kkokkolis

Eye relief σε 82 μοίρες, μόνο οι Nagler T4. Οι πλέον άνετοι φακοί που έχω δοκιμάσει. Δεν αρέσουν σε όλους αλλά είναι πραγματικά μοναδικοί. Έχω και τους τρεις, αλλά ή πηδώ από τον 22 στον 12, ή χρησιμοποιώ τον 17 μόνο. Είναι πολύ πυκνά τοποθετημένοι κατά τη γνώμη μου. Μακάρι να υπήρχε και κανένας στα 8, αναγκαστικά χρησιμοποιώ Delos 10 και 6. Τώρα, στις 100 μοίρες, οι Ethos είναι το standard, ο 21 και ο 17. Από τις εναλλακτικές, εγγυώμαι για τον ES20. Αδιόρατες οι διαφορές από έναν Ethos (έχω τον 13, τον οποίο ευνοεί η μεγέθυνση). Για κάποιους λόγους, προτιμώ τους T4 στα SCT και Maksutov και τους ES20, Ethos13 και ES9 στα νευτώνια. Τόσο για τον τρόπο που προβάλουν από τον εστιαστή, όσο και για την καμπυλότητα του πεδίου. Στα dob, επειδή τα κουνώ με το χέρι, έχω περισσότερη σωματική επαφή και κολλώ το μάτι μου περισσότερο. Στα Cassegrain, ειδικά με GOTO, κοιτώ από σχετική απόσταση, χωρίς να ακουμπώ τον σωλήνα. Και οι T4 μου φαίνεται να δίνουν πιο επίπεδο πεδίο στους κοντούς σωλήνες που έχουν 2-2,5 φορές μεγαλύτερη εστιακή. Τέλος, οι 100 μοίρες βοηθούν να μην φεύγει το αντικείμενο από το πεδίο όταν παρακολουθείς με το χέρι. Είμαι πιο επιδέξιος ακόμη και με τα χειριστήρια της Portamount από ότι με το dob, οπότε οι 82 μοίρες μου φτάνουν με τη στήριξη αυτή ή το GOTO.

10 χρόνια και μερικά μνημόνια μετά, πολλά καταστήματα έχουν κλείσει. Να πει και κάποιος γνώστης από που θα ψωνίζαμε σήμερα; Το δικό μου πάντως είναι ανοικτό 35 χρόνια τώρα, αλλά δεν προανατολίζεται προς το σκι, πιο πολύ προς το κυνήγι, προσκοπισμό και παραστρατιωτικές εφαρμογές. https://www.survival.gr/endysi-ypodisi-outdoor Να άλλο ένα: https://extremepro.gr/el/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%99%CF%83%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC/products

Θολώνουν μόλις πλησιάζεις να παρατηρήσεις, από το χνώτο σου και τη ζέστη του προσώπου σου. Βοηθά να έχεις φακούς με μεγάλο eye relief. Κάποιος είχε ένα σεσουάρ και τους θέρμαινε με ζεστό αέρα. Όπως είπαμε, στην μεγάλη παγωνιά η υγρασία του περιβάλλοντος πέφτει συνήθως.

Εξαρτάται από την ανοχή σου στο κρύο. Σε μεγάλο υψόμετρο κάνει ψόφο και κατακαλόκαιρο. Από 40 βαθμούς το Αυγουστιάτικο μεσημέρι στα Καλάβρυτα πέφτεις σε μονοψήφιο στο καταφύγιο (2100m) ή και στον Ξηρόκαμπο (1600m), χώρια ο άνεμος. Οπότε φοράς ισοθερμικά (ή τα μάλλινα του στρατού) κατάσαρκα και ποτέ βαμβακερά, τα οποία ποτίζουν και παγώνεις. Μετά φλις και από πάνω παντελόνι και μπουφάν του σκι, σκούφο μέχρι τα αυτιά και γάντια τα οποία βγάζεις για λίγο για λεπτοδουλειά και τα ξαναφοράς. Από κάτω μπορείς να φοράς λεπτά γάντια ποδηλάτη. Στα πόδια άρβυλα με τεχνικές ή μάλλινες κάλτσες. Δεν κάθεσαι για πολύ, παρά μόνο στο αυτοκίνητο. Τώρα, εάν εννοείς χειμώνα στη Σουηδία, τα πράγματα εκεί είναι μάλλον διαφορετικά. Ίσως παγώνουν τα πάντα, κρυσταλλιάζει το κάτοπτρο και κολλάει ο μηχανισμός κίνησης του τηλεσκοπίου και του εστιαστή. Ρώτα Σουηδούς φίλους για εκεί. Το καλό με την παγωνιά είναι πως εξαφανίζεται η υγρασία. Το ίδιο συμβαίνει και μετά από καταρρακτώδη βροχή, η οποία κατεβάζει και όλη τη σκόνη. Λείπουν και τα θερμικά ανοδικά ρεύματα (βράσιμο). Έχω κάνει λίγες παρατηρήσεις τον χειμώνα στην εξοχή και ήταν πάντοτε καλύτερες από τις θερινές από πλευράς διαύγειας και seeing. Βέβαια, τα χειμερινά αντικείμενα δεν είναι και τόσα πολλά ή τόσο ενδιαφέροντα (για εμένα), καθώς ο Γαλαξίας μας βρίσκεται χαμηλά. Την Άνοιξη στρεφόμαστε προς τους άλλους γαλαξίες και το καλοκαίρι ο δικός μας Γαλαξίας βρίσκεται στο Ζενίθ και προσφέρει ένα όργιο ενδογαλαξιακών αντικειμένων.

Εάν έχεις φθηνό laser και δεν έχεις αναβαθμιστεί (ακόμη), τότε καλύτερα να ακολουθείς τη μέθοδο barlowed. Η οποία σε εμένα λειτουργούσε μόνο με φθηνό laser, λόγω του ότι συνήθως είναι ισχυρότερα επειδή αδιαφορούν για τις πιστοποιήσεις. http://astro.neutral.org/eq/col.html

Θα έχουμε υπέροχες φωτογραφίες όμως, οι οποίες θα μείνουν για πάντα. Με τα κιάλια θα μπορούμε να θαυμάσουμε ωραίο θέαμα και νωρίτερα. Τι βλακείες έχουν να γραφτούν για το νέο "άστρο της Βηθλεέμ" σκέφτομαι.[/img]

Τα 8x30 είναι κόπια (δεν γνωρίζω πόσο καλή) του αρχετύπου των Zeiss Deltrentis/Deltrintem, αυτών που είχαν οι Ναζί στον Β' ΠΠ. Αντιγράφονται επί έναν αιώνα από αμέτρητους κατασκευαστές. Έχω ένα Pentax και ένα μονοκιάλι Ρωσικό. Είναι ό, τι πιο κλασσικό υπάρχει. Τα καλύτερα είναι τα Swarovski Habicht. Τα προτείνει το Backyard Astronomer' s Guide και είναι μια χαρά για παρατήρηση του Γαλαξία, σμηνών και αστερισμών για έναν αρχάριο. Είναι ελαφρά και αν ξαπλώσεις μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για πολλή ώρα, μαθαίνοντας τον ουρανό. Το θέμα είναι εάν η συγκεκριμένη υλοποίηση είναι ποιοτική.

Να με συγχωρειτε που παρεκλινω απο το θεμα, αλλα επειδη εγινε λογος για προσοφθαλμιους explore scientific και επειδη ενδιαφερομαι για αγορα dob 10 inch με f/4.7 ,αν ξερει κανεις να μου πει, οι explore scientific 82' ειναι καλοι για λογο f/4.7 (χωρις διορθωτες κομης εννοειται) ή πρεπει κανεις να παει σε televue? Είναι πολύ καλοί. Έχω τους 6.7 και 4.7 και είχα και τον 14. Αστιγματισμό δεν έχουν σε βαθμό που να σε ενοχλήσει, θα δεις κόμη φυσικά, για την οποία ευθύνεται το κάτοπτρο και όχι ο φακός, θα την δεις και στον Ethos αυτήν. Τα 100ρια είναι ακόμη καλύτερα, αλλά βαρύτερα και ακριβότερα. Ο 11 και ο 4.7 είναι ό, τι πρέπει για το τηλεσκόπιο αυτό. Το eye relief απαιτεί να μην φοράς γυαλιά όμως.

f/8, 1200mm και 1.25" εστιαστής. Τα πράγματα είναι απλά. 24mm SWA 68 μοιρών και ένα καλό 16mm. Με τον Barlow θα έχεις αντίστοιχα 12 και 8mm, μεγεθύνσεις 50, 75, 100 και 150x και το μέγιστο πεδίο 80' της μοίρας ή 1 μοίρα και 20'. Λογω f/8 δεν χρειάζεσαι ακριβούς φακούς, σου κάνει και ο Hyperion ή Explore Scientific (ή αυτοί οι Auriga που όμως δεν έχω δοκιμάσει). Εναλλακτικά, είσαι ακριβώς στο φάσμα του Hyperion Zoom, δίχως Barlow. Είναι μια χαρά μεταξύ 16 και 8mm και στα χρήματα σου. Αν τον πάρεις μεταχειρισμένο, σου μένουν και για ένα 24mm με 68 μοίρες πεδίο (ο Zoom έχει μόνο 48 εκεί). Οι καλοί Barlow κοστίζουν και αυτοί, οπότε για το τηλεσκόπιο αυτό θα πρότεινα τον Hyperion Zoom.

To Telescope Express κατά καιρούς έχει ευκαιρίες σε ορισμένα προϊόντα, καθώς και μερικά ΟΕΜ προϊόντα με ενδιαφέρον. Βέβαια η αγορά είναι ρευστή και τα πράγματα αλλάζουν, έχω να αγοράσω πολλά χρόνια από εκεί. Το τελευταίο που πήρα ήταν το Docter 8x21 νομίζω και μόνο εκεί βρήκα όλους τους φακούς που αλλάζουν τη μεγέθυνση, άλλοι είχαν 2-3 και άλλοι κανέναν. Τα spotting scopes προορίζονται για επίγεια παρατήρηση. Τα οπτικά τους είναι ίδια με των αχρωματικών και αποχρωματικών διοπτρικών 50-80mm και συνήθως συνδέονται με έναν φακό zoom σχέσης 1,5-3x, με αεροστεγή τρόπο, ενώ έχουν και θωράκιση για χτυπήματα. Το μειονέκτημα είναι πως ο διαγώνιος είναι ενσωματωμένος και 45 μοιρών, είτε απλώς δεν υπάρχει. Οπότε η παρατήρηση του ουρανού είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ο διαγώνιος μπορεί να προσθέτει και ένα ενοχλητικό spike στα λαμπρά άστρα. Ενώ εάν πάρεις ένα διοπτρικό 66-80mm (από τις παραλλαγές του Orion ST μέχρι Televue ή Takahashi) μπορείς να έχεις 2 διαγωνίους, έναν 45 μοιρών με πρίσμα Amici για επίγεια και έναν 90 μοιρών με κάτοπτρο για επουράνια παρατήρηση. Αυτό έχω κάνει με το δικό μου και δουλεύει άψογα, απλώς δεν είναι αδιάβροχο όπως οι διόπτρες για να παρατηρείς πχ υδρόβια πτηνά από απόσταση και υπό βροχή. Ξέχασα να πω πως οι διόπτρες έχουν στενότερα περιθώρια προσαρμογής του προσιφθαλμίου της επιλογής σου, λόγω διαφορετικού format, ενώ δεν δέχονται και ερευνητή (μόνο ερευνητής κουκίδας έχει νόημα στα ευρέως πεδίου διοπτρικά) οπότε όλη η αναζήτηση θα πρέπει να γίνει με την μεγαλύτερης εστιακής ρύθμιση, συνήθως τα 24mm, σε μεγέθυνση 15-20x. Στη φωτό μια ωραία διόπτρα Swarovski στη Στυμφαλία. Σκέψου πως θα έπρεπε να είναι το κεφάλι της γυναίκας μου εάν έβλεπε στο ζενίθ. Και βλέπεις και ένα αστρονομικό διοπτρικό σε δύο διαμορφώσεις (για επίγεια προτιμάται φωτογραφικός τρίποδας, με κεφαλή video καλύτερα). Διαγώνιο 90 Διαγώνιο 45

Εάν δεν είχα προϊστορία, θα ήθελα και εγώ τηλεσκόπιο. Τώρα γνωρίζω πως το lifestyle μου μου επιτρέπει σπάνια χρήση των Dobson σε σκοτεινό ουρανό, ενώ συχνά θα βγάλω ένα Maksutov να δω τους πλανήτες και συχνότερα ένα μικρό διοπτρικό να δω σμήνη αλλά και πουλιά και τα καράβια. Τα δύο εντυπωσιακότερα πράγματα που έχω δει είναι η Ανδρομέδα και το αεροπλανοφόρο Enterprise, και τα δύο με διοπτρικό 66mm. Όμως, αυτά που έχω δει με κιάλια είναι δεκαπλάσια, τόσο ψηλά, όσο και χαμηλά. Σήμερα ήταν μια κιτρινισουσουράδα που έκανε τσαμπουκά σε ένα σπουργίτι στην οδό Αβέρωφ στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή μου αρέσει και η τέχνη, ένα μονοκιάλι με shortfocus για πίνακες και βιτρίνες, ή τα Pentax Papillio. Και - ξέχασα πριν- επειδή μου αρέσει η γεωλογία (αλλά και άλλα μικροπράγματα) μια τριπλετα 10x, με πρώτη επιλογή τη Belomo. Με 3000 παίρνω τα πάντα, εάν έμενα στα Conquest ή τα Trinovid θα περίσευαν και για ένα semiapo 66-72mm, δεν θέλω παραπάνω. Ίσως να μην ήταν William Optics πια αλλά κάτι άλλο. Αυτά που λέω δεν μπορείς να τα δεις με dob, είτε είναι 6", είτε είναι 26", αλλά εγώ θέλω να τα βλέπω.

Δύσκολο. Θα αγόραζα ένα καλό Γερμανικό κιάλι 8x32/42 (Leica ή Zeiss) για καθημερινή χρήση και με ό,τι περισσεύει ένα μικρό μονοκιάλι με κοντινή εστίαση (το Zeiss 6x18). Εάν διάλεγα τη μεσαία σειρά (1000 ευρώ έναντι 2500), θα αγόραζα και ένα μικρό ρεφράκτορα. Για τα υπόλοιπα θα έβλεπα τις δωρεάν αστροφωτογραφίες που υπάρχουν παντού και σε καμμιά εξόρμηση θα έκανα βόλτες για να δω από τα τηλεσκόπια των άλλων.

Από τη μια, χίλια μπράβο. Από την άλλη, όλα μέσον χρειάζονται σε αυτόν τον τόπο; Για να μην είμαι άδικος βέβαια, για ποιον λόγο να ενδιαφερόντουσαν για αυτήν την ερημιά; Ό όνος ήταν εκεί; Τα σκυλιά;

Τότε πάρε αυτά να δεις εάν σου αρέσει το χομπυ και αγοράζεις κάτι καλύτερο μετά.

Τα 7x50 είναι για την θάλασσα. Αλλά κάνουν και για ουράνια παρατήρηση. Τα 25ρια είναι για το γήπεδο και το θέατρο. Είναι ανεπαρκή για τις χρήσεις που θέλεις. Ένα καλό 8x30 είναι το ελάχιστο, όχι μόνο λόγω διαμέτρου, αλλά και σχεδίασης. Είχα για 1-2 έτη Leica 8x20 και προτιμούσα τα Nikon 8x30 για κάθε χρήση. Εξαίρεση είναι τα Pentax 6.5x21 τα οποία έχουν πολύ κοντινή εστίαση και λειτουργούν σαν μακρο-μικροσκόπιο. Σε αυτή τη διάμετρο καλύτερα (πάντοτε κατά τη γνώμη μου) να χρησιμοποιήσει κάποιος ένα μονοκιάλι, το οποίο είναι ακόμη μικρότερο και ελαφρύτερο άλλωστε.

Αν μπορείς να αγοράσεις μόνο ανάμεσα σε αυτά, τότε τα 8x42 συνδυάζουν ικανότητες και για τα δύο χόμπι. Βέβαια από ποιότητα, με πλαστικό σώμα, απλή επίστρωση, χωρίς διόρθωση φάσης, μην περιμένεις πολλά. Και το φαινόμενο πεδίο μόλις 50 μοίρες (τόσο έχουν συνήθως και τα Pentax πάντως). Θα έχεις χρωματική εκτροπή και γεωμετρικές παραμορφώσεις. Το πρώτο ιδίως ενοχλεί στα πουλιά με λαμπερά χρώματα κόντρα σε φωτεινό ουρανό (ιδίως στα όρια του ράμφους και το περίγραμμα). Οι πλανήτες θα είναι παχιές κουκκίδες, η Σελήνη όμως πολύ όμορφη. Τα αστρικά σμήνη είναι η δύναμη των κιαλιών στο μέγεθος αυτό. Από την άλλη, δεν δίνεις και πολλά. Θέλεις περίπου 10πλασια χρήματα για κάτι αξιόλογο στο 8x42. Τα 25ρια και τα Zoom ούτε γι αστείο. Τα 7x50 δεν βολεύουν στην ορνιθοπαρατήρηση, εκτός αν παρατηρήσεις νυχτοπούλια.

Αυτή η περίθλαση που λέει ο Στέφανος είναι πολύ (μα πολύ) εντονότερη από της αράχνης των Νευτωνίων. Και τη βλέπω με διαγώνιο της Williams Optics που είναι μάλλον πάνω από τον μέσο όρο. Αλλά και το φορτίο στον αυχένα δεν είναι ασήμαντο.

Έχει δίκιο ο Στέφανος (όπως πάντα), μόνο δεν θα χαρακτήριζα τη σχεδίαση αστεία, απλώς παρωχημένη. Με τέτοια Γαλιλαϊκά κιάλια πολεμήθηκε ο Α' ΠΠ (τα χρησιμοποιεί ο Ινδιάνα Τζόουνς στη γνωστή σειρά ταινιών) και έχουν ακόμη εφαρμογές στην όπερα αλλά και στην χειρουργική. Η εικόνα σχηματίζεται ανάμεσα στους 2 φακούς, άρα δεν πρόκειται για πραγματική κόρη εξόδου. Μέσα από τον προσοφθάλμιο βλέπεις την εικόνα σαν μέσα από κλειδαρότρυπα. Άρα, όταν ο αντικειμενικός είναι μεγάλος, μπορείς να περιφέρεις το βλέμμα ώστε να δεις αλλά τμήματα της εικόνας που όμως πάσχουν από οπτικές παραμορφώσεις. Με μικρότερο αντικειμενικό, όπως στο Seibert Emoscop μου και τα χειρουργικά γιαλιά, το φαινόμενο πεδίο είναι πραγματικά μικρό. Τι πρόσφεραν τότε με μόνο 1,5-4x μεγέθυνση; Καλή εστίαση την εποχή που τα ματογυάλια ήταν πολύ ακριβά για να τα αλλάζεις συχνά, ανάλογα με την εξέλιξη της μυωπίας. Ή αν ήσουν γυναίκα που δεν θα φορούσες ποτέ ματογυάλια δημοσίως και πριν την εφεύρεση των φακών επαφής (εξ ου και ο θηλυπρεπής ροκοκό στολισμός των Opera glasses). Και εύκολη μετατροπή στο πεδίο σε μικροσκόπιο όπως τα παιχνίδια που αναφέρει ο Στέφανος. Όπως χρησιμοποιούσα το Emoscop, για να βλέπω σε συνέδρια τον πίνακα όταν βρίσκομαι σε απόσταση που δεν μπορώ να εστιάσω καλά ή την πινακίδα απέναντι στον δρόμο ή προϊόντα με λεπτομέρεια σε μια βιτρίνα. Από τότε όμως που πήρα το Zeiss 6x18 (και πριν από αυτό το Docter 8x21) αυτή η χρήση εξαφανίσθηκε και μόνο σαν μικροσκόπιο το χρησιμοποιώ ποια (με έναν 2πλο μεγεθυντικό φακό 10x γίνεται μικροσκόπιο 25-30x). Οι σύγχρονες σχεδιάσεις υπερτερούν, εκτός από περιπτώσεις που θέλεις ελάχιστο βάρος, δηλαδή να στηρίζονται στα ελαφρά γυαλιά ενός χειρουργού. Αν και για τη χρήση αυτή υπάρχουν ψηφιακές κάμερες πλέον.

Κάνει όμως για πλανητική φωτογράφηση και έχει ενσωματωμένη ισημερινή σφήνα, οπότε μπορείς να κάνεις και αστροφωτογράφηση σε ό,τι μπορεί να πιάσει λόγω μικρής διαμέτρου. Δεν είναι το ίδιο με τη φωτογράφηση που κάνει η γερμανική ισημερινή, καθώς το πεδίο περιστρέφεται, αλλά στα φωτεινά αντικείμενα δεν σε πειράζει ιδιαίτερα. Τώρα, αν κατάλαβα καλά, το πρόβλημα είναι η εστίαση. Το τηλεσκόπιο εστιάζει διαφορετικά στις 2 οπτικές του εξόδους, μήπως έχεις μπερδευτεί με αυτό; Επειδή εστιάζει με μετακίνηση του πρωτεύοντος, δεν υπάρχει ουσιαστικά περίπτωση να μην τα καταφέρεις να εστιάσεις, αλλά η διαδρομή είναι μεγάλη και απαιτούνται πολλές περιστροφές του εστιαστή. Σε αχνό άστρο θα σου ξεφύγει, αλλά εάν προσπαθήσεις στον Δία ή τη Σελήνη θα δείς κάποιο φως, έστω και ανεστίαστο, που θα σε βοηθήσει. Δεν γνωρίζω από αστροφωτογραφία, αλλά το έχω το μικρούλι και δυσκολεύτηκα και εγώ με την εστίαση στην αρχή μέχρι να καταλάβω τα κόλπα του.

Το νόημα αυτού του τηλεσκοπίου είναι να είναι ελαφρύ και εύχρηστο. Οπότε μην το φορτώσεις με πολλά πράγματα. Το ένα και μόνο πράγμα που αποτελεί τρομακτική αναβάθμιση είναι το φωτοχιτώνιο. Θα πρέπει να είναι μαύρο και όσο λιγότερο γυαλιστερό γίνεται. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το φτιάξεις και δεν κοστίζει ουσιαστικά τίποτε, ούτε και ζυγίζει. Το δικό μου από Kydex παραμένει στην κατάσταση που ήταν όταν αγόρασα το υλικό 10 χρόνια πριν. Αν και έχω βάλει στο τηλεσκόπιο ακόμη και Nagler T4 και Ethos, είναι πολύ ευκολότερη η παρατήρηση με ελαφρείς φακούς, σαν τους Plossl ή στα κυβικά των Nagler T6. Αλλά και με τον Hyperion zoom δεν χρειάζεται να παίζεις πολύ με το φρένο του Teflon. Το τηλεσκόπιο αυτό είναι πολύ καλό για παρατήρηση ευρέως πεδίου, σμήνη, αστρικούς σχηματισμούς κλπ. Δεν απαιτεί υψηλή μεγέθυνση. Ένας φακός στα 10mm (65x) είναι ιδανικός καθώς και ένας 32mm Plossl ή 24mm SWA για να χωρέσεις περισσότερα αστέρια στο πεδίο. Στρέψε το στον Γαλαξία (τώρα που είναι ψηλά) και μην ανησυχείς για τίποτε, απόλαυσέ το.

Στη θέση σου θα αγόραζα τα HELIOS. Δες μια δοκιμή εδώ https://www.birdwatching.co.uk/bird-watching-binoculars/2017/5/16/helios-mistral-wp6-8x42#:~:text=The%20closed-bridge%20design%20is,to%20be%20easy%20to%20handle.

Η Nikon παίζει σε όλες τις κατηγορίες, από την απόλυτη κορυφή, μέχρι το 3ο υπόγειο. Τα Monarch τώρα είναι τα πλέον ευπώλητα κιάλια της, οι προσιτές τιμές από κάπου θα προκύψουν. Το πρόβλημα προκύπτει από αποπολυμερισμό του ελαστικού και το ονομάζουν sticky rubber syndrome. Η θερμοκρασία και ο χρόνος είναι παράμετροι στην αποδόμηση αυτή. Η ενέργεια του περιβάλλοντος (ή θερμοκρασία δηλαδή) διασπά τους δεσμούς των πολυμερών αλυσίδων. Έτσι αυξάνεται η εντροπία των μορίων, ελαττώνονται οι δυνάμεις συνοχής και αυξάνονται οι δυνάμεις συναφείας. Κλασικό πρόβλημα του ελαστικού που προσπαθεί να αντιμετωπίσει ο βουλκανισμός. Συμβαίνει και στα ελαστικά του αυτοκινήτου. Το όζον επίσης μπορεί να προκαλέσει διάρρηξη και μικρόβια (αναφέρονταιStreptomyces coelicolor, Pseudomonas citronellolis, και Nocardia) βιοδάσπαση. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για διόρθωση στο διαδίκτυο, κάτι που σημαίνει πως δεν υπάρχει μια απόλυτα αποτελεσματική μέθοδος. https://www.instructables.com/id/How-to-Clean-Sticky-Rubber/#:~:text=It%20happens%20when%20the%20stronger,has%20become%20sticky%20and%20tacky. Συμβαίνει και σε ακριβά κιάλια. Οι τρεις μεγάλες εταιρίες σου αλλάζουν όλη τη θωράκιση με καινούρια, στο πλαίσιο γενικού service. Έψαξα εάν το κάνει και η Nikon αλλά δεν βρήκα τίποτε. PS: Σήμερα βρήκα κάτι: https://www.nikonsportoptics.com/en/Service-And-Support/Service-And-Repair.page

https://www.hellasphone.gr/index.php?route=product/product&product_id=43830797&skr_prm=WyI4ZDI3OWMzYy01MWY3LTQwOGQtYjQwNS0yNmZkNWJjNzcyZmUiLDE1OTc5NTgxNDk0NDUseyJhcHBfdHlwZSI6Im5hdGl2ZSIsImNwIjoiZiIsInRhZ3MiOiIifV0 Τα Monarch είναι σημαντικά καλύτερα από τα Prostaff.

Στα 200€ ακριβώς όχι. Τα Pentax SD και τα Nikon Monarch 5 πάνε περίπου 300€, ενώ τα Vanguard Endeavor περίπου 400. Τα HELIOS Mistral έχουν 240€ και τα Kowa SD 275€. Όλες αυτές οι μάρκες είναι εγγύηση και όλα είναι διαθέσιμα στην Ελλάδα. Εγώ θα έδινα τα 40€ παραπάνω για τα HELIOS, επειδή πρόκειται για αξιοπρεπέστατη εταιρία με non nonsense προϊόντα. Η Bushnell, όπως είπα, όπως και οι άλλες Αμερικάνικες εταιρείες, κατά καιρούς έχουν πουλήσει ντροπιαστικά μοντέλα, ή ανευ ποιοτικού ελέγχου, a la Tasco, σε αντίθεση με τις εταιρείες που αναφέρω. Όλα κινέζικα είναι, τόσο τα HELIOS, όσο και των τριών Ιαπωνικών εταιρειών, Nikon, Kowa και Pentax. Η Braun δεν παράγει κιάλια, βάζει απλώς το brand name της στην κατώτερη κατηγορία. Αυτά που αναφέρονται παραπάνω είναι της μεσαίας κατηγορίας ή πολύ κοντά σε αυτή. Αν πάρεις της κατώτερης κατηγορίας, υπάρχουν τα Nikon Prostaff.

Ωραία. Εχουν τα χαρακτηριστικά που χρειάζεσαι και είναι κατάλληλα για κυνήγι. Δεν τα έχω δοκιμάσει και γνωρίζω πως η Bushnell έχει εκδώσει και ορισμένες πατάτες, αλλά αυτά πωλούνται από το 2007, υποθέτω πως αυτό υποδεικνύει επιτυχημένη συνταγή. Μπορείς να σκεφτείς και τα 10x42, μεγαλύτερη μεγέθυνση αλλά και περισσότερο τρέμουλο.