kkokkolis

Θα την μάθεις την ευθυγράμμιση, δεν είναι κάτι σπουδαίο. Ακόμη και τέλεια να μην γίνει και πάλι θα βλέπεις, μην σε παρασύρουν οι ψυχαναγκασμοί μας. Αν έχεις αυτοκίνητο η μεταφορά ενός 8" ή 10" ενιαίου σωλήνα είναι εύκολη, αρκεί να δεχθείς πως θα θυσιάσεις το πίσω κάθισμα.

Τάσο, επειδή το είχα και εγώ αυτό, δεν ήθελε κόπο, ήθελε τρόπο. Συγκεκριμένα έπρεπε να κεντράρεις το σωλήνα στον πρόσθιο δακτύλιο σφίγγοντας αρκετά τις βίδες (οι οποίες διαθέτουν πλαστικά άκρα ώστε να μην πληγώνουν το χρώμα) και κατόπιν ρυθμίζεις μόνο με τις βίδες του οπίσθιου δακτυλίου. Εγώ το πούλησα επειδή σήκωνε πολύ ψηλά τον ερευνητή (κάτι που δεν χρειάζεται με έναν RACI) και προτίμησα την εφαπτόμενη βάση ταχείας εναλλαγής της Celestron. Με μια παρόμοια βάση τον χρησιμοποιώ και στο C6. Αν βρω άλλη μία θα τον βάζω και στο SW 8".

A Starry Night, Gopal Khetanchi

A Starry Night, Ian Duncan Anderson, 2009 Digital Fractal Art

Any Night, Philip Levine, 1971 Look, the eucalyptus, the Atlas pine, the yellowing ash, all the trees are gone, and I was older than all of them. I am older than the moon, than the stars that fill my plate, than the unseen planets that huddle together here at the end of a year no one wanted. A year more than a year, in which the sparrows learned to fly backwards into eternity. Their brothers and sisters saw this and refuse to build nests. Before the week is over they will all have gone, and the chorus of love that filled my yard and spilled into my kitchen each evening will be gone. I will have to learn to sing in the voices of pure joy and pure pain. I will have to forget my name, my childhood, the years under the cold dominion of the clock so that this voice, torn and cracked, can reach the low hills that shielded the orange trees once. I will stand on the back porch as the cold drifts in, and sing, not for joy, not for love, not even to be heard. I will sing so that the darkness can take hold and whatever is left, the fallen fruit, the last leaf, the puzzled squirrel, the child far from home, lost, will believe this could be any night. That boy, walking alone, thinking of nothing or reciting his favorite names to the moon and stars, let him find the home he left this morning, let him hear a prayer out of the raging mouth of the wind. Let him repeat that prayer, the prayer that night follows day, that life follows death, that in time we find our lives. Don't let him see all that has gone. Let him love the darkness. Look, he's running and singing too. He could be happy.

Όταν ήμουν παιδί (μιλάμε για δεκαετία του '70) είχα έναν πύραυλο με αλεξίπτωτο, εκτοξευόμενο με καταπέλτη. Διέθετε μια θυρίδα όπου το αλεξίπτωτο από Nylon ήταν διπλωμένο. Ο μεντεσές της θυρίδας ήταν προς την μύτη- κατά τ΄άλλα η θυρίδα άνοιγε ελεύθερα. Όταν εκτοξευόταν, η αεροδυναμική κρατούσε την θυρίδα κλειστή. Όταν έφτανε στο μέγιστο ύψος της βαλλιστικής τροχιάς, η αεροδυναμική άνοιγε την θυρίδα που λειτουργούσε ως αερόφρενο και απελευθερωνόταν το αλεξίπτωτο. Λειτουργούσε τέλεια, φθάνει να τυλιγες κάθε φορά το αλεξίπτωτο σωστά. Ήταν σαν και αυτό (εμένα άνοιγε ανάποδα και δεν είχε αυτόν τον κίτρινο μοχλό): Να αυτό που θέλεις: Η πυραυλική είναι on topic, έτσι;

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=3680&postdays=0&postorder=asc&start=435

Οδηγίες κατασκευής για τον υδρ-οπύρ-αυλο υπάρχουν; Αυτό είναι; http://www.instructables.com/id/How-to-Make-A-Water-Rocket/

Όταν φυσά ο άνεμος που κινεί τις ανεμογεννήτριες το seeing χαλά ούτως ή άλλως και αν είσαι χαμηλότερα από αυτές, ακόμη και να μην υπήρχαν, η παρατήρηση επάνω από ένα βουνό δεν είναι ενδεδειγμένη. Όταν είσαι υψηλότερα και μακρυά δεν δημιουργούν τόσο πρόβλημα και τα Strobe lights (αυτά που έχω δε εγώ τουλάχιστον) είναι ερυθρά, όπως όλα τα φώτα σήμανσης για τα αεροπλάνα (σε καμινάδες, κεραίες κλπ). Από την άλλη, αν η Ψωροκώσταινα δεν μπορεί να αξιοποιήσει σωστά τις ανεμογεννήτριες, τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς και τα φωτοβολταϊκά συστήματα, ίσως δεν θα μπορούσε να αξιοποιήσει και τους σταθμούς πυρηνικής ενέργειας. Ακόμη και οι Ρώσοι, Αμερικανοί και Ιάπωνες έχουν ζήσει πυρηνικά ατυχήματα. Από την άλλη είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τα πυρηνικά ατυχήματα των Ουκρανών, Τούρκων και Βουλγάρων (κατά άλλους ακόμη και των Ιαπώνων ή Αυστραλών) χωρίς να έχουμε κάποιο όφελος, άρα γιατί να μην το ρισκάρουμε; Πολύπλοκο θέμα. Θυμίζω πάντως πως εκτός από ενέργεια οι σταθμοί αυτοί παράγουν και ιατρικά ισότοπα που σώζουν εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο με την διαγνωστική και θεραπευτική τους χρήση.

Καινούριο ή μεταχειρισμένο, είναι ένα μικρό ποίημα και αξίζει να το αποκτήσει κανείς. Η διαφορά από τον 1.25" της Celestron με το πρίσμα είναι χαώδης.

Έχει κάποιος μια ιδέα για την ομοαξονική προσαρμογή ενός WO 66ED επάνω στο 12"; Σίγουρα δεν μπορεί να μπει στο άκρο αλλά μόνο ακριβώς επάνω από το σημείο στήριξης με την βάση, ώστε να υπάρχει ισορροπία. Πως θα μπορούσα να βάλω μια βασούλα ταχείας απελευθέρωσης εκεί; Θα μπορούσα να βάλω ένα Witty ή κάτι τέτοιο;

Όχι. Είναι 3 ολόκληρες μοίρες. Το Σάββατο μετακινούσα το 12" με τον ES82 30 (1.64 μοίρες) και τον ES100 20 (1.33 μοίρες) για να τον δω, αλλά χωρούσε όλος στο WO 66ED με τον Vixen 22 LVW (3.57 μοίρες) και ήταν ένα υπέροχο θέαμα, τέλεια καδραρισμένο, με τις σπείρες και τους συνοδούς του. Στο 12ρι μόνο τον πυρήνα αντιλαμβανόσουν.

1200/25=48 52/48= 1.083 Χονδροειδώς. Αν γνωρίζουμε το field stop τότε το διαιρούμε με το 1200 και πολλαπλασιάζουμε επί 57.3 (ένα Radian), λαμβάνοντας ακριβέστερη μέτρηση. Και το 10" σου έχει την ίδια εστιακή, άρα το ίδιο πεδίο.

Οι περισσότεροι κατάλογοι (βλ Astrovox Astrolists) διαθέτουν πληροφορίες για το μέγεθος. Το ίδιο και οι χάρτες (πιο αδρά) και πολλά βιβλία. Γνωρίζοντας το πεδίο του φακού σου αντιλαμβάνεσαι εύκολα το σχετικό μέγεθος. Πχ ένας Plossl 25 δίνει στο 8'' f/6 περίπου 1 μοίρα. Ένα αντικείμενο 30' καταλαμβάνει περίπου το 1/2 του πεδίου σε διάμετρο και ένα 6' το 1/10.

Νομίζω σου έχω ήδη πει πως το 9.25'' είναι f/10 στην οπτική έξοδο αλλά παραπάνω με τον διαγώνιο, f/11 ίσως. Άρα 2585/25= 103.4x αν είναι f/11 (με διαγώνιο 1.25'') ή 2820/25= 112.8x αν είναι f/12 (με διαγώνιο 2''). Και στις 2 περιπτώσεις δεν έχεις κάδρο (52/103.4=0.5). Πιθανώς και ο Plossl είναι 24mm ή το πεδίο του <52 και δεν αποκλείω το πρίσμα του διαγωνίου να βινιετάρει επίσης. Εφόσον έχεις Goto δεν έχει μεγάλη σημασία. Κάποτε θα πάρεις έναν φακό >35mm >68 μοιρών και θα τα βλέπεις όλα, αν και σε 24mm SWA θα χωρά επίσης. Ο 50mm έχει 36mm Hyperion με το 9.25'' και είδαμε τους Μ81 & Μ82 στο ίδιο πεδίο με κάδρο προ έτους στον Κιθαιρώνα (απόσταση 31'). Δες και εδώ: http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=2410 Εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13411 Εδώ: http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php/Cat/0/Number/3547934/page/0/view/collapsed/sb/5/o/all/fpart/all/vc/1 Αλλά και εδώ: http://bobmay.astronomy.net/CassNotes/index.htm

Έχω και εγώ ένα, το οποίο δεν έχει οποιαδήποτε τύχη δίπλα στον Stellarvue F50. Το κρατώ, καθώς σχεδιάζω να το μετατρέψω σε επίχειρο μονοκυάλι, με την προσαρμογή ενός διαγωνίου AMICI 45 μοιρών και του Baader Zoom. Αν φωτογραφίζει κάποιος μπορεί να το μετατρέψει σε οδηγητικό πάντως. Για εμένα άχρηστα αποδείχθηκαν όλα εκείνα τα παραφερνάλια που προορίζονταν για φωτογράφιση, όπως το Microstage.

Μάκη, όταν μεγαλώσω θέλω να σου μοιάσω!

Starry Night, Alice Weber Orange, 2010 Κολάζ

Το Backyard Astronomer's Guide είναι ΚΤΤΜΓ (IMHO) πιο χρήσιμο. Αλλά και το Nightwatch έχει χρησιμότητα στο πεδίο καθώς περιέχει κάποιους βασικούς χάρτες. Οι συγγραφείς φρόντισαν να είναι συμπληρωματικά τα βιβλία, ώστε να αγοράζεις και τα δύο. Εγώ θα αγόραζα το Backyard Astronomer's Guide για το σπίτι και το Monthly Sky Guide για το πεδίο.

Φάσεις Σελήνης, Giorgione, 1510 Φρέσκο, Casa Pellizzari, Castelfranco, Veneto, Ιταλία

Shu Amulet, Ύστερη Περίοδος, Αίγυπτος Φαγιανή, The Metropolitan Museum of Art, ΗΠΑ

Και καλά παιδιά. Astronomy and Art Class, Veritas Classical School, Out of the Box Art Studio, ΗΠΑ, 2011

Συγχαρητήρια. Είθε να κτίσουν σε γερά θεμέλια. Enigma, ~ZZzenNN

Δες και αυτό: http://en.wikipedia.org/wiki/Airglow Και αυτό: http://www.atoptics.co.uk/highsky/airglow1.htm Υπάρχουν και ατμοσφαιρικά φαινόμενα εκτός από την αστροφεγγιά.

Όταν βγαίνεις από ένα μέρος με φώτα και οι κόρες των οφθαλμών σου έχουν διάμετρο περί τα 2mm, τότε ο ουρανός σου φαίνεται μαύρος. Όταν μείνεις 30 λεπτά στο σκοτάδι, τότε συλλαμβάνεις περισσότερο φως με κόρες 5-7mm και χημική προσαρμογή. Κάθε μακρινή πηγή φωτός τότε είναι ορατή καθώς και το αστρικό υπόβαθρο ή το φως που ανακλούν σώματα όπως η Αφροδίτη και ο ουρανός τότε φαίνεται γκρί- μπλε. Όταν είσαι κοντά σε πηγές αστικού φωτός ο ουρανός είναι σκούρο πορτοκαλί. Όταν είσαι ψηλά ο ορίζοντας σε ανατολή και δύση είναι φωτισμένος αρκετή ώρα αφού δύσει ή πριν ανατείλει ο ήλιος. Και στον ουρανό ορισμένα αντικείμενα είναι ορατά με πλάγια όραση και όχι απευθείας. Αν στο βουνό, σε Νέα Σελήνη, χωρίς πηγές φωτός, ο ουρανός σου φαινόταν φωτισμένος αλλά αντιλαμβανόσουν αντικείμενα (με το μάτι) όπως το Μ13 και το Μ51, μπορούσες δε να περπατήσεις και διέκρινες έναν μαύρο τρίποδα Manfrotto με άνεση (χωρίς κόκκινο φως) τότε πέτυχες καλή προσαρμογή. Χωρίς αυτήν δεν θα έβλεπες ούτε τα μισά απ' όσα είπες πως είδες. Απόλυτο σκοτάδι δεν υπάρχει παρά μόνο σε ένα κλειστό δωμάτιο ή σπηλιά. Έξω υπάρχει η αστροφεγγιά.