Δροσος Γεωργιος

Στα πρόθυρα της κατάρρευσης η θεωρία της Υπερσυμμετρίας στη Φυσική. Στενεύουν τα περιθώρια για την επιβεβαίωση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, η οποία προτάθηκε ως λύση σε ορισμένα θεμελιώδη προβλήματα της θεωρητικής φυσικής. Αν το CERN δεν έχει εντοπίσει τα λεγόμενα «υπερσυμμετρικά» σωματίδια ως το τέλος του 2012, η θεωρία θα μείνει σχεδόν νεκρή. Η ανησυχία ότι η θεωρία της υπερσυμμετρίας είναι λανθασμένη ολοένα και αυξάνεται, σχολιάζει ο δικτυακός τόπος του Nature. Και αν η υπερσυμμετρία τελικά δεν ευσταθεί, οι φυσικοί θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες λύσεις για τα προβλήματα του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι κάπως περίπλοκο: Το Καθιερωμένο Μοντέλο περιγράφει τις ιδιότητες και τις συμπεριφορές όλων των θεμελιωδών σωματιδίων από τα οποία αποτελείται η ύλη όπως τη γνωρίζουμε. Το πρόβλημα είναι ότι, για να ισχύει το μοντέλο, πρέπει να υπάρχει στη φύση το υποθετικό σωματίδιο του Χιγκς, χάρη στο οποίο η ύλη αποκτά τη μάζα της. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα αν το Χιγκς υπάρχει και ποια είναι η μάζα του. Λόγω των κβαντικών φαινομένων που δημιουργούν ορισμένα άλλα σωματίδια, οι προβλέψεις για τη μάζα του Χιγκς παρουσιάζουν τεράστιες διακυμάνσεις, και πολλές από τις προβλεπόμενες τιμές δεν είναι συμβατές με το Καθιερωμένο Μοντέλο. Η θεωρία της υπερσυμμετρίας προτάθηκε τη δεκαετία του 1970 ακριβώς για να λύσει το πρόβλημα της μάζας του Χιγκς. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, κάθε γνωστό σωματίδιο έχει και ένα «υπερσυμμετρικό» αντίστοιχο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δεν αλληλεπιδρά με την «κανονική» ύλη. Τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα ακύρωναν τις κβαντικές διακυμάνσεις των κανονικών σωματιδίων, οπότε η θεωρητική μάζα του Χιγκς θα επανερχόταν σε αποδεκτές τιμές. Εκτός του ότι θα έσωζε το Χιγκς και το Καθιερωμένο Μοντέλο, η υπερσυμμετρία θα μπορούσε να απαντήσει και σε άλλα μυστήρια της φύσης: τα υπερσυμμετρικά σωματίδια θα μπορούσαν να είναι η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη», το μυστηριώδες υλικό που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της μάζας του Σύμπαντος. Το πρόβλημα είναι ότι, παρά την πολύχρονη αναζήτηση, τα υπερσυμμετρικά σωματίδια παραμένουν άφαντα. Τα τελευταία πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN δεν έδωσαν καμία ένδειξη για την ύπαρξή τους (τα αποτελέσματα των ερευνών είναι διαθέσιμα στη μορφή προέκδοσης). http://arxiv.org/abs/1102.2357 http://arxiv.org/abs/1101.1628 http://arxiv.org/abs/1102.5290 Στα πειράματα αυτά, οι ερευνητές προσπάθησαν να εντοπίσουν υπερσυμμετρικά σωματίδια σε συγκεκριμένο εύρος μάζας. Για παράδειγμα, προσπάθησαν να ανιχνεύσουν υπερσυμμετρικά κουαρκ με ενέργεια (ή μάζα) έως 700 GeV. Αν τα σωματίδια αυτά δεν βρεθούν ούτε όταν αυξηθεί η ενέργεια του επιταχυντή το 2012, η θεωρία της υπερσυμμετρίας θα βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. «Σε προσωπικό επίπεδο, πολλοί πιστεύουν ότι η κατάσταση δεν είναι καλή [για τη θεωρία]» σχολιάζει στο Nature ο Αλεσάντρο Στρούμια του Πανεπιστημίου της Πίζα, ο οποίος εργάζεται στη θεωρία της υπερσυμμετρίας εδώ και 30 χρόνια. «Για ορισμένους σπουδαίους φυσικούς, το θέμα είναι αν θα κερδίσουν το Νόμπελ ή αν θα παραδεχτούν ότι ξόδεψαν ολόκληρη τη ζωή τους σε λάθος δρόμο» είπε.

Νέα παραγωγή ανεβάζει το Ψηφιακό Πλανητάριο από την Πέμπτη. «Παράθυρα στο Σύμπαν» ονομάζεται η νέα ταινία που θα προβάλλεται από την Πέμπτη στο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου, το οποίο βρίσκεται στη λεωφόρο Συγγρού. Η παράσταση, μια εσωτερική παραγωγή του Ιδρύματος, παρακολουθεί την εξέλιξη των τηλεσκοπίων από τον Γαλιλαίο μέχρι τα σημερινά και τα μελλοντικά γιγάντια τηλεσκόπια. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Παναγιώτης Σιμόπουλος, τη μουσική η Αριάδνη Μακίνον-Άντριου, ενώ την επιστημονική επιμέλεια είχε ο διευθυντής του Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος. Στην αφήγηση ακούγονται ο ηθοποιός Μάκης Ρευματάς στα ελληνικά και ο Τομ Αλεξόπουλος στα αγγλικά. Το πρόγραμμα προβολών του Πλανηταρίου http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=18 Ακόμα, το Πλανητάριο θα φιλοξενεί έως τις 27 Μαρτίου έκθεση της εικαστικής καλλιτέχνιδος Βασιλικής Σαργολόγου με τον ίδιο τίτλο -σχέδια που θυμίζουν «αστρόπλοια», σχήματα φράκταλ και εικόνες από καλειδοσκόπιο. Η έκθεση λειτουργεί καθημερινά με ελεύθερη είσοδο από τις 10:00 έως τις 20:30. Ακόμα, μια νέα σειρά πειραμάτων, με θέμα «Η επιστήμη γράφει ιστορία», θα πραγματοποιείται κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις 5 Μαρτίου έως τις 17 Απριλίου, στο πλαίσιο της Διαδραστικής Έκθεσης Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος . Θα παρουσιαστούν μεταξύ άλλων τα ιστορικά πειράματα του Νεύτωνα για τα χρώματα και το φωτός, των Φάραντεϊ και Τέσλα για τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό, καθώς και οι μελέτες που οδήγησαν στην ανακάλυψη του DNA. Το πρόγραμμα της Διαδραστικής Έκθεσης. http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=215

Λίγη ιστορία για την 50η επέτειο της πτήσης του Γκαγκάριν. Δορυφόρος 1. Η απαρχή της αξιοποίησης του διαστήματος είχε τεθεί στις 4 Οκτωβρίου του 1957, όταν στη Σοβιετική Ένωση εκτοξεύθηκε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Γης. Στις 20 Μαϊου του 1954 η σοβιετική κυβέρνηση υιοθέτησε απόφαση για την εκπόνηση του διώροφου διηπειρωτικού πυραύλου R-7. Και στις 27 Μαϊου το Σχεδιαστικό Γραφείο Κορολιόφ (Γενικός κατασκευαστής διαστημικού εξοπλισμού) παρουσίασε το πρώτο σχέδιο κατασκευής Τεχνητού δορυφόρου και εκτόξευσής του με τη βοήθεια πυραύλου-φορέα R-7. Από τα απομνημονεύματα του ανώτερου μηχανολόγου Βλαντίμιρ Κοντράτοφ, που συμμετείχε στις δοκιμές του πυραύλου R-7: «Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1956 μαζί με άλλους ειδικούς μας έστειλαν σε υπηρεσιακή αποστολή σε πεδίο δοκιμών, ευρισκόμενο σε απόσταση περίπου 40 χλμ. από τη μικρή σιδηροδρομική στάση Τιουρα-Ταμ στο Καζαχστάν (αργότερα το πεδίο δοκιμών ονομάστηκε Μπαϊκονούρ). Οι δοκιμές του R-7 συνεχίζονταν μέρα-νύχτα, γι΄αυτό αναγκαζόμασταν να κοιμούμαστε μόνο 30-40 λεπτά το 24-ωρο. Η πρώτη εκτόξευση πυραύλου R-7 πραγματοποιήθηκε στα μέσα Μαϊου του 1957. Ο πύραυλος δεν πέταξε και διαλύθηκε σε κομμάτια. Η διάθεση όλων μας ήταν θλιβερή. Ήμασταν πολύ στενοχωρημένοι από την αποτυχία. Και πάλι μας περίμενε δουλειά χωρίς ύπνο, ανάλυση των αιτιών της βλάβης, έλεγχος, προετοιμασία των αυτόνομων συστημάτων και, επιτέλους,... στις 21 Αυγούστου του 1957 ο R-7 πέταξε! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Ευθυμούσαμε όπως μπορούσαμε – φωνάζαμε «Ζήτω!», φιλούσαμε και αγκαλιάζαμε ο ένας τον άλλο. Μετά την εκτόξευση για πολλές ώρες δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε, μιλούσαμε για τα μελλοντικά έργα». Δύο καινούργιοι πύραυλοι R-7 ήταν έτοιμοι για εκτόξευση. Ο Σεργκέι Κορολιόφ είδε σ΄αυτό σπάνια ευκαιρία εκτόξευσης δορυφόρου. Στις 2 Οκτωβρίου ο Κορολιόφ υπόγραψε διαταγή για τις πτητικές δοκιμές του πρώτου δορυφόρου και έστειλε στη Μόσχα ειδοποίηση για ετοιμότητα. Απάντηση με οδηγίες δεν λήφθηκαν και ο Κορολιόφ με προσωπικό ρίσκο πήρε απόφαση για την τοποθέτηση του πυραύλου με το δορυφόρο σε θέση εκτόξευσης. Στις 4 Οκτωβρίου του 1957 στις 22 και 28 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα ώρα Μόσχας πραγματοποιήθηκε επιτυχής εκτόξευση. Μετά από 314,5 δευτερόλεπτα πραγματοποιήθηκε αποχωρισμός του Δορυφόρου, του οποίου ακούστηκε η φωνή. Η λήψη των διακριτικών ραδιοσημάτων συνεχιζόταν στο πεδίο δοκιμών για δύο λεπτά και μετά ο Δορυφόρος χάθηκε στον ορίζοντα. Στο κοσμοδρόμιο επικρατούσε αγαλλίαση. Το 16ο λεπτό της πτήσης διακόπηκε η λειτουργία του συστήματος παροχής καυσίμου και ο κεντρικός κινητήρας διάκοψε τη λειτουργία του ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα, από τον προκαθορισμένο χρόνο. «Ακόμα λίγο και η πρώτη διαστημική ταχύτητα μπορούσε να μην επιτευχθεί. Όμως τους νικητές δεν τους καταδικάζουν! Το Μεγάλο γεγονός πραγματοποιήθηκε!» - έγραψε αργότερα ο ακαδημαϊκός Μπορίς Τσέρτοκ. Την πτήση του πρώτου δορυφόρου (Δορυφόρου 1) την είδε όλος ο κόσμος. Το σήμα που εξέπεμπε μπορούσε να το λάβει οποιοσδήποτε ραδιοερασιτέχνης σε οποιοδήποτε σημείο της Υδρογείου. Παρόλο που στο δορυφόρο δεν υπήρχαν οποιεσδήποτε επιστημονικές συσκευές, η μελέτη του χαρακτήρα του ραδιοσήματος και οι οπτικές παρατηρήσεις της τροχιάς οδήγησαν στη λήψη σημαντικών επιστημονικών δεδομένων. Όπως πάντα μιά τόσο σημαντική υπόθεση δεν πέρασε χωρίς γελοία γεγονότα. Την ημέρα της εκτόξευσης του δορυφόρου συνέπεσε με την έναρξη των εργασιών του τακτικού διεθνούς Συνεδρίου αστροναυτικής στη Βαρκελώνη. Ο ακαδημαϊκός Λεονίντ Σεντόφ υπό τις επευφημίες των συνέδρων έκανε εκπληκτική ανακοίνωση για την τοποθέτηση σε τροχιά του «Δορυφόρου 1». Πολλοί αξιωματούχοι του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, λόγω του απορρήτου της συμμετοχής τους σ΄αυτό, παρέμεναν άγνωστοι. Γι΄αυτό ο Λεονίντ Σεντόφ έγινε γνωστός στην παγκόσμια κοινή γνώμη ως ο «πατέρας του Δορυφόρου». Ο Δορυφόρος 1, η πτήση του οποίου διάρκεσε 92 ημέρες, πραγματοποίησε 1440 περιστροφές γύρω από τη Γη. Και όταν στις αρχές Ιανουαρίου του 1958 κάηκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, σε τροχιά ήδη πετούσε η δεύτερη σοβιετική συσκευή. Σήμερα σε περίγειες τροχιές πετούν χιλιάδες πολύπλοκες διαστημικές συσκευές διαφόρων χωρών του κόσμου – ολόκληρο σύστημα, στις πηγές του οποίου βρισκόταν ο πρώτος μικρός σοβιετικός δορυφόρος.

Φιλε christopherPAPA. Το Discovery έφτασε για τελευταία φορά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), δεν είναι όμως το μόνο σκάφος που βρίσκεται στο πολυεθνικό διαστημικό λιμάνι. Γύρω του συνωστίζονται ακόμα τρία φορτηγά από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Ρωσία, καθώς και δύο ρωσικές κάψουλες Soyuz. Είναι η πρώτη φορά που ο ISS δέχεται τόσες επισκέψεις ταυτόχρονα. Προκειμένου μάλιστα να απαθανατιστεί σε εικόνες αυτή η μοναδική συγκυρία, η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο να παρατείνει κατά μία μέρα την αποστολή του διαστημικού λεωφορείου. Εφόσον το σχέδιο εγκριθεί, ο κυβερνήτης του Discover και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες ταξιδέψουν για λίγο με ένα από τα Soyuz, για να φωτογραφίσουν τον σταθμό από μακριά. Ετσι το διαστημικό λεωφορείο θα επιστρέψει 11 ή 12 μέρες αργότερα.

To Johannes Kepler προσδέθηκε με ασφάλεια στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.esa.int/esaCP/SEMTO9UTLKG_Greece_0.html Συνωστισμός στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μετά την άφιξη του Discovery. (Οπως το εγραψε και ο Makis.) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14020 Το Discovery έφτασε για τελευταία φορά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), δεν είναι όμως το μόνο σκάφος που βρίσκεται στο πολυεθνικό διαστημικό λιμάνι. Γύρω του συνωστίζονται ακόμα τρία φορτηγά από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Ρωσία, καθώς και δύο ρωσικές κάψουλες Soyuz. Είναι η πρώτη φορά που ο ISS δέχεται τόσες επισκέψεις ταυτόχρονα. Προκειμένου μάλιστα να απαθανατιστεί σε εικόνες αυτή η μοναδική συγκυρία, η NASA εξετάζει το ενδεχόμενο να παρατείνει κατά μία μέρα την αποστολή του διαστημικού λεωφορείου. Εφόσον το σχέδιο εγκριθεί, ο κυβερνήτης του Discover και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες ταξιδέψουν για λίγο με ένα από τα Soyuz, για να φωτογραφίσουν τον σταθμό από μακριά. Στην τελευταία του αποστολή πριν προσεδαφιστεί τελικά στο μουσείο, το Discovery έφτασε στον ISS το βράδυ του Σαββάτου ώρα Ελλάδας, όταν βρισκόταν περίπου 350 χιλιόμετρα πάνω από την έρημο της Αυστραλίας. Δεδομένου ότι το σκάφος είχε μάζα σχεδόν 122 τόνων μαζί με το φορτίο του, χρειάστηκαν 45 λεπτά μέχρι να σταθεροποιηθεί ο σταθμός μετά το ταρακούνημα της πρόσδεσης. Όταν τελικά άνοιξε η ενδιάμεση αεροστεγής θυρίδα, οι έξι αστροναύτες του Discovery έσφιξαν τα χέρια με το ισάριθμο πλήρωμα του ISS -τρεις Ρώσους, δύο Αμερικανούς και έναν Ιταλό αστροναύτη. Το Discovery μετέφερε σε τροχιά μια μόνιμη υπομονάδα πολλαπλών χρήσεων και μια εξωτερική πλατφόρμα για πειράματα στο κενό του Διαστήματος. Μετέφερε επίσης τον Robonaut 2, ένα ανθρωποειδές ρομπότ που αναπτύχθηκε από τη NASA σε συνεργασία με την General Motors. Το διαστημικό λεωφορείο είχε εκτοξευτεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ την Πέμπτη, όπου θα επιστρέψει 11 ή 12 μέρες αργότερα. Μετά τις τελευταίες αποστολές του Endeavour και του Atlantis το επόμενο εξάμηνο, ο στόλος της NASA συνταξιοδοτείται οριστικά. Τις μεταφορές πληρωμάτων από και προς τον σταθμό θα αναλάβουν αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Και μια φωτογραφία της Αθήνας!!!

Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το ευρωπαϊκό ρομποτικό φορτηγό Kepler. Το μη επανδρωμένο φορτηγό σκάφος Johannes Kepler, το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει ποτέ στο Διάστημα η Ευρώπη, εφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) λίγο πριν από τις έξι το απόγευμα ώρα Ελλάδας. Οι λεπτοί ελιγμοί της πρόσδεσης μεταδίδονταν ζωντανά στην τηλεόραση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος από τις 17.15 ώρα Ελλάδας την Πέμπτη. http://www.esa.int/SPECIALS/ATV/SEM7VVLTRJG_0.html Το ρομποτικό φορτηγό, ένας μεταλλικός κύλινδρος με βάρος 20 τόνους, προσδεθηκε αυτόματα στη ρωσική υπομονάδα του σταθμού, χρησιμοποιώντας τα ίδια συστήματα προσέγγισης με τα ρωσικά σκάφη Soyuz και Progress. «Το Johannes Kepler χρησιμοποιεί δέσμες ακτίνων λέιζερ, που αντανακλώνται σε ειδικές επιφάνειες του Διαστημικού Σταθμού για να προσδιορίζει την απόστασή και κλίση του» εξήγησε στο Newsroom ΔΟΛ η Μαρίνα Γεωργίου, υπεύθυνη της ελληνικής πύλης του ESA. «Περισσότεροι από 3.000 χρήστες στην Ελλάδα είχαν παρακολουθήσει ζωντανά την εκτόξευση του φορτηγού στις 16 Φεβρουαρίου», επισήμανε η κ. Γεωργίου. Το Kepler, με μήκος 10 μέτρα και διάμετρο 4,5 μέτρα, είναι το δεύτερο από τα πέντε οχήματα ανεφοδιασμού (ATV), που κατασκευάζει ο ESA για το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο του ISS. Με συνολικό βάρος γύρω στους 20 τόνους, είναι το μεγαλύτερο φορτίο που έχει εκτοξεύσει μέχρι σήμερα ο ESA. Ο κεντρικός χώρος φόρτωσης του σκάφους κατασκευάστηκε στο Τορίνο από την Thales Alenia Space. Αργότερα μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της EADS στη Βρέμη, όπου συνδέθηκε με τα επιμέρους συστήματα πλοήγησης και προώθησης. «Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε μέσα σε 59 προστατευτικά κιβώτια στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, όπου συναρμολογήθηκε και πέρασε νέα σειρά δοκιμών πριν τοποθετηθεί στην κορυφή του πυραύλου Ariane 5» ανέφερε η κ. Γεωργίου της ESA. Αφού παραδώσει το φορτίο του, και ενώ βρίσκεται ακόμα προσδεδεμένο στο σταθμό, το Kepler θα πυροδοτήσει τους κινητήρες του για να διορθώσει τη φθίνουσα τροχιά του ISS. Στη συνέχεια θα αποσυνδεθεί από το σταθμό και θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Στην τελευταία αποστολή της καριέρας του το Discovery. Για το τελευταίο ταξίδι του στο Διάστημα αναχώρησε την Πέμπτη, στις 23:55 ώρα Ελλάδος, το Discovery. Μετά την 11ημερη αποστολή του στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το διαστημικό λεωφορείο θα γίνει μουσειακό έκθεμα, έχοντας στο «κοντέρ» του 230 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων μηνών, λόγω σοβαρών τεχνικών προβλημάτων. Η αναχώρηση προγραμματιζόταν αρχικά για τις αρχές Νοεμβρίου, ωστόσο οι προετοιμασίες διακόπηκαν αρκετές φορές. Η πρώτη αβαρία που εμφανίστηκε ήταν η διαρροή υγρού υδρογόνου κατά τη διαδικασία πλήρωσης. Όταν αργότερα ξεκίνησαν οι εργασίες επιδιόρθωσης, οι μηχανικοί εντόπισαν ένα σημαντικότερο πρόβλημα: αρκετά μεγάλες ρωγμές στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. To Discovery χρειάστηκε να επιστρέψει στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του κόσμου. «Πιθανότατα ήταν μια από τις μεγαλύτερες τεχνικές προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια» σχολίασε ο Στίβεν Λίντσεϊ, ο οποίος θα είναι κυβερνήτης του Discovery στην τελευταία του αποστολή. Το Discovery εκτοξεύτηκε στην παρθενική του πτήση το 1984, και έκτοτε πραγματοποίησε 38 αποστολές, στις οποίες διάνυσε 230 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Μόνο δύο ακόμα αποστολές απομένουν πριν από την απόσυρση και των δύο άλλων διαστημικών λεωφορείων: το Endeavour θα αναxωρήσει για τον ISS τον Απρίλιο, και το Atlantis στα τέλη Ιουνίου. Ομως το πρώτο ανδροειδές ή ανθρωποειδές ρομπότ ταξιδευει στο διάστημα με το διαστημικό λεωφορείο Discoverry και με την αποστολή STS-133. Ο Robonaut ή αλλιώς R2 –ένα D2 του «λείπει» για να γίνει το γνωστό ρομπότ στην ταινία ο πόλεμος των άστρων- είναι ένα ρομποτικό πολυχρηστικό εργαλείο που πρόκειται να αποτελέσει μόνιμο κάτοικο του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS). Η πρωτοπορία του συγκεκριμένου ρομπότ είναι πως διαθέτει ανθρώπινες απολήξεις στους βραχίονές του και ως εκ τούτου μπορεί να εκτελεί «λεπτής» φύσεων εργασίες όπως ο χειρισμός διακοπτών και πινάκων. Η αποστολή του Robonaut στον ISS έχει βέβαια πειραματικό χαρακτήρα και θα χρησιμεύσει ως πιλοτικό πρόγραμμα για την εκτενέστερη χρησιμοποίησή του τόσο στον διαστημικό σταθμό, αλλά κυριότερα σε μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης πλανητών όπως στον Άρη. Η ευελιξία του κορμού του Robonaut που μπορεί να αλλάζει και να μετατρέπεται έως και σε τροχοφόρο, είναι μεγάλη, ενώ ένα μέρος των δραστηριοτήτων που θα καλύψει θα είναι οι εξωοχηματικοί περίπατοι εργασίας και ιδιαίτερα αυτοί που θεωρούνται ιδιαίτερα ριψοκίνδυνοι για να τους αναλάβει αστροναύτης. Η απόφαση για το σκάφος που θα διαδεχθεί τα διαστημικά λεωφορεία δεν έχει ακόμα ληφθεί. Στο μεταξύ, οι επανδρωμένες αποστολές στον ISS θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με ρωσικά Soyuz.

Άστρο νετρονίων έχει μια παράξενη υπερευστή ύλη στον πυρήνα του. Το Παρατηρητήριο Chandra ακτίνων-Χ της NASA για πρώτη φορά ανακάλυψε ένα υπερρευστό – μια παράξενη, χωρίς τριβές, κατάσταση της ύλης – στον πυρήνα ενός αστέρα νετρονίων. Τα υπερρευστά που έχουν δημιουργηθεί σε εργαστήρια έχουν εντυπωσιακές ιδιότητες, όπως η δυνατότητα να αναρριχηθούν προς τα πάνω και να ξεφεύγουν από αεροστεγείς συσκευασίες. Και σύμφωνα με δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, το κατάλοιπο της σουπερνόβα Κασσιόπη Α έχει τόνους από αυτή την ουσία στον πυρήνα του. Εμφανίζεται δε στη Γη μόνο σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες – κοντά στο απόλυτο μηδέν. Αλλά στα άστρα νετρονίων, μπορεί να συμβεί σε θερμοκρασίες κοντά στο ένα δισεκατομμύριο βαθμούς Κελσίου. Μέχρι τώρα υπήρχε τεράστια αβεβαιότητα όσον αφορά τις εκτιμήσεις γι αυτή την κρίσιμη θερμοκρασία, αλλά η νέα έρευνα επισημαίνει ότι αυτή η κρίσιμη θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ μισό και ένα δισεκατομμύριο βαθμούς. Τα στοιχεία του Chandra δείχνουν μια ταχεία μείωση της θερμοκρασίας της Κασσιόπειας Α. Η μείωση της θερμοκρασίας έφτασε περίπου τα 4% τα τελευταία 10 χρόνια. "Η ταχύτατη ψύξη του άστρου νετρονίων στην Κασσιόπεια Α, που είδε το Chandra, είναι η πρώτη άμεση απόδειξη ότι οι πυρήνες σε αυτά τα αστέρια νετρονίων είναι, στην πραγματικότητα, από υπερρευστό και υπεραγώγιμο υλικό," δήλωσε ο Peter Shternin του Ινστιτούτου Ioffe στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Τα δεδομένα εξηγήθηκαν από το σχηματισμό ενός υπερρευστού από νετρόνια στον πυρήνα του άστρου νετρονίων. Η επιτάχυνση της ψύξης αναμένεται να συνεχιστεί για μερικές δεκαετίες και εν συνεχεία να επιβραδυνθεί. Τα υπερρευστών που περιέχουν φορτισμένα σωματίδια είναι επίσης υπεραγωγοί, ενώ τα νέα αποτελέσματα υποδεικνύουν έντονα ότι τα πρωτόνια που παρέμειναν στον πυρήνα του άστρου είναι σε αυτή την κατάσταση. "Στο παρελθόν δεν είχαμε ιδέα για το πώς η υπεραγωγιμότητα των πρωτονίων ήταν σε ένα άστρο νετρονίων", λέει ο Dmitry Yakovlev, επίσης του Ινστιτούτου Ioffe. Μια σύνθετη εικόνα που προέκυψε από έναν συνδυασμό εικόνων από το τηλεσκόπιο Chandra που εξετάζει τα αντικείμενα από τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν και του Hubble που μπορεί να τα εξετάζει με τη βοήθεια του ορατού φωτός. Δείχνει ότι απέμεινε μετά από μια έκρηξη σουπερνόβα, ονομάζεται Κασσιόπη Α, στο Γαλαξία μας και σε περίπου 11.000 έτη φωτός μακριά μας. Η τεράστια έκρηξη του άστρου σε αυτή τη θέση του Γαλαξία έγινε πριν από περίπου 330 χρόνια. Δεξιά κάτω βρίσκεται ένα άστρο νετρονίων που ο πυρήνας τους είναι σε υπερευστή κατάσταση. Τα έγχρωμα στρώματα στο εσωτερικό δείχνουν τον φλοιό (πορτοκαλί) χρώμα και τον πυρήνα (σε κόκκινο). Οι μπλε ακτίνες που εκπέμπει το άστρο αντιπροσωπεύουν τα νετρίνα. Στην διαφυγή των νετρίνων και την ενέργεια που μεταφέρουν αυτά οφείλεται και η παρατηρούμενη γρήγορη ψύξη του άστρου.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Στις 24/12/2010 εγραφα οτι η συζητηση για αλλα συμπαντα συνεχίζεται ακαθεκτη.Εχουμε λοιπόν: Είμαστε ένα από τα πολλά σύμπαντα; Ο φυσικός Robert Jaff του MIT απαντά “Ναι” Η σύγχρονη κοσμολογία θεωρεί ότι το σύμπαν μας μπορεί να είναι μόνο ένα από τα πολλά σύμπαντα, μέσα στο πολυσύμπαν. Ο φυσικός Alan Guth του MIT έχει μάλιστα προτείνει ότι νέα σύμπαντα (γνωστά ως «σύμπαντα τσέπης") δημιουργούνται συνεχώς, αλλά είναι αθέατα από το σύμπαν μας. Κατά την άποψη αυτή, "η φύση κανει πολλή προσπαθεια το κάθε σύμπαν είναι ένα πείραμα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, και κάθε φορά με ελαφρώς διαφορετικούς φυσικούς νόμους, ή ακόμα και με πολύ διαφορετικές φυσικούς νόμους”, λέει ο φυσικός του MIT Robert Jaffe. Ο απλούστερος τύπος παράλληλου Σύμπαντος είναι απλά μια περιοχή του χώρου, η οποία βρίσκεται πολύ μακριά μας για να την έχουμε δει μέχρι τώρα. Το πιο μακρινό σημείο που μπορούμε να δούμε σήμερα βρίσκεται σε απόσταση 4X1026 μέτρα ή 42 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Είναι η απόσταση που πρόλαβε να ταξιδέψει το φως από τη στιγμή που άρχισε το Big Bang. Η απόσταση αυτή είναι μεγαλύτερη από 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός, διότι η κοσμική διαστολή έχει μεγαλώσει τις αποστάσεις Μερικά από αυτά τα σύμπαντα θα κατέρρεαν λίγες στιγμές μετά το σχηματισμό τους. Σε κάποια άλλα, οι δυνάμεις μεταξύ των σωματιδίων θα ήταν τόσο ασθενικές, που δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν άτομα ή μόρια. Ωστόσο, αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, η ύλη θα σχηματίσει γαλαξίες, άστρα και πλανήτες, και αν το σωστά στοιχεία ήταν παρόντα σε αυτούς τους κόσμους, τότε θα μπορούσε να εξελιχθεί μια ευφυής ζωή. Κάποιοι φυσικοί έχουν υποθέσει ότι μόνο σύμπαντα στα οποία οι νόμοι της φυσικής θα είναι "ακριβώς όσο πρέπει" θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή, και ότι, αν τα πράγματα ήταν ακόμα και πολύ λίγο διαφορετικά από τον κόσμο μας, η ευφυής ζωή θα ήταν αδύνατη. Σε αυτή την περίπτωση, οι φυσικοί νόμοι θα μπορούσαν να εξηγηθούν "ανθρωπικά", που σημαίνει ότι είναι ως έχουν, διότι αν ήταν αλλιώς, κανείς δεν θα ήταν εκεί για να τους παρατηρήσετε. Ο καθηγητής της φυσικής στο MIT Robert Jaffe και οι συνεργάτες του θεώρησαν ότι αυτή η προτεινόμενη ανθρωπική εξήγηση θα έπρεπε να υποστεί μια πιο προσεκτική εξέταση, και αποφάσισε να διερευνήσει κατά πόσον σύμπαντα με διαφορετικούς νόμους της φυσικής θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποια μορφή ζωής. Οργανική Χημεία Οι φυσικοί στο MIT έδειξαν ότι σύμπαντα εντελώς διαφορετικά από το δικό μας εξακολουθούν να έχουν στοιχεία παρόμοια με τον άνθρακα, το υδρογόνο και το οξυγόνο, και θα μπορούσαν να εξελιχθούν ως εκ τούτου μορφές ζωής που να είναι αρκετά παρόμοιες με εμάς, ακόμα και όταν οι μάζες των πιο στοιχειωδών σωματιδίων, τα κουάρκ, είναι δραματικά διαφορετικά. Η άποψη τους είναι αντίθετη από τις περισσότερες άλλες μελέτες, στις οποίες ακόμα και μόνο μία σταθερά να άλλαζε θα παράγει ένα αφιλόξενο σύμπαν, εξετάζοντας όχι μία αλλά περισσότερες από μία σταθερές. "Θα μπορούσατε να τις αλλάξετε σημαντικά χωρίς να καταργήσετε την δυνατότητα της οργανικής χημείας στο σύμπαν”, λέει ο Jenkins. Αν και μπορεί να υπάρχουν παράξενες μορφές ζωής σε σύμπαντα διαφορετικά από το δικό μας, ο Jaffe και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να επικεντρωθούν στην ζωή που βασίζεται στη χημεία του άνθρακα. Αυτοί όρισαν ως «συμπαθή για τη ζωή» εκείνα τα σύμπαντα στα οποία θα υπήρχαν σταθερές μορφές υδρογόνου, άνθρακα και οξυγόνου . "Εάν δεν έχετε μια σταθερή οντότητα με τη χημεία του υδρογόνου, δεν πρόκειται να έχουμε υδρογονάνθρακες, ή σύνθετους υδατάνθρακες, και δεν πρόκειται βεβαίως να έχουμε ζωή”, πιστεύει ο Jaffe. "Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρακα και το οξυγόνο. Πέρα από αυτά τα τα τρία αισθανθήκαμε πως τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. " Αλλαγή στις μάζες των κουάρκ Αυτοί λοιπόν έθεσαν ως στόχο να δούνε τι μπορεί να συμβεί με αυτά τα στοιχεία, εάν μεταβληθούν οι μάζες των κουάρκ. Υπάρχουν έξι τύποι κουάρκ, τα οποία είναι οι δομικές μονάδες των νετρονίων και πρωτονίων. Η ομάδα του MIT επικεντρώθηκε στο "πάνω", "κάτω" και το "παράξενο" κουάρκ, τα πιο κοινά και ελαφρύτερα κουάρκ, τα οποία ενώνονται για να σχηματίσουν πρωτόνια και νετρόνια και τα οποία συνδέονται στενά με τα σωματίδια που ονομάζονται υπερόνια (στοιχειώδη σωματίδια με ένα ή περισσότερα παράξενα κουάρκ). Στο σύμπαν μας, το κάτω κουάρκ έχει περίπου διπλάσιο βάρος από το πάνω κουάρκ, με αποτέλεσμα τα νετρόνια να είναι 0,1 τοις εκατό πιο βαριά από τα πρωτόνια. Ο Jaffe έκανε το μοντέλο μιας οικογένειας συμπάντων στα οποία το κάτω κουάρκ ήταν ελαφρύτερο από το πάνω κουάρκ, και τα πρωτόνια ήταν μέχρι 1% βαρύτερα από τα νετρόνια. Σε αυτό το σενάριο, το υδρογόνο δεν θα είναι πλέον σταθερό, αλλά τα ελαφρώς βαρύτερα ισότοπά του, το δευτέριο και το τρίτιο, θα μπορούσαν να είναι. Ένα ισότοπο του άνθρακα γνωστό ως άνθρακας-14 θα είναι σταθερό, όπως και μια μορφή του οξυγόνου, κι έτσι θα ήταν δυνατές οι απαραίτητες για τη ζωή οργανικές αντιδράσεις/ Η ομάδα του MIT βρήκε μερικά άλλα “συμπαθή σύμπαντα”, συμπεριλαμβανομένης μιας οικογένειας, όπου το πάνω και το παράξενο κουάρκ έχουν περίπου την ίδια μάζα (στο σύμπαν μας, τα παράξενα κουάρκ είναι πολύ βαρύτερα και μπορεί να παραχθούν μόνο σε συγκρούσεις υψηλής ενέργειας), ενώ το κάτω κουάρκ θα να είναι πολύ ελαφρύτερο. Σε ένα τέτοιο σύμπαν, οι πυρήνες θα είναι κατασκευασμένοι από νετρόνια και ένα υπερόνιο, που ονομάζεται "σίγμα μείον", και το οποίο θα αντικαταστήσει τα πρωτόνια. Ο Jaffe επικεντρώθηκε στα κουάρκς, επειδή γνωρίζει αρκετά καλά τις αλληλεπιδράσεις των κουάρκ οπότε μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί όταν αλλάξει τις μάζες τους. Ωστόσο, «οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θα είναι πολύ δύσκολο», προειδοποιεί ο Jaffe, επειδή οι φυσικοί έχουν μια περιορισμένη δυνατότητα να προβλέψουν τις συνέπειες της αλλαγής στους περισσότερους άλλους φυσικούς νόμους και σταθερές. Μια άλλη ομάδα ερευνητών στο Εργαστήριο Lawrence στο Μπέρκλεϋ έχει κάνει σχετικές μελέτες που εξετάζουν κατά πόσο θα μπορούσαν να προκύψουν συμπαθή σύμπαντα ακόμα και αν λείπει μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις του σύμπαντος – η ασθενής πυρηνική δύναμη, η οποία επιτρέπει τις αντιδράσεις που μετατρέπουν τα νετρόνια σε πρωτόνια και το αντίστροφο . Οι ερευνητές έδειξαν ότι κάποιες μικροαλλαγές στις άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την ελλείπουσα ασθενή πυρηνική δύναμη, άρα να επιτρέπουν να διαμορφωθούν σταθερά στοιχεία. Η μελέτη των φυσικών στο MIT είναι διαφορετική από τις περισσότερες άλλες μελέτες στον τομέα αυτό κατά το ότι αυτοί εξέτασαν αλλαγές σε περισσότερες από μία σταθερές. Οι άλλες ομάδες εξέταζαν αλλαγή σε μόνο μία σταθερά, που συνήθως παράγει ένα αφιλόξενο σύμπαν, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι δεν γίνεται να δημιουργηθεί οποιοδήποτε άλλο συμπαθές σύμπαν, είναι δηλαδή αδύνατη η ύπαρξη άλλου σύμπαντος. Είναι δυνατή η αλλαγή στην κοσμολογική σταθερά; Μια φυσική παράμετρος που φαίνεται να είναι πάρα πολύ συντονισμένη είναι η κοσμολογική σταθερά – ένα μέτρο της πίεσης που ασκείται από τον κενό χώρο, που αναγκάζει το σύμπαν να διαστέλλεται. Όταν η σταθερά είναι θετική, ο χώρος διαστέλλεται, όταν είναι αρνητική, το σύμπαν καταρρέει στον εαυτό του. Στο σύμπαν μας, η κοσμολογική σταθερά είναι θετική, αλλά πολύ μικρή – μια λίγο μεγαλύτερη τιμή θα μπορούσε να αναγκάσει το σύμπαν να διαστέλλεται πάρα πολύ γρήγορα, οπότε δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν γαλαξίες. Ωστόσο, ο Wise και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι είναι θεωρητικά πιθανό ότι αλλαγές στις αρχέγονες κοσμολογικές διαταραχές της πυκνότητας, θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν μικρές τουλάχιστον αλλαγές στην τιμή της κοσμολογικής σταθεράς. Στο τέλος-τέλος, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι άλλα σύμπαντα βρίσκονται εκεί έξω, τι ζωή μπορεί να έχουν. Αλλά αυτό πιθανώς δεν θα σταματήσει τους φυσικούς από την διερεύνηση των πιθανοτήτων, και σε αυτή την διαδικασία να μάθουν περισσότερα για το δικό μας σύμπαν. Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Physical Review D

Εχουμε δυο γεγονοτα σήμερα που μπορουμε να τα παρακολουθησουμε: Παρακολουθήστε ζωντανά την άφιξη του Johannes Kepler http://www.esa.int/esaCP/Greece.html 23 February 2011 Μετά από μία εβδομάδα ταξιδιού, το διαστημικό ρομποτικό φορτηγό Johannes Kepler θα πλευρίσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το απόγευμα της Πέμπτης, 24 Φεβρουαρίου, στις 17:45 ώρα Ελλάδος. H πρόσδεσή του θα μεταδωθεί σε πραγματικό χρόνο μέσα από το διαδικτυακό τόπο του ΕΟΔ. Επισης την εκτοξευση του Discovery. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13987&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight= Επίσης: Άγαλμα του Γκαγκάριν θα τοποθετηθεί στο Λονδίνο. Άγαλμα του σκαπανέα του Σύμπαντος Γιούρι Γκαγκάριν προς τιμήν των 50-χρόνων της πτήσης του θα τοποθετηθεί τον Ιούλιο στο κέντρο του Λονδίνου. Το μνημείο θα κατασκευαστεί απέναντι από το μνημείο του ένδοξου Άγγλου θαλασσινού Τζέιμς Kουκ, ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας και Επιστήμης της Μ. Βρετανίας Ντέβιντ Ουίλετς. Αυτή τη δήλωση την έκανε στη Μόσχα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τη Ρωσκόσμος για την πραγματοποίηση το 2011 του ρωσο-βρετανικού Έτους Διαστήματος. Στον ΔΔΣ η ολυμπιακή φλογα; Η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος, Roscosmos, είναι θετική στην ιδέα να σταλεί η Ολυμπιακή Φλόγα, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και μετά πίσω στη Γη, ως μέρος των προετοιμασιών για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, όπως δήλωσε ο υπεύθυνος Στατιστικής, Vitaly Davydov. "Ειλικρινά μιλώντας, δεν έχουμε μελετήσει τις δυνατότητες να παραδώσουμε την Ολυμπιακή Φλόγα στο ΔΔΣ. Πρόκειται για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Κανονικά η "γυμνή" φλόγα δεν επιτρέπεται να περάσει στο διαστημικό σταθμό, για λόγους ασφαλείας", είπε ο Davydov, προσθέτοντας ότι, εάν αναπτυχθεί -σωστά- η ιδέα και είναι άρτια από τεχνικής άποψης, τότε η Roscosmos θα εξετάσει το ενδεχόμενο", πρόσθεσε. Πολλά Μέσα Ενημέρωσης ανέφεραν ότι μία από τις ρωσικές εταιρείες που σχετίζονται με τη διαστημική βιομηχανία, δίνει "αγώνα" για την εκπόνηση του σχεδίου παράδοσης. "Η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και, θεωρητικά, θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Αλλά οι τρόποι υλοποίησης πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά", πρόσθεσε ο Davydov.

Οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν. Τελευταία αναπτύσσεται συνεχώς μια άποψη ότι οι μαύρες τρύπες στο πρώιμο σύμπαν μπορεί να ήταν οι σπόροι γύρω από τους οποίους πρωτο-αναπτύχθηκαν οι περισσότεροι από τους μεγάλους σημερινούς γαλαξίες (είναι αυτοί που έχουν στα κέντρα τους υπερβαρέες μαύρες τρύπες). Και κάνοντας ένα βήμα πιο πίσω στον χρόνο, θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε ότι οι μαύρες τρύπες ήταν το κλειδί για τον επαναϊονισμό του πρώιμου διαστρικού μέσου, στις απαρχές του σύμπαντος, – γεγονός που επηρέασε τότε τις μεγάλες σημερινές δομές του σύμπαντος. Για να ανακεφαλαιώσουμε εκείνες τις πρώτες εποχές … Πρώτα ήταν το Big Bang – και για περίπου τρία λεπτά όλα ήταν πολύ συμπαγή και ως εκ τούτου πολύ καυτά – αλλά μετά από τρία λεπτά σχηματίστηκαν το πρώτο πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια. Για τα επόμενα 17 λεπτά ένα μέρος αυτών των πρωτονίων συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν πυρήνες ηλίου – μέχρι 20 λεπτά μετά το Μπιγκ Μπανγκ, το σύμπαν λόγω της διαστολής έγινε πάρα πολύ ψυχρό για να διατηρηθεί η νουκλεοσύνθεση. Μετά, τα πρωτόνια και οι πυρήνες ηλίου μαζί με τα ηλεκτρόνια απλά αναπηδούσαν δεξιά αριστερά, χωρίς να συνδυάζονται για τον σχηματισμό των ατόμων, σαν ένα πολύ καυτό πλάσμα. Κι αυτό κράτησε, περίπου, 380.000 χρόνια. Υπήρχαν πολλά φωτόνια, αλλά υπήρχε μικρή πιθανότητα αυτά τα φωτόνια να κάνουν οτιδήποτε, εκτός από το να σχηματιστούν και αμέσως μετά να απορροφηθούν από ένα παρακείμενο σωματίδιο σε αυτό το καυτό καυτό πλάσμα. Αλλά σε 380.000 χρόνια, το διαστελλόμενο σύμπαν είχε ψυχθεί τόσο ώστε μπορούσαν πια τα πρωτόνια και οι πυρήνες του ηλίου να συνδυαστούν με τα ηλεκτρόνια για να σχηματίσουν τα πρώτα άτομα. Έτσι ξαφνικά τα φωτόνια έμειναν μέσα στον κενό χώρο και μπορούσαν να διαδοθούν μακριά. Το πρώτο εκείνο φως στο νεαρό σύμπαν ακόμα και σήμερα μπορούμε να το ανιχνεύσουμε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων. Εν συνεχεία ακολούθησαν οι Σκοτεινοί Αιώνες μέχρι, περίπου, μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, οπότε άρχισαν να διαμορφώνονται τα πρώτα αστέρια. Είναι πιθανό ότι αυτά τα αστέρια ήταν πολύ μεγάλα, καθώς τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου (και ήλιου), μπορούσαν εύκολα να συσσωρευτούν και να σχηματίσουν μεγάλους όγκους. Μερικά από αυτά τα πρώτα αστέρια μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα – κάπου 130 με 250 ηλιακές μάζες – που γρήγορα έφτασαν στο στάδιο του να γίνουν μερικά σουπερνόβα και άλλα έγιναν μαύρες τρύπες. Γιατί είχαν τέτοια βαρύτητα αυτά τα άστρα, που δεν επέτρεψε να καταστεί δυνατή μια έκρηξη σουπερνόβα και να σκορπίσει στο διάστημα υλικό έξω από το αστέρι. Και εδώ ξεκινάει η ιστορία του επαναϊονισμού. Τα ψυχρά, σταθερά άτομα υδρογόνου του πρώιμου διαστρικού μέσου δεν έμειναν ψυχρά και σταθερά για πολύ καιρό. Σε ένα μικρότερο σύμπαν γεμάτο από πολύ πυκνά και μεγάλα αστέρια, αυτά τα άτομα γρήγορα θερμάνθηκαν αναγκάζοντας τα ηλεκτρόνιά τους να ξεφύγουν από τους πυρήνες τους και να γίνουν ιόντα και πάλι. Αυτό δημιούργησε ένα πλάσμα χαμηλής πυκνότητας – και ακόμα πολύ καυτό, αλλά που προκαλούσε μεγάλη διάχυση ενώ ήταν διαφανές στο φως. Από τα ιόντα προς τα άτομα και πάλι προς τα ιόντα – εξ ου και ο όρος επαναϊονισμός. Η μόνη διαφορά είναι ότι μισό δισεκατομμύριο χρόνια μετά το Big Bang, το επαναιονισμένο πλάσμα του διαστρικού μέσου ήταν τόσο διάχυτο που παρέμεινε – και παραμένει – διαφανές στην ακτινοβολία Είναι πιθανό ότι αυτό το βήμα επαναϊονισμού περιορίζει στη συνέχεια το μέγεθος στο οποίο τα νέα αστέρια θα μπορούσαν να μεγαλώσουν – ενώ περιορίζει και τις ευκαιρίες για να αυξηθούν οι νέοι γαλαξίες – επειδή τα καυτά, διεγερμένα ιόντα είναι λιγότερο πιθανό να συγκεντρωθούν μαζί και να αυξηθούν από τα ψυχρά, σταθερά άτομα. Ο επαναϊονισμός μπορεί να συνέβαλε στην δημιουργία μεγάλων συγκεντρώσεων της ύλης – η οποία είναι οργανωμένη σε γενικές γραμμές σε μεγάλους, διακριτούς γαλαξίες και όχι να είναι σε όλο το σύμπαν αστέρια παντού. Υπάρχει η άποψη ότι οι πρώιμες μεγάλες μαύρες τρύπες με μεγάλη εκπομπή ακτίνων Χ – μπορεί να είχαν μεγάλη συμβολή στον επαναϊονισμό του πρώιμου σύμπαντος. Μοντέλα δείχνουν ότι στο πρώιμο σύμπαν, με μια τάση προς πολύ μεγάλα αστέρια, ήταν πολύ πιο πιθανό να υπήρχαν μαύρες τρύπες ως αστρικά κατάλοιπα, παρά αστέρια νετρονίων ή λευκούς νάνους. Επίσης, οι μαύρες τρύπες θα ήταν πιο συχνά σε δυαδικά συστήματα από ότι μεμονωμένα. Έτσι, σε ένα πολύ μεγάλο δυαδικό σύστημα με μία μαύρη τρύπα – η μαύρη τρύπα γρήγορα θα αρχίσει να συσσωρεύει υλικό σε ένα μεγάλο δίσκο συσσώρευσης, υλικό που προέρχεται από το άλλο αστέρι. Στη συνέχεια, αυτοί οι δίσκοι συσσώρευσης θα αρχίσουν να εκπέμπουν φωτόνια υψηλής ενέργειας, ιδίως ακτίνες-X. Αυτά τα φωτόνια υψηλής ενέργειας ακτίνων Χ – θα μπορούσαν δυνητικά να θερμάνουν και να ιονίσουν πολλαπλά άτομα στην πορεία του, ενώ τα φωτόνιο ενός λαμπρού άστρου δεν μπορούν παρά να επαναιονίσουν ένα ή δύο άτομα μόνο. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι μαύρες τρύπες;

Ο φίλος Makis πρωτος το ανέβασε στον τομέα Αστρονομία,Αστροφυσική και Κοσμολογια.Αξίζει η αναρτηση του εδώ που υπάρχει μια ενότητα για τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων. Μέχρι το τέλος του 2012 η διορία για το «σωματίδιο του Θεού». Η σημαντικότερη έρευνα, που πραγματοποιείται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στις εγκαταστάσεις του CERN είναι η αναζήτηση του μποζονίου Χιγκς, που οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει «σωματίδιο του Θεού». Πρόκειται για ένα σωματίδιο που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σωματιδιακής Φυσικής, αφού είναι εκείνο που θα λύσει τον γρίφο για την ύπαρξη της μάζας στην ύλη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που συμμετέχουν στα πειράματα «αν μέσα στους επόμενους 24 μήνες δεν έχει επιτευχθεί ο εντοπισμός του μποζονίου Χιγκς αυτό πιθανότατα θα σημαίνει ότι το σωματίδιο δεν υπάρχει και άρα θα πρέπει να αναπτυχθούν νέες θεωρίες για να εξηγηθεί η ύπαρξη της μάζας». Το σωματίδιο πήρε το όνομά του από τον Βρετανό επιστήμονα Πίτερ Χιγκς, που ήταν ο πρώτος που μίλησε για αυτό πριν από 45 χρόνια. Το μποζόνιο Χιγκς είναι το μόνο από τα σωματίδια του Καθιερωμένου Μοντέλου, που εξακολουθεί να διαφεύγει από τα όργανα παρατήρησης των ερευνητών. Αυτό συμβαίνει γιατί σύμφωνα με την θεωρία εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες, σαν αυτές που παρήχθησαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. «Ελπίζουμε ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουμε εντοπίσει κάποια ευρήματα, που να σχετίζονται με το μποζόνιo Χιγκς» ανέφερε σε μεγάλο επιστημονικό συνέδριο, που γίνεται αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ η Φελίσιτας Πάους, επικεφαλής διεθνών σχέσεων του CERN. «Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον αν τελικά δεν εντοπίσουμε το Χιγκς, αφού αυτό θα σημαίνει ότι υπάρχει κάτι άλλο εντελώς νέο που θα πρέπει να αναζητήσουμε», δήλωσε στους εκπροσώπους του Τύπου στο ίδιο συνέδριο ο Νίκολας Χάντλει, του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, που λαμβάνει μέρος στα πειράματα για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς. Νέοι επιταχυντές θα δώσουν απαντήσεις σε μεγάλα κοσμικά μυστήρια. Τους διαδόχους του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN ετοιμάζεται να κατασκευάσει η επιστημονική κοινότητα σε μία προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε πολλά κοσμικά μυστήρια και να γίνουν νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι νέας γενιάς επιταχυντές θα μπορούν για παράδειγμα, να αναπαράγουν τις εκρήξεις σουπερνόβα, τις ισχυρότερες εκρήξεις στο Σύμπαν, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης ενός άστρου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι εκρήξεις σουπερνόβα παράγουν όλες τις γνωστές μορφές της ύλης και πιθανώς πολλές άγνωστες. Είναι γενικά αποδεκτό ότι από τον περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων λείπουν ορισμένα, που δεν έχουν εντοπισθεί ακόμη. Κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται για λίγα ακόμη στοιχεία, που δεν έχουν εντοπισθεί άλλοι όμως κάνουν λόγο για μερικές χιλιάδες και οι νέοι επιταχυντές θα βοηθήσουν τα μέγιστα στον εντοπισμό τους. Σε πρώτη φάση έχει αποφασισθεί η κατασκευή δύο νέων επιταχυντών. Ο πρώτος θα ονομάζεται FAIR (Facility for Antiproton and Ion Research) και θα κατασκευαστεί στην Γερμανία. Ο επιταχυντής θα αποτελείται από ένα διπλό δακτύλιο, η περιφέρεια του οποίου θα ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο. Στο εσωτερικό του δακτυλίου άτομα θα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες και θα πέφτουν πάνω σε προκαθορισμένους στόχους. Ο επιταχυντής θα στέλνει στη συνέχεια επίσης με μεγάλες ταχύτητες τα «θραύσματα» της σύγκρουσης πάνω σε δεύτερο στόχο να παραχθούν θερμοκρασίες ένα εκατομμύριο φορές πιο υψηλές από εκείνες στο κέντρο του Ήλιου. Η όλη διαδικασία θα αναπαράγει τις συνθήκες που επικρατούν στα άστρα νετρονίου, τα οποία είναι τα απομεινάρια μίας έκρηξης σουπερνόβα. Ο δεύτερος επιταχυντής ονομάζεται Eurisol (European Isotope Separation On Line) και είναι μία εγκατάσταση που σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στα εργαστήρια Rutherford στην Αγγλία αν και πολλοί ειδικοί αναφέρουν ότι θα μπορούσε να εγκατασταθεί δίπλα στον επιταχυντή του CERN. Τα πειράματα στο Eurisol θα έχουν στόχο την παραγωγή ασταθών ατόμων, που πιστεύεται ότι παράγονται σε εκρήξεις σουπερνόβα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα πειράματα στους νέους επιταχυντές όχι μόνο θα μας αποκαλύψουν πολύτιμες πληροφορίες για την λειτουργία του Σύμπαντος αλλά θα ανοίξουν νέους δρόμους σε πολλούς τομείς όπως την παραγωγή ενέργειας, την δημιουργία νέων υλικών και την κατασκευή νέων ιατρικών συστημάτων και εργαλείων.

Μικρή αναβολή στη σινο-ρωσική αποστολή στον Άρη. Η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Κίνας θα αναχωρήσει για Άρη το Νοέμβριο μαζί με τη ρωσική αποστολή Fobos-Grunt, αναφέρουν τη Δευτέρα κινεζικά μέσα. Η εκτόξευση του ρωσικού πυραύλου που θα μεταφέρει τα δύο σκάφη προγραμματιζόταν αρχικά για τον Οκτώβριο του 2009. Αναβλήθηκε όμως για το φετινό Οκτώβριο, και τώρα αναβάλλεται για το Νοέμβριο. Το κινεζικό σκέλος της αποστολής θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, ενώ το ρωσικό σκέλος θα επιχειρήσει να φέρει στη Γη δείγματα από τον Φόβο, έναν από τα δύο μικρά φεγγάρια του πλανήτη (το άλλο είναι ο Δείμος). Τη νέα ημερομηνία εκτόξευσης ανακοίνωσε η κρατική εφημερίδα Ημερησία της Κίνας, επικαλούμενη αξιωματούχο της Κινεζικής Ακαδημίας Διαστημικής Τεχνολογίας. Οι Κόκκινοι στον Κόκκινο Πλανήτη To κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 σε συνεργασία με την τότε Σοβιετική Ένωση. Το 2003, η Κίνα έγινε μόλις η τρίτη χώρα του κόσμου -μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία- που έστειλε ανθρώπους σε τροχιά. Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει δύο ακόμα επανδρωμένες αποστολές και έχει εκτοξεύσει δύο αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη (Τσανγκ'ε 1 και 2). Για το 2013 προγραμματίζει μη επανδρωμένη προσσελήνωση με το Τσανγκ'ε 3, ενώ για το μέλλον σχεδιάζει δικό της διαστημικό σταθμό και, τελικά, μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Στην κοινή σινο-ρωσική αποστολή, ο μικρός κινεζικός δορυφόρος Γινγκχούο-1, βάρους 110 κιλών, θα μελετήσει το αρειανό περιβάλλον, και θα προσπαθήσει να διαπιστώσει πώς ο πλανήτης έχασε το νερό που κάλυπτε κάποτε μεγάλο μέρος της επιφάνειας. Το ρωσικό σκέλος της αποστολής Fobos-Grunt θα είναι το πρώτο διαπλανητικό εγχείρημα της Ρωσίας μετά την αποτυχία της αποστολής Mars96 το 1996. Φιλοδοξεί να γίνει η πρώτη αποστολή που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από τον Φόβο. Η κάψουλα με τα δείγματα προγραμματίζεται να επιστρέψει το καλοκαίρι του 2014. =D> Δορυφόρος για την εξερεύνηση του Ήλιου. Στη Ρωσία εκπονεί διαστημική συσκευή για την εξερεύνηση του Ήλιου. Η συσκευή θα παρέχει τη δυνατότητα φωτογράφησης του Ήλιου με άνευ προηγουμένου υψηλή ευκρίνεια. Η μοναδικότητα του προγράμματος συνίσταται στο ότι για πρώτη φορά το πύρινο ουράνιο σώμα θα εξερευνάται με τη βοήθεια μικρών συσκευών. Στο παρελθόν γι΄αυτό το σκοπό χρησιμοποιούνταν μεγάλα αστεροσκοπεία, τα οποία παρείχαν τη δυνατότητα να δούμε στον Ήλιο λεπτομέριες μεγέθους μόνο χίλιων χλμ. Θα γίνει δυνατή η απάντηση σε ένα από τα σημαντικότερα και άλυτα προς το παρόν ερωτήματα της φυσικής – γιατί ο Ήλιος έχει υπέρθερμο στέμμα. Συγκεκριμένα, η θερμοκρασία της επιφάνειας του Ήλιου ανέρχεται σε περίπου 6000 βαθμούς Κελσίου, ενώ πάνω από αυτή την επιφάνεια – στο στέμμα – η θερμοκρασία φτάνει το ένα εκατομμύριο. Ακριβώς από το στέμμα του Ήλιου εκπέμπεται ουσία, η οποία μπορεί να φτάνει στη Γη, προκαλώντας μαγνητικές καταιγίδες. Με τη βοήθεια της νέας συσκευής θα μπορούν οι επιστήμονες να αντιληφθούν πως θα συμπεριφέρεται αυτό το καυτό άστρο στο προσεχές μέλλον και κατά πόσο η κατάστασή του θα είναι σταθερή. Εφόσον αυτή η σταθερότητα εξασφαλίζει τη δυνατότητα ύπαρξης ζωής στη Γη. Τα τηλεσκόπια για την εξερεύνηση του Ήλιου είναι καρπός των κοινών προσπαθειών των επιστημόνων του Φυσικού Ινστιτούτου Λέμπεντεβ της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και των ειδικών του Αστροφυσικού Παρατητηρίου Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί έχουν συστήματα σταθεροποίησης για τα αστροφυσικά παρατηρητήρια, τα οποία δεν έχει η Ρωσία. Ενώ οι Ρώσοι διαθέτουν οπτικές συσκευές ακτίνων ρέντγκεν (Χ) και έχουν πείρα κατασκευής καθρεπτών και φίλτρων για τα τηλεσκόπια, ανάλογα των οποίων δεν υπάρχουν στον κόσμο. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας θα είναι η κατασκευή της συσκευής «ΑΡΚΑ», με την οποία θα εφοδιαστεί ο μικρός δορυφόρος για τη λεπτομερέστερη εξερεύνηση του Ήλιου. Στη Ρωσία έγιναν δοκιμές μιάς νέας συσκευής παρακολούθησης του διαστημικού χώρου. Στη Ρωσία δοκιμάστηκε με επιτυχία μιά υπερσύγχρονη συσκευή ελέγχου της καθαρότητας της περίγειας τροχιάς. Γίνεται λόγος για το υπερσύγχρονο οπτικό ηλεκτρονικό σύστημα μεγάλης ισχύος που εντοπίζει τους παραμικρούς ακόμα διαστημικούς στόχους και τα υπολείμματα των διαστημικών σκουπιδιών. Το σύστημα αυτό κατασκευάστηκε στην επιχείρηση μηχανοκατασκευών του Ζλατοούστ, πόλη στην περιοχή των Ουραλίων. Η νέα συσκευή, όπως λένε οι κατασκευαστές της, θα γίνει αναντικατάστατος βοηθός του ανθρώπου κατά την εκμετάλλευση των διαστημικών συσκευών, γιατί είναι ικανή να εντοπίζει τα δυσδιάκριτα με τη βοήθεια του συνηθισμένου τηλεσκοπίου αντικείμενα. Η Ρωσία και η Μ. Βρετανία θα εγκαινιάσουν το Έτος του Διαστήματος. Η Ρωσία και η Μ. Βρετανία θα εγκαινιάσουν το Έτος του Διαστήματος με την ευκαιρία της 50ης επετείου της πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν. Τα επίσημα εγκαίνια του ΄Ετους θα γίνουν στη ρωσική Διαστημική Υπηρεσία Ροσκόσμος, όπου ο διευθυντής της Ανατόλι Περμόνοφ και ο Υπουργός Επιστήμης της Μ. Βρετανίας Ντέιβιντ Ουίλετς θα υπογράψουν Κοινή Ανακοίνωση για την ανάπτυξη της συνεργασίας των δύο χωρών στον τομέα της εξερεύνησης του Διαστήματος. Στη Μ. Βρετανία στο πλαίσιο του Έτους του Διαστήματος έχει εκπονηθεί ειδικό διαδικτυακό σχέδιο με την επωνυμία YuriGagarin50.

Κονσταντίν Τσιολκόφσκι - πατέρας της θεωρητικής αστροναυτικής. Για την 50η επέτειο της πτήσης του Γκαγκάριν Στις 12 Απριλίου του 1961, πριν 50 χρόνια το τηλεκατευθυνόμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο βγήκε για πρώτη φορά σε περίγεια τροχιά. Πραγματοποίησε την πρώτη πτήση στο Διάστημα, ο 27χρονος, άγνωστος τότε σοβιετικός πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, ανθυποσμηναγός Βήτα τάξεως Γιούρι Γκαγκάριν, κάνοντας μία περιστροφή γύρω από τη Γη με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ». Εκείνη η περιστροφή διαρκείας 108 λεπτών γύρω από τη Γη μπήκε για πάντα στην παγκόσμια ιστορία, όπως και το όνομα του Γιούρι Γκαγκάριν- του πρώτου ανθρώπου που υπερνίκησε την γήινη έλξη. Πολύ πριν απ’ αυτό το γεγονός, το 1857, σε ένα χωριό στην περιοχή Ριαζάν, σε οικογένεια δασοκόμου γεννήθηκε ένα αγόρι, στο οποίο ακριβώς ήταν γραφτό να γίνει ο θεμελειωτής της θεωρητικής αστροναυτικής ή κοσμοναυτικής. «Νομίζω ότι απόκτησα τη σύνδεση της δυνατής θέλησης του πατέρα με το ταλέντο της μητέρας μου»,- έγραψε αργότερα για τον εαυτό του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Το πάθος του γιού του για ευφευρετικότητα έκανε τον πατέρα του να σκεφτεί για την περαιτέρω μόρφωση του. Ο Τσιολκόφσκι ήταν 16 χρονών όταν τον έστειλαν στη Μόσχα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο Κονσταντίν μελετούσε μόνος του τα μαθηματικά, τη φυσική και την αστρονομία στη Βιβλιοθήκη του Μουσείου Ρουμιάντσεφ. Μετά ακολούθησαν οι εξετάσεις τις οποίες έδωσε ως εξωτερικός μαθητής του γυμνασίου της πόλης Ριαζάν και απόκτησε το επάγγελμα του δασκάλου. Ύστερα απ’ αυτό τον έστειλαν για δουλιά στην επαρχία Καλούγκας. Διδάσκοντας εκεί αριθμητική και γεωμετρία ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι επιδιδόταν συστηματικά σε επιστημονικές έρευνες. Το 1883 κιόλας, στα 26 του χρόνια έγραψε το έργο του "Ελεύθερος χώρος", όπου έβγαλε ουσιαστικό συμπέρασμα για τη δυνατότητα χρησιμοποίησης της αεριωθούμενης κίνησης για μετακινήσεις στον κοσμικό χώρο ή Διάστημα. Ο Τσιολκόφσκι σχεδόν σε όλη του τη ζωή ασχολιόταν με τα προβλήματα της αεροναυτικής. Το 1903 εμφανίστηκε το πρώτο άρθρο του Τσιολκόφσκι για την πυραυλική τεχνική με τον τίτλο «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές». Σ΄αυτό το έργο του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πρότεινε για πρώτη φορά πραγματικό σχέδιο διαστημικής πτήσης –το σχέδιο πυραύλου με υγρό προωθητικό μέσο και τεκμηρίωσε την θεωρία της πτήσης του. Ο Τσιολκόφσκι δεν πρόβαλλε μόνο την ιδέα της χρησιμοποίησης των πυραύλων για διαστημικές πτήσεις, αλλά και εκπόνησε το 1903 το σχέδιο τέτοιου πυραύλου. Το 1929 ο επιστήμονας επεξεργάστηκε τη θεωρία της κίνησης σύνθετων πολυώροφων πυραύλων, η οποία εφαρμόζεται στη σημερινή αστροναυτική. Ο Τσιολκόφσκι πρώτος πρόβαλε την ιδέα κατασκευής πυραύλου – τεχνητού δορυφόρου της Γης και περιέγραψε τις συνθήκες ζωής και δουλιάς του πληρώματός του. Ο επιστήμονας θεωρούσε ότι οι εξωγήινοι Σταθμοί θα πρέπει να είναι ενδιάμεσες βάσεις στο δρόμο της περαιτέρω διείσδυσης του ανθρώπου στο Διάστημα. Ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πέθανε σε ηλικία 78 χρονών, όμως είχε σχεδιάσει το πρόγραμμα της ζωής του ως 108 χρόνια, γιατί ήξερε ότι τότε θα πραγματοποιηθεί το ονειρό του στο οποίο αφιέρωσε όλη την ζωή του. Ο Τσιολκόφσκι θα συμπλήρωνε τα 108 του χρόνια το 1965. Εξάλλου, τον Μάρτιο του 1965 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έκανε για πρώτη φορά περίπατο στο Ανοιχτό Διάστημα. Σήμερα τα έργα του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι απόκτησαν παγκόσμια αναγνώριση. Οι εξερευνήσεις και οι ιδέες του επιβεβαιώθηκαν απ’ όλη την πρακτική της σύγχρονης κοσμοναυτικής και εφαρμόζονται πλατιά κατά την επεξεργασία και την υλοποίηση διαφόρων διαστημικών σχεδίων.

Ελεύθεροι πλανήτες στο διάστημα χωρίς μητρικό άστρο μπορεί να φιλοξενούν ζωή. Νερό σε υγρή μορφή μπορεί να επιβιώσει στην επιφάνεια εκείνων των πλανητών που κινούνται ελεύθερα χωρίς να θερμαίνονται από κανένα άστρο. Αν αυτοί συγχρόνως φιλοξενούν και κάποια μορφή της ζωής, τότε θα μπορούσαν να δράσουν και σαν μεσάζοντες μεταφέροντας την και σε άλλα σημεία του Γαλαξία. Η βαρυτική επίδραση πάνω τους από άλλους πλανήτες ή κάποια διερχόμενα άστρα, τα έδιωξε από την τροχιά που διατηρούσαν στο ηλιακό τους σύστημα, στέλνοντας τα στο παγωμένο διάστημα. Αυτοί λοιπόν οι ελεύθεροι από μητρικά άστρα κόσμοι, θα μπορούσαν να παραμείνουν ζεστοί εξαιτίας της ενέργειας που παράγεται από την διάσπαση των ραδιενεργών στοιχείων στο βραχώδη πυρήνα τους. Οι Dorian Abbot και Eric Switzer του Πανεπιστημίου του Σικάγο υπολόγισαν ότι βραχώδεις πλανήτες με μάζα παρόμοια με αυτή της Γης, θα μπορούσαν να παραμείνουν αρκετά θερμοί, ώστε να διατηρείται το νερό σε υγρή μορφή κάτω από κομμάτια πάγου που παίζουν το ρόλο του μονωτικού, για πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Ένας πλανήτης με το ίδιο ποσοστό νερού με τη Γη θα μπορούσε να διατηρήσει υπόγειο υγρό ωκεανό αν είχε 3,5 φορές τη μάζα της Γης. Όμως, ένας πλανήτης με δεκαπλάσια ποσότητα νερού από τη Γη θα μπορούσε να κάνει το ίδιο έστω κι αν είχε το ένα τρίτο της μάζας της Γης. “Είναι πραγματικά μια ενδιαφέρουσα ιδέα”, λέει η Lisa Kaltenegger του Κέντρου Αστροφυσικής του Harvard, “Αλλά θα έπρεπε να προσγειωθούμε σε έναν τέτοιο πλανήτη, να σκάψουμε στο εσωτερικό του για να δούμε αν η ζωή είναι δυνατή σ’ αυτόν”.

Την Πέμπτη τελικά η τελευταία αποστολή του Discovery στο διάστημα. Το διαστημικό λεωφορείο Discovery πρόκειται να πραγματοποιήσει την τελευταία του αποστολή στο διάστημα τελικά την ερχόμενη Πέμπτη ύστερα από καθυστέρηση ρεκόρ σχεδόν τεσσάρων μηνών. Ο κύριος λόγος των καθυστερήσεων ήταν προβλήματα στην κύρια δεξαμενή καυσίμου –ρωγμές- επάνω στην οποία φέρεται το διαστημικό λεωφορείο. Οι ρωγμές ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για την εκτόξευση όταν διαπιστώθηκε διαρροή υγρού υδρογόνου. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να διαπιστωθεί η φύση της ρωγμής αλλά και οι τρόποι για την επιδιόρθωσή της. Σύμφωνα με τους μηχανικούς της NASA εάν η ρωγμή δεν γινόταν αντιληπτή τότε θα υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για το διαστημικό λεωφορείο. Το Discovery, εάν όλα πάνε καλά και εκτοξευθεί το απόγευμα της Πέμπτης όπως έχει προγραμματιστεί, θα μεταφέρει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έξι αστροναύτες και ένα ανδροειδές, ένας ρομπότ δηλαδή με ανθρώπινη εμφάνιση καθώς και προμήθειες, για το πλήρωμα του ISS. Την ημέρα που το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο θα προσδεθεί με τον ISS ένα άλλο μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο με φορτίο από την ευρωπαϊκή υπηρεσία ESA θα προσδεθεί επίσης με τον διαστημικό σταθμό, και αν για τον οποιοδήποτε λόγο παρουσιαστεί πρόβλημα του ευρωπαϊκού σκάφους τότε η NASA θα αναγκαστεί για άλλη μια φορά να αναβάλει την εκτόξευση του Discovery. Ερχεται το έξυπνο διαστημόπλοιο. Στα σκαριά βρίσκεται το έξυπνο διαστημόπλοιο. Στο τιμόνι του δεν θα έχει κάποιον έμπειρο πλοηγό αλλά ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. Θα αποφασίζει μόνο του για την πορεία που θα ακολουθεί, θα διαπιστώνει την ύπαρξη ενδεχόμενων βλαβών και θα είναι σε θέση να καταλαβαίνει τις εντολές που θα λαμβάνει από το κέντρο ελέγχου στη Γη. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Telegraph», το έξυπνο διαστημόπλοιο σχεδιάζεται από βρετανούς επιστήμονες σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Οι ειδικοί, με άλλα λόγια, προσπαθούν να εξελίξουν ευφυή συστήματα ελέγχου, τα οποία μελλοντικά θα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε δορυφόρους και ρομποτικά εξερευνητικά οχήματα. Το έξυπνο διαστημόπλοιο, όπως εξηγεί ο Σάντορ Βέρες που είναι καθηγητής στο Πανεπιστημιο του Σαουθάμπτον και ειδικός σε αυτόνομα συστήματα ελέγχου, θα είναι η επόμενη γενιά του διαστημοπλοίου που στέλνει ο ESA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να μεταφέρει προμήθειες στους αστροναύτες. Το διαστημόπλοιο αυτό, που λέγεται Automate Transport Vehicle (Αυτόματο Οχημα Μεταφοράς), χρησιμοποιεί αισθητήρες και συστήματα αποφυγής πρόσκρουσης για να δένει με ασφάλεια στον Σταθμό. «Οταν μιλάμε για την τεχνητή νοημοσύνη που θα ελέγχει το διαστημόπλοιο, δεν εννοούμε ένα σύστημα παντογνώστη που θα γνωρίζει άπταιστα τη φυσική διαστήματος αλλά ένα είδος εξελιγμένου τεχνητού εγκεφάλου που θα λαμβάνει άμεσα αποφάσεις για μια σειρά από ζητήματα», λέει ο βρετανός καθηγητής και προσθέτει: «Θα μπορεί να αναγνωρίζει προβλήματα που ενσκήπτουν στη διάρκεια της αποστολής, να τα ιεραρχεί, να προκρίνει τις ενδεδειγμένες λύσεις, να προβλέπει και να αναλύει δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετωπίσει. Θα μπορεί δηλαδή να επεξεργάζεται και να αναλύει πολύ μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών απο ό,τι οι άνθρωποι μηχανικοί». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το έξυπνο διαστημόπλοιο και κατ¨ επέκταση οι δορυφόροι που θα είναι εξοπλισμένοι με συστήματα τεχνητής νοημοσύνης δεν θα χρειάζονται παρακολούθηση σε 24ωρη βάση από επιστήμονες. Ο καθηγητής Σάντορ Βέρες έχει αναπτύξει το σύστημα ελέγχου του διαστημοπλοίου, που λέγεται «sysbrain». Το σύστημα θα είναι σε θέση κατά τη διάρκεια της αποστολής να λαμβάνει και να κατανοεί στην αγγλική γλώσσα οδηγίες και πληροφορίες. Σενάρια από ταινίες επιστημονικής φαντασίας Η ασφάλεια του πληρώματος του διαστημοπλοίου είναι το μεγάλο στοίχημα για τους επιστημονες που αναπτύσσουν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης για το διαστημόπλοιο. Η τεχνητή νοημοσύνη των διαστημοπλοίων υπήρξε άλλωστε το αγαπημένο θέμα ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση μάλιστα της ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «2001: οδύσσεια του διαστήματος» ο HAL 9000, o κεντρικός υπολογιστής του διαστημοπλοίου, άρχισε να δυσλειτουργεί και να σκοτώνει το πλήρωμά του προτού προλάβει να αντιδράσει. ο καθηγητής Σάντορ Βέρες διευκρινίζει, ωστόσο, ότι οποιοδήποτε σύστημα αναπτύσσεται στον πραγματικό κόσμο προγραμματίζεται έτσι ώστε να μη λαμβάνει αποφάσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή. Οι φωτογραφίες του Διαστημικού Σταθμού απο τον ερασιτέχνη αστρονόμο Γιώργο Ταρσούδη από την Αλεξανδρούπολη. http://www.lunar-captures.com/

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Ευτυχως!!! Διέφυγε τον κίνδυνο του ηλιακού «τσουνάμι» το μεγαλύτερο μέρος της Γης. To γιγάντιο σύννεφο πλάσματος που εκτινάχθηκε στο Διάστημα από την ηλιακή έκρηξη της Τρίτης δεν πέτυχε μετωπικά τη Γη, και τα προβλήματα που προκαλεί η γεωμαγνητική καταιγίδα φαίνεται ότι περιορίζονται στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Οι διαταραχές στα συστήματα ραδιοεπικοινωνίας είναι απίθανο να επεκταθούν νοτιότερα του Καναδά και της Νορβηγίας, δήλωσε στο AFP ο Ντιν Πέρσνελ, ερευνητής του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA. Για τον υπόλοιπο πλανήτη, εκτίμησε ότι ίσως σημειωθούν την Παρασκευή γεωμαγνητικές «μικρής σημασίας, αλλά τίποτα ιδιαίτερο». Την Πέμπτη, πάντως, η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας είχε αναφέρει «ιονοσφαιρικές διαταραχές» που διατάραξαν τις ραδιοεπικοινωνίες στο νότιο τμήμα της χώρας. Στη Βρετανία, η Γεωλογική Υπηρεσία (BGS) ανακοίνωσε ότι, λόγω της ηλιακής έκρηξης, το Βόρειο Σέλας είναι πιθανό να φτάσει πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως, ακόμα και μέχρι τη Σκοτία. Ισχυρότερες και συχνότερες ηλιακές εκρήξεις αναμένονται γύρω στο έτος 2013, όταν η ηλιακή δραστηριότητα, η οποία ακολουθεί έναν κύκλο με μέση περίοδο 11 ετών, φτάσει στο λεγόμενο ηλιακό μέγιστο. Μαγνητική ασπίδα Μεγάλο μέρος των φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπει ο Ήλιος εκτρέπονται προς τους πόλους της Γης χάρη στο προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του πλανήτη -αυτός, εξάλλου, είναι ο λόγος που το σέλας εμφανίζεται συνήθως μόνο στην Αρκτική και την Ανταρκτική.

Ιαπωνία -Ενα ρομπότ στο Διάστημα. Ενα ρομπότ σαν αυτό της φωτογραφίας θα στείλει στο Διάστημα η διαστημική υπηρεσία της Ιαπωνίας (Jaxa). Ανάμεσα στα καθήκοντα του ανθρωπόμορφου ομιλούντος ρομπότ, που θα σταλεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, είναι να παρακολουθεί την αποστολή όσο οι αστροναύτες κοιμούνται, να εξετάζει την υγεία τους και τα επίπεδα του στρες, να επικοινωνεί με τη Γη γράφοντας στο Τwitter και να παρέχει στους αστροναύτες «φροντίδα και συντροφιά». Η Jaxa φιλοδοξεί να έχει εγκαταστήσει το ρομπότ στον σταθμό ως το 2013. Σε γραπτή ανακοίνωσή της, διευκρινίζει ότι το ιαπωνικό «ανθρωποειδές», αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας να κατασκευαστούν και να τελειοποιηθούν ρομπότ, που θα περιποιούνται τους ηλικιωμένους, δεδομένου ότι η Ιαπωνία είναι έθνος γερόντων με ένα από τα μεγαλύτερα προσδόκιμα ζωής στον κόσμο. Μικρές ειδήσεις. Δύο Ρώσοι κοσμοναύτες, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ολοκλήρωσαν τον διαστημικό τους περίπατο, μία ώρα νωρίτερα από το αναμενόμενο, όπως ανακοίνωσε το κέντρο ελέγχου της αποστολής. Οι κοσμοναύτες φόρεσαν ρωσικής κατασκευής στολές Orlan-MK, κατά τη διάρκεια διαστημικού περιπάτου τους, την Τετάρτη, η οποία διήρκεσε λίγο λιγότερο από πέντε ώρες (αντί για έξι, που υπολογιζόταν). Ο Dmitry Kondratyev και ο Oleg Skripochka πραγματοποίησαν τον πρώτη τους διαστημικό περίπατο, στις 21 Ιανουαρίου. Κατά τη διάρκεια της αποστολής, οι κοσμοναύτες εγκατέστησαν εξοπλισμό για τα δύο πειράματα έξω από τις μονάδες Zvezda. Στόχος τους είναι η συγκέντρωση δεδομένων για τις σεισμικές προβλέψεις. Οι Ρώσοι και Βρετανοί επιστήμονες θα συνεργάζονται στο σχέδιο «Διπλός Δορυφόρος» Το Ινστιτούτο Φυσικής της Γης της ΡΑΕ και του κολλέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου υπόγραψαν συμφωνία, η οποία θα θέσει την απαρχή της συνεργασίας στην εφαρμογή του κοινού σχεδίου «Διπλός Δορυφόρος». Στα πλαίσιά του ως το 2015 σχεδιάζεται να εκτοξευθούν σε τροχιά δύο δορυφόροι – «μικροδορυφόρος» και «νανοδορυφόρος» - για την χρονικά άμεση παρακολούθηση της σεισμικής δραστηριότητας της Γης, ανακοίνωσε ο προφέσορας του Ινστιτούτου Φυσικής της Γης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βιτάλι Τσμίρεφ. Ο εκπρόσωπος του Κολλεγίου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Αλαν Σμίθ τόνισε ότι, «σε περίπτωση επιτυχίας του προγράμματος, θα γίνει δυνατή η δημιουργία νέων μηχανισμών για την πρόγνωση των σεισμών». Για την εκτοξεύση του διαστημικου ρομποτικού φορτηγού «Κέπλερ». http://www.esa.int/esaCP/SEMEVFPT1KG_Greece_0.html

Η Ανδρομέδα αποκαλύπτει τον Γαλαξία μας. Ως σήμερα πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, ο πιο κοντινός στον δικό μας, αποτελείτο από έναν γιγαντιαίο «λεπτό» δίσκο μέσα στον οποίο βρίσκονταν τα δισεκατομμύρια άστρα του. Ομάδα επιστημόνων που μελετούσε επί πέντε χρόνια τον Γαλαξία της Ανδρομέδας διαπίστωσε ότι ο γαλαξίας αποτελείται τελικά από δύο δίσκους. Ο δεύτερος δίσκος είναι πιο «παχύς» από τον άλλο και περιέχει το 30% των άστρων του Γαλαξία. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στον δεύτερο δίσκο βρίσκονται τα αρχαιότερα άστρα της Ανδρομέδας και ότι η μελέτη του δίσκου θα μας αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες για τη δημιουργία και του δικού μας Γαλαξία. «Ο λεπτός δίσκος της Ανδρομέδας περιέχει τις σπείρες του Γαλαξία στις οποίες δημιουργούνται οι ενεργές περιοχές όπου γεννιούνται συνεχώς άστρα. Στο εσωτερικό του δίσκου, στον πυρήνα του Γαλαξία, πιστεύαμε ότι βρίσκονταν τα πιο παλιά άστρα του. Προηγούμενες παρατηρήσεις σε σπειροειδείς γαλαξίες, όπως η Ανδρομέδα αλλά και ο δικός μας, είχαν δείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις οι σπειροειδείς γαλαξίες διαθέτουν δύο δίσκους, έναν λεπτό και έναν παχύ. Ο παχύτερος δίσκος είναι αυτός που δημιουργείται πρώτος στα αρχικά στάδια γέννησης του γαλαξία και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γαλαξιακή εξέλιξη» δήλωσε στην «Daily Μail» η Μισέλ Κόλινς, του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, η οποία ήταν επικεφαλής της έρευνας. Συνήθως όμως οι παχείς δίσκοι δεν είναι ευδιάκριτοι από τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια και γι΄ αυτό ως σήμερα δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να μελετήσουν τον παχύ δίσκο του δικού μας Γαλαξία. «Η μελέτη του παχέος δίσκου στην Ανδρομέδα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ανάπτυξη και εξέλιξη των σπειροειδών γαλαξιών,συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του δικού μας» αναφέρει ο Μάικλ Ριτς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας που έκανε τις παρατηρήσεις στο παρατηρητήριο Κeck στη Χαβάη.

Το παρατηρητήριο Herschel είδε λιγότερη σκοτεινή ύλη και περισσότερα άστρα. Το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA έχει ανακαλύψει έναν πληθυσμό γαλαξιών, που σκεπάζονται από ένα πέπλο σκόνης και που δεν χρειάζονται τόσο πολύ σκοτεινή ύλη όπως προηγουμένως νομίζαμε για να συγκεντρωθεί αέριο και να ξεκινήσει ο σχηματισμός των άστρων. Οι γαλαξίες είναι πολύ μακριά και κάθε ένας τους έχει περίπου 300 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου. Το μέγεθος αυτό αποτελεί μια πρόκληση για την τρέχουσα θεωρία, που προβλέπει ότι ένας γαλαξίας πρέπει να είναι δεκαπλάσιας μάζας από αυτήν ή να έχει 5.000 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, για να είναι σε θέση να σχηματίσει έναν μεγάλο αριθμό άστρων. Το νέο αποτέλεσμα δημοσιεύεται από τον Alexandre Amblard, στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας. Το μεγαλύτερο ποσοστό από τη μάζα οποιουδήποτε γαλαξία αναμένεται να είναι η σκοτεινή ύλη, μια υποθετική ουσία που δεν έχει ακόμη εντοπιστεί, αλλά που οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει για να προσφέρει μια επαρκή βαρύτητα για να αποτρέψει την διάλυση των γαλαξιών καθώς περιστρέφονται. Τα σημερινά μοντέλα της γέννησης των γαλαξιών αρχίζουν με τη συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων σκοτεινής ύλης. Η βαρυτική έλξη της συγκεντρώνει την συνηθισμένη ύλη και δημιουργούνται έτσι τα άστρα. Με την «έκρηξη αστρικής δημιουργίας» σχηματίζονται άστρα με ρυθμούς 100-1000 φορές ταχύτερα από ό,τι γίνεται στον δικό μας Γαλαξία σήμερα. "Το Χέρσελ μας δείχνει ότι δεν χρειαζόμαστε τόσο πολύ σκοτεινή ύλη, όπως νομίζαμε για να ξεκινήσει μια αστρική έκρηξη», λέει ο Asantha Cooray, του ίδιου Πανεπιστημίου. Αυτή η ανακάλυψη έγινε με την ανάλυση των υπέρυθρων εικόνων που λήφθηκαν από το φασματόμετρο SPIRE του Herschel, σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Αυτά είναι περίπου 1000 φορές μεγαλύτερα από τα μήκη κύματος που είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι, αλλά μπορούν να αποκαλύψουν τους γαλαξίες που είναι σκεπασμένοι με ένα πέπλο της σκόνης σαν ομίχλη. Υπάρχουν πάρα πολλοί γαλαξίες στις εικόνες του Herschel που οι θέσεις τους επικαλύπτονται δημιουργώντας την “ομίχλη” του κοσμικού υποβάθρου υπέρυθρης ακτινοβολίας, όμως δεν κατανέμονται τυχαία αλλά ακολουθούν το βασικό μοτίβο της σκοτεινής ύλης στο Σύμπαν, και έτσι η ομίχλη έχει ένα διακριτό μοτίβο φωτεινών και σκοτεινών τμημάτων, σαν μπαλώματα. Η ανάλυση της φωτεινότητας στα μπαλώματα των εικόνων του SPIRE έχει δείξει ότι ο ρυθμός σχηματισμού νέων άστρων στους μακρινούς γαλαξίες είναι 3-5 φορές υψηλότερη από αυτή που είχε συναχθεί από τις παρατηρήσεις στο ορατό μήκος κύματος, παρόμοιων και πολύ νεαρών γαλαξιών από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αλλά και άλλα τηλεσκόπια. Περαιτέρω αναλύσεις και προσομοιώσεις έχουν δείξει ότι αυτή η μικρότερη μάζα των γαλαξιών είναι ένα πολύ καλό σημείο για τον σχηματισμό των άστρων. Γαλαξίες με μικρότερη μάζα είναι δύσκολο να σχηματίσουν περισσότερο από μια πρώτη γενιά άστρων. Στο άλλο άκρο της κλίμακας, πολύ μεγάλοι γαλαξίες προχωρούν δύσκολα στον σχηματισμό άστρων, διότι το αέριο τους ψύχεται μάλλον αργά, εμποδίζοντάς έτσι την κατάρρευση ώστε να σχηματίσουν την υψηλή πυκνότητα που απαιτείται για την ανάφλεξη στον σχηματισμό των αστεριών. Τα μοντέλα του σχηματισμού των γαλαξιών μπορεί πλέον να προσαρμοστούν ώστε να αντανακλούν τα νέα αυτά αποτελέσματα, ενώ οι αστρονόμοι μπορούν να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του πώς δουλεύουν οι γαλαξίες – συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Οι τρεις εικόνες δείχνουν την κατανομή της σκοτεινής ύλης, η οποία παράγεται από προσομοιώσεις όταν το Σύμπαν ήταν περίπου 3 δισεκατομμυρίων ετών. Η αριστερή εικόνα εμφανίζει την συνεχή κατανομή των σωματιδίων σκοτεινής ύλης που σχηματίζουν ένα δίκτυο φύλλων και ιστών. Η κεντρική παρέχει μια απλοποιημένη άποψη του σύνθετου δικτύου της δομής της σκοτεινής ύλης, ανάλογα με το λεγόμενο μοντέλο του φωτοστέφανου, μια στατιστική προσέγγιση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατανομή της σκοτεινής ύλης σε μικρές και μεγάλες κλίμακες. Στην εικόνα αυτή, η άλως της σκοτεινής ύλης αντιστοιχεί στους πυκνότερους κόμβους του κοσμικού ιστού. Το δεξιό τμήμα τονίζει την άλω της σκοτεινής ύλης (εμφανίζεται με κίτρινο χρώμα), που αντιπροσωπεύει τις πλέον αποτελεσματικές τοποθεσίες για τον σχηματισμό των γαλαξιών. Μόνο τα φωτοστέφανα με μάζα πάνω από ένα ορισμένο όριο μπορούν να προκαλέσουν την ανάφλεξη έντονων εκρήξεων σχηματισμού νέων αστέρων.

Υπέρψυχρα άτομα ίσως μπορούν να αποκαλύψουν την σκοτεινή ενέργεια του κενού. Τεκμηριωμένες γνώσεις σχετικά με τη σκοτεινή ενέργεια και την διαστολή του σύμπαντος θα μπορούσαν να προέλθουν για πρώτη φορά από ένα πείραμα, που περιλαμβάνει υπέρψυχρα άτομα. Αυτό πιστεύει μια ομάδα φυσικών στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο με επικεφαλής τον νομπελίστα Martin Perl, και η οποία σχεδιάζει να ρίξει άτομα καισίου σε δύο ατομικά συμβολόμετρα μήκους 1,5 μέτρων. Οι δυνάμεις του σκοτεινού τομέα (του πεδίου της σκοτεινής ενέργειας) πάνω στα άτομα θα οδηγήσει σε μια διαφορά φάσης που η ομάδα ελπίζει να μετρηθεί με τη σύγκριση των αποτελεσμάτων στις δύο συσκευές. Η σκοτεινή ενέργεια είναι το όνομα που δίνεται στην μυστηριώδη ουσία που πιστεύεται ότι προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος, με την άσκηση αρνητικής πίεσης που αντιτίθεται στην έλξη της βαρύτητας. Αλλά αν και η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να αντιπροσωπεύει περίπου το 75% της υλοενέργειας του σύμπαντος, οι επιστήμονες δεν έχουν καμία πραγματική ιδέα το τι είναι αυτή η σκοτεινή ενέργεια. Οι περισσότερες προσπάθειες για την κατανόηση αυτής περιλαμβάνουν παρατηρήσεις των απόμακρων σουπερνοβών και της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας. Όμως ο Perl και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι μπορούμε να συγκεντρώσουμε νέες πληροφορίες σχετικά με τη σκοτεινή ενέργεια, από ένα πείραμα με ατομικά συμβολόμετρα που πραγματοποιείται σε εργαστήριο εδώ στη Γη. Η ομάδα ελπίζει να εντοπίσει τυχόν άγνωστο «σκοτεινό περιεχόμενο του κενού» (DCV), η οποία, όπως υποστηρίζουν, θα μπορούσε να συμπεριφερθεί όπως η σκοτεινή ενέργεια στον κοσμολογικό χρόνο και στις αντίστοιχες αποστάσεις. Το πείραμα, το οποίο περιγράφεται στην διεύθυνση arxiv.org, http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1101/1101.5626v1.pdf θα πρέπει να οργανωθεί και να λειτουργήσει μέχρι το 2014. Διαφορετικές χωροχρονικές διαδρομές Σύμφωνα με το προσχέδιο του Perl, κάθε ατομικό συμβολόμετρο λειτουργεί με την ρίψη μιας δέσμης ατόμων μέσα σε ένα θάλαμο κενού ύψους 1,5 μέτρων. Ένας παλμός λέιζερ στη συνέχεια πυροδοτεί την δέσμη στην κορυφή του θαλάμου, βάζοντας κάθε άτομο σε μια υπέρθεση δύο κβαντικών καταστάσεων. Ένας δεύτερος παλμός λέιζερ θα χρησιμοποιηθεί για να ανασυνδέσει τα άτομα στο κατώτατο σημείο του θαλάμου, και ακολούθως μετριέται η συμβολή των κυμάτων μεταξύ των δύο διαδρομών, για να μας αποκαλύψει την μετατόπιση φάσης μεταξύ των καταστάσεων που συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια της πτώσης. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να εκτελέσουν το πείραμα χρησιμοποιώντας δύο πανομοιότυπα συμβολόμετρα, που θα τους επιτρέψει να εξουδετερώσουν την επίδραση του πεδίου βαρύτητας της Γης. Αν δεν υπάρχουν φαινόμενα που να οφείλονται στην DCV (σκοτεινή ενέργεια), οι μετατοπίσεις φάσης που μετρούν οι συσκευές θα είναι οι ίδιες. Ωστόσο, εάν η πυκνότητα του σκοτεινού περιεχομένου του κενού DCV είναι διαφορετική σε κάθε συμβολόμετρο, τότε οι μετατοπίσεις της φάσης θα είναι διαφορετικές. Σύμφωνα με την ομάδα, η ανίχνευση βασίζεται σε δύο παραδοχές. Η πρώτη είναι ότι η DCV ασκεί μια δύναμη στην ύλη κι αυτή δεν είναι βαρυτικής φύσης. Η δεύτερη υπόθεση είναι ότι το πεδίο της DCV έχει μια ανομοιόμορφη χωρική κατανομή. Με άλλα λόγια, τα άτομα στα δύο διαφορετικά συμβολόμετρα θα αισθάνονται λίγο διαφορετικές δυνάμεις, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια μικρή μετατόπιση στη σχετική φάση των ατόμων, και η οποία θα μπορούμε να την μετρήσουμε. Δύσκολο να συνδεθεί με τη σκοτεινή ενέργεια Ωστόσο, αυτή η δεύτερη υπόθεση έρχεται σε αντίθεση με το μοντέλο της κοσμολογικής σταθεράς της σκοτεινής ενέργειας, η οποία περιγράφει τη σκοτεινή ενέργεια ως ιδιότητα του κενού χώρου που είναι ίδια παντού μέσα στο σύμπαν. Πράγματι, αν το πείραμα εντόπιζε μέχρι σήμερα άγνωστες δυνάμεις (σχετικές με την σκοτεινή ενέργεια), θα ήταν δύσκολο να συγκριθούν τα αποτελέσματα με άλλες μετρήσεις της σκοτεινής ενέργειας. Οι περισσότερες αναζητήσεις της σκοτεινής ενέργειας (όπως με την ανάλυση του μικροκυματικού υπόβαθρου) γίνονται σε κοσμολογικές κλίμακες χώρου και χρόνου, ενώ εδώ μας ενδιαφέρουν οι διακυμάνσεις της πυκνότητας σκοτεινής ενέργειας σε γήινες κλίμακες, εδώ και τώρα. Δυστυχώς η Κοσμολογία δεν μας λέει τι να περιμένουμε σε αυτές τις κλίμακες. Γι αυτό και ορισμένοι κοσμολόγοι είναι επιφυλακτικοί σχετικά με την ικανότητα του πειράματος να μας πεί κάτι για τη σκοτεινή ενέργεια.. Τα ατομικά συμβολόμετρα είναι μεν μια συναρπαστική τεχνολογική εξέλιξη, που θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τη βασική έρευνα φυσική, ωστόσο οι κοσμολόγοι δεν έχουν καμία προσδοκία ότι θα μας αποκαλύψει την αιτία της κοσμικής επιτάχυνσης. Ο Robert Caldwell, κοσμολόγος στο Κολλέγιο Dartmouth, λέει ότι θα ήταν "φανταστικό" αν η ομάδα του Perl ανακάλυπτε κάποια νέα φαινόμενα στο εργαστήριο. Ωστόσο, προειδοποιεί, μπορεί να είναι πολύ δύσκολη η σύνδεση εκ των των υστέρων με την σκοτεινή ενέργεια".

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Περισσοτερα για την Ηλιακή Καταιγίδα. Το υλικό που εκτινάχθηκε από την ατμόσφαιρα του Ήλιου κινείται προς τη Γη με ταχύτητα 900 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, δείχνουν τα δεδομένα από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA. Η έκλαμψη Κατηγορίας Χ ξέσπασε στις 03.56 ώρα Ελλάδας την Τρίτη, και το σύννεφο πλάσματος που εκτίναξε φτάνει στη Γη την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου. Είχαν προηγηθεί δύο ακόμα εκρήξεις μικρότερης έντασης. Η τελευταία έκρηξη επεκτάθηκε από μια ηλιακή κηλίδα στην Ενεργή Περιοχή 1158 του νότιου ημισφαίριου του Ήλιου, το οποίο παρέμενε πιο ήσυχο το τελευταίο διάστημα σε σχέση με το βόρειο ημισφαίριο του άστρου. Όπως αναφέρει το AFP, η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Κίνας ανέφερε την Πέμπτη ότι η γεωμαγνητική καταιγίδα προκάλεσε «απότομες ιονοσφαιρικές διαταραχές» και ακόλουθο μπλακάουτ στις ραδιοεπικοινωνίες βραχέων κυμάτων στο νότιο τμήμα της χώρας. Στη Βρετανία, η Γεωλογική Υπηρεσία (BGS) ανακοίνωσε ότι την Πέμπτη η ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε να φέρει το Βόρειο Σέλας πολύ νοτιότερα από ό,τι συνήθως, ακόμα και μέχρι τη Σκοτία. Αυτού του τύπου τα ηλιακά φαινόμενα προκαλούνται από την αιφνίδια απελευθέρωση μαγνητικής ενέργειας που βρίσκεται αποθηκευμένη στην ατμόσφαιρα του ήλιου. Η NASA ταξινομεί αυτές τις μαγνητικές εκρήξεις στις κατηγορίες A, B, C, M και Χ, με κάθε μια κατηγορία να έχει δεκαπλάσια ισχύ από την προηγούμενη. Το νέο φαινόμενο ανήκει στην ανώτατη και πιο ισχυρή κατηγορία Χ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για άλλη μια ένδειξη ότι ο ήλιος μας "ξυπνάει" για τα καλά και πάλι μετά από μια πολυετή περίοδο "ησυχίας". Η NASA εκτιμά ότι παρόμοιες εκρήξεις μπορεί να συμβούν και τις επόμενες δύο μέρες. Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες διαρκούν συνήθως 24 με 48 ώρες, ορισμένες όμως μπορούν να παραταθούν για αρκετές ημέρες, προειδοποιεί η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Μετεωρολογίας. «Οι ραδιοεπικοινωνίες βραχέων κυμάτων έδαφους-αέρα και θαλάσσης-έδαφους, καθώς και οι ερασιτεχνικές ραδιοεκπομπές, είναι ευάλωτες σε διακοπές στη διάρκεια γεωμαγνητικών καταιγίδων. Τα συστήματα πλοήγησης όπως το GPS επίσης ενδέχεται να επηρεαστούν» εξηγεί η ανακοίνωση. Στο παρελθόν, ανάλογες γεωμαγνητικές καταιγίδες είχαν προκαλέσει σοβαρές διακοπές ηλεκτροδότησης, όπως συνέβη στο Κεμπέκ του Καναδά το Μάρτιο του 1989. Το 2009, έκθεση που συντάχθηκε για λογαριασμό της NASA προειδοποιούσε ότι οι ηλιακές καταιγίδες μπορούν να υπερφορτώσουν τους μετασχηματιστές υψηλής τάσης και να προκαλέσουν βραχυκυκλώματα. Σύμφωνα με την έκθεση, ένα τέτοιο συμβάν θα μπορούσε να κοστίσει στις ΗΠΑ δύο τρισεκατομμύρια δολάρια το πρώτο έτος μετά την καταιγίδα, ενώ για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών θα μπορούσε να χρειαστεί μια δεκαετία.

Με επιτυχία εκτοξεύτηκε το διαστημικό ρομποτικό φορτηγό «Κέπλερ». Εκτοξεύτηκε επιτυχώς το βράδυ της Τετάρτης το Johannes Kepler, το δεύτερο μη επανδρωμένο μεταγωγικό που στέλνει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Η εκτόξευση μεταδόθηκε ζωντανά online http://www.esa.int/SPECIALS/ATV/SEM7VVLTRJG_0.html από το δικτυακό τόπο της ESA. Η εκτόξευση προγραμματιζόταν αρχικά για την Τρίτη, η διαδικασία όμως σταμάτησε λόγω τεχνικών προβλημάτων μόλις τέσσερα λεπτά πριν από την πυροδότηση. O ευρωπαϊκός πύραυλος Ariane 5 που μεταφέρει το Kepler αναχώρησε τελικά στις 23.50 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη. Έχει προγραμματιστεί να πλευρίσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε οκτώ ημέρες. H εκτόξευση πραγματοποιήθηκε από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, που βρίσκεται στη Νότιο Αμερική κοντά στον ισημερινό. «Όπως και το πρώτο διαστημικό φορτηγό Jules Verne, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2008, το Johannes Kepler θα μεταφέρει τρόφιμα, νερό και εξοπλισμό, ενώ οι κινητήρες του θα χρησιμοποιηθούν για τη διόρθωση της τροχιάς του Σταθμού που σταδιακά φθίνει και πλησιάζει προς τη Γη. Το ωφέλιμο φορτίο που μπορεί να μεταφέρει, ωστόσο, είναι σημαντικά μεγαλύτερο (ξεπερνάει τους 5 τόνους)» αναφέρει η νέα πύλη του ESA στα ελληνικά. http://www.esa.int/esaCP/Greece.html Αντίστοιχα μη επανδρωμένα φορτηγά (ATV) για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έχει αναπτύξει και η Ιαπωνία. Μετά την οριστική απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων εντός του 2011, τα πληρώματα θα μεταφέρονται αποκλειστικά με ρωσικά Soyuz. Στο μέλλον, οι αμερικανικές αποστολές ανεφοδιασμού του ISS θα ανατεθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1102705 όπως προβλέπει η νέα στρατηγική για τη NASA που παρουσίασε η κυβέρνηση Ομπάμα. ](*,)

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Ηλιακή καταιγίδα απο έκρηξη στον Ηλιο απειλή για τις τηλεπικοινωνίες. Προχθες Τρίτη, τις πρώτες πρωϊνές ώρες, το διαστημικό παρατηρητήριο Solar Dynamics Observatory που παρακολουθεί τον Ηλιο κατέγραψε την πιο ισχυρή έκρηξη που εχει συμβεί στο μητρικό μας άστρο τα τελευταία χρόνια. Η ηλιακή αυτή καταιγίδα απελευθέρωσε μεγάλες ποσότητας ακτινοβολίας που μέσα σε λίγα λεπτά έφτασαν στην Γη. Παράλληλα παρήγαγε ένα τεράστιο κύμα φορτισμένων σωματιδίων το οποίο κατευθύνεται προς την Γη και συνήθως χρειάζεται πάνω από 24 ώρες για να φθάσει στον πλανήτη μας. Παρόμοια κύματα φορτισμένων σωματιδίων μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα λειτουργίας στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Η νέα μεγα-έκρηξη ανήκει στην κατηγορία «X» που αντιστοιχεί στις ηλιακές εκρήξεις μεγαλύτερης ισχύος και συνέβη σε μια περιοχή στο Νότιο Ημισφαίριο του Ήλιου την οποία οι επιστήμονες ονομάζουν «ενεργή περιοχή 1158». Η αμέσως προηγούμενη έκρηξη της ίδιας κατηγορίας είχε σημειωθεί στον Ηλιο τον Δεκέμβριο του 2006. Η χθεσινή μέγα-έκρηξη είναι η πρώτη του νέου κύκλου ηλιακής δραστηριότητας που άρχισε πέρυσι και αναμένεται να κορυφωθεί το 2013. «Υπήρχαν ορισμένες ενδείξεις ότι είναι πιθανό να εκδηλωθεί κάποια ισχυρή έκρηξη αλλά δεν περιμέναμε να είναι τόσο ισχυρή. Πιθανότατα στην διάρκεια των προσεχών μηνών και ετών θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη εκρήξεις τέτοιας ισχύος» δήλωσε στον δικτυακό τόπο Space. com ο Φιλ Τσάμπερλεν, μέλος της ομάδας των επιστημόνων που ελέγχει το παρατηρητήριο SDO. Στην φωτογραφία που η NASA έδωσε στην δημοσιότητα μια από τις εικόνες που κατέγραψε το παρατηρητήριο Sοlar Dynamics Obsvervatory στην οποία καταγράφονται εκρήξεις. Στο νότιο ημισφαίριο του Ηλιου διακρίνεται η περιοχή που βρίσκεται σε διέγερση την τελευταία εβδομάδα και εκεί έγινε χθες η πολύ ισχυρή έκρηξη.

Το κοσμοείδωλο του Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος συστηματικός νους του κόσμου. Φιλοσόφησε επί παντός του επιστητού. Από τη Φυσική μέχρι τη Λογική, την Ηθική και την Πολιτική. Διασώθηκαν μόνο 169 από τις πραγματείες του Αριστοτέλη. Τις αντιλήψεις του για τη Φυσική τις βρίσκουμε στα έργα του: α) Φυσική ακρόασις (Τα Φυσικά), β) Μετά τα Φυσικά, γ) Περί ουρανού, δ) Μετεωρολογικά, ε) Προβλήματα μηχανικής, στ) Περί γεννήσεως και φθοράς και ζ) Μηχανικά. Οι κεντρικές ιδέες της Φιλοσοφίας της φύσεως του Αριστοτέλη μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω: 1. Το Σύμπαν είναι γεωκεντρικό, πεπερασμένο χωρικά και άπειρο χρονικά (δηλαδή αδημιούργητο). Το κέντρο του Σύμπαντος είναι η ακίνητη Γη. H Σελήνη, οι πλανήτες, ο Ήλιος και οι απλανείς αστέρες βρίσκονται σε ομόκεντρες σφαίρες, οι οποίες περιστρέφονται γύρω από τη Γη. H εξώτατη σφαίρα με τους απλανείς αποτελεί το όριο του Σύμπαντος. Ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτή τη σφαίρα αποτελεί το Σύμπαν. Έξω από αυτή τη σφαίρα δεν υπάρχει τίποτε, ούτε κενό ούτε τόπος. Το κενό είναι ανύπαρκτο. H αντίληψη αυτή του Αριστοτέλη ίσως δικαιώνεται από τη Σύγχρονη Φυσική, η οποία θεωρεί ότι τα πεδία έχουν οντολογική υπόσταση. Δεν είναι δηλαδή αφηρημένες μαθηματικές συλλήψεις. O Αριστοτέλης εγκαταλείπει τις απόψεις του δασκάλου του Πλάτωνα για την ύπαρξη του κόσμου των ιδεών, που ως γνωστόν έχει οντολογική υπόσταση. Τα λογικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα του Αριστοτέλη σχημάτιζαν τον πυρήνα του προγράμματος σπουδών των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων του Μεσαίωνα. Δεν είναι δηλαδή οι ιδέες που έχουμε στο νου μας. Δέχεται, όμως, ο Αριστοτέλης ότι υπάρχει στον άνθρωπο η άυλη ψυχή και ο Θεός, ο οποίος όμως δεν είναι ο δημιουργός της αρχικής ύλης του Σύμπαντος. Με δεδομένη και προϋπάρχουσα την αρχική ύλη, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο (κόσμος = κόσμημα). 2. O Αριστοτέλης βλέπει το Σύμπαν σαν έναν οργανισμό, στον οποίο υπάρχει σκοπιμότητα, όπως και στους έμβιους οργανισμούς. Δεν υπάρχει αιτιοκρατία στον κόσμο του Αριστοτέλη, ούτε τύχη. Στον αντίποδα βρίσκεται το Σύμπαν του Δημόκριτου, το οποίο είναι μία μηχανή που υπακούει αυστηρά στους νόμους της αιτιότητας. Στο Σύμπαν του Δημόκριτου δεν υπάρχει περιθώριο για τύχη ή σκοπιμότητα, είναι άπειρο και χωρικά και χρονικά και κατά συνέπεια αδημιούργητο. Με το Γαλιλαίο και το Νεύτωνα θα επιβληθεί στην επιστήμη το μηχανιστικό αυτό μοντέλο του Δημόκριτου. 3. Κατά τον Αριστοτέλη η ύλη είναι συνεχής, σε αντίθεση με την ατομική θεωρία του Δημόκριτου. Τα υλικά από τα οποία αποτελούνται όλα τα σώματα είναι η γη, ο αέρας, το νερό και το πυρ. O Αριστοτέλης διατηρεί εδώ τις απόψεις του δασκάλου του Πλάτωνα. 4. H κίνηση είναι θεμελιώδης ιδιότητα της ύλης. O Αριστοτέλης υποστήριζε ότι «για να κινηθεί ένα σώμα, πρέπει να δρα σε αυτό δύναμη» και συνδέει τη δύναμη με την ταχύτητα. Κάτι που αρνείται ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας. O τελευταίος θα συνδέσει τη δύναμη με την επιτάχυνση. O Αριστοτέλης δέχεται την αρχή της αδράνειας για να την αρνηθεί μετά, γιατί δεν πιστεύει ότι υπάρχει κενός χώρος. Γράφει: «Ένα σώμα στο κενό θα ηρεμεί ή θα κινείται ευθύγραμμα και ομαλά, γιατί το κενό δεν συνεπάγεται καμία διαφορά η οποία θα καθόριζε κάποια κατεύθυνση για την κίνηση» (Τα Φυσικά 213b, 215a). Επειδή όμως, κατά τον Αριστοτέλη πάντα, δεν υπάρχει κενό, δεν ισχύει η αρχή της αδράνειας. O Γαλιλαίος δε δέχεται την ύπαρξη του κενού άρα και την αρχή της αδράνειας. 5. Τα φαινόμενα κατά τον Αριστοτέλη δεν μπορούν να περιγραφούν ποσοτικά. Δεν μπορούν να περιγραφούν με μαθηματικές σχέσεις. Αυτό βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη Φιλοσοφία του Πλάτωνα. Κατά τον Πλάτωνα, για να εξηγήσουμε τα φαινόμενα δεν πρέπει να τα περιγράφουμε απλώς, αλλά να τα ανάγουμε σε αριθμητικές σχέσεις. Το «σώζειν τα φαινόμενα», δηλαδή η ερμηνεία των φαινομένων, πρέπει να αναχθεί σε ποσοτικές σχέσεις. Αυτό που κάνει δηλαδή η Φυσική από την εποχή του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα. Αυτό αποτελεί και το θρίαμβο του Πλάτωνα. 6. O χρόνος στον Αριστοτέλη συνδέεται με την κίνηση. O χρόνος είναι μέτρο της κίνησης και δεν νοείται χωρίς αυτόν. Ενώ όμως οι κινήσεις είναι διαφορετικές, ο χρόνος είναι πάντα ο ίδιος. Έτσι, τελικώς, ο χρόνος κυλά ανεξάρτητα από τις κινήσεις των σωμάτων. O Αριστοτέλης είχε καθιερωθεί τόσο πολύ στη συνείδηση των επιστημόνων και διανοούμενων των μεσαιωνικών χρόνων, ώστε από ένα σημείο και πέρα αποτελούσε ανασχετικό παράγοντα για την πρόοδο της επιστήμης. «Αυτός έφα» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, το ίδιο επαναλάμβαναν αργότερα οι Ευρωπαίοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γαλιλαίος ντρεπόταν (!) να πει ότι η Γη γυρίζει, παρ’ ότι είχε αδιάσειστα επιστημονικά επιχειρήματα γι’ αυτό. Δεν υπήρχε λόγος για έρευνα και μελέτη της φύσης. Όλα τα είχε πει ο Αριστοτέλης! Αυτός είναι μάλλον ο δεύτερος βασικός λόγος της μη προόδου των φυσικών επιστημών κατά το Μεσαίωνα. O κύριος βέβαια λόγος παραμένει ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η Δύση ήταν υπό την κατοχή των βαρβάρων και υπό την επήρεια των σκοτεινών θρησκευτικών κύκλων. H Φιλοσοφία του Αριστοτέλη έγινε τόσο αποδεκτή για δύο κύριους λόγους. - Πρώτο, γιατί στηρίζεται και συμφωνεί με την άμεση εμπειρία μας, δηλαδή την εποπτεία. - Δεύτερο, γιατί είναι συμβατή με τη χριστιανική Αποκάλυψη, η οποία είχε κυριαρχήσει στο γνωστό τότε κόσμο. Οι απόψεις του Αριστοτέλη πόρρω απέχουν από τις λαϊκές δοξασίες της εποχής του, περί δωδεκαθέου. Κατηγορήθηκε μάλιστα για αθεΐα και κατέφυγε στη Χαλκίδα, τη γενέτειρα της μητέρας του, όπου πέθανε το 322 π,Χ. Σήμερα ο άνθρωπος, ασφαλώς πιο πλούσιος σε γνώσεις για το Σύμπαν, επιχειρεί μια διαφορετική ανθρωποκεντρική προσέγγιση από τον Αριστοτέλη – ότι ο άνθρωπος δηλαδή είναι στο κέντρο του Σύμπαντος – με την διατύπωση της Ανθρωπικής Αρχής. Η Ανθρωπική Αρχή, επιχειρεί να προσδώσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην παρουσία του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν. http://www.physics4u.gr/blog/?p=3092 Διαβάστε τρία πολύ καλά άρθρα σχετικά με τον Αριστοτέλη Η λογική στον Αριστοτέλη. http://sciencearchives.wordpress.com/2010/02/09/%ce%ae-%ce%ad/ Από τον Αριστοτέλη στο Νεύτωνα. http://www.physics4u.gr/blog/?p=2240 Το κοσμολογικό μοντέλο του Αριστοτέλη: από την αρχαιότητα στο Μεσαίωνα. http://sciencearchives.wordpress.com/2010/05/08/%cf%8c-%ce%ad-omic/ Στο σχεδιο ο Αριστοτέλης διδάσκει τον Αλέξανδρο.

Ο Γαλαξίας μας ενσωμάτωσε για τελευταία φορά ένα γαλαξία πριν 700 εκατομμύρια χρόνια . Γερμανοί αστρονόμοι πρόσφατα καθόρισαν ότι ο Γαλαξίας μας πιθανότατα ‘καταβρόχθισέ’ έναν κοντινό νάνο γαλαξία πριν περίπου 700 εκατομμύρια χρόνια. Η ανακάλυψη έγινε αφού αυτοί διαπίστωσαν «κατάλοιπα» στον ουρανό από το κοσμικό αυτό φαγοπότι. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ένα ρεύμα άστρων (φωτογραφία ροζ χρώμα), που μπορεί να είναι απομεινάρια από το πιο πρόσφατο γνωστό κοσμικό γεύμα του δικού μας Γαλαξία. Αυτά τα κατάλοιπα βρίσκονται με τη μορφή ενός ρεύματος άστρων. Ορισμένα από αυτά τα αντικείμενα συμπεριφέρονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που οι ειδικοί λένε ότι δεν είναι σε αρμονία με το πώς πρέπει να ενεργούν, αν προέρχονταν από τον Γαλαξία μας. Από την άλλη πλευρά, οι ιδιότητες και η συμπεριφορά τους θα είχε νόημα αν είχαν σχηματιστεί κάπου αλλού, και στη συνέχεια είχαν ακολουθήσει μια γαλαξιακή συγχώνευση με τον δικό μας Γαλαξία. Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν αρκετά συχνά, όταν μεγάλοι γαλαξίες όπως ο δικός μας συγκρουστεί και συγχωνεύσει μικρότερους και πολύ λιγότερο ογκώδεις γείτονες. Εκτός από την εξήγηση ορισμένων πτυχών των πολύ περίεργων άστρων στο Γαλαξία, η νέα ανακάλυψη προσφέρει επιπλέον αξιοπιστία στη θεωρία που λέει ότι οι πιο μεγάλοι γαλαξίες στο Σύμπαν αυξάνουν εντυπωσιακό το μέγεθός τους, με την ανάλωση νάνων γαλαξιών από το περιβάλλον τους. Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι, διαφορετικά, είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί αυτά τα αντικείμενα φθάνουν σε εντυπωσιακές διαστάσεις. Οι συγχωνεύσεις επίσης μπορούν να εξηγήσουν γιατί εμφανίζονται κάθε τόσο έντονα επεισόδια αστρικής δημιουργίας. Όταν δύο γαλαξίες συγκρούονται, δεν πέφτουν κατευθείαν ο ένας πάνω στον άλλο. Αντίθετα, κάνουν κύκλο ο ένας γύρω από τον άλλον για εκατομμύρια χρόνια, αλληλεπιδρώντας χαλαρά, προτού η ύλη τους συγχωνευτεί. Καθώς εξελίσσεται αυτή η διαδικασία, οι στάσιμες μάζες αερίου υδρογόνου και κοσμική σκόνη που περιέχουν τα δύο σώματα, ξυπνούν και πάλι οπότε αρχίζουν να σχηματίζονται αστρικά φυτώρια. Με τη σειρά τους, οι δομές αυτές παράγουν τότε μεγάλο αριθμό νέων, μπλε άστρων. Τα αστέρια που οδήγησαν στη νέα μελέτη, καθώς και τις επόμενες ανακαλύψεις, ανακαλύφθηκαν από την ερευνήτρια Mary Williams και τους συνάδελφους της. Η ομάδα βρήκε ένα «ρεύμα» από 15 αστέρια, που είχαν όλα τους παρόμοιες ταχύτητες και χημικές συνθέσεις. Αυτές οι ιδιότητες τα θέτουν αμέσως εκτός από τα υπόλοιπα αστέρια του Γαλαξία, εκ των οποίων τα 250.000 ερευνήθηκαν με το Αυστραλιανό Αστρονομικό Παρατηρητήριο. Οι Γερμανοί ερευνητές λένε ότι αυτό το ρεύμα αστέρων βρίσκεται στον αστερισμό του Υδροχόου. Η Williams δημοσίευσε την ανακάλυψή της στο περιοδικό Astrophysical Journal. Άστρα όπως τα ανωτέρω δείχνουν ότι έχουν ‘φαγωθεί’ από τον Γαλαξία μας, και δεν σχηματίζονται εδώ μέσα. Ωστόσο, η ομάδα παραδέχεται ότι χρειάζεται να βελτιώσει τους υπολογισμούς της, όσον αφορά την ηλικία της συγχώνευσης, γιατί έχει μια αβεβαιότητα + / – 350 εκατομμύρια χρόνια.