Δροσος Γεωργιος

Η Αποστολή PREFIRE CubeSat της NASA Παρατείνεται Οι δορυφόροι twin cube θα λειτουργούν τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026, επεκτείνοντας την εστίαση από τους πόλους σε ολόκληρο τον πλανήτη για τη βελτίωση της μοντελοποίησης και των μετεωρολογικών προβλέψεων. Η αποστολή PREFIRE (Polar Radiant Energy in the Far-InfraRed Experiment) της NASA έχει παραταθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026 και διευρύνει την εστίασή της από τους πόλους της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι δύο CubeSats της αποστολής, μεγέθους κουτιού παπουτσιών, μετρούν την ικανότητα των υδρατμών, των νεφών και άλλων στοιχείων του συστήματος της Γης να παγιδεύουν τη θερμότητα και να την εμποδίζουν να ακτινοβολεί στο διάστημα. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των προβλέψεων, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας του καιρού και της συχνότητας των καταιγίδων. Εκτοξευμένος την άνοιξη του 2024, ο PREFIRE μετρά πόση θερμότητα εκπέμπει ο πλανήτης στο διάστημα από την Αρκτική και την Ανταρκτική. Η Γη απορροφά μια σημαντική ποσότητα της ενέργειας του Ήλιου στις τροπικές περιοχές. Οι άνεμοι, ο καιρός και τα ωκεάνια ρεύματα μεταφέρουν αυτή τη θερμότητα προς τους πόλους, οι οποίοι λαμβάνουν πολύ λιγότερο ηλιακό φως. Ο πάγος, το χιόνι και τα σύννεφα, μεταξύ άλλων τμημάτων του πολικού περιβάλλοντος, εκπέμπουν μέρος αυτής της θερμότητας στο διάστημα, μεγάλο μέρος της οποίας ως ακτινοβολία άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η διαφορά μεταξύ της ποσότητας θερμότητας που απορροφά η Γη στις τροπικές περιοχές και της ποσότητας θερμότητας που ακτινοβολεί από την Αρκτική και την Ανταρκτική αποτελεί βασική επιρροή στη θερμοκρασία του πλανήτη, συμβάλλοντας στην καθοδήγηση δυναμικών συστημάτων κλίματος και καιρού.Στον πυρήνα της αποστολής βρίσκεται ένα ζευγάρι προηγμένων φασματόμετρων που σχεδιάστηκαν από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. Μετρούν τα μήκη κύματος του φωτός στην περιοχή άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και είναι ευαίσθητα σε 10 φορές περισσότερα μήκη κύματος άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας από οποιοδήποτε παρόμοιο όργανο. Αυτές οι πληροφορίες δίνουν στους ερευνητές μια εικόνα για τις διεργασίες που σχετίζονται με την τήξη και τον σχηματισμό επιφανειακών πάγων, την τήξη και τη συσσώρευση χιονιού και τις αλλαγές στην κάλυψη νεφών.«Οι δορυφόροι PREFIRE δείχνουν ότι σε αυτά τα μεγαλύτερα μήκη κύματος, η ποσότητα ακτινοβολίας που εισέρχεται στο διάστημα μπορεί να διαφέρει από τον έναν τύπο πάγου στον άλλο έως και 5%», δήλωσε ο Brian Drouin, επιστήμονας του έργου PREFIRE στο JPL. «Οι μετρήσεις που εξετάζουν τις ίδιες περιοχές αλλά με μικρότερα μήκη κύματος δεν δείχνουν αυτή τη διαφορά».Παρόλο που οι PREFIRE CubeSats συλλέγουν δεδομένα από ολόκληρο τον πλανήτη, η επιστημονική ομάδα έχει επικεντρώσει την ανάλυσή της στις πολικές περιοχές της Γης για την κύρια αποστολή της. Στο μέλλον, θα επεκτείνουν το έργο τους ώστε να συμπεριλάβουν δεδομένα από τον υπόλοιπο κόσμο. «Έχουμε την ικανότητα να συλλέγουμε δεδομένα για ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο για τους πόλους. Αυτό που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε το μέγεθος των σωματιδίων πάγου στα σύννεφα που επηρεάζουν την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ Γης και διαστήματος», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του PREFIRE, Tristan L’Ecuyer του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison. «Θα μπορούμε να ενσωματώσουμε τα δεδομένα σε μοντέλα πρόγνωσης καιρού για να βελτιώσουμε τις προβλέψεις και να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο κυκλοφορίας της υγρασίας, η οποία επηρεάζει το πού σχηματίζονται οι καταιγίδες και πώς κινούνται οι βροχοπτώσεις σε όλο τον κόσμο».Οι δορυφόροι βρίσκονται σε αυτό που ονομάζεται ασύγχρονη σχεδόν πολική τροχιά, ταξιδεύοντας κοντά στους πόλους με κάθε πέρασμα, αλλά με απόσταση ωρών ο ένας από τον άλλον. Αυτό παρέχει δύο στιγμιότυπα της ίδιας περιοχής με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας στην αποστολή να καταγράψει φαινόμενα που συμβαίνουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα, όπως οι προσωρινές επιπτώσεις της νεφοκάλυψης στη θερμοκρασία της περιοχής από κάτω. Περισσότερα για το PREFIRE Το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA διαχειρίζεται το PREFIRE για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού και παρείχε τα φασματόμετρα. Η Blue Canyon Technologies κατασκεύασε τους CubeSats και το Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison επεξεργάζεται τα δεδομένα που συλλέγουν τα όργανα. Ο πάροχος υπηρεσιών εκτόξευσης, Rocket Lab USA Inc. του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, εκτόξευσε και τους δύο PREFIRE CubeSats από το Rocket Lab Launch Complex 1 στη Νέα Ζηλανδία τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2024. Για να μάθετε περισσότερα για το PREFIRE, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/mission/prefire/ Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα απεικονίζει έναν από τους δύο πανομοιότυπους PREFIRE CubeSats που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η NASA έχει παρατείνει την αποστολή έως τον Σεπτέμβριο του 2026 και έχει επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της, μετατοπίζοντας την εστίαση από τις πολικές περιοχές της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Roscosmos Στο Μπαϊκονούρ, συναρμολογήθηκε το διαστημικό τμήμα κεφαλής για την εκτόξευση του βιοδορυφόρου Bion-M Νο. 2 Κύρια εξαρτήματα του διαστημικού τμήματος κεφαλής • Το διαστημικό σκάφος είναι το κύριο ωφέλιμο φορτίο • Το φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου προστατεύει το διαστημικό σκάφος κατά τη διέλευσή του από πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας • Το διαμέρισμα μεταφοράς εξασφαλίζει την πρόσδεση του οχήματος εκτόξευσης με το διαστημικό σκάφος Το επόμενο στάδιο είναι η πρόσδεση με το τρίτο στάδιο του πυραύλου Soyuz, η γενική συναρμολόγηση και η αφαίρεση. Περισσότερες φωτογραφίες μεταφορτώθηκαν στο άλμπουμ: vk.com/album-30315369_30854... https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591343

Γιγάντιος ανακλαστήρας κεραίας ραντάρ στον δορυφόρο NASA-ISRO σε πλήρη «άνθιση». Εκτεινόμενος σε μήκος 12 μέτρων, ο ανακλαστήρας κεραίας σε σχήμα τυμπάνου στην αποστολή δορυφόρου NISAR (NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar) της NASA και του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO) ξεδιπλώθηκε με επιτυχία σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Ο ανακλαστήρας είχε αποθηκευτεί, σαν ομπρέλα, μέχρι να αναπτυχθεί και να ασφαλιστεί στη θέση του το βραχίονα των 9 μέτρων που τον στηρίζει. Ο NISAR, που εκτοξεύτηκε από το ISRO στις 30 Ιουλίου από το Διαστημικό Κέντρο Satish Dhawan στη νοτιοανατολική ακτή της Ινδίας, θα παρακολουθεί την κίνηση των πάγων και των παγετώνων, την παραμόρφωση της γης λόγω σεισμών, ηφαιστείων και κατολισθήσεων, καθώς και τις αλλαγές στα δασικά και υγροτοπικά οικοσυστήματα σε κλάσματα της ίντσας. Θα βοηθήσει επίσης τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων σε τομείς τόσο διαφορετικούς όσο η αντιμετώπιση καταστροφών, η παρακολούθηση υποδομών και η γεωργία. «Η επιτυχημένη ανάπτυξη του ανακλαστήρα του NISAR σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο στις δυνατότητες του δορυφόρου», δήλωσε η Karen St. Germain, διευθύντρια του Τμήματος Επιστημών της Γης στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. «Από την καινοτόμο τεχνολογία έως την έρευνα και τη μοντελοποίηση και την παροχή επιστήμης για την υποστήριξη της λήψης αποφάσεων, τα δεδομένα που είναι έτοιμα να συλλέξουν το NISAR θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο οι παγκόσμιες κοινότητες και τα ενδιαφερόμενα μέρη βελτιώνουν τις υποδομές, προετοιμάζονται και ανακάμπτουν από φυσικές καταστροφές και διατηρούν την επισιτιστική ασφάλεια». Η αποστολή φέρει τα πιο εξελιγμένα συστήματα ραντάρ που έχουν εκτοξευθεί ποτέ ως μέρος αποστολής της NASA. Για πρώτη φορά, ο δορυφόρος συνδυάζει δύο συστήματα ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (SAR): ένα σύστημα L-band που μπορεί να βλέπει μέσα από σύννεφα και δασική κόμη, και ένα σύστημα S-band που μπορεί να βλέπει και μέσα από σύννεφα, αλλά είναι πιο ευαίσθητο στην ελαφριά βλάστηση και την υγρασία στο χιόνι. Ο ανακλαστήρας παίζει βασικό ρόλο και για τα δύο συστήματα, γι' αυτό και η επιτυχημένη ανάπτυξη του υλικού αποτελεί τόσο σημαντικό ορόσημο. «Αυτός είναι ο μεγαλύτερος ανακλαστήρας κεραίας που έχει αναπτυχθεί ποτέ για αποστολή της NASA και φυσικά ανυπομονούσαμε να δούμε την ανάπτυξη να πηγαίνει καλά. Είναι ένα κρίσιμο μέρος της αποστολής επιστήμης της Γης NISAR και χρειάστηκαν χρόνια για να σχεδιαστεί, να αναπτυχθεί και να δοκιμαστεί ώστε να είναι έτοιμος για αυτή τη μεγάλη μέρα», δήλωσε ο Phil Barela, διευθυντής έργου NISAR στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, το οποίο διαχειρίστηκε το αμερικανικό τμήμα της αποστολής και παρείχε ένα από τα δύο συστήματα ραντάρ στο NISAR. «Τώρα που εκτοξεύσαμε, επικεντρωνόμαστε στη βελτίωση του για να αρχίσουμε να προσφέρουμε μετασχηματιστική επιστήμη μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους». Πώς Λειτουργεί το Bloom Με βάρος περίπου 64 κιλά, ο ανακλαστήρας διαθέτει ένα κυλινδρικό πλαίσιο κατασκευασμένο από 123 σύνθετα στηρίγματα και ένα επιχρυσωμένο συρματόπλεγμα. Στις 9 Αυγούστου, το φράγμα του δορυφόρου, το οποίο ήταν τοποθετημένο κοντά στο κύριο σώμα του, άρχισε να ξεδιπλώνεται μία άρθρωση τη φορά μέχρι να επεκταθεί πλήρως περίπου τέσσερις ημέρες αργότερα. Το συγκρότημα ανακλαστήρα είναι τοποθετημένο στο άκρο του φράγματος. Στη συνέχεια, στις 15 Αυγούστου, πυροδοτήθηκαν μικρές εκρηκτικές βίδες που συγκρατούσαν το συγκρότημα ανακλαστήρα στη θέση του, επιτρέποντας στην κεραία να ξεκινήσει μια διαδικασία που ονομάζεται «άνθιση» - το ξεδίπλωμά της με την απελευθέρωση της τάσης που ήταν αποθηκευμένη στο εύκαμπτο πλαίσιό της ενώ ήταν αποθηκευμένη σαν ομπρέλα. Η επακόλουθη ενεργοποίηση κινητήρων και καλωδίων τράβηξε στη συνέχεια την κεραία στην τελική, κλειδωμένη θέση της. Για να απεικονίσει την επιφάνεια της Γης σε pixel περίπου 10 μέτρων, ο ανακλαστήρας σχεδιάστηκε με διάμετρο περίπου όσο το μήκος ενός σχολικού λεωφορείου. Χρησιμοποιώντας την επεξεργασία SAR, ο ανακλαστήρας του NISAR προσομοιώνει μια παραδοσιακή κεραία ραντάρ που για το όργανο L-band της αποστολής θα έπρεπε να έχει μήκος 19 χιλιόμετρα για να επιτευχθεί η ίδια ανάλυση.«Το συνθετικό ραντάρ διαφράγματος, κατ' αρχήν, λειτουργεί όπως ο φακός μιας κάμερας, ο οποίος εστιάζει το φως για να δημιουργήσει μια ευκρινή εικόνα. Το μέγεθος του φακού, που ονομάζεται διάφραγμα, καθορίζει την ευκρίνεια της εικόνας», δήλωσε ο Paul Rosen, επιστήμονας του έργου NISAR στο JPL. «Χωρίς το SAR, τα διαστημικά ραντάρ θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δεδομένα, αλλά η ανάλυση θα ήταν πολύ πρόχειρη για να είναι χρήσιμη. Με το SAR, το NISAR θα είναι σε θέση να παράγει εικόνες υψηλής ανάλυσης. Χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές συμβολομετρίας που συγκρίνουν εικόνες με την πάροδο του χρόνου, το NISAR επιτρέπει στους ερευνητές και τους χρήστες δεδομένων να δημιουργούν τρισδιάστατες ταινίες με τις αλλαγές που συμβαίνουν στην επιφάνεια της Γης». Ο δορυφόρος NISAR είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών ανάπτυξης διαστημικών ραντάρ στο JPL. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, το JPL διαχειριζόταν τον πρώτο δορυφόρο SAR παρατήρησης της Γης, τον Seasat, ο οποίος εκτοξεύτηκε το 1978, καθώς και τον Magellan, ο οποίος χρησιμοποίησε το SAR για να χαρτογραφήσει την καλυμμένη με σύννεφα επιφάνεια της Αφροδίτης τη δεκαετία του 1990. Περισσότερα για το NISAR Η αποστολή NISAR είναι μια συνεργασία μεταξύ της NASA και του ISRO που εκτείνεται σε χρόνια τεχνικής και προγραμματικής συνεργασίας. Η επιτυχημένη εκτόξευση και ανάπτυξη του NISAR βασίζεται σε μια ισχυρή κληρονομιά συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας στο διάστημα. Τα δεδομένα που παράγονται από τα δύο συστήματα ραντάρ του NISAR, ένα από τη NASA και ένα από το ISRO, θα αποτελέσουν απόδειξη του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν οι χώρες ενωθούν γύρω από ένα κοινό όραμα καινοτομίας και ανακάλυψης.Το Κέντρο Διαστημικών Εφαρμογών του ISRO παρείχε το S-band SAR της αποστολής. Το Δορυφορικό Κέντρο U R Rao παρείχε το λεωφορείο του διαστημικού σκάφους. Οι υπηρεσίες εκτόξευσης πραγματοποιήθηκαν μέσω του Διαστημικού Κέντρου Satish Dhawan. Μετά την εκτόξευση, βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης του βραχίονα και του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ, εκτελούνται και παρακολουθούνται από το παγκόσμιο σύστημα επίγειων σταθμών του Δικτύου Τηλεμετρίας, Παρακολούθησης και Διοίκησης του ISRO. Υπό τη διαχείριση του Caltech στην Πασαντίνα, το JPL ηγείται του αμερικανικού τμήματος του έργου. Εκτός από το SAR ζώνης L, τον ανακλαστήρα και το βραχίονα, το JPL παρείχε επίσης το υποσύστημα επικοινωνίας υψηλού ρυθμού για επιστημονικά δεδομένα, έναν καταγραφέα δεδομένων στερεάς κατάστασης και ένα υποσύστημα δεδομένων ωφέλιμου φορτίου. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ διαχειρίζεται το Δίκτυο Εγγύς Διαστήματος, το οποίο λαμβάνει δεδομένα ζώνης L του NISAR. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με το NISAR, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://nisar.jpl.nasa.gov Ο δορυφόρος NISAR χρησιμοποιεί έναν ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ διαμέτρου 39 ποδιών (12 μέτρων) για να συλλέξει πληροφορίες σχετικά με την μεταβαλλόμενη επιφάνεια της Γης. Η αποστολή σαρώνει σχεδόν όλες τις επιφάνειες ξηράς και πάγου του πλανήτη δύο φορές κάθε 12 ημέρες. Τα μέλη της ομάδας αποστολής NISAR στο NASA JPL, σε συνεργασία με συναδέλφους στην Ινδία, εκτέλεσαν την ανάπτυξη του ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ του δορυφόρου στις 15 Αυγούστου 2025. Με διάμετρο περίπου 39 ποδιών (12 μέτρα), ο ανακλαστήρας κατευθύνει παλμούς μικροκυμάτων από τα δύο ραντάρ του NISAR προς τη Γη και λαμβάνει τα σήματα επιστροφής. Τα μέλη της ομάδας NISAR στο JPL, μαζί με συναδέλφους στις εγκαταστάσεις του ISRO στην Ινδία, ανέπτυξαν τον ανακλαστήρα κεραίας ραντάρ του δορυφόρου. Όπως απεικονίζεται στην οθόνη στα δεξιά, ο ανακλαστήρας ξεδιπλώθηκε από 2 πόδια (0,6 μέτρα) σε διάμετρο στη στοιβαγμένη του διαμόρφωση στο πλήρες μέγεθός του, 39 πόδια (12 μέτρα), σε 37 λεπτά.

Πείτε Τυρί! Έντεκα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συγκεντρώνονται μέσα στη μονάδα Unity του διαστημικού σταθμού για ένα πορτρέτο στις 3 Αυγούστου 2025. Στην πρώτη σειρά, από αριστερά, είναι η Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), η Zena Cardman της NASA, ο Oleg Platonov της Roscosmos και ο Mike Fincke της NASA. Στη δεύτερη σειρά είναι η Nichole Ayers της NASA, ο Sergey Ryzhikov της Roscosmos και η Anne McClain της NASA. Στο πίσω μέρος είναι ο Takuya Onishi της JAXA, ο Kirill Peskov της Roscosmos, ο Jonny Kim της NASA και ο Alexey Zubritsky της Roscosmos. Οι Ayers, McClain, Onishi και Peskov επέστρεψαν πρόσφατα στη Γη, βουτώντας στον Ειρηνικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια στις 9 Αυγούστου 2025. Παρακολουθήστε την καθημερινή δραστηριότητα στο τροχιακό εργαστήριο. https://www.nasa.gov/image-article/say-cheese/ Μελέτες ροής αίματος από την κορυφή ως τα νύχια στον Σταθμό προστατεύουν τα διαστημικά πληρώματα Τα φώτα της πόλης της Υποσαχάριας Αφρικής λάμπουν κάτω από τον διαστημικό σταθμό καθώς αυτός περιφερόταν πάνω από τα σύνορα Τανζανίας-Ζάμπιας σε αυτή τη φωτογραφία μεγάλης διάρκειας. Επάνω δεξιά, καταιγίδες κεραυνών φωτίζουν τις κορυφές των νεφών με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 να είναι συνδεδεμένο στη μονάδα Prichal στο προσκήνιο. Η Αποστολή 73 συνέχισε να εξερευνά πώς η μικροβαρύτητα επηρεάζει τη ροή του αίματος για να βοηθήσει τους γιατρούς να προστατεύσουν τα πληρώματα που παραμένουν περισσότερο στο διάστημα και ταξιδεύουν πιο μακριά από τη Γη. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού συνέχισαν επίσης τις προετοιμασίες για μια επερχόμενη αποστολή φορτίου των ΗΠΑ, διατηρώντας παράλληλα τα συστήματα τροχιακών εργαστηρίων. Η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει τη ροή του αίματος ενός μέλους του πληρώματος από το κεφάλι, την καρδιά, τα χέρια, μέχρι τα πόδια, με αποτέλεσμα μια ποικιλία παθήσεων που προκαλούνται από το διάστημα, τις οποίες οι γιατροί προσπαθούν να κατανοήσουν και να θεραπεύσουν. Μια μακροχρόνια μελέτη σε διαστημικό σταθμό, η Εγκεφαλική Αυτορρύθμιση, εξετάζει πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει την παροχή αίματος καθώς το καρδιαγγειακό σύστημα προσπαθεί να διατηρήσει την αρτηριακή πίεση. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) ολοκλήρωσε μια συνεδρία της μελέτης του εγκεφάλου την Πέμπτη και κατέβασε την αρτηριακή του πίεση και άλλα βιοϊατρικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από ηλεκτρόδια που φορούσε ενώ κοιμόταν όλη τη νύχτα. Τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν πληροφορίες για προβλήματα ζάλης και λιποθυμίας που σχετίζονται με το διάστημα στη Γη. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, διοικητής σταθμού και μηχανικός πτήσης αντίστοιχα, διερεύνησαν επίσης τη ροή του αίματος στο διάστημα και εξέτασαν το μικροκυκλοφορικό τους σύστημα, ή τα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία, στα χέρια και τα πόδια τους. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από ηλεκτρόδια που είναι προσαρτημένα στο κεφάλι, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους, καθώς και οι έλεγχοι της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να καθοδηγήσουν τρόπους για την προστασία της υγείας της καρδιάς στο διάστημα και την προετοιμασία τους για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Mike Fincke, ξεκίνησαν την ημέρα τους μαζί, αντικαθιστώντας τα εξαρτήματα τροχιακών υδραυλικών εγκαταστάσεων μέσα στη μονάδα Tranquility. Στη συνέχεια, ο Kim συνάντησε την αστροναύτη της NASA, Zena Cardman, και έλεγξε τους σωλήνες του συστήματος θερμικού ελέγχου στο Materials Science Research Rack-1 της εργαστηριακής μονάδας Destiny, μια ερευνητική εγκατάσταση που βοηθά στην ανακάλυψη νέων εφαρμογών για υπάρχοντα υλικά και νέων ή βελτιωμένων υλικών. Ο Fincke συνέχισε τις προετοιμασίες του για την επόμενη αποστολή φορτίου SpaceX Dragon, με στόχο τον ανεφοδιασμό του πληρώματος στα τέλη Αυγούστου. Ο τετράκις αστροναύτης του σταθμού μελέτησε τις διαδικασίες που θα χρησιμοποιήσει για να παρακολουθεί την αυτοματοποιημένη προσέγγιση, τη συνάντηση και την πρόσδεση του Dragon στο μπροστινό λιμάνι της μονάδας Harmony. Στη συνέχεια, ο Fincke συνάντησε τους συναδέλφους του στο πλήρωμα, Cardman, Kim, Yui και τον κοσμοναύτη της Roscosmos, Oleg Platonov, για να εξετάσουν και να εκπαιδευτούν στις διαδικασίες έκτακτης ανάγκης για το διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon, το οποίο είναι προσδεδεμένο στο διαστημικό λιμάνι του Harmony. Η NASA και η SpaceX στοχεύουν στις 2:45 π.μ. EDT, την Κυριακή 24 Αυγούστου, για την επόμενη εκτόξευση για την παράδοση επιστημονικών ερευνών, προμηθειών και εξοπλισμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αυτή είναι η 33η αποστολή εμπορικών υπηρεσιών ανεφοδιασμού της SpaceX στο τροχιακό εργαστήριο για τη NASA. Γεμάτο με περισσότερες από 5.000 λίβρες εφοδίων, ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon σε έναν πύραυλο Falcon 9 θα απογειωθεί από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 40 στον Διαστημικό Σταθμό Cape Canaveral στη Φλόριντα. Η προσαρμογή της ημερομηνίας παρέχει επιπλέον χρόνο για την ετοιμότητα της αποστολής, καθώς οι ομάδες εργάζονται για την ολοκλήρωση των τελικών προετοιμασιών πριν από την εκτόξευση. Ο Πλατόνοφ επεξεργάστηκε δείγματα μικροβίων που ήταν αποθηκευμένα σε θερμοκοιτίδα και συλλέχθηκαν από μονάδες σε όλο το τμήμα Roscosmos του σταθμού. Τα δείγματα θα αναλυθούν για να χαρακτηριστεί το μικροβιακό περιβάλλον του τροχιακού σταθμού για την προστασία του πληρώματος και του υλικού του. Ο πρώτος διαστημικός ιπτάμενος πέρασε επίσης ένα μέρος της βάρδιάς του σε τυπικές εργασίες υποστήριξης ζωής και υδραυλικών. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Λάβετε τα τελευταία νέα από τη NASA κάθε εβδομάδα. Εγγραφείτε εδώ. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/14/head-to-toe-blood-flow-studies-on-station-are-protecting-space-crews/ Τα φώτα της πόλης της Υποσαχάριας Αφρικής λάμπουν κάτω από τον διαστημικό σταθμό καθώς αυτός βρισκόταν σε τροχιά πάνω από τα σύνορα Τανζανίας-Ζάμπιας σε αυτή τη φωτογραφία μεγάλης διάρκειας. Επάνω δεξιά, καταιγίδες με κεραυνούς φωτίζουν τις κορυφές των νεφών με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-27 να είναι αγκυροβολημένο στη μονάδα Prichal στο προσκήνιο. Αντίστροφη μέτρηση για το Ασημένιο Ιωβηλαίο του Διαστημικού Σταθμού με την Έρευνα για το Ασήμι. Αυτός ο Νοέμβριος σηματοδοτεί ένα τέταρτο του αιώνα συνεχούς ανθρώπινης παρουσίας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος έχει χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης και τα επόμενα μεγάλα άλματα της NASA στην εξερεύνηση, συμπεριλαμβανομένων των επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη και τον Άρη. Για να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την ασημένια 25η επέτειο του εργαστηρίου σε τροχιά, ακολουθούν μερικές επιστημονικές έρευνες με θέμα το ασήμι που έχουν προωθήσει την έρευνα και την εξερεύνηση του διαστήματος. Αντιμικροβιακές ιδιότητες Το ασήμι χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για την καταπολέμηση των λοιμώξεων και οι ερευνητές χρησιμοποιούν τις μοναδικές του ιδιότητες για τον μετριασμό της μικροβιακής ανάπτυξης στον διαστημικό σταθμό. Με την πάροδο του χρόνου, τα μικρόβια σχηματίζουν βιοφίλμ, κολλώδεις κοινότητες που μπορούν να αναπτυχθούν σε επιφάνειες και να προκαλέσουν μόλυνση. Στο διάστημα, τα βιοφίλμ μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στα παραδοσιακά προϊόντα καθαρισμού και θα μπορούσαν να μολύνουν συστήματα επεξεργασίας νερού, να προκαλέσουν ζημιά στον εξοπλισμό και να αποτελέσουν κίνδυνο για την υγεία των αστροναυτών. Η έρευνα για την Βακτηριακή Προσκόλληση και Διάβρωση μελέτησε τα βακτηριακά γονίδια που συμβάλλουν στο σχηματισμό βιοφίλμ και εξέτασε εάν ένα απολυμαντικό με βάση το ασήμι θα μπορούσε να περιορίσει την ανάπτυξή τους. Ένα άλλο πείραμα επικεντρώθηκε στην παραγωγή νανοσωματιδίων αργύρου στον διαστημικό σταθμό. Τα νανοσωματίδια αργύρου έχουν μεγαλύτερη αναλογία επιφάνειας προς όγκο, επιτρέποντας στα ιόντα αργύρου να έρχονται σε επαφή με περισσότερα μικρόβια, καθιστώντας τα ένα πιο αποτελεσματικό αντιμικροβιακό εργαλείο για την προστασία του πληρώματος από πιθανή μόλυνση σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Αξιολόγησε επίσης εάν τα νανοσωματίδια αργύρου που παράγονται στο διάστημα είναι πιο σταθερά και ομοιόμορφα σε μέγεθος και σχήμα, χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να ενισχύσουν περαιτέρω την αποτελεσματικότητά τους. Τεχνολογία που φοριέται Το ασήμι είναι ένα πολύτιμο μέταλλο υψηλής αγωγιμότητας που είναι πολύ εύπλαστο, καθιστώντας το μια βιώσιμη επιλογή για έξυπνα ρούχα. Οι αστροναύτες της NASA στο τροχιακό εργαστήριο δοκίμασαν ένα φορετό γιλέκο παρακολούθησης με αισθητήρες επικαλυμμένους με άργυρο για να καταγράφουν τους καρδιακούς παλμούς, την καρδιακή μηχανική και τα πρότυπα αναπνοής ενώ κοιμόντουσαν. Αυτό το έξυπνο ένδυμα είναι ελαφρύ και πιο άνετο, επομένως δεν διαταράσσει την ποιότητα του ύπνου. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες για τη βελτίωση του ύπνου των αστροναυτών στο διάστημα. Κρύσταλλοι αργύρου Στη μικροβαρύτητα, δεν υπάρχει πάνω ή κάτω, και η έλλειψη βαρύτητας δεν επιτρέπει στα σωματίδια να καθιζάνουν, γεγονός που επηρεάζει τις φυσικές και χημικές διεργασίες. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν αυτό το μοναδικό περιβάλλον μικροβαρύτητας για να αναπτύξουν μεγαλύτερους και πιο ομοιόμορφους κρυστάλλους που δεν επηρεάζονται από τη δύναμη της βαρύτητας της Γης ή τις φυσικές διεργασίες που θα διαχωρίζουν τα μείγματα με βάση την πυκνότητα. Η έρευνα NanoRacks-COSMOS χρησιμοποίησε το περιβάλλον στον σταθμό για να αναπτύξει και να αξιολογήσει την τρισδιάστατη δομή των κρυστάλλων νιτρικού αργύρου. Η μοριακή δομή αυτών των ανώτερων κρυστάλλων νιτρικού αργύρου έχει εφαρμογές στη νανοτεχνολογία, όπως η δημιουργία νανοκαλωδίων αργύρου για ηλεκτρονικά νανοκλίμακας. Στις 7 Ιανουαρίου 2021, η αστροναύτης της NASA, Kate Rubins, εξέτασε δείγματα για βακτηριακή προσκόλληση και διάβρωση. Αυτή η έρευνα εξέτασε πώς η διαστημική πτήση επηρεάζει τον σχηματισμό μικροβιακών βιοφίλμ και δοκίμασε ένα απολυμαντικό με βάση το άργυρο.

Η ζούγκλα της επιστημονικής έρευνας. Τα πιο ορατά προβλήματα στην επιστημονική έρευνα είναι κατά κάποιο τρόπο τα λιγότερο σημαντικά. Για παράδειγμα, τα «πειραγμένα» πειραματικά δεδομένα και η λογοκλοπή συνήθως αποκαλύπτονται και γίνονται πρωτοσέλιδα. Όμως υπάρχουν και οργανωμένες απάτες. Περιλαμβάνουν δίκτυα που πωλούν παραπομπές σε δημοσιεύσεις ψευδοεπιστημόνων που γράφονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εξελίσσονται συνεχώς και περιλαμβάνουν ακόμα και την αναφορά των «πελατών» τους από την Wikipedia. Αυτό συνέβαινε κυρίως στην Κίνα και την Ινδία, αλλά πλέον έχει εξαπλωθεί και στην Ευρώπη και την Αμερική. Πιθανότατα το φαινόμενο αυτό θα πολλαπλασιαστεί με την βελτίωση της Τεχνητής Νοημοσύνης.Τιθεται λοιπόν το ερώτημα: Γιατί οι άνθρωποι αγοράζουν συγγραφικά δικαιώματα και παραπομπές για να προσποιούνται ότι είναι επιστήμονες; Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Γιατί είναι μια καλή επένδυση. Ξοδεύουν χρήματα σε πλαστές εργασίες με πλαστές αναφορές και στη συνέχεια μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα χρησιμοποιώντας αυτή την πλαστή έρευνα για να λάβουν επιχορηγήσεις ή να βρουν μια καλά αμειβόμενη δουλειά. Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ακόμα κι αν η έρευνα δεν είναι εντελώς πλαστή, τα κίνητρα εξακολουθούν να υπάρχουν και εξακολουθούν να ωθούν τους ερευνητές προς την λάθος κατεύθυνση. Υπάρχουν ερευνητές που γράφουν τις εργασίες τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν σημείο αναφοράς, κάτι που δεν έχει σχέση με την καλή επιστήμη. Ο ευκολότερος τρόπος για να δημοσιεύσετε εργασίες που «αναφέρονται» είναι να δημιουργήσετε άχρηστα σκουπίδια που το κοινό δεν καταλαβαίνει ή δεν ενδιαφέρεται και που οι άλλοι επιστήμονες δεν τις απορρίπτουν, και τελικά δεν ωφελούν κανέναν εκτός από τους ίδιους τους συγγραφείς.Αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα καλά αν κανείς, εκτός από τους κριτές των επιστημονικών περιοδικών, δεν είναι αρμόδιος να κρίνει τι κάνουν. Όταν λέμε ότι αναπτύσσουν στρατηγικές, δεν εννούμε ότι το κάνουν σκόπιμα. Δεν σημαίνει ότι αποφάσισαν να κάνουν μια άχρηστη έρευνα για το υπόλοιπο της ζωής τους απλώς και μόνο για να συνεχίσουν να πληρώνονται. Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αυτή είναι η στρατηγική που κερδίζει. Μια επιτυχημένη στρατηγική του να είσαι άχρηστος.Όμως, δεν είναι επιτυχημένη στρατηγική το να κάνεις μια αληθινά επαναστατική ανακάλυψη; Προφανώς είναι. Αλλά για να το κάνεις αυτό, πρέπει να κάνεις αληθινή έρευνα εξαρχής. Ποιός όμως θα σε χρηματοδοτήσει για αυτό; Κι έτσι οι επιστήμονες αρχίζουν να σκέφτονται την παραγωγή άχρηστων papers ως ένα απαραίτητο κακό στο δρόμο για μια ανακάλυψη που δεν συμβαίνει ποτέ, επειδή στο τέλος το μόνο που κάνουν είναι να παράγουν αυτές τις ανούσιες εργασίες, κάτι που φυσικά δεν παραδέχονται ποτέ. Οι επιστήμονες θα υπερασπιστούν την άχρηστη έρευνά τους ως δήθεν φυσιολογική. Και για να είμαστε δίκαιοι, αυτό συμβαίνει για τόσο πολύ καιρό που πλέον φαίνεται απολύτως φυσιολογικό.Παλιοί ερευνητές και supervisors συμβουλεύουν τους νεώτερους να ακολουθήσουν τομείς όπου εργάζονται οι περισσότεροι, για να έχουν ανταπόκριση με άφθονες αναφορές. Έτσι προκαλούνται οι επιστημονικές φούσκες. Οι επικεφαλής ερευνητικών κέντρων-πανεπιστημίων επιπλήττουν το προσωπικό όταν δεν δημοσιεύονται πολλές εργασίες. Κι αυτό οδηγεί στην φυσική επιλογή της κακής επιστήμης. Και βέβαια το πρόβλημα εντείνεται αφού η κακή επιστήμη είναι ευκολότερη από την πραγματική επιστήμη. Σύμφωνα με την φυσικό Sabine Hossenfelder αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Επιδεινώνεται. Και πρέπει επιτέλους να κάνουμε κάτι γι’ αυτό:

H Ρωσία στέλνει στο Διάστημα μια «κιβωτό του Νώε» Ποντίκια, μύγες και μικροοργανισμοί θα λάβουν μέρος σε πειράματα. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έχει προγραμματίσει για τις 20 Αυγούστου από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν την εκτόξευση ενός δορυφόρου βιολογικών πειραμάτων. Στον Bion-M No. 2 επιβαίνουν 75 ποντίκια και άλλα δείγματα τα οποία θα εκτεθούν σε 30 ημέρες ακτινοβολίας πριν από την επιστροφή τους στη Ρωσία. Ο Bion-M No. 2 αποκαλείται από ορισμένους «Κιβωτός του Νώε», λόγω της μεγάλης ποικιλίας οργανισμών που μεταφέρει: 75 ποντίκια Περισσότερες από 1,000 μύγες φρούτων (Drosophila) οι οποίες αποτελούν σταθερό πειραματόζωο σε μελέτες πολλών επιστημονικών κλάδων. Κυτταρικές καλλιέργειες Μικροοργανισμούς Σπόρους φυτών Tο σκάφος μεταφέρει επίσης προσομοιωτές σεληνιακού εδάφους (σκόνη και πέτρες) σε ειδικές φιάλες, αποτέλεσμα συνεργασίας του Ινστιτούτου Βερνάντσκι και του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων (IMBP). Οι προσομοιωτές αυτοί προσομοιώνουν υλικά που συναντώνται σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης και θα εξεταστούν μετά την επιστροφή τους για να εκτιμηθεί πώς επηρεάζονται από την ακτινοβολία και το κενό του Διαστήματος. Αυτό το πείραμα μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικές σεληνιακές κατασκευές. Οι στόχοι της αποστολής Η αποστολή θα συλλέξει κρίσιμα δεδομένα, μεταξύ των οποίων: Επίδραση της μικροβαρύτητας στην ευαισθησία στην ακτινοβολία των οργανισμών – χρήσιμο για την προετοιμασία επανδρωμένων αποστολών στο βαθύ Διάστημα Δεδομένα για τη βελτίωση της ιατρικής υποστήριξης αστροναυτών Βιολογικές επιδράσεις της διαστημικής πτήσης με εφαρμογές και στη γήινη ιατρική Το Bion-M No. 2 θα τεθεί σε σχεδόν κυκλική τροχιά με κλίση περίπου 97 μοίρες – δηλαδή σε πολική τροχιά. Θα παραμείνει στο διάστημα για 30 ημέρες, δεχόμενο τουλάχιστον 10 φορές περισσότερη κοσμική ακτινοβολία σε σύγκριση με την αποστολή Bion-M No. 1 του 2013. Τα ποντίκια Η επιλογή των ποντικιών βασίζεται σε: Γενετική ομοιότητα με τον άνθρωπο Σύντομο κύκλο ζωής (επιτρέπει μελέτη αλλαγών σε γενεές) Υψηλή ευαισθησία στην ακτινοβολία Μέσα από κάμερες και αισθητήρες, οι ερευνητές θα παρακολουθούν την κατάστασή τους σε πραγματικό χρόνο. Οι μονάδες μεταφοράς των ποντικιών περιλαμβάνουν: φαγητό, φωτισμό, αερισμό και συστήματα αποβλήτων. Κάποια ποντίκια φέρουν εμφυτευμένα τσιπάκια για την καταγραφή στοιχείων υγείας. Μετά την επιστροφή τους, θα αναλυθεί πώς προσαρμόστηκαν στο Διάστημα και πώς επαναπροσαρμόστηκαν στη Γη.Η αποστολή Bion-M No. 2 αποτελεί σημαντικό σταθμό στη μελέτη των επιδράσεων της ακτινοβολίας και της μικροβαρύτητας σε έμβιους οργανισμούς. Τα δεδομένα που θα προκύψουν θεωρούνται κρίσιμα για τη μελλοντική επανδρωμένη εξερεύνηση του διαστήματος, ειδικά για αποστολές μεγάλης διάρκειας στη Σελήνη ή τον Άρη. Στη φωτογραφία Ρώσοι επιστήμονες ελέγχουν ορισμένα από τα ειδικά δοχεία στα οποία θα τοποθετηθούν τα ζώα και οι οργανισμοί που θα εκτοξευθούν στο Διάστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994803/h-rosia-stelnei-sto-diastima-mia-kivoto-toy-noe/

Τεχνητή νοημοσύνη σε ρόλο αστρονόμου εντόπισε για πρώτη φορά αστρική έκρηξη σε μια μαύρη τρύπα. Πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι σήμερα κοσμικό φαινόμενο. Αστρονόμοι εντόπισαν πιθανή έκρηξη άστρου σε αλληλεπίδραση με μαύρη τρύπα μια ανακάλυψη που ίσως αποκαλύψει νέα κατηγορία αστρικών εκρήξεων.Αυτό που παρατηρήθηκε ίσως είναι η πρώτη γνωστή περίπτωση στην οποία ένα τεράστιο άστρο εκρήγνυται ενώ αλληλεπιδρά με μια μαύρη τρύπα, μια ανακάλυψη που θα μπορούσε να αποκαλύψει μια εντελώς νέα κατηγορία αστρικών εκρήξεων.Το φαινόμενο που έλαβε την κωδική ονομασία SN 2023zkd εντοπίστηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2023 από το Zwicky Transient Facility στην Καλιφόρνια. Εντοπίστηκε σε έναν γαλαξία με ελάχιστο σχηματισμό νέων άστρων, σε απόσταση περίπου 730 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.Η ανακάλυψη έγινε χάρη σε ένα νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που έχει σχεδιαστεί για να επισημαίνει ασυνήθιστα κοσμικά φαινόμενα σε πραγματικό χρόνο. Χάρη στην έγκαιρη ειδοποίηση, τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο και στο Διάστημα ξεκίνησαν άμεσες παρατηρήσεις, καταγράφοντας το φαινόμενο από τα πρώτα του στάδια, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση.«Το SN 2023zkd παρουσιάζει μερικά από τα καθαρότερα σημάδια που έχουμε δει μέχρι σήμερα για ένα τεράστιο άστρο που αλληλεπιδρά με συνοδό του τα τελευταία χρόνια πριν την έκρηξη. Πιστεύουμε ότι αυτό ίσως ανήκει σε μια ολόκληρη κατηγορία “κρυφών” εκρήξεων, τις οποίες η τεχνητή νοημοσύνη θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε», δήλωσε η Άσλει Βίλαρ, αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συν-συγγραφέας της νέας μελέτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994010/techniti-noimosyni-se-rolo-astronomo-entopise-gia-proti-fora-astriki-ekrixi-se-mia-mayri-trypa/

To James Webb ίσως εντόπισε την πρώτη μαύρη τρύπα του Σύμπαντοs. Πρόκειται για την αρχαιότερη μελανή οπή που γνωρίζουμε. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα των παρατηρήσεων που έκανε με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb και αναφέρουν ότι εντόπισαν την αρχαιότερη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί ποτέ η ηλικία της οποίας ξεπερνά τα 13 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.Η μαύρη τρύπα και ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει έλαβαν την κοινή κωδική ονομασία CAPERS-LRD-z9 και σύμφωνα με τους ερευνητές υπήρχαν μόλις 500 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν πριν από 13,8 δισ. έτη.Τα χαρακτηριστικά του γαλαξία και της μαύρης τρύπας μπορεί να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς ήταν το Σύμπαν κατά την πρώιμη εκείνη εποχή. Η συμβολή του James Webb σε αυτή την προσπάθεια είναι κομβική αφού εντοπίζει συνεχώς αρχέγονους γαλαξίες έχοντας ήδη φέρει επανάσταση στη κοσμολογία υποχρεώνοντας τους επιστήμονες να ξαναγράφουν την ιστορία και εξέλιξη του Σύμπαντος.«Όταν αναζητάς μαύρες τρύπες, αυτό είναι περίπου το πιο μακριά που μπορείς πρακτικά να φτάσεις. Πραγματικά δοκιμάζουμε τα όρια της τρέχουσας τεχνολογίας» δήλωσε ο Άντονι Τέιλορ αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν. Οι κόκκινες κουκκίδες Το CAPERS-LRD-z9 είναι ένας τύπος γαλαξία που ονομάζεται «Μικρή Κόκκινη Κουκκίδα» και ονομάζονται έτσι επειδή είναι μικροί (για γαλαξίες) και φαίνονται να εκπέμπουν ερυθρό φως, όπως ανιχνεύεται από τα πανίσχυρα υπέρυθρα όργανα του James Webb.Αυτές οι Μικρές Κόκκινες Κoυκκίδες λάμπουν έντονα, γεγονός που ίσως υποδηλώνει ότι περιέχουν πολλά άστρα όμως σχηματίστηκαν πολύ νωρίς στο Σύμπαν όταν σύμφωνα με την επικρατούσα κοσμολογική θεωρία δεν υπήρχαν ακόμα πολλά άστρα.«Η ανακάλυψη αυτών των Μικρών Κόκκινων Κηλίδων αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη στα πρώτα δεδομένα του James Webb επειδή δεν έμοιαζαν με κανέναν από τους γαλαξίες που είχαμε δει με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Τώρα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι και πώς δημιουργήθηκαν» εξηγεί ο Στίβεν Φίνκελστέιν επίσης αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.Οι ερευνητές εξέτασαν τον γαλαξία CAPERS-LRD-z9 με και βρήκαν ένα ξεχωριστό μοτίβο στα μήκη κύματος του φωτός το οποίο προκαλείται όταν αέριο υψηλής ταχύτητας πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα.Αν και υπάρχουν μερικά πιο μακρινά αντικείμενα που μπορεί να είναι μαύρες τρύπες, το μοτίβο αυτό κάνει το CAPERS-LRD-z9 την παλαιότερη επιβεβαιωμένη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί έως σήμερα. Επίσης, υποδεικνύει ότι κι άλλες Μικρές Κόκκινες Κηλίδες μπορεί να κρύβουν μαύρες τρύπες στο κέντρο τους.Η μαύρη τρύπα στο κέντρο του CAPERS-LRD-z9 είναι τεράστια έχει μάζα περίπου 38 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, είναι δηλαδή 10 φορές μεγαλύτερη από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία, τον Τοξότη Α*Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μάζα της ισοδυναμεί με περίπου το 5% της συνολικής μάζας των άστρων του γαλαξία, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από αυτό που παρατηρούμε στους σύγχρονους γαλαξίες.«Αυτό ενισχύει την αυξανόμενη ένδειξη ότι οι πρώιμες μαύρες τρύπες μεγάλωσαν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι νομίζαμε ή ξεκίνησαν από μάζες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπουν τα μοντέλα μας» λέει ο Φινκελστέιν. Γιατί είναι τόσο κόκκινος αυτός ο γαλαξίας; Ο γαλαξίας CAPERS-LRD-z9 μπορεί να φαίνεται τόσο κόκκινος λόγω της πυκνής νέφωσης αερίου γύρω από τη μαύρη τρύπα, που μετατοπίζει το φως σε μεγαλύτερα, πιο ερυθρά μήκη κύματος, εξήγησαν οι ερευνητές.Η περαιτέρω μελέτη του CAPERS-LRD-z9 μπορεί να αποκαλύψει ακόμα περισσότερα για τις μαύρες τρύπες και τους γαλαξίες στο πρώιμο Σύμπαν έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη τους.«Αυτό είναι ένα εξαιρετικό αντικείμενο μελέτης για εμάς. Μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσαμε να μελετήσουμε την εξέλιξη των πρώιμων μαύρων τρυπών και ανυπομονούμε να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό το μοναδικό αντικείμενο» εξηγεί ο Τέιλορ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1993637/to-james-webb-isos-entopise-tin-proti-mayri-trypa-toy-sympantos/

H Τροία έπεσε θύμα του οικολογικού Δούρειου Ίππου που η ίδια δημιούργησε. Ορισμένες φορές, οι σπόροι της κατάρρευσης σπέρνονται στο ίδιο το έδαφος της ευημερίας. Κάτω από τα λαμπερά τείχη της αρχαίας Τροίας, η γη ράγιζε σιωπηλά υπό το βάρος της ίδιας της φιλοδοξίας της.Σήμερα, όταν μιλάμε για περιβαλλοντική καταστροφή, το μυαλό μας πάει σε εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου, εργοστάσια άνθρακα ή «νησιά» από πλαστικό στον ωκεανό. Όμως, πολύ πριν τη βιομηχανική εποχή, αρχαίες κοινωνίες ήδη έφταναν τα όρια των οικοσυστημάτων τους.Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι η Τροία της πρώιμης εποχής του χαλκού, μια ιστορία οικονομικής ευφυΐας που συνοδεύτηκε από βαθύ οικολογικό κόστος. Δεν είναι απλώς αφήγηση επιτυχίας και καινοτομίας, αλλά μια προειδοποιητική ιστορία υπερεπέκτασης, εξάντλησης και των κρυφών συνεπειών της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Στεφάν Μπλουμ, ερευνητής του Ινστιτούτου Προϊστορίας, Πρώιμης Ιστορίας και Μεσαιωνικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Τίμπιγκεν στη Γερμανία.Μεταξύ του 2,500 και 2,300 π.Χ. δηλαδή περίπου μια χιλιετία πριν την καταστήσει θρυλική η Ιλιάδα του Ομήρου η Τροία αναδείχθηκε σε κέντρο εξουσίας και πειραματισμού στη βορειοδυτική Ανατολία. Εκτιμάται ότι στο απόγειό της η πόλη είχε περίπου 10,000 κατοίκους.Μέσα από δεκαετίες ανασκαφών στο πλαίσιο ενός μεγάλου ερευνητικού προγράμματος του Πανεπιστημίου του Τίμπινγκεν στην Τροία αναδείχθηκε πώς επιλογές στην παραγωγή, τον σχεδιασμό και την οργάνωση μετέτρεψαν έναν ταπεινό οικισμό σε μια ζωντανή κοινότητα με αστικά χαρακτηριστικά. Μνημειώδη πέτρινα κτίρια, οργανωμένοι δρόμοι και ξεχωριστές συνοικίες μαρτυρούν μια κοινωνία σε μετάβαση.Στην καρδιά αυτής της μεταμόρφωσης βρισκόταν η μαζική παραγωγή. Με πρότυπο τη Μεσοποταμία, ο κεραμικός τροχός επανάστατησε την κεραμική της Τροίας, καθιστώντας δυνατή τη γρήγορη, ομοιόμορφη και μαζική κατασκευή αγγείων. Τα κεραμικά ήταν πλέον απλά, με βαθιές αυλακώσεις, και σχεδιασμένα για παραγωγική αποδοτικότητα και όχι για καλλιτεχνία.Η αυξανόμενη παραγωγή απαιτούσε πιο δομημένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Η τέχνη έφυγε από τα σπίτια και μπήκε στα εργαστήρια· η εργασία έγινε πιο κατακερματισμένη. Το εμπόριο άνθισε, ξεπερνώντας τα τοπικά όρια και φτάνοντας μακριά.Για τη διαχείριση αυτής της πολυπλοκότητας, εισήχθησαν σταθμά και διοικητικές σφραγίδες, εργαλεία οργάνωσης σε έναν κόσμο όλο και πιο εμπορευματοποιημένο. Ευημερία με κόστος Όμως η πρόοδος είχε το τίμημά της. Ο πλούτος της Τροίας βασίστηκε στην αδιάκοπη εξαγωγή φυσικών πόρων. Τα μνημειακά κτίρια απαιτούσαν τεράστιες ποσότητες ασβεστόλιθου Ο πηλός εξορυσσόταν από τις όχθες των ποταμών Τα δάση αποψιλώθηκαν για ξυλεία και καύσιμη ύλη υλικά απαραίτητα για τη συνεχή λειτουργία των κεραμικών καμίνων.Η γεωργία εντάθηκε δραματικά. Ενώ παλαιότερες γενιές εφάρμοζαν αμειψισπορά (εναλλαγή καλλιεργειών στο ίδιο χωράφι) και άφηναν τη γη να ξεκουραστεί οι Τρώες καλλιεργούσαν συνεχώς κυρίως αρχαίες ποικιλίες σιτηρών εύκολες στην αποθήκευση αλλά διατροφικά φτωχές.Η καλλιέργεια επεκτάθηκε σε απότομες και ευάλωτες πλαγιές, οδηγώντας σε διάβρωση. Τα δάση αποψιλώθηκαν, όπως επιβεβαιώνεται από αρχαιοβοτανικά δεδομένα.Η εντατική κτηνοτροφία (κυρίως πρόβατα και κατσίκια) επιβάρυνε περαιτέρω το τοπίo προκαλώντας συμπίεση του εδάφους, μείωση στη συγκράτηση νερού, κατάρρευση της επιφανειακής γης και απώλεια βιοποικιλότητας. Η κατάρρευση και η προσαρμογή Περίπου το 2,300 π.Χ., το σύστημα άρχισε να καταρρέει. Μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε τον οικισμό πιθανόν από εξέγερση ή άλλου είδους σύγκρουση. Τα μεγάλα κτίρια εγκαταλείφθηκαν και αντικαταστάθηκαν από πιο ταπεινά σπίτια και αγροκτήματα. Το κέντρο εξουσίας κατέρρευσε.Η κατάρρευση φαίνεται να ήταν αποτέλεσμα σύνθετων παραγόντων: πολιτικών εντάσεων, εξωτερικών απειλών, κοινωνικής αναταραχής. Όμως η περιβαλλοντική επιβάρυνση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Εξάντληση του εδάφους, αποψίλωση και διάβρωση οδήγησαν πιθανώς σε έλλειψη νερού, φυσικών πόρων και ενδεχομένως σε λιμό.Στη συνέχεια, η κοινότητα προσαρμόστηκε. Οι αγρότες διαφοροποίησαν τις καλλιέργειες, εγκαταλείποντας τις μονοκαλλιέργειες και ακολουθώντας πιο ανθεκτικές, βιώσιμες πρακτικές. Το ρίσκο διασπάστηκε, το έδαφος εν μέρει ανακάμπτει και η κοινωνία σταθεροποιήθηκε.Η Τροία δεν εξαφανίστηκε επειδή προσαρμόστηκε. Όμως το έκανε στη σκιά μιας κρίσης που η ίδια προκάλεσε και έτσι σύμφωνα με τον Μπλουμ οι Έλληνες που επιτέθηκαν στην Τροία δεν κατέστρεψαν ένα ισχυρό ακμάζων βασίλειο αλλά έδωσαν απλά τη χαριστική βολή σε μια εξασθενημένη κοινότητα που πάλευε πλέον να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που η ίδια έχει καταστρέψει. Ένας καθρέφτης για το σήμερα Η ιστορία της Τροίας δεν είναι απλώς αρχαιολογικό ενδιαφέρον είναι ένας καθρέφτης. Όπως πολλές κοινωνίες, παλιές και σύγχρονες, οι οικονομικές της φιλοδοξίες ξεπέρασαν τα οικολογικά όρια.Τα προειδοποιητικά σημάδια ήταν εκεί: πτώση παραγωγής, εξαφάνιση δασών, διάβρωση των λόφων. Αλλά η ψευδαίσθηση της απεριόριστης ανάπτυξης ήταν υπερβολικά ελκυστική για να την αγνοήσουν.Οι παραλληλισμοί με το σήμερα είναι ανατριχιαστικοί: εξαντλούμε τους πόρους, επιδιώκουμε το άμεσο κέρδος, παραμελούμε το περιβάλλον. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί αλλά η νοοτροπία παραμένει.Όμως, η Τροία προσφέρει και μια αχτίδα ελπίδας: τη δυνατότητα προσαρμογής μετά την υπερβολή, την ανθεκτικότητα μετά την κρίση. Υπενθυμίζει ότι η βιωσιμότητα δεν είναι μοντέρνα ιδέα, αλλά διαχρονική αναγκαιότητα.Καμία κοινωνία, όσο ευρηματική κι αν είναι, δεν είναι άτρωτη στις συνέπειες της οικολογικής υπέρβασης. Τα προειδοποιητικά σημάδια δεν λείπουν ποτέ απλώς είναι εύκολο να αγνοηθούν. Το αν θα τα ακούσουμε εξαρτάται από εμάς. .Η βλάστηση στην περιοχή της Τροίας μεταξύ 3300-3000 π.Χ. (αριστερά) και 2500-2300π.Χ. (δεξιά) (Πανεπιστήμιο του Tübingen) πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1994499/h-troia-epese-thyma-toy-oikologikoy-doyreioy-ippoy-poy-i-idia-dimioyrgise/ – https://theconversation.com/troys-fall-was-partly-due-to-environmental-strain-and-it-holds-lessons-for-today-262465

Το μυστήριο με το συμπαντικό θείο. Το θείο (S) είναι το δέκατο πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν και θεωρείται ζωτικό χημικό στοιχείο για τους πλανήτες, τη ζωή και την εξέλιξη των άστρων. Η έλλειψη μοριακού θείου στο διάστημα αποτελεί μυστήριο εδώ και χρόνια. Η παρατηρούμενη ποσότητα θείου σε πυκνά μοριακά νέφη είναι μικρότερη – σε σύγκριση με τις προβλεπόμενες αφθονίες αέριας φάσης – κατά τρεις τάξεις μεγέθους. Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στον διαστρικό πάγο.Μόρια που περιέχουν θείο και ταυτοποιήθηκαν στην διαστρική ύλη. (Τα άτομα κωδικοποιούνται με χρώματα: υδρογόνο=λευκό, άνθρακας=γκρι, άζωτο=μπλε, οξυγόνο=κόκκινο, θείο=κίτρινο και πυρίτιο=γαλαζοπράσινο)Σε ψυχρές περιοχές του διαστήματος, το θείο μπορεί να σχηματίσει δύο διακριτές, σταθερές διαμορφώσεις: τις κορώνες οκταθείου (ή κυκλοοκταθείο) και τα πολυσουλφάνια, αλυσίδες ατόμων θείου που συνδέονται με υδρογόνο. Αυτά τα μόρια μπορούν να σχηματιστούν σε παγωμένους κόκκους σκόνης, δεσμεύοντας το θείο σε στερεές μορφές.Όταν χρησιμοποιούμε, για παράδειγμα, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb, παίρνουμε μια συγκεκριμένη υπογραφή σε συγκεκριμένα μήκη κύματος για το οξυγόνο, τον άνθρακα, το άζωτο κ.ο.κ. Αλλά όταν το κάνουμε αυτό για το θείο, κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρουμε γιατί δεν υπάρχει αρκετό μοριακό θείο.Σύμφωνα με την εργασία των Kaiser και Fortenberry με τίτλο, «Missing interstellar sulfur in inventories of polysulfanes and molecular octasulfur crowns» , τα πλούσια σε θείο μόρια αφθονούν σε παγωμένες περιοχές του διαστρικού χώρου. Οι πιο κοινές μορφές θείου που ήδη γνωρίζουμε κρύβονται εκεί. Έτσι οι αστρονόμοι αποκτούν έναν «οδικό χάρτη» για την επίλυση του παζλ του θείου.Σύμφωνα με τον Kaiser, οι εργαστηριακές προσομοιώσεις των διαστρικών συνθηκών, που παρουσιάζονται στην παραπάνω μελέτη, αποκαλύπτουν πιθανά αποθέματα μορίων που περιέχουν θείο και μπορούν να σχηματιστούν σε διαστρικούς πάγους. Οι αστρονόμοι μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυτά τα αποτελέσματα και να αναζητήσουν τέτοια μόρια στο διαστρικό διάστημα με ραδιοτηλεσκόπια, σε περιοχές σχηματισμού άστρων, εκεί όπου έχουν εξαχνωθεί στην αέρια φάση.Ο λόγος που το θείο είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί είναι ότι οι δεσμοί που σχηματίζει μεταβάλλονται συνεχώς, από κορώνες σε αλυσίδες και σε μια ποικιλία άλλων συνδυασμών. «Δεν διατηρεί ποτέ το ίδιο σχήμα», λέει ο Fortenberry, «είναι σαν ιός – αλλάζει καθώς κινείται». Η εργασία των Fortenberry et al, εντοπίζει τις πιθανές σταθερές διαμορφώσεις του θείου που οι αστρονόμοι μπορούν να αναζητήσουν στο σύμπαν. πηγές: https://www.nature.com/articles/s41467-025-61259-2 – https://phys.org/news/2025-08-chemists-mystery-space-sulfur.html

Το νεφέλωμα που μοιάζει με εξωγήινο. Το Νεφέλωμα του Ανατολικού Πέπλου (NGC 6992) βρίσκεται σε απόσταση 1.470 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου. Είναι ένα εντυπωσιακό νεφέλωμα που δημιουργήθηκε από την έκρηξη ενός υπεκαινοφανούς αστέρα, πριν από 5-10 χιλιάδες χρόνια. Στον ουρανό φαίνεται να έχει διάμετρο περίπου τριών μοιρών, περίπου 5 φορές τη διάμετρο της πανσελήνου. Τα κύματα κρούσης που δημιουργήθηκαν από την έκρηξη συνεχίζουν να αλληλεπιδρούν με τα μεσοαστρικά αέρια και σκόνη με τα εντυπωσιακά του χρώματα να προκύπτουν από το ιονισμένο υδρογόνο και οξυγόνο. Το σχήμα του νεφελώματος θυμίζει πέπλο, εξού και το όνομά του.Όμως, σε κάποιους άλλους θυμίζει εξωγήινο. Βλέπουν τον Ξενόμορφο, μια μορφή εξωγήινου που εμφανίζεται σε ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας όπως το Alien: Earth: Διαβάστε πώς προέκυψε η παραπάνω φωτογραφία του νεφελώματος NGC 6992: I tried to image the Veil Nebula but accidentally got an ‘Alien’ Xenomorph

Το Hubble Εξετάζει Γαλαξία Χαμηλής Φωτεινότητας και Υψηλού Ενδιαφέροντος. Το πορτρέτο χρησιμοποιεί δεδομένα που προέρχονται από δύο συμπληρωματικά προγράμματα παρατήρησης. Το πρώτο έλαβε μια ευρεία εικόνα 50 κοντινών γαλαξιών, αξιοποιώντας την ικανότητα του Hubble να παρατηρεί την υπεριώδη ακτινοβολία μέσω του ορατού έως το εγγύς υπέρυθρο φως για να μελετήσει τον σχηματισμό των αστεριών σε αυτούς τους γαλαξίες. Το δεύτερο πρόγραμμα εξέτασε πολλούς από τους ίδιους κοντινούς γαλαξίες με το πρώτο, περιορίζοντας την προσοχή του σε ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος κόκκινου φωτός που ονομάζεται H-άλφα. Τα νεφελώματα που σχηματίζουν άστρα είναι ισχυροί παραγωγοί φωτός H-άλφα και αρκετές από αυτές τις περιοχές είναι ορατές σε όλο τον NGC 45 ως φωτεινές ροζ-κόκκινες κηλίδες. Αυτά τα προγράμματα παρατήρησης στόχευαν στη μελέτη του σχηματισμού των αστεριών σε γαλαξίες διαφορετικών μεγεθών, δομών και βαθμών απομόνωσης - και ο NGC 45 είναι ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων στόχος. Αν και μπορεί να φαίνεται να είναι ένας κανονικός σπειροειδής γαλαξίας, ο NGC 45 είναι ένας αξιοσημείωτος τύπος που ονομάζεται γαλαξίας χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας. Οι γαλαξίες χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας είναι πιο αμυδροί από τον ίδιο τον νυχτερινό ουρανό, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθούν. Εμφανίζονται απροσδόκητα αμυδροί επειδή έχουν σχετικά λίγα αστέρια για τον όγκο αερίου και σκοτεινής ύλης που μεταφέρουν. Στις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τυχαία τον πρώτο γαλαξία χαμηλής επιφανειακής φωτεινότητας το 1986, οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το 30-60% όλων των γαλαξιών μπορεί να εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Η μελέτη αυτών των δύσκολα ανιχνεύσιμων γαλαξιών είναι το κλειδί για την κατανόηση του πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες, και τα ευαίσθητα όργανα του Hubble είναι ισάξια με το έργο. https://science.nasa.gov/missions/hubble/hubble-examines-low-brightness-high-interest-galaxy/ Αυτή η εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA εστιάζει στους φτερωτούς σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία NGC 45, ο οποίος βρίσκεται μόλις 22 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Κήτος (η Φάλαινα).

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4627-4628: Μια στάση στην κορυφογραμμή στο Boxworks. Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025 Γράφει η Lucy Lim, Πλανητολόγος στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA Στην ομάδα του Curiosity, συνεχίζουμε την εξερεύνησή μας στην περιοχή σχηματισμού των boxwork στον κρατήρα Gale. Μια επιτυχημένη διαδρομή 25 μέτρων (περίπου 82 πόδια) έφερε το ρόβερ από τη διασταύρωση της κορυφογραμμής "σημάδι ειρήνης" σε μια νέα τοποθεσία κορυφογραμμής. Αρκετές απεικονιστικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν στο σημερινό σχέδιο, συμπεριλαμβανομένων παρατηρήσεων με Mastcam μιας πιθανής αρχικής κοιλότητας ("Laguna Miniques") και μιας σειράς κοιλοτήτων για να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο τα ρήγματα μετατρέπονται από το βραχώδες υπόστρωμα σε ρεγολίθο. Με έξι τροχούς στο έδαφος, το Curiosity ήταν επίσης έτοιμο να αναπτύξει τον βραχίονα του ρόβερ για κάποια επιστήμη επαφής. Οι μετρήσεις APXS και MAHLI σχεδιάστηκαν για να εξερευνήσουν το τοπικό βραχώδες υπόστρωμα σε δύο σημεία με μια μέτρηση με βούρτσα (DRT) ("Santa Catalina") και μια μέτρηση χωρίς DRT ("Puerto Teresa"). Μια τρίτη παρατήρηση MAHLI θα στοχευθεί ταυτόχρονα με μία από τις γεωχημικές μετρήσεις LIBS σε ένα ανοιχτόχρωμο μπλοκ, το "Palma Seca". Επειδή βρισκόμαστε σε ονομαστικά sols για αυτό το σχέδιο, καταφέραμε να σχεδιάσουμε μια δεύτερη στοχευμένη δραστηριότητα LIBS για να μετρήσουμε τη σύνθεση ενός χαρακτηριστικού υψηλού ανάγλυφου σε ένα άλλο μπλοκ, το "Yavari" πριν από την οδήγηση. Το αυτόματα στοχευμένο LIBS (AEGIS) που εκτελέστηκε μετά την οδήγηση στο sol 4626 είχε πέσει σε έναν στόχο βραχώδους υποστρώματος και θα καταγραφεί σε υψηλή ανάλυση μέσω απεικόνισης Mastcam. Δύο μωσαϊκά απεικόνισης μεγάλων αποστάσεων σχεδιάστηκαν για το τηλεχειριστήριο απεικόνισης (RMI) ChemCam: ένα σε μια πιθανή απότομη πλαγιά και φακό σε ιζήματα που εκτίθενται στο ύψωμα "Mishe Mokwa" στα στρώματα πάνω από την τρέχουσα θέση του ρόβερ, και το δεύτερο σε μια κορυφογραμμή με ανατολικό προσανατολισμό με προφανώς εκτεθειμένη διαστρωμάτωση που μπορεί να σχετίζεται με την προηγουμένως εξερευνημένη κορυφογραμμή "Volcán Peña Blanca".Ως συνήθως, το σύγχρονο περιβάλλον του Άρη θα παρατηρηθεί επίσης με μετρήσεις κάμερας της ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας, μια ταινία Navcam για παρακολούθηση της ανύψωσης σκόνης και τη συνήθη παθητική παρακολούθηση REMS και DAN της θερμοκρασίας, της υγρασίας και της ροής νετρονίων στη θέση του ρόβερ.Η επόμενη διαδρομή έχει προγραμματιστεί να μας φέρει σε ένα σημείο σε μια κοιλότητα όπου ελπίζουμε να σχεδιάσουμε την επιστήμη επαφής στο διαβρωτικά υπολειπόμενο κοίλο υπόβαθρο, εκτός από την απεικόνιση με καλή θέα των στρωμάτων βράχων που εκτίθενται στο τοίχωμα μιας άλλης εξέχουσας κορυφογραμμής. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4627-4628-a-ridge-stop-in-the-boxworks/ Το ρόβερ του Άρη Curiosity της NASA απέκτησε αυτήν την κοντινή όψη του βραχώδους στόχου "Bococo" στη διασταύρωση αρκετών κορυφογραμμών boxwork, δείχνοντας φωτεινούς οζίδια χιλιοστομετρικής κλίμακας που πιθανότατα είναι θειικό ασβέστιο. Το Curiosity απέκτησε αυτήν την εικόνα χρησιμοποιώντας το Mars Hand Lens Imager (MAHLI), που βρίσκεται στον πυργίσκο στο άκρο του ρομποτικού βραχίονα του ρόβερ, το οποίο χρησιμοποιεί μια ενσωματωμένη διαδικασία εστίασης για να συγχωνεύσει πολλαπλές εικόνες του ίδιου στόχου, που λαμβάνονται σε διαφορετικές θέσεις εστίασης, για να εστιάσει σε μία μόνο εικόνα όλα (ή, όσο το δυνατόν περισσότερα) χαρακτηριστικά. Το Curiosity πραγματοποίησε τη συγχώνευση στις 10 Αυγούστου 2025 - 4625η ηλιακή ώρα, ή την 4.625η ημέρα του Άρη της αποστολής του Mars Science Laboratory - στις 08:00:39 UTC.

Τα δείγματα του Apollo της NASA και το LRO βοηθούν τους επιστήμονες να προβλέψουν τους σεισμούς. Καθώς η NASA ετοιμάζεται να στείλει αστροναύτες στην επιφάνεια της νότιας πολικής περιοχής της Σελήνης για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της αποστολής Artemis III, οι επιστήμονες εργάζονται πάνω σε μεθόδους για να προσδιορίσουν τη συχνότητα των σεληνιακών σεισμών κατά μήκος των ενεργών ρηγμάτων εκεί. Τα ρήγματα είναι ρωγμές στον φλοιό της Σελήνης που δείχνουν ότι η Σελήνη συρρικνώνεται αργά καθώς το εσωτερικό της ψύχεται με την πάροδο του χρόνου. Η συστολή από τη συρρίκνωση προκαλεί την ξαφνική κίνηση των ρηγμάτων, η οποία προκαλεί σεισμούς. Μεταξύ 1969 και 1977, ένα δίκτυο σεισμομέτρων που αναπτύχθηκε από αστροναύτες του Apollo στην επιφάνεια της Σελήνης κατέγραψε χιλιάδες δονήσεις από σεισμούς. Οι σεληνιακές σεισμικές δονήσεις είναι σπάνιες, με τις πιο ισχυρές, περίπου μεγέθους 5,0, να συμβαίνουν κοντά στην επιφάνεια. Αυτοί οι τύποι σεισμών είναι πολύ ασθενέστεροι από τους ισχυρούς σεισμούς στη Γη (μέγεθος 7,0 ή μεγαλύτερο), θέτοντας μικρό κίνδυνο για τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια μιας αποστολής που διαρκεί μόλις λίγες ημέρες. Αλλά οι επιπτώσεις τους στα μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία της σεληνιακής επιφάνειας θα μπορούσαν να είναι σημαντικές. Σε αντίθεση με έναν σεισμό που διαρκεί από δεκάδες δευτερόλεπτα έως λεπτά, ένας σεισμός σελήνης μπορεί να διαρκέσει για ώρες, αρκετό χρόνο για να προκαλέσει ζημιές ή να ανατρέψει κατασκευές, να αποσταθεροποιήσει οχήματα εκτόξευσης στην επιφάνεια ή να διακόψει τις επιφανειακές λειτουργίες. «Η πιθανότητα κινδύνου αυξάνεται σημαντικά ανάλογα με το πόσο κοντά βρίσκεται η υποδομή σας σε ένα ενεργό ρήγμα», δήλωσε ο Thomas Watters, ομότιμος ανώτερος επιστήμονας στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος Smithsonian στην Ουάσινγκτον. Ο Watters είναι μακροχρόνιος ερευνητής της σεληνιακής γεωλογίας και συν-ερευνητής στην κάμερα LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) της NASA. Πρόσφατα, αυτός και ο Nicholas Schmerr, πλανητικός σεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στο College Park, ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για την εκτίμηση του μεγέθους των σεισμικών δονήσεων αναλύοντας στοιχεία για αποκολλημένους ογκόλιθους και κατολισθήσεις σε μια περιοχή, όπως ανέφεραν οι επιστήμονες στις 30 Ιουλίου στο περιοδικό Science Advances. Μελέτες σαν αυτές μπορούν να βοηθήσουν τη NASA να σχεδιάσει σεληνιακά επιφανειακά περιουσιακά στοιχεία σε ασφαλέστερες τοποθεσίες. Σε αντίθεση με έναν σεισμό που διαρκεί από δεκάδες δευτερόλεπτα έως λεπτά, ένας σεισμός σελήνης μπορεί να διαρκέσει ώρες, αρκετό χρόνο για να προκαλέσει ζημιές ή ανατροπές σε κατασκευές, να αποσταθεροποιήσει οχήματα εκτόξευσης στην επιφάνεια ή να διακόψει τις επιφανειακές λειτουργίες. Υπάρχουν χιλιάδες ρήγματα σε όλη τη Σελήνη που μπορεί να είναι ακόμα ενεργά και να προκαλούν σεισμούς. Ο Watters και η ομάδα του έχουν εντοπίσει αυτά τα ρήγματα αναλύοντας δεδομένα από το LRO, το οποίο περιβάλλει τη Σελήνη από το 2009, χαρτογραφώντας την επιφάνεια και τραβώντας φωτογραφίες, παρέχοντας πρωτοφανή λεπτομέρεια χαρακτηριστικών όπως ρήγματα, ογκόλιθους και κατολισθήσεις.Για αυτή τη μελέτη, οι Watters και Schmerr επέλεξαν να αναλύσουν τις αλλαγές στην επιφάνεια από σεισμούς που προκλήθηκαν από το ρήγμα Lee-Lincoln στην κοιλάδα Taurus-Littrow. Οι αστροναύτες του Apollo 17 της NASA, οι οποίοι προσγειώθηκαν περίπου 4 μίλια δυτικά του ρήγματος στις 11 Δεκεμβρίου 1972, εξερεύνησαν την περιοχή γύρω από το ρήγμα κατά τη διάρκεια της αποστολής τους. Μελετώντας τις πτώσεις ογκόλιθων και μια κατολίσθηση που πιθανότατα αποκολλήθηκε από την εδαφική δόνηση κοντά στο Lee Lincoln, οι Watters και Schmerr εκτίμησαν ότι ένας σεληνιακός σεισμός μεγέθους 3,0 Ρίχτερ - παρόμοιος με έναν σχετικά μικρό σεισμό - συμβαίνει κατά μήκος του ρήγματος Lee Lincoln περίπου κάθε 5,6 εκατομμύρια χρόνια. «Ένα από τα πράγματα που μαθαίνουμε από το ρήγμα Lee-Lincoln είναι ότι πολλά παρόμοια ρήγματα πιθανότατα έχουν υποστεί πολλαπλούς σεισμούς που εκτείνονται σε εκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο Schmerr. «Αυτό σημαίνει ότι είναι δυνητικά ακόμα ενεργά σήμερα και μπορεί να συνεχίσουν να δημιουργούν περισσότερους σεληνιακούς σεισμούς στο μέλλον». Οι συγγραφείς επέλεξαν να μελετήσουν το ρήγμα Lee-Lincoln επειδή προσέφερε ένα μοναδικό πλεονέκτημα: Οι αστροναύτες του Apollo 17 έφεραν πίσω δείγματα ογκόλιθων από την περιοχή. Μελετώντας αυτά τα δείγματα σε εργαστήρια, οι επιστήμονες μπόρεσαν να μετρήσουν τις αλλαγές στη χημεία των ογκόλιθων που προκαλούνται από την έκθεση στην κοσμική ακτινοβολία με την πάροδο του χρόνου (η επιφάνεια του ογκόλιθου εκτίθεται πρόσφατα μετά το σπάσιμο ενός μεγαλύτερου βράχου που διαφορετικά θα την είχε προστατεύσει). Αυτές οι πληροφορίες έκθεσης στην κοσμική ακτινοβολία βοήθησαν τους ερευνητές να προσδιορίσουν για πόσο καιρό οι ογκόλιθοι παρέμεναν στις τρέχουσες θέσεις τους, γεγονός που με τη σειρά του βοήθησε στην εκτίμηση του πιθανού χρονισμού και της συχνότητας των σεισμών κατά μήκος του ρήγματος Lee-Lincoln. Οι αστροναύτες του Apollo 17 διερεύνησαν τους ογκόλιθους στις βάσεις δύο βουνών στην κοιλάδα. Τα ίχνη που άφησαν πίσω τους έδειξαν ότι οι ογκόλιθοι μπορεί να κύλησαν προς τα κάτω αφού αποκολλήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός σεληνιακού σεισμού στο ρήγμα. Χρησιμοποιώντας το μέγεθος κάθε ογκόλιθου, οι Watters και Schmerr εκτίμησαν πόσο ισχυρή θα ήταν η δόνηση του εδάφους και το μέγεθος του σεισμού που θα προκαλούσε την αποκόλληση των ογκόλιθων.Η ομάδα εκτίμησε επίσης τη σεισμική δόνηση και το μέγεθος του σεισμού που θα χρειάζονταν για να πυροδοτήσουν τη μεγάλη κατολίσθηση που έστειλε υλικό να ορμήσει στον πυθμένα της κοιλάδας, υποδηλώνοντας ότι αυτό το περιστατικό προκάλεσε το συμβάν ρήξης που σχημάτισε το ρήγμα Lee-Lincoln.Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, οι Watters και Schmerr εκτίμησαν ότι οι πιθανότητες ένας σεισμός να είχε συγκλόνισει την κοιλάδα Taurus-Littrow οποιαδήποτε δεδομένη ημέρα, ενώ οι αστροναύτες του Apollo 17 βρίσκονταν εκεί, είναι 1 στα 20 εκατομμύρια, σημείωσαν οι συγγραφείς. Τα ευρήματά τους από το ρήγμα Lee-Lincoln είναι μόνο η αρχή. Οι Watters και Schmerr σχεδιάζουν τώρα να χρησιμοποιήσουν τη νέα τους τεχνική για να αναλύσουν τη συχνότητα των σεισμών σε ρήγματα στη νότια πολική περιοχή της Σελήνης, όπου η NASA σχεδιάζει να εξερευνήσει. Η NASA σχεδιάζει επίσης να στείλει περισσότερα σεισμόμετρα στη Σελήνη. Πρώτον, η Farside Seismic Suite θα παραδώσει δύο ευαίσθητα σεισμόμετρα στη λεκάνη Schrödinger στην απέναντι πλευρά της Σελήνης, σε ένα σεληνιακό όχημα προσεδάφισης, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας CLPS (Commercial Lunar Payload Services) της NASA. Επιπλέον, η NASA αναπτύσσει ένα ωφέλιμο φορτίο, που ονομάζεται Σταθμός Παρακολούθησης Σεληνιακού Περιβάλλοντος, για πιθανή πτήση στην αποστολή Artemis III της NASA στην περιοχή του Νότιου Πόλου. Με επικεφαλής τον Schmerr, το ωφέλιμο φορτίο θα αξιολογήσει τους σεισμικούς κινδύνους για μελλοντικές ανθρώπινες και ρομποτικές αποστολές στην περιοχή. https://science.nasa.gov/solar-system/nasas-apollo-samples-lro-help-scientists-predict-moonquakes/ Αυτό το μωσαϊκό της κοιλάδας Taurus-Littrow δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας εικόνες από τις κάμερες στενής γωνίας που βρίσκονται στο Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA. Το τροχιακό σκάφος κάνει κύκλους και μελετά τη Σελήνη από το 2009. Η αρχαία κοιλάδα, γεμάτη λάβα, κόβεται από το ρήγμα ώθησης Lee-Lincoln, ορατό ως μια ελικοειδής, λευκή γραμμή που εκτείνεται από το Νότιο Οροσειρά (βουνό στην κάτω αριστερή γωνία) έως το Βόρειο Οροσειρά (βουνό στο επάνω κέντρο) όπου το ρήγμα αλλάζει απότομα κατεύθυνση και κόβει κατά μήκος της πλαγιάς του Βόρειου Οροσειράς. Το ρήγμα Lee-Lincoln υπήρξε η πηγή πολλαπλών ισχυρών σεληνιακών σεισμών που προκάλεσαν κατολισθήσεις και πτώσεις ογκόλιθων τόσο στους Βόρειους όσο και στους Νότιους ορεινούς όγκους. Η κατά προσέγγιση τοποθεσία του σημείου προσγείωσης του Apollo 17 υποδεικνύεται στα δεξιά του ρήγματος με ένα λευκό "x". Αυτή η εικόνα του 1972 δείχνει τον αστροναύτη του Apollo 17, Harrison H. Schmitt, να λαμβάνει δείγματα από έναν βράχο στη βάση του Βόρειου Οροσειράς στην κοιλάδα Taurus-Littrow στη Σελήνη. Αυτός ο μεγάλος βράχος πιστεύεται ότι έχει αποκολληθεί από έναν ισχυρό σεληνιακό σεισμό που συνέβη πριν από περίπου 28,5 εκατομμύρια χρόνια. Η πηγή του σεισμού ήταν πιθανότατα ένα σεισμικό συμβάν κατά μήκος του ρήγματος Lee-Lincoln. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αστροναύτη Eugene A. Cernan, διοικητή του Apollo 17. Μια προσομοίωση σε υπολογιστή που απεικονίζει τα σεισμικά κύματα που προέρχονται από έναν ρηχό σεισμό στο ρήγμα Lee-Lincoln στην κοιλάδα Taurus-Littrow στη Σελήνη. Η ετικέτα "A17" σηματοδοτεί το σημείο προσγείωσης του Apollo 17. Ο ήχος αντιπροσωπεύει έναν σεισμό σελήνης που καταγράφηκε από ένα σεισμόμετρο που τοποθετήθηκε στην επιφάνεια από τους αστροναύτες. Το σεισμικό σήμα μετατρέπεται σε ήχο. Τόσο ο ήχος όσο και το βίντεο επιταχύνονται για να αναπαραχθούν 10 φορές πιο γρήγορα από το κανονικό. Η εικόνα φόντου είναι μια μωσαϊκή εικόνα σφαίρας από την ευρυγώνια κάμερα του Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA. Το κόκκινο και το μπλε αντιπροσωπεύουν τις θετικές (ανοδική κίνηση του εδάφους) και τις αρνητικές (καθοδική κίνηση του εδάφους) πολικότητες του κύματος.

Γωνία του Θερινού Τριγώνου: Altair Ο Altair είναι η τελευταία στάση στο ταξίδι μας γύρω από το Θερινό Τρίγωνο! Το τελευταίο αστέρι στον αστερισμό που ανατέλλει για τους παρατηρητές του Βόρειου Ημισφαιρίου πριν ξεκινήσει το καλοκαίρι, ο λαμπρός Altair βρίσκεται ψηλά στο ηλιοβασίλεμα στο τέλος της σεζόν τον Σεπτέμβριο. Ο Altair μπορεί να είναι το πιο ασυνήθιστο από τα τρία αστέρια του Τριγώνου, λόγω της μεγάλης του ταχύτητας: αυτό το αστέρι περιστρέφεται τόσο γρήγορα που φαίνεται «συνθλιμμένο». Ο Altair είναι το λαμπρότερο αστέρι στον αστερισμό του Αετού. Ένα πολύ φωτεινό αστέρι, ο Altair κατέχει μια αξιοσημείωτη θέση στις μυθολογίες των πολιτισμών σε όλο τον κόσμο. Όπως συζητήθηκε σε προηγούμενο άρθρο, ο Altair αντιπροσωπεύει τον βοσκό στην αρχαία ιστορία «Ο Βοσκός και η Υφαντρούλα». Ενώ περιγράφεται ως μέρος ενός αετού από τους αρχαίους λαούς γύρω από τη Μεσόγειο, θεωρείται επίσης ως μέρος ενός αετού από τον λαό Koori στην Αυστραλία. Έβλεπαν το ίδιο το αστέρι να αντιπροσωπεύει έναν αετό με σφηνοειδή ουρά και δύο κοντινά αστέρια ως τις συζύγους του, ένα ζευγάρι μαύρων κύκνων. Πιο πρόσφατα, ένας από τους πρώτους οικιακούς υπολογιστές πήρε το όνομά του από το αστέρι: ο Altair 8800. Δύο εικόνες μπλε σφαίρας δίπλα-δίπλα συγκρίνουν ένα μοντέλο και μια πραγματική εικόνα ενός ταχέως περιστρεφόμενου αστέρα. Η αριστερή εικόνα, με την ένδειξη «Μοντέλο ενός ταχέως περιστρεφόμενου αστέρα», δείχνει μια πεπλατυσμένη σφαίρα με έναν εξογκωμένο, πιο σκοτεινό ισημερινό και φωτεινότερους πόλους, που περιστρέφεται με 2,8 περιστροφές την ημέρα. Το παρακάτω κείμενο αναφέρει: «Ο ισημερινός διογκώνεται και σκουραίνει καθώς το αστέρι περιστρέφεται πιο γρήγορα». Η δεξιά εικόνα φέρει την ένδειξη «Πραγματική εικόνα του Altair από το Συμβολόμετρο CHARA», που δείχνει ένα παρόμοιο πεπλατυσμένο σχήμα με ορατές επιφανειακές παραλλαγές, επιβεβαιώνοντας την εμφάνιση του μοντέλου. Και οι δύο εικόνες περιλαμβάνουν ένα βέλος περιστροφής και μια γραμμή άξονα για προσανατολισμό. Ένα ταχέως περιστρεφόμενο αστέρι σκουραίνει και εμφανίζει μια εξογκώματα στον ισημερινό, όπως φαίνεται από το μοντέλο στα αριστερά. Η ταχεία περιστροφή του Altair ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960. Οι παρατηρήσεις που ακολούθησαν δοκίμασαν τα όρια της τεχνολογίας που ήταν διαθέσιμη στους αστρονόμους, με αποτέλεσμα τελικά άμεσες εικόνες του σχήματος και της επιφάνειας του αστεριού χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται συμβολομετρία, η οποία συνδυάζει το φως από δύο ή περισσότερα όργανα για να παράγει μια ενιαία εικόνα. Οι προβλέψεις για το πώς θα φαινόταν η επιφάνεια ενός ταχέως περιστρεφόμενου τεράστιου αστεριού επαληθεύτηκαν στις παρατηρήσεις. Τα μοντέλα προέβλεπαν ένα συνθλιμμένο, σχεδόν «σαν κολοκύθα» σχήμα αντί για μια στρογγυλή σφαίρα, μαζί με ένα φαινόμενο εξασθένισης κατά μήκος του διευρυμένου ισημερινού, και οι παρατηρήσεις το επιβεβαίωσαν! Αυτή η εξασθένιση στον ισημερινό οφείλεται σε ένα φαινόμενο που ονομάζεται βαρυτική σκίαση. Το Altair είναι πλατύτερο στον ισημερινό από ό,τι στους πόλους λόγω της φυγόκεντρου δύναμης, με αποτέλεσμα η μάζα του αστεριού να διογκώνεται προς τα έξω στον ισημερινό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι πυκνότεροι πόλοι του αστεριού να είναι θερμότεροι και φωτεινότεροι, και ο λιγότερο πυκνός ισημερινός να είναι ψυχρότερος και επομένως πιο αμυδρός. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ισημερινός του Αλτάιρ ή άλλων ταχέως περιστρεφόμενων αστεριών είναι στην πραγματικότητα σκοτεινός, αλλά μάλλον ότι ο ισημερινός είναι σκοτεινός σε σύγκριση με τους πόλους. Αυτό είναι παρόμοιο κατά μία έννοια με τις ηλιακές κηλίδες. Αν παρατηρούσατε μια ηλιακή κηλίδα από μόνη της, θα φαινόταν εκτυφλωτικά φωτεινή, αλλά είναι πιο δροσερή από το περιβάλλον πλάσμα στον Ήλιο και έτσι φαίνεται σκοτεινή σε αντίθεση. Καθώς το καλοκαίρι τελειώνει, μπορείτε ακόμα να κάνετε ένα Ταξίδι Γύρω από το Θερινό Τρίγωνο με αυτήν τη δραστηριότητα από το Δίκτυο Νυχτερινού Ουρανού. Σημειώστε μερικά από τα αξιοθέατα μέσα και γύρω από το Θερινό Τρίγωνο στη διεύθυνση: bit.ly/TriangleTrip. https://science.nasa.gov/solar-system/skywatching/night-sky-network/summer-triangle-corner-altair/ Ένας χάρτης του αστερισμού που είναι γνωστός ως Θερινό Τρίγωνο. Αυτός ο αστερισμός αποτελείται από τρία αστέρια: τον Βέγα στον αστερισμό της Λύρας, τον Αλτάιρ στον αστερισμό του Αετού και τον Ντενέμπ στον αστερισμό του Κύκνου. Ένα γρήγορα περιστρεφόμενο αστέρι σκουραίνει και εμφανίζει μια διόγκωση στον ισημερινό, όπως φαίνεται από το μοντέλο στα αριστερά. Στα δεξιά, μια πραγματική εικόνα του αστέρα Altair από το συμβολόμετρο CHARA.

Roscosmos Το Venera-7 γίνεται 55 ετών: επέτειος από την εκτόξευση του αυτομάτου διαπλανητικού σταθμού Στις 17 Αυγούστου 1970, ο αυτόματος διαπλανητικός σταθμός Venera-7 εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ. Αυτό το διαστημόπλοιο έλαβε όλα τα χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας του θερμότερου πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα. Μετά από 120 ημέρες, ο σταθμός Venera-7 έφτασε στα περίχωρα του πλανήτη και στις 15 Δεκεμβρίου 1970, πραγματοποίησε την πρώτη προσγείωση στην επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη. Για άλλα 20 λεπτά, ο σταθμός αντικαταστάθηκε σε τεράστια πίεση, αλλά τα οργάνων του μετέδιδαν πληροφορίες με αξιοπιστία. Έτσι, οι Σοβιετικοί επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν με ακρίβεια την πίεση και τη θερμοκρασία στην επιφάνεια του δεύτερου πλανήτη από τον Ήλιο - 90 ατμόσφαιρες και 475 °C. ▪️ Ποια τεχνικά χαρακτηριστικά είχε αυτός ο σταθμός ▪️ Πώς σχεδιάζουν οι επιστήμονες να μελετήσουν την Αφροδίτη στο μέλλον Διαβάστε στο άρθρο του TASS: tass.ru/opinions/2... https://tass.ru/opinions/24773695 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591319

Roscosmos Το υψόμετρο τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 1,7 χλμ. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός διατηρείται τακτικά σε μια δεδομένη τροχιά με διορθωτικούς ελιγμούς, καθώς σε υψόμετρο περίπου 400 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης, γίνεται αισθητή η επίδραση της ατμόσφαιρας - ο σταθμός σταδιακά κατεβαίνει. Σήμερα, η τροχιά του ISS προσαρμόστηκε. Στις 7:28 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες του Progress MS-30 τέθηκαν σε λειτουργία, λειτούργησαν για 647,3 δευτερόλεπτα, παράγοντας μια ώθηση 1 m/s. Ως αποτέλεσμα, το υψόμετρο τροχιάς του σταθμού ήταν 416,7 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591216 Το πλήρωμα ασχολείται με την καρδιολογική έρευνα, τις επιχειρήσεις φορτίου και τους ελέγχους διαστημικών στολών. Μελέτες καρδιάς και αρτηριακής πίεσης ηγήθηκαν του ερευνητικού προγράμματος για το πλήρωμα της Αποστολής 73 την Τετάρτη, ενημερώνοντας τους επιστήμονες για το πώς το καρδιαγγειακό σύστημα προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας. Οι κάτοικοι του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προετοιμάζονται επίσης για την επόμενη αποστολή φορτίου SpaceX Dragon και καθαρίζουν τις διαστημικές στολές για πιθανούς διαστημικούς περιπάτους αργότερα φέτος. Μια σειρά 14 ανθρώπινων ερευνητικών ερευνών, γνωστή και ως CIPHER, βρίσκεται σε εξέλιξη στο τροχιακό εργαστήριο εδώ και αρκετά χρόνια, παρέχοντας στους γιατρούς συνεχείς πληροφορίες για την υγεία ενός αστροναύτη στο διάστημα. Η αυξανόμενη βάση δεδομένων γνώσεων βοηθά τα μέλη του πληρώματος να εκπαιδεύονται για αποστολές μεγάλης διάρκειας, να διατηρούν την ικανότητά τους σε τροχιά και να προετοιμάζονται για την επιστροφή στη βαρύτητα της Γης. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Zena Cardman, ξεκίνησαν τη βάρδιά τους στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus με ελέγχους αρτηριακής πίεσης και σαρώσεις αρτηριών για το τμήμα καρδιακής έρευνας της έρευνας CIPHER. Ο Fincke ηγήθηκε των βιοϊατρικών επιχειρήσεων CIPHER, μετρώντας πρώτα την αρτηριακή πίεση της Cardman και στη συνέχεια σαρώνοντας τις αρτηρίες της με τη συσκευή Ultrasound 2. Οι γιατροί στο έδαφος παρακολούθησαν τις δραστηριότητες σε πραγματικό χρόνο για να μάθουν για τους μοναδικούς καρδιαγγειακούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες όταν ζουν και εργάζονται στο διάστημα.Στη συνέχεια, ο Fincke επανεξέτασε την επερχόμενη αποστολή ανεφοδιασμού Dragon που πρόκειται να επισκεφθεί το τροχιακό φυλάκιο την επόμενη εβδομάδα. Ο τέσσερις φορές επισκέπτης του διαστημικού σταθμού εξέτασε τις περιοχές όπου θα αποθηκευτεί το νέο φορτίο και μελέτησε τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει για να παρακολουθεί την προσέγγιση και τη συνάντηση του Dragon. Ο Cardman συνόδευσε τον μηχανικό πτήσης της NASA, Jonny Kim, και τον βοήθησε καθώς συντήρησε εξαρτήματα σε ένα ζευγάρι διαστημικών στολών στον αεροθάλαμο Quest καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιάς του. Ο Kim αφιέρωσε επίσης λίγο χρόνο την Τετάρτη εξετάζοντας τις λειτουργίες φορτίου του Dragon. Ο μηχανικός πτήσης Kimiya Yui της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), ο οποίος βρίσκεται στη δεύτερη διαστημική του πτήση, εργάστηκε σε μια σειρά από επιστημονικά και συντηρητικά καθήκοντα καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιάς του την Τετάρτη. Κατά το πρώτο μισό της ημέρας του, διαμόρφωσε μια ρομποτική κάμερα για μια δοκιμή επίγειων επιχειρήσεων και συνέλεξε μετρήσεις ροής αέρα στον πεπιεσμένο προσαρμογέα ζευγαρώματος όπου είναι συνδεδεμένο το διαστημόπλοιο πληρώματος SpaceX Dragon στη μονάδα Harmony. Μετά το μεσημεριανό γεύμα, ο Γιούι αντικατέστησε ένα ζευγάρι αισθητήρων ποιότητας αέρα στη μονάδα του εργαστηρίου Destiny και στη συνέχεια τοποθέτησε και φόρεσε τους αισθητήρες που θα μετρούσαν τη ροή του αίματος στον εγκέφαλό του καθώς κοιμόταν όλη τη νύχτα.Ο Διοικητής του Σταθμού Σεργκέι Ριζίκοφ και ο Μηχανικός Πτήσης Αλεξέι Ζουμπρίτσκι, και οι δύο κοσμοναύτες της Roscosmos, συνέχισαν την καρδιακή τους έρευνα την Τετάρτη, χωρίζοντας την ημέρα τους σε δύο ανθρώπινα ερευνητικά πειράματα. Αρχικά, το δίδυμο τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο στήθος τους για ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα που κατέγραφε την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς για την ανίχνευση πιθανών καρδιακών προβλημάτων που προκαλούνται από το διάστημα. Στη συνέχεια, ο Ριζίκοφ και ο Ζουμπρίτσκι αντικατέστησαν τα ηλεκτρόδια με αισθητήρες στα χέρια, τα δάχτυλα των χεριών, τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών τους και μέτρησαν πώς ρέει το αίμα στα μικροσκοπικά αγγεία ή στο μικροκυκλοφορικό σύστημα.Ο Όλεγκ Πλατόνοφ της Roscosmos πέρασε το πρώτο μισό της βάρδιάς του μεταδίδοντας εικόνες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής από τη Γη και αντικαθιστώντας τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής μέσα στη μονάδα επιστήμης Nauka. Στη συνέχεια, πέρασε το υπόλοιπο της ημέρας του εξοικειώνοντας τα συστήματα του σταθμού και διεξάγοντας ένα τακτικό προγραμματισμένο τεστ ακοής. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του διαστημικού σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/13/crew-tackles-cardiac-research-cargo-ops-and-spacesuit-checks/

Η αποστολή ανεφοδιασμού SpaceX-33 της NASA θα εκτοξεύσει έρευνα στον Σταθμό Περιεχόμενα Καλύτερη νευρική γέφυρα Βιοεκτυπωμένοι ιστοί με αιμοφόρα αγγεία Αποτροπή της απώλειας οστού Η διαστημική εκτύπωση γίνεται μέταλλο Η έρευνα που ταξιδεύει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την 33η εμπορική αποστολή ανεφοδιασμού SpaceX της NASA περιλαμβάνει δοκιμές τρισδιάστατης βιοεκτύπωσης μιας εμφυτεύσιμης ιατρικής συσκευής, παρατήρηση της συμπεριφοράς των επεξεργασμένων ιστών ήπατος, εξέταση των επιπτώσεων της μικροβαρύτητας στα κύτταρα που σχηματίζουν οστά και πρόσθετη τρισδιάστατη εκτύπωση μετάλλου στο διάστημα. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί στο εργαστήριο σε τροχιά στα τέλη Αυγούστου. Για σχεδόν 25 χρόνια, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παρέχει ερευνητικές δυνατότητες που χρησιμοποιούνται από επιστήμονες από περισσότερες από 110 χώρες για τη διεξαγωγή περισσότερων από 4.000 πρωτοποριακών πειραμάτων στη μικροβαρύτητα. Η έρευνα που διεξάγεται στον διαστημικό σταθμό προωθεί τη μελλοντική εξερεύνηση του διαστήματος - συμπεριλαμβανομένων των αποστολών στη Σελήνη και τον Άρη - και παρέχει πολλαπλά οφέλη στην ανθρωπότητα. Διαβάστε περισσότερα για μερικές από τις τελευταίες έρευνες που κατευθύνονται στο εργαστήριο σε τροχιά. Καλύτερη νευρική γέφυρα Οκτώ ημιδιαφανείς πορτοκαλί κύλινδροι που μοιάζουν λίγο με καραμέλες-ζελεδάκια είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους σε δύο σειρές των τεσσάρων και βρίσκονται σε μια λευκή επιφάνεια. Οκτώ εμφυτεύσιμες νευρικές συσκευές τυπωμένες στον διαστημικό σταθμό. Auxilium Biotechnologies Οι επιστήμονες δημιουργούν μια εμφυτεύσιμη συσκευή σε μικροβαρύτητα που θα μπορούσε να υποστηρίξει την αναγέννηση των νεύρων μετά από τραυματισμούς. Η συσκευή δημιουργείται μέσω βιοεκτύπωσης, ενός τύπου τρισδιάστατης εκτύπωσης που χρησιμοποιεί ζωντανά κύτταρα ή πρωτεΐνες ως πρώτες ύλες. Οι τραυματικοί τραυματισμοί μπορούν να αφήσουν ένα κενό μεταξύ των νεύρων και οι υπάρχουσες θεραπείες έχουν περιορισμένη ικανότητα αποκατάστασης της νευρικής λειτουργίας και μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένη φυσική λειτουργία. Μια βιοεκτυπωμένη συσκευή για τη γεφύρωση του νευρικού χάσματος θα μπορούσε να επιταχύνει την ανάρρωση και τη διατήρηση της λειτουργίας. «Σε αυτήν την αποστολή, σχεδιάζουμε να εκτυπώσουμε έως και 18 από τα εμφυτεύματα και αναμένουμε τη χρήση τους σε προκλινικές μελέτες στο έδαφος το 2026 και το 2027», δήλωσε ο Jacob Koffler, κύριος ερευνητής της Auxilium Biotechnologies Inc στο Σαν Ντιέγκο. Οι ιστοί που βιοτυπώνονται σε μικροβαρύτητα μπορεί να είναι υψηλότερης ποιότητας από αυτούς που κατασκευάζονται στη Γη και τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη μελλοντική κατασκευή ιατρικών συσκευών στο διάστημα για μέλη πληρώματος σε διαστημικές αποστολές και ασθενείς στη Γη. Βιοτυπωμένοι ιστοί με αιμοφόρα αγγεία Ένας μικρός, λευκός κύβος που μοιάζει με τζελ, περίπου στο μέγεθος ενός κύβου ζάχαρης, βρίσκεται στην παλάμη ενός χεριού που φοράει ένα μπλε γάντι από λάτεξ. Ο κύβος έχει ένα μοτίβο ανοιχτών χώρων στο εσωτερικό του. Ένας ερευνητής κρατά βιοτυπωμένο αγγειωμένο ιστό στο έδαφος για μελέτη στο διάστημα. Το Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής Wake Forest Οι ερευνητές σχεδιάζουν να βιοτυπώσουν ηπατικό ιστό που περιέχει αιμοφόρα αγγεία στο έδαφος και να εξετάσουν πώς αναπτύσσεται ο ιστός σε μικροβαρύτητα. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της τελικής παραγωγής ολόκληρων λειτουργικών οργάνων για μεταμόσχευση στη Γη. Μια προηγούμενη αποστολή εξέτασε εάν αυτός ο τύπος βιοτυπωμένου ηπατικού ιστού επιβίωσε και λειτούργησε στο διάστημα, σύμφωνα με τον James Yoo, κύριο ερευνητή στο Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής Wake Forest στο Winston-Salem. Αυτός ο γύρος θα μπορούσε να δείξει εάν η μικροβαρύτητα βελτιώνει την ανάπτυξη του βιοτυπωμένου ιστού. «Είμαστε ιδιαίτερα πρόθυμοι να επιταχύνουμε την ανάπτυξη αγγειακών δικτύων στον ιστό», είπε ο Γιου. Τα αγγειακά δίκτυα παράγουν τα αιμοφόρα αγγεία που είναι απαραίτητα για να διατηρούνται αυτοί οι ιστοί λειτουργικοί και υγιείς. Αποκλεισμός της οστικής απώλειας Ημιδιαφανή, ινώδη κύτταρα καλύπτουν αυτήν την εικόνα διαφάνειας, η οποία έχει γκριζωπό-καφέ φόντο. Κάθε ένα από τα κύτταρα έχει ένα μικρό, στρογγυλεμένο σώμα που είναι βαμμένο με πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα. Μια μικροσκοπική εικόνα βλαστοκυττάρων που προέρχονται από ανθρώπινο μυελό των οστών, βαμμένων με κόκκινη χρωστική. Κλινική Μάγιο Μια μελέτη των βλαστοκυττάρων που σχηματίζουν οστά σε μικροβαρύτητα θα μπορούσε να δώσει μια εικόνα για τους βασικούς μηχανισμούς της οστικής απώλειας που βιώνουν οι αστροναύτες κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. Οι ερευνητές εντόπισαν μια πρωτεΐνη στο σώμα που ονομάζεται IL-6 και μπορεί να στείλει σήματα στα βλαστοκύτταρα για να προωθήσει είτε τον σχηματισμό οστού είτε την οστική απώλεια. Αυτή η εργασία αξιολογεί εάν ο αποκλεισμός των σημάτων IL-6 θα μπορούσε να μειώσει την οστική απώλεια κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. «Εάν είμαστε επιτυχείς, η ένωση μπορεί επίσης να αξιολογηθεί για τη θεραπεία παθήσεων που σχετίζονται με την οστική απώλεια στη Γη, όπως η οστεοπόρωση και ορισμένοι τύποι καρκίνου», δήλωσε ο Άμπα Ζουμπάιρ, κύριος ερευνητής στην Κλινική Μάγιο στη Φλόριντα. Η διαστημική εκτύπωση γίνεται μέταλλο Ένα χέρι με λευκό γάντι κρατά έναν λαμπερό μεταλλικό κύλινδρο περίπου στο μέγεθος ενός σφαιρικού δίσκου του χόκεϊ. Τρεις ευθείες μεταλλικές κολόνες εκτείνονται από τον κύλινδρο, εναλλάξ με τρεις ελαφρώς ψηλότερες κολόνες που είναι παχύτερες σε κάθε άκρο τους. Μεταλλικά δείγματα τυπωμένα στο έδαφος για την έρευνα του ESA με τρισδιάστατο εκτυπωτή μετάλλου. Airbus Defence and Space SAS Καθώς η διάρκεια της αποστολής και η απόσταση από τη Γη αυξάνονται, ο ανεφοδιασμός γίνεται πιο δύσκολος. Η προσθετική κατασκευή ή η τρισδιάστατη εκτύπωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή εξαρτημάτων και ειδικών εργαλείων κατόπιν ζήτησης, ενισχύοντας την αυτονομία της αποστολής.Η έρευνα για τον διαστημικό σταθμό έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην τρισδιάστατη εκτύπωση με πλαστικό, αλλά δεν είναι κατάλληλη για όλες τις χρήσεις. Η έρευνα του ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) για τον τρισδιάστατο εκτυπωτή μετάλλου βασίζεται στην πρόσφατη επιτυχημένη εκτύπωση των πρώτων μεταλλικών μερών στο διάστημα. «Θα εκτυπώσουμε αρκετούς μικρούς κύβους χρησιμοποιώντας διαφορετικές στρατηγικές για να βοηθήσουμε στον προσδιορισμό της βέλτιστης προσέγγισης για τους μεταλλικούς εκτυπωτές στο διάστημα», δήλωσε ο Rob Postema, τεχνικός υπεύθυνος του ESA. Η ποιότητα των αντικειμένων που θα εκτυπωθούν στο διάστημα θα συγκριθεί με τις εκτυπώσεις αναφοράς που έγιναν στο έδαφος.Αυτή η έρευνα αποτελεί συνέχεια των προσπαθειών του ESA για την ανάπτυξη δυνατοτήτων κατασκευής στο διάστημα και ανακύκλωσης υλικών. Η ομάδα έρευνας του ESA περιλαμβάνει την Airbus Defence and Space SAS και το Κέντρο Υποστήριξης Χρηστών CADMOS στη Γαλλία. Κατεβάστε φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης της έρευνας που αναφέρεται σε αυτό το άρθρο. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στη διεύθυνση: www.nasa.gov/iss-science

Ο Webb Περιορίζει τις Ατμοσφαιρικές Πιθανότητες για τον εξωπλανήτη TRAPPIST-1 d στο μέγεθος της Γης. Ο εξωπλανήτης TRAPPIST-1 d κεντρίζει το ενδιαφέρον των αστρονόμων που αναζητούν πιθανώς κατοικήσιμους κόσμους πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, επειδή έχει παρόμοιο μέγεθος με τη Γη, είναι βραχώδης και βρίσκεται σε μια περιοχή γύρω από το άστρο του όπου η ύπαρξη υγρού νερού στην επιφάνειά του είναι θεωρητικά δυνατή. Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που χρησιμοποιεί δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA, δεν έχει ατμόσφαιρα παρόμοια με τη Γη. «Τελικά, θέλουμε να μάθουμε αν κάτι σαν το περιβάλλον που απολαμβάνουμε στη Γη μπορεί να υπάρχει και αλλού, και υπό ποιες συνθήκες. Ενώ το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε αυτό το ερώτημα σε πλανήτες στο μέγεθος της Γης για πρώτη φορά, σε αυτό το σημείο μπορούμε να αποκλείσουμε τον TRAPPIST-1 d από μια λίστα πιθανών διδύμων ή ξαδέρφων της Γης», δήλωσε η Caroline Piaulet-Ghorayeb του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Ινστιτούτου Έρευνας Εξωπλανητών Trottier (IREx) στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, κύρια συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal. Πλανήτης TRAPPIST-1 d Το σύστημα TRAPPIST-1 βρίσκεται 40 έτη φωτός μακριά και αποκαλύφθηκε ως ο κάτοχος του ρεκόρ για τους περισσότερους βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης γύρω από ένα μόνο άστρο το 2017, χάρη σε δεδομένα από το αποσυρμένο Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer της NASA και άλλα αστεροσκοπεία. Επειδή αυτό το αστέρι είναι ένας αμυδρός, σχετικά ψυχρός κόκκινος νάνος, η «κατοικήσιμη ζώνη» ή «ζώνη Goldilocks» - όπου η θερμοκρασία του πλανήτη μπορεί να είναι ακριβώς η σωστή, έτσι ώστε να είναι δυνατή η ύπαρξη υγρού επιφανειακού νερού - βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο αστέρι από ό,τι στο ηλιακό μας σύστημα. Ο TRAPPIST-1 d, ο τρίτος πλανήτης από τον κόκκινο νάνο, βρίσκεται στην άκρη αυτής της εύκρατης ζώνης, ωστόσο η απόστασή του από το αστέρι του είναι μόνο το 2% της απόστασης της Γης από τον Ήλιο. Ο TRAPPIST-1 d ολοκληρώνει μια ολόκληρη τροχιά γύρω από το αστέρι του, το έτος του, σε μόλις τέσσερις γήινες ημέρες.Το όργανο NIRSpec (Φασματογράφος Εγγύς Υπερύθρου) του Webb δεν ανίχνευσε μόρια από τον TRAPPIST-1 d που είναι κοινά στην ατμόσφαιρα της Γης, όπως νερό, μεθάνιο ή διοξείδιο του άνθρακα. Ωστόσο, ο Piaulet-Ghorayeb περιέγραψε αρκετές πιθανότητες για τον εξωπλανήτη που παραμένουν ανοιχτές για περαιτέρω μελέτη. «Υπάρχουν μερικοί πιθανοί λόγοι για τους οποίους δεν ανιχνεύουμε ατμόσφαιρα γύρω από τον TRAPPIST-1 d. Θα μπορούσε να έχει μια εξαιρετικά λεπτή ατμόσφαιρα που είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, κάπως σαν τον Άρη. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να έχει πολύ πυκνά σύννεφα μεγάλου υψομέτρου που εμποδίζουν την ανίχνευση συγκεκριμένων ατμοσφαιρικών υπογραφών - κάτι περισσότερο σαν την Αφροδίτη. Ή, θα μπορούσε να είναι ένας άγονος βράχος, χωρίς καθόλου ατμόσφαιρα», είπε ο Piaulet-Ghorayeb. Το Αστέρι TRAPPIST-1 Ανεξάρτητα από την περίπτωση του TRAPPIST-1 d, είναι δύσκολο να είναι ένας πλανήτης σε τροχιά γύρω από ένα κόκκινο νάνο αστέρι. Το TRAPPIST-1, το αστέρι που φιλοξενεί το σύστημα, είναι γνωστό ότι είναι πτητικό, συχνά απελευθερώνοντας εκλάμψεις ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας με τη δυνατότητα να απογυμνώσει τις ατμόσφαιρες των μικρών πλανητών του, ειδικά εκείνων που βρίσκονται σε τροχιά πιο κοντά. Παρ 'όλα αυτά, οι επιστήμονες έχουν κίνητρο να αναζητήσουν σημάδια ατμόσφαιρων στους πλανήτες TRAPPIST-1 επειδή τα κόκκινα νάνοι αστέρια είναι τα πιο συνηθισμένα αστέρια στον γαλαξία μας. Εάν οι πλανήτες μπορούν να διατηρήσουν μια ατμόσφαιρα εδώ, κάτω από κύματα σκληρής αστρικής ακτινοβολίας, θα μπορούσαν, όπως λέει η παροιμία, να την βρουν οπουδήποτε. «Τα ευαίσθητα υπέρυθρα όργανα του Webb μας επιτρέπουν να εμβαθύνουμε στις ατμόσφαιρες αυτών των μικρότερων, ψυχρότερων πλανητών για πρώτη φορά», δήλωσε ο Björn Benneke του IREx στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Μόλις ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε το Webb για να αναζητήσουμε ατμόσφαιρες σε πλανήτες στο μέγεθος της Γης και να ορίσουμε τη γραμμή μεταξύ πλανητών που μπορούν να διατηρήσουν μια ατμόσφαιρα και εκείνων που δεν μπορούν». Οι Εξωτερικοί Πλανήτες TRAPPIST-1 Οι παρατηρήσεις του Webb στους εξωτερικούς πλανήτες TRAPPIST-1 συνεχίζονται, οι οποίοι έχουν τόσο δυναμικό όσο και κίνδυνο. Από τη μία πλευρά, είπε ο Benneke, οι πλανήτες e, f, g και h μπορεί να έχουν καλύτερες πιθανότητες να έχουν ατμόσφαιρες επειδή βρίσκονται πιο μακριά από τις ενεργητικές εκρήξεις του αστέρα τους. Ωστόσο, η απόστασή τους και το ψυχρότερο περιβάλλον τους θα κάνουν την ανίχνευση των ατμοσφαιρικών υπογραφών πιο δύσκολη, ακόμη και με τα υπέρυθρα όργανα του Webb. «Δεν έχει χαθεί καμία ελπίδα για ατμόσφαιρες γύρω από τους πλανήτες TRAPPIST-1», δήλωσε ο Piaulet-Ghorayeb. «Ενώ δεν βρήκαμε μια μεγάλη, έντονη ατμοσφαιρική υπογραφή στον πλανήτη d, υπάρχει ακόμα η πιθανότητα οι εξωτερικοί πλανήτες να συγκρατούν πολύ νερό και άλλα ατμοσφαιρικά συστατικά». «Καθώς η NASA πρωτοστατεί στην αναζήτηση ζωής έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ένας από τους πιο σημαντικούς δρόμους που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι να κατανοήσουμε ποιοι πλανήτες διατηρούν την ατμόσφαιρά τους και γιατί», δήλωσε ο Shawn Domagal-Goldman, αναπληρωτής διευθυντής του Τμήματος Αστροφυσικής στην έδρα της NASA στην Ουάσινγκτον. «Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA έχει προωθήσει τις δυνατότητές μας για τη μελέτη της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών περισσότερο από ποτέ, πέρα από ακραίους κόσμους σε ορισμένους βραχώδεις πλανήτες - επιτρέποντάς μας να αρχίσουμε να επιβεβαιώνουμε θεωρίες σχετικά με το είδος των πλανητών που μπορεί να είναι δυνητικά κατοικήσιμοι».Αυτή η σημαντική προκαταρκτική εργασία θα θέσει τις επόμενες αποστολές μας, όπως το Παρατηρητήριο Κατοικήσιμων Κόσμων της NASA, για να απαντήσουμε σε ένα παγκόσμιο ερώτημα: Είμαστε μόνοι;» Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο. Το Webb λύνει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, κοιτάζοντας πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και διερευνώντας τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό. Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους συνεργάτες της, την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) και την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος). Για να μάθετε περισσότερα για το Webb, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/webb Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα απεικονίζει τον πλανήτη TRAPPIST-1 d να περνά μπροστά από το ταραγμένο άστρο του, με άλλα μέλη του πυκνά πυκνού συστήματος να φαίνονται στο φόντο. Το σύστημα TRAPPIST-1 είναι ενδιαφέρον για τους επιστήμονες για μερικούς λόγους. Όχι μόνο το σύστημα έχει επτά βραχώδεις κόσμους στο μέγεθος της Γης, αλλά το άστρο του είναι ένας κόκκινος νάνος, ο πιο συνηθισμένος τύπος αστεριού στον Γαλαξία μας. Αν ένας κόσμος στο μέγεθος της Γης μπορεί να διατηρήσει μια ατμόσφαιρα εδώ, και έτσι να έχει τη δυνατότητα για υγρή επιφάνεια νερό, η πιθανότητα να βρεθούν παρόμοιοι κόσμοι σε όλο τον γαλαξία είναι πολύ υψηλότερη. Μελετώντας τους πλανήτες TRAPPIST-1, οι επιστήμονες προσδιορίζουν τις καλύτερες μεθόδους για τον διαχωρισμό του φωτός των αστεριών από πιθανές ατμοσφαιρικές υπογραφές σε δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb της NASA. Η μεταβλητότητα του αστεριού TRAPPIST-1, με συχνές εκλάμψεις, παρέχει ένα απαιτητικό πεδίο δοκιμών για αυτές τις μεθόδους.

Η Αποστολή PUNCH της NASA φτάνει σε επιστημονική τροχιά, δημοσιεύει δεδομένα Και τα τέσσερα διαστημόπλοια της αποστολής PUNCH (Πολωσιμετρία για την Ενοποίηση του Στέμματος και της Ηλιόσφαιρας) της NASA έχουν ελιχθεί με επιτυχία στις τελικές επιστημονικές τροχιές τους από τις 7 Αυγούστου. Τα τέσσερα διαστημόπλοια του PUNCH, που εκτοξεύτηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη στις 11 Μαρτίου, είναι πλέον απλωμένα κατά μήκος των ορίων ημέρας-νύχτας του πλανήτη, δίνοντας στην αποστολή μια συνεχή, ανεμπόδιστη θέα του Ήλιου και του περιβάλλοντός του. Αυτό επιτρέπει στην αποστολή να μελετήσει πώς η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου, ή το στέμμα, μετατρέπεται σε μια συνεχή εκροή υλικού που ταξιδεύει σε όλο το ηλιακό σύστημα, που ονομάζεται ηλιακός άνεμος. «Θέλουμε να μετρήσουμε τον ηλιακό άνεμο παγκοσμίως γύρω από το άστρο σε σχεδόν πραγματικό χρόνο», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του PUNCH, Craig DeForest του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Boulder του Κολοράντο. «Ο πλανήτης εμποδίζει από την οπτική γωνία οποιουδήποτε διαστημοπλοίου, οπότε έπρεπε να τα απλώσουμε σε όλο τον πλανήτη για να δούμε παντού ταυτόχρονα». Μια απεικόνιση δείχνει τη Γη με τέσσερις φωτεινές λευκές κουκκίδες, που αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα διαστημόπλοια PUNCH της NASA. Τα διαστημόπλοια είναι διασκορπισμένα γύρω από τη Γη, με ένα στη θέση 12 η ώρα, ένα στη θέση 4 η ώρα, ένα στη θέση 8 η ώρα και ένα στη θέση 10 η ώρα.Αυτή η απεικόνιση δείχνει τα τέσσερα διαστημόπλοια PUNCH στις επιστημονικές τους τροχιές. Διασκορπισμένα γύρω από τη Γη κατά μήκος της γραμμής ημέρας-νύχτας της Γης, τα τέσσερα διαστημόπλοια παρέχουν μια συνεχή θέα του Ήλιου και του περιβάλλοντός του που δεν εμποδίζεται από τον πλανήτη μας. Εργαστήριο Εννοιολογικής Εικόνας της NASA Ένα από τα διαστημόπλοια του PUNCH φιλοξενεί έναν Απεικονιστή Στενού Πεδίου, ενώ τα άλλα τρία φέρουν έναν Απεικονιστή Ευρείας Πεδίου. Ο Απεικονιστής Στενού Πεδίου είναι ένας στεμματογράφος, ο οποίος μπλοκάρει το έντονο φως από τον Ήλιο για να αποκαλύψει καλύτερα λεπτομέρειες στο στέμμα του Ήλιου. Οι Απεικονιστές Ευρείας Πεδίου καταγράφουν εικόνες του εξώτατου τμήματος του ηλιακού στέμματος και του ηλιακού ανέμου στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. Στη συνέχεια, η αποστολή συνδυάζει αυτές τις μεμονωμένες απόψεις σε ένα μωσαϊκό ευρέος πεδίου που επιτρέπει στο PUNCH να παρακολουθεί τα διαστημικά καιρικά φαινόμενα από τον Ήλιο μέχρι τη Γη.Αυτή η εκτεταμένη προοπτική από το PUNCH συμπληρώνει τις παρατηρήσεις από άλλες ηλιοφυσικές αποστολές - όπως το Parker Solar Probe της NASA, το STEREO, το SOHO και το CODEX μαζί με την αποστολή Solar Orbiter της NASA/ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) - που εξετάζουν το στέμμα και τον ηλιακό άνεμο σε μικρότερες κλίμακες και από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Μαζί, αυτές οι αποστολές παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του στέμματος και του ηλιακού ανέμου από ό,τι είχαμε ποτέ πριν.«Η αποστολή PUNCH παρέχει την παγκόσμια εικόνα που μπορούμε να συνδυάσουμε με όλες αυτές τις άλλες αποστολές για να κατανοήσουμε πραγματικά αυτό το πλήρες, συνδεδεμένο σύστημα μεταξύ του Ήλιου και της Γης», δήλωσε η Nicholeen Viall, επιστήμονας της αποστολής PUNCH στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ.Επιπλέον, οι πρώτες συνδυασμένες απόψεις του PUNCH είναι πλέον διαθέσιμες δημόσια ως επιστημονικά δεδομένα «Επιπέδου 2». Για να αναδειχθούν λεπτομέρειες στο αμυδρό στέμμα και τον ηλιακό άνεμο, οι εικόνες PUNCH απαιτούν πολλαπλά βήματα ή «επίπεδα» επεξεργασίας, από 0 (λιγότερο επεξεργασμένες) έως 3 (πλήρως επεξεργασμένες). Τα δεδομένα Επιπέδου 2 είναι σχεδόν πλήρως επεξεργασμένα και ενώνουν εικόνες από τα διαφορετικά διαστημόπλοια σε ένα μωσαϊκό, σαν να τραβήχτηκαν από ένα μόνο επιστημονικό όργανο ταυτόχρονα.Τρεις επικαλυπτόμενες εικόνες σχηματίζουν ένα μωσαϊκό που δείχνει πολλά αστέρια στο φόντο και μια φωτεινή λάμψη από τον Ήλιο. Ένας τριγωνικός κενός χώρος αφήνεται στο κέντρο του μωσαϊκού, που οριοθετείται από τις εσωτερικές άκρες των τριών εικόνων. Γύρω από αυτήν την κενή περιοχή στις εικόνες, εκεί που θα βρισκόταν ο Ήλιος, υπάρχει μια φωτεινή λευκή λάμψη ηλιακού φωτός που μεταβαίνει σε μια πιο αμυδρή κίτρινη λάμψη πιο μακριά από το κέντρο. Στην πιο δεξιά εικόνα υπάρχουν δύο κάθετες λευκές ραβδώσεις που εκτείνονται από δύο φωτεινές κουκκίδες (τους πλανήτες Ερμή και Αφροδίτη). Οι επεξεργασμένες εικόνες PUNCH είναι διαθέσιμες για λήψη από το Κέντρο Ανάλυσης Ηλιακών Δεδομένων της NASA και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα δεδομένα είναι διαθέσιμες στη σελίδα πρόσβασης δεδομένων του Southwest Research Institute.Το Southwest Research Institute, με έδρα το Σαν Αντόνιο, ηγείται της αποστολής PUNCH και λειτουργεί τα τέσσερα διαστημόπλοια από τις εγκαταστάσεις του στο Boulder του Κολοράντο. Η αποστολή διαχειρίζεται από τις Επιχειρήσεις Αποστολής Διαστημικής Επιστήμης στη NASA Goddard για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών στην έδρα του οργανισμού στην Ουάσινγκτον. https://science.nasa.gov/blogs/punch/2025/08/13/nasas-punch-mission-reaches-science-orbit-releases-data/ Αυτό το μωσαϊκό εικόνων που ελήφθησαν από τους τρεις απεικονιστές ευρέος πεδίου του PUNCH στις 20 Ιουλίου 2025, είναι ένα παράδειγμα δεδομένων Επιπέδου 2 από την αποστολή, τα οποία είναι πλέον διαθέσιμα στο κοινό για λήψη. Ο Ήλιος είναι αποκλεισμένος κοντά στο κέντρο, αλλά μέρος του φωτός του διαχέεται στις εικόνες. Το μωσαϊκό αποτυπώνει μια ευρεία θέα του ουρανού (που εκτείνεται έως και 45 μοίρες από τον Ήλιο), συμπεριλαμβανομένων των πλανητών και των αστεριών στο φόντο. Η φωτεινότητα του Ερμή και της Αφροδίτης προκαλεί κάθετες ραβδώσεις στα δεξιά - αντικείμενα που θα αφαιρεθούν σε πλήρως επεξεργασμένα δεδομένα.

Αλιγάτορας κολυμπάει Ένας αλιγάτορας κινείται μέσα από μια υφάλμυρη υδάτινη οδό στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα σε αυτή τη φωτογραφία της 8ης Μαΐου 2017. Το κέντρο μοιράζεται τον χώρο με το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Νησιού Μέριτ. Περισσότερα από 330 είδη ιθαγενών και αποδημητικών πτηνών, 25 θηλαστικά, 117 ψάρια και 65 αμφίβια και ερπετά φιλοξενούν το καταφύγιο άγριας ζωής Κένεντι της NASA και το καταφύγιο άγριας ζωής. Το καταφύγιο φιλοξενεί επίσης πάνω από 1.000 γνωστά είδη φυτών. https://www.nasa.gov/image-article/alligator-goes-for-a-swim/

Το Hubble της NASA αποκαλύπτει σπάνιο υπόλειμμα συγχώνευσης λευκού νάνου. Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια κοσμική σπανιότητα: ένα εξαιρετικά ογκώδες λευκό νάνο αστέρι που προκύπτει από τη συγχώνευση ενός λευκού νάνου με ένα άλλο αστέρι, και όχι μέσω της εξέλιξης ενός μόνο αστέρα. Αυτή η ανακάλυψη, που έγινε από τις ευαίσθητες υπεριώδεις παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA, υποδηλώνει ότι αυτοί οι σπάνιοι λευκοί νάνοι μπορεί να είναι πιο συνηθισμένοι από ό,τι υποψιαζόμασταν προηγουμένως. «Είναι μια ανακάλυψη που υπογραμμίζει ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτό που μας φαίνονται με την πρώτη ματιά», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του προγράμματος Hubble, Boris Gaensicke, του Πανεπιστημίου του Warwick στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Μέχρι τώρα, αυτό φαινόταν ως ένας κανονικός λευκός νάνος, αλλά η υπεριώδης όραση του Hubble αποκάλυψε ότι είχε μια πολύ διαφορετική ιστορία από αυτήν που θα είχαμε μαντέψει». Ένας λευκός νάνος είναι ένα πυκνό αντικείμενο με την ίδια διάμετρο με τη Γη και αντιπροσωπεύει την τελική κατάσταση για αστέρια που δεν έχουν αρκετά μεγάλη μάζα για να εκραγούν ως σουπερνόβα με κατάρρευση πυρήνα. Ο Ήλιος μας θα γίνει λευκός νάνος σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Θεωρητικά, ένας λευκός νάνος μπορεί να έχει μάζα έως και 1,4 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, αλλά οι λευκοί νάνοι βαρύτεροι από τον Ήλιο είναι σπάνιοι. Αυτά τα αντικείμενα, τα οποία οι αστρονόμοι ονομάζουν υπερμεγέθεις λευκούς νάνους, μπορούν να σχηματιστούν είτε μέσω της εξέλιξης ενός μόνο ογκώδους αστέρα είτε μέσω της συγχώνευσης ενός λευκού νάνου με ένα άλλο αστέρι, όπως ένα δυαδικό συνοδό αστέρι.Αυτή η νέα ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Astronomy, σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ένας λευκός νάνος που γεννήθηκε από συγκρουόμενα αστέρια έχει αναγνωριστεί από το υπεριώδες φάσμα του. Πριν από αυτή τη μελέτη, έξι προϊόντα συγχώνευσης λευκών νάνων ανακαλύφθηκαν μέσω γραμμών άνθρακα στα φάσματα ορατού φωτός τους. Και τα επτά αυτά αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας που βρέθηκαν να είναι πιο μπλε από το αναμενόμενο για τις μάζες και τις ηλικίες τους από μια μελέτη με την αποστολή Gaia της ESA το 2019, με τα στοιχεία των συγχωνεύσεων να παρέχουν νέες γνώσεις για την ιστορία σχηματισμού τους.Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τον Φασματογράφο Κοσμικής Προέλευσης του Hubble για να διερευνήσουν έναν λευκό νάνο που ονομάζεται WD 0525+526. Βρίσκεται 128 έτη φωτός μακριά, έχει 20% μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο. Στο ορατό φως, το φάσμα της ατμόσφαιρας του WD 0525+526 έμοιαζε με αυτό ενός τυπικού λευκού νάνου. Ωστόσο, το υπεριώδες φάσμα του Hubble αποκάλυψε κάτι ασυνήθιστο: στοιχεία άνθρακα στην ατμόσφαιρα του λευκού νάνου.Οι λευκοί νάνοι που σχηματίζονται μέσω της εξέλιξης ενός μόνο άστρου έχουν ατμόσφαιρες που αποτελούνται από υδρογόνο και ήλιο. Ο πυρήνας του λευκού νάνου συνήθως αποτελείται κυρίως από άνθρακα και οξυγόνο ή οξυγόνο και νέον, αλλά μια πυκνή ατμόσφαιρα συνήθως εμποδίζει αυτά τα στοιχεία να εμφανιστούν στο φάσμα του λευκού νάνου.Όταν ο άνθρακας εμφανίζεται στο φάσμα ενός λευκού νάνου, μπορεί να σηματοδοτήσει μια πιο βίαιη προέλευση από το τυπικό σενάριο ενός μόνο άστρου: τη σύγκρουση δύο λευκών νάνων ή ενός λευκού νάνου και ενός υπογίγαντα άστρου. Μια τέτοια σύγκρουση μπορεί να κάψει τις ατμόσφαιρες υδρογόνου και ηλίου των συγκρουόμενων αστεριών, αφήνοντας πίσω ένα ελάχιστο στρώμα υδρογόνου και ηλίου γύρω από το υπόλειμμα συγχώνευσης που επιτρέπει στον άνθρακα από τον πυρήνα του λευκού νάνου να αιωρείται προς τα πάνω, όπου μπορεί να ανιχνευθεί. Το WD 0525+526 είναι αξιοσημείωτο ακόμη και μέσα στη μικρή ομάδα λευκών νάνων που είναι γνωστό ότι είναι προϊόν συγχωνευόμενων αστέρων. Με θερμοκρασία σχεδόν 21.000 Κέλβιν (37.000 βαθμοί Φαρενάιτ) και μάζα 1,2 ηλιακές μάζες, το WD 0525+526 είναι θερμότερο και πιο ογκώδες από τους άλλους λευκούς νάνους αυτής της ομάδας.Η ακραία θερμοκρασία του WD 0525+526 αποτέλεσε ένα μυστήριο για την ομάδα. Για τους ψυχρότερους λευκούς νάνους, όπως τα έξι προϊόντα συγχώνευσης που ανακαλύφθηκαν προηγουμένως, μια διαδικασία που ονομάζεται συναγωγή μπορεί να αναμίξει άνθρακα στην λεπτή ατμόσφαιρα υδρογόνου-ηλίου. Ωστόσο, το WD 0525+526 είναι πολύ ζεστό για να λάβει χώρα συναγωγή. Αντ' αυτού, η ομάδα διαπίστωσε ότι μια πιο λεπτή διαδικασία που ονομάζεται ημι-συναγωγή φέρνει μια μικρή ποσότητα άνθρακα στην ατμόσφαιρα του WD 0525+526. Το WD 0525+526 έχει τη μικρότερη ποσότητα ατμοσφαιρικού άνθρακα από οποιονδήποτε λευκό νάνο που είναι γνωστό ότι προκύπτει από συγχώνευση, περίπου 100.000 φορές λιγότερο από άλλα υπολείμματα συγχώνευσης.Η υψηλή θερμοκρασία και η χαμηλή αφθονία άνθρακα σημαίνουν ότι η αναγνώριση αυτού του λευκού νάνου ως προϊόντος μιας συγχώνευσης θα ήταν αδύνατη χωρίς την ευαισθησία του Hubble στο υπεριώδες φως. Οι φασματικές γραμμές από στοιχεία βαρύτερα από το ήλιο, όπως ο άνθρακας, γίνονται πιο αμυδρές στα ορατά μήκη κύματος για θερμότερους λευκούς νάνους, αλλά αυτά τα φασματικά σήματα παραμένουν φωτεινά στο υπεριώδες, όπου το Hubble βρίσκεται σε μοναδική θέση για να τα εντοπίσει.«Ο Φασματογράφος Κοσμικής Προέλευσης του Hubble είναι το μόνο όργανο που μπορεί να αποκτήσει την εξαιρετικής ποιότητας υπεριώδη φασματοσκοπία που απαιτήθηκε για την ανίχνευση του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αυτού του λευκού νάνου», δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Snehalata Sahu από το Πανεπιστήμιο του Warwick. Επειδή η προέλευση του WD 0525+526 αποκαλύφθηκε μόνο όταν οι αστρονόμοι είδαν το υπεριώδες φάσμα του, είναι πιθανό ότι άλλοι φαινομενικά «φυσιολογικοί» λευκοί νάνοι είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα κοσμικών συγκρούσεων - μια πιθανότητα που η ομάδα ανυπομονεί να εξερευνήσει στο μέλλον. «Θα θέλαμε να επεκτείνουμε την έρευνά μας σε αυτό το θέμα διερευνώντας πόσο συνηθισμένοι είναι οι λευκοί νάνοι άνθρακα μεταξύ παρόμοιων λευκών νάνων και πόσες αστρικές συγχωνεύσεις κρύβονται στην οικογένεια των κανονικών λευκών νάνων», δήλωσε ο συν-επικεφαλής της μελέτης Antoine Bedrad από το Πανεπιστήμιο του Warwick. «Αυτή θα είναι μια σημαντική συμβολή στην κατανόησή μας για τα δυαδικά συστήματα λευκών νάνων και τις οδούς προς τις εκρήξεις σουπερνόβα». Το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble λειτουργεί για περισσότερες από τρεις δεκαετίες και συνεχίζει να κάνει πρωτοποριακές ανακαλύψεις που διαμορφώνουν τη θεμελιώδη κατανόησή μας για το σύμπαν. Το Hubble είναι ένα έργο διεθνούς συνεργασίας μεταξύ της NASA και της ESA (Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος). Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ διαχειρίζεται το τηλεσκόπιο και τις αποστολές. Η Lockheed Martin Space, με έδρα το Ντένβερ, υποστηρίζει επίσης αποστολές στο Goddard. Το Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικών Τηλεσκοπίων στη Βαλτιμόρη, το οποίο λειτουργεί από τον Σύνδεσμο Πανεπιστημίων για την Έρευνα στην Αστρονομία, διεξάγει επιστημονικές επιχειρήσεις Hubble για τη NASA. Για να μάθετε περισσότερα για το Hubble, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://science.nasa.gov/hubble Αυτή είναι μια απεικόνιση ενός λευκού νάνου που συγχωνεύεται σε έναν κόκκινο γίγαντα. Ένα κύμα κύματος σχηματίζεται καθώς ο νάνος βυθίζεται στην εξωτερική ατμόσφαιρα του αστεριού. Το πέρασμα απογυμνώνει τα εξωτερικά στρώματα του λευκού νάνου, εκθέτοντας έναν εσωτερικό πυρήνα άνθρακα.

Οι επιστήμονες μόλις ανακάλυψαν ένα νέο πελώριο έντομο στην Αυστραλία – «Πιο βαρύ και από την κατσαρίδα ρινόκερο» Αν οι κροκόδειλοι, οι καρχαρίες, οι πελώριες αράχνες, τα καγκουρώ με δυνατότητες μποξέρ, κάποιες από τις πιο δηλητηριώδεις μέδουσες του πλανήτη, δεν είναι αρκετά για να συναρπάσουν τον ταξιδιώτη της Αυστραλίας, πλέον υπάρχει και ένα ακόμη πλάσμα που μπορεί να τους προκαλέσει έξαψη – ή ρίγη σε άλλους… Το έντομο που μοιάζει με φτερωτό ραβδί και ζυγίζει λίγο λιγότερο από μία μπάλα του γκολφ (σ.σ.: περί τα 45 γραμμάρια) ανακαλύφθηκε πρόσφατα και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι το πιο βαρύ έντομο της Αυστραλίας. Το νέο είδος, μήκους 40 εκατοστών, ονομάστηκε Acrophylla alta και βρέθηκε σε μεγάλο υψόμετρο στο οροπέδιο Αθιρτον, στα βόρεια του Κουίνσλαντ. Οι επιστήμονες θεωρούν πως ο βιότοπός του ενδέχεται να είναι ένας από τους λόγους του μεγάλου του μεγέθους. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Zootaxa σημειώνεται πως το έντομο αυτό είναι πιθανώς πιο βαρύ και από την κατσαρίδα-ρινόκερο (Giant burrowing cockroach) – είδος ενδημικό στο Κουίνσλαντ και μέχρι σήμερα θεωρούμενο ως το βαρύτερο έντομο στην Αυστραλία.Σύμφωνα με τον καθηγητή Ανγκους Εμοτ, ερευνητή στο πανεπιστήμιο James Cook, μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν αυτή που βοήθησε στην ανακάλυψη.Οπως λέει ο Εμοτ, ο συνεπικεφαλής της μελέτης, ο Ρος Κουπλαντ έλαβε μια φωτογραφία ενός εντόμου και «αμέσως σκέφτηκε ότι μπορεί να είναι κάτι καινούργιο».Μετά από πολλές νύχτες αναζήτησης, οι Εμοτ και Κούπλαντ κατάφεραν να εντοπίσουν ένα μεγάλο θηλυκό, το οποίο ωστόσο βρισκόταν τόσο ψηλά που χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν ένα μακρύ ραβδί για να το κατεβάσουν. Οι δυο τους έβαλαν το θηλυκό σε κλουβί, το τάισαν και συνέλεξαν τα αυγά του ώστε να μελετήσουν το νέο είδος. Σύμφωνα με τον Εμοτ, το είδος δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα λόγω του εξαιρετικά δύσκολα προσβάσιμου οικοτόπου του. «Ζει πολύ ψηλά στις κομοστέγες των δέντρων. Οπότε, αν δεν κατεβάσει κάποιο ένας κυκλώνας ή ένα πουλί, πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να το δουν», ανέφερε ο ίδιος σε ανακοίνωσή του. Ο βιότοπός του θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί το έντομο είναι μεγαλύτερο, λέει ο Εμοτ, προσθέτοντας ότι η σωματική μάζα προφανώς το βοηθά να επιβιώσει στις κρύες συνθήκες του «δροσερού, υγρού περιβάλλοντος όπου ζει».Το επόμενο βήμα για την περαιτέρω αναγνώριση του είδους είναι η εύρεση ενός αρσενικού – κάτι που αποδεικνύεται μία ακόμη σοβαρή πρόκληση. Ο λόγος; Τα αρσενικά ραβδόμορφα έντομα τείνουν να είναι σημαντικά μικρότερα και οπτικά διαφορετικά από τα θηλυκά – σε τέτοιο βαθμό που σε άλλες περιπτώσεις ζευγάρια έχουν παρερμηνευτεί σαν διαφορετικά είδη. Η Νικόλ Γκάντερ, ειδική εντομολόγος του Μουσείου του Κουίνσλαντ, δήλωσε ότι η ανακάλυψη αυτή «κάλυψε ένα κενό στις γνώσεις μας για τη βιοποικιλότητα της Αυστραλίας». Επιπλέον, υπογράμμισε ότι υπάρχουν πολλά να μάθουμε για μερικά από τα μεγαλύτερα είδη εντόμων της Αυστραλίας. «Η Αυστραλία φιλοξενεί μια τεράστια βιοποικιλότητα που δεν έχει ακόμη ταξινομηθεί και δεν της έχει δοθεί επιστημονική ονομασία». Πηγή: Guardian

Roscosmos Kondor-FKA Νο. 2: πάνω από 500 έρευνες ανά μήνα Οι δορυφόροι Kondor-FKA Νο. 1 και Νο. 2 εκτοξεύτηκαν το 2023 και το 2024. Στις 7 Ιουλίου 2025, το διαστημικό σύστημα Kondor-FKA έγινε δεκτό σε λειτουργία, επιβεβαιώνοντας τα δηλωμένα χαρακτηριστικά. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα λειτουργίας, το διαστημόπλοιο Kondor-FKA Νο. 2 πραγματοποίησε πάνω από 500 έρευνες, μεταδίδοντας πάνω από 600 GB δεδομένων σε πελάτες. Οι συσκευές Kondor-FKA παρακολουθούν την Αρκτική και τη Βόρεια Θαλάσσια Οδό. Λαμβάνουν εικόνες της επιφάνειας της γης χρησιμοποιώντας εξοπλισμό ραντάρ. Πλεονεκτήματα της έρευνας με ραντάρ • ανεξαρτησία από τον καιρό • εργασία ανά πάσα στιγμή • παρακολούθηση δυσπρόσιτων περιοχών https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_591188 Το πλήρωμα του σταθμού παρακολουθεί τις αλλαγές στα μάτια, τον εγκέφαλο και το αίμα στο διάστημα. Την Τρίτη, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό βρισκόταν σε εξέλιξη περισσότερη ανθρώπινη έρευνα, καθώς το πλήρωμα της Αποστολής 73 διερεύνησε πώς η εργασία στο διάστημα επηρεάζει τα μάτια, τον εγκέφαλο, το κυκλοφορικό σύστημα και άλλα. Το κβαντικό υλικό φυσικής και η συντήρηση της διαστημικής στολής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα για τους επτά κατοίκους της τροχιάς. Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Mike Fincke και Zena Cardman, ενώθηκαν στην εργαστηριακή μονάδα του Columbus για μια οφθαλμολογική εξέταση, βοηθώντας τους γιατρούς να εντοπίσουν πιθανές αλλαγές στην ανατομία και τη λειτουργία των ματιών που προκαλούνται από το διάστημα. Ο Fincke, με τη βοήθεια ειδικών στο έδαφος, χειρίστηκε ιατρικό εξοπλισμό που έστελνε σήματα σε ηλεκτρόδια που ήταν προσαρτημένα στο μέτωπο της Cardman και γύρω από τα μάτια της. Η δοκιμή, ένα μέρος της σουίτας CIPHER 14 ερευνητικών ερευνών σε ανθρώπους, μετράει πώς ο αμφιβληστροειδής ανταποκρίνεται στο φως, παρέχοντας πληροφορίες για την οπτική προσαρμογή ενός αστροναύτη στη μικροβαρύτητα. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συμμετείχε σε ένα δευτερεύον μέρος της έρευνας CIPHER, κάνοντας ένα τεστ για να παρακολουθήσει πώς η αίσθηση ισορροπίας, η κατεύθυνση και η μνήμη του προσαρμόζονται στην έλλειψη βαρύτητας. Αρχικά, συνέλεξε και επεξεργάστηκε τα δείγματα αίματος και ούρων του για ανάλυση, όπως είναι η τυπική διαδικασία για τη μελέτη CIPHER. Στη συνέχεια, ο Kim άνοιξε λογισμικό χωρικής νόησης σε έναν φορητό υπολογιστή και έκανε μια σειρά από εξετάσεις που βοηθούν τους γιατρούς να παρακολουθούν τις αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου στο διάστημα. Τα αποτελέσματα μπορεί να βοηθήσουν τους ερευνητές να σχεδιάσουν προηγμένα εργαλεία όπως σαρώσεις εγκεφάλου, τεστ σκέψης και προσομοιώσεις εργασιών για την παρακολούθηση και την προστασία της νόησης κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών.Ο Kim και ο Cardman συνεργάστηκαν επίσης μέσα στον αεροθάλαμο Quest και αντάλλαξαν εξαρτήματα σε ένα ζευγάρι διαστημικές στολές, προετοιμαζόμενοι για πιθανούς διαστημικούς περιπάτους που έχουν προγραμματιστεί για αργότερα φέτος. Ο μηχανικός πτήσης της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), Kimiya Yui, ο οποίος βρίσκεται στη δεύτερη αποστολή του στον διαστημικό σταθμό, άνοιξε το Εργαστήριο Ψυχρού Ατόμου στην εργαστηριακή μονάδα Destiny και αντικατέστησε εξαρτήματα υπολογιστή μέσα στη συσκευή φυσικής. Η ερευνητική εγκατάσταση ψύχει άτομα κάτω από τη μέση θερμοκρασία του σύμπαντος, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρατηρούν ατομικές κυματοσυναρτήσεις και κβαντικά χαρακτηριστικά που είναι ανέφικτα στη Γη. Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Sergey Ryzhikov και Alexey Zubritsky, συνέχισαν να μελετούν το μικροκυκλοφορικό σύστημα φορώντας αισθητήρες που μετρούσαν τη ροή του αίματος στα μικροσκοπικά αγγεία στα χέρια, τα δάχτυλα, τα πόδια και τα δάχτυλα των μελών του πληρώματος. Τα δεδομένα θα βοηθήσουν τους γιατρούς να βελτιώσουν τις μεθόδους και να αναπτύξουν εργαλεία για να κατανοήσουν πώς η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος και διατηρεί τα πληρώματα υγιή κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών.Ο Ryzhikov νωρίτερα είχε ενταχθεί στον νέο μηχανικό πτήσης Oleg Platonov και εξέτασε επιφάνειες σε όλο το τμήμα της Roscosmos του σταθμού συλλέγοντας δείγματα μικροβίων για ανάλυση. Τα δείγματα τοποθετήθηκαν σε τρυβλία Petri για επώαση και αργότερα ανάλυση για τον χαρακτηρισμό του μικροβιακού περιβάλλοντος του τροχιακού σταθμού για την προστασία του πληρώματος και του εξοπλισμού του. Ο Platonov συνεργάστηκε επίσης με τον Zubritsky φορώντας εκ περιτροπής έναν ακουστικό αισθητήρα στους λαιμούς τους μετρώντας τον όγκο καθώς εκπνέουν γρήγορα για μια συνεχιζόμενη αναπνευστική μελέτη. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station στο X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. Ο αστροναύτης της NASA, Τζόνι Κιμ, αποθηκεύει ερευνητικά δείγματα όπως αίμα, σάλιο και μικρόβια μέσα σε έναν εξαιρετικά ψυχρό επιστημονικό καταψύκτη για να τα διατηρήσει για μελλοντική ανάλυση. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/08/12/station-crew-tracks-changes-to-eyes-brain-and-blood-in-space/

Ιστολόγιο Curiosity, Sols 4624-4626: Ένα πολυάσχολο Σαββατοκύριακο στο Boxwork./ Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Παρασκευή, 8 Αυγούστου 2025 Συνεχίζουμε να προχωράμε μέσα από τις δομές boxwork, φτάνοντας σήμερα στις κορυφογραμμές "σημάδι ειρήνης" που στοχεύαμε στην τελευταία μας διαδρομή. Περνάμε τα δύο πρώτα sol του Σαββατοκύριακου σε αυτήν την τοποθεσία, μαθαίνοντας ό,τι μπορούμε για τις κορυφογραμμές boxwork γύρω μας. Στη συνέχεια, οδηγούμε περαιτέρω και περνάμε το τρίτο μας sol στην επόμενη τοποθεσία μας κάνοντας λίγο πιο μη στοχευμένη επιστήμη. Η πρώτη μας sol περιλαμβάνει τρεις στόχους επιστήμης επαφής, "Palmira", "Casicasi" και "Bococo", τους οποίους τόσο η MAHLI όσο και η APXS θα ελέγξουν από κοντά. Η ChemCam χρησιμοποιεί επίσης το λέιζερ LIBS για να ελέγξει το Bococo και να τραβήξει ένα μωσαϊκό από μερικές πιο μακρινές κορυφογραμμές boxwork. Δεν πρέπει να παραλειφθεί το Mastcam, το οποίο τραβάει ένα μωσαϊκό από τις τεμνόμενες κορυφογραμμές σε σχήμα σήματος ειρήνης, οι οποίες έχουν ονομαστεί «Ayopaya», καθώς και ένα άλλο μωσαϊκό της άκρης μιας από τις κοντινές κορυφογραμμές. Η ομάδα περιβαλλοντικών επιστημών (ENV) τραβάει επίσης μια ταινία με θέμα τη σκόνη και μια ταινία με τα σύννεφα του υπερορίζοντα.Στο δεύτερο ηλιακό μας σόλ, το ChemCam έχει μια ακόμη παρατήρηση LIBS της «Βριτανίας». Το Mastcam έχει μερικά ακόμη μωσαϊκά, σήμερα κοιτάζοντας πίσω στα ίχνη των τροχών μας για να δούμε τι μπορεί να είχαμε ανακαλύψει στην οδήγησή μας, καθώς και προς τις πιο μακρινές κορυφογραμμές. Έχουμε επίσης μια άλλη ταινία με τα σύννεφα που συμπίπτει με την απεικόνιση από ψηλά από την κάμερα CaSSIS στο Trace Gas Orbiter, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τα ίδια σύννεφα από πάνω και από κάτω. Μετά την οδήγησή μας, το Curiosity κάνει έναν ωραίο μεγάλο υπνάκο πριν ξυπνήσει νωρίς για το τυπικό μας μπλοκ ENV το Σαββατοκύριακο το πρωί, το οποίο περιλαμβάνει τρεις διαφορετικές παρατηρήσεις νεφών (είναι ακόμα η εποχή των συννεφών, άλλωστε!) και δύο παρατηρήσεις για να εξετάσουμε τη σκόνη στον κρατήρα και στον ουρανό από πάνω. Αργότερα σε αυτό το ηλιακό σύστημα, το ChemCam θα χρησιμοποιήσει το AEGIS για να επιλέξει αυτόνομα έναν στόχο LIBS, και θα κάνουμε μια πανοραμική έρευνα 360 μοιρών για να προσπαθήσουμε να πιάσουμε «διαβόλους σκόνης». Τέλος, στρέφουμε το βλέμμα μας πίσω στα σύννεφα, χρησιμοποιώντας σκιές νεφών στο Όρος Sharp για να εκτιμήσουμε τα ύψη των νεφών. Το ρόβερ Curiosity της NASA για τον Άρη κατέγραψε αυτήν την εικόνα των τριών τέμνων κορυφογραμμών μπροστά του αυτό το Σαββατοκύριακο που σχηματίζουν ένα είδος «σημαδιού ειρήνης». Το Curiosity έλαβε την εικόνα χρησιμοποιώντας την αριστερή κάμερα πλοήγησης στις 8 Αυγούστου 2025 — 4623η ηλιακή ώρα, ή 4.623η ημέρα της αποστολής του Mars Science Laboratory — στις 06:20:38 UTC. https://science.nasa.gov/blog/curiosity-blog-sols-4624-4626-a-busy-weekend-at-the-boxwork/