kkokkolis

Ο διαβολάκος μέσα μου ζητάει να καγχάσω: "Εκτός θέματος", ωστόσο τον φιμώνω και περιορίζεται αμφίθυμος σε ένα υπερρεαλιστικό σαρδόνιο υπομειδίαμα καθώς απολαμβάνει τους ιδιόρρυθμους στίχους του ποιητή της μίας αλλά λέαινας συλλογής.

Εγώ πιστεύω πως πρέπει να ξεκινάει κανείς από χαμηλά, τυπικά από ένα 8x30. Το γιατί το εξηγώ εδώ: /forum/viewtopic.php?t=28681&highlight= Είναι και πολύ ευκολότερο με περιορισμένο budget να βρεις ένα ποιοτικό μικρό κιάλι, από ένα μεγάλο, καθαρά αστρονομικό. Είναι και πιο εύχρηστο και πιο αποδοτικό σε σχέση με το κόστος, καθώς θα χρησιμοποιηθεί παντού. Όταν θελήσω κάτι ισχυρότερο από το 18x50, θα πάω σε ένα διοπτρικό τηλεσκόπιο. Εάν ήθελα να έχω διοφθάλμια όραση, θα προτιμούσα ένα κιάλι που να αποτελείται από δύο διοπτρικά ευθυγραμμισμένα με διαγώνιους εστιαστές, ή ακόμη και ένα διοφθάλμιο για τα μεγάλα τηλεσκόπια, αν και δεν έχω αποφασίσει ποτέ να προσθέσω τέτοια πολυπλοκότητα στη ζωή μου. Αφού δεις τα περισσότερα εντυπωσιακά στατικά αντικείμενα του ουρανού, μετά αρχίζει μια επανάληψη, η οποία άλλους τους συναρπάζει και άλλους τους κουράζει. Γαλαξιάκια, νεφελώματα και σφαιρωτά που θέλουν υψηλή μεγέθυνση για να ξεχωρίσουν από απλούς αστέρες. Διπλοί αστέρες που απαιτούν τεχνικές για να σπάσουν. Μεταβλητοί που απαιτούν οργάνωση και τήρηση αρχείων. Εδώ, άλλοι στρέφονται προς την αστροφωτογραφία, άλλοι κάνουν συστηματική παρατήρηση όπου πλέον η ικανοποίηση έρχεται όχι από την εικόνα, αλλά από την πληροφορία, άλλοι αραιώνουν τις παρατηρήσεις και άλλοι εγκαταλείπουν. Ωστόσο, πολλά από τα φαινόμενα τα οποία είναι δυναμικά, είναι προσβάσιμα με τα κιάλια, σε χαμηλή μεγέθυνση μάλιστα. Εκλείψεις, διαβάσεις Αφροδίτης, αποκρύψεις αστέρων, σύνοδοι, φάσεις σελήνης, διάττοντες, δορυφόροι. Εκτός αυτών, ένα ελαφρύ ζευγάρι κιάλια θα σου δείξει τη φύση, πτηνά, αεροπλάνα, πλοία, αθλητικά γεγονότα, θεατρικά δρώμενα, μουσεία, πυροτεχνήματα, τα πάντα. Κυκλοφορώ, χρόνια τώρα, μόνιμα με ένα 8x30, χώρια το μονοκιάλι. Καμιά φορά προσθέτω ένα 6.5x21 με κοντινή εστίαση, ή ένα Γαλιλαϊκό 2.3x40 τώρα τελευταία. Στο 99% των περιπτώσεων αποκλείεται να είχα ένα μεγαλύτερο κιάλι μαζί μου, ακόμη και ένα 10x50. Εάν θέλεις πραγματικό αστρονομικό κιάλι, δες το διάγραμμα μεγέθυνσης/διαμέτρου. Οι απαιτήσεις είναι υψηλές σε διάμετρο και μεγέθυνση, αλλά και σε ποιότητα κατασκευής. Το κόστος εκτοξεύεται και η πρακτικότητα εκμηδενίζεται λόγω αναγκών στιβαρής στήριξης που να λαμβάνει τις σωστές θέσεις, και αδυναμίας να το μεταφέρεις, μαζί με τη βάση του, παντού. Στα χρήματα που θα χρειαστείς αγοράζεις άνετα ένα καλύτερο τηλεσκόπιο, με ή χωρίς ένα διοφθάλμιο.

Μια χαρά είναι. Είδες εάν περνάει φως; Εάν η πλέξη είναι αραιή, το πρόβλημα λύνεται βάζοντας διπλό ύφασμα. Ή φόδρα, για να είναι και δροσερό.

10 χρόνια δεν έπαθε κανείς φακός το παραμικρό. Ούτε μεταλλικά μέρη υπάρχουν, ούτε χνούδι μαζεύεται (δεν πρέπει να χρησιμοποιήσετε μαλακτικό στο πλύσιμο) ούτε τα βάζω ακάλυπτα, εκτός από 5-10 φορές που έγινε κατά λάθος και πάλι δεν έπαθαν τίποτε. Είναι ένα περίεργο προϊόν, δεν πείθει και τόσο στη διαφήμιση (ίσως θυμίζει γυρολόγο βουλευτή χωρίς ιδεολογία, ψευδεπίγραφο δημοσιογράφο πολεμικής ζώνης του Green Screen ή στρουθιομακελάρη κυνηγό με 5κάλυκο Benelli), αλλά εγώ που το δοκίμασα ορκίζομαι στο όνομά του. Τα καπάκια, αξεσουάρ και ψιλοπράγματα που ρίχνω μόνο στις τσέπες και τα βρίσκω όλα συγκεντρωμένα την άλλη ημέρα, μου αρκούν.

Έτσι. Δεν φαίνεται δύσκολο.

Αδρά, εννοώ αυτό.

Η κουκούλα είναι ένα παραλληλόγραμμο ύφασμα, διπλό Denim όπως είπα (πρέπει να αναπνέετε) το οποίο το διπλώνεις και ράβεις τη μία πλευρά. Προκύπτει ένα τετράγωνο με τις πλευρές α και β ενωμένες και τις γ και δ ανοικτές. Όταν το φοράς, η α βρίσκεται επί της κεφαλής, η β στον αυχένα η γ στους ώμους και η δ στο πρόσωπο. Αλλά πρέπει να προεξέχει σημαντικά για να καλύψει το προσοφθάλμιο. Εαν θέλετε, το βράδυ σας δίνω διαστάσεις. Εναλλακτικά, ένα απλό μαύρο ύφασμα το ρίχνετε από πάνω σας, όπως οι φωτογράφοι στις παλιές full format μηχανές.

Το κάνεις φαρδύ για να χωράει επάνω από χονδρό μπουφάν (το οποίο φοριέται ακόμη και τον Αύγουστο στα 1500m+). Αφού έχουμε ένα, μπορεί να βγει πατρόν. Μιλάμε για διπλό κατάμαυρο Denim, χωρίς φόδρα.

Το Dark Skies Aparell φαίνεται πως έκλεισε. Τώρα το διαθέτουν εδώ https://r-sky.org/en/products/observing-hood

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την ευχρηστία αυτού του γιλέκου. Το φορώ ακόμη και στο μπαλκόνι μου, όπου μάλιστα η κουκούλα μου χρειάζεται περισσότερο από ότι σε ένα σκοτεινό σημείο παρατήρησης. 10 χρόνια πέρασαν κιόλας. Το ειχα ξεχάσει αλλά βλέπω πως παρεξηγηθήκαμε τότε με τον Τάσο για τα ενθουσιώδη σχόλια που βλέπετε στην ανάρτηση. Λες και είχαμε κανένα όφελος. Ο ενθουσιασμός προκύπτει από τις λύσεις που δίνει αυτό το ένδυμα, εκτοξεύοντας την εμπειρία της αστροπαρατήρησης. Πάντως, μια μαύρη κουκούλα μπορείς να φτιάξεις και μόνος σου, εάν δεν χρειάζεσαι τις τσέπες.

Είναι διαφορετικό ανά τηλεσκόπιο και ανά χρήση και έχω περάσει και τις φάσεις μου. Στην αστρονομία πάντως, με τα μεγαλούτσικα τηλεσκόπια και τα τελευταία χρόνια, είναι ο Ethos 13 (ή ο Delos 10).

Η Αρχή του Pareto και εδώ. Με το 20% του κόστους λαμβάνεις το 80% της απόδοσης, με το 50% του κόστους, το 95% της απόδοσης. Με περίπου 200 ευρώ έχεις 95% Panoptic. Ο υπόλοιπος 5% κοστίζει άλλα 200 ευρώ. Δικό σου το χρήμα, δικό σου και το κρίμα.

Σήμερα είναι μια ωραία ευκαιρία να απολαύσετε τη Σελήνη στο ίδιο πεδίο με τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη. Στο πεδίο των 8x42 δεν χωρούν, αλλά θαυμάζεις την αλυσίδα που σχηματίζουν τα άστρα από τον cGem έως τον ιGem, λόγω μεγαλύτερης μεγέθυνσης και ποιότητας. Στο 6.5x21 χωρούν οριακά ο Κάστωρ με τη Σελήνη, κομμένοι από το field stop, λίγο καλύτερα ο Πολυδεύκης με τη Σελήνη. Άρα, λίγα κιάλια θα μπορούσαν να δείξουν αυτό το γοητευτικό φαινόμενο, αφού κιάλια με μεγέθυνση κάτω από 6x είναι σπάνια, με εξαίρεση τα κιάλια όπερας.

Επειδή αυτά τα έχω δοκιμάσει και θα τα έπαιρνα με κλειστά μάτια (με την προϋπόθεση σταθερής ποιότητας, αλλά δεν έχω πληροφορίες περί του αντιθέτου) εάν δεν είχα ήδη τα Zeiss και αρκετοί ρωτούσαν για ποιοτικά κιάλια, τα συνιστώ απολύτως. Η τιμή είναι μεγάλη ευκαιρία, αξίζουν περισσότερο από όσο κοστολογούνται ούτως ή άλλως. Επιπλέον έχουν πολύ καλή εργονομία.

Είναι B&W φίλε μου; Το 2000Β;

Ξεκάθαρα το 30mm. Σου δίνει σχεδόν το μέγιστο δυνατό πραγματικό πεδίο, με φαινομενικό πεδίο 50 μοιρών, κόρη εξόδου 6mm και άνετο eye relief 20-24mm. Το 40mm δίνει μεγάλη κόρη εξόδου 8mm την οποία δεν θα εκμεταλλευτείς και μάλλον θα γίνεται ορατή και η κεντρική παρεμπόδιση (σκοτείνιασμα στο κέντρο του πεδίου), η κόρη εξόδου είναι υπερβολικά μεγάλη, 30-36mm και θα είναι δύσκολο να αποφύγεις νεφροειδή αμαύρωση του πεδίου, ενώ το πραγματικό πεδίο είναι ίδιο και το φαινομενικό πολύ στενό, μόλις 40 μοίρες. Με λίγα λόγια, με το 40 θα βλέπεις τα ίδια με τα 30 αλλά δυσκολότερα (χαμηλότερη άνεση), σε 20% κατά διάμετρο και 1.5 φορά κατ' επιφάνεια στενότερο πεδίο και με 25% χαμηλότερη μεγέθυνση. Το 40 είναι ξεκάθαρα NO GO.

Με ενδιαφέρει ο Photo Adaptor. Ευχαριστώ.

Προς επίρρωσιν των προαναφερθέντων.

Τα αρπακτικά της Cosco, ε;

Εκτός από χάρτες μας βλέπω να χρησιμοποιούμε και άλλα βοηθήματα σαν και αυτό (εάν δεν τα παρατήσουμε εντελώς). https://satellitemap.space/?fbclid=IwAR2cuVNuigaR_e5CSw3cj3Tgi0o336V8cbcn5bKrTmEGDQKX1JkxlHyQeqU

Ναι, με ένα πουαρ, σαν το Giotto ή ένα κλύσμα από το φαρμακείο. Ωστόσο, ο αέρας από τα πνευμόνια δεν είναι τόσο επικίνδυνος, αρκεί να μην πτύεις σταγονίδια σιέλου. Αλλά το πουάρ είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος.

Δεν βλέπω βρωμιά, μόνο σκόνη. Φύσα την και όση φύγει - έφυγε. Δεν θα σε ενοχλήσει καθόλου.

Ωραία. Φυσικά να το κρατήσεις, είναι καλύτερο από το 90/900. Έχει Dovetail, τη μαύρη μπάρα. Με αυτό μπαίνει σε κάθε τρίποδο, ακόμη και φωτογραφικής μηχανής εάν έχεις. Φαίνεται να είναι τοποθετημένο ανάποδα ωστόσο. Έχει barlow 2x και φακό 20mm. Άρα έχεις 2 μεγεθύνσεις, 75x και 150x. Για αρχή βγάλε τον barlow ανάμεσα από τον φακό και το διαγώνιο, χαλαρώνοντας τις βίδες. Ξαναβάλε τον φακό, στήριξε το κάπου με ασφάλεια (πχ σε ένα τραπέζι, επάνω σε ένα μαλακό μαξιλάρι) στόχευσε κάπου μακριά και εστίασε με υπομονή, γυρνώντας το μαύρο λεβιεδάκι όσο χρειάζεται. Μήπως έχεις τρίποδο φωτογραφικής (στιβαρό);

Είναι ένα καταδιοπτρικό, κατάλληλο για όλες τις δουλειές. Πιθανολογώ πως δυσκολεύεσαι επειδή ο εστιαστής (ο μαύρος περιστροφικός κοχλίας πίσω) θέλει πολλές βόλτες από άκρη σε άκρη για να βρεις το σημείο εστίασης. Καλό είναι να το πάρεις παραμάσχαλα και να βρεις έναν φίλο κοντά σου να σε βοηθήσει. Δεν θα το πουλούσα με τίποτε, θα αγόραζα σιγά σιγά 4-5 πράγματα για αστρονομική και επίγεια παρατήρηση. Το τηλεσκόπιο έχει 2 βάσεις ερευνητών και μάλλον και το Dovetail (μια μαύρη μπάρα) και visual back, είναι έτοιμο για όλα. Βγάλε 1 φώτο από την άλλη πλευρά και άλλες δύο εμπρός και πίσω. Φαίνεται πως είναι ένα Maksutov f/12 μασκαρεμένο σε Schmidt της Celestron ή C4 με ορμόνες. Δεν έχει κυκλοφορήσει νομίζω τέτοιο τηλεσκόπιο, πρέπει να είναι βαμμένο πορτοκαλί από τον ιδιοκτήτη. Ενδιαφέρον και σπάνιο.

Και για όσους είναι ανοικτοί στην εμπειρία, υπάρχει αυτός ο ενδελεχής οδηγός 132 (!!!) ετών: Serviss, G.P. (1889). Astronomy with an Opera-Glass. London and New York: D. Appleton and Co. Astronomy with an Opera-Glass. Nature 41, 462 (1890). https://doi.org/10.1038/041462a0