Νίκος Κατσαμάκας

Ζυγίζει όμως όσο και η EQ6...

Απλό: μετράς το φάσμα στη μια πλευρά του Γαλαξία και βρίσκεις την ερυθρή απόκλιση. Μετά, μετράς στην άλλη πλευρά και βρίσκεις καια εκεί την ερυθρή απόκλιση. Ο μέσος όρος τους θα σου δώσει την ερυθρή απόκλιση για όλο το Γαλαξία. Φυσικά, από γειτονικούς γαλαξίες, ειδικά αν είναι ελλειπτικοί, όπου τα αστέρια έχουν άτακτη περιστροφή, μπορείς να διορθώσεις και να βελτιώσεις την ακρίβειά σου.

Η επιλογή noise reduction της Canon, εγώ τη βρίσκω πως δίνει αποτελέσματα της πλάκας. Όλοι οι "μεγάλοι" αστροφωτογράφοι τραβούν χωριστά dark frames. Δείτε και στο Sky & Telescope Οκτωβρίου, όπου ο Jerry Lodriguss περιγράφει αναλυτικά τη διαδικασία φωτογράφισης με DSLR. Την ίδια πρόταση, να τραβάμε πολλά dark frames χειροκίνητα, κάνει και ο C. Buil, ο δημιουργός του IRIS. Η εξήγηση είναι πως το noise reduction της κάμερας τραβά μόνο ένα frame. Ο θόρυβος όμως που παράγεται είναι λίγο πολύ τυχαίος - δηλαδή, αν στο ένα frame το τάδε pixel, "έβγαλε" θόρυβο, στο επόμενο frame μπορεί να μήν έχει, ή να έχει, αλλά διαφορετικής έντασης. Έτσι, όταν η κάμερα αφαιρεί αυτόματα ένα dark frame που η ίδια τράβηξε, απλά κάνει μια πράξη αφαίρεσης και ενδέχεται κάλλιστα το pixel που στη φωτογραφία (το light frame) έχει θόρυβο να μη διορθωθεί, γιατί στο dark frame το ίδιο pixel δεν είχε το ίδιο σήμα θορύβου, ή δεν είχε και καθόλου σήμα. Όταν όμως τραβάμε πολλά dark frames και μετά κατασκευάζουμε ένα master dark, στην πραγματικότητα το πρόγραμμα (π.χ. το Maxim DL) χρησιμοποιεί τα dark frames ώστε να κατασκευάσει ένα "χάρτη", να υπολογίσει την πιο πιθανή κατανομή των pixels με θόρυβο. Το master dark δεν είναι μια απλή median άθροιση των πολλών dark frames που τραβήξαμε. Ύστερα το πρόγραμμα δεν αφαιρεί απλά το master dark από τα light frames αλλά αναζητά βάση του "χάρτη" τα άσχημα pixels. Κάπως έτσι τέλος πάντων. Η όλη διαδικασία περιλαμβάνει περίπλοκα μαθηματικά που ομολογώ μου διαφεύγουν. Η ουσία φαίνεται στο αποτέλεσμα: Η διαδικασία με την αυτόματη noise reduction της Canon υπολείπεται σαφέστατα.

Η Pentax ME δεν είναι καθόλου βαριά. Ζυγίζει 445 γραμμάρια, πολύ λιγότερο από την Canon EOS 400d που χρησιμοποιώ για αστροφωτογράφιση. Μάλιστα, καθώς έχει αφαιρεθεί η πλάτη, η μηχανή ζυγίζει πια λιγότερο από το θεωρητικό (συγκεκριμένα, 413,5 γραμμάρια, ζυγισμένη σε ζυγό ακριβείας). Εξάλλου, ο Crayford εστιαστής που έχω σηκώνει άνετα 4 κιλά εξοπλισμού.

Επειδή η SPC 900 έχει μικρό πεδίο, κάτι που δε διευκολύνει πολύ τη σκόπευση, αποφάσισα να την προσαρμόσω σε μια SLR μηχανή. Η ιδέα δεν είναι δική μου, καθώς την είδα στο site του David Ratledge: http://www.deep-sky.co.uk/imaging/webcam/slrbody.htm Ο D. Ratledge προσάρμοσε την παλιότερη Toucam. Η πλάκα της SPC 900 είναι σαφώς μικρότερη, ευτυχώς όμως ελάχιστα μεγαλύτερη από ένα φιλμ 35 mm. Ο D. Ratledge τονίζει την ιδιαίτερη ευκολία της μετατροπής, οπότε πήρα θάρρος και προχώρησα. Προσαρμόζοντας μια webcam σε σώμα SLR, αποκτά κανείς viewfinder για την κάμερα, ενώ μπορεί να την προσαρμόσει και σε φωτογραφικούς φακούς. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον ώστε το τσιπ να βρεθεί ακριβώς στο εστιακό επίπεδο της μηχανής. Προσωπικά δε με απασχόλησε. Κατ΄αρχήν, θα χρειαστείτε μια manual SLR μηχανή που να δέχεται ντεκλασέρ (θα χρειαστείτε και αυτό) και να έχει λειτουργία bulb. Αν υπάρχει περισσευάμενη παλιά, ακόμα καλύτερα, αλλιώς πρέπει να αγοραστεί μία. Πολύ φτηνές βρίσκει κανείς στο ebay. Εγώ τυχαία βρήκα την ίδια μηχανή που χρησιμοποίησε ο D. Ratledge, μία Pentax ME (για 30 ευρώ μαζί με μεταφορικά). Τη συνιστώ μια και έχει αρκετά φωτεινό viewfinder. Να δώστε σημασία στο viewfinder, καθώς έχω κακή εμπειρία από σκοτεινά viewfinders. Έτσι οι Zenit, Praktika, Exacta κ.λ.π. δεν είναι ιδανική επιλογή. Από την άλλη, οι πλανήτες είναι τόσο λαμπροί που φαίνονται και σε αυτές άνετα, οπότε το θέμα ίσως δεν είναι σημαντικό. AF μηχανές με bulb κάνουν μια χαρά, θα εξαρτάστε όμως από τη μπαταρία τους. Οι manual SLR υπερέχουν. Η κατασκευή: - Ξεβιδώνουμε την πλάτη της μηχανής και την αφαιρούμε. - Βγάζουμε την SPC 900 από το κάλυμμά της, σύμφωνα με τις οδηγίες στο παρακάτω γνωστό site: http://www.home.zonnet.nl/m.m.j.meijer/D_I_Y/spc900nc.htm - Επειδή η κάμερα δεν «καθόταν» με ικανοποιητικό τρόπο απ’ ευθείας στην πλάτη της Pentax, πρόσθεσα δύο πλαστικές ράβδους και μετά έβαλα την πλάκα της SPC 900 πάνω τους. Οι συγκολλήσεις έγιναν με εποξική κόλα (σαφώς ανώτερη της στιγμιαίας). Προσοχή μην κολλήσετε την πλάκα ανάποδα και τελικά παίρνετε αναποδογυρισμένη εικόνα. Αν κολλήσετε με την υποδοχή του USB καλωδίου στα δεξιά., όπως την κρατώ στην εικόνα 3, είστε εντάξει. - Πριν τη συγκόλληση αφαίρεσα το LED και το μικρόφωνο…δια της βίας. Το LED ξεριζώθηκε με ένα κοπίδι, το μικρόφωνο με πένσα! - Επίσης, μέτρησα και σημείωσα πάνω στη μηχανή οδηγούς ώστε το τσιπ της κάμερας να βρεθεί ακριβώς στο κέντρο. Ευτυχώς, η σχεδίαση της SPC 900 κάνει πολύ απλή τη διαδικασία, καθώς τα κουμπιά γρήγορης πρόσβασης και τα σημεία όπου βίδες προσαρμόζουν την πλάκα στο πλαστικό περίβλημα παρέχουν εύκολα σημεία αναφοράς (στην Toucam τέτοια σημεία δεν υπάρχουν, οπότε πρέπει κανείς να βρει και να σημειώσει στην πλάτη της πλάκας το κέντρο του τσιπ, όπως περιγράφει ο D. Ratledge – για όσους ενδιαφέονται, το κέντρο στην SPC 900 είναι στην πίσω πλάκα, ακριβώς μετά από το «7», εκεί που γράφει “CF6597”). - Το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα φαίνεται στις εικόνες 4 και 5. Η κάμερα λειτουργεί άψογα. Όταν θέλουμε να φωτογραφίσουμε με την κάμερα, φορτώνουμε το σύστημα στο τηλεσκόπιο (η στον φακό, όπως στην εικόνα 4) και κεντράρουμε και εστιάζουμε μέσα από το viewfinder της μηχανής. Μετά με ένα ντεκλασέρ σηκώνουμε καθρέφτη και κλείστρο ώστε να αποκαλυφθεί το CCD και να τραβήξουμε το βίντεό μας με τον …παραδοσιακό τρόπο. Υ.Γ.: 1) Μία τελευταία εργασία είναι να σφραγιστεί η πλάκα στα δεξιά και αριστερά της, αλλιώς θα εισέρχεται αέρας μέσα στο τηλεσκόπιο και θα δημιουργούνται tube currents. Θα το κάνω αύριο, όχι με σιλικόνη όπως ο D. Ratledge, αλλά με απλή μονωτική ταινία. 2) Περαιτέρω βελτιώσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν κάποιο κάλυμμα για την πλάκα, προσθήκη ενός σκοπεύτρου ορθής γωνίας, ενώ στο χώρο όπου προηγουμένως έμπαινε το κάνιστρο του φιλμ, θα μπορούσε να βρει θέση ένα ανεμιστηράκι! 3) Για προσθήκη του συστήματος σε φωτογραφικό φακό, θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε κάπου να μπει και τo IR cut φίλτρο. Τα βασικά υλικά (η πένσα απουσιάζει...) Σε φακό Tamron 500mm f/8

Aντάπτορες από 1.25" σε 0.96" βρίσκεις ένα σωρό και φτηνά στο ebay.

Ο Φώτης δε μίλησε λάθος, μίλησε περίπλοκα. Ο ίδιος ζήτησε να διαγραφούν τα post του. Επίσης μίλησε άσχημα. Ας μην εαναφέρουμε ένα θέμα που εξελίχθηκε άσχημα Please...

Είναι απόρρητο;

Τέτοια να κάνετε να μη φτιάξει ποτέ ο καιρός Καλορίζικη...

Αν φωτογραφίζεις από όχι τέλειο ουρανό, μπορεί το βέλτιστο image-scale να είναι λιγότερο από 2 pixel / arcsecond. Αν π.χ. φωτογραφίζουμε από τα προάστια, όπου κατά κανόνα η καλύτερη ανάλυση που μπορεί να δώσει ο ουρανός είναι 3 ως 5 arcseconds, μας αρκούν 2 arcsecond / pixel, οπότε η βέλτιστη εστιακή απόσταση για την Canon 350D είναι 660 mm. Με ένα ED80 ή ένα νευτώνειο 6 ιντσών και f/5 είσαι Ο.Κ.. (Αυτά αναφέρονται στο βιβλίο Digital Astrophotography, The State Of The Art, ed. David Ratledge, Springer, 2005, p.7)

10x50, τα έχω από το 1990, είναι σε πολύ καλή κατάσταση, όποιος τα θέλει στείλτε pm.

Ρε Φώτη, τι κάθεσαι και μπερδεύσαι με τα προσοφθάλμια; Και τι σχέση έχει η κβαντική φύση του φωτός; Αν δηλαδή ήταν συνεχής θα άλλαζε τίποτα; Εσύ πάρε ένα μικρό γρήγορο (το SkyWatcher 102mm f/5 σου πάει κουτί) και όταν δε θα βλέπεις τίποτα να κατηγορείς τη μικρή μεγέθυνση. Εμείς οι κοινοί θνητοί θα συνεχίσουμε με τα 10ιντσα, νομίζοντας πως δε χρειάζεται να ξέρουμε κβαντική φυσική για να βρούμε με ποια διάμετρο θα δούμε όσα θέλουμε να δούμε. Άσε μας στην άγνοιά μας. Αυτό με τα 24 frames το δευτερόλεπτο αφορά κινούμενες εικόνες. Στο τηλεσκόπιο δεν έχουμε κινούμενες εικόνες. Και η "συχνότητα ανανέωσης εικόνων στο μάτι" όπως είπες δεν είναι συχνότητα ανανέωσης εικόνων (το μάτι δεν είναι τηλεοπτική οθόνη) αλλά ο αριθμός εικόνων που αν δειχθούν σε ένα δευτερόλεπτο, το μάτι δεν θα τις καταλάβει σαν ξεχωριστές αλλά θα τις δει σαν συνεχή εικόνα και δεν είναι "περίπου 24" όπως είπες, αλλά ακριβώς 18. Και δεν έχει σχέση με το θέμα. Δεν τα ξέρεις όλα. Μια διόρθωση σε κάτι που ειπώθηκε πριν: μεγέθυνση δεν είναι η resolution. Resolution είναι η διαχωριστική ικανότητα, το πόση λεπτομέρεια μπορεί να ξεχωρίσει το τηλεσκόπιο, ή πιο συγκεκριμένα, ποιά είναι η ελάχιστη απόσταση μεταξύ δύο σημειακών πηγών ώστε ακόμα να φαίνονται σαν δύο. Εξαρτάται μόνο από τη διάμετρο. Η μεγένθυνση είναι η magnification, ή πόσο μεγεθύνουμε για το μάτι μας την εικόνα. Η resolution θα μείνει ίδια, ανεξάρτητα από το πόσο θα μεγεθύνουμε. Αλλιώς, θα βάζαμε απανωτούς Barlow και θα βλέπαμε τα πάντα και στα @$% μας το Hubble.

Σωστά όλα αυτά περί image scale, όμως η αλήθεια είναι πως η φωτογραφία του NGC 7331 με το SCT υπερέχει σε resolution. Και αν ρυθμιστεί κατάλληλα η image scale και στο SCT, οι εικόνες του θα υπερέχουν. Μόνο σε μεγάλα πεδία το TSA102 θα έχει πολύ καλύτερα άστρα στα άκρα του πεδίου. Το πεδίο του NGC 7331 είναι πολύ μικρό, οπότε δεν υπάρχει θέμα. Χώρια που το SCT πέτυχε σχεδόν ίδιο αποτέλεσμα (εντάξει, έχει κάπως χειρότερο λόγο S/N - η deconvolution ήταν κομμάτι επιθετική) με 6,5 φορές λιγότερο χρόνο έκθεσης. Για σημειακές πηγές (άστρα), ο βασικός παράγοντας είναι η διάμετρος του τηλεσκοπίου. Για εκτεταμένες (νεφελώματα, γαλαξίες), ο εστιακός λόγος. Ένα μεγάλο αλλά "αργό" τηλεσκόπιο θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο να καταγράψει ένα νεφέλωμα, όμως όταν το κάνει θα έχει περισσότερη λεπτομέρεια.

Και η eq6 Pro ισημερινή δεν είναι, ή κάνω λάθος;

Ο τηλεφακός για τον οποίο ρωτάς και το ΕD80 δεν είναι συγκρίσιμα. Το ΕD80 έχει διπλάσια εστιακή απόσταση. Ο τηλεφακός, ρυθμισμένος στα 300 mm έχει σαφώς μεγαλύτερο πεδίο από το ΕD80. Ο τηλεφακός συλλέγει λιγότερο φως από το ΕD80 άρα συγκριτικά απαιτεί μεγαλύτερους χρόνους έκθεσης. Επίσης να ξέρεις πως με τον τηλεφακό η εστίαση είναι πολύ ζόρικη υπόθεση (από την άλλη, έχεις την 450d με Live View, οπότε δεν νομίζω πως έχεις τα προβλήματα που εμείς με τις 400d συναντάμε). Χωματικό σφάλμα θα έχεις κάποιο έτσι κι αλλιώς, αλλά αν ο φακός είναι ΑΡΟ, θα είναι μικρό. Το βινιετάρισμα δεν είναι σοβαρό (χρησιμοποιώ αρκετά για αστροφωτογραφία τηλεφακό των 300 mm και έχω εμπειρία), μια και η μηχανή δεν είναι full frame. Aν χρησιμοποιείς flats, θα γίνει ανεπαίσθητο. Οπότε, αν θες το 5 μοιρών πεδίο που θα δώσει ο τηλεφακός (έχει και καλή φήμη) να τον αγοράσεις. Για φωτογράφιση ημέρας, ένας 18-200 mm είναι ίσως πιο πρακτικός - σε γλιτώνει από πολύ βάζε - βγάζε φακούς. Υ.Γ.: Οι πρώτες σου προσπάθειες στην prime focus φωτογράφιση είναι πολύ καλές. Καλή συνέχεια.