Δροσος Γεωργιος

Ο μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ περιβάλλεται από σκοτάδι. Η αναζήτηση του μετεωρίτη που έπεσε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ παρατείνεται. Για αρκετές ημέρες, οι δύτες δεν μπορούν να βρουν τίποτα. Οι ειδικοί αναγκάστηκαν να επεκτείνουν την αναζήτηση. Οι δύτες ήδη κατόρθωσαν να ανασύρουν μερικά θραύσματα του. Το μεγαλύτερο έχει βάρος περίπου 5 κιλά. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι στο βυθό βρίσκονται άλλα μερικά θραύσματα. Τις τελευταίες ημέρες οι δύτες αναγκάστηκαν να κατεβούν σε βάθος μεγαλύτερο του αρχικά εικαζόμενου. Ωστόσο όλες οι εργασίες πραγματοποιούνται κανονικά χωρίς προβλήματα, δηλώνει ο επικεφαλής της ομάδας δυτών Νικολάι Μούρζιν: - Σήμερα οι εργασίες εκτελούνται σε βάθος 16-18 μέτρων. Έχουμε ειδικούς μηχανισμούς, με τη βοήθεια των οποίων εργαζόμαστε σε στρώματα λάσπης πολλών μέτρων πάχους. Το έργο θα διαρκέσει 28 ημέρες. Στις έρευνες λαμβάνει μέρος και ο επικεφαλής της περιοχής Τσεμπαρκούλ Αντρέι Ορλόφ. Ο ίδιος κατέβηκε προσωπικά στο βυθό της λίμνης, αλλά δεν είδε τίποτα εκεί, δήλωσε ο Αντρέι Ορλόφ: - Εκεί δεν φαίνεται τίποτα και είναι τρομακτική η κατάσταση. Κατέβηκα σε βάθος 10 μέτρων. Όμως σε βάθος 18 μέτρων, όπου διεξάγονται οι εργασίες, δεν με άφησαν να προχωρήσω. Χωρίς ειδική εκπαίδευση δεν επιτρέπεται να κατεβαίνεις σε τέτοιο βάθος, στο οποίο οι δύτες εργάζονται ψιλαφιστά σε απόλυτο σκοτάδι. Εδώ και μερικές ημέρες οι δύτες δεν βρίσκουν ούτε ένα νέο θραύσμα του μετεωρίτη. Οι σκεπτικιστές άρχισαν να λένε ότι οι έρευνες δεν διεξάγονται στο μέρος, όπου έπεσε το ουράνιο σώμα. Ωστόσο ο Αντρέι Ορλόφ είναι πεπεισμένος ότι το μέρος της αναζήτησης έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια: - Οι ειδικοί από τις έρευνές τους εξακρίβωσαν ότι ακριβώς σ΄αυτό το μέρος παρατηρείται μαγνητική ανωμαλία. Συνολικά έχουν καταγραφεί 4 σημεία εκδήλωσης ανωμαλίας. Είναι αδύνατο να πει κανείς αν υπάρχουν εκεί μετεωρίτες ή όχι. Όμως στο παρελθόν εδώ τέτοιου είδους ανωμαλίες δεν υπήρχαν. Στη Τσεμπαρκούλ λειτουργούν μερικές εκθέσεις, αφιερωμένες στη πτώση του μετεωρίτη. Μια από αυτές έχει διοργανωθεί στο Εθνογραφικό Μουσείο της πόλης. Σ΄αυτήν παρουσιάζονται φωτογραφίες της λίμνης πριν και μετά τη πτώση του μετεωρίτη και ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνεται και ένα θραύσμα μετεωρίτη, το οποίο έφεραν στο Μουσείο οι ντόπιοι κάτοικοι, που το βρήκαν στο δάσος. Ο μετεωρίτης έχει προσελκύσει την προσοχή όχι μόνο των Ρώσων και ξένων επιστημόνων, αλλά και τουριστών από διάφορες χώρες. Μέσα σε μια ημέρα η μικρή και ελάχιστα γνωστή πόλη Τσεμπαρκούλ έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Σχεδιάζουμε να αναπτύξουμε περαιτέρω την τουριστική βιομηχανία και ίσως ακόμα και να κάνουμε την πόλη μας πρωτεύουσα των ρωσικών μετεωριτών, λέει ο Αντρέι Ορλόφ: - Μας έχουν επισκεφθεί Τσέχοι, Αμερικανοί, Ιάπωνες, Κινέζοι, Γάλλοι. Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Και ας είναι μια αρκετά στενή ομάδα ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για το διάστημα και τις διαστημικές ιστορίες. Αρχίζοντας από τις 15 Φεβρουαρίου τέτοιοι άνθρωποι έγιναν συχνοί επισκέπτες της πόλης μας και σήμερα δημιουργούμε όλες τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξη του τουρισμού. Στην πόλη πωλούνται διαστημικά σουβενίρ μεγάλης ποικιλίας. Εκτός των κάθε λογής ημερολογίων και των φυλλαδίων προσφέρονται, π.χ., μικρά φιαλίδια με υγρό, το οποίο δήθεν περιέχει μυρωδιά του ουράνιου σώματος. Φυσικά, είναι αδύνατο να νιώσεις το μυστηριώδες άρωμα. Τα αγγεία είναι κλειστά ερμητικά. Και ακριβώς στο μέρος της πτώσης του εξωγήινου σώματος η Διοίκηση της περιοχής Τσεμπαρκούλ τοποθέτησε αναμνηστική σημαδούρα. Το καλοκαίρι αυτό το μνημείο το επισκέπτονται οργανωμένες εκδρομές. Όμως την άνοιξη, το φθινόπωρο και το χειμώνα να δουν με τα μάτια τους το μέρος της πτώσης του πετρελαίου μπορούν μόνο οι πιο παράτολμοι και ατρόμητοι, διότι αυτό βρίσκεται σε απόσταση εκατόν μέτρων από τις ακτές της λίμνης Τσεμπαρκούλ. Εξάλλου και στη λίμνη δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς, πρέπει να περάσει με αυτοκίνητο μερικά χιλιόμετρα σε τοπίο χωρίς δρόμους και μετά να διασχίσει περπατητός πυκνά δάση με θάμνους. http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244955127/

Ανακάλυψη Mega θόλου στη Σελήνη. Μια νέα ανακάλυψη από τον Ερασιτέχνη Αστρονόμο Γιώργο Ταρσούδη (www.lunar-captures.com) έρχεται να επισφραγιστεί και πάλι με το να βραβευθεί σαν Σεληνιακή φωτογραφία της ημέρας (LUNAR PHOTO OF THE DAY – LPOD) η παρακάτω φωτογραφία. Στην φωτογραφία , βλέπουμε την ανακάλυψη ενός τεράστιου θόλου (Megadome) ηφαιστειακής προελεύσεως, απομεινάρι της εποχής που η Σελήνη είχε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Το φεγγάρι δεν έχει ηφαίστεια ενεργά τα τελευταία 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Πιστεύεται ότι η πλειοψηφία των θόλων είναι ηφαιστειογενείς και σχηματίστηκαν από διαδοχικές εκλύσεις λάβας. Δεν αποκλείεται ωστόσο, κάποιοι από τους θόλους να είναι αποτέλεσμα ανάτασης, βαθιές παρεισδύσεις μάγματος που ανάγκασαν τα υπερκείμενα στρώματα πετρωμάτων να κυρτώσουν προς τα πάνω. Ο θόλος αυτός επιβεβαιώνεται με μετρήσεις που έκανε ο Γιώργος Ταρσούδης με το ACT react quick map tool. Ο Mega θόλος έχει διάμετρο με μέση τιμή τα 85.26 χλμ. και ύψος 300-400 μέτρων ! γι αυτό ονομάζεται MEGADOME. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Ταρσούδης: “ο εντοπισμός φυσικά δεν έγινε τυχαία, πολλές φορές κυνηγάμε να φωτογραφίζουμε την Σελήνη όταν είναι σε φάση και πάντα κοντά στην διαχωρίζουσα όπου μπορούμε να πάρουμε εικόνες με ψηλότερη αντίθεση. Επίσης οι ηλιακές ακτίνες είναι χαμηλά στην περιοχή κάτι που μας βοηθάει στο κυνήγι της ανακάλυψης των θόλων. Από την αρχή μου έκανε εντύπωση όταν το διέκρινα ότι είχε αρκετές ομοιότητες με έναν άλλο γνωστό τεράστιο θόλο τον Valentine”. Ο διαχειριστής και σχολιαστής του LPOD είναι ο καθηγητής Chuck Wood, ο οποίος έχει εργαστεί σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής αλλά και στην NASA (δημοσιεύσεις του βρίσκονται). http://www.lpod.org/cwm/Chuckstuff/publications.htm Όλη την έρευνα καταγραφής Σεληνιακών θόλων μπορείτε να την δείτε στην ιστοσελίδα του Γιώργου Ταρσούδη, http://www.lunar-captures.com/domes.html ενώ άλλες φωτογραφίες του της Σελήνης βρίσκονται http://www.lunar-captures.com//Skywatcher_14inch.html Σχετική βιβλιογραφία: - ΣΕΛΗΝΗ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ (PETER GREGO) από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ - LPOD - SELENOLOGY TODAY http://physicsgg.me/2013/10/02/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-mega-%ce%b8%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Τον Σεπτέμβριο, έκλεισαν 156 χρόνια από τη γέννηση του Κονσταντίν Τσιολκόβσκι, του θεμελιωτή της θεωρητικής αστροναυτικής-κοσμοναυτικής. Ο ίδιος, έχοντας σχεδόν χάσει την ακοή του από οστρακιά που πέρασε στην παιδική ηλικία, στερήθηκε τη δυνατότητα να σπουδάσει σε σχολείο. Αλλά η εκπαίδευση που έλαβε μόνος του, σε συνδυασμό με το ανοικτό μυαλό, την καινοτόμο σκέψη και τη δυνατή θέληση, τον οδήγησε σε ιδέες που στην εποχή του ήταν πέρα από τα όρια της φαντασίας. Η RBTH, σας παρουσιάζει τις πέντε πιο ενδιαφέρουσες ιδέες του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα, που προέβλεψε την έλευση της διαστημικής εποχής. Ορισμένες από αυτές, έχουν ήδη γίνει μέρος της δικής μας πραγματικότητας, ενώ κάποιες άλλες εξακολουθούν να περιμένουν να έρθει η ώρα τους για να επαληθευτούν. Ο πρόδρομος του αεροπλάνου Μία από τις ιδέες του Τσιολκόβσκι, βρήκε εφαρμογή στην ανάπτυξη προηγμένων όπλων. Μιλάμε για τη χρήση του κεκλιμένου επιπέδου υπέρπτησης για την εκτόξευση του πυραύλου. Για τα διαστημικά σκάφη αυτή η μέθοδος εκτόξευσης δεν ταίριαξε, αλλά σήμερα η ιδέα αυτή χρησιμοποιείται σε πολεμικά πυραυλικά- ρουκετοφόρα συστήματα, όπως για παράδειγμα στις «Κατιούσες» και στα συστήματα «Γκραντ» και «Σμερτς». Ένα από πρώτα σχέδια του Τσιολκόβσκι, το οποίο, αν και δεν υλοποιήθηκε τράβηξε τη προσοχή σημαντικών προσωπικοτήτων της επιστήμης, είναι η δική του εκδοχή για την κατασκευή ενός αερόπλοιου. Ο μοναδικός σχεδιασμός του πηδαλιοχούμενου αερόπλοιου, βασίζονταν στο υλικό από το οποίο έπρεπε να κατασκευαστεί το «κέλυφος» της ιπτάμενης μηχανής. Το ελαστικοποιημένο ύφασμα αντικαταστάθηκε με μέταλλο, αποφεύγοντας έτσι τις επικίνδυνες χημικές αντιδράσεις. Επίσης, με τον τρόπο αυτό, το αερόπλοιο μπορεί να αλλάζει σχήμα και να μαζεύεται (πτυσσόμενο). Κάνοντας υπολογισμούς και διεξάγοντας πειράματα, ο αυτοδίδακτος επιστήμονας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο τα μεταλλικά αεροσκάφη θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες για άνεση και ασφάλεια στην πτήση και ταυτόχρονα θα είναι οικονομικά. Συνεχίζοντας την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, ο Τσιολκόβσκι επεξεργάστηκε ένα πρωτοποριακό σχέδιο ιπτάμενης μηχανής, δεκαετίες πριν την εμφάνιση του αεροπλάνου. Ήταν ένα μονοπλάνο, κατασκευασμένο εκ’ ολοκλήρου από μέταλλο, με καμπυλωτές πτέρυγες. Μια «πτηνοειδή ιπτάμενη μηχανή», όπως την ονόμασε ο ίδιος. Προβλέποντας τα διαστημόπλοια τον 19ο αιώνα Η ιδέα όμως, που έκανε αργότερα το όνομα του ρώσου επιστήμονα διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν σχετίζεται με τις πτήσεις λίγο πάνω από το έδαφος, αλλά με το διάστημα. Στο έργο του «Ελεύθερος χώρος» το 1883, το οποίο είναι γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ο Τσιολκόβσκι χρησιμοποιεί σαν αφηγητή έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ένα χώρο ελεύθερο από δυνάμεις αντίστασης και τη βαρύτητα. Σε αυτό το έργο, ο οραματιστής επιστήμονας για πρώτη φορά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρήση της αεριώθησης, θα αποτελεί τη μόνη δυνατή μέθοδο μετακίνησης στο διάστημα. Ένα μεταγενέστερο έργο του, «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές», τεκμηριώνει το παραπάνω συμπέρασμα με βάση τους απλούς νόμους της μηχανικής. Σε αυτό το έργο του, ο Τσιολκόβσκι απέδειξε επίσης την ικανότητα των πυραύλων για διαστημική πτήση. Ο πύραυλος-τρένο Με τον όρο «πύραυλος τρένο», ο Τσιολκόβσκι αναφέρεται στον πρωτότυπο πύραυλο πολλαπλών σταδίων. Ένα σύνθετο «πολυώροφο» πύραυλο, που απογειώνεται κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα στο έδαφος, πετάει στην ατμόσφαιρα και βγαίνει στο διάστημα. Κάθε στάδιο του πυραύλου, μετά τη χρήση του καυσίμου πρέπει να αποκολλάται από το συγκρότημα και να πέφτει στο έδαφος. Το μήκος του πυραύλου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του επιστήμονα, θα έπρεπε να ήταν 30 μέτρα, η διάμετρος του, τρία μέτρα. Η δημιουργία ενός τέτοιου «πυραυλικού τρένου», σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, θα έκανε το όνειρο του ανθρώπου να πάει στο διάστημα πραγματικότητα και ταυτόχρονα θα άνοιγε την εποχή των διαπλανητικών ταξιδιών. To διαστημικό ασανσέρ Σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, τα διαστημοχήματα με πυραυλοκινητήρα δεν ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει ο άνθρωπος από τη βαρύτητα της Γης. Ο επιστήμονας, παρουσίασε για πρώτη φορά στον κόσμο, την ιδέα της χρησιμοποίησης ενός «διαστημικού ανελκυστήρα» που θα αντικαθιστά τους πυραύλους, στην μεταφορά φορτίων στο διάστημα. Θεωρητικά, η κατασκευή προέβλεπε τη χρήση ενός ειδικού καλωδίου που θα ένωνε το διαστημικό όχημα με την επιφάνεια του πλανήτη. Στο μέλλον, η μέθοδος αυτή της ανέλκυσης φορτίων σε τροχιά, αν θα καταστεί δυνατό να υλοποιηθεί, θα εξοικονομήσει τεράστιους πόρους. Επίσης, θα δώσει λύση στα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλεί η εκτόξευση ενός πυραύλου. Διαστημικές βάσεις και στολές Ο Τσιολκόβσκι ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εξερεύνησης του διαστήματος. Η ιδέα ενός μελλοντικού ταξιδιού στο διάστημα, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις θεωρίες για την ολοκλήρωση της ανθρωπότητας, με την επίτευξη μιας αρμονίας στις σχέσεις ανθρώπου – περιβάλλοντος στον πλανήτη. Τότε μόνο, ο άνθρωπος θα μπορεί να αρχίσει να ερευνά άλλους πλανήτες, διαμορφώνοντας έναν πιο ολοκληρωμένο τύπο ανθρώπου. Ο επιστήμονας δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα βιολογικά – ιατρικά προβλήματα κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαπλανητικών πτήσεων. Ήταν ο πρώτος, που πρότεινε τη χρήση του ειδικού ιματισμού (στολής), τον πρόγονο του σημερινού χαϊ – τεκ σκάφανδρου των αστροναυτών, που θα προστατεύει τους κοσμοναύτες από τις επιπτώσεις εξωτερικών παραγόντων στην πτήση. Στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Πέρα από τη Γη», ο Τσιολκόβσκι, μίλησε πρώτος για την ιδέα της δημιουργίας διαστημικών αποικιών, προτείνοντας ένα σχέδιο μιας περιστρεφόμενης κατασκευής για τη δημιουργία τεχνητής βαρύτητας στο διάστημα. Σε αυτήν την κατασκευή, σύμφωνα με τον επιστήμονα, θα λειτουργούν μονάδες βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής και θα αναπτύσσονται οικισμοί – ολόκληρες πόλεις - για τους «ενοίκους» του σταθμού. Σήμερα, αυτή η ιδέα εφαρμόζεται στα σχέδια διαστημικών οικισμών σε τροχιακούς σταθμούς, σχήματος κυλινδρικού δακτυλίου (κοινώς, «διαστημικές πόλεις-σταθμοί»), όπως για παράδειγμα το project Stanford Torus, που έχει αναπτυχθεί από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (ΗΠΑ). http://rbth.gr/arts/2013/09/28/konstantin_tsiolkobski_o_patera_ti_astronaytiki_25221.html

To πορτρέτο της Εστίας. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία της Εστίας, ενός μεγάλου αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012. Ειδικοί της NASA χρησιμοποιώντας τις εικόνες που είχε στείλει το σκάφος δημιούργησαν ένα «μωσαϊκό» που αποτυπώνει με λεπτομέρεια ολόκληρο τον αστεροειδή. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον αστεροειδή Ceres στον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015. Η Εστία (το ρωμαϊκό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! Φωτογραφία που έστειλε το Dawn από το γιγάντιο όρος που υπάρχει στην Εστία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532707

Το Cassini ανίχνευσε προπυλένιο στον Τιτάνα. Το διαστημικό σκάφος της NASA Cassini, εντόπισε προπυλένιο στον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα. Η οργανική αυτή ένωση ανιχνεύεται για πρώτη φορά έξω από τη Γη. Ο πολυμερισμός του προπυλενίου οδηγεί στο πολυπροπυλένιο που χρησιμοποιείται και για την κατασκευή πλαστικών. Μια μικρή ποσότητα προπυλενίου ταυτοποιήθηκε από το υπέρυθρο φασματόμετρο του Cassini (CIRS) στην κατώτερη ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Υποψίες για την παρουσία υδρογονανθράκων στην επιφάνεια του Τιτάνα υπήρχαν από το 1980, όταν το θρυλικό πλέον διαστημικό σκάφος της NASA Voyager 1, πέρασε κοντά από τον δορυφόρο του Κρόνου. Το Voyager ανίχνευσε στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα υδρογονάνθρακες, τις οργανικές ενώσεις που κατά κύριο λόγο συνθέτουν το πετρέλαιο και άλλα ορυκτά καύσιμα στη Γη. Στον Τιτάνα, είχαν ανιχνευθεί εκτός από μεθάνιο, υδρογονάνθρακες με δυο άτομα άνθρακα (αιθάνιο, αιθένιο, αιθίνιο) και υδρογονάνθρακες με τρία άτομα άνθρακα (προπάνιο και προπίνιο). Το προπένιο (ή προπυλένιο) που περιέχει έναν διπλό δεσμό που δεν είχε εντοπιστεί μέχρι σήμερα, ανιχνεύθηκε τελικά από το Cassini – μέσα από την λεπτομερή ανάλυση των δεδομένων του φασματομέτρου CIRS. Το βίντεο που ακολουθεί περιγράφει με παραστατικό τρόπο την ανακάλυψη του προπυλενίου στον Τιτάνα: http://physicsgg.me/2013/10/01/%cf%84%ce%bf-cassini-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%cf%85%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b1/

Μια μαύρη τρύπα στο εργαστήριο. Οι μαύρες τρύπες είναι γνωστό πως «καταπίνουν» ανεπιστρεπτί οποιοδήποτε αντικείμενο – ακόμα και το φως – περάσει από το όριο που ονομάζεται ορίζοντας των γεγονότων. Ακριβώς έξω από τον ορίζοντα των γεγονότων, υπάρχει ένα άλλο όριο που αποκαλείται «σφαίρα φωτονίων». Μια ακτίνα φωτός που πλησιάζει αυτή τη νοητή σφαίρα δεν πέφτει μέσα στην τρύπα, αλλά καμπυλώνεται και τίθεται σε τροχιά γύρω της για πάντα. Οι αστρονόμοι δεν έχουν παρατηρήσει ποτέ μια σφαίρα φωτονίων γύρω από μαύρες τρύπες, διότι εξ’ ορισμού το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει και να φτάσει στα μάτια μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι αδύνατη η πειραματική μελέτη του φαινομένου. Για να απεικονίσει αυτή τη διαδικασία ο ερευνητής Hui Liu και οι συνεργάτες τους στο Πανεπιστήμιο Nanjing στην Κίνα κατασκεύασαν μια τεχνητή μαύρη τρύπα. Εννοείται πως σε ένα γήινο εργαστήριο είναι αδύνατον να κατασκευαστεί μια πραγματική μαύρη τρύπα, αλλά ακόμα κι αν αυτό ήταν δυνατό να γίνει, θα ήταν καταστροφικά επικίνδυνη εξαιτίας του ισχυρότατου βαρυτικού της πεδίου. Έτσι ο Liu και οι συνεργάτες του δημιούργησαν κάτι πολύ απλούστερο: ένα φύλλο από ειδικά κατασκευασμένο πλαστικό που μιμείται την δράση της βαρύτητας στο φως, εξαιτίας του μεταβαλλόμενου δείκτη διάθλασής του. Ο δείκτης διάθλασης ενός διαφανούς υλικού καθορίζει το πόσο θα καμφθεί μια ακτίνα φωτός από την αρχική του πορεία. Ο Liu και οι συνεργάτες του ρύθμισαν τον δείκτη διάθλασης του υλικού τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καμπυλώνει το φως όπως ακριβώς μια μαύρη τρύπα. Ιδού το αποτέλεσμα: http://physicsgg.me/2013/09/30/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf/

Οι εγκαταστάσεις του CERN στο Google Street View. Οι εγκαταστάσεις του CERN είναι το πιο πρόσφατο «αξιοθέατο» που εντάχθηκε στην υπηρεσία Street View της Google, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους χρήστες να ξεναγηθούν στα εργαστήρια και τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό που βρίσκεται εγκατεστημένος στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής στη Γενεύη. Καθώς το CERN είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο ερευνητικό κέντρο του είδους του, οι άνθρωποι της Google χρειάστηκαν δύο εβδομάδες ώστε, σε συνεργασία με τους υπεύθυνους του Κέντρου, να «σαρώσουν» όλους τους εσωτερικούς χώρους με τις ειδικές κάμερες. Αν και αυτό έγινε το 2011, τα πανοραμικά στιγμιότυπα των εγκαταστάσεων «ανέβηκαν» στο Street View μόλις πριν από λίγα 24ωρα. Όπως αναφέρει η Google στο επίσημο μπλογκ της, εκτός από τους απλούς χρήστες, η εικονική «περιήγηση» θα είναι χρήσιμη και για τους επιστήμονες που, από χιλιόμετρα μακριά, αναλύουν δεδομένα από το CERN χωρίς να έχουν καταφέρει να επισκεφθούν ποτέ το Κέντρο. Κι αυτό γιατί θα τους δώσει τη δυνατότητα να δουν για πρώτη φορά τον εξοπλισμό που παρέχει αυτές τις μετρήσεις. Περίοπτη θέση έχουν τα τμήματα της σήραγγας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), του ισχυρότερου επιταχυντή στον κόσμο. Επίσης, μέσω του Street View, μπορεί κανείς να ξεναγηθεί στους ανιχνευτές (ATLAS, ALICE, CMS, LHCb), οι οποίοι αναλύουν τα «θραύσματα» που προκύπτουν από τις συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων-πρωτονίων, μέσα στον LHC. Ο επιταχυντής και οι ανιχνευτές συμμετέχουν στο «πείραμα του αιώνα» που βρίσκεται σε εξέλιξη στο CERN και το οποίο αναμένεται να δώσει απάντηση σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής και της κοσμολογίας, όπως το γιατί η ύλη υπερίσχυσε της αντιύλης στις πρώτες φάσεις της συμπαντικής δημιουργίας, αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις και αν ισχύει η θεωρία της υπερσυμμετρίας. Ήδη πριν ο LHC τεθεί εκτός λειτουργίας για αναβάθμιση, παρείχε στους επιστήμονες δεδομένα τα οποία συνηγορούν κατά 99,99995% για την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς, το οποίο έχει προταθεί εδώ και δεκαετίες ως ο μηχανισμός που προσδίδει μάζα στην ύλη. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_30/09/2013_520891

Ένας Κύκνος στον Διαστημικό Σταθμό. Έπειτα από ολιγοήμερη καθυστέρηση, λόγω προβλήματος στις επικοινωνίες μεταξύ των δύο σκαφών, η μη επανδρωμένη κάψουλα Cygnus προσδέθηκε την Κυριακή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μεταφέροντας 700 κιλά προμηθειών. Η παρθενική πτήση του Κύκνου είναι ένα από τα τελευταία στάδια στο σχέδιο της ΝASA να ιδιωτικοποιήσεις τις αποστολές σε χαμηλή γήινη τροχιά -αρχικά τις μη επανδρωμένες και αργότερα τις αποστολές πληρωμάτων. H εξοικονόμηση πόρων, μετά και τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, θα επιτρέψει στη NASA να εστιάσει στις εξερευνητικές επανδρωμένες αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης. Το Cygnus αναπτύχθηκε από την Orbital Sciences Corporation, η οποία έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο της NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, το οποίο που προβλέπει οκτώ αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS μέχρι το 2016. Η πρώτη εταιρεία που ολοκλήρωσε αποστολή ανεφοδιασμού στον ISS ήταν η SpaceX, της οποίας η κάψουλα Dragon συνδέθηκε για πρώτη φορά στο τροχιακό συγκρότημα τον Μάιο του 2012. Το συμβόλαιο των 1,6 δισ. δολαρίων που έχει υπογράψει με τη NASA προβλέπει δέκα ακόμα αποστολές. Σε επόμενη φάση, τόσο το Dragon όσο και το Cygnus θα μπορούσαν να τροποποιηθούν ώστε να χρησιμοποιούνται και σε επανδρωμένες αποστολές σε χαμηλή γήινη τροχιά, είτε για τη NASA είτε για ιδιώτες. Σε αντίθεση με το Dragon, το Cygnus δεν μπορεί να επιστρέψει στη Γη. Θα παραμείνει συνδεδεμένο στον ISS για περίπου ένα μήνα, και στη συνέχεια θα αφεθεί να αυτοκαταστραφεί φλεγόμενο πάνω από τον Ειρηνικό. Το σκάφος σχεδιαζόταν αρχικά να συνδεθεί στον ISS την περασμένη Κυριακή, ωστόσο η επιχείρηση αναβλήθηκε λόγω προβλήματος λογισμικού που επηρέασε την αυτοματοποιημένη επικοινωνία της κάψουλας με το σταθμό. Το πρόβλημα επιλύθηκε και η κάψουλα πλησίασε το σταθμό σε απόσταση δέκα μέτρων χρησιμοποιώντας GPS, αποστασιόμετρα λέιζερ καθώς και ένα σύστημα αδρανειακής πλοήγησης. Ο ευρωπαίος αστροναύτης Λούκα Παρμιτάνο και η συνάδελφός του από τη ΝΑΣΑ Κάρεν Νάιμπεργκ συνέλαβαν επιτυχώς με το βραχίονα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) το ιδιωτικό διαστημικό φορτηγό Cygnus. Μετά τη σύλληψη ο μήκους 17 μέτρων βραχίονας Canadarm τράβηξε το σκάφος προς τον σταθμό, ώστε τελικά να το συνδέσει στη μονάδα Harmony. http://physicsgg.me/2013/09/29/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%cf%8d%ce%ba%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%cf%8c/ Ο Proton-M τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά ένα δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Η πρώτη μετά το ατύχημα τον Ιουλίου εκτόξευση του Proton-M πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Ο δορυφορος τηλεπικοινωνίας Astra-2E τοποθετήθηκε σε τροχιά, - ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Roskosmos. «Η διαστημική συσκευή αποσυνδέθηκε από την μονάδα ταχύτητας Breeze-M και ο δορυφόρος παραδόθηκε για διαχείρηση στον παραγγελιοδότη της εκτόξευσης – στον διαχειριστή SES Astra», - είπε ο εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_30/244824621/ Ρώσοι επιστήμονες πραγματοποίησαν δοκιμές πυραύλου που προκαλεί βροχή. Στην περιοχή της Σταυρούπολης της ΡΟ πραγματοποιήθηκαν επιτυχώς οι δοκιμές ενός νέου συστήματος που αναπτύχθηκε από Ρώσους επιστήμονες και το οποίο θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της ξηρασίας. Το νέο σύστημα είναι ένας πύραυλος που ονομάστηκε Αλαζάν 12, ο οποίος μπορεί να προκαλεί βροχή. Στην περιοχή της Σταυρούπολης, στο όρος Στριζάμεντ, τον πύραυλο εκτόξευσαν μέσα σε ένα σύννεφο. Κατά την έκρηξή του σκορπίστηκε μια ειδική υδροσκοπική σκόνη, η οποία μετατρέπει τα συνηθισμένα σύννεφα σε σύννεφα βροχής. Για την ανάπτυξη του ειδικού πυραύλου χρειάστηκε ενάμιση έτος. Το κόστος ενός παρόμοιου «ξορκιστή βροχών» θα είναι περίπου 200 ευρώ. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_29/244711361/ Επιτυχημένη η εκτόξευση του νέου Falcon 9 v 1.1. Η πρώτη εκτόξευση του νέου βελτιωμένου πυραύλου Falcon 9 v 1.1 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία σήμερα από την ΑΒ Vandenberg στην Καλιφόρνια. Ο Falcon 9 είναι ένα πρόγραμμα της ιδιωτικής εταιρείας Space X με έδρα στην Καλιφόρνια με σκοπό την τοποθέτηση φορτίων σε χαμηλή και γεωστατική τροχιά. Η εταιρεία έχει επιλεγεί από τη NASA για τον ανεφοδιασμό του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS) ενώ η πρώτη αποστολή που πραγματοποίησε ήταν στις 7 Οκτωβρίου του 2012. Στη συγκεκριμένη αποστολή πρόκειται να εκτοξευθεί ο βελτιωμένος 9v 1.1. ο οποίος είναι μεγαλύτερος σε διαστάσεις και θα μεταφέρει τον καναδικό δορυφόρο CASSIOPE. Η πρωτοποριακή σχεδίαση του συστήματος Falcon 9 της Space X έγκειται στο γεγονός ότι σε μεταγενέστερη φάση το πρώτο στάδιο του πυραύλου θα είναι επαναχρησιμοποιούμενο (και που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα), ενώ θα έχει τη δυνατότητα μεταφοράς αστροναυτών στον ISS. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=QjH3rYs1UA4 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85-falcon-9-v-11 Πειράματα της NASA για την κατασκευή νέων αεροσκαφών και διαστημοπλοίων. Πολύ ενδιαφέροντα πειράματα πραγματοποιούνται στο ερευνητικό κέντρο Langley της NASA στη Βιρτζίνια. Οι ερευνητές του Κέντρου χρησιμοποιούν νέες τεχνικές και κάθε είδους εργαλεία και υλικά σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τις γνώσεις τους στον σχεδιασμό και την κατασκευή αεροσκαφών και διαστημοπλοίων. Σε ένα από τα πειράματα οι ερευνητές ψέκασαν ένα αντίγραφο ενός φουτουριστικού υβριδικού σκάφους με ένα φωσφορίζον λάδι. Στη συνέχεια τοποθέτησαν το σκάφος σε μια ειδική σήραγγα δοκιμών (wind tunnel). Το λάδι βοήθησε τους ερευνητές να δουν τη ροή και εν γένει τη συμπεριφορά του αέρα καθώς αυτός περνά πάνω και γύρω από το σκάφος. Αυτά τα δεδομένα αναμένεται να προσφέρουν νέα στοιχεία στους κατασκευαστές για κρίσιμες ιδιότητες όπως η ανύψωση και η αντίσταση του αέρα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία από αυτό το πείραμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532571 Εντυπωσιακές εικόνες από το Πόδι της Γάτας. Νέες εντυπωσιακές εικόνες από το Νεφέλωμα Πόδι της Γάτας (NGC 6334) δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO). Οι εικόνες, οι οποίες ελήφθησαν με τη νέα κάμερα ArTeMIS του τηλεσκοπίου APEX (The Atacama Pathfinder Experiment), αποκαλύπτουν με πρωτοφανή λεπτομέρεια το νεφέλωμα, το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό του Σκορπιού, απέχει 5.500 έτη φωτός από τη Γη και αποτελεί ένα δραστήριο μαιευτήριο νέων άστρων. Η ArTeMIS είναι μια ευρυγώνια φωτογραφική μηχανή που «βλέπει» σε μήκη κύματος κάτω του χιλιοστού. Εγκαταστάθηκε μόλις στο APEX και οι υπεύθυνοι του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου θεωρούν ότι θα δώσει νέα, ισχυρότερη «όραση» στο τηλεσκόπιο για την ταχύτερη και λεπτομερέστερη χαρτογράφηση του ουρανού. Όπως αποδεικνύει το εντυπωσιακό αποτέλεσμα της εικόνας από το Πόδι της Γάτας, δεν έχουν άδικο. Η φωτογραφία αποτελεί συνδυασμό δυο «λήψεων»: αυτή της ArTeMIS, η οποία συλλαμβάνει την ψυχρή λάμψη της σκόνης του διαστρικού κενού, απεικονίζεται με πορτοκαλί χρώμα και, ως φόντο, μια παρατήρηση της ίδιας περιοχής από το τηλεσκόπιο υπερύθρων VISTA, το οποίο ανήκει επίσης στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο. Βίντεο. http://www.eso.org/public/videos/eso1341a/ http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=531915

Η Γη άρχισε να «αναπνέει» οξυγόνο 700 εκ. χρόνια νωρίτερα απ' ό,τι θεωρείτο ως τώρα. Το οξυγόνο εμφανίστηκε στην ατμόσφαιρα της Γης έως 700 εκατ. χρόνια νωρίτερα σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, η οποία, στο βαθμό που επιβεβαιωθεί, θέτει νέα δεδομένα για το πότε και πώς εξελίχθηκαν οι πρώτες μορφής ζωής στον πλανήτη μας που ανέπνεαν οξυγόνο. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης, της Βρετανικής Κολομβίας, της Βρέμης και του Γιοχάνεσμπουργκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σον Κράου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, εξέτασαν την χημική σύνθεση δειγμάτων πανάρχαιου εδάφους «κλειδωμένων» μέσα σε πετρώματα ηλικίας περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών από τη Νότια Αφρική, που θεωρείται το αρχαιότερο γνωστό έδαφος στη Γη. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ίχνη ελεύθερου (ατμοσφαιρικού) οξυγόνου -όχι δηλαδή δεσμευμένου σε ορυκτά- σε χαμηλή συγκέντρωση. Εκτιμάται ότι εκείνη η αρχαία ατμόσφαιρα περιείχε οξυγόνο σε ποσοστό 0,03% σε σχέση με σήμερα. Σύμφωνα με τις προηγούμενες εκτιμήσεις, το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια στη διάρκεια μιας περιόδου που έχει ονομαστεί «Το Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Η νέα ανακάλυψη τοποθετεί τη σταδιακή συσσώρευση του οξυγόνου πολλές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα. «Πάντα ξέραμε ότι η παραγωγή οξυγόνου μέσω της φωτοσύνθεσης οδήγησε στην τελική οξυγόνωση της ατμόσφαιρας και στην εξέλιξη της αερόβιας ζωής. Η νέα μελέτη μας δείχνει ότι αυτή η διαδικασία άρχισε πολύ νωρίς στην ιστορία της Γης», δήλωσε ο Σον Κράου. Ο αέρας του πλανήτη μας δεν είχε καθόλου οξυγόνο για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της Γης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, η ατμόσφαιρα περιέχει περίπου 20% οξυγόνο χάρη κυρίως στα φωτοσυνθετικά βακτήρια, τα οποία, όπως τα δέντρα και τα άλλα φυτά, απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο στον αέρα. Είναι αυτοί οι αφανείς μικροοργανισμοί που έθεσαν τα θεμέλια για να μπορέσουν στη συνέχεια να αναπνεύσουν οι πιο εξελιγμένοι οργανισμοί. «Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος, ώστε από κοινού οι βιολογικές και γεωλογικές διαδικασίες να παράγουν την πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα που σήμερα απολαμβάνουμε», δήλωσε ο δανός ερευνητής Λάσε Ντέσινγκ. Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω αναλύσεις από άλλες περιοχές του πλανήτη, αν και τα πετρώματα ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών είναι πολύ σπάνια (υπάρχουν κυρίως στη Γροιλανδία και την Αυστραλία). Link: Για την πρωτότυπη επσιτημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v501/n7468/full/nature12426.html http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/09/2013_520344 Ο παγκόσμιος χάρτης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τον παγκόσμια άτλαντα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έδωσε στη δημοσιότητα η ΝASA, http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=82087&src=share εμφανίζοντας μια εικόνα των περιοχών της Γης κυρίως με εναλλαγές των αποχρώσεων του καφέ: Οσο πιο καφέ είναι η περιοχή τόσο περισσότεροι πρόωροι θάνατοι εξαιτίας της ατμοσφαιρικής μόλυνσης. Οι ερευνητές κατέγραψαν στοιχεία ατμοσφαιρικής ρύπανσης από το 1850 ως και τις ημέρες μας και έκαναν την αναγωγή με τον αριθμό πρόωρων θανάτων εξαιτίας αυτής ανά 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μπλε περιοχές είναι μέρη του κόσμου που παρουσίασαν βελτίωση των επιπέδων μόλυνσης του αέρα από το 1850. Υπολογίζεται ότι περίπου 2,1 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γη εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Αυτό σημαίνει 5.753 κάθε μέρα ή τέσσερις κάθε λεπτό που περνάει. Σύμφωνα με τη NASA υπάρχει πιθανότητα μετεωρολογικά φαινόμενα να επιδεινώσουν προσωρινά ήδη επιβαρυμένες περιοχές, όπως συνέβη στη βορειοανατολική Κίνα τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε ένα πυκνό νέφος από τη βιομηχανική δραστηριότητα είχε προκαλέσει δεκάδες θανάτους. Ο καπνός από τις πυρκαγιές στη Σουμάτρα τον Ιούνιο του 2013 ήταν εξίσου καταστροφικός. Εντυπωσιακό είναι πάντως το γεγονός ότι στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες παρατηρείται μια μεγάλη μπλε περιοχή, γεγονός που σημαίνει ότι η ποιότητα του αέρα βρίσκεται στα επίπεδα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές οφείλεται πιθανότατα στη μείωση των πυρκαγιών, που στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα αποτελούσαν την κοινή πρακτική για την αποψίλωση τεράστιας κλίμακας δασικών εκτάσεων ώστε να χρησιμοποιηθούν για καλλιέργειες και δημιουργία πόλεων. Ενδεικτικό είναι εξάλλου το γεγονός ότι και στη Βρετανία διακρίνονται δύο μπλε κουκίδες, που μαρτυρούν τη βελτίωση του αέρα λόγω της σταδιακής αποβιομηχάνισης που καταγράφηκε από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα. Η Ελλάδα διακρίνεται με ένα ελαφρύ καφέ χρώμα.

Αστεροειδής στο μέγεθος του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ πέρασε κοντά στη Γη. Ένα ουράνιο σώμα με μέγεθος περίπου όσο και ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ καταγράφηκε τη νύχτα προς Κυριακή κοντά στη Γη. Το ουράνιο σώμα πέρασε σε απόσταση περίπου 11000 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη μας και, σύμφωνα με έρευνες, ήταν αστεροειδής. Τον κατέγραψαν με τη βοήθεια του ειδικού ρομποτικού συστήματος «Μάστερ», που δημιουργήθηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΝΑΣΑ το μέγεθος του μετεωρίτη, που διαλύθηκε πάνω από το Τσελιάμπινσκ (Ουράλια, Ρωσία), έφτανε τα 17 μέτρα, ενώ η μάζα του τους 10000 τόνους. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_29/244720013/

Ένα γκάλοπ για το μέλλον της φυσικής. Ολοκληρώθηκε το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Μαδρίτη, με τον πρωτότυπο τίτλο «Γιατί mH = 126 GeV;» (όπου mH η μάζα του μποζονίου Higgs). Οι ομιλίες των ερευνητών που έλαβαν μέρος, για όποιον ενδιαφέρεται, βρίσκονται ΕΔΩ. http://workshops.ift.uam-csic.es/WMH126/program.html Στα πλαίσια της συνάντησης αυτής, οι διοργανωτές έδωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με το μέλλον της φυσικής στους συμμετέχοντες, και πήραν απαντήσεις από ένα δείγμα περίπου 50 φυσικών των υψηλών ενεργειών. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που προέκυψαν από αυτή την μικρή έρευνα: 1)Ο LHC και /ή ο ILC θα ανιχνεύσουν μη – καθιερωμένες ιδιότητες του μποζονίου Higgs; α) Ναι.53% β) Όχι.47% 2) Τελικά ο LHC θα βρει νέα φυσική, πέραν του μποζονίου Higgs; α) Ναι.59% β) Όχι.41% 3) Θα ανιχνευθεί σκοτεινή ύλη (WIMP, axions ή άλλο) στην επόμενη δεκαετία; α) Ναι.75% β) Όχι.25% 4) Θα μετρηθούν non – Gausianities (http://arxiv.org/abs/1002.1416 ) ή tensor modes ή άλλα νέα κοσμολογικά φαινόμενα; α) Ναι.46% β) Όχι.54% 5) Πιστεύετε ότι η θεωρία των χορδών θα είναι η τελική θεωρία ενοποίησης; α) Ναι.27% β) Όχι.27% γ) Όχι, αλλά είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.46% 6) Σχετικά με το πρόβλημα της ιεραρχίας, ποιες από τις παρακάτω επιλογές κατά την γνώμη σας είναι πιο κοντά στην αλήθεια; α) Low SUSY – Η Υπερσυμμετρία (SUSY) χαμηλών ενεργειών λύνει το πρόβλημα της ιεραρχίας. http://en.wikipedia.org/wiki/Hierarchy_problem β) No Hierarchy – Δεν υπάρχει το πρόβλημα της ιεραρχίας, πρόκειται για μια παρερμηνεία του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η θεωρία πεδίου. γ) Anthropic – Η ιεραρχία μπορεί να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο των επιχειρημάτων της ανθρωπικής αρχής, ίσως σε συνδυασμό με την ύπαρξη (του τεραστίου αριθμού δυνατών) ψευδοκενών στη θεωρία των χορδών. http://en.wikipedia.org/wiki/String_theory_landscape δ) Other TeV Physics – Υπάρχει νέα φυσική πάνω από την κλίμακα των TeV (π.χ. compositeness (=πρόκειται για την ιδέα ότι τα στοιχειώδη σωματίδια ύλης-αντιύλης του Καθιερωμένου Προτύπου δεν είναι στοιχειώδη αλλά συνίστανται από μικρότερες που ονομάζονται preons, μοντέλο Randal-Sundrum http://en.wikipedia.org/wiki/Randall%E2%80%93Sundrum_model , κάποια έκδοση της θεωρίας Technicolor ) http://physicsgg.me/2011/04/08/%CF%84echnicolor-%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7/ ε) Low Strings – Υπάρχει μια θεωρία χορδών μικρής κλίμακας πάνω από μερικά TeV. στ) Άλλο. http://physicsgg.me/2013/09/27/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%80-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/ http://physicsgg.me/2013/09/27/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%80-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Αερόστατο θα συμβάλει στην εξερεύνηση του μακρινού διαστήματος. Ευρωπαίοι επιστήμονες σκοπεύουν να μελετούν τους εξωηλιακούς πλανήτες με τη βοήθεια τηλεσκοπίου, εγκατεστημένου σε ένα γιγαντιαίο αερόστατο. Αυτό κατά κάποιο τρόπο αναπαράγει την εμπειρία της Ρωσίας, η οποία είχε χρησιμοποιήσει αερόστατα στα μέσα της δεκαετίας του 1980 για την εξερεύνηση άλλων πλανητών. Τότε τα σκάφη Βέγκα 1 και Βέγκα 2 έριχναν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αερόστατα, εξοπλισμένα με ερευνητικό εξοπλισμό. Στην πραγματικότητα το ευρωπαϊκό αερόστατο δεν θα απομακρυνθεί μακριά από τη Γη και θα αιωρείται ελεύθερα σε ύψος 40 χλμ. Ένα παρόμοιο τηλεσκόπιο δεν έχει ανάγκη από έναν ακριβό πύραυλο για να το τοποθετήσει στο διάστημα, και η ίδια η συσκευή μπορεί να κατασκευαστεί αρκετά γρήγορα. Στο πανεπιστήμιο της πόλης Κάρντιφ, όπου εργάζονται πάνω στο πρόγραμμα «ΕκοMπίτς» (EchoBeach), ελπίζουν ότι το αερόστατο θα πετάξει το 2017. Σύμφωνα με το σχέδιο των Βρετανών, το τηλεσκόπιο, τοποθετημένο κάτω από το αερόστατο, θα είναι υπέρυθρο. Για τη δημιουργία του οι σχεδιαστές θα πρέπει να λύσουν δύσκολα προβλήματα, επεξηγεί ο φυσικός Ολέγκ Μαλκόφ: Το κύριο πρόβλημα είναι η σταθεροποίηση. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη φωτογράφηση το τηλεσκόπιο να εστιάζεται προς ένα συγκεκριμένο σημείο. Δεύτερον, είναι το θέμα της ψύξης. Για τη λήψη της υπέρυθρης ακτινοβολίας χρειάζεται το τηλεσκόπιο να μην εκπέμπει από μόνο του. Όλη η συσκευή πρέπει να ψύχεται μέχρι τις κρυογονικές θερμοκρασίες. Οι δυνατότητες του «ΕκοMπίτς» θα είναι πολύ περιορισμένες σε σχέση με το παρατηρητήριο Κέπλερ της NASA που βρίσκεται σε τροχιά, το οποίο έχει ανακαλύψει 134 εξωηλιακούς πλανήτες. Το «ΕκοMπίτς» θα μπορεί να παρατηρεί μόνο τους πιο μεγάλους και ζεστούς από αυτούς, που έχουν το μέγεθος του Δία. Τότε γιατί χρειάζεται ένα τόσο ατελές εργαλείο; Ένας από τους στόχους του είναι να γίνει δοκιμή της κατασκευής και της σχεδίασης του τηλεσκοπίου, που προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί στη μελλοντική αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, λέει ο Ολέγκ Μαλκόφ: Απλά το υπέρυθρο τηλεσκόπιο δεν μπορεί να δοκιμαστεί πουθενά. Εάν θέλουμε να το βγάλουμε στο διάστημα, από την επιφάνεια της Γης δενθα μας δείξει τίποτα. Οι δοκιμές πρέπει να γίνουν στα πάνω στρώματα της ατμόσφαιρας. Η μελλοντική αποστολή εξερεύνησης των εξωηλιακών πλανητών στον ΕΟΔ ονόμαστηκε «Έκο» (ECho). Το πρόγραμμα προϋποθέτει την τοποθέτηση πέντε διαστημικών τηλεσκοπίων στο σημείο Λαγκράνζ L2, το οποίο βρίσκεται πάνω από τη Γη στην επέκταση της γραμμής Ήλιος-Γη. Οι εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν με ρωσικούς πυραύλους από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουινέα όχι νωρίτερα από το 2022. Η αποστολή «Έκο» δεν στοχεύει να ανακαλύψει νέους εξωηλιακούς πλανήτες, αλλά τη μελέτη της ατμοσφαιρικής σύνθεσης των ήδη γνωστών. Προς το παρόν οι αστρονόμοι έχουν καταχωρίσει σε καταλόγους σχεδόν χίλιους εξωηλιακούς πλανήτες, όμως μόνο για τους οκτώ πλανήτες έχουν καταφέρει να μάθουν τη σύνθεση της ατμόσφαιρας. http://greek.ruvr.ru/2013_09_26/244293295/ Η πρώτη μετά το ατύχημα εκτόξευση του Proton προγραμματίστηκε για τις 30 Σεπτεμβρίου.[/b Ο επικεφαλής της Roscosmos Βλαντίμιρ Ποπόβκιν ανακοίνωσε ότι η πρώτη μετά το ατύχημα τον Ιούλιο εκτόκευση του πυραύλου-φορέα Proton θα πραγματοποιηθεί στις 30 Σεπτεμβρίου. «Το ζήτημα αυτό έχει συμφωνηθεί με το Καζακστάν», - είπε. Ο πυραύλος-φορέας Proton-M με τρεις ρωσικούς δορυφόρους πλοήγησης Glonass-M συντρίβη στις 2 Ιουλίου στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο πρώτο λεπτό της εκτόξευσης. Η Επιτροπή Διερεύνησης Εκτάκτων Καταστάσεων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αιτία της συντριβής ήταν η εσφαλμένη τοποθέτηση των αισθητήρων γωνιακής ταχύτητας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_26/244258326/

Στην ανακάλυψη του εξωπλανήτη Νο 1.000 πλησιάζουν οι αστρονόμοι. Μόλις 22 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, ο κατάλογος με τους επιβεβαιωμένους εξωγήινους κόσμους πλησιάζει το νούμερο 1.000. Όπως αναφέρει το Space.com, τέσσερις από τις πέντε βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις περιλαμβάνουν πάνω από 900 εξωπλανήτες των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί. Και αυτό σημαίνει ότι το όριο των 1.000 πλανητών είναι θέμα εβδομάδων, ή ακόμα και ημερών, να ξεπεραστεί. Η αρχή της επανάστασης έγινε το 1992, όταν ανακαλύφθηκαν δύο πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο νετρονίων σε απόσταση 1.000 ετών φωτός. Το επόμενο σημαντικό βήμα ήρθε το 1995 με την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο. Έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί πλανήτες εντός της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης -πλανήτες που βρίσκονται στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Ακόμα, εξωτικούς πλανήτες πιο πυκνούς από το σίδηρο, πλανήτες που απολαμβάνουν τριπλό ή και τετραπλό ηλιοβασίλεμα, ακόμα και πλανήτες πιο μαύρους από το κάρβουνο. Η βελτίωση της τεχνολογίας των τηλεσκοπίων έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον εντοπισμό μακρινών πλανητών. Το πλέον επιτυχημένο όργανο μέχρι σήμερα ήταν μακράν το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, το οποίο παρουσίασε βλάβη και σταμάτησε να λειτουργεί φέτος, έχοντας πρώτα εντοπίσει 3.588 πιθανούς εξωπλανήτες. Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο 151 πλανητών στη λίστα του Kepler, ωστόσο οι υπεύθυνοι της αποστολής εκτιμούν ότι το 90% του συνόλου θα περάσουν τελικά στις επίσημες λίστες. Το Kepler, πάντως, εξέτασε ένα πολύ μικρό τμήμα του ουρανού στο οποίο αντιστοιχούν μόλις 300.000 άστρα του Γαλαξία μας. Πολλοί περισσότεροι κόσμοι αναμένεται να ανακαλυφθούν μετά το 2017, οπότε θα εκτοξευτεί ο κυνηγός πλανητών Tess της NASA, σχεδιασμένος ειδικά για την ανίχνευση βραχωδών πλανητών στο μέγεθος της Γης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231243584 Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και το Tess δεν θα μπορεί να παρατηρήσει άμεσα εξωπλανήτες -κάτι που μέχρι σήμερα έχει γίνει ελάχιστες φορές -οι περισσότεροι εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν έμμεσα, λόγω των επιδράσεών τους στην ακτινοβολία και την κίνηση των μητρικών τους άστρων. Η τεχνολογία, όμως, βελτιώνεται. Οι αστρονόμοι ήδη σχεδιάζουν τηλεσκόπια τα οποία όχι μόνο θα μπορούν να διακρίνουν εξωγήινους κόσμους αλλά θα μπορούν και να αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, ακόμα και να αναγνωρίζουν τη φασματική υπογραφή της χλωροφύλλης ή άλλων ουσιών που συνδέονται με τη ζωή. Οι πέντε κυριότερες βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις εξωπλανητών είναι: το Extrasolar Planets Encyclopedia, με έδρα το Παρίσι, το οποίο περιλαμβάνει σήμερα 986 πλανήτες· το Exoplanets Catalog του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο με 986 καταχωρήσεις· το Exoplanet Archive της NASA με 905· το Exoplanet Orbit Database με 732· και το Open Exoplanet Catalog με 948. Το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, τέλος, έχει δημιουργήσει το Habitable Exoplanet Catalog, έναν κατάλογο με τους εξωπλανήτες και δορυφόρους που θα μπορούσαν δυνητικά να συντηρήσουν ζωή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231140561 Η λίστα περιλαμβάνει σήμερα 12 επιβεβαιωμένους κόσμους που προσφέρονται για μετακόμιση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231266989

Τρίτη ζώνη ακτινοβολίας της Γης. Σε μια σημαντική ανακάλυψη νέων σωματιδίων στις ζώνες ακτινοβολίας έχουν προχωρήσει οι φυσικοί επιστήμονες, συμβάλλοντας στην κατανόηση και την πρόβλεψη των κινδύνων του διαστήματος. Μια διεθνής ομάδα φυσικών, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας Σκόλκοβο, Γιούρι Σπρίτς, φώτισε πριν από ένα χρόνο το ζήτημα της προέλευσης της τρίτης ζώνης ακτινοβολίας της Γης, τραβώντας την προσοχή και προσελκύοντας την περιέργεια των επιστημόνων. Στην αποκλειστική συνέντευξή του στην RBTH που ακολουθεί, ο καθηγητής Σπρίτς μας εξηγεί τη σημασία της ανακάλυψης. ΕΡ.: Ποιά είναι η σημασία για την επιστήμη συνολικά του μοντέλου που καθιερώθηκε ήδη. Μήπως πρόκειται για έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης για τις ζώνες ακτινοβολίας της Γης; ΑΠ: Έχουμε διαπιστώσει ότι τα σούπερ σχετικιστικά ηλεκτρόνια κινούνται με πολύ διαφορετικές φυσικές διεργασίες. Όσον αφορά στη ζώνη ακτινοβολίας, ανακαλύψαμε ένα εντελώς νέο πληθυσμό σωματιδίων που συνυπάρχουν στις γνωστές ζώνες ακτινοβολίας, αλλά εμφανίζουν πολύ διαφορετικές χρονικές και χωρικές δομές. Ερ.: Τι είδους ζημιές θα μπορούσε να προκαλέσει η τρίτη ζώνη κοσμικής ακτινοβολίας σε δορυφόρους και διαστημικούς εξοπλισμούς; Τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από αυτή την έρευνα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην εκτόξευση δορυφόρων; Α.Π: Τα ενεργητικά σωματίδια μπορούν να διεισδύσουν σχεδόν σε κάθε προστατευτική θωράκιση. Μπορούν να βλάψουν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα δορυφόρου και να προκαλέσουν ανωμαλίες ή και να καταστρέψουν ακόμη κρίσιμα υποσυστήματα των δορυφόρων. Στο παρελθόν, θεωρούσαμε ότι όλες οι μορφές ενέργειας πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο συμπεριφέρονταν το ίδιο. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα σούπερ σχετικιστικά σωματίδια συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά. Αυτή η γνώση θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε καλύτερα μοντέλα και να προστατέψουμε τους δορυφόρους. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Εάν κατασκευάζετε ένα όχημα για την Ανταρκτική, αυτό δεν θα είναι το ίδιο ασφαλώς με ένα αυτοκίνητο για το ήπιο κλίμα του Λος Άντζελες. Η γνώση και κατανόηση του περιβάλλοντος είναι καθοριστικής σημασίας για την κατασκευή ασφαλών και αξιόπιστων οχημάτων. Πολύ διαφορετικές είναι οι απαιτήσεις για την κατασκευή των παντός καιρού οχημάτων της Ανταρκτικής από τα συμβατικά οχήματα του Λος Άντζελες. Τα οχήματα αυτά χρειάζονται, μια καλή μπαταρία, ένα σύστημα θέρμανσης διαφορετικό, σκέπαστρο που δεν βγαίνει ενώ δεν απαιτείται εναλλασσόμενο ρεύμα. ΕΡ.: Ποιες είναι οι πρακτικές εφαρμογές που προσφέρει η έρευνά σας; ΑΠ: Η μελέτη αυτή μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προστασία των αστροναυτών στο διάστημα. Ένας άλλος πιθανός αντίκτυπος είναι η πυρηνική ενέργεια. Η μαγνητόσφαιρα μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη είναι ένα καταπληκτικό φυσικό εργαστήριο, που μας επιτρέπει να μελετήσουμε μια σειρά από φυσικές διαδικασίες. Παρόμοιες διαδικασίες είναι πιθανό να εμφανιστούν και στα εργαστήρια της Γης, ως εκ τούτου, μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες οι οποίοι μελετούν το εργαστηριακό πλάσμα, ώστε να διερευνήσουν τις δυνατότητες άντλησης ενέργειας από τη σύντηξη. Παρόμοιες διαδικασίες μπορεί επίσης να εμφανιστούν στον Δία και τον Κρόνο και ίσως να είναι ποιο κρίσιμες για τον σχεδιασμό των μελλοντικών αποστολών στις μακρινές γωνιές του ηλιακού μας συστήματος. ΕΡ.: Ποια χώρα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή και ενδεχομένως το δικαίωμα να διεκδικήσει ως δική της την ανακάλυψη στη διεθνή ομάδα που διευθύνατε; ΑΠ: Είμαστε μια διεθνής ποικιλόμορφη ομάδα. Νομίζω ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αξίζουν συγχαρητήρια για αυτή τη μελέτη. Στα χαρτιά, ως πρώτος φορέας εμφανίζεται το Ινστιτούτο Σκόλκοβο, το οποίο υπάγομαι κατά κύριο λόγο. Αλλά πολλή σκληρή δουλειά έχει κάνει το Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια του Λος Αντζελες UCLA και τα κρίσιμα δεδομένα έχουν ληφθεί από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Η κλίμακα των σύγχρονων ερευνητικών έργων απαιτεί πολυ-θεσμική συνεργασία. Εμείς απλά, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ως ένα ίδρυμα. Η διεθνής συνεργασία θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο για το Ινστιτούτο Σκόλκοβο. ΕΡ.: Είστε επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και συνεργάζεστε με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Σε ποια ερευνητικά προγράμματα συνεργάζεται το MIT με τη Ρωσία; ΑΠ: Εργάζομαι μαζί με τους μηχανικούς του MIT στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας διαστήματος σε δορυφόρους και παράλληλα συμμετέχω σε σειρά άλλων συναρπαστικών προγραμμάτων. Ο φοιτητής μου στο Ινστιτούτο Σκόλκοβο (Skoltech )Μιχαήλ Ντομπγιντε, εργάζεται στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια πολύωρων πτήσεων. Για παράδειγμα, προσπαθεί να καταλάβει πότε είναι η καλύτερη στιγμή κατά τη διάρκεια ενός ηλιακού κύκλου για πτήση στον Άρη και να καθορίσει το εάν μπορούμε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των κοσμοναυτών. Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Skoltech Τατιάνα Ποντλαντίσκοβα , εργάζεται για τη δημιουργία ενός μοντέλου πραγματικού χρόνου, με στόχο την πρόβλεψη διαστημικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του ηλιακού ανέμου από πολλούς δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο. Αυτό το μοντέλο θα βοηθήσει τους υπεύθυνους των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων να προστατεύουν τους δορυφόρους τους στο διάστημα και θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών του διαστήματος πάνω στους δορυφόρους. Ως βασικός ερευνητής του UCLA, συνεργάζομαι με το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής Σομπλετσιν (SINP) του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Λομονόσοφ για την κατασκευή του δορυφόρου Lomonosov που θα παρατηρεί τα σωματίδια σε ένα ευρύ φάσμα των πηγών ενέργειας. Θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα και να ποσοτικοποιήσουμε την απώλεια αυτών των σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενεργών μηχανισμών για τον καθαρισμό του επικίνδυνου διαστημικού περιβάλλοντος. Ο Γιούρι Σπριτς μελετά τη δυναμική των πληθυσμών των ενεργητικών σωματιδίων. Συγκεκριμένα, ο ίδιος επικεντρώνεται στην κατανόηση, την πρόβλεψη και τον μετριασμό των κινδύνων του διαστήματος. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα περιοδικά National Geographic, Forbes και New Scientist. Έχει διατελέσει βασικός ερευνητής σε 15 προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τη NASA, NSF, AFRL και UCOP. http://rbth.gr/tecnology/2013/09/26/roso_epistimona_anakalyptei_nea_somatidia_25223.html

Αφθονο νερό βρήκε στον Αρη το Curiosity. Τελικά ο Αρης μόνο άνυδρος δεν είναι. Το ρομποτικό ερευνητικό όχημα Curiosity της NASA ανίχνευσε με τα όργανά του απρόσμενες ποσότητες νερού στο έδαφος του γειτονικού πλανήτη. Το ρομποτικό όχημα ανέλυσε το πρώτο του δείγμα αρειανής σκόνης, την οποία εξαέρωσε με υψηλή θερμοκρασία (στους 835 βαθμούς Κελσίου), και αμέσως βρήκε ότι το πιο άφθονο στοιχείο ήσαν οι υδρατμοί. Το νερό δεν βρίσκεται ελεύθερο, αλλά χημικά δεσμευμένο στα μικροσκοπικά σωματίδια του εδάφους. Τρεχούμενο νερό στον Αρη δεν υπάρχει πια (πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όμως υπήρχε σε αφθονία εκτιμούν οι επιστήμονες). Σήμερα τα μόνα άμεσα αποθέματα νερού έχουν βρεθεί σε μορφή πάγου στους πόλους του πλανήτη. Αυτό ανακοίνωσαν οι επιστήμονες της NASA μεταξύ άλλων σε μια σειρά πέντε δημοσιεύσεων στο περιοδικό Science. http://www.sciencemag.org/content/341/6153/1475 Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τη Λόρι Λέσιν του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Ρενσελάερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση Science, ανέφεραν ότι το κοκκινωπό έδαφος του πλανήτη περιέχει νερό σε ποσότητα περίπου 2% (με βάση το βάρος), κάτι που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι μελλοντικοί αστροναύτες. Οπως είπε η δρ Λέσιν, σύμφωνα με το BBC, το Space.com και τη βρετανική εφημερίδα The Guardian, αν κανείς υπερθερμάνει ένα κυβικό πόδι αρειανού εδάφους, θα πάρει περίπου δύο μπουκάλια νερό. Και μάλιστα, όπως ανέφερε, είναι θετικό ότι, όπου και να πάει κανείς στον Αρη, το έδαφός του φαίνεται να περιέχει εξίσου νερό. «Αν είσαι εξερευνητής, αυτό είναι καλό νέο, γιατί θα μπορούσες να βγάλεις νερό σχεδόν από οπουδήποτε». Τα όργανα του ρόβερ, που βρίσκεται στον «κόκκινο πλανήτη» από τον Αύγουστο του 2012, επίσης εντόπισαν στο έδαφος άλλα στοιχεία, όπως αρκετό διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, οξυγόνο και χλώριο, που πιστεύεται ότι αποτελούν κυρίως προϊόντα διάσπασης υπερχλωρικών ενώσεων, οι οποίες αποτελούν περίπου το 0,5% του αρειανού εδάφους. Αυτό, κατά τους ερευνητές, αντίθετα με το νερό, αποτελεί κακό νέο για τους μελλοντικούς αστροναύτες, επειδή οι υπερχλωρικές ενώσεις μπορεί να αποβούν τοξικές, καθώς διαταράσσουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς, ιδίως αν οι άνθρωποι εισπνεύσουν μεγάλες ποσόσητες της πολύ λεπτής σκόνης του 'Αρη. Βίντεο: http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5043661/to-rober-curiosity-brhke-afthono-nero-sto-edafos-toy-arh/

Ο πρώτος υπολογιστής από νανοσωλήνες άνθρακα. Τον δρόμο για μια νέα γενιά ηλεκτρονικών συσκευών, με ολοκληρωμένα κυκλώματα τα οποία δεν θα κατασκευάζονται από πυρίτιο, ανοίγει ο υπολογιστής που ανέπτυξαν ερευνητές από το πανεπιστήμιο Stanford. Με όνομα Cedric, ο υπολογιστής είναι ο πρώτος στον κόσμο που αποτελείται αποκλειστικά από νανοσωλήνες άνθρακα. Αν και ο Cedric είναι πλήρως λειτουργικός, η ταχύτητά του μπορεί να συγκριθεί με αυτές ενός συμβατικού κομπιούτερ της δεκαετίας του ’50. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στο BBC o Max Shulaker, μέλος της ομάδας του αμερικανικού πανεπιστημίου, αν χρησιμοποιήσει κανείς ανθρωπομορφικούς όρους, θα παρομοίαζε τον υπολογιστή με ένα μικρό παιδί, που ξέρει τα γράμματα της αλφαβήτου και μπορεί επίσης να μετρήσει μέχρι το δέκα. Ακόμη κι έτσι, όμως, καταφέρνει να λύνει απλά προβλήματα, όπως να ταξινομεί αριθμούς, χωρίς να δίνει ποτέ λανθασμένη απάντηση. Κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά με ένα μηχάνημα που έχει κατασκευασθεί από το συγκεκριμένο υλικό. Επομένως, πολύ περισσότερο από τις σημερινές δυνατότητες του, ο Cedric αποτελεί ορόσημο καθώς αποδεικνύει για πρώτη φορά στην πράξη πως μπορεί να κατασκευασθεί ένας υπολογιστής από νανοσωλήνες άνθρακα. Έτσι, ανοίγει πλέον τον δρόμο για ηλεκτρονικές συσκευές νέας γενιάς, οι οποίες θα είναι ταχύτερες και λιγότερο ενεργοβόρες από τις σημερινές. Και παράλληλα, δίνει μια διέξοδο στο αναπόφευκτο φυσικό όριο που κάποια στιγμή θα έθετε το πυρίτιο, όσον αφορά την αύξηση της πυκνότητας των τρανζίστορ και, κατά συνέπεια, την ανάπτυξη ολοένα ταχύτερων ηλεκτρονικών συσκευών. Κάτι που θα σημαίνει ότι θα πάρει παράταση για αρκετές δεκαετίες ακόμη ο νόμος του Moore. Παρόλο που πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν εδώ και καιρό πως οι νανοσωλήνες άνθρακα θα αποτελέσουν τον διάδοχο του πυριτίου, μέχρι σήμερα καμία άλλη επιστημονική ομάδα στον κόσμο δεν είχε καταφέρει να αναπτύξει ένα λειτουργικό μηχάνημα. Αντίθετα, η ομάδα του Stanford έλυσε τα δύο σημαντικότερα εμπόδια που μέχρι σήμερα έμοιαζαν ανυπέρβλητα, υποστηρίζοντας μάλιστα πως από εδώ και πέρα είναι απλώς θέμα χρόνου να αναπτυχθούν πιο ισχυρά μηχανήματα. Γι’ αυτό τον σκοπό, το επόμενο βήμα τους θα είναι να μικρύνουν το μέγεθος των τρανζίστορ, τα οποία στην παρούσα μορφή τους είναι μεγαλύτερα από τα τσιπ πυριτίου. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_26/09/2013_520440

Το Soyuz με τους κοσμοναύτες συνδέθηκαν με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το ρωσικό επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Soyuz ТМА-10М, που εκτοξεύθηκε την Τετάρτη, 00:58:50 ώρα Μόσχας ( MSK ) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Το διαστημικό σκάφος τέθηκε σε τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους : κλίσης 51.69 βαθμούς , το ελάχιστο ύψος των 199,1 χιλιομέτρων , κατ 'ανώτατο όριο - 241,1 χιλιομέτρων , τροχιακή περίοδο - 88.63 min . Ύστερα από πτήση σχεδόν έξι ωρών, το διαστημόπλοιο προσδέθηκε στο νέο τμήμα του ISS, τον Poisk-- τον μεταλλικό κύλινδρο μήκους 4 μέτρων που είναι σχεδιασμένος για επιστημονικά πειράματα--στις 0245 GMT, ανέφερε στην ιστοσελίδα της η ΝΑΣΑ. Αυτή είναι η τρίτη φορά που το Σογιούζ χρησιμοποιεί μία νέα, συντομότερη διαδρομή προς τον διαστημικό σταθμό, μία απόσταση που παλαιότερα απαιτούσε ταξίδι δύο ημερών. Το σκάφος μετέφερε στο σταθμό το πλήρωμα της επόμενης μακροχρόνιας αποστολής, τους Ολέγκ Κοτόφ και Σεργκέι Ριαζάνσκι, όπως και τον αμερικανό αστροναύτη Μάικλ Χόπκινς, οι οποίοι θα εργαστούν σε τροχιά επί τέσσερις μήνες. Με την άφιξη της διεθνούς ομάδας, η σύνθεση του πληρώματος του σταθμού αυξήθηκε σε έξι άτομα. Θα εργαστούν μαζί ως το Νοέμβριο. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_26/244248207/ Περισσότερα για το CleanSpace One. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/09/24/cleanspace-one-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%bf/ Η κυβέρνηση της ΡΟ θα επανεξοπλίσει όλη τη διαστημική βιομηχανία. Η ρωσική κυβέρνηση έχει επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις στον επανεξοπλισμό όλης της διαστημικής βιομηχανίας, - ανακοίνωσε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Ρογκόζιν στη διεθνή έκθεση όπλων Russia Arms Expo 2013, που εγκαινιάστηκε σήμερα στο Νίζνι Ταγκίλ. «Έχουμε βαρεθεί τις αποτυχίες και θα καταβάλουμε όλες τις δυνάμεις για να εξασφαλίσουμε κύρος και πρακτικό χαρακτήρα στο ρωσικό διαστημικό χώρο. Πρέπει να είναι κερδοφόρος για τη χώρα, καθώς επίσης και να ανοίγει νέους τομείς υπηρεσιών στη βιομηχανία του Διαστήματος»,- τόνισε ο Ντμίτρι Ρογκόζιν. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_25/244113332/ Η Κίνα εκτόξευσε στο διάστημα δορυφόρο για την παρακολούθηση των έντονων καιρικών φαινομένων. Στην Κίνα από το κοσμοδρόμιο Τσιουτσιουάν στη βορειοδυτική επαρχία Χανσού εκτοξεύτηκε με επιτυχία ο δορυφόρος «Κουαϊτζού 1», ο οποίος έχει ως αποστολή την παρακολούθηση των έντονων καιρικών φαινομένων. Η συσκευή θα μεταδίδει πληροφορίες στο Κινεζικό κέντρο εξ αποστάσεως μετεωρολογίας του Υπουργείου Επιστημών και Τεχνών της Κίνας. Ο δορυφόρος τέθηκε σε τροχιά με τη βοήθεια μικρού πύραυλου- - φορέα, ο οποίος επίσης έχει την ονομασία «Κουαϊτζού http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_25/244152381/ Το πρώτο στον κόσμο μη επανδρωμένο αεροπλάνο για εμπορικού σκοπούς κατασκευάστηκε στις ΗΠΑ. Η πετρελαϊκή εταιρεία ConocoPhillip πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του μη επανδρωμένου αεροπλάνου για εμπορικούς σκοπούς με την ονομασία 40 – LB ScanEagle, το οποίο κατασκεύασε η Boeing. Η πτήση έχει στη θάλασσα του Τσουκότσκ στη βόρεια ακτογραμμή της Αλάσκας, σύμφωνα με όσα μετέδωσαν σήμερα Τετάρτη τα τοπικά ΜΜΕ. Κατά τη διάρκεια της 36 λεπτών πτήσης του αεροπλάνου οι ειδικοί δοκίμασαν τη λειτουργία των πομπών και του συστήματος πλοήγησης του μη επανδρωμένου αεροσκάφους. Το ScanEagle έχει άνοιγμα φτερών 10 πόδια και καύσιμα 1.5 γαλόνια. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μπορεί να πετάει συνεχόμενα επί 18 ώρες και να μεταδίδει βίντεο εικόνες στη στεριά ή σε θαλάσσιο σκάφος. http://greek.ruvr.ru/2013_09_25/244155708/

Aσυνήθιστο τρίτο δαχτυλίδι γύρω από τη Γη δημιουργούν υπερ-ενεργά ηλεκτρόνια. Το 1958 οι επιστήμονες ανακάλυψαν γύρω από τη Γη τις ζώνες Βαν Άλεν, δυο περιοχές που περικλείουν το πλανήτη μας και αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια παγιδευμένα από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Τον περασμένο Φεβρουάριο όμως, επιστήμονες της NASA δημοσίευσαν στοιχεία για την ύπαρξη μιας τρίτης στενής ζώνης μεταξύ των δύο ζωνών που γνωρίζαμε. Σε μία έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Physics, επιστήμονες του πανεπιστημίου UCLA υποστηρίζουν πως αιτία της ενδιάμεσης αυτής ζώνης είναι ηλεκτρόνια που κινούνται σε ταχύτητες πολύ κοντά σε αυτή του φωτός, προκαλώντας μια ποικιλία από φυσικά φαινόμενα. Η κατανόηση της συμπεριφοράς των ζωνών ακτινοβολίας έχει μεγάλη σημασία για την επεξήγηση και τη πρόγνωση των «καιρικών συνθηκών» που επικρατούν γύρω από τον πλανήτη μας. Βίαια φαινόμενα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στα δορυφορικά συστήματα και στις αντίστοιχες υπηρεσίες που εξαρτώνται από αυτά (GPS, κινητά τηλέφωνα κ.ά.) Η εσωτερική και η εξωτερική ζώνη Βαν Άλεν βρίσκονται σε απόσταση 1.000 έως 50.000 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ειδικά σκάφη της NASA είχαν μεταδώσει νωρίτερα φέτος τις παρατηρήσεις τους από μία διαστημική καταιγίδα που έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 2012. Τα σκάφη είχαν καταγράψει μια ζώνη ακτινοβολίας που παρέμεινε ενεργή για πολύ καιρό μετά το τέλος της καταιγίδας, πράγμα που σημαίνει πως επρόκειτο για πολύ υπερ-ενεργά σωματίδια. Συγκεκριμένα οι επιστήμονες υπολογίζουν πως μεταξύ των δύο ζωνών υπάρχουν ηλεκτρόνια που κινούνται με ταχύτητες της τάξης του 99.9% της ταχύτητας του φωτός. Κλειδί στην κατανόηση της ενδιάμεσης ζώνης ήταν ο διαχωρισμός στο θεωρητικό μοντέλο αυτών των υπερ-σχετικών ηλεκτρονίων από τα υπόλοιπα που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες. Τα ενεργά σωματίδια χρειάζονται λίγες μέρες μέχρι να χάσουν την ενέργειά τους, σε συγκρούσεις με άλλα σωματίδια αλλά και εξαιτίας. Τα υπερ-σχετικά ηλεκτρόνια όμως μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 100 ημέρες για να «ηρεμήσουν», εξηγώντας την παραμονή της ενδιάμεσης ζώνης για καιρό έπειτα από το τέλος της καταιγίδας. «Οι παρατηρήσεις από τα σκάφη Βαν Άλεν της NASA, άλλαξαν τον τρόπο που βλέπουμε τις ζώνες ακτινοβολίας» λέει ο Yuri Shprits, ένα από τους συγγραφείς της έρευνας. «Στο παρελθόν έχουμε κάνει εκτιμήσεις και πιστεύαμε πως ήταν δικαιολογημένες. Τώρα ξέρουμε πως θα πρέπει να κατανοήσουμε τις διαστημικές καταιγίδες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, και να φτιάξουμε ένα παγκόσμιο μοντέλο που θα μπορεί να αναπαράγει ό,τι συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα». Σύμφωνα με τις προηγούμενες μελέτες και προσομοιώσεις σε υπολογιστές, ο μόνος υπεύθυνος μηχανισμός που είναι γνωστός για την επιτάχυνση των σωματιδίων στις ζώενς Βαν Άλεν, δεν επαρκεί για να εξηγήσει τις ταχύτητες των υπερ-σχετικών ηλεκτρονίων. Παρόλα αυτά, εάν γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο διαφορετικών ειδών σωματιδίων, τα υπολογιστικά μοντέλα αναπαράγουν εξαιρετικά τις μετρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια, και την ύπαρξη μιας ενδιάμεσης ζώνης ακτινοβολίας. «Ανακαλύψαμε μόνο την κορφή του παγόβουνου» λέει ο Shprits. «Πρέπει να καταλάβουμε πως επιταχύνονται αυτά τα ηλεκτρόνια, από πού προέρχονται και πως επηρεάζεται η δυναμική των ζωνών από τις καταιγίδες». http://physicsgg.me/2013/09/26/a%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b1%cf%87%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b4%ce%b9-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7/

Από τη λίμνη Τσεμπαρκούλ ανέσυραν το πρώτο κομμάτι του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ. Τα μέλη της αποστολής στη λίμνη Τσεμπαρκούλ κατάφεραν να ανασύρουν από βάθος 13 μέτρων το πρώτο κομμάτι του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, που έχει γίνει θρυλικός. Η πέτρα καφετί χρώματος με ίχνη τήξης παραλίγο να κοστίσει τη ζωή σε ένα δύτη. Πάνω του έπεσε τοίχος και ο δύτης απειλείτο να μείνει κάτω από τα χαλάσματά του. Η επιχείρηση ανάσυρσης του φημισμένου σε όλο τον κόσμο μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_25/244106416/

Περισσότερα για τον M60-UCD1 Ο ουρανός της Γης θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακός αν ο πλανήτης μας βρισκόταν στον M60-UCD1, τον πιο συνωστισμένο γαλαξία που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα. Όπως εκτιμά η διεθνές ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε το σώμα, η πυκνότητα των άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία είναι περίπου 15.000 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στην περιοχή του Γαλαξία μας όπου βρίσκεται η Γη. Αυτό σημαίνει ότι στην απόσταση των 4 ετών φωτός που χωρίζει τον Ήλιο από το πλησιέστερο άστρο, το Άλφα του Κενταύρου, θα χωρούσαν έως και 10.000 άστρα. Ο M60-UCD1 «είναι αναμφίβολα ο πυκνότερος γνωστός γαλαξίας στο τοπικό Σύμπαν» σχολίασε ο Τζέι Στράντερ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal Letters. Όπως επισημαίνει, το ήμισυ της μάζας του M60-UCD1 βρίσκεται στριμωγμένο σε μια περιοχή με διάμετρο μόλις 80 ετών φωτός. Συγκριτικά, η Γη απέχει από το κέντρο του Γαλαξία περίπου 25.000 έτη φωτός. O M60-UCD1 ανήκει σε μια κατηγορία γαλαξιών που ονομάζονται «υπερσυμπαγείς γαλαξίες νάνοι». Ανήκει στο σμήνος γαλαξιών της Παρθένου, μια ομάδα γαλαξιών σε απόσταση περίπου 54 εκατομμυρίων ετών φωτός από το δικό μας Μίλκι Ουέι. Οι πρώτοι υπερσυμπαγείς γαλαξίες νάνοι ανακαλύφθηκαν πριν από περίπου μια δεκαετία, καθώς τα παλαιότερα τηλεσκόπια αδυνατούσαν να διακρίνουν αν επρόκειτο για μεμονωμένα άστρα ή για μεγάλους αλλά πολύ μακρινούς γαλαξίες. Ο M60-UCD1 ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και σε επόμενη φάση μελετήθηκε με το διαστημικό Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra της NASA, καθώς και με επίγεια τηλεσκόπια. «Πριν από 20 χρόνια δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε μια τέτοια μελέτη. Δεν είχαμε το Hubble και το Chandra εκείνη την εποχή» επισημαίνει ο Δρ Στράντερ. Ακόμα και σήμερα πάντως παραμένει ασαφές αν αυτοί οι μικροί γαλαξίες γεννήθηκαν ως αστρικά σμήνη και εμπλουτίστηκαν αργότερα με νέα άστρα, ή αν αντίθετα ήταν αρχικά μεγάλοι γαλαξίες που έχασαν πολλά από τα άστρα τους. Μια ένδειξη για την προέλευση αυτών των σωμάτων είναι μια λαμπρή πηγή ακτίνων Χ που εντοπίστηκε στο κέντρο του M60-UCD1. Η ακτινοβολία είναι πιθανό να προέρχεται από μια κεντρική μαύρη τρύπα με μάζα 10 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Μαύρες τρύπες αυτής της μάζας είναι γνωστό ότι σχηματίζονται μόνο στα κέντρα μεγάλων γαλαξιών. Η επιβεβαίωση της ύπαρξης μιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του M60-UCD1 θα σήμαινε ότι ο γαλαξίας νάνος είχε κάποτε μεγαλύτερο, κανονικό μέγεθος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231266622

Κολοσσιαία έκρηξη στον Τοξότη Α* φώτισε τον Γαλαξία και η λάμψη έφθασε στη Γη. Η γιγάντια μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας είναι εδώ και πολύ καιρό «ήσυχη» και δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δραστηριότητα. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι κάποιες φορές στον Τοξότη Α*, όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία, εκδηλώνονται τρομερές εκρήξεις. Σύμφωνα με νέα μελέτη μια τέτοια έκρηξη φώτισε για λίγο ολόκληρο τον Γαλαξία φτάνοντας και στη Γη. Τη μελέτη έκαναν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνει. Υποστηρίζουν ότι πριν από δύο εκατομμύρια έτη έγινε μια κολοσσιαία έκρηξη στον Τοξότη Α*. Η λάμψη της έκρηξης έφθασε στη Γη σε μια εποχή που οι μακρινοί μας πρόγονοι βρίσκονταν στη κρίσιμη εξελικτική φάση κατά την οποία άρχιζαν να μαθαίνουν να κινούνται στα δύο τους πόδια. Σύμφωνα με τους ερευνητές η λάμψη της έκρηξης έκανε την εμφάνιση της στη Γη σαν ένα κοσμικό πυροτέχνημα. Οι πρόγονοι μας είδαν να εμφανίζεται ξαφνικά στον ουρανό μια έντονη λάμψη που είχε σχήμα παρόμοιο και εκείνο μιας χνουδωτής μπάλας. Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» παρέχει νέα δεδομένα για την δραστηριότητα του Τοξότη Α* όπως ονομάζεται η μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας. Ο Τοξότης Α* υπολογίζεται ότι έχει μάζα τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ηλιου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=531827

Οι «μαύροι» αμμόλοφοι του Κόκκινου Πλανήτη. Μια εξαιρετικά σπάνια εικόνα του Κόκκινου Πλανήτη έδωσε στη δημοσιότητα η NASA, η οποία έλαβε στην κατοχή της όσα κατέγραψε ο πρωτοποριακός φακός υψηλής ευκρίνειας που βρίσκεται στο σκάφος Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Πρόκειται για την πανοραμική άποψη των περίφημων «σκούρων» ή «μαύρων» αμμόλοφων της περιοχής Noctis Labyrinthus (Ο Λαβύρινθος της Νύχτας) του Αρη που βρίσκεται ανάμεσα στις Κοιλάδες Marineris και στα υψίπεδα Tharsis στο δυτικό ημισφαίριο του γειτονικού μας πλανήτη. Η περιοχή είναι γνωστή για τις βαθιές κοιλάδες και τα φαράγγια της καθώς και για τη μορφολογία που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Ο φακός έχει συλλάβει δύο διαφορετικούς τύπους ιζηματογενών μορφωμάτων που ανήκουν σε δύο διαφορετικές γενιές της γεωλογικής ωρίμανσης του πλανήτη: Τις αιολικές εγκάρσιες οροσειρές και τους σκούρους αμμόλοφους. Η σπουδαιότητα της εικόνας, σύμφωνα με τη NASA, είναι ότι παρατηρούνται διαφορετικές αναπτύξεις των δύο μορφωμάτων, γεγονός που μαρτυρά ότι γεννήθηκαν υπό διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες κυρίως από ανέμους που τώρα δεν πνέουν με την ίδια κατεύθυνση στην περιοχή. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5043248/oi-skoyroi-ammolofoi-toy-kokkinoy-planhth/

H αναζήτηση της σκοτεινής ύλης από το πείραμα CDMSlite. Καθώς η φύση της σκοτεινής ύλης παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης, αυτή τη στιγμή λαμβάνουν χώρα ένα μεγάλο πλήθος από διαφορετικά πειράματα σε όλο το πλανήτη, αλλά και στο διάστημα, με σκοπό την ανίχνευση των λεγόμενων «σκοτεινών σωματιδίων». Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης δεν έχει επιβεβαιωθεί με άμεσο εντοπισμό κάποιου σωματιδίου, ωστόσο βασίζεται κυρίως σε αστρονομικές παρατηρήσεις. Σύμφωνα με την άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων, το Σύμπαν που αντιλαμβανόμαστε αποτελεί μονάχα το 4% του τι πραγματικά υπάρχει εκεί έξω. Το υπόλοιπο 23% αντιστοιχεί στη σκοτεινή ύλη, η οποία δεν αλληλεπιδρά με την ύλη που γνωρίζουμε, ενώ το υπόλοιπο 73% είναι μια μορφή ενέργειας που ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος, της οποίας την προέλευση επίσης δε γνωρίζουμε και για αυτό την αποκαλούμε και αυτή σκοτεινή. Νωρίτερα αυτό το χρόνο υπήρξαν ενδείξεις πως ίσως τα σκοτεινά σωματίδια να έχουν ελαφρύτερη μάζα από αυτή που πιστεύαμε. Οι εικασίες για τη μάζα των σωματιδίων που απαρτίζουν τη σκοτεινή ύλη σχετίζεται κυρίως με τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, η οποία αντιστοιχεί σε κάθε γνωστό σωματίδιο ένα άλλο υπερ-εταίρο. Τα υπερσωματίδια αυτά είναι από τους πιο πιθανούς υποψήφιους για τη σκοτεινή ύλη και συνήθως αποκαλούνται βαριά, εξαιτίας της σχετικά μεγάλης μάζας τους. Ωστόσο ίσως υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την προέλευση της σκοτεινής ύλης που δε σχετίζονται με την υπερσυμμετρία, το οποίο να επιτρέπει στα σωματίδια αυτά να είναι αντίστοιχα με τα κοινά σωματίδια. «Δε γνωρίζουμε, θα μπορούσε να υπάρχει και ελαφριά και βαριά σκοτεινή ύλη» λέει ο φυσικός Dan Bauer, υπεύθυνος του πειράματος CDMS (Cryogenic Dark Matter Search). Το CDMS II που λαμβάνει χώρα αυτό τον καιρό στο ορυχείο Soudan, στη βόρεια Μινεσότα περιλαμβάνει μια σειρά από ανιχνευτές παγωμένους σχεδόν στο απόλυτο μηδέν, βαθιά μέσα στο έδαφος ώστε να μην επηρεάζονται από την ακτινοβολία του περιβάλλοντος. Τα άτομα που βρίσκονται σε παγωμένους κρυστάλλους στέκονται σχεδόν ακίνητα, κι έτσι είναι πιο εύκολο να ανιχνευθεί πότε διαταράσσονται. Αν ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης χτυπήσει ένα άτομο του ανιχνευτή του CDMS, θα απελευθερωθεί ένα ποσό ενέργειας που θα εντοπισθεί από τις ηλεκτρονικές διατάξεις. Ωστόσο, όσο πιο ελαφριά είναι τα σωματίδια σκοτεινής ύλης, τόσο μικρότερη και η διαταραχή, και συνεπώς πιο δύσκολος ο εντοπισμός του σωματιδίου. Για το λόγο αυτό έγιναν κάποιες βελτιώσεις στους ανιχνευτές, και πλέον το CDMSlite είναι εξοπλισμένο με ενισχυτές σήματος, οι οποίοι χρησιμοποιώντας 17 φορές μεγαλύτερη ισχύ είναι ικανοί να ανιχνεύσουν σωματίδια ακόμη και πιο ελαφριά από 6 GeV (συγκριτικά το πρωτόνιο είναι λίγο ελαφρύτερο από 1 GeV), κάνοντάς το CDMS το πιο ευαίσθητο πείραμα στον κόσμο για την ανίχνευση σκοτεινών σωματιδίων. «Μελετάμε περιοχές που δεν έχουν ελεγχθεί νωρίτερα», λέει ο Jeter Hall, εμπνευστής της πατέντας στο CDMSlite. Ενώ πάντως το CDMS ενδιαφέρεται για την εκδοχή των ελαφριών σκοτεινών σωματιδίων, δεν παύει να κοιτάζει και για βαρύτερα σωματίδια. «Πρέπει να σκεφτούμε όλο το εύρος των δυνατοτήτων, ειδικά εάν σκεφτούμε πόσα λίγα γνωρίζουμε για τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης», εξηγεί ένας ακόμη φυσικός του πειράματος, ο Richard Partridge. Οι ερευνητές πάντως θα χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία που αναπτύχθηκε για το CDMSlite και στη νέα εκδοχή του πειράματος, σε ένα ορυχείο βάθους 1,6 χιλιομέτρων στο SNOLAB του Καναδά, σπρώχνοντας τα όρια των ανιχνευτών ακόμη παραπέρα. Για την ώρα, οι προσπάθειες για τον απευθείας εντοπισμό σωματιδίων σκοτεινής ύλης εντείνεται. http://physicsgg.me/2013/09/25/h-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b5/

Ελάτε μαζί μας στην Ευρωπαϊκή "Βραδιά του Ερευνητή" για ένα μαγικό ταξίδι. Η ESA σε συνεργασία με το ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και τους υπόλοιπους συνεργαζόμενους φορείς, Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών,Ινστιτούτο Παστέρ,Νόησις, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών σας προσκαλεί στη φετινή "Βραδιά Ερευνητή" ένα μοναδικό ετήσιο γεγονός που θα λάβει χώρα ταυτόχρονα στο Ερευνητικό κέντρο ESRIN στις εγκαταστάσεις της ESA στο Φρασκάτι της Ιταλίας καθώς και σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις στις 27 Σεπτεμβρίου. Ελάτε μαζί μας για μία περιήγηση στον άγνωστο κόσμο του ερευνητή, στον τρόπο δουλειάς του και στους χώρους που κινείται, μέσα από ομιλίες, συζητήσεις, παρουσιάσεις, διαδραστικά παιχνίδια, προβολές, επιστημονικά και καλλιτεχνικά δρώμενα, όλα με πρωταγωνιστές τους ερευνητές. Η βραδιά είναι μια από τις πιο δημοφιλείς διοργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λαμβάνει χώρα την ίδια ημέρα σε 300 ευρωπαϊκές πόλεις. Φέτος το επίκεντρο των εκδηλώσεων στην Ελλάδα για την Ευρωπαϊκή «Βραδιά του Ερευνητή», βρίσκεται στο ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" που θα ανοίξει τις πόρτες του την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου για να υποδεχθεί το Ελληνικό κοινό. Εκεί, με τη συνεργασία της ESA όλοι οι συμμετέχοντες με την οικογένεια, τους φίλους, τους συμμαθητές ή μόνοι, θα έχουν την ευκαιρία να προσεγγίσουν με έναν όμορφο τρόπο τον κόσμο του διαστήματος και της έρευνας. Η έναρξη των εκδηλώσεων θα γίνει με τον Ιταλό αστροναύτη της ESA Πάολο Νέσπολι να απευθύνει χαιρετισμό σε απευθείας μετάδοση από τη Ρώμη ειδικά για την βραδιά του Ερευνητή. Ο Ιταλός αστροναύτης βρέθηκε το 2011 και για 159 ημέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ως μηχανικός πτήσης στα πλαίσια της αποστολής της ESA MagISStra . Κατά την παραμονή του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις ελεύθερες ώρες του, αιχμαλώτισε μέσα από το φωτογραφικό φακό πολλά ξεχωριστά τοπία από κάθε γωνιά της Γης. Αρκετές ήταν και οι φορές που έστρεψε το φωτογραφικό του φακό προς την Ελλάδα, χαρίζοντας μας μοναδικά στιγμιότυπα. Τις ομιλίες της βραδιάς θα ανοίξει ο Έλληνας ερευνητής της ESA , Δρ Μιχάλης Φουμέλης, ερευνητής στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Επιστημών και Τεχνολογιών του Μέλλοντος στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN . Θα παρουσιάσει στο κοινό το έργο της ESA , του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος , μέσα από animations και φωτογραφίες από τα επιστημονικά αποτελέσματα των αποστολών της ESA για την παρατήρηση της Γης, καθώς τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Οργανισμό. Η βραδιά θα συνεχιστεί και με άλλες ενδιαφέρουσες ομιλίες και παρουσιάσεις, ενώ παράλληλα στους υπόλοιπους χώρους του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στα εργαστήρια και να παρακολουθήσουν πειράματα, να δουν από κοντά και να συνομιλήσουν με ρομπότ, να περιηγηθούν στην έκθεση αφιερωμένη στα ερευνητικά και τεχνολογικά επιτεύγματα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, να εξερευνήσουν τα μυστικά του ουράνιου θόλου σε πλανητάριο, άλλα και να παρατηρήσουν τα ουράνια σώματα από τηλεσκόπια στον κήπο του Κέντρου. Οι μαθητές και οι καθηγητές που θα παρευρεθούν στην εκδήλωση θα μπορέσουν να συνομιλήσουν με τον Έλληνα ερευνητή της ESA ο οποίος θα τους δείξει πώς το διάστημα μπορεί να είναι διασκεδαστικό στο σχολείο, παρουσιάζοντας τα εκπαιδευτικά εργαλεία που παρέχει δωρεάν η ESA για μια πρώτη επαφή με δεδομένα διαστημικών εικόνων. Ακόμα, μια ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς που θα λάβει χώρα στα εργαστήρια του Κέντρου "Δημόκριτος" θα είναι η προγραμματισμένη σύνδεση με τη Γενεύη όπου θα μπορέσουν όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν σε ζωντανή μετάδοση τα δρώμενα στη "Βραδιά Ερευνητή" στο CERN . Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται παράλληλα σε 5 ζώνες: στο Κεντρικό Αμφιθέατρο, στον εκθεσιακό χώρο, στον περιβάλλοντα χώρο, στα εργαστήρια και στον κήπο! Η βραδιά θα ξεκινήσει στις 18:00 και θα διαρκέσει μέχρι αργά τα μεσάνυχτα που θα κλείσει με πολλή μουσική από τους ερευνητές. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους! Σας περιμένουμε να εξερευνήσουμε όλοι μαζί με τη συνεργασία της ESA , το μαγικό κόσμο της επιστήμης και των ερευνητών της! Για περισσότερες πληροφορίες. ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων και Τύπου, Τηλ. 210- 650-3002 & 3040, email: pr@central.demokritos.gr Στις φωτογραφίες,Πάολο Νέσπολι και η Αθήνα όπως την απεικόνισε ο δορυφόρος WorldView-2 http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Elhate_mazhi_mas_sten_Eyropaikhe_Vradiha_toy_Ereynethe_gia_hena_magikho_taxhidi Η NASA προσλαμβάνει τους απόλυτους τεμπέληδες. Σε ένα ακόμα πείραμα που προσομοιώνει τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο Διάστημα, η NASA αναζητά εθελοντές πρόθυμους να παραμείνουν 70 μέρες στο κρεβάτι σε μια άβολη, κεκλιμένη θέση. «Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα πέρα από τα μένεις ξαπλωμένος. Θα έλεγα ότι είναι κάτι που πρέπει να υπομείνει κανείς» λέει η Μπεθ Αν Σράιμπερ, εθελόντρια που συμμετείχε σε μια ανάλογη δοκιμή το 2006. Το μεροκάματο που προσφέρει η NASA, πάντως, είναι καλό: 1.200 δολάρια την εβδομάδα, ή 18.000 για το σύνολο των 70 ημερών. Οι εθελοντές θα επιτρέπεται να ανασηκώνουν το κεφάλι και να στηρίζονται στον ένα αγκώνα, όχι όμως να καθίσουν στο κρεβάτι. Θα τρώνε και θα πηγαίνουν στην τουαλέτα σε διαφορετικό χώρο, στον οποίο όμως θα μεταφέρονται με φορεία ώστε να μένουν πάντα σε ύπτια θέση, Η μελέτη είναι σχεδιασμένη να εξετάσει τις επιδράσεις μιας μακροχρόνιας αποστολής στο ανθρώπινο σώμα. Στο Διάστημα δεν υπάρχει βαρύτητα για να τραβά τα υγρά του σώματος προς τα κάτω, και για το λόγο αυτό οι εθελοντές θα μείνουν ξαπλωμένοι σε κρεβάτια με κλίση, έτσι ώστε το κεφάλι τους να βρίσκεται διαρκώς ελαφρώς πιο χαμηλά από το σώμα. Και, όπως αναφέρει η Αν Σράιμπερ, αυτό δημιουργεί την αίσθηση μιας μονίμως μπουκωμένης μύτης. Οι παρενέργειες όμως δεν τελειώνουν εκεί. Όπως συμβαίνει και κατά την μακροχρόνια παραμονή σε τροχιά, η παρατεταμένη ακινησία οδηγεί σε ατροφία των μυών και μείωση της πυκνότητας των οστών. «Ήταν κάτι που αισθανόμουν. Μέρα πάρα μέρα, πήγαινα να κάνω ντους και γύριζα λαχανιασμένη» λέει η υπομονετική εθελόντρια. Η μελέτη θα διεξαχθεί στο Εργαστήριο Δοκιμών Ανθρώπινων Υποκειμένων που διατηρεί η NASA στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Γκάλβεστον. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις στο bedreststudy.com. http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231266227 Η Κίνα έθεσε σε τροχιά τον τρίτο μετεωρολογικό της δορυφόρο. Η Κίνα εκτόξευσε επιτυχώς από το κοσμοδρόμιο Ταϊγιουάν, στη βόρεια επαρχία Σανσι το μετεωρολογικό της δορυφόρο της σειράς «Φενιούν – ΙΙΙ». Η εκτόξευση έγινε με τη βοήθεια πυραύλου – φορέα «Τσαντζέν 4 C». Αυτή τη στιγμή σε τροχιά βρίσκονται και λειτουργούν δύο δορυφόροι αυτής της κατηγορίας. Οι συσκευές «Φενιούν ΙΙΙ» ανήκουν στη δεύτερη γενιά των κινεζικών μετεωρολογικών σταθμών, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την εποπτεία των φυσικών καταστροφών και την κατάσταση του περιβάλλοντος. Έχουν όμως και εφαρμογές χρήσιμες για την αεροπλοΐα και την πλοήγηση. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_23/243824843/ Η Κίνα θα εκτοξεύσει στο διάστημα το πρώτο δορυφόρο του Τουρκμενιστάν και Μονακό. Το 2014 η Κίνα θα εκτοξεύσει στο διάστημα το πρώτο τουρκμενικό τεχνητό δορυφόρο της Γης με τη βοήθεια του πυραύλου Τσαντζενγκ-3B (Long March-3B). Ο πρώτος τουρκμενικός δορυφόρος θα εκπέμπει προς την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, μια τόσο ευρεία κάλυψη οφείλεται στο γεγονός ότι το νέο πρόγραμμα το Τουρκμενιστάν το αναπτύσσει από κοινού με το Μονακό. Ο δορυφόρος θα χειρίζεται από το έδαφος του Τουρκμενιστάν. Η συσκευή θα χρησιμοποιηθεί για παρακολούθηση των γεωργικών εκτάσεων στο Τουρκμενιστάν, όπως επίσης θα πραγματοποιεί έρευνες ως προς τα συμφέροντα της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου και θα πραγματοποιεί την περιβαλλοντική παρακολούθηση. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_23/243885314/

H Σελήνη είναι 100 εκατομμύρια χρόνια νεώτερη. Νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα σχετικά με την ηλικία της Σελήνης. Οι νέες εκτιμήσεις αναφέρουν πως το φεγγάρι είναι νεώτερο τουλάχιστον κατά 100 εκατ. χρόνια, σε σχέση με ό,τι πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες, δηλ. έχει ηλικία 4,4 έως 4,45 δισεκατομμυρίων ετών και όχι 4,56 δισεκατομμυρίων. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Κάρλσον του Ινστιτούτου Επιστήμης Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στο Λονδίνο, που διοργάνωσε η Βασιλική Εταιρεία επιστημών της Βρετανίας με θέμα «Η προέλευση της Σελήνης», σύμφωνα με το Space.com. Σύμφωνα με την κυρίαρχη επιστημονική θεωρία, το φεγγάρι δημιουργήθηκε όταν ένα άλλο μεγάλο ουράνιο σώμα, στο μέγεθος τουλάχιστον του ‘Αρη, έπεσε πάνω στη Γη και από την πρόσκρουση εκτινάχθηκαν στο διάστημα τεράστιες ποσότητες ύλης, που σταδιακά και υπό την πίεση της βαρύτητας σχημάτισαν τον δορυφόρο του πλανήτη μας. Το ηλιακό μας σύστημα σχηματίστηκε πριν από 4,56 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ακριβής χρονολόγηση των πλανητών και δορυφόρων είναι δύσκολη, αλλά βελτιώνεται σταδιακά λόγω και της προόδου της τεχνολογίας. Σύμφωνα με τον Κάρλσον, στη Γη έχουν βρεθεί ενδείξεις ότι η επιφάνειά της είχε λιώσει πριν από περίπου 4,45 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν κατά πάσα πιθανότητα είχε συμβεί η καταστροφική πρόσκρουση που «γέννησε» το φεγγάρι. http://physicsgg.me/2013/09/24/h-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-100-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%cf%84-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7/