Δροσος Γεωργιος

Μια ασυνήθιστη οπτική του Δία και δυο δορυφόρων του. Στις εικόνες που δόθηκαν στην δημοσιότητα από τον δορυφόρο SOHO (Solar & Heliospheric Observatory) εμφανίζεται ο Δίας και οι δορυφόροι του Καλλιστώ και Γανυμήδης.

Θέλουν να κατασκευάσουν Enterprise για ένα ταξίδι στον Άρη! Το πραγματικό αντίγραφο του διαστημοπλοίου NCC 1701-D Enterprise της γνωστής τηλεοπτικής αλλά και κινηματογραφικής σειράς Star Trek θέλουν να κατασκευάσουν Αμερικανοί επιστήμονες και μηχανικοί, θεωρώντας πως η τεχνολογία έχει ωριμάσει για μια τέτοια απόπειρα. Την αρχή έκανε ένας ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ο οποίος έχει κάνει μια αρκετά μεγάλη προεργασία συντάσσοντας μια μελέτη για το πώς αυτό θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή η κατασκευή του πραγματικού Enterprise θα πάρει τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ το κόστος του θα ανέλθει στο 1 τρισ. $ και το διαστημόπλοιο θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στον Άρη μέσα σε 90 ημέρες. Ακόμη περισσότερο ο δίσκος που είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κινηματογραφικής σχεδίασης θα μπορεί να περιστρέφεται έτσι ώστε να δημιουργούνται συνθήκες τεχνητής βαρύτητας σε αυτόν. Το Enterprise πρώτης γενιάς θα προωθείται από τρεις κινητήρες ιόντων οι οποίοι θα παρέχουν σταθερή επιτάχυνση σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού προς τον Άρη, και ήδη κινητήρες παρόμοιας τεχνολογίας χρησιμοποιούνται σε δορυφόρους και διαστημικούς βολιστήρες. Οι κινητήρες θα χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια, ενέργεια η οποία θα παράγεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες. Όπως αναφέρεται οι κινητήρες ιόντων παράγουν ένα κλάσμα ώσης σε σχέση με τους συμβατικούς πυραυλοκινητήρες χημικών προωθητικών, έχουν όμως πολύ υψηλή ειδική απόδοση, κάτι που σημαίνει ότι επιταχύνουν τα αέρια που παράγουν σε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Η βασική αρχή τους στηρίζεται στην ηλεκτρική φόρτιση (ιονισμό) ενός αερίου υπό υψηλή θερμοκρασία και εν συνεχεία στην εκτόνωσή του σε πολύ μεγάλες ταχύτητες, οι οποίες μπορούν να ξεπερνούν τα 50km/sec. (Επανειλημένες δημοσιεύσεις εδω για κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket) Το περίεργο χαρακτηριστικό τους είναι ότι αν δοκιμαστεί στη Γη, επαρκεί για να ωθήσει ένα και μόνο νόμισμα! Στο διάστημα όμως, μπορεί σιγά-σιγά να προωθήσει ένα διαστημόπλοιο, με πολύ αργή αλλά σταθερή επιτάχυνση, και μετά από ένα διάστημα να φτάσει σε πολύ μεγάλες τελικές ταχύτητες. Το διαστημόπλοιο θα μπορεί να φέρει ακόμη και οπλισμό με ένα τεράστιας ισχύος όπλο λέιζερ 100MW αν και όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα η λειτουργία του θα απαιτούσε μεγάλη ισχύ και θα δημιουργούσε προβλήματα υπερθέρμανσης. Από άποψη διαστάσεων το προτεινόμενο Enterprise θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της σειράς Star Trek. Το μήκος του θα ανέρχεται στα 960 μέτρα, (σε σχέση με τα υποθετικά 642 του κινηματογραφικού Enterprise), ο δίσκος του θα έχει διάμετρο 500 μέτρων και το μέγιστο ύψος του στην περιφέρεια θα ανέρχεται στα 25 μέτρα και στο κέντρο του στα 100., ενώ το πλήρωμά του θα ανέρχεται στα 1000 άτομα. Θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα διαστημικό σταθμό πολλών χρήσεων ο οποίος θα διαθέτει αποβάθρες για την φιλοξενία μικρότερων διαστημικών σκαφών που θα πραγματοποιούν τροχιακές και ενδοατμοσφαιρικές πτήσεις στον Άρη, ή σε οποιανδήποτε πλανήτη αυτό θα επισκέπτεται, καθώς και υπόστεγα για την υποστήριξη και κατασκευή μηχανημάτων. Η κατασκευή του θα γίνει βέβαια στο διάστημα και σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ηλεκτροκίνηση στο διάστημα με ηλιακή τεχνολογία. Μηχανικοί από την Ball Aerospace & Technologies έχουν υποβάλει ένα σχέδιο για την προώθηση διαστημικών σκαφών της NASA με τη βοήθεια μόνο της ηλιακής ενέργειας. Οι τεχνολογίες πρόωσης με βάση την ηλιακή ενέργεια που μετατρέπεται σε ηλεκτρική, είναι ένας από τους κύριους στόχους που πρέπει να επιτευχθεί πριν μπορέσει ο άνθρωπος να εδραιώσει την παρουσία του στο διάστημα. Η πρότασή τους θέλει να αποδείξει ότι η ηλιακή ηλεκτρική πρόωσης (SEP) μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο διάστημα. Η Ball Aerospace είναι μια από τις πέντε εταιρείες που πήραν 600.000 $ από τη NASA το Σεπτέμβριο του 2011, για την ανάπτυξη μιας τέτοιας ιδέας. Η NASA θέλει μια βιώσιμη και οικονομικά προσιτή ανθρώπινη παρουσία στο διάστημα, και η SEP είναι στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου. Οι ειδικοί θα μπορούσαν να δοκιμάσουν τη νέα ιδέα αποστολής στο διάστημα ώστε να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητα της νέας τεχνολογίας πρόωσης. Ο γενικός στόχος που επιδιώκει της NASA είναι η δημιουργία πολύ αποτελεσματικών και ισχυρών διαστημικών συστημάτων, που να τροφοδοτούνται εξ ολοκλήρου από τον Ήλιο. Οι τρέχουσες τεχνολογίες των ηλιακών πάνελ δεν είναι τόσο χρήσιμες για αποστολές που πηγαίνει βαθιά μέσα στο ηλιακό σύστημα, πέρα ​​από τις τροχιές του Δία ή του Κρόνου, για παράδειγμα. Διαστημική ηλεκτρική ενέργεια στη Γη. Πριν λίγες μέρες ερευνητές του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία υποστήριξαν ότι ένας στόλος μικρών ρομποτικών σκαφών μπορεί να εκτρέψει την πορεία επικίνδυνων αστεροειδών. Οι ίδιοι ερευνητές επανέρχονται τώρα με μια νέα επαναστατική ιδέα. Υποστηρίζουν ότι ένας στόλος μικροσκοπικών δορυφόρων θα μπορούσαν να μεταδίδουν στη Γη ενέργεια ικανή να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροδότησης ολόκληρων πόλεων. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για πολύ μικρούς δορυφόρους που θα λειτουργούν ως συλλέκτες ηλιακής ενέργειας την οποία στη συνέχεια θα μεταδίδουν στη Γη είτε με δέσμες λέιζερ είτε με δέσμες μικροκυμάτων. Οι δέσμες των δορυφόρων θα στοχεύουν κάποιον δέκτη που θα μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική. Οι ερευνητές έχουν πραγματοποιήσει πετυχημένες δοκιμές της τεχνολογίας πάνω στην οποία θα βασιστεί η κατασκευή αυτών των δορυφόρων. Θεωρούν ότι δορυφόροι αυτού του είδους θα μπορούσαν να ηλεκτροδοτήσουν περιοχές που έχουν υποστεί καταστροφές ή απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές όπου είναι δύσκολη η ανάπτυξη ηλεκτρικών δικτύων.Το πρόγραμμα έχει λάβει την ονομασία SAM (Self-infalting Adaptable Membrane) και σύμφωνα με τους ερευνητές οι δορυφόροι θα μιμούνται την φυσική κυτταρική δομή και λειτουργία των ζωντανών οργανισμών. «Το Διάστημα αποτελεί μια καταπληκτική πηγή συλλογής ηλιακής ενέργειας την οποία μπορούμε να συλλέγουμε αδιάλειπτα χωρίς να περιοριζόμαστε από το αν είναι μέρα ή νύκτα ή από τις καιρικές συνθήκες. Η χρήση τέτοιων δορυφόρων δίνει λύση και σε ένα ακόμη πρόβλημα που υπάρχει στη Γη. Υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να συλλέγονται σημαντικές ποσότητες ηλιακής ενέργειας όπως η Σαχάρα. Ομως ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί από την έρημο η ενέργεια στις αστικές περιοχές» αναφέρει ο Μασιμιλιάνο Μπαζίλε καθηγητής του Τμήματος Μηχανολογίας και Αεροδιαστημικής του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία που είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. H πρώτη ιδιωτική αποστολή στον ISS. Αν όλα προχωρήσουν σύμφωνα με το σχεδιασμό, το Σάββατο θα είναι ημέρα-ορόσημο στην ιστορία των διαστημικών επιχειρήσεων: η εταιρεία SpaceX εκτοξεύει το Dragon, το πρώτο ιδιωτικό σκάφος για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η SpaceX είναι μία από τις εταιρείες που εξασφάλισαν συμβόλαια της NASA, προκειμένου να καλυφθεί το κενό που άφησε η περυσινή καθήλωση των διαστημικών λεωφορείων. Η εταιρεία, την οποία δημιούργησε ο συνιδρυτής του PayPal Ίλον Μασκ, θα λάβει 1,6 δισ. δολάρια για 12 ρoμποτικές αποστολές στον ISS. Η κάψουλα Dragon, η οποία θα μπορούσε να τροποποιηθεί στο μέλλον ώστε να μεταφέρει και πληρώματα, θα παραδώσει στον ISS σχεδόν μισό τόνο τροφίμων, εφοδίων και επιστημονικών πειραμάτων. Τα στάδια της αποστολής όπως τα παραθέτει το Space.com: Εκτόξευση: Το Dragon θα εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου Falcon 9 της SpaceX. Η πυροδότηση προγραμματίζεται για τις 11.55 ώρα Ελλάδας στις 19 Μαΐου. Διακοπή κύριου κινητήρα / Διαχωρισμός σταδίων: Περίπου 180 δευτερόλεπτα μετά την πυροδότηση, οι κινητήρες του κατώτερου σταδίου του πυραύλου σταματούν να λειτουργούν και το πρώτο στάδιο πέφτει πίσω στη Γη. Σε αυτό το σημείο ενεργοποιούνται οι κινητήρες του δεύτερου σταδίου. Αποσύνδεση του Dragon: Περίπου 9 λεπτά μετά την εκτόξευση, το Dragon αποσυνδέεται από το ανώτατο στάδιο του πυραύλου και τίθεται σε τροχιά. Η κάψουλα αναπτύσσει τους ηλιακούς συλλέκτες που θα την τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια στις επόμενες φάσεις. Τροχιακοί έλεγχοι: Αφότου τεθεί σε τροχιά το Dragon υποβάλλεται σε ελέγχους, κατά τους οποίους δοκιμάζεται μεταξύ άλλων το σύστημα Absolute GPS, το οποίο επιτρέπει στην κάψουλα να προσδιορίζει τη θέση της στο Διάστημα μέσω των δορυφόρων του GPS. Σε αυτή τη φάση ελέγχεται επίσης το σύστημα ακύρωσης της πτήσης για την περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Πέρασμα κάτω από τον ISS: Την τρίτη ημέρα της αποστολής του, το Dragon θα περάσει 1,5 χιλιόμετρο κάτω από τον σταθμό και θα αρχίσει να επικοινωνεί μαζί του. Σε αυτή τη φάση θα δοκιμαστεί το δευτερεύον σύστημα GPS και το πλήρωμα του σταθμού θα στείλει εντολή για την ενεργοποίηση ενός φωτεινού σινιάλου από την κάψουλα. Ραντεβού: Την επόμενη ημέρα, το Dragon πλησιάζει εκ νέου το σταθμό σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων. Η απόσταση μειώνεται σταδιακά στα 250 μέτρα και τελικά στα 10 μέτρα. Πρόσδεση: Σε αυτό το σημείο, το Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον δίνει στο πλήρωμα του σταθμού την άδεια να συλλάβει το Dragon με το ρομποτικό βραχίονα του τροχιακού συγκροτήματος. Ο βραχίονας φέρνει τελικά την κάψουλα στη θυρίδα πρόσδεσης όπου θα συνδεθεί, στην κάτω πλευρά της υπομονάδας Harmony του ISS. Αποσύνδεση: Έπειτα από 18 ημέρες παραμονής στον ISS, το Dragon αποσυνδέεται και απομακρύνεται μερικά μέτρα με τη βοήθεια του ρομποτικού βραχίονα του σταθμού. Ενεργοποιεί τότε τους προωθητήρες του και για να απομακρυνθεί περισσότερο, σε απόσταση ασφάλειας. Επανείσοδος: Τέσσερις ώρες μετά την αναχώρησή του από το συγκρότημα, το Dragon ενεργοποιεί εκ νέου τους προωθητήρες του και εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Η θερμική ασπίδα προστατεύει την κάψουλα στα 7 λεπτά της μετεωρικής καθόδου. Προσθαλάσσωση: Η κάψουλα ανοίγει τρία αλεξίπτωτα που επιβραδύνουν απότομα την κάθοδο και προσθαλασσώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 450 χλμ από τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ. Μετά την περισυλλογή του, μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.

Το πλήρωμα του «Σογιούζ» έφτασε στο ΔΔΣ. Στις 17 Μαΐου στις 8 και 35 και 56 δευτερόλεπτα ωρα Μοσχας το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς "Soyuz TMA-04M" συνδεθηκε με την "Αναζήτηση" (ΜΙΜ-2) του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την ολοκλήρωση της δοκιμής διαρροής της διεπαφής μεταξύ του διαστημικού σκάφους και του (ΜΙΜ-2) απο 11:55 εως 12:25 ωρα Μόσχας, έχει προγραμματιστεί να ανοίξει ο διαδρόμος. Μετά από αυτό, το πλήρωμα του ΔΔΣ θα ενωθει με το πλήρωμα του "Soyuz TMA-04M», που περιλαμβάνει τον Gennady Padalka (Roscosmos), Σεργκέι Revina (Roscosmos) και τον Ιωσήφ Acaba (NASA). Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα εργασθεί 123 ημέρες από 17 Μάιου έως 17 Σεπτεμβρίου του 2012. Μετά το άνοιγμα της καταπακτής η αρίθμηση της Αποστολής στο ΔΔΣ θα αλλάξει σε 31/32 και το πλήρωμα θα αποτελείται από έξι άτομα: διοικητής Oleg Kononenko, πτήσης μηχανικοί Gennady Padalka και Σεργκέι Revina (Roscosmos), ο Donald Pettit και Joseph Άκαμπα (NASA), Αντρέ Cowper (ΕΣΛ .) Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας 31/32, μετά την άφιξη του WPK "Soyuz TMA-04M», θα συνεχίστει η διεξάγωγει πειραματων σε διάφορους τομείς όπως η βιοτεχνολογία, βιοϊατρική έρευνα, τηλεπισκόπηση της Γης, η εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος, οι διαστημικές επιστήμες των υλικών, η γεωφυσική και η εξερεύνηση των κοντινών αστρων, καθώς και την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης που προβλέπεται θα γίνουν περίπου 40 πειράματα, των οποίων τα 8 είναι νέα. Επίσης προγραμματίζεται διαστημικός περίπατος, στη διάρκεια της οποίας οι αστροναύτες θα αφήσουν ένα μικρό δορυφόρο, με σκοπό να προβλέψουν τις μελλοντικές ημερομηνίες και τους τόπους πτώσης στη Γη τμήματων των διαφόρων κοσμικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων των δορυφόρων. Το πλήρωμα εκτος τον μεγάλο αριθμό των επιστημονικών πειραμάτων εχει ακόμα την υποδοχή του ρωσικού διαστημικού οχήματος φορτίου "Πρόοδος M-16M», του ιαπωνικου διαστημικου σκάφους φορτίου HTV-3, "Konotori-3», το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος φορτίου ATV-3 "Edoardo Amaldi, το" Αμερικάνικο φορτηγό πλοίο «Δράκος». Συνολο 4 φορτηγά σκάφη!!! Οι αστροναύτες προγραμματίζουν τη διεξαγωγή από το διάστημα μαθήματα περιβάλλοντος για τους μαθητές 5 έως 7ου βαθμού. Ο πιο έμπειρος από το πλήρωμα του WPK "Soyuz TMA-04M» είναι ο Γκενάντι Padalka, με τρεις διαστημικές πτήσεις (το 1998 στο σταθμό "Μιρ" και το 2004 και το 2009 - στον ΔΔΣ) με πάνω από 585 ημέρες, εκτελωντας οκτώ διαστημικούς περιπάτους. Ο Ιωσήφ Άκαμπα εχει μια διαστημική πτήση με το διαστημικό λεωφορείο κατά τη διάρκεια της STS-119 το 2009. Για τον Σεργκέι Revin - αυτή είναι η πρώτη διαστημική πτήση. Τρεις διαστημικοι πυραύλοι θα εκτοξευστούν σήμερα από την Γη. Τρεις διαστημικές εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα στις 17 Μαΐου από διάφορα σημεία της Γης. «Δύο εκτοξεύσεις θα πραγματοποιήσει η Ρωσία: την πρώτη από το κοσμοδρόμιο του Πλισέτσκ στην περιοχή Αρχάνγκελσκ, η δεύτερη – από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Άλλη μια εκτόξευση έχει προγραμματίσει η Ιαπωνία από το κοσμοδρόμιο Tanegashima» Η πηγή τόνισε, πως η εκτόξευση από το στρατιωτικό κοσμοδρόμιο Πλισέτσκ θα πραγματοποιηθεί για τα συμφέροντα του Υπουργείου Άμυνας. Το 2012 στον κόσμο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 24 διαστημικές εκτοξεύσεις, μία από τις οποίες ήταν προβληματική.(Β.Κορέα) Η Ρωσία πραγματοποίησε 7 επιτυχείς διαστημικές εκτοξεύσεις.

Όσο απαράλλαχτο μοιάζει το φεγγάρι τόσο αλλάζει. Όσο κι αν δείχνει ίδιο και απαράλλαχτο, το φεγγάρι δεν ήταν πάντα όπως φαίνεται σήμερα. Οι κρατήρες και οι σχηματισμοί στην επιφάνεια της σελήνης άλλαζαν διαρκώς. Τη φαινομενική «στασιμότητα» που κάνει τον δορυφόρο της Γης να μοιάζει λες και δεν εξελίσσεται ποτέ έρχεται να ανατρέψει το καταπληκτικό βίντεο του παρατηρητηρίου της NASA, Lunar Reconnaissance Orbiter! Χάρη στη δουλειά των επιστημόνων, μπορούμε να έχουμε μια πληρέστερη άποψη για την ιστορία του φεγγαριού. Να πώς εξελίχθηκαν λοιπόν τα πράγματα...

Οι μαύρες τρύπες «προκάλεσαν κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο το Σύμπαν» Τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη μοιραία έλξη των μελανών οπών, ούτε καν η ακτινοβολία, περιέργως όμως αυτά τα κοσμικά τέρατα φαίνεται ότι λειτούργησαν σαν σόμπες, οι οποίες θέρμαναν το διαστρικό αέριο σε ολόκληρο το Σύμπαν, δείχνουν οι τελευταίες προσομοιώσεις. Η επιπλέον θερμότητα δεν προέρχεται βέβαια από τις ίδιες τις μαύρες τρύπες, αλλά από τα υλικά που παγιδεύονται στην έλξη τους: πριν τελικά χαθούν μέσα στην κοσμική οπή, τα υλικά αυτά στροβιλίζονται γύρω της σε ακραίες ταχύτητες και φτάνουν έτσι σε εξωφρενικές θερμοκρασίες. Το αποτέλεσμα αυτής της θέρμανσης είναι η εκπομπή ακτίνων γάμμα, δηλαδή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με υψηλή συχνότητα, και επομένως υψηλή ενέργεια. Οι αστροφυσικοί γνώριζαν ότι η ακτινοβολία αυτή μπορεί να θερμάνει τα νεφελώματα αερίου στη γειτονιά της μαύρης τρύπας, πίστευαν όμως ότι η επίδρασή της σε μεγάλες αποστάσεις είναι αμελητέα. Τώρα, έρευνα που δημοσιεύεται στο έγκριτο Astrophysical Journal δίνει μια διαφορετική εικόνα. Διεθνής ερευνητική ομάδα προσομοίωσε με μαθηματικά μοντέλα την επίδραση των ακτίνων γ που εκπέμπουν τα κβάζαρ, εξαιρετικά φωτεινά γαλαξιακά κέντρα, μέσα στα οποία πιστεύεται ότι κρύβονται μαύρες τρύπες μεγάλης μάζας. Το συμπέρασμα είναι ότι οι ακτίνες γ των μαύρων τρυπών μπορεί να θερμάνει έμμεσα νέφη αερίου ακόμα και σε αποστάσεις κοσμικής κλίμακας. Η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που μετατρέπεται τελικά σε θερμότητα, μέσω μιας περίπλοκης διαδικασίας, είναι αρκετή για να αυξήσει κατά δέκα φορές τη θερμοκρασία σε νέφη μέσης πυκνότητας, και κατά 100 φορές σε νέφη χαμηλής πυκνότητας. Το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε άμεσα, επιβεβαιώνεται όμως από τα υπολογιστικά μοντέλα για την εξέλιξη του Σύμπαντος: όταν η υπόθεση της θέρμανσης από μαύρες τρύπες τροφοδοτήθηκε στα μοντέλα, τα αποτελέσματα ταίριαζαν απόλυτα με τα παρατηρούμενα φασματικά χαρακτηριστικά των κβάζαρ. Τα αποτελέσματα της μελέτης «ξαναγράφουν τη θερμική ιστορία του Σύμπαντος» σχολίασε ο Δρ Κρίστοφερ Πφόμερ του Ινστιτούτου Θεωρητικών Μελετών της Χαϊδελβέργης, το οποίο προσέφερε τον υπερυπολογιστή στον οποίο έτρεξαν τα μοντέλα. Το συμπέρασμα της μελέτης, τονίζουν οι ερευνητές, έχει σημαντικές συνέπειες όσον αφορά την κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών και γενικά του Σύμπαντος. Οι γαλαξίες σχηματίστηκαν από ψυχρά νέφη αερίου που συμπυκνώθηκαν κάτω από την επίδραση της ίδιας τους της βαρύτητας και σχημάτισαν άστρα και πλανήτες. Όμως, τα νέφη αερίου με υψηλή θερμοκρασία δεν μπορούν να συμπυκνωθούν και να καταρρεύσουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος. Φαίνεται επομένως ότι οι μαύρες τρύπες θέρμαναν τα νέφη αερίου αρκετά ώστε να φρενάρουν το σχηματισμό μικρών γαλαξιών, γνωστών ως γαλαξιών-νάνων. Και αυτό θα εξηγούσε γιατί οι αστρονόμοι βλέπουν λιγότερους γαλαξίες-νάνους από ό,τι προβλέπουν οι κοσμολογικές προσομοιώσεις.

Σχεδόν 5.000 αστεροειδείς απειλούν τη Γη. Οι ειδικοί της NASA κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν σχεδόν 4700 περισσότερο ή λιγότερο μεγάλοι αστεροειδείς με διάμετρο 100 και πάνω μέτρων και η τροχιά των οποίων, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, βρίσκεται σχετικά κοντά στη Γη. Τέτοιοι αστεροειδείς μπορεί να δημιουργούν κίνδυνο για τον πλανήτη μας. Σε τέτοιο συμπέρασμα οι επιστήμονες κατέληξαν με βάση τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον ερευνητικό καθετήρα WISE. Οι αστεροειδείς αυτοί είναι αρκετά μεγάλοι για να μην καούν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας και να μην προκαλέσουν σοβαρή ζημιά κατά την πτώση τους στη γη. Οι εμπειρογνώμονες της NASA τόνισαν ότι οι εκτιμήσεις τους σχετικά με την ποσότητα των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών είναι προς το παρόν πρόχειρες.

Μικρές ειδήσεις. Η NASA επέτρεψε την αποστολη του Dragon προς τον ΔΔΣ. Η NASA έδωσε άδεια στην ιδιωτική εταιρεία Space-X να στείλει το κατασκευασμένο απ αυτήν διαστημικό λεωφορείοDragon προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Προβλέπεται ότι θα πετάξει από το κοσμοδρόμιο στο ακρωτήριο Κανάβεραλ στις 19 Μαΐου. Το Dragon θα μεταφέρει στο Σταθμό υλικά βάρους 500 και πάνω κιλών - τρόφιμα, εξοπλισμό και υλικά για πειράματα και από το ΔΔΣ θα πάρει στη Γη τεμάχια εγκαταστάσεων τα οποία η NASA σχεδιάζει για λόγους οικονομίας να χρησιμοποιήσει στο μέλλον. Η NASA έχει συνάψει με την εταιρεία συμβόλαιο αξίας 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ποσό αυτό θα πρέπει να αρκέσει για 12 πτήσεις. H NASA εκπαιδεύει αστροναύτες για αποστολή σε αστεροειδή προς αναζήτηση ορυκτού πλούτου. Λίγα χρόνια μετά την κινηματογραφική εκπαίδευση αστροναυτών για να επισκεφθούν αστεροειδή η NASA αποφάσισε να εκπαιδεύσει αληθινούς αστροναύτες για την επίσκεψη σε αστεροειδή, όχι για να τον καταστρέψουν όπως στην πετυχημένη ταινία, αλλά για να τον εξερευνήσουν και να προσπαθήσουν να βρουν και να ανακτήσουν τον ορυκτό του πλούτο. Οπως έγινε γνωστό, η NASA εκπαιδεύει μια ομάδα αστροναυτών η οποία σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα ταξιδέψει σε απόσταση περίπου πέντε εκατομμυρίων χλμ μακριά από τη Γη για να συναντήσει έναν αστεροειδή για τον οποίον θα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι διαθέτει πολύτιμα μεταλλεύματα. Σε λίγες μέρες οι αστροναύτες θα ξεκινήσουν να εκπαιδεύονται στην χρήση ειδικών οχημάτων αλλά και στη συλλογή δειγμάτων από την επιφάνεια του αστεροειδή. Η αποστολή αναμένεται να πραγματοποιηθεί σε περίπου 15 χρόνια και θα έχει πολλαπλούς στόχους. Εκτός από τα μεταλλεύματα, οι αστροναύτες θα διαπιστώσουν πώς είναι η παραμονή σε πολύ εχθρικά για την επιβίωση περιβάλλοντα (όπως είναι το περιβάλλον ενός αστεροειδή) ενώ θα συγκεντρώσουν και στοιχεία που θα βοηθήσουν στην καλύτερη αντιμετώπιση ενός απειλητικού για τη Γη αστεροειδούς. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό της αποστολής οι αστροναύτες θα παραμείνουν πάνω στον αστεροειδή για περίπου 30 μέρες. Σε μεγάλο συνέδριο που θα γίνει στην Ιαπωνία σε έναν μήνα η NASA θα παρουσιάσει περισσότερα στοιχεία για αυτή την αποστολή. Σύμφωνα με πληροφορίες η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα ανακοινώσει μια μη επανδρωμένη αποστολή η οποία το 2016 θα συλλέξει δείγματα από κάποιον αστεροειδή. Η αποστολή αυτή θα αποτελέσει την δοκιμή για την μεταγενέστερη επανδρωμένη αποστολή που σχεδιάζεται για τα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Περισσότερα:Δημοσίευση 25/4/2012-Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία» http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547 Στόλος 50 νανο-δορυφόρων θα μελετήσει το Βόρειο Σέλας. Στην τελική φάση οργάνωσης βρίσκεται ερευνητική αποστολή που θα μελετήσει το Βόρειο Σέλας. Ενας στόλος από 50 μικροσκοπικούς δορυφόρους θα ενώσουν τις δυνάμεις τους συγκεντρώνοντας στοιχεία για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του σέλαος, αλλά και για τις μαγνητικές καταιγίδες που δημιουργούνται στον Ηλιο και προκαλούν το φαινόμενο. Στόχος των επιστημόνων είναι να δημιουργήσουν ένα μοντέλο με το οποίο θα μπορούν να κάνουν «μετεωρολογικές» προβλέψεις για τις μαγνητικές καταιγίδες του Ηλιου οι οποίες εκτός από την δημιουργία του σέλαος επηρεάζουν τις τηλεπικοινωνίες και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη. Η αποστολή ονομάζεται STAR Project και τον κεντρικό ρόλο στην οργάνωσή της έχει το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Οσλο. Πενήντα δορυφόροι με μέγεθος περίπου όσο μια χάρτινη συσκευασία ενός λίτρου γάλατος θα τεθούν σε τροχιά πάνω από τον Βόρειο Πόλο όταν υπάρχει αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα. Η αποστολή είναι προγραμματισμένη να γίνει το 2013. Κάθε δορυφόρος θα κινείται σε διαφορετικό ύψος (από 160-320 χλμ) και θα διαθέτει διάφορα όργανα παρατήρησης και μετρήσεων. Κατά την κίνησή τους οι δορυφόροι θα μελετήσουν όλα τα στρώματα της ιονόσφαιρας συγκεντρώνοντας μια σειρά από δεδομένα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό οι δορυφόροι θα παραμείνουν σε τροχιά για 3-8 εβδομάδες και στη συνέχεια θα πέσουν στην ατμόσφαιρα και θα καταστραφούν. Τόσο η NASA όσο και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έχουν δείξει ενδιαφέρον για την τεχνολογία των νανο-δορυφόρων.

Το Επανδρωμένο διαστημόπλοιο "Soyuz TMA-04M» ξεκίνησε για τον ΔΔΣ! Σύμφωνα με το πρόγραμμα της πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) και τις υποχρεώσεις της ρωσικής πλευράς σχετικά με αυτό το διεθνές σχέδιο στις 7:01:23 ωρα Μόσχας (GMT) από το Μπαϊκονούρ ξεκίνησε το επανδρωμένο διαστημικό σκάφος μεταφοράς (TLC) "Σογιούζ TMA-04M. " Ο σκοπός η παράδοση στον ISS τρίων κοσμοναυτών-αποστολή (ISS-31) Το πλήρωμα του "Σογιούζ TMA-04M," οι Ρώσοι κοσμοναύτες Γκενάντι Padalka (διοικητής) και Σεργκέι Revin (μηχανικός πτήσης του οχήματος) και ένας Αμερικανός αστροναύτης ο Ιωσήφ Acaba (ιπτάμενος μηχανικός διαστημοπλοίων-2). Το πλοίο τέθηκε σε τροχιά αναφοράς με τις ακόλουθες παραμέτρους: η κλίση του 51,67 βαθμούς, το ελάχιστο ύψος είναι 200,7 χιλιόμετρα, μέγιστο - 246,36 χιλιόμετρα, τροχιακή περίοδο - 88,68 λεπτά. Τα ενσωματωμένα συστήματα του διαστημοπλοίου λειτουργούν κανονικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία τηλεμετρίας και τις εκθέσεις του πληρώματος που εργάζονται στον ΔΔΣ το σύστημα λειτουργεί κανονικά. Ο σταθμός είναι έτοιμος να δέσει με το πλοίο. Στον ΔΔΣ εργάζονται ο κοσμοναύτης Όλεγκ Kononenko (Roscosmos), ο αστροναύτης Donald Pettit (NASA) και Αντρέ Kuipers (ΕΟΔ). Το «Σογιούζ TMA-04M» θα συνδεθει στον ΔΔΣ στις 17 Μάη 2012, στις 8:38 GMT.

Θα μπορούσε το ήλιο-3(Σελήνη) να λύσει πραγματικά τα ενεργειακά προβλήματα της Γης; Φυσικοί πιστεύουν ότι το ισότοπο ήλιο-3 θα μπορούσε να προσφέρει το σύνολο των ενεργειακών μας αναγκών στο μέλλον. Με καμία απολύτως ρύπανση. Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Αντίθετα, το ήλιο-3 είναι ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Το φεγγάρι έχει ένα τεράστιο απόθεμα του ηλίου-3 στην επιφάνειά του, αλλά είναι το ήλιο-3 πραγματικά η απάντηση στα προβλήματα της ενέργειας στη Γη μας; Δύο τύποι αντιδράσεων σύντηξης κάνουν χρήση του ηλίου-3 για την παραγωγή καθαρής ενέργειας. Η πρώτη χρησιμοποιεί το δευτέριο που αντιδρά με το ήλιο-3, για να παράγει ήλιο-4 και ένα πρωτόνιο. Το δεύτερο είδος των αντιδράσεων χρησιμοποιεί δύο άτομα ηλίου-3 για να δημιουργήσει ήλιο-4 και δύο πρωτόνια. Περισσότερα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15203 Ένα από τα καλύτερα σημεία της προτεινόμενης αντίδρασης του ηλίου-3 είναι η παντελής έλλειψη ραδιενεργών υποπροϊόντων. Δεν εκπέμπονται νετρόνια και δεν αφήνουν πίσω τους ισότοπα, που θα μπορούσαν να δώσουν ραδιενέργεια. Το πρωτόνιο είναι ένα ιδιαίτερα καλό προϊόν, επειδή η καθαρή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί από αυτό το αδέσποτο πρωτόνιο όταν εισέλθει μέσα σε ένα ηλεκτροστατικό πεδίο. Οι παραδοσιακές πυρηνικές αντιδράσεις σχάσης παράγουν θερμότητα, που στη συνέχεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του νερού. Το καυτό νερό χρησιμοποιείται σε στροβίλους για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Στην διαδικασία της σύντηξης με το ήλιο-3, η ενέργεια δημιουργείται από την ίδια την αντίδραση, χωρίς την παρουσία δυσάρεστου ραδιενεργού υλικού για τις μελλοντικές γενιές. Η διαδικασία σύντηξης με ήλιο-3 δεν είναι απλώς θεωρητική – το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία πειράματα σύντηξης που συνδυάζει δύο πυρήνες του ηλίου-3. Οι εκτιμήσεις τοποθετούν την αποτελεσματικότητα των αντιδράσεων σύντηξης του ηλίου-3 σε 70%, για σύγκριση το κάρβουνο και το φυσικό αέριο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχουν απόδοση κάπου 20%. Το ήλιο-3 μεταδίδεται με τους ηλιακούς ανέμους, αλλά το γήινο μαγνητικό πεδίο αναγκάζει το ισότοπο αυτό να απομακρυνθεί μακριά. Χάρη στο αμελητέα μαγνητικό πεδίο του το φεγγάρι επιτρέπει στο ήλιο-3 να καθίσει πάνω στον ρεγκόλιθο, το στρώμα του βράχου και της σκόνης που καλύπτει το φεγγάρι. Η ύπαρξη του ηλίου-3 στη Σελήνη επαληθεύεται από δείγματα που έφεραν πίσω οι αποστολές Απόλλων και Luna. Ο γεωλόγος και αστροναύτης Harrison Schmitt απέκτησε και ανέλυσε πάνω από 200 κιλά σεληνιακών βράχων που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Απόλλων 17 το 1972. Το ήλιο-3 υπάρχει στη Γη μας, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Το τρίτιο (υδρογόνο με δύο νετρόνια, ή το δευτέριο με ένα νετρόνιο) με φυσικό τρόπο διασπάται σε ήλιο-3 με την πάροδο του χρόνου. Το ήλιο-3, επίσης, δημιουργείται παραδόξως κι ως υποπροϊόν των δοκιμών πυρηνικών όπλων. Οι ΗΠΑ έχουν αποθέματα ηλίου-3 μόνο 30 κιλά, πολύ λιγότερο από τους θεωρητικούς 25 τόνους του ηλίου-3 που είναι απαραίτητο για να λύσει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας αυτής σε ένα χρόνο. Η απόκτηση του ηλίου-3 από το ‘κάλυμμα’ του σεληνιακού εδάφους δεν θα είναι εύκολη. Οι καλύτερες δυνατές εκτιμήσεις του ηλίου-3 που περιέχει είναι 50 μέρη ανά δισεκατομμύριο στο σεληνιακό έδαφος, άρα πρέπει να συγκεντρώσουμε εκατομμύρια τόνους σεληνιακού εδάφους για να συλλέξουμε αρκετό ήλιο-3 για να είναι χρήσιμο σε αντιδράσεις σύντηξης στη Γη. Θα πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να αφαιρέσουμε μετάλλευμα από το φεγγάρι και να καταστρέψουμε την επιφάνειά του για να έχουμε μια καθαρή πηγή ενέργειας για τη Γη; Μετά την εξόρυξη του σεληνιακού βράχου, το ήλιο-3 χωρίζεται με τη θέρμανση της μάζας του πάνω από 600 βαθμούς Κελσίου, μια διαδικασία που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Και εν τω μεταξύ, η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων ηλίου-3 στη Γη θα είναι άλλο ένα πρόβλημα. Ένα διαστημικό σκάφος θα ήταν πιθανό να μεταφέρει μόνο μερικούς τόνους ηλίου-3 ως φορτίο, για να πούμε ότι θα έχουμε αρκετό ήλιο-3 για τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη. Έτσι, είναι πιθανό ότι το ήλιο-3 είναι πιο πιθανό να γίνει πηγή καυσίμων για τις σεληνιακές αποικίες, εξαλείφοντας την ανάγκη για συμπληρωματικές προμήθειες καυσίμων και δαπανηρές πτήσεις προς και από τη Γη. Λόγω της προσπάθειας και της ενέργειας που απαιτείται για την εξόρυξη του ηλίου-3, τη θερμότητα, και τη μεταφορά προς τη Γη, δεν θα είναι μια φθηνή πηγή ενέργειας, αλλά μια καθαρή εναλλακτική λύση, που πιθανόν να πρέπει να στραφούμε στα επόμενα 100 χρόνια. Τα συχνά ταξίδια στο φεγγάρι μπορεί επίσης να ανοίξουν την σεληνιακή τουριστική βιομηχανία, καθώς οι επιβάτες θα ταξιδεύουν μαζί με τα μεταλλικά κουτιά του ηλίου-3 που προορίζονται για χρήση σε αντιδράσεις σύντηξης πίσω στη Γη. Ποιοί όμως θα εκμεταλλευτούν και θα ελέγχουν τις ενεργειακές πηγές της Σελήνης; Το καλύτερο θα είναι να υπάρχει μια ομάδα κρατών κι όχι μια ιδιωτική εταιρεία. Η ρωσική εταιρεία Energia ισχυρίστηκε το 2006 ότι θα έχει μια μόνιμη βάση στο φεγγάρι το 2015 και θα αρχίσει τη συγκομιδή του ηλίου-3 από το 2020. Όμως, η εταιρεία φαίνεται να είναι πολύ πίσω στο χρονοδιάγραμμα για να γίνουν αυτοί οι ισχυρισμοί πραγματικότητα. Ένα μονοπώλιο στην καθαρή ενέργεια θα εκτοξεύσει κάθε μεγάλο έθνος σε "υπερισχυρό" έθνος. Μήπως θα το δούμε αυτό να συμβαίνει τον επόμενο αιώνα; Αλλά ακόμη και αν τα αποθέματα του ηλίου-3 της Σελήνης κοστίζουν πολύ ακριβά για να μεταφερθούν πίσω στη Γη, ο μοναδικός μας φυσικός δορυφόρος μας, θα μπορούσε μια μέρα να γίνει διαστημικό "βενζινάδικο" για τα σκάφη που θα ταξιδεύουν στο διάστημα, καθώς η ανθρωπότητα θα ταξιδεύει προς τα αστέρια. Πηγή: io9.com Σχόλιο:Ειναι λάθος η εκτίμηση για το κόστος μεταφοράς του ηλίου-3 γιατι η ανάπτυξη της Σελήνης θα μειώσει αισθητα το κόστος και οι πτησεις θα ειναι συνεχείς και συχνές εξάλλου η ανάγκη για νέες πηγές ενέργειας(το πετρέλαιο δεν είναι ατελείωτο) μαζί με το πρόβλημα υπερθέρμανσης του Πλανήτη κανουν την λύση της πυρηνικής σύντηξης την τέλεια λύση. Εξάλλου εδω μιλάνε για Ορυχεία σε κοντινούς αστεροειδείς «από την επόμενη δεκαετία»(Δημοσίευση 25/4/2012) με κοστος δις δολ. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15547

Στο Γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν 1000 φορές περισσότεροι πλανήτες από αστέρια. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης που κινούνται ελεύθερα, μπορεί να υπάρχουν στον χώρο ανάμεσα στα άστρα του Γαλαξία μας, υποστηρίζει μια διεθνή ομάδα επιστημόνων στο Astrophysics and Space Science. Σημειώνουν δε ότι αυτοί οι πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν και εξωγήινη ζωή. Οι επιστήμονες προτείνουν ότι αυτοί οι πλανήτες που φέρουν ζωή ξεκίνησαν να υπάρχουν στις απαρχές του Σύμπαντος λίγα εκατομμύρια χρόνια από το Big Bang, και ότι αυτοί φτιάχνουν το μεγαλύτερο τμήμα της «χαμένης μάζας» των γαλαξιών. Υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο πλανητικό σώμα θα διασχίζει το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος κάθε 25 εκατομμύρια χρόνια κατά μέσον όρο και κατά τη διάρκεια της κάθε διέλευσης, ζωδιακή σκόνη, συμπεριλαμβανομένης ενός τμήματος των ζωντανών κυττάρων του ηλιακού μας συστήματος, θα εμφυτεύεται στην επιφάνεια του. Αυτοί οι ελεύθερα κυμαινόμενοι πλανήτες θα έχουν τότε την πρόσθετη ιδιότητα της ανάμιξης των προϊόντων της τοπικής βιολογικής εξέλιξης σε μία γαλαξιακή κλίμακα. Από το 1995, όταν αναφέρθηκε ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης, το ενδιαφέρον για την αναζήτηση πλανητών έχει φθάσει στα ύψη. Οι 750 περίπου ανιχνεύσεις εξωπλανητών είναι όλοι τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια και δεν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες για να είναι υποψήφιοι κόσμοι με εξωγήινη ζωή. Η δυνατότητα να υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός πλανητών προτάθηκε για πρώτη φορά σε προηγούμενες μελέτες, όπου μετρήθηκαν τα φαινόμενα του βαρυτικού εστιασμού των μακρινών κβάζαρ, μέσω παρεμβολής αντικειμένων μεγέθους ενός πλανήτη. Πρόσφατα δε αρκετές ομάδες ερευνητών έχουν προτείνει ότι μερικά δισεκατομμύρια τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να υπάρχουν στον Γαλαξία. Η νέα έρευνα έχει ανεβάσει το γενικό σύνολο των πλανητών σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια σε κάθε γαλαξία – καθένας από τους οποίους φιλοξενεί την κληρονομιά αρχαίας κοσμικής αρχέγονης ζωής. Πηγή: science20

Κρατήρας του Ερμή γίνεται διάσημος για 15 λεπτά. Ο Andy Warhol (1928 — 1987), ήταν ένας αμερικανός καλλιτέχνης - ζωγράφος, γλύπτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης - πρωτοπόρος του κινήματος της Ποπ Αρτ. Ήταν εκείνος που είπε την προφητική φράση “στο μέλλον όλοι θα μπορούν να γίνουν διάσημοι για 15 λεπτά”. Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση http://messenger.jhuapl.edu/news_room/details.php?id=219 ανακοίνωσε πρόσφατα τα ονόματα 23 κρατήρων που βρίσκονται στην επιφάνεια του Ερμή. Ένας από αυτούς φέρει το όνομα του διάσημου καλλιτέχνη Andy Warhol. Η τετραπλή εικόνα του κρατήρα που έδωσε στη δημοσιότητα η αποστολή Messenger παραπέμπει στις μεταξοτυπίες με διάσημους σταρ που έκανε ο Warhol. Με την πρόσφατη ανακοίνωση των 23 νέων ονομάτων, συμπληρώνονται τώρα 76 επίσημα (και καλλιτεχνικά) ονόματα σε κρατήρες του Ερμή από τον Ιανουάριο του 2008, όταν έγινε το πρώτο πέρασμα του διαστημικού σκάφους Messenger από τον πλανήτη. http://www.universetoday.com/95161/warhol-crater-gets-its-15-minutes-of-fame/

Ο τεράστιος νεκρός δορυφόρος Envisat θα παραμείνει σε τροχιά για 150 χρόνια. Η περίπτωση του ευρωπαϊκού δορυφόρου Envisat, ο οποίος έπαψε να επικοινωνεί με τη Γη τον Απρίλιο και θεωρείται πια νεκρός, αναδεικνύει το διογκούμενο πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών και τον κίνδυνο που εγκυμονούν για διερχόμενες αποστολές. Ο Envisat, o βαρύτερος δορυφόρος γεωσκόπησης που έχει εκτοξευτεί ποτέ, είναι πλέον ένα από τα μεγαλύτερα διαστημικά σκουπίδια. Το κύριο σώμα του έχει διαστάσεις 9 επί 5 μέτρα, ωστόσο οι ηλιακοί συλλέκτες που τον τροφοδοτούσαν με ενέργεια έχουν άνοιγμα 14 μέτρα. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA είχε εκτιμήσει το 2010 ότι, μετά τη λήξη της αποστολής του, ο Envisat θα χρειαζόταν έως και 150 χρόνια για να πέσει στη Γη. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει για να επιταχυνθεί η πτώση του ογκώδους διαστημικού σκουπιδιού. Δεδομένου όμως ότι όλο και περισσότεροι επιστήμονες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την ενεργή απομάκρυνση των σκουπιδιών που κινούνται σε τροχιά, η ESA θα μπορούσε στο μέλλον να υλοποιήσει ένα από τα σχέδια που έχουν προταθεί για τον εκτροχιασμό των παλιών δορυφόρων. «Ο Envisat θα μπορούσε να γίνει ο στόχος μιας μελλοντικής αποστολής απομάκρυνσης τροχιακών συντριμμιών» είπε ο Νικ Τζόνσον, επιστημονικός διευθυντής του Γραφείου Τροχιακών Συντριμμιών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA. Η NASA θα παρακολουθεί τώρα τον Envisat και θα ενημερώνει τους διαχειριστές δορυφόρων όταν το σκουπίδι πλησιάσει σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

Βαρυτικές επιδράσεις αποκαλύπτουν νέο εξωπλανήτη. Ακολουθώντας τα βήματα του Γάλλου μαθηματικού Urbain Le Verrier, ο οποίος προέβλεψε την ύπαρξη του Ποσειδώνα αναλύοντας μικρές αποκλίσεις στην τροχιά του Ουρανού, πριν περίπου 150 χρόνια, μια ομάδα αστρονόμων πρόσφατα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός δεύτερου εξωπλανήτη σε ένα σύστημα, όπου ήταν ορατός μόνο ο ένας. Ερευνητές με επικεφαλής τον David Nesvorny του Southwest Research Institute (SwRI) ήταν η πρώτη ομάδα που έχει ανακαλύψει ένα εξωγήινο κόσμο έξω από το ηλιακό σύστημα με αυτή την τεχνική. Λεπτομέρειες για το πώς διεξήχθη η έρευνα εμφανίζεται στο περιοδικό Science. Η ομάδα χρησιμοποίησε τη θεωρία βαρυτικών διαταραχών και πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους για να αναπτύξει μια προσομοίωση, εξηγώντας έτσι τις βαρυτικές επιδράσεις που έβλεπαν στον ορατό εξωπλανήτη στο αστρικό σύστημα KOI-872. Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως εντοπίσει ένα άστρο (το ΚΟΙ 872) με έναν εξωπλανήτη γύρω του, o οποίος κάνει μία πλήρη τροχιά κάθε 34 μέρες. Όμως στη συνέχεια πρόσεξαν ότι υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις χρόνου, της τάξης άνω των δύο ωρών, στις περιοδικές διελεύσεις του εξωπλανήτη μπροστά από το άστρο του. Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι είναι η παρουσία ενός δεύτερου σώματος που προκαλεί αυτές τις ανωμαλίες στην τροχιά του πρώτου πλανήτη. Μέσα από υπολογιστικά μοντέλα, δηλώνουν πλέον πεπεισμένοι ότι ανακάλυψαν έναν δεύτερο εξωπλανήτη στο ίδιο αστρικό σύστημα, παρόλο που αυτός έχει τέτοια τροχιά ώστε, αντίθετα με τον πρώτο, δεν παρεμβάλλεται ανάμεσα στο άστρο του και στο «Κέπλερ». Ο δεύτερος αυτός εξωπλανήτης εκτιμάται ότι έχει περίπου το μέγεθος του Κρόνου και κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 57 μέρες. Σύμφωνα με τον Νεσβόρνι, υπολογίζεται ότι υπάρχει και ένας τρίτος εξωπλανήτης γύρω από το ίδιο άστρο, ο οποίος έχει περίπου διπλάσια διάμετρο από τη Γη (γι' αυτό λέγεται και «σούπερ-Γη») και κάνει μία περιφορά κάθε 6,77 μέρες. Κανείς από αυτούς τους εξωπλανήτες δεν φαίνεται να ανήκει στην κατοικήσιμη ζώνη, όπου θα μπορούσε να υπάρχει νερό και να φιλοξενείται ζωή. Αυτά τα αντικείμενα είχαν επισημανθεί από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, που εκτοξεύτηκε ειδικά για να ανακαλύψει κόσμους σαν τη Γη γύρω από μακρινά αστέρια. Μέχρι στιγμής, η αποστολή έχει επιστρέψει πάνω από 2.300 αποτελέσματα. Οι αστρονόμοι μάλιστα έχουν επιβεβαιώσει πάνω από 750 εξωπλανήτες μέχρι τώρα. "Ανάμεσα στα σημερινά τηλεσκόπια για την ανίχνευση πλανητών γύρω από μακρινά αστέρια, το Κέπλερ που ξεκίνησε το 2009 είναι ο πρωταθλητής μεταξύ τους," εξηγεί ο Nesvorny. Οι ειδικοί της NASA λένε ότι ο κυνηγός των πλανητών παρακολουθεί συνεχώς περισσότερα από 150.000 αστέρια σε ένα στενό τμήμα του ουρανού. Με τον καιρό, εμφανίζονται λεπτές διαφορές στη φωτεινότητα σε αυτά τα αστέρια. Αυτές οι μικρο-αλλαγές μπορεί να είναι μια ένδειξη ενός εξωπλανήτη που κινείται ανάμεσα στο τηλεσκόπιο και τα άστρα-στόχους του. Για να επιβεβαιώσει ένα εξωγήινο κόσμο, το Κέπλερ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία περάσματα. «Για ένα πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο, που παρακολουθεί το Κέπλερ, οι ιδιότητες απόσταση, χρόνος και άλλες ιδιότητες θα πρέπει να είναι αναλλοίωτες στο χρόνο," εξηγεί ο David Kipping του Κέντρου για την Αστροφυσική στο Χάρβαρντ (CfA). "Αρκετά αποτελέσματα, ωστόσο, μπορούν να παράγουν αποκλίσεις από τον τρόπο που ανακαλύπτει το Κέπλερ τους πλανήτες, έτσι ώστε η απόσταση των διελεύσεων να μην είναι αυστηρά περιοδικό”, προσθέτει. Κι αυτό μπορεί να οφείλεται σε ένα κρυφό εξωπλανήτη που κι αυτός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Η βαρύτητα του μπορεί να έλξει τους άλλους πλανήτες, αναγκάζοντας τους να αποκλίνουν από τις τροχιές τους έστω και λίγο. Μερικές αστρικές διελεύσεις μπορεί να καθυστερήσουν σε σχέση με τις άλλες. Αναλύοντας αυτές τις παραλλαγές, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να συμπεράνει την ύπαρξη ενός αόρατου πλανήτη στο σύστημα KOI-872. "Γρήγορα έγινε φανερό σε όλους μας ότι ένα μεγάλο κρυφό αντικείμενο πρέπει να έλκει τον διερχόμενα πλανήτη. Για να το θέσουμε πιο απλά, εάν ένα τρένο φτάνει στο σταθμό δύο ώρες πιο αργά, πρέπει να υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι ‘αυτό. Το πρόβλημα ήταν να βρούμε τι ήταν αυτό," καταλήγει ο Nesvorny. Πηγή: SoftPedia

Ο Ήλιος κινείται μέσα στον Γαλαξία πιο αργά από ό,τι νομίζαμε. O Ήλιος κινείται στο διαστρικό διάστημα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί μέχρι σήμερα, γεγονός που σημαίνει ότι η Γη είναι πιθανότατα καλύτερα προστατευμένη από τις εισερχόμενες κοσμικές ακτίνες, αποκαλύπτει μελέτη που δημοσιεύεται στο Science. http://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120510141957.htm H μελέτη βασίστηκε στα δεδομένα του ΙΒΕΧ (Εξερευνητής Διαστρικού Ορίου), ενός δορυφόρου που καταγράφει αλληλεπιδράσεις σωματιδίων και χαρτογραφεί το όριο του Ηλιακού Συστήματος. http://www.nasa.gov/mission_pages/ibex/index.html Τροφοδοτώντας τα δεδομένα του ΙBEX σε ένα υπολογιστικό μοντέλο, Αμερικανοί ερευνητές υπολόγισαν ότι ο Ήλιος κινείται στο διαστρικό μέσο με ταχύτητα 83.700 χιλιομέτρων την ώρα, περίπου 11.000 χιλιόμετρα την ώρα πιο αργά από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Η αναθεώρηση της εκτίμησης προς τα κάτω, επισημαίνουν οι ερευνητές, έχει σημασία για την κατανόηση της δομής του εξωτερικού ορίου του Ηλιακού Συστήματος. Ο Ήλιος και οι πλανήτες περιβάλλονται από μια «φούσκα» φορτισμένων σωματιδίων, τα οποία πηγάζουν από το μητρικό μας άστρο και κινούνται σφαιρικά προς τα έξω. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι αστροφυσικοί πίστευαν ότι η ηλιόσφαιρα κινείται με τόσο μεγάλη ταχύτητα ώστε, καθώς συγκρούεται με σωματίδια του διαστρικού μέσου, παραμορφώνεται και σχηματίζει το λεγόμενο τοξοειδές κύμα κρούσης -έναν σχηματισμό παρόμοιο με το κύμα που σχηματίζει μπροστά της η πλώρη ενός πλοίου. Τέτοια κύματα κρούσης έχουν εξάλλου παρατηρηθεί μπροστά από άλλα άστρα που περνούν με μεγάλη ταχύτητα μέσα από νεφελώματα. Τώρα, όμως, η νέα εκτίμηση της ταχύτητας του Ήλιου δείχνει ότι η πίεση του διαστρικού υλικού που ρέει πάνω στην ηλιόσφαιρα δεν είναι αρκετή για το σχηματισμό κύματος κρούσης. «Δεδομένου ότι επί τρεις δεκαετίες μελετούσα το τοξοειδές κύμα κρούσης, έμεινα πραγματικά άναυδος όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει καν» σχολίασε ο Ντέιβιντ ΜακΚόμας του Ερευνητικού Ινστιτούτου Soutwest στο Τέξας, επικεφαλής της μελέτης. Όμως το γεγονός ότι η ηλιόσφαιρα δεν σχηματίζει κύμα κρούσης είναι στην πραγματικότητα καλά νέα για τη Γη: δεδομένου ότι δεν πιέζεται αρκετά ώστε να παραμορφώνεται και να εξασθενίζει, η ηλιόσφαιρα αναχαιτίζει καλύτερα τις λεγόμενες κοσμικές ακτίνες, φορτισμένα σωματίδια που θεωρούνται άκρως επικίνδυνα. Όπως μάλιστα επισημαίνει ο Δρ ΜακΚόμας, η ύπαρξη μιας υγιούς αστρόσφαιρας γύρω από οποιοδήποτε άστρο είναι πιθανότατα απαραίτητη για την εμφάνιση ζωής, αλλιώς οι πλανήτες ουσιαστικά θα αποστειρώνονταν από την κοσμική ακτινοβολία. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανότερο να ανακαλύψουμε εξωγήινη ζωή σε άστρα που δεν σχηματίζουν κύματα κρούσης καθώς κινούνται. Βίντεο: Ο Ηλιος εισέρχεται στο Τοπικό Νέφος. Το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα διαστρικό νεφέλωμα με κοσμική ακτινοβολία. Οι επιστήμονες εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή η «συνάντηση» του ηλιακού μας συστήματος με διαστρικά νεφελώματα συνδέεται με περιόδους όπου στη Γη εκδηλώθηκε μαζική εξαφάνιση ειδών. Κατά την τροχιακή του κίνηση στο κέντρο του Γαλαξία το ηλιακό μας σύστημα περνά μέσα από διαφόρων ειδών νεφελώματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί από εκρήξεις σουπερνόβα. Αυτά τα νεφελώματα αποτελούνται από αέρια, σκόνη αλλά και σωματίδια υψηλής ενέργειας, τη γνωστή κοσμική ακτινοβολία. Οταν ο Ηλιος περνά σχετικά γρήγορα μέσα από αυτά τα νεφελώματα, οι αλληλεπιδράσεις που προκαλούνται δημιουργούν ένα είδος ασπίδας που εμποδίζει την άκρως βλαβερή κοσμική ακτινοβολία να εισέλθει στο ηλιακό μας σύστημα. Αυτή τη στιγμή το ηλιακό μας σύστημα κινείται προς το Τοπικό Νέφος, ένα από τα πιο γνωστά διαστρικά νέφη της γαλαξιακής μας γειτονιάς. Επιστήμονες στις ΗΠΑ που παρατηρούν το φαινόμενο διαπίστωσαν ότι τη φορά αυτή ο Ηλιος κινείται προς το νεφέλωμα με μικρή ταχύτητα (23 χλμ/δευτ) και εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή εκτιμούν ότι με αυτή τη ταχύτητα οι αλληλεπιδράσεις που θα προκληθούν δεν θα οδηγήσουν στη δημιουργία ασπίδας από την κοσμική ακτινοβολία. Φοβούνται λοιπόν ότι η Γη θα είναι εκτεθειμένη στη βλαβερή ακτινοβολία που τυχόν θα διαρρεύσει στο ηλιακό μας σύστημα. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να παρατηρούν το φαινόμενο και θα αναμένουν τα δεδομένα που θα στείλουν τα προσεχή χρόνια τα δίδυμα σκάφη Voyager που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος και ετοιμάζονται σε λίγο καιρό να το εγκαταλείψουν και να εισέλθουν στον λεγόμενο διαστρικό χώρο. Το φαινόμενο μελετούν επιστήμονες του Southwest Research Institute στο Τέξας και τα ευρήματα τους δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science».

Νετρίνα: αγγελιοφόροι από τον κάτω κόσμο. Τα νετρίνα, τα πιο φευγαλέα σωματίδια, θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν την προέλευση της Γης καθώς και την εσωτερική λειτουργία της – αλλά μόνο αν μπορούσαμε να πιάσουμε αρκετά από αυτά με σύγχρονους ανιχνευτές.Περισσότερα!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=5042

Πρόβα Αρειανής εξερεύνησης. Το Curiosity, ο ρομποτικός εξερευνητής που βρίσκεται καθ' οδόν για τον Αρη, βρίσκεται στο μέσο του ταξιδιού του και αναμένεται να φθάσει στον κόκκινο πλανήτη σε 89 μέρες. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από τις δοκιμές που κάνει στην έρημο Μπέικερ στην Καλιφόρνια με μια ρέπλικα του Curiosity ώστε οι τεχνικοί και τα μέλη της αποστολής να είναι πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να προκύψει όταν το ρομπότ ακουμπήσει το έδαφος του Αρη και είναι έτοιμο να ξεκινήσει την εξερεύνηση. Το Curiosity είναι ένα μεγάλο τροχοφόρο το οποίο εξαιτίας του μεγέθους και των πολλών και πολύπλοκων συστημάτων του δεν μπορεί να τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες όπως οι προκάτοχοί του. Βασίζεται σε μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων, παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται σε πολυετείς διαπλανητικές αποστολές και είναι ικανές να λειτουργούν αδιάκοπα για δεκαετίες. Είναι εξοπλισμένο με κάμερες, τοποθετημένες σε διάφορα σημεία ώστε να καταγράφουν εικόνες από πολλές πλευρές και γωνίες λήψεις, αλλά και με πολλά όργανα όπως, για παράδειγμα, ένα λέιζερ που θα ανοίγει τρύπες στα βράχια από μακριά. Η αποστολή θα προσεδαφιστεί στον Κρατήρα Γκέιλ, μια γιγάντια τρύπα που σχηματίστηκε κατά την πρόσκρουση ενός αρχαίου αστεροειδή. Το Όρος Σαρπ υψώνεται ακριβώς στο κέντρο του κρατήρα και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της λεκάνης του. Το βουνό των 5 χιλιομέτρων σχηματίστηκε από πετρώματα που έλιωσαν κατά την πρόσκρουση και αναπήδησαν όπως αναπηδά η επιφάνεια του νερού μετά την πτώση μιας σταγόνας. Τα στρώματα από τα οποία αποτελείται το Όρος Σαρπ πιστεύεται ότι διατηρούν ένα αρχείο της γεωλογικής ιστορίας του Άρη εδώ και τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Δορυφόροι έχουν ανιχνεύσει κοντά στους πρόποδες ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού. Τα ορυκτά αυτά ίσως είναι υπολείμματα μιας λίμνης που γέμιζε κάποτε τον κρατήρα, ή θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί όταν η άμμος που μετέφερε ο άνεμος αντέδρασε με νερό από τον υδροφόρο ορίζοντα.

Τέλος εποχής για τον δορυφόρο Envisat. Τέλος εποχής γράφτηκε και επίσημα στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) για τον Envisat, το μεγαλύτερο επιστημονικό δορυφόρο παρατήρησης της Γης από το διάστημα, η επαφή με τον οποίο χάθηκε στις 8 Απριλίου. Οι προσπάθειες να αποκατασταθεί η επαφή με τον γιγάντιο δορυφόρο απέτυχαν τελικά και έτσι οι επιστήμονες αποδέχθηκαν πια ότι το έργο του τερματίσθηκε. Ο δορυφόρος, που έχει μέγεθος σχολικού λεωφορείου και, μεταξύ άλλων, τραβούσε θεαματικές και υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες του πλανήτη μας από ψηλά, είχε πρόσφατα γιορτάσει τα δέκατα γενέθλιά του στο διάστημα και δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αρχικά, ο κόστους 2,2 δισ. ευρώ δορυφόρος σχεδιάστηκε για να λειτουργήσει πέντε χρόνια, αλλά η αποστολή του, που ξεκίνησε το 2002, ξεπέρασε τελικά τη δεκαετία. Ο δορυφόρος με τα 10 επιστημονικά όργανά του, όλα αυτά τα χρόνια, μετέδωσε πολύτιμες πληροφορίες για τους ωκεανούς, την επιφάνεια της Γης, τους πάγους και τη γήινη ατμόσφαιρα, τροφοδοτώντας με στοιχεία περίπου 2.500 επιστημονικές έρευνες. Μεταξύ άλλων, ο Envisat έχει καταγράψει τη σταδιακή υποχώρηση των αρκτικών πάγων, την άνοδο της θερμοκρασίας και της στάθμης των ωκεανών, την αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε διάφορα μέρη του κόσμου, τις γεωλογικές επιπτώσεις των σεισμών και των εκρήξεων ηφαιστείων, την παρακολούθηση των φυσικών καταστροφών και των πετρελαιοκηλίδων κ.α. Οι πιθανές αιτίες για την αιφνιδιαστική σιωπή του δορυφόρου είναι πολλές. Σύμφωνα με την ESA, είναι πιθανό ότι μία ενεργειακή βλάβη μπορεί να έχει μπλοκάρει τα συστήματα τηλεμετρίας και τηλεχειρισμού του. Οι επιστήμονες υποθέτουν επίσης ότι ίσως κάποιο βραχυκύκλωμα τον έθεσε αυτομάτως σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» για λόγους αυτοπροστασίας ή ότι μία δεύτερη παράλληλη δυσλειτουργία μπορεί να τον κατέστησε ανίκανο να δέχεται εντολές από τους σταθμούς εδάφους. Εικόνες του δορυφόρου που ελήφθησαν τόσο από επίγεια ραντάρ, όσο και από ένα άλλο γαλλικό δορυφόρο γεωεπισκόπησης, τον Pleiades, δείχνουν ότι το μεγάλο -σαν ιστίο- πάνελ συλλογής ηλιακής ενέργειας βρίσκεται στη σωστή θέση. Ο Envisat έχει μήκος περίπου εννέα μέτρα και πλάτος πέντε μέτρα, ενώ ζυγίζει γύρω στα 8.000 κιλά. Οι ειδικοί φοβούνται ότι για τα επόμενα 150 χρόνια ο εκτός λειτουργίας ογκώδης δορυφόρος θα αποτελεί ένα επικίνδυνο διαστημικό «σκουπίδι» για τη Γη. Οι τεχνικοί της ESA, παρά το επίσημο τέλος της αποστολής, θα συνεχίσουν πάντως για ένα ακόμα δίμηνο τις προσπάθειές τους για αποκατάσταση της επαφής μαζί του. Η εκτόξευση του πρώτου από τη νέα γενιά δορυφόρων γεωεπισκόπησης GMES Sentinel, που θα διαδεχτεί τον Envisat, προγραμματίζεται για το 2013.

Εστία:Ο αστεροειδής έχει μοναδικά χαρακτηριστικά και μοιάζει με τον δορυφόρο μας. Οι επιστήμονες που μελετούν τον μεγάλο αστεροειδή Εστία (Vesta) δημοσιεύουν μελέτη στην οποία έχουν συγκεντρώσει και αναλύσει όλα τα ευρήματα από την παρατήρηση του. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση που υπήρχε ότι η Εστία είναι ένας ιδιαίτερος αστεροειδής. Σύμφωνα με τους ειδικούς αποτελεί ένα «ειδικό απολίθωμα» του πρώιμου ηλιακού συστήματος και έχει χαρακτηριστικά όχι ενός κοινού αστεροειδή αλλά ενός μικρού πλανήτη. Μοιάζει δε αρκετά με τη Σελήνη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Τον αστεροειδή εξερευνά από τον περασμένο Ιούλιο το σκάφος DAWN που τις επόμενες εβδομάδες ολοκληρώνει την αποστολή του εκεί και θα συνεχίσει το ταξίδι του για να συναντήσει και να εξερευνήσει τον αστεροειδή Ceres. Η Εστία (το ρωμαικό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το DAWN μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του ορθώνεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! Μια ακόμη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ένα λαμπερό μυστηριώδες υλικό που υπάρχει στους κρατήρες της Εστίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μυστηριώδες υλικό βρίσκεται στο υπέδαφός της και βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που πέφτει επάνω της κάποιος μετεωρίτης. Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν στοιχεία για την ταυτότητα του υλικού.

Τέλος η «χειμερία νάρκη» για το Opportunity. Μετά από περίπου πέντε μήνες στασιμότητας, ο ρομποτικός εξερευνητής Opportunity άρχισε να κινείται εκ νέου στο έδαφος του Αρη. Το Opportunity που παρέμεινε καθόλη τη διάρκεια του Αρειανού χειμώνα προστατευμένο στην εσοχή ενός βράχου θα συνεχίσει να εξερευνά τον κόκκινο πλανήτη. Το Opportunity δεν ήταν απενεργοποιημένο όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά συνέχισε να λειτουργεί πραγματοποιώντας διάφορα πειράματα, παρ' ότι ακινητοποιημένο. Οι επιτελείς της αποστολής αποφάσισαν ότι οι συνθήκες στον Αρη είναι πλέον κατάλληλες για να αρχίσει και πάλι το ρομποτικό σκάφος την εξερεύνηση του. Του έδωσαν εντολή να βγει από την κρυψώνα του και πριν από 48 ώρες το Opportunity έστειλε σήμα ότι έφυγε από τον βράχο και είναι έτοιμο για νέες περιπέτειες. Οι τεχνικοί αυτή τη στιγμή ελέγχουν τις λειτουργίες αλλά και τα αποθέματα ενέργειας του ρομποτικού εξερευνητή και αν όλα είναι καλά θα του αναθέσουν την πρώτη του αποστολή. Βασικός παράγοντας είναι να υπάρχει αρκετό ηλιακό φως ώστε το Opportunity που κινείται με ηλιακή ενέργεια να κινηθεί νοτιότερα από εκεί που βρίσκεται τώρα σε μια περιοχή όπου έχουν εντοπιστεί αποθέματα στερεοποιημένης λάσπης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι αυτά τα αποθέματα δημιουργήθηκαν στην πρώιμη ιστορία του Αρη όταν στον πλανήτη υπήρχε ζέστη και υγρασία. Η αποστολή. To Opportunity προσεδαφίστηκε στον Αρη το 2003 μαζί με το «δίδυμό» του Spirit. Τα δυο οχήματα αναμενόταν ότι θα είχαν πάψει να είναι λειτουργικά πολύ νωρίτερα, αλλά τελικά διέψευσαν όλες τις προβλέψεις. Το Spirit σίγησε τον περασμένο Μάρτιο, όταν μια ρόδα του «κόλλησε» στο έδαφος. Το Opportunity συνεχίζει ακάθεκτο. http://www.sciencedaily.com/releases/2012/05/120509171123.htm Η ΝASA έδωσε στη δημοσιότητα την παραπάνω εικόνα από την κάμερα του Opportunity τη στιγμή που το ρομπότ έχει μόλις εγκαταλείψει την κρυψώνα του και αρχίζει να κινείται εκ νέου στην επιφάνεια του Αρη.

Το 90% των απόμακρων γαλαξιών στο Σύμπαν είναι αόρατο. Το τηλεσκόπιο Χέρσελ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος έχει ανακαλύψει ότι οι μέχρι τώρα απαρατήρητοι μακρινοί γαλαξίες είναι υπεύθυνοι για μια κοσμική ομίχλη στην υπέρυθρη ακτινοβολία. Οι γαλαξίες είναι μερικά από τα πιο αμυδρά και πλέον μακρινά αντικείμενα που έχει δει το Herschel, και ανοίγει έτσι ένα νέο παράθυρο για τη γέννηση των άστρων στο αρχικό Σύμπαν. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι οι γαλαξίες στο παρατηρούμενο σύμπαν είναι εκατοντάδες δισεκατομμύρια (ενώ υπάρχουν και επτά περίπου τρισεκατομμύριο γαλαξίες νάνοι). Εδώ είναι η ταξινόμηση που κάνουν οι αστρονόμοι για τα αντικείμενα στο ορατό σύμπαν (δηλαδή μέσα σε μια απόσταση 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός): ■Υπερσμήνη στο ορατό σύμπαν = 10 εκατομμύρια ■Ομάδες γαλαξιών στο ορατό σύμπαν = 25 δισεκατομμύρια ■Μεγάλοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 350.000.000.000 ■Νάνοι γαλαξίες στο ορατό σύμπαν = 7 τρισεκατομμύρια ■Αστέρια στο ορατό σύμπαν = 30 δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια (3x10²²) Οι αστρονόμοι συνειδητοποιούν ότι μπορεί να έχουν υποτιμήσει τον αριθμό των γαλαξιών σε ορισμένα μέρη του σύμπαντος, ακόμα και το 90 τοις εκατό, σύμφωνα με τον Matthew Hayes του Παρατηρητηρίου της Γενεύης, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας με το πιο προηγμένο οπτικό όργανο του κόσμου – το Ευρωπαϊκό Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, το οποίο έχει τέσσερα μεγαθήρια των 8,2 μέτρων. Έστρεψαν δύο από τα γιγάντια τηλεσκόπια σε μια καλά μελετημένη περιοχή στο βαθύ διάστημα που ονομάζεται πεδίο GOODS-South. Στην περίπτωση των πολύ μακρινών, παλιών γαλαξιών, το αποκαλυπτικά φως τους δεν μπορεί να φτάσει στη Γη, καθώς έχει αποκλειστεί από διαστρικά νέφη σκόνης και αερίου – και, ως εκ τούτου, αυτοί οι γαλαξίες δεν καταγράφονται από τους κατασκευαστές χαρτών του διαστήματος. "Οι αστρονόμοι πάντα γνώριζαν ότι έλειπαν κάποιο κλάσμα των γαλαξιών … αλλά για πρώτη φορά τώρα έχουμε μια μέτρηση. Ο αριθμός των μη μετρημένων γαλαξιών είναι σημαντικός,» δήλωσε ο Matthew Hayes. Η ομάδα πραγματοποίησε δύο σύνολα παρατηρήσεων στην ίδια περιοχή, κυνηγώντας για φως που εκπέμπεται από τους γαλαξίες που γεννήθηκαν 10 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Το πρώτο σύνολο εξέτασε για την λεγόμενη ακτινοβολία Lyman-άλφα, το κλασικό αποκαλυπτικό φως που χρησιμοποιείται για την κατάρτιση κοσμικών χαρτών, και που πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό Theodore Lyman που το ανακάλυψε. Η ακτινοβολία Lyman-άλφα είναι η ενέργεια που απελευθερώνεται από τα διεγερμένα άτομα υδρογόνου. Το δεύτερο σετ παρατήρησης χρησιμοποίησε μια ειδική κάμερα που ονομάζεται HAWK-1 για να αναζητήσει μια υπογραφή που εκπέμπεται σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος, επίσης από το υδρογόνο, το οποίο είναι γνωστό ως γραμμή υδρογόνο-άλφα (ή H-α). Η δεύτερη σάρωση απέδωσε μια ολόκληρη ομάδα φωτεινών πηγών που δεν είχαν εντοπιστεί χρησιμοποιώντας την τεχνική Lyman-άλφα. Περιλαμβάνουν μερικούς από τους πιο αμυδρούς γαλαξίες που βρέθηκαν ποτέ, φτιαγμένους σε μια εποχή που το σύμπαν ήταν απλώς ένα βρέφος. Οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι οι έρευνες Lyman-άλφα μπορούν να εντοπίσουν μόνο ένα μικρό μόνο αριθμό του συνολικού φωτός που εκπέμπεται από μακρινούς γαλαξίες. Παραδόξως, το 90 τοις εκατό αυτών των μακρινών γαλαξιών μπορεί να είναι απαρατήρητοι σε αυτές τις έρευνες. "Εάν υπάρχουν 10 ορατοί γαλαξίες, θα μπορούσε να υπάρχουν εκεί έξω συνολικά εκατό”, είπε ο Hayes. Η ανακάλυψη προσθέτει νέα γνώση σχετικά με το χρονοδιάγραμμα με το οποίο σχηματίστηκαν τα αστέρια και στη συνέχεια οι γαλαξίες. Πηγή: ESO .

Ολο το νερό της Γης σε μια φούσκα. Μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση έκαναν ειδικοί της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ για τον όγκο του νερού στη Γη. Υποστηρίζουν ότι ολο το νερό του πλανήτη θα μπορούσε να χωρέσει σε μια σχετικά μικρή φούσκα. Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση η φούσκα αυτή θα είχε διάμετρο 1384 χλμ. Η εκτίμηση αφορά το νερό των ωκεανών, των ποταμών των λιμνών αλλά και των υπόγειων αποθεμάτων νερού. Στον υπολογισμό συμπεριλήφθηκε και η ποσότητα του νερού που εκτιμάται ότι υπάρχει σε κάθε μορφή στον πλανήτη: στους παγετώνες, στην ατμόσφαιρα (νέφη, υδρατμοί κλπ) ακόμη και στους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκτίμηση αποδεικνύει ότι αν και το νερό καλύπτει το 70% της επιφάνειας της Γης, η μάζα του είναι δυσανάλογα μικρή.Θα χωρούσε σε μια φούσκα με έκταση από την Γιούτα μέχρι το Κάνσας.

To «πρώτο» φως από μια σούπερ-Γαία. Ενα «υπεργήινο» φως συνελήφθη από ένα γήινο τηλεσκόπιο σηματοδοτώντας ένα σημαντικό σταθμό στην παρατήρηση των «συγγενών» πλανητών της Γης. Με τον όρο σούπερ-Γαία ή υπέρ-Γαία χαρακτηρίζονται οι πλανήτες που έχουν μέγεθος έως και δέκα φορές μεγαλύτερο από τον πλανήτη μας και προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των ερευνητών επειδή τα δεδομένα τους υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν στερεή μάζα ή να καλύπτονται από υγρούς ωκεανούς. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί αρκετές υπερ-Γαίες αλλά η παρατήρησή τους γινόταν με έμμεσο τρόπο. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά το φως μιας υπερ-Γαίας, γεγονός το οποίο οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως «ιστορικό επίτευγμα». Το Spitzer εντόπισε το φως του 55 Cancri e (ή σε συντομογραφία Cnc e) που βρίσκεται σε απόσταση 41 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Καρκίνου. Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2004 και υπολογίζεται ότι είναι 60% μεγαλύτερος από τη Γη. Ομως έχει οκταπλάσια μάζα και διπλάσια πυκνότητα από αυτήν του πλανήτη μας . Είναι βραχώδης και πυκνός σαν μολύβι και περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του. Μια μέρα στον 55 Cancri e διαρκεί 18 ώρες. Ο 55 Cancri e κινείται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο γι αυτό και οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνειά του είναι πολύ μεγάλες καθιστώντας τον μη κατοικήσιμο. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι φτάνουν μέχρι και τους 2.700 βαθμούς Κελσίου αλλά με τα νέα δεδομένα που συνέλεξε το Spitzer φαίνεται ότι είναι λιγότερο καυτός. Σύμφωνα με τους νέους υπολογισμούς το θερμόμετρο στην επιφάνεια του Cnc e μπορεί να φθάνει ως και τους 1.726 βαθμούς Κελσίου. Φυσικά και αυτή η θερμοκρασία είναι απαγορευτική την παρουσία ζωής εκεί. Ενα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο για τον 55 Cancri e είναι ότι αν βρισκόταν κάποιος στην επιφάνειά του θα έβλεπε το μητρικό άστρο 60 φορές μεγαλύτερο και 3.600 φορές λαμπρότερο από ό,τι βλέπουμε εμείς τον Ηλιο. http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=142987031

Όταν ο Γαλαξίας μας θα συγκρουστεί με τον γαλαξία της Ανδρομέδας... Περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, ο Γαλαξίας μας αναμένεται να συγκρουστεί με το γαλαξία της Ανδρομέδας. http://physicsgg.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%95%CE%94%CE%91 Oι αστρονόμοι ονομάζουν Milkomeda τον ελλειπτικό γαλαξία που θα προκύψει από την συγχώνευση Ανδρομέδας- γαλαξία μας (Milky Way). Στη συνέχεια παρουσιάζονται διάφορες εικόνες από συγκρούσεις άλλων γαλαξιών - η καθεμία σε διαφορετικό στάδιο της εξέλιξης - για να πάρουμε μια ιδέα του τι θα πάθουμε στο μακρινό μέλλον...... Φωτ.1 O μεγαλύτερος γαλαξίας (αριστερά) είναι ο NGC 2207 ο οποίος τελικά θα συγχωνευτεί με τον μικρότερο γειτονικό γαλαξία IC 2163 (δεξιά). Η σύγκρουση των δύο σπειροειδών γαλαξιών άρχισε πριν από 40 εκατομμύρια χρόνια. Ο γαλαξίας IC 2163 δεν έχει αρκετή ενέργεια ώστε να ξεφύγει από την βαρυτική έλξη του μεγαλύτερου γείτονα του και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, θα υπάρχει μόνο ένας μόνο ένας γαλαξίας. Φωτ.2 Η σύγκρουση γαλαξιών σε σχετικά πρώιμο στάδιο,που ξεκίνησε πριν από περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια. Φωτ.3 Ο γαλαξίας NGC 520 είναι το προϊόν σύγκρουσης δύο γαλαξιών. Έχοντας ξεκινήσει εδώ και 300 εκατομμύρια χρόνια πριν, η σύγκρουση θα συνεχιστεί για πολύ χρόνο ακόμα. Φωτ.4 Αυτοί οι δύο συγκρουόμενοι γαλαξίες φωτογραφήθηκαν λίγο πριν συγχωνευθούν σε έναν ενιαίο και μεγαλύτερο. Η παρατεταμένη σύγκρουση απελευθέρωσε ένα τεράστιο ποσό θερμότητας δημιουργώντας έναν ενεργό γαλαξία εκπομπής"υπερύθρων". Εικόνες σαν αυτή του NGC 6240 είναι σπάνιες, δεδομένου ότι η φάση αυτή διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα. Φωτ.5 Ο MACSJ 0025 διαμορφώθηκε όταν δύο τεράστια σμήνη γαλαξιών συγκρούστηκαν. Το ένα σμήνος πέρασε μέσα από το άλλο κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και τώρα είναι πάλι ξεχωριστά, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν η συνήθης ύλη και η σκοτεινή ύλη. Φωτ.6 Ο NGC 6670 έχει σχεδόν σίγουρα βιώσει τουλάχιστον μία στενή σύγκρουση. Αλλά με τους δύο πυρήνες αυτών των επικαλυπτόμενων γαλαξιών (NGC 6670E και NGC 6670W) σε απόσταση περίπου 50.000 έτη φωτός, ο NGC 6670 φαίνεται να εισέρχεται πάλι στα αρχικά στάδια μιας δεύτερης συνάντησης. Βίντεο-προσομοίωση. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=dJRc37D2ZZY

Καμικάζι εναντίον επικίνδυνων αστεροειδων. Πολλές είναι οι προτάσεις και οι ιδέες που έχουν διατυπωθεί για την αντιμετώπιση ενός απειλητικού αστεροειδή. Μια νέα πρόταση ρίχνουν στο τραπέζι δύο μηχανικοί βρετανικού πανεπιστημίου. Υποστηρίζουν ότι εκτοξεύοντας πολλά μικρά ρομποτικά σκάφη και στέλνοντάς τα να πέσουν πάνω σε ένα απειλητικό αστεροειδή μπορούν να εκτρέψουν την πορεία του. Μια από τις δημοφιλείς προτάσεις αντιμετώπισης ενός απειλητικού αστεροειδή είναι να στείλουμε μεγάλα σκάφη που θα τον πλησιάσουν και είτε θα εξαπολύσουν εναντίον του πυρηνικούς πυραύλους είτε θα χρησιμοποιήσουν πολύ ισχυρά λέιζερ με στόχο να τον καταστρέψουν ή να εκτρέψουν την πορεία του. Η Αλισον Γκίμπινγκς και ο Μασιμιλιάνο Μπαζίλε του Πανεπιστημίου Στραθκλάιντ στη Σκοτία θεωρούν ότι η αντιμετώπιση ενός απειλητικού αστεροειδή μπορεί να γίνει με μια λιγότερο «φαντασμαγορική» επιχείρηση. Υποστηρίζουν ότι ένα σμήνος μικρών ρομποτικών σκαφών μπορεί να δώσει τη λύση. Οι δύο μηχανικοί εκτιμούν ότι πέφτοντας με ταχύτητα πάνω στο αστεροειδή τα σκάφη-καμικάζι θα καταφέρουν να εκτρέψουν την πορεία του. Τα σκάφη θα κινούνται με ηλιακή ενέργεια και οι δύο μηχανικοί υπολογίζουν ότι θα μπορούν να εκτρέψουν έναν αστεροειδή που κινείται προς τη Γη κάνοντάς τον να περάσει σε απόσταση 35 χιλιάδων χλμ από τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους δύο μηχανικούς για να είναι αποτελεσματική η αποστολή τα σκάφη θα πρέπει να ξεκινήσουν το ταξίδι τους οκτώ χρόνια προτού ο αστεροειδής μπει σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Οι δύο μηχανικοί έχουν μια ακόμη εναλλακτική πρόταση. Λένε ότι αντί για σκάφη-καμικάζι είναι πιθανό να μπορούν να εκτρέψουν ένα αστεροειδή από την πορεία του μικρά σκάφη τα οποία θα τον ακολουθούν και θα τον «πυροβολούν» συνεχώς από κοντινή απόσταση με λέιζερ.

Καυτοί Δίιοι πλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη. Μια ομάδα ερευνητών, μεταξύ των οποίων είναι ο Alan Boss του Ιδρύματος Carnegie, πρόσφατα διαπίστωσε ότι οι καυτοί Δίιοι εξωπλανήτες μπορεί να αποτρέψουν το σχηματισμό κόσμων σαν τη Γη στην αρχή της ανάπτυξή τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι γιγάντιοι αέριοι πλανήτες κατά την κίνηση τους τείνουν να εμφανίζουν τέτοια χαρακτηριστικά (μοτίβα) στις τροχιές τους, που έχουν σημαντικές βαρυτικές επιπτώσεις σε άλλους κόσμους, που μπορεί να σχηματίζονται γύρω από το ίδιο άστρο. Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση του τι πρέπει να προσέχουν οι ερευνητές όταν ψάχνουν για βραχώδεις πλανήτες γύρω από τα άστρα. Ακόμα και στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αυτά τα ευρήματα μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή πλανητική διαμόρφωση. Όταν σχηματίζονται οι γίγαντες πλανήτες αερίου χρειάζονται κάποιο χρόνο για να εγκατασταθούν σε μόνιμη τροχιά. Πριν συμβεί αυτό, κινούνται πέρα ​​δώθε, επηρεάζοντας όλους τους άλλους πλανήτες γύρω τους, λόγω του τεραστίου μεγέθους τους. Στο ηλιακό μας σύστημα, ο Κρόνος και ο Δίας πιστεύεται ότι είχαν κινηθεί πολύ κοντά στην τροχιά του Άρη λίγο μετά τη διαμόρφωση τους. Ευτυχώς, αυτό δεν έριξε τη Γη, τον Ερμή, την Αφροδίτη ή τον Κόκκινο Πλανήτη έξω από το σύστημα, ή προς τον ήλιο. Λεπτομέρειες της νέας μελέτης δημοσιεύθηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS). Η ομάδα πίσω από την έρευνα είχε επικεφαλής τον Jason Steffen, ο οποίος έχει μια θέση στο Κέντρο για την Αστροφυσική Σωματιδίων του Fermilab, . Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία που παρέχονται από το τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA, το οποίο εκτοξεύτηκε με συγκεκριμένο σκοπό την ανίχνευση πλανητών όπως η Γη γύρω από άλλα άστρα. Ωστόσο, το παρατηρητήριο ανακαλύψει χιλιάδες πλανητικών υποψηφίων, συμπεριλαμβανομένων και πολλών καυτών πλανητών σαν τον Δία. Καυτό Δία ονομάζουμε ένα γίγαντα πλανήτη αερίου στο ίδιο μέγεθος και μάζα με τον μεγαλύτερο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, εκτός του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο. Αυτό σημαίνει ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του είναι εξαιρετικά υψηλή. Κατά πάσα πιθανότητα, οι πιο καυτοί τέτοιοι πλανήτες είναι παλιρροιακά κλειδωμένη στο μητρικό τους άστρο. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το Κέπλερ έχει εντοπίσει 63 συστήματα που περιέχουν αυτή την κατηγορία των πλανητών. Κανένα όμως από αυτά τα συστήματα δεν αποκάλυψε κάποια ένδειξη ότι αυτοί οι κόσμοι είχαν έναν σύντροφο πλανήτη. Θα μπορούσε βεβαίως οι βραχώδεις κόσμοι να είναι απλά πάρα πολύ μικροί για την ανίχνευση τους με τις τρέχουσες τεχνολογίες μας. «Οι επιπτώσεις αυτών των ανακαλύψεων είναι ότι τα συστήματα με πλανήτες σαν τη Γη σχηματίστηκαν από διαφορετικά συστήματα από ότι αυτά με καυτό Δία» εξηγεί ο Boss, στο Περιοδικό Αστροβιολογίας. «Επειδή πιστεύουμε ότι οι καυτοί Δίιοι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά από το άστρο τους, και στη συνέχεια μετανάστευσαν προς τα μέσα, η εσωτερική αυτή μετανάστευση διατάραξε το σχηματισμό των πλανητών σαν τη Γη. Εάν ο Ήλιος μας είχε ένα καυτό Δία, τότε δεν θα ήμασταν εδώ», καταλήγει. Πηγή: SoftPedia