Δροσος Γεωργιος

Η επανεμφάνιση του μυστηριώδους σωματιδίου Χ17 Μια νέα δημοσίευση με τίτλο «New evidence supporting the existence of the hypothetic X17 particle» https://arxiv.org/abs/1910.10459 επαναφέρει στο προσκήνιο το μποζόνιο Χ17 που παρατηρήθηκε στο παρελθόν, κατά την μετάβαση του βηρυλλίου-8 από μια διεγερμένη κατάστασή στην θεμελιώδη. Το Χ17 πιθανώς να συνδέεται με την σκοτεινή ύλη και την ύπαρξη μιας πέμπτης δύναμης στο σύμπαν – πέραν των τεσσάρων γνωστών (βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ισχυρή πυρηνική και ασθενή πυρηνική δύναμη). Σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη το σωματίδιο Χ17 έχει μάζα 16,84 MeV (33 φορές περίπου την μάζα του ηλεκτρονίου) και χρόνο ζωής περίπου 10-14 δευτερόλεπτα. Το μποζόνιο X17 στο προηγούμενο πείραμα παρατηρήθηκε κατά την αποδιέγερση μιας διεγερμένης κατάστασης του βηρυλλίου προς την θεμελιώδη του κατάσταση: 8Be∗→8Be + X17, και στη συνέχεια το X17 διασπάται σε ζεύγος ηλεκτρονίου – ποζιτρονίου: X17→ e−+e+. Στο νέο πείραμα διερευνήθηκε η δημιουργία του μποζονίου Χ17 κατά την αποδιέγερση μιας διεγερμένης κατάστασης του 4Ηe. Μελετώντας τα παραγόμενα ζεύγη ηλεκτρονίων – ποζιτρονίων σε διάφορες μεταξύ των γωνίες, μπορεί κανείς να συμπεράνει τον σχηματισμό του Χ17 και να προσδιορίσει την μάζα και τον χρόνο ζωής του. Οι διεγερμένοι πυρήνες ηλίου-4 δημιουργούνταν από τον βομβαρδισμό τριτίου (3Η) με πρωτόνια. Το ‘καρούμπαλο’ στο παραπάνω γράφημα υποδεικνύει την δημιουργία του μποζονίου Χ17 με μάζα περίπου 17MeV Και το νέο πείραμα έδειξε την ύπαρξη ενός σωματιδίου με μάζα 16,84 MeV, πάρα πολύ κοντά στην τιμή 17,01MeV που δίνει το πείραμα της αποδιέγερσης του βηρυλλίου-8. Κι αυτό ενισχύει τα επιχειρήματα ότι πρόκειται για την ανίχνευση του ίδιου μυστηριώδους σωματιδίου. Του μποζονίου Χ17. Άραγε θα προκύψει νέα φυσική μέσα από τα ταπεινά ισότοπα του ηλίου και του βηρυλλίου;; https://physicsgg.me/2019/11/21/%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%bc%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1/

Λεπτομερή ηλεκτρονική πύλη για τη ρωσική βιομηχανία διαστήματος παρουσιάστηκε σήμερα. Η γενική διευθύντρια του Glavkosmos Dmitry Loskutov δήλωσε ότι η εταιρεία χρειάζεται «να αρχίσει να είναι πιο φιλική προς τον πελάτη, με λεπτομερείς τεχνικές και άλλες περιγραφές που είναι ήδη διαθέσιμες στα αγγλικά και στα ρωσικά και με περισσότερες γλώσσες που θα προστεθούν σύντομα, η νέα πύλη trade.glavkosmos.com διαθέτει 480 προϊόντα που έχουν παραχθεί από περισσότερες από 75 εταιρείες μέχρι σήμερα. portal "έχει σχεδιαστεί για να σας εξοικονομήσει χρόνο και να βοηθήσετε τους πελάτες να δουν τι μπορεί να προσφέρει η ρωσική διαστημική βιομηχανία. Η δικτυακή πύλη παρέχει στους επισκέπτες επιλογές όπως η εγγραφή προσωπικών λογαριασμών, η κουβέντα με τους διαχειριστές σε απευθείας σύνδεση για να συζητήσουν το προϊόν που βρίσκουν ενδιαφέρον και να αναζητήσουν πληροφορίες για τους κατασκευαστές , αντί να στέλνουν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τηλεομοιοτυπίες ή τηλεφωνικές κλήσεις που χρειάστηκαν περισσότερη επεξεργασία. Μια πύλη ειδήσεων περιέγραψε τη νέα πύλη, επιτρέποντας στους πελάτες να «συγκρίνουν, να οργανώσουν, να συνδυάσουν και να ενώσουν προϊόντα χρησιμοποιώντας μόνο έναν μοναδικό δικτυακό πόρο με ένα πολύ απλό και διαισθητικό περιβάλλον». Όπως λέει ο Loskutov, «Ελπίζουμε αυτό να είναι ένα πρώτο βήμα για να διευκολυνθεί η μετάβαση στη ρωσική αγορά. Αυτός είναι ένας μακρύς δρόμος. " https://asgardia.space/en/news/Detailed-Online-Portal-for-Russian-Space-Industry-Unveiled-Today Το ΝΑΤΟ ανακήρυξε πεδίο μάχης και το Διάστημα. Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Μαρκ Τουέιν, ο Λιθουανός υπουργός Εξωτερικών Λίνας Λινκεβίτσιους δήλωσε, προσερχόμενος στη χθεσινή σύνοδο των ομολόγων του από τα 29 κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, ότι «οι φήμες περί θανάτου της Συμμαχίας είναι εξόχως υπερβολικές». Η ειρωνική αναφορά του προφανώς παρέπεμπε στην πολύκροτη, πρόσφατη δήλωση του Γάλλου πρόεδρου Εμανουέλ Μακρόν περί «εγκεφαλικού θανάτου» της Συμμαχίας. Σε συνδυασμό με το κενό ηγεσίας επί προεδρίας Τραμπ και τη μονομερή εισβολή της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων στη βόρεια Συρία, η δήλωση Μακρόν δημιούργησε ατμόσφαιρα περισυλλογής στη χθεσινή συνάντηση των Βρυξελλών, αποστολή της οποίας ήταν η προετοιμασία της πανηγυρικής συνόδου κορυφής για τα 70 χρόνια της Συμμαχίας, στις αρχές Δεκεμβρίου, στο Λονδίνο. Αν και η Αγκελα Μέρκελ έλαβε αποστάσεις από την έντονη κριτική του Μακρόν, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας εκτίμησε ότι χρειάζεται ένας ανασχεδιασμός του ΝΑΤΟ, ενώ ο Γάλλος ομόλογός του Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα. Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ προειδοποίησε ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την ευρωπαϊκή άμυνα, όπως οραματίζεται το Παρίσι. Σε μια εμφανή προσπάθεια να αποδείξει ότι το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί απλώς κατάλοιπο μιας άλλης εποχής, η χθεσινή σύνοδος επρόκειτο να υιοθετήσει δύο αποφάσεις που διευρύνουν κατά πολύ, τουλάχιστον θεωρητικά, τον ρόλο της. Η πρώτη αφορά την ανακήρυξη του Διαστήματος σε πέμπτο «πεδίο μάχης», πλάι στη γη, τη θάλασσα, τον αέρα και τον κυβερνοχώρο. Η δεύτερη προβλέπει τη στενή παρακολούθηση του στρατιωτικού δυναμικού της Κίνας, μιας ανερχόμενης δύναμης, πολύ μακριά από τον παραδοσιακό χώρο επιχειρήσεων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Πάντως, και στις δύο περιπτώσεις δεν προβλέπεται η ανάπτυξη οπλικών συστημάτων, παρά μόνο η παρακολούθηση των δυνητικών αντιπάλων. https://www.kathimerini.gr/1052736/article/epikairothta/kosmos/to-nato-anakhry3e-pedio-maxhs-kai-to-diasthma NanoRacks Outposts για την επανάσταση της ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα. Όταν η εταιρεία NanoRacks με έδρα το Τέξας ιδρύθηκε λίγο πριν από μια δεκαετία, η δραστηριότητά της ήταν αφιερωμένη κυρίως στην παροχή εμπορικών ωφέλιμων φορτίων στο ISS στα ράφια εξοπλισμού (εξ ου και το όνομα NanoRacks.) Τα τελευταία δύο χρόνια, τα έργα thw NanoRacks αυξήθηκαν περισσότερο διαφορετικα, καθώς και πιο φιλόδοξα. Το 2018, υπέγραψε συμβάσεις με τη NASA και τη Boeing για να κατασκευάσει το πρώτο εμπορικό airlock για το ISS. Σήμερα ξεκινάει να εφαρμόζει το τροχιακό πρόγραμμα του Outpost Στο σχεδιασμό των ιδεών του, ο CEO της NanoRacks, Jeffrey Manber, ανακαλύπτει ότι ο αρχιτέκτονας R. Buckminster Fuller είναι γνωστός ότι εφευρέθηκαν γεωδαισιακοί θόλοι, καθώς και ότι είπε ότι όλοι οι άνθρωποι ήταν «αστροναύτες σε ένα μικρό διαστημόπλοιο που ονομάζεται Γη». Ο Manber βλέπει την επιχείρησή του να ανυψώνει το όραμα του Buckminster Fuller από τη Γη σε «μικρά διαστημόπλοια», τα φυλάκια που θα διευρύνουν την παρουσία της ανθρωπότητας σε όλο το Σύμπαν - δηλαδή την Ανεξαρτησία-1. Ο Manber σκοπεύει να ξεκινήσει με την επαναχρησιμοποίηση των ενισχυτών πυραύλων Centaur (ανώτερα στάδια) των πρώτων σταδίων των πυραύλων Atlas 5 της United Launch Alliance. Μόλις μια τέτοια ανώτερη βαθμίδα έχει εκπληρώσει την αποστολή της να πάει ένα ωφέλιμο φορτίο σε τροχιά, θα μεταβληθεί είτε από το πλήρωμα ISS είτε από ρομποτικα (όπως προτείνεται από την MDA US Systems της Maxar Technologies) για να ταιριάξει με τον νέο ρόλο του. Για τον Manber, η ιδέα συμβαδίζει με την πρόθεση της διοίκησης του Trump να εμπορευματοποιήσει επιχειρήσεις σε τροχιά χαμηλής γης γύρω στο 2025, βοηθώντας έτσι το έθνος να κινηθεί «στο επόμενο κεφάλαιο με εμπορικά φυλάκια». Ο Διευθύνων Σύμβουλος της NanoRacks δήλωσε ρητά ότι το νέο έργο δεν πρέπει να βασίζεται σε καμία από τις επιχειρήσεις του κλάδου, όπως η Axiom, η Bigelow, η Boeing, η Lockheed ή η NanoRacks, αλλά ελπίζουν να εμφανιστούν νέοι παίκτες με νέες μοναδικές ικανότητες. Η ιδέα της μετατροπής μιας ανώτερης βαθμίδας σε τροχιακή φυλακή ακολουθεί τη δεκαετία του 1960, όταν μια τότε νεαρή NASA σχεδίαζε την επαναχρησιμοποίηση των ανώτερων σταδίων του Κρόνου V για το σκοπό αυτό, αλλά έπρεπε να εγκαταλείψει την ιδέα που φαινόταν υπερβολικά δαπανηρή και τεχνικά δύσκολη. Ωστόσο, η NASA έκανε το ίδιο με την Skylab, ανοικοδομώντας μια ανώτερη βαθμίδα σε έναν διαστημικό σταθμό πριν ξεκινήσει. Σήμερα, η NanoRacks συνεργάζεται με την United Launch Alliance, Space Adventures και Maxar για να συνδυάσει την υπάρχουσα ιδέα μετατροπής ανώτερης βαθμίδας και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Είναι ένα από τα έξι έργα που υποστηρίζονται από την πρωτοβουλία NASA για τα οικότοπα βαθιάς διαστήματος, NextSTEP. Προς το παρόν, η NanoRacks και η NASA εξετάζουν το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο επί τόπου από ένα ανώτερο στάδιο Centaur που δεν κατάφερε να λάβει τεχνική έγκριση για την κύρια χρήση του στο Space Flight Centre στην Αλαμπάμα, για να αποδείξει ότι η εταιρεία και οι συνεργάτες της τι χρειάζεται για την επίλυση όλων των τεχνικών εργασιών που προβλέπει το έργο. Ο Manber γνωρίζει πολύ καλά ότι θα έρθει μια μέρα όταν τα ανώτερα στάδια του Centaur δεν θα κατασκευάζονται πια. Ο πύραυλος Vulcan που βρίσκεται σε εξέλιξη από την ULA, θα χρησιμοποιήσει το Centaur εδώ και αρκετό καιρό, για να αλλάξει στη συνέχεια σε αναμορφώσιμες Advanced Cryogenic Evolved Stages (ACES). «Το ACES μπορεί να είναι λίγο καλύτερο ως φυλάκιο από τον Κένταυρο», είπε. Τα φυλάκια θεωρούνται ότι λειτουργούν είτε ανεξάρτητα, είτε ως δομοστοιχεία του ISS - τα οποία πιθανόν να ισχύουν για την Independence-1, τα διαστημικά ξενοδοχεία, τα εργαστήρια τροχιακών ερευνών και τους χώρους παραγωγής. Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με τους εμπορικούς φορτωτές, να πηγαίνουμε σε διαφορετικές τροχιές, διαφορετικές κλίσεις, με τις μετοχές της Manber, ελπίζοντας ότι το πρόγραμμα NextSTEP της NASA θα περιλαμβάνει επίσης ευκαιρίες μεγάλου διαστήματος με τα NanoRacks που προμηθεύουν εργοστάσια, αποθήκες καυσίμων, αποθήκες και διαστημικά συγκροτήματα . https://asgardia.space/en/news/NanoRacks-Outposts-to-Revolutionize-Human-Presence-in-Space

Από την πλατεία Κλαυθμώνος στη... Σελήνη. Τον Ιούλιο του 1969, ένας νεαρός φοιτητής Φυσικής, είχε κολλήσει το πρόσωπό του στο τζάμι του ΡΑΔΙΟ ΑΘΗΝΑΙ (κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στην οδό Δραγατσανίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος). Γιατί; Μα για να δει στις τηλεοράσεις της βιτρίνας την προσσελήνωση του «Apollo 11» από τον Neil Armstrong και Buzz Aldrin. Η καρδιά του φτερούγισε δυνατά και η φαντασία του οργίαζε βλέποντας μπροστά του ότι ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» είναι εδώ! Πού να ήξερε ο τότε νεαρός, και τώρα «λίγο» μεγαλύτερος, ότι μετά 50 χρόνια θα του ζητούσαν να γράψει κάτι για το γεγονός αυτό, για μια εξαιρετική έκθεση ζωγραφικής με τον τίτλο «Από τη Σελάνα στο Moon Hoax» στον εκθεσιακό χώρο και πνευματικό εντευκτήριο «Φωκίωνος Νέγρη, 16». Εκεί, έξι σημαντικοί, γνωστοί, εικαστικοί καλλιτέχνες: η Ηώ Αγγελή, ο Νίκος Αγγελής, η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, η Μαριλίτσα Βλαχάκη, ο Αλέκος Λεβίδης και ο Κώστας Παπανικολάου παρατηρούν, εμπνέονται και ζωγραφίζουν το φεγγάρι. Είναι πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς την ποικιλία όχι μόνο των ιδεών αλλά και του τρόπου που αποτυπώνονται στον καμβά για να αναγνωρίσει πώς το ίδιο αντικείμενο, δηλαδή το φεγγάρι εν προκειμένω, προκαλεί διαφορετικά ερεθίσματα στον καθένα από τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Μη όντας κριτικός τέχνης, θα σταματήσω εδώ για τα έργα των καλλιτεχνών, τα οποία θα θαυμάσετε «ιδίοις όμμασι». Αν ήταν κινηματογραφικές ταινίες, θα έπαιρνα το ρίσκο να προχωρήσω βαθύτερα, μια που ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη μου αγάπη… Το φεγγάρι, λοιπόν, που είναι το πιο κοντινό μας σώμα, ως δορυφόρος της Γης, ασκούσε πάνω μας μια μαγική γοητεία και το συνδέαμε με όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας: κακές, όπως ο σεληνιασμός (όρα επιληψία, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι «βραχυκύκλωμα» των νευρωνικών κυκλωμάτων), ρομαντικές: πόσα ζευγαράκια δεν έχουν ερωτευθεί πιασμένοι χέρι χέρι κοιτάζοντάς το, για χιλιάδες χρόνια τώρα, και κάνοντας όνειρα; Πόσα παραμύθια και ιστορίες δεν έχουν γραφτεί, μέχρι το προφητικό «Από τη Γη στη Σελήνη» του Ιουλίου Βερν. Ακόμα και ο «Πατριάρχης» της Φυσικής, Ισαάκ Νεύτων, τεκμηρίωσε τη Θεωρία της Βαρύτητας που ανακάλυψε, εξηγώντας την άμπωτη και την παλίρροια ως αποτέλεσμα της δύναμης της Βαρύτητας που ασκεί η Σελήνη στη Γη, δηλαδή την ίδια δύναμη που την κρατάει στην τροχιά της γύρω από τη Γη. Σιγά σιγά δηλαδή το φεγγάρι έχασε τον ρομαντισμό του για τους «επαΐοντες», και δεν είναι παρά ένας βράχος, που λόγω της βαρύτητας, εγκλωβίστηκε στο να γυρίζει αέναα γύρω από τη Γη, σαν μια σισύφεια πραγματικότητα. Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο πλανήτης Γη είναι άλλος ένας βράχος. Ο τρίτος βράχος από τον Hλιο… Ακόμη και για τους λιγότερο ρομαντικούς, το φεγγάρι ασκεί μια έντονη γοητεία, λόγω της «κοντινής» απόστασής του από τη Γη, που το κάνει ευάλωτο στις προσπάθειες των γήινων να «φύγουν» από τη Γη. Ετσι, λοιπόν, φτάσαμε τον Ιούλιο του 1969 σε μια παγκόσμια πρώτη, την «κατάκτηση» του φεγγαριού. Αυτό βέβαια δεν ήταν παρά η αρχή της εξόδου των γήινων όντων από τη Γη, που τότε έγινε για λόγους επιστημονικούς, τεχνολογικούς, ίσως και ανταγωνιστικούς, μεταξύ ΗΠΑ και της τότε Σοβιετικής Ενωσης, τώρα όμως πια σχεδιάζεται να γίνει για λόγους επιβίωσης του είδους μας. Ηδη, βρισκόμαστε μέσα στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, ίσως τη μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη μέχρι τώρα, όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence), η ρομποτική και όλες οι κβαντικές εφαρμογές δημιουργούν τον «μετάνθρωπο», δηλαδή την εξέλιξη του Homo Sapiens. Πολύ σύντομα η Γη δεν θα μας αρκεί πια, καθώς δεν θα μπορεί να αντέξει τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που υπολογίζεται να υπάρχουν έως το 2050, άρα η εποίκιση θα είναι αναγκαστική. Εκτιμάται ότι μέχρι το 2030 θα έχουν δημιουργηθεί μικρές αποικίες στο φεγγάρι, δηλαδή θα έχουμε τα πρώτα «φεγγαρόπαιδα». Αρκετά όμως σας κούρασα… Απολαύστε την ωραία αυτή έκθεση και αφήστε τη φαντασία σας να πετάξει μέχρι το φεγγάρι, φέροντας στον νου σας, το υπέροχο τραγούδι του τρομερού διδύμου Μ. Χατζιδάκι - Ν. Γκάτσου: …Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά… Διάρκεια έκθεσης έως 21 Δεκεμβρίου, Φωκίωνος Νέγρη 16, κυψέλη. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ • Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, καθηγητής Φυσικής, Texas A&M University. Στην φωτογραφία Eργα των Καλλιόπης Ασαργιωτάκη (επάνω), Ηώς Αγγελή (επάνω κέντρο), Κώστα Παπανικολάου (επάνω δεξιά), Αλέκου Λεβίδη και Μαριλίτσας Βλαχάκη (κέντρο και δεξιά). https://www.kathimerini.gr/1052658/article/politismos/eikastika/apo-thn-plateia-klay8mwnos-sth-selhnh

Σαντορίνη : Ξεκίνησε αποστολή της NASA στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο του Κολούμπου. Ξεκίνησε, το βράδυ της Τετάρτης από το λιμάνι του Λαυρίου και θα διαρκέσει έως τις 27 Νοεμβρίου, διεθνής ωκεανογραφική έρευνα του βυθού στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος, περίπου επτά χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαντορίνης, η οποία χρηματοδοτείται και στηρίζεται από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Η διεθνής αποστολή που αποτελείται από 30 επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ελλάδα, την Αυστραλία και τη Γερμανία, υποστηρίζεται επιχειρησιακά από το ελληνικών συμφερόντων πλοίο DP-2 CLV Ocean Link της εταιρείας Maritech International. Σκοπός της NASA είναι να δοκιμάσει στις θάλασσες της Γης νέες και «έξυπνες» τεχνολογίες με αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (Autonomous Underwater Vehicles – AUVs), που τις επόμενες δεκαετίες προορίζονται να αξιοποιηθούν για την εξερεύνηση εξωγήινων ωκεανών σε μακρινούς δορυφόρους του Δία και του Κρόνου, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, όπου θα αναζητηθούν υποθαλάσσια ίχνη ζωής σε ακραία, αχαρτογράφητα και πιθανώς επικίνδυνα περιβάλλοντα. Στο πρόγραμμα, που στοχεύει στη βελτιστοποίηση της τεχνολογίας των ρομποτικών ανιχνευτικών μέσων, συμμετέχουν το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole της Μασαχουσέτης (με επικεφαλής τον Δρ. Ρίτσαρντ Καμίλι, ο οποίος είναι και ο αρχηγός της αποστολής), το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών (Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ.) του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Η υπεύθυνη για την ελληνική συμμετοχή, επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Παρασκευή Νομικού, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πραγματοποίηση της έρευνας της NASΑ στην Ελλάδα και όχι σε άλλη χώρα, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Το ηφαίστειο του Κολούμπου μας φέρνει αντιμέτωπους με προκλήσεις ανάλογες με εκείνες της πλανητικής εξερεύνησης. Αν και τηλεχειριζόμενα υποβρύχια σκάφη έχουν στο παρελθόν κατέβει μέσα στον κρατήρα του Κολούμπου, σε αυτή την αποστολή θα χρησιμοποιηθούν αυτόνομα υποβρύχια οχήματα (AUV και gliders) για τη συλλογή ωκεανογραφικών δεδομένων λόγω του πολύπλοκου και δυνητικά επικίνδυνου περιβάλλοντος». Όπως εξήγησε, ο ηφαιστειακός κώνος του Κολούμπου έχει διάμετρο βάσης τριών χιλιομέτρων και σχηματίζει ένα κρατήρα διαμέτρου 170 μέτρων, ο οποίος υψώνεται από βάθος 504 μέτρων έως βάθος 18 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η υποθαλάσσια αυτή καλδέρα βρίσκεται σε ένα άκρως γεωδυναμικό περιβάλλον, πολύ κοντά στην καλδέρα του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ενώ διαθέτει ένα σημαντικό υδροθερμικό σύστημα, από όπου εκλύεται σχεδόν καθαρό αέριο διοξείδιο του άνθρακα. «Τα αυτόνομα υποβρύχια οχήματα θα κινηθούν μέσα στον κρατήρα του Κολούμπου και θα μελετήσουν τις υδροθερμικές πηγές του και άλλες περιοχές βιογεωχημικού ενδιαφέροντος. Τα ρομπότ, τα οποία διαθέτουν χημικούς αισθητήρες, μεταξύ άλλων, θα αναζητήσουν συνθήκες μέσα στην καλδέρα, που θα μπορούσαν να ευνοούν την ανάπτυξη μορφών ζωής, όπως θα συνέβαινε αν βρίσκονταν σε ένα εξωγήινο ωκεανό», ανέφερε η κα Νομικού. Ο Δρ. Καμίλι δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «το ερευνητικό πρόγραμμα μας είναι εστιασμένο στη δοκιμή τεχνολογιών, ειδικότερα αυτόνομων ρομπότ, και όχι στη μελέτη του ηφαιστείου». Όπως είπε, «αν και οι δοκιμές που κάνουμε στον Κολούμπο, εστιάζονται στην ανάπτυξη νέων ρομποτικών συστημάτων για την εξερεύνηση των φεγγαριών του Δία και του Κρόνου, όπως ο Τιτάνας, ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, και διαλέξαμε τον Κολούμπο ως αντιπροσωπευτικό υποκατάστατο αυτών των ωκεάνιων κόσμων, η εστίαση της NASA δεν είναι να μελετήσουμε ειδικά το εν λόγω ηφαίστειο. Παρόλα αυτά, η ελληνική επιστημονική κοινότητα και γενικότερα η κοινωνία θα ωφεληθούν από την αυξημένη κατανόηση του ηφαιστείου». «Μεταξύ άλλων», όπως ανέφερε, «η έρευνα μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη προετοιμασία για μια ηφαιστειακή έκρηξη και στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Τόνισε ότι «όλο το πρόγραμμα πραγματοποιείται χωρίς καθόλου ελληνική ή ευρωπαϊκή οικονομική συμμετοχή», αλλά με χρηματοδότηση από τη NASA. Επεσήμανε, επίσης, ότι «έχοντας ως ερευνητής διεξάγει έρευνα στην Ελλάδα και αλλού στην ΕΕ για περισσότερα από 15 χρόνια, έχω δει τις επιπτώσεις της οικονομικής λιτότητας πάνω στην επιστημονική κοινότητα. Έχει δημιουργήσει μια χαμένη γενιά επιστημόνων και μηχανικών, πολλοί από τους οποίους έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα για να βρουν αλλού επαγγελματικές ευκαιρίες. Ελπίζω ότι αυτή η διασπορά δεν θα συνεχιστεί στις επόμενες γενιές. Ίσως το έργο των συναδέλφων μου εδώ σε κάποιο μικρό τουλάχιστον βαθμό θα βοηθήσει, ώστε να ενισχυθεί η επιστημονική έρευνα στην Ελλάδα». Πλην της δρος Παρασκευής Νομικού, στην έρευνα συμμετέχει η δρ. Παρασκευή Πολυμενάκου του Ι.ΘΑ.Β.Β.ΥΚ. του ΕΛΚΕΘΕ, καθώς επίσης δύο Έλληνες ερευνητές του εξωτερικού, ο δρ. ‘Αγγελος Μάλλιος και η Δρ. Μαρία Παχιαδάκη του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης. https://www.in.gr/2019/11/21/tech/santorini-ksekinise-apostoli-tis-nasa-sto-ypothalassio-ifaisteio-tou-koloumpou/

Αμερικανός επιστήμονας βρίσκει έντομα στον Άρη. Τι σημαίνει αυτό? Οι Ρόβερς στον Άρη φαίνεται να χρησιμοποιούν τον χρόνο τους καλά, βοηθώντας μας να απαντήσουμε στην ερώτηση που έχει ενδιαφέρει όλους για τις τελευταίες δεκαετίες, από τον 20ό αιώνα μέχρι τον 21ο: Υπάρχει ζωή στον Άρη; Σύμφωνα με μερικά από τα στιγμιότυπα των δρομέων της επιφάνειας του Κόκκινου Πλανήτη, η απάντηση θα ήταν απλά και τελικά - ναι. Ακόμη αμφιβολίες; Συζητήστε με τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Οχάιο Ο William Romoser. Ο πρόσφατα ανακαλυμμένος Άρης δεν είναι ο φιλικός του είδους που βλέπεις στα Star Wars, το 5ο Element και τα παρόμοια, αλλά ένα έντομο 20 ιντσών φωτογραφήθηκε από έναν από τους ορίζοντες που κοιτούν προς την κάμερα. Έντομα στον Άρη; Μπορεί αυτό να είναι σωστό; Ο Dr. Romoser, καθηγητής της ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Οχάιου, 45 ετών και συνιδρυτής του Ινστιτούτου Τροπικής Νόσου, μοιράστηκε τις ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις του την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στην εθνική συνάντηση της Ενδομολογικής Εταιρείας της Αμερικής στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Έχει περάσει πολλά χρόνια μελετώντας σχολαστικά τις εικόνες του Άρη. Έχει ανιχνεύσει σχήματα που μοιάζουν με έντομα σε περισσότερες από μία φωτογραφίες και έχει πολύ λίγους, αν υπάρχουν, λόγοι αμφιβολίας. Επιπλέον, έχει εντοπίσει κάτι που θα μπορούσε να είναι ερπετά, τόσο ζωντανά όσο και απολιθωμένα υπολείμματα. «Έχει υπάρξει και εξακολουθεί να υπάρχει ζωή στον Άρη. Υπάρχει προφανής ποικιλομορφία ανάμεσα στην πανίδα του Άρη που παρουσιάζει πολλά χαρακτηριστικά παρόμοια με τα έντομα Terran που ερμηνεύονται ως προχωρημένες ομάδες - για παράδειγμα, η παρουσία φτερών, κάμψη πτερύγων, ευκίνητη ολίσθηση / πτήση και διάφορα δομημένα στοιχεία ποδιών, ο δρ. Romoser ήταν αμερόληπτος και ακριβής, χρησιμοποιώντας όλες τις διαθέσιμες εικόνες, ιδιαίτερα αυτές που έλαβε η Curiosity. Έχει επικεντρωθεί στην εμφάνιση συμπεριφοράς, την απόδειξη κίνησης, τη σαφήνεια και τη συμμετρία του σχήματος, της θέσης, της στάσης του σώματος και έτσι Ο ίδιος συνέχισε να λέει ότι για να εντοπίσει ένα έντομο στη Γη, «ένας εξωσκληρωτός και συνδεδεμένα εξαρτήματα αρκούν για να καθιερωθεί η ταυτοποίηση ως αρθροπόδιο. Τρεις περιοχές σώματος, ένα μόνο ζεύγος κεραιών και έξι πόδια είναι παραδοσιακά επαρκείς », εξηγώντας ότι τα ίδια χαρακτηριστικά πρέπει να λειτουργούν για να επιβεβαιώσουν ότι ένα φερόμενο πλάσμα που βρέθηκε στον Άρη είναι έντομο. Πολλές από τις φωτογραφίες απεικόνιζαν ευδιάκριτα τα έντομα που έμοιαζαν με μελισσοκόμους. Τα σπίτια τους (φωλιά ή σπηλιές) καταλήφθηκαν επίσης. Ο Ρομέσερ εξήγησε επίσης ότι τα ευρήματά του δεν είναι τελικά, καθώς θα υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες για τον Άρη που θα συλλέγονται από τους δρομείς στο εγγύς μέλλον, αλλά είναι σίγουρος ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο με τα συναρπαστικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ήδη. «Τα αποδεικτικά στοιχεία της ζωής στον Άρη που παρουσιάζονται εδώ αποτελούν μια ισχυρή βάση για πολλά πρόσθετα σημαντικά βιολογικά αλλά και κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Αποτελεί επίσης μια ισχυρή αιτιολόγηση για περαιτέρω μελέτη ", λέει. https://asgardia.space/en/news/US-Scientist-Finds-Insects-on-Mars-What-Does-This-Mean

Πρώτο τεστ «πλανητικής άμυνας» από τη NASA: Θα χτυπήσει μικρό αστεροειδή. Η καταστροφική πρόσκρουση ενός τεράστιου διαστημικού βράχου με τη Γη, αν και αποτελεί απομακρυσμένο σενάριο προς το παρόν, αντιμετωπίζεται διεθνώς ως μια υπαρκτή απειλή για την ανθρωπότητα, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι μεγάλοι αστεροειδείς έχουν πέσει στη Γη πολλές φορές στο παρελθόν σκορπίζοντας την καταστροφή, αφανίζοντας τους δεινόσαυρους, ή αλλάζοντας το κλίμα. Η επιστημονική κοινότητα θεωρεί πάντως σχεδόν σίγουρο ότι ένας μεγάλος αστεροειδής θα πέσει ξανά στη Γη, ωστόσο δεν είναι ακόμη σίγουρο πότε θα κτυπήσει και σε ποιες περιοχές. Καθώς κάποιοι επιστήμονες προειδοποιούν ότι είναι θέμα χρόνου, το θέμα αυτό απασχολεί ιδιαίτερα τις κυβερνήσεις και τις εθνικές υπηρεσίες, κυρίως στις ΗΠΑ, την ΕΕ και τη Ρωσία, οι οποίες επεξεργάζονται διάφορους τρόπους πλανητικής άμυνας. Προς τον σκοπό αυτό, η ΝΑΣΑ ετοιμάζει την πρώτη αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test), η οποία μοιάζει να έχει εμπνευστεί από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Το 2022 ένα διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ θα χτυπήσει έναν μικρό αστεροειδή, 11 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, προκαλώντας αλλαγή στην τροχιά του, σε μια προσπάθεια να δοκιμαστεί η τεχνική αυτή προκειμένου η ανθρωπότητα να είναι προετοιμασμένη στην περίπτωση που σημάνει κόκκινος συναγερμός. Το τεστ αυτό θα αποτελεί την πρώτη επίδειξη της τεχνικής που ονομάζεται κινητική πρόσκρουση για να αλλάξει η κίνηση ενός αστεροειδή στο διάστημα. Ο στόχος Δίδυμος Ο στόχος που επιλέχθηκε είναι ένα δυαδικό σύστημα αστεροειδών που ονομάζεται Δίδυμοι. Πρόκειται για έναν κύριο αστεροειδή μήκους 800 μέτρων (Δίδυμος), γύρω από τον οποίο περιστρέφεται ένας άλλος μικρότερος αστεροειδής μεγέθους 150 μέτρων, (το φεγγάρι του Δίδυμου ή Didymoon). Η ΝΑΣΑ στοχεύει να κτυπήσει τον μικρότερο αστεροειδή. Το διαστημικό σκάφος DART θα πετύχει την κινητική πρόσκρουση με μια σκόπιμη συντριβή του στον μικρό αστεροειδή με μια ταχύτητα που φθάνει τα έξι χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο και με τη βοήθεια μιας ενσωματωμένης κάμερας και ενός εξελιγμένου αυτόνομου λογισμικού πλοήγησης. Η πρόσκρουση αναμένεται να αλλάξει την ταχύτητα του αστεροειδούς γύρω από τον Δίδυμο κατά 1%, αρκετό για να μετρηθεί χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στη Γη. Το δυαδικό αυτό σύστημα αστεροειδών δεν αποτελεί απειλή για τη Γη και θεωρείται ως ένας ιδανικός στόχος για τη δοκιμή. Το συνολικό κόστος της αποστολής ανέρχεται στα $69 εκατ. δολάρια. Η αποστολή DART θα ξεκινήσει τον Ιούνιο του 2021 φθάνοντας στον στόχο της τον Οκτώβριο του 2022, όταν ο αστεροειδής θα βρίσκεται σε απόσταση 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. https://www.kathimerini.gr/1022940/gallery/epikairothta/kosmos/prwto-test-planhtikhs-amynas-apo-th-nasa-8a-xtyphsei-mikro-asteroeidh

Η έκρηξη ακτίνων-γ GRB 190114C Μια σύντομη αλλά κατακλυσμική -άγνωστης προέλευσης- έκρηξη ακτίνων-γ σε ένα μακρινό γαλαξία, σε απόσταση 4,5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, είχε την πιο υψηλή ενέργεια που έχει ποτέ γίνει αντιληπτή από τους αστρονόμους (, περίπου 100 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του ορατού φωτός. Η κοσμική αυτή έκρηξη έσπασε το ρεκόρ της πηγής φωτός με την υψηλότερη ενέργεια στο σύμπαν. Οι περισσότεροι από 300 επιστήμονες από όλο τον κόσμο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, ανίχνευσαν την έκρηξη (GRB 190114C) αρχικά στις 14 Ιανουαρίου φέτος με τα διαστημικά τηλεσκόπια Neil Gehrels Swift Observatory και Fermi Gamma-ray Space Telescope, ενώ στη συνέχεια και πολλά άλλα επίγεια τηλεσκόπια στράφηκαν πάνω της. Οι μυστηριώδεις εκρήξεις ακτίνων-γ (Gamma-ray Bursts ή GRBs) είναι οι πιο ισχυρές στο σύμπαν μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang). Πιθανώς παράγονται από τεράστια άστρα που εκρήγνυνται με τη μορφή σούπερ-νόβα αφήνοντας πίσω τους μια μαύρη τρύπα ή από τη συγχώνευση άστρων νετρονίων ή μαύρων οπών. Μια τέτοια έκρηξη απελευθερώνει σε λίγα δευτερόλεπτα τόση ενέργεια όση ο Ήλιος μας σε όλη τη διάρκειας δέκα δισεκατομμυρίων ετών ζωή του. Οι εκρήξεις αυτού του είδους διαρκούν από κλάσματα δευτερολέπτου έως μερικές εκατοντάδες δευτερόλεπτα, αλλά αφήνουν πίσω τους μια λιγότερη φωτεινή εκπομπή ακτινοβολίας σε ένα ευρύ φάσμα ενεργειών (ραδιοκύματα, οπτική, υπέρυθρη, υπεριώδης, ακτίνες-Χ), που μπορεί να παρατηρηθεί από μερικά τηλεσκόπια για λίγα λεπτά ή από τα ραδιοτηλεσκόπια για μήνες ή και χρόνια. Κατά την έκρηξη-ρεκόρ ανιχνεύθηκαν φωτόνια των 0,2 έως 1 TeV (τεραηλεκτρονιοβόλτ), ισοδύναμα με την ενέργεια που απελευθερώνουν οι συγκρούσεις πρωτονίων στον μεγάλο επιταχυντή του CERN (συγκριτικά το ορατό φως έχει ενέργεια ενός τριών ηλεκτρονιοβόλτ). https://physicsgg.me/2019/11/20/%ce%ad%ce%ba%cf%81%ce%b7%ce%be%ce%b7-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b3-%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf/

Δεκατέσσερις Ελληνες στη λίστα των επιστημόνων με τη μεγαλύτερη ερευνητική επιρροή. Δεκατέσσερις Έλληνες πανεπιστημιακοί περιλαμβάνονται στη λίστα των 6.200 επιστημόνων με τη μεγαλύτερη επιρροή, παγκοσμίως, που προκύπτει από την απήχηση του έργου τους για την τελευταία 11ετία, σύμφωνα με τον κατάλογο «The Highly Cited Researchers». Από τους 14 επιστήμονες, τρεις εργάζονται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τέσσερις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και από μία συμμετοχή καταγράφουν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πρόκειται για μία σημαντική διάκριση, που αναδεικνύει το υψηλό επίπεδο του έμψυχου δυναμικών των ελληνικών πανεπιστημίων. Αναλυτικά, οι πανεπιστημιακοί που διακρίθηκαν είναι (αλφαβητικά) οι εξής: - Νίκος Απέργης, King Abdulaziz University & Πανεπιστήμιο Πειραιά, Economics & Business - Χάρης Γαλανάκης, ― King Saud University & Εργαστήρια Γαλανάκης, ― Agricultural Sciences - Ευάγγελος Γιακουμής , ― Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― Engineering - Μελέτιος - Αθανάσιος Δημόπουλος ― Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ― Clinical Medicine - Γιώργος Καραγιαννίδης ― Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ― Computer Science - Δημήτριος Ρακόπουλος ―Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης & Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― Engineering - Κωνσταντίνος Ρακόπουλος ― Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ― engineering - Γεωργία Σαλάντη ― Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων & University of Bern―Cross-Field - Ματθαίος Σανταμούρης, University of New South Wales Sydney & Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εngineering - Ματθαίος Φαλάγγας, - Tufts University & Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, Cross-Field - Κωνσταντίνος Φαρσαλίνος ― King Abdulaziz University & Πανεπιστήμιο Πατρών―Cross Field - Γεράσιμος Φιλιππάτος ― Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών & Πανεπιστήμιο Κύπρου ― Clinical Medicine - Νίκος Χατζηαργυρίου, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο & Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας - Engineering - Άρτεμις Χατζηγεωργίου ― Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας & Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ ― Biology & Biochemistry Από τους συνολικά 6.200 επιστήμονες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο, οι 3.700 κατατάσσονται σε 21 συγκεκριμένα επιστημονικά πεδία και τομείς και οι 2.500 στην κατηγορία των διεπιστημονικών πεδίων και τομέων. Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάλυση και την επιλογή των ερευνητών με υψηλή διάκριση προέρχονται από τους δείκτες βασικών επιστημών (ESI), 2008-2018, οι οποίοι προκύπτουν από περίπου 150.000 άρθρα και ερευνητικές εργασίες υψηλής απήχησης και επίδρασης. Κάθε μία από αυτές τις ερευνητικές εργασίες κατατάσσεται στο κορυφαίο 1% των άρθρων με το μεγαλύτερο αριθμό ετεροαναφορών για κάθε συγκεκριμένο έτος. Ένα δεύτερο κριτήριο επιλογής ενός ερευνητή στον εν λόγω πίνακα είναι το κατά πόσο το σύνολο των ετεροαναφορών του σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, τον κατατάσσει στο 1% των ερευνητών με το μεγαλύτερο αριθμό ετεροαναφορών στο συγκεκριμένο πεδίο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, από τα περίπου 9.000.000 ερευνητών, που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως, συντάσσεται ο πίνακας με τους καλύτερους 6.200 ερευνητές, το έργο των οποίων είναι σημαντικό, σύμφωνα με συγκεκριμένους δείκτες, και αποτελεί συγχρόνως πηγή για τις εργασίες άλλων ερευνητών. Ο κατάλογος, ο οποίος συντάσσεται από τον διεθνώς αναγνωρισμένο οργανισμό Thomson Reuters στο πλαίσιο του project Clarivate Analytics και στηρίζεται στα δεδομένα της ερευνητικής βάσης δεδομένων Web of Science, βρίσκεται στον σύνδεσμο: https://recognition.webofsciencegroup.com/awards/highly-cited/2019/ https://www.kathimerini.gr/1052685/article/epikairothta/ellada/dekatesseris-ellhnes-sth-lista-twn-episthmonwn-me-th-megalyterh-ereynhtikh-epirroh

Παγκόσμια διάκριση για την Ελλάδα στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής 2019 Με τέσσερα μετάλλια -τρία αργυρά, ένα χάλκινο- και τρεις διακρίσεις (τέταρτη, έβδομη και ένατη θέση) επέστρεψε η ελληνική αποστολή από τον παγκόσμιο τελικό της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO 2019, που πραγματοποιήθηκε στο Γκιόρ της Ουγγαρίας, με θέμα την ανοικοδόμηση των πόλεων του μέλλοντος. Οι ελληνικές ομάδες σημείωσαν την καλύτερη επίδοση της φετινής διοργάνωσης, συγκεντρώνοντας τα περισσότερα μετάλλια -μαζί με την Ρωσία- ανάμεσα σε 423 ομάδες από 73 χώρες, μία παγκόσμια διάκριση εξαιρετικής σημασίας για την Ελλάδα. Οι Έλληνες μαθητές, που ταξίδεψαν στο Γκιόρ, συναγωνίστηκαν στη δημιουργία και τον προγραμματισμό ρομποτικών κατασκευών στους τομείς των αστικών μεταφορών, της ύδρευσης και της διαχείρισης αποβλήτων, του φωτισμού και της θέρμανσης κτιρίων, έχοντας ως θέμα τις «Έξυπνες Πόλεις». Οι διακρίσεις της ελληνικής αποστολής στην Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO 2019 Στην κατηγορία Open, ασημένια μετάλλια έλαβαν: η ομάδα Infinite Code στο Δημοτικό (Αρσάκειο Αθήνας) που παρουσίασε το project «Alex Bear» -ένα έξυπνο χνουδωτό αρκουδάκι που προορίζεται για να υποστηρίζει παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο- και στο Γυμνάσιο η ομάδα SMARTBIRDS (Πειραματικό Λάγγουρα & 2ο Γυμνάσιο Πάτρας) με το project «Θαλής» - ένα ρομπότ που πλοηγείται στους δρόμους της πόλης, παρέχοντας σημαντικές μετρήσεις σε πραγματικό χρόνο και εξασφαλίζοντας τη βοήθεια που χρειάζονται τα πρόσωπα που συναντά, αφότου αναπτύξει διάλογο μαζί τους. Στο Λύκειο, την τέταρτη θέση παγκοσμίως έλαβε η ομάδα Minders (Εκπαιδευτική Αναγέννηση) που παρουσίασε το project «SKEye» - ένα πρωτοποριακό σύστημα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που βελτιώνει τη ζωή των κατοίκων μιας πόλης, επιλύοντας θέματα όπως τη διαχείριση αποβλήτων, την άμεση αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, τη διαχείριση κρίσεων καθώς και τον περιορισμό του ανθρώπινου παράγοντα σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Στην κατηγορία ποδοσφαίρου με ρομπότ, η καλαματιανή ομάδα bitbot με μαθητές Λυκείου κατέλαβε τη 2η θέση και το ασημένιο μετάλλιο, επικρατώντας ανάμεσα σε 56 ομάδες από περισσότερες από 30 χώρες. Στην απαιτητική κατηγορία Regular η ομάδα Jobi κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στο Δημοτικό. Επίσης, 7η θέση στο Λύκειο κατέκτησε η ομάδα Teamwork Optimum (Πειραματικό Λύκειο Πατρών). Τις επιτυχίες ολοκλήρωσε η φοιτητική ομάδα ESDA Lab (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου) η οποία κατετάγη στην 9η στην κατηγορία της. «Οι διακρίσεις της ελληνικής αποστολής στην 16η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, που είναι το επιστέγασμα σκληρής προσπάθειας των μαθητών, εκπαιδευτικών, όπως επίσης και των γονέων, μας γεμίζουν περηφάνια και ελπίδα για το μέλλον. Οι ομάδες μας κατέκτησαν σημαντικές θέσεις, έτσι ώστε στην τελετή λήξης, κάθε δεύτερη αναγγελία, η ελληνική σημαία να κυματίζει στα υψηλότερα σημεία. Οι προσπάθειες που κάνουμε εδώ και χρόνια, με σύμμαχό μας την COSMOTE, αποδίδουν καρπούς. Συνεχίζουμε δυναμικά την προσπάθεια για τη διάδοση του STEM και της εκπαιδευτικής ρομποτικής στη χώρας μας», είπε ο Πρόεδρος του Οργανισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO Hellas, εθνικού διοργανωτή στην Ελλάδα, κ. Ιωάννης Σομαλακίδης. «Συγχαρητήρια σε όλες τις ομάδες της ελληνικής αποστολής. Μέσα από τη συμμετοχή τους, αλλά και τις σημαντικές διακρίσεις που κατέκτησαν απέναντι στις παραδοσιακές «μεγάλες δυνάμεις» της εκπαιδευτικής ρομποτικής, τα παιδιά αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στον τομέα του STEM και την εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια. Νιώθουμε περήφανοι που είμαστε από τους πρώτους ιδιωτικούς φορείς που επένδυσαν στο STEM και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων, συμπράττοντας με τον εκπαιδευτικό φορέα WRO Hellas. Τα τελευταία έξι χρόνια μέσα από τις δράσεις μας έχουμε βοηθήσει χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με την εκπαιδευτική ρομποτική, καλλιεργώντας την ομαδικότητα και δημιουργικότητά τους.», δήλωσε ο Παναγιώτης Γαβριηλίδης, Chief Marketing Officer Οικιακών Πελατών του Ομίλου ΟΤΕ. Η Cosmote έχει καταγράψει την πορεία των ελληνικών ομάδων προς την Ολυμπιάδα της Ουγγαρίας και τις προσπάθειές τους εκεί, σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο, «The Real Robokids», που θα προβληθεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Ο WRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την Cosmote τα τελευταία έξι χρόνια προωθεί τη διάδοση της εκπαιδευτικής ρομποτικής και του STEM στα ελληνικά σχολεία για την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των παιδιών. Μέσα από δράσεις όπως οι Πανελλήνιοι Διαγωνισμοί Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα σημαντικά αποτελέσματα: • Περισσότερες από 18.000 συμμετοχές μαθητών από όλη την Ελλάδα - πάνω από το 20% των ελληνικών σχολείων- στους διαγωνισμούς εκπαιδευτικής ρομποτικής. • Περισσότεροι από 1.500 εκπαιδευτικοί παρακολουθούν κάθε χρόνο τα δωρεάν εκπαιδευτικά σεμινάρια κατάρτισης στην εκπαιδευτική ρομποτική. • Online βιβλία κατάρτισης για εκπαιδευτικούς σχετικά με την εκπαιδευτική ρομποτική. • Δωρεάν διάθεση περίπου 500 εκπαιδευτικών kits ρομποτικής σε σχολεία της χώρας μας από την Cosmote. Αναλυτικά τα αποτελέσματα της Ολυμπιάδας Ρομποτικής εμφανίζονται στην επίσημη σελίδα του Οργανισμού: https://scoring.wro-association.org/en/event/scoring/4/wro-international-final-2019-gyor-hungary. https://www.naftemporiki.gr/story/1534810/pagkosmia-diakrisi-gia-tin-ellada-stin-olumpiada-ekpaideutikis-rompotikis-2019

Νάζκα : Νέο ανθρωπόμορφο γεωγλυφικό εντόπισε τεχνητή νοημοσύνη. Νέα γεωγλυφικά στη διάσημη περιοχή Νάζκα του Περού ανακάλυψε η τεχνητή νοημοσύνη και το σύστημα Watson της αμερικανικής εταιρείας ΙΒΜ. Ο «Γουάτσον» ανέλυσε δορυφορικές και άλλες εναέριες φωτογραφίες, εντοπίζοντας ένα ανθρωπόμορφο γεωγλυφικό, το οποίο είχε περάσει απαρατήρητο έως τώρα. Οι λεγόμενες «Γραμμές της Νάζκα» είναι μία μυστηριώδης σειρά αρχαίων γεωγλυφικών του πολιτισμού των Νάζκα στην ομώνυμη επαρχία του νοτίου Περού, που καλύπτουν μία έκταση άνω των 450 τετραγωνικών χιλιομέτρων και εκτιμάται ότι δημιουργήθηκαν μεταξύ 200 π.Χ. και 500 μ.Χ. Κατά καιρούς νέα γεωγλυφικά ανακαλύπτονται από τους αρχαιολόγους. Τα εκατοντάδες γεωγλυφικά ζώων, φυτών, γεωμετρικών σχημάτων και σπάνια ανθρωπόμορφων οντοτήτων έχουν από μικρό μέγεθος (κάτω των πέντε μέτρων) έως τεράστιο (εκατοντάδων μέτρων). Συχνά είναι ορατά μόνο από τον ουρανό, γι’ αυτό και προέκυψαν οι εικασίες ορισμένων, με πρώτο τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Έριχ φον Ντένικεν, ότι σχετίζονταν με τους εξωγήινους. Όλα τα γεωγλυφικά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είχαν δημιουργηθεί με την αφαίρεση των μαύρων πετρών της επιφάνειας, ώστε να αποκαλυφθεί η λευκή άμμος από κάτω. Όμως με το πέρασμα του χρόνου η διάβρωση του εδάφους κατέστησε δύσκολο τον εντοπισμό τους ακόμη και από τον αέρα. Ο λόγος της δημιουργίας τους αποτελεί ακόμη αντικείμενο συζήτησης, με τη μία επιστημονική πλευρά να θεωρεί ότι ήταν μηνύματα προς τις ουράνιες θεότητες, μια άλλη ότι ήταν τοποθεσίες διεξαγωγής τελετουργιών και μια τρίτη ότι βοηθούσαν στην κυκλοφορία του νερού και στην άρδευση. Οι ερευνητές του ιαπωνικού Πανεπιστημίου Γιαμαγκάτα, με επικεφαλής τον καθηγητή ανθρωπολογίας και αρχαιολογίας Μασάτο Σακάι, κατέφυγαν από το 2018 στο σύστημα μηχανικής μάθησης της ΙΒΜ, το οποίο τροφοδότησαν αρχικά με εικόνες από ήδη γνωστά γεωγλυφικά, ώστε να το «εκπαιδεύσουν», και στη συνέχεια με νέες φωτογραφίες. Το σύστημα εντόπισε νέες περιοχές ενδιαφέροντος και έτσι οι ερευνητές βρήκαν μια άγνωστη έως τώρα ανθρωπόμορφη γεωγλυφική φιγούρα με τετράγωνο κεφάλι, η οποία στέκεται στα δύο πόδια της και κρατά κάτι σαν μπαστούνι. Έχει μήκος περίπου τεσσάρων μέτρων και πλάτος δύο μέτρων, ενώ εκτιμάται ότι δημιουργήθηκε μεταξύ του 100 π.Χ. και του 100 μ.Χ. «Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς το λόγο δημιουργίας του γεωγλυφικού και τον κοινωνικό ρόλο της ανθρωποειδούς φιγούρας», δήλωσε ο Σακάι. Συνολικά οι Ιάπωνες ερευνητές, που μελετούν τη Νάζκα από το 2006, έχουν βρει 143 γεωγλυφικά μέχρι σήμερα. Τα αρχαιότερα (100 π.Χ. έως 100 μ.Χ.) έχουν μήκος κάτω των 50 μέτρων, ενώ τα κάπως νεότερα (100 μ.Χ. έως 300 μ.Χ.) ξεπερνούν και τα 100 μέτρα. https://www.tanea.gr/2019/11/20/science-technology/nazka-neo-anthropomorfo-geoglyfiko-entopise-texniti-noimosyni/

Βραδιές Αστρονομίας του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών . Οι τακτικές βραδινές παραστάσεις του Κέντρου Επισκεπτών Πεντέλης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών συνεχίζονται τα Σάββατα και τις Κυριακές και τη χειμερινή περίοδο από τον Δεκέμβριο και έως τις διακοπές του Πάσχα, προσφέροντας στο κοινό 15 βραδιές Αστρονομίας, αλλά και νυχτερινής παρατήρησης με το ιστορικό τηλεσκόπιο Newall που φέτος συμπληρώνει 150 χρόνια λειτουργίας από το έτος κατασκευής του το 1869. Οι παρουσιάσεις ξεκινούν στις 20:00 και αφορούν σε θέματα Αστροφυσικής, Κοσμολογίας, ιστορικής Αστρονομίας και συναφών επιστημών, τονίζοντας «τη διεπιστημονικότητα, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη του επιστημονικού τρόπου σκέψης», όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αστρονόμος του αστεροσκοπείου δρ. Βαγγέλης Κολοκοτρώνης. «Στόχος των διαδραστικών ομιλιών είναι η καλλιέργεια μίας ευρύτερης ερευνητικής κουλτούρας, καθώς και η ενημέρωση του κοινού σε τομείς επιστημονικής αιχμής» προσθέτει ο ίδιος. Οι συζητήσεις πραγματοποιούνται σχεδόν πάντα με την ενεργή συμμετοχή των επισκεπτών και ιδιαίτερα των παιδιών. Ακολουθεί ταινία αστρονομικού ενδιαφέροντος και το πρόγραμμα, που είναι κατάλληλο για άτομα από 10 ετών και άνω, συνεχίζεται στον χώρο λειτουργίας του μεγάλου τηλεσκοπίου Newall, όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τα θαύματα του αττικού ουρανού. https://www.amna.gr/home/article/409078/Bradies-Astronomias-tou-Ethnikou-Asteroskopeiou-Athinon

Οι αστροναύτες θα μπορούσαν να κάνουν αδρανοποίηση στο δρόμο προς τον Άρη. Η χειμερία νάρκη είναι εδώ και πολύ καιρό μια έννοια στην επιστημονική φαντασία, αλλά τώρα η ESA την αντιμετωπίζει ως μια πραγματική δυνατότητα, διερευνώντας πώς θα επηρεάσει τη σχεδίαση της αποστολής Πιο πρόσφατα, η ομάδα SciSpacE της ESA έχει επικεντρώσει τη βοήθεια της Μηχανής Συγχρόνου Σχεδιασμού (CDF) του οργανισμού για να διαπιστώσει εάν η ανθρώπινη χειμερία νάρκη σε ένα ταξίδι σε έναν άλλο πλανήτη έχει νόημα. Το CDF είναι μια εγκατάσταση πολυμέσων που βασίζεται σε εμπειρογνώμονες για την εκτέλεση αρχικών αξιολογήσεων των προτεινόμενων αποστολών. Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσετε είναι ο αντίκτυπος της χειμερίας νάρκης στο σχεδιασμό της αποστολής, με ένα μάτι για μια μελλοντική αποστολή πέντε ετών Mars που θα στείλει έξι ανθρώπους στον κόκκινο πλανήτη και πίσω. "Εργαζόμαστε για την προσαρμογή της αρχιτεκτονικής του διαστημικού σκάφους, η εφοδιαστική της, η προστασία από την ακτινοβολία, η κατανάλωση ενέργειας και ο συνολικός σχεδιασμός της αποστολής, δήλωσε ο Robin Biesbroek του CDF στο Phys.org. «Εξετάσαμε πώς μια ομάδα αστροναυτών θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερα σε χειμερία νάρκη, τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, πώς να χειριστεί την ανθρώπινη ασφάλεια και πόσο αντίκτυπο της νάρκης θα είχε στην ψυχολογία της ομάδας. Τέλος, δημιουργήσαμε ένα αρχικό σκίτσο της αρχιτεκτονικής οικοτόπων και δημιούργησα έναν χάρτη πορείας για να επιτύχουμε μια επικυρωμένη προσέγγιση για την αδρανοποίηση των ανθρώπων στον Άρη μέσα σε 20 χρόνια. "Πριν από την αδρανοποίηση - δηλαδή προτού προκαλέσει ορμή, οι αστροναύτες θα πρέπει να αποκτήσουν πρόσθετο σωματικό λίπος. Τα μαλακά λοβούς αδρανοποίησης θα ήταν σκοτεινά και δροσερά για το 180ήμερο ταξίδι στον Άρη. Με βάση τη χειμερία νάρκη των ζώων, οι επιστήμονες της ESA δεν αναμένουν προβλήματα οστού ή μυών μετά τη χειμερία νάρκης, αν και συμβουλεύουν μια περίοδο ανάκτησης 21 ημερών. Άλλες έρευνες λένε ότι η χειμερία νάρκης είναι ευεργετική για την προστασία από την ακτινοβολία - αν και τα λοβό θα ήταν επίσης θωρακισμένα. Επιπλέον, η αποστολή θα έπρεπε να είναι αυτόνομη, καθώς το πλήρωμα θα ήταν ανίκανο για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Αυτό σημαίνει ότι το διαστημικό σκάφος θα πρέπει να είναι ενεργοποιημένο με AI, ικανό να πραγματοποιεί «ανίχνευση βλαβών, απομόνωση και ανάκτηση» έως ότου το πλήρωμα είναι ξύπνιο. "Για μια στιγμή τώρα, η χειμερία νάρκη έχει προταθεί ως εργαλείο που αλλάζει το παιχνίδι για ανθρώπινο διαστημικό ταξίδι," λέει ο Jennifer Ngo-Anh της SciSpacE. «Αν μπορούσαμε να μειώσουμε το βασικό μεταβολικό ρυθμό ενός αστροναύτη κατά 75% - παρόμοιο με αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε στη φύση με τα μεγάλα χειμεριωμένα ζώα όπως ορισμένες αρκούδες - θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε σημαντική εξοικονόμηση μάζας και κόστους, κάνοντας αποστολές μακροχρόνιας εξερεύνησης πιο εφικτό. '' Προσθέτει ότι η ιδέα της χειμερίας νάρκης δεν είναι όσο έξω, όπως μπορεί να φανεί: μια παρόμοια μέθοδος ήταν στην πράξη για 20 χρόνια, εφαρμοσμένη σε τραυματίες ασθενείς σε κρίσιμη περίθαλψη ή σε ασθενείς που υποβάλλονταν σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις. Με την πρόκληση torpor, οι γιατροί προκαλούν υποθερμία για να μειώσουν τον μεταβολισμό του ασθενούς, προκειμένου ουσιαστικά να κερδίσουν περισσότερο χρόνο. Και τα οφέλη της αδρανοποίησης είναι πολύπλευρα. Κάνοντας τους αστροναύτες σε χειμερία νάρκη θα σήμαινε ότι το διαστημικό σκάφος θα έπρεπε να μεταφέρει λιγότερα αναλώσιμα και να καταλαμβάνει μικρότερα λοβούς ενώ βρίσκεται στην ακινητοποιημένη κατάσταση. Πίσω από το πρώτο Συνέδριο Επιστημών και Επενδύσεων ΑΣΓΑΡΔΙΑ τον Οκτώβριο, ένα συμβάν για τη συζήτηση λύσεων για το μέλλον της ανθρωπότητας στο διάστημα, Ο Tinganelli, επικεφαλής της κλινικής ακτινοβολίας της GSI, εξήγησε: «Μπορούμε να μειώσουμε τον πυρετό του θαλάμου. Και μπορούμε επίσης να μειώσουμε το φαγητό. Το φαγητό είναι βάρος. Το βάρος είναι χρήμα ... Μπορούμε να μειώσουμε την απομάκρυνση των οστών, την απώλεια μυϊκής δύναμης. Μπορούμε να μειώσουμε την ενέργεια που χρησιμοποιείται και μπορούμε να μειώσουμε το φαινόμενο της ακτινοβολίας. " «Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε αυτό στο μέλλον, με την έρευνα των διαδρομών εγκεφάλου που ενεργοποιούνται ή παρεμποδίζονται κατά την έναρξη της νάρκης, ξεκινώντας από τα ζώα και προχωρώντας στους ανθρώπους», καταλήγει ο Ngo-Anh. https://asgardia.space/en/news/Astronauts-Could-Hibernate-on-the-Way-to-Mars

Επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη υδρατμών στην Ευρώπη, δορυφόρο του Δία. Η Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία, αποτελεί έναν από τους πλέον σημαντικούς στόχους της επιστημονικής έρευνας για εξωγήινη ζωή στο ηλιακό σύστημα, καθώς ο συγκεκριμένος δορυφόρος φαίνεται ικανός να έχει όλα τα συστατικά που είναι απαραίτητα για την ύπαρξη ζωής. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ένα από αυτά, το νερό σε υγρή μορφή, είναι παρόν κάτω από την παγωμένη επιφάνεια, και ότι κάποιες φορές εκτινάσσεται στο διάστημα σε μεγάλους πίδακες, ωστόσο ως τώρα κανείς δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει την παρουσία νερού σε αυτούς τους πίδακες μετρώντας απευθείας μόρια νερού. Αυτό άλλαξε, χάρη στη δουλειά επιστημόνων του Goddard Space Flight Center της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ, που εντόπισαν υδρατμούς για πρώτη φορά πάνω από την επιφάνεια της Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου, στη Χαβάη. Η επιβεβαίωση της παρουσίας υδρατμών πάνω από την Ευρώπη βοηθά τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τους «μηχανισμούς» στο φεγγάρι- πχ ενισχύει την ιδέα (για την οποία οι επιστήμονες είναι αρκετά βέβαιοι) ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού σε υγρή μορφή, ίσως διπλάσιος σε μέγεθος από αυτόν της Γης, κάτω από το παχύ κέλυφος από πάγο του φεγγαριού. Άλλη μια πηγή νερού για τους πίδακες, εκτιμούν κάποιοι επιστήμονες, θα μπορούσε να είναι ρηχά κοιτάσματα λιωμένου πάγου, όχι πολύ κάτω από την επιφάνεια. Επίσης είναι πιθανόν το ισχυρό πεδίο ακτινοβολίας του Δία να αποσπά μόρια νερού από το παγωμένο κέλυφος της Ευρώπης, αν και πρόσφατες έρευνες μάλλον αποδυναμώνουν αυτή τη θεωρία. «Απαραίτητα χημικά στοιχεία (άνθρακας, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο, φώσφορος και θείο) και πηγές ενέργειας, δύο από τα τρία προαπαιτούμενα για τη ζωή, συναντώνται παντού στο ηλιακό σύστημα. Αλλά το τρίτο – νερό σε υγρή μορφή- είναι κάπως δύσκολο να βρεθεί πέρα από τη Γη» είπε ο Λούκας Παγκανίνι, πλανητικός επιστήμονας της NASA που ηγήθηκε της έρευνας. «Αν και οι επιστήμονες δεν εντόπισαν ακόμα απευθείας νερό σε υγρή μορφή, βρήκαμε το επόμενο καλύτερο: Νερό σε μορφή υδρατμών». Ο Παγκανίνι και η ομάδα του επισημαίνουν σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy τη Δευτέρα πως εντόπισαν αρκετό νερό να έχει αποδεσμεύεται από την Ευρώπη (2.360 κιλά ανά δευτερόλεπτο) για να γεμίσει μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ωστόσο οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως το νερό δεν εμφανίζεται συχνά- τουλάχιστον σε ποσότητες που είναι αρκετά μεγάλες για να εντοπιστούν από τη Γη, είπε ο Παγκανίνι. Η ομάδα των ερευνητών εντόπισε τα αχνά μα καθαρά ίχνη υδρατμών μόνο μία φορά μέσα σε διάστημα 17 νυχτών παρατήρησης μεταξύ του 2016 και του 2017. Κοιτάζοντας το φεγγάρι από το W.M. Keck Observatory στο ηφαίστειο Μάουνα Κέα στη Χαβάη, οι επιστήμονες είδαν μόρια νερού στην πλευρά του φεγγαριού που «κοιτάει» πάντα προς την κατεύθυνση της τροχιάς του γύρω από τον Δία. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο που μετρά τη χημική σύνθεση των ατμοσφαιρών των πλανητών μέσω του υπέρυθρου φωτός που απορροφούν ή εκπέμπουν. Μόρια όπως αυτά του νερού εκπέμπουν συγκεκριμένες συχνότητες υπέρυθρου φωτός καθώς αλληλεπιδρούν με την ηλιακή ακτινοβολία. Πριν τον εντοπισμό των υδρατμών είχαν υπάρξει και πολλά άλλα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ευρήματα- και στο κοντινό μέλλον αναμένεται να υπάρξουν πιο κοντινές ματιές στον ιδιαίτερα σημαντικό αυτόν κόσμο, χάρη στην αποστολή Europa Clipper, που αναμένεται να εκτοξευτεί στα μέσα της δεκαετίας του 2020.

BRUIE: Υποβρύχιο Ρομποτ για τον Εγκέλαδο. Το εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια αναπτύσσει ένα ρομπότ BRUIE για υποβρύχιες εξερευνήσεις παγωμένων φεγγαριών, αλλά πριν το αποστείλει σε τροχούς σε εξωγήινους κόσμους, το ρομπότ δοκιμάζεται στον ερευνητικό σταθμό Casey της Αυστραλίας στην Ανταρκτική. να είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι για αστροβιολογικές έρευνες. Το φεγγάρι του Δία και η Σελήνη του Κρόνου Enceladus καλύπτονται με παγωμένες κρούστες που μπορούν να κρύψουν τους ωκεανούς κάτω από αυτές. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι αυτοί οι ξένοι κόσμοι μπορούν να φιλοξενήσουν πρωτόγονες μορφές ζωής, όχι σε αντίθεση με τη Γη στις πρώτες της μέρες. Ακόμα, δεν υπάρχουν στοιχεία για τους οργανισμούς που κατοικούν σε αυτά τα παγωμένα φεγγάρια. Για να σταματήσουμε να μαντεύουμε, πρέπει να στείλουμε έναν εξερευνητή ικανό να πλοηγηθεί σόλο μέσα από τους ωκεανούς, ενώ θα παγιδευτεί κάτω από παγωμένες κρούστες που θα μπορούσαν να έχουν πάχος 10 έως 19 χιλιομέτρων. »Τα κοχύλια πάγου που καλύπτουν αυτούς τους μακρινούς ωκεανούς χρησιμεύουν ως παράθυρο στους ωκεανούς κάτω, η χημεία του πάγου θα μπορούσε να συμβάλει στη διατροφή των ζώων μέσα στους ωκεανούς. Εδώ στη Γη, ο πάγος που καλύπτει τους πολικούς ωκεανούς μας εξυπηρετεί παρόμοιο ρόλο και η ομάδα μας ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το τι συμβαίνει όταν το νερό συναντά τον πάγο », λέει ο Kevin Hand, JPL επικεφαλής επιστήμονας στο έργο BRUIE. Η Ανταρκτική είναι το καλύτερο μέρος στη Γη για να μιμούνται τους παγωμένους ωκεανούς, γι 'αυτό είναι το καλύτερο μέρος για να δοκιμάσετε το BRUIE. Το ρομπότ θα τοποθετηθεί στο νερό μέσα από τις τρυπημένες οπές στον πάγο, και στη συνέχεια η ομάδα θα μεταβεί από τη ροδέλα από απόσταση. Δεν είναι η πρώτη δοκιμή πεδίου για το ρομπότ: έχει ήδη βιώσει το παγωμένο κρύο των αρκτικών λιμνών κοντά στο Barrow της Αλάσκας. Το BRUIE σημαίνει Buoyant Rover για εξερεύνηση κάτω από το πάγο. Ο θαλάσσιος εξερευνητής έχει μήκος 1 μέτρο και διαθέτει δύο τροχούς για να κυλήσει κάτω από τον πάγο. Ο υποβρύχιος δρομολογητής μπορεί να συλλαμβάνει εικόνες και να συλλέγει δεδομένα σχετικά με την περιοχή όπου το υγρό νερό συναντά το παγωμένο κρούστα. Γιατί να εξερευνήσετε την περιοχή του νερού-πάγου και να μην πάτε βαθύτερα; «Βρήκαμε ότι η ζωή ζει συχνά σε διεπαφές, τόσο στον πυθμένα της θάλασσας όσο και στη διασύνδεση πάγου-νερού στην κορυφή. Οι περισσότεροι υποβρύχιοι έχουν έναν δύσκολο χρόνο να διερευνήσουν αυτή την περιοχή, καθώς τα ρεύματα των ωκεανών θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη συντριβή τους, ή θα σπαταλούν υπερβολική δύναμη στη διατήρηση της θέσης », λέει ο επικεφαλής μηχανικός Andy Klesh. Το BRUIE, ωστόσο, χρησιμοποιεί την πλευστότητα για να παραμείνει αγκυρωμένο στον πάγο και είναι αδιαπέραστο στα περισσότερα ρεύματα. Επιπλέον, μπορεί να σβήσει με ασφάλεια και να ενεργοποιηθεί μόνο όταν χρειάζεται να μετρήσει, ώστε να μπορεί να περάσει μήνες παρατηρώντας το περιβάλλον κάτω από πάγο. Ο εξερευνητής θα είναι εξοπλισμένος με μια σειρά επιστημονικών οργάνων για τη μέτρηση των παραμέτρων που σχετίζονται με όπως το διαλυμένο οξυγόνο, η αλατότητα του νερού, η πίεση και η θερμοκρασία. Ο υποβρύχιος δρομέας διαθέτει επίσης δύο ζωντανές κάμερες υψηλής ευκρίνειας. Μπορεί ακόμα να είναι δύσκολο να βρεθείς ζωή σε έναν εξωγήινο κόσμο, ακόμα κι αν κολυμπάει μπροστά σου: «Μόλις φτάσουμε εκεί», είπε ο μηχανικός μηχανικός Dan Berisford. «Το μόνο που ξέρουμε είναι πώς να εντοπίσουμε τη ζωή παρόμοια με εκείνη της Γης. Έτσι, είναι πιθανό να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν πολύ διαφορετικά μικρόβια. "Ωστόσο, οι προγραμματιστές έχουν χρόνο να το καταλάβουν και να βρουν τις απαραίτητες προσαρμογές. Η διαπλανητική αποστολή στην Ευρώπη πρόκειται να ξεκινήσει το 2025. Το Europa Clipper είναι ένα ορχηστρικό συγκρότημα που θα μελετήσει το παγωμένο φεγγάρι μέσω μιας σειράς πτήσεων. Όσο για τον Enceladus, ο οποίος προσελκύει τη μεγάλη προσοχή των επιστημόνων λόγω πρόσφατα ανακαλυμένων ενδείξεων υδροθερμικής δραστηριότητας και οργανικών ενώσεων στον υποθαλάσσιο ωκεανό του, δεν υπάρχει ακόμα προγραμματισμένη αποστολή να διερευνηθεί αυτός ο ελπιδοφόρος ξένος κόσμος. https://asgardia.space/en/news/BRUIE-Underwater-Robotic-Enceladus-and-Europa-Subsurface-Ocean-Explorer

Τρεις αστεροειδείς κατευθύνονται προς τη Γη. Η NASA έχει εντοπίσει και παρακολουθεί στενά τρία ουράνια σώματα που βρίσκονται κοντά στην Γη (near-Earth objects NEOs), τα οποία αναμένονται να περάσουν κοντά από τον πλανήτη μας, την Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου. Ο πρώτος – και ο μεγαλύτερος - είναι ο αστεροειδής 019 UK6, με διάμετρο από 48 έως 110 μέτρα και ο οποίος θα περάσει κοντά από τη Γη στις 6.20 π.μ. GMT. Ο αστεροειδής αυτός εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 24 Οκτωβρίου και έκτοτε οι επιστήμονες παρακολουθούν την πορεία του. Ωστόσο, τα υπόλοιπα δύο από τα τρία ουράνια σώματα εντοπίστηκαν μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο, αυξάνοντας για άλλη μία φορά τις ανησυχίες για την επαρκή πλανητική άμυνα της Γης. Ο 2019 WF εντοπίστηκε την Κυριακή, 17 Νοεμβρίου. Υπολογίζεται ότι έχει διάμετρο 24 μέτρα και το κοντινότερο σημείο που θα βρεθεί στη Γη , θα απέχει περίπου όσο η διπλάσια απόσταση Γης – Σελήνης. Ο τρίτος αστεροειδής ονομάζεται 2019 WE και εντοπίστηκε και αυτός στις 17 Νοεμβρίου. Αυτός ο αστεροειδής θα πετάξει σε απόσταση περίπου 1,3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Σύμφωνα με το Κέντρο NEOS της NASA, οι τρεις αστεροειδής «θα προσεγγίσουν τη Γη» αλλά δεν υπάρχει καμία απειλή πρόσκρουσης με τον πλανήτη μας. Το πέρασμά τους ωστόσο αποτελεί μία εξαιρετική ευκαιρία επιπλέον παρατήρησης και έρευνας του διαστήματος. Υπαρκτός ο κίνδυνος καταστροφικής πρόσκρουσης στο μέλλον Η καταστροφική πρόσκρουση ενός τεράστιου διαστημικού βράχου με τη Γη, αν και αποτελεί απομακρυσμένο σενάριο προς το παρόν, αντιμετωπίζεται διεθνώς ως μια υπαρκτή απειλή για την ανθρωπότητα, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι μεγάλοι αστεροειδείς έχουν πέσει στη Γη πολλές φορές στο παρελθόν σκορπίζοντας την καταστροφή, αφανίζοντας τους δεινόσαυρους, ή αλλάζοντας το κλίμα. Η επιστημονική κοινότητα θεωρεί πάντως σχεδόν σίγουρο ότι ένας μεγάλος αστεροειδής θα πέσει ξανά στη Γη, ωστόσο δεν είναι ακόμη σίγουρο πότε θα κτυπήσει και σε ποιες περιοχές. Προς τον σκοπό αυτό, η ΝΑΣΑ ετοιμάζει την πρώτη αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test), η οποία μοιάζει να έχει εμπνευστεί από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Το 2022 ένα διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ θα χτυπήσει έναν μικρό αστεροειδή, 11 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, προκαλώντας αλλαγή στην τροχιά του, σε μια προσπάθεια να δοκιμαστεί η τεχνική αυτή προκειμένου η ανθρωπότητα να είναι προετοιμασμένη στην περίπτωση που σημάνει κόκκινος συναγερμός. Το τεστ αυτό θα αποτελεί την πρώτη επίδειξη της τεχνικής που ονομάζεται κινητική πρόσκρουση για να αλλάξει η κίνηση ενός αστεροειδή στο διάστημα. https://www.kathimerini.gr/1052485/gallery/epikairothta/episthmh/treis-asteroeideis-katey8ynontai-pros-th-gh

Εξωγήινα σάκχαρα βασικά για τη ζωή ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά σε μετεωρίτες. Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά μέσα σε μετεωρίτες σάκχαρα ουσιώδη για τη ζωή στη Γη. Η ανακάλυψη ενισχύει την άποψη ορισμένων επιστημόνων ότι ο βομβαρδισμός κάποτε του πλανήτη μας από αστεροειδείς -τα μητρικά σώματα των μετεωριτών- υπήρξε η πηγή των θεμελιωδών λίθων της ζωής. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιοσιχίρο Φουρουκάβα του Πανεπιστημίου Τοχόκου και τον Ντάνι Γλάβιν του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανακάλυψαν τα σάκχαρα (ριβόζη, ξυλόζη, αραβινόζη) σε δύο μετεωρίτες πλούσιους σε άνθρακα που έχουν βρεθεί στη Γη (τους NWA 801 και Murchison). Οι ποσότητες της ριβόζης και των άλλων σακχάρων που ανιχνεύθηκαν, ήταν από 2,3 έως 11 μέρη ανά δισεκατομμύριο(ppb) στον πρώτο μετεωρίτη και από 6,7 έως 180 ppb στον δεύτερο. Οι επιστήμονες θεωρούν απίθανη τη «μόλυνση» των δειγμάτων από γήινα σάκχαρα. Ιδίως η ριβόζη είναι σημαντικό σάκχαρο, καθώς αποτελεί βάση για το μόριο του RNA. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν πιθανότερο ότι το RNA εμφανίστηκε πρώτο στη Γη και στη συνέχεια εξελίχτηκε το DNA. Το RNA μπορεί να δράσει ως καταλύτης σε χημικές αντιδράσεις, καθώς επίσης να δημιουργήσει αντίγραφα του εαυτού του, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το DNA, γι' αυτό το RNA ίσως προηγήθηκε, ανοίγοντας το δρόμο για τη ζωή που ακολούθησε. Σήμερα πια το RNA ενεργεί ως αγγελιαφόρος του DNA, αντιγράφοντας τις γενετικές οδηγίες που περιέχει το τελευταίο και μεταφέροντας τις μέσα στο κύτταρο. Στο παρελθόν είχαν βρεθεί άλλα βιομόρια σε μετεωρίτες, όπως αμινοξέα, από όπου δημιουργούνται οι πρωτεΐνες. Όμως μέχρι σήμερα δεν είχαν ανακαλυφθεί σάκχαρα. Από την άλλη, οι ερευνητές δεν ανακάλυψαν στους μετεωρίτες το σάκχαρο του DNA (2-δεοξυ-D-ριβόζη). «Η έρευνα μας παρέχει την πρώτη άμεση ένδειξη για την ύπαρξη ριβόζης στο διάστημα και την μεταφορά της στη Γη. Αυτό το εξωγήινο σάκχαρο μπορεί να συνέβαλε στο σχηματισμό του RNA στη Γη, οδηγώντας πιθανώς στην προέλευση της ζωής», ανέφερε ο Φουρουκάβα. Οι Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες περιμένουν με ενδιαφέρον να αναλύσουν τα δείγματα από αστεροειδείς, τα οποία θα φέρουν στη Γη η ιαπωνική αποστολή Hayabusa2 από τον αστεροειδή Ριούγκου (το 2020) και η αμερικανική Osiris-Rex από τον αστεροειδή Μπενού (το 2023). https://www.kathimerini.gr/1052586/article/epikairothta/episthmh/e3wghina-sakxara-vasika-gia-th-zwh-anixney8hkan-gia-prwth-fora-se-metewrites

Ο διαστημικός σταθμός της Κίνας θα ξεκινήσει τη λειτουργία του σε δύο χρόνια. Η Κίνα που έστειλε τους τελευταίους ανθρώπους στο διάστημα το 2016 δεν ήταν αδρανής. Ο επικεφαλής σχεδιαστής Zhou Jianping, ο επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος, δήλωσε αυτό το Σαββατοκύριακο ότι μέχρι το 2022 η Κίνα θα έχει ένα διαστημικό σταθμό 100 τόνων κατάλληλο για 3 αστροναύτες να εργαστούν και να ζήσουν, να λειτουργήσουν. Ο σταθμός, πρόσθεσε, θα είναι τεχνικά ρυθμιζόμενος για περαιτέρω επέκταση. Ο διαστημικός σταθμός που έχει σχεδιαστεί για να γίνει η κύρια πλατφόρμα διαστημικής έρευνας του έθνους θα είναι κατάλληλος για μακροχρόνιες επιστημονικές αποστολές, διασφαλίζοντας την προστασία της υγείας και την προσωπική ασφάλεια των ανθρώπων επί του σκάφους, ενώ ένα διαστημικό εργαστήριο θα τους παρέχει τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις για επιτυχή διαμονή. "Ο κύριος στόχος της κατασκευής του διαστημικού σταθμού είναι να καταστεί η Κίνα μια χώρα που ανεξάρτητα θα κυριαρχεί στην τεχνολογία για μακροχρόνια επανδρωμένη πτήση σε κοντινό γήινο χώρο", εξήγησε ο Τζου καθώς μίλησε για το έργο στην 4η Κίνα Φόρουμ Κορυφής για την Ανθρώπινη Παραγοντική Μηχανική στο Πανεπιστήμιο Sun Yat-sen της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ στα Νότια της Κίνας, στις 16 και 17 Νοεμβρίου. Ο σταθμός θα παρουσιάσει άριστες ευκαιρίες για μακρόχρονη επιστημονική δουλειά κοντά στη γη, μαζί με τη χρήση του χώρου, πρόσθεσε. Η Κίνα έχει ήδη απευθύνει πρόσκληση σε διεθνείς συναδέλφους να εργαστούν στον διαστημικό σταθμό της μαζί με Κινέζους αστροναύτες, αναφέροντας ρητά ότι η αρχική χωρητικότητα του διαστημικού σταθμού θα διευρυνθεί τελικά. Το 2016, ο Ζου δήλωσε ότι η αναμενόμενη διάρκεια ζωής του διαστημικού σταθμού της Κίνας θα είναι περίπου δέκα χρόνια, η οποία είναι μικρή σε σύγκριση με τα δεκαπέντε χρόνια του Μιρ και το λειτουργικό ISS που ξεκίνησε το 1998, το οποίο εάν προγραμματιστεί μέχρι το 2024 έχουν δραστηριοποιηθεί εδώ και 26 χρόνια. Το 2016 ήταν το έτος που είδε για πρώτη φορά τους Κινέζους αστροναύτες στο διάστημα, εργάζοντάς τους στο τροχιακό εργαστήριο Tiangong-2 για 33 ημέρες. Ο προκάτοχος πρωτότυπου σταθμού Tiangong-1 θα μπορούσε να είχε κακή τύχη, αλλά το σύνολο των εργασιών που έγιναν συνιστούσε προπαρασκευαστικά βήματα για την τοποθέτηση του κινεζικού διαστημικού σταθμού σε τροχιά, για να προσφέρουν στους Κινέζους αστροναύτες και επιστήμονες, καθώς και στους διεθνείς συναδέλφους τους, ευκαιρίες. https://asgardia.space/en/news/Chinas-Own-Space-Station-to-Start-Operation-in-Two-years-Time Progress MS-13 Σήμερα, 19 Νοεμβρίου, η τεχνική διοίκηση στο Cosmodrome Baikonur επιβεβαίωσε την ετοιμότητα του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 (TGC) για να ανεφοδιαστεί με καύσιμα και συμπιεσμένα αέρια. Σύμφωνα με την απόφαση που ελήφθη μετά τη συνάντηση, ένα συνδυασμένο σύστημα πρόωσης και ένα σύστημα ανεφοδιασμού πλοίων φορτίου επιτρέπεται να εργάζονται σε ένα βενζινάδικο. Ο εξοπλισμός του βενζινάδικου είναι έτοιμος για εργασία. Πριν από την αποστολή του προϊόντος για ανεφοδιασμό, το φορτίο πλοίου Progress MS-13 ήταν ισορροπημένο και ζυγίστηκε. Οι λειτουργίες τροφοδοσίας TGC προγραμματίζονται για τις 20-21 Νοεμβρίου. Η εκκίνηση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 από το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a από την πλατφόρμα 31 του κοσμοδρόμου Baikonur έχει προγραμματιστεί για την 1η Δεκεμβρίου 2019. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-19.html

Το «ταγκό» της Ναϊάδας και της Θάλασσας: Ο θαυμαστός «χορός της αποφυγής» δύο φεγγαριών του Ποσειδώνα. Ακόμα και για τα δεδομένα του εξώτερου ηλιακού συστήματος, οι περίεργες τροχιές δύο εκ των δορυφόρων του Ποσειδώνα είναι άνευ προηγουμένου, σύμφωνα με νέα μελέτη. Ειδικοί στην τροχιακή δυναμική κάνουν λόγο για έναν «χορό αποφυγής» από τα δύο μικρά φεγγάρια- Ναϊάς και Θάλασσα. Πρόκειται για ένα πραγματικό ζευγάρι, με τροχιές σε απόσταση 1.850 χλμ- ωστόσο ποτέ δεν πλησιάζουν πολύ το ένα στο άλλο. Η τροχιά της Ναϊάδας έχει κλίση και εντυπωσιακής ακρίβειας συγχρονισμό: Κάθε φορά που διέρχεται από την (πιο αργή) Θάλασσα, η απόστασή τους είναι 2.200 χλμ. Στο πλαίσιο αυτής της αέναης «χορογραφίας», η Ναϊάς περιστρέφεται γύρω από τον παγωμένο γίγαντα κάθε επτά ώρες, ενώ η Θάλασσα κάνει επτάμισι ώρες. Ένας παρατηρητής στη Θάλασσα θα έβλεπε τη Ναϊάδα σε μια τροχιά που παρουσιάζει μεγάλες μεταβολές, σε μια τεθλασμένη πορεία, να περνά δύο φορές από πάνω και δύο φορές από κάτω. Αυτή η κίνηση επαναλαμβάνεται κάθε φορά που η Ναϊάς «ρίχνει τέσσερις γύρους» στη Θάλασσα. Αν και ο «χορός» αυτός φαίνεται περίεργος, κρατά τις τροχιές σταθερές, σημειώνουν οι ερευνητές. «Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη “χορών” που μπορεί να ακολουθούν πλανήτες, φεγγάρια και αστεροειδείς, αλλά αυτόν δεν τον έχουμε ξαναδεί ποτέ» είπε η Μαρίνα Μπρόζοβιτς, ειδική σε θέματα δυναμικής του ηλιακού συστήματος στο JPL της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια και lead author του επιστημονικού άρθρου, που δημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου στο Icarus. Μακριά από την έλξη του ήλιου, οι γιγαντιαίοι πλανήτες του εξώτερου ηλιακού συστήματος είναι οι κυρίαρχες πηγές βαρύτητας και όλοι μαζί διαθέτουν δεκάδες φεγγάρια. Κάποια σχηματίστηκαν μαζί τους και ποτέ δεν έφυγαν, άλλα «αιχμαλωτίστηκαν» αργότερα, σε τροχιές γύρω από τους πλανήτες τους. Κάποια κινούνται σε αντίθετη φορά με αυτήν της περιστροφής του πλανήτη, άλλα «ανταλλάσσουν» τροχιές, αποφεύγοντας τη σύγκρουση. Ο Ποσειδώνας έχει 14 φεγγάρια, με το πιο μακρινό (Νησώ) να κινείται σε μια πολύ ελλειπτική τροχιά που το φέρνει 74 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον πλανήτη – και μια περιστροφή να χρειάζεται 27 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Η Ναϊάς και η Θάλασσα είναι μικρά φεγγάρια, μήκους περίπου 100 χλμ. Είναι δύο από τα επτά εσώτερα φεγγάρια του Ποσειδώνα, και εντάσσονται σε ένα συνωστισμένο σύστημα που περιλαμβάνει αχνούς δακτυλίους. Όσον αφορά στο πώς κατέληξαν «μαζί» και «χώρια» ταυτόχρονα, θεωρείται πως το αρχικό σύστημα των δορυφόρων διαταράχθηκε όταν ο Ποσειδώνας «αιχμαλώτισε» το γιγαντιαίο φεγγάρι του, τον Τρίτωνα- και ότι αυτά τα εσώτερα φεγγάρια και οι δακτύλιοι σχηματίστηκαν από συντρίμμια που προέκυψαν. «Η Ναϊάς και η Θάλασσα πιθανότατα είναι κλεισμένες σε αυτή την κίνηση για πολύ καιρό, επειδή κάνει τις τροχιές τους πιο σταθερές. Διατηρούν την ειρήνη αποφεύγοντας να πλησιάσουν πάρα πολύ» είπε ο Μαρκ Σόουαλτερ, πλανητικός αστρονόμος στο SETI Institute στο Μάουντεν Βιου της Καλιφόρνια και ένας εκ των συντελεστών του εν λόγω επιστημονικού άρθρου. https://www.naftemporiki.gr/story/1534085/to-tagko-tis-naiadas-kai-tis-thalassas-o-thaumastos-xoros-tis-apofugis-duo-feggarion-tou-poseidona

Επιστήμονες δημιούργησαν τον πρώτο παγκόσμιο γεωλογικό χάρτη του Τιτάνα. Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων μια Ελληνίδα γεωλόγος της διασποράς, παρουσίασαν τον πρώτο παγκόσμιο γεωμορφολογικό χάρτη του Τιτάνα, δορυφόρου του Κρόνου. Ο χάρτης δημιουργήθηκε επτά χρόνια, προτού η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) εκτοξεύσει την αποστολή Dragonfly, η οποία θα στείλει το πρώτο επιστημονικό drone για εξερεύνηση άλλου ουράνιου σώματος και αναμένεται να φθάσει στον Τιτάνα το 2034. Ο χάρτης, που βασίζεται σε στοιχεία του διαστημικού σκάφους Cassini και αποκαλύπτει ένα πολύμορφο, δυναμικό και «εξωτικό» κόσμο με τεράστιες πεδιάδες, αμμόλοφους από παγωμένα οργανικά υλικά και λίμνες υδρογονανθράκων, θα συμβάλει σημαντικά στην κατανόηση των επιστημόνων για την ιστορία και την εξέλιξη του Τιτάνα, του μόνου σώματος στο ηλιακό μας σύστημα εκτός από τη Γη, όπου υπάρχουν σταθερές επιφάνειες υγρών με τη μορφή λιμνών και θαλασσών, αλλά από υδρογονάνθρακες. Ο Τιτάνας, ο οποίος έχει διάμετρο 5.150 χιλιομέτρων (το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος μετά το Γανυμήδη του Δία) και πιθανότητες να φιλοξενεί κάποιες μορφές ζωής όπως εξωγήινα βακτήρια, είναι ο μόνος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα μας, ο οποίος διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα και ένα πλήρη ‘υδρολογικό’ κύκλο όπως η Γη, ο οποίος όμως βασίζεται στο μεθάνιο και όχι στο νερό. Στον Τιτάνα βρέχει συχνά, αλλά τα νέφη του ρίχνουν στην επιφάνεια μεθάνιο, αιθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες. Η βαριά και θολή ατμόσφαιρα του κρύβει την επιφάνεια του δορυφόρου, πράγμα που έχει δυσκολέψει τους επιστήμονες να αποκτήσουν μια σφαιρική και ολοκληρωμένη εικόνα του μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την πλανητική γεωλόγο Ρόσαλι Λόπες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», αξιοποίησαν δεδομένα από τα όργανα υπέρυθρης όρασης και τα ραντάρ του Cassini (έκανε πάνω από 120 διελεύσεις πάνω από τον Τιτάνα στη διάρκεια της περιόδου 2004-2017) για να δημιουργήσουν τον πρώτο πλήρη γεωλογικό χάρτη της επιφάνειας, συμπεριλαμβανομένων των δύο πόλων του. «Ο Τιτάνας έχει ατμόσφαιρα όπως η Γη. Έχει ανέμους, έχει βροχές, έχει βουνά. Είναι ένας πραγματικά ενδιαφέρων κόσμος και ένα από τα καλύτερα μέρη στο ηλιακό μας σύστημα να ψάξει κανείς για ζωή», δήλωσε η Λόπες. Ο νέος χάρτης του Τιτάνα δείχνει ότι η γεωλογία του εξαρτιέται σημαντικά από το γεωγραφικό πλάτος. Οι αμμόλοφοι και οι λίμνες είναι σχετικά πιο νέες από ό,τι οι λοφώδεις και οι ορεινές περιοχές (που καλύπτουν το 14% της επιφάνειας). Τα νεότερα ηλικιακά τμήματα της επιφάνειας του είναι εκτάσεις με αμμόλοφους (καλύπτουν το 17% της επιφάνειας του δορυφόρου) κυρίως πέριξ του ισημερινού, ενώ οι λίμνες (το 1,5% της επιφάνειας του) είναι συγκεντρωμένες κυρίως γύρω από το βόρειο πόλο του. Στο μεγαλύτερο μέρος του (67%) ο Τιτάνας καλύπτεται από άμορφες πεδιάδες, κυρίως στα μέσα γεωγραφικά πλάτη, ενώ διαθέτει απρόσμενα λίγους κρατήρες πρόσκρουσης. Ο κύκλος του μεθανίου παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του δορυφόρου, έχοντας διαμορφώσει μια από τις πιο πλούσιες γεωμορφολογικά επιφάνειες στο ηλιακό σύστημα μας. Οι πόλοι είναι αρκετά υγροί, ώστε να διατηρούν υγρά αποθέματα μεθανίου στις λίμνες της γύρω περιοχής, ενώ το πολύ πιο ξηρό κλίμα στον ισημερινό διατηρεί ανέπαφους τους αμμόλοφους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, παρά τις διαφορές μεταξύ Γης και Τιτάνα όσον αφορά τα υλικά, τις θερμοκρασίες και τη βαρύτητα, τα δύο ουράνια σώματα εμφανίζουν αρκετές ομοιότητες στην επιφάνεια τους, κάτι που παραπέμπει σε παρόμοιες γεωλογικές διαδικασίες. Πολύ περισσότερο όμως από ό,τι η Γη, ο Τιτάνας είναι ένας κόσμος πλούσιος σε οργανικά υλικά, τα οποία καλύπτουν όλη την επιφάνεια του σε βάθος τουλάχιστον αρκετών δεκάδων εκατοστών στα περισσότερα μέρη. Στην χαρτογράφηση του Τιτάνα συμμετείχε η δρ Ανεζίνα Σολωμονίδου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), απόφοιτος του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, η οποία προηγουμένως είχε κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στο Caltech. Η Ελληνίδα ερευνήτρια ειδικεύεται στη μελέτη των μεγάλων δορυφόρων του Κρόνου (Τιτάνας, Εγκέλαδος) και του Δία (Ευρώπη, Γανυμήδης), που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ακόμη και μορφές ζωής. Μεταξύ άλλων, συμμετέχει στην προετοιμασία της μελλοντικής αποστολής Juice της ESA, που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2022 με στόχο να ερευνήσει τα φεγγάρια του Δία. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/822857_epistimones-dimioyrgisan-ton-proto-pagkosmio-geologiko-harti-toy-titana

Οι μαθηματικές και φιλοσοφικές πτυχές της Τεχνητής Νοημοσύνης. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδ. «Ευρασία», θαυμάσια μεταφρασμένο και επιμελημένο, ένα μικρό αλλά πολύ πυκνό σε ιδέες βιβλίο με τίτλο «Μαθηματικά, Φιλοσοφία και Τεχνητή Νοημοσύνη». Πρόκειται για την περίφημη συζήτηση ανάμεσα σε δύο Αμερικανούς αδιαμφισβήτητους πρωταγωνιστές της Τεχνητής Νοημοσύνης: τον Gian-Carlo Rota, κορυφαίο μαθηματικό του MIT (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) και τον θεωρητικό φυσικό David H. Sharp. Ένας διάλογος για τις αμφίδρομες και συχνά υπόρρητες σχέσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης με τη μαθηματική και φιλοσοφική σκέψη. Ο Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος εισηγήθηκε, επιμελήθηκε τη μετάφραση και έγραψε έναν κατατοπιστικό πρόλογο για την ελληνική έκδοση. Του ζητήσαμε λοιπόν να μας εξηγήσει αναλυτικά το σκεπτικό της ένταξης αυτού του ερεθιστικού διαλόγου στη σειρά «διάΛεξεις». ● Γιατί επιλέξατε να μεταφραστεί ο συγκεκριμένος διάλογος, ο οποίος από κάποιους θα μπορούσε να θεωρηθεί «γερασμένος»; Τι είναι αυτό που καθιστά αυτό το κείμενο επίκαιρο; Είναι καίριας σημασίας η ερώτησή σας και σας ευχαριστώ γι’ αυτήν. Ο διάλογος ανάμεσα στον αείμνηστο Gian-Carlo Rota και τον David H. Sharp δημοσιεύθηκε, το 1985, στο περιοδικό «Los Alamos Science». Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων, πρώτον, γιατί γίνεται ανάμεσα σε δύο επιστήμονες με ευρύτατη παιδεία, τον μαθηματικό και φιλόσοφο, Rota (ο οποίος εκτός από την καθοριστική συμβολή του στην ανάπτυξη της Συνδυαστικής, δίδασκε και τη φαινομενολογία του Heidegger και του Husserl στο ΜΙΤ) και τον φυσικό, Sharp, που τότε ήταν επικεφαλής της ομάδας μελέτης των πολύπλοκων συστημάτων (complex systems) στο Los Alamos. Δεύτερον, γιατί τα θέματα τα οποία συζητούν είναι όντως επίκαιρα (π.χ., η ανάγκη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεπιστημονική προσέγγιση κρίσιμων ερευνητικών ζητημάτων που αφορούν τις φυσικές και τις βιολογικές επιστήμες, όπως και τις τεχνολογικές εφαρμογές τους, ενώ τα όσα εκθέτουν ως «προβλήματα» που αντιμετωπίζει η τεχνητή νοημοσύνη για την ανάπτυξή της εξακολουθούν, σε μεγάλο βαθμό, να μην έχουν επιλυθεί, παρά την σημαντικότατη ερευνητική πρόοδο που σημειώθηκε έκτοτε σε αυτόν τον κλάδο). Τρίτον και ενδεχομένως κυριότερο, ορισμένα από τα θέματα της συζήτησής τους είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρα για όσους θεραπεύουν τις θετικές επιστήμες, καθώς έχουν διαχρονικό χαρακτήρα (π.χ., πώς ορίζεται και σε τι συνίσταται η έννοια της «παραγωγικότητας» στην έρευνά τους, γιατί οι «φτασμένοι» επιστήμονες σπάνια τολμούν να αλλάξουν ερευνητικό πεδίο, εάν υπάρχει η έννοια της μόδας στα Μαθηματικά όπως στις τέχνες, πώς μπορούν άλλοι κλάδοι, όπως η ψυχολογία, να μας διαφωτίσουν για τα διαφορετικά είδη μαθηματικών και λοιπών δεξιοτήτων που διαθέτουμε εμείς οι άνθρωποι κ.λπ.). Τέλος, ας σημειωθεί ότι έτυχε εξαιρετικής μετάφρασης από την καλή θεωρητική φυσικό και έγκριτη μεταφράστρια Ανδρομάχη Σπανού. ● Όπως αναφέρετε στον Πρόλογό σας, αυτός ο διάλογος αποτελεί μια συζήτηση περί ορίων. Μπορούμε σε αυτό το πλαίσιο να θεωρήσουμε ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν πρέπει να θεωρείται ως ένα αμιγώς τεχνοεπιστημονικό εγχείρημα και ότι τα όριά της τα θέτουν, εκτός από τις τεχνολογικές εξελίξεις και την επιστημονική πρόοδο, και οι φιλοσοφικές απόψεις και αναζητήσεις των ερευνητών της; Δεν είμαι ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη, ούτε, κατά συνέπεια, στην αποκαλούμενη «φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης», όμως θα επιχειρήσω να απαντήσω στο ερώτημά σας, όσο πιο συνετά μπορώ. Μπορεί να φαίνεται περίεργο στο ευρύ κοινό αλλά τη σύγχρονη φιλοσοφική έρευνα απασχολεί και η «φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης». Υπενθυμίζω εν προκειμένω την πεσιμιστική αντιμετώπιση της «τεχνητής νοημοσύνης» της πρώτης γενιάς (όπως και των προοπτικών της) από τον Αμερικανό φιλόσοφο Hubert Dreyfus (1), ο οποίος στήριξε την όντως βαθυστόχαστη κριτική του, που αφορούσε στα τότε θεμέλια του κλάδου, στο έργο των φαινομενολόγων φιλοσόφων Merleau-Ponty και Heidegger. Δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία του. Το βέβαιο είναι ότι οφείλουμε να συζητήσουμε, πρώτον, ποια είναι τα φιλοσοφικά ερωτήματα που εγείρονται κατά την απόπειρα θεμελίωσης του κλάδου της τεχνητής νοημοσύνης και, δεύτερον, ποιες είναι οι ευρύτερες φιλοσοφικές αλλά και κοινωνικές συνέπειες των εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης, όχι απλώς στον βιομηχανικό τομέα αλλά σε πλήθος δραστηριοτήτων του σύγχρονου ανθρώπου και εκφάνσεων της καθημερινής του ζωής [τις δεύτερες συζητεί διεισδυτικά ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, στο βιβλίο του «Από την Βιομηχανική Επανάσταση στην Τεχνολογική – Στον αστερισμό ενός αβέβαιου μέλλοντος» (2)]. Οσον αφορά την πρώτη κατηγορία φιλοσοφικών ερωτημάτων, που αφορά τα θεμέλια του κλάδου, ας μου επιτραπεί να παραπέμψω στο άρθρο του πρωτοπόρου στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, καθηγητή John McCarthy, «The Philosophy of AI and the AI of Philosophy» (3). Σε αυτό αναπτύσσεται το εύλογο επιχείρημα ότι η τεχνητή νοημοσύνη «μοιράζεται» με τη φιλοσοφία κρίσιμες για την θεμελίωσή της έννοιες, όπως αυτές της «πράξης», της «συνείδησης», της «επιστημολογίας» –δηλαδή τι και πώς μπορούμε να «γνωρίζουμε» από τον κόσμο που μας περιβάλλει– όπως και της «ελεύθερης βούλησης». Επιπλέον, τη σημασία της έννοιας της «προθετικότητας», όπως και αυτής του «περικειμένου» (context) από την οποία εξαρτάται η κατανόηση ενός νοήματος, συζητούν, με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, οι Rota και Sharp. Συνοψίζοντας, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη δήλωσή σας, ότι τα «όρια» στην έρευνα της τεχνητής νοημοσύνης τα θέτουν (και) οι φιλοσοφικές απόψεις και αναζητήσεις των ερευνητών της, συνίσταται ακριβώς στις διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις εννοιών που αφορούν στα θεμέλια του κλάδου. ● Τα Μαθηματικά αποτελούσαν κάποτε αναπόσπαστο και θεμελιακό τμήμα της Φιλοσοφίας. Σήμερα, αντίθετα, φαίνεται πως σχετίζονται περισσότερο με την Επιστήμη. Άραγε, η εξέλιξη των Μαθηματικών εξακολουθεί να επηρεάζει –και πώς;– τη σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη; Η απάντησή μου στο τελευταίο αυτό ερώτημά σας έχει δύο σκέλη. Πρώτον, η σχέση της φιλοσοφίας με τα μαθηματικά δεν επηρεάζεται από την ανάπτυξη των θετικών επιστημών με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται η αντίστοιχη σχέση των θετικών επιστημών με τη φιλοσοφία. Το εξηγεί ωραία ο Διονύσιος Α. Αναπολιτάνος στη μελέτη του «Ορθολογικότητα στη φιλοσοφία και τις επιστήμες» (4), όπου παρατηρεί ότι στο παρελθόν ιδιαίτερα, αλλά και τώρα, περιοχές που παραδοσιακά ανήκαν στη φιλοσοφία εκχωρήθηκαν στις νεογέννητες επιστήμες, όταν αυτές, ως κλάδοι του επιστητού, οροθετήθηκαν μεθοδολογικά και άρχισαν να μελετώνται με προεξάρχον το στοιχείο διασύνδεσης θεωρίας και παρατηρησιακών δεδομένων. Όμως, τα μαθηματικά διαφέρουν από, π.χ., τη φυσική και τη βιολογία, στον βαθμό που για τον έλεγχο της ορθότητας των πρώτων αρχών και των αποτελεσμάτων τους δεν απαιτείται διαμεσολάβηση κάποιας εμπειρικής πραγματικότητας, οπότε δεν υπάρχει γι’ αυτά το δίπολο θεωρία – πείραμα/παρατήρηση. Η Φιλοσοφία γειτνιάζει με τα Μαθηματικά, παρ’ όλη τη μεγαλύτερη μεθοδολογική της ρευστότητα, διότι είναι δραστηριότητα επιχειρηματολογική και, κατ’ αναλογίαν προς τα Μαθηματικά, δραστηριότητα που δεν χρειάζεται απαραίτητα εμπειρική υποστήριξη για να συνεχίσει να υπάρχει. Δεύτερον, από την άλλη, όμως, σύγχρονα επιτεύγματα σε διάφορους κλάδους των Μαθηματικών ή στη μαθηματική λογική μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη αποσαφήνιση κρίσιμων εννοιών της Φιλοσοφίας. Έτσι, π.χ., ο διακεκριμένος Ελληνας λογικολόγος (logician), Γιάννης Ν. Μοσχοβάκης, έχει σε επιστημονικές του δημοσιεύσεις υποστηρίξει ότι η μαθηματική λογική μπορεί να προσφέρει πολλά στην καλύτερη κατανόηση της θεωρίας της σημασίας του Frege (5) εξέλιξη που ενδιαφέρει ιδιαιτέρως και την προβληματική για τα θεμέλια της τεχνητής νοημοσύνης, όπως προκύπτει από τον διάλογο των Rota και Sharp και όσα προανέφερα απαντώντας στη δεύτερη ερώτησή σας. https://physicsgg.me/2019/11/18/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%cf%84%cf%85%cf%87%ce%ad/

Οι τιμές των θέσεων του πληρώματος Dragon και Starliner κυκλοφορησαν για πρώτη φορά. Η Υπηρεσία Γενικού Επιθεωρητή της NASA δημοσίευσε χθες έκθεση σχετικά με το πρόγραμμα εμπορικού πληρώματος (CCP), περιγράφοντας τις ανησυχίες σχετικά με τα τεχνικά ζητήματα και εκδίδοντας συστάσεις για την πρόοδο. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της έκθεσης είναι το κόστος - και ειδικότερα η τεράστια διαφορά στην τιμολόγηση της θέσης του Boeing Starliner και της θέσης του Crew Dragon SpaceX. Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι τιμές για τα καθίσματα έχουν δημοσιευθεί. Μέχρι σήμερα, η Boeing έχει λάβει 4.82 δισεκατομμύρια δολάρια από τη NASA για την ανάπτυξη ενός εμπορικού πληρώματος πρόγραμμα (ССР). Αυτό είναι πολύ περισσότερο από το SpaceX, το οποίο έλαβε 3.14 δισ. Δολάρια. Τώρα, οι τιμές ανά θέση έχουν δημοσιευτεί: η Starliner θα χρεώσει 90 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το Dragon Crew θα χρεώσει 50 εκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή, η τιμολόγηση της Boeing είναι κατά 60% υψηλότερη από αυτή του SpaceX. Και οι δύο εταιρείες σκοπεύουν να προωθήσουν τέσσερις αστροναύτες κάθε χρόνο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ειδικά, το κόστος ανά θέση που προτείνει η Boeing είναι πιο ακριβό από την Soyuz της Ρωσίας - η NASA έχει καταβάλει στην Roscosmos κατά μέσο όρο 55,4 εκατομμύρια δολάρια ανά θέση, αν και από το 2017, το μέσο κόστος ήταν περίπου 80 εκατομμύρια δολάρια.Ο γενικός ελεγκτής Paul Martin διαπίστωσε ότι η Boeing πρότεινε τιμολόγηση χρησιμοποιώντας μια ενιαία τιμή αποστολής 2016, η οποία ήταν σημαντικά υψηλότερη από την τιμή που η αεροπορική εταιρεία και η NASA είχαν συμφωνήσει προηγουμένως. Το Γραφείο Προμηθειών της NASA απάντησε λέγοντας ότι η τιμή δεν ήταν «σύμφωνη» με τους όρους της σύμβασης. Δεν πρέπει να αναφέρω ότι η Boeing ζήτησε και έλαβε πρόσθετη χρηματοδότηση από τη NASA, εκτός από το υψηλό βραβείο. «Διαπιστώσαμε ότι η NASA συμφώνησε να καταβάλει επιπλέον 287,2 εκατομμύρια δολάρια υψηλότερα από τις σταθερές τιμές της Boeing για να μετριάσει ένα 18μηνο κενό στις πτήσεις ISS που αναμενόταν το 2019 και να εξασφαλίσει ότι ο ανάδοχος θα συνεχίσει ως δεύτερο εμπορικό συνεργάτη χωρίς να προσφέρει παρόμοιες ευκαιρίες στο SpaceX, »αναφέρει η έκθεση. Η Boeing ζήτησε αυτά τα χρήματα να χρηματοδοτήσουν άλλες τέσσερις αποστολές που έχουν προγραμματιστεί να πετάξουν στις αρχές της δεκαετίας του 2020. Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι οι υπάλληλοι της NASA συμφώνησαν ενδεχομένως με την πρόσθετη χρηματοδότηση, ώστε να αποφευχθεί η απομάκρυνση του Boeing από το εμπορικό πρόγραμμα του πληρώματος. «Σύμφωνα με πολλούς αξιωματούχους της NASA, ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την καταβολή τέτοιου ασφαλίστρου στην Boeing ήταν να εξασφαλιστεί ότι ο ανάδοχος θα συνεχιστεί ως ο δεύτερος πάροχος υπηρεσιών μεταφοράς πληρώματος. Οι αξιωματούχοι του ΚΚΚ ανέφεραν την καθοδήγηση της NASA να διατηρήσει δύο εμπορικούς παρόχους αμερικανικού πληρώματος για να εξασφαλίσουν την απόλυση στη μεταφορά πληρώματος ως μέρος της λογικής για την έγκριση της αγοράς και των τεσσάρων αποστολών σε υψηλότερες τιμές », γράφει ο Μάρτιν. Η Ars Technica μίλησε στον εκπρόσωπο της Boeing, Josh Barrett, ο οποίος αρνήθηκε ότι η Boeing απειλούσε να επιστρέψει: «Η Boeing έχει πραγματοποιήσει σημαντικές επενδύσεις στο εμπορικό πρόγραμμα πληρώματος και είμαστε πλήρως δεσμευμένοι να πετάξουμε το CST-100 Starliner και να διατηρήσουμε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πλήρως εξοπλισμένο και λειτουργικό », είπε. Η NASA όχι μόνο συμφώνησε να παράσχει πρόσθετη χρηματοδότηση στη Boeing, αλλά δεν προσέφερε παρόμοια πληρωμή στο SpaceX. Επίσης, δεν ανακοίνωσε στο SpaceX «την ευκαιρία να προτείνει παρόμοιες δυνατότητες που θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα μικρότερο κόστος ή ευρύτερη ευελιξία αποστολών», γράφει ο Μάρτιν. Η κατώτατη γραμμή: αν και η σχέση μεταξύ της NASA και της Boeing ανεβάζει κάποια φρύδια, τόσο η Boeing όσο και η SpaceX αναμένεται να προχωρήσει με το πρόγραμμα, το οποίο σήμερα σημαίνει περισσότερους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένης της εκτόξευσης μιας αποστολής πληρώματος στο ΔΔΣ. Ο Boeing και ο SpaceX συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις στις δοκιμαστικές πτήσεις και την τελική πιστοποίηση ως αποτέλεσμα των αδυναμιών του σχεδιασμού που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των δοκιμών, καθιστώντας δύσκολη τη NASA να προβλέψει το ποσό της υπόλοιπης εργασίας που απαιτείται για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και αξιόπιστη μεταφορά πληρώματος ». https://asgardia.space/en/news/Crew-Dragon-and-Starliner-Seat-Prices-Released-for-the-First-Time Ερευνα: Παρατηρήθηκε αντιστροφή στη ροή του αίματος και δημιουργία θρόμβων σε αστροναύτες. Το να βρίσκεται κανείς σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας, μπορεί να έχει περίεργες επιδράσεις στο σώμα, σύμφωνα με έρευνα που έδειξε ότι αστροναύτες που έμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε έναν διαστημικό σταθμό παρουσίασαν αντιστροφή στην κυκλοφορία του αίματος. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Network Open», είναι η πρώτη που μελέτησε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία των αστροναυτών που λαμβάνουν μέρος σε διαστημικές πτήσεις. Συνολικά, συμμετείχαν 11 αστροναύτες --εννιά άντρες και δύο γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 46 έτη-- οι οποίοι έμειναν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για έξι αποστολές. Διαπιστώθηκε ότι έξι από αυτους παρουσίασαν στάσιμη ή ανεστραμμένη ροή αίματος, ένας παρουσίασε θρόμβο, ενώ άλλοι είχαν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν θρόμβους. Οι αλλαγές στο αίμα παρατηρήθηκαν σε ένα αγγείο που ονομάζεται αριστερή έσω σφαγίτιδα φλέβα, μία από τις δύο φλέβες που υπό φυσιολογικές συνθήκες μεταφέρουν το αίμα από το κεφάλι όταν είμαστε ξαπλωμένοι. Όταν είμαστε όρθιοι, η κυκλοφορία του αίματός μας ακολουθεί διαφορετική πορεία, μέσω φλεβών που φέρουν περισσότερη αντίσταση προκειμένου να μην μείνει χωρίς αίμα ο εγκεφαλός μας. Στη Γη, παρατηρείται καμία φορά στους ανθρώπους το αίμα να κινείται ανάποδα στην έσω σφαγίτιδα φλέβα, όταν υπάρχει χαμηλότερα κάποιο εμπόδιο, όπως για παράδειγμα ένας όγκος στο θώρακα. Είναι γνωστό ότι η μηδενική βαρύτητα προκαλεί αλλαγές στη ροή του αίματος των ανθρώπων. Οι ερευνητές διεξήγαν μετρήσεις και υπερηχογραφήματα του συγκεκριμένου αιμοφόρου αγγείου πριν και μετά τις αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπως και σε 50 και 150 μέρες κατά τις διαστημικές τους πτήσεις. Σε δύο από τους αστροναύτες η ροή του αίματος αντιστρεφόταν. Η Καρίνα Μάρσαλ Γκούμπελ από την εταιρεία KBR στο Χιούστον του Τέξας, υποθέτει ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη βαρύτητας η οποία προκαλεί μετακίνηση στα όργανα του θώρακα τα οποία πιέζουν την φλέβα προς τα κάτω. Η ίδια προσθέτει ότι αυτή η φλέβα είναι προδιατεθειμένη να μπλοκάρεται ή να λειτουργεί ανάλογα με το σημείο του σώματος στο οποίο βρίσκεται. Σε πέντε άλλα μέλη της ομάδας το αίμα σε αυτή τη φλέβα ήταν λίγο - πολύ στάσιμο και σε έναν από αυτούς παρατηρήθηκε θρόμβος. Η Μάρσαλ - Γκούμπελ τόνισε ότι αυτό ειναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθώς οι θρόμβοι αίματος μπορεί να αποβούν θανατηφόροι αν μεταφερθούν στα πνευμόνια, όποτε το συγκεκριμένο άτομο που εμφάνισε θρόμβο άρχισε αμέσως να λαμβάνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Μετα τη συγκεκριμένη παρατήρηση, η ερευνητική ομάδα ζήτησε από ειδικούς να επανεξετάσουν όλες τις προηγούμενες εξετάσεις που είχαν γίνει σε αστροναύτες. Σε αυτή τη διαδικασία εντοπίστηκε ένας μικρός θρόμβος σε έναν αστροναύτη που είχε ήδη επιστρέψει στη Γη. Η Μάρσαλ - Γκούμπελ τόνισε ότι τα ευρήματα αυτά ίσως πρέπει να κάνουν τις γυναίκες που βρίσκονται σε διαστημικούς σταθμούς και παίρνουν αντισυλληπτικά για την ρύθμιση της εμμήνου ρύσης τους να επανεξετάσουν αυτή την επιλογή, δεδομένου ότι αυτά τα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο δυμιουργίας θρόμβων. https://www.kathimerini.gr/1052270/article/epikairothta/episthmh/ereyna-parathrh8hke-antistrofh-sth-roh-toy-aimatos-kai-dhmioyrgia-8romvwn-se-astronaytes

NASA Alert : Πότε θα χτυπήσει τη Γη ο τεράστιος αστεροειδής. Προειδοποίηση εξέδωσε η NASA σχετικά με έναν αστεροειδή στο μέγεθος της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας που θα χτυπήσει τη Γη. Ένας αστεροειδής σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου συγκρούεται με τη Γη κάθε 2.000 χρόνια, σύμφωνα με τη NASA και ένας τέτοιος μπορεί να χτυπήσει σύντομα τον πλανήτη μας. Πότε θα χτυπήσει ο αστεροειδής τη Γη Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, ο αστεροειδής JF1 φέρεται πιθανό να συγκρουστεί με τη Γη την 6η Μαΐου 2022. Η εκτίμηση είναι, δε, ότι η σύγκρουση θα γίνει με δύναμη 15 φορές περισσότερη σε σύγκριση με την ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα. Οι εκτιμήσεις της NASA Σύμφωνα με την εκτίμηση της NASA, αν ο γιγαντιαίος αστεροειδής που είναι γνωστός ως JF1 και δεν είναι πολύ μακριά από τον πλανήτη μας συνεχίσει την τροχιά του, τότε θα συγκρουστεί με τη Γη στις 6 Μαΐου 2022. Μάλιστα, το ουράνιο σώμα έχει μήκος 128 μέτρων και έχει μέγεθος ίσο με την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας. Μια τέτοια σύγκρουση θα σήμαινε ίσως και την εξαφάνιση μιας ολόκληρης πόλης, τεράστιες καταστροφές και τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων – ίσως και εκατομμυρίων ανθρώπων. Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, ο τεράστιος αυτός αστεροειδής θα χτυπήσει τη Γη με δύναμη 230 κιλοτόνων TNT, δηλαδή 15 φορές περισσότερο σε σύγκριση με την ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα. Πάντως, σύμφωνα με τη NASA, η πιθανότητα ενός αστεροειδούς να χτυπήσει τη Γη κατά την εκτιμώμενη ημερομηνία, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά χαμηλή. Σε κάθε περίπτωση, ο εν λόγω γιγάντιος αστεροειδής και ο πιθανός αντίκτυπος από τη σύγκρουση παρακολουθείται στενά από τις υπηρεσίες της NASA. https://www.in.gr/2019/11/17/tech/nasa-alert-pote-tha-xtypisei-ti-gi-o-terastios-asteroeidis/

Φιλε Vensius Ευχαριστω πολυ για την εξηγηση σου για την κοσμική ακτινοβολια!!! Και το μεγαλο ερωτημα παραμενει; Με τι τελικα θα μπορουσαμε να θωρακίσουμε τα διαστημικα μας σκαφη που θα πετουν στο συμπαν απο την κοσμική ακτινοβολια;

Γιατί ο ήλιος καλύπτεται απο εκατομμύρια πίδακες πλάσματος. Η κορώνα του ήλιου - το εξωτερικό στρώμα της επιφάνειάς του - καλύπτεται από μια συνεχώς μετακινούμενη μάζα πιδάκων πλάσματος, που είναι γνωστά ως spicules. Τα ηλιακά τηλεσκόπια δείχνουν αυτά ως ράβδους που ξεσπούν από την επιφάνεια και εξαφανίζονται μετά από λίγα λεπτά. Στην πραγματικότητα, κάθε ενα έχει μήκος περίπου 500 χιλιόμετρα - λίγο περισσότερο από την απόσταση μεταξύ του Λονδίνου και του Παρισιού - και μπορεί να ανέλθει σε 10.000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του ήλιου - το υψόμετρο στο οποίο πετούν τα αεροπλάνα πάνω από τη Γη. Εκατομμύρια πυρήνες εκρήγνυνται ανά πάσα στιγμή και εξαφανίζονται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, καθιστώντας αυτά τα μυστηριώδη φαινόμενα δύσκολα να μελετηθούν. Εντούτοις, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο χθες ισχυρίζεται ότι έχει καθορίσει τόσο την προέλευση όσο και τη λειτουργία των spicules. Βάσει των παρατηρήσεων υψηλής ευκρίνειας του μαγνητικού πεδίου, οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι οι spicules σχηματίζονται σχεδόν πάντα όταν συγκρούονται μαγνητικές ροές με αντίθετα φορτία. Αυτή η «εξόντωση», όπως την αποκαλεί το Ινδικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής, το Dipankar Banerjee, δημιουργεί την ενέργεια και τη θερμότητα που είναι απαραίτητα για να σχηματίσουν τα σπειρίματα. Αυτοί, με τη σειρά τους, μεταφέρουν αυτή την ενέργεια από την επιφάνεια στο κορώνα, και πιθανώς συμβάλλουν στον ηλιακό άνεμο και σε άλλα φαινόμενα ηλιακού καιρού. «Τα νέα μας αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι σχηματίζονται σπειρίματα λόγω της ακύρωσης της ροής στη χαμηλότερη ατμόσφαιρα και παρέχουν επίσης καλή ποσότητα ενέργειας για τη θέρμανση της ανώτερης ατμόσφαιρας του ήλιου», δήλωσε ο Μπανερτζέ, ένας αστροφυσικός και ένας από τους συνεργάτες της μελέτης LiveScience. Στη Γη, μια ομαλή ασπίδα καλύπτει τον πλανήτη, εν μέρει λόγω των δύο αντίθετων μαγνητικών πόλων. Στον ήλιο, οι μπλεγμένες γραμμές μαγνητικού πεδίου δημιουργούν ένα χτύπημα που ανεβαίνει ή πέφτει, στρέφει ή διασπάται. Όταν οι συνεστραμμένες γραμμές τείνουν πολύ μακριά, ξαπλώνουν στη θέση τους, ακριβώς όπως οι λαστιχένιες ζώνες, απελευθερώνοντας το πλάσμα και την ενέργεια, πράγμα που, πιστεύουν οι επιστήμονες, οδηγεί σε spicules.Προηγούμενες προσομοιώσεις υπολογιστών που συνδέονται spicules με μαγνητικά πεδία, μέχρι τώρα. Η ερευνητική ομάδα της νέας μελέτης χρησιμοποίησε το ηλιακό τηλεσκόπιο Goode στο ηλιακό παρατηρητήριο Big Bear στην Καλιφόρνια για να παρατηρήσει το σχηματισμό των ακίδων σε υψηλή ανάλυση. Διαπίστωσαν ότι η μαγνητική σύντηξη είναι σχεδόν πάντα πρόδρομος για τις ακίδες: μέσα σε λίγα λεπτά από κάθε μικρό μαγνητικό σύγκρουση, εμφανίστηκε ένα spicule. Τα κελύφη θερμαίνουν το κορώνα καθώς περνούσαν, αφήνοντας ένα μέρος του υλικού πίσω να στάζει πάνω στην επιφάνεια του ήλιου. Συμπερασματικά, οι συγγραφείς έγραψαν ότι τα spicules μπορεί να αποτελούν ουσιαστικό μέρος του μηχανισμού που είναι υπεύθυνος για τη διάδοση της θερμότητας γύρω από την ατμόσφαιρα του ήλιου - "μια ολοκληρωμένη διαδικασία μαζικής πορείας μεταξύ της χρωμοσφαίρας και της κορώνας". Σχεδιάζουν να κάνουν περισσότερες έρευνες πριν μπορέσουν να επιβεβαιώσουν ότι η μεταφορά θερμότητας και ενέργειας από τα spicules τροφοδοτεί τον ηλιακό άνεμο. https://asgardia.space/en/news/Why-the-Sun-is-Covered-in-Millions-of-Plasma-Jets

Μικρή αλλά όχι μηδαμινή η πιθανότητα εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους από φυσική καταστροφή. Η πιθανότητα εξάλειψης του ανθρώπινου είδους εξαιτίας είτε γνωστών φυσικών καταστροφών (πρόσκρουση αστεροειδούς, εκρήξεις υπερ-ηφαιστείων, κοντινή αστρική έκρηξη κ.α.), είτε άγνωστων, είναι το πολύ έως μία στις 14.000 μέσα σε οποιαδήποτε χρονιά, υποστηρίζει νέα επιστημονική μελέτη. Μια τέτοια πιθανότητα -στο μέτρο που έχει βάση και δεν είναι υπερβολικά απαισιόδοξη- δεν διαφέρει πολύ από την πιθανότητα να χτυπηθεί κανείς από κεραυνό στη ζωή του, αν ζήσει έως τα 80 του, που είναι μία στις 15.300, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ. Υπόψη ότι η μέγιστη πιθανότητα 1:14.000 δεν περιλαμβάνει την πιθανότητα εξαφάνισης της ανθρωπότητας λόγω δικής της αυτοκαταστροφής ή λάθους (κλιματική αλλαγή, πυρηνικός ή βιολογικός πόλεμος κ.α.). Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον ‘Αντριου Σνάιντερ-Μπιτλ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports» (An upper bound for the background rate of human extinction), https://www.nature.com/articles/s41598-019-47540-7 επισημαίνουν ότι «από όλα τα είδη που έχουν υπάρξει (στη Γη), πάνω από το 99% έχουν σήμερα εξαφανιστεί». Τονίζουν ότι «αν και η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει αυξήσει δραματικά τους ρυθμούς εξαφάνισης πολλών ειδών, οι εξαφανίσεις των ειδών ήσαν τακτικό φαινόμενο πολύ πριν εμφανιστεί η ανθρωπότητα». Μερικές από αυτές τις μαζικές εξαφανίσεις του μακρινού παρελθόντος συνέβησαν βαθμιαία, καθώς προκλήθηκαν από σταδιακές μεταβολές των συνθηκών του περιβάλλοντος ή από τον εξελικτικό ανταγωνισμό μεταξύ των ειδών, ενώ άλλες συνέβησαν πιο απότομα εξαιτίας μιας πτώσης στον πλανήτη μας κάποιου μεγάλου αστεροειδούς, λόγω τεράστιων ηφαιστειακών εκρήξεων ή άλλων άγνωστων ακόμη φυσικών διαδικασιών. Θα μπορούσε κάτι ανάλογο να συμβεί και στην εποχή μας και μάλιστα χωρίς καν να βάλουμε εμείς το (αυτοκαταστροφικό) δαχτυλάκι μας; Δυστυχώς ναι, είναι η απάντηση-προειδοποίηση των επιστημόνων και μάλιστα η πιθανότητα για κάτι τέτοιο δεν είναι αμελητέα. Βέβαια, οι σχετικοί υπολογισμοί ενέχουν μεγάλη αβεβαιότητα. Όπως λένε οι ερευνητές, «χρησιμοποιώντας μόνο την πληροφορία ότι ο Homo sapiens έχει υπάρξει για τουλάχιστον 200.000 χρόνια, συμπεραίνουμε πως η πιθανότητα η ανθρωπότητα να εξαφανιστεί λόγω φυσικών αιτίων μέσα σε οποιοδήποτε έτος είναι σχεδόν εγγυημένο ότι είναι μικρότερη από μία στις 14.000 και πιθανώς είναι μικρότερη και από μία στις 87.000». Με άλλα λόγια, αν το δει κανείς με άλλη πιο θετική ματιά, η πιθανότητα να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μέσα στο 2020, σχεδόν σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερη από μία στις 14.000, ενώ πιθανώς είναι μικρότερη και από μία στις 87.000. Η συχνότητα των φυσικών κινδύνων για μαζική εξαφάνιση των ανθρώπων, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι περίπου ο εξής: πτώση αστεροειδούς διαμέτρου άνω του ενός χιλιομέτρου κάθε 500.000 χρόνια κατά μέσο όρο, πτώση αστεροειδούς διαμέτρου άνω των πέντε χιλιομέτρων κάθε έξι εκατομμύρια χρόνια, έκρηξη υπερ-ηφαιστείου κάθε 1,1 εκατομμύριο χρόνια, έκρηξη άστρου σούπερ-νόβα κοντά στη Γη κάθε 100 εκατομμύρια χρόνια και έκρηξη ακτίνων γάμα με στόχο τη Γη κάθε 170 εκατομμύρια χρόνια. Πέντε μεγάλες καταστροφές συν μισή στην εποχή μας Μέχρι τώρα, κατά τα τελευταία 541 εκατομμύρια χρόνια έχουν υπάρξει στον πλανήτη μας πέντε μεγάλες μαζικές εξαφανίσεις ειδών και άλλες 13 μικρότερες, σύμφωνα με το «αρχείο» των απολιθωμάτων. Αρκετοί επιστήμονες θεωρούν ότι ήδη βρισκόμαστε στο μέσον μιας έκτης εξαφάνισης, εν πολλοίς ανθρωπογενούς. Οι μικρότερες φυσικές καταστροφές είναι συχνότερες, αλλά έχουν επίσης μικρότερη πιθανότητα να προκαλέσουν μαζική εξαφάνιση των ανθρώπων. Από την άλλη, υπό επιστημονική συζήτηση βρίσκεται το κατά πόσο ο πραγματικός υπαρξιακός κίνδυνος για την ανθρωπότητα προέρχεται από τις ίδιες τις πράξεις και παραλείψεις της (πόλεμοι, καταστροφή περιβάλλοντος, διαφυγή επικίνδυνων ιών κ.α.). Μερικοί υποστηρίζουν ότι κατά κύριο λόγο ο κίνδυνος για εξαφάνιση της ανθρωπότητας είναι ανθρωπογενής και όχι φυσικός. Σύμφωνα και με τους ερευνητές, «η επιβίωση του Homo sapiens εδώ και τουλάχιστον 200.000 χρόνια δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα πολύ υψηλότερων πιθανοτήτων εξαφάνισης στο μέλλον από σύγχρονες αιτίες όπως τα πυρηνικά όπλα ή η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή». Τονίζουν επίσης ότι ορισμένοι φυσικοί κίνδυνοι μπορεί να κλιμακωθούν επικίνδυνα από ανθρωπογενείς παράγοντες. Για παράδειγμα, μια πρόσκρουση μικρομεσαίου αστεροειδούς σε μια χώρα με πυρηνικά μπορεί λανθασμένα να εκληφθεί ως πυρηνική επίθεση από άλλη χώρα και να οδηγήσει σε πραγματική απάντηση με πυρηνικά. Από την άλλη, μια μεταδοτική ασθένεια που παλαιότερα θα έμενε ένα τοπικό συμβάν, σήμερα μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω των ταξιδιών και της παγκοσμιοποίησης. Οι ερευνητές συμφωνούν ότι οι ανθρωπογενείς κίνδυνοι εξαφάνισης της ανθρωπότητας γενικά είναι μεγαλύτεροι από τους φυσικούς. Και αυτό θα είναι ακόμη πιο ορατό στο μέλλον, καθώς αναδύονται οι νέες υπαρξιακές απειλές της βιοτεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Σύμφωνα με τη μελέτη πάντως, «παρά τη χαμηλή πιθανότητα εξαφάνισης των ανθρώπων από φυσικές αιτίες, θα ήταν συνετό να μειώσουμε αυτούς τους κινδύνους» για χάρη των μελλοντικών γενεών. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τους κινδύνους από έναν αστεροειδή και ήδη οι διαστημικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο εντείνουν τα σχέδια τους για έγκαιρη ανίχνευση, προειδοποίηση και αποτροπή ενός τέτοιου απευκταίου συμβάντος. https://physicsgg.me/2019/11/17/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ae-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%bc%ce%b7%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b7-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%b5/