Δροσος Γεωργιος

Δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια ιαπωνικού σκάφους να πατήσει στη Σελήνη (βίντεο) Το σκάφος Resilience δεν κατάφερε να προσσεληνωθεί ομαλά και έχει χαθεί η επικοινωνία μαζί του. Ένα διαστημόπλοιο από την Ιαπωνία που προσπαθούσε να πραγματοποιήσει την πρώτη ιδιωτική προσσελήνωση της χώρας συνετρίβη στην επιφάνεια της Σελήνης σε μια απογοητευτική δεύτερη αποτυχία για την κατασκευάστρια εταιρεία ispace.Το διαστημόπλοιο Resilience της ιαπωνικής εταιρείας στόχευε να πραγματοποιήσει μια ομαλή προσεδάφιση στην περιοχή Mare Frigoris (Ψυχρή Θάλασσα ) στην πλευρά της Σελήνης που βλέπει μόνιμα τη ΓΗ. Όμως η τηλεμετρία από το όχημα προσεδάφισης σταμάτησε ένα λεπτό και 45 δευτερόλεπτα πριν από την προγραμματισμένη προσεδάφιση προφανώς λόγω δυσλειτουργίας του εξοπλισμού.Θυμίζει την πρώτη απόπειρα προσεδάφισης της ispace στη Σελήνη, τον Απρίλιο του 2023. Το διαστημόπλοιο χάθηκε από τα όργανα επικοινωνίας επίσης κατά τη διάρκεια της προσπάθειας προσεδάφισης η οποία τελικά κηρύχθηκε αποτυχημένη. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν υποδηλώνουν ότι το αποστασιόμετρο λέιζερ του οχήματος προσεδάφισης αντιμετώπισε προβλήματα κατά τη μέτρηση της απόστασης του ανιχνευτή από την επιφάνεια της Σελήνης.«Ως αποτέλεσμα, το όχημα προσεδάφισης δεν μπόρεσε να επιβραδυνθεί επαρκώς ώστε να φτάσει στην απαιτούμενη ταχύτητα για την προγραμματισμένη προσεδάφιση στη Σελήνη. Με βάση αυτές τις συνθήκες, θεωρείται επί του παρόντος ότι το όχημα προσεδάφισης πιθανότατα πραγματοποίησε μια ανώμαλη προσεδάφιση στην επιφάνεια της Σελήνης. Απολογούμαστε στους συνεργάτες μας και δηλώνουμε ότι δεν θα απογοητευτούμε και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να φτάσουμε με επιτυχία στη Σελήνη» αναφέρει σε ανακοίνωση της η ispace. Μια ανώμαλη προσεδάφιση σημαίνει ότι το Resilience έπεσε στην επιφάνεια της Σελήνης πιο γρήγορα από το προγραμματισμένο. Πιστεύεται ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο να καταφέρει το σκάφος να προχωρήσει με την αποστολή δύο εβδομάδων ή να αναπτύξει το μικρό ρόβερ Tenacious που κατασκευάστηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Εικόνα του σκάφους Resilience κατά τη διάρκεια της προσεδάφισης στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965296/deyteri-apotychimeni-prospatheia-iaponikoy-skafoys-na-patisei-sti-selini-vinteo/

Ανακαλύφθηκε η πιο παράξενη υπερ-Γη στο Σύμπαν. Πρόκειται για έναν εξωπλανήτη που είναι πιθανό να... μπαινοβγαίνει στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του. Μια τεράστια «υπερ-Γη» με ακραίο κλίμα που την καθιστά κατοικήσιμη μόνο για ένα μέρος της τροχιάς της εντοπίστηκε να κινείται γύρω από ένα άστρο 2,472 έτη φωτός μακριά από τον δικό μας πλανήτη.Με τον όρο υπερ-Γη (ή υπερ-Γαία) οι αστρονόμοι ονομάζουν πλανήτες σε άλλα αστρικά συστήματα το μέγεθος των οποίων είναι μεγαλύτερο από αυτό της Γης αλλά μικρότερο από αυτό των μεγάλων πλανητών αερίου του ηλιακού μας συστήματος όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη που έκανε με τη μέθοδο της μελέτης της έκλειψης που προκαλείται σε ένα άστρο από τη διέλευση ενός πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Με τη μέθοδο αυτή έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες εξωπλανήτες και έχει εξελιχθεί από τους επιστήμονες τόσο ώστε να μπορούν να συλλέγονται δεδομένα όχι μόνο για την ύπαρξη ενός πλανήτη αλλά και την χημική του σύσταση και άλλα χαρακτηριστικά του.Ο νέος εξωπλανήτης ονομάζεται Kepler-725c και είναι στα ανώτερα όρια της κατηγορίας της υπερ-Γης αφού έχει μάζα δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη μας. Δεν έχουμε ένα παράδειγμα υπερ-Γης στο ηλιακό μας σύστημα, επομένως δεν γνωρίζουμε πραγματικά πώς είναι αυτοί οι πλανήτες. Οι πλανητικοί επιστήμονες εξακολουθούν να παλεύουν με θεωρητικά μοντέλα που προσπαθούν να περιγράψουν τις ιδιότητες αυτών των κόσμων. Πόσοι από αυτούς είναι βραχώδεις πλανήτες; Διαθέτουν πυκνή ατμόσφαιρα; Διαθέτουν τεκτονικές πλάκες και τεκτονική δραστηριότητα ; Πώς θα επηρέαζε η υψηλότερη επιφανειακή τους βαρύτητα την εξέλιξη της ζωής; Οριστικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν ακόμη δοθεί οπότε κάθε νέα ανακάλυψη ενός τέτοιου πλανήτη αυξάνει τις γνώσεις μας για αυτούς.Η τροχιά του πλανήτη κρίνεται ως ιδιαίτερα ασυνήθιστη. Είναι εξαιρετικά ελλειπτική με εκκεντρότητα 0,44. Για λόγους σύγκρισης, η τροχιά της Γης έχει εκκεντρότητα 0,0167 και επομένως είναι σχεδόν κυκλική. Στο άλλο άκρο, μια τροχιακή εκκεντρότητα 1 θα ήταν παραβολική. Η τροχιά του Kepler-725c έχει οβάλ σχήμα, που σημαίνει ότι σε ορισμένα σημεία της τροχιάς του βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι σε άλλες χρονικές στιγμές. Ενώ συνολικά ο Kepler-725c λαμβάνει 1,4 φορές περισσότερη θερμότητα από το άστρο του από ό,τι η Γη από τον Ήλιο, αυτός είναι απλώς ο μέσος όρος κατά τη διάρκεια της τροχιάς του, και κατά καιρούς λαμβάνει λιγότερη. Το κλίμα και η ζωή Εάν ο Kepler-725c έχει ατμόσφαιρα, τότε η διαφορά στην ηλιακή θέρμανση σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην τροχιά του θα μπορούσε να προκαλέσει χάος στο κλίμα του. Στην πραγματικότητα, η υψηλή τροχιακή εκκεντρότητα σημαίνει ότι ο εξωπλανήτης περνάει μόνο ένα μέρος της τροχιάς του στην κατοικήσιμη ζώνη, η οποία είναι μια κυκλική ζώνη γύρω από το αστέρι σε απόσταση όπου οι θερμοκρασίες είναι κατάλληλες για υγρό νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη.Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Kepler-725c είναι κατοικήσιμος μόνο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κατά την τροχιακή του κίνηση; Τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε ζωή που μπορεί να υπάρχει στον πλανήτη κατά τις περιόδους που βρίσκεται εκτός της κατοικήσιμης ζώνης; Και πάλι, αυτά είναι θεωρητικά προβλήματα με τα οποία παλεύουν οι επιστήμονες, αλλά τώρα η ύπαρξη του Kepler-725c τα καθιστά ξαφνικά πολύ πραγματικά προβλήματα.Ωστόσο, επειδή δεν βλέπουμε τη διέλευση του Kepler-725c, δεν θα είναι δυνατό να διερευνήσουμε την ατμόσφαιρά του με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο χρησιμοποιεί το ηλιακό φως που φιλτράρεται μέσα από την ατμόσφαιρα ενός πλανήτη για να κάνει συμπεράσματα σχετικά με τις ιδιότητες και τη σύνθεση αυτής της ατμόσφαιρας.Τέτοιες απαντήσεις θα έχουμε από την αποστολή PLATO (PLANetary Transits and Oscillations of stars) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος που αφορά την εκτόξευση ενός τηλεσκοπίου το 2026 το οποίο θα διαθέτει τα πιο εξειδικευμένα όργανα ανίχνευσης και μελέτης εξωπλανητών μέχρι σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1966058/anakalyfthike-i-pio-paraxeni-yper-gi-sto-sympan/

Ετοιμάζεται να κλείσει (επιτέλους) η «Πύλη της Κόλασης» (βίντεο) Εξασθενεί μετά από μισό αιώνα η καύση του κρατήρα Νταρβάζα στο Τουρκμενιστάν Ο Κρατήρας Νταρβάζα επίσης γνωστός ως Πύλη της Κολάσης, είναι κοίτασμα φυσικού αερίου που κατέρρευσε μέσα σε ένα σπήλαιο κοντά στη Νταρβάζα του Τουρκμενιστάν πριν 50 χρόνια και έκτοτε καίγεται αδιάκοπα. Οι ειδικοί που μελετούν τον κρατήρα λένε ότι η φωτιά αρχίζει να υποχωρεί σημαντικά.Δεν έχουν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για το πώς αναφλέγεται ο κρατήρας και ορισμένα γεγονότα αμφισβητούνται. Μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι ότι οι Σοβιετικοί γεωλόγοι θέλοντας να αποτρέψουν την εξάπλωση του αερίου μεθανίου προκάλεσαν εκούσια ή πιθανώς και ακούσια την έναρξη της καύσης του κρατήρα που έχει διάμετρο 69 μέτρα και έχει γίνει δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο.Τον Ιανουάριο του 2022, μια επιτροπή ανέλαβε να βρει μια λύση για την κατάσβεση του φλεγόμενου κρατήρα. Η επιτροπή ελπίζει είτε να σβήσει εντελώς τον κρατήρα αερίου είτε να βρει έναν τρόπο ώστε ο κρατήρας να εξακολουθεί να καίγεται χωρίς να περιλαμβάνει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.Οι διάφορων ειδών εργασίες γύρω ή κοντά στον κρατήρα για να γίνει απορρόφηση και απομάκρυνση του μεθανίου από αυτόν φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να αποδίδουν αφού οι παρατηρήσεις που γίνονται στον κρατήρα δείχνουν αξιοσημείωτο περιορισμό της καύσης του. Η άντληση φυσικού αερίου από άλλα σημεία που θα δημιουργηθούν στη περιοχή όπου θα μπορεί να αποθηκευτεί με ασφάλεια και να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας θα βοηθούσε τη χώρα να μειώσει το υπερβολικό αποτύπωμα άνθρακα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965678/etoimazetai-na-kleisei-epiteloys-i-pyli-tis-kolasis-vinteo/

Αναζητώντας Αρχαία Βράχια στα Επίπεδα «Forlandet». Αυτή την εβδομάδα, το Perseverance συνέχισε τη σταδιακή του κάθοδο στο σχετικά επίπεδο έδαφος έξω από τον κρατήρα Jezero. Σε αυτήν την περιοχή, η επιστημονική ομάδα αναμένει να βρει βράχους που θα μπορούσαν να είναι από τους παλαιότερους που έχουν παρατηρηθεί ποτέ από το ρόβερ Perseverance - και ίσως από οποιοδήποτε ρόβερ που έχει εξερευνήσει την επιφάνεια του Άρη - παρουσιάζοντας μια μοναδική ευκαιρία να κατανοήσουμε το αρχαίο παρελθόν του Άρη. Το Perseverance βρίσκεται τώρα στο «Fallbreen», μια ανοιχτόχρωμη έκθεση σε βραχώδες υπόστρωμα που η επιστημονική ομάδα ελπίζει να συγκρίνει με την κοντινή προεξοχή που περιέχει ολιβίνη στο «Copper Cove». Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ματιά στη γεωλογική μονάδα πλούσια σε ολιβίνη και ανθρακικό άλας που εκτείνεται εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικά του κρατήρα Jezero. Η απόκτηση γνώσης για το πώς σχηματίστηκαν αυτά τα πετρώματα θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στην συνεχώς εξελισσόμενη γνώση μας για την ιστορία αυτής της περιοχής. Οι πρόσφατες διαβάσεις του Perseverance σηματοδότησαν μια άλλη αξιοσημείωτη μετάβαση. Αφού πέρασε από τον Κόπερ Κόουβ, το Perseverance εισήλθε στο τετράπλευρο «Forlandet», μια περιοχή 1,2 τετραγωνικών χιλιομέτρων (περίπου 0,46 τετραγωνικά μίλια ή 297 στρέμματα) κατά μήκος της άκρης του κρατήρα που η επιστημονική ομάδα ονόμασε από το Εθνικό Πάρκο Forlandet στο νορβηγικό αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ. Ανακαλύφθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από Ολλανδούς εξερευνητές, αυτό το παγωμένο σύνολο νησιών αιχμαλώτισε τη φαντασία μιας γενιάς ναυτικών που αναζητούσαν το Βορειοδυτικό Πέρασμα. Ενώ το Perseverance βρίσκεται στο τετράγωνο Forlandet, οι γεωμορφές και οι βραχώδεις στόχοι θα ονομαστούν ανεπίσημα από τοποθεσίες μέσα και γύρω από αυτό το εθνικό πάρκο στη Γη. Καθώς το ρόβερ πλοηγείται στα δικά του στενά περάσματα με πνεύμα ανακάλυψης, οδηγώντας γύρω από αμμόλοφους και περνώντας με αεράκι από λόφους, ελπίζουμε ότι θα διοχετεύσει την επιμονή των εξερευνητών που κάποτε έδωσαν σε αυτά τα βράχια τα ονόματά τους. https://science.nasa.gov/blog/searching-for-ancient-rocks-in-the-forlandet-flats/ Το ρόβερ Mars Perseverance της NASA απέκτησε αυτήν την εικόνα του χώρου εργασίας «Fallbreen» χρησιμοποιώντας την ενσωματωμένη αριστερή κάμερα πλοήγησης (Navcam). Η κάμερα βρίσκεται ψηλά στον ιστό του ρόβερ και βοηθά στην οδήγηση. Αυτή η εικόνα λήφθηκε στις 22 Μαΐου 2025 (Ηλιακός Ήλιος 1512, ή Αρειανή ημέρα 1.512 της αποστολής Άρης 2020) κατά την τοπική μέση ηλιακή ώρα 14:39:01. Sols 4561-4562: Προετοιμασία για Γεωτρήσεις στην Altadena Ημερομηνία σχεδιασμού της Γης: Τετάρτη, 4 Ιουνίου 2025 Συνεχίζουμε να αναζητούμε μια κατάλληλη τοποθεσία για να συλλέξουμε ένα δείγμα από γεωτρήσεις σε αυτήν την περιοχή. Όπως ίσως θυμάστε από το σχέδιο της Δευτέρας, πραγματοποιήσαμε μια σύντομη «ανάπτυξη» λίγο κάτω από 4 μέτρα (περίπου 13 πόδια) ελπίζοντας να βρούμε έναν στόχο γεώτρησης σήμερα, αφού η ανάλυση της Δευτέρας διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν καλοί στόχοι στον προηγούμενο χώρο εργασίας μας. Ευτυχώς, ο σημερινός χώρος εργασίας ήταν πολύ πιο συνεργατικός και καταφέραμε να επιλέξουμε τον στόχο «Altadena» ως την επόμενη πιθανή τοποθεσία γεώτρησης. Η Altadena είναι ένα όνομα που έχουμε κρατήσει για έναν ειδικό στόχο, καθώς το ομώνυμο όνομα εδώ στη Γη είναι μια γειτονιά δίπλα στο JPL που καταστράφηκε από την πυρκαγιά Eaton νωρίτερα φέτος. Είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε στο επόμενο τετράπλευρο χαρτογράφησης, το οποίο θα συνοδεύεται από ένα νέο σύνολο ονομάτων στόχων, οπότε η ομάδα αποφάσισε ότι η χρήση της Altadena ως ονόματος για αυτήν την τοποθεσία γεώτρησης ήταν μια προφανής επιλογή. Η μεγάλη δραστηριότητα σε αυτό το σχέδιο είναι το επόμενο βήμα στη διαδικασία γεώτρησης. Αυτή η δραστηριότητα είναι η «δοκιμή προφόρτισης», η οποία καθορίζει εάν οι δυνάμεις στο τρυπάνι θα είναι καλές κατά τη διάρκεια της γεώτρησης και εάν ο στόχος της γεώτρησης δεν θα μετακινηθεί ή θα σπάσει απροσδόκητα. Εάν περάσουμε τη δοκιμή προφόρτισης και διαπιστώσουμε ότι το πέτρωμα έχει τη χημεία που αναζητούμε, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε με την Altadena ως την επόμενη τοποθεσία γεώτρησης. Εάν όχι, θα πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα ξαναμπούμε ή θα συνεχίσουμε να οδηγούμε βαθύτερα σε αυτήν την πιθανώς κυβική περιοχή. Φυσικά, η δοκιμή προφόρτισης δεν είναι το μόνο πράγμα που κάνουμε σήμερα. Μπαίνοντας, φαινόταν ότι ο χρόνος μας για άλλες δραστηριότητες θα ήταν αρκετά περιορισμένος λόγω των περιορισμών ισχύος που επιβάλλονται από τις προετοιμασίες για τη γεώτρηση και τη διατήρηση του ρόβερ ζεστού κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα του Άρη. Ωστόσο, πρόσφατα εφαρμόσαμε ορισμένες νέες δυνατότητες βελτιστοποίησης ισχύος, οι οποίες μας οδήγησαν στο να έχουμε πολύ περισσότερη ισχύ σήμερα από ό,τι περιμέναμε. Αυτό σήμαινε ότι μπορέσαμε να προσθέσουμε μια ολόκληρη επιπλέον ώρα επιστημονικού χρόνου εκτός από την ώρα που είχαμε ήδη προγραμματίσει. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Αλτανένα λαμβάνει μεγάλη έμφαση σε αυτό το σχέδιο για τον χαρακτηρισμό της πριν από τις γεωτρήσεις. Αυτό περιλαμβάνει μια δραστηριότητα LIBS από το ChemCam και μια παρατήρηση από το Mastcam, καθώς και μερικές παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας από το APXS και μερικές εικόνες MAHLI. Επιπλέον, το Mastcam θα παρατηρήσει κάποια εκτεθειμένη στρωματογραφία στο "Dana Point", μια ανοιχτόχρωμη φλέβα στο "Mission Trails" που θα είναι επίσης ένας στόχος του ChemCam LIBS, μερικές ακόμη κοντινές κοιλότητες και μερικές αμμώδεις περιοχές στο "Camp Williams" για να παρατηρήσει τη μεταφορά ιζημάτων που προκαλείται από τον άνεμο. Μαζί με τα δύο LIBS, το ChemCam θα χρησιμοποιήσει την κάμερα RMI για να προσθέσει στη στοίβα εικόνων που έχουμε από τον λόφο Mishe Mokwa και τη μονάδα yardang στο βάθος. Ως επικεφαλής της ομάδας Ατμόσφαιρας και Περιβάλλοντος (ENV) σήμερα, φαινόταν ότι θα είχα αρκετά ελαφρύ φόρτο εργασίας λόγω των περιορισμών ισχύος που εμποδίζουν οποιεσδήποτε δραστηριότητες ENV εκτός από τις συνήθεις παρατηρήσεις μας REMS, RAD και DAN. Με την επιπλέον ώρα επιστημονικού χρόνου, μπόρεσα να προσθέσω μια σειρά από νέες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων τριών ταινιών cloud με Navcam, μιας παρατήρησης σκόνης μέσα στον κρατήρα Gale από την Navcam με οπτική επαφή και μιας έρευνας Navcam για να αναζητήσω τυχόν εστίες σκόνης που μπορεί να στροβιλίζονται γύρω από το ρόβερ. Μια αρκετά αξιοπρεπής επιστημονική έρευνα ENV για ένα σχέδιο που ξεκίνησε από το τίποτα! Όταν ξεκινήσουμε τον σχεδιασμό την Παρασκευή, ελπίζουμε ότι θα έχουμε περάσει τη δοκιμή προφόρτισης και θα είμαστε σε θέση να μετατρέψουμε την Altadena στην 43η γεώτρηση μας στα επόμενα ηλιακά φαινόμενα, πριν συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε τις πλαγιές του όρους Sharp. https://science.nasa.gov/blog/sols-4561-4562-prepping-to-drill-at-altadena/

Το Chandra της NASA βλέπει έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα μαύρης τρύπας στο κοσμικό «μεσημέρι» Μια μαύρη τρύπα έχει εκπέμψει έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα στο μακρινό σύμπαν, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA και η οποία συζητήθηκε στο τελευταίο μας δελτίο τύπου. Αυτός ο πίδακας υπάρχει αρκετά νωρίς στο σύμπαν ώστε να φωτίζεται από τη λάμψη που έχει απομείνει από την ίδια τη Μεγάλη Έκρηξη.Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το Chandra και το Karl G. Jansky Very Large Array (VLA) για να μελετήσουν αυτήν τη μαύρη τρύπα και τον πίδακά της σε μια περίοδο που ονομάζουν «κοσμικό μεσημέρι», η οποία συνέβη περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά την έναρξη του σύμπαντος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περισσότεροι γαλαξίες και οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες αναπτύσσονταν ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία του σύμπαντος.Το κύριο γραφικό είναι μια καλλιτεχνική απεικόνιση που δείχνει υλικό σε έναν δίσκο που πέφτει προς μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Ένας πίδακας εκτινάσσεται μακριά από τη μαύρη τρύπα προς τα πάνω δεξιά, όπως ανίχνευσε το Chandra στη νέα μελέτη. Η μαύρη τρύπα βρίσκεται 11,6 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη όταν το κοσμικό μικροκυματικό υπόβαθρο (CMB), η λάμψη που είχε απομείνει από τη Μεγάλη Έκρηξη, ήταν πολύ πυκνότερη από ό,τι είναι τώρα. Καθώς τα ηλεκτρόνια στους πίδακες απομακρύνονται από τη μαύρη τρύπα, κινούνται μέσα στη θάλασσα της ακτινοβολίας CMB και συγκρούονται με φωτόνια μικροκυμάτων. Αυτές οι συγκρούσεις ενισχύουν την ενέργεια των φωτονίων προς τα πάνω στη ζώνη ακτίνων Χ (μωβ και λευκό), επιτρέποντάς τους να ανιχνευθούν από το Chandra ακόμη και σε αυτή τη μεγάλη απόσταση, η οποία φαίνεται στο ένθετο.Οι ερευνητές, στην πραγματικότητα, εντόπισαν και στη συνέχεια επιβεβαίωσαν την ύπαρξη δύο διαφορετικών μαύρων τρυπών με πίδακες μήκους άνω των 300.000 ετών φωτός. Οι δύο μαύρες τρύπες απέχουν 11,6 δισεκατομμύρια και 11,7 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, αντίστοιχα. Τα σωματίδια σε έναν πίδακα κινούνται με ταχύτητα μεταξύ 95% και 99% της ταχύτητας του φωτός (που ονομάζεται J1405+0415) και στον άλλο με ταχύτητα μεταξύ 92% και 98% της ταχύτητας του φωτός (J1610+1811). Ο πίδακας από τον J1610+1811 είναι αξιοσημείωτα ισχυρός, μεταφέροντας περίπου τη μισή ενέργεια από το έντονο φως από το θερμό αέριο που περιστρέφεται γύρω από τη μαύρη τρύπα.Η ομάδα κατάφερε να ανιχνεύσει αυτούς τους πίδακες παρά τις μεγάλες αποστάσεις και τη μικρή τους απόσταση από τις φωτεινές, αυξανόμενες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες - γνωστές ως «κβάζαρ» - λόγω της οξείας όρασης ακτίνων Χ του Chandra, και επειδή η CMB ήταν πολύ πυκνότερη τότε από ό,τι είναι τώρα, ενισχύοντας την ενεργειακή ώθηση που περιγράφεται παραπάνω.Όταν οι πίδακες κβάζαρ πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, η θεωρία της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν δημιουργεί ένα δραματικό φαινόμενο φωτεινότητας. Οι πίδακες που στοχεύουν προς τη Γη φαίνονται πολύ φωτεινότεροι από αυτούς που είναι στραμμένοι μακριά. Η ίδια φωτεινότητα που παρατηρούν οι αστρονόμοι μπορεί να προέρχεται από πολύ διαφορετικούς συνδυασμούς ταχύτητας και γωνίας θέασης. Ένα τζετ που τρέχει με ταχύτητα σχεδόν φωτός αλλά σε γωνία μακριά από εμάς μπορεί να φαίνεται εξίσου φωτεινό με ένα πιο αργό τζετ που είναι στραμμένο απευθείας στη Γη.Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα στατιστική μέθοδο που τελικά έλυσε αυτή την πρόκληση του διαχωρισμού των επιδράσεων της ταχύτητας και της γωνίας θέασης. Η προσέγγισή τους αναγνωρίζει μια θεμελιώδη προκατάληψη: οι αστρονόμοι είναι πιο πιθανό να ανακαλύψουν τζετ που είναι στραμμένα προς τη Γη απλώς επειδή τα σχετικιστικά φαινόμενα τα κάνουν να φαίνονται πιο φωτεινά. Ενσωμάτωσαν αυτήν την προκατάληψη χρησιμοποιώντας μια τροποποιημένη κατανομή πιθανοτήτων, η οποία εξηγεί πώς ανιχνεύονται οι τζετ που είναι προσανατολισμένοι σε διαφορετικές γωνίες στις έρευνες. Η μέθοδός τους λειτουργεί χρησιμοποιώντας πρώτα τη φυσική του τρόπου με τον οποίο τα σωματίδια των τζετ σκεδάζουν την CMB για να προσδιορίσουν τη σχέση μεταξύ της ταχύτητας του τζετ και της γωνίας θέασης. Στη συνέχεια, αντί να υποθέσουν ότι όλες οι γωνίες είναι εξίσου πιθανές, εφαρμόζουν το φαινόμενο της σχετικιστικής επιλογής: οι τζετ που εκπέμπονται προς εμάς (μικρότερες γωνίες) υπερεκπροσωπούνται στους καταλόγους μας. Εκτελώντας δέκα χιλιάδες προσομοιώσεις που ταιριάζουν με αυτήν την προκατειλημμένη κατανομή στο φυσικό τους μοντέλο, μπόρεσαν τελικά να προσδιορίσουν τις πιο πιθανές γωνίες θέασης: περίπου 9 μοίρες για το J1405+0415 και 11 μοίρες για το J1610+1811. Αυτά τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την Jaya Maithil (Κέντρο Αστροφυσικής | Harvard & Smithsonian) στην 246η συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Άνκορατζ της Αλάσκας και δημοσιεύονται επίσης στο The Astrophysical Journal. Μια προδημοσίευση είναι διαθέσιμη εδώ. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα διαχειρίζεται το πρόγραμμα Chandra. Το Κέντρο Ακτίνων Χ Chandra του Αστροφυσικού Παρατηρητηρίου Smithsonian ελέγχει τις επιστημονικές επιχειρήσεις από το Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης και τις πτητικές λειτουργίες από το Μπέρλινγκτον της Μασαχουσέτης. Μια μαύρη τρύπα εξέπεμψε έναν εκπληκτικά ισχυρό πίδακα στο μακρινό σύμπαν, σύμφωνα με μια μελέτη από το Παρατηρητήριο Ακτίνων Χ Chandra της NASA. https://www.nasa.gov/image-article/nasas-chandra-sees-surprisingly-strong-black-hole-jet-at-cosmic-noon/

Το Νέφος του Όορτ δεν είναι ‘σφαιρική αγελάδα’. Το Νέφος του Όορτ είναι μια τεράστια περιοχή παγωμένων αντικειμένων που περιβάλλει τον Ήλιο μας. Θεωρούμε ότι από εκεί προέρχονται οι κομήτες. Συνήθως το Νέφος του Όορτ σχεδιάζεται ως μια αόριστη σφαιρική κατανομή αντικειμένων που περιβάλλουν την Ζώνη Kuiper και το πλανητικό μας σύστημα. Όμως σύμφωνα με (παλαιότερες), αλλά και μια πρόσφατη δημοσίευση των David Nesvornýet al στο περιοδικό ‘The Astrophysical Journal‘, το Νέφος του Όορτ αποκτά ένα πιο περίεργο σχήμα:Προσομοίωση αστρονόμων δείχνει ότι παλιρροιακές δυνάμεις από τον Γαλαξία μας δίνουν μια σπειροειδή μορφή στο εσωτερικό Νέφος του Όορτ που μοιάζει με σχήμα γαλαξία! Η μπλε γραμμή δείχνει το επίπεδο του Γαλαξία μας και η κόκκινη το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι πλανήτες, που ονομάζεται «εκλειπτική».Το Νέφος του Όορτ σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Ηλιακό Σύστημα ήταν σε νεαρή ηλικία. Καθώς οι εξωτερικοί πλανήτες απομάκρυναν την τροχιακή τους γειτονιά, τρισεκατομμύρια μικρά παγωμένα αντικείμενα ωθήθηκαν σε πολύ έκκεντρες τροχιές που πλησιάζουν έως και 30 αστρονομικές (AU) τον Ήλιο και στη συνέχεια απομακρύνονται μέχρι και 1.000 AU. Υπενθυμόζεται ότι η Γη απέχει 1 AU(=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον Ήλιο. Αργότερα, οι γαλαξιακές παλιρροιακές δυνάμεις ώθησαν αυτά τα αντικείμενα πιο μακριά από τον Ήλιο και άλλαξαν την κλίση των τροχιών τους. Οι αλληλεπιδράσεις με κοντινά άστρα τείνουν να τυχαιοποιούν τις τροχιές των αντικειμένων του Νέφους του Όορτ.Το εσωτερικό Νέφος του Όορτ αποτελείται από αντικείμενα που βρίσκονται σε απόσταση 1000 έως 10.000 AU από τον Ήλιο. Είναι λίγο-πολύ επίπεδο, με διάμετρο περίπου 15.000 AU, κλίση 30° ως προς την εκλειπτική και μοιάζει με σπείρα με δύο στριμμένους βραχίονες. Παρά το γεγονός ότι σπειροειδής μορφή είναι μακρόβια, η άμεση παρατηρησιακή ανίχνευσή της μάλλον είναι πολύ δύσκολη.Το Νέφος του Όορτ θυμίζει το ανέκδοτο με τις σφαιρικές αγελάδες. Οι φυσικοί όταν μελετούν κάτι ξεκινούν «υποθέτοντας μια σφαιρική αγελάδα». Αλλά όταν καταπιάνονται με τις λεπτομέρειες η «σφαιρική αγελάδα» γίνεται πιο περίπλοκη προσεγγίζοντας μια κανονική αγελάδα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. The Oort Cloud – https://johncarlosbaez.wordpress.com/2025/06/06/the-oort-cloud/ 2. David Nesvornýet al: «A Spiral Structure in the Inner Oort Cloud, The Astrophysical Journal 983 (2025)

Αurora: Ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης που αλλάζει τα δεδομένα στην πρόβλεψη του καιρού. Ερευνητές στις ΗΠΑ με επικεφαλής τον καθηγητή Πάρι Περδικάρη ανέπτυξαν το Αurora, ένα σύστημα ΑΙ που με χαμηλό κόστος ξεπερνά τα «παραδοσιακά» συστήματα στην πρόβλεψη ενός μεγάλου εύρους περιβαλλοντικών γεγονότων – από τις καταιγίδες και τους τυφώνες ως τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας Aurora στα ελληνικά σημαίνει αυγή αλλά και σέλας, αυτό το ξεχωριστό «πολύχρωμο» ουράνιο φαινόμενο που παρατηρείται στις πολικές περιοχές. Έτσι βάφτισαν το νέο θεμελιώδες μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) μετεωρολογικών προβλέψεων που ανέπτυξαν ο έλληνας αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και Εφαρμοσμένης Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια Πάρις Περδικάρης και οι συνεργάτες του από τη Microsoft. Διότι και η δική τους Aurora, η οποία παρουσιάστηκε προσφάτως στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Nature», είναι ξεχωριστή καθώς με πολύ μικρό κόστος και χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό δείχνει να ξεπερνά στις μετεωρολογικές προβλέψεις όλα τα υπάρχοντα «παραδοσιακά» μοντέλα πρόβλεψης αλλά και τους υπόλοιπους ΑΙ ανταγωνιστές της, προσφέροντας μάλιστα ακριβή πρόβλεψη για πλήθος περιβαλλοντικών γεγονότων – από τις καταιγίδες και τους τυφώνες ως τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας.Στον πλανήτη μας που ταλανίζεται από την κλιματική αλλαγή, με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να μετατρέπονται πλέον σε ρουτίνα, το σύστημα Aurora σηματοδοτεί μια νέα «αυγή» στις μετεωρολογικές προβλέψεις αφού ο καθένας θα μπορεί με έναν απλό υπολογιστή (και με την προϋπόθεση ότι θα έχει εγκατεστημένη μια μονάδα επεξεργασίας γραφικών – GPU) να έχει μέσα σε δευτερόλεπτα ασφαλείς προβλέψεις στην οθόνη του, όπως ανέφερε στο Βήμα-Science ο έλληνας «πατέρας» του στη συνέντευξη μέσω zoom που μας παραχώρησε. Ταχύρρυθμη εκπαίδευση «Τα παραδοσιακά μοντέλα μετεωρολογικών προβλέψεων χρειάζονται πολλούς πόρους για να λειτουργήσουν – απαιτούν υπερυπολογιστές για να διεξαγάγουν δύσκολους μαθηματικούς υπολογισμούς και πολύ χρόνο προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι υπολογισμοί. Αυτό αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα όταν υπάρχουν κρίσιμες καταστάσεις που απαιτούν ταχείες αποφάσεις. Το όραμά μας λοιπόν ήταν να χτίσουμε ένα σύστημα που θα είναι ταχύτερο, φθηνότερο και ευρέως προσβάσιμο. Ετσι γεννήθηκε το Aurora, το οποίο βασίζεται σε μια εντελώς διαφορετική λογική» σημείωσε ο καθηγητής.Ποια ήταν αυτή η… ΑΙ λογική; Η εκπαίδευση του συστήματος με γεωφυσικά δεδομένα από όλο τον κόσμο που κάλυπταν πάνω από 1 εκατομμύριο ώρες… διδακτέας ύλης. «Συμπεριλάβαμε υψηλής ακρίβειας ιστορικά δεδομένα με προηγούμενες προβλέψεις από το 1970 ως σήμερα, οι οποίες μάλιστα διορθώθηκαν ώστε να συμφωνούν καλύτερα με τα δεδομένα που συλλέγονται πλέον από δορυφόρους, μετεωρολογικούς σταθμούς, ωκεανογραφικές μετρήσεις κ.λπ. Κατά κάποιον τρόπο διδάξαμε στο σύστημα όλη την ιστορία της ατμόσφαιρας του τελευταίου περίπου μισού αιώνα».Το σύστημα εκπαιδεύθηκε σε δύο φάσεις. «Στην «προεκπαίδευση» έμαθε τους βασικούς νόμους της φυσικής μέσα από τα δεδομένα, χωρίς όμως να λύνει εξισώσεις – όπως ένας έμπειρος ναυτικός γνωρίζει πώς να προβλέπει τον καιρό μέσα από την πρότερη εμπειρία του και τις αισθήσεις του. Στη δεύτερη φάση της εκπαίδευσης το Αurora εξειδικεύθηκε σε πολύ ακριβείς προβλέψεις για συγκεκριμένα φαινόμενα, όπως π.χ. η 10ήμερη πρόβλεψη του καιρού, η πρόβλεψη σχετικά με τα κύματα στους ωκεανούς, με καταιγίδες και τροπικούς κυκλώνες ή με την ποιότητα του αέρα». Καλός «μαθητής» Και η εκπαίδευση αυτή φαίνεται να… έπιασε τόπο, όπως απέδειξαν διαφορετικά σενάρια προσομοίωσης που έτρεξε η ομάδα – είναι χαρακτηριστικό ότι από τις συγκρίσεις αποδείχθηκε ότι το Aurora είναι το πρώτο μοντέλο ΑΙ που ξεπερνά σε επιδόσεις πρόβλεψης επτά επίσημα κέντρα πρόβλεψης για τους κυκλώνες. Για παράδειγμα, όπως περιέγραψε ο δρ Περδικάρης, το Aurora προέβλεψε σωστά τέσσερις ημέρες νωρίτερα το πού ακριβώς και πότε θα χτυπούσε ο τυφώνας «Doksuri» – ο πιο καταστροφικός τυφώνας που έχει καταγραφεί ποτέ στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο οποίος έπληξε τις Φιλιππίνες τον Ιούλιο του 2023 προκαλώντας δεκάδες θανάτους και ζημιές που ξεπέρασαν τα 28 δισ. δολάρια. «Οι επίσημες προβλέψεις ανέφεραν ότι ο τυφώνας θα περάσει βόρεια στην Ταϊβάν, ωστόσο αυτό που συνέβη ήταν ότι μετακινήθηκε πιο νοτιοδυτικά και έπληξε τις βόρειες ακτές των Φιλιππινών. Η τόσο έγκαιρη πρόβλεψη που προσέφερε το Aurora θα μπορούσε να είναι σωτήρια δίνοντας χρόνο στις Αρχές να προετοιμαστούν κατάλληλα».Εξίσου καλές προβλέψεις προσέφερε το σύστημα στα τεστ που αφορούσαν την καταιγίδα «Ciarán» η οποία έπληξε τον Νοέμβριο του 2023 τις δυτικές ακτές της Ευρώπης. «Το Αurora ήταν το μοναδικό μοντέλο βασισμένο στην ΑΙ που προέβλεψε σωστά, τόσο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ΑΙ μοντέλα όσο και με τις κλασικές μεθόδους, την απότομη αύξηση των ανέμων που προκάλεσε η καταιγίδα».Εξίσου καλές επιδόσεις είχε το σύστημα και σε ό,τι αφορούσε την ποιότητα του αέρα. Τεστ που αφορούσαν μια αμμοθύελλα η οποία χτύπησε το Ιράκ τον Ιούνιο του 2022 προκαλώντας περισσότερες από 5.000 νοσηλείες έδειξαν ότι το Aurora προέβλεψε με ακρίβεια και με ελάχιστο κόστος το συμβάν μία ημέρα πριν από την εμφάνισή του. Δημόσιο αγαθό Το Aurora που, σύμφωνα με τον έλληνα καθηγητή, «φωτίζει τη γνώση μας» σχετικά με τις ατμοσφαιρικές διεργασίες δεν έχει μείνει μόνο στα… ΑΙ χαρτιά. Οπως πληροφορηθήκαμε, χρησιμοποιείται ήδη τους τελευταίους μήνες από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προβλέψεων (ECMWF) το οποίο εξυπηρετεί δεκάδες χώρες στην Ευρώπη – πιθανώς λοιπόν οι έλληνες αρμόδιοι έχουν έμμεση πρόσβαση στις υπηρεσίες του μοντέλου, σημείωσε ο δρ Περδικάρης. «Μπορούν όμως να το κατεβάσουν και οι έλληνες μετεωρολόγοι αφού είναι δημοσίως διαθέσιμο στη διεύθυνση https://github.com/microsoft/aurora».Επόμενος στόχος για την ερευνητική ομάδα είναι να συμπεριλάβει στο μοντέλο τις προβλέψεις για τις βροχοπτώσεις – κάτι που δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή και είναι ζωτικής σημασίας για χώρες όπως η Ελλάδα που βιώνουν τα τελευταία χρόνια ακραίες βροχοπτώσεις και πλημμύρες. Παράλληλα, κατά τον καθηγητή, κοινό όραμα των ομάδων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο πεδίο είναι «το να προσφέρουμε μέσω τέτοιων μοντέλων πρόσβαση σε ασφαλείς προβλέψεις, ιδίως σε χώρες που δεν έχουν τους πόρους και τις υποδομές για να έχουν πρόσβαση στα κλασικά συστήματα τα οποία βασίζονται σε υπερυπολογιστές». Μέσα από τον «εκδημοκρατισμό» των προβλέψεων ο καθηγητής πιστεύει ότι στο μέλλον θα σωθούν από ακραία καιρικά φαινόμενα πολλές ζωές – «σωτήρας» τους θα είναι η ΑΙ (και πρωτίστως βέβαια το μυαλό των επιστημόνων που τη χειρίζονται). H υπεροχή έναντι των άλλων Το Αurora δεν είναι το μόνο ΑΙ σύστημα που έχει αναπτυχθεί για μετεωρολογικές προβλέψεις, είναι όμως το πιο ολοκληρωμένο, με βάση τον δημιουργό του. Οπως εξήγησε ο δρ Περδικάρης, «οι πρώτες τέτοιου είδους προσπάθειες δημοσιεύθηκαν το 2022 – η αρχή έγινε με το κινεζικό Pangu Weather ενώ ακολούθησε η Google DeepMind με το σύστημα GraphCast. Εμείς με το Αurora πήγαμε ένα βήμα παρακάτω χτίζοντας ένα σύστημα που δεν προβλέπει μόνο τον καιρό αλλά και άλλα συστήματα όπως τα ωκεάνια κύματα, η ποιότητα του αέρα κ.λπ.». Μάλιστα η σύγκριση του Aurora με τα υπόλοιπα αντίστοιχα ΑΙ συστήματα χάρισε το προβάδισμα στην ομάδα της Πενσιλβάνια. «Οι συγκρίσεις έδειξαν ότι το Aurora είναι κατά 92% πιο ακριβές σε σύγκριση με το GraphCast σε όλες τις μεταβλητές και τους χρονικούς ορίζοντες πρόβλεψης καθώς και 90% πιο ακριβές σε σύγκριση με το κλασικό σύστημα IFS του ECMWF». https://www.tovima.gr/print/science/ena-chatgpt-se-rolo-meteorologou/

Ποιός ανακατεύει το σύμπαν; Στο σχολείο μαθαίνουμε ότι ο κόσμος λειτουργεί χάρη στην ενέργεια. Χρειαζόμαστε ενέργεια, από τη βενζίνη, τον ήλιο ή τα πυρηνικά καύσιμα. Χάρη στην ενέργεια λειτουργούν οι κινητήρες μας, τα φυτά μας αναπτύσσονται και ξυπνάμε (σχεδόν) κάθε πρωί γεμάτοι ζωντάνια. Κάτι όμως δεν πάει καλά εδώ. Η ενέργεια – όπως επίσης μαθαίνουμε στο σχολείο – διατηρείται. Ούτε δημιουργείται εκ του μηδενός ούτε εξαφανίζεται. Εφόσον διατηρείται, γιατί πρέπει να εφοδιαζόμαστε διαρκώς με ενέργεια; Γιατί δεν μπορούμε απλά να χρησιμοποιούμε την ίδια ενέργεια; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει άφθονη ενέργεια και ότι δεν καταναλώνεται. Δεν είναι, όμως, η ενέργεια που χρειάζεται ο κόσμος για να συνεχίσει να λειτουργεί. Αυτό που χρειάζεται είναι η χαμηλή εντροπία.Η ενέργεια (μηχανική, χημική, ηλεκτρική ή δυναμική) μετασχηματίζεται σε θερμική ενέργεια, δηλαδή σε θερμότητα. Η οποία διαδίδεται αυθόρμητα από τα θερμά προς τα ψυχρά σώματα και δεν υπάρχει δωρεάν τρόπος να την ανακτήσουμε από εκεί για να την ξαναχρησιμοποιήσουμε και να καλλιεργήσουμε τα φυτά ή να τροφοδοτήσουμε τους κινητήρες μας. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, η ενέργεια παραμένει σταθερή, αλλά η εντροπία αυξάνεται, και αυτή ακριβώς δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω. Το προστάζει ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος.Αυτό που κινεί τον κόσμο δεν είναι οι πηγές ενέργειας, αλλά οι πηγές χαμηλής εντροπίας. Κοντά στη Γη υπάρχει μια πλούσια πηγή χαμηλής εντροπίας, ο Ήλιος. Που οφείλεται όμως η χαμηλή εντροπία του Ήλιου; Από το ότι ο Ήλιος γεννήθηκε από μια κατάσταση ακόμα χαμηλότερης εντροπίας: το πρωταρχικό νέφος από το οποίο σχηματίστηκε το ηλιακό μας σύστημα είχε μικρότερη εντροπία. Και ούτω καθεξής όσο πάμε πίσω στο παρελθόν. Ολόκληρη η ιστορία του σύμπαντος οφείλεται στην κοσμική αύξηση της εντροπίας. Μια αύξηση που δεν συντελείται απότομα. Γίνεται σταδιακά. Χρειάζεται χρόνο. Ακόμα και αν διαθέταμε μια αδιανόητα γιγαντιαία κουτάλα, θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος για να ανακατευτεί κάτι τόσο μεγάλο όσο το σύμπαν. Το κυριότερο είναι πως η αύξηση της εντροπίας συναντά εμπόδια και κλειστές πόρτες. Δεν είναι ούτε ταχεία ούτε σταθερή, γιατί τα πράγματα παραμένουν εγκλωβισμένα σε θύλακες χαμηλής εντροπίας έως ότου κάτι ανοίξει την πόρτα σε μια διαδικασία, η οποία τελικά θα επιτρέψει την αύξηση της εντροπίας. Η αύξηση της ίδιας της εντροπίας ανοίγει με την σειρά της νέες πόρτες, μέσα από τις οποίες η εντροπία αυξάνεται περαιτέρω.Για παράδειγμα, ένας σωρός από ξύλα έχει μεγάλη διάρκεια ζωής αν παραμείνει αδιατάρακτος. Δε βρίσκεται σε κατάσταση μέγιστης εντροπίας, γιατί τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται, όπως ο άνθρακας και το υδρογόνο, συνδυάζονται με έναν πολύ συγκεκριμένο («εύτακτο») τρόπο για να δώσουν στο ξύλο την τελική μορφή του. Εάν διασπαστούν οι συγκεκριμένοι δεσμοί, η εντροπία αυξάνεται. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν καίγεται το ξύλο: τα στοιχεία του αποσυνδέονται από τις ιδιαίτερες δομές που δίνουν μορφή στο ξύλο και η εντροπία αυξάνεται απότομα (η φωτιά είναι μια έκδηλα μη αντιστρέψιμη διαδιακασία).Παρομοίως, ένα φράγμα στα βουνά συγκρατεί το νερό έως ότου, λόγω της φθοράς του χρόνου, δημιουργηθούν πάνω του ρωγμές, μέσα από τις οποίες θα αρχίσει να περνάει όλο και περισσότερο νερό, αυξάνοντας έτσι την εντροπία. Κατά τη διάρκεια αυτής της ακανόνιστης διαδικασίας, μεγάλα ή μικρά τμήματα του σύμπαντος παραμένουν απομονωμένα σε σχετικά σταθερές καταστάσεις για περιόδους αρκετά παρατεταμένες. Τα έμβια όντα συγκροτούνται από παρόμοιες αλληλοσυνδεόμενες διαδικασίες. Η φωτοσύνθεση εναποθέτει χαμηλή εντροπία, από τον Ήλιο στα φυτά. Τα ζώα, τρώγωντάς τα, «τρέφονται» με χαμηλή εντροπία. Αν το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν ενέργεια και όχι ‘αρνητική’ εντροπία, θα μπορούσαμε να τραφούμε με τη θερμότητα της Σαχάρας, και όχι με το επόμενο γεύμα μας. Μέσα σε κάθε ζωντανό κύτταρο, το περίπλοκο δίκτυο των χημικών διαδικασιών συνιστά μια δομή που ανοίγει και κλείνει πύλες, μέσα από τις οποίες μπορεί να αυξηθεί η εντροπία. Τα μόρια λειτουργούν ως καταλύτες που επιτρέπουν τη σύνδεση και και συνέλιξη διαδικασιών ή αντιστρόφως, την επιβράδυνσή τους. Όλα οφείλονται στην αύξηση της εντροπίας σε κάθε μεμονωμένη διαδικασία.Ζωή είναι ένα δίκτυο διαδικασιών για την αύξηση της εντροπίας – διαδικασίες που λειτουργούν ως καταλύτες η μία για την άλλη. Δεν αληθεύει, όπως λέγεται κάποιες φορές, ότι η ζωή γεννάει δομές ιδιαίτερες εύτακτες, ή ότι τοπικά μειώνει την εντροπία: είναι απλώς μια διαδικασία που υποβαθμίζει και καταναλώνει την χαμηλή εντροπία της τροφής. Μια αυτοδομημένη αποδιοργάνωση, ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη απ’ ότι στο υπόλοιπο σύμπαν.Όλο το γίγνεσθαι του κόσμου είναι μια σταδιακή διαδικασία αποδιοργάνωσης, όπως εκείνη η τράπουλα που αρχικά βρίσκεται σε τάξη και σιγά σιγά, καθώς τα χαρτιά ανακατεύονται χάνει την οργάνωσή της. Κανένας γίγαντας από ψηλά δεν ανακατεύει το σύμπαν. Το ανακάτεμα γίνεται από το ίδιο το σύμπαν, κατά τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα μέρη του, οι οποίες ξεκινούν και σταματούν με το ανακάτεμα, συντελούμενες βήμα βήμα. Η εξίσωση της εντροπίας χαραγμένη στον τάφο του Ludwig Boltzmann στη Βιέννη πηγή: Carlo Rovelli, «H ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ», μετάφραση Νίκος Αποστολόπουλος, εκδόσεις Πατάκη

Οι αστροναύτες ενημερώνουν το επιστημονικό λογισμικό και υλικό για τη διατήρηση της συνεχιζόμενης διαστημικής έρευνας Η αστροναύτης της NASA και μηχανικός πτήσης της Αποστολής 73, Nichole Ayers, διεξάγει ερευνητικές επιχειρήσεις μέσα στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Ayers επεξεργαζόταν δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει ένα εξειδικευμένο τρισδιάστατο μικροσκόπιο για την ικανότητά του να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού, να ανιχνεύει δυνητικά μολυσματικούς οργανισμούς και να μελετά υγρά μείγματα και μικροοργανισμούς στο διάστημα και στη Γη.Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξυπηρέτησε μια ποικιλία επιστημονικού λογισμικού και υλικού την Πέμπτη, διατηρώντας τα προηγμένα πειράματα διαστημικής έρευνας και τις τεχνολογικές επιδείξεις. Οι έλεγχοι των ματιών, οι παρατηρήσεις της Γης και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.Το τροχιακό φυλάκιο είναι γεμάτο με πολλά επιστημονικά στοιχεία που επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα ερευνών σε διαστημικά φαινόμενα που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Οι εγκαταστάσεις κυμαίνονται από ολόκληρες εργαστηριακές μονάδες, ερευνητικά ράφια μεγέθους ψυγείου που μπορούν να υποστηρίξουν πολλαπλά πειράματα, έως υπολογιστές που ελέγχουν τις συσκευές, παρακολουθούν τα πειράματα και καταγράφουν τα ερευνητικά δεδομένα. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα για να προωθήσουν καινοτόμες λύσεις υγείας τόσο για τους αστροναύτες όσο και για τους Γήινους και να ωφελήσουν τις δημόσιες και ιδιωτικές βιομηχανίες στο διάστημα και στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Anne McClain, εργάστηκαν εκ περιτροπής σήμερα σε εξοπλισμό υπολογιστών, διασφαλίζοντας ότι η έρευνα για τη μικροβαρύτητα συνεχίζει να παρέχει άψογα, ποιοτικά αποτελέσματα. Ο Kim εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Columbus και αντικατέστησε μια κασέτα επεξεργαστή μέσα στον Spaceborne Computer-2. Ο εμπορικός, έτοιμος προς χρήση υπολογιστής επιδεικνύει την ικανότητα να επιταχύνει τις ερευνητικές γνώσεις σε τροχιά χωρίς να βασίζεται σε επίγεια μέσα. Ο McClain ενημέρωσε το υλικολογισμικό μέσα στον Blood Analyzer, μια φορητή βιοϊατρική συσκευή που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και ελέγχει γρήγορα ένα δείγμα αίματος για πολλά συστατικά στο τροχιακό φυλάκιο.Ο Διοικητής του Σταθμού, Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), αφαίρεσε την κάμερα AstroPi από ένα παράθυρο στη μονάδα Unity και στη συνέχεια τη συνέδεσε και την ενεργοποίησε μέσα στο Columbus. Υπάρχουν δύο υπολογιστές AstroPi στο τροχιακό εργαστήριο που έχουν σχεδιαστεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την υποστήριξη επιστημονικών και μηχανικών δεξιοτήτων μεταξύ των φοιτητών. Ο Onishi κατέβασε επίσης δεδομένα που μετρούν την ατμόσφαιρα του σταθμού για την επίδειξη τεχνολογίας Aerosol Monitors για την προστασία της υγείας των αστροναυτών. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, επεξεργάστηκε για άλλη μια φορά δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει τις λειτουργίες απεικόνισης μέσα σε ένα τρισδιάστατο ερευνητικό μικροσκόπιο, γνωστό και ως Σύστημα Ογκομετρικής Απεικόνισης Extant Life ή ELVIS. Η εξειδικευμένη συσκευή τρισδιάστατης απεικόνισης, που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Kibo, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της ποιότητας του νερού, την ανίχνευση δυνητικά μολυσματικών οργανισμών και τη μελέτη υγρών μιγμάτων και μικροοργανισμών στο διάστημα και στη Γη.Πριν ξεκινήσουν όλες οι εργασίες με τον επιστημονικό εξοπλισμό την Πέμπτη, οι Onishi, McClain και Ayers συμμετείχαν σε ελέγχους όρασης διαβάζοντας χαρακτήρες από ένα τυπικό οφθαλμολογικό διάγραμμα. Στο τέλος της βάρδιας του πληρώματος, οι τρεις αστροναύτες ενώθηκαν με τον Kim και κάλεσαν στη Γη για μια επίγεια συνάντηση με τον διευθυντή πτήσης της αποστολής τους. Ο κοσμοναύτης Kirill Peskov, ο οποίος ήταν για πρώτη φορά κοσμοναύτης από τη Roscosmos, ολοκλήρωσε μια φωτογράφιση της Γης και κατέβασε εικόνες από ορόσημα που απαθανάτισε σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια, ο Peskov συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο υπολογιστή για να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς επικοινωνούν τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο. Οι μηχανικοί πτήσης Alexey Zubritskiy και Sergey Ryzhikov πέρασαν την ημέρα τους σε εργασίες συντήρησης γεμίζοντας μια δεξαμενή γεννήτριας οξυγόνου και καθαρίζοντας έναν ανεμιστήρα θέρμανσης μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/05/science-software-hardware/

Ο Ήλιος κατέστρεψε με τρομερούς «κανονιοβολισμούς» την ατμόσφαιρα του Άρη. Για πρώτη φορά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το φαινόμενο που μετέτρεψε σε απέραντη έρημο τον Κόκκινο Πλανήτη. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία σε τροχιά γύρω από τον Άρη το διαστημικό εργαστήριο MAVEN της NASA παρατήρησε για πρώτη φορά άμεσα τη διαδικασία που οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι ήταν υπεύθυνη για την απογύμνωση της ατμόσφαιρας του πλανήτη φαινόμενο που προκάλεσε την ερημοποίηση και τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν.Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science Advances» θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην απάντηση ενός μακροχρόνιου ερωτήματος σχετικά με το πώς ο Άρης μετατράπηκε από έναν δυνητικά κατοικήσιμο κόσμο με ποτάμια και λίμνες στην απέραντη έρημο που βλέπουμε σήμερα.Αν και ο Άρης σήμερα είναι ξηρός, κρύος και ουσιαστικά χωρίς αέρα, η επιφάνειά του είναι «σκαλισμένη» με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ενός πιο υγρού παρελθόντος. Χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αρχαίες κοιλάδες ποταμών, κοίτες λιμνών και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού υποδεικνύουν λίμνες μακράς διαρκείας, πιθανώς ακόμη και ρηχές θάλασσες, που έρεαν στην επιφάνεια του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Για να διατηρηθεί το υγρό νερό, ωστόσο, ο Άρης θα χρειαζόταν μια πολύ πυκνότερη ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει τη θερμότητα και να διατηρήσει υψηλότερη επιφανειακή πίεση. Η κατανόηση του πότε και πώς εξαφανίστηκε αυτή η ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη για την ανακατασκευή της κλιματικής εξέλιξης του Άρη και για τον προσδιορισμό του χρόνου για τον οποίο ο πλανήτης μπορεί να παρέμεινε κατοικήσιμος. Η οβίδα Την τελευταία δεκαετία, οι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ηλιακός άνεμος, η συνεχής ροή ιονισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, και η ακτινοβολία απογύμνωσαν μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη. Μεταξύ των σημαντικότερων μηχανισμών πίσω από αυτή τη διάβρωση είναι μια διαδικασία όπου σωματίδια υψηλής ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο συγκρούονται με την ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτές οι συγκρούσεις, κατ ‘αρχήν, μεταφέρουν αρκετή ενέργεια σε ουδέτερα άτομα και βοηθούν στην απελευθέρωσή τους από την βαρυτική έλξη του πλανήτη, εκτοξεύοντας τα στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι ειδικοί αποκαλούν σωματιδιακό βομβαρδισμό.«Είναι σαν να ρίχνεις μια οβίδα σε μια πισίνα. Η οβίδα, σε αυτή την περίπτωση, είναι τα βαριά ιόντα που συντρίβονται στην ατμόσφαιρα πολύ γρήγορα και εκτοξεύουν ουδέτερα άτομα και μόρια έξω» εξηγεί η η Σάνον Κάρι κύρια ερευνήτρια της αποστολής MAVEN στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder η οποία ηγήθηκε της νέας μελέτης.Ενώ αυτός ο σωματιδιακός βομβαρδισμός είχε από καιρό υποδειχθεί ως βασικός παράγοντας στην κλιματική εξέλιξη του Άρη, αυτή είναι η πρώτη φορά που η διαδικασία παρατηρείται άμεσα. Χρησιμοποιώντας εννέα χρόνια δεδομένων από το διαστημόπλοιο MAVEN οι ερευνητές κατέγραψαν τον σημερινό βομβαρδισμό σωματιδίων στον Άρη. Τα νέα ευρήματα Συνδυάζοντας δεδομένα από τρία όργανα του MAVEN, οι ερευνητές δημιούργησαν έναν λεπτομερή χάρτη του αργού, ενός ευγενούς αερίου, στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Άρη. Το αργό αποτελεί ένα ιδανικό κοσμικό δείκτη για αυτό το είδος ατμοσφαιρικής διαφυγής επειδή είναι χημικά αδρανές, βαρύ και ανθεκτικό στο να φορτιστεί. Αυτό καθιστά απίθανο να αλληλεπιδράσει με άλλες ατμοσφαιρικές διεργασίες, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε σημαντική απώλεια αργού χρησιμεύει ως σαφής ένδειξη του σωματιδιακού βομβαρδισμού.Η μελέτη αναφέρει ότι το MAVEN ανίχνευσε τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αργού σε υψόμετρα όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου συγκρούονται με την ατμόσφαιρα του Άρη. Η παρουσία του ήταν πολύ υψηλότερη από ό,τι εκεί που οι επιστήμονες θα περίμεναν να κινείται φυσικά υπό τη βαρύτητα του πλανήτη, επομένως τα ευρήματα παρέχουν άμεσες αποδείξεις ότι ο ψεκασμός ανυψώνει και αφαιρεί ενεργά τα μόρια από τον Άρη σύμφωνα με τη νέα μελέτη.Αυτή η διαδικασία μπορεί ακόμη και να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την απώλεια της κάποτε πυκνής ατμόσφαιρας του Άρη και, μαζί με αυτήν, της ικανότητάς του να φιλοξενεί υγρό νερό στην επιφάνεια σημειώνουν οι ερευνητές. Τα δεδομένα του MAVEN αποκάλυψαν επίσης ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει με ρυθμό τέσσερις φορές υψηλότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως από τα μοντέλα. Έγινε πιο έντονη κατά τη διάρκεια των ηλιακών καταιγίδων, προσφέροντας ενδεχομένως μια ματιά στο πόσο πιο έντονη μπορεί να ήταν η διαδικασία κατά την πρώιμη ιστορία του Άρη, όταν ο πλανήτης ήταν πιο ευάλωτος στην ενέργεια του Ήλιου.Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι αυτή η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα έντονη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο ήλιος ήταν πιο ενεργός και ο Άρης είχε ήδη χάσει το προστατευτικό μαγνητικό του πεδίο. Χωρίς αυτή τη μαγνητική ασπίδα, η ατμόσφαιρα του Άρη παρέμεινε ευάλωτη στην πλήρη δύναμη του ηλιακού ανέμου, επιταχύνοντας τη διάβρωση του και ωθώντας τον πλανήτη πέρα από ένα σημείο καμπής όπου το υγρό νερό δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει.«Αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν τον ρόλο του σωματιδιακού βομβαρδισμού στην απώλεια της ατμόσφαιρας του Άρη και στον προσδιορισμό της ιστορίας του νερού στον Άρη» λέει η Σάνον Κάρι.Για να προσδιοριστεί πλήρως εάν ο σωματιδιακός βομβαρδισμός ήταν πράγματι ο κύριος παράγοντας της μακροπρόθεσμης κλιματικής αλλαγής του Άρη, οι επιστήμονες θα πρέπει να εξετάσουν δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν χρησιμοποιώντας μοντέλα, ισοτοπικά δεδομένα και αρχαία κλιματικά στοιχεία. Μόνο τότε μπορούν να κρίνουν εάν το φαiνόμενο αυτό απλώς άγγιξε τις άκρες της ατμόσφαιρας του Άρη ή την απογύμνωσε. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Άρη πριν και μετά τον βομβαρδισμό του από τον Ήλιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965067/o-ilios-katestrepse-me-tromeroys-kanoniovolismoys-tin-atmosfaira-toy-ari/

Tα δηλητηριώδη σύννεφα της Αφροδίτης …. φιλοξενούν πράγματι ζωή; Η Αφροδίτη είναι ο κοντινότερος γείτονας της Γης. Έχει παρόμοια δομή αλλά είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη. Καλύπτεται από μια πυκνή, τοξική ατμόσφαιρα που παγιδεύει τη θερμότητα. Για τον λόγο αυτό η θερμοκρασία στην επιφάνειά της φτάνει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.Αυτός ο πλανήτης έχει μακράν τις υψηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες στο ηλιακό σύστημα, ξεπερνώντας ακόμη και τον Ερμή, παρότι η Αφροδίτη βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό οφείλεται σε ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που εκτυλίχθηκε κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων και μερικών δισεκατομμυρίων ετών πριν, … χωρίς να είμαστε ακριβώς σίγουροι. Αλλά για το θέμα μας δεν έχει σημασία το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Σημασία είναι ότι συνέβη, και τώρα ο πλανήτης πνίγεται μέχρι θανάτου στη δική του επιβλαβή ατμόσφαιρα, με ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνειά της 900 φορές μεγαλύτερες και πλέον, από την αντίστοιχη στην επιφάνεια της Γης. Αλλά και οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Αφροδίτης κυμαίνονται από 480 βαθμούς Κελσίου έως 450 βαθμούς Κελσίου. Είναι δηλαδή τόσο υψηλές που λιώνουν π.χ. τον μόλυβδο.Προφανώς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε μορφή ζωής. Εντάξει … το σύμπαν μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία μας και υπάρχει πάντα χώρος για εκπλήξεις, αλλά και πάλι, αυτά τα ποιητικά επιχειρήματα δεν πείθουν.Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει πραγματικά όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη είναι η ατμόσφαιρά της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην ατμόσφαιρά της, τόσο χαμηλότερες γίνονται οι θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσουμε στο διάστημα. Στο μέσον της ατμόσφαιρας της Αφραδίτης, σε υψόμετρο από 50 έως 60 χιλιόμετρα, οι θερμοκρασίες είναι καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος θερμοκρασιών που συναντάμε στη Γη. Και οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι επίσης καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος πιέσεων που αισθανόμαστε στη Γη.Βεβαια, η ίδια η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο φιλική. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πολύ άζωτο. Και η υπεριώδης ακτινοβολία διασπά τα μόρια στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να παράξει μια σειρά από πραγματικά δυσάρεστα πράγματα, όπως θειικό οξύ, υδρόθειο και χλώριο. Αν ένας άνθρωπος ανέπνεε αυτόν τον αέρα θα διαλυόταν από μέσα προς τα έξω.Η ζωή στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πρέπει να έχει μια πραγματικά παράξενη βιοχημεία. Τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ομάδα αστρονόμων ισχυρίστηκε ότι ανίχνευσε την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η φωσφίνη είναι ένα ενδιαφέρον μόριο. Είναι αρκετά βρωμερή και στη Γη είναι ένα υποπροϊόν αναερόβιων βακτηρίων (κάτι που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τα έλη και οι βάλτοι δεν είναι και τόσο ευχάριστα μέρη για επίσκεψη).Υπάρχουν τρόποι για να παραχθεί φωσφίνη χωρίς βακτήρια. Για παράδειγμα ο Δίας παράγει άφθονη ποσότητα φωσφίνης συνεχώς, λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων αυτού του πλανήτη – ιδιότητες που δεν διαθέτει η Αφροδίτη. Επιπλέον, η φωσφίνη διασπάται εύκολα στην υπεριώδη ακτινοβολία, επομένως η παρουσία της σε μεγάλες ποσότητες σημαίνει ότι πρέπει να αναπληρώνεται και να παράγεται συνεχώς.Η ανακοίνωση της ύπαρξης φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης προκάλεσε τεράστια αναστάτωση, με τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο να ασχολούνται με αυτή τη δελεαστική πιθανότητα. Αλλά στη συνέχεια καχύποπτοι επιστήμονες απάντησαν, υποστηρίζοντας ότι η αρχική έρευνα ήταν λανθασμένη και ότι χρησιμοποίησαν μια ακατάλληλη ανάλυση του υποβάθρου. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας ενημέρωσαν τα αποτελέσματά τους και ενίσχυσαν την άποψή τους. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το σήμα απλώς συγχέεται με διοξείδιο του θείου κ.οκ.Ένα τεράστιο μπέρδεμα, που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιλυθεί πλήρως. Από ό,τι φαίνεται στην βιβλιογραφία, υπάρχει ένα είδος συναίνεσης, ότι η Αφροδίτη πιθανότατα δεν έχει φωσφίνη, κι αν έχει, είναι σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον αρχικό ισχυρισμό.Η υπόθεση έκλεισε; Όχι ακριβώς. Η NASA αναπτύσσει δύο αποστολές με στόχο την Αφροδίτη: την DAVINCI και την VERITAS, οι οποίες μάλλον θα δώσουν την οριστική απάντηση. Πάντως οι προοπτικές ζωής στην Αφροδίτη φαίνονται μάλλον ελάχιστες. Αλλά δεν είναι μηδενικές. Και στο μακρινό παρελθόν, πριν από την έλευση της κόλασης του θερμοκηπίου, η Αφροδίτη πιθανότατα έμοιαζε πολύ με τη Γη.Ίσως, κάποια παράξενη μορφή ζωής να ξεκίνησε και να εξελίχθηκε για να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο κλίμα. Η ζωή στην Αφροδίτη δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει νερό, είναι πολύ θερμή για κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σταγονίδια θειώδους αμμωνίου ή θειικού οξέος που διασκορπίζονται μέσα στα σύννεφα της Αφροδίτης. Αυτή η ζωή θα ήταν εξαιρετικά απλή, ίσως ακόμη και χωρίς κυτταρικές μεμβράνες, αποτελούμενη απλώς από αυτοαναπαραγόμενα μόρια που χρησιμοποιούν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας.Αυτού του είδους η ζωή μπορεί να αλλάξει τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, εξηγώντας πολλά μυστήρια όπως το επιπλέον οξυγόνο στα στρώματα των νεφών και τις επιπλέον ποσότητες διοξειδίου του θείου που δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε απλά χημικά μοντέλα. Αξίζει να το διερευνήσουμε πιο προσεκτικά τελικά. Η Αφροδίτη, ο δεύτερος βράχος μετά τον Ήλιο, είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυχτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη. Ονομάζεται Αυγερινός όταν εμφανίζεται το πρωί και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται το απόγευμα. Alain Bashung – Venus (Live à l’Olympia 2008) πηγή: https://www.universetoday.com/articles/do-the-clouds-of-venus-really-host-life

Οι παρατηρήσεις Webb της NASA ενημερώνουν για τις πιθανότητες πρόσκρουσης του αστεροειδούς 2024 YR4 στη Σελήνη Ενώ ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται επί του παρόντος πολύ μακρινός για να ανιχνευθεί με τηλεσκόπια από τη Γη, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA συνέλεξε μία ακόμη παρατήρηση του αστεροειδούς πριν χαθεί από την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Με τα πρόσθετα δεδομένα, ειδικοί από το Κέντρο Μελετών Αντικειμένων Κοντά στη Γη της NASA στο Εργαστήριο Αεριώθησης του οργανισμού στη Νότια Καλιφόρνια βελτίωσαν περαιτέρω την τροχιά του αστεροειδούς. Τα δεδομένα Webb βελτίωσαν τις γνώσεις μας για το πού θα βρίσκεται ο αστεροειδής στις 22 Δεκεμβρίου 2032, κατά σχεδόν 20%. Ως αποτέλεσμα, η πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς στη Σελήνη έχει αυξηθεί ελαφρώς από 3,8% σε 4,3%. Στη μικρή πιθανότητα πρόσκρουσης του αστεροειδούς, δεν θα άλλαζε την τροχιά της Σελήνης. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης. Η πρώτη εικόνα είναι από τις 2 Απριλίου 2025 με πιθανότητα πρόσκρουσης 3,8%. Στη δεύτερη εικόνα, από τις 3 Ιουνίου 2025, η κίτρινη γραμμή μειώνεται, η βεβαιότητα αυξάνεται και η πιθανότητα πρόσκρουσης είναι 4,3%.Το εύρος των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από κίτρινα σημεία - του 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032. Το εύρος μειώνεται από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο καθώς αποκτήσαμε περισσότερα δεδομένα και βελτιώσαμε τη βεβαιότητά μας για τη θέση του αστεροειδούς. Η Γη βρίσκεται κοντά στο κέντρο του λευκού κύκλου, που αντιπροσωπεύει την τροχιακή πορεία της Σελήνης.Όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά ο αστεροειδής 2024 YR4, ο αστεροειδής είχε μικρή πιθανότητα να συγκρουστεί με τη Γη. Μετά από περισσότερες παρατηρήσεις, η NASA κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αντικείμενο δεν ενέχει σημαντικό κίνδυνο πρόσκρουσης για τη Γη το 2032 και μετά. Καθώς έρχονται τα δεδομένα, είναι φυσιολογικό η πιθανότητα πρόσκρουσης να εξελίσσεται. Μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Άντι Ρίβκιν από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins στο Λόρελ του Μέριλαντ, πραγματοποίησε τις παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας του Webb τον Μάιο. Ο αστεροειδής 2024 YR4 βρίσκεται πλέον πολύ μακριά για να παρατηρηθεί είτε με διαστημικά είτε με επίγεια τηλεσκόπια. Η NASA αναμένει να κάνει περαιτέρω παρατηρήσεις όταν η τροχιά του αστεροειδούς γύρω από τον Ήλιο τον φέρει πίσω κοντά στη Γη το 2028. Κινούμενη εικόνα που εναλλάσσεται μεταξύ δύο εικόνων των πιθανών τοποθεσιών - που αντιπροσωπεύονται από μια γραμμή κίτρινων σημείων - του αστεροειδούς 2024 YR4 στις 22 Δεκεμβρίου 2032 https://science.nasa.gov/blogs/planetary-defense/2025/06/05/nasas-webb-observations-update-asteroid-2024-yr4s-lunar-impact-odds/

Η Αποστολή PACE της NASA Αποκαλύπτει Ένα Έτος Γήινων Δεδομένων για την Υγεία των Φυτών. Πολλά μπορούν να αλλάξουν μέσα σε ένα χρόνο για τα δάση και τη βλάστηση της Γης, καθώς η άνοιξη και οι βροχερές εποχές μπορούν να φέρουν νέα ανάπτυξη, ενώ οι θερμοκρασίες ψύξης και ο ξηρός καιρός μπορούν να προκαλέσουν μαρασμό αυτών των πράσινων χρωμάτων. Και τώρα, ένας νέος τύπος οπτικοποίησης της NASA απεικονίζει αυτές τις αλλαγές σε ένα πλήρες σύνολο χρωμάτων όπως φαίνεται από το διάστημα. Οι ανθοκυανίνες είναι οι κόκκινες χρωστικές στα φύλλα, ενώ τα καροτενοειδή είναι οι κίτρινες χρωστικές - και οι δύο τις βλέπουμε όταν το φθινόπωρο αλλάζει τα χρώματα των δέντρων. Τα φυτά χρησιμοποιούν αυτές τις χρωστικές για να προστατευτούν από τις διακυμάνσεις του καιρού, προσαρμόζοντας το περιβάλλον μέσω χημικών αλλαγών στα φύλλα τους. Για παράδειγμα, τα φύλλα μπορούν να κιτρινίσουν περισσότερο όταν έχουν υπερβολικό ηλιακό φως αλλά όχι αρκετό από τα άλλα απαραίτητα, όπως νερό και θρεπτικά συστατικά. Εάν δεν προσαρμόσουν το χρώμα τους, θα προκληθεί βλάβη στους μηχανισμούς που διαθέτουν για να εκτελέσουν τη φωτοσύνθεση. Στην οπτικοποίηση, τα δεδομένα επισημαίνονται με έντονα χρώματα: το ματζέντα αντιπροσωπεύει τις ανθοκυανίνες, το πράσινο αντιπροσωπεύει τη χλωροφύλλη και το κυανό αντιπροσωπεύει τα καροτενοειδή. Όσο πιο φωτεινά είναι τα χρώματα, τόσο περισσότερα φύλλα υπάρχουν σε αυτήν την περιοχή. Η κίνηση αυτών των χρωμάτων στις χερσαίες περιοχές δείχνει τις εποχιακές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου.Σε περιοχές όπως τα αειθαλή δάση του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, τα φυτά υφίστανται λιγότερες εποχιακές αλλαγές. Τα δεδομένα το υπογραμμίζουν αυτό, δείχνοντας συγκριτικά πιο σταθερά χρώματα καθώς προχωρά το έτος.Ο συνδυασμός αυτών των τριών χρωστικών βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υγεία των φυτών.«Οι μετατοπίσεις σε αυτές τις χρωστικές, όπως ανιχνεύονται από το PACE, δίνουν νέες πληροφορίες που μπορεί να περιγράψουν καλύτερα την ανάπτυξη της βλάστησης ή πότε η βλάστηση αλλάζει από ακμάζουσα σε στρεσαρισμένη», δήλωσε ο McKibben. «Είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η αποστολή θα οδηγήσει σε αυξημένη κατανόηση του πλανήτη μας και θα επιτρέψει καινοτόμες, πρακτικές λύσεις που εξυπηρετούν την κοινωνία».Το Ocean Color Instrument στο PACE συλλέγει υπερφασματικά δεδομένα, πράγμα που σημαίνει ότι παρατηρεί τον πλανήτη σε 100 διαφορετικά μήκη κύματος ορατού και εγγύς υπέρυθρου φωτός. Είναι το μόνο όργανο – στο διάστημα ή αλλού – που παρέχει υπερφασματική κάλυψη σε όλο τον κόσμο κάθε μία έως δύο ημέρες. Η αποστολή PACE βασίζεται στην κληρονομιά προηγούμενων αποστολών, όπως ο Landsat, ο οποίος συλλέγει δεδομένα υψηλότερης ανάλυσης αλλά παρατηρεί ένα κλάσμα αυτών των μηκών κύματος.Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο Remote Sensing Letters, οι επιστήμονες παρουσίασαν τα πρώτα επίγεια προϊόντα δεδομένων της αποστολής.«Αυτά τα δεδομένα PACE παρέχουν μια νέα εικόνα της Γης που θα βελτιώσει την κατανόησή μας για τη δυναμική και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων», δήλωσε ο Fred Huemmrich, ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, στην κομητεία της Βαλτιμόρης, μέλος της ομάδας επιστήμης και εφαρμογών PACE και πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Με τα δεδομένα PACE, είναι σαν να βλέπουμε έναν εντελώς νέο κόσμο χρωμάτων. https://www.nasa.gov/earth/nasas-pace-mission-reveals-a-year-of-terrestrial-data-on-plant-health/

Η αποστολή SunRISE της NASA εξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης και ορίζει νέο επιστημονικό επικεφαλής Έξι πανομοιότυποι CubeSats διατεταγμένοι σε ημικύκλιο σε μια ανακλαστική μπλε επιφάνεια, με τα ηλιακά τους πάνελ αναπτυγμένα. Κάθε μικρός, κυβικός δορυφόρος είναι τοποθετημένος σε μια μαύρη βάση. Το φόντο είναι ένας λείος, ανοιχτόχρωμος τοίχος, φωτισμένος με ένα ζεστό, έντονο φως από την επάνω δεξιά γωνία, που μιμείται μια ανατολή του ηλίου. Οι έξι δορυφόροι που αποτελούν την αποστολή SunRISE της NASA έχουν το μέγεθος ενός κουτιού δημητριακών, πλαισιωμένοι από μικρά ηλιακά πάνελ. Μόλις φτάσουν στο διάστημα, οι SmallSat πετούν σε απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων μεταξύ τους, αναπτύσσοντας ο καθένας τέσσερις ραδιοκεραίες που εκτείνονται σε μήκος 2,5 μέτρων. Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής/Allison Bills Η ομάδα για το SunRISE (Sun Radio Interferometer Space Experiment) της NASA επανεξετάζει την ημερομηνία εκτόξευσης της αποστολής, με την αναμενόμενη εκτόξευση να μην είναι νωρίτερα από τον Σεπτέμβριο. Η αποστολή ηλιοφυσικής συμμετέχει σε μια βόλτα με έναν πύραυλο Vulcan-Centaur της United Launch Alliance που μεταφέρει ωφέλιμα φορτία της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η αποστολή SunRISE αποτελείται από έξι μικρούς δορυφόρους μεγέθους τοστιέρας, ή SmallSats, που θα ανιχνεύουν καταιγίδες ηλιακών ενεργειακών σωματιδίων που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο διαστημόπλοια και αστροναύτες. Δουλεύοντας μαζί, οι έξι SmallSats θα λειτουργήσουν ως ένα ενιαίο, γιγάντιο ραδιοτηλεσκόπιο για να καταγράψουν με πρωτοφανή λεπτομέρεια δεδομένα σχετικά με τις ραδιοεκρήξεις που σχετίζονται με τις καταιγίδες σωματιδίων του Ήλιου. Η κατασκευή των έξι διαστημοπλοίων SunRISE ολοκληρώθηκε το 2023. Οι τελικές δοκιμές πριν από την εκτόξευση θα ξεκινήσουν αυτόν τον μήνα. Η καθηγήτρια Susan Lepri, διευθύντρια του Εργαστηρίου Έρευνας Διαστημικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ, ανέλαβε ως κύρια ερευνήτρια της αποστολής τον Ιανουάριο.«Είμαι ενθουσιασμένη που αναλαμβάνω το τιμόνι αυτής της αποστολής ως κύρια ερευνήτρια και είμαι μέλος αυτής της ομάδας της οποίας το καινοτόμο έργο, αρχικά με επικεφαλής τον Δρ. Justin Kasper, σύντομα θα καρποφορήσει», δήλωσε η Lepri. «Αυτή η αποστολή θα παράσχει πρωτοποριακά δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους του διαστημικού καιρού καθώς εκρήγνυνται από τον Ήλιο».Το SunRISE της NASA είναι μια Αποστολή Ευκαιρίας υπό το Τμήμα Ηλιοφυσικής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Αυτές οι ευκαιρίες αποτελούν μέρος του Προγράμματος Εξερευνητών, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ. Το έργο διαχειρίζεται το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, ένα τμήμα του Caltech στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Το Εργαστήριο Διαστημικής Δυναμικής του Πανεπιστημίου της Γιούτα κατασκεύασε το διαστημόπλοιο SunRISE. Το JPL παρέχει επίσης το κέντρο επιχειρήσεων της αποστολής. https://science.nasa.gov/blogs/sunrise/2025/06/05/nasas-sunrise-mission-reviewing-launch-date-names-new-science-lead/

Το IXPE της NASA Λαμβάνει την Πρώτη Μέτρηση Πόλωσης Ακτίνων Χ της Έκρηξης Μαγνήτη Τι συμβαίνει όταν το πιο μαγνητικό αντικείμενο του σύμπαντος λάμπει με τη δύναμη 1.000 Ήλιων σε λίγα δευτερόλεπτα; Χάρη στο IXPE (Imaging X-ray Polarimetry Explorer) της NASA, μια αποστολή σε συνεργασία με την ASI (Ιταλική Διαστημική Υπηρεσία), οι επιστήμονες βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση αυτού του ακραίου γεγονότος. Τα μάγναστρα είναι ένας τύπος νεαρού αστέρα νετρονίων - ένα αστρικό υπόλειμμα που σχηματίζεται όταν ένα τεράστιο άστρο φτάνει στο τέλος της ζωής του και καταρρέει στον εαυτό του, αφήνοντας πίσω του έναν πυκνό πυρήνα περίπου όσο η μάζα του Ήλιου, αλλά συμπιεσμένο στο μέγεθος μιας πόλης. Τα άστρα νετρονίων εμφανίζουν μερικές από τις πιο ακραίες φυσικές ιδιότητες στο παρατηρήσιμο σύμπαν και παρουσιάζουν μοναδικές ευκαιρίες για τη μελέτη συνθηκών που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να αναπαραχθούν σε ένα εργαστήριο στη Γη. . Ένα μάγναστρα είναι ένας τύπος απομονωμένου αστέρα νετρονίων, τα θρυμματισμένα, σε μέγεθος πόλης, υπολείμματα ενός αστέρα πολλές φορές μεγαλύτερου από τον Ήλιο μας. Τα μαγνητικά τους πεδία μπορούν να είναι 10 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα από αυτά ενός μαγνήτη ψυγείου και έως και χίλιες φορές ισχυρότερα από αυτά ενός τυπικού αστέρα νετρονίων. Αυτό αντιπροσωπεύει μια τεράστια αποθήκη ενέργειας που οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι τροφοδοτεί τις εκρήξεις μαγνητάστρων. Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA/Chris Smith (USRA) Το μαγνητάρο 1E 1841-045, που βρίσκεται στα απομεινάρια ενός σουπερνόβα (SNR Kes 73) σχεδόν 28.000 έτη φωτός από τη Γη, παρατηρήθηκε σε κατάσταση εκρήξεων από τα τηλεσκόπια Swift, Fermi και NICER της NASA στις 21 Αυγούστου 2024.Λίγες φορές το χρόνο, η ομάδα IXPE εγκρίνει αιτήματα για διακοπή των προγραμματισμένων παρατηρήσεων του τηλεσκοπίου για να επικεντρωθεί σε μοναδικά και απροσδόκητα ουράνια γεγονότα. Όταν το μαγνητάρο 1E 1841-045 εισήλθε σε αυτήν την φωτεινότερη, ενεργή κατάσταση, οι επιστήμονες αποφάσισαν να ανακατευθύνουν το IXPE για να λάβουν τις πρώτες μετρήσεις πόλωσης ενός μαγνητάρη που εκπέμπει εκρήξεις. Τα μάγναστρα έχουν μαγνητικά πεδία αρκετές χιλιάδες φορές ισχυρότερα από τα περισσότερα αστέρια νετρονίων και φιλοξενούν τα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία από οποιοδήποτε γνωστό αντικείμενο στο σύμπαν. Οι διαταραχές στα ακραία μαγνητικά τους πεδία μπορούν να προκαλέσουν την απελευθέρωση έως και χίλιες φορές περισσότερης ενέργειας ακτίνων Χ από ό,τι κανονικά για αρκετές εβδομάδες. Αυτή η ενισχυμένη κατάσταση ονομάζεται έκρηξη, αλλά οι μηχανισμοί πίσω από αυτές δεν είναι ακόμη καλά κατανοητοί.Μέσω των μετρήσεων πόλωσης ακτίνων Χ του IXPE, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. Η πόλωση μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με τον προσανατολισμό και την ευθυγράμμιση των εκπεμπόμενων φωτεινών κυμάτων ακτίνων Χ. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός πόλωσης, τόσο περισσότερο τα κύματα ακτίνων Χ ταξιδεύουν συγχρονισμένα, παρόμοια με μια αυστηρά χορογραφημένη χορευτική παράσταση. Η εξέταση των χαρακτηριστικών πόλωσης των μάγναστρα αποκαλύπτει ενδείξεις σχετικά με τις ενεργειακές διεργασίες που παράγουν τα παρατηρούμενα φωτόνια, καθώς και την κατεύθυνση και τη γεωμετρία των μαγνητικών πεδίων των μαγνητάρ.Τα αποτελέσματα του IXPE, με τη βοήθεια παρατηρήσεων από τα τηλεσκόπια NuSTAR και NICER της NASA, δείχνουν ότι οι εκπομπές ακτίνων Χ από το 1E 1841-045 γίνονται πιο πολωμένες σε υψηλότερα επίπεδα ενέργειας, διατηρώντας παράλληλα την ίδια κατεύθυνση διάδοσης. Μια σημαντική συμβολή σε αυτόν τον υψηλό βαθμό πόλωσης προέρχεται από την σκληρή ουρά ακτίνων Χ του 1E 1841-045, ένα ενεργητικό μαγνητοσφαιρικό συστατικό που κυριαρχεί στις υψηλότερες ενέργειες φωτονίων που παρατηρούνται από το IXPE. Οι «σκληρές ακτίνες Χ» αναφέρονται σε ακτίνες Χ με μικρότερα μήκη κύματος και υψηλότερες ενέργειες από τις «μαλακές ακτίνες Χ». Αν και διαδεδομένες στα μάγναστρα, οι μηχανισμοί που οδηγούν στην παραγωγή αυτών των φωτονίων ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Έχουν προταθεί αρκετές θεωρίες για να εξηγήσουν αυτήν την εκπομπή, αλλά τώρα η υψηλή πόλωση που σχετίζεται με αυτές τις σκληρές ακτίνες Χ παρέχει περαιτέρω ενδείξεις για την προέλευσή τους. Αυτή η απεικόνιση απεικονίζει τις μετρήσεις του IXPE για την πόλωση ακτίνων Χ που εκπέμπονται από το μάγναστρο 1E 1841-045 που βρίσκεται μέσα στο Υπόλειμμα Υπερκαινοφανούς Kes 73. Κατά τη στιγμή της παρατήρησης, το μάγναστρο βρισκόταν σε κατάσταση έκρηξης και εκπέμπει φωτεινότητα ισοδύναμη με 1000 ήλιους. Μελετώντας την πόλωση ακτίνων Χ των μάγναστρων που βιώνουν μια έκρηξη, οι επιστήμονες μπορεί να είναι σε θέση να πλησιάσουν περισσότερο στην αποκάλυψη των μυστηρίων αυτών των γεγονότων. https://www.nasa.gov/missions/ixpe/nasas-ixpe-obtains-first-x-ray-polarization-measurement-of-magnetar-outburst/

Η NASA Ορίζει την Κάλυψη για την Εκτόξευση και την Άφιξη της Αποστολής Axiom 4 στον Σταθμό. Η NASA, η Axiom Space και η SpaceX στοχεύουν στις 8:22 π.μ. EDT, την Τρίτη 10 Ιουνίου, για την εκτόξευση της τέταρτης ιδιωτικής αποστολής αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, Axiom Mission 4. Η αποστολή θα απογειωθεί από το Συγκρότημα Εκτόξευσης 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στη Φλόριντα. Το πλήρωμα θα ταξιδέψει στο εργαστήριο σε τροχιά με ένα νέο διαστημόπλοιο SpaceX Dragon μετά την εκτόξευση με τον πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας. Η στοχευμένη ώρα πρόσδεσης είναι περίπου στις 12:30 μ.μ., την Τετάρτη 11 Ιουνίου. Η NASA θα μεταδώσει ζωντανή κάλυψη των δραστηριοτήτων εκτόξευσης και άφιξης στο NASA+. Μάθετε πώς να παρακολουθείτε περιεχόμενο της NASA μέσω μιας ποικιλίας πλατφορμών, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Η ευθύνη της αποστολής της NASA είναι για ολοκληρωμένες επιχειρήσεις, οι οποίες ξεκινούν κατά την προσέγγιση του διαστημικού σκάφους στον διαστημικό σταθμό, συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της περίπου δύο εβδομάδων παραμονής του πληρώματος στο εργαστήριο σε τροχιά, ενώ παράλληλα διεξάγουν επιστημονικές, εκπαιδευτικές και εμπορικές δραστηριότητες, και ολοκληρώνονται μόλις το διαστημικό σκάφος εξέλθει από τον σταθμό.Η Peggy Whitson, πρώην αστροναύτης της NASA και διευθύντρια επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων στην Axiom Space, θα ηγηθεί της εμπορικής αποστολής, ενώ ο αστροναύτης του ISRO (Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας) Shubhanshu Shukla θα υπηρετήσει ως πιλότος. Οι δύο ειδικοί της αποστολής είναι ο αστροναύτης του προγράμματος ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) Sławosz Uznański-Wiśniewski από την Πολωνία και ο Tibor Kapu από την Ουγγαρία.Στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της NASA και του ISRO, η Axiom Mission 4 εκπληρώνει μια δέσμευση που επισημάνθηκε από τον Πρόεδρο Τραμπ και τον Ινδό Πρωθυπουργό Narendra Modi να στείλουν τον πρώτο αστροναύτη του ISRO στον σταθμό. Οι διαστημικές υπηρεσίες συμμετέχουν σε πέντε κοινές επιστημονικές έρευνες και δύο επιδείξεις σε τροχιά στον τομέα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών. Η NASA και το ISRO έχουν μια μακροχρόνια σχέση που βασίζεται σε ένα κοινό όραμα για την προώθηση της επιστημονικής γνώσης και την επέκταση της διαστημικής συνεργασίας.Η ιδιωτική αποστολή μεταφέρει επίσης τους πρώτους αστροναύτες από την Πολωνία και την Ουγγαρία που θα παραμείνουν στον διαστημικό σταθμό. Η NASA θα συμμετάσχει στην τηλεδιάσκεψη πριν από την εκτόξευση της αποστολής που διοργανώνεται από την Axiom Space (όχι νωρίτερα από μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της Επιθεώρησης Ετοιμότητας Εκτόξευσης) στις 6 μ.μ. τη Δευτέρα 9 Ιουνίου, με τους ακόλουθους συμμετέχοντες: Dana Weigel, διευθύντρια, Πρόγραμμα Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, NASA Allen Flynt, επικεφαλής υπηρεσιών αποστολής, Axiom Space William Gerstenmaier, αντιπρόεδρος, Αξιοπιστία Κατασκευής και Πτήσης, SpaceX Arlena Moses, αξιωματικός καιρού εκτόξευσης, 45η Μοίρα Μετεωρολογίας, Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ Για να συμμετάσχουν στην τηλεδιάσκεψη, τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να εγγραφούν στην Axiom Space έως τις 12 μ.μ. την Κυριακή 8 Ιουνίου, στη διεύθυνση: https://bit.ly/4krAQHK Η κάλυψη της αποστολής της NASA έχει ως εξής (όλες τις ώρες Ανατολικής Ακτής και ενδέχεται να αλλάξει βάσει των λειτουργιών σε πραγματικό χρόνο): Τρίτη, 10 Ιουνίου 6:15 π.μ. – Έναρξη κάλυψης εκτόξευσης Axiom Space και SpaceX. 7:25 π.μ. – Η NASA συμμετέχει στην κάλυψη εκτόξευσης στο NASA+. 8:22 π.μ. – Εκτόξευση Η NASA θα τερματίσει την κάλυψη μετά την τροχιακή εισαγωγή, η οποία είναι περίπου 15 λεπτά μετά την εκτόξευση. Καθώς πρόκειται για εμπορική εκτόξευση, η NASA δεν θα παρέχει καθαρή ροή εκτόξευσης στα κανάλια της. Τετάρτη, 11 Ιουνίου 10:30 π.μ. – Έναρξη κάλυψης άφιξης στα κανάλια NASA+, Axiom Space και SpaceX. 12:30 μ.μ. – Στοχευμένη πρόσδεση στο διαστημικό λιμάνι της μονάδας Harmony του σταθμού. Η κάλυψη άφιξης θα συνεχιστεί μέχρι το άνοιγμα της θυρίδας και τα καλωσορίσματα. Όλες οι ώρες είναι εκτιμήσεις και θα μπορούσαν να προσαρμοστούν με βάση τις λειτουργίες σε πραγματικό χρόνο μετά την εκτόξευση. Ακολουθήστε το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού για τις πιο ενημερωμένες πληροφορίες λειτουργίας. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη μιας χαμηλής οικονομίας της Γης. Στόχος της NASA είναι να επιτύχει μια ισχυρή οικονομία εκτός Γης, όπου ο οργανισμός μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ως ένας από τους πολλούς πελάτες για να επιτύχει τους επιστημονικούς και ερευνητικούς του στόχους στη μικροβαρύτητα. Η εμπορική στρατηγική της NASA για τη χαμηλή τροχιά της Γης παρέχει στην κυβέρνηση αξιόπιστες και ασφαλείς υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, επιτρέποντας στον οργανισμό να επικεντρωθεί στις αποστολές Artemis στη Σελήνη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τον Άρη, ενώ παράλληλα συνεχίζει να χρησιμοποιεί τη χαμηλή τροχιά της Γης ως πεδίο εκπαίδευσης και δοκιμών για αυτές τις αποστολές στο βαθύ διάστημα. Το διαστημόπλοιο SpaceX Dragon που μεταφέρει το πλήρωμα της Αποστολής Axiom 3 απεικονίζεται να πλησιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 20 Ιανουαρίου 2024. Μάθετε περισσότερα για την εμπορική διαστημική στρατηγική της NASA στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/commercial-space

Sols 4559-4560: Εκστρατεία Γεωτρήσεων — Αναζήτηση για μια Θέση Γεωτρήσεων σε Βράχο Boxwork. Τώρα που το Curiosity έχει αφιερώσει μερικά sols συλλέγοντας κοντινές μετρήσεις των πετρωμάτων στην εξωτερική άκρη της γεωλογικής μονάδας που σχηματίζει το boxwork, η ομάδα αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να συλλέξει ένα δείγμα γεώτρησης. Οι γεωχημικές μετρήσεις από τα APXS και ChemCam έχουν δείξει αλλαγές από τότε που περάσαμε από την προηγούμενη στρωματοποιημένη θειική μονάδα, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ορυκτολογία μόνο από αυτά τα δεδομένα. Όπως έχουμε δει συχνά στο παρελθόν στον Άρη, τα ίδια χημικά στοιχεία μπορούν να κρυσταλλωθούν σε μια σειρά από διαφορετικά ορυκτά σύνολα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο σε ιζηματογενή πετρώματα όπως αυτά που διασχίζουμε, στα οποία διαφορετικοί κόκκοι στα πετρώματά μας μπορεί να έχουν σχηματιστεί σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους. Αυτό σημαίνει επίσης ότι όταν λάβουμε τα ορυκτολογικά μας δεδομένα, αυτά τα ορυκτά θα μας πουν πολλά για την ιστορία αυτών των νέων για εμάς πετρωμάτων. Στο Curiosity, αυτή η ανάλυση ορυκτών είναι δουλειά του οργάνου CheMin, το οποίο χρησιμοποιεί περίθλαση ακτίνων Χ για την αναγνώριση ορυκτών. Το CheMin στέλνει μια στενή δέσμη ακτίνων Χ μέσα από ένα κονιοποιημένο δείγμα για να δημιουργήσει το διάγραμμα περίθλασης, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται ένα τρυπημένο δείγμα. Έτσι, η ομάδα σήμερα ήταν απασχολημένη αναζητώντας ένα σημείο για διάτρηση. Δυστυχώς, η εμβέλεια γεώτρησης του ρόβερ από τη σημερινή θέση στάθμευσης περιελάμβανε μόνο βράχους που ήταν πολύ θραυσμένοι ή είχαν πάρα πολλά συντρίμμια που κάθονταν πάνω τους για να θεωρηθούν πιθανό να παράγουν ένα καλό τρυπημένο δείγμα, επομένως θα πρέπει να μετακινηθούμε ή να «χτυπήσουμε» τουλάχιστον μία φορά ακόμα πριν προχωρήσουμε στη δοκιμή προφόρτισης γεώτρησης, η οποία είναι το επόμενο βήμα στη γεώτρηση.Εν τω μεταξύ, λαμβάνουμε περισσότερες μετρήσεις για να κατανοήσουμε το εύρος των συνθέσεων που μπορούν να βρεθούν σε αυτό το στρώμα βράχου. Απομάκρυνση σκόνης (DRT) + APXS + LIBS + MAHLI είχαν σχεδιαστεί όλες για τον στόχο «Holcomb Valley», ενώ σε μικρή απόσταση είχε προγραμματιστεί μια δεύτερη μέτρηση DRT/APXS/MAHLI για την «Santa Ysabel Valley» και σε μια άλλη κατεύθυνση, μια δεύτερη LIBS για το «Stough Saddle». Ένα μωσαϊκό απομακρυσμένης απεικόνισης ChemCam μεγάλης απόστασης είχε προγραμματιστεί για να καλύψει μια δομή boxwork στο βάθος. Το Mastcam είχε μια σχετικά ελαφριά ημέρα απεικόνισης, με μόνο μερικά μικρά μωσαϊκά να καλύπτουν ένα κοντινό χαρακτηριστικό κοιλότητας και να παρέχουν πληροφορίες για το RMI της δομής boxwork, εκτός από την καταγραφή των δύο στόχων LIBS. Το σύγχρονο περιβάλλον του Άρη καταγράφηκε επίσης με μερικές ταινίες για την αναζήτηση δραστηριότητας σκόνης-διαβόλου, μια μέτρηση της ατμοσφαιρικής αδιαφάνειας και ένα ζευγάρι παρατηρήσεων υπερορίζοντα για την αναζήτηση νεφών, καθώς και τις συνήθεις παθητικές παρατηρήσεις από DAN και REMS για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος νετρονίων, της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Θα είμαι στον σχεδιασμό του ρόβερ την Τετάρτη ως επικεφαλής του θεματικού τμήματος Γεωλογίας και Ορυκτολογίας και ανυπομονώ να δω τι θα βρούμε — ελπίζω κάποιο γεωτρήσιμο υπόστρωμα από κυβικά στοιχεία! https://science.nasa.gov/blog/sols-4559-4560-drill-campaign-searching-for-a-boxwork-bedrock-drill-site/

Η Δυτική Ανταρκτική λιώνει και θα αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας τέσσερα μέτρα. Αν δεν υπάρξει αντιστροφή του φαινομένου θα βουλιάξουν νησιωτικές και παράκτιες περιοχές. To κάλλυμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής αποτελείται από περίου 3,5 εκατ. κυβικά χλμ. πάγων. Μια νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενες που δείχνουν ότι το κάλλυμα αυτό λιώνει και τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν αύξηση της στάθμης της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο κατά περίπου 4 μέτρα αν υπάρξει τελικά κατάρρευση του καλλύματος κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα να βουλιάξουν πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Γης.«Μόλις 0,25°C βαθμοί θέρμανσης των ωκεανών πάνω από τη σημερινή θερμοκρασία μπορεί να πυροδοτήσει την έναρξη μιας κατάρρευσης. Με το σημερινό κλίμα, η μετάβαση στην κατάσταση κατάρρευσης θα είναι αργή, ίσως 1.000 χρόνια, αλλά πιθανότατα θα είναι πολύ ταχύτερη εάν υπάρξει περαιτέρω υπερθέρμανση του πλανήτη» αναφέρει Ντέιβιντ Τσάντλερ του Νορβηγικού Ερευνητικού Κέντρου (NORCE), επικεφαλής της μελέτης.Σειρά μελετών την τελευταία δεκαετία έχει αποδείξει ότι η τήξη των παγετώνων της Δυτικής Ανταρκτικής είναι πολύ μεγάλη σε αντιδιαστολή με ότι συμβαίνει στην ανατολική πλευρά της παγωμένης ηπείρου που η κατάσταση δείχνει πιο ελεγχόμενη και μάλιστα σε κάποιες ανατολικές περιοχές παρατηρούνται αντί για απώλειες ενίσχυση των πάγων εκεί. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964631/i-dytiki-antarktiki-lionei-kai-tha-ayxithei-i-stathmi-tis-thalassas-tessera-metra/

Το Hubble καταγράφει σύννεφα από μαλλί της γριάς Μέρος ενός νεφελώματος στο διάστημα. Στρώματα νεφών αερίου και σκόνης σε διαφορετικά χρώματα, από μπλε και πράσινες αποχρώσεις έως ροζ, κόκκινο και μαύρο, που το καθένα υποδεικνύει φως που εκπέμπεται από διαφορετικά μόρια, αποτελούν το νεφέλωμα. Τα στρώματα νεφών στο φόντο είναι παχύτερα και πιο φουσκωμένα, αν και εξακολουθούν να είναι ημιδιαφανή, και τα ανώτερα στρώματα είναι λεπτά και φωτεινά στις άκρες. Πίσω από τα σύννεφα υπάρχουν πολλά μικρά, κυρίως πορτοκαλί και μερικά μπλε, αστέρια.Αυτή η εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA απεικονίζει ένα λαμπερό τοπίο νεφών από έναν από τους γαλαξιακούς γείτονες του Γαλαξία, έναν νάνο γαλαξία που ονομάζεται Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου. Βρίσκεται 160.000 έτη φωτός μακριά στους αστερισμούς Dorado και Mensa, το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι ο μεγαλύτερος από τους πολλούς μικρούς δορυφόρους γαλαξίες του Γαλαξία. Αυτή η θέα των νεφών σκόνης αερίου στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου είναι δυνατή χάρη στις κάμερες του Hubble, όπως η Κάμερα Ευρείας Πεδίου 3 (WFC3) που συνέλεξε τις παρατηρήσεις για αυτήν την εικόνα. Το WFC3 διαθέτει μια ποικιλία φίλτρων, και το καθένα επιτρέπει τη διέλευση συγκεκριμένων μηκών κύματος, ή χρωμάτων, φωτός. Αυτή η εικόνα συνδυάζει παρατηρήσεις που γίνονται με πέντε διαφορετικά φίλτρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που συλλαμβάνουν υπεριώδες και υπέρυθρο φως που το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να δει.Τα λεπτά νέφη αερίου σε αυτήν την εικόνα μοιάζουν με έντονα χρωματιστό μαλλί της γριάς. Όταν βλέπουμε μια τόσο έντονα χρωματισμένη κοσμική σκηνή, είναι φυσικό να αναρωτηθούμε αν τα χρώματα είναι «αληθινά». Άλλωστε, το Hubble, με τον καθρέφτη πλάτους 7,8 ποδιών (2,4 μ.) και τα προηγμένα επιστημονικά όργανα, δεν μοιάζει με μια τυπική κάμερα! Όταν οι ειδικοί επεξεργασίας εικόνας συνδυάζουν ακατέργαστα φιλτραρισμένα δεδομένα σε μια πολύχρωμη εικόνα όπως αυτή, αντιστοιχίζουν ένα χρώμα σε κάθε φίλτρο. Οι παρατηρήσεις ορατού φωτός συνήθως αντιστοιχούν στο χρώμα που επιτρέπει τη διέλευση του φίλτρου. Τα μικρότερα μήκη κύματος φωτός, όπως το υπεριώδες, συνήθως αντιστοιχίζονται σε μπλε ή μοβ, ενώ τα μεγαλύτερα μήκη κύματος, όπως το υπέρυθρο, συνήθως αντιστοιχίζονται σε κόκκινο.Αυτό το χρωματικό σχήμα αντιπροσωπεύει πιστά την πραγματικότητα, προσθέτοντας παράλληλα νέες πληροφορίες από τα τμήματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν. Ωστόσο, υπάρχουν ατελείωτοι πιθανοί συνδυασμοί χρωμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επιτευχθεί μια ιδιαίτερα αισθητικά ευχάριστη ή επιστημονικά διορατική εικόνα. Μάθετε πώς λαμβάνονται και υποβάλλονται σε επεξεργασία οι εικόνες του Hubble. https://www.nasa.gov/image-article/hubble-captures-cotton-candy-clouds/

Η Αθήνα επόμενος σταθμός της παγκόσμιας περιοδείας AI της Microsoft. Για πρώτη φορά έρχεται μια σημαντική εκδήλωση στη βιομηχανία της τεχνολογίας και καινοτομίας. Μετά από επιτυχημένες στάσεις σε περισσότερες από 15 χώρες και τεχνολογικές αγορές παγκοσμίως, το Microsoft AI Tour φτάνει για πρώτη φορά στην Αθήνα, φέρνοντας μαζί του τον παλμό της παγκόσμιας καινοτομίας. Στις 16 Ιουνίου, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μετατρέπεται σε κόμβο τεχνολογίας, φιλοξενώντας ηγέτες, ειδικούς και επαγγελματίες που διαμορφώνουν το μέλλον της AI.Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο Τζούντσον Άλθοφ Executive Vice President & Chief Commercial Officer της Microsoft, ηγετικό στέλεχος της Microsoft και εκ των βασικών διαμορφωτών της εμπορικής στρατηγικής και της αξιοποίησης των καινοτόμων εργαλείων της εταιρείας παγκοσμίως.Μετά από την παρουσία του στο AI Tour του Λονδίνου, ο Althoff, βασιζόμενος σε στοχευμένα παραδείγματα από διαφορετικές αγορές και κλάδους, θα μοιραστεί με το κοινό την οπτική του για τον τρόπο με τον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη επαναπροσδιορίζει το επιχειρηματικό τοπίο και επιταχύνει την καινοτομία. Το πρόγραμμα μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: – Συζήτηση του Judson Althoff με τους Χάρη Μαργαρίτη (Group COO, Τράπεζα Πειραιώς), Γιάννη Παπίδη (Chief Technology & Business Change Officer, Κωτσόβολος) και Φωτεινή Ιωάννου (Chief of Staff, Metlen), όπου παρουσιάζονται οι στρατηγικές υιοθέτησης της Τεχνητής Νοημοσύνης στον ιδιωτικό τομέα και ο ρόλος της ως επιταχυντή καινοτομίας. – Συζήτηση για τη χρήση της TN στον δημόσιο τομέα, με τη συμμετοχή του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου, του Κύπριου Υφυπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νικόδημου Δαμιανού και του CEO της MITA (Malta Information Services Authority) Emanuel Darmanin, με έμφαση στις εθνικές στρατηγικές ενσωμάτωσης της τεχνολογίας στις δημόσιες υπηρεσίες. – Ειδική ενότητα «Our AI Journey» όπου οι Δημήτρης Παπαλεξόπουλος (Chairman, Όμιλος ΤΙΤΑΝ) και Αλέξανδρος Πατεράκης (Deputy CEO & Executive Board Member, ΔΕΗ) παρουσιάζουν απτά παραδείγματα αξιοποίησης της AI, αναδεικνύοντας τη μετρήσιμη αξία της στην επιχειρησιακή λειτουργία και στρατηγική.Το Microsoft AI Tour αποτελεί μια διεθνή πλατφόρμα διαλόγου και καινοτομίας, προσφέροντας σε επαγγελματίες από τον επιχειρηματικό και τεχνολογικό χώρο τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά τις πιο προηγμένες λύσεις AI, να εμπνευστούν από πραγματικά παραδείγματα εφαρμογής και να συμμετάσχουν σε στρατηγικές συζητήσεις για το μέλλον της τεχνολογίας. Απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα επαγγελματιών που διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον της τεχνολογίας και της επιχειρηματικότητας. Από ανώτερα στελέχη που ηγούνται του ψηφιακού μετασχηματισμού, μέχρι τεχνικούς ειδικούς, προγραμματιστές και επιστήμονες δεδομένων, η εκδήλωση προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία στο κοινό, να εξερευνήσει τα πιο προηγμένα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, να παρακολουθήσει ζωντανές παρουσιάσεις και να συμμετέχει σε στρατηγικού χαρακτήρα συζητήσεις γύρω από την καινοτομία, την αποδοτικότητα και τη βιώσιμη τεχνολογική πρόοδο.Η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν για όλους, με απαραίτητη την προεγγραφή στην ιστοσελίδα της Microsoft. Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπείτε εδώ. https://msaitour-staging.azurewebsites.net/en-us/athens. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964976/i-athina-epomenos-stathmos-tis-pagkosmias-periodeias-ai-tis-microsoft/

Το James Webb γράφει την ιστορία του εξωπλανήτη που φυλακίστηκε στην κόλαση (βίντεο) Πρόκειται για έναν πλανήτη που βρέθηκε απρόσμενα στην... αγκαλιά του μητρικού του άστρου. Δύο ομάδες αστρονόμων χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αποκάλυψαν την ταραχώδη ιστορία ενός μακρινού, εξαιρετικά θερμού εξωπλανήτη που το μητρικό του άστρο τον… τεντώνει και τον καψαλίζει.Ο πλανήτης, γνωστός ως WASP-121b βρίσκεται σε απόσταση περίπου 900 ετών φωτός από τη Γη και κινείται σε μια πολύ κοντινή τροχιά γύρω το άστρο του που είναι φωτεινότερο και θερμότερο από τον Ηλιο. Κλειδωμένος σε μια τροχιά 30 ωρών ο πλανήτης βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του που έντονες παλιρροϊκές δυνάμεις τον παραμορφώνουν αφήνοντάς τον στα πρόθυρα να διαλυθεί από τη βαρύτητα. Η μία πλευρά του πλανήτη είναι μόνιμα στραμμένη προς το άστρο με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται θερμοκρασίες τριών χιλιάδων βαθμών Κελσίου ικανές να προκαλούν βροχές υγρού σιδήρου.Ακόμα και η αντίθετη πλευρά κλειδωμένη σε αιώνια νύχτα «σιγοβράζει» σε θερμοκρασίες 1,500 βαθμών Κελσίου . Αυτό το ακραίο περιβάλλον καθιστά τον WASP-121b έναν από τους πιο κολασμένους, τους εχθρικούς πλανήτες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ αλλά και ταυτόχρονα έναν πολύτιμο στόχο για την πλανητική επιστήμη.Χρησιμοποιώντας το όργανο φασματογράφου εγγύς υπερύθρου (NIRSpec) του James Webb η μια ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Τόμας Έβανς Σόμα του Πανεπιστημίου του New Castle στην Αυστραλία ανίχνευσε ένα κοκτέιλ μορίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, το καθένα από τα οποία φέρει χημικές ενδείξεις για το δραματικό του ταξίδι. Αυτά περιλαμβάνουν υδρατμούς, μονοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο και, για πρώτη φορά σε πλανητική ατμόσφαιρα, μονοξείδιο του πυριτίου.Οι νέες παρατηρήσεις αφηγούνται τη δραματική ιστορία προέλευσης του WASP-121b γραμμένη σε ατμούς και πέτρα η οποία περιγράφεται σε δύο άρθρα. «Η μελέτη της χημείας των εξαιρετικά θερμών πλανητών όπως ο WASP-121b μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν οι ατμόσφαιρες των γιγάντιων αερίων υπό ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας» αναφέρει η Τζοάνα Μπάρστοου πλανητική επιστήμονας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας, μέλος της πρώτης ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τη μελέτη της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο WASP-121b δεν σχηματίστηκε εκεί που βρίσκεται σήμερα. Αντίθετα, πιθανότατα προήλθε από μια ψυχρότερη, πιο μακρινή περιοχή του πλανητικού του συστήματος, παρόμοια με τη ζώνη μεταξύ Δία και Ουρανού στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Εκεί θα είχε συσσωρεύσει πλούσιους σε μεθάνιο πάγους και βαρέα στοιχεία ενσωματώνοντας μια ξεχωριστή χημική υπογραφή στην αναπτυσσόμενη ατμόσφαιρά του.Αργότερα, οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, πιθανώς με άλλους πλανήτες, θα είχαν στείλει τον WASP-121b να κινείται σπειροειδώς προς το άστρο του. Καθώς πλησίαζε, η παροχή του σε παγωμένα, πλούσια σε οξυγόνο πετραδάκια θα είχε διακοπεί, αλλά θα έπρεπε να ήταν σε θέση να συνεχίσει να συλλέγει αέριο πλούσιο σε άνθρακα. Αυτό θα εξηγούσε γιατί η ατμόσφαιρα του πλανήτη σήμερα περιέχει περισσότερο άνθρακα από ό,τι οξυγόνο, μια χημική ανισορροπία που προσφέρει μια στιγμιότυπο του ταξιδιού του μέσα από τον αστρικό δίσκο. Τα μοντέλα Για να κατανοήσουν τα σύνθετα ατμοσφαιρικά δεδομένα, η δεύτερη ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Σίριλ Γκαπ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, δημιούργησε τρισδιάστατα μοντέλα της ατμόσφαιρας του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ της ημέρας και της νύχτας. Οι προσομοιώσεις τους που περιγράφονται σε δημοσίευση στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» βοήθησαν στο διαχωρισμό σημάτων από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη καθώς αυτός περιφερόταν, αποκαλύπτοντας πώς τα μόρια μετατοπίζονται και κυκλοφορούν σε όλη την τροχιά.Μεταξύ των μορίων που εντοπίστηκαν πρόσφατα, η παρουσία μονοξειδίου του πυριτίου ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική, λένε οι επιστήμονες, καθώς δεν βρίσκεται συνήθως στην αέρια μορφή που παρατήρησαν. Αντίθετα, οι ερευνητές υποδηλώνουν ότι αυτό το αέριο ήταν αρχικά κλειδωμένο σε στερεά ορυκτά όπως ο χαλαζίας μέσα σε πλανητοειδή μεγέθους αστεροειδών που έπεσαν στον νεαρό πλανήτη. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς ο πλανήτης μεγάλωνε και κινούνταν σπειροειδώς προς το άστρο του, αυτά τα υλικά θα είχαν εξατμιστεί και αναμειχθεί στην ατμόσφαιρά του.Στην ψυχρότερη «νυχτερινή» πλευρά του WASP-121b οι ερευνητές βρήκαν αφθονία αερίου μεθανίου. Αυτό αποτέλεσε έκπληξη καθώς το μεθάνιο συνήθως διασπάται υπό τέτοια θερμότητα, σημειώνει η μελέτη. «Δεδομένου του πόσο ζεστός είναι αυτός ο πλανήτης, δεν περιμέναμε να δούμε μεθάνιο στη σκοτεινή του πλευρά» δήλωσε σε ανακοίνωσή της η Αντζαλί Πιέτ επίκουρη καθηγήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ μέλος της πρώτης μελέτης. Η παρουσία του υποδηλώνει ότι το μεθάνιο αναπληρώνεται, πιθανώς ανακτάται από βαθύτερα, ψυχρότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.«Αυτό αμφισβητεί τα δυναμικά μοντέλα εξωπλανητών, τα οποία πιθανότατα θα πρέπει να προσαρμοστούν για να αναπαράγουν την ισχυρή κάθετη ανάμειξη που έχουμε ανακαλύψει στη σκοτεινή πλευρά του WASP-121b» λέει ο Τόμας Έβανς Σόμα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Wasp-121b. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964961/to-james-webb-apokryptografise-enan-exoplaniti-poy-fylakistike-stin-kolasi-vinteo/

«Αποκάλυψη τώρα» για τα κουνούπια – Τα ηθικά ζητήματα της εξόντωσης του πιο μισητού ζώου του πλανήτη. Ξεχάστε τις τίγρεις ή τις αρκούδες- το μικροσκοπικό κουνούπι είναι ίσως το πιο μισητό ζώο του πλανήτη. Κάνουν ένα εκνευριστικό ήχο, δαγκώνουν και προκαλούν μερικές από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες που γνωρίζει η ανθρωπότητα Αν μπορούσαμε να τα εξαφανίσουμε από το πρόσωπο της Γης, θα το κάναμε;Το ερώτημα δεν είναι πλέον υποθετικό. Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες έχουν επινοήσει ισχυρά γενετικά εργαλεία που μπορεί να είναι σε θέση να εξαλείψουν κουνούπια και άλλα παράσιτα, μια για πάντα.Ορισμένοι γιατροί και επιστήμονες λένε ότι ήρθε πλέον η ώρα να προχωρήσουν στο σημαντικό βήμα της εξαπόλυσης μιας γονιδιακής «επίθεσης» για τον αφανισμό τους, ώστε να γλυτώσει ο άνθρωπος από την ελονοσία, τον δάγκειο πυρετό, τον ιό του Δυτικού Νείλου και άλλες σοβαρές ασθένειες.«Κινδυνεύουν τόσες πολλές ζωές από την ελονοσία, που θέλουμε σύντομα να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία», δήλωσε στην Washington Post ο Αλέκος Σιμόνι, μοριακός βιολόγος του Target Malaria, ενός προγράμματος που αποσκοπεί στη στόχευση των κουνουπιών-φορέων, στην υποσαχάρια Αφρικης.Ακόμη και ο διάσημος φυσιοδίφης Ε.Ο. Γουίλσον είπε κάποτε: «Ευχαρίστως θα γύριζα τον διακόπτη και θα γινόμουν ο ίδιος ο δήμιος» για τα κουνούπια που μεταφέρουν την ελονοσία. Τα ηθικά ζητήματα Ωστόσο, η ανάπτυξη της συγκεκριμένης μεθόδου εγείρει ένα βαθύ ηθικό ζήτημα: Πότε, αν ποτέ, είναι σωστό να εξαφανίσουμε σκόπιμα ένα είδος;Επιστήμονες προειδοποιούν ότι μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο να πειράξουμε τα θεμέλια της ίδιας της ζωής. Ακόμα και τα ενοχλητικά, μικροσκοπικά κουνούπια, λένε, μπορεί να έχουν αρκετή εγγενή αξία, ώστε να πρέπει να τα διατηρήσουμε.«Ακόμα και σε επίπεδο μικροβίων, έγινε σαφές στις συζητήσεις μας, ότι δεν είμαστε υπέρ της αναδιαμόρφωσης του κόσμου για να ταιριάζει στις ανθρώπινες επιθυμίες», δήλωσε ο Γκρέγκορι Κέμπνικ, ανώτερος ερευνητής του Κέντρου Βιοηθικής Χέιστινγκς, ένα ερευνητικό ινστιτούτο στη Νέα Υόρκη. Πώς θα γίνει η γονιδιακή «επίθεση» Το πρόγραμμα Target Malaria είναι μία από τις πιο φιλόδοξες προσπάθειες πάταξης των κουνουπιών που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ο Σιμόνι και οι συνάδελφοί του επιδιώκουν να μειώσουν τους πληθυσμούς των κουνουπιών του είδους Anopheles gambiae που είναι υπεύθυνα για τη διάδοση της ελονοσίας.Στα εργαστήριά τους, οι επιστήμονες εισήγαγαν μια γονιδιακή μετάλλαξη που προκαλεί την εκκόλαψη θηλυκών απογόνων κουνουπιών χωρίς λειτουργικές ωοθήκες, καθιστώντας τα άγονα. Οι αρσενικοί απόγονοι κουνουπιών μπορούν να φέρουν το γονίδιο αλλά παραμένουν σωματικά ανεπηρέαστοι.Η ιδέα είναι ότι, καθώς τα θηλυκά κουνούπια θα κληρονομούν το γονίδιο τόσο από τη μητέρα όσο και από τον πατέρα τους, θα πεθάνουν χωρίς να αποκτήσουν απογόνους.Εν τω μεταξύ, όταν αρσενικά και θηλυκά που φέρουν μόνο ένα αντίγραφο του γονιδίου ζευγαρώνουν με άγρια κουνούπια, θα εξαπλώσουν το γονίδιο περαιτέρω, μέχρι να μην απομείνουν γόνιμα θηλυκά – και ο πληθυσμός να καταρρεύσει.Ο Σιμόνι δήλωσε ότι ελπίζει ότι το Target Malaria μπορεί να προχωρήσει πέρα από το εργαστήριο και να αναπτύξει μερικά από τα γενετικά τροποποιημένα κουνούπια στα φυσικά τους οικοσυστήματα μέσα στην επόμενη πενταετία.Η ανθρώπινη δυστυχία που προκαλείται από την ελονοσία είναι αδιαμφισβήτητη. Σχεδόν 600.000 άνθρωποι πέθαναν από την ασθένεια το 2023, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με την πλειονότητα των περιπτώσεων στην Αφρική.Ο απολογισμός των θανάτων ισοδυναμεί με «συντριβή δύο Boeing 747 στο Κιλιμάντζαρο» κάθε μέρα, δήλωσε ο Πολ Ντέμπελε, βιοηθικολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον. «Στοχεύστε καλύτερα το παράσιτο Plasmodium» Ωστόσο, δεν είναι σαφές πόσο σημαντικά είναι τα κουνούπια που μεταφέρουν την ελονοσία για τα ευρύτερα οικοσυστήματα.«Η εξάλειψη του κουνουπιού μέσω μιας γενετικής τεχνολογίας θα μπορούσε να είναι κάπως ριψοκίνδυνη», δήλωσε ο Κρίστοφερ Πρέστον, του Πανεπιστημίου της Μοντάνα, ο οποίος συνέβαλε μαζί με τον Ντέμπελε στην μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science.Αντ’ αυτού, είπαν οι συγγραφείς, «οι γενετιστές θα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν γονιδιακή επεξεργασία, εμβόλια και άλλα εργαλεία για να στοχεύσουν όχι το ίδιο το κουνούπι, αλλά το μονοκύτταρο παράσιτο Plasmodium που είναι υπεύθυνο για την ελονοσία. Αυτός ο αόρατος μικροοργανισμός – τον οποίο το κουνούπι μεταφέρει από το σάλιο του στο αίμα του ανθρώπου όταν τον τσιμπάει – είναι ο πραγματικός ένοχος.«Μπορείτε να απαλλαγείτε από την ελονοσία χωρίς να απαλλαγείτε από το κουνούπι», δήλωσε ο Κεμπνικ. Πρόσθεσε ότι, σε μια εποχή που η διοίκηση Τραμπ μιλάει με επιπολαιότητα για την εξαφάνιση των ζώων, η σκόπιμη εξαφάνιση θα πρέπει να αποτελεί επιλογή μόνο για «ιδιαίτερα φρικτά είδη.» «Δεν ζείτε στην Αφρική, όσοι αντιτίθεστε» Πάντως ο Ντεμπέλε, ο οποίος κατάγεται από τη Ζιμπάμπουε, σημείωσε ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που αντιτίθενται στην εξάλειψη των κουνουπιών «δεν μένουν στην Αφρική.» Ο ίδιος έχει προσωπική εμπειρία με την ελονοσία- κάποτε χρειάστηκε να μεταφέρει εσπευσμένα τον άρρωστο γιο του σε νοσοκομείο όταν η ασθένεια εκδηλώθηκε ως παραισθησιογόνο επεισόδιο. https://www.naftemporiki.gr/green/1964839/apokalypsi-tora-gia-ta-koynoypia-efikti-alla-me-ithika-zitimata/

Η ακριβέστερη μέτρηση της μαγνητικής ανωμαλίας του μιονίου. Το πείραμα Muon g-2 μελετά μια ιδιότητα του μιονίου που αναφέρεται ως ανώμαλη μαγνητική ροπή. Τι είναι τα μιόνια; Είναι υποατομικά σωματίδια που κατά κάποιο τρόπο, μοιάζουν με το ηλεκτρόνιο. Ο ουρανός ‘βρέχει’ συνεχώς μιόνια εξαιτίας των κοσμικών ακτίνων. https://physicsgg.me/2014/09/23/βίντεο-το-πείραμα-διαστολής-του-χρόνο/ Τα μελετάμε ακόμα γιατί επιφυλάσσουν εκπλήξεις στη συμπεριφορά τους. Το Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής είναι η πιο καλά δοκιμασμένη και επιτυχημένη φυσική θεωρία όλων των εποχών, με την θεωρία να ταιριάζει άψογα με όλα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Αλλά όταν επρόκειτο για μια συγκεκριμένη μέτρηση, της μαγνητικής ροπής του μιονίου, φάνηκε να υπάρχει μια αναντιστοιχία, η οποία οδήγησε σε ένα πείραμα ακριβείας και στην εφαρμογή νέων θεωρητικών μεθόδων. Στην περίπτωση της μαγνητικής ροπής του μιονίου, που συχνά είναι γνωστή ως «g -2» στους κύκλους των φυσικών, μια μακροχρόνια διαφωνία μεταξύ θεωρίας και πειράματος απείλησε να καταρρίψει το Καθιερωμένο Πρότυπο. Στα πειράματα που διεξήχθησαν όλα αυτά τα χρόνια, ανακαλύψαμε ότι είναι ελαφρώς διαφορετικό από το δύο, γι’ αυτό και ονομάζεται g-2. Έτσι, η μαγνητική ανωμαλία των μιονίων ήταν στην πραγματικότητα ένας αριθμός που οι θεωρητικοί περίμεναν για πολύ καιρό (διαβάστε σχετικά: Τα μιόνια εξακολουθούν να μπερδεύουν τους φυσικούς) https://physicsgg.me/2023/08/11/τα-μιόνια-εξακολουθούν-να-μπερδεύουν/ Το τρίτο και τελευταίο αποτέλεσμα του πειράματος Muon g-2, βασισμένο στα δεδομένα των τελευταίων τριών ετών, συμφωνεί απόλυτα με προηγούμενα αποτελέσματα, ενισχύοντας περαιτέρω τον συνολικό πειραματικό μέσο όρο. Το τελικό αποτέλεσμα συμφωνεί με τα δημοσιευμένα αποτελέσματα από το 2021 και το 2023, αλλά με πολύ καλύτερη ακρίβεια 127 μερών ανά δισεκατομμύριο, ξεπερνώντας τον αρχικό στόχο του πειραματικού σχεδιασμού των 140 μερών ανά δισεκατομμύριο. Πρόκειται για ένα τεράστιο επίτευγμα ακρίβειας και θα παραμείνει η πιο ακριβής μέτρηση της μαγνητικής ανωμαλίας των μιονίων στον κόσμο για πολλά χρόνια ακόμα. Παρά τις πρόσφατες προκλήσεις με τις θεωρητικές προβλέψεις που μειώνουν τα στοιχεία νέας φυσικής από το μιόνιο g-2, αυτό το αποτέλεσμα παρέχει ένα αυστηρό σημείο αναφοράς για τις προτεινόμενες επεκτάσεις του Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής.Ο αρχικός θεωρητικός υπολογισμός (σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο) απέκλινε επικίνδυνα από τα πειραματικά αποτελέσματα, και οι φυσικοί έβλεπαν τις πρώτες ρωγμές στην επικρατούσα θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων. Όμως προέκυψε μια νέα θεωρητική πρόβλεψη βασισμένη σε μια διαφορετική τεχνική που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υπολογιστική ισχύ. Η νέα θεωρητική τιμή ήταν πιο κοντά στην πειραματική μέτρηση, μειώνοντας την απόκλιση. Πλέον, φαίνεται πως η σκόνη έχει καταλαγιάσει και ότι η ανωμαλία δεν υπάρχει πια. Η τελευταία πειραματική τιμή της μαγνητικής ροπής του μιονίου από το πείραμα Fermilab είναι: aμ=(g-2)/2=0,00116592005±0,000000000114(στατ.)± 0,000000000091(συστ.) Αυτή η τελική μέτρηση βασίζεται στην ανάλυση των δεδομένων των τελευταίων τριών ετών, μεταξύ 2021 και 2023, σε συνδυασμό με τα παλαιότερα σύνολα δεδομένων. Διαβάστε περισσότερα: 1. Anomaly no more! “Muon g-2” puzzle resolved at last – https://bigthink.com/starts-with-a-bang/anomaly-muon-g-2-puzzle/ 2. Muon g-2 announces most precise measurement of the magnetic anomaly of the muon – https://news.fnal.gov/2025/06/muon-g-2-most-precise-measurement-of-muon-magnetic-anomaly/

Ρωσική τεχνητή νοημοσύνη στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι στέλνει στον ISS ένα δικό της πρόγραμμα ΑΙ. Αν και η Ρωσία έχει δημοσιοποιήσει την αποφάση της να εγκαταλείψει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να αναπτύξει τις δικές της εγκαταστάσεις τόσο στο Διάστημα όσο και τη Σελήνη η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos έκανε γνωστό ότι σχεδιάζει να ενσωματώσει το δικής της κατασκευής μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Gigachat στα συστήματα πληροφορικής του ISS.Το Gigachat, αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLM) της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στον παγκόσμιο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης.Ο επικεφαλής της Roscosmos Ντίμιτρι Μπακάνοφ είπε ότι η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο, θα μεταφέρει ό,τι χρειάζεται για την λειτουργία του μοντέλου. Το Gigachat θα βοηθήσει το πλήρωμα στην επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων, αυξάνοντας τη μέγιστη ανάλυση από ένα μέτρο ανά pixel (εικονοστοιχείο) σε 0,5 μέτρα. «Πρόκειται για άμεση βοήθεια για τους κοσμοναύτες» δήλωσε Μπακάνοφ μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας στην Μόσχα.Τον Απρίλιο, ρωσικό διαστημόπλοιο μετέφερε τον Αμερικανό αστροναύτη Τζόναθαν Κιμ και τους Ρώσους κοσμοναύτες Σεργκέι Ρίζνικοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη ρωσική διαστημική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματισθεί για τις 27 Νοέμβριου. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει στον ISS μέχρι το 2028 και σχεδιάζει να εκτοξεύσει τις δύο πρώτες μονάδες του δικού της νέου διαστημικού σταθμού το 2027.Η Sberbank επικεντρώνεται στην ανάπτυξη πρακτόρων Τεχνητής Νοημοσύνης , δηλαδή δημιουργικών συστημάτων ΤΝ, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να επεξεργάζονται πληροφορίες, να λαμβάνουν αποφάσεις και να αναλαμβάνουν δράσεις χωρίς άμεση και συνεχή ανθρώπινη συμβολή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1964526/rosiki-techniti-noimosyni-sto-diethni-diastimiko-stathmo/ Ο Σταθμός Προετοιμάζεται για την Αποστολή Axiom 4, Μελετά πώς το Σώμα Προσαρμόζεται στο Διάστημα. Το πλήρωμα της Αποστολής 73 προετοιμάζεται να καλωσορίσει την άφιξη της Αποστολής Axiom 4 (Ax-4) και των τεσσάρων αστροναυτών της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την επόμενη εβδομάδα. Ο Διοικητής του Σταθμού Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης) και οι Μηχανικοί Πτήσης της NASA Jonny Kim, Anne McClain και Nichole Ayers συναντήθηκαν την Τρίτη και εξέτασαν την επερχόμενη ιδιωτική αποστολή αστροναυτών. Η τετράδα του σταθμού συνομίλησε με τους διαχειριστές της αποστολής και συζήτησε τις λειτουργίες του Ax-4 και την ετοιμότητα του σταθμού. Ο Ax-4 έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί από το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στις 8:22 π.μ. EDT στις 10 Ιουνίου με ένα διαστημόπλοιο SpaceX Dragon. Η βετεράνος αστροναύτης Peggy Whitson θα διοικήσει το Ax-4 και θα ηγηθεί του Ινδού πιλότου Shubhanshu Shukla και των Ειδικών Αποστολής Sławosz Uzanański-Wiśniewksi από την Πολωνία και του Tibor Kapu από την Ουγγαρία στο τροχιακό φυλάκιο. Οι αστροναύτες του Ax-4 θα επιβιβαστούν στο Dragon για μια αυτόνομη προσγείωση στο διαστημικό λιμάνι του σταθμού στη μονάδα Harmony στις 12:30 μ.μ. στις 11 Ιουνίου. Νωρίτερα την Τρίτη, ο Onishi συνέλεξε για άλλη μια φορά δείγματα αίματος, σάλιου και ούρων για επεξεργασία και αποθήκευση σε κρύο νερό, ώστε να αναλύσει τα δείγματα για μοριακές, μεταβολικές και μικροβιακές αλλαγές που προκαλούνται από το διάστημα στα μέλη του πληρώματος. Στη συνέχεια, επιθεώρησε την πολυστρωματική μόνωση και τις αρθρώσεις στο μικρό λεπτό βραχίονα του ιαπωνικού ρομποτικού βραχίονα για πιθανές επισκευές. Ο Onishi συμμετείχε επίσης σε μια μελέτη άσκησης με τον McClain, με το ζευγάρι να κάνει πετάλι με τη σειρά του στον κύκλο άσκησης της εργαστηριακής μονάδας Destiny. Ο καθένας φορούσε ηλεκτρόδια στήθους και αναπνευστικό εξοπλισμό για να μετρήσει την αερόβια ικανότητά του, ή τη μέγιστη ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιεί το σώμα κατά τη διάρκεια της άσκησης, σε μικροβαρύτητα. Ο McClain αργότερα συνεργάστηκε με την Ayers και αποθήκευσε υλικό μέσα στη μονάδα Bigelow Expandable Activity, ή BEAM. Ο Ayers βοήθησε επίσης τον Onishi με τις εργασίες επιθεώρησης ρομποτικής μέσα στη εργαστηριακή μονάδα Kibo πριν αναδιαμορφώσει τα ηλεκτρονικά και τον εξοπλισμό δικτύωσης μέσα στο Harmony. Ο μηχανικός πτήσης της NASA, Jonny Kim, συνέχισε την 48ωρη συνεδρία παρακολούθησης της υγείας του, αλλάζοντας μια κορδέλα και ένα γιλέκο με αισθητήρες, αφού προπονήθηκε στην προηγμένη συσκευή άσκησης αντίστασης και έκανε τζόκινγκ στον διάδρομο COLBERT. Έβγαλε το πρώτο σετ βιοϊατρικών συσκευών, ώστε να μπορούν να στεγνώσουν, στη συνέχεια φόρεσε το δεύτερο σετ ενδυμάτων παρακολούθησης της υγείας και πραγματοποίησε βαθμονομήσεις αναπνοής και εφάρμοσε τζελ Ultrasound Echo στα ηλεκτρόδια. Ο βετεράνος κοσμοναύτης της Roscosmos, Sergey Ryzhikov, συνεργάστηκε με τον μηχανικό πτήσης Alexey Zubritskiy και επισκεύασε έναν ανιχνευτή ακτινοβολίας νετρονίων πριν από τα καθήκοντα επιθεώρησης εντός της μονάδας εξυπηρέτησης Zvezda. Ο Zubritskiy εγκατέστησε επίσης υλικό παρατήρησης της Γης που φωτογραφίζει αξιοθέατα ωκεανού και θάλασσας σε όλη τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Ο μηχανικός πτήσης Kirill Peskov έστρεψε επίσης μια κάμερα έξω από το παράθυρο ενός διαστημικού σταθμού και φωτογράφισε ευρωπαϊκά ποτάμια και παγετώνες. Μάθετε περισσότερα για τις δραστηριότητες του σταθμού ακολουθώντας το ιστολόγιο του διαστημικού σταθμού, @space_station και @ISS_Research on X, καθώς και τους λογαριασμούς του ISS στο Facebook και στο Instagram. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/03/station-prepares-for-axiom-mission-4-studies-how-body-adapts-to-space/

Η NASA Kennedy Σκάβει την Τελευταία Δοκιμή Ρομπότ Η εικόνα δείχνει ένα ρομπότ σε ένα λόφο προσομοίωσης σεληνιακού εδάφους με έναν άνδρα με λευκή στολή λαγουδάκι να παρατηρεί. Το RASSOR (Regolith Advanced Surface Systems Operations Robot) της NASA υποβάλλεται σε δοκιμές για την εξαγωγή προσομοιωμένου ρεγκόλιθου, ή του χαλαρού, θραυσματικού υλικού στην επιφάνεια της Σελήνης, μέσα στο Εργαστήριο Κοκκώδους Μηχανικής και Επιχειρήσεων Ρεγόλιθου στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy του οργανισμού στη Φλόριντα στις 27 Μαΐου. Ο Ben Burdess, μηχανολόγος μηχανικός στη NASA Kennedy, παρατηρεί τα αντίθετα περιστρεφόμενα τύμπανα του RASSOR να σκάβουν τη σεληνιακή σκόνη και να δημιουργούν ένα ανάχωμα ύψους ενός μέτρου. Η αντίθετη κίνηση των τυμπάνων βοηθά το RASSOR να συγκρατείται στην επιφάνεια σε περιβάλλοντα χαμηλής βαρύτητας όπως η Σελήνη ή ο Άρης. Με αυτή τη μοναδική δυνατότητα, το RASSOR μπορεί να διασχίσει την τραχιά επιφάνεια για να σκάψει, να φορτώσει, να μεταφέρει και να απορρίψει ρεγκόλιθο που θα μπορούσε αργότερα να διασπαστεί σε υδρογόνο, οξυγόνο ή νερό, πόρους κρίσιμους για τη διατήρηση της ανθρώπινης παρουσίας. Ο πρωταρχικός στόχος ήταν η δοκιμή των βαρελιών κουβά που θα χρησιμοποιηθούν στο IPEx (In-Situ Resource Utilization Pilot Excavator) της NASA. Το ρομπότ RASSOR αντιπροσωπεύει μια τεχνολογία προηγούμενης γενιάς που καθόρισε την ανάπτυξη του IPEx, χρησιμεύοντας ως πρόδρομος και θεμελιώδης πλατφόρμα για τα προηγμένα συστήματα εκσκαφής και τις αυτόνομες δυνατότητες που τώρα επιδεικνύει αυτό το ρομπότ εξόρυξης στη Σελήνη. https://www.nasa.gov/image-article/nasa-kennedy-digs-latest-robot-test/