Δροσος Γεωργιος

Πόσα άστρα αποτυγχάνουν στη ζωή τους; Η έναρξη της ζωής ενός άστρου μπορεί να αποτελεί μια πρόκληση. Ωστόσο, νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι είναι πολύ πιο εύκολο στο διάστημα από ό,τι στο Χόλυγουντ. Μόνο το 14% περίπου του συνόλου των ουράνιων επίδοξων άστρων αποτυγχάνει να γίνει κανονικό άστρο, αναφέρουν τώρα οι ερευνητές. Κατ ‘αρχήν, είναι εύκολο να συμπεράνουμε πόσα άστρα επιτυγχάνουν: μόλις συγκριθούν οι αριθμοί των κανονικών άστρων με τον αριθμό των αποτυχημένων, γνωστών και ως καφέ νάνοι. Αυτά τα αποτυχημένα σώματα γεννιούνται με λιγότερο από το 8% της μάζας του ήλιου, έτσι ώστε τα κέντρα τους, ποτέ δεν θερμαίνονται αρκετά για να στηρίξουν την πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου-1, το ισότοπο που τροφοδοτεί τα αστέρια σαν τον ήλιο που ανήκουν στη λεγόμενη κύρια ακολουθία. Οι περισσότεροι καφέ νάνοι καίνε υδρογόνο-2, ή δευτέριο, αλλά σύντομα το εξαντλούν, και όλες οι πυρηνικές αντιδράσεις παύουν. Όταν είναι νεαρός, ένας καφέ νάνος φαίνεται σαν κόκκινος – κυρίως από τη θερμότητα της γέννησης του – και στη συνέχεια ψύχεται και εξασθενίζει καθώς γερνά. Γι αυτό και είναι δύσκολο να βρεθεί – και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν είναι σπάνια ή άφθονα όπως τα κανονικά αστέρια. Ο αστρονόμος J. Davy Kirkpatrick του CalTech στη Πασαντένα και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να ρίξουν μια ματιά στα υπέρυθρα μήκη κύματος, όπου αυτά τα αντικείμενα εκπέμπουν την περισσότερη από την ακτινοβολία τους. Η ομάδα χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE στις υπέρυθρες ακτίνες της NASA, που εκτοξεύτηκε στα τέλη του 2009, για την ανίχνευση καφέ νάνων κοντά στον ήλιο, μερικά από τα οποία έχουν ψυχθεί σε θερμοκρασία δωματίου. μέχρι τώρα άγνωσΈτσι το WISE εντόπισε 16 καφέ νάνους μέχρι τώρα άγνωστους σε απόσταση 26 ετών φωτός από τη Γη. Όπως γράφουν οι αστρονόμοι στο Astrophysical Journal, συγκρίνοντας τον αριθμό των καφέ νάνων με τον αριθμό των κανονικών άστρων βλέπουμε ότι η ηλιακή γειτονιά μας έχει ένα αποτυχημένο άστρο σε κάθε έξι ιστορίες επιτυχίας. «Ήταν μια έκπληξη για μένα», λέει ο Kirkpatrick, ο οποίος περίμενε να βρει πολύ περισσότερους καφέ νάνους. Αν ήταν πιο συχνοί, θα μπορούσε κάποιο τέτοιο άστρο να βρίσκεται ακόμα πιο κοντά από ό,τι το Άλφα του Κενταύρου, το κοντινότερο αστρικό σύστημα στον ήλιο. Είναι λοιπόν πολύ λιγότερο πιθανό να πάμε να βρούμε κάποιον γειτονικό μας καφέ νάνο. Γιατί οι δύο πλησιέστεροι σε μας γνωστοί καφέ νάνοι είναι σε τροχιά γύρω από το άστρο Έψιλον Indi, ένα αστέρι 11,8 έτη φωτός μακριά μας, που είναι σχεδόν τρεις φορές πιο μακριά από τη Γη από το Άλφα του Κενταύρου. Ο αστρονόμος Aleks Scholz στο Δουβλίνο, αναφέρει πως η νέα εκτίμηση για τον αριθμό των καφέ νάνων συμφωνεί με το αποτέλεσμα της ομάδας του, από μια πολύ όμως διαφορετική προσέγγιση: την αναζήτηση αστρικών σμηνών τόσο νεαρών, που οι καφέ νάνοι εκεί μέσα δεν είχαν το χρόνο να σβήσουν, γεγονός που καθιστά ευκολότερο τον εντοπισμό τους. Αυτός και άλλοι αστρονόμοι έχουν βρει περίπου μια αναλογία μεταξύ 1:5 μεταξύ καφέ νάνων και κανονικών άστρων. Ωστόσο, ο αστρονόμος Todd Henry από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο στην Ατλάντα είναι επικριτικός στο συμπέρασμα της νέας έρευνας. «Νομίζω ότι είναι πρόωρο», λέει ο Todd Henry, ο οποίος υποψιάζεται ότι πολλοί από τους καφέ νάνους που έχει βρει το WISE είναι πιο μακριά από τη Γη από αυτό που νομίζουμε. Αυτό θα σημαίνει ότι είναι λιγότεροι από ό, τι οι ερευνητές υπολόγισαν, πιστεύει ο Henry και ο λόγος του καφέ νάνων προς τα κανονικά αστέρια θα μπορούσε να είναι ανάμεσα στο 1:5 και 1:20. Πηγή: Sciencemag.org Στην φωτογραφία το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE ανίχνευσε αυτό το καφέ νάνο που βρίσκεται 19 έτη φωτός από τη γη.

Cassini: 8 χρόνια γύρω από τον Κρόνο. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε εικόνες του Κρόνου και των δορυφόρων του, που συλλέγει εδώ και 8 χρόνια (σχεδόν) το διαστημικό σκάφος Cassini , με μουσική υπόκρουση τη σονάτα του σεληνόφωτος (Μπετόβεν).

Ο πιο μακρινός ωκεανός στο ηλιακό μας σύστημα. Μια νέα ημέρα ξημερώνει για τον Τρίτωνα. Πρόκειται να είναι μεν ψυχρή, σαν τις προηγούμενες. Και αυτό συνέβη αφότου το φεγγάρι εγκαταστάθηκε στη σημερινή του τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα. Ακόμη και τα ηφαίστεια εδώ διασπείρουν κρύο αέρια και νερό σε υγρή μορφή και όχι καυτό μάγμα. Αλλά κάτω από την ψυχρή επιφάνεια, στη θερμοκρασία των -235 ° C, υπάρχει πιο γλυκός καιρός: ένας υγρός ωκεανός. Με την πρώτη ματιά ο Τρίτωνας φαίνεται να είναι απλώς άλλο ένα παγωμένο φεγγάρι, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορεί η επιφάνειά του να αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από παγωμένο άζωτο και μεθάνιο, όμως το εσωτερικό του είναι ζεστό με ένα μεγάλο ωκεανό Διάφορες μελέτες έχουν υποδείξει την παρουσία ενός υπόγειου ωκεανού στον Τρίτωνα, τον μυστηριώδη δορυφόρο του Ποσειδώνα. Όλες όμως χαρακτηρίστηκαν από την επιστημονική κοινότητα ως «πρόχειρες» και σημειωνόταν ότι όλες κατέληγαν στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κάνοντας υπεραπλουστευμένες αναλύσεις και επεξεργασίες δεδομένων. Γνωρίζουμε ότι ο Τρίτωνας όταν συνελήφθη στο παρελθόν από τον Ποσειδώνα (γιατί κυκλοφορούσε ελεύθερος) ξεκίνησε αρχικά εξαιρετικά επιμήκεις τροχιές. Αλλά καθώς αλληλεπιδρούσαν τα δύο σώματα ο Τρίτωνας γρήγορα σύρθηκε σε πιο κυκλικές τροχιές. Η διαδικασία αυτή ελευθέρωσε ενέργειας, που ζέστανε το φεγγάρι. Η άνοδος της θερμοκρασίας θα έλιωσε όχι μόνο τα παγωμένα εξωτερικά στρώματα του Τρίτωνα, αλλά και τον πυρήνα του πάχους 1.900 χιλιομέτρων. Στη συνέχεια, απέκτησε τη σημερινή ψυχρή επιφάνεια του γιατί αν και η θέρμανση από την ραδιενεργό διάσπαση είναι μερικές τάξεις μεγαλύτερη από τη θερμότητα από τα παλιρροιακά φαινόμενα, η θερμότητα αυτή στον πυρήνα από μόνη της δεν μπορούσε να κρατήσει το εξωτερικό στρώμα ζεστό στα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του ηλιακού συστήματος. Ο υγρός ωκεανός περιέχει μια ισχυρή δόση αμμωνίας, η οποία εμποδίζει το υγρό από το να καταψυχθεί, εκτός κι αν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους -90 °C. Έτσι, ενώ μπορεί να είναι ο πιο ακραίος ωκεανός στο ηλιακό σύστημα, δεν είναι και τόσο ψυχρός όσο οι λίμνες των υδρογονανθράκων στο φεγγάρι Τιτάνας του Κρόνου, όπου η θερμοκρασία είναι -180 °C. Ερευνητές στις ΗΠΑ έκαναν τώρα όμως μια νέα προσομοίωση η οποία κρίνεται ως αξιόπιστη και επιβεβαιώνει την παρουσία του ωκεανού αποκαλύπτοντας μάλιστα και τα χαρακτηριστικά του. Ο Saswata Hier-Majumder, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ μαζί με τον φοιτητή του Jodi Gaeman σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μια προσομοίωση για να διαπιστωθεί αν τελικά μπορεί να υπάρξει ή όχι ένας ωκεανός κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Τρίτωνα. Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους διάφορα δεδομένα όπως παραδείγματος χάριν, τη ραδιενεργή αποσύνθεση των μετάλλων του πυρήνα, τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του Τρίτωνα με τον Ποσειδώνα και άλλες κοσμικές και γεωλογικές διεργασίες που θερμαίνουν τον δορυφόρο και επιτρέπουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Icarus. Τα αποτελέσματα της προσομοίωσης ήταν εντυπωσιακά. Σύμφωνα με αυτά υπάρχει ένας ωκεανός κάτω από την επιφάνεια. Η προσομοίωση έδειξε ότι ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι πλούσιος σε αμμωνία που είναι το συστατικό – «κλειδί» για την ύπαρξη του νερού σε υγρή μορφή σε αυτές τις συνθήκες. Η αμμωνία εμποδίζει το νερό να παγώνει ακόμη και σε θερμοκρασίες -90 βαθμών Κελσίου. Όπως λοιπόν προκύπτει ο ωκεανός του Τρίτωνα είναι ο πιο μακρινός του ηλιακού μας συστήματος αλλά δεν είναι και το πιο ψυχρό υγρό περιβάλλον που υπάρχει μέσα σε αυτό. Μέχρι στιγμής τον τίτλο του πιο ψυχρού υγρού περιβάλλοντος κατέχουν οι λίμνες υδρογονανθράκων του Τιτάνα (του δορυφόρου του Κρόνου) η θερμοκρασία των οποίων υπολογίζεται στους -180 βαθμούς Κελσίου. Η προέλευση του Τρίτωνα αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστήρια που εδώ και δεκαετίες προσπαθούν ανεπιτυχώς να λύσουν οι επιστήμονες. Αμερικανοί αστρονόμοι από τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Μέρυλαντ, ανέπτυξαν πριν από λίγα χρόνια μια θεωρία η οποία θεωρείται το πιο πιθανό σενάριο από όσα έχουν διατυπωθεί μέχρι σήμερα. Ο Τρίτωνας έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από τον Πλούτωνα και η τροχιά του είναι η ακριβώς αντίθετη από τη φορά περιστροφής του Ποσειδώνα. Το μέγεθος και η τροχιά του δεν ακολουθούν κανένα συμβατό μοντέλο σχέσης μητρικού πλανήτη και δορυφόρου και οι επιστήμονες δεν μπορούν να δώσουν μια εξήγηση. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία ο Τρίτωνας κυκλοφορούσε ελεύθερος στο διάστημα παρέα με ένα ακόμη, πολύ μικρότερο, πλανητοειδές. Όταν κάποια στιγμή τα δύο σώματα πέρασαν κοντά από τον Ποσειδώνα η βαρυτική έλξη του πλανήτη «συνέλαβε» τον Τρίτωνα μετατρέποντας τον σε δορυφόρο του ενώ ταυτόχρονα εξοστράκισε το μικρότερο σώμα στα βάθη του διαστήματος. Πηγές: New Scientist – Βήμα

Iστορική στιγμή η πρόσδεση του πρώτου εμπορικού σκάφους στον ISS. Σε μια εξέλιξη-ορόσημο στην ιστορία της διαστημικής βιομηχανίας, η κάψουλα ανεφοδιασμού Dragοn έγινε την Παρασκευή το πρώτο εμπορικό σκάφος που καταφθάνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Φορτωμένο με περίπου μισό τόνο προμηθειών, το σκάφος της καλιφορνέζικης εταιρείας SpaceX εκτοξεύτηκε την Τρίτη, υποβλήθηκε όμως σε αλλεπάλληλες δοκιμές πριν ανυψωθεί σταδιακά στην τροχιά του ISS, περίπου 370 χιλιόμετρα από το έδαφος. Η πιο κρίσιμη φάση της αποστολής ήταν στιγμή που o ρομποτικός βραχίονας Canadarm του σταθμού συνέλαβε το Dragon για να το μεταφέρει στη θυρίδα πρόσδεσης. Η επιχείρηση σύνδεσης στη θυρίδα που κοιτά προς τη Γη, ανακοίνωσε η NASA, ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 19.02 ώρα Ελλάδας. Μετά την οριστική καθήλωση των διαστημικών λεωφορείων, η NASA αποφάσισε να αναθέσει στον ιδιωτικό τομέα τις αποστολές ανεφοδιασμού του ISS, και αργότερα τις μεταφορές πληρωμάτων από και προς το συγκρότημα, προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα για την ανάπτυξη ενός σκάφους που θα μπορεί να φτάσει μέχρι τους αστεροειδείς. Αν η πρώτη, δοκιμαστική αποστολή του Dragon δεν συναντήσει προβλήματα, η SpaceX θα λάβει συνολικά 1,6 δισ. δολάρια για τουλάχιστον 12 ακόμα αποστολές στον ISS. Η εταιρεία, την οποία δημιούργησε ο εκατομμυριούχος συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, αισιοδοξεί ότι σε διάστημα τριών έως τεσσάρων ετών θα έχει τελειοποιήσει μια τροποποιημένη έκδοση του Dragon για επανδρωμένες αποστολές -σήμερα, τα μόνα επανδρωμένα σκάφη που μπορούν να προσεγγίσουν το σταθμό είναι τα ρωσικά Soyuz, και η Ρωσία χρεώνει εισιτήριο 60 εκατομμυρίων δολαρίων για κάθε Αμερικανό αστροναύτη. Εκτός από τη SpaceX, η NASA επιδοτεί ανάλογα προγράμματα και άλλων εταιρειών. Μια από αυτές είναι η Orbital Sciences Corp., η οποία σχεδιάζει να εκτοξεύσει τη δική της μη επανδρωμένη κάψουλα, με την ονομασία Cygnus, εντός του 2012. Συλλαμβάνοντας το Δράκο Την Πέμπτη, το Dragon πλησίασε τον ISS σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων, προκειμένου να δοκιμαστούν τα συστήματα πλοήγησης, προώθησης και επικοινωνιών. Την Παρασκευή, πέρασε κάτω από το τροχιακό συγκρότημα σε απόσταση 300 μέτρων, προκειμένου να δώσει οπτική επαφή στο πλήρωμα του ISS, και έλαβε εντολή να ανάψει ένα στροβοσκοπικό προβολέα για λόγους ελέγχου. Το Dragon διαφέρει σημαντικά σε σχέση με τα μη επανδρωμένα μεταγωγικά σκάφη της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, τα οποία είναι μίας χρήσης και συνδέονται αυτόματα στη θυρίδα πρόσδεσης. Η βασική διαφορά είναι ότι το Dragon πρέπει πρώτα να συλληφθεί με τον ρομποτικό βραχίονα του σταθμού προκειμένου να συνδεθεί στην τελική του θέση. Η δεύτερη διαφορά είναι ότι, μετά την αποχώρησή του από το σταθμό, 18 ημέρες μετά την άφιξή του, το Dragon δεν θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα, αλλά θα γεμίσει με περιττό εξοπλισμό και επιστημονικά πειράματα και θα πέσει με αλεξίπτωτο στον Ειρηνικό. Κάθε κάψουλα μπορεί έτσι να επαναχρησιμοποιηθεί έως και πέντε φορές.

Τελικά υπήρξαν στον Άρη σε πρώτη φάση οι θεμελιώδεις χημικές προϋποθέσεις για τη ζωή. Αστροβιολόγοι από το Ίδρυμα Carnegie έχουν πρόσφατα διαπιστώσει ότι μπορεί να υπάρξει στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη σύνθετη χημεία με βάση τον άνθρακα. Το αν αυτό ή όχι συνεχίζει να συμβαίνει εκεί πάνω μέχρι τώρα δεν είναι ακόμα σαφές. Η έρευνα βασίστηκε σε μια σειρά από μετεωρίτες που ήρθαν εδώ στη Γη από τον Άρη. Οι δύο πλανήτες είναι γνωστό ότι έχουν αντάλλαξαν βράχους και άλλα υλικά με πάροδο του χρόνου. Αυτό που είναι άκρως ενδιαφέρον στη νέα μελέτη είναι ότι οι μετεωρίτες του Άρη που η ομάδα ερεύνησε μπορεί να υποστηρίξουν μακρομόρια. Πρόκειται για πολύ μεγάλα μόρια που περιέχουν άνθρακα, υδρογόνο και περιλαμβάνουν και άλλες χημικές ουσίες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι κανένα από τα μόρια που βρήκε η ομάδα του Carnegie ήταν βιολογικής προέλευσης. Έτσι αποκλείστηκε η πιθανότητα (που είχαν προβάλει άλλοι επιστήμονες) ότι οι οργανικές ενώσεις του άνθρακα στους αρειανούς μετεωρίτες «μολύνθηκαν» από το γήινο περιβάλλον μετά την είσοδό τους σε αυτό. Ο άνθρακας των αρειανών μετεωριτών πιστεύεται ότι προέρχεται από παλαιότερη ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άρη και ειδικότερα από τη δημιουργία των πετρωμάτων κατά την ψύξη του μάγματος και όχι από αρχαία αρειανά μικρόβια (κάτι για το οποίο πάντα ελπίζουν οι αστροβιολόγοι). Σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του πλανήτη στο έδαφός του βρίσκονται σε εξέλιξη διαδικασίες οργανικής χημείας, οι οποίες – τουλάχιστον στη Γη – αποτελούν το υπόβαθρο για την ανάδυση της ζωής. Ο άνθρακας, σε συνδυασμό με το υδρογόνο, το οξυγόνο, το άζωτο και άλλα στοιχεία, δημιουργεί τα οργανικά μόρια της ζωής. Οι ερευνητές προσδιόρισαν μόρια άνθρακα που είχαν αναχθεί, καθώς, τα οποία αποτελούνται από άνθρακα, που δεσμεύονται είτε με τα ίδια άτομα, ή με υδρογόνο. Αυτή η ανακάλυψη θα επιτρέψει στους επιστήμονες να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τι η χημεία του γειτονικού μας κόσμου είναι ικανή να κάνει. Λεπτομέρειες της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Express. «Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η αποθήκευση των αναχθέντων μορίων του άνθρακα στον Άρη εμφανίστηκε σε όλη την ιστορία του πλανήτη και θα μπορούσε να είναι παρόμοια με τις διαδικασίες που έλαβαν χώρα στην αρχαία Γη», εξηγεί ο ερευνητής Andrew Steele, ο επικεφαλής συγγραφέας της νέας δημοσίευσης. Όπως δήλωσε ο Steele, η νέα έρευνα απαντά πλέον με βεβαιότητα καταφατικά στο πρωταρχικό ερώτημα κατά πόσο υπήρξαν στον Άρη σε πρώτη φάση οι θεμελιώδεις χημικές προϋποθέσεις για τη ζωή. Το επόμενο ζωτικό ερώτημα, που μένει να απαντηθεί και προς το οποίο στρέφεται πλέον η έρευνα, είναι αν η ζωή όντως αναδύθηκε κάποια στιγμή στον γειτονικό πλανήτη και τι απέγινε στην πορεία. "Η κατανόηση της γένεσης των εν λόγω μη βιολογικών μορίων, που περιέχουν άνθρακα στον Άρη είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη μελλοντικών αποστολών ώστε να εντοπιστούν αποδεικτικά στοιχεία της ζωής στον γειτονικό πλανήτη μας," συνέχισε ο Steele. Βεβαίως αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που Αρειανοί μετεωρίτες μας αποκάλυψαν μεγάλες αλυσίδες από άνθρακα και υδρογόνο. Ωστόσο, μαίνεται η συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα σχετικά με το αν αυτά τα μόρια σχηματίζονται στο εσωτερικό των μετεωριτών, ή πράγματι ήρθαν από την επιφάνεια του πλανήτη. Η επόμενη επιστημονική αποστολή στον Άρη, το νέο όχημα τύπου ρόβερ «Mars Science Laborarory» (γνωστό και ως «Curiosity» ), που προγραμματίζεται να φθάσει στον πλανήτη φέτος τον Αύγουστο, ελπίζεται ότι θα ρίξει περισσότερο φως πάνω στο ζήτημα, το οποίο σχετίζεται με ένα ερώτημα που ταλανίζει τους ανθρώπους: «Είμαστε τελικά η μόνη μορφή ζωής στο σύμπαν;»

Μοιρασμένο σε τρεις χώρες το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου. Μοιρασμένο ανάμεσα στη Νότιο Αφρική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία θα είναι τελικά το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, η λεγόμενη Συστοιχία Τετραγωνικού Χιλιομέτρου, ή SKA. Η απόφαση για τις τοποθεσίες που θα φιλοξενήσουν τις επιμέρους κεραίες της συστοιχίας ελήφθη την Παρασκευή στο Άμστερνταμ, κατά τη συνάντηση των χωρών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. http://www.skatelescope.org/news/dual-site-agreed-square-kilometre-array-telescope/ Η συστοιχία, της οποίας το κόστος υλοποίησης εκτιμάται στο 1,5 δισ. ευρώ, θα αποτελείται από 3.000 «πιάτα», διαμέτρου 15 μέτρων το καθένα, τα οποία θα αναπτυχθούν στις τρεις χώρες και θα προσφέρουν συνολική επιφάνεια ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου -περίπου όσο 200 γήπεδα ποδοσφαίρου. Όταν ολοκληρωθεί το 2024, η συστοιχία θα μπορεί να σαρώνει τον ουρανό 10.000 φορές ταχύτερα από τα σημερινά ραδιοτηλεσκόπια και με ευαισθησία 50 φορές υψηλότερη. Το SKA θα συλλέγει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία με μήκος κύματος από ένα εκατοστό έως ένα μέτρο. http://www.skatelescope.org/ Μεταξύ των πηγών τέτοιας ακτινοβολίας περιλαμβάνονται τα αρχέγονα νέφη υδρογόνου από τα οποία σχηματίστηκαν τα πρώτα άστρα στο Σύμπαν, ή ακόμα και εξωγήινοι πολιτισμοί που χρησιμοποιούν ραδιοεπικοινωνίες. Ακόμα, το SKA θα χαρτογραφήσει τις θέσεις ενός δισεκατομμυρίoυ γαλαξιών που βρίσκονται στη γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος -ένα ερευνητικό έργο που ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για τη λεγόμενη σκοτεινή ενέργεια, τη μυστηριώδη δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος.. Η γιγάντια εγκατάσταση θα εστιάσει επίσης στα πάλσαρ, πυκνούς πυρήνες νεκρών άστρων που εκπέμπουν παλμούς ραδιοκυμάτων σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η μελέτη των σωμάτων αυτών θα προσέφερε νέα στοιχεία για την κατανόηση της βαρύτητας πέρα από τις θεωρίες του Αϊνστάιν. Η απόφαση να μοιραστεί η εγκατάσταση ανάμεσα σε τρεις χώρες έρχεται ως αποτέλεσμα των ισχυρών πιέσεων που άσκησαν από τη μία η Νότιος Αφρική, από την άλλη η κοινή πρόταση Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας. Και οι τρεις χώρες διαθέτουν μεγάλες ερημικές εκτάσεις στις οποίες δεν υπάρχουν παρεμβολές από επίγειες πηγές ραδιοκυμάτων. Στην Αυστραλία, οι κεραίες της συστοιχίας θα στηθούν γύρω από τον Σταθμό Μπούλαρντ, περίπου 500 χιλιόμετρα από το Περθ, ενώ στη Νότιο Αφρική η κεντρική τοποθεσία βρίσκεται στο Καρού του Νότιου Ακρωτηρίου. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν ακόμα η Βρετανία, η Ολλανδία, η Ιταλία, η Κίνα, ο Καναδάς και η Ινδία. Όλες οι χώρες-μέλη θα προσπαθήσουν τώρα να εξασφαλίσουν τα επικερδή συμβόλαια για την κατασκευή του εξοπλισμού.

Το ιδιωτικό διαστημόπλοιο Dragon θα συνδεθεί για πρώτη φορά με το ΔΔΣ. Το ιδιωτικό διαστημόπλοιο Dragon, που ξεκίνησε την Τρίτη από το κοσμοδρομιο στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ (Φλόριντα) για δοκιμαστική μη επανδρωμένη πτήση προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, απόψε πρόκειται να συνδεθεί με το Σταθμό. Σε περίπτωση, που η σύζευξη θα πραγματοποιηθεί με επιτυχία, ήδη το Σάββατο, μετά τον έλεγχο της ποιότητας του αέρα στην κάψουλα θα ανοίξουν τους καταπακτές του διαμερίσματος σύζευξης. Το Dragon μεταφέρει στο ΔΔΣ υλικά βάρους 544 κιλών και θα πρέπει να πάρει στη Γη, φορτίο βάρους σχεδόν 660 κιλών. Το Dragon είναι το μοναδικό στον κόσμο «φορτηγό» διαστημόπλοιο, ικανό να επιστρέφει στη Γη, ενώ όλα τα άλλα διαστημόπλοια εφοδιασμού καίγονται κατά την είσοδό τους στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Η αποσύνδεση του Dragon έχει προγραμματιστεί για τις 31 Μαΐου. Ο μακαρίτης «Σκότι» του Star Trek διακτινίζεται στο Διάστημα. Η πρώτη ιδιωτική αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αποδεικνύεται διπλά κερδοφόρος: εκτός από την αμοιβή που θα λάβει από τη NASA για τον ανεφοδιασμό του τροχιακού συγκροτήματος, η εταιρεία SpaceX θα κερδίσει ακόμα μερικές χιλιάδες δολάρια για την εκτόξευση ενός άλλου, πιο ασυνήθιστου φορτίου: ο πύραυλος Falcon που αναχώρησε την Τρίτη μετέφερε και τις στάχτες του Τζέιμς Ντούαν, του ηθοποιού που έμεινε στην ιστορία ως ο μηχανικός «Σκότι» στο Star Trek. H εκτόξευση της Τρίτης θεωρείται ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων, καθώς η SpaceX έγινε η πρώτη ιδιωτική εταιρεία που αναλαμβάνει υπηρεσίες διαστημικών μεταφορών για λογαριασμό της NASA. Ο πύραυλος μετέφερε την κάψουλα Dragon, η οποία υποβάλλεται τώρα σε δοκιμές και προγραμματίζεται να συνδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) την Παρασκευή. Το δεύτερο στάδιο του πυραύλου, το οποίο βρισκόταν κάτω από το Dragon και αποσυνδέθηκε από τον πύραυλο δέκα λεπτά μετά την εκτόξευση, εκτελούσε παράλληλα χρέη φέρετρου: μετέφερε σε τροχιά μια τεφροδόχο που περιείχε τις στάχτες 300 ανθρώπων, ανάμεσά τους ο Τζέιμς Ντούαν, ο αστροναύτης της αποστολής Μercury Γκόρντον Κούπερ. Την επιμνημόσυνη επιχείρηση είχε οργανώσει η εταιρεία διαστημικών κηδειών Celestis, η οποία χρεώνει περίπου 3.000 δολάρια για κάθε «συμμετέχοντα», όπως προτιμά να αποκαλεί τους πελάτες της. Η ειρωνεία είναι ότι ο «Σκότι» του Σταρ Τρεκ είχε προσπαθήσει ακόμα δύο φορές να διακτινιστεί στο Διάστημα, μετά τον θάνατό του το 2005 σε ηλικία 85 ετών. Η πρώτη απόπειρα ήταν το 2007, όταν ένα μέρος από την τέφρα του εκτοξεύτηκε με πύραυλο της αμερικανικής εταιρείας UP Aerospace Ιnc., ο οποίος έφτασε σε ύψος 112 χιλιομέτρων και στη συνέχεια έπεσε πίσω στο έδαφος. Ακολούθησε μια ακόμα προσπάθεια το 2008, αυτή τη φορά με πύραυλο της SpaceX που παρουσίασε βλάβη και έπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Την Τρίτη, όμως, ο Σκότι κατάφερε επιτέλους να φτάσει στον ουρανό. Το τηλεσκόπιο Gemini φωτογράφισε το μυστηριώδες νεφέλωμα Sharpless 2-71 Μια καταπληκτική εικόνα ενός μυστηριώδους νεφελώματος κατέγραψε το τηλεσκόπιο Gemini που βρίσκεται στη Χαβάη. Το νεφέλωμα Sharpless 2-71 βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού σε απόσταση 3.260 ετών φωτός από τη Γη και ανήκει στην κατηγορία των πλανητικών νεφελωμάτων. Παρά το όνομα τους αυτά τα πλανητικά νεφελώματα δεν σχετίζονται με πλανήτες. Δημιουργούνται όταν ένα άστρο όπως ο ήλιος μας μπαίνει στην τελική φάση της ζωής του με τα «καύσιμα» του (κυρίως το υδρογόνο) να εξαντλούνται. όταν συμβαίνει αυτό τα εξωτερικά στρώματα του άστρου διαστέλλονται και η θερμοκρασία τους πέφτει δραστικά δημιουργώντας ένα τεράστιο νέφος σκόνης και αερίων. Η ακτινοβολία που εκπέμπεται από το άστρο ιονίζει το νεφέλωμα κάνοντας το να λάμπει. Το Sharpless 2-71 είχε εντοπιστεί πριν από μερικές δεκαετίες – συγκεκριμένα το 1946 από τον Rudolph Minkowski -και οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ήταν προϊόν ενός λαμπρού άστρου το οποίο έχει μπει στη φάση της κατάρρευσης και στην φωτογραφία εικονίζεται στο κέντρο της. Όμως νέες παρατηρήσεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι δημιουργός του νεφελώματος δεν είναι αυτό το λαμπρό άστρο αφού η ακτινοβολία που εκπέμπει δεν είναι τόσο ισχυρή ώστε να το ιονίζει και να το κάνει να λάμπει τόσο έντονα. Ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου Macquarie στο Σύδνεϋ υποστηρίζει ότι «πατέρας» του Sharpless 2-71 είναι ένα άλλο άστρο, το οποίο είναι λιγότερο λαμπρό και εκπέμπει ένα γαλάζιο φως. «Η χαοτική μορφολογία του Sharpless 2-71 δείχνει ότι είναι προϊόν μιας εξαιρετικά περίπλοκης κοσμικής διεργασίας» αναφέρει ο Luis Miranda, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ανδαλουσίας στην Ισπανία ο οποίος δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας αλλά έχει μελετήσει διεξοδικά το συγκεκριμένο νεφέλωμα.

Η αποστολή στον Άρη είναι εφικτή. Ρώσοι ειδικοί σκοπεύουν εφέτος να δημιουργήσουν το πρώτο λειτουργικό μοντέλο πυρηνικού κινητήρα κατηγορίας υψηλών μεγαβάτ για διαστημικές πτήσεις μεγάλων αποστάσεων. Το πυρηνικό ενεργειακό μεταφορικό κέντρο αναμένεται να είναι η βασική τεχνολογική συμβολή της Ρωσίας στη διεθνή αποστολή στον Άρη. Ο μυστηριώδης Κόκκινος πλανήτης έως και σήμερα δεν έχει αποκαλύψει τα μυστικά του. Τα πρώτα ρεαλιστικά σχέδια μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη εμφανίστηκαν με το τέλος της δεκαετίας του ’60 του περασμένου αιώνα. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η ανθρωπότητα συνεχίζει να «κάνει σημειωτόν» σε τροχιές κοντά στη Γη. Το ζήτημα είναι ότι για τα μακρόχρονα διαπλανητικά διαστημικά ταξίδια οι παραδοσιακοί πυραυλικοί χημικοί κινητήρες δεν είναι πολύ χρήσιμοι, λέει ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας κοσμοναυτικής Tσιολκόφσκι Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: Το αποτέλεσμα είναι ότι τα διαστημικά σκάφη, που εκτοξεύονται από τη Γη προς τους μακρινούς πλανήτες, ταξιδεύουν προς αυτούς για πολύ καιρό. Οι πτήσεις, καταρχάς, δεν είναι πολυάριθμες και κατά δεύτερον, τα ίδια τα διαστημόπλοια έχουν μικρό μέγεθος και βάρος. Οι πυρηνικοί πυραυλικοί κινητήρες είναι μια εξαιρετική εναλλακτική λύση στους σημερινούς κινητήρες που λειτουργούν με στερεά και υγρά καύσιμα. Οι πυρηνοκίνητοι κινητήρες άρχισαν να σχεδιάζονται περισσότερο από μισό αιώνα πριν στην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Και οι δύο εργάζονταν με βάση την ίδια αρχή: στον πυρηνικό αντιδραστήρα θερμαινόταν το «σώμα εργασίας» - το υγρό υδρογόνο - το οποίο κατά την έξοδό του από τα ακροφύσια δημιουργεί έλξη. Παρά τις βελτιώσεις, οι κινητήρες αυτοί παρέμειναν στη Γη. Ένας από τους κύριους λόγους, ο υψηλός κίνδυνος έκρηξης του αντιδραστήρα από υπερθέρμανση και η διαρροή υψηλού επιπέδου ραδιενέργειας. Το νέο ρωσικό σχέδιο της ενεργειακής μεταφορικής μονάδας με ριζικό τρόπο λύνει το πρόβλημα της ασφάλειας. Στο διαστημόπλοιο σχεδιάζεται η χρήση ιονικών ηλεκτρο-αεριωθούμενων κινητήρων, στους οποίους η έλξη δημιουργείται από την επιταχυνόμενη ροή ιόντων μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο. Και ο πυρηνικός αντιδραστήρας μόνο παράγει το απαραίτητο για τη λειτουργία του ηλεκτρικού κινητήρα ρεύμα, εξηγεί ο ακαδημαϊκός σύμβουλος της Ακαδημίας Μηχανικών Επιστημών της Ρωσίας Γιούρι Ζάιτσεφ: Η πυρηνική εγκατάσταση έχει πολλά πλεονεκτήματα και ως προς την ισχύ και ως προς την αυτονομία, μάλιστα η ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για τον κινητήρα, αλλά και για τη διασφάλιση της καθημερινής διαβίωσης στο πλοίο και την επίλυση άλλων προβλημάτων. Προβλέπεται ότι οι πυρηνικοί ενεργειακοί σταθμοί θα επιταχύνουν τις μη επανδρωμένες ερευνητικές πτήσεις σε μακρινούς πλανήτες, παίζοντας το ρόλο των «διαστημικών ρυμουλκών». Με την πάροδο του χρόνου θα είναι δυνατόν να μιλήσουμε και για επανδρωμένα διαστημικά ταξίδια, συμπεριλαμβανομένου και του Άρη. Ωστόσο, εκτιμά ο Γιούρι Ζάιτσεφ, αυτό δεν θα συμβεί γρήγορα, αλλά μετά το 2050. Και το πιο βασικό πρόβλημα θα είναι η προστασία των κοσμοναυτών από τη θανατηφόρα διαστημική ιονίζουσα ακτινοβολία: Δεδομένου ότι ακόμη πετάμε σε τροχιές κοντά στη Γη, είμαστε προστατευμένοι χάρη στο μαγνητικό πεδίο της Γης από τα βαρέα φορτισμένα σωματίδια του διαστημικού χώρου. Ένα από τα ηλεκτρονικά στοιχεία του σταθμού «Phobos-Grunt» έθεσαν εκτός λειτουργίας ακριβώς αυτά τα βαριά σωματίδια. Και αν ένα σωματίδιο περάσει μέσα από έναν άνθρωπο, ο θάνατός του είναι βέβαιος. Προς το παρόν μια επανδρωμένη πτήση στον Άρη είναι μια δελεαστική προοπτική. Οι Ρώσοι επιστήμονες θεωρούν απαραίτητο να προσπαθήσουμε και πάλι να στείλουμε μια αποστολή στον δορυφόρο του Άρη, τον Φόβο. Εκτιμάται ότι το 2018 θα κατευθυνθεί εκεί το διαστημικό σκάφος "Μπουμεράνγκ", μια ελαφρότερη εκδοχή του ρωσικού αυτόματου διαπλανητικού σταθμού «Phobos-Grunt».

Ισχυρισμοί για την ανακάλυψη νέου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Περίεργες τροχιές απομακρυσμένων αντικειμένων υπαινίσσονται έναν αόρατο κόσμο, δείχνουν νέοι υπολογισμοί. Έτσι, ένας ακόμη πλανήτης θα μπορούσε να περιστρέφεται γύρω από τις σκοτεινές παρυφές του ηλιακού συστήματος, σύμφωνα με νέα έρευνα. Αν και είναι πολύ μακριά για να εντοπιστεί εύκολα από τα τηλεσκόπια μας, ο αόρατος πλανήτης φαίνεται να κάνει αισθητή την παρουσία του διαταράσσοντας τις τροχιές των λεγόμενων αντικειμένων της ζώνης Kuiper, δήλωσε ο Rodney Gomes, αστρονόμος στο Αστεροσκοπείο του Ρίο ντε Τζανέιρο. Τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper είναι μικρά παγωμένα σώματα – συμπεριλαμβανομένων κι ορισμένων νάνων πλανητών, που βρίσκονται πέρα ​​από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο ένατος πλανήτης που είχαμε κάποτε στο σύστημά μας, ο νάνος πλανήτης Πλούτων, για παράδειγμα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αντικείμενα της ζώνης Kuiper, με διάμετρο περίπου 2.300 χιλιόμετρα. Δεκάδες από άλλα αντικείμενα που έχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα πλάτος βρίσκονται στο στάδιο ανακάλυψης κάθε χρόνο. Αυτό που είναι ενδιαφέρον, είπε ο Rodney Gomes, είναι ότι, σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς του, περίπου μισή ντουζίνα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper, συμπεριλαμβανομένου και του απόμακρου σώματος γνωστό ως Σέντνα – βρίσκονται σε περίεργες τροχιές σε σύγκριση με το πού θα πρέπει να είναι, με βάση τα υφιστάμενα μοντέλα του ηλιακού συστήματος. Οι απροσδόκητες τροχιές των αντικειμένων έχουν μερικές πιθανές εξηγήσεις, λέει ο Gomes, ο οποίος παρουσίασε τα ευρήματα του σε ένα συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Όρεγκον. «Αλλά νομίζω ότι το πιο εύκολο είναι να υπάρχει ένα αντικείμενο πέρα από τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα, σε απόσταση 225 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο με μέγεθος τετραπλάσιο από αυτό της Γης. Μπορεί δε ο πλανήτης αυτός να περιφέρεται πολύ μακριά από τον ήλιο, αλλά έχει τέτοια μάζα ώστε να μπορεί να έχει βαρυτικές επιπτώσεις στα αντικείμενα της ζώνης Kuiper. Για να φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα, ο Gomes ανέλυσε τις τροχιές από 92 αντικείμενα της ζώνης Kuiper, και στη συνέχεια, έκανε σύγκριση με τα αποτελέσματά του σε υπολογιστικά μοντέλα για το πώς τα αντικείμενα αυτά θα πρέπει να κατανέμονται, με και χωρίς επιπλέον πλανήτη. Εάν δεν υπάρχει κανένας μακρινός κόσμος, καταλήγει στο συμπέρασμα ο Gomes, τα μοντέλα δεν παράγουν τις εξαιρετικά επιμήκεις τροχιές που βλέπουμε για έξι από τα αντικείμενα. Πόσο μεγάλο είναι αυτό το μεγάλο πλανητικό σώμα μπορεί να μην είναι σαφές, αλλά υπάρχουν πολλές δυνατότητες, πρόσθεσε ο Gomes. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, το άγνωστο σώμα θα μπορούσε να είναι σαν τον Ποσειδώνα, ή περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τη Γη, και σε απόσταση από τον ήλιο περίπου 1.500 φορές περισσότερο από ό,τι η Γη. Ο Gomes εικάζει ότι το μυστήριο αντικείμενο θα μπορούσε να είναι ένας μοναχικός πλανήτης που πετάχτηκε έξω από το δικό του αστρικό σύστημα και αργότερα συνελήφθη από την βαρύτητα του ήλιου. Ή ο υποθετικός πλανήτης θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί πιο κοντά στον ήλιο μας, μόνο που πετάχτηκε έξω λόγω της βαρυτικής επίδρασης άλλων πλανητών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα η εξεύρεση ενός τέτοιου κόσμου θα ήταν μια πρόκληση για τους αστρονόμους. Πρώτον γιατί ο πλανήτης αυτός θα ήταν πολύ αμυδρός και δύσκολο να τον δούμε. Επίσης, οι προσομοιώσεις του Gomes δεν δίνουν στους αστρονόμους οποιαδήποτε ένδειξη ως προς το σημείο όπου τα τηλεσκόπια τους μπορεί να στοχεύσουν, μπορεί να είναι οπουδήποτε. Άλλοι αστρονόμοι ενδιαφέρθηκαν, αλλά λένε ότι θέλουν πολύ περισσότερες αποδείξεις προτού να συμφωνήσουν ότι το ηλιακό μας σύστημα και πάλι έχει εννέα πλανήτες. "Προφανώς, η ανακάλυψη άλλου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα είναι μια μεγάλη υπόθεση”, δήλωσε ο Rory Barnes, ένας αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Αλλά, πρόσθεσε, “δεν νομίζω ότι έχει πραγματικά κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να δείχνει ότι είναι εκεί έξω ο πλανήτης." Αντίθετα, πρόσθεσε, ο Gomes "έχει ανακαλύψει έναν τρόπο για να καθορίσει πώς ένας τέτοιος πλανήτης θα μπορούσε να ‘σμιλεύει’ τμήματα του ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, ενώ, ναι, δεν υπάρχουν ακόμα τα στοιχεία, σκέφτηκα ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι μας έδειξε ότι υπάρχουν τρόποι να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία. " Ο Hal Levison, ένας αστρονόμος στο Μπούλντερ του Κολοράντο, λέει ότι δεν είναι σίγουρος με τι έχει να κάνει το πόρισμα του Gomes. "Φαίνεται εκπληκτικό για μένα ότι ένας ηλιακός σύντροφος τόσο μικρός όσο ο Ποσειδώνας θα μπορούσε να έχει την επίδραση που παρατήρησε," δήλωσε ο Levison. Πηγή: National Geographic News

Η Γη από ψηλά - Βίντεο από το δορυφόρο Electro-L Το βίντεο που ακολουθεί το χρωστάμε στον ρωσικό δορυφόρο Electro-L που τράβηξε τις φωτογραφίες της Γης στην υψηλότερη ανάλυση που έχουμε δει ποτέ. Ο δορυφόρος βρίσκεται σε τροχιά στα 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τον Ισημερινό και τραβά μία φωτογραφία του πλανήτη κάθε 30 λεπτά με ανάλυση έως και 121 megapixels. Ο Electro-L χρησιμοποιεί τέσσερα διαφορετικά μήκη κύματος του φωτός για να αιχμαλωτίσει τη μαγευτική αυτή εικόνα της Γης. Επίσης:Τοπία εκπληκτικής ομορφιάς από Αμαζόνιο μέχρι Σιβηρία. Η ομορφιά της φύσης είναι αξεπέραστη και το βίντεο που ακολουθεί το αποδεικνύει περίτρανα. Από τον Αμαζόνιο μέχρι τη Σιβηρία πολλά ξεχωριστά τοπία αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα της ομορφιάς και της ποικιλίας που παρουσιάζει ο κόσμος που μας περιβάλλει. Φυσικά, οι εικόνες γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακές με τη χρήση δορυφόρων και άλλων ψηφιακών εφέ, ενώ όλα φαίνονται ακόμα πιο όμορφα όταν ακούγεται παράλληλα το τραγούδι της Loreena McKennitt, «Night Ride Across the Caucasus». http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=W-Zk8WqCAf4

Νιλ Άρμστρονγκ: «Πιστεύαμε ότι είχαμε μόνο 50% πιθανότητες προσελήνωσης» Οι αστροναύτες της ιστορικής πτήσης Απόλλων 11 που κατέκτησε τη Σελήνη το 1969 πίστευαν ότι είχαν 50% πιθανότητες να επιτύχουν την προσελήνωση, διηγήθηκε ένας από την ομάδα τους, ο 82χρονος σήμερα Νιλ Άρμστρονγκ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ένωση Ορκωτών Λογιστών Αυστραλίας (CPA). «Πίστευα ότι είχαμε 90% πιθανότητες να επιστρέψουμε σώοι στη Γη μετά την πτήση αυτή αλλά μόνο 50% πιθανότητες να προσεληνωθούμε κατά την πρώτη αυτή προσπάθεια», είπε ο 82χρονος Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο Φεγγάρι. Ιδιαίτερα φειδωλός στις συνεντεύξεις, ο Άρμστρονγκ παραχώρησε πέρυσι μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη περίπου μιας ώρας στην Αυστραλιανή Ένωση Ορκωτών Λογιστών κατά τη διάρκεια μιας διαμονής του στη Αυστραλία. Η συνέντευξη διατίθεται στον ιστότοπο της ένωσης. http://thebottomline.cpaaustralia.com.au/ «Ένα μήνα πριν από την εκτόξευση του Απόλλων 11 είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχαμε προετοιμαστεί επαρκώς για να επιχειρήσουμε να κατεβούμε στην επιφάνεια» της Σελήνης, τόνισε. Ο Άρμστρονγκ φέρεται να δέχτηκε κατ' αρχήν να παραχωρήσει τη συνέντευξη στην CPA, γιατί ο πατέρας του ήταν κι αυτός ορκωτός λογιστής, εξήγησε ο πρόεδρος της ένωσης Αλεξ Μαλέι. Ο Άρμστρονγκ ήταν ο κυβερνήτης της πρώτης αμερικανικής αποστολής στο Φεγγάρι με το διαστημόπλοιο Απόλλων 11, στην οποία μετείχαν επίσης οι αστροναύτες Μπαζ Ολντριν και Μάικλ Κόλινς. Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε στις 16 Ιουλίου του 1969 από το διαστημικό κέντρο της NASA στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα. Ο κυβερνήτης της αποστολής μαζί με τον Ολντριν επιβιβάστηκαν στη σεληνάκατο «Αετός» που προσεληνώθηκε στις 20 Ιουλίου του 1969, με τον Άρμστρονγκ να είναι ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στην επιφάνεια της Σελήνης, εξασφαλίζοντας τη θέση του στην ιστορία. «Είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα άλμα για την ανθρωπότητα...», είχε πει τη στιγμή εκείνη.

Αν ο Στήβεν Χόκινγκ θα μπορούσε να μιλήσει με τον Αλβέρτο Αϊνστάιν, τι θα του έλεγε; "Θα ήθελα να τον ρωτήσω γιατί δεν πίστευε στις μαύρες τρύπες”, λέει ο Χόκινγκ στο παρακάτω βίντεο από το περιοδικό Time. "Οι εξισώσεις πεδίου της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του αφήνουν να εννοηθεί ότι ένα μεγάλο άστρο ή ένα νέφος αερίου θα κατέρρεε στον εαυτό του και θα σχηματίσει μια μαύρη τρύπα. Ο Αϊνστάιν το γνώριζε αυτό, αλλά με κάποιο τρόπο κατάφερε να πείσει τον εαυτό του ότι θα συμβεί πάντα κάτι σαν έκρηξη ικανή να αποτινάξει μια κρίσιμη μάζα από το άστρο και θα αποτρέψει το σχηματισμό μιας μαύρης τρύπας. Τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε αυτή η έκρηξη; " Ο διάσημος κοσμολόγος, θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας του μπεστ σέλερ Το Χρονικό του Χρόνου έκανε αυτή την παρατήρηση στο τέλος του 2010, όταν συμφώνησε να λάβει μέρος στη σειρά "10 ερωτήσεις" του περιοδικού TIME. Το περιοδικό κάλεσε τους αναγνώστες από όλο τον κόσμο, να υποβάλλουν ερωτήσεις στον Χόκινγκ, αλλά λόγω της αναπηρίας του, έχει παραλύσει πλήρως λόγω της ασθένειας των κινητικών νευρώνων, γι αυτό και πρέπει να συνθέσει προσεκτικά τις απαντήσεις του, χρησιμοποιώντας ένα μόνο μυ στο μάγουλο του για να μπορέσει να επικοινωνήσει με το επεξεργαστή, γι αυτό και η συνέντευξη τελικά περιλάμβανε επτά ερωτήσεις.

Απογειώθηκε το Space X. Απογειώθηκε, από το Κέηπ Κανάβεραλ, το πρώτο διαστημόπλοιο ιδιωτικής κατασκευής, της Space X, εταιρείας τεχνολογιών εξερεύνησης του διαστήματος. Η αρχική εκτόξευση στο ύψος των 340 χιλιομέτρων πάνω από τη γη κράτησε κάτι λιγότερο από 10 λεπτά. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, η μη επανδρωμένη κάψουλα που ονομάζεται Dragon (Δράκος) άνοιξε τα ηλιακά πλαίσιά της. Σε περίπου 2 μέρες θα προσεγγίσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και αν όλες οι μανούβρες πάνε καλά, τότε οι αστροναύτες που βρίσκονται εκεί θα συνδεθούν με την κάψουλα μέσω ενός ρομποτικού βραχίονα. Έπειτα θα αδειάσουν το Dragon από τρόφιμα, νερό και εξοπλισμό που ανέρχεται στα 500 κιλά. Η αποστολή έχει πολύ μεγάλη σημασία διότι σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ επιθυμούν να διαμορφώσουν τη διαστημική πολιτική τους. Η Nasa προσπαθεί να «ξεφορτωθεί» πτήσεις ρουτίνας σε χαμηλή τροχιά, δίνοντας τες στην εμπορική βιομηχανία - όπως με παρόμοιο τρόπο κάνουν οι μεγάλοι οργανισμοί όταν άλλοι διαχειρίζονται γι’ αυτούς τα λογιστικά ή τις πληροφορικές υποδομές τους. Ο μη επανδρωμένος πύραυλος Falcon 9 που μετέφερε τον Dragon εκτοξεύτηκε στις 03:44 τοπική ώρα (10:44 ώρα Ελλάδας) από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, από έναν ανακαινισμένο βατήρα εκτόξευσης, στα νότια του σημείου απ' όπου μέχρι πρόσφατα πραγματοποιούσε τις δικές της αποστολές η NASA. Δέκα λεπτά αργότερα ο πύραυλος έθεσε σε τροχιά τον Dragon ο οποίος μεταφέρει εφόδια βάρους 544 κιλών στο πλήρωμα του ISS. "Αισθάνομαι σαν να μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος», έγραψε στο Twitter ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Ίλον Μασκ όταν ο Dragon ανέπτυξε τα ηλιακά πάνελ που διαθέτει, κάνοντας το πρώτο από τα πολλά βήματα που πρέπει ακόμη να γίνουν μέχρι να του δοθεί η άδεια για να προσδεθεί στο Διεθνή Σταθμό. "Κάθε εκτόξευση είναι συναρπαστική, όμως αυτή εδώ είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή επειδή συνιστά την πιθανότητα μιας νέας εποχής στα διαστημικά ταξίδια», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Τζον Χόλντρεν, ο σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε θέματα επιστημών. Η NASA ελπίζει ότι σταδιακά εταιρείες όπως η SpaceX (ή Space Exploration Technologies, όπως είναι το πλήρες όνομά της) θα αναλάβουν το έργο της μεταφοράς φορτίων και αργότερα και αστροναυτών στον ISS. Σήμερα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία βασίζεται στη Ρωσία για να μεταφέρει πλήρωμα στον ISS, κάτι που της κοστίζει περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια κατ' άτομο. Η SpaceX και άλλη μία εταιρεία, η Orbital Sciences Corp έχουν ήδη συνάψει συμβόλαια συνολικής αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αναλάμβοντας την υποχρέωση να μεταφέρουν εφόδια στον ISS. Η SpaceX είναι επίσης μία από τις τέσσερις εταιρείες που συναγωνίζονται ποια θα κατασκευάσει «διαστημικά ταξί» που θα μεταφέρουν αστροναύτες, τουρίστες και ερευνητές στο διάστημα. ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ. Πριν απο καθε εκτόξευση των Ρωσων Κοσμοναυτών απο την πρώτη εκτόξευση του Γιουρι Γκαγκάριν στις 12/4/1961 εχει δημιουργηθεί μια παράδοση που ακολουθείται πιστά μεχρι σημερα.Ετσι και τωρα στην εκτοξευση του "Soyuz TMA-04M νωρίς το πρωί οι τρεις κοσμοναύτες επιθεώρησαν τα συστήματα του σκάφους, τα σκάφανδρα, και ανέφεραν στους επόπτες πως όλα είναι έτοιμα. Πρόκειται για ένα «τελετουργικό», το οποίο επαναλαμβάνεται εδώ και 56 χρόνια, από την πτήση του πρώτου κοσμοναύτη, Γιούρι Γκαγκάριν. Ένα ακόμη «τελετουργικό», το οποίο τηρούν απαρέγκλιτα όλοι οι Ρώσοι κοσμοναύτες, είναι μια στάση κατά τη διαδρομή προς τον τόπο της εκτόξευσης, προκειμένου να ικανοποιήσουν μια μικρή φυσική ανάγκη. Ακόμη και αν δεν θέλεις, πρέπει. Ο πρώτος που το έκανε, ήταν ο Γιούρι Γκαγκάριν. Εξάλλου, ο επικεφαλής του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, Σεργκέι Κορολιόφ, ήταν τρομερά προληπτικός και δεν εμπόδισε να μετατραπεί η αναγκαστική αυτή στάση σε ένα ιδιότυπο τελετουργικό. Τα αυτοκίνητα ακολούθουν τη φάλαγγα συνοδείας και το λεωφορείο με τους κοσμοναύτες. Η φάλαγγα σταματάει κοντά στους θάμνους που βρίσκονται σε απόσταση 500 μέτρων από την εξέδρα εκτόξευσης. Υπό το φως του ανατέλλοντος ηλίου σπίθιζαν βγάζοντας ατμό οι βαλβίδες στη βάση του πυραύλου, ο οποίος βρισκόταν τώρα στη διαδικασία εφοδιασμού με καύσιμα. Οι κοσμοναύτες στάθηκαν για ένα δεκάλεπτο. Βλέπεις τις μικρές φιγούρες τους ενώ ειναι ντυμένοι με τα σκάφανδρα «Sokol». Δεν μπορεις όμως να δεις από την απόσταση που βρισκεσαι και να καταλάβεις τι κάνουν ακριβώς. Ετσι γίνεται παντα και ετσι θα συνεχίζει να γίνεται. Το τηλεσκόπιο Chandra εντόπισε τα απομεινάρια μιας πρόσφατης αστρικής έκρηξης. Μια εντυπωσιακή κοσμική ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποιώντας επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Εντόπισαν ένα «κουκούλι» αερίων σε ένα μακρινό γαλαξία το οποίο όπως πιστεύουν είναι τα υπολείμματα μιας αστρικής έκρηξης που συνέβη μόλις πριν από δύο χρόνια. Οι ερευνητές αρχικά μελέτησαν το σουπερνόβα με το τηλεσκόπιο All Sky Automated Survey που βρίσκεται στη Χαβάι και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους η έκρηξη έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 2010. Το σουπερνόβα βρίσκεται στον γαλαξία UGC 5189A που βρίσκεται σε απόσταση 160 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς. Στη συνέχεια οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Chandra σε μια προσπάθεια να βρουν περισσότερα στοιχεία για το σουπερνόβα. Το τηλεσκόπιο εντόπισε ένα νέφος αερίων που περικυκλώνει το άστρο που εξερράγη για αυτό και οι ερευνητές το ονόμασαν «κουκούλι-σουπερνόβα». Οπως αναφέρουν αυτό το κοσμικό κουκούλι είναι στην πραγματικότητα το ωστικό κύμα της έκρηξης. Το συγκεκριμένο σουπερνόβα ένα από τα λαμπρότερα που έχουν εντοπιστεί στο μήκος κύματος των ακτίνων Χ. Η ανακάλυψη αναμένεται να βοηθήσει στην μελέτη των σουπερνόβα και ειδικότερα στο γιατί κάποιες αστρικές εκρήξεις είναι πολύ πιο ισχυρές από κάποιες άλλες. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal.

Νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ στην κβαντική τηλεμεταφορά. Κινέζοι ειδικοί μερικές εβδομάδες πριν ήταν σε θέση να κάνουν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην απόσταση που έγινε μια τηλεμεταφορά. Η ασιατική ομάδα ανακοίνωσε ότι κατάφερε να τηλεμεταφέρει δεδομένα σε λίγο λιγότερα από 100 χιλιόμετρα, αλλά τώρα κάποιοι ευρωπαίοι ερευνητές έσπασαν το ρεκόρ αυτό. Η ομάδα των φυσικών μετέφερε πληροφορίες που ήταν αποθηκευμένες σε μια ροή φωτονίων από το Λα Πάλμα έως την Τενερίφη, δύο νησιά στα ανοικτά των ακτών του Ατλαντικού της βόρειας Αφρικής. Οι δύο θέσεις απέχουν περίπου 150 χιλιόμετρα. Δηλαδή είχαμε μια αύξηση 33 τοις εκατό από το προηγούμενο ρεκόρ. Η μελέτη καθοδηγήθηκε από φυσικούς του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής και Κβαντικής Πληροφορίας, στη Βιέννη, οι οποίοι συντονίζονται από τον Anton Zeilinger. Ο ίδιος λέει ότι ένας μεγάλος αριθμός προβλημάτων επηρέασε το πείραμα, καθυστερώντας το σημαντικά. Οι φυσικοί πρώτα ήθελαν να διεξάγουν την έρευνα όσο το δυνατόν πιο σύντομα, αλλά οι αμμοθύελλες, οι απότομες αλλαγές της θερμοκρασίας, οι άνεμοι και οι ισχυρές βροχοπτώσεις τους ανάγκασαν να αναβάλουν τις δοκιμές. Η κβαντική διεμπλοκή είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση, λένε οι ειδικοί. Η διεμπλοκή είναι η κύρια ιδιότητα που επιτρέπει την τηλεμεταφορά, αλλά είναι πολύ επιρρεπής σε λάθη που οφείλονται σε επιδράσεις από το εξωτερικό περιβάλλον. "Αυτές οι αντίξοες συνθήκες καθυστέρησαν την πειραματική πραγμάτωση της κβαντικής τηλεμεταφοράς για σχεδόν ένα χρόνο”, εξηγεί ο Zeilinger. Ο κύριος στόχος της διεξαγωγής της έρευνας της τηλεμεταφοράς είναι η δημιουργία κβαντικών επικοινωνιών μεταξύ διαφόρων σημείων του εδάφους και των δορυφόρων που βρίσκονται σε χαμηλή γήινη τροχιά. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ περίπλοκο, δεδομένου ότι η ατμόσφαιρα έρχεται σε επαφή με τη δέσμη της τηλεμεταφοράς, γεγονός που καθυστερεί και σταματά την κβαντική διεμπλοκή. Αυτοί οι τύποι των επικοινωνιών είναι άκρως επιθυμητοί, επειδή δεν μπορούν να υποκλέπτονται και να αποκωδικοποιούνται. Οποιαδήποτε προσπάθεια να παρατηρήσει κάποιος μια κβαντική δέσμης ενώ αυτή μεταφέρει δεδομένα, θα είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη διαγραφή τους, αναφέρει η επιθεώρηση Technology Review. Με βάση τα συμπεράσματα της νέας μελέτης, η ικανότητα αυτή σύντομα θα επιτευχθεί και στην πράξη. "Η τεχνολογία βελτιώθηκε στο πείραμά μας, έτσι έφτασε βεβαίως την απαιτούμενη ωριμότητα, τόσο για τη δορυφορική όσο και για επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις εδάφους”, καταλήγει ο Zeilinger. Πηγή: SoftPedia

Γιγαντιαίοι στρόβιλοι στον Ερμή. Ορισμένα γήινα φαινόμενα φαίνονται να παίρνουν άλλες διαστάσεις όταν συντελούνται σε άλλους πλανήτες. Ερευνητές ανακάλυψαν ότι μαγνητικά κύματα τα οποία βλέπουμε στη γήινη ατμόσφαιρα με τη μορφή νεφών «μεταμορφώνονται» σε γιγαντιαίους μαγνητικούς στροβίλους στη μαγνητόσφαιρα του Ερμή «βομβαρδίζοντας» τον πλανήτη με ηλιακό πλάσμα. Στο όριο μεταξύ δυο ρευστών – όπως για παράδειγμα δυο διαφορετικά αέρια σώματα – μπορούν να δημιουργηθούν μαγνητικά κύματα τα οποία ονομάζονται κύματα Κέλβιν-Χέλμχολτς (Kelvin-Helmholtz ή, σε συντομογραφία, KH). Στην ατμόσφαιρα της Γης τα κύματα KH είναι ορατά σαν παράξενα κυματοειδή νέφη και δεν φαίνονται να έχουν ιδιαίτερη επίδραση στη μεταφορά ενέργειας ή μάζας προς τον πλανήτη μας. Ανάλογα κύματα μπορούν επίσης να δημιουργηθούν στη μαγνητόσφαιρα άλλων πλανητών και οι επιστήμονες θεωρούσαν ως τώρα ότι, σε γενικές γραμμές, οι διαστάσεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από αυτών της Γης. Ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα του Messenger, του ερευνητικού σκάφους της NASA που «εξερευνά» τον Ερμή, διαπίστωσαν ωστόσο ότι τα κύματα KH στη μαγνητόσφαιρα του συγκεκριμένου πλανήτη έχουν μέγεθος διπλάσιο ή και τριπλάσιο από αυτών της Γης – είναι δηλαδή κατά πολύ μεγαλύτερα από ό,τι πίστευαν οι ειδικοί. Επίσης τα συγκεκριμένα κύματα, τα οποία μοιάζουν με τεράστιους μαγνητικούς στροβίλους, δημιουργούνται 10 ως 30 φορές συχνότερα από ό,τι στον πλανήτη μας. Παράλληλα το Messenger εντόπισε στη μαγνητόσφαιρα του Ερμή ηλιακό πλάσμα που συνδέεται με την παρουσία τους, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι τα μεγάλου μεγέθους κύματα KH διοχετεύουν πλάσμα προς τον πλανήτη. «Τα κύματα KH είναι πολύ πιο σημαντικά για τη μεταφορά μάζας και ενέργειας από ό,τι φανταζόμαστε», τόνισε ο Τόρμπγιορν Σούντμπεργκ, ερευνητής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA και κύριος συγγραφέας της σχετικής μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research». http://www.agu.org/pubs/crossref/2012/2011JA017268.shtml

Διώνη, Επιμηθέας και Προμηθέας στον φακό του Cassini. Μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini που εδώ και οκτώ χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του. Το Cassini φωτογράφισε από απόσταση αναπνοής τη Διώνη που είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου. Στην εικόνα διακρίνονται καθαρά δύο ακόμη μικροί δορυφόροι του Κρόνου, ο Προμηθέας (ο πιο φωτεινός στην εικόνα) και ο Επιμηθέας. Η Διώνη έχει διάμετρο 1.120 χλμ και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου που διαθέτει περισσότερα από 60 μικρά και μεγάλα φεγγάρια. Το Cassini εξερεύνησε πριν από δύο χρόνια τη Διώνη που έχει παγωμένη επιφάνεια. Οπως διαπιστώθηκε η Διώνη περιβάλλεται από ένα στρώμα οξυγόνου, το οποίο όμως είναι τόσο λεπτό και αραιό ώστε οι επιστήμονες προτιμούν τον όρο «εξώσφαιρα» αντί για «ατμόσφαιρα».

Αναβολή ώς τα μέσα της εβδομάδας για την πρώτη εμπορική πτήση στον ISS. Την Τρίτη ή την Τετάρτη ελπίζει η εταιρεία SpaceX να εκτοξεύσει το μη επανδρωμένο μεταγωγικό Dragon, το πρώτο σκάφος που μισθώνει η NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων της. Η εκτόξευση του πυραύλου Falcon 9 που θα μετέφερε την κάψουλα ακυρώθηκε το Σάββατο μόλις πέντε δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της αντίστροφης μέτρησης. Αιτία ήταν μια ένδειξη υπερβολικά υψηλής πίεσης στον θάλαμο καύσης ενός από τους εννέα κινητήρες του πυραύλου. «Το λογισμικό [του πυραύλου] έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και σταμάτησε τον κινητήρα Νο 5» ανέφερε η Γκουίν Σότγουελ, πρόεδρος της SpaceX. «Στη φάση της απογείωσης χρειαζόμαστε και τους εννέα [κινητήρες]. Μπορούμε να χάσουμε μέχρι δύο κινητήρες και να συνεχίσουμε κανονικά την αποστολή, όχι όμως στη φάση της απογείωσης» εξήγησε. Το πρώτο από τα επόμενα παράθυρα εκτόξευσης ανοίγει στις 09.44 ώρα Ελλάδας την Τρίτη. Η SpaceX, μια εταιρεία που δημιούργησε ο συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, εξασφάλισε συμβόλαιο 1,6 δισ. δολαρίων για συνολικά 12 αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχέδιο, το Dragon θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως επταθέσιο όχημα για επανδρωμένες αποστολές. Μια ακόμα αμερικανική εταιρεία, η Orbital Sciences Corp. ελπίζει να πραγματοποιήσει αργότερα φέτος την πρώτη αποστολή ανεφοδιασμού στον ISS με το σκάφος Cygnus. Στο μεταξύ, τα μόνα σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν πληρώματα από και προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα είναι τα ρωσικά Soyuz. Η Ρωσία χρεώνει τους Αμερικανούς 60 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση.

Σούπερ - εκλάμψεις από άστρα, καταστροφικές για τους γύρω πλανήτες. Μία νέα πιθανή μελλοντική απειλή για τη Γη αποτελεί η διαπίστωση από τους επιστήμονες ότι άστρα σαν τον Ήλιο μας είναι δυνατό να γεννήσουν κολοσσιαίες σούπερ-εκλάμψεις, οι οποίες θα μπορούσαν να καταστρέψουν την προστατευτική ατμόσφαιρα των πλανητών τους και να θέσουν σε κίνδυνο κάθε μορφή ζωής πάνω στην επιφάνειά τους. Πάντως, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» σε άλλα αστρικά συστήματα, αυτές οι δυνητικά καταστροφικές σούπερ-εκλάμψεις, που αποτελούνται από την απελευθέρωση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και φορτισμένων σωματιδίων με υψηλή ταχύτητα, είναι λιγότερο συχνές σε αργά περιστρεφόμενα άστρα όπως ο δικός μας Ήλιος και πολύ πιο συχνές σε ταχέως περιστρεφόμενα άστρα που έχουν πιο έντονη μαγνητική δραστηριότητα. Οι Ιάπωνες ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Χιρογιούκι Μαεχάρα του πανεπιστημίου του Κιότο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, ανέφεραν ότι οι σούπερ-εκλάμψεις ενός άστρου μπορεί να απελευθερώσουν μέχρι 10.000 φορές μεγαλύτερη ενέργεια από την ισχυρότερη έκλαμψη που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον Ήλιο μας (το σχετικό φαινόμενο θεωρείται ότι συνέβη το 1859 και έγινε αντιληπτό από τον άγγλο αστρονόμο Ρίτσαρντ Κάρινγκτον). Οι εκλάμψεις που περιοδικά παρατηρούν από τότε έως σήμερα οι αστρονόμοι στον Ήλιο μας, είναι ασήμαντες σε σχέση με αυτές που «είδε» σε άλλα άστρα το τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, το οποίο πρωτίστως αναζητεί εξωπλανήτες, όμως παράλληλα συλλέγει πληροφορίες και για τις ξαφνικές «εκρήξεις» ενέργειας που λαμβάνουν χώρα σε διάφορα άστρα. Το «Κέπλερ» μελέτησε περίπου 83.000 άστρα σαν τον Ήλιο μας σε διάστημα τεσσάρων μηνών και εντόπισε συνολικά 365 σούπερ-εκλάμψεις που προέρχονταν από 148 άστρα (ποσοστό 0,2%), ήσαν διάρκειας μίας έως 12 ωρών η κάθε μία και είχαν ενέργεια δέκα έως 10.000 φορές μεγαλύτερη από την ισχυρότερη έκλαμψη στην ιστορία της αστρονομίας (το φαινόμενο Κάρινγκτον του 1859). Ακόμα το τηλεσκόπιο παρατήρησε ότι τα άστρα που γεννούν σούπερ-εκλάμψεις, δημιουργούν παράλληλα υπερβολικά μεγάλες ηλιακές κηλίδες, πολύ μεγαλύτερες από αυτές στον Ήλιο μας (πρόκειται για περιοχές πιο έντονης μαγνητικής δραστηριότητας σε ένα άστρο, οι οποίες φαίνονται πιο σκοτεινές, επειδή είναι σχετικά λιγότερο θερμές). Σύμφωνα με τις νέες στατιστικές εκτιμήσεις, τα άστρα σαν τον Ήλιο μας φαίνεται να γεννούν σούπερ-εκλάμψεις 100 φορές ισχυρότερες από αυτές του Ήλιου μας με μέση συχνότητα μία κάθε 800 χρόνια, ενώ οι εκλάμψεις που είναι 1.000 φορές πιο ισχυρές από αυτές που λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό μας σύστημα, συμβαίνουν στη γαλαξιακή μας γειτονιά περίπου μία κάθε 5.000 χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν έχει καταγραφεί καμία σούπερ-έκλαμψη του Ήλιου μας κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν έχει συμβεί ούτε εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Αντίθετα, ακόμα πιο παλιά, όταν ο Ήλιος μας ήταν νεότερος και περιστρεφόταν πιο γρήγορα, ήταν πιθανότερο να έχει κι αυτός γεννήσει κάτι ανάλογο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν και πότε ο Ήλιος μας θα μπορούσε και αυτός να απελευθερώσει μία τέτοια κολοσσιαία σούπερ-έκλαμψη, ένα συμβάν που θα έθετε σε κίνδυνο τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, αλλά και κάθε μορφή ζωής. Η Γη προστατεύεται από τα «καπρίτσια» του Ήλιου χάρη στο δικό της μαγνητικό πεδίο, όμως σε περίπτωση μιας τεράστιας έκλαμψης, το γήινο πεδίο δεν θα αποτελούσε επαρκή ασπίδα και έτσι θα κατέρρεαν οι δορυφόροι, οι τηλεπικοινωνίες και τα επίγεια δίκτυα ηλεκτρισμού. Ένα τέτοιο γεγονός θα κατέστρεφε επίσης το προστατευτικό στρώμα του όζοντος και θα άνοιγε το δρόμο στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου για να προκαλέσουν καρκίνους και μεταλλάξεις.

Ερασιτέχνες αστρονόμοι συμμετέχουν στο κυνήγι αστεροειδών της ESA. Μία συνεργασία με το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου προμηνύει την ενίσχυση της έρευνας που διεξάγει ο oργανισμός για πιθανούς κινδύνους για τον πλανήτη μας που προέρχονται από το διάστημα, ενώ παράλληλα βοηθά μαθητές να ανακαλύψουν επικίνδυνους διαστημικούς βράχους. Το πρόγραμμα Space Situational Awareness (SSA) της ESA αποσκοπεί στην αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων, μεταξύ των οποίων είναι ο απρόβλεπτος διαστημικός καιρός, διαστημικά «σκουπίδια» σε τροχιά γύρω από τη Γη και αστεροειδείς που πλησιάζουν τόσο κοντά ώστε να προκαλούν ανησυχία. Οι αστεροειδείς – γνωστοί και ως «αντικείμενα κοντά στη Γη», ή near-Earth objects (NEOs) στα αγγλικά, οι οποίοι διασχίζουν την τροχιά της Γης - είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Οποιαδήποτε απόπειρα για την έρευνα και την κατηγοριοποίηση επικίνδυνων αστεροειδών αντιμετωπίζει μία σειρά απο δυσκολίες. Οι αστεροειδείς είναι σκοτεινά αντικείμενα που εκπέμπουν ελάχιστη ακτινοβολία, και συνεπώς προσεγγίζουν σε μικρή απόσταση τη Γη προτού εντοπιστούν, ενώ συχνά εντοπίζονται μόλις μία φορά προτού εξαφανιστούν χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψή τους. Ανοιχτή πρόσκληση συνεργασίας προς την αστρονομική κοινότητα. Για το λόγο αυτό η ESA στρέφεται στους ερασιτέχνες αστρονόμους προκειμένου να συλλέξει πρόσθετες παρατηρήσεις που θα ενισχύσουν την Ευρωπαϊκή συνεισφορά στο παγκόσμιο κυνήγι αστεροειδών. Οι προσπάθειες τους θα προστεθούν στη συνέχεια των παρατηρήσεων που έχουν ήδη διεξαχθεί με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου που έχει εγκαταστήσει η ESA στην Τενερίφη των Καναρίων Νήσων. Αυτό το μήνα, το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου θα είναι η πιο πρόσφατη ομάδα που θα υποστηρίξει επίσημα το πρόγραμμα SSA. Το Ισπανικό La Sagra Sky Survey που διεξάγει το Αστεροσκοπείο της Μαγιόρκα έχει ξεκινήσει να συνεισφέρει στο SSA από την αρχή της φετινής χρονιάς. Ανταλλαγή τεχνογνωσίας και από κοινού παρατήρηση. «Η ευρύτερη αστρονομική κοινότητα προσφέρει εμπειρία και ενθουσιασμό· επιπλέον, έχει το χρόνο και την υπομονή να επαληθεύσει νέες θεάσεις αστεροειδών. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ,» σχολιάζει ο Detlef Koschny, επικεφαλής της δραστηριότητας NEO, στο γραφείο του προγράμματος SSA. «Σε αντάλλαγμα, μοιραζόμαστε το χρόνο παρατήρησης στον επίγειο οπτικό σταθμό της ESA στην Τενερίφη και παρέχουμε συμβουλές, υποστήριξη και επαγγελματική αξιοπιστία. Θα τους βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε». Το Faulkes Telescope Project του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνει μία σειρά από εκπαιδευτικές όσο και ερευνητικές δραστηριότητες και συντονίζει το Πανεπιστήμιο του Γκλαμόργκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Faulkes Telescope Project έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα στην προώθηση της δημόσιας εκπαίδευσης και της επιστήμης, ενώ συνεργάζεται στενά με το δίκτυο Las Cumbres Observatory Global Telescope το οποίο, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαχειρίζεται πλήθος τηλεσκόπια. Τέλος, υποστηρίζει εκατοντάδες σχολεία σε όλη την Ευρώπη. «Η νέα μας συνεργασία με την ESA αποτελεί μία μεγάλη ευκαιρία. Η χρήση των τηλεσκοπίων διαμέτρου 2 μέτρων στην Χαβάη και το Siding Spring στην Αυστραλία θα ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό τον εντοπισμό αστεροειδών για το πρόγραμμα SSA, επιτρέποντας την ανίχνευση και παρακολούθηση αμυδρών αντικείμενων από ένα παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων», σημείωσε ο Nick Howes, διευθυντής προγράμματος στο Faulkes Telescope. «Για τους Ευρωπαίους μαθητές, η δυνατότητα να συνεργαστούν μέσα από συναρπαστικές δραστηριότητες της ESA και να συμβάλλουν στην ανίχνευση νέων αντικειμένων κοντά στη Γη είναι πολύ ελκυστική, όπως είναι και η συμμετοχή τους σε έναν από τους πιο δραστήριους οργανισμούς διαστήματος με σημαντικό επιστημονικό έργο». Το πρόγραμμα SSA της ESA έχει σκοπό να αναπτύξει τις απαραίτητες υπηρεσίες και υποδομή προκειμένου η Ευρώπη να παρατηρήσει NEOs, να προβλέψει τις τροχιές τους και να παράγει προειδοποιήσεις για πιθανές προσκρούσεων, καθώς και να συμβάλλει στο σχεδιασμό μέτρων προστασίας. Θα παρέχει επίσης υπηρεσίες που για τη συνεχή παρακολούθηση «σκουπιδιών» σε τροχιά γύρω από τη Γη που έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπινες δραστηριότητες και αποτελούν κίνδυνο για δορυφόρους, καθώς επίσης και θα ελέγχει τις επιπτώσεις διαστημικών καιρικών φαινομένων σε διαστημικούς και επίγειους πόρους . http://www.esa.int/esaCP/Greece.html Πεδίο δοξας λαμπρό για τους φίλους εδω στην Ελλάδα.

Vesta: Ο αστεροειδής, που δεν έμελλε να γίνει πλανήτης. Δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης του αστεροειδή Vesta, που διεξήγαγε το διαστημόπλοιο Dawn. Μπορεί να θεωρηθεί πλέον πειραματικά αποδεδειγμένο ότι ο Vesta είναι πράγματι ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει κανονικός πλανήτης, αν δεν τον εμπόδιζε η εγγύτητά του με τον Δία. Το Dawn είχε επικεντρωθεί σε δύο μεγάλους αστεροειδείς – τον Vesta (με διάμετρο από 289 έως 229 χλμ.) και τον Ceres (με διάμετρο περίπου 470 χλμ). Υπήρχε η εκτίμηση ότι ο Vesta είναι ήδη πρωτοπλανήτης, δηλαδή ουράνιο σώμα, που έχει ήδη περάσει το στάδιο της εσωτερικής τήξης, κατά το οποίο στο εσωτερικό του διαμορφώνονται διάφορα στρώματα, που διαφέρουν ως προς τη σύνθεση της ύλης. Η αποστολή του Dawn ξεκίνησε το ταξίδι στο Διάστημα το 2007 και από τα μέσα του 2011 η μονάδα αυτή παρακολουθούσε τον Vesta από τροχιά τεχνητού του δορυφόρου (το ελάχιστο τροχιακό ύψος ήταν περίπου 210 χλμ.). Το αποτέλεσμα ήταν ένας λεπτομερής χάρτης της επιφάνειας του αστεροειδούς και της κατανομής των ορυκτών του. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι ο Vesta ήδη έχει περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης, κατά την οποία κάτω από τον εξωτερικό φλοιό κρυβόταν ένας ωκεανός λιωμένου μανδύα. Τώρα, προφανώς, ο αστεροειδής έχει πυρήνα (με μέση διάμετρο από 107 έως 113 χλμ.). Τα φασματικά χαρακτηριστικά της ύλης, τα οποία μπορούν να παρατηρηθούν στους κρατήρες, επίσης επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι η ύλη του Vesta είναι διαφορετική σε διαφορετικά βάθη. Το Dawn θα εγκαταλείψει οριστικά τον Vesta τον Αύγουστο, όμως ήδη το σκάφος αρχίζει σταδιακά να αυξάνει την τροχιά. Στη συνέχεια το περιμένει η συνάντηση με τον αστεροειδή Ceres, τον μεγαλύτερο στην κύρια ζώνη και εξ όσων είναι γνωστά από προηγούμενες παρατηρήσεις, δεν μοιάζει καθόλου με τον Vesta ως προς τα φασματικά χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Πιθανότατα δεν έχει ο ίδιος περάσει το στάδιο της εσωτερικής διαφοροποίησης. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε στην ιστορία του το νερό, άρα λοιπόν η αναζήτηση πάγου από νερό κάτω από την επιφάνειά του θα είναι μία από τις αποστολές του Dawn. Στον αστεροειδή Ceres το διαστημόπλοιο αναμένεται να προσεγγίσει το Φεβρουάριο και να τον μελετήσει μέχρι τον Ιούλιο του 2015. Σήμερα άλλα δύο διαστημόπλοια βρίσκονται καθ’ οδόν προς τα μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος. Το πρώτο είναι η ευρωπαϊκή αποστολή Rosetta, η οποία πρέπει να μελετήσει τον κομήτη Τσιουρούμοφ-Γκερασιμένκο – η συνάντηση με τον κομήτη πρέπει να γίνει το 2014 – και να κατεβάσει σ’ αυτόν ένα σκάφος προσεδάφισης. Το δεύτερο είναι το αμερικανικό σκάφος New Horizons, το οποίο σπεύδει προς τον Πλούτωνα ως το 2015 και κατόπιν πιο πέρα, προς τη ζώνη Kuiper. Όπως και η κεντρική ζώνη των αστεροειδών, περιέχει «συντρίμμια» από τα πρώτα στάδια της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος, όμως είναι και εμπλουτισμένος με παγωμένες πτητικές ουσίες. Η σύγκριση των δύο αυτών «αποθηκών αποβλήτων» υπόσχεται να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για τη μελέτη της εξέλιξης του ηλιακού συστήματος.

Memristor, η ιδανική μνήμη που ποτέ δεν σβήνει. H μνήμη flash, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε είδους φορητές συσκευές, κινδυνεύει να πάθει βραχυκύκλωμα από τη ζήλια της. Αιτία είναι τo memristor, ένα πρωτοποριακό τσιπ μνήμης που λειτουργεί εντυπωσιακά ταχύτερα, αποδοτικότερα και, το κυριότερο, χωρίς να σβήνει όταν κλείσει το ρεύμα. Η αξιοποίηση του memristor (memory resistor ή μνημονική αντίσταση), μιας ιδέας που είχε προταθεί σε θεωρητικό επίπεδο πριν από 40 χρόνια, δείχνει τώρα να έρχεται πιο κοντά στην εμπορική αξιοποίηση: Ευρωπαίοι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να παράξουν τέτοια κυκλώματα χρησιμοποιώντας τις τεχνικές που εφαρμόζονται σήμερα στην παραγωγή ημιαγωγών. Η πειραματική συσκευή τους, η οποία παρουσιάζεται στο Journal of Applied Physics, λειτουργεί τόσο γρήγορα ώστε η ταχύτητά της στην αποθήκευση δεδομένων «δεν μπορούσε καν να μετρηθεί». Στο μέλλον, τα memristor θα μπορούσαν όχι μόνο να διαδεχθούν τη μνήμη flash, αλλά και να αξιοποιηθούν σε υπολογιστές που ανοίγουν στιγμιαία, ή σε τσιπ που συνδυάζουν τον επεξεργαστή και τη μνήμη. Η δημιουργία των memristor είχε προβλεφθεί σε θεωρητικό επίπεδο το 1971 από τον καθηγητή Λίον Τσουά στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ. Τα πρώτα λειτουργικά memristor παρουσιάστηκαν το 2010 από τη Hewlett-Packard, η οποία συνεργάζεται τώρα με νοτιοκορεατική Hynix για την έναρξη της μαζικής παραγωγής τους το 2013. Το memristor, ανέφερε τότε η HP, συνιστά το τέταρτο θεμελιώδες δομικό στοιχείο των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, έπειτα από τον πυκνωτή, την αντίσταση και τον επαγωγέα. H HP χρησιμοποιεί στα δικά της memristor διάφορα εξωτικά υλικά και ασυνήθιστες μεθόδους παραγωγής, ενώ αντίθετα η νέα μελέτη περιγράφει τεχνικές μάλλον γνώριμες στη βιομηχανία του πυριτίου. Όπως εξηγεί στο BBC ο Άντονι Κένιον του University College London, η ομάδα του αναφώνησε «Εύρηκα!» στη διάρκεια ενός άσχετου πειράματος που αφορούσε συσκευές πυριτίου για φωτοδιόδους (LED). Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι, πάνω στις συσκευές τους, το πυρίτιο είχε αντιδράσει με το οξυγόνο και είχε σχηματιστεί ένα στρώμα οξειδίου του πυριτίου, το οποίο περιέργως συμπεριφερόταν ως memristor. Όταν πειραματίστηκαν με την αποθήκευση δεδομένων σε αυτήν τη νέα συσκευή, οι επιδόσεις της ήταν εντυπωσιακές: «Οι συσκευές μνήμης flash ανοίγουν και κλείνουν κάθε 10.000 νανοδευτερόλεπτα [δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου]. Οι δικές μας όμως συσκευές δεν μπορούμε καν να μετρήσουμε πόσο γρήγορες είναι» αναφέρει ο Δρ Κένιον. «Ο εξοπλισμός μας κατεβαίνει μόνο μέχρι τα 90 νανοδευτερόλεπτα. Οπότε [το memristor] πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο γρήγορο, αν όχι και ταχύτερο». Ο ερευνητής ελπίζει τώρα ότι η ανακάλυψη της ομάδας του θα αξιοποιηθεί σύντομα στην αγορά: «Βρισκόμαστε σε επαφές με μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας σχετικά με την εμπορική του αξιοποίηση» αναφέρει ο ίδιος. Μένει λοιπόν να δούμε αν η ιδέα της ομάδας του θα φτάσει στην αγορά νωρίτερα από τα memristor της Hewlett-Packard. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-18103772

Μια ασυνήθιστη οπτική του Δία και δυο δορυφόρων του. Στις εικόνες που δόθηκαν στην δημοσιότητα από τον δορυφόρο SOHO (Solar & Heliospheric Observatory) εμφανίζεται ο Δίας και οι δορυφόροι του Καλλιστώ και Γανυμήδης.

Θέλουν να κατασκευάσουν Enterprise για ένα ταξίδι στον Άρη! Το πραγματικό αντίγραφο του διαστημοπλοίου NCC 1701-D Enterprise της γνωστής τηλεοπτικής αλλά και κινηματογραφικής σειράς Star Trek θέλουν να κατασκευάσουν Αμερικανοί επιστήμονες και μηχανικοί, θεωρώντας πως η τεχνολογία έχει ωριμάσει για μια τέτοια απόπειρα. Την αρχή έκανε ένας ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ο οποίος έχει κάνει μια αρκετά μεγάλη προεργασία συντάσσοντας μια μελέτη για το πώς αυτό θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή η κατασκευή του πραγματικού Enterprise θα πάρει τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ το κόστος του θα ανέλθει στο 1 τρισ. $ και το διαστημόπλοιο θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στον Άρη μέσα σε 90 ημέρες. Ακόμη περισσότερο ο δίσκος που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κινηματογραφικής σχεδίασης θα μπορεί να περιστρέφεται έτσι ώστε να δημιουργούνται συνθήκες τεχνητής βαρύτητας σε αυτόν. Το Enterprise πρώτης γενιάς θα προωθείται από τρεις κινητήρες ιόντων οι οποίοι θα παρέχουν σταθερή επιτάχυνση σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού προς τον Άρη, και ήδη κινητήρες παρόμοιας τεχνολογίας χρησιμοποιούνται σε δορυφόρους και διαστημικούς βολιστήρες. Οι κινητήρες θα χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια, ενέργεια η οποία θα παράγεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες. Όπως αναφέρεται οι κινητήρες ιόντων παράγουν ένα κλάσμα ώσης σε σχέση με τους συμβατικούς πυραυλοκινητήρες χημικών προωθητικών, έχουν όμως πολύ υψηλή ειδική απόδοση, κάτι που σημαίνει ότι επιταχύνουν τα αέρια που παράγουν σε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Η βασική αρχή τους στηρίζεται στην ηλεκτρική φόρτιση (ιονισμό) ενός αερίου υπό υψηλή θερμοκρασία και εν συνεχεία στην εκτόνωσή του σε πολύ μεγάλες ταχύτητες, οι οποίες μπορούν να ξεπερνούν τα 50km/sec. (Επανειλημένες δημοσιεύσεις εδω για κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket) Το περίεργο χαρακτηριστικό τους είναι ότι αν δοκιμαστεί στη Γη, επαρκεί για να ωθήσει ένα και μόνο νόμισμα! Στο διάστημα όμως, μπορεί σιγά-σιγά να προωθήσει ένα διαστημόπλοιο, με πολύ αργή αλλά σταθερή επιτάχυνση, και μετά από ένα διάστημα να φτάσει σε πολύ μεγάλες τελικές ταχύτητες. Το διαστημόπλοιο θα μπορεί να φέρει ακόμη και οπλισμό με ένα τεράστιας ισχύος όπλο λέιζερ 100MW αν και όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα η λειτουργία του θα απαιτούσε μεγάλη ισχύ και θα δημιουργούσε προβλήματα υπερθέρμανσης. Από άποψη διαστάσεων το προτεινόμενο Enterprise θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της σειράς Star Trek. Το μήκος του θα ανέρχεται στα 960 μέτρα, (σε σχέση με τα υποθετικά 642 του κινηματογραφικού Enterprise), ο δίσκος του θα έχει διάμετρο 500 μέτρων και το μέγιστο ύψος του στην περιφέρεια θα ανέρχεται στα 25 μέτρα και στο κέντρο του στα 100., ενώ το πλήρωμά του θα ανέρχεται στα 1000 άτομα. Θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα διαστημικό σταθμό πολλών χρήσεων ο οποίος θα διαθέτει αποβάθρες για την φιλοξενία μικρότερων διαστημικών σκαφών που θα πραγματοποιούν τροχιακές και ενδοατμοσφαιρικές πτήσεις στον Άρη, ή σε οποιανδήποτε πλανήτη αυτό θα επισκέπτεται, καθώς και υπόστεγα για την υποστήριξη και κατασκευή μηχανημάτων. Η κατασκευή του θα γίνει βέβαια στο διάστημα και σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ηλεκτροκίνηση στο διάστημα με ηλιακή τεχνολογία. Μηχανικοί από την Ball Aerospace & Technologies έχουν υποβάλει ένα σχέδιο για την προώθηση διαστημικών σκαφών της NASA με τη βοήθεια μόνο της ηλιακής ενέργειας. Οι τεχνολογίες πρόωσης με βάση την ηλιακή ενέργεια που μετατρέπεται σε ηλεκτρική, είναι ένας από τους κύριους στόχους που πρέπει να επιτευχθεί πριν μπορέσει ο άνθρωπος να εδραιώσει την παρουσία του στο διάστημα. Η πρότασή τους θέλει να αποδείξει ότι η ηλιακή ηλεκτρική πρόωσης (SEP) μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο διάστημα. Η Ball Aerospace είναι μια από τις πέντε εταιρείες που πήραν 600.000 $ από τη NASA το Σεπτέμβριο του 2011, για την ανάπτυξη μιας τέτοιας ιδέας. Η NASA θέλει μια βιώσιμη και οικονομικά προσιτή ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα, και η SEP είναι στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου. Οι ειδικοί θα μπορούσαν να δοκιμάσουν τη νέα ιδέα αποστολής στο διάστημα ώστε να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητα της νέας τεχνολογίας πρόωσης. Ο γενικός στόχος που επιδιώκει της NASA είναι η δημιουργία πολύ αποτελεσματικών και ισχυρών διαστημικών συστημάτων, που να τροφοδοτούνται εξ ολοκλήρου από τον Ήλιο. Οι τρέχουσες τεχνολογίες των ηλιακών πάνελ δεν είναι τόσο χρήσιμες για αποστολές που πηγαίνει βαθιά μέσα στο ηλιακό σύστημα, πέρα ​​από τις τροχιές του Δία ή του Κρόνου, για παράδειγμα. Διαστημική ηλεκτρική ενέργεια στη Γη. Πριν λίγες μέρες ερευνητές του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία υποστήριξαν ότι ένας στόλος μικρών ρομποτικών σκαφών μπορεί να εκτρέψει την πορεία επικίνδυνων αστεροειδών. Οι ίδιοι ερευνητές επανέρχονται τώρα με μια νέα επαναστατική ιδέα. Υποστηρίζουν ότι ένας στόλος μικροσκοπικών δορυφόρων θα μπορούσαν να μεταδίδουν στη Γη ενέργεια ικανή να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροδότησης ολόκληρων πόλεων. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για πολύ μικρούς δορυφόρους που θα λειτουργούν ως συλλέκτες ηλιακής ενέργειας την οποία στη συνέχεια θα μεταδίδουν στη Γη είτε με δέσμες λέιζερ είτε με δέσμες μικροκυμάτων. Οι δέσμες των δορυφόρων θα στοχεύουν κάποιον δέκτη που θα μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική. Οι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει πετυχημένες δοκιμές της τεχνολογίας πάνω στην οποία θα βασιστεί η κατασκευή αυτών των δορυφόρων. Θεωρούν ότι δορυφόροι αυτού του είδους θα μπορούσαν να ηλεκτροδοτήσουν περιοχές που έχουν υποστεί καταστροφές ή απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές όπου είναι δύσκολη η ανάπτυξη ηλεκτρικών δικτύων.Το πρόγραμμα έχει λάβει την ονομασία SAM (Self-infalting Adaptable Membrane) και σύμφωνα με τους ερευνητές οι δορυφόροι θα μιμούνται την φυσική κυτταρική δομή και λειτουργία των ζωντανών οργανισμών. «Το Διάστημα αποτελεί μια καταπληκτική πηγή συλλογής ηλιακής ενέργειας την οποία μπορούμε να συλλέγουμε αδιάλειπτα χωρίς να περιοριζόμαστε από το αν είναι μέρα ή νύκτα ή από τις καιρικές συνθήκες. Η χρήση τέτοιων δορυφόρων δίνει λύση και σε ένα ακόμη πρόβλημα που υπάρχει στη Γη. Υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να συλλέγονται σημαντικές ποσότητες ηλιακής ενέργειας όπως η Σαχάρα. Ομως ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί από την έρημο η ενέργεια στις αστικές περιοχές» αναφέρει ο Μασιμιλιάνο Μπαζίλε καθηγητής του Τμήματος Μηχανολογίας και Αεροδιαστημικής του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία που είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. H πρώτη ιδιωτική αποστολή στον ISS. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχεδιασμό, το Σάββατο θα είναι ημέρα-ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων: η εταιρεία SpaceX εκτοξεύει το Dragon, το πρώτο ιδιωτικό σκάφος για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η SpaceX είναι μία από τις εταιρείες που εξασφάλισαν συμβόλαια της NASA, προκειμένου να καλυφθεί το κενό που άφησε η περυσινή καθήλωση των διαστημικών λεωφορείων. Η εταιρεία, την οποία δημιούργησε ο συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, θα λάβει 1,6 δισ. δολάρια για 12 ρoμποτικές αποστολές στον ISS. Η κάψουλα Dragon, η οποία θα μπορούσε να τροποποιηθεί στο μέλλον ώστε να μεταφέρει και πληρώματα, θα παραδώσει στον ISS σχεδόν μισό τόνο τροφίμων, εφοδίων και επιστημονικών πειραμάτων. Τα στάδια της αποστολής όπως τα παραθέτει το Space.com: Εκτόξευση: Το Dragon θα εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Falcon 9 της SpaceX. Η πυροδότηση προγραμματίζεται για τις 11.55 ώρα Ελλάδας στις 19 Μαΐου. Διακοπή κύριου κινητήρα / Διαχωρισμός σταδίων: Περίπου 180 δευτερόλεπτα μετά την πυροδότηση, οι κινητήρες του κατώτερου σταδίου του πυραύλου σταματούν να λειτουργούν και το πρώτο στάδιο πέφτει πίσω στη Γη. Σε αυτό το σημείο ενεργοποιούνται οι κινητήρες του δεύτερου σταδίου. Αποσύνδεση του Dragon: Περίπου 9 λεπτά μετά την εκτόξευση, το Dragon αποσυνδέεται από το ανώτατο στάδιο του πυραύλου και τίθεται σε τροχιά. Η κάψουλα αναπτύσσει τους ηλιακούς συλλέκτες που θα την τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια στις επόμενες φάσεις. Τροχιακοί έλεγχοι: Αφότου τεθεί σε τροχιά το Dragon υποβάλλεται σε ελέγχους, κατά τους οποίους δοκιμάζεται μεταξύ άλλων το σύστημα Absolute GPS, το οποίο επιτρέπει στην κάψουλα να προσδιορίζει τη θέση της στο Διάστημα μέσω των δορυφόρων του GPS. Σε αυτή τη φάση ελέγχεται επίσης το σύστημα ακύρωσης της πτήσης για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Πέρασμα κάτω από τον ISS: Την τρίτη ημέρα της αποστολής του, το Dragon θα περάσει 1,5 χιλιόμετρο κάτω από τον σταθμό και θα αρχίσει να επικοινωνεί μαζί του. Σε αυτή τη φάση θα δοκιμαστεί το δευτερεύον σύστημα GPS και το πλήρωμα του σταθμού θα στείλει εντολή για την ενεργοποίηση ενός φωτεινού σινιάλου από την κάψουλα. Ραντεβού: Την επόμενη ημέρα, το Dragon πλησιάζει εκ νέου το σταθμό σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων. Η απόσταση μειώνεται σταδιακά στα 250 μέτρα και τελικά στα 10 μέτρα. Πρόσδεση: Σε αυτό το σημείο, το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον δίνει στο πλήρωμα του σταθμού την άδεια να συλλάβει το Dragon με το ρομποτικό βραχίονα του τροχιακού συγκροτήματος. Ο βραχίονας φέρνει τελικά την κάψουλα στη θυρίδα πρόσδεσης όπου θα συνδεθεί, στην κάτω πλευρά της υπομονάδας Harmony του ISS. Αποσύνδεση: Έπειτα από 18 ημέρες παραμονής στον ISS, το Dragon αποσυνδέεται και απομακρύνεται μερικά μέτρα με τη βοήθεια του ρομποτικού βραχίονα του σταθμού. Ενεργοποιεί τότε τους προωθητήρες του και για να απομακρυνθεί περισσότερο, σε απόσταση ασφάλειας. Επανείσοδος: Τέσσερις ώρες μετά την αναχώρησή του από το συγκρότημα, το Dragon ενεργοποιεί εκ νέου τους προωθητήρες του και εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Η θερμική ασπίδα προστατεύει την κάψουλα στα 7 λεπτά της μετεωρικής καθόδου. Προσθαλάσσωση: Η κάψουλα ανοίγει τρία αλεξίπτωτα που επιβραδύνουν απότομα την κάθοδο και προσθαλασσώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 450 χλμ από τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ. Μετά την περισυλλογή του, μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.

Το πλήρωμα του «Σογιούζ» έφτασε στο ΔΔΣ. Στις 17 Μαΐου στις 8 και 35 και 56 δευτερόλεπτα ωρα Μοσχας το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz TMA-04M" συνδεθηκε με την "Αναζήτηση" (ΜΙΜ-2) του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμής διαρροής της διεπαφής μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του (ΜΙΜ-2) απο 11:55 εως 12:25 ωρα Μόσχας, έχει προγραμματιστεί να ανοίξει ο διαδρόμος. Μετά από αυτό, το πλήρωμα του ΔΔΣ θα ενωθει με το πλήρωμα του "Soyuz TMA-04M», που περιλαμβάνει τον Gennady Padalka (Roscosmos), Σεργκέι Revina (Roscosmos) και τον Ιωσήφ Acaba (NASA). Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα εργασθεί 123 ημέρες από 17 Μάιου έως 17 Σεπτεμβρίου του 2012. Μετά το άνοιγμα της καταπακτής η αρίθμηση της Αποστολής στο ΔΔΣ θα αλλάξει σε 31/32 και το πλήρωμα θα αποτελείται από έξι άτομα: διοικητής Oleg Kononenko, πτήσης μηχανικοί Gennady Padalka και Σεργκέι Revina (Roscosmos), ο Donald Pettit και Joseph Άκαμπα (NASA), Αντρέ Cowper (ΕΣΛ .) Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας 31/32, μετά την άφιξη του WPK "Soyuz TMA-04M», θα συνεχίστει η διεξάγωγει πειραματων σε διάφορους τομείς όπως η βιοτεχνολογία, βιοϊατρική έρευνα, τηλεπισκόπηση της Γης, η εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, οι διαστημικές επιστήμες των υλικών, η γεωφυσική και η εξερεύνηση των κοντινών αστρων, καθώς και την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης που προβλέπεται θα γίνουν περίπου 40 πειράματα, των οποίων τα 8 είναι νέα. Επίσης προγραμματίζεται διαστημικός περίπατος, στη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες θα αφήσουν ένα μικρό δορυφόρο, με σκοπό να προβλέψουν τις μελλοντικές ημερομηνίες και τους τόπους πτώσης στη Γη τμήματων των διαφόρων κοσμικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων των δορυφόρων. Το πλήρωμα εκτος τον μεγάλο αριθμό των επιστημονικών πειραμάτων εχει ακόμα την υποδοχή του ρωσικού διαστημικού οχήματος φορτίου "Πρόοδος M-16M», του ιαπωνικου διαστημικου σκάφους φορτίου HTV-3, "Konotori-3», το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος φορτίου ATV-3 "Edoardo Amaldi, το" Αμερικάνικο φορτηγό πλοίο «Δράκος». Συνολο 4 φορτηγά σκάφη!!! Οι αστροναύτες προγραμματίζουν τη διεξαγωγή από το διάστημα μαθήματα περιβάλλοντος για τους μαθητές 5 έως 7ου βαθμού. Ο πιο έμπειρος από το πλήρωμα του WPK "Soyuz TMA-04M» είναι ο Γκενάντι Padalka, με τρεις διαστημικές πτήσεις (το 1998 στο σταθμό "Μιρ" και το 2004 και το 2009 - στον ΔΔΣ) με πάνω από 585 ημέρες, εκτελωντας οκτώ διαστημικούς περιπάτους. Ο Ιωσήφ Άκαμπα εχει μια διαστημική πτήση με το διαστημικό λεωφορείο κατά τη διάρκεια της STS-119 το 2009. Για τον Σεργκέι Revin - αυτή είναι η πρώτη διαστημική πτήση. Τρεις διαστημικοι πυραύλοι θα εκτοξευστούν σήμερα από την Γη. Τρεις διαστημικές εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα στις 17 Μαΐου από διάφορα σημεία της Γης. «Δύο εκτοξεύσεις θα πραγματοποιήσει η Ρωσία: την πρώτη από το κοσμοδρόμιο του Πλισέτσκ στην περιοχή Αρχάνγκελσκ, η δεύτερη – από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Άλλη μια εκτόξευση έχει προγραμματίσει η Ιαπωνία από το κοσμοδρόμιο Tanegashima» Η πηγή τόνισε, πως η εκτόξευση από το στρατιωτικό κοσμοδρόμιο Πλισέτσκ θα πραγματοποιηθεί για τα συμφέροντα του Υπουργείου Άμυνας. Το 2012 στον κόσμο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 24 διαστημικές εκτοξεύσεις, μία από τις οποίες ήταν προβληματική.(Β.Κορέα) Η Ρωσία πραγματοποίησε 7 επιτυχείς διαστημικές εκτοξεύσεις.

Όσο απαράλλαχτο μοιάζει το φεγγάρι τόσο αλλάζει. Όσο κι αν δείχνει ίδιο και απαράλλαχτο, το φεγγάρι δεν ήταν πάντα όπως φαίνεται σήμερα. Οι κρατήρες και οι σχηματισμοί στην επιφάνεια της σελήνης άλλαζαν διαρκώς. Τη φαινομενική «στασιμότητα» που κάνει τον δορυφόρο της Γης να μοιάζει λες και δεν εξελίσσεται ποτέ έρχεται να ανατρέψει το καταπληκτικό βίντεο του παρατηρητηρίου της NASA, Lunar Reconnaissance Orbiter! Χάρη στη δουλειά των επιστημόνων, μπορούμε να έχουμε μια πληρέστερη άποψη για την ιστορία του φεγγαριού. Να πώς εξελίχθηκαν λοιπόν τα πράγματα...