Δροσος Γεωργιος

Ο επιταχυντής του CERN από… Lego! Έναν Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), εξολοκλήρου από πλαστικά τουβλάκια Lego, κατασκεύασε ο φυσικός Σάσα Μελχάζε από το Ινστιτούτο Νιλς Μπορ, http://www.nbi.ku.dk/english/ στη Δανία. Για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του περίπλοκου ανιχνευτή ATLAS, ο ερευνητής αφιέρωσε πάνω από 80 ώρες σκληρής δουλειάς. Ο σχεδιασμός πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή και του λογισμικού Lego Digital Designer. Χάρη στο λογισμικό αυτό, ο Μελχάζε δημιούργησε έναν οδηγό 4.500 σελίδων, ο οποίος του προσέφερε τα πολύτιμα βήματα για τη σωστή κατασκευή του ανιχνευτή. Για τη διαδικασία αυτή απαιτήθηκαν περίπου 48 ώρες. Με τη βοήθεια της συζύγου του και μέσα σε διάστημα περίπου 33 ωρών, κατά τη διάρκεια αρκετών εβδομάδων, ο δανός φυσικός κατάφερε να συνδυάσει μεταξύ τους 9.500 τουβλάκια Lego και να αποδώσει επιτυχώς ακόμη και τις παραμικρές λεπτομέρειες του Atlas. Σε πραγματικό μέγεθος για ανθρωπάκια Lego. To τελικό μοντέλο σε κλίμακα 1:50 έχει ύψος περίπου 0,60 μ. Μπορεί συγκριτικά με τις γιγαντιαίες διαστάσεις του πραγματικού ανιχνευτή - μήκους 46 μ., ύψους 25 μ., πλάτους 25 μ. και βάρους 7.000 τόνων - να φαντάζει μικρό, όμως σύμφωνα με τον δημιουργό του, αν ήμασταν ανθρωπάκια της Lego, τότε το μέγεθος του πλαστικού επιταχυντή θα ήταν το ίδιο με του πραγματικού. Μάλιστα, την κατασκευή του πλαισιώνουν ανθρωπάκια ντυμένα με στολές τα οποία αναπαριστούν τους ερευνητές του CERN που εργάζονται πυρετωδώς για να φτάσουν ακόμα πιο κοντά στο σωματίδιο του Θεού. Ο επιταχυντής-μινιατούρα στοίχισε περί τα 2.000 ευρώ σε τουβλάκια και αναμένεται να εκτεθεί στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου στην Κοπεγχάγη.

Σε λειτουργία το Beidou, η κινεζική απάντηση στο GPS. Η Κίνα προχώρησε ένα βήμα στην προσπάθειά της να απεξαρτηθεί από το GPS ξεκινώντας την Τρίτη τη δοκιμαστική λειτουργία του Beidou (Μεγάλη Άρκτος), ενός συστήματος δορυφορικής πλοήγησης που σχεδιάστηκε και υλοποιείται με εγχώρια τεχνολογία. Ο δέκατος δορυφόρος του Beidou, το οποίο προσφέρει πολιτικές και στρατιωτικές υπηρεσίες, εκτοξεύτηκε νωρίτερα το Δεκέμβριο, επιτρέποντας στο σύστημα να καλύπτει το έδαφος της Κίνας και τις γύρω περιοχές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε μόλις φέτος να εκτοξεύσει http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231134104 τους δύο πρώτους δορυφόρους του Galileo, του ευρωπαϊκού συστήματος δορυφορικής πλοήγησης, που αναμένεται να τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2019. Στο μεταξύ, η Ρωσία εκτόξευσε φέτος μια σειρά δορυφόρων που κλείνουν τα κενά κάλυψης του δικού της Glonass, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231136197 ενώ οι ΗΠΑ ετοιμάζονται για την αναβάθμιση του δικού τους αστερισμού δορυφόρων με το GPS III. Και τα τρία συστήματα θα είναι συμβατά μεταξύ τους, αυξάνοντας την ακρίβεια του σήματος για τους χρήστες. Διαστημικές φιλοδοξίες. Η έναρξη της λειτουργίας του Beidou, γνωστού και ως Compass, ανακοινώθηκε την Τρίτη μέσω του δικτυακού τόπου του συστήματος. Η Κίνα σκοπεύει να εκτοξεύσει έξι ακόμα δορυφόρους έως το 2012, προκειμένου να επεκτείνει την κάλυψη σε όλη την Ασία. Μέχρι το 2020 το σύστημα σχεδιάζεται να επεκταθεί στους 35 δορυφόρους ώστε να προσφέρει παγκόσμια κάλυψη. Οι υπεύθυνοι του νέου δορυφορικού αστερισμού ανέφεραν στην αγγλόφωνη China Daily http://www.chinadaily.com.cn/bizchina/2011-05/19/content_12537933.htm ότι μέχρι το 2020 το Beidou θα έχει δημιουργήσει μια αγορά 400 δισ. γουάν (63 δισ. δολάρια) προσφέροντας υπηρεσίες στις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, την αλιεία και άλλες βιομηχανίες. Η πολιτική υπηρεσία του Beidou θα δίνει το στίγμα του χρήστη με ακρίβεια δέκα μέτρων, περίπου ίση με την ακρίβεια της πολιτικής υπηρεσίας του GPS. Θα επιτρέπει επίσης τη μέτρηση της ταχύτητας με ακρίβεια 0,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, καθώς και το συγχρονισμό ρολογιών με ακρίβεια 0,02 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Η διαφορετική υπηρεσία στην οποία θα έχει πρόσβαση ο κινεζικός στρατός θα προσφέρει ακριβέστερα δεδομένα. Στις ΗΠΑ, αναφέρει το BBC, http://www.bbc.co.uk/news/technology-16337648 αναλυτές έχουν προειδοποιήσει ότι η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Beidou για να κατευθύνει πυραύλους cruise στην Ταϊβάν στην περίπτωση σύρραξης, οπότε οι ΗΠΑ θα απενεργοποιούσαν την πολιτική υπηρεσία του GPS. Θεωρητικά θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί στις πτήσεις των μη επανδρωμένων αεροσκαφών τα οποία φέρεται να αναπτύσσει η Κϊνα. Τα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης έχουν πράγματι κρίσιμη σημασία στις πολεμικές επιχειρήσεις. Στις ΗΠΑ, ο μεγάλος εργολάβος του Πενταγώνου Lockheed Martin http://www.lockheedmartin.com/news/press_releases/2011/1213_ss_gps.html ξεκίνησε την κατασκευή του πρωτοτύπου της νέας γενιάς δορυφόρων για το GPS III. H αναβάθμιση του δορυφορικού αστερισμού αναμένεται να κοστίσει 25 δισ. δολάρια έως το 2020. Τα σήματα του αναβαθμισμένου GPS θα έχουν μεγαλύτερη ισχύ ώστε να εισχωρούν βαθύτερα μέσα σε κτήρια και να είναι πιο δύσκολο να μπλοκαριστούν από εχθρικές δυνάμεις. Ρωσικός δορυφόρος συνετρίβη στην «Οδό Κοσμοναυτών» της Σιβηρίας. Η τελευταία αποτυχία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος πήρε ειρωνική τροπή: ένα κομμάτι τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου που συνετρίβη λίγο μετά την εκτόξευση έπεσε στη στέγη ενός σπιτιού στην... Οδό Κοσμοναυτών μιας κωμόπολης στη Σιβηρία. «Ανέβηκα στη στέγη αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Είδα τότε μια τεράστια τρύπα και ένα μεταλλικό αντικείμενο» είπε στο πρακτορείο Interfax o Αντρέι Κριβορουτσένκο, ιδιοκτήτης του σπιτιού στο χωριό Βαγκάιτσεβο της επαρχίας Νοβοσιμπίρσκ. Σύμφωνα με αξιωματούχο των τοπικών υπηρεσιών ασφαλείας, στη στέγη του Κριβορουτσένκο βρέθηκε μια μεταλλική σφαίρα με διάμετρο 50 εκατοστών. Η σφαίρα πιστεύεται ότι προέρχεται από τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Meridian που συνετρίβη λίγο μετά την εκτόξευσή του από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Σύμφωνα με τη ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, η συντριβή προκλήθηκε από αστοχία στο τρίτο στάδιο ενός πυραύλου Soyuz. To περιστατικό «δείχνει για ακόμα μια φορά ότι η ρωσική διαστημική βιομηχανία βρίσκεται σε κρίση» παραδέχτηκε ο επικεφαλής της υπηρεσίας Βλάντιμιρ Ποπόφκιν, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της μετά την «καρατόμηση» του προκατόχου του για μια σειρά από προηγούμενα ατυχήματα. Στη διάρκεια του 2011 η Ρωσία έχασε τρεις δορυφόρους του συστήματος πλοήγησης Glonass, ένα στρατιωτικό δορυφόρο, ένα μεταγωγικό Progress που θα ανεφοδίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έναν δορυφόρο τηλεπικοινωνιών, καθώς και την αποστολή Fobos-Grunt που θα μελετούσε τον δορυφόρο του Άρη, Φόβο. Μεγαλύτερη ανησυχία προκαλούν οι συντριβές τριών πυραύλων Soyuz, με τους οποίους μεταφέρονται πληρώματα από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με τον Ποπόφκιν, οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της Roscosmos οφείλονται στην έλλειψη προσωπικού, καθώς πολλοί εργαζόμενοι της διαστημικής βιομηχανίας συνταξιοδοτούνται χωρίς να υπάρχει κάποιος να τους αντικαταστήσει. Τα προβλήματα συνεχίζονται, αφού μια ακόμα ανεξέλεγκτη συντριβή αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες: Το Fobos-Grunt, βάρους 13 τόνων, απέτυχε να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για το ταξίδι μέχρι τον Άρη και έκτοτε παραμένει κολλημένο σε χαμηλή γήινη τροχιά. Εκτιμάται ότι θα πέσει στη Γη τον Ιανουάριο, χωρίς κανείς να γνωρίζει το πού. Κατι ομως γιορταστικό λογω ημερών. Ο Αγιος Βασιλης συνεχάρη το πλήρωμα του ISS για το νέο έτος. Σήμερα στο Κέντρο Ελέγχου της αποστολής ήταν μια ασυνήθιστη συνεδρίαση για το νέο έτος και για τον Άγιο Βασίλη, που ήρθε από τη Μεγάλη Ustyug και επικοινώνησε με το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Στη συνεδρία επικοινωνίας παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης της περιοχής Vologda, και απο τις επιχειρήσεις της διαστημικής βιομηχανίας. Ο Αγιος Βασίλης συνεχάρη τους αστροναύτες που ζουν στον ISS, καθώς και όλους τους εργαζομένους της διαστημικής βιομηχανίας για Ευτυχισμένο το Νέο Έτος και τα Χριστούγεννα. Η αίθουσα είχε πολλά παιδιά, μαθητές από την περιοχή Vologda, τα παιδιά των αστροναυτών που παρακολουθούν επί του σταθμού, ιδίως την Shkaplerova Κύρου κόρη του Anton Shkaplerova που συνεχάρη τον πατέρα της και ολόκληρο το πληρώμα για Ευτυχισμένο το Νέο Έτος και τους ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο έργο τους και την έγκαιρη επιστροφή στη Γη.

Η φυσική το 2011 σύμφωνα με την ανασκόπηση του Physics World. Μια πρωτοποριακή μελέτη για την καταγραφή της διαδρομής που ακολουθούν μεμονωμένα φωτόνια ήταν το κορυφαίο επίτευγμα του 2011 στη Φυσική σύμφωνα με το έγκριτο Physics World, http://physicsworld.com/cws/article/news/48126 το οποίο εκδίδει το Ινστιτούτο Φυσικής της Βρετανίας. Στην κορυφή του φετινού Top10 βρίσκεται η εργασία του Εφρέμ Στάινμπεργκ στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο του Καναδά. Ο ερευνητές της κβαντομηχανικής κατάφερε να δείξει πειραματικά κάτι που θεωρούνταν αδύνατο έως τώρα: την παρακολούθηση της ακριβούς διαδρομής μεμονωμένων φωτονίων που δημιουργούν σχήματα συμβολής καθώς περνούν μέσα από μια διπλή σχισμή. Χάρη στο νέο πείραμα, δεν είναι πλέον απαγορευμένη για τους κβαντικούς φυσικούς η ερώτηση σχετικά με το πού βρίσκεται ένα φωτόνιο, πριν αυτό εντοπιστεί στο χώρο. Τις υπόλοιπες εννέα θέσεις καταλαμβάνουν: Μετρώντας την κυματοσυνάρτηση: Ο Τζεφ Λούντιν του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών του Καναδά, ο οποίος χρησιμοποίησε την τεχνική της «ασθενούς μέτρησης» για να προσδιόρισουν την κυματοσυνάρτηση ενός συνόλου όμοιων φωτονίων, χωρίς να καταστρέψουν κανένα από αυτά. Η μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενη μέθοδο της «κβαντικής τομογραφίας» αλλοίωνε την κατάσταση των φωτονίων. Αόρατος μανδύας: Στην τρίτη θέση βρίσκονται δύο ερευνητικές ομάδες, μία στο Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ με επικεφαλής Αλεξάντερ Γκαέτα και μία στο Imperial College του Λονδίνου υπό τον Μάρτιν ΜακΚολ. Οι δύο ομάδες έδειξαν, αρχικά θεωρητικά και έπειτα πρακτικά, ότι ένα συμβάν στον χώρο και τον χρόνο μπορεί να καταστεί «ανύπαρκτο» για τον παρατηρητή, εάν καλυφθεί από ένα «χωροχρονικό αόρατο μανδύα». Οι μαύρες τρύπες ως μεζούρα: Στην τέταρτη θέση μια νέα τεχνική ακριβούς μέτρησης των κοσμικών αποστάσεων, η οποία χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς μαύρες τρύπες στα κέντρα γαλαξιών. Η μέθοδος προτάθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης στη Δανία και του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, με επικεφαλής τον Ντάραχ Γουότσον. Αντίθετα με τους υπερκαινοφανείς αστέρες που χρησιμοποιούνται σήμερα ως σημεία αναφοράς για τη μέτρηση αποστάσεων, οι μαύρες τρύπες στους γαλαξιακούς πυρήνες υπάρχουν παντού και η ακτινοβολία τους διαρκεί περισσότερο χρόνο. Και εγένετο φως: Στην πέμπτη θέση ο Κρίστοφερ Γουίλσον του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Τσάλμερς της Σουηδίας, ο οποίος, μαζί με φυσικούς από την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, έριξε φως στο κβαντικό «φαινόμενο Καζιμίρ». Κατάφεραν με τη βοήθεια ενός κατόπτρου να μετατρέψουν ζεύγη εικονικών φωτονίων σε πραγματικά φωτόνια, στη ουσία γεννώντας φως από το σκοτάδι. Ζέστη ρεκόρ: Στην έκτη θέση, μια ομάδα φυσικών από τις ΗΠΑ, την Ινδία και την Κίνα, η οποία πραγματοποίησε την ακριβέστερη ως σήμερα εκτίμηση της θερμοκρασίας (δύο τρισεκατομμύρια βαθμοί Κέλβιν) που επικρατούσε στο νεογέννητο σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν ακόμα σχηματιστούν τα πρωτόνια και τα νετρόνια από μια «σούπα» ελεύθερων κουάρκ και γλουονίων. Μαγειρεύοντας νετρίνα: Στην έβδομη θέση μια διεθνής ομάδα φυσικών που εργάζονται στο ιαπωνικό πείραμα Τ2Κ. Εξέπεμψαν μια υπόγεια ακτίνα νετρίνων μυονίων σε έναν ανιχνευτή και ανακάλυψαν έξι νετρίνα που είχαν «ταλαντωθεί», ή μεταμορφωθεί σε νετρίνα ηλεκτρονίων, δείχνοντας έτσι ότι όντως μία μορφή νετρίνο μπορεί να μεταβληθεί σε μία άλλη. Βιολέιζερ: Στην όγδοη θέση η ομάδα του Μάλτε Γκάδερ στο Χάρβαρντ, η οποία δημιούργησε το πρώτο βιολογικό λέιζερ από ζωντανό κύτταρο, χρησιμοποιώντας μια δέσμη ισχυρού μπλε φωτός για να διεγείρουν φθορίζουσες πρωτεΐνες στο κύτταρο. Κβαντικό τσιπ: Στην ένατη θέση ο Ματέο Μαριαντόνι και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, οι οποίοι πέτυχαν σημαντική πρόοδο για τη δημιουργία ενός κβαντικού υπολογιστή, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο τσιπ που εκτελεί δύο κβαντικούς αλγόριθμους. Κατάλοιπα του Μπιγκ Μπανγκ: Στη δέκατη θέση, τέλος, βρίσκεται η ομάδα της Μισέλ Φουμαγκάλι στα πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και του Βερμόντ, η οποία εντόπισε για πρώτη φορά αρχέγονα νέφη αερίων, κυρίως υδρογόνου, που θεωρούνται αυθεντικά απομεινάρια της Μεγάλης Έκρηξης.

Εχει η Γη συχνά δύο φεγγάρια; Μια ομάδα επιστημόνων πρότεινε ότι η Γη έχει δύο φεγγάρια, τη γνωστή μας Σελήνη που επηρεάζει τις παλίρροιες του πλανήτη μας, και άλλο ένα, που είναι όμως πολύ μικρό όσο κι ένα μικρό αυτοκίνητο. Αυτός ο διαστημικός βράχος δεν είναι όμως πάντα ο ίδιος, πιστεύει η ομάδα. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένας διαστημικός βράχος γύρω από τη Γη ανά πάσα στιγμή, ένα αντικείμενο με μήκος τουλάχιστον 1 μέτρο. Ωστόσο, κάθε βράχος φεύγει μακριά μετά από παραμονή 9 μηνών, και αντικαθίσταται από ένα άλλο με τα ίδια χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με την την πρόταση αυτή – που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Ίκαρος – ένα θεωρητικό μοντέλο που ανέπτυξαν δείχνει την παρουσία των εν λόγω αντικειμένων σε τροχιές σχήματος ντόνατ γύρω από τη Γη. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η τροχιά είναι που αναγκάζει συνεχώς τους βράχους να διαφεύγουν έξω από αυτήν μη συγχρονιζόμενοι με τον πλανήτη μας. Η προσομοίωση δείχνει ότι η Γη είναι ικανή να προσελκύσει μερικούς από τους αστεροειδείς που η τροχιά τους είναι στο εσωτερικό τμήμα του ηλιακού συστήματος, δεδομένου ότι προετοιμάζονται να εκσφενδονιστούν σαν σφεντόνα γύρω από τον Ήλιο και να ακολουθήσουν μία τροχιά προς τις εξωτερικές πλευρές του συστήματος για άλλη μια φορά. Κάθε ένας από τους συνοδούς βράχους του πλανήτη μας αιχμαλωτίζεται και μένει μαζί μας για περίπου 9 μήνες, συμπληρώνοντας 3 τροχιές γύρω από τη Γη πριν τελικά φύγει για το εξωτερικό τμήμα του ηλιακού συστήματος. Αυτό το σενάριο δεν είναι καθόλου υπερβολή, λένε οι αστρονόμοι, δεδομένου ότι δεν έχει δοθεί πολύ προσοχή σε αντικείμενα που είναι σε τροχιά γύρω από τη Γη. Προφανώς, αυτό δεν συμβαίνει με τη Σελήνη, αλλά οι επιστήμονες πάντα ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι πρέπει να υπάρχουν κι άλλα αντικείμενα που ακολουθούν μία τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Η έρευνα έγινε από τον αστρονόμο Jeremie Vauballion στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού . «Υπάρχουν πολλοί αστεροειδείς στο ηλιακό σύστημα, έτσι οι πιθανότητες να συλλάβει η Γη έναν τέτοιοι σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή δεν είναι, κατά μία έννοια, έκπληξη.», προσθέτει ο ειδικός. Και προσθέτει ότι αυτό είναι ένα από τα πρώτα μοντέλα που θα προσπαθήσει να προσομοιώσει την επίδραση της Γης στους γύρω αστεροειδείς, σύμφωνα με το Space. Ένα από τα προσωρινά φεγγάρια που προτείνει η ομάδα ανακαλύφθηκε από το Catalina Sky Survey, στην Αριζόνα, πριν περίπου 5 χρόνια, και πήρε το όνομα 2006 RH120. Το αντικείμενο αυτό ήταν διαμέτρου μεταξύ 3 έως 6 μέτρων και ήταν πιθανότατα ο μεγαλύτερος από άλλους συντρόφους της Γης. Ο Mikael Gravnik λέει ότι “τα αντικείμενα αυτού του μεγέθους είναι πολύ εξασθενημένο για να ανιχνευθούν όταν είναι σε απόσταση, ας πούμε, μερικές σεληνιακές αποστάσεις από τη Γη." Ο Gravnik, από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, είναι ο επικεφαλής συντάκτης της δημοσίευσης στο περιοδικό Ίκαρος. «Όταν έρχονται πιο κοντά σε μας κατά τη διάρκεια της τροχιάς τους, κινούνται πάρα πολύ γρήγορα και δεν μπορούν να ανιχνευθούν, επειδή η περιορισμένη ποσότητα των φωτονίων που μας έρχεται κατανέμεται σε ένα μεγάλο αριθμό pixels," καταλήγει. Πηγή: SoftPedia

Η μεταβλητή σκοτεινή ενέργεια θα μπορούσε να εξηγήσει τα παλαιά σμήνη των γαλαξιών. Μεταβάλλεται η σκοτεινή ενέργεια με την πάροδο του χρόνου; Ένα εναλλακτικό μοντέλο της απαρατήρητης έως τώρα αυτής της οντότητας, η οποία εκτιμάται ότι προκαλεί την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος, θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιες μυστήριες παρατηρήσεις των γαλαξιακών σμηνών. Αλλά θα πρέπει να πηδήσει πολλά άλλα εμπόδια για να ανταγωνιστεί με το απλούστερο και μέχρι στιγμής πιο επιτυχημένο μοντέλο της φευγαλέας αυτής οντότητας. Το μοντέλο αυτό που πιστεύει ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι η κοσμολογική σταθερά Λ, υποστηρίζει ότι υπάρχει μια καθορισμένη ποσότητα απωστικής ενέργειας σε κάθε κυβικό εκατοστό του χώρου, και η ποσότητα αυτή παραμένει ίδια με την πάροδο του χρόνου. Καθώς όμως το σύμπαν διαστέλλεται, υπάρχει περισσότερος χώρος (διάστημα), άρα και σκοτεινή ενέργεια, γι αυτό και η διαστολή επιταχύνεται. Τελευταία, ο Edoardo Carlesi του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης και οι συνεργάτες του έχουν προσομοιώσει ένα σύμπαν όπου η ποσότητα της απωστικής ενέργειας ανά μονάδα όγκου μεταβάλλεται με τον χρόνο. Οι Ισπανοί ερευνητές πιστεύουν ότι το μοντέλο τους μπορεί να εξηγήσει πώς μεγάλωσαν πολλά σμήνη γαλαξιών ώστε να ζυγίζουν όσο ένα τετράκις εκατομμύρια 10 στην(15) ήλιοι από τη στιγμή που το Σύμπαν ήταν μόλις 6 δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό βεβαίως είναι ένα αίνιγμα, επειδή μερικοί ερευνητές λένε πως τα 6 δισεκατομμύρια χρόνια δεν είναι αρκετός χρόνος ώστε η βαρύτητα να συσσωρεύσει αυτές τις μεγάλες δομές. Βασική συνταγή. Το αίνιγμα προκύπτει αν χρησιμοποιείται η βασική "συνταγή" για το σύμπαν. Τα συστατικά για τη συνταγή αυτή είναι αφενός μια μεγάλη ποσότητα σκοτεινής ενέργειας, με τη μορφή της κοσμολογικής σταθεράς, και μια μικρή ποσότητα συμβατικής ύλης. Η αναλογία αυτών των δύο έχει υπολογιστεί μελετώντας το Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων, μια ακτινοβολία που αποκαλύπτει την κατανομή της ύλης και της ενέργειας στο πρώιμο σύμπαν. Κοιτάζοντας όμως τα δεδομένα του κοσμικού υπόβαθρου των μικροκυμάτων μέσα από το φακό ενός διαφορετικού μοντέλου της σκοτεινής ενέργειας, αυτά μπορούν να παράγουν διαφορετικές αναλογίες των δύο συστατικών. Το μοντέλο της κοσμολογικής σταθεράς επιτρέπει στην ύλη (ορατή και αόρατη) να φτάσει μέχρι το 27% της ενεργειακής πυκνότητας του σύμπαντος, ενώ το μοντέλο της σκοτεινής ενέργειας που μελετήθηκε από την ομάδα του Carlesi δίνει ένα πιο γενναιόδωρο ποσοστό: μπορεί να φτάσει το 39 τοις εκατό. Τα μεγάλα σμήνη μπορεί να σχηματισθούν έως και 10 φορές πιο συχνά αν χρησιμοποιήσουμε τη συνταγή της μεταβλητής σκοτεινής ενέργειας, λένε οι ερευνητές. "Μπορείτε να εξηγήσετε τις τρέχουσες παρατηρήσεις μέσα ένα μοντέλο που επιτρέπει να υπάρχει πολύ περισσότερη ύλη”, λέει ο Carlesi. Σαν αποτέλεσμα αυτής της περισσότερης ύλης, οι γαλαξίες θα προσελκύουν άλλους γαλαξίες μέσω της βαρυτικής έλξης τους, κι έτσι σχηματίζονται τα τεράστια σμήνη γρηγορότερα. Πρώτο εμπόδιο. Το πρόβλημα των γαλαξιακών σμηνών δεν είναι το κύριο πρόβλημα, λέει ο Dragan Huterer από το Πανεπιστήμιο στο Ann Arbor. Λέει ότι οι επιστήμονες δεν ασχολούνται ακόμα με το αν το κοσμολογικό μοντέλο εξηγεί τα σμήνη, επειδή υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τη μάζα τους, η περισσότερη εκ της οποίας πιστεύεται ότι είναι δεμένη με την αόρατη σκοτεινή ύλη. Η κοσμολογική σταθερά είναι μέχρι στιγμής σε θέση να εξηγήσει ένα ευρύ φάσμα παρατηρήσεων, κι έτσι η στροφή προς ένα σχετικά αναπόδεικτο μοντέλο (όπως είναι αυτό της μεταβλητής σκοτεινής ενέργειας), για να εξηγήσουμε λίγα γαλαξιακά σμήνη, που μπορεί να είναι βαρύτερο από το αναμενόμενο "είναι σαν να παίρνετε ένα τεράστιο σφυρί για να σκοτώσετε μια μικρή μύγα”, διευκρινίζει. Ο Carlesi υποστηρίζει ότι αυτή είναι η πρώτη δοκιμή μόνο του μοντέλου, ενώ συμφωνεί και ο Cristian Armendáriz-Picon στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών στη Νέα Υόρκη. Εξηγεί ότι το νέο μοντέλο Carlesi θα πρέπει να υποβληθεί σε περαιτέρω δοκιμές, που η κοσμολογική σταθερά έχει ήδη περάσει. Για παράδειγμα, τα αποτελέσματά της πρέπει να είναι σύμφωνα με το φαινόμενο Sachs-Wolfe, στο οποίο τα φωτόνια από την μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου αισθάνονται μια ελαφρά μεταβολή στο μήκος κύματος τους, λόγω της βαρύτητας του υπερσμήνους των γαλαξιών από το οποίο διέρχονται. Η εργασία αυτή δημοσιεύτηκε στο Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας. Πηγή: New Scientist

Περαστικός κομήτης εντυπωσιάζει το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. «Ήταν ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει στη ζωή μου» σχολιάζει ο κυβερνήτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) που είχε τη σπάνια ευκαιρία να φωτογραφίσει τον κομήτη Lovejoy να κρέμεται πάνω από τη γήινη ατμόσφαιρα. «Πετούσαμε πάνω από την Τασμανία και μόλις είχαμε δει τις καταιγίδες στο Νότιο Ειρηνικό πάνω από τις Φιλιππίνες [...] Λίγο πριν ξημερώσει, ο ορίζοντας φωτίστηκε ασημί και μπλε και μοβ και μετά εμφανίστηκε ένα μακρύ, πράσινο τόξο που εκτεινόταν κάπου δέκα μοίρες πάνω από τον ορίζοντα... Ήταν πιθανότατα το πιο εντυπωσιακό φαινόμενο που μπορεί κανείς να φανταστεί» είπε ο κυβερνήτης Νταν Μπέρμπανκ στον τηλεοπτικό σταθμό του Ντιτρόιτ WDIV-TV. Ο κομήτης Lovejoy ανακαλύφθηκε μόλις στις αρχές Νοεμβρίου από ερασιτέχνη αστρονόμο στην Αυστραλία. Έγινε πρωτοσέλιδο στα μέσα Δεκεμβρίου, όταν εντοπίστηκε από τη NASA να περνά «ξυστά» από την ατμόσφαιρα του Ήλιου. Επέζησε από την επικίνδυνη βουτιά, έχασε όμως το 90% της αρχικής του μάζας. Στις 19/12/2011 στο http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14787 Ο μισολιωμένος κομήτης συνεχίζει τώρα το ταξίδι της ελλειπτικής τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο και αναμένεται να επιστρέψει σε 800 με 900 χρόνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231143331 Τα υπολείμματα του Soyuz ο φωτεινός «μετεωρίτης» που αναστάτωσε τη δυτική Ευρώπη. Το φωτεινό αντικείμενο το οποίο παρατηρήθηκε να διασχίζει ως μετεωρίτης στις 24 Δεκεμβρίου τον ουρανό πάνω από το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και ορισμένα μέρη της Γαλλίας ήταν το ανώτερο τμήμα από τον πύραυλο Soyuz ο οποίος είχε εκτοξευθεί στις 21 Δεκεμβρίου. Έτσι ανακοίνωσε την Κυριακή το Βασιλικό Παρατηρητήριο του Βελγίου. Η πύρινη μπάλα καταγράφηκε την παραμονή του Χριστουγέννων στις 17:30 περίπου. Ο πύραυλος Soyuz μετέφερε στον ISS τρεις αστροναύτες: τον Αμερικανό της NASA Don Pettit τον Ολλανδό της ESA André Kuipers και τον Ρώσο Oleg Kononenko. http://www.youtube.com/watch?v=gSCDYnuP8Jg&feature=player_embedded Στον Πλούτωνα ανακαλύφθηκαν σημάδια ζωής. Σημάδια ύπαρξης μορίων οργανικής προέλευσης και στοιχείων της ζωής στον Πλούτωνα, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες. Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου της NASA Hubble, εντόπισαν στον πλανήτη περιοχές με υψηλό βαθμό απορρόφησης της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας. Αυτό το φαινόμενο δείχνει την ύπαρξη οργανικών ουσιών, υποθετικά μορίων, πολυσύνθετης δομής, που περιέχουν υδρογονάνθρακα ή άζωτο. Ο Πλούτωνας και οι τρείς του δορυφόροι - Χαροντας-Νυκτα και Υδρα - βρίσκονται στις παρυφές του ηλιακού συστήματος. Οι Αμερικανοί επιστήμονες υπολογίζουν να αποκτήσουν νέες γνώσεις τη στιγμή της προσέγγισης στον πλανήτη του διαπλανητικού εξερευνητικού οχήματος της NASA New Horizons. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15213 Διαστημικό ταξίδι του homus. Το homus, ένα από τα παλιότερα μουσικά όργανα το οποίο μέχρι τώρα είναι ενσωματωμένο στην κουλτούρα 200 και πάνω λαών, ταξίδεψε στο διάστημα. Το πήρε μαζί του ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο που πρόσφατα έφτασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη σύνθεση της 28ης διαστημικής αποστολής. Ο Κονονένκο υποσχέθηκε να εκτελέσει μια μελωδία με homus τη στιγμή που οι κοσμοναύτες θα συγχαίρουν τον πληθυσμό του πλανήτη για την γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Είναι άγνωστο τον τόπο εμφάνισης αυτού του απλού μουσικού οργάνου. Αποτελεί μυστικό και η ηλικία του. Το homus είναι πολύ απλό από εξωτερική όψη. Αποτελείται από μεταλλικό πλαίσιο που μοιάζει με διαπασών, και παλλόμενο γλωσσίδι. Το όργανο το σφίγγουν με τα δόντια και το χτυπούν ελαφρά με δάχτυλο. Έτσι δημιουργούνται μελωδικοί ήχοι που είναι ικανοί να εκφράζουν ένα πλήθος συναισθημάτων. Στο διάστημα τώρα βρίσκεται το homus που είναι πολύ διαδεδομένο στους Γιακούτιους, ένα από τους αυτόχθονους λαούς της Σιβηρίας. Η εκτελέστρια homus από τη Γιακουτία Αλπίνα Ντεγκτιαριόβα μας εξήγησε το εξής: Οι Καζάχοι το λένε σαν-κομπίς, οι Κιργίσιοι – τιμούρ-κομούς, οι Μπασκίροι – κουμπίς, οι Ρώσοι – βαργκάν. Αυτό το όργανο υπάρχει και στην Ινδία, το Βιετνάμ, την Ιαπωνία, την Κίνα. Φέτος στη Γιακουτία έλαβε χώρα το 7ο συνέδριο αφιερωμένο στο homus. Σε αυτό το συνέδριο πήραν μέρος εκπρόσωποι όλων των λαών που παραδοσιακά παίζουν αυτό το όργανο. Έχουμε σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ: ταυτόχρονα το homus έπαιξαν δυόμισι χιλιάδες εκτελεστές. Στη Δημοκρατία της Γιακουτίας υπάρχει μια ιδιαίτερη στάση προς το homus που αναγνωρίστηκε εθνικό κτήμα. Η νεολαία μαθαίνει πολύ πρόθυμα να παίζει αυτό το όργανο γιατί είναι της μόδας. Υπάρχουν πολλά οικογενειακά συγκροτήματα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, οι Γιακούτιοι σιδεράδες κατασκευάζουν τα καλύτερα όργανα στον κόσμο. Στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας Γιακούτσκ λειτουργεί μοναδικό στον κόσμο μουσείο του homus, στο οποίο εκτίθενται όργανα από 45 χώρες. Πρέπει να σημειωθεί, ότι πολλοί λαοί που το homus είναι ενσωματωμένο στην εθνική κουλτούρα τους, είναι πεπεισμένοι, ότι αυτό το όργανο εκπέμπει ιδιαίτερη διαστημική ενέργεια. Π.χ., δεν είναι τυχαίο το ότι στη Γιακουτία αυτό το όργανο το χρησιμοποιούσαν οι σαμάνοι στη διάρκεια των τελετουργιών τους και θεράπευαν τους ασθενείς με τους ήχους του homus. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονένκο έβαλε το homus στις αποσκευές του και έτσι το μετέφερε στο ΔΔΣ. Η μεταφορά του δεν του δημιούργησε κανένα πρόβλημα γιατί το όργανο είναι τόσο μικρό που χωράει στην παλάμη και το βάρος του είναι μόνο και μόνο 90 γραμμάρια. Πριν την αποχώρησή του ο κοσμοναύτης πήρε μερικά μαθήματα εκτέλεσης με το homus γιατί το παίξιμό του θα το ακούσει όλος ο κόσμος. Όμως ούτε καν προσπαθούσε να φτάσει την τελειότητα εκτέλεσης της Αλμπίνας Ντεγκτιαριόβα. Να παίζουν το homus έτσι όπως η εκτελέστρια από τη Γιακουτία, μπορούν μόνο μερικοί επίλεκτοι.

Εκπληκτικές εικόνες δύο δορυφόρων του Κρόνου από το Cassini. Το τρίτο μεγαλύτερο φυσικό δορυφόρο του Κρόνου, τη Διώνη φωτογράφισε ο διαστημικός βολιστήρας Cassini. Η Διώνη είναι μικρότερο σώμα που φαίνεται δίπλα στον ακόμη μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου τον Τιτάνα. Ο Τιτάνας έχει διάμετρο 5150 χλμ. και η Διώνη 1123 χλμ. Οι λήψεις των φωτογραφιών πραγματοποιήθηκαν από τη κάμερα στενού πεδίου του Cassini στις 21 Μάιου και αποδεσμεύτηκαν σήμερα ύστερα από την κατάλληλη επεξεργασία. Ο Cassini έλαβε τη συγκεκριμένη εικόνα από απόσταση 2,3 εκατ. χλμ. από τον Τιτάνα και περίπου 3,2 εκατ. χλμ. από τη Διώνη. Στην πρώτη εικόνα η οποία ξεγελάει στο μάτι, δείχνει τον Τιτάνα να έχει μικρότερες φαινομενικές διαστάσεις από τη μικρότερη Διώνη. Η κλίμακα της δευτερης εικόνας είναι 14 χλμ. ανά πίξελ (για τον Τιτάνα) και 19 χλμ. για τη Διώνη. Ο Τιτάνας είναι ο μοναδικός δορυφόρος του Κρόνου όπου η ατμόσφαιρά του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς μοιάζει με αυτή που επικρατούσε στη Γη πριν από εκατομμύρια χρόνια. Προς το παρών οι δύο αυτοί δορυφόροι βρίσκονται στην περίοδο της Άνοιξης και το καλοκαίρι αναμένεται το 2017! Στην τρίτη εικόνα ο Τιτάνας μόνος του με φόντο τον Κρόνο και τα χαρακτηριστικά του «δακτυλίδια» Στην τεταρτη εικόνα ακόμη μια εντυπωσιακή εικόνα του Τιτάνα ενώ στο βάθος φαίνεται ένας άλλος δορυφόρος του Κρόνου η παγωμένη Τήθυς.

Μικρές ειδήσεις. Η Σελήνη - δεν είναι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης. Η Σελήνη δεν είναι ο μόναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης, αλλά στην πραγματικότητα έχει πάρα πολλούς δορυφόρους. Αυτοί οι δορυφόροι όμως περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη μας προσωρινά, - διαπίστωσαν οι επιστήμονες του αμερικανικού Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology) και του Πανεπιστημίου της Χαβάης (University of Hawaii). Σαν παράδειγμα οι επιστήμονες παραθέτουν έναν μικρό αστεροειδή που είχαν εντοπίσει σε γήινη τροχιά το 2006. Ο αστεροειδής αυτός έκανε περιστροφές γύρω από τη Γη ως το 2007. Εξερευνώντας τα βαρυτικά πεδία της Σελήνης και της Γης, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέτοιο «ρούφηγμα» διαστημικών αντικειμένων σε τροχιά συμβαίνει αρκετά συχνά. Σε οποιαδήποτε χρονικό διάστημα η Γη, όπως είπαν, έχει τουλάχιστον ένα τέτοιο δορυφόρο διάμετρου όχι μικρότερης από 1 μέτρο. Η Κίνα τοποθέτησε στην τροχιά πρώτο δορυφόρο εξ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η Κίνα τοποθέτησε επιτυχώς στην τροχιά το πρώτο της δορυφόρο εξ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η συσκευή Ζiyuan Ι-02C εκτοξεύτηκε σήμερα από το κοσμοδρόμιο Ταγιουάν στη βόρεια επαρχία Σανσί με το πύραυλο-φορέα Chanzen-4B Η χρησιμοποίηση αυτού του δορυφόρου που κατασκευάστηκε από την Ακαδημία διαστημικών τεχνολογιών της Κίνας, θα κάνει δυνατή την παρακολούθηση των γήινων και των υδάτινων πόρων και τη λήψη πληροφοριών απαραίτητων για την αποτροπή φυσικών καταστροφών. Η συσκευή θα συμβάλει επίσης στη λήψη πιο ακριβών χαρτογραφικών δεδομένων. Πάρθηκαν φωτογραφίες από τον αστεροειδή Βέστα. Ο Αμερικανικός ερευνητικός καθετήρας Dawn μετέδωσε στη Γη φωτογραφίες του αστεροειδή Βέστα Ο αστεροειδής αυτός είναι το δεύτερο σε μέγεθος ουράνιο σώμα στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που πάρθηκαν, θα είναι σε θέση να καθορίσουν τη χημική σύνθεση του επιφανειακού στρώματος του αστεροειδή και να αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του βαρυτικού πεδίου. Θεωρείται ότι στον Βέστα υπήρχε κάποτε νερό – ένας από τους βασικούς όρους εμφάνισης της ζωής. Τώρα ο καθετήρας βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα από το ουράνιο σώμα και θα παραμείνει σε τέτοια απόσταση περίπου 2 μήνες. Στη συνέχεια, θα κατευθυνθεί προς άλλο αντικείμενο μελέτης - το μικρό πλανήτη Δήμητρα (Ceres). Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της NASA, ο καθετήρας θα φτάσει εκεί το 2015. Αναβολή των εκτοξεύσεων των πυραύλων Rokot. Οι εκτοξεύσεις των πυραύλων-φορέων Rokot ενδέχεται να επαναληφθούν μόνο τότε, όταν θα παρθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας ύστερα από το τελευταίο ατύχημα αυτού του πυραύλου,- δήλωσε την Τετάρτη στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Ποπόβκιν. Την 1 Φεβρουαρίου του 2011 ο δορυφόρος Geo-IK-2, που εκτοξεύτηκε από τον πύραυλο-φορέα Rokot, δεν βγήκε την προβλεπόμενη ώρα για επικοινωνία και αργότερα βρέθηκε σε μια απρογραμμάτιστη τροχιά. Οι εκτοξεύσεις των πυραύλων Rokot αναβλήθηκαν ως την εξακρίβωση των περιστατικών της αποτυχημένης εκτόξευσης. Η Κρατική Επιτροπή διαπίστωσε ότι προκαταρκτική αιτία της μη σύνδεσης με τον Geo-IK-2 ήταν ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας του διαστημικού οχήματος, σαν αποτέλεσμα της εμφάνισης προβλημάτων στο σύστημα ηλεκτροτροφοδότησης του δορυφόρου. Μετά το 2016 η NASA θα αγοράσει θέσεις σε διαστημόπλοια Σογιούζ. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ διεξάγει συνομιλίες με τους Ρώσους συναδέλφους της για την αγορά θέσεων σε επανδρωμένα διαστημόπλοια Σογιούζ ύστερα από το 2016,- δήλωσε την Τετάρτη ο αναπληρωτής του επικεφαλής της NASA Ουίλιαμ Γκερστενμάϊερ (William Gerstenmaier) Η Ρωσία ύστερα από την απόφαση των ΗΠΑ να μην χρησιμοποιεί τα διαστημικά λεωφορεία Shuttle, έγινε η μοναδική χώρα που μεταφέρει ανθρώπους και φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Ένα ουράνιο Χριστουγεννιάτικο στολίδι παιδεύει τους αστρονόμους. Με την εορταστική περίοδο σε πλήρη εξέλιξη μια νέα φωτογραφία, που αποτελεί σύνθεση εικόνων από δύο τηλεσκόπια, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο κοσμικό στολίδι. Δεδομένα από το Παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA, έχουν συνδυαστεί για να ανακαλυφθεί ένα νέο πάλσαρ (που ονομάστηκε SXP 1062) μέσα στα ερείπια ενός σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ή SMC. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκεκριμένο πάλσαρ, ένα περιστρεφόμενο υπέρπυκνο άστρο νετρονίων, έχει βρεθεί μέσα σε ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα στο SMC, ένα μικρό δορυφορικό γαλαξία του Γαλαξία μας. Οι ακτίνες Χ από τα δύο παρατηρητήρια έχουν χρώμα μπλε και τα οπτικά δεδομένα από το Παρατηρητήριο Cerro Tololo στη Χιλή είναι χρωματισμένα κόκκινα και πράσινα. Τα πάλσαρ, γνωστό και ως SXP 1062, είναι η λαμπρή λευκή πηγή που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της εικόνας, στο κέντρο της διάχυτης μπλε εκπομπής μέσα σε ένα κόκκινο κέλυφος. Οι διάχυτες ακτίνες Χ και το οπτικό κέλυφος είναι οι αποδείξεις για την παρουσία των κατάλοιπων ενός σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ. Τα οπτικά στοιχεία εμφανίζουν επίσης εντυπωσιακούς σχηματισμούς αερίου και σκόνης σε μία περιοχή σχηματισμού νέων άστρων στην αριστερή πλευρά της εικόνας. Μια σύγκριση της εικόνας Chandra με τις οπτικές εικόνες δείχνει ότι το πάλσαρ έχει ένα καυτό, τεράστιο σύντροφο. Οι αστρονόμοι ενδιαφέρονται για το SXP 1062, επειδή τα δεδομένα από το Chandra και το XMM-Newton δείχνουν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστα αργό στρεφόμενο πάλσαρ – περίπου μία φορά κάθε 18 λεπτά. Αντίθετα, μερικά πάλσαρ έχουν βρεθεί να περιστρέφονται πολλές φορές ανά δευτερόλεπτο, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων νεογέννητο πάλσαρ. Ο σχετικά αργός ρυθμός του SXP 1062 τον καθιστά ένα από τα πιο αργά περιστρεφόμενα πάλσαρ ακτίνων Χ στο SMC. Δύο διαφορετικές ομάδες επιστημόνων έχουν υπολογίσει ότι το κατάλοιπο του σουπερνόβα γύρω από το πάλσαρ SXP 1062 είναι μεταξύ 10.000 και 40.000 ετών, όπως φαίνεται στην εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι το πάλσαρ είναι πολύ μικρό, και δημιουργήθηκε πάσα πιθανότητα με την ίδια έκρηξη που φτιάχτηκε το κατάλοιπο του σουπερνόβα. Ως εκ τούτου, υποθέτοντας ότι αυτό γεννήθηκε με μία γρήγορη περιστροφή, είναι μυστήριο γιατί το SXP 1062 επιβραδύνθηκε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Ήδη οι αστρονόμοι φτιάχνουν μοντέλα για την κατανόηση της εξέλιξης αυτού του ασυνήθιστου αργού αντικειμένου. Πηγή: NASA Στην φωτογραφία μια σύνθετη εικόνα του πάλσαρ SXP 1062. Βίντεο:

Πλανητικά «αποκαΐδια» που μοιάζουν με τη Γη. Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι εντοπίστηκε ένας πλανήτης μακριά από το ηλιακό μας σύστημα που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μας εντοπίστηκαν άλλοι δύο οι οποίοι έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από τη Γη. Πρόκειται για τον KOI 55.01 και τον KOI 55.02 που έχουν μέγεθος 76% και 87% αντίστοιχα με εκείνο της Γης. Όμως όπως διαπιστώθηκε οι δύο πλανήτες είναι στην πραγματικότητα τα καμένα απομεινάρια μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Οι καμένοι πλανήτες. Η ανακάλυψη των δύο πλανητών έγινε και πάλι με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ το οποίο έχει ανακαλύψει πολλές εκατοντάδες εξωηλιακούς πλανήτες στους πρώτους μήνες λειτουργίας του. Οι δύο πλανήτες που ονομάστηκαν KOI 55.01 και KOI 55.02 κινούνται γύρω από το άστρο KIC 05807616 που βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η ανακάλυψη ήταν άκρως εντυπωσιακή αφού για πρώτη φορά εντοπίστηκαν δύο πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα με μέγεθος σχεδόν ίσο με αυτό της Γης. Όπως όμως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια δεν είχαμε να κάνουμε με δύο «κανονικούς» πλανήτες αλλά με τα "αποκαΐδια" τα δύο μεγάλων πλανητών τους οποίους κατέστρεψε το μητρικό τους άστρο. Το KIC 05807616 είναι ένα άστρο που ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ήλιο. Τα άστρα αυτής της κατηγορίας όταν τα καύσιμα τους αρχίζουν να εξαντλούνται περνούν από διάφορες φάσεις. Στα τελευταία του στάδια το άστρο διογκώνεται και μετατρέπεται σε αυτό που οι ειδικοί έχουν ονομάσει «κόκκινος γίγαντας». Έτσι συνέβη και με το KIC 05807616 το οποίο μετατράπηκε σε κόκκινο γίγαντα. Αν υπήρχαν πλανήτες που κινούνταν κοντά του το άστρο όταν άρχισε να διογκώνεται τους «κατάπιε» ενώ όσους βρίσκονταν σε αποστάσεις ανάλογες με αυτές που βρίσκονται ο Άρης ή η Γη από τον Ήλιο τούς μετέτρεψε σε κοσμικές φλεγόμενες μπάλες. Αυτή τη στιγμή οι δύο πλανήτες κινούνται τόσο κοντά στο μητρικό τους άστρο που ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από αυτό μέσα σε λίγες ώρες. Οι επιστήμονες που μελετούν τους δύο πλανήτες εκτιμούν ότι βρίσκονταν σε σχετικά μεγάλη απόσταση από το άστρο και είχαν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος. Θεωρούν ότι το άστρο διογκώθηκε και πλησίασε σε απόσταση αναπνοής τους δύο πλανήτες με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος τους είτε να καεί και να εξατμιστεί είτε να χαθεί από τη τριβή. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό που απέμεινε από τους πλανήτες και εντόπισε το Κέπλερ είναι τα απομεινάρια του πυρήνα τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature. Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο πλανητών που έκαψε το μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν και να έχουν μέγεθος λίγο μικρότερο από αυτό της Γης.

Νέο σωματίδιο ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά στον LHC. Για πρώτη φορά μετά την έναρξη της λειτουργίας του το 2009, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός υποατομικού σωματιδίου. Πρόκειται για το «μποζόνιο Chi-b 3P», το οποίο προσφέρει νέα στοιχεία για την ισχυρή πυρηνική δύναμη, η οποία συγκρατεί τα πρωτόνια και τα νετρόνια στον πυρήνα του ατόμου. Το Chi_b (3P) είναι μια διαφορετική, πιο διεγερμένη μορφή των σωματιδίων Chi που είχαν παρατηρηθεί παλαιότερα, δήλωσε στο BBC ο Ρότζερ Τζόουνς, http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-16301908 καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ και ερευνητής του ανιχνευτή ATLAS στον LHC, όπου ανακαλύφθηκε το νέο σωματίδιο. Πάντως το Chi_b (3P) δεν είναι στοιχειώδες σωματίδιο, αφού σχηματίζεται από την ένωση δύο άλλων υποατομικών σωματιδίων, εξήγησε ο καθηγητής. «Το νέο σωματίδιο αποτελείται από ένα κουαρκ πυθμένα και ένα αντικουάρκ πυθμένα, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους» είπε. Η σημασία της ανακάλυψης «έγκειται στο τι μας λέει για τις δυνάμεις που συγκρατούν το κουρκ και το αντικουαρκ ενωμένα -την ισχυρή πυρηνική δύναμη». Η ισχυρή πυρηνική δύναμη «είναι η δύναμη που συγκρατεί για παράδειγμα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του ατομικού πυρήνα» εξήγησε ο καθηγητής. Η ανακάλυψη δεν έχει υποβληθεί ακόμα σε έλεγχο από την επιστημονική κοινότητα, αναρτήθηκε όμως στον διακομιστή προδημοσίευσης arXiv. http://arxiv.org/abs/1112.5154 Τα σήματα που επέτρεψαν στους ερευνητές να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Chi_b (3P προήλθαν από τις συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων μέσα στη γιγάντια κυκλική σήραγγα του LHC. Τα υποατομικά συντρίμμια των συγκρούσεων θα επιτρέψουν στους φυσικούς να επιβεβαιώσυν ή να καταρρίψουν ορισμένα στοιχεία του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου, δηλαδή του συνόλου των εξισώσεων που περιγράφουν τη συμπεριφορά και τις αλληλεπιδράσεις των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένας από τους βασικούς στόχους είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης του μποζόνιου του Χιγκς, ενός σωματιδίου που παίζει βασικό ρόλο στο μηχανισμό που δίνει στην ύλη τη μάζα της. Σύμφωνα με τον Δρ Τζόουνς, η ανακάλυψη του Chi_b (3P) θα μπορούσε τελικά να διευκολύνει την αναζήτηση του Χιγκς: «Όσο καλύτερα κατανοούμε την ισχυρή [πυρηνική] δύναμη, τόσο καλύτερα κατανοούμε τα δεδομένα που βλέπουμε [στον LHC], τα οποία είναι συχνά το φόντο για πιο συναρπαστικές ανακαλύψεις όπως το Χιγκς».

Τσιπάκια που επιδιορθώνονται μόνα τους. Αμερικανοί ερευνητές κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο, όπως υποστηρίζουν, μπορεί να «αυτο-επιδιορθώνεται» σε περίπτωση που υποστεί κάποια ζημιά. Τέτοια ολοκληρωμένα κυκλώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και σε αεροσκάφη ή διαστημόπλοια όπου μια βλάβη μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. «Μαγικά» τσιπάκια. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόι έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα το οποίο αν υποστεί μια ρωγμή ή σπάσει μπορεί να επιδιορθώνει άμεσα την ζημιά μόνο του. Για παράδειγμα σε περίπτωση ρωγμής το κύκλωμα απελευθερώνει ένα υγρό μέταλλο που αποκαθιστά την αγωγιμότητά του. Η διαδικασία επιδιόρθωσης γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου και έτσι δεν προκαλείται κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα λειτουργίας του κυκλώματος και των συστημάτων που υποστηρίζει. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα βρει εφαρμογή στην κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών καθημερινής χρήσης που θα έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής αλλά και στα συστήματα αεροσκαφών και διαστημοπλοίων αυξάνοντας έτσι την ασφάλεια των πτήσεων. Ο μηχανισμός «επούλωσης» Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με ένα εύτηκτο μείγμα γαλλίου και ινδίου. Πρόκειται για ένα μεταλλικό υλικό υψηλής αγωγιμότητας που λιώνει εύκολα. Τοποθέτησαν το υλικό μέσα σε μικροκάψουλες διαμέτρου 0.01 και 0.02 χιλιοστών τις οποίες ενσωμάτωσαν σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Οι μικροκάψουλες τοποθετήθηκαν με τρόπο τέτοιο ώστε να «σπάνε» μόλις... αντιληφθούν την παραμικρή βλάβη στο κύκλωμα και να εκλύουν το υγρό επιδιόρθωσης στις «πληγείσες» περιοχές. Πειράματα έδειξαν ότι η τεχνική ήταν αποτελεσματική αφού οι μικροκάψουλες επιδιόρθωναν το οποιοδήποτε πρόβλημα χωρίς να προκαλείται διακοπή λειτουργίας του κυκλώματος. Στην συνέχεια οι επιστήμονες από το Ιλινόι έφτιαξαν πολλά ολοκληρωμένα κυκλώματα με ικανότητα «αυτο-επιδιόρθωσης» και τα τοποθέτησαν σε διάφορες συσκευές παρακολουθώντας την λειτουργία τους για διάστημα τεσσάρων μηνών. Όπως αναφέρουν, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν παρατηρήθηκε κανένα απολύτως πρόβλημα στη λειτουργία τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Advanced Materials». Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι μικροκάψουλες που περιέχουν το υγρό επιδιόρθωσης των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων τα οποία έχουν υποστεί κάποια βλάβη.

Εκτοξευτηκε το "Soyuz TMA-03M» Στις 21ης Δεκεμβρίου στις 17.16.15 GMT εκτοξεύτηκε απο το Μπαϊκονούρ με τον διαστημικό πύραυλο (ILV) «Σογιούζ-FG» το διαστημικό σκάφος μεταφοράς κοσμοναυτών (TLC) "Soyuz TMA-03M» με διοικητή τον Oleg Kononenko (Roscosmos) και μηχανικους πτήσης τον Andre Cowper (ESA) και Donald Pettit (NASA)). Μετά από 528 δευτερόλεπτα πτήσης το "Soyuz TMA-03M" χωρίζεται από το τρίτο στάδιο και μπαινει σε τροχιά σαν τεχνητός δορυφόρος. Το "Soyuz TMA-03M» έχει προγραμματιστεί να συνδεθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την 23η Δεκέμβρη στις 19.22 ώρα Μόσχας. Η πτήση αυτή ειναι η 29η των Soyuz προς τον Δ.Δ.Σ. και τρίτη με τα νεα "Soyuz TMA-03M"με ψηφιακό σύστημα ελεγχου.

Τι σημαίνει το αποτέλεσμα του Higgs για την σύνδεση του με την σκοτεινή ύλη. Οι πρόσφατοι υπαινιγμοί για ένα μποζόνιο Higgs με μάζα μέσα στο εύρος του Καθιερωμένου Μοντέλου, δεν μας πάνε απλώς πιο κοντά σε ένα πλήρες μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Τα αποτελέσματα επηρεάζουν μια πιθανή σχέση μεταξύ του Higgs και της σκοτεινής ύλης, την αόρατη ουσία που αποτελεί το 80 τοις εκατό της ύλης του σύμπαντος. Το Higgs είναι η τελευταία τρύπα που δεν έχει κλείσει στο Καθιερωμένο Μοντέλο, η κύρια θεωρία για το πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Στις 13 Δεκεμβρίου, οι φυσικοί στο CERN παρουσίασαν στοιχεία από τον επιταχυντή LHC που πρότειναν ένα μποζόνιο Higgs με μάζα 125 GeV. Το μποζόνιο ανιχνεύεται εξετάζοντας για τυχόν ύποπτο αυξημένο αριθμό των σωματιδίων που το Higgs θα μπορούσε να είχε διασπαστεί. Πριν από το πρόσφατο εύρημα, ορισμένοι θεωρητικοί είχαν σκεφτεί ότι το Higgs δεν είχε βρεθεί ακόμη επειδή αυτό διασπάται σε δύο σωματίδια της σκοτεινής ύλης, ή WIMPs (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια με μάζα), τα οποία θα είναι αόρατο στους ανιχνευτές του LHC. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, κάθε WIMP θα έπρεπε να ήταν λιγότερο από το ήμισυ της μάζας του Higgs. Τώρα ο Yann Mambrini του Νότιου Πανεπιστημίου του Παρισιού, και οι συνεργάτες του επισημαίνουν ότι τα νέα αποτελέσματα για το Higgs δείχνουν ότι το σωματίδιο δεν διασπάται σε σωματίδια της σκοτεινής ύλης. “Η νέα ανακάλυψη θα έδειχνε ότι το Higgs δεν είναι αόρατο", λέει ο Mambrini. Πάντως αυτή η ανακάλυψη δεν χρειάζεται να καταστρέψει και τη σύνδεσή του Higgs με τη σκοτεινή ύλη: και τα δύο μπορεί να εξακολουθήσουν να συνδέονται με άλλες διαδικασίες. Αλλά, αν το μποζόνιο διασπάται αν μπορούσε σε σωματίδια σκοτεινής ύλης, τότε τα WIMPs θα πρέπει να είναι βαρύτερα από 60 GeV για να επιβιώσουν. Αυτό το νούμερο ταιριάζει με ένα διαστημικό πείραμα της σκοτεινής ύλης (παρατηρώντας ακτίνες-γ από γαλαξιακές πηγές), αλλά όχι με τρία πειράματα πάνω στον πλανήτη μας (CRESST II και DAMA στην Ιταλία και το CoGeNT στη Μινεσότα) που πιστεύουν ότι είδαν ένα ελαφρύ WIMPs. Ένα τέταρτο πείραμα, που ονομάζεται XENON1T, θα πρέπει να επιλύσει αυτό το ζήτημα. Αν τα WIMP’s είναι πράγματι βαριά, σε ένα έως δύο χρόνια θα πρέπει να εμφανιστούν. Εάν ωστόσο δεν είναι τότε οι θεωρητικοί μπορεί να χρειαστούν να πετάξουν μακριά τη σύνδεση Higgs και σκοτεινής ύλης. "Αν δεν βρεθεί τίποτα, μπορούμε να πούμε πως η ιδέα της σύνδεσης αποκλείεται, κάτι που είναι ένα εξίσου σημαντικό αποτέλεσμα", λέει ο Oleg Lebedev του επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. Πηγή: New Scientist

Εικόνες της Γης. Τον περασμένο Σεπτέμβριο περνώντας από πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό το πλήρωμα του ISS κατέγραψε το νότιο σέλας σε πλήρη εξέλιξη. Η καταγραφή του φαινομένου σε φωτογραφίες και βίντεο θεωρούνται από τις πιο εντυπωσιακές που κατέγραψαν μέχρι σήμερα οι αστροναύτες. H NASA έχει δημιουργήσει και ένα δικτυακό τόπο http://www.nasa.gov/externalflash/postcard/ στον οποίο όποιος επιθυμεί μπορεί να στείλει ψηφιακές κάρτες και ευχές στο πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που θα περάσει τις γιορτές μακριά από τον πλανήτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=435834&h1=true Ρωσία & Ευρώπη ενώνουν τις δυνάμεις τους σε διαστημικές αποστολές. Η Ρωσία και η Ευρώπη σχεδιάζουν κοινές αποστολές για την εξερεύνηση του Διαστήματος, στη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας της Ρωσίας κατά τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, προβλέπονται πτήσεις προς τον Δία με την προσεδάφιση σε έναν από τους παγωμένους δορυφόρους του, λήψη και μεταφορά στη Γη των δειγμάτων χώματος από την πολική περιοχή της Σελήνης και η εξερεύνηση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης με προσεδάφιση στον πλανήτη. Η εφαρμογή των σχεδίων προγραμματίζεται για την περίοδο 2016 -2020.

Ανακαλύφθηκαν οι δυο πρώτοι πλανήτες με μέγεθος αντίστοιχο της Γης. Ορόσημο στην έρευνα του διαστήματος χαρακτήρισαν Αμερικανοί αστρονόμοι την ανακάλυψη δύο εξωπλανητών, που έχουν μέγεθος αντίστοιχο με της Γης. Οι δύο πλανήτες εντοπίστηκαν απο το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA σε απόσταση 946 φωτός μακριά απο τη Γη και σύμφωνα με τους επιστήμονες που τους ανακάλυψαν, οι πλανήτες αυτοί ίσως να είχαν στο παρελθόν τις απαιτούμενες συνθήκες για να φιλοξενήσουν ζωή. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντοπίζουν εξωπλανήτες με μάζα σχεδόν παρόμοια με της Γης. «Είναι οι πιο σημαντικοί πλανήτες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα », ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη, δρ. Φρανσουά Φρεσίν, απο το Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν, στο Κέμπριτζ των ΗΠΑ. Ο ίδιος πρόσθεσε πως και οι δύο πλανήτες τώρα, έχουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και θεωρητικά είναι αδύνατο να φιλοξενούν ζωή. Όμως στο παρελθόν, καθώς περιφέρονταν σε μεγαλύτερη απόσταση από το μητρικό τους άστρο, είναι πολύ πιθανό να διέθεταν ακόμη και νερό στην επιφάνεια τους, σε υγρή μορφή, παρέχοντας έτσι ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη μορφών ζωής. Οι δύο πλανήτες ονομάστηκαν Kepler 20f και Kepler 20e. Ο πρώτος εξ αυτών είναι σχεδόν ίδιος σε μάζα με τη Γη και οι επιστήμονες επισήμαναν ότι στο παρελθόν μπορεί να ήταν ο δίδυμος αδερφός της και να διέθετε την ίδια μέση θερμοκρασία. Ο δεύτερος εξωπλανήτης, ο Kepler 20e, είναι λίγο μικρότερος απο τη Γη - η διάμετρός του υπολογίστηκε πως είναι 0,87 φορές μικρότερη - και περιφέρεται σε κοντινότερη απόσταση ως προς το μητρικό του άστρο. Το γεγονός αυτό τον καθιστά ιδιαίτερα θερμό καθώς η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους 767 βαθμούς Κελσίου. Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες στο σχετικό άρθρο τους http://www.nature.com/nature/journal/vnfv/ncurrent/full/nature10780.html?WT.ec_id=NATURENEWSBREAKING στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/index.html οι δύο εξωπλανήτες χρειάζονται για να κάνουν μία πλήρη περιφορά γυρω από το άστρο τους, 20 μέρες και έξι μέρες αντίστοιχα ενω η Γη εκτελεί την ίδια περιφορά σε ένα χρόνο. Απο τα δεδομένα που συνέλεξαν με το διαστημικό τηλεσκόπιο Κepler, προκύπτει ότι οι δύο εξωπλανήτες είναι πετρώδεις και ενδεχομένως διαθέτουν πυρήνα απο σίδηρο. Ο kepler 20f που έχει σχεδόν ίδια μάζα με τη Γη, (η διάμετρος του είναι 1.03 φορές μεγαλύτερη από του δικού μας πλανήτη) μπορεί να έχει αναπτύξει ενδεχομένως ένα λεπτό στρώμα απο υδάτινους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα του. Ο πλανήτης αυτός έχει μέση θερμοκρασία 432 βαθμούς Κελσίου και για τον λόγο αυτό είναι αδύνατο να υπάρχει στην ατμόσφαιρα του υδρογόνο ή ήλιο. Μέχρι σήμερα το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler έχει εντοπίσει 35 εξωπλανήτες αλλά είναι η πρώτη φορά που καταφέρνει να ανακαλύψει πλανήτες αντίστοιχους σε μέγεθος με τη Γη. «Τώρα το μόνο που απομένει είναι να πετύχουμε έναν συνδυασμό αυτών των δυο για να ανακαλύψουμε έναν κόσμο της Χρυσομαλλούσας σαν τον δικό μας» δήλωσε η Σάρα Σίγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης η οποία συμμετείχε στη μελέτη. Στην φωτογραφία απεικόνιση σε σύγκριση με τη Γη.

Προετοιμασίες του Σογιούζ για εκτόξευση. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ πλησιάζουν στο τέλος τους οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα Σογιούζ, που θα μεταφέρει στο ΔΔΣ νέο πλήρωμα. Σήμερα ο Σογιούζ τοποθετήθηκε στον εκτοξευτήρα. Η εκτόξευσή του προγραμματίστηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Μέλη της νέας αποστολής στο ΔΔΣ είναι ο Ρώσος Ολέγκ Κονονένκο, ο Αμερικανός Ντόναλντ Πέτιτ και ο Ολλανδός Αντρέ Κάιπερς, οι οποίοι θα αντικαστήσουν το τωρινό διεθνιστικό πλήρωμα του Σταθμού και θα εργάζονται εκεί για 5 μήνες. Σ΄αυτη την περίοδο τα μέλη της νέας αποστολής θα κάνουν μερικούς περιπάτους στο ανοιχτό Διάστημα και θα κάνουν εκατοντάδες επιστημονικά πειράματα. Ο κινεζικός διαστημικός σταθμός πάνω από τη Β. Αμερική. Ένα φωτεινό πέρασμα έκανε ο κινεζικός διαστημικός σταθμός Tiangong 1 επάνω από τη Βόρεια Αμερική με αποτέλεσμα να καταγραφεί από πολλούς ερασιτέχνες αστρονόμους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Kevin Fetter από το Brockville του Καναδά ο οποίος κατάφερε να εντοπίσει τον βάρους 8,5 τόνων διαστημικό σταθμό στις 18 Δεκεμβρίου καθώς περνούσε (φαινομενικά πάντα) κοντά στον πλανήτη Άρη. Ο Tiangong 1 δεν είναι επανδρωμένος, τουλάχιστον για τώρα, αλλά η Κίνα σχεδιάσει την αποστολή αστροναυτών στον πειραματικό αυτό σταθμό τουλάχιστον μέσα στο 2012 και ίσως και δύο φορές. Για να γίνει πραγματοποίηση μια τέτοια επίσκεψη την περασμένη Πέμπτη οι τεχνικοί του κινεζικού διαστημικού προγράμματος ξεκίνησαν μια σειρά από δοκιμές στα αυτοματοποιημένα συστήματα του Tiangong 1 έτσι ώστε ο διαστημικό σταθμός να είναι έτοιμος για τη φιλοξενία τους. Στο πρώτο βίντεο φαίνεται ο Tiangong 1 κατά το πρόσφατο πέρασμά του, ενώ στο δεύτερο βίντεο από παλαιότερο πέρασμα ενω το δεύτερο αντικείμενο που φαίνεται στην εικόνα είναι ένας άλλος δορυφόρος ο SkyMed-2.

Το Ρωσικό σκάφος θα συντριβεί ανεξέλεγκτα στη Γη τον Ιανουάριο. To Fobos-Grunt, η ρωσική αποστολή που απέτυχε να αναχωρήσει για Άρη και παραμένει «κολλημένη» σε χαμηλή γήινη τροχιά από το Νοέμβριο, θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 6 έως τις 19 Ιανουαρίου, προειδοποιεί τώρα η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos. Με συνολικό βάρος 13,2 τόνων, το Fobos Grunt είναι το μεγαλύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ και ένα από τα μεγαλύτερα τεχνητά αντικείμενα που έχουν εισέλθει μέχρι σήμερα στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι δεξαμενές του περιέχουν επτά τόνους τετροξειδίου του αζώτου και υδραζίνης, δύο εξαιρετικά τοξικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα. Αν και τα καύσιμα αυτά βρίσκονται στη μορφή πάγου, η Roscosmos ελπίζει ότι το τοξικό φορτίο θα καεί στην ατμόσφαιρα. Προβλέπει όμως ότι 20 με 30 κομμάτια του σκάφους, συνολικού βάρους 200 κιλών, θα επιζήσουν της πύρινης καθόδου. Παραμένει άγνωστο σε ποια περιοχή της Γης θα πέσει το Fobos-Grunt. To σκάφος κινείται σε ασταθή τροχιά με γεωγραφικό πλάτος που κυμαίνεται από τις 51 μοίρες βόρεια μέχρι τις 51 μοίρες νότια -χοντρικά, μια ζώνη από το Λονδίνο στο Βόρειο Ημισφαίριο μέχρι την Παταγονία της Χιλής στο Νότιο Ημισφαίριο. Δεδομένου όμως ότι το 70% της επιφάνειας του πλανήτη καλύπτεται από νερό, το πιθανότερο είναι ότι τα συντρίμμια δεν θα πέσουν σε ανθρώπινα κεφάλια. Η Roscosmοs ελπίζει ότι τις επόμενες ημέρες θα βελτιώσει τις εκτιμήσεις για το πού και το πότε θα πέσει το σκάφος. Το Fobos-Grunt θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Βγήκε με επιτυχία από την ατμόσφαιρα, ωστόσο απέτυχε να πυροδοτήσει τους κινητήρες για το διαπλανητικό ταξίδι και έμεινε κολλημένο σε γήινη τροχιά. Η αποστολή προγραμματιζόταν να φτάσει το 2013 στον Φόβο, ένα από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη. Εκεί, θα συνέλεγε δείγματα του εξωγήινου εδάφους -ή «grunt» στα ρωσικά-, τα οποία θα εκτινάσσονταν με μια κάψουλα και θα έφταναν στη Γη το 2014. Η NASA κατασκευάζει ένα όργανο διάτρησης κομητών για τη συλλογή δειγμάτων. Τα τελευταία χρόνια πολλοί κομήτες και αστεροειδείς έχουν γίνει στόχος ερευνητικών αποστολών. Η NASA κατασκευάζει ένα νέο όργανο για την μελέτη τους. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο αλλά και έξυπνο «καμάκι» το οποίο θα μπορεί να τρυπάει την επιφάνεια κομητών και αστεροειδών και στη συνέχεια να συλλέγει δείγματα για να τα μελετήσουν οι επιστήμονες. Η ανάγκη για νέο «συλλέκτη» Οι ειδικοί της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι πιο ασφαλές να γίνεται προσπάθεια απόκτησης δειγμάτων από κοσμικά σώματα όπως οι κομήτες και οι αστεροειδείς από απόσταση και όχι με την προσεδάφιση κάποιου σκάφους ή οχήματος στην επιφάνεια τους. Από τις διάφορες ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι εκείνη που προκρίθηκε ήταν η δημιουργία ενός μηχανισμού διάτρησης ο οποίος θα μπορεί να «πέφτει» από μεγάλη απόσταση πάνω σε ένα κομήτη (ή αστεροειδή) και, αφού τον τρυπήσει, να συλλέγει δείγματα. Στα εργαστήρια της NASA κατασκευάστηκε μάλιστα ένας πρωτότυπος μηχανισμός, ένα διαστημικό καμάκι που μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα σκάφος που θα ταξιδέψει σε ένα κομήτη. Το καμάκι. Το καμάκι κατασκευάστηκε στο Διαστημικό Κέντρο Goddard, έχει μήκος 1.83 μέτρα και αποτελείται από ατσάλι πάχους 2.4 εκατοστών. Ήδη έχουν γίνει δοκιμές του σε διάφορα υλικά – σε άμμο, χαλίκια, πάγο, διάφορα πετρώματα κ.α – σε μια προσπάθεια να διαπιστωθούν οι αντοχές του και να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις. Όταν το καμάκι είναι έτοιμο θα τοποθετηθεί σε κάποιο σκάφος το οποίο θα πλησιάσει ένα κομήτη σε απόσταση 1.5 χλμ και θα το εκτοξεύσει. Αυτό «με χειρουργική ακρίβεια» όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές του θα τρυπήσει το σημείο του κομήτη που έχει επιλεγεί. Στην συνέχεια θα συλλέξει δείγματα μέσα σε ένα ειδικό θάλαμο που θα είναι προσαρμοσμένος σε αυτό και θα επιστρέψει στο σκάφος. Η NASA θεωρεί ότι τέτοιου είδους δείγματα θα αποκαλύψουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την προέλευση των πλανητών και της ζωής στη Γη. Οι κομήτες αποτελούνται κυρίως από πάγο, αέρια και σκόνη. Δείγματα που είχαν συλλεχθεί από την αποστολή Stardust το 2002 περιείχαν γλυκίνη, ένα αμινοξύ το οποίο χρησιμοποιείται από ζωντανούς οργανισμούς για τη δημιουργία πρωτεϊνών. Σύμφωνα με την υπηρεσία, η ανακάλυψη αυτή υποστηρίζει τη θεωρία περί δημιουργίας κάποιων από τα «συστατικά» της ζωής στη Γη και μεταφοράς τους στον πλανήτη μας μέσω προσκρούσεων κομητών. Το «καμάκι» έχει μήκος 183 εκατοστά, και ο εκτοξευτής του είναι εξοπλισμός με ατσάλινο καλώδιο πάχους μισής ίντσας. Η ταχύτητα των εκτοξευόμενων βλημάτων ξεπερνά τα 33 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. «Δεν ξέρουμε τι θα βρούμε στον κομήτη- η επιφάνεια μπορεί να είναι μαλακή, φτιαγμένη από σκόνη, ή να είναι από πάγο και χαλίκι, ή ακόμα και συμπαγή βράχο. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρχουν περιοχές με διαφορετικές συνθέσεις, οπότε έπρεπε να σχεδιάσουμε ένα καμάκι που είναι ικανό να διαπεράσει πολλά υλικά» αναφέρει ο Ντόναλντ Γουέγκελ, επικεφαλής της ομάδας μηχανικών του Διαστημικού Κέντρου Γκόνταρντ της NASA (Μέριλαντ) που σχεδίασε το σύστημα. Η αιχμή του καμακιού είναι κούφια, για να μπορούν να συλλεχθούν στον ελεύθερο χώρο δείγματα. Επίσης, σύμφωνα με την ομάδα, το «διαστημικό καμάκι» θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εύρεση του καλύτερου τρόπου καταστροφής κομητών σε περίπτωση που γίνουν απειλητικοί για τη Γη. Το κλασικότερο σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων για την αλλαγή της πορείας του κομήτη, ωστόσο αυτό κατά τη NASA θα ήταν επικίνδυνο, καθώς θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπασή του σε πολλά μικρά κομμάτια, ικανά να προκαλέσουν πάλι μεγάλες καταστροφές. Η λήψη τέτοιων δειγμάτων θα μπορούσε να οδηγήσει στην εύρεση μίας πιο «ασφαλούς» μεθόδου. Σε παρεμφερές πλαίσιο κινείται και το πρόγραμμα Rosetta της ESA: η εν λόγω αποστολή εκτοξεύθηκε το 2004 και θα συναντηθεί με τον κομήτη Churyumov-Gerasimenko τον Οκτώβριο του 2014. Θα χρησιμοποιηθεί και εκεί ένα «καμάκι», το οποίο όμως δεν θα συλλέξει δείγματα, αλλά θα βοηθήσει στο να προσεδαφιστεί ένα όχημα στην επιφάνεια του κομήτη, το οποίο και είναι επιφορτισμένο με τη συλλογή δειγμάτων. Το διαστημόπλοιο Dawn προσέγγισε τον αστεροειδή Vesta. Το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA κατόρθωσε να πάρει τα καλύτερα κοντινά πλάνα του αστεροειδή Vesta, ενός γιγάντιου διαστημικού βράχου πλάτους 530 χιλιόμετρα. Ο Vesta είναι το δεύτερο σε μέγεθος αντικείμενο στην ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ Άρη και Δία. Ο τεράστιος βράχος θεωρείται πρωτοπλανήτης και θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο πλανήτη σαν τη Γη ή τον Άρη, αν ο κοντινός Δίας δεν είχε αφαιρέσει πάρα πολύ υλικά από αυτόν στις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος. Το Dawn είναι τώρα περίπου 210 χιλιόμετρα πάνω από το Vesta, και έχει ξεκινήσει μια νέα φάση στην αποστολή του, που ονομάζεται «τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψομέτρου» Το διαστημόπλοιο Dawn της NASA είναι στο μέσο μιας πολυετούς εκστρατείας για τη μελέτη των Vesta και Ceres, δύο νάνων πλανητών στα όρια του ηλιακού συστήματος, με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος, επειδή αυτά τα κομμάτια έχουν απομείνει ατόφια από την ίδρυσή του. Ο αστεροειδής Vesta είναι τέτοιου μεγέθους που ένα βουνό που ξεπετάγεται από το νότιο πόλο του είναι σχεδόν τρεις φορές υψηλότερο από ότι το Έβερεστ, η ψηλότερη κορυφή της Γης. Η NASA στην πραγματικότητα σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες να επισκεφτούν έναν αστεροειδή μέχρι το έτος 2025. Αποστολές όπως η Dawn δίνει μια ζωτικής σημασίας ευκαιρία για να δούμε τη σκηνή που οι άνθρωποι κάποια μέρα θα συναντήσουν. Η αποστολή Dawn κόστισε 466.000.000 δολάρια και ξεκίνησε το 2007. Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Vesta από τις 15 Ιουλίου. Το διαστημικό σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά χαρτογράφησης χαμηλού υψόμετρου για τουλάχιστον 10 εβδομάδες. Μετά από αυτό, το σκάφος θα φτάσει σε μια τροχιά χαρτογράφησης μεγάλου υψομέτρου, περίπου, 680 χλμ. Τον Ιούλιο του 2012, το διαστημικό σκάφος θα αναχωρήσει από τον Vesta για τον δεύτερο στόχο του, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης στον αστεροειδή Δήμητρα (Ceres), τον Φεβρουάριο του 2015. Η Δήμητρα είναι ο μεγαλύτερος διαστημικός βράχος στη ζώνη των αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος.[/b]

Ο Lovejoy «βούτηξε» στον Ήλιο και κατάφερε να διαφύγει! Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια που μελετούν τον Ήλιο εντόπισαν έναν κομήτη που ετοιμαζόταν να πέσει πάνω του. Πρόκειται για μια «αυτοκτονική» πορεία από την οποία δεν γνωρίζουμε να έχει επιζήσει κανένα κοσμικό σώμα που την έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα. Το ίδιο πίστευαν οι επιστήμονες ότι θα συμβεί και με τον κομήτη Lovejoy. Προς τεράστια έκπληξή τους όμως ο κομήτης βούτηξε με ταχύτητα στον Ήλιο αλλά, έστω και «πληγωμένος», κατάφερε να ξεφύγει και συνεχίζει τώρα το ταξίδι του στο διάστημα. Η βουτιά και η απόδραση καταγράφεται μάλιστα σε ένα εντυπωσιακό βίντεο. Ο άτρωτος κομήτης. Ο κομήτης Lovejoy εντοπίστηκε στις 15 Μαρτίου του 2007 από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Τέρι Λαβτζόι από τον οποίο - όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις - πήρε και το όνομά του. Πριν από δύο εβδομάδες τα διαστημικά παρατηρητήρια SOHO και STEREO εντόπισαν τον κομήτη να κινείται με ταχύτητα προς τον Ήλιο και άρχισαν να τον παρατηρούν και να καταγράφουν την πορεία του. Οι επιστήμονες ήταν βέβαιοι ότι ο Lovejoy θα είχε την ίδια τύχη με τους περίπου άλλους δύο χιλιάδες κομήτες που ακολούθησαν την ίδια πορεία. Ο Ήλιος θα τον κατέστρεφε... H απόδραση. Οι επιστήμονες ανέμεναν ότι ο Lovejoy θα εισχωρούσε στον ζωτικό χώρο του μητρικού μας άστρου και, «βουτώντας» σε περιοχές όπου οι θερμοκρασίες είναι εκατομμύρια βαθμοί Κελσίο, θα έλιωνε αμέσως όπως συνέβη και με όλους τους του κομήτες πριν απ' αυτόν. Όμως ο Lovejoy επέδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή αφού πέρασε από την πίσω πλευρά του μητρικού μας άστρου, διαπέρασε τον Ηλιο και συνέχισε την πορεία του. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κομήτης έχασε το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του κατά το καυτό πέρασμα του από τον Ήλιο. Υπολογίζουν ότι ο Lovejoy έλιωσε σε ποσοστό περίπου 90% και ότι θα συνεχίσει να περιφέρεται στο ηλιακό μας σύστημα για περίπου μια χιλιετία πριν επιστρέψει και πάλι στον Ήλιο κάνοντας (λογικά) την τελευταία του βόλτα στο διάστημα. Βίντεο:

Μπορεί να έχει προσδιοριστεί η μικρότερη μαύρη τρύπα. Μια μαύρη τρύπα που οι αστρονόμοι είδαν μόλις το 2003 προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού, μπορεί να είναι η μικρότερη που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Σύμφωνα με τους ερευνητές που χρησιμοποιούν το παρατηρητήριο ακτίνων-Χ RXTE της NASA, η δομή αυτή μπορεί να ανατρέψει τις κλίμακες μιας μαύρης τρύπας ξεκινώντας από μόλις από την τριπλάσια μάζα του Ήλιου. Στην πραγματικότητα αυτό είναι το ελάχιστο όριο και καμιά μαύρη τρύπα δεν μπορεί να είναι ελαφρύτερη από αυτό το μέγεθος. Είναι περίπου το ελάχιστο ποσό της μάζας που απαιτείται, ώστε ο αστρικός πυρήνας ενός άστρου που κατέρρευσε να μετατραπεί σε ένα σκοτεινό τέρας. Σε σύγκριση με τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες που βρέθηκαν ποτέ – ζυγίζουν περίπου 10 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες – η μικρότερη φαίνεται πραγματικά σαν ένας νάνος. Η πραγματική απόσταση μεταξύ του πλανήτη μας και αυτού του αντικειμένου δεν έχει ακόμη καθοριστεί με κάποιο βαθμό ακρίβειας. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 16.000 και 65.000 έτη φωτός, λένε οι αστρονόμοι που διεξήγαγαν την έρευνα. Η μικρότερη έως τώρα υποψήφια μαύρη τρύπα ονομάζεται IGR J17091-3624. Οι ειδικοί την εξέτασαν με τη βοήθεια των ακτίνων-Χ, η ακτινοβολία που παράγεται από μια ποικιλία από φαινόμενα γύρω από αυτό το αντικείμενο. Ένα από τα πράγματα που μπέρδεψαν πολύ τους αστρονόμους ήταν ότι η μαύρη τρύπα βρίσκεται μέσα σε ένα δυαδικό σύστημα. Οι περισσότερες από τις ακτινοβολίες και οι πίδακες σε ραδιοφωνικές συχνότητες που παράγει το μεγαθήριο, προκαλούνται από την ύλη που πέφτει μέσα στον ορίζοντα γεγονότων του, μετά την απομάκρυνση της ύλης από το συνοδό άστρο του. Ωστόσο, η ύλη δεν πέφτει κατευθείαν μέσα στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά συσσωρεύεται πρώτα σε ένα δίσκο αερίου, που ονομάζεται δίσκο προσαύξησης. Στο εσωτερικό, η ύλη τρίβεται αυξάνοντας έτσι την θερμοκρασία της σε εκατομμύρια βαθμούς. Κι αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει τις εκπομπές των ισχυρών ακτινοβολιών. Οι εκπομπές μοιάζουν με ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι μοιάζει με τον κτύπο της καρδιάς. Ακριβώς όπως ο ρυθμός της καρδιάς ενός ποντικιού είναι ταχύτερος από ό,τι ενός ελέφαντα, έτσι και τα σήματα του καρδιακού παλμού από αυτές τις μαύρες τρύπες είναι ανάλογα με τη μάζα τους, εξηγούν. Στο μέλλον, τα δεδομένα που λαμβάνονται από τις εν λόγω μελέτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση του τι συμβαίνει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας. Πηγή: SoftPedia Αυτή η εικόνα του Chandra δείχνει την δεύτερη ελαφρύτερη μαύρη τρύπα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ καθώς και τα σήματα της

Μια ακομα συνεντευξη του Δ.Νανόπουλου. Δ. Νανόπουλος: «Αξιζε να το ζήσουν ο Θαλής, ο Πυθαγόρας, ο Δημόκριτος...» Τον Ιανουάριο του 2008 ο καθηγητής Πίτερ Χιγκς δήλωνε: «Είμαι 90% βέβαιος πως ο επιταχυντής του CERN θα εντοπίσει τελικά το μποζόνιο, ακόμη και αν χρειαστούν μήνες αναλύσεων. Αν δεν το βρούμε ως τον Μάιο του 2009, που κλείνω τα 80, θα πω στον γιατρό μου να με κρατήσει ζωντανό λίγο παραπάνω». Τελικά χρειάστηκε να κρατηθεί ζωντανός τριάντα μήνες παραπάνω ο υγιέστατος 83χρονος σήμερα καθηγητής Χιγκς για να ακούσει την περασμένη Τρίτη (13 Δεκεμβρίου) ότι το σωματίδιο που φέρει το όνομά του στην ουσία βρέθηκε. Αν μάλιστα κρατηθεί και άλλους δώδεκα μήνες στη ζωή, τότε τον Δεκέμβριο του 2012 θα παραλάβει ένα από τα πιο προβλέψιμα Νομπέλ Φυσικής που έχουν δοθεί ποτέ. Και αν θα πάρει το βραβείο Νομπέλ δεν θα το πάρει μόνο ο Χιγκς, θα το πάρουν και ο Εγκλέρ και ο Μπρουτ που ήταν οι συνεργάτες του στην ανάπτυξη αυτής της θεωρίας. «Το αναθεματισμένο σωματίδιο» («Τhe goddamn particle»), όπως ήταν ο κανονικός τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1993 για το σωματίδιο Higgs ο νομπελίστας φυσικός Λίον Λέντερμαν, έδωσε «προκλητικές» ενδείξεις ύπαρξης. Ηταν όντως «αναθεματισμένο» για τον συγγραφέα και για όλους τους φυσικούς αφού τότε ήταν ήδη άφαντο για πάνω από 30 χρόνια, ο εκδότης του όμως το σκέφτηκε εμπορικά και παρενέβη για να αλλάξει τον τίτλο σε «God particle» («Το σωματίδιο του Θεού») και έτσι θα μείνει στην Ιστορία. Δεν ξέρω κανένα σωματίδιο του Θεού ούτε του διαβόλου. Οι επιστήμονες δεν χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις. Αυτό που βρέθηκε λέγεται σωματίδιο του Higgs και σήμερα, παρ΄ ότι ήμουν σίγουρος εδώ και χρόνια, αυτό που άκουσα ήταν μουσική στα αφτιά μου. Είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της δικής μου ζωής αλλά και πάρα πολλών ακόμη επιστημόνων σε ολόκληρο τον πλανήτη». Ετσι ξεκίνησε η συνέντευξή με τον Δημήτρη Νανόπουλο μόλις μία ώρα μετά την ανακοίνωση στο CERN. Τελικά η επιστήμη θα χωρίζεται πλέον χρονολογικά σε π.Χ. (προ σωματιδίου Χιγκς) και μ.Χ. (μετά σωματίδιο Χιγκς); «Ναι. Για εμένα και για πάρα πολλούς η σημερινή ημέρα ορίζει το πριν και μετά. Είναι μια σημαδιακή ημέρα. Μιλάμε για τo σωματίδιο το οποίο δημιουργεί τη μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σωματίδια που υπάρχουν. Είναι η μάνα όλων των μαζών». Και για να το καταλάβουμε ίσως καλύτερα, με ποια προηγούμενη επιστημονική ανακάλυψη θα συγκρίνατε αυτήν εδώ; «Θα τη συνέκρινα ίσως με την ανακάλυψη της αντι-ύλης από τον Αντερσον το 1932. Είχα πει πολλές φορές ότι αν δεν βρεθεί το σωματίδιο Χιγκς, τότε η δική μας γενιά έχει πάρει επιστημονικά τη ζωή της εντελώς λάθος και θα πάω για ψάρεμα σε κάποιο μικρό νησάκι». Η έκσταση του κ. Νανόπουλου και πολλών άλλων φυσικών όμως έχει και άλλη μία σημαντική αιτία. «Εκτός από το ότι το σωματίδιο Χιγκς φώναξε εδώ είμαι, είναι εξαιρετικά σημαντικό και το πόση μάζα έχει τελικά. Βρίσκεται στα 125 GeV, συν πλην ένα. Θα μπορούσε να έχει από εκατό φορές τη μάζα του πρωτονίου και να φτάνει ως χίλιες φορές. Μιλάμε για μια πολύ μεγάλη περιοχή. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό ότι το βλέπουν στην περιοχή αυτήν ακριβώς η οποία είχε προβλεφθεί ότι πρέπει να είναι των 125 GeV». Αφού τα σωματίδια Χιγκς δίνουν μάζα σε όλα τα υπόλοιπα σώματα, έχουμε και εμείς στο σώμα μας σωματίδια Χιγκς; «Εννοείται. Με την έννοια αυτή έχουμε και στον οργανισμό μας τέτοια σωματίδια». Υπάρχει πιθανότητα κακής χρήσης αυτού του σωματιδίου όπως έγινε, ας πούμε, με την πυρηνική ενέργεια; «Οταν ρώταγαν τον Ράδερφορντ και τον Αϊνστάιν τις δεκαετίες του 10 και του 20 αν αυτά που ανακάλυπταν τότε είχαν καμία σχέση με τη ζωή μας, αυτοί έλεγαν όχι, απλά έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο, και όμως είδατε μετά πώς χρησιμοποιήθηκαν οι ανακαλύψεις τους. Ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, αλλά με την έννοια του άμεσου μέλλοντος δεν βλέπω να έχει κανενός είδους εφαρμογή». Ενώ όμως η ύπαρξη του σωματιδίου προτάθηκε από τον Βρετανό Χιγκς, ο τρόπος που ανακαλύφθηκε τελικά είναι αρκετά «ελληνικής προέλευσης». «Είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί ο τρόπος που παράγουν το σωματίδιο Χιγκς βασίζεται σε δύο εργασίες μου, η μία του 1976 στο CERN με τον Τζον Ελις και η άλλη του 1978 στο Χάρβαρντ με τον Σέλντον Γκλάσοου. Οπως μου είχε πει πριν από χρόνια ο μεγάλος φυσικός, ο Γκελμάν, αυτός που έχει ανακαλύψει τα quarks, εσείς οι Ελληνες το ξεκινήσατε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και μου φαίνεται ότι εσείς οι Νεοέλληνες θα το τελειώσετε». Και συνεχίζει ο Δημήτρης Νανόπουλος με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό: «Χαίρομαι πάρα πολύ που εμείς οι Ελληνες είμαστε στο κέντρο των πραγμάτων και στις προβλέψεις για τη μάζα του μποζονίου του Χιγκς αλλά και πειραματικά. Και νομίζω ότι αυτό πρέπει να μας κάνει υπερήφανους και να μας ανεβάσει κάπως ψυχολογικά. Ολος ο κόσμος ζει σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή και τουλάχιστον συμβαίνουν τέτοια γεγονότα για να αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου». Αυτή η ανακάλυψη νομίζετε ότι περισσότερο θα ενοποιήσει τους ανθρώπους ή μπορεί να τους διχάσει σε σχέση με τον Θεό και το Σύμπαν; «Η ανακάλυψη αυτή θα ενοποιήσει τον κόσμο. Η επιστήμη είναι ανεξάρτητη και τέτοιες ανακαλύψεις που αποδεικνύουν τη μεγαλοσύνη του ανθρωπίνου πνεύματος μας αγκαλιάζουν όλους. Η επιστήμη παίζει και πρέπει να παίζει τεράστιο ρόλο σε αυτή την ενοποίηση των ανθρώπων». Ποιος πιστεύετε ότι θα άξιζε να ζει σήμερα για να ακούσει αυτή την ανακάλυψη; «Σίγουρα η παρέα Θαλής, Ηράκλειτος, Αναξίμανδρος, Πυθαγόρας και Δημόκριτος θα ήταν εκστασιασμένη σήμερα. Αυτοί που κοίταξαν τον κόσμο και είπαν εγώ τον κόσμο αυτόν θα τον καταλάβω με λογική. Ολο το όνειρό τους, γενιά με τη γενιά, είναι πραγματοποιήσιμο τώρα. Και από τους νεότερους ο Αϊνστάιν». Δεν είναι εκπληκτικά αντιφατικό ότι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι σχεδόν το απόλυτο τίποτα στο Σύμπαν, είναι παράλληλα και τόσο σημαντικός ώστε να μπορεί να φτάνει τόσο βαθιά στην εξήγηση του Σύμπαντος; «Νομίζω ότι θα πεθάνω και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο μυστήριο για εμένα. Ενώ είμαστε αυτά τα ανθρωπάκια, μπορούμε και συλλαμβάνουμε όλα αυτά και μπορούμε να εξηγούμε τι γίνεται στην άλλη μεριά του Σύμπαντος. Είμαστε πεπερασμένοι σε χρόνο και σε χώρο. Σε χρόνο γιατί έχουμε συγκεκριμένα χρόνια στα οποία ζούμε και σε χώρο γιατί είμαστε καρφωμένοι στη Γη ενώ το Σύμπαν είναι άπειρο. Αλλά και στη Γη ακόμη είμαστε μικρές μονάδες με 1,3 χιλιόγραμμα μυαλού. Αυτό λοιπόν το μυαλό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στη φύση. Και όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, το πιο ακατανόητο πράγμα είναι ότι το Σύμπαν είναι κατανοητό». «Ο στόχος είναι οι υπερχορδές» Υπάρχει πιθανότητα οι επιστήμονες να ψάχνετε το σωματίδιο που «γέννησε» το σωματίδιο του Χιγκς; «Ο τελικός στόχος είναι τα super strings, οι υπερχορδές. Θα είμαστε ικανοποιημένοι για ένα διάστημα ε αυτό που βρήκαμε τώρα, μετά θα έρθει η κατάθλιψη της κατάκτησης και μετά πάλι από την αρχή αλλά το ζητούμενο είναι οι υπερχορδές, αφού όλα αυτά είναι κατάλοιπά τους». Το σωματίδιο του Χιγκς είναι κάτι σαν ορεκτικό δηλαδή; «Ναι. Το κυρίως πιάτο είναι οι υπερχορδές. Στην αρχή του Σύμπαντος οι ενέργειες ήταν τόσο μεγάλες που εκεί δούλευαν αυτές. Εγώ μιλάω για το σωματίδιο Χιγκς και το μυαλό μου είναι στο πολυσύμπαν». Δηλαδή ακόμη και να υπάρχουν πιο προηγμένοι πολιτισμοί στο Συμπαν, απλά θα έχουν βρει το σωματίδιο Χιγκς πριν από εμάς και θα το ονομάζουν αλλιώς; «Ακριβώς. Τα ίδια πράγματα θα βλέπουν, αλλά θα τα έχουν κατανοήσει με δικά τους σύμβολα και δεν θα το ονομάζουν μποζόνιο Χιγκς, αλλά κάπως αλλιώς στη δική τους γλώσσα συνεννόησης». Αναλυτικό ρεπορτάζ για τον πειραματικό εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς στο ένθετο Βημα-Science. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=435406 Βίντεο: http://www.tovima.gr/webtv/science/#281100

Ο Andre έφτασε στο Μπαϊκονούρ, έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα. Ο αστροναύτης της ESA Andre Kuipers είναι πλέον και επίσημα έτοιμος για το ταξίδι στο διάστημα, για το οποίο θα αναχωρήσει στις 21 Δεκεμβρίου. Αφού πέρασε με επιτυχία και τις τελευταίες εξετάσεις την περασμένη εβδομάδα αναχώρησε για το Μπαϊκονούρ, οπότε και ξεκίνησε η απόστολή του, που φέρει το όνομα PromISSe. Κάθε αστροναύτης, πριν την αναχώρησή του για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πρέπει να περάσει δύο ημέρες γεμάτες δοκιμασίες στο Star City κοντά στη Μόσχα, πριν να λάβει την απαραίτητη έγκριση για να ταξιδέψει στο διάστημα. Και δεν πρόκειται για μία τυπική διαδικασία - πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο του πυραύλου Soyuz με τον οποίο θα ταξιδέψει, καθώς και να αντιμετωπίσει όλες τις πιθανές καταστάσεις που θα συναντήσει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα μέλη του πληρώματος του πυραύλου Soyuz, όσο και οι αντικαταστάτες τους, καλούνται να αντιμετωπίσουν πληθώρα διαφορετικών προβλημάτων, τα οποία επιλέγονται το πρωί της κάθε ημέρας ανάμεσα σε κλειστούς φακέλους. Η πρώτη δοκιμασία που έτυχε στον Andre περιελάμβανε ένα κατεστραμμένο ραδιοπομπό, οπότε κλήθηκε να ολοκληρώσει το ταξίδι προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με τη Γη. Στη συνέχεια, διακόπηκε η λειτουργία των ειδικών αισθητήρων που επιτρέπουν τον αυτόματο προσδιορισμό του ορίζοντα. Τότε χρειάστηκε ο André μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος να διατηρήσουν οι ίδιοι σταθερή την πορεία του πυραύλου Soyuz. Τέλος, λίγο πριν την άφιξή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προβλήματα εμφανίστηκαν στο ραντάρ του πυραύλου Soyuz και τα τρία μέλη του πληρώματος έπρεπε να ολοκληρώσουν τη διαδικασία προσέγγισης και πρόσδεσης χειροκίνητα. Αλλά και το ταξίδι της επιστροφής στην Γη ήταν γεμάτο δυσκολίες. Όταν εμφανίστηκε καπνός στο εσωτερικό της καμπίνας τους, έπρεπε να φορέσουν τα κράνη τους και να θέσουν σε λειτουργία το σύστημα εξαέρωσης. Για να σβήσουν τη φωτιά, χρειάστηκε να αφαιρέσουν όλο τον αέρα από την καμπίνα. Και αυτό ήταν μονάχα η αρχή. Όταν η προωθητική μηχανή σταμάτησε ξαφνικά να λειτουργεί, έπρεπε να υπολογίσουν για πόσο χρονικό διάστημα θα έπρεπε να πυροδοτήσουν τις μικρότερες εφεδρικές μηχανές. Και όταν δεν μπορούσαν να σταματήσουν τη λειτουργία των προωθητήρων με τη βοήθεια του υπολογιστή του πυραύλου Soyuz, έπρεπε να το κάνουν χειροκίνητα. Εάν μπορείς να αντιμετωπίσεις τόσες πολλές δυσκολίες στη διάρκεια μίας προσομοίωσης πτήσης, μετά η αληθινή πτήση φαίνεται σαν ταξίδι αναψυχής. Oι τελευταίες εβδομάδες πριν την αναχώρηση. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των εξετάσεων, οι τρεις αστροναύτες μυήθηκαν σε παραδόσεις που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε επανδρωμένης αποστολής με αφετηρία το Μπαϊκονούρ για δεκαετίες, παραδόσεις των οποίων οι ρίζες φτάνουν μέχρι την πρώτη πτήση του ανθρώπου στο διάστημα το 1961. Μετά την επικύρωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων, επισκέφτηκαν το γραφείο του Yuri Gagarin, το δωμάτιο στο Star City το οποίο παραμένει στην ίδια μορφή που το άφησε με το θάνατό του ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Ο Andre μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος άφησαν ένα σύντομο χαιρετισμό στο βιβλίο επισκεπτών, κατευθύνθηκαν προς την Κόκκινη Πλατεία, όπου τίμησαν τους κοσμοναύτες που έχασαν τη ζωή τους στο διάστημα με λίγα λουλούδια που άφησαν στο τοίχος του Κρεμλίνου. Την περασμένη Πέμπτη αναχώρησαν στις 10.01 ώρα Μόσχας για το Μπαϊκονούρ, όπου θα παραμείνουν σε απομόνωση μέχρι την εκτόξευση, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου. Παρακολουθείστε το ταξίδι του Andre Η ESA προσφέρει τρεις διαφορετικούς τρόπους για να παρακολουθήσετε την αποστολή PromISSe βήμα βήμα. Τα tweets του André βρίσκονται στη διεύθυνση @astro_andre. Παράλληλα, κρατάει ημερολόγιο στα Ολλανδικά (‘Logboek’), http://blogs.esa.int/andre-kuipers το οποίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και στα Αγγλικά. Για την ίδια την αποστολή PromISSe ετοιμάστηκε ένα ξεχωριστό blog, το PromISSe blog, http://blogs.esa.int/promisse/ όπου μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για την αποστολή, να ρωτήσει απορίες και να προσθέσει σχόλια. Είναι σα να βρίσκεσαι στο διάστημα μαζί με τον Andre! http://www.esa.int/esaCP/SEM2SE8XZVG_Greece_1.html

Ο μεγαλύτερος στον κόσμο επιταχυντής θα κατασκευαστεί στην Ιαπωνία. Ο μεγαλύτερος επιταχυντής του κόσμου προβλέπεται να κατασκευαστεί στην Ιαπωνία στα βουνά στο νότιο ιαπωνικό νησί Κιουσού, ή στα περίχωρα της πόλης Κιτακάμι στο βόρειο τμήμα του νησιού Χονσού. Το σχέδιο αυτό υπολογίζεται σε 10 δισ. δολάρια. Ο νέος επιταχυντής σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό Μεγάλο Επιταχυντή Ανδρονίων (LHC), που έχει σχήμα δακτυλίου, θα έχει γραμμικό σχήμα. Παρ’ όλα αυτά το μήκος του θα φτάσει τα 30 χιλιόμετρα, δηλαδή θα είναι κατά 3,5 χιλιόμετρα μεγαλύτερο από το μήκος του LHC. Ο νέος επιταχυντής θα γίνει η μεγαλύτερη επιστημονική πειραματική εγκατάσταση στον κόσμο, που θα επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν πειράματα μελέτης των στοιχειωδών σωματιδίων.

Φίλε terring,συγχαρητηρια για το διήγημα. Θα ήθελα να κανω και μία πρόταση στην ομάδα των moderator του forum να οργανώσουν μια σελίδα που ο καθένας θα μπορεί να γραφει ενα διήγημα επιστημονικής φαντασίας μεχρι π.χ. 1500 λέξεων με κάποιους όρους(οχι προσβολή ατόμων,θρησκειων κ.λ.π.)ετσι ωστε να αναπτυχθει και εδω ενα είδος διηγήματος που πολλους απο μας εχει κρατήσει πολλές ωρες συντροφίας και προβληματισμού!!!

Είδαν σουπερνόβα να εκτοξεύει τα υλικά της ζωής. Η μελέτη ενός σουπερνόβα που συνέβη στα τέλη καλοκαιριού σε ένα κοντινό γαλαξία προσφέρει πολύ σημαντικές πληροφορίες για την εξέλιξη του Σύμπαντος αλλά και τη δημιουργία της ζωής. Ο υπερκαινοφανής αστέρας SN 2011fe στον γαλαξία Messier 101 εκτοξεύει πλήθος στοιχείων ανάμεσα τους και εκείνα που αποτελούν τα δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής. Η έκρηξη. Η τρομερή έκρηξη SN 2011fe συνέβη τον περασμένο Αύγουστο στις παρυφές του γαλαξία Messier 101 (γνωστό και ως NGC 5457) ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 21 ετών φωτός από τον δικό μας γαλαξία. Η έκρηξη έγινε αμέσως αντιληπτή και πολλά επίγεια τηλεσκόπια καθώς και το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift έστρεψαν το βλέμμα τους εκεί. «Εντοπίσαμε το σουπερνόβα μόλις 11 ώρες μετά την έκρηξή του και μέσα σε 20 λεπτά είχαμε στη διάθεσή μας όλα τα στοιχεία για τη στιγμή που συνέβη η έκρηξη» αναφέρει ο Πίτερ Νάγκετ του Berkeley Lab στις ΗΠΑ. Τα υλικά. Η παρακολούθηση του φαινομένου αποκάλυψε το περιεχόμενό του. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η έκρηξη εκτοξεύει στο διάστημα πολλά στοιχεία ανάμεσα στα οποία οξυγόνο, μαγνήσιο, ασβέστιο, πυρίτιο και σίδηρος. Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα στοιχεία αυτά στο διάστημα είναι 16.000 χλμ/δευτ. «Η κατανόηση του πώς αυτές οι τρομερές εκρήξεις παράγουν και αναμειγνύουν τα στοιχεία είναι πολύ σημαντική αφού όπως διαπιστώνουμε πολλά από τα στοιχεία που παράγονται και εκτοξεύονται στο διάστημα στις εκρήξεις σουπερνόβα είναι εκείνα από τα οποία αποτελείται η Γη αλλά ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Όπως φαίνεται τελικά όλα και όλοι μας είμαστε προϊόντα των αστρικών εκρήξεων» υποστηρίζει ο Μαρκ Σάλιβαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Στην φωτογραφία τo σουπερνόβα SN2011fe στον γαλαξία Μεσιέ 101 (γνωστό και ως Ακιδωτό τροχό - Pinwheel) Νέφος-καμικάζι στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Ενα γιγαντιαίο νέφος αερίων οδεύει ολοταχώς προς τον θεαματικό θάνατό του, Κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας η οποία υπολογίζεται ότι θα το καταβροχθίσει στα τέλη του 2013. Το κοσμικό «γεύμα» αναμένεται από τους επιστήμονες με αδημονία. Θα τους προσφέρει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «ζωντανά» και από τόσο κοντά ένα τέτοιου είδους φαινόμενο και θα τους επιτρέψει να γνωρίσουν καλύτερα τον Τοξότη Α*, την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα της γειτονιάς μας. Γιγαντιαίο αλλά αραιό. Το γιγαντιαίο νέφος-καμικάζι ανακαλύφθηκε από το Very Large Telescope (VLT) του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (European Southern Observatory – ESO) στη Χιλή και περιγράφεται σε μελέτη http://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1151/eso1151.pdf που δημοσιεύεται από διεθνή ομάδα επιστημόνων στην επιθεώρηση «Nature». http://www.nature.com/ Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, παρά το τεράστιο μέγεθός του, το νέφος αερίων έχει μικρή μάζα – περίπου τριπλάσια από αυτή της Γης. Αναλύοντας καινούργιες αλλά και παλαιότερες εικόνες μπόρεσαν να υπολογίσουν την πορεία και την ταχύτητά του, η οποία όπως παρατήρησαν, έχει διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια φθάνοντας τα 2.350 χλμ το δευτερόλεπτο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους θα φθάσει σε απόσταση περίπου 40 δισ. χλμ από τον Τοξότη Α* στα μέσα του 2013. Από εκεί και πέρα, καθώς θα πλησιάσει στον ορίζοντα γεγονότων της υπερμεγέθους μαύρης τρύπας – το σημείο από όπου τίποτε, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει– το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Υπολογίζεται ότι θα επέλθει ως το τέλος του ίδιου χρόνου και αναμένεται εναγωνίως. Το φαινόμενο του μακαρονιού. Επειδή δεν έχει αρκετή ύλη ώστε να αποκτήσει δική του βαρύτητα, όπως συμβαίνει με τα άστρα, οι ειδικοί αναμένουν ότι, πλησιάζοντας στον ορίζοντα γεγονότων, το νέφος θα αρχίσει να επιμηκύνεται από την τεράστια έλξη της μαύρης τρύπας, προσφέροντας μια εικόνα που ως τώρα δεν είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν. «Η ιδέα ενός αστροναύτη που “τραβιέται” σαν μακαρόνι καθώς πλησιάζει μια μαύρη τρύπα είναι οικεία από την επιστημονική φαντασία» εξήγησε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Στέφαν Γκίλεσεν του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία. «Τώρα όμως» πρόσθεσε ο αστροφυσικός «μπορούμε να δούμε κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην πραγματικότητα στο νεοανακαλυφθέν νέφος. Δεν πρόκειται να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία». Υπολογίζεται ότι το μισό νέφος θα καταβροχθιστεί από τη μαύρη τρύπα ενώ το υπόλοιπο μισό θα εκτοξευθεί ξανά πίσω στο Διάστημα, εκπέμποντας ακτινοβολία. Χάρη σε αυτήν την ακτινοβολία οι ερευνητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν το φαινόμενο αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για τις μαύρες τρύπες γενικότερα και για τον Τοξότη Α* ειδικότερα. Το ξύπνημα του γίγαντα. Το θεαματικό τέλος του νέφους, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, θα σημάνει επίσης το ξύπνημα ενός γίγαντα. Ο Τοξότης Α* απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα βρίσκεται σε νάρκη. Αν και πλήθος αντικειμένων στροβιλίζονται έξω από τον ορίζοντα γεγονότων του, κανένα δεν έχει παρασυρθεί μέσα σε αυτόν. Το γεγονός ότι ο Τοξότης Α* είναι τόσο αδρανής δεν είναι συνηθισμένο. Η «συνάντησή» του με το νέφος αερίων θα δώσει ενδεχομένως στους επιστήμονες κάποιες εξηγήσεις. «Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναμένεται να μας παράσχουν εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες για τη συμπεριφορά της ύλης γύρω από τέτοιυ είδους εντυπωσιακά, υπερμεγέθη αντικείμενα» επεσήμανε ο Ράινχαρτ Γκέντσελ του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της μελέτης. Το βέβαιο είναι ότι την επόμενη διετία πολλά τηλεσκόπια θα είναι στραμμένα προς το κέντρο του Γαλαξία. Ο μικρός δορυφόρος «Τσίμπις» θα αναχωρήσει για τροχιά στις 25 Ιανουαρίου. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρέςς Μ-13Μ» θα αποσυνδεθεί από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα τέλη Ιανουαρίου του 2012 και μετά θα τοποθετήσει σε περίγεια τροχιά μικρό δορυφόρο για την έρευνα των εκκενώσεων κατα τη διάρκεια των καταιγίδων Η αποσύνδεση του διαστημοπλοίου προγραμματίζεται για τις 25 Ιανουαρίου του ερχόμενου έτους. Στη συνέχεια το διαστημόπλοιο θα ανεβεί σε ύψος 500 χλμ. και θα αποχωρήσει το μικρό δορυφόρο «Τσίμπις-Μ», η μάζα του οποίου θα είναι περίπου 40 κιλά και η μάζα των επιστημονικών συσκευών – περίπου 12 κιλά. Στη σύνθεση των συσκευών του δορυφόρου περιλαμβάνονται ένας γάμμα-ανιχνευτής ακτίνων «Χ», ένας ανιχνευτής υπεριωδών ακτίνων, ένας αναλυτής ραδιοσυχνοτήτων, μιά ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του οπτικού φάσματος, καθώς και σύνολο πλασματο-κυματικών συσκευών. Για πρώτη φορά οι έρευνες των φαινομένων των καταιγίδων θα διενεργηθούν ταυτόχρονα σε διάφορα φάσματα των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών.