Δροσος Γεωργιος

Οι δημιουργοί του Interstellar δημοσιεύουν μελέτη για τις μαύρες τρύπες. Όταν η επιστήμη συναντά την τέχνη, ακόμα και οι μαύρες τρύπες χρειάζονται λίγο μακιγιάζ. Στην πολυαναμενόμενη επιστημονική μελέτη τους, οι δημιουργοί του Interstellar παραδέχονται ότι έκαναν συμβιβασμούς στην εμφάνιση της μαύρης τρύπας τους. Η μελέτη για το πώς οι μαύρες τρύπες επηρεάζουν το φως γύρω τους δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Classical and Quantum Gravity από την ομάδα ειδικών εφέ της ταινίας και τον επιστημονικό σύμβουλό της, τον Κιπ Θορν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech). Η μαύρη τρύπα του Interstellar δημιουργήθηκε από τον Θορν και το στούντιο ειδικών εφέ Double Negative, χρησιμοποιώντας τις εξισώσεις του Άλμπερτ Άινσταϊν για τη Γενική Σχετικότητα. Ο πρώτος συμβιβασμός που αναγκάστηκε να κάνει ομάδα ήταν ότι προσομοίωσε δέσμες φωτός και όχι μεμονωμένες ακτίνες, οι οποίες θα έκαναν την εικόνα να τρεμοπαίζει. Περισσότερες παραχωρήσεις έγιναν στον δίσκο συσσώρευσης, έναν δίσκο αερίου που περιβάλλει τη μαύρη τρύπα και περιδινίζεται γύρω της. Στην αρχική, πιο ρεαλιστική προσομοίωση, η μαύρη τρύπα φαινόταν συμπιεσμένη στη μία πλευρά. Αυτό οφείλονταν στην μεγάλη ταχύτητα περιστροφής της, η οποία την έκανε να παρασύρει το φως προς τη μία πλευρά. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Κρίστοφερ Νόλαν πίστευε ότι οι θεατές δεν μπερδεύονταν από την ασυμμετρία, οπότε ζήτησε να μειωθεί η ταχύτητα περιστροφής. Ένα άλλο μη ρεαλιστικό στοιχείο στην ταινία είναι ότι ο δίσκος συσσώρευσης εμφανίζεται πιο φωτεινός και πιο κοκκινωπός από ό,τι θα ήταν στην πραγματικότητα. Στην αρχική προσομοίωση, η περιστροφή της μαύρης τρύπας έκανε τη διάπυρη ύλη του δίσκου να φαίνεται γαλάζια, λόγω του φαινομένου Ντόπλερ που μειώνει το μήκος κύματος του φωτός όταν η πηγή του πλησιάζει τον παρατηρητή με μεγάλη ταχύτητα. Επιπλέον, η περιστροφή της μελανής οπής έκανε τη μία πλευρά του δίσκου να φαίνεται υπερβολικά αμυδρή, σχεδόν αόρατη. Και σε αυτή την περίπτωση, ο Νόλαν προτίμησε να απλοποιήσει την κατάσταση και να εξαλείψει το φαινόμενο Ντόπλερ. «Όταν είδα την ταινία, παρατήρησα αμέσως ότι η μαύρη τρύπα δεν φαινόταν όπως θα περίμενε κανείς για μια μαύρη τρύπα με μεγάλη ταχύτητα περιστροφής» σχολιάζει στο περιοδικό New Scientist o Άντριου Χάμιλτον του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ. Η νέα μελέτη, όμως, του άλλαξε γνώμη και τον έπεισε για την αναγκαιότητα των συμβιβασμών. «Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο προσεκτική ήταν η ομάδα του Interstellar στους υπολογισμούς» λέει τώρα ο Χάμιλτον. Πέρα όμως από το ελαφρύ «ρετουσάρισμα» της μαύρης τρύπας, οι εξισώσεις που χρησιμοποίησαν οι δημιουργοί της ταινίας ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα. Είναι μάλιστα τόσο ρεαλιστικές ώστε η NASA ζήτησε τη βοήθεια της ομάδας προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα ίδια μαθηματικά μοντέλα στη μελέτη των περιστρεφόμενων άστρων νετρονίων. Στις φωτογραφίες η αρχική, ρεαλιστική βερσιόν και η «ρετουσαρισμένη» στην ταινία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231385525

Ασυνήθιστοι λαμπροι σουπερνόβα. Μερικά από τα φωτεινότερα και πιο παράξενα αντικείμενα που κοσμούν τον ουρανό είναι μέλη μιας νέας κατηγορίας σουπερνόβα. Το πώς ακριβώς διαμορφώνονται αυτά τα κοσμικά λείψανα παραμένει ένα μυστήριο, αλλά η λάμψη τους θα διευκολύνει την παρατήρηση των αμυδρών γαλαξιών που τους φιλοξενούν. Τις σουπερνόβα τις συναντάμε σε διάφορες ποικιλίες. Οι υπερκαινοφανείς εκρήξεις τύπου Ια, για παράδειγμα, δεν δείχνουν υδρογόνο στα φάσματα τους, και συμβαίνουν όταν η ‘στάχτη’ ενός νεκρού άστρου απορροφά πάρα πολύ υλικό από ένα συνοδό άστρο. Οι εκρήξεις τύπου II, που έχουν υδρογόνο, συμβαίνουν όταν ο πυρήνας από ένα τεράστιο αστέρι καταρρέει. Τώρα, ο Robert Quimby του CalTech και οι συνεργάτες του δημοσιεύουν για έξι υπερκαινοφανείς που δεν ταιριάζουν στο καλούπι του κάθε γνωστού τύπου σουπερνόβα. Αυτοί οι έξι περιέχουν οξυγόνο, αλλά καθόλου υδρογόνο, και λάμπουν με 10-πλάσια ένταση από τις εκρήξεις τύπου Ια. Επιπλέον, παραμένουν καυτά για εβδομάδες ή και μήνες – περισσότερο από άλλες σουπερνόβες. "Η μέγιστη φωτεινότητα και το συνολικό ποσό της ενέργειας που απελευθερώνεται είναι άκρως ασυνήθιστα”, λέει ο Quimby. "Είναι σαν να αλλάξουμε τις λάμπες των 100 Watt στο σπίτι μας με 1000 Watt." Και συνεχίζει: “Αυτό που ξέρουμε γι ‘αυτά είναι ότι είναι φωτεινά και καυτά – 10.000 έως 20.000 βαθμούς Κέλβιν, που διαστέλλονται πολύ γρήγορα με μια ταχύτητα 10.000 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, ότι παρουσιάζουν έλλειψη υδρογόνου και ότι θέλουν περίπου 50 ημέρες για να εξασθενίσουν, δηλαδή πολύ περισσότερο από τις περισσότερες σουπερνόβα, των οποίων η φωτεινότητα συχνά τροφοδοτείται από τη ραδιενεργό διάσπαση”. Η δημιουργία της νέας κατηγορίας υπαγορεύθηκε από την ανακάλυψη τεσσάρων ασυνήθιστων υπερκαινοφανών το 2009 και το 2010. «Γνωρίζαμε ότι αυτοί ήταν παράξενοι, αλλά είχα την αίσθηση ότι τις είχα δει κάπου πριν», λέει ο Quimby. Κοίταξε λοιπόν πίσω στα φάσματα των δύο αντικειμένων που στο παρελθόν είχαν μείνει άναυδοι οι αστρονόμοι: μία σουπερνόβα που παρατηρήθηκε το 2005 και είχε το ρεκόρ της φωτεινότητας και ένα άλλο περίεργο αντικείμενο που φώτιζε αμυδρά για τρεις μήνες προτού ξεθωριάσει το φως του το 2006. “Ήμουν εντελώς εκστατικός όταν είδα το ταίριασμα," συμπληρώνει. Πώς όμως προκύπτουν οι σπάνιες αυτές εκρήξεις; Μια δυνατότητα είναι ότι αυτές κατάγονται από ένα αστέρι βαρέων βαρών, που ζυγίζει μέχρι και 130 φορές τον ήλιο μας. Τέτοια αστέρια υφίστανται βίαιες δονήσεις στο τέλος της ζωής τους, ενώ αποβάλουν τα εξωτερικά κελύφη τους περιοδικά, σαν δακτύλιοι καπνού, επί μήνες ή ακόμα και δεκαετίες πριν οι πυρήνες τους εκραγούν. Το εξωτερικό κέλυφος από υδρογόνο είναι το πρώτο που πρέπει να απομακρυνθεί, έτσι το υδρογόνο θα βρεθεί πολύ μακριά από τη στιγμή που εκραγεί βίαια ο πυρήνας του άστρου. Τα συντρίμμια από την έκρηξη φυσικά θα είναι πλούσια σε άλλα πιο βαριά στοιχεία, όπως το οξυγόνο, ενώ η καυτή θερμοκρασία τους τα αναγκάζει να λάμπουν. Εάν το κέλυφος του υδρογόνου είχε απομακρυνθεί αρκετά μακριά προς τα έξω, δεν θα μπορούμε να το εντοπίσουμε, λέει ο Stan Woosley, ένας θεωρητικός των σουπερνόβα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ. Καταγωγή από ένα άστρο νετρονίων Ένα άλλο σενάριο ξεκινά με ένα κανονικό σουπερνόβα φτωχό σε υδρογόνου. Αντί να αφήσουν πίσω τους ένα τυπικό αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται ταχύτατα μέσα σε ένα διαστελλόμενο νέφος από συντρίμμια, όπως συνήθως κάνει μια τέτοια σουπερνόβα, γεννάει ένα άκρως μαγνητισμένο αστέρι νετρονίων που ονομάζεται μάγναστρο. Το έντονο όμως μαγνητικό πεδίο του άστρου αποτελεί τροχοπέδη, που επιβραδύνει την περιστροφή του σε ένα διάστημα λίγων μηνών. Η ενέργεια που ελευθερώνεται θερμαίνει τα περιβάλλοντα συντρίμμια της σουπερνόβας, δημιουργώντας έτσι την λάμψη. "Το μάγναστρο απελευθερώνει ένα τεράστιο ποσό ενέργειας που το επιβραδύνει", λέει ο Quimby. Ο Woosley θεωρεί καλύτερη την εξήγηση με τα παλλόμενα κελύφη, αλλά νομίζει ότι και τα δύο μοντέλα μπορούν να εξηγήσουν την ένταση και τη διάρκεια των αντικειμένων: "Είναι το φωτεινότερο σουπερνόβα στο σύμπαν και μένει φωτεινά για μήνες, αντί των λίγων εβδομάδων" Και τα δύο μοντέλα βασίζονται σε σπάνιες πηγές – είτε πολύ μεγάλα αστέρια είτε ισχυρά μάγναστρα (magnetars), εξηγώντας έτσι γιατί έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής τόσο λίγα αντικείμενα αυτής της νέας κατηγορίας. Ο Quimby εκτιμά ότι στην κοσμική γειτονιά μας, μπορεί να υπάρχουν 1.000 έως 10.000 συνήθεις υπερκαινοφανείς για κάθε ένα υπερφωτεινό σουπερνόβα. "Αλλά μπορούμε να τις δούμε σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις," λέει. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να τους κάνει χρήσιμους για τη μελέτη του περιβάλλοντος τους. Όλα τα φωτεινά νέα σουπερνόβα έχουν βρεθεί σε αμυδρούς νάνους γαλαξίες, οι οποίες είναι συνήθως δύσκολο να μελετηθούν. "Όταν ένα υπερφωτεινό σουπερνόβα εκρήγνυται, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως πηγή οπίσθιου (στο υπόβαθρο) φωτός για να μελετήσουμε το αέριο στον γαλαξία υποδοχής", εξηγεί ο Quimby. "Κι αυτό μπορεί να μας πληροφορήσει για το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες. Στην φωτογραφία κατάλοιπα του υπερκαινοφανούς N63A. http://physicsgg.me/2011/06/09/%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%8c%ce%b2%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%cf%89%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-10-%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%ad/

Νέα εποχή στη Φυσική υπόσχεται ο αναβαθμισμένος LHC. Ενα νέο «σούπερ» υποατομικό σωματίδιο, το οποίο θα είναι ακόμη πιο σημαντικό από το μποζόνιο του Χιγκς και θα ανοίξει μια νέα εποχή στη Φυσική, είναι πολύ πιθανό να ανακαλυφθεί εντός του 2015, λίγους μήνες μετά την επαναλειτουργία του μεγάλου επιταχυντή του CERN τον Μάρτιο. Αυτό δήλωσαν επιστήμονες στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στην Καλιφόρνια. Ο επιταχυντής του CERN πιάνει «δουλειά» μετά από διετή ανάπαυλα, η οποία του επέτρεψε να συντηρηθεί και να αναβαθμιστεί, έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί πλέον συγκρούσεις σωματιδίων με την μέγιστη δυνατή ενέργεια, διπλάσια από ό,τι στο παρελθόν. Η ελπίδα των επιστημόνων είναι, όπως δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν, καθηγήτρια φυσικής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και εκπρόσωπος της ομάδας ATLAS του CERN, ότι επιτέλους θα βρεθεί το πρώτο υπερσυμμετρικό σωματίδιο, επιβεβαιώνοντας έτσι την θεωρία της υπερσυμμετρίας, σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό σωματίδιο ύλης έχει ένα (άγνωστο μέχρι σήμερα) βαρύτερο συμμετρικό του σωματίδιο. Για παράδειγμα, το φωτόνιο και το κουάρκ θεωρείται ότι έχουν ως υπερσυμμετρικά σωματίδια το φωτίνο και το σκουάρκ αντίστοιχα. «Αν είμαστε πραγματικά τυχεροί, η ανακάλυψη μπορεί να γίνει φέτος κιόλας, έως το τέλος του καλοκαιριού. Ίσως βρούμε πλέον την υπερσυμμετρική ύλη. Για μένα, αυτό θα είναι πιο συναρπαστικό και από την ανακάλυψη του (σωματιδίου) Χιγκς», δήλωσε η Μπεάτε Χάινεμαν. Η υπερσυμμετρία -γνωστή και ως SUSY στους επιστημονικούς κύκλους- φιλοδοξεί να συμπληρώσει το τωρινό «κυρίαρχο πρότυπο» της σωματιδιακής φύσης και να κλείσει τα κενά που αυτό ακόμη έχει, όσον αφορά την κατανόηση της ύλης και του σύμπαντος. Το σωματίδιο του Χιγκς, που ανακαλύφθηκε το 2013 και χάρισε στον βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το Νόμπελ Φυσικής, εξηγεί γιατί τα αντικείμενα έχουν μάζα. Όμως παραμένουν ακόμη κρίσιμα ερωτήματα, όπως γιατί υπάρχει «σκοτεινή» ύλη, στα οποία φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις η υπερσυμμετρία. Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, με τους περισσότερους να «ποντάρουν» ότι, από τα πολλά πιθανά υπερσυμμετρικά σωματίδια, πρώτο θα ανακαλυφθεί το γκλουίνο, το κατοπτρικό «αδελφάκι» του γκλουόνιου, το οποίο «συγκολλά» μεταξύ τους τα κουάρκ, στο εσωτερικό των πρωτονίων και των νετρονίων. Ακόμη πιο σημαντικό όμως θα είναι αν ανακαλυφθεί το (προς το παρόν υποθετικό) νετραλίνο, το πιο ελαφρύ και σταθερό υπερσυμμετρικό σωματίδιο, από το οποίο μπορεί να αποτελείται η «σκοτεινή» ύλη. «Αυτό θα συντάραζε τον κόσμο» δήλωσε η Χάινεμαν. Θα είναι σαν η ανθρωπότητα να ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=677556

Ο δορυφόρος του Αλ Γκορ θα παρακολουθεί τον διαστημικό καιρό. Ο λεγόμενος «δορυφόρος του Αλ Γκορ», ο οποίος κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1990 αλλά μπήκε στη ναφθαλίνη για μια δεκαετία, εκτοξεύτηκε τελικά την Πέμπτη σε μια ελαφρώς τροποποιημένη αποστολή, την παρακολούθηση των ηλιακών καταιγίδων και τη μέτρηση του ισοζυγίου ενέργειας της Γης. Το Παρατηρητήριο Κλίματος Βαθέος Διαστήματος, ή DSCOVR (προφέρεται «ντισκάβερ» όπως εξερευνώ), εκτοξεύτηκε τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, τοποθετημένο στην κορυφή ενός ασυνήθιστου πυραύλου Falcon 9 της εταιρείας SpaceX. Ταξιδεύει τώρα προς την τελική του θέση, σε απόσταση ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη, σχεδόν τέσσερις φορές πιο μακριά από τη Σελήνη, και θα γίνει έτσι ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος στο βαθύ διάστημα. Στη θέση αυτή, γνωστή ως σημείο Λανγκράνζ 1 (L1), η βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Γης σχεδόν αλληλοεξουδετερώνονται, επιτρέποντας στον δορυφόρο να παραμένει σε σταθερή θέση ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη. Το DSCOVR έχει δύο βασικούς αντικειμενικούς στόχους. O πρώτος είναι η παρακολούθηση του λεγόμενου διαστημικού καιρού με όργανα που διαχειρίζεται η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Τα όργανα αυτά θα καταγράφουν τις καταιγίδες που ξεσπούν στο Διάστημα όταν ο Ήλιος εκτοξεύει γιγάντια σύννεφα ιονισμένου αερίου, γνωστά ως εκτινάξεις στεμματικού υλικού ή CME. Ο καταιγισμός σωματιδίων μπορεί να απειλήσουν τις τηλεπικοινωνίες, τα δίκτυα ηλεκτροδότησης και το σύστημα GPS. Το DSCOVR θα καταγράφει αυτές τα σύννεφα καθώς περνούν από μπροστά του και θα προειδοποιεί τη Γη 15 με 60 λεπτά πριν από το χτύπημα. Ο νέος δορυφόρος αντικαθιστά έτσι τον γερασμένο δορυφόρο ACE, o oποίος έχει περάσει προ πολλού την ονομαστική διάρκεια ζωής του και θα μπορούσε να πάψει να λειτουργεί ανά πάσα στιγμή. Τον δεύτερο στόχο της αποστολής αναλαμβάνει το όργανo NISTAR του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας, το οποίο θα μετρά την ηλιακή ακτινοβολία που ανακλάται στη Γη, καθώς και τη θερμική ακτινοβολία που εκπέμπει ο ίδιος ο πλανήτης. Αυτό θα επιτρέψει τον ακριβέστερο υπολογισμό του λεγόμενου ενεργειακού ισοζυγίου της Γης: η διαφορά ανάμεσα στην ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται η Γη και την ακτινοβολία που εκπέμπεται πίσω στο Διάστημα αντιστοιχεί ουσιαστικά στη θέρμανση του πλανήτη λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα, το DSCOVR διαθέτει μια κάμερα που βλέπει σε δέκα διαφορετικά μήκη κύματος και επιτρέπει τη μέτρηση των αερολυμάτων και του ύψους των νεφών. Από τα δεδομένα της κάμερας θα παράγονται καθημερινά έξι πορτρέτα ολόκληρης της Γης σε πραγματικό χρώμα. Η βιντεοσκόπηση της Γης από αυτή τη μεγάλη απόσταση ήταν εξάλλου ο αρχικός στόχος της αποστολής, η οποία είχε σχεδιαστεί τη δεκαετία του 1990 με τη στήριξη του Αλ Γκορ - ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήλπιζε ότι οι ζωντανές εικόνες του πλανήτη μας θα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για το καλό της ανθρωπότητας. Ο δορυφόρος κατασκευάστηκε το 1998 και πήρε την ονομασία Triana, αν και έγινε περισσότερο γνωστός ως GoreSat, ή «δορυφόρος του Γκορ». To σχέδιο όμως ακυρώθηκε όταν ο ρεπουμπλικανός Τζορζ Μπους ανήλθε στην εξουσία το 2000, και το σκάφος μπήκε στην αποθήκη μέχρι το 2012. Η NASA συνειδητοποίησε τότε ότι η αναβάθμιση του παλιού δορυφόρου θα ήταν πιο φθηνή από την κατασκευή ενός νέου. Ήταν μια αίσια κατάληξη σε μια οδύσσεια 17 ετών για τον GoreSat. H SpaceX, η εταιρεία ανέλαβε την εκτόξευση του DSCOVR, σκόπευε την Πέμπτη να δοκιμάσει μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε στο κατώτερο στάδιο του πυραύλου Falcon 9 να επιστρέψει σε μια πλωτή εξέδρα προσεδάφισης προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθεί. Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προσεδάφιση στην πλωτή, ρομποτική εξέδρα ακυρώθηκε. Ο πύραυλος πάντως κατάφερε να επιστρέψει σε κατακόρυφη θέση και μετεωρίστηκε για λίγο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό στη θέση όπου κανονικά θα βρισκόταν η εξέδρα. Ο Έλον Μασκ, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της SpaceX, της Tesla Motors και της PayPal δήλωσε ότι η επιχείρηση ήταν επιτυχής και δείχνει ότι ο πύραυλος θα μπορούσε να προσεδαφιστεί κανονικά κάτω από κατάλληλες καιρικές συνθήκες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231385132 SETI: Ηρθε η ώρα να γνωρίσουμε εξωγήινους. Αποφασισμένοι να κάνουν κινήσεις που θα τους φέρουν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς στο σύμπαν δηλώνουν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) της Καλιφόρνιας. Άλλοι επιστήμονες ωστόσο συνεχίζουν να εμφανίζονται επιφυλακτικοί για κάτι τέτοιο, θεωρώντας ότι μπορεί να υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι για τη Γη αν «προδώσει» την ύπαρξή της. Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), που εκδίδει και το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Science», σύμφωνα με το BBC, την Guardian και την Independent, ο διευθυντής του SETI δρ Σεθ Σόστακ ανέφερε ότι, μετά την αποτυχία να εντοπιστούν εξωγήινα ραδιοσήματα, παρά την επίμονη προσπάθεια άνω των 50 ετών, ήλθε η ώρα η σχετική έρευνα να αναβαθμιστεί και να γίνει πιο ενεργή, στρεφόμενη σε εξωπλανήτες που φαίνονται να έχουν συνθήκες φιλικές για τη ζωή (πιθανώς και νοήμονα όντα). «Μερικοί από εμάς στο Ινστιτούτο ενδιαφερόμαστε για ένα 'ενεργό SETΙ', που δεν θα ακούει μόνο παθητικά, αλλά θα εκπέμπει κάτι στα γειτονικά άστρα, καθώς εκεί υπάρχει μια πιθανότητα να πάρουμε απάντηση από κάποιον», ανέφερε ο Σόστακ. Ήδη συζητείται τι θα μπορούσε να περιέχει αυτό το μήνυμα προς τους εξωγήινους από τα ισχυρά ραδιοτηλεσκόπια της Γης, όπως το Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Αστρονόμοι, ανθρωπολόγοι, κοινωνικοί και άλλοι επιστήμονες πρόκειται να εξετάσουν το ζήτημα, ώστε να κάνουν μια πιο συγκεκριμένη πρόταση προς το ευρύ κοινό και τις κυβερνήσεις. Ο Σόστακ απέρριψε ως υπερβολικούς ή και παρανοϊκούς τους φόβους κάποιων (μεταξύ των οποίων ο διάσημος βρετανός κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ) για το τι μπορεί να βρίσκεται «εκεί έξω». «Δεν βλέπω γιατί οι εξωγήινοι θα είχαν οποιοδήποτε κίνητρο για να εξαφανίσουν τον πλανήτη», όπως είπε. Δεν βλέπουν όμως το ζήτημα όλοι το ίδιο χαλαρά. «Οι ιστορικοί θα σας πουν ότι η πρώτη επαφή ανάμεσα στους βιομηχανικούς πολιτισμούς και στους ιθαγενείς δεν πήγε καθόλου καλά», επισήμανε ο διαστημικός επιστήμονας και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ντέηβιντ Μπριν. Αν και, όπως είπε, θεωρεί μάλλον απίθανη μια εξωγήινη επίθεση τύπου Χόλιγουντ, παρόλα αυτά οι πιθανοί κίνδυνοι δεν παύουν να είναι υπερβολικά μεγάλοι, γι' αυτό χρειάζεται πολλή περίσκεψη και ευρεία δημόσια διαβούλευση, προτού η ανθρωπότητα αρχίσει να στέλνει μηνύματα σε δυνητικά κατοικήσιμους κόσμους. Την άποψη αυτή συμμερίζονται πολλοί επιστήμονες. Ο διεθνούς φήμης εξελικτικός παλαιοβιολόγος Σάιμον Κονγουέι Μόρις έχει προειδοποιήσει τις κυβερνήσεις του πλανήτη να προετοιμάζονται για το χειρότερο, επειδή οι εξωγήινοι μπορεί κάλλιστα να είναι βίαιοι και άπληστοι όπως οι άνθρωποι - ή πολύ χειρότεροι... Οι οπαδοί όμως του SETI αντιτείνουν ότι είναι πολύ αργά πια για τέτοιους φόβους, αφού η ανθρωπότητα ήδη από τον μεσοπόλεμο έχει κάνει γνωστή την παρουσία της στο διάστημα, εκπέμποντας τα σήματα όλων των ραδιοφωνικών, τηλεοπτικών και άλλων εκπομπών της. Επιπλέον, τα κάθε είδους ραντάρ, αλλά και τα φώτα της Γης μπορεί να έχουν γίνει αντιληπτά όλο αυτόν τον καιρό. Σύμφωνα με τον ερευνητή Ντάγκλας Βάκοχ του SETI, ένας τεχνολογικός πολιτισμός μόνο 300 χρόνια πιο μπροστά από τον δικό μας, θα μπορούσε να ανιχνεύσει τα γήινα τηλεοπτικά σήματα από απόσταση 500 ετών φωτός. Υπενθυμίζεται ότι στη δεκαετία του ΄70, οι διαστημοσυσκευές Pioneer (πρωτοπόρος) είχαν εφοδιασθεί με πλάκες που απεικόνιζαν διάφορα σύμβολα και γήινες σκηνές, όπως ένα γυμνό ζευγάρι. Τα επόμενα χρόνια μέσω των ραδιοτηλεσκοπίων στάλθηκαν κατά καιρούς διάφορα μεμονωμένα μηνύματα, όπως η εικόνα της διπλής έλικας του DNA ή ένα τραγούδι των Μπιτλς για το σύμπαν. Και ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το νέο μήνυμα, που θα στελνόταν πλέον επί εκατοντάδες χρόνια; Μερικοί υποστηρίζουν ότι καλύτερα θα ήταν να κρύψουμε τις -ουκ ολίγες- άσχημες πλευρές μας και να στείλουμε με εξωραϊσμένη εικόνα μας, που θα αναδεικνύει μόνο τις θετικές όψεις της ανθρωπότητας για τις οποίες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε. Όμως ο Σόστακ διαφωνεί και πιστεύει ότι, για να «κερδίσουμε» τους εξωγήινους, πρέπει να είμαστε οι εαυτοί μας. «Η προσωπική μου προτίμηση είναι να στείλουμε το Διαδίκτυο, να το στείλουμε όλο», όπως είπε. Είναι άραγε καλή ιδέα, αν π.χ. σκεφτεί κανείς πόσο πορνό περιέχει το Ίντερνετ; http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64139508 Τροχιακή ενότητα του "Soyuz-U" με TGC "Progress M-26M" Προετοιμασίες μεταφοράς του φορτηγου διαστημόπλοιου «Progress M-26M" για να ξεκινήσει για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τροχιακή μονάδα του πυραύλου φορέα "Soyuz-U" και το διαστημόπλοιο "Progress M-26M" ξεκίνησαν τη συναρμολόγηση και τη δοκιμή του διαστημικού σκάφους για την συνολική συναρμολόγηση. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-13.html

Στην τελική ευθεία η κατασκευή του μεγαλύτερου ηλιακού τηλεσκοπίου. Η ολοκλήρωση του μεγαλύτερου ηλιακού τηλεσκοπίου στον κόσμο, ώστε να ξεκινήσει να λειτουργεί από το 2019, ήρθε ένα βήμα πιο κοντά χθες, με την ανακοίνωση της κοινοπραξίας που θα κατασκευάσει τις κάμερές του. Το αστρονομικό όργανο, το οποίο θα ονομασθεί Ηλιακό Τηλεσκόπιο Daniel K Inouye (DKIST) προς τιμή του αμερικανού γερουσιαστή Daniel Inouye, θα επιτρέψει στους επιστήμονες να ερευνήσουν με πρωτόγνωρη λεπτομέρεια την επιφάνεια του Ήλιου – αφού η «όρασή» του είναι τόσο καλή που θα μπορούσε να μελετήσει ένα κέρμα από απόσταση 100 χιλιομέτρων. Όπως έγινε γνωστό, επικεφαλής της κοινοπραξίας που θα κατασκευάσει τις κάμερες θα είναι το πανεπιστήμιο Queen στο Μπέλφαστ, ενώ σε αυτήν θα συμμετέχουν οκτώ ακόμη βρετανικά πανεπιστήμια, αλλά και αγγλικές και βρετανικές επιχειρήσεις. Το συνολικό κόστος του τηλεσκόπιου θα αγγίξει τα 344 εκατ. δολάρια και θα εγκατασταθεί στη Χαβάη, στις εγκαταστάσεις που έχει το αμερικανικό Εθνικό Ηλιακό Αστεροσκοπείο στο νησιωτικό σύμπλεγμα. Εκεί, από το 2019 θα ξεκινήσει να μελετά τον Ήλιο τόσο εξονυχιστικά όσο ποτέ άλλοτε, χάρις στο κύριο κάτοπτρο με διάμετρο 4 μέτρων που θα διαθέτει. Όπως ελπίζουν οι υπεύθυνοι του Αστεροσκοπείου, θα ανοίξει τον δρόμο για να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα της ηλιακής φυσικής, τα οποία παραμένουν άλυτα έως σήμερα. Γι’ αυτό τον σκοπό το DKIST θα επιστρατεύσει επίσης και μια μεγάλη ποικιλία αισθητήρων, ώστε να συλλέγει φασματοσκοπικά και μαγνητικά δεδομένα από την ηλιακή φωτόσφαιρα, τη χρωμόσφαιρα και το στέμμα. Εξάλλου, ο Ήλιος είναι το πιο σημαντικό ουράνιο σώμα για την ανθρωπότητα, αφού η δραστηριότητά του ρυθμίζει τον διαστημικό καιρό, που με τη σειρά του επηρεάζει το κλίμα του πλανήτη αλλά και τις τηλεπικοινωνίες. «Για να καταλάβουμε αυτή τη δραστηριότητα, θα πρέπει να παρατηρήσουμε και να μοντελοποιήσουμε τις φυσικές διεργασίες στην ηλιακή ατμόσφαιρα. Τότε, ένα από τα οφέλη θα είναι πως θα μπορούμε να προβλέψουμε πολύ πιο αξιόπιστα τις μεταβολές της ηλιακής ακτινοβολίας», αναφέρει στο σάιτ του πανεπιστημίου ο Μιχάλης Μαθιουδάκης, καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Αστροφυσικής του ιδρύματος και επιστημονικός επικεφαλής της κοινοπραξίας. http://www.naftemporiki.gr/story/915526/stin-teliki-eutheia-i-kataskeui-tou-megaluterou-iliakou-tileskopiou

Το διαστημοπλάνο της ESA ολοκλήρωσε την ερευνητική πτήση του. Ένα πειραματικό όχημα για την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής ικανότητας αυτόνομης επανεισόδου για μελλοντικές επαναχρησιμοποιήσιμες διαστημικές μεταφορές έχει ολοκληρώσει την αποστολή του. Το Intermediate eXperimental Vehicle (ενδιάμεσο πειραματικό όχημα) της ESA πραγματοποίησε μια άψογη επαναφορά και βούτηξε στον Ειρηνικό Ωκεανό στα δυτικά των νησιών Γκαλαπάγκος. Το διαστημικό σκάφος IXV εκτοξεύθηκε στις 13:40 GMT (15:40 ώρα Ελλάδος, 10:40 τοπική ώρα) στις 11 Φεβρουαρίου από το διαστημοδρόμιο της Ευρώπης στο Κούρου της Γαλλικής Γουϊάνας στην κορυφή ενός πυραύλου Vega. Διαχωρίστηκε από τον Vega σε υψόμετρο 340 χιλιομέτρων και συνέχισε μέχρι τα 412 χιλιόμετρα. Καθώς εισερχόταν ξανά από αυτή την υποτροχιακή πορεία, συνέλεξε μια τεράστια ποσότητα δεδομένων από περισσότερους από 300 προηγμένους και συμβατικούς αισθητήρες. Κατά την κάθοδο του, το σκάφος μήκους πέντε μέτρων και βάρους δύο τόνων, ελίχθηκε ώστε να επιβραδυνθεί από υπερ-υπερηχητική σε υπερηχητική ταχύτητα. Η ταχύτητα εισόδου 7,5 χλμ / δευτ σε ύψος 120 χιλιομέτρων δημιούργησαν τις ίδιες προϋποθέσεις με εκείνες για ένα όχημα που επιστρέφει από χαμηλή γήινη τροχιά. Το IXV γλίστρησε μέσα από την ατμόσφαιρα πριν αναπτυχθούν τα αλεξίπτωτα για να επιβραδυνθεί περαιτέρω η κάθοδος του ώστε να εκτελέσει μια ασφαλή προσθαλάσσωση στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το κέντρο ελέγχου της αποστολής στο Advanced Logistics Technology Engineering Centre, ALTEC, στο Τορίνο της Ιταλίας, παρακολουθούσε στενά το IXV κατά τη διάρκεια της αποστολής, λάμβανε τα δεδομένα της πτήσης και των οργάνων του IXV, από όλο το επίγειο δίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των σταθερών επίγειων σταθμών στη Λιμπρεβίλ (Γκαμπόν) και στο Μαλίντι (Κένυα), και του σταθμού στο πλοίο ανάκτησης Nos Aries στον Ειρηνικό. Τα μπαλόνια βοήθησαν το IXV να επιπλεύσει, ενώ το σκάφος ανάκτησης έσπευσε να το μαζέψει. Θα επιστρέψει στην Ευρώπη για λεπτομερή ανάλυση στο τεχνικό κέντρο της ESA, ESTEC, στην Ολλανδία. Η τελειοποίηση της επανεισόδου θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για την ESA. Μια τέτοια δυνατότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για επαναχρησιμοποιήσιμα επίπεδα εκτοξευτή, επιστροφής δειγμάτων από άλλους πλανήτες και την επιστροφή του πληρώματος από το διάστημα, καθώς και για το μέλλον της παρατήρησης της Γης, την έρευνα της μικροβαρύτητας, τη δορυφορική συντήρηση και τις αποστολές αποκομιδής. Τα πρώτα αποτελέσματα από την πτήση αναμένεται να κυκλοφορήσουν σε περίπου έξι εβδομάδες. Τα αποτελέσματα θα τροφοδοτήσουν το πρόγραμμα της Ευρώπης για Επαναχρησιμοποιούμενα Συστήματα Επίδειξης Σε Τροχιά, ή Pride (Programme for Reusable In-Orbit Demonstrator for Europe), η οποία μελετάται στο πλαίσιο της χρηματοδότησης που αποφασίστηκε στα δύο τελευταία Υπουργικά Συμβούλια της ESA. Το επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό σκάφος Pride θα εκτοξευθεί με έναν ευρωπαϊκό ελαφρύ πύραυλο Vega, θα μπει σε τροχιά και θα προσγειωθεί αυτόματα σε έναν διάδρομο. "Το IXV άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την ESA όσον αφορά τις δυνατότητες επαναφοράς και επαναχρησιμοποίησης", εξηγεί ο Jean-Jacques Dordain, Γενικός Διευθυντής της ESA. Το IXV ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την ESA"H ESA και τα Κράτη Μέλη της, μαζί με την ευρωπαϊκή διαστημική βιομηχανία, είναι τώρα έτοιμη να αναλάβει νέες προκλήσεις σε διάφορους τομείς: των διαστημικών μεταφορών, τους εκτοξευτές του μέλλοντος, τη ρομποτική εξερεύνηση ή των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων." "Η αποστολή αυτή θα μας διδάξει πολλά σχετικά με τις τεχνολογίες που πρέπει να εφαρμόσουμε στα νέα συστήματα εκτόξευσης, ιδίως όταν σκεφτόμαστε τα επαναχρησιμοποιήσιμα συστήματα," σημειώνει ο Gaele Winters, Διευθυντή Εκτοξευτών της ESA. "Αυτή ήταν μια σύντομη αποστολή με μεγάλο αντίκτυπο», σημειώνει ο Giorgio Tumino, διαχειριστής του έργου IXV. "Η τεχνολογία αιχμής που επικυρώνεται σήμερα, καθώς και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από τους αισθητήρες πάνω στο IXV, θα ανοίξει πολλές ευκαιρίες για την Ευρώπη να αναπτύξει φιλόδοξα σχέδια στον τομέα της διαστημικής μεταφοράς για μια πληθώρα εφαρμογών." Η ESA θα παρέχει πλάνα της ανάκτησης, όταν θα είναι διαθέσιμα από το πλοίο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Σταθερές εικόνες θα είναι διαθέσιμες εδώ: http://www.esa.int/spaceinimages/Missions/IXV Τα highlights της εκτόξευσης θα είναι διαθέσιμα στον ESA TV FTP server Server: tvdownload.esa.int
 Login: esa
 Password:ftp4esa Αποστολή ορόσημο για τον Vega Η εκτόξευση επέτρεψε επίσης στο νέο πύραυλος Vega να δείξει τις εντυπωσιακές δυνατότητες του και να επιβεβαιώσει την ευελιξία του για ένα ευρύ φάσμα αποστολών. Από την εισαγωγή του το 2012, ο εκτοξευτής έχει μειώσει τις λειτουργικές δαπάνες και παρέδωσε τους πρώτους εμπορικούς πελάτες του σε τροχιά, ενώ επέδειξε πολλές δυνατότητες, όπως διπλό ωφέλιμο φορτίο και διαφορετικές τροχιές. Η σημερινή αποστολή ήταν το πρώτο ωφέλιμο φορτίο του Vega που απαιτούσε την ισημερινή τροχιά εκτόξευσης, αντί να ταξιδέψει προς τα βόρεια όπως σε προηγούμενες αποστολές. Ήταν επίσης το βαρύτερο φορτίο μέχρι στιγμής. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_diastemoplhano_tes_ESA_oloklherose_ten_ereynetikhe_pthese_toy TGC "Progress M-26M» Συνεχίζονται οι προετοιμασίες του διαστημοπλοιου μεταφοράς φορτίου «Progress M-26M" για την εκτοξευσή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πραγματοποιήθηκε φέρινγκ του οχήματος εκτόξευσης στο διαστημικό σκάφος. http://www.energia.ru/ru/iss/iss42/progress_m-26m/photo_02-12.html

Οι γαρίδες της Ευρώπης του... Δία. Ειδικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (JPL) μελετούν ένα είδος γαρίδας με μοναδικές ιδιότητες που ανακαλύφθηκε το 2012. Πρόκειται για τις γαρίδες Rimicaris hybiase που ζουν στον πυθμένα των θαλάσσιων περιοχών της Καραϊβικής και ειδικότερα γύρω από υδροθερμικές «καμινάδες» από τις οποίες διαρρέονται στο νερό διάφορα στοιχεία (μέταλλα, αέρια κ.α). Μάλιστα μια από τις δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στην Γη αναφέρει ότι οι αυτές οι καμινάδες δημιούργησαν το κατάλληλο περιβάλλον για να κάνει την εμφάνιση της η ζωή και παράλληλα παρείχαν το περιβάλλον εκείνο για να μπορέσει η ζωή να εξελιχθεί στα πρώτα της στάδια. Οι γαρίδες R.hybiase ζουν μακριά από το φως του Ηλιου γύρω από καμινάδες που εκτός των άλλων διαρρέουν και θειικό οξύ με το οποίο οι γαρίδες τρέφονται! Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές οι γαρίδες αυτές διαθέτουν στο στόμα τους και τα βράγχια τους κάποια βακτήρια που μετατρέπουν το... βιτριόλι σε βρώσιμη οργανική ύλη. Αυτές οι ακραίες συνθήκες (έλλειψη φωτός, τοξικά υλικά) είναι πιθανό να επικρατούν και στον υπόγειο ωκεανό που βρίσκεται δεκάδες χλμ κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης, ενός εκ των μεγαλύτερων δορυφόρων του Δία. Σύμφωνα με τους ερευνητές αν έχουν αναπτυχθεί κάποιες σύνθετες μορφές ζωής εκεί αυτές να είναι γαρίδες σαν τις R.hybiase. http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=676395

Ενδείξεις σκοτεινής ύλης στο εσωτερικό του Γαλαξία. Η πιο λεπτομερής ανάλυση ως σήμερα επιβεβαιώνει ότι το κεντρικό τμήμα του Γαλαξία μας, το οποίο περιλαμβάνει και το Ηλιακό Σύστημα, πρέπει να βρίθει από σκοτεινή ύλη, αυτό το αόρατο, μυστηριώδες συστατικό που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της ύλης του Σύμπαντος. Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έγινε αντιληπτή τη δεκαετία του 1970, όταν οι αστρονόμοι παρατήρησαν ότι τα άστρα που βρίσκονται στην εξωτερική ζώνη των σπειροειδών γαλαξιών, μακριά από το κέντρο, κινούνται ταχύτερα από ό,τι θα έπρεπε. Η μόνη εξήγηση είναι οι γαλαξίες περιβάλλονται από ένα στεφάνι σκοτεινής ύλης, η οποία επιδρά στην κίνηση των άστρων μέσω της βαρυτικής έλξης της. Το υλικό αυτό είναι ουσιαστικά αόρατο αφού δεν εκπέμπει και δεν απορροφά το φως. Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε ασαφές αν το ίδιο μυστηριώδες συστατικό υπάρχει και στα κέντρα των γαλαξιών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας Γαλαξία. Ο βασικός λόγος είναι ότι η θέση στην οποία βρίσκεται η Γη εμποδίζει την ακριβή εκτίμηση της ταχύτητας με την οποία περιστρέφονται τα άστρα γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. Στην τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Physics, http://www.nature.com/nphys/journal/vaop/ncurrent/full/nphys3237.html διεθνής ομάδα ερευνητών αναλύει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για τις ταχύτητες περιστροφής των άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία, και εξέτασαν πώς η ταχύτητα ποικίλει ανάλογα με την απόσταση κάθε άστρου από το κέντρο. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν τις καλύτερες διαθέσιμες εκτιμήσεις για το περιεχόμενο του Γαλαξία σε κανονική ύλη και υπολόγισαν ποιες θα ήταν οι ταχύτητες περιστροφής των άστρων αν δέχονταν τη βαρυτική επίδραση μόνο αυτής της κανονικής ύλης. Η ανάλυση αποκάλυψε διαφορές ανάμεσα στις παρατηρούμενες και τις εκτιμώμενες ταχύτητες. «Η παρατηρούμενη περιστροφή δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο εάν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες σκοτεινής ύλης γύρω μας και ανάμεσα σε εμάς και το γαλαξιακό κέντρο» λέει ο Μιγκέλ Πάτο του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Η μέθοδός μας», λέει, «θα επιτρέψει περαιτέρω αστρονομικές παρατηρήσεις για την μέτρηση της κατανομής της σκοτεινής ύλης στον Γαλαξία με πρωτοφανή ακρίβεια. Αυτό θα μας επιτρέψει να τελειοποιήσουμε τις γνώσεις μας για τη δομή και την εξέλιξη του Γαλαξία». Όπως φαίνεται, οι αστρονόμοι έχουν πλέον μια καλή εικόνα για την κατανομή της σκοτεινής ύλης στο Σύμπαν και το ρόλο της στο σχηματισμό και τη συμπεριφορά των γαλαξιών. Δεν έχουν όμως ιδέα, και μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν, για τη σύσταση αυτού του μυστηριώδους υλικού, το οποίο εκτιμάται ότι υπάρχει στο Σύμπαν σε ποσότητες πενταπλάσιες από την κανονική ύλη. Ένα μεγάλο μέρος του Σύμπαντος παραμένει ουσιαστικά αγνοούμενο. http://physicsgg.me/2015/02/11/%ce%b5%ce%bd%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9/

Επιστήμονες παρακολουθούν τη «γέννηση» ενός συστήματος αστεριών. Για πρώτη φορά, αστρονόμοι εντόπισαν ένα πολλαπλό σύστημα αστεριών στην αρχική φάση σχηματισμού του, μία ανακάλυψη που «φωτίζει» τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργούνται τέτοιες δομές στο σύμπαν. Το σύστημα θα προκύψει από ένα νέφος αερίων 800 έτη φωτός μακριά από τη Γη, όπου ήδη έχει σχηματισθεί ένας πρωτοαστέρας, ενώ σε 40.000 χρόνια θα «γεννηθούν» άλλα τρία άστρα. Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας στη Ζυρίχη και επιστήμονες από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Χιλή, ενώ περιγράφεται σε άρθρο της ομάδας στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature. Σύμφωνα με το άρθρο, από τα άστρα που θα δημιουργηθούν, θα σχηματισθεί ένα σταθερό τριπλό σύστημα, ενώ ο τέταρτος αστέρας θα διαφύγει. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το Very Large Array (VLA), μια διάταξη 27 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, και το τηλεσκόπιο Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια. Σε συνδυασμό με το τηλεσκόπιο James Clerk Maxwell στη Χαβάη, «σάρωσαν» έναν πυκνό «πυρήνα» αερίου που ονομάζεται Barnard 5 (B5) και βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα. Αν και στην περιοχή αυτή ήταν ήδη γνωστό πως υπάρχει ένας πρωτοαστέρας, με την ανάλυση των ραδιοσημάτων από τα μόρια μεθανίου με τη βοήθεια του VLA, βρήκαν πως τα «νημάτια» που σχηματίζουν τα αέρια έχουν κατακερματισθεί σε τέσσερα σημεία, στα οποία έχουν ξεκινήσει να σχηματίζονται ισάριθμα άστρα. «Ξέρουμε ότι αυτοί οι αστέρες θα δημιουργήσουν ένα πολλαπλό σύστημα, επειδή οι συμπυκνώσεις των αερίων συγκρατούνται μεταξύ τους μέσω των βαρυτικών τους αλληλεπιδράσεων – κάτι που επίσης παρατηρείται για πρώτη φορά», λέει ο Τζέιμι Πινέδα, από το Ινστιτούτο Αστρονομίας του ΕΤΗ. Επιπλέον, η ανακάλυψη αποδεικνύει πως ο κατακερματισμός των νηματίων που σχηματίζουν τα αέρια αποτελεί μία διαδικασία παραγωγής πολλαπλών αστρικών συστημάτων. Άλλες εξηγήσεις που έχουν προταθεί μέχρι σήμερα είναι ο διαχωρισμός ενός μέρους του κύριου «πυρήνα» του αερίου ή η συμπύκνωση ύλης από τον δίσκο που περιβάλλει τον πρωτοαστέρα. «Τώρα μπορούμε με βεβαιότητα να προσθέσουμε και τον μηχανισμό που παρατηρήσαμε», προσθέτει ο Πινέδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ομάδας, από τις συμπυκνώσεις στην περιοχή Β5 θα προκύψουν αστέρες με μάζα από 1/10 έως 1/3 του Ήλιου μας. Επίσης, οι αποστάσεις τους θα είναι από 3.000 έως 11.000 φορές μεγαλύτερες από την απόσταση Ήλιου-Γης. http://www.naftemporiki.gr/story/915359/epistimones-parakolouthoun-ti-gennisi-enos-sustimatos-asterion

Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory) Σήμερα, 11 Φεβρουαρίου, το δορυφορικό Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory) της NASA, κλείνει τα πέντε χρόνια παρατήρησης του μητρικού μας άστρου. Και για να γιορτάσει το γεγονός η NASA έδωσε στην δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο με στιγμιότυπα από την πενταετή παραμονή του στο διάστημα. Το SDO παρέχει απίστευτα λεπτομερείς εικόνες του Ηλίου 24 ώρες το 24ώρο, βοηθώντας τους επιστήμονες στην κατανόηση τόσο του μητρικού μας άστρου αλλά τόσο και την επίδραση του στον πλανήτη μας. Bίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B1-5-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-sdo-%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Γιατί οι κομήτες μοιάζουν με τηγανητό παγωτό. Ζεστό και τραγανό από έξω, μαλακό και παγωμένο από μέσα: πείραμα της NASA δείχνει να εξηγεί γιατί οι κομήτες μοιάζουν με τηγανητό παγωτό. Πολυάριθμες διαστημικές αποστολές έχουν δείξει ότι οι κομήτες καλύπτονται από έναν σκληρό φλοιό από σκόνη και οργανικά μόρια, κάτω από τον οποίο κρύβεται μαλακός πάγος. Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη, δημοσιευμένη στο The Journal of Physical Chemisty, http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/jp509513s δείχνει ότι ο αφράτος πάγος κρυσταλλώνεται και σκληραίνει στην επιφάνεια καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο και αρχίζει να θερμαίνεται. Καθώς τα μόρια νερού συνδέονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν κρυστάλλους, απελευθερώνουν οργανικά μόρια και τα αναγκάζουν να συσσωρευτούν στην επιφάνεια. «Οι κομήτες είναι σαν τηγανητό παγωτό» λέει ο Μέρθι Γούντιπατι του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) στην Καλιφόρνια, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Ο φλοιός αποτελείται από κρυσταλλικό πάγο, ενώ το εσωτερικό είναι πιο ψυχρό και πιο πορώδες. Τα οργανικά μόρια είναι σαν ένα τελευταίο στρώμα από σοκολάτα πάνω στο παγωτό» εξηγεί. Πώς γίνεται όμως να σκληραίνει ο πάγος από τη θερμότητα του ήλιου; Ο λόγος είναι ότι ο πάγος των κομητών δεν μοιάζει με τον πάγο που γνωρίζουμε στη Γη. Στις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας, ο πάγος έχει πάντα κρυσταλλική μορφή, με τα μόρια νερού να συνδέονται μεταξύ τους και να διατάσσονται σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις. Στο βαθύ ψύχος του Διαστήματος, όμως, το νερό μπορεί να λάβει τη μορφή του άμορφου, ή πορώδους, πάγου, στον οποίο τα άτομα νερού έχουν τυχαία διάταξη. Οι ερευνητές της NASA προσομοίωσαν κομήτες μέσα σε μια ψυχόμενη συσκευή ρυθμιζόμενης θερμοκρασίας. Το πείραμα ξεκίνησε με άμορφο πάγο, εμπλουτισμένο με οργανικά μόρια, σε θερμοκρασία -243 βαθμούς Κελσίου, μόλις 30 βαθμούς πάνω από απόλυτο μηδέν. Όταν το μείγμα αυτό θερμάνθηκε σταδιακά στους -123 βαθμούς Κελσίου, όπως θα συνέβαινε σε έναν κομήτη που πλησιάζει τον Ήλιο, ο άμορφος πάγος άρχισε να κρυσταλλώνει και να σκληραίνει. Στην προσπάθειά τους να συνδεθούν σε κρυσταλλική διάταξη, τα μόρια νερού σπρώχνουν προς την επιφάνεια τα οργανικά υλικά, τα οποία έτσι επικάθονται πάνω στον πάγο σαν κρούστα. «Αυτό που είδαμε στο εργαστήριο -ένας κρυσταλλικός φλοιός κομήτη καλυμμένος με οργανικά μόρια- ταιριάζει με τις παρατηρήσεις στο Διάστημα» τονίζει ο Γκούντιπατι. «Το τηγανητό παγωτό είναι η τέλεια αναλογία, αφού το εσωτερικό των κομητών πρέπει να παραμένει πολύ ψυχρό και να περιέχει τον πορώδη, άμορφο πάγο». Η τελευταία επιβεβαίωση για τον σκληρό φλοιό και το μαλακό εσωτερικό των κομητών ήρθε από το ευρωπαϊκό σκάφος Rosetta, το οποίο απελευθέρωσε τον περασμένο Νοέμβριο το μικρό ρομπότ Philae και το έστειλε να προσεδαφιστεί στον κομήτη 67P. Το ρομπότ σταμάτησε να λειτουργεί λίγο μετά την άφιξή του στον κομήτη, πρόλαβε όμως να στείλει δεδομένα που δείχνουν ότι ο 67P κρύβει ένα μαλακό εσωτερικό κάτω από μια σκληρή επιφανειακή κρούστα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231384917

Τερατώδεις ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ιώ. Η Ιώ, ένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία, αποδεικνύεται ακόμα πιο βίαιος από ό,τι νομίζαμε: τρεις εξαιρετικά λαμπρές και θερμές ηφαιστειακές εκρήξεις που ξέσπασαν σε διάστημα δύο εβδομάδων εκτόξευσαν πίδακες λάβας σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η λάβα που παρήγαγαν οι τρεις εκρήξεις τον Αύγουστο του 2013 θα ήταν αρκετή για να καλύψουν έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, αναφέρει ομάδα αμερικανών ερευνητών. Η λάβα της Ιούς εκτιμάται μάλιστα ότι είναι πολύ θερμότερη από ό,τι στα σημερινά γήινα ηφαίστεια, και ίσως έχει παρόμοια σύσταση με το μάγμα που υπήρχε στη νεογέννητη, θερμή Γη. Η Ιώ, ελάχιστα μεγαλύτερη από τη Σελήνη, είναι το μόνο μέρος στο Ηλιακό Σύστημα όπου υπάρχουν ηφαίστεια όπως στη Γη. Λόγω της ασθενούς βαρύτητάς της, η λάβα των εκρήξεων τινάζεται σε μεγάλο ύψος και πέφτει πίσω στο έδαφος σχηματίζοντας μια πύρινη ομπρέλα. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς είναι συνεχής και σχηματίζει ποτάμια και μεγάλες λίμνες λάβας, και ολόκληρο το φεγγάρι είναι κίτρινο από το θειάφι που απελευθερώνουν οι εκρήξεις. Οι πραγματικά μεγάλες εκρήξεις είναι σπανιότερες, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε ως τώρα: «Στην Ιώ περιμένουμε κανονικά μία έκρηξη κάθε ένα ή δύο χρόνια, και συνήθως δεν είναι τόσο λαμπρές» αναφέρει σε ανακοίνωση της NASA η Ίμκε ντε Πάτερ, καθηγήτρια Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2014-260 «Εδώ έχουμε τρεις εξαιρετικά λαμπρές εκρήξεις, κάτι που υποδηλώνει ότι αν κοιτάζαμε την Ιώ πιο συχνά θα βλέπαμε πολύ περισσότερα τέτοια συμβάντα» επισημαίνει. Οι τρεις εκρήξεις του περυσινού Αυγούστου ήταν από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ -πρέπει να παρήγαγαν δεκάδες κυβικά χιλιόμετρα λάβας, η οποία πρέπει να κάλυψε έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Συγκριτικά, η έκρηξη του Όρους Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991, μια από τις ισχυρότερες του 20ού αιώνα, υπολογίζεται ότι έδωσε 10 κυβικά χιλιόμετρα λάβας. Και οι τρεις τελευταίες εκρήξεις στην Ιώ είναι πιθανό να σχημάτισαν «κουρτίνες λάβας», πίδακες που εκτινάσσονται από σχισμές στην επιφάνεια μήκους πολλών χιλιομέτρων. Μία από τις εκρήξεις, η οποία συνέβη σε μια καλδέρα με την ονομασία Rarog Patera, εκτιμάται ότι παρήγαγε αρκετή λάβα για να καλύψει έκταση 130 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε βάθος δέκα μέτρων. Οι υπολογισμοί βασίζονται σε μετρήσεις της υπέρυθρης ακτινοβολίας των εκρήξεων με μεγάλα επίγεια τηλεσκόπια, όπως το Keck II στη Χαβάη, με κάτοπτρο δέκα μέτρων. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι υπέρθερμες εκρήξεις της Ιούς είναι πιθανώς παρόμοιες με αυτές που διαμόρφωσαν την επιφάνεια της Γης και της Αφροδίτης στα νιάτα τους. «Χρησιμοποιούμε την Ιώ ως ηφαιστειακό εργαστήριο για να κοιτάξουμε πίσω στο παρελθόν των βραχωδών πλανητών». Μπορείτε να διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103514003170 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103514003273 http://physicsgg.me/2014/08/07/%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%81%ce%ae%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84/

Η Ιώ σε πραγματικό χρώμα Το πιο παράξενο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα, είναι φωτεινό κίτρινο. Αυτή η εικόνα, προσπαθεί να δείξει πώς θα φαίνεται η Iώ σε "πραγματικό χρώμα", αντιληπτό από το μέσο ανθρώπινο μάτι, ελήφθη τον Ιούλιο του 1999 από το διαστημικό σκάφος Galileo σε τροχιά γύρω από τον Δία, 1995-2003. Τα χρώματα της Ιούς προέρχονται από θείο και λιωμένο πυριτικό πέτρωμα. Η ασυνήθιστη επιφάνεια της Ιούς διατηρείται πολύ νέα από το σύστημα των ενεργών ηφαιστείων. Η έντονη παλιρροιακή βαρύτητα του Δία, εντείνει την Ιώ και μετριάζει τις ταλαντώσεις που προκαλούνται από άλλα φεγγάρια του Γαλιλαίου, του Δία . Η τριβή θερμαίνει σημαντικά το εσωτερικό της Ιούς, προκαλώντας το λιωμένο πέτρωμα να εκραγεί μέσα από την επιφάνεια. Τα ηφαίστεια της Ιούς, είναι τόσο ενεργά, που ουσιαστικά μετατρέπουν το σύνολο του φεγγαριού από μέσα προς τα έξω. Ορισμένη από την ηφαιστειακή λάβα της Ioύς, είναι τόσο καυτή, που λάμπει στο σκοτάδι. http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_30.html

Τερατώδης ηφαιστειακή έκρηξη καταγράφηκε στο φεγγάρι του Δία-Ιω. Ηφαιστειακά υλικά εκτινάσσονται σε ύψος 321 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της οργισμένης Ιούς, του πλέον ενεργού σώματος του Ηλιακού Συστήματος από γεωλογική άποψη. Το δραματικό φαινόμενο καταγράφηκε από τη αποστολή New Horizons της NASA καθώς περνούσε για λίγο από το σύστημα του Δία. Τουλάχιστον 400 ενεργά ηφαίστεια και 100 βουνά, ορισμένα ψηλότερα από το Έβερεστ, έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα στην Ιώ, ένας από τους τέσσερις δορυφόρους του Δία που ανακάλυψε το 1610 ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Λάβα, θειάφι και διοξείδιο του θείου εκτοξεύονται συχνά στον ουρανό του δορυφόρου, ο οποίος είναι λίγο μεγαλύτερος από τη Σελήνη με διάμετρο 3.640 χιλιομέτρων. Η θεαματική έκρηξη που δείχνει το βίντεο της NASA συνέβη το 2007, όταν το New Horizons πέρασε από το σύστημα του Δία για να αυξήσει ταχύτητα αλλά και να παρατηρήσει τον μεγαλύτερο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δίας, εξάλλου, είναι η δύναμη στην οποία οφείλεται η ακραία ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς: ολόκληρο το φεγγάρι παραμορφώνεται λόγω της βαρυτικής έλξης του Δία και των άλλων μεγάλων δορυφόρων του. Η παλιρροϊκή αυτή παραμόρφωση προκαλεί ισχυρή τριβή που θερμαίνει και τελικά λιώνει τα πετρώματα του φεγγαριού. Και, λόγω της σχετικά αδύναμης βαρύτητας της ίδιας της Ιούς, τα ηφαιστειακά υλικά εκτινάσσονται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος από ό,τι αν τα ηφαίστεια βρίσκονταν στη Γη. Θα περάσουν πάντως αρκετά χρόνια μέχρι να βρουν οι επιστήμονες την ευκαιρία να καταγράψουν άλλες τέτοιες εκρήξεις στην Ιώ -το Νew Horizons έχει πλέον απομακρυνθεί και κινείται προς τον κύριο στόχο του, τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα και άλλα παγωμένα σώματα της γειτονιάς του, της λεγόμενης Ζώνης του Κάιπερ. Η επόμενη ευκαιρία ίσως έρθει με την εκτόξευση της ευρωπαϊκής αποστολής Juice προς τον Δία το 2022. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574467

Τα ηφαίστεια της Ιούς βρίσκονται σε λάθος θέση. Τα εκατοντάδες ηφαίστεια στο φεγγάρι του Δία Ιώ, δεν βρίσκονται εκεί που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι, λένε οι επιστήμονες. Η σημαντική ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς συγκεντρώνεται 30 έως 60 μοίρες ανατολικότερα από εκεί που υπολόγιζαν οι επιστήμονες της ΝΑSA λαμβάνοντας υπόψη τα μοντέλα προσομοίωσης της εσωτερικής θερμότητας του πλανήτη. «Το εξωτικό, ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία Ιώ είναι ακόμα πιο μυστηριώδες από ό,τι οι ερευνητές θεωρούσαν μέχρι σήμερα» λέει η ΝΑSA αφού ολοκλήρωσε την επεξεργασία στοιχείων που συνέλεξε το διαστημικό όχημα της «Νέοι Ορίζοντες». «Κάτι λείπει από την κατανόησή μας για την Ιώ» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Κρίστοφερ Χάμιλτον, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ. Η Ιώ είναι ο πιο ηφαιστειογενής πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα. Διαθέτει δραστηριότητα 25 φορές πολλαπλάσια αυτής της Γης. Αυτή η έντονη δραστηριότητα παράγεται από τις βαρυτικές έλξεις του Δία, με την υποβοήθηση από το κοντινά φεγγάρια Ευρώπη και Γανυμήδη. Η Ιώ ολοκληρώνει δύο τροχιές για κάθε μία της Ευρώπης, και κάθε τέσσερις του Γανυμήδη. http://physicsgg.me/2013/04/08/%cf%84%ce%b1-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%ce%bf%cf%8d%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b5-%ce%bb%ce%ac%ce%b8%ce%bf%cf%82-%ce%b8%ce%ad/

Εκτοξεύεται το νέο ευρωπαϊκό μίνι διαστημόπλοιο. Ανοίγει φτερά για το διάστημα πάνω σε έναν πύραυλο Βέγκα το μη επανδρωμένο Μεσαίο Πειραματικό Οχημα Intermediate eXperimental Vehicle (IXV) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, το μεσημέρι της Τετάρτης, με στόχο να πραγματοποιήσει την πρώτη του πτήση πάνω από τον πλανήτη μας. Η εκτόξευση θα γίνει στις 15.00 ώρα Ελλάδας από την Γαλλική Γουιάνα και μετά την «απευλευθέρωση του IXV από τον πύραυλο, 450 χλμ. ψηλά, αυτό θα πραγματοποιήσει μία ελεγχόμενη πτήση (μέσω προωθητών και πτερυγίων) προς τα ανατολικά γύρω από την Γη πριν προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό, χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτο για την τελική επιβράδυνση και μπαλόνια για να μείνει στην επιφάνεια. Εκεί, περίπου 3.000 χλμ. δυτικά των Γκαλαπάγκος, θα το «περιμένει» το ειδικό πλοίο ανάκτησης. Η ταχύτητα επανεισόδου στην ατμόσφαιρα εκτιμάται στα 7,5 χλμ. ανά δευτερόλεπτο, ή 27.000 χλμ./ώρα. Η συνολική διάρκεια της επιχείρησης υπολογίζεται σε 1 ώρα και 40 λεπτά. Το σφηνοειδούς σχήματος όχημα πρόκειται να συλλέξει πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο και τις συνθήκες υπό τις οποίες αντικείμενα πέφτουν πίσω στη Γη, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη σειράς τεχνολογιών, από τους επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους μέχρι τα οχήματα που στέλνονται για προσεδάφιση στον Αρη. Η ESA έχει ήδη βάλει μπροστά και την δημιουργία μεγαλύτερου οχήματος ιδίου τύπου, του Pride (Περηφάνεια), που θα έχει τη δυνατότητα να προσγειώνεται σε αεροδιάδρομο. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64138260 Υπεγράφη συμφωνία για τη συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας στον τομέα της δορυφορικής πλοήγησης. Στο Πεκίνο, εγινε η πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής για την δορυφορική πλοήγηση η ίδρυση της οποίας έγινε τον Οκτώβριο του 2014 κατά τη διάρκεια της συνάντησης του αναπληρωτή πρωθυπουργού Dmitry Rogozin και του αναπληρωτή πρόεδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Wang Yang για την προετοιμασία των τακτικών συναντήσεων των αρχηγών των κυβερνήσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Κίνας. Η σύσταση της επιτροπής ήταν η συνέχιση της ανάπτυξης της συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας στον τομέα των δορυφορικών συστημάτων πλοήγησης GLONASS και Beidou. Οι συμπρόεδροι της επιτροπής - ειναι ο επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος, Igor Komarov και ο διευθυντής του Γραφείου της δορυφορικής πλοήγησης της Κίνας Zhang CHENCHI. Κατά τη διάρκεια της επίσημης επισκεψής τους στην Κίνα, η αντιπροσωπεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος (Roscosmos), συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Κινεζικης Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος Xu DACHZHE και Κανονισμών που υπεγράφησαν και τα πρακτικά της πρώτης συνόδου εργασίας. Ο Igor Komarov και Xu DACHZHE συζήτησαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων διμερούς συνεργασίας στον τομέα των ηλεκτρονικών εξαρτημάτων για τη βιομηχανία raketostroitelnoy και τη δημιουργία των κινητήρων πυραύλων. Συμμετοχή στην εκδήλωση ειχε επίσης ο Έκτακτος και Πληρεξούσιος Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αντρέι Ντενίσοφ στην Κίνα. Η συνεργασία μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας αναπτύσσεται ταχύτατα.Έτσι, ολοκληρωθηκε πρόσφατα μια κοινή συμφωνία για την κατανομή των σταθμών εργασίας του διαφορικού Διορθωτή και Παρακολούθησης (SDCM) για το ρωσικό GLONASS το δορυφορικό σύστημα πλοήγησης στην Κίνα στις πόλεις του Urumqi και Τσανγκτσούν. http://www.federalspace.ru/21279/

Βάζουν μπρος επιχειρηματικό επιταχυντή και στόχο τον πρώτο έλληνα αστροναύτη. Η δημιουργία ενός επιχειρηματικού και ερευνητικού περιβάλλοντος που θα ανοίξει τον δρόμο για τον πρώτο έλληνα αστροναύτη σε βάθος δεκαπενταετίας αποτελεί τον πλέον φιλόδοξο στόχο του Ελληνικού Συνεργατικού Σχηματισμού Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών, γνωστότερου ως si-Cluster του Corallia, με έδρα την Αθήνα. http://www.si-cluster.gr/el/ Το 2014 οι εξαγωγές των μελών του si-cluster εκτοξεύθηκαν κατά 117%. Ο αθροιστικός κύκλος εργασιών τους έφτασε τα 150 εκατ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 17%. Οι εργαζόμενοι ανέρχονται σε περίπου 1.500 άτομα και ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 14%, εκ των οποίων οι 35 κάτοχοι διδακτορικού, με αρκετούς να αποτελούν επαναπατρισθέντες επιστήμονες. Οι νέες πατέντες έφτασαν τις 15. Το 2014 τα μέλη του si-cluster αυξήθηκαν από 22 σε 37 και το 2015 ενδεχομένως να φτάσουν τα 50, καθώς περί τις 30 εταιρείες και φορείς έχουν καταθέσει αίτηση συμμετοχής. Παράλληλα, πέντε εταιρείες ήδη έχουν εγκατασταθεί φυσικά στο Α2 innohub στο Μαρούσι. Το 64% των μελών ασχολείται με ηλεκτρονικά συστήματα, το 24% εφαρμογές παρακολούθησης και επιτήρησης και το 12% με τα διαστημικά υλικά. Το 73% των εταιρειών βρίσκονται στην Αττική, το 24% στην Πάτρα και το 3% στην Κεντρική Μακεδονία. Ένας από τους στόχους του 2015 είναι η επέκταση του si-cluster και στον κλάδο της ρομποτικής, που θα αποτελέσει την τέταρτη θεματική επικέντρωση της συστάδας των καινοτόμων επιχειρήσεων. Ιδρύεται επιταχυντής για startups της αεροδιαστημικής Παράλληλα, το si-Cluster βάζει μπρος τη δημιουργία ενός επιχειρηματικού επιταχυντή για διαστημικές τεχνολογίες, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (EZA). Η προκήρυξη, η οποία θα προχωρήσει σε συνεργασία με τον EZA, αναμένεται βγει στον αέρα κάποια στιγμή μέχρι το καλοκαίρι, με στόχο την προσέλκυση από πέντε έως δέκα startups. Στο μεταξύ, όπως δήλωσε το μέλος του Συντονιστικού Συμβουλίου του si-Cluster και επικεφαλής για τη Στρατηγική του Corallia κ. Χόρχε Σάντσες, το si-cluster βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο επιλογής δύο διαστημικών αποστολών, στο πλαίσιο των οποίων θα «φορεθούν» και θα δοκιμαστούν σε πραγματικές συνθήκες διαστήματος εφαρμογές και συστήματα μικροηλεκτρονικής που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα. Το si-Cluster αποτελεί ίσως το πλέον high-tech συλλογικό εγχείρημα που καταγράφεται στην ελληνική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το όχημα «Curiosity» που εξερευνά την επιφάνεια του Άρη χρησιμοποιεί για τη συμπίεση των εικόνων που συλλέγει τους αλγορίθμους μίας ελληνικής εταιρείας: της Alma Technologies. «Μάθαμε τις ελληνικές εταιρείες να συνεργάζονται και να δουλεύουν μαζί, κάτι που θεωρούσαμε αδύνατον στο παρελθόν» σχολίασε το μέλος συντονιστικού συμβουλίου του si-Cluster και πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ) κ. Θανάσης Πότσης. Εμπιστοσύνη στα ελληνικά «μυαλά» «Οι προσπάθειές μας δεν είναι απλά να κάνουμε έρευνα, αλλά να φτιάξουμε προϊόντα που θα φέρουν χρήματα στη χώρα» είπε και πρόσθεσε ότι κανείς δεν μπορεί να υπαινιχθεί ότι η Ελλάδα θα δημιουργήσει μία τεράστια ηλεκτρονική βιομηχανία. «Μπορούμε όμως να δώσουμε διέξοδο σε έλληνες επιχειρηματίες που έχουν μία ιδέα και θέλουν να την υλοποιήσουν» είπε και πρόσθεσε ότι βρίσκεται στα σκαριά και το πρώτο ελληνικό μεταπτυχιακό στην αεροδιαστημική. «Επόμενος στόχος είναι πείσουμε τους επενδυτές του εξωτερικού ότι η Ελλάδα έχει φτιάξει υποδομή και κατάλληλο περιβάλλον για να έρθουν να επενδύσουν σε εξαιρετικά ελληνικά μυαλά και μικρούς εξειδικευμένους πυρήνες που μπορούν να φτιάξουν προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας με σημασία για τη διεθνή αγορά» πρόσθεσε. Παράλληλα, όπως συμπλήρωσε ο κ. Πότσης, ένας άλλος στόχος είναι η επέκταση σε χώρες εκτός ΕΕ, όπου μπορεί να γίνει η χρήση διακρατικών συμφωνιών για τις ανάγκες ενίσχυσης της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη συνεργασία με το Ισραήλ με αντικείμενο τα συστήματα πρόωσης, ενώ έχουν ξεκινήσει προσπάθειες και με τη Διαστημική Ακαδημία της Κίνας, στελέχη της οποίας βρίσκονται αυτές τις ημέρες στην Αθήνα. Όπως τόνισε ο κ. Πότσης, ο συντελεστής επιστροφής της επένδυσης στην αεροδιαστημική είναι 1 προς 6. Πέντε καινοτόμα προγράμματα. Ήδη τα μέλη του si-Cluster τρέχουν πέντε σημαντικά συνεργατικά έργων έρευνας και ανάπτυξης, που υπόσχονται την δημιουργία καινοτόμων τεχνολογιών. - Το συνεργατικό έργο Acritas (Space-based Integrated Applications for Surveillance and Monitoring), το οποίο αποσκοπεί στον σχεδιασμό και στην ανάπτυξη ενός συστήματος εκτίμησης του κινδύνου πυρκαγιάς δασών και δρυμών, μέσα από την ανάπτυξη αλγορίθμων για την εξαγωγή δεικτών επικινδυνότητας πυρκαγιάς σε επίπεδο δασών, με βάση υψηλής ανάλυσης δορυφορικές μετρήσεις των παραμέτρων μοντελοποίησης των πυρκαγιών, της εύφλεκτης πρώτης και καύσιμης ύλης. (Planetek Hellas και Geosystems Hellas, ερευνητικό ινστιτούτο ISΙ/Αθηνά) - Το συνεργατικό έργο Menelaos (Micro Sensor Technologies for Navigation Space Applications), αντικείμενο του οποίου είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος πλοήγησης βασισμένο σε αδρανειακούς και οπτικούς αισθητήρες, που θα είναι σε θέση να προσδιορίζει με ακρίβεια τη θέση ενός κινούμενου σώματος με εφαρμογή κατά κύριο λόγο σε οχήματα εξερεύνησης (rovers) ή δορυφόρους. (Φορείς: Τheon Sensors, Prisma, Irida Labs, Analogies, Epos, ESS και ISI Hellas, Microlab/ΕΜΠ, APEL/Πανεπιστήμιο Πατρών ερευνητικό ινστιτούτο ISI/Αθηνά). - Το συνεργατικό έργο CIDCIP (CCSDS Image Data Compression Intellectual Property), το οποίο έχει στόχο τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός ψηφιακού ολοκληρωμένου κυκλώματος κωδικοποίησης και συμπίεσης εικόνας και video, για χρήση στο Διάστημα, που θα χαρακτηρίζεται από την εφαρμογή των πλέον σύγχρονων μεθόδων σχεδιασμού και υλοποίησης. (Φορείς: Άλμα Τεχνολογίες, Εργαστήριο Μικροϋπολογιστών & Ψηφιακών Συστημάτων του ΕΜΠ και το ΥΠΕΘΑ). - Το συνεργατικό έργο Bliss (Photonic Integrated Circuits Based on Rad-hard Fiber Optics), το οποίο έχει ως αποστολή τον σχεδιασμό, την πειραματική ανάπτυξη, την ολοκλήρωση και τη δοκιμή μίας εξαιρετικά καινοτόμου ηλεκτρονικής διάταξης, η οποία θα συνδυάζει φωτονικά και ηλεκτρονικά δίκτυα, με ευφυή και αποδοτικό τρόπο, για αεροδιαστημικές εφαρμογές υψηλών απαιτήσεων (Φορείς: Inasco, Τheon Sensors και PNET Labs του Πανεπιστημίου Πατρών). http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=675792

Τα πρώτα «κλικ» από τη Σελήνη. Μια μεγάλη συλλογή σπάνιων φωτογραφιών της NASA από τις πρώτες εξορμήσεις στο φεγγάρι, ανάμεσά τους η πρώτη φωτογραφία της Γης από το Διάστημα αλλά και η πρώτη κοσμική «σέλφι», δημοπρατούνται τις επόμενες μέρες με συνολική τιμή εκκίνησης τα 760.000 δολάρια. Περισσότερες από 600 φωτογραφίες από τα τέλη της δεκαετίας του '40 έως τις αρχές του 1970 -μερικές εκ των οποίων δεν έχουν ποτέ δημοσιοποιηθεί- αποκαλύπτουν το μεγαλείο του Διαστήματος αλλά και μια άλλη οπτική της ιστορικής μέρας που ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι. Μεγάλη «σταρ» της συλλογής του οίκου Μπλούσμπερι, που στις 26 Φεβρουαρίου βγάζει στο σφυρί το Διάστημα, είναι η πρώτη φωτογραφία του πλανήτη Γη. Η μοναδική εικόνα του 1946 τραβήχτηκε από έναν μη επανδρωμένο πύραυλο που εκτοξεύθηκε 65 μίλια πάνω από την ατμόσφαιρά της. Παρά το γεγονός πως η ενσωματωμένη αυτόματη κάμερα που τραβούσε μια λήψη κάθε ενάμισι δευτερόλεπτο καταστράφηκε μετά την είσοδο του πυραύλου στη Γη, το φιλμ κατάφερε να διασωθεί. Αλλο ένα χάιλαϊτ της συλλογής είναι η σέλφι που τράβηξε ο θρυλικός αστροναύτης Μπαζ Ολντριν στην αποστολή του «Τζέμινι 12», το 1966, τρία χρόνια πριν από την πρώτη προσσελήνωση. Πενήντα χρόνια πριν οι φωτογραφίες αυτές γίνουν μόδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο διάσημος κοσμοναύτης γύρισε την κάμερα προς το μέρος του έχοντας όμως για φόντο όχι τον καθρέφτη του μπάνιου του ή μια παραλία, αλλά ολόκληρη τη Γη, όπως αυτή φαίνεται από το Διάστημα. Η πρώτη διαστημική σέλφι αναμένεται να πουληθεί πάνω από 1.000 δολάρια, ενώ στη συλλογή της NASA συμπεριλαμβάνεται φυσικά και η μόνη γνωστή φωτογραφία του Νιλ Αρμστρονγκ να περπατά πάνω στο φεγγάρι, που εκτιμάται στα 1.500 δολάρια. Παρά το γεγονός πως αυτός ήταν ο πρώτος κοσμοναύτης που το 1969 πάτησε το πόδι του στη Σελήνη, στις περισσότερες γνωστές φωτογραφίες πρωταγωνιστεί ο δεύτερος, Ολντριν, καθώς τις περισσότερες από τις δυόμισι περίπου ώρες που παρέμειναν στην επιφάνειά της Σελήνης ο Aρμστρονγκ ήταν εκείνος που κρατούσε την κάμερα. Ετσι η μπότα που αφήνει το αποτύπωμά της στο έδαφος της Σελήνης ανήκει στον Ολντριν και όχι στον Aρμστρονγκ που έκανε το πρώτο βήμα λέγοντας τη διάσημη ατάκα «Ενα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγαντιαίο άλμα για την ανθρωπότητα»... Η διαστημική βόλτα του Εντ Γουάιτ, η «σέλφι» του Μπαζ Ολντριν και το πρώτο βήμα του στη Σελήνη, η εκτόξευση του «Gemini 10» και η μοναδική «καθαρή» εικόνα του Νιλ Αρμστρονγκ στο φεγγάρι ξεχωρίζουν ανάμεσα στα ντοκουμέντα Oλες αυτές οι φωτογραφίες που ανακαλύφθηκαν στα αρχεία της NASA, τo 1980, συγκεντρώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από έναν συλλέκτη: «Αυτές οι φωτογραφίες δεν αποτελούν απλά τεκμήρια, αλλά αντιπροσωπεύουν και τη χρυσή εποχή της φωτογραφίας, όταν μια χούφτα άνθρωποι πήγαν στο άγνωστο και επέστρεψαν με φωτογραφίες που θα ενέπνεαν όλο τον κόσμο», λέει η Σάρα Γουίλερ, υπεύθυνη του οίκου Μπλούσμπερι. «Είναι απίστευτο, αν διανοηθεί κανείς ότι πολλές από αυτές τις φωτογραφίες ήταν άγνωστες στο ευρύ κοινό προτού το φωτογραφικό αρχείο της NASA να εμφανιστεί ψηφιακά στο Ιντερνετ». Είναι η πρώτη φορά που μια τόσο ολοκληρωμένη συλλογή φωτογραφιών της NASA θα πουληθεί σε δημοπρασία, ενώ εκτός από τις φωτογραφίες της αποστολής του «Απόλλων 11» κι άλλες λήψεις αναμένεται να προξενήσουν το ενδιαφέρον των αγοραστών. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=64138111

Σπύρος Π. Ζερβός, ένας υπέροχος άνθρωπος. Στις 23 Ιανουαρίου 2015, ο μαθηματικός Σπύρος Ζερβός έφυγε από τη ζωή. Τον Σπύρο Ζερβό θα θυμούνται για πάντα με αγάπη οι φυσικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών που τον είχαν καθηγητή στα μαθήματα «Απειροστικός Λογισμός και «Μιγαδικές συναρτήσεις». Ο Σπύρος Π. Ζερβός ήταν αριστούχος διδάκτωρ d’ Etat (1960) του Πανεπιστημίου του Παρισιού και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1961 (με εξαίρεση τα χρόνια 1968 – 1974, κατά τα οποία υπήρξε ο μόνος καθηγητής της Φυσικομαθηματικής Σχολής που απολύθηκε από την χούντα και ο μοναδικός Έλληνας πανεπιστημιακός μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του «Ρήγα Φεραίου» στα 1968). Το ερευνητικό του έργο, εκτεινόταν σε διαφόρους κλάδους των Καθαρών Μαθηματικών και στην Ιστορία και Φιλοσοφία τους. Οργανωτής πολλών διεθνών συμποσίων, εκδίδει από το 1978 το διεθνές μαθηματικό περιοδικό «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Εκτεταμένα συγγράμματά του στα ελληνικά είναι τα «Εισαγωγή εις τα Νεώτερα Μαθηματικά» (1970, 1972) και «Ακολουθίαι Πραγματικών Συναρτήσεων» (1967, 1972). Το τελευταίο αποτελεί συμπλήρωμα στο κλασσικό σύγγραμμα «Απειροστικός Λογισμός» του πατέρα του Παναγιώτη Ζερβού, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακαδημαϊκού. Σαν πρόεδρος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, στα 1975, σκέφθηκε πρώτος την ίδρυση Ελληνικού Πανεπιστημίου στο Αιγαίο, οργανώνοντας στη Σάμο και επίσκεψη κορυφαίων ξένων μαθηματικών, που προσφέρθηκαν να διδάξουν εκεί. Γεννημένος στα 1930 και με μητέρα φιλόλογο, την Χαρίκλεια Παπαϊωάννου – Ζερβού (σύγγραμμά της: Εισαγωγή εις την μελέτην της αρχαίας ελληνικής ποιήσεως, 1974), μελετά συστηματικά, από παιδί, ορισμένες ιστορικές περιοόδους. Σχετικά είναι και τα, με λογοτεχνική μορφή, κείμενά του: «1940», βιβλίο (1973, 1978), «Της λευτεριάς» (1977), «Στα μαρμαρένια αλώνια» (1978) και «Πλούταρχος» (1987), ποιητικές συλλογές (όλα, στις εκδόσεις Α. Καραβία, Αθήνα). Από πολλά άλλα δικά του, δημοσιευμένα στα ελληνικά αναφέρουμε τα: 1) «Ιούλιος Βερν», ο επιστήμων, ο στοχαστής, ο άνθρωπος• μακρά, αυτοδύναμη εισαγωγή στην ελληνική μετάφραση του βιβλίου του Σοβιετικού ακαδημαϊκού Α. Αντρέγιεφ « Οι τρεις ζωές του Ιουλίου Βερν», εκδόσεις Α. Καραβία, 1967 και 2) «Η αναγκαιότητα της Ορθοδοξίας για κάθε εθνικά σωστή ελληνική εξωτερική πολιτική» (Στον τιμητικό τόμο για τον Καθηγητή Γεράσιμο Κονιδιάρη, Αθήνα, 1981). Από το 1990 ήταν διευθυντής του Τομέα «Άλγεβρα – Γεωμετρία» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1991 εκδίδει και δεύτερο διεθνές μαθηματικό περιοδικό, το «Mathematics revisited, Mathematicians remembered», που περιέχει και περιέχει και τις μετά το 1985 μαθηματικές έρευνες του Σ. Π. Ζερβού. Εκτός από τα παραπάνω κυκλοφόρησαν κι άλλα βιβλία του Σπύρου Ζερβού, όπως για παράδειγμα: «Καθολική Άλγεβρα – Από τα σύνολα και την τοπολογία στην καθολική άλγεβρα και την θεωρητική πληροφορική», Ινστιτούτο του βιβλίου – Μ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 1994, σε συνεργασία με τον Στράτο Ελ. Μακρά «Αλγεβρικές εξισώσεις ανισότητες – Γεωμετρία ριζών», Αθήνα 1997, και σε συνεργασία με τον Πέτρο Β. Κρικέλη «Πως μεταβαίνουμε από τα κλασικά μαθηματικά στα νεώτερα», Αθήνα 1997. Σπύρος Ζερβός: «Τι μπορούν να μας πούνε τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες;» (1991) Μαθηματικοί και φυσικοί που υπήρξαν φοιτητές του Σ. Ζερβού αναπολούν http://www.mathematica.gr/forum/viewtopic.php?f=6&t=48109 http://ylikonet.gr/group/allo/forum/topics/3647795:Topic:284972?commentId=3647795%3AComment%3A285612&xg_source=activity&groupId=3647795%3AGroup%3A7019 με μεγάλη αγάπη, την υπερβολική καλοσύνη που έδειχνε στους φτωχούς φοιτητές και όχι μόνο, το ξετύλιγμα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του «ιστορικού πάθους» του με την εθνική αντίσταση και τον αντιδικτατορικό αγώνα, τις προφορικές εξετάσεις στο σπίτι του στο Ψυχικό με τις αμέτρητες γάτες, την φωτογραφική μνήμη του και τις μαραθώνιες γραπτές εξετάσεις στα μαθήματά του, τις Κυριακές, από τις 8 π.μ. έως ∞, όπως έγραφε στις ανακοινώσεις. Περισσότερα καθως και Επιστολή στην Μέρκελ!!! http://physicsgg.me/2015/02/07/%cf%83%cf%80%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%80-%ce%b6%ce%b5%cf%81%ce%b2%cf%8c%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf/

Η Μεγάλη Έκρηξη δεν συνέβη ποτέ, σύμφωνα με νέα θεωρία. Το σύμπαν ίσως υπάρχει αιώνια, και επομένως δεν έγινε ποτέ μια Μεγάλη Έκρηξη που το δημιούργησε, συμπεραίνει ένα νέο μοντέλο που ανέπτυξαν δύο φυσικοί από το πανεπιστήμιο της Μπένχα στη Αίγυπτο και του Λέθμπριτζ στον Καναδά. Το θεωρητικό μοντέλο προσπαθεί να εναρμονίσει την κβαντική θεωρία με τη γενική θεωρία της σχετικότητας και, όπως περιγράφουν οι δύο επιστήμονες σε άρθρο τους στο περιοδικό Physics Letters B, μπορεί να εξηγήσει επίσης τη σκοτεινή ενέργεια, λύνοντας έτσι κι άλλα προβλήματα. Η γενική πεποίθηση για την ηλικία του σύμπαντος είναι πως ανέρχεται στα 13,8 δισ. χρόνια, όπως υπολογίζεται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας. Τότε, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα, γνωστό ως μοναδικότητα (singularity), άρχισε να διαστέλλεται με τη Μεγάλη Έκρηξη, δημιουργώντας έτσι εξελισσόμενο τον κόσμο που μας περιβάλλει. Παρόλο που ένα τέτοιο φαινόμενο προκύπτει απευθείας από τους νόμους της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, μερικοί επιστήμονες το θεωρούν προβληματικό, επειδή τα μαθηματικά μπορούν να εξηγήσουν τι συνέβη αμέσως μετά στη μοναδικότητα – και όχι τη χρονική στιγμή «μηδέν» ή νωρίτερα από τη Μεγάλη Έκρηξη. «Πρόκειται για το πιο σοβαρό πρόβλημα της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, αφού κάνει τους νόμους της φυσικής να παρουσιάζουν ασυνέχεια», λέει χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα Phys.org ο Αχμέτ Φαράζ Αλί, φυσικός από το Πανεπιστήμιο Μπένχα και ένας από τους συγγραφείς του άρθρου. Αντίθετα, το μοντέλο των δύο επιστημόνων επιλύει αυτό το πρόβλημα, αφού σύμφωνα με αυτό το σύμπαν δεν έχει χρονική αρχή και τέλος. Επομένως, καταργεί ουσιαστικά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι δύο φυσικοί τονίζουν με έμφαση πως το μοντέλο τους δεν δημιουργήθηκε ad hoc, σε μία προσπάθεια να παρακαμφθεί η ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης της μοναδικότητας. Για την κατασκευή του, βασίσθηκαν στην ιδέα των κβαντικών τροχιών, που διατύπωσε τη δεκαετία του ’50 ο θεωρητικός φυσικός και φιλόσοφος Ντέιβιντ Μπομ, καταλήγοντας έτσι σε κβαντικές διορθώσεις των εξισώσεων Φρίντμαν, οι οποίες περιγράφουν τη διαστολή του σύμπαντος στα πλαίσια της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Παρόλο που το μοντέλο τους δεν είναι μια πλήρης θεωρία κβαντικής βαρύτητας, περιέχει στοιχεία από την κβαντική μηχανή και τη γενική θεωρία της σχετικότητας, ενώ οι δύο ερευνητές εκτιμούν πως, ακόμη κι όταν διατυπωθεί μία πλήρης θεωρία που να ενοποιεί πλήρως τις δύο περιγραφές της φύσης, τα συμπεράσματά τους θα εξακολουθούν να ισχύουν. Πάντως, πέρα από το ότι δεν περιλαμβάνει τη Μεγάλη Έκρηξη μιας μοναδικότητας ως αρχής του σύμπαντος, το νέο μοντέλο αποκλείει επίσης ότι το σύμπαν θα αρχίσει να συρρικνώνεται, καταλήγοντας σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας. Με κοσμολογικούς όρους, οι κβαντικές διορθώσεις «μεταφράζονται» σε μία κοσμολογική σταθερά, η οποία που δεν χρειάζεται την ύπαρξη της σκοτεινής ενέργειας για να δικαιολογηθεί. Επίσης, οι προβλέψεις του μοντέλου συμφωνούν με την κοσμολογική σταθερά και την πυκνότητα του σύμπαντος, όπως προκύπτουν από τις παρατηρήσεις. Με φυσικούς όρους, το μοντέλο περιγράφει το σύμπαν σαν να κατακλύζεται από ένα κβαντικό ρευστό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ρευστό αυτό πιθανόν αποτελείται από βαρυτόνια – υποθετικά σωματίδια χωρίς μάζα που αναλαμβάνουν να «μεταφέρουν» τις δυνάμεις ανάμεσα σε δύο σώματα που αλληλεπιδρούν. Αν υπάρχουν, τα βαρυτόνια θεωρείται πως θα παίξουν κεντρικό ρόλο σε μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας. Οι δύο φυσικοί σκοπεύουν να αναλύσουν ακόμη περισσότερο το μοντέλο τους, μεταξύ άλλων για να το προσαρμόσουν σε μικρές διαταραχές που καθιστούν το σύμπαν τοπικά ανομοιογενές. Πάντως, δεν αναμένουν ότι τα συμπεράσματά τους θα αλλάξουν σημαντικά. http://www.naftemporiki.gr/story/914683/i-megali-ekriksi-den-sunebi-pote-sumfona-me-nea-theoria

Ένα «διαστημικό» υποβρύχιο για τον Τιτάνα. O Τιτάνας, δορυφόρος του Κρόνου, αποτελεί έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος. Έχοντας δεχθεί την επίσκεψη του σκάφους Huygens το 2005, διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα και τρεις μεγάλες βόρειες πολικές θάλασσες από μεθάνιο και αιθάνιο, οι οποίες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από εξερευνητικής πλευράς. Η σύνθεση αυτών των θαλασσών και οι επικρατούσες συνθήκες παραπέμπουν στα δεδομένα του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στη Γη. Η μεγαλύτερη, Kraken Mare, έχει εύρος 1000 χλμ αλλά άγνωστο βάθος, ενώ τα στοιχεία του σκάφους Cassini υποδεικνύουν πλούσια χημεία και κλιματική ιστορία. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές της NASA (NASA Institute for Advanced Concepts) παρουσίασαν πρόσφατα μια πρόταση για τη δημιουργία ενός διαστημικού ρομπότ- υποβρυχίου, που θα μπορεί να επισκεφθεί και να εξερευνήσει το εν λόγω εξωτικό περιβάλλον, αντλώντας από την εμπειρία πάνω στα μη επανδρωμένα υποβρύχια σκάφη και τα διαστημόπλοια. Το σκάφος αυτό θα είχε βάρος ενός τόνου και θα μπορούσε να αποσταλεί κατά το 2040 για να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι εξερεύνησης 90 ημερών και 2.000 χιλιομέτρων στην περίμετρο και τα βάθη της Kraken. Οι ομοιότητες, σύμφωνα με την πρόταση, με ένα «γήινο» υποβρύχιο είναι πολλές, ωστόσο η μετάδοση δεδομένων στη Γη απαιτεί μια ισχυρή κεραία, η οποία τοποθετείται ως «πτερύγιο». Επίσης, ειδικό σχεδιασμό θα απαιτούσαν και οι δεξαμενές έρματος, λόγω της σύνθεσης των θαλασσών του Τιτάνα, καθώς και ειδικά συστήματα για τη διαχείριση της προκύπτουσας θερμότητας. Όσον αφορά στο πώς θα έφτανε μέχρι τον προορισμό του, υποστηρίζεται ότι ο σχεδιασμός του, αν και διαφέρει από τα συνήθη σκάφη προσεδάφισης, δεν θα παρουσίαζε ιδιαίτερες δυσκολίες. Από τη στιγμή που η ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι πυκνή, θα λειτουργούσε ως «μαξιλάρι» για την είσοδο του σκάφους από το Διάστημα, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να αποσταλεί από ένα διαστημοπλάνο όπως το Χ-37, στον χώρο φόρτωσης του οποίου και θα μπορούσε να χωρέσει. Το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν μια «απαλή» σχετικά προσθαλάσσωση, η οποία θα σήμαινε και την έναρξη της επιχείρησης εξερεύνησης. Δείτε το σχετικό βίντεο: http://physicsgg.me/2015/02/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%b2%cf%81%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b9/

Τα δύο πρόσωπα του Ιαπετού. Είναι μια περίπτωση κοσμικού ταοϊσμού: η αποστολή Cassini της NASA απαθανάτισε τις δραματικές αντιθέσεις στο πρόσωπο του Ιαπετού, ενός δορυφόρου του Κρόνου του οποίου η επιφάνεια μοιάζει με το σύμβολο του Γινγκ και Γιανγκ στην κινεζική φιλοσοφία. Ένας από τους 62 δορυφόρους που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα να περιφέρονται γύρω από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ο Ιαπετός είναι μάλλον μικρός, με διάμετρο γύρω στα 1.490 χιλιόμετρα και μάζα που αντιστοιχεί στο 2,5% της μάζας της Σελήνης. Το τελευταίο πορτρέτο του φεγγαριού που δημοσιοποιεί η NASA μεταδόθηκε τον περασμένο Αύγουστο. «Η εικόνα δείχνει το ημισφαίριο του Ιαπετού που κοιτάζει προς τον Κρόνο» εξηγεί ανακοίνωση της υπηρεσίας. «Ο βορράς του Ιαπετού βρίσκεται προς την πάνω πλευρά και έχει περιστραφεί κατά 30 μοίρες. Η εικόνα ελήφθη στο φάσμα του ορατού φωτός με την κάμερα κλειστής γωνίας του Cassini». Πέρα από τη βραχώδη τοπογραφία του, με βουνά που ορθώνονται σε ύψος 10 χιλιομέτρων, το περίεργο με αυτό το φεγγάρι είναι ότι η μία του πλευρά είναι μαύρη σαν πίσσα ενώ η άλλη καλύπτεται από ολόλευκους πάγους. Κανείς δεν είναι σίγουρος πώς το πρόσωπο του Ιαπετού απέκτησε αυτό το σκληρό κοντράστ. Οι πλανητολόγοι, όμως, έχουν μια πιθανή εξήγηση: λόγω της αργής ταχύτητας περιστροφής του δορυφόρου, η μία πλευρά του δέχεται περισσότερο ηλιακό φως από την άλλη. Στην πιο ηλιόλουστη πλευρά, η ζέστη κάνει τους πάγους να εξαχνώνονται και να μετατρέπονται σε αέριο, το οποίο σηκώνεται ψηλά, ψύχεται και τελικά πέφτει στη σκοτεινή πλευρά. Μέσω αυτής της διαδικασίας, η φωτεινή πλευρά γίνεται όλο φωτεινότερη και η σκούρα πλευρά ολοένα και πιο σκούρα. Ανάλογα με τη γωνία θέασης, η φωτεινή περιοχή δείχνει να έχει σχήμα κόμματος, δημιουργώντας το χαρακτηριστικό σχήμα του Γιν Γιανγκ. Στον ταοϊσμό και άλλους κλάδους της κινεζικής φιλοσοφίας, η έννοια αυτή περιγράφει πώς οι αντίθετες δυνάμεις συνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Ιαπετός ανακαλύφθηκε το 1672 από τον Τζιοβάνι Κασίνι, τον αστρονόμο προς τιμήν του οποίου βαφτίστηκε η αποστολή Cassini. Το σκάφος μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004. Στην φωτογραφία χιονισμένοι κρατήρες με σκούρα τοιχώματα στο μεταίχμιο της φωτεινής και της σκοτεινής περιοχής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559252

Όταν η ανατολή του ήλιου συναντά το βόρειο σέλας. Πλάνα από τη συνάντηση της ανατολής του ηλίου με το βόρειο σέλας, πάνω από τις βορειοανατολικές ακτές της αμερικανικής ηπείρου, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το βίντεο κατέγραψαν την Πέμπτη αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, την ώρα που βρίσκονταν σε τροχιά πάνω από τις πολιτείες των Βιρτζίνια, Ντέλαγουερ, Νιου Τζέρσεϊ, Νέας Υόρκης και Μασαχουσέτης, στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Πλάνα από τη συνάντηση της ανατολής του ηλίου με το βόρειο σέλας, πάνω από τις βορειοανατολικές ακτές της αμερικανικής ηπείρου, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Το Σέλας είναι ένα ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όταν εισέρχονται σε αυτήν ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια από τον ήλιο, και παρατηρείται ιδίως στις πολικές περιοχές, τόσο στο Βόρειο, όσο και στο Νότιο ημισφαίριο. http://www.naftemporiki.gr/story/913858/otan-i-anatoli-tou-iliou-sunanta-to-boreio-selas Αποστολή τροφίμων για το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. 20 κιλά φρέσκα λαχανικά, φρούτα και άλλα προϊόντα διατροφής θα φορτωθούν στο διαστημόπλοιο Progress, το οποίο στις 17 Φεβρουαρίου, θα ταξιδέψει με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δήλωσε σήμερα στο πρακτορείο ΤΑΣΣ, ο υπεύθυνος τροφοδοσίας του ΔΔΣ, συμπληρώνοντας ότι το πλήρωμα έχει ζητήσει επίσης μαγιονέζα και μουστάρδα. «Ως συνήθως, οι προγραμματισμένες αλλά και οι επιπλέον μερίδες με φρέσκα φρούτα και λαχανικά - μήλα, πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ και κρεμμύδια - στέλνονται με διαστημικό σκάφος» σημείωσε ο επικεφαλής του τμήματος τροφοδοσίας του ΔΔΣ, του Ρωσικού Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Μελετών, Αλέξανδρος Αγκουρέγεφ. Μετά από μεσολάβηση της Roscosmos (ρωσική διαστημική υπηρεσία) οι Ρώσοι κοσμοναύτες θα παραλάβουν μεταξύ άλλων και αμερικανικά προϊόντα, η παράδοση των οποίων καθυστέρησε στο τελωνείο, λόγω του ρωσικού εμπάργκο τροφίμων από ορισμένες χώρες. Επίσης, σύμφωνα με τον υπεύθυνο πτήσεων της NASA Σον Φούλερ στη συγκεκριμένη αποστολή δεν περιλαμβάνονται προϊόντα για αμερικανούς και ευρωπαίους αστροναύτες. http://gr.rbth.com/news/2015/02/09/apostoli_trofimon_gia_to_rosiko_pliroma_toy_diethnoy_diastimikoy_stathmo_35263.html Αποστολή μηνυμάτων από τη Γη στο Σύμπαν. Σχέδια για την αποστολή μηνυμάτων από τη Γη στο Σύμπαν κάνουν επιστήμονες, οι οποίοι αναζητούν αποτελεσματικούς τρόπους για να εντοπίσουν σημάδια εξωγήινης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι αστρονόμοι θα μεταδώσουν σήματα από ραδιοτηλεσκόπια σε εκατοντάδες άλλα αστρικά συστήματα, ελπίζοντας να οδηγηθούν σε πρωτοποριακές ανακαλύψεις. Το σχέδιο, το οποίο αναπτύσσουν ερευνητές από το ινστιτούτο Seti (Search for Extraterrestrial Intelligence) στην Καλιφόρνια, έχει χαρακτηριστεί ως ένα σημαντικό βήμα της ανθρωπότητας προς την εξερεύνηση του διαστήματος. Συστήματα που βρίσκονται σε μια ακτίνα 20 ετών φωτός από τον πλανήτη πρόκειται να λάβουν τα μηνύματα, εάν δοθεί το πράσινο φως στο πρόγραμμα αυτό, σημειώνει το δημοσίευμα. «Θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί εκεί έξω, αλλά αν ακούν και κανείς δε στέλνει σήματα τότε δε θα συμβεί τίποτα» σχολίασε ο David Black, αστροφυσικός και γενικός διευθυντής του Seti στους Sunday Times. «Ένα ερώτημα που υπάρχει ωστόσο, είναι το εξής: Αν προχωρήσουμε, τι μήνυμα πρέπει να στείλουμε; Να είναι δουλειά μερικών επιστημόνων ή μήπως πρέπει να εμπλέξουμε όλον τον κόσμο, ίσως και μέσω διαδικτύου;» είπε από την πλευρά του ο Douglas A. Vakoch και συνέχισε: «Για μισό αιώνα το SETI αναζητά για κάτι που εμείς δε μπορούμε να παράγουμε από μόνοι μας: σκόπιμες εκπομπές προς μακρινούς κόσμους». Το πρόγραμμα θα συζητηθεί στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (American Association of Advancing Science) την ερχόμενη εβδομάδα. Κορυφαίοι ακαδημαϊκοί εκφράζουν φόβους ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί μια αποτυχία, με τον Στίβεν Χόκινγκ να προειδοποιεί κατά της «πρόσκλησης» εξωγήινων στον πλανήτη, εάν αποδειχθεί ότι υπάρχουν. Ο παγκοσμίου φήμης και αναγνώρισης φυσικός έχει μιλήσει για την ύπαρξη ζωής πέρα από τον πλανήτη Γη, ωστόσο στο παρελθόν έχει αναφερθεί στους κινδύνους που υπάρχουν από τα εξωγήινα όντα, αναφέρει ακόμη το δημοσίευμα της MailOnline. «Αν όντως μας επισκεφθούν εξωγήινοι, το αποτέλεσμα θα είναι όπως τότε που πήγε ο Κολόμβος στην Αμερική, που δεν εξελίχθηκε καλά για τους ιθαγενείς της Αμερικής» είχε πει ο ίδιος σε ένα ντοκιμαντέρ το 2010. Αν εγκριθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν ραδιοτηλεσκόπια για να στείλουν τα μηνύματά τους. Τα τηλεσκόπια μεταδίδουν και αντανακλούν φως από πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και παρατηρούν τα μακρύτερα μήκη κύματος φωτός. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82

Χορός θανάτου για αστρικό ζευγάρι. Ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής εντόπισαν ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Σε απόσταση τεσσάρων χιλιάδων ετών φωτός από εμάς βρίσκεται ένα μυστηριώδες νεφέλωμα η κωδική ονομασία του οποίου είναι Henize 2-428. Είναι ένα νεφέλωμα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τους ειδικούς να μην μπορούν μέχρι σήμερα να βρουν απαντήσεις για την ύπαρξη του. Ομως η νέα έρευνα αποκαλύπτει τόσο το πώς δημιουργήθηκε αλλά και το τι κρύβει στο εσωτερικό του. Στην καρδιά του του νεφελώματος βρίσκονται δύο λευκοί νάνοι, δύο άστρα μεγέθους παρόμοιου με τον Ηλιο, τα οποία όταν έκαψαν τα καύσιμα τους δεν μπήκαν σε διαδικασία αυτοκαταστροφής μετατρεπόμενα σε υπερκαινοφανείς αστέρες αφού παρέμεινε «ζωντανό» ένα τμήμα του πυρήνα τους. Αυτή εκτιμάται ότι είναι και η κατάληξη του δικού μας μητρικού άστρου. Ομως όπως φαίνεται αυτά τα δύο άστρα ήταν τελικά καταδικασμένα να... πεθάνουν. Σύμφωνα με τους ερευνητές που τα εντόπισαν τα δύο άστρα βρίσκονται σε μια τροχιά το ένα γύρω από το άλλο τέτοια που σε περίπου 700 εκ. έτη θα έρθουν σε σύγκρουση και θα καταστραφούν σε μια έκρηξη σουπερνόβα. Η ανακάλυψη των δύο λευκών νάνων εξηγεί και την ύπαρξη του νεφελώματος που δημιουργήθηκε όπως φαίνεται από τα νέφη αερίων που διέρρεαν στο Διάστημα καθώς τα δύο άστρα μετατρέπονταν σε λευκούς νάνους. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί όταν τελικά συμβεί η έκρηξη σουπερνόβα θα είναι ορατή από τη Γη ακόμη και στο φως της μέρας. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=675693

Βρέθηκε η «υπογραφή» ενός γαλαξία με σκοτεινή ύλη; Τα πρώτα παρατηρησιακά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός γαλαξία, ο οποίος αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από σκοτεινή ύλη, υποστηρίζουν πως εντόπισαν Άγγλοι επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ. Με επικεφαλής τη Σικανία Τσακραμπάρτι, αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας στο Ινστιτούτο, οι ερευνητές βρήκαν ένα σμήνος νεαρών αστέρων που, σύμφωνα με τους ίδιους, υποδηλώνει τη θέση του συγκεκριμένου γαλαξία. Όπως αναφέρει η ομάδα σε άρθρο της στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters, η ανακάλυψη προήλθε από την ανάλυση υπέρυθρων μετρήσεων από το τηλεσκόπιο VISTA, το οποίο ανήκει στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO). Μέσω της ανάλυσης, βρέθηκαν σε απόσταση περίπου 300.000 ετών φωτός τέσσερις νεαρούς αστέρες, οι οποίοι ονομάζονται Κηφείδες – άστρα με περιοδικά μεταβαλλόμενη φωτεινότητα, που συχνά μπορούν να αξιοποιηθούν για τη μέτρηση αποστάσεων στο σύμπαν. Σύμφωνα με την Τσακραμπάρτι, πρόκειται για τους πιο απομακρυσμένους Κηφείδες που έχουν εντοπισθεί κοντά στο επίπεδο του Γαλαξία μας και σχετίζονται με τον γαλαξία νάνο που κατακλύζεται από σκοτεινή ύλη και ο οποίος δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα επειδή είναι «κρυμμένος» πίσω από νέφη σκόνης. Η ύπαρξη του εν λόγω γαλαξία είχε προβλεφθεί από την Τσακραμπάρτι ήδη από το 2009, με βάση την ανάλυση των ιδιοτήτων του εξωτερικού δίσκου του Γαλαξία μας. Τώρα, η ακτινοβολία που εκπέμπουν οι Κηφείδες επέτρεψαν στην αστρονόμο και την ομάδα της να μετρήσει με ακρίβεια τις αποστάσεις τους, που προσδιορίστηκαν στα 300.000 έτη φωτός, και να ελέγξει την πρόβλεψή της. «Οι νεαροί αστέρες είναι πιθανότατα η “υπογραφή” του γαλαξία», αναφέρει χαρακτηριστικά η ίδια στο σάιτ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ρότσεστερ. «Αποκλείεται να ανήκουν στον Γαλαξία μας, τα άκρα του οποίου βρίσκονται σε απόσταση 48.000 ετών φωτός». Η σκοτεινή ύλη εκτιμάται πως αντιστοιχεί στο 23% της μάζας του γαλαξία και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα «μυστήρια» της αστρονομίας, αφού ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για τη φύση της. «Η ανακάλυψη των Κηφείδων αποδεικνύει πως ισχύει η μέθοδός μας για τον εντοπισμό γαλαξιών νάνων που κατακλύζονται από σκοτεινή ύλη», λέει η Τσακραμπάρτι. «Έτσι, αφήνει υποσχέσεις ότι ίσως καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τη δομή της. Επίσης, δείχνει πως η θεωρία της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα μπορεί να εφαρμοσθεί ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του γαλαξία, χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε κάποια προσαρμογή της», συμπληρώνει. http://www.naftemporiki.gr/story/914039/brethike-i-upografi-enos-galaksia-me-skoteini-uli