alepohori

Δεν ανοίγω νέο θέμα. Η παρατήρηση της Αμάλθειας προυποθέτει τα εξής: Πρέπει να είναι σε μέγιστη απόσταση από τον Δία και ταυτόχρονα: 1) Να μην έχει Σελήνη (ούτε σύννεφα) 2) Να είναι σε καλό ύψος. Ο φίλος Βασίλης με έκανε να επανέλθω και να το ψάξω λίγο. Νομίζω ότι οι προυποθέσεις είναι με το μέρος μας. Συγκεκριμένα: Στις 9/10/2010 ώρα 01:30 Ελλάδας, ο Δίας σχεδόν μεσουρανεί, δεν θα υπάρχει Σελήνη ενώ η Αμάλθεια θα είναι σε μέγιστη απόσταση από τον Δία! Ευκαιρία, δε νομίζετε;;

Βασίλη το θέμα με την Αμάλθεια με απασχολεί και μένα! Ας το συζητήσουμε σε παλαιότερο θέμα.

Ο Ουρανός στις 10/10/2010 ώρα 00:00 Ελλάδας.

Γιώργο μας έβαλες ιδέες. Ο κάθετος άξονας δηλώνει την χρονική στιγμή στην οποία ο δορυφόρος έχει την αντίστοιχη γωνιακή απόσταση από το κέντρο του Ουρανού (οριζόντιος άξονας). Η υποδιαίρεση του χρόνου είναι 2 ώρες, ενώ οι αναγραφόμενες ώρες είναι σε UT. Συγκεκριμένα, το διάγραμμα είναι από τις 8/10/2010, ώρα 21:00 Ελλάδας μέχρι 10/10/2010 ώρα 23:00 Ελλάδας. Τα μεγέθη των δορυφόρων δε γνωρίζω, ας βοηθήσει κάποιος!

Στο τέλος θα καταργήσουν τους χάρτες και τους ερευνητές να τελειώνουνε. Έλεος.

Καλά λες. Όσο μικρότερο είναι το τόξο που διαγράφει η προβολή ενός παρατηρητή στον ουρανό λόγω της περιστροφής της Γης, τόσο πιο αργή είναι η φαινόμενη κίνηση του Ήλιου προς την δύση. Γι' αυτό και στους πόλους η μέρα και η νύχτα είναι επακόλουθα της περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο και όχι της περιστροφής της. Και μια που ανέφερες το Nordkapp, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι η φαινόμενη κίνηση του Ήλιου κατά την κάτω μεσουράνησή του (δε λέω δύση, διότι δεν έδυσε ποτέ) την 1η Αυγούστου ήταν πολύ αργή και αυτό μας χάρισε ένα πραγματικά αξέχαστο και μοναδικό ηλιοβασίλεμα διαρκείας κοιτώντας στο Βορρά!! Ενώ ταυτόχρονα τα αστρονομικά προγράμματα έδιναν ελάχιστο ύψος Ηλίου -0.4 μοίρες για την συγκεκριμένη μέρα, ο Ήλιος φαινόταν πάντα.

Οκ κατάλαβα. Ο ορισμός της δύσης και ανατολής του ήλιου είναι η στιγμή που το άνω χείλος του εφάπτεται του ορίζοντα. Επομένως κατά την ισημερία, λίγο πριν την δύση, ο ήλιος καθυστερεί να δύσει διότι μένει λίγη περισσότερη ώρα πάνω από τον ορίζοντα λόγω διάθλασης. Άρα η διάρκεια της μέρας παρατείνεται. Αντίστοιχα λίγο πριν την ανατολή, η διάθλαση "σηκώνει" τον Ήλιο νωρίτερα πάνω από τον ορίζοντα, άρα η διάρκεια της νύχτας μικραίνει. Άρα η μέρα παραμένει μεγαλύτερη από τη νύχτα, έστω και αν έχουμε "αστρονομική" ισημερία. Έτσι λοιπόν, εξίσωση μέρας-νύχτας ( "πραγματική" φθινοπωρινή ισημερία) έχουμε όταν η νύχτα έχει μεγαλώσει λίγο περισσότερο, ώστε να αντισταθμιστεί η φαίνομενη λόγω διάθλασης μεγαλύτερη διάρκεια της μέρας. Άρα είναι μετά την (αστρονομική) φθινοπωρινή ισημερία. ΥΓ. Το πόσο "μετά" δε το ξέρω. Υποθέτω όμως ότι είναι όσο διάστημα χρειάζεται ο Ήλιος ώστε να μεταβληθεί η απόκλισή του κατά 2Χ (διάθλαση). Ε;;;....

Βασίλη, πού έχεις βρει γραμμένους τους όρους "αστρονομική" και "πραγματική" ισημερία; Και πώς ορίζεται ο καθένας τους; Η ισημερία είναι μια στιγμή, ένα στιγμιότυπο. Μια στιγμή στην οποία η απόκλιση του Ήλιου γίνεται 0ω 0' 0" ή 12ω 0΄ 0". Δεν έχει καμία σχέση η διάθλαση. Και η λεγόμενη εξίσωση μέρας-νύχτας συμβαίνει σε όλη τη Γη.

Βασιλή οκ. Αυτό που είπα δεν είχε να κάνει με αυτό που θες να μετρήσεις.

R E S P E C T!

Ποιος δε γνωρίζει προς τα πού πέφτει το Πρώτο Σημείο του Κριού ( = το σημείο τομής του ουράνιου ισημερινού με την εκλειπτική = το σημείο με ουρανογραφικές συντεταγμένες 0 ) ; Ας κοιτάξει πού βρίσκεται η πανσέληνος και θα το μάθει. Το πολύ πολύ να πέσει μόλις 5 μοίρες έξω! Η πανσέληνος της φθινοπωρινής ισημερίας "προδίδει" την θέση του Ήλιου κατά την εαρινή! Άρα προδίδει και το σημείο γ. Άλλος γρίφος: Ο Ουρανός και ο Δίας μόλις χθες ήταν σε αντίθεση. Ποιες είναι περίπου οι ουρανογραφικές συντεταγμένες τους; Ακούς Τρεμούλη;;;

Τάκη κοίτα λίγο: You know you're a Deep Sky Observer when... 2. You consider Jupiter 'light pollution'. 3. You consider meteors 'light pollution'. 4. You consider the Milky Way 'light pollution' και άλλα πολλά!!.. Ρε παιδιά ευχαριστώ για τα λόγια σας, αλλά γράψτε κάτι κι εσείς. Συναισθήματα, εντυπώσεις... Ξέχασα να πω ότι το προσοφθάλμιο που ανέδειξε καλύτερα το χρώμα του Ουρανού, ήταν το University Optics Ortho 6mm. Τρελή γαλαζωπή μπιλίτσα!!

Από τις 11 μέχρι τις 2:30 τους έβλεπα από τη ταράτσα. Δοκίμασα με όλα τα προσοφθάλμια: 35, 18, 10, 7, 6, 4. Με προσεκτικές ματιές και σε στιγμές που η διαύγεια έφτιαχνε, ο Ουρανός ξεχώριζε σαν όμορφη γαλαζόλευκη μπιλίτσα, ήδη από τον 35mm. Το πεδίο με τους δύο πλανήτες μέσα, σπάνιο, πανέμορφο. Το 18 Radian ίσα που χωρούσε και τους 2 μέσα (φαντάζομαι ένα 24άρι θα έδινε την ιδανική μεγέθυνση σε 8"f/6 σωλήνα). Δε θα έλεγα ότι το 18 μου έδωσε κάποια εντυπωσιακή εικόνα. Ο χορός των σιγανόφωνων επιφωνημάτων θαυμασμού ξεκίνησε με τον 10 Pentax. Κρύσταλλο ο Δίας, πραγματικό ζαφείρι ο Ουρανός. Ήθελα να προχωρήσω στον 7 Nagler, αλλά δε μου πήγαινε να ξεκολλήσω το μάτι μου, όχι τόσο από τον Δία, όσο από τον Ουρανό. Με τον Nagler 7mm άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα στο κοντράστ ή στο seeing. Δε ξέρω σε ποιο από τα 2 οφείλεται το ότι δεν μπορούσα εύκολα να διακρίνω χαρακτηριστικά της επιφάνειας του Δία. Ήταν λίγες οι στιγμές που στο κατά τα άλλα πλήρως εστιασμένο και ευκρινές είδωλο του πλανήτη μπορούσα να δω πολλά χαρακτηριστικά. Η πραγματική παρατήρηση όμως έγινε με τον ορθοσκοπικό UO 4mm. Σίγουρα τον είχα τοποθετημένο πάνω από μια ώρα. Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι είχα εστιάσει άψογα. Δεν υπήρχε θέμα collimation, αυτό ήταν και είναι εξασφαλισμένο. Η απόλυτη εστίαση πάντα μου παίρνει χρόνο για την πετύχω σε τέτοια μεγέθυνση (300Χ). Και ειδικά για τον Δία, η απόλυτη εστίαση θεωρώ ότι επιτυγχάνεται κοιτώντας την ακμή (το τελείωμα, την περιφέρεια) του δίσκου. Εκεί δηλαδή που το κοντράστ του φωτεινού πλανητικού δίσκου έναντι του μαύρου υπόβαθρου είναι μέγιστο. Εκεί λοιπόν πρέπει ο δίσκος να είναι όσο γίνεται πιο διακριτός από το μαύρο. Το καλό είναι πως η μεγέθυνση των 300Χ επιτρέπει εύκολα τέτοιον έλεγχο κατά την διάρκεια της αργής και σταθερής περιστροφής της λαβής του εστιαστή. Το δύσκολο είναι να σταματήσεις στο ακριβές σημείο. Μου πήρε πάνω από 10 λεπτά να εστιάσω “just” και τότε απλά ήταν θέμα seeing και κοντράστ. Οκ, το κοντράστ ήταν πάνω κάτω δεδομένο, λόγω Σελήνης και φωτορύπανσης. Αλλά πολλές λεπτομέρειες της επιφάνειας του Δία έκανα πάνω από 40 λεπτά να δω. Πράγματι, κάποια στιγμή όλα έμοιαζαν γυαλί! Κρύσταλλο, ακόμα και στις 300X!! Και άρχισα τότε να μετράω μαύρα στίγματα, πολλά και μικρά, σκούρες γραμμές αρκετά διαμήκεις λίγο βορειότερα της εναπομείνουσας μεγάλης σκούρας ζώνης που βλέπουμε όλοι. Η πολύωρη υπομονή μου λοιπόν ανταμείφθηκε. Μπορεί ο Δίας να είχε περάσει την μεσουράνηση, αλλά η εικόνα του στιγμές-στιγμές ήταν σα ψεύτικη. Πού και πού έριχνα και μια ματιά ξεκούρασης στο γαλάζιο μας ζαφείρι που ήταν λίγο μακρύτερα και που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την λαμπρότητα του Γίγαντα! Μα τι όμορφος που ήταν και αυτός!

Ακριβείς θέσεις δορυφόρων του Ουρανού Προσοχή στο format της ημερομηνίας

Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο οι προβαλλόμενες θέσεις της Γης, του Ήλιου και ενός εξωτερικού πλανήτη πάνω στο επίπεδο της εκλειπτικής, είναι συνευθειακές.

Ξανασκέψου το! Κρίμα είναι.

Λόγω αυτής της σπάνιας ευθυγράμμισης Ουρανού-Δία-Γης-Ήλιου, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο Ουρανός θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Δία. Μια διόρθωση εδώ, δε θα είναι μισή μοίρα μακρύτερα, αλλά 50'. Επίσης να έχουμε υπόψιν ότι σκιές δορυφόρων δε θα φαίνονται πάνω στον δίσκο, θα κρύβονται πίσω από τους ίδιους τους δορυφόρους. Δε θα ξεχάσω πέρσυ τον Αύγουστο στον Πάρνωνα, όταν βρισκόμασταν μόλις λίγες μέρες πριν από την τότε αντίθεση του Δία και είδαμε δορυφόρο να κάνει επιπρόσθηση. Η σκιά του φαινομενικά ακουμπούσε τον δορυφόρο και η τρισδιάστατη αίσθηση που προσέδιδε αυτό ήταν μοναδική! Μετά ακολούθησε έκλειψη της Ευρώπης από τον Γανυμήδη την οποία αμέσως (λόγω αντίθεσης) διαδέχτηκε η αντίστοιχη απόκρυψη! Καταβαίνει κανείς τι είδαμε εκείνη τη νύχτα..........

Τη νύχτα 20-21/9/2010 ο Δίας θα είναι σε αντίθεση και μάλιστα θα έρθει στη μικρότερη απόσταση από τη Γη για τα επόμενα 12 χρόνια! Και όχι μόνο αυτό! Την ίδια νύχτα έρχεται σε αντίθεση και ο Ουρανός. Λόγω απόστασης, αυτό ίσως δε λέει πολλά, αλλά θα είναι σε σύνοδο με τον Δία, με την μεταξύ τους γωνιακή απόσταση να είναι μόλις μισή μοίρα! http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2010/15sep_jupiter/

Αξίζει να ξυπνήσουμε (όσοι θα έχουμε κοιμηθεί μέχρι την ώρα εκείνη) και να δούμε τι συνθήκες θα επικρατούν. Μη προεξοφλούμε ότι θα έχει σύννεφα. Τόσα και τόσα τα παραδείγματα...

Λοιπόν: Επειδή τα δεδομένα μεγεθών των αντικειμένων βαθέως ουρανού διαφέρουν από πηγή σε πηγή, καλό είναι να παίρνεις δεδομένα από μία και μόνο πηγή, και δη από αυτήν που θεωρείς πιο αξιόπιστη, πχ DSS. Τα δεδομένα που έχουν τα προγράμματα δεν τα θεωρώ αξιόπιστα και γι' αυτό τα αγνοώ. Προσωπικά τα δεδομένα τα αντλώ από τον τρίτο τόμο της Uranometria, διότι ξέρω ότι πηγάζουν από τα ίδια κριτήρια. Τα μεγέθη που χαρακτηρίζουν τη δυσκολία ενός αντικειμένου, όπως σωστά ειπώθηκε είναι το οπτικό μέγεθος σε συνδυασμό με την επιφανειακή λαμπρότητα (SB). Ενώ δηλαδή το οπτικό μέγεθος είναι ένας δείκτης της ποσότητας του φωτός που εκπέμπει ένα αντικείμενο, η επιφανειακή λαμπρότητα είναι δείκτης της ποσότητας του φωτός ανά μονάδα επιφάνειας. Ουσιαστικά δείχνει πόσο απλώνεται το φως στην επιφάνεια του αντικειμένου. Σου μεταφέρω τα μεγέθη των αντικειμένων που δε καταφέρατε: NGC6814: mag 11.2v, επιφανειακή λαμπρότητα (SB)13.4. NGC7673: mag12.8v, SB13.1. NGC7741: mag11.3v, SB14.0. NGC7753: mag12.0v, SB14.0. NGC7640: mag11.3v, SB14.4. NGC147: mag9.5v, SB14.5. NGC7748 αγνώστων στοιχείων! NGC6140: mag11.3v, SB14.8. Επιλέξατε μεγάλους στόχους λοιπόν και αρκετά δύσκολους κυρίως λόγω έκτασης. Τους 6814, 7673, 7741, 147 θα τους κατέτασσα στα όρια της διαμέτρου σου, αν και θα δοκίμαζα και τους υπόλοιπους.

Το αστέρι στο χάρτη 76 της Uranometria. Εγώ θα είμαι Αλεποχώρι με ραδιορολόι DCF77 (ένα φτηνό, χρήσιμο και ακριβές ρολόι για αξιόπιστες καταγραφές) και χρονόμετρο.

Χρήστο, έχεις δείξει πραγματικό ζήλο σ'αυτό που κάνεις και το αποτέλεσμα είναι αυτό που πραγματικά σου αξίζει. Σου εύχομαι καλή συνέχεια με ακόμα περισσότερα αγαπημένα θέματα. Με ενδιαφέρει και μένα το φωτογραφικό σου αντικείμενο και προσπαθώ να φτάσω λίγο ένα ικανοποιητικό επίπεδο!

Η φωτογραφία που παραθέτω είναι του "Horizons" κατά την προ 3ετίας διέλευσή του από την γειτονιά του Άρη. Η σύγκριση, εύλογη ή μη, έχει ενδιαφέρον.