Δροσος Γεωργιος

"PROGRESS Μ-27Μ" http://www.energia.ru/ru/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-21.html Η πιο κρύα περιοχή του Σύμπαντος «είναι απλώς κενή» Ονομάστηκε «Ψυχρό Σημείο» αφού σύμφωνα με τους επιστήμονες πρόκειται για το πιο κρύο σημείο του Σύμπαντος. Μέχρι τώρα οι ειδικοί δεν είχαν σχεδόν κανένα δεδομένο για αυτό το απόκοσμο μέρος του Διαστήματος στο οποίο η θερμοκρασία κυμαίνεται πέριξ των 270 Κελσίου, τρεις μόλις βαθμούς Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν. Διεθνής ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι βρήκε την εξήγηση. Σύμφωνα με τους ερευνητές η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Ψυχρό Σημείο είναι μάλλον εντελώς κενή για αυτό και οι θερμοκρασίες εκεί είναι ακραία χαμηλές. Το 2004, οι αστρονόμοι, μελετώντας τον «χάρτη» της ακτινοβολίας μικροκυμάτων, η οποία διαπερνά μέχρι σήμερα το Σύμπαν ως «απόηχος» της αρχικής Μεγάλης Έκρηξης ανακάλυψαν μια ανωμαλία: μια ασυνήθιστα μεγάλη «έρημη» περιοχή του Σύμπαντος, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ηριδανού. Η περιοχή αυτή απέχει τρία δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και εκτιμάται ότι εκτείνεται σε έκταση 1,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Στην περιοχή αυτή υπάρχει ένα σημείο που έλαβε την ονομασία «Ψυχρό Σημείο» αφού πρόκειται για το πιο κρύο σημείο του Σύμπαντος. Από την πρώτη στιγμή του εντοπισμού του συγκεκριμένου σημείου οι επιστήμονες κατέβαλλαν μέχρι σήμερα μεγάλη προσπάθεια για να δοθεί μια εξήγηση για την ύπαρξη του Ψυχρού Σημείου αλλά μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί κάποια στοιχεία που να βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Στον χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας σημειώνεται με κύκλο κάτω δεξιά η γιγάντια περιοχή του Σύμπαντος στην οποία υπάρχει το Ψυχρό Σημείο και η οποία σύμφωνα με τη νέα μελέτη είναι κενή. Διεθνής ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ, την Ιταλία και την Ουγγαρία, με επικεφαλής τον δρ. Ίστβαν Σζαπουντί του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης πιστεύουν ότι βρήκαν την εξήγηση για το Ψυχρό Σημείο. Εκτιμούν ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Ψυχρό Σημείο είναι σχεδόν κενή και κατ επέκταση κατεψυγμένη. Όπως είπε ο Σαζπουντί, πρόκειται «για την μεγαλύτερη ατομική δομή, που έχει εντοπιστεί ποτέ από την ανθρωπότητα». Η εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε με τον συνδυασμό στοιχείων από το επίγειο οπτικό τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 στη Χαβάη και το διαστημικό τηλεσκόπιο υπέρυθρων ακτίνων WISE της NASA. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση η ανακάλυψη αυτής της τόσο μεγάλης, σχεδόν κενής, περιοχής εκεί όπου βρίσκεται και το Ψυχρό Σημείο. Όμως θα χρειαστούν περαιτέρω παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί η συγκεκριμένη εξήγηση. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231401262 «Έξυπνος» πύραυλος θα επιστρέφει στη Γη με ελικόπτερο. Kαθώς η SpaceX του Έλον Μασκ πραγματοποιεί δοκιμές με στόχο την προσγείωση και επαναχρησιμοποίηση πυραύλων της μετά από αποστολές, και άλλες εταιρείες προσανατολίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Μία εξ αυτών είναι και η United Launch Alliance (ULA), η οποία αποκάλυψε πρόσφατα το NGLS (Next Generation Launch System) στο πλαίσιο του 31ου Space Symposium. Ο νέος πύραυλός της, Vulcan, προορίζεται να «αλλάξει το μέλλον του Διαστήματος», καθιστώντας τις υπηρεσίες εκτόξευσης στο Διάστημα πιο οικονομικές και προσβάσιμες, όπως υποστηρίζει η εταιρεία, με στόχο έναν «πλήρως αμερικανικό πύραυλο που θα επιτρέψει επιτυχείς αποστολές από τη χαμηλή τροχιά της Γης μέχρι τον Πλούτωνα». Η πρωτοβουλία SMART (Sensible, Modular Autonomous Return Technology) παρουσιάστηκε σε αυτό το πλαίσιο, η οποία θα ενσωματωθεί στο NGLS και θα επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση του πιο ακριβού τμήματος του πυραύλου, δηλαδή τους βασικούς κινητήρες, οι οποίοι θα «πιάνονται» στον αέρα με ελικόπτερο, μετά την εκτόξευση του σκάφους τους. Ειδικότερα, ο πύραυλος θα εκτοξεύεται κανονικά, αλλά μετά την απελευθέρωση του φορτίου του το βασικό κομμάτι θα εισέρχεται ξανά στην ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας μια φουσκωτή θερμική ασπίδα. Στη συνέχεια θα αναπτύσσεται αλεξίπτωτο και το τμήμα θα κατεβαίνει αργά, μέχρι να πιαστεί από ελικόπτερο Chinook. Το εν λόγω κομμάτι στη συνέχεια θα μπορεί να ελέγχεται και να επαναχρησιμοποιείται σε άλλον πύραυλο Vulcan, με συνέπεια μεγάλη εξοικονόμηση όσον αφορά στα καύσιμα και άλλα έξοδα. Ο πύραυλος βασίζεται στα σχέδια Atlas και Delta και οι δυνατότητες μεταφοράς του αναμένεται να φτάνουν αυτές του Delta IV Heavy. http://www.naftemporiki.gr/story/942627/eksupnos-diastimikos-epanaxrisimopoioumenos-puraulos-pou-tha-epistrefei-sti-gi-me-elikoptero Λέιζερ στον ISS θα καταστρέφουν διαστημικά σκουπίδια. Η επιστημονική κοινότητα πασχίζει τα τελευταία χρόνια να βρει μια λύση στο πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» που έχουν περικυκλώσει τη Γη και ο όγκος τους αυξάνεται συνεχώς. Στο τραπέζι έχουν πέσει δεκάδες πιθανές αλλά και απίθανες προτάσεις αντιμετώπισης των διαστημικών σκουπιδιών. Ιάπωνες επιστήμονες διατυπώνουν μια νέα πρόταση βγαλμένη κυριολεκτικά από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Προτείνουν την τοποθέτηση μεγάλων λέιζερ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τα οποία θα καταστρέφουν διαστημικά σκουπίδια. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Τα διαστημικά σκουπίδια υπολογίζεται ότι κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες των 28 χιλιάδων χλμ./ώρα. Εκτιμάται ότι περίπου 20 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 370 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών τα οποία «ταξιδεύουν» στο Διάστημα. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. Σύμφωνα με τη NASA, ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ώστε πολύ σύντομα θα είναι πλέον αδύνατον να πραγματοποιηθούν διαστημικές αποστολές. Και αυτό διότι θα είναι απίθανο τα σκάφη και οι δορυφόροι που θα εκτοξεύονται να μην χτυπηθούν κατά την έξοδο τους από τη Γη από κάποιο διαστημικό σκουπίδι. Πριν από λίγα χρόνια ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος αποφάσισε την κατασκευή ενός προηγμένου τηλεσκοπίου που θα τοποθετούνταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το τηλεσκόπιο έλαβε την ονομασία Extreme Universe Space Observatory (EUSO) και θα είχε ως αποστολή την αναζήτηση διαφόρων τύπων κοσμικών ακτινών και των νετρίνων, των υποατομικών σωματιδίων που πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν στη Μεγάλη Εκρηξη από την οποία προέκυψε το Σύμπαν. Τελικά μια σειρά από τεχνικές δυσκολίες αλλά και προβλήματα χρηματοδότησης οδήγησαν την ESA στην απόφαση να μην προχωρήσει στην κατασκευή του τηλεσκοπίου. Όμως η Διαστημική Υπηρεσία της Ιαπωνίας (JAXA) σε συνεργασία με το ιαπωνικό Ινστιτούτο Riken αποφάσισαν να αναλάβουν το έργο. Οι Ιάπωνες προχώρησαν σε σύναψη συνεργασιών με 60 ερευνητικά ινστιτούτα και άλλες 12 χώρες και ξεκίνησαν την κατασκευή του τηλεσκοπίου η οποία βρίσκεται πλέον στο τελικό της στάδιο. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, το τηλεσκόπιο θα τοποθετηθεί στον ISS το 2017. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Riken υποστηρίζουν ότι το τηλεσκόπιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην καταστροφή διαστημικών σκουπιδιών. Αναφέρουν ότι το EUSO έχει την ικανότητα να στοχεύει διαστημικά αντικείμενα και να δίνει στόχο σε μια συστοιχία ισχυρών λέιζερ που θα τοποθετηθούν για αυτό τον σκοπό στον ISS. Μόλις το τηλεσκόπιο στοχεύσει ένα διαστημικό σκουπίδι τα λέιζερ θα το καταστρέφουν. Οι θιασώτες της ιδέας αναφέρουν ότι τα λέιζερ θα μπορούν να καταστρέψουν διαστημικά σκουπίδια σε απόσταση 100 χλμ από τον ISS. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=696640

Ισχυρες ακτινες Χ σμιλευουν την αποχρωση νεον του κρανους του Θορ. Αυτή η σκηνή με τα φωτεινά χρώματα δείχνει ένα γιγάντιο σύννεφο λαμπερού αερίου και σκόνης γνωστό ως NGC 2359. Αυτό είναι επίσης ονομαστό ως νεφέλωμα Κράνος του Θορ, λόγω των κυρτών άκρων φυσικού αερίου που απορρέουν από το κεντρικό εξόγκωμα και κάμπτονται με φορά προς τα πάνω αριστερά και δεξιά του πλαισίου, δημιουργώντας ένα σχήμα που θυμίζει το φτερωτό κράνος του Νορβηγού θεού. Τα χρώματα νέον σε αυτή την εικόνα δεν είναι μόνο όμορφα, αλλά μας λένε επίσης για τη σύνθεση του νεφελώματος. Οι φωτεινές μπλε κηλίδες δείχνουν εκπομπή ακτίνων Χ που εντοπίστηκαν από τις κάμερες EPIC στο διαστημικό παρατηρητήριο XMM-Newton της ESA, ενώ οι ωχρές κόκκινες και πράσινες περιοχές είναι τα λαμπερά χνάρια του ιονισμένου υδρογόνου και οξυγόνου, όπως τα είδε το απομακρυσμένο παρατηρητήριο Stars and Shadows Remote Observatory South στο παρατηρητήριο Cerro Tololo Inter-American Observatory. Η έντονη εκπομπή ακτίνων Χ που ανιχνεύτηκε από το XMM-Newton προέρχεται από ένα αστέρι στο κέντρο του νεφελώματος. Αυτό το αστέρι, ένα αστέρι Wolf-Rayet που ονομάζεται HD 56925, είναι παλιό, τεράστιο και σπρώχνει προς τα έξω απίστευτες ποσότητες υλικού με καταιγιστικό ρυθμό: το αστέρι χάνει μάζα ισοδύναμη με εκείνη του Ήλιου σε λιγότερο από 100 000 χρόνια, με τη μορφή ενός ανέμου που κινείται γρηγορότερα από 1500 χλμ/δευτ. Η παρουσία τέτοιων βίαιων κατοίκων έχει επηρεάσει το μπερδεμένο σχήμα του NGC 2359. Το νεφέλωμα αποτελείται από μια κεντρική φούσκα που περιβάλλεται από ένα κουβάρι αέριων ινών, παχιά κανάλια σκοτεινής σκόνης και φωτεινούς πίδακες, όπου το υλικό που σαρώνεται από τον αστρικό άνεμο έχει συγκρουστεί με το περιβάλλον αέριο και προκάλεσε κυματιστά ωστικά κύματα σε όλη την περιοχή. Τα μπλε μέρη σε αυτήν την εικόνα τονίζουν τις θερμότερες περιοχές του νεφελώματος: την κεντρική φούσκα και μια έκρηξη κάτω αριστερά. Το αέριο του NGC 2359 πιστεύεται πως φθάνει θερμοκρασίες που κυμαίνονται από μερικά εκατομμύρια έως δεκάδες εκατομμύρια βαθμούς. Αυτή η εικόνα συνδυάζει δεδομένα ακτίνων Χ που συλλέχθηκαν το 2013 από το XMM-Newton (μπλε) με τις οπτικές παρατηρήσεις από το Cerro Tololo στη Χιλή (πράσινο και κόκκινο). Ο Βορράς είναι προς τα αριστερά, και δυτικά είναι προς τα επάνω. Η εικόνα δημοσιεύθηκε πρώτα στην γκαλερί εικόνων του XMM-Newton. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ischyrhes_akthines_Ch_smilehuoyn_ten_aphochrose_nheon_toy_krhanoys_toy_Thor

Τα «χίλιασε» το MAVEN. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ύστερα από 10 μήνες ταξιδιού όπου διήνυσε μια απόσταση 711 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, το MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution) έφτασε στον Αρη και τέθηκε σε τροχιά γύρω από αυτόν. Οπως ανακοίνωσε η NASA, το MAVEN ολοκλήρωσε τη Μεγάλη Δευτέρα τη χιλιοστή περιφορά του γύρω από τον Κόκκινο Πλανήτη στην προσπάθειά του να βρει στοιχεία που συνθέτουν την ατμοσφαιρική ιστορία του. Στοιχεία που πιθανώς θα φωτίσουν ορισμένες πτυχές της γεωλογικής εξέλιξης του Αρη, όπως π.χ. αυτή που αφορά την ύπαρξη νερού (και πιθανώς ζωής) στην επιφάνειά του. Το σκάφος μεταφέρει μαζί του και ένα DVD στο οποίο καταγράφονται τα ονόματα φίλων του Διαστήματος καθώς επίσης μικρά ποιήματα (χαϊκού) που το κοινό έστειλε σε ειδική ιστοσελίδα που είχε δημιουργηθεί για αυτόν τον σκοπό. Προηγούμενες αποστολές της NASA έχουν δείξει με σχετική βεβαιότητα ότι ο Αρης ήταν κάποτε θερμός, διέθετε πυκνή ατμόσφαιρα και καλυπτόταν από λίμνες και θάλασσες που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή. Αυτό όμως άλλαξε πριν από περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο πλανήτης άρχισε να χάνει την ατμόσφαιρά του. To ΜAVEN είναι η πρώτη αποστολή που σχεδιάζεται ειδικά για να λύσει το μυστήριο της χαμένης ατμόσφαιρας αλλά και να καταγράψει άγνωστα φαινόμενα που κάνουν σήμερα την εμφάνισή τους στον Κόκκινο Πλανήτη. «Παρατηρούμε πολλά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια του Αρη που φαίνεται ότι σχετίζονται με την παρουσία νερού. Κάποια σημεία φαίνεται ότι έχουν σμιλευθεί από νερό. Το ερώτημα είναι πού πήγε τόσο το νερό όσο και το διοξείδιο του άνθρακα που υπήρχαν στον Αρη. Απορροφήθηκαν στο εσωτερικό του πλανήτη ή το μεν νερό εξατμίστηκε, το δε διοξείδιο του άνθρακα διέφυγε στο Διάστημα;» εξηγεί ο Μπρους Τζακόσκι, διευθυντής του Κέντρου Αστροβιολογίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας και επικεφαλής της ομάδας ερευνητών της αποστολής. «Μελετώντας την ατμόσφαιρα του Αρη σήμερα, θα συγκεντρώσουμε αρκετά δεδομένα για να ανασυνθέσουμε το ατμοσφαιρικό παρελθόν του. Θα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τον μηχανισμό που ελέγχει το πόσο φιλόξενος για τη ζωή είναι ένας πλανήτης». Η Γη διατήρησε το νερό και την πυκνή ατμόσφαιρά της κυρίως χάρη στο μαγνητικό πεδίο της, το οποίο εκτρέπει τα επικίνδυνα φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπει διαρκώς ο Ηλιος. Το πεδίο πηγάζει από την κίνηση του λιωμένου σιδήρου από τον οποίο αποτελείται ο εσώτερος πυρήνας του πλανήτη και ουσιαστικά λειτουργεί σαν γιγάντιο δυναμό. Αγνωστο πώς, ο Αρης έχασε το μαγνητικό πεδίο που πιθανότατα διέθετε στα αρχικά στάδια της ζωής του. Και αυτό άφησε την ατμόσφαιρα του πλανήτη ευάλωτη στην επίδραση του Ηλιου. Οι πρώτες παρατηρήσεις του MAVEN δείχνουν ότι το φαινόμενο συνεχίζεται ως και σήμερα, με τον Ηλιο να κλέβει ακόμη υλικό από την ισχνή ατμόσφαιρα του Αρη, η οποία είναι σήμερα 100 φορές πιο αραιή από της Γης. Τα σωματίδια που εκπέμπει ο Ηλιος, γνωστά ως ηλιακός άνεμος, συγκρούονται με την ατμόσφαιρα και τη συμπαρασύρουν στο Διάστημα. Αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία, η οποία όμως εντείνεται δραματικά όταν ο Ηλιος ξεσπά σε εκρήξεις, γνωστές ως ηλιακές εκλάμψεις και εκτινάξεις στεμματικού υλικού. Το MAVEN λίγες ημέρες μετά την έλευσή του στον Αρη κατάφερε να εντοπίσει ένα σύννεφο σωματιδίων από μια εκτίναξη στεμματικού υλικού να φτάνει στον Αρη. Δεν μπόρεσε όμως να παρατηρήσει την αντίδραση της ατμόσφαιρας, καθώς δεν είχαν ενεργοποιηθεί ακόμη όλα τα όργανά του. Το σκάφος κατάφερε ωστόσο να απεικονίσει σύννεφα ατομικού υδρογόνου, οξυγόνου και άνθρακα που χάνονται από την ατμόσφαιρα στο Διάστημα. Το σύννεφο υδρογόνου είναι μακράν το μεγαλύτερο, αφού εκτείνεται στο Διάστημα σε απόσταση δεκαπλάσια από την ακτίνα του Αρη. Τα άτομα υδρογόνου, οξυγόνου και άνθρακα προέρχονται από τη διάσπαση μορίων νερού και διοξειδίου του άνθρακα λόγω της επίδρασης της ηλιακής ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Τα σύννεφα καταγράφηκαν με το Φασματόμετρο Υπεριώδους Απεικόνισης, ένα όργανο που καταγράφει το ηλιακό φως που ανακλάται από τα αδέσποτα άτομα. Οι δύο πιο πρόσφατες ανακαλύψεις του MAVEN προκάλεσαν αίσθηση στην επιστημονική κοινότητα. Το σκάφος ανίχνευσε δύο δυσεξήγητα φαινόμενα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη: ένα μυστηριώδες σύννεφο σκόνης σε μεγάλο υψόμετρο και ένα σέλας που φθάνει βαθιά στην ατμόσφαιρα και λάμπει στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος του φωτός. Το μυστηριώδες σύννεφο που ανακαλύφθηκε από το MAVEN αποτελείται από σωματίδια σκόνης που κινούνται σε ύψος 150-300 χιλιομέτρων. Η προέλευσή τους παραμένει άγνωστη, ωστόσο οι ερευνητές της NASA προτείνουν τέσσερις πιθανές εξηγήσεις: μπορεί να είναι σκόνη που παρασύρθηκε από την επιφάνεια μέσω άγνωστου μηχανισμού· σκόνη που προέρχεται από τα δύο μικρά φεγγάρια του Aρη, τον Φόβο και τον Δήμο· σωματίδια που αποσπάστηκαν από κομήτες· ή διαπλανητική σκόνη που μεταφέρθηκε στον Aρη από τον ηλιακό άνεμο. Το δεύτερο δυσεξήγητο φαινόμενο είναι το σέλας που καταγράφηκε από τις 20 ως τις 25 Δεκεμβρίου σε μεγάλο τμήμα του βόρειου ημισφαιρίου. Σέλας έχει ανιχνευθεί στον Aρη και παλαιότερα, όχι όμως σε τόσο μικρή απόσταση από την επιφάνειά του. Το σέλας, τόσο στη Γη όσο και σε άλλους πλανήτες, είναι λάμψεις που προέρχονται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων με μόρια της ατμόσφαιρας. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=695614

Ιαπωνικά σχέδια για μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Τα σχέδιά της για μια μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, ως πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση μιας μελλοντικής επίσκεψης στον «Κόκκινο Πλανήτη» ανακοίνωσε η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία, JAXA. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του PhysOrg, τα σχέδια της ιαπωνικής υπηρεσίας ανακοινώθηκαν στο πλαίσιο συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου. Εάν η Ιαπωνία τα καταφέρει, θα είναι η τέταρτη χώρα που στέλνει μη επανδρωμένο σκάφος στη Σελήνη, μετά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα. Ωστόσο, όπως διευκρίνισε στέλεχος της υπηρεσίας, πρόκειται μόνο για ένα αρχικό βήμα και υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα πριν το σχέδιο αυτό εγκριθεί επίσημα. Σύμφωμα με την εφημερίδα Γιομιούρι Σιμπούν, η ιαπωνική υπηρεσία σχεδιάζει να εκτοξεύσει την αποστολή το νωρίτερο τον Απρίλιο του 2018, με κόστος ανάπτυξης που υπολογίζεται στα 15 δισ. γιεν (126 εκατ. δολάρια). Το σκάφος, υπό την ονομασία SLIM (Smart Lander for Investigating Moon) θα εκτοξευτεί με τον πύραυλο Epsilon, σύμφωνα με την εφημερίδα, που υποστηρίζει ότι θα υποβληθεί σχετικό αίτημα προϋπολογισμού το επόμενο έτος. http://www.naftemporiki.gr/story/942593/iaponika-sxedia-gia-mi-epandromeni-apostoli-sti-selini

Μια «επιστημονική αυλή των θαυμάτων» θα συναντήσει το New Horizons στον Πλούτωνα. Ένας πλανήτης-νάνος που έχει βαθύτερο κόκκινο χρώμα ακόμη και από τον Άρη; Το πρώτο ουράνιο σώμα που στην επιφάνειά του ρέουν ποτάμια από υγροποιημένο νέον; Μήπως ένα ακόμη μέλος του ηλιακού μας συστήματος το οποίο διαθέτει έναν ωκεανό στο υπέδαφός του; Οι ερωτήσεις αυτές αφορούν τον Πλούτωνα, ο οποίος μαζί με τους δορυφόρους του βρίσκεται σε απόσταση 6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, και θα απαντηθούν σε λίγους μήνες από το διαστημόπλοιο New Horizons της NASA, το οποίο βρίσκεται ήδη καθοδόν για τη «γειτονιά» του πλανήτη-νάνου. «Αν και μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας, πρόκειται για βάσιμες υποθέσεις», λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ Christian Science Monitor o Άλαν Στερν, πλανητικός επιστήμονας και υπεύθυνος της αποστολής της NASA. Σε λιγότερο από 85 ημέρες, και συγκεκριμένα στις 14 Ιουλίου, το New Horizons θα γίνει το πρώτο σκάφος που θα «επισκεφθεί» τον Πλούτωνα από τόσο μικρή απόσταση, φθάνοντας μόλις 9.600 χιλιόμετρα από την επιφάνειά του. Έτσι, θα δώσει τέλος στα μυστήρια που καλύπτουν τον νάνο-πλανήτη, τα οποία είναι τόσο πολλά ώστε ο νάνος-πλανήτης να αποτελεί μια «επιστημονική αυλή των θαυμάτων», όπως τον χαρακτηρίζει ο Στερν. Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα είναι ο Κέρβερος, ενώ τα υπόλοιπα «φεγγάρια» του είναι ο Κέρβερος, η Ύδρα, η Νιξ και η Στυξ. Ο πλανήτης-νάνος βρίσκεται στη ζώνη του Κάιπερ, μια περιοχή στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα με εκατοντάδες αντίστοιχους διαστημικούς βράχους. Επομένως, η μελέτη του νάνου-πλανήτη και των δορυφόρων του θα δώσει επίσης στους επιστήμονες μια αντιπροσωπευτική ιδέα για όλα τα ουράνια σώματα της ζώνης, τα οποία είναι απομεινάρια από τον σχηματισμό του ηλιακούς μας συστήματος. Παράλληλα, θα βοηθήσει τους ερευνητές στη μελέτη των ολοένα περισσότερων πλανητών που ανακαλύπτουν σε μακρινά ηλιακά συστήματα. Κι αυτό γιατί πολλοί από αυτούς τους πλανήτες απέχουν από τους «μητρικούς» τους αστέρες περίπου όσο και η ζώνη του Κάιπερ από τον Ήλιο. Αν και οι τέσσερις μικρότεροι δορυφόροι ανακαλύφθηκαν μετά το 2006, η ύπαρξη του Χάροντα ήταν γνωστή από το 1978, με συνέπεια στα χρόνια που μεσολάβησαν οι αστρονόμοι να έχουν μια γενική εικόνα για το σύστημα Πλούτωνα-Χάροντα. Συνεπώς, ο Χάροντας είναι περισσότερο πλανητικός σύντροφος του Πλούτωνα, και λιγότερο «φεγγάρι» του. Με δεδομένο ότι έχει περίπου το 50% του μεγέθους του πλανήτη-νάνου, και το 12% της μάζας του, η πιο εύλογη υπόθεση είναι πως σχηματίσθηκε με την σύγκρουση του Πλούτωνα με ένα άλλο σώμα από τη ζώνη του Κάιπερ. Σύμφωνα με μελέτες Αμερικανών αστρονόμων, αυτή η σύγκρουση μάλιστα ενδεχομένως οδήγησε στον σχηματισμό ενός υπόγειου ωκεανού στον πλανήτη-νάνο. Όσον αφορά το σενάριο για το κόκκινο χρώμα, αυτό βασίζεται σε πειράματα στο εργαστήριο, κατά τα οποία ερευνητές ανέμιξαν αζωτούχες ενώσεις, μεθάνιο, μονοξείδιο του άνθρακα και άλλες απλές οργανικές ενώσεις, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν στον Πλούτωνα, στη θερμοκρασία που επικρατεί στον πλανήτη-νάνο. Στη συνέχεια, εξέθεσαν το μίγμα σε τεχνητό φως που προσομοιάζει στο ηλιακό, ανακαλύπτοντας πως παράγονταν πιο περίπλοκα μόρια, με βαθιά κόκκινη απόχρωση. Για να απαντήσει σε αυτές τις απορίες, το New Horizons είναι εξοπλισμένο με επτά επιστημονικά όργανα τα οποία, σύμφωνα με τους υπεύθυνους της αποστολής, είναι τα πιο προηγμένα που χρησιμοποίησε ποτέ ένα διαστημόπλοιο κατά την κοντινή του διέλευση από ένα ουράνιο σώμα στον ηλιακό μας σύστημα. Πάντως, μέχρι τις 14 Ιουλίου, θα υπάρξουν πολλές αφορμές για να γίνει το σκάφος «πρωταγωνιστής» στα μίντια. Άλλωστε, μόλις πριν από λίγες ημέρες, έκανε τον γύρο του κόσμου η είδηση της πρώτης έγχρωμης φωτογραφίας του Πλούτωνα και του Χάροντα, που εξασφάλισε στους αστρονόμους το διαστημόπλοιο. http://www.naftemporiki.gr/story/942672/mia-epistimoniki-auli-ton-thaumaton-tha-sunantisei-to-new-horizons-ston-ploutona

Ο Κρόνος «τρώει» τον Εγκέλαδο. Οπως φαίνεται, ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος, ο Κρόνος, επιβεβαιώνει τον μύθο του. Οπως ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του έτσι και ο πλανήτης που φέρει το όνομά του φαίνεται ότι «τρώει» έναν από τους δορυφόρους του. Νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο Κρόνος ρουφάει την ύλη που εκτοξεύουν στο Διάστημα οι δεκάδες πίδακες του Εγκέλαδου, του μικρού παγωμένου δορυφόρου του. Μέλη της αποστολής του διαστημικού σκάφους Cassini που από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου σε συνεργασία με επιστήμονες αμερικανικών πανεπιστημίων διαπίστωσαν ότι τα γιγάντια δαχτυλίδια του Κρόνου τραβούν πάνω τους την ύλη που εκτοξεύουν τα γκέιζερ του Εγκέλαδου. Το Cassini κατέγραψε μια σειρά εικόνων στις οποίες εντοπίστηκε το εντυπωσιακό φαινόμενο. Η εικόνα που κατέγραψε το Cassini στην οποία φαίνεται ότι ύλη που εκτοξεύουν οι πίδακες του Εγκέλαδου κατευθύνεται προς τον Κρόνο. Δεξιά, εικόνα από τις προσομοιώσεις του φαινομένου στις οποίες αποτυπώθηκε με ακρίβεια η κίνηση της ύλης από τον Εγκέλαδο προς τον Κρόνο Το Cassini ανακάλυψε πριν από λίγα χρόνια ότι από το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου πίδακες υλικού ξεπηδούσαν με ορμή στο Διάστημα. Εκτοτε το Cassini συνέχισε να κάνει τακτικές επισκέψεις στον Εγκέλαδο αποκαλύπτοντας την παρουσία γκέιζερ που λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τα γκέιζερ της Γης. Οι επιστήμονες της αποστολής του Cassini συγκέντρωσαν και ανέλυσαν όλα τα δεδομένα που έχει συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια από τον Εγκέλαδο το Cassini. Εντόπισαν την ύπαρξη 101 γκέιζερ στο νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου τα οποία και χαρτογράφησαν. Η ανακάλυψη των γκέιζερ ήταν πολύ σημαντική αφού εκτός των άλλων ενίσχυσε τα μέγιστα τις υποψίες που είχαν πολλοί επιστήμονες ότι βαθιά στο υπέδαφος του Εγκέλαδου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή και πιθανώς να υπάρχει μια μεγάλη υπόγεια θάλασσα. Το νερό, όπως φαίνεται, έχει βρει κάποιον τρόπο να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να εκτοξεύεται στο Διάστημα μέσα από τα γκέιζερ. Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στον Εγκέλαδο έχει εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων για την πιθανότητα ύπαρξης ζωής εκεί. Για αυτό και έχει προταθεί η οργάνωση μιας αποστολής στον Εγκέλαδο με στόχο την αναζήτηση ζωής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=696659

Η Γη μας μετατράπηκε σε χιονόμπαλα τουλάχιστον δύο φορές στην ιστορία της. Η επιστημονική έρευνα φέρνει στο φως νέα στοιχεία για την εξέλιξη της Γης από τη στιγμή του σχηματισμού της ως και σήμερα. Στα περίπου 4,5 δισ. έτη της ύπαρξής της η Γη έχει περάσει από πολλές και διαφορετικές φάσεις. Γνωρίζαμε ότι ο πλανήτης μας έχει διανύσει αρκετές «εποχές παγετώνων» κατά τις οποίες η θερμοκρασία σε εκτεταμένες περιοχές του έπεφτε πολύ και δημιουργούνταν πολικές συνθήκες. Το τελευταίο διάστημα η επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι υπήρξαν και κάποιες φορές που ο πλανήτης πάγωσε ολόκληρος! Πρόσφατες μελέτες αποκάλυψαν ότι πριν από 715 εκατ. έτη η Γη βίωσε μια σφοδρή εποχή παγετώνων κατά την οποία η επιφάνεια του πλανήτη καλύφθηκε με πάγους σε ποσοστό που άγγιξε το 100%! Μάλιστα, οι επιστήμονες προσέδωσαν στον πλανήτη μας για τη συγκεκριμένη περίοδο τον χαρακτηρισμό «Χιονόμπαλα Γη». Οι συνθήκες εκείνη την περίοδο ήταν τέτοιες που στον Ισημερινό η μέση θερμοκρασία ήταν -20 βαθμούς Κελσίου. Οπως είναι ευνόητο, το μεγαλύτερο ποσοστό των μορφών ζωής που υπήρχαν στον πλανήτη εξοντώθηκε. Επέζησαν μόνο όσες μορφές ζωής κατάφεραν να βρουν καταφύγιο στα λιγοστά μικρής έκτασης ανοίγματα των πάγων που υπήρχαν σε ορισμένες θαλάσσιες περιοχές. Στον πυθμένα αυτών των περιοχών υπήρχαν θερμές πηγές που έλιωναν τους πάγους στην επιφάνεια των υδάτων δημιουργώντας ένα περιβάλλον στο οποίο κάποιες μορφές ζωής μπόρεσαν να επιβιώσουν. Ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν όμως ότι αυτή η τρομερή παγκόσμια οικολογική καταστροφή οδήγησε σε ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της εξέλιξης, στην έκρηξη της ζωής στην Κάμβριο Περίοδο και στην εμφάνιση των πρώτων ζώων. Παρά τις συνεχείς έρευνες, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να βρουν τι άναψε το φιτίλι που προκάλεσε την έκρηξη της ζωής στην Κάμβριο Περίοδο. Σύμφωνα με τους θιασώτες της νέας θεωρίας, όταν η Γη έγινε... χιονόμπαλα, ευνοήθηκαν η παρουσία και η ανάπτυξη μικροσκοπικών φυτών που απελευθέρωναν ως υποπροϊόν το πολύτιμο για τη ζωή οξυγόνο, τα επίπεδα του οποίου αυξήθηκαν ραγδαία στην ατμόσφαιρα. Πιστεύεται ότι πριν από περίπου 800 εκατ. έτη τα επίπεδα του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα ήταν 100 φορές χαμηλότερα από τα σημερινά. Πριν από λίγες ημέρες ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κολονίας στη Γερμανία δημοσίευσαν στην επιθεώρηση PNAS τη μελέτη τους σύμφωνα με την οποία η Γη πάγωσε εντελώς πριν από 2,4 δισ. έτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η θερμοκρασία στον ισημερινό άγγιζε εκείνη την περίοδο τους -40 βαθμούς Κελσίου ενώ οι ωκεανοί του πλανήτη βρέθηκαν κάτω από ένα στρώμα πάγων πάχους 300 μέτρων. Οπως και στην περίπτωση της Χιονόμπαλας Γης πριν από 715 εκατ. έτη έτσι και στο συμβάν πριν από 2,4 δισ. έτη όταν οι πάγοι άρχισαν να λιώνουν οι ερευνητές αναφέρουν ότι πιθανότατα υπήρξε ραγδαία αύξηση στα επίπεδα του οξυγόνου, γεγονός που εξηγεί ένα άλλο γεγονός που είναι γνωστό ως το «Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια. Το φαινόμενο αυτό αποτέλεσε τον καταλύτη για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=695718

Λευκός νάνος «ρούφηξε» πλανήτη! Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα του πανάρχαιου σφαιρωτού αστρικού σμήνους ngc6388 που βρίσκεται στον αστερισμό του Σκορπιού σε απόσταση 35 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Διεθνής ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι ένας λευκός νάνος του σμήνους διέλυσε στα εξ ων συνετέθη έναν πλανήτη. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι μπορεί να συμβαίνει αλλά δεν είχαν μέχρι σήμερα εντοπιστεί κάποια ίχνη του. Με τον όρο «λευκός νάνος» χαρακτηρίζεται το υπόλειμμα του πυρήνα ενός αστέρα μικρής ή μεσαίας μάζας που απομένει μετά τον θάνατο του αστέρα. Ο Ηλιος αναμένεται σε περίπου 5 δισ. έτη να μετατραπεί σε λευκό νάνο. Ενας λευκός νάνος έχει μέγεθος περίπου όσο ένας πλανήτης σαν τη Γη. Για αυτό και οι ειδικοί θεωρούν εξαιρετικά δύσκολο να μπορεί να προκαλέσει «ζημιές» σε κάποιο μεγάλο διαστημικό σώμα. Παρόλα αυτά, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια διαπίστωσε ότι ένας πλανήτης πλησίασε κοντά σε έναν λευκό νάνο του σμήνους ngc6388 και οι βαρυτικές δυνάμεις του λευκού νάνου κυριολεκτικά τον διέλυσαν. Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία σχετικώς πυκνή συγκέντρωση αστέρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρονται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόροι του. Οι αστέρες που αποτελούν τα σφαιρωτά σμήνη είναι ισχυρώς δεσμευμένοι από τη βαρύτητα του κάθε σμήνους, γεγονός που δίνει στα σμήνη αυτά το σφαιρικό τους σχήμα. Η μελέτη των σφαιρωτών αστρικών σμηνών είναι εξαιρετικά σημαντική για να συνθέσουν οι επιστήμονες το παζλ των κοσμικών διεργασιών που οδήγησαν στη μαζική παραγωγή άστρων στο πρώιμο Σύμπαν, η οποία σηματοδότησε τη δημιουργία των γαλαξιών. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=696234

To Curiosity ξεπερνά το ορόσημο των 10 χιλιομέτρων στον Άρη. Μόλις τρεις εβδομάδες αφότου το μικρό ρομπότ Opportunity ολοκλήρωσε τον πρώτο αρειανό μαραθώνιο στην ιστορία, ο νεότερος ξάδελφός του Curiosity ξεπέρασε το ορόσημο των δέκα χιλιομέτρων εξερευνώντας τους πρόποδες ενός αρειανού βουνού. Την Πέμπτη 16 Απριλίου, το εξάτροχο, πυρηνοκίνητο ρομπότ διάνυσε τα τελευταία 65 μέτρα μέχρι το όριο των 10 χλμ, ανακοίνωσε η NASA. Σύμφωνα με το οδόμετρο του Curiosity, το ρομπότ είχε ξεπεράσει το όριο από την προηγούμενη εβδομάδα, ωστόσο η μέτρηση αυτή δεν θεωρείται ακριβής λόγω της ολίσθησης των τροχών. Το επίσημο νούμερο προέρχεται από μετρήσεις σε χάρτες, οι οποίες δίνουν πιο ακριβή απάντηση. Το Curiosity έφτασε στον Άρη το 2012 με αποστολή να διαπιστώσει αν ο γειτονικός πλανήτης ήταν ποτέ φιλόξενος για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής. Και η απάντηση που έδωσε ήταν καταφατική: ο γιγάντιος κρατήρας Γκέιλ που εξερευνά το ρομπότ φιλοξενούσε κάποτε ένα σύστημα λιμνών και ποταμών, στο οποίο θα μπορούσαν θεωρητικά να είχαν εξελιχθεί αρειανά μικρόβια. Η μελέτη του Όρους Σαρπ, το οποίο ορθώνεται σε ύψος 5,5 χιλιομέτρων από τη λεκάνη του κρατήρα, ίσως προσφέρει τώρα νέα στοιχεία για τη μεταμόρφωση του Άρη από ένα υγρό, φιλόξενο κόσμο στην παγωμένη έρημο που βλέπουμε σήμερα. Το Curiosity, όμως, δεν είναι ο μόνος ρομποτικός εξερευνητής της NASA που κινείται σήμερα στον Άρη. Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, στις 24 Μαρτίου, το μικρότερο Opportunity έφτασε το ορόσημο του μαραθωνίου έχοντας διανύσει συνολική απόσταση 42,195 χιλιομέτρων. Χρειάστηκε βέβαια 11 χρόνια μέχρι να ολοκληρώσει τον αγώνα δρόμου. Το Opportunity και το πανομοιότυπο Spirit προσεδαφίστηκαν στον Άρη το 2004 και προσέφεραν τις πρώτες ενδείξεις για την παρουσία υγρού νερού στον νεαρό Άρη. Το Spirit σταμάτησε να επικοινωνεί με τη Γη το 2010 και κηρύχθηκε επίσημα νεκρό ένα χρόνο αργότερα. Είχε προλάβει να διανύσει μόλις 7,7 χιλιόμετρα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231401697

Τα 25α γενέθλια του Hubble. Με την συμπλήρωση 25 χρόνων από την εκτόξευση του θρυλικού πλέον διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble η επιστημονική κοινότητα γιορτάζει και τιμά ένα από τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα της εποχής μας, με τη «διεισδυτική ματιά» του οποίου ταξιδέψαμε από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος. Το τηλεσκόπιο αυτό, το πρώτο και αναμφίβολα το γνωστότερο από τα τέσσερα Μεγάλα Τροχιακά Αστεροσκοπεία της NASA συνέβαλε εντυπωσιακά στην διεύρυνση των αστρονομικών μας γνώσεων για την γένεση και τον θάνατο των άστρων, για τις μαύρες τρύπες και για την εξέλιξη των γαλαξιών και του Σύμπαντος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Αμερικανού αστρονόμου Edwin Hubble (1889–1953), οι επαναστατικές ανακαλύψεις του οποίου συνέβαλαν ώστε να αλλάξει ριζικά η άποψη που είχαμε ως τότε για το Σύμπαν και τη θέση μας σε αυτό. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Hooker στο αστεροσκοπείο Wilson της Καλιφόρνια κατόρθωσε να αποδείξει (1923–24) ότι τα θολά «νεφελώματα», που ως τότε είχαν εντοπιστεί από τα λιγότερο ισχυρά τηλεσκόπια της εποχής του, δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από παρόμοιους με τον δικό μας γαλαξίες, δηλαδή αστρικές πολιτείες δισεκατομμυρίων άστρων. Η συνεχής «εκτόπιση» του ανθρώπου από το κέντρο του κόσμου, η οποία ξεκίνησε με την απόρριψη αρχικά του γεωκεντρικού και αργότερα του ηλιοκεντρικού συστήματος, συνεχίστηκε από τον Hubble, ο οποίος με τις παρατηρήσεις του αυτές απέδειξε ότι ούτε ο Γαλαξίας μας κατέχει ξεχωριστή θέση στο Σύμπαν. Το 1929 η έρευνά του τον οδήγησε στη διατύπωση του νόμου, που έμεινε γνωστός ως νόμος του Hubble, σύμφωνα με τον οποίο οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους με ταχύτητες ανάλογες της μεταξύ τους απόστασης. Με τις παρατηρήσεις του αυτές ο Hubble έθεσε τις βάσεις για τη σύγχρονη παρατηρησιακή Αστρονομία και προσέφερε στην διεθνή επιστημονική κοινότητα την πρώτη, τεκμηριωμένη με την παρατήρηση, απόδειξη ότι το Σύμπαν διαστέλλεται. Bίντεο: Εικόνες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble Περισσοτερα. http://physicsgg.me/2015/04/21/%cf%84%ce%b1-25%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-hubble/

Αϊνστάιν ο αναρχοκομμουνιστής. Τα αρχεία του FBI για τον Αϊνστάιν κρύβουν μαργαριτάρια που θα ζήλευε και ο πιο παρανοϊκός συνωμοσιολόγος. Πίσω όμως από την ηλιθιότητα των ομοσπονδιακών αρχών των ΗΠΑ, κρυβόταν ο φόβος για τον αληθινό επαναστάτη, που έφυγε σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια. Υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να εξαλειφθούν τα δεινά (της κοινωνίας)… Μέσω της εγκαθίδρυσης μιας σοσιαλιστικής οικονομίας Αλμπερτ Αϊνστάιν Ο Αϊνστάιν ήταν αναρχικός, κομμουνιστής, πράκτορας της Κομιντέρν και είχε κατασκευάσει ένα ρομπότ που διάβαζε τη σκέψη, ενώ συνεργαζόταν με επιστήμονες, πρώην συμβούλους των ναζί για την κατασκευή ενός λέιζερ το οποίο θα κατέστρεφε ολόκληρες πόλεις. Οι συγκεκριμένες «πληροφορίες» δεν προέρχονται από κάποιον παρανοϊκό λάτρη των «θεωριών συνωμοσίας» αλλά από διαβαθμισμένα αρχεία του FBI, που αποχαρακτηρίστηκαν πριν από αρκετά χρόνια. Στον «φάκελο» του μεγάλου επιστήμονα θα βρει κάποιος 1.427 σελίδες που προέκυψαν από 23 χρόνια παρακολουθήσεων. Τεράστιος όγκος ανακριβών πληροφοριών, που εξυπηρέτησαν το πνεύμα του μακαρθισμού αλλά και τις προσωπικές εμμονές του διευθυντή του FBI, Εντγκαρ Χούβερ. Μεταξύ άλλων ο Αϊνστάιν είχε κατηγορηθεί από πληροφοριοδότες ότι τον «Μάιο του 1948 συναντήθηκε μυστικά με 10 πρώην συμβούλους των ναζί για να μελετήσουν ένα νέο όπλο, το οποίο με μία ακτίνα φωτός θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρες πόλεις». Σε άλλο έγγραφο αναφερόταν ότι «είχε ανακαλύψει ένα ρομπότ, το οποίο με τη βοήθεια διάφορων ηλεκτρικών συσκευών» ήταν σε θέση να διαβάζει τη σκέψη του ανθρώπου, «ανεξαρτήτως του αν αυτοί το επιθυμούν ή όχι». Το γεγονός ότι ο πληροφοριοδότης της υπηρεσίας που έκανε τη σχετική αναφορά αποδείχτηκε τελικά σχιζοφρενής και είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρική κλινική, δεν απέτρεψε τους αξιωματούχους του FBI από το να καταχωρίσουν τις αναφορές του στα επίσημα αρχεία. Στα κείμενα του FBI διαφαίνεται η αγωνιώδης προσπάθεια των υπαλλήλων της υπηρεσίας να ενοχοποιήσουν τον Αϊνστάιν για «απόπειρα διάλυσης του κράτους», χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από κείμενα του Λένιν αλλά και του Στάλιν. «Ποιος είναι ο αδιαμφισβήτητος διεθνής ηγέτης -αναρωτιόταν ο συντάκτης μιας έκθεσης- ο οποίος μέσω των επαφών του με κομμουνιστικές και αναρχοκομμουνιστικές ομάδες επιχειρεί να αποσυνθέσει “τον στρατιωτικό μηχανισμό” που στηρίζει τους κυβερνώντες -πράξη που κατά τον Μαρξ αποτελεί το πρώτο στάδιο μιας λαϊκής επανάστασης»; Και ο συντάκτης έδινε μόνος του την απάντηση: «Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν είναι αυτός ο ηγέτης, αφού ούτε ο ίδιος ο Στάλιν δεν ερχόταν σε επαφή με τόσες διεθνείς αναρχοκομμουνιστικές οργανώσεις, προκειμένου να προετοιμάσει αυτό το πρώτο στάδιο της επανάστασης και της απόλυτης αναρχίας». Σαν να μην έφτανε το ολοκληρωτικό κομφούζιο που επικρατούσε στο μυαλό των πρακτόρων του FBI για τον κομμουνισμό και την αναρχία, ορισμένοι επιχείρησαν να προσθέσουν και την άποψή τους για τη θεωρία της σχετικότητας. «Ακόμη και αν είναι αληθινή -διαβάζουμε σε μια αναφορά- δεν έχει μεγαλύτερη πρακτική σημασία από την απάντηση στην παλιά σοφιστεία που λέει: “Πόσοι άγγελοι χωράνε στην άκρη μιας καρφίτσας, αν οι άγγελοι δεν έχουν μάζα και δεν καταλαμβάνουν χώρο”. Ενώ, όμως, οι θρησκευτικές και “σχετικιστικές” θεωρίες του δεν μπορούν να επηρεάσουν την πραγματική επιστήμη -συνεχίζει η αναφορά- δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός ο ξένος, περισσότερο από κάθε άλλον επαναστάτη στη Γη, προωθεί τη σύγχυση και την απιστία και την αμφιβολία και διδάσκει την ανυπακοή προς τις Αρχές». Τι είχε κάνει λοιπόν ο Αϊνστάιν για να θεωρείται ηγέτης της επερχόμενης αναρχοκομμουνιστικής επανάστασης; Οι πράκτορες του FBI μπορεί να μην καταλάβαιναν τις πραγματικές κοινωνικές προεκτάσεις της θεωρίας της σχετικότητας, γνώριζαν όμως πολύ καλά ότι ο Αϊνστάιν ήταν ένας ακάματος υπερασπιστής των αδυνάτων και συχνά υπερασπιζόταν μέλη Κομμουνιστικών Κομμάτων που διώκονταν σε όλο τον κόσμο. Ηδη από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου είχε καταδικάσει το περίφημο ιδιώνυμο της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ στα χρόνια του Εμφυλίου εξέφραζε τη συμπαράστασή του στους αντιστασιακούς του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και όλους τους κομμουνιστές που σάπιζαν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο, όταν οι ΗΠΑ και ολόκληρη η Δυτική Ευρώπη φλέρταραν ακόμη με το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, αυτός έριχνε όλο του το βάρος στο να στηρίξει τη μάχη των διεθνών ταξιαρχιών στον ισπανικό εμφύλιο. Συγκεκριμένα συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενίσχυσης της περίφημης ταξιαρχίας Αβραάμ Λίνκολν με Αμερικανούς εθελοντές που πολέμησαν τους φαλαγγίτες του Φράνκο. Ουδέποτε έκρυψε φυσικά και το όραμά του για μια σοσιαλιστική κοινωνία, το οποίο συνόψισε στο περίφημο κείμενό του με τίτλο «Γιατί Σοσιαλισμός». Φυσικά τίποτα δεν παρεξηγήθηκε και δεν «κακοποιήθηκε» περισσότερο από την πιο επαναστατική ιδέα που παρουσίασε στη ζωή του, τη θεωρία της σχετικότητας. «Δεν υπάρχει πιο “κακοποιημένη” θεωρία από τη θεωρία της σχετικότητας» έλεγε ο ίδιος. «“Σχετικότητα”, έτσι όπως την εννοώ εγώ, σημαίνει απλώς ότι ορισμένα φυσικά ή μηχανικά φαινόμενα που κάποτε θεωρούνταν σταθερά και ακλόνητα είναι σχετικά ως προς άλλα φαινόμενα της φυσικής και της μηχανικής. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα στη ζωή είναι σχετικά, ότι μπορούμε να ισοπεδώνουμε τα πάντα σε αυτό τον κόσμο». http://physicsgg.me/2015/04/20/%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd-%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82/

Νεώτερα από το πείραμα IceCube στον Νότιο Πόλο. Νέα στοιχεία για τις ιδιότητες των νετρίνων αποκαλύπτει το πείραμα IceCube, με την τεράστια διάταξη που έχει εγκατασταθεί γι’ αυτό τον σκοπό στο Νότιο Πόλο. Τα νετρίνα είναι μία κατηγορία σωματιδίων που αλληλεπιδρούν τόσο ασθενώς με την ύλη, ώστε να περνούν σχεδόν ανεπηρέαστα μέσα από οποιοδήποτε αντικείμενο. Έτσι, μολονότι ο πλανήτης μας βομβαρδίζεται συνεχώς από εκατομμύρια νετρίνα, πολλά από τα οποία προέρχονται μάλιστα από τα πέρατα του σύμπαντος, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό διαπερνά αναλλοίωτο μέσα από τη Γη. Καλύπτοντας ωστόσο ένα μεγάλο όγκο πάγου, η πειραματική διάταξη του IceCube είναι έτσι κατασκευασμένη ώστε να ανιχνεύει τις απειροελάχιστες συγκρούσεις των νετρονίων με άλλα σωματίδια, που γίνονται σε αυτή την περιοχή. Τέτοιες συγκρούσεις επέτρεψαν σε επιστήμονες από το Ινστιτούτο Νιλς Μπορ και άλλους ερευνητές, οι οποίοι συμμετέχουν στο πείραμα, να εκτιμήσουν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των «φευγαλέων» σωματιδίων. Αν και σημαντικές ποσότητες νετρίνων παράχθηκαν με τη Μεγάλη Έκρηξη, νέα σωματίδια συνεχίζουν να εκπέμπονται από το εσωτερικό του Ήλιου αλλά και από βίαια κοσμικά φαινόμενα, όπως οι υπερκαινοφανείς αστέρες, ή ακόμη και στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης. Για τον εντοπισμό και τη μελέτη τους, οι επιστήμονες από τις 12 χώρες που συμμετέχουν στο IceCube έχουν εγκαταστήσει έναν τεράστιο ανιχνευτή σωματιδίων μέσα στον πάγο. Η διάταξη αυτή αποτελείται από 86 κατακόρυφους σωλήνες, κατά μήκος των οποίων υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικά ευαίσθητοι αισθητήρες φωτός. Οι σωλήνες είναι τοποθετημένοι σε πηγάδια μέσα στον πάγο, με τέτοιον τρόπο ώστε όλοι μαζί να μπορούν να ανιχνεύσουν συγκρούσεις που γίνονται από 1,5 έως και 2,5 χιλιόμετρα κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Νότιου Πόλου. Η μεγάλη περιοχή ανίχνευσης είναι απαραίτητη από τη στιγμή που τα νετρίνα αλληλεπιδρούν εξαιρετικά ασθενώς με την ύλη, και επομένως συγκρούονται πολύ σπάνια με άτομα στον πάγο. Όταν συμβεί αυτό, τότε παράγονται φορτισμένα σωματίδια που εκπέμπουν ακτινοβολία, την οποία μπορούν να «αντιληφθούν» οι αισθητήρες του IceCube. «Με αυτό τον τρόπο, έχουμε καταγράψει περίπου 35 νετρίνα, τα οποία πιθανότατα προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις. Καθώς δεν έχουν αλληλεπιδράσει με οτιδήποτε άλλο στο μακρύ “ταξίδι” τους, μεταφέρουν πληροφορίες από τις πιο απόμακρες περιοχές στο σύμπαν. Εκτός όμως από αυτά τα σπάνια κοσμικά σωματίδια, μελετάμε επίσης τα νετρίνα που παράγονται στη γήινη ατμόσφαιρα», σημειώνει στον ιστότοπο του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης ο Τζέισον Κόσκινεν, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Νιλς Μπορ του ιδρύματος και επικεφαλής της δανικής ερευνητικές ομάδας που παίρνει μέρος στο IceCube. Τα σωματίδια που παράγονται στη «γειτονιά» της Γης δημιουργούνται με τις συγκρούσεις ατμοσφαιρικών μορίων με πρωτόνια υψηλής ενέργειας – τα οποία έχουν προκύψει από μακρινούς υπερκαινοφανείς αστέρες ή κβάζαρ. Τα νετρίνα διαχωρίζονται σε τρία είδη (ταυ, μιονίου και ηλεκτρονίου) και έχουν εξαιρετική μικρή μάζα – μικρότερη από το ένα εκατομμυριοστό της μάζας του ηλεκτρονίου. «Τα σωματίδια που παράγονται στην ατμόσφαιρα πάνω από τον Βόρειο Πόλο είναι κυρίως νετρίνα μιονίου που, διασχίζοντας 13.000 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Γης, μπορεί να μετασχηματισθούν σε νετρίνα ταυ, πριν ανιχνευθούν στο αντιδιαμετρικό άκρο του πλανήτη και στο IceCube. Από το ποσοστό μετασχηματισμού τους, βγάλαμε χρήσιμα συμπεράσματα για τις φυσικές τους ιδιότητες», εξηγεί ο Δανός ερευνητής. Οι επιστήμονες παρουσιάζουν αυτά τα συμπεράσματα σε πρόσφατο άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review, όπου εξηγούν πως μέσα σε τρία χρόνια ανέλυσαν τις αλληλεπιδράσεις πάνω από 5.200 ατμοσφαιρικών νετρίνων με άτομα στον πάγο. «Ουσιαστικά επιβεβαιώσαμε πειραματικά ότι ένα ποσοστό των σωματιδίων όντως μετασχηματίζονται διαπερνώντας τη Γη, υπολογίζοντας ότι αυτό συμβαίνει για το 20% των νετρίνων», σημειώνει ο Κόσκινεν. http://physicsgg.me/2015/04/19/%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-icecube-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b9%ce%bf-%cf%80%cf%8c%ce%bb/

Πειράματα για την αντοχή του ανθρώπινου σώματος στο διάστημα. Γιατί οι αστροναύτες μόλις και μετά βίας στέκονται στα πόδια τους, πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν την πείνα στο διάστημα, και πώς να αποφύγουν την τύφλωση όσο είναι σε τροχιά; Τα θέματα αυτά ερευνούν ρώσοι επιστήμονες στο πλαίσιο αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η οποία θα διαρκέσει ένα χρόνο. Στις 27 Μαρτίου 2015 ξεκίνησε μια διαστημική αποστολή αντοχής στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό διάρκειας ενός έτους, η οποία περιλαμβάνει 19 ιατρικά και βιολογικά τεστ, 14 από τα οποία έχουν προγραμματιστεί από τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος. Επίσης, σε δύο πειράματα θα υποβληθούν μαζί ο Ρώσος κοσμοναύτης Μιχαήλ Κορνιένκο και ο αστροναύτης της NASA Σκοτ Κέλι. Τα περισσότερα τεστ αποσκοπούν στη εμβάθυνση της επιστημονικής έρευνας για τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος σε διαστημικές πτήσεις μακράς διάρκειας, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια αποστολή στον Άρη. Το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα βρίσκεται σε φάση μεταρρύθμισης. Πέρυσι συστάθηκε η Ενιαία κοινοπραξία πυραύλων και διαστήματος που συμπεριέλαβε τις εταιρίες έρευνας και παραγωγής. Στο στάδιο προετοιμασίας βρίσκεται η κατασκευή εθνικού διαστημικού σταθμού, ενώ σε εξέλιξη είναι η κατασκευή νέου κοσμοδρομίου. Όπως έδειξαν πολλές δοκιμές, η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες. Καθώς η τροφή στο διάστημα δεν έχει καθόλου βάρος, οι αστροναύτες πεινάνε συχνότερα από ό, τι στη Γη. Σύμφωνα με τον Μπορίς Αφόνιν, επιστημονικό επόπτη των διατροφικών τεστ, η αυξανόμενη όρεξη σε συνδυασμό με τη χαμηλή σωματική δραστηριότητα μερικές φορές αυξάνει το σωματικό βάρος. Μια άλλη επίδραση της έλλειψης βαρύτητας είναι ότι οι αστροναύτες αναφέρουν αλλαγές στην αίσθηση της γεύσης. «Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αλμυρά τους φαίνονται γλυκά ή ξινά», παρατηρεί ο Αφόνιν προσθέτοντας ότι «συχνά οι αστροναύτες ανακαλύπτουν ότι τα φαγητά που τους άρεσαν όσο γίνονταν δοκιμές στη Γη, στο διάστημα δεν τους φαίνονται πλέον νόστιμα. Ορισμένοι παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να ευχαριστηθούν κανένα φαγητό , αλλά ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει την αιτία αυτών των αλλαγών». Ασφαλώς, όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν σπίτι δεν καταβροχθίζουν μπριζόλες ή μπορς. «Πρέπει να προσαρμοστούν πρώτα, επειδή η πέψη των τροφίμων της Γης απαιτεί σκληρή δουλειά», διότι όπως παρατηρεί ο Αφόνιν «η έλλειψη βαρύτητας καταστέλλει τη δραστηριότητα του ανθρώπινου πεπτικού συστήματος - ή, με απλά λόγια τα έντερα χάνουν την ικανότητα ώθησης της τροφής». Παρ 'όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, όλα τα παραπάνω αποτελούν μια γενική παραδοχή, και τα τεστ που ο ίδιος εποπτεύει θα δείξουν ποια μέρη του ανθρώπινου γαστρεντερικού σωλήνα επηρεάζονται περισσότερο, καθώς και το αν υπάρχει κίνδυνος παθολογικών αλλαγών. Τα δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν για την επεξεργασία μέσων πρόληψης τυχόν επιβλαβών αλλαγών στο πεπτικό σύστημα, και τη βελτίωση της διατροφής των αστροναυτών. Οι Ρώσοι επιστήμονες θα παρακολουθούν επίσης και τον μεταβολισμό του Μιχαήλ Κορνιένκο. Κάθε δύο μήνες, ο κοσμοναύτης θα συμπληρώνει ερωτηματολόγια για την κατανάλωση νερού και τροφής, θα λαμβάνονται δείγματα αίματος τα οποία θα προβάλλονται σε μια ειδική συσκευή που ονομάζεται "Sprut" (καλαμάρι στα ρωσικά). Οι δειγματοληψίες αναμένεται να βοηθήσουν στην κατανόηση των επιδράσεων της έλλειψης βαρύτητας στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό και ενδοκρινικό σύστημα. «Ακόμη και μικρές αλλαγές στο ενδοκρινικό προφίλ μπορεί να έχουν επιπτώσεις στην απόδοση ενός αστροναύτη», εξηγεί η Γκαλίνα Βασίλιεβα, επικεφαλής ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Μια ακόμη σημαντική επίπτωση πάνω στο ανθρώπινο σώμα είναι η ανακατανομή των υγρών και η αφυδάτωση. «Η έλλειψη βαρύτητας ανακατανέμει μεγάλες ποσότητες αίματος στο άνω μέρος του σώματος», παρατηρεί η κ Βασίλιεβα συμπληρώνοντα ς ότι «όλα τα όργανα, όπως η καρδιά, αρχίζουν να δουλεύουν πυρετωδώς, οπότε προσαρμοζόμενο το σώμα απαλλάσσεται από τα περιττά υγρά. Ως εκ τούτου, την πρώτη ημέρα της αποστολής παρατηρείται αυξημένη παραγωγή ούρων». Όταν επιστρέφουν στη Γη, πολλά από αυτά αντιστρέφονται: η βαρύτητα αρχίζει να επιδρά, και το αίμα μάλλον απότομα πηγαίνει πάλι στο κάτω μέρος του σώματος. Γι αυτό το λόγο οι αστροναύτες έχουν κάποια δυσκολία να σταθούν στα πόδια τους μετά την προσγείωση. Οι δοκιμές που πραγματοποιούνται από τη ρωσική ομάδα έχουν ως στόχο να βοηθήσουν ώστε να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί η προσαρμογή στις συνθήκες του διαστήματος και της Γης. Εύκολη αναπνοή Ένα άλλο τεστ το οποίο ονομάστηκε "Udod" (τσαλαπετεινός στα ρωσικά) είναι το πρώτο στο είδος του, που πραγματοποιείται σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Το τεστ αυτό μελετά την επίδραση της ανακατανομής των υγρών στο αναπνευστικό σύστημα και την όραση. Η αυξημένη ροή αίματος στο άνω μέρος του σώματος προκαλεί αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης. Αυτό θα μπορούσε να είναι μία από τις αιτίες της επιδείνωσης της όρασης, που έχει παρατηρηθεί σε ορισμένους αστροναύτες. Η εμπειρία άλλωστε είναι ωσάν να κρέμονται ανάποδα. Στο πλαίσιο του πειράματος, ο κοσμοναύτης Μιχαήλ Κορνιένκο θα αναπνέει μέσω μιας ειδικής συσκευή που έχει σχεδιαστεί για να μειώνει την πίεση του αίματος στο θώρακα και να στέλνει το αίμα προς τα κάτω, λέει ο επιστήμονας της ρωσικής ομάδας Αλεξάντερ Σουβόροφ. «Σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας οι μύες της αναπνοής γίνονται πιο αδύναμοι, όπως ακριβώς και οι μύες των ποδιών, καθώς γίνεται ευκολότερη η αναπνοή», λέει ο Σουβόροφ. «Η συσκευή Udod έχει σχεδιαστεί για να κάνει τον κοσμοναύτη να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια, όταν αναπνέει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, και ουσιαστικά δουλεύει σαν μηχανή άσκησης». http://gr.rbth.com/tecnology/2015/04/20/peiramata_gia_tin_antoxi_toy_anthropinoy_somato_sto_diastima_36677.html Ο GOCE βοηθά την πρόσβαση σε βιώσιμες πηγές ενέργειας. Ξεπερνώντας κατά πολύ και πηγαίνοντας πέρα από τις αρχικούς στόχους της αποστολής του, τα αποτελέσματα από τον βαρυτικό δορυφόρο GOCE χρησιμοποιούνται σήμερα για την παραγωγή χαρτών για την ανάπτυξη της γεωθερμικής ενέργειας. Η γεωθερμική ενέργεια είναι η θερμότητα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Από τις ιαματικές πηγές έως το μάγμα, αυτή η ενέργεια παρέχει έναν καθαρό, βιώσιμο πόρο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας στα κτίρια, την ανάπτυξη των φυτών στα θερμοκήπια και σε πολλές άλλες εφαρμογές. Αυτές οι περιοχές ενέργειας υπάρχουν υπόγεια, αλλά συχνά βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές, κάτι που καθιστά δύσκολη, δαπανηρή και χρονοβόρα την εξερεύνηση και την μέτρηση τους. Αν και το δυναμικό της γεωθερμικής ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο παραμένει μεγάλο, χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για την ανάπτυξη και την αξιοποίηση της. Για να διευκολύνουν την εκμετάλλευσή τους, οι επιστήμονες της ESA και του Διεθνούς Οργανισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (International Renewable Energy Agency - IRENA) χρησιμοποίησαν μετρήσεις βαρύτητας από την αποστολή GOCE για να παράγουν έναn online εργαλείο που υποδεικνύει τις περιοχές που ενδέχεται να έχουν γεωθερμικό δυναμικό, στενεύοντας το εύρος αναζήτησης για τους μεταλλωρύχους. Οι χάρτες του εργαλείου παρουσιάζουν ορισμένα χαρακτηριστικά που μπορούν να βοηθήσουν στην αναζήτηση γεωθερμικών αποθεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών με λεπτές κρούστες, ζώνες καταβύθισης και νέα μαγματική δραστηριότητα. "Αυτοί οι χάρτες μπορούν να βοηθήσουν σε μια ισχυρή υπόθεση έργου επιχειρησιακής σκοπιμότητας για γεωθερμική ανάπτυξη, όπου πριν δεν υπήρχε τίποτα», είπε ο Henning Wuester, Διευθυντής του κέντρου Knowledge, Policy and Finance Centre του IRENA. "Με τον τρόπο αυτό, το εργαλείο παρέχει μια συντόμευση για χρονοβόρες και δαπανηρές εξερευνήσεις και ξεκλειδώνει τις δυνατότητες της γεωθερμικής ενέργειας ως μια αξιόπιστη και καθαρή συνεισφορά στον παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα." Μετά από την επιλογή μιας πιθανής τοποθεσίας χρησιμοποιώντας το online εργαλείο, οι έρευνες εδάφους και οι σεισμικές μετρήσεις εξακολουθούν να απαιτούνται για τον προσδιορισμό των ακριβών σημείων για την παραγωγή ενέργειας, ωστόσο ο νέος πόρος είναι ένα βήμα προς την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης τεχνικής γεωθερμικής εξόρυξης. Οι χάρτες περιγράφουν δύο συγκεκριμένες παγκόσμιες ανωμαλίες βαρύτητας: την «Bouguer» και την «free air» (ελεύθερου αέρα) Ο χάρτης βαρύτητας ελεύθερου αέρα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις γεωλογικές δομές, ενώ ο χάρτης της ανωμαλίας Bouguer συνδυάζει δεδομένα του GOCE με πληροφορίες της παγκόσμιας τοπογραφίας για να δείξει τις διαφορές στο πάχος του φλοιού. Μαζί, οι χάρτες απεικονίζουν μοναδικά χαρακτηριστικά των γεωθερμικών αποθεμάτων. Οι δύο χάρτες είναι συμπληρωματικοί και αποτελούν τη βάση για τη διάκριση και την ταξινόμηση των διαφορετικών εδαφών σε πανεθνική κλίμακα. Η αποστολή GOCE έληξε τον Οκτώβριο του 2013, όταν ξέμεινε από καύσιμα και στη συνέχεια εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα. Αλλά ο πλούτος των δεδομένων της εξακολουθεί να αξιοποιείται για την καλύτερη κατανόηση της ωκεάνιας κυκλοφορίας, το επίπεδο της θάλασσας, τη δυναμική του πάγου και το εσωτερικό της Γης. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα παγκόσμια δεδομένα βαρύτητας από τον GOCE έχουν χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την εξερεύνηση περιοχών γεωθερμική ενέργεια", δήλωσε ο Volker Liebig, Διευθυντή των Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA. "Η ESA θα συνεχίσει τη συνεργασία της με τον IRENA για την περαιτέρω βελτίωση των διαστημικών δεδομένων βαρύτητας ως πόρο για τη βιώσιμη ενεργειακή ανάπτυξη." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_GOCE_voethha_ten_prhosvase_se_vihosimes_peghes_enhergeias

Μήνυμα στον πατέρα της που εργάζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα κορίτσι από τις ΗΠΑ ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στον πατέρα της που εργάζεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έτσι επιστράτευσε 11 αυτοκίνητα. Τουλάχιστον 11 αυτοκίνητα χρειάστηκαν για να σταλθεί το πιο γλυκό μήνυμα του κόσμου από ένα κορίτσι στον πατέρα της στο διάστημα. Η μικρή που παραδέχεται ότι το να ζει μακριά από τον πατέρα της, παρά το γεγονός ότι μπορεί να του μιλά συχνά και να τον βλέπει χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογία, είναι πολύ δύσκολο, έτσι αποφάσισε να κάνει κάτι ξεχωριστό. Για να μπορέσει ο πατέρας της να δει το μήνυμα έπρεπε να είναι γραμμένο σε μια έκταση όσο μιας πόλης και τότε ήταν που τα αυτοκίνητα ανέλαβαν το έργο, δηλαδή το να γράψουν το μήνυμα σε μια τεράστια αμμώδη έκταση. Βιντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B5-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1 Κυκλοφορία ενός άλμπουμ. Την κυκλοφορία ενός άλμπουμ ανακοίνωσε ο πρώην αστροναύτης της NASA Chris Hadfield, καθώς το βίντεο του με μια διασκευή του τραγουδιού του David Bowie's Space Oddity είναι το πρώτο που ηχογραφήθηκε και γυρίστηκε στο διάστημα. Το βίντεο ήδη έχει συγκεντρώσει 25 εκατ. παρακολουθήσεις και γυρίστηκε το 2013, όταν ο Hadfield ήταν επικεφαλής στον ISS από τον Δεκέμβριο του 2012 μέχρι και το Μάιο του 2013. Σύμφωνα με την Warner Music η οποία θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ όλες οι ηχογραφήσεις έχουν γίνει στον ISS μια πρώτη για την παγκόσμια ιστορία της μουσικής. Βιντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC-%CE%B7%CF%87%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

Πούτιν: Ρωσικός διαστημικός σταθμός έως το 2023. Η Ρωσία σχεδιάζει να έχει θέσει σε τροχιά δικό της διαστημικό σταθμό έως το 2023, πριν ακόμα τερματιστεί το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, δήλωσε ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. «Μέχρι το 2023 σχεδιάζουμε να έχουμε θέσει σε τροχιά το δικό μας, εθνικό διαστημικό σταθμό» είπε ο Πούτιν στη διάρκεια καθιερωμένης τηλεοπτικής εμφάνισης κατά την οποία απάντησε σε ερωτήσεις πολιτών. Η Μόσχα και η Ουάσινγκτον συμφώνησαν πρόσφατα να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) τουλάχιστον μέχρι το 2024. Η συνεργασία των δύο χωρών σε άλλα διαστημικά προγράμματα είναι ωστόσο αμφίβολη εξαιτίας της έντασης που προκάλεσε ανάμεσά τους η κρίση της Ουκρανίας. Η εξήγηση που έδωσε ο Πούτιν για το νέο σχέδιο, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, είναι ότι η Ρωσία χρειάζεται έναν νέο σταθμό για να παρακολουθεί καλύτερα τα εδάφη της. «Χρησιμοποιούμε ενεργά τον ISS για την επιστήμη και την οικονομία, από εκεί όμως είναι ορατό μόνο το 5% της ρωσικής επικράτειας» είπε ο πρόεδρος. «Από έναν εθνικό σταθμό, θα μπορούσαμε να δούμε όλη την έκταση της τεράστιας χώρας μας». «Είναι αυτονόητο ότι θα ολοκληρώσουμε αυτό το έργο και, χωρίς αμφιβολία, θα το έχουμε υπό τον έλεγχό μας» συμπλήρωσε. Παραμένει ωστόσο ασαφές πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο, δεδομένου ότι η Ρωσία αναμένεται να περάσει σε ύφεση το 2015, και η οικονομική της κατάσταση επηρεάζεται από τις κυρώσεις των Δυτικών χωρών για την ανάμειξη της Μόσχας στην ουκρανική κρίση. Οι δηλώσεις Πούτιν, εξάλλου, δεν βρίσκονται σε συμφωνία με προηγούμενες ανακοινώσεις για το θέμα. Νωρίτερα φέτος, η Μόσχα είχε γνωστοποιήσει σχέδιο για την κατασκευή δικού της σταθμού που θα βασιζόταν σε υπομονάδες τoυ ISS μετά τον παροπλισμό του. Τον Μάρτιο, η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos είχε δηλώσει ότι θα συνεργαζόταν με τη NASA στην ανάπτυξη νέου, κοινού διαστημικού σταθμού. Η NASA, ωστόσο, δεν επιβεβαίωσε ότι υπάρχει τέτοιο σχέδιο. Σχέδια για δικό της διαστημικό σταθμό έως το 2023 έχει παρουσιάσει και η Κίνα. Ο σοβιετικός και αργότερα ρωσικός σταθμός MIR καταστράφηκε ελεγχόμενα το 2001 έπειτα από 15 χρόνια λειτουργίας. Στην τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Πούτιν συνδέθηκε επίσης με εργαζόμενους του νέου κοσμοδρομίου που κατασκευάζεται στο Βοστότσνι, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Ο νέο κοσμοδρόμιο θα περιόριζε την εξάρτηση της Ρωσίας από το κοσμοδρόμιο που νοικιάζει στο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν. Ωστόσο το πρόγραμμα του Βοστότσνι έχει καθυστερήσει και τείνει να εξελιχθεί σε σκάνδαλο, καθώς οι εργολάβοι ερευνώνται για κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400509 «Progress M-27M" Τελικές εργασίες επεξεργασίας. http://www.energia.ru/en/iss/iss43/progress_m-27m/photo_04-17.html Μη επανδρωμένη «ιπτάμενη πτέρυγα» από τη NASA Με επιτυχία πραγματοποίησαν ερευνητές του Armstrong Flight Research Center της NASA την πρώτη πτήση του X-56A Multi-Utility Technology Testbed (MUTT) στις 9 Απριλίου. Το εν λόγω μη επανδρωμένο αεροσκάφος- τύπου «ιπτάμενης πτέρυγας», δηλαδή με σχήμα που παραπέμπει σε μπούμερανγκ ή στο βομβαρδιστικό B-2- έκανε μια πτήση 20 λεπτών, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας ερευνητικής προσπάθειας με στόχο σημαντικά επιτεύγματα στην αεροσερβοελαστική τεχνολογία. Η αεροσερβοελαστικότητα (aeroservoelasticity) περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση μεταξύ των αυτόματων συστημάτων ελέγχου ενός αεροπλάνου και της ανταπόκρισης εύκαμπτων δομών σε αεροδυναμικές δυνάμεις. Το Χ-56Α πέταξε στο πλαίσιο του υποπρογράμματος Higher Aspect Ratio Wing, που εντάσσεται στο πρόγραμμα AATT (Advanced Air Transport Technology). Επρόκειτο για την πρώτη από οκτώ σχεδιασμένες πτήσεις SWCD (Stiff Wing Controller Development). Οι επιτυχείς προσπάθειες της ομάδας δοκιμών έφεραν το Χ-56Α σε ύψος 4.000 ποδών πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Όπως υπογράμμισε ο Γκάρι Σ. Μάρτιν, στέλεχος του ΑΑΤΤ, όλα πήγαν ακριβώς όπως είχαν εξελιχθεί και στον εξομοιωτή. Το Χ-56Α έχει κατασκευαστεί από το τμήμα Advanced Development Projects της Lockheed Martin, στο πλαίσιο συμβολαίου με το AFRL της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. http://www.naftemporiki.gr/story/941449/mi-epandromeni-iptameni-pteruga-apo-ti-nasa Θεαματικό βίντεο από απόπειρα προσεδάφισης πυραύλου της SpaceX. Δύο 24ωρα μετά την παρ΄ολίγον επιτυχημένη απόπειρα, η αμερικανική εταιρεία SpaceΧ δημοσιοποίησε βίντεο του πυραύλου Falcon 9 να επιχειρεί να προσεδαφιστεί σε μια πλωτή εξέδρα μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του στο Διάστημα. Η SpaceX, μια εταιρεία του δισεκατομμυριούχου ιδρυτή του PayPal Έλον Μασκ, ελπίζει να μειώσει δραστικά το κόστος εκτόξευσης φορτίων τροποποιώντας τον πύραυλο ώστε να επιστρέφει αυτόματα στην εξέδρα εκτόξευσης -οι σημερινοί πύραυλοι καταλήγουν συνήθως στον ωκεανό και δεν επαναχρησιμοποιούνται. Στην απόπειρα της Τρίτης, το πρώτο στάδιο του πυραύλου Falcon 9, με ύψος όσο ένα κτήριο 14 ορόφων, διακρίνεται να κατεβαίνει με τον κινητήρα ενεργοποιημένο. Μερικές δεκάδες μέτρα πάνω από την πλωτή πλατφόρμα στον Ατλαντικό, αναπτύσσει τέσσερα σκέλη προσεδάφισης και ενεργοποιεί σταθεροποιητικούς προωστήρες κοντά στην κορυφή του. Την τελευταία στιγμή, ο πύραυλος χτυπά υπό κλίση την πλωτή πλατφόρμα, αναποδογυρίζει και εκρήγνυται. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400486

Αποστολή στον Άρη με κόστος 15 εκατ. ετοιμάζει η Ρωσία. Περίπου 776 εκατομμύρια ρούβλια (δηλαδή περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια με την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία) ετοιμάζεται να ξοδέψει η Ρωσία για την προετοιμασία και την έναρξη της αποστολής ExoMars από κοινού με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. «Η τιμή της κρατικής σύμβασης ορίζεται σε 776.300.000 ρούβλια», δήλωσε ο οργανισμός. Έχει προγραμματιστεί να δαπανήσει 239.900.000 ρούβλια ( 4.6 εκατ. δολάρια) το 2015 και τα υπόλοιπα 536,4 εκατομμύρια ρούβλια (10,3 εκατομμύρια δολάρια) το 2016. Η αποστολή ExoMars Gas Orbiter έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί στον πύραυλο μεταφορέα Proton-M από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, τον Ιανουάριο του 2016. Θα προσγειωθεί στον Άρη τον Οκτώβριο του 2016 και μετά θα προχωρήσει στη χαρτογράφηση των πηγών του μεθανίου και άλλων αερίων στον κόκκινο πλανήτη. Επιπλέον θα βοηθήσει να επιλεγεί η περιοχή προσγείωσης για το όχημα ExoMars. Οι επιστημονικοί στόχοι της αποστολής περιλαμβάνουν και την αναζήτηση για πιθανά βιοσημάδια ζωής στον Άρη, μελετώντας την επιφάνεια του περιβάλλοντος και χαρακτηρισμού του νερού και της γεωχημικής διανομής στον πλανήτη. Η συμφωνία για την κοινή αποστολή υπεγράφη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και της Roscosmos τον Μάρτιο του 2013. http://gr.rbth.com/news/2015/04/18/apostoli_ston_ari_me_kosto_15_ekat_etoimazei_i_rosia_36653.html

Αλληλεπιδρά ή δεν αλληλεπιδρά η σκοτεινή ύλη με τον εαυτό της; Πριν από δυο εβδομάδες ο ιστότοπος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Dark matter even darker than once thought, Hubble explores the dark side of cosmic collisions», σύμφωνα με το οποίο η σκοτεινή ύλη φαίνεται να αλληλεπιδρά με τον εαυτό της πολύ λιγότερο απ’ ότι θεωρείτο μέχρι σήμερα (προσοχή, να αλληλεπιδρά όχι βαρυτικά, αλλά με άλλου είδους ή άγνωστες μέχρι τώρα αλληλεπιδράσεις). Το εκλαϊκευμένο αυτό άρθρο (μια εκδοχή του οποίου μπορείτε να δείτε και εδώ: «Η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά ούτε με τον εαυτό της;»), http://physicsgg.me/2015/03/27/%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CF%81%CE%AC-%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B5/#comment-6354 βασίζεται στην εργασία των Harvey et al που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science» [The nongravitational interactions of dark matter in colliding galaxy clusters], όπου δίνεται ένα πάνω όριο στην ενεργό διατομή για την αυτο-αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης. Σύμφωνα λοιπόν με την εκλαϊκευμένη εκδοχή αυτής της εργασίας η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης με τον εαυτό της είναι ελάχιστη, ίσως και ανύπαρκτη. Χτες όμως στον ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) εμφανίστηκε νέο άρθρο με τίτλο «First Signs of Self-interacting Dark Matter? Dark matter may not be completely dark after all». Το νέο δημοσίευμα ανατρέπει κατά κάποιο τρόπο το προηγούμενο. Ισχυρίζεται πως για πρώτη φορά βρέθηκαν ενδείξεις ότι η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με τον εαυτό της και με διαφορετικό τρόπο, εκτός από τη δύναμη της βαρύτητας. Οι ερευνητές Massey et al μελέτησαν έμμεσα τη συμπεριφορά της σκοτεινής ύλης παρακολουθώντας την ταυτόχρονη σύγκρουση 4 γαλαξιών στο σμήνος γαλαξιών Abell 3827, σε απόσταση 1,3 δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη. Το εκλαϊκευμένο άρθρο βασίζεται στην εργασία των Massey et al «The behaviour of dark matter associated with 4 bright cluster galaxies in the 10kpc core of Abell 3827», δημοσιεύεται στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, όπου δίνεται μια προσέγγιση-εκτίμηση (και όχι άνω όριο) για την ενεργό διατομή αυτο-αλληλεπίδρασης της σκοτεινής ύλης. Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι η προσέγγιση-εκτίμηση που δίνει η νέα εργασία είναι σαφώς μικρότερη από το άνω όριο που έδινε η παλαιότερη θα λέγαμε ότι οι αστρονόμοι … φάσκουν και αντιφάσκουν σχετικά με το αν αλληλεπιδρά η σκοτεινή ύλη με το εαυτό της ή όχι (εννοείται μη-βαρυτικά). Η διαφορά μεταξύ των δυο εργασιών έγκειται στο γεγονός ότι η πρώτη – αυτή που στην εκλαϊκευμένη εκδοχή της συμπέραινε πολύ μικρή αυτο-αλληλεπίδραση σκοτεινής ύλης – μελετά τις συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιακών σμηνών, ενώ η δεύτερη αντλεί τα συμπεράσματά της από συγκρούσεις μεμονωμένων γαλαξιών, και όχι σμηνών. Η διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ μεμονωμένων γαλαξιών θα μπορούσε να διαρκεί περισσότερο σε σχέση με τις συγκρούσεις σμηνών – επιτρέποντας τα φαινόμενα, ακόμη κι από μια ελάχιστη δύναμη τριβής, να αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και να δημιουργούν μετρήσιμα αποτελέσματα. Σύμφωνα με τον Richard Massey τα αποτελέσματα των δύο εργασιών μπορούν να συνδυαστούν δίνοντας ένα συγκεκριμένο εύρος στην ενεργό διατομή αυτο-αλληλεπίδρασης της σκοτεινής ύλης. Έχουμε λοιπόν για πρώτη φορά ενδείξεις πως η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με το εαυτό της διαμέσου μιας άλλης δύναμης, πέρα από τη βαρύτητα; Δεν το ξέρω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αποτελέσματα αυτά πρέπει οπωσδήποτε να επαληθευθούν και από άλλα ανεξάρτητα πειράματα. http://physicsgg.me/2015/04/16/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%ae-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b4%cf%81%ce%ac-%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5/

Τίτλοι τέλους για το διαστημόπλοιο Messenger, με συντριβή στην επιφάνεια του Ερμή. Με πρόσκρουση στην επιφάνεια του Ερμή θα ολοκληρωθεί η αποστολή του διαστημοπλοίου MESSENGER (Mercury Surface, Space Environment, Geochemistry and Ranging) της NASA, μετά από χρόνια επιστημονικών παρατηρήσεων πάνω στον συγκεκριμένο πλανήτη. Το διαστημόπλοιο, το οποίο είχε εκτοξευτεί το 2004, θα πέσει στην επιφάνεια του Ερμή μόλις τελειώσει το καύσιμό του, σε ταχύτητα 3,91 χλμ ανά δευτερόλεπτο, στην πλευρά του πλανήτη που «βλέπει» μακριά από τη Γη. Ως εκ τούτου, δεν θα είναι δυνατή η παρατήρηση του συμβάντος από τη Γη. Την Τρίτη οι χειριστές του σκάφους, στο APL του Johns Hopkins University, πραγματοποίησαν τον τέταρτο από μια σειρά ελιγμών διόρθωσης τροχιάς σχεδιασμένων να καθυστερήσουν τη συντριβή του διαστημοπλοίου. Ο τελευταίος ελιγμός έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή, 24 Απριλίου. «Μετά από εκείνο τον τελευταίο ελιγμό θα κηρύξουμε το σκάφος άδειο από καύσιμο, καθώς ο ελιγμός αυτός θα εξαντλήσει σχεδόν όλα τα εναπομείναντα αποθέματα ηλίου» ανέφερε ο Ντάνιελ Ο Σόνεσι, μηχανικός συστημάτων αποστολής στο APL. «Σε εκείνο το σημείο, το διαστημόπλοιο δεν θα είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσει το “σπρώξιμο” προς τα κάτω της βαρύτητας του Ήλιου». Αν και ο Ερμής είναι ένας από τους πιο κοντινούς στη Γη πλανήτες, λίγα ήταν γνωστά για αυτόν πριν την αποστολή MESSENGER. «Για πρώτη φορά στην ιστορία, πλέον έχουμε πραγματική γνώση για τον Ερμή, που δείχνει ότι πρόκειται για έναν συναρπαστικό κόσμο, μέρος του ποικιλόμορφου ηλιακού μας συστήματος» ανέφερε ο Τζων Γκρούνσφελντ, στέλεχος της NASA, συμπληρώνοντας ότι το MESSENGER είναι κάτι παραπάνω από μια επιτυχημένη αποστολή: «η αρχή ενός μακρύτερου ταξιδιού για την ανάλυση των δεδομένων που αποκαλύπτουν τα επιστημονικά μυστήρια του Ερμή». Το διαστημόπλοιο ταξίδεψε για πάνω από 6,5 χρόνια πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή στις 18 Μαρτίου 2011. Η πρωταρχική αποστολή του ήταν να κινηθεί γύρω από τον πλανήτη και να συλλέγει δεδομένα για διάστημα ενός (γήινου) χρόνου. Ωστόσο, η καλή κατάσταση των οργάνων του, το επίπεδο των καυσίμων και νέα ερωτήματα που προέκυψαν από τα ευρήματα είχαν ως αποτέλεσμα την έγκριση δύο επεκτάσεων αποστολής, επιτρέποντας τη συνέχισή της για περίπου τέσσερα χρόνια και ακόμα περισσότερες επιστημονικές πρωτιές. Μεταξύ των σημαντικών ανακαλύψεων ήταν η παροχή στοιχείων που στηρίζουν την υπόθεση ότι στον Ερμή βρίσκονται μεγάλες ποσότητες παγωμένου νερού και άλλων ασταθών υλικών, σε πολικούς κρατήρες οι οποίοι βρίσκονται μόνιμα υπό σκιά. Πέρα από τις επιστημονικές ανακαλύψεις, η αποστολή σημείωσε και τεχνολογικές πρωτιές, όπως η ανάπτυξη ενός κεραμικού υλικού για την προστασία οργάνων και ηλεκτρονικών από την ηλιακή ακτινοβολία- κάτι που ήταν εξαιρετικά σημαντικό, δεδομένης της μικρής απόστασης του πλανήτη από τον Ήλιο. Το σκάφος σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από το ΑPL. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/941455/titloi-telous-gia-to-diastimoploio-messenger-me-suntribi-stin-epifaneia-tou-ermi

Πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος μας; Αναλύοντας δεδομένα από διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια, αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο Τέξας A&M κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, πριν από 10 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Γαλαξίας έμοιαζε με ένα κοσμικό «εργοστάσιο» παραγωγής αστέρων, αφού ο ρυθμός σχηματισμού καινούριων αστεριών ήταν 30 φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι σήμερα. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο Ήλιος μας δημιουργήθηκε αρκετά αργότερα, πριν από 5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή μετά από αυτή την «έκρηξη» αστρικών γεννήσεων. Σύμφωνα με τη μελέτη των Αμερικανών ερευνητών, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal [ZFOURGE/CANDELS: On the Evolution of M* Galaxy Progenitors from z=3 to 0.5], αυτή η καθυστέρηση επηρέασε πάντως θετικά όχι μόνο τον σχηματισμό των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και την εμφάνισή ζωής στη Γη. Κι αυτό γιατί οι γηραιότεροι αστέρες είχαν πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο «ζωής» τους, εμπλουτίζοντας τον Γαλαξία με χημικά στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο, τα οποία αποτέλεσαν «δομικούς λίθους» τόσο για τον σχηματισμό των πλανητών όσο και για την ανάπτυξη των πρώτων μικροοργανισμών στο γήινο περιβάλλον. Οι αστρονόμοι βάσισαν την έρευνά τους στα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Spitzer της NASA, το Herschel της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας, όπως και το επίγειο τηλεσκόπιο Magellan Baade στη Χιλή. Χάρις σε αυτά τα όργανα, εξασφάλισαν εικόνες γαλαξιών παρόμοιων σε μάζα και δομή με τον Γαλαξία μας, οι οποίοι βρίσκονται μακριά από τη Γη. Καθώς το φως διαδίδεται με πεπερασμένη ταχύτητα, τα στιγμιότυπα αυτά είναι ουσιαστικά ένα είδος «χρονομηχανής», αφού όσο πιο μακριά βρίσκεται ένα αντικείμενο στο σύμπαν, τόσο πιο πίσω στον χρόνο αντιστοιχεί η μορφή που αποτυπώνεται στην εικόνα του. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές συνέθεσαν ένα «λεύκωμα» από 2.000 στιγμιότυπα κοσμικών δομών παρόμοιων με τον Γαλαξία μας, το οποίο καλύπτει μία περίοδο 10 δισεκατομμυρίων ετών και αποκαλύπτει την εξέλιξη του Γαλαξία μας σε αυτό το χρονικό διάστημα. Έτσι, από αυτό το «λεύκωμα», διαπίστωσαν πως οι περισσότεροι αστέρες σχηματίσθηκαν τα πρώτα 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα ανάλυση ενισχύει παλιότερες έρευνες, που έχουν δείξει πως στα πρώτα στάδια της «ζωής» τους, τέτοιοι γαλαξίες περιέχουν αρκετά λίγα άστρα. Στην πορεία, ωστόσο, αρχίζουν να «καταβροχθίζουν» μεγάλες ποσότητες αερίων, προκαλώντας μια «έκρηξη» αστρικών γεννήσεων. Η μελέτη δείχνει επίσης πως, όσο αργότερα από αυτήν την «έκρηξη» δημιουργηθεί ένας καινούριος αστέρας, τόσο μικρότερη θα είναι και η μάζα του. http://physicsgg.me/2015/04/10/%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b5-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

New Horizons. Μετά από ένα επικό ταξίδι εννέα ετών το σκάφος New Horizons βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προσέγγισής του στο σύστημα του Πλούτωνα. Το σκάφος αναμένεται να πλησιάσει τον απομακρυσμένο παγωμένο κόσμο στα μέσα Ιουλίου και να καταγράψει κοντινές εικόνες από την επιφάνειά του. Πλησιάζοντας το New Horizons καταγράφει συνεχώς εικόνες. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα τις τελευταίες και πιο κοντινές που έχουν τραβηχτεί ποτέ, ορισμένες από τις οποίες είναι μάλιστα έγχρωμες. Σε μια από αυτές εικονίζονται ο Πλούτωνας και ένας εκ των δορυφόρων του, ο Χάροντας. Το New Horizons θα περάσει πολύ κοντά από τον Πλούτωνα αλλά δεν θα τεθεί σε τροχιά γύρω από αυτόν. Θα συνεχίσει το ταξίδι του στη Ζώνη Κάιπερ που εκτείνεται μετά τον Πλούτωνα στην οποία βρίσκονται αμέτρητα μικρά και μεγάλα παγωμένα διαστημικά σώματα. Ο Πλούτωνας εντοπίστηκε τη δεκαετία του 1930 και αποτέλεσε τον ένατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, το 2006 η διεθνής επιστημονική κοινότητα σε μια απόφαση που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις υποβίβασε τον Πλούτωνα στην κατηγορία των πλανητών-νάνων. Τη δεκαετία του 1970 ανακαλύφθηκε ο Χάροντας και τα τελευταία χρόνια εντοπίστηκαν άλλοι δύο μικροί δορυφόροι του Πλούτωνα, η Νύχτα και η Υδρα. Μια από τις νέες κοντινές και έγχρωμες εικόνες που κατέγραψε το New Horizons. Η μπροστινή φωτεινή κουκκίδα είναι ο Πλούτωνας και πίσω του διακρίνεται ο Χάροντας Δείτε ένα βίντεο για τις νέες παρατηρήσεις του New Horizons καθώς πλησιάζει τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-new-horizons-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η Ροζέτα και το Φίλαι βρίσκουν πως ο κομήτης δεν είναι μαγνητισμένος. Μετρήσεις που έγιναν από τη Ροζέτα και το Φίλαι κατά τη διάρκεια των πολλαπλών προσγειώσεων του ανιχνευτή στον κομήτη 67P / Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο δείχνουν ότι ο πυρήνας του κομήτη δεν είναι μαγνητισμένος. Η μελέτη των ιδιοτήτων ενός κομήτη μπορεί να παρέχει ενδείξεις για το ρόλο που έπαιξαν τα μαγνητικά πεδία στο σχηματισμό των σωμάτων του Ηλιακού Συστήματος πριν σχεδόν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Στη βρεφική του ηλικία το Ηλιακό Σύστημα κάποτε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν περιστρεφόμενο δίσκο αερίου και σκόνης αλλά, μέσα σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος ζωντάνεψε στο κέντρο του ταραχώδους δίσκου, με το υλικό που απέμεινε να πηγαίνει στο σχηματισμό των αστεροειδών, των κομητών, των φεγγαριών και των πλανητών. Περισσότερα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Rozheta_kai_to_Phhilai_vrhiskoyn_pos_o_komhetes_den_ehinai_magnetismhenos

Αυτός ο εξωπλανήτης είναι πραγματικά πολύ έξω. Ομάδα αστρονόμων αμερικανικών πανεπιστημίων του και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer και το τηλεσκόπιο Ogle Warsaw στη Χιλή ανακάλυψαν ένα ακόμη εξωπλανήτη. Πρόκειται για γίγαντα αερίου με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Δία ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 13 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Ο Ogle-2014-BLG-0124 όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης αυτός είναι από τους πιο μακρινούς που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου δύο χιλιάδων εξωπλανητών που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα βρίσκονται σε αποστάσεις 10-100 φορές κοντινότερες από αυτή που βρίσκεται ο Ogle-2014-BLG-0124. Η ανακάλυψη έγινε με τη μέθοδο του βαρυτικού φακού και ανάμεσα στα άλλα θεωρείται σημαντική επειδή στην περιοχή του γαλαξία μας που εντοπίστηκε ο πλανήτης οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι… άγονη. Η μέθοδος του βαρυτικού φακού (ή μικροφακού) που αναπτύχθηκε πρόσφατα έχει συμβάλει πολύ στη διαστημική εξερεύνηση τα τελευταία χρόνια. Η τεχνική βασίζεται σε ένα φαινόμενο που προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, και βρίσκει εφαρμογή κυρίως στην αναζήτηση πλανητών. Οι ερευνητές επικεντρώνουν την προσοχή τους όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνει το μέγεθος και η φωτεινότητα ενός κοσμικού σώματος ως και 20 φορές. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πολύ μακρινών γαλαξιών. Χρησιμοποιούνται ως βαρυτικοί φακοί πολύ μεγάλοι γαλαξίες οι οποίοι στρεβλώνουν και μεγεθύνουν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται σε πιο μακρινές αποστάσεις. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231400663

Μετά το Νόμπελ Ειρήνης, ένας αστεροειδής για τη Μαλάλα. Θέλοντας να τιμήσει τη νεαρή ακτιβίστρια που μάχεται για την πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση, μια αστροφυσικός της NASA έδωσε σε έναν αστεροειδή το όνομα της Μαλάλα Γιουσουφζάι. Η 17χρονη Μαλάλα από το Πακιστάν επέζησε δολοφονικής επίθεσης των Ταλιμπάν το 2014 για να μετατραπεί σε σύμβολο ακτιβισμού και να τιμηθεί τελικά με το Νόμπελ Ειρήνης. Τώρα, πλέον, έχει και τον δικό της αστεροειδή, με την ονομασία 316201 Malala ή 2010 ΜL48. Το όνομα δόθηκε από την Έιμι Μάινζερ, αστροφυσικό της NASA, η οποία ανακάλυψε το αντικείμενο το 2010. Ο διαστημικός βράχος κινείται στην Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, και χρειάζεται 5,5 χρόνια για να ολοκληρώσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Όπως ανέφερε η Μάινζερ, «έχει διάμετρο περίπου 4 χιλιόμετρα και η επιφάνειά του είναι πολύ σκούρα όπως το μελάνι εκτύπωσης». http://www.tanea.gr/news/world/article/5229611/meta-to-nompel-eirhnhs-enas-asteroeidhs-gia-th-malala/

Η επανάσταση του Αϊνστάιν. Επειδή ο Άλμπερτ Αϊνστάιν τις βασικές απόλυτες έννοιες που υπήρχαν τις σχετικοποίησε και τις θεμελιώδεις έννοιες της σχετικότητας που ανακάλυψε τις απολυτοποίησε, η θεωρία του της σχετικότητας θα μπορούσε να ονομάζεται και θεωρία της μη σχετικότητας. Η επιστήμη του Άλμπερτ Αϊνστάιν γεννήθηκε σε μια συγκλονιστική, μια «επαναστατημένη περίοδο». Τότε, ανάμεσα στα τέλη του 19ου και στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, δημιουργούνται νέα επιστημονικά πεδία, η φυσικοχημεία, η θερμοδυναμική, η κβαντομηχανική. Ανακαλύπτεται η ραδιενέργεια. Αναπτύσσονται σε ποιότητα, βάθος και έκταση, η χημεία, τα μαθηματικά και η βιολογία. Πραγματοποιούνται η εναέρια πτήση και η υποθαλάσσια πλεύση, παραμυθένιες προσδοκίες του ανθρώπινου γένους. Εμφανίζονται νέα ρεύματα στη τέχνη. Ξεσπούν κοινωνικές επαναστάσεις. Ο Αϊνστάιν λοιπόν ήταν γέννημα και συνδιαμορφωτής αυτής της εποχής. Εκεί και τότε εμφανίζονται οι επιστημονικές του θεωρίες, το 1905 η ειδική θεωρία και το 1915 η γενική θεωρία της σχετικότητας. Η αφήγηση επομένως γι’ αυτό τον άνθρωπο που συνέδεσε τη ζωή του με τη σύγχρονη φυσική και τα μεγάλα προβλήματα της φιλοσοφίας και της πολιτικής δεν μπορεί παρά να συγκλονίζει. «Τα λόγια του Σοπενχάουερ, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει ό,τι θέλει, ήταν πηγή έμπνευσης για μένα από τη νεότητά μου και μια διαρκής παρηγοριά και αλάθητη πηγή υπομονής στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, της δικής μου και των άλλων» σημείωνε. «Της δικής μου και των άλλων» τόνιζε πάντα. Περισσότερα. http://physicsgg.me/2015/04/11/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

O Stephen Hawking τραγουδάει Monty Python. O Stephen Hawking ερμηνεύει το «Galaxy Song» που γράφτηκε το 1983 για την ταινία “Monty Python – The Meaning of Live”: http://physicsgg.me/2015/04/17/o-stephen-hawking-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ac%ce%b5%ce%b9-monty-python/