Μανούσος

Δημήτρη για άλλη μια φορά απόλαυσα την φοβερή παρουσίασή σου. Πολλοί καλοί στόχοι και αρκετά δύσκολοι ακόμη και με μεγαλύτερο τηλεσκόπιο. Το G1 το είχα δει κι εγώ από το δικό μου αλλά το ίδιο, μια θαμπάδα. Τον αμυδρό γαλαξία κοντά στο Μ13 κατάφερα και τον είδα προχτές μετά από 3η απόπειρα. Τις προηγούμενες φορές δεν ήμουν και τόσο σίγουρος. Πρέπει να ξέρεις ακριβώς που βρίσκεται για να μπορέσεις να τον διακρίνεις και πρέπει να είσαι και πολύ καλό ουρανό. Μπράβο και πάλι μπράβο.

Panoptic 24mm για μεγάλα πεδία και εύρεση. Nagler Τ6 11mm για παρατήρηση γαλαξιών-νεφελωμάτων. Nagler Τ6 7mm για πλανητικά-σφαιρωτά και ζόρικες καταστάσεις. Για πλανητική μάλλον θα προτιμούσα τον όρθο, αλλά αφού πρόκειται μόνο για τρία θα τον αντικαθιστούσα με τον 7αρη.

Βλέπω σαρώσατε πάλι. Τάκη έχω προσέξει κι εγώ σε μερικούς στόχους που είναι ποιο αμυδροί από άλλους, να φαίνονται ευκολότερα. Τι να πεις. Καλή συνέχεια να έχετε παιδιά και πάντα τέτοιες συγκινήσεις.

Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτό που έζησα τις 2 τελευταίες ημέρες στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω να μεταφέρω μέσα από αυτές τις γραμμές μια ιδέα από την εμπειρία μου στην 1η Παγκρήτια Συνάντηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων που έγινε 1-2 Αυγούστου στο Αστεροσκοπείο του Σκίνακα. Η συνάντηση οργανώθηκε από τον Σύλλογο Φίλων Αστρονομίας Κρήτης (ΣΦΑΚ) του οποίου Δηλώνω με υπερηφάνεια ότι είμαι μέλος του. Το πρόγραμμα είχε ως εξής: 1 Αυγούστου: Φωτογράφηση από το αστεροσκοπείο με το τηλεσκόπιο των 1,3 μέτρων. 2 Αυγούστου: Παρατήρηση από τα τηλεσκόπιά μας.Η πρώτη μέρα για μένα θα ήταν λίγο βαρετή αν ακολουθούσα το πρόγραμμα γιατί κάναμε φωτογράφηση, αντικείμενο της αστρονομίας που δεν με συγκινεί. Επίσης όταν έχεις πάνω σου ένα ουρανό 7 mag θέλεις απεγνωσμένα να τον ψαχουλέψεις. Καθίσαμε λοιπόν με το φίλο planetman για λίγο και μετά κατεβήκαμε από το αστεροσκοπείο για να βρούμε ένα σημείο να στήσουμε για την επόμενη μέρα γιατί πάνω στο αστεροσκοπείο επικρατούν ισχυροί άνεμοι. 1750 μέτρα είναι αυτά. Βρίσκουμε λοιπόν ένα σημείο στο δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο 1500 μέτρα περίπου. Λέμε ωραία εδώ θα στήσουμε. Παιδιά τι να πω τέτοιο ουρανό δεν έχω ξαναδεί. Ούτε ίχνος φωτός από τεχνητές πηγές. Μετά από λίγη ώρα προσαρμογής στο σκοτάδι, βλέπαμε από το ζωδιακό φως που λέμε, δηλαδή από το φως των αστεριών. Στήνουμε λοιπόν. Εγώ είχα προετοιμάσει πρόγραμμα με πολύ δύσκολους στόχους που μόνο από ένα τέτοιο σημείο είχα ελπίδες να τους δω. Ενδεικτικά θα αναφέρω γαλαξίες πάνω από 15 mag και σμήνη γαλαξιών από τον κατάλογο του Hickson. Εδώ βέβαια θα έκανε το ντεμπούτο του ο 7mm Nagler που μόλις είχα παραλάβει. Ο αστερισμός που είχα επικεντρωθεί ήταν ο Αιγόκερως ο οποίος περιλαμβάνει αρκετούς γαλαξίες. Τα αντικείμενα τα είχα ταξινομήσει ανά RA ούτως ώστε η σάρωση του αστερισμού να ξεκινούσε από το δεξιά προς τα αριστερά όσο ανέβαινε. Πρώτος στόχος κατά RA ήταν ο IC 1313 14,1 mag. Ο γαλαξίας σχηματίζει ένα τρίγωνο με τους β και ρ αστέρες του Αιγόκερου οπότε ο εντοπισμός του πεδίου ήταν εύκολος. Εθεάθη σχετικά εύκολα όπως βλέπω τώρα από το σημειωματάριό μου με την πολύτιμη βοήθεια του 7mm Nag. Επίσης δοκιμάζοντας τον 11mm μου έκανε εντύπωση που είδα για πρώτη φορά ότι το contrast ήταν το ίδιο με τον 7άρη γεγονός βέβαια που οφείλεται στον κατασκότεινο ουρανό. Επόμενος στόχος ήταν το ζευγάρι γαλαξιών NGC 6897 14mag & NGC 6898 13,6mag λίγο πάνω από τον ν. Επειδή όμως ο αστέρας είναι σχετικά κοντά θα πρέπει να τον βγάλεις εκτός πεδίου για να μπορείς να διακρίνεις ευκολότερα τους γαλαξίες αυτούς. Σε αυτό το σημείο είχα διαπιστώσει ότι είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω ακόμη ποιο αμυδρά αντικείμενα. Στρέφομαι λοιπόν στον κατάλογο του Hickson και συγκεκριμένα στο Hickson 87 το οποίο αποτελείται από 4 γαλαξίες. Μετά από επίπονη προσπάθεια και αφού γνώριζα που ακριβώς να κοιτάξω, κατάφερα και διέκρινα τους 3 φωτεινότερους οι οποίοι σχηματίζουν ένα τρίγωνο. Ο τέταρτος είναι μέσα στο τρίγωνο αλλά δεν κατάφερα να τον δω. Τα μέλη αυτά είναι: H87a 14 mag, H87b 15,1 mag & H87c 15 mag. Μετά από αυτό ενθουσιάστηκα. Ήθελα να πάρω σβάρνα όλα τα αντικείμενα του καταλόγου. Απίστευτη παρατηρησιακή εμπειρία. Στράφηκα πολύ γρήγορα στο IC 4617 στον Ηρακλή γιατί είχα ανοιχτούς λογαριασμούς. Ήθελα να το ξαναδώ γιατί την τελευταία φορά δεν ήμουν σίγουρος αν τον είχα δει. Μου έκανε εντύπωση ο γαλαξίας αυτός γιατί φαινόταν πάρα πολύ δύσκολα σε σχέση με τους γαλαξίες του προηγούμενου σμήνος. Προφανώς λόγω επιφανειακής λαμπρότητας. Anyway... Φεύγω από τον Αιγόκερο και πάω στο Hickson 10 στην Ανδρομέδα. Το σμήνος αυτό είναι σχετικά εύκολο μιας και οι 3 από τους 4 γαλαξίες που το αποτελούν είναι από από 14 mag και κάτω. Σε σχηματισμό πάλι τριγώνου οι H10a (NGC 536) 12,6 mag, H10b (NGC 529) 11,9 mag και H10c (NGC 531)13,9 mag. Ο τέταρτος H10d δεν εθεάθη. Αυτό ήταν. Είχα πωρωθεί. Άνοιξα τον κατάλογο του Hickson και όπου έβλεπα σμήνος που ήταν ορατό εκείνη την ώρα έστρεφα το τηλεσκόπιο. Επιγραμματικά θα αναφέρω τα: Hickson 94 με τον αμυδρότερο γαλαξία που έχω παρατηρήσει μέχρι τώρα τον Η94c 15,6 mag, Hickson 93 και Hickson 99 στον Πήγασο. Από τους τελευταίους στόχους ήταν και το Palomar 13 σφαιρωτό σμήνος στον Πήγασο μεγέθους 13,8 mag καθώς και το Abell 2666 το οποίο παρατηρήθηκε μετά από κούραση τη δεύτερη νύχτα και δεν στάθηκα πολύ σε αυτό. Θέλω να επισυμάνω για άλλη μια φορά ότι οι συνθήκες παρατήρησης ήταν τέλειες και η διαύγεια του ουρανού τόσο καλή που μπορούσες να διακρίνεις το Stephen's Quintet στα 63Χ μεγέθυνση. Τα παραπάνω αντικείμενα παρατηρήθηκαν και τις 2 βραδιές αφιερώνοντας αρκετό χρόνο στην παρατήρηση και στη διασταύρωση των στοιχείων που είχα διαθέσιμα. Η συνάντηση ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωριστούμε μεταξύ μας οι ερασιτέχνες της Κρήτης αλλά και να ανταλλάξουμε εμπειρίες. Αντε παιδιά να ξανανταμώσουμε. Εύχομαι σε όλους καθαρούς ουρανούς και μεγάλες συγκινήσεις.

Θα απαντήσω κι εγώ και θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Όταν πας σε σκοτεινό ουρανό με καλό seeing και διαύγεια οι δυνατότητες του τηλεσκοπίου εκτινάσσονται στα ύψη και μερικές φορές και παραπάνω από το (θεωρητικό) όριο.

Πάντως εγώ έχω γνωρίσει κοπέλα που ενώ κοιτούσε μέσα από το φίλτρο τον Ήλιο ο οποίος δεν ήταν σε έκλειψη έπαθε το μάτι της προσωρινή ζημιά. Δεν ξέρω αλλά τα ψιλοφοβάμαι αυτά τα φίλτρα.

Κοπελιά καλώς όρισες. Κι εγώ με τη σειρά μου θα σου πρότεινα να διαβάσεις το Nightwatch και συγκεκριμένα: Κοντά στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν χάρτες με τους ποιο ευδιάκριτους αστερισμούς ανά εποχή. Πήγαινε στο χάρτη που αντιστοιχεί στην Άνοιξη-Καλοκαίρι και θα δεις αστερισμούς όπως πχ την Μεγάλη Άρκτο κτλ. Προσπάθησε λοιπόν κρατώντας το βιβλίο στα χέρια σου να αναγνωρίσεις ένα-ένα τους αστερισμούς αυτούς (ξεκίνα με τη Μ. Άρκτο). Εντοπίζοντας κάθε αστερισμό προσπάθησε μετά να σκοπεύσεις με το τηλεσκόπιο από τον ερευνητή με την κόκκινη κουκκίδα. Σκόπευσε σε κάποια αστέρια και δες τα μέσα από το τηλεσκόπιο. Σκόπευσε πχ στον Mizar που είναι διπλός. Σου εύχομαι καλή αρχή και ότι χρειαστείς εδώ είμαστε να σε βοηθήσουμε.

Το πρόβλημα με τις πλατφόρμες αυτές είναι ότι δεν έχουν δεύτερο μοτέρ και δεν μπορείς να κάνεις οδήγηση και συνεπώς μεγάλους χρόνους έκθεσης. Χρειάζεται η πλατφόρμα να είναι dual axis (δηλαδή άστα να πάνε...).

Ρία καλώς ήρθε κι εσύ. Θα πρέπει να ψάξεις λίγο μέσα στο Forum. Υπάρχουν πάααααρα πολλά θέματα που εξετάζουν εξονυχιστικά το συγκεκριμένο θέμα. Στο λέω για να μην τα ξαναγράφουμε και να περιμένεις κι εσύ για απαντήσεις.

Μπράβο βρε Δημήτρη που κρατάς ακόμη. Εμείς εδώ έχουμε αρχίσει να βαριόμαστε να γράφουμε. Αλλά πιστεύω θα "βοηθήσουμε" κι εμείς εν καιρώ...

Μπράβο Δημήτρη για το review. Πρόκειται για ενδιαφέρον χάρτη και σίγουρα αξίζει τα χρήματά του. Αν και έχω εκτυπώσει αρκετούς χάρτες μπορεί να τον χτυπήσω και αυτόν.

Αν έχεις μόνο μυωπία δεν έχεις πρόβλημα με τον ορθοσκοπικό. Είναι φοβερό προσοφθάλμιο για πλανητική. Για DSO καλό είναι να πάρεις ένα προσοφθάλμιο με λίγο μικρότερη εστιακή για να έχεις καλύτερο contrast. Για παράδειγμα 13 με 15 mm είναι ότι πρέπει.

Βρε αγόρι μου βρε παιδί μου, δεν θα συνετιστείς ποτέ; Έκανα τα αδύνατα δυνατά να σε αποτρέψω από την φωτογράφηση αλλά δεν τα κατάφερα. Αλλά αφού θες να ασχοληθείς καλό είναι να μπεις σιγά σιγά. Πάντως εγώ που δεν είμαι πολύ σχετικός θα σου πρότεινα να έπαιρνες ένα οδηγητικό φτηνό όπως το Skywatcher 70/500 (όπως σου έχω ξαναπεί) για να κάνεις οδήγηση. Μέχρι στιγμής τα έχεις όλα: 1) Καλή στήριξη 2) Φωτογραφική μηχανή 3) Web-camera κτλ κτλ και το μόνο που σου μένει είναι ένα οδηγητικό για να κάνεις μεγάλους χρόνους. Πάρε πρώτα αυτό, πάρε καμιά-δυο φωτογραφίες με μεγάλο χρόνο έκθεσης και μετά βλέπεις. Υπάρχουν τόσα αντικείμενα που μπορείς να φωτογραφήσεις άνετα με το 8ιντσο αλλά μέχρι στιγμής πέρα από 2-3 σφαιρωτά δεν έχεις φωτογραφήσει τίποτε άλλο γιατί δεν μπορείς με τέτοιους χρόνους. Εγώ θα σου έλεγα να μην το πάρεις το OO. Άλλωστε με τέτοια διάμετρο είναι ιεροσυλία να τη χρησιμοποιείς για αστροφωτογράφηση Άντε κι εγώ θα σου φτιάξω τη βάση με τα δαχτυλίδια για το οδηγητικό.

Μόλις το βρήκα. Λέγεται Ronchi Test. http://telescopemaking.org/ronchi.html Αν θες υπάρχει και αυτό που είναι έτοιμο και κάνει 125$ και σου τεστάρει το wave front http://www.edmundoptics.com/onlinecatalog/displayproduct.cfm?productID=1654 Μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον το δεύτερο...

Πριν λίγο καιρό το έψαξα αλλά τώρα δεν βρίσκω τη σελίδα. Είναι ένα τεστ που κάνεις φωτίζοντας το κάτοπτρο με ένα φως που να προέρχεται από LED και ένα φράγμα περίθλασης. Εσύ αυτό που βλέπεις είναι η αντανάκλαση που φαίνεται σαν μια σειρά από κάθετες μαύρες και φωτεινές γραμμές. Όσο περισσότερο οι γραμμές αυτές είναι παράλληλες τόσο καλύτερο καθρέπτη έχεις. Βέβαια αυτή είναι μια μέθοδος τελείως μπακαλίστικη μιας και βασίζεται στο μάτι μας, αλλά αν έχει σοβαρά σφάλματα το κάτοπτρο αυτά θα φανούν. Υπάρχουν στο εμπόριο φράγματα περίθλασης και υπάρχουν και σχέδια για το πως θα κάνεις μια τέτοια συσκευή, χρησιμοποιώντας μια μπαταρία, ένα led και το φράγμα αυτό.

Κοπελιά έκανες την ποιο σωστή επιλογή. Αν είσαι από Αθήνα μπορείς να πας κάποια στιγμή στις εξορμήσεις που κάνουν τα παιδιά στον Πάρνωνα ή στον Κιθαιρώνα, για να πάρεις μια ιδέα από τηλεσκόπια και να κοιτάξεις μέσα από αυτά, αλλά και για να σε βοηθήσουν στην επιλογή σου. Καλώς όρισες και καλή συνέχεια...

Παιδιά το Starry Night αν το ρυθμίσεις να βλέπεις την τροχιά της Αμάλθειας και παίζοντας με τις ώρες βλέπεις πότε είναι ποιο μακριά. Απόψε πχ θα είναι περίπου στις 12:05 στη ποιο μακρινή θέση. Το θέμα είναι ότι είναι μόνο 36'' η μέγιστη απόσταση από το Δία. Οπότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποιο προσοφθάλμιο ορθοσκοπικό με μικρό πεδίο για να αποκρύψουμε το Δία.

Καλορίζικο και καλοτάξιδο φίλε Ηλία. Ζήτω η Κίνα...

Πριν λίγο ξανά τσέκαρα το Starry night. Λέει 14,6 mag. Θα το παλέψω να τη δω και θα ανταποδώσω το γάντι (αν τη δω)

Οι γαλαξίες είναι όπως γνωρίζουμε μεγάλες συστάδες από αστέρες. Οπότε εκπέμπουν φως. Το φως αυτό ταξιδεύει και φτάνει στη Γη. Είναι απλά τα πράγματα που προβληματίζεσαι;

Πρόσφατα έβλεπα στο Starry Night το Δία και παρατήρησα μια διέλευση της Αμάλθειας. Μπορείς εύκολα να προγραμματίσεις μια τέτοια παρατήρηση βλέποντας πχ την ώρα λίγο πριν τη διέλευση ή κατά τη διέλευση.