Δροσος Γεωργιος

Η NASA σχεδιάζει για περισσότερους SLS Rocket Boosters για την έναρξη του Artemis Moon Missions ) Οι ομάδες του εξερευνητικού συστήματος εδάφους επεξεργάζονται τα ενισχυτικά τμήματα του Artemis I και ετοιμάζονται να τα συσσωρεύσουν με εμπρός και πίσω συγκροτήματα στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα. Τα τμήματα ενίσχυσης πυραύλων Space Launch System (SLS) έφτασαν στις 15 Ιουνίου με τρένα που ταξιδεύουν από τη Γιούτα κοντά στην εγκατάσταση του Northrop Grumman όπου κατασκευάστηκαν. Η Northrop Grumman έχει ήδη δημιουργήσει τα ενισχυτικά τμήματα για την αποστολή Artemis II και βρίσκεται στη διαδικασία κατασκευής των πυραυλικών κινητήρων για το Artemis III. Οι δίδυμοι ενισχυτές πυραύλων SLS δίδουν περισσότερο από το 75 τοις εκατό της ισχύος να εκτοξεύσει τον πύραυλο στις αποστολές Artemis στη Σελήνη. Η NASA έχει κάνει τα επόμενα βήματα για την κατασκευή ενισχυτών πυραύλων Space Launch System (SLS) για να υποστηρίξει έως και έξι επιπλέον πτήσεις, για συνολικά έως εννέα αποστολές Artemis. Το πρακτορείο συνεχίζει να συνεργάζεται με τον Northrop Grumman της Brigham City, Utah, τον τρέχοντα επικεφαλής ανάδοχο για τους ενισχυτές πυραύλων που θα ξεκινήσουν τις τρεις πρώτες αποστολές Artemis, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής που θα προσγειώσει την πρώτη γυναίκα και τον επόμενο άνδρα στη Σελήνη το 2024 Σύμφωνα με αυτήν τη σύμβαση επιστολής, με δυνητική αξία 49,5 εκατομμυρίων δολαρίων, η NASA θα παράσχει αρχική χρηματοδότηση και εξουσιοδότηση στη Northrop Grumman να παραγγείλει αντικείμενα μεγάλης διάρκειας για να υποστηρίξει την κατασκευή των δύο ενισχυτών για τις επόμενες έξι πτήσεις SLS. Η Northrop Grumman θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει αγορές καθώς οι λεπτομέρειες της πλήρους σύμβασης θα οριστικοποιηθούν εντός του επόμενου έτους. Το πλήρες συμβόλαιο παραγωγής και λειτουργίας Boosters αναμένεται να υποστηρίξει την ενίσχυση της παραγωγής και των λειτουργιών για πτήσεις SLS 4-9. Η περίοδος εκτέλεσης για τη σύμβαση επιστολής είναι 150 ημέρες. Το καθορισμένο συμβόλαιο θα παραταθεί έως τις 31 Δεκεμβρίου 2030. "Αυτό το αρχικό βήμα διασφαλίζει ότι η NASA μπορεί να κατασκευάσει τα ενισχυτικά που απαιτούνται για μελλοντικούς πυραύλους συστήματος εκτόξευσης διαστήματος που θα χρειαστούν για να εξερευνήσουν οι αποστολές Artemis τη Σελήνη", δήλωσε ο John Honeycutt, Πρόγραμμα SLS Διευθυντής στο διαστημικό κέντρο πτήσης Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. «Το συμβόλαιο επιστολών μας επιτρέπει να αγοράζουμε υλικά μακράς διαρκείας για την κατασκευή ενισχυτών για την τέταρτη πτήση.» Οι δίδυμοι συμπαγείς ενισχυτές πυραύλων, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι στο πλάι της βασικής σκηνής SLS, θα παράγουν περισσότερο από το 75% τοις εκατό του ώθηση για κάθε εκκίνηση SLS. Οι ενισχυτές βασίστηκαν στο σχεδιασμό των ενισχυτών πυραύλων διαστημικού λεωφορείου, αλλά περιλαμβάνουν ένα πέμπτο τμήμα για την παραγωγή της επιπλέον ισχύος που απαιτείται για την αποστολή του μεγαλύτερου πυραύλου SLS στο διάστημα. και σημειώνουμε μεγάλη πρόοδο παράγοντας ενισχυτές για τις αποστολές Artemis II και III », δήλωσε ο Bruce Tiller, διευθυντής του γραφείου SLS Boosters στο Marshall. «Η NASA έχει δεσμευτεί να δημιουργήσει μια βιώσιμη παρουσία στη Σελήνη και αυτή η δράση επιτρέπει στη NASA να έχει έτοιμους ενισχυτές όταν χρειάζεται για μελλοντικές αποστολές.» Ο Northrop Grumman έχει παραδώσει τα 10 συμπαγή τμήματα ενισχυτή πυραύλων στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα. Εκεί θα στοιβάζονται με άλλα ενισχυτικά εξαρτήματα εξοπλισμένα στο Kennedy και έτοιμα για κυκλοφορία. Η μετάδοση ολοκληρώνεται για τα τμήματα κινητήρων πυραύλων στερεού για το Artemis II και βρίσκεται σε εξέλιξη για την αποστολή σεληνιακής προσγείωσης του πληρώματος Artemis III. Πρόσφατα, η NASA διεξήγαγε δραστηριότητες προμήθειας SLS για να αποκτήσει επιπλέον κινητήρες RS-25 και βασικά στάδια για μελλοντικές πτήσεις SLS. Το Interim Cryogenic Propulion Stage για τη δεύτερη αποστολή της Artemis, καθώς και ο εκτοξευτής του οχήματος εκτόξευσης και ο προσαρμογέας Stage Orion βρίσκονται στην αρχική φάση της κατασκευής στην Αλαμπάμα. Ο πύραυλος SLS, το διαστημόπλοιο Orion, το Gateway και το Human Landing System αποτελούν μέρος της ραχοκοκαλιάς της NASA για εξερεύνηση σε βάθος διαστήματος. Το πρόγραμμα Artemis είναι το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του ανθρώπινου διαστήματος. Είναι μέρος της ευρύτερης προσέγγισης εξερεύνησης της Σελήνης προς τον Άρη της Αμερικής, στην οποία οι αστροναύτες θα εξερευνήσουν τη Σελήνη και την εμπειρία που αποκτήθηκε εκεί για να επιτρέψουν το επόμενο γιγαντιαίο άλμα της ανθρωπότητας, στέλνοντας ανθρώπους στον Άρη. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-plans-for-more-sls-rocket-boosters-to-launch-artemis-moon-missions

425 εκατομμύρια εικόνες και η NASA μας δείχνει τον Ήλιο όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί. Ένα μοναδικό βίντεο με 425 εκατομμύρια εικόνες υψηλής ανάλυσης της NASA παρουσίασε η NASA. Στο μοναδικό timelapse της NASA φαίνεται ο ήλιος σε όλες τις δυνατές του εκφάνσεις. Στο βίντεο φαίνεται κάθε δραστηριότητα του ήλιου όπως ηλιακές εκρήξεις και διελεύσεις άλλων πλανητών. Σύμφωνα με την NASA όλα αυτά τα δεδομένα θα χρησιμεύσουν στην ανακάλυψη νέων πληροφοριών σχετικά με την επιρροή του ήλιου στο σύμπαν. NASA has released a 10-year timelapse of the sun by capturing 425 million high-resolution images https://cnn.it/2ZcHn0y https://edition.cnn.com/videos/us/2020/06/25/nasa-sun-timelapse-newsource-orig-vpx.cnn?utm_source=twCNN&utm_content=2020-06-27T05%3A31%3A02&utm_term=video&utm_medium=social https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/891409_425-ekatommyria-eikones-kai-i-nasa-mas-deihnei-ton-ilio-opos-den-ton

Τα νέα ρεκόρ «μέγα-κεραυνών»: Μήκος 710 χλμ, διάρκεια 17 δευτερολέπτων. Η 28η Ιουνίου 2020 είναι η παγκόσμια ημέρα προστασίας από τους κεραυνούς. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από αυτούς, ενώ τα δυσμενή γεγονότα που σχετίζονται με τους κεραυνούς υπολογίζονται ότι είναι πάνω από 200.000 ετησίως. Ο Διεθνής Μετεωρολογικός Οργανισμός (WMO), με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας προστασίας από τους κεραυνούς, έδωσε στη δημοσιότητα τα νέα ρεκόρ των «μέγα-κεραυνών». Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, ο μεγαλύτερος κεραυνός που έχει παρατηρηθεί καταγράφηκε στη Νότια Βραζιλία και είχε συνολικό μήκος περίπου 710 χιλιομέτρων, απόσταση ίση με αυτή μεταξύ της Ορεστιάδας στον Έβρο και του Ρεθύμνου στην Κρήτη! Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια κεραυνός καταγράφηκε στην Βόρεια Αργεντινή και κράτησε περίπου 17 δευτερόλεπτα! Παράλληλα ο WMO μας υπενθύμισε και κάποια θανατηφόρα ρεκόρ: Το 1975 ένας μόνο κεραυνός στη Ζιμπάμπουε σκότωσε 21 ανθρώπους που προσπαθούσαν να βρουν καταφύγιο σε καλύβα, ενώ το 1994 κεραυνός που χτύπησε δεξαμενές πετρελαίου στην Dronka της Αιγύπτου είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 469 ανθρώπων. Προσοχή λοιπόν στις καταιγίδες και στους κεραυνούς. Μαθαίνουμε τους μύθους και τις πραγματικότητες και ακολουθούμε τις οδηγίες προστασίας! Κι αν αυτά είναι δύσκολο να τα θυμόμαστε ας ακολουθούμε τον κανόνα 30-30! Αν ο χρόνος μεταξύ αστραπής και βροντής είναι λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα ψάχνουμε καταφύγιο και μένουμε εκεί. Και πάντα περιμένουμε 30 λεπτά μετά την τελευταία αστραπή για να ξεκινήσουμε υπαίθριες δραστηριότητες. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών συμβάλλοντας στην πρόληψη των ατυχημάτων που σχετίζονται με κεραυνούς αλλά και στην ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας στο αντικείμενο, εγκατέστησε και λειτουργεί από το 2005 το σύστημα εντοπισμού κεραυνών «ΖΕΥΣ». Το ερευνητικό πρόγραμμα «ΤΑΛΟΣ» που χρηματοδοτήθηκε από τη Δράση Αριστεία ΙΙ της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Tεχνολογίας, είχε ως στόχο, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη συστημάτων πρόγνωσης της κεραυνικής δραστηριότητας, τη μελέτη της κλιματολογίας των κεραυνών στον Ελληνικό χώρο καθώς και την καταγραφή θυμάτων και προβλημάτων που προκλήθηκαν από κεραυνούς. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119521184/2020/06/28/710-17

Κβαντική διεμπλοκή σε δορυφόρο. Σε ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία ενός κβαντικού συστήματος τηλεπικοινωνιών παγκόσμιας εμβέλειας, ερευνητές ήταν σε θέση να προκαλέσουν και να ανιχνεύσουν κβαντική διεμπλοκή (quantum entanglement) σε έναν δορυφόρο «νάνο», κατηγορίας CubeSat, βάρους κάτω των 2,6 κιλών, σε τροχιά γύρω από τη Γη. To University of Strathclyde συμμετείχε σε ένα διεθνές εγχείρημα, στο πλαίσιο του οποίου επιδείχθηκε πως μια «μίνι» πηγή κβαντικής διεμπλοκής μπορεί να λειτουργεί επιτυχώς στο διάστημα, σε έναν χαμηλού κόστους δορυφόρο CubeSat, που είναι μικρότερος από κουτί παπουτσιών. To φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής είναι εκ των ων ουκ άνετ σε πολλές εφαρμογές κβαντικών επικοινωνιών. Πρόκειται για ένα αινιγματικό φαινόμενο όπου δύο σωματίδια παραμένουν συνδεδεμένα, διαμοιραζόμενα φυσικά χαρακτηριστικά (έχοντας την ίδια κατάσταση, την ίδια στιγμή), ανεξαρτήτως του πόσο μακριά είναι το ένα από το άλλο. Ωστόσο η δημιουργία ενός παγκοσμίου δικτύου διανομής διεμπλοκής δεν είναι δυνατή με οπτικές ίνες λόγω των οπτικών απωλειών που λαμβάνουν χώρα σε μεγάλες αποστάσεις. Ο εξοπλισμός μικρών δορυφόρων στο διάστημα με κβαντικά όργανα είναι ένας τρόπος οικονομικής αντιμετώπισης αυτής της πρόκλησης- και η σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο Optica. «Η έρευνα αυτή δοκίμασε επόμενης γενιάς τεχνολογίες κβαντικής επικοινωνίας για χρήση στο διάστημα. Με τα αποτελέσματα να έχουν επιβεβαιωθεί, η επιτυχία της είναι καλός οιωνός για επερχόμενες αποστολές, για τις οποίες αναπτύσσουμε την επόμενη, βελτιωμένη έκδοση αυτών των οργάνων» είπε ο Ντάνιελ Όι, λέκτορας στο Τμήμα Φυσικής του πανεπιστημίου. Ως πρώτο βήμα, οι ερευνητές έπρεπε να δείξουν πως μια «μίνι» πηγή φωτονίων για κβαντική διεμπλοκή μπορούσε να μένει ακέραια κατά την εκτόξευση και να λειτουργεί σωστά στο διάστημα, μέσα σε έναν δορυφόρο που παρέχει ελάχιστη ενέργεια. Για να επιτευχθεί αυτό, εξέτασαν εξαντλητικά κάθε τμήμα της πηγής ζεύγους φωτονίων που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή κβαντικής διεμπλοκής, για να βρουν εάν θα μπορούσε να σμικρυνθεί περαιτέρω ή να γίνει ανθεκτικότερη. Η νέα πηγή ζεύγους φωτονίων αποτελείται από μία διόδο μπλε λέιζερ που λάμπει σε μη γραμμικούς κρυστάλλους για τη δημιουργία ζευγών φωτονίων. Η επίτευξη διεμπλοκής υψηλής ποιότητας απαιτούσε έναν πλήρη επανασχεδιασμό των πυλώνων που ευθυγράμμιζαν τους κρυστάλλους. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν δοκιμές για να επιβεβαιωθεί η αντοχή σε συνθήκες διαστήματος και αλλαγές θερμότητας, και εγκατέστησαν το νέο όργανο στον SpooQy-1, έναν δορυφόρο που είχε τεθεί σε τροχιά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Ιούνιο του 2019. Το όργανο πέτυχε την επιτυχή παραγωγή ζευγών φωτονίων σε διεμπλοκή σε θερμοκρασίες 16-21,5 βαθμών Κελσίου. Οι ερευνητές τώρα συνεργάζονται με τη RAL Space στο Ηνωμένο Βασίλειο για τον σχεδιασμό και την κατασκευή ενός κβαντικού νανοδορυφόρου παρόμοιου με τον SpooQy-1, με τις δυνατότητες που απαιτούνται για την εκπομπή φωτονίων σε διεμπλοκή από το διάστημα σε δέκτη στο έδαφος. Αυτός προορίζεται για δοκιμή στο πλαίσιο αποστολής το 2022. https://www.naftemporiki.gr/story/1613297/kbantiki-diemploki-se-doruforo

Πρωτόγνωρη αποστολή στον Άρη σχεδιάζει η NASA. Μία ακόμη αποστολή προς τον Κόκκινο Πλανήτη θα ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι της από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, στις 20 Ιουλίου. Αυτή τη φορά, η NASA φιλοδοξεί να κατακτήσει όχι μόνον την επιφάνεια, αλλά και τους αιθέρες του Αρη, επιχειρώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης, να πετάξει ένα ελικόπτερο στην αραιή ατμόσφαιρα του Αρη. Αν η έκβαση του εγχειρήματος είναι θετική, το μικρό ελικόπτερο Ingenuity (Eφευρετικότητα) θα ανοίξει νέους δρόμους για τα μελλοντικά ρομπότ-εξερευνητές του σύμπαντος, ώστε να μας παρέχουν και μια «αφ’ υψηλού» άποψη άλλων ουράνιων σωμάτων. «Στην πραγματικότητα, ζούμε στιγμές ανάλογες με αυτές των αδελφών Ράιτ, των πατέρων της αεροπορίας, αλλά σε έναν άλλον πλανήτη», εξηγεί η Μίμι Ονγκ, υπεύθυνη του προγράμματος του αρειανού ελικοπτέρου. Το ελικόπτερο θα μεταφερθεί στον Αρη μαζί με το ρομποτικό όχημα Perseverance (Επιμονή), το πέμπτο που στέλνει η NASA στον πλανήτη. Μέχρι το 1997, όλα τα διαστημόπλοια της NASA που έφτασαν στην επιφάνειά του ήταν στατικά. Το 1997, όμως, η αποστολή Pathfinder έφερε την επανάσταση: ένα ρομπότ με τροχούς, που μπορούσε να κινηθεί πάνω στην κακοτράχαλη επιφάνεια του πλανήτη. Το Sojourner, όπως ονομαζόταν, ακολούθησαν δύο άλλα ρομποτικά οχήματα, το Spirit και το Opportunity, που πάτησαν την επιφάνεια του Αρη το 2004, ενώ το Curiosity, που είχε μέγεθος αυτοκινήτου, έφτασε στον προορισμό του το 2012. Oμως τα οχήματα που κινούνταν στην επιφάνεια του Κόκκινού Πλανήτη και μελετούσαν τα παράξενα πετρώματα, δεν αρκούσαν στους επιστήμονες. Το ελικόπτερο Ingenuity είναι στην πραγματικότητα το ιπτάμενο ανάλογο του Sojourner. Ταυτόχρονα, είναι το πρωτότυπο μιας νέας τεχνολογίας, που ενδεχομένως μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα στη διαστημική εξερεύνηση. Το σώμα του έχει μέγεθος μπάλας σόφτμπολ και από αυτό ξεπετιούνται τέσσερα πόδια. Διαθέτει δύο ζευγάρια έλικες, συνολικού μήκους περίπου 1,2 μ., που κινούνται σε αντίθετες διευθύνσεις. Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 46 εκατοστά και το βάρος του τα δύο κιλά. Η πτήση του είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, επειδή η ατμόσφαιρα του Αρη διαθέτει περίπου το 1% της πυκνότητας της γήινης ατμόσφαιρας. Επί του παρόντος, το Ingenuity παραμένει αγκιστρωμένο στην «κοιλιά» του Perseverance, που πλέον βρίσκεται στη φάση των τελικών ελέγχων. Δύο μήνες μετά την προσεδάφιση του ρομποτικού οχήματος στον Αρη, που αναμένεται στις 18 Φεβρουαρίου 2021, θα αρχίσουν τα διάφορα τεστ του πτητικού μέσου. Το ρομποτικό όχημα θα αποδεσμεύσει το ελικόπτερο σε επίπεδη επιφάνεια και θα απομακρυνθεί αφήνοντάς το να ξεκινήσει την αποστολή του. Για την προσεδάφιση των δύο διαστημικών ρομπότ, η ΝASA έχει επιλέξει τον κρατήρα Τζεζέρο, που σε πολλές σλαβικές γλώσσες σημαίνει κρατήρας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, στο σημείο υπάρχουν πετρώματα ηλικίας 4 δισεκατομμυρίων ετών. Επειτα από καλή επόπτευση της περιοχής, το Perseverance θα συλλέξει δείγματα από την επιφάνεια του πλανήτη και θα αναζητήσει ίχνη ευνοϊκών για την ανάπτυξη της ζωής συνθηκών, όπως και αρχέγονα μικρόβια. Εκπληκτικό εγχείρημα «Το διαστημικό όχημα θα εξετάσει ενδελεχώς ό,τι διατηρείται στις διαστρωματώσεις των πετρωμάτων της επιφάνειας του Αρη, όπου πιθανώς να υποκρύπτονται τα δομικά στοιχεία της ζωής», επισημαίνει η Λόρι Γκλέιζ, επικεφαλής του τμήματος πλανητικών επιστημών της NASA. Επίσης, όλα τα δείγματα που θα συγκεντρώσει, θα τα αποθηκεύσει μέχρι να τα παραδώσει στην επόμενη αποστολή στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη, η οποία θα εκτοξευθεί το 2026, και μετά την επίσκεψη στον Αρη θα επιστρέψει στον δικό μας πλανήτη κατάφορτη με πολύτιμα δείγματα. «Πρόκειται για την πρώτη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο», εξηγεί η Γκλέιζ. «Αν και οι ειδικοί έχουν ήδη μελετήσει δείγματα μετεωριτών με αρειανή προέλευση δεν είναι το ίδιο να έχεις “αγνό” δείγμα ορυκτού και εδάφους από τον Αρη. Σήμερα, βρισκόμαστε πλέον σε ένα σημείο που είναι δυνατό να εγκαινιάσουμε αυτό το εκπληκτικό εγχείρημα», τονίζει. Το ρομποτικό εξάτροχο όχημα Perseverance είναι σχεδιασμένο για να αντιμετωπίζει με επιτυχία τις αντίξοες συνθήκες στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Μοιάζει αρκετά με το Curiosity, αλλά διαθέτει πολλές νέες δυνατότητες, επισημαίνει ο επικεφαλής του προγράμματος, Ματ Ουάλας. Ανάμεσα στα άλλα είναι εξοπλισμένο με έναν ισχυρό ηλεκτρονικό υπολογιστή, που θα το βοηθήσει να πλοηγηθεί στην επιφάνεια αποφεύγοντας τις επικίνδυνες περιοχές. Η NASA αισιοδοξεί πως αυτή η σύνθετη αποστολή θα ανοίξει τον δρόμο για τις επανδρωμένες αποστολές στον Αρη. Ενώ ήδη σχεδιάζει την επιστροφή των αστροναυτών στη Σελήνη μέχρι το 2024, η διαστημική υπηρεσία φιλοδοξεί ότι θα οικοδομήσει μία σεληνιακή βάση, γνωστή ως Gateway, που θα αποτελέσει το εφαλτήριο για τα μελλοντικά ανθρώπινα ταξίδια στον Αρη. Η εκτόξευση των Perseverance και Ingenuity αποτελεί και για έναν ακόμη λόγο μεγάλη πρόκληση για τη NASA. Αν δεν επιτύχει στις 20 Ιουλίου, θα πρέπει να αναβληθεί για τουλάχιστον δύο χρόνια. Γη και Αρης βρίσκονται στην ίδια πλευρά του Ηλίου κάθε 26 μήνες. Η αναβολή της αποστολής θα κοστίσει στην υπηρεσία 500 εκατομμύρια δολάρια. https://physicsgg.me/2020/06/29/%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%cf%8c%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%81%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%b6/

Ο Δημήτρης Νανόπουλος στο Astronio. https://physicsgg.me/2020/06/27/%ce%bf-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-astronio/

Άπειρη ενέργεια μέσω μαύρης τρύπας: Επιβεβαιώθηκε η θεωρία. Επιστήμονες προσπαθούσαν εδώ και πενήντα χρόνια να επιβεβαιώσουν τη θεωρία πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μια μαύρη τρύπα για την παραγωγή ενέργειας από έναν εξωγήινο πολιτισμό. Εργαστήριο στη Γλασκώβη τα κατάφερε, πειραματικά. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι δυνατό να απορροφήσουμε ενέργεια από μια μαύρη τρύπα, διαδρώντας με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Με βάση ένα πείραμα του Ρότζερ Πένροουζ από το 1969, υπάρχει μια περιοχή στις μαύρες τρύπες πριν από τον ορίζοντα γεγονότων, δηλαδή το σημείο από όπου δεν υπάρχει διαφυγή από τη μαγνητική έλξη της μαύρης οπής, που καλείται εργόσφαιρα. Θεωρητικά, εάν ένα σώμα χωριστεί στα δύο, με το ένα τμήμα του να παραμένει στην εργόσφαιρα και το άλλο να μπαίνει στον ορίζοντα γεγονότων, θα μπορούσε να παραχθεί ενέργεια από την περιστροφή της μαύρης τρύπας. Ο Σοβιετικός φυσικός Γιάκοφ Ζελίντοβιτς προσπάθησε να δοκιμάσει τη θεωρία βομβαρδίζοντας έναν περιστρεφόμενο μεταλλικό κύλινδρο με δέσμες φωτός, χωρίς επιτυχία. Μισό αιώνα αργότερα, η μελέτη που δημοσιεύτηκε από την ομάδα επιστημών από τη Σκωτία στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Physics» περιγράφει την εκπομπή ηχητικών κυμάτων σε ένα δίσκο Styrofoam, παρατηρώντας αύξηση της ενέργειας. «Τα στρεβλωμένα ηχητικά κύματα αλλάζουν συχνότητα όταν η μέτρηση γίνεται από την πλευρά της περιστρεφόμενης επιφάνειας», εξήγησε η φυσικός και αστρονόμος, Μάριον Κρομπ, η οποία είναι επικεφαλής της έρευνας, για να προσθέσει: «Αυτό που ακούσαμε κατά το πείραμά μας ήταν απρόσμενο... Αυτά τα κύματα αρνητικής συχνότητας είναι ικανά να πάρουν κάποια ενέργεια από τον περιστρεφόμενο δίσκο και να γίνουν πιο δυνατά στη διαδικασία». Οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα ότι η συγκεκριμένη ανακάλυψη θα βοηθήσει στη δημιουργία νέων τεχνολογιών, που θα μπορούν να κάνουν χρήση του συγκεκριμένου φαινομένου. «Πιστεύουμε ότι θα ανοίξει πολλά νέα μονοπάτια στην επιστημονική εξερεύνηση», πρόσθεσε -από την πλευρά του- ο φυσικός, Ντανιέλ Φάτσιο. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/891255_apeiri-energeia-meso-mayris-trypas-epivevaiothike-i-theoria

«Μαύρος Ιππότης»: Το «εξωγήινης προέλευσης» αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη εδώ και 50 χρόνια. Ο «Μαύρος Ιππότης» είναι ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας τα τελευταία 50 χρόνια, εξάπτοντας τη φαντασία των υποστηρικτών των θεωριών συνωμοσίας. Οι συνωμοσιολόγοι θεωρούν ότι ο εν λόγω δορυφόρος έχει ηλικία 13.000 ετών και – φυσικά – είναι «εξωγήινης προέλευσης». Η ιστορία του «Μαύρου Ιππότη» έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1954, όταν εφημερίδες δημοσίευσαν αφιερώματα για τον εν αποστρατεία επισμηναγού Donald Keyhoe, που ενδιαφερόταν παράλληλα για θέματα εξωγήινου πολιτισμού και UFO. Σύμφωνα με τον Keyhoe η αεροπορία των ΗΠΑ είχε εντοπίσει στην τροχιά της γης δύο δορυφoρους, παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή κανείς δεν είχε την τεχνολογία να θέσει σε τροχιά τεχνητούς δορυφόρους. Τον Φεβρουάριου του 1960 δημοσίευμα του περιοδικού TIME έκανε λόγο για άγνωστο αντικείμενο το οποίο αρχικά θεωρείτο Σοβιετικός δορυφόρος κατασκοπείας. Πολλά έχουν ειπωθεί για την προέλευση του εν λόγω αντικείμενο, προσδίδοντάς του μυθικές διαστάσεις και εντάσσοντάς στο στη λίστα των παγκόσμιων αφηγήσεων που εξάπτουν την φαντασία και έλκουν την προσοχή των συνωμοσιολόγων, όπως για παράδειγμα το Τέρας του Λοχνες.Κάποιες από τις θεωρίες που σχετίζονται με τον «Μαύρο Ιππότη» αναφέρουν ότι εκπέμπει μηνύματα μέσω ραδιοκυμάτων, ενώ άλλες θέλουν τον… Νίκολα Τέσλα να έχει λάβει μηνύματα από τον δορυφόρο το μακρινό 1899. Ευτυχώς, εκτός από την συνωμοσιολογία υπάρχει και η επιστήμη. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο εν λόγω «δορυφόρος» μάλλον αποτελείται από μια συστάδα συντριμμιών, κληροδότημα της εποχής του αγώνα των υπερδυνάμεων για την κατάκτηση του διαστήματος, χωρίς να αποκλείουν το ενδεχόμενο να πρόκειται απλώς για μια οφθαλμαπάτη. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/891456_mayros-ippotis-exogiinis-proeleysis-antikeimeno-poy-vrisketai-se-trohia

Συμβόλαιο μεταξύ RSC Energia και Space Adventures. Μεταξύ της RSC Energia και της Space Adventures Inc. (ΗΠΑ) Υπογράφηκε συμβόλαιο για μια βραχυπρόθεσμη αποστολή το 2023 δύο συμμετεχόντων στο διαστημόπλοιο στο Soyuz MS προς το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Προβλέπεται ότι κατά τη διάρκεια της αποστολής, ένας από τους συμμετέχοντες στη διαστημική πτήση, μαζί με έναν επαγγελματία Ρώσο αστροναύτη, θα πάει στο διάστημα από το ρωσικό τμήμα ISS. Νωρίτερα, από το 2001 έως το 2009, οι RSC Energia και Roscosmos έχουν συνάψει συμβάσεις με την Space Adventures Inc. Οκτώ βραχυπρόθεσμες εμπορικές πτήσεις προς το ρωσικό τμήμα ISS στο διαστημόπλοιο Soyuz ολοκληρώθηκαν με επιτυχία. Οι διαστημικοί τουρίστες έχουν γίνει: Dennis Tito (ΗΠΑ, 2001), Mark Shuttleworth (Μεγάλη Βρετανία, 2002), Greg Olsen (ΗΠΑ, 2006), Anyusha Ansari (ΗΠΑ, 2006), Richard Garriott (ΗΠΑ, 2008), Charles Simoni (ΗΠΑ, 2007) , 2009) και Guy Laliberte (Καναδάς, 2009). https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_06-25.html

Η NASA βραβεύει το διαστημικό σκάφος του διαστημικού καιρού της NOAA στο On-Lagrange 1 Εκ μέρους της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανού και Ατμοσφαιρικής (NOAA), η NASA έχει αναθέσει μια παραγγελία βάσει της σύμβασης Rapid Spacecraft Acquisition III (Rapid III) στην Ball Aerospace & Technologies Corp. του Boulder, Κολοράντο, για το Space Weather Follow On-Lagrange 1 (SWFO-L1) διαστημικό σκάφος. Αυτή είναι μια σταθερή παραγγελία σταθερής τιμής, ύψους 96,9 εκατομμυρίων δολαρίων που εκδόθηκε στον Κατάλογο διαστημικών σκαφών Rapid III. Η περίοδος απόδοσης διαρκεί έως τις 31 Μαρτίου 2025. Ο ανάδοχος σχεδιάζει και κατασκευάζει το διαστημικό σκάφος SWFO-L1, που ενσωματώνει τα κυβερνητικά εξοπλισμένα όργανα και εκτελεί δοκιμές, υποστήριξη και εκπαίδευση σε επίπεδο δορυφόρου της ομάδας πτήσεων πτήσης, καθώς και υποστήριξη δορυφορικού check-out και λειτουργιών αποστολής σε τροχιά. Η σύμβαση Rapid III παρέχει ένα γρήγορο και ευέλικτο μέσο για την προμήθεια διαστημικού σκάφους για την υποστήριξη των επιστημονικών και τεχνολογικών αναπτυξιακών στόχων της NASA και άλλων ομοσπονδιακών υπηρεσιών. Ο δορυφόρος SWFO-L1, ο οποίος προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2024 ως κοινόχρηστης γραμμής με το NASA Interstellar Mapping and Acceleration Probe, θα συλλέξει δεδομένα ηλιακού ανέμου και στεφανιαίες εικόνες για να υποστηρίξει την αποστολή της NOAA για παρακολούθηση και πρόβλεψη διαστημικών καιρικών γεγονότων. Η NOAA είναι υπεύθυνη για το πρόγραμμα Space Weather Follow-On. Η NASA είναι ο πράκτορας προμηθειών του συστήματος πτήσης του προγράμματος και το Goddard Space Flight Center της NASA στο Greenbelt του Maryland, είναι το προβάδισμα για αυτήν την απόκτηση. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-awards-noaa-s-space-weather-follow-on-lagrange-1-spacecraft

Η NASA δίνει χρηματικό έπαθλο σε όποιον σχεδιάσει την καλύτερη... τουαλέτα για το φεγγάρι. Η NASA δίνει χρηματικό έπαθλο σε όποιον σκεφτεί την καλύτερη ιδέα σχετικά με την... αφόδευση στο φεγγάρι. Με τον διαγωνισμό Lunar Loo Challenge η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ελπίζει ότι θα λάβει ιδέες για το πώς θα πηγαίνουν οι αστροναύτες τουαλέτα. «Προφανώς και δεν είναι το πρώτο θέμα που μας απασχολεί. Δεν επιστρέφουμε στο φεγγάρι για να έχουμε να λέμε ότι "πήγαμε τουαλέτα" αλλά δεν θέλουμε και καταστάσεις όπως αυτές που έχουμε ζήσει στο παρελθόν» δήλωσε ο project manager Μάικ Ιντερμπαρτόλο. Το χρηματικό έπαθλο για την καλύτερη ιδέα που θα εφαρμοστεί στην αποστολή Artemis, το πρόγραμμα για την προσελήνωση της πρώτης γυναίκας και του επόμενου άνδρα έως το 2024, ορίστηκε στα 35.000 δολάρια. Οι παλαιότεροι στην NASA θυμούνται ακόμα τα προβλήματα στις αποστολές Apollo όταν αστροναύτες χρησιμοποιούσαν σακούλες που κολλούσαν με ταινία, πρακτική που ορισμένες φορές δεν ήταν και πολύ... ακριβής. Μνημειώδης είναι η φράση αστροναύτη που έχει αποτυπωθεί στα αρχεία καταγραφής των διαλόγων των πληρωμάτων: «Πώς βρέθηκε αυτό εδώ; Μια κ@@@α πετάει εδώ μέσα». Το ζητούμενο για τη NASA είναι να βρεθεί ένας μηχανισμός που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι αστροναύτες στο φεγγάρι όπου η βαρύτητα είναι το 1/6 αυτής στη Γη. Για όποιον ενδιαφέρεται οι αιτήσεις υποβάλλονται ΕΔΩ και έως τις 17 Αυγούστου. https://www.herox.com/LunarLoo https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/890775_i-nasa-dinei-hrimatiko-epathlo-se-opoion-shediasei-tin-kalyteri-toyaleta

Ανακαλύφθηκε το κοντινότερο στη Γη ηλιακό σύστημα με εξωπλανήτες. Οι εξωπλανήτες του συστήματος, οι οποίοι κινούνται γύρω από ένα ήσυχο και πολύ πιο αχνό από τον Ήλιο άστρο, τον ερυθρό νάνο GJ 887, ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας, καθώς έχουν κάποιες ομοιότητες με τη Γη, αλλά μεγαλύτερο μέγεθος. Ένα αρκετά κοντινό ηλιακό σύστημα, σε απόσταση περίπου 11 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο διαθέτει τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις εξωπλανήτες, ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων. Οι εξωπλανήτες του συστήματος, οι οποίοι κινούνται γύρω από ένα ήσυχο και πολύ πιο αχνό από τον Ήλιο άστρο, τον ερυθρό νάνο GJ 887, ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας, καθώς έχουν κάποιες ομοιότητες με τη Γη, αλλά μεγαλύτερο μέγεθος. Οι εξωπλανήτες βρίσκονται στην φιλόξενη για ζωή ζώνη του εν λόγω άστρου, ενός από τα κοντινότερα στον Ήλιο και είναι πολύ πιθανό να είναι βραχώδεις. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Σάντρα Τζέφερς του γερμανικού Πανεπιστημίου του Γκέτιγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Science”, πραγματοποίησαν την ανακάλυψη από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) στη Χιλή. Πρόκειται για ένα από τα κοντινότερα συστήματα πολλών πλανητών που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Η εγγύτητα των εξωπλανητών του τους καθιστά κατ’ εξοχήν υποψήφιους στόχους για μελέτη από το μελλοντικό μεγάλο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, τον διάδοχο του Hubble. Οι δύο σίγουροι εξωπλανήτες Gliese 887b και Gliese 887c είναι πολύ γρήγοροι -περισσότερο και από τον Ερμή- καθώς ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από το μητρικό τους άστρο κάθε 9,3 και 21,8 μέρες αντίστοιχα (αυτή είναι η διάρκεια του έτους τους). Οι επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις και για ένα τρίτο εξωπλανήτη με διάρκεια έτους περίπου 50 γήινων ημερών. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι δύο επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες φαίνονται υπερβολικά καυτοί για να διαθέτουν υγρό νερό στην επιφάνεια τους, χωρίς πάντως αυτό να αποκλείεται. Όμως ο τρίτος μη επιβεβαιωμένος, που είναι πιο μακρινός, πιθανώς βρίσκεται μέσα στη φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του, το οποίο έχει τη μισή περίπου μάζα του Ήλιου μας και είναι λιγότερο δραστήριο από άλλους ερυθρούς νάνους, συνεπώς μάλλον δεν βομβαρδίζει τους πλανήτες του με ισχυρή ακτινοβολία. Η θερμοκρασία του Gliese 887c εκτιμάται σε περίπου 70 βαθμούς Κελσίου. Είναι άγνωστο αν οι δύο εξωπλανήτες διαθέτουν ατμόσφαιρα. Ειδικά αν μελλοντικές παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν την ύπαρξη και τρίτου εξωπλανήτη, τότε το σύστημα του GJ 887 αναμένεται να γίνει στο μέλλον ένα από τα πιο μελετημένα στη «γειτονιά» μας. Η εγγύτητα του καθιστά πιθανή ακόμη και τη μελέτη της πιθανής ατμόσφαιρας των πλανητών του. Το 2016 ανακαλύφθηκε ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης, ο οποίος έχει περίπου τη μάζα της Γης και κινείται πέριξ του κοντινότερου στον πλανήτη μας άστρου, του Εγγύτατου του Κενταύρου. Το 2018 ανακαλύφθηκε μια υπερ-Γη γύρω από το δεύτερο κοντινότερο στη Γη αστέρι, το άστρο Μπάρναρντ. Το 2019 βρέθηκε ένα σύστημα τριών πλανητών γύρω από τον ερυθρό νάνο GJ 1061, ο οποίος βρίσκεται λίγο μακρύτερα από τον GJ 887. Δείτε την επιστημονική δημοσίευση https://science.sciencemag.org/content/368/6498/1477 https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119454638/2020/06/26/-

GW190814: Το μυστήριο ενός αστρονομικού αντικειμένου 2,6 ηλιακών μαζών. Όταν ένα πραγματικά γιγαντιαίο άστρο «πεθαίνει», καταρρέει κάτω από την ίδια του τη βαρύτητα και αφήνει πίσω του μαύρη τρύπα. Όταν λιγότερο μεγάλα άστρα καταρρέουν, εκρήγνυνται σε σουπερνόβα και αφήνουν πίσω εξαιρετικά πυκνά, «νεκρά» απομεινάρια, τους αστέρες νετρονίων. Ωστόσο, επί δεκαετίες επιστήμονες αναρωτιούνταν τι συμβαίνει στο «κενό» ανάμεσα στα άστρα νετρονίων και τις μαύρες τρύπες: Ο βαρύτερος γνωστός αστέρας νετρονίων δεν έχει πάνω από 2,5 φορές τη μάζα του ήλιου μας, και η ελαφρύτερη γνωστή μαύρη τρύπα έχει περίπου 5 ηλιακές μάζες. Οπότε προκύπτει το ερώτημα: Υπάρχει κάτι ενδιάμεσα; Στο πλαίσιο νέας μελέτης από το LIGO (Laser Interferometer Gravitational-wave Observatory) του NSF (National Science Foundation) στις ΗΠΑ και το Virgo στην Ευρώπη, επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός κοσμικού αντικειμένου 2,6 ηλιακών μαζών, που βρίσκεται απόλυτα στο αποκαλούμενο «mass gap» (κενό μάζας) που προαναφέρθηκε. Το αντικείμενο αυτό βρέθηκε στις 14 Αυγούστου 2019, καθώς συγχωνευόταν με μια μαύρη τρύπα 23 ηλιακών μαζών, παράγοντας μια έκλυση βαρυτικών κυμάτων που ανιχνεύθηκε στη Γη από τα LIGO και Virgo. Σχετικό επιστημονικό άρθρο δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο The Astrophysican Journal Letters. https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/ab960f «Τέτοιες ανακαλύψεις είναι αινίγματα, και μας αναγκάζουν να ξύσουμε λίγο το κεφάλι μας» είπε ο Ντέιβιντ Ράιτζε, εκτελεστικός διευθυντής του LIGO Laboratory στο Caltech. «Έχουμε παρατηρήσει τον μεγαλύτερο αστέρα νετρονίων ή την ελαφρύτερη μαύρη τρύπα; Η διαπίστωση της πραγματικής φύσης αυτού του αντικειμένου θα απαιτεί περισσότερες παρατηρήσεις, μα αυτές οι παρατηρήσεις αδιαμφισβήτητα θα ρίξουν νέο φως σε ένα μέρος του σύμπαντος που ως τώρα δεν μας ήταν προσβάσιμο». «Αυτό θα αλλάξει το πώς οι επιστήμονες μιλούν για αστέρες νετρονίων και μαύρες τρύπες» είπε ο Πάτρικ Μπρέιντι, καθηγητής στο University of Wisconsin, Milwaukee, και εκπρόσωπος του LIGO Scientific Collaboration. «Το mass gap μπορεί να μην υπάρχει καν, μα μπορεί και να οφειλόταν και σε περιορισμούς στις δυνατότητες παρατήρησης. Ο χρόνος και περισσότερες παρατηρήσεις θα δείξουν». Η κοσμική συγχώνευση που περιγράφεται στη μελέτη, ένα γεγονός ονόματι GW190814, κατέληξε σε μια τελική μαύρη τρύπα περίπου 25 φορές η μάζα του ήλιου (μέρος της μάζας μετετράπη σε μια έκλυση ενέργειας υπό τη μορφή βαρυτικών κυμάτων). Η νεοσχηματιθείσα μαύρη τρύπα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 800 εκατ. ετών φωτός από τη Γη. Πριν τη συγχώνευση των δύο αντικειμένων, οι μάζες τους διέφεραν κατά πολύ- 9 φορές, τη μεγαλύτερη αναλογία που είναι γνωστή για γεγονός βαρυτικών κυμάτων. Ένα άλλο πρόσφατο γεγονός, το GW190412, έλαβε χώρα μεταξύ δύο μαύρων τρυπών με αναλογία μάζας 4:1. Η εν λόγω έρευνα έχει και ελληνική συμμετοχή: Πρόκειται για την Ελληνίδα αστροφυσικό Βίκυ Καλογερά, καθηγήτρια στο Northwestern University. Όπως είπε η κα Καλογερά, «είναι πρόκληση για τα σημερινά θεωρητικά μοντέλα να σχηματίζουν συγχωνευόμενα ζεύγη συμπαγών αντικειμένων με τόσο μεγάλες αναλογίες μάζας, όπου το χαμηλής μάζας μέλος του ζευγαριού βρίσκεται στο “mass gap”. Αυτή η ανακάλυψη υποδεικνύει πως αυτά τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα πολύ πιο συχνά από ό,τι προβλέπαμε, καθιστώντας το ένα πραγματικά ενδιαφέρον αντικείμενο χαμηλής μάζας». Όπως πρόσθεσε η κα Καλογερά, το μυστηριώδες αυτό αντικείμενο μπορεί να είναι αστέρας νετρονίων που συγχωνεύεται με μια μαύρη τρύπα- «ένα συναρπαστικό ενδεχόμενο που αναμένεται θεωρητικά, αλλά δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί παρατηρησιακά. Ωστόσο, με μάζα 2,6 φορές αυτήν του ήλιου μας, υπερβαίνει τις σύγχρονες προβλέψεις για τη μέγιστη μάζα των αστέρων νετρονίων, και ίσως αντ’αυτού να είναι η ελαφρύτερη μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί ποτέ». Όταν οι επιστήμονες των LIGO και Virgo εντόπισαν τη συγχώνευση αυτή, ενημέρωσαν άμεσα την αστρονομική κοινότητα. Δεκάδες τηλεσκόπια άρχισαν έρευνες για κύματα φωτός από το γεγονός, ωστόσο μέχρι τώρα δεν έχουν εντοπιστεί σήματα. Μέχρι τώρα, τέτοια φωτεινά αντίστοιχα στα σήματα βαρυτικών κυμάτων έχουν θεαθεί μόνο μία φορά, στο γεγονός GW170817. Tο γεγονός εκείνο περιελάμβανε μια σύγκρουση μεταξύ δύο αστέρων νετρονίων η οποία εθεάθη από δεκάδες τηλεσκόπια στη Γη και στο διάστημα. Οι συγκρούσεις μεταξύ αστέρων νετρονίων έχουν αποτέλεσμα την εκτόξευση μάζας προς πάσα κατεύθυνση, και ως εκ τούτου εκπέμπουν φως. Αντίστοιχα, οι συγχωνεύσεις μαύρων τρυπών, στις περισσότερες περιπτώσεις, θεωρείται πως δεν παράγουν φως. Σύμφωνα με τους επιστήμονες των LIGO και Virgo υπάρχουν μερικοί πιθανοί λόγοι που το συμβάν της 19ης Αυγούστου δεν εθεάθη από τηλεσκόπια που λειτουργούν με το φως. Πρώτον, το γεγονός αυτό ήταν έξι φορές πιο μακριά από αυτό που παρατηρήθηκε το 2017. Δεύτερον, εάν η σύγκρουση περιελάμβανε δύο μαύρες τρύπες, τότε δεν θα έβγαζε φως. Τρίτον, εάν το ένα αντικείμενο ήταν αστέρας νετρονίων, ο εννεαπλάσιας μάζας «σύντροφός» του μπορεί να το «κατάπιε» ολόκληρο: Ένας αστέρας νετρονίων που «καταβροχθίζεται» από μια μαύρη τρύπα δεν θα εξέπεμπε φως. «Σκέφτομαι τον Pac-Man να τρώει μια μικρή κουκκίδα» είπε η κα. Καλογερά. «Όταν οι μάζες είναι πολύ ασύμμετρες, ο μικρότερος αστέρας νετρονίων μπορεί να “φαγωθεί” με μια δαγκωματιά». Όσον αφορά στο πώς θα διαπιστωθεί εάν το μυστηριώδες αντικείμενο ήταν αστέρας νετρονίων ή μαύρη τρύπα, θα ακολουθήσουν περισσότερες παρατηρήσεις με τα LIGO και Virgo, καθώς και άλλα τηλεσκόπια, προκειμένου να βρεθεί εάν υπάρχουν επιπλέον αντικείμενα στο «κενό μάζας». «Είναι η πρώτη ματιά σε αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας ολόκληρος νέος πληθυσμός συμπαγών δυαδικών αντικειμένων» είπε ο Τσάρλι Χόι, του LIGO Scientific Collaboration και τελειόφοιρος του Cardiff University. «Αυτό που είναι συναρπαστικό είναι πως είναι μόνο η αρχή. Καθώς τα μέσα γίνονται όλο και πιο ευαίσθητα, θα παρατηρούμε όλο και περισσότερα τέτοια σήματα, και θα είμαστε σε θέση να εξακριβώνουμε τους πληθυσμούς αστέρων νετρονίων και μαύρων τρυπών στο σύμπαν». Όπως είπε ο Πέδρο Μαρονέτι, του NSF, το κενό μάζας αποτελούσε ένα ενδιαφέρον αίνιγμα για δεκαετίες, και τώρα έχει βρεθεί ένα αντικείμενο που βρίσκεται ακριβώς εκεί. «Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς να αψηφήσουμε την κατανόησή μας ως προς την εξαιρετικά πυκνή ύλη ή αυτά που γνωρίζουμε για την εξέλιξη των άστρων. Αυτή η παρατήρηση είναι άλλο ένα παράδειγμα των δυνατοτήτων του πεδίου της αστρονομίας βαρυτικών κυμάτων» είπε χαρακτηριστικά. https://physicsgg.me/2020/06/25/gw190814-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba/

BeiDou: Εκτοξεύτηκε ο τελικός δορυφόρος του κινεζικού «αντιπάλου δέους» του GPS H Κίνα έθεσε επιτυχώς σε τροχιά τον τελικό δορυφόρο του συστήματος πλοήγησης BeiDou-3, του θεωρούμενους ως κινεζικού «αντιπάλου δέους» του GPS. Όπως αναφέρει το BBC, η εκτόξευση της Τρίτης επιτρέπει στη χώρα να μη βασίζεται πλέον στο αμερικανικό GPS. Το κόστους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων δίκτυο αποτελείται από 35 δορυφόρους και παρέχει παγκόσμια κάλυψη πλοήγησης. Η κίνηση αυτή λαμβάνει χώρα εν μέσω εντάσεων μεταξύ Πεκίνου και Ουάσινγκτον για τον κορονοϊό, το εμπόριο και το Χονγκ Κονγκ. Η εκτόξευση είχε προγραμματιστεί για την προηγούμενη εβδομάδα αλλά καθυστέρησε λόγω τεχνικών προβλημάτων στον πύραυλο. Η τρίτη έκδοση του Beidou Navigation Satellite System (BDS) αποτελεί εναλλακτική τόσο στο GPS όσο και στο ρωσικό GLONASS και το ευρωπαϊκό Galileo. Σχεδιασμοί για το μέλλον περιλαμβάνουν ένα πιο προσβάσιμο σύστημα που θα τεθεί σε λειτουργία κατά το 2035, με το BDS στον πυρήνα του. Η πρώτη έκδοση του BeiDou είχε αποσυρθεί το 2012. Οι εξελίξεις αυτές στο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας λαμβάνουν χώρα εν όψει πιο φιλόδοξων εγχειρημάτων, όπως ένας μόνιμος διαστημικός σταθμό, μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη και μια πιθανή αποστολή σκάφους και ρομποτικού οχήματος στον Άρη, καθιστώντας την Κίνα σοβαρό ανταγωνιστή των ΗΠΑ και Ρωσιας στο διάστημα. https://www.naftemporiki.gr/story/1612393/beidou-ektokseutike-o-telikos-doruforos-tou-kinezikou-antipalou-deous-tou-gps

Το Hubble της NASA απαθανατίζει τα νεφελώματα «Πεταλούδα» και «Σκαθάρι» Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, Χαμπλ, χρησιμοποιείται συχνά από τους επιστήμονες ώστε να καταγράψουν και να αναλύσουν το τέλος της ζωής ενός αστεριού αλλά και να μελετήσουν τα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε δυο κοντινά νεφελώματα. Ένα από αυτά είναι και το NGC 6302 που ονομάζεται Νεφέλωμα Πεταλούδας, αλλά και το NGC 7027 που θυμίζει πολύχρωμο σκαθάρι. Παρακολουθώντας και εξετάζοντας τα νεφελώματα οι επιστήμονες έχουν την ευκαιρία, μέσω και των αναπτυγμένων δυνατοτήτων του Χαμπλ, όχι μόνο να εξάγουν σημαντικά συμπεράσματα για τη διάρκεια ζωής, τις λειτουργίες και τη συμπεριφορά τους, αλλά ταυτόχρονα να απαθανατίσουν με εξαιρετικές λεπτομέρειες τη δομή και τα χρώματά τους. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/890494_hubble-tis-nasa-apathanatizei-ta-nefelomata-petaloyda-kai-skathari-foto

Ανθρώπινα πληρώματα από την Τροχιά Χαμηλού Ύψους ως το Ηλιακό Σύστημα. Σταμάτης Κριμιζής: «Η αποστολή ανθρώπινων πληρωμάτων προς τον Άρη δεν θα είναι δυνατόν να υλοποιηθεί με ασφάλεια νωρίτερα από το τέλος της δεκαετίας του 2030.» Ο Ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής, ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες διεθνώς στον χώρο της διαστημικής Φυσικής, και ένας από τους επικεφαλής ερευνητές της NASA στις διαστημικές αποστολές των δύο Voyager και του Cassini/Huygens, μιλώντας πριν από λίγο στο 2ο webcast που οργάνωσε το Ίδρυμα Ευγενίδου στο κανάλι του στο YouTube, εκτίμησε ότι η πρώτη αποστολή ανθρώπινων πληρωμάτων προς τον Άρη δεν θα είναι δυνατόν να υλοποιηθεί με ασφάλεια νωρίτερα από το τέλος της δεκαετίας του 2030. Ξεκινώντας την παρουσίασή του, ο Σταμάτης Κριμιζής αναφέρθηκε εν συντομία στις ρομποτικές διαστημοσυσκευές που έχουν επισκεφθεί τους πλανήτες του Ηλιακού συστήματος και έχουν προσεδαφιστεί σε αρκετά από τα ουράνια σώματα που εμπεριέχει, εστιάζοντας στην συνέχεια στον πλανήτη Άρη, καθώς και στα σχέδια για την υλοποίηση της πρώτης αποστολής ανθρώπινων πληρωμάτων προς τον κόκκινο πλανήτη. Ποιες είναι, όμως, οι σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτή η αποστολή προς τον κόκκινο πλανήτη και πότε προβλέπεται να υλοποιηθεί; Αναπτύσσοντας το θέμα, ο Σταμάτης Κριμιζής ανέφερε ότι όσο πιο μακριά στοχεύουμε στο Διάστημα τόσο μεγαλύτερες είναι οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσουμε. Όπως ανέφερε, η αποστολή του πρώτου ανθρώπινου πληρώματος στον Άρη συνεπάγεται τεράστιο κόστος υλοποίησης, το οποίο εκτιμάται ότι είναι δεκαπλάσιο του κόστους των αποστολών Apollo, δηλαδή με σημερινές τιμές θα υπερβαίνει το 1 τρισ. ευρώ. Αυτό, όμως, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την διακρατική συνεργασία όλων των διαστημικών υπηρεσιών του κόσμου, θα είναι δηλαδή «μία αποστολή εκ μέρους της ανθρωπότητας», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά. Εκτός αυτού, όμως, οι προκλήσεις που αφορούν στην ανάπτυξη και τον έλεγχο των απαραίτητων τεχνολογιών για την κατασκευή ισχυρότερων, αποδοτικότερων και ασφαλέστερων πυραύλων και διαστημοσυσκευών, δεν έχουν σε καμία περίπτωση αντιμετωπιστεί στο σύνολό τους. Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί που επεξεργάζονται αυτά τα σχέδια δεν είναι ακόμη σε θέση να εγγυηθούν την ασφάλεια των αστροναυτών που θα συμμετέχουν μελλοντικά σε διαπλανητικές αποστολές μεγάλης διάρκειας. Πραγματικά, ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής στον Άρη υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει 3 χρόνια. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι η μεγάλης διάρκειας παραμονή των αστροναυτών σε συνθήκες φαινομενικής έλλειψης βαρύτητας προκαλεί μυϊκή ατροφία και οστεοπόρωση. Συνεχίζοντας την παρουσίασή του, ο Σταμάτης Κριμιζής τόνισε ότι η έκθεση των αστροναυτών στις ακτινοβολίες του Διαστήματος, και ειδικότερα στις κοσμικές ακτίνες και τις ηλιακές εκρήξεις, είναι πολύ πιο επικίνδυνη, καθώς το επίπεδο της ακτινοβολίας που θα απορροφήσουν οι αστροναύτες, εάν είναι απροστάτευτοι, θα είναι θανάσιμο. Αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί και μέχρι τώρα δεν υπάρχουν αποτελεσματικές λύσεις. Μία ακόμη πρόκληση στην οποία αναφέρθηκε ο Σταμάτης Κριμιζής σχετίζεται με την ψυχολογική προετοιμασία των αστροναυτών. Όπως εξήγησε, δεδομένης της μεγάλης διάρκειας της αποστολής αυτής, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα το πώς θα επηρεαστεί η συμπεριφορά των αστροναυτών που θα είναι αναγκασμένοι να ζουν σε έναν εξαιρετικά περιορισμένο χώρο για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ή το πώς θα αντιδράσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε συνθήκες διαρκούς πίεσης και άγχους. Με αυτά τα δεδομένα και λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα ρομποτικό όχημα μπορεί να διερευνήσει καλύτερα, ταχύτερα και φθηνότερα, κυρίως όμως χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή αστροναυτών, ακόμη και τους πιο μακρινούς και αφιλόξενους προορισμούς, ο κύριος Κριμιζής τόνισε ότι «η ρομποτική εξερεύνηση πλανητών και δορυφόρων είναι ο πιο ασφαλής, οικονομικός και αποτελεσματικός τρόπος εξερεύνησης». Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι για τους οποίους ο Σταμάτης Κριμιζής εκτιμά ότι η πρώτη αποστολή ανθρώπινων πληρωμάτων προς τον Άρη δεν θα είναι δυνατόν να υλοποιηθεί με ασφάλεια νωρίτερα από το τέλος της δεκαετίας του 2030, ενώ ο πρώτος εποικισμός του κόκκινου πλανήτη είναι αδιανόητος για τα επόμενα 100 τουλάχιστον χρόνια. Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του, ο Σταμάτης Κριμιζής τόνισε ότι η ανακοίνωση του Elon Musk της εταιρείας SpaceX για την υλοποίηση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής προς τον Άρη προς το τέλος της δεκαετίας του 2020 είναι υπερβολικά φιλόδοξη. Εκτός από το μεγάλο κόστος, ένας από τους λόγους για τον οποίο καθυστερεί ακόμη η υλοποίηση μίας τέτοιας αποστολής είναι ότι περιορίζεται από την αυτονόητη απαίτηση για την παροχή αποδείξεων ότι η αποστολή αστροναυτών προς τον κόκκινο πλανήτη μπορεί να υλοποιηθεί με σχετική, έστω, ασφάλεια. Δεδομένου, όμως, ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αποστολές ανθρώπινων πληρωμάτων προς τον Άρη δεν έχουν επιλυθεί, ούτε από τους επιστήμονες του ιδιωτικού τομέα, ούτε από τους επιστήμονες της NASA, η πρώτη αποστολή ανθρώπινου πληρώματος προς τον Άρη δεν μπορεί να υλοποιηθεί με ασφάλεια νωρίτερα από το τέλος της δεκαετίας του 2030. https://physicsgg.me/2020/06/25/%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%87%ce%b1/

Ηλιοβασιλέματα σε άλλους κόσμους. Η δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς ένα ηλιοβασίλεμα από έναν άλλον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος μπορεί πρακτικά να μην υπάρχει ακριβώς- αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η εμπειρία δεν μπορεί να προσομοιωθεί. Ο Τζερόνιμο Βιλανουέβα, πλανητικός επιστήμονας του Goddard Space Flight Center της NASA δημιούργησε μια σειρά προσομοιώσεων ηλιοβασιλεμάτων ενώ δημιουργούσε ένα εργαλείο computer modeling για μια πιθανή μελλοντική αποστολή στον Ουρανό- έναν παγωμένο πλανήτη στο εξώτερο ηλιακό μας σύστημα. Κάποια στιγμή στο μέλλον ένα σκάφος μπορεί να πραγματοποιήσει κάθοδο στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, με το εργαλείο του Βιλανουέβα να βοηθά τους επιστήμονες να ερμηνεύσουν τις μετρήσεις φωτός εκεί, που θα επιτρέψουν την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας. Για να επιβεβαιώσει την ακρίβεια του εργαλείου του, ο Βιλανουέβα προσομοίωσε γνωστά χρώματα από τον Ουρανό και άλλους πλανήτες. Οι προσομοιώσεις δείχνουν τον ήλιο να εμφανίζεται να δύει από την οπτική γωνία κάποιου που βρίσκεται σε αυτούς τους κόσμους. Καθώς οι πλανήτες αυτοί περιστρέφονται και τμήματά του «κρύβονται» από το φως του ήλιου, φωτόνια διασκορπίζονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, ανάλογα με την ενέργειά τους και τα είδη μορίων στις ατμόσφαιρες. Το αποτέλεσμα είναι μια «παλέτα» χρωμάτων που είναι ορατά από αυτούς τους κόσμους. Τα animations δείχνουν εικόνες του ουρανού όπως θα φαίνονταν εάν κάποιος κοιτούσε από έναν πολύ ευρύ φακό κάμερας από τη Γη, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Ουρανό και τον Τιτάνα. Οι προσομοιώσεις αυτές αποτελούν έναν νέο χαρακτηριστικό ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου online εργαλείου, του Planetary Spectrum Generator, που αναπτύχθηκε από τον Βιλανουέβα και τους συναδέλφους στο Goddard και βοηθά τους επιστήμονες να αναπαράγουν τον τρόπο με τον οποίο το φως περνά μέσα από τις ατμόσφαιρες πλανητών, εξωπλανητών, φεγγαριών και κομητών, προκειμένου να κατανοηθεί η σύσταση των ατμοσφαιρών και των επιφανειών τους. https://physicsgg.me/2020/06/25/%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%bf%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%82/

Το «σκοτεινό» τέλος των δεινοσαύρων. Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Η Λίζα Ράνταλ, θεωρητική φυσικός του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εξηγεί ότι καλύπτει μια μυστηριώδης αύρα αυτήν την επιστημονική έννοια, λόγω του χαρακτηρισμού «σκοτεινός». Το σκοτάδι απορροφά το φως, ενώ η σκοτεινή ύλη δεν αντιδρά με το φως, διότι είναι διάφανη. Βρίσκεται παντού και μας διαπερνά, παρότι δεν τη βλέπουμε και δεν τη νιώθουμε. Αντίθετα, η συνήθης ύλη, όπως τα ουράνια σώματα, τα φυτά, τα μέταλλα, τα ζώα κ.λπ., είναι φανερή και αλληλεπιδρούμε εμπειρικά μαζί της. Οι επιστήμονες έχουν μετρήσει την κοσμική ακτινοβολία και έχουν αποφανθεί ότι στις απαρχές του Big Bang, της Μεγάλης Εκρηξης με την οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν, κατενεμήθη η ύλη στη συνήθη (5 τοις εκατό), στη σκοτεινή (25 τοις εκατό) και στη σκοτεινή ενέργεια (70 τοις εκατό). Η σκοτεινή ενέργεια είναι άγνωστη, αλλά εξαιτίας αυτής το σύμπαν διαστέλλεται, καθώς επιδρά στην επιτάχυνσή του. Η Ράνταλ συνδυάζει με λεπτομερή μεθοδικότητα επιστήμες όπως η κοσμολογία, η αστροφυσική και η σωματιδιακή φυσική, προκειμένου να προσεγγίσει τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Αποτελείται από σωματίδια η σκοτεινή ύλη; Και αν ναι, μπορεί κάποιο μικρό μέρος της να αντιδρά με τη συνήθη ύλη; Εχει τεκμηριωθεί ότι η συνήθης ύλη καταρρέει όταν ψύχεται και σχηματίζει δίσκο, όπως ο αστρικός δίσκος ενός γαλαξία. Αν η σκοτεινή ύλη ακτινοβολεί, περιέχοντας δηλαδή το δικό της «σκοτεινό φως», μήπως τότε και εκείνη ψύχεται καταρρέοντας σε δίσκο, έναν διάφανο δίσκο; Οι επιστήμονες επί δεκαετίες στηρίζουν την υπόθεση ότι η σκοτεινή ύλη είναι υπεύθυνη για την κίνηση των αστέρων και τη δομή των γαλαξιακών σμηνών, εκεί όπου οι γαλαξίες ενώνονται. Τα τελευταία χρόνια, οι παρατηρήσεις του δορυφόρου ΓΑΙΑ (GAIA), ο οποίος υπολογίζει τη θέση και την κίνηση δισεκατομμυρίων αστεριών, ίσως στο μέλλον να αποδειχθούν αποκαλυπτικές όσον αφορά την ύπαρξη ή μη και τις ιδιότητες του διάφανου δίσκου της σκοτεινής ύλης. Το βιβλίο συνδυάζει με λεπτομερή μεθοδικότητα επιστήμες όπως η κοσμολογία, η αστροφυσική και η σωματιδιακή φυσική, προκειμένου να προσεγγίσει τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Η Ράνταλ σημειώνει ότι η μελέτη των μετεωροειδών, δηλαδή των αστεροειδών και των κομητών, θεωρείται εξίσου σημαντική με εκείνη των πλανητών τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η θεωρητική φυσικός και οι συνεργάτες της άρχισαν να χτίζουν ένα ερευνητικό μοντέλο όπου ο μαζικός αφανισμός των δεινοσαύρων και των δύο τρίτων της ζωής στη Γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια θα συνδεόταν με τη δραστική παρέμβαση της σκοτεινής ύλης πάνω στο ηλιακό μας σύστημα. Οι περισσότεροι αστεροειδείς βρίσκονται στην περιοχή ανάμεσα στον Αρη και στον Δία, ενώ στις απόμακρες περιοχές του ηλιακού συστήματος βρίσκεται το νέφος του Οορτ απ’ όπου προέρχονται οι κομήτες με τροχιές μεγάλης περιόδου. Καθώς το ηλιακό σύστημα ολοκληρώνει κάθε 240 εκατομμύρια χρόνια τον γύρο του γαλαξιακού δίσκου, ταλαντώνεται κατακόρυφα. Η ρηξικέλευθη έρευνα της Ράνταλ υποστηρίζει ότι ο κομήτης που έπεσε στο Μεξικό και εξαφάνισε τους δεινοσαύρους ήταν συνέπεια επίδρασης του διάφανου δίσκου σκοτεινής ύλης στις τροχιές των κομητών του νέφους Οορτ. Περικλείοντας το ηλιακό σύστημα κατά την κατακόρυφη ταλάντωσή του διαμέσου του γαλαξιακού επιπέδου, ο σκοτεινός δίσκος εκσφενδόνισε έναν κομήτη από το νέφος Οορτ μέσα στο ηλιακό σύστημα με κατεύθυνση τη Γη. Μικρού και μεγάλου μεγέθους αντικείμενα περνούσαν πάντα μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης και εξαερώνονταν. Υπήρξαν καταγραφές κρατήρων από μετεωροειδή μεγάλων διαστάσεων που είχαν προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, ξεχωρίζοντας, λόγω των εξωγήινων μετάλλων τους, από παρόμοιους κρατήρες ηφαιστείων. Η Ράνταλ περιγράφει τον θαυμασμό των ανθρώπων για τα αστροφυσικά φαινόμενα, όπως όταν τον 14ο αιώνα η τεράστια ουρά του κομήτη του Χάλεϊ, η οποία εκτεινόταν σε ένα σημαντικό μέρος του ουρανού τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1301, αποτυπώθηκε ως το λαμπρό αστέρι-οδηγός των Μάγων στον πίνακα «Η προσκύνηση των Μάγων» του Ιταλού ζωγράφου της Αναγέννησης Τζότο. Εξήντα εκατομμύρια χρόνια ιστορίας βρίσκονται στα πετρώματα του γεωλογικού θησαυρού κατά μήκος του κατακόρυφου βράχου που απλώνεται στην παραλία του Γεωπάρκου της Χώρας των Βάσκων. Μια γραμμή απολιθωμάτων σηματοδοτεί την πιο πρόσφατη μαζική εξαφάνιση των ειδών, καλά διατηρημένη στην ήσυχη αυτή τοποθεσία. ΛΙΖΑ ΡΑΝΤΑΛ Η σκοτεινή ύλη και η εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Η εκπληκτική συνέχεια του Σύμπαντος μτφρ. Σοφία Παπαλεξίου εκδ. Ροπή, σελ. 416 https://www.kathimerini.gr/1084269/gallery/politismos/vivlio/to-skoteino-telos-twn-deinosayrwn

NASA: Ο μεγάλος υπόγειος ωκεανός στον δορυφόρο Ευρώπη θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Ο τεράστιος ωκεανός νερού που πιστεύεται ότι υπάρχει στο εσωτερικό τού δορυφόρου Ευρώπη του Δία θα μπορούσε να είναι φιλόξενος για την ανάπτυξη ζωής. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μία νέα γεωχημική μελέτη μοντελοποίησης από επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), η οποία έρχεται να ενισχύσει ήδη υπάρχουσες εκτιμήσεις. Η Ευρώπη είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια στο ηλιακό σύστημά μας και από τότε που έκαναν κοντινές σε αυτήν διελεύσεις τα διαστημικά σκάφη Voyager και Galileo συλλέγοντας στοιχεία, οι επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανό ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της διαθέτει έναν βαθύ ωκεανό. Όμως, η προέλευση και η σύνθεση του ωκεανού, καθώς και η πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή, παραμένουν αντικείμενο συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου. Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Μοχίτ Μελγουάνι Ντασγουάνι, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο γεωεπιστημών Goldschmidt, μοντελοποίησαν τις πιθανές συνθήκες στον ωκεανό της Ευρώπης, με βάση -κυρίως- στοιχεία από το σκάφος Galileo. Η ύπαρξη υγρού, νερού σε ένα ουράνιο σώμα αποτελεί μία βασική -αλλά όχι τη μοναδική- συνθήκη ανάπτυξης ζωής. Όπως είπε ο Ντασγουάνι, «η σύνθεση του ωκεανού της Ευρώπης φαίνεται να έχει ομοιότητες με τους ωκεανούς της Γης. Πιστεύουμε ότι ο ωκεανός της θα μπορούσε να είναι αρκετά φιλόξενος για τη ζωή. Η Ευρώπη είναι μία από τις καλύτερες ευκαιρίες μας για να βρούμε ζωή στο ηλιακό σύστημά μας». Πάντως, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «όταν λέμε ότι ένα μέρος είναι φιλόξενο για ζωή δεν εννοούμε ότι πράγματι κατοικείται, απλώς ότι διαθέτει συνθήκες που θα μπορούσαν δυνητικά να επιτρέψουν την επιβίωση ορισμένων σκληροτράχηλων μορφών ζωής, όπως ξέρουμε και από τη Γη». Η NASA ετοιμάζει την αποστολή Europa Clipper που θα εκτοξευθεί σε λίγα χρόνια με προορισμό τον δορυφόρο του Δία και με βασικό στόχο να αναζητήσει ίχνη ζωής. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι μικρόβια, παρόμοια με ορισμένα γήινα βακτήρια που χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα ως πηγή ενέργειας, μπορεί να υπάρχουν στον ωκεανό της Ευρώπης, ο οποίος ίσως έχει βάθος 65 έως 160 χιλιομέτρων, δηλαδή πολύ μεγαλύτερο από τους ωκεανούς του πλανήτη μας. https://www.amna.gr/home/article/468714/NASA-O-megalos-upogeios-okeanos-ston-doruforo-Europi-tha-mporouse-na-filoxenei-zoi

Ανακαλύφθηκε ένας μεγάλος εξωπλανήτης μεγέθους Ποσειδώνα σε απόσταση 32 ετών φωτός από τη Γη. Ένα σχετικά κοντινό μεγάλο εξωπλανήτη μεγέθους ανάλογου του Ποσειδώνα, γύρω από το νεαρό άστρο AU Μικροσκοπίου, σε απόσταση περίπου 32 ετών φωτός από τη Γη, ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων με τη βοήθεια των αμερικανικών διαστημικών τηλεσκοπίων TESS και Spitzer. Το μικρό μητρικό άστρο του εξωπλανήτη, γνωστό και ως AU Mic, έχει ηλικία μόνο 20 έως 30 εκατομμυρίων ετών και διαθέτει το 50% περίπου της μάζας του Ήλιου μας. Μόνο δύο ή τρία γνωστά άλλα άστρα είναι ταυτόχρονα τόσο κοντινά στη Γη και νέα σε ηλικία. Ο εξωπλανήτης, που ονομάστηκε AU Mic b, χρειάζεται 8,5 γήινες μέρες για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του (αυτή είναι και η διάρκεια του έτους του), συνεπώς κινείται πολύ κοντά σε αυτό. Η μάζα του πλανήτη εκτιμάται ότι είναι 58 φορές μεγαλύτερη της Γης, ενώ είναι ακόμη άγνωστο αν διαθέτει ατμόσφαιρα και τι είδους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Πίτερ Πλάβτσαν του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζορτζ Μέισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", θεωρούν πιθανότερο ότι ο νέος εξωπλανήτης αποτελείται κυρίως από αέρια και δεν είναι βραχώδης. Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https://www.nature.com/articles/s41586-020-2400-z https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119417255/2020/06/24/32

Παρουσιάζοντας ένα νέο ισότοπο: Mendelevium-244 Μια ομάδα επιστημόνων που εργάζονται στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley (Berkeley Lab) ανακάλυψε μια νέα μορφή του ανθρωπογενούς στοιχείου mendelevium. Το νεοσυσταθέν ισότοπο, mendelevium-244, είναι η 17η και ελαφρύτερη μορφή του mendelevium, που είναι το στοιχείο 101 στον περιοδικό πίνακα. Το Mendelevium δημιουργήθηκε για πρώτη φορά από τους επιστήμονες του Berkeley Lab το 1955 https://www.lbl.gov/ και συγκαταλέγεται σε μια λίστα με 16 στοιχεία που οι επιστήμονες του Berkeley Lab ανακάλυψαν ή βοήθησαν να ανακαλύψουν. Ένα ισότοπο είναι μια μορφή ενός στοιχείου με περισσότερα ή λιγότερα νετρόνια (μη φορτισμένα σωματίδια) στον ατομικό του πυρήνα από άλλες μορφές ενός στοιχείου. Στην τελευταία ανακάλυψη, η ομάδα χρησιμοποίησε το 88-Inch Cyclotron του Berkeley Lab, το οποίο επιταχύνει ισχυρές δέσμες φορτισμένων σωματιδίων σε στόχους για να δημιουργήσει άτομα βαρύτερων στοιχείων, για να κάνει το mendelevium-244. Το κυκλοτρόνιο είναι ένας τύπος επιταχυντή σωματιδίων που εφευρέθηκε από το ομώνυμο εργαστήριο, Ernest O. Lawrence, το 1930. Ομάδες με επικεφαλής το Berkeley Lab έχουν τώρα ανακαλύψει 12 από τα 17 ισότοπα mendelevium και έχουν ανακαλύψει συνολικά 640 ισότοπα - περίπου το ένα πέμπτο όλων των γνωστών ισοτόπων και μακράν τον υψηλότερο αριθμό για ένα μόνο ίδρυμα. Στο κλείσιμο του 2019 υπήρχαν 3.308 γνωστά ισότοπα. Η νέα ανακάλυψη ισότοπων είναι η πρώτη από μια ομάδα υπό την ηγεσία του Berkeley Lab από το 2010. «Ήταν δύσκολο να ανακαλύψουμε αυτό το νέο ισότοπο του mendelevium επειδή όλα τα γειτονικά ισότοπα mendelevium έχουν πολύ παρόμοιες ιδιότητες αποσύνθεσης», δήλωσε η Jennifer Pore, επιστήμονας του εργαστηρίου του Berkeley Lab που ηγήθηκε της μελέτης με λεπτομέρεια την ανακάλυψη του ισότοπου. Η άλφα διάσπαση περιγράφει τη διαδικασία με την οποία ένα ραδιενεργό στοιχείο όπως το Mendelevium διασπάται σε ελαφρύτερα στοιχεία με την πάροδο του χρόνου. Συνολικά, η ομάδα μέτρησε τις ιδιότητες 10 ατόμων του mendelevium-244 για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό Physical Review Letters. «Κάθε ισότοπο αντιπροσωπεύει έναν μοναδικό συνδυασμό πρωτονίων και νετρονίων», δήλωσε ο Pore. «Όταν ανακαλύπτεται ένα νέο ισότοπο, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ο συγκεκριμένος συνδυασμός πρωτονίων (θετικά φορτισμένα σωματίδια) και νετρονίων. Οι μελέτες αυτών των ακραίων συνδυασμών είναι κρίσιμες για την κατανόηση όλων των πυρηνικών υλικών. " Εκτός από την ανακάλυψη του νέου ισότοπου, η εργασία της ερευνητικής ομάδας παρείχε επίσης τα πρώτα άμεσα στοιχεία για μια διαδικασία αποσύνθεσης που περιλαμβάνει ένα ισότοπο του στοιχείου berkelium. Η ομάδα περιελάμβανε επιστήμονες από το UC Berkeley, το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore, το Πανεπιστήμιο San Jose και το Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας. Οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία ότι το mendelevium-244 έχει δύο ξεχωριστές αλυσίδες αποσύνθεσης, καθεμία από τις οποίες οδηγεί σε διαφορετικό χρόνο ημιζωής: 0,4 δευτερόλεπτα και 6 δευτερόλεπτα, με βάση διαφορετικές ενεργειακές διαμορφώσεις σωματιδίων στον πυρήνα του. Ο χρόνος ημίσειας ζωής είναι ο χρόνος που απαιτείται για να μειωθεί ο αριθμός των ατόμων ενός ραδιενεργού στοιχείου κατά το ήμισυ καθώς οι πυρήνες τους αποσυντίθενται σε άλλους, ελαφρύτερους πυρήνες. Σε μια ξεχωριστή μέτρηση που προέκυψε από την ίδια μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν τα πρώτα στοιχεία για τη διαδικασία διάσπασης άλφα του berkelium-236, ένα ισότοπο του στοιχείου berkelium, καθώς μετατρέπεται σε americium-232, ένα ελαφρώς ελαφρύτερο ισότοπο. Το Berkelium ανακαλύφθηκε το 1949 από μια ομάδα υπό την ηγεσία του Berkeley Lab. Στο επίκεντρο της ανακάλυψης του ισότοπου υπήρχε ένα όργανο στο 88-ιντσών Κύκλοτρο που ονομάζεται FIONA, ή για την ταυτοποίηση του νουκλεϊδίου A. Το "A" στο FIONA αντιπροσωπεύει τον αριθμό μάζας ενός στοιχείου, που είναι ο συνολικός αριθμός πρωτονίων (θετικά φορτισμένα σωματίδια) και νετρόνια (μη φορτισμένα σωματίδια) στον πυρήνα ενός ατόμου. Ο αριθμός μάζας του νέου ισότοπου είναι 244. «Το πιο σημαντικό εργαλείο που είχαμε σε αυτήν την ανακάλυψη ήταν η FIONA», δήλωσε ο Pore, ο οποίος ήταν επίσης μέλος της ομάδας που βοήθησε στις δοκιμές και την εκκίνηση της FIONA. Η FIONA μέτρησε με ακρίβεια τον αριθμό μάζας του νέου ισότοπου. Η Barbara Jacak, διευθύντρια της Διεύθυνσης Πυρηνικών Επιστημών στο Berkeley Lab, είπε: «Κατασκευάσαμε το FIONA για να επιτρέψουμε ανακαλύψεις όπως αυτή και είναι συναρπαστικό να βλέπουμε αυτό το όργανο να χτυπάει». Ο Michael Thoennessen, διακεκριμένος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Michigan State, ο οποίος είναι σε άδεια να υπηρετήσει ως επικεφαλής εκδότης της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας, διατηρεί μια λίστα με ανακαλύψεις ισότοπων και σημειώνει ότι ο κατάλογος των νέων ισοτόπων ήταν πιο λεπτός από ό, τι συνήθως τα τελευταία χρόνια. Οι ανακαλύψεις ισότοπων είναι κυκλικές και εξαρτώνται από νέους επιταχυντές και σημαντικές εξελίξεις στην ανάπτυξη του πειραματικού εξοπλισμού », είπε. Το FIONA του Berkeley Lab και το Facility for Rare Isotope Beams (FRIB), μια εγκατάσταση χρηστών του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ που αναπτύσσεται στο Michigan State University, είναι μοναδικές δυνατότητες «με μεγάλο δυναμικό ανακάλυψης» για διαφορετικούς τύπους νέων ισοτόπων στις ΗΠΑ, σημείωσε. Για να διασφαλιστεί ότι οι μετρήσεις της FIONA ήταν ακριβείς, η ερευνητική ομάδα μέτρησε αρχικά τις ιδιότητες διάσπασης και τον αριθμό μάζας γνωστών ισοτόπων Mendelevium, συμπεριλαμβανομένων των mendelevium-247, mendelevium-246 και mendelevium-245. «Μόλις ήμασταν πεπεισμένοι ότι ήμασταν πεπειραμένοι στις ιδιότητες αυτών των ελαφρών ισοτόπων mendelevium, επιχειρήσαμε το πείραμα να ανακαλύψουμε το προηγουμένως μη παρατηρημένο ισότοπο mendelevium-244», δήλωσε ο Pore. «Χωρίς την άμεση επιβεβαίωση ότι είχαμε παράγει ένα ισότοπο με αριθμό μάζας 244, θα ήταν πολύ δύσκολο να αποσυνδέσουμε τα αποτελέσματα και να αποδείξουμε την ανακάλυψη». Για να δημιουργήσουν τέτοια εξωτικά ισότοπα - ακόμη και η ελαφρύτερη γνωστή μορφή του Mendelevium είναι ακόμα βαρύτερη από το ουράνιο που απαντάται στη φύση - οι επιστήμονες παρήγαγαν μια δέσμη σωματιδίων στο 88-ίντσας Κύκλοτρον που περιείχε φορτισμένα σωματίδια αργού-40, ένα ισότοπο αργού και κατευθύνουν τη δέσμη στο ένας στόχος λεπτού φύλλου που αποτελείται από βισμούθιο-209, ένα ισότοπο του βισμούθιου. Περιστασιακά σε αυτά τα πειράματα, ένας πυρήνας στη δέσμη σωματιδίων υψηλής ενέργειας χτυπά άμεσα και συντήκεται με έναν πυρήνα στο φύλλο στόχου, παράγοντας ένα μόνο άτομο βαρύτερου στοιχείου. Και για ένα ισότοπο με πολύ σύντομο χρόνο ημιζωής, είναι ένας αγώνας για τη λήψη μετρήσεων ενός ατόμου προτού αποσυντεθεί σε κάτι άλλο. Το 88-Inch Cyclotron του Berkeley διαθέτει ένα άλλο εργαλείο ανάντη του FIONA, το οποίο ονομάζεται Berkeley Gas-Filled Separator. Το διαχωριστικό βοηθάει στην απομάκρυνση των σχετικών ατόμων που μπορούν να μετρηθούν γρήγορα και μεμονωμένα λεπτομερώς με το FIONA. Οι ερευνητές μπορούν να συνεχίσουν άλλες μελέτες του mendelevium-244 με άλλα όργανα για να προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα για τη δομή του, δήλωσε ο Pore. Και τώρα που το FIONA έχει αποδείξει την αξία του στην ανακάλυψη ισοτόπων, οι ερευνητές του Berkeley Lab βλέπουν τα άλλα νέα ισότοπα. «Σχεδιάζουμε ήδη παρόμοιες μελέτες σε άλλες ισοτοπικές αλυσίδες για να ανακαλύψουμε νέα ισότοπα», δήλωσε ο Pore. Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley Ιδρύθηκε το 1931 με την πεποίθηση ότι οι μεγαλύτερες επιστημονικές προκλήσεις αντιμετωπίζονται καλύτερα από ομάδες, το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley και οι επιστήμονες του έχουν αναγνωριστεί με 13 βραβεία Νόμπελ. Σήμερα, οι ερευνητές του Berkeley Lab αναπτύσσουν βιώσιμες ενεργειακές και περιβαλλοντικές λύσεις, δημιουργούν χρήσιμα νέα υλικά, προωθούν τα σύνορα της πληροφορικής και διερευνούν τα μυστήρια της ζωής, της ύλης και του σύμπαντος. Επιστήμονες από όλο τον κόσμο βασίζονται στις εγκαταστάσεις του εργαστηρίου για τη δική τους επιστήμη ανακάλυψης. Το Berkeley Lab είναι ένα εθνικό εργαστήριο πολλαπλών προγραμμάτων, το οποίο διαχειρίζεται το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια για το Γραφείο Επιστημών του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ. Το Γραφείο Επιστημών του DOE είναι ο μοναδικός μεγαλύτερος υποστηρικτής της βασικής έρευνας στις φυσικές επιστήμες στις Ηνωμένες Πολιτείες και εργάζεται για να αντιμετωπίσει μερικές από τις πιο πιεστικές προκλήσεις της εποχής μας. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη διεύθυνση energy.gov/science. https://newscenter.lbl.gov/2020/06/23/introducing-a-new-isotope-mendelevium-244/

Δίμορφος: Αυτό είναι το όνομα που έλαβε το φεγγάρι του Διδύμου. Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση έδωσε επίσημα την ονομασία Δίμορφος στο μικρό δορυφόρο του κοντινού στη Γη αστεροειδούς Δίδυμου, που θα αποτελέσει το στόχο της πρώτης στην ιστορία δοκιμαστικής αποστολής άμυνας του πλανήτη μας από μια πιθανή καταστροφική πρόσκρουση ουράνιου σώματος. Τον Ιούλιο του 2021 η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θα εκτοξεύσει με προορισμό το ζευγάρι Δίδυμου-Δίμορφου την αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test), προκειμένου να δοκιμάσει για πρώτη φορά στην πράξη την τεχνολογία εκτροπής ενός αστεροειδούς από την τροχιά του, ώστε να πάψει να αποτελεί απειλή για τη Γη. Θα ακολουθήσει με τον ίδιο στόχο το 2024 η αποστολή Hera (Ήρα) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Από κοινού οι αποστολές DART και Hera είναι γνωστές ως AIDA (Asteroid Impact and Deflection Assessment). Ο διαμέτρου 780 μέτρων Δίδυμος, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων δεν αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για τη Γη, απλώς είναι ο πιο προσιτός αστεροειδής για μια τέτοια αποστολή, ενώ έχει την ιδιομορφία να συνοδεύεται από ένα μικροσκοπικό δορυφόρο, τον Δίμορφο, διαμέτρου περίπου 160 μέτρων, περίπου όσο η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου. Ο Δίδυμος είχε ανακαλυφθεί το 1996, ενώ ο «σύντροφος» του το 2003, αλλά έως τώρα δεν είχε «βαφτιστεί». Το όνομα Δίμορφος προτάθηκε από τον αναπληρωτή καθηγητή Κλεομένη Τσιγάνη του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέλος και των δύο αποστολών DART και Hera. Όπως δήλωσε ο ίδιος, «το όνομα Δίμορφος επελέγη εν αναμονή των αλλαγών του. Θα είναι γνωστός σε μας με δύο πολύ διαφορετικές μορφές, αυτή που θα δει η αποστολή DART πριν την πρόσκρουση και την άλλη που θα δει η Hera μετά την πρόσκρουση». Ο Δίμορφος θα είναι το πρώτο ουράνιο σώμα στη διαστημική ιστορία, του οποίου η μορφή θα αλλάξει σημαντικά ως συνέπεια της ανθρώπινης παρέμβασης. Το σκάφος DART αναμένεται να φθάσει στο Δίμορφο το 2022 και σκοπίμως θα πέσει πάνω του για να μεταβάλει την τροχιά του. Το 2027 θα φθάσει στο Δίμορφο το ευρωπαϊκό σκάφος Hera για να δει από κοντά πόσο πετυχημένη ήταν η αποστολή του DART, όσον αφορά τις αλλαγές στη μορφή και στην τροχιά του φεγγαριού. Προτού φθάσει το Hera, η πρόσκρουση του DART στο Δίμορφο θα παρατηρηθεί από τον μικρό δορυφόρο LICIACube της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος θα μεταφερθεί στο Δίδυμο από το αμερικανικό σκάφος και θα αυτονομηθεί από αυτό λίγες μέρες πριν την πρόσκρουση. Η αποστολή Hera θα μεταφέρει επίσης δύο μικρούς δορυφόρους CubeSat, οι οποίοι θα διαθέτουν ραντάρ χαμηλής συχνότητας για να σαρώσουν την εσωτερική δομή του Δίμορφου (πρώτη φορά θα γίνει κάτι τέτοιο από διαστημοσυσκευή). Μέχρι σήμερα το Κέντρο Μικρών Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης έχει καταγράψει 22.735 κοντινούς αστεροειδείς (μεταξύ αυτών ο Δίδυμος), πολλοί από αυτούς με τροχιές που προσεγγίζουν τη Γη. Έως τώρα έχουν ανακαλυφθεί 390 αστεροειδείς με ένα φεγγάρι και άλλοι 15 που έχουν δύο δορυφόρους. https://www.pentapostagma.gr/epistimi/6948464_dimorfos-ayto-einai-onoma-poy-elabe-feggari-toy-didymoy

TGK Progress MS-15 Στο Cosmodrome Baikonur, ολοκληρώθηκαν oi αυτόνομες δοκιμές του συστήματος Progress MS-15 μεταφοράς φορτίου οχήματος (TGC) στον ανευωτικό θάλαμο του συγκροτήματος συναρμολόγησης και δοκιμών (MIC) στην τοποθεσία 254. Ένας θάλαμος με ακουστική είναι ένα εξειδικευμένο δωμάτιο που καλύπτεται με υλικό απορρόφησης ραντάρ για την προσομοίωση των διαστημικών συνθηκών. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι ειδικοί της RSC Energia και της CC Yuzhny πραγματοποίησαν εργασίες για την επαλήθευση της λειτουργίας του ραδιοεξοπλισμού του συστήματος Kurs-NA, το οποίο διασφαλίζει τη σύγκλιση και τη σύνδεση του TGK Progress MS-15 με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Μετά τη δοκιμή, το πλοίο εγκαταστάθηκε στη δυναμική βάση του MICC για περαιτέρω προαγωγή. Το αυτόματο φορτηγό πλοίο Progress MS-15 θα πρέπει να παραδίδει στο πλήρωμα της 63ης αποστολής τις προμήθειες καυσίμου, νερού και φυσικού αερίου, καθώς και εξοπλισμό υποστήριξης ζωής και αποθήκευσης για διαστημικά πειράματα στο πλαίσιο του προγράμματος της 76ης αποστολής εφοδιασμού ISS. https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_06-23_1.html NASA: Έτοιμη η νέα διαστημική... τουαλέτα - Κόστισε 23 εκατ. δολάρια. Λύση στο πρόβλημα της... τουαλέτας δίνει η NASA, καθώς ετοίμασε το νέο της αφοδευτήριο, για το οποίο ξοδεύτηκαν περισσότερα από 23 εκατομμύρια δολάρια. Παρά τα εκπληκτικά επιτεύγματά της σε κάθε άλλο τομέα, η διαστημική τεχνολογία υστερούσε, σχεδόν ανέκαθεν, στον τομέα της «διαχείρισης ανθρώπινων αποβλήτων». Πίσω από τον ευφημισμό, βεβαίως, κρύβεται το απολύτως στοιχειώδες εξάρτημα ενός διαστημοπλοίου, το οποίο φιλοξενεί αστροναύτες επί μακρόν: την τουαλέτα. Από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, όπου οι σκαπανείς του Διαστήματος ουρούσαν μέσα σε κάτι που θύμιζε προφυλακτικό και αφόδευαν σε σακουλάκια, έως τα τελευταία εγχειρήματα, το πρόβλημα παρέμενε πλημμελώς και ανεπαρκώς λελυμένο. Οι τουαλέτες της NASA ήταν παροιμιωδώς άβολες για τους χρήστες, παράξενες σε σχήμα και αναξιόπιστες: εμφάνιζαν διαρροές ακαθαρσιών, ενώ δεν διευκόλυναν καθόλου τη συντήρηση και την επισκευή τους από τους αστροναύτες. Στην ταλαιπωρία των επιλέκτων ατόμων που εξερευνούν το Διάστημα φιλοδοξεί να θέσει τέρμα η νέα τουαλέτα της NASA. Η ομάδα των ειδικών είχε καταπιαστεί επί έξι χρόνια με την τελειοποίησή της, ξοδεύοντας πάνω από 23 εκατ. δολάρια, μέχρι να καταλήξουν στην τελική της μορφή. Παρ' όλα αυτά, η NASA με υπερηφάνεια ανακοίνωσε ότι η νέα διαστημική τουαλέτα θα αποσταλεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Σεπτέμβριο. Από την στιγμή της εγκατάστασής της, η τουαλέτα θα τελεί υπό δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες για τα επόμενα τρία χρόνια. Κατά την Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, το ουρητήριο και αφοδευτήριο των 23 εκατ. δολαρίων δεν είναι μια απλή τουαλέτα. Είναι το «Universal Waste Management System» (Σύστημα Διαχείρισης Αποβλήτων Γενικής Χρήσης). Αποτελείται από έναν συμπαγή λευκό κύλινδρο, ο οποίος με υποπίεση απορροφά τα ούρα και τα κόπρανα. Διαθέτει σύστημα προ-επεξεργασίας και απολύμανσης των αποβλήτων, ώστε να παραλαμβάνονται καθαρά από το σύστημα ανακύκλωσης του εκάστοτε διαστημοπλοίου. Υπενθυμίζεται ότι στο Διάστημα τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο και στην πράξη, μέρος της ενυδάτωσης των αστροναυτών γίνεται με τα ίδια τους τα ούρα. Στη σχεδίαση της νέας διαστημικής τουαλέτας, σύμφωνα με τους σχεδιαστές της, έχει δοθεί ιδιαίτερη μέριμνα για την εξυπηρέτηση της γυναικείας ανατομίας. Όχι μόνο λόγω των επιρροών από το κίνημα #MeToo, αλλά και επειδή αυξάνονται οι γυναίκες στο Διάστημα. Έως τώρα, οι τουαλέτες της NASA ήταν φτιαγμένες με τους άντρες κατά νου. Εις το εξής όμως αυτή η διάκριση φύλου εις βάρος των γυναικών καταργείται και επιβάλλεται ισότητα στα απεκκρίμματα. Πάντως, ένα από τα μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα της επίσκεψης στην τουαλέτα υπό συνθήκες μηδενικής βαρύτητας, ήταν το... σημάδι. Η NASA είχε δοκιμάσει πολλών ειδών εναλλακτικές λύσεις, προκειμένου να βοηθήσει τους αστροναύτες να βρίσκουν στόχο. Ήταν όμως όλες περίπλοκες, με αποκορύφωμα τη μικροκάμερα, η οποία μετέδιδε εικόνα από τον πάτο της «λεκάνης» σε ένα μόνιτορ. Ο αστροναύτης, κρατώντας μόνιτορ (και όχι περιοδικό ή εφημερίδα) προσπαθούσε να προσγειώσει τα μαλακά του μόρια στο υποτιθέμενο κάθισμα με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια. Πιθανώς για τους περισσότερους εξ αυτών, πιο εύκολα θα προσελήνωναν διαστημάκατο από το να βρουν την ιδανική θέση στην τουαλέτα και να εκκενώσουν το παχύ τους έντερο. Τουλάχιστον στο τελευταίο μοντέλο διαστημικής τουαλέτας, η NASA έχει προσθέσει ένα ανάγλυφο «χείλος» στην εμπρός άκρη του σωλήνα, κάνοντας τη ζωή αρκετά πιο εύκολη για τους/τις αστροναύτες. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/890067_nasa-etoimi-i-nea-diastimiki-toyaleta-kostise-23-ekat-dolaria-foto Συμφωνία Virgin Galactic με NASA για ιδιωτικές πτήσεις στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Συμφωνία με τη NASA για την ανάπτυξη ενός προγράμματος για ιδιωτικές αποστολές αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υπέγραψε η Virgin Galactic Holdings του Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον. Η εταιρεία ανακοίνωσε πως υπέγραψε το εν λόγω Space Act Agreement με το Johnson Space Center της ΝASA για να ενθαρρύνει την «εμπορική συμμετοχή σε επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις σε τροχιά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επιτρέποντας παράλληλα την ανάπτυξη μιας κραταιάς οικονομία σε Χαμηλή Τροχιά». Στο πλαίσιο της συμφωνίας η Virgin Galactic θα αναπτύξει ένα νέο ιδιωτικό πρόγραμμα προετοιμασίας αστροναυτών, που θα περιλαμβάνει την εύρεση υποψηφίων που ενδιαφέρονται για ιδιωτικές πτήσεις αστροναυτών στον Σταθμό, εξασφάλιση υπηρεσιών μεταφοράς κ.α. «Η επόμενη γενιά διαστημικού ταξιδιώτη ενδιαφέρεται για μια ποικιλία διαστημικών εμπειριών» αναφέρει η εταιρεία, που συμπληρώνει ότι η NASA βλέπει όλο και μεγαλύτερη ζήτηση για χρήση του ISS για σκοπούς επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας και ανάπτυξης, δραστηριότητες εμπορικού τύπου κ.α. Όπως σημειώνει, οι ιδιωτικές αποστολές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν από «απλές» αποστολές ιδιωτών μέχρι αποστολές επιστημονικής έρευνας που υποστηρίζονται από κυβερνήσεις. Η Virgin Galactic έχει ήδη αναπτύξει ένα ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα προετοιμασία αστροναυτών (Future Astronaut Readiness) για πελάτες που θα πετούν από το Spaceport America στο Νέο Μεξικό. https://www.naftemporiki.gr/story/1611887/sumfonia-virgin-galactic-me-nasa-gia-idiotikes-ptiseis-ston-diethni-diastimiko-stathmo

Nasa Mars rover: Βασικές ερωτήσεις σχετικά με την επιμονή.-(Perseverance) Στις 20 Ιουλίου, η Nasa θα αποκτήσει την πρώτη της ευκαιρία να ξεκινήσει το Perseverance rover στον Άρη. Εδώ, απαντούμε σε ορισμένες κοινές ερωτήσεις σχετικά με την αποστολή. Τι θα κάνει το rover; Το Perseverance rover θα προσγειωθεί στον Άρη για να αναζητήσει σημάδια προηγούμενης μικροβιακής ζωής, αν υπήρχε ποτέ. Θα είναι η πρώτη αποστολή της Nasa που θα κυνηγήσει άμεσα αυτές τις «βιογραφίες» από τις αποστολές των Βίκινγκ στη δεκαετία του 1970. Το rover θα συλλέξει δείγματα βράχου και εδάφους, θα τα περικλείσει σε σωλήνες και θα τα αφήσει στην επιφάνεια του πλανήτη για επιστροφή στη Γη σε μελλοντική ημερομηνία. Η επιμονή θα μελετήσει επίσης τη γεωλογία του Άρη και θα δοκιμάσει έναν τρόπο για τους μελλοντικούς αστροναύτες να παράγουν οξυγόνο για αναπνοή και καύσιμο από CO2 στην ατμόσφαιρα. Επιπλέον, ένα ελικόπτερο τύπου drone θα αναπτυχθεί για να δείξει την πρώτη πτήση με κινητήρα στον Άρη. Η επιμονή θα εξερευνήσει τον κρατήρα Jezero του Άρη για τουλάχιστον ένα Αριανό έτος (περίπου 687 ημέρες στη Γη). Πώς φτάνει στον Άρη; Το rover είναι ενθυλακωμένο μέσα σε ένα αεροπλάνο, αποτελούμενο από ένα backshell και heatshield Το ένα τουρνουά αυτοκίνητο ενός τόνου έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί από το σταθμό αεροπορίας Cape Canaveral της Φλόριντα σε έναν πύραυλο Atlas 5 μεταξύ 20 Ιουλίου και 11 Αυγούστου 2020. Η επιμονή ταξιδεύει στον Άρη που περικλείεται σε ένα προστατευτικό αεροζόλ αποτελούμενο από δύο μέρη: ένα κωνικό backshell και μια καμπύλη θερμική ασπίδα. Το αεροσκάφος συνδέεται με ένα στάδιο κρουαζιέρας που πυροδοτεί προωθητές για να διατηρήσει το διαστημικό σκάφος σε πορεία, διασφαλίζοντας ότι φτάνει στον Άρη στο σωστό μέρος για προσγείωση. Η επιμονή θα φτάσει στην επιφάνεια του Άρη στις 18 Φεβρουαρίου 2021. Οι σχετικές θέσεις της Γης και του Άρη σημαίνουν ότι οι ευκαιρίες εκτόξευσης αυξάνονται μόνο κάθε 26 μήνες. Εάν το Perseverance δεν ξεκίνησει στον Άρη αυτό το καλοκαίρι, η αποστολή θα πρέπει να περιμένει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2022 για να δοκιμάσει ξανά. Τεχνικές προδιαγραφές: Perseverance rover Μήκος: 3m (10ft) Πλάτος: 2,7m (9ft) Ύψος: 2,2 μέτρα (7 πόδια) Βάρος: 1.025 κιλά (2.260 λίβρες) Πηγή ισχύος: Θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων πολλαπλών αποστολών (MMRTG). Μετατρέπει τη θερμότητα από τη ραδιενεργή διάσπαση του πλουτωνίου σε ηλεκτρική ενέργεια Πώς προσγειώνεται η επιμονή; Έργο τέχνης: Ο ελιγμός skycrane έχει σχεδιαστεί για να στειλει με ασφάλεια το rover στο έδαφος Καθώς το διαστημικό σκάφος οργώνεται μέσω της ατμόσφαιρας, η θερμική ασπίδα του θα πρέπει να αντέξει σε θερμοκρασίες τόσο υψηλές όσο 2.100C (3.800F). Όταν είναι περίπου 11 χιλιόμετρα (7mi) πάνω από το έδαφος, το διαστημικό σκάφος θα αναπτύξει αλεξίπτωτο, επιβραδύνοντας το βαρύτερο ωφέλιμο φορτίο στην ιστορία της εξερεύνησης του Άρη από ταχύτητα 1,7 Mach (2.099 km / h; 1.304 mph) σε περίπου 320 km / h ( 200 μίλια / ώρα). Στη συνέχεια, η θερμική ασπίδα πέφτει μακριά από το πίσω μέρος και, για μικρό χρονικό διάστημα, το rover - το οποίο είναι προσκολλημένο σε μια σκηνή κατάβασης - πέφτει ελεύθερα προς το έδαφος. Οκτώ οπισθοσκόπες στη σκηνή κατάβασης, επιτρέποντας την πραγματοποίηση του ελιγμού "sky crane". Η επιμονή χαμηλώνεται αργά σε τρία νάιλον σχοινιά και ένα "ομφάλιο λώρο". Όταν οι τροχοί του rover αγγίζουν το έδαφος, οι δέτες κόβονται και το στάδιο κατάβασης πετά σε ασφαλή απόσταση. Πού θα εξερευνήσει τον Άρη; Στην φωτογραφια το Jezero Crater στον Άρη: Η έλλειψη προσγείωσης του rover χαρακτηρίζεται από τον μαύρο κύκλο Ο στόχος του rover είναι μια καταβαση σε απόσταση 49 χιλιομέτρων (βόρεια) ακριβώς βόρεια του ισημερινού του Άρη. Πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα κανάλια του ποταμού χύθηκαν πάνω από τον τοίχο του κρατήρα Jezero για να σχηματίσουν μια λίμνη. Το μεγάλο μπολ φιλοξενεί επίσης ένα από τα καλύτερα διατηρημένα παραδείγματα του Άρη ενός δέλτα, μια ιζηματική δομή που σχηματίζεται όταν εισέρχονται τα ποτάμια ανοιχτά σώματα νερού και πετρώματα, άμμος και - δυνητικά - οργανικός άνθρακας σε στρώσεις. Το δέλτα του Jezero είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα παραδείγματα στον Άρη Τα μικρόβια θα μπορούσαν να είχαν ζήσει στον κρατήρα όταν υπήρχε νερό. Το Jezero διατηρεί ένα αρχείο σημαντικών γεωλογικών διεργασιών, όπως ο κρατήρας επιπτώσεων και ο ηφαιστειακός, καθώς και η δράση του νερού. Η μελέτη των βράχων του θα ρίξει φως στο πώς ο πλανήτης εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου. Πώς αναζητά το rover σημάδια προηγούμενης ζωής; Το δέλτα του Jezero σε σχήμα ανεμιστήρα είναι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους στο κυνήγι για σημάδια προηγούμενης ζωής. Οι επιστήμονες βλέπουν επίσης ανθρακικά ορυκτά που αποτίθενται γύρω από την ακτή του κρατήρα, όπως το δαχτυλίδι σε μια μπανιέρα. Όταν τα ανθρακικά άλατα κατακρημνίζονται από το νερό, μπορούν να παγιδεύσουν πράγματα που βρίσκονται σε αυτό, συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων της ζωής. "Θα αναζητούμε βιογραφίες - μοτίβα, υφές ή ουσίες που απαιτούν την επιρροή της ζωής", λέει η αναπληρωτής επιστήμονας του έργου Katie Stack Morgan. Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να μοιάζει η βιογραφία των Μαρτίων, αλλά η αρχαία Γη μπορεί να παρέχει ενδείξεις. Ένα ρεκόρ της πρώιμης ζωής του πλανήτη μας μπορεί να βρεθεί σε στρωματολίτες, βράχους που αρχικά σχηματίστηκαν από την ανάπτυξη στρώματος μετά στρώμα βακτηρίων. Εάν υπάρχουν παρόμοιες δομές στον Άρη, οι επιστήμονες θα μπορούσαν να συνδυάσουν μετρήσεις από διαφορετικά όργανα για να εκτιμήσουν την πιθανότητα βιολογικής προέλευσης. Γιατί πιστεύουν οι επιστήμονες ότι θα μπορούσε να υπήρχε ζωή στον Άρη; Σήμερα, ο Άρης είναι κρύος και ξηρός, με μια λεπτή ατμόσφαιρα που εκθέτει την επιφάνεια σε επιβλαβή επίπεδα κοσμικής ακτινοβολίας. Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, ο πλανήτης φαίνεται να ήταν πιο υγρός, με πιο παχιά ατμόσφαιρα. Πολλές αποδείξεις, όπως η παρουσία λίθων και ιζηματογενών λωρίδων, δείχνουν ότι υπήρχε κάποτε υγρό νερό στην επιφάνεια. Αυτό είναι σημαντικό επειδή το νερό είναι ένα βασικό συστατικό για όλη τη ζωή στη Γη. Η περιέργεια βρήκε επίσης οργανικά μόρια διατηρημένα σε ιζηματογενή πετρώματα ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών. Ενώ είναι δελεαστικό, δεν είναι σαφές εάν αυτά τα οργανικά διατηρούν ένα ιστορικό της αρχαίας ζωής, ήταν η τροφή τους ή δεν έχουν καμία σχέση με τις βιολογικές διεργασίες. Ποια όργανα μεταφέρει το rover; Η επιμονή μεταφέρει ένα προηγμένο ωφέλιμο φορτίο επιστημονικών οργάνων για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τη γεωλογία, την ατμόσφαιρα, τις περιβαλλοντικές συνθήκες και τις πιθανές βιογραφίες του Άρη: Mastcam-Z: Ένα προηγμένο σύστημα κάμερας που βοηθά στη μελέτη επιφανειακών ορυκτών MEDA: Μια ισπανική σουίτα αισθητήρων για τη μέτρηση της θερμοκρασίας, της ταχύτητας και της κατεύθυνσης του ανέμου, της πίεσης, της υγρασίας και της σκόνης MOXIE: Πειραματιστείτε για να δείξετε πώς οι αστροναύτες μπορούν να παράγουν οξυγόνο από το Martian CO2 για αναπνοή και καύσιμο PIXL: Διαθέτει φασματόμετρο ακτίνων Χ για την αναγνώριση χημικών στοιχείων και μια κάμερα που λαμβάνει κοντινές εικόνες υφής βράχου και εδάφους RIMFAX: Ένα νορβηγικό ραντάρ διείσδυσης εδάφους που θα χαρτογραφήσει τη γεωλογία κάτω από την επιφάνεια σε κλίμακες εκατοστών SHERLOC: Θα χρησιμοποιήσει φασματόμετρα, λέιζερ και κάμερα για να κυνηγήσει οργανικά και μέταλλα που άλλαξαν από το νερό SuperCam: Θα εξετάσει το βράχο και το έδαφος με κάμερα, λέιζερ και φασματομετρητές για να αναζητήσει οργανικές ενώσεις Γιατί να πετάξετε ελικόπτερο στον Άρη; Το Ingenuity είναι ένα ελικόπτερο 1,8 κιλών (4 κιλά) που θα οδηγήσει στον Άρη που είναι συνδεδεμένο με την κοιλιά της επιμονής. Η Νάσα θέλει να επιδείξει πτήση με δύναμη στη λεπτή ατμόσφαιρα του Άρη. Η βαρύτητα του Κόκκινου Πλανήτη είναι χαμηλότερη (περίπου το ένα τρίτο της Γης), αλλά η ατμόσφαιρά του είναι μόλις 1% της πυκνότητας της Γης. Αυτό καθιστά πιο δύσκολη την παραγωγή του ανελκυστήρα που απαιτείται για να κατεβείτε από το έδαφος. Εξοπλισμένο με δύο αντίθετες περιστρεφόμενες λεπίδες, το αυτόνομο ελικόπτερο μπορεί να τραβήξει έγχρωμες εικόνες με κάμερα 13 megapixel, τον ίδιο τύπο που απαντάται συνήθως στα smartphone. Το Rotorcraft θα μπορούσε να είναι ένας χρήσιμος τρόπος για να εξερευνήσετε άλλους κόσμους: τα ιπτάμενα οχήματα ταξιδεύουν γρηγορότερα από τους επίγειους οδηγούς και μπορούν να φτάσουν σε περιοχές που δεν είναι προσβάσιμες σε τροχοφόρα οχήματα. Πώς διαφέρει αυτό το rover από το Curiosity; Οι τροχοί έχουν επανασχεδιαστεί ώστε να είναι πιο ανθεκτικοί στη φθορά Η επιμονή είναι πολύ παρόμοια με τον προκάτοχό του Curiosity όσον αφορά τη συνολική σχεδίαση, αλλά υπάρχουν βασικές διαφορές. Εκτός από το νέο επιστημονικό ωφέλιμο φορτίο, το Perseverance έχει ένα μεγαλύτερο "χέρι" ή πυργίσκο, στο τέλος του ρομποτικού βραχίονα του για να κρατήσει μια βαρύτερη σουίτα εργαλείων, συμπεριλαμβανομένου ενός πυρήνα. Το σύστημα που έχει σχεδιαστεί για την προσωρινή αποθήκευση των δειγμάτων είναι επίσης ένα νέο χαρακτηριστικό. Οι μηχανικοί έχουν ξανασχεδιάσει τους τροχούς του rover για να τους κάνουν πιο ανθεκτικούς στη φθορά. Οι τροχοί του Curiosity υπέστησαν ζημιά από την οδήγηση πάνω από αιχμηρά, μυτερά βράχια. Πώς αποθηκεύει το rover βράχια και χώμα; Το Sample Caching System του rover αποτελείται από τρία ρομποτικά στοιχεία. Το πιο ορατό είναι ο ρομποτικός βραχίονας μήκους 2,1 μέτρων (7 πόδια), ο οποίος είναι βιδωμένος στο πλαίσιο. Ένα περιστρεφόμενο κρουστικό τρυπάνι στον πυργίσκο του βραχίονα είναι σε θέση να αποκόψει άθικτους πυρήνες πέτρινου Άρη. Αυτοί οι πυρήνες - περίπου το μέγεθος ενός κομματιού κιμωλίας - πηγαίνουν σε ένα δείγμα σωλήνα. Στη συνέχεια, ο κύριος βραχίονας ρομπότ τοποθετεί τον γεμισμένο σωλήνα σε έναν μηχανισμό στο μπροστινό μέρος του rover που ονομάζεται bit carousel. Αυτός ο μηχανισμός, ο οποίος θυμάται έναν προβολέα διαφανειών της δεκαετίας του 1960, μετακινεί το σωλήνα μέσα στο rover όπου ένας μικρότερος βραχίονας χειρισμού δείγματος 0,5m (1,6ft) (που ονομάζεται επίσης βραχίονας T. rex) τον αρπάζει. Λαμβάνεται μια εικόνα πριν ο σωλήνας σφραγιστεί ερμητικά και τοποθετηθεί σε ένα ράφι αποθήκευσης. Οδηγήθηκε στο rover έως ότου η ομάδα βρει ένα κατάλληλο μέρος για να το αφήσει. Πώς θα παραδοθούν τα δείγματα του Άρη στη Γη; Το σχέδιο προβλέπει την αποστολή ενός rover "fetch" για τη συλλογή των δοχείων δείγματος Για δεκαετίες, οι επιστήμονες ήθελαν να παραδώσουν δείγματα πετρωμάτων και εδάφους του Άρη στη Γη για μελέτη σε εργαστήρια. Εδώ, οι επιστήμονες θα μπορούσαν να ερευνήσουν τα δείγματα με όργανα πολύ μεγάλα και περίπλοκα για να τα στείλουν στον Άρη. Αφήνοντας δείγματα βράχου και εδάφους στην επιφάνεια σε σφραγισμένους σωλήνες, η επιμονή θα θέσει τα θεμέλια για να συμβεί αυτό. Ως μέρος του προγράμματος που είναι γνωστό ως Mars Sample Return, θα αποσταλεί μια ξεχωριστή αποστολή για να προσγειωθεί στον Άρη για να παραλάβει τους σωλήνες χρησιμοποιώντας ένα "fetch" rover. Στη συνέχεια, ένας ρομποτικός βραχίονας θα μεταφέρει τους σωλήνες από το rover fetch σε έναν πύραυλο που ονομάζεται Mars Ascent Vehicle (MAV). Το όχημα ανάβασης εκτοξεύει τα δείγματα σε τροχιά του Άρη, όπου συλλαμβάνονται από έναν τροχιά. Αυτός ο τροχιάς θα παραδώσει τα δείγματα δοχείων στη Γη, πιθανώς έως το 2031. https://www.bbc.com/news/science-environment-53129281?intlink_from_url=https://www.bbc.com/news/topics/c77jz3mdmnxt/nasa&link_location=live-reporting-story

Ανακαλύφθηκε με ελληνική συμβολή ένα μυστηριώδες κοσμικό αντικείμενο. Οι επιστήμονες της μεγάλης διεθνούς κοινοπραξίας των ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων Ligo (ΗΠΑ) και Virgo (Ευρώπη) ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ένα περίεργο κοσμικό αντικείμενο ή συμβάν, το οποίο ξεφεύγει από τα έως τώρα γνωστά στους αστρονόμους και αστροφυσικούς. Πρόκειται για το πιο παράξενο σήμα βαρυτικών κυμάτων που έχει ανιχνευθεί μέχρι σήμερα και προέρχεται από τη σύγκρουση δύο πολύ ανόμοιων μεταξύ τους αντικειμένων, το ένα με μάζα περίπου εννεαπλάσια από το άλλο, σε απόσταση 800 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων σχετικά με τη μάζα του ελαφρύτερου από τα δύο συγκρουόμενα αντικείμενα, πρόκειται είτε για τη μικρότερη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα είτε για το βαρύτερο άστρο νετρονίων που έχει ποτέ παρατηρηθεί ή για κάτι άλλο πιο εξωτικό. Ορισμένοι ονόμασαν το αντικείμενο «μαύρο άστρο νετρονίων», κάτι που έως τώρα δεν θεωρείτο δυνατό. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters» και στην οποία για ακόμη μία φορά είχε σημαντική συμβολή η Ελληνίδα καθηγήτρια Αστρονομίας Βίκη Καλογερά του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, πιθανώς θα οδηγήσει τους επιστήμονες στην αναθεώρηση ορισμένων απόψεών τους για τις μαύρες τρύπες και τα άστρα νετρονίων (πάλσαρ). Το συμβάν, με την ονομασία GW190814, που ανακοινώθηκε τώρα, αλλά είχε αρχικά ανιχνευθεί πέρυσι τον Αύγουστο από το δίκτυο Ligo-Virgo, αφορά τη συγχώνευση μίας μαύρης τρύπας με μάζα 23 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας, με ένα άλλο μυστηριώδες αντικείμενο με μάζα 2,6 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας μεγαλύτερης μαύρης τρύπας με μάζα όσο 25 ήλιοι. Μέχρι σήμερα, το βαρύτερο γνωστό άστρο νετρονίων δεν ξεπερνά τις 2,5 ηλιακές μάζες, ενώ η μικρότερη (ελαφρύτερη) μαύρη τρύπα τις πέντε ηλιακές μάζες. Συνεπώς, υπάρχει ένα λεγόμενο «κενό μάζας» ανάμεσα στις 2,5 και στις 5 ηλιακές μάζες, εντός του οποίου είναι άγνωστο εάν υπάρχει κάποιο άλλο κοσμικό αντικείμενο ή εάν θα πρέπει να αναθεωρηθούν τα όρια πιθανής μάζας για τις μαύρες τρύπες (που μπορεί να είναι ακόμη πιο ελαφριές) ή για τα άστρα νετρονίων (που ίσως είναι ακόμη βαρύτερα). «Οι συγχωνεύσεις μικτής φύσης -μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων- έχουν προβλεφθεί εδώ και δεκαετίες, όμως αυτό το συμπαγές αντικείμενο στο κενό μάζας αποτελεί την τέλεια έκπληξη. Περιμέναμε εδώ και δεκαετίες για να λύσουμε αυτό το μυστήριο. Δεν ξέρουμε ακόμη εάν αυτό το αντικείμενο είναι τελικά το βαρύτερο γνωστό άστρο νετρονίων ή η ελαφρύτερη μαύρη τρύπα, αλλά ό,τι κι αν είναι, σπάει ένα ρεκόρ», δήλωσε η κ. Καλογερά. «Το μυστηριώδες αντικείμενο ίσως είναι ένα άστρο νετρονίων που συγχωνεύθηκε με μίια μαύρη τρύπα, μία συναρπαστική πιθανότητα αναμενόμενη θεωρητικά, αλλά έως τώρα μη επιβεβαιωμένη μέσω παρατήρησης. Από την άλλη, με μάζα 2,6 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου, κάτι που υπερβαίνει τις σύγχρονες προβλέψεις για τη μέγιστη μάζα των άστρων νετρονίων, μπορεί στην πραγματικότητα να ανιχνεύσαμε την ελαφρύτερη μαύρη τρύπα», πρόσθεσε η Ελληνίδα επιστήμονας, η οποία διαπρέπει στις ΗΠΑ. «Η ανακάλυψη πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο που οι επιστήμονες μιλάνε για τα άστρα νετρονίων και τις μαύρες τρύπες. Το κενό μάζας μπορεί στην πραγματικότητα να μην υπάρχει καθόλου, αλλά να οφείλεται σε περιορισμούς των ικανοτήτων παρατήρησης. Ο χρόνος και οι πρόσθετες παρατηρήσεις θα δείξουν τι συμβαίνει», ανέφερε ο καθηγητής Πάτρικ Μπρέιντι του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μιλγουόκι και εκπρόσωπος της ερευνητικής κοινοπραξίας Ligo. Όταν τα μεγαλύτερα άστρα πεθαίνουν, καταρρέουν κάτω από την ίδια τη βαρύτητά τους και αφήνουν πίσω τους μαύρες τρύπες. Όταν πεθαίνουν άστρα λιγότερο μεγάλα, εκρήγνυνται ως υπερκαινοφανείς αστέρες (σούπερ-νόβα) και αφήνουν πίσω τους πολύ πυκνά περιστρεφόμενα απομεινάρια που λέγονται άστρα νετρονίων (ένα κουταλάκι από το υλικό τους ζυγίζει δέκα εκατομμύρια τόνους). Τα βαρυτικά κύματα, που προβλέπονται από τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν, είναι«ρυτιδώσεις» στον ιστό του χωροχρόνου που προκαλούνται από βίαια γεγονότα, όπως οι συγχωνεύσεις μαύρων οπών, τα οποία ταξιδεύουν στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, διαπερνώντας στην πορεία τους και τη Γη. Η ιστορική πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων είχε γίνει το 2015. https://www.pentapostagma.gr/epistimi/6948434_anakalyfthike-me-elliniki-symboli-ena-mystiriodes-kosmiko-antikeimeno