείνει να καταστρέφεται αφού αναπτυχθεί, εκτιμά ο Βρετανός φυσικός Brian Cox μιλώντας στην Daily Mail. Αυτά λένε ο Cox και ο Jeff Forshaw στο νέο τους βιβλίο «Σύμπαν: Ένας οδηγός για το Διάστημα». Σύμφωνα με τους βρετανούς επιστήμονες η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος που θα επιτευχθεί από έναν υποτιθέμενο εξωγήινο πολιτισμό θα καθιστούσε αδύνατο για τα πολιτικά όργανά του να τον κατευθύνουν, πράγμα που οδηγούσε στην ανάπτυξη ενός αυτοκαταστροφικού μοτίβου. Ένας ευφυής πολιτισμός που τον απασχολούν τα αέρια του θερμοκηπίου ή τα πυρηνικά όπλα βρίσκεται σε υπαρξιακό κίνδυνο. Ο Cox αναφέρθηκε στον Ιταλό φυσικό Enrico Fermi, ο οποίος στα 1950 διατύπωσε το πολύ γνωστό παράδοξο: τη δυνατότητα της ευφυούς ζωής εκτός του πλανήτη μας που μπορεί να αποικίσει τον Γαλαξία και την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για να το αποδείξουμε. Σύμφωνα με τον συν-συγγραφέα του «Σύμπαν: Ένας οδηγός για το διάστημα», μια εξήγηση που θα μπορούσε να λύσει το παράδοξο του Φέρμι είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε την απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, γιατί αυτή θα είχε αυτοκαταστραφεί: «Δεν μπορείς να κυριαρχήσεις σε έναν κόσμο που δεν έχεις τη δύναμη να τον καταστρέψεις». Για το γεγονός ότι η ανθρωπότητα δεν θα έχει την ίδια τύχη με τους εξωγήινους, ο επιστήμονας τόνισε ότι αυτό συμβαίνει διότι υιοθετούνται «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας». Σχόλιο:Για να δουμε αν οι «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας»θα ειναι ικανες για να αποφυγουμε τον δρομο της αυτοκαταστροφής του πολιτισμού μας.Αραγε οι εξωγηινοι δεν ειναι τοσο ευφυεις ωστε να εφαρμόσουν «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας» ωστε να μην αυτοκαταστραφούν!!! http://www.pronews.gr/portal/20161010/genika/diastima/49/epistimones-oi-exogiinoi-den-mas-ehoyn-episkefthei-epeidi-tha

Επιτυχής αποχωρισμός κάψουλας πληρώματος εν πτήσει από πύραυλο. Η Blue Origin, η διαστημική εταιρεία του Τζεφ Μπέζος (Amazon) πραγματοποίησε με επιτυχία διαχωρισμό κάψουλας πληρώματος από πύραυλο μετά την εκτόξευσή του την Τετάρτη- ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της αποστολής τουριστών στο διάστημα. Η εκτόξευση της Τετάρτης ήταν η πιο πρόσφατη δοκιμή του πυραύλου/ διαστημικού σκάφους New Shepard, το οποίο προορίζεται να αποστέλλει διαστημικούς τουρίστες σε ένα σύντομο υποτροχιακό ταξίδι, στα όρια του διαστήματος. Οι τουρίστες θα βλέπουν την καμπυλότητα της Γης και το μαύρο του διαστήματος, βιώνοντας παράλληλα συνθήκες έλλειψης βαρύτητας- ωστόσο η εταιρεία πριν προβεί σε επανδρωμένη πτήση θέλει να είναι σίγουρη πως το σύστημα ματαίωσης πτήσης/ εγκατάλειψης του σκάφους από τους επιβαίνοντες θα λειτουργεί κανονικά, φέρνοντάς τους με ασφάλεια πίσω στη Γη σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόβλεπτο. Όπως αναφέρουν οι New York Times, η Blue Origin δοκίμασε το σύστημα διαφυγής για πρώτη φορά το 2012, αλλά σε εκείνη η δοκιμή είχε γίνει υπό συνθήκες εξέδρας εκτόξευσης και όχι πτήσης. Αυτή τη φορά η κάψουλα αποχωρίστηκε από το σκάφος εν πτήσει, κατά τη διάρκεια του πιο δύσκολου σκέλους της πτήσης, 45 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, σε ύψος 16.000 ποδών, ενώ ο πύραυλος έσπαγε το φράγμα του ήχου. Ένας πυραυλοκινητήρας στερεού καυσίμου στο κάτω μέρος της κάψουλας πληρώματος πυροδοτήθηκε για 1,8 δευτερόλεπτα, απομακρύνοντάς την γρήγορα από τον πύραυλο. Μετά αναπτύχθηκαν τα αερόστατα και η κάψουλα προσγειώθηκε απαλά. Ο ίδιος ο πύραυλος δεν αναμενόταν να «επιβιώσει», αλλά τα κατάφερε να ευθυγραμμιστεί ξανά, να συνεχίσει προς το διάστημα και μετά, ενεργοποιώντας ξανά τον κινητήρα του, να προσγειωθεί λίγα χιλιόμετρα βόρεια από το σημείο εκτόξευσης στο δυτικό Τέξας, λίγο καταπονημένος αλλά ακέραιος. Ωστόσο, ούτε η κάψουλα ούτε ο πύραυλος θα πετάξουν ξανά. Η Blue Origin, όπως και η SpaceX, αναπτύσσει επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους με σκοπό τη μείωση του κόστους των διαστημικών αποστολών. Ο συγκεκριμένος πύραλυος είχε εκτοξευτεί άλλες τέσσερις φορές στο παρελθόν. Προς το παρόν, επιχειρεί με έναν μικρό υποτροχιακό πύραυλο, αποσκοπώντας στην απόκτηση εμπειρίας πάνω στην ανάπτυξη και εκτόξευση επαναχρησιμοποιούμενων διαστημοπλοίων. Επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις μπορεί να ξεκινήσουν ίσως και μέσα στο επόμενο έτος, ενώ οι κανονικές πτήσεις με τουρίστες- έξι τη φορά ενδεχομένως να αρχίσουν ακόμα και το 2018. Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό το κόστος των εισιτηρίων. Ωστόσο, η εταιρεία έχει ανακοινώσει πως ετοιμάζει έναν μεγάλο πύραυλο, τον New Glenn, ικανό να μεταφέρει ανθρώπους και φορτία σε τροχιά, και προορίζεται να αρχίσει να εκτοξεύεται από το Κανάβεραλ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας. Στο στάδιο του σχεδιασμού βρίσκεται ένας ακόμα πιο μεγάλος πύραυλος, ο New Armstrong. http://www.naftemporiki.gr/story/1156526/epituxis-apoxorismos-kapsoulas-pliromatos-en-ptisei-apo-puraulo-tis-blue-origin Πείραμα ασύρματης μετάδοσης ηλεκτρικής ενέργειας σε μια απόσταση μήκους 1,5 χλμ. Οι ειδικοί των επιχειρήσεων της Roskosmos (RSC «Energia) για επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, διεξηγαγαν με επιτυχία ένα μοναδικό πείραμα, στο πλαίσιο των δοκιμων εδάφους της τεχνολογίας μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από το ένα αντικείμενο στο άλλο με τη βοήθεια της υπέρυθρης ακτινοβολίας λέιζερ. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, η ακτίνα λέιζερ μέσω ενός μοναδικού συστήματος στόχευσης στάλθηκε στο δέκτη, και με επιτυχία μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια και χρησιμοποιηθηκε για την τροφοδοσία άλλου λέιζερ και φόρτιση κινητού τηλεφώνου. Ο Πράσινος δείκτης λέιζερ χρησιμοποιήθηκε για την οπτικοποίηση του πειράματος. Η ισχύς του λέιζερ ηταν 5 Watt και η χωρητικότητα της μπαταρίας 2000 mAh για 8 ώρες. "Ως αποτέλεσμα της αρχικής έρευνας μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ένα τέτοιο πείραμα στο διάστημα. Το πείραμα έχει προγραμματιστεί να μεταφέρει την ενέργεια από τον ISS στο TGK "Progress", το οποίο για το σκοπό αυτό θα ειναι-δύο χιλιόμετρα απο τον σταθμό. " Σύμφωνα με τον ίδιο, η δημιουργία αποτελεσματικού συστήματος λέιζερ ανοίγει νέες δυνατότητες για την εξερεύνηση του διαστήματος, καθώς θα επιτρέπει στο μέλλον να μεταδίδεται ισχύς από το διαστημικό σκάφος σε άλλα διαστημικά σκάφη, που είναι εξοπλισμένα με ειδικούς δέκτες-μεταδότες. Τέτοιου είδους εξελίξεις μπορούν επίσης να βρουν εφαρμογή σε περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για αυτόνομα ρομποτικά συστήματα. Πρώτα απ 'όλα - το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών, το οποίο περιλαμβάνει τακτικά ρομπότ στον απόηχο των φυσικών καταστροφών, τα αντικείμενα σάρωσης για εκρηκτικά και άλλες λειτουργίες που μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο να προσελκύσει ανθρώπους. η δύναμη της τεχνολογίας λέιζερ μπορεί να αυξήσει σημαντικά την αυτονομία των τηλεχειριζόμενων συσκευών και έτσι μερικές φορές να αυξηθεί η αποτελεσματικότητά τους. http://www.roscosmos.ru/22717/ Κοιτάζοντας τον «Μάθιου» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την επέλαση του τυφώνα «Μάθιου» από την Αϊτή προς τις ακτές της Φλόριντα όπως αυτή φαίνεται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καταγράφει βίντεο της ΝΑSA . Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο τυφώνας προκάλεσε τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στο νησί της Καραϊβικής μετά τον φονικό σεισμό του 2010, σκορπίζοντας το θάνατο ενώ φόβοι για θανάτους εκφράζονται και κατά το πέρασμά του στις αμερικανικές ακτές. http://www.ethnos.gr/video/arthro/koitazontas_ton_mathiou_apo_ton_diethni_diastimiko_stathmo-64557891/

ΕΗ αποστολή ολοκληρώθηκε: Το ταξίδι της Rosetta τελειώνει με μία τολμηρή κάθοδο στον κομήτη. Η ιστορική αποστολή της ESA, Rosetta, ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, με την ελεγχόμενη πρόσκρουση στον κομήτη που ερευνούσε για περισσότερο από δύο χρόνια. Η επιβεβαίωση του τέλους της αποστολής έφτασε στο κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας στις 11:19 GMT (13:19 CEST) με την απώλεια του σήματος της Rosetta μετά την πρόσκρουση. Η Rosetta πραγματοποίησε την τελευταία μανούβρα το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου στις 20:50 GMT (22:50 CEST), μπαίνοντας σε τροχιά σύγκρουσης με τον κομήτη από ένα υψόμετρο περίπου 19 χιλιομέτρων. Η Rosetta είχε στόχο μια περιοχή στον μικρό λωβό του κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko, κοντά σε σχισμές ενεργών αερίων στην περιοχή Ma’at. Η τελευταία εικόνα της RosettaΗ κάθοδος έδωσε στη Rosetta την ευκαιρία να μελετήσει τα αέρια, την σκόνη και το περιβάλλον πλάσματος κοντά στην επιφάνεια του κομήτη, αλλά και να τραβήξει εικόνες πολύ υψηλής ανάλυσης. Οι σχισμές στην επιφάνεια του κομήτη παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επειδή παίζουν σημαντικό ρόλο στην δραστηριότητα του κομήτη. Παρέχουν επίσης ένα μοναδικό παράθυρο θέας προς τα εσωτερικά τμήματα του κομήτη. Η πληροφορία που συλλέχθηκε από την κάθοδο στην εντυπωσιακή αυτή περιοχή του κομήτη, εστάλη στη Γη πριν την πρόσκρουση. Πλέον δεν είναι δυνατόν οποιαδήποτε επικοινωνία με το διαστημικό σκάφος της Rosetta. "Η Rosetta έχει εισέλθει στα βιβλία της ιστορίας ξανά,"αναφέρει ο Johann-Dietrich , Γενικός Διευθυντής της ESA. "Σήμερα γιορτάζουμε την επιτυχία μιας πρωτοποριακής αποστολής, η οποία έχει ξεπεράσει όλα μας τα όνειρα και τις φιλοδοξίες, και η οποία συνεχίζει την κληρονομιά της ESA στις «πρωτιές» στους κομήτες." "Χάρη σε μια τεράστια και διεθνή προσπάθεια δεκαετιών, έχουμε επιτύχει η αποστολή μας να έχει μεταφέρει ένα παγκόσμιας κλάσης επιστημονικό εργαστήριο σε ένα κομήτη και να μελετήσει την εξέλιξη του στο χρόνο, κάτι που κάμια αποστολή -«κυνηγός» κομητών δεν έχει προσπαθήσει", σημειώνει ο Αλβάρο Χιμένεζ, Διευθυντής Επιστήμης της ESA. "Η Rosetta ήταν στα σχέδια μας πριν ακόμα η πρώτη αποστολή της ESA βαθιά στο διάστημα,Giotto, τραβήξει την πρώτη εικόνα του πυρήνα ενός κομήτη καθώς πετούσε δίπλα από τον κομήτη Χάλευ το 1986". "Η αποστολή έχει διαρκέσει ολόκληρες καριέρες, και τα δεδομένα που επιστράφηκαν θα κρατήσουν γενιές επιστημόνων απασχολημένες για τις επόμενες δεκαετίες". "Πέρα από έναν επιστημονικό και τεχνολογικό θρίαμβο, το εκπληκτικό ταξίδι της Rosetta και του σκάφους προσγείωσης Philae, αιχμαλώτισαν την φαντασία του κόσμου, εισάγοντας νέο κοινό έξω από την επιστημονική κοινότητα. Είναι θαυμάσιο να τους έχεις όλους μαζί στην πορεία", προσθέτει ο Mark McCaughrean, σύμβουλος επιστημών της ESA. Από την εκτόξευση της το 2004, η Rosetta είναι τώρα στην έκτη της τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Το σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων ταξίδι της περιελάμβανε τρεις προσεγγιστικές πτήσεις προς τη Γη, μία προς τον Άρη και δύο συναντήσεις με αστεροειδείς. Το σκάφος άντεξε 31 μήνες σε αδρανή κατάσταση βαθειά στο διάστημα, στο πιο απομακρυσμένο κομμάτι του ταξιδιού του, πριν ξυπνήσει τον Ιανουάριο του 2014 και τελικά να φτάσει στον κομήτη τον Αύγουστο του 2014. Αφού έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος με τροχία γύρω από έναν κομήτη, και το πρώτο που χρησιμοποίησε σκάφος προσγείωσης,το Philae, τον Νοέμβριο του 2014, η Rosetta συνέχισε να παρακολουθεί την εξέλιξη του κομήτη κατά τη διάρκεια της εγγύτερης προσέγγισης τους προς τον Ήλιο και ακόμη παραπέρα. "Επιχειρήσαμε στο τραχύ περιβάλλον του κομήτη για 786 μέρες, κάναμε έναν αριθμό από δραματικές προσεγγιστικές πτήσεις κοντά στην επιφάνεια του, επιβιώσαμε από πολλές απρόσμενες εκρήξεις από τον κομήτη και επανήλθαμε από δύο «ασφαλείς καταστάσεις» του διαστημικού σκάφους", λέει o ο διευθυντής επιχειρήσεων Sylvain Lodiot. "Οι επιχειρήσεις σε αυτήν την τελική φάση μας έχουν προκαλέσει περισσότερο από ποτέ, αλλά είναι ένα ταιριαστό τέλος για την απίστευτη περιπέτεια της Rosetta, να ακολουθήσει το σκάφος προσγείωσης στην επιφάνεια του κομήτη". Η απόφαση να τελειώσει η αποστολή στην επιφάνεια του κομήτη, είναι το αποτέλεσμα της κίνησης τόσο της Rosetta όσο και του κομήτη πέρα από την τροχιά του πλανήτη Δία ξανά. Ακόμα πιο μακριά από τον Ήλιο, από όσο έχει ταξιδέψει η Rosetta στο παρελθόν, θα υπήρχε πολύ λίγη ενέργεια για το χειρισμό του σκάφους. Οι χειριστές της αποστολής αντιμετώπισαν επίσης μία επικείμενη περίοδο, που θα κρατούσε μήνες, όπου ο Ήλιος είναι κοντά στην γραμμή θέασης ανάμεσα στη Γη και τη Rosetta, το οποίο σήμαινε ότι οι επικοινωνία με το σκάφος θα γινόταν πολύ πιο δύσκολη από πριν. "Με την απόφαση να φέρουμε τη Rosetta κάτω στην επιφάνεια του κομήτη, ενισχύσαμε το επιστημονικό αποτέλεσμα της αποστολής μέσα από αυτό το τελευταίο μοναδικό εγχείρημα", αναφέρει ο διευθυντής της αποστολής Πάτρικ Μάρτιν. Πολλές εκπληκτικές ανακαλύψεις έχουν γίνει ήδη κατά τη διάρκεια της αποστολής, όπως το περίεργο σχήμα του κομήτη που έγινε εμφανές όταν η Rosetta προσέγγισε τον κομήτη τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2014. Οι επιστήμονες τώρα πιστεύουν ότι οι δύο λοβοί του κομήτη σχηματίστηκαν ανεξάρτητα, και ενώθηκαν σε μία χαμηλής ταχύτητας σύγκρουση τις πρώτες μέρες δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος. Η μακρόχρονη παρακολούθηση έχει επίσης δείξει πόσο σημαντικό είναι το σχήμα του κομήτη, επηρεάζοντας τις εποχές του, μετακινώντας σκόνη πάνω στην επιφάνεια του και εξηγώντας τις διαφορές στις μετρήσεις πάνω στην πυκνότητα και σύνθεση πάνω στο coma, την ατμόσφαιρα του κομήτη. Μερικά από τα πιο απρόσμενα και σημαντικά αποτελέσματα συνδέονται με τα αέρια που πηγάζουν από τον πυρήνα του κομήτη, περιλαμβάνοντας την ανακάλυψη μοριακού οξυγόνου και αζώτου, και νερού με διαφορετική «γεύση» από αυτήν των ωκεανών της Γης. Μαζί, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο κομήτης γεννήθηκε σε μια πολύ κρύα περιοχή πρωτοπλανητικού νεφελώματος, όταν το Ηλιακό Σύστημα ακόμα σχηματιζόταν περισσότερο από 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ενώ φαίνεται ότι η πρόσκρουση κομητών όπως της Rosetta, ίσως δεν έχει συνεισφέρει τόσο στη δημιουργία του νερού της Γης όσο θεωρούνταν παλαιότερα, μία άλλη πολυαναμενόμενη ερώτηση ήταν αν θα ήταν δυνατόν να είχαν αφήσει υλικά που θεωρούνται σημαντικά για την καταγωγή της ζωής. Η Rosetta δεν απογοήτευσε, ανιχνεύοντας το αμινοξύ γλυκίνη, που βρίσκεται συνήθως στις πρωτεΐνες, και φώσφορο, ένα συστατικό-κλειδί του DNA και των κυτταρικών μεμβράνων. Πολλά οργανικά συστατικά ανιχνεύτηκαν επισης, τόσο από την Rosetta κατά τη διάρκεια της τροχιάς της, όσο και από το σκάφος Philae στην επιφάνεια του κομήτη. "Είναι ένα γλυκόπικρο τελείωμα, αλλά στο τέλος η μηχανική του Ηλιακού Συστήματος ήταν απλά εναντίον μας : η μοίρα της Rosetta είχε καθοριστεί πολύ καιρό πριν. Αλλά τα τρομερά επιτεύγματα θα παραμείνουν τώρα για το μέλλον και θα χρησιμοποιηθούν από την επόμενη γενιά νεαρών επιστημόνων και μηχανικών ανά την υφήλιο." Ενώ η λειτουργική πλευρά της αποστολής τελείωσε στις 29 Σεπτεμβρίου, η επιστημονική ανάλυση θα συνεχιστεί για αρκετά από τα επόμενα χρόνια. Συνολικά, τα αποτελέσματα που έδωσε η Rosetta μέχρι τώρα, ορίζουν τους κομήτες περισσότερο σαν αρχαία απομεινάρια των πρώτων στιγμών του σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος, παρά θραύσματα μεταγενέστερων συγκρούσεων μεταξύ μεγαλύτερων σωμάτων, δίνοντας μία απαράμιλλη διαίσθηση στο πώς τα κατασκευαστικά κομμάτια των πλανητών μπορεί να έμοιαζαν πριν από περίπου 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια. "Καθώς η Πέτρα της Rosetta, από την οποία πήρε το όνομα της η αποστολή, ήταν ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της αρχαίας γλώσσας και ιστορίας, ο τεράστιος όγκος του θησαυρού που έφεραν τα δεδομένα από το σκάφος της Rosetta αλλάζουν το πώς βλέπουμε το σχηματισμό των κομητών και του Ηλιακού Συστήματος,» αναφέρει ο Ματ Τέιλορ, επιστήμονας του πρότζεκτ της Rosetta. "Αναπόφευκτα, έχουμε ακόμα νέα μυστήρια να λύσουμε. Ο κομήτης δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα του τα μυστικά, και σίγουρα υπάρχουν ακόμα αρκετές εκπλήξεις , κρυμμένες σε αυτή την απίθανη βιβλιοθήκη πληροφοριών. Για αυτό μην πάτε πουθενά ακόμα – μόλις τώρα ξεκινάμε". Σημειώσεις για Συντάκτες. Η Rosetta ήταν μια αποστολή της ESA με συνεισφορές από τα κράτη-μέλη της και τη NASA. Το σκάφος προσγείωσης Philae το παρείχε μία κοινοπραξία όπου ηγήθηκαν οι DLR, MPS, CNES και ASI. Η Rosetta ήταν η πρώτη αποστολή στην ιστορία που έδωσε ραντεβού με έναν κομήτη και τον συνόδευσε καθώς κινούνταν μαζί σε μία τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ένα σκάφος προσγείωσης πάνω στην επιφάνεια ενός κομήτη, και η πρώτη αποστολή που τελείωσε με μία ελεγχόμενη πρόσκρουση με τον κομήτη. Οι κομήτες είναι χρονοκάψουλες που περιέχουν πρωτόγονο υλικό που έχει απομείνει από την εποχή που ο Ήλιος και οι πλανήτες σχηματίστηκαν. Μελετώντας τα αέρια, τη σκόνη, τη δομή του πυρήνα και τα οργανικά υλικά που σχετίζονται με τον κομήτη, διαμέσου απομακρυσμένων αλλά και επιτόπου παρατηρήσεων, η αποστολή της Rosetta είναι ένα κλειδί για να ξεκλειδώσουμε την ιστορία και την εξέλιξη του Ηλιακού μας Συστήματος. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/09/Rosetta_s_final_path http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/EE_apostolhe_oloklerhotheke_To_taxhidi_tes_Rosetta_teleihonei_me_mhia_tolmerhe_khathodo_ston_komhete

Opportunity: To μακροβιότερο διαστημικό ρόβερ στον Άρη. Η «παλιά καραβάνα» της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) στον Άρη, το ρόβερ «Opportunity» (Ευκαιρία), έβαλε πλώρη για νέες περιπέτειες. Συγκεκριμένα, θα κατέβει σε ένα ρέμα που σχηματίσθηκε πριν από πολύ καιρό από κάποιο τρεχούμενο υγρό, πιθανώς νερό. Το ρέμα έχει μήκος περίπου δύο ποδοσφαιρικών γηπέδων και απέχει σχεδόν ένα χιλιόμετρο από την τωρινή θέση του «Opportunity». Κανένα ρόβερ στον Άρη μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο, ούτε το πιο σύγχρονο, το «Curiosity» (Περιέργεια). Τα ρέματα του Άρη είχαν εντοπισθεί από ψηλά ήδη από τη δεκαετία του ΄70, αλλά μέχρι σήμερα κανένα δεν έχει ερευνηθεί επιτόπια. Το ρόβερ θα επιχειρήσει να κατέβει όλο το ρέμα, φθάνοντας έως τον πυθμένα του κρατήρα. Έτσι, το «Opportunity» -το πιο μακρόβιο ρόβερ στον γειτονικό πλανήτη όπου έφθασε τον Ιανουάριο του 2004- θα εισχωρήσει, για πρώτη φορά, στο εσωτερικό του κρατήρα «Εντέβορ», στο πλάι του οποίου έκανε εξερευνήσεις εδώ και μια πενταετία. To ρόβερ έφθασε το 2011 στην περίμετρο του μεγάλου κρατήρα, ο οποίος έχει διάμετρο 22 χιλιομέτρων και σχηματίσθηκε από πτώση μετεωρίτη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Προηγουμένως, είχε εξερευνήσει αρκετούς μικρότερους κρατήρες, όπου βρήκε ίχνη αρχαίου νερού. Μέσα πια στον κρατήρα, τα όργανα του ρόβερ θα συγκρίνουν τα πετρώματα που υπάρχουν εκεί, με όσα έχει ήδη μελετήσει έξω από τον κραστήρα. Την 1η Οκτωβρίου η αποστολή του «Opportunity», που αρχικά προοριζόταν να κρατήσει μόνο 90 αρειανές μέρες (92,4 γήινες), αλλά αισίως έφθασε τα 12 χρόνια, επεκτάθηκε για μια ακόμη διετία. Δεν θα είναι εύκολο κάτι τέτοιο, παρόλο που οι περισσότεροι μηχανισμοί του ρόβερ δουλεύουν ακόμη καλά, αν και έχουν προ πολλού ξεπεράσει το προσδόκιμο ζωής τους. Το «δίδυμο αδερφάκι» του «Opportunity», το «Spirit», έχασε δύο από τους έξι τροχούς του, προτού υποκύψει στο κρύο του τέταρτου αρειανού χειμώνα του, το 2010. Το 2017, το «Opportunity» θα αντιμετωπίσει την πρόκληση να περάσει τον όγδοο αρειανό χειμώνα του. Αυτή τη στιγμή στον Άρη επιχειρούν δύο ρόβερ της NASA («Opportunity» και «Curiosity»), ενώ σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη βρίσκονται τρεις διαστημοσυσκευές. Η ώρα του ExoMars στις 19 Οκτωβρίου. Στις 19 Οκτωβρίου, το ρομποτικό σκάφος ExoMars, μια κοινή αποστολή της Ευρώπης (ESA) και της Ρωσίας (Roscosmos), θα τεθεί επίσης σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη». http://physicsgg.me/2016/10/08/opportunity-to-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%b5%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf/ Παγκόσμια αμμοθύελλα αναμένεται να τυλίξει τον Άρη. Άνεμοι που σηκώνουν τεράστιες ποσότητες σκόνης αναμένεται να σκεπάσουν ολόκληρο τον Άρη με ένα αδιαφανές πέπλο τους επόμενους μήνες, προβλέπουν ερευνητές της NASA. Χάρη στη μελέτη τους, οι τερατώδεις αμμοθύελλες του Άρη θα μπορούσαν να γίνουν πιο προβλέψιμες, ώστε να προστατευθούν τα ρομπότ που εξερευνούν τον πλανήτη, αλλά και οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Αμμοθύελλες εκδηλώνονται συχνά στον Άρη, ειδικά την περίοδο του καλοκαιριού στο νότιο ημισφαίριο, όταν ο Άρης βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο. Οι θύελλες αυτές είναι συνήθως τοπικές, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη. Η πιο πρόσφατη παγκόσμια αμμοθύελλα ξέσπασε το 2007 και απείλησε το Spirit και το Opportunity, δύο δίδυμα ρομπότ της NASA που επιχειρούσαν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Η θύελλα μείωσε δραστικά την ηλιακή ακτινοβολία με την οποία κινούνταν τα ρομπότ, τα οποία έμεναν αναγκαστικά αδρανή για το μεγαλύτερο μέρος της αρειανής μέρας. Η πρόβλεψη για επικείμενη παγκόσμια αμμοθύελλα έρχεται από τον Τζέιμς Σίρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, ο οποίος δημοσίευσε μελέτη το 2015 για το ιστορικό μοτίβο που δείχνει να ακολουθεί το ακραίο καιρικό φαινόμενο. Ο ερευνητής παρατήρησε ότι ότι οι παγκόσμιες αμμοθύελλες είναι πιο συχνές όταν ο Άρης αποκτά τη μέγιστη ορμή του καθώς κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Η ορμή του πλανήτη, εξηγεί ανακοίνωση της NASA, επηρεάζεται από άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος και ακολουθεί έναν κύκλο με περίοδο 2,2 ετών, πιο μεγάλη σε σχέση με το έτος του Άρη, που ισούται με 1,9 γήινα χρόνια. Καμία παγκόσμια αμμοθύελλα δεν έχει καταγραφεί σε περιόδους μείωσης της ορμής του πλανήτη κατά την έναρξη της σεζόν κατά την οποία εκδηλώνονται τοπικές αμμοθύελλες. «Ο Άρης θα βρεθεί στο μέσο της φετινής σεζόν στις 29 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους» αναφέρει ο Σίρλεϊ. «Πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει μια παγκόσμια αμμοθύελλα μερικές εβδομάδες ή μήνες μετά την ημερομηνία αυτή». Παρατηρήσεις της αρειανής ατμόσφαιρας τους επόμενους μήνες θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν την πρόβλεψη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500106568

Το μικρότερο τρανζίστορ του κόσμου. Η δημιουργία ενός πειραματικού τρανζίστορ του οποίου τα εξαρτήματα είναι πιο μικρά από το θεωρητικό «όριο» μεγέθους υπόσχεται να παρατείνει για αρκετά ακόμα χρόνια την εκθετική αύξηση ισχύος στους υπολογιστές, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές παρουσιάζοντας τη δημιουργία τους στο περιοδικό Science. Το νέο τρανζίστορ -ουσιαστικά ένας μικροσκοπικός διακόπτης ηλεκτρικού ρεύματος- βασίζεται σε μια πύλη μήκους μόλις ενός νανόμετρου, 20 φορές μικρότερη από τις πύλες που χρησιμοποιούνται στη σημερινή γενιά επεξεργαστών. Όπως προέβλεψε τη δεκαετία του 1980 ο συνιδρυτής της Intel Γκόρντον Μουρ, η πυκνότητα των τρανζίστορ στα ολοκληρωμένα κυκλώματα διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια, επιτρέποντας την ανάπτυξη όλο και πιο γρήγορων υπολογιστών. Η βιομηχανία ημιαγωγών γνωρίζει όμως ότι ο λεγόμενος Νόμος του Μουρ δεν θα ισχύει για πολύ ακόμα, αφού τα εξαρτήματα των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων πλησιάζουν το θεωρητικό όριο μικρότερου μεγέθους: αν σμικρυνθούν πέρα από αυτό το όριο χάνουν την ικανότητα να ελέγχουν τη ροή ηλεκτρονίων λόγω κβαντικών φαινομένων. Τα περισσότερα τρανζίστορ περιλαμβάνουν τρεις ακροδέκτες: την πηγή, τον απαγωγό και την πύλη. Η πύλη, η οποία ανοίγει η κλείνει ανάλογα με την τάση που δέχεται, ελέγχει τη ροή ρεύματος από την πηγή προς τον απαγωγό. «Η βιομηχανία ημιαγωγών υπέθετε εδώ και καιρό ότι θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μια πύλη με μήκος μικρότερο από 5 νανόμετρα» αναφέρει ο Σούτζεϊ Ντέσαϊ του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Μπέρκλεϊ», πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Science. http://science.sciencemag.org/content/354/6308/99 Κλειδί για την ανάπτυξη του μικρότερου τρανζίστορ του κόσμου ήταν η χρήση νανοσωλήνων άνθρακα για την κατασκευή της πύλης. Επιπλέον, η πηγή και ο απαγωγός συνδέονται μεταξύ τους μέσω ενός καναλιού που αποτελείται όχι από πυρίτιο όπως συνήθως αλλά από δισουλφίδιο του μολυβδαινίου -υλικού που χρησιμοποιείται ευρέως σε λιπαντικά κινητήρων, αλλά έχει το δυναμικό να αξιοποιηθεί και σε άλλες εφαρμογές όπως τα ολοκληρωμένα κυκλώματα, τα LED και τα φωτοβολταϊκά πάνελ. «Δείξαμε ότι, με την κατάλληλη επιλογή υλικών, υπάρχει ακόμα μεγάλο περιθώριο σμίκρυνσης των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων» δήλωσε ο Άλι Τζάβει του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Μπέρκλεϊ», επικεφαλής της μελέτης. Επισήμανε πάντως ότι οι συμβατικές μέθοδοι παραγωγής της βιομηχανίας ημιαγωγών δεν επαρκούν για την παραγωγή τέτοιων τρανζίστορ. Αν τα πρακτικά και τεχνικά προβλήματα επιλυθούν τα επόμενα χρόνια, ο Νόμος του Μουρ θα μπορούσε να διατηρηθεί ζωντανός, τουλάχιστον για λίγο ακόμα. http://physicsgg.me/2016/10/07/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%b6%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Σχεδόν εξωγήινο μικρόβιο βρέθηκε να τρώει ραδιενέργεια. Ένα είδος βακτηρίου που βρέθηκε να ζει βαθιά στο υπέδαφος αποκαλύπτεται ότι έχει τη μοναδική ικανότητα να αντλεί ενέργεια από τη ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου. Η ανακάλυψη, λένε αμερικανοί ερευνητές, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης εξωγήινων που τρέφονται με καθαρή ακτινοβολία. Το μοναδικό βακτήριο, με την ονομασία Desulforudis audaxviator, βρέθηκε να ζει σε ένα παλιό χρυσωρυχείο στη Νότιο Αφρική, σε βάθος 2,8 χιλιομέτρων. «Τράβηξε την προσοχή μου επειδή αντλεί ενέργεια αποκλειστικά από ραδιενεργές ουσίες» λέει στο δικτυακό τόπο του Science ο Ντιμίτρα Άτρι, αστροβιολόγος του Διαστημικού Ινστιτούτου Επιστήμης «Blue Marble» στο Σιάτλ. «Ποιος ξέρει αν συμβαίνει το ίδιο με τη ζωή σε άλλους κόσμους;» εικάζει. http://www.sciencemag.org/news/2016/10/alien-life-could-feed-cosmic-rays Οι περισσότεροι οργανισμοί στη Γη είτε εκμεταλλεύονται το φως του ήλιου για να φωτοσυνθέσουν την τροφή τους, είτε τρέφονται με φωτοσυνθετικούς οργανισμούς. Το Desulforudis audaxviator ανήκει σε μια διαφορετική, σπάνια κατηγορία οργανισμών, οι οποίοι αντλούν ενέργεια απευθείας από ανόργανες χημικές ουσίες του περιβάλλοντος. Το ουράνιο και άλλα ραδιενεργά στοιχεία που υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στον γήινο φλοιό εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία διασπά άλλα μόρια στο έδαφος. Διασπά για παράδειγμα ενώσεις που περιέχουν οξυγόνο και θείο, παράγοντας έτσι θειικά ιόντα, υπεροξείδιο του υδρογόνου και άλλα προϊόντα που διατηρούν αποθηκευμένη χημική ενέργεια. Αυτή είναι η ενέργεια που αξιοποιεί για την επιβίωσή του το θαυμαστό βακτήριο: απορροφά τα μόρια και τα ιόντα που προκύπτουν, ρουφά την ενέργειά τους και στη συνέχεια τα φτύνει πίσω στο περιβάλλον. Ο Άτρι υποψιάζεται ότι η ίδια διαδικασία θα μπορούσε να κρατά ταϊσμένα εξωγήινα μικρόβια ακόμα και σε κόσμους που στερούνται ατμόσφαιρας. Τα μικρόβια αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιούν όχι την ακτινοβολία της ραδιενεργού διάσπασης, αλλά την ενέργεια των λεγόμενων κοσμικών ακτίνων, μιας βροχής από σωματίδια υψηλής ενέργειας που λούζει τα πάντα στο Διάστημα. Η Γη διαθέτει μαγνητικό πεδίο που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για την κοσμική ακτινοβολία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Άρη ή άλλα «αφιλόξενα» σώματα του Ηλιακού Συστήματος. Χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα για την κοσμική ακτινοβολία, ο ερευνητές προσομοίωσε τις συνθήκες σε άλλα ουράνια σώματα, και διαπίστωσε ότι, σε όλους τους πλανήτες εκτός από τη Γη, η συνεχής ροή σωματιδίων από το Διάστημα θα προσέφερε αρκετή ενέργεια για την επιβίωση μικρών, σχετικά απλών οργανισμών όπως τα βακτήρια. Αν ο Άτρι έχει δίκιο, οι προσπάθειες αναζήτησης εξωγήινης ζωής θα πρέπει να διευρυνθούν, και να συμπεριλάβουν κόσμους που δεν διαθέτουν μαγνητικό πεδίο και θεωρούνταν μέχρι σήμερα εχθρικοί για την υποστήριξη ζωντανών οργανισμών. Ποιος ξέρει; Βαθιά στο υπέδαφος του Άρη ίσως κρύβεται το εξωγήινο ανάλογο του απίθανου Desulforudis audaxviator. H μελέτη του Ντιμίτρ Άτρι δημοσιεύεται στο Journal of the Royal Society Institute. http://rsif.royalsocietypublishing.org/content/13/123/20160459 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500106747

«Σογιούζ MS-02 " Στις 8 του Οκτώβρη 2016 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκ νέου κατάρτιση των πληρώματων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-02 MS" στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Οι κοσμοναύτες και οι αστροναυτες έχουν δοκιμαστεί και ελεγχθεί για διαρροές στα κοστούμια τους και έχουν δοθεί οδηγίες στις επικοινωνίες του TPK "MS-02 Soyuz» και επανέλαβαν τις οδηγίες που έλαβαν κατά την πρώτη προπόνηση το Σεπτέμβριο του 2016. http://www.roscosmos.ru/22719/

«Σογιούζ MS-02 " Το κύριο πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Σεργκέι Ryzhikov και Αντρέι Borisenko και ο αστροναύτης της NASA Robert Shane Kimbrough και το πληρωμα ασφαλείας οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλεξάντερ Misurkin και Νικολάι Tikhonov και ο αστροναύτης της NASA Mark Vanden HI έφτασαν στο Μπαϊκονούρ. Στις 8 του Οκτώβρη 2016 εχει εκ νέου προγραμματιστεί, "η πρώτη προπόνηση" των πληρωμάτων TPK Σογιούζ "MS-02." Επίσης στις 7 και 8 Οκτώβριου έχει προγραμματιστεί η επαλήθευση των μέσων επικοινωνίας κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, της ιατρικής και φυσικής ικανότητας. Στις 6 Οκτωβρίου 2016 η Κρατική Επιτροπή αποφάσισε μια νέα ημερομηνία για το επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Σογιούζ MC 02" - στις 19 Οκτωβρίου. Νωρίτερα ειχε αναβληθεί η εκτόξευση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας λογω βλάβης του καλωδίου στο σύστημα ελέγχου του οχήματος προσγείωσης. Το καλώδιο έχει αντικατασταθεί, το πλοίο πέρασε μια σειρά από πρόσθετους ελέγχους. Τα μέλη των πληρωμάτων συνέχιζαν την κατάρτιση στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων στο Star City κοντά στη Μόσχα. http://www.roscosmos.ru/22715/

Πιθανή η ύπαρξη ωκεανών στον εξωπλανήτη Proxima b του Κενταύρου. Ο Εγγύτατος β του Κενταύρου, ένας εξωπλανήτης που ανακαλύφθηκε πρόσφατα γύρω από τη δυνητικά κατοικήσιμη ζώνη του κοντινότερου στη Γη άστρου, μπορεί να είναι όχι μόνος βραχώδης, αλλά επίσης σκεπασμένος από ωκεανούς. Αυτή είναι η νέα εκτίμηση Γάλλων επιστημόνων, που βασίζεται όμως σε θεωρητικούς υπολογισμούς και όχι σε άμεσα δεδομένα παρατηρήσεων. Οι αστροφυσικοί του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, υπολόγισαν ότι ο Proxima b, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου τεσσάρων ετών φωτός από τη Γη, μπορεί να είναι ένας υδάτινος κόσμος, όμοιος με τον δικό μας. Ο εξωπλανήτης έχει εκτιμώμενη μάζα 1,3 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και απέχει από το άστρο του γύρω στα 7,5 εκατ. χλμ., σχεδόν το ένα δέκατο της απόστασης Ερμή-Ήλιου. Επειδή όμως το άστρο του είναι μικρότερο από το δικό μας και 1.000 φορές λιγότερο λαμπερό από τον Ήλιο, δεν αποκλείεται να υπάρχουν μεγάλες θάλασσες στην επιφάνειά του - πράγμα που θα ευνοούσε την ανάπτυξη μορφών ζωής. Σύμφωνα με ένα από τα «σενάρια» των γάλλων επιστημόνων, ο Εγγύτατος β μπορεί να διαθέτει ένα ενιαίο τεράστιο ωκεανό βάθους έως 200 χιλιομέτρων, ενώ ο πλανήτης εκτιμάται ότι διαθέτει και μια αραιή ατμόσφαιρα. To PlanetExplorer έφτιαξε ένα βίντεο για το πώς μπορεί να είναι ο Proxima b: http://www.pronews.gr/portal/20161007/genika/diastima/49/pithani-i-yparxi-okeanon-ston-exoplaniti-proxima-b-toy-kentayroy-vinteo

Πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων μέχρι το τέλος του 2016. Το μέλος της Επιτροπής, λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα των εργασιών που πραγματοποιούνται για την εξάλειψη της τεχνικής βλάβης στο επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς TPK "Soyuz MS-02", αποφάσισε την ημερομηνία εκτόξευσης στον ISS στις 19 του Οκτωβρίου του 2016 Ο λόγος για την αλλαγη της εκτόξευσης ειναι οτι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας υπηρξε βλάβη του καλωδίου στο σύστημα ελέγχου του οχήματος προσγείωσης. Η κρατική επιτροπή ενέκρινε το πρόγραμμα επανδρωμένων πτήσεων μέχρι το τέλος του 2016, που προβλέπει τα εξής: Η Εκτόξευση του TPK "Soyuz MS-02" έχει προγραμματιστεί στις 19 Οκτωβρίου. Προσεδάφιση του TPK "Soyuz MS-01 " στις 30 Οκτ. Εκτόξευση του TPK "Soyuz MS-03" στις 16 Νοεμ. Εκτόξευση του TGK "Πρόοδος MS-04» την 1η Δεκεμβρίου. http://www.roscosmos.ru/22713/

Νέα «κούρσα του διαστήματος»: Η Boeing στοχεύει να φτάσει στον Άρη πριν την SpaceX. Στην «κούρσα» για τον Άρη, στην οποία επιδίδεται η ιδιωτική διαστημική εταιρεία SpaceX του Έλον Μασκ, εισέρχονται πλέον και ανταγωνιστές: Ο διευθύνων σύμβουλος της Boeing -του αεροδιαστημικού κολοσσού που στο ιστορικό του έχει και τη συνδρομή προς τη NASA κατά την πρώτη «κούρσα για το Διάστημα», με στόχο την κατάκτηση της Σελήνης πριν τη Σοβιετική Ένωση- Ντένις Μούιλενμπεργκ παρουσίασε τα σχέδια της εταιρείας για το μέλλον σε συνδιάσκεψη την Τρίτη. Η Boeing οραματίζεται μια ανθηρή αγορά διαστημικών ταξιδιών με υψηλά κέρδη, με δεκάδες προορισμούς σε τροχιά γύρω από τη Γη και hypersonic αεροσκάφη να μεταφέρουν επιβάτες από τη μια ήπειρο στην άλλη μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο ωρών. Ωστόσο, πέραν αυτού, ο Μούιλενμπεργκ «πέταξε το γάντι» στη SpaceX, λέγοντας πως η Boeing σκοπεύει να είναι παίκτης - κλειδί στην προσπάθεια για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη, αν είναι δυνατόν ακόμα πιο νωρίς από τον Έλον Μασκ, ο οποίος πρόσφατα παρουσίασε τα μεγαλόπνοα μακροπρόθεσμα σχέδια της εταιρείας για την κατάκτηση του «Κόκκινου Πλανήτη». «Είμαι πεπεισμένος πως ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει το πόδι του στον Άρη θα φτάσει εκεί με πύραυλο της Boeing» είπε ο Μούιλενμπεργκ, όπως αναφέρει το Bloomberg, στο συγκεκριμένο event στο Σικάγο, το οποίο έγινε με την υποστήριξη του περιοδικού Atlantic. Όπως και η SpaceX, η Boeing αποσκοπεί στη δημιουργία και ανάπτυξη μιας διαστημικής αγοράς, στο διάστημα γύρω από τη Γη, όταν επιτέλους οι διαστημικές πτήσεις καταστούν ρουτίνα, ενώ παράλληλα αναπτύσσει τεχνολογίες για αποστολές πέρα από τη Σελήνη. Ο γίγαντας της αεροδιαστημικής συνεργάζεται με τη NASA για την ανάπτυξη ενός μεγάλου πυραύλου, του SLS, για αποστολές βαθιά στο διάστημα. http://www.naftemporiki.gr/story/1156531/nea-koursa-tou-diastimatos-i-boeing-stoxeuei-na-ftasei-ston-ari-prin-tin-spacex

Το Hubble έπιασε άστρο να εκτοξεύει γιγάντιες «μπάλες» φωτιάς. Ένα τελείως ασυνήθιστο φαινόμενο «είδε» το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble: τεράστιες καυτές μπάλες αερίων να εκτοξεύονται από ένα άστρο που πεθαίνει. Κάθε μπάλα πλάσματος είναι διπλάσια σε μέγεθος από τον πλανήτη 'Αρη και κινείται με τρομερή ταχύτητα στο διάστημα (περίπου μισό εκατομμύριο μίλια την ώρα). Αυτές οι αστρικές «μπάλες κανονιού» εκτοξεύονται με ρυθμό μία κάθε 8,5 χρόνια εδώ και τουλάχιστον 400 χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, με επικεφαλής τον Ραγκβέντρα Σαχάι της NASA. Οι «μπάλες» αποτελούν ένα αίνιγμα, επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να φανταστούν με ποιο τρόπο το άστρο V Hydrae, ένας ετοιμοθάνατος ερυθρός γίγαντας σε απόσταση 1.200 ετών φωτός από τη Γη, μπορεί να εκτινάξει τέτοιο υλικό και με τέτοια μορφή. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι «μπάλες» εκτοξεύονται από κάποιο άλλο «κανόνι», ένα δεύτερο άστρο-συνοδό, που ακόμη δεν έχει εντοπισθεί και το οποίο κάθε 8,5 χρόνια πλησιάζει τo V Hydrae, «κλέβοντας» ένα μέρος της ατμόσφαιρας του τελευταίου και μετά «πυροβολώντας» το σαν μπάλα στο διάστημα. Κάθε σφαίρα πλάσματος έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 9.500 βαθμών Κελσίου, σχεδόν διπλάσια από εκείνη στην επιφάνεια του Ήλιου. Όσο απομακρύνεται από το άστρο, κάθε καυτή σφαίρα κρυώνει σταδιακά και γίνεται αόρατη στο φάσμα του ορατού φωτός. http://www.pronews.gr/portal/20161007/genika/diastima/49/hubble-epiase-astro-na-ektoxeyei-giganties-mpales-fotias-eikona

Dream Chaser Mission: Η πρώτη αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο διάστημα. Το Γραφείο Ζητημάτων Εξώτερου Διαστήματος των Ηνωμένων Εθνών (UNOOSA) και η Sierra Nevada Corporation (SNC) ανακοίνωσαν λεπτομέρειες σχετικά με την πρώτη διαστημική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτικής στη Γκουανταλαχάρα στο Μεξικό. Η αποστολή Dream Chaser έχει σκοπό να δώσει πρόσβαση στο διάστημα σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες κανονικά δεν έχουν τέτοια δυνατότητα- ωστόσο, όλες οι χώρες- μέλη του ΟΗΕ θα μπορούν να προτείνουν επιστημονικά φορτία για την αποστολή. «Ένας από τους βασικούς σκοπούς του UNOOSA είναι να προωθήσει τη διεθνή συνεργασία πάνω στην ειρηνική χρήση του εξώτερου διαστήματος» είπε σχετικά η Σιμονέτα ντι Πίπο, διευθύντρια του UNOOSA. «Είμαι περήφανη που μπορώ να πω ότι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο UNOOSA θα το επιτύχει αυτό είναι σε συνεργασία με τη Sierra Nevada Corporation, αφιερώνοντας μία ολόκληρη αποστολή χαμηλής βαρύτητας στις χώρες- μέλη του ΟΗΕ, πολλές εκ των οποίων δεν έχουν τις υποδομές ή την οικονομική δυνατότητα για δικά τους διαστημικά προγράμματα». Η ανακοίνωση αυτή αποτελεί επέκταση του μνημονίου κατανόησης που υπεγράφη τον Ιούνιο του 2016 μεταξύ του UNOOSA και της SNC για συνεργασία σε αυτή την ιστορική αποστολή. Η πρώτη διαστημική αποστολή στην ιστορία του ΟΗΕ προορίζεται να εκτοξευτεί το 2021, και θα επιτρέψει στις χώρες- μέλη του οργανισμού να συμμετέχουν σε μια πτήση 14 ημερών σε χαμηλή τροχιά, με το διαστημόπλοιο Dream Chaser της SNC. Σύμφωνα με την ντι Πίπο, η χρηματοδότηση της αποστολής προέρχεται από πολλαπλές πηγές, με τις χώρες που θα επιλεγούν να συμμετέχουν να καλύπτουν από ένα τμήμα του κόστους, βάσει των πόρων που απαιτούνται για το μέρος του φορτίου που αποστέλλουν, αλλά και τις οικονομικές δυνατότητές τους. Επιπρόσθετα, αναζητούνται σπόνσορες με μεγάλες χρηματοδοτικές δυνατότητες για να καλύψουν μεγάλο κομμάτι του κόστους της αποστολής. Για να είναι η αποστολή πιο προσβάσιμη σε χώρες χωρίς ανεπτυγμένη αεροδιαστημική βιομηχανία, το UΝΟΟSA θα προσφέρει τεχνική βοήθεια. Τα φορτία θα επιλεγούν στις αρχές του 2018, έτσι ώστε να υπάρχει επαρκής χρόνος για ανάπτυξη και ενσωμάτωση στο σκάφος ως το 2021. http://www.naftemporiki.gr/story/1155878/dream-chaser-mission-i-proti-apostoli-ton-inomenon-ethnon-sto-diastima Το ενδεχόμενο σαμποτάζ που οδήγησε στην έκρηξη της 1ης Σεπτεμβρίου διερευνά η SpaceX. Το σαμποτάζ είναι μεταξύ των ενδεχομένων που εξετάζει η SpaceX, στο πλαίσιο των ερευνών για τη διαπίστωση των αιτίων που οδήγησαν στην καταστροφή του πυραύλου της, μαζί με τον δορυφόρο που μετέφερε, στην εξέδρα εκτόξευσης στη Φλόριντα κατά τη διάρκεια τεστ ρουτίνας την 1η Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την Washington Post, δύο εβδομάδες μετά το συμβάν, εργαζόμενος της εταιρείας επισκέφτηκε εγκαταστάσεις της ανταγωνίστριας United Launch Alliance (σύμπραξη Lockheed Martin και Boeing) στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, ζητώντας πρόσβαση στην οροφή ενός από τα κτίριά της, επειδή κατά τη διάρκεια της μελέτης των βίντεο (στο πλαίσιο των ερευνών) κάποια στιγμή φάνηκε μια περίεργη σκιά και ένα λευκό σημείο εκεί. Ωστόσο, ο απεσταλμένος της εταιρείας, σύμφωνα με πηγές της βιομηχανίας, ξεκαθάρισε πως δεν υπήρχε χαρακτήρας κατηγορίας και ότι απλά σκοπός ήταν να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα. Παρόλα αυτά δεν δόθηκε από τη ULA πρόσβαση στην οροφή του κτιρίου (SMARF- χρησιμοποιείται για εργασίες σε πυραυλοκινητήρες), που είναι σε απόσταση ενός μιλίου από την εξέδρα εκτόξευσης και κλήθηκαν επιθεωρητές της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, που εξέτασαν την οροφή και δεν βρήκαν κάτι ύποπτο, όπως έγινε γνωστό. Μέχρι τώρα δεν έχει διαπιστωθεί το αίτιο της καταστροφής, με την εταιρεία να πραγματοποιεί εκτενή έρευνα σε συνεργασία με την αμερικανική πολεμική αεροπορία, τη NASA και την αμερικανική υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας. Προς το παρόν, φαίνεται ότι οι μελέτες επικεντρώνονται σε διαρροή στο σύστημα παροχής ηλίου. Πάντως, η SpaceX και η ULA είναι άσπονδοι αντίπαλοι, καθώς ανταγωνίζονται για συμβόλαια εθνικής ασφαλείας, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Για μια δεκαετία η ULA είχε το μονοπώλιο, καθώς ήταν η μόνη πιστοποιημένη από την αμερικανική πολεμική αεροπορία. Ωστόσο το 2014 η SpaceX μήνυσε την αμερικανική πολεμική αεροπορία για το δικαίωμα στον ανταγωνισμό και πέρυσι επήλθε συμβιβασμός, με τη SpaceX να λαμβάνει την πολυπόθητη πιστοποίηση. Οπότε στη ULA υπήρξε αλλαγή διευθύνοντος συμβούλου, με τον νέο να δεσμεύεται για έντονο ανταγωνισμό με τη SpaceX. http://www.naftemporiki.gr/story/1155418/to-endexomeno-sampotaz-pou-odigise-stin-ekriksi-tis-1is-septembriou-diereuna-i-spacex Οι δορυφόροι του COPERNICUS στην Αθήνα. To COPERNICUS, το μεγαλύτερο παγκοσμίως πρόγραμμα Δορυφορικής Παρατήρησης της Γης για ειρηνικούς αποκλειστικά σκοπούς, συστήνεται στο ελληνικό κοινό την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Βασιλέως Κων/νου 48, Αθήνα). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέλεξε την Αθήνα για να εκκινήσει τις δράσεις προβολής και προώθησης μιας εκ των μεγαλύτερων επενδύσεών της στον τομέα του διαστήματος της οποία τα αποτελέσματα διατίθενται δωρεάν και χωρίς περιορισμούς στο κοινό. Οι δορυφόροι του προγράμματος COPERNICUS, ονόματι Sentinels, σαρώνουν καθημερινά τον πλανήτη μας και παρέχουν ελεύθερα και ανοιχτά τα δεδομένα τους στην επιστημονική κοινότητα, στη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας, σε οργανισμούς κεντρικής και περιφερειακής διοίκησης αλλά και σε όλους τους δημιουργικούς πολίτες. Τα δεδομένα αυτά αποτελούν την βάση για να προστατευθεί το περιβάλλον (δάση, θάλασσα, ακτές, ατμόσφαιρα), να προληφθούν ή να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα οι φυσικές καταστροφές και η κλιματική αλλαγή, να διαχειριστούν αποδοτικότερα οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αλλά και για πολλές άλλες εφαρμογές οι οποίες εκτείνονται μέχρι τα όρια της εφευρετικότητας του ανθρώπου. Πλείστα είναι μάλιστα τα παραδείγματα καινοτόμων λύσεων που βασιζόμενες στην δορυφορική παρατήρηση γης, εξελίχθηκαν από τολμηρές ιδέες σε πολύ επικερδείς επιχειρήσεις. «Το πρόγραμμα COPERNICUS μπορεί να αποτελέσει πέρα από ένα εργαλείο εξαιρετικής ακρίβειας για την διαχείριση του πλανήτη μας και έναν σημαντικό κινητήριο μοχλό ανάπτυξης, ιδιαίτερα εάν αναλογιστεί κανείς την δύσκολη οικονομική συγκυρία για την χώρα, στην περίοδο που διανύουμε», λέει ο Στέλιος Μπολλάνος, Εθνικός Εκπρόσωπος στο COPERNICUS User Forum της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Περισσότερες πληροφορίες για την διοργάνωση στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής http://workshop.copernicus.eu/el/event/12 http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=834206

Νόμπελ Χημείας 2016 στις μικροσκοπικές μοριακές μηχανές. Το βραβείο Νόμπελ Χημείας 2016 απονέμεται στους Jean-Pierre Sauvage (University of Strasbourg, Γαλλία), Sir J. Fraser Stoddart (Northwestern University, Evanston, IL, ΗΠΑ) και Bernard L. Feringa (University of Groningen, Ολλανδία) «για τον σχεδιασμό και την σύνθεση των μοριακών μηχανών» Ο Ζαν-Πιέρ Σοβάζ (Jean-Pierre Sauvage) γεννήθηκε το 1944 στη Γαλλία και είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και επίτιμος διευθυντής ερευνών στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) O σερ Φρέιζερ Στόνταρτ (Fraser Stoddart) γεννήθηκε το 1942 στη Βρετανία και είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Northwestern των ΗΠΑ. Ο Μπερνάρ Φερινγκά (Bernard L. Feringa) γεννήθηκε το 1951 στην Ολλανδία. Είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρένινγκεν. Πόσο μικρές μπορεί να είναι οι μηχανές; Αυτό ήταν ένα ερώτημα που απασχόλησε τον βραβευμένο με Νόμπελ Richard Feynman όταν το 1950 προσπαθούσε να προβλέψει τις εξελίξεις στον τομέα της νανοτεχνολογίας ή όταν φανταζόταν μια μοριακών διαστάσεων νανο-μηχανή που θα υλοποιούσε το μικροσκοπικό αεικίνητό του. Το πρώτο βήμα προς μια μοριακή μηχανή έγινε από τον Jean-Pierre Sauvage το 1983, όταν κατόρθωσε να συνδέσει με επιτυχία δυο μόρια σε σχήμα δακτυλίου έτσι ώστε να σχηματίσουν τους κρίκους μιας αλυσίδας (catenane). O Jean-Pierre Sauvage χρησιμοποίησε ένα ιόν χαλκού για να συνδέσει μόρια χρησιμοποιώντας έναν μηχανικό δεσμό. Κανονικά τα μόρια συνδέονται με ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς, όμως σ’ αυτή την περίπτωση τα μόρια συνδέονται με έναν ελεύθερο μηχανικό δεσμό. Μια οποιαδήποτε μηχανή για να μπορεί να εκτελέσει μια εργασία πρέπει να αποτελείται από τμήματα που μπορούν να κινούνται το ένα σε σχέση με το άλλο. Τα δυο μόρια – ως κρίκοι αλυσίδας, πληρούν ακριβώς αυτή την απαίτηση. Το δεύτερο βήμα έγινε από τον Fraser Stoddart το 1991, όταν κατάφερε να τοποθετήσει ένα έναν λεπτό μοριακό άξονα μέσα σε ένα κυκλικό μόριο (rotaxane) και απέδειξε ότι το δαχτυλίδι ήταν σε θέση να κινηθεί κατά μήκος του άξονα. Αυτή ανακάλυψη βρίσκει εφαρμογή στην κατασκευή μοριακού ανελκυστήρα, μοριακών μυών και μοριακού τσιπ υπολογιστών. Ο Bernard Feringa ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε έναν μοριακό κινητήρα το 1999. Χρησιμοποιώντας μοριακούς κινητήρες, κατάφερε να περιστρέψει έναν γυάλινο κύλινδρο, 10.000 φορές μεγαλύτερο από τον κινητήρα, ενώ σχεδίασε επίσης και ένα νανο-αυτοκίνητο. O Ben Feringa κατασκεύασε την πρώτη μοριακή μηχανή, η οποία περιστρεφόταν μηχανικά προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η ερευνητική του ομάδα βελτιστοποίησε τον κινητήρα, έτσι ώστε τώρα να περιστρέφεται με 12 εκατομμύρια στροφές ανά δευτερόλεπτο. Το μοριακό μοτέρ βρίσκεται στο ίδιο στάδιο που βρισκόταν ο ηλεκτρικός κινητήρας το 1830, όταν οι επιστήμονες δοκίμαζαν διάφορες ιδέες και κατασκευές, χωρίς να γνωρίζουν ότι κάποτε θα οδηγούμασταν στα ηλεκτρικά τρένα, πλυντήρια, ανεμιστήρες κ.λπ. Οι μοριακές μηχανές πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν στην ανάπτυξη νέων υλικών, αισθητήρων και συστήματα αποθήκευσης ενέργειας. http://physicsgg.me/2016/10/05/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-2016/

Παιδί-θαύμα: 10χρονος Έλληνας ο νεώτερος σπουδαστής σε Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Ο 10χρονος Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλης, με καταγωγή από την Κάλυμνο, είναι ο νεότερος μαθητής που αποφοίτησε ποτέ από δημόσιο Λύκειο στις ΗΠΑ και έγινε δεκτός σε πολλά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και το φημισμένο Carnegie Mellon University. Οι γονείς του, όμως, επέλεξαν το Community College of Allegheny County, ούτως ώστε να ξεκινήσει τις σπουδές του από ένα μικρότερο κολέγιο. Ο Ουίλιαμ ξεκίνησε με ενθουσιασμό τις σπουδές του και για το πρώτο τετράμηνο έχει πάρει πέντε μαθήματα και συγκεκριμένα Άλγεβρα, Αγγλική φιλολογία, Ιστορία του 20ού αιώνα, Ανθρωπολογία και Φιλοσοφία της Θρησκείας. Ακολουθεί εντατικό πρόγραμμα 16 ωρών την εβδομάδα. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα με τους συμφοιτητές του, που έχουν τα διπλάσια χρόνια του. Ο Ουίλιαμ γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2006 και αποφοίτησε σε ηλικία 9 ετών από το Penn Trafford High School. Σήμερα έχει τα 10α γενέθλιά του και αντί να εορτάσει με τους γονείς και τα αδέλφια του παρακολουθούσε τις διαλέξεις των καθηγητών του. Ο ίδιος υποστηρίζει πως θέλει να γίνει αστροφυσικός. O Ουίλιαμ, όπως ανέφερε ο πατέρας του, στα αμφιθέατρα του Κολεγίου συμπεριφέρεται όπως όλοι οι άλλοι πρωτοετείς φοιτητές, ενώ στο σπίτι και στην εκκλησία συμπεριφέρεται όπως όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. «Το ΙQ του Ουίλιαμ, βάσει της εκτίμησης του κοσμήτορα της Σχολής του είναι 200 και έχει φωτογραφική μνήμη. Ό,τι διαβάζει, ό,τι δει και ακούσει το απομνημονεύει και είναι σε θέση να το αναλύσει και να το αναπαραγάγει», επεσήμανε ο π. Παντελεήμων Μαΐλλης. Οι σπάνιες διανοητικές ικανότητες και η ευφυία του Ουίλιαμ άρχισαν να εκδηλώνονται από τη βρεφική ηλικία. Οταν ήταν επτά μηνών άρχισε να αρθρώνει προτάσεις, ενώ σε ηλικία ενός έτους έλεγε το αλφάβητο ορθά και ανάποδα. Οταν ήταν 21 μηνών ήταν σε θέση να διαβάζει και όταν συμπλήρωσε τα δύο του χρόνια διάβαζε Ιστορία και μπορούσε να γράψει σύντομη ιστορία, ενώ ζωγράφιζε. Μάλιστα έγραψε το βιβλίο «Η Χαρούμενη Γάτα». Σε ηλικία 2 ετών έμαθε τον πολλαπλασιασμό και στα τρία ήταν σε θέση να κάνει διαιρέσεις με πολυψήφιους αριθμούς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμαθε την Αλγεβρα και σε πέντε ετών τη Γεωμετρία. Την Τριγωνομετρία την έμαθε μόνος του στον υπολογιστή. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμαθε να διαβάζει ελληνικά και κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία και μάλιστα διάβαζε τον Απόστολο. Ο Ουίλιαμ συμμετείχε σε επιστημονικούς διαγωνισμούς και είχε κερδίσει την πρώτη θέση. Ο π. Παντελεήμων Ηλίας Μαΐλλης και η πρεσβυτέρα Νίκη (Νάνσυ) έχουν και δύο άλλα μεγαλύτερα παιδιά, την Μαριάννα που είναι 29 ετών και έχει αποφοιτήσει με άριστα από το Κολλέγιο στον κλάδο Media – Art Animation και τον Ηλία που είναι 26 ετών, σπουδάζει Μαθηματικά και θέλει να γίνει δάσκαλος. Ο π. Παντελεήμων προ τεσσάρων ετών ανέλαβε τα καθήκοντα του ιερατικού προϊσταμένου της κοινότητας της Υπαπαντής του Κυρίου στο Ιστ Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας. Η κοινότητα αυτή είναι μια από τις αρχαιότερες κοινότητες της Μητροπόλεως Πιτσβούργου και κατ’ επέκταση της Αμερικής. Ιδρύθηκε το 1915, το ίδιο έτος που ιδρύθηκε ο «Εθνικός Κήρυκας», και πέρσι τον Οκτώβριο γιόρτασε την 100ή της επέτειο. Η κοινότητα αριθμεί 125 οικογένειες, οι οποίες συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες της κοινότητας. Ο π. Παντελεήμων Ηλία Μαϊλλης προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια και είναι ο μόνος από τα αδέλφια του ο οποίος γεννήθηκε στην Κάλυμνο. Ο γονείς του, Ηλίας Μαϊλλης και Γιαννούλα το γένος Κουρέλη, έφεραν στον κόσμο τέσσερα παιδιά τον Μιχάλη την Μαρία, την Χαρούλα και τον Παντελεήμονα, τα οποία τα γαλούχησαν με την αγάπη για την Ελλάδα και την υπερηφάνεια για τον ελληνικό πολιτισμό. Τα τρία πρώτα παιδιά γεννήθηκαν στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Κάμπελ Οχάιο. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 ο Ηλίας και η Γιαννούλα Μαϊλλη αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Κάλυμνο ούτως ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στη γη των προγόνων τους. Εκεί έφεραν στον κόσμο και τον Παντελεήμονα. Ο πατέρας του εργαζόταν στην Αμερική και πηγαινοέρχονταν αποφάσισε να φέρει πίσω την οικογένειά του και εγκαταστάθηκαν στο Κάμπελ Οχάιο. Ο Ηλίας Μαΐλλης εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής στις γέφυρες και άλλα δημόσια έργα, ενώ η Γιαννούλα, όπως οι περισσότερες Ελληνίδες της εποχής εκείνης, ασχολήθηκε με την ανατροφή των παιδιών της. Ο π. Παντελεήμων και η πρεσβυτέρα Νίκη μεγάλωσαν τα παιδιά τους με την αγάπη για την Ελλάδα και έχουν επισκεφθεί πολλές φορές τη γενέτειρα Στις φωτογραφιες με τους γονεις του και με τα αδελφια του. http://www.pronews.gr/portal/20161005/genika/epistimes/27120/paidi-thayma-10hronos-ellinas-o-neoteros-spoydastis-se-panepistimio

Τουριστικό διαστημοπλάνο από την Κίνα. Μία κινεζική, κρατικά υποστηριζόμενη, εταιρεία, αναπτύσσει ένα γιγαντιαίο διαστημοπλάνο για τουριστικούς σκοπούς, σύμφωνα με το New Scientist. https://www.newscientist.com/article/2107802-china-plans-worlds-biggest-spaceplane-to-carry-20-tourists/ Το διαστημοπλάνο αυτό θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι και 20 επιβάτες στα όρια του διαστήματος, αποτελώντας έτσι στην ουσία ένα διαστημικό «τουριστικό λεωφορείο», παρέχοντας πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες μεταφοράς τουριστών σε σχέση με άλλα εγχειρήματα που είναι σε εξέλιξη επί του παρόντος. Η Κινεζική Ακαδημία Τεχνολογίας Εκτόξευσης Οχημάτων στο Πεκίνο έχει σχεδιάσει ένα απλό, μονοκόμματο διαστημοπλάνο το μέγεθος του οποίου μπορεί να αυξηθεί σχετικά εύκολα προκειμένου να μεταφέρει περισσότερα άτομα, δήλωσε στo Διεθνές Αστροναυτικό Συνέδριο στη Γκουανταλαχάρα (Μεξικό) την προηγούμενη εβδομάδα ο Λου Χαϊκουάνγκ, επιστήμονας πυραυλικής τεχνολογίας. Μεταξύ των ανταγωνιστών της κινεζικής ακαδημίας περιλαμβάνονται ισχυρά ονόματα, όπως η Virgin Galactic του Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον (με το SpaceShip Two, που θα προσφέρει σε έξι επιβάτες τη δυνατότητα ταξιδιού στα όρια του διαστήματος) και η XCOR, το Lynx της οποίας θα είναι ένα «ταξί», με τον επιβάτη να κάθεται δίπλα στον πιλότο. Ακόμη, το New Shepard της Blue Origin (του Τζεφ Μπέζος της Amazon) σκοπεύει να μεταφέρει έξι τουρίστες. Ωστόσο, ο επικεφαλής της κινεζικής ομάδας που έχει αναλάβει το εγχείρημα, Χαν Πενγκξίν, και οι συνάδελφοί του, θεωρούν πως η ζήτηση θα είναι αρκετά υψηλή για να απαιτούνται σκάφη με περισσότερες θέσεις. «Όλο και περισσότεροι απλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για την εμπειρία της διαστημικής πτήσης» έγραψε η ομάδα στο paper της (IAC2016) προσθέτοντας ότι μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται από επιχειρηματίες. Το σχέδιο είναι ένας πύραυλος με φτερά που απογειώνεται μόνος του, εν αντιθέσει με το SpaceShip Two, που πρέπει να μεταφερθεί σε μεγάλο ύψος από αεροπλάνο πριν ενεργοποιήσει τον δικό του πυραυλοκινητήρα. «Το σκάφος θα απογειώνεται κάθετα σαν πύραυλος και θα προσγειώνεται στον διάδρομο αυτόματα, χωρίς παρέμβαση από το έδαφος ή από επιβαίνοντες» είπε ο Χαν. Όσον αφορά στο καύσιμο, θα καίει υγρό μεθάνιο και υγρό οξυγόνο. Έχουν σχεδιαστεί δύο εκδόσεις του σκάφους, με την πρώτη να είναι των 10 τόννων, με άνοιγμα φτερών 6 μέτρων, και δυνατότητα μεταφοράς πέντε ατόμων σε ύψος 100 χλμ (όπου αρχίζει επίσημα του διάστημα) σε ταχύτητες μέχρι 6 Mach, παρέχοντας δύο λεπτά έλλειψης βαρύτητας. Μία μεγαλύτερη έκδοση, των 100 τόννων, με άνοιγμα φτερών 12 μέτρα, θα μπορούσε να μεταφέρει 20 άτομα σε ύψος 130 χλμ στα 8 Μαχ, δίνοντας 4 λεπτά έλλειψης βαρύτητας, ενώ θα μπορούσε να μεταφέρει και μικρούς δορυφόρους σε τροχιά- κάτι που θα μείωνε και το κόστος του τουριστικού εισιτηρίου. Και, φυσικά, το κάθε σκάφος θα είναι επαναχρησιμοποιούμενο, με δυνατότητα μέχρι 50 πτήσεων. Όσον αφορά στις πτήσεις δοκιμών, αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, καθώς οι δοκιμές εδάφους έχουν τελειώσει. Οι εκτοξεύσεις θα γίνονται από ένα εμπορικό διαστημοδρόμιο, η θέση του οποίου δεν έχει αποφασιστεί ακόμα, και αναμένεται να αρχίσουν κατά το 2020. Το κόστος του εισιτηρίου υπολογίζεται πως θα είναι μεταξύ 200.000 και 250.000 δολαρίων. http://www.naftemporiki.gr/story/1155411/touristiko-diastimoplano-apo-tin-kina Οι κοσμοναύτες Νοβίτσκι και Γιουρτσιχιν κριθηκαν κατάλληλοι για διαστημικές πτήσεις. Η Αρχική Ιατρική Επιτροπή αναγνώρισε οτι οι Ρώσοι κοσμοναύτες Όλεγκ Novitsky και Φιοντόρ Γιουρτσίχιν ειναι κατάλληλοι για διαστημική πτήση. Η συνεδρίαση της επιτροπής, στην οποία αναλύθηκαν τα στοιχεία από τις ιατρικές εξετάσεις πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων Gagarin (CPC).Στο Αρχικο Ιατρικό Συμβούλιο - ειταν οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Υγείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του Ομοσπονδιακου Ιατροβιολογικου Οργανισμού, το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων και ειδικοι διαχείρισης της υγείας του CPC. http://www.roscosmos.ru/1614/ http://www.roscosmos.ru/1634/ http://www.roscosmos.ru/22707/ Σχολιο:Ο Ελληνοποντιος Φιοντόρ Γιουρτσίχιν εχει πετάξει ηδη 4 φορές. Πτήσης 1 -Απο 7 - 18 Οκτώβριος 2002 ως ειδικός αποστολής στο πλήρωμα της STS-112 Διαστημικό Λεωφορείο "Ατλαντίς". Διάρκεια πτήσης: 10 ημέρες 19 ώρες 58 λεπτά 44 δευτερόλεπτα. Πτήση 2 - Απο 7 Απρίλιου έως 21 Οκτωβριου 2007 στο πλήρωμα της 15ης μεγάλης αποστολής στον ISS ως μηχανικός πτήσης και διοικητής του ISS TPK «Σογιούζ TMA". Κατά τη διάρκεια της πτήσης εκτελεσε τρεις διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 18 ωρών και 43 λεπτών. Διάρκεια πτήσης: 196 ημέρες 17 ώρες 04 λεπτά 35 δευτερόλεπτα. Πτήση 3 -Απο 16 Ιουν - 26 Νοέμβριου του 2010, ως διοικητής του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-19" και ο μηχανικός πτήσης του ΔΔΣ σχετικά με το πρόγραμμα της 24ης και 25ης κύρια αποστολής, μαζί με Shannon Walker και Douglas Wheelock. Κατά τη διάρκεια της πτήσης εκτέλεσε δύο διαστημικούς περιπάτους συνολικής διάρκειας 13 ωρών 08 λεπτά. Διάρκεια πτήσης: 163 ημέρες 7:00 10 λεπτά 47 δευτερόλεπτα. Πτήση 4 - Απο Μάιος 29 έως 11 Νοέμβριο, 2013 ως διοικητής του διαστημικού σκάφους «Soyuz TMA-09M», ISS-36 και ISS-37 διοικητής, μαζί με Luke Parmitano και η Karen Nyberg. Κατά τη διάρκεια της πτήσης που εκτελεσε τρεις διαστημικούς περιπάτους συνολικά 20 ώρες 02 λεπτά. Διάρκεια πτήσης: 165 ημέρες 6:00 19 λεπτά. Ειναι απο τους πιο εμπειρους Κοσμοναύτες. Η ελληνικη σημαια που ειχε μαζι του στην πρωτη πτήση ειναι στο Προεδρικό Μέγαρο.Οι γονεις του ζουν στην Θεσσαλονίκη!

Νόμπελ Φυσικής 2016 στα εξωτικά φαινόμενα της επιπεδοχώρας. Το φετινό βραβείο Νόμπελ φυσικής απονεμήθηκε κατά το ένα ήμισυ στον David J. Thouless, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, και το άλλο ήμισυ στους F. Duncan Haldane Μ, από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στην Καλιφόρνια και J. Michael Kosterlitz, από το Πανεπιστήμιο Μπράουν στο Ρόουντ Άιλαντ, για τις ανακαλύψεις τους όσον αφορά την θεωρητική κατανόηση των μυστηρίων της ύλης και δημιουργίας νέων προοπτικών στην ανάπτυξη καινοτόμων υλικών. Ο Ντέιβιντ Θούλες γεννήθηκε το 1934 στη Βρετανία και είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ. Ο Φ.Ντάνκαν Χάλντεϊν γεννήθηκε το 1951 στη Βρετανία και σήμερα είναι καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στην Καλιφόρνια. Ο Τζ.Μάικλ Κόστερλιτζ γεννήθηκε το 1942 στη Βρετανία και εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο Μπράουν στο Ρόουντ Άιλαντ των ΗΠΑ. Οι David Thouless, Duncan Haldane, και Michael Kosterlitz έχουν χρησιμοποιήσει προηγμένες μαθηματικές μεθόδους για να εξηγήσουν παράξενα φαινόμενα στις σπάνιες φάσεις (ή καταστάσεις) της ύλης, όπως των υπεραγωγών, των υπερρευστών ή των λεπτών μαγνητικών ταινιών. Οι Kosterlitz και Thouless μελέτησαν φαινόμενα που συμβαίνουν σε έναν επίπεδο κόσμο – σε επιφάνειες ή στο εσωτερικό εξαιρετικά λεπτών στρωμάτων που μπορούν να θεωρηθούν δισδιάστατα, συγκρινόμενα με τις τρεις διαστάσεις (μήκος, πλάτος και ύψος) με τα οποία συνήθως περιγράφουμε πραγματικότητα. Ο Haldane έχει μελετήσει επίσης την ύλη που σχηματίζει καταστάσεις τόσο λεπτές που μπορούν να θεωρηθούν μονοδιάστατες. Η φυσική που διαδραματίζεται στην επιπεδοχώρα είναι πολύ διαφορετική σε σχέση μ’ αυτή που γνωρίζουμε στον τρισδιάστατο κόσμο που μας περιβάλλει. Παρά το γεγονός ότι η πολύ αραιά κατανεμημένη ύλη συνίσταται από εκατομμύρια άτομα και η συμπεριφορά του κάθε ατόμου μπορεί να εξηγηθεί χρησιμοποιώντας την κβαντική φυσική, τα άτομα ως σύνολο εμφανίζουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες. Νέα συλλογικά φαινόμενα ανακαλύπτονται συνεχώς σε αυτές τις δισδιάστατες επιφάνειες, και η φυσική της συμπυκνωμένης ύλης είναι σήμερα ένα από τα πιο υποσχόμενα πεδία στη φυσική. Οι τρεις βραβευθέντες έκαναν τις καθοριστικές ανακαλύψεις τους χρησιμοποιώντας τοπολογικές έννοιες στη φυσική. Με τη σύγχρονη τοπολογία ως εργαλείο, το φετινοί νομπελίστες παρουσίασαν εκπληκτικά αποτελέσματα, τα οποία άνοιξαν νέα πεδία έρευνας και οδήγησαν στη δημιουργία νέων και σημαντικών εννοιών σε διαφόρους τομείς της φυσικής. Η κβαντική φυσική γίνεται ορατή στις χαμηλές θερμοκρασίες Κατά βάθος, όλη η ύλη διέπεται από τους νόμους της κβαντικής φυσικής. Τα αέρια, τα υγρά και τα στερεά είναι οι γνωστές φάσεις της ύλης, όπου τα κβαντικά φαινόμενα είναι συνήθως κρυμμένα πίσω από τυχαίες ατομικές κινήσεις. Αλλά σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου) η ύλη αποκαλύπτει νέες φάσεις και συμπεριφέρεται με μη-αναμενόμενους τρόπους. Η κβαντική φυσική, η οποία ως γνωστόν λειτουργεί μόνο στον μικρόκοσμο, ξαφνικά γίνεται ορατή στον μακρόκοσμο. Οι φάσεις της ύλης. Οι πιο γνωστές φάσεις είναι η αέρια, η υγρή και η στερεή. Ωστόσο, σε εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες η ύλη εμφανίζεται και σε άλλες, πιο εξωτικές φάσεις. Οι συνηθισμένες μετατροπές φάσεων της ύλης συμβαίνουν όταν η θερμοκρασία μεταβάλλεται. Για παράδειγμα, μία τέτοια μετατροπή φάσης συμβαίνει όταν ο πάγος, ο οποίος αποτελείται από «όμορφα τακτοποιημένους» κρυστάλλους, θερμαίνεται και λιώνει προς υγρό νερό, μια πιο χαοτική φάση της ύλης. Όταν παρατηρούμε τα λιγότερο γνωστά δισδιάστατα υλικά, ανακαλύπτουμε φάσεις της ύλης που δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στις χαμηλές θερμοκρασίες. Για παράδειγμα, η αντίσταση που συνήθως αντιμετωπίζουν όλα τα κινούμενα σωματίδια, ξαφνικά παύει να υπάρχει. Αυτό συμβαίνει όταν το ηλεκτρικό ρεύμα ρέει χωρίς καμία αντίσταση σε ένα υπεραγωγό, ή όταν ένας στρόβιλος σε ένα υπερρευστό περιστρέφεται για πάντα χωρίς να επιβραδύνεται. Ο Ρώσος Pyotr Kapitsa, στη δεκαετία του 1930, ήταν ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τα υπερρευστά. Ψύχοντας ήλιο-4, στους -271 βαθμούς Κελσίου, το έκανε να ρέει ανεβαίνοντας έξω από τα τοιχώματα του δοχείου που το περιείχε. Με άλλα λόγια, συμπεριφερόταν τόσο παράξενα, όπως ένα υπερρευστό, όπου το ιξώδες έχει εξαφανιστεί εντελώς. Ο Kapitsa βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1978, και από τότε έχουν δημιουργηθεί διάφοροι τύποι υπερρευστών στο εργαστήριο. Το υπερρευστό ήλιο, λεπτά υμένια υπεραγωγών, λεπτά στρώματα μαγνητικών υλικών και ηλεκτρικά αγώγιμα νανονήματα είναι μερικές από τις νέες φάσεις της ύλης, που πλέον έχουν μελετηθεί εξαντλητικά. Ζεύγη δινών αποκαλύπτουν την λύση Οι ερευνητές πίστευαν για αρκετό καιρό ότι οι θερμικές διακυμάνσεις καταστρέφουν την τάξη στην ύλη ενός επίπεδου, δισδιάστατου κόσμου, ακόμα και στο απόλυτο μηδέν. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι David Thouless και Michael Kosterlitz συναντήθηκαν στο Μπέρμιγχαμ, στη Μεγάλη Βρετανία, και αμφισβήτησαν την μέχρι τότε θεωρία. Μαζί, καταπιάστηκαν με το πρόβλημα των μετατροπών φάσης στους δισδιάστατους κόσμους. Αυτή η συνεργασία οδήγησε σε μια εντελώς νέα κατανόηση των μετατροπών φάσης, η οποία θεωρείται ως μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα στη θεωρία της φυσικής συμπυκνωμένης ύλης. Ονομάζεται μετατροπή ΚΤ (μετατροπή Kosterlitz-Thouless) ή μετατροπή BKT, όπου το Β προέρχεται από τον Vadim Berezinskii (1935–1980), ενός θεωρητικού φυσικού από τη Μόσχα που είχε παρουσιάσει παρόμοιες ιδέες. Η τοπολογική μετατροπή φάσης δεν είναι μια συνηθισμένη μετατροπή φάσης, όπως αυτή μεταξύ πάγου και νερού. Τον κυρίαρχο ρόλο σε μια τοπολογική μετατροπή σε ένα επίπεδο υλικό παίζουν οι μικρές δίνες. Σε χαμηλές θερμοκρασίες σχηματίζουν συνδεδεμένα ζεύγη. Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, πραγματοποιείται μια μετάβαση φάσης: οι δίνες ξαφνικά κινούνται μακριά η μια από την άλλη και μόνες τους μέσα στο υλικό. Μετατροπή φάσης. Χρησιμοποιώντας την τοπολογία, οι Kosterlitz και Thouless περιγράφουν μια τοπολογική μετατροπή φάσης σε ένα λεπτό στρώμα ύλης πολύ χαμηλής θερμοκρασίας. Σε χαμηλές θερμοκρασίες σχηματίζονται ζεύγη των δινών, και καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται, στην θερμοκρασία της μετατροπής φάσης, διαχωρίζονται ξαφνικά. Αυτή ήταν μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του εικοστού αιώνα στη φυσική της συμπυκνωμένης ύλης. Το πιο εκπληκτικό σ’ αυτή τη θεωρία είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικούς τύπους υλικών σε χαμηλές διαστάσεις – η μετατροπή KT είναι καθολική. Έχει γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο, που δεν εφαρμόζεται μόνο στον κόσμο της συμπυκνωμένης ύλης, αλλά και σε άλλους τομείς της φυσικής, όπως η ατομική φυσική ή η στατιστική μηχανική. Η θεωρία πίσω από τη μετατροπή ΚΤ επιβεβαιώθηκε πειραματικά. Τα μυστηριώδη κβαντικά άλματα Οι πειραματικές εξελίξεις τελικά επέφεραν μια σειρά από νέες καταστάσεις της ύλης που απαιτούσαν ερμηνεία. Στη δεκαετία του 1980, οι David Thouless και Duncan Haldane παρουσίασαν μια πρωτοποριακή νέα θεωρητική εργασία που αμφισβήτησε τις προηγούμενες θεωρίες, μια εκ των οποίων ήταν κβαντομηχανική θεωρία για την ηλεκτρική αγωγιμότητα. Η εν λόγω θεωρία αρχικά διατυπώθηκε στη δεκαετία του 1930 και μερικές δεκαετίες αργότερα, αυτή η περιοχή της φυσικής θεωρήθηκε πως έχει κατανοηθεί πλήρως. Ως εκ τούτου, ήταν μεγάλη η έκπληξη όταν το 1983, ο David Thouless απέδειξε ότι η προηγούμενη εικόνα ήταν ελλιπής, και στις χαμηλές θερμοκρασίες και σε ισχυρά μαγνητικά πεδία, και ότι μια νέα θεωρία ήταν αναγκαία, στην οποία οι τοπολογικές έννοιες ήταν ζωτικής σημασίας. Την ίδια περίπου εποχή, ο Duncan Haldane έφτασε επίσης σε ένα παρόμοιο, και επίσης απροσδόκητο συμπέρασμα, καθώς μελετούσε μαγνητικές αλυσίδες ατόμων. Η εργασία τους υπήρξε καθοριστική για τις μετέπειτα δραματικές εξελίξεις στη θεωρία των νέων φάσεων της ύλης. Το μυστηριώδες φαινόμενο που ο David Thouless περιέγραφε θεωρητικά, χρησιμοποιώντας τοπολογία, είναι το κβαντικό φαινόμενο Hall. Αυτό ανακαλύφθηκε το 1980 από τον Γερμανό φυσικό Klaus von Klitzing, ο οποίος βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1985. Μελέτησε ένα λεπτό αγώγιμο στρώμα ανάμεσα σε δύο ημιαγωγούς, όπου τα ηλεκτρόνια ψύχονται σε λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν και υποβάλλονται σε ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Στη φυσική, δεν είναι ασυνήθιστο να συμβαίνουν δραστικά γεγονότα καθώς η θερμοκρασία μειώνεται. Για παράδειγμα, πολλά υλικά αποκτούν μαγνητικές ιδιότητες. Αυτό συμβαίνει διότι όλοι οι μικροί ατομικοί μαγνήτες στο υλικό προσανατολίζονται ξαφνικά προς την ίδια κατεύθυνση, προκαλώντας ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο μπορεί να μετρηθεί. Ωστόσο, το κβαντικό φαινόμενο Hall είναι πιο δύσκολο να κατανοηθεί. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα στο λεπτό υλικό στρώμα φαίνεται ότι μπορεί να πάρει μόνο συγκεκριμένες τιμές, οι οποίες είναι μάλιστα και εξαιρετικά ακριβείς, κάτι που είναι ασυνήθιστο στη φυσική. Οι μετρήσεις δίνουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, ακόμη και αν η θερμοκρασία, το μαγνητικό πεδίο ή η ποσότητα των προσμίξεων στον ημιαγωγό μεταβάλλονται. Όταν το μαγνητικό πεδίο μεταβληθεί αρκετά, η αγωγιμότητα του στρώματος μεταβάλλεται επίσης, αλλά μόνο με βήματα. Μειώνοντας την ένταση του μαγνητικού πεδίου η ηλεκτρική αγωγιμότητα αρχικά γίνεται ακριβώς διπλάσια, στη συνέχεια τριπλάσια, τετραπλάσια, και ούτω καθεξής. Αυτά τα ακέραια βήματα δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν από την φυσική που ήταν γνωστή εκείνη την εποχή, αλλά ο David Thouless βρήκε τη λύση σ’ αυτό το αίνιγμα με χρησιμοποιώντας την τοπολογία. H απάντηση διαμέσου της τοπολογίας Η τοπολογία περιγράφει τις ιδιότητες που παραμένουν αναλλοίωτες όταν ένα αντικείμενο τεντώνεται, στρίβεται ή παραμορφώνεται, χωρίς όμως να σκίζεται-κόβεται. Τοπολογικά, μια σφαίρα και ένα μπολ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, διότι μια σφαίρα από πηλό μπορεί να μετατραπεί σε μπολ. Ωστόσο, ένα ντόνατ με μια τρύπα στη μέση και ένα φλιτζάνι καφέ με μια τρύπα στη λαβή ανήκουν σε άλλη κατηγορία. Μπορούν επίσης να αναδιαμορφωθούν έτσι ώστε το ένα να μετατραπεί στο σχήμα του άλλου. Έτσι, τα τοπολογικά αντικείμενα μπορούν να περιέχουν μια τρύπα, ή δύο, ή τρεις, ή τέσσερις … αλλά αυτός ο αριθμός πρέπει να είναι προφανώς ένας ακέραιος. Αυτό αποδείχθηκε χρήσιμο στην περιγραφή της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του κβαντικού φαινομένου Hall, το οποίο αλλάζει μόνο κατά βήματα που είναι ακριβώς πολλαπλάσια ενός ακεραίου (εικ. 3). Στο κβαντικό φαινόμενο Hall, τα ηλεκτρόνια κινούνται σχετικά ελεύθερα στο στρώμα μεταξύ των ημιαγωγών και σχηματίζουν αυτό που ονομάζεται τοπολογικό κβαντικό ρευστό. Με τον ίδιο τρόπο καθώς νέες ιδιότητες εμφανίζονται συχνά όταν πολλά σωματίδια βρίσκονται μαζί, τα ηλεκτρόνια στο τοπολογικό κβαντικό υγρό εμφανίζουν επίσης εκπληκτικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς όπως δεν μπορεί να εξακριβωθεί κατά πόσον υπάρχει μια τρύπα σε ένα φλιτζάνι καφέ, κοιτάζοντας ένα μικρό μέρος από αυτό, είναι αδύνατο να καθοριστεί αν τα ηλεκτρόνια έχουν σχηματίσει ένα τοπολογικό κβαντικό υγρό, αν κοιτάζετε μόνο ό,τι συμβαίνει σε μερικά από αυτά. Ωστόσο, η αγωγιμότητα περιγράφει την συλλογική κίνηση των ηλεκτρονίων και λόγω της τοπολογίας, μεταβάλλεται κατά βήματα – δηλαδή, είναι κβαντισμένη. Επιπλέον, χαρακτηριστικό του τοπολογικού κβαντικού ρευστού είναι ότι τα όρια του έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες. Αυτά είχαν προβλεφθεί από τη θεωρία και αργότερα επιβεβαιώθηκαν πειραματικά. Ένα άλλο ορόσημο συνέβη το 1988, όταν ο Duncan Haldane ανακάλυψε ότι τα τοπολογικά κβαντικά ρευστά, όπως αυτό στο κβαντικό φαινόμενο Hall, μπορεί να σχηματίσει λεπτές ημιαγώγιμες διαστρωματώσεις, ακόμη και όταν δεν υπάρχει μαγνητικό πεδίο. Είχε πει ότι ποτέ δεν είχε ονειρευτεί πως το θεωρητικό του μοντέλο θα επιβεβαιωνόταν πειραματικά, όμως πριν από δυο χρόνια, το 2014, αυτό το μοντέλο επαληθεύτηκε πειραματικά χρησιμοποιώντας άτομα που είχαν ψυχθεί σχεδόν μέχρι το απόλυτο μηδέν. Νέα τοπολογικά υλικά Στις αρχικές του εργασίες, από το 1982, ο Duncan Haldane έκανε μια πρόβλεψη που κατέπληξε ακόμα και τους ειδικούς του τομέα. Σε θεωρητικές μελέτες των αλυσίδων με μαγνητισμένα άτομα που εμφανίζονται σε ορισμένα υλικά, ανακάλυψε ότι οι αλυσίδες είχαν ριζικά διαφορετικές ιδιότητες ανάλογα με τον χαρακτήρα των ατομικών μαγνητών. Όπως και στο τοπολογικό κβαντικό ρευστό, δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί αν μια ατομική αλυσίδα είναι τοπολογική ή όχι με την απλή εξέταση ενός μικρού τμήματός της. Και, ακριβώς όπως και στην περίπτωση του κβαντικού ρευστού, οι τοπολογικές ιδιότητες αποκαλύπτονται στα όρια, κι αυτά είναι τα άκρα της αλυσίδας. Αρχικά, κανείς δεν πίστευε στη συλλογιστική του Haldane για τις ατομικές αλυσίδες. Οι ερευνητές ήταν πεπεισμένοι ότι ήδη τις έχουν κατανοήσει πλήρως. Όμως, αποδείχθηκε ότι Haldane είχε ανακαλύψει το πρώτο παράδειγμα ενός νέου τύπου των τοπολογικού υλικού, το οποίο είναι πλέον ένα πεδίο της έρευνας πρώτης γραμμής στην φυσική συμπυκνωμένης ύλης. Και τα κβαντικά υγρά Hall και οι μαγνητικές αλυσίδες ατόμων περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη νέα ομάδα των τοπολογικών καταστάσεων. Αργότερα, οι ερευνητές ανακάλυψαν κι άλλες μη αναμενόμενες τοπολογικές καταστάσεις της ύλης, όχι μόνο σε αλυσίδες και λεπτά στρώματα, αλλά και σε απλά τρισδιάστατα υλικά. Οι τοπολογικοί μονωτές, οι τοπολογικοί υπεραγωγοί και τα τοπολογικά μέταλλα είναι παραδείγματα τομέων που κατά την τελευταία δεκαετία, βρίσκονται στο προσκήνιο της έρευνας στη φυσική συμπυκνωμένης ύλης, διότι υπάρχει η προσδοκία πως τα τοπολογικά υλικά θα είναι χρήσιμα στις νέες γενιές των ηλεκτρονικών και υπεραγωγών ή μελλοντικά στους κβαντικούς υπολογιστές. Η βράβευση λοιπόν των David Thouless, Duncan Haldane και Michael Kosterlitz με το Νόμπελ Φυσικής 2016 μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε – έστω και λίγο – τα μυστικά της ύλης στην εξωτική επιπεδοχώρα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/2016/popular-physicsprize2016.pdf Παρακολουθείστε live την ανακοίνωση (στις 12:45) του βραβείου Νόμπελ Φυσικής http://physicsgg.me/2016/10/04/%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2016-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%86%ce%b1%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd/

Πλανήτες-γίγαντες επικρατούν στο Διάστημα. Περισσότεροι πλανήτες, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από άλλους γιγάντιους, μπορεί να υπήρχαν στο ηλιακό μας σύστημα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν επιστήμονες οι οποίοι μελέτησαν τα στοιχεία του τηλεσκοπίου Kepler της NASA. Επιστήμονες μελέτησαν τα στοιχεία του τηλεσκοπίου Kepler της NASA και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στο ηλιακό μας σύστημα μπορεί να υπήρχαν περισσότεροι πλανήτες, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από άλλους γιγάντιους Από αυτά προέκυψε ότι το 80% των χιλιάδων πλανητικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί φαίνεται ότι αποτελούνται από έναν και μόνο πλανήτη που περνά μπροστά από το αστέρι του, ενώ τα υπόλοιπα έχουν περισσότερους, έως και επτά πλανήτες. Ωστόσο πρόσφατες έρευνες έχουν διαπιστώσει ακόμα μία διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τύπους συστημάτων: ενώ στα ηλιακά συστήματα με περισσότερους πλανήτες, όπως το ηλιακό μας σύστημα, τα σώματα έχουν κυκλικές τροχιές, στα συστήματα με μόνο έναν πλανήτη αυτοί έχουν ελλειπτική τροχιά, κάτι που τους οδηγεί στο να μην ευθυγραμμίζονται με την περιστροφή των αστέρων τους. Η ομάδα της Τσέλσι Χουάνγκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά πραγματοποίησε μια σειρά από προσομοιώσεις, ο οποίες έδειξαν ότι σε αυτά τα μονοπλανητικά συστήματα είναι πολύ πιθανό να κρύβονται γιγάντιοι πλανήτες, τους οποίους αδυνατούμε να δούμε λόγω της μεγάλης απόστασης και της ελλειπτικής τροχιάς τους, που τους θέτει στη «σκιά». Αν όμως αυτοί οι γίγαντες, όπως είναι οι δικοί μας Δίας και Κρόνος, κρύβονται όντως μέσα στα ηλιακά συστήματα, τότε αυτοί θα ήταν ικανοί να έχουν εκτοπίσει άλλους πλανήτες σε κοντινότερες τροχιές, διαμορφώνοντας έτσι αυτά τα συστήματα με μόνο έναν πλανήτη. «Υπάρχουν μεγαλύτερα σώματα εκεί έξω, τα οποία προσπαθούν να επηρεάσουν την τροχιά των πλανητών» σχολίασε η Τσέλσι Χουάνγκ. Και οι θεωρίες που δοκίμασαν ο Αλεξ Μάστιλ και η ερευνητική του ομάδα στο παρατηρητήριο Lund της Σουηδίας κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα. Πάντως, σύμφωνα με την ανάλυση του Μάστιλ, η συμπεριφορά των πλανητών-γιγάντων ευθύνεται μόνο για το 18% των μονοπλανητικών συστημάτων. Οι προσομοιώσεις των επιστημόνων έδειξαν ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που εμπλέκουν τους πλανήτες-γίγαντες, οι οποίοι κινούνται σε εξωτερικές τροχιές, μπορούν να καταστρέψουν τους μικρότερους πλανήτες με τρεις τρόπους: είτε να τους εκτοπίσουν από το σύστημα, είτε να τους σπρώξουν μέσα στους αστέρες τους, είτε να τους βάλουν σε τροχιά σύγκρουσης μεταξύ τους. Πάντως, για να επιβεβαιώσουν τη θεωρία που δοκίμασαν στις προσομοιώσεις, οι ερευνητές θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν θα εκτοξευθεί ο δορυφόρος TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), ο οποίος θα στοχεύσει σε κοντινότερα και φωτεινότερα συστήματα και θα καταστήσει ευκολότερο το «ξεσκέπασμα» των... νταήδων γιγάντιων πλανητών. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/planites_gigantes_epikratoun_sto_diastima-64553583/

Ο δορυφόρος Διώνη του Κρόνου διαθέτει (κι αυτός) υπόγειο ωκεανό. Η Διώνη, ένας από τους δορυφόρους του Κρόνου, διαθέτει πιθανώς ένα υπόγειο ωκεανό βαθιά κάτω από την επιφάνειά της, σύμφωνα με εκτιμήσεις βέλγων επιστημόνων, που ανέλυσαν στοιχεία της διαστημοσυσκευής «Κασίνι». Δύο άλλα φεγγάρια του Κρόνου, ο Τιτάν και ο Εγκέλαδος, είναι ήδη γνωστό ότι πιθανότατα κρύβουν μεγάλους ωκεανούς. Οι ερευνητές του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Βελγίου, με επικεφαλής τον Μίκαελ Μπιουθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters» [Enceladus’ and Dione’s floating ice shells supported by minimum stress isostasy], http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2016GL070650/abstract ανέλυσαν τα στοιχεία βαρύτητας για τη Διώνη, τα οποία συνέλλεξε το Cassini. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μπορούν να εξηγηθούν μόνο αν σε βάθος 100 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια του δορυφόρου, υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός. Ο ωκεανός αυτός εκτιμάται ότι έχει βάθος αρκετών δεκάδων χιλιομέτρων και περιβάλλει τον μεγάλο βραχώδη πυρήνα της Διώνης. Από αυτή την άποψη, το εσωτερικό της μοιάζει με του Εγκέλαδου. Μόνο που στην περίπτωση του τελευταίου ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην επιφάνεια του, όπως συμβαίνει και με τον σχετικά επιφανειακό υπόγειο ωκεανό της Ευρώπης, δορυφόρου του Δία. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι ο ωκεανός της Διώνης έχει τεράστια ηλικία, ίσως από τότε σχεδόν που δημιουργήθηκε ο δορυφόρος, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ακόμη και μικροβιακή ζωή. Μέχρι σήμερα υπάρχουν εκτιμήσεις για επτά υδάτινους κόσμους στο ηλιακό μας σύστημα: τρεις δορυφόρους του Κρόνου, τρεις του Δία και τον Πλούτωνα. http://physicsgg.me/2016/10/05/%ce%bf-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9/

Στις 4 Οκτωβρίου 1957 άρχισε η διαστημική εποχή της ανθρωπότητας. Η Δημιουργία του πρώτου διαστημικού οχήματος το OKB-1 ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1956 και σχεδιάστηκε ως μια πολύ απλή συσκευή, που ονομάζοταν - διαστημόπλοιο PS-1. Ήταν μια μπάλα διαμέτρου 58 εκατοστά και το βάρος του 83,6 κιλά. Το PS-1 ήταν εξοπλισμένο με μια κεραία τεσσάρων ακίδων για τη μετάδοση σημάτων από πομπούς λειτουργίας με μπαταρίες. Σχετικά με τη δημιουργία ενός τεχνητού δορυφόρου της Γης το ειχε αναλαβει μια ομάδα επιστημόνων, σχεδιαστων, με επικεφαλής τον ιδρυτή της πρακτικής Κοσμοναυτικής Σεργκέι Korolev. Στις 4 Οκτωβρίου 1957 στις 22:28:34 MSK εκτοξευτηκε με επιτυχία με έναν πύραυλο φορέα «Σπούτνικ» (R-7). Μέσα σε 295 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου ξεκίνησε σε μια ελλειπτική τροχιά με απόγειο 947 υψόμετρο χιλιόμετρα και περίγειο 288 χιλιόμετρα. Στα 315 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση υπήρχε διαχωρισμός του δορυφόρου, και έδωσε την θεση του. "Beep! Μπιπ! "- Αυτό ηταν το πώς ακουγόταν στις συνεχεις κλήσεις. Το PS-1 ήταν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος ιπτάμενο αντικείμενο που σε 92 ημέρες, έκανε 1440 τροχιές γύρω από τη Γη ( περίπου 60 εκατομμύρια χιλιόμετρα.) Τα ραδιόφωνα με μπαταρίες εργάστηκαν για δύο εβδομάδες μετά την έκτοξευση. Τον Σεπτέμβριο του 1967 η Διεθνής Ομοσπονδία Αστροναυτικής ωρισε την 4η Οκτώβρη Ημέρα της διαστημικής εποχής της ανθρωπότητας. Επίσης, η ημερομηνία εκτόξευσης του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης θεωρείται η ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Ήταν μέρος της εκτόξευσης και τα διαστημόπλοια έλεγχονταν κατα την εκτόξευση και τον έλεγχο της πτήσης του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της Γης. Στο μέλλον, η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση, και πολλά εθνικά και διεθνή διαστημικά προγράμματα πραγματοποιούνται με την άμεση συμμετοχή των στρατιωτικών μονάδων κατα τη εκτόξευση και τον έλεγχο του διαστημικού σκάφους. Λόγω του αυξανόμενου ρόλου του χώρου σε θέματα εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας με προεδρικό διάταγμα δημιουργήθηκε το 2001 -η Ομαδα Διαστημικών Δυνάμεων. Σήμερα, οι Διαστημικές Δυνάμεις αποτελούν μέρος των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων. http://www.roscosmos.ru/print/22701/ Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος από σήμερα. Η Παγκόσμια Εβδομάδα Διαστήματος (World Space Week) ξεκινά να εορτάζεται από σήμερα και έως τις 10 Οκτωβρίου, με στόχο να αναδείξει τη σημασία και επίπτωση του διαστήματος στις ζωές μας. Ο εορτασμός της άρχισε μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ το 1999. Η αρχή και το τέλος της εβδομάδας παραπέμπει σε δύο σημαντικά γεγονότα: στην εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου Σπούτνικ-1 στις 4 Οκτωβρίου 1957 και στην υπογραφή στις 10 Οκτωβρίου 1967 της διεθνούς Συνθήκης Εξώτερου Διαστήματος, που αποτελεί τη βάση για το σημερινό διεθνές διαστημικό δίκαιο. Στο πλαίσιο της Εβδομάδας, σε δεκάδες χώρες πραγματοποιούνται ενημερωτικές και εκπαιδευτικές εκδηλώσεις και δράσεις σχετικά με το διάστημα. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5394818/to-rober-curiosity-ksekina-ena-neo-kefalaio-sthn-eksereynhsh-toy-arh/ Η «επόμενη ημέρα» της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος μετά την αποστολή Rosetta. 31 χρόνια μετά τη συνάντηση μίας μικρής ομάδας Ευρωπαίων επιστημόνων, στην οποία για πρώτη φορά ακούστηκε η ιδέα για την προσεδάφιση ενός διαστημικού οχήματος σε κομήτη, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένη για την απόφαση που πήρε να την κάνει πραγματικότητα μέσω της αποστολής Rosetta. Έτσι, η υλοποίησή της έδωσε τη δυνατότητα για αρκετές πρωτιές, τόσο για την ίδια την ESA όσο και για την εξερεύνηση του διαστήματος γενικότερα. Για παράδειγμα, για να φτάσει στον προορισμό του, τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko, το διαστημόπλοιο Rosetta έγινε το πρώτο σκάφος που, κινούμενο με ηλιακή ενέργεια, βρέθηκε κοντά στην τροχιά του Δία. Παράλληλα, το Rosetta είναι αυτή τη στιγμή το μοναδικό διαστημόπλοιο που τέθηκε σε τροχιά γύρω από έναν κομήτη. Και βέβαια, το διαστημικό όχημα Philae (Φίλαι) που μετέφερε είναι το πρώτο που προσεδαφίσθηκε ποτέ σε κομήτη. Η αποστολή αποτελεί παρελθόν εδώ και λίγα 24ωρα, καθώς από την περασμένη Παρασκευή το διαστημόπλοιο βρίσκεται κι αυτό πάνω στον 67P/Churyumov-Gerasimenko, «συνεπιβάτης» μαζί με το Philae στην περιπλάνηση του βράχου στο ηλιακό μας σύστημα. Έτσι, έχει ξεκινήσει για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος η «επόμενη ημέρα» της διαστημικής εξερεύνησης, με φιλόδοξα σχέδια που, αν πετύχουν, θα της δώσουν τη δυνατότητα να γράψει ξανά ιστορία. Μάλιστα, δεν θα χρειαστεί να περάσουν πάνω από δύο εβδομάδες, ώστε μαζί με τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος η ESA να αποσπάσει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς στις 19 Οκτωβρίου το μη επανδρωμένο σκάφος της Schiaparelli θα επιχειρήσει να προσεδαφισθεί στον Άρη. Τρεις ημέρες νωρίτερα, θα αποχωρισθεί από το διαστημόπλοιο Trace Gas Orbiter που το μεταφέρει, ώστε να μπει στην αρειανή ατμόσφαιρα σε υψόμετρο 191 χιλιομέτρων και με ταχύτητα 21.000 χλμ./ώρα. Κύριος στόχος του Schiaparelli είναι να δοκιμασθούν στην πράξη κρίσιμες τεχνολογίες, που θα χρειασθεί η ESA σε μελλοντικές της αποστολές στον Άρη, με απώτερο σκοπό την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος το οποίο θα εξερευνήσει τον πλανήτη. Παράλληλα, η υπηρεσία έχει βάλει στο «στόχαστρο» και τον Ερμή, με την αποστολή BepiColombo, η οποία θα μελετήσει τον λιγότερο εξερευνημένο γήινο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η αποστολή θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Ιαπωνική Υπηρεσία Διαστήματος και περιλαμβάνει δύο διαστημόπλοια, τα Mercury Planetary Orbiter (MPO) και Mercury Magnetospheric Orbiter (MMO). Τα δύο σκάφη θα αναχωρήσουν από τη Γη το 2018, με στόχο να φτάσουν στον Ερμή το 2024 και να τεθούν σε τροχιά για τουλάχιστον ένα έτος, ώστε να συγκεντρώσουν στοιχεία για τη σύσταση, τη γεωφυσική και την ατμόσφαιρά του. Δύο χρόνια νωρίτερα, και πιο συγκεκριμένα το 2022, θα εκτοξευθεί το JUICE (JUpiter ICy moons Explorer) με προορισμό τον Δία. Το διαστημόπλοιο θα φτάσει στον Δία το 2030, ώστε για τουλάχιστον τρία χρόνια να μελετήσει εξονυχιστικά τον πλανήτη και τρεις από τους μεγαλύτερους δορυφόρους του, δηλαδή τον Γανυμήδη, την Ευρώπη και την Καλλιστώ. Για την εξονυχιστική μελέτη, αυτή τη φορά του Ήλιου, θα αναχωρήσει από τη Γη το 2018 το σκάφος Solar Orbiter. Με τα όργανά του, το Solar Orbiter θα «βάλει στο μικροσκόπιο» την ηλιόσφαιρα και τον ηλιακό άνεμο, δηλαδή τη ροή φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από τα ανώτερα στρώματά του. http://www.naftemporiki.gr/story/1155013/i-epomeni-imera-tis-europaikis-ypiresias-diastimatos-meta-tin-apostoli-rosetta

Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη παράξενων μορφών ύλης. Το βραβείο Νόμπελ φυσικής 2016 απονέμεται στους David Thouless, Duncan Haldane και Michael Kosterlitz για τις θεωρητικές ανακαλύψεις των τοπολογικών μετατροπών φάσης και των τοπολογικών φάσεων της ύλης. http://physicsgg.me/2016/10/04/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2016/

Νεοζηλανδοί επιστήμονες αποκατέστησαν την ηχογράφηση της ηλεκτρονικής μουσικής που δημιούργησε πρώτος ο Αλαν Τιούρινγκ το 1951. Ο Βρετανός μαθηματικός, Αλαν Τούρινγκ, έμεινε στην ιστορία όχι μόνο σαν ένας από τους αποκρυπτογράφους που έσπασαν τον κωδικό των Ναζί, βοηθώντας να μπει νωρίτερα τέλος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και επειδή ήταν ο πρώτος που δημιούργησε ηλεκτρονική μουσική. Το 1951 είχε παρουσιάσει την πρώτη μουσική από ηλεκτρονικό υπολογιστή και πλέον μπορούν να την ακούσουν όλοι. Μία ομάδα Νεοζηλανδών επιστημόνων κατάφεραν να αποκαταστήσουν αυτή την ηχογράφηση. Ο Τούρινγκ, όπως αναφέρει το AFP, δημιούργησε τη μουσική σε μια μηχανή, στο Μάντσεστερ. Η μουσική επιβίωσε σε έναν δίσκο γνωστό ως acetate disc, οι επιστήμονες φιλτράρισαν τον ήχο και άλλαξαν την ταχύτητα περιστροφής του δίσκου, με αποτέλεσμα να μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική. http://www.pronews.gr/portal/20161001/genika/tehnologia/51/alan-toyringk-o-vretanos-mathimatikos-poy-dimioyrgise-protos

«Επετειακo Έτος Αριστοτέλη» Σειρά ομιλιών και μουσικών εκδηλώσεων διοργανώνει το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Οκτωβρίου στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών, στο πλαίσιο της ανακήρυξης από την UNESCO του 2016, σε «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου φιλοσόφου. Οι ομιλητές θα παρουσιάσουν με εύληπτο τρόπο πτυχές της σύνθετης σκέψης του Αριστοτέλη, ενώ η είσοδος για τις εκδηλώσεις στον αρχαιολογικό χώρο του Λυκείου (οδός Ρηγίλλης) θα είναι ελεύθερη. Συγκεκριμένα: Σάββατο 8 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30 Χαιρετισμός: Ελένη Μπάνου, διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών Θεόδωρος Σκαλτσάς Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου: «Αριστοτέλης και Google Ideas». Χορωδία Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Πιάνο: Αδριανή Γιακουμέλου. Μουσική διεύθυνση: Σπύρος Κλάψης. Κυριακή 9 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30 Στασινός Σταυριανέας, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών: «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο». Βασίλης Κάλφας, Καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ: «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα». «Με του έρωτα τις ευωδιές»: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής. http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/epeteiako_etos_aristoteli_omilies_kai_mousikes_ekdiloseis-64549779/

Το ρόβερ Curiosity ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του Aρη. Ένα νέο κεφάλαιο στην εξερεύνηση του πλανήτη Αρη ανοίγει το ρομποτικό ρόβερ Curiosity της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Το αυτοκινούμενο επιστημονικό εργαστήριο άρχισε να σκαρφαλώνει σε πιο υπερυψωμένο έδαφος στους πρόποδες του Όρους Σαρπ για να κάνει μια νέα γεώτρηση και να συλλέξει διαφορετικά δείγματα υπεδάφους προς ανάλυση. Την 1η Οκτωβρίου ξεκίνησε η διετής παράταση της πετυχημένης αποστολής, την οποία αποφάσισε η NASA, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να υπάρξουν και άλλες παρατάσεις. Ήδη το ρόβερ έχει βρει αξιόπιστες ενδείξεις ότι ο «κόκκινος πλανήτης» κάποτε διέθετε ποτάμια και λίμνες, που είχαν τα αναγκαία χημικά στοιχεία για την ύπαρξη ζωής. Το ρόβερ τώρα κατευθύνεται κατ' αρχήν σε μια τοποθεσία πλούσια σε αιματίτη (ορυκτό του σιδήρου), σε απόσταση περίπου δυόμιση χιλιομέτρων, η οποία είχε εντοπισθεί από ψηλά, από το δορυφόρο Mars Orbiter, πριν την άφιξη του Curiosity στον Αρη. Θα είναι η 15η κατά σειρά διαφορετική τοποθεσία γεώτρησης. «Μετά από τέσσερα χρόνια εξερεύνησης κοντά ή πάνω στο βουνό, το ρόβερ έχει πάντα τη δυνατότητα να μας εκπλήξει», δήλωσε ο 'Ασγουιν Βασαβάντα της NASA. Από τον Αύγουστο του 2012, που έφτασε στον γειτονικό πλανήτη, το Curiosity έχει στείλει στη Γη πάνω από 180.000 εικόνες, μεταξύ των οποίων κάποιες ωραίες «σέλφι». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5394818/to-rober-curiosity-ksekina-ena-neo-kefalaio-sthn-eksereynhsh-toy-arh/

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε συνάντηση εργασίας με τον Igor Komarov. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2016, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε συνάντηση εργασίας με τον Γενικό Διευθυντή της Corporation των διαστημικών δραστηριοτήτων "Roskosmos" Ιγκόρ Komarov. Αποσπάσματα από τις συνομιλία. http://kremlin.ru/events/president/news/52996 http://www.roscosmos.ru/22697/