Δροσος Γεωργιος

Διεθνές Συνέδριο «ATLAS WEEK 2024»: Το Μεγάλο Πείραμα του CERN έρχεται στο ΑΠΘ. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα του Πειράματος ATLAS του CERN επέλεξε το ΑΠΘ για να πραγματοποιήσει το ετήσιο Συνέδριο της, με τίτλο: «ATLAS WEEK 2024», από 17 έως 21 Ιουνίου 2024, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου είχε η συμβολή του ιδρύματος, μέσω του Εργαστήριου Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, στην ανάπτυξη του Πειράματος ATLAS του CERN, στην επιστήμη της Φυσικής, τη βασική έρευνα και τις εφαρμογές της. Στο Συνέδριο θα παρουσιαστούν οι τελευταίες εξελίξεις στις αναλύσεις για φλέγοντα θέματα φυσικής, με τα τελευταία δεδομένα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) που συλλέχθηκαν απ’ το πείραμα ATLAS, καθώς και η πορεία στην αναβάθμιση των ανιχνευτών του πειράματος για την επόμενη φάση λειτουργίας, του επιταχυντή. Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν εξέχοντες επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, αναμένονται περισσότεροι από 250 επιστήμονες από 38 χώρες και περισσότερα από 180 πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα. Η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ τιμά τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni Το έτος 2024 σηματοδοτεί 70 χρόνια από την ίδρυση του CERN, του οποίου η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος. Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 30 χρόνων της ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS. Στην εκδήλωση, η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ θα τιμήσει τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni, για την πολύτιμη συμβολή του στην επιστήμη, την κοινωνική προσφορά του αλλά και τη στήριξή του στη σημαντική συνεισφορά του ΑΠΘ στο Πείραμα ATLAS. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 18 Ιουνίου 2024 και ώρα 18.00, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Θα ακολουθήσει Μουσική Εκδήλωση. Ο Καθηγητής με τον ηγετικό ρόλο στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs O Καθηγητής Peter Jenni συμμετέχει στα πειράματα του CERN απ’ το 1972, με καίριες συνεισφορές στην ανακάλυψη των αδρονικών πιδάκων και των σωματιδίων W και Z, φορέων της ασθενούς αλληλεπίδρασης. Апό то 1980, ασχολείται με τον σχεδιασμό και υλοποίηση του Μεγάλου Αδρονικού Επιταχυντή και των πειραμάτων του και το 1992 δημιούργησε την κοινοπραξία ATLAS. Πρόκειται για μία συνεργασία την οποία συντόνισε μέχρι το 2009, καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδιασμού και κατασκευής του σύνθετου αυτού «υπερ ανιχνευτή» μεγέθους όσο μια οκταόροφη πολυκατοικία, με ανιχνευτές που κατασκευάστηκαν στα 180 συνεργαζόμενα με το Πείραμα εργαστήρια. Πρόσφατα, η συμβολή του ήταν καθοριστική στην Ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs από το Πείραμα ATLAS.Είναι μέλος της Βαυβαρικής Ακαδημίας Επιστημών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, της Σλοβενικής Εταιρείας Επιστημών και Τεχνών κι έχει εκλεγεί επίτιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Το 2013 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο στη θεμελιώδη φυσική για τον ηγετικό του ρόλο που οδήγησε στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs και μαζί με την Fabiola Gianoti, Διευθύντρια του CERN σήμερα, διέθεσαν τα χρηματικά ποσά των βραβείων τους στη χρηματοδότηση υποψηφίων διδακτόρων του Πειράματος ATLAS. 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN Το Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ συμμετέχει ενεργά τα τελευταία 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN και έχει παίξει σημαντικό ρόλο τόσο με την κατασκευή και έλεγχο μεγάλου αριθμού σύγχρονων ανιχνευτών σωματιδίων με αυστηρές προδιαγραφές, όσο και στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs. Σήμερα, το Εργαστήριο, εκτός από την συμμετοχή του στο Πείραμα ATLAS, δραστηριοποιείται ενεργά σε εφαρμογές της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στην Διαγνωστική και Θεραπευτική Ιατρική, σε δράσεις Πολιτισμού, όπως η μη επεμβατική χαρτογράφηση τύμβων με Τομογραφία Μιονίων Κοσμικής Ακτινοβολίας, αλλά και στη μελέτη Έργων Τέχνης. Οι εργασίες του Συνεδρίου δεν είναι ανοιχτές για το κοινό. Ανοικτή για το κοινό είναι η Τρίτη 17-6-2024, 15:50 – 20:30. Πρώτα με δύο προσκεκλημένες ομιλίες 15:50 – 17:10 : Μία θεωρητικής Φυσικής (καθ. Α. Δέδες, Πανεπιστήημιο Ιωαννίνων) και μία Αρχαιολογίας (καθ. Α. Κυριάκου) για τις Αιγές (δείτε εδώ) Ακολουθει (18:00 – 20:30) η ανοικτή εκδήλωση για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών. ●Ιστότοπος για δύο ομιλίες ανοικτές στο κοινό ●Πρόγραμμα της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ ●Ιστότοπος της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ πηγή: https://www.physics.auth.gr/event_announcements/6246?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR3sgS6XO7MudSV337P_zuWyhssw8Flgd1JSkhCkCpvBYnxWghY8ueolp7k_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw

Συνέντευξη του αστροφυσικού Αλέξανδρου Μαραγκουδάκη. Από μικρό παιδί μετρούσε τα άστρα. Σήμερα, στα 43 του ο Ελληνας αστροφυσικός Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης, συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της ΝΑSA που χαρτογραφεί τη Ζώνη του Ωρίωνα.Κατά την παιδική του ηλικία, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης παρατηρούσε τον αττικό ουρανό και εντυπωσιαζόταν από τα μυστικά που έκρυβε. Σήμερα, από τη NASA όπου εργάζεται ως ερευνητής, ο Έλληνας αστροφυσικός μελετά τα μυστήρια του σύμπαντος και συνεχίζει να νιώθει δέος για τη γοητεία του ουρανού.«Από παιδί πάντα με γοήτευε ο ουρανός, τον κοιτούσα και αναρωτιόμουν τι γίνεται εκεί. Αυτή η γοητεία νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει. Με το ίδιο δέος που κοιτούσα τον ουρανό ως παιδί, με το ίδιο δέος το κάνω και τώρα. Μπορεί πλέον να έχω τα μέσα και να βλέπω τις εικόνες του σύμπαντος ωμές, ακατέργαστες, ίσως λιγότερο ωραιοποιημένες. Ωστόσο, σήμερα νιώθω την ομορφιά της ανακάλυψης, το τι θα δεις αναλύοντας τα δεδομένα που λαμβάνεις», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ.O Aλέξανδρος Μαρακουδάκης συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της NASA με τίτλο «PDRs4all», όπου μαζί με περισσότερους από 170 ερευνητές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ιαπωνία μελετούν δεδομένα από τις παρατηρήσεις του James Webb Space Telescope (JWST). Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα διερευνάται η Ζώνη του Ωρίωνα, μια περιοχή αστρογένεσης στον Γαλαξία μας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που με τη βοήθεια του πρωτοποριακού τηλεσκοπίου μελετάται διεξοδικά. Πρωτοπλανήτης που «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της ερευνητικής ομάδας στο πρόγραμμα αυτό, ήταν η ανίχνευση του χημικού στοιχείου methyl cation CH3+ σε μια περιοχή όπου δημιουργείται ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία από μεγάλα και λαμπρά αστέρια που βρίσκονται τριγύρω. «Ενώ αρχικά δεν περιμένεις να το ανιχνεύσεις, το ανιχνεύεις και είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, γιατί δημιουργεί τη δίοδο για μεγαλύτερες ενώσεις άνθρακα που είναι σημαντικές για τη ζωή. Βλέπεις λοιπόν ποια είναι τα πρώιμα στάδια που μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν στη ζωή», εξηγεί ο κ. Μαραγκουδάκης.Το 2019, οπότε η επιστημονική κοινότητα προετοιμαζόταν για την εκτόξευση του πολύπλοκου και πολύ εξελιγμένου τηλεσκοπίου JWST, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης ήταν ένας από τους 25 επιστήμονες σε ΗΠΑ και Καναδά που επιλέχθηκαν για να κάνουν εκπαίδευση στη λειτουργία του τηλεσκοπίου στο «Space Telescope Science Institute» (STScl) στη Βαλτιμόρη και στη συνέχεια να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους και στους συναδέλφους τους. Την περίοδο εκείνη, ο κ. Μαραγκουδάκης διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στο Western University, στο Οντάριο του Καναδά, και η εκπαίδευση αυτή στο JWST ήταν η αρχή της ενασχόλησής του με το τηλεσκόπιο-επίτευγμα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Τι έχει προσφέρει το JWST στη γνώση μας για το σύμπαν, τον ρωτάμε. «Μας παρείχε αρκετά νέα δεδομένα ιδιαίτερα σε αυτό που λέμε Κοσμική Αυγή, στο πρώιμο σύμπαν, κοντά χρονικά στη Μεγάλη Έκρηξη. Παίρνουμε πληροφορίες για το πώς λειτουργούσε το σύμπαν τότε, ενώ δεν μπορούσαμε να το δούμε με τις προηγούμενες αποστολές», επισημαίνει. Οι γαλαξίες της γειτονιάς μας Μπορεί στο «PDRs4All» το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επιστημόνων να είναι αυτή η συγκεκριμένη περιοχή του Γαλαξία μας, όμως ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης έχει θέσει στο επίκεντρο της έρευνάς του κυρίως την εξωγαλαξιακή αστροφυσική και συγκεκριμένα την εξέλιξη εκατοντάδων χιλιάδων γαλαξιών που βρίσκονται στη «γειτονιά» μας. Τα θέματα που ερευνά αφορούν στη μελέτη των γαλαξιών σε διαφορετικά μήκη κύματος και στη μοντελοποίηση για την ερμηνεία των παρατηρήσεων, προκειμένου να κατανοήσει την εξέλιξη των γαλαξιών και να εντοπίσει τα κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν οι διαφορετικοί γαλαξίες.Πόσα ξέρουμε, όμως, για τους γαλαξίες στη γειτονιά μας; «Αν είσαι ερευνητής δεν θα πεις ποτέ ότι ξέρουμε πολλά. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείς να μάθεις. Έχεις μια καλή ιδέα ίσως για το τι γίνεται. Και όσο περισσότερο έχεις τα μέσα, όπως πιο εξελιγμένα τηλεσκόπια για να παρατηρείς με μεγαλύτερη ανάλυση τι γίνεται στα συστήματα αυτά, τόσο σιγά σιγά γεφυρώνεις αυτό το χάσμα με το τι γίνεται εκεί έξω. Και πάλι υπάρχει μια μεγάλη διαδρομή να καλυφθεί μέχρι να πεις ότι έχεις φτάσει σε ένα σημείο να έχεις μια καλή εικόνα. Αυτό όμως είναι και το συναρπαστικό, να εξακολουθείς να ψάχνεις το τι γίνεται, πώς λειτουργούν οι γαλαξίες για παράδειγμα, πώς εξελίσσονται και σιγά σιγά να μαθαίνεις και νέα πράγματα χωρίς να γνωρίζεις πόσο κοντά ή πόσο μακριά είσαι σε μια ολοκληρωτική περιγραφή της εξέλιξής τους». Διαγαλαξιακές… αλληλεπιδράσεις Σε έναν δεύτερο σημαντικό πυλώνα της έρευνάς του, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης μελετά τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, οργανικές ενώσεις με άνθρακα και υδρογόνο, που δίνουν στους επιστήμονες μεταξύ άλλων, πληροφορίες για τον ρυθμό αστρογένεσης των γαλαξιών στους οποίους εντοπίζονται.Η μελέτη άλλων γαλαξιών μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες στην κατανόηση ακόμα και του δικού μας Γαλαξία, τονίζει ο κ. Μαραγκουδάκης. «Παράλληλα, μελετώντας και τον δικό μας Γαλαξία που είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε, μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει στους πιο μακρινούς γαλαξίες που δεν μπορούμε να τους μελετήσουμε με την ίδια διακριτική ικανότητα. Οπότε υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση στην έρευνα και του δικού μας Γαλαξία και των υπολοίπων». Από το Φυσικό Αθήνας στη NASA, με μια στάση στην Κρήτη Ο 43χρονος Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου έκανε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ακολούθησαν μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 2020 έλαβε μεταδιδακτορική υποτροφία από τη NASA και αυτό ήταν η αφετηρία της διαδρομής του στον αμερικανικό διαστημικό οργανισμό. Μετά την ολοκλήρωση της υποτροφίας, συνεχίζει να εργάζεται ως ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο AMES της NASA στην Καλιφόρνια.Πόσο μακρινή, όμως, ήταν η απόσταση που διένυσε μέχρι να φτάσει στη NASA; «Όπως το βιώνω είναι μια μεγάλη διαδρομή χρονικά αλλά κάθε κομμάτι της είχε κάτι το ξεχωριστό και διαφορετικό ερευνητικά», λέει. Σπεύδει να προσθέσει, όμως, ότι «δεν θυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι εδώ που είμαι, απλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ, ανεξάρτητα από το πού βρίσκομαι. Ενώ τα μάτια μου είναι στραμμένα προς τον ουρανό, το μυαλό είναι εδώ χαμηλά». πηγή: https://www.in.gr/2024/06/16/in-science/o-ellinas-astrofysikos-tis-nasa-pou-xartografei-ti-zoni-tou-oriona/

Roscosmos Πώς είναι η «διαστημική καθημερινή ζωή» στον ISS; Από τις 11 έως τις 12 Ιουνίου, οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin συνέχισαν να ξεφορτώνουν το Progress MS-27. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συμμετείχαν σε επιστημονικά πειράματα: παρατήρησαν κρυστάλλους και υγρά σκόνης πλάσματος ("Plasma Crystal-4"), αξιολόγησαν την οικολογική κατάσταση του πλανήτη ("Econ-M"), μελέτησαν τη δυναμική του σχεδιασμού του ISS ("Identification") και δοκίμασαν τις δικές τους επιδόσεις ("Pilot-T"). Η ιατρική έρευνα και η άσκηση είναι σημαντικά βήματα κατά τη διάρκεια του τροχιακού ταξιδιού. Χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, το πλήρωμα μέτρησε την ακοή του και έκανε επίσης πρακτική στον διάδρομο BD-2. Διαβάστε την πλήρη έκθεση στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/40623/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573233 Roscosmos Πείραμα "Crystal Plasma": εργασία σε τροχιά «Ολοκλήρωσα την επόμενη συνεδρία του πειράματος «Crystal Plasma», όπου μελετώνται κρύσταλλοι και υγρά σκόνης πλάσματος, μελετώνται οι διαδικασίες σχηματισμού διατεταγμένων δομών φορτισμένων στερεών μακροσωματιδίων στο πλάσμα μιας εκκένωσης αερίου υπό συνθήκες μικροβαρύτητας». Σύμφωνα με τον Oleg Kononenko, οι κύριοι στόχοι του πειράματος κατά τη διάρκεια της αποστολής είναι να μελετήσει τη δύναμη της οπισθέλκουσας ιόντων που ενεργεί στα μικροσωματίδια στο πλάσμα από μια κατευθυνόμενη ροή ιόντων. Το πείραμα στοχεύει επίσης στη μελέτη ενός δυαδικού μείγματος σε μια εκκένωση συνεχούς ρεύματος σε μια παγίδα που σχηματίζεται από μια θερμική κλίση. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244094%2Ffd1b5728ba8417b858%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573229

Πώς οι διαστημικές πτήσεις επηρεάζουν την υγεία των αστροναυτών. Ακόμα και οι διαστημικές πτήσεις μικρής διάρκειας σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη έχουν ως αποτέλεσμα μοριακές αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών, σύμφωνα με μια σειρά δημοσιεύσεων στα περιοδικά του ομίλου «Nature».Η συλλογή άρθρων με κεντρικό τίτλο «Space Omics and Medical Atlas» είναι σύμφωνα με τον όμιλο «Nature» η μεγαλύτερη συλλογή δεδομένων για την αεροδιαστημική ιατρική και τη διαστημική βιολογία. Πάνω από 100 ερευνητικά ιδρύματα σε 25 χώρες συνεργάστηκαν για να διερευνήσουν μοριακές, κυτταρικές, φυσιολογικές και άλλες αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών.Μέχρι σήμερα, οι επιπτώσεις των διαστημικών ταξιδιών στην υγεία έχουν χαρτογραφηθεί με τη μελέτη των επαγγελματιών αστροναυτών, πολλοί από τους οποίους εκπαιδεύτηκαν επί χρόνια για να ταξιδέψουν. Στα άρθρα αυτά τίθενται επιπλέον στο επίκεντρο οι επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων μικρής διάρκειας στους αστροναύτες-πολίτες, ανθρώπους με διαφορετικό ιστορικό υγείας ο κάθε ένας.Σύμφωνα με τις μελέτες, λίγες μόνο ημέρες σε τροχιά μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, αφυδάτωση και θολή σκέψη, αν και οι περισσότερες από αυτές τις καταστάσεις επανέρχονται στο φυσιολογικό σύντομα μετά την επιστροφή των ταξιδιωτών στη Γη.Σε μία από τις δημοσιεύσεις παρουσιάζονται δεδομένα από την αποστολή Inspiration4 της SpaceX το 2021, στο πλαίσιο της οποίας τέσσερις αστροναύτες-πολίτες, δύο άντρες και δύο γυναίκες ηλικίας 29-51 ετών, πέταξαν για τρεις ημέρες στα 590 χιλιόμετρα πάνω από την Γη, δηλαδή πιο ψηλά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που βρίσκεται σε τροχιά στα 370-460 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η μικρής διάρκειας αποστολή προκάλεσε κάποιες από τις ίδιες αλλαγές που παρατηρούνται στο σώμα των αστροναυτών που έχουν συμμετάσχει σε πολύ μεγαλύτερες αποστολές. Πάντως, οι αλλαγές που καταγράφηκαν επέστρεψαν στο κανονικό στο 95% των περιπτώσεων σύντομα μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη.Στα επιμέρους ευρήματα της έρευνας εντοπίστηκε ότι οι επιπτώσεις της μικρής διάρκειας διαστημικών πτήσεων στην καρδιαγγειακή φυσιολογία και στη γνωστική απόδοση ήταν μέτριες και πολύ μεταβλητές μεταξύ των ατόμων. Επίσης, ότι οι γνωστικές επιδόσεις τους δεν επηρεάστηκαν σημαντικά. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι τα λίγα άτομα του πληρώματος (μικρό μέγεθος δείγματος) και ο περιορισμένος διαθέσιμος χρόνος τους για εκπαίδευση είναι κρίσιμοι παράγοντες για την αξιολόγηση της ποιότητας των συλλεγόμενων δεδομένων.Σε άλλη επιστημονική έρευνα, μια ομάδα επιστημόνων από 40 ερευνητικά ιδρύματα σε πέντε ηπείρους μελέτησε το κατά πόσο επηρεάζονται οι νεφροί από τις διαστημικές πτήσεις και εντόπισαν ότι η δομή και η λειτουργία τους μεταβάλλονται. Καθώς είχε εντοπιστεί προγενέστερα ότι αστροναύτες αναπτύσσουν πέτρες στους νεφρούς κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι στις διαστημικές πτήσεις μεταβάλλεται ριζικά ο τρόπος με τον οποίο οι νεφροί επεξεργάζονται τα άλατα και αυτό πιθανώς αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα. Σε προσομοιώσεις που διεξήγαν, διαπίστωσαν ότι οι νεφροί ποντικιών που εκτέθηκαν σε γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία για δυόμιση χρόνια παρουσίασαν μόνιμη βλάβη και απώλεια της λειτουργίας τους.Μια τρίτη δημοσίευση παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια διαστημικών ταξιδιών. Οι αστροναύτες σε χαμηλή τροχιά, όπως στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υποφέρουν από προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδίως λοιμώξεις, επαναδραστηριοποίηση λανθανόντων ιών και ευαισθησία του δέρματος. Οι αντιδράσεις αυτές συμβαίνουν ακόμη και σε βραχυπρόθεσμες διαστημικές πτήσεις.Σημειώνεται ότι οι έρευνες περιλαμβάνουν δεδομένα από ένα ευρύ φάσμα αποστολών, μεταξύ των οποίων οι SpaceX Inspiration4, Polaris Dawn, Axiom, NASA Twins και τις αποστολές του JAXA. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η αξιοποίηση των δεδομένων μπορεί να συμβάλει στην επιτάχυνση της αεροδιαστημικής ιατρικής, στη βελτίωση της παρακολούθησης της υγείας των αστροναυτών και στον μετριασμό των κινδύνων για τις επερχόμενες διαστημικές αποστολές. Σύνδεσμος για τις δημοσιεύσεις: https://www.nature.com/immersive/d42859-024-00009-8/index.html https://www.amna.gr/home/article/826490/Pos-oi-diastimikes-ptiseis-epireazoun-tin-ugeia-ton-astronauton

Πυκνό διαστρικό σύννεφο πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια ίσως προκάλεσε την εποχή των παγετώνων. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν από εκατομμύρια χρόνια, το ηλιακό σύστημα μπορεί συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που θα μπορούσε να επηρεάσει την ηλιόσφαιρα, η οποία απεικονίζεται ως η σκουρόχρωμη γκρι φυσαλίδα με φόντο τον διαστρικό χώρο. Σύμφωνα με νέα έρευνα, αυτό θα μπορούσε να έχει εκθέσει τη Γη σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και να επηρεάσει το κλίμα. Photo courtesy of Opher, et al., Nature Astronomy Η Γη ίσως να έχασε προσωρινά την προστασία του Ήλιου πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια και να αφέθηκε εκτεθειμένη στο ψύχος του διαστρικού Διαστήματος, καθώς το Ηλιακό Σύστημα περνούσε μέσα από ένα πυκνό νέφος αερίων και σκόνης, σύμφωνα με νέα έρευνα.Δύο εκατομμύρια χρόνια πριν η Γη ήταν πολύ διαφορετική, με τους μακρινούς προγόνους μας να ζουν δίπλα σε προϊστορικά θηρία- και σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς η Γη περνούσε μια περίοδο μεγάλου ψύχους, με εποχές των παγετώνων να έρχονται και να φεύγουν μέχρι περίπου 12.000 χρόνια πριν. Οι επιστήμονες εικάζουν πως οι εποχές των παγετώνων λαμβάνουν χώρα για μια σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων η κλίση και η περιστροφή του πλανήτη, η κίνηση των τεκτονικών πλακών, οι εκρήξεις ηφαιστείων, τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κ.α. Ωστόσο η νέα έρευνα [A possible direct exposure of the Earth to the cold dense interstellar medium 2–3 Myr ago] που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy από ερευνητές του Boston University βάζει στη συζήτηση έναν άλλο πιθανό παράγοντα: Τη θέση του Ήλιου (και του Ηλιακού Συστήματος) στον γαλαξία.Ειδικότερα, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία πως πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια το Ηλιακό Σύστημα συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που μπορεί να επηρέασε τον ηλιακό άνεμο: Όπως θεωρούν, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η θέση του Ήλιου στο Διάστημα μπορεί να επηρεάζει την ιστορία της Γης περισσότερο από ό,τι αναμενόταν στο παρελθόν.Το Ηλιακό Σύστημα καλύπτεται από μια «ασπίδα» πλάσματος που εκπέμπεται από τον Ήλιο, την αποκαλούμενη Ηλιόσφαιρα. Αυτή προκύπτει χάρη σε μια συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων, τον αποκαλούμενο ηλιακό άνεμο, που εκτείνεται πέρα από τον Πλούτωνα- μια γιγαντιαία «φυσαλίδα» η οποία μας προστατεύει από την ακτινοβολία που θα μπορούσε να προκαλέσει μεταβολές στο DNA μας: Για την ακρίβεια επιστήμονες θεωρούν ότι είναι ένας από τους λόγους που η ζωή εξελίχθηκε στη Γη όπως εξελίχθηκε.Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το ψυχρό αυτό νέφος συμπίεσε την ηλιόσφαιρα με τέτοιο τρόπο που για λίγο η Γη και οι άλλοι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος τέθηκαν εκτός της επιρροής της.«Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο που δείχνει ποσοτικά ότι υπήρξε επαφή ανάμεσα στον Ήλιο και κάτι εκτός του Ηλιακού Συστήματος που θα επηρέασε το κλίμα της Γης» είπε η Μεράβ Οφέρ, διαστημική φυσικός και lead author του επιστημονικού άρθρου. Η θεωρία της, γενικότερα, είναι πως η ηλιόσφαιρα έχει το σχήμα ενός φουσκωμένου «κρουασάν»- και τώρα διερευνά το πώς η ηλιόσφαιρα και η κίνηση του Ήλιου στο Διάστημα επηρεάζει τη χημεία της ατμόσφαιρας. «Τα άστρα κινούνται και τώρα αυτό το άρθρο δείχνει όχι μόνο ότι κινούνται, μα και ότι συναντούν δραστικές αλλαγές» λέει η Οφέρ.Η ίδια και οι συνεργάτες της πρακτικά κοίταξαν πίσω στον χρόνο, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα μοντέλα υπολογιστή για να «δουν» πού βρισκόταν ο Ήλιος πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια- και μαζί του η ηλιόσφαιρα και το υπόλοιπο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης χαρτογράφησαν την πορεία του συστήματος «Local Ribbon of Cold Clouds» (τοπική κορδέλα ψυχρών νεφών)- μιας σειράς μεγάλων, πυκνών, πολύ ψυχρών νεφών που αποτελούνται κυρίως από άτομα υδρογόνου. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ένα από τα νέφη κοντά στο τέλος της «κορδέλας» (Local Lynx of Cold Cloud) μπορεί να συγκρούστηκε με την ηλιόσφαιρα.Αν συνέβη αυτό, λέει η Οφέρ, η Γη θα εκτέθηκε πλήρως στο διαστρικό κενό, όπου αέρια και σκόνη αναμειγνύονται με ατομικά στοιχεία που έχουν απομείνει από άστρα που εξερράγησαν. Κανονικά η ηλιόσφαιρα «φιλτράρει» τα πιο πολλά από αυτά τα ραδιενεργά σωματίδια, ωστόσο χωρίς προστασία μπορούν να φτάσουν εύκολα στη Γη. Σύμφωνα με το επιστημονικό άρθρο, αυτό συνάδει με γεωλογικά στοιχεία τα οποία δείχνουν αυξημένα ισότοπα (60Fe, 244Pu) στον ωκεανό, τα χιόνια στη Ανταρκτικής και πυρήνες πάγου από την ίδια περίοδο. Επίσης, υπάρχει αντιστοιχία με τα διαθέσιμα δεδομένα περί θερμοκρασίας τότε, που υποδεικνύουν πτώση της.Η εξωτερική πίεση ενδεχομένως μπλόκαρε την ηλιόσφαιρα για ένα διάστημα, που μπορεί να κυμαινόταν από λίγους αιώνες μέχρι και ένα εκατομμύριο χρόνια, λέει η Οφέρ- ανάλογα το μέγεθος του νέφους. «Μα μόλις η Γη απομακρύνθηκε από το ψυχρό νέφος, η ηλιόσφαιρα “αγκάλιασε” όλους τους πλανήτες, περιλαμβανομένης της Γης» σημειώνει.Δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα πώς επηρέασε τη Γη το ψυχρό νέφος- αν, για παράδειγμα έφερε μια εποχή των παγετώνω. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα ψυχρά νέφη στο διαστρικό κενό που ο Ήλιος πιθανώς συνάντησε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και πιθανότατα θα συναντήσει και άλλα σε βάθος εκατομμυρίων ετών. https://physicsgg.me/2024/06/14/πυκνό-διαστρικό-σύννεφο-πριν-από-2-εκατ/

Το James Webb εντόπισε τρομερή σύγκρουση αστεροειδών στο γαλαξία μας. Εκτοξεύθηκε ποσότητα σκόνη δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του αστεροειδή που εξόντωσε τους δεινόσαυρους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε τα ίχνη μιας τρομερής σύγκρουσης στο γαλαξία μας. Πρόκειται για μια σύγκρουση δύο γιγάντιων αστεροειδών στο Beta Pictoris, ένα αστρικό σύστημα που βρίσκεται 63 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Pictoris.Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε 100.000 φορές περισσότερη σκόνη από αυτή που παρήγαγε η σύγκρουση του τεράστιου αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκατ. έτη εξοντώνοντας το 80% της ζωής ανάμεσα τους και τους δεινόσαυρους. Ο νέος κόσμος του γαλαξία Το Beta Pictoris είναι βρεφικής ηλικίας σύστημα αφού υπάρχει μόνο για 20 εκατομμύρια χρόνια σε σύγκριση με τα αξιοσέβαστα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια του δικού μας ηλιακού συστήματος. Στο νεαρό αστρικό σύστημα έχει εντοπισθεί η παρουσία τουλάχιστον δύο μεγάλων πλανητών αερίου αλλά δεν υπάρχουν ίχνη βραχωδών κόσμων σαν τον δικό μας. Ωστόσο, οι βραχώδεις εσωτερικοί πλανήτες μπορεί να βρίσκονται σε διαδικασία σχηματισμού, χάρη σε μεγάλες συγκρούσεις που παράγουν σκόνη, όπως αυτή που εντόπισε το JWST, είπαν οι ερευνητές σε παρουσίαση που έκαναν στο 244ο Συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Μάντισον του Ουισκόνσιν.Επειδή είναι ακόμα πολύ νέος, ο περιστρεφόμενος δακτύλιος αερίου και σκόνης που περιβάλλει το αστέρι είναι ένα πολύ πιο βίαιο μέρος από το ηλιακό μας σύστημα καθιστώντας το ιδανικό μέρος παρατήρησης από τους αστρονόμους για να δουν τις διεργασίες σχηματισμού ενός πλανητικού συστήματος που μπορεί να προσφέρει και ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς δημιουργήθηκε το δικό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1685748/to-james-webb-entopise-tromeri-sygkroysi-asteroeidon-sto-galaxia-mas/

Roscosmos Πώς πάνε τα πράγματα στο «σπίτι του διαστήματος»; Χθες ήταν μια παραγωγική μέρα σε τροχιά! Οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin πραγματοποίησαν μια σειρά από πειράματα: ▪ «Cardiovector»: μελέτησε αλλαγές στη λειτουργία της καρδιάς. ▪ «Νευροανοσία»: ανέλυσε την επίδραση του στρες στην ανοσία. ▪ “Ekon-M”: φωτογράφισε τη Γη για να αξιολογήσει την περιβαλλοντική κατάσταση. Επιπλέον, το πλήρωμα εκπαιδεύτηκε σε ένα εργόμετρο ποδηλάτου και έλαβε ενημέρωση για την ασφάλεια αφού έδεσε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Starliner στον ISS. Διαβάστε για τις εργασίες στο σταθμό στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40610/ Η φωτογραφία του Alexander Grebyonkin δείχνει το «διαστημικό πάρκινγκ» του πλοίου Starliner. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573217

Εντοπίστηκε «απαγορευμένος παγετός» στον Άρη μεταβάλλοντας τα σχέδια των επανδρωμένων αποστολών. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι το φαινόμενο του πρωινού παγετού δεν υπήρχε στον Κόκκινο Πλανήτη. Στον ισημερινό του Άρη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πρωινός παγετός που στη συνέχεια εξατμίζεται. Η ανακάλυψη έχει προκαλέσει έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα αφού πιστευόταν ότι είναι αδύνατον να υπάρξει παγετός σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη.Η ανακάλυψη μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη για τη μοντελοποίηση του πού υπάρχει νερό στον Άρη και πώς ανταλλάσσεται μεταξύ της ατμόσφαιρας του Κόκκινου Πλανήτη και της επιφάνειάς του. Αυτό θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική εξερεύνηση του Άρη με επανδρωμένες αποστολές. Τον παγετό εντόπισαν δύο διαστημικά σκάφη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), πρώτα το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), που έφτασε στον Άρη το 2016, και στη συνέχεια το Mars Express που εξερευνά τον Άρη από το 2003. Στην κορυφή του Ολύμπου Ο «απαγορευμένος παγετός» όπως τον αποκαλούν οι ειδικοί βρίσκεται στην περιοχή Θαρσίς, τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή περιοχή στον Άρη, που φιλοξενεί 12 μεγάλα ηφαίστεια ανάμεσα στο οποίο το Olympus Mons, το οποίο δεν είναι μόνο το ψηλότερο ηφαίστειο στον Άρη, αλλά είναι επίσης η ψηλότερη κορυφή του ηλιακού συστήματος με ύψος 22 χλμ.«Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να σχηματιστεί παγετός γύρω από τον ισημερινό του Άρη, καθώς ο συνδυασμός ηλιοφάνειας και λεπτής ατμόσφαιρας διατηρεί τις θερμοκρασίες σχετικά υψηλές τόσο στην επιφάνεια όσο και στην κορυφή του βουνού σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε στη Γη, όπου θα περίμενε κανείς να δει παγωμένες κορυφές. Η ύπαρξή του εδώ είναι συναρπαστική και υπονοεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές διεργασίες στο παιχνίδι που επιτρέπουν τη δημιουργία παγετού» λέει ο Άντομας Βαλαντίνας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν που έκανε την ανακάλυψη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1684571/entopistike-apagoreymenos-pagetos-ston-ari-metavallontas-ta-schedia-ton-epandromenon-apostolon/

Ζουμ στο κοντινότερο και μεγαλύτερο εργοστάσιο άστρων στο γαλαξία μας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αστρικό σμήνος κοντα στη Γη. Λίγα άστρα σχηματίζονται στο γαλαξία μας κάθε χρόνο αλλά στο παρελθόν η κατάσταση ήταν διαφορετική. Ο Γαλαξίας συνήθιζε να παράγει πολλά περισσότερα άστρα φτάνοντας πιθανότατα στο αποκορύφωμά του να αναδύει δεκάδες ή εκατοντάδες αστέρια ετησίως πριν από περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια και στη συνέχεια να η παραγωγή άστρων μειώνεται σταδιακά από τότε.Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της γέννησης νέων άστρων στο γαλαξία μας λαμβάνει χώρα πλέον σε ογκώδη σμήνη αστεριών, γνωστά ως «σούπερ αστρικά σμήνη», όπως το Westerlund 1. Αυτά είναι νεαρά σμήνη άστρων το καθένα εκ των οποίων είναι κατά μέσο όρο έχει μάζα 10.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Το Westerlund 1 είναι ηλικίας μεταξύ 3 και 5 εκατομμυρίων ετών περίπου, ένα σμήνος βρεφικής ηλικίας δηλαδή στα συμπαντικά δεδομένα .Το Westerlund 1 είναι το μεγαλύτερο και πλησιέστερο σούπερ αστρικό σμήνος στη Γη. Νέες παρατηρήσεις από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA, σε συνδυασμό με άλλα τηλεσκόπια της NASA, βοηθούν τους αστρονόμους να εμβαθύνουν σε αυτό το γαλαξιακό εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων.Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της η NASA οι ακτίνες Χ που ανιχνεύθηκαν από τον Chandra δείχνουν νεαρά αστέρια (που αντιπροσωπεύονται κυρίως ως λευκά και ροζ) καθώς και διάχυτο θερμαινόμενο αέριο σε όλο το σμήνος (χρωματισμένο ροζ, πράσινο και μπλε, με σειρά αυξανόμενων θερμοκρασιών για το αέριο). Πολλά άστρα εμφανίζονται ως κίτρινες και μπλε κουκκίδες. Λίγα σούπερ αστρικά σμήνη εξακολουθούν να υπάρχουν στον γαλαξία μας, αλλά προσφέρουν σημαντικές ενδείξεις για την προηγούμενη εποχή, όταν σχηματίστηκαν τα περισσότερα άστρα του γαλαξία μας. Το Westerlund 1 είναι το μεγαλύτερο από αυτά τα εναπομείναντα σούπερ αστρικά σμήνη στον Γαλαξία μας και η συνολική μάζα του σμήνους αντιστοιχεί σε μάζα μεταξύ 50.000 και 100.000 της μάζας του Ήλιου. Είναι επίσης το πλησιέστερο σούπερ αστρικό σμήνος στη Γη σε απόσταση περίπου 13.000 έτη φωτός.Αυτές οι ιδιότητες καθιστούν το Westerlund 1 εξαιρετικό στόχο για τη μελέτη της επίδρασης του περιβάλλοντος ενός σούπερ αστρικού σμήνος στη διαδικασία σχηματισμού άστρων και πλανητών, καθώς και στην εξέλιξη άστρων με διαφορετικά μεγέθη και μάζες. Μια από τις νέες εικόνες του σούπερ αστρικού σμήνους https://www.naftemporiki.gr/techscience/1684014/zoym-sto-kontinotero-kai-megalytero-ergostasio-astron-sto-galaxia-mas/

Ζάχαρη πέρα από τον Πλούτωνα. Ο Άροκοθ (ή Έσχατη Θούλη ή 2014 MU 69) είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που έχει εξερευνηθεί ποτέ από διαστημόπλοιο ανθρώπινης κατασκευής. Βρίσκεται στη ζώνη Kuiper και το διαστημικό σκάφος New Horizons πέρασε κοντά από αυτό το σώμα την Πρωτοχρονιά του 2019, όταν απείχε 6,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Αυτό το περίεργο αντικείμενο με ακανόνιστο σχήμα εμφανίζει ένα κοκκινωπό χρώμα. Οι επιστήμονες υποστηρίζοουν ότι η ασυνήθιστη απόχρωσή του μπορεί να οφείλεται στην παρουσία σακχάρων στην επιφάνειά του. Η ανακάλυψη αυτή, προφανώς, έχει συνέπειες για την προέλευση της ζωής, καθώς οι κομήτες θα μπορούσαν να έχουν μεταφέρει οργανικά μόρια από «κόσμους ζάχαρης» όπως ο Arrokoth στην αρχέγονη Γη.Ο Άροκοθ (Arrokoth) βρίσκεται στην ζώνη Kuiper. Το διαστημικό σκάφος New Horizons το 2019, τον πλησίασε σε απόσταση 6.628 χιλιόμετρων.Ο Arrokoth περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο ως μέλος της ζώνης Kuiper που βρίσκεται πέρα από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Επειδή σχηματίστηκε όταν δύο αντικείμενα συγκρούστηκαν και κόλλησαν μεταξύ τους, μοιάζει λίγο με πεπλατυσμένο χιονάνθρωπο, με «κεφάλι» και «σώμα» διαμέτρου 15 και 21 χιλιομέτρων. Άροκοθ σημαίνει «ουρανός» ή «σύννεφο» στη γλώσσα μιας φυλής Ινδιάνων της Αμερικής (Powhatan), η οποία και έδωσε την έγκρισή της για να δοθεί το όνομα στο ουράνιο σώμα.Εκτός από το σχήμα του, ένα άλλο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό του Arrokoth είναι το χρώμα του. Σε αντίθεση με την ροζ απόχρωση του Πλούτωνα, ο Arrokoth είναι πιο σκούρος και κοκκινωπός. Η αιτία αυτού του ασυνήθιστου χρωματισμού, που εμφανίζεται επίσης και σε άλλα αντικείμενα της ζώνης Κάιπερ, δεν είναι πλήρως κατανοητή. Ωστόσο, το New Horizons εντόπισε άφθονη παγωμένη μεθανόλη (CH3OH) στην επιφάνεια του Arrokoth, όταν το 2019 τον πλησίασε σε απόσταση 6.628 χιλιόμετρων. Βομβαρδισμός παγωμένης μεθανόλης με ηλεκτρόνια Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως όταν οι πάγοι μεθανόλης εκτίθενται στις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες μπορούν να αναπαράγουν τα χρώματα του Arrokoth. Τα οργανικά μόρια που σχηματίζονται αποδεικνύουν ότι ο Arrokoth είναι πλούσιος σε σάκχαρα, όπως γλυκόζη (C6H12O6) και η ριβόζη (C5H10O5 – δομικό στοιχείο του RNA), αλλά από αρωματικούς υδρογονάνθρακες που είναι απαραίτητοι για την παραγωγή των υπερκόκκινων χρωμάτων. Σε μια νέα μελέτη, οι Ralf I Kaiser, Cornelia Meinert και Leslie A Young, διερεύνησαν περαιτέρω το χρώμα του Άροκοθ, βομβαρδίζοντας δείγματα πάγου μεθανόλης στους 10 Κ και 40 Κ με ηλεκτρόνια. Αφού εξέθεσαν τα δείγματα σε ακτινοβολία ισοδύναμη με την ακτινοβολία γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων επί 1,8 δισεκατομμύρια έτη, χρησιμοποίησαν μια ποικιλία φασματοσκοπικών μεθόδων για να χαρακτηρίσουν τη σύνθεση και το χρώμα των οργανικών μορίων που σχηματίστηκαν.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο βομβαρδισμός με ηλεκτρόνια μπορεί πράγματι να αναπαράγει το χρώμα του Arrokoth. Μια δόση 57 eV ανά μονάδα ατομικής μάζας δημιουργεί μια πολύ καλή χρωματική αντιστοιχία. Η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης χημικές ενώσεις που σχετίζονται με τη ζάχαρη στα υπολείμματα πάγου μεθανόλης που εκτέθηκαν στην ακτινοβολία. Τα σάκχαρα και τα παράγωγά τους (οξέα, αλκοόλες) με έως και έξι άτομα άνθρακα, όπως η γλυκόζη και η ριβόζη – ταυτοποιήθηκαν παντού. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (13C22H12).Αυτά τα σάκχαρα και τα παράγωγά τους – μαζί με τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες – δικαιολογούν την κοκκινωπή εμφάνιση του Arrokoth. Μερικές από αυτές τις ενώσεις, σημειώνουν οι ερευνητές, ενσωματώνονται στα μόρια που συνθέτουν το RNA και τα λιπίδια, δημιουργώντας πρόδρομα μόρια που είναι απαραίτητα για την δημιουργία και εξέλιξη της ζωής.Οι παραπάνω οργανικές ενώσεις είναι πιθανό να μεταφέρθηκαν από τη Ζώνη Kuiper και το νέφος του Oort στη Γη με κομήτες. Η πρόσκρουσή των κομητών στην αρχέγονη Γη, θα μπορούσε να είναι η πηγή πολλών οργανικών μορίων που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους για την προέλευση της ζωής. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Scientists identify a ‘sugar world’ beyond Neptune –https://physicsworld.com/a/scientists-identify-a-sugar-world-beyond-neptune/ 2. Ionizing radiation exposure on Arrokoth shapes a sugar world – https://www.pnas.org/doi/abs/10.1073/pnas.2320215121

Χρύσα Κουβελιώτου και Νεκτάριος Ταβερναράκης. Τιμώνται με το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 Η καθηγήτρια Αστροφυσικής με μακρά πορεία στη NASA, Χρύσα Κουβελιώτου, και ο καθηγητής Μοριακής Βιολογίας Συστημάτων και πρόεδρος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, Νεκτάριος Ταβερναράκης, τιμώνται φέτος με το Αριστείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη για το πρωτοποριακό έργο ζωής τους.Συγκεκριμένα, το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 στο πεδίο των Θετικών Επιστημών απονέμεται στη Χρύσα Κουβελιώτου, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Columbian College of Arts and Sciences στο George Washington University, η οποία με θητεία άνω των 25 ετών στη NASA έχει συνεισφέρει ουσιαστικά στη βαθύτερη κατανόηση των παροδικών ουράνιων φαινομένων, μέσα από τη μελέτη φαινομένων που σχετίζονται με τις μαύρες τρύπες, τους αστέρες νετρονίων και τις εκλάμψεις ακτίνων γάμμα. Με πλούσια ερευνητική δράση, έχει συμπεριληφθεί στη λίστα του Time Magazine με τους 25 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον χώρο του Διαστήματος, καθώς και στη λίστα με τους 250 ερευνητές με τις περισσότερες αναφορές παγκοσμίως στην επιστήμη του Διαστήματος με 493 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά μετά από κρίση. Είναι μέλος των ακαδημιών US National Academy of Science και US Academy of Arts and Sciences, μέλος της Royal Dutch Academy of Sciences και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στη μακρά πορεία της έχει λάβει πλήθος κορυφαίων διακρίσεων, όπως τα βραβεία Descartes (2002), Rossi (2003) και D. Heineman (2012), το βραβείο Shaw στην Αστροφυσική (2021), ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση την τίμησε με τον Σταυρό του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής για την αριστεία στην Επιστήμη (2015).Το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 στο πεδίο των Ιατροβιολογικών Επιστημών απονέμεται στον Νεκτάριο Ταβερναράκη, καθηγητή Μοριακής Βιολογίας Συστημάτων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, πρόεδρο του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, και πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (EIT). Ο Νεκτάριος Ταβερναράκης βρίσκεται στην αιχμή της σύγχρονης βιοϊατρικής έρευνας στους τομείς της γήρανσης, του κυτταρικού θανάτου και του νευροεκφυλισμού. Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών του ανακαλύψεων περιλαμβάνονται ειδικές κατηγορίες ενζύμων που εμπλέκονται στον νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο, η αποκάλυψη του ρόλου βασικών ρυθμιστών της πρωτεϊνοσύνθεσης στη γήρανση και η καθοριστική συμβολή στην ανακάλυψη των μηχανισμών ελέγχου της ποιότητας των μιτοχονδρίων που σχετίζονται με τη ρύθμιση της κυτταρικής ενεργειακής ομοιόστασης και της γήρανσης. Μεταξύ άλλων είναι μέλος του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (ΕΜΒΟ), της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στη μακρά επιστημονική του πορεία έχει λάβει το βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO), το βραβείο Έρευνας Friedrich Wilhelm Bessel του ιδρύματος Alexander von Humboldt, το βραβείο Helmholtz International Fellow Award, το βραβείο Galien Scientific Research Award, το Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και το Επιστημονικό Βραβείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη το 2005 στον τομέα των Βιοεπιστημών.Τα δύο Αριστεία Μποδοσάκη θα απονείμει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε τελετή που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 25 Ιουνίου στο Ζάππειο Μέγαρο.Ο θεσμός του Αριστείου Μποδοσάκη ξεκίνησε το 2002 και επανέρχεται 13 χρόνια μετά τις τελευταίες βραβεύσεις, με μια νέα επιτροπή Αριστείου, αποτελούμενη από οκτώ ξένους επιστήμονες διεθνούς κύρους. Συμπρόεδροι της επιτροπής είναι ο επίτιμος καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, Ντάαν Φρένκελ, και ο καθηγητής Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου Erasmus της Ολλανδίας, Φρανκ Γκρόσβελντ.Κάθε διετία θα απονέμονται δύο Αριστεία σε δύο επιστημονικά πεδία, συνοδευόμενα από χρηματικό έπαθλο 100.000 ευρώ το κάθε ένα. «Το Αριστείο Μποδοσάκη έχει ως στόχο να αναγνωρίσει και να τιμήσει το σύνολο της επιστημονικής πορείας και προσφοράς Ελληνίδων και Ελλήνων επιστημόνων που διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της επιστήμης τους, με συνειδητή δέσμευση και πάθος για την επιστημονική έρευνα, την προαγωγή και την εξέλιξη της γνώσης», επισημαίνει η πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος Μποδοσάκη, Αθηνά Δεσύπρη.Έως σήμερα άλλες επτά προσωπικότητες της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας έχουν βραβευθεί με το Αριστείο Μποδοσάκη για το εξαιρετικά σημαντικό έργο τους και συγκεκριμένα οι καθηγητές Γεώργιος Χρούσος (2011), Χαράλαμπος Μουτσόπουλος (2011), Ευάγγελος Μουδριανάκης (2009), Δημήτρης Χριστοδούλου (2006), Αθανάσιος Φωκάς (2006), Κυριάκος Νικολάου (2004) και Ιωάννης Ηλιόπουλος (2002). Μ.Κ. – https://www.amna.gr/home/article/825882/Chrusa-Koubeliotou-kai-Nektarios-Tabernarakis—Timontai-me-to-Aristeio-Mpodosaki-2024 – https://www.bodossaki.gr/aristeio-mpodosaki-2024-i-ellinida-ereynitria-toy-diastimatos-kathigitria-astrofysikis-me-makra-poreia-sti-nasa-chrysa-koyveliotoy-kai-o-koryfaios-ereynitis-tis-sygchronis-vioiatrikis-ereynas-poy-kath/

«Τραυματισμένο αλλά σε σταθερή κατάσταση» έφθασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το επανδρωμένο σκάφος της Boeing. Το Starliner έχει υποστεί διαρροές ηλίου. Μετά από πολλές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση κατασκευής και αναβολές στην εκτόξευση του που έθεσαν σοβαρούς προβληματισμούς στην συνέχιση του εγχειρήματος πραγματοποιήθηκε πριν από λίγα 24ωρα η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Starliner της Boeing το οποίο προορίζεται για μεταφορά αστροναυτών για λογαριασμό της NASA αλλά και άλλων επανδρωμένων ή μη αποστολών.Το σκάφος μετέφερε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δύο Αμερικανούς αστροναύτες και λίγο πριν την εκτόξευση διαπιστώθηκε μια διαρροή ηλίου η οποία δεν κρίθηκε από τους επιτελείς της αποστολής ως επικίνδυνη και προχώρησε η διαδικασία εκτόξευσης. Όμως εκτός της ήδη γνωστής ανιχνεύθηκαν στη διάρκεια της πτήσης δύο ακόμη διαρροές ηλίου. Το σκάφος «παραμένει σταθερό», ανακοίνωσε η NASA.Αποφασίσθηκε να μην επιδιορθωθεί αυτή η πρώτη διαρροή που εντοπίζεται σε έναν από τους προωθητήρες του σκάφους, διότι, σύμφωνα με την ανάλυση της NASA είναι «μικρή και δεν αποτελεί κίνδυνο».Το ήλιον δεν είναι εύφλεκτο αέριο, αλλά χρησιμοποιείται στο σύστημα πρόωσης του σκάφους.Οι δύο άλλες διαρροές είναι καινούργιες και εντοπίσθηκαν αφού το σκάφος μπήκε σε τροχιά, ανακοίνωσε η NASA «δύο από τις βαλβίδες του ηλίου έκλεισαν». Η απεξάρτηση Η Boeing πρέπει να αποδείξει με αυτήν την πτήση-τεστ ότι το Starliner είναι ασφαλές για να ξεκινήσει πτήσεις. Το μη επανδρωμένο Starliner έφθασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μία φορά το 2022, αλλά είναι η πρώτη φορά που μεταφέρει αστροναύτες.Η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ, μεταφέρει από το 2020 αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το σκάφος της Crew Dragon. Όμως η NASA eπιδιώκει να έχει στην διάθεσή της και δεύτερο μέσο μεταφοράς ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει πιθανά προβλήματα στο ένα από τα μέσα μεταφοράς ή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και γενικά να μην εξαρτάται αποκλειστικά από μια εταιρεία από την στιγμή που αποφάσισε να μην παράγει πια η ίδια διαστημόπλοια για τις ανάγκες των επανδρωμένων της αποστολών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1681696/traymatismeno-alla-se-statheri-katastasi-efthase-sto-diethni-diastimiko-stathmo-to-epandromeno-skafos-tis-boeing/

Η Πύλη της Κόλασης στη Σιβηρία δυναμώνει μέρα με τη μέρα (βίντεο) Ο τεράστιος λάκκος που εκπέμπει μεθάνιο διογκώνεται Μια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι το λιώσιμο του μόνιμου στρώματος πάγων στη Σιβηρία. Όταν το φαινόμενο έγινε αντιληπτό οι επιστήμονες διατύπωσαν τους φόβους τους για διαφόρων ειδών αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτή η εξέλιξη στον πλανήτη.Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι κάτω από τους πάγους είναι θαμμένα για χιλιάδες χρόνια τεράστια αποθέματα μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα τα οποία το λιώσιμο θα απελευθερωθούν αποτελώντας μια νέα πηγή μόλυνσης της ατμόσφαιρας και διόγκωσης του προβλήματος της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ένας δεύτερος κίνδυνος είναι η απελευθέρωση διαφόρων παθογόνων οργανισμών (ιών κ.α.) που επίσης ήταν φυλακισμένοι στους πάγους χιλιάδες χρόνια και η ανθρωπότητα δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με αυτούς άρα είμαστε απροστάτευτοι και ευάλωτοι αυξάνοντας τις πιθανότητες εμφάνισης νέων επιδημιών.Η απελευθέρωση βλαβερών αερίων από το λιώσιμο των πάγων της Σιβηρίας έχει ήδη ξεκινήσει και πρωταγωνιστής είναι ο κρατήρας Batagaika που έχει γίνει ευρύτερα γνωστός ως «Πύλη της Κόλασης». Πρόκειται για ένα τεράστιο λάκκο που αποκαλύφθηκε από το λιώσιμο των πάγων στα υψίπεδα Yana της Σιβηρίας. Ο λάκκος έχει έκταση περίπου 800 στρέμματα και βάθος 100 μέτρων και εκπέμπει μεγάλες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Λιώνει και καταστρέφει Όπως φαίνεται ο λάκκος υποχωρεί με το βάθος του να μεγαλώνει ενώ παράλληλα μεγαλώνει η ποσότητα του μεθανίου που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα. Υπολογίζεται ότι αυτή την στιγμή ο λάκκος εκπέμπει 4-5 χιλιάδες τόνους μεθανίου με συνεχώς αυξητικό ρυθμό. Ομάδα ειδικών αποτελούμενη από παγετωνολόγους με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Geomorphology» αναφέρουν ότι και τα τελευταία αποθέματα μόνιμων πάγων στο έδαφος και υπέδαφος του λάκκου λιώνουν με αποτέλεσμα ο λάκκος να υποχωρεί συνεχώς και να μεγαλώνει σε έκταση αφού εντοπίζεται και πλευρική μετατόπιση του ενώ παράλληλα απελευθερώνεται ολοένα και περισσότερο μεθάνιο.Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της παρουσίας και συνεχούς διόγκωσης του κρατήρα Batagaika είναι άμεσες, καταστροφικές και πιθανότατα μόνιμες στο τοπικό οικοσύστημα σκιαγραφώντας το εφιαλτικό σενάριο που εξελίσσεται από αυτή την αρνητική παρενέργεια της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη. O κρατήρας Batagaika αποτελεί μια πραγματική «πληγή» για τον πλανήτη από την κλιματική αλλαγή https://www.naftemporiki.gr/techscience/1683646/i-pyli-tis-kolasis-sti-siviria-dynamonei-mera-me-ti-mera-vinteo/

Σε ποιον ανήκει το Φεγγάρι; Ο νέος πόλεμος χωρών και επιχειρήσεων σε τροχιά προσελήνωσης. Η κούρσα της Σελήνης προσφέρει ένα μεγάλο έπαθλο: τους πόρους της. Ο οξυμένος ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, αλλά και επιχειρηματικών κολοσσών, δεν μπορεί να περιοριστεί στη Γη. Κινείται από φιλοδοξίες που φτάνουν έως τη Σελήνη.Ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών και εταιρειών έχουν στο στόχαστρό τους τη σεληνιακή επιφάνεια, σε μία νέα μάχη για πόρους και κυριαρχία στο διάστημα. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι για αυτή τη νέα εποχή σεληνιακής εξερεύνησης;Πριν από λίγες ημέρες τον γύρο του κόσμου έκαναν εικόνες μεταδόθηκαν στη Γη με τη σημαία της Κίνας που καρφώθηκε στη Σελήνη. Είναι η τέταρτη προσγείωση χώρας εκεί – και η πρώτη αποστολή που θα φέρει δείγματα από τη μακρινή πλευρά της Σελήνης. Τους τελευταίους 12 μήνες, η Ινδία και η Ιαπωνία έχουν επίσης στείλει διαστημόπλοια στη σεληνιακή επιφάνεια. Τον Φεβρουάριο, η αμερικανική εταιρεία Intuitive Machines έγινε η πρώτη ιδιωτική εταιρεία που μπήκε στην κούρσα για τη Σελήνη, και υπάρχουν πολλές ακόμη που θα ακολουθήσουν.Εν τω μεταξύ, η NASA θέλει να στείλει ανθρώπους πίσω στη Σελήνη, με τους αστροναύτες της αποστολής Artemis να στοχεύουν σε προσελήνωση το 2026. Η Κίνα θέλει να στείλει ανθρώπους στη Σελήνη μέχρι το 2030.Και δεν είναι μόνο οι φευγαλέες επισκέψεις, όπως επισημαίνει το BBC. Το σχέδιο είναι να χτιστούν μόνιμες βάσεις στο φεγγάρι. Αλλά σε μια εποχή τεταμένων σχέσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, αυτή η νέα διαστημική κούρσα θα μπορούσε να οδηγήσει σε «εξαγωγή» των εντάσεων από τη Γη στη Σελήνη. Η Συνθήκη της εποχής του Ψυχρού Πολέμου «Η σχέση μας με τη Σελήνη πρόκειται να αλλάξει ριζικά πολύ σύντομα», προειδοποιεί στο BBC o Τζάστιν Χόλκομπ, γεωλόγος από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας. Η ταχύτητα της εξερεύνησης του διαστήματος τώρα «ξεπερνά τους νόμους μας», λέει.Συμφωνία του ΟΗΕ από το 1967 ορίζει ότι κανένα έθνος δεν μπορεί να κατέχει τη Σελήνη. Αντίθετα, η Συνθήκη για το Διάστημα λέει ότι ανήκει σε όλους και ότι οποιαδήποτε εξερεύνηση πρέπει να πραγματοποιηθεί προς όφελος όλης της ανθρωπότητας και προς το συμφέρον όλων των εθνών. Αν και ακούγεται πολύ ειρηνικό και συνεργατικό – και είναι – η κινητήρια δύναμη πίσω από τη Συνθήκη για το Διάστημα δεν ήταν η συνεργασία, αλλά η πολιτική του Ψυχρού Πολέμου.Καθώς αυξάνονταν οι εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο φόβος ήταν ότι το διάστημα θα μπορούσε να γίνει στρατιωτικό πεδίο μάχης. Επομένως το βασικό μέρος της συνθήκης προέβλεπε ότι δεν θα μπορούσαν να σταλούν πυρηνικά όπλα στο διάστημα. Περισσότερα από 100 έθνη την έχουν υπογράψει. Αλλά αυτή η νέα διαστημική εποχή μοιάζει διαφορετική από εκείνη του τότε. Στη μάχη και επιχειρήσεις Μια σημαντική αλλαγή είναι ότι οι σύγχρονες αποστολές στη Σελήνη δεν είναι μόνο έργα των εθνών – οι εταιρείες ανταγωνίζονται επίσης. Τον Ιανουάριο, μια εμπορική αποστολή των ΗΠΑ με την ονομασία Peregrine ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει στη Σελήνη ανθρώπινη τέφρα, δείγματα DNA και ένα αναψυκτικό. Μια διαρροή καυσίμου είχε ως αποτέλεσμα να μην φτάσει ποτέ εκεί, αλλά πυροδότησε συζητήσεις για το εάν τέτοιου είδους αποστολές συνάδουν με την αρχή της συνθήκης ότι η εξερεύνηση πρέπει να ωφελήσει όλη την ανθρωπότητα.«Αρχίζουμε να στέλνουμε πράγματα εκεί πάνω μόνο και μόνο επειδή μπορούμε. Δεν υπάρχει πλέον κανένα είδος νοήματος», σχολιάζει στο BBC η Μισέλ Χάνλον, δικηγόρος του διαστήματος και ιδρύτρια του For All Moonkind, μιας οργάνωσης που επιδιώκει να προστατεύσει τις τοποθεσίες προσγείωσης του Apollo. «Η Σελήνη έγινε κάτι το εφικτό και τώρα αρχίζουμε να κάνουμε κατάχρησή της», προσθέτει.Αλλά ακόμα κι αν οι φιλοδοξίες των εταιρειών για το φεγγάρι ενισχύονται, τα εθνικά κράτη εξακολουθούν να παραμένουν τελικά οι βασικοί παίκτες σε όλο αυτό. Ο Σαΐντ Μόστεχσαρ, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής και Δικαίου του Λονδίνου, λέει ότι κάθε εταιρεία πρέπει να λάβει άδεια να πάει στο διάστημα από ένα κράτος, το οποίο περιορίζεται από τις διεθνείς συνθήκες. Και ένα έθνος με μια επιτυχημένη διαστημική βιομηχανία μπορεί να φέρει μεγάλη ώθηση στην οικονομία μέσω θέσεων εργασίας, καινοτομίας. Οι σπάνιες γαίες και τα μέταλλα Αλλά η κούρσα της Σελήνης προσφέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο έπαθλο: τους πόρους της. Ενώ το σεληνιακό έδαφος φαίνεται μάλλον άγονο, περιέχει ορυκτά, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων γαιών, μέταλλα όπως σίδηρος και τιτάνιο και ήλιο, που χρησιμοποιείται σε οτιδήποτε, από υπεραγωγούς μέχρι ιατρικό εξοπλισμό.Οι εκτιμήσεις για την αξία όλων αυτών ποικίλλουν πολύ, από δισεκατομμύρια έως τετρακις εκατομμύρια. Έτσι, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ορισμένοι βλέπουν τη Σελήνη ως ένα μέρος για να βγάλουν…χρήμα. Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή θα ήταν μια πολύ μακροπρόθεσμη επένδυση – και η τεχνολογία που απαιτείται για την εξόρυξη και την επιστροφή αυτών των σεληνιακών πόρων είναι αρκετά μακριά. Μια εικόνα του οδοστρώματος που θα δημιουργηθεί στη Σελήνη για χρήση κάθε είδους οχημάτων. πηγή φωτό (Liquifer Systems Group) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1682743/se-poion-anikei-to-feggari-o-neos-polemos-choron-kai-epicheiriseon-se-trochia-proselinosis/

Τι είναι οι «μαύρες τρύπες» που εντοπίστηκαν στον Άρη; Μπορεί να αποτελούν ασφαλή καταφύγια για τους ανθρώπους αλλά να κρύβονται εκεί... αρειανή ζωή Ένας μυστηριώδης λάκκος πάνω σε ένα αρχαίο ηφαίστειο στον Άρη έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στην επιστημονική κοινότητα για το τι θα μπορούσε να κρύβεται μέσα σε αυτόν. Ο λάκκος βρίσκεται στην περιοχή Θαρσίς του Άρη όπου βρίσκονται τρία ανενεργά ηφαίστεια και έχουν εντοπιστεί και άλλοι τέτοιοι γεωλογικοί σχηματισμοί. Ο συγκεκριμένος λάκκος βρίσκεται στο ηφαίστειο Arsia Mons και έχουν εγερθεί διάφορα ερωτήματα: Είναι απλώς μια μικρή τρύπα λίγων μέτρων στην επιφάνεια του εδάφους ή το άνοιγμα οδηγεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο και αξιόλογο σπήλαιο; Θα μπορούσε ίσως να είναι ένα από τα αποκαλούμενα τούνελ λάβας που σχηματίστηκε υπόγεια πολύ καιρό πριν όταν το ηφαίστειο ήταν ακόμα ενεργό; Τι κρύβουν; Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι λάκκοι και οι σπηλιές στον Άρη παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Θα μπορούσαν να παρέχουν καταφύγιο στους αστροναύτες στο μέλλον προστατεύοντας τους από τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει την επιφάνεια του πλανήτη εξαιτίας τους συνδυασμού απουσίας μαγνητικού πεδίου και αραιής ατμόσφαιρας του Άρη.Κατά συνέπεια η έκθεση στην ακτινοβολία στην επιφάνεια του Άρη είναι κατά μέσο όρο μεταξύ 40 και 50 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη. Τέτοια τούνελ λάβας εκτιμάται ότι υπάρχουν και στη Σελήνη όπου θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πιθανά σημεία ασφαλούς διαμονής των ανθρώπων ενώ υπάρχουν και σε ηφαιστειακές περιοχές στη Γη.Η άλλη ελκυστική πτυχή αυτών των γεωλογικών δομών είναι ότι εκτός από καταφύγιο για τους ανθρώπους θα μπορούσαν να έχουν αστροβιολογικό ενδιαφέρον με την έννοια ότι θα μπορούσαν να ήταν καταφύγια για τη ζωή στον Άρη στο παρελθόν ή ίσως ακόμη και σήμερα αν κάποιες μικροβιακές μορφές ζωής κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα στους λάκκους. Ο μυστηριώδης λάκκος που κατέγραψε ο δορυφόρος MRO στο ηφαίστειο Arsia Mons https://www.naftemporiki.gr/techscience/1681484/ti-einai-oi-mayres-trypes-poy-entopistikan-ston-ari/

Φεστιβάλ εκπαιδευτικής ρομποτικής για μαθητές δημοτικού. Έχει θέμα STEM & Αθλητισμός Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας σε συνεργασία με τον Εκπαιδευτικό Οργανισμό GARAGE EDU HUB διοργανώνει το Φεστιβάλ Εκπαιδευτικής Ρομποτικής RoboFestival – Robotics – Coding – Engineering – Maths με θέμα τις STEM (Science-Technology-Engineering-Mathematics) & Αθλητισμός. Η εκπαιδευτική ρομποτική βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης για τη προσέγγιση και επίλυση προβλημάτων, τη λεγόμενη υπολογιστική σκέψη (computational thinking). Η υπολογιστική σκέψη είναι μία ολόκληρη διαδικασία, μία σειρά από βήματα που οδηγούν στην επίλυση ενός προβλήματος με το βέλτιστο τρόπο.Η δομή του RoboFestival βασίζεται στη λεγόμενη διερευνητική μάθηση. Με όχημα τα projects και με τη σωστή καθοδήγηση τα παιδιά προβληματίζονται, ερευνούν, πειραματίζονται για το πως θα επιλύσουν ένα πρόβλημα. Επί της ουσίας τα παιδιά «ανακαλύπτουν» τη γνώση βιώνοντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία μέσα από τα πολλά και διαφορετικά εργαλεία με αποτέλεσμα η μάθηση να γίνεται παιχνίδι και το παιχνίδι να γίνεται μάθηση.Το Φεστιβάλ Εκπαιδευτικής Ρομποτικής απευθύνεται σε 80 παιδιά Δ’- Ε’ – Στ’ δημοτικού της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και θα πραγματοποιηθεί 15 και 16 Ιουνίου 2024 στη Λειβαδιά ( Διοικητήριο Περιφέρειας). Σάββατο 15 Ιουνίου: 11.00-16.30 και Κυριακή 16 Ιουνίου: 10.00-14.00 Οι συμμετέχοντες θα χωριστούν σε 20 ομάδες των 4 ατόμων. Η κάθε ομάδα με την καθοδήγηση των προπονητών/εκπαιδευτικών, θα κατασκευάσει και θα προγραμματίσει τα δικά της ρομπότ (τερματοφύλακα και ποδοσφαιριστή), ενώ παράλληλα τα μέλη της θα γνωρίσουν την σημασία της συνεργασίας και θα διαγωνιστούν με τις άλλες ομάδες σε ένα ξεχωριστό ρομποτικό τουρνουά ποδοσφαίρου όπου οι ίδιοι μαθητές θα κατευθύνουν μέσω υπολογιστή τους ρομποπαίχτες τους. Στο τέλος, όλοι οι συμμετέχοντες θα πάρουν αναμνηστικά μετάλλια και διπλώματα! Αιτήσεις συμμετοχής στον παρακάτω σύνδεσμο έως 13-6-2024 : https://garage.edu.gr/registration_leivadia/

Τα μικρά άστρα κατασκευάζουν βραχώδεις πλανήτες χωρίς τα υλικά που τους κάνουν φιλικούς στη ζωή. Οι δίσκοι ύλης γύρω από μικρά άστρα δεν διαθέτουν όπως φαίνεται τη σωστή χημική σύσταση για να τη παρουσία ζωής στους πλανήτες που δημιουργούνται σε αυτούς. Οι δίσκοι γύρω από αυτά τα άστρα δεν διαθέτουν νερό και οξυγόνο Τα άστρα στο μέγεθος του Ήλιου δεν είναι τα πιο κοινά στον γαλαξία μας. Τα πολύ μικρότερα αστέρια είναι πολύ πιο κοινά και έχει διαπιστωθεί ότι αυτά τα άστρα υποστηρίζουν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα άλλα άστρα τον σχηματισμός βραχωδών πλανητών τον τύπο πλανητών που βασιζόμενοι στην εμπειρία της Γης οι επιστήμονες στοχεύουν περισσότερο ως πιθανούς κόσμους να διαθέτουν ζωή.Μία νέα έρευνα παρέχει πληροφορίες για το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες γύρω από αυτά τα μικρά αστέρια, που ονομάζονται αστέρια πολύ χαμηλής μάζας (VLMS) και τα ευρήματα δείχνουν πώς η χημεία στους δίσκους αερίου και σκόνης γύρω από τα VLMS, τους δίσκους από τους οποίους αντλούν τα υλικά τους οι πλανήτες που σχηματίζονται διαφέρει ουσιαστικά από τους ανάλογους δίσκους που δημιουργούνται γύρω από άστρα όπως ο Ήλιος . Η ανακάλυψη Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb για να κάνει παρατηρήσεις σε έναν εξωπλανήτη που βρίσκεται στη φάση του σχηματισμού του στον δίσκο ύλης που υπάρχει γύρω από ένα νεογέννητο αστέρι που ονομάζεται ISO-ChaI 147. Η μάζα του άστρου είναι περίπου 11% αυτής του Ήλιου, η διάμετρός του περίπου το 43% και η φωτεινότητά του περίπου 2%.Το ISO-ChaI 147 βρίσκεται περίπου 625 έτη φωτός από τη Γη. Οι παρατηρήσεις του Webb έδειξαν ότι το αέριο στον πρωτοπλανητικό δίσκο αυτού του άστρου – συστατικά για μελλοντικούς πλανήτες – είναι πλούσιο σε άνθρακα χωρίς στοιχεία υδρατμών, σε αντίθεση με το πλούσιο σε οξυγόνο αέριο και άφθονο σε υδρατμούς σε τέτοιους δίσκους γύρω από νεογέννητα αστέρια που μοιάζουν με τον Ήλιο.Η ανακάλυψη αν επιβεβαιωθεί με επόμενες είναι σίγουρα σημαντική δεδομένης της συχνότητας των μικρών άστρων στο Σύμπαν αλλά οι ερευνητές δεν μπορούν ακόμη να πουν με βεβαιότητα αν αυτές οι διαφορές στη σύσταση των δίσκων ύλης ανάμεσα στα μικρά και τα μεγαλύτερα άστρα μπορεί να επηρεάσει τη κατοικησιμότητα των βραχωδών πλανητών που σχηματίζονται γύρω από τα μικρά άστρα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1682358/ta-mikra-astra-kataskeyazoyn-vrachodeis-planites-choris-ta-ylika-poy-toys-kanoyn-filikoys-sti-zoi/

Ο πρώτος «ζωντανός υπολογιστής» αποτελείται από κύτταρα ανθρώπινου εγκεφάλο. Ανάμεσα στα άλλα είναι ενεργειακά αποδοτικός Υπάρχει συνεχής συζήτηση για το αν και σε τι βαθμό θα μπορέσουν τα ρομπότ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο σε διάφορους τομείς. Αλλά ίσως θα έπρεπε να ανησυχούν οι μηχανές για εμάς. Επιστήμονες στη Σουηδία δημιούργησαν τον πρώτο «ζωντανό υπολογιστή» στον κόσμο που είναι κατασκευασμένος από ανθρώπινο εγκεφαλικό ιστό.Αποτελείται από 16 οργανοειδή, συστάδες εγκεφαλικών κυττάρων που αναπτύχθηκαν σε εργαστήριο, τα οποία στέλνουν πληροφορίες μεταξύ τους. Λειτουργούν σαν ένα παραδοσιακό τσιπ υπολογιστή στέλνοντας και λαμβάνοντας σήματα μέσω των νευρώνων τους που λειτουργούν σαν κυκλώματα. Αλλά αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι ότι η ζωντανή μηχανή χρησιμοποιεί λιγότερη ενέργεια επειδή οι ζωντανοί νευρώνες μπορούν να χρησιμοποιήσουν πάνω από ένα εκατομμύριο φορές λιγότερη ενέργεια από τους σημερινούς ψηφιακούς επεξεργαστές που χρησιμοποιούνται σήμερα.Ορισμένα από τα οργανίδια που δημιούργησαν οι ερευνητές για τον υπολογιστή. πηγή φωτό (FinalSpark) Η απόδοση Σε σύγκριση με τους καλύτερους υπολογιστές στον κόσμο οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι για την ίδια ταχύτητα και χίλιες φορές περισσότερη μνήμη ο ανθρώπινος εγκέφαλος χρησιμοποιεί 10 έως 20 watts σε σύγκριση με τον υπολογιστή που χρησιμοποιεί 21 μεγαβάτ. Ένα μεγαβάτ ισούται με ένα εκατομμύριο βατ.Ο υπολογιστής που ονομάστηκε «Brainoware» χρησιμοποιεί ανθρώπινους νευρώνες και τεχνολογικό υλικό κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια συγχώνευσης ανθρώπου και μηχανών. Το… ζωντανό μηχάνημα αναπτύχθηκε από επιστήμονες της νεοφυούς εταιρείας FinalSparks που εστιάζει στη δημιουργία λύσεων με βιολογικά νευρωνικά δίκτυα.«Αυτή η ιδέα είναι κοινή στην επιστημονική φαντασία, αλλά δεν έχει γίνει σημαντική έρευνα σε αυτή την κατεύθυνση» λέει ο Δρ Φρεντ Τζόρνταν, συν-διευθύνων σύμβουλος της FinalSpark. Τα οργανοειδή είναι μικροσκοπικές, αυτό-οργανωμένες τρισδιάστατες καλλιέργειες ιστού που παράγονται από βλαστοκύτταρα.Τέτοιες καλλιέργειες μπορούν να κατασκευαστούν για να αναπαράγουν μεγάλο μέρος της πολυπλοκότητας ενός οργάνου ή για να εκφράσουν επιλεγμένες πτυχές του όπως η παραγωγή μόνο ορισμένων τύπων κυττάρων. Οι επιστήμονες παίρνουν τα βλαστοκύτταρα και τα καλλιεργούν για περίπου ένα μήνα μέχρι να σχηματίσουν χαρακτηριστικά όπως νευρώνες. Το… μπουστάρισμα Οι μίνι εγκέφαλοι του FinalSparks κατασκευάστηκαν από περίπου 10.000 ζωντανούς νευρώνες, περίπου 0,5 χιλιοστά σε διάμετρο. Τα οργανοειδή εκπαιδεύονται με δόσεις ντοπαμίνης όταν εκτελούν τις εργασίες σωστά, δηλαδή λαμβάνουν μια ροή της χημικής ουσίας ως ανταμοιβή.Οι επιστήμονες χορηγούν ντοπαμίνη εκθέτοντας μια συγκεκριμένη περιοχή του οργανοειδούς του εγκεφάλου στο φως παρόμοια με το πώς απελευθερώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο όταν ενεργοποιείται μια συγκεκριμένη περιοχή. Οι μίνι εγκέφαλοι περιβάλλονται από οκτώ ηλεκτρόδια που μετρούν τη δραστηριότητα στα οργανοειδή και οι ερευνητές μπορούν να στείλουν ρεύμα μέσω του ηλεκτροδίου για να επηρεάσουν τον νευρώνα.Αυτά τα ηλεκτρόδια εκτελούν τον διπλό ρόλο της διέγερσης των οργανοειδών και της καταγραφής των δεδομένων που επεξεργάζονται. Τα οργανοειδή στεγάζονται επίσης σε ένα μικρορευστοποιητικό επωαστήρα που λειτουργεί ως ένα μίνι υδραυλικό σύστημα για μικροσκοπικές ποσότητες υγρών, παρέχοντας θρεπτικά συστατικά στα κύτταρα και παρέχονται θρεπτικά συστατικά απαραίτητα για να διατηρηθούν στη ζωή.Ο επωαστήρας διατηρεί τα οργανοειδή σε θερμοκρασία σώματος και αυτοματοποιεί τη ροή και τη συντήρηση των κυτταρικών μέσων, παρέχοντας ένα σταθερό περιβάλλον απαλλαγμένο από βακτήρια και ιούς. Τα κύτταρα στον «ζωντανό υπολογιστή» ζουν και πεθαίνουν μέσα σε 100 ημέρες, συγκεντρωμένα σε μια τρισδιάστατη οργανοειδή δομή. Είναι παρόμοια με αυτά του πραγματικού ανθρώπινου εγκεφάλου και έχουν παρόμοια ηλεκτρική δραστηριότητα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1682756/o-protos-zontanos-ypologistis-apoteleitai-apo-kyttara-anthropinoy-egkefaloy/

To διαστημικό τηλεσκόπιο Webb ανίχνευσε πληθώρα οργανικών μορίων γύρω από νεαρό άστρο. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA για να μελετήσει τον δίσκο αερίου και σκόνης γύρω από ένα νεαρό άστρο με μάζα ίση με το 1/10 της μάζας του Ήλιου. Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκαλύπτουν τον μεγαλύτερο αριθμό οργανικών μορίων που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα σε έναν τέτοιο πρωτοπλανητικό δίσκο.Οι βραχώδεις πλανήτες είναι πιο πιθανό σε σχέση με τους αέριους γίγαντες, να σχηματιστούν γύρω από άστρα μικρής μάζας. Έτσι, είναι οι πιο συνηθισμένοι πλανήτες γύρω από τα πιο κοινά άστρα του Γαλαξία μας. Λίγα είναι γνωστά για τη χημεία τέτοιων πλανητών, οι οποίοι μπορεί να είναι παρόμοιοι ή πολύ διαφορετικοί από τη Γη. Μελετώντας τους δίσκους από τους οποίους σχηματίζονται τέτοιοι πλανήτες, οι αστρονόμοι ελπίζουν να κατανοήσουν καλύτερα τη διαδικασία σχηματισμού πλανητών και τις συνθέσεις των πλανητών που προκύπτουν.Οι δίσκοι που σχηματίζουν πλανήτες γύρω από άστρα μικρής μάζας είναι δύσκολο να μελετηθούν επειδή είναι μικρότεροι και πιο αμυδροί από τους δίσκους γύρω από άστρα μεγάλης μάζας. Ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Mid-Infrared Disk Survey (MINDS) θα χρησιμοποιήσει τις μοναδικές δυνατότητες του Webb για να δημιουργήσει μια γέφυρα μεταξύ του χημικού καταλόγου των δίσκων και των ιδιοτήτων των εξωπλανητών.Μια νέα μελέτη εξερεύνησε την περιοχή γύρω από το ISO-ChaI 14, ένα άστρο ηλικίας 1 έως 2 εκατομμυρίων ετών και μάζα το 1/10 της μάζας του Ήλιου. Το φάσμα που αποκαλύφθηκε από το όργανο MIRI (Mid-Infrared Instrument) του Webb δείχνει την πιο πλούσια χημεία υδρογονανθράκων που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα σε έναν πρωτοπλανητικό δίσκο – συνολικά 13 διαφορετικά οργανικά. Τα ευρήματα της ομάδας περιλαμβάνουν την πρώτη ανίχνευση αιθανίου (C2H6) πέραν του ηλιακού μας συστήματος, καθώς επίσης και των υδρογονανθράκων: αιθυλένιο (C2H4 ), προπίνιο (C3H4 ) και την ρίζα μεθύλιο CH3– Σύμφωνα με τους ερευνητές που έκαναν την ανακάλυψη, «αυτά τα μόρια έχουν ήδη ανιχνευθεί στο ηλιακό μας σύστημα, σε κομήτες όπως οι 67P/Churyumov–Gerasimenko και C/2014 Q2 (Lovejoy). Το Webb μας επέτρεψε να καταλάβουμε ότι αυτά τα μόρια υδρογονανθράκων δεν είναι απλώς ποικίλα αλλά και άφθονα. Είναι εκπληκτικό ότι μπορούμε τώρα να δούμε τον χορό αυτών των μορίων σε ένα λίκνο πλανητών. Είναι ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον σχηματισμού πλανητών από αυτό που νομίζαμε».Αυτά τα αποτελέσματα έχουν μεγάλες επιπτώσεις στη χημεία του εσωτερικού δίσκου και των πλανητών που μπορεί να σχηματιστούν εκεί. Εφόσον το Webb αποκάλυψε ότι το αέριο στο δίσκο είναι τόσο πλούσιο σε άνθρακα, πιθανότατα να υπάρχει λίγος άνθρακας στα στερεά υλικά από τα οποία θα σχηματίζονταν οι πλανήτες. Ως αποτέλεσμα, οι πλανήτες που μπορεί να σχηματιστούν εκεί μπορεί τελικά να είναι φτωχοί σε άνθρακα. (Η ίδια η Γη θεωρείται φτωχή σε άνθρακα.)«Αυτά τα συστατικά είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με εκείνα που βλέπουμε σε δίσκους γύρω από άστρα σαν τον Ήλιο μας, όπου κυριαρχούν μόρια που φέρουν οξυγόνο, όπως το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα», υποστηρίζει το μέλος της ομάδας Inga Kamp, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Groningen. «Αυτό το αντικείμενο εγκαθιδρύει μια μοναδική κατηγορία αντικειμένων.»«Είναι απίστευτο ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε και να υπολογίσουμε την ποσότητα των μορίων που γνωρίζουμε καλά στη Γη, όπως το βενζόλιο, σε ένα αντικείμενο που απέχει από τη Γη πάνω από 600 έτη φωτός», πρόσθεσε η Agnés Perrin, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Centre National de la Recherche Scientifique.Η ομάδα σχεδιάζει να επεκτείνει τη μελέτη της για να κατανοήσει περαιτέρω πόσο συνηθισμένοι είναι οι πλούσιοι σε άνθρακα πρωτοπλανητικοί δίσκοι, από τους οποίους σχηματίζονται οι βραχώδεις πλανήτες. Καλλιτεχνική απεικόνιση για ένα νεαρό άστρο που περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA για να μελετήσει το δίσκο γύρω από το νεαρό και μικρής μάζας άστρο, γνωστό ως ISO-ChaI 147. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν την πιο πλούσια χημεία υδρογονανθράκων που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα σε έναν πρωτοπλανητικό δίσκο. Το φάσμα του άστρου ISO-ChaI 147 από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA αποκάλυψε 13 οργανικά μόρια σε πρωτοπλανητικό δίσκο, τα περισσότερα μέχρι σήμερα. Μεταξύ αυτών και η πρώτη εξωηλιακή ανίχνευση αιθανίου (C2H6) καθώς επίσης και των υδρογονανθράκων αιθυλένιο (C2H4 ), προπίνιο (C3H4 ) και, ρίζα μεθύλιο CH3– πηγή: https://www.skai.gr/news/technology/pos-sximatizetai-enas-planitis-nea-ereyna-apokalyptei – https://science.nasa.gov/missions/webb/webb-finds-plethora-of-carbon-molecules-around-young-star/

Ο χρόνος ημιζωής του γερμανίου και η ανωμαλία του γαλλίου. Οι μετρήσεις του χρόνου ημιζωής του 71Ge από το 1985 μέχρι σήμερα. Το τελευταίο πείραμα έδωσε την τιμή t1/2=11,468±0,008 ημέρες.Η ανίχνευση των νετρίνων είναι μια πολύ δύσκολη προσπάθεια. Σε πολλά πειράματα ανίχνευσης νετρίνων χρησιμοποιούνται πολλοί τόνοι γαλλίου διότι τα νετρίνα μπορούν να αλληλεπιδράσουν με τον σταθερό πυρήνα του γαλλίου-71 και να τον μετατρέψουν σε ραδιενεργό ισότοπο γερμανίου-71: νe + 71Ga → 71Ge + e−. Το 71Ge έχει χρόνο ημιζωής 11 ημέρες και η διάσπασή του μπορεί να παρατηρηθεί με παραδοσιακούς ανιχνευτές ακτινοβολίας.Όμως, ο ρυθμός παραγωγής 71Ge από αυτές τις αλληλεπιδράσεις φαίνεται να είναι χαμηλότερος του αναμενομένου. Αυτή η σημαντική απόκλιση που εμφανίζεται όταν τα νετρίνα του ηλεκτρονίου (νe) βομβαρδίζουν το 71Ga παράγοντας 71Ge αναφέρεται ως «ανωμαλία του γαλλίου».Η ανωμαλία του γαλλίου δεν μπορεί να εξηγηθεί από τις τρέχουσες θεωρίες. Και όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, προέκυψαν εικασίες ότι πρόκειται για μια ένδειξη ότι το νετρίνο μπορεί να μετατραπεί σε άλλα εξωτικά σωματίδια (όπως το στείρο νετρίνο), τα οποία αλληλεπιδρούν ακόμη λιγότερο με την ύλη σε σχέση με τα κανονικά νετρίνα. Αν επιβεβαιωνόταν κάτι τέτοιο θα ήταν μια τεράστια ανακάλυψη.Πρόσφατα, υποστηρίχθηκε ότι αυτή η ανωμαλία θα μπορούσε τελικά να εξηγηθεί απλούστερα. Ότι οφείλεται στον εσφαλμένο χρόνο ημιζωής του πυρήνα 71Ge που χρησιμοποιείται, διότι ο προβλεπόμενος ρυθμός αλληλεπιδράσεων νετρίνων εξαρτάται από αυτόν τον χρόνο. Αν ο χρόνος ημιζωής του γερμανίου-71 ήταν από 12,5 έως 13.5 ημέρες τότε δεν θα υπήρχε η ανωμαλία του γαλλίου.Για να ελέγξουν αυτή την πιθανή εξήγηση, μια ομάδα επιστημόνων από τα εργαστήρια Lawrence Berkeley και Lawrence Livermore μέτρησαν ξανά τον χρόνο ημιζωής του 71Ge με ένα σύνολο προσεκτικά εκτελεσμένων πειραμάτων.Η ερευνητική ομάδα μπόρεσε να προσδιορίσει τον χρόνο ημιζωής του 71Ge με ακρίβεια περίπου τέσσερις φορές καλύτερη από οποιαδήποτε προηγούμενη μέτρηση βρίσκοντας την τιμή: t1/2=11,468±0,008 ημέρες. Επομένως η εργασία απορρίπτει την εσφαλμένη μέτρηση του χρόνου ημιζωής του 71Ge ως εξήγηση για την ανωμαλία, η οποία αναγκαστικά πρέπει να έχει διαφορετική προέλευση – πιθανώς να ερμηνεύεται με την ύπαρξη ενός τέταρτου τύπου νετρίνου, που ονομάζεται στείρο νετρίνο.Το σίγουρο είναι ότι η ανωμαλία του γαλλίου παραμένει ένα αληθινό μυστήριο – ένα μυστήριο που δυνητικά απαιτεί ακόμα κάποιο είδος απροσδόκητης νέας συμπεριφοράς νετρίνων για να γίνει κατανοητό. πηγές: https://phys.org/news/2024-06-germanium-isotope-day-life.html – https://arxiv.org/abs/2401.15286

Rocket and Space Corporation "Energia" Ένα σύντομο βίντεο από τη μεγάλη εκτόξευση του διαστημικού μας φορτηγού. Το Progress MS-27 ήταν υπέροχο στη Γη, αλλά στο διάστημα ήταν απλά όμορφο. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239382%2Fbe8a2e4d7a1f892867%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21223 Roscosmos «Το νερό είναι η δεύτερη έλλειψη βαρύτητας»: εκπαίδευση κοσμοναυτών στο υδροεργαστήριο του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών Σήμερα ο Alexander Gorbunov εξασκήθηκε σε τυπικές λειτουργίες EVA - εγκαταλείποντας το διαμέρισμα αερόσακου και μετακινούμενος κατά μήκος των κιγκλιδωμάτων των μονάδων του σταθμού, μεταφορά φορτίου, εξάσκηση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης: βοηθώντας έναν ανίκανο χειριστή όταν επιστρέφει στο διαμέρισμα του αερόστατου. Η προπόνηση στην πισίνα κράτησε περίπου 5 ώρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο κοσμοναύτης, υπό την καθοδήγηση ενός εκπαιδευτή, ολοκλήρωσε όλα τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί και έδειξε ένα καλό επίπεδο εργασίας σε ένα υδροπεριβάλλον, ο Alexander Gorbunov προετοιμάζεται για μια διαστημική πτήση ως μέρος του πληρώματος-9, εκτόξευση - όχι νωρίτερα από τον Αύγουστο. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573214

Το James Webb ανακάλυψε άνθρακα σε αρχέγονο γαλαξία κάτι που σημαίνει ότι το Σύμπαν γέννησε αμέσως τα υλικά της ζωής Ανατρέπεται το υπάρχον σενάριο της εμφάνισης των πλανητών και της ζωής. Ερευνητική ομάδα ανίχνευσε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb άνθρακα σε έναν από τους πρώτους γαλαξίες του Σύμπαντος. Ο γαλαξίας αυτός υπήρχε μόλις 350 εκατ. έτη μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία προέκυψε το Σύμπαν που για μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. έτη ήταν ένας απόλυτα σκοτεινός κόσμος μέχρι οι διάφορες χημικές και άλλες διεργασίες να οδηγήσουν στη γέννηση των πρώτων άστρων και στη συνέχεια των πρώτων γαλαξιών.Η ανακάλυψη αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα οι συνθήκες για τη ζωή να υπήρχαν σχεδόν από την αυγή του χρόνου από την στιγμή που η ζωή όπως εμείς τουλάχιστον την γνωρίζουμε έχει ως δομικό της συστατικό τον άνθρακα.Οι παρατηρήσεις υποδηλώνουν ότι απελευθερώθηκαν τεράστιες ποσότητες άνθρακα όταν η πρώτη γενιά άστρων καταστράφηκε σε εκρήξεις σουπερνόβα. Πιστεύεται ότι εκτός από δομικό υλικό της ζωής ο άνθρακας ήταν και το δομικό υλικό δημιουργίας των πρώτων πλανητών και η εκτίμηση των ειδικών μέχρι σήμερα ήταν ότι εμφανίστηκε πολύ αργότερα στην κοσμική ιστορία.«Αυτή είναι η πιο πρώιμη ανίχνευση στοιχείου βαρύτερου από το υδρογόνο που ελήφθη ποτέ. Είναι μια τεράστια ανακάλυψη. Η εύρεση μεγάλης ποσότητας άνθρακα σε έναν τόσο αρχαίο γαλαξία υποδηλώνει ότι η ζωή θα μπορούσε ενδεχομένως να είχε εμφανιστεί πολύ νωρίς στο Σύμπαν, πολύ κοντά στην Κοσμική Αυγή» δήλωσε ο καθηγητής Ρομπέρτο Μαϊολίνο αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ εκ των επικεφαλής της ανακάλυψης.Με τον όρο Κοσμική Αυγή η επιστημονική κοινότητα περιγράφει την εποχή που ακολούθησε τον Κοσμικό Μεσαίωνα όπου το Σύμπαν ήταν ένας σκοτεινός κόσμος αρχικά χωρίς άστρα και γαλαξίες και αργότερα με γαλαξίες και άστρα αλλά σε ένα περιβάλλον που καλυπτόταν από υπέρπυκνη ύλη αλλά οι κοσμικές διεργασίες οδήγησαν στο το φως να διαπεράσει αυτό το κοσμικό πέπλο και να γίνει το Σύμπαν ο διάφανος κόσμος που γνωρίζουμε. Ο εμπλουτισμός Το πολύ πρώιμο σύμπαν αποτελούταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από υδρογόνο, ήλιο και μικροσκοπικές ποσότητες λιθίου. Κάθε άλλο στοιχείο – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχημάτισαν τη Γη και τους ανθρώπους – σχηματίστηκε σε αστέρια και απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια των σουπερνόβα, όταν τα αστέρια εκρήγνυνται στο τέλος της ζωής τους. Με κάθε νέα γενιά αστεριών, το σύμπαν εμπλουτιζόταν με προοδευτικά βαρύτερα στοιχεία έως ότου σχηματίστηκαν βραχώδεις πλανήτες και η ζωή έγινε δυνατή.Ο άνθρακας είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο σε αυτή τη διαδικασία, καθώς μπορεί να συσσωρευτεί σε κόκκους σκόνης σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο γύρω από αστέρια, και τελικά να πέσει στους πρώτους πλανήτες. Παλαιότερα πιστευόταν ότι ο εμπλουτισμός άνθρακα συνέβη περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αν τα ευρήματα των παρατηρήσεων αποδειχθούν ορθά είναι ευνόητο ότι πρέπει να αρχίσει να ξαναγράφεται η ιστορία του Σύμπαντος.Ο γαλαξίας στον οποίο εντοπίσθηκε ο άνθρακας είναι ο πέμπτος πιο μακρινός και μεγαλύτερης ηλικίας που έχει παρατηρηθεί ποτέ στο Σύμπαν. Πρόκειται για ένα μικρό και συμπαγή γαλαξία περίπου 100.000 φορές μικρότερος από τον δικό μας γαλαξία ο οποίος βέβαια ήταν έτσι στην αρχή της ύπαρξης του όπου και οι ερευνητές έκαναν τις παρατηρήσεις αλλά πιθανότατα στην πορεία το μέγεθος του αυξήθηκε.Μια ανάλυση του φάσματος του φωτός που προέρχεται από τον γαλαξία έδωσε μια σίγουρη ανίχνευση άνθρακα και δοκιμαστικές ανιχνεύσεις οξυγόνου και νέον. «Από τον άνθρακα στο DNA είναι ένα τεράστιο ταξίδι, αλλά αυτό δείχνει ότι αυτά τα βασικά στοιχεία είναι, καταρχήν, ήδη εκεί» λέει ο Μαϊολίνο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1680839/to-james-webb-anakalypse-anthraka-se-archegono-galaxia-kati-poy-simainei-oti-to-sympan-gennise-amesos-ta-ylika-tis-zois/

Εξωπλανήτης διατηρεί την ατμόσφαιρα του παρά την αμείλικτη ακτινοβολία του κοντινού άστρου. Ένας σπάνιος εξωπλανήτης που θα έπρεπε να έχει «απογυμνωθεί» από την έντονη ακτινοβολία του κοντινού γιγάντιου ερυθρού άστρου του, αποκτά αντίθετα ατμόσφαιρα και αναγκάζει τους επιστήμονες να επανεκτιμήσουν τις θεωρίες τους για το πώς οι πλανήτες πεθαίνουν σε ακραία περιβάλλοντα.Με το όνομα TIC365102760 B και το παρατσούκλι «Φοίνικας» λόγω της ικανότητάς του να επιβιώνει, ο νεοανακαλυφθείς πλανήτης καταδεικνύει την τεράστια ποικιλομορφία των ηλιακών συστημάτων και την πολυπλοκότητα της εξέλιξης των πλανητών. Ο πλανήτης ανήκει στην κατηγορία των «καυτών Ποσειδώνων», δηλαδή γιγάντιους εξωπλανήτες με πολλές ομοιότητες με τον Ουρανό ή τον Ποσειδώνα, τους πιο απομακρυσμένους, παγωμένους γίγαντες του Ηλιακού συστήματος, παρόλο που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στα αστέρια που τους φιλοξενούν και είναι πολύ πιο καυτοί. Ο συγκεκριμένος πλανήτης είναι 6,2 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, ολοκληρώνει μια τροχιά γύρω από το άστρο του κάθε 4,2 ημέρες και βρίσκεται περίπου έξι φορές πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι ο Ερμής στον Ήλιο.Η διαδικασία απογύμνωσης της ατμόσφαιράς του πρέπει να έχει γίνει με πιο αργό ρυθμό από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες. Υπολογίζουν ότι ο πλανήτης έχει 60 φορές μικρότερη πυκνότητα από τον πυκνότερο «καυτό Ποσειδώνα» που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και ότι δεν θα επιβιώσει περισσότερο από 100 εκατομμύρια χρόνια.Εξωπλανήτες, όπως ο συγκεκριμένος, δεν ανακαλύπτονται τόσο συχνά, επειδή το μικρότερο μέγεθός τους καθιστά δυσκολότερο τον εντοπισμό τους. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια νέα μέθοδο για τον εντοπισμό του.«Είναι ο μικρότερος πλανήτης που έχουμε βρει ποτέ γύρω από έναν από αυτούς τους ερυθρούς γίγαντες και πιθανώς ο πλανήτης με τη μικρότερη μάζα σε τροχιά γύρω από ένα γιγάντιο αστέρι που έχουμε δει ποτέ», επισημαίνει ο Σαν Γκρανμπλατ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και επικεφαλής της έρευνας. «Γι’ αυτό φαίνεται πραγματικά περίεργος. Δεν ξέρουμε γιατί έχει ακόμα ατμόσφαιρα, όταν άλλοι «θερμοί Ποσειδώνες» που είναι πολύ μικρότεροι και πολύ πυκνότεροι φαίνεται να χάνουν την ατμόσφαιρά τους σε πολύ λιγότερο ακραία περιβάλλοντα», προσθέτει. Ο ίδιος δηλώνει ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς μπορεί να εξελίσσονται ατμόσφαιρες, όπως αυτή της Γης. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό «The Astronomical Journal». Καλλιτεχνική άποψη του εξωπλανήτη TIC365102760 b ή «Φοίνικας» εξαιτίας της ικανότητάς του να επιβιώνει από την έντονη ακτινοβολία ενός κοντινού ερυθρού γίγαντα – https://www.amna.gr/home/article/824952/Epistimones-anakalupsan-exoplaniti-pou-diatirei-tin-atmosfaira-tou-para-tin-ameilikti-aktinobolia-tou-kontinou-astrou – https://phys.org/news/2024-06-weird-planet-retains-atmosphere-nearby.html

Τα πάντα γύρω από την Σκοτεινή Ύλη. Οι φυσικοί Marco Cirelli , Alessandro Strumia και Jure Zupan, σε ένα άρθρο-βιβλίο 510 σελίδων, εξετάζουν ΌΛΑ τα μέχρι σήμερα δεδομένα (παρατηρησιακά, πειραματικά και θεωρητικά) που σχετίζονται με τη Σκοτεινή Ύλη. Η εποχή των γεωγραφικών εξερευνήσεων της Γης ολοκληρώθηκε τον περασμένο αιώνα. Η κορυφή του Έβερεστ πατήθηκε το 1953, η τάφρος των Μαριανών εξερευνήθηκε το 1960, ενώ ο Βόρειος και Νότιος Πόλος το 1908 και 1911, αντίστοιχα. Ο περασμένος αιώνας θα μείνει στην ιστορία και για ένα ακόμη πιο σημαντικό ορόσημο: κατανοήσαμε την δομή της γνωστής μας ύλης, και επιπλέον η κβαντική μηχανική και η σχετικότητα μας δίδαξαν ότι πολλές φορές τα «πράγματα» που παρατηρούμε διαθέτουν μια εγγενή φύση που έρχεται σε αντίθεση με τη διαίσθησή μας. Όμως η εποχή των επιστημονικών εξερευνήσεων της ύλης δεν έχει τελειώσει ακόμα. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό της ύλης του σύμπαντος – που αναφέρεται με το όνομα Σκοτεινή Ύλη – παραμένει ακατανόητο.Με έναν παρόμοιο τρόπο όπως οι γεωγραφικές εξερευνήσεις έχουν μεταταφερθεί από την Γη στο διάστημα, το ίδιο συμβαίνει και με τις εξερευνήσεις μας για την ύλη. Η ύπαρξη της Σκοτεινής Ύλης αποδεικνύεται με αστρονομικές παρατηρήσεις από γαλαξιακές έως κοσμολογικές κλίμακες. Όμως, αυτές οι παρατηρήσεις διερευνούν μόνο τη βαρυτική συμπεριφορά της Σκοτεινής Ύλης – την συνολική μάζα και τις χωρικές κατανομές της. Για να καταλάβουμε τι είναι πραγματικά η Σκοτεινή Ύλη, πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε κι άλλες πιθανές αλληλεπιδράσεις της με την συνηθισμένη ύλη.Δεδομένης της σημασίας του προβλήματος, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός η Σκοτεινή Ύλη έχει προσελκύσει μεγάλη προσοχή: πραγματοποιούνται πολλά πειράματα και μέχρι σήμερα το 10% περίπου των εργασιών στην κοσμολογία, την αστροφυσική και τη σωματιδιακή φυσική αναφέρονται στην «σκοτεινή ύλη».Αυτό μας οδηγεί στο ερώτημα: γιατί μια ακόμα ανασκόπιση; Ο λόγος, σύμφωνα με τους Marco Cirelli, Alessandro Strumia και Jure Zupan, είναι ότι ο τομέας γνώρισε μια ραγδαία εξέλιξη τα τελευταία χρόνια και τώρα βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Για παράδειγμα, πριν από πολλά χρόνια, ο όρος «νετραλίνο (neutralino)» χρησιμοποιούνταν συχνά ως συνώνυμος με το «WIMP» (Weakly Interacting Massive Particle=Ασθενώς Αλληλεπιδρών Σωματίδιο με Μάζα), το οποίο με τη σειρά του θεωρήθηκε ως «σωματίδιο Σκοτεινής Ύλης».Σύμφωνα με την ανασκόπηση των Cirelli et al, και όπως είναι προφανές σε όσους εργάζονται στον τομέα, πρόκειται για σοβαρές και περιοριστικές απλουστεύσεις. Δικαιολογούνταν κάπως από τις θεωρητικές προκαταλήψεις που κυριαρχούσαν στο πεδίο της σωματιδιακής φυσικής μέχρι πριν από περίπου μια δεκαετία, αλλά δεν δικαιολογούνται πλέον στις μέρες μας. Η επανεξέταση αυτών των θεωρητικών υποθέσεων πυροδοτήθηκε από το γεγονός ότι η ίδια η θεωρητική βάση των νετραλίνων – η υπερσυμμετρία – δεν αποδείχθηκε πειραματικά (μέχρι σήμερα) στους επιταχυντές και ειδικότερα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), χωρίς θετικά στοιχεία μέχρι στιγμής. Επιπλέον, η ίδια η υπόθεση του WIMP βρίσκεται υπό στενή διερεύνηση και ο βιώσιμος χώρος παραμέτρων της μειώθηκε σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Σήμερα επανεξετάζεται ακόμα και η παλαιότερη κοινή σιωπηρή υπόθεση ό,τι η Σκοτεινή Ύλη είναι ένα νέο στοιχειώδες σωματίδιο.Η έλλειψη πειραματικών στοιχείων για αλληλεπιδράσεις (εκτός των βαρυτικών) της σκοτεινής ύλης μπορεί να σημαίνει ότι η Σκοτεινή Ύλη είναι κάτι πέρα από τα τρέχοντα θεωρητικά μας Παραδείγματα. Έτσι, η επιστημονική κοινότητα διερευνά και άλλες δυνατότητες που δεν είχαν μεγάλη προσοχή μέχρι σήμερα. Σε αυτή τη χρονική στιγμή φαίνεται επομένως χρήσιμο να επανεξεταστεί η κατάσταση της έρευνας για την Σκοτεινή Ύλη, από μια ευρύτερη σκοπιά. Αυτό δεν σημαίνει απόρριψη των «παραδοσιακών» ερευνητικών κατευθύνσεων αλλά μάλλον προσθήκη νέων. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει κάποιος για να το κάνει είναι ότι το πεδίο κατακερματίζεται, καθιστώντας δύσκολο να αποφασίσει σε ποια ζητήματα ή πτυχές θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε μια τέτοια προσπάθεια.Η τρέχουσα κατάσταση στη φυσική της Σκοτεινής Ύλης μπορεί να είναι παρόμοια με τη χρονική στιγμή που οι αρχαίοι φιλόσοφοι συζητούσαν τη φύση της συνηθισμένης ύλης: η αόριστη ιδέα των ατόμων προτάθηκε μαζί με άλλες πιθανότητες, καλές ιδέες συσσωρεύτηκαν μέχρι να σταματήσουν οι συζητήσεις, περιμένοντας το «εύρηκα», μετά από το οποίο προέκυψε μια συνεκτική εικόνα και συσσωρεύτηκαν λογικά αποτελέσματα.Μετά από αυτή τη στιγμή, οι υποθέσεις θα συρρικνωθούν δραστικά και θα εμφανίζονται όλο και περισσότερα πειραματικά δεδομένα.Η συγγραφή μιας ανασκόπησης σχετικά με την Σκοτεινή Ύλη σήμερα, μοιάζει κάπως με την περιγραφή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα που εξελίσσεται ενώ το σκόρ βρίσκεται στο 0−0, όπου μπορεί κανείς εύκολα να πέσει στην παγίδα να συντάξει μια βαρετή λίστα με διάφορες προσπάθειες. Οι Cirelli et al προσπαθούν να επιτύχουν μια λογική ισορροπία μεταξύ μιας σύντομης συζήτησης των κύριων σημείων των διαφόρων δυνατοτήτων και ενός περιεκτικού αλλά κουραστικού καταλόγου. Το δημοσίευση των Marco Cirelli, Alessandro Strumia και Jure Zupan για την Σκοτεινή Ύλη είναι δομημένη ως εξής: Το Μέρος Ι εξετάζει βασικά γεγονότα και ιδέες. – Το Κεφάλαιο 1 συνοψίζει στοιχεία για την Σκοτεινή Ύλη από την αστροφυσική και την κοσμολογία, τις επιπτώσεις για τις ιδιότητές της και πιθανές εναλλακτικές λύσεις. – Το Κεφάλαιο 2 συνοψίζει όσα γνωρίζουμε για την κατανομή της πυκνότητας και της ταχύτητας της Σκοτεινής Ύλης στον Γαλαξία μας και πέρα από αυτόν. – Το Κεφάλαιο 3 εξετάζει τις βασικές ιδέες σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι η Σκοτεινή Ύλη, από τα σωματίδια στα κύματα έως τις αρχέγονες μαύρες τρύπες. – Το Κεφάλαιο 4 συνοψίζει ιδέες για το πώς σχηματίστηκε η Σκοτεινή Ύλη στην κοσμολογία: ως θερμικό λείψανο, ως μη θερμικό λείψανο, από τον πληθωρισμό κ.λπ. Το Μέρος II ασχολείται με πειραματικές αναζητήσεις της Σκοτεινής Ύλης. – Το Κεφάλαιο 5 εξετάζει την άμεση ανίχνευση (σύγκρουση Σκοτεινής Ύλης με τα γνωατά σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων). – Το Κεφάλαιο 6 εξετάζει την έμμεση ανίχνευση (εξαΰλωση ή διάσπαση σωματιδίων Σκοτεινής Ύλης προς σωματίδια Καθιερωμένου Προτύπου). – Το Κεφάλαιο 7 εξετάζει τις αναζητήσεις επιταχυντών (παραγωγή Σκοτεινής Ύλης από συγκρούσεις γνωστών σωματιδίων). – Το Κεφάλαιο 8 εξετάζει τις τρέχουσες ανωμαλίες που μπορεί να οφείλονται στην Σκοτεινή Ύλη. Το Μέρος ΙΙΙ εξετάζει τις θεωρίες Σκοτεινής Ύλης. – Το Κεφάλαιο 9 συζητά βασικά μοντέλα Σκοτεινής Ύλης. – Το Κεφάλαιο 10 συζητά ευρύτερα θεωρητικά πλαίσια που περιλαμβάνουν πιθανά υποψήφια σωματίδια Σκοτεινής Ύλης: υπερσυμμετρία, επιπλέον διαστάσεις, αξιόνια. . . – Οι εναλλακτικές θεωρίες χωρίς Σκοτεινή Ύλη και τα υποκείμενα θεωρητικά τους πλαίσια συζητούνται στο τελευταίο κεφάλαιο 11. Όλα τα πειράματα που προσπαθούν να ανιχνεύσουν σωματίδια σκοτεινής ύλης! Τα πειράματα εκτελούνται στην επιφάνεια ή κάτω από το έδαφοςτης Γης και στο διάστημα. Σύνοψη των μέχρι σήμερα γνωστών ιδιοτήτων της σκοτεινής ύλης. Ο παραπάνω πίνακας συνοψίζει την τρέχουσα κατάσταση και η παρακάτω εικόνα δείχνει μια χαρακτηριστική καμπύλη εξέλιξη της επιστήμης συναρτήσει του χρόνου.Αριστερά: το έτος ανακάλυψης του κάθε σωματιδίου. Δεξιά: τυπική συμπεριφορά επιστημονικής προόδου. Το πεδίο της έρευνας για την Σκοτεινή Ύλη βρίσκεται σήμερα κοντά στη στιγμή της ανακάλυψης («εύρηκα»): μια τεράστια επιστημονική βιβλιογραφία αναζητάει τις πολλές ανοιχτές θεωρητικές δυνατότητες, με βάση τα σχετικά λίγα αδιάσειστα πειραματικά δεδομένα. Μετά από αυτή τη στιγμή, οι υποθέσεις θα συρρικνωθούν δραστικά και θα εμφανίζονται όλο και περισσότερα πειραματικά δεδομένα. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο-βιβλίο των Marco Cirelli , Alessandro Strumia και Jure Zupan ΕΔΩ: https://arxiv.org/abs/2406.01705

Εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Starliner της Boeing. Μεταφέρει αστροναύτες της NASA στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Μετά από πολλές αναβολές κάποιες εκ των οποίων κυριολεκτικά στο παρα…τέσσερα το διαστημικό σκάφος Starliner που κατασκεύασε η Boeing εκτοξεύτηκε σήμερα στις 17:53 ώρα Ελλάδος από το Διαστημικό Σταθμό Κέιπ Κανάβεραλ της NASA στη Φλόριντα. Το σκάφος μεταφέρει δύο αστροναύτες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Η NASA ανακοίνωσε ότι σταματά να κατασκευάζει η ίδια διαστημικά σκάφη μεταφοράς προσωπικού και θα συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα για αυτό τον σκοπό με αποτέλεσμα μεγάλες εταιρείες του χώρου όπως η Space X, ιδιοκτησίας Ελον Μασκ, και ο αεροναυπηγικός γίγαντας της Boeing να κατασκευάσουν διαστημόπλοια για να μεταφέρουν αστροναύτες ή/και ιδιώτες σε αποστολές έξω από τη Γη.Το Starliner κάνει σήμερα το παρθενικό του ταξίδι στο Διάστημα και αναμένουν πολλοί με αγωνία τα αποτελέσματα για την λειτουργία του σκάφους έτσι ώστε η NASA να μην εξαρτάται από την Space X. Στο Starliner βρίσκονται οι αστροναύτες Μπατς Γουίλμορ και Σάνι Γουίλιαμς σε μια αποστολή που έχει λάβει την ονομασία Crew Flight Test. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1679800/deite-live-tin-ektoxeysi-toy-epandromenoy-diastimikoy-skafoys-starliner-tis-boeing/