Δροσος Γεωργιος

Με τα νετρίνα και το πολυσύμπαν γεννιέται μια νέα κοσμολογία; Μπορείτε να περιμένετε δεκαετίες για να έρθουν εκείνες οι ανακαλύψεις που θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στην φυσική, όμως μετά έρχονται τρεις με τη μία. "Το σύμπαν δεν είναι μόνο παράξενο σε ό,τι υποθέτουμε, αλλά αλλόκοτο και σε ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε," δήλωσε κάποτε ο γενετιστής J.B.S. Haldane. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι φυσικοί έχουν κάνει ότι μπορούν για να αποδείξουν το λάθος του Haldane, υποθέτοντας μερικά πολύ περίεργα σύμπαντα πράγματι. Οι προβληματισμοί τους μπορεί να φαίνονται φανταστικοί, αλλά έχουν καλά κίνητρα. Η φυσική θέτει κάποιες τρομερές ερωτήσεις που απέχουμε πολύ μέχρι να απαντήσουμε. Όπως, για παράδειγμα, γιατί το σύμπαν κυριαρχείται από την ύλη κι όχι από την αντιύλη; Γιατί ο κόσμος μας φαίνεται να συντονισμένος με τρομερή ακρίβεια, με τις σωστές ιδιότητες ώστε να γεννηθούν γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, και η ίδια ζωή, όπως και οι φυσικοί που κάνουν αυτές τις ερωτήσεις; Το υπάρχον οικοδόμημα της Φυσικής, που χτίστηκε από δύο θεμέλια, εκείνο της γενικής σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, έχει σαφώς ανάγκη από ανακαίνιση. Περιμένουμε εδώ και χρόνια για να εμφανιστούν ρωγμές που να μπορούν να μας πουν, πού θα πάει το πράγμα. Αλλά μέχρι τώρα, η φύση έχει παραμείνει πεισματικά ασυγκίνητη. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, έχουν ανοίξειν πολλά υποσχόμενες ρωγμές. Τον Σεπτέμβριο ήρθε η εκπληκτική είδηση ​​των νετρίνων που ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Από την αρχή υπήρξαν σκεπτικιστές, αλλά τώρα μια νέα ανάλυση επιβεβαίωσε το αρχικό αποτέλεσμα. ( "Η επανεξέταση των μετρήσεων δείχνει ότι τα νετρίνα όντως ήταν ταχύτερα από το φως"). http://www.physics4u.gr/blog/?p=4215 Αναμένουμε ακόμα την ανεξάρτητη επαλήθευση – ήδη ξεκίνησαν αμφιβολίες – αλλά αν αυτό επιβεβαιωθεί οι συνέπειες θα είναι τεράστιες, ανοίγοντας την πόρτα σε μια νέα και πολύ διαφορετική εικόνα του σύμπαντος. Δεν είναι λιγότερο δελεαστική μια άλλη δημοσίευση ότι μεσόνια διασπώνται διαφορετικά από την ομόλογη τους αντιύλη, δηλαδή τα αντι-μεσόνια ( "Ο επιταχυντής LHC δίνει υπόνοιες για μια «νέα φυσική», σε διασπάσεις σωματιδίων"). http://www.physics4u.gr/blog/?p=4203 Αν αυτό το αποτέλεσμα στέκει, θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό προς την κατεύθυνση να εξηγήσουμε γιατί έχουμε περισσότερη ύλη από αντιύλη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα αμφισβητηθεί το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής – το οποίο δεν μπορεί να εξηγήσει το αποτέλεσμα – και θα δείξει το δρόμο για ακόμη πιο νέα φυσική. Η ευρύτερη ρωγμή από όλες είναι μια θεωρία που κάποτε θεωρούνταν εξωπραγματική αλλά τώρα απρόθυμα γίνεται αποδεκτή σαν η ‘ορθοδοξία’. Ασχολείται με τα σχεδόν τα πάντα στη σύγχρονη φυσική, από την καθιερωμένη κοσμολογία έως την κβαντική μηχανική. ( Είναι η θεωρία των χορδών που δέχεται την ύπαρξη πολλαπλών συμπάντων – ίσως και 10500 ίσως και ένας άπειρος αριθμός συμπάντων.) http://www.physics4u.gr/blog/?p=3050 Αν το σύμπαν μας είναι ένα από τα πολλά, αυτό λύνει το πρόβλημα του τέλειου συντονισμού. Βρισκόμαστε σε έναν Κόσμο του οποίου οι νόμοι είναι συμβατοί με τη ζωή, γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρχει αυτή διαφορετικά. Και αυτή η ανακάλυψη θα είναι μόνο η αρχή μιας νέας επανάστασης με καύσιμο το πολυσύμπαν. Πειστικές αποδείξεις γι αυτό μπορεί να είναι κοντά. Οι θεωρητικοί προβλέπουν ότι το σύμπαν μας θα μπορούσε κάποτε να συγκρουστεί με άλλο σύμπαν. Αυτές οι συγκρούσεις θα μπορούσαν να έχουν αφήσει τα ίχνη τους στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων, το πρώτο φως του σύμπαντος, που ο δορυφόρος Planck της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας χαρτογραφεί με απόλυτη ακρίβεια. Τα αποτελέσματα είναι πολυαναμενόμενα, και θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια επανάσταση που δεν θα είναι σε αντίθεση με αυτά που εμφανίστηκαν με την ιδέα του Κοπέρνικου, ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και την ανακάλυψη του Edwin Hubble, ότι δηλαδή ο Γαλαξίας μας είναι μόνο ένας από τους πολλούς σε ένα διαστελλόμενο σύμπαν. Αυτή είναι ένα μια συναρπαστική, ενδεχομένως κοσμοϊστορική, εποχή. Η κατανόησή μας για το σύμπαν βρίσκεται στο χείλος του να κατασκευαστεί ξανά για μια άλλη φορά. Το σύμπαν μπορεί πράγματι να είναι πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει να μας εκπλήσσει. Πηγή: Νew Scientist Στην φωτογραφία σημάδια στον χάρτη της μικροκυματικής ακτινοβολίας όλου του ουρανού CMB που υπονοούν την ύπαρξη άλλων συμπάντων.

Στις προτεραιότητες του ΕΣΠΑ το αστρονομικό πάρκο του Ορλιακα Σημαντική εξέλιξη χαρακτηρίζει ο δήμος Γρεβενών την επίσημη ανάρτηση του έργου κατασκευής του αστρονομικού πάρκου του Όρλιακα στη λίστα των προτεραιοτήτων των ΕΣΠΑ από την αρμόδια κοινοτική επίτροπο Γιοχάνες Χαν. Ο Δήμος κάνει λόγο για ένα όνειρο που υλοποιείται και τονίζει ότι παίρνει σάρκα και οστά η καινοτόμος προσπάθεια που ξεκίνησε από τον επιστήμονα Θανάση Οικονόμου, αστροφυσικό, συνεργάτη της ΝASA και την πρώην νομαρχία Γρεβενών. «Το «Αστρονομικό Πάρκο του Όρλιακα» με την ολοκλήρωση του, βάζει τα Γρεβενά στον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας με ποιοτικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα βιώσιμο και αειφόρο τουριστικό και επιστημονικό μέλλον» αναφέρει σχετική ανακοίνωση. Οι πρώτες συζητήσεις για τη δημιουργία αστρονομικού πάρκου ξεκίνησαν το 2007, ωστόσο οι προσπάθειες που ακολούθησαν «σκόνταψαν» στην ελληνική γραφειοκρατία και την σχετική νομοθεσία που δεν προβλέπει τη δημιουργία αστεροσκοπείων στα βουνά. Σύμφωνα, ωστόσο, με τον κ. Οικονόμου, η τοποθεσία του Όρλιακα είναι ιδανική, ίσως μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη καθώς έχει την ελάχιστη δυνατή φωτορρύπανση διότι βρίσκεται μακριά από μεγάλες πόλεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την αρτιότητα των αστρονομικών παρατηρήσεων. Σκοπός της δημιουργίας του αστεροσκοπείου είναι να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές της περιοχής να γνωρίσουν τον κόσμο της αστρονομίας και στους επιστήμονες όλου του κόσμου να συνεργάζονται πάνω σε δεδομένα παρατηρήσεων που θα λαμβάνουν μέσω του διαδικτύου. Κάτι τέτοιο θα εντείνει παράλληλα τη συνεργασία των ειδικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό στον τομέα της αστρονομίας και της αστροφυσικής.

Χρόνια Πολλά Ανδρέα (Astrovox) και απο μένα και ευχαριστώ για την βοηθεία σου επανειλημμένα οταν την χρειάστηκα. Επίσης και μια προτασή μου για την δυνατότητα μετάφρασης διαφόρων δημοσίευσεων κυρίως στα Αγγλικά(δυστυχώς για την σύγχρονη εποχή) δεν είμαστε ολοι αγγλομαθείς.Γιατί οχι και τα Ρώσικα λογω Διαστημικής Εξερεύνησης.

Οι «Σογιούζ» σε θέση εκκίνησης. Ο πιό αξιόπιστος στον κόσμο πύραυλος-φορέας «Σογιούζ» θα αξιοποιήσει την τέταρτη εξέδρα εκτόξευσης, η οποία κατασκευάζεται στο κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» («Ανατολικό») στην περιοχή Αμούρ. Η πρώτη μη επανδρωμένη εκτόξευση από το νέο κοσμοδρόμιο προγραμματίζεται για το 2015 και επανδρωμένη – το 2018. Στην υλοποίηση του προγράμματος του κοσμοδρομίου συμμετέχει ενεργά η επιχείρηση S.P. KOROLEV ROCKET AND SPACE CORPORATION «ENERGIA» στη Σαμάρα, η οποία παράγει αυτούς τους πυραύλους. http://www.energia.ru/ Ο πρώτος «Σογιούζ» είχε κατασκευαστεί το 1966. Και οι εκτοξεύσεις των «Σογιούζ» άρχισαν στο Μπαϊκονούρ – αρχαιότερη σοβιετική εξέδρα. Σήμερα το κοσμοδρόμιο αυτό το ενοικιάζει η Ρωσία από το Καζαχστάν. Πύραυλοι εκτοξεύονταν και από το κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ στην περιοχή Αρχάγγελσκ. Και από φέτος το φθινόπωρο το γεωγραφικό εύρος των εκτοξεύσεων του «Σογιούζ» καλύπτει το Νότιο Ημισφαίριο. Τον Οκτώβριο από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα πύραυλος φορέας έθεσε σε τροχιά δύο δορυφόρους του ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης «Γαλιλαίος». Το κοσμοδρόμιο Κουρού είναι βολικό από την άποψη ότι βρίσκεται σχεδόν στον Ισημερινό. Οι πύραυλοι που εκτοξεύονται από την εξέδρα του, αποκτούν επιπρόσθετη ταχύτητα. Έτσι οι «Σογιούζ» μπορούν να μεταφέρουν σε τροχιά φορτίο μιάμιση φορά βαρύτερο σε σύγκριση με τις δυνατότητες του Μπαϊκονούρ. Όταν λειτουργήσει το «Βοστότσνι», θα χρειαστούν πολύ περισσότεροι πύραυλοι-φορείς, εφόσον θα τους περιμένουν παράλληλα σε 4 κοσμοδρόμια. Ο Γενικός Διευθυντής της επιχείρησης «CSKB-Progress» στη Σαμάρα Αλεξάντρ Κιρίλιν δεν αμφιβάλλει ότι η επιχείρηση θα ανταπεξέρθει σ΄ αυτό το φόρτο: - Ετοιμαζόμαστε για σχέδιο παραγωγής σειρών «Σογιούζ-2». Και πρέπει να πετύχουμε την εφαρμογή προγράμματος παραγωγής 20-22 πυραύλων το χρόνο οι οποίοι, βέβαια, θα καλύψουν τις ανάγκες και των 4 κοσμοδρομίων. Σήμερα αυξάνεται η ανάγκη από διαστημικές συσκευές ελαφριάς τάξης. Οι εκτοξεύσεις τους είναι φθηνότερες, μάλιστα μπορούν να εκτελούν σχεδόν εξίσου ευρύ φάσμα αποστολών, όπως και βαρύτερες συσκευές. Η επιχείρηση της Σαμάρας ανταποκρίθηκε σ΄ αυτή την τάση και απάντησε με νέο ελαφρό μοντέλο. Πρόκειται για τον «Σογιούζ-2-1Β». Είναι αναμφίβολο ότι γι΄αυτούς τους πυραύλους είναι ανοικτός ο πλατύτερος δρόμος προς το μέλλον. Η αξιοπιστία των πυραύλων έχει δοκιμαστεί από το χρόνο. Στις 1779 εκτοξεύσεις που έγιναν σε όλα τα χρόνια αναλογούν 77 τυπικά αποτυχημένες. Σ΄ αυτό το δείχτη ο «Σογιούζ» είναι καλύτερος από οποιοδήποτε άλλο πύραυλο. Πρόσκληση προς τα ΜΜΕ: Το πλήρωμα του Mars500 επισκέπτεται τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία. Μετά από 17 μήνες φανταστικού ταξιδιού προς τον κόκκινο πλανήτη, οι Romain Charles και Diego Urbina, μέλη του πληρώματος Mars500, ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής στην Ευρώπη. Οι πρώτοι σταθμοί του ταξιδιού τους θα είναι το Παρίσι, η Ρώμη και η Μαδρίτη. Την «προσγείωσή» τους στη Μόσχα στις 4 Νοεμβρίου ακολούθησαν σειρά ιατρικών ελέγχων, αλλά και αξιολόγηση της ψυχολογικής τους κατάστασης. Οι επιστήμονες συγκεντρώνουν παρατηρήσεις που μπορεί να βοηθήσουν στο μέλλον τόσο αστροναύτες, όσο και άλλους επαγγελματίες που υποχρεώνονται να περνούν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε απομόνωση. Στις 5 Δεκεμβρίου, στις 12.00 ώρα Ελλάδος, ο υπεύθυνος του προγράμματος Mars500, Patrick Sundblad θα παρουσιάσει τα πρώτα αποτελέσματα και στη συνέχεια, οι δύο εθελοντές «αστροναύτες» θα μιλήσουν για τις εμπειρίες που τους προσέφερε η απομόνωσή για 520 ημέρες στις ειδικά διαμορφωμένες για το πρόγραμμα εγκαταστάσεις. Η συνέντευξη τύπου θα μεταδωθεί ζωντανά από την ιστοσελίδα της ΕSA, www.esa.int, σε δύο γλώσσες, Αγγλικά και Γαλλικά. Στις 6 Δεκεμβρίου, στις 10.30 ώρα Ελλάδος, οι Romain Charles και Diego Urbina θα συναντηθούν στο ξενοδοχείο Boscolo Aleph της Ρώμης με δημοσιογράφους, και στη συνέχεια θα συμμετάσχουν στο Tweeetup που θα ξεκινήσεις στις 12.30. Στις 7 Δεκεμβρίου, στις 11.30 ώρα Ελλάδος, ο Diego Urbina θα συζητήσει με δημοσιογράφους καθώς και φοιτητές στα γραφεία της ESA στη Villanueva de la Cañada, στην Ισπανία. Λεπτομέρειες και οπτικό υλικό μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του προγράμματος Mars500: http://www.esa.int/Mars500 Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στο: Για τη συνέντευξη τύπου στο Παρίσι ESA Media Relations Office Communication Department Tηλ: + 33 1 53 69 72 99 Fax: + 33 1 53 69 76 90 Email: media@esa.int Για τη συνέντευξη τύπου στη Ρώμη ESA ESRIN Communication Office Franca Morgia Fax: +39 06 941 80 842 Tηλ: +39 06 941 80 951 Email: Franca.Morgia@esa.int Για τη συνέντευξη τύπου στη Μαδρίτη ESA ESAC Communication Office Beatriz Arias Tηλ: +34 91 813 13 59 Fax: +34 91 813 12 19 E-mail: comunicacionesac@esa.int Για κλείσιμο κατι πολυ όμορφο για ολους εμάς τους ΓΗΙΝΟΥΣ. Είμαστε ευγνώμονες… http://www.physics4u.gr/blog/?p=4265

Για να έχουμε μια αισθηση της απόστασης ο Διεθνης Διαστημικός Σταθμός περιφέρεται στα 392 χιλ.πανω απο την Γή και η Σελήνη εχει Περίγειο 356.410 km και Απόγειο 406.740 km. Δηλαδή ο Διαστημικός Ανελκυστήρας θα ειναι στο 1/4 της απόστασης απο την Σελήνη.Μάλλον απίθανο. Βοήθεια απο Αγγλομαθείς!!! Στην δημοσίευση-into space on 100,000-kilometre-long tethers-αυτό το κόμμα σημαίνει 100.000 χιλ. ή 100 χιλ.

Φίλε cvrak. Μια παρατήρηση:Το μήκος του δεν μπορει να είναι περίπου 110.000 χιλιόμετρα οπως αναφέρεται αλλα μάλλον 110 χιλιόμετρα στο επίσημο οριο του διαστήματος. Επίσης μια ερώτηση:Τι θα υπάρχει στο ανώτερο οριο του ιμάντα(σφαίρα,πλατφορμα η κάτι αλλο) που θα επιτρέπει οπως φαντάζομαι την εκτόξευση πιά του φορτίου για τον προορισμό του με πολύ λιγότερα καύσιμα αρα μικρότερο βαρος απο μια κλασσική εκτόξευση απο την επιφάνεια της Γης.

Οι προσπάθειες της ESA για επικοινωνία με τη Ρωσική αποστολή Phobos-Grunt. Μετά τη λήψη του πρώτου σήματος την περασμένη Τρίτη, στις 23 Νοεμβρίου, η ΕSA κατάφερε να αποκαταστήσει την επικοινωνία με το Ρωσικό διαστημόπλοιο Phobos-Grunt. Τα δεδομένα που λήφθησαν από το σταθμό του Περθ στην Αυστραλία στάλθηκαν στη συνέχεια στο κέντρο ελέγχου της αποστολής για ανάλυση. Η κεραία επικοινωνίας διαμέτρου 15 μέτρων που έχει εγκατασταθεί στο σταθμό της ΕSA στο Περθ της Αυστραλίας χρειάστηκε να τροποποιηθεί κατάλληλα πριν να χρησιμοποιηθεί τη νύχτα της 23 προς 24 Νοεμβρίου, οπότε πραγματοποιήθηκαν πέντε απόπειρες επικοινωνίας μεταξύ 22.19 και 6.08 ώρα Ελλάδος. Οι ομάδες ειδικών της ΕSA στο σταθμό της Αυστραλίας και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων στο Darmstadt της Γερμανίας κατέγραψαν προς μεγάλη τους ευχαρίστηση ένα δυνατό σήμα κατά τη διάρκεια της πρώτης διέλευσης του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt πάνω από το Περθ. «Κατά την πρώτη διέλευση του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt, το σύστημα εκπομπής ραδιο-σημάτων τέθηκε σε λειτουργία και μπορέσαμε να λάβουμε δεδομένα τηλεμετρίας», εξηγεί ο Wolfgang Hell, που συντονίζει τις υπηρεσίες που προσφέρει η ΕSA στη Ρωσική αποστολή. Το δεδομένα τηλεμετρίας συνήθως περιλαμβάνουν πληροφορίες για την κατάσταση του διαστημοπλοίου, αλλά και τη λειτουργία των επιμέρους συστημάτων του. «Τα σήματα που λήφθησαν από το διαστημόπλοιο ήταν ισχυρότερα από αυτά που είχαν ληφθεί στις 22 Νοεμβρίου, καθώς η τροχιακή θέση του είχε προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια.» Η δεύτερη διέλευση του διαστημοπλοίου Phobos-Grunt ήταν μικρότερης διάρκειας, και για το λόγο αυτό, ενώ στάλθηκε μία σειρά από εντολές, δεν αναμενόταν κάποιο σήμα πίσω. Ούτε στη διάρκεια των επόμενων τριών διελεύσεων, το πρωί της 24 Νοεμβρίου, λήφθηκε κάποιο σήμα. Οι ειδικοί της ESA συνεργάζονται με τους υπεύθυνους της Ρωσικής αποστολής Η στενή συνεργασία των ειδικών της ESA με τους υπεύθυνους της αποστολής Phobos-Grunt είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό της κατάστασης του διαστημοπλοίου, και ειδικότερα του συστήματος επικοινωνίας του. Στη διάρκεια των πρώτων δύο περασμάτων του πάνω από την Αυστραλία, δύο κεραίες επικοινωνίας ήταν στραμμένες προς το Περθ, οπότε λήφθησαν τα πρώτα σήματα. Στη συνέχεια, η θέση του διαστημοπλοίου άλλαξε, και παρά της τροποποιήσεις στην κεραίας επικοινωνίας στο σταθμό του Περθ, δεν λήφθηκε κανένα σήμα. «Οι Ρώσοι συνεργάτες μας θα χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα αυτά για να σχεδιάσουν την επόμενη προσπάθεια επικοινωνίας με το διαστημόπλοιο, τις εντολές που θα σταλούν το βράδυ της 24 Νοεμβρίου», σημείωσε ο Manfred Warhaut, οποίος εποπτεύει τη λειτουργία των αποστολών της ESA. Οι προσπάθειες επικοινωνίας συνεχίστηκαν χωρίς επιτυχία Παρά τις προσπάθειες των ειδικών της ESA να επακτήσουν επικοινωνία με το διαστημόπλοιο Phobos-Grunt τη νύχτα της 24 προς 25 Νοεμβρίου, στη διάρκεια πέντε νέων περασμάτων πάνω από το σταθμό του Περθ, κανένα νέο σήμα δεν λήφθηκε. Οπτική επαφή με το διαστημόπλοιο υπήρξε αρχικά στις 22.12 ώρα Ελλάδος και η τελευταία δυνατότητα για επικοινωνία ήταν τις 6.04 ώρα Ελλάδος. Κάθε πέρασμα του διαστημοπλοίου είχε διάρκεια μόλις 6 - 8 λεπτά, που δυσκόλευε την αποστολή εντολών και τη λήψη απάντησης από το Phobos-Grunt. Σύμφωνα με επίγειες παρατηρήσεις, ωστόσο, η τροχιά του διαστημοπλοίου έχει σταθεροποιηθεί. «Αυτό σημαίνει ότι ο προσανατολισμός του διαστημοπλοίου είναι επίσης σταθερός, και θα επιτρέψει την επανάκτηση της επικοινωνίας. Οι ειδικοί θα είναι σε θέση να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την κατεύθυνση προς την οποία εκπέμπουν οι κεραίες επικοινωνίας του», κατέληξε ο Manfred Warhaut. Στην φωτογραφία η κεραία επικοινωνίας στο σταθμό της ESA του Περθ. Στις 24/11/2011 εγραφα για "Νέα κατάταξη των κόσμων που ίσως κρύβουν ζωή" Καποιοι πίνακες ειναι αρκετά διαφωτιστικοί!!! Δείκτης Γήινης Ομοιότητας. ■Γη – 1.00 ■Gliese 581g – 0.89 ■Gliese 581d – 0.74 ■Gliese 581c – 0.70 ■Άρης – 0.70 ■Ερμής – 0.60 ■HD 69830 d – 0.60 ■55 Cnc c – 0.56 ■Σελήνη – 0.56 ■Gliese 581e – 0.53 Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας ■Τιτάνας – 0.64 ■Άρης – 0.59 ■Ευρώπη – 0.49 ■Gliese 581g – 0.45 ■Gliese 581d – 0.43 ■Gliese 581c – 0.41 ■Δίας – 0.37 ■Κρόνος – 0.37 ■Αφροδίτη – 0.37 ■Εγκέλαδος – 0.35 Ο πρώτος δείκτης της Γήινης Ομοιότητας κατατάσσει τους πλανήτες και τα φεγγάρια ανάλογα με το πώς μοιάζουν με τη Γη, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως το μέγεθος, την πυκνότητα και την απόσταση από το μητρικό άστρο. Ο δεύτερος δείκτης, ο Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας (PHI), εξετάζει άλλους παράγοντες. Δηλαδή, αν ο πλανήτης έχει βραχώδη ή παγωμένη επιφάνεια, αν έχει ατμόσφαιρα ή μαγνητικό πεδίο. Επίσης, αν υπάρχει διαθέσιμη η ενέργεια που απαιτείται από κάθε είδους οργανισμό είτε μέσω του φωτός από το γονικό άστρο του είτε μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται παλιρροιακή ευκαμψία, με την οποία οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με ένα άλλο αντικείμενο μπορεί να θερμάνουν ένα πλανήτη ή ένα φεγγάρι εσωτερικά. Και τέλος ο PHI παίρνει υπόψη την Χημεία – όπως το αν υπάρχουν υγροί οργανικοί διαλύτες που είναι απαραίτητοι για τις χημικές αντιδράσεις της «ζωής». Η μέγιστη τιμή για το Δείκτη Γήινης Ομοιότητας είναι 1.00 για τη Γη βεβαίως. Η υψηλότερη τιμή για σώματα πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχει ο εξωπλανήτης Gliese 581g (η ύπαρξη του οποίου είναι υπό αμφισβήτηση από μερικούς αστρονόμους), με 0.89 και ο Gliese 581d, με μία τιμή ESI 0.74. Το σύστημα Gliese 581 έχουν μελετηθεί επαρκώς από τους αστρονόμους και αποτελείται από τέσσερις – ή και πέντε – πλανήτες σε τροχιά γύρω από έναν ερυθρό νάνο αστέρι. Ο εξωπλανήτης HD 69830 d είναι στο μέγεθος του Ποσειδώνα και σε τροχιά γύρω από ένα αστέρι στον αστερισμό Puppis. Έχει υψηλό σκορ γιατί θεωρείται ότι βρίσκονται στη λεγόμενη ζώνη Goldilocks (Χρυσομαλλούσα) – την περιοχή όπου οι θερμοκρασίες της επιφάνειας δεν είναι ούτε πολύ ζεστές ούτε πολύ κρύες για να είναι το νερό σε υγρή μορφή. Τα τελευταία χρόνια, η αναζήτηση για δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος έχει ενταθεί. Το τηλεσκόπιο Kepler της NASA, που βρίσκεται σε τροχιά από το 2009, έχει βρει πάνω από 1.000 πλανήτες δυνητικά υποψήφιους μέχρι στιγμής. Τα μελλοντικά τηλεσκόπια μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν ακόμα και τους λεγόμενους βιοδείκτες, από το φως που εκπέμπεται από μακρινούς πλανήτες, όπως η παρουσία της χλωροφύλλης που αποτελεί μια βασική χρωστική ουσία στα φυτά. Αστρική «υπερφυσαλίδα» παράγει κοσμική ακτινοβολία. Γάλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα νεφέλωμα που «γεννά» νέα άστρα είναι επίσης ο τόπος παραγωγής κοσμικής ακτινοβολίας, ενός εντυπωσιακού φαινομένου που παραμένει μυστηριώδες για την επιστήμη. Πρόκειται για το νεφέλωμα Cygnus X, στον αστερισμό του Κύκνου, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «εργοστάσιο παραγωγής» νέων άστρων. Η κοσμική ακτινοβολία Οι κοσμικές ακτίνες ή κοσμική ακτινοβολία είναι μία κατηγορία ακτινοβολίας που αποτελείται από σωματίδια υψηλών ενεργειών τα οποία παράγονται σε κάποιες περιοχές του Σύμπαντος πολύ μακριά από τη Γη. Το πώς παράγεται η κοσμική ακτινοβολία παραμένει μυστήριο για τους επιστήμονες. Πιστεύουν ότι οι εκρήξεις σουπερνόβα (η αυτοκαστροφή ενός άστρου) βοηθούν τις κοσμικές ακτίνες να ταξιδεύουν με τρομερές ταχύτητες στο Διάστημα. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν παραχθεί κοσμική ακτινοβολία σε αποστάσεις μικρότερες των 6.500 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Αν συμβεί κάτι τέτοιο και η λάμψη των κοσμικών ακτίνων φθάσει στη Γη τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για τον πλανήτη μας. Ακόμη και αν η λάμψη διαρκέσει για ελάχιστα δευτερόλεπτα οι συνέπειες της θα είναι ανυπολόγιστες και θα διαρκέσουν μέχρι και για 15 χρόνια. Η «υπερφυσαλίδα». Πριν από πέντε χρόνια αστρονόμοι εντόπισαν κοσμικές ακτίνες που φαινόταν να έρχονται από την περιοχή που βρίσκεται το νεφέλωμα Cygnus X. Το νεφέλωμα ανήκει σε μια κατηγορία νεφελωμάτων που οι επιστήμονες ονομάζουν «αστρικές υπερφυσαλίδες». Το γεγονός δεν σήμαινε ωστόσο ότι το συγκεκριμένο νεφέλωμα ήταν η πηγή των ακτίνων επειδή οι κοσμικές ακτίνες επηρεάζονται από τα μαγνητικά πεδία που μπορούν να εκτρέψουν την πορεία τους μέσα στο Διάστημα. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Diderot στο Παρίσι έστρεψαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi, που εντοπίζει ακτίνες γάμμα, στο Cygnus X που έχει διάμετρο 100 ετών φωτός. Οι ακτίνες γάμμα παράγονται όταν οι κοσμικές ακτίνες αλληλεπιδρούν με την ύλη ή το φως και ο συγκεκριμένος τύπος ακτίνων δεν επηρεάζεται από τα μαγνητικά πεδία. Το ασχημόπαπο-γάμμα. Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι στο εσωτερικό του νεφελώματος υπάρχει έντονη παρουσία ακτίνων γάμμα. Μάλιστα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ακτίνες γάμμα έχουν σχηματίσει μέσα στο νεφέλωμα μια περιοχή υψηλής λαμπρότητας η οποία μοιάζει με πάπια. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι συγκεκριμένες ακτίνες γάμμα φαίνεται ότι είναι «φρέσκες» γεγονός το οποίο σημαίνει ότι βρίσκονται ακόμη πολύ κοντά στην πηγή της δημιουργίας τους η οποία δεν μπορεί παρά να βρίσκεται εντός του νεφελώματος. «Υπάρχει ένα ασχημόπαπο μέσα σε ένα κύκνο» αναφέρει η Ιζαμπέλ Γκρενιέ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται η εκπομπή ακτίνων γάμμα μέσα από κάποια υπερφυσαλίδα. Πιστεύω ότι αν κοιτάξουμε προσεκτικά μέσα και σε άλλες υπερφυσαλίδες θα διαπιστώσουμε την παρουσία κοσμικής ακτινοβολίας» αναφέρει ο Μπομπ Μπινς, του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον που δεν μετείχε στην έρευνα η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.youtube.com/watch?v=egdyKjF2mrg&feature=player_embedded

Το Επιστημονικό Εργαστήριο Curiosity του Άρη εκτοξεύτηκε με επιτυχία για τον Άρη. Το Mars Science Laboratory Rover, το πιο πολύπλοκο και επιστημονικά ισχυρό ρομποτικό διαστημικό σκάφος που κατασκευάστηκε ποτέ για να εξερευνήσει την επιφάνεια ενός άλλου κόσμου εκτοξεύτηκε το Σάββατο από τη Φλόριντα σε μια υψηλής τεχνολογίας αποστολή, με σκοπό να αναζητήσει οργανικές ενώσεις και σημάδια του παρελθόντος ή του παρόντος. Αν όλα πάνε καλά, το πυρηνοκίνητο ρόβερ αξίας ​​2.5 δισεκατομμυρίων, θα φτάσει στον κόκκινο πλανήτη τον επόμενο Αύγουστο, διαπερνώντας τη λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη με μια ταχύτητα 21.000 χιλιομέτρων/ώρα, για μια συναρπαστική κάθοδο στον πυθμένα ενός κρατήρα διαμέτρου 150 χιλιομέτρων, που κυριαρχείται από μια επιβλητική κεντρική κορυφή ύψους 5 χιλιομέτρων που ‘στοιβάζει’ βραχώδη στρώματα από όλη την ιστορία του Άρη. Το όχημα έχει βάρος 900 κιλά και είναι μακράν το βαρύτερο και μεγαλύτερο από τα ρομπότ που έχουν σταλεί μέχρι σήμερα στην επιφάνεια του πλανήτη. Είναι επίσης το πιο εξελιγμένο τεχνολογικά αφού διαθέτει δέκα επιστημονικά όργανα. Το Curiosity «είναι πραγματικά ένα ξεχωριστό ρομπότ, οι ικανότητες του οποίου ξεπερνούν οτιδήποτε είχαμε στείλει μέχρι σήμερα σε πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας», δήλωσε η υποδιευθύντρια επιστημονικών αποστολών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας Nasa. Το ρομπότ διαθέτει έξι ρόδες, κάμερες υψηλής ακρίβειες, ένα μετεωρολογικό σταθμό και ένα λέιζερ που του δίνει τη δυνατότητα να εξερευνά αντικείμενα σε απόσταση επτά μέτρων. Άλλα όργανα θα μελετούν το περιβάλλον με σκοπό να εντοπίσουν μόρια μεθανίου, ενός αερίου που συνδέεται συχνά με την παρουσία ζωής στη Γη και το οποίο έχει ήδη παρατηρηθεί στον Άρη από ένα αμερικανικό διαστημικό σκάφος. Θα γίνουν επίσης μετρήσεις της ακτινοβολίας που θα μπορούσε να επηρεάσει μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Το συνολικό κόστος της αποστολής, συμπεριλαμβανομένης και της εκτόξευσης, θα φτάσει τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Αφού διασχίσει 570 εκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα σε οκτώμισι μήνες, το Curiosity θα προσγειωθεί τον προσεχή Αύγουστο στους πρόποδες ενός όρους ύψους 5.000 μέτρων, μέσα στον κρατήρα Gale του Άρη. Η αποστολή του θα διαρκέσει δύο γήινα έτη και βασικός στόχος του θα είναι να διαπιστώσει αν στο παρελθόν επικρατούσαν στον πλανήτη συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη ζωής. Ο κρατήρας Gale «προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία για να ελεγχθούν διαφορετικά περιβάλλοντα, ενδεχομένως ευνοϊκά για την ανάπτυξη ζωής», είπε ο επιστημονικός διευθυντής της αποστολής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, εξηγώντας ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί και τα φυσικά στοιχεία που υπάρχουν εκεί είναι γνωστό πως σχηματίζονται με την παρουσία ή τη ροή νερού. Για την προσγείωση του Curiosity στον Άρη η Nasa ανέπτυξε μια νέα μέθοδο αφού το ρομπότ είναι πολύ βαρύ για να χρησιμοποιηθούν αερόσακοι που θα απορροφούσαν τους κραδασμούς της πρόσκρουσης. Αρχικά θα ανοίξει ένα αερόστατο και κατόπιν μια μηχανή εξοπλισμένη με πυραύλους θα ενεργοποιηθεί για να οδηγήσει με ασφάλεια το ρομπότ στο έδαφος. Η προσεδάφιση, ακόμη και η είσοδος στην ατμόσφαιρα του Άρη είναι μια δύσκολη επιχείρηση. Από τις 43 αποστολές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σχεδόν το 70% απέτυχαν. Οι Αμερικανοί είναι οι μόνοι μέχρι σήμερα που έχουν εξερευνήσει την επιφάνεια του πλανήτη αν και η πρώην ΕΣΣΔ ήταν αυτή που έστειλε πρώτη ένα μη επανδρωμένο σκάφος, το 1971. Εκείνο το ρομπότ λειτούργησε μόνο για 15 δευτερόλεπτα. Η τελευταία δεκαετία μας έχει αποκαλύψει ότι ο Άρης δεν ήταν πάντα ο αφιλόξενος κόσμος που είναι σήμερα. Η NASA σχεδιάζει να στείλει νέες αποστολές στον Άρη, όπως τη Mars Science Laboratory (MSL), καθώς και τη Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN) για να καταλάβουμε ακριβώς τι συνέβη στον κόκκινο πλανήτη, και αν αυτό μπορεί να αντιστραφεί. Εκεί που ήταν κάποτε μια ισχυρή ατμόσφαιρα τώρα είναι απλώς ένα ομιχλώδες στρώμα χημικών ουσιών, οι οποίες δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προστατεύσουν την επιφάνεια του Άρη από τις επιπτώσεις των ακτινοβολιών που έρχονται από τον Ήλιο και το διάστημα. Την ίδια στιγμή, επικίνδυνες χημικές ουσίες όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου διαπερνούν τα εδάφη στις περισσότερες περιοχές, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να ζήσουν εκεί, σχεδόν σε όλα τα όντα. Νερό σε υγρή μορφή δεν υπάρχει πια – από όσο γνωρίζουμε – καθώς το υγρό νερό είτε έχει απομακρυνθεί από τον πλανήτη, ή είναι παγιδευμένο σε υπόγεια στρώματα πάγου. Όμως τα δεδομένα από ένα μεγάλο αριθμό αποστολών – όπως MER, MRO, Οδύσσεια, Phoenix της NASA και Mars Express της ESA – έχουν παράσχει δελεαστική στοιχεία του παρελθόντος, όταν δηλαδή ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν ένας ζεστός κόσμος, που διέθετε λίμνες, ποτάμια, εκβολές και ακόμη έναν ωκεανό με νερό στην επιφάνεια. Οι μελλοντικές αποστολές MSL και Maven είναι υποχρεωμένες να αναλύουν όσα χαρακτηριστικά σημάδια έχουν μείνει πίσω, αν και με διαφορετικούς τρόπους. Το ρόβερ Curiosity της MSL θα προσγειωθεί στον κρατήρα Gale, μια τεράστια τρύπα στο έδαφος που έχει ένα βουνό ύψους 5 χλμ. στο κέντρο του. Από την άλλη πλευρά, το διαστημικό σκάφος MAVEN θα αναλύσει την ατμόσφαιρα του Άρη από την τροχιά που θα βρίσκεται. Ωστόσο, οι δύο μελέτες θα είναι συμπληρωματικές σε κάποιο βαθμό, καθώς και οι δύο θα επικεντρωθούν στο περασμένο κλίμα. «Ο απόλυτος οδηγός για αυτές τις αποστολές είναι το ερώτημα, μήπως ο Άρης είχε ποτέ ζωή; Μήπως η μικροβιακή ζωή κάποτε είχε προέλευση τον Άρη, και τι συνέβη σε αυτήν καθώς ο πλανήτης άλλαξε;» ρωτά ο εμπειρογνώμονας Paul Mahaffy της NASA. «Μήπως απλά εξαφανίστηκε, ή μετακινήθηκε υπόγεια, όπου θα προστατεύεται από τη διαστημική ακτινοβολία, ενώ οι θερμοκρασίες εκεί μπορεί να είναι τόσο θερμές ώστε το νερό να είναι σε υγρή μορφή;» συνεχίζει ο εμπειρογνώμονας. Στο ρόβερ Curiosity, τα ειδικά όργανα που περιέχει θα κάνουν ανάλυση των δειγμάτων του εδάφους που θα συλλέγει και θα ψάχνουν για σημάδια νερού, άνθρακα, και άλλα χημικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη της ζωής στο εσωτερικό του Άρ Είναι εξοπλισμένο με μια ισχυρή συστοιχία από 10 επιστημονικά όργανα που ζυγίζουν 15 φορές όσο το ωφέλιμο φορτίο του προκατόχου του. «Και τα δύο, MAVEN και Curiosity, θα ​​ερευνήσουν την ιστορία του κλίματος και την ατμόσφαιρα του Άρη χρησιμοποιώντας πολλαπλές προσεγγίσεις», εξηγεί ο Bruce Jakosky από το Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής (LASP) . στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. «Οι μετρήσεις των ισοτοπικών αναλογιών είναι μια προσέγγιση που θα γίνουν και στις δύο αποστολές», καταλήγει ο Bruce Jakosky, ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος για την αποστολή MAVEN. Πηγή: NASA – Καθημερινή

To Σάββατο αναχωρεί το Curiosity. Η NASA ανακοίνωσε ότι στις 26 Νοεμβρίου θα ξεκινήσει η αποστολή του ρομποτικού εξερευνητή Curiosity στον Άρη. Η προσεδάφιση. Το Curiosity αναμένεται να φθάσει στον Άρη τον Αύγουστο και θα προσεδαφιστεί στον κρατήρα Gale. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 154 χλμ ενώ στο εσωτερικό του βρίσκονται αναχώματα ιζημάτων που έχουν ύψος 5 χλμ. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς σχηματίστηκε αυτό το «βουνό» αλλά πιστεύουν ότι εκεί βρισκόταν το δέλτα ενός ποταμού όταν στον Άρη υπήρχε νερό σε υγρή μορφή. Η τοποθεσία κρίθηκε ιδανική επειδή η μελέτη των ιζημάτων εκτός των άλλων είναι πιθανό να οδηγήσει στον εντοπισμό ενδείξεων ή και αποδείξεων για την ύπαρξη ζωής στον κόκκινο πλανήτη.

Πρώτο σήμα από την αγνοούμενη ρωσική αποστολή Fobos-Grunt. Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA κατάφερε να επικοινωνήσει με το ρωσικό σκάφος Fobos-Grunt, το οποίο αναχώρησε για μια φιλόδοξη αποστολή στο δορυφόρο του Άρη Φόβο, απέτυχε όμως να πυροδοτήσει τον κινητήρα του και παραμένει «κολλημένο» σε γήινη τροχιά. H ESA και η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos προσπαθούν τώρα να αποκαταστήσουν πλήρως την επικοινωνία, με την ελπίδα ότι η αποστολή θα καταφέρει τελικά να αναχωρήσει για το στόχο της. Τα χρονικά περιθώρια όμως στενεύουν, δεδομένου ότι οι θέσεις των πλανητών αλλάζουν και σε λίγες ημέρες η απόσταση μέχρι τον Άρη θα είναι πια υπερβολικά μεγάλη. Αν το Fobos-Grunt καταφέρει τελικά να πυροδοτήσει τον κινητήρα του, οι Ρώσοι μπορούν να ελπίζουν ότι το 2014 θα φτάσουν στα χέρια τους τα πρώτα δείγματα από την επιφάνεια του Φόβου. Αν όμως το πρόβλημα δεν αφορά το λογισμικό του σκάφους και οφείλεται σε μηχανική βλάβη, το σκάφος των 13 τόνων πιθανότατα συντριβεί ανεξέλεγκτα στη Γη. Περισσότερα ίσως γίνουν γνωστά με τις επόμενες απόπειρες της ESA να επικοινωνήσει με το Fobos-Grunt. Αυτό μπορεί να συμβεί ευκολότερα την ώρα που το σκάφος περνά πάνω από την κεραία της ESA στην Αυστραλία. Άγνωστη τροχιά. Δεδομένου ότι η Ρωσία δεν διαθέτει επαρκείς δυνατότητες επικοινωνίας με σκάφη σε τροχιά, η Roscosmos ζήτησε τη συνδρομή της ESA. Όπως ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων (ESOC) στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας, το πρώτο σήμα του Fobos-Grunt ελήφθη στις 20.25 UTC (22.25 ώρα Ελλάδας) την Τρίτη. Δεδομένου ότι η τροχιά που ακολουθεί το Fobos-Grunt δεν ήταν γνωστή, ο σταθμός του Περθ στην Αυστραλία χρειάστηκε να τροποποιήσει την κεραία επικοινωνίας ώστε να εκπέμπει σήμα σε μια πολύ ευρεία δέσμη. «Εστάλησαν εντολές που επέτρεψαν στον πομπό του σκάφους να ενεργοποιηθεί. Είδαμε τότε το σήμα να έρχεται στην κεραία μας. Πραγματοποιήσαμε επίσης ορισμένες ραδιομετρικές μελέτες ώστε να προσδιορίσουμε μια πιο ακριβή τροχιά» δήλωσε ο Δρ Κλάους-Γιούργκεν Σουλτζ, επικεφαλής των επίγειων σταθμών της ESA. Για την Τετάρτη, η ESA προγραμματίζει δύο ακόμα απόπειρες επικοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, τα δεδομένα που λαμβάνονται διαβιβάζονται απευθείας στους Ρώσους. Ακόμα όμως κι αν η επικοινωνία αποκατασταθεί, οι μηχανικοί δεν γνωρίζουν για ποιο λόγο το Fobos-Grunt απέτυχε να πυροδοτήσει τον κινητήρα λίγο μετά την εκτόξευσή του. Αν το πρόβλημα οφείλεται σε λανθασμένες εντολές, οι μηχανικοί της αποστολής ίσως προλάβουν να το διορθώσουν. Αν όμως πρόκειται για μηχανική βλάβη, η Roscosmos θα πρέπει να αρχίσει να υπολογίζει πού μπορεί να πέσει το σκάφος όταν η τροχιά του αποσταθεροποιηθεί. Η Ρωσία στο Φόβο. Το Fobos-Grunt, η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια, είχε το φιλόδοξο στόχο να φέρει πίσω στη Γη τα πρώτα δείγματα από δορυφόρο άλλου πλανήτη. H αποστολή εκτοξεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου. Προγραμματιζόταν να φτάσει στη γειτονιά του Άρη τον Οκτώβριο του 2012 και να προσεδαφιστεί στο Φόβο λίγους μήνες αργότερα. Εκεί, θα ανέπτυσσε έναν μηχανικό βραχίονα που θα συνέλεγε σκόνη και μικρά βότσαλα συνολικού βάρους 200 γραμμαρίων. Η κάψουλα με τα δείγματα θα εκτινασσόταν από το σκάφος για να πάρει το δρόμο της επιστροφής, ενώ ένα φασματόμετρο μάζας και άλλα όργανα θα παρέμεναν για μετρήσεις στην επιφάνεια του μικρού δορυφόρου. Στο νέο εγχείρημα συμμετέχει και η Κίνα, η οποία ανέπτυξε το δορυφόρο Γινγκχούο-1 που οποίος θα απελευθερωνόταν από το Fobos-Grunt και θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Νέα κατάταξη των κόσμων που ίσως κρύβουν ζωή. Διεθνής ομάδα επιστημόνων μελέτησε τις συνθήκες που επικρατούν σε πλανήτες και φεγγάρια εντός και εκτός του ηλιακού μας συστήματος και δημιούργησαν έναν κατάλογο με εκείνους στους οποίους υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν αναπτυχθεί κάποιες μορφές ζωής. Στις πρώτες θέσεις του καταλόγου είναι ο δορυφόρος του Κρόνου, Τιτάνας και ο πλανήτης Gliese581g που βρίσκεται στον αστερισμό του Ζυγού. Οι δείκτες της ζωής Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο δείκτες στην μελέτη τους, έναν που αφορούσε ομοιότητες με τις γήινες συνθήκες και έναν σχετικό με συνθήκες που δεν υπάρχουν στην Γη αλλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και συντήρηση κάποιων μορφών ζωής. «Το πρώτο ερώτημα είναι αν οι συνθήκες που επικρατούν στη Γη υπάρχουν και σε άλλους κόσμους γεγονός κρίσιμο από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι οι γήινες συνθήκες ευνοούν την ύπαρξη της ζωής. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι συνθήκες που επικρατούν σε άλλους πλανήτες μπορούν να υποστηρίξουν μορφές ζωής που μπορεί να μην είναι γνωστές σε εμάς» αναφέρει ο Ντιρκ Σουλτζ Μάκιουτς, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Ο κατάλογος. Οι ερευνητές έφτιαξαν τον κατάλογο των κόσμων που πιθανώς φιλοξενούν ζωή λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά δεδομένων όπως αν πρόκειται για βραχώδεις ή αέριους πλανήτες, το είδος της επιφάνειάς τους (π.χ αν είναι παγωμένη) αν διαθέτουν ατμόσφαιρα, αν διαθέτουν μαγνητικό πεδίο, αν διαθέτουν οργανικές ενώσεις και αν υπάρχουν εκεί διαλύτες σε υγρή μορφή οι οποίοι επιτρέπουν χημικές αντιδράσεις και διεργασίες που συνδέονται με τη δημιουργία ζωής. Οι «δικοί μας» υποψήφιοι Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα κατάλογο με τους κόσμους που έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαθέτουν ήδη ή να μπορούν να αναπτύξουν στο μέλλον κάποιες μορφές ζωής. Όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα το πιθανότερο σημείο που μπορεί να υπάρχει ή να υπάρξει ζωή αργότερα είναι ο Τιτάνας. Η εξερεύνηση του Τιτάνα από το διαστημικό σκάφος Cassini αποκάλυψε ότι βρίσκεται σε μια μορφή που μοιάζει με εκείνη που βρισκόταν η Γη στα πρώιμα στάδια της ύπαρξης της. Βασικότερο γεωλογικό χαρακτηριστικό του Τιτάνα είναι οι μεγάλες λίμνες μεθανίου οι οποίες σύμφωνα με τους επιστήμονες εξατμίζονται δημιουργώντας νέφη τα οποία στη συνέχεια ρίχνουν υπό μορφή βροχής υδρογονάνθρακες στην επιφάνεια «ζωντανεύοντας» εκ νέου τις λίμνες. Το Cassini εντόπισε κάποιες βιοχημικές αντιδράσεις οι οποίες θα μπορούσαν να προέρχονται από την παρουσία εξωτικών μορφών μικροβιακής ζωής που έχουν καταφέρει να αναπτυχθούν και να επιβιώνουν στον δορυφόρο του Κρόνου. Σύμφωνα με την μελέτη ο Άρης και ο Ερμής είναι μετά τον Τιτάνα τα πιθανότερα σημεία ύπαρξης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα.Οι εξωηλιακοί υποψήφιοι Από τους περίπου 600 πλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα εκείνος που σύμφωνα με την μελέτη συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να διαθέτει ζωή είναι ο Gliese 581g. Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρίσκεται σε απόσταση 20.5 ετών φωτός από εμάς και ανήκει σε ένα ηλιακό σύστημα που αποτελείται από 4 (πιθανώς και 5) πλανήτες. Άλλος ένας πλανήτης με υψηλές πιθανότητες για ύπαρξη ζωής είναι ο HD 69830d, ένας πλανήτης αερίου στο μέγεθος του Ποσειδώνα που βρίσκεται στον αστερισμό της Πρύμνης σε απόσταση περίπου 1400 ετών φωτός από εμάς. Βίντεο:

Η απότομη αύξηση της κοσμικής αντιύλης επιβεβαιώθηκε αλλά δεν είναι τελικά σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με νέα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τους αστρονόμους με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκόπιου ακτίνων-γ Fermi της NASA, φαίνεται ότι η απότομη άνοδος στις συγκεντρώσεις σωματιδίων αντιύλης, όπως καταγράφηκε από το ιταλικό διαστημικό σκάφος PAMELA το 2008, δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως απόδειξη της σκοτεινής ύλης. Η έρευνα προμηνύει τόσο καλά όσο και κακά για την Ιταλική ομάδα. Από τη μία πλευρά, τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τις μετρήσεις του δορυφόρου τους, ότι πράγματι μπορεί να ανιχνευθεί στο Σύμπαν μια αύξηση των σωματιδίων αντιύλης. Ωστόσο, τα ίδια δεδομένα θέσει ένα τεράστιο βαθούλωμα στη θεωρία που χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την απότομη αύξηση. Για χρόνια, κάποιοι επιστήμονες υποστήριζαν ότι πρέπει να υφίσταται μια σύνδεση μεταξύ αντιύλης και σκοτεινής ύλης. Μια διαδεδομένη θεωρία λέει ότι η αντιύλη με κάποιο τρόπο μετασχηματίστηκε σε σκοτεινή ύλη στο πρώιμο Σύμπαν, όταν η βαρυονική ύλη κέρδισε τον αγώνα ενάντια στην αντιύλη της. Η βαρυονική ύλη είναι η κανονική ύλη από την οποία σχηματίζονται όλα τα πράγματα που βλέπουμε, αστέρια, πλανήτες, μαύρες τρύπες, γαλαξίες, υπερσμήνη και ούτω καθεξής. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Big Bang δημιουργήθηκαν ίσα ποσά βαρυονικής ύλης και αντιύλης, και γι αυτό θα πρέπει να έχουν εξαϋλώσει η μία μορφή την άλλη. Αυτό προφανώς δεν συνέβη, δεδομένου ότι η κανονική ύλη κέρδισε τον αγώνα με την αντιύλη και επικράτησε πλήρως. Μια πιθανή εξήγηση γιατί συνέβη η επικράτηση της βαρυονικής ύλης, θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η αντιύλη με κάποιο τρόπο μετατράπηκε σε σκοτεινή ύλη, η οποία τώρα αλληλεπιδρά με τα βαρυόνια μόνο μέσω της βαρυτικής έλξης. Αυτό που παρατήρησε το PAMELA, και επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από το Fermi, ήταν μια απότομη αύξηση του αριθμού των ποζιτρονίων που απλώνονται σε όλο το Σύμπαν. Τα ποζιτρόνια είναι θετικά φορτισμένα ηλεκτρόνια, δηλαδή η αντιύλη τους. Αυτό είναι σημαντικό διότι η ιταλική ομάδα αυτά τα ποζιτρόνια τα ερμήνευσε ως το προϊόν μιας σύγκρουσης μεταξύ δύο σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. Μια τέτοια αλληλεπίδραση θα πρέπει να παράγει θεωρητικά ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο. Μελετώντας την ενέργεια του ποζιτρονίου, θα μπορούσαμε να κάνουμε τη μελέτη της αρχικής μάζας των σωματιδίων. Η ανακάλυψη της μάζας των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης είναι όπως καταλαβαίνουμε εξαιρετικά σημαντική για τη σωματιδιακή φυσική. Οι προσπάθειες που πραγματοποιούνται σήμερα με σκοπό να ξεκαθαρίσει αυτό το μυστήριο, έχει μέχρι στιγμής αποτύχει παρά τις καλύτερες προθέσεις των ερευνητών. Η ερμηνεία από το Fermi των δεδομένων είναι ότι η παρουσία των ποζιτρονίων στο σύμπαν, με την εξαιρετικά μεγάλη ενέργεια, είναι ενδεικτικό μιας ευρύτερης τάσης στο φάσμα της κοσμικής ακτινοβολίας. Με άλλα λόγια, ενδέχεται να υπάρχουν ποζιτρόνια τόσο ενεργητικά που ακόμη και το Fermi δεν μπορεί να τα εντοπίσει όλα. Σε αυτό το σημείο, η επιστημονική κοινότητα ελπίζει ότι το όργανο Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο (AMS), το οποίο παραδόθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον περασμένο Μάιο μπορεί να συμπράξει σε αυτή ακριβώς την έρευνα, αναφέρουν οι επιστήμονες. Οι φυσικοί ελπίζουν τώρα να χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία των δορυφόρων για την αντιύλη για να δουν αν η σκοτεινή ύλη είναι τα WIMP’s (ασθενώς αλληλεπιδρώσα σωματίδια με μάζα). Πηγή: SoftPedia

Mικρές ειδήσεις. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν το ΔΔΣ. Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα αναγκαστεί σήμερα να κρυφτεί μέσα στο συζευγμένο με το Σταθμό διαστημόπλοιο Σογιούζ λόγω του πλησιάσματος διαστημικών σκουπιδιών. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι κοντά στις 12 το μεσημέρι ώρα Μόσχας δίπλα από το Σταθμό θα πετάξει ένα κομμάτι 10 εκατοστών του κινέζικου μετεωρολογικού δορυφόρου που είχε συντριβεί το 2007 κατά τις δοκιμές του κινέζικου αντιδορυφορικού όπλου. Αν οι εξακριβωμένοι υπολογισμοί δείξουν ότι το τεμάχιο του δορυφόρου θα πετάξει πολύ κοντά στο ΔΔΣ, τότε τα μέλη του πληρώματος μισή ώρα πριν την προσέγγιση του Σταθμού με το τεμάχιο, θα κλείσουν τους καθέκτες ανάμεσα στα μόντουλ και θα κρυφτούν στο διαστημόπλοιο Σογιουζ. Η τελευταία προσπάθεια σύνδεσης με το Phobos-Grunt. Οι ευρωπαίοι ειδικοί θα επιχειρήσουν τη νύχτα προς τα ξημερώματα της Τετάρτης την τελευταία προσπάθεια σύνδεσης με το Phobos-Grunt από τους σταθμούς διαστημικής επικοινωνίας στη Νότια Αμερική, την Αυστραλία και τις Καναρίους νήσους. Η σχετική είδηση ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Ο διαπλανητικός σταθμός Phobos-Grunt, που προορίζεται για τη μεταφορά δειγμάτων εδάφους από το δορυφόρο του Άρη, είχε εκτοξευτεί από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ τη νύχτα προς τα ξημερώματα της 9ης Νοεμβρίου. Εξαιτίας βλάβης του κινητήρα, ο οποίος έπρεπε να μεταφέρει τη συσκευή σε τροχιά πτήσης προς τον Άρη, ο δορυφόρος έμεινε σε περίγεια τροχιά. Όλες οι προσπάθειες σύνδεσης με το δορυφόρο ως σήμερα απέβηκαν άκαρπες. Τελευταια είδηση!!! Επαφή με το ρωσικό διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt είχε σταθμός παρατήρησης της ESA στο Περθ της Αυστραλίας το βράδυ της Τρίτης. Πρόκειται για το πρώτο σήμα που ελήφθη από επίγεια εγκατάσταση από την εκτόξευση της ρωσικής αποστολής προς τον Άρη, στις 8 Νοεμβρίου. Η ESA συνεργάζεται με Ρώσους μηχανικούς προκειμένου να βρεθεί τρόπος διατήρησης της επικοινωνίας με το σκάφος.

Γεννήτρια πλουτωνίου θα τροφοδοτεί το ρομπότ που αναχωρεί για Άρη. Το Curiosity, το ογκώδες τροχοφόρο ρομπότ που εκτοξεύεται στα τέλη Νοεμβρίου, προκειμένου να εξετάσει αν ο Άρης ήταν κάποτε φιλόξενος για τη ζωή, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231121617 θα αντλεί θερμότητα και ηλεκτρική ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου, σχεδιασμένη να λειτουργεί για χρόνια στο ψυχρό, ερημικό περιβάλλον. Οι «πυρηνικές μπαταρίες» αυτού του είδους χρησιμοποιούνται εδώ και 40 χρόνια σε διαπλανητικές αποστολές, ποτέ όμως δεν είχαν φτάσει στην επιφάνεια του Άρη -οι δύο προηγούμενες γενιές ρομποτικών αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη βασίζονταν σε ηλιακούς συλλέκτες. Η ηλιακή ενέργεια επιβάλλει όμως πολλούς περιορισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Spirit, το ρομπότ που απεβίωσε φέτος στην αρειανή έρημο από το ψύχος και την έλλειψη ενέργειας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231110297 Είχε ξεπεράσει κατά επτά χρόνια την εγγύησή του, πλέον όμως οι σκονισμένοι συλλέκτες του αδυνατούσαν να αξιοποιήσουν την ασθενική λιακάδα. Το ευτύχημα ήταν ότι το πανομοιότυπο ρομπότ Opportunity κατάφερε να αντέξει τους σκοτεινούς χειμώνες και συνεχίζει την εξερεύνηση. Το Curiosity, όμως, που έχει μέγεθος τζιπ, θα έχει και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. Η θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου «μας επιτρέπει να πάμε οπουδήποτε θέλουμε πάνω στον πλανήτη, αντί να περιοριζόμαστε στις περιοχές που έχουν ηλιακό φως και να βάζουμε το ρομπότ για ύπνο το βράδυ» εξηγεί ο Στίβεν Τζόνσον, υπεύθυνος για την ανάπτυξη και τις δοκιμές της γεννήτριας στο Εθνικό Εργαστήριο του Άινταχο. Ισχύς και ασφάλεια. Βαθιά μέσα στην καρδιά του Curiosity, η πυρηνική μπαταρία του περιέχει 4,8 κιλά διοξειδίου του πλουτωνίου σε κεραμική μορφή. Μοιρασμένο σε οκτώ επιμέρους κυλίνδρους, το πλουτώνιο υφίσταται αυθόρμητα πυρηνική διάσπαση, απελευθερώνοντας μεγάλα ποσά θερμότητας. Η θερμότητα αυτή κυκλοφορεί μέσα στα συστήματα του ρομπότ μέσω ενός ειδικού υγρού που αντλείται μέσα στη γεννήτρια. Εκτός από θερμότητα, η γεννήτρια παράγει και ηλεκτρικό ρεύμα με τη βοήθεια θερμοστοιχείων, τα οποία δημιουργούν ηλεκτρική τάση εκμεταλλευόμενα τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στο πλουτώνιο και την παγωμένη ατμόσφαιρα του Άρη. Η ισχύς της πυρηνικής μπαταρίας είναι περίπου 110 Watt. Το πλουτώνιο είναι βέβαια επικίνδυνο υλικό, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να προκαλέσει πυρηνική έκρηξη. Θα παραμένει εξάλλου προστατευμένο μέσα σε προστατευτικά φύλλα ιριδίου, γραφίτη και άλλων ανθεκτικών υλικών. Η NASA διαβεβαιώνει μάλιστα ότι, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση, η πιθανότητα διαρροής του ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα θα ήταν μόνο μία στις δέκα. Για κάθε ενδεχόμενο πάντως, θα βρίσκεται σε επαγρύπνηση το Κέντρο Ραδιολογικού Ελέγχου στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. http://www.nasa.gov/pdf/604332main_APP%20MSL%20Launch%20Nuclear%20Safety%20FS%203-2-11.pdf Η χρήση ραδιενεργών υλικών σε διαστημικές αποστολές είχε παλαιότερα προκαλέσει αντιδράσεις στις ΗΠΑ, έχει όμως άψογο ιστορικό ασφάλειας και αποδεδειγμένα πλεονεκτήματα: Οι θερμοηλεκτρικές γεννήτριες των αποστολών Voyager της δεκαετίας του 1970 συνεχίζουν ακόμα να λειτουργούν, επιτρέποντας στα ιστορικά σκάφη να επικοινωνούν ακόμα με τη Γη από τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος H εκτόξευση του Curiosity, που κόστισε http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231077059 γύρω στα 2,5 δισ. δολάρια, προγραμματίζεται για το Σάββατο 26 Νοεμβρίου.

Φίλε Μάκη. Θα επαναφέρω ενα σχόλιο που εκανα σε μια δημοσίευση μου για τον επιταχυντής του CERN. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=9954&start=165 Σχόλιο:Πιστευω οτι ειμαστε στο κατώφλι μιας νεας εκρηξης στην Φυσικη και στις γνώσεις μας για το Σύμπαν και αυτό χαρις στην εκρηξη των τεχνολογικών κατασκευων μας, της πληροφορικής(σχετικά και στις δημοσιεύσεις Κβαντικοί Υπολογιστές) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13757 αλλα κυρίως απο το οτι πια η γνώση διαχέεται σε ολο τον πλανήτη και εκατομμύρια μυαλα σκέφτονται,ψάχνουν,συζητούν και προσπαθούν για το αύριο.

Το Σογιούζ προσεδαφίστηκε στο Καζακστάν. Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού επέστρεψε στη Γη με το "Soyuz TMA-02M» στις 06:25, ώρα Μόσχας και έκανε μια ομαλή προσγείωση σε μια προκαθορισμένη περιοχή βόρεια του Arkalyk στο Καζακστάν. Όλες οι εργασίες σχετικά με την κάθοδο από την τροχιά του, εγιναν κανονικά. Ο Ρώσος κοσμοναύτης Σεργκέι Volkov και ο αστροναύτης της NASA Michael Fossum και ο Ιαπωνας αστροναύτης Satoshi Furukawa ολοκλήρωσαν την πτήση τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και το πρόγραμμα MKS-28/29. Στον σταθμό συνέχιζουν να εργάζονται το τριακοστό τμημα της Αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS-30): οι Ρωσοι κοσμοναύτες Ανατόλι Ivanishin και Anton Shkaplerov και ο αστροναύτης της NASA Ντάνιελ Burbank. http://www.tovima.gr/webtv/#274276

Πέντε χρόνια στον Άρη σε 3 λεπτά. Το Spirit ήταν το ένα από τα δύο τζιπάκια που η ΝΑΣΑ έστειλε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004, με προοπτική να δουλέψουν ως ιχνηλάτες της για τουλάχιστον τρεις μήνες. Το τζιπάκι που κατέβηκε στον κόκκινο πλανήτη εξερεύνησε κομμάτια του και έστειλε πίσω δεδομένα και ενδείξεις για νερό και ζέστη στο παρελθόν του. Εργάστηκε φιλότιμα μέχρι τον Μάιο του 2009, όταν χάλασε ένας από τους έξι τροχούς του. Το ρομπότ παγιδεύτηκε τότε στην άμμο και απέτυχε να στρέψει τους συλλέκτες του προς τον ήλιο. Χωρίς επαρκή ενέργεια για να συνεχίσει την λειτουργία του τέθηκε σε κατάσταση αναμονής μέχρι να επιστρέψει η λιακάδα. Η μεγάλη περιπέτεια του τηλεκατευθυνόμενου Spirit έφτασε στο τέλος στις 25 Μαΐου 2011, όταν οι μηχανικοί της υπηρεσίας μελετώντας κάθε στοιχείο και πιθανότητα κατέληξαν πως το όχημα "χάθηκε εν υπηρεσία".

Mικρές ειδήσεις. Στον αέρα το διαδικτυακό πρόγραμμα της ESA ‘Earth from Space’ Aνακαλύψτε περισσότερα για τη Γη μέσα από μία επιλογή από σκηνές μοναδικής ομορφιάς από τον υπέροχο πλανήτη μας. Κάθε Παρασκευή, στις 11.00 ώρα Ελλάδος η ESA θα μας ξεναγεί από το ύψος των 800 χιλιομέτρων όπου πετούν δορυφόροι παρατήρησης της Γης. Η εκπληκτική θέα της Γης από ψηλά και εικόνες από κάθε γωνιά της θα συνοδεύονται από ενδιαφέρουσα δεδομένα και λεπτομέρειες πέρα από τα συνηθισμένα. Στις πρώτες μεταδόσεις του προγράμματος ‘Earth from Space’, η Kelsea Brennan-Wessels θα παρουσιάσει μέσα από καταπληκτικές λήψεις το μεγαλείο της φύσης, αλλά και εξαιρετικά επιτεύγματα της ανθρώπινης αρχιτεκτονικής, εικόνες από ένα υποβρύχιο ηφαίστειο ανοιχτά από τις ακτές των Κανάριων Νησιών και την πλωτή πολιτεία της Βενετίας. Το νέο διαδικτυακό πρόγραμμα της ESA θα συμπληρώσει την επιτυχημένη σειρά δορυφορικών εικόνων που δημοσιεύονται αδιάκοπα από το 2004 κάθε Παρασκευή στην σελίδα της ESA που είναι αφιερωμένη στην Παρατήρηση της Γης. Οι επόμενες μεταδόσεις θα προσφέρουν πληροφορίες για τις διαστημικές αποστολές της ESA και θα συμπεριλαμβάνουν ακόμα συνεντεύξεις με ειδικούς πάνω σε θέματα όπως τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη Γη. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το πρόγραμμα ‘Earth from Space’ από το διαδικτυακό κανάλι της ESA, http://multimedia.esa.int/Live ή διαφορετικά μέσα από το ESA app http://itunes.apple.com/us/app/esa-european-space-agency/id441518639?mt=8 στο κινητό σας τηλέφωνο. Το Shenzhou-8 επέστρεψε στη Γη. Το κινέζικο μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Shenzhou-8 (Σενζού-, που εκτοξεύτηκε την 1η Νοεμβρίου, πραγματοποίησε δυό φορές σύζευξη με το μόντουλ-εργαστήριο Tyangun-1 (Τιανγκούν-1) σε διαστημική τροχιά και προσεδαφίστηκε στην Εσωτερική Μογγολία. Το Tyangun-1, που εκτοξεύτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου είναι το πρότυπο του μελλοντικού Διαστημικού Σταθμού. Προς το Tyangun-1 προβλέπεται να σταλούν ακόμα δύο μη επανδρωμένα διαστημόπλοια και μετά θα εκτοξευτούν δύο μοντελα-εργαστήρια. Με αυτό τον τρόπο προβλέπεται να δημιουργηθεί ως το 2020 κατοικημένος Διαστημικός Σταθμός. Είναι άγνωστο που βρίσκεται ο “Phobos-Grunt”. Ο αυτόματος διαπλανητικός σταθμός Phobos-Grunt μπορούσε να μετατραπεί σε «διαστημικό ταξιδιώτη» και να εξαφανιστεί στα βάθη του Ηλιακού Συστήματος. Τη σχετική δήλωση έκανε την Παρασκευή στο Ιντερφάξ πηγή στον πυραυλο-διαστημικό κλάδο, τονίζοντας ότι το «Περιστρεφόμενο σε περίγεια τροχιά αντικείμενο δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί με ακρίβεια – μπορεί να είναι τόσο διαπλανητικός σταθμός, όσο και ο κινητήρας του με το ντεπόζητο καυσίμων, τα οποία ο σταθμός Phobos-Grunt έπρεπε να απορρίψει μετά το πέρασμα σε τροχιά πτήσης προς τον Άρη. Οποιεσδήποτε πληροφορίες σχετικά με το που βρίσκεται ο αυτόματος σταθμός Phobos-Grunt δεν υπάρχουν, γιατί οι επίγειοι σταθμοί από τη μέρα εκτόξευσης – 9η Νοεμβρίου, δεν πήραν από αυτόν οποιεσδήποτε τηλεμετρικές πληροφορίες. Μετακόμισε στη Ζώνη των Αστεροειδών ο άσωτος αδελφός - κομήτης της Γης. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο άσωτος αδερφός της Γης. Ο αστεροειδής Λουτησία, που έχει διάμετρο περίπου 100 χιλιόμετρα, δημιουργήθηκε από το ίδιο υλικό που σχηματίστηκε η Γη, η Αφροδίτη και ο Ερμής, την ίδια εποχή και στο ίδιο σημείο, δηλαδή την εσώτερη περιοχή του ηλιακού μας συστήματος. Αστρονόμοι από πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Βόρειας Αμερικής μελέτησαν επισταμένως τον ασυνήθιστο αστεροειδή με τη βοήθεια διαστημικών τηλεσκοπίων. Τα αποτελέσματα της χημικής του σύστασης τα συνέκριναν με τη χημική σύσταση άλλων μετεωριτών που είχαν κατά καιρούς πέσει στη Γη και διαπίστωσαν ότι ταίριαζαν με ένα μόνο είδος μετεωριτών που αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από υλικά που λέγονται ενστατίτες και χονδρίτες. Τα υλικά αυτά θεωρείται ότι προέρχονται από την αρχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Σχηματίστηκαν κοντά στον ήλιο και αποτελεσαν τον δομικό λίθο σχηματισμού βραχωδών πλανητών όπως η Γη. Η Λουτησία φαίνεται πώς δεν σχηματίστηκε στη μακρινή Ζώνη των Αστεροειδών που βρίσκεται σήμερα αλλά κοντά στον ήλιο όπως και ο πλανήτης μας. Το θέμα είναι πώς η Λουτησία βρέθηκε τόσο μακριά στη Ζώνη Αστεροειδών τη στιγμή που σχηματίστηκε στην ίδια περιοχή με τη Γη, αναρωτιέται ο επικεφαλής των ειδικών Πιερ Βερνάτζα από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ποσοστό μικρότερο του 2% από τα ουράνια σώματα που υπήρχαν στην περιοχή που δημιουργήθηκε η Γη κατέληξαν στη Ζώνη των Αστεροειδών. Τα περισσότερα ενσωματώθηκαν ύστερα από μερικά εκατομμύρια χρόνια στους νεογέννητους πλανήτες. Κάποια όμως από τα μεγαλύτερα, με διάμετρο άνω των 100 χιλιομέτρων όπως η Λουσητία, φαίνεται πως υπέστησαν δραματική αλλαγή στην τροχιά τους όταν πέρασαν κοντά από κάποιον πλανήτη.

Kατι ομορφο για την Γη και τον Αρη. Κυλάει ο χρόνος το ίδιο γρήγορα στη Γη και στον Άρη; Στην κλασσική θεωρία ο χρόνος όπως και ο χώρος θεωρούνταν απόλυτος. Πριν λοιπόν από τη δημοσίευση της Θεωρίας της Σχετικότητας, η απάντηση θα ήταν κατηγορηματική: ο χρόνος κυλάει εξίσου γρήγορα και στους δύο πλανήτες. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά, γιατί –σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας– ο ρυθμός με τον οποίο «τρέχει» ένα ρολόι εξαρτάται από το βαρυτικό πεδίο μέσα στο οποίο βρίσκεται, όπως επίσης και από την απόστασή του από τη συσσώρευση ύλης η οποία προκαλεί το πεδίο. Έτσι, όσο ισχυρότερο είναι ένα πεδίο τόσο πιο αργό είναι το ρολόι. Υπάρχουν τρεις αιτίες που ένα ρολόι στη Γη χάνει ως προς ένα ρολόι στον Άρη: 1ον γιατί η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα από του Άρη και συνεπώς το βαρυτικό της πεδίο είναι ισχυρότερο 2ον γιατί η Γη είναι πιο κοντά στον Ήλιο (και προστίθεται το βαρυτικό πεδίο του) και 3ον γιατί η Γη περιστρέφεται πιο γρήγορα από τον Άρη Έτσι, λόγω της μάζας της το ρολόι στη Γη χάνει 0,017 δευτερόλεπτα ανά γήινο έτος σε σχέση με τον Άρη. Λόγω της εγγύτητας της προς τον Ήλιο, το ρολόι χάνει επιπλέον 0,106 δευτερόλεπτα το χρόνο Τέλος, σύμφωνα πάντα με την θεωρία του Αϊνστάιν, το ρολόι χάνει άλλα 0,054 δευτερόλεπτα το χρόνο λόγω πιο γρήγορης περιστροφής. Επομένως, ένα ρολόι στη Γη χάνει 0,177 δευτερόλεπτα κάθε γήινο έτος σε σχέση με ένα ρολόι στον Άρη. Αν, δηλαδή, φανταστούμε έναν αστροναύτη που επιστρέφει στη Γη από τον Άρη μετά από πενήντα χρόνια, αυτός θα είναι κατά εννέα δευτερόλεπτα μεγαλύτερος σε ηλικία από τους υπόλοιπους ανθρώπους εδώ στη Γη, γιατί το ρολόι τους τρέχει πιο γράγορα.

Σουπερνόβα φωτίζει το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας (Ή μήπως όχι. Οι υπερκαινοφανείς έχουν βοηθήσει τους αστρονόμους να ανακαλύψουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της επιστήμης, ενεργώντας σαν μια μηχανή του χρόνου για να μας βοηθήσουν στο να καταλάβουμε γιατί το σύμπαν επεκτείνεται με ένα επιταχυνόμενο ρυθμό, σύμφωνα με τον Robert Kirshner του Κέντρου Αστροφυσικής στο Harvard.. «Δεν καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό. Πραγματικά δεν έχουμε καταλάβει σε βάθος την σκοτεινή ενέργεια που προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή» λέει ο Robert Kirshner. Ωστόσο, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις στον κόσμο, δεδομένης της ικανότητάς της να τεντώνει τον χώρο, οπότε οι γαλαξίες αναγκάζονται να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι υπερκαινοφανείς χρησιμοποιήθηκαν από τους αστρονόμους ως κοσμικοί φάροι που μπορούν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με την απόσταση και το χρόνο. "Μπορούμε να δούμε στο παρελθόν με ένα είδος μηχανής του χρόνου», τονίζει. Η μελέτη τους μας έδωσε για πρώτη φορά την πληροφορία ότι η λάμψη των σουπερνόβα τύπου Ia ήταν πιο αδύνατη από αυτή που περιμέναμε. Τι σήμαινε αυτό; Ότι επιταχύνονταν γρηγορότερα από ότι θα έπρεπε. "Βρήκαμε το σουπερνόβα να ήταν λίγο πιο μακριά από ό, τι περιμέναμε», εξήγησε. Μελέτες από τότε έπεισαν τους επιστήμονες ότι τα αποτελέσματα είναι πραγματικά: ένα είδος «αντι-βαρύτητας" αναγκάζει το σύμπαν να διαστέλλεται. Η πρόκληση τώρα είναι να καταλάβουμε την δύναμη που είναι υπεύθυνη για αυτό. Όμως, αρκετοί από κορυφαίους κοσμολόγους του κόσμου πιστεύουν ότι είμαστε σε ένα από τα πολλά σύμπαντα και ότι μπορεί να υπάρχει άλλη μια ένδειξη για μια πιο ριζοσπαστική ιδέα για το μυστήριο της σκοτεινής ενέργειας. Μέχρι τώρα, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι υφίστανται και άλλα σύμπαντα εκεί έξω. Ορισμένες εκδόσεις αυτής της θεωρίας δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον άλλο ένα σύμπαν πολύ κοντά στο δικό μας, αλλά ίσως μας χωρίζει μία βράνη σε μια απόσταση μόλις ένα χιλιοστό, το οποίο, αν αληθεύει, θα μπορούσε να είναι ανιχνεύσιμο από κάποια ενέργεια ή δυνάμεις καθώς η βαρύτητα διαρρέει μέσω μιας κρυμμένης διάστασης. Στην πραγματικότητα, όπως προβλέπεται από τους θεωρητικούς της βράνης, αυτή η «διαρροή» θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της σκοτεινής ενέργειας από ένα παράλληλο σύμπαν, που η επιρροή της γίνεται αισθητή στο δικό μας σύμπαν μέσω της βαρυτικής έλξης του. Πιο συναρπαστικό από την ανακάλυψη του μποζονίου Higgs, που δίνει μάζα στα σωματίδια της ύλης, θα μπορούσε να είναι η πιθανή δημιουργία μικροσκοπικών μαύρων οπών μεγέθους σωματιδίου. Πραγματικά δεδομένα από τα πειράματα αυτά θα ξαναγράψουν τον θεωρητικό Οδηγό προς το Κβαντικό Σύμπαν. Σύμφωνα με την τρέχουσα θεωρία της φυσικής αυτές τις νανο-μαύρες τρύπες δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στα επίπεδα ενέργειας του επιταχυντή LHC που είναι ικανός να παράγει. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν μόνο εάν υπάρχει στην πραγματικότητα ένα παράλληλο σύμπαν, παρέχοντας την επιπλέον βαρύτητα που απαιτείται για τη δημιουργία αυτών των νανο μαύρων οπών. Πηγή: Daily Galaxy

Ο Stephen Hawking είχε δίκιο! Η γαλαξιακή πηγή ακτίνων-Χ Cygnus X-1 έχει μια μαύρη τρύπα στο κέντρο της. Πριν από 30 χρόνια, με βάση τα στοιχεία που ήταν τότε διαθέσιμα, ο Stephen Hawking πρότεινε ότι η γαλαξιακή πηγή ακτίνων-Χ Cygnus X-1 είχε μια μαύρη τρύπα στον πυρήνα της. Από τότε, οι αστροφυσικοί πίστευαν ότι έκανε λάθος, αλλά μια νέα μελέτη τώρα δείχνει τελικά το αντίθετο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η ομάδα που διεξήγαγε την έρευνα, στο Κέντρο Αστροφυσικής του Harvard (CfA), επίσης, κατάφερε να αποκαλύψει κάποια από την αρχαία ιστορία αυτού του αντικειμένου. Έδειξαν λοιπόν πώς εμφανίστηκε, πώς αναπτύχθηκε και τελικά πώς έφτασε στο σημερινό του μέγεθος. Οι επιστήμονες έχουν επίσης ακριβείς τιμές τόσο του σπιν όσο και της μάζας του αντικειμένου, καθώς και την απόστασή του από τον πλανήτη μας. Ως εκ τούτου, η εδώ και 30 χρόνια πρόταση του Hawking αποδεικνύεται ότι είναι σωστή, λένε οι αστρονόμοι. Η συζήτηση ως προς τη φύση του αντικειμένου που βρίσκεται στο Cygnus X-1 είχε ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, αλλά κανείς (και από τους αντιπάλους και από τους υποστηρικτές της ιδέας), δεν ήταν σε θέση να προσφέρει συγκεκριμένες αποδείξεις που να στηρίζουν την άποψή τους, μέχρι τώρα . Η ερευνητική ομάδα του CfA χρησιμοποίησε μια σειρά από ραδιοφωνικά, οπτικά και ακτίνων X παρατηρητήρια των για να αυξήσει τα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί από τηλεσκόπιο Chandra X-ray της NASA. Αυτή η προσέγγιση τους επέτρεψε να ανακατασκευάσουν τη γέννηση και την αρχική περίοδο της μαύρης τρύπας, η οποία καθιστά το αντικείμενο Cygnus X-1 ένα από τα λίγα αντικείμενα για τα οποία ήταν δυνατό να γίνει. «Η νέα αυτή πληροφορία μας δίνει ισχυρές αποδείξεις για το πώς γεννήθηκε η μαύρη τρύπα, ζυγίζει και το πόσο γρήγορα στρέφεται. Αυτό βεβαίως είναι συναρπαστικό, επειδή δεν γνωρίζουμε πολλά για τη γέννηση των μαύρων οπών, λέει ο αστρονόμος και συγγραφέας της μελέτης Mark Reid. Η έρευνά του δημοσιεύεται στο Astrophysical Journal. Φαίνεται πλέον ότι το Cygnus X-1 είναι στην πραγματικότητα ένα μέλος ενός διπλού συστήματος, καθώς συνοδεύεται από ένα τεράστιο μπλε άστρο, με τη μελανή οπή να συσσωρεύει συνεχώς μάζα από τον συνοδό του "Γνωρίζουμε τώρα ότι το αντικείμενο Cygnus X-1 είναι ένα από τις πιο βαριές αστρικές μαύρες τρύπες στο γαλαξία. Και, περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιαδήποτε μαύρη τρύπα που έχουμε δει ποτέ, "υποστηρίζουν οι ερευνητές. Με τα στοιχεία, στα οποία οι αστρονόμοι είχαν πρόσβαση, τους επέτρεψαν να διεξάγουν μετρήσεις με μια πρωτοφανή ακρίβεια. Εκτιμάται τώρα ότι το νεκρό άστρο με τη μεγάλη μάζα από το οποίο γεννήθηκε η μαύρη τρύπα ήταν στην πραγματικότητα κάπου 100 φορές βαρύτερο από τον Ήλιο. Οι ειδικοί λένε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε εκραγεί σε σουπερνόβα, όταν κατέρρευσε, αλλά μάλλον το έκανε κάτω από τις επιδράσεις των ακραίων ηλιακών ανέμων. "Είναι εκπληκτικό ότι έχουμε μια πλήρη περιγραφή αυτού του αντικείμενο που έχει μέγεθος σαν ένας αστεροειδής, χιλιάδες έτη φωτός μακριά μας. Αυτό σημαίνει πως οι αστρονόμοι έχουν μια πιο πλήρη κατανόηση αυτής της μαύρης τρύπας από οποιαδήποτε άλλη στον γαλαξία μας”, καταλήγει ο Mark Reid. Πηγή: SoftPedia Στην φωτογραφία η μαύρη τρύπα Cygnus X-1 να συσσωρεύει μάζα από ένα συνοδό μπλε άστρο

Το χρονικό μιας τερατώδους θύελλας στον Κρόνο. Η πρώτη ανωμαλία που κατέγραψε το διαστημικό σκάφος Cassini ήταν μια μικρή, δυσδιάκριτη κηλίδα στην πυκνή ατμόσφαιρα του Κρόνου. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, η μικροσκοπική δίνη εξελίχθηκε σε παγκόσμια καταιγίδα, η οποία τύλιξε τον πλανήτη για σχεδόν ένα χρόνο. Όπως ο μεγάλος ξάδελφός του ο Δίας, ο Κρόνος είναι στην πραγματικότητα ένας βίαιος κόσμος. Οι χρωματιστές, σχεδόν στατικές ζώνες που διακρίνονται στην ατμόσφαιρά του είναι στην πραγματικότητα ρεύματα αερίων που κινούνται με ταχύτητα 600 χιλιομέτρων την ώρα. Κάθε 20 με 30 χρόνια, όμως, γιγάντιες καταιγίδες αναστατώνουν αυτές τις ζώνες και σχηματίζουν χρωματιστούς στρόβιλους σε μεγάλο μέρος του πλανήτη. H εξέλιξη της καταιγίδας από τον Δεκέμβριο του 2010 μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Στον Δία, μια καταιγίδα μεγαλύτερη σε μέγεθος από τη Γη, που έχει γίνει γνωστή ως η «Μεγάλη Ερυθρή Κηλίδα», μαίνεται χωρίς διακοπή εδώ και αιώνες. Στον Κρόνο, όμως, οι ατμοσφαιρικές διαταραχές αυτού του είδους είναι συνήθως πιο βραχύβιες. Η τελευταία καταιγίδα που κατέγραψε το Cassini, η αποστολή της NASA που μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004, είχε ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια, αφού η ενεργή της περίοδος κράτησε 200 μέρες, μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Μάλιστα τα ταραγμένα σύννεφα που σχημάτισε παραμένουν ορατά στα μέσα Νοεμβρίου. Η καταιγίδα εμφανίστηκε πέρυσι το Δεκέμβριο, περίπου στο μέσο του βόρειου ημισφαίριου, και σταδιακά επεκτάθηκε προς τα νότια σε μια απόσταση 15.000 χιλιομέτρων. Έκανε τελικά τον γύρο του πλανήτη καταπίνοντας μια έκταση 5 δισεκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Η καταιγίδα αυτή είναι ένα εντελώς διαφορετικό είδος τέρατος σε σχέση με όσα είχαμε δει προηγουμένως με το Cassini» σχολίασε ο Κούνιο Σαγιανάγκι, μέλος της ομάδας επεξεργασίας των εικόνων του Cassini στο Πανεπιστήμιο της Καλιφορνια στο Λος Άντζελες. «Το γεγονός ότι αυτού του είδος τα ξεσπάσματα είναι περιοδικά, και εμφανίζονται στον Κρόνο κάθε 20 με 30 χρόνια, μάς λέει κάτι για το εσωτερικό του πλανήτη, αλλά είναι κάτι που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει» παραδέχεται. «Η καταιγίδα στον Κρόνο μοιάζει περισσότερο με ηφαίστειο παρά με καιρικό σύστημα» προσθέτει ο Άντριου Ίνγκερσολ, μέλος μιας δεύτερης ομάδας απεικόνισης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια. «Η πίεση συνεχίζει να αυξάνεται για πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει η καταιγίδα» επισημαίνει.

Η στιγμή της αλήθειας για το μποζόνιο Higgs πλησιάζει στον LHC. Οι βασανιστικοί υπαινιγμοί για την ύπαρξη του μποζονίου Higgs θα επιβεβαιωθεί ή θα αποκλειστεί στον LHC κατά τους προσεχείς μήνες, λένε τώρα οι ερευνητές. Το μποζόνιο Higgs ως γνωστόν προβλέπεται από μια θεωρία που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 από έξι φυσικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Peter Higgs που έδωσε το όνομα του στο μποζόνιο. Οι φυσικοί στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων είναι πεπεισμένοι ότι είναι ακόμη πιο κοντά στην απάντηση ενός από τα πιο βαθιά ερωτήματα στη φυσική σωματιδίων: υπάρχει το μποζόνιο Higgs; Μιλώντας σε ένα συνέδριο στο Παρίσι οι ερευνητές ανέφεραν ότι έχουν στενέψει πολύ τα όρια της μάζας που μπορεί να έχει το φευγαλέο σωματίδιο Higgs. Τα τελευταία αποτελέσματα περιλαμβάνουν ορισμένες ενδείξεις ότι το σωματίδιο θα μπορούσε να παραμονεύει στο ελαφρύτερο όριο του φάσματος των μαζών, όμως κρίνεται απαραίτητη η συνέχιση των εργασιών κατά τους επόμενους μήνες, για να επιβεβαιώσουν ή να αποκλείσουν αυτά τα αδύναμα σήματα. Ο επιταχυντής LHC ως γνωστόν βάζει τα πρωτόνια να συγκρούονται με μια ταχύτητα κοντά σε αυτήν του φωτός για να αναδημιουργήσουν στο μικρόκοσμο τις συνθήκες που υπήρχαν ένα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτές οι μικροσκοπικές πύρινες βολίδες είναι συμπυκνωμένη ενέργεια σε πολύ γνωστά μας υποατομικά σωματίδια, αλλά οι επιστήμονες ελπίζουν ότι ανάμεσά τους θα δουν κι άλλα πιο εξωτικά σωματίδια, όπως το μποζόνιο Higgs. Το μποζόνιο συνοδεύει μια θεωρία που ξεπρόβαλλε το 1964 από έξι φυσικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Peter Higgs στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Η θεωρία αυτή περιγράφει ένα αόρατο πεδίο που διαποτίζει όλον τον χώρο και προσδίδει μάζα στα θεμελιώδη σωματίδια. Χωρίς το πεδίο αυτό, ή κάτι που να κάνει την ίδια δουλειά, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν θα είχαν μάζα και θα κινούνταν πάντα με την ταχύτητα του φωτός. Μιλώντας σε μια συνάντηση Φυσικής στο Παρίσι, ομάδες που εργάζονται σε δύο ανιχνευτές του LHC, τον ATLAS και τον CMS, ανέφεραν ότι είχαν ελέγχξει τα αποτελέσματα που είχαν συγκεντρώσει μέχρι τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους. Τα δύο πειράματα αποκλείουν την απλή έκδοση του μποζονίου Higgs μέσα σε ένα εύρος από τα 141GeV έως τα 476 GeV. Ένα GeV είναι περίπου ισοδύναμο με τη μάζα του πρωτονίου. Το τεράστιο και πολύπλοκο έργο που συνδυάζει τα δεδομένα που συλλέγονται από τους δύο ανιχνευτές, είναι ένα κατόρθωμα που από μόνο του προετοιμάζει το έδαφος για τους φυσικούς ώστε να συνδυάσουν τα αποτελέσματα ολόκληρου του έτους, κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών. “Μόλις θα έχουμε αναλύσει τα στατιστικά στοιχεία του 2011, ο συνδυασμός των δύο πειραμάτων μπορεί να επαναληφθεί", δήλωσε ο Guido Tonelli, εκπρόσωπος για την πειραματική συνεργασία CMS. Ένας πρόγονος του LHC, μια μηχανή που είχε το όνομα Επιταχυντής Ηλεκτρονίων Ποζιτρονίων, είχε αποκλείσει την ύπαρξη του μποζονίου Higgs μέχρι τη μάζα των 114 GeV, αλλά είδαν κάποιους υπαινιγμούς του σωματιδίου, προτού αυτός κλείσει το 2000 για να προετοιμαστεί η κατασκευή του LHC. Υπάρχει δηλαδή ελπίδα η μάζα του να βρίσκεται μεταξύ των 114 GeV έως 141 GeV. Ο Tonelli είπε ότι και οι δύο ανιχνευτές CMS και Altas έχουν μικρά σήματα στην περιοχή αυτή, αλλά κανένα πειστικό σήμα ακόμα. Τα σήματα που αναφέρονται ως "υπερβολικά γεγονότα", θα μπορούσαν να προκληθούν από το μποζόνιο Higgs καθώς αυτό θα διασπάται σε άλλα, πιο οικεία σωματίδια. «Υπάρχει μια ευρεία περιοχή κάτω από τα 140 GeV και σε αυτή την περιοχή υπάρχουν τρεις υποπεριοχές στις οποίες τα υπερβολικά σήματα είναι λίγο πιο έντονα» είπε ο Tonelli. "Μέχρι αυτά να είναι αρκετά ισχυρά ώστε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, πρέπει να περιμένουμε. Το γεγονός ότι εξακολουθούμε να βλέπουμε αυτήν την υπερβολή, ακόμη και στα νέα δεδομένα, υπαινίσσεται ότι κάτι συμβαίνει εκεί ", πρόσθεσε. Τον Σεπτέμβριο του 2011, οι διευθυντές του CERN ανέθεσαν τη σύνταξη έκθεσης από την επιστημονική επιτροπή, για την πολιτική που θα ακολουθηθεί αν αποτύχουν να βρουν το μποζόνιο Higgs μεταξύ 114 GeV και 600 GeV και πώς να ανακοινώσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο κοινό. Η έκθεση αναφέρει ότι «η εύρεση του μποζονίου Higgs, ακριβώς όπως προνοείται στο Καθιερωμένο Μοντέλο, θα ήταν ένας θρίαμβος. Ο αποκλεισμός του θα ήταν μια επανάσταση, απαιτώντας ξαναγραφτούν τα βιβλία." Πηγή: The Guardian

Αμφισβητούνται οι ταχύτερες του φωτός «επιδόσεις» του νετρίνο Νέα μελέτη αμφισβητεί ότι το νετρίνο ταξιδεύει ταχύτερα από το φως. Δεν πρόλαβαν να ανακοινωθούν, στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, τα αποτελέσματα των νέων μετρήσεων του πειράματος OPERA, που επιβεβαιώνουν το ανατρεπτικό αρχικό πόρισμα του Σεπτεμβρίου, ότι υπάρχει τελικά -αντίθετα με ό,τι πίστευε ο Αϊνστάιν- κάτι στο σύμπαν που τρέχει πιο γρήγορα από το φως, και έρχεται τώρα μια άλλη διεθνής επιστημονική ομάδα να αμφισβητήσει τον ισχυρισμό ότι το νετρίνο είναι ταχύτερο του φωτός. Οι ερευνητές του πειράματος ICARUS, που επίσης λαμβάνει χώρα στο ίδιο υπόγειο εργαστήριο με το OPERΑ, που λειτουργεί το Ιταλικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στο Γκραν Σάσο, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, μελέτησαν τα ίδια εξωτικά υποατομικά σωματίδια και επιμένουν ότι τα πορίσματα των συναδέλφων τους δεν είναι σωστά. Οι αμφισβητίες φυσικοί έκαναν το Σάββατο τη σχετική προδημοσίευση στον ίδιο επιστημονικό διαδικτυακό τόπο (στο arxiv.org) όπου έγινε την Παρασκευή και η επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων του πειράματος OPERA. Η ομάδα ICARUS δηλώνει ότι αρνείται την ερμηνεία των μετρήσεων των συναδέλφων τους, πως το νετρίνο είναι ταχύτερο του φωτός. Μεταξύ άλλων, επιχειρηματολογούν ότι αν τα νετρίνο ταξίδευαν έστω και οριακά πιο γρήγορα από το φως, θα είχαν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους μέχρι να φθάσουν από το CERN (τον τόπο εκπομπής τους) μέχρι τους ανιχνευτές του εργαστηρίου του Γκραν Σάσο. Αντίθετα όμως με αυτή την θεωρητική πρόβλεψη, όπως λένε, τα νετρίνο που έφθασαν στο ιταλικό ινστιτούτο, είχαν την αναμενόμενη ενέργεια που θα αντιστοιχούσε σε σωματίδια που κινούνται απλώς με την ταχύτητα του φωτός. Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας που διατύπωσε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν το 1905 και η οποία μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής, τίποτε στην Φύση δεν είναι σε θέση να ταξιδέψει πιο γρήγορα από το φως. Η οριστική απάντηση στο ερώτημα αν όντως το νετρίνο «σπάει» ένα -θεωρούμενο τουλάχιστον έως τώρα- βασικό συμπαντικό νόμο, θα καθυστερήσει ώσπου άλλα επιστημονικά κέντρα, το Fermilab στις ΗΠΑ και το ΚΕΚ στην Ιαπωνία, που ήδη κάνουν αντίστοιχες μετρήσεις της ταχύτητας του νετρίνο, καταλήξουν στο δικό τους πόρισμα. Μέχρι τότε η διεθνής επιστημονική κοινότητα θα κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και τα στοιχήματα μεταξύ των φυσικών θα δίνουν και θα παίρνουν. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_21/11/2011_415628

Το νετρίνο ταξιδεύει ταχύτερα από το φως, σύμφωνα με νέα πειράματα. Νέες μετρήσεις που έκαναν οι Ευρωπαίοι επιστήμονες του πειράματος OPERA, επιβεβαίωσαν το αρχικό ανατρεπτικό πόρισμά τους, που είχε ανακοινωθεί στις 23 Σεπτεμβρίου, αναστατώνοντας τη διεθνή επιστημονική κοινότητα (και κάνοντας τα κόκκαλα του Αϊνστάιν να τρίζουν!). Έτσι, επιμένουν ότι τελικά βρέθηκε στη Φύση κάτι που κινείται ταχύτερα από το φως και αυτό είναι το εξωτικό υποατομικό σωματίδιο νετρίνο, που φαίνεται να ταξιδεύει περίπου 60 νανοδευτερόλεπτα (δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) πιο γρήγορα από τις ακτίνες του φωτός. Σε ανακοίνωσή του το Ιταλικό Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής (INFN), έκανε γνωστό ότι και τα νέα πειράματα «επιβεβαιώνουν μέχρι τώρα τα προηγούμενα αποτελέσματα». Οι νέες μετρήσεις, που έγιναν με νέα μέθοδο, θεωρούμενη πιο ακριβή από την προηγούμενη, κρίθηκαν αναγκαία για να εξαλειφθεί η πιθανότητα του στατιστικού λάθους. Με τη νέα μέθοδο, οι φυσικοί κατέγραψαν τον χρόνο ταξιδιού όχι μίας ολόκληρης δέσμης αλλά επιμέρους σωματιδίων, που στέλνονταν από το CERN και ανιχνεύονταν στο υπόγειο ερευνητικό κέντρο Γκραν Σάσο της Ιταλίας, σε μία απόσταση περίπου 732 χιλιομέτρων μέσω του εσωτερικού της Γης, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, τη βρετανική «Γκάρντιαν», «Science» και το «New Scientist». Από ό,τι φαίνεται όμως, και η νέα μέθοδος μέτρησης -που χρονομέτρησε 20 «αφίξεις» μεμονωμένων σωματιδίων- κατέληξε σε ανάλογο αποτέλεσμα, με περιθώριο σφάλματος της τάξης μόλις των δέκα νανοδευτερολέπτων. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του INFN Φερνάντο Φερόνι, «η θετική έκβαση του (νέου) τεστ μάς δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για το αποτέλεσμα, μολονότι η τελευταία λέξη μπορεί να ειπωθεί μόνο μετά από ανάλογες μετρήσεις που θα γίνουν σε άλλα μέρη του κόσμου». Στη Γαλλία, ο επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) Ζακ Μαρτινό δήλωσε ότι «η έρευνα δεν έχει τελειώσει ακόμα». Μεταξύ άλλων, όπως είπε, εξετάζεται ο καλύτερος συγχρονισμός των ρολογιών στο CERN και το Γκραν Σάσο, όχι πλέον μέσω GPS, αλλά μέσω καλωδίου οπτικής ίνας. Εκτός από τους Ευρωπαίους επιστήμονες που αναγνωρίζουν ότι το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό (καθώς θέτει σε αμφιβολία την θεωρία της ειδικής σχετικότητας, ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής), οι αμερικανοί συνάδελφοί τους εμφανίζονται ακόμα πιο σκεπτικιστές. Το γνωστό εργαστήριο Fermilab ανακοίνωσε ότι το ευρωπαϊκό πείραμα δεν έχει δώσει οριστική απάντηση κατά πόσο το ταξίδι των νετρίνο χρονομετρήθηκε σωστά, καθώς το παραμικρό λάθος μπορεί να αλλοιώσει πλήρως το αποτέλεσμα. Πολλοί επιστήμονες περιμένουν πλέον τις αντίστοιχες μετρήσεις της ταχύτητας των νετρίνο, τις οποίες ήδη διεξάγει το πείραμα MINOS του Fermilab. Παράλληλα, το ευρωπαϊκό πείραμα OPERA θα συνεχίσει και το 2012 την προσπάθειά του για όλο και πιο ακριβείς μετρήσεις. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_18/11/2011_415336

Τσιπ μιμείται τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αναπαράγει τη δραστηριότητα μιας εγκεφαλικής σύναψης.Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης ήλθαν ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο ανάπτυξης υπολογιστικών συστημάτων τα οποία θα αναπαράγουν τη δραστηριότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου. Οι επιστήμονες σχεδίασαν ένα τσιπ το οποίο μιμείται τον τρόπο με τον οποίο οι ανθρώπινοι νευρώνες αποκρίνονται στις νέες πληροφορίες. Τέτοιου είδους τσιπ εκτιμάται ότι θα επιτρέψουν κάποια ημέρα την επικοινωνία μεταξύ τεχνητών μελών και του εγκεφάλου ενώ παράλληλα θα ανοίξουν τον δρόμο και για την ανάπτυξη συσκευών τεχνητής νοημοσύνης. Η πλαστικότητα του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλός μας διαθέτει περί τα 100 δισεκατομμύρια νευρώνες, ο καθένας εκ των οποίων σχηματίζει συνάψεις – πρόκειται για τα σημεία επαφής μεταξύ των νευρώνων που επιτρέπουν τη ροή των πληροφοριών – με πολλούς άλλους νευρώνες. Η διαδικασία αυτή χαρίζει πλαστικότητα στον εγκέφαλο και εκτιμάται ότι κρύβεται πίσω από πολλές σημαντικές εγκεφαλικές λειτουργίες όπως η μάθηση και η μνήμη. Η ομάδα από το ΜΙΤ υπό τον ερευνητή Τσι-Σανγκ Πουν κατάφερε να σχεδιάσει ένα τσιπ το οποίο αναπαράγει τη δραστηριότητα μιας εγκεφαλικής σύναψης. Η δραστηριότητα στις συνάψεις βασίζεται στα αποκαλούμενα κανάλια ιόντων τα οποία ελέγχουν τη ροή φορτισμένων ατόμων όπως το ασβέστιο, το κάλιο και το νάτριο. Καλωδίωση ίδια με του εγκεφάλου. Το τσιπ διαθέτει περί τα 400 τρανζίστορ και έχει «καλωδίωση» η οποία μιμείται εκείνη του εγκεφάλου. Το ρεύμα ρέει μέσα στα τρανζίστορ όπως ακριβώς ρέουν τα ιόντα στα κανάλια εντός των εγκεφαλικών κυττάρων. «Μπορούμε να αλλάξουμε τις παραμέτρους του συστήματος ώστε αυτό να μιμείται κάθε φορά συγκεκριμένα κανάλια ιόντων. Εχουμε πλέον τον τρόπο ώστε να ‘συλλαμβάνουμε’ κάθε διαδικασία ροής ιόντων που λαμβάνει χώρα μέσα σε έναν νευρώνα» εξήγησε ο δρ Πουν. Οι ερευνητές του ΜΙΤ σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν το τσιπ τους για τη δημιουργία συστημάτων που θα αναπαράγουν συγκεκριμένες νευρικές λειτουργίες, όπως για παράδειγμα η οπτική επεξεργασία. Τα συστήματα αυτά θα είναι πολύ ταχύτερα από τους υπολογιστές οι οποίοι χρειάζονται σήμερα ώρες ή ακόμη και ημέρες προκειμένου να κάνουν προσομοίωση ενός και μόνο «μονοπατιού» του εγκεφάλου,. Εκτιμάται μάλιστα ότι τα τσιπ θα αποδειχθούν κάποια ημέρα ταχύτερα και από την ίδια τη βιολογική διαδικασία που ακολουθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος! Σχόλιο:Η πρόοδος της πληροφορικής είναι τεράστια και αυτο βοηθά αποφασιστικά την γνώση.Ηδη στο CERN χρησιμοποιούν Η/Υ που ισως βγουν στην αγορά το 2012.