kkokkolis

Από το City μπορείς να δεις την Ακρόπολη. Το αγαπημένο μου θέαμα από το πατρικό μου. Αλλά η φωτορρύπανση φρικτή. Με 10" θα δεις περισσότερα και από εκεί, ειδικά με μικρή κόρη εξόδου (1mm) αλλά δεν αξίζει αν δεν το πας στην εξοχή. Ο Κιθαιρώνας σου πέφτει κοντά. Όσο για το πως τα βρίσκεις μέσα στην πόλη: 1) GOTO 2) Εμπειρία 3) Προσευχή 4) Νέα Σελήνη 5) Φωτασπίδες και φωτοπετάσματα 6) Επικάλυμμα ματιού του Πειρατή 7) Αστροκουκούλα Αλλά αν τα έχεις δει από το βουνό μένεις με την αίσθηση πως δεν αξίζει από την πόλη. Ο Κηφισός σου πέφτει νότια;

Είναι απλό: AFOV/TFOV=mag => TFOV=AFOV/mag. Μιλάς για 2 όργανα με ίδιο TFOV και ίδιο Mag. Για να βάλεις το όργανο στο παιχνίδι χρησιμοποιείς τον τύπο TFOV (μοίρες)= παύση πεδίου (mm)/εστιακό μήκος τηλεσκοπίου x 57.6 Λες ίδιο TFOV και ίδια μεγέθυνση. Στο ίδιο όργανο σημαίνει ίδιο AFOV και ίδια εστιακή φακού. Είναι απλή η σχέση. Στο ίδιο όργανο ένας Nagler 80 μοιρών παρέχει διπλάσιο γραμμικό πεδίο (τετραπλάσιο σε έκταση) από έναν ορθοσκοπικό 40 μοιρών. Αν αλλάξεις έναν όρο (AFOV ή μεγέθυνση) θα αλλάξει το TFOV, εκτός αν αλλάξεις 2 όρους αντιστρόφως ανάλογα (πχ διπλασιάζοντας τη μεγέθυνση - υποδιπλασιάζοντας την εστιακή του φακού δηλαδή - και ταυτόχρονα διπλασιάζοντας το AFOV, από Ortho σε Nagler ή από Plössl σε Ethos). Αν επιλύσεις τις 2 εξισώσεις ως προς TFOV mag= AFOV x F/ fs x rad Για να είναι ίδιο το mag για κάθε αλλαγή του εστιακού μήκους τηλεσκοπίου F θα πρέπει να έχεις αντιστρόφως ανάλογη αλλαγή του λόγου AFOV/fs (όπου fs η παύση πεδίου). Αυτό δεν γίνεται καθώς οι ποσότητες αυτές είναι ανάλογες. Μεγαλώνοντας την παύση πεδίου μεγαλώνει και το φαινομενικό πεδίο, όπως ακριβώς μεγαλώνει το πεδίο της θέας ανάλογα με το πόσο ανοίγεις το παράθυρο του σπιτιού σου. Ελπίζω να σε μπέρδεψα αρκετά ώστε να τα αφήσεις αυτά και να χαρείς την εμπειρία της παρατήρησης ανέμελα.

Στην εξίσωση με τρεις όρους, αν οι δύο είναι αμετάβλητοι και ο τρίτος θα είναι αμετάβλητος. Στην ίδια μεγέθυνση το διαφορετικό AFOV παράγει διαφορετικό TFOV, βλέπεις δηλαδή περισσότερο ουρανό με φακό μεγάλου φαινομένου πεδίου, αυτός είναι και ένας λόγος που τους αγοράζουμε. Η εμπειρική εκτίμηση της κόρης είναι σχετικά εύκολη. Οι ιατροί το κάνουν καθημερινά. Χρησιμοποίησε τα Allen σαν μέτρα και θυμίσου να μην ρίξεις φως στο μάτι κατά τη μέτρηση γιατί θα έχεις συστολή (μύση).

Κακό ίσως, αλλά χιούμορ σίγουρα. Στη διάθεσή σου πάντοτε.

Υπάρχουν δύο είδη FOV 1. Πραγματικό True FOV, το κομμάτι της εικόνας που βλέπεις (σε μονάδες μήκους για μία δεδομένη απόσταση, πχ γιάρδες στα 100 μέτρα) 2. Φαινομενικό Apparent FOV, το κάδρο της εικόνας που βλέπεις (σε μοίρες) Το φαινομενικό εξαρτάται αποκλειστικά από τον φακό. Οι Plössl έχουν 50 μοίρες, οι Nagler 80 κλπ. Το πραγματικό εξαρτάται από την εστιακή του τηλεσκοπίου και την παύση πεδίου του φακού σε τριγωνομετρική σχέση. Κατά προσέγγιση AFOV/TFOV=mag. Οι zoom αυξάνουν το AFOV και ελαττώνουν το TFOV αυξανομένης της μεγέθυνσης. Το φως που περισσεύει από την κόρη εξόδου πέφτει γύρω από την κόρη εισόδου, δηλαδή επάνω στην ίριδα. EDIT: Όλα καλά, όλα ανθηρά.

http://m.youtube.com/#/watch?v=oSCX78-8-q0&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DoSCX78-8-q0 A Boy and His Atom Release date(s) April 30, 2013 Running time 1 minute Language English A Boy and His Atom is a 2013 short film known for holding the Guinness World Record for smallest movie ever created. In A Boy and His Atom, a boy "befriends" an atom (really a carbon monoxide molecule consisting of two atoms).[1] He dances for the atom, then bounces it around like a ball. The boy then uses a trampoline. The graphics and sound effects resemble those of early video games. "This movie is a fun way to share the atomic-scale world," said project leader Andreas Heinrich. "The reason we made this was not to convey a scientific message directly, but to engage with students, to prompt them to ask questions."[2] A Boy and His Atom was created by a team of IBM scientists using a scanning tunneling microscope. Carbon monoxide molecules were manipulated into place with a cooper needle at a distance of 1 nanometer.[2] Once placed they remain still because the molecules form a bond with the machine's cooper plating and because of the extreme temperature (5°K / -268°C / -450°F) at which the device operates.[3] The oxygen component of each molecule shows up as a dot when photographed by the scanning tunneling microscope, allowing the creation of images composed of many such dots.[2] 242 still images were created using stop-motion techniques and 65 carbon monoxide molecules. The images were combined to make a minute-long film.[1] Each frame measures 45 by 25 nanometers.[2] It took four researchers two weeks of 18-hour days to produce the film.[3] In addition, the IBM researchers created three stills to promote Star Trek Into Darkness. The images consist of the Federation logo, the Starship Enterprise, and a Vulcan salute.[1] Guinness World Records certified the creation as "Smallest Stop-Motion Film" ever made.[2] Wikipedia.org

http://www.eurocosm.com/application/products/telescopes/infinity-telescope-gb.asp

GREGOR is a double Gregorian type telescope, i.e. it has two intermediate foci F1 and F2. The parabolic primar mirror M1 produces the primary focus F1 where a water-cooled field stop limits the FOV to 150''. For calibration of the motor-driven mirrors M2 and M3 and for aligning purposes a pinhole or a fiber can be inserted into F1. The elliptic secondary mirror M2 images F1 onto the secondary focus F2. Due to the tight optical alignment tolerances between M1/M2, M2 is attached to a hexapod. In order to ensure correct alignment, the AO controls the tip/tilt and xyz-movement of the hexapod. The elliptical tertiary mirror M3 picks up F2 and produces the f/37 science beam. M3 is used for focusing and also controled by the AO. M4-M7 transfer the light into the stationary optics lab. The removable field derotator compensates the image rotation of the alt-azimuth mount and uses mirrors M8-M10. M11 reflects the light to the AO optics bench. Various field stops, pinholes, targets etc. can be put into the focus F3. The collimator M12 images the entrance pupil onto the TipTilt mirror M13 which eliminates the image jitter. The Deformable Mirror M14 then only needs to compensate the image blurring. The f/37 science beam (image scale 3.8''/mm) is recreated by the reimager M15. M16 finally distributes the light to the various postfocus instruments. Removing M11 bypasses the AO and the light passes directly to M16. Each postfocus instrument has its own wavefront sensor placed directly before the respective science focus F4, thus minimzing errors due to room seeing, building vibrations etc. In contrast to the VTT, scanning at GREGOR is done by the tiptilt mirror, thus a spectrograph slit always sees the center of the corrected FOV. http://www.kis.uni-freiburg.de/index.php?L=1&id=229

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15945 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15931&postdays=0&postorder=asc&start=105

Κόκα και μαγουλάκια δεν πάνε μαζί (για να μην μιλήσω περί ευφυΐας). Και του χρόνου. Εδώ κάτω οι ειδήσεις είναι λίγο θαμμένες δυστυχώς.

Καλό μήνα, καλή αστρονομική σεζόν και καλό κουράγιο.

Καλημέρα. Έχω κάποια λεφτά στην άκρη και την πήρα την απόφαση. Αντί να μαζεύω φθηνατζούρες για τις οποίες κατασπαταλώ χρήματα στην πορεία του χρόνου τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα με μία αποτελεσματική εφ' άπαξ αγορά, είμαι έτοιμος να κάνω το μεγάλο βήμα και να αποκτήσω το βέλτιστο εκείνο τηλεσκόπιο, το οποίο θα ικανοποιεί τις ανάγκες μου εφ' όρου ζωής. Μελετώντας όλες τις προτάσεις κατέληξα σε ένα Obsession 25". Καλή ποιότητα κατασκευής, εργονομία και ικανή διάμετρος για απολαυστική παρατήρηση. Ωστόσο με προβληματίζει το γεγονός πως προσφέρονται δύο εκδόσεις, f/5 (3175mm εστιακή απόσταση) και f/4 (2.540mm εστιακή απόσταση). Στο f/5 το ύψος του προσοφθαλμίου στο ζενίθ είναι 3 μέτρα και στο f/4 2.4 μέτρα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν θα αποφύγω την σκάλα σε καμμία περίπτωση, αν και τα 2.4 μέτρα είναι προτιμότερα καθώς θα χρειαστεί να ανέβω σε ύψος 80cm και όχι 140cm όπου ελλοχεύει κίνδυνος ατυχήματος στην ηλικία μου. Από την άλλη, η συλλογή φακών μου (που θα πρέπει να εμπλουτιστεί με ένα 56mm και ένα 40mm στις εστιακές αυτές) είναι υπολογισμένη για f/5 εκτός από ορισμένους φακούς. Στο f/4 κάποιοι φακοί ίσως να μην ανταποκριθούν καλά και η ευθυγράμμιση θα είναι επίπονη διαδικασία (ναι, ξέρω, θα πρέπει να πάρω και ένα Glatter, καθώς και ένα Paracor II). Βέβαια, η εστιακή του f/4 είναι πιο πρακτική και το οπτικό πεδίο μεγαλύτερο, κάτι σημαντικό καθώς δεν είμαι και αϊτός στα αστροάλματα (τα βολεύω πάντως). Το κόστος του f/5 είναι χαμηλότερο, ενώ είναι ακόμη οικονομικότερο χωρίς τα Glatter και Paracor. Ωστόσο δεν έχει και τόση σημασία καθώς λεφτά υπάρχουν. Για την μεταφορά δεν υπάρχει θέμα, καθώς και τα δύο τηλεσκόπια απαιτούν παρόμοιο χώρο, με κύρια διαφορά τις ράβδους του f/5 οι οποίες υπολόγισα πως χωρούν άνετα στο Hummer. Οπότε η παράμετρος αυτή δεν αξιολογείται. Ποιά είναι η γνώμη σας; Υπάρχει κάτι άλλο που δεν το έχω σκεφθεί; Περισσότερα για τα μοντέλα εδώ: http://www.obsessiontelescopes.com/telescopes/25/index.php

Fiat Lux http://stereopsis.com/flux/

Το κατά δύναμιν.

Καλώς ήρθες στο club. Λίγοι μα υπερήφανοι.

Με 110€ αγοράζεις Plössl Televue. Ο αντίστοιχος Plössl με τον 24mm SWA είναι ο 32mm. Ίδιο πραγματικό πεδίο αλλά με μικρότερο φαινομενικό και μικρότερη μεγέθυνση. Επίσης καλύτερα άκρα. Και φωτεινότερος λόγω μεγαλύτερης κόρης εξόδου. Είναι μία καλή επιλογή. Μόνο στο φαινομενικό πεδίο υπολείπεται.

Οι Meade Ultrawides (UWA) είναι φακοί 82 μοιρών, με μικρότερο eye relief και αρκετά καλοί αλλά ακριβότεροι. https://www.astronomics.com/meade-series-5000-ultra-wide-angle-eyepieces_c75.aspx Μερικοί υποστηρίζουν πως η παλαιότερη σειρά 4000 είναι καλύτερη από την σειρά 5000. Επίσης οι Explore Scientific είναι παρόμοιοι με τους Meade αλλά καλύτερης σχεδίασης στα μη οπτικά μέρη. Γενικά οι σειρές των 68, 82 και 100 μοιρών των δύο εταιριών είναι ίδιες (παράγονται στο ίδιο κινεζικό εργοστάσιο), με τους ES να είναι νεότεροι, αδιάβροχοι, με πρακτικότερο σώμα, κλασσικότερης αισθητικής, κάπως χαμηλότερης τιμής (με τις προσφορές που κάνει η εταιρία συνήθως), με πιο έξυπνη κάννη και ίσως με πιο σύγχρονες επιστρώσεις. Οι Αμερικάνοι έχουν εγκαταλείψει τους Meade και αγοράζουν ES σαν τρελλοί. Η σχεδίαση τύπου μανιταριού των Meade μπορεί να δυσκολεύει επειδή συγκρούεται η μύτη με την εξωτερική επιφάνεια του φακού. Είχα έναν παλαιότερο ES82 14 τέτοιου τύπου και το παρατήρησα. Ο Meade 24mm που λες θεωρείται καλός αλλά είναι 2", βαρύτερος και ακριβότερος. Αν πρόκειται να πάρει κάποιος φακό 2" με το 8" γιατί να μην πάει παραπάνω, στον 30mm ώστε να μεγιστοποιήσει το πεδίο και την κόρη εξόδου; Τότε όμως θα πληρώσει περισσότερα και θα βρεθεί με έναν τεράστιο και βαρύ φακό. Έχω στα σχέδιά μου και έναν τέτοιο αλλά σαφώς θα προτιμούσα τον ES83 30mm. Μπορείς να πάρεις και εσύ οποιονδήποτε από τους Meade ή ES, 30 ή 24 και δεν θα απογοητευτείς, αλλά θα πληρώσεις 2.5-3 φορές περισσότερα χρήματα από τον Hyperion και θα πρέπει να ζυγίζεις καλύτερα το Dob σου. Αν από την άλλη βρεις τον Meade 24mm SWA (Superwide) μεταχειρισμένο σε καλή κατάσταση προχώρα.

Κανένα πρόβλημα! Πάρε ένα fine tune ring 14mm http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=1379 και ο Hyperion 17mm αποκτά νέα καριέρα σαν 13mm (ή 11mm με το δακτύλιο 28mm) φλερτάροντας τα 100x & 2mm κόρη εξόδου, ό,τι πρέπει για DSO's.