Δροσος Γεωργιος

Νεά μελέτη ανοίγει παράθυρο σωτηρίας του γαλαξία μας από την Ανδρομέδα αλλά φέρνει κακά μαντάτα για τη Γη. Οι ερευνητές περιορίζουν τις πιθανότητες σύγκρουσης των δύο γαλαξιών. Ένα από τα πιο συνήθη κοσμικά φαινόμενα και μάλιστα από αυτά που παίζουν κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη του Σύμπαντος είναι οι γαλαξιακές συγκρούσεις –συγχωνεύσεις. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις γειτονικών γαλαξιών τους φέρνουν συνήθως κάποια στιγμή σε τροχιά σύγκρουσης όπου κατά βάση οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες κερδίζουν τη μάχη και καταστρέφουν τους μικρότερους απορροφώντας κάποιο μέρος τους ενώ παράλληλα στις περιοχές που συμβαίνει η σύγκρουση υπάρχει μαζική γέννηση νέων άστρων με αποτέλεσμα όταν ολοκληρωθεί αυτή η κοσμική διαδικασία να έχει σχηματιστεί ένας νέος σε χαρακτηριστικά γαλαξίας στο Σύμπαν.Οι επιστήμονες είχαν διαπιστώσει ότι ο γαλαξίας μας έχει συγκρουστεί με άλλους γαλαξίες στο πολύ μακρινό αλλά και σχετικά πρόσφατο (σε κοσμικούς χρόνους) παρελθόν. O γαλαξίας μας θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους στο Σύμπαν με ηλικία που εκτιμάται ότι είναι άνω των 13 δις. ετών. Τα τελευταία χρόνια πλήθος μελετών υποδεικνύουν ότι ο γαλαξίας μας είναι ένας από μεγαλύτερους… κανίβαλους στο Σύμπαν αφού σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα ο γαλαξίας μας έχει έρθει σε περίπου 12 συγκρούσεις με άλλους γαλαξίες και έχει βγει νικητής από όλες αυτές τις αναμετρήσεις ακόμη και όταν αντίπαλοι του ήταν μεγαλύτεροι σε μέγεθος γαλαξίες.Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η Ανδρομέδα που είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος γαλαξίας του Τοπικού Σμήνους, της ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκει ο γαλαξίας μας, έχει βάλει στο στόχαστρο το γαλαξία μας και κινείται προς αυτόν. Πραγματοποιούνται συνεχώς μελέτες για το πότε η Ανδρομέδα θα εξαπολύσει την επίθεση της με την ημερομηνία να μεταβάλλεται ανάλογα με την κάθε μελέτη. Αυτό στο οποίο συμφωνούν όλοι οι ειδικοί είναι ότι αυτή την φορά ο γαλαξίας μας δεν μπορεί να βγει νικητής από αυτή τη μάχη. Το μέγεθος και η ισχύς της Ανδρομέδας είναι τέτοια που υποχρεώνουν τους επιστήμονες να μην δίνουν καμία πιθανότητα επιβίωσης στο γαλαξία μας. Η νέα μελέτη Με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv διεθνής ερευνητική ομάδα δίνει ελπίδες στο γαλαξία μας αναφέροντας ότι οι πιθανότητες να συμβεί η σύγκρουση με την Ανδρομέδα όχι μόνο δεν είναι βέβαιη αλλά οι πιθανότητες είναι 50-50. Οι ερευνητές δίνουν ένα χρονικό παράθυρο δέκα δισ. ετών για την πιθανή πραγματοποίηση αυτή της σύγκρουσης. Όμως η μελέτη έχει και μια δυσάρεστη πρόβλεψη αφού αναφέρει ότι σε περίπτωση που η σύγκρουση πραγματοποιηθεί είναι πιθανό το ηλιακό μας σύστημα να βρεθεί στη δίνη του κοσμικού… μετώπου και η Γη είτε να καταστραφεί ολοσχερώς και να εξαφανιστεί από τον συμπαντικό χάρτη είτε να μετακινηθεί από τη θέση στην οποία βρίσκεται και να γίνει ένα κόσμος αφιλόξενος στη ζωή.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει όμως ότι σε περίπου πέντε δισ. έτη ο Ήλιος έχοντας κάψει τα καύσιμα του θα μπει στη διαδικασία της αυτοκαταστροφής του μετατρεπόμενος αρχικά σε ερυθρό γίγαντα διαδικασία που θα εξαφανίσει τη Γη ή θα την καταστήσει ένα αφιλόξενο κόσμο για τη ζωή. Οπότε αν τελικά η Ανδρομέδα επιτεθεί στο γαλαξία μας μπορεί να μην βρει κάτι στη διαστημική μας γειτονιά για να καταστρέψει αφού θα την έχει προλάβει ο Ήλιος. Το ερώτημα αν θα υπάρχει ανθρωπότητα ως τότε και που θα έχει βρει ασφαλές καταφύγιο από όλους αυτούς τους κινδύνους θα παραμείνει φυσικά στη σφαίρα της εικασίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1743700/nea-meleti-anoigei-parathyro-sotirias-toy-galaxia-mas-apo-tin-andromeda-alla-fernei-kaka-mantata-gia-ti-gi/

Η πειραματική αναζήτηση του σωματιδίου Χιγκς. Σε προηγούμενο βίντεο, ο Don Loncoln περιέγραψε την ιστορία της αναζήτησης του μποζονίου Higgs, και συγκεκριμένα το πώς τα διάφορα πειράματα μπόρεσαν να περιορίσουν τις πιθανές περιοχές μάζας στις οποίες θα μπορούσε να βρίσκεται το μποζόνιο Higgs. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπήρξαν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις για την αναζήτηση του Higgs. Κάθε μία από αυτές τις προσεγγίσεις σχετίζεται με τον επιταχυντή που χρησιμοποιήθηκε.Σε κάθε επιταχυντή, υπήρχαν πολλές πειραματικές ομάδες, αλλά αυτές οι ομάδες χρησιμοποιούσαν παρόμοιες τεχνικές. Έτσι, οι επιταχυντές καθορίζουν τις τρεις χρονικές περιόδους αναζήτησης του σωματιδίου Χιγκς: η περίοδος του LEP (Large Electron–Positron Collider) από το 1989 έως τα τέλη του 2000 όπου πραγματοποιούνταν συγκρούσεις δεσμών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, η περίοδος του Tevatron από το 1986 έως το 2011με συγκρούσεις πρωτονίων με αντι-πρωτόνια και η περίοδος του LHC (Large Hadron Collider) με συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων, από το 2000 μέχρι σήμερα.Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dr. Don Lincoln εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες πως οι φυσικοί αναζήτησαν το μποζόνιο Χιγκς χρησιμοποιώντας αυτούς τους τρεις μεγάλους επιταχυντές καταλήγοντας τελικά στην ανακάλυψη το 2012: https://physicsgg.me/2024/08/19/η-πειραματική-αναζήτηση-του-σωματιδί/

Rocket and Space Corporation "Energia" Το υπερφασματόμετρο άρχισε να λειτουργεί στον ISS Η νέα συσκευή κοιτάζει τώρα προσεκτικά τη Γη από το ένατο παράθυρο της μονάδας Zvezda. Η πρώτη εικόνα του πλανήτη μας χρησιμοποιώντας υπερφασματόμετρο πραγματοποιήθηκε από τον κοσμοναύτη Alexander Grebenkin. Η πρώτη ενεργοποίηση του εξοπλισμού έγινε στις 30 Ιουλίου Και ήταν αρκετά επιτυχημένο - οι ερευνητές ήταν σίγουροι ότι η συσκευή λειτουργούσε και μπορούσαν να ξεκινήσουν την περαιτέρω «βαθμονόμηση» και την ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων. Πραγματοποιήθηκε έρευνα της επικράτειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής δοκιμών εδάφους του Ινστιτούτου Γεωγραφίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Στις φωτογραφίες βλέπουμε σύννεφα, λιμνούλες, δασικές εκτάσεις, χωράφια. Σε αντίθεση με μια συμβατική κάμερα, η συσκευή μπορεί να συλλάβει αντικείμενα στο εγγύς υπέρυθρο εύρος του φάσματος. Εν ολίγοις, δίνει μια ιδέα για την εσωτερική δομή των αντικειμένων - τη χημική σύσταση και τις ιδιότητές τους Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η συσκευή θα βοηθήσει στην παρακολούθηση της κατάστασης των δασών, των δεξαμενών και των γεωργικών εκτάσεων. Διαβάστε περισσότερα για το πώς και τι κάνει ένα υπερφασματόμετρο ΕΔΩ https://vk.com/@rsc_energia-giperspektrometr-pristupil-k-rabote-na-mks https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21583 Rocket and Space Corporation "Energia" Υπάρχει σύνδεση! Το φορτηγό πλοίο Progress MS-28 έδεσε επιτυχώς στο ISS. Παρέδωσε περισσότερα από 2.500 κιλά φορτίου. Εκτός από τα τρόφιμα και τα απαραίτητα πράγματα για τους αστροναύτες, αυτά είναι εξοπλισμός και αναλώσιμα για επιστημονικά πειράματα: ▪ «All Sky Monitor» (μέτρηση του κοσμικού υποβάθρου ακτίνων Χ και της ακτινοβολίας από διαφορετικούς γαλαξίες για τη λήψη δεδομένων για την εξέλιξη των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών). ▪ «Αναγκαστική εκπνοή» (μελέτη της επίδρασης της μακροχρόνιας πτήσης στο διάστημα στη λειτουργία των πνευμόνων). ▪ «Ενδοθήλιο» (μελέτη της επίδρασης της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων). ▪ «Άσηπτη» (παρακολούθηση της στειρότητας του εξοπλισμού στο ISS). ▪ «Εικονική» (μελέτη του έργου των αισθητηρίων οργάνων των κοσμοναυτών υπό συνθήκες αποπροσανατολισμού και ψευδαίσθησης της χωρικής θέσης). ▪ «Βιοαποικοδόμηση» (προστασία των κατοικήσιμων διαμερισμάτων του ISS από επιβλαβείς μικροοργανισμούς). ▪ «Αντοχή» (δοκιμή της αντοχής διαφόρων τύπων δομών και υλικών στο διάστημα). ▪ «Λάσμα» (ανάλυση των αλλαγών στη μικροκυκλοφορία του αίματος στην έλλειψη βαρύτητας και την επίδρασή του στο μεταβολισμό στους ιστούς). ▪ «Νευροανοσία» (μελετάει την επίδραση του στρες στην ανοσία των αστροναυτών). ▪ «Photobioreactor» (δημιουργούν εξοπλισμό για την ανάπτυξη μικροφυκών σε μηδενική βαρύτητα, τα οποία μπορούν να γίνουν πηγή οξυγόνου και ακόμη και διατροφής). Σύμφωνα με τα σχέδια, το Progress MS-28 θα προσδεθεί στον ISS για περίπου έξι μήνες. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239404%2F6f607de30620b8753b%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21584

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την πανσέληνο του Αυγούστου. Ακολουθεί ένα άρθρο που είχε γράψει για το Ίδρυμα Ευγενίδου ο αείμνηστος Διονύσης Σιμόπουλος σχετικά με το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκαθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις. Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή, ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας. Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν τη Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες. Πάρτε για παράδειγμα την Πανσέληνο του Αυγούστου που ακόμη και σήμερα πολλοί την θεωρούν ότι είναι λαμπρότερη και μεγαλύτερη απ’ οποιαδήποτε άλλη Πανσέληνο του χρόνου, κάτι που φυσικά δεν είναι σωστό, αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη.Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό, ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη, ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα.Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη.Υπάρχουν όμως κι άλλοι παρόμοιοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί στους διάφορους λαούς, μεταξύ των οποίων και η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» την ημέρα της Πανσελήνου. Απ’ αυτόν τον μύθο άλλωστε προέρχεται και η λέξη «σεληνιασμός» και η σύνδεσή της με την επιληψία. Στατιστικές μελέτες που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (όπως το Annals of Emergency Medicine, το Journal of Emergency Nursing, και το Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση με την συμπεριφορά του ανθρώπου και την Πανσέληνο. Μύθος είναι επίσης και αυτό που ακούγεται ότι την ημέρα της Πανσελήνου γεννιούνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα και άλλα παρόμοια. Παρ’ όλα αυτά οι μύθοι αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν και να μπερδεύουν τον κάθε πολίτη χωρίς καμιά απολύτως απόδειξη.Πάρτε επίσης κι έναν ακόμη μύθο σχετικά με τον χρωματισμό της Πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες συνθήκες πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις που η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού της γκρίζου), όταν στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη και μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη για παράδειγμα με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883. Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σπάνιο, ώστε έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του «σχεδόν ποτέ».Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και η φράση «Μπλε Σελήνη» για να χαρακτηρίσει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ’ έναν μήνα, η δεύτερη δηλαδή Πανσέληνος σ’ ένα μήνα ονομάζεται «Μπλε Σελήνη» παρ’ όλο που ένα τέτοιο φαινόμενο, αν και ασυνήθιστο (αφού η περίοδος από την μια Πανσέληνο έως την επόμενη φτάνει τις 29,5 περίπου ημέρες και για την ακρίβεια 29,53059 ημέρες), δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Ο Φεβρουάριος φυσικά, που έχει μόνο 28 ή 29 ημέρες, είναι αδύνατον να περιλάβει ποτέ μια «Μπλε Σελήνη», ενώ κατά μέσον όρο ένας μήνας με δύο Πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε 2,5 περίπου χρόνια (και για την ακρίβεια κάθε 2,72 χρόνια), κάτι που φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα σπάνιο. Συνολικά στα επόμενα 40 χρόνια θα έχουμε 17 μήνες που θα περιλαμβάνουν δύο Πανσελήνους τον ίδιο μήνα.Είναι πάντως γεγονός ότι η παρουσία της Σελήνης στον νυχτερινό ουρανό πραγματικά δεν έχει αντίζηλο, γι’ αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο που η μυθολογία είναι γεμάτη με τις ιστορίες της που πολλές την ταύτιζαν με την θεά Άρτεμη. Όταν πρόβαλλε στον ουρανό το χαριτωμένο της πρόσωπο με την ασημένια ανταύγεια, η ομορφιά της έκανε τα άστρα να ωχριούν, ενώ η φαντασία των αρχαίων παρομοίαζε τις ακτίνες της Σελήνης με τα γρήγορα και μυτερά βέλη της Αρτέμιδος. Η αγνή πανέμορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όμηρο το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυχτερινή δροσιά και τις βροχές, γι’ αυτό ονόμαζαν την Άρτεμη «Ποτάμια» και την λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίμνες όπου πίστευαν ότι λούζονταν μαζί με τις Νύμφες μακριά από τα βέβηλα βλέμματα των ανδρών.Σύμφωνα επίσης με την ελληνική μυθολογία η Σελήνη ήταν κόρη των Τιτάνων Υπερίωνα και Θείας, αδελφή του Ήλιου και της Ιούς, και μητέρα του Ωρίωνα με πατέρα τον Ήλιο. Όπως ο Ήλιος έτσι και η Σελήνη είχε το δικό της άρμα που το έσερναν βόδια ή άλογα ή και ελάφια, ενώ αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην Κλασσική κυρίως εποχή η λατρεία της Σελήνης είχε ατονήσει, γιατί πίστευαν ότι η λατρεία των ουράνιων σωμάτων ήταν γνώρισμα των βαρβάρων.Από την αρχαιότητα ακόμη στο ορατό αυτό πρόσωπο της Σελήνης διακρίνονταν διάφορες μορφές και σχήματα που κυριολεκτικά γοήτευαν τους ανθρώπους της Γης επί χιλιάδες χρόνια. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν ένα κουνέλι. ‘Αλλοι πάλι ότι ήταν βάτραχος. Ενώ οι περισσότεροι έλεγαν ότι μπορούσαν να διακρίνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο: έναν άνθρωπο στη Σελήνη. Στις σκανδιναβικές χώρες έβλεπαν δύο παιδιά να μεταφέρουν ανάμεσά τους έναν κουβά νερό, ενώ στη Γροιλανδία απαγόρευαν στις νέες κοπέλες να κοιτάζουν την Πανσέληνο γιατί πίστευαν ότι θα έμεναν έγκυοι.Φυσικά πολλοί από τους κλασικούς Έλληνες φιλοσόφους είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφειλόταν στις ανωμαλίες του εδάφους της. Ο Θαλής ο Μιλήσιος, για παράδειγμα, πίστευε ότι ο δορυφόρος μας ήταν φτιαγμένος από τα ίδια υλικά που είναι φτιαγμένη και η Γη, ενώ ο Δημόκριτος υποστήριζε ότι οι διαφορές του φωτισμού της οφείλονταν στην ύπαρξη βουνών και κοιλάδων. Κι έτσι από την κλασική ακόμη εποχή, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο μηχανισμός των φάσεών της.Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν κατανοήσει δηλαδή ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Επειδή όμως το φως του Ήλιου φωτίζει καθημερινά διαφορετικές περιοχές της πλευράς της που είναι στραμμένη προς τη Γη, βλέπουμε τη Σελήνη να αλλάζει μορφή συνεχώς ανάλογα με το πώς φαίνεται από τη Γη. Έτσι όταν η Σελήνη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τον Ήλιο, στρέφει προς εμάς το μη φωτιζόμενο ημισφαίριό της, οπότε λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη ή Νουμηνία. Με την πάροδο των ημερών η Σελήνη μετατοπίζεται στην τροχιά της και έτσι από τη Γη αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος του φωτιζόμενου ημισφαιρίου της.Όταν η αποχή της από τον Ήλιο είναι 90 μοίρες, φαίνεται να είναι φωτισμένη κατά το 1/2, και η φάση αυτή ονομάζεται πρώτο τέταρτο. Η κίνηση της Σελήνης γύρω από τη Γη συνεχίζεται μέχρις ότου βρίσκεται σε αντίθεση προς τη θέση του Ήλιου, βρίσκεται δηλαδή απέναντι από τον Ήλιο με την Γη στη μέση, οπότε εμείς βλέπουμε από τη Γη ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριό της και λέμε ότι έχουμε Πανσέληνο. Τότε η Σελήνη ανατέλλει όταν ο Ήλιος δύει. Ο χρόνος όμως κυλάει και η Σελήνη συνεχίζει την κίνησή της μέχρις ότου βρεθεί στη φάση του τελευταίου τέταρτου. Τέλος, η Σελήνη ξανάρχεται σε σύνοδο με τον Ήλιο, οπότε έχουμε και πάλι Νουμηνία ή Νέα Σελήνη.Από τη μια σύνοδο ως την επομένη, για τη συμπλήρωση δηλαδή όλων των φάσεων της Σελήνης, χρειάζονται περίπου 29,5 ημέρες, και για την ακρίβεια 29 ημέρες 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μας μήνας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα πρώτα ημερολόγια βασίζονταν σε έναν κύκλο σεληνιακών μηνών.Υπάρχει όμως και ένας άλλος «μήνας» που ονομάζεται «αστρικός μήνας», και είναι ο πραγματικός χρόνος μιας πλήρους περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη, αφού μετράει την χρονική περίοδο μεταξύ δύο διαδοχικών περασμάτων της Σελήνης μπροστά από ένα δεδομένο άστρο. Η κίνηση αυτή γίνεται εμφανής καθώς η θέση της Σελήνης ανάμεσα στα άστρα αλλάζει από νύχτα σε νύχτα. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 ημέρες, και για την ακρίβεια 27 ημέρες 7 ώρες, 43 λεπτά και 11,5 δευτερόλεπτα.Η αιτία της μεγαλύτερης διάρκειας του συνοδικού μήνα σε σχέση με τον αστρικό μήνα είναι αρκετά απλή: Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, το ντουέτο Γη και Σελήνη έχει διασχίσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση γύρω από τον Ήλιο. Έτσι όταν η Σελήνη έχει ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τη Γη, πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον πάνω από δύο ακόμη ημέρες για να ξαναγυρίσει στην ίδια γραμμική σχέση που είχε με την Γη και τον Ήλιο, ώστε να δημιουργηθούν οι ίδιες πάλι προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να έχει την ίδια φάση με αυτή με την οποία άρχισε την τροχιά της γύρω από τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1742831/erchetai-ti-deytera-to-vrady-i-entyposiaki-panselinos-toy-oxyrrygchoy/

Μεσόγειος: Νέο ρεκόρ θαλάσσιου καύσωνα τον Δεκαπενταύγουστο. Επί δύο διαδοχικά καλοκαίρια, η Μεσόγειος ήταν θερμότερη σε σχέση με τον ακραίο καύσωνα του 2003. Η υψηλότερη γνωστή ημερήσια θερμοκρασία καταγράφηκε στα ύδατα της Μεσογείου χθες, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ που είχε καταγραφεί το 2023.Στις 15 Αυγούστου, η μέση ημερήσια θερμοκρασία της επιφάνειας της Μεσογείου έφθασε τους 28,90°C, καταγράφοντας νέο ρεκόρ μετά τους 28,71°C που μετρήθηκαν στις 24 Ιουλίου 2023, ανακοίνωσε σήμερα το AFP το βασικό κέντρο θαλασσίων ερευνών της Ισπανίας.Οι προκαταρκτικές αυτές μετρήσεις βασίζονται σε δορυφορικά στοιχεία της ναυτικής υπηρεσίας του ευρωπαϊκού παρατηρητηρίου Copernicus, που χρονολογούνται από το 1982.«Η μέγιστη θερμοκρασία της 15ης Αυγούστου καταγράφηκε στις αιγυπτιακές ακτές, στο Ελ-Αρίς (31,96ºC), αλλά «η τιμή αυτή πρέπει να αντιμετωπισθεί με επιφυλακτικότητα» πριν από μία ενδελεχέστερη επαλήθευση, δήλωσε ο Χουστίνο Μαρτίνεθ, ερευνητής του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών (ICM) και του καταλανικού Ινστιτούτου ICATMAR. Σπάνε τα ρεκόρ μετά από 20 χρόνια. Επί δύο διαδοχικά καλοκαίρια, η Μεσόγειος ήταν θερμότερη σε σχέση με το εξαιρετικού χαρακτήρα καύσωνα το 2003, όταν η ημερήσια μέση θερμοκρασία μετρήθηκε στους 28,25°C στις 23 Αυγούστου. Αυτό το ρεκόρ διατηρήθηκε επί 20 χρόνια.Το νέο χθεσινό ρεκόρ καταγράφεται έπειτα από έναν καυτό Ιούλιο για την περιοχή της Μεσογείου, ένα από τα hot points της κλιματικής αλλαγής, η οποία επλήγη από κύματα καύσωνα, ξηρασία και πυρκαγιές. Οι συνέπειες Οι θαλάσσιοι καύσωνες στην Μεσόγειο πλήττουν σοβαρά τα ψάρια, τα μαλάκια και τα φυτά, ευνοούν τα χωροκατακτητικά είδη και αυξάνουν εν δυνάμει την ένταση των βροχών λόγω του εντονότερου βαθμού εξάτμισης.Σήμερα, το αξιοσημείωτο δεν είναι η μέτρηση της μέγιστης θερμοκρασίας σε μία δεδομένη ημέρα, αλλά η παρατήρηση μίας μακράς περιόδου που χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλές θερμοκρασίες, χωρίς κατάρριψη ρεκόρ, είχε εξηγήσει ο Χουστίνο Μαρτίνεθ όταν ισοφαρίσθηκε το ρεκόρ του 2023.«Από το 2022, οι θερμοκρασίες της επιφάνειας είναι υψηλές για μεγάλη περίοδο κατά ανώμαλο τρόπο, ακόμη και όταν λαμβάνουμε υπ’ όψιν την συνθήκη της κλιματικής αλλαγής», είχε πει. https://www.naftemporiki.gr/green/1742166/mesogeios-o-dekapentaygoystos-espase-rekor-stin-thermokrasia-tis-thalassas/

Εντοπίστηκε η «κραυγή» ενός άστρου που δέχεται επίθεση θανάτου από τεράστια μαύρη τρύπα. Καταγράφηκε με λεπτομέρεια το εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Chandra, Swift και XMM-Newton της ESA μια ομάδα ερευνητών έκανε σημαντική πρόοδο στην κατανόηση του πώς και πότε μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα συλλαμβάνει διαστημικά σώματα και γενικότερα κοσμική ύλη και την… καταβροχθίζει.Η εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA δείχνει ένα άστρο που έχει δεχθεί επίθεση από μια τεράστια μαύρη τρύπα στο σύστημα που έχει λάβει την κωδική ονομασία AT2018fyk. Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο AT2018fyk έχει περίπου 50 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από αυτή του Ήλιου και βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία περίπου 860 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη.Οι αστρονόμοι έχουν διαπιστώσει ότι το άστρο του συστήματος βρίσκεται σε μια εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα έτσι ώστε το σημείο της πιο απομακρυσμένης προσέγγισής του από τη μαύρη τρύπα να είναι πολύ μεγαλύτερο από το πλησιέστερο. Κατά την πλησιέστερη προσέγγισή του οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις της μαύρης τρύπας αποσπούν ύλη από το άστρο δημιουργώντας δύο παλιρροϊκές ουρές «αστρικών συντριμμιών».Η εικόνα δείχνει ένα στιγμιότυπο όταν οι παλιρροϊκές ουρές βρίσκονται ακόμα σε κοντινή απόσταση από το άστρο. Η ύλη καταλήγει στη μαύρη τρύπα και χάνει ενέργεια, οδηγώντας σε μεγάλη αύξηση της φωτεινότητας των ακτίνων Χ. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το αστέρι επιστρέφει στο σημείο της πλησιέστερης προσέγγισής του, που είναι περίπου κάθε 3,5 χρόνια. Η εικόνα απεικονίζει το αστέρι κατά τη δεύτερη τροχιά του και τον δίσκο ακτίνων Χ που εκπέμπει αέριο γύρω από τη μαύρη τρύπα που παράγεται ως υποπροϊόν της πρώτης παλιρροϊκής συνάντησης. To παλλιροϊκό φαινόμενο Οι ερευνητές σημείωσαν το AT2018fyk το 2018, όταν η οπτική επίγεια έρευνα ASAS-SN εντόπισε ότι το σύστημα είχε γίνει πολύ πιο φωτεινό. Αφού το παρατήρησαν με τα διαστημικά τηλεσκόπια οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση της φωτεινότητας προήλθε από ένα «γεγονός παλιρροϊκής διαταραχής» ή TDE, το οποίο σηματοδοτεί ότι ένα άστρο αφού βρέθηκε κοντά σε μια μαύρη τρύπα διαλύθηκε και η ύλη του έχει καταλήξει σε μεγάλο ποσοστό στη μαύρη τρύπα.Όπως είναι ευνόητο τα ευρήματα της έρευνας φωτίζουν τους μηχανισμούς και τα φαινόμενα των πιο μυστηριωδών κοσμικών σωμάτων, των μαύρων τρυπών. Η εικόνα από το σύστημα που παρατήρησαν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1742498/entopistike-i-kraygi-enos-astroy-poy-dechetai-epithesi-thanatoy-apo-terastia-mayri-trypa/

Η κβαντική προέλευση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Το έντονο φαινόμενο της παγίδευσης θερμότητας από τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα (CO2) της ατμόσφαιρας μπορεί να εξηγηθεί κβαντομηχανικά. Επομένως, η μελέτη της κβαντικής συμπεριφοράς του CO2 συνεισφέρει στην κατανόηση της ανθρώπινης επίδρασης στο φυσικό φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής.Μια αριθμητική σύμπτωση βοηθά τα μόρια του CO2 να ταλαντεύονται με συγκεκριμένο τρόπο, παγιδεύοντας πολύ περισσότερη υπέρυθρη ακτινοβολία από ό,τι θα έκαναν διαφορετικά.Το 1896, ο Σουηδός φυσικός Svante August Arrhenius ήταν ο πρώτος που υπολόγισε την σχέση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη με την συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, στην εργασία του με τίτλο ‘On the Influence of Carbonic Acid in the Air upon the Temperature of the Ground‘. Στα συμπεράσματά του (υπερ)εκτιμά ότι ο διπλασιασμός της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα προκαλέσει μια αύξηση στην μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας κατά 5 έως 6 oC. Επιπλέον, από τους πίνακες που παραθέτει φαίνεται μια λογαριθμική σχέση μεταξύ της αύξησης θερμοκρασίας της Γης συναρτήσει της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα. Έκτοτε, ολοένα και πιο εξελιγμένα σύγχρονα κλιματικά μοντέλα έχουν επιβεβαιώσει το κεντρικό συμπέρασμα του Arrhenius: ότι κάθε φορά που η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα διπλασιάζεται, η μέση θερμοκρασία της Γης θα αυξάνεται μεταξύ 2 και 5 βαθμών Κελσίου.Ωστόσο, ο φυσικός λόγος για τον οποίο το CO2 συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο παρέμενε μυστήριο όχι μόνο για τον Arrhenius και για τους επιστήμονες του 19ου αλλά και εκείνους του 20ου αιώνα, που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο.Έτσι, φτάσαμε στο 2022, όταν οι φυσικοί David M. Romps, Jacob T. Seeley και Jacob P. Edman με την δημοσίευσή τους ‘Why the Forcing from Carbon Dioxide Scales as the Logarithm of Its Concentration‘ διευθέτησαν την διαφωνία σχετικά με την προέλευση της «λογαριθμικής κλιμάκωσης» του φαινομένου του θερμοκηπίου. Πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο η αύξηση της θερμοκρασίας της Γης είναι η ίδια ως απόκριση σε οποιονδήποτε διπλασιασμό της συγκέντρωσης του CO2, ανεξάρτητα από συγκεκριμένες τιμές.Στη συνέχεια, την άνοιξη του 2024, μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Robin Wordsworth του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ περιέγραψε λεπτομερώς γιατί το μόριο CO2 είναι τόσο καλό στην παγίδευση θερμότητας χρησιμοποιώντας θεμελιώδεις φυσικές αρχές. Οι ερευνητές εντόπισαν μια παράξενη ιδιορρυθμία της κβαντικής δομής του μορίου που εξηγεί γιατί είναι ένα τόσο σημαντικό αέριο στο φαινόμενο του θερμοκηπίου – και γιατί η συγκέντρωση περισσότερου διοξειδίου άνθρακα στην ατμόσφαιρα επιδρά στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Η εργασία τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Planetary Science Journal με τίτλο ‘Fermi Resonance and the Quantum Mechanical Basis of Global Warming‘.Η δημοσίευση αυτή είναι μια καλή απάντηση σε όλους εκείνους που λένε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι απλώς κάτι που προκύπτει από αδιαφανή υπολογιστικά μοντέλα. Αντίθετα, η υπερθέρμανση του πλανήτη συνδέεται με μια αριθμητική σύμπτωση που περιλαμβάνει δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να διεγερθεί το CO2. Αν δεν υπήρχε αυτή η σύμπτωση τότε πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ένα παλιό συμπέρασμα Πώς μπόρεσε ο Arrhenius να κατανοήσει τα βασικά του φαινομένου του θερμοκηπίου πριν καν ανακαλυφθεί η κβαντική μηχανική; Η θεμελίωση της κλιματικής επιστήμης ξεκίνησε με τον Jean Baptiste Joseph Fourier, έναν Γάλλο μαθηματικό και φυσικό ο οποίος πριν από 200 χρόνια (ακριβώς!) συνειδητοποίησε ότι η ατμόσφαιρα της Γης δρα ως «κουβέρτα» και μονώνει τον πλανήτη από το «κρύο» του διαστήματος, μια ανακάλυψη που ξεκίνησε το πεδίο της κλιματικής επιστήμης. Στη συνέχεια, το 1856, μια Αμερικανίδα, η Eunice Newton Foote, απέδειξε πειραματικά ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι ιδιαίτερα αποδοτικό στην απορρόφηση της θερμότητας. Την σκυτάλη πήρε ο Ιρλανδός φυσικός John Tyndall ο οποίος μέτρησε την ποσότητα του υπέρυθρου φωτός που απορροφά το CO2, δείχνοντας την επίδραση που ο Arrhenius στη συνέχεια ποσοτικοποίησε χρησιμοποιώντας βασικές γνώσεις για τη Γη.Η Γη εκπέμπει θερμότητα με τη μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η ουσία του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι ότι μέρος αυτής της ακτινοβολίας, αντί να διαφεύγει κατευθείαν στο διάστημα, απορροφάται (κυρίως) από τα μόρια του CO2 στην ατμόσφαιρα. Ένα μόριο απορροφά το φως και μετά το εκπέμπει ξανά. Στη συνέχεια θα το κάνει κάποιο άλλο κ.ο.κ.. Μερικές φορές το φως επανεκπέμπεται προς την επιφάνεια της Γης. Μερικές φορές κατευθύνεται προς το διάστημα, αφήνοντας τη Γη απειροελάχιστα πιο κρύα, αλλά μόνο εφόσον καταφέρει να διασχίσει ένα δύσκολο πριονωτό μονοπάτι προς το κρύο ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας.Χρησιμοποιώντας μια πιο ακατέργαστη εκδοχή της ίδιας μαθηματικής προσέγγισης που ακολουθούν σήμερα οι επιστήμονες του κλίματος, ο Arrhenius κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η προσθήκη περισσότερου CO2 θα προκαλούσε την αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας του πλανήτη. Είναι σαν να προσθέτετε μόνωση στους τοίχους σας για να διατηρείτε το σπίτι σας πιο ζεστό το χειμώνα – η θερμότητα από τον φούρνο σας ενώ θα εκπέμπεται με τον ίδιο ρυθμό, θα διαφεύγει δυσκολότερα.Η υπέρυθρη ακτινοβολία με μήκη κύματος γύρω στα 15 μm απορροφάται περισσότερο από το CO2 σε σχέση με τους υδρατμούς.Λίγα χρόνια αργότερα, ωστόσο, ο Σουηδός φυσικός Knut Ångström δημοσίευσε μια διαφωνία. Υποστήριξε ότι τα μόρια του CO2 απορροφούν μόνο ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος υπέρυθρης ακτινοβολίας στα 15 μm. Και υπήρχε ήδη αρκετό αέριο στην ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει το 100% του φωτός των 15 μm που εκπέμπει η Γη, οπότε η προσθήκη περισσότερου CO2 δεν θα έκανε τίποτα παραπάνω. Εκείνο που δεν γνώριζε ο Ångström ήταν ότι το CO2 μπορεί να απορροφήσει μήκη κύματος και ελαφρώς μικρότερα ή μεγαλύτερα από 15 μm, αν και λιγότερο εύκολα. Αυτό το φως συλλαμβάνεται λιγότερες φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς το διάστημα.Αλλά αυτός ο ρυθμός σύλληψης αλλάζει αν διπλασιαστεί η ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα. Τώρα το φως έχει διπλάσια μόρια προς αποφυγή πριν διαφύγει, και τείνει να απορροφάται περισσότερες φορές στην διαδρομή του. Διαφεύγει από ένα υψηλότερο, ψυχρότερο στρώμα της ατμόσφαιρας, ώστε η εκροή της θερμότητας να επιβραδύνεται με το σταγονόμετρο. Η αυξημένη απορρόφηση αυτών των μηκών κύματος γύρω από τα 15 μm είναι που ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.Παρά το λάθος, η εργασία του Ångström έριξε αρκετές αμφιβολίες για τη θεωρία του Arrhenius. Ακόμη και σήμερα, οι σκεπτικιστές της συναίνεσης για την ανθρωπογενή επιρροή στην κλιματική αλλαγή επικαλούνται μερικές φορές το «λογικό» επιχείρημα του Ångström για τον «κορεσμό άνθρακα». Επιστροφή στα βασικά Σε αντίθεση με εκείνες τις πρώτες μέρες, η σύγχρονη εποχή της κλιματικής επιστήμης έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό μέσω υπολογιστικών μοντέλων που αποτυπώνουν τις πολλές περίπλοκες και χαοτικές πτυχές της ακατάστατης, μεταβαλλόμενης ατμόσφαιράς μας. Αυτό κάνει τα συμπεράσματα πιο δυσνόητα.Πολλοί σκεπτικιστές φυσικοί δυσκολεύονται να αποδεχθούν τα αποτελέσματα των κλιματικών μοντέλων που τρέχουν στους υπολογιστές, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι πρόκειται για υπολογισμούς που προκύπτουν από ένα «μαύρο κουτί» χωρίς κανείς να τους κατανοεί σε βάθος. Το να μη μπορεί κανείς να εξηγήσει σε κάποιον με χαρτί και μολύβι ή πίνακα και κιμωλια γιατί παίρνουμε αυτά τα αποτελέσματα προκαλεί δυσφορία.Γι αυτό κάποιοι επιστήμονες έχουν θέσει ως στόχο να οικοδομήσουν μια όσο το δυνατόν απλή εξήγηση (αλλά όχι απλοϊκή) της επίδρασης της συγκέντρωσης CO2 στο κλίμα της Γης.Ένα βασικό ερώτημα ήταν η προέλευση της λογαριθμικής κλιμάκωσης του φαινομένου του θερμοκηπίου – η αύξηση της θερμοκρασίας από 2 έως 5 βαθμούς που προβλέπουν τα μοντέλα ότι θα συμβεί για κάθε διπλασιασμό του CO2. Μια θεωρία υποστήριζε ότι η κλιμάκωση προέρχεται από το πόσο γρήγορα μειώνεται η θερμοκρασία με το υψόμετρο. Αλλά το 2022, μια ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε ένα απλό μοντέλο για να αποδείξει ότι η λογαριθμική κλιμάκωση προέρχεται από το σχήμα του «φάσματος» απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα – από το γεγονός ότι η ικανότητά του να απορροφά φως ποικίλλει ανάλογα με το μήκος κύματος του φωτός.Αυτό ανάγεται σε εκείνα τα μήκη κύματος που είναι ελαφρώς μεγαλύτερα ή μικρότερα από 15 μm. Μια κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι «χειρότερο» – αλλά όχι πολύ «χειρότερο» – στην απορρόφηση του φωτός με αυτά τα μήκη κύματος. Η απορρόφηση πέφτει και στις δύο πλευρές της κορυφής με τον κατάλληλο ρυθμό για να προκαλέσει την λογαριθμική κλιμάκωση.«Το σχήμα αυτού του φάσματος είναι ουσιαστικό», δήλωσε ο David Romps, που συμμετείχε στην εργασία του 2022. «Αν το αλλάξετε, δεν θα έχετε τη λογαριθμική κλιμάκωση.» Το σχήμα του φάσματος του διοξειδίου του άνθρακα είναι ασυνήθιστο – τα περισσότερα αέρια απορροφούν ένα πολύ στενότερο εύρος μηκών κύματος. «Η ερώτηση που είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν: Γιατί έχει αυτό το σχήμα;» είπε ο Romps. «Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τον ακριβή λόγο για τον οποίο συνέβαινε αυτό». Κανονικοί τρόποι ταλάντωσης Ο Wordsworth, Jacob Seeley και Keith Shine στράφηκαν στην κβαντομηχανική για να βρουν την απάντηση. Το φως αποτελείται από πακέτα ή κβάντα ενέργειας που ονομάζονται φωτόνια. Μόρια όπως το CO2 απορροφούν τα φωτόνια μόνο όταν αυτά έχουν ακριβώς τη σωστή ποσότητα ενέργειας για να διεγείρουν το μόριο σε μια διαφορετική κβαντομηχανική κατάσταση.Το διοξείδιο του άνθρακα βρίσκεται συνήθως στην θεμελιώδη του κατάσταση, όπου τα τρία άτομά του βρίσκονται στην ίδια ευθεία, με το άτομο άνθρακα στο κέντρο, σε ίση απόσταση από τα δυο άτομα του οξυγόνου. Όμως διαθέτει επίσης και «διεγερμένες» καταστάσεις.Ένα φωτόνιο με μήκος κύματος 15 μm μεταφέρει την ενέργεια που απαιτείται ακριβώς για να ρυθμίσει το άτομο άνθρακα να στροβιλίζεται γύρω από το κεντρικό σημείο σε ένα είδος κίνησης χούλα-χουπ. Οι κλιματικοί επιστήμονες έχουν ενοχοποιήσει εδώ και καιρό αυτή την κατάσταση hula-hoop για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά – όπως προέβλεπε ο Ångström— το φαινόμενο απαιτεί μια ακριβώς συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας, σύμφωνα με τους Wordsworth et al. Η κατάσταση hula-hoop δεν μπορεί να εξηγήσει τη σχετικά αργή μείωση του ρυθμού απορρόφησης φωτονίων πέρα από τα 15 mμ, επομένως δεν μπορεί να εξηγήσει από μόνη της την κλιματική αλλαγή.Όμως οι Wordsworth et al βρήκαν ότι το κλειδί, είναι ο άλλος τύπος κίνησης, όπου τα δύο άτομα οξυγόνου εκτινάσσονται επανειλημμένα προς και μακριά από το κέντρο άνθρακα, σαν να τεντώνουν και να συμπιέζουν ένα ελατήριο που τα συνδέει. Αυτή η κίνηση απαιτεί πολύ περισσότερη ενέργεια για να προκληθεί μόνο από τα υπέρυθρα φωτόνια που εκπέμπει η Γη.Αλλά οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η ενέργεια αυτού του τρόπου ταλάντωσης τυχαίνει να είναι πολύ κοντά στο διπλάσιο αυτής της κίνησης χούλα-χουπ ώστε οι δύο καταστάσεις κίνησης αναμειγνύονται η μία με την άλλη. Υπάρχουν ειδικοί συνδυασμοί των δύο κινήσεων, που απαιτούν λίγο περισσότερη ή μικρότερη από την ακριβή ενέργεια της κίνησης χούλα-χουπ.Αυτό το μοναδικό φαινόμενο ονομάζεται συντονισμός Fermi από τον διάσημο φυσικό Enrico Fermi, ο οποίος το διατύπωσε σε μια εργασία του 1931. Αλλά η σύνδεσή του με το κλίμα της Γης έγινε για πρώτη φορά σε μια περσινή δημοσίευση των Shine και Perry με τίτλο ‘Radiative forcing due to carbon dioxide decomposed into its component vibrational bands‘. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που μας δείχνει τελικά την άμεση σύνδεση της κβαντικής μηχανικής με τη μεγαλύτερη εικόνα.Κατά κάποιο τρόπο ο υπολογισμός αυτός μας βοηθά να κατανοήσουμε την κλιματική αλλαγή καλύτερα από οποιοδήποτε μοντέλο υπολογιστή. Είναι θεμελιωδώς σημαντικό να κατανοούμε τις βασικές αρχές από τις οποίες προέρχονται τα διάφορα φαινόμενα. Και η εν λόγω δημοσίευση ενισχύει την υπόθεση της ανθρωπογενούς συνεισφοράς στο φυσικό φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, δείχνοντας ότι βασίζεται σε βασικές κβαντομηχανικές έννοιες – με λίγα λόγια σε απλή φυσική. Υπενθυμίζεται ότι αυτόν τον Ιανουάριο, το Εργαστήριο Παγκόσμιας Παρακολούθησης της NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) ανέφερε ότι η συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα έχει αυξηθεί από το προβιομηχανικό επίπεδο των 280 μερών ανά εκατομμύριο σε ένα ρεκόρ 419,3 μέρη ανά εκατομμύριο έως το 2023, προκαλώντας εκτιμώμενη αύξηση θερμοκρασίας 1 βαθμού Κελσίου μέχρι στιγμής. Σχηματική απεικόνιση των τριών τρόπων δόνησης του διοξειδίου του άνθρακα. πηγή: https://www.quantamagazine.org/physicists-pinpoint-the-quantum-origin-of-the-greenhouse-effect-20240807/

Ρίζες υδροξυλίου στον αστεροειδή Ψυχή. … ανίχνευσε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Οι θεωρίες για την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος είναι στενά συνδεδεμένες με τις ερμηνείες της σύνθεσης των αστεροειδών, ιδιαίτερα των αστεροειδών τύπου Μ – αστεροειδών που φαίνεται να περιέχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις μεταλλικών φάσεων (π.χ. σίδηρο-νικέλιο). Πρόσφατες αστρονομικές παρατηρήσεις αυτών των αστεροειδών έχουν αποκαλύψει στην επιφάνειά τους την ύπαρξη ριζών υδροξυλίου (OH) και ενδεχομένως νερού (H2O), στην μορφή σκουριάς π.χ. FeO(OH), Fe(OH)3 ή Fe2O3·nH2O.Η ερευνητική ομάδα των Jarmak et al παρουσίασε δεδομένα που εκτείνονται σε μήκη κύματος από 1,1 έως 6,63 μm από την επιφάνεια του μεγαλύτερου αστεροειδή κατηγορίας M, του 16 Psyche. Φάσματα από την υπέρυθρη περιοχή, σε μεγάλα μήκη κύματος που αντιλαμβανόμαστε ως θερμότητα αλλά δεν μπορούμε να δούμε, έδειξαν κυρίως την υπογραφή υδροξυλίου και πιθανόν νερού, που περιέχονται στην σκουριά [Η εργασία με τίτλο ‘Estimate of water and hydroxyl abundance on asteroid (16) Psyche from JWST data‘ θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Planetary Science Journal].Ο αστεροειδής 16 Psyche είναι αρκετά ασυνήθιστος για την κύρια ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Έχοντας διαστάσεις 280 χιλιόμετρα στο μεγαλύτερο πλάτος του, με σχήμα πατάτας εθεωρείτο ότι ήταν εξ ολοκλήρου μεταλλικός. Η υπεργυαλιστερή επιφάνεια της Ψυχής είχε οδηγήσει τους ερευνητές να προτείνουν ότι ο αστεροειδής ήταν πιθανώς η πλούσια σε σίδηρο καρδιά ενός πλανητοειδούς, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει πώς σχηματίστηκαν η Γη και άλλοι πλανήτες.Κάποιοι έχουν αποτιμήσει τα σπάνια μέταλλα (χρυσός, πλατίνα) του αστεροειδούς στα 100.000 τετράκις εκατομμύρια δολάρια – ένα κυριολεκτικό χρυσωρυχείο στο διάστημα. Αυτή η υπόθεση για τη σύνθεση του αστεροειδούς οδήγησε στην αποστολή Psyche της NASA. Το διαστημικό σκάφος με στόχο την Ψυχή εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 2023 και αναμένεται να φτάσει στον αστεροειδή το 2029 για να τον μελετήσει σε βάθος.Αλλά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός – ούτε καν μέταλλο. Την τελευταία δεκαετία, νέα δεδομένα σχετικά με τα φάσματα πυκνότητας και ανάκλασης της Ψυχής – η ένταση των διαφορετικών μηκών κύματος του ηλιακού φωτός που αντανακλάται από την επιφάνεια του αστεροειδούς – δείχνουν πιθανότατα ότι πρόκειται για έναν μικτό κόσμο πυριτικών ορυκτών και μετάλλων.Το 2017 οι ερευνητές ανακάλυψαν ίχνη και ενός άλλου συστατικού: του νερού. Φάσματα από την υπέρυθρη περιοχή έδειξαν την υπογραφή υδροξυλίου ΟΗ, που αποτελεί μέρος του μορίου του νερού.Αυτό σήμαινε ότι η επιφάνεια της Ψυχής μπορεί να περιέχει μικρές ποσότητες νερού, είτε σε μορφή πάγου είτε ως ενυδατωμένα μέταλλα. Αλλά τα αποτελέσματα ήταν ασαφή, καθώς το φάσμα, που συλλέχθηκε με τη χρήση της επίγειων τηλεσκοπίων υπέρυθρων, μπορεί να είχε αλλοιωθεί από τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα της Γης.Για να προσδιορίσουν αν ο αστεροειδής 16 Psyche έχει πράγματι νερό, οι ερευνητές Jarmak et al χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που διαθέτει τον φασματογράφο εγγύς υπερύθρου (NIRSpec) και το όργανο μέσης υπέρυθρης ακτινοβολίας (MIRI). Κατευθύνοντας αυτά τα όργανα προς τον αστεροειδή τον Μάρτιο του 2023, οι επιστήμονες συνέλεξαν το φάσμα που ανακλάται από τον βόρειο πόλο της Ψυχής, ο οποίος τότε έβλεπε προς το τηλεσκόπιο.Τα δεδομένα έδειξαν την υπογραφή του υδροξυλίου, επιβεβαιώνοντας την παρουσία του στον αστεροειδή. Επιπλέον, αποκάλυψαν ότι η υπογραφή του υδροξυλίου στην Ψυχή έμοιαζε την υπογραφή υδροξυλίου από ορισμένους μετεωρίτες που φέρουν σκουριά. Αυτό το εύρημα οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι τα υδροξύλια συνδέονται με μέταλλα σχηματίζοντας σκουριά. Αλλά τα δεδομένα δεν περιείχαν την οριστική υπογραφή του νερού. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν την παρουσία νερού, καθώς θα μπορούσε να υπάρχει σε άλλα μέρη της Ψυχής που ο JWST δεν μπορούσε να δει.Οι συγκεντρώσεις υδροξυλίου στον αστεροειδή 16 Psyche δίνουν στοιχεία για το πώς σχηματίστηκε ο αστεροειδής. Αν το υδροξύλιο σχηματίστηκε μέσα στον αστεροειδή, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο αστεροειδής γεννήθηκε στα ψυχρά, εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος και στη συνέχεια να μετακινήθηκε προς το εσωτερικό του. Όμως τα υπάρχοντα στοιχεία υποδεικνύουν πως οι αστεροειδείς που περιείχαν νερό συγκρούστηκαν με τον 16 Psyche μεταφέροντας (τουλάχιστον) υδροξύλιο σε αυτόν.Οι πλούσιοι σε μέταλλα αστεροειδείς είναι προσοδοφόρες πηγές σπάνιων ορυκτών και αντικείμενο μελλοντικών εγχειρημάτων διαστημικών εξορύξεων. Ωστόσο, παρά την εκτιμώμενη αξία του, ο αστεροειδής Ψυχή δεν συγκαταλέγεται σε αυτούς, δεδομένου ότι βρίσκεται σε απόσταση τριπλάσια της απόστασης Γης-Ήλιου, πολύ μακριά για να είναι οικονομικά αποδοτικές οι προσπάθειες εξόρυξης. πηγή: https://www.livescience.com/space/asteroids/asteroid-psyche-s-origin-story-may-be-more-complex-than-previously-thought-study-suggests

Από πού προήλθε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους; Ο αστεροειδής Chicxulub που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια σχηματίστηκε στην εξωτερική περιοχή του Ηλιακού Συστήματος. Ο αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και τερμάτισε απότομα την εποχή των δεινοσαύρων, ήταν κάπως παράξενος, επιβεβαιώνει νέα μελέτη. Η φύση και η προέλευση αυτού του αστεροειδούς, γνωστού ως Chicxulub, έχει εμπνεύσει πλήθος συζητήσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας μακροχρόνιας διαμάχης για το αν ήταν κομήτης ή αστεροειδής. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αυξάνονται τα στοιχεία ότι ο Chicxulub, πλάτους περίπου 9,6 χιλιομέτρων, ανήκε σε μια οικογένεια αστεροειδών που σχηματίστηκαν πέρα από την τροχιά του Δία και σπάνια προσκρούουν στη Γη.Τώρα, μια ομάδα με επικεφαλής τον Μάριο Φίσε- Γκοντ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας στη Γερμανία, ενίσχυσε αυτή την υπόθεση με τη βοήθεια του σπάνιου στοιχείου ρουθήνιο. Το στοιχείο αυτό είναι άφθονο στους αστεροειδείς, αλλά εξαιρετικά σπάνιο στον φλοιό της Γης. Η ομάδα αναζήτησε ισότοπα ρουθηνίου στα γεωλογικά κατάλοιπα της πρόσκρουσης του Chicxulub.Η ανάλυσή τους αποκάλυψε μια ομοιόμορφη υπογραφή σε όλο το παγκόσμιο στρώμα των συντριμμιών που άφησε η πρόσκρουση, το οποίο είναι γνωστό ως όριο Κρητιδικού-Παλαιογενούς (K-Pg). Αυτή η υπογραφή ταιριάζει απόλυτα με τη σύνθεση μιας ομάδας διαστημικών πετρωμάτων, γνωστών ως ανθρακούχων αστεροειδών λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε άνθρακα.«Αυτή η υπογραφή ισοτόπου ρουθηνίου που ανιχνεύσαμε δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από έναν ανθρακούχο αστεροειδή» δήλωσε ο ερευνητής.Οι πυριτικοί αστεροειδείς που προσκρούουν στη Γη προέρχονται συνήθως από τη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα του ρουθηνίου στα δείγματα πέντε άλλων προσκρούσεων αστεροειδών που συνέβησαν τα τελευταία 541 εκατομμύρια χρόνια.«Μέχρι στιγμής, ο Chicxulub, ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών, φαίνεται να είναι μια μοναδική και σπάνια περίπτωση ανθρακούχου αστεροειδούς που προσκρούει στη Γη», δήλωσε ο ερευνητής.Δεν είναι ακόμα σαφές πώς ένας τεράστιος ανθρακούχος αστεροειδής κατέληξε σε πορεία σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Μια πιθανή προέλευση είναι ένας πληθυσμός ανθρακούχων αστεροειδών που υπάρχει σήμερα στο εξωτερικό άκρο της ζώνης των αστεροειδών. Αν και αυτοί οι βράχοι σχηματίστηκαν αρχικά πέρα από τον Δία, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι βαρυτικές αστάθειες στο πρώιμο ηλιακό σύστημα τους εκτόξευσαν προς τα μέσα στη σημερινή θέση τους.«Ο προσδιορισμός του τύπου του αστεροειδούς είναι σημαντικός γιατί μας βοηθά να αξιολογήσουμε τη συχνότητα τέτοιων επιπτώσεων στο γεωλογικό παρελθόν και τους κινδύνους τέτοιων επιπτώσεων στο μέλλον του πλανήτη» δήλωσε ο Ντέιβιντ Κρινγκ, επικεφαλής επιστήμονας στο Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο και ειδικός στον αντίκτυπο του Chicxulub.Πολλά μυστήρια παραμένουν σχετικά με την πρόσκρουση του Chicxulub, καθώς και για τον ευρύτερο ρόλο που έχουν διαδραματίσει οι προσκρούσεις αστεροειδών στην εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής στη Γη και, ενδεχομένως, και σε άλλους πλανήτες.Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/apo-pou-proilthe-o-asteroeidis-pou-eksafanise-tous-deinosayrous/

Rocket and Space Corporation "Energia" Καλή αρχή σε όλους! Το φορτηγό πλοίο Progress MS-28 πέταξε στον ISS! Σήμερα στις 06:20 ώρα Μόσχας εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ ο πύραυλος Soyuz-2.1a με το φορτηγό πλοίο Progress MS-28. Η εκτόξευση του πλοίου σε μια δεδομένη τροχιά, ο διαχωρισμός του από το τρίτο στάδιο του πυραύλου και η ανάπτυξη των κεραιών και των ηλιακών συλλεκτών του πλοίου προχώρησαν ως συνήθως. Αυτή είναι η 9η εκτόξευση ρωσικού πυραύλου το 2024! Μόλις εννέα λεπτά ισχυρής λειτουργίας των κινητήρων του πυραύλου Soyuz-2.1a, και το διαστημικό μας φορτηγό χάραξε με σιγουριά την πορεία του προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σε διάστημα δύο ημερών, το φορτηγό πλοίο θα κάνει περίπου 35 περιστροφές σε όλο τον πλανήτη, αποκτώντας σταδιακά το απαιτούμενο τροχιακό ύψος. Το Progress MS-28 μεταφέρει περισσότερους από 2,5 τόνους φορτίου στο σταθμό: 🔽 είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και φάρμακα για το πλήρωμα. 🔽καύσιμα για τον ανεφοδιασμό του σταθμού. 🔽 Άζωτο για την ατμόσφαιρα του ISS. 🔽 Πόσιμο νερό. 🔽 Επιστημονικός εξοπλισμός και αναλώσιμα για διαστημικά πειράματα. Συμπεριλαμβανομένων τριών νέων πειραμάτων: Whole Sky Monitor, Forced Expiration και Endothelium. Σύνδεση στη μονάδα Zvezda - 17 Αυγούστου στις 08:56 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244110%2F18dbca886702fe9e2b%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21577 https://vk.com/roscosmos?z=album-30315369_304082018

Εκατοντάδες κηλίδες γέμισαν την επιφάνεια του Ήλιου. Εντυπωσιακό φαινόμενο στο μητρικό μας άστρο. Ηλιακές κηλίδες ονομάζονται τα σημεία του Ήλιου στα οποία υπάρχει έντονη μαγνητική δραστηριότητα η οποία παράγει πολλές φορές εκρήξεις οι οποίες έχουν λάβει την ονομασία «ηλιακές εκλάμψεις».Οι εκρήξεις αυτές είναι εξαιρετικά λαμπρές και εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Ένα «τσουνάμι» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων ξεκινά από το σημείο της έκρηξης και αν φτάσει στη Γη δεν μπορεί να διαπεράσει την ατμόσφαιρα αλλά προκαλεί φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας ενώ παράλληλα μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας. Συνωστισμός Το διαστημικό παρατηρητήριο SDO της NASA που παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο και καταγράφει τη δραστηριότητα και τα φαινόμενα του άρχισε να καταγράφει από τις αρχές Αυγούστου μια συνεχής αύξηση στις ηλιακές κηλίδες που εμφανίζονταν στην επιφάνεια του Ήλιου και όπως έκανε γνωστό η αμερικανική διαστημική υπηρεσία στις 8 Αυγούστου η ηλιακή επιφάνεια είχε εκατοντάδες ηλιακές κηλίδες αριθμός ρεκόρ από τότε τουλάχιστον που παρατηρούμε στενά αυτό το φαινόμενο.Μάλιστα κάποιες από αυτές της κηλίδες παράγουν συνεχώς εκλάμψεις ορισμένες από τις οποίες φτάνουν τις τελευταίες μέρες στη Γη μαζικά προκαλώντας πιο έντονα φαινόμενα σέλαος και δυσλειτουργίες στους δορυφόρους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1741869/ekatontades-kilides-gemisan-tin-epifaneia-toy-ilioy/

Εντοπίσθηκε η καταγωγή και το «DNA» του αστεροειδή που άνοιξε το δρόμο στην εμφάνιση των ανθρώπων. Σχηματίστηκε στις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. H κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από 66 εκατ. έτη ένας γιγάντιος αστεροειδής έπεσε στη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις της κολοσσιαίας σύγκρουσης προκάλεσαν την εξαφάνιση του 80% της ζωής στον πλανήτη.Η πιο κρίσιμη απώλεια για την εξέλιξη της ζωής στη Γη ήταν αυτή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων η οποία επέτρεψε στα θηλαστικά που κατάφεραν να επιβιώσουν από την σύγκρουση να βγουν από τις κρυψώνες στις οποίες ζούσαν επί πολλά εκατ. έτη, να ακμάσουν και να κυριαρχήσουν στον πλανήτη ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση του ανθρώπου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τη μελέτη της για αυτόν τον αστεροειδή έχοντας καταλήξει σε δύο ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι ο διαστημικός βράχος αποτελούνταν σε μεγάλο ποσοστό από άνθρακα. Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι ο αστεροειδής αυτός σχηματίστηκε μακριά από την τροχιά του Δία σε κάποια απομακρυσμένη περιοχη του ηλιακού μας συστήματος.Αν οι δύο διαπιστώσεις επιβεβαιωθούν θα προσφέρουν νέα στοιχεία εκτός των άλλων για τον σχηματισμό και τις κινήσεις των διαστημικών βράχων στο ηλιακό σύστημα καθώς και για αυτούς που το ταξίδι τους ολοκληρώθηκε πέφτοντας στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1741909/entopisthike-i-katagogi-kai-to-dna-toy-asteroeidi-poy-anoixe-to-dromo-stin-emfanisi-ton-anthropon/

Πυρκαγιές: Εκπομπές 8,6 δισ. τόνων διοξειδίου του άνθρακα μέσα σε ένα έτος. Οι εκπομπές που προήλθαν από τις πυρκαγιές στα βόρεια δάση του Καναδά ήταν εννιά φορές υψηλότερες από τον μέσο όρο των δυο τελευταίων δεκαετιών Οι mega πυρκαγιές, συχνές πλέον λόγω κλιματικής κρίσης, είχαν αποτέλεσμα να εκλυθούν πελώριες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα την περίοδο 2023-2024 σύμφωνα με παγκόσμιο απολογισμό.Οι πυρκαγιές σε περιοχές με βλάστηση προκάλεσαν εκπομπές 8,6 δισεκατομμυρίων τόνων CO2 σε παγκόσμια κλίμακα την περίοδο από τον Μάρτιο του 2023 ως τον Φεβρουάριο του 2024, ποσότητα 16% υψηλότερη του μέσου όρου, ίση με περίπου το 15% του συνόλου των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κι εκλύονται εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ταυτόχρονα, είχαν αποτέλεσμα 3,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα να μετατραπούν σε αποκαΐδια.Μόνο η συγκριτικά ήρεμη περίοδος στα μέτωπα των πυρκαγιών στην αφρικανική σαβάνα απέτρεψε το ενδεχόμενο το 2023-2024 να γίνει η χρονιά που θα έσπαγε ρεκόρ ως προς τις εκπομπές CO2 σε παγκόσμια κλίμακα.Αυτό συγκαταλέγεται στα συμπεράσματα της πρώτης έκδοσης της μελέτης State of Wildfires («Η κατάσταση ως προς τις δασικές πυρκαγιές»), η οποία δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Earth Systems Science Data κι εκπονήθηκε από το University of East Anglia και άλλους οργανισμούς με έδρα τη Βρετανία, που εννοούν να την εκδίδουν επικαιροποιημένη σε ετήσια βάση. Εννιά φορές υψηλότερες εκπομπές στα δάση του Καναδά Οι εκπομπές που προήλθαν από τις πυρκαγιές στα βόρεια δάση του Καναδά ήταν εννιά φορές υψηλότερες από τον μέσο όρο των δυο τελευταίων δεκαετιών κι αποτελούσαν σχεδόν το ένα τέταρτο των παγκόσμιων εκλύσεων.«Πάνω από 232.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν εσπευσμένα από τα σπίτια τους μόνο στον Καναδά, κάτι που υπογραμμίζει τη βαρύτητα και τον ανθρώπινο αντίκτυπο», υπενθυμίζεται στο κείμενο.Και άλλες περιοχές του κόσμου υπέφεραν, ιδίως οι χώρες που διαρρέει ο Αμαζόνιος (Βραζιλία, Βολιβία, Περού, Βενεζουέλα), η Χαβάη, η Ελλάδα…«Την περασμένη χρονιά, πυρκαγιές σκότωσαν κόσμο, κατέστρεψαν σπίτια και υποδομές, προκάλεσαν μαζικές εσπευσμένες απομακρύνσεις, απείλησαν το βιος πολλών και προκάλεσαν ζημιές σε οικοσυστήματα ζωτικής σημασίας», υπογράμμισε ο Μάθιου Τζόουνς του πανεπιστημίου της ανατολικής Αγγλίας, ο βασικός συγγραφέας του κειμένου.«Οι πυρκαγιές αυτές γίνονται συχνότερες και σφοδρότερες με την κλιματική αλλαγή και τόσο η κοινωνία, όσο και το περιβάλλον υφίστανται τις συνέπειες», συνέχισε.Οι συντάκτες της μελέτης εξηγούν πως η κλιματική αλλαγή αύξησε την πιθανότητα μετεωρολογικών συνθηκών που ευνοούν τις πυρκαγιές. Κατά τους υπολογισμούς τους, η υπερθέρμανση του πλανήτη που οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα αύξησε 20 φορές την πιθανότητα μετεωρολογικών συνθηκών που ευνοούν το ξέσπασμα πυρκαγιών στη δυτική Αμαζονία.Στο μέλλον, τέτοιες πυρκαγιές θα γίνουν πιο πιθανές αν η ανθρωπότητα συνεχίσει να εκπέμπει τόσο μεγάλες ποσότητες αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.«Ο κίνδυνος μπορεί να ελαχιστοποιηθεί. Δεν είναι πολύ αργά», επέμεινε ο κ. Τζόουνς κατά τη διάρκεια παρουσίασης στον Τύπο.Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Ecology & Evolution, ο αριθμός και η ένταση των ακραίων δασικών πυρκαγιών, των πλέον καταστροφικών και ρυπογόνων, υπερδιπλασιάστηκε σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία είκοσι χρόνια, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής που οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1740462/pyrkagies-ekpompes-86-dis-tonon-dioxeidioy-toy-anthraka-mesa-se-ena-etos/

Ο αστεροειδής με τον αμύθητο θησαυρό… σκουριάζει. Νέα σημαντικά ευρήματα για τον διαστημικό βράχο που πιστεύεται ότι διαθέτει κολοσσιαίο ορυκτό πλούτο. Τον Οκτώβριο του 2023 εκτοξεύτηκε το σκάφος της αποστολής Psyche που θα ταξιδέψει στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος για να συναντήσει το 2029 τον αστεροειδή 16 Psyche και να προσπαθήσει να τον πλησιάσει και να τον μελετήσει.Ο 16 Psyche πιστεύεται ότι διαθέτει ορυκτό πλούτο αμύθητης αξίας με διάφορες μελέτες να κάνουν εκτιμήσεις της τάξης μερικών τετράκις ή πεντάκις εκατομμυρίων αλλά κάποιες άλλες κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση και αναφέρουν ότι ο αστεροειδής δεν διαθέτει πολύτιμα υλικά.Με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv ερευνητική ομάδα που χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αναφέρει ότι ο αστεροειδής παρουσιάζει συμπτώματα… σκουριάς.Αυτό που ονομάζουμε σκουριά είναι ένα συνήθως κοκκινοκαφέ οξείδιο που σχηματίζεται από την αντίδραση σιδήρου και οξυγόνου με την καταλυτική παρουσία νερού ή γενικότερα υγρασίας.Την τελευταία δεκαετία, νέα δεδομένα από τη φασματική μελέτη (πυκνότητα και ανάκλαση) του 16 Psyche υποδηλώνουν ότι πρόκειται για έναν μικτό κόσμο πυριτικών και μεταλλικών υλικών.Οι προηγούμενες παρατηρήσεις στον αστεροειδή έχουν υποδείξει την παρουσία μικρών ποσοτήτων νερού είτε ως πάγος είτε ως ενυδατωμένα μέταλλα. Αλλά τα ευρήματα αυτά ήταν ασαφή, καθώς το φάσμα, που συλλέχθηκε με τη χρήση επίγειας εγκατάστασης υπέρυθρων τηλεσκοπίων της NASA στη Χαβάη μπορεί να είχε αλλοιωθεί από το νερό στην ατμόσφαιρα της Γης. Επιπλέον, οι ερευνητές δεν είχαν βρει μια πιο οριστική υπογραφή του νερού από ένα ελαφρώς υψηλότερο υπέρυθρο μήκος κύματος.Αυτή η υπογραφή βοήθησε άλλους αστρονόμους «να εντοπίσουν ευρέως διαδεδομένο μοριακό νερό στη Σελήνη, αλλά δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμη για αστεροειδείς», λέει η Στέφανι Τζαμάρκ πλανητολόγος στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές αποφάσισαν να χρησιμοποίησαν τα πανίσχυρα όργανα φασματικής έρευνας του James Webb τα οποία εντόπισαν την υπογραφή υδροξυλίου, επιβεβαιώνοντας την παρουσία του στον αστεροειδή. Πολλές αποκαλύψεις Τα δεδομένα υψηλής ποιότητας επέτρεψαν συγκρίσεις με υπογραφές υδροξυλίου από άλλους διαστημικούς βράχους αποκαλύπτοντας ότι η υπογραφή υδροξυλίου του 16 Psyche έμοιαζε με αυτή από ορισμένους μετεωρίτες πλούσιους σε άνθρακα που έχει διαπιστωθεί ότι έχουν σκουριά. Αυτό το εύρημα οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι τα υδροξύλια συνδέονται με μέταλλα στον 16 Psyche, σχηματίζοντας σκουριά.Παρόλα αυτά ακόμη και το James Webb δεν κατάφερε να πιστοποιήσει την ύπαρξη νερού στον αστεροειδή και παραμένει ερωτηματικό η παρουσία του σε αυτόν.Εκτός από το σχηματισμό σκουριάς, οι συγκεντρώσει υδροξυλίου του 16 Psyche παρέχουν στοιχεία για το πώς σχηματίστηκε ο αστεροειδής. Εάν το υδροξύλιο σχηματίστηκε μέσα στον αστεροειδή, αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι ο αστεροειδής γεννήθηκε στα ψυχρά, εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος και στη συνέχεια μετακινήθηκε στο εσωτερικό του. Ωστόσο τα υπάρχοντα στοιχεία υποδεικνύουν ότι οι αστεροειδείς που φέρουν νερό συγκρούστηκαν με τον 16 Psyche μεταφέροντας τουλάχιστον υδροξύλιο σε αυτόν. Καλλιτεχνική απεικόνιση της στιγμής που το σκάφος της NASA πλησιάζει τον αστεροειδή Psyche https://www.naftemporiki.gr/techscience/1741755/o-asteroeidis-me-ton-amythito-thisayro-skoyriazei/

Ανακαλύφθηκε άστρο με απροσδόκητη χημική σύσταση. Το άστρο J0524-0336 περιέχει 100.000 φορές περισσότερο λίθιο από ότι ο Ήλιος μας. Αυτό το εύρημα αμφισβητεί την θεωρία εξέλιξης των άστρων.Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα νέο άστρο που είναι 30 φορές μεγαλύτερο από τον ήλιο και θα μπορούσε να αναγκάσει μια σημαντική επανεξέταση των θεωριών της αστρικής εξέλιξης. Το άστρο, που ονομάζεται J0524-0336 και απέχει περίπου 30.000 έτη φωτός από τη Γη, έχει μια τρομερά υψηλή συγκέντρωση του στοιχείου λιθίου σε σύγκριση με τον Ήλιο ή άλλα άστρα παρόμοιας ηλικίας.Το λίθιο είναι ένα ελαφρύ στοιχείο. Σύμφωνα με τις αποδεκτές θεωρίες που περιγράφουν την πυρηνοσύνθεση στο εσωτερικό των άστρων, τα ελαφρά στοιχεία σαν το λίθιο, καταναλώνονται προς τον σχηματισμό βαρύτερων στοιχείων όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο. Όμως, το J0524-0336 δεν είναι μόνο πλούσιο σε λίθιο – έχει και αντίστοιχη έλλειψη βαρέων στοιχείων, κάτι που περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα.Το άστρο J0524-0336 βρίσκεται στα τελευταία στάδια της ζωής του, που σημαίνει ότι διογκώνεται και με την αύξηση του μεγέθους του γίνεται επίσης και πιο φωτεινό.Πώς καταφέρνουν οι αστρονόμοι να αποκαλύπτουν τη χημική σύνθεση ενός άστρου; Χρησιμοποιούν την μέθοδο που ονομάζεται φασματοσκοπία, η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι διαφορετικά στοιχεία εκπέμπουν και απορροφούν φως σε χαρακτηριστικά μήκη κύματος. Παρατηρώντας λοιπόν το εξερχόμενο φως από το άστρο – τις χαρακτηριστικές για κάθε στοιχείο φασματικές γραμμές – μπορούν να διακρίνουν τα στοιχεία και και την αφθονία τους.Το άστρο J0524-0336 περιέχει 100.000 φορές περισσότερο λίθιο από ό,τι ο Ήλιος μας στην τρέχουσα ηλικία του (η περιεκτικότα του Ήλιου σε λίθιο είναι 6×10-9% – για τα υπόλοιπα στοιχεία δείτε ΕΔΩ: Abundance in the Sun of the elements). Αυτό το δεδομένο αμφισβητεί θεωρίες πυρηνοσύνθεσης στο εσωτερικό των άστρων και γενικότερα τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται. Ίσως να υποδηλώνει έναν άγνωστο μέχρι σήμερα μηχανισμό παραγωγής ή διατήρησης του λιθίου στα άστρα.Οι ερευνητές προτείνουν κάποιες υποθέσεις για να εξηγήσουν την ύπαρξη της ασυνήθιστης ποσότητας λιθίου στο άστρο J0524-0336. Μια πιθανότητα είναι το άστρο να βρίσκεται σε ένα στάδιο αστρικής εξέλιξης που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Εναλλακτικά, μπορεί το άστρο να διογκώθηκε τόσο πολύ, ώστε να ‘κατάπιε’ έναν πλανήτη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω του ή και ένα κοντινό άστρο. Αν αυτό το ουράνιο σώμα ήταν πλούσιο σε λίθιο, και ο ‘εμπλουτισμός’ συνέβη σχετικά πρόσφατα, τότε το άστρο J0524-0336 μπορεί να μην είχε τον χρόνο που απαιτείται για τη σύντηξη αυτού του λιθίου προς βαρύτερα στοιχεία. Μάλιστα η περιεκτικότητα σε λίθιο του J0524-0336 είναι τόσο μεγάλη που και οι δύο μηχανισμοί θα μπορούσαν να έπαιξαν ρόλο.Η ερευνητική ομάδα θα συνεχίσει να παρατηρεί το άστρο μέχρι να ξεδιαλύνει τον μηχανισμό που κρύβεται πίσω από αυτή την ασυνήθιστη παρατήρηση. Η μελέτη τους θα δημοσιευθεί στο περιδικό The Astrophysical Journal. πηγή: https://www.space.com/large-star-discovery-stellar-evolution

Rocket and Space Corporation "Energia" Ε, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι όμορφες... Από απόσταση Και στο καλλιτεχνικό όραμα του νευρωνικού δικτύου, φυσικά. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να αγωνίζονται να αποκτήσουν μια πλήρη εικόνα ενός τέτοιου αντικειμένου. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες χρήσιμες πληροφορίες που επιτρέπουν στους ερευνητές να χτίσουν υποθέσεις για το πώς αναπτύσσεται ένα από τα πιο μυστηριώδη φαινόμενα του Σύμπαντος. Ανάμεσά τους είναι το κοσμικό υπόβαθρο ακτίνων Χ. Αυτή είναι η ακτινοβολία από έναν τεράστιο αριθμό πηγών, συμπεριλαμβανομένης της συσσώρευσης (με απλά λόγια, που απορροφά τα πάντα γύρω) υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Βρίσκονται στα κέντρα διαφόρων γαλαξιών. Το διαστημικό πείραμα All Sky Monitor μελετά τέτοια ακτινοβολία. Και οι επιστήμονες από το IKI RAS ελπίζουν ότι θα βοηθήσει στην απόκτηση νέων δεδομένων για την εξέλιξη των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών στο Σύμπαν. Μόλις εγκατασταθεί στο ISS, η οθόνη ακτίνων Χ θα καταγράφει τη φωτεινότητα της επιφάνειας των ακτίνων Χ κάθε 72 ημέρες με πολύ υψηλή ακρίβεια - έως και 1%. Και ούτω καθεξής για τρία χρόνια. Νέος εξοπλισμός θα παραδώσει το διαστημικό μας φορτηγό Progress MS-28 σε τροχιά της Γης αυτή την εβδομάδα. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21572

Rocket and Space Corporation "Energia" Απογείωση του φορτηγού Progress MS-26 Ένας άλλος «κύκλος ζωής» σε τροχιά: το φορτηγό πλοίο φεύγει από το ISS, δίνοντας τη θέση του στον «διάδοχό» του - Progress MS-28. Το φορτηγό πέρασε έξι μήνες σε τροχιά και ολοκλήρωσε την αποστολή του με τιμή. Όχι μόνο έφερε πολύτιμο φορτίο στον σταθμό, αλλά οι κινητήρες Progress βοήθησαν επίσης να αλλάξει η τροχιά του σταθμού αρκετές φορές - να διατηρηθεί το επιθυμητό υψόμετρο και να προετοιμαστεί για την άφιξη νέων διαστημικών σκαφών, συμπεριλαμβανομένου του επανδρωμένου Soyuz MS-26, το οποίο έχει προγραμματιστεί να παραδόθηκε στον ISS τον Σεπτέμβριο αστροναύτες. Παρεμπιπτόντως, πριν το φορτηγό σταλεί σε δωρεάν ταξίδι, σχεδόν όλο το καύσιμο αποστραγγίζεται και αντλείται στο σταθμό, αφήνοντας μόνο το ελάχιστο απαραίτητο για ελιγμούς. Θα ξεκινήσουμε τη ζωντανή μετάδοση στις 04:50 ώρα Μόσχας: θα παρακολουθήσουμε την αναχώρηση του φορτηγού πλοίου. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244108%2F018c1dee7bdb6bc433%2Fpl_wall_-30315369 Το Progress MS-26 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ στις 15 Φεβρουαρίου με πύραυλο Soyuz-2.1a. Παρέδωσε 2,5 τόνους φορτίου στον σταθμό και πραγματοποίησε έξι διορθώσεις της τροχιάς του. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21566 Roscosmos Το Soyuz MS-26 δοκιμάστηκε σε θάλαμο κενού! Ο κύκλος των δοκιμών πνευματικού κενού συνεχίστηκε από τις 5 Αυγούστου: αυτοματοποιημένος έλεγχος της στεγανότητας των διαμερισμάτων και των εποχούμενων συστημάτων του πλοίου σε συνθήκες εδάφους - χωρίς κανένα σχόλιο. Σήμερα, το Soyuz MS-26 επέστρεψε στον χώρο εργασίας του για περαιτέρω προετοιμασία πριν από την πτήση. Τις επόμενες ημέρες, οι ειδικοί θα ελέγξουν τη λειτουργία του αυτοματισμού του συστήματος συνδυασμένης πρόωσης και του συστήματος ενεργοποιητών καθόδου, θα δοκιμάσουν το συγκρότημα ψηφιακού υπολογιστή επί του σκάφους και τον εξοπλισμό των συστημάτων ραδιομηχανικής και θα γεμίσουν επίσης τις γραμμές της θερμικής διαχείρισης του πλοίου σύστημα με ψυκτικό υγρό. Εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-26 - 11 Σεπτεμβρίου! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573401

Υγρό νερό στον φλοιό του πλανήτη Άρη; Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν μεγάλη ποσότητα υγρού νερού σε βάθος πάνω από 10 χιλιόμετρα στο εσωτερικό του Άρη.Τα ευρήματα προέρχονται από μια νέα ανάλυση δεδομένων από το διαστημικό σκάφος InSight της NASA, το οποίο προσεδαφίστηκε στον Άρη το 2018. Το InSight μετέφερε στον Άρη ένα σεισμόμετρο, το οποίο κατέγραφε δονήσεις στην επιφάνειά του επί τέσσερα χρόνια. Η ανάλυση αυτών των σεισμών αποκάλυψε «σεισμικά σήματα» υγρού νερού. Μπορεί να υπάρχει παγωμένο νερό στους πόλους του Άρη και ενδείξεις υδρατμών στην ατμόσφαιρα, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για υγρό νερό στον πλανήτη. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Proceedings of the National Academy of Sciences .Η επιστημονική αποστολή του Insight ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2022. Επί τέσσερα χρόνια κατέγραψε περισσότερους από 1319 σεισμούς. Μετρώντας πόσο γρήγορα ταξιδεύουν τα σεισμικά κύματα στο εσωτερικό του Άρη οι επιστήμονες προσδιορίζουν σε ποιο υλικό μέσο είναι πιο πιθανό να διαδίδονται. Στην πραγματικότητα εφαρμόζονται οι ίδιες τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την αναζήτηση νερού, πετρελαίου ή φυσικού αέρίου στη Γη.Η ανάλυση αποκάλυψε δεξαμενές νερού σε βάθος ∼11.5 με 20 km στον φλοιό του Άρη.Η κατανόηση του κύκλου του νερού στον Άρη είναι σημαντική για την κατανόηση της εξέλιξης του κλίματός του.Το νερό αποτελεί το πιο σημαντικό μόριο στη διαμόρφωση της εξέλιξης ενός πλανήτη. Αυτό το εύρημα απαντά στο κρίσιμο ερώτημα «πού πήγε όλο το νερό του Άρη;».Οι μελέτες της επιφάνειας του Άρη δείχνουν ότι στο παρελθόν υπήρχαν ποτάμια και λίμνες στον πλανήτη. Αλλά μετά από τρία δισεκατομμύρια χρόνια, μετατράπηκε σε μια απέραντη έρημο. Μέρος από αυτό το νερό χάθηκε στο διάστημα όταν ο Άρης έχασε την ατμόσφαιρά του. Αλλά είναι πολύ πιθανό μεγάλο μέρος του αρειανού νερού να είναι υπόγειο.Μπορεί το διαστημικό σκάφος Insight να κατέγραψε απευθείας μόνο τον φλοιό κάτω από τα πόδια του, όμως οι ερευνητές πιθανολογούν ότι θα υπάρχουν παρόμοιες υπόγειες δεξαμενές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εκτιμούν ότι υπάρχει τόσο υπόγειο υγρό νερό στον Άρη, που αν απλώνονταν στην επιφάνειά του, θα είχε πάχος μεγαλύτερο από 800 μέτρα.Ωστόσο, επισημαίνουν ότι, το βάθος στο οποίο βρίσκονται αυτά τα υπόγεια νερά του Άρη, τα κάνει απρόσιτα για τους μελλοντικούς κατοίκους του πλανήτη. Η διάνοιξη μιας τρύπας βάθους 10 χιλιομέτρων στον Άρη – ακόμη και για τον Elon Musk – θα ήταν πολύ δύσκολη.Η ανακάλυψη ενισχύει την συνεχιζόμενη αναζήτηση στοιχείων για ζωή στον Άρη. Χωρίς υγρό νερό, μάλλον δεν υπάρχει ζωή. Επομένως, αν υπάρχει κάποιο είδος μικροβιακού τύπου ζωής στον Άρη, αυτή μπορεί βρίσκεται αρεκτά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνειά του. πηγή: https://www.bbc.com/news/articles/czxl849j77ko

Η παγωμένη καρδιά της Γροιλανδίας αποκαλύπτει ότι ήταν κάποτε μια πράσινη τούνδρα με λουλούδια. Νέα ανατρεπτικά στοιχεία για το νησί των πάγων. Σήμερα σχεδόν το σύνολο της Γροιλανδίας καλύπτεται από πάγο αλλά μια νέα έρευνα δείχνει ότι ήταν ουσιαστικά χωρίς πάγο πριν από λιγότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια.Με την πάροδο των ετών τα δεδομένα αλλάζουν για το εάν η Γροιλανδία καλύπτεται συνεχώς από πάγο από την αρχή της εποχής του Πλειστόκαινου, περίπου 2,7 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS» παρέχει σύμφωνα με τους ερευνητές την πρώτη άμεση απόδειξη ότι το κέντρο και όχι μόνο οι άκρες του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας έλιωσε στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν.«Τα νέα μας δεδομένα είναι η ισχυρότερη επιβεβαίωση μέχρι τώρα ότι ο πάγος στο κέντρο του νησιού εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από ένα οικοσύστημα τούνδρας» αναφέρει ο Πολ Μπίρμαν γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Βερμόντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που πραγματοποιεί εδώ και αρκετά χρόνια αναλύσεις δειγμάτων πυρήνων πάγου της Γροιλανδίας. Τι σημαίνει Η διαπίστωση ότι η Γροιλανδία ήταν κάποτε απαλλαγμένη από πάγο έχει επιπτώσεις για τις μέρες μας.Μια Γροιλανδία χωρίς πάγους έγινε πραγματικότητα όταν υπήρχαν στη Γη χαμηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα από τα σημερινά επίπεδα, επομένως υπάρχει πιθανότητα η Γροιλανδία να είναι ξανά χωρίς πάγο, κάτι που θα ανέβαζε δραστικά τη στάθμη της θάλασσας.«Θα χρειαστούν δεκαετίες, αν όχι αιώνες, για να χάσει εντελώς τον πάγο της, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της άνοδος της στάθμης της θάλασσας, περισσότερο από άλλα μέρη, προέρχεται από τη Γροιλανδία» λέει ο Μπίρμαν. Μπορεί όμως να υπάρχει ελπίδα. «Η φύση έχει αφαιρέσει αυτό το στρώμα πάγου στο παρελθόν και έχει επιστρέψει» αναφέρει.Η Γροιλανδία, μέρος της Αρκτικής, είναι το μεγαλύτερο νησί στον κόσμο και 12η σε έκταση χώρα στον κόσμο, με έκταση περίπου 2,1 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι θερμότερες θερμοκρασίες του αέρα προκαλούν την υποχώρηση του πάγου και από τη δεκαετία του 1970 η περιοχή θερμαίνεται με διπλάσιο ρυθμό από τον παγκόσμιο μέσο όρο.Αν λιώσει το σύνολο των πάγων της Γροιλανδίας η στάθμη του νερού στους ωκεανούς της Γης θα αυξηθεί κατά επτά μέτρα βυθίζοντας το σύνολο των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών του πλανήτη με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε οικολογικό και ανθρωπιστικό επίπεδο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1739593/i-pagomeni-kardia-tis-groilandias-apokalyptei-oti-itan-kapote-mia-prasini-toyndra-me-loyloydia/

Rocket and Space Corporation "Energia" Τι μεταφέρει το Progress MS-28 σε τροχιά; Μέχρι να εγκατασταθεί στο διαμέρισμα μετάβασης (στη φωτογραφία αυτός είναι ο γκρι δακτύλιος που θα συνδέσει το διαστημικό φορτηγό με το φέρινγκ και τον πύραυλο), το διαστημικό μας φορτηγό είχε κερδίσει μερικούς τόνους σε βάρος. Και αυτό δεν είναι μόνο καύσιμο, αλλά και πολύτιμο φορτίο. Το φορτηγό πλοίο θα παραδώσει 2621 κιλά φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό: ◽ Υλικό και εξοπλισμός για συστήματα σταθμών. ◽ στυλ για επιστημονικά πειράματα. ◽ ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα για το πλήρωμα. ◽ 950 kg καυσίμου για τον ανεφοδιασμό του σταθμού. ◽ 50 kg αζώτου για την ατμόσφαιρα του ISS. ◽ 420 κιλά πόσιμο νερό. Το πιο πολύτιμο φορτίο είναι για το πείραμα All Sky Monitor Λοιπόν, σχεδόν τα πάντα: από την τροχιά του ISS, το φασματόμετρο ακτίνων Χ θα «δει» το 84% της ουράνιας σφαίρας. Σίγουρα θα σας πούμε περισσότερα για αυτό λίγο αργότερα. Το φορτηγό μας μεταφέρει επίσης εξοπλισμό για νέα επιστημονικά πειράματα. Το πείραμα "Forced Expiration" μελετά πώς η μακροχρόνια πτήση στο διάστημα επηρεάζει τη λειτουργία των πνευμόνων και το "Endothelium" διερευνά την επίδραση της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων (όπως αν είστε βέβαιοι ότι οι μαγνητικές καταιγίδες παρεμβαίνουν τακτικά στη ζωή σας Ανάμεσα στο φορτίο είναι το φασματόμετρο ακτίνων Χ SPIN-X1-MVN, που δημιουργήθηκε στο IKI RAS. Κατά τους διαστημικούς περιπάτους, θα εγκατασταθεί στην εξωτερική επιφάνεια της μονάδας Zvezda. Οι επιστήμονες θα διεξάγουν περιοδικές σχεδόν πλήρεις έρευνες της ουράνιας σφαίρας (84%) στο εύρος μήκους κύματος ακτίνων Χ κάθε 72 ημέρες για τρία χρόνια (συνολικά αναμένεται να ολοκληρωθούν 15 τέτοιες έρευνες). Για τη διεξαγωγή νέων επιστημονικών πειραμάτων «Αναγκαστική εκπνοή» (αξιολόγηση της αναπνευστικής λειτουργίας των πνευμόνων σε μακροχρόνιες διαστημικές πτήσεις) και «Ενδοθήλιο» (μελέτη του ρόλου της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην παθογένεση των καρδιαγγειακών παθήσεων), έναν ακουστικό αισθητήρα για Αποστέλλεται η καταγραφή των θορύβων εξαναγκασμένης εκπνοής στους αστροναύτες και ένα σύμπλεγμα μέτρησης της ταχύτητας των παλμικών κυμάτων και αξιολόγηση της ενδοθηλιακής λειτουργίας στους αστροναύτες. Το πλοίο περιέχει επίσης εγκαταστάσεις για τα πειράματα «Aseptic», «Biodegradation», «Virtual», «Endurance», «Lasma», «Neuroimmunity» και «Photobioreactor». Ο πύραυλος φέρει εικόνες αφιερωμένες στην 245η επέτειο του Κρατικού Πανεπιστημίου Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας της Μόσχας και του Διεθνούς Πρωταθλήματος Μάχης Ρομπότ. Η εκτόξευση του Progress MS-28 έχει προγραμματιστεί για τις 15 Αυγούστου. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21542 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573398

Τρία εφιαλτικά σενάρια κρατούν «ομήρους» τους δύο αστροναύτες της NASA στο Διάστημα. Γιατί δεν δίνεται το πράσινο φως της επιστροφής τους από τον ISS Δύο βετεράνοι αστροναύτες της NASA, οι Μπουτς Γουίλμορ και Σάνι Γουίλιαμς, αποτέλεσαν το πλήρωμα της παρθενικής επανδρωμένης πτήσης του νέου διαστημοπλοίου Starliner που κατασκεύασε η Boeing για να μεταφέρει ανθρώπους και φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για λογαριασμό της NASA και αργότερα να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες διαστημικές αποστολές.Η αποστολή σχεδιάστηκε για να γίνει δοκιμή του νέου σκάφους με πλήρωμα αφού είχαν γίνει προηγουμένως πετυχημένες δοκιμές του χωρίς παρουσία ανθρώπων σε αυτό. Οι δύο αστροναύτες θα πήγαιναν με το σκάφος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και μετά από παραμονή οκτώ ημερών θα επέστρεφαν με το Starliner στη Γη.Όμως κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης παρουσιάστηκαν κάποια τεχνικά προβλήματα (διαρροή ηλίου) ύπαρξη των οποίων δεν οδήγησε στην ακύρωση της αποστολής. Στη διάρκεια της πτήσης τα προβλήματα αυτά αυξήθηκαν με αποτέλεσμα όταν το σκάφος έφτασε στον ISS η NASA και η Boeing να αποφασίσουν το πλήρωμα να παραμείνει στο σταθμό μέχρις ότου διερευνήσουν τι ακριβώς συμβαίνει.Οι μέρες περνούσαν και οι ημερομηνίες επιστροφής των δύο αστροναυτών αναβάλλονταν η μια μετά την άλλη αφού το πρόβλημα παρέμενε άλυτο. Όμως η παρουσία δύο επιπλέον ατόμων στον ISS και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλούσε επιπλέον προβλήματα στη λειτουργία του σταθμού, στη τροφοδοσία του κλπ.Η ενημέρωση από την NASA και την Boeing ήταν μέσω διαρροών ή κάποιων δηλώσεων που κινούνταν στο πλαίσιο ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και είναι θέμα λίγων ημερών ή εβδομάδων να δοθεί το πράσινο φως για να μπουν ξανά στο Starliner οι δύο αστροναύτες και να επιστρέψουν στη Γη.Καθώς οι μέρες περνούσαν γινόταν σαφές ότι η λύση του προβλήματος αν υπάρχει βρίσκεται πολύ μακριά χρονικά με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι συζητήσεις για αποστολής διάσωσης των δύο αστροναυτών με το διαστημικό σκάφος της Space X, της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, που χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια η NASA αφού η αμερικανική υπηρεσία αποφάσισε να διακόψει την παραγωγή δικών της διαστημοπλοίων και να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα.Επειδή όμως δεν ήθελε να εξαρτάται αποκλειστικά από την Space X η NASA προκήρυξε ένα δεύτερο διαγωνισμό με νικητή την Boeing. Όπως είναι ευνόητο αν η Space X κληθεί να διασώσει τους δύο αστροναύτες το πλήγμα για την Boeing σε όλα τα επίπεδα θα είναι ανυπολόγιστο αν όχι καταστροφικό τουλάχιστον για τις διαστημικές της βλέψεις την στιγμή που αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα στην ιστορία της στην ασφάλεια των συμβατικών της αεροσκαφών. Τα σενάρια Οι ειδικοί όπως ο Ρούντι Ριντόλφι, διοικητής του τομέα Διαστημικών Συστημάτων του αμερικανικού στρατού εξηγούν τι είναι αυτό που φοβούνται η NASA και η Boeing και δεν βάζουν στο Starliner τους δύο αστροναύτες για να επιστρέψουν στη Γη. Υπάρχουν τρία εξαιρετικά ανησυχητικά ενδεχόμενα σε περίπτωση που το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σκάφος υφίσταται κατά τη διάρκεια της επιστροφής.Το Starliner όπως όλα τα διαστημικά σκάφη θα πρέπει προκειμένου να επανέλθει στη Γη να εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα με μια πολύ συγκεκριμένη γωνιακή κλίση. Εάν εξαιτίας του τεχνικού προβλήματος η γωνία αυτή δεν είναι η σωστή υπάρχουν τρία πιθανά ενδεχόμενα που όλα είναι απευκταία.Μπορεί το σκάφος μην είναι σε θέση να εισέλθει στην γήινη ατμόσφαιρα και να μείνει κυριολεκτικά «κολλημένο» στο Διάστημα με τα αποθέματα οξυγόνου και ενέργειας να μην ξεπερνούν τις 100 ώρες.Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι το σκάφος στη προσπάθεια του να εισέλθει στην γήινη ατμόσφαιρα αναπηδήσει κυριολεκτικά στην ατμόσφαιρα όπως αναπηδά ένα αντικείμενο σε τραμπολίνο και να επιστρέψει στο Διάστημα υποχρεώνοντας τη NASA να ξεκινήσει απεγνωσμένη προσπάθεια εντοπισμού του σε πρώτη φάση και μια ακόμη πιο απεγνωσμένη προσπάθεια σωτηρίας του πληρώματος.Το τρίτο και χειρότερο ενδεχόμενο είναι το σκάφος να εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα αλλά με τρόπο τέτοιο που οι δυνάμεις της τριβής να είναι πολύ πιο ισχυρές από τις αντοχές του και έτσι το σκάφος να καεί εξατμίζοντας κυριολεκτικά το πλήρωμα.Όπως είναι ευνόητο όλα αυτά τα ενδεχόμενα δεν επιτρέπουν κανενός είδους ρίσκα και έτσι η NASA γνωστοποίησε στους δύο αστροναύτες της ότι εξετάζεται πλέον ένα σενάριο επιστροφής τους το νέο έτος. Με απλά λόγια τους είπαν ότι η αποστολή οκτώ ημερών για την οποία ξεκίνησαν θα μετατραπεί σε αποστολή οκτώ μηνών σε ένα διαστημικό θρίλερ που θα έχει σίγουρα και άλλα επεισόδια… Στο κέντρο της φωτογραφίας χωρίς στολές είναι οι δύο εγκλωβισμένοι στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αστροναύτες. Στην εικόνα το Starliner. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1737780/tria-efialtika-senaria-kratoyn-omiroys-toys-dyo-astronaytes-tis-nasa-sto-diastima/

Ρίξτε «γκλίτερ» στον Άρη για να γίνει κατοικήσιμος λέει ομάδα επιστημόνων. Μια νέα ιδέα από τον τομέα της γεωμηχανικής. Μπορεί η ανθρωπότητα να ονειρεύεται την αποίκηση στον Άρη και τεχνικά να είμαστε πρακτικά σχεδόν έτοιμοι να στείλουμε ανθρώπους στον Κόκκινο Πλανήτη όμως οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν εκεί δημιουργούν πολύ σοβαρά εμπόδια στην μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου στον πλανήτη.Κατά καιρούς έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες για το που και το πώς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ασφαλείς κατοικίες και εγκαταστάσεις για τους ανθρώπους στον Άρη. Τα τελευταία χρόνια πολλοί ειδικοί και μη όπως ο Αμερικανός μεγιστάνας Ελον Μασκ που θέλει μέσω της διαστημικής του εταιρείας (Space X) να δημιουργήσει αποικίες στον Άρη προτείνουν τρόπους δημιουργίας φιλικών στον άνθρωπο συνθηκών στον πλανήτη μέσω της γεωμηχανικής.Με τον όρο γεωμηχανική περιγράφονται διάφοροι τρόποι τεχνητής γεωατμοσφαιρικής παρέμβασης σε τοπικό ή ακόμη και πλανητικό επίπεδο ώστε να μεταβληθούν κατά το επιθυμητό οι κλιματικές συνθήκες.Εμφανίζονται συνεχώς καινούργιοι τρόποι τέτοιου είδους παρέμβασης οι οποίοι παραμένουν προς το παρόν στη σφαίρα του θεωρητικού αφού τόσο η εφαρμογή τους είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και κοστοβόρος αλλά επίσης πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι πιθανές παρενέργειες τέτοιων μεθόδων μπορεί να έχουν τελικά αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκόμενα.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science Advances» ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον ο πλανητολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Έντουιν Καϊτ παρουσιάζει ένα τρόπο γεωμηχανικής παρέμβασης στον Άρη για να τον καταστήσουμε φιλικό στην διαβίωση του ανθρώπου εκεί. Τα σωματίδια H μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια του Άρη είναι μείον 65 βαθμοί Κελσίου περιβάλλον που όπως είναι φυσικό δεν είναι ευνοϊκό για τον άνθρωπο. Οι ερευνητές προτείνουν να ρίξουμε στην ατμόσφαιρα του Άρη μηχανικά σωματίδια όμοια σε μέγεθος με τα διαθέσιμα στο εμπόριο γκλίτερ.Τα σωματίδια αυτά θα είναι κατασκευασμένα από σίδηρο ή αλουμίνιο και θα πέσουν στην ατμόσφαιρα ως αερολύματα για να παγιδεύουν τη διαφυγή θερμότητας και να διαχέουν το ηλιακό φως προς την επιφάνεια του Άρη. Η ιδέα θα ήταν να δημιουργηθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου στον Άρη για να αυξηθεί η θερμοκρασία της επιφάνειάς του κατά περίπου 28 βαθμούς Κελσίου σε διάστημα μιας δεκαετίας.Αυτή η μεταβολή από μόνη της δεν θα έκανε αυτόματα τον Άρη φιλικό στους ανθρώπους αλλά οι ερευνητές που διατυπώνουν αυτήν την πρόταση το βλέπουν ως ένα δυνητικά εφικτό αρχικό βήμα.«Θέλουμε να δείξουμε ότι η ιδέα της θέρμανσης του Άρη δεν είναι αδύνατη. Ελπίζουμε ότι το εύρημα μας ενθαρρύνει την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα και το κοινό, να εξερευνήσουν αυτήν την ενδιαφέρουσα ιδέα», λέει η Σάμανεχ Ανσάρι διδακτορική φοιτήτρια στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόις, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σχολιο: Η Ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα. Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια είναι κατά μέσο όρο 600 πασκάλ που ισούται με το 0,6% της μέσης Γήινης πίεσης στο επίπεδο της θάλασσας των 101,3 χιλιοπασκάλ. Η πίεση κυμαίνεται από την ελάχιστη 30 πασκάλ στην κορυφή του Όρους Όλυμπος σε έως πάνω από 1.155 πασκάλ στα βάθη της Ελλάς Πλανίτια. Αυτή η πίεση είναι πολύ χαμηλότερη της οριακής Αρμστρονγκ για το απροστάτευτο ανθρώπινο σώμα. Η Άρειανή ατμοσφαιρική μάζα των 25 τερατόνων είναι συγκρίσιμη με της Γης των 5148 τερατόνων· ο Άρης έχει κλίμακα ύψους ίση με 11,1 χλμ και η Γη 8,5 χιλιόμετρα.Η Αρειανή ατμόσφαιρα αποτελείται από 96% διοξείδιο του άνθρακα, 1,9% αργό, 1,9% άζωτο και περιέχει ίχνη ελεύθερου οξυγόνου, μονοξείδιου του άνθρακα, νερού και μεθανίου μεταξύ άλλων αερίων, για μια μέση γραμμομοριακή μάζα ίση με 43.34 g/mol.[ Το 2003 ανιχνεύτηκαν ίχνη μεθανίου που ίσως είναι προϊόντα ζωής ή παράγονται από γεωχημικές διαδικασίες, ηφαιστειακή ή υδροθερμική δραστηριότηταα. Ετσι φαινεται καθαρα οτι η πρωτη προσπαθεια του πρωτου πληρωματος που θα φτασει στον Αρη ειναι ο η αυξηση της ατμοσφαιρικης πιεσης με την παραγωγη διοξείδιου του άνθρακα.Το διοξείδιο του άνθρακα επισης θα παιξει το ρολο του φαινομενου του θερμοκηπιου αυξανοντας την μεση θερμοκρασια οπως γινεται τωρα και στην Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1738125/rixte-gkliter-ston-ari-gia-na-ginei-katoikisimos-leei-omada-epistimonon/

Ο Άρης, ο Δίας και οι μετεωρίτες Περσείδες. Ο Άρης στις 14 Αυγούστου θα «αγγίξει» τον Δία στον νυχτερινό ουρανό. Οι δύο πλανήτες θα βρεθούν ξανά τόσο κοντά το 2033!Ξημερώματα Τετάρτης 14 Αυγούστου, οι πλανήτες Άρης και Δίας θα φαίνονται τόσο κοντά στον νυχτερινό ουρανό, που μόνο το ένα τρίτο του πλάτους του φεγγαριού θα μπορούσε να χωρέσει ανάμεσά τους. Ενώ θα φαίνονται σε γνωνιακή απόσταση 0,3 μοίρες, στην πραγματικότητα οι δυο πλανήτες θα απέχουν πάνω από 575 εκατομμύρια χιλιόμετρα, καθώς κινούνται στις τροχιές τους γύρω από τον Ήλιο.Πρόκειται για ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, αφού οι δύο πλανήτες βρέθηκαν ξανά τόσο κοντά στον νυχτερινό ουρανό πριν από έξι χρόνια, το 2018. Και θα ξαναβρεθούν τόσο κοντά μετά από εννέα χρόνια, το 2033.Η πιο κοντική προσέγγιση τα τελευταία 1000 χρόνια πραγματοποιήθηκε το 1761, όταν ο Άρης και ο Δίας φαινόντουσαν με γυμνό μάτι ως ένα μοναδικό φωτεινό αντικείμενο. Αυτό θα ξανασυμβεί μετά από 324 χρόνια, το 2348. Περσείδες 2024 Η προσέγγιση των πλανητών Άρη και του Δία συμπίπτει με τη βροχή των μετεωριτών Περσείδων. Το φαινόμενο συμβαίνει κάθε χρόνο την ίδια περίοδο, από τις 17 Ιουλίου ως τις 24 Αυγούστου και κορυφώνεται περίπου την ίδια ημερομηνία. Κάθε χρόνο, αυτή την εποχή, ο πλανήτης μας συναντά τα υπολείμματα που άφησε πίσω του ο κομήτης 109P/Swift-Tuttle, ο οποίος περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο κάθε 133 χρόνια και η τελευταία φορά που βρέθηκε στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα ήταν το 1992. Αν και ο κομήτης τώρα βρίσκεται στις άκρες του Ηλιακού Συστήματος, η σκόνη και τα σωματίδια που άφησε πίσω του κατά την διάρκεια των πολλών επισκέψεων του στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα, φτάνουν στην ατμόσφαιρα της Γης και καίγονται με θεαματικό τρόπο, δημιουργώντας την καλοκαιρινή βροχή διαττόντων, τους Περσείδες.Το μέγιστο της βροχής αναμένεται στις 16:00 με 19:00 ώρα Ελλάδας στις 12 Αυγούστου, όμως μπορούν να παρατηρηθούν και τις ημέρες πριν και μετά το μέγιστο. Το ξημέρωμα της Δευτέρας 12 Αυγούστου και της Τρίτης 13 Αυγούστου θα είναι η καλύτερη στιγμή για την παρατήρηση τους. Η Σελήνη δύει τα μεσάνυχτα και ο αστερισμός του Περσέα, όπου βρίσκεται το ακτινοβόλο σημείο της βροχής, θα ανατέλλει στον βορειοανατολικό ουρανό.Όμως και πριν τα μεσάνυχτα ίσως είναι ορατοί μερικοί Περσείδες, οι οποίοι θα καίγονται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και θα έχουν μεγάλη διάρκεια, καθώς θα ταξιδεύουν με μικρή γωνία και θα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.Κατά την διάρκεια της νύχτας και προς το ξημέρωμα, η βροχή θα σημειώνει αύξηση, όσο ο Περσέας θα κερδίζει ύψος. Η καλύτερη ώρα για την παρατήρηση τους είναι γύρω στις 3 με 4 τα ξημερώματα. Το ακτινοβόλο σημείο των Περσείδων στις 4 το ξημέρωμα 12 και 13 Αυγούστου. Τμήμα του ανατολικού (-βορειοανατολικού) νυχτερινού ουρανού στις 14/8/2024 (2:36 π.μ.), όπου (πάνω αριστερά) ο Άρης φαίνεται πολύ κοντά στον Δία (https://stellarium-web.org/ πηγή: https://phys.org/news/2024-08-mars-jupiter-chummy-night-sky.html – https://www.ofa.gr/perseids-2024/

Ένα μοναχικό άστρο του Γαλαξία μας. …. που κινείται με ταχύτητα 600 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο Μπορεί να φανταζόμαστε τον Ήλιο μας ακίνητο στο κέντρο του ηλιακού συστήματος και γύρω από αυτόν να περιφέρονται οι πλανήτες, όμως στην πραγματικότητα ο Ήλιος περιφέρεται γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας με ταχύτητα περίπου 220 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Όσο μεγάλη κι αν φαίνεται αυτή η ταχύτητα, ένα άστρο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα φαίνεται να κινείται πολύ πιο γρήγορα, με ταχύτητα 600 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Το άστρο που ονομάζεται CWISE J124909+362116.0 (ή «J1249+36» για συντομία, βρέθηκε χάρη στην συνεργασία εθελοντών της επιστήμης πολιτών και μιας ομάδας αστρονόμων που χρησιμοποιούν διάφορα επίγεια τηλεσκόπια. Οι 80.000 και πλέον εθελοντές της επιστήμης πολιτών που συμμετείχαν στο έργο Backyard Worlds: Planet 9, διερεύνησαν τεράστιες ομάδες δεδομένων που συλλέχθηκαν τα τελευταία 14 χρόνια από την αποστολή Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) της NASA.Το άστρο J1249+36 που απέχει μόλις 400 έτη φωτός από τη Γη, ξεχώρισε αμέσως γιατί κινούνταν με το 0,1% περίπου της ταχύτητας του φωτός. Είναι το πλησιέστερο γνωστό άστρο που κινείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα. Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι αυτό το άστρο ακολουθεί μια ασυνήθιστη τροχιά που το οδηγεί έξω από τον Γαλαξία μας. Σύμφωνα με την έρευνα που έγινε αποδεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters (βρίσκεται και στο arXiv.org), το J1249+36 είναι ένας υπονάνος L- μια κατηγορία άστρων με πολύ μικρές μάζες και μικρότερες θερμοκρασίες από τον Ήλιο μας. Οι υπονάνοι αντιπροσωπεύουν τα παλαιότερα άστρα του Γαλαξία μας. Τα φασματικά δεδομένα, μαζί με δεδομένα απεικόνισης από το Pan-STARRS και πολλά άλλα επίγεια τηλεσκόπια, επέτρεψαν τους αστρονόμους να μετρήσουν με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα του J1249+36 στο διάστημα και έτσι να προβλέψουν την τροχιά του στον Γαλαξία μας. Οι ερευνητές εστίασαν σε δύο πιθανά σενάρια για να εξηγήσουν την ασυνήθιστη τροχιά του J1249+36. Στο πρώτο σενάριο, το J1249+36 ήταν αρχικά ο σύντροφος ενός λευκού νάνου με μεγαλύτερη μάζα. Οι λευκοί νάνοι είναι υπολείμματα άστρων που έχουν εξαντλήσει τα πυρηνικά τους καύσιμα. Όταν ένας αστρικός σύντροφος βρίσκεται σε πολύ κοντινή τροχιά με έναν λευκό νάνο, μπορεί να μεταφέρεται μάζα του στον λευκό νάνο, με αποτέλεσμα περιοδικές εκρήξεις που ονομάζονται καινοφανείς αστέρες. Αν ο λευκός νάνος συγκεντρώσει μεγάλη ποσότητα μάζας, μπορεί να καταρρεύσει και να εκραγεί ως σουπερνόβα.Σε αυτό το είδος σουπερνόβα, ο λευκός νάνος καταστρέφεται εντελώς και ο σύντροφός του απελευθερώνεται και εκτοξεύεται με την όποια τροχιακή ταχύτητα κινούνταν αρχικά, συν ένα μικρό λάκτισμα από την έκρηξη σουπερνόβα. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι αυτό το σενάριο λειτουργεί. Ωστόσο, ο λευκός νάνος δεν υπάρχει πια και τα απομεινάρια της έκρηξης, που πιθανότατα συνέβη πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια, έχουν ήδη εξαφανιστεί, επομένως δεν έχουμε οριστική απόδειξη ότι αυτό είναι το σωστό σενάριο. Καλλιτεχνική προσομοίωση μιας πιθανής εξήγησης για την ταχύτητα του CWISE J124909+362116.0. Σε αυτό το σενάριο, ο υπονάνος L μπορεί να ήταν μέλος ενός δυαδικού συστήματος με λευκό νάνο που που εξεράγη ως σουπερνόβα.Στο δεύτερο σενάριο, το άστρο J1249+36 ήταν αρχικά μέλος ενός σφαιρικού σμήνους. Τα κέντρα αυτών των σμηνών περιέχουν μαύρες τρύπες διαφόρων μαζών. Αυτές οι μαύρες τρύπες μπορούν επίσης να σχηματίσουν δυαδικά συστήματα. Τέτοια συστήματα γίνονται ισχυροί «καταπέλτες» για όποιο άστρο τύχει να περάσει πολύ κοντά τους.Οι ερευνητές ψάχνουν για κάποιο χημικό δακτυλικό αποτύπωμα που θα προσδιορίζει με ακρίβεια από ποιο σύστημα προέκυψε αυτό το άστρο. Είτε η ταχύτητα των 600 km/sec του άστρου J1249+36 προέκυψε από την τροχιά του γύρω από λευκό νάνο που εξεράγη, είτε από την τυχαία συνάντηση με μια δυαδική μαύρη τρύπα ή από κάποια άλλη αιτία, η ανακάλυψή του παρέχει μια νέα ευκαιρία στους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για την ιστορία και τη δυναμική του Γαλαξία μας. πηγή: Tracking a Lone Star Speeding Across the Milky Way – https://www.keckobservatory.org/cwise/

Από τι είναι φτιαγμένα τα πρωτόνια; Τα πρώτα πειράματα σκέδασης που διερευνούσαν την δομή του πρωτονίου κατέληξαν σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Τα πρωτόνια αντί να είναι φτιαγμένα μόνο από σημειακά σωματίδια (κουάρκ), φαινόταν ότι στο εσωτερικό τους συμβαίνουν περισσότερα:Η «μεγέθυνση» ενός πρωτονίου αντιστοιχεί στη σύγκρουσή του με δέσμες σωματιδίων συνεχώς αυξανόμενης ενέργειας. Όπως για να δούμε έναν στόχο στον μικρόκοσμο πρέπει χρησιμοποιήσουμε φως με μικρότερο μήκος κύματος, έτσι και η υψηλότερη ενέργεια στην δέσμη σωματιδίων (λ=h/p), έχει ως αποτέλεσμα καλύτερη διακριτική ικανότητα.Αν το πρωτόνιο ήταν σημειακό σωματίδιο, όπως το ηλεκτρόνιο, τότε η κατανομή των σκεδαζόμενων σωματιδίων θα περιγραφόταν από μια επίπεδη συνάρτηση μεταφερόμενης ορμής: ο μετασχηματισμός Fourier μιας συνάρτησης δέλτα είναι μια σταθερά.Τα πειράματα σκέδασης αποκάλυψαν κάτι διαφορετικό. Δείχνουν ότι το σχήμα αυτής της κατανομής εξαρτάται από την ορμή που μεταφέρει κάθε συστατικό του πρωτονίου. Στο παρακάτω διάγραμμα, x=1/3 σημαίνει ότι το καθένα φέρει το 1/3 της η ορμής του πρωτονίου και x<<1 σημαίνει ότι το καθένα συστατικό φέρει ένα μικροσκοπικό κλάσμα:Η συνάρτηση δομής F2 σημειακών συστατικών του νουκλεονίου ως προς Q2 (-η μεταφορά της τετραδιάστατης ορμής στο νουκλεόνιο), για διάφορες τιμές του x. Παρατηρούμε ότι για την βασική περιοχή των τιμών του x (x>0,1), η συνάρτηση δομής F2 είναι σε πρώτη προσέγγιση ανεξάρτητη του Q2. Ο νόμος κλιμάκωσης επιβεβαιώνεται εκεί πειραματικά. Όμως, τα δεδομένα δείχνουν ότι ο νόμος δεν ισχύει για μικρές τιμές του x: εκεί η συνάρτηση δομής είναι αύξουσα συνάρτηση του Q2, μια συμπεριφορά που συμβαίνει όταν παρατηρούμε το εσωτερικό του πρωτονίου με αυξανόμενη διακριτική ικανότητα.Τι συμβαίνει; Αυτή η αποκαλούμενη «παραβίαση κλιμάκωσης» είναι ένα σημάδι ότι το πρωτόνιο δεν είναι απλώς ένας σάκος από σημειακά κουάρκ. Έχει μια δυναμική υπο-δομή, αποτελούμενη από μια θάλασσα σωματιδίων που παράγονται από τη διάσπαση και τη συγχώνευση γλοιονίων στο εσωτερικό του πρωτονίου.Το γεγονός ότι το εσωτερικό ενός πρωτονίου φαίνεται διαφορετικό αν ανιχνεύεται με διαφορετική μεταφορά ορμής ήταν ένα πρώτο βήμα για την κατανόηση της κβαντικής χρωμοδυναμικής (QCD).Το προαναφερθέν κλάσμα ορμής x, ονομάζεται «Bjorken-x», και πήρε το όνομά του από τον σπουδαίο James Bjorken (JD Bjorken), έναν γίγαντα της σωματιδιακής φυσικής, που έφυγε από τη ζωή αυτόν τον μήνα, σε ηλικία 90 ετών. Ο JD Bjorken αναρριχάται σε ένα απότομο βουνό πηγή: Martin Bauer – https://x.com/martinmbauer/status/1821929775314633208