Δροσος Γεωργιος

Δύο τελείως διαφορετικές ειδήσεις!!! Σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο. Το 45% των Ελλήνων δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τον Παγκόσμιο Ιστό, και μόνο τα μισά ελληνικά νοικοκυριά ήταν συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο το 2011, αποκαλύπτουν επίσημα στοιχεία της Eurostat. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την τρίτη θέση από το τέλος μεταξύ των 27 χωρών-μελών της ΕΕ : στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία, όπου το 46% των πολιτών δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο, και η Ρουμανία όπου το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 54%. Τα ποσοστά αφορούν τις ηλιακές ομάδες από 16 έως 74 ετών. Σε ελαφρώς καλύτερη θέση, όσον αφορά το ποσοστό όσων δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Internet, βρίσκονται η Κύπρος και η Πορτογαλία, με ποσοστό 41%, ενώ τις κορυφαίες θέσεις καταλαμβάνουν η Σουηδία (5%), η Δανία και η Ολλανδία (και οι δύο με 7%). Ο στόχος που έχει τεθεί στο πλαίσιο της Ψηφιακής Ατζέντας για την Ευρώπη είναι να μειωθεί το ποσοστό των Ευρωπαίων που δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ το Διαδίκτυο στο 15% έως το 2015 Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση της Eurostat, http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=STAT/11/188&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τον ευρωπαϊκό βορρά από τον φτωχότερο νότο ακόμα διατηρείται, παρόλο που το ποσοστό των συνδεδεμένων ευρωπαϊκών νοικοκυριών αυξήθηκε από το 49% το 2006 στο 73% το 2011. Το ποσοστό αυτό πέφτει στο 50% ή χαμηλότερα μόνο σε τρεις χώρες: Ελλάδα (50%), Ρουμανία (47%) και Βουλγαρία (45%). Αυτό σημαίνει ότι, συγκριτικά με τη μέση χώρα της ΕΕ, η Ελλάδα έχει χάσει μια πενταετία όσον αφορά τη διείσδυση της διαδικτυακής πρόσβασης. Όσον αφορά τις ευρυζωνικές συνδέσεις, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι πολύ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 68%, αφού μόνο το 45% των ελληνικών νοικοκυριών χρησιμοποιούν σήμερα συνδέσεις DSL. Δίκτυα των 186 Gbps θα επιταχύνουν τις ανακαλύψεις στον LHC. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην ταχύτητα διαμεταγωγής δεδομένων, στα 186 Gigabit ανά δευτερόλεπτο, πέτυχε σε επίπεδο δοκιμών κοινοπραξία ερευνητικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η αύξηση της ταχύτητας στα δίκτυα υπολογιστών έχει κρίσιμη σημασία για ανάλυση του ωκεανού δεδομένων που παράγει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN.To νέο ρεκόρ τέθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου Supercomputing 2011 που πραγματοποιήθηκε στο Σιάτλ. Χρησιμοποιώντας ένα κύκλωμα που στήθηκε ειδικά για αυτόν το σκοπό. Οι ερευνητές μετέδωσαν δεδομένα με ταχύτητα 98 Gbps από το Πανεπιστήμιο της Βικτόρια της Βρετανικής Κολούμπια σε συνεδριακό κέντρο του Σιάτλ στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Με την ταυτόχρονη μετάδοση δεδομένων στην αντίθετη κατεύθυνση, με ρυθμό 88 Gps, το πείραμα έδωσε μια σταθερή συνδυασμένη ταχύτητα 186 Gbps, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε θέσει η ίδια ομάδα το 2009, με ταχύτητα 119 Gbps. To νέο ρεκόρ ισοδυναμεί με τη μεταφορά 100.000 ταινιών Blu-ray (περίπου δύο εκατομμύρια Gigabyte) την ημέρα. Στο πείραμα συμμετείχαν μεταξύ άλλων το Caltech (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια), τα Πανεπιστήμια της Βικτόρια και του Μίσιγκαν και φυσικά το CERN. Μέχρι σήμερα, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), στον οποίο καταγράφηκαν πρόσφατα οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη του μποζόνιου του Χιγκς, έχει δώσει μέχρι σήμερα πάνω από 100 Petabyte δεδομένων, ή περίπου 4 εκατομμύρια δίσκους Blu-ray, τα οποία μοιράστηκαν σε 100 κέντρα επεξεργασίας και αποθήκευσης σε όλο τον κόσμο. «Βασικός στόχος είναι να δώσουμε σε επιστήμονες σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να εργαστούν με τα δεδομένα του LHC» αναφέρει ο Ντέιβιντ Φόστερ, αναπληρωτής διευθυντής υπολογιστικών συστημάτων στο CERN. Οι μεγάλες ανακαλύψεις που περιμένει η επιστημονική κοινότητα από τον LHC είναι η ανίχνευση δυσδιάκριτων σημάτων μέσα σε ολόκληρους ωκεανούς δεδομένων. Στην πραγματικότητα, ο όγκος της πληροφορίας είναι τόσο μεγάλος ώστε τα συστήματα του επιταχυντή αδυνατούν να αποθηκεύουν όλα τα δεδομένα και χρησιμοποιούν φίλτρα ώστε να καταγράφουν μόνο συγκεκριμένα σήματα. Όσο μικρότερες είναι οι δυνατότητες των δικτύων που μεταφέρουν τα δεδομένα σε όλο τον κόσμο, τόσο πιο αυστηρά πρέπει να είναι αυτά τα φίλτρα και τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να χαθούν πολύτιμα δεδομένα χωρίς κανείς να το αντιληφθεί. ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Τι θα γίνει τελικά αν δεν υπάρχει το μποζόνιο Higgs; Τι θα γίνει αν το 2012 δεν επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του Higgs; υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις αν το σωματίδιο του Θεού όπως ονομάστηκε από τα ΜΜΕ δεν υπάρχει; Ναι, γιατί, δεν χρειαζόμαστε υποχρεωτικά το μποζόνιο Higgs για να δοθεί μάζα στα σωματίδια. Ανοίγει έτσι η πόρτα για πιο εξωτικά είδη της φυσικής, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων σωματιδίων και δυνάμεων. Ο θεωρητικός Matt Strassler του Πανεπιστημίου Rutgers λέει πως το μποζόνιο Higgs είναι απλώς ένα κυματισμός στο λεγόμενο πεδίο Higgs, που στην πραγματικότητα αυτό θεωρείται ότι δίνει μάζα σε όλα τα άλλα σωματίδια. «Το φτωχό πεδίο Higgs εργάζεται στην αφάνεια, προστατεύοντας το σύμπαν από την καταστροφή, αλλά δεν εισπράττει τίποτα από αυτά που αξίζει," σχολιάζει ο Strassler. Οι φυσικοί ψάχνουν μόνο για το σωματίδιο Higgs γιατί είναι ο ευκολότερος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση στον τομέα. Αν αυτοί δεν το βλέπουν, τότε αυτό μας δείχνει πως το πεδίο είναι διαφορετικό από αυτό που προβλέπεται από το Καθιερωμένο Μοντέλο. Κανονικά, τα σωματίδια στα πεδία είναι σαν τους κυματισμούς σε λίμνες – για παράδειγμα τα φωτόνια είναι κυματισμοί στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Αλλά αν το πεδίο μοιάζει περισσότερο σαν μελάσα από ότι νερό, τότε οι κυματισμοί σβήνουν πάρα πολύ γρήγορα για να μπορέσουμε να το ανιχνεύσουμε. Κι αυτό σημαίνει ότι η ύλη θα μπορούσε να αποκτήσει τη μάζα του από ένα παχύ πεδίο σαν το Higgs, που δεν έχει όμως κανένα σχετικό σωματίδιο. Για να πάρουμε ένα τέτοια ‘κολλώδες’ πεδίο, οι θεωρητικοί πρέπει να πάνε σε πιο εξωτικές δυνατότητες – όπως νέα σωματίδια και δυνάμεις της φύσης. "Δεν μπορείτε να πάρετε την κατάσταση όπου δεν υπάρχει σωματίδιο Higgs εκεί, εκτός κι αν προσθέσετε κάτι άλλο," δήλωσε ο Strassler. Τι σημαίνει πιο εξωτικές δυνατότητες; Η ύπαρξη μιας νέας δύναμης, που ονομάζεται technicolor, θα μπορούσε επίσης να δώσει σωματίδια μάζα, χωρίς την ανάγκη ενός μποζονίου Higgs. Το technicolour θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν μια βαρέως τύπου εκδοχή της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, η οποία ως γνωστόν δεσμεύει μαζί τα κουάρκ μέσα στους πυρήνες των ατόμων. Η δύναμη Technicolor θα μπορούσε να γεμίζει το διάστημα με ζεύγη από ακόμα πιο νέα σωματίδια, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σούπα, μέσω του οποίου τα άλλα σωματίδια θα ταξίδευαν, κερδίζοντας μάζα κατά τη διαδικασία αυτή του ‘ταξιδιού’ τους. "Θα ήταν μια εξαιρετική εναλλακτική λύση, εάν το Higgs δεν υπάρχει," λέει ο νομπελίστας Steven Weinberg. "Σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε μια ολόκληρη σειρά από άλλα σωματίδια, κατά πάσα πιθανότητα σε υψηλότερες ενέργειας, που μπορεί να ανακαλύψει ο LHC. Αλλά ο επιταχυντής LHC δεν θα βρει το μποζόνιο. Δεν θα ήταν ένα μποζόνιο, με τη συνήθη έννοια." Υπάρχουν ακόμη πιο εξωτικές ιδέες; Η ύπαρξη μιας τέταρτης διάστασης του χώρου, πέραν των τριών που βιώνουμε, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα σωματίδια έχουν διαφορετικές μάζες – γεγονός που αποδίδεται συνήθως στο μποζόνιο Higgs. Οι διαφορετικοί τύποι των σωματιδίων θεωρείται ότι έχουν διαφορετικές μάζες, επειδή αλληλεπιδρούν με το πεδίο Higgs με δυνάμεις διαφορετικής ισχύος. Αλλά αν υπάρχει μια επιπλέον διάσταση του χώρου, τα σωματίδια μπορούν να έχουν υψηλότερες ενεργειακές καταστάσεις, οι οποίες εμφανίζονται μόνο στην επιπλέον 4η διάσταση. Στην συνηθισμένη σωματιδιακή φυσική, τα σωματίδια έχουν μια βασική ενέργεια που ονομάζεται θεμελιώδη κατάσταση και μπορεί να έχουν διεγερμένες καταστάσεις με μεγαλύτερη ενέργεια πάνω από αυτήν. Επειδή η ενέργεια σχετίζεται με τη μάζα μέσω της σχέσης E=mc2, οι διεγερμένες καταστάσεις ‘ζυγίζουν’ ελαφρώς περισσότερο από την θεμελιώδη κατάσταση. Σε έναν κόσμο με τέσσερις χωρικές διαστάσεις, τα σωματίδια έχουν μια πλήρη γκάμα (εύρος) διεγερμένων καταστάσεων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους είναι παγιδευμένο στην επιπλέον διάσταση, όπου δεν μπορούμε να την δούμε. Οι αθέατες καταστάσεις ενός απλού είδους σωματιδίου τελικά θα μοιάζουν με διαφορετικά σωματίδια στον 3D κόσμο μας. Χρειάζεστε ένα πεδίο σαν το Higgs για να δώσει μάζα σε ένα σωματίδιο στην θεμελιώδη του κατάσταση, αλλά μία επιπλέον διάσταση μπορεί να εξηγήσει γιατί βλέπουμε τα σωματίδια με διαφορετικές μάζες, χωρίς να επικαλείται το συνηθισμένο μποζόνιο Higgs. "Αυτός θα ήταν ένας τρόπος ώστε να γίνουν διακρίσεις μεταξύ των σωματιδίων και να αποκτήσουν διαφορετικές μάζες, ο οποίος όμως δεν κάνει καμία αναφορά σε κανένα μποζόνιο Higgs ή οτιδήποτε”, εξηγεί ο θεωρητικός του CERN John Ellis. Τελικά γιατί να πάρουμε αυτές τις εναλλακτικές ιδέες στα σοβαρά; «Είναι η δουλειά των θεωρητικών φυσικών να παίζουν με όλες τις διαφορετικές δυνατότητες, έτσι ώστε οι πειραματιστές να έχουν όλα τα εργαλεία που χρειάζονται όταν τελικά ανακαλύψουν ή δεν ανακαλύψουν κάτι στον LHC, που αυτός μόνο θα αποκαλύψει ή δεν θα αποκαλύψει τι υπάρχει στην πραγματικότητα”, συμπληρώνει ο Ellis. Ό,τι κι αν βρει ο LHC, η προοπτική του να πάρει μια πλημμύρα δεδομένων είναι συναρπαστική, τονίζει ο Tonelli. "Αυτή είναι η ατμόσφαιρα εδώ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι αγγίζουμε πραγματικά κάτι το σημαντικό." Ο μηχανισμός Higgs. Για να κατανοήσουμε τον μηχανισμό Higgs, ας φανταστούμε μια συγκέντρωση φυσικών οι οποίοι βρίσκονται ομοιόμορφα κατανεμημένοι μέσα σε μια αίθουσα, και συζητούν με τους διπλανούς τους. Μια όμορφη φυσικός μπαίνει και διασχίζει την αίθουσα. Όλοι οι φυσικοί απ’ όπου περνάει, μαζεύονται και συνωθούνται γύρω της. Καθώς δηλαδή διασχίζει την αίθουσα, έλκει τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά της, ενώ αυτά που προσπέρασε, επιστρέφουν στις κανονικές αποστάσεις μεταξύ τους. Επειδή πάντα υπάρχει ένας σωρός ανθρώπων γύρω της, αυτή αποκτά μεγαλύτερη μάζα απ’ ότι θα είχε αν ήταν μόνη της. Αυτό υπονοεί ότι έχει τώρα περισσότερη ορμή για την ίδια ταχύτητα κίνησης. Δηλαδή, όταν κινείται είναι δυσκολότερο να σταματήσει, ενώ όταν σταματήσει, είναι δυσκολότερο να ξεκινήσει ξανά, διότι ο σωρός γύρω της πρέπει να κινηθεί και αυτός. Στις τρεις διαστάσεις και με τις περιπλοκές που φέρνει η σχετικότητα, αυτός περίπου είναι ο μηχανισμός του Higgs. Το πεδίο Higgs θεωρείται ως υπόβαθρο όλου του χώρου. Απ’ οπουδήποτε περνάει ένα σωματίδιο, αυτό παραμορφώνει τοπικά το πεδίο Higgs. Η παραμόρφωση αυτή που έχει ως αντίστοιχο τη συγκέντρωση των ανθρώπων γύρω από την όμορφη φυσικό που εισέρχεται στην αίθουσα, γεννάει τη μάζα του σωματιδίου. Η ιδέα προέρχεται από τη φυσική της στερεάς κατάστασης. Αντί για ένα πεδίο που γεμίζει όλο το χώρο, σ’ ένα στερεό σώμα, υπάρχει το πλέγμα των θετικών ιόντων του κρυστάλλου. Όταν ένα ηλεκτρόνιο κινείται μέσα στο πλέγμα των ιόντων, τα ιόντα έλκονται από αυτό, κάνοντας έτσι τη φαινομενική μάζα του ηλεκτρονίου να είναι ακόμη και 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ελευθέρου ηλεκτρονίου. Το πεδίο Higgs στο κενό, αποτελεί ένα τέτοιο είδος υποθετικού πλέγματος, που γεμίζει όλο το Σύμπαν. Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί τα σωματίδια Z και W που είναι οι φορείς των ασθενών αλληλεπιδράσεων, έχουν τόσο μεγάλη μάζα, ενώ το φωτόνιο που είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, δεν έχει καθόλου μάζα. http://www.physics4u.gr/blog/?p=4330 Οι πιθανότερες τιμές για το Higgs όπως τις βρήκαν τα δύο πρόσφατα πειράματα είναι γύρω στα 124-125 GeV (η κύρια αιχμή στα αποτελέσματα). Το ATLAS το βλέπει από 115,5 έως 131 GeV και από 115 έως 127 GeV το CMS

Πελώριο σκάφος θα εκτοξεύει διαστημόπλοια. Ο Αμερικανός μεγιστάνας Πολ Άλεν που εκτός των άλλων δραστηριοτήτων του δραστηριοποιείται έντονα στον τομέα του διαστημικού τουρισμού παρουσίασε τα σχέδια ενός γιγάντιου σκάφους που θα λειτουργεί ως εναέριος εκτοξευτήρας διαστημοπλοίων. Το Stratolaunch είναι το μεγαλύτερο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί ποτέ και το άνοιγμα των φτερών του θα έχει έκταση 116 μέτρων, μεγαλύτερη από αυτή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου! Ιπτάμενος γίγαντας. Ο Πολ Άλεν, συνιδρυτής της Microsoft, συνεργάζεται με τον πρωτοπόρο σχεδιαστή αεροδιαστημικών ιπτάμενων μηχανών Μπερτ Ράταν με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και το 2004 στον μεγάλο διαγωνισμό για την κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού διαστημικού σκάφους. Το Stratolaunch διαθέτει έξι μηχανές 747 που θα του δίνουν την απαραίτητη ισχύ ώστε να μεταφέρει κάποιο διαστημικό σκάφος ψηλά στην ατμόσφαιρα και αυτό να εκτοξεύεται από εκεί έξω από τον πλανήτη μας. «Το Stratolaunch είναι το επόμενο μεγάλο βήμα: μια ιδιωτική διαστημική πλατφόρμα» ανέφερε ο Άλεν κατά την παρουσίαση των σχεδίων του Stratolaunch που σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα είναι έτοιμο να ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του σε τέσσερα χρόνια. Η NASA υποδέχτηκε με θερμό τρόπο την παρουσίαση του Stratolaunch και τόνισε ότι είναι πολύ θετική η ιδιωτική συμβολή στον διαστημικό τομέα. http://www.youtube.com/watch?v=sh29Pm1Rrc0 Μικρές ειδήσεις. Το Curiosity προχωρει σε διαστημικές έρευνες. Το αμερικανικό επιστημονικό εργαστήριο με το αριανό όχημα Curiosity προχώρησε σε διαστημικές έρευνες που θα διαρκέσουν 8 μήνες κατά τη πτήση του εργαστηρίου προς τον Κόκκινο πλανήτη. Το εργαστήριο τοποθετήθηκε σε διαστημική τροχιά τον περασμένο μήνα. Η προσεδάφισή του στην επιφάνεια του Κόκκινου πλανήτη προβλέπεται να γίνει τον Αύγουστο του 2012. Οι έρευνες, που κάνει το Curiosity έχουν μεγάλη σημασία για την προετοιμασία της πτήσης του ανθρωπου στον ΄Αρη. Στο Curiosity είναι τοποθετημένη μία ρωσική συσκευή ανίχνευσης του νερού στον ΄Αρη. Η εκτόξευση του «Σογιούζ» προγραμματίζεται για το Δεκέμβριο. Οι ρωσικοί πύραυλοι-φορείς «Σογιούζ» προγραμματίζεται να εκτοξεύονται από το ευρωπαϊκό κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα (Ν. Αμερική) τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο. Όπως ανακοίνωσε η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος Ρωσκόσμος, η πλησιέστερη εκτόξευση προγραμματίζεται για τις 17 Δεκεμβρίου. Ο πύραυλος θα μεταφέρει σε τροχιά 5 γαλλικού δορυφόρους (Pleiades - 1 και ELISA - 4) και ένα χιλιανό (SSOT). Η πρώτη εκτόξευση ρωσικού πυραύλου-φορέα «Σογιούζ» από το κοσμοδρόμιο Κουρού πραγματοποιήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 2011 και μετέφερε σε τροχιά δύο δορυφόρους για το ευρωπαϊκό δορυφορικό πλοηγικό σύστημα Galileo. Το ΔΔΣ θα φιλοξενήσει το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο. Η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) προγραμμάτισε για τις 7 φεβρουαρίου του 2012 την πτήση του ιδιωτικού φορτηγού διαστημοπλοίου Dragon στο Διάστημα. Ο πύραυλος Falcon 9 θα το μεταφέρει για σύζευξη με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. ΄Ετσι ανακοίνωσε η NASA. Η NASA και η εταιρεία Space X σχεδιάζουν να συνενώσουν δύο πτήσεις αξιολόγησης – την προσέγγιση στο ΔΔΣ και τη σύζευξη με το Σταθμό. Σε περίπτωση επιτυχίας το διαστημόπλοιο Dragon, που είναι ικανό να μεταφέρει στο ΔΔΣ φορτία 6 τόνων, θα αρχίσει να εκτελεί τακτικές γραμμές. Συνολικά προβλέπεται να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 12 τέτοιες αποστολές. Η Λευκορωσία θα εκτοξεύσει δορυφόρο. Η Λευκορωσία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει δορυφόρο για την εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπηση της Γης. Η εκτόξευσή του μαζί με έναν παρόμοιο ρωσικό δορυφόρο προγραμματίστηκε για το πρώτο εξάμηνο του 2012 από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. ΄Ετσι ανακοίνωσε η Ακαδημία Επιστημών της Λευκορωσίας. Ο λευκορωσικός δορυφόρος θα κάνει δυνατή την διαστημική φωτογράφιση όλου του εδάφους της Δημοκρατίας. Η Ρωσία και η Λευκορωσία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στο μέλλον ένα διαστημικό σύστημα που θα χρησιμοποιείται προς το συμφέρον του Ενωσιακού κράτους. Κάμερα φωτογραφίζει τα... φωτόνια. Ερευνητές του ΜΙΤ ανέπτυξαν μια τεχνολογία που επιτρέπει την καταγραφή εικόνων με ρυθμό 1 τρισεκατομμύριο καρέ ανά δευτερόλεπτο! Ενσωμάτωσαν την τεχνολογία σε μια κάμερα και κατάφεραν να απαθανατίσουν και μάλιστα σε αργή κίνηση την κίνηση του φωτός καθώς αυτό διέρχεται μέσα από αντικείμενα. Η εξέλιξη είναι άκρως εντυπωσιακή αν αναλογιστούμε ότι το φως κινείται με ταχύτητα ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από μια σφαίρα. Η κάμερα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές διέθετε έναν μόνο φακό που «συνεργαζόταν» όμως με 500 αισθητήρες οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί δίπλα της. «Έχουμε δημιουργήσει μια εικονική, slow-motion κάμερα, με την οποία μπορούμε να δούμε τα φωτόνια, τα σωματίδια του φωτός να κινούνται μέσα στο χώρο», δηλώνει ο Ραμές Ρασκάρ, καθηγητής στο MIT Media Lab και μέλος της ερευνητικής ομάδας. Σύμφωνα με τους ερευνητές η τεχνολογία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ιατρικές απεικονίσεις, σε βιομηχανικές εφαρμογές και ενδεχομένως αργότερα ακόμη και σε φωτογραφικές μηχανές του εμπορίου. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=434749&h1=true

Ακόμη ένας κομήτης πρόκειται να "συντριβεί" στον Ήλιο. Ένας ακόμη κομήτης πρόκειται να συντριβεί στον Ήλιο προκαλώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα το οποίο όμως θα είναι ορατό μόνο από τους αστρονόμους καθώς η λαμπρότητα του Ήλιου δεν θα επιτρέψει την παρατήρησή του με γυμνό μάτι από τη Γη. Ο κομήτης ονομάζεται Lovejoy (C/2011 W3) με μήκος 200 μέτρων κατευθύνεται ολοταχώς στον Ήλιο όπου και θα συντριβεί (εξαϋλωθεί καλύτερα) μεταξύ 15 και 16 Δεκεμβρίου. Το θέαμα τουλάχιστον για τα ειδικά μηχανήματα παρατήρησης και τους δορυφόρους επισκόπησης του Ήλιου θα είναι εντυπωσιακό καθώς η λάμψη θα είναι του μεγέθους της Αφροδίτης ή του Κρόνου. Πρόκειται για ένα «βουτηχτή» του Ήλιου, εξηγεί ο Karl Battams από το Ναυτικό Εργαστήριο Έρευνας Πρακτικά θα περάσει σε απόσταση 140.000 χλμ. Κάνοντας «σκι» στην Ηλιόσφαιρα . Η απόσταση αυτή όμως δεν θα είναι ικανή να σώσει τον παγωμένο κομήτη από την πλήρη καταστροφή εξαιτίας της ηλιακής θερμότητας αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο νέφος από σκόνη το οποίο θα ανακλάσει το ηλιακό φως. Ο C/2011 W3 ανακαλύφθηκε στις 2 Δεκεμβρίου από τον Αυστραλό ερασιτέχνη αστρονόμο Terry Lovejoy και ανήκει στην οικογένεια των κομητών Kreutz οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούν θραύσματα ενός μεγαλύτερου κομήτη ο οποίος εκτιμάται ότι διαλύθηκε ύστερα από σύγκρουση στις αρχές του 12ου αιώνα (1100 μ.χ).

Το μποζόνιο Higgs μπορεί να το έχουμε δει λένε οι φυσικοί στο CERN. Το πιο πολυπόθητο βραβείο στη σωματιδιακή φυσική – το μποζόνιο Higgs – μπορεί να το είδαμε στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στη Γενεύη, είπαν οι ερευνητές σε μια συνέντευξη τύπου την Τρίτη . Οι φυσικοί ανακοίνωσαν ότι δύο πειράματα στον LHC (ATLAS και CMS) είδαν ενδείξεις του Higgs με την ίδια περίπου μάζα, φέρνοντας έναν τεράστιο ενθουσιασμό στις τάξεις των φυσικών. Το απλό γεγονός ότι τόσο ο ανιχνευτής ATLAS όσο και ο CMS φαίνεται να είδαν την ίδια σχεδόν μάζα ήταν αρκετό για να προκαλέσει ένα τεράστιο ενθουσιασμό στην κοινότητα της φυσικής των σωματιδίων. Όμως, ο επιταχυντής LHC δεν έχει ακόμα αρκετά δεδομένα για να διεκδικήσουν σίγουρα την ανακάλυψη του. Η οριστική ανακάλυψη του Higgs θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά επιτεύγματα των τελευταίων 60 ετών. Είναι πολύ σημαντικό γιατί μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το Σύμπαν, αλλά δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ από τα πειράματα. Αυτό το βασικό δομικό στοιχείο του σύμπαντος είναι ένα σημαντικό στοιχείο που μέχρι τώρα έλειπε από το καθιερωμένο μοντέλο – το «βιβλίο οδηγιών» που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και οι δυνάμεις. Δύο ξεχωριστά πειράματα στον LHC – ATLAS και CMS – έχουν διενεργήσει ανεξάρτητες έρευνες για το μποζόνιο. Επειδή το Καθιερωμένο Μοντέλο δεν προβλέπει την ακριβή μάζα για το σωματίδιο Higgs, οι φυσικοί πρέπει να χρησιμοποιήσουν τους επιταχυντές, όπως ο LHC, για τη συστηματική εξέταση της περιοχής μέσα στην οποία θα βρίσκεται η μάζα του. Στο σεμινάριο που έγινε την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου στο CERN, ο επικεφαλής των ATLAS και CMS, δήλωσε ότι βλέπουν "αιχμές" στα δεδομένα τους που έχουν περίπου την ίδια μάζα: 124-125 GeV. Συγκεκριμένα αν υπάρχει, το πιθανότερο είναι να έχει μάζα από 115,5 έως 131 GeV σύμφωνα με το πείραμα ATLAS, και στο διάστημα από 115 έως 127 GeV σύμφωνα με το CMS. “Η αιχμή μπορεί να οφείλεται σε μια διακύμανση, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι πιο ενδιαφέρον. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα σε αυτό το στάδιο", δήλωσε ο Fabiola Gianotti, εκπρόσωπος για το πείραμα Άτλας. Ο δε Guido Tonelli, εκπρόσωπος του πειράματος CMS, δήλωσε: “Η αιχμή είναι πιο συμβατή με το Καθιερωμένο Μοντέλο Higgs στην περιοχή των 124 GeV και κάτω, αλλά η στατιστική βεβαιότητα δεν είναι αρκετά μεγάλη για να πούμε οτιδήποτε σίγουρο. Από σήμερα, αυτό που βλέπουμε είναι σύμφωνο είτε με μια διακύμανση υποβάθρου ή με την παρουσία του μποζονίου." Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, δήλωσε ότι παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ των δύο πειραμάτων, χρειαζόμαστε περισσότερο σίγουρους αριθμούς. Καμία από τις αιχμές που είδαν τα πειράματα δεν έχουν περισσότερο από ”δύο σίγμα" επίπεδο βεβαιότητας. Και μόνο αν κάνουμε ανεξάρτητες επιβεβαιώσεις του Higgs με άλλα πειράματα και βρίσκαμε ευρήματα με πέντε σίγμα θα γίνονταν δεκτά από όλους. Το επίπεδο των “πέντε σίγμα" σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερη από 1 σε 1.000.000 πιθανότητα τα δεδομένα της αιχμής να είναι ένα στατιστικό λάθος. Η διαδικασία με επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα με το αν πετάξουμε ένα νόμισμα και βρούμε οκτώ κεφάλια στη σειρά. Ενώ «πέντε σίγμα», από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσε αν πετώντας το νόμισμα βρίσκαμε 20 κεφάλια στη σειρά. Ένας άλλος παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα είναι ότι αυτοί οι δελεαστικοί υπαινιγμοί βρίσκονται μόνο σε μια χούφτα γεγονότων από τα δισεκατομμύρια των συγκρούσεων που αναλύθηκαν στον LHC. Ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN δήλωσε: "Μπορούμε να παραπλανηθούμε από τον μικρό αριθμό των συμβάντων, γι ‘αυτό χρειαζόμαστε περισσότερα στατιστικά στοιχεία", αλλά πρόσθεσε: “Είναι συναρπαστικό αυτό που ήδη βρήκαμε" Αν υπάρχει, το Higgs είναι πολύ βραχύβια, τότε γρήγορα διασπάται ή μετατρέπεται σε πιο σταθερά σωματίδια. Υπάρχουν αρκετοί διαφορετικοί τρόποι να συμβεί αυτό, που δίνει στους επιστήμονες διαφορετικές διαδρομές για να αναζητήσουν το μποζόνιο. Ειδικότερα οι φυσικοί εξέτασαν διαδρομές διάσπασης για το σωματίδιο Higgs, που παράγουν μια χούφτα μόνο γεγονότων, αλλά έχουν το πλεονέκτημα ότι διαθέτουν λιγότερο θόρυβο στα δεδομένα. Αυτός ο θόρυβος του περιβάλλοντος αποτελείται από τυχαίους συνδυασμούς των γεγονότων, μερικά από τα οποία μπορεί να μοιάζουν με την διάσπαση του Higgs. Άλλοι τρόποι διάσπασης παράγουν μεν περισσότερα γεγονότα – που είναι καλύτερο για την στατιστική βεβαιότητα – αλλά και περισσότερο θόρυβο δε. Ο Heuer δήλωσε πως οι φυσικοί είχαν «συμπιεστεί» μεταξύ αυτών των δύο επιλογών. Ο Stefan Soldner-Rembold, από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ χαρακτήρισε την ποιότητα των αποτελεσμάτων του LHC "εξαιρετική", προσθέτοντας: “Μέσα σε ένα χρόνο θα είμαστε σε θέση ίσως να γνωρίζουμε αν το σωματίδιο Higgs υπάρχει, αλλά είναι πιθανόν να μην πρόκειται για ένα χριστουγεννιάτικο δώρο . " Πάντως, ακόμα και αν βρεθεί το «σωματίδιο του Θεού», πάλι θα παραμένει ανοιχτό το ερώτημα όχι γιατί έχουν μάζα τα άλλα υποατομικά σωματίδια, αλλά γιατί έχουν τη συγκεκριμένη μάζα. Όπως δήλωσε η φυσικός του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Λίζα Ράνταλ, σύμφωνα με την θεωρία του κβαντικού πεδίου (που συνδυάζει την κβαντομηχανική και την ειδική σχετικότητα), οι μάζες αυτές θα έπρεπε να είναι χιλιάδες τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες. Άρα, θα πρέπει να αναμένεται μελλοντικά μία ακόμα σημαντικότερη ανακάλυψη, πέρα από το «Χιγκς», που θα ερμηνεύσει καλύτερα το «Καθιερωμένο Μοντέλο». Τέλος, όπως δήλωσε ο διάσημος φυσικός Στίβεν Γουάινμπεργκ, του πανεπιστημίου του Τέξας, ένας από τους «πατέρες» του «Καθιερωμένου Μοντέλου» στη δεκαετία του ΄60, τυχόν αποκλεισμός της ύπαρξης του σωματιδίου του Χιγκς ανοίγει το δρόμο για την αναζήτηση μίας πιο «εξωτικής» Φυσικής, με περισσότερα υποατομικά σωματίδια, περισσότερες δυνάμεις και έξτρα διαστάσεις στην Φύση, από όσες είναι γνωστές ως τώρα…Πηγή: BBC

Πράσινο φως για την κατασκευή του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου του κόσμου. To Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO), ένας οργανισμός αστρονομικής έρευνας στον οποίο συμμετέχουν 15 ευρωπαϊκές χώρες, έδωσε το πράσινο φως για τα πρώτα στάδια κατασκευής του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Το «Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (ELT), ένα θαύμα της μηχανικής, θα έχει κάτοπτρο διαμέτρου 39,2 μέτρων. Το σημερινό μεγαλύτερο τηλεσκόπιο, το Μεγάλο Διοπτρικό Τηλεσκόπιο, με κάτοπτρο διαμέτρου 11,9 μέτρων, θα μοιάζει με νάνο μπροστά του. To ELT θα κατασκευαστεί στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, η οποία ήδη φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό παρατηρητηρίων, χάρη στο υψόμετρο και την εξαιρετικά καθαρή της ατμόσφαιρα. Θα βλέπει ένα μεγάλο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από το υπεριώδες μέχρι το ορατό και το υπέρυθρο, ώστε να μπορεί μεταξύ άλλων να εντοπίζει πλανήτες σαν τη Γη που περιφέρονται γύρω από μακρινά άστρα. Το πράσινο φως που έδωσε το ΔΣ του ESO αφορά την κατασκευή των δρόμων που θα εξυπηρετούν τη νέα εγκατάσταση. Ωστόσο η τελική έγκριση για την υλοποίηση του έργου αναμένεται να καθυστερήσει μέχρι τα μέσα του 2012, δεδομένου ότι αρκετές από τις 15 χώρες-μέλη του ESO δεν έχουν εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κονδύλια. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στο 1,1 δισ. ευρώ, ενώ το τηλεσκόπιο προγραμματίζεται να «δει το πρώτο φως» γύρω στο 2020. «Σε ένα πρόγραμμα αυτού του μεγέθους, η έγκριση των επιπλέον κονδυλίων είναι αναμενόμενο να παίρνει χρόνο» σχολίασε στο δικτυακό τόπο του Science ο Τιμ ντε Ζέου, γενικός διευθυντής του ESO. Η Τσεχία, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν ήδη δεχθεί να αυξήσουν τη συνεισφορά τους κατά 2%, ώστε να καλυφθεί ο τελικός προϋπολογισμός, ενώ οι υπόλοιπες χώρες-μέλη ζήτησαν περισσότερο χρόνο για να βρουν τα απαιτούμενα κονδύλια. Η Ελλάδα δεν είναι μέλος του ESO. Στις ΗΠΑ, οι αστρονόμοι πασχίζουν στο μεταξύ να εξασφαλίσουν κονδύλια για την κατασκευή δύο ανταγωνιστικών αλλά μικρότερων τηλεσκοπίων: το Γιγάντιο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο με κάτοπτρο 24,5 μέτρων και το Τηλεσκόπιο των Τριάντα Μέτρων με κάτοπτρο 30 μέτρων. Νέο, το σημαντικότερο στάδιο μελέτης του αστεροειδούς Vesta. Ο αμερικανικός διαπλανητικός καθετήρας Dawn (Αυγή) κατεβάστηκε με επιτυχία σε ύψος 210 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του αστεροειδούς Vesta και προχώρησε στο σημαντικότερο στάδιο μελέτης του. Μέσα σε 10 εβδομάδες, ο καθετήρας θα πρέπει να αναγνωρίσει τη σύνθεση των στοιχείων της επιφάνειας του αστεροειδούς και να αναλύσει τα χαρακτηριστικά του βαρυτικού πεδίου του,- ανακοίνωσε η NASA. Ο αστεροειδής Vesta, διαμέτρου 530 χιλιομέτρων, είναι το δεύτερο σε μέγεθος σώμα στη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στον ΄Αρη και τον Δία. Οι αστρονόμοι για μεγάλο χρονικό διάστημα παρακολουθούσαν τον αστεροειδή Vesta, αλλά πριν την αποστολή του Dawn δεν είχαν σωστή αντίληψη για την επιφάνειά του. Προβλέπεται ότι στον αστεροειδή Vesta κάποτε υπήρξε νερό, το οποίο είναι ένας από τους όρους εμφάνισης της ζωής.

Η σύγκρουση με ένα αστεροειδή μπορεί να έχει αλλάξει την τροχιά του Ερμή. Αστρονόμοι προτείνουν ότι ο Ερμής μπορεί να είχε τεθεί στην περίεργη τροχιά του μετά από πρόσκρουση ενός αστεροειδούς, που συνέβη πριν από πολύ καιρό. Η ιδέα αυτή εμφανίστηκε μετά από παρατηρήσεις ότι ο εσώτατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος δεν είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να δει κανείς στη Σελήνη, η οποία διατηρεί πάντα το ίδιο πρόσωπο προσανατολισμένο προς τον πλανήτη μας. Αν η Σελήνη δεν ήταν κλειδωμένη με αυτόν τον τρόπο με ισχυρές παλιρροιακές δυνάμεις, τότε επίσης θα περιστρέφονταν γύρω από τον άξονά της, όπως και ο πλανήτης μας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν ημέρες ή νύχτες στο φεγγάρι, αλλά μάλλον μια φωτεινή και μια νυκτερινή πλευρά. Η κατάσταση αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι τα δύο αντικείμενα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ομοίως, οι αστρονόμοι ανέμεναν να δούνε τον Ερμή να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον ήλιο (που είναι το πιο κοντινό του αντικείμενο), εξετάζοντας το πόσο κοντά τα βρίσκονται τα δύο αντικείμενα. Με έκπληξη οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, τρεις φορές κατά τη διάρκεια δύο πλήρων κύκλων γύρω από τον Ήλιο. Αυτό ισοδυναμεί με το να βιώνει ο πλανήτης Ερμής τρεις ημέρες κατά τη διάρκεια δύο ετών του. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είχε μπερδέψει τους ειδικούς για πολλά χρόνια, και είχαν προταθεί αρκετές εξηγήσεις. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν θα μπορούσε να ευθύνεται εξ ολοκλήρου για το τι συνέβη. Αρχικά, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης ήταν κάποτε παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Οι αστρονόμοι λένε ότι ο πλανήτης περιστρέφεται αντίθετα με την κατεύθυνση που ταξιδεύει στην τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Ενώ κάποτε ο Ερμής είχε ρυθμό περιστροφής σύγχρονο με τον ήλιο, όπως και η Σελήνη με τη Γη, εξηγεί ο ερευνητής Alexandre Correia. Ο Alexandre Correia που υπογράφει τη νέα μελέτη είναι πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Aveiro, στην Πορτογαλία και θεωρεί ότι ο αστεροειδής που μπορεί να έχει χτυπήσει τον Ερμή πολύ πριν είχε διάμετρο περίπου 70 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με μια νέα σειρά από προσομοιώσεις σε υπολογιστή, εκείνος ο διαστημικός βράχος είχε περίπου το 1/600.000 το βάρος του Ερμή, ή περίπου 550 εκατομμύρια μετρικούς τόνους. Θα μπορούσε να είχε χτυπήσει στο εσωτερικό της λεκάνης Caloris, ένα χαρακτηριστικό τοπίο στην επιφάνεια του Ερμή, που φαίνεται να είναι η πιο πιθανή υποψήφια θέση της πτώσης του αστεροειδή. Η ομάδα πίσω από τη νέα μελέτη προτείνει ότι αυτή η σύγκρουση μπορεί να ήταν και ο λόγος που ορισμένες κοιλότητες μπορούν τώρα να ανιχνευθούν μέσα στην επιφάνεια του Ερμή. Οι σχηματισμοί αυτοί μπορεί να έχουν προκληθεί από αποθηκευμένο πάγο που εξατμίστηκε, όταν ο πλανήτης έπαψε να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος με τον Ήλιο. Λεπτομέρειες της νέας έρευνας δημοσιεύθηκαν στο online περιοδικό Nature Geoscience. Στην φωτογραφία ενας κρατήρας του Ερμή όπως τον είδε το Messenger πριν λίγους μήνες. Στο κέντρο του υπάρχει πιθανόν ένα ηφαιστειακό άνοιγμα που αναβλύζει πορτοκαλί υλικό. Κάποιες παράξενες κοιλότητες εμφανίζονται μπλε, σαν αποτέλεσμα της υψηλής ανακλαστικότητας.

Ο Άρης είναι πιο «φιλόξενος» από τη Γη! Επιστημονική ομάδα στην Αυστραλία παρουσίασε μια ανατρεπτική μελέτη στην οποία αναφέρεται ότι ο Άρης όχι μόνο διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής αλλά είναι πιο «φιλόξενος» από ό,τι η Γη, τουλάχιστον σε επίπεδο μικροβιακής ζωής. Η μόνη διαφορά είναι ότι τα περισσότερα σημεία που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία ζωής στον κόκκινο πλανήτη βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια του. Η μελέτη. Ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας μελέτησαν και συνέκριναν διάφορες παραμέτρους ανάμεσα στη Γη και στον Άρη (θερμοκρασία, ατμοσφαιρική πίεση κ.α) θέλοντας να διαπιστώσουν αν και σε τι βαθμό μπορεί ο Άρης να υποστηρίξει μορφές ζωής παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές σε όλες τις προηγούμενες έρευνες που έχουν δείξει ότι ο Άρης είναι εξαιρετικά αφιλόξενος για τη ζωή μελετήθηκαν συγκεκριμένες περιοχές του ενώ εκείνοι ανέλυσαν δεδομένα δεκαετιών από το σύνολο του πλανήτη. Κατέληξαν τελικά στην εκτίμηση ότι το «κατοικήσιμο» ποσοστό στον Άρη από τον πυρήνα μέχρι τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είναι 3% - το αντίστοιχο ποσοστό για τη Γη είναι περίπου 1%. Η διαφορά είναι ότι σε σύγκριση με τη Γη στον κόκκινο πλανήτη οι περισσότερες περιοχές όπου μπορεί να υπάρξει ζωή είναι υπόγειες. Η ζωή κάτω από τον Άρη. Το περιβάλλον χαμηλών πιέσεων που διαθέτει ο Άρης δεν επιτρέπει την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του αφού γρήγορα θα εξατμιζόταν. Επίσης οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Άρη είναι πολύ χαμηλές με τον μέσο όρο να βρίσκεται στους - 63 βαθμούς Κελσίου. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτω από την επιφάνεια του Άρη υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής. Το βάρος του εδάφους ενισχύει την πίεση ενώ υπάρχει αρκετή ζέστη προερχόμενη από το εσωτερικό του ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν και να επιβιώνουν βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί. «Η μελέτη μας είναι η πιο εμπεριστατωμένη από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για το αν και πόσο φιλόξενος είναι ο Άρης έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Είναι επίσης πολύ σημαντική με δεδομένο ότι ο άνθρωπος αποτελεί προϊόν της εξέλιξης που ξεκίνησε από τη μικροβιακή ζωή. Η μελέτη δεν απευθύνεται σε επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις σε φυσικούς νόμους ή σε σε όσους αναζητούν εξωγήινους που κατασκευάζουν διαστημόπλοια. Αν όμως κάποιος ενδιαφέρεται για την απαρχή της ζωής και το πώς μπορεί να γεννιέται η ζωή σε άλλους κόσμους μακριά από τη Γη θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στη μελέτη μας» αναφέρει ο Τσάρλι Λαινγουίβερ, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrobiology.

Μικρές ειδήσεις. Η NASA θα αναζητήσει ζωή στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ επεξεργάζονται σχέδια αποστολής το 2020 στον σκεπασμένο από πάγους δορυφόρου του Δία – στην Ευρώπη δύο συσκευών καθόδου με σκοπό την αναζήτηση ιχνών ζωής εκεί. Το διαστημικό ταξίδι θα κρατήσει 6 χρόνια. Οι ραδιενεργές ζώνες του Δία είναι κατά πολύ πιο ισχυρές από ό,τι της Γης και, συνεπώς, οι συσκευές θα λειτουργήσουν πάνω στην επιφάνεια της Ευρώπης περίπου 7 μέρες και μετά θα χαλάσουν. Ταυτόχρονα η NASA σχεδιάζει να μελετήσει τον πλανήτη και από την τροχιά της – να στείλει εκεί καθετήρα βολιδοσκόπησης το ίδιο χρόνο. Οι εργασίες αυτές θα στοιχίσουν σχεδόν 4,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Διερεύνηση του ατυχήματος του Phobos-Grunt. Η Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία της Ρωσίας συγκρότησε Επιτροπή για τη διερεύνηση των αιτιών της έκτακτης κατάστασης του διαπλανητικού Σταθμού Phobos-Grunt. Εκτός απ’ αυτό, η Ροσκόσμος μαζί με το Υπουργείο ΄Αμυνας αποφάσισαν να ιδρύσουν επιχειρησιακή ομάδα για τον έλεγχο της παρέκλισης του Phobos-Grunt από την τροχιά. Σήμερα οι ειδικοί της Ροσκόσμος γνωρίζουν τις παραμέτρους της τροχιάς του Σταθμού και έλεγχουν την πτήση του. Ο Proton τοποθέτησε σε καθορισμένη τροχιά δύο δορυφόρους. Ο ρωσικός πύραυλος-φορεάς Proton-M, που εκτοξεύτηκε την Κυριακή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, τοποθέτησε με επιτυχία σε στοχοπροσηλωμένη τροχιά τον ισραηλινό δορυφόρο επικοινωνίας AMOS-5 και το ρωσικό δορυφόρο αναμετάδοσης Luch-5A. Ο ισραηλινός δορυφόρος επικοινωνίας AMOS-5 κατασκευάστηκε στη Ρωσία για τον Ισραηλινό διαχειριστή δορυφορικής τηλεπικοινωνίας της εταιρείας Spacecom. Η προβλεπόμενη διάρκεια του είναι 15 χρόνια. Η εν λόγω εκτόξευση έγινε η έννατη κατά σειρά για τον πύραυλο-φορέα τύπου Proton-M φέτος και η 372η στην ιστορία των πτήσεών του.

Το Voyager ανιχνεύει ακτινοβολίες αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας για πρώτη φορά. Έπειτα από περίπου 35 χρόνια ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο – πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα στο όριο του διαστρικού κενού, ώστε να μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως του διαστρικού χώρου δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Όπως λοιπόν τα φώτα της πόλης τυφλώνουν το νυχτερινό ουρανό, έτσι και ο ήλιος μπλοκάρει πολλά από τα σήματα που προέρχονται από τη γαλαξιακή γειτονιά μας. Το άστρο μας καθώς και τα μαγνητικά πεδία των πλανητών παίζουν το ρόλο της ασπίδας από τις κοσμικές ακτίνες και το διαστρικό άνεμο – σε γενικές γραμμές αυτό είναι καλό γεγονός, αλλά είναι κάπως απογοητευτικό, αν θέλετε να σπουδάσετε τον Γαλαξία με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Δεν μπορούμε να δούμε, για παράδειγμα, τα σήματα του υδρογόνου που μας δείχνουν τους πόνους της γέννησης των άστρων στην γειτονιά μας. Μέχρι τώρα – γιατί το διαστημόπλοιο Voyager τα έχει δει για πρώτη φορά. Οι πόνοι στο ζήτημα αυτό είναι οι εκπομπές άλφα Lyman, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όταν ένα άτομο υδρογόνου αλλάζει την ενεργειακή του κατάσταση. Οι γραμμές Lyman-άλφα (Lyα) εμφανίζονται πιο συχνά σε πολύ μακρινούς γαλαξίες, που σημαίνει πολύ νεαρούς γαλαξίες, και συχνά το είδος των γαλαξιών που πιστεύεται ότι είναι οι πρόδρομοι του δικού μας. Επίσης, χρησιμοποιείται για τη μελέτη της κατανομής της σκοτεινής ύλης, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Οι άλφα εκπομπές θεωρείται δείκτης του σχηματισμού των άστρων (και μερικά άλλα ενδιαφέροντα φαινόμενα), επειδή αλληλεπιδρούν και συμπιέζουν με τα ψυχρά νέφη της σκόνης και των αερίων. Έτσι, θα ήταν χρήσιμο να τις μελετήσουμε στον δικό μας Γαλαξία, επειδή θα μπορούσαν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με τον ρυθμό σχηματισμού αστέρων του Γαλαξία μας, ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Η πρώτη γεύση από τις τοπικές γραμμές Lyα είναι τώρα το τελευταίο κατόρθωμα του Voyager. Τα δύο διαστημικά σκάφη βρίσκονται στην άκρη του ηλιακού συστήματος, και έχουν παρατηρήσει κάποια περίεργα πράγματα στα σύνορα του διαστρικού διαστήματος. Σε περίπου 40 AU – η μέση απόσταση του Πλούτωνα – τα φασματόμετρα του διαστημικού σκάφους άρχισαν να παρατηρούν αυτές τις γαλαξιακές εκπομπές. Και αυτές προέρχονται από τη γενική κατεύθυνση που βρίσκονται τα αστρικά βρεφοκομεία, ακριβώς όπως είχε προβλεφθεί. Τα σημεία εκκίνησης φαίνεται να είναι από τους αστερισμούς του Σκορπιού και του Οφιούχου, για όσους από εσάς είστε περίεργοι. Η Rosine Lallement και συνεργάτες της στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού περιγράφουν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Science. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων. Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Τελικά, ποιό είναι το νόημα όλων αυτών; Η κατανόηση του τοπικού πεδίου Lyα μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος κοσμικού μέτρου σύγκρισης, για ένα πράγμα. Οι επιστήμονες μπορούν να αρχίσουν να συγκρίνουν τον ρυθμό του αστρικού σχηματισμού στον Γαλαξία μας και τις γραμμές Lyα με άλλους γαλαξίες, και να κάνουν συγκρίσεις με άλλες περιοχές σχηματισμού στο σύμπαν. "Στην περίπτωση του Γαλαξία μας, είναι διαθέσιμη μια τεράστια ποσότητα πληροφοριών για αστέρια, αέριο και σκόνη. Τα δεδομένα Lyα του Γαλαξία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των μοντέλων διάδοσης ακτινοβολίας που αναπτύσσονται σε μακρινούς γαλαξίες”, λένε οι συγγραφείς. Και τώρα τα κακά νέα: Τα δύο Voyagers δεν είναι σε θέση να συγκεντρώσουν περισσότερα από αυτά τα δεδομένα, επειδή βρίσκονται στη φάση της διακοπής της τροφοδοσίας τους, σημειώνει ο φυσικός Jeffrey Linsky στο Πανεπιστήμιο του Boulder. Το φασματόμετρο του Voyager 2 έχει κλείσει και το Voyager 1 δεν μπορεί να σαρώσει τον ουρανό πια, γι ‘αυτό είναι πιθανό να κλείσει σύντομα. Υπάρχει ακόμα λίγα στοιχεία που απομένουν να αναλυθούν, αλλά οποιεσδήποτε νέες παρατηρήσεις θα πρέπει να γίνουν από ένα νέο εξερευνητή, σημειώνει ο Linsky σε ένα συνοδευτικό άρθρο στο Science. Κι αυτός θα είναι το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA, που είναι καθ’ οδόν προς τον Πλούτωνα, όπου αναμένεται να αφιχθεί το 2015, και μάλιστα έχει ένα φασματόμετρο που θα μπορούσε να κάνει μερικές από αυτές τις μετρήσεις του υδρογόνου. Πηγή: Popoular Science

Ξεκίνησε παρατηρήσεις το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο . Το ρωσικό αστροφυσικό παρατηρητήριο Spectr-R, το οποίο τέθηκε σε τροχιά στις 18 Ιουλίου του 2011, έχει σαν σκοπό την παρακολούθηση του ηλιακού πλάσματος. Το σύστημα του Plasma-F ερευνά τις παραμέτρους του ηλιακού ανέμου, του διαπλανητικού μαγνητικού πεδίου και των ηλιακών διαστημικών ακτίνων. Η διαστημική συσκευή Spectr-R έχει κατασκευαστεί στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος «Radioastron», και αποτελείται από μια πλατφόρμα «Navigator» και από το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιο RadioAstron με αντένα διαμέτρου 10 μέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό θεωρείται το ρωσικό Hubble, με την διαφορά ότι βλέπει ραδιοκύματα, σε αντίθεση με το Hubble που ανιχνεύει το υπεριώδες, το ορατό και το υπέρυθρο φως. Το RadioAstron θεωρείται σαν το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο που κατασκευάστηκε ποτέ και ήδη ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του. Το ραδιοτηλεσκόπιο Spectr-R συνεργάζεται με άλλα ραδιοτηλεσκόπια επί της Γης, και με τη μέθοδο της συμβολομετρίας όλα αυτά συμπεριφέρονται σαν ένα γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο. Όταν το Spectr-R βρίσκεται στο πλέον απομακρυσμένο του σημείο από τη Γη, το σύστημα λειτουργεί σαν ένα τεράστιο τηλεσκόπιο περίπου 30 φορές όσος ο πλανήτης μας, που η ανάλυση του είναι περίπου 10.000 φορές αυτής του διαστημικού τηλεσκόπιου Hubble. Το διαστημικό σκάφος Spectr-R ξεκίνησε τον Ιούλιο σε μια επιμήκη τροχιά που εκτείνεται μεταξύ 10.000 και πάνω από 300.000 χιλιόμετρα από τη Γη. Στην πρώτη παρατήρηση του στις 15 Νοεμβρίου, το Spektr-R, ήταν περίπου 100.000 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Το διαστημικό τηλεσκόπιο συνδέεται με τρεις κεραίες των 32 μέτρων στο Ρωσικό Δίκτυο QUASAR, μία κεραία 70 μέτρων στην Ουκρανία, και το ραδιοτηλεσκόπιο των 100 μέτρων στη Γερμανία με στόχο ένα φωτεινό, μακρινό γαλαξία που ονομάζεται 0212+735. Στην πενταετή αποστολή του, το RadioAstron θα κάνει μια λεπτομερή εξέταση αντικειμένων, όπως η μαύρη τρύπα στο κέντρο του κοντινού γαλαξία M87, εν τη γενέσει πλανητικών συστημάτων καθώς και πάλσαρ (ταχύτατα περιστρεφόμενα άστρα νετρονίων). Θα εντοπίζει τα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από μέϊζερ νερού, νέφη από μόρια νερού σε δίσκους των γαλαξιών, που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να μετρήσουμε την απόσταση των γαλαξιών από τη Γη. Κι αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να μας βοηθήσει στη μελέτη της διαστολής του σύμπαντος και της σκοτεινής ενέργειας (λόγω της ακριβούς μέτρησης της ταχύτητας των γαλαξιών). Πηγή: New Scientist

Η Διώνη αποκαλύπτεται. Το διαστημικό σκάφος Cassini που τελευταία χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του έχει πλησιάσει ένα από αυτά, τη Διώνη, και άρχισε να στέλνει εικόνες και πληροφορίες για τον δορυφόρο. Σήμερα, Δευτέρα, το Cassini θα κάνει το κοντινότερο πέρασμα του από τη Διώνη και θα τη μελετήσει για 24 ώρες. Η εξερεύνηση. Το Cassini θα βρεθεί σε απόσταση μόλις 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Διώνης και θα προσπαθήσει να αποκαλύψει στοιχεία για τη σύσταση και το «περιεχόμενο» του εσωτερικού της. Επίσης θα παρατηρήσει τις ρωγμές που υπάρχουν στην επιφάνεια της αναζητώντας εκπομπές θερμότητας από το εσωτερικό τους. Το Cassini θα προσπαθήσει να διαπιστώσει επίσης αν η Διώνη διαθέτει κάποιου είδους ατμόσφαιρα ανάλογη ίσως με εκείνη που εντόπισε στη Ρέα, το δεύτερο μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που διαθέτει ένα λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας. Η Διώνη έχει διάμετρο 1.120 χλμ και είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου που διαθέτει περίπου 60 μικρά και μεγάλα φεγγάρια. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό αύριο, Τρίτη, το Cassini θα επισκεφτεί για πολλοστή φορά τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Αυτή τη φορά το Cassini θα μελετήσει τις εποχιακές μεταβολές στον δορυφόρο που παρουσιάζει πολύ σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον αφού σύμφωνα με τους ειδικούς ο Τιτάνας μοιάζει γεωλογικά και ατμοσφαιρικά με τη Γη όταν αυτή βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.

Με χρηματοδότηση του στρατού, το SETI ξαναρχίζει. Λίγους μήνες αφότου αναγκάστηκε να κλείσει τα βασικά του τηλεσκόπια λόγω έλλειψης κονδυλίων, το πρόγραμμα Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) ανακοίνωσε ότι αρχίζει ξανά την έρευνα, κυρίως χάρη στη χρηματοδότηση που εξασφάλισε από την αμερικανική πολεμική αεροπορία. Η αναζήτηση θα εστιαστεί στους φιλόξενους πλανήτες που εντοπίζει το τελευταίο διάστημα το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, και ειδικά στον πλανήτη Kepler-22b, ο οποίος έγινε πρωτοσέλιδο αυτή την εβδομάδα λόγω της ομοιότητάς του με τη Γη. O Kepler-22b, που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος γνωστός πλανήτης που βρίσκεται στη λεγόμενη «φιλόξενη ζώνη» ενός άστρου κατηγορίας G, παρόμοιου με τον Ήλιο. «Για πρώτη φορά μπορούμε να στοχεύουμε τα τηλεσκόπιά μας σε άστρα στα οποία γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλανητικά συστήματα» δήλωσε η Τζιλ Τάρτερ, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας SETI. O Kepler 22b «είναι το είδος του πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί πολιτισμό, ικανό να κατασκευάζει ραδιοπομπούς» σχολίασε. Το SETI έχει στόχο την ανίχνευση ραδιοσημάτων από εξωγήινους πολιτισμούς. Σε ανακοίνωσή του, το SETI αναφέρει ότι συγκέντρωσε τα απαιτούμενα κονδύλια από δωρητές, αλλά και από την Διοίκηση Διαστήματος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Η Διοίκηση Διαστήματος είναι απίθανο να ετοιμάζεται να αναχαιτίσει επικείμενη εισβολή από εξωγήινους, ενδιαφέρεται όμως να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του SETI για την παρακολούθηση εχθρικών δορυφόρων. Βασικό όργανο του SETI είναι η Συστοιχία Τηλεσκοπίων Allen, μια ομάδας 42 ραδιοτηλεσκοπίων που βρίσκεται στην Καλιφόρνια. H συστοιχία παίρνει το όνομα του δισεκατομμυριούχου συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν, ο οποίος χρηματοδότησε την κατασκευή της. To Hubble φτάνει το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων. Κανένα άλλο όργανο δεν έχει βοηθήσει τόσο στην ιστορία της αστρονομίας: έπειτα από 21 χρόνια συνεχών παρατηρήσεων, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έφτασε το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων, ανακοίνωσε η NASA. Χιλιάδες επιστήμονες από 35 χώρες έχουν χρησιμοποιήσει στις έρευνές τους τις εντυπωσιακές εικόνες που συλλαμβάνει το Hubble έξω από το παραμορφωτικό πέπλο της γήινης ατμόσφαιρας. Η βάση δεδομένων του τηλεσκοπίου διατηρεί αποθηκευμένες περισσότερες από ένα εκατομμύριο εικόνες. Οι δημοσιεύσεις που βασίζονται σε παλαιότερες παρατηρήσεις, οι οποίες έχουν ήδη αποθηκευτεί στη βάση δεδομένων, είναι πλέον περισσότερες από τις δημοσιεύσεις που βασίζονται σε νέα δεδομένα, επισημαίνει η NASA. Και αυτό σημαίνει ότι τα αποθηκευμένα δεδομένα θα κρατούν απασχολημένη την αστρονομική κοινότητα για αρκετές δεκαετίες, ακόμα και μετά το τέλος της ζωής του Hubble, το οποίο αναμένεται κάποια στιγμή αυτή τη δεκαετία. Οι ανακαλύψεις του Hubble καλύπτουν κάθε επιμέρους κλάδο της αστρονομίας. Σύμφωνα με τη NASA, οι δημοσιεύσεις που συγκεντρώνουν τις περισσότερες αναφορές στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι: Η αναζήτηση των μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα) που επιτρέπουν το χαρακτηρισμό της σκοτεινής ενέργειας, μιας μυστηριώδους δύναμη που δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος Η ακριβής μέτρηση του ρυθμού διαστολής του Σύμπαντος Ο προσδιορισμός της σχέσης ανάμεσα στις μάζες των γαλαξιών και τις μάζες των μελανών οπών που κρύβουν στα κέντρα τους Οι πρώτες φάσεις στη διαδικασία σχηματισμού των γαλαξιών Τα εξελικτικά μοντέλα των άστρων μικρής μάζας και των καφέ νάνων Την 10.000ή δημοσίευση που βασίστηκε σε δεδομένα του Hubble υπογράφει ως πρώτος συγγραφέας ο Ζακ Κάνο του Πανεπιστημίου «Τζον Μουρς» του Λίβερπουλ. Ο Κάνο ανακοινώνει την ανακάλυψη του αμυδρότερου σουπερνόβα στο οποίο έχει παρατηρηθεί ποτέ μια «έκλαμψη ακτίνων γάμμα μεγάλης διάρκειας», δηλαδή μια κοσμική έκρηξη που σηματοδοτεί το θάνατο ενός άστρου και συνοδεύεται από την εκπομπή ενέργειας στο φάσμα των ακτίνων γ. Η πρώτη έρευνα του Hubble δημοσιεύτηκε μόλις έξι μήνες μετά την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου τον Απρίλιο του 1990. Η ομάδα του Τοντ Λάουερ στο αμερικανικό Εθνικό Παρατηρητήριο Οπτικής Αστρονομίας παρουσίασε τότε τις παρατηρήσεις του για τον γαλαξία NGC 7457, στο κέντρο του οποίου πιστεύεται ότι κρύβεται μια μαύρη τρύπα. Το Hubble έχει πλέον φτάσει τα 21 χρόνια λειτουργίας και ορισμένα από τα αρχικά του όργανα έχουν πάψει να λειτουργούν. Χάρη όμως στις πέντε επανδρωμένες αποστολές επιδιόρθωσης, από τις οποίες η τελευταία ολοκληρώθηκε το 2009, το ιστορικό τηλεσκόπιο έχει ακόμα αρκετές ανακαλύψεις μπροστά του.

Ένας ταχύτατα περιστρεφόμενος πυρήνας μέσα σε παλιό άστρο. Επιστήμονες έκαναν μια νέα ανακάλυψη σχετικά με το πώς οι πυρήνες των κόκκινων γιγάντων περιστρέφονται, δίνοντας έτσι μια εικόνα με τι θα μοιάζει ο ήλιος μας σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Paul Beck από το Πανεπιστήμιο Leuven στο Βέλγιο έχει καταφέρει να κοιτάξει βαθιά μέσα σε κάποια παλιά αστέρια και ανακάλυψε ότι οι πυρήνες τους περιστρέφονται τουλάχιστον δέκα φορές πιο γρήγορα από όσο οι επιφάνειές τους. Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε στο περιοδικό Nature. Είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό ότι οι επιφάνειες από αυτά τα αστέρια στρέφονται αργά, κάνοντας έναν ολόκληρο χρόνο για να ολοκληρώσει μια περιστροφή. Η ομάδα του Paul Beck ανακάλυψε ότι οι πυρήνες στο κέντρο αυτών των άστρων στρέφονται πολύ πιο γρήγορα, περίπου μια περιστροφή ανά μήνα. Η ανακάλυψη αυτή έγινε δυνατή λόγω της εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA. Ο Beck και οι συνεργάτες του ανέλυσαν τα κύματα που ταξιδεύουν μέσα από τα άστρα, τα οποία εμφανίζονται στην επιφάνεια, όπως είναι οι ρυθμικές διακυμάνσεις στη φωτεινότητα των άστρων. Η μελέτη αυτών των κυμάτων ονομάζεται αστροσεισμολογία, και είναι σε θέση να αποκαλύψουν τις συνθήκες βαθιά μέσα σε ένα αστέρι, που ειδάλλως θα παρέμεναν κρυμμένες. Από τη λεπτομερή σύγκριση του βάθους στο οποίο τα κύματα ταξιδεύουν μέσα στο αστέρι, η ομάδα βρήκε στοιχεία για το ρυθμό περιστροφής και την δραματική αύξηση της πηγαίνοντας προς τον αστρικό πυρήνα. "Η καρδιά ενός άστρου είναι που καθορίζει την εξέλιξή του", λέει ο Beck, "και αν καταλάβουμε πώς περιστρέφεται βαθιά μέσα ένα αστέρι, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς τα αστέρια, όπως ο Ήλιος μας, θα είναι όταν γεράσουν." Τα αστέρια που μελετήθηκαν λέγονται κόκκινοι γίγαντες. Ο Ήλιος μας ως γνωστόν θα μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα σε, περίπου, 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα εξωτερικά στρώματα τους έχουν επεκταθεί (φουσκώσει) πάνω από 5 φορές το αρχικό μέγεθος τους, και επειδή έχουν ψυχθεί σημαντικά γι αυτό και φαίνονται κόκκινα. Εν τω μεταξύ, οι πυρήνες τους συμπεριφέρθηκαν αντίθετα, και έχουν συμπιεστεί προς ένα εξαιρετικά καυτό και πυκνό περιβάλλον. Τα δε περιστρεφόμενα εξωτερικά στρώματα του γίγαντα έχουν επιβραδυνθεί, ενώ ο συρρικνωμένος πυρήνας του έχει αυξήσει τον ρυθμό περιστροφής του. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες διαστημικές αποστολές της NASA. Σχεδιασμένο για να αναζητήσει πλανήτες του μεγέθους της Γης στην κατοικήσιμη ζώνη των μακρινών άστρων, έχει εντοπίσει πολλούς τέτοιους εξωπλανήτες και έχει επιβεβαιώσει πολλούς ‘εύκρατους’ πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο Kepler είναι ικανός να ανιχνεύει απειροελάχιστες μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, μερικά μόνο μέρη στο εκατομμύριο, και οι μετρήσεις του επομένως είναι ιδανικές για τον εντοπισμό των μικροσκοπικών κυμάτων που αναφέρθηκε παραπάνω. Η επίδραση της περιστροφής σε αυτά τα κύματα είναι τόσο μικρή, που η ανακάλυψή του απαίτησε δύο χρόνια σχεδόν συνεχούς συλλογής δεδομένων από τον δορυφόρο Κέπλερ. Πηγή: PhysOrg Αυτό το βίντεο δείχνει την περιστροφή του πυρήνα μέσα σε ένα κόκκινο γίγαντα. Τέτοια αστέρια έχουν 5-πλάσιες ακτίνες από αυτήν του Ήλιου. Αρχικά παρουσιάζονται τα εξωτερικά στρώματα, τα οποία περιστρέφονται πολύ αργά,. Όταν κρύβονται αυτά τα στρώματα, γίνεται ορατός ο καυτός πυρήνας του άστρου, ο οποίος περιστρέφεται 10 φορές ταχύτερα από την επιφάνεια του. Δηλαδή ενώ η επιφάνεια αυτού του κόκκινου γίγαντα χρειάζεται περίπου ένα έτος για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή, ο πυρήνας θέλει μόνο λίγες εβδομάδες για να περιστραφεί. Για καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα, ο ρυθμός περιστροφής είναι τεχνητά αυξημένος. Στο animation, 60 δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε έναν ολόκληρο χρόνο.

To Opportunity βρήκε γύψο στον Άρη. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το ρομπότ Opportunity που εξερευνά τον Άρη. Εντόπισε ένα υλικό που πιθανώς είναι γύψος η παρουσία του οποίου (αν τελικά επιβεβαιωθεί) θα αποτελεί την πλέον ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη στο παρελθόν. Αρειανός γύψος. Το ρομπότ που εξερευνά εδώ και οκτώ χρόνια τον Άρη έχει προσφέρει πολλά στη μελέτη του. Η τελευταία του ανακάλυψη ήταν κάποιες περίεργες «λωρίδες» που μοιάζουν με την διαγράμμιση στους δρόμους. Το Opportunity διαθέτει όργανα ανάλυσης με τα οποία προσπάθησε να διαπιστώσει τη σύσταση αυτών των «λωρίδων». Οι αναλύσεις έδειξαν ότι πρόκειται για θειούχο ασβέστιο, ένα άλας που αποτελεί βασικό συστατικό του γύψου ο σχηματισμός του οποίου προϋποθέτει νερό. Οι επιστήμονες αν και δηλώνουν ενθουσιασμένοι από την ανακάλυψη σημειώνουν ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες αναλύσεις για να επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πράγματι έχουμε να κάνουμε με γύψινους σχηματισμούς. Η πιο ισχυρή ένδειξη. «Το εύρημα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η πιο ισχυρή ένδειξη παρουσίας νερού σε υγρή μορφή στον Άρη. Έχουμε βρει και στο παρελθόν υλικά που περιείχαν θειούχες ενώσεις αλλά επρόκειτο για υλικά που είχαν μεταφερθεί με τον αέρα και προσμιχθεί με άλλα υλικά οπότε δεν ήταν δυνατόν να γίνει σωστή ανάλυση και μελέτη τους. Το συγκεκριμένο υλικό σχηματίστηκε εκεί ακριβώς που εντοπίστηκε. Πρέπει να υπήρχαν κάποιες ρωγμές στα τοπικά πετρώματα μέσα από τα οποία έρεε νερό το οποίο και βοήθησε στην δημιουργία του γύψου» αναφέρει ο Στιβ Σκουίρς, εκ των επικεφαλής της αποστολής του Opportunity. Το ρομπότ έχει εντοπίσει ένα ακόμη ενδιαφέρον πέτρωμα το οποίο έχει πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου. Η παρουσία του στοιχείου και μάλιστα σε υψηλές ποσότητες είναι προϊόν υδροθερμικής δραστηριότητας κατά την οποία ζεστό νερό ρέει μέσα σε πετρώματα μεταφέροντας μεταλλικά στοιχεία πλούσια σε ψευδάργυρο.

Επειδή πιστεύω οτι πρέπει να υπάρχει εδω... Το καταπληκτικό φιλμ για το Γνωστό Σύμπαν!!! http://www.physics4u.gr/blog/?p=4296

Γιγάντιες σφαίρες προσομοιώνουν το «δυναμό» της Γης. Το σκηνικό μοιάζει να στήθηκε για ταινία επιστημονικής φαντασίας: δύο ομόκεντρες μεταλλικές σφαίρες, γεμάτες με 13 τόνους λιωμένου νατρίου, περιστρέφονται μέσα σε ένα ατσάλινο προστατευτικό κουβούκλιο, προσομοιώνοντας τον πυρήνα της Γης. Οι σφαίρες, ένα πείραμα κόστους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, όπου η ομάδα του Ντάνιελ Λάθροπ http://complex.umd.edu/ θέλει να γίνει η πρώτη που αναδημιουργεί το γήινο μαγνητικό πεδίο. Σύμφωνα με την κρατούσα «θεωρία του δυναμό», το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη δημιουργείται από ρεύματα λιωμένου σιδήρου στο εξώτερο στρώμα του πυρήνα. Αυτός ο υγρός, εξώτερος πυρήνας πιστεύεται ότι περιβάλλει έναν εσωτερικό πυρήνα που αποτελείται κι αυτός από σίδηρο, σε στέρεα όμως κατάσταση. Επειδή ο σίδηρος είναι αγώγιμο και μαγνητικό υλικό, η κίνηση του εξώτερου πυρήνα σε σχέση με τον εσώτερο δημιουργεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, περίπου όπως συμβαίνει στο δυναμό μιας ηλεκτρογεννήτριας. Αρκετοί έχουν προσπαθήσει, κανείς όμως δεν έχει καταφέρει ως σήμερα να αναπαράγει αυτό το φαινόμενο στο εργαστήριο. Ο Δρ Λάθροπ ελπίζει να το πετύχει επενδύοντας στην κλίμακα του πειράματος -τις μεγαλύτερες σφαίρες που έχουν κατασκευαστεί γι΄αυτό το σκοπό. «Τα δυναμό είναι εύκολο να δημιουργηθούν στη φύση. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στο εργαστήριο» σχολιάζει ο ερευνητής στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature. Η εξωτερική μεταλλική σφαίρα, με διάμετρο τριών μέτρων, είναι σχεδιασμένη να περιστρέφεται έως και τέσσερις φορές το δευτερόλεπτο. Είναι επίσης απόλυτα στεγανή, αφού θα γεμίσει με 13 τόνους λιωμένου νατρίου στους 105 βαθμούς Κελσίου, το οποίο μιμείται το ρευστό σίδηρο στον πυρήνα της Γης. Το ρόλο του εσώτερου πυρήνα παίζει μια μικρότερη μεταλλική σφαίρα, διαμέτρου ενός μέτρου, η οποία περιστρέφεται ανεξάρτητα έως και 12 φορές το δευτερόλεπτο. Αναγκάζοντας τις σφαίρες να περιστρέφονται με διάφορους συνδυασμούς ταχυτήτων, οι ερευνητές ελπίζουν να δημιουργήσουν ένα αυτοσυντηρούμενο μαγνητικό δίπολο, όπως το μαγνητικό δίπολο της Γης. Ο Λάθροπ περιμένει τώρα να παραλάβει το τελευταίο φορτίο νατρίου πριν ξεκινήσει την κύρια φάση του πειράματος. Εφόσον επιτύχει το στόχο του, ο ερευνητής ελπίζει μεταξύ άλλων να διευκρινίσει αν η εξασθένιση του γήινου μαγνητικού που παρατηρείται τον τελευταίο αιώνα προμηνύει μια αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης, ένα φαινόμενο που πιστεύεται ότι συμβαίνει κάθε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Μικρές ειδήσεις. Νέα αποστολή ετοιμάζεται για πτήση στο ΔΔΣ. Το βασικό πλήρωμα της τελευταίας για φέτος αποστολής στο ΔΔΣ και το αναπληρωματικό αναχωρούν σήμερα για το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ, όπου θα κάνουν τις τελευταίες πριν την πτήση προπονήσεις. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Ολέγκ Κονονέκο, ο αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Αντρέ Κουΐπερς (André Kuipers) και ο συναδελφός του από την NASA Ντόναλντ Πέτιτ (Donald Pettit) θα πρέπει να κάνουν στο κοσμοδρόμιο δύο τελευταίες δοκιμές των σκαφάνδρων στα οποία ύστερα από δύο εβδομάδες θα πετάξουν στο Διάστημα. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Σογιούζ προβλέπεται να γίνει στις 21 Δεκεμβρίου, και η σύζευξή του με το ΔΔΣ - στις 23 Δεκεμβρίου. Ρωσίδα γυναίκα θα πετάξει στο διάστημα. Η κοσμοναύτης Ελένα Σερόβα μπορεί να γίνει η πρώτη Ρωσίδα, που θα πραγματοποιήσει διαστημική πτήση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Το 2013 θα πετάξει στα πλαίσια αποστολής στο Διεθνή Διαστημικο Σταθμό (ΔΔΣ). Η ηλικίας 35 χρονών Σερόβα ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι πάντα την έλκυε η κοσμοναυτική. Όπως είπε, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών ήδη πέρασε μαθήματα επιβίωσης σε χειμερινές συνθήκες, σε έρημο, καθώς και προπονήσεις στο νερό. (Περισσότερα στις 18/11/2011-Για τις γυναίκες του Astrovox!!! Οι γυναίκες κοσμοναύτες θα γίνουν περισσότερες) Αποτυχημένη προσπάθεια σύνδεσης με το Phobos-Grunt. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με παράκληση της Ρωσίας έχει καταβάλει ακόμα μία προσπάθεια σύνδεσης με το διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που βρίσκεται σε περίγεια τροχιά, αλλά χωρίς καμιά επιτυχία. Νωρίτερα η ESA ανακοίνωσε ότι σταματά τις προσπάθειες αποκατάστασης επικοινωνίας με το ρωσικό διαστημικό Σταθμό, που εκτοξεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Μνημείο του Γιούρι Γκαγκάριν στην Ινδία. Μπρούτζινη προτομή του πρώτου κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν τοποθετήθηκε στο χώρο του Ρωσικού Κέντρου Επιστήμης και Πολιτισμού στην ινδική πόλη Tiruvaṉantapuraṁ της Πολιτείας Keralam. Δημιουργός του μνημείου είναι ο γλύπτης Αλεξεϊ Λεόνοφ. Ως τα τέλη του 2012 οι ιστορικοί χώροι στην Ινδία, που συνδέονται με το όνομα του πρώτου κοσμοναύτη, προκειται να αυξηθούν. Στα τέλη Δεκεμβρίου μνημείο του θα τοποθετηθεί στο Mumbai και το 2012 στην Kolkata. Μετά τη πτήση στο διάστημα ο Γκαγκάριν επισκέφθηκε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ινδίας. ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ!!! Ένα «UFO» στον Ερμή! Η διαδικτυακή κοινότητα ασχολείται τα τελευταία 24ωρα με ένα βίντεο που δείχνει ένα μεγάλο αντικείμενο να κάνει ξαφνικά την εμφάνιση του πολύ κοντά στον Ερμή. Όπως ήταν φυσικό δημιουργήθηκε γρήγορα μεγάλο ενδιαφέρον με εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες να κάνουν κλικ στο επίμαχο βίντεο και να ανάβει η συζήτηση για το αν πρόκειται για UFO ή οτιδήποτε άλλο. Το «UFO» και η απάντηση της NASA. Το αντικείμενο εμφανίζεται σε μια αλληλουχία εικόνων που έστειλε το παρατηρητήριο STEREO της NASA . Τις εικόνες κατέγραψε η κάμερα Heliospheric Imager-1 και απεικονίζουν μια έκρηξη από το στέμμα του Ήλιου. Καθώς οι γλώσσες φωτιάς φτάνουν στον Ερμή, ένα μεγάλο στρογγυλό αντικείμενο εμφανίζεται δίπλα στον πλανήτη. Το αντικείμενο εντόπισε ένας χρήστης με το ψευδώνυμο siniXster και ανέβασε το σχετικό βίντεο στον δημοφιλή δικτυακό τόπο προβολής βίντεο YouTube. «Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο, είναι εμφανές, (παρόλο που) είναι μεταμφιεσμένο» σχολίασε ο SiniXster. Η δημοσιότητα που έλαβε η όλη ιστορία υποχρέωσε τους επιστήμονες της NASA να πάρουν θέση υποστηρίζοντας ότι το φωτεινό αντικείμενο είναι μια « φωτογραφική οφθαλμαπάτη». Όπως λένε το φωτεινό αντικείμενο είναι αποτέλεσμα της διαδοχής των εικόνων. Τις εικόνες που στέλνει το τηλεσκόπιο μελετούν και επεξεργάζονται ειδικοί του Naval Research Laboratory οι οποίοι αναφέρουν ότι το φωτεινό αντικείμενο δεν είναι τίποτε άλλο από τον ίδιο τον Ερμή, σε μια εικόνα που είχε τραβηχτεί τα προηγούμενα 24ωρα.

Το δικό σου πείραμα «εν κινήσει» Για μία ακόμα χρονιά η ESA προσκαλεί φοιτητες από όλη την Ευρώπη να συμμετέχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!', μία πρωτοβουλία που στόχος της είναι να ενθαρρύνει το ενδιαφέρον για την βαρύτητα και να προωθήσει μια βαθύτερη κατανόηση της επίδρασης που έχει σε κύτταρα των φυτών και των διάφορων οργανισμών, αλλά και σε ανθρώπινες κατασκευές. H ESA ανακοίνωσε το πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' για το επόμενο έτος στις 5 Σεπτεμβρίου 2011. Μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ομάδες φοιτητών θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του Large Diameter Centrifuge (LDC) για να πραγματοποιήσουν πειράματα κάτω από συνθήκες υπερβαρύτητας. Το LDC στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC) προσφέρει ένα περιβάλλον ειδικά σχεδιασμένο για την μελέτη της συμπεριφοράς συστημάτων όταν η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι πολλαπλάσια από ότι στην επιφάνεια της Γης. Ανάμεσα στους φοιτητές που επιλέχθηκαν την περασμένη χρονιά για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν και μία Ελληνίδα, η Ειρήνη Κομνηνού, μέλος της ομάδας 'Impact' από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, στη Σκωτία. Η ομαδα της πήρε το όνομα 'Impact' από το αντικείμενο του πειράματος: «να αναπαραγάγουμε τις συνθήκες δημιουργίας κρατήρων σε πορώδεις αστεροειδείς, ώστε να προσδιοριστούν και να επιβεβαιωθούν αριθμητικά μοντέλα που θα συμβάλλουν στο να σχεδιαστούν αποδοτικές τεχνικές απώθησης αστεροειδών σε τροχιά πρόσκρουσης προς τη Γη», όπως εξηγεί η Ειρήνη. «Αρχικά, δημιουργήσαμε ένα σύνολο δειγμάτων διαφορετικών πυκνοτήτων, τα οποία αντιπροσώπευαν διαφορετικά μοντέλα αστεροειδών. Στη συνέχεια, εκτοξεύσαμε βλήματα πάνω στα δείγματα και δημιουργήσαμε καλούπια από τους κρατήρες που δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας εποξικά υλικά.» «Το πείραμά μας πραγματοποιηθήκε σε συνθήκες υπερβαρύτητας 5, 10, 15 και 20 g με σκοπό να μελετηθεί το αποτέλεσμα της λιθοστατικής πίεσης και η δυναμική απόκριση των δειγμάτων μας, εξομοιώνοντας έτσι όσο πιο πιστά γίνεται τη διαδικασία δημιουργίας κρατήρων πάνω σε αστεροειδείς.» Πέρα από το πειραματικά δεδομένα που συγκέντρωσε με την ομάδα της, η Ειρήνη τόνισε πως η εμπειρία που αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα 'Spin Your Thesis!' ήταν σαφώς πολύτιμη και άκρως διδακτική για την ίδια. «Έπρεπε να δουλέψουμε αποδοτικά σε ένα ξένο περιβάλλον, με πολύ περιορισμένο χρόνο, τον οποίο έπρεπε να αξιοποιήσουμε στο έπαρκο, και με απρόσμενα τεχνικά προβλήματα να ανακύπτουν, τα οποία μας δίδαξαν ότι μερικές φορές η πλέον απλή λύση είναι και η πιο αποδοτική.» «Πέρα από την επιτυχία του πειράματος μετά από σκληρή δουλειά, αυτό που προσωπικά χάρηκα πολύ ήταν η αμέριστη συνεργασία και συμπαράσταση των εργαζομένων στο LDC, καθώς και η φιλοξενία που μας προσέφεραν» Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων για το επόμενο έτος, η 12η Δεκεμβρίου 2011, πλησιάζει. Περισσότερες πληροφορίες για τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσετε μπορείτε να βρείτε εδώ. http://www.esa.int/SPECIALS/Education/SEMCJ1CUE1G_0.html Περισσότερα: http://www.esa.int/esaCP/SEMDH65XPVG_Greece_1.html#subhead3

Νέο υλικό για καλύτερα τσιπάκια. Ερευνητές στην Ελβετία κατασκεύασαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα για υπολογιστές από ένα υλικό που μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτικό του πυριτίου από τα οποίο κατασκευάζονται σήμερα τα τσιπάκια. Πρόκειται για τον ημιαγωγό μολυβδαινίτη (MoS2) που υπόσχεται μικρότερα σε μέγεθος και χαμηλότερης κατανάλωσης ενέργειας τσιπάκια. Το νέο κύκλωμα. Ερευνητές του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών και Δομών Νανοκλίμακας (LANES) στη Λωζάνη έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα χρησιμοποιώντας μολυβδαινίτη, ένα σκούρου χρώματος φυσικό ορυκτό. Οι ερευνητές έφτιαξαν στρώματα μολυβδαινίτη που είναι λεπτότερα από τα στρώματα πυριτίου και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μικρότερων σε μέγεθος, πιο εύκαμπτων και λιγότερο ενεργοβόρων τσιπ. Το βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη (η χημική του ονομασία είναι MoS2) είναι ότι είναι έχει μεγάλη πυκνότητα - ανάλογη με εκείνη του ανοξείδωτου ατσαλιού - αλλά μπορεί να γίνει ιδιαίτερα εύκαμπτο. «Αν πάρεις ένα φύλλο μολυβδαινίτη και το τεντώσεις μπορείς να αυξήσεις το μήκος του κατά 10% που είναι σημαντική επέκταση στις συγκεκριμένες εφαρμογές. Αν προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο με ένα φύλλο πυριτίου το αποτέλεσμα θα είναι να σπάσει σαν γυαλί» αναφέρει ο καθηγητής Άντρας Κις, διευθυντής του LANES. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση ACS Nano. Βασικό πλεονέκτημα του μολυβδαινίτη είναι επίσης ότι βρίσκεται σε αφθονία στη φύση.Ο μολυβδαινίτης χρησιμοποιείται ήδη σε λιπαντικά προϊόντα, στις κέρινες επικαλύψεις των οργάνων του σκι αλλά και ως παράγοντας ισχυροποίησης πλαστικών προϊόντων. Το πρωτότυπο κύκλωμα που έφτιαξαν οι ερευνητές ήταν ιδιαίτερα απλό αλλά αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία πολύπλοκων κυκλωμάτων. Παρ' όλα αυτά δεν αναμένεται να αξιοποιηθεί εμπορικά για την κατασκευή κυκλωμάτων πριν περάσουν 10 ή και 20 χρόνια. Ο μολυβδαινίτης. Ο μολυβδαινίτης είναι θειούχο ορυκτό του μολυβδαινίου. Οι κρύσταλλοι του μολυβδαινίτη αποτελούνται από ιόντα μολυβδαινίου περικλειόμενα από στρώματα ιόντων θείου. Τα ιόντα αυτά είναι ισχυρά συνδεδεμένα με τα του μολυβδαινίου, αλλά όχι ισχυρά συνδεδεμένα μεταξύ τους, πράγμα που εξηγεί την τόσο χαμηλή σκληρότητα του ορυκτού όσο και τον τέλειο σχισμό. Επειδή ο μολυβδαινίτης είναι πολύ μαλακός και αποβάφει στο χαρτί, συχνά συγχέεται με τον γραφίτη, από τον οποίο μπορεί να διακριθεί μακροσκοπικά μόνο χάρη στην υψηλότερη πυκνότητά του. Όπως και ο γραφίτης, είναι λιπαρός στην αφή. Ο ανταγωνισμός του γραφενίου. Ενα άλλο σπουδαίο υλικό που ενδέχεται να διαδεχθεί το πυρίτιο στην κατασκευή κυκλωμάτων είναι το γραφένιο. Ο μολυβδαινίτης παρουσιάζει ωστόσο ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι του γραφενίου: μπορεί να λειτουργήσει σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ το γραφένιο πρέπει να ψυχθεί στους 70 βαθμούς Κέλβιν. Η συνέχεια στη χρήση ημιαγωγών στις ηλεκτρονικές συσκευές αναμένεται να είναι συναρπαστική. Στην φωτογραφία το ολοκληρωμένο κύκλωμα από μολυβδαινίτη που έφτιαξαν οι ερευνητές.

Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει για το κυνήγι του μποζόνιου Higgs. Τους τελευταίους μήνες, οι τίτλοι ειδήσεων κυριαρχούνται από μία ιστορία της σωματιδιακής φυσικής – αυτής που δείχνει ότι τα νετρίνα ταξιδεύουν πιο γρήγορα και από το φως. Τόσο είναι το ενδιαφέρον για αυτά τα υπερφωτεινά υπο-ατομικά σωματίδια που οι εξελίξεις στην έρευνα για το άπιαστο μποζόνιο Higgs, έχουν σταματήσει να δημοσιεύονται. Πριν λίγες μέρες οι φυσικοί ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα μιας συνδυασμένης έρευνας για το μποζόνιο, από τα πειράματα ATLAS και CMS στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η ανάλυσή τους, που παρουσιάστηκε σε μια συνεδρίαση στο Παρίσι, δείχνει ότι οι φυσικοί έχουν καλύψει πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής αναζήτησης της μάζας με αρκετή λεπτομέρεια, αποκλείοντας ένα ευρύ τμήμα του εύρους της μάζας όπου θα μπορούσε να καραδοκεί το Higgs. Μικρό παράθυρο. Οι ερευνητές έχουν αποκλείσει πλέον το ενδεχόμενο ότι η μάζα του Higgs (σε συμβατική μορφή) θα βρεθεί μεταξύ 141 και 476 GeV. Η δε ανακάλυψη του με μάζα από 476 GeV και πάνω θεωρείται εξαιρετικά απίθανη. Αυτό σημαίνει ότι οι φυσικοί εστιάζουν τώρα το κυνήγι τους για πιο μικρή μάζα, ένα μικρό παράθυρο μεταξύ 114 και 141 GeV. Μέσα σε αυτό το παράθυρο – εύρος, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα τιμή, κάπου στα 120 GeV ή κάπου δύο άτομα χαλκού για τη μάζα του Higgs. Όμως, αυτή η τιμή είναι σχετικά αδύναμη – γιατί έχει ένα επίπεδο βεβαιότητας περίπου δύο σίγμα ή ένα επίπεδο μη ασφαλές. Αυτό ισοδυναμεί περίπου με 1 προς 22 η παρατήρηση του Higgs να οφείλεται στην τύχη. Για μια επίσημη ανακάλυψη απαιτείται ένα επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. Αλλά υπάρχει μία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα δυνατότητα: να μην υπάρχει καθόλου το μποζόνιο, τουλάχιστον στην απλούστερη μορφή του. Αυτή είναι η εκδοχή του Higgs που είναι σύμφωνη με το Καθιερωμένο Μοντέλο, το πλαίσιο που καταρτίστηκε για να εξηγήσει πώς αλληλεπιδρούν τα γνωστά σωματίδια – από τα κουάρκ έως τα μποζόνια W και Ζ μέχρι τα νετρίνα. Όπως ξέρουμε το πεδίο Higgs είναι υπεύθυνο για ένα απειροελάχιστο ποσοστό της υλο-ενέργειας. Το 98% της μάζας των κουάρκς είναι στην πραγματικότητα ενέργεια, που είναι αποθηκευμένη στα σωματίδια αυτά. Και σε αυτό το «ζωολογικό κήπο» των σωματιδίων, το μποζόνιο παραμένει κρυμμένο στο ψηλό χορτάρι του περιβόλου του, αόρατα στα αδιάκριτα βλέμματα των επισκεπτών. Αρχή του τέλους Η αναζήτηση στον LHC έχει ήδη προχωρήσει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν αρχές του μήνα. Ομάδες επιστημόνων βαθειά κάτω στα έγκατα των συνόρων Γαλλίας-Ελβετίας έχουν αναλύσει τα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από τα πειράματα του LHC μέχρι τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους. Οι επιστήμονες στους ανιχνευτές ATLAS και CMS θα παρουσιάσουν τις ανεξάρτητες αναλύσεις των δεδομένων σε ένα σεμινάριο στη Γενεύη την Τρίτη στις 13 Δεκεμβρίου. Οι ομάδες όμως δεν είχαν το χρόνο να συνδυάσουν τα αποτελέσματά τους, όπως έκαναν για το σεμινάριο στο Παρίσι. Μάλιστα μπορεί να δουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ή, αν είμαστε τυχεροί, θα μπορούσαν οι δύο αναλύσεις να δείξουν μια διακύμανση γύρω από την ίδια μάζα – όπως έγινε όταν οι ερευνητές παρουσίασαν τα συμπεράσματά στη συνεδρίαση Europhysics στην Γκρενόμπλ τον Ιούλιο του 2011. "Αν κοιτάξετε τα δεδομένα, είναι περίπου πενταπλάσια από αυτά που παρουσιάστηκαν κατά τις διασκέψεις του καλοκαιριού”, δήλωσε ο James Gillies, διευθυντής επικοινωνιών στο CERN. "Είναι νομίζω εξαιρετικά απίθανο να αποκλειστεί οριστικά το Higgs. Το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξουν σημάδια πως κάτι υπάρχει. Όμως δεν είναι δυνατόν να δοθεί μια οριστική ανακοίνωση της ανακάλυψης του, δεδομένου του χρόνου που είχαν οι φυσικοί." Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι επιστήμονες περιμένουν με κομμένη την ανάσα για το σεμινάριο του Δεκεμβρίου, που – τουλάχιστον – θα σημάνει την αρχή του τέλους για τον αγώνα περί Higgs. Η οριστική δήλωση σχετικά με το μποζόνιο είναι πιθανό να έρθει το επόμενο έτος. Μια δήλωση περί μη εμφάνισης του, θα ανοίξει μια νέα εποχή στη φυσική σωματιδίων – θα ξεκινήσει η εύρεση μιας εναλλακτικής θεωρίας για να μπαλώσουν την τρύπα του Καθιερωμένου Μοντέλου που θα αφήσει η απουσία του Higgs. Πράγματι, υπάρχουν ήδη οι εναλλακτικές λύσεις για το Καθιερωμένο Μοντέλο. Όπως λέει και ο Rolf-Dieter Heuer, γενικός διευθυντής του CERN, και το σενάριο της μη ύπαρξη του θα αποτελέσει "μια τεράστια ανακάλυψη". Και ένας φυσικός σωματιδίων μιλώντας στο συνέδριο του Europhysics φέτος το συνόψισε ως εξής: "Θεός φυλάξοι αν όλα όσα βρίσκουμε στον LHC θα είναι το Καθιερωμένο Μοντέλο με το Higgs κι όχι καμία νέα φυσική." Πηγή: BBC Στατιστικά στοιχεία της «ανακάλυψης» ■Οι φυσικοί των στοιχειωδών σωματιδίων έχουν αποδεχθεί ότι για να γίνει μια «ανακάλυψη» πρέπει να υπάρχει επίπεδο βεβαιότητας πέντε σίγμα. ■Ο αριθμός της τυπικής απόκλισης ή σίγμα είναι ένα μέτρο του πόσο τυχαίο είναι ένα πειραματικό αποτέλεσμα και όχι πραγματικό φαινόμενο. ■Με τον ίδιο τρόπο που πετώντας ένα νόμισμα παίρνουμε συνέχεια γράμματα που μπορεί να οφείλεται μόνο στην τύχη και όχι ένα σημάδι ενός "πειραγμένου" νομίσματος. ■Το επίπεδο «τριών σίγμα» αντιπροσωπεύει περίπου την ίδια πιθανότητα αν βρούμε πάνω από οκτώ γράμματα στη σειρά. ■Τα πέντε σίγμα, από την άλλη πλευρά, θα αντιστοιχούσαν σε πάνω από 20 γράμματα στη σειρά. ■Μόνο με την ανεξάρτητη επιβεβαίωση από άλλα πειράματα, τα ευρήματα πέντε σίγμα γίνονται δεκτά.

Ο Phobos-Grunt σπάει σε κομμάτια. Όπως ανακοίνωσε ο Τεντ Μολτσάν, Καναδός ειδικός στον τομέα της παρατήρησης διαστημικών συσκευών, δύο αγνώριστα αντικείμενα αποσπάστηκαν από το ρωσικό διαπλανητικό Σταθμό Phobos-Grunt, που παρέμεινε σε περίγεια τροχιά και πολύ γρήγορα κομματιάστηκαν. Ο Ιγκόρ Λίσοφ, σχολιαστής του περιοδικού «Νέα της κοσμοναυτικής» επιβεβαίωσε τις πληροφορίες για ένα τεμάχιο που αποσπάστηκε από το Phobos-Grunt Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου, ο Σταθμός εξακολουθεί να χάνει το ύψος του και μπορεί να βγει από την τροχιά τον Ιανουάριο του 2012. Η «σβούρα» του διαστήματος! Το VFTS 102 περιστρέφεται πιο γρήγορα από κάθε άλλο άστρο στο Σύμπαν. Με τη βοήθεια του πολύ ισχυρού τηλεσκοπίου VLT στην Χιλή, διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε ένα άστρο που περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο στο Σύμπαν. Το VFTS 102 βρίσκεται σε απόσταση 160 χιλιάδων ετών φωτός στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, τον τρίτο κοντινότερο στον δικό μας γαλαξία. Σύμφωνα με τους αστρονόμους το VFTS 102 περιστρέφεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από δύο εκατομμύρια χλμ/ώρα, τριακόσιες φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα περιστροφής του Ηλιου. Η ταχύτητα με την οποία κινείται το άστρο είναι λίγο πριν το όριο όπου οι φυγόκεντρες δυνάμεις αρχίζουν να διαλύουν την ύλη. Το άστρο βρίσκεται στο κέντρο ενός εντυπωσιακού νεφελώματος, γεμάτου από λαμπερά άστρα το οποίο, λόγω του σχήματός του, έχει λάβει την ονομασία «Ταραντούλα». Στην φωτογραφία τo νεφέλωμα «Ταραντούλα» στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το VFTS 102.

O «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» προσφέρει ιδέες για μετανάστευση. Είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, οι αστρονόμοι αρχίζουν να εντοπίζουν τους πρώτους εξωπλανήτες που θα μπορούσαν δυνητικά να φιλοξενούν ζωή. Τώρα, ένας «Κατάλογος Κατοικήσιμων Εξωπλανητών» παρουσιάζεται από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο στο Αρεσίμπο, με την προοπτική να βοηθήσει στη μελέτη και την ταξινόμηση αυτών των δυνητικά φιλόξενων κόσμων. «Ένα σημαντικό πλεονέκτημα αυτών των κατατάξεων είναι η δυνατότητα σύγκρισης των εξωπλανητών από τον χειρότερο μέχρι τον καλύτερο υποψήφιο για την εμφάνιση ζωής» λέει ο Άμπελ Μέντεζ, επικεφαλής της προσπάθειας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει όχι μόνο τους πιθανώς κατοικήσιμους εξωπλανήτες, αλλά και τους δυνητικά φιλόξενους εξωδορυφόρους, όπως για παράδειγμα το φεγγάρι Πανδώρα στον κόσμο του Avatar. Η ταξινόμηση βασίζεται σε μια σειρά από δείκτες «κατοικησιμότητας», όπως η απόσταση του πλανήτη από το μητρικό άστρο (μόνο οι μέσες αποστάσεις επιτρέπουν την παρουσία υγρού νερού), η σύσταση (από αέρια ή από στέρεο έδαφος) και η επιφανειακή θερμοκρασία. Ένα από τα συστήματα κατάταξης χωρίζει τους εξωπλανήτες σε 18 κατηγορίες μάζας και θερμοκρασίας, δίνοντας έναν πίνακα που θυμίζει τον Περιοδικό Πίνακα των Στοιχείων και δείχνει με μια ματιά ποιοι πλανήτες θυμίζουν περισσότερο τη Γη. Από τους περίπου 2.000 πιθανούς εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα, μόνο δύο, ο Gliese 518d και ο HD 85512b πληρούν τα κριτήρια κατοικησιμότητας και μοιάζουν οριακά με τη Γη. Παρόλα αυτά, ο κατάλογος περιλαμβάνει συνολικά 15 εξωπλανήτες και 30 εξωδορυφόρους ως δυνητικά κατοικήσιμα σώματα. Η λίστα θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται, καθώς αντλεί στοιχεία και από άλλες βάσεις δεδομένων, όπως η Εγκυκλοπαίδεια Εξωηλιακών Πλανητών, http://www.exoplanet.eu/ ο Εξερευνητής Δεδομένων Εξωπλανητών http://exoplanets.org/ και η σχετικά νέα αποστολή Kepler της NASA. http://www.kepler.nasa.gov/ Κέπλερ 22-Β, ο μεγάλος αδελφός της Γης. Εκείνο που μέχρι πρόσφατα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας αποτελεί πλέον επιστημονική πραγματικότητα. Η NASA επιβεβαίωσε ότι ο Κέπλερ 22-Β, ένας εξωπλανήτης που βρίσκεται σε απόσταση 600 ετών φωτός από εμάς, ενδέχεται να φιλοξενεί ζωή. Στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει αν έχει σύννεφα ή θάλασσες, αν είναι βραχώδης ή αποτελείται από αέρια Εiναι δυόμισι φορές μεγαλύτερος από τη Γη βρίσκεται στην "εύκρατη ζώνη" του ηλιακού του συστήματος, σε σημείο, δηλαδή, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του. Περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε απόσταση 15% μικρότερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Επειδή, όμως, ο δικός του ήλιος εκπέμπει 25% λιγότερο φως από τον δικό μας, οι συνθήκες μοιάζουν πολύ με εκείνες που επικρατούν στη Γη. Η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 22-Β υπολογίζεται σε 22 βαθμούς Κελσίου. Ο Κέπλερ 22-Β είναι πρώτος πλανήτης για τον οποίο υπάρχει επιβεβαίωση ότι θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Δεν είναι όμως και ο μοναδικός. Η NASA εξετάζει τα δεδομένα για ακόμη 47 εν δυνάμει κατοικήσιμους πλανήτες. Ανακαλύφθηκαν 18 νέοι πλανήτες. Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε 18 νέους πλανήτες ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των πλανητών που έχουν εντοπιστεί μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωηλιακών πλανητών, όπως ονομάζονται οι πλανήτες που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα, ξεπερνά πλέον τους 700. Αυτή η τελευταία «φουρνιά» εξωηλιακών πλανητών είναι όλοι γίγαντες αερίου με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία. Η ανακάλυψη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Keck στην Χαβάη αλλά και αστρονομικά όργανα που βρίσκονται στο Τέξας. Επικέντρωσαν την μελέτη τους σε άστρα τύπου Α τα οποία είναι άστρα με μάζα τουλάχιστον 1.5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Εντόπισαν 300 τέτοια άστρα και άρχισαν να τα παρατηρούν με στόχο να εντοπίσουν πλανήτες που πιθανώς κινούνταν γύρω τους. Εντόπισαν 18 πλανήτες οι οποίοι δεν κινούνται σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Τον τελευταίο καιρό έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί εξωηλιακοί πλανήτες που κινούνται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη τους θα προσφέρει νέα στοιχεία στην προσπάθεια που κάνουν οι επιστήμονες να αποκρυπτογραφήσουν τη δημιουργία και εξέλιξη των πλανητών. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrophysical Journal Supplement Series. Στην φωτογραφία ο «Περιοδικός Πίνακας» των κατοικήσιμων εξωπλανητών χωρίζει τους πλανήτες σε έξι ομάδες μάζας (οριζόντια) και τρεις ομάδες θερμοκρασίας.

Τεράστιες μαύρες τρύπες καταρρίπτουν κάθε ρεκόρ μάζας. Εντυπωσιακή ανακάλυψη πραγματοποίησε ομάδα αμερικανών ερευνητών. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν δύο κολοσσιαίες μαύρες τρύπες, τις μεγαλύτερες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι δύο μελανές οπές έχουν παρόμοια μάζα και υπολογίζουν ότι κάθε μια εξ αυτών έχει μάζα δέκα δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου! Οι δύο μαύροι γίγαντες. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια εντόπισε τις δύο τρύπες χρησιμοποιώντας επίγεια αλλά και διαστημικά τηλεσκόπια. Η μια βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία NGC 3842 και η άλλη στο κέντρο του γειτονικού του NGC 4889. Οι δυο γαλαξίες ανήκουν σε ένα σμήνος το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 310 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας. Το προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε μια μαύρη τρύπα με μάζα 6,3 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Οι επιστήμονες πίστευαν παρ' όλα αυτά ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες, εκτίμηση που τελικά επαληθεύτηκε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Η ανακάλυψη είναι εκτός από εντυπωσιακή και εξαιρετικά χρήσιμη για την επιστημονική κοινότητα. Αυτό γιατί το μέγεθος των δύο τρυπών ξεπερνάει κατά πολύ τις προβλέψεις και θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για τη δημιουργία και κυρίως την εξέλιξη αυτών των μυστηριωδών κοσμικών αντικειμένων. Η νέα ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία που θα φωτίσουν το φαινόμενο των μαύρων τρυπών. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Φίλε Heal. Σωστα η μεν θερμοκρασίας ειναι 10 στην 6(εκτη) Kelvin και η κινητική ενέργεια 10 στην 44(τεσσαρακοστή τετάρτη) Joule.

Πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, τα Voyager βλέπουν καθαρά τον Γαλαξία. Έπειτα από τρεις δεκαετίες ταξιδιού, τα δίδυμα σκάφη Voyager βρίσκονται τόσο μακριά από τον Ήλιο ώστε μπορούν πλέον να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα αστρικά μαιευτήρια του Γαλαξία μας. Οι νέες παρατηρήσεις της ιστορικής αποστολής, οι οποίες δημοσιεύονται στο Science, επιβεβαιώνουν τις θεωρητικές προβλέψεις για το σχηματισμό νέων άστρων στον Μίλκι Ουέι. Ανοίγουν επίσης το δρόμο για την αναγνώριση των αρχαίων γαλαξιών όπου γεννήθηκαν τα πρώτα άστρα του Σύμπαντος. Πέρα από τη λάμψη του Ήλιου. Τα δύο σκάφη Voyager αναχώρησαν το 1977 για να μελετήσουν τους γιγάντιους εξωτερικούς πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Ξεπέρασαν όμως κατά πολύ τις προσδοκίες και πλέον βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, στο όριο του διαστρικού κενού. Η μεγάλη απόσταση σημαίνει ότι τα όργανα των Voyager που αναλύουν το υπεριώδες φως δεν «τυφλώνονται» από την λάμψη του Ήλιου. Μπορούν έτσι να ανιχνεύσουν ένα είδος ακτινοβολίας που πηγάζει από τον Μίλκι Ουέι και ονομάζεται «εκπομπή Λάιμαν-άλφα». Το σήμα αυτό είναι ουσιαστικά μια αόρατη λάμψη που εκπέμπεται από άτομα υδρογόνου όταν φωτίζονται από την ακτινοβολία νεογέννητων άστρων. «Η ακτινοβολία αυτή είναι το ίχνος που αφήνει η γέννηση θερμών άστρων» εξηγεί η Ροζίν Λαλμόν του Παρατηρητηρίου των Παρισίων, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης. Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι δεν είχαν καταφέρει να ανιχνεύσουν την εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον ίδιο τον Γαλαξία μας, αφού τα επίγεια όργανα δεν βλέπουν μέσα από την «ομίχλη» της ηλιακής ακτινοβολίας. «Είναι σαν να αρχίζουμε να βλέπουμε το φως ενός κεριού μέσα σε ένα κατάφωτο δωμάτιο» σχολιάζει η Λαλμόν. Ματιά στα πρώτα άστρα. Οι αστρονόμοι είχαν βέβαια καταφέρει να καταγράψουν ακτινοβολία Λάιμαν-άλφα από άλλους γαλαξίες, καθώς η κίνηση των γαλαξιών αυτών μετατοπίζει το μήκος κύματος της ακτινοβολίας σε περιοχές του φάσματος που μπορούμε να παρατηρήσουμε. Όμως η εκπομπή Λάιμαν-άλφα από τον δικό μας Μίλκι Ουέι ήταν μια θεωρητική πρόβλεψη που έπρεπε να επιβεβαιωθεί, προκειμένου να βελτιωθούν τα μοντέλα των αστροφυσικών για το σχηματισμό νέων άστρων. Ο απώτερος στόχος είναι φιλόδοξος: «Να ανιχνεύσουμε την αίγλη των πρώτων άστρων του νεαρού Σύμπαντος. Επομένως η καταγραφή της εκπομπής Λάιμαν-άλφα από τους πιο μακρινούς γαλαξίες, όπως και η σωστή ερμηνεία του σήματος, θα είναι μεγάλες προκλήσεις» λέει η Λελμόν. Τα ιστορικά σκάφη Voyager βοήθησαν για ακόμα μια φορά στην εξέλιξη της αστρονομίας, η συμβολή τους όμως φαίνεται ότι πλησιάζει σε ένα τέλος: Με την ενέργεια των γεννητριών τους να τελειώνει, το υπεριώδες φασματόμετρο του Voyager 2 έχει τεθεί εκτός λειτουργίας, και το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί σύντομα και στο Voyager 1. Μικρές ειδήσεις. Οριστικά χαμένο για την ESA το Phobos-Grunt, δεν εγκαταλείπουν (ακόμη) οι Ρώσοι. Η άτυχη αποστολή του Phobos-Grunt ήρθε μετά από χρόνια απουσίας της Ρωσίας από τις ερευνητικές αποστολές. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) εγκατέλειψε την έρευνα για να αποκατασταθεί η επικοινωνία με το ρωσικό ερευνητικό σκάφος Phobos-Grunt, που λόγω προβλήματος παραμένει σε τροχιά γύρω από τη Γη αντί να κατευθυνθεί για τον Άρη, ωστόσο οι Ρώσοι δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμη τις προσπάθειες. Σε ανακοίνωση της η ESA επισημαίνει ότι η ανταπόκριση του Phobos-Grunt σε εντολές από το έδαφος (πέρα από μία σύντομη επικοινωνία) δεν έγινε εφικτή και όλα τα τεχνικά μέσα έχουν πλέον εξαντληθεί. Οι προσπάθειες των ρωσικών διαστημικών Αρχών θα συνεχίζονταν και μέσα στο Σαββατοκύριακο. Το διαστημόπλοιο βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά και μέσα στο προσεχές διάστημα θα καταπέσει στην ατμόσφαιρα και θα καεί το διάστημα ανάμεσα στο τέλος Δεκεμβρίου και το τέλος Φεβρουαρίου. Αν καταφέρουν να αποκαταστήσουν επαφή και αν ανταποκριθεί σε εντολές θα μπορούσαν να το «παρκάρουν» σε μία υψηλότερη τροχιά οπότε θα καθυστερήσει η πτώση στη Γη. Η αποστολή του Phobos-Grunt προέβλεπε να φτάσει στον Φόβο, το μεγαλύτερο από τους δύο μικρούς δορυφόρους του Άρη, και να πάρει ένα δείγμα εδάφους που θα μεταφέρει ξανά στη Γη για μελέτη. Ωστόσο ένα πρόβλημα στους πυραύλους το καθήλωσε σε τροχιά αντί να του δώσει πορεία προς τον κόκκινο πλανήτη. Η αποτυχία της ρωσικής διαστημικής υπηρεσία στην πρώτη αποστολή αυτού του τύπου μετά από πολλά χρόνια κινητοποίησε και τον Ρώσο πρόεδρο, Ντμίτρι Μεντβέντεφ ο οποίος προανήγγειλε έρευνα. «Οι πρόσφατες αποτυχίες είναι πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα μας» είπε για να προσθέσει: «Αυτό δεν σημαίνει ότι συνέβη κάτι τραγικό, σημαίνει όμως ότι πρέπει να κάνουμε λεπτομερή έρευνα και να τιμωρήσουμε τους ενόχους. » Δεν λέω να στήσουμε ανθρώπους στον τοίχο, όπως έκανε ο Στάλιν», συνέχισε για να διευκρινίσει ότι, αν υπάρχουν ένοχοι, τα μέτρα θα είναι πειθαρχικά ίσως ακόμη να υπάρξουν και ποινικές διώξεις. Ασφαλιστική εταιρεία προειδοποιεί για τους κινδύνους των ηλιακών καταιγίδων. Με τη συχνότητα των ηλιακών καταιγίδων να αυξάνεται, καθώς ο Ήλιος εισέρχεται σε μια περίοδο αυξημένης δραστηριότητας, η γερμανική ασφαλιστική εταιρεία Allianz εκτιμά ότι οι υλικές ζημιές από ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσαν να υπερβούν το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ήλιος είναι γνωστό ότι ακολουθεί έναν ενδεκαετή κύκλο, με την επόμενη φάση έντονης δραστηριότητας να αναμένεται να ξεκινήσει το 2012-2013. Στις φάσεις αυξημένης δραστηριότητας, διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προκαλούν εκρήξεις (ηλιακές εκλάμψεις ή εκτινάξεις στεμματικού υλικού), στις οποίες δισεκατομμύρια τόνοι διάπυρου υλικού εκτινάσσονται στο Διάστημα με ταχύτητες γύρω στο 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Αν βρεθούν στην πορεία της Γης, τα σωματίδια αυτά αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και προκαλούν τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν δορυφόρους, να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες και να κάψουν τους μετασχηματιστές στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Η αλληλεπίδραση των σωματιδίων αυτών με το γήινο μαγνητικό πεδίο ευθύνεται εξάλλου για το βόρειο και το νότιο σέλας, το οποίο εξαπλώνεται σε μεγαλύτερες περιοχές και γίνεται φωτεινότερο έπειτα από ηλιακές καταιγίδες. Τι ευρύ κοινό μπορεί βέβαια να αγνοεί τους πρακτικούς κινδύνους, ωστόσο οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν κάθε λόγο να τους εξετάζουν. Σύμφωνα με την έκθεση της Allianz, το κόστος των μπλακάουτ και των υλικών ζημιών θα μπορούσε να ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια στη χειρότερη περίπτωση. «Σε αυτή τη φάση εισερχόμαστε σε μια περίοδο άσχημου διαστημικού καιρού» σχολιάζει στο Reuters ο Τζιμ Ουάιλντ, ειδικός στη φυσική του ηλιακού πλάσματος στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ στη Βρετανία. «Η κατάσταση είναι σοβαρή, αν φανταστεί κανείς ότι μπορεί να κοπεί για ολόκληρες εβδομάδες ή και μήνες το ηλεκτρικό ρεύμα σε ένα μεγάλο τμήμα μιας χώρας ή μιας ηπείρου» λέει. Γεωμαγνητικές καταιγίδες με σοβαρές συνέπειες έχουν εξάλλου καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία. Το 1989, περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μέρες λόγω καταιγίδας που κατέστρεψε το δίκτυο ηλεκτροδότησης. Και ο κίνδυνος αυξάνεται από το γεγονός ότι οι καταιγίδες αυτές δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν μέρες νωρίτερα. Όπως εξηγεί ο Δρ Ουάιλντ, οι διαθέσιμοι δορυφόροι μπορούν σήμερα να μεταδώσουν προειδοποιήσεις περίπου μία ώρα πριν. Αυτό συμβαίνει επειδή η έκρηξη μπορεί να συμβεί σε μια περιοχή της επιφάνειας του Ήλιου η οποία δεν είναι ορατή εκείνη τη στιγμή από τη Γη. Οι συνέπειες γίνονται ορατές έπειτα από δύο με τρεις μέρες, όταν φτάσει στον πλανήτη η καταιγίδα των φορτισμένων σωματιδίων. Δεδομένου ότι η μελέτη του διαστημικού καιρού δεν μετρά πάνω από μισό αιώνα ζωής, ακόμα δεν υπάρχει διεθνές, συντονισμένο κέντρο παρακολούθησης, όπως συμβαίνει με τον γήινο καιρό. Μικρή πρόοδος έχει σημειωθεί από το 1859, όταν ο Άγγλος αστρονόμος Ρίτσαρντ Κάρινγκτον παρατήρησε μια έκρηξη λευκού φωτός στον ηλιακό δίσκο -ήταν η πρώτη επιστημονικά καταγεγραμμένη ηλιακή έκρηξη. «Αυτό που δεν γνώριζαν τότε» σχολιάζει τώρα ο Δρ Ουάιλντ, «ήταν ότι δύο με τρεις μέρες αργότερα μπορούσε κανείς να δει το βόρειο σέλας στο Περού και όλο το τηλεγραφικό σύστημα δεν λειτουργούσε λόγω της γεωμαγνητικής δραστηριότητας».Σύμφωνα επίσης με την έκθεση της Allianz, μια ηλιακή καταιγίδα παρόμοιας έντασης με αυτή του 1859 θα προκαλούσε εκτεταμένες βλάβες στα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Νέα ονόματα για δυο χημικά στοιχεία. Ο περιοδικός πίνακας ανανεώνεται τελευταίως ραγδαία για τα χημικά δεδομένα. Πριν από μερικές εβδομάδες τρία αναγνωρισμένα μεν αλλά «αβάφτιστα» στοιχεία – το κοπερνίκιο, το ρεντγκένιο και το νταρμστάντιο –έλαβαν τα επίσημα ονόματά τους. Τώρα ήρθε η σειρά των δυο νεότερων «μελών» του να αποκτήσουν το δικό τους. Φλερόβιο και λιβερμόριο. Πρόκειται για τα στοιχεία 114 και 116, τα οποία μπήκαν στο «κλαμπ» του περιοδικού πίνακα τον περασμένο Ιούνιο. Ακολουθώντας την τυπική – και συνήθως χρονοβόρο – διαδικασία η Διεθνής Ενωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Χημείας ανακοίνωσε σήμερα τις προτεινόμενες ονομασίες τους. Όπως προβλέπει το τυπικό, θα ακολουθήσει μια περίοδος πέντε μηνών για την υποβολή σχολίων. Αν δεν υπάρξουν αντιρρήσεις, δυο ακόμη νέες λέξεις θα προστεθούν στο χημικό λεξιλόγιο: το φλερόβιο (Flerovium, προτεινόμενο σύμβολο Fl) για το στοιχείο 114 και το λιβερμόριο (Livermorium, προτεινόμενο σύμβολο Lv) για το στοιχείο 116. Τιμή στα εργαστήρια. Τα δυο νέα στοιχεία ανακαλύφθηκαν από κοινού από δυο ερευνητικές ομάδες, μια ρωσική και μια αμερικανική. Τα ονόματα αποτίουν φόρο τιμής στα εργαστήριά τους. Το φλερόβιο προέρχεται από το Εργαστήριο Πυρηνικών Αντιδράσεων Φλερόφ του ρωσικού Ενιαίου Ινστιτούτου Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούβνα. Το λιβερμόριο «βγαίνει» από το αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια. Για να δημιουργήσουν το στοιχείο 116 οι ερευνητές προκάλεσαν συγκρούσεις ατόμων ασβεστίου (στοιχείο 20) σε άτομα κουρίου (στοιχείο 96). Σχεδόν αμέσως αυτό διασπάστηκε δημιουργώντας το στοιχείο 114. Τα άτομα που έχουν δημιουργηθεί είναι ελάχιστα και η διάρκεια ζωής τους πολύ μικρή – λιγότερο από δυο δευτερόλεπτα – και έτσι οι χημικές ιδιότητες των νέων στοιχείων δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Θέση στα υπερβαρέα. Οι ειδικοί γνωρίζουν ωστόσο τη θέση τους στον περιοδικό πίνακα. Το φλερόβιο (114) τοποθετείται ακριβώς κάτω από τον μόλυβδο και το λιβερμόριο (116) ακριβώς κάτω από το πολώνιο και το τελλούριο. Πρόκειται δηλαδή για υπερβαρέα στοιχεία, τα οποία ελπίζεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση για τη δημιουργία μιας «νησίδας σταθερότητας» – την ανάπτυξη δηλαδή ακόμη βαρύτερων στοιχείων με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής τα οποία οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν εκτός του περιοδικού πίνακα. Ο τελευταίος πάντως εξακολουθεί να περιλαμβάνει «αβάφτιστα» - και αρκετά νεαρά – μέλη: τα στοιχεία 113, 115, 117 και 118 έχουν αναπτυχθεί από διάφορες ομάδες, χωρίς όμως ακόμη να έχουν λάβει επίσημες ονομασίες. Εντοπίστηκε ο «σύντροφος» ενός σουπερνόβα. : H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλλιτεχνική απεικόνιση από ένα σπάνιο όσο και εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο το οποίο παρακολουθεί διεθνής ομάδα αστρονόμων. Το 1993 εντοπίστηκε στον γαλαξία NGC 3031 (γνωστό και ως Μ81) μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) η οποία έλαβε την κωδική ονομασία SN 1993J. Ο γαλαξίας NGC 3031 βρίσκεται σε απόσταση 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από τον δικό μας και είναι και αυτός ένας μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας. Η έκρηξη οφειλόταν στην κατάρρευση ενός κόκκινου γίγαντα ο οποίος όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια αποτελούσε ένα αστρικό δίδυμο με έναν μπλε αστέρα. Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες ο μπλε αστέρας όχι μόνο επέζησε της τρομερής έκρηξης αλλά πρόλαβε να απορροφήσει και μεγάλο μέρος της ύλης του «συντρόφου» του πριν τελικά αυτός καταστραφεί. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο κόκκινος γίγαντας μετέφερε στον μπλε αστέρα γιγάντιες ποσότητες αερίων, κατά πάσα πιθανότητα υδρογόνο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μάζα των αερίων που μεταφέρθηκε στον μπλε αστέρα ήταν δέκα φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου!