Σε θεωρητικό επίπεδο, αν υποθέσουμε ότι το 100% του φωτός φθάνει από το προσοφθάλμιο στο μάτι σου, τότε με τη χρήση του διοφθάλμιου μειώνεται στο 50% για κάθε μάτι. Επειδή όμως στην πράξη οι απώλειες είναι περισσότερες, ιδανικά περίπου το 90% του φωτός που συλλέγει ο σωλήνας του τηλεσκοπίου φθάνει μέχρι το διαγώνιο, και αυτό το ποσοστό μειώνεται ακόμα περισσότερο από το πρίσμα του διοφθάλμιου, όσο καλές επιστρώσεις και όσο καλής ποιότητας γυαλί κι αν αυτό έχει. Εμπειρικά και τελείως χονδρικά, από άποψη φωτεινότητας ειδώλου ένα 8ιντσο με τη χρήση binoviewer αποδίδει *ίσως* λίγο καλύτερα από ένα 6ιντσο. Ωστόσο, αν και αμυδρότερο το τελικό είδωλο που έχεις, είναι ευκρινέστερο πιο ξεκούραστο και με λιγότερο "θόρυβο", ενώ έχεις ένα ακόμα "bonus": μια αίσθηση βάθους και τρίτης διάστασης στην πλανητική παρατήρηση και στη Σελήνη. Ειδικά στη Σελήνη και μάλιστα με ένα ζευγάρι wide προσοφθαλμίων (και όχι ultra wide, δεν αξίζει για bino) έχεις την αίσθηση ότι κάνεις "χαμηλές πτήσεις". Από την άλλη, το κέρδος δεν είναι ανάλογα μεγάλο στο βαθύ ουρανό, καθώς η απώλεια φωτός είναι *σημαντικότατη*. Σε ουρανό με μέτρια φωτορύπανση η παρατήρηση DSO με διοφθάλμιο - εκτός από κάποια πολύ λαμπρά αντικείμενα - είναι μάλλον πρακτικά αδύνατη και απογοητευτική... Ελπίζω να βοήθησα. Φιλικά, Ηλίας.