Δροσος Γεωργιος

Οι Ρώσοι ετοιμάζονται να ζήσουν και να εργαστούν στη Σελήνη. Ρώσοι επιστήμονες θα ζήσουν στη Σελήνη –εκεί προβλέπεται να δημιουργηθεί πολύ σύντομα επανδρωμένος Σταθμός. Για αυτό τον σκοπό θα εκτοξευτούν ως το 2020 δύο συσκευές καθόδου - οι Luna-Resource" και "Luna-Glob",- ανακοίνωσε ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, επικεφαλής της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας (Ροσκόσμος). «Μια βάση στη Σελήνη είναι ο στρατηγικός μας στόχος» εξηγεί ο Popovkin «Ξεκινήσαμε να αξιολογούμε την ύπαρξη ανάλογων εγκαταστάσεων, μελετώντας την Ανταρκτική με το να οικοδομούμε σταθμούς, και πρόκειται να κάνουμε το ίδιο με άλλους πλανήτες δημιουργώντας την απαραίτητες υποδομές. Είναι μια χρήσιμη διαδικασία αλλά πρόκειται να δημιουργήσουμε μια βάση στη Σελήνη σε κάθε περίπτωση». Η τεχνική δημιουργία σεληνιακού Σταθμού θα είναι δυνατή την τρίτη δεκαετία του αιώνα μας. Στην αρχή στη Σελήνη θα εγκατασταθούν επιστήμονες, οι οποίοι θα την μελετούν, όπως λένε «επί τόπου». Στη συνέχεια στο δορυφόρο της Γης θα κατασκευάζονται σιγά-σιγά τα απαραίτητα για τη ζωή έργα υποδομής, μαζί και της τουριστικής. Οι άνθρωποι, όπως πιστεύουν οι ειδικοί, θα μπορούν να περνούν τις διακοπές τους στη Σελήνη ύστερα από 20 κιόλας χρόνια. Οι επιστήμονες μετά την ανακάλυψη στο δορυφόρο της Γης δεδομένων που μαρτυρούν την ύπαρξη του νερού εκεί, είδαν νέες προοπτικές αξιοποίησης της Σελήνης. Σε σχέση με αυτό ο Ιγκόρ Μιτροφάνοφ, εμπειρογνώμονας του ρωσικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών είπε: -«Πρέπει να εκπληρώσουμε μιά σειρά ουσιαστικά διαστημικά σχέδια για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε τέτοια βάση. Σαν πρώτο βήμα προβλέπεται να γίνει η εκτόξευση δύο συσκευών καθόδου - των "Luna-Resource" και "Luna-Glob". Θα κάνουμε πειράματα, τα οποία θα μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε πιο πέρα στην αξιοποίηση της Σελήνης και των πόρων της. Οι συνθήκες στους πόλους της Σελήνης διαφέρουν σημαντικά από περιοχή του ισημερινού και τα εύκρατα γεωγραφικά της πλάτη, όπου προηγουμένως είχαν αποσταλεί οι σοβιετικές και οι αμερικανικές αποστολές. Ακριβώς στους πόλους της Σελήνης έχουν βρεθεί μαρτυρίες ύπαρξης του νερού. Οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης. Εκεί δεν υπάρχει εκείνη η θανάσιμα επικίνδυνη για τον άνθρωπο διαστημική ακτινοβολία, και η δύναμη βαρύτητας είναι ανάλογη με αυτή, στην οποία συνήθισαν οι γήινοι. Στην σεληνιακή δε επιφάνεια θα μπορούν να βγαίνουν αποκλειστικά με σκάφανδρα. Η σεληνιακή βάση θα κάνει δυνατή την επεξεργασία, καθώς επίσης και τις δοκιμές νέων διαστημικών συστημάτων για πτήσεις στον ΄Αρη και άλλους πλανήτες και οι αστροναύτες θα έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν καλύτερα τον ΄Ηλιο και τα άστρα. Με την πάροδο του χρόνου η ανθρωπότητα θα φτάσει ως την βιομηχανική αξιοποίηση του φυσικού δορυφόρου της Γης. Εκεί θα εξορύσσονται ορυκτά, θα κατασκευάζονται διάφορα εργοστάσια και το κυριότερο – το σεληνιακό κοσμοδρόμιο, απ’ όπου θα εκτοξεύονται διαστημικές συσκευές στις πιο απομακρισμένες γωνιές του Σύμπαντος». -«Η εκτόξευση από το σεληνιακό κοσμοδρόμιο διαστημικών οχημάτων, π.χ., προς τον Άρη μπορεί να γίνει πολύ πιο επικερδής μιά και η συναρμολόγηση αυτών των συσκευών σε περίγεια τροχιά ή η αντιμετώπιση του βαρυτικού πεδίου της Γης είναι πολύ πιο δύσκολες διαδικασίες από τον εφοδιασμό τέτοιων αποστολών από την επιφάνεια της Σελήνης»,- παρατήρησε συμπεραίνοντας ο Ρώσος εμπειρογνώμονας Ιγκόρ Μιτροφάνοφ. Σχόλιο:Οπως εχω ξαναγράψει μετα το τέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού το 2020(η απόφαση εχει ληφθεί απο τους εταίρους του Δ.Δ.Σ.)η εξερεύνηση της Σελήνης και η δημιουργία βάσεων και ερευνητικών σταθμών καθώς και η εξόρυξη σπανίων μετάλλων(κυρίως He-3) ειναι το μέλλον της Διαστημικής εξερεύνησης.

NΕΟshield: Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για «ασπίδα» κατά αστεροειδών και κομητών. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες ηγούνται μιας νέας διεθνούς προσπάθειας να δημιουργηθεί μια έκτακτης ανάγκης ασπίδα προστασίας του πλανήτη μας από την πιθανή καταστροφική πρόσκρουση με τη Γη ενός κομήτη ή αστεροειδούς. Με την ονομασία «NEOShield», η πρωτοβουλία καθοδηγείται από το Ινστιτούτο Πλανητικών Ερευνών της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (DLR), έδρα το Βερολίνο, ενώ συμμετέχουν ερευνητές από την Ευρώπη, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Το νέο πρόγραμμα, με επικεφαλής τον καθηγητή 'Αλαν Χάρις της DLR, θα αξιολογήσει το βαθμό απειλής που συνιστούν τα διάφορα ουράνια σώματα που κινούνται κοντά στον πλανήτη μας (Near Earth Objects-NEO) και θα προτείνει τις καλύτερες δυνατές λύσεις σε περίπτωση κινδύνου πρόσκρουσης. Αυτή την εβδομάδα, θα γίνει η εναρκτήρια συνάντηση για την εκκίνηση του προγράμματος, με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με το BBC. To ΝΕΟShield, που θα διαρκέσει περίπου τριάμισι χρόνια, θα αξιοποιήσει τις πιο σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις, σε συνδυασμό με εργαστηριακά πειράματα και τη δημιουργία μοντέλων πρόβλεψης, ώστε να καταστεί εφικτή η διαμόρφωση αξιόπιστων προτάσεων. Από μηχανικής πλευράς, την κατασκευή των προτεινόμενων συσκευών για τον «εκτροχιασμό» κάποιου δυνητικά επικίνδυνου ουρανίου σώματος θα αναλάβουν ερευνητές από το γερμανικό, το γαλλικό και το βρετανικό τμήμα της μεγάλης ευρωπαϊκής αεροδιαστημικής βιομηχανίας Astrium. Θεωρείται πιθανό ότι τελικά οι επιστήμονες θα προτείνουν στις κυβερνήσεις μια δοκιμαστική αποστολή για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα της προτεινόμενης μεθόδου αποτροπής. Η απειλή από την πρόσκρουση ενός ουρανίου σώματος μπορεί να φαντάζει μακρινή, όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί τα γεωλογικά και αστρονομικά δεδομένα δείχνουν σαφώς ότι η απειλή είναι πραγματική και «χτυπά» κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Κατά μέσο όρο, ένα αντικείμενο με μέγεθος όσο ένα αυτοκίνητο εισέρχεται στη γήινη ατμόσφαιρα μια φορά το χρόνο και συνήθως καίγεται πριν φτάσει στην επιφάνεια. Κάθε 2.000 χρόνια περίπου, ένα αντικείμενο μεγάλο όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου πέφτει στον πλανήτη μας, προκαλώντας σημαντική τοπική ζημιά. Ενώ κάθε λίγα εκατομμύρια χρόνια ένας διαστημικός βράχος διαμέτρου μερικών χιλιομέτρων προκαλεί παγκοσμίου επιπέδου καταστροφές. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι έχουν ήδη εντοπίσει τουλάχιστον το 90% αυτών των πολύ μεγάλων σωμάτων και, μέχρι στιγμής, κανενός η προβλεπόμενη τροχιά δεν φαίνεται να απειλεί τη Γη. Τα στοιχεία του τηλεσκοπίου Wise της NASA όμως δείχνουν ότι υπάρχουν περίπου 19.500 μικρότερα σώματα τύπου ΝΕΟ με μέγεθος 100 έως 1.000 μέτρων και η μεγάλη πλειονότητά τους δεν έχει ακόμα εντοπιστεί, πράγμα που αποτελεί πηγή σοβαρής ανησυχίας. Νέα τηλεσκόπια που βρίσκονται «στα σκαριά», αναμένεται να βελτιώσουν τις δυνατότητες παρατήρησης και εντοπισμού των δυνητικών κινδύνων. Στο μεταξύ όμως, η σύνεση και η κοινή λογική επιβάλλουν να προβλεφθούν έγκαιρα ορισμένα σχέδια έκτακτης ανάγκης για το απευκταίο και σε αυτή την κατηγορία εμπίπτει η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία NEOShield. Το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ίσως μοιάζει με την αποστολή «Deep Impact» NASA ή με μια προηγούμενη αποστολή ( «Δον Κιχώτης» ) που η Ευρώπη σχεδίασε, αλλά ποτέ δεν υλοποίησε. Είναι πιθανό ότι τελικά θα προταθεί η αποστολή ενός διαστημοπλοίου που θα εκτοξεύσει μια βολίδα πάνω στο ουράνιο σώμα, ώστε να τον βγάλει από την τροχιά σύγκρουσής του με τον πλανήτη μας. Μια εναλλακτική ιδέα είναι μια πυρηνική έκρηξη κοντά ή πάνω στον αστεροειδή, κάτι που θα μελετήσουν ιδιαίτερα οι συμμετέχοντες Ρώσοι ερευνητές της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos.

100 χρόνια από την γέννηση του Alan Turing τον πατέρα της επιστήμης των υπολογιστών. Το 2012 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την γέννηση του Alan Mathison Turing, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης. Έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία των υπολογιστών, με τη θεμελιώδη δουλειά του στην έννοια του αλγορίθμου αλλά και της μηχανής Turing. Εξελίσσοντας ακόμα περισσότερο την ιδέα του αλγορίθμου, δημιούργησε και τα πρώτα προγράμματα τα οποία ήταν κατάλληλα για να διαβαστούν από μια μηχανή. Για την ακρίβεια, “έγραφε” προγράμματα σε μορφή διάτρητων ταινιών, τις οποίες “διάβαζε” σειριακά μια μηχανή, η οποία σύμφωνα με αυτό που διάβαζε, εκτελούσε μια ενέργεια. Η πρώτη αυτή νοητή μηχανή που την δημιούργησε το 1937 και την ονόμασε Αυτόματη Μηχανή, είναι ο σημερινός υπολογιστής και οι διάτρητες ταινίες είναι πλέον τα σύγχρονα προγράμματα. Παρά την τεράστια εξέλιξη στην επιστήμη των υπολογιστών τις τελευταίες δεκαετίες, βλέπετε ότι η αρχή παραμένει η ίδια. Η μηχανή που ονομάστηκε μηχανή του Turing (Turing Machine) διδάσκεται μέχρι σήμερα στα πανεπιστήμια Πληροφορικής σε όλο τον κόσμο. Στην ουσία επρόκειτο για ένα νοητικό πείραμα με το οποίο όμως μέχρι και σήμερα, βασιζόμενοι στις αρχές του, μπορούμε να δούμε τα όρια της μηχανής (ενός μηχανήματος, ενός η/υ) όσων αφορά την νοημοσύνη του, στην ουσία δηλαδή, την σημερινά ονομαζόμενη “Τεχνητή Νοημοσύνη”. Εργάστηκε στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής όπου έφτιαξε τα σχέδια για έναν από τους πρώτους υπολογιστές με αποθηκευμένα προγράμματα, τον ACE, o οποίος ποτέ δεν ολοκληρώθηκε στην πλήρη μορφή του. Το 1948 μετέβη στο πανεπιστήμιο του Manchester όπου εργάστηκε πάνω στη δημιουργία και εξέλιξη ενός πλέον από τους γνωστότερους πρώτους υπολογιστές τον MARK 1. Σημαντική ήταν και η συμβολή του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κατά τη διάρκεια του οποίου είχε εγκατασταθεί στο Bletchley Park, το κέντρο αποκρυπτογράφησης της Αγγλίας και για ένα διάστημα διετέλεσε επικεφαλής της ομάδας Hut 8, η οποία ήταν υπεύθυνη για την κρυπτανάλυση των σημάτων των Γερμανικών ναυτικών δυνάμεων. Ανέπτυξε πολλές τεχνικές πάνω στην κρυπτανάλυση και “έσπασε” πολλούς κωδικούς των Γερμανών καθώς επίσης και της μηχανής Enigma, μιας ειδικής γραφομηχανής που είχαν εφεύρει οι Γερμανοί επιστήμονες της εποχής για την κρυπτογράφηση των μηνυμάτων τους, της οποίας η αποκρυπτογράφηση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Το 1948, ο Τούρινγκ, συνεργάζεται με τον προηγούμενο προπτυχιακό συνάδελφό του, Champernowne και αρχίζει ένα πρόγραμμα σκακιού για έναν υπολογιστή που δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα. Το 1952, χωρίς έναν υπολογιστή αρκετά ισχυρό να εκτελέσει το πρόγραμμα, ο Τούρινγκ έπαιξε ένα παιχνίδι στο οποίο μιμήθηκε τον υπολογιστή, σκεπτόμενος για μισή ώρα ανά κίνηση. Το παιχνίδι καταγράφηκε και το πρόγραμμα έχασε από έναν συνάδελφο του Τούρινγκ. Εντούτοις, λέγεται ότι το πρόγραμμα κέρδισε ένα παιχνίδι ενάντια στη σύζυγο του Champernowne. Το 1952 εξέδωσε το πρώτο μέρος της θεωρητικής μελέτης του για τη μορφογένεση, την ανάπτυξη σχεδίου και μορφής στους ζωντανούς οργανισμούς. Την ίδια χρονιά, ο Turing συνελήφθη για παραβίαση του νόμου για την ομοφυλοφιλία, όταν ανέφερε σε αστυνομικούς την ομοφυλοφιλική του σχέση. Είχε καταφύγει στην αστυνομία επειδή είχε απειληθεί με εκβιασμό. Δικάστηκε με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας στις 31 Μαρτίου 1952, χωρίς να δεχτεί υπεράσπιση. Καταδικάστηκε και η επιλογή που του δόθηκε ήταν είτε να πάει στη φυλακή είτε να κάνει ενέσεις οιστρογόνων για ένα χρόνο. Δέχτηκε το δεύτερο και επέστρεψε σε μία ευρεία γκάμα ακαδημαϊκών επιδιώξεων. Όχι μόνο συνέχισε την έρευνά του πάνω στη μορφογένεση, αλλά επίσης δούλεψε σε νέες ιδέες στην κβαντική θεωρία και στη θεωρία της σχετικότητας. Ο Turing πέθανε στις 7 Ιουνίου 1954 στα 42 του χρόνια από δηλητηρίαση ενώ διεξήγαγε πειράματα στην ηλεκτρόλυση. Ένα μισοφαγωμένο μήλο που βρέθηκε δίπλα του αποδείχτηκε ότι περιείχε κυάνιο. Η σχετική έρευνα κατέληξε στην εκδοχή της αυτοκτονίας αλλά η μητέρα του πάντοτε υποστήριζε ότι επρόκειτο για ατύχημα. Η διεθνής κοινότητα, εις μνήμην του, έχει καθιερώσει το βραβείο Turing, το οποίο απονέμεται ετησίως σε εξαίρετους επιστήμονες των υπολογιστών και θεωρείται το Nobel της Πληροφορικής.

Αλλη μια «Βουτιά θανάτου» ενός κομήτη στον ήλιο. Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι παρακολούθησαν έναν κομήτη να διαλύεται, καθώς «βούτηξε» στην καυτή ατμόσφαιρα του Ήλιου. Τέτοια φαινόμενα είναι συνηθισμένα, όμως ποτέ έως τώρα δεν είχαν βιντεοσκοπηθεί με λεπτομέρεια, πράγμα που μπορεί να δώσει στους επιστήμονες νέα στοιχεία τόσο για τη σύσταση των κομητών, όσο και τις άγνωστες ιδιότητες του ανώτερου στρώματος της ηλιακής ατμόσφαιρας, του λεγόμενου και ηλιακού στέμματος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Κάρελ Σρίβερ του Προωθημένου Τεχνολογικού Κέντρου της Λόκχιντ Μάρτιν στην Καλιφόρνια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», http://www.sciencemag.org/content/335/6066/324 ανέφεραν ότι ο κομήτης ανήκε στην κατηγορία της λεγόμενης «οικογένειας Κρόιτς». Πρόκειται για μια ομάδα κομητών που περνά, κατά τακτικά χρονικά διαστήματα, επικίνδυνα κοντά στον ήλιο. Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, πάνω από 1.400 τέτοιοι κομήτες-χιονόμπαλες έχουν ανιχνευθεί, κατά πιθανότητα προερχόμενοι από ένα γιγάντιο μητρικό κομήτη πλάτους 20 έως 100 χιλιομέτρων, ο οποίος εκτιμάται ότι διασπάστηκε πριν από περίπου 2.500 χρόνια. Μέχρι τώρα όμως κανένα τηλεσκόπιο δεν είχε καταφέρει να παρακολουθήσει κάποιον από αυτούς τους κομήτες να «αυτοκτονεί» πάνω στον ήλιο. Αυτή τη φορά, οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO), του Ηλιακού Ηλιοσφαιρικού Παρατηρητηρίου (SOHO) και του Παρατηρητηρίου Ηλιακών-Γήινων Σχέσεων (STEREO) της NASA, κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν προσεκτικά την ορμητική «βουτιά» στον ήλιο του κομήτη C/2011 N3, η κεφαλή του οποίου είχε πλάτος περίπου 45 μέτρα και όγκο 70.000 τόνους (περίπου όσο ένα αεροπλανοφόρο). Η ουρά του ξεπερνούσε σε μήκος τα 10.000 χιλιόμετρα, ενώ η ταχύτητα καθόδου του προς τον ήλιο ήταν περίπου 650 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. «Ο κομήτης διείσδυσε σε απόσταση 1,046 ηλιακών ακτίνων (~100.000 χιλιόμετρα) από την ηλιακή επιφάνεια πριν εξαφανιστεί το σήμα του», γράφουν οι ερευνητές. Μετρώντας την επιβράδυνση της κόμης του C/2011 N3, λόγω της αλληλεπίδρασης με το στεμματικό υλικό, οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι ο κομήτης έχασε το σύνολο της μάζας του στα τελευταία δέκα λεπτά της τρελής πορείας του. Οι κομήτες είναι αρχέγονα ουράνια σώματα που έλκουν την καταγωγή τους από την εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Επειδή περιέχουν υλικά από τις απαρχές των πλανητών, η ανάλυση της σύστασής τους ρίχνει περισσότερο φως στο πώς σχηματίστηκαν η Γη και οι άλλοι πλανήτες.

Ο πρώτος ασφαλής κβαντικός υπολογιστής. Απόλυτη ασφάλεια σε ένα κβαντικό σύννεφο; Αυτό υπόσχεται ένας «τυφλός» κβαντικός υπολογιστής ο οποίος λειτουργεί χωρίς ούτε καν να «βλέπει» τα δεδομένα του. Αν και απέχουμε ακόμη πολύ από την ανάπτυξη ενός πλήρως λειτουργικού υπολογιστή του είδους – όπως και από αυτήν ενός «quCloud» – η ανακάλυψη μας φέρνει ένα σημαντικό βήμα πιο κοντά στην υλοποίηση ενός κβαντικού υπερκυβερνοχώρου. Η νέα τεχνική, η οποία εμπίπτει σε αυτό που αποκαλούμε «κβαντική κρυπτογραφία», εξασφαλίζει την προστασία των δεδομένων συνδυάζοντας τις αρχές του κβαντικού συσχετισμού (ή κβαντικής διεμπλοκής) με αυτές της φαινομενικής τυχαιότητας. Θα επιτρέψει στους μελλοντικούς χρήστες να χρησιμοποιούν εξ αποστάσεως κβαντικούς υπολογιστές και κβαντικές εκδοχές «νεφών» σαν το «iCloud» με απόλυτη ασφάλεια. Τυφλός κβαντικός υπολογισμός. Αν και η ιδέα του συνδυασμού των δυο παραπάνω αρχών – ο «τυφλός κβαντικός υπολογισμός» όπως ονομάζεται – έχει διατυπωθεί θεωρητικά από το 2009 είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται στην πράξη, από μια διεθνή ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον πρωτοπόρο των κβαντικών υπολογιστών Αντον Τσέλινγκερ του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Όπως περιγράφεται σε μελέτη που δημοσιεύθηκε http://www.sciencemag.org/content/335/6066/303 στην επιθεώρηση «Science» οι ερευνητές χρησιμοποιώντας ως βάση έναν κβαντικό υπολογιστή φωτονίων, δημιούργησαν σειρές φωτονίων οι οποίες φαινομενικά μοιάζουν τυχαίες αλλά στην ουσία αποτελούν κωδικοποιημένες εκδοχές δυο διαφορετικών προγραμμάτων – του αλγορίθμου Ντόιτς-Γιόσα και του αλγορίθμου Γκρόβερ. Αυτές οι σειρές φωτονίων διοχετεύθηκαν στον κβαντικό υπολογιστή ο οποίος «έτρεξε» μεν κανονικά τα προγράμματα αλλά, επειδή οι αλγόριθμοι ήταν κωδικοποιημένοι, κανείς δεν ήταν σε θέση να «δει» τι ακριβώς γινόταν. Γι’ αυτό και οι ειδικοί μιλάνε για έναν «τυφλό» υπολογιστή ο οποίος δεν είναι σε θέση να δει τα ίδια τα δεδομένα του. Αυτά μπορούν να «διαβαστούν» μόνον αν αποκωδικοποιηθούν και ελεγχθούν – κάτι το οποίο γίνεται αμέσως αντιληπτό. Προς ένα ασφαλές «quCloud» Οι κβαντικοί υπολογιστές, οι οποίοι λειτουργούν με «qubits» ή κβαντικά bits, εκμεταλλεύονται την ιδιότητα των κβαντικών σωματιδίων να βρίσκονται ταυτόχρονα σε περισσότερες από μια καταστάσεις. Αυτό τους καθιστά απίστευτα πιο ισχυρούς και γρήγορους από τους υπάρχοντες υπολογιστές, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ελέγχουν ταυτόχρονα πολλές δυνατές λύσεις σε κάθε πρόβλημα. Προς το παρόν ωστόσο οι επιστήμονες δεν έχουν κατορθώσει να αναπτύξουν έναν λειτουργικό κβαντικό υπολογιστή. Αν κάποτε το επιτύχουν, ένας τέτοιος «υπερυπολογιστής» θα είναι υπερβολικά ακριβός – δυσπρόσιτος ακόμη και για «ανθηρούς» κρατικούς προϋπολογισμούς, πόσω μάλλον για απλούς πολίτες. Για τον λόγο αυτόν, αν το κβαντικό υπολογιστικό μέλλον γίνει πραγματικότητα, οι ειδικοί θεωρούν ότι, τουλάχιστον στις πρώτες φάσεις του, θα υπάρχουν ελάχιστοι κβαντικοί υπολογιστές οι οποίοι θα «νοικιάζουν» τον χρόνο τους σε πολλούς χρήστες ανά τον κόσμο. Αυτό εγείρει το ζήτημα της εξασφάλισης της μυστικότητας και της προστασίας των δεδομένων των εξ αποστάσεων χρηστών. Μια λύση σε αυτό το πρόβλημα προσφέρει ο «τυφλός κβαντικός υπολογισμός» και η ανακάλυψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας δεν υπάρχουν πια. Δύο διαστημικά τηλεσκόπια κατέγραψαν νέες εντυπωσιακές εικόνες από τους «Πυλώνες της Δημιουργίας», μια περιοχή στο Νεφέλωμα του Αετού που έγινε διάσημη από προηγούμενη φωτογραφία του Hubble. Όπως φαίνεται, οι γιγάντιες «κολόνες» διαστρικών αερίων και κοσμικής ύλης δεν υπάρχουν πλέον αλλά η περιοχή συνεχίζει να αποτελεί εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Οι Πυλώνες. Την 1 Απριλίου του 1995 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έστρεψε το βλέμμα του στο νεφέλωμα του Αετού που βρίσκεται σε απόσταση 6.500 χιλιάδων ετών από εμάς στον αστερισμό του Όφεως. Μία από τις φωτογραφίες απεικόνιζε γιγάντιες «κολόνες» από διαστρικά αέρια και άλλη κοσμική ύλη. Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτές τις κολόνες «Πυλώνες της Δημιουργίας» αφού εκεί εξελίσσεται η παραγωγή νέων άστρων. Η συγκεκριμένη φωτογραφία θεωρείται σταθμός για την αστρονομία και είναι η διασημότερη από τις εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες που έχει τραβήξει στα 22 χρόνια λειτουργίας του το Hubble. Οι νέες εικόνες και το σουπερνόβα. Οι εικόνες που είχε στείλει το Hubble ήταν μεν εντυπωσιακές αλλά όχι ιδιαίτερα λεπτομερείς αφού τα όργανά του δεν είχαν την ικανότητα να διεισδύσουν στο εσωτερικό των Πυλώνων και να αποκαλύψουν περισσότερα στοιχεία για τη δραστηριότητά τους. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Herschel και Newton έστρεψαν τα όργανά τους στους Πυλώνες και τους παρατήρησαν τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός. Έκαναν επίσης παρατηρήσεις με ακτίνες Χ. Οι εικόνες που κατέγραψαν τα τηλεσκόπια είναι εντυπωσιακές και λεπτομερείς για όσα λαμβάνουν χώρα μέσα στην συγκεκριμένη περιοχή που έχει την κωδική ονομασία Μ16. Όπως διαπιστώθηκε, οι Πυλώνες δεν υπάρχουν πλέον και η περιοχή έχει και μετασχηματιστεί σε ένα συμβατικό νεφέλωμα. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μια αστρική έκρηξη σουπερνόβα, διέλυσε τις κολόνες. Τα τηλεσκόπια «μπήκαν» μέσα στο νεόκοπο νεφέλωμα και επιβεβαίωσαν τις ανακαλύψεις του Hubble, αφού πράγματι γεννιούνται εκεί νέα άστρα. Η όψη του Μ16 είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των νεογέννητων άστρων με την ψυχρή ύλη και τη σκόνη του νεφελώματος. Η θερμοκρασία της ύλης γύρω από τα άστρα πλησιάζει το απόλυτο μηδέν, δηλαδή θερμοκρασίες γύρω στους -280 βαθμούς Κελσίου.

Τα ραντάρ των ΗΠΑ είναι ύποπτα για επίδραση στον Phobos Grunt. Οι Ρώσοι ειδικοί θα διεξάγουν επίγειο πείραμα, προκειμένου να ελέγξουν την εκδοχή της ενδεχόμενης μη εσκεμμένης επίδρασης των αμερικανικών ραντάρ στη διαστημική συσκευή Phobos Grunt, δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής ανάλυσης του ατυχήματος. Ο δορυφόρος Phobos Grunt κάνοντας το δεύτερο γύρο της Γης πετούσε πάνω από τα ραντάρ των ΗΠΑ. Για να ελεγχθεί η επίδρασή τους στη συσκευή, οι Ρώσοι ειδικοί θα εξακριβώσουν την ισχύ της ακτινοβολίας των ραντάρ και θα υποβάλουν σε τέτοια ακτινοβολία σύστημα με τις ίδιες συσκευές, όπως αυτές που υπήρχαν στο σταθμό. Ορισμένοι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι η διατύπωση τέτοιου είδους εκδοχών αποτελεί απόπειρα των πραγματικών υπαιτίων του ατυχήματος να αποφύγουν την ευθύνη. Ρωσικό ορυκτό εξωγήινης προέλευσης. Ένα κομμάτι πετρώματος που ανακαλύφθηκε στο έδαφος της ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 70 του περασμένου αιώνα, αναγνωρίστηκε πρώτο φυσικό quasi κρύσταλλο από τους επιστήμονες του Princeton University. Η έννοια «quasi κρύσταλλο» σημαίνει ορυκτά με ασυνήθιστη εσωτερική δομή που αποτελείται όχι από μονάδες ατόμων, όπως σε κανονικά κρύσταλλα, αλλά από μερικά διαφορετικά clusters ατόμων. Νωρίτερα θεωρόταν ότι σε φυσικές συνθήκες είναι αδύνατο να ανακαλυφθούν τέτοια quazi κρύσταλλα γιατί η δομή τους δεν είναι σταθερή. Κατά τη μελέτη του δείγματος ανακαλύφθηκε quazi κρυσταλλικό πλέγμα που αποτελείται από τα άτομα αλουμινίου, χαλκού και σιδήρου. Τα ίχνη πυριτίου το οποίο δημιουργείται μόνο σε συνθήκες υπερυψηλής θερμοκρασίας και πίεσης που δεν χρησιμοποιείται στην ανθρώπινη δραστηριότητα, δείχνουν την εξωγήινη προέλευση του ορυκτού. Αυτό το ορυκτό διαμορφώθηκε πριν 4,5 δισεκ. χρόνια την περίοδο που διαμορφωνόταν όλο το ηλιακό σύστημα. Είναι κατά πολύ πιο αρχαίο από τη Γη και επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν του Σύμπαντος.

Βρέθηκε γαλαξίας που αποτελείται κυρίως από σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα «νάνο» γαλαξία που αποτελείται κυρίως από σκοτεινή ύλη, γεγονός που τον κάνει αόρατο στα τηλεσκόπια. Είναι η δεύτερη μόλις φορά που εντοπίζεται τέτοιου είδους νάνος σκοτεινός γαλαξίας. Ο νέος γαλαξίας είναι πολύ πιο μακρινός (ο πρώτος απείχε 2,6 δισ. έτη φωτός), καθώς βρίσκεται σε απόσταση περίπου 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη έγινε με την αστρονομική τεχνική του «βαρυτικού φακού» από Αμερικανούς και Ολλανδούς επιστήμονες, με επικεφαλής τη Σιμόνα Βεγκέτι του πανεπιστημίου ΜΙΤ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC και το New Scientist. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Κεκ στη Χαβάη για να εντοπίσουν τον μακρινό νάνο γαλαξία (που κινείται δίπλα σε ένα «μητρικό» μεγάλο ελλειπτικό γαλαξία) και εκτίμησαν ότι μια σκοτεινή μάζα περίπου 190 εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας βρίσκεται αόρατη στην περιφέρεια του νάνου γαλαξία. Από αυτό τον υπολογισμό, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι ο νάνος γαλαξίας πιθανότατα κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη, χωρίς όμως να αποκλείουν και την πιθανότητα απλώς να αποτελείται από πολύ αχνά άστρα που δεν είναι ορατά από τόσο μακριά. Οι αστρονόμοι πάντα προβληματίζονταν γιατί τόσοι λίγοι νάνοι γαλαξίες είναι ορατοί στην κοσμική γειτονιά μας. Μια πιθανή εξήγηση που τώρα προβάλλει, είναι ότι απλούστατα είναι αόρατοι επειδή κατά βάση αποτελούνται από την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη, η οποία ίσως αποτελείται από εξωτικά σωματίδια, που όμως ακόμα δεν έχουν βρεθεί. Οι νάνοι γαλαξίες συνήθως βρίσκονται στην περιφέρεια μεγαλύτερων γαλαξιών και συχνά αποκαλούνται «δορυφορικοί». Ακόμα και ο δικός μας γαλαξίας πιθανώς έχει πολλούς περισσότερους τέτοιους συνοδούς, άγνωστους έως τώρα, σε σχέση με τους μόνο 30 που έχουν ήδη εντοπιστεί, όπως ο Τοξότης που έχει σχεδόν ίδια μάζα με αυτή του νέου «σκοτεινού» γαλαξία. Ίσως αυτοί οι γειτονικοί μας μικροί δορυφορικοί γαλαξίες αποτελούνται επίσης κυρίως από σκοτεινή ύλη, καθώς κανένας τους δεν φαίνεται να περιλαμβάνει πάνω από 100 άστρα. Η ψυχρή σκοτεινή ύλη ονομάζεται έτσι, επειδή δεν αλληλεπιδρά με το φως και άρα δεν είναι άμεσα ορατή, αλλά η παρουσία της τεκμαίρεται από τις βαρυτικές επιδράσεις που ασκεί η μάζα της, η οποία εκτιμάται ότι συνιστά σχεδόν το ένα τέταρτο του σύμπαντος. Ακριβώς αυτή την έμμεση επίδραση εντοπίζει η τεχνική του «βαρυτικού φακού», καθώς ένα αντικείμενο (π.χ. γαλαξίας) που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μια μακρινή πηγή φωτός και στον πλανήτη μας, δρα σαν φακός, σύμφωνα με τη θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν, καμπυλώνοντας και διαστρεβλώνοντας την τροχιά των ακτινών του φωτός που καταλήγουν στα μάτια μας. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια υπολογισμών από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και ανάλογα με τη διαστρέβλωση που υφίσταται το φως καθώς ταξιδεύει προς τη Γη, οι επιστήμονες βγάζουν συμπεράσματα για την μάζα του γαλαξία. Κάπως έτσι, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι μια τεράστια μάζα, πιθανότατα σκοτεινής ύλης, κρύβεται γύρω από τον συγκεκριμένο, σχεδόν αόρατο, γαλαξία.

Βόλτα στο φεγγάρι. H φωτογραφία είναι του John Chumack και λήφθηκε στις 6 Ιανουαρίου με Canon Rebel Xsi DSLR & 300mm Lens @ F8, ISO 400, 1/800 second exposure.

Απίστευτες φωτογραφίες του νυχτερινού ουρανού. Από τον φωτογράφο Bret Webster με τη χρήση απλής ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής. Goblin Valley National Park στον Green River, Utah.

Μετεωρίτες από τον Άρη έπεσαν στο Μαρόκο. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια ο Άρης συγκρούστηκε με ένα τεράστιο αντικείμενο δημιουργώντας θραύσματα που κυκλοφορούν στο ηλιακό μας σύστημα. Κατά καιρούς κάποια από αυτά τα θραύσματα – αρειανά πετρώματα - πέφτουν στη Γη. Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τα τμήματα του μετεωρίτη που έπεσαν στο Μαρόκο τον περασμένο Ιούλιο προέρχονται από τον Άρη. Ενώ ο μετεωρίτης είχε εντοπιστεί στον ουρανό όταν έπεφτε στη Γη, ανακαλύφθηκε στο έδαφος της Βόρειας Αφρικής στα τέλη Δεκεμβρίου. Είναι η πέμπτη φορά στην ιστορία που ανιχνεύονται πετρώματα από τον Άρη. Μέχρι στιγμής, κανένα διαστημικό σκάφος της NASA ή των Ρώσων δεν έχει επιστρέψει με δείγματα πετρωμάτων από την επιφάνεια Άρη. Μια ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσε ότι τα πετρώματα που βρέθηκαν ήρθαν από τον Άρη, με βάση την ηλικία και την χημική τους σύσταση. Βρέθηκαν 7 κιλά πετρωμάτων και το μεγαλύτερο από αυτά ζυγίζει περίπου 1 κιλό. Η τελευταία φορά που ένας μετεωρίτης από τον Άρη έπεσε στη Γη και βρέθηκε σχετικά γρήγορα ήταν το 1962. Ένας μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη που βρέθηκε θαμμένος στην Ανταρκτική έγινε πρώτη είδηση το 1996. Επιστήμονες της NASA θεώρησαν ότι περιείχε ενδείξεις ζωής – που σήμαινε ύπαρξη ζωής και στον πλανήτη Άρη. Ακόμη και ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι ήταν το πρώτο σημάδι εξωγήινης ζωής. Όμως επιπλέον μακροχρόνιες μελέτες ανάγκασαν τους περισσότερους αστρονόμους να παραδεχθούν ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν ύπαρξη ζωής. Τα πετρώματα με αρειανή προέλευση είναι ένα εκατομμύριο φορές σπανιότερα από τον χρυσό(AP Photo/Darryl Pitt, Macovich Collection) Όλα τα γνωστά αρειανά πετρώματα που βρέθηκαν στη Γη είναι περίπου 110 κιλά ... και γι αυτό είναι πανάκριβα!! 30 γραμμάρια πετρώματος από τον Άρη κοστίζει από 11000 έως 22500 δολάρια, πολύ ακριβότερα από τον χρυσό!!Για αυτό αν ποτέ δείτε μετεωρίτη να πέφτει ... μην κάνετε ευχές. Τρέξτε να τον βρείτε!

Ο εναγκαλισμός των λευκών νάνων. Εικόνες και στοιχεία που έστειλε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble βοήθησαν στην επίλυση ενός από τους κοσμικούς γρίφους που απασχολούσαν τα τελευταία χρόνια τους επιστήμονες. Η μυστηριώδης γιγάντια φυσαλίδα που βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος είναι τα «απομεινάρια» ενός σπάνιου φαινομένου. Δημιουργήθηκε από την σύγκρουση δύο λευκών νάνων. Η φυσαλίδα. Η φυσαλίδα που βρίσκεται σε απόσταση 170 χιλιάδων ετών από εμάς, έλαβε την ονομασία SNR 0509-67.5 και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε πριν από 400 χρόνια. Η φυσαλίδα έχει έκταση 23 ετών φωτός αλλά επεκτείνεται συνεχώς με ταχύτητα περίπου 20 εκατομμυρίων χλμ/ώρα. Οι επιστήμονες που μελετούσαν την φυσαλίδα γνώριζαν ότι είναι προϊόν μιας αστρικής έκρηξης αλλά δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν το είδος του άστρου το οποίο καταστράφηκε και την δημιούργησε. Μελετώντας στοιχεία που έστειλε το Hubble, επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα πιστεύουν ότι την φυσαλίδα δημιούργησε μια έκρηξη που προκλήθηκε από την σύγκρουση δύο λευκών νάνων. Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό συμπέρασμα αποκλείοντας κάθε άλλη πιθανότητα και τύπο έκρηξης. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δύο άστρα περιστρέφονταν το ένα γύρω από το άλλο σε πολύ κοντινή απόσταση και τελικά πλησίασαν το ένα το άλλο τόσο ώστε συγκρούστηκαν και καταστράφηκαν. Οι λευκοί νάνοι. Οι λευκοί νάνοι είναι μια κατηγορία αμυδρών αστέρων που αντιπροσωπεύουν ένα από τα πιθανά τελικά στάδια της αστρικής εξέλιξης. Σε λευκούς νάνους καταλήγουν εκείνοι οι αστέρες των οποίων η μάζα τη στιγμή που έχουν τελειώσει οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους είναι μικρότερη από 1,4 ηλιακές μάζες, τιμή που ονομάζεται όριο του Τσαντρασέκαρ (Chandrasekhar). Οι λευκοί νάνοι έχουν διαστάσεις παραπλήσιες με αυτές των μικρών πλανητών όπως η Γη και τεράστιες πυκνότητες. Λόγω της ανυπαρξίας πυρηνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό τους, δεν μπορούν να ανανεώσουν την ενέργεια που χάνουν με την ακτινοβολία και σταδιακά μετατρέπονται σε αδρανή, ψυχρά και μειωμένης λαμπρότητας ουράνια σώματα γι αυτό και είναι πολύ δύσκολο να παρατηρηθούν. http://www.youtube.com/watch?v=HHCzrVmB3Po&feature=player_embedded

Ένα δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων θα συλλάβει την πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας. Μια νέα σειρά τηλεσκοπίων θα επιτρέψει στους επιστήμονες να φωτογραφίσουν μια μαύρη τρύπα, για πρώτη φορά. Το δίκτυο αυτό θα συνδέει 50 ραδιοτηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο, φτιάχνοντας έτσι ένα παγκόσμιο τηλεσκόπιο που θα συλλάβει τη «σκιά» μιας μαύρης τρύπα, για πρώτη φορά. Η υπεύθυνη ομάδα για το πρότζεκτ θα συνεδριάσει την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου αφενός για να το συζητήσει και αφετέρου να εξετάσει τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Το πρότζεκτ – που ονομάζεται Τηλεσκόπιο Ορίζοντας Γεγονότων (Telescope Event Horizon) – θα μπορούσε να συλλάβει τις πρώτες εικόνες από την τεράστια μαύρη τρύπα που κρύβεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Η ομάδα αυτή θα συνδέσει έως και 50 ραδιοτηλεσκόπια διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το τηλεσκόπιο στο όρος. Graham στην Αριζόνα, τα τηλεσκόπια στο Mauna Kea στη Χαβάη, στην Ευρώπη, στο Νότιο Πόλο, στο Μεξικό καθώς και στην Καλιφόρνια. Η «υπερβαρέα» μαύρη τρύπα έχει μάζα τέσσερις εκατομμύρια φορές αυτής του ήλιου μας, αλλά είναι τόσο μακριά ώστε να εμφανίζεται στους αστρονόμους με περίπου το ίδιο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ πάνω στο φεγγάρι. Ο ορίζοντας γεγονότων είναι το όριο στην άκρη μιας μαύρης τρύπας, πέραν του οποίου οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» – από το οποίο κανένα φως ή ακτινοβολία δεν μπορεί να δραπετεύσει. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, οι μαύρες τρύπες είναι αόρατες από τη Γη. Η ιδέα των μαύρων οπών τέθηκε για πρώτη φορά από τον Einstein στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, και έχει επιβεβαιωθεί από μετρήσεις και παρατηρήσεις του χώρου εδώ και δεκαετίες. Αλλά ήταν αδύνατο να «δούμε» μια μαύρη τρύπα - η βαρύτητα που περιβάλλει τα αντικείμενα αυτά είναι τόσο έντονη που ακόμη και το φως δεν μπορεί να ξεφύγει. Οι μαύρες τρύπες διαστρεβλώνουν τον χώρο και το χρόνο γύρω τους «Κανείς δεν έχει πάρει ποτέ την εικόνα μιας μαύρης τρύπας», λέει ο Δημήτριος Ψάλτης, αναπληρωτής καθηγητής της αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. «Αυτό ακριβώς θα κάνουμε τώρα." «Ακόμη και πριν από πέντε χρόνια, μια τέτοια πρόταση δεν θα φαινόταν αξιόπιστη», αναφέρει ο Sheperd Doeleman, επίκουρος καθηγητής στο MIT και κύριος ερευνητής για το έργο. «Τώρα όμως έχουμε τα τεχνολογικά μέσα για να το αναλάβουμε. Οι μαύρες τρύπες ως γνωστόν είναι τα πιο ακραία περιβάλλοντα που μπορείτε να βρείτε στο σύμπαν" συνέχισε. Οι μαύρες τρύπες όπως το λέει και το όνομά τους – «τραβούν το φως και όλη την ύλη που βρίσκεται γύρω τους οπότε δεν φτάνει καμιά ακτινοβολία στη Γη. Αυτές δε εμφανίζονται ως κενό διάστημα στα τηλεσκόπια. Όμως, μια «λάμψη» τριγύρω τους θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να δουν το περίγραμμα. «Καθώς η σκόνη και τα αέρια στροβιλίζονται γύρω από τη μαύρη τρύπα προτού αυτή καταπέσει μέσα της, ακολουθεί ένα είδος κοσμικού μποτιλιαρίσματος. Στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα, όπως το νερό φεύγει από μια μπανιέρα, έτσι και η ύλη συμπιέζεται και η προκύπτουσα τριβή μετατρέπεται σε ένα καυτό πλάσμα δισεκατομμύρια βαθμούς, με αποτέλεσμα να «λάμπει»- και η εκπεμπόμενη ακτινοβολία μπορεί να εντοπιστεί εδώ στη Γη», εξηγεί ο Doeleman. Από την λάμψη της ύλης που στροβιλίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα προτού να εισέλθει στον ορίζοντα γεγονότων, οι επιστήμονες μπορούν να δουν το περίγραμμα της μαύρης τρύπας, που ονομάζεται επίσης η σκιά της. «Μέχρι στιγμής, έχουμε έμμεσες αποδείξεις ότι υπάρχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας,» λέει ο Ψάλτης. «Αλλά από τη στιγμή που βλέπουμε τη σκιά της, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία». Ακόμη και αν η μαύρη τρύπα που κάθεται στο κέντρο του Γαλαξία μας έχει 1 έως 4 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου, είναι πολύ μικρή για τα μάτια των αστρονόμων. Θα φαίνεται στα τηλεσκόπια περίπου στο ίδιο μέγεθος με ένα γκρέιπφρουτ στο φεγγάρι. εξ αιτίας της απόστασης της κάπου 26.000 έτη φωτός μακριά. «Για να δούμε τόσο μικρό και τόσο μακριά, θα πρέπει να έχουμε ένα πολύ μεγάλο τηλεσκόπιο, και το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που μπορούμε να κάνουμε στη Γη είναι να μετατρέψουμε ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα τηλεσκόπιο», εξηγεί ο Marrone. Πηγή: Daily Mail Στην φωτογραφία τα ραδιοτηλεσκόπια στο Mauna Kea στη Χαβάη που περιλαμβάνονται στο δίκτυο αυτό.

O χορός των χρωμάτων. Ένας φωτογράφος και βιοχημικός οργάνωσε ένα πείραμα για να διαπιστώσει την συμπεριφορά των βαφών όταν έρθουν σε στενή επαφή με τον ήχο. Το πείραμα διεξήχθη σε ένα creative studio στο Λονδίνο, το Dentsu London. Αρχικά «έντυσαν» ένα μικρό ηχείο με μια μεμβράνη και στην συνέχεια έριξαν πάνω στην μεμβράνη σταγόνες μιας βαφής που περιείχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Όταν ενεργοποιήθηκε το ηχείο η βαφή άρχισε να δονείται από τα ηχητικά κύματα φαινόμενο που κατάφερε να αποτυπώσει με την κάμερα του ο Λίντεν Γκλέντχιλ. Αν και το φαινόμενο δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι εντούτοις η κάμερα κατέγραψε εκπληκτικές εικόνες με τα χρώματα κυριολεκτικά να χορεύουν καθώς έρχονταν σε επαφή με τα ηχητικά κύματα. Οι εικόνες είναι τόσο εντυπωσιακές που μεγάλη εταιρία κατασκευής τις χρησιμοποίησε σε διαφημιστική της καμπάνια. http://www.youtube.com/watch?v=DFcQI68njaQ&feature=youtu.be

Στον Ειρηνικό φέρεται να καταστράφηκε το καταδικασμένο Fobos-Grunt. Η ρωσική διαστημική αποστολή Fobos-Grunt τελικά έπεσε πίσω στη Γη το βράδυ της Κυριακής: δεδομένα επίγειων ραντάρ δείχνουν ότι το σκάφος των 13 τόνων διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα και τα συντρίμμια του κατέπεσαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανακοίνωσαν ρωσικές και αμερικανικές στρατιωτικές πηγές. Όπως ανέφερε στο πρακτορείο RIA Novosti ο εκπρόσωπος του σώματος Άμυνας Αεροδιαστήματος, συνταγματάρχης Αλεξέι Ζολοτούκιν, συντρίμμια του Fobos-Grunt κατέπεσαν περίπου 1.250 χιλιόμετρα δυτικά της νήσου Ουέλινγκτον, που βρίσκεται έξω από τη Χιλή. Νωρίτερα, την Κυριακή, η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscocmos εκτιμούσε ότι το Fobos-Grunt, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο τοξικά ανθρώπινα αντικείμενα που έχουν πέσει ποτέ στη Γη, θα εισερχόταν στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 20.41 έως τις 23.05 ώρα Ελλάδας. Το Fobos-Grunt, συνολικής μάζας 13,5 τόνων μαζί με τα καύσιμα, είναι το βαρύτερο διαπλανητικό σκάφος που έχει εκτοξευτεί ως σήμερα. Είναι επίσης από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα αντικείμενα που επανεισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα, αν και ωχριά μπροστά στον διαστημικό σταθμό Mir των 130 τόνων, ο οποίος παροπλίστηκε και καταστράφηκε το 2001, ή το εργαστήριο Skylab της NASA, το οποίο είχε μάζα 77 τόνων και καταστράφηκε φλεγόμενο το 1979. Από τη συνολική μάζα του Fobos-Grunt, οι 11 περίπου τόνοι αντιστοιχούσαν σε τοξικά καύσιμα -υδραζίνη και τετροξείδιο του αζώτου. Σύμφωνα με τον Χάινερ Κλίνκραντ, επικεφαλής του γραφείου διαστημικών συντριμμιών της ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), τα καύσιμα βρίσκονταν σε δεξαμενές κατασκευασμένες από αλουμίνιο, το οποίο έχει σχετικά χαμηλό σημείο τήξης και πρέπει να έλιωσε σε ύψος άνω των 100 χιλιομέτρων. «Τα καύσιμα θα καούν στην ατμόσφαιρα, όπως θα συμβεί αργότερα και στις ίδιες δεξαμενές» είχε εκτιμήσει ο Κλίνκραντ. Σύμφωνα με τον ίδιο, μέχρι την επιφάνεια θα έφτανε πιθανότατα η κάψουλα στην οποία θα αποθηκεύονται τα δείγματα από το Φόβο. Η κάψουλα πιθανότατα θα άντεχε, δεδομένου ότι ήταν σχεδιασμένη να επιστρέψει στη Γη και να πέσει με αλεξίπτωτο στο Καζακστάν το 2016. Το σκάφος ειχε επίσης μια μικρή ποσότητα ραδιενεργού κοβαλτίου-57, η οποία όμως δεν θεωρείται επικίνδυνη. Αρωμα γυναίκας στο Ουράνιο Παλάτι. Κατά τη διάρκεια του 2012, η Κίνα θα παρουσιάσει την πρώτη γυναίκα ταϊκοναύτη - όπως αποκαλούν οι Κινέζοι τους εξερευνητές του Διαστήματος, τους οποίους οι Αμερικανοί ονομάζουν αστροναύτες και οι Ρώσοι κοσμοναύτες. Δύο νεαρές κυρίες, τριαντάρες, παντρεμένες και πιλότοι της στρατιωτικής αεροπορίας, επιλεγμένες ανάμεσα σε 16 υποψήφιες, ήδη προετοιμάζονται και η μια τους θα πετάξει στο διαστημικό εργαστήριο Τιανγκόνγκ-1 (Ουράνιο Παλάτι) που από τον Σεπτέμβριο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, επανδρωμένο με δύο ταϊκοναύτες. Το όνομά της δεν έχει γίνει γνωστό, θα περιληφθεί όμως στο πλήρωμα του ενός από τα δύο διαστημόπλοια Σενζού-9 και Σενζού-10 που θα αναχωρήσουν τους επόμενους μήνες και θα παραμείνουν για καιρό στον διαστημικό σταθμό. Ετσι, σε μια τροχιά θα περιστρέφεται ένας διαστημικός σταθμός με Αμερικανούς, Ρώσους, Ευρωπαίους, Καναδούς και Γιαπωνέζους, ενώ σε μια άλλη τροχιά θα ομιλείται μόνον η κινεζική. Εγινε επίσης η παρουσίαση την περασμένη Πέμπτη της Λευκής Βίβλου για το Διάστημα, που εγκρίθηκε από την κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τέτοια πενταετή προγράμματα είχαν εκπονηθεί επίσης το 2000 και το 2006, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που το πρόγραμμα επισημοποιείται και προσδιορίζει, σύμφωνα με τον Ζανγκ Ουέι, τον εκπρόσωπο της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας, τέσσερις στόχους και ισάριθμα προγράμματα που έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή: έναν ισχυρό πύραυλο ικανό να μεταφέρει στο Διάστημα οχήματα των 25 τόνων, δορυφόρους για τις ανάγκες της Γης, επανδρωμένες πτήσεις και βαθιά εξερεύνηση του Διαστήματος με το βλέμμα στραμμένο στον πλανήτη Αρη. Στο πλάνο υπογραμμίζεται επίσης το ενδιαφέρον «για να χρησιμοποιηθεί το Διάστημα μόνο για ειρηνικούς σκοπούς βοηθώντας την οικονομία». «Γι' αυτό», πρόσθεσε ο Ζανγκ Ουέι, «έχουμε σχέσεις συνεργασίας με 12 χώρες, κυρίως αναπτυσσόμενες», διευκρινίζοντας πως η Κίνα έχει πουλήσει δορυφόρους στη Νιγηρία, τη Βενεζουέλα, το Πακιστάν, τη Βολιβία, τη Λευκορωσία, την Ινδονησία, το Λάος. Ολοκληρώνει εξάλλου το κινεζικό σύστημα δορυφορικού εντοπισμού θέσης, παρόμοιο με το αμερικανικό GPS, που ονομάζεται Beidou και θα καλύψει τις πολιτικές και στρατιωτικές ανάγκες της Κίνας χωρίς εξάρτηση από ξένα συστήματα. Ο Ζανγκ Ουέι υπογράμμισε κυρίως τις προόδους που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια μια πορεία χωρίς σφάλματα που κορυφώθηκε τον περασμένο μήνα με τη διπλή σύζευξη σε τροχιά τού μη επανδρωμένου διαστημοπλοίου Σενζού-8 και του διαστημικού εργαστηρίου Τιανγκόνγκ-1. Ηταν μια επίδειξη που απαιτούσε πληροφορική τεχνολογία και ικανότητες υψηλού επιπέδου, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Ο χαρακτηρισμός μιας χώρας ως διαστημικής δύναμης σημαίνει πως η χώρα αυτή πατρονάρει τεχνολογίες που στη συνέχεια διαδίδονται με διάφορες μορφές στην καθημερινή ζωή, με οικονομικές συνέπειες που μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διαστημικής Πολιτικής της Ουάσιγκτον, η Κίνα δαπανά από 2 έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διαστημική δραστηριότητά της. Διαγωνισμός για gadget του Star Trek. Η φετινή έκθεση ηλεκτρονικών προϊόντων CES στο Λας Βέγκας έκλεισε με μια έκπληξη. Ο ελληνοαμερικανός πρόεδρος του ιδρύματος X Prize, Πίτερ Διαμαντής, ανακοίνωσε ότι προσφέρει δέκα εκατομμύρια για την κατασκευή μιας μικρής φορητής συσκευής που θα μπορεί να κάνει ιατρικές μετρήσεις, αναλύσεις και διαγνώσεις γρήγορα και με μη επεμβατικό τρόπο. Μια συσκευή στα πρότυπα του «Tricorder» της ιατρικής συσκευής που χρησιμοποιούσε το πλήρωμα του Star Trek. Ο διαγωνισμός. «Είμαι πιθανότατα ο μόνος άνθρωπος στο Λας Βέγκας που θα νιώσω χαρούμενος αν χάσω δέκα εκατομμύρια δολάρια» ανέφερε αστειευόμενος ο Διαμαντής. Το Ίδρυμα X Prize έχει γίνει γνωστό την τελευταία δεκαετία για διαφόρων ειδών επιστημονικούς διαγωνισμούς που διοργανώνει και χρηματοδοτεί. Πιο γνωστός είναι ο διαγωνισμός για την κατασκευή του πρώτου διαστημικού ιδιωτικού σκάφους που οδήγησε στην δημιουργία του SpaceshipOne. Ειδικοί και στελέχη της βιομηχανίας ιατρικών συστημάτων αναφέρουν ότι ο διαγωνισμός μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία νέων επαναστατικών τεχνολογιών στον ιατρικό τομέα αλλά διατηρούν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι εφικτή τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον η κατασκευή μιας τόσο προηγμένης συσκευής.

Οι ελεύθερα περιπλανώμενοι πλανήτες είναι περισσότεροι από τα άστρα. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια καινούργια κατηγορία πλανητών στο μέγεθος του Δία που κινούνται στο σκοτεινό διάστημα, μακριά από το φως ενός άστρου-ήλιου. Θεωρείται ότι αυτοί οι περιπλανώμενοι πλανήτες αποσπάστηκαν από αναπτυσσόμενα πλανητικά συστήματα. Η ανακάλυψη βασίζεται σε μια κοινή έρευνα Ιαπωνίας-Νέας Ζηλανδίας, κατά την οποία σαρώθηκε το κέντρο του γαλαξία μας κατά τη διάρκεια του 2006 και 2007, αποκαλύπτοντας την ύπαρξη πάνω από 10 περιπλανώμενων πλανητών με μάζες περίπου όσο η μάζα του Δία. Οι πλανήτες που βρέθηκαν βρίσκονται σε απόσταση 10000 με 20000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Οι αποκαλούμενοι «ορφανοί πλανήτες» είναι πολύ δύσκολο να παρατηρηθούν και γι αυτό οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πολλοί περισσότεροι. Το πλήθος τους εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον όσο το πλήθος των πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα όπως ο Ήλιος. Αυτό θα προσθέσει μέχρι και εκατοντάδες δισεκατομμύρια μοναχικών πλανητών, μόνο στον γαλαξία μας. «Η έρευνά μας είναι σαν μια απογραφή πληθυσμού» δηλώνει ο David Bennett της NASA, «μελετήσαμε ένα τμήμα του γαλαξία, και με βάση τα στοιχεία αυτά, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για ολόκληρο τον γαλαξία». Η μελέτη, με επικεφαλής τον Takahiro Sumi από το πανεπιστήμιο της Osaka στην Ιαπωνία, δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Η έρευνα δεν είναι ευαίσθητη σε πλανήτες που είναι μικρότεροι από τον Δία και Κρόνο, αλλά οι θεωρίες υποστηρίζουν ότι και μικρότεροι σε μέγεθος πλανήτες σαν τη Γη, θα μπορούσαν με μεγάλη συχνότητα να διαφεύγουν από τα άστρα τους. Και τούτο διότι τα πλανητικά συστήματα συχνά γίνονται ασταθή αποβάλλοντας τους πλανήτες τους. Η τεχνική (του βαρυτικού μικροφακού) που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό των περιπλανώμενων αυτών πλανητών, βασίζεται στο φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης - όπου η βαρύτητα του πλανήτη παίζει το ρόλο του μεγεθυντικού φακού για το φως ενός μακρινού άστρου. Αυτό συμβαίνει όταν ο πλανήτης θα περάσει μπροστά από ένα απομακρυσμένο άστρο, που είναι ορατό στα γήινα τηλεσκόπια. Δείτε το σχετικό animation ΕΔΩ http://www.nasa.gov/topics/universe/features/planet20110518-video.html Zητούνται εθελοντές για την ανακάλυψη εξωπλανητών. Οι αστρονόμοι καλούν απλούς ανθρώπους χωρίς επιστημονικές γνώσεις να λάβουν μέρος στο κυνήγι πλανητών, πολλοί από τους οποίους θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τη ζωή. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος σε μια από τις σημαντικότερες έρευνες του 21ου αιώνα μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα http://www.planethunters.org/ και αφού αρχικά ενημερωθούν με την σχετικά απλή διαδικασία, να αρχίσουν την έρευνα στις 150000 φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Κepler. Από το 2009 το Kepler αναζητά εξωπλανήτες σαρώνοντας ένα τετραγωνικό τμήμα του ουρανού κοντά στους αστερισμούς Κύκνος και Λύρα. Το τηλεσκόπιο παρακολουθεί το φως από 156000 άστρα ψάχνοντας για περιοδικές μεταβολές της λαμπρότητάς τους, που πιθανόν να οφείλονται σε πλανήτες, οι οποίοι περιστρέφεται γύρω από αυτά. Με ποιο τρόπο το τηλεσκόπιο Kepler ψάχνει για εξωπλανήτες. http://physicsgg.wordpress.com/2011/02/01/%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-kepler-%CF%88%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B3/ Οι μεταβολές στην φωτεινότητα άστρου εξαιτίας της διέλευσης των πλανητών από μπροστά τους (σαν το φαινόμενο της έκλειψης) αποτελούν τα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη των πλανητών. H πιο σημαντική ανακάλυψη μέχρι σήμερα είναι ο πλανήτης Kepler 22b, ένας πλανήτης στο μέγεθος και τη θερμοκρασία της Γης. Επειδή οι χιλιάδες φωτογραφίες εξετάζονται από πρόγραμμα υπολογιστή, υπάρχει η πιθανότητα κάποιοι εξωπλανήτες να μην εντοπιστούν. Ένα ανθρώπινο μάτι όμως θα μπορούσε να διακρίνει αυτό που διέφυγε από τον υπολογιστή. Ήδη, από πέρυσι που λειτουργεί η ιστοσελίδα Planethunters, έχουν ανακαλυφθεί πολλοί εξωπλανήτες από το κοινό. Τα ονόματα των εθελοντών που θα εντοπίσουν εξωπλανήτες θα εμφανιστούν στις επιστημονικές ανακοινώσεις των ανακαλύψεων. Μην περιμένετε όμως ο πλανήτης που θα ανακαλύψετε να πάρει το όνομά σας!

Αποκλειστική συνέντευξη στο «New Scientist» Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις συμπληρώνονται με την εξήγηση από το «New Scientist» των εννοιών που ο ίδιος περιγράφει. – Ποια ήταν η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη στη Φυσική κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας σας; «Η ανακάλυψη από το COBE απειροελάχιστων μεταβολών στη θερμοκρασία της μικροκυματικής κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου και η επακόλουθη επιβεβαίωση από το WMAP ότι αυτές βρίσκονται σε άριστη συμφωνία με τις προβλέψεις του πληθωρισμού. Ο δορυφόρος Planck ίσως ανιχνεύσει το αποτύπωμα των βαρυτικών κυμάτων που προβλέπονται από τον πληθωρισμό. Κάτι τέτοιο θα είναι σαν να βλέπουμε την κβαντική βαρύτητα γραμμένη στον ουρανό». Το «New Scientist» συμπληρώνει: Οι δορυφόροι COBE και WMAP μέτρησαν τη μικροκυματική κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, τα υπολείμματα της Μεγάλης Εκρηξης που είναι διάχυτα σε όλο το Διάστημα. Η θερμοκρασία της είναι σχεδόν απόλυτα ομοιόμορφη – κάτι το οποίο αποτέλεσε σημαντική ενίσχυση για τη θεωρία του πληθωρισμού, η οποία προβλέπει ότι το Σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη πέρασε μια περίοδο υπερβολικά γρήγορης επέκτασης η οποία ίσιωσε όλες τις ζάρες του. Αν ο πληθωρισμός συνέβη πράγματι, θα πρέπει να έστειλε κυματισμούς – βαρυτικά κύματα – σε όλον τον χωροχρόνο, κάτι το οποίο θα προκαλούσε στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μεταβολές θερμοκρασίας υπερβολικά μικρές ώστε να έχουν εντοπισθεί ως τώρα. Ο δορυφόρος Planck, η αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος για μια ακόμη ακριβέστερη μελέτη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, μάλλον θα μπορέσει να τις δει. – Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι η κοσμολογική σταθερά ήταν η «μεγαλύτερη γκάφα» του. Ποια ήταν η δική σας; «Κάποτε πίστευα ότι οι πληροφορίες καταστρέφονται μέσα στις μαύρες τρύπες. Η αντιστοιχία AdS/CFT με έκανε όμως να αλλάξω γνώμη. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη γκάφα μου ή τουλάχιστον η μεγαλύτερη γκάφα μου στην επιστήμη». «NS»: Οι μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν οτιδήποτε βρεθεί πολύ κοντά τους, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών. Το 1975, όμως, μαζί με τον ισραηλινό φυσικό Γιάκομπ Μπέκενσταϊν, ο κ. Χόκινγκ έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν αργά ακτινοβολία, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να εξατμίζονται και τελικά να εξαφανίζονται. Τι γίνεται τότε με τις πληροφορίες που έχουν καταπιεί; Ο κ. Χόκινγκ υποστήριζε επί δεκαετίες ότι καταστρέφονται – μια μεγάλη πρόκληση για τις θεωρίες της συνέχειας και του αιτίου και αιτιατού. Το 1997 ωστόσο ο θεωρητικός Χουάν Μαλντασένα ανέπτυξε μια μαθηματική συντόμευση, την αντιστοιχία Anti-de-Sitter/σύμμορφης θεωρίας πεδίου ή εν συντομία AdS/CFT. Αυτή συνδέει γεγονότα που βρίσκονται σε μια γεωμετρία στρεβλωμένου χωροχρόνου όπως αυτή που επικρατεί μέσα σε μια μαύρη τρύπα με την απλούστερη φυσική που παρατηρείται στα όριά της. Το 2004 ο κ. Χόκινγκ χρησιμοποίησε αυτή την αντιστοιχία για να δείξει πώς οι πληροφορίες μιας μαύρης τρύπας διαρρέουν ξανά πίσω στο Σύμπαν μας μέσω κβαντομηχανικών διαταραχών στα όριά της, δηλαδή στον λεγόμενο ορίζοντα γεγονότων της. Η αποκήρυξη της προηγούμενης θεωρίας του κόστισε στον κ. Χόκινγκ ένα στοίχημα που είχε βάλει με τον συνάδελφό του θεωρητικό φυσικό Τζον Πρέσκιλ μία δεκαετία νωρίτερα. – Ποια ανακάλυψη θα έφερνε μεγαλύτερη επανάσταση στην κατανόησή μας για το Σύμπαν; «Η ανακάλυψη υπερσυμμετρικών εταίρων των γνωστών θεμελιωδών σωματιδίων, ίσως στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ισχυρή ένδειξη υπέρ της θεωρίας Μ». «NS»: Η αναζήτηση υπερσυμμετρικών σωματιδίων αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Το Καθιερωμένο Μοντέλο της Σωματιδιακής Φυσικής θα συμπληρωνόταν με την εύρεση του μποζονίου Χιγκς, έχει όμως επίσης αρκετά προβλήματα τα οποία θα λύνονταν αν όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια είχαν έναν βαρύτερο «υπερεταίρο». Ενδείξεις υπέρ της υπερσυμμετρίας θα στήριζαν τη θεωρία Μ – την 11 διαστάσεων εκδοχή της θεωρίας των χορδών που αποτελεί αυτή τη στιγμή τον επικρατέστερο υποψήφιο για μια «θεωρία των πάντων» η οποία θα ενώνει τη βαρύτητα με τις άλλες δυνάμεις της φύσης. – Αν ήσασταν ένας νεαρός φυσικός που ξεκινάει μόλις τώρα, τι θα μελετούσατε; «Θα είχα μια καινούργια ιδέα που θα άνοιγε ένα νέο πεδίο». – Τι σκέφτεστε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας; «Τις γυναίκες. Είναι ένα απόλυτο μυστήριο».

Αποθήκευση πληροφορίας σε μόλις 12 άτομα πέτυχαν ερευνητές της IBM. Η IBM Research παρουσίασε τη μικρότερη μονάδα αποθήκευσης δεδομένων που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, μια πειραματική διάταξη που αποθηκεύει 1 bit πληροφορίας σε 12 μόλις άτομα σιδήρου. Συγκριτικά, οι σημερινοί σκληροί δίσκοι και οι μνήμες flash χρειάζονται γύρω στο ένα εκατομμύριο άτομα για να εκτελέσουν την ίδια λειτουργία. Όπως γράφουν οι ερευνητές στο κορυφαίο περιοδικό Science, η νέα τεχνολογία, βασισμένη σε μια εξωτική μορφή μαγνητισμού που ονομάζεται «αντισιδηρομαγνητισμός», θα επιτρέψει στο μέλλον την αύξηση της πυκνότητας των δεδομένων κατά 100 φορές. Σήμερα, η αποθηκευτική ικανότητα των σκληρών δίσκων διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια, ακολουθώντας τον λεγόμενο Νόμο του Μουρ, στον οποίο υπακούν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ωστόσο, η σμίκρυνση των στοιχείων μαγνητικής αποθήκευσης δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστον με αυτό το ρυθμό, καθώς αναμένεται να συναντήσει εμπόδια από κβαντικά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε ατομική κλίμακα. Ο Σεμπάστιαν Λοθ και οι συνεργάτες του στα ερευνητικά εργαστήρια της IBM ήθελαν να εξετάσουν ποια είναι η ελάχιστη ποσότητα ύλης στην οποία μπορεί να αποθηκευτεί ένα bit πληροφορίας (κάθε bit μπορεί να λάβει δύο τιμές, «0» ή «1»). Το όριο στο οποίο έφτασαν οι ερευνητές ήταν τα 12 άτομα -κάτω από αυτό το όριο, η πληροφορία χάνεται με τυχαίο τρόπο λόγω κβαντικών φαινομένων. Συγκεκριμένα, η IBM Research ανέπτυξε ένα σύστημα στο οποίο 8 bit των 12 ατόμων το καθένα συνδυάζονται στο ίδιο κύκλωμα και σχηματίζουν ένα byte (ένα byte ισούται με 8 bit και αντιστοιχεί στην πληροφορία που περιέχει ένας αλφαριθμητικός χαρακτήρας). Το σύστημα, αποτελούμενο από συνολικά 96 άτομα σιδήρου, χρησιμοποιήθηκε για να αποθηκευτεί γράμμα προς γράμμα η λέξη Think (Σκέψου), το παλιό εταιρικό σλόγκαν της IBM. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν ότι οι ερευνητές δεν χρησιμοποίησαν τα συμβατικά, σιδηρομαγνητικά υλικά. Στα υλικά αυτά, το μαγνητικό πεδίο που θα δημιουργούσε ένα bit τόσο μικρών διαστάσεων θα επηρέαζε τη μαγνητική κατάσταση των γειτονικών bit και θα αλλοίωνε έτσι την πληροφορία. Συγκεκριμένα, στα σιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν (η μαγνητική κατάσταση) κάθε ατόμου αναγκάζει τα γειτονικά άτομα να στρέψουν το δικό τους σπιν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντίθετα, στα αντισιδηρομαγνητικά υλικά, το σπιν κάθε ατόμου ευθυγραμμίζεται με το σπιν των γειτονικών ατόμων έτσι ώστε να στρέφεται προς την αντίθετη κατεύθυνση, αντί προς την ίδια. Οι ερευνητές αξιοποίησαν αυτή τη μαγνητική αλληλεπίδραση των ατόμων ώστε να «σταθεροποιήσουν» την αποθηκευμένη πληροφορία. Τα άτομα σιδήρου τοποθετήθηκαν ένα-ένα στη θέση τους με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου ατομικής σήραγγας, ενός οργάνου που μπορεί να απεικονίζει και να μετακινεί μεμονωμένα άτομα. Η τεχνική αυτή θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί σήμερα σε βιομηχανική κλίμακα. Επιπλέον, η πειραματική διάταξη λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο σε χαμηλές θερμοκρασίες. Παρά τα προβλήματα, πάντως, οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι συστήματα που αποθηκεύουν ένα bit δεδομένων σε 200 με 300 άτομα θα παραμένουν σταθερά σε θερμοκρασία δωματίου και θα αξιοποιηθούν σύντομα σε πρακτικό επίπεδο.

Ο Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη το σαββατοκύριακο. Ο δορυφόρος Phobos-Grunt θα πέσει στη Γη μεταξύ της 14ης και της 16ης Ιανουαρίου. Σε νεα πρόγνωση, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος «Ρωσκόσμος», η πιθανότερη στιγμή πτώσης είναι η 15η Ιανουαρίου και ώρα Μόσχας 13 και 18 λεπτά. Όπως αναμένεται, τα θρύμματα θα πέσουν στον Ινδικό ωκεανό νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της Ινδονησίας Τζακάρτα. Δεδομένου ότι από 12 Ιανουαρίου το διαστημόπλοιο (SC) «Phobos-Grunt» είναι επί της γης σε ελλειπτική τροχιά με τις ακόλουθες παραμέτρους: - Απόγειο (μέγιστο υψόμετρο) - 193,9 χιλιομέτρων? - Περίγειο (ελάχιστο ύψος) - 163,5 χιλιομέτρων? - Κλίση - 51,45 μοίρες. - Τροχιακή περίοδος - 87,9 λεπτά. Ως την επιφάνεια της Γης θα φτάσουν καμένα κομμάτια από τα πιό πυρίμαχα μέταλλα – 20-30 τεμάχια συνολικής μάζας όχι πάνω από 200 κιλά. Ο ΔΔΣ κινδυνεύει να συγκρουστεί με θράσμα δορυφόρου. Η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σήμερα θα ανυψωθεί λόγω της απειλής σύγκρουσης του σταθμού με θρύμμα του αμερικανικού δορυφόρου Iridium, ανακοίνωσε την Πέμπτη το αμερικανικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στο Χιούστον της πολιτείας του Τέξας. Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΝΑΣΑ, προς το ΔΔΣ πλησιάζει κομμάτι διαμέτρου 10 εκατοστών. Χωρίς την αλλαγή της τροχιάς του σταθμού το Σάββατο νωρίς το πρωί ώρα Μόσχας θα βρεθεί δύο φορές σε επικίνδυνη απόσταση από το ΔΔΣ – 1 έως 24 χλμ. Ο ελιγμός θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της ρωσικής λειτουργικής μονάδας «Ζβεζντά», οι κινητήρες της οποίας προγραμματίζεται να τεθούν σε λειτουργία σήμερα στις 8.10 μ.μ. ώρα Μόσχας.

Το χρώμα του Γαλαξία μας είναι «ανοιξιάτικο λευκό» Οι αστρονόμοι ήθελα να μάθουν πως φαίνεται ο Γαλαξίας μας από την εξωτερική του πλευρά, μία αποστολή εξαιρετικά δύσκολη, καθώς η Γη βρίσκεται στο εσωτερικό του. Μία σύγκριση με τους διαφορετικούς τύπους γαλαξιών που υπάρχουν στο διάστημα έδωσε την αναπάντεχη απάντηση: είναι λευκός. Όχι, όμως απλά λευκός, αλλά το λευκό της άνοιξης μία ώρα μετά την ανατολή ή μία ώρα πριν από τη δύση του Ήλιου. Η ανακάλυψη αυτή ανακοινώθηκε στη 219η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Κοινότητας «Για τους αστρονόμους, μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους είναι το χρώμα του Γαλαξία» επισημαίνει ο Τζέφρι Νιούμαν από το πανεπιστήμιο του Πιτσμπουργκ και εξηγεί: «Το χρώμα μας λέει βασικά ποια είναι η ηλικία των άστρων σ’ έναν γαλαξία, πόσο πρόσφατα σχηματίσθηκαν, σχηματίζονται σήμερα ή σχηματίστηκαν πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια;»Μάλιστα, ο κ. Νιούμαν σημείωσε: «Είναι όμως πολύ δύσκολα. Όχι μόνο κοιτάμε τον γαλαξία από το εσωτερικό του, αλλά μία ομίχλη εμποδίζει την οπτική μας. Μπορούμε να δούμε μόνο 1 – 2.000 έτη φωτός μακριά προς κάθε κατεύθυνση». Χρωματικό διάγραμμα. Έτσι, ο καθηγητής Νιούμαν μαζί με τον φοιτητή του Τιμ Λίκια τοποθέτησαν το Γαλαξία μας στο χάρτη άλλων γαλαξιών που μπορούμε να δούμε από την εξωτερική τους πλευρά. Συγκέντρωσαν στοιχεία από το φασματοσκοπικό τηλεσκόπιο Sloan Digital Sky Survey για περίπου ένα εκατομμύριο γαλαξίες. Συνέκριναν αυτά τα στοιχεία με όλα όσα ήξεραν για τον συνολικό όγκο στον Γαλαξία μας, καθώς τον αριθμό των άστρων, αναζητώντας αντίστοιχες αναλογίες σε άλλους γαλαξίες. Η μικρή επιστημονική μονάδα έβγαλε έναν μέσο όρο από τα στοιχεία όσων γαλαξιών ταυτίζονταν σχεδόν με τον δικό μας Γαλαξία και έβγαλαν μία ακριβή μέτρηση για το χρώμα που θα πρέπει να έχει ο Γαλαξίας μας. «Η καλύτερη περιγραφή που μπορώ να δώσω είναι πως αν κοιτάξετε το φρέσκο ανοιξιάτικο χιόνι, μία ώρα μετά την αυγή ή μία ώρα πριν από το ηλιοβασίλεμα, θα δείτε το ίδιο φάσμα φωτός που θα δει κι ένας εξωγήινος αστρονόμος από έναν άλλο γαλαξία κοιτώντας προς τον δικό μας Γαλαξία» ανέφερε ο κ. Νιούμαν. Και τι λέει το χρώμα για την εξέλιξη του Γαλαξία μας; Είναι νεαρός ή έχει περάσει την ακμή του; «Απ’ ότι φαίνεται ο Γαλαξίας μας είναι μεταξύ των δύο αυτών σταδίων. Βάσει του χρώματος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ποσοστό σχηματισμού νέων άστρων πέφτει με την πάροδο του χρόνου» δηλώνει ο Αμερικανός καθηγητής και τονίζει: «Ο Γαλαξίας μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα ενδιαφέρον στάδιο της εξέλιξή τους».

"ΕξωΚρόνος": ένας εξωπλανήτης με δακτυλίους. Οι αστροφυσικοί που ασχολούνται με την έρευνα των εξωπλανητών δεν πρόκειται να μας αφήσουν να πλήξουμε ούτε στιγμή! Κάθε μέρα έχουν να παρουσιάσουν και κάτι καινούργιο - εξωπλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη, εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης, εξωπλανήτες στο μέγεθος του Άρη, και τώρα .... εξωπλανήτης με δακτυλίους σαν τον Κρόνο. Μια ομάδα αστροφυσικών από το πανεπιστήμιο του Rochester ανακάλυψε στον αστερισμό του Κενταύρου έναν πλανήτη με δακτυλίους, όπως ο Κρόνος, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα SuperWASP (Wide Angle Search for Planets) και All Sky Automated Survey (ASAS) Ο εξωπλανήτης με τους δακτυλίους περιστρέφεται γύρω από το άστρο 1SWASP J140747.93-394542.6. Το άστρο αυτό είναι παρόμοιο σε μάζα με τον ήλιο, αλλά είναι πολύ νεώτερο σε ηλικία - περίπου 16 εκατομμυρίων ετών ή 1/300-στο της ηλικίας του ηλιακού συστήματος - και βρίσκεται περίπου 420 έτη φωτός μακριά. Η βασική ιδέα της έρευνας αυτής είναι παρόμοια με τον τρόπο που εντοπίζει εξωπλανήτες το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Όταν ο εξωπλανήτης περνάει μπροστά από το άστρο - ήλιο τότε η ένταση του φωτός μειώνεται. Ενώ συνήθως η διάρκεια της "έκλειψης" διαρκεί μικρό χρονικό διάστημα, στην περίπτωση αυτή διαρκούσε σχεδόν δυο μήνες! Παρότι ο πλανήτης δεν παρατηρείται άμεσα, η ερμηνεία των δεδομένων είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα παρόμοιο με τον Κρόνο και τους δακτυλίους. Επιπλέον μεταξύ των δακτυλίων πρέπει να υπάρχουν κενά που εξηγούν τις αυξομειώσεις της ροής του φωτός κατά τη διάρκεια της έκλειψης. Εντοπίζονται τέσσερις δακτύλιοι με συνολική διάμετρο δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων! Παραμένει ακόμα ανοικτό το θέμα σχετικά με το τι είναι το αντικείμενο στο κέντρο του συστήματος των δακτυλίων: είναι καφέ νάνος - ένα άστρο πολύ μικρής μάζας - ή ένας πλανήτης; Η απάντηση βρίσκεται στη μάζα του αντικειμένου. Για να είναι ένας καφέ νάνος, το αντικείμενο θα πρέπει να έχει μάζα μεταξύ 13 MJ και 75 ΜJ (ΜJ = μάζα Δία). Εάν η μάζα του αντικειμένου είναι μικρότερη από 13 MJ , πρόκειται για πλανήτη σαν τον Κρόνο. http://www.rochester.edu/news/show.php?id=3983 Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που μοιάζει με τον Κρόνο και του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται (Illustration Credit: Michael Osadciw/University of Rochester) Τρισεκατομμύρια πλανήτες στον Γαλαξία! Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη. Με δεδομένο ότι ο αριθμός των άστρων στον γαλαξία μας εκτιμάται ότι είναι 200-400 δισεκατομμύρια, αν η μελέτη είναι ορθή, ο αριθμός των πλανητών (και των δορυφόρων τους) είναι πιθανό να ξεπερνάει- και μάλιστα κατά πολύ -το ένα τρισεκατομμύριο. Τα μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Kepler που αναζητούν πλανήτες ακολουθούν μεθόδους εντοπισμού τους σε κοντινές στο δικό μας ηλιακό σύστημα περιοχές και σε άστρα που μοιάζουν με τον Ήλιο. Αυτές οι μέθοδοι εντοπίζουν κατά βάση μεγάλους και πολύ μεγάλους σε μέγεθος πλανήτες. Η μελέτη. Οι ερευνητές αυτή τη φορά επέλεξαν να μελετήσουν και να επεξεργαστούν δεδομένα που έχουν προκύψει από έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια με τη μέθοδο της βαρυτικής μικροσκοπίας. Η συγκεκριμένη μέθοδος δημιουργεί ένα είδωλο του πλανήτη, μεγεθύνοντας το φως του μέσω της βαρύτητας. Η συγκεκριμένη μέθοδος επιτρέπει την παρατήρηση διαφόρων ειδών άστρων σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα τα άστρα του Γαλαξία διαθέτουν πλανήτες και κατά μέσο όρο κάθε άστρο διαθέτει περίπου δύο πλανήτες. Οι ερευνητές εκτιμούν μάλιστα ότι υπάρχουν περί τα δέκα δισεκατομμύρια πλανήτες με μέγεθος ανάλογο ή και μικρότερο από αυτό της Γης. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». Σχόλιο:Τελικά τι μας περιμένει εκει εξω!!!

Το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε το μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών και μια άλλη το πιο μακρινό σμήνος, που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Τα γαλαξιακά σμήνη, που περιλαμβάνουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες, είναι οι μεγαλύτερες δομές ύλης στο σύμπαν. Η πρώτη ανακάλυψη, με επικεφαλής τον Φιλίπ Μεναντό του πανεπιστημίου Rutgers, έγινε με το τηλεσκόπιο Atakama στη Χιλή και το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτινών-Χ Chadra της NASA. Το σμήνος, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου επτά δισεκατομμυρίων ετών φωτός, έχει πολλά τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο μας (συγκεκριμένα τον αριθμό 2 ακολουθούμενο από 15 μηδενικά), γι’ αυτό βαφτίστηκε El Gordo, που στα ισπανικά σημαίνει «παχουλό». Επίσης, είναι το πιο καυτό σμήνος, με θερμοκρασίες αερίων που φθάνουν τα 200 εκατομμυρίων βαθμούς Κελσίου. Επίσης, εκπέμπει τις ισχυρότερες ακτίνες-Χ από κάθε άλλο γαλαξιακό σμήνος. Οι αστρονόμοι, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Τέξας, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι το σμήνος βρίσκεται σε φάση βίαιης συγχώνευσης με ένα άλλο και άρα θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Οι συγχωνεύσεις σμηνών γαλαξιών θεωρούνται τα πιο κολοσσιαία φαινόμενα στο σύμπαν, καθώς ασύλληπτα μεγάλες ποσότητες ορατής και σκοτεινής ύλης συγκρούονται μεταξύ τους με τρομακτική ταχύτητα πολλών εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα, παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Η όλη διαδικασία θεωρείται ότι ελέγχεται από τη δύναμη της βαρύτητας. Το συγκεκριμένο σμήνος, που λόγω απόστασης το βλέπουμε όταν το σύμπαν είχε περίπου τη μισή σημερινή του ηλικία, είναι σχεδόν διπλάσιο σε μέγεθος σε σχέση με άλλα σμήνη σε ανάλογες αποστάσεις στον χώρο και τον χρόνο. Εξάλλου, μια άλλη αστρονομική ομάδα, με επικεφαλής τον Μικέλε Τρέντι του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, εντόπισε μια ομάδα πέντε σχετικά μικρών αλλά φωτεινών γαλαξιών που απαρτίζουν το πιο μακρινό γνωστό πρωτο-σμήνος, Το φως του έχει διανύσει περίπου 13,1 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φθάσει μέχρι τη Γη, δηλαδή ξεκίνησε όταν το σύμπαν ήταν μόλις 650 εκατομμυρίων ετών. Οι σχετικές ανακοινώσεις πρόκειται να δημοσιευτούν στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

Κατοικήσιμη «Σελήνη» σε δίδυμα άστρα. Πριν από λίγους μήνες επιστήμονες εντόπισαν έναν πλανήτη στο Kepler 16, ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα. Ομάδα αστροφυσικών στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι είναι πιθανό ο πλανήτης να διαθέτει έναν δορυφόρο που πιθανώς να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Το δίδυμο σύστημα. Το σύστημα Kepler 16 βρίσκεται σε απόσταση 200 ετών φωτός από τη Γη και τον περασμένο Σεπτέμβριο εντοπίστηκε εκεί ένας πλανήτης, ο Kepler 16b. Ο πλανήτης αυτός είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα ανάλογη με αυτή του Κρόνου και το εντυπωσιακό είναι ότι περιστρέφεται γύρω από τα δύο άστρα ταυτόχρονα. Πρόκειται για τον πρώτο πλανήτη που εντοπίζεται να κινείται γύρω από δύο άστρα και γι αυτό η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Το φεγγάρι της ζωής. Αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου Arlington στο Τέξας, οι οποίοι μελετούν το σύστημα, υποστηρίζουν ότι είναι πολύ πιθανό ο πλανήτης Kepler 16b να διαθέτει έναν δορυφόρο ο οποίος ίσως διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Ζητούν μάλιστα από την NASA να στρέψει τα δικά της επίγεια και διαστημικά όργανα παρατήρησης στο Kepler 16 για να αναζητήσει την «εξωηλιακή Σελήνη» όπως χαρακτήρισε τον δορυφόρο η ομάδα των αστροφυσικών. Η νέα μελέτη για το σύστημα Kepler 16 φέρνει στο νου τον Tatooine, τον πλανήτη του Λουκ Σκαϊγουόκερ στην ταινία «Ο πόλεμος των άστρων». Αν λοιπόν τελικά υπάρχει αυτό το φεγγάρι και ζει κάποιος σε αυτό θα έχει τη σπάνια τύχη να βλέπει δυο ανατολές και δυο δύσεις.

Η αποστολή Kepler ανακάλυψε το μικρότερο ηλιακό σύστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA ανακαλύπτει ασταμάτητα εξωπλανήτες – πλανήτες που βρίσκονται σε άλλα μακρινά ηλιακά συστήματα. Τώρα ανακοίνωσε την ανακάλυψη των τριών μικρότερων εξωπλανητών που βρέθηκαν μέχρι τώρα. Οι πλανήτες αυτοί βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το άστρο KOI-961, ονομάζονται KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03 και έχουν 0.78, 0.73 και 0.57 φορές αντίστοιχα την ακτίνα της Γης. Ο μικρότερος από αυτούς (KOI-961.03) έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με τον πλανήτη Άρη. Και οι τρεις πλανήτες ολοκληρώνουν μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον «ήλιο» τους σε λιγότερο από δυο μέρες. Το άστρο KOI-961 είναι ένας μικροσκοπικός «κόκκινος νάνος» με μόλις το ένα έκτο του μεγέθους του ήλιου μας. Στις φωτογραφίες μια καλλιτεχνική αναπαράσταση που συγκρίνει το πλανητικό σύστημα του άστρου KOI-961 με τον πλανήτη Δία και τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια του, επίσης ταξινόμηση των 3 μικρών εξωπλανητών - μαζί με τους Kepler 20e και 20f που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα - κατά μέγεθος και η ροή του φωτός από το άστρο-ήλιος KOI-961 που ανιχνεύει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, μειώνεται, όταν μπροστά από αυτό διέρχεται ένας πλανήτης. Στις παραπάνω γραφικές παραστάσεις βλέπουμε πως μεταβάλλεται η φωτεινότητα του άστρου εξαιτίας της διέλευσης των πλανητών KOI-961.01, KOI-961.02, KOI-961.03

Ξένο δάκτυλο υποψιάζεται η Ρωσία στις διαστημικές αποτυχίες της. Η ανάμειξη ξένων δυνάμεων είναι ενδεχόμενο που «δεν μπορεί να αποκλειστεί» στα ρωσικά διαστημικά σκάφη που συντρίβονται το ένα μετά το άλλο, δήλωσε ο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Παραδέχτηκε πάντως ότι η υπηρεσία του αντιμετωπίζει προβλήματα, λέγοντας ότι το πεπαλαιωμένο σκάφος Fobos-Grunt, η αποτυχημένη αποστολή που αναμένεται να πέσει στη Γη την Κυριακή, έπρεπε να εκτοξευτεί το Νοέμβριο αλλιώς θα κατέληγε στα σκουπίδια. Στη διάρκεια του 2011 η Ρωσία έχασε συνολικά πέντε δορυφόρους λόγω αποτυχίας στην εκτόξευση, το Fobos-Grunt που θα ταξίδευε για τον μικρό δορυφόρο του Άρη Φόβο, καθώς και ένα μη επανδρωμένο μεταγωγικό που θα ανεφοδίαζε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σε συνέντευξη στην εφημερίδα Izvestia, ο επικεφαλής της Roscosmos Βλάντιμιρ Ποπόφκιν δήλωσε ότι όλες αυτές οι αποτυχίες τείνουν να συμβαίνουν την ώρα που οι πύραυλοι κινούνται σε περιοχές αόρατες στα ρωσικά ραντάρ. «Είναι άγνωστο γιατί οι ατυχίες μας συμβαίνουν συχνά την ώρα που τα σκάφη βρίσκονται σε περιοχές που αποτελούν για τη Ρωσία την "σκοτεινή πλευρά" της Γης -σε περιοχές όπου δεν βλέπουμε τα σκάφη και δεν λαμβάνουμε τα δεδομένα τηλεμετρίας» είπε. «Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, σήμερα όμως υπάρχουν κάποια πολύ ισχυρά αντίμετρα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον διαστημικών σκαφών. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενη της χρήσης τους» επισήμανε, χωρίς να διευκρινίσει σε τι είδους «αντίμετρα» αναφέρεται. Ο Ποπόφκιν αναφέρθηκε επίσης στην παταγώδη αποτυχία του Fobos-Grunt, το οποίο θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Το σκάφος εκτοξεύτηκε με επιτυχία το Νοέμβριο, απέτυχε όμως να πυροδοτήσει τον κινητήρα του για το ταξίδι μέχρι τον Άρη και παραμένει «κολλημένο» σε γήινη τροχιά. Εκτιμάται τώρα ότι θα συντριβεί την Κυριακή, σε άγνωστη προς το παρόν τοποθεσία, φορτωμένο αρκετούς τόνους τοξικών καυσίμων. Ο επικεφαλής της Roscosmos είπε ουσιαστικά ότι η αποστολή, της οποίας ο σχεδιασμός ξεκίνησε επί Σοβιετικής Ένωσης, έπρεπε αναγκαστικά να εκτοξευτεί το Νοέμβριο παρά τα προβλήματα υποχρηματοδότησης που αντιμετώπιζε. «Αν δεν καταφέρναμε να το εκτοξεύσουμε εντός του χρονικού παράθυρου του 2011 για τις αποστολές του Άρη, θα έπρεπε αναγκαστικά να το πετάξουμε με απώλεια πέντε δισ. ρούβλια» ανέφερε. Πέντε δισ. ρούβλια είναι περίπου 160 εκατ. δολάρια, ποσό μάλλον μικρό για μια τόσο φιλόδοξη διαπλανητική αποστολή. Ο Ποπόφκιν ανέλαβε τα ηνία της Roscosmos μετά την «καρατόμηση» του προκατόχου του τον Απρίλιο, λόγω της απώλειας τριών δορυφόρων του Glonass, της ρωσικής απάντησης στο GPS. Ακολούθησε όμως η απώλεια ενός στρατιωτικού δορυφόρου και η πρώτη στα χρονικά αποτυχία ενός μη επανδρωμένου πυραύλου Soyuz με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η τελευταία αποτυχία ήρθε τον Δεκέμβριο, όταν συνετρίβη ο πύραυλος που μετέφερε τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο Meridian. H ειρωνεία είναι ότι ένα κομμάτι του δορυφόρου έπεσε στη στέγη ενός σπιτιού στην κεντρική Σιβηρία το οποίο βρίσκεται σε έναν δρόμο με την ονομασία... Οδός Κοσμοναυτών. Στην φωτογραφία ο Βλάντιμιρ Ποπόφκιν πρόεδρος της Roscosmos. Σχόλιο:Μετα την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης που το Διαστημικό πρόγραμμα υποστηριζόταν εντατικά για λόγους σύγκρισης με την Η.Π.Α. και το χάος που επακολούθησε επι Γελτσιν η Roscosmos τα τελευταία λίγα χρόνια αρχισε να λειτουργεί ικανοποιητικά αλλα υποφέρει ακόμα απο ανεπάρκεια χρηματοδότησης, εκκροή στελεχών(φυγή στο εξωτερικό-συνταξιοδότηση) και απο απαρχαίωση των παγίων στοιχειων των επιχειρήσεων. Μικρές ειδήσεις. Το Progress θα πάει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 16 Ιανουαρίου. Στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν άρχισε η προετοιμασία της εκτόξευσης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό του φορτηγού διαστημοπλοίου Progress M-14M Το Δεκέμβριο το διαστημόπλοιο πέρασε μια σειρά δοκιμές. Επίσης σήμερα άρχισε η προετοιμασία του πυραύλου-φορέα Soyuz-U ο οποίος πρέπει να τοποθετήσει το διαστημόπλοιο στην τροχιά. Η εκτόξευση του Soyuz-U με φορτηγό διαστημόπλοιο Progress M-14M προγραμματίστηκε για τις 26 Ιανουαρίου. Το Progress πρέπει να μεταφέρει στο ΔΔΣ πάνω από 2,5, χιλ. τόνους χρήσιμο φορτίο, π.χ. καύσιμο, νερό, τροφή και επιστημονικό εξοπλισμό. Το 2012 η Ρωσία θα πραγματοποιήσει 36 διαστημικές εκτοξεύσεις το λιγότερο. Το 2012 πέραν των εκτοξεύσεων που προβλέπονται από το πρόγραμμα Morskoi Start και το ρωσο-ευρωπαϊκό σχέδιο Soyuz στο Κουρού, η Ρωσία είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει 36 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ και Πλεσέτσκ 31 εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονουρ και άλλες πέντε – από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Το 2011 η Ρωσία κετέρριψε όλα τα ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας και πραγματοποίησε 35 εκτοξεύσεις πυραύλων-φορέων, και 32 από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα κοσμοδρόμια Μπαϊκονούρ, Πλεσέτσκ και βάση εκτοξεύσεων Ντομπαρόβσκι (περιοχή Ορενμούργκ). Δύο εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Νότια Αμερική και άλλη μία – σύμφωνα με το πρόγραμμα Morskoi Start. Η Κίνα εκτόξευσε δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης της Γης. Η Κίνα τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά δορυφόρο εξ’ αποστάσεως βολιδοσκόπησης, υψηλής ανάλυσης Tszyyuan III. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε σήμερα το πρωΐ από το κοσμοδρόμιο Taiyuan στη βόρεια επαρχία Σανξί (Shanxi) με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα Changzheng-4B (Μεγάλη Εκστρατεία)). Ο δορυφόρος βάρους 2650 κιλών προορίζεται για την παρακολούθηση της κατάστασης στο έδαφος και στα ύδατα, καθώς επίσης και θα συντελεί στην αποτροπή των συνεπειών των θεομηνιών. Η Κίνα σχεδιάζει να κάνει πτήσεις στη Σελήνη. Όπως έγραψε η βρετανική εφημερίδα Financial Times, επικαλούμενη την αντίστοιχη έκθεση της κινέζικης κυβέρνησης, η Κίνα προχωρεί στην εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη και απόβασης στην επιφάνειά της Κινέζων κοσμοναυτών. Η σεληνιακή αποστολή προβλέπεται να αρχίσει μετά το 2020. Μέχρι τώρα μόνο μία διαστημική χώρα κατάφερε να αποβιβάσει τον αστροναύτη της στην επιφάνεια της Σελήνης τον Ιούλιο 1969. Γίνεται λόγος για τις ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, πριν 5 μήνες η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε να συνεχίσει την εκπλήρωση του προγράμματος πτήσης στη Σελήνη που είχε επαναληφθεί πριν 4 χρόνια. Οι ΗΠΑ αναζητούν στη Σελήνη σπάνια μέταλλα. Οι ΗΠΑ άρχισαν την αναζήτηση στη Σελήνη κοιτασμάτων σπάνιων μετάλλων. Η αναζήτηση σπάνιων ορυκτών περιλαμβάνεται στις αποστολές των διαστημικών συσκευών GRAIL-A και GRAIL-B, οι οποίες μόλις έχουν τοποθετηθεί από τη ΝΑΣΑ σε τροχιά της Σελήνης. Στη διάρκεια μερικών μηνών η GRAIL-A και η GRAIL-B θα περιστρέφονται συγχρονισμένα γύρω από τη Σελήνη, ερευνώντας τη γεωλογική της δομή. Το σεληνιακό έδαφος μπορεί να περιέχει πολυάριθμα ορυκτά, για τα οποία ενδιαφέρεται η σύγχρονη βιομηχανία. Οι αμερικανικές ερευνητικές συσκευές, όπως πιστεύεται, θα προσπαθήσουν πρώτ΄απ΄ όλα να εξακριβώσουν την ύπαρξη στη Σελήνη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στους τομείς των κομπιούτερ και των επικοινωνιών. Σήμερα το 95% της παγκόσμιας αγοράς σπανίων μετάλλων ελέγχεται από την Κίνα. Ας σημειωθεί ότι η εξαγωγή τους τα τελευταία 3 χρόνια έχει μειωθεί σημαντικά. Σχόλιο:Απο την μία ψαχνουν για σπάνια μέταλλα στην Σελήνη(μην ξεχνάμε και την υπαρξη του σπάνιου στην Γη Ηλίου-3 κατάλληλο για πυρηνική σύντηξη)και απο την αλλη υποβαθμίζουν την προοπτική επιστροφής επανδρωμένα στην Σελήνη καταργώντας το προγραμμα αναπτυξης νεου πυραύλου-φορέα που ειχε εξαγείλει ο Μπούς.Μάλλον ο Ομπάμα στο θέμα της Διαστημικής εξερεύνησης εχει πέσει θύμα των λόμπυ που προωθούν τις ιδιωτικές εταιρείες(πολύ χρήμα) εις βάρος της ΝΑΣΑ.