Δροσος Γεωργιος

Υπερυπολογιστής σπάει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου πυρήνων. Το σύστημα Sequoia της IBM, εγκατεστημένος στο αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore στην Καλιφόρνια, είναι ο πρώτος υπολογιστής του κόσμου που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο πυρήνες επεξεργασίας. Τη στιγμή που τα οικιακά PC περιορίζονται στους διπύρηνούς, ή το πολύ τετραπύρηνους επεξεργαστές, το Sequoia Bluegene/Q βασίζεται σε τσιπ PowerPC με 16 πυρήνες το καθένα, και περιλαμβάνει συνολικά 1.572.864 πυρήνες επεξεργασίας. Αυτή την εβδομάδα, ερευνητές του εργαστηρίου Δυναμικής Ρευστών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ανακοίνωσαν ότι χρησιμοποίησαν το Sequoia για μια από τις πλέον περίπλοκες εργασίες που έχουν αναλάβει ποτέ, την προσομοίωση της παραγωγής θορύβου σε έναν υπερηχητικό στροβιλοκινητήρα. Το καλοκαίρι του 2012, το Sequoia ανακηρύχθηκε επίσημα ο ταχύτερος υπολογιστής του κόσμου με ταχύτητα 16,32 petaflops (τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο) περίπου 55% υψηλότερη σε σχέση με τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Ο υπερυπολογιστής της IBM δεν παρέμεινε πάντως για πολύ στην κορυφή, αφού εκθρονίστηκε από τον Titan της Cray με ταχύτητα 17,59 Petaflops. Το Sequoia διατηρεί πάντως το ρεκόρ πυρήνων καθώς το Titan περιορίζεται σε λιγότερους από 300.000. Στην πράξη, o καταμερισμός μιας υπολογιστικής εργασίας σε 1,5 εκατομμύρια πυρήνες που λειτουργούν παράλληλα πιθανότατα επιτρέπουν στο Sequoia να εκτελεί κάποιες τουλάχιστον εργασίες ταχύτερα ακόμα και από τον Τιτάνα. Ο υπερυπολογιστής τρέχει το λειτουργικό σύστημα Linux και καταναλώνει 6 με 8 megawatt ηλεκτρικής ενέργειας, ισχύς που θα αρκούσε για την ηλεκτροδότηση μιας μικρής πόλης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233040

Eνδείξεις για ηλιακό σύστημα στη γειτονιά μας. Το αστρικό σμήνος των Υάδων είναι το κοντινότερο αστρικό σμήνος στη Γη. Το σμήνος που βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πήρε το όνομα του από τις Υάδες, τις αδελφές των Νυμφών, οι οποίες σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν αυτές που έφερναν τη βροχή. Αστρονόμοι στις ΗΠΑ εντόπισαν ενδείξεις της ύπαρξης πλανητών γύρω από ένα από τα άστρα του σμήνους. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για το κοντινότερο σε εμάς ηλιακό σύστημα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι Υάδες βρίσκονται πολλά χρόνια στο στόχαστρο των επιστημόνων που αναζητούν την ύπαρξη πλανητών στα άστρα του σμήνους. Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLA) παρατήρησαν έναν λευκό νάνο του σμήνους χρησιμοποιώντας εκτός των άλλων οργάνων και το εξαιρετικά ευαίσθητο φασματόμετρο που βρίσκεται στο Αστεροσκοπείο Keck στη Χαβάη. Διαπίστωσαν ότι η ατμόσφαιρα του άστρου έχει «μολυνθεί» από την ύλη αστεροειδών (σκόνη) οι οποίοι κάποια στιγμή τέθηκαν σε τροχιά γύρω από αυτό και τελικά κονιορτοποιήθηκαν. Βασικό εύρημά τους ήταν η παρουσία ασβεστίου, στοιχείο που κανονικά δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα ενός λευκού νάνου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η παρουσία ύλης των αστεροειδών στο άστρο υποδεικνύει και την παρουσία ενός ή και περισσότερων πλανητών γύρω από αυτό. Οπως αναφέρουν, η πιο πιθανή εξήγηση για την παρουσία των αστεροειδών στο άστρο είναι η ύπαρξη ενός ή και περισσότερων πλανητών που κινούνται γύρω του. Η βαρυτική έλξη ενός πλανήτη μπορεί να εκτρέψει την τροχιά ενός αστεροειδή και να τον οδηγήσει στο μητρικό άστρο του πλανήτη. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Διαστημικής Τηλεσκοπικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη επιβεβαίωσαν ότι η σκόνη που υπάρχει στον λευκό νάνο προέρχεται από αστεροειδείς και όχι από κάποια άλλη πηγή ενισχύοντας έτσι τις υποψίες για την ύπαρξη ενός ηλιακού συστήματος στις Υάδες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495438

Ο θαλάσσιος ελέφαντας του Διαστήματος. Σε εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες αναβάθμισης των ραδιοτηλεσκοπίων του Αστεροσκοπείου VLA (Very Large Array) στο Νέο Μεξικό. Καθώς προχωρούν οι εργασίες οι επιστήμονες ελέγχουν την πρόοδο τους και τεστάρουν τις νέες δυνατότητες της συστοιχίας. Σε μια από αυτές τις «δοκιμαστικές» έρευνες εντόπισαν ένα νεφέλωμα το οποίο κέντρισε το ενδιαφέρον τους. Το νεφέλωμα έλαβε τη κωδική ονομασία W50 και είναι στην πραγματικότητα τα υπολείμματα μιας έκρηξης υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) που σημειώθηκε όπως εκτιμούν οι ειδικοί πριν από 20 χιλιάδες έτη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού, έχει έκταση 700 έτη φωτός και είναι ένα από τα μεγαλύτερα υπολείμματα σουπερνόβα που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Το νεφέλωμα έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας επειδή το σχήμα του παραπέμπει σε θαλάσσιο ελέφαντα. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494274 Αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν γαλαξία-βρέφος στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα γιγάντιο νέφος αερίων κοντά στον γαλαξία Ανεμόμυλο (Pinwheel) στο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου το οποίο είναι ένας αγέννητος γαλαξίας-νάνος, αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal. «Βλέπουμε ότι εκεί υπάρχει ένα νέφος αερίων, όμως δεν υπάρχουν ακόμη άστρα. Οι αστρονόμοι επανειλημμένα είχαν ανακαλύψει νέφη αερίων χωρίς άστρα, όμως πάντα τα συνέδεαν με εκπομπές ύλης από τους μεγάλους γαλαξίες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για τον πρώτο γαλαξία-βρέφος που μας έγινε γνωστός», δήλωσε ο Κρίστοφερ Μίχος από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/101065531/ Εκπληκτική φωτογραφία του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου. Μια ακόμη καταπληκτική φωτογραφία προσέθεσε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στην τεράστια λίστα των εντυπωσιακών εικόνων που έχει καταγράψει από το Σύμπαν. Αυτή τη φορά κατέγραψε με τον φακό του ένα υπέροχο «πλάνο» από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Τη φωτογραφία έδωσε στη δημοσιότητα η NASA με τα στελέχη της να κάνουν λόγο για «ένα χορό των χρωμάτων». Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς η αλληλεπίδραση της βαρύτητας του γαλαξία μας με τα νέφη κοσμικής ύλης του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου έχει ως αποτέλεσμα τα νέφη να «καταρρέουν» προκαλώντας τη γέννηση νέων άστρων. Καθώς εξελίσσεται το φαινόμενο και τα νέφη δίνουν τη θέση τους στα νέα άστρα οι περιοχές αυτές λούζονται από λαμπρό φως που έχει πολλές αποχρώσεις δημιουργώντας αυτή την εντυπωσιακή εικόνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494633

Με «μισοφέγγαρο» μοιάζουν οι μαύρες τρύπες. Για πρώτη φορά επιστήμονες προσπαθούν να διαπιστώσουν πώς θα φαίνεται μια μαύρη τρύπα σε κάποιον που την πλησιάζει. Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ μελετώντας δεδομένα από την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας εκτιμούν ότι, καθώς πλησιάζει κάποιος σε μια μαύρη τρύπα, η «εικόνα» της θα μοιάζει με μια κοσμική δομή που θυμίζει μισοφέγγαρο. Η ύπαρξη των μελανών οπών έχει διαπιστωθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Τις τελευταίες δεκαετίες τα πολύ ισχυρά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια εντοπίζουν συνεχώς μαύρες τρύπες στο Σύμπαν. Οι μαύρες τρύπες «εγκλωβίζουν» ακόμη και το φως και έτσι παραμένουν αόρατες. Ετσι ο εντοπισμός και η παρατήρησή τους γίνεται με έμμεσο τρόπο και ειδικότερα από την κοσμική δραστηριότητα που υπάρχει γύρω από αυτές. Οπως επισημαίνουν οι ερευνητές αν κάποιος πλησιάζει σε μια μαύρη τρύπα αυτό που θα βλέπει και θα μοιάζει με μισοφέγγαρο δεν θα είναι η μαύρη τρύπα αυτή κάθε αυτή , αλλά ο ορίζοντας γεγονότων. Σύμφωνα με τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, ο Ορίζοντας των Γεγονότων είναι το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή, καθώς η βαρύτητα ισοδυναμεί με καμπύλωση του χωροχρόνου. Με απλά λόγια είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Το πιο κοινό παράδειγμα ενός Ορίζοντα γεγονότων, είναι η μαύρη τρύπα. Στις μαύρες τρύπες δημιουργείται μία σημειακή ιδιομορφία, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει περιοχή του χωροχρόνου, άρα του χώρου, στην οποία η ταχύτητα του φωτός είναι μικρότερη της ταχύτητας διαφυγής. Επομένως, αφού η ταχύτητα του φωτός είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα του σύμπαντος, αν δεν γίνεται να ξεφύγει το φως, τότε δεν μπορεί να ξεφύγει τίποτα. Φως το οποίο τυχόν πηγάζει πέρα από τον ορίζοντα, δεν μπορεί να φτάσει ποτέ τον παρατηρητή. Παρομοίως, οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο πλησιάζει τον ορίζοντα από την πλευρά του παρατηρητή, φαίνεται σαν να επιβραδύνεται, να μην μπορεί ποτέ να περάσει τον ορίζοντα και το χρώμα του να μετατοπίζεται προς το ερυθρό, με το πέρας του χρόνου. Το αντικείμενο ωστόσο, δεν αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε επιρροή και στην ουσία περνάει μέσα από τον ορίζοντα σε χρόνο ο οποίος μπορεί να οριστεί. Παρόλα αυτά, λογικά θα υπάρχει μία οριακή περιοχή στην οποία το φως μόλις που θα ξεφεύγει, δηλαδή η ταχύτητα διαφυγής θα είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός, αυτή η περιοχή ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων. Δεν μπορεί να ξεφύγει φως μέσα από αυτόν τον ορίζοντα, άρα όλα τα γεγονότα που μπορούν να ειδωθούν βρίσκονται το πολύ μέχρι τον ορίζοντα, εξ' ού και το όνομα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από ένα επιστημονικό πρόγραμμα που ξεκίνησε πρόσφατα. Πρόκειται για το Event Horizon Telescope στο πλαίσιο του οποίου γίνεται συλλογή και επεξεργασία δεδομένων από τις παρατηρήσεις που διενεργούνται από ένα ευρύ δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων σε όλο τον κόσμο. Βασικός στόχος του προγράμματος είναι να συγκεντρώνονται δεδομένα από διαφόρων ειδών κοσμικά αντικείμενα η μελέτη των οποίων είναι δύσκολη από μια μεμονωμένη μονάδα παρατήρησης. «Πιστεύω ότι μπορούμε να καταγράψουμε μια εικόνα από μαύρη τρύπα μέσα στα επόμενα πέντε έτη» δηλώνει ο Τζέισον Ντέξτερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494480

Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και NASA σημαίνει Σελήνη; Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και η Εθνική Διεύθυνση Αεροναυτικής και Εξερεύνησης του Διαστήματος των ΗΠΑ (NASA) υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή μιας λειτουργικής μονάδας για το υπό κατασκευή επανδρωμένο διαστημόπλοιο Orion, που θα πραγματοποιεί πτήσεις εκτός των ορίων της περίγειας τροχιάς, στη βάση του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημικού σκάφος ATV. (Πρόκειται για τη συντομογραφία του Αυτοματοποιημένου Οχήματος Μεταφοράς, Automated Transfer Vehicle). Η πρώτη πτήση του Orion έχει προγραμματιστεί για το 2017, όταν το διαστημόπλοιο θα πρέπει πραγματοποιώντας μη επανδρωμένη πτήση να φτάσει στη Σελήνη. Η δεύτερη πτήση έχει ήδη προγραμματιστεί να είναι επανδρωμένη και θα πραγματοποιηθεί το 2021. Το ATV χρησιμοποιείται για την υποστήριξη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) από το 2008. Κατά το διάστημα αυτό τρία ATV ταξίδευσαν ως το Σταθμό κι ετοιμάζεται να πετάξει ένα τέταρτο, που ονομάζεται «Albert Einstein». Μετά την πτήση του πέμπτου ATV το 2014, το πρόγραμμα σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί. Εκτός του ATV η NASA σχεδιάζει σχεδιάζει το διαστημόπλοιο Orion από κοινού με το νέο πύραυλο-μεταφορέα SLS. Αυτή η διασύνδεση πρέπει να εξασφαλίσει στις ΗΠΑ την ενεργό επιστροφή στις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις μετά την εποχή των διαστημικών λεωφορείων. Σε ό,τι αφορά στο περαιτέρω πρόγραμμα παρουσίας του ανθρώπου στο Διάστημα, αυτό δεν είναι σαφές. Λίγο ως πολύ έχει προσδιοριστεί η πρώτη αποστολή (η εξερευνητική αποστολή Exploration Mission 1 ή EM-1), κατά την οποία το διαστημόπλοιο Οrion θα πραγματοποιήσει μη επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη στις 17 Δεκεμβρίου του 2017. Ένα δεύτερο Orion μπορεί να εκτοξευθεί για τη Σελήνη το 2021, με πλήρωμα τεσσάρων (ή και λιγότερων) ανθρώπων. Αναμένεται ότι το πλήρωμα θα παραμείνει τρεις ή τέσσερις ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η ένταξη της Ευρώπης στο πρόγραμμα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων των ΗΠΑ μπορεί να σημαίνει ότι στο βαθμό, που προχωρούν οι εργασίες προετοιμασίας, θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή Ευρωπαίου εκπροσώπου στο μελλοντικό πλήρωμα της πρώτης επανδρωμένης αποστολής. Καθ’ όσον η λειτουργία του ΔΔΣ είναι αυτή τη στιγμή εγγυημένη μόνο μέχρι το 2020, η απόφαση αυτή διασφαλίζει ένα είδος «ομαλής μετάβασης» από τη μια μορφή επανδρωμένων αποστολών σε άλλη. Η βασική ένσταση, που εκφράζεται σχετικά με το πρόγραμμα του Οrion, είναι η έλλειψη σαφούς στόχου αυτών των αποστολών. Εικάζεται ότι όλα όσα γίνονται στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, πρέπει να οδηγήσουν τον άνθρωπο στον Άρη. Αλλά σαφές σχέδιο για να φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι σήμερα δεν υπάρχει. Άλλη μια ιδέα είναι να χρησιμοποιηθεί το Orion για επανδρωμένη πτήση σε αστεροειδή. Ο στόχος αυτός είναι φιλόδοξος και ενδιαφέρων, αλλά δεν προκαλεί ομόθυμη συναίνεση. Σε ό,τι αφορά τώρα στη Ρωσία, το πρόγραμμα διαστημικής δραστηριότητας της χώρας έως το 2020, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, κατατάσσει τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις ως τρίτη προτεραιότητα (μετά την ανάπτυξη του τομέα των διαστημικών υπηρεσιών και της διαστημικής επιστήμης), καθ’ όσον μέχρι τότε θα συνδέεται κυρίως με τον ΔΔΣ. Ωστόσο στο κείμενο του προγράμματος υπάρχει και η αναφορά στο γεγονός ότι στα επόμενα επτά χρόνια θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα επιστημονικό-τεχνολογικό απόθεμα για τις μελλοντικές πτήσεις του ανθρώπου στο μακρινό Διάστημα και πρωτίστως την πτήση στη Σελήνη, ενώ οι πτήσεις σε άλλους πλανήτες, παραμένουν προς το παρόν μια αρκετά μακροπρόθεσμη επένδυση. http://greek.ruvr.ru/2013_01_21/101798549/ Γη και Σελήνη από τον Διαστημικό Σταθμό. Μια μοναδική θέα της Γης και της Σελήνης, όπως την φωτογράφησαν οι αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό … http://physicsgg.me/2013/01/20/%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc/

Καρέ καρέ η εξέλιξη ενός σουπερνόβα. To 1901 οι αστρονόμοι εντόπισαν μια πολύ ισχυρή αστρική έκρηξη. Ο υπερκαινοφανής αστέρας (σουπερνόβα) GK Persei ή Nova Persei 1901 βρίσκεται σε απόσταση 1.300 ετών φωτός από τη Γη και προς έκπληξη των επιστημόνων συνεχίζει ακόμη να «μεγαλώνει». Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Μιγκέλ Σανταντέρ του Εθνικού Αστεροσκοπείου της Ισπανίας συγκέντρωσαν εικόνες και δεδομένα του σουπερνόβα από διάφορα τηλεσκόπια και με βάση τα όσα γνώριζαν για αυτό δημιούργησαν έναν τρισδιάστατο χάρτη της έκρηξης και της εξέλιξής της μέσα στον χρόνο. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Οπως αναφέρουν οι ερευνητές το «ωστικό κύμα» της έκρηξης συνεχίζει να... διογκώνεται. Η ταχύτητα της διαστολής του σουπερνόβα υπολογίστηκε ότι είναι περίπου 1.000 χλμ/δευτ. Το βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα καταγράφει την πορεία του στον χρόνο. Καθώς διαστέλλεται ο GK Persei μοιάζει με ένα κοσμικό πυροτέχημα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494927

Ένα μοναδικό πάλσαρ. Πονοκέφαλο στους επιστήμονες έχει προκαλέσει ο εντοπισμός ενός άστρου νετρονίου (πάλσαρ) το οποίο «συμπεριφέρεται» με έναν τρόπο που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Τα πάλσαρ εκπέμπουν από τους πόλους τους δέσμες ενός είδους ακτινοβολίας – είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ. Αστρονόμοι του Ινστιτούτου Διαστημικής Ερευνας στην Ουτρέχτη εντόπισαν ένα άστρο που εκπέμπει δύο είδη ακτινοβολίας. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το πάλσαρ αυτό έχει «διχασμένη προσωπικότητα» και προσπαθούν να βρουν απαντήσεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πάλσαρ αυτό εκπέμπει ραδιοκύματα αλλά εντελώς ξαφνικά σταματά και για λίγες ώρες αρχίζει να εκπέμπει ακτίνες Χ. Στη συνέχεια , ο ίδιο ξαφνικά και χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή μεταβολή (π.χ αλλαγή στη κίνησή του) το πάλσαρ επιστρέφει στην εκπομπή ραδιοκυμάτων. «Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτή η μεταβλητότητα» αναφέρει ο Βιμ Χέμσεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://physicsgg.me/2013/01/25/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%ac%ce%bb%cf%83%ce%b1%cf%81/

Διφορούμενη «βελτιστοποίηση» Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) θα τροφοδοτείται με περισσότερη ενέργεια χάρη στην πιο ευνοϊκή κλίση των ηλιακών συσσωρευτών του προς τον Ήλιο. Ο στόχος αυτός εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί με τη βοήθεια υπολογιστικού προγράμματος, το οποίο ακόμη αναμένεται ότι θα σχεδιαστεί. Η NASA προκήρυξε διαγωνισμό για την εκπόνησή του με χρηματικό έπαθλο 30 χιλιάδων δολαρίων (ISS Longeron Shadowing Optimization Challenge). Μπορεί να διαγωνιστεί για το βραβείο οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας των ερασιτεχνών προγραμματιστών της ομάδας TopCoder, όπου έχουν καταχωρηθεί 440 χιλιάδες άνθρωποι από δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Η NASA υποστηρίζει ότι η αύξηση της αποδοτικότητας των συσσωρευτών θα επιτρέψει στο πλήρωμα του ΔΔΣ να εκτελεί περισσότερα πειράματα, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την επιστημονική αποτελεσματικότητα του Σταθμού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, ως φαίνεται, με έναν στοιχειώδη τρόπο: να περιστραφούν οι ηλιακοί συσσωρευτές κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οι ηλιακές ακτίνες να πέφτουν σε αυτούς υπό ορθή γωνία. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο απλό... Ενδέχεται να κρύβουν τον Ήλιο στους συσσωρευτές διάφορα αντενοκάταρτα, οι μεταλλικές κατασκευές πολλών μέτρων, στις οποίες είναι εγκατεστημένοι. Υπό την επίδραση των ηλιακών ακτίνων τα αντενοκάταρτα θερμαίνονται και διαστέλλονται αισθητά. Εάν κάποια από αυτά βρεθούν στη σκιά, ενώ άλλα είναι στο φως, τότε ολόκληρη η κατασκευή κάμπτεται και μπορεί ακόμη και να σπάσει χτυπώντας στον ΔΔΣ. Γι’ αυτό και είναι υποχρεωτικό να τοποθετούνται οι συλλέκτες των συσσωρευτών υπό λιγότερο ευνοϊκή γωνία ως προς τον Ήλιο, ώστε τα αντενοκάταρτα να φωτίζονται και να θερμαίνονται ομοιόμορφα. Το πρόβλημα με τους ηλιακούς συλλέκτες του ΔΔΣ είναι επινοημένο, θεωρεί ο υποδιευθυντής του περιοδικού «Νέα της Κοσμοναυτικής» Ίγκορ Λίσοφ. Κατά τη γνώμη του ο διαγωνισμός υπηρετεί άλλους σκοπούς: Η NASA προσπαθεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη της «προγραμματιστικής» κοινής γνώμης, ώστε να αποφασίσει πώς υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποκτήσει το μέγιστο ποσό ενέργειας με τα υπάρχοντα δεδομένα. Δεν βλέπω σε αυτό κάποια πρακτική χρήση, πρόκειται για μια καθαρής μορφής «αναζήτηση μυαλών». Το γεγονός ότι στο Σταθμό τώρα δεν επαρκεί ενέργεια για πειράματα, είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Κάποια στιγμή όντως στον ΔΔΣ υπήρχε λίγο ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μόνο το διάστημα πριν τοποθετηθεί ολόκληρο το πλέγμα των συλλεκτών, που είχαν μεταφερθεί με τα τελευταία αμερικανικά «διαστημικά λεωφορεία». Τώρα οι συσσωρευτές του αμερικανικού και του ρωσικού διαμερίσματος αποδίδουν από κοινού 110 κιλοβάτ, χωρίς καμία βελτιστοποίηση. Όμως από την προκήρυξη του διαγωνισμού τα πράγματα δεν θα γίνουν χειρότερα, θεωρούν πολλοί ειδικοί: η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να κατασκευάζει και στο εξής διαστημικούς σταθμούς και αυτά τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό καλούνται να «κατεβάσουν» την τεχνική περιγραφή από τον διακομιστή του εικονικού εργαστηρίου της NASA και του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Και εν συνέχεια να αποστείλουν εκεί τις προτεινόμενες εργασίες τους. Η προθεσμία λήγει στις 6 Φεβρουαρίου στις 22:00 ώρα Μόσχας (σ.τ.μ. 20:00 ώρα Ελλάδας). Βάσει των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού θα προσδιοριστούν 10 νικητές, που θα λάβουν όλοι τους χρηματικά έπαθλα. Τον δημιουργό του καλύτερου προγράμματος αναμένει το μεγάλο βραβείο των 10 χιλιάδων δολαρίων. Για τη δεύτερη και τρίτη θέση θα καταβληθούν 5 και 3 χιλιάδες αντιστοίχως. Οπότε η NASA θα αποκτήσει την ευκαιρία με μικρό κόστος να αναζητήσει ειδικούς για τις ανάγκες της. http://greek.ruvr.ru/2013_01_21/101800534/ Το κυνήγι του (διαστημικού) θησαυρού. Η αμερικανική εταιρεία Deep Space Industries ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2015 θα έχει στείλει στο διάστημα ένα διαστημικό σκάφος που θα συγκεντρώσει δεδομένα τα οποία θα βοηθήσουν στη δημιουργία ορυχείων σε αστεροειδείς. Από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι οι αστεροειδείς διαθέτουν ορυκτό πλούτο πολλές ιδιωτικές εταιρείες έχουν ξεκινήσει ένα αγώνα δρόμου για να καταφέρουν να κερδίσουν πλεονέκτημα στο κυνήγι του διαστημικού Ελντοράντο. Η Deep Space Industries κατασκευάζει ένα μικρό μη επανδρωμένο σκάφος το οποίο έχει ονομάσει Firefly. Η εταιρεία σκοπεύει να στείλει έναν στόλο Firefly στο Διάστημα. Τα σκάφη θα είναι δεμένα ως «βαγόνια» σε κάποιον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο που θα εκτοξευθεί στο Διάστημα μέσα στην επόμενη διετία. Ο στόλος θα περιμένει το πέρασμα κοντά από τη Γη κάποιου μικρού αστεροειδή τον οποίο και θα κυνηγήσει. Οταν τα σκάφη πλησιάσουν τον αστεροειδή, θα συλλέξουν δείγματα του εδάφους του και θα κάνουν σειρά ερευνών σε αυτόν. Τα δεδομένα που θα συλλέξουν τα Firefly καθώς και άλλα σκάφη σε παρόμοιες αποστολές θα βοηθήσουν στο να οργανωθούν στο κοντινό μέλλον επανδρωμένες αποστολές σε μεγάλους αστεροειδείς στους οποίους θα δημιουργηθούν ορυχεία. Η Deep Space Industries ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με την εταιρεία Planetary Resources που ιδρύθηκε πρόσφατα από επώνυμους λάτρεις του Διαστήματος και θιασώτες της δημιουργίας διαστημικών ορυχείων όπως ο σκηνοθέτης Τζέημς Κάμερον και ο συνιδρυτής της Google Λάρι Πέιτζ. Οι εκτιμήσεις των ειδικών για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στους αστεροειδείς είναι τέτοιες ώστε δεν προκαλεί εντύπωση η άμεση δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια απόκτησης και εκμετάλλευσης του. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό και εύκολο εγχείρημα όμως τα ποσά που αναφέρουν οι ειδικοί κυριολεκτικά ζαλίζουν όποιον τα ακούει. Στον αστεροειδή 241 Germania εκτιμάται ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος αξίας 95.8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Εχει μάλιστα ήδη δημιουργηθεί και μια λίστα στην οποία υπάρχουν οι πέντε καλύτεροι «στόχοι». Πρόκειται για τους αστεροειδείς: 162385 (2000 ΒΜ19): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 6.4 τρισ. δολάρια 4034 Vishnu: εκτίμηση ορυκτού πλούτου 5.28 τρισ. δολάρια 5143 Heracles (1991 VL): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 2.33 τρισ. δολάρια 65679 (1989 UQ): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1.74 τρισ. δολάρια 7753 (1988 XB): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1.31 τρισ. δολάρια Σε πρώτη φάση οι κυνηγοί του διαστημικού θησαυρού θα τον αναζητήσουν σε αστεροειδείς που κινούνται σε περιοχές κοντινές στη Γη. Ομως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί το νομικό πλαίσιο, με κυρίαρχο ζήτημα την ιδιοκτησία των αστεροειδών. δηλαδή το αν και σε ποιόν ανήκουν. Η Παγκόσμια Συνθήκη Διαστήματος που είχε υπογραφεί το 1967 αναφέρει ότι οι αστεροειδείς αποτελούν «παγκόσμια περιουσία» και δεν έχει γίνει ακόμη σαφές τι τελικά θα ισχύσει. Οποιος καταφέρνει να φτάσει πρώτος σε έναν αστεροειδή θα αποκτά αυτοδικαίως κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν ή θα πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από κάποια επίσημη Αρχή; Με βάση τις εξελίξεις το ερώτημα αυτό αναμένεται να απαντηθεί πολύ σύντομα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494325 Επιχείρηση: ανακύκλωση διαστημικών σκουπιδιών. Μια απρόσμενη ιδέα για το πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» αποφάσισε να στηρίξει το αμερικανικό Πεντάγωνο. Μέχρι σήμερα όλες οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι για την επίλυση του προβλήματος των χιλιάδων αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη έχουν να κάνουν με την καταστροφή ή την απομάκρυνση τους από τη διαστημική μας γειτονιά. Οπως έγινε γνωστό το αμερικανικό Πεντάγωνο επιθυμεί την κατασκευή ενός συστήματος που θα συλλέγει κομμάτια των δορυφόρων που δεν βρίσκονται πλέον σε λειτουργία και θα τα φέρνει πίσω στη Γη προκειμένου να χρησιμοποιούνται στην κατασκευή νέων δορυφόρων. Το Πεντάγωνο ενέκρινε ένα κονδύλι ύψους 180 εκατομμυρίων δολαρίων και ανέθεσε στην Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας των ΗΠΑ (DARPA) την ανάπτυξη του συστήματος διαστημικής «ανακύκλωσης». Οι υπεύθυνοι του προγράμματος πιστεύουν ότι διάφορα μέρη διαστημικών δορυφόρων που δεν βρίσκονται πλέον σε λειτουργία (κεραίες, ηλιακοί συλλέκτες κ.α.) μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Η DARPA ονόμασε το πρόγραμμα «Φοίνικα», από το μυθολογικό ον που αναγεννάται από τις στάχτες του. Οπως έγινε γνωστό, έχουν ήδη ξεκινήσει να δοκιμάζονται τεχνολογίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σύστημα συλλογής και επαναφοράς στη Γη διαφόρων τμημάτων και υλικών από δορυφόρους. Η DARPA θα προσπαθήσει να κατασκευάσει ένα σκάφος που θα πλησιάζει τους ανενεργούς δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και με κάποιο ειδικό μηχανισμό θα αποσπά από αυτούς τα επιθυμητά μέρη τους. Στη συνέχεια θα επιστρέφει στη Γη και θα «παραδίδει» τα κομμάτια προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή νέων δορυφόρων. Οπως ομολογούν τα στελέχη του Πενταγώνου, στόχος του προγράμματος δεν είναι η μείωση του αριθμού των διαστημικών σκουπιδιών αλλά ο περιορισμός του κόστους κατασκευής των δορυφόρων. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Υπολογίζεται ότι περίπου 16 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 500 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494528 Αμερικανικοί πύραυλοι με ρώσικους κινητήρες. Το εργοστάσιο «Kuznetsov» στη Σαμάρα (σημαντικό κέντρο της αεροδιαστημικής βιομηχανίας της Ρωσίας), έκλεισε προκαταρκτική συμφωνία για την προμήθεια 50 κινητήρων πυραύλων NK-33 σε αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία. Όπως ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου της εταιρείας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο ITAR-TASS, το συμβόλαιο (option - δικαίωμα προαίρεσης) για την προμήθεια 50 κινητήρων πυραύλων μέχρι το 2020, υπογράφτηκε με την αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία «Orbital Sciences», που κατασκευάζει δορυφόρους και πυραύλους – φορείς, και με την εταιρεία «Aerojet», η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές κινητήρων πυραύλων στις ΗΠΑ. «Πρόκειται για μια προκαταρκτική συμφωνία, τη στιγμή που το συμβόλαιο option δίνει το δικαίωμα, αλλά όχι την υποχρέωση στον αγοραστή να αγοράσει σε προκαθορισμένες συνθήκες (τιμή και χρόνο)», τόνισαν από το γραφείου Τύπου. Οι δύο τροποποιημένοι κινητήρες NK-33, χρησιμοποιούνται στην πρώτη βαθμίδα του πύραυλου – φορέα Antares, που σχεδιάστηκε στις ΗΠΑ για τη NASA (project «Taurus-2»). Ο πύραυλος έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η πρώτη εκτόξευση του έχει προγραμματιστεί για το 2013, μεταδίδει το ITAR-TASS. Ο πυραυλικός κινητήρας NK-33 σχεδιάστηκε για τον πύραυλο – φορέα H1, ο οποίος ήταν να μεταφέρει σοβιετικούς κοσμοναύτες στο φεγγάρι. Αλλά το 1974, το πρόγραμμα τελικά σταμάτησε. Σήμερα, ο NK-33 χρησιμοποιείται στην πρώτη βαθμίδα του νέου ρώσικου πυραύλου – φορέα Soyuz-2.1v, η παρθενική εκτόξευση του οποίου έχει προγραμματιστεί να γίνει μέσα στο 2013. Η ρώσικη αεροδιαστημική εταιρεία «Kuznetsov», είναι από τις μεγαλύτερες κατασκευάστριες τουρμπίνων αεροσκαφών και κινητήρων πυραύλων υγρών καυσίμων. Με κινητήρα του εργοστασίου «Kuznetsov» έγιναν οι εκτοξεύσεις των επανδρωμένων διαστημοπλοίων του σοβιετικού και ρώσικου διαστημικού προγράμματος «Vostok», «Voskhod», «Soyuz», και των αυτόματων διαστημικών σκαφών μεταφοράς φορτίου «Progress». http://rbth.gr/tecnology/2013/01/24/amerikanikoi_pyrayloi_me_rosikoy_kinitire_19499.html Το νέο φορτηγό διαστημόπλοιο θα εκτοξευθεί την άνοιξη. Το τέταρτο ευρωπαϊκό διαστημικό μεταγωγικό σκάφος της σειράς ATV, που έχει ονομαστεί προς τιμήν του Άλμπερτ Αϊνστάιν, θα κατευθυνθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Απρίλιο, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Ζαν Ζακ Ντορντέν. Επίσης τον Απρίλιο, από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα θα εκτοξευθεί ο ευρωπαϊκός ελαφρύς πύραυλος-μεταφορέας Vega με τον δορυφόρο υψηλής τεχνολογίας Proba-V. Τα ευρωπαϊκά διαστημόπλοια τύπου ATV, όπως και τα ρωσικά Progress, είναι ικανά να εκτελούν λειτουργίες ανεφοδιασμού και διόρθωσης της τροχιάς του ΔΔΣ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_24/102237994/ Πως οι αστροναύτες κόβουν τα νύχια τους στον ΔΔΣ. Η ζωή στο διάστημα δεν είναι εύκολη. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, ακόμη και η βασική υγιεινή, όπως το κόψιμο των νυχιών, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Ο αστροναύτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Chris Hadfield, στο βίντεο που ακολουθεί, εξηγεί πως τα κομμένα νύχια σε μηδενική βαρύτητα δεν θα πέσουν στο πάτωμα, αλλά θα αιωρούνται, με κίνδυνο να τα αναπνεύσουν ή να μπουν στα μάτια των αστροναυτών. Δείτε λοιπόν πως κόβουν τα νύχια τους οι αστροναύτες: http://physicsgg.me/2013/01/23/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%cf%8c%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85/

H NASA εντάσσεται στην αναζήτηση της «σκοτεινής ενέργειας» Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) εντάχθηκε επισήμως στο πρόγραμμα του ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου Ευκλείδης, το οποίο σχεδιάζεται να αναζητήσει τη «σκοτεινή ενέργεια», αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΕΚΑ). Το τηλεσκόπιο Euclid έχει σχεδιαστεί να λειτουργήσει 6 χρόνια και θα αναζητήσει ίχνη ύπαρξης της υποθετικής ουσίας, η οποία, όπως θεωρείται, ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διεύρυνση του Σύμπαντος. Η εκτόξευση του Euclid έχει σχεδιαστεί να γίνει στα 2020 από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη γαλλική Γουιάνα. Το τηλεσκόπιο θα τεθεί σε τροχιά από πύραυλο Soyuz. http://greek.ruvr.ru/2013_01_24/102314979/

Δέκατος χρόνος περιπέτειας ξεκινά για το Opportunity στον Άρη. Μπορεί να πάσχει από αρθριτικά και να έχει επισκιαστεί από την αποστολή Curiosity, όμως το ρομπότ Opportunity στη NASA περνά στο δέκατο χρόνο περιήγησης στις αρειανές ερήμους. Από την προσεδάφισή του στην Ισημερινή Πεδιάδα του Άρη στις 25 Ιανουαρίου 2004, το εξάτροχο ρομπότ της NASA έχει διανύσει συνολική απόσταση 35,46 χιλιομέτρων. Είναι ένας πραγματικός τεχνικός άθλος, δεδομένου ότι το ρομπότ είχε σχεδιαστεί να διαρκέσει τρεις μήνες και να καλύψει απόσταση μόλις 600 μέτρων. Ακόμα όμως κι από το πρώτο τρίμηνο της παρουσίας του στον Άρη, το Opportunity εντόπισε ενδείξεις για νερό που κυλούσε κάποτε στην επιφάνεια και δημιουργούσε μια αρχαία παραλία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=526026 Λιγότερο ενδιαφέρον αποδείχθηκε το σημείο όπου προσεδαφίστηκε το το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο έφτασε στον προορισμό του ταυτόχρονα με το Opportunity. Σίγησε όμως για πάντα το 2009 όταν κόλλησε στην εξωγήινη άμμο. Η αλήθεια είναι ότι και το Opportunity έχει αρχίσει να δείχνει την ηλικία του -πάσχει από αρθριτικά στο μηχανικό του βραχίονα και κινείται μόνο με την όπισθεν, αφού ένας από τους μπροστινούς τροχούς του έχει χαλάσει. Συνεχίζει όμως να εξερευνά το χείλος του Κρατήρα Εντέβουρ, διαμέτρου 14 χιλιομέτρων, αναζητώντας περισσότερες ενδείξεις για το υγρό παρελθόν του πλανήτη. Στο μεταξύ, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στο Curiosity, το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ. Ο νέος ρομποτικός εξερευνητής, σε μέγεθος τζιπ, είναι πολύ βαρύτερος από την προηγούμενη γενιά ρομπότ και τροφοδοτείται από πυρηνική γεννήτρια αντί από ηλιακούς συλλέκτες. Ήδη το Curiosity έχει στο ενεργητικό του μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη, καθώς εντόπισε βότσαλα και κροκάλες που εκτιμάται ότι σχηματίστηκαν στην κοίτη ενός αρχαίου, νεκρού πια ποταμού. Τη διαχείριση τόσο του Opportunity όσο και του Curiosity έχει αναλάβει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231905

Μάζες «εξωτικής» άμμου ανανεώνουν συνεχώς την όψη του δορυφόρου του Κρόνου. Η όψη των βραχωδών πλανητών αλλά και των δεκάδων δορυφόρων στο ηλιακό μας σύστημα παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων. Η κατά βάση γεμάτη κρατήρες επιφάνεια τους δεν μεταβάλλεται οπτικά στον εξ αποστάσεως παρατηρητή. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι συνθήκες που επικρατούν εκεί προσομοιάζουν εκείνες που υπήρχαν στην πρώιμη Γη. Το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μελετά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του από το 2004. Η μελέτη νέων εικόνων και δεδομένων που έστειλε το σκάφος αποκάλυψε ένα πολύ ενδιαφέρον γεωλογικό φαινόμενο που εξελίσσεται στον Τιτάνα. Οπως φαίνεται μεγάλες μάζες μιας «εξωτικής», όπως την χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, άμμου μετακινούνται συνεχώς στην επιφάνεια του δορυφόρου και «γεμίζουν» τους κρατήρες του. Τα στελέχη της αποστολής του Cassini κάνουν λόγο για μια άμμο που αποτελείται από υδρογονάνθρακες και η οποία κάνει ένα είδος γεωλογικού λίφτινγκ στον Τιτάνα εξαφανίζοντας τις... ρυτίδες του. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus». «Οι περισσότεροι δορυφόροι του Κρόνου έχουν χιλιάδες κρατήρες στην επιφάνεια τους. Μέχρι στιγμής έχουμε εξερευνήσει μέσω εικόνων υψηλής ανάλυσης το 50% της επιφάνειας του Τιτάνα και έχουμε εντοπίσει μόλις 60 κρατήρες. Πιθανότατα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κρατήρες στον Τιτάνα που δεν είναι ορατοί από το Διάστημα. Ο συμβατικός τρόπος υπολογισμού της ηλικίας ενός πλανήτη είναι ο αριθμός των κρατήρων στην επιφάνεια του, όσο περισσότεροι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του. Είναι πιθανό διάφορες διαβρώσεις αλλά και μάζες άμμου να καλύπτουν τους κρατήρες του Τιτάνα και να τον κάνουν να φαίνεται νεότερος από ότι στην πραγματικότητα είναι» αναφέρει η Κάθριν Νις, μέλος της ομάδας μελέτης των δεδομένων που στέλνει το ραντάρ του Cassini. Μια από τις εικόνες(3) που μελέτησαν οι επιστήμονες. Αριστερά είναι ο κρατήρας Sinlap που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι σχετικά πρόσφατος και δεξιά ο κρατήρας Soi. Οι δύο κρατήρες έχουν παρόμοιο μέγεθος με την διάμετρο τους να υπολογίζεται στα 80 χλμ. Οπως διακρίνεται στην εικόνα σε αντίθεση με τον Sinlap ο Soi φαίνεται να έχει καλυφθεί από κάποιο υλικό και να έχει γίνει «ένα» με την επιφάνεια του εδάφους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες το υλικό που έχει «γεμίσει» τον κρατήρα είναι άμμος υδρογονανθράκων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=493690

«Σάγκα του άστρου Φομαλχώ»: θα υπάρξει συνέχεια ή όχι; Το πλανητικό σύστημα του άστρου Φομαλχώ, που βρίσκεται στον αστερισμό Ιχθύς σε απόσταση 25 έτων φωτός από τον Ήλιο, εξακολουθεί να προκαλεί εκπλήξεις στους αστρονόμους.Tώρα τους απασχολεί η εξαιρετικά περίεργη τροχιά του «πλανήτη-ζόμπι» Φομαλχώ β περιμένουν νέες εκπλήξεις και μέσα στα πλησιέστερα 20 χρόνια. Η αρχή της ιστορίας του άστρου Φομαλχώ θεωρείται το 2008. Οι αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, επεξεργάστηκαν τις απεικονίσεις του από καιρό γνωστού άστρου και του περιβάλλοντα δίσκου αερίου και σκόνης, που είχαν βγαλθεί με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Οι ειδικοί κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: άμεσα στο φόντο του δίσκου κινείται ένας πλανήτης τον οποίο ονόμασαν Φομαλχώ β. Αργότερα, ακολουθώντας τους δημοσιογράφους οι επιστήμονες τον αποκάλεσαν «πλανήτης- ζόμπι». Να, τι είπε σχετικά ο Ντμίτρι Βίμπε, εμπειρογνώμονας του ρωσικού του Ινστιτούτου Αστρονομίας: - Μετά από τις πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη του πλανήτη Φομαλχώ β εμφανίστηκαν άλλες πληροφορίες ότι αυτό δεν είναι έτσι, ότι το τηλεσκόπιο έχει καταγράψει μόνο ένα σύννεφο σκόνης. Ωστόσο, οι νέες παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι ο πλανήτης υπάρχει στην πραγματικότητα και στη συνέχεια οι άνθρωποι που τον ανακάλυψαν είπαν αστειευόμενοι ότι ο πλανήτης είχε πεθάνει, αλλά μετά αναγεννήθηκε και ο αναστημένος πια περιστρέφεται γύρω από το άστρο του. Είναι απλώς μια όμορφη μεταφορά, τίποτα περισσότερο. Στον Τύπο εμφανίστηκαν εικασίες ότι στον πλανήτη μπορεί να κατοικούν κάποια πλάσματα, ενώ η ζωή τύπου γήινης μάλλον είναι αδύνατο να υπάρχει. Γίνεται, απ’ ότι φαίνεται λόγος για έναν αέριο γίγαντα με μάζα περίπου διπλάσια από αυτήν του Δία. Στον πλανήτη Φομαλχώ β συμβαίνουν επίσης σκοτεινές περίοδοι και κάνει κρύο. Κινούμενος σε ιδιαίτερα επιμήκη τροχιά, ο πλανήτης απομακρύνεται πολύ από το αστέρι του. Μια περιστροφή του, δηλαδή ένα τοπικό έτος, διαρκεί 2000 χρόνια. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι το σύστημα του άστρου Φομαλχώ βιώνει το ίδιο, που είχε βιώσει το ηλιακό σύστημα 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν,- είπε ο Βλαντίμιρ Σουρντίν, επιστήμονας του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ. - Το άστρο Φομαλχώ είναι πολύ νεότερο από τον Ήλιο, και γύρω απ’ αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαμόρφωση του πλανητικού συστήματος. Εκεί υπάρχουν πολλά πρωτογονή σώματα, από τα οποία διαμορφώνονται οι πλανήτες. Ο μεγαλύτερος απ’ αυτούς έχει πια διαμορφωθεί και τον βλέπουμε, ενώ μικροί πλανήτες πρόκειται να διαμορφωθούν ακόμη από τη ζώνη της πρωτοπλανητικής ουσίας. Στο ηλιακό μας σύστημα έχει διατηρηθεί επίσης παρόμοια ζώνη. Γίνεται λόγος για την λεγομενη «ζώνη Κάιπερ». Εκεί υπάρχουν πολλοί παγωμένοι αστεροειδείς και πυρήνες κομητών. Εξάλλου, η ζώνη γύρω από το άστρο Φομαλχώ είναι πολύ πιο ογκώδης από την οποία ύστερα από εκαντοντάδες εκατομμύρια χρόνια θα διαμορφωθούν άλλοι πλανήτες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, ο πλανήτης-ζόμπι θα περάσει το 2032 μέσα από το δίσκο αερίου-σκόνης γύρω από το άστρο Φομαλχώ. Σε περίπτωση που η τροχιά θα περάσει σχεδόν εφαπτομενικά, οι παρατηρητές στη Γη θα δουν φανταχτερά πυροτεχνήματα- ο πλανήτης θα συγκρούεται για μεγάλο χρονικό διάστημα με πληθώρα συντρίμμια πάγου και πετρωμάτων, που υπάρχουν στο δακτύλιο. Θα είναι ορατές οι αναλάμψεις, ιδιαίτερα σε υπέρυθρο φως. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η μελέτη τους θα τους βοηθήσει να διευκρινίσουν τη δομή του πλανήτη και τη σύνθεση της ατμόσφαιράς του. http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/101028424/ Εντοπίστηκε σέλας σε εξωπλανήτες. Το σέλας είναι το εντυπωσιακό φαινόμενο κατά το οποίο ο νυχτερινός ουρανός στις πολικές περιοχές λούζεται από φως και χρώματα που παράγονται από την αλληλεπίδραση φορτισμένων σωματιδίων από το Διάστημα με τη γήινη ατμόσφαιρα. Πρόσφατα το φαινόμενο παρατηρήθηκε και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Μάλιστα το σέλας στον Δία είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, 100 φορές πιο έντονο και φωτεινό από ό,τι στη Γη. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ίχνη του φαινόμενου και σε εξωπλανήτες, δηλαδή σε πλανήτες που έχουν εντοπιστεί σε άλλα ηλιακά συστήματα στον γαλαξία μας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ στη Βρετανία έκαναν παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο Low-Frequency Array που βρίσκεται στην Ολλανδία. Εντόπισαν μια σειρά από ραδιοεκπομπές οι οποίες πιστεύουν ότι αποτελούν προϊόν σέλαος και μάλιστα μεγάλης έντασης σε εξωπλανήτες. Η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική επειδή η μελέτη των ραδιοεκπομπών του σέλαος μπορεί να αποκαλύψει μια σειρά από στοιχεία για έναν εξωπλανήτη: στοιχεία για το μαγνητικό του πεδίο, για τη «σχέση» του με το μητρικό του άστρο, για το αν διαθέτει δορυφόρους, ακόμη και για τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494523

Πανευρωπαϊκός εκπαιδευτικός διαγωνισμός για νέους 14 - 18 ετών. Να εξερευνήσουν το Διάστημα θα κληθούν σύντομα όσοι μαθητές αποφασίσουν να πάρουν μέρος στον πανευρωπαϊκό εκπαιδευτικό διαγωνισμό «Οδυσσέας» (Odysseus). Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με θέματα πάνω στην αστρονομία και τη διαστημική και να δημιουργήσουν τις δικές τους εργασίες συνδυάζοντας έτσι τη μάθηση με την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της φαντασίας τους. Ο διαγωνισμός διεξάγεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου «Οδυσσέας» το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το 7ο Πρόγραμμα Πλαισίου υπό τον άξονα «Μελέτες και δραστηριότητες για την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής πολιτικής διαστήματος». Συνδιοργανωτές είναι η Ελληνογερμανική Αγωγή και η έκθεση European Space Exro, ενώ υποστηρικτής του διαγωνισμού είναι η Ενωση Ελλήνων Φυσικών. Όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι του προγράμματος, ο διαγωνισμός φιλοδοξεί να εντάξει υπάρχουσες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπως οι ερευνητικές εργασίες (projects) της Α' και Β' Λυκείου, σε ένα πανευρωπαϊκό πλαίσιο και να δώσει έτσι την ευκαιρία στους μαθητές να διαγωνιστούν με συνομηλίκους τους από όλη την Ευρώπη. Ο διαγωνισμός Οδυσσέας αφορά μαθητές μεταξύ 14 και 18 ετών από όλες τις χώρες της Ευρώπης και τους καλεί να αναπτύξουν εργασίες για το Διάστημα στηριζόμενοι στις γνώσεις τους, τη δημιουργικότητα αλλά και την κριτική τους σκέψη. Οι μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν μπορούν να σχηματίσουν ομάδες από 2 έως 5 μέλη και να έχουν ως επιβλέποντα ένα εκπαιδευτικό. Οι διαγωνιζόμενες ομάδες μπορούν να επιλέξουν να διαγωνιστούν σε μια από τις παρακάτω θεματικές κατηγορίες: Ηλιακό Σύστημα, Διαστημόπλοια - Σχεδιασμός Αποστολών, Εξέλιξη της Ζωής. Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν μαθητές από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ομάδες από 2 ως 5 ατόμων και με έναν επιβλέποντα καθηγητή. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να κάνουν τα παρακάτω 5 βήματα: 1. Μπείτε στο επίσημο website του διαγωνισμού http://www.odysseus-contest.eu/ και κάντε εγγραφή ώστε να καταχωρηθεί η ομάδα σας. 2. Μπείτε είτε στο επίσημο site του διαγωνισμού είτε στο ελληνικό website του διαγωνισμού http://odysseus-greece.ea.gr/ και διαβάστε τις βασικές οδηγίες καθώς και την περιγραφή του διαγωνισμού. 3. Ξεκινήστε με τους μαθητές σας να ψάχνετε για το θέμα της εργασίας. Τόσο στο επίσημο όσο και στο ελληνικό website θα βρείτε links που θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε. 4. Αφού καταλήξετε σε θέμα, κατεβάστε και μελετήστε τη φόρμα της εργασίας στα ελληνικά, δείτε τα παραδείγματα που αναφέρονται παραπάνω και ξεκινήστε να δουλεύετε την εργασία σας. 5. Αφού ολοκληρώσετε την εργασία, μπείτε στο επίσημο site του διαγωνισμού και υποβάλετε την εργασία σας. Η λήξη της εγγραφής ομάδων θα γίνει στις 14 Φεβρουαρίου 2013 ενώ η υποβολή εργασιών θα ολοκληρωθεί μία ημέρα μετά, στις 15 του μήνα. Την 1η Μαρτίου θα ανακοινωθούν οι νικητές σε εθνικό επίπεδο και στις 31 του ίδιου μήνα θα γίνει η ανακοίνωση των νικητών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η τελετή απονομής των βραβείων θα λάβει χώρα τον ερχόμενο Απρίλιο. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=494391

H Νότιος Κορέα ελπίζει να προλάβει τον Διεθνή Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα. Η Νότιος Κορέα επενδύει σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια στην ανάπτυξη ενός αντιδραστήρα σύντηξης προκειμένου να δείξει ότι είναι εφικτή η παραγωγή ενέργειας από την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα. Ο αντιδραστήρας K-Demo προγραμματίζεται να είναι ο πρώτος που θα συνδεθεί στο δίκτυο ηλεκτροδότησης, αρκετά προτού ολοκληρωθούν τα πειράματα στον Διεθνή Πειραματικό Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα (ITER), του οποίου η κατασκευή έχει καθυστερήσει σημαντικά. Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Νature, http://www.nature.com/news/south-korea-makes-billion-dollar-bet-on-fusion-power-1.12251 η εγκατάσταση K-Demo προβλέπεται να ολοκληρωθεί τη δεκαετία του 2030 στην πόλη του Νταεζόν. Θα προκύψει από τη συνεργασία του νοτιοκορεατικού Εθνικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Σύντηξης με το Εργαστήριο Φυσικής Πλάσματος του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας. Η Σεούλ ελπίζει ότι το Κ-Demo θα αποτελέσει το πρωτότυπο για την πρώτη γενιά αντιδραστήρων σύντηξης υδρογόνου. Όταν ολοκληρωθεί θα παράγει 1 Gigawatt ισχύος για πολλές συνεχόμενες εβδομάδες, ενώ ο ITER έχει τον πιο μετριοπαθή στόχο των 500 Megawatt σε μόλις 500 δευτερόλεπτα συνεχόμενης λειτουργίας. Επισήμως πάντως οι Νοτιοκορεάτες δεν ανταγωνίζονται τον ITER, αφού συμμετέχουν στην υλοποίησή του μαζί με την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Κίνα και την Ινδία. Tο διεθνές πείραμα των 15 δισ. δολαρίων έχει συναντήσει σημαντικές καθυστερήσεις, κυρίως λόγω του προβληματικού μάνατζμεντ, και ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ. Τα συμβόλαια για την κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει τον αντιδραστήρα στο Κανταράς της Γαλλίας υπογράφηκαν μόλις στις 15 Ιανουαρίου. Η Νότιος Κορέα συνεισφέρει στο πρόγραμμα του ITER με την τεχνογνωσία που απέκτησε στο K-Star, έναν πειραματικό αντιδραστήρα σύντηξης. Τόσο το K-Star όσο και το K-Demo και ο ITER βασίζονται σε έναν σχεδιασμό που ονομάζεται «tokamak. Οι αντιδραστήρες tokamak είναι θωρακισμένα κάνιστρα σε σχήμα ντόνατ, τα οποία χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να συγκρατούν μετέωρο ένα σύννεφο από ιόντα υδρογόνου. σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, τα άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταφέρει να παράγει με σύντηξη περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τα ίδια τα πειράματα. Αν όμως ο K-Demo ή ο ITER δείξουν ότι είναι εφικτή η παραγωγή ενέργειας σε λογικό κόστος, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα. Η τεχνολογία θα μείωνε δραστικά την περιβαλλοντική ρύπανση από την παραγωγή ενέργειας χωρίς να αφήνει ραδιενεργά απόβλητα όπως οι αντιδραστήρες σχάσης. Επιπλέον, οι αντιδραστήρες σύντηξης θα χρησιμοποιήσαν ως πρώτη ύλη το υδρογόνο, το οποίο μπορεί να παραχθεί από θαλασσινό νερό και θεωρείται πρακτικά ανεξάντλητο. Αρκετοί πάντως αμφιβάλλουν για το κατά πόσο οι αντιδραστήρες tokamak θα προσφέρουν τελικά όσα υπόσχονται και μάλιστα με βιώσιμο κόστος. Εξάλλου μια άλλη ιδέα για την παραγωγή ενέργειας από σύντηξη, οι οποία βασιζόταν σε ισχυρές δέσμες λέιζερ που βομβαρδίζουν μια μικρή κάψουλα με υδρογόνο, φαίνεται ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ σε μεγάλη κλίμακα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231698

Κατερίνα να βλέπεις καθε βήμα με θετικό τρόπο. Με την απόφαση στο Δήμο Σητείας ανοίγεται η προοπτική και οι αλλοι Δημοι της χώρας(ευτυχώς είναι τώρα μονο 325)να δουν τα αποτελέσματα και να δράσουν ανάλογα. Μια φορά εγώ που γνωρίζω το Δημαρχο Ηλιούπολης απο μαθητή Γυμνασίου θα το συζητήσω αναλυτικά.

Ο γύρος του Γαλαξία χωρίς ωτοστόπ ή ποια είναι η ηλικία του Ήλιου σε γαλαξιακά έτη; Η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τη Γη, η Γη γύρω από τον Ήλιο και ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Η Σελήνη χρειάζεται 4 περίπου εβδομάδες για μια πλήρη περιφορά γύρω από τη Γη και η Γη σε ένα έτος ολοκληρώνει την περιφορά της γύρω από το Ήλιο. Γνωρίζουμε επίσης ότι η ηλικία της Γης είναι περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, που σημαίνει ότι έχει κάνει 4,5 δισεκατομμύρια περιστροφές γύρω από τον Ήλιο. Τίθενται λοιπόν τα παρακάτω ερωτήματα: Πόσος χρόνος χρειάζεται στον Ήλιο μας (που κουβαλάει μαζί του όλους τους πλανήτες και εμάς τους ίδιους) – για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας; Πόσες φορές έχει γίνει αυτό μέχρι σήμερα και πόσες φορές θα γίνει στην διάρκεια της ζωής του Ήλιου; Γνωρίζουμε ότι κινούμαστε περίπου κυκλικά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία και ότι η ακτίνα μας από το κέντρο είναι περίπου 8 kpsec(κιλοπαρσέκ) ή περίπου 26000 έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι σε μια πλήρη περιφορά του ο Ήλιος έχει διανύει απόσταση s=2πR=1,55×1018 χιλιόμετρα Ο Ήλιος κινείται με ταχύτητα (γραμμική) υ=220 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, οπότε χρησιμοποιώντας την εξίσωση της γραμμικής ταχύτητας στην ομαλή κυκλική κίνηση υ=2πR/T υπολογίζουμε ότι ο Ήλιος χρειάζεται περίπου 223 εκατομμύρια χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας ή ότι ένα γαλαξιακό έτος έχει διάρκεια 223 εκατομμύρια χρόνια. Έτσι, ο Ήλιος (και η Γη μαζί του) στα τελευταία 4,5 δισεκετομμύρια χρόνια έχει κάνει περίπου 20 κύκλους στον Γαλαξία μας. Και για να κάνουμε λίγη πλάκα ….. δεδομένου ότι ο Ήλιος έχει συνολικό χρόνο ζωής περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια, τότε θα έχει μια συνολική γαλαξιακή ηλικία περίπου 42 γαλαξιακών ετών. Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο αρχικό μας θεμελιώδες ερώτημα; Απλά 42 ! http://physicsgg.me/2011/10/27/%ce%bf-%ce%b3%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%80/ Κοσμικό νέφος «καπνού» γεννά και κρύβει αστρα. Με τη βοήθεια του MPG/ESO τηλεσκοπίου στο Αστεροσκοπείο La Silla στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή αστρονόμοι κατέγραψαν για πρώτη φορά οπτικά ένα σπάνιο αλλά και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο. Σε απόσταση 600 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Σκορπιού, υπάρχει ένα σκοτεινό, κατάμαυρο, νέφος κοσμικής ύλης. Το Lupus 3 είναι ένα νέφος μέσα στο οποίο γεννιούνται νέα και μεγάλης λαμπρότητας άστρα το φως (και η ύπαρξη) των οποίων όμως αρχικά κρύβεται πίσω από την μαύρη «κουρτίνα» που σχηματίζει το νέφος. Για αυτό και το Lupus 3 έχει λάβει τον χαρακτηρισμό «διαστημικό νέφος μαύρου καπνού» «Εκ πρώτης όψεως οι δύο κοσμικές δομές φαίνονται εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, όμως στην πραγματικότητα συνδέονται και μάλιστα στενά. Καθώς οι πυκνότερες περιοχές του νέφους συστέλλονται από την βαρύτητα τους η θερμοκρασία εκεί αυξάνεται πολύ. Αυτή η διεργασία οδηγεί στη γέννηση νέων άστρων το φως των οποίων μπλοκάρεται όμως από τα σκοτεινά αέρια που τα περιβάλλει. Καθώς η θερμοκρασία των άστρων αυξάνεται οι άνεμοι που παράγονται διαλύουν τα αέρια και έτσι αποδεσμεύονται και λάμπουν ελεύθερα στο Διάστημα» αναφέρουν στελέχη του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου στο οποίο ανήκει το La Silla. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=493473 Βρέθηκε ο πρόδρομος της ζωής; Ομάδα επιστημόνων ερευνώντας μια περιοχή του γαλαξία μας στην οποία υπάρχει έντονη κοσμική δραστηριότητα και ειδικότερα γέννηση νέων άστρων εντόπισε τα ίχνη μιας χημικής ουσίας η οποία είναι πιθανό να αποτελεί τον πρόδρομο της ζωής. Χρησιμοποιώντας τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων CARMA οι ερευνητές μελέτησαν την περιοχή L1157-B1 που βρίσκεται σε απόσταση χιλίων ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για μια περιοχή όπου υπάρχει συνεχής γέννηση νέων άστρων. Οι ερευνητές εντόπισαν τα ίχνη μια χημικής ουσίας, της υδροξυλαμίνης που αποτελείται από άτομα αζώτου, υδρογόνου και οξυγόνου. Προσπαθούν τώρα να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη της ουσίας στο διαστρικό κενό. Αν αυτό συμβεί, η υδροξυλαμίνη αυτόματα μπαίνει στις πρώτες θέσεις της λίστας των υποψηφίων για τη δημιουργία των δομικών υλικών της ζωής. «Μια από τις θεωρίες για τα συστατικά της ζωής είναι ότι αυτά δημιουργούνται μέσα σε ψυχρά νέφη αερίων, σκόνης και πλάσματος που υπάρχουν στο διαστρικό κενό. Οι κομήτες, οι αστεροειδείς και οι μετεωρίτες που σχηματίζονται στα συγκεκριμένα νέφη περιέχουν αυτά τα συστατικά. Ετσι όταν αυτά τα σώματα πέφτουν πάνω σε πλανήτες γίνεται διασπορά των συστατικών της ζωής. Αν και μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι ότι η ζωή στη Γη εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, τα μόρια που αποτέλεσαν τον καταλύτη για να σχηματιστούν οι πρώτες μορφές ζωής έπρεπε να προέρχονται από κάπου αλλού και όχι από τις περιοχές των υδροθερμικών πηγών. Και αυτό το κάπου αλλού μπορεί να είναι το Διάστημα» αναφέρει ο Αντονι Ρεμιτζάν, του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αστρονομίας των ΗΠΑ που ήταν ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Για να ελέγξουν αυτή τη θεωρία οι ερευνητές αναζήτησαν τα χημικά ίχνη απλών ανόργανων συστατικών που δημιουργούνται σε διαστρικά νέφη. Αυτά τα συστατικά δεν διαθέτουν άνθρακα και δεν σχετίζονται με τη ζωή αλλά μπορούν να αλληλεπιδράσουν με άλλα χημικά στοιχεία και να δημιουργήσουν ορισμένα δομικά υλικά της ζωής όπως π.χ., αμινοξέα και νουκλεοτίδια από τα οποία αποτελείται το DNA. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει στο Διάστημα πολλά και διαφορετικά προ-βιοτικά μόρια. Η ερευνητική ομάδα αναζήτησε τέτοια μόρια στην περιοχή L1157-B1. Εντόπισε εκεί αμυδρά «σήματα» της υδροξυλαμίνης, η παρουσία της οποίας είναι αναμενόμενη με βάση τις συνθήκες που επικρατούν στη συγκεκριμένη περιοχή, σύμφωνα με τους ειδικούς. Δέσμες αερίου από το εσωτερικό της περιοχής χτυπούν με «βιαιότητα» το διαστρικό κενό. Το «χτύπημα» των δεσμών αερίου στο διαστρικό κενό έχει ισχύ ικανή να προκαλέσει χημικές αντιδράσεις σε έναν κατά βάση στάσιμο, παγωμένο κόσμο. Το αποτέλεσμα αυτών των αντιδράσεων είναι η παραγωγή υδροξυλαμίνης. Η αλληλεπίδραση της υδροξυλαμίνης με άλλα στοιχεία όπως το οξικό οξύ παράγει αμινοξέα τα οποία αποτελούν δομικά υλικά της ζωής. «Εχουμε μια πρώτη ένδειξη της παρουσίας υδροξυλαμίνης στην περιοχή. Δεν μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα ότι η ουσία υπάρχει. Κάθε μόριο έχει ''δακτυλικά αποτυπώματα''. Εχουμε εντοπίσει ένα δακτυλικό αποτύπωμα από... αντίχειρα, χρειαζόμαστε τα αποτυπώματα και από τα υπόλοιπα ''δάκτυλα'' για να πιστοποιήσουμε την ύπαρξή του» αναφέρει ο Ρεμιτζάν. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας που έγινε στο Λονγκ Μπιτς στην Καλιφόρνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=492913

Το «διαστημικό μπιλιάρδο» θα σώσει τη γη. Σε ρωσικό ερευνητικό κέντρο διεξάγονται πειράματα με στόχο έχουν να αποτρέψουν τη σύγκρουση ουράνιων σωμάτων με τη Γή. Ενας από τους τρόπους που εξετάζεται είναι να αλλάξουν την τροχιά ενός ουράνιου σώματος, κτυπώντας το με άλλον αστεροειδή (!). Ομάδα ρώσων επιστημόνων έχει αναπτύξει μια νέα μέθοδο για την προστασία της Γης από ενδεχόμενες συγκρούσεις με αστεροειδείς. Η πρότασή τους είναι να θέσουν τα επικίνδυνα ουράνια σώματα εκτός τροχιάς σύγκρουσης, με «χτυπήματα» από άλλους αστεροειδείς. «Το θέμα αφορά στην αλλαγή κατεύθυνσης μικρών αστεροειδών προς τη μεριά των μεγαλύτερων σωμάτων που βρίσκονται σε επικίνδυνη τροχιά για τη Γη. Για να αλλάξουμε προς την επιθυμητή κατεύθυνση την τροχιά του αστεροειδή «βλήματος», χρησιμοποιούμε ως επιταχυντή τη βαρύτητα της Γης. Με τη βοήθεια του βαρυτικού «χτυπήματος», μπορούμε να αναπτύξουμε ταχύτητες μέχρι και τρία χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, αν και για να θέσουμε στην επιθυμητή τροχιά με ένα τέτοιο ελιγμό έναν αστεροειδή, αρκεί να προσθέσουμε στην ταχύτητά του μόλις 2,5 μέτρα το δευτερόλεπτο», είπε στο πρακτορείο RIA Novosti ο διακεκριμένος ερευνητής στο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών (ΙΔΕ), Νάταν Έϊσμοντ. Η ομάδα, στην οποία συμμετέχει ο Έισμοντ, καθώς και άλλοι επιστήμονες από το ΙΔΕ και από το Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής και Μαθηματικών της Μόσχας, με επικεφαλής τον αμερικανό επιστήμονα David Dunham, δημιουργεί στη Ρωσία ένα νέο εργαστήριο για την έρευνα πάνω σε μεθόδους μαθηματικής μοντελοποίησης για την προστασία του πλανήτη από επικινδύνους αστεροειδείς και κομήτες. Το έργο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών της Ρωσίας με το ποσό των 3,75 εκατομμυρίων ευρώ (150 εκατομμύρια ρούβλια). Στην παρούσα φάση, οι επιστήμονες έχουν εκπονήσει το σχέδιο για την προστασία της Γης από τον αστεροειδή Άποφις (Apophis), ο οποίος θεωρητικά θα μπορούσε να απειλήσει τη Γη, το 2036. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13918 Ο Έϊσμοντ και οι συνεργάτες του, προτείνουν την εξής λύση: Να επιταχύνουν έναν αστεροειδή «βλήμα» και με τη βοήθεια του «βαρυτικού ελιγμού» το ουράνιο σώμα να χτυπήσει τον Άποφις, βγάζοντας τον εκτός του «επικίνδυνου μονοπατιού». Ο ελιγμός βαρυτικής εκσφενδόνισης μπορεί να αυξήσει σημαντικά την ταχύτητα μιας διαστημικής συσκευής, χρησιμοποιώντας την έλξη του πλανήτη. Με τη εκμετάλλευση του βαρυτικού πεδίου των πλανητών, αρκετά διαστημικά σκάφη σε διαπλανητικές αποστολές, έφτασαν στα μακρινά σύνορα του ηλιακού συστήματος με την ελάχιστη χρήση καυσίμων. Οι υπολογισμοί, σύμφωνα με τον Έϊσμοντ, έδειξαν ότι για την εξασφάλιση της απαραίτητης βαρυτικής επιτάχυνσης από τη Γη ενός αστεροειδή «βλήματος» με διάμετρο 15 μέτρα και μάζας 1,4 χιλιάδων τόνους, αρκούν 1,2 τόνοι καυσίμων (τετροξειδίου του αζώτου και UDMH) και ένας κινητήρας ώσης περίπου 30 κιλών. Οι επιστήμονες, προτείνουν να εκτοξευθεί με τον πύραυλο «Σογιούζ» μια συσκευή – φάρος που να προσγειωθεί στον Άποφις. Τη σχεδίαση και την ανάπτυξη ενός τέτοιου φάρου, θα υλοποιήσουν από κοινού το ΙΔΕ και η επιστημονική εταιρεία Lavochkin. Η δεύτερη συσκευή, ο κινητήρας για το «βλήμα», θα εκτοξευθεί με τον πύραυλο «Proton». Ως τον καταλληλότερο υποψήφιο για διαστημικό βλήμα, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στον αστεροειδή 2011 UK10. Για να «χτυπήσει» τον Άποφις τον Ιούνιο του 2027, ο κινητήρας θα πρέπει να εκτοξευθεί το Δεκέμβριο του 2021, και η προσγείωση του στον αστεροειδή να πρέπει να πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2022. Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή της αποστολής, η οποία έχει σχεδιαστεί στη βάση του σεναρίου σύγκρουσης του «βλήματος» με τον Άποφις το 2031. Σύμφωνα με τον Έϊσμοντ, η μέθοδος που προτείνεται, είναι από τις πιο αποτελεσματικές. Αλλες μέθοδοι, όπως η χρήση ενός βαρυτικού «τρακτέρ» (ενός βαρέως δορυφόρου, του οποίου η βαρύτητα σταδιακά μεταβάλλει την τροχιά του αστεροειδή), ή βάφοντας την επιφάνεια του εδάφους με αντανακλαστικό χρώμα για να αυξηθεί η πίεση του ηλιακού φωτός, έχουν πολύ μικρή επίδραση στον αστεροειδή και απαιτούν πολύ χρόνο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του προγράμματος David Dunham, έκθεση σχετικά με την πορεία του έργου θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο του 2013 στη συνδιάσκεψη για την προστασία των πλανητών που θα διεξαχθεί στην αμερικανική πολιτεία της Αριζόνα. http://rbth.gr/tecnology/2013/01/19/to_diastimiko_mpiliardo_tha_sosei_ti_gi_19413.html

Το παιχνίδι ξεκίνησε: Οι κώδικες των Ευρωπαίων μαθητών έφτασαν στον Διαστημικό Σταθμο. Τα ρομπότ που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία στο διάστημα δεν αποτέλεσαν εμπόδιο για μια γερμανο-ιταλική συμμαχία να φθάσει στην γραμμή του τερματισμού στο τουρνουά Zero Robotics . Οι Ευρωπαίοι νικητές έδωσαν εντολές σε μίνι-ρομπότ να αποφύγουν εικονικά σύννεφα σκόνης και ανενεργούς δορυφόρους, όλα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο φετινός διαγωνισμός έδωσε την ευκαιρία σε πάνω από 130 μαθητές Λυκείου από όλη την Ευρώπη να χειριστούν ρομπότ που βρίσκονται στο διάστημα μέσω λογισμικού που έπρεπε να αναπτύξουν οι ίδιοι. Οι έξι συμμαχίες που αναπτύχθηκαν από ομάδες της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας είδαν στην πράξη τον τρόπο που λειτούργησαν οι κώδικες τους στο Διαστημικό Σταθμό από το κέντρο ESTEC της ESA για τη διαστημική έρευνα και την τεχνολογία στην Ολλανδία. Το διαστημικό παιχνίδι RetroSpheres περιλάμβανε δύο μίνι-ρομπότ τα οποία αγωνίστηκαν σε μια πορεία χρησιμοποιώντας την ελάχιστη ποσότητα καυσίμων. Κατά τη διάρκεια των τριών λεπτών προγραμματισμένου αγώνα, οι σφαίρες μεγέθους μπάλας του βόλεϊ κινήθηκαν χρησιμοποιώντας 12 εκτοξεύσεις συμπιεσμένου αερίου. Κατά τη διάρκεια της πλοήγησης μέσα από τα σύννεφα της σκόνης του αντιπάλου τους οι διαγωνιζόμενοι μπορούσαν να συλλέξουν επιπλέον καύσιμα από παροπλισμένους δορυφόρους και να θέσουν εκτός τροχιάς τους δορυφόρους για επιπλέον πόντους. Οι Ευρωπαίοι πρωταθλητές "Έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε τι έχουν δημιουργήσει αυτοί οι μαθητές και να θέσουμε σε εφαρμογή τους αλγορίθμους τους στο διάστημα", δήλωσε ο Kevin Ford της NASA στον Σταθμό. Ο αστροναύτης,μαζί με τον σύντροφό του στο πλήρωμα, Tom Marshburn , έστησαν τους αγώνες από το εργαστήριο Kibo της Ιαπωνίας. Στους Ευρωπαϊκούς τελικούς η ομάδα με το μεγαλύτερο περίσσευμα καυσίμων ήταν η συμμαχία BEER - Brotherhood of Esteemed European Researchers , στα ελληνικά η Αδελφότητα των Αξιότιμων Ευρωπαίων Ερευνητών. Γερμανοί και Ιταλοί μαθητές Λυκείου ανέπτυξαν το λογισμικό που υπολόγιζε το νικητήριο μονοπάτι για το ρομπότ τους σε ένα συναρπαστικό τελικό παιχνίδι που καταδείχθηκαν οι νόμοι της κίνησης του Νεύτωνα. Η πρόκληση για τον έλεγχο εξ αποστάσεως τέτοιων ρομπότ ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ένας καθηγητής με ανήσυχο πνεύμα από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης ( Massachusetts Institute of Technology ) άντλησε έμπνευση από το έπος του Star Wars . Το μίνι-διαστημόπλοιο χρησιμοποιείται στο σταθμό από το 2006 για να δοκιμάζονται ελιγμοί. Ο αστροναύτης της ESA André Kuipers , ο οποίος διεξήγαγε τον διαγωνισμό από τον Σταθμό πέρυσι, φιλοξένησε τη φετινή εκδήλωση από το ESTEC . "Η Ευρώπη αποτελεί αφετηρία σε αποστολές που σχετίζονται με τα ρομπότ. Τα ρομπότ είναι και θα είναι μεγάλη βοήθεια στο διάστημα", σημείωσε. Η κατανάλωση καυσίμου των διαστημικών οχημάτων - το διοξείδιο του άνθρακα στην περίπτωση αυτή - αποτέλεσε θέμα προγραμματισμού για τους μαθητές. "Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνώριζαν τίποτα για την επιστήμη των υπολογιστών πριν από αυτό το διαγωνισμό. Η ομαδική εργασία και οι δημιουργικές στρατηγικές μας βοήθησαν να πετύχουμε", εξήγησε ο Jaime Sevilla , ένας από τους Ισπανούς παίκτες. Οι δάσκαλοι ήταν στην ευχάριστη θέση να δουν τους μαθητές τους να μαθαίνουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, να αποκτούν τεχνικές γνώσεις και να ενισχύουν τον ενθουσιασμό τους. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/To_paichnhidi_xekhinese_Oi_khodikes_ton_Eyropahion_mathethon_hephtasan_ston_Diastemikho_Stathmho Η NASA θα φέρει στην τελετή εγκατάστασης στο προεδρικό αξίωμα του Ομπάμα ένα όχημα εξερεύνησης του Άρη. Την Κυριακή ο Μπαράκ Ομπάμα για δεύτερη φορά ορκίστηκε επίσημα πρόεδρος των ΗΠΑ. Η ιδιωτική τελετή πραγματοποιήθηκε στον Λευκό Οίκο. Στη τελετή ήταν παρόντες μόνο τα μέλη της οικογένειας του επικεφαλής του κράτους, μερικοί υπάλληλοι του προεδρικού γραφείου και ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν. Συνήθως την ημέρα αυτή διεξάγεται και η τελετή εγκατάστασης στο αξίωμα, όμως αποφασίστηκε να την μεταφέρουν για τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου. Την ημέρα της τελετής, η NASA θα παρουσιάσει τα μοντέλα σε πραγματικό μέγεθος του ρομποτικού σκάφους εξερεύνησης του Άρη Curiosity και του διαστημοπλοίου Orion, το οποίο το 2017 θα πρέπει να πάει στο Φεγγάρι. Στη τελετή θα λάβουν μέρος αστροναύτες και επιστήμονες, οι οποίοι ασχολούνται με τα «αρειανά» σχέδια της υπηρεσίας, πληροφορεί η ιστοσελίδα της NASA. http://greek.ruvr.ru/2013_01_20/101758308/ Στη NASA πρότειναν να τοποθετήσει διαφήμιση σε ρομποτικό όχημα εξερεύνησης του Άρη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA μπορεί να αυξήσει τον προϋπολογισμό της από την πώληση διαφημιστικών θέσεων πάνω σε μελλοντικό ρομποτικό όχημα εξερεύνησης του Άρη, η εκτόξευση του οποίου έχει προγραμματιστεί για το 2020, και δεν αξίζει να αδιαφορεί για αυτή τη δυνατότητα, θεωρεί ο λομπίστας και πρώην μέλος του αμερικανικού Κογκρέσου Ρόμπερτ Γουόκερ. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μπορέσουν να βοηθήσουν τη NASA να ξεπεράσει τις οικονομικές της δυσκολίες. Το ίδιο σύστημα, θεωρεί ο Γουόκερ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την υποστήριξη του μελλοντικού διαστημοπλοίου Orion, ενώ σε περίπτωση συμφωνίας των εταίρων, διαφημίσεις μπορούν να τοποθετηθούν ακόμα και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://greek.ruvr.ru/2013_01_11/100785975/ Το ρομπότ Dextre θα ανεφοδιάζει με καύσιμα τους δορυφόρους σε τροχιά, κατά τη NASA. То καναδικό ρομπότ Dextre, που βρίσκεται σε λειτουργία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), ξεκινά το πρώτο πείραμα για να δοκιμάσει τον αυτόματο ανεφοδιασμό δορυφόρων σε τροχιά, ανακοίνωσε η NASA. Το ρομπότ Dextre, που διευθύνεται από τη Γη, θα προσπαθήσει να ανοίξει τις βαλβίδες, να συνδέσει σ’ αυτές σωλήνα ανεφοδιασμού και να εκχύσει υγρό, που θα μιμείται τα καύσιμα. Οι χειρισμοί αυτοί θα πραγματοποιηθούν με τη βοήθεια του ειδικού πειραματικού συστήματος Robotic Refueling Mission, ενός «κουτιού» μεγέθους πλυντηρίου ρούχων στην εξωτερική επιφάνεια του ΔΔΣ, που διαθέτει διάφορα είδη βαλβίδων και άλλα εξαρτήματα. Ο ανεφοδιασμός και η επισκευή των δορυφόρων σε τροχιά, θα αυξήσουν σημαντικά τη διάρκεια ζωής των διαστημικών συσκευών, γεγονός, που θα επιτρέψει να εξοικονομηθούν δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία δαπανώνται σήμερα για τη συντήρηση των δορυφορικών συστημάτων. http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/100990920/ Και στο διάστημα θα φτάσει η Ολυμπιακή φλόγα. Η ηγεσία της Ρώσικης Ολυμπιακής Επιτροπής θεωρεί «σχεδόν βέβαιο» ότι η Ολυμπιακή φλόγα για τους Χειμερινούς του 2014 «θα επισκεφθεί και το διάστημα», δηλαδή τους κοσμοναύτες που θα βρίσκονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμο. «Τεχνικό πρόβλημα δεν υπάρχει», δήλωσε ο Ντμίτρι Τσερνισένκο, διευθυντής της οργανωτικής ομάδας των Ολυμπιακών του Σότσι. Η φλόγα, η οποία θα ανάψει τον ερχόμενο Οκτώβριο στην Ολυμπία, θα κάνει τη μεγαλύτερη διαδρομή που έκανε ποτέ Ολυμπιακή φλόγα και σ' αυτήν θα πάρει μέρος ένας όσο ποτέ μεγάλος αριθμός δρομέων. Η Ολυμπιακή φλόγα «θα επισκεφθεί διαδοχικά την κορυφή Ελμπρους του Καυκάσου, την λίμνη Βαικαλη και τον Βόρειο Πόλο», αποκάλυψε ο Τσερνισένκο τονίζοντας ότι η φλόγα «αν επισκεφθεί και το διάστημα, όπως προγραμματίζουμε», θα διανύσει την μεγαλύτερη απόσταση που επισκέφθηκε ποτέ, 65.000 χιλιομετρά προτού φθάσει στο Σότσι, για την έναρξη της Χειμερινής Ολυμπιάδας στις 7 Φεβρουαρίου 2014. Η διαδρομή της φλόγας από την Ολυμπία θα διαρκέσει 123 ημέρες προτού φθάσει στη Μοσχα--οπού θα κάνει «επισκεψη-περιπατο» σε 16 γειτονιές και πολιτιστικά κέντρα της ρωσικής πρωτευουσας--και κατόπιν θα κατευθυνθεί ανατολικά ως την χερσόνησο της Καμτσατκας στην Άπω Ανατολή, προς το Βλαδιβοστόκ και σε συνέχεια στη Νότιο Σιβηρία, διασχίζοντας την Βαικάλη, την μεγαλύτερη στον κόσμο λίμνη γλυκού νερου. Συνολικά, η φλόγα θα επισκεφθεί 83 πόλεις, μια σε κάθε ρωσική επαρχία, προτού επιστρέψει στην ευρωπαϊκή Ρωσία και κατευθυνθεί προς τη Μαύρη Θάλασσα και τις εγκαταστάσεις και τους άλλους χώρους των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σοτσι. Τουλάχιστον 14.000 άτομα θα κρατήσουν τον Ολυμπιακό πυρσό και 30.000 εθελοντές θα τους συνοδεύσουν σε μια απόσταση σχεδόν μια ώρας για τον καθενα. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=493462 Η Νότια Κορέα προσπαθεί απεγνωσμένα να κατακτήσει το διάστημα. Νότια Κορέα θα καταβάλει τρίτη προσπάθεια εκτόξευσης πυραύλου Naro-1 με επιστημονικό δορυφόρο στις 30 Ιανουαρίου. Αυτό ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Δημοκρατίας της Κορέας. Ο πρώτος όροφος υγρού καυσίμου είχε κατασκευαστεί στη Ρωσία και ο δεύτερος όροφος στερεού καυσίμου και ο δορυφόρος - στη Νότια Κορέα. Οι δύο πρώτες απόπειρες εκτόξευσης πυραύλου στο διάστημα το 2009 και το 2010 κατέληξαν σε αποτυχία. Σε περίπτωση επιτυχούς εκτόξευσης η Δημοκρατία της Κορέας θα γίνει η 13η χώρα στον κόσμο, που εκτόξευσε δορυφόρο από το έδαφός της. Εκτός του διαστημικού προγράμματος Naro, η Ν. Κορέα αναπτύσσει δικούς της πυραυλικούς κινητήρες. http://greek.ruvr.ru/2013_01_16/101301412/ Πίθηκο στο Διάστημα θα επιχειρήσει εκ νέου να εκτοξεύσει το Ιράν. Το Ιράν θα προσπαθήσει και πάλι να στείλει έναν ζωντανό πίθηκο στο Διάστημα μετά την αποτυχία της πρώτης απόπειρας το 2011, ανακοίνωσε στα ιρανικά μέσα ο επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος της Τεχεράνης, το οποίο ανησυχεί εδώ και καιρό τη Δύση. «Τα τελευταία τεστ για την εκτόξευση της κάψουλας, η οποία θα μεταφέρει έναν πίθηκο, έχουν πλέον ολοκληρωθεί» είπε ο Χαμίντ Φαζελί, επικεφαλής του Ιρανικού Οργανισμού Διαστήματος, σε δηλώσεις που μετέδωσε το πρακτορείο Mehr. Ανέφερε ακόμα ότι η εκτόξευση προγραμματίζεται για το δεκαήμερο που ξεκινά στις 31 Ιανουαρίου, επέτειο της ισλαμικής επανάστασης του 1979. Όπως αναφέρει την Τετάρτη το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αξιωματούχοι του διαστημικού προγράμματος δηλώνουν ότι η πρώτη επανδρωμένη αποστολή προγραμματίζεται για το 2020. Τον Οκτώβριο του 2011, η Τεχεράνη επιβεβαίωσε ότι είχε επιχειρήσει λίγο νωρίτερα να στείλει έναν ζωντανό πίθηκο στο Διάστημα. Παραδέχτηκε όμως ότι η εκτόξευση -το πρώτο βήμα για μια επανδρωμένη αποστολή- κατέληξε σε αποτυχία, χωρίς να διευκρινίζει τι απέγινε το πειραματόζωο. Το μόνο που είχε γίνει γνωστό ήταν ότι ο πύραυλος Kavoshgar-5 με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση επρόκειτο να φτάσει σε ύψος 120 χιλιομέτρων σε μια υποτροχιακή πτήση συνολικής διάρκειας 20 λεπτών. Το Ιράν υποστηρίζει ότι έχει ήδη καταφέρει να θέσει με επιτυχία σε τροχιά τρεις δορυφόρους εγχώριας κατασκευής -το 2009, το 2011 και το 2012- ενώ πέρυσι το Μάιο ανέβαλε για αδιευκρίνιστους λόγους μια τέταρτη εκτόξευση. Το διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν ανησυχεί ωστόσο τη Δύση, καθώς η ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιείται για αποστολές στο Διάστημα θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη βαλλιστικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Η Τεχεράνη βέβαια αρνείται ότι έχει τέτοιες βλέψεις. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231230825

Βοήθεια για τον Στίβεν Χόκινγκ από την Intel. Ο διάσημος Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ ζήτησε τη βοήθεια της Ιntel προκειμένου να βελτιωθεί το σύστημα μέσω του οποίου επικοινωνεί, καθώς η κατάσταση της υγείας του σταδιακά επιδεινώνεται. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Χόκινγκ χρησιμοποιεί τεχνολογία της Intel προκειμένου να επιλέγει γράμματα ένα-ένα από μια οθόνη. Το τελευταίο κεφάλαιο στη συνεργασία του Χόκινγκ με την εταιρεία άνοιξε το 2011, όταν ο καθηγητής απευθύνθηκε στον Γκόρντον Μουρ, συνιδρυτή της Intel, και τον ενημέρωσε ότι η ικανότητά του να συντάσσει κείμενο επιβραδυνόταν. Όπως αναφέρει τώρα το περιοδικό «»Scientific American», η Intel εκτιμά ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Ο διευθυντής Τεχνολογίας της εταιρείας Τζάστιν Ράτνερ σημείωσε, στη διάρκεια της έκθεσης CES του Λας Βέγκας, ότι το σύστημα ομιλίας του Χόκινγκ θα μπορούσε να αξιοποιήσει περισσότερα είδη κινήσεων στο πρόσωπο του καθηγητή. Εδώ και μια δεκαετία, ο Χόκινγκ μπορεί να επικοινωνεί μόνο με μια σύσπαση στο μάγουλό του, την οποία καταγράφει ένας υπέρυθρος αισθητήρας που βρίσκεται στα γυαλιά του. Ο καθηγητής κάθεται μπροστά σε μια οθόνη με αλφαριθμητικούς χαρακτήρες. Ένας κέρσορας περνάει διαδοχικά από χαρακτήρα σε χαρακτήρα και, όταν φτάσει στο επιθυμητό γράμμα, ο Χόκινγκ μπορεί να τον σταματήσει με μια σύσπαση του προσώπου του. Ένα συνθεσάιζερ φωνής αναλαμβάνει στο τέλος να εκφέρει κάθε πλήρη λέξη. Ο Τζάστιν Ράτνερ της Intel, ο οποίος συνάντησε πέρυσι το Χόκινγκ για τα 70ά γενέθλια του καθηγητή στο Κέμπριτζ, είπε ότι ελπίζει να επιταχύνει την επικοινωνία του φυσικού στις πέντε με δέκα λέξεις το λεπτό. Ο Ράτνερ σημείωσε ότι ο Χόκινγκ μπορεί επίσης να συσπά μυς στο στόμα και τα φρύδια του, κινήσεις οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να αξιοποιηθούν από το σύστημα, Επισήμανε ότι η χρήση μιας επιπλέον σύσπασης θα επέτρεπε στον χρήστη να επικοινωνεί με σήματα Μορς, κάτι που θα ήταν «μεγάλη βελτίωση». Το σύστημα βελτιώνεται τώρα με νέο αλγόριθμο πρόβλεψης λέξεων, ενώ η Ιntel προσπαθεί παράλληλα να ενσωματώσει λογισμικό αναγνώρισης των εκφράσεων του προσώπου. Η αναβάθμιση αυτή θα εντασσόταν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας της Ιntel για την ανάπτυξη λογισμικού και συσκευών που αντιλαμβάνονται όχι μόνο τι λέει ο χρήστης, αλλά και το πώς οι εκφράσεις του προσώπου μας ανακλούν τη διάθεση και τις προθέσεις μας. Ο Στίβεν Χόκινγκ, περισσότερο γνωστός για τις εργασίες του στις μαύρες τρύπες, εμφάνισε στην ηλικία των 21 ετών την ασθένεια της πλάγιας αμυοτροφικής σκλήρυνσης, η οποία τον άφησε σταδιακά παράλυτο. Είναι μια σπάνια περίπτωση, καθώς οι ασθενείς σπάνια επιβιώνουν για περισσότερο από δέκα χρόνια μετά τη διάγνωση. Εκτός από την τεχνολογία της Intel, ο καθηγητής έχει δοκιμάσει και το iBrain της αμερικανικής NeuroVigil, μια συσκευή σε σχήμα κορδέλας που διαβάζει τα εγκεφαλικά κύματα και τα μετατρέπει σε λέξεις. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=493785

Η «Μόνα Λίζα» ταξιδεύει στο φεγγάρι με λέιζερ. Μια ψηφιακή εικόνα της «Μόνα Λίζα», του διάσημου πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, έστειλε η NASA στο φεγγάρι μέσω λέιζερ. Η αποστολή έγινε συγκεκριμένα από το κέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard προς τον δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), ο οποίος από το 2009 βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η μετάδοση αποτέλεσε την πρώτη επίδειξη της νέας δυνατότητας επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια των ακτίνων λέιζερ. Ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε επικοινωνία της Γης με ένα σεληνιακό δορυφόρο, σε απόσταση περίπου 384.000 χιλιομέτρων, μέσω αυτής της οπτικής τεχνολογίας. «Είναι η πρώτη φορά που κάποιος πέτυχε μονής κατεύθυνσης επικοινωνία μέσω λέιζερ σε πλανητικές αποστάσεις» δήλωσε ο επιστήμονας της NASA και του πανεπιστημίου ΜΙΤ Ντέηβιντ Σμιθ. Όπως είπε, στο μέλλον, αυτού του είδους η απλή επικοινωνία μέσω λέιζερ μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση σε σχέση με τις ραδιοεπικοινωνίες που σήμερα χρησιμοποιούν οι δορυφόροι. Ενώ στο απώτερο μέλλον είναι πιθανό ότι θα επιτρέψει επικοινωνίες με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων σε σχέση με τις σημερινές ραδιοεπικοινωνίες. Οι δορυφόροι που ξεφεύγουν από την τροχιά της Γης, όπως αυτοί γύρω από τη Σελήνη, χρησιμοποιούν ραδιοκύματα για τον έλεγχο της πορείας τους και την επικοινωνία τους με τη Γη. Ο LRO είναι ο μόνος δορυφόρος σε τροχιά γύρω από ένα ουράνιο σώμα άλλο από τη Γη, ο οποίος χρησιμοποιεί παράλληλα και την επικοινωνία μέσω λέιζερ. Ακριβώς γι’ αυτό, οι μηχανικοί της NASA αποφάσισαν να αξιοποιήσουν αυτή την ευκαιρία, ώστε να επιδείξουν, μέσω της μετάδοσης της «Μόνα Λίζα», τη δυνατότητα επικοινωνίας μέσω λέιζερ με ένα μακρινό δορυφόρο. Οι ερευνητές έκαναν και τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό οπτικής «Optics Express». Η εικόνα της «Μόνα Λίζα» χωρίστηκε σε 152Χ200 pixel και κάθε pixel, αφού μετατράπηκε σε μια απόχρωση του γκρι, στάλθηκε στο φεγγάρι μέσω ενός παλμού λέιζερ με ταχύτητα μετάδοσης περίπου 300 δυαδικά ψηφίων (bits) ανά δευτερόλεπτο. Το όργανο LOLA (Lunar Orbiter Laser Altimeter) του δορυφόρου LRO έλαβε τους παλμούς λέιζερ και, στη συνέχεια, από αυτούς ανακατασκεύασε τη διάσημη εικόνα. Η επιτυχία της μετάδοσης επιβεβαιώθηκε χάρη στην επιστροφή της Μόνα Λίζα στη Γη μέσω του συστήματος ραδιο-τηλεμετρίας του δορυφόρου. Η επόμενη αποστολή LADEE της NASA, ενός δορυφόρου που θα εκτοξευτεί αργότερα φέτος και θα μελετήσει την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον του φεγγαριού, θα τεστάρει την επικοινωνία μέσω λέιζερ σε πιο υψηλές ταχύτητες μετάδοσης δεδομένων. Σε επόμενη φάση, η NASΑ θα δοκιμάσει την πρώτη μακράς διάρκειας οπτική (δηλαδή μέσω λέιζερ) δορυφορική επικοινωνία με τη Σελήνη, στο πλαίσιο του προγράμματός της να αναπτύξει νέες τεχνολογίες επικοινωνίας με το μακρινό διάστημα στο απώτερο μέλλον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231099

Το Mars Express φωτογράφισε ένα ξερό σήμερα ποταμό 1500 χλμ. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) ανακοίνωσε ότι το σκάφος της Mars Express, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη, φωτογράφησε με την υψηλής ανάλυσης κάμερά του την περιοχή Reull Vallis, που μοιάζει εντυπωσιακά με ένα τεράστιο ποτάμι και πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε, όταν κάποτε υπήρχε τρεχούμενο νερό στον «κόκκινο πλανήτη», πριν από περίπου 1,8 έως 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ροή του νερού δημιούργησε ένα τεράστιο και βαθύ κανάλι μέσω των υψιπέδων της «Γης του Προμηθέα», το οποίο τελικά χύνεται στην πελώρια λεκάνη «Ελλάς» του Άρη. Το Reull Vallis, που έχει πολλούς ξερούς παραπόταμους, εκτείνεται σε μήκος σχεδόν 1.500 χιλιομέτρων, έχει μέγιστο πλάτος επτά χιλιομέτρων και βάθος 300 μέτρων. Η εν λόγω αρειανή περιοχή μοιάζει πολύ με την μορφολογία των περιοχών της Γης που έχουν επηρεαστεί από τους παγετώνες και οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι κάποτε το νερό είχε παγώσει, προτού εξατμιστεί οριστικά και ο γειτονικός πλανήτης μείνει σήμερα άνυδρος, τουλάχιστον στην επιφάνειά. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231099

Υπογράφηκαν τα συμβόλαια για το κτήριο του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Αντιδραστήρα. Έπειτα από χρόνια καθυστερήσεων και διαφωνιών ανάμεσα στις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέγραψε το συμβόλαιο για την κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει στη Γαλλία τον ITER, τον Διεθνή Πειραματικό Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα. Το γιγάντιο πείραμα, με κόστος γύρω στα 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχει στόχο να δείξει αν είναι πρακτικά εφικτή η παραγωγή ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου, την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα. Η υλοποίηση του φιλόδοξου έργου έχει μοιραστεί σε συμβόλαια, τα οποία με τη σειρά τους μοιράζονται στους εταίρους του πειράματος: ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία και Νότιος Κορέα. Στις 15 Ιανουαρίου, ο ευρωπαϊκός οργανισμός Fusion for Energy υπέγραψε συμβόλαιο για την κατασκευή του κεντρικού κτηρίου με μια κοινοπραξία ισπανικών και γαλλικών εταιρειών. http://www.fusionforenergy.europa.eu/mediacorner/newsview.aspx?content=663 Το κτήριο στο Κανταράς της Γαλλίας, μεγαλύτερο από γήπεδο ποδοσφαίρου, θα στεγάσει έναν αντιδραστήρα σύντηξης βασισμένο στο σχεδιασμό tokamak. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θωρακισμένο κάνιστρο που χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να συγκρατεί μετέωρο ένα σύννεφο από ιόντα υδρογόνου σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Κάτω από συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης, τα άτομα υδρογόνου ενώνονται και σχηματίζουν άτομα ήλιου με ταυτόχρονη απελευθέρωση μεγάλων ποσών ενέργειας. Αν τελικά αποδειχθεί ότι ο ITER μπορεί να παράγει περισσότερη ενέργεια από ό,τι καταναλώνει για τη λειτουργία του, ο δρόμος θα έχει ανοίξει για την αξιοποίηση της σύντηξης σε βιομηχανική κλίμακα τις επόμενες δεκαετίες. Το κτήριο του αντιδραστήρα στο Κανταράς προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 2018, ενώ τα πρώτα πειράματα προγραμματίζονται για τα τέλη του 2020. Περισσότερα στο ιδιο thread στις 23/4/2012. Παλιό Σχολιο:Η επίτευξη της πυρηνικης συντηξης θα δώσει στην ανθρωπότητα την ανεξάντλητη και φτηνή ενέργεια( βλέπε ΔΕΗ) με αποτέλεσμα μια τεράστια αλλαγή στο μοντέλο ανάπτυξης με κατάργηση εκμετάλευσης ανθρακα,πετρελαίου,φυσικού αερίου,ουρανίου κ.λ.π.αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου και αλλαγή ουσιαστικά της γεωστρατηγικής κατάστασης στον πλανήτη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231038

Τα σχέδια της Roscosmos Στη Ρωσία δημοσιεύθηκε το Κρατικό Πρόγραμμα ανάπτυξης της διαστημικής δραστηριότητας στην περίοδο 2013-2020. Το έγγραφο εκπονήθηκε μετά από ολόκληρη σειρά αποτυχιών, συμπεριλαμβανομένης και της απώλειας του σταθμού Phobos Grunt και μερικών δορυφόρων. Ως κύρια προτεραιότητα στο πρόγραμμα αναφέρεται η εξασφάλιση εγγυημένης πρόσβασης της Ρωσίας στο διάστημα και η ανάπτυξη του πυραυλο-διαστημικού τεχνικού εξοπλισμού και γενικά της βιομηχανίας σ΄αυτό τον τομέα. Μεταξύ άλλων σχεδιάζεται η δημιουργία του βαριού πυραυλικού συστήματος «Angara-A5», το οποίο θα εκτοξευθεί από το νέο κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» (Ανατολικό). Τα εν ενεργεία κοσμοδρόμια «Πλεσέτσκ» και «Μπαϊκονούρ» θα εκσυγχρονιστούν. Προγραμματίζεται να αυξηθεί ο αριθμός των Ρώσων λειτουργικών μονάδων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τις 5 στις 7 το 2018. Τίθεται στόχος να βελτιωθεί η ακρίβεια του προσδιορισμού των συντεταγμένων μέσω του συστήματος GLONASS. Αυτό προβλέπεται να επιτευχθεί με τη βοήθεια εκτοξεύσεων νεοτάτου τύπου δορυφόρων. Στον τομέα των επιστημονικών ερευνών προβλέπεται να εκτοξευθούν τρεις δορυφόροι-παρατηρητήρια και να αναπτυχθεί πρόγραμμα εξερευνησης της Σελήνης με τη βοήθεια των σταθμών προσεδάφισης Luna-Glob και Luna-Resource, καθώς και αποστολής μεταφοράς στη Γη δειγμάτων του εδάφους της Σελήνης. Στο πρόγραμμα τίθεται ο στόχος ανάπτυξης τεχνολογιών διαπλανητικών πτήσεων και δημιουργίας ως το 2020 επανδρωμένου συστήματος, «ικανού να εξασφαλίσει τις πτήσεις ανθρώπων στη Σελήνη». Αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη κατά το 2020 οι Ρώσοι θα ξεκινήσουν για τη Σελήνη, λέει ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: - Στο πρόγραμμα αναφέρεται ότι πρέπει να εκπονηθούν τεχνικά μέσα. Όμως δεν γίνεται λόγος για την ίδια την πτήση. Αυτή θα πραγματοποιηθεί μετά το 2020. Σήμερα υπάρχει σαφής κατανόηση και χρηματοδότηση σε ό,τι αφορά μόνο το διαστημόπλοιο. Όταν θα ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός, τότε θα απαντηθεί και το ερώτημα – με τι είδους πύραυλο θα χρησιμοποιηθεί το διαστημόπλοιο. Όμως δεν είναι το ίδιο πράγμα να πραγματοποιηθεί πτήση «προς τη Σελήνη» και να πραγματοποιηθεί προσεδάφιση σ΄αυτήν. Η δυνατότητα παρόμοιων πτήσεων προβλεπόταν από την αρχή και στο κατασκευαστικό σχήμα του θρυλικού διαστημοπλοίου Soyuz, επισημαίνει σε συνέντευξη που παραχώρησε στη "Φωνή της Ρωσίας" το Αντεπιστέλλον Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Γιούρι Καράς: - Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να πάρουμε το Soyuz TMA, έτοιμο για πτήση προς το ΔΔΣ, και αντί στο σταθμό να το στείλουμε στη Σελήνη. Πρώτα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, όμως ριζικά νέο διαστημόπλοιο δεν χρειάζεται. Κατα την άποψη του Γιούρι Καράς, πρέπει οπωσδήποτε να δημιουργηθεί διαστημόπλοιο για προσεδάφιση στη Σελήνη. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν επανάληψη του αμερικανικού προγράμματος, που έλαβε χώρα πριν μισό αιώνα. Το πλήρωμα του Απόλλων 8 είχε κάνει το γύρο της Σελήνης από το 1968. Δεν είναι σαφές επίσης μέσω ποιας αποστολής προγραμματίζεται κατά το 2020 να πραγματοποιηθεί μεταφορά σεληνιακού εδάφους στη Γη. Οι σταθμοί Luna-Glob και Luna-Resource δεν προορίζονται για επιστροφή στη Γη, επισημαίνει ο εμπειρογνώμονας. Ας σημειωθεί ότι το πρόγραμμα είναι έγγραφο πλαισίου και κάθε άλλο παρά είναι υποχρεωτικό να αναφέρονται σ΄αυτό λεπτομερώς όλες οι αποστολές και τα επιστημονικά προγράμματα, διευκρίνισε στη συνέντευξή του ο Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ. Πρέπει να εξαληφθεί η δυσαναλογία, η οποία δημιουργήθηκε μεταξύ των αναγκών της Ρωσίας σε σύγχρονα διαστημικά συστήματα και του σημερινού επιπέδου ανάπτυξής τους. Ακριβώς στην επίτευξη αυτού του στόχου αποσκοπεί το πρόγραμμα. http://greek.ruvr.ru/2013_01_15/101148737/ Τα «Σογιούζ» θα μεταφέρουν τους αμερικανούς στον ΔΔΣ. Ο πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε νόμο, που επιτρέπει στη NASA να πραγματοποιεί πληρωμές στη Ρωσία για τη μεταφορά αμερικανών αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) μέχρι το τέλος του 2020. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ σε συνθήκες περιορισμένης χρηματοδότησης του διαστημικού της προγράμματος εγκατέλειψε τις πτήσεις με διαστημικά οχήματα πολλαπλής χρήσης. Κάθε θέση στο ρωσικό «Σογιούζ» θα κοστίσει στις ΗΠΑ 60 εκατομμύρια δολάρια. Η τιμή για τη μεταφορά ενός αμερικανού αστροναύτη στον ΔΔΣ δεν προσδιορίστηκε τυχαία, αλλά υπολογίστηκε και από τις δύο πλευρές, και δεν αφορά μόνο τη θέση στο διαστημόπλοιο. Συμπεριλαμβάνει, επίσης, την παροχή τροφίμων και διαφόρων προμηθειών, αφού τα επόμενα χρόνια όλες οι προμήθειες θα μεταφέρονται αποκλειστικά με τα ρωσικά διαστημόπλοια. Όσον αφορά το ερώτημα, αν συμφέρει τη Ρωσία, τα επιπλέον χρήματα δεν θα βλάψουν τον τομέα του διαστήματος. Αλλά και η επιβάρυνση στο διαστημικό τομέα αυξάνεται, τονίζει ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Νόβοστι κοσμονάβτικι» (Ειδήσεις της κοσμοναυτικής) Ιγκόρ Μαρίνιν: - Οι βιομηχανικές εταιρείες παράγουν διαστημόπλοια και «Προγκρές» για την παράδοση εξοπλισμού στο σταθμό στα όρια των δυνατοτήτων τους. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν γίνεται δυνατή η κατασκευή επιπλέον διαστημοπλοίου για να πετούν με αυτό τουρίστες. Το εργοστάσιο, που πραγματοποιεί την ανάπτυξη και παραγωγή αυτών των διαστημοπλοίων, θα μπορούσε να ασχοληθεί με διαστημόπλοιο με καλές προοπτικές, όμως όλες οι δυνατότητές του είναι απασχολημένες. Για τη Ρωσία αυτό, σε γενικές γραμμές, είναι ένα μεγάλο βάρος. Αλλά την ίδια στιγμή είμαστε εταίροι στο διαστημικό σταθμό και αναλάβαμε αυτές τις υποχρεώσεις, όταν εξετάζαμε το ζήτημα της επέκτασης χρήσης του ΔΔΣ έως το 2020. Σήμερα στην αγορά διαστημικών υπηρεσιών εμφανίστηκαν νέοι παίκτες, αυξάνει ο ανταγωνισμός. Η Ρωσία πάντα συγκαταλεγόταν στους κορυφαίους σε αυτήν την αγορά, ειδικά στον τομέα των διαστημικών εκτοξεύσεων. Και σήμερα η θέση της δεν εξασθενεί, τονίζει ο Ιγκόρ Μαρίνιν: - Ο ανταγωνισμός αυξάνει μόνο από την πλευρά της Κίνας, η οποία έχει αυξήσει τον αριθμό των εκτοξεύσεων. Οι ΗΠΑ πραγματοποιούν λίγες εκτοξεύσεις, δεν έχουν αρκετούς πυραύλους. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος – επίσης δεν αποτελεί ανταγωνιστή. Πρέπει τώρα να αυξήσουμε την αξιοπιστία των πυραύλων-φορέων, ώστε να διατηρήσουμε τη θέση μας. Με αυτό ασχολείται η «Ροσκόσμος» (Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος). Συγκεκριμένο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση θα γίνει η παραγωγή της νέας σειράς πυραύλων-φορέων «Σογιούζ-2»: με αυτούς τα επόμενα χρόνια θα πετούν τα ρωσικά διαστημικά «φορτηγά» στον ΔΔΣ. Το ψηφιακό σύστημα ελέγχου, που έχει εγκατασταθεί σε αυτή τη σειρά των πυραύλων, θα διπλασιάσει την ακρίβεια της εργασίας. Ήδη στα τέλη του 2013 και το 2014 θα πραγματοποιηθούν οι πρώτες δύο εκτοξεύσεις των διαστημοπλοίων «Προγκρές» με τη βοήθεια των νέων πυραύλων. http://greek.ruvr.ru/2013_01_16/101274368/ Συμφωνία Ευρώπης-ΗΠΑ για την επόμενη φάση επανδρωμένων αποστολών. Η NASA και η αντίστοιχη ευρωπαϊκή υπηρεσία ESA συμφώνησαν να συνεργαστούν στην ανάπτυξη του σκάφους που θα μεταφέρει αστροναύτες πίσω στη Σελήνη, στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη για την υπογραφή του νομικού πλαισίου της συμφωνίας, η Ευρώπη ανέλαβε και επίσημα την κατασκευή μιας υπομονάδας για την κάψουλα Orion, η οποία θα διαδεχθεί τα παροπλισμένα πλέον διαστημικά λεωφορεία. H NASA προγραμματίζει την πρώτη, μη επανδρωμένη αποστολή για το 2017, ενώ την επόμενη δεκαετία, πιθανώς το 2021, η κάψουλα θα μεταφέρει αστροναύτες πάνω από την αθέατη πλευρά της Σελήνης, πριν τελικά πέσει πίσω στη Γη με αλεξίπτωτο. Επόμενος προορισμός του επανδρωμένου προγράμματος της NASA θα είναι πιθανότατα κάποιος αστεροειδείς, ενώ αργότερα το Orion θα μεταφέρει για πρώτη φορά ανθρώπους στον Άρη. Η συμφωνία που υπεγράφη την Τετάρτη προβλέπει ότι η ESA θα αναπτύξει μια υπομονάδα που θα συνδεθεί στο πίσω μέρος του Orion και θα περιλαμβάνει σύστημα προώθησης, τροφοδοσίας με ενέργεια και ελέγχου θερμοκρασίας, καθώς και χώρο αποθήκευσης νερού και τροφίμων. «Είναι μια νέα σελίδα στην ιστορία της υπερατλαντικής συνεργασίας μας» δήλωσε ο Τόμας Ρέιτερ, διευθυντής του τμήματος ανθρώπινης διαστημικής πτήσης στην ESA. Η NASA δεν θα πληρώσει για την αξιοποίηση της νέας υπομονάδας, καθώς η ESA της χρωστά χρήματα που καταβλήθηκαν για την αξιοποίηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από την Ευρώπη. Η υπομονάδα προώθησης του Orion θα βασιστεί στα Αυτοματοποιημένα Οχήματα Μεταφοράς -ουσιαστικά πρόκειται για διαστημικά μεταγωγικά- τα οποία έχει αναπτύξει η ESA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. «Δεν θα ξεκινήσουμε από το μηδέν» τόνισε ο Τόμας Ρέιτερ της ESA. Βίντεο: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231230865 Φουσκωτό δωμάτιο θα προστεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η NASA συμφώνησε να αγοράσει μια πειραματική φουσκωτή υπομονάδα που θα δοκιμαστεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το κατοικήσιμο μπαλόνι, με την ονομασία ΒEAM, θα είναι το τρίτο πρωτότυπο που κατασκευάζει η εταιρεία Bigelow Aerospace, με έδρα το Λας Βέγκας, την οποία ίδρυσε το 1999 ο ιδιοκτήτης αλυσίδας ξενοδοχείων Ρόμπερτ Μπίγκελοου Η Bigelow έγινε πρωτοσέλιδο το 2006 όταν εκτόξευσε το πρώτο πειραματικό φουσκωτό σκάφος. Ένα ακόμα πρωτότυπο ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα και παραμένει σήμερα σε τροχιά. Η εταιρεία φιλοδοξεί να προσφέρει φουσκωτά τροχιακά σκάφη σε ερευνητικά ιδρύματα, επιχειρήσεις, ακόμα και σε πλούσιους ιδιώτες που επιθυμούν να κάνουν διακοπές στο Διάστημα. Παρά τα προβλήματα που συναντά στο εγχείρημά της, έχει υπογράψει προκαταρκτικές συμφωνίες για μελλοντικά σκάφη με επτά ερευνητικά ιδρύματα στη Βρετανία, την Ολλανδία, την Αυστραλία, τη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία, τη Σουηδία και το Ντουμπάι. Τα φουσκωτά σκάφη, κατασκευασμένα με ελαστικά αλλά ανθεκτικά υλικά σαν το Kevlar, βασίστηκαν στα δεδομένα του προγράμματος TransHab που υλοποίησε η NASA τη δεκαετία του 1990. Η Bigelow αγόρασε την τεχνολογία από τη NASA, η οποία συμφώνησε τώρα να πληρώσει 17 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά του BEAM. Οι δοκιμές της NASA έδειξαν ότι οι φουσκωτοί χώροι διαβίωσης παρουσιάζουν πράγματι σημαντικά πλεονεκτήματα. Το BEAM, ένας φουσκωτός κύλινδρος με μήκος 4 μέτρα και διάμετρο 3,2 μέτρα, θα ζυγίζει μόλις 1.300 κιλά, τρεις φορές λιγότερο από μεταλλικές υπομονάδες αντίστοιχου μεγέθους. Το μειωμένο αυτό βάρος ρίχνει δραστικά το εκτιμώμενο κόστος της εκτόξευσης. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχεδιασμό, το BEAM θα συνδεθεί το 2015 στην αμερικανική υπομονάδα Tranquilty του ISS, οπότε θα φουσκώσει με αέρα υπό πίεση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231230874 Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ανυψώθηκε κατά 800 μέτρα. Οι ειδικοί του ρωσικού Κέντρου Διεύθυνσης Πτήσεων πραγματοποίησαν ελιγμό για την αύξηση του ύψους της τροχιάς πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ), με αποτέλεσμα το μέσο ύψος της τροχιάς του Σταθμού να ανυψωθεί κατά 800 μέτρα, ανακοίνωσε εκπρόσωπος της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roskosmos). O ελιγμός έγινε με τη βοήθεια των κινητήρων του μεταγωγικού διαστημοπλοίου Progress M-17M. Σκοπός της επιχείρησης αυτής ήταν να διαμορφωθεί η κατάλληλη τροχιά εργασίας ενόψει της πτήσης του μεταγωγικού διαστημοπλοίου Progress M-18M, που θα ακολουθήσει τη «γρήγορη», εξάωρη διαδρομή. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου αυτού έχει προγραμματιστεί για τις 11 Φεβρουαρίου. http://greek.ruvr.ru/2013_01_17/101360783/

Ρωσική αποστολή στη Σελήνη το 2015. Η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos) προτίθεται να στείλει μία μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη το 2015, η οποία θα εκτοξευτεί από το σχεδιαζόμενο νέο κοσμοδρόμιο της χώρας που θα κατασκευαστεί στην Άπω Ανατολή, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο επικεφαλής της Roscosmos, Βλαντιμίρ Ποπόβκιν. Όπως δήλωσε ο κ. Ποπόβκιν, στόχος της αποστολής είναι η τοποθέτηση ενός εξερευνητικού οχήματος βάρους 500 κιλών στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Το όχημα θα μεταφέρει επιστημονικό εξοπλισμό βάρους 25 κιλών και θα διεξάγει έρευνα για την εύρεση νερού, συλλέγοντας παράλληλα δείγματα από το έδαφος. Όπως ανέφερε ο κ. Ποπόβκιν, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους που θα μεταφέρει την αποστολή πρόκειται να γίνει από το σχεδιαζόμενο κοσμοδρόμιο Βοστόσνι, για την κατασκευή του οποίου ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δεσμευτεί πως θα επενδύσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Το Luna 24 υπήρξε το τελευταίο διαστημικό σκάφος της Σοβιετικής Ένωσης των αποστολών Luna που είχε ως στόχο την εξερεύνηση της Σελήνης. Το πρώτο Luna εκτοξεύθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1959, και αφού έκανε το πρώτο προσπέρασμα της Σεληνιακής επιφάνειας, βρίσκεται ακόμη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Το Luna 24 εκτοξεύθηκε στις 9 Αυγούστου 1976, προσσεληνώθηκε στις 18 Αυγούστου και επέστρεψε στη Γη στις 22 Αυγούστου 1976 Γη με 170 γραμμάρια σεληνιακών πετρωμάτων. http://physicsgg.me/2013/01/15/%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf-2015/

Γήινα μικρόβια βρέθηκαν να επιβιώνουν στις συνθήκες του Άρη. Ανθεκτικά μικρόβια που επιβιώνουν σε μια ποικιλία από περιβάλλοντα στη Γη επέζησαν όταν τοποθετήθηκαν σε έναν θάλαμο που προσομοιώνει τη χαμηλή πίεση και θερμοκρασία στην επιφάνεια του Άρη -μια εντυπωσιακή ανακάλυψη που ίσως επηρεάσει τις έρευνες για εξωγήινη ζωή. Το πρώτο μικρόβιο που βρέθηκε να αντέχει αυτές τις συνθήκες ήταν ένα βακτήριο με την ονομασία Serratia liquefaciens, το οποίο απαντάται στο ανθρώπινο δέρμα, τις τρίχες και τους πνεύμονες, καθώς και σε ψάρια και φυτά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το βακτήριο αντέχει στο ακραίο κρύο, τις υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα, καθώς και στη χαμηλή πίεση της αρειανής ατμόσφαιρας, η οποία δεν ξεπερνά τα 7 millibar. Στη Γη, η ατμοσφαιρική πίεση στο επίπεδο της θάλασσας είναι 1.000 millibar. «Ήταν μεγάλη έκπληξη» σχολιάζει στο Reuters ο Άντριου Σούργκερ, μικροβιολόγος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα. Το πείραμα, πάντως, το οποίο πραγματοποιήθηκε σε εργαστήριο δίπλα στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, δεν εξέτασε την αντίδραση των μικροβίων στη σκληρή υπεριώδη ακτινοβολία που είναι γνωστό ότι λούζει την επιφάνεια του γειτονικού πλανήτη. Είκοσι πέντε άλλα είδη μικροβίων που υποβλήθηκαν στη δοκιμασία τελικά δεν επιβίωσαν, αναφέρει η ομάδα του Δρ Σούργκερ. Σε επόμενη φάση, οι ερευνητές εξέτασαν ακόμα 10.000 είδη μικροβίων που είχαν βρεθεί σε βάθος μερικών δεκάδων μέτρων μέσα στο μονίμως παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας. Έξι από τα είδη αυτά, όλα τους μέλη του γένους Carnobacterium όχι μόνο επιβίωσαν στο θάλαμο αλλά μπόρεσαν και να αναπτυχθούν. Τα αποτελέσματα του πειράματος δείχνουν να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να μολυνθεί το περιβάλλον του Άρη από μικρόβια που καταφθάνουν εκεί με τις γήινες αποστολές. Η NASA καταβάλλει κάθε προσπάθεια να αποστειρώνει τα σκάφη πριν από την εκτόξευσή τους, ωστόσο το ενδεχόμενο μόλυνσης δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί. Το Serratia liquefaciens χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη επειδή «το είδος αυτό έχει ανακτηθεί από διαστημικά σκάφη» σχολιάζει ο Σούργκερ. Επιπλέον, όμως, τα αποτελέσματα δίνουν μια εικόνα για τις μορφές μικροβίων που θα μπορούσαν ενδεχομένως να έζησαν ή να ζουν στον Άρη. Το κατά πόσο ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν ποτέ φιλόξενος για τη ζωή είναι ένα ερώτημα που καλείται τώρα να απαντήσει το ρομπότ Curiosity της NASA, το οποίο μελετά από τον περασμένο Αύγουστο τον αρχαίο Κρατήρα Γκέιλ. Πίσω στη Γη, επόμενο βήμα του Δρ Σούεγκερ είναι να υποβάλλει τα μικρόβια σε ακόμα πιο αντίξοες συνθήκες, όπως υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων, ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία και λιγότερο νερό. Θα προσπαθήσει επίσης να μελετήσει το γενετικό προφίλ και τις μεταβολικές ιδιαιτερότητες του Serratia liquefaciens. Οι μελέτες του ερευνητή δημοσιεύτηκαν το Δεκέμβριο στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS και αυτή την εβδομάδα στην επιθεώρηση Astrobiology. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231230113 Οταν ο Αρης ήταν... Γη. Ενας αμερικανός μηχανικός λογισμικού χρησιμοποιώντας δεδομένα της NASA δημιούργησε ένα τρισδιάστατο μοντέλο του Αρη όπως αυτός ήταν πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, όταν επικρατούσαν συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης - όταν δηλαδή στον Αρη υπήρχε νερό σε υγρή μορφή αλλά και ατμοσφαιρικές συνθήκες παρόμοιες με αυτές του πλανήτη μας. Οι εικόνες που δημιουργήθηκαν αποκαλύπτουν μια εικόνα του Αρη στην οποία μοιάζει με δίδυμο αδελφάκι της Γης. Το μοντέλο δημιούργησε ο Κέβιν Γκιλ που έσπευσε να αναφέρει ότι οι εικόνες δεν αποτελούν απόλυτα πιστή ανασύνθεση των επιστημονικών δεδομένων για τον Αρη αλλά έχει γίνει η σχετική επεξεργασία ώστε η εικόνα του πλανήτη να προσομοιάζει με εκείνη της Γης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=491769 Η «Μαύρη Καλλονή» του Αρη. Σκούροχρωμο πέτρωμα από τον Άρη που βρέθηκε στην Σαχάρα έχει ενθουσιάσει τους επιστήμονες με την ιδιαιτερότητά του: Το πέτρωμα, με το παρατσούκλι «Μαύρη Καλλονή» και μέγεθος μπάλας του μπέιζμπολ, είναι σπάνιο τόσο λόγω της ηλικίας του -πάνω από δύο δισεκατομμύρια έτη- όσο και του περισσότερου νερού που περιέχει σε σύγκριση με άλλα πετρώματα που προέρχονται από τον Κόκκινο Πλανήτη. Επιπλέον, ο βράχος παρουσιάζει εντυπωσιακές ομοιότητες με ηφαιστειακά πετρώματα που έχουν εξετάσει στον Άρη τα δίδυμα ρομπότ Spirit και Opportunity. «Έχουμε εδώ ένα κομμάτι του Άρη που μπορώ να κρατήσω στα χέρια μου. Είναι συναρπαστικό!» δήλωσε ο Καρλ Έιτζι, διευθυντής του Ινστιτούτου Μετεωριτών στο Λος Άντζελες και επικεφαλής της ανάλυσης που δημοσιεύεται στο «Science». Τα περισσότερα ξένα σώματα που πέφτουν στη Γη προέρχονται από τη Ζώνη των Αστεροειδών, αλλά η προέλευση λίγων από αυτά φτάνει μέχρι τη Σελήνη ή τον Άρη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χτυπήματα μετεωριτών στη Σελήνη και τον Άρη μπορούν να αποκολλήσουν κομμάτια του εδάφους τους και να τα στείλουν στο διάστημα -και έπειτα να φτάσουν έτσι στη Γη. Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περίπου 65 πετρώματα στη Γη που θεωρούνται αρειανά, κυρίως στην Ανταρκτική και τη Σαχάρα. Το αρχαιότερο από αυτά έχει ηλικία 4,5 δισ. ετών, λιγότερα από δέκα είναι ηλικίας 1,5 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα δεν ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια χρόνια. Το εν λόγω πέτρωμα, με «επίσημο» όνομα NWA 7034, δώρησε Αμερικανός στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικό, ο οποίος με τη σειρά του το είχε αγοράσει πέρυσι από Μαροκινό έμπορο. Είναι το δεύτερο αρχαιότερο τέτοιο πέτρωμα που βρίσκεται στα χέρια των επιστημόνων. Εκτός από την ηλικία της, η Μαύρη Καλλονή ενθουσιάζει τους επιστήμονες επειδή προκύπτει ότι έχει αλλοιωθεί από νερό. Αν και η ποσότητα νερού που απελευθερώθηκε κατά την υποβολή σε υψηλές θερμοκρασίες ήταν μικρή (περίπου 6.000 μέρη ανά εκατομμύριο), και πάλι υπερτερεί εκείνων που έχουν παρατηρηθεί σε άλλα πετρώματα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=491733