Δροσος Γεωργιος

Βίντεο:

«Οαση» ζωής στην πιο άνυδρη έρημο. Μια αποικία μικροοργανισμών, και μάλιστα ακμάζουσα, ανακάλυψαν ερευνητές δύο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Ατακάμα, της πιο άνυδρης ερήμου της Γης. Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η ζωή βρίσκει τρόπο να επιβιώνει στις πιο ακραίες συνθήκες και άρα δεν αποκλείεται να υπάρχουν ανάλογες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες και ειδικότερα στον Αρη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν τώρα ότι, αν τα ρομπότ εξερεύνησης που θα σταλούν τα επόμενα χρόνια στον κόκκινο πλανήτη σκάψουν την επιφάνειά του, θα βρουν κάποιες μορφές ζωής. Η ανακάλυψη. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δείγματα εδάφους από την Ατακάμα, δείγματα από βάθη μέχρι και πέντε μέτρα κάτω από την επιφάνειά της. Η μόνιμη απουσία βροχοπτώσεων στην Ατακάμα την έχει καταστήσει στην περιοχή του πλανήτη μας που μοιάζει περισσότερο με τον Αρη. Για αυτόν τον λόγο η Ατακάμα αποτελεί συχνά ένα εργαστήριο προσομοίωσης για τους επιστήμονες που διενεργούν μελέτες σχετικές με τον κόκκινο πλανήτη. Τα δείγματα του εδάφους αναλύθηκαν με το όργανο SOLID το οποίο εντοπίζει μόρια που συνδέονται με τη ζωή όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, DNA κ.α. Η ανάλυση αποκάλυψε την ύπαρξη βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών σε βάθος δύο μέτρων από την επιφάνεια. «Είναι ένα είδος όασης για την Ατακάμα. Οσον αφορά τον Αρη η επιστημονική κοινότητα είναι πλέον πεπεισμένη ότι στην επιφάνειά του είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να εντοπιστεί ζωή. Αν θέλουμε να βρούμε ζωή στον Αρη πρέπει να ψάξουμε πιο βαθιά» δηλώνει ο Βίκτορ Πάρο, του Κέντρου Αστροβιολογίας της Μαδρίτης που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας. Ο μηχανισμός της ζωής. Προηγούμενες έρευνες είχαν αποκαλύψει την παρουσία μικροοργανισμών σε βάθος λίγων δεκάδων εκατοστών από την επιφάνεια της Ατακάμα αλλά η νέα ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή αφού σε βάθος δύο μέτρων κανείς οργανισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το ηλιακό φως ως πηγή ενέργειας. Σύμφωνα με τους ερευνητές το έδαφος διαθέτει στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν πηγές ενέργειας. Τέτοια στοιχεία είναι το οξικό οξύ, το μυρμηγκικό οξύ καθώς και ιόντα που μπορούν να αντικαταστήσουν το οξυγόνο για την αναπνοή. Οσον αφορά το νερό, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια της άνυδρης Ατακάμα καταφέρνει να περάσει μία μικρή ποσότητα προερχόμενη είτε από υπόγεια υδάτινα στρώματα είτε από ατμοσφαιρική υγρασία. Το νερό αυτό συγκρατείται με τη μορφή λεπτής μεμβράνης γύρω από κρυστάλλους αλάτων. Όπως λένε οι ερευνητές αυτές οι λεπτές μεμβράνες νερού είναι επαρκείς για τους μικροοργανισμούς. «Για αυτούς τους μικροοργανισμούς το πιο σημαντικό είναι να έχουν πρόσβαση σε κάποια ποσότητα νερού. Δεν χρειάζονται τίποτε άλλο από λίγο νερό για να ζήσουν. Η υπόθεση που κάνουμε είναι ότι μικρόβια που έχουν να αντιμετωπίσουν παρεμφερή περιβαλλοντικά προβλήματα σε Γη και Αρη θα έχουν αναπτύξει πιθανότατα και παρεμφερείς μοριακούς μηχανισμούς» αναφέρει ο Βίκτορ Πάρο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.

Eντυπωσιακή εικόνα του MESSENGER από τον Ερμή. Ο κρατήρας Αmaral που βρίσκεται στην επιφάνεια του Ερμή φωτογραφήθηκε από το διαστημικό σκάφος της NASA, MESSENGER στις 4 Φεβρουαρίου του 2012. http://messenger.jhuapl.edu/ Οι κορυφές στο μέσον του κρατήρα - το εύρος του οποίου είναι 109 χιλιόμετρα - προκάλεσαν το ενδιαφέρον των αστρονόμων, εξαιτίας της εντυπωσιακής μπλε απόχρωσης που εμφανίζουν. Η μπλε απόχρωση - έγχρωμη εικόνα - αποδεικνύει ότι οι κορυφές αυτές έχουν διαφορετική σύνθεση από την περιβάλλουσα επιφάνεια. Ο κρατήρας πήρε το όνομα της do Amaral Tarsila, ζωγράφου από τη Βραζιλία (1886 - 1973). http://en.wikipedia.org/wiki/Tarsila_do_Amaral

O Kρόνος από τηλεσκόπιο. Το βίντεο που ακολουθεί, με τον πλανήτη Κρόνο, λήφθηκε στις 18-2-2012 με κάμερα Logitech C250 CCD προσαρμοσμένη σε τηλεσκόπιο Zhumell Z10. Η κίνηση που βλέπουμε οφείλεται στην περιστροφή της Γης.

Τρανζίστορ του ενός ατόμου. Αυστραλοί και Αμερικανοί φυσικοί κατασκεύασαν το μικρότερο λειτουργικό τρανζίστορ στον κόσμο, που αποτελείται από ένα μόνο άτομο φωσφόρου ενσωματωμένο σε ένα κρύσταλλο πυριτίου. Το επίτευγμα μπορεί να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για ένα μελλοντικό κβαντικό ηλεκτρονικό υπολογιστή και, γενικότερα, σημαίνει ότι η βασική μονάδα της ύλης, το άτομο, μπορεί να γίνει μελλοντικά η βασική μονάδα και των κομπιούτερ. Αν και στο παρελθόν, ήδη από το 2002, έχουν δημιουργηθεί και άλλα μονο-ατομικά τρανζίστορ, οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Νέας Νότιας Ουαλίας και του Πέρντιου, με επικεφαλής την Μισέλ Σίμονς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νανοτεχνολογίας «Nature Nanotechnology», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τους «New York Times» και το «New Scientist», για πρώτη φορά πέτυχαν να δημιουργήσουν μια τόσο μικροσκοπική ηλεκτρονική συσκευή, που να δουλεύει με τόση ακρίβεια, άρα είναι δυνητικά πολύ πιο χρήσιμη από ανάλογες απόπειρες στο παρελθόν. Το νέο νανο-τρανζίστορ έχει μέχρι και ορατά σημάδια («πύλες») χαραγμένα στην επιφάνειά του, έτσι ώστε οι μηχανικοί να μπορούν να συνδέουν σε αυτό μεταλλικές επαφές και να εφαρμόζουν την αναγκαία ηλεκτρική τάση. Ο χειρισμός του ατόμου φωσφόρου, μέσω λιθογραφικής διαδικασίας, έγινε με υπερεξελιγμένο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σε θάλαμο κενού. Το μονο-ατομικό τρανζίστορ, που χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση, λειτουργεί όμως σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (κάτω του ενός βαθμού Κέλβιν), άρα η μαζική παραγωγή του είναι δύσκολη προς το παρόν. Τα τρανζίστορ, που ως καλοί αγωγοί ρυθμίζουν τη ροή του ηλεκτρικού ρεύματος, αποτελούν τις βάσεις των «τσιπ» εδώ και πάνω από 50 χρόνια. Ο συνδυασμός των τρανζίστορ σε ένα «τσιπάκι» παράγει λογικά κυκλώματα που εκτελούν υπολογισμούς. Το ζητούμενο για τις εταιρίες παραγωγής επεξεργαστών είναι να χωρέσουν όσα περισσότερα τρανζίστορ σε ένα «τσιπ» για να αυξήσουν την υπολογιστική ισχύ του τελευταίου. Σήμερα, η μικρότερη δυνατή κλίμακα κατασκευής τρανζίστορ, που έχει καταστεί εφικτή από την αμερικανική Intel, είναι μέχρι τα 22 νανόμετρα (δισεκατομμυριοστά του μέτρου), δηλαδή λιγότερα από 100 άτομα σε διάμετρο. Ο λεγόμενος «νόμος του Μουρ» υπολογίζει ότι κάθε 18 μήνες περίπου μικραίνουν κι άλλο οι διαστάσεις των εξαρτημάτων στην «καρδιά» ενός υπολογιστή, έτσι ώστε διπλάσια τρανζίστορ να χωράνε στον ίδιο «τσιπάκι», με την ανάλογη αύξηση της ταχύτητας επεξεργασίας δεδομένων. Αν όντως ο «νόμος» αυτός συνεχίζει να ισχύει, το νέο επίτευγμα δείχνει ότι έως το 2020 τα χρησιμοποιούμενα τρανζίστορ στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές θα έχουν πλέον συρρικνωθεί σε μέγεθος ατόμου.

Σύστημα προσσελήνωσης δοκιμάζεται για λογαριασμό της NASA. Μια πυραυλάκατος που αναπτύσσεται από ιδιωτική εταιρεία για λογαριασμό της NASA πραγματοποίησε την πρώτη ελεύθερη πτήση της σε έρημο της Καλιφόρνια. Το Xombie, ένα πυραυλοκίνητο σκάφος της καλιφορνέζικης Masten Space Systems, είχε κερδίσει το 2009 σε διαγωνισμό για συστήματα προσσελήνωσης που οργάνωσε η NASA, με έπαθλο ένα εκατομμύριο δολάρια. Στην πρώτη αυτόνομη πτήση του, η οποία πραγματοποιήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στο Mojave Air and Space Port, περίπου 150χλμ από το Λος Άντζελες, το Xombie απογειώθηκε κατακόρυφα, πέταξε οριζόντια και προσεδαφίστηκε σε μια εξέδρα 50 μέτρα μακρύτερα. Η όλη δοκιμή διήρκεσε 67 δευτερόλεπτα. Μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα να αναθεωρήσει τα σχέδια του προκατόχου του για επιστροφή στη Σελήνη, η NASA δεν έχει σχέδια για ρομποτικές ή επανδρωμένες αποστολές στο φεγγάρι. (Εχουν ευτυχώς αλλοι τετοια σχέδια.) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15559 Παρόλα αυτά, η υπηρεσία σχεδιάσει να χρησιμοποιήσει το Xombie προκειμένου να δοκιμάζει τη συμπεριφορά των φορτίων της ψηλά στην ατμόσφαιρα, πριν τα εκτοξεύσει τελικά στο Διάστημα. Το 2010, η Masten και ακόμα μία εταιρεία, η Armadillo Aerospace, εξασφάλισαν συμβόλαιο της NASA, ύψους 475.000 δολαρίων, για την ανάπτυξη συστημάτων που μπορούν να εκτοξεύουν μικρά φορτία σε ύψος από 20.000 μέχρι 107.000 μέτρα. Μεγαλύτερα ποσά έχουν στο μεταξύ επενδυθεί σε ιδιωτικές εταιρείες που αναπτύσσουν διαστημικά σκάφη για αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επανδρωμένες και μη.(Συγχαρητήρια στα lobby των ιδιωτικών εταιρειών-Μεγάλες δουλιές και ακριβές.) Ρώσοι βγήκαν για πρώτη φορά φέτος στο Ανοικτό Διάστημα. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Ολέγκ Κονονένκο και Αντόν Σκάπλεροφ έκαναν τον πρώτο φέτος περίπατο στο Ανοικτό Διάστημα. Μετακίνησαν τον βραχίονα φορτίου από το τμήμα σύζευξης Pirs στο μικρό εξευρευνητικό εργαστήριο. Όπως είπαν εκπρόσωποι του Κέντρου Ελέγχου των Διαστημικών Πτήσεων, το εγχείρημα αυτό είναι αναγκαίο διότι το τμήμα σύζευξης στο μέλλον προβλέπεται να βγει από την τροχιά και οι ακριβές εγκαταστάσεις χρειάζεται να μεταφερθούν από εκεί σε άλλα σημεία της εξωτερικής επιφάνειας του Σταθμού. Στη συνέχεια οι κοσμοναύτες, όπως προβλέπεται από το προγράμμα εργασίας, θα πρέπει να τοποθετήσουν επιπρόσθετες μετεωρικές πλάκες του πίνακα λειτουργίας του υπηρεσιακού μόντελ Zvezda. http://www.tovima.gr/webtv/#296934 Νέοι «πονοκέφαλοι» για το Ητα της Τρόπιδος. To υπέρλαμπρο Ητα της Τρόπιδος αποτελεί επίκεντρο της επιστημονικής μελέτης εδώ και δύο αιώνες αλλά κρύβει ακόμη πολλά μυστήρια. Νέες παρατηρήσεις αυξάνουν τον προβληματισμό των ειδικών αφού τα χαρακτηριστικά των άστρων του σμήνους είναι μοναδικά. Τα μυστήρια του Ητα. Το Ητα της Τρόπιδος πιστευόταν μέχρι πρόσφατα ότι ήταν ένα γιγάντιο άστρο. Διαπιστώθηκε τελικά ότι είναι ένα μικρό αστρικό σμήνος στο οποίο βρίσκονται δύο υπερμεγέθη άστρα. Η μάζα αυτών των δύο άστρων (συνδυαστικά) υπολογίζεται ότι είναι 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και η φωτεινότητα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού μας άστρου. Η δράση του Ητα της Τρόπιδος έχει εντυπωσιάσει αλλά και προβληματίσει στη διάρκεια των αιώνων τους επιστήμονες. Πριν από 170 χρόνια οι επιστήμονες εξέλαβαν μια σειρά εκρήξεων στο Ητα της Τρόπιδος ως μια έκρηξη σουπερνόβα, πράγμα που θα είχε σημάνει την καταστροφή του. Τελικά διαπιστώθηκε ότι είχε πράγματι γίνει μια τρομερή έκρηξη στο Ητα της Τρόπιδος: η έκρηξη εκτίναξε στο Διάστημα με ταχύτητα χίλια χλμ/δευτ. ύλη η μάζα της οποίας ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου! Μια τέτοια έκρηξη θα έπρεπε να είχε κυριολεκτικά διαλύσει το Ητα της Τρόπιδος αλλά προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων αυτό επέζησε. Το νέο εύρημα. Ερευνητική ομάδα από το Space Telescope Science Institute στο Μέριλαντ έκανε μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θερμοκρασία στα δύο γιγάντια άστρα κυμαίνεται γύρω στους 4700 βαθμούς Κελσίου ενώ στα άστρα αυτής της κατηγορίας η θερμοκρασία πρέπει να είναι τουλάχιστον 6.700 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη είναι μια ακόμη σπαζοκεφαλιά για την επιστημονική κοινότητα σχετικά με το Ητα της Τρόπιδος. «Όλοι οι καλά καταρτισμένοι αστρονόμοι θα στοιχημάτιζαν ότι τα άστρα θα είχαν θερμοκρασία τουλάχιστον 6.700 βαθμών Κελσίου» αναφέρει ο Αγκούστο Νταμινέλι του Ινστιτούτου Αστρονομίας Γεωφυσικής και Ατμοσφαιρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στην Βραζιλία που ήταν επικεφαλής των ερευνητών που ανακάλυψαν ότι το Ητα της Τρόπιδος είναι αστρικό σμήνος που κυριαρχείται από δύο γιγάντια άστρα. Η νέα έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=443985&h1=true

Αδέσποτη μαύρη τρύπα είναι ο μόνος επιζών του γαλαξία της Μια μαύρη τρύπα που εντοπίστηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, με μάζα 20.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, πρέπει να είναι κατάλοιπο ενός μικρού γαλαξία που έπεσε θύμα κοσμικού κανιβαλισμού. Το περίεργο με τη μαύρη τρύπα είναι ότι βρίσκεται στην περιφέρεια ενός μεγάλου γαλαξία, αντί στο κέντρο του. Μαύρες τρύπες σχηματίζονται βέβαια και στα άκρα των γαλαξιών, όταν άστρα μεγάλης μάζας φτάνουν στο τέλος της ζωής τους και καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, η μάζα τους είναι σχετικά μικρή, συνήθως λίγες φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου. Αντίθετα, οι μαύρες τρύπες μεγάλης μάζας βρίσκονται σχεδόν πάντα στα κέντρα των γαλαξιών, αν και ο μηχανισμός σχηματισμού τους δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί. Πώς λοιπόν μπορεί να βρέθηκε στην άκρη ενός γαλαξία μια μαύρη τρύπα 20.000 φορές πιο βαριά από τον Ήλιο; Το πιθανότερο, εκτιμά η ερευνητική ομάδα, είναι ότι η μαύρη τρύπα βρισκόταν αρχικά στο κέντρο ενός γαλαξία-νάνου, τον οποίο κατάπιε αργότερα ο γαλαξίας που παρατηρεί σήμερα το Hubble. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal. Παρουσιάζεται επίσης στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1110.6510 Δυσεξήγητο φως. Η μαύρη τρύπα, με την ονομασία HLX-1, εντοπίστηκε στην άκρη του σπειροειδούς γαλαξία ESO 243-49, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι παρατηρήσεις του Hubble στην περιοχή της μαύρης τρύπας αποκάλυψαν ένα πλεόνασμα ερυθρής ακτινοβολίας, της οποίας η ένταση ήταν δύσκολο να εξηγηθεί. Ακτινοβολία σε διάφορα μήκη κύματος είναι γνωστό ότι εκπέμπεται από τον λεγόμενο δίσκο προσαύξησης, δηλαδή από αέρια που επιταχύνονται και θερμαίνονται καθώς ετοιμάζονται να πέσουν στη μαύρη τρύπα. Η ακτινοβολία που κατέγραψε το Hubble, όμως, δεν ήταν δυνατό να εξηγηθεί με βάση τις εκπομπές του δίσκου προσαύξησης. Το πιθανότερο, εκτιμούν οι ερευνητές, είναι ότι η ακτινοβολία προέρχεται από νεαρά, θερμά άστρα, τα οποία βρίσκονται στη γειτονιά της μαύρης τρύπας αλλά δεν διακρίνονται από τη Γη. Τα άστρα αυτά πρέπει να σχηματίστηκαν λόγω της σφοδρότητας με την οποία ένας παλιός, μικρός γαλαξίας συγκρούστηκε με τον ESO 243-49. «Το γεγονός ότι υπάρχει μια ομάδα νεαρών άστρων αποτελεί ένδειξη ότι η μαύρη τρύπα ενδέχεται να ήταν κάποτε η κεντρική μαύρη τρύπα ενός γαλαξία-νάνου» αναφέρει ο Σον Φάρελ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Σίδνεϊ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Ο γαλαξίας-νάνος απορροφήθηκε αργότερα από τον βαρύτερο γαλαξία» εξηγεί. Η μοίρα της μαύρης τρύπας παραμένει όμως ασαφής, δεδομένου ότι η τροχιά της είναι άγνωστη. Ένα ενδεχόμενο είναι να χαθεί μέσα στην κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία, δεν αποκλείεται όμως να παραμείνει για πάντα σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία που κατέστρεψε το σπίτι της. http://www.physorg.com/news/2012-02-black-hole-shredded-galaxy.html Στην φωτογραφία η θέση της μαύρης τρύπας στον γαλαξία ESO 243-49 σημειώνεται με κύκλο.

Ο ΔΔΣ μπορεί να γίνει προσομοιωτής πτήσης προς τον Άρη. Είναι σκόπιμο να παραταθεί η παρουσία των πληρωμάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τους σημερινούς 6 μήνες έως ένα έτος ή και περισσότερο ακόμη. Οι ειδικοί της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας- Ροσκόσμος - θεωρούν ότι η μετάβαση σε πιο μακρόχρρονες πτήσεις θα επιτρέψει στους ειδικούς να αποκτήσουν εμπειρία για το επόμενο βήμα της ανθρωπότητας στην εξερεύνηση του Διαστήματος - την έξοδο πέρα από την χαμηλή περίγεια τροχιά. Όπως προκύπτει από τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί από τους εταίρους στο σχέδιο του ΔΔΣ, ο Σταθμός θα λειτουργεί τουλάχιστον ως το 2020. Θα ήταν λογικό μέσα στα χρονικά περιθώρια που έμειναν, να προσαρμοστεί ο Σταθμός για τα πειράματα προσομοίωσης μακρόχρονων διαπλανητικών πτήσεων, κάτι που θα συμπλήρωνε πολύ καλά τα παρόμοια γήινα πειράματα. Το τελευταίο απ’ αυτά – το Mars-500 - τελείωσε στις 4 Νοεμβρίου του 2011. Γίνεται λόγος για το πείραμα απομόνωσης 520 μερών, που έγινε με τη συμμετοχή έξι εθελοντών στο μοσχοβίτικο Ινστιτούτο Ιατροβιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Μέσα στη μακέτα διαστημοπλοίου προσομοιώνονταν οι συνθήκες πτήσης προς τον Κόκκινο Πλανήτη, αλήθεια χωρίς την αβαρύτητα. Αν επαναληφθεί το πείραμα Mars-500 στο ΔΔΣ, τότε θα αποκτήσει πολύ πιο σημαντικό χαρακτήρα. Η Ρωσία πρότεινε αυτή την ιδέα στους ξένους εταίρους της,- είπε ο Αλεξέι Κρασνόφ, υπεύθυνος για τα επανδρωμένα προγράμματα της Ροσκόσμος. -«Συζητούμε με τους συναδέλφους μας το πως μπορεί να επαναληφθεί το πείραμα στις συνθήκες του Διαστήματος στο ΔΔΣ. Δεν έχει αποφασιστεί ακόμα η διάρκειά του. Έχουν προταθεί διάφορα σχέδια. Ο βασικός σκοπός τους είναι η προσομοίωση της αυτόνομης λειτουργίας των συστημάτων και πρώτ’ απ’ όλα των συστημάτων εξασφάλισης της ζωής και της διατροφής. Στο διαπλανητικό χώρο δρα ο πιο ολέθριος παράγοντας ανοιχτού Διαστήματος- η γαλακτική ακτινοβολία. Εννοείται ότι στη μακέτα διαστημοπλοίου δεν υπήρξε τέτοια ακτινοβολία, όπως και η αβαρύτητα. Εξάλλου, στο ΔΔΣ υπάρχει κάποια αδύναμη ακτινοβολία, η οποία επηρεάζει την γενική κατάσταση των κοσμοναυτών. Έτσι, λοιπόν, είναι δύσκολο από κάθε άποψη να φανταστεί κανείς πιο κατάλληλο χώρο για τη μελέτη των επιπτώσεων των διαπλανητικών αποστολών, μαζί και στη Σελήνη. Η χρησιμοποήση του ΔΔΣ όχι μόνο για την εκπλήρωση των πρώτιστων παραδοσιακών επιστημονικών καθηκόντων, αλλά και για την απόκτηση νέας πείρας και νέων γνώσεων, που θα είναι χρήσιμες για τη πτήση προς την περισεληνιακή τροχιά και στη συνέχεια απ’ αυτή προς τον Άρη, είναι πολύ επιθυμητή. Ύστερα από το 2020 η μόνιμη παρουσία των ανθρώπων στο Διάστημα μπορεί να ανασταλεί, διότι το επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα θα επικεντρωθεί στις μακρινές πτήσεις και είναι απαραίτητο να μην χαθεί η ευκαιρία χρησιμοποίησης των δυνατοτήτων του ΔΔΣ ως προσομοιωτή όσο υπάρχει ακόμη»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Αλεξέι Κρασνόφ. Δορυφόρος – σκούπα για τα διαστημικά σκουπίδια. Ελβετοί επιστήμονες ανακοίνωσαν σήμερα τα πλάνα τους για τη δημιουργία ενός δορυφόρου που θα καθαρίζει το διάστημα από ανενεργούς δορυφόρους ή άχρηστα αντικείμενα που έχουν αφήσει πίσω τους πύραυλοι και διαστημόπλοια. Το ελβετικό σχέδιο προβλέπει την κατασκευή μικρών δορυφόρων, ικανών να αναζητούν τα διαστημικά σκουπίδια, να τα εκτρέπουν από την τροχιά τους και να τα καταστρέφουν στη γήινη ατμόσφαιρα Η κατασκευή του θα κοστίσει 8,2 εκατ. ευρώ και θα ονομάζεται Clean Space One (Καθαρό Διάστημα Ένα). Η πρώτη αποστολή του θα ξεκινήσει σε τρία έως πέντε χρόνια από σήμερα, με στόχο να περισυλλέξει δυο ελβετικούς δορυφόρους που εκτοξεύτηκαν το 2009 και το 2010. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Σχολής, εξετάζονται δύο επιλογές για τους δορυφόρους αυτούς: ένας τύπος δορυφόρου-καμικάζι που να παγιδεύει τα σκουπίδια και κατόπιν να αυτοκαταστρέφεται και ένα μοντέλο ικανό να προωθεί τα σκουπίδια στη Γη, είτε για να συντριβούν είτε για να καούν στην ατμόσφαιρα. «Είναι καιρός να κάνουμε κάτι για να μειώσουμε τα διαστημικά σκουπίδια», δήλωσε ο Ελβετός αστροναύτης και καθηγητής Claude Nicollier, παρουσιάζοντας το σχέδιο. Όπως είπε, κομμάτια κατεστραμμένων δορυφόρων ή πυραύλων που περιπλανιούνται στο διάστημα συνιστούν κίνδυνο για τη συνέχιση των διαστημικών αποστολών. Σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ, περίπου 500 χιλιάδες άχρηστα αντικείμενα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και ταξιδεύουν με 28.000 χιλιομέτρα την ώρα, ταχύτητα με την οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν ή να κάνουν μεγάλη ζημιά σε δορυφόρους και διαστημόπλοια. Η κατασκευή του "δορυφόρου-καθαρίστρια" προϋποθέτει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για την αντιμετώπιση τριών μεγάλων προβλημάτων: Το πρώτο εμπόδιο έχει να κάνει με την τροχιά. Ο δορυφόρος πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόζει τη διαδρομή του για να ταιριάζει με αυτή του στόχου της. Στη συνέχεια, ο δορυφόρος πρέπει να αρπάξει με τη λαβή του και να σταθεροποιήσει τα συντρίμμια σε υψηλές ταχύτητες. Τέλος, πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει τα συντρίμμια ή τους ανενεργούς δορυφόρους πίσω στην ατμόσφαιρα της Γης, όπου θα καούν κατά την επανείσοδο. Ο διευθυντής του Ελβετικού Διαστημικού Κέντρου, Volker Gass, ελπίζει κάποια μέρα να είναι σε θέση να προσφέρουν και να πωλούν μια ολόκληρη σειρά βιώσιμων συστημάτων που θα είναι σε θέση να θέτουν εκτός τροχιάς πολλά διαφορετικά είδη δορυφόρων. Βίντεο: H Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία παρέτεινε την πρόσκληση ενδιαφέροντος για κοσμοναύτες λόγω έλλειψης υποψηφίων. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία (Roskosmos) παρατείνει την πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πρόσληψη κοσμοναυτών, καθώς προς το παρόν για τις σχετικές εξετάσεις κατατέθηκε ανεπαρκής αριθμός αιτήσεων. Συνολικά 43 υποψήφιοι πέρασαν στο δεύτερο γύρο. Πόσα ακριβώς άτομα χρειάζονται δεν ανακοινώνεται.Συνομιλώντας με δημοσιογράφους εκπρόσωποι της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας δήλωσαν ότι ο χρόνος παραμονής των πληρωμάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενδέχεται να αυξηθεί έως και το ένα έτος. Ο επικεφαλής των επανδρωμένων διαστημικών προγραμμάτων της Roskosmos Αλεξέι Kρασνόφ πρόσθεσε ότι αυτό γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη και μπορεί, κατά κάποιο τρόπο, να αντιμετωπιστεί ως συνέχιση του πειράματος «Άρης-500». H πρώτη διαστημική ρομπο-χειραψία. Μια ιστορική χειραψία πραγματοποιήθηκε χθες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο διοικητής του ISS χαιρετήθηκε δια χειραψίας με τον R2, τον ρομποναύτη που βρίσκεται στον Σταθμό. Είναι η πρώτη φορά που ρομπότ και άνθρωπος δίνουν τα χέρια στο διάστημα. Η χειραψία. Αν και ο R2 βρίσκεται στον ISS εδώ και ένα χρόνο παρέμενε ανενεργός. Η NASA αποφάσισε να τον θέσει σε λειτουργία πριν από λίγα 24ωρα αλλά η ενεργοποίηση του γίνεται σταδιακά. Μια από τις πρώτες κινήσεις του R2 αφού «ξύπνησε» ήταν να γνωριστεί δια χειραψίας με τον Ντάνιελ Μπέρμπανκ, διοικητή του ISS «Η πρώτη χειραψία ανθρώπου με ρομπότ στο διάστημα είναι γεγονός. Για την ιστορία να πω ότι ήταν μια απαλή χειραψία, ο R2 είναι καταπληκτικός» δήλωσε ο Μπέρμπανκ αμέσως μετά την χειραψία. «Η χειραψία ήταν σίγουρα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έκανα σήμερα. Όμως δεν είμαι ακόμη απολύτως έτοιμος» ανέφερε ο R2 στο Tweeter. Φυσικά τις δηλώσεις του ρομποναύτη έχει αναλάβει να κάνει κάποιο στέλεχος της NASA. Ο ρομποναύτης. Ο R2 είναι ο πρώτος ρομποναύτης που ταξιδεύει στο διάστημα. Η NASA έχει ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία την προσπάθεια κατασκευής ενός ρομποτικού ανδροειδούς που θα συμμετέχει σε διαστημικές αποστολές. Ο R2 είναι κατασκευασμένος από αλουμίνιο, ανοξείδωτο χάλυβα και ανθρακονήματα, ζυγίζει 150 κιλά, έχει ύψος 101 εκατοστά, κινείται με ταχύτητα 3 μέτρων ανά δευτερόλεπτο και θα είναι το πρώτο ρομπότ που θα κινείται αυτόνομα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ο R2 αρχικά θα αναλάβει βοηθητικές εργασίες. Στόχος των επιτελών της NASA είναι τα επόμενα μοντέλα ρομποναυτών να μπορούν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους σε δύσκολες αλλά και επικίνδυνες εργασίες όπως για παράδειγμα, στους διαστημικούς περιπάτους. Σε επόμενο στάδιο οι ρομποναύτες θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην διαστημική εξερεύνηση πηγαίνοντας στην Σελήνη, τον Άρη και άλλους πλανήτες για να τους εξερευνήσουν. http://www.youtube.com/watch?v=Yadj3asTyc0

Η σκοτεινή ύλη βρίσκεται παντού στο Σύμπαν. Ιάπωνες επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη όχι μόνο υπάρχει αλλά βρίσκεται σχεδόν παντού στο Σύμπαν. Θεωρούν μάλιστα ότι είναι συγκεντρωμένη στο Διαγαλαξιακό διάστημα όπου δημιουργεί κοσμικές «λεωφόρους». Η κοσμική κόλλα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων μόλις το15% της ύλης του Σύμπαντος είναι ορατό (άστρα, πλανήτες, γαλαξίες κλπ). Το υπόλοιπο 85% που δεν βλέπουμε είναι η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη που σύμφωνα με τους ειδικούς, λειτουργώντας εν είδη κοσμικής κόλλας, συγκρατεί τα άστρα μέσα στους γαλαξίες οι οποίοι περιστρέφονται ταχύτατα και αν δεν υπήρχε κάτι να συγκρατεί το «περιεχόμενο» τους θα διαλύονταν. Το ίδιο φαίνεται ότι ισχύει και στο Διαγαλαξιακό διάστημα, το οποίο σύμφωνα με τη νέα έρευνα κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη. Το Διαγαλαξιακό διάστημα, ή Μεσογαλαξιακό, είναι το Διάστημα ανάμεσα σε γαλαξίες. Μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι το Διαγαλαξιακό διάστημα ήταν άδειο, προσεγγίζοντας σε αυτό που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως το «απόλυτο κενό». Όμως τα τελευταία χρόνια γίνονται έρευνες για να διαπιστωθεί αν πράγματι αυτό ισχύει. Η ανακάλυψη. Ομάδα επιστημόνων από διάφορα πανεπιστήμια της Ιαπωνίας συγκέντρωσαν δεδομένα πρόσφατων παρατηρήσεων από 24 εκατομμύρια γαλαξίες και πραγματοποιώντας προσομοιώσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σκοτεινή ύλη βρίσκεται στο Διαγαλαξιακό διάστημα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στη μελέτη τους το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού». Τα σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως ένα γαλαξιακό σμήνος ή μια μαύρη τρύπα, μπορούν να εκτρέπουν και να ενισχύουν το φως όπως οι οπτικοί φακοί. Το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού» δημιουργείται όταν ένα τέτοιο κοσμικό σώμα βρίσκεται ενδιαμέσως ενός παρατηρητή και ενός αντικειμένου. Το «ενισχυμένο» φως παρέχει πλήθος πληροφοριών στους επιστήμονες που διαφορετικά θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να ανακαλύψουν. Οι προσομοιώσεις των ιαπώνων ερευνητών αποκάλυψαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εικόνα. Οι γαλαξίες ενώνονται μεταξύ τους με διαστημικές «λεωφόρους» που αποτελούνται από τη σκοτεινή ύλη. Οι ερευνητές, οι οποίοι ονομάζουν αυτές τις λεωφόρους «ιστούς σκοτεινής ύλης», δημοσιεύουν τη μελέτη τους στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.space.com/14559-dark-matter-intergalactic-space.html Στην φωτογραφία μια προσομοίωση σε υπολογιστή που δείχνει την κατανομή της σκοτεινής ύλης. Στο σχήμα, οι περιοχές με μεγάλη πυκνότητα φαίνονται πιο φωτεινές, ενώ οι σκοτεινές περιοχές είναι σχεδόν κενές. (CREDIT: Institute for the Physics and Mathematics of the Universe)

Μυστηριώδης «ομίχλη» μικροκυμάτων στην καρδιά του γαλαξία. Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο «Πλανκ» ανακάλυψε ένα ακόμα μυστήριο στο κέντρο του γαλαξία μας, μια μυστηριώδη «ομίχλη» ακτινοβολίας μικροκυμάτων με άγνωστη πηγή. Το «Πλανκ», που εκτοξεύτηκε το 2009 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) με στόχο να μελετήσει τα μυστήρια της κοσμικής «Μεγάλης Έκρηξης», κατά την έρευνά του στην καρδιά του γαλαξία μας, εντόπισε στην περιοχή που περιβάλλει το γαλαξιακό κέντρο, μια αινιγματική «ομίχλη» από μικροκύματα για την οποία, προς το παρόν, δεν υπάρχει καμία εξήγηση από τους αστρονόμους, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο. Μια πιθανή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για μια μορφή ενέργειας, που αποκαλείται εκπομπή τύπου σύγχροτρον, η οποία συμβαίνει όταν ηλεκτρόνια διέρχονται με μεγάλη ταχύτητα μέσω μαγνητικών πεδίων, αφού προηγουμένως έχουν επιταχυνθεί από την έκρηξη ενός άστρου σούπερ-νόβα. Όμως η νέα πηγή ακτινοβολίας διαρκεί πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλες ενεργειακές πηγές τύπου σύγχροτρον, οι οποίες έχουν ανακαλυφθεί σε άλλα σημεία του γαλαξία μας. Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι η ύπαρξη μεγαλύτερου ρυθμού κι αριθμού εκρήξεων σούπερ-νόβα στο γαλαξιακό κέντρο, ενώ άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για την «υπογραφή» που αφήνει η αυτοεκμηδένιση των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. Όμως καμία ερμηνεία δεν έχει ακόμα αποδειχτεί και το μυστήριο παραμένει. Το «Πλανκ» βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη σε απόσταση περίπου 1,5 εκατ. χλμ. κι έχει σχεδιαστεί, έτσι ώστε να ανιχνεύει τις παραμικρές διακυμάνσεις στη θερμοκρασία της ενέργειας των μικροκυμάτων, τα οποία απελευθέρωσε η «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), που δημιούργησε το σύμπαν πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα ακτινοβολία μικροκυμάτων που ανακαλύφθηκε, δεν σχετίζεται με αυτή την «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου», που αποτελεί την «υπογραφή» της Μεγάλης Έκρηξης. Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα σε διεθνές επιστημονικό συνέδριο στην Μπολόνια της Ιταλίας, στο οποίο επιστήμονες από όλο τον κόσμο αναλύουν τα μέχρι τώρα ευρήματα του «Πλανκ». Το τηλεσκόπιο, εκτός από την αινιγματική «ομίχλη» μικροκυμάτων, έχει εντοπίσει και άγνωστες μέχρι σήμερα «νησίδες» (συγκεντρώσεις) μονοξειδίου του άνθρακα ανάμεσα στα νέφη κρύων αερίων στους γαλαξίες, τα οποία αποτελούν το περιβάλλον όπου γεννιούνται νέα άστρα. Το «Πλανκ» κατάφερε να δημιουργήσει τον πρώτο «χάρτη» μονοξειδίου του άνθρακα, που καλύπτει όλο τον ουρανό. Η πρώτη ομάδα κοσμολογικών δεδομένων από τις παρατηρήσεις του ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου θα δημοσιοποιηθούν το 2013.

«Πηγαίνετε μόνοι σας στον Άρη» λέει η NASA στην Ευρώπη. Λόγω του κόστους της ανάπτυξης ενός νέου πυραύλου για επανδρωμένες αποστολές, αλλά και των επενδύσεων για την προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο Διάστημα, η NASA δεν θα μπορέσει να συνεργαστεί με την Ευρώπη στις σημαντικές αποστολές ExoMars στον Άρη. Ο προϋπολογισμός της NASA http://www.nasa.gov/news/budget/index.html που θα καταθέσει η κυβέρνηση Ομπάμα στο Κογκρέσο, ύψους 17,7 δισ. δολαρίων για το οικονομικό έτος 2012, προβλέπει μείωση κατά 21% στα κονδύλια για πλανητική εξερεύνηση. «Αυτό σημαίνει ότι δεν θα προχωρήσουμε με τη σχεδιαζόμενη αποστολή ExoMars το 2016 και το 2018, την οποία εξετάζαμε σε συνεργασία με την ESA [την ευρωπαϊκή υπηρεσία διαστήματος]» δήλωσε από την Ουάσινγκτον ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν. Η διπλή αποστολή ExoMars προέβλεπε την εκτόξευση ενός στατικού ρομπότ το 2016, το οποίο θα πραγματοποιούσε μετρήσεις στην ατμόσφαιρα του Άρη, προκειμένου να εξετάσει αν ο γειτονικός πλανήτης φιλοξενούσε ποτέ ζωή. Η αποστολή θα συνεχιζόταν το 2018 με την εκτόξευση ενός τροχοφόρου ρομπότ, το οποίο μάλιστα θα συνέλεγε δείγματα που θα ταξίδευαν στη Γη με κάποια μελλοντική αποστολή. Μέχρι στιγμής η ESA δεν έχει διευκρινίσει αν σκοπεύει να υλοποιήσει τη σημαντική αποστολή χωρίς τη στήριξη της NASA. Η NASA, πάντως, θα διατηρήσει την παρουσία της στον Άρη: το Curiosity, το μεγαλύτερο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ στο διάστημα, θα προσεδαφιστεί στον πλανήτη φέτος, και η αποστολή Maven, που θα μελετήσει την αρειανή ατμόσφαιρα, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2013. Έμφαση στις επανδρωμένες αποστολές. Ο προϋπολογισμός της NASA για το 2012, ο οποίος παραμένει στα επίπεδα του 2011 και δεν αναμένεται να αυξηθεί την επόμενη τριετία, αυξάνει αντίθετα κατά 6% τα κονδύλια για επανδρωμένες αποστολές και κατά 22% τα κονδύλια για την ανάπτυξη διαστημικής τεχνολογίας. Τα προγράμματα που θα απορροφήσουν τα περισσότερα κονδύλια είναι: Η ανάπτυξη ενός πυραύλου που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία και θα μπορεί να μεταφέρει τους Αμερικανούς πίσω στη Σελήνη ή στη Ζώνη των Αστεροειδών. Η πρώτη πτήση δεν αναμένεται πριν από το 2016. H ολοκλήρωση της κατασκευής του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, του οποίου τα κονδύλια προβλέπεται να αυξηθούν από τα 477 εκατ. δολάρια το 2011 στα 659 εκατ. δολάρια το 2014. Υποστήριξη της λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με 3 δισ. δολάρια. Επιδοτήσεις ακόμα 830 εκατ. δολαρίων για την ανάπτυξη διαστημικών σκαφών, επανδρωμένων και μη, από ιδιωτικές αμερικανικές εταιρείες. Τερματισμός του προγράμματος των διαστημικών λεωφορείων και μεταφορά των τριών γερασμένων σκαφών σε μουσεία. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται ακόμα 71 εκατ. δολάρια. Για τη NASA έχει πράγματι κρίσιμη σημασία η ανάπτυξη νέων διαστημικών οχημάτων: μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων πέρυσι, η NASA βασίζεται αποκλειστικά στα ρωσικά Soyuz για την αποστολή πληρωμάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι Ρώσοι χρεώνουν σήμερα περίπου 60 εκατ. δολάρια για τη μεταφορά των αστροναυτών από και προς τον σταθμό. Ο προϋπολογισμός της NASA που θα καταθέσει η κυβέρνηση απαιτεί έγκριση από το Κογκρέσο, το οποίο πάντως δεν αναμένεται να ζητήσει σημαντικές μεταβολές. Απάντηση στο «Mars-500» ετοιμάζουν οι ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ συνεχίζεται η στρατολόγηση εθελοντών για τη συμμετοχή σε πείραμα προσομοίωσης της πτήσης στον Άρη HI-SEAS (Hawaii Space Exploration Analogue & Simulation). Το πείραμα αυτό θα αρχίσει το 2013 και θα διαρκέσει 120 ημέρες. Η μακέτα διαπλανητικού διαστημοπλοίου για έξι συμμετέχοντες στο πείραμα θα τοποθετηθεί στο Μεγάλο Νησί της Χαβάης. Όλα αυτά θυμίζουν το ρωσικό σχέδιο «Mars-500» - σχέδιο απομόνωσης για 520 μέρες 6 εθελοντές στους τοίχους του μοσχοβίτικου Ινστιτούτου Ιατροβιολογικών Προβλημάτων. Το ρωσικό πείραμα έληξε το περασμένο φθινόπωρο και τώρα σχεδιάζουν να το επαναλάβουν σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αλήθεια, το ρωσικό πείραμα ήταν πολυλειτουργικό. Στο πλαίσιο του μελετούνταν όλα, όσα ήταν συνδεδεμένα με την αλλαγή της ψηχολογικής και της φυσιολογικής κατάστασης του ανθρώπου στις συνθήκες της απομόνωσης, ενώ οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα προβλήματα της διατροφής. Συνήθως, οι κοσμοναύτες και αστροναύτες παίρνουν μαζί τους διάφορα εκ των προτέρων έτοιμα τρόφιμα, τα οποία πρέπει να θερμανθούν ή να διαλυθούν με νερό – τα λεγόμενα instant foods (στιγμιαία τρόφιμα). Τα τρόφιμα αυτά στη Γη φαίνονται νόστιμα, αλλά στο διαστημόπλοιο πολύ γρήγορα γίνονται βαρετά. Στο Διάστημα, μειώνεται η οξύτητα της όσφρησης και χάνεται η όρεξη, κάτι που οδηγεί σε ταχεία απώλεια της οστικής και μυϊκής μάζας, η οποία μειώνεται συνήθως ακόμα και χωρίς αυτές τις παρενέργειες στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι σωματικές ικανότητες του πληρώματος. Σαν λύση αυτού του προβλήματος θα μπορούσαν να γίνουν τα φαγητά που θα μαγειρεύονταν από τα μέλη του πληρώματος από φρέσκα προϊόντα. Τότε όμως θα χρειαστεί να πάρουν μαζί τους επιπρόσθετες συσκευές και να δαπανούν μεγαλύτερες ποσότητες του πολύτιμου νερού και της ενέργειας. Εκτός απ’ όλα τα άλλα θα εμφανιστούν επιπρόσθετα απόβλητα και τα μέλη του πληρώματος θα δαπανούν περισσότερο χρόνο για διατροφή. Στη Χαβάη, οι πειραματάνθρωποι θα τρώνε τόσο έτοιμα φαγητά, όσο και εκείνα που θα ψήνουν ή θα βράζουν οι ίδιοι, εξοικονομώντας στο μέγιστο βαθμό τους πόρους. Θα πρέπει να καθορίσουν ένα αποδεκτό ποσοστό μεταξύ και των δύο σισιτίων, καθώς επίσης και τις μεταβαλλόμενες προτιμήσεις για 120 ημέρες. Θα πρέπει επίσης καθορίσουν πως η διατροφή επιδρά στη διάθεση και πως αλλάζουν οι γευστικές αισθήσεις. Ο εμπειρογνώμονας του μοσχοβίτικου Ινστιτούτου Ιατροβιολογικών Προβλημάτων Γιούρι Μπουμπέγιεφ θεωρεί ότι από το πείραμα απομόνωσης διαρκείας 120 μερών στη μακέτα διαστημοπλοίου στη Χαβάη μπορούν να βγαλθούν κάποια συμπεράσματα. -«Αυτή είναι η μικρότερη περίοδο, όταν μπορεί να σχηματισεί κάποια γενική αντίληψη, αν και το ρωσικό πείραμα Mars-500 ήταν πιο μακρόχρονο και απ’ αυτή την άποψη πιο ενδεικτικό. Διάφορα προβλήματα εμφανίστηκαν ακριβώς σε πιο ύστερη περίοδο όταν το πλήρωμα είχε βαρεθεί τα τρόφιμα, που τους άρεσαν στα αρχικά στάδια του πειράματος»,- είπε ο Γιούρι Μπουμπέγιεφ. Μικρές ειδήσεις. Ρωσικός πύραυλος τοποθέτησε σε τροχιά ολλανδικό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Ο ρωσικός πύραυλος-φορέας Proton-M τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά τον ολλανδικό δορυφόρο τηλεπικοινωνίας NSS-14. Ο NSS-14 προορίζεται για την παραχώρηση υπηεσιών τηλεπικοινωνίας στο έδαφος της Ανατολικής Ευρώπης, της Δυτικής Αφρικής, της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Το βάρος του δορυφόρου είναι 6180 κιλά και τα χρόνια λειτουργίας ανέρχονται σε 15 χρόνια. Ο ολλανδικός δορυφόρος έπρεπε να εκτοξευτεί στα τέλη του 2011, αλλά η εκτόξευσή του είχε αναβληθεί δύο φορές για τεχνικούς λόγους. Η εκτόξευσή του Proton-M που έγινε τις παραμονές από το κοσμοδρόμιο Μπαϊονούρ (Καζαχστάν) ήταν η 70η κατά σειρά από την αρχή της εμπορικής χρησιμοποίησης του πυραύλου-φορέα αυτού του τύπου. Μικρότερη η ταχύτητα περιστροφής της Αφροδίτης. Το σκάφος της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Venus Express έδειξε ότι η Αφροδίτη περιστρέφεται πιο αργά, από ό,τι πιστεύαμε. Μέχρι σήμερα εθεωρείτο ότι η διάρκεια μιας ημέρας στην Αφροδίτη ήταν 243,0185 της γήινης. Τα στοιχεία αυτά είχαν ληφθεί τα έτη 1980-90. Το Venus Express συγκέντρωσε δεδομένα, τα οποία δείχνουν ότι η ημέρα στην Αφροδίτη είναι περίπου κατά 6,5 λεπτά μακρύτερη σε σχέση με την παλαιότερα υπολογισμένη και ισούται με 243,023 γήινες ημέρες. Μία από τις αιτίες του «φρεναρίσματος» του πλανήτη, μπορεί να οφείλεται και στο ότι η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης ασκεί στην επιφάνειά της πίεση 90 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους προκαλεί σοβαρές τριβές και καθυστέρηση της περιστροφής.

Πιο κοντά στην ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs. Oι φυσικοί του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) αυξάνουν την ενέργεια σύγκρουσης της δέσμης των πρωτονίων. http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2012/PR01.12E.html Η αύξηση της ενέργειας των πρωτονίων θα μεγαλώσει τις πιθανότητες ανακάλυψης "νέας φυσικής" και θα οριστικοποιήσει την ύπαρξη (ή μη) του σωματιδίου Higgs. Η ενέργεια θα αυξηθεί κατά 14%, και θα φτάσει μέχρι 8 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (ΤeV). Aυτή τη στιγμή η ενέργεια είναι 7 ΤeV. Προβλέπεται ότι ο επιταχυντής θα συλλέγει δεδομένα μέχρι το Νοέμβριο, και στη συνέχεια θα σταματήσει για 20 μήνες έτσι ώστε να αναβαθμιστεί. Σκοπός των ερευνητών του LHC είναι προς το τέλος του 2014 ο επιταχυντής να φτάσει την ενέργεια δέσμης πρωτονίων στα 14 TeV. Κατά την διάρκεια των πειραμάτων του 2012, οι επιστήμονες ελπίζουν ξεκαθαρίσουν οριστικά την υπόθεση με το μποζόνιο Higgs. Στις ανακοινώσεις που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2011, οι ομάδες των δύο μεγάλων ανιχνευτών του LHC ανακοίνωσαν υπαινιγμούς ύπαρξης του Higgs. Την περασμένη εβδομάδα, οι ομάδες υπέβαλαν επίσημα τις εργασίες τους σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές. http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2011/PR25.11E.html Ενώ η ομάδα ATLAS ουσιαστικά επαναλαμβάνει όσα είχε ανακοινώσει τον Δεκέμβριο, η ομάδα CMS δημοσιεύει και νέα στοιχεία που υποστηρίζουν την ύπαρξη μποζονίου Higgs με μάζα περίπου 132 φορές μεγαλύτερη από αυτή του πρωτονίου, και λίγο μικρότερη απ’ αυτή που υπολογίζει η ομάδα Atlas. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17025708 Λογω ημέρας:Ο ερευνητής Tom Whyntie του Imperial College στο Λονδίνο, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τις πρώτες συγκρούσεις στον LHC, προσομοίωσε την φανταστική διαδρομή των προϊόντων της σύγκρουσης των δεσμών πρωτονίων .... σε σχήμα καρδιάς. Την εικόνα που προέκυψε χάρισε στη φίλη του, ως κάρτα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 2010. Σήμερα είναι παντρεμένοι.

Φίλε christopherPAPA Η πηγή είναι http://physicsgg.blogspot.com/2012/02/blog-post_11.html#more

Με επιτυχία στέφθηκε η παρθενική πτήση του νέο πυραύλου της ESA, Vega. Μετά την πρώτη επιτυχή εκτόξευσή του από την Ευρωπαϊκή διαστημική βάση στο Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας, ο νέος πύραυλος της ESA Vega είναι έτοιμος να συμπληρώσει την οικογένεια των παλαιότερων Ariane 5 και των Ρωσικών πυραύλων Soyuz. Αφότου η οικογένεια των πυραύλων εκτόξευσης μεγάλωσε, η Ευρώπη μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα μεγάλο εύρος διαστημικών αποστολών, από την τοποθέτηση επιστημονικών δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη μέχρι την μεταφορά τεχνολογικού εξοπλισμού στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο πρώτος πύραυλος Vega απογειώθηκε στις 12.00 ώρα Ελλάδος (ή διαφορετικά, στις 07.00 τοπική ώρα Γαλλικής Γουϊάνας) από την νέα εξέδρα εκτόξευσης που κατασκευάστηκε για το σκοπό αυτό και ολοκλήρωσε την αποστολή του χωρίς κανένα απρόοπτο. Χάρη στο σχετικά μικρό μέγεθός του, ο Vega μπορεί να τοποθετήσει δορυφόρους βάρους από 300 kg μέχρι 2500 kg σε διαφορετικές τροχιές γύρω από τη Γη. Για παράδειγμα, μπορεί να μεταφέρει ένα δορυφόρο βάρους 1500 kg και να τον τοποθετήσει σε ηλιοσύγχρονη τροχιά ύψους 700 km. Ο νέος πύραυλος της ESA θα προσφέρει τις υπηρεσίες του παράλληλα με τους Ariane 5, οι οποίοι είναι κατάλληλοι για τη μεταφορά φορτίων μεγάλου βάρους, και τους πύραυλους Soyuz μεσαίου μεγέθους. Ο συνδυασμός των τριών αυτών διαφορετικών οχημάτων εκτόξευσης, τα οποία μπορούν να απογειωθούν από την Ευρωπαϊκή διαστημική βάση στη Γαλλική Γουϊάνα, θα προσφέρουν στην Ευρώπη αυτόνομη και με μικρότερο κόστος πρόσβαση στο διάστημα. «Σε διάστημα μικρότερο από τρεις μήνες, ο αριθμός των οχημάτων εκτόξευσης που διαθέτει η Ευρώπη αυξήθηκε από ένα σε τρία, διευρύνοντας τις υπηρεσίες που προσφέρει η Arianespace. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας Ευρωπαϊκός δορυφόρος που να μην μπορεί να εκτοξευθεί με έναν από τους πυραύλους που διαχειρίζεται,» σημείωσε ο Jean-Jacques Dordain, Γενικός Διευθυντής της ESA. «Είναι μία σημαντική ημέρα για την ESA, τα κράτη μέλη της και ειδικότερα, για την Ιταλία όπου ο πύραυλος Vega γεννήθηκε, για την Ευρωπαϊκή βιομηχανία και για την Arianespace.» Ο σχεδιασμός του πυραύλου Vega ξεκίνησε το 2003. Συνολικά, επτά κράτη μέλη της ESA συμμετείχαν στο φιλόδοξο πρόγραμμα: το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Σουηδία. «Η σημερινή επιτυχή εκτόξευση είναι η ανταμοιβή για τις αμέτρητες ώρες εργασίας περίπου 1000 ανθρώπων που συνεισφέραν στην κατασκευή του πιο σύγχρονου οχήματος εκτόξευσης μικρών δορυφόρων,» συμπλήρωσε ο Antonio Fabrizi, διευθυντής του τμήματος που διαχειρίζεται τους πυραυλούς εκτόξευσης της ESA. «H ESA, με την πολύτιμη βοήθεια της Ιταλικής και Γαλλικής διαστημικής υπηρεσίας, καθώς και περίπου 40 ιδιωτικών εταιριών με επικεφαλή την ELV SpA, έχουν καταφέρει να κάνουν ένα άπιαστο όνειρο σε πραγματικότητα σε λιγότερο από μία δεκαετία.» http://www.youtube.com/watch?v=GF8aVCFJb2M&feature=youtu.be Λίμνη Βοστόκ: Οδηγός για να βρεθεί ζωή στο Διάστημα. «Αγγιξαν» τη θαμμένη λίμνη που παρέμενε ανέγγιχτη εδώ και 20 εκατ. χρόνια σε βάθος 4.000 μέτρων κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Aκόμα κι αν οι ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να διατρυπήσουν τα τέσσερα χιλιόμετρα πάγου και να φθάσουν στη θρυλική λίμνη Βοστόκ, τα μυστικά της θα παραμείνουν κρυφά για ακόμη μερικούς μήνες, έως ότου ληφθούν δείγματα νερού και αναλυθεί η σύστασή τους. Η γεώτρηση σταμάτησε στις 4 Φεβρουαρίου, λίγες μέρες δηλαδή προτού επέλθει ο δριμύς χειμώνας της Ανταρκτικής, όπου η θερμοκρασία πέφτει ακόμη και στους μείον 80 βαθμούς. Τη μέρα εκείνη, όπως ανέφερε ο επικεφαλής του Ερευνητικού Σταθμού Βοστόκ, Α. Μ. Γιελατζίν, το τρυπάνι ήρθε σε επαφή με το νερό της λίμνης σε βάθος 3.770 μέτρων. Στη συνέχεια, όπως ανακοίνωσε ο διευθυντής της Ρωσικής Ανταρκτικής Αποστολής, Βαλερί Λουκίν, από την Αγία Πετρούπολη, το νερό της λίμνης ωθούμενο από την πίεση εισήλθε στο φρεάτιο σε ύψος 30 έως 40 μέτρων και απομάκρυνε τα χημικά υγρά του τρυπανιού. Εκεί πάγωσε δημιουργώντας ένα είδος πώματος, προστατεύοντας τη λίμνη από οποιαδήποτε μόλυνση..... Μόλις περάσει ο χειμώνας, οι ρώσοι επιστήμονες θα επιστρέψουν στον Σταθμό για να λάβουν δείγματα νερού. Η λίμνη Βοστόκ παραμένει ανέγγιχτη εδώ και περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια. Είναι μια τεράστια λίμνη γεμάτη γλυκό νερό, η οποία, παρά το γεγονός ότι είναι θαμμένη κάτω από τους παγετώνες, διατηρεί το νερό σε ρευστή μορφή εξαιτίας της θερμότητας που εκπέμπει ο πυρήνας της Γης. Σε αυτή τη λίμνη επιχειρούσαν να φθάσουν επί δύο δεκαετίες ρώσοι επιστήμονες επειδή πρόκειται για ένα οικοσύστημα εντελώς άγνωστο στον άνθρωπο. Το στοίχημα ήταν και παραμένει αν υπάρχει εκεί ζωή και τι είδους μπορεί αυτή να είναι. Πολλοί επιστήμονες αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια προσέγγισης στη λίμνη Βοστόκ. Εκτός από την πιθανότητα να ανακαλυφθούν νέες μορφές ζωής, αναμένεται να προκύψουν δεδομένα που θα βοηθήσουν να κατανοηθούν το παρελθόν της Γης και η συμπεριφορά του κλίματος. Επιπροσθέτως, λένε οι ειδικοί, οι γνώσεις που θα προκύψουν από την επαφή με το άγνωστο αυτό οικοσύστημα θα διευρύνουν τους ορίζοντες της αστροβιολογίας και την αναζήτηση ζωής σε άλλους πλανήτες. Η λίμνη Βοστόκ, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, αποτελεί μέρος ενός μεγάλου δικτύου 200 υποθαλάσσιων λιμνών, ορισμένες από τις οποίες υπήρχαν όταν η Ανταρκτική ήταν ενωμένη με την Αυστραλία και είχε ηπιότερο κλίμα. Οδηγός για να βρεθεί ζωή στο Διάστημα. Αν υπάρχει μικροβιακή ζωή στη λίμνη, ίσως κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει και στο φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη, και στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Εγκέλαδο. Και τα δύο ουράνια σώματα διαθέτουν παγετώδεις φλοιούς μεγάλου πάχους και επιστήμονες πιστεύουν ότι από κάτω τους βρίσκονται μεγάλες ποσότητες νερού σε υγρή κατάσταση που θερμαίνονται από άλλες πηγές και όχι από τον Ηλιο. Ο Ντέιβιντ Μπλέικ, επικεφαλής σε θέματα τεχνολογίας και μηχανικής της Βρετανικής Ερευνας για την Ανταρκτική, ανέφερε ότι «διάφορα είδη μικροβίων και σκουληκιών είναι τα πιο πιθανά είδη ζωής που ενδεχομένως βρεθούν στη λίμνη». Πρόκειται για ένα μέρος που «κανείς ποτέ δεν αντίκρισε και πραγματικά δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να υπάρχει εκεί».Η λίμνη Βοστόκ, όπως πιστεύουν ειδικοί, αποτελεί μέρος ενός μεγάλου δικτύου 200 υποθαλάσσιων λιμνών, ορισμένες από τις οποίες υπήρχαν όταν η Ανταρκτική ήταν ενωμένη με την Αυστραλία και είχε ηπιότερο κλίμα. Ελληνίδα αστροφυσικός της ΝASA βραβεύτηκε για την εξαιρετική δουλειά της! Στην Ελληνίδα αστροφυσικό Χρύσα Κουβελιώτου απονέμεται το «Βραβείο Αστροφυσικής Daniel Heineman 2012» ως αναγνώριση της εξαιρετικής εργασίας που έχει επιτελέσει στο συγκεκριμένο τομέα. Στην επίσημη ανακοίνωσή τους, όπως διαβάζουμε στο athina984.gr, οι εκπρόσωποι της American Astronomical Society αναφέρουν τους λόγους απονομής του βραβείου Daniel Heineman στην Ελληνίδα αστροφυσικό: «Το βραβείο της απονέμεται για τα εκτεταμένα επιτεύγματα και τις ανακαλύψεις της στους τομείς των εκρήξεων ακτίνων τύπου γάμμα και magnetars. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτες είναι οι ικανότητες της δρος Κουβελιώτου στη δημιουργία συνεργασιών, στην αποτελεσματικότητα και τις γνώσεις που αφορούν στις παρατηρήσεις πολλαπλού μήκους κύματος». Η Χρύσα Κουβελιώτου, η οποία εργάζεται στο Marshall Space Flight του NASA Center, στο Huntsville της Alabama, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για την αναγνώριση των προσπαθειών της από την επιστημονική κοινότητα.

Σχέδιο για την αποφυγή ενός πραγματικού Αρμαγεδώνα από την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς. Mπορεί να φαίνεται σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας αλλά .... πράγματι οι επιστήμονες διερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να ανατινάξουν έναν αστεροειδή στο διάστημα χρησιμοποιώντας μια πυρηνική βόμβα. Στην ταινία «Αρμαγεδών», ο Bruce Willis και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα διαστημικό λεωφορείο, προσγειώθηκαν πάνω στον αστεροειδή και τοποθέτησαν οι ίδιοι την πυρηνική βόμβα σ’ αυτόν. Σε αντίθεση με την ταινία, η πυρηνική βόμβα θα μπορούσε να σταλεί προς τον επικίνδυνο αστεροειδή με πύραυλο. Χρησιμοποιώντας έναν από τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές του κόσμου στο εργαστήριο του Los Alamos, οι φυσικοί υπολόγισαν την επίδραση μιας πυρηνικής έκρηξης σε έναν διαστημικό βράχο που κατευθύνεται προς τη Γη. Η NASA και άλλοι διαστημικοί οργανισμοί χαρτογραφούν τους πιο κοντινούς αστεροειδείς. Δεδομένου ότι το αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ενός αστεροειδούς πάνω στη Γη θα ήταν καταστροφικό, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου γεγονότος. Ο Robert Weaver ερευνητής στο Los Alamos, χρησιμοποιώντας τον Cielo, το νέο υπερυπολογιστή Cray, προσομοίωσε το αποτέλεσμα της πυρηνικής έκρηξης σ’ έναν αστεροειδή. Η ομάδα του κ. Weaver πιστεύει ότι αστεροειδείς είναι πραγματικά κροκαλοπαγή πετρώματα τα οποία συγκρατούνται από τη δύναμη της βαρύτητας και ότι μια πυρηνική έκρηξη θα ήταν αρκετή για να τους διαλύσει. Ο υπολογισμός τους χρησιμοποιεί ως πρότυπο έναν αστεροειδή σαν τον αστεροειδή Itokawa, ο οποίος έχει διαστάσεις 500 επί 250 μέτρα και πιστεύεται ότι συνίσταται από γρανιτικά πετρώματα. Με την έκρηξη της βόμβας ενός μεγατόνου στην μια πλευρά της Itokawa, η προσομοίωση δείχνει πως το ωστικό κύμα κινείται διαμέσου του αστεροειδούς και τον διαλύει σε μικρά κομμάτια. Αυτά τα μικρά κομμάτια θα είναι ακίνδυνα εισερχόμενα στην ατμόσφαιρα της Γης. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την προσομοίωση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε συνέδριο Supercomputing στο Σιάτλ.

Tο BIOS πλησιάζει τον πλήρη βιο-κύκλο. Επιστήμονες από την πόλη της Σιβηρίας Κρασνογιάρσκ βρίσκονται πολύ κοντά στη δημιουργία κλειστού συστήματος συντήρησης της ζωής στο Διάστημα. Χωρίς την ύπαρξη αυτόνομων βιολογικών κύκλων δεν θα γίνει δυνατή η κατασκευή κατοικήσιμων βάσεων σε άλλα ουράνια σώματα.Σήμερα αυτό ακούγεται αρκετά επίκαιρο, εφόσον μια βάση στη Σελήνη μπορεί να εμφανιστεί ήδη το 2020. Ένα παρόμοιο σύστημα θα πρέπει να εξασφαλίσει πλήρως στον άνθρωπο αέρα για την αναπνοή, καθώς και νερό και τρόφιμα, έπειτα από επεξεργασία των παραγόμενων από την καθημερινή ανθρώπινη δραστηριότητα. Από εξωτερικές πηγές θα προσλαμβάνεται μόνο φως και ηλεκτρική ενέργεια Ο πρώτος και πλέον απαραίτητος κρίκος για τον αυτόνομο βιολογικό κύκλο, είναι το μονοκύτταρο άλγος (φύκι) χλωρέλλα η πυρηνοειδής (Chlorella pyrenoidosa), που παράγει στο φως οξυγόνο και γρήγορα αυξανόμενη βιομάζα. Η χλωρέλλα αίρει το πρόβλημα τί θα αναπνέει ο κοσμοναύτης, αν και δεν προσφέρεται για τροφή. Χρειάζονται βακτήρια του εδάφους και ορισμένα είδη σκουληκιών, τα οποία θα μπορούσαν να μετατρέπουν όλα τα απόβλητα και τη βιομάζα της χλωρέλλας σε κομπόστα, που με τη σειρά της θα μπορούσε να θρέψει φυτά με φύλλωμα, λαχανικά και φρούτα. Στη Ρωσία παρόμοια πειράματα διεξάγονται στο Κρασνογιάρσκ, στο συγκρότημα BIOS. Σε ένα-δύο χρόνια υπολογίζουν εκεί να φθάσουν στο 100 % το κλείσιμο του βιολογικού κύκλου. Η προηγούμενη γενιά επιστημόνων είχε φθάσει το 60- 70 %. Το αντίστοιχο σε σκοπούς αμερικανικό πρόγραμμα ονομαζόταν «Βιόσφαιρα-2», θερμοκήπια σε έκταση σχεδόν 15 χιλιάδες τετραγωνικών μέτρων με μικρά ζώα, πουλιά, ερπετά, υδάτινη δεξαμενή και «έρημο». Πειράματα με τη συμμετοχή 8 ανθρώπων διεξάγονταν σ’ αυτό έως το 1996. Το ρωσικό πρόγραμμα είναι όχι μόνο πιο συμπυκνωμένο, αλλά έχει και βασικές διαφορές, λέει ο επιστήμονας του Ινστιτούτου Βιοφυσικής της Σιβηρίας Αντρέι Ντεγκερμέντζι: Η αμερικανική «Βιοσφαίρα-2» διευθυνόταν από έξω και οι άνθρωποι μέσα σε αυτήν ήταν παθητικοί, σαν νεογνά περιτριγυρισμένα με φροντίδα. Εμείς όμως θεωρούμε ότι το σύστημα πρέπει να είναι πλήρως αυτόνομο και ως προς τη διεύθυνση και ως προς τον κύκλο του. Το ενδιαφέρον των ξένων επιστημόνων προς το BIOS αυξάνεται. Σύμφωνα με τον Αντρέι Ντεγκερμέντζι, οι Κινέζοι πρότειναν να αγοράσουν ολόκληρο το εργαστήριο και να το μεταφέρουν σε κινεζικό έδαφος. Ενώ η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ήδη έχει στείλει εμβάσματα, ώστε να πραγματοποιήσει εκεί πειράματα, τα οποία θα έδειχναν, πώς αλλάζει η κατάσταση των μικροοργανισμών σε «κλειστές» συνθήκες. Η αναζήτηση ενός κλειστού συστήματος με πλήρη κύκλο ύδατος και οργανικών υλικών διεξάγεται στον κόσμο από αρκετές επιστημονικές ομάδες και προς το παρόν κανείς δεν κατόρθωσε να το πετύχει. Υπάρχει η ευκαιρία να είναι το ρωσικό BIOS το πρώτο. Αλλά και μετά την ανακάλυψη από το BIOS για την πλήρη βιολογική απομόνωση, οι έρευνες δεν ολοκληρώνονται. Απομένει να διερευνηθούν τα λεγόμενα «πρωτόκολλα ατυχήματος», αντίστοιχα των βλαβών που θα μπορούσαν να συμβούν σε πραγματικές συνθήκες στις βάσεις της Σελήνης. Τα σενάρια για την αντιμετώπισή τους είναι τόσα πολλά, ώστε για τη διασταύρωσή τους θα απαιτηθούν χρόνια. Το σύστημα θα πρέπει να φτάσει την πλήρη ετοιμότητά του πριν ξεκινήσουν οι επανδρωμένες πτήσεις προς τη Σελήνη. Σχόλιο:Οι Ρώσοι το θέμα της Σελήνης το εχουν πάρει πολύ σοβαρά και με την σύμπραξη και των Ευρωπαίων(ΕΣΑ)γιατί οι Αμερικάνοι τουλάχιστον προς το παρόν για αλλού αρμενίζουν αλλα πιστεύω οτι θα μπούν στο παιχνίδι και Βραζιλία,Ινδία,Νοτια Αφρική η Κίνα παίζεται(BRICS),επίσης Καναδας,Ιαπωνία,Νοτια Κορέα,Ισραήλ κ.α. το θέμα της Σελήνης απο το 2020 μετα το τέλος του ISS ειναι πιά σίγουρο.

Ηλιακή κηλίδα διπλασιάζει το μέγεθός της. Η παραπάνω εικόνα είναι από το Solar Dynamics Observatory της NASA και δείχνει πως η ηλιακή κηλίδα, που βλέπει προς τη Γη, διπλασιάζεται σε μέγεθος για δεύτερη μέρα. Σύμφωνα με το SpaceWeather.com, http://spaceweather.com/ θα ακολουθήσει ηλιακή έκλαμψη κατηγορίας Μ, που μπορεί να δημιουργήσει σύντομα μπλάκαουτ στις ραδιοφωνικές επικοινωνίες και μεσαίου μεγέθους καταιγίδες ακτινοβολίας. http://www.universetoday.com/93516/earth-facing-sunspot-doubles-in-size/

Bιολογικό κομπιούτερ αποκρυπτογραφεί εικόνες. Αμερικανοί και Ισραηλινοί επιστήμονες, δημιούργησαν ένα βιολογικό κομπιούτερ, κατασκευασμένο αποκλειστικά από βιομόρια, που είναι ικανό να αποκρυπτογραφεί εικόνες κωδικοποιημένες σε «τσιπ» από DNA. Αν και το DNA έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν για κρυπτογράφηση δεδομένων, είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται η ανάπτυξη ενός μοριακού κρυπτογραφικού συστήματος εικόνων, με βάση έναν «υπολογιστή» DNA. Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στον «γάμο» ανάμεσα στη βιολογία και στην επιστήμη των υπολογιστών. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών Scripps της Καλιφόρνιας http://www.scripps.edu/ και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Technion του Ισραήλ, http://www1.technion.ac.il/en με επικεφαλής τον καθηγητή Εχούντ Κεϊνάν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο γερμανικό περιοδικό για θέματα χημείας «Angewandte Chemie», http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/anie.201107156/abstract χρησιμοποίησαν το κατάλληλο λογισμικό στον βιολογικό υπολογιστή και μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν μια σειρά από εικόνες. Οι παραδοσιακοί υπολογιστές, οι οποίοι είναι ηλεκτρονικοί, αποτελούν μηχανήματα από μέταλλα και πλαστικό που χειρίζονται ηλεκτρονικά σήματα εισόδου και εξόδου με το κατάλληλο λογισμικό, δηλαδή με μια διαδοχή εντολών που δίδεται στο μηχάνημα με την μορφή ηλεκτρονικών σημάτων. Στην περίπτωση των βιολογικών κομπιούτερ, όλα τα βασικά συστατικά (υλικό, λογισμικό, σήματα εισόδου- εξόδου) είναι μόρια. Από μια άποψη, άλλωστε, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί- και οι άνθρωποι- δεν είναι παρά βιολογικοί υπολογιστές. Σε ένα βιολογικό κομπιούτερ, τόσο το υλικό (hardware), όσο και το λογισμικό (software), είναι πολύπλοκα βιολογικά μόρια που ενεργοποιούν το ένα το άλλο, έτσι ώστε τελικά να επιτελέσουν ένα προκαθορισμένο χημικό έργο. Το αρχικό «σήμα εισόδου» είναι ένα μόριο, το οποίο στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός «λογισμικού», υφίσταται μια σειρά από αλλαγές, ώσπου τελικά προκύπτει στην «έξοδο» ένα διαφορετικό βιομόριο. Από εξωτερική σκοπιά, ένα βιολογικό κομπιούτερ δεν είναι παρά ένα διάλυμα χημικών στοιχείων σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα. Διάφορα μικρά μόρια DNA ανακατεύονται με επιλεγμένα ένζυμα DNA και άλλες πρωτεΐνες. Ανάλογα με το ιδιαίτερο μίγμα που έχουν δημιουργήσει, οι επιστήμονες «καθοδηγούν» τη βιοχημική διαδικασία προς ένα συγκεκριμένο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο κρυπτογραφικός βιολογικός υπολογιστής δημιουργήθηκε με βάση τις αρχές του διάσημου Βρετανού μαθηματικού και κρυπτογράφου 'Αλαν Τιούρινγκ. Τα πειράματα των επιστημόνων έδειξαν ότι ένας πλούτος πληροφοριών μπορεί να αποθηκευτεί και να κρυπτογραφηθεί σε μόρια DNA και μετά να αποκρυπτογραφηθεί. Η όλη διαδικασία είναι ιδιαίτερα γρήγορη και εκτιμάται, σύμφωνα με τον Κεϊνάν, ότι ο αριθμός των εικόνων, οι οποίες θα είναι δυνατό να κρυπτογραφηθούν σε τσιπ από DNA, θα είναι αστρονομικά μεγάλος. Δεν είναι έτσι παράξενο που ήδη μεγάλες εταιρίες πληροφορικής (και όχι μόνο) έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη βιολογικών υπολογιστικών συστημάτων. http://www.engadget.com/2012/02/09/biological-computer-can-decode-images-stored-in-dna-chips-appli/

Εκπληκτικές εικόνες του Cassini από τον Κρόνο. Η παρακάτω εικόνα ελήφθη στις 4 Ιανουαρίου 2012 από το διαστημικό σκάφος Cassini http://en.wikipedia.org/wiki/Cassini%E2%80%93Huygens και δόθηκε στη δημοσιότητα από τη NASA την περασμένη εβδομάδα. Βλέπουμε τους δακτυλίους του Κρόνου και τον δορυφόρο του Εγκέλαδο σαν μισοφέγγαρο. Διακρίνονται και οι θερμοπίδακες νερού http://physicsgg.wordpress.com/2011/06/23/y%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%89%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81/ στο Νότιο πόλο του Εγκέλαδου. Το Cassini όταν λήφθηκε η φωτογραφία απείχε περίπου 290000 χιλιόμετρα από τον Εγκέλαδο. Το διαστημόπλοιο Cassini βρίσκεται σε τροχιά γύρω πλανήτη Κρόνο εξερευνώντας τον πλανήτη, τους δακτυλίους και τους δορυφόρους του από το 2004. Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται ο δορυφόρος Τηθύς που έχει μέση διάμετρο περίπου 1000 χιλιόμετρα, ακριβώς κάτω από τους δακτυλίους του Κρόνου.

Στατικός ηλεκτρισμός στο διάστημα. Οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας που επικρατούν στο διάστημα επιτρέπουν την διασκεδαστική επίδειξη φαινομένων όπως ο στατικός ηλεκτρισμός. Ο αστροναύτης Don Pettit - μέλος του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού της Expedition 30 - φορτίζει ηλεκτρικά .... βελόνες πλεξίματος (!!) και αφήνει σταγονίδια νερού με αντίθετο φορτίο κοντά στη βελόνα. Τα σταγονίδια έλκονται από τη βελόνα, "μπαίνουν σε τροχιά" γύρω απ' αυτή για να κολλήσουν στο τέλος πάνω της ...

Βρέθηκε η πλατφόρμα του Spirit. Ο δορυφόρος MRO που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη εντόπισε την πλατφόρμα η οποία μετέφερε με ασφάλεια στην επιφάνεια του πλανήτη τον ρομποτικό εξερευνητή Spirit πριν από οκτώ χρόνια. Η πλατφόρμα βρίσκεται κοντά στον κρατήρα Bonnveille που αποτέλεσε τον βασικό στόχο έρευνας του Spirit. Ο εντοπισμός. Η κάμερα υψηλής ανάλυσης HiRiSe του MRO εντόπισε την πλατφόρμα στις 29 Ιανουαρίου αλλά η ανακάλυψη έγινε γνωστή χθες αφού οι ειδικοί ήθελαν να μελετήσουν τις εικόνες που έστειλε ο δορυφόρος ώστε να επιβεβαιώσουν την ανακάλυψη. Η πλατφόρμα είχε διπλό ρόλο αφού λειτούργησε ως αλεξίπτωτο για να προσεδαφιστεί ομαλά το Spirit στην επιφάνεια του Αρη αλλά και ως θερμική ασπίδα για το ρομπότ μέχρι αυτό να τεθεί σε λειτουργία και να ξεκινήσει η αποστολή του. Η πλατφόρμα μοιάζει στις εικόνες με μια λαμπερή ερυθρή κουκκίδα αφού πλέον είναι καλυμμένη με την κόκκινη σκόνη της επιφάνειας του Αρη. Η αποστολή. Το Spirit με το δίδυμό του ρομποτικό εξερευνητή Opportunity προσεδαφίστηκαν πριν από οκτώ χρόνια σε διαφορετικές περιοχές του Αρη. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA η αποστολή θα διαρκούσε 90 μέρες αφού τόσο εκτιμούσαν οι επιστήμονες ότι θα άντεχαν τα δύο ρομπότ στις ακραίες αρειανές συνθήκες. Διαψεύστηκαν πανηγυρικά αφού οι δύο εξερευνητές συνέχισαν τις έρευνες απρόσκοπτα, το μεν Spirit για έξι χρόνια το δε Opportunity για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πραγματοποίησαν γεωλογικές έρευνες που βοήθησαν τα μέγιστα στην καλύτερη κατανόηση των συνθηκών που επικρατούν στον Αρη. Ταυτόχρονα οι κάμερες που διέθεταν τα δύο ρομπότ μας μετέφεραν μοναδικές εικόνες από τον κόκκινο πλανήτη.

Όλα τα διαστημικά τηλεσκόπια. http://physicsgg.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html

Χιονοστιβάδα στον Αρη. Μια πραγματικά μοναδική και ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικόνα κατέγραψε ο δορυφόρος MRO που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Η κάμερα HiRiSe του δορυφόρου έκανε κλικ σε μια χιονοστιβάδα που δημιουργήθηκε σε μια περιοχή του βόρειου πόλου του κόκκινου πλανήτη και κατέγραψε την πτώση της από έναν μεγάλο απότομο βράχο. Στην εικόνα διακρίνεται ο πάγος αλλά και η σκόνη που αποσπώνται από την χιονοστιβάδα καθώς αυτή κατρακυλάει στον γκρεμό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι χιονοστιβάδες του Άρη αποτελούνται από μια λεπτή κρούστα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα (ξηρός πάγος) η οποία δημιουργείται στην επιφάνεια του Αρη κατά τη χειμερινή περίοδο.

Μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία καταβροχθίζει αστεροειδείς. Γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας εξατμίζει και καταβροχθίζει κομήτες και αστεροειδείς. Έτσι εξηγούνται οι εκλάμψεις των ακτίνων Χ που παρατηρεί το διαστημικό τηλεσκόπιο Chadra. To διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Chadra της NASA διερεύνησε τις εκλάμψεις ακτίνων Χ που προέρχονται από το κέντρο του Γαλαξία μας, εκεί όπου βρίσκεται η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα γνωστή ως Τοξότης Α*(Sagittarius A* ή για συντομία Sgr A*). Οι παρατηρήσεις των τελευταίων ετών δείχνουν κατά μέσο όρο μια έκλαμψη ακτίνων Χ με προέλευση τον Sgr A*. Οι παρατηρήσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν και από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο της ESO στη Χιλή. Μια νέα μελέτη αστροφυσικών, υπό την καθοδήγηση του Kastytis Zubovas του Πανεπιστημίου του Leicester στο Ηνωμένο Βασίλειο, προτείνει την εξής ερμηνεία γι αυτό το φαινόμενο: Γύρω από την μαύρη τρύπα υπάρχει ένα «νέφος» από εκατοντάδες τρισεκατομμύρια αστεροειδών και κομητών. Ένας αστεροειδής (από τα τρισεκατομμύρια που περιβάλλουν την μαύρη τρύπα) μπορεί να συγκρουστεί με κάποιο άλλο αντικείμενο και να κατευθυνθεί προς την μαύρη τρύπα SgrΑ*. Αυτό δείχνει η σειρά των εικόνων δεξιά (από την πάνω δεξιά προς τα κάτω). Όταν ο αστεροειδής φτάσει σε απόσταση περίπου 100 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη μαύρη τρύπα (η απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα), τότε διαμελίζεται εξαιτίας των παλιρροιακών δυνάμεων (μεσαία δεξιά εικόνα). Τα κομμάτια του αστεροειδούς εξατμίζονται από την τριβή καθώς διέρχονται μέσα από το θερμό, λεπτό αέριο που ρέει προς τη Sgr Α * (όπως ένας μετεωρίτης καίγεται καθώς διασχίζει την ατμόσφαιρα της Γης). Μια έκλαμψη παράγεται (κάτω δεξιά εικόνα) και τελικά τα υπολείμματα του αστεροειδούς καταπίνονται από τη μαύρη τρύπα. Κάτι παρόμοιο – παρά τις σημαντικότατες διαφορές μεταξύ των δυο φαινομένων- συμβαίνει και στον Ήλιο μας. Περίπου μία φορά κάθε τρεις ημέρες ένας κομήτης καταστρέφεται όταν διέρχεται κοντά στην θερμή ατμόσφαιρα του Ήλιου. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι αστεροειδείς που πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα θα πρέπει να έχουν ακτίνα μεγαλύτερη από έξι μίλια για να δημιουργήσουν τις εκλάμψεις που παρατηρήθηκαν από το Chandra. Οι παρατηρήσεις των εκλάμψεων Χ της Sgr Α από το Chandra θα συνεχιστεί και αναμένεται να δώσει επιπλέον πληροφορίες σχετικά με τη συχνότητα και τη φωτεινότητα των εξάρσεων. http://www.nasa.gov/mission_pages/chandra/multimedia/saga.html Στην εικόνα βλέπουμε (αριστερά) την απεικόνιση της περιοχής γύρω από τη μαύρη τρύπα – για χρονικό διάστημα περίπου ένα εκατομμύριο δευτερόλεπτα - από το τηλεσκόπιο Chadra. Το κόκκινο χρώμα παριστάνει τις χαμηλής ενέργειας ακτίνες Χ, το πράσινο τις ενδιάμεσες και το μπλε τις ακτίνες Χ με τις υψηλότερες ενέργειες.

Κρυμμένοι γαλαξίες από σκοτεινή ύλη μπορεί να είναι άφθονοι στην γαλαξιακή γειτονιά μας. Ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να ανίχνευσαν νάνους δορυφόρους γαλαξίες από σκοτεινή ύλη, οι οποίοι πρέπει να περιστρέφονται γύρω από τον δικό μας Γαλαξία. Αυτά τα αντικείμενα πρέπει να ελκύουν μάζες αερίου και άλλων μορφών της κανονικής ύλης, η οποία θα πρέπει να είναι ορατή με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια. Η θεωρία της σκοτεινής ύλης — το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος αποτελείται από αυτή την αόρατη ουσία η οποία αλληλεπιδρά με την κανονική ύλη μόνο μέσω της βαρύτητας και η γέννηση της εμφανίστηκε ως αναγκαιότητα για να εξηγήσει την ελλείπουσα μάζα του Σύμπαντος — προβλέπει ότι χιλιάδες μικροσκοπικές συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης (νάνοι γαλαξίες) μπορούν να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας και στον γειτονικό του, τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Πολλές από αυτές τις συγκεντρώσεις θα ελκύουν αέριο για να σχηματίσουν άστρα που λάμπουν στο ορατό φως. Η σκοτεινή ύλη εμφανίστηκε ως αναγκαιότητα για να εξηγήσει την ελλείπουσα μάζα του Σύμπαντος. Για να δουλεύουν καλά οι εξισώσεις το υλικό αυτό πρέπει να έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδιότητες, οι οποίες θα την ενσταλάζουν με ένα συγκεκριμένο τύπο συμπεριφοράς. Εάν κάθε ένα από αυτά τα δεδομένα της σκοτεινής ύλης είναι αληθή, τότε θα πρέπει να υπάρχουν μεγάλες μάζες από σκοτεινή ύλη γύρω από το Γαλαξία, καθώς και όλους τους άλλους μεγάλους γαλαξίες, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για σπειροειδείς, ραβδοειδείς ή ελλειπτικούς. Ωστόσο, οι παρατηρήσεις έδειξαν έναν περιορισμένο – περίπου 60 – αριθμό τέτοιων νάνων δορυφόρων γαλαξιών. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η σκοτεινή ύλη αλληλεπιδρά με την κανονική ύλη μόνο μέσω της βαρύτητας. Ως εκ τούτου, μάζες που φτιάχνονται από αυτό το υλικό θα πρέπει να είναι σε θέση να ελκύουν τουλάχιστον μερικά μεγάλα νέφη αερίου, που θα εκπέμπουν αρκετό φως στα ορατά μήκη κύματος για να μπορούμε να τα ανιχνεύουμε. Όταν η ιδέα αυτή εφαρμόστηκε στην πράξη, οι ειδικοί βρήκαν περίπου 60 συντρόφους του δικού μας Γαλαξία, αλλά όχι τις χιλιάδες που ανέμεναν. Ωστόσο, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια – όπως η αστροφυσικός Jana Grcevich – λένε ότι η έρευνα απέτυχε επειδή οι προκάτοχοί τους έψαχναν μόνο για αστέρια. Με τη χρήση μιας έρευνας του ραδιοτηλεσκοπίου Arecibo (GALFA-HI) ως αφετηρία, η ομάδα αποφάσισε να αναζητήσει όχι άστρα αλλά συσσωρεύσεις αερίου υδρογόνου. Αυτές οφείλουν να είναι λιγότερο ορατές, αλλά πιο συχνές. Το Παρατηρητήριο Arecibo είναι το μεγαλύτερο, ενιαίου ανοίγματος, ραδιοτηλεσκόπιου στον κόσμο. "Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτά που δείχνουν τα μοντέλα της ψυχρής σκοτεινής ύλης και οι παρατηρήσεις όσον αφορά τον αριθμό των χαμηλής μάζας γαλαξιών – το πρόβλημα των χαμένων δορυφόρων," εξηγεί η Jana Grcevich, η οποία μαζί με την ομάδα της εντόπισε 54 επιπλέον υποψηφίους μίνι δορυφόρους. Πηγή: space.com Στην φωτογραφία ετσι σχεδίασε ένας καλλιτέχνης τις τέσσερις ουρές του νάνου γαλαξία Τοξότη (μια πορτοκαλί συγκέντρωση – σαν τούφα – στα αριστερά της εικόνας) σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας. Ο φωτεινός κίτρινος κύκλος προς τα δεξιά από το κέντρο του Γαλαξία μας είναι ο ήλιος μας (όχι σε κλίμακα). Μπορούμε να δούμε τις ουρές (από άστρα) του γαλαξία Τοξότη που εκτείνονται σε όλο τον ουρανό