Δροσος Γεωργιος

Λιγα περισσοτερα για τον χώρο της Ηλιοπαυσης. Ο ήλιος μας, όπως και κάθε άστρο, εκπέμπει ένα συνεχές, υπερηχητικό ρεύμα ιονισμένων σωματιδίων (πλάσμα) που εξαπλώνεται σε όλες τις κατευθύνσεις και σχηματίζει μια νοητή φυσαλίδα που ονομάζεται ηλιόσφαιρα – μια ασπίδα που προστατεύει τη Γη από την κοσμική ακτινοβολία του Γαλαξία μας. Το 2004, και ενώ βρισκόταν σε απόσταση 14 δισ. χιλιομέτρων, το Voyager 1 πέρασε το λεγόμενο «όριο κρουστικού κύματος» (termination shock), το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται σε υποηχητικές ταχύτητες, ένα σημείο 85 φορές την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου Πέρασε τότε στην εξώτερη ζώνη της ηλιόσφαιρας, μια περιοχή σε σχήμα οβάλ που ονομάζεται ηλιοσφαιρικός κολεός (heliosheath). Στην περιοχή αυτή, η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου συνεχίζει να μειώνεται. Τελικά, η ροή του ηλιακού ανέμου σταματά εντελώς στο εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας, που ονομάζεται ηλιόπαυση (heliopause). Εκεί λοιπόν έφθασε τώρα το Voayger 1. Εκεί όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου αναγκάζονται να αλλάξουν πορεία και να κινηθούν «πλάγια»,. Ωστόσο οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν έχει περάσει ακόμα την ηλιόπαυση. Το σκάφος πάντως απέχει πολύ από το τελικό σύνορο του Ηλιακού Συστήματος: είναι το Νέφος του Όορτ, ένας πληθυσμός από εκατομμύρια κομήτες που βρίσκονται σε απόσταση ενός έτους φωτός, δηλαδή το ένα τέταρτο της απόστασης μέχρι το πλησιέστερο άστρο.

Στην άκρη του Ηλιακού συστήματος το Voyager 1. Το πιο μακρινό από τη Γη, διαστημόπλοιο, Voyager 1, κατέγραψε ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθειά του να εγκαταλείψει το Ηλιακό Σύστημα. Πλέον, σε απόσταση 17,4 δισ. χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, εντόπισε μια αλλαγή στη ροή των σωματιδίων που το περιβάλλουν. Αυτά τα σωματίδια που προέρχονται από τον Ήλιο, δεν ταξιδεύουν πια προς τα έξω αλλά κινούνται πλάγια. Αυτό σημαίνει ότι το Voyager είναι, πιθανότατα πολύ κοντά στο να κάνει το άλμα προς το διαστρικό διάστημα, δηλαδή το διάστημα μεταξύ των αστεριών. Ο επιστήμονας Έντουαρντ Στόουν, επαίνεσε τον εξερευνητή και τις συναρπαστικές ανακαλύψεις που κάνει 33 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος. "Όταν το Voyager ξεκίνησε το ταξίδι του δεν είχαμε ιδέα για το πόσο μακριά θα έπρεπε να ταξιδέψουμε για να βγούμε από το Ηλιακό Σύστημα. Τώρα γνωρίζουμε ότι σε περίπου πέντε χρόνια, είναι πιθανό να το καταφέρουμε για πρώτη φορά". Ο αρχικός στόχος τους ανιχνευτή της NASA ήταν η διεξαγωγή έρευνας για το εξωτερικό των πλανητών Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας, έργο που ολοκληρώθηκε το 1989. Στη συνέχεια, συνέχισε την πορεία του προς το βαθύ διάστημα, με γενική κατεύθυνση το κέντρο του Γαλαξία μας. Τα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου δημιουργούν γύρω από το Ηλιακό σύστημα μια φούσκα, γνωστή ως ηλιόσφαιρα. Ο ηλιακός άνεμος ταξιδεύει με “υπερηχητική” ταχύτητα αρχικά και στη συνέχεια επιβραδύνει. Το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνει αποκαλείται σοκ τερματισμού και το όριο αυτό ονομάζεται ηλιόπαυση. Το Voyager έχει υπολογίσει την ταχύτητα του ανέμου στο σημείο που τώρα βρίσκεται, στο μηδέν. "Έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου ο άνεμος του Ήλιου, που μέχρι στιγμής πραγματοποιούσε κίνηση προς τα έξω, κινείται μόνο πλευρικά, έτσι ώστε να καταλήξει στην ουρά της ηλιόσφαιρας", δήλωσε ο καθηγητής Στόουν. To Voyager 1 εκτοξεύτηκε το 1977 και λίγο μετά το Voyager 2. Τόσο το ένα όσο και το άλλο μη επανδρωμένο διαπλανητικό διαστημόπλοιο, μεταφέρει ένα δίσκο από χρυσάφι, με ήχους, μουσική και εικόνες από τη Γη, για την περίπτωση που συναντήσουν ποτέ εξωγήινη ζωή. Προϊόν κοσμικής δολοφονίας τα δακτυλίδια του Κρόνου. Μία ακόμη θεωρία πέφτει στο τραπέζι για την προέλευση των εντυπωσιακών δακτυλίων που περιβάλλουν τον Κρόνο. Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι προϊόντα μιας «κοσμικής δολοφονίας», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι. Ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Κολοράντο υποστηρίζουν ότι οι εντυπωσιακοί πολύχρωμοι δακτύλιοι του Κρόνου (που αποτελούνται από αμέτρητα μικρότερα και μεγαλύτερα παγωμένα κομμάτια ύλης) είναι στην πραγματικότητα τα απομεινάρια ενός παγωμένου φεγγαριού του Κρόνου το οποίο καταστράφηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η βαρυτική έλξη του Κρόνου είχε αρχίσει να τραβά κοντά του τον συγκεκριμένο δορυφόρο οδηγώντας τον στην καταστροφή. Εκτιμούν ότι ο Κρόνος κατάφερε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή προτού ο δορυφόρος καταστραφεί να αποσπάσει από αυτόν το εξωτερικό στρώμα πάγου που υπήρχε σε αυτόν. Αυτό το στρώμα πάγου μεταμορφώθηκε στη συνέχεια στα υπέροχα δακτυλίδια του πλανήτη.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. «Καμία ένδειξη» για ένα άλλο Σύμπαν πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη. Ο ουρανός είναι γεμάτος ίχνη από φαινόμενα που συνέβησαν πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, υποστήριξαν πρόσφατα δύο αναγνωρισμένοι θεωρητικοί φυσικοί. Η προκλητική τους υπόθεση, όμως, δεν επιβεβαιώνεται από τρεις ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες που επανεξέτασαν το θέμα. Ο Ρότζερ Πένροουζ, θεωρητικός φυσικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, και ο συνεργάτης του Βάχε Γκουρζαντιάν, από το Ινστιτούτο Φυσικής του Γερεβάν στην Αρμενία, είναι από τους λίγους επιστήμονες που δεν πιστεύουν ότι το Σύμπαν γεννήθηκε με τη Μεγάλη Έκρηξη. Πιστεύουν αντίθετα ότι το Σύμπαν είναι «κυκλικό», δηλαδή γεννιέται και πεθαίνει περιοδικά, και ότι το Μπιγκ Μπανγκ ήταν απλώς η αρχή μιας καινούργιας φάσης σε αυτόν τον αέναο κύκλο. Σε έρευνά τους που αναρτήθηκε πρόσφατα στο δικτυακό τόπο arXiv, ενόψει της δημοσίευσής της, οι δύο φυσικοί υποστήριξαν ότι εντόπισαν ενδείξεις για μια σύγκρουση μαύρων τρυπών που συνέβη στην προηγούμενη ζωή του Σύμπαντος. Οι ενδείξεις που εντόπισαν είναι γιγάντιοι ομόκεντροι κύκλοι στη λεγόμενη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που λούζει ολόκληρο το Σύμπαν και χρονολογείται στα 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι ομόκεντροι κύκλοι, που αντιστοιχούν σε περιοχές όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σχετικά ομοιόμορφη αντί να παρουσιάζει διακυμάνσεις, προκλήθηκαν από τη σύγκρουση δύο μελανών οπών μεγάλης μάζας, υποστηρίζουν ο Πένροουζ και ο Γκουρζαντιάν. Όπως υπολογίζουν, η σύγκρουση των δύο οπών προκάλεσε βαρυτικά κύματα, τα οποία με τη σειρά τους άφησαν ίχνη στην ακτινοβολία υποβάθρου. Οι ομόκεντροι κύκλοι όντως υπάρχουν, ωστόσο δεν αποτελούν ίχνη από γεγονότα πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, υποστηρίζουν τώρα οι τρεις νέες μελέτες, τις οποίες ανάρτησαν στο arXiv ερευνητές από τη Νορβηγία και τον Καναδά. Όπως εξηγούν, η ερμηνεία των Πένροουζ και ο Γκουρζαντιάν βασίστηκε σε μια υπόθεση που δεν ευσταθεί: ότι η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ισοτροπική, δηλαδή ότι ο αριθμός των θερμοκρασιακών διακυμάνσεων είναι ανεξάρτητος από το μέγεθός τους στον ουρανό. Στη πραγματικότητα, επισημαίνουν οι τρεις ομάδες, τα θερμά και ψυχρά σημεία στην ακτινοβολία υποβάθρου είναι περισσότερα στις μικρές γωνιακές κλίμακες. Επιπλέον, οι ερευνητές εντόπισαν παρόμοιους ομόκεντρους κύκλους σε προσομοιώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, οι οποίες δεν ακολουθούν το μοντέλο των Πένροουζ και Γκουρζαντιάν. Μάλιστα, εκτός από ομόκεντρους κύκλους, εντόπισαν και ανάλογα ομόκεντρα τρίγωνα, τόσο στις προσομοιώσεις όσο και στα πραγματικά δεδομένα. «Τα αποτελέσματα των Πένροουζ και Γκουρζαντιάν κατά κανένα τρόπο δεν προσφέρουν ενδείξεις για ένα κυκλικό μοντέλο του Σύμπαντος» δηλώνει στο Nature.com o Τζέιμς Ζίμπιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας. Παρά την κριτική, πάντως, ο Γκουρζαντιάν εμμένει στη θέση του. Σε απάντησή του που αναρτήθηκε στο arXiv, ο φυσικός αντιτείνει ότι το καθιερωμένο μοντέλο για τη γέννηση του Σύμπαντος μπορεί μεν να εξηγεί τις μετρήσεις της ακτινοβολίας υποβάθρου, το κυκλικό μοντέλο όμως θα μπορούσε να τις εξηγεί πολύ καλύτερα. Mπορείτε να τις δείτε εδώ τις τρεις νέες μελέτες. http://arxiv.org/abs/1012.1268 http://arxiv.org/abs/1012.1305 http://arxiv.org/abs/1012.1656 Η απαντηση του Γκουρζαντιάν http://arxiv.org/abs/1012.1486%20

Το Ιαπωνικό μη επανδρωμένο σκάφος έφερε τελικά στη Γη σκόνη αστεροειδούς, που θα βοηθήσει στην κατανόηση των απαρχών του ηλιακού μας συστήματος. Μόλις πριν από λίγες μέρες, η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (Jaxa) ανακοίνωσε ότι «επιβεβαιώνει την παρουσία 1.500 σωματιδίων αστεροειδούς», στα δείγματα που έφερε το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Χαγιαμπούσα (το γεράκι Πετρίτης) έπειτα από μια απίθανη διαστημική εποποιία. Σύμφωνα με την Jaxa είναι η πρώτη φορά που φτάνει στη Γη υλικό που ελήφθη απευθείας από ένα ουράνιο σώμα, εκτός από τη Σελήνη. Το Galileo και το NEAR Shoemaker, που είχαν σταλεί από τη NASA, επισκέφτηκαν αστεροειδείς (σώματα με διάμετρο πάνω από 50 μ. που βρίσκονται σε τροχιά κοντά στη Γη αλλά αρκετά μακριά από τον Ηλιο, έτσι ώστε να μην εξατμίζονται τα υλικά στην επιφάνειά τους) αλλά δεν έφεραν πίσω δείγματα. «Αναλύοντας τη σκόνη που υπήρχε στα δείγματα, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν όλη προέρχεται από τον αστεροειδή Ιτοκάουα, ο οποίος έχει ηλικία πολλών δεκαετιών ή και εκατονταετιών εκατομμυρίων ετών », δήλωσαν οι υπεύθυνοι της ΙΔΥ. Με δηλώσεις του, ο υπουργός Επιστημών και Τεχνολογιών της χώρας εξήρε το επίτευγμα, που αποτελεί παγκόσμια πρωτιά. Ακόμα και η αμερικανική NASA αναγνώρισε τη σημασία του γεγονότος διά στόματος του καθηγητή Πολ Εϊμπελ, ο οποίος συμμετείχε στην περισυλλογή της κάψουλας. Τα 1.500 σωματίδια σκόνης είναι όλα μικρότερα από 10 μ. (ένα εκατομμυριοστό του μέτρου), γεγονός που απαιτεί ειδική τεχνολογία για να γίνουν περαιτέρω αναλύσεις. Οι ειδικοί θεωρούν ότι η σκόνη θα βοηθήσει στην κατανόηση των απαρχών του ηλιακού μας συστήματος. Η κάψουλα που περιείχε τη σκόνη περισυλλέχθηκε τον Ιούνιο σε αυστραλιανή έρημο, εκεί που την έριξε το Χαγιαμπούσα κατά την επιστροφή του. Το σκάφος στη συνέχεια διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα ολοκληρώνοντας, έτσι, ένα ταξίδι επτά ετών και έξι δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στο Διάστημα. Το Χαγιαμπούσα ήρθε σ' επαφή με τον Ιτοκάουα, τον Σεπτέμβριο του 2005. Στη συνέχεια όμως αντιμετώπισε επαναλαμβανόμενα τεχνικά προβλήματα, τα οποία μέχρι και πριν από λίγες μέρες έκαναν αμφίβολη την παρουσία ή όχι των δειγμάτων στην κάψουλα. Αρχικά το Χαγιαμπούσα διέθετε ένα μικρό σκάφος για προσεδάφιση, το Minerva (το οποίο ζύγιζε 591 γρ. και είχε μόλις 1 εκατοστό ύψος), το οποίο λειτουργούσε με ηλιακή ενέργεια. Ηταν έτσι σχεδιασμένο ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί στην επιφάνεια του αστεροειδούς, να μεταδίδει εικόνες και να συλλέγει σκόνη. Ενα λάθος στην εκτόξευσή του, όμως, το έστειλε μακριά από τον αστεροειδή και χάθηκε στο Διάστημα. Η πολύ μικρή βαρύτητα στην επιφάνεια του μικρού αστεροειδή ανάγκασε τους ιάπωνες επιστήμονες να εφεύρουν ένα άλλο σύστημα συλλογής, πρωτότυπο αλλά καθόλου αξιόπιστο. Το σκάφος διέθετε τρεις μπίλιες, οι οποίες σήκωναν σκόνη την ώρα που έπεφταν στην επιφάνεια του αστεροειδούς. Αυτή τη σκόνη τη συνέλεγε ένα χωνί, το οποίο κατόπιν την έβαζε στην κάψουλα. Τα προβλήματα τηλεπικοινωνιακής φύσης με το σκάφος, οι αβαρίες των μηχανών, της μπαταρίας και άλλων οργάνων ανάγκασαν την Jaxa να καθυστερήσει την επιστροφή του Χαγιαμπούσα για 3 χρόνια, κάνοντας την επιστροφή του να μοιάζει με πραγματική Οδύσσεια. Για τους Ιάπωνες, μικρούς και μεγάλους, το Χαγιαμπούσα είναι πλέον σύμβολο της επιμονής και του ηρωισμού στις αντιξοότητες. Εκανε μόνο «ένα μικρό βήμα».Ο Νιλ Αρμστρονγκ εξηγεί γιατί δεν εξερεύνησε μεγαλύτερη περιοχή της Σελήνης. Και ξαφνικά ο απόμακρος και σιωπηλός Νιλ Αρμστρογκ, ο πρώτοςάνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι, αποφάσισε να μιλήσει. Και να εξηγήσει γιατί αρκέστηκε μόνο σε εκείνο το «μικρό βήμα για τον άνθρωπο» και δεν έκανε πολύ περισσότερα πάνω στο γκρίζο έδαφος του φεγγαριού. Το ανέλπιστο«comeback»τουΝιλ Αρμστρονγκ στη δημοσιότητα προκάλεσε ένας μπλόγκερ που ασχολείται με επιστημονικά θέματα, ο Ρόμπερτ Κρούλγουιτς. Σε ένα άρθρο του αναρωτήθηκε για ποιον λόγο ο Αρμστρονγκ και ο συνάδελφός του Μπαζ Ολντριν περπάτησαν ελάχιστα στη Σελήνη, διασχίζοντας μια απόσταση μικρότερη ακόμη κι από ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. «Το ταξίδι στο φεγγάρι ήταν πράγματι ένα απίστευτο επίτευγμα. Οι πρώτοι όμως εξερευνητές του φεγγαριού εξερεύνησαν μια εκπληκτικά μικρή περιοχή», έγραψε ο μπλόγκερ αφήνοντας το ερώτημα να αιωρείται. Η απάντηση ήρθε με... διαστημική ταχύτητα, όχι από κάποιον ειδικό της NASA αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο που πάτησε πρώτος στη Σελήνη. Στο e-mail που έστειλε ο 80χρονος βετεράνος αστροναύτης διευκρίνισε πως υπήρχαν πολλοί λόγοι που δεν ήταν δυνατό να διανύσουν μεγάλη απόσταση. Ο πιο σημαντικός ήταν η νευρικότητα που ο ίδιος και οι άλλοι αστροναύτες είχαν για το αν θα λειτουργούσαν καλά οι στολές τους, που ψύχονταν με νερό μέσω ενός υδραυλικού συστήματος. «Εργαζόμασταν σχεδόν σε συνθήκες κενού, όπου η θερμοκρασία ήταν πάνω από 93 βαθμούς και η βαρύτητα αντιστοιχούσε μόνο στο 1/6 της γήινης», ανέφερε ο Αρμστρονγκ. «Ο συνδυαμός αυτών των παραμέτρων», συνέχισε, «δεν μπορεί να αποτυπωθεί εδώ στη Γη. Δεν είχαμε καμία ένδειξη για να γνωρίζουμε επί πόση ώρα θα μπορούσε να λειτουργεί η μικρή δεξαμενή νερού που είχαμε στην πλάτη μας». Τηλεοπτική κάλυψη Επίσης υπήρχε το θέμα της τηλεοπτικής κάλυψης των όσων θα διαδραματίζονταν στο φεγγάρι. Μια από τις πρώτες δουλειές του Αρμστρονγκ ήταν να τοποθετήσει στο έδαφος μία κάμερα. Και οποιαδήποτε εργασία έκανε ο ίδιος ή ο Ολντριν θα έπρεπε να γινόταν εντός του οπτικού της πεδίου, που δεν ήταν και μεγάλο. Ομως ο Αρμστρονγκ αποκαλύπτει ότι... παρέβη τους κανόνες και με δική του πρωτοβουλία απομακρύνθηκε από το οπτικό πεδίο της κάμερας για να εξερευνήσει και να φωτογραφίσει το εσωτερικό των τοιχωμάτων ενός κρατήρα, μήπως και εντοπίσει ενδιαφέροντα στοιχεία.

Περισσότερα για την αντιύλη. Ενα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των μυστηρίων του Σύμπαντος η απομόνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα ατόμων αντι-υδρογόνου. Για τους φυσικούς, ακόμη κι ένα κομματάκι αντι-ύλης είναι πολύτιμο δώρο. Συγκρίνοντας την ύλη με το συμπλήρωμά της, είναι σε θέση να ελέγξουν τις θεμελιακές συμμετρίες που βρίσκονται στην καρδιά του καθιερωμένου μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής και να αναζητήσουν ενδείξεις για νέα θεωρητικά μοντέλα. Ωστόσο, λίγα δώρα μάς δυσκολεύουν τόσο στο περιτύλιγμά τους: μόλις ένα σωματίδιο αντι-ύλης έρθει σε επαφή με το ομόλογό του της ύλης, και τα δύο εκμηδενίζονται σε μια υπέρλαμπρη έκρηξη ενέργειας. Τώρα όμως μια ερευνητική ομάδα του CERN, του ευρωπαϊκού εργαστηρίου σωματιδιακής Φυσικής που βρίσκεται κοντά στη Γενεύη, κατάφερε 38 φορές να «φυλακίσει» μεμονωμένα άτομα αντι-υδρογόνου σε μια μαγνητική παγίδα για περισσότερα από 170 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ενα άτομο αντι-υδρογόνου αποτελείται από ένα αρνητικά φορτισμένο αντι-πρωτόνιο και ένα θετικά φορτισμένο ποζιτρόνιο, το αντι-υλικό ομόλογο του ηλεκτρονίου. Τόσο η ομάδα συνεργασίας ALPHA όσο και η παράλληλα εργαζόμενη στο ίδιο πεδίο ATRAP εργάζονται στον αντίποδα του μεγαλόπνοου πειράματος του CERN για την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς (το λεγόμενο και σωματίδιο του Θεού, που πιστεύεται ότι έδωσε μάζα στα άλλα σωματίδια μετά το Μπιγκ Μπανγκ): Ενώ για εκείνο χρησιμοποιείται επιταχυντής σωματιδίων, οι ομάδες ALPHA και ATRAP χρησιμοποιούν επιβραδυντή σωματιδίων. Σκοπός και των δύο ομάδων είναι να συγκρίνουν τα επίπεδα ενέργειας του αντι-υδρογόνου με εκείνα του υδρογόνου, προκειμένου να επαληθεύσουν πως τα σωματίδια της αντι-ύλης υπόκεινται στις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις με τα σωματίδια της ύλης, μια θεμελιώδη υπόθεση του καθιερωμένου μοντέλου. Οι ισχυρισμοί της ομάδας ALPHA είναι η πρώτη μεγάλη πρόοδος μετά τη δημιουργία χιλιάδων ατόμων αντι-υδρογόνου το 2002 από ένα πρόδρομο πείραμα ονόματι ΑΤΗΕΝΑ2 και από την ATRAP. Και οι δύο ομάδες συνδύασαν επιβραδυμένα αντι-πρωτόνια με ποζιτρόνια ώστε να παραχθούν άτομα αντι-υδρογόνου. Ομως, μέσα σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, τα άτομα εκμηδενίστηκαν μαζί με την κανονική ύλη στα τοιχώματα του περιέκτη τους. Προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο, η ομάδα ALPHA σχημάτισε τα άτομα αντι-υδρογόνου μέσα σε μια μαγνητική παγίδα. Παρόλο που δεν είναι ηλεκτρικά φορτισμένο όπως τα αντι-πρωτόνια και τα ποζιτρόνια, το αντι-υδρογόνο -όπως και το υδρογόνο- διαθέτει έναν πιο λεπτοφυή μαγνητικό χαρακτήρα, που προκύπτει από τα σπιν των σωματιδίων του. Οι ερευνητές της ALPHA χρησιμοποίησαν έναν οκτάπολο μαγνήτη για να δημιουργήσουν ένα μαγνητικό πεδίο που ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και ελαχιστοποιούνταν στο κέντρο, ωθώντας τα άτομα να συγκεντρώνονται εκεί. Για να παγιδευθούν μόλις 38 άτομα, η ομάδα επανέλαβε 335 φορές το πείραμα. Και για να γίνουν φασματοσκοπικές μετρήσεις εκτιμάται πως θα χρειαστεί να παγιδευθούν ταυτόχρονα μέχρι 100 άτομα αντι-υδρογόνου. Με τη σειρά της, η ATRAP ελπίζει πως θα φτάσει νωρίτερα σε αυτόν το στόχο, καθώς χρησιμοποιεί μια διαφορετική μέθοδο, δημιουργώντας χαμηλής ταχύτητας άτομα αντι-υδρογόνου, τα οποία μπορούν να παραμείνουν παγιδευμένα για περισσότερο χρόνο. Αλλά και άλλες δύο ομάδες μελετούν το αντι-υδρογόνο. Η διεθνής συνεργασία ASACUSA προτείνει τη δημιουργία δέσμης αντι-ηλεκτρονίων, ώστε να μελετά τα επίπεδα ενέργειας του αντι-υδρογόνου χωρίς να χρειάζεται να το παγιδεύσει. Και ένα άλλο πείραμα του CERN ονόματι AEgIS έχει αρχίσει να συγκρίνει τις επιδράσεις της βαρύτητας στο υδρογόνο και στο αντι-υδρογόνο. Αν δεν είναι ακριβώς ίδιες, όπως θεωρούμε μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να επιλέξουν τις κατάλληλες προσεγγίσεις που θα ενοποιήσουν την κβαντική θεωρία με εκείνη της γενικής σχετικότητας. Ένα αστρικό σύστημα επιταχύνει πρωτόνια σε ενέργειες που ανταγωνίζονται τον επιταχυντή LHC. Οι φυσικοί που μοχθούν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων έχουν τώρα έναν ουράνιο αντίπαλο. Πρωτόνια σε ένα ζευγάρι άστρων, που κινούνται το ένα γύρω από το άλλο, συνελήφθησαν να έχουν ενέργειες συγκρίσιμες με αυτές που μπορούν να επιτευχθούν στον ισχυρότερο επιταχυντή στον κόσμο, σύμφωνα με μια νέα έρευνα. Τα δύο άστρα από τα μεγαλύτερα που γνωρίζουμε στον Γαλαξία – συναποτελούν το σύστημα αστέρων Ήτα Τρόπιδας (Eta Carinae), κάπου 7.500 έτη φωτός από τη Γη. Τα άστρα αυτά με την τεράστια μάζα εκπέμπουν πυκνούς αστρικούς ανέμους, ενώ έχει υπολογιστεί ότι το Eta Carinae ρίχνει προς τα έξω μάζα ίση με της Γης κάθε εβδομάδα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi της NASA των ακτίνων-γ κατέγραψε πρόσφατα ακτίνες γάμμα από το Ήτα Τρόπιδος, να κυμαίνονται από 20 έως 50 δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, ανέφερε ο Roland Walter του Πανεπιστημίου της Γενεύης, σε ένα συμπόσιο Σχετικιστικής Αστροφυσικής που πραγματοποιήθηκε στη Χαϊδελβέργη. Η πιο αληθοφανής εξήγηση για αυτές τις ενεργητικές εκπομπές είναι ότι τα πρωτόνια, τα οποία έχουν παγιδευτεί από τα ισχυρά μαγνητικά πεδίο του συστήματος, κινούνται συνεχώς εμπρός και πίσω μεταξύ των δύο αστρικών ανέμων, κερδίζοντας έτσι ενέργεια κατά τη διάρκεια της κάθε αναπήδησης. Υπολογίζεται ότι τα πρωτόνια αποκτούν ενέργειες τουλάχιστον 10 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (TeV), υψηλότερες από τη μέγιστη ενέργεια που αποκτούν τα πρωτόνια, 7 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ, στον επιταχυντή LHC, εκτιμά ο Walter και οι συνεργάτες του. "Το Ήτα Τρόπιδος είναι μια έκδοση λίγο μεγαλύτερης κλίμακας από τον Μεγάλο Επιταχυντή," δήλωσε ο Walter. Εκτός από τα πρωτόνια των 10 TeV, οι ισχυροί αστρικοί άνεμοι της Τρόπιδος μεταφέρουν φορτισμένα άτομα. Όταν τα ενεργητικά πρωτόνια συγκρούονται με αυτά τα ιόντα, τα πρωτόνια παράγουν σωματίδια που ονομάζονται πιόνια και τα οποία όταν διασπώνται παράγουν ακτίνες γάμμα που παρατηρούνται από το τηλεσκόπιο ακτίνων-γ Fermi. Η μελέτη δείχνει ότι οι συγκρούσεις μεταξύ των αστρικών ανέμων είναι μια πιθανή πηγή του ρεύματος πρωτονίων καθώς και άλλων ενεργητικών ιόντων υψηλής ταχύτητας, που ονομάζονται κοσμικές ακτίνες, μέσα στον Γαλαξία μας. Το φαινόμενο αυτό είχε προβλεφθεί από καιρό, αλλά οι εκπομπές από το Ήτα Τρόπιδος προσφέρουν κάποια αρχικά απόδειξη αυτού του μοντέλου, λέει ο Walter. Άλλα μεγάλα αστρικά συστήματα, που επίσης αναμένεται να έχουν ισχυρούς αστρικούς ανέμους, μπορεί να είναι πρώτης τάξεως υποψήφιοι για τη δημιουργία των κοσμικών ακτίνων, πρόσθεσε. Ένα πορτρέτο του τεράστιου αστρικού συστήματος Ήτα Τρόπιδας, στο ορατό φως.

«Πρέπει να υπάρχει ζωή εκεί έξω...» Οι αστρονομοι δηλώνουν βέβαιοι πως δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Μερικές τελευταίες ανακαλύψεις κατέστησαν πιθανότερο παρά ποτέ το ενδεχόμενο να μην είμαστε μόνοι μας, να υπάρχει ζωή κάπου αλλού στο Σύμπαν, συμφωνούν επιστήμονες που μίλησαν στο πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες. Πρόσφατα επιστήμονες ανακοίνωσαν πως υπάρχουν τριπλάσια άστρα απο όσα πιστεύαμε ότι υπήρχαν. Μια άλλη ομάδα ερευνητών ανακάλυψε πως ένα μκρόβιο μπορεί να ζήσει με αρσενικό, δηλαδή σε ένα εξαιρετικά σκληρό περιβάλλον. Και νωρίτερα φέτος, αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι βρήκαν έναν δυνάμει κατοικήσιμο πλανήτη. «Τα στοιχεία ενισχύονται όλο και περισσότερο» λέει ο Καρλ Πίλτσερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA. «Πιστεύω πως όποιος κοιτάξει αυτά τα στοιχεία θα πει: “Πρέπει να υπάρχει ζωή εκεί έξω”». Ο Σεθ Σόστακ, ανώτερος αστρονόμος στο Ινστιτούτο SETI στην Καλιφόρνια, επισημαίνει πως όλες οι τελευταίες ανακαλύψεις μας ενθαρρύνουν να πιστέψουμε πως υπάρχει ζωή εκεί έξω». Το να πιστεύει κάποιος σήμερα ότι η Γη είναι το μόνο μέρος το οποίο φιλοξενεί ζωή είναι ουσιαστικά σαν να πιστεύει στα θαύματα, «και οι αστρονόμοι δεν πιστεύουν σε θαύματα» προσθέτει. Βέβαια δεν υπάρχει ακόμη απόδειξη για την ύπαρξη τέτοιας ζωής. ωστόσο, υποστηρίζει ο αστροβιολόγος της NASA Κρις Μακέι «υπάρχουν πράγματα που δείχνουν ότι πρέπει να αισιοδοξούμε». Την περασμένη εβδομάδα ένας αστρονόμος του Γέιλ δήλωσε πως υπολογίζει ότι υπάρχουν 300 εξάκις εκατομμύρια άστρα – τριπλάσια απο ό,τι υπολογιζόταν προηγουμένως. Η Λάιζα Κάλτενεγκερ από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ λέει πως οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι τα μισά από τα άστρα στον γαλαξία μας έχουν πλανήτες μεγέθους διπλάσιου ως δεκαπλάσιου αυτού της Γης, οι οποίοι θα μπορούσαν να συντηρήσουν ζωή. Τον Απρίλιο ανακοινώθηκε και η ανακάλυψη ενός τέτοιου πλανήτη στην κατάλληλη απόσταση από το άστρο του, ώστε να μην είναι ούτε πολύ ζεστός ούτε πολύ κρύος. Διαφορετική μορφή ζωής Ο Ντόναλντ Μπράουνλι, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, είναι λιγότερο αισιόδοξος επειδή πιστεύει πως αυτό που μπορεί να υπάρχει εκεί έξω δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί – ή δεν θα είναι τόσο σημαντικό. Αν βρίσκεται εκεί έξω – λέει – πιθανόν να πρόκειται για μικρόβια τα οποία δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς από απόσταση. Επίσης οι διαφορετικές γεωλογικές και ατμοσφαιρικές δυνάμεις στους πλανήτες μπορεί να εμποδίζουν τη ζωή να εξελιχθεί σε κάτι πολύπλοκο ή ευφυές, προσθέτει. Αν είναι να βρεθεί ζωή, ο Αρης είναι ο πιθανότερος υποψήφιος – κάτω από την επιφάνειά του, εκεί όπου υπάρχει νερό, λένε αστρονομοι. Δυνατότητες να συντηρήσουν τη ζωή μπορεί να έχουν επίσης το φεγγάρι του Δία Ευρώπη και τα φεγγάρια του Κρόνου Εγκέλαδος και Τιτάνας. Με το αυτί στο υπερδιάστημα Τέλος, προηγμένοι εξωγήινοι μπορεί να βρουν εμάς ή μπορεί εμείς να ακούσουμε τις ασύρματες εκπομπές τους λέει ο Μακέι. Το Ινστιτούτο SETI «αφουγκράζεται» το Σύμπαν για να εντοπίσει ευφυή ζωή. Και στις διαλέξεις του, ο Σόστακ στοιχηματίζει με οποιονδήποτε από το ακροατήριο έναν καφέ πως οι επιστήμονες θαβρουν απόδειξη εξωγήινης ζωής γύρω στο 2026. Οι πιθανότητες ποτέ δεν ήταν περισσότερες υπέρ του. ΘΑΥΜΑ «Το να υπάρχει ζωή μόνο στη Γη ισοδυναμεί με θαύμα» λέει ο καθηγητής Σεθ Σόστακ Ανθρακας και διαμάντια σε πλανήτη. Ομάδα αμερικανών και βρετανών αστρονόμων ανακάλυψε τον πρώτο πλανήτη εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος έχει πολύ υψηλές συγκεντρώσεις άνθρακα. Οι ερευνητές δεν αποκλείουν πλέον την πιθανότητα να υπάρχουν πολλοί βραχώδεις εξωπλανήτες πλούσιοι σε καθαρό άνθρακα, η επιφάνεια των οποίων αποτελείται από διαμάντια ή γραφίτη. Οι επιστήμονες, υπό τον δρα Νίκου Μαντουσουντάν του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Nature, σύμφωνα με το BBC, εκτίμησαν ότι μπορεί να υπάρχουν πλανήτες με «ολόκληρες εκτάσεις γης και βουνά φτιαγμένα από διαμάντια!». Η νέα ανακάλυψη, που χαρακτηρίστηκε σημαντικό αστρονομικό επίτευγμα, εγείρει επίσης νέα ερωτήματα για το σχηματισμό των πλανητών. Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν, με τη βοήθεια του διαστημικού υπέρυθρου τηλεσκοπίου Σπίτσερ της NASA, την εκπομπή θερμικής ακτινοβολίας από ένα πλανήτη σε απόσταση 1.200 ετών φωτός από τη Γη και στη συνέχεια κατάφεραν να αναλύσουν την χημική σύνθεση της ατμόσφαιράς του, η οποία προέκυψε να έχει άφθονο άνθρακα. Πολλοί πλανήτες στο γαλαξία μας μπορεί να έχουν ανάλογες υψηλές ποσότητες άνθρακα. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 500 εξωπλανήτες σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα-ήλιους. Μόνο πολύ πρόσφατα οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει τα κατάλληλα όργανα και τις μεθόδους για την μέτρηση της χημικής σύνθεσης της ατμόσφαιράς μερικών από αυτούς. Ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης με την ονομασία Wasp 12b, είναι ο πρώτος που εντοπίστηκε να διαθέτει περισσότερο άνθρακα σε σχέση με οξυγόνο. Είναι ένας αέριος γίγαντας τύπου Δία και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Όμως ο πυρήνας του μπορεί να περιέχει κάποια μορφή διαμαντιών, γραφίτη και άλλα είδη άνθρακα, πιθανώς σε υγρή μορφή. Σύμφωνα με τον Μαντουσουντάν, οι θεωρητικές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχουν αρκετοί εξωγήινοι κόσμοι στο γαλαξία μας, στους οποίους «ίσως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι οι βράχοι από διαμάντια και γραφίτη. Αυτό σημαίνει ότι στα βουνά τους ένα μεγάλο τμήμα της μάζας τους, αντί για άλλα πετρώματα, θα αποτελείται από διαμάντια, ενώ μπορεί να υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις διαμαντιών στο υπέδαφος, πολύ περισσότερες από ό,τι στη Γη». Αυτοί οι πλανήτες όμως είναι πιθανό ότι δεν έχουν νερό. Οι αστρονόμοι δεν μπορούν να απαντήσουν, προς το παρόν, στο ερώτημα πόσο συχνοί μπορεί να είναι αυτοί οι «διαμαντένιοι» κόσμοι, αλλά δεν αποκλείουν ότι μπορεί να μην είναι καθόλου σπάνιοι. Το ερώτημα που ανακύπτει επίσης, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι με ποιο τρόπο σχηματίζονται τέτοιοι κόσμοι από άνθρακα και διαμάντια. Πάντως, οι επιστήμονες διαπιστώνουν πλέον ότι αν σε ένα εξωπλανήτη δεν υπάρχει πολύ οξυγόνο, τότε τα κοινά πετρώματα σε αυτόν είναι δυνατό να αποτελούνται από καθαρό άνθρακα σε μορφή διαμαντιών. «Υπάρχουν πολλοί παράξενοι άλλοι κόσμοι εκεί έξω, πέρα ακόμα και από τη φαντασία των επιστημόνων», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μαντουσουντάν. Ο άνθρακας αποτελεί δομικό λίθο για την ανάπτυξη της ζωής στο δικό μας πλανήτη, αλλά το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρχει εξωγήινη ζωή σε κόσμους όπου υπάρχει υπεραφθονία άνθρακα. Πάντως, η πρόσφατη ανακοίνωση της NASA για ένα «εξωγήινο» βακτήριο σε μια λίμνη της Καλιφόρνιας, το οποίο τρέφεται με αρσενικό, το οποίο μάλιστα το έχει ενσωματώσει στο γενετικό υλικό του, δείχνει ότι η ζωή έχει απρόσμενη φαντασία και προσαρμοστικότητα στα πιο εχθρικά και «εξωτικά» περιβάλλοντα. Αρα, κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει την ύπαρξη ζωής ακόμα και σε ένα διαμαντένιο κόσμο. Πάντως ο συγκεκριμένος Wasp 12b, που είναι κατά 80% μεγαλύτερος από το Δία, είναι μάλλον υπερβολικά καυτός για την ζωή, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στο άστρο του (έχει "έτος" μόλις 26 ωρών) και η θερμοκρασία του την μέρα αγγίζει τους 2.600 βαθμούς Κελσίου, κάνοντάς τον δεύτερο πιο θερμό εξωπλανήτη που έχει ποτέ βρεθεί. Σκοτεινός γίγαντας μας «πετά» κομήτες. Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα. Ανακάλυψαν τον «ένοχο» που στέλνει στο ηλιακό μας σύστημα πολλούς από τους κομήτες που κυκλοφορούν στη διαστημική μας γειτονιά, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα πλησιάζουν και τον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες μελετώντας το νέφος Οορτ, μια αχανή περιοχή παγωμένων αντικειμένων και κομητών που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το ηλιακό μας σύστημα, εντόπισαν ένα γιγάντιο σκοτεινό σώμα. Το νέφος Οορτ έχει έκταση τριών ετών φωτός και περιέχει δισεκατομμύρια μικρότερους και μεγαλύτερους κομήτες, καθώς και άλλα παγωμένα διαστημικά αντικείμενα που αποτελούν σύμφωνα με τους ειδικούς «υλικά» που περίσσεψαν από τη διαδικασία δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Οι αμερικανοί αστροφυσικοί χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο WΙSΕ εντόπισαν στο νέφος Οορτ ένα μυστηριώδες σκοτεινό σώμα που έχει μέγεθος 2 ως 4 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. «Πολλοί επιστήμονες έχουν εκφράσει την άποψη ότι σε κάποια από τις περιοχές που περιβάλλουν το ηλιακό μας σύστημα είναι πιθανόν να υπάρχει ένα σώμα στο μέγεθος του Ποσειδώνα, αλλά είναι πραγματικά μεγάλη έκπληξη ο εντοπισμός ενός σώματος μεγαλύτερου από τον Δία» δήλωσε στον δικτυακό τόπο space. com ο Τζον Ματέζε, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Να μην ανοιξουμε θεμα <Νέμεσις> γιατί μαλλον δεν θα βρούμε ακρη. :

Επειδη χθες ηταν η μερα του και μπορει να μην κολλαει ακριβως στο θεμα του post αλλα νομίζω οτι αυτα που λεει το τραγουδι του υπαρχουν στην ψυχη καθε πολίτη του Συμπαντος αξιζει να υπάρχει εδώ. http://www.youtube.com/watch?v=9Q0Eyw3l3XM&feature=player_embedded

Άγνωστη η τύχη της ιαπωνικής αποστολής Ακατσούκι στην Αφροδίτη. Ασαφές παραμένει το απόγευμα της Τρίτης το κατά πόσο η ιαπωνική αποστολή Ακατσούκι κατάφερε να εισέλθει σε τροχιά γύρω από την γειτονική Αφροδίτη. Το σκάφος πυροδότησε τον κινητήρα του και επιβράδυνε προκειμένου να συλληφθεί από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Στην τελική φάση του ελιγμού πέρασε πίσω από την Αφροδίτη, ωστόσο η επαφή με τη Γη χάθηκε για περισσότερο χρόνο από ό,τι προβλεπόταν. «Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε ποια είναι η πορεία του σκάφους» δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Μουνετάκα Ουένο της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Εξερεύνησης Αεροδιαστήματος). «Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να το επαναφέρουμε» είπε. Όπως αναφέρει από το Τόκιο το AFP, οι μηχανικοί της αποστολής δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να έχουν υποστεί βλάβη οι δύο από τις τρεις κεραίες επικοινωνιών. Ο δορυφόρος Ακατσούκι («Χαραυγή»), ένας χρυσαφένιος κύβος με δύο ηλιακούς συλλέκτες σαν κουτιά, εκτοξεύτηκε από τη νότια Ιαπωνία το Μάιο για να μελετήσει το κλίμα της Αφροδίτης.(Φωτογραφία). Ο γειτονικός πλανήτης έχει το ίδιο μέγεθος και παρόμοια σύσταση με τη Γη, είναι όμως κάθε άλλο παρά φιλόξενη: η επιφάνεια φλέγεται στους 450 βαθμούς Κελσίου και τα πυκνά, μόνιμα σύννεφα βρέχουν θειικό οξύ. Η Αφροδίτη πιστεύεται ότι έγινε εφιαλτική λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου -έπαθε αυτό που παθαίνει σήμερα η Γη, σε πολύ μεγαλύτερο όμως βαθμό. Το Ακατσούκι θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για το παρελθόν της Αφροδίτης και το πιθανό μέλλον της Γης. Οι πέντε κάμερες που διαθέτει βλέπουν στην υπέρυθρη και υπεριώδη περιοχή του φάσματος και μπορούν να διαπερνούν τα πυκνά νέφη. Εξάλλου το Ακατσούκι δεν θα είναι η μόνη αποστολή στην Αφροδίτη: Το Venus Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) βρίσκεται σε τροχιά από το 2006. «Οπτικά πτερύγια» για τα διαστημόπλοια Oμάδα φυσικών στις ΗΠΑ παρουσίασε ένα είδος οπτικού πτερυγίου το οποίο μετακινείται όταν πέφτει επάνω του το φως ενός λέιζερ. Τέτοια πτερύγια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον σε σκάφη ή άλλα αντικείμενα που κινούνται στο Διάστημα και θα μπορούν να κάνουν μανούβρες χρησιμοποιώντας μόνο τις ακτίνες του Ηλίου. «Πιστεύουμε ότι ζούμε μια φάση ανάλογη με εκείνη των πρώτων αεροπορικών δοκιμών που έκαναν οι αδελφοί Ράιτ πριν από έναν αιώνα» αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους στην επιθεώρηση «Νature Ρhotonics», θέλοντας να τονίσουν τον επαναστατικό χαρακτήρα της προσπάθειάς τους. Η αρχή του οπτικού πτερυγίου είναι παρόμοια με εκείνη των πτερυγίων που χρησιμοποιούν τον αέρα για να κάνουν μανούβρες. Και τα δύο είδη πτερυγίων για να κινηθούν και να στρίψουν πρέπει να δέχονται μεγαλύτερη πίεση στη μία από τις δύο πλευρές τους ώστε να παράγεται η απαραίτητη ώθηση που θα τα υποχρεώσει να κινηθούν προς την κατεύθυνση που δέχεται την πίεση. Στο οπτικό πτερύγιο τον αέρα ως μέσο πίεσης αντικαθιστά το φως σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται «πίεση ακτινοβολίας» και το είχαν περιγράψει θεωρητικά φυσικοί από το τέλος του 19ου αιώνα. Τα φωτόνια που αντανακλώνται ή περνούν μέσα από ένα αντικείμενο μεταδίδουν σε αυτό κάποια ορμή, η οποία το υποχρεώνει να μετακινηθεί προς κάποια κατεύθυνση. Στην πίεση της ακτινοβολίας οφείλεται το γεγονός ότι οι ουρές των κομητών βρίσκονται πάντοτε σε θέση αντίθετη προς τον Ηλιο επειδή οι ακτίνες του τις σπρώχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πραγματοποιώντας προσομοιώσεις και πειράματα για να διαπιστώσουν πώς το φως διαθλάται και ανακλάται καθώς προσπίπτει σε διαφορετικού σχήματος αντικείμενα, οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν πόση πίεση ακτινοβολίας απαιτείται για να αλλάζει κατεύθυνση ένα οπτικό πτερύγιο και ανέπτυξαν τον σχετικό μηχανισμό. Πιστή στο ραντεβού η βροχή των αστεριών. Ραντεβού με νέα βροχή των Διδυμίδων αστέρων, η οποία αναμένεται να είναι ορατή και από την Ελλάδα, έχουν δώσει οι αστρονόμοι για τη νύχτα της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου. Το φαινόμενο αναμένεται να φτάσει στην κορύφωση του γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα προς Τρίτη. Οι Διδυμίδες, συνήθως εμφανίζονται κάθε χρόνο από τις 7 έως τις 16 Δεκεμβρίου, και είναι μια βροχή αστεριών. Από τις περιοχές τις πόλης φαίνονται ότι πέφτουν με ρυθμό περίπου 50-60 την ώρα ενώ σε περιοχές εκτός κέντρου, με περιορισμένο φωτισμό ενδέχεται να παρατηρηθούν και 100-120 την ώρα. Όσον αφορά στο όνομα τους, το έχουν πάρει από τον αστερισμό των Διδύμων, από όπου και φαίρονται να προέρχονται.

Στήνουν «παγίδα» για να συλλάβουν αντιύλη. Πριν από λίγες εβδομάδες στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (το γνωστό CΕRΝ) ερευνητές κατόρθωσαν να «παγιδεύσουν» για πρώτη φορά άτομα της μυστηριώδους αντιύλης. Οι ερευνητές είχαν δημιουργήσει ένα πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο ονόμασαν «μαγνητικό μπουκάλι», γύρω από το οποίο δημιούργησαν 38 σωματίδια αντιύλης τα οποία παρέμειναν παγιδευμένα εκεί για λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Τώρα μια νέα ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι ανέπτυξε μια νέα τεχνική, την οποία ονόμασε «μαγνητική παγίδα», με την οποία, όπως υποστηρίζουν, μπορούν να συλλαμβάνουν μεγάλο αριθμό σωματιδίων αντιύλης που να «επιβιώνουν» για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η φυσική επιστήμη θεωρεί ότι για κάθε σωματίδιο, όπως τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια, υπάρχει ένα αντισωματίδιο το οποίο η επιστημονική κοινότητα έχει ονομάσει «σωματίδιοκαθρέφτη». Για παράδειγμα, ο «καθρέφτης» του πρωτονίου είναι το αντιπρωτόνιο, του υδρογόνου το αντιυδρογόνο, ενώ «καθρέφτης» του ηλεκτρονίου είναι το ποζιτρόνιο. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, κατά τη γέννηση του Σύμπαντος η αντιύλη ήταν τόση όση και η ύλη, αλλά στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Οι επιστήμονες προσπαθούν επί χρόνια να βρουν απαντήσεις σε αυτό το κοσμικό μυστήριο, η λύση του οποίου θα φωτίσει άγνωστες πτυχές της δημιουργίας αλλά και της εξέλιξης του συμπαντικού περιβάλλοντος. «Με αυτές τις νέες μεθόδους παραγωγής αντιύλης θα μπορέσουμε σύντομα να τη μελετήσουμε και να μάθουμε τα μυστικά της» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Γιασουνόρι Γιαμαζάκα, μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημιούργησε τη μαγνητική παγίδα. Εκτός από απαντήσεις σε κοσμικά μυστήρια, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αντιύλη θα μπορούσε να αποτελέσει όχι απλώς μια εναλλακτική πηγή ενέργειας, αλλά την απόλυτη πηγή, αφού θεωρητικά η αντιύλη θα μπορούσε να παρέχει απεριόριστη και χωρίς κανένα κόστος ενέργεια.

Επειδή συνήθως εμεις οι Ελληνες λέμε οτι τίποτα δεν γίνεται εδώ στον τόπο μας για δέστε αυτό. Επιστημονική συγγραφή.Ραγδαία αύξηση των επιστημονικών δημοσιεύσεων και διευρυνόμενη απήχηση στη διεθνή κοινότητα Εικόνα προόδου για την Ελλάδα, καταγράφει μελέτη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), που αποτυπώνει την επιστημονική συγγραφική δραστηριότητα από το 1993 ως και το 2008, σε διεθνή περιοδικά. Στη δυσχερή οικονομική συγκυρία, και την κατήφεια των στοιχείων που συνήθως τη συνοδεύουν, το ΕΚΤ αποκαλύπτει ότι στο επιστημονικό πεδίο κάτι «κινείται»: συγκεκριμένα, το 2008 η Ελλάδα «εκπροσωπήθηκε» με 10.562 επιστημονικές δημοσιεύσεις, αριθμό τετραπλάσιο σε σχέση με αυτόν του 1993. Ο αριθμός είναι σε συνεχή ανοδική πορεία καθ΄ όλη την περίοδο 1993 – 2008, η οποία και τίθεται στο μικροσκόπιο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρουσιάζει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης στον κατάλογο των 27 χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των 30 χωρών – μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Με δεδομένο ότι οι δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά συνιστούν από τους πλέον σημαντικούς δείκτες «μέτρησης» της έρευνας, στα αποτελέσματα γίνεται ειδική μνεία στην επίδοση της χώρας ως προς τον πληθυσμό της. Το 2007, με 820 δημοσιεύσεις ανα 1 εκατ. κατοίκους, η Ελλάδα κατατάσσεται 17η στη λίστα των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ, ξεπερνώντας χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία! Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ελλήνων ερευνητών επικεντρώνεται στις «Φυσικές Επιστήμες» (51,4% κατά την πενταετία 2004 – 2008), ενώ το πεδίο «Ιατρική και Επιστήμες Υγείας» αποσπά επίσης σημαντικό ποσοστό, της τάξης του 37,5%, επί του συνόλου των ελληνικών δημοσιεύσεων, την ίδια χρονική περίοδο. Έπεται η «Μηχανική και Τεχνολογία», με 23,7%. Τα αποτελέσματα αντανακλούν, επίσης, αύξηση της αναγνωρισιμότητας και απήχησης των ελληνικών δημοσιεύσεων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με βασικό γνώμονα τον αριθμό των αναφορών από άλλους επιστήμονες. Η μελέτη «Ελληνικές Επιστημονικές Δημοσιεύσεις 1993 – 2008 : βιβλιομετρική ανάλυση ελληνικών δημοσιευμάτων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά» πραγματοποιείται για πρώτη φορά σε τέτοια χρονική έκταση, ενώ καλύπτει τους κυριότερους (70) φορείς που παράγουν δημοσιεύσεις_ με τα Πανεπιστήμια να κρατούν ασφαλώς κυρίαρχο ρόλο, με μερίδιο 80,8% επί των δημοσιεύσεων. Μερικές μικρές ειδήσεις. Δ.Νανόπουλος και Γ.Μπαμπινώτης την Τετάρτη στο Megaron Plus. Ο φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος και ο γλωσσολόγος Γιώργος Μπαμπινιώτης φέρνουν σε διάλογο τις επιστήμες τους και απαντούν σε ερωτήσεις του κοινού σε συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 8 Δεκεμβρίου. Η εκδήλωση του Megaron Plus, με θέμα Από την Κοσμογονία στην Γλωσσογονία, θα ξεκινήσει στις 7 μμ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας που θα αρχίσουν να διανέμονται στις 5.30 μμ. Ο Δημήτρης Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, και σήμερα είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών του Χιούστον HARC. Το 2004, το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ τον κατέταξε τέταρτο στη λίστα των θεωρητικών φυσικών όσον αφορά τον αριθμό αναφορών. Κύρια ερευνητική του ασχολία είναι η Φυσική Υψηλών Ενεργειών και η Κοσμολογία, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας που θα καλύπτει όλες τις δυνάμεις στο Σύμπαν. Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Είναι ομότιμος και επίτιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, ενώ στο παρελθόν είχε διατελέσει πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνωστός από το Λεξικό της Νέας Ελληνικής, ο κ. Μπαμπινιώτης ανήκει στους εισηγητές της σύγχρονης γλωσσολογίας στην Ελλάδα και έχει εφαρμόσει μεθόδους ανάλυσης της δομής της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας. Χριστουγεννιάτικο αστέρι. Το γνώριμο και αγαπημένο χριστουγεννιάτικο αστέρι στο θόλο του Ευγενίδειου Πλανηταρίου αποκτά μια επιστημονική και εκπαιδευτική διάσταση. Η παράσταση αναλαμβάνει να διερευνήσει, με τη συμμετοχή του θεατή και μέσα από ένα ιδιαίτερο μουσικό και οπτικό θέαμα, μερικά από τα πιο δημοφιλή ερωτήματα και να δώσει μια εικόνα σε μια αναζήτηση κάθε παιδικής ψυχής για το ξεχωριστό εκείνο κοσμικό φαινόμενο που οδήγησε τους Τρεις Μάγους στο νεογέννητο Χριστό. Τι ήταν τελικά εκείνο το «Αστρο»; Ηταν άραγε μετέωρο ή κομήτης; Νόβα ή σουπερνόβα; Μετεωρίτης ή βολίδα; Ισχύει άραγε η διατύπωση του Κέπλερ, πως επρόκειτο για συζυγία πλανητών; Γιατί καμιά επιστημονική θεωρία δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί έως σήμερα; Από 8 Δεκεμβρίου μέχρι και 9 Ιανουαρίου 2011. Νέα αναβολή της εκτόξευσης του Discovery, μετατίθεται για τις αρχές Φεβρουαρίου. Η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Discovery, για την τελευταία αποστολή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), αναβλήθηκε για τον Φεβρουάριο λόγω τεχνικών προβλημάτων, ανακοίνωσε σήμερα η NASA. Η αποστολή αρχικά ήταν προγραμματισμένη για τα μέσα Δεκεμβρίου. Η νέα προσπάθεια εκτόξευσης μπορεί να γίνει στις 3 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι της αποστολής. Η NASA είχε αρχικά ανακοινώσει την αναβολή της εκτόξευσης του Discovery στις 5 Νοεμβρίου λόγω διαρροής υδρογόνου κατά το γέμισμα της εξωτερικής δεξαμενής, η οποία παρουσίαζε επίσης ρωγμές. Ακολούθησαν μετά και άλλες αναβολές. Συντριβή πυραύλου που μετέφερε δορυφόρους του ρωσικού GPS. Πύραυλος που μετέφερε τρεις δορυφόρους για το Glonass, το ρωσικό αντίστοιχο του αμερικανικού GPS, βγήκε εκτός πορείας την Κυριακή και πιθανότατα συνετρίβη στον Ειρηνικό κοντά στη Χαβάη, μετέδωσαν ρωσικά μέσα. Ο πύραυλος Proton-M εκτοξεύτηκε στις 12.25 ώρα Ελλάδας από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, απέτυχε όμως να θέσει το φορτίο σε τροχιά. «Οι ειδικοί βαλλιστικής έχουν ελέγξει τα πάντα: το ανώτατο στάδιο του πυραύλου που μεταφέρει τους δορυφόρους δεν βρίσκεται στην κύρια ή την μέση τροχιά ή την τροχιά επείγουσας ανάγκης» ανέφερε πηγή της διαστημικής βιομηχανίας στο πρακτορείο RIA Novosti. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι το ανώτατο στάδιο πιθανότατα κατέπεσε στον Ειρηνικό κοντά στο νησί της Χαβάης» είπε. Σύμφωνα πάντως με άλλη πηγή του πρακτορείου Interfax, οι δορυφόροι πιθανώς κάηκαν στην ατμόσφαιρα πριν προλάβουν να πέσουν στο νερό. To ρωσικό υπουργείο Άμυνας έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι η απώλεια δεν θα επηρεάσει το δορυφορικό σύστημα πλοήγησης: «Υπάρχουν σήμερα 26 δορυφόροι στον αστερισμό του Glonass, συμπεριλαμβανομένων δύο δορυφόρων για επείγουσες ανάγκες. Αυτό επιτρέπει την πλήρη κάλυψη της επικράτειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας» αναφέρε το υπουργείο στην ανακοίνωση που επιβεβαιώνει το ατύχημα. Το πρόγραμμα Glonass άρχισε να υλοποιείται τη δεκαετία του 1980 από το σοβιετικό στρατό και είναι σήμερα το ρωσικό αντίστοιχο του αμερικανικού GPS, του κινεζικού Compass και του σχεδιαζόμενου ευρωπαϊκού Galileo. Στην φωτογραφία το έμβλημα.

Απλα για τον Πρωτο Κοσμοναυτη. Νέα εκδοχή του θανάτου του Γιούρι Γκαγκάριν. Έγινε προσπάθεια επιπρόσθετης διαλεύκανσης του θανάτου του πρώτου κοσμοναύτη της Γης Γιούρι Γκαγκάριν το 1968 σε αεροπορικό δυστύχημα. Ομάδα Ρώσων ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων υπό την καθοδήγηση του απόστρατου συνταγματάρχη της Πολεμικής Αεροπορίας Ίγκορ Κουζνετσόφ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία της τραγικής κατάστασης ήταν η αποστεγανοποίηση της καμπίνας του καταδιωκτικού, στο οποίο επέβαιναν ο Γκαγκάριν και ο σύντροφος του Βλαντίμιρ Σεριόγκιν. Η νέα εκδοχή διαψεύδει τα συμπεράσματα της Κρατικής Επιτροπής, που είχε ερευνήσει την τραγωδία στα νωπά ίχνη της. Τότε επικρατούσε η άποψη ότι το εκπαιδευτικό αεροσκάφος Mig-15, που διεύθυναν ο Γκαγκάριν και ο Σεριόγκιν, είχε συντριβεί εξαιτίας της αλλαγής της κατάστασης του αέρα. Η Επιτροπή Κουζνετσόφ εργάστηκε 9 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων με τη βοήθεια ηλεκτρονικών τεχνολογιών είχε αναπλαστεί η εικόνα του δυστυχήματος. Τελικά οι εμπειρογνώμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πιλότοι, ευρισκόμενοι σε ύψος περίπου 4 χλμ. ανακάλυψαν στην καμπίνα ελαττωματική βαλβίδα, εξαιτίας της οποίας παραβιάστηκε η στεγανότητα της καμπίνας. Στις οδηγίες του αεροσκάφους, ας σημειωθεί, τίποτα δεν αναφερόταν σχετικά με το, τι πρέπει να κάνουν οι πιλότοι σε περίπτωση βλάβης της βαλβίδας. Ο Γκαγκάριν και ο Σεριόγκιν, όπως φαίνεται, αποφάσισαν να προβούν σε απότομη κατάβαση και ακριβώς γι΄αυτό έχασαν τις αισθήσεις τους. Γι΄αυτές τις συνέπειες η ιατρική εκείνης της εποχής δεν ήξερε οτιδήποτε. Το καταδιωκτικό δεν μπορούσε να βγει από την υπερβολικά κάθετη εφόρμηση και έπεσε στο δάσος. Ο Κουζνετσόφ και οι συνάδελφοί του είναι πεπεισμένοι ότι οι εμπειρογνώμονες τότε απλώς δεν κατέληξαν σε οριστικά συμπεράσματα για τα αίτια του επεισοδίου, και γι΄αυτό το λόγο τα υλικά της έρευνας έμειναν απόρρητα και έτσι δημιουργήθηκαν πολλοί και διάφοροι μύθοι για τα αίτια του θανάτου του πρώτου κοσμοναύτη. Έλεγαν ακόμα και ότι ο Γκαγκάριν είχε απαχθεί από εξωγήινους, όμως ιδιαίτερη θέση κατείχε η θεωρία περι συνωμοσίας, υπενθύμισε σε συνέντευξη που έδωσε στη " Φωνή της Ρωσίας" ο Γραμματέας Τύπου της Ρωσικής Υπηρεσίας Διαστήματος - «Ρωσκόσμος» - Αλεξάντρ Βορομπιόφ. «Υπήρξε ακόμα και η εκδοχή ότι το θάνατο του πρώτου κοσμοναύτη τον είχε παραγγείλει η ηγεσία της χώρας. Αυτή η εκδοχή ήταν πολύ διαδεδομένη ιδιαίτερα μετά την εποχή της ανασυγκρότησης. Η τωρινή εκδοχή για μένα είναι πιό κατανοητή, όμως ας περιμένουμε για να δούμε, πόσο βάσιμη είναι αυτή». Στην εμφάνιση φανταστικών εκδοχών είχαν συμβάλει εντελώς υπαρκτές αιτίες, πιστεύει ο ανώτερος επιστημονικός λειτουργός του Ερευνητικού Ινστιτούτου Πτήσεων προφέσορας Αρσένι Μιρόνοφ: «Όταν συνέβηκε αυτό το τραγικό γεγονός, πάρα πολλοί άνθρωποι δεν ήθελαν και πολύ την αλήθεια. Γιατί αυτό σχετιζόταν με τη δραστηριότητα τους στη διεύθυνση και την οργάνωση των πτήσεων. Επίσης στο αεροσκάφος δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο με το «μαύρο κουτί». Δηλαδή τίποτα δεν ξέρουμε, τι συνέβηκε, αντικειμενική καταγραφή της ιστορίας της πτήσης δεν υπάρχει». Η τωρινή εκδοχή των Ρώσων εμπειρογνωμόνων ότι μόνο η αποστεγανοποίηση της καμπίνας ήταν που προκάλεσε το λάθος του πληρώματος, το οποίο τελικά οδήγησε στο θάνατό του, ακόμα χρειάζεται ολόπλευρη ανάλυση. Οι αντίπαλοι αυτής της εκδοχής ήδη αμφισβητούν ορισμένα συμπεράσματα της Επιτροπής Κουζνετσόφ, μεταξύ των οποίων και το ότι και οι δυο πιλότοι μπορούσαν να χάσουν τις αισθήσεις τους ταυτόχρονα. Ωστόσο ακόμα και αυτή είναι μάλλον απίθανο ότι θα είναι η τελευταία λέξη στη διερεύνηση του θανάτου του Γκαγκάριν. Διαστημική μουσική προς τιμή του Γιούρι Γκαγκάριν. Τα αστέρια τραγουδούν, μάλιστα, το κάθε ένα με τον δικό του τρόπο. Εξάλλου, δεν γίνεται λόγος για τα Αστέρια της σκηνής, αλλά για τα πραγματικά άστρα που λάμπτουν στον ουρανό. Η διαστημική μουσική, η αναζήτηση της ζωής στο Σύμπαν και το μέλλον της διαστημικής είναι τα βασικά θέματα του φεστιβάλ Starmus, που διοργανώθηκε απ’ αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο Διάστημα. Το Φεστιβάλ Starmus θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη του 2011 στα Κανάρια Νησιά. Εκεί ακριβώς βρίσκεται το μεγαλύτερο στον κόσμο οπτικό τηλεσκόπιο. Γίνεται λόγος για το πρώτο τέτοιου τύπου επιστημονικό Φεστιβάλ το οποίο θα ενώσει κάτω από τη στέγη του την αστρονομία, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Ως προς τις διαστάσεις του το Φεστιβάλ καλείται να ανταποκριθεί στην αφορμή με την οποία διοργανώνεται. Η πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στάθηκε το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας,- είπε ο διοργανωτής του Φεστιβάλ, καθηγητής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροφυσικής Γκάρικ Ισραελιάν. - «Ζούσαμε μέσα στην κοιτίδα (Η Γη είναι η κοιτίδα του πολιτισμού μας) και μετά βγήκαμε απ’ αυτήν. Αυτό σαν να είναι εκείνη η φάση, όταν το παιδί έμαθε να περπατά. Ξεχωρίζουμε και ένα άλλο επίπεδο ανάπτυξης του πολιτισμού μας, αν και πιστεύω ότι πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του. Καθήκον μας είναι να εξηγήσουμε στην κοινωνία, γιατί αυτό έχει τόση σημασία. Είναι ιστορικό γεγονός και χρειάζεται να το τιμήσουμε αντάξια, με ιδιόμορφο και καινούργιο τρόπο»,- παρατήρησε ο καθηγητής Γκάρικ Ισραελιάν. Η σύνθεση των συμμετεχόντων στο Φεστιβάλ εντυπωσιάζει. Στα Κανάρια νησιά θα έρθουν επιστήμονες και κοσμοναύτες: ο Αλεξέι Λεόνοφ, που πρώτος έκανε περίπατο στο ανοιχτό Διάστημα, η πρώτη γυναίκα –κοσμονάτης Βαλεντίνα Τερεσκόβα, αστροναύτες της ΝΑΣΑ, γνωστοί αστροφυσικοί και αστρονόμοι. Θα έρθουν επίσης και θρυλικοί μουσικοί- ο ιδρυτής των Queen Μπράιαν Μέι, που είναι ταυτόχρονα και αστροφυσικός, οι σκαπανείς της ηλεκτρονικής μουσικής – το γκρουπ Tangerine Dream, που γιόρτασε τελευταία τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του, ο Ζαν Μισέλ Ζαρ και άλλοι συνθέτες διαστημικής μουσικής. Εννοείται, ότι σε τέτοιο φεστιβάλ μπορούν να συμβούν καταπληκτικά πράγματα και θαύματα ακόμη. Οι επιστήμονες θα συνοψίσουν το κάθε τί που έγινε γνωστό για το Διάστημα τα τελευταία 50 χρόνια και οι μουσικοί θα γράψουν μουσική από ήχους ακουστικών κυμάτων μέσα στην αστρική ατμόσφαιρα. Η γνήσια μουσική των αστρών θα αφιερωθεί, βέβαια, στον Γιούρι Γκαγκάριν. Χάρι στο φεστιβάλ Starmus όλοι μας θα μάθουμε πώς τραγουδούν ο Σείριος και ο Αλντεμπαράν και ύστερα από το Φεστιβάλ στα τέλη Μαρτίου του 2011 θα εκδοθεί ειδικός δίσκος με διαστημική μουσική.

Μια επισκοπηση για το τέλος του χρόνου. Στον LHC αναδημιουργούν την «πρωταρχική σούπα». Τα δύο τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας σχεδόν μονοπωλείται από το λεγόμενο «πείραμα του αιώνα» που πραγματοποιείται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Εκεί βρίσκεται ο ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων που κατασκευάστηκε ποτέ πάνω στη Γη με σκοπό να επιτρέψει στους φυσικούς να ανακαλύψουν, μεταξύ άλλων, από ποια ακριβώς σωματίδια ήταν φτιαγμένο το «πλάσμα», δηλαδή η πρωταρχική σούπα από κουάρκ και γλοιόνια που, πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, συγκροτούσαν την ύλη του νεογέννητου Σύμπαντος. Ο μεγάλος επιταχυντής αδρονίων, ο περιβόητος LHC (Large Hadron Collider), είναι μια υπόγεια κυκλική σήραγγα που βρίσκεται σε βάθος 50-175 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, στα σύνορα της Ελβετίας με τη Γαλλία. Πρόκειται για ένα τούνελ συνολικού μήκους 27 χιλιομέτρων, γύρω από το οποίο έχουν τοποθετηθεί 1.292 γιγάντιοι υπεραγώγιμοι μαγνήτες, ικανοί να δημιουργούν ένα ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο (δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης). Μέσα σε αυτή την κυκλική σήραγγα οι επιστήμονες δημιουργούν δύο ταχύτατες αλλά αντίρροπες δέσμες πρωτονίων. Και ακριβώς γι' αυτόν τον σκοπό υπάρχουν οι γιγάντιοι μαγνήτες για να εξαναγκάζουν τα πρωτόνια να επιταχύνονται κατά δέσμες και να ακολουθούν μια προκαθορισμένη πορεία, χωρίς να συγκρούονται στα τοιχώματα της σήραγγας. Μια μηχανή του χρόνου Στον LHC οι δύο αντίρροπες δέσμες πρωτονίων ταξιδεύουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες (πολύ κοντά σε αυτήν του φωτός) και συγκρούονται μεταξύ τους σε τέσσερα προκαθορισμένα σημεία του δακτυλίου του επιταχυντή. Σε αυτά τα τέσσερα προκαθορισμένα σημεία υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί ερευνητικοί σταθμοί, στον καθέναν από τους οποίους εκτελούνται διαφορετικά πειράματα: το «CMS» (Compact Muon Solenoid), το «ALICE», το «ATLAS» και το «LHCB». Ωστόσο, ο LHC δεν είναι απλώς ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος επιταχυντής που κατασκευάστηκε ποτέ πάνω στη Γη, αλλά και μια πολύπλοκη «μηχανή του χρόνου», που επιτρέπει στους ερευνητές να αναπαράγουν σε μικρογραφία τα όσα συνέβησαν αμέσως μετά το Big Bang: τη μεγάλη έκρηξη από την οποία υποθέτουν ότι προήλθε το σημερινό Σύμπαν. Και πράγματι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, χάρη στον επιταχυντή LHC, είναι όντως σε θέση να πάνε πίσω στον χρόνο, αναδημιουργώντας τις ακριβείς συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν ένα ή δύο τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη μεγάλη έκρηξη. Ετσι, για παράδειγμα, πριν από ένα μήνα οι ερευνητές που εργάζονται στο πείραμα «CMS» κατάφεραν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που επικρατούσαν σχεδόν αμέσως μετά τη γένεση του πρώιμου Σύμπαντος και επομένως να διαπιστώσουν από τι ήταν φτιαγμένο και πώς συμπεριφερόταν. Ο ανιχνευτής CMS (Compact Muon Solenoid) είναι μια γιγάντια μηχανή που έχει βάρος 14 τόνους, διάμετρο 15 μέτρα, μήκος 29 μέτρα, και χρειάστηκαν πάνω από 16 χρόνια για την κατασκευή της. Στόχος αυτού του ανιχνευτή είναι η μελέτη των συγκρούσεων των πρωτονίων σε πολύ υψηλές ενέργειες και θερμοκρασίες παρόμοιες με εκείνες του πρώιμου Σύμπαντος. Σε τέτοιες ακραίες συνθήκες οι συγκρούσεις δεσμίδων από επιταχυνόμενα πρωτόνια γεννούν ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών σωματιδίων, αρκετά από τα οποία, όπως διαπίστωσαν, τείνουν να συμπεριφέρονται ομαδικά, γεγονός που, με τη σειρά του, υποδεικνύει μια εγγενή συγγένεια μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο είχε ήδη παρατηρηθεί στο παρελθόν στον επιταχυντή Brookhaven στις ΗΠΑ, όπου όμως δεν συγκρούονταν πρωτόνια αλλά ολόκληροι πυρήνες από άτομα χρυσού με πολύ μεγαλύτερη μάζα και πολύ μικρότερη ενέργεια (συγκρούσεις 14 φορές χαμηλότερης ενέργειας από αυτές που πραγματοποιήθηκαν στον επιταχυντή LHC). Σήμερα είναι γνωστό ότι το σύνολο της ορατής ύλης του Σύμπαντος συγκροτείται από μονάχα δύο βασικές κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων: φερμιόνια και μποζόνια. Τα μποζόνια είναι τα σωματίδια-φορείς όλων των θεμελιωδών δυνάμεων, χάρη στις οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους τα φερμιόνια ώστε να συγκροτούν σταθερές δομές, π.χ. τα άτομα. Τα φερμιόνια συνεπώς είναι τα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία αποτελούνται όλα τα άτομα και, για την ακρίβεια, όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του πυρήνα, καθώς και τα ηλεκτρόνια. Η καυτή σούπα από πλάσμα Μάλιστα, η έρευνα στη μικροφυσική έδειξε ότι όλα τα πρωτόνια και τα νετρόνια του πυρήνα των ατόμων προκύπτουν πάντα από συνδυασμούς τριών στοιχειωδέστερων σωματιδίων, των κουάρκ, ενώ τα ηλεκτρόνια ανήκουν σε μία διαφορετική κατηγορία υποατομικών σωματιδίων, που ονομάζονται λεπτόνια, τα οποία όμως αποτελούν και αυτά μέρος της ευρύτερης οικογένειας των φερμιονίων. Συνεπώς, σε υποατομικό επίπεδο, η δομή του μικρόκοσμου φαίνεται πως είναι εντυπωσιακά απλή: έξι τύποι κουάρκ και έξι τύποι λεπτονίων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω τεσσάρων δυνάμεων (της βαρύτητας, του ηλεκτρομαγνητισμού, της ασθενούς και της ισχυρής πυρηνικής αλληλεπίδρασης) για να παραγάγουν την τεράστια ποικιλία δομών του γνωστού μας Σύμπαντος! Ομως, σε πολύ ακραίες συνθήκες ενέργειας και θερμοκρασίας -που όμοιές τους δεν υπάρχουν σήμερα ούτε στους πυρήνες των πιο θερμών άστρων- η συνήθης ύλη που συγκροτείται από «πακέτα» σωματιδίων (κουάρκ-γλοιονίων) διαλύεται σε μια «σούπα». Μια περίεργη κατάσταση που οι ειδικοί την περιγράφουν ως «πλάσμα από κουάρκ και γλοιόνια» και όπως υποψιάζονται είναι αυτή που επικρατούσε στις εξίσου ακραίες συνθήκες του πρώιμου Σύμπαντος. Σήμερα, τα κουάρκ δεν βρίσκονται ποτέ ελεύθερα αλλά πάντα συνδυασμένα ανά τρία μέσω ισχυρής πυρηνικής δύναμης για να σχηματίσουν, π.χ., ένα πρωτόνιο ή ένα νετρόνιο. Οσο για τα γλοιόνια, αυτά είναι τα σωματίδια-φορείς της ισχυρής πυρηνικής δύναμης που απαιτείται για να επιτευχθούν οι διάφοροι συνδυασμοί των κουάρκ. Ετσι, κουάρκ και γλοιόνια είναι πλέον οριστικά «παγιδευμένα» στην τρέχουσα δομή της ύλης, υπάρχουν δηλαδή ενσωματωμένα στις σημερινές πολύ πιο σύνθετες μορφές οργάνωσης της ύλης-ενέργειας και όμως ενώ είναι αόρατα συνδιαμορφώνουν τις οικογένειες των μεγαλύτερων υποατομικών σωματιδίων. Μολονότι τα πρόσφατα πειραματικά δεδομένα από τον ανιχνευτή «CMS» ενισχύουν την υπόθεση της ύπαρξης μιας τέταρτης κατάστασης της ύλης, ενός πρωταρχικού «πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων», σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν και την επαρκή επιβεβαίωσή της. Πολύ σαφέστερες απαντήσεις αναμένεται να μας προσφέρει πολύ σύντομα ένας άλλος ανιχνευτής του LHC. Πρόκειται για το πρόγραμμα «ALICE», το οποίο είναι ειδικά σχεδιασμένο για να διερευνήσει τη βαθύτερη δομή και οργάνωση του εξωτικού πλάσματος κουάρκ-γλοιονίων. Αν κάποια βεβαιότητα προκύπτει από όλα αυτά, είναι ότι με αυτό το μεγαλειώδες πείραμα, που στην πραγματικότητα μόλις τώρα ξεκινά, η ευρωπαϊκή επιστήμη επιστρέφει δυναμικά στην παραμελημένη και συστηματικά υποβαθμισμένη στη εποχή μας βασική επιστημονική έρευνα. Στο είδος δηλαδή της έρευνας που δεν αποβλέπει σε κάποιες κοντόφθαλμες οικονομικές ή πρακτικές εφαρμογές, αλλά καθοδηγείται από τη βαθύτερη επιθυμία μας να κατανοήσουμε τον Κόσμο, ή έστω από τη ζωτική ανάγκη μας να συνειδητοποιήσουμε τα όρια των γνώσεών μας. Στην φωτογραφία η εντυπωσιακή τοιχογραφία του Josef Kristofoletti στο κτίριο του «Ατλαντα», του ανιχνευτή που χρησιμοποιείται για την καταγραφή των τεκταινομένων στα πειράματα του CERN.

Πείραμα φυσικής υποδεικνύει την ύπαρξη νέου σωματιδίου. Τα αποτελέσματα ενός πειράματος Φυσικής υψηλού στόχου στο Fermilab, από ένα καθηγητή του Μίσιγκαν, δείχνουν να επιβεβαιώνουν τα πριν 20 χρόνια ευρήματα, που εντοπίζουν ορισμένα κενά στο Καθιερωμένο Μοντέλο. Έτσι, προτείνουν την ύπαρξη ενός νέου στοιχειώδους σωματιδίου: ενός νετρίνου με μια τέταρτη γεύση. Τα νέα αποτελέσματα προχωρούν περαιτέρω στην περιγραφή της παραβίασης μιας θεμελιώδους συμμετρίας του σύμπαντος, που υποστηρίζει ότι σωματίδια της αντιύλης συμπεριφέρονται ακριβώς όπως και τα αντίστοιχα σωματίδια της ύλης. Τα νετρίνο είναι ουδέτερα στοιχειώδη σωματίδια που γεννιούνται κατά τη ραδιενεργό αποσύνθεση άλλων σωματιδίων. Οι γνωστές “γεύσεις” των νετρίνο είναι τα ουδέτερα αντίστοιχα των ηλεκτρονίων και των βαρύτερων λεπτονίων, μιονίων και του σωματιδίου ταυ. Ανεξάρτητα από την αρχική γεύση ενός νετρίνο τα σωματίδια αυτά συνεχώς μεταπίπτουν από τη μία γεύση στην άλλη, ένα φαινόμενο που ονομάζεται “ταλάντωση γεύσης των νετρίνων”. Ένα νετρίνο ηλεκτρονίου μπορεί να γίνει νετρίνο μιονίου και έπειτα να γίνει εκ νέου νετρίνο ηλεκτρονίου. Οι επιστήμονες πίστευαν αρχικά ότι υπάρχουν τρεις γεύσεις νετρίνο. Κατά τη διάρκεια του πειράματος Mini Booster Netrino Experiment (MiniBooNE), οι ερευνητές ανακάλυψαν περισσότερες ταλαντώσεις από όσες είναι δυνατόν να γίνονται αν υπάρχουν μόνο τρεις γεύσεις νετρίνο. Σύμφωνα με τον Byron Roe, υπεύθυνο της έρευνας, αυτά τα αποτελέσματα οδηγούν στο συμπέρασμα της ύπαρξης είτε νέων σωματιδίων είτε νέων δυνάμεων. “Η απλούστερη εξήγηση θα ήταν είτε η προσθήκη νέων τύπων νετρίνο είτε των λεγόμενων στείρων νετρίνων, τα οποία δεν συμμετέχουν στις ασθενείς αλληλεπιδράσεις”, δήλωσε. Οι τρεις γνωστοί τύποι νετρίνο αλληλεπιδρούν με την ύλη κυρίως μέσω της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, η οποία καθιστά δύσκολη την ανίχνευσή τους. Έχει γίνει μια υπόθεση ότι αυτή η τέταρτη γεύση νετρίνο, δεν αλληλεπιδρά μέσω της ασθενούς δύναμης και έτσι γίνεται ακόμα δυσκολότερο να ανιχνευθεί. Η ύπαρξη των στείρων νετρίνο από την άλλη μεριά, θα μπορούσε να βοηθήσει στην σύνθεση του σύμπαντος, λέει ο William Louis, ένας επιστήμονας του εργαστηρίου Los Alamos, που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας. “Οι φυσικοί και οι αστρονόμοι ψάχνουν για στείρα νετρίνα επειδή αυτά θα μπορούσαν να εξηγήσουν μέρος ή ακόμα και όλη την σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος, καθώς επίσης και να ερμηνεύσει γιατί το Σύμπαν αποτελείται κυρίως από ύλη και όχι από αντιύλη. Το πείραμα MiniBooNE πραγματοποιήθηκε στο Fermilab με τη συνεργασία 60 ερευνητών από διάφορα ιδρύματα για να ελέγξει τα αποτελέσματα του πειράματος Liquid Scintillator Neutrino Detector (LNSD), το οποίο άρχισε στο Los Alamos το 1990 και το οποίο ήταν το πρώτο πείραμα που ανίχνευσε περισσότερες ταλαντώσεις από το κανονικό. Τα πρώτα αποτελέσματα του MiniBooNE πριν από μερικά χρόνια, βασισμένα σε δεδομένα από μια ακτίνα νετρίνων, δεν υποστήριξαν τα αποτελέσματα του LSND. Το πείραμα LSND έγινε με μία ακτίνα αντινετρίνων, που ήταν το επόμενο βήμα για το MiniBooNE. Αυτά τα νέα αποτελέσματα με βάση τα πρώτα τρία χρόνια εργασιών από μία δέσμη αντινετρίνων, μας λένε μια διαφορετική ιστορία από ό,τι τα προηγούμενα αποτελέσματα. Τα τελευταία δεδομένα της δέσμης των αντινετρίνων του MiniBooNE υποστηρίζουν πια τα ευρήματα του LSND. Και το γεγονός ότι τα πειράματα του MiniBooNE παρήγαγαν διαφορετικά αποτελέσματα για τα αντινετρίνα απ’ ότι για τα νετρίνα έχουν καταπλήξει τους ειδικούς φυσικούς. "Το αποτέλεσμα αυτό σημαίνει ότι θα ήταν απαραίτητο ακόμα πιο σοβαρές προσθήκες στο Καθιερωμένο Μοντέλο από ό, τι είχε θεωρηθεί από το πρώτο αποτέλεσμα στο LSND." Τα αποτελέσματα δείχνουν παραβίαση της συμμετρίας φορτίου – ισοτιμίας του Σύμπαντος, που εξασφαλίζει ότι οι νόμοι της Φυσικής ισχύουν εξίσου για τα σωματίδια της ύλης όσο και για τα αντισωματίδιά τους. Οι παραβιάσεις αυτής της συμμετρίας έχουν παρατηρηθεί σε μερικές σπάνιες διασπάσεις, όχι όμως στα νετρίνα, δήλωσε ο Roe. Ενώ όμως τα αποτελέσματα είναι στατιστικά σημαντικά και δεν στηρίζουν τα ευρήματα του LNSD, οι ερευνητές εφιστούν την προσοχή στο ότι απαιτούνται αποτελέσματα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα ή πρόσθετα πειράματα προτού οι επιστήμονες εγκαταλείψουν τα αποτελέσματα του Καθιερωμένου Μοντέλου.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Μια νεα αποψη για την σκοτεινή ύλη. Ίσως να μην χρειάζεται η σκοτεινή ύλη με τον απίστευτο αριθμό των άστρων μέσα στο σύμπαν. 300.000.000.000.000,000.000.000 – αυτό το εντυπωσιακό νούμερο είναι η πιο πρόσφατη εκτίμηση για τον αριθμό των άστρων στο σύμπαν, τριπλάσιο από τις προηγούμενες προσεγγίσεις των επιστημόνων, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. Με την ανάλυση ερυθρών νάνων – ο πιο κοινός τύπος άστρων στην περιοχή του Γαλαξία μας – οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν περίπου δέκα φορές περισσότερα αστέρια αυτού του τύπου, από ό,τι είχαν υπολογίσει προηγουμένως οι αστρονόμοι. Γεγονός που οδήγησε σε μια νέα εκτίμηση του συνολικού αριθμού άστρων στον Κόσμο. Ο Charlie Conroy, από το Κέντρο Αστροφυσικής στο Harvard, μαζί με τον Pieter van Dokkum, καθηγητή αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Yale, μέτρησαν την ένταση του φωτός που εκπέμπεται από ερυθρούς νάνους σε οκτώ κοντινούς μας ελλειπτικούς γαλαξίες, ώστε να γίνει μια άμεση εκτίμηση του αριθμού τους. Οι ελλειπτικοί γαλαξίες είναι μεγάλα ουράνια σώματα οι οποίοι τείνουν να περιέχουν πολύ μεγάλο αριθμό ερυθρών νάνων. Λόγω του ότι οι ερυθροί νάνοι έχουν σχετικά μικρή μάζα και πολύ αμυδρό φως σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα αστέρια, όπως ο ήλιος μας, εκπέμπουν πλέον μήκη κύματος φωτός που είναι δύσκολο για τους αστρονόμους να τα ανιχνεύσουν. Όμως χρησιμοποιώντας προηγμένα τηλεσκόπια στο παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη, οι δύο επιστήμονες ήταν σε θέση να εντοπίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτά τα αστέρια, εξήγησε ο Conroy. Επειδή οι οκτώ ελλειπτικοί γαλαξίες που μετρήθηκαν από τους ερευνητές βρίσκονται μεταξύ 50 και 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον Γαλαξία μας, τα αποτελέσματα αυτά δεν επηρεάζουν άμεσα τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον δικό μας Γαλαξία, σύμφωνα με τον Conroy. Ο Γαλαξία μας είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας, ενώ οι ερυθροί νάνοι τείνουν να ομαδοποιούνται σε ελλειπτικούς γαλαξίες. Λιγότερη σκοτεινή ύλη και περισσότεροι πλανήτες Όμως, η ανακάλυψη του τεράστιου αριθμού των ερυθρών νάνων άστρων μέσα σε ελλειπτικούς γαλαξίες δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει λιγότερη σκοτεινή ύλη, μια μυστηριώδη ουσία που ανιχνεύεται μόνο από την βαρυτική επίδραση τους, από ό, τι είχαν προηγουμένως εκτιμήσει οι επιστήμονες. Στην πράξη οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν σαν μοντέλο τον δικό μας ελλειπτικό Γαλαξία για να υπολογίσουν τον αριθμό των άστρων ακόμα και στους άλλους γαλαξίες. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι δεν είναι ένα τυπικό, καλό παράδειγμα γι αυτό τον υπολογισμό. Περίπου, το 1/3 των γαλαξιών στο σύμπαν δεν είναι σπειροειδείς αλλά ελλειπτικοί. Οι van Dokkum και Conroy βρήκαν λοιπόν ότι αυτοί δεν είναι φτιαγμένοι με τον ίδιο τρόπο με τον δικό μας Γαλαξία. Και επειδή η σκοτεινή ύλη δίνει έμμεσες ενδείξεις για την δραστηριότητα του σχηματισμού νέων άστρων με την πάροδο του χρόνου, τα νέα ευρήματα θα είναι μια σημαντική πρόκληση να μελετήσουν οι αστροφυσικοί για τον τρόπο που με σχηματίζονται τελικά τα αστέρια και οι γαλαξίες, τονίζει ο Conroy. Επιπλέον, επειδή οι πλανήτες γύρω από αστέρια θα είναι κι αυτοί σημαντικά περισσότεροι, αυτό σημαίνει ότι τα πορίσματα θα μπορούσαν να προτείνουν ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εξεύρεσης άλλων κατοικήσιμων πλανητών, συμπέρανε ο van Dokkum. Ίσως είναι και τρισεκατομμύρια οι πλανήτες σαν τη Γη που να έχουν συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη της ζωής. Το λαμπρό τμήμα σε αυτή την εικόνα του Hubble δείχνει ένα σμήνος γαλαξιών 450 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

Πρώτη μέτρηση στην ατμόσφαιρα μιας μακρινής «υπερ-Γης». Διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε για πρώτη φορά να μελετήσει την ατμόσφαιρα μιας «υπερ-Γης» -ενός εξωηλιακού πλανήτη λίγο μεγαλύτερου από τον δικό μας. Ο πλανήτης GJ 1214b, σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός από τη Γη, είτε περιβάλλεται από μια λεπτή ατμόσφαιρα υδρατμών, είτε καλύπτεται από παχιά σύννεφα σε μεγάλο ύψος, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature. «Είναι η πρώτη γνωστή υπερ-Γη που διαθέτει ατμόσφαιρα» δήλωσε ο Δρ Τζέικομπ Μπιν, αστρονόμος της NASA και του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian. «Ωστόσο, ακόμα και με αυτές τις νέες μετρήσεις, δεν μπορούμε ακόμα να πούμε από τι αποτελείται η ατμόσφαιρα. Αυτός ο ξένος κόσμος είναι ντροπαλός και μας κρύβει την πραγματική του φύση» διευκρίνισε. Ο GJ 1214b, γνωστός από το 2009, περιφέρεται σε μικρή απόσταση γύρω από ένα αμυδρό άστρο. Προηγούμενες μετρήσεις είχαν δείξει ότι έχει διάμετρο 2,7 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και μάζα 6,5 φορές μεγαλύτερη (ο όρος υπερ-Γη αφορά πλανήτες με μέγεθος μέχρι τρεις φορές και μάζα μέχρι δέκα φορές μεγαλύτερη από της Γης). Η σχέση μεγέθους-μάζας είχε οδηγήσει εξαρχής τους αστρονόμους στην υπόθεση ότι ο πλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα. Κανένα τηλεσκόπιο δεν μπορεί σήμερα να αναλύσει άμεσα την ατμόσφαιρα ενός τόσο μακρινού σώματος. Η αμερικανο-γερμανική ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια έμμεση αλλά ευφυή προσέγγιση για να πετύχει τον άθλο. Χρησιμοποίησε το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) της Χιλής για να αναλύσει το φως του μητρικού άστρου του GJ 1214b την ώρα που ο πλανήτης περνούσε ακριβώς μπροστά του, ανάμεσα στη Γη και το άστρο. Στη διάταξη αυτή, ένα μέρος της αστρικής ακτινοβολίας φιλτράρεται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη πριν τελικά φτάσει στον παρατηρητή. Σε ιδανικές συνθήκες, τα αέρια της ατμόσφαιρας απορροφούν φως σε συγκεκριμένα μήκη κύματος και αποκαλύπτουν έτσι τη φασματική υπογραφή τους. Στην περίπτωση του GJ 1214b, όμως, αυτό δεν ήταν εφικτό. Παρόλα αυτά, η απουσία φασματικών υπογραφών απέκλεισε ορισμένα ενδεχόμενα για τη σύσταση της ατμόσφαιρας. Δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις για τις παρατηρήσεις: είτε ο πλανήτης καλύπτεται από ένα κάλυμμα νεφών που κινούνται σε μεγάλο ύψος, είτε η ατμόσφαιρα είναι πολύ λεπτή και περιέχει υδρατμούς. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι και το πιθανότερο. «Στη διάρκεια του επόμενου έτους θα πρέπει να έχουμε σαφές απαντήσεις για το πώς μοιάζει πραγματικά αυτός ο πλανήτης» ελπίζει ο Δρ Μπιν. Σε μερικά χρόνια, εξάλλου, αναμένεται να σχεδιαστούν τηλεσκόπια τόσο ισχυρά που θα μπορούσαν να αναλύσουν άμεσα τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών, ή ακόμα και να ανιχνεύσουν τις χημικές υπογραφές της ίδιας της ζωής. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη GJ 1214b δίπλα στο μητρικό του άστρο. Χωρις σχόλιο. Διαστημική οδύσσεια του Πατριάρχη Κυρίλλου. «Ονειρεύομαι να ταξιδέψω στο Διάστημα»,- είπε ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών Ρωσιών Κύριλλος. Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επισκέφτηκε τελευταία το επιστημονικό εξερευνητικό Κέντρο Δοκιμών και Εκπαίδευσης κοσμοναυτών Γιούρι Γκαγκάριν και είχε επικοινωνία με κοσμοναύτες. Εξάλλου, το να δει τη Γη από τα φινιστρίνια διαστημοπλοίου δεν είναι μόνο το παιδικό όνειρο του Προκαθημένου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, θεωρεί ο Ιερέας Γεώργιος, εκπρόσωπος του Μοσχοβήτικου Πατριαρχείου. - «Η επιθυμία του Πατριάρχη Κυρίλλου να ταξιδέψει στο Διάστημα δείχνει ότι υποστηρίζει τους κοσμοναύτες οι οποίοι κρατούν δύσκολη βάρδια τόσο στο Διάστημα, όσο και το Κέντρο Εκπαίδευσης. Ο Πατριάρχης υποστηρίζει όλες τις προσπάθειες που καταβάλλονται από το κράτος καί από όλους εκείνους που ασχολούνται με τα διαστημικά προγράμματα στη χώρα μας. Η δουλιά αυτή είναι τεράστια και πολυ δύσκολη. Εξάλλου, και ο ίδιος ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αγαπά πολύ τον ουρανό και ασχολείται ερασιτεχνικά με την αεροπορία. Κάποτε, στα νεανικά του χρόνια έκανε 19 εκπαιδευτικές πτήσεις με αεροπλάνο Μιg, εκπληρώνοντας ακόμα και ασκήσεις πιλοταρίσματος κλάσης. Σε πολλούς επικριτές της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται γελοία η επιθυμία του Πατριάρχη να πετάξει στο Διάστημα. Σε σχέση με αυτό λένε ότι πρίν μερικές δεκαετίες ακόμα οι ορολογίες «κατάκτηση του Διαστήματος» και «θρησκεία» ήταν αντίθετες. Γενικά, όπως βεβαιώνουν οι σκεπτικιστές η ένωση της Εκκλησίας και του Διαστήματος αγγίζει τα όρια της φαντασίας. Το Μοσχοβίτικο Πατριαρχείο απορρίπτει τέτοιες βεβαιώσεις, υπογραμμίζοντας ότι η Εκκλησία παρακολουθεί προσεχτικά την κατάκτηση και την εξερεύνηση του Διαστήματος και βλέπει θετικά τις εξερευνητικές εργασίες που γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση. Η εξερεύνηση του Διαστήματος είναι πολύ ωφέλιμη γιατί αποκαλύπτει νέες γνώσεις στα ζητήματα του φυσικού κόσμου και δείχνει πώς μπορούν οι άνθρωποι να αξιοποιούν τον κόσμο που τους περιβάλλει. Οι κοσμοναύτες, π.χ. παίρνουν μαζί τους στο Διάστημα διάφορα φυτά για να καταλάβουν πώς συμπεριφέρονται σε άλλες συνθήκες, μελετούν διάφορες ύλες που βρίσκονται εκτός του πλανήτη μας. Μελετούν επίσης το κοσμολογικό και το αστρικό σύστημα και γενικά όλο το Σύμπαν. Όλα αυτά μπορούν να μας βοηθήσουν στην επίλυση πολλών προβλημάτων που προβάλλουν σήμερα μπροστά στους κατοίκους της Γης. Για αυτό τον λόγο η Εκκλησία βλέπει θετικά και υποστηρίζει τέτοιες εξερευνήσεις»,- παρατήρησε ο ιερέας Γεώργιος. Εν τω μεταξύ, σήμερα όλοι οι πύραυλοι και όλα τα διαστημόπλοια πριν την εκτόξευσή τους στο Διάστημα αγιάζονται από ορθόδοξους ιερείς. Εκτός απ’ αυτό στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υπάρχουν διάφορα αντικείμενα θρησκευτικής ιεροτελεστίας – σταυροί, εικόνες και η Αγία Γραφή. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, ότι και τα ταξίδια ιερέων στο Διάστημα θα γίνουν μια νέα καλή παράδοση.

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Για καλυτερη ενημερωση φωτογραφίες της λιμνης Μόνο της Καλιφόρνια και του βακτηρίου της οικογένειας των Holomonadaceae,βιντέο και η ομιλία της υπευθύνου απο την ΝΑΣΑ. http://www.youtube.com/watch?v=0vl_iV4-kMU&feature=player_embedded http://www.youtube.com/watch?v=2rrLHWkQmzQ&feature=player_embedded

Φίλοι μου,Κοσμοναύτες του Σύμπαντος. Μια τελευταια πληροφορια. Tην ύπαρξη ενός «εξωγήινου» βακτήριου στη Γη αναμένεται να αποκαλύψει η NASA. Μία αλλόκοτη μορφή ζωής που ζει, στη Γη, σε ένα απαγορευτικό περιβάλλον για τη ζωή, όπως την ξέρουμε, αναμένεται να ανακοινώσει η NASA το βράδυ της Πέμπτης. Πρόκειται πιθανότατα για ένα βακτήριο που δείχνει «ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές ζωής πέρα από αυτές που ξέρουμε» και που, συνεπώς, αλλάζει τα δεδομένα για το τι θα μπορούσε να συμβαίνει έξω από τη Γη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έχει προγραμματίσει τη συνέντευξη για τις 21:00 ώρα Ελλάδας, με θέμα μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη στο πεδίο της αστροβιολογίας. Η υπόσχεση από μόνη της ήταν ικανή να δημιουργήσει ένα κατακλυσμό φημών στο Διαδίκτυο ότι θα ανακοινωθεί η ανακάλυψη κάποιας εξωγήινης μορφής ζωής σε άλλο ουράνιο σώμα. Εντούτοις, η NASA αναμένεται να αναφερθεί σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο που πρόκειται να δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Science. Σύμφωνα με πηγές της βρετανικής Telegraph, το πιθανότερο είναι ότι θα ανακοινωθεί η ανακάλυψη ενός μικροβίου πάνω στο δικό μας πλανήτη, το οποίο μπορεί να ζει σε ένα περιβάλλον άκρως εχθρικό για τη ζωή όπως την ξέρουμε. Αν όντως αυτό συμβαίνει, σημαίνει ότι μια «εξωγήινη» μορφή ζωής, που υπάρχει ακόμα και στη Γη, θα μπορούσε να υπάρχει και αλλού στο σύμπαν ή στο ηλιακό μας σύστημα. Τέτοια βακτήρια έχουν βρεθεί στο βυθό μιας λίμνης, στο εθνικό πάρκο Γιοσεμάιτ της Καλιφόρνιας, η οποία είναι πλούσια σε αρσενικό, ένα δηλητήριο για τους συνήθεις ζωντανούς οργανισμούς. Με κάποιο όμως τρόπο, αυτός ο μικροοργανισμός χρησιμοποιεί το αρσενικό για να ζει. Η ανακάλυψη, αν επιβεβαιωθεί, δείχνει ότι υπάρχουν «σκιώδη» πλάσματα που ζουν παράλληλα με τους γνωστούς γήινους οργανισμούς, αλλά τα οποία έχουν ακολουθήσει διαφορετική εξελικτική πορεία. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβαίνει κι έξω από τη Γη, ακόμα και σε πλανήτες που δεν έχουν φιλική για τη ζωή ατμόσφαιρα. Όπως δήλωσε ο Δρ Λιούις Ντάρντνελ του Κέντρου Πλανητικών Επιστημών του Λονδίνου, «αν αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποιούν αρσενικό στον μεταβολισμό τους, αυτό δείχνει ότι υπάρχουν κι άλλες μορφές ζωής πέρα από αυτές που ξέρουμε. Είναι εξωγήινοι, αλλά εξωγήινοι που μοιράζονται το ίδιο σπίτι με μας». Μια τέτοια διαπίστωση έχει συνέπειες για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής αλλού στο Σύμπαν, επειδή δείχνει ότι η ζωή μπορεί να βρίσκεται σε κάποια άλλη βιολογική μορφή, όχι εύκολα αναγνωρίσιμη με βάση τα γήινα πρότυπα. Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, η ύπαρξη «εξωγήινων» μικροοργανισμών στη Γη σημαίνει ότι η ζωή -σε διάφορες μορφές- μπορεί να έχει εμφανιστεί κι εξαφανιστεί αρκετές φορές στην ιστορία της Γης και αυτά τα βακτήρια να είναι απόγονοι προηγούμενων «κατοίκων» (όχι κατ' ανάγκη νοημόνων) του πλανήτη μας. Πρωτοπόρος και κατ' εξοχήν υπέρμαχος αυτής της άποψης ότι υπάρχει «εξωγήινη» ζωή στη Γη είναι ο κοσμολόγος Πολ Ντέιβις (πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά), καθηγητής του πανεπιστημίου της Αριζόνα, ο οποίος, όχι μόνο, εδώ και χρόνια, επιμένει ότι άλλες «εξωτικές» μορφές ζωής, με «εξωγήινη» βιοχημεία, ζουν κάτω από την μύτη μας, αλλά μάλιστα έχει οριστεί υπεύθυνος μιας διεθνούς επιτροπής για την υποδοχή των (πραγματικών) εξωγήινων, αν ποτέ εμφανιστούν στη Γη!

Τρεις φορές περισσότερα τα άστρα στο σύμπαν. Ο αριθμός των άστρων στο σύμπαν είχε σοβαρά υποεκτιμηθεί μέχρι σήμερα, καθώς μια νέα επιστημονική εκτίμηση τριπλασιάζει τον πιθανό αριθμό τους. Αυτή η εντυπωσιακή διαπίστωση, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι μπορεί να είναι τρισεκατομμύρια οι «γήινοι» πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα σε άλλους γαλαξίες, άρα αυξάνει ανάλογα και η πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Οι ερευνητές, υπό τον καθηγητή αστρονομίας Πίτερ βαν Ντόκουμ του πανεπιστημίου Γέιλ και τον Τσάρλι Κονρόι του πανεπιστημίου Πρίνστον και του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη νέα μελέτη στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το BBC και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», εκτιμούν ότι οι λεγόμενοι «κόκκινοι νάνοι» είναι πιο πολύ πιο κοινά άστρα στο σύμπαν από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες και μπορεί να αποτελούν μέχρι και το 80% του συνολικού πληθυσμού των άστρων. Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, ανέλυσαν το φως που φτάνει στον πλανήτη μας από μακρινούς ελλειπτικούς γαλαξίες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τελευταίοι είναι πήχτρα σε κόκκινα άστρα-νάνους, δηλαδή ήλιους μικρού μεγέθους και χαμηλής σχετικά θερμοκρασίας. Γύρω από αυτά τα άστρα, είναι πολύ πιθανό ότι βρίσκονται σε τροχιά τρισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη, όπως είπε ο Ντόκουμ. Οι κόκκινοι-νάνοι, που έχουν μάζα συνήθως μικρότερη από το ένα τρίτο του δικού μας ήλιου, εκπέμπουν σχετικά αχνό φως κι έτσι δύσκολα είναι άμεσα ορατοί από τη Γη, όμως η ακτινοβολία τους επηρεάζει τη συνολικό φως που έρχεται από ένα γαλαξία μέχρι τον πλανήτη μας. Οι υπολογισμοί των αμερικανών επιστημόνων δείχνουν ότι αυτό το γαλαξιακό φως «κρύβει» μια πληθώρα κόκκινων νάνων, άρα και πολλών πιθανών εξωπλανητών γύρω τους. Η νέα έρευνα δείχνει ότι οι παλαιότεροι γαλαξίες από το δικό μας, περιέχουν 20 φορές περισσότερους κόκκινους νάνους, οι οποίοι γενικά έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Υπολογίζεται ότι στο δικό μας γαλαξία για κάθε φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν περίπου άλλοι 100 αόρατοι κόκκινοι νάνοι. Όμως στους μακρινούς και πιο «ηλικιωμένους» ελλειπτικούς γαλαξίες (που αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού γαλαξιών στο σύμπαν), η αναλογία είναι πολύ διαφορετική: για κάθε ένα φωτεινό άστρο σαν τον ήλιο μας, υπάρχουν 1.000 ή και 2.000 αχνοί κόκκινοι νάνοι. «Οι κόκκινοι νάνοι υπάρχουν για πολύ καιρό, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για την εξέλιξη πολύπλοκης ζωής σε πλανήτες γύρω τους. Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται τόσο για αυτό το είδος άστρου», δήλωσε ο Ντόκουμ. Οι νέες φασματοσκοπικές αναλύσεις του φωτός σημαίνουν επίσης ότι υπάρχει πολύ λιγότερη σκοτεινή ύλη σε αυτούς τους γαλαξίες σε σχέση με ό,τι νόμιζαν οι επιστήμονες ως τώρα, πράγμα που από τη μια πλευρά διευκολύνει τα πράγματα, καθώς οι αστρονόμοι ξέρουν πολύ περισσότερα για τα άστρα παρά για την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη. Αν όντως υπάρχουν τριπλάσια άστρα στο σύμπαν και ανάλογα πολύ περισσότεροι πλανήτες, τότε λύνεται εν μέρει το πρόβλημα της «χαμένης ύλης» του σύμπαντος και οι επιστήμονες δεν χρειάζεται να καταφύγουν στον ίδιο βαθμό στη σκοτεινή ύλη για να εξηγήσουν τη δομή και συμπεριφορά του σύμπαντος, όπως δήλωσε ο αστρονόμος Μάρεκ Κουκούλα του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο. Από την άλλη όμως, όπως είπε ο Ντόκουμ, οι νέες εκτιμήσεις δημιουργούν πρόβλημα στις μέχρι τώρα θεωρίες για το πώς σχηματίστηκαν και αναπτύχθηκαν οι γαλαξίες μετά το αρχικό «Μπιγκ Μπανγκ», καθώς φαίνεται πως οι επιστήμονες είχαν ως τώρα υποεκτιμήσει τη συνολική μάζα των γαλαξιών, αφού είχαν αφήσει τόσα πολλά άστρα έξω από τους υπολογισμούς τους. Για την συνέντευξη τύπου το βραδυ για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής μπορειτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της NASA. http://www.nasa.gov/home/hqnews/2010/nov/HQ_M10-167_Astrobiology.html

Το μεγάλο πείραμα του Σύμπαντος. Στόχος η αποκρυπτογράφηση σωματιδίων και δυνάμεων που υπάρχουν. Τη σκοτεινή ύλη, αυτή την αόρατη και εξωτική «ουσία» που καλύπτει τοσύμπαν, φιλοδοξεί να εντοπίσει για πρώτη φορά μια πανάκριβη ερευνητική συσκευή που θα μεταφερθεί του χρόνου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πρόκειται για ένα από τα ακριβότερα πειράματα που έχουν γίνει ποτέ στο Διάστημα. Η σκοτεινή ύλη, που φαίνεται να ρυθμίζει την αρχιτεκτονική του κόσμου, υπάρχει προς το παρόν μόνο θεωρητικά. Αν εντοπιστεί, θα πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κοσμολογικές ανακαλύψεις. Στις εγκαταστάσειςτου CERN, μια δέσμη πρωτονίων εκτοξεύεται δοκιμαστικά πάνω σε μια μεγάλη συσκευή που ζυγίζει οκτώ τόνους. Ονομάζεται Alpha Magnetic Spectrometer και μοιάζει με διαστημόπλοιο. Τον Φεβρουάριο. Στην πραγματικότητα, η συσκευή αυτή προορίζεται για το Διάστημα και συγκεκριμένα για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου θα μεταφερθεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Εκεί θα επιχειρήσει να φέρει σε πέρας ένα από τα πιο φιλόδοξα και πιο περίπλοκα πειράματα που έγιναν ποτέ μακριά από την ατμόσφαιρα της Γης. Ο στόχος δεν είναιεύκολος. Και ο νομπελίστας καθηγητής στο ΜΙΤ, δρ Σάμιουελ Χάο Χουνγκ Τινγκ, μαζί με τους πολυπληθείς συνεργάτες του απο όλον τον κόσμο, φιλοδοξεί ότι θα καταφέρει να ξεσκεπάσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια τουκόσμου που μας περιβάλλει. Να ανακαλύψει από τι αποτελείται ηπερίφημη σκοτεινή ύλη, ποια είναι τα άγνωστα σωματίδια που τη συνθέτουν και ποιες οι δυνάμεις που την κυβερνούν. Αποστολή τους είναι η καρδιά του Σύμπαντος. Μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να διατυπώσει μια πειστική θεωρία για την υφή της σκοτεινής ύλης, που εκτιμάται ότι αποτελεί το 22% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος. Το υπόλοιπο 74% λέγεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, η οποία παραμένει άγνωστη, και μόνο το 4% της συνολικής μάζας του σύμπαντος είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Η σκοτεινή ύλη. Οταν μιλάμε για σκοτεινή ύλη, αναφερομαστε σε σωματίδια ύλης άγνωστης σύνθεσης, τα οποία δεν εκλύουν ούτε αντανακλούν αρκετή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ώστε να μπορούν να γίνουν άμεσα ανιχνεύσημα. Η ύπαρξή τους μπορεί να διαπιστωθεί από τα βαρυτικά αποτελέσματα σε ορατή ύλη, όπως τα αστέρια και οι γαλαξίες. «Πολλοί από τους νεώτερους σε ηλικία ανθρώπους ενδεχομένως να έμαθαν στο σχολείο ότι το Σύμπαν αποτελείται από άτομα και μόρια, πρωτόνια και ηλεκτρόνια, αστέρια και γαλαξίες», λέει στην εφημερίδα «New York Times» ο δρ Σ. Τινγκ. «Ομως τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι έχουν συμπεράνει όχι με αρκετό ενθουσιασμό, είναι η αλήθεια ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ένα περιτύλιγμα που σκεπάζει το αχανές και αόρατο βασίλειο της σκοτεινής ύλης, η οποία καθορίζει και την αρχιτεκτονική του Σύμπαντος». Ανεκτίμητη γνώση. Οταν το διαστημικό λεωφορείο «Endeavour» μεταφέρει το μεγάλο επιστημονικό όργανο στον Διαστημικό Σταθμό και εφόσον αυτό καταφέρει να αποκωδικοποιήσει τις πληροφορίες που κρύβουν μέσα τους τα σωματίδια υψηλής ενέργειας που ταξιδεύουν αδιάκοπα στο Σύμπαν(δηλαδή τις κοσμικές ακτίνες), τότε οι γνώσεις που θα αποκτηθούν θα είναι ανεκτίμητης αξίας. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι εφαρμογές θα έχει στο απώτερο μέλλον η κατανόηση της σκοτεινής ύλης. Αρκεί να αναφέρουμε ότι η καμπύλωση του χωροχρόνου, για τον οποίο μίλησε ο Αϊνστάιν στις αρχές του 20ού αιώνα, αποδείχτηκε καθοριστικής σημασίας για τη λειτουργία των συσκευών εντοπισμού GPS, οι οποίες εφευρέθηκαν δεκαετίες μετά τον θάνατο του μεγάλου φυσικού επιστήμονα. Πορεία16 χρόνων. Το Alpha Magnetic Spectrometer στοίχισε περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια και απαίτησε 16 χρόνια σκληρής δουλειάς. Είναι εξοπλισμένο με έναν φασματογράφο που μοιάζει με μια μικρογραφία του περίφημου Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. Διαθέτει έναν πολύ ισχυρό υπεραγώγιμο ηλεκτρομαγνήτη, ο οποίος, όπως ευελπιστούν οι επιστήμονες, θα μπορεί να αναγνωρίζει την ταυτότητα των σωματιδίων υψηλής ενέργειας ανάλογα με το ηλεκτρικό τους φορτίο. Σύμφωνα με τον δρα Σ. Τινγκ και τον δρα Τζον Ελις, που είναι ερευνητής στο CERN, τα σωματίδια που θα προέρχονται από τη σκοτεινή ύλη θα πρέπει λογικά να έχουν τη δική τους ξεχωριστή υπογραφή, την οποία θα μπορεί να ανιχνεύει ο φασματογράφος κοσμικών ακτίνων και έτσι να αντιλαμβάνεται τον χώρο προέλευσής τους. Το 74% του Σύμπαντος λέγεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, η οποία παραμένει άγνωστη, και μόνο το 4% της συνολικής μάζας είναι αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε Καχυποψία επιστημόνων Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνεύσεις και να προσδιορίσεις τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, εφόσον αυτή υπάρχει και δεν πρόκειται για κάτι άλλο. Ο δρ Ντέιβιντ Σπέργκελ, που είναι αστροφυσικός στο Πρίνστον, λέει πως είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διακρίνεις τα σήματα της σκοτεινής ύλης από τον θόρυβο υποβάθρου από τα πάλσαρ ή τις μαύρες τρύπες. «Οι κοσμικές ακτίνες, τις οποίες θα μελετήσει το Alpha Magnetic Spectrometer, είναι ο πιο ανορθόδοξος τρόπος για να εντοπίσεις τη σκοτεινή ύλη». Από την άλλη πλευρά, ακόμη κι αν η συσκευή που θα τοποθετηθεί στον Διαστημικό Σταθμό ανιχνεύσει σωματίδια της σκοτεινής ύλης, οι περισσότεροι επιστήμονες θα εξακολουθήσουν να είναι καχύποπτοι και δεν θα πειστούν παρά μόνο εφόσον τα ίδια σωματίδια εντοπιστούν από τα πειράματα που γίνονται με υπόγειους ανιχνευτές, όπως του CERN. Στην φωτογραφία το σημείο στον ISS που θα τοποθετηθεί η συσκευή. Κατι ακόμα χωρίς σχόλιο. Ο αστροναύτης Θεόδωρος Γιουρτσίχιν σκοπεύει να επισκεφθεί την Ελληνίδα μάνα του. Ο Ρώσος διαστημικός μηχανικός Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, που έχει επιστρέψει από το ΔΔΣ ως μέλος του πληρώματος, σύντομα σκοπεύει να μεταβεί στην Ελλάδα, όπου διαμένει η μάνα του, που είναι ελληνικής καταγωγής Τη σχετική δήλωση έκανε ο Γιουρτσίχιν, απαντώντας σε ερώτηση του ΡΙΑ «Νόβοστι», κατα τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που έδωσε μετά τη διαστημική του πτήση. «Βέβαια, φέτος θα πάω στην Ελλάδα. Θέλω να εκπληρώσω το χρέος μου ως γιος. Δεν είναι σωστό. Τηλεφωνώ στη μαμά και αυτή κλαίει», - είπε ο Γιουρτσίχιν. Ας δούμε και στοιχεία για την εκτόξευση στις 16/6/2010. Μια σημαντικη μερα για την Ομογενεια που σε ολο τον πλανητη τιμα την Ελλαδα. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν. Για το τρίτο του διαστημικό ταξίδι ξεκίνησε στις 00.35 (ώρα Ελλάδας) ο ομογενής κοσμοναύτης Θόδωρος Γιουρτσίχιν (Γραμματικόπουλος), ως διοικητής του ρωσικού διαστημοπλοίου Σογιούζ ΤΜΑ – 19 που κατευθύνεται προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έγινε σύμφωνα με το πρόγραμμα από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο έδαφος του Καζακστάν. Στο διαστημόπλοιο επιβαίνουν επίσης οι Αμερικανοί αστροναύτες, η 45χρονη φυσικός Σένον Ουόκερ, που πετά για πρώτη φορά και ο 50χρονος στρατιωτικός Ντάγκλας Ουίλοκ ο οποίος πραγματοποιεί τη δεύτερη πτήση του. Έπειτα από πρόταση του ελληνικής καταγωγής κοσμοναύτη η αποστολή του έχει πάρει το επίσημο διακριτικό όνομα "Όλυμπος" και αναμένεται να διαρκέσει περί τους 5,5 μήνες. Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή της ΝΑΣΑ Ουίλιαμ Γέρστενμάγερ, ο οποίος συμμετείχε στην κυβερνητική επιτροπή, που κατά τα ειωθότα εγκρίνει την τελική σύνθεση του πληρώματος, μετά το πέρας της αποστολής διάρκειας 161 ημερών, θα αναμένει από κοσμοναύτες και αστροναύτες απάντηση στο ερώτημα "πως να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός για την εξερεύνηση του ανοιχτού Διαστήματος". Την πρόταση υποστήριξε με ενθουσιασμό και ο επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Ανατόλι Πέρμινοφ, σημειώνοντας ότι ο σταθμός λειτουργεί πλέον με πλήρη ανάπτυξη και πληρότητα και οι δυνατότητές του ακόμη δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί. Διαστημικό Ιστολόγιο Σε συνεργασία με το Μουσείο της Κοσμοναυτικής Επιστήμης, τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία και το ελληνικών συμφερόντων περιοδικό "Ελλάδα", που εκδίδεται στη Μόσχα, ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν θα επιμεληθεί διαστημικό ιστολόγιο, στο οποίο θα απαντά στα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα "παιδιών, νέων και των γονιών τους" από ολόκληρη τη Ρωσία και τον κόσμο. Τις ερωτήσεις παιδιών από την Ελλάδα, την Κύπρο και την ομογένεια έχει αναλάβει να μεταφράζει και να αποστέλλει στο Διάστημα η ομάδα διαχείρισης της δικτυακής πύλης www.ellada-russia.gr, η οποία θα αρχίσει να λειτουργεί σε λίγες μέρες και θα δέχεται τα ερωτήματα στη διεύθυνση info@ellada-russia.gr. Ο Θοδωρής Γιουρτσίχιν, 51 ετών, πέταξε πρώτη φορά με το αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς το 2002 σε σύντομη διαστημική αποστολή και το 2007 για δεύτερη φορά, σε εξάμηνη αποστολή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, του οποίου υπήρξε διοικητής. Ο Θ. Γιουρτσίχιν είναι ο 98ος κοσμοναύτης στην ιστορία της Ρωσίας και είναι μόνιμο στέλεχος της εταιρείας "Ενέργκια", που ιδρύθηκε από τον θρυλικό κατασκευαστή πυραύλων και διαστημοπλοίων Σεργκέι Καραλιόφ. Παρόντες στην εκτόξευση ήταν ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα Μ. Σπινέλλης και πολυπληθής αντιπροσωπεία ομογενειακών οργανώσεων από ολόκληρη την πρώην Σοβιετική Ένωση. Το ταξίδι των ομογενών διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Ελληνικών Κοινοτήτων των χωρών της ΚΑΚ και της Βαλτικής "Πόντος", η οποία και εόρτασε την 20ή επέτειο από την ίδρυσή της υπό τον επιφανή πολιτικό Βλαδίμηρο Κάισεφ.

Προτείνεται επανδρωμένη αποστολή στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η μεγαλύτερη αεροναυπηγική εταιρεία, η Lockheed Μartin, ξεκίνησε τον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που αστροναύτες ταξίδεψαν στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου μας και η εταιρεία σχεδιάζει την δημιουργία ενός σκάφους που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και με προηγμένα όργανα θα τη μελετήσει εξονυχιστικά. Στο σκάφος θα υπάρχουν ρομποτικά οχήματα που θα προσσεληνώνονται σε διάφορες περιοχές για να τις εξερευνούν, να συλλέγουν δείγματα εδάφους και πετρωμάτων κτλ. Η αποστολή, λέει η Lockheed, θα εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς. Πιο άμεσα, θα επιτρέψει στους αστροναύτες να μελετήσουν, μέσω τηλεκατευθυνόμενων ρομπότ, κάποια σεληνιακά μέρη που δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια των ανθρώπων, από τις αποστολές Απόλλων. Αλλά η πραγματική δουλειά του θα είναι να δοκιμάσει τις τεχνολογίες και τις δεξιότητες που θα χρειαστούμε για να κάνουμε ένα επανδρωμένο ταξίδι σε έναν αστεροειδή, και στη συνέχεια στον Άρη. Έτσι, σύμφωνα με στελέχη της εταιρείας, η αποστολή θα σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να προσομοιάζει στις συνθήκες που θα υπάρχουν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον άρη, που είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος των διαστημικών υπηρεσιών. Θα διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες για να δοκιμαστούν οι αντοχές των αστροναυτών αλλά και οι ανάγκες στον εξοπλισμό και θα λέγεται L2-Farside Mission. Η ιδέα είναι να σταθμεύσει μια διαστημική κάψουλα Ωρίων στο σημείο Lagrange L2, περίπου 65.000 χιλιόμετρα πάνω από την αθέατη μακρινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί όπου η συνδυασμένη βαρύτητα από τη Γη και τη Σελήνη θα επέτρεπε στο διαστημικό σκάφος βασικά να αιωρείται σε μία θέση σε συγχρονισμό με το φεγγάρι. Από εκεί, οι αστροναύτες θα αναπτύξουν και θα διεξαγάγουν με τηλεχειρισμό επιστημονικά πειράματα, συλλέγοντας δείγματα πετρωμάτων. Θα εξερευνήσουν επίσης την λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου, έναν από τους παλαιότερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα. Από το σημείο L2, η διαστημική κάψουλα – σκάφος θα διατηρεί συνεχώς οπτική επαφή τόσο με τη Γη όσο και με την αθέατη πλευρά της σελήνης. Όμως, η αποστολή θα χρησιμεύσει επίσης και ως πεδίο δοκιμών για πολλά πράγματα μέσα από την κάψουλα Ωρίων για τους αστροναύτες τους. Σε αποστολές μέσης διάρκειας, θα δοκιμαστεί η αντοχή του πληρώματος και του οχήματος για μηνιαίες αποστολές, προτού επιχειρηθεί μια αποστολή σε αστεροειδή, η οποία θα ήταν πιθανό να κρατήσει έξι μήνες, ώστε να εξασφαλίσει ότι σώματα και κάψουλα θα μπορούσαν να αντέξουν σε παρατεταμένες δόσεις σε βαθιά διαστημική ακτινοβολία. Θα επιτρέψει επίσης στη NASA και τη Lockheed να αποδείξουν ότι η επανείσοδος πίσω στη Γη σκαφών με μεγάλη ταχύτητα, είναι αναγκαία για ταξίδια μετ ‘επιστροφής από το βαθύ διάστημα – με ταχύτητες που θα φτάνουν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερες από την επανείσοδο από τα σκάφη με χαμηλή ακτίνα πτήσης – Low Earth Orbit. Τέλος, οι αστροναύτες στις αποστολές L2-Farside θα ταξιδέψουν 15% πιο μακριά από τη Γη από ό,τι οι αστροναύτες του Απόλλων, και θα περάσουν σχεδόν τριπλάσιο χρόνο στο κενό. Ουσιαστικά, οι αποστολές L2-Farside θα είναι το σκαλοπάτι για να αποδείξουμε ότι η ανθρώπινη δύναμη και τα τεχνολογικά μας μέσα είναι ικανά για να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα έξω στο βαθύ διάστημα. Φυσικά, η Lockheed δεν πρόκειται να πάει πουθενά μόνη της. Για να φτάσει στο σημείο Lagrange χωρίς την προσφυγή σε ένα περίπλοκο σύστημα πολλαπλών πυραύλων, η Lockheed έχει ανάγκη τη NASA για την παροχή ενός νέου βαρέος ανελκυστήρα εκτόξευσης οχήματος – κάτι που επεξεργάζεται η διαστημική υπηρεσία, αλλά δεν το διαθέτει τώρα. Αν όλα πάνε καλά η Lockheed βλέπει την αποστολή L2-Farside εφικτή από το 2016.

Ξύνουν το κεφάλι τους οι μηχανικοί της NASA με τις ρωγμές στο Discovery. H NASA αναγκάστηκε να αναβάλει εκ νέου την τελευταία αποστολή του Discovery πριν από τη συνταξιοδότηση του σκάφους -οι μηχανικοί της υπηρεσίας δεν έχουν καταφέρει να προσδιορίσουν τα αίτια των ρωγμών που εμφανίστηκαν στην εξωτερική δεξαμενή καυσίμων. Το γηραιότερο από τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία επρόκειτο να αναχωρήσει στις αρχές Νοεμβρίου για μια από τις τελευταίες αποστολές συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την επιστροφή του στη Γη θα μεταφερόταν σε μουσείο, όπως προγραμματίζεται να συμβεί και με τα δύο άλλα σκάφη, το Atlantis και το Endeavour, μετά τις τελευταίες αποστολές τους το 2011. Τα προβλήματα εμφανίστηκαν όταν εντοπίστηκε διαρροή υγρού υδρογόνου κατά τη πλήρωση του Discovery με καύσιμα, και ενώ η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει. Οι έλεγχοι αποκάλυψαν αργότερα ρωγμές σε δύο μεταλλικά στηρίγματα της εξωτερικής δεξαμενής καυσίμων, η οποία έχει ύψος δεκαπενταώροφου κτιρίου. Μεγάλη ρωγμή εμφανίστηκε επίσης στο μονωτικό αφρό που επενδύει μέρος του εξωτερικού της δεξαμενής. Η αποκόλληση ενός κομματιού αφρού κατά την εκτόξευση είχε προκαλέσει την καταστροφή του Columbia και το θάνατο επτά αστροναυτών το 2003. Αυτό σημαίνει ότι η NASA πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και δεν μπορεί να δώσει το πράσινο φως στο Discovery πριν δοθεί εξήγηση για τις ρωγμές.«Θα προτιμούσαμε να είχαμε ήδη βρει τις πιθανότερες αιτίες» δήλωσε ο Μπιλ Γκέστερνμαγιερ, επικεφαλής διαστημικών επιχειρήσεων της NASA. «Αποδεικνύεται πιο περίπλοκο από ό,τι νομίζαμε όσον αφορά την ανάλυση» είπε. Η επόμενη ευκαιρία εκτόξευσης είναι στις 17 Δεκεμβρίου -το Discovery πρέπει να περιμένει μέχρι να φτάσει στον σταθμό ρωσικό Soyuz που θα εκτοξευτεί στις 15 Δεκεμβρίου μεταφέροντας δύο νέα μέλη πληρώματος. Η αναβολή της εκτόξευσης για τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο θα περιέπλεκε την κατάσταση, δεδομένου ότι μεσολαβούν μη επανδρωμένες αποστολές ανεφοδιασμού για το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ένα πρόγραμμα 100 δισ. δολαρίων στο οποίο συμμετέχουν 16 χώρες, ολοκληρώνεται το 2011 έπειτα από 13 χρόνια εργασιών. Η συνταξιοδότηση των διαστημικών λεωφορείων αποφασίστηκε από την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, προκειμένου να αφοσιωθεί η NASA στο σχεδιασμό νέου σκάφους, κατάλληλου για αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα έχουν όχημα για επανδρωμένες αποστολές τουλάχιστον μέχρι το 2016. Στο μεσοδιάστημα, οι μεταφορές εφοδίων θα ανατεθούν σταδιακά σε ιδιωτικές εταιρείες, ενώ για τις αποστολές πληρωμάτων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα ρωσικά Soyuz. Μικρες Ειδήσεις. Το διαστημόπλοιο Σογιούζ προσεδαφίστηκε με επιτυχία. Το διαστημόπλοιο Σογιούζ με τον κοσμοναύτη της Ρωσίας Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και τους αστροναύτες της ΝΑΣΑ Ντάγκλας Γούιλοκ και Σάνον Ουόκερ προσεδαφίστηκε ομαλά στο Καζακστάν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από την πόλι Αρκαλίκ. Οι κοσμοναύτες που δούλευαν στο Διάστημα για 5 και πάνω μήνες, αισθάνονται καλά στην υγεία τους. Στο ΔΔΣ έμειναν τρείς κοσμοναύτες: ο Αμερικανός Σκότ Κέλι και οι Ρώσοι Αλεξάντρ Καλερί και Ολέγκ Σκρίποτσκα οι οποίοι θα δουλεύουν σ΄αυτή τη σύνθεση ως την άφιξη του Σογιούζ ΤΜΑ-20Μ, που πρόκειται να εκτοξευτεί στις 15 Δεκεμβρίου. Η Ρωσία σχεδιάζει να τοποθετήσει σε διαστημική τροχιά μερικούς ευρωπαϊκούς δορυφόρους. Η Ρωσία σχεδιάζει το προσεχές μέλλον να εκτοξεύσει από το αεροδρόμιο Πλεσέτσκ, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος της χώρας, μερικές ευρωπαϊκές διαστημικές συσκευές με τη βοήθεια του πυραύλου-φορέα «Ρόκοτ». Στο πλαίσιο μίας εκτόξευσης προβλέπεται να τοποθετηθούν σε τροχιά τρείς διαστημικές συσκευές Swarm και μιάς άλλης- ο δορυφόρος Sentinel,- ανακοίνωσε ο επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας στη Ρωσία Ρενέ Πισέλ (Rene Pischel). Οι συσκευές Swarm χρησιμοποιούνται για την μελέτη του μαγνητικού πεδίου της Γής και ο δορυφόρος Sentinel προορίζεται για την παρακολούθηση της επιφάνειας του πλανήτη μας. Ρωσική εταιρία θέλει να κατασκευάσει δορυφόρο για τον εντοπισμό των επικίνδυνων διαστημικών αντικειμένων. Η ρωσική πυραυλο-διαστημική εταιρία «Ενέργκια» σχεδιάζει να αρχίσει την εκπόνηση δορυφόρου για την ανακάλυψη και την έρευνα των εν δυνάμει επικίνδυνων διαστημικών αντικειμένων. Όπως αναφέρεται στα υλικά των ειδικών της εταιρίας, από χρόνο σε χρόνο στο διάστημα εμφανίζονται όλο και περισσότερα αντικείμενα, που αποτελούν κίνδυνο για τις επανδρωμένες και τις αυτόματες συσκευές. Γι΄αυτό, κατα την άποψη των επιστημόνων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά η εκπόνηση δορυφόρων-επιθεωρητών, που θα μπορούσαν να πλησιάσουν το άγνωστο αντικείμενο, να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά του και σε περίπτωση ανάγκης να το εξουδετερώσουν. Και λίγη Φυσική Επίπεδο και «σκοτεινό» το Σύμπαν. Ερευνητές του Πανεπιστήμιου Αix-enΡrovence στη Μασσαλία ανέπτυξαν μια απλή τεχνική η οποία ενισχύει την άποψη ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Παράλληλα, με βάση τη συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία βασίζεται σε μια θεωρία που αναπτύχθηκε πριν από 30 χρόνια, αποδεικνύεται ότι το Σύμπαν μας αποτελείται κατά 70% από σκοτεινή ενέργεια. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα αυτά που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Νature» ύστερα από μελέτη ζευγών γαλαξιών που περιστρέφονται ο ένας γύρω από τον άλλον. Οι επιστήμονες μέτρησαν τον βαθμό στον οποίο παραμορφώνεται η εικόνα που λαμβάνεται από μακρινά αστρονομικά αντικείμενα. Ο τρόπος με τον οποίο παραμορφώνεται η εικόνα των αντικειμένων- σε αυτή την περίπτωση των γαλαξιών έδωσε στους ερευνητές πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με την καμπυλότητά τους αλλά και τη φύση της ενέργειας από την οποία αποτελούνται.

Περισσότερα για την ανακάλυψη στο CERN που δημιουργεί πολλα ερωτήματα!!! Πώς εξελίχθηκε το Σύμπαν από ένα υγρό. Το σύμπαν συμπεριφερόταν σαν ένα υπερ-καυτό υγρό λίγες στιγμές αμέσως μετά τη γέννησή του, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα από ένα πείραμα που κατάφερε να αναδημιουργήσει τις συνθήκες του Big Bang. Επιστήμονες που εργάζονται στον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο – τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN – έχουν διαπιστώσει ότι μια εξωτική σούπα πάνω από 10 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη γέννηση του σύμπαντος. Αυτή η κολλώδης, σκοτεινή ουσία, που είναι γνωστή ως πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων, συμπεριφέρθηκε ως ένα καυτό υγρό, κι όχι σαν αέριο σύμφωνα με τα αποτελέσματά της έρευνας. Αυτό το υγρό πρόσφερε το τέλειο περιβάλλον ώστε να σχηματιστούν τα πρώτα μόρια και άτομα, που αργότερα έφτιαξαν τα αστέρια και τους γαλαξίες που μας περιβάλλουν σήμερα. Τα ευρήματα εξέπληξαν τους φυσικούς καθώς σε αντίθεση με την αποδεκτή άποψη για το τι συνέβη αμέσως μετά την δημιουργία του σύμπαντος – ότι δηλαδή στο Big Bang έγινε ένα υπέρθερμο αέριο που συσσωματώθηκε για να σχηματίσουν την ύλη. «Στις πρώτες κιόλας στιγμές του σύμπαντος, αυτό στην πραγματικότητα συμπεριφερόταν σαν ένα πολύ πυκνό υγρό,» εξηγεί ο David Evans, ένας φυσικός σωματιδίων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, που είναι ο κύριος ερευνητής στο πείραμα. "Τα αποτελέσματα αυτά μας λένε σχετικά με την εξέλιξη του πρώιμου σύμπαντος, που αναπόφευκτα είχε επιπτώσεις για το πώς φαίνεται σήμερα το σύμπαν. «Πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερη ανάλυση και να σκεφτούμε πολύ περισσότερο για να το κατανοήσουμε, αλλά είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα." Τα αποτελέσματα αυτά είναι τα πρώτα που θα κυκλοφορήσουν από μια πολυεθνική ομάδα, με πάνω από 1.000 ερευνητές, που έχει ασχοληθεί με ένα πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων που άρχισε πριν από δύο εβδομάδες. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον επιταχυντή σωματιδίων για να συνθλίψουν μαζί άτομα μολύβδου μέσα στον ανιχνευτή ALICE, σε μια προσπάθεια τους να δημιουργήσουν ένα «μίνι Big Bang», ώστε να μιμηθούν τις συνθήκες που υπήρχαν κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τον σχηματισμό του σύμπαντος. Οι μικροσκοπικές πύρινες σφαίρες που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό του Μεγάλου Επιταχυντή μήκους 27 χιλιομέτρων ο οποίος είναι θαμμένος 100 μέτρα κάτω από τους πρόποδες των Άλπεων, έφτασαν πάνω από 10 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Σε αυτές τις θερμοκρασίες τα άτομα και τα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται παύουν να υπάρχουν, και ελευθερώνεται μια σούπα από τα συστατικά τους, γνωστά ως κουάρκ και γκλουόνια. Οι φυσικοί πιστεύουν σε μεγάλο βαθμό ότι στις υψηλές θερμοκρασίες που δημιουργήθηκαν στον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, οι δυνάμεις που κανονικά δεσμεύουν τα κουάρκ και τα γκλουόνια μαζί, θα είχαν εξασθενήσει σημαντικά, με αποτέλεσμα η σούπα αυτή να συμπεριφέρθηκε παρόμοια με ένα αέριο. Μια προηγούμενη έρευνα που έγινε πριν από πέντε χρόνια στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων στο Upton της Νέας Υόρκης, κατάφερε να δημιουργήσει θερμοκρασίες τεσσάρων τρισεκατομμυρίων βαθμών και έδειξε πως σε αυτές τις θερμοκρασίες το πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων ήταν παρόμοια με ένα υγρό, αλλά πολλοί ανέμεναν, ότι αν η θερμοκρασία αυξηθεί αυτό θα έμοιαζε περισσότερο με αέριο. Τα τελευταία ευρήματα από το CERN, ωστόσο, αποκαλύπτουν ότι στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει και τα αποτελέσματα αναμένεται να πονοκεφαλιάσουν τους φυσικούς, καθώς προσπαθούν να καταλάβουν γιατί το πλάσμα κουάρκ-γκλουονίων δεν συμπεριφέρεται όπως προβλέπεται. Ο David Evans δήλωσε ότι οι θεωρίες λένε ότι οι δυνάμεις που συγκρατούν μαζί τα κουάρκ αρχίζουν να εξασθενούν σε αυτές τις θερμοκρασίες αμέσως μετά το Big Bang, οπότε και τα κουάρκ θα πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπως τα μόρια σε ένα αέριο. "Βρήκαμε ότι η ισχυρή δύναμη που τα ενώνει διατηρεί ακόμα την ισχύ της, ακόμη και σε αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες. Τα κουάρκ ακόμα λοιπόν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους πολύ περισσότερο από ό,τι θα περιμέναμε. «Τα δε αποτελέσματα θα πρέπει να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε περισσότερα για αυτή τη μυστηριώδη περίοδο προτού τα πρωτόνια και τα νετρόνια σχηματιστούν στο πρώιμο σύμπαν." Ο καθηγητής Brian Cox, ένας φυσικός σωματιδίων στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δήλωσε πως τα ευρήματα έχουν ανοίξει πολλά ζητήματα σχετικά με το τι έμοιαζε το πρώιμο σύμπαν. Και τόνισε: "Οι επιστήμονες εξήγησαν γιατί έπρεπε το πλάσμα να συμπεριφέρεται σαν αέριο. Θα έπρεπε κανονικά η ισχύς της αλληλεπίδρασης να μειώνεται. Φαίνεται ότι τελικά πρέπει να αλληλεπιδρούν πολύ πιο έντονα από ό,τι αναμενόταν και έτσι συμπεριφέρεται σαν υγρό.

Ο «δέκατος πλανήτης» έκανε αισθητή την ύπαρξή του. Τα άκρα του Ηλιακού συστήματος σπάνια και ανόρεκτα φανερώνουν τα μυστικά τους. Αυτές τις μέρες στους επιστήμονες δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να προσδιορίσουν επακριβώς το μέγεθος του Έρις (Eris) – του μεγαλύτερου σε μάζα ουράνιου σώματος, που βρίσκεται πολύ πιό μακριά από τις τροχιές των βασικών πλανητών. Ο Έρις έπρεπε να περάσει μπροστά από ένα από τα μακρινά αστέρια και να το καλύψει. Γι΄αυτή τη σπάνια έκλειψη ετοιμάζονταν μερικά αστεροσκοπεία στο Δυτικό ημισφαίριο, όμως μπόρεσαν να τη δουν μόνο τρία τηλεσκόπια στη Χιλή, που βρέθηκαν στη λωρίδα της σκιάς που δημιουργήθηκε από τον Έρις. Ο χρόνος κάλυψης του αστεριού ήταν 27 έως 76 δευτερόλεπτα. Ακριβώς αυτή η διαφορά είχε ιδιαίτερη σημασία, γιατί βάσει αυτής μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθος του Έρις, γνωρίζοντας την απόσταση μεταξύ των τηλεσκοπίων, λέει ο Μοσχοβίτης αστρονόμος Βλαντίμιρ Σουρντίν: «Όλα τα αστέρια βρίσκονται τόσο μακριά, που μπορεί να θεωρείται το φως, που έρχεται από αυτά, σχεδόν παράλληλη δέσμη. Συνεπώς, η σκιά από τον πλανήτη Έρις, που πέρασε πάνω στην επιφάνεια της Γης, σχεδόν αντιστοιχεί στο περίγραμμά του. Βάσει της σκιάς μπορούμε να μετρήσουμε το μέγεθος του μικρού πλανήτη, που βλέπουμε στον ουρανό απλώς σαν τελεία. Το μέγεθος του αποδείχτηκε περίπου 2300 χλμ.» (διάμετρος). Ο αριθμός των γνωστών ουράνιων σωμάτων στα άκρα του Ηλιακού συστήματος σήμερα ξεπερνά τα χίλια. Τα μεγαλύτερα από αυτά ονομάστηκαν πλανήτες-νάνοι ή πλουτωνοειδή. Σ΄ αυτή την ομάδα κατέταξαν και τον Πλούτωνα, στερώντας απ΄αυτόν το καθεστώς του κανονικού πλανήτη υπ΄ αριθμόν 9. Πολλά από τα ακραία σώματα είχαν ανακαλυφθεί με τηλεσκόπια στα όρη της Βόρειας Χιλής, όπου υπάρχει θαυμάσιο κλίμα για αστρονομικές παρατηρήσεις. Εκεί επιδιώκουν να βρεθούν αστρονόμοι καί από τη Βόρεια Αμερική, καί από τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι Ρώσοι ειδικοί πηγαίνουν στη Χιλή, συναρμολογούν στα αστεροσκοπεία τους μερικές συσκευές, γι΄αυτό συμμετέχουν συνεταιρικά στη λειτουργία μερικών οργάνων. Όμως κανένα τηλεσκόπιο – ούτε χιλιανό, ούτε το τροχιακό «Hubble» - παρόλ΄ αυτά δεν δίνουν λεπτομερή εικόνα των πλουτωνοειδών. Φαίνεται μόνο ένα σημείο. Από την κίνηση ενός πλουτωνοειδούς στο φόντο των αστεριών μπορεί να υπολογιστεί η τροχιά και έμμεσα – η μάζα του. Ως σήμερα δεν είναι σαφές από τι αποτελείται η επιφάνεια του ίδιου Πλούτωνα, που ανακαλύφθηκε πριν 80 χρόνια. Πολύ περισσότερο του πλανήτη Έρις, που βρίσκεται σε διπλάσια απόσταση από μας. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκλείψεις αστεριών έχουν βοηθήσει να γίνουν ανακαλύψεις-κλειδιά. Το 1984 ο Πλούτων κάλυψε ένα από τα αστέρια. Πριν την έναρξη της έκλειψης το άστρο έσβησε για λίγο και ξανάναψε. Αυτό ήταν σαφής ένδειξη ότι ο πλανήτης έχει δακτυλίους, αόρατους από τη Γη. Το 1988, όταν το άστρο καλύφθηκε από τον Πλούτωνα, έσβησε όχι αστραπιαία, αλλά σιγά-σιγά. Αυτό προκάλεσε σοκ στους επιστήμονες, που αντιλήφθηκαν ότι ο Πλούτων έχει ατμόσφαιρα, παρόλο που βάσει όλων των υπολογισμών δεν έπρεπε να υπάρχει. Καθαρές φωτογραφίες του αναμένονται το 2015, που θα περάσει από κοντά του ο αμερικανικός σταθμός. Και τότε, ίσως, μερικά από τα μυστικά θα αποκαλυφθούν. Αναζητούν πλανήτες με ουρά και σκόνη όπως της Γης. Η Γη έχει...ουρά από σκόνη και μάλιστα οι επιστήμονες τη μελετούν με προσοχή. Ο λόγος που το κάνουν αυτό, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Sπtzer, είναι για να μπορούν από το ίδιο... χαρακτηριστικό να ξετρυπώνουν στο μακρινό διάστημα και άλλους πλανήτες οι οποίοι ενδεχομένως μοιάζουν με τον δικό μας. «Οι πλανήτες σε μακρινά ηλιακά συστήματα έχουν ενδεχομένως αντίστοιχες ουρές από σκόνη, όπως η Γη», αναφέρει ο δρ Μάικ Βέρνερ, που είναι υπεύθυνος λειτουργίας του τηλεσκοπίου της NASA. «Σε ορισμένες περιστάσεις, τέτοια χαρακτηριστικά ίσως είναι πιο ευδιάκριτα απο ό,τι οι ίδιοι οι πλανήτες. Ετσι η ουρά αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο εντοπισμού τους». Οι λεγόμενοι εξωπλανήτες, που βρίσκονται δηλαδή πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευτούν απευθείας με κάποιο τηλεσκόπιο. Συνήθως είναι μικροί και θαμποί, επισκιασμένοι από τη λάμψη των αστεριών γύρω από τα οποία περιφέρονται. Ετσι λοιπόν, μια ουρά από σκόνη μπορεί ενδεχομένως να δηλώνει με πιο έντονο τρόπο την παρουσία ενός πλανήτη απο ό,τι ο ίδιος ο πλανήτης. Η ουρά της Γης δεν οφείλει την ύπαρξή της στο ότι ο πλανήτης μας είναι ιδιαίτερα... σκονισμένος, αλλά στο γεγονός ότι η σκόνη αυτή διαπερνά ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Ο διαπλανητικός χώρος είναι διάσπαρτος από τρίμματα κομητών και θραύσματα που προέρχονται από συγκρούσεις αστεροειδών. Οταν λοιπόν η Γη περιφέρεται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δημιουργεί ένα είδος «λακκούβας» στην οποία τα σωματίδια της σκόνης πέφτουν μέσα και τα οποία έλκονται πίσω από τον πλανήτη μας εξαιτίας της βαρυτικής έλξης που τους ασκεί. Κατι πανέμορφο απο τον πλανήτη μας. Διαστημικός χορός χρωμάτων. Το Νότιο Σέλας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη πάνω από τη Γη με τα εντυπωσιακά του χρώματα να εναλλάσσονται φωτίζοντας υπέροχα το διαστημικό κενό και δημιουργώντας μια καταπληκτική αντίθεση με τα άστρα που διακρίνονται στο βάθος της εικόνας. Είναι μια από τις υπέροχες φωτογραφίες που δημοσιοποίησε χθες ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕSΑ). Πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών του πλανήτη που ελήφθησαν από το Cupola, το νέο, πανοραμικό παρατηρητήριο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε όταν ο σταθμός βρισκόταν σε ύψος 350 χιλιομέτρων πάνω από τις νότιες περιοχές του Ινδικού ωκεανού όπου εξελισσόταν το φαινόμενο.

Μια «καυτή σούπα» ήταν το νεαρό Σύμπαν. Τα πειράματα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (το γνωστό CΕRΝ) αποδίδουν καρπούς αφού καθημερινά μαθαίνουμε νέα στοιχεία για τα μυστικά του Σύμπαντος. Η τελευταία ανακάλυψη των επιστημόνων στο CΕRΝ σχετίζεται με τη μορφή που είχε το Σύμπαν μόλις δημιουργήθηκε. Τα πειράματα που γίνονται με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων δείχνουν ότι το «νεογνό» Σύμπαν αμέσως μετά τη γέννησή του ήταν μια εξωτική μορφή ύλης που περιείχε συστατικά των πυρήνων σωματιδίων όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Οπως αναφέρουν οι επιστήμονες που παίρνουν μέρος στα πειράματα, αμέσως μετά τη Μεγάλη Εκρηξη δημιουργήθηκε ένα πλάσμα κουάρκ και γκλουονίων που συμπεριφερόταν όπως ένα υγρό, ενώ εκείνες τις πρώτες στιγμές η θερμοκρασία του πλάσματος ξεπερνούσε τους δέκα τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου! Αυτή η «καυτή σούπα», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να σχηματιστούν τα πρώτα σωματίδια και άτομα που στη συνέχεια αποτέλεσαν τα δομικά υλικά για τη δημιουργία των άστρων και των γαλαξιών. Καλλιτεχνική απεικόνιση της μορφής που είχε το Σύμπαν αμέσως μετά τη δημιουργία του, η οποία, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ήταν ένα καυτό υγρό μέσα στο οποίο γεννήθηκε η ύλη.

Η Κεφαλλονιά κοιτάει τ' άστρα! Ενα νέο ισχυρό τηλεσκόπιο τοποθετήθηκε τον Αύγουστο στον Αίνο της Κεφαλλονιάς, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Υστερα από μια τιτάνια προσπάθεια να προλάβει να αποπερατωθεί πριν η Ελλάδα πληγεί από την οικονομική κρίση -απαγορευτική για τον εκσυγχρονισμό των επιστημών υποδομών- ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση εγκατάστασης του νέου τηλεσκοπίου «Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής», διαμέτρου 1,44 μ., που είχε δρομολογηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Το τηλεσκόπιο προστατεύεται από τον θόλο «Σμύρνη-Ιωνία», τον τελειότερο στην Ελλάδα. Ο θόλος τοποθετήθηκε στη Δορυφορική/Αστρονομική Βάση Αίνου Κεφαλληνίας «Υποσμηναγός Γεώργιος Λυκούδης», η οποία απαίτησε 15 χρόνια συνεχούς προπαρασκευής. Στη μνήμη του Γ. Λυκούδη, του κεφαλονίτη υποσμηναγού χειριστή μαχητικού F-16, που έπεσε το 2004 στο Πήλιο κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, τιμάται η διαχρονική εθνική συμβολή της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία παραχώρησε τις ορεινές εγκαταστάσεις της στον Αίνο για τον σκοπό της δημιουργίας του αστεροσκοπείου το 1999. Εντεκα χρόνια μετά υψώνεται στον ουρανό του Ιονίου σε υψόμετρο 1.047 το νέο σπουδαίο τηλεσκόπιο, του οποίου τα μοναδικά χαρακτηριστικά εξοπλίζουν τον στόλο των ερευνητικών τηλεσκοπίων της χώρας μας με νέες υπερσύγχρονες δυνατότητες. Φορέας διαχείρισης του νέου τηλεσκοπίου είναι το ΚΙΕ/«Εύδοξος», ένας πρότυπος αστρονομικός οργανισμός (ΝΠΔΔ) στον Αίνο, που θεσπίστηκε το 2005 και αναπτύσσεται συνεχώς με αυτοτέλεια αλλά και με συνεργασία δικών του επιστημόνων με άλλους ενδιαφερόμενους φορείς, όπως το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», ξένα πανεπιστήμια κά. Μετά από μια περίοδο δοκιμαστικής λειτουργίας 1-2 ετών, κατά την οποία θα διαγνωστούν προβλήματα και θα δρομολογηθούν οι ενδεδειγμένες τεχνολογικές λύσεις και ρυθμίσεις για μια τόσο πολυσύνθετη κατασκευή όπως αυτή, το τηλεσκόπιο θα διατεθεί στην ελληνική και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, με έμφαση στην υποστήριξη των νέων ερευνητών σε πρωτοποριακά πειράματα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, μετά την ολοκλήρωση του σταδίου δημιουργίας των υποδομών, που κράτησε 15 χρόνια, το αστεροσκοπείο του ΚΙΕ «Εύδοξος» εισέρχεται στο στάδιο της στελέχωσης (εκτός από τον πρωτεργάτη κ. Σολωμό, βασικός συνεργάτης είναι ο δρ Γιώργος Φανουράκης, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»), κατά το οποίο θα αφιερωθεί στην προσπάθεια εμπλουτισμού του έμψυχου υλικού του, στη συγκράτηση νέων στην επαρχία και μέσω αυτού στη σταδιακή παροχή επιστημονικών υπηρεσιών με τη μεγάλη τεχνογνωσία που διαθέτει. Ηδη επιστήμονες του αστεροσκοπείου συμφώνησαν να μελετήσουν δωρεάν πειραματικό εικονοληπτικό σύστημα χαμηλού κόστους για την επίβλεψη και την έγκαιρη προειδοποίηση για δασικές πυρκαγιές σε συγκεκριμένους τομείς του Εθνικού Δρυμού Αίνου, ενώ διεξάγουν κάθε χρόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι τακτικό πρόγραμμα παροχής μορφωτικών εμπειριών (διαλέξεις, αστρονομικές παρατηρήσεις, ξεναγήσεις, προβολές), που προσφέρονται με ενθουσιώδη ανταπόκριση στα σχολεία της Κεφαλλονιάς, δωρεάν για τους μικρούς μαθητές και τους δασκάλους τους. Το εγχείρημα του αστεροσκοπείου, σαν παράδειγμα απόπειρας ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας στην ξεχασμένη ελληνική επαρχία, προχώρησε από το 1999 έως το 2004 με διεκδίκηση κοινοτικών προγραμμάτων και με παράλληλη αξιοποίηση διαθέσιμων θεσμικών εργαλείων του Β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης. Μετά το 2005 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κεφαλλονιάς και Ιθάκης προχώρησε με επιτυχία στη διεκδίκηση κοινοτικού προγράμματος με το οποίο μελετήθηκε η επιστημονική ανάπτυξη νέων υποδομών και η συγκρότηση του τηλεσκοπίου «Κ. Καραθεοδωρής». Ας σημειώσουμε ότι το έργο συνέβαλε στην τόνωση της τοπικής αγοράς σε μια δύσκολη εποχή, αφού σκοπίμως -παρά τη χαμηλή μας ανταγωνιστικότητα σε τιμές-, για όλες τις οδικές μεταφορές εξοπλισμού από Ευρώπη αλλά και για όλες τις προμήθειες περιφερειακού εξοπλισμού και τις αερομεταφορές προσωπικού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ για όλα τα βοηθητικά έργα αξιοποιούνται κεφαλλονίτικες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών. Το νέο τηλεσκόπιο είναι αναμφίβολα πολύτιμη κληρονομιά που βαθμιαία παραλαμβάνουν οι νέοι και θα συνεχίσει την ανοδική πορεία του όσο συμπορεύεται με αυτούς που το δημιούργησαν. Αεροφωτογραφία των εγκαταστάσεων του ΚΙΕ/Εύδοξος στον Αίνο Κεφαλλονιάς. Αληθεια φίλοι μου.Τι γίνεται στον Ορλιακα Γρεβενών και στον Αρισταρχο στον Χελμό. Αν ξερει κανείς κατι περισσότερο ας το γράψει. Σχέδια Ορλιακα και φωτογραφίες Αρίσταρχου.