Δροσος Γεωργιος

O Elon Musk ζητά δοκιμαστές των Internet υπηρεσιών της SpaceX Μετά την τελευταία της εκτόξευση, η SpaceX έχει 540 δορυφόρους Starlink σε τροχιά, με το σχέδιο του Elon Musk να περνά πλέον στη δεύτερη φάση. Η φάση αυτή για το σχέδιο Starlink της SpaceX είναι εκείνη των δοκιμών από τους απλούς χρήστες που θα μπορούν να κάνουν την αίτησή τους για να ξεκινήσουν να δοκιμάζουν σε πραγματικές συνθήκες τις υπηρεσίες πρόσβασης στο Internet μέσω δορυφόρου. Οι δορυφόροι του συστήματος Starlink βρίσκονται σε τροχιά κοντά στη Γη και υπόσχονται πολύ μεγάλες ταχύτητες σύνδεσης στον Παγκόσμιο Ιστό. Η τελευταία εκτόξευση της SpaceX έφερε σε τροχιά άλλους 58 δορυφόρους, ενώ τα σχέδια της SpaceX περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός δικτύου 30.000 δορυφόρων με απώτερο σκοπό την όσο γίνεται μεγαλύτερη γεωγραφική κάλυψη. Στην πρώτη φάση της ολοκληρωμένης χρήσης, το δίκτυο Starlink θα αποτελείται από 12.000 δορυφόρους. Η SpaceX ζητά από ανεξάρτητους χρήστες να κάνουν την αίτησή τους μέσα από το website της προκειμένου να μπορούν να γίνουν Beta testers της υπηρεσίας. Η διαδικασία είναι πολύ απλή και γρήγορη. Η έναρξη των δοκιμών αναμένεται για το τέλος του καλοκαιριού ή την αρχή του φθινοπώρου, ενώ το μόνο που χρειάζεται κανείς ως εξοπλισμό είναι ένα μικρό δορυφορικό πιάτο με διάμετρο 0,48 μέτρων. Σύμφωνα με τη διαστημική εταιρεία που έχει ιδρύσει ο Elon Musk, οι ταχύτητες Internet που θα προσφέρει το δίκτυο Starlink θα φτάνουν το 1 Gbps, με την καθυστέρηση απόκρισης να φτάνει τα 35 milisecond το πολύ. Αναμφίβολα, οι επιδόσεις αυτές είναι ζηλευτές σε σχέση με μία σταθερή σύνδεση DSL. Αναφορικά με το κόστος των υπηρεσιών σύνδεσης στο δορυφορικό Internet, οι πληροφορίες που αναφέρει το ZDNet θέλουν την SpaceX να χρεώνει 80 δολάρια τον μήνα τους Αμερικανούς που θα θελήσουν να γίνουν συνδρομητές της υπηρεσίας, μόλις αυτή είναι έτοιμη για την εμπορική της διάθεση στο κοινό. Δεν είναι πολύ προσιτό αυτό το κόστος, αλλά οι ταχύτητες είναι πολλά υποσχόμενες. https://www.naftemporiki.gr/story/1609114/o-elon-musk-zita-dokimastes-ton-internet-upiresion-tis-spacex

Έφτιαξαν την πρώτη συσκευή τσέπης που ανιχνεύει στο λεπτό ποτά-μπόμπες. Επιστήμονες στην Ελβετία, μεταξύ των οποίων ένας διακεκριμένος Έλληνας ερευνητής της διασποράς, δημιούργησαν την πρώτη στον κόσμο φορητή συσκευή «τσέπης» που -σε συνδυασμό με μια εφαρμογή «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου- μπορεί να ανιχνεύσει άμεσα τα επίπεδα μεθανόλης στα αλκοολούχα ποτά και έτσι να αποκαλύψει αν αυτά έχουν νοθευτεί. Η μεθανόλη είναι ένα φθηνό βιομηχανικό προϊόν, παράγωγο του πετρελαίου, που -μεταξύ άλλων- χρησιμοποιείται για τη νόθευση των αλκοολούχων ποτών σε όλο τον κόσμο (και στην Ελλάδα), κρύβοντας θανάσιμους κινδύνους για τους ανυποψίαστους πότες. Μερικές φορές η νόθευση φθάνει σε ποσοστό 50% του όγκου του ποτού, κάτι που αποφέρει μεγάλα κέρδη σε όσους εμπλέκονται στη νοθεία. Είναι επίσης δυνατό η μεθανόλη να συσσωρευτεί στα αλκοολούχα ποτά όχι σκόπιμα, αλλά μέσω ακατάλληλης ζύμωσης ή απόσταξης των ποτών. Μεταξύ 2017-2019 καταγράφηκαν παγκοσμίως 306 μαζικά περιστατικά νοθείας ποτών με μεθανόλη, έχοντας ως συνέπεια 7.104 άνθρωποι να αρρωστήσουν και 1.888 να πεθάνουν. Το 90% περίπου της νόθευσης λαμβάνει χώρα στην Ασία. Μέχρι σήμερα η μέθοδος ανίχνευσης της μεθανόλης είναι μέσω της χρωματογραφίας υγρού, μιας εργαστηριακής τεχνικής που διαχωρίζει και μετρά τις διαφορετικές χημικές ουσίες μέσα σε ένα υγρό μίγμα. Όμως η εν λόγω μέθοδος είναι χρονοβόρα και δαπανηρή. Πώς λειτουργεί η συσκευή Οι ερευνητές του ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) της Ζυρίχης, με τη συμμετοχή του καθηγητή Σωτήρη Πρατσίνη, ανέπτυξαν μια φθηνή φορητή και «έξυπνη» συσκευή ανίχνευσης που επιτρέπει τον γρήγορο εντοπισμό μεθανόλης και αιθανόλης σε ένα αλκοολούχο ποτό. Η συσκευή βασίζεται σε ένα νέο αισθητήρα που απορροφά τα αέρια του ποτού και τα αναλύει άμεσα. Στη συνέχεια στέλνει τα αποτελέσματα σε κινητό τηλέφωνο με μια ειδική εφαρμογή (app) και αμέσως στην οθόνη εμφανίζεται προειδοποίηση για νόθευση, αν αυτή εντοπιστεί. Ο έλεγχος της συσκευής σε 89 αλκοολούχα ποτά έδειξε ότι λειτουργεί με μεγάλη ακρίβεια επί μήνες. Ο Σωτήρης Πρατσίνης είναι καθηγητής χημικής μηχανικής και επιστήμης των υλικών στο ΕΤΗ από το 1998. Σπούδασε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος ‘Αντζελες (UCLA) το 1985, ενώ υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι έως το 2000. Έχει σημαντική ερευνητική δραστηριότητα και έχει συμβάλει στη δημιουργία τεσσάρων εταιριών-τεχνοβλαστών (spinoffs). https://www.in.gr/2020/06/16/tech/eftiaksan-tin-proti-syskeyi-tsepis-pou-anixneyei-sto-lepto-pota-mpompes/

Απίστευτες ελληνικές πατέντες: Το «υδρογονάδικο» και το «βεσπάκι» με την επαναφορτιζόμενη μπαταρία. «Να κάπου εδώ θα βρίσκεται – ελπίζουμε από τις αρχές του φθινοπώρου- το “υδρογονάδικο”». Το «άκουσα» ως εξαγγελία και το κατέγραψα ως δέσμευση. Άλλωστε, τα στελέχη του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος δεν «λένε» το κάτι παραπάνω αναζητώντας ψήφους και χαϊδεύοντας αυτιά… Στη τελευταία μου επίσκεψη στον Δημόκριτο και το εντός της επικράτειας του, Τεχνολογικό Πάρκο Λεύκιππος μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας, η μία αποκάλυψη οδηγούσε σε μια δεύτερη και εκείνη σε μια τρίτη διαμορφώνοντας μια αλυσίδα δημιουργικής και παραγωγικής αισιοδοξίας για την επόμενη ημέρα. Αλλά, ας ξεκινήσουμε από κάπου – ας πούμε, από το “υδρογονάδικο”. Το τελευταίο δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα πρατήριο εφοδιασμού οχημάτων με υδρογόνο και μάλιστα, με υδρογόνο που παράγεται αποκλειστικά και μόνο από φωτοβολταϊκά που βρίσκονται στη ταράτσα του εργαστηρίου που φιλοξενείται η εταιρεία που βρίσκεται πίσω από το project. Πρόκειται για μια ελληνική εταιρεία – σάρξ εκ της σαρκός του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Πιο συγκεκριμένα, η Cyrus είναι μια spin off του Κέντρου η οποία ιδρύθηκε μόλις το 2019 και μέσα στο ίδιο χρόνο κατάφερε να βρει χρηματοδότηση από το Uni.Fund και να προχωρήσει τα σχέδια του. Μιλώντας με τον CEO της Cyrus Μάνο Ζούλια με ενημέρωσε ότι το “υδρογονάδικο” θα εξυπηρετεί την κίνηση οχημάτων εντός του «Δημόκριτου» – αν συγκράτησα καλά τις πληροφορίες θα πρόκειται για ελαφρά σκουτεράκια και για ένα όχημα σαν και εκείνα με τα οποία μετακινούνται οι παίκτες του γκόλφ. Σε κάθε περίπτωση είναι μια αρχή… για ένα αμιγώς πράσινο και ελληνικό πρότζεκτ. Αλλά, οι δουλειές της Cyrus βρίσκονται και εκτός του «Δημοκρίτου» καθώς υπάρχουν Δήμοι της Αττικής αλλά και της Κρήτης και της Δυτικής Μακεδονίας που είναι έτοιμοι να «τρέξουν» πιλοτικά προγράμματα για μετακινήσεις σε τοπική κλίμακα με οχήματα που θα κινούνται με υδρογόνο. Για την ιστορία του πράγματος προσθέτω και μια τεχνική πινελιά από το ενημερωτικό σημείωμα που συνόδευε την επένδυση του Uni.Fund στη Cyrus. Διαβάζω: «Cyrus: Καινοτόμες Τεχνολογίες Συμπίεσης Υδρογόνου για εφαρμογή στις Μεταφορές https://www.h2cyrus.eu/. Ο σχεδιασμός και η προοπτική Η εταιρεία Cyrus ιδρύθηκε το 2019 ως τεχνοβλαστός (spin-off) του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, με σκοπό την ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου με χρήση μεταλλοϋδριδίων για τη συμπίεση αέριου υδρογόνου σε υψηλές πιέσεις (>350 bar). Η συμπίεση υδρογόνου με χρήση μεταλλοϋδριδίων υπερτερεί έναντι άλλων μεθόδων συμπίεσης, λόγω της απλότητας στον σχεδιασμό και τη λειτουργία, της απουσίας κινούμενων μερών, της ασφάλειας και της αξιοπιστίας, καθώς και της δυνατότητας χρησιμοποίησης της απορριπτόμενης βιομηχανικής θερμότητας ή/και της πλεονάζουσας ανανεώσιμης ενέργειας. To βασικό προϊόν της Cyrus, ένας καινοτόμος συμπιεστής Υδρογόνου Μεταλλοϋδριδίων, απευθύνεται στην αγορά των Σταθμών Ανεφοδιασμού Υδρογόνου (HRS) για οχήματα. Σύμφωνα με τα Εθνικά Σχέδια Δράσης των χωρών της ΕΕ, ως το 2025 σχεδιάζονται περίπου 820-842 σταθμοί ανεφοδιασμού με υδρογόνο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτοί οι σταθμοί αναμένεται να καλύψουν τις ανάγκες ανεφοδιασμού σε περίπου 0,9 – 1,1 εκατ. οχήματα υδρογόνου. Οι εκτιμώμενες επενδυτικές ανάγκες γι’ αυτήν την αγορά (μόνο για την υποδομή) είναι της τάξης των €707 εκατ. έως το 2025, το 40% της οποίας αφορά αποκλειστικά στη συμπίεση. Τα ιδρυτικά στελέχη της Cyrus δραστηριοποιούνται για περισσότερα από 20 χρόνια στον χώρο των εφαρμογών τεχνολογιών υδρογόνου κι έχουν αναλάβει μια σειρά από εθνικά και ευρωπαϊκά έργα που αφορούν στην αποθήκευση υδρογόνου σε μεταλλοϋδρίδια, σε εφαρμογές που συνδυάζουν ανανεώσιμες πηγές με υδρογόνο (ως μέσο αποθήκευσης ενέργειας) και στη χρήση υδρογόνου στις μεταφορές και σε σταθερές εφαρμογές. Όραμα της Cyrus είναι να συνεισφέρει καθοριστικά στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής Οικονομίας, συμβάλλοντας στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος και της ενεργειακής επάρκειας τόσο σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο με απώτερο στόχο την επίτευξη της Οικονομίας του Υδρογόνου. Σε παγκόσμιο επίπεδο Όπως αναφέρει ο Μάνος Σταματάκης, συνιδρυτής και Βιομηχανικός Ερευνητής του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος: “Η εταιρεία μας σκοπεύει να αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα σε παγκόσμιο επίπεδο στον χώρο της δημιουργίας προϊόντων μεταλλοϋδριδίων για την αποθήκευση και συμπίεση αέριου υδρογόνου σε υψηλές πιέσεις και να προσφέρει υποστηρικτικές υπηρεσίες για τη διείσδυση των προϊόντων αυτών στην παγκόσμια αγορά της υδρογονοκίνησης, δημιουργώντας µια επιχειρηματική οντότητα η οποία θα έχει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη. Η πρόσφατη συνεργασία με το Uni. Fund προσφέρει σημαντική προστιθέμενη αξία στην εταιρεία, αυξάνοντας το δυναμικό για την καινοτομία, τους πόρους για τη διατήρηση υψηλής ποιότητας δραστηριοτήτων έρευνας και ανάπτυξης, την αναγνωρισιμότητα της εταιρείας και συμβάλλοντας έτσι τελικά στην επιτυχή διείσδυση στην αγορά”». Στην ίδια επίσκεψη γνώρισα και έναν επαναπατρισθέντα Έλληνα επιστήμονα – τον Ηλία Νασιόπουλο. Ιδρυτή και CEO της εταιρείας GIVE που φιλοξενείται στο Τεχνολογικό Πάρκο Λεύκιππος. Ο Ηλίας με χρόνια στη Formula 1 στην Αγγλία είναι έτοιμος μαζί με την ομάδα των συνεργατών του να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πρότζεκτ που αφορά η δημιουργία ενός ηλεκτροκίνητου δίκυκλου οχήματος πόλης, που θα αποτελεί, εκτός από ένα μέσο μεταφοράς μια έμπρακτη επιλογή υπέρ της βιώσιμης αστικής κινητικότητας. Το καλαίσθητο «βεσπάκι» στηρίζεται στη επαναφορτιζόμενη μπαταρία του, έχει ικανοποιητική αυτονομία αλλά και μια αποκλειστική σχέση εμπιστοσύνης με τον κάτοχο – χρήστη. Τα πάντα γίνονται μέσα από το κινητό του. Το τελευταίο λειτουργεί και ως κλειδί… Με λίγα λόγια, ελληνικές πράσινες πατέντες είναι εδώ! Μπορούν να αποδώσουν τα δέοντα και να βάλουν την Ελλάδα στο χάρτη μιας παγκόσμιας καινοτομίας. Αρκεί να βρεθεί τρόπος να υποστηριχθούν επί της ουσίας. Και η ουσία δεν είναι πάντα θέμα κεφαλαίων… Είναι πρωτίστως θέμα πολιτικής επιλογής! https://www.in.gr/2020/06/16/economy/oikonomikes-eidiseis/apisteytes-ellinikes-patentes-ydrogonadiko-kai-vespaki-tin-epanafortizomeni-mpataria/

Η νύχτα… μέρα: Διαστημική «μπάλα φωτιάς» φώτισε τον ουρανό της Αυστραλίας. Ένα ασυνήθιστο θέαμα στον ουρανό παρακολούθησαν το βράδυ της Κυριακής, οι κάτοικοι του Πορτ Χέντλαντ στην περιοχή Πιλμπάρα στην Δυτική Αυστραλία… Σύμφωνα με βίντεο που κατέγραψαν κάτοικοι της περιοχής, ο νυχτερινός ουρανός αποκτά πράσινο χρώμα χάρη στην μυστηριώδη λάμψη,. Οι ειδικοί επιβεβαίωσαν ότι το φως που διέσχισε τον ουρανό, πολύ πιθανόν να ήταν μετεωρίτης. Η λάμψη έγινε ορατή και από κατοίκους ενός τμήματος της πολιτείας Βικτόρια και της Νότιας Αυστραλίας. «Ήταν μια όμορφη φλεγόμενη μπάλα και περιμένουμε το μέγεθός της να είναι μάλλον ίδιο με αυτό ενός πλυντηρίου ή μιας καρέκλας στην ανώτερη ατμόσφαιρα», δήλωσε στον τοπικό ιστότοπο 9 News η Ρενέ Σέγιερς από το Πανεπιστήμιο Κέρτεν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας με ειδίκευση στους μετεωρίτες «Desert Fireball Network». https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/887779_i-nyhta-mera-diastimiki-mpala-fotias-fotise-ton-oyrano-tis-aystralias-foto

Η εμφάνιση των δομικών στοιχείων της ζωής προηγείται της δημιουργίας των άστρων. Τα πολύπλοκα οργανικά μόρια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν δομικά συστατικά της ζωής είναι πολύ πιο κοινά και πανταχού παρόντα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένους σε ψυχρά νέφη αερίων και σκόνης που λειτουργούν ως «φυτώρια» άστρων και πλανητών, σύμφωνα με αστρονόμους του University of Arizona Steward Observatory. Τα μόρια αυτά εμφανίζονται επίσης πολύ νωρίτερα από ό,τι πιστευόταν ως τώρα- εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν τα άστρα αρχίσουν να σχηματίζονται, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές. Σε επιστημονικό άρθρο στο The Astrophysical Journal τα σχετικά αποτελέσματα που παρουσιάζονται αμφισβητούν υπάρχουσες θεωρίες, που προϋποθέτουν ένα περιβάλλον που θερμαίνεται από πρωτο-άστρα (άστρα υπό δημιουργία) για να καταστούν παρατηρήσιμα τα πολύπλοκα οργανικά σωματίδια. Η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που αναζητά τα ίχνη δύο πολύπλοκων οργανικών σωματιδίων της μεθανόλης και της ακεταλδεΰδης (αιθανάλης), σε έναν σημαντικό αριθμό πιθανών χώρων σχηματισμού άστρων, αντίθετα με προηγούμενες παρατηρήσεις, οι οποίες εστίαζαν κυρίως σε μεμονωμένα αντικείμενα. Οι προ- αστρικοί ή άνευ άστρων πυρήνες κατονομάζονται έτσι επειδή δεν περιλαμβάνουν ακόμα άστρα, μα υποδεικνύουν περιοχές στο διάστημα όπου ψυχρή σκόνη και αέρια συσπειρώνονται στους «σπόρους» που οδηγούν στην εμφάνιση άστρων και πιθανώς πλανητών. Οι ερευνητές εξέτασαν το νέφος αερίων και σκόνης 31 πυρηνών άνευ άστρων που βρίσκονταν σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων γνωστή ως μοριακό νέφος του Ταύρου, σε απόσταση περίπου 440 ετών φωτός από τη Γη. Ο κάθε πυρήνας μπορεί να εκτείνεται σε μια απόσταση που θα κάλυπτε 1.000 ηλιακά συστήματα, στημένα το ένα δίπλα στο άλλο. «Αυτοί οι πυρήνες που παρατηρήσαμε είναι αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από τον αρχικό σχηματισμό ενός πρωτο-άστρου ή πλανητών» είπε η Γιάνσι Σίρλεϊ, αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας, που συνέταξε το άρθρο μαζί με τη διδακτορική Σαμάνθα Σκιμπέλι. «Αυτό μας δείχνει ότι η βασική οργανική χημεία που απαιτείται για τη ζωή είναι παρούσα στα αέρια πριν τον σχηματισμό άστρων και πλανητών». Αν και η ύπαρξη σωματιδίων τέτοιου είδους (που παρέχουν τα δομικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε) ήταν γνωστή, ήταν δύσκολο να βρεθούν απαντήσεις σχετικά με το πώς και το πού σχηματίζονται και τους μηχανισμούς με τους οποίους καταλήγουν στις επιφάνειες πλανητών. Όπως είπε η Σκιμπέλι, οι ακριβείς διαδικασίες συζητώνται ακόμα, επειδή τα θεωρητικά μοντέλα δεν αντιστοιχούν ακριβώς σε αυτά που παρατηρούνται. «Με αυτό το άρθρο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τους μηχανισμούς σχηματισμού που μπορεί να λαμβάνουν χώρα, λέγοντας στους θεωρητικούς πόσο άφθονα είναι αυτά τα μόρια». Οι προ-αστρικοί πυρήνες είναι σαν παράθυρα στα αρχικά εξελικτικά στάδια προς την κατεύθυνση της εμφάνισης αστρικών συστημάτων με πλανήτες και πιθανώς μορφές ζωής, σημείωσε η Σκιμπέλι, εκτιμώντας πως πριν από αυτή τη μελέτη λιγότερα από 10 τέτοια αντικείμενα είχαν μελετηθεί για πολύπλοκα οργανικά μόρια. Παρόμοιες παρατηρήσεις συνήθως εστίαζαν μόνο στη μεθανόλη. Για τους σκοπούς της έρευνας αυτής εξετάστηκαν τα ίχνη των δύο μορίων στο πλαίσιο μιας «εκστρατείας» παρατήρησης διάρκειας 500 ωρών χρόνου παρατήρησης. Μεθανόλη βρέθηκε και στους 31 προ-αστρικούς πυρήνες, και ακεταλδεΰδη στο 70%. Οι ερευνητές το εκλαμβάνουν αυτό ως στοιχείο πως τα πολύπλοκα οργανικά μόρια είναι πολύ πιο κοινά σε περιοχές σχηματισμού άστρων από ό,τι πιστευόταν μέχρι τώρα. https://physicsgg.me/2020/06/15/%ce%b7-%ce%b5%ce%bc%cf%86%ce%ac%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b6/

Κινέζοι επιστήμονες έσπασαν το ρεκόρ κρυπτογραφημένων κβαντικών επικοινωνιών μέσω δορυφόρου σε απόσταση 1.120 χλμ. Ερευνητές στην Κίνα ανακοίνωσαν ότι πέτυχαν για πρώτη φορά να μεταφέρουν κρυπτογραφημένα μηνύματα σε απόσταση 1.120 χιλιομέτρων μέσω ασφαλών δορυφορικών κβαντικών δικτύων. Η ανταλλαγή ενός «μυστικού κλειδιού» για την κωδικοποίηση και την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων σε τόσο μεγάλη απόσταση έγινε από ομάδα επιστημόνων υπό τον Γιαν-Γουέι Παν του Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας στη Χεφέι και παρουσιάστηκε με σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Προηγούμενες προσπάθειες απευθείας μεταφοράς κβαντικών «κλειδιών» ανάμεσα σε δύο επίγειους χρήστες σε πραγματικές συνθήκες είχαν φθάσει σε αποστάσεις έως 100 χιλιομέτρων, το πολύ. Το νέο επίτευγμα κατέστη εφικτό με την αξιοποίηση του φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής. Οι κβαντικές επικοινωνίες χρησιμοποιούν φωτόνια για να μεταφέρουν με ασφάλεια (χωρίς δυνατότητα υποκλοπής) ένα «μυστικό κλειδί», το οποίο επιτρέπει στη συνέχεια την ανταλλαγή κρυπτογραφημένων μηνυμάτων. Στο παρελθόν οι επιστήμονες είχαν δείξει στο εργαστήριο ότι μπορεί να γίνει μεταφορά του κβαντικού κλειδιού μέσω οπτικής ίνας σε απόσταση έως 404 χιλιομέτρων ή από ένα δορυφόρο σε ένα επίγειο σταθμό σε απόσταση έως 1.200 χιλιομέτρων. Όμως έως τώρα η κβαντική ασφαλής επικοινωνία σε πραγματικές (όχι εργαστηριακές) συνθήκες ανάμεσα σε δύο χρήστες στο έδαφος δεν είχε ξεπεράσει την απόσταση των 100 χιλιομέτρων, εξαιτίας της απώλειας φωτονίων, η οποία αυξάνει όσο αυξάνεται η απόσταση. Η χρήση «αναμεταδοτών» ή επαναληπτών (repeaters) κατά μήκος της διαδρομής παρέχει ένα τρόπο να αποφευχθεί η μεγάλη απώλεια φωτονίων και έτσι να μεγαλώσει η απόσταση επικοινωνίας, όμως η χρήση τέτοιων ενδιάμεσων σταθμών ενέχει κινδύνους υποκλοπής των σημάτων. Οι Κινέζοι ερευνητές κατέστησαν περιττή τη χρήση των ενδιάμεσων σταθμών χρησιμοποιώντας ένα δορυφόρο για να δημιουργήσουν ένα ασφαλές σύνδεσμο ανάμεσα σε δύο επίγειους σταθμούς, μέσω της χρήσης κβαντικά διεμπλεγμένων φωτονίων. Τα φωτόνια σε καθεστώς κβαντικής διεμπλοκής συνδέονται μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο που, ακόμη και όταν τα χωρίζει μεγάλη απόσταση, μπορούν να επικοινωνήσουν. Δύο τηλεσκόπια, τα οποία μπορούν να δεχθούν κβαντικά σήματα από τον πρώτο κβαντικό κινεζικό δορυφόρο Micius, κατασκευάστηκαν σε δύο περιοχές της Κίνας που απέχουν μεταξύ τους 1.120 χιλιόμετρα. Τα κβαντικά φωτόνια που παράγει ο δορυφόρος, μεταδίδονται στο έδαφος, καθώς ο Micius περνάει πάνω από τους δύο επίγειους σταθμούς. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι το σύστημα τους παράγει ένα ασφαλές κβαντικό κανάλι επικοινωνίας, το οποίο είναι ανθεκτικό σε έξωθεν υποκλοπές και άλλες επιθέσεις. Έτσι, όπως είπαν, γίνεται ένα ακόμη βήμα για τη δημιουργία παγκόσμιων κβαντικών δικτύων επικοινωνιών και του κβαντικού διαδικτύου. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4119103996/2020/06/15/1-120

Σε 26 εκτοξεύσεις διαστημικών πυραύλων θα προχωρήσει η Ρωσία μέχρι το καλοκαίρι του 2021 Όπως αποκαλύπτουν οι κρατικές υπηρεσίες, μέχρι το καλοκαίρι του 2021 η Ρωσία θα έχει πραγματοποιήσει 26 εκτοξεύσεις πυραύλων στο διάστημα. Την πραγματοποίηση 20 εκτοξεύσεων πυραύλων από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, καθώς και σε έξι ακόμα από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι θα προχωρήσει η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, μέχρι το καλοκαίρι του 2021, σύμφωνα με την ιστοσελίδα των κρατικών αγορών. Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι τον Ιούλιο του 2021, τρεις πύραυλοι Proton και 17 πύραυλοι Soyuz-2, θα εκτοξευθούν από το Μπαϊκονούρ, ενώ έξι ακόμα πύραυλοι Soyuz-2 από το Βοστότσνι. Τον Απρίλιο ο εκτελεστικός διευθυντής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκόζιν, δήλωσε πως έχουν προγραμματιστεί 33 εκτοξεύσεις για το 2020 αν και εννέα εξ αυτών ενδεχομένως να ακυρωθούν εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού και την χρεοκοπία της εταιρείας OneWeb. Μέχρι τώρα αυτή τη χρονιά, η Ρωσία έχει εκτελέσει ήδη επτά εκτοξεύσεις. Τέσσερις από το Μπαϊκονούρ και τρεις ακόμα από το κοσμοδρόμιο Πλέσετσκ. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/887313_se-26-ektoxeyseis-diastimikon-pyraylon-tha-prohorisei-i-rosia-mehri ISS: Δείτε τον διαστημικό περίπατο των αστροναυτών. Δείτε σε ζωντανή μετάδοση δραστηριότητα των αστροναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Όπως σημειώνεται κάθε 45 λεπτά ο ISS περνά από την μέρα στη νύχτα και αντίστροφα και η ζωντανή μετάδοση κατά τη διάρκεια αυτή σταματά. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/886963_iss-deite-zontana-ton-diastimiko-peripato-ton-astronayton

The Astrophysical Journal: Στον γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν δεκάδες ενεργοί εξωγήινοι πολιτισμοί. Το ερώτημα περί ύπαρξης ή όχι εξωγήινης νοήμονος ζωής είναι ένα από τα μεγαλύτερα της επιστήμης- και σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal επιχειρείται να δοθούν κάποιες «απαντήσεις» σχετικά με τον αριθμό των πολιτισμών που μπορεί να υπάρχουν στον γαλαξία μας. Ο αριθμός αυτός, βάσει προηγούμενων εκτιμήσεων, κυμαινόταν από το μηδέν μέχρι δισεκατομμύρια- ωστόσο με βάση αυτή την έρευνα, μπορεί να υπάρχουν πάνω από 30 πολιτισμοί στον γαλαξία μας. Η νέα έρευνα [«The Astrobiological Copernican Weak and Strong Limits for Extraterrestrial Intelligent Life«, Tom Westby, Christopher J. Conselice], https://arxiv.org/abs/2004.03968 θεωρεί πως νοήμονες μορφές ζωής σχηματίζονται σε άλλους πλανήτες με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που αυτό συνέβη στη Γη- και αυτό οδηγεί στην εκτίμηση περί άνω των 30 «ενεργών» πολιτισμών με δυνατότητες επικοινωνίας στον γαλαξία όπου βρισκόμαστε. «Θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον μερικές δεκάδες ενεργοί πολιτισμοί στον γαλαξία μας, αν υποθέσουμε πως χρειάζονται πέντε δισεκατομμύρια χρόνια για τον σχηματισμό νοήμονος ζωής σε άλλους πλανήτες, όπως στη Γη» εξηγεί ο Κρίστοφερ Κονσελάις, καθηγητής Αστροφυσικής στο University of Nottingham. «Η ιδέα είναι να κοιτάξουμε την εξέλιξη, μα σε κοσμική κλίμακα. Αποκαλούμε αυτόν τον υπολογισμό Κοπερνίκειο Αστροβιολογικό Όριο». Ο Τομ Γουέστμπι, πρώτος συντάκτης της έρευνας, σημειώνει: «Η κλασική μέθοδος υπολογισμού του αριθμού νοήμονων πολιτισμών βασίζεται σε εκτιμήσεις πάνω σε τιμές που σχετίζονται με τη ζωή, ως εκ τούτου οι απόψεις για τέτοια θέματα ποικίλλουν πολύ. Η νέα μας μελέτη απλοποιεί αυτές τις υποθέσεις χρησιμοποιώντας νέα δεδομένα, δίνοντάς μας μια συμπαγή εκτίμηση του αριθμού των πολιτισμών στον γαλαξία μας». «Τα δύο Κοπερνίκεια Αστροβιολογικά Όρια είναι πως η νοήμων ζωή σχηματίζεται σε κάτω από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, ή μετά από περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια- παρόμοια με τη Γη, όπου ένας πολιτισμός με δυνατότητα επικοινωνίας σχηματίστηκε μετά από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Με το ισχυρό κριτήριο πως απαιτείται περιεχόμενο μετάλλου ίσο με αυτό του ήλιου (ο ήλιος είναι, σχετικά μιλώντας, αρκετά πλούσιος σε μέταλλα) υπολογίζουμε πως θα έπρεπε να υπάρχουν περίπου 36 ενεργοί πολιτισμοί στον γαλαξία μας» συμπλήρωσε. Η έρευνα αυτή δείχνει πως ο αριθμός των πολιτισμών εξαρτάται πολύ από το για πόσο στέλνουν ενεργά σήματα για την ύπαρξή τους στο διάστημα, όπως ραδιοσήματα από δορυφόρους, τηλεόραση κ.α. Εάν άλλοι εξελιγμένοι τεχνολογικά πολιτισμοί διαρκούν όσο ο δικός μας, που από αυτή την άποψη βρίσκεται στα 100 χρόνια, τότε θα υπάρχουν περίπου 36 «ζωντανοί», εξελιγμένοι τεχνολογικά, πολιτισμοί ανά τον γαλαξία μας. Ωστόσο η μέση απόσταση προς αυτούς θεωρείται πως θα είναι 17.000 έτη φωτός, κάτι που θα καθιστούσε τον εντοπισμό και την επικοινωνία μαζί τους πολύ δύσκολη με την παρούσα μας τεχνολογία. Επίσης είναι πιθανόν να είμαστε ο μόνος πολιτισμός στον γαλαξία μας, εκτός και αν τα χρονικά διαστήματα επιβίωσης πολιτισμών σαν τον δικό μας είναι πολύ μεγάλα. «Η νέα μας έρευνα υποδεικνύει πως οι έρευνες για εξωγήινους νοήμονες πολιτισμούς όχι μόνο αποκαλύπτουν πώς σχηματίζεται η ζωή, αλλά και μας δίνουν στοιχεία για το πόσο θα διαρκέσει ο δικός μας πολιτισμός. Αν βρούμε πως η νοήμων ζωή είναι κοινή, τότε αυτό θα αποκάλυπτε ότι ο πολιτισμός μας θα μπορούσε να υπάρξει για πολύ περισσότερο από μερικές εκατοντάδες χρόνια. Εναλλακτικά, αν βρούμε ότι δεν υπάρχουν ενεργοί πολιτισμοί στον γαλαξία μας, είναι κακό σημάδι για την ύπαρξή μας μακροπρόθεσμα. Ψάχνοντας για νοήμονα εξωγήινη ζωή- ακόμα και αν δεν βρούμε τίποτα- ανακαλύπτουμε το δικό μας μέλλον και μοίρα» είπε ο καθηγητής Κονσελάις. https://physicsgg.me/2020/06/15/%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%cf%8e%cf%82-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-30-%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b9/

Πως βλέπουν τα άστρα οι «Νέοι Ορίζοντες» … από απόσταση 7 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Ο Εγγύτατος Κενταύρου και ο ερυθρός γίγαντας Wolf 359, δυο κοντινά στο ηλιακό μας σύστημα άστρα, όπως φαίνονταν στις 22/23 Απριλίου 2020, από την Γη και από το διαστημικό σκάφος της NASA Νew Horizons, αντίστοιχα. Βλέπουμε ότι φαίνονται σε διαφορετική θέση, σε σχέση με τα πιο μακρινά άστρα του υποβάθρου, εξαιτίας ενός γεωμετρικού φαινομένου γνωστoύ ως παράλλαξη. Ένα φαινόμενο με τεράστια σημασία στην αστρονομία.Φωτογραφιες. Που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος New Horizons σήμερα 15 Ιουνίου 2020; Στις παρακάτω εικόνες βλέπουμε την τωρινή θέση του διαστημικού σκάφους New Horizons. Το πράσινο τμήμα της τροχιάς δείχνει την απόσταση που έχει διανύσει το New Horizons από την εκτόξευσή του μέχρι σήμερα, και το κόκκινο δείχνει τη μελλοντική πορεία του.Φωτογραφίες. https://physicsgg.me/2020/06/15/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82/

Ο πρώτος φιλόσοφος. Σε μία ακριβώς εβδομάδα, την Κυριακή 21 Ιουνίου, ο Ηλιος θα φτάσει στο θερινό ηλιοστάσιο, το βορειότερο σημείο της εκλειπτικής, σηματοδοτώντας έτσι την αρχή της εποχής του καλοκαιριού! Την ίδια εκείνη ημέρα θα έχουμε επίσης και μια δακτυλιοειδή έκλειψη του Ηλίου, ένα φαινόμενο που από τη χώρα μας θα το δούμε ως μερική έκλειψη η οποία θα καλύψει περίπου το 20% του ηλιακού δίσκου και, ως εκ τούτου, δεν θα είναι τόσο θεαματικό όσο μια ολική ηλιακή έκλειψη που είναι όντως και ασυνήθιστη και θεαματική, ενώ η πρόβλεψή της δεν ήταν καθόλου εύκολη. Και όμως, αυτή η σχεδόν αδύνατη πρόβλεψη έγινε πραγματικότητα από τον μεγαλύτερο αρχαίο Ελληνα φιλόσοφο, τον Θαλή τον Μιλήσιο. Σύμφωνα με την αναφορά που καταχώρισε ο Ηρόδοτος (485-420 π.Χ.) στην «Ιστορία» του, και την οποία επανέλαβε αργότερα ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) στο έργο του «Naturalis Historia», ο Θαλής προέβλεψε δημόσια και με μεγάλη ακρίβεια την ολική ηλιακή έκλειψη της 28ης Μαΐου του 585 π.Χ., γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα το τέλος του εξαετούς πολέμου μεταξύ των Μήδων και των Λυδών. Οι προεπιστημονικοί πολιτισμοί θεωρούσαν ότι οι ηλιακές εκλείψεις προκαλούνται από τη θέληση κάποιας ισχυρής θεότητας. Ο Θαλής, όμως, δεν αναφέρεται σε θεότητες, αλλά αναρωτιέται για το τι είναι αυτό που προκαλεί το φαινόμενο. Με αυτή την έννοια, η θεωρία του Θαλή για τις ηλιακές εκλείψεις είναι η πρώτη επιστημονική θεωρία που γνώρισε η Ιστορία. Σύμφωνα με τον Θαλή, η έκλειψη του Ηλίου οφείλεται στη σκιά της Σελήνης που πέφτει πάνω στη Γη. Αρα και η Σελήνη είναι ένα γεώδες σώμα, που φωτίζεται από τον Ηλιο, είναι δηλαδή ένα σώμα ετερόφωτο. Η διαρκής μάλιστα ενασχόληση του Θαλή με τις εκλείψεις έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στην πνευματική παράδοση που άφησε πίσω του, ενώ μπορούμε με αρκετή σιγουριά να θεωρήσουμε τη δεκαετία του 580 π.Χ. ως τη χρονολογία γέννησης της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας θεωρητικής επιστήμης. Ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας θεωρούσαν τον Θαλή τον πρώτο φιλόσοφο της Ιστορίας και τον πρώτο από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας, ενώ ο Μπέρτραντ Ράσελ έλεγε ότι «η δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή». Διότι ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα με βάση τις διάφορες φυσικές διαδικασίες. Ο Θαλής προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της επιστήμης και να εξηγήσει φυσικά φαινόμενα χωρίς να χρησιμοποιεί αναφορές στη μυθολογία, όπως γινόταν μέχρι την εποχή του. Μεταξύ πολλών άλλων μέτρησε τη διάρκεια του έτους και περιέγραψε τις τροπές και τις ισημερίες στο ομώνυμο βιβλίο του, ενώ από τις ελκτικές ιδιότητες που έχει το ήλεκτρο, το κεχριμπάρι δηλαδή, ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό, αλλά και τον μαγνητισμό από τις ελκτικές ιδιότητες του ορυκτού μαγνητίτη. Και όλα αυτά δεν ήταν παρά μερικά μόνον από τα δεκάδες παρόμοια επιτεύγματα που δίκαια έδωσαν στον Θαλή τον τίτλο του «πατέρα της φιλοσοφίας». Γιατί ο Θαλής υπήρξε όντως μια αληθινά πολυεπίπεδη προσωπικότητα, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ένας βαθύς μελετητής και μεγάλος δάσκαλος με παρά πολύ μεγάλη επιρροή σε όλους σχεδόν τους μεταγενέστερους προσωκρατικούς φιλοσόφους, που ακολούθησαν τα χνάρια του στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τεκμηριωμένες, αδιαμφισβήτητες και αληθείς πεποιθήσεις για τα φυσικά φαινόμενα και τα ουράνια σώματα χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τους τη λογική και την επιστήμη και όχι τους μύθους και τους θρύλους. Τα ταξίδια του στην Αίγυπτο και στη Μεσοποταμία τού έδωσαν την ευκαιρία να διαμορφώσει νέες και ριζοσπαστικές ιδέες για τη φύση και τον κόσμο· έναν κόσμο που ήταν αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης διαφόρων φυσικών δυνάμεων και όχι θεϊκών παρεμβάσεων, που διαφεντεύεται από νόμους και κανόνες και γι’ αυτό κατανοήσιμος. Με άλλα λόγια, οι ιδέες του Θαλή και των άλλων Μιλησίων δημιούργησαν μια γέφυρα μεταξύ δύο κόσμων, τον κόσμο του μύθου και τον κόσμο του νου. Με τη δημιουργία της Ιωνικής Σχολής για τη φυσική φιλοσοφία θεμελίωσε την κριτική παράδοση, ενώ η παρουσία του σημάδεψε τη μετάβαση από τη διατύπωση ανεύθυνων ισχυρισμών στη διατύπωση υπεύθυνων διατυπώσεων οι οποίες βασίζονται σε λογικά επιχειρήματα για όσα δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθούν. Οι μοναδικές γνώσεις του κατάφεραν μέσω αυτής της Σχολής να μεταδοθούν στις επόμενες γενιές επιστημόνων, όπως ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και ο Πυθαγόρας. Ο περίφημος αυτός Μιλήσιος πέθανε τελικά από ηλίαση παρακολουθώντας την 58η Ολυμπιάδα (548-545 π.Χ.). https://www.kathimerini.gr/1082465/article/epikairothta/episthmh/o-prwtos-filosofos

Ένας φυσικός στην θέση του «γάτου του Σρέντιγκερ» O Erwin Schrödinger, ένας από τους θεμελιωτές της κβαντομηχανικής, όπως ο Einstein και ο de Broglie δεν μπορούσε να δεχθεί ότι η κυματοσυνάρτηση που ικανοποιούσε την εξίσωση που ανακάλυψε ο ίδιος, μας οδηγεί σε έναν μικρόκοσμο που κυβερνάται από την θεά τύχη και τις πιθανότητες. Έτσι, επινόησε το πείραμα με τον γάτο που είναι κλεισμένος σε ένα κουτί, στο οποίο περιέχεται επίσης μια ποσότητα ραδιενεργού υλικού, ένας μετρητής ραδιενέργειας Geiger, μια γυάλινη φιάλη με υδροκυάνιο ή άλλο δηλητήριο και μια συσκευή που ενεργοποιείται όταν ο απαριθμητής Geiger ανιχνεύσει ραδιενέργεια, θέτοντας σε κίνηση ένα σφυρί που σπάζει την φιάλη και απελευθερώνεται το δηλητήριο και ο γάτος πεθαίνει. Σύμφωνα με την κβαντομηχανική πριν ανοίξουμε το κουτί η κατάσταση του γάτου είναι μίγμα των καταστάσεων του γάτου ζωντανού και του γάτου νεκρού: Στην γλώσσα της κβαντομηχανικής οποιαδήποτε κι αν ήταν η κατάστασή ενός συστήματος πριν από μια μέτρηση (το παραπάνω μίγμα), η κατάστασή του μετά τη μέτρηση θα περιγράφεται από την ιδιοσυνάρτηση που αντιστοιχεί στην ιδιοτιμή που μετρήθηκε («νεκρός» ή «ζωντανός» γάτος). Αυτό ονομάζεται κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης και αποτελεί χαρακτηριστικό της κβαντικής μέτρησης ως φυσικής διαδικασίας. Η κυματοσυνάρτηση καταρρέει στην ιδιοσυνάρτηση της ιδιοτιμής που μετρήθηκε. Το παράλογο για τον Schrödinger (και όχι μόνο γι αυτόν) ήταν πως δεν γίνεται να θεωρούμε τον γάτο συγχρόνως και ζωντανό και νεκρό μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε ανοίξει το κουτί (ο Einstein που είχε παρόμοιες απόψεις έλεγε: Κοιτάξτε το φεγγάρι. Πιστεύετε πως αποκτά υπόσταση όταν το παρατηρεί ένα ποντίκι Ένας άλλος φυσικός, ο Eugene Wigner πέρα από την συνεισφορά του στην κβαντομηχανική και πυρηνική φυσική προβληματιζόταν πάντα με τα θεμέλια της κβαντικής θεωρίας. Υποστήριζε πως στην μελέτη του μικρόκοσμου υπεισέρχεται αλληλεπιδρώντας και η συνείδηση του παρατηρητή. Η συνείδηση, όχι ως μια υπερβατική οντότητα, αλλά ως υλική πραγματικότητα που αλληλεπιδρά με το παρατηρούμενο σύστημα. Για τον λόγο αυτό σχεδίασε ένα νοητικό πείραμα – είναι γνωστό ως «ο φίλος του Wigner» – για να διερευνήσει τον ρόλο της συνείδησης στη διαδικασία της κβαντικής μέτρησης. O «φίλος του Wigner» βρίσκεται σε ένα κλειστό από παντού εργαστήριο και πραγματοποιεί μια κβαντική μέτρηση σε ένα φυσικό σύστημα ή επαναλαμβάνει το πείραμα με τον γάτο στο κουτί του. Για τον «φίλο του Wigner», ο γάτος που βρίσκεται μέσα στο κουτί θεωρείται πως είναι σε υπέρθεση των δυο διαφορετικών καταστάσεων «νεκρός» και «ζωντανός». Όταν ο «φίλος του Wigner» ανοίγει το κουτί (πραγματοποιεί μέτρηση στο σύστημα), σύμφωνα με την κβαντική μηχανική θα πάρει ένα από τα πιθανά αποτελέσματα («νεκρός» ή «ζωντανός») και η κυματοσυνάρτηση καταρρέει στην ιδιοσυνάρτηση της ιδιοτιμής που μετρήθηκε. Τώρα ο ίδιος ο Wigner βρίσκεται έξω από το εργαστήριο, γνωρίζοντας ότι μέσα σ’ αυτό ο φίλος του θα κάνει κάποια στιγμή την παρατήρηση (μέτρηση) του γάτου. Ο Wigner με τη σειρά του θεωρεί μια κατάσταση υπέρθεσης σε ολόκληρο το εργαστήριο, δηλ. «τον γάτο στο κουτί με όλα του τα συμπράγκαλα» συν «τον φίλο του». Αυτή η κατάσταση υπέρθεσης περιγράφεται ως: c1|ο γάτος ζωντανός/ο φίλος καταγράφει τον γάτο ζωντανό> + c2 |ο γάτος νεκρός/ο φίλος καταγράφει τον γάτο νεκρό>. Στη συνέχεια ο Wigner ρωτάει τον φίλο του, που έχει βγει από το θεόκλειστο εργαστήριο, για το αποτέλεσμα της μέτρησης και οποιαδήποτε απάντηση κι αν δώσει ο φίλος του («γάτος ζωντανός» ή «γάτος νεκρός»), ο Wigner θα καταγράψει είτε την κατάσταση «ο γάτος ζωντανός/ο φίλος καταγράφει τον γάτο ζωντανό» είτε την κατάσταση «ο γάτος νεκρός/ ο φίλος καταγράφει τον γάτο νεκρό». Δηλαδή, όταν μαθαίνει για το αποτέλεσμα του φίλου του η κατάσταση υπέρθεσης του εργαστηρίου καταρρέει. Ωστόσο, εκτός κι αν ο Wigner θεωρηθεί ως «ο προνομιακός απόλυτος παρατηρητής», η οπτική του φίλου του πρέπει να θεωρηθεί εξίσου έγκυρη, κι εδώ εμφανίζεται ένα φαινομενικό παράδοξο: από την οπτική γωνία του φίλου του, το αποτέλεσμα της μέτρησης καθορίστηκε πολύ πριν ο Wigner τον ρωτήσει και η κυματοσυνάρτηση του φυσικού συστήματος καταρρεύσει. Πότε ακριβώς έγινε η κατάρρευση; Όταν ο φίλος του Wigner είχε ολοκληρώσει την μέτρηση ή όταν οι πληροφορίες του αποτελέσματός του συνειδητοποιήθηκαν από τον Wigner; Μπερδευτήκατε; Αν όχι, τότε σκεφτείτε και το παρακάτω νοητικό πείραμα, όπου ο «φίλος του Wigner» μπαίνει στην θέση του «γάτου του Schrödinger», επαληθεύοντας την γελοιογραφία στην αρχή της ανάρτησης! Πρόκειται για έναν ημίτρελο φυσικό που ριψοκινδυνεύει την ζωή του στο όνομα της κβαντικής επιστήμης. Εδώ αντί για ραδιενεργό πηγή έχουμε μια συσκευή που εκπέμπει φωτόνια, τα οποία προσπίπτουν υπό γωνία 45ο στο διαφανές υλικό (BS), και προσπίπτουν ανάλογα με την πορεία τους στους φωτοανιχνευτές D και D’. Ο φυσικός έχει πάρει ένα υπνωτικό (!) που τον θέτει σε κώμα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αν ενεργοποιηθεί ο φωτοανιχνευτής D τότε το σφυρί σπάει την φιάλη με το δηλητήριο και ο φυσικός πεθαίνει. Αν ο ενεργοποιηθεί ο D’, o παράτολμος φυσικός θα ξυπνήσει στο καθορισμένο χρονικό διάστημα … Όποιος ενδιαφέρεται (και έχει την υπομονή) μπορεί να διαβάσει παρακάτω τις λεπτομέρειες και τα συμπεράσματα του νοητικού πειράματος με τον νεκροζώντανο φυσικό (The Dead-Alive Physicist experiment): https://arxiv.org/abs/2006.06368 Τελικά τι ισχύει με τα περίεργα παράδοξα που αναδύονται από τέτοιου είδους νοητικά πειράματα; Ας είμαστε επιφυλακτικοί. Πριν βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα, καλό θα ήταν να ξαναδιαβάσουμε «Το παράδοξο της γάτας του Schrödinger» https://physicsgg.me/2013/08/18/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-schrodinger-%CE%B9/ που επιχειρεί να ξεδιαλύνει τέτοιου είδους παράδοξα εν τη γενέσει τους. https://physicsgg.me/2020/06/14/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b8%ce%ad%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83/ 2006.06368.pdf

Ένα πείραμα ελεύθερης πτώσης τεραστίων διαστάσεων. Η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν – η γενική θεωρία της σχετικότητας – βασίζεται στην παγκοσμιότητα της ελεύθερης πτώσης, σύμφωνα με την οποία όλα τα σώματα αποκτούν την ίδια επιτάχυνση σε ένα εξωτερικό βαρυτικό πεδίο. Σε αντίθεση με όλες σχεδόν τις εναλλακτικές θεωρίες της βαρύτητας, η ισχυρή αρχή της ισοδυναμίας της γενικής σχετικότητας απαιτεί την ισοδυναμία των επιταχύνσεων των σωμάτων, ακόμα κι αυτών που διαθέτουν τεράστια μάζα (πλανήτες, άστρα), ανεξάρτητα από την ιδιο-βαρυτική συνοχή τους. Οι αστρονόμοι Voisin et al επιβεβαίωσαν με μεγαλύτερη ακρίβεια το φαινόμενο αυτό, μελετώντας πάλι το τριπλό αστρικό σύστημα PSR J0337+1715 που συνίσταται από δυο λευκούς νάνους και ένα άστρο νετρονίων. Στην εργασία τους «An improved test of the strong equivalence principle with the pulsar in a triple star system» , δείχνουν ότι δυο άστρα (ένα άστρο νετρονίων και ένας λευκός νάνος) «πέφτουν» με την ίδια επιτάχυνση στο πεδίο βαρύτητας ενός (δεύτερου) λευκού νάνου. Πρόκειται για την πραγματοποίηση μιας αστρικής έκδοσης του διάσημου πειράματος του Γαλιλαίου από τον πύργο της Πίζας: δυο σώματα διαφορετικής σύστασης πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση στο βαρυτικό πεδίο της Γης. Αν μετρούσαν μια μικρή διαφορά στις επιταχύνσεις, ανάλογα με το πόσο ισχυρά συνείχε τα σώματα η ίδια τους η βαρύτητα, τότε θα παρατηρούσαν το λεγόμενο φαινόμενο Nordtvedt… Περισσότερα για την ισχυρή αρχή της ισοδυναμίας, για το φαινόμενο Nordtvedt (και για σχετικές παλαιότερες μετρήσεις) μπορείτε να διαβάσετε στην ανάρτηση «Η ελεύθερη πτώση ενός άστρου νετρονίων κι ενός λευκού νάνου» https://physicsgg.me/2018/07/06/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CF%89/ , ενώ για τις πρόσφατες ακριβέστατες μετρήσεις των νέων μετρήσεων μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ: «Astrophysicists confirm cornerstone of Einstein’s Theory of Relativity» https://phys.org/news/2020-06-astrophysicists-cornerstone-einstein-theory-relativity.html (ή αν θέλετε τεχνικές λεπτομέρειες ΕΔΩ) https://arxiv.org/pdf/2005.01388.pdf Στην φωτογραφία Οι τροχιές των άστρων του συστήματος PSR J0337+1715 (δυο λευκοί νάνοι και ένα πάλσαρ) σε διαδοχικές μεγεθύνσεις. https://physicsgg.me/2020/06/13/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%84%cf%8e%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%af/

Solar Orbiter: Όλο και πιο κοντά στον Ήλιο. Το ηλιακό παρατηρητήριο Solar Orbiter του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) κάνει σήμερα το πρώτο σχετικά κοντινό πέρασμά του από το μητρικό άστρο του ηλιακού συστήματός μας, κινούμενο σε απόσταση περίπου 77 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Το σκάφος, γνωστό και ως SolO, το οποίο κατασκευάστηκε από την ευρωπαϊκή αεροδιαστημική βιομηχανία Airbus, εκτοξεύθηκε φέτος τον Φεβρουάριο και, μαζί με το αντίστοιχο Parker Solar Probe της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) που προηγήθηκε, θα μελετήσουν για πρώτη φορά από τόσο κοντά και με τόση λεπτομέρεια τον Ήλιο και τη δυναμική συμπεριφορά του. Την πρώτη κοντινή διέλευση (περιήλιο) του Solar Orbiter, το οποίο προς το παρόν κινείται ανάμεσα στις τροχιές του Ερμή και της Αφροδίτης, θα ακολουθήσουν άλλες ακόμη πιο κοντινές τα επόμενα χρόνια, ώσπου το σκάφος να πλησιάσει σε απόσταση έως 43 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (η Γη βρίσκεται σε απόσταση 149 εκατ. χλμ. από το άστρο μας). Μέχρι τώρα, τον Ήλιο έχουν πλησιάσει περισσότερο -πλην του σύγχρονου Parker Solar Probe που στις 7 Ιουνίου πέρασε σε απόσταση μόλις 19 εκατ. χλμ.- τα παλαιότερα σκάφη Mariner 10, Helios 1 & 2 και Messenger, τα οποία, όμως, δεν είχαν τις ίδιες τεχνολογικές δυνατότητες παρατήρησης. Σε αυτήν τη φάση, οι μηχανικοί και ελεγκτές του Solar Probe «τσεκάρουν» την ομαλή λειτουργία των συστημάτων και των δέκα επιστημονικών οργάνων του. Η κανονική λειτουργία του θα αρχίσει σε περίπου ένα έτος, αλλά ήδη λειτουργεί το μαγνητόμετρό το, το οποίο καταγράφει τα μαγνητικά πεδία του ηλιακού «ανέμου», του ρεύματος φορτισμένων ενεργειακά σωματιδίων που ο Ήλιος εκτοξεύει στο διάστημα. Φέτος τον Δεκέμβριο, σύμφωνα με το BBC, το Solar Orbiter θα περάσει σε απόσταση μόνο 500.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Αφροδίτης, καθώς θα κάνει «μανούβρα» για να προσεγγίσει στη συνέχεια περισσότερο τον Ήλιο. https://www.in.gr/2020/06/15/tech/solar-orbiter-olo-kai-pio-konta-ston-ilio/

Τα πιο περίεργα πράγματα που οι αστροναύτες έχουν πάρει μαζί τους στο διάστημα. Δεινόσαυροι μινιατούρες, εξοπλισμός για γκολφ, Θεία Κοινωνία έως το πολύ ιδιαίτερο κεραμικό πλακίδιο που μπήκε- κρυφά από τη ΝΑSA- στο πόδι σεληνακάτου. Ετοιμάζοντας τις βαλίτσες μας για μία περίοδο μακράς απουσίας από το σπίτι πέραν όλων των απαραίτητων συνήθως δεν ξεχνάμε να πάρουμε μαζί και κάποιο αντικείμενο που μπορεί να έχει μια συναισθηματική αξία ή να θεωρούμε πως μας προστατεύει από κακοτοπιές. Συχνά ακούμε ιστορίες για ναυτικούς που στα ταξίδια τους φροντίζουν να έχουν πάντα μαζί τους κάποιο αντικείμενο που θεωρούν πως του φέρνει γούρι ή μια εικόνα αγίου που πιστεύουν ότι τους προστατεύει. Οι στρατιώτες λέγεται πως δεν αποχωρίζονται ποτέ τη φωτογραφία της αγαπημένης τους. Κάποιοι μπορεί να κουβαλάνε ένα κομπολόι ή να φορούν ένα βραχιολάκι. Σε κάθε περίπτωση όποια και εάν είναι η επιλογή του καθενός, σίγουρα λέει πολλά για τον ίδιο. Όταν όμως ετοιμάζεται κάποιος για ένα ταξίδι στο διάστημα, τι παίρνει μαζί του; Δύο μέλη του πληρώματος του SpaceX Falcon 9 πριν εγκαταλείψουν τη Γη για το ιστορικό διαστημικό τους ταξίδι πριν μερικές ημέρες, πήραν μαζί τους μια μινιατούρα δεινόσαυρου μετά από απαίτηση των γιων τους, όπως γράφει ο Guardian. Κατά τις αποστολές Apollo στη Σελήνη τα προσωπικά αντικείμενα που μπορούσαν να πάρουν οι αστροναύτες ήταν περιορισμένα. Διόλου περίεργο που οι περισσότεροι επέλεγαν να πάρουν μαζί τους οικογενειακές φωτογραφίες. Μάλιστα ο Τσαρλς Ντιούκ μέλος της αποστολής Apollo 16 το 1972 επέλεξε να αφήσει στην επιφάνεια του φεγγαριού μια τέτοια φωτογραφία αν και η ηλιακή ακτινοβολία πολύ γρήγορα θα τα κατέστρεφε. Στην θρυλική αποστολή Apollo 11 που οδήγησε στην επιτυχής προσεδάφιση της ακάτου στην επιφάνεια της Σελήνη τον Ιούλιο του 1969 ο θρησκευόμενος Κρίστιαν Μπαζ Όλντριν είχε πάρει μαζί του ένα μικρό δισκοπότηρο, κρασί και ψωμί. Λίγο πριν ο Νιλ Άρμστρονγκ εξέλθει της ακάτου και πατήσει στο φεγγάρι, ο Άλντριν, ο Όλντριν ζήτησε να γίνει λίγων λεπτών σιγή. Τότε διάβασε ένα απόσπασμα από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ενώ το πρώτο υγρό που χύθηκε στην επιφάνεια της Σελήνης ήταν θεία κοινωνία αφού ο Όλντριν μετέλαβε (βίντεο 1.) Στην αποστολή Apollo 14 το 1971, ο Άλαν Σέπαρντ έπεισε τη NASA να του επιτρέψει να πάρει μαζί του μπαστούνι και μπάλες του γκολφ. Η έλλειψη βαρύτητας βέβαια δυσκόλεψε τα πράγματα όταν χτύπησε τη μπάλα (βίντεο 2). Πολύ διαφορετικές αλλά ενδιαφέρουσες όμως είναι και δύο ακόμη ιστορίες που αφορούν αντικείμενα που έχουν ταξιδέψει στο διάστημα. Όταν τα Voyager 1 και 2 ξεκίνησαν τα ταξίδια τους το 1977 εντός των μη επανδρωμένων διαπλανητικών διαστημόπλοιων υπήρχε και από ένας δίσκος φτιαγμένος από χρυσό που περιελάμβανε ήχους, μουσική και 115 εικόνες από τη Γη. Ένας είδος χαιρετισμού στην περίπτωση που τα δύο διαστημόπλοια έφταναν κάπου όπου υπήρχαν νοήμονα όντα. Επίσης στην σεληνάκατο της αποστολής Apollo 12 τον Νοέβριο του 1969φαίνεται πως υπήρχε ένα κρυμμένο αντικείμενο. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό κεραμικό πλακίδιο (2 εκ x1,3 εκ.) με σχέδια έξι διάσημων καλλιτεχνών (Άντι Γουόρχολ, Φόρεστ Μάιερς, Ντέιβιντ Νοβρος, Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, Τζον Τσάμπερλέιν, Κλάες Όλντενμπουργκ). Το δημιούργημα του Μάιερς έφερε την ονομασία ”Μoon Museum” ενώ επειδή η ΝASA δεν απαντούσε στο αίτημα του να ταξιδέψει το συλλογικό έργο στο διάστημα, απευθύνθηκε σε έναν μηχανικό ο οποίο εργαζόταν για την κατασκευή της σεληνακάτου της αποστολής και το μικροσκοπικό αντικείμενο τοποθετήθηκε κρυφά σε ένα από τα ”πόδια” του σκάφους. Στις φωτογραφίες Moon Museum - Επάνω αριστερά ξεχωρίζει το πέος που ζωγράφισε ο Γουόρχολ.-H οικογενειακή φωτογραφία που άφησε στο διάστημα ο Ντιούκ-Ο χρυσός δίσκος. https://www.huffingtonpost.gr/entry/ta-pio-perierya-praymata-poe-oi-astronaetes-echoen-parei-mazi-toes-sto-diastema_gr_5ee1ebf1c5b67fade1d705b3?ncid=tweetlnkgrhpmg00000001

Διαστημικό ρομπότ της NASA θα ερευνήσει για νερό στη Σελήνη. Ένα ακόμη καθοριστικό βήμα για την κατάκτηση του Διαστήματος πραγματοποίησε την Πέμπτη η NASA, επιλέγοντας το διαστημικό ρομπότ που θα ερευνήσει για πηγές νερού στη Σελήνη, ανοίγοντας τον δρόμο στην επανδρωμένη αποστολή που θα ακολουθήσει και στη δημιουργία της πρώτης ανθρώπινης αποικίας εκτός του πλανήτη Γη. Η NASA επέλεξε την εταιρεία Astrobotic από το Πίτσμπουργκ και ενέκρινε ποσό 199,5 εκατ. δολαρίων, προκειμένου να παραδώσει το Volatiles Investigating Polar Exploration Rover (VIPER), το οποίο θα ερευνήσει τον Νότιο Πόλο της Σελήνης, στα τέλη του 2023. Το κινητό ρομπότ VIPER που αναζητά νερό, θα προετοιμάσει το έδαφος για τις αποστολές αστροναυτών στη σεληνιακή επιφάνεια από το 2024 και θα φέρει τη NASA ένα βήμα πιο κοντά στην ανάπτυξη μιας βιώσιμης, μακροπρόθεσμης παρουσίας στη Σελήνη ως μέρος του προγράμματος Artemis του οργανισμού. «Το VIPER rover και η εμπορική συνεργασία μέσω της οποίας θα παραδοθεί και θα μεταφερθεί στη Σελήνη, είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα του πώς η επιστημονική κοινότητα και η βιομηχανία των ΗΠΑ κάνουν το όραμα της σεληνιακής εξερεύνησης της NASA πραγματικότητα», δήλωσε ο Administrator της NASA, Jim Bridenstine. «Οι εμπορικοί εταίροι αλλάζουν το τοπίο της εξερεύνησης του διαστήματος και το VIPER θα δώσει μεγάλη ώθηση στις προσπάθειές μας να στείλουμε την πρώτη γυναίκα και τον επόμενο άνδρα στην σεληνιακή επιφάνεια το 2024 μέσω του προγράμματος Artemis», πρόσθεσε. Η πτήση του VIPER στο Φεγγάρι αποτελεί μέρος της πρωτοβουλίας Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της NASA, η οποία αξιοποιεί τις δυνατότητες των βιομηχανικών εταίρων να παραδίδουν γρήγορα επιστημονικά όργανα στη Σελήνη. Κατά τη διάρκεια της αποστολής 100 ημερών στη Σελήνη, το VIPER rover θα περιπλανηθεί αρκετά μίλια και θα χρησιμοποιήσει τα τέσσερα επιστημονικά του όργανα για τη δειγματοληψία σε διάφορα εδάφη. Τα όργανα αναζήτησης νερού θα μεταφερθούν στη Σελήνη το 2021 και το 2022, για να βοηθήσουν στη δοκιμή της απόδοσής τους στην σεληνιακή επιφάνεια πριν από την αποστολή του VIPER. Το rover θα έχει επίσης ένα τρυπάνι για να σκάψει στη σεληνιακή επιφάνεια. «Το CLPS είναι ένας εντελώς δημιουργικός τρόπος για να προωθήσει τη σεληνιακή εξερεύνηση», δήλωσε ο αναπληρωτής διαχειριστής Επιστημών της NASA Thomas Zurbuchen. «Κάνουμε κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ πριν. Δοκιμάζουμε τα όργανα στη Σελήνη καθώς αναπτύσσεται το rover. Το VIPER και τα πολλά ωφέλιμα φορτία που θα στείλουμε στην σεληνιακή επιφάνεια τα επόμενα χρόνια θα μας βοηθήσουν να υλοποιήσουμε το τεράστιο επιστημονικό δυναμικό της Σελήνης». Το VIPER θα συλλέξει δεδομένα - συμπεριλαμβανομένης της θέσης και της συγκέντρωσης πάγου - που θα χρησιμοποιηθούν για την ενημέρωση των πρώτων παγκόσμιων χαρτών υδατικών πόρων της Σελήνης. Επιστημονικά δεδομένα που συλλέγονται από το VIPER θα ενημερώνουν επίσης την επιλογή μελλοντικών τοποθεσιών προσγείωσης για τις αποστολές των αστροναυτών του προγράμματος Artemis, βοηθώντας στον προσδιορισμό τοποθεσιών όπου το νερό και άλλοι πόροι μπορούν να συλλεχθούν για τη διατήρηση ανθρώπων κατά τη διάρκεια εκτεταμένων αποστολών. Οι επιστημονικές του έρευνες θα παρέχουν πληροφορίες για την εξέλιξη του φεγγαριού και του συστήματος της Γης-Σελήνης. Η NASA στο παρελθόν έχει συνάψει συμβάσεις με τρεις εταιρείες για την πραγματοποίηση παραδόσεων CLPS στη Σελήνη από το 2021. Η Astrobotic έχει προγραμματίσει να πραγματοποιήσει την πρώτη παράδοση άλλων οργάνων στην σεληνιακή επιφάνεια τον επόμενο χρόνο. Τον Απρίλιο, η υπηρεσία δημοσίευσε μια πρόσκληση για πιθανές μελλοντικές σεληνιακές επιφανειακές έρευνες και έλαβε περισσότερες από 200 απαντήσεις. Το CLPS σχεδιάζεται να παρέχει σταθερό ρυθμό δύο παραδόσεων στη σεληνιακή επιφάνεια κάθε χρόνο. «Είναι τεράστια τιμή και ευθύνη που μας επέλεξε η NASA για την εκπλήρωση αυτής της αποστολής εθνικής σημασίας», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Astrobotic John Thornton. «Οι υπηρεσίες σεληνιακής εφοδιαστικής της Astrobotic δημιουργήθηκαν για να ανοίξουν μια νέα εποχή στη Σελήνη. Η παράδοση του VIPER για αναζήτηση νερού και η σκηνή για το πρώτο ανθρώπινο πλήρωμα από τον Απόλλωνα, ενσωματώνει την εταιρεία μας στην αποστολή». Το VIPER είναι μια συνεργασία μεταξύ διαφόρων οντοτήτων της NASA και συνεργατών πρακτορείων. Το διαστημικό σκάφος, το προσγειωμένο όχημα και το όχημα εκτόξευσης που θα παραδώσει το VIPER στην επιφάνεια της Σελήνης θα παρέχεται μέσω της πρωτοβουλίας CLPS της NASA ως συνεργασία με τη βιομηχανία για την παράδοση ωφέλιμων επιστημών και τεχνολογίας στην επιφάνεια της Σελήνης. Το CLPS είναι μέρος του προγράμματος σεληνιακής ανακάλυψης και εξερεύνησης που διαχειρίζεται η Διεύθυνση Επιστημονικής Αποστολής (SMD) του οργανισμού στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον. Η αποστολή VIPER είναι μέρος της Διεύθυνσης Πλανητικών Επιστημών SMDs. Το Κέντρο Έρευνας Ames της NASA στη Silicon Valley της Καλιφόρνιας διαχειρίζεται την αποστολή VIPER, καθώς και ηγείται της επιστήμης, της μηχανικής συστημάτων, των επιφανειακών λειτουργιών σε πραγματικό χρόνο και του λογισμικού πτήσης. Το υλικό του rover σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από το Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον και τα όργανα παρέχονται από την Ames, το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα και τον εμπορικό συνεργάτη Honeybee Robotics στην Altadena της Καλιφόρνια. Το πρόγραμμα Artemis είναι η απαρχή μίας νέας εποχής. Της εξερεύνησης του Διαστήματος. Μετά από πολλές δεκαετίες ερευνών, κατάκτησης γνώσης, μελέτης και λαμπρών μυαλών, η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να πραγματοποιήσει το πρώτο μεγάλο βήμα για την Κατάκτηση του Διαστήματος. Η πρώτη αποικία στη Σελήνη και η επόμενη που ακολουθεί στον πλανήτη Άρη, αναμένεται να αλλάξουν άρδην το τοπίο σε όλους τους τομείς, ανοίγοντας νέους ορίζοντες για την ανθρωπότητα, το όφελος της οποίας θα εξαρτηθεί από τα κίνητρα και τον τρόπο διαχείρισης της νέας πραγματικότητας. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/886684_diastimiko-rompot-tis-nasa-tha-ereynisei-gia-nero-sti-selini-vinteo

Ξεκίνησε η προετοιμασία του Preflight του διαστημικού σκάφους Progress MS-15 Στο πλαίσιο του προγράμματος εφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στο κοσμοδρόμιο Baikonur, έχουν ξεκινήσει σήμερα οι προετοιμασίες για την κυκλοφορία του οχήματος μεταφοράς Progress MS-15 (TGC). Στο συγκρότημα εγκατάστασης και δοκιμών του ιστότοπου 254 του κοσμοδρόμiου Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia παρέλαβαν το διαστημικό σκάφος, προετοιμάστηκαν για τις ηλεκτρικές δοκιμές, έλεγξαν και επιθεώρησαν τα ηλιακά πάνελ και επίσης έλεγξαν τα κυκλώματα squib του προϊόντος και κατέγραψαν την αρχική κατάσταση των συστημάτων. https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_06-10.html

Τι συμβαίνει με την μάζα των νετρίνων; To 1998, oι φυσικοί έκαναν μια ανακάλυψη που κλόνισε την καθιερωμένη θεωρία τους για τα στοιχειώδη σωματίδια και έφερε στο προσκήνιο για τις επόμενες δεκαετίες ένα ταπεινό σωματίδιο. Το Καθιερωμένο Πρότυπο, η θεωρία που περιγράφει την φυσική των θεμελιωδών σωματιδίων της ύλης από την οποία είμαστε φτιαγμένοι, προέβλεπε ότι η μάζα των σωματιδίων που ονομάζονται νετρίνα δεν έχουν μάζα. Τα πειράματα έδειχναν πως τα νετρίνα κινούνται με την ταχύτητα του φωτός, κάτι που μόνο ένα σωματίδιο με μάζα ηρεμίας μηδέν μπορούσε να το πετύχει. Όμως οι φυσικοί του ανιχνευτή νετρίνων Super-Kamiokande στην Ιαπωνία από τα πρώτα δεδομένα που συνέλεξαν έβλεπαν πως τα νετρίνα είχαν μια πολύ μικρή μάζα, αλλά ασφαλώς όχι μηδενική. Το γεγονός αυτό τους έφερε σε αμηχανία γιατί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Προφανώς κάτι έλειπε από την μέχρι τότε αποδεκτή θεωρία. Τώρα γνωρίζουμε. Τα νετρίνα έχουν μάζα. Είναι απίστευτα ελαφρά – ένα εκατομμύριο φορές ελαφρότερα από το αμέσως επόμενο ελαφρύτερο σωματίδιο, το ηλεκτρόνιο. Τρισεκατομμύρια νετρίνα διασχίζουν το σώμα μας κάθε δευτερόλεπτο, και αλληλεπιδρούν πολύ σπάνια με την ύλη. Επειδή τα νετρίνα αλληλεπιδρούν ασθενέστατα με την ύλη, τα πειράματα που διερευνούν τις ιδιότητές του είναι πολύ δύσκολα, και οι γνώσεις μας γι’ αυτά είναι περιορισμένες, σε σχέση με τα άλλα σωματίδια του Καθιερωμένου Προτύπου. Τι γνωρίζουμε για τα νετρίνα; Γνωρίζουμε ότι εμφανίζονται με τρεις γεύσεις. Και όχι με μόνο μια από αυτές. Καθώς κινούνται στον χώρο μεταπίπτουν από την μια γεύση στην άλλη – ένα φαινόμενο γνωστό με το όνομα ταλαντώσεις νετρίνων. Αυτό το φαινόμενο δεν θα ήταν δυνατό αν τα νετρίνα είχαν μηδενική μάζα. Αλλά από πού προέρχεται αυτή η μάζα; Τα νετρίνα ανήκουν στην κατηγορία των στοιχειωδών σωματιδίων που ονομάζονται φερμιόνια[1]. Όλα τα άλλα φερμιόνια, όπως τα λεπτόνια και τα κουάρκ «κερδίζουν» την μάζα τους μέσα από την αλληλεπίδρασή τους με το μποζόνιο Higgs. Όμως τα νετρίνα δεν φαίνεται να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Οι φυσικοί έχουν προτείνει εκατοντάδες θεωρίες για το πώς τα νετρίνα αποκτούν την μάζα τους και ο καθένας έχει την προτίμησή του. Ίσως υπάρχει μια άλλη πηγή μάζας την οποία δεν γνωρίζουμε. Ίσως η μάζα των νετρίνων να προκύπτει από την αλληλεπίδραση του μποζονίου Higgs και αυτής της άγνωστης πηγής μάζας. Υπάρχουν πολλές προτάσεις-απαντήσεις, κι αν είμαστε τυχεροί η ερώτηση γίνεται: ποια είναι η σωστή απάντηση; Το σίγουρο είναι ότι στο ερώτημα, «ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο η φύση επιλέγει να δώσει μάζα στα νετρίνα;» δεν έχει ακόμα απαντηθεί οριστικά. Το κρυμμένο νετρίνο Σύμφωνα με τα πειραματικά δεδομένα, τα νετρίνα δεν μπορούν να αλληλεπιδράσουν με το πεδίο Higgs, διότι δεν είναι δεξιόστροφα. Τα σωματίδια μπορούν να είναι ή αριστερόστροφα ή δεξιόστροφα. Οι ονομασίες αυτές δείχνουν τον προσανατολισμό του σπιν τους σε σχέση με την κατεύθυνση της ορμής τους. Η ιδιότητα προσανατολισμού, δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη ονομάζεται «χειραλικότητα». Μπορείτε να θεωρήσετε τα περισσότερα σωματίδια αμφιδέξια. Εμφανίζονται τόσο ως αριστερόμορφα όσο και ως δεξιόμορφα. Όταν ένα σωματίδιο αλληλεπιδρά με το πεδίο Higgs, αλλάζει χειραλικότητα από αριστερά προς δεξιά ή δεξιά προς αριστερά. Αυτή η αλλαγή πρέπει να συμβεί ώστε το πεδίο να δώσει μάζα στα σωματίδια. Τα αριστερόστροφα σωματίδια συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά από τα δεξιόστροφα σωματίδια. Άρα χρειάζεστε κάτι για να τα κολλήσετε μαζί, κι αυτό είναι το μποζόνιο Higgs. Αλλά στην περίπτωση των νετρίνων, αυτό είναι πιο περίπλοκο. Τούτο συμβαίνει επειδή, όλα τα νετρίνα φαίνεται πως είναι αριστερόστροφα. Η έλλειψη δεξιόστροφου νετρίνου αποτελεί το βασικότερο μυστήριο των νετρίνων. Δεν γνωρίζουμε αν ένα τέτοιο σωματίδιο υπάρχει στην πραγματικότητα. Και εάν υπάρχει το δεξιόστροφο νετρίνο, πρέπει να είναι τόσο αδρανές, ώστε να αλληλεπιδρά μόνο με το μποζόνιο Higgs, και γιαυτό ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπιστεί. Το νετρίνο ως το αντισωματίδιό του Παρόλο που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη ανιχνεύσει δεξιόστροφα νετρίνα, γνωρίζουν ήδη μια διαφορετική ομάδα δεξιόστροφων σωματιδίων στο οικοσύστημα των νετρίνων: τα αντινετρίνα. Αυτό μας συνδέει με την επόμενη θεωρία: Είναι πιθανό ένα νετρίνο να είναι στην πραγματικότητα και το αντισωματίδιό του. Κάθε θεμελιώδες σωματίδιο αντιστοιχεί σε ένα αντισωματίδιο με ορισμένα κατοπτρικά χαρακτηριστικά, όπως αντίθετο φορτίο (για παράδειγμα, το αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο και το θετικά φορτισμένο αντισωματίδιό του, το ποζιτρόνιο). Τα αντισωματίδια αποκτούν την μάζα τους όπως ακριβώς και τα αντίστοιχά τους σωματίδια. Το νετρίνο και το αντινετρίνο, είναι και τα δύο ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια. Εδώ λοιπόν προκύπτει ένας γρίφος: Αν μοιάζει με νετρίνο και δρα σαν νετρίνο, δεν σημαίνει ότι το αντινετρίνο μπορεί να είναι το ίδιο σωματίδιο με το νετρίνο; Εάν το αντινετρίνο και το νετρίνο είναι απλώς δεξιόστροφες και αριστερόστροφες εκδοχές του ίδιου σωματιδίου, τότε θα πρέπει να μπορούν να αλληλεπιδρούν ώστε να αποκτήσουν μάζα. Που σημαίνει ότι τα νετρίνα είναι αυτό που ονομάζουμε φερμιόνια Majorana, το οποίο μπορεί να προκύψει μόνο όταν τόσο το σωματίδιο όσο και το αντισωματίδιο είναι πανομοιότυπα. Σε αυτό το σενάριο, το νετρίνο θα πάρει τη μάζα του μέσω μιας αλληλεπίδρασης με το αντινετρίνο του. Για να γίνει αυτό, οι θεωρητικοί θα πρέπει να εφεύρουν κάτι άλλο, όπως μια μοναδική μορφή του μποζονίου Higgs ειδική για την αλληλεπίδραση νετρίνων. Μια εναλλακτική θεωρία χωρίς το Higgs Η πιο δημοφιλής θεωρία προτείνει έναν εντελώς νέο μηχανισμό για την μάζα των νετρίνων, εισάγοντας ένα νέο σωματίδιο πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η νέα αυτή οντότητα θα μπορούσε να είναι ένα πολύ βαρύ σωματίδιο, που μοιάζει με δεξιόστροφο νετρίνο, αλλά με διαφορετική μάζα. Θα μπορούσε να είναι κάτι που μοιάζει με το μποζόνιο Higgs ή ένα είδος σωματιδίου σαν το ηλεκτρόνιο ή πολλά σωματίδια η συλλογική δράση των οποίων δίνει την μάζα στα νετρίνα. Μια μορφή αυτής της θεωρίας, αρκετά δημοφιλής, είναι ο μηχανισμός Seesaw, οποίος επιβεβαιώνει τις πολύ μικρές μάζες των νετρίνων. Αν το σωματίδιο που δημιουργεί την μάζα των νετρίνων είναι πολύ βαρύ, η μεγάλη του μάζα είναι που κάνει τα νετρίνα να έχουν πολύ μικρή μάζα. Τα πειράματα νετρίνων Οι φυσικοί δοκιμάζουν αυτές τις θεωρίες με πειράματα. Η πρωτη και πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί είναι, «αν τα νετρίνα Majorana είναι φερμιόνια;». Πειράματα όπως το GERDA (GERmanium Detector Array) στο υπόγειο εργαστήριο του Gran Sasso στην Ιταλία προσπαθούν να προσδιορίσουν αν τα νετρίνα ταυτίζονται με τα αντισωμτίδιά τους, αναζητώντας ένα φαινόμενο που ονομάζεται διπλή βήτα διάσπαση. Σ’ αυτή την διαδικασία, ένα νετρόνιο στον πυρήνα ενός ισοτόπου, στην περίπτωση αυτή ένα ισότοπο γερμανίου, διασπάται σε ένα ηλεκτρόνιο και ένα νετρίνο. Αν δυο νετρόνια στον πυρήνα του ισοτόπου διασπαστούν ταυτόχρονα, τότε προκύπτει αυτό που ονομάζεται διπλή βήτα διάσπαση. Οι φυσικοί ψάχνουν μια διπλή βήτα διάσπαση όπου ο πυρήνας δεν εκπέμπει νετρίνα, αλλά φαίνεται να εκπέμπει μόνο δυο ηλεκτρόνια, αφού τα νετρίνα (τύπου Majorana) που εκπέμπονται εξαϋλώνονται. Κι αν η παρατήρηση της διπλής βήτα διάσπασης είναι εξαιρετικά σπάνια, τότε η χωρίς νετρίνα διπλή διάσπαση βήτα θα είναι πολύ σπανιότερη. Αλλά, οι φυσικοί περιμένουν να δοθεί πειραματική απάντηση στο πρόβλημα σε περίπου δέκα χρόνια. Οι καρποί αυτής της έρευνας δεν τελειώνουν με τα νετρίνα. Αν κατανοήσουμε περισσότερο τα νετρίνα τότε θα μπορούμε να απαντήσουμε κι άλλες ανοιχτές ερωτήσεις στην σωματιδιακή φυσική. Ερωτήσεις όπως: Γιατί η ύλη στο σύμπαν κυριαρχεί συντριπτικά έναντι της αντιύλης; Γιατί η διαστολή του σύμπαντος επιταχύνεται; Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Το βέβαιο είναι πως η συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων πειραματικών δεδομένων σχετικά με την μάζα των νετρίνων θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε περισσότερο την φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων – ή που είναι το ίδιο, να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον κόσμο που μας περιβάλλει. https://physicsgg.me/2020/06/11/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd/

''Νεκρό'' αστέρι απορροφάται από αστέρα μέσα σε ένα βίντεο περίπου 5 λεπτών Όταν ένα αστέρι πεθαίνει, τη θέση του παίρνει μία μαύρη τρύπα ή ένας αστέρας νετρονίων αντικαθιστώντας δηλαδή το σημείο του χωροχρόνου όπου ο τεράστιος πυρήνας του παλλόταν με τέτοια ένταση που το ανθρώπινο μυαλό μας είναι πολύ δύσκολο να συλλάβει το μέγεθός της. Το συγκεκριμένο αστέρι με όνομα SAX J1808.4-365 που βρίσκεται 11 χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Τοξότη περιστρεφόταν με απίστευτες ταχύτητες (401 περιστροφές το δευτερόλεπτο) κυκλώνοντας το διπλανό του αστέρι κάθε δύο ώρες. Τελικά, χρειάστηκαν 12 μέρες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία όπου ένα "νεκρό αστέρι" καταπίνει ένα κοντινό του άστρο. "Οι νέες παρατηρήσεις μας δίνουν τη δυνατότητα να μελετήσουμε τον δίσκο προσαύξησης (σ.σ. η δομή που σχηματίζεται από διάχυτο υλικό που βρίσκεται σε φθίνουσα τροχιακή κίνηση γύρω από ένα κεντρικό φορέα) και να ελέγξουμε το πόσο γρήγορα και εύκολα μετακινείται η ύλη προς τον αστέρα νετρονίων (Αστέρας νετρονίων ονομάζεται η μία από τις τρεις μορφές των μόνιμων τελικών υπολειμμάτων της εξέλιξης ενός αστέρα: είναι το ένα είδος "αστρικού πτώματος" τα άλλα δύο είναι ο λευκός νάνος και η μαύρη τρύπα)" δήλωσε η Adelle Goodwin, διδακτορική φοιτήτρια του Monash School of Physics and Astronomy στο Κλέιτον της Αυστραλίας, στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε. "Χρησιμοποιώντας πολλαπλά υπερευαίσθητα στο φως τηλεσκόπια καταφέραμε να καταγράψουμε όλη τη διαδικασία που διήρκεσε 12 ημέρες" συμπλήρωσε. "Αυτή η εργασία μας δίνει τη δυνατότητα να ρίξουμε φως στην προσαύξηση των αστέρων νετρονίου αλλά και στις τρομερές εκρήξεις που προκαλούν, ένα φαινόμενο που για δεκαετίες απασχολούσε αλλά και μπέρδευε τους επιστήμονες" ήταν τα λόγια του David Russell, αστροφυσικού από το Πανεπιστήμιου του Άμπου Ντάμπι, ο οποίος και συμμετείχε στην έρευνα. https://www.pentapostagma.gr/epistimi/6945721_nekro-asteri-aporrofatai-apo-astera-mesa-se-ena-binteo-peripoy-5-lepton

Και η τεχνητή νοημοσύνη (ίσως) χρειάζεται ύπνο. Σίγουρα ο...ύπνος δεν είναι κάτι που σκέφτεται κανείς όταν αναλογίζεται τις ανάγκες μιας τεχνητής νοημοσύνης, αλλά ίσως τελικά ακόμα και η Α.Ι. να χρειάζεται περιόδους ξεκούρασης προκειμένου να αποκομίσει οφέλη αντίστοιχα με αυτά που έχουν οι ζωντανοί εγκέφαλοι, σύμφωνα με νέα έρευνα του Los Alamos National Laboratory. «Μελετούμε νευρωνικά δίκτυα, που είναι συστήματα τα οποία μαθαίνουν σχεδόν όπως και οι ζωντανοί εγκέφαλοι» είπε η Γιτσίνγκ Γουάτκινς, επιστήμονας υπολογιστών του Los Alamos National Laboratory. «Μας συνάρπασε η προοπτική της εκπαίδευσης ενός νευρομορφικού επεξεργαστή με τρόπο ανάλογο αυτού με τον οποίο οι άνθρωποι και άλλα βιολογικά συστήματα μαθαίνουν από το περιβάλλον τους κατά την ανάπτυξή τους στην παιδική ηλικία». Η Γουάτκινς και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν πως οι προσομοιώσεις δικτύων γίνονταν ασταθείς μετά από συνεχείς περιόδους εκμάθησης άνευ επίβλεψης. Όταν τα δίκτυα εκτέθηκαν σε καταστάσεις που είναι ανάλογες αυτών που βιώνουν οι εγκέφαλοι κατά τον ύπνο, η σταθερότητα επανήλθε. «Ήταν σαν να δώσαμε στα νευρωνικά δίκτυα το ανάλογο ενός καλού νυχτερινού ύπνου» είπε η ίδια. Η ανακάλυψη αυτή έλαβε χώρα καθώς η ομάδα των ερευνητών δούλευε πάνω στην ανάπτυξη νευρωνικών δικτύων που προσομοιώνουν πώς οι άνθρωποι και άλλα βιολογικά συστήματα μαθαίνουν να βλέπουν. Αρχικά δυσκολεύτηκαν με τη σταθεροποίηση των νευρωνικών δικτύων που προσομοιώνονταν ενώ περνούσαν εκπαίδευση άνευ επίβλεψης, κάτι που περιλαμβάνει την καταχώρηση/ χαρακτηρισμό αντικειμένων χωρίς να υπάρχουν προηγούμενα παραδείγματα για σύγκριση. «Το ζήτημα του πώς θα εμποδίσουμε τα συστήματα εκμάθησης να γίνουν ασταθή στην πραγματικότητα εμφανίζεται μόνο όταν επιχειρούμε να αξιοποιήσουμε βιολογικά ρεαλιστικούς, spiking νευρομορφικούς επεξεργαστές, ή όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε την ίδια τη βιολογία» είπε άλλος ένας εκ των συντελεστών, ο Γκάρετ Κένον. «Η συντριπτική πλειονότητα του machine learning, του deep learning και των ερευνητών τεχνητής νοημοσύνης ποτέ δεν αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα επειδή στα συστήματα που μελετούν έχουν την πολυτέλεια να πραγματοποιούν μαθηματικές διεργασίες που έχουν ως αποτέλεσμα τη ρύθμιση των συνολικών δυναμικών κερδών του συστήματος». Οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν την απόφαση να δοκιμάσουν να βάλουν τα δίκτυα σε «ύπνο» ως μια τελευταία, ύστατη προσπάθεια σταθεροποίησής τους. Σε αυτό το πλαίσιο πειραματίστηκαν με διάφορα είδη «θορύβου», και τα καλύτερα αποτελέσματα προέκυψαν όταν χρησιμοποιήθηκαν κύματα Γκαουσιανού θορύβου, που περιλαμβάνουν ένα μεγάλο εύρος συχνοτήτων και ευρών. Όπως εκτιμούν, ο θόρυβος αυτός μιμείται input που λαμβάνεται από τους βιολογικούς νευρώνες κατά τον ύπνο. Επόμενος στόχος είναι η εφαρμογή του αλγορίθμου στο νευρομορφικό τσιπ Loihi της Intel, προκειμένου να «κοιμάται» κατά καιρούς ώστε να επεξεργάζεται με σταθερότητα πληροφορίες από μια κάμερα σε πραγματικό χρόνο. https://www.naftemporiki.gr/story/1607377/kai-i-texniti-noimosuni-isos-xreiazetai-upno

Ενας «Δράκος» στη διαστημική «σπηλιά» του. Από την περασμένη Κυριακή στις Ηνωμένες Πολιτείες οργισμένοι διαδηλωτές κάνουν άνω-κάτω πόλεις και Πολιτείες ολόκληρες, ενώ και ο υπόλοιπος κόσμος δεν νιώθει ιδιαίτερα καλά, καθώς ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει από τις πληγές της Covid-19. «Ο Μπομπ και ο Νταγκ εγκατέλειψαν τον πλανήτη στην πιο κατάλληλη στιγμή» έγραψε μάλλον με ζήλια κάποιος Αντριου Μόργκαν. Διότι όλα αυτά γίνονταν την ίδια ακριβώς στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, σε απευθείας σύνδεση, παρακολουθούσαν μέσα από τον υπολογιστή τους αν οι δύο αμερικανοί αστροναύτες, Μπομπ Χάρλεϊ και Νταγκ Μπένκεν, κλεισμένοι μέσα στη διαστημική κάψουλα «Dragon», θα έφθαναν σώοι στον Διαστημικό Σταθμό. Ηταν ένα… έργο που κράτησε 4 ώρες, 24 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα. «Παίζεται» ακόμη στη διαδικτυακή διεύθυνση: και παρ’ όλο που είναι γνωστό το τέλος του, δεν παύει να είναι ενδιαφέρον.Ενας «δράκος» επάνω σε ένα «γεράκι» είχαν ξεκινήσει στις 9.22 το βράδυ του Σαββάτου, 30 Μαΐου, με κατεύθυνση βορειοανατολικά, επάνω από τον Ατλαντικό, με πλήρωμα τους δύο αμερικανούς αστροναύτες, μόλις καλυτέρεψε λίγο ο καιρός. Ο οποίος κρατούσε τον πύραυλο Falcon-9 με προσαρτημένη επάνω του την κάψουλα «Crew Dragon» από την Πέμπτη βιδωμένα και τα δύο στη Γη, αλλά σε πυρετώδη αναμονή. Στις πλάτες γιγάντων Από το ιστορικό σημείο 39Α στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της Φλόριδας ξεκίνησε η για πρώτη φορά με ιδιωτικό μέσο πλέον μεταφορά αστροναυτών της NASA. Ιδιοκτησίας της εταιρείας SpaceX όπου μεγαλομέτοχος είναι ο γνωστός 49χρονος Νοτιοαφρικανός Ελον Μασκ. Το ταξίδι κράτησε 19 ώρες. Μόλις μετά τα πρώτα δυόμισι λεπτά το κατώτερο τμήμα του πυραύλου αποκολλήθηκε, ακριβώς όπως ήταν σχεδιασμένο, για να ανακτηθεί από ένα πλοίο με το πολύ εύγλωττο όνομα: «Of Course I Still Love You», που το περίμενε να πέσει στα νερά του Ατλαντικού. Πέρασαν ακόμη έξι και μισό λεπτά για να βρεθεί στην κανονική τροχιά, οπότε το πλήρωμα των δύο μπορούσε να σκεφθεί ότι ένας καλός ύπνος θα ήταν ό,τι έπρεπε μέχρι την επόμενη ημέρα που θα γινόταν και η κρίσιμη συνάντηση με τον Διαστημικό Σταθμό. Αλλωστε η κάψουλα «Ντράγκον» είναι ρυθμισμένη να φθάνει στον προορισμό της χωρίς να χρειάζεται να επέμβουν ανθρώπινα χέρια ή μυαλά! Η κάψουλα είναι κατασκευασμένη από ανοξείδωτο χάλυβα και στην κάτω επιφάνειά της έχει κολλημένες πλάκες γυαλιού ανθεκτικού στις τεράστιες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται με την είσοδο στη γήινη ατμόσφαιρα κατά την επιστροφή των αστροναυτών. Διαθέτει τρία παράθυρα, τουαλέτα και χώρο αποθήκευσης όπου αυτή τη φορά μετέφεραν και λίγο παγωτό για τους κάπως ταλαιπωρημένους διατροφικά ανθρώπους στον Διαστημικό Σταθμό και στο εσωτερικό της η μεγάλη έκπληξη είναι πως δεν υπάρχουν τα συνηθισμένα χειριστήρια των αεροπλάνων ή των προηγούμενων διαστημικών αποστολών. Στη θέση τους εγκαταστάθηκαν τρεις οθόνες υπολογιστών που παίρνουν εντολές από τις άκρες των δακτύλων του πιλότου. Δεν υπάρχει καν πηδάλιο, που σε κανονικές συνθήκες θα αποδειχθεί και άχρηστο αφού, κατ’ απομίμηση των αυτοκινήτων χωρίς άνθρωπο-οδηγό, ο… δράκος μπορεί να βρει τη σπηλιά του στον Διαστημικό Σταθμό εντελώς αυτόνομα, χωρίς να μεσολαβήσει ανθρώπινο χέρι. Μια ακόμη πρωτοτυπία είναι πως ακόμη και αν φορούν εκείνα τα χοντρά γάντια των αστροναυτών, οι οθόνες δέχονται και πάλι τις εντολές, σαν να ήταν τα δάχτυλά τους χωρίς γάντια. Καιρού επιτρέποντος… Τη μεγαλύτερη ευαισθησία η επιχείρηση αυτή στο σύνολό της τη δείχνει απέναντι στις καιρικές συνθήκες. Και έτσι δεν ήταν έκπληξη που η πρώτη προγραμματισμένη εκτόξευση για την Πέμπτη 28 Μαΐου αναβλήθηκε εξαιτίας της συννεφιάς και μόνον 40 λεπτά πριν από την ώρα μηδέν. Διότι θεωρείται πολύ επικίνδυνο να περάσει ένα μεταλλικό αντικείμενο με τις διαστάσεις του πυραύλου-φορέα μέσα από μια, κυριολεκτικά, φορτισμένη από στατικό ηλεκτρισμό ατμόσφαιρα. Ο κίνδυνος έκρηξης είναι πολύ μεγάλος. Η όλη διάταξη όπως εμφανίστηκε στην πίστα απογείωσης 39Α αποτελείται από τρία βασικά τμήματα. Το πρώτο από αυτά έχει την ονομασία Falcon 9, δηλαδή πρόκειται για ένα «γεράκι» με το 9 να σημαίνει ότι το κινούν εννέα κινητήρες Merlin, ενώ διαθέτει και αποθήκες καυσίμων. Είναι κατασκευασμένες από κράμα λιθίου-αλουμινίου για την αποθήκευση του υγρού οξυγόνου και του RP-1 (που σημαίνει Rocket Propellant-1 ή Refined Petroleum-1), μιας κηροζίνης εξαιρετικά προσεκτικά διυλισμένης. Ενα ακόμη χαρακτηριστικό του πρώτου αυτού τμήματος, που δείχνει και το πόσα πράγματα πρέπει οι σχεδιαστές τέτοιων συστημάτων να έχουν υπόψη τους, είναι το ότι οι κινητήρες καθώς αδειάζουν τα ντεπόζιτα από τα καύσιμα (μέσα σε 2,5 λεπτά όλα αυτά) πρέπει να επιβραδύνουν διότι η μάζα του όλου συστήματος μειώνεται ραγδαία και αν συνέχιζαν με τον ίδιο ρυθμό, η επιτάχυνση θα γινόταν ανυπόφορη. Το ενδιάμεσο τμήμα διαθέτει μόνον έναν κινητήρα Merlin ενώ στο τρίτο τμήμα βρίσκεται η κάψουλα «Ντράγκον» που όταν έλθει η ώρα της επιστροφής με δικά της μέσα θα μεταφέρει τους δύο αστροναύτες πίσω στη Γη. Ο προορισμός Δύο φορές σε ολόκληρο το ταξίδι ο ένας από τους αστροναύτες πήρε από το σύστημα της αυτόματης πλοήγησης τον έλεγχο του σκάφους στα χέρια του. Μόνο και μόνο για να διαπιστωθεί πως όλα μπορούν να υπακούσουν και στα ανθρώπινα χέρια και στο ανθρώπινο μυαλό. Πάντως ο έλεγχος της πορείας μπορεί να γίνεται και από τον επίγειο σταθμό παρακολούθησης της NASA στη Φλόριδα και από το Χόουθορν της Καλιφόρνιας, όπου είναι η έδρα της SpaceX. Η σύνδεση με τον Διαστημικό Σταθμό την Κυριακή έγινε εντελώς αυτόματα και όπως δήλωσαν οι δύο αστροναύτες τη Δευτέρα, σχεδόν δεν κατάλαβαν πως είχαν συνδεθεί! Μετά τη σύνδεση και πριν βγουν αποκαθίσταται η ίδια πίεση με αυτήν του Διαστημικού Σταθμού και αφού αφήσουν τις διαστημικές στολές τους στο «Ντράγκον», μόνον με ένα απλό χακί παντελόνι και μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα ξεκινούν τη ζωή τους στον Διαστημικό Σταθμό που περιστρέφεται 482 χιλιόμετρα επάνω από τη Γη. Δεν είναι γνωστό το πόσο θα μείνουν, από έξι εβδομάδες έως ίσως και το ανώτερο δυνατόν, που είναι οι 4 μήνες. Και αυτός ο περιορισμός έχει να κάνει με το ότι τα φωτοβολταϊκά συστήματα του «Ντράγκον» έχουν μια πιστοποιημένα σταθερή απόδοση μέχρι 119 ημέρες που όμως μετά αρχίζει να πέφτει διότι άτομα οξυγόνου στην ανώτερη ατμόσφαιρα επιδρούν αρνητικά. Πάντως στον Διαστημικό Σταθμό όπου βρήκαν δύο ρώσους κοσμοναύτες και έναν αμερικανό αστροναύτη έχουν πολλά να κάνουν και να βοηθήσουν, διότι οι δουλειές είναι πολλές και για συντήρηση και για πειράματα. Εχουν να κάνουν δυο περιπάτους στο Διάστημα: ο ένας για την εγκατάσταση νέων ηλιακών μπαταριών και μιας πλατφόρμας για πειράματα από ευρωπαϊκά ιδρύματα ενώ ο άλλος έχει περάσει από ταχεία εκπαίδευση στον χειρισμό του ρομποτικού βραχίονα καναδικής κατασκευής. Οι πρωταγωνιστές Οι Χάρλεϊ, 53 ετών σήμερα, και Μπένκεν, 49 ετών, ξεκίνησαν ως πιλότοι, ο πρώτος στους πεζοναύτες και ο δεύτερος στην πολεμική αεροπορία. Εχουν όμως και πανεπιστημιακά πτυχία, πολιτικού μηχανικού ο Χάρλεϊ, Φυσικής και Μηχανολογίας ο Μπένκεν, με διδακτορικό από το California Institute of Technology. Το 2000 εντάσσονται στους υποψήφιους αστροναύτες της NASA. Είχαν ήδη βρεθεί στο Διάστημα από δύο φορές πριν από αυτή την πτήση, αλλά όχι μαζί. Είναι παντρεμένοι και έχουν από έναν μικρό γιο ο καθένας και με γυναίκες που επίσης βρέθηκαν στο Διάστημα κάποια στιγμή, η μία μάλιστα για έξι ολόκληρους μήνες. NASA: Ο πρώτος πελάτης Στις 8 Ιουλίου του 2011 το διαστημικό λεωφορείο «Atlantis» απογειώθηκε από την εξέδρα 39 Α και επέστρεψε μετά από 11 ημέρες. Αυτό ήταν και το τελευταίο διαστημικό ταξίδι που ξεκινούσε από το αμερικανικό έδαφος. Είχε φθάσει το τέλος μιας εποχής. Τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία θεωρήθηκε πως είχαν φάει πλέον τα ψωμιά τους, ήταν πολυέξοδα και άβολα, τα «Soyuz» των Ρώσων είχαν αποδειχθεί αξιόπιστα, αν και για κάθε θέση αστροναύτη σε αυτά οι Ρώσοι ζητούν πλέον περίπου 90 εκατομμύρια δολάρια. Κρίθηκε ότι συνέφερε να δοθούν χρήματα σε αμερικανικές εταιρείες, όπως η Boeing και η SpaceX για την έρευνα, την κατασκευή και την… κυκλοφορία των επόμενων «λεωφορείων». Υπολόγισαν πως το 2019 θα ήταν όλα έτοιμα, αλλά πολλές αστοχίες στους υπολογισμούς και στις δοκιμές πριν από την απογείωση καθυστέρησαν και τους δύο (μόλις την Παρασκευή, 29/5 κάηκε ένας ακόμη κινητήρας στις εγκαταστάσεις της SpaceX). Πάντως είναι αυτή η εταιρεία που προς το παρόν κερδίζει την κούρσα από την Boeing και την εταιρεία του Τζεφ Μπέζος. Η NASA από την πλευρά της θέλει να παραδώσει όλη την εμπορική και τουριστική κίνηση προς τον Διαστημικό Σταθμό στους ιδιώτες και να ασχοληθεί με τους μεγάλους στόχους της. Μόνιμη βάση στη Σελήνη και το ταξίδι με προορισμό τον Αρη. Το πόσο εμπορικός θα γίνει ο «δρόμος» 39Α – Διαστημικός Σταθμός γίνεται ίσως πιο εύκολα κατανοητό από δύο γεγονότα. Το πρώτο έχει να κάνει με την εμφάνιση των διαστημικών στολών των δύο αστροναυτών, που είναι αρκετά κομψές και σχεδιάστηκαν από το μηδέν με υπεύθυνους γι’ αυτό τον Ελον Μασκ, σε στενή συνεργασία όμως με τον Χοσέ Φερναντέζ, έναν γνωστό σχεδιαστή στον κόσμο της μόδας. Το δεύτερο ενδεικτικό σημάδι εξάπλωσης του εμπορίου και στο Διάστημα είναι το ότι, όπως ανακοινώθηκε από τη NASA, ήδη γίνονται συζητήσεις να ανέβει έως εκεί για γυρίσματα στην επόμενη ταινία του, ποιος άλλος; Ο… Τομ Κρουζ! Δισεκατομμύρια σε Boeing και SpaceX Δεν είναι λίγα τα χρήματα που έχουν πάρει οι δυο εταιρείες, Boeing και SpaceX, για όλο αυτό το πρόγραμμα. Η πρώτη πήρε 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ακόμη παλεύει με τα προβλήματα του υλικού της, και 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια η δεύτερη, που όμως κατάφερε έστω και με έναν χρόνο καθυστέρηση να στείλει ανθρώπους σε χαμηλή τροχιά. Πρόγονος η κάψουλα που εκτελούσε μεταφορές φορτίων Η SpaceX με τον πύραυλο Falcon 9 έχει εξυπηρετήσει 83 φορές τη NASA και άλλους πελάτες μεταφέροντας και τοποθετώντας στην τροχιά τους δορυφόρους και μεταφέροντας φορτία στον Διαστημικό Σταθμό. Πρόγονος της κάψουλας «Crew Dragon» ήταν η κάψουλα «Cargo Dragon» ακριβώς φτιαγμένη για να εκτελεί μεταφορές. Τα βαφτίσια και άλλα ενδιαφέροντα του ταξιδιού l Από τα πρώτα πράγματα που είχαν να κάνουν οι Χάρλεϊ και Μπένκεν μόλις σταθεροποιήθηκε η πορεία τους προς τον Διαστημικό Σταθμό ήταν να ανακοινώσουν στο επίγειο κέντρο ελέγχου στο ακρωτήριο Κένεντι το όνομα του σκάφους που τους μεταφέρει. Κατά μια πολύ παλιά παράδοση, από τον καιρό των επανδρωμένων αποστολών του προγράμματος Mercury, τα βαφτίσια γίνονται «στον αέρα» με νονούς το πλήρωμα. -Το σκάφος τους λοιπόν το ονόμασαν «Endeavour», που σημαίνει φιλότιμη και επίπονη προσπάθεια, για να θυμίζουν την προσπάθεια που έγινε από το 2011 για να επιστρέψει η Αμερική σε διαστημικά ταξίδια, όπως αυτό από το έδαφός της. Δεν ήταν έκπληξη διότι και οι δύο είχαν ταξιδέψει παλαιότερα με ένα διαστημικό λεωφορείο που είχε το ίδιο όνομα. Ετσι ονομαζόταν επίσης και το πλοίο του Αγγλου Τζέιμς Κουκ όταν αυτός ταξίδεψε προς την Αυστραλία στο τέλος του 18ου αιώνα. -Σε περίπτωση κινδύνου κατά την αρχή της εκτόξευσης υπάρχει η δυνατότητα από το «Crew Dragon» να μπουν σε λειτουργία 8 κινητήρες SuperDraco, ενσωματωμένοι στα πλευρά του σκάφους που έχουν τη δυνατότητα να το αποσπάσουν από τον πύραυλο και να επιστρέψει στη Γη έχοντας βοήθεια από 4 αλεξίπτωτα. -Ενώ τα μεταφορικά σκάφη του τύπου Soyuz είναι σε θέση να μεταφέρουν μόνον 3 αστροναύτες ή κοσμοναύτες, ήδη στην επόμενη πτήση, κοντά στο τέλος Αυγούστου, σχεδιάζεται να μεταφερθούν 4 αστροναύτες στον Διαστημικό Σταθμό με μία μόνον εκτόξευση. -Σε αυτή τη διεύθυνση https://iss-sim.spacex.com/ οι αναγνώστες μπορούν να βρουν δωρεάν έναν εξομοιωτή πτήσης για τους χειρισμούς έως τη σύνδεση με τον Διαστημικό Σταθμό. -Στην επιστροφή του έπειτα από μερικούς μήνες με τους Χάρλεϊ και Μπέτκεν το «Endeavour» θα προσθαλασσωθεί στον Ατλαντικό και εκεί η ιδιωτική εταιρεία είναι υποχρεωμένη να διαθέτει κάποιο πλοίο με δυνατότητες άμεσης περίθαλψης εν πλω (και το όνομά αυτού Go Searcher), για να τους περισυλλέξει. https://www.tovima.gr/2020/06/10/science/enas-drakos-sti-diastimiki-spilia-tou/

Προ των πυλών η εκτόξευση της πρώτης αραβικής αποστολής στον Άρη. Η πρώτη αραβική διαστημική αποστολή στον Άρη, από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ετοιμάζεται για εκτόξευση εντός εβδομάδων, με τη φόρτωση των καυσίμων να πρόκειται να αρχίσει την επόμενη εβδομάδα, όπως αναφέρει το BBC. Το «Amal» (Ελπίδα) θα χρειαστεί επτά μήνες για να ταξιδέψει 493 εκατομμύρια χιλιόμετρα ώστε να φτάσει στον Άρη και να τεθεί σε τροχιά, από όπου θα αποστέλλει νέα δεδομένα για το κλίμα και την ατμόσφαιρά του. Το σκάφος θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον Άρη για ένα ολόκληρο αρειανό έτος- 687 ημέρες, προκειμένου να συγκεντρώσει επαρκή δεδομένα. Θα πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από τον Άρη μέσα σε 55 ώρες. Σε σχετική ενημέρωση τη Δευτέρα η Σάρα αλ Αμίρι, επιστημονική επικεφαλής, είπε πως το πρόγραμμα θα αποτελέσει σημαντικό κίνητρο για νέους Άραβες επιστήμονες προκειμένου να αρχίσουν καριέρες στην αεροδιαστημική. Το «Amal» έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί από την Τανεγκασίμα της Ιαπωνίας στις 14 Ιουλίου. Θα εκτοξευτεί με ιαπωνικό πύραυλο και θα μεταφέρει τρεις τύπους αισθητήρων για μετρήσεις σχετικά με την ατμόσφαιρα του Άρη. Σε αυτό το πλαίσιο θα γίνουν έρευνες για τη σκόνη και το όζον του πλανήτη, μετρήσεις σχετικά με τα κάτω τμήματα της ατμόσφαιρας και μετρήσεις σχετικά με τα επίπεδα οξυγόνου και υδρογόνου. Όπως είπε η Αμίρι, οι έρευνες θα εστιαστούν στο πώς αυτά τα δύο τελευταία στοιχεία- απαραίτητα για το νερό- διαφεύγουν από τον πλανήτη. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν στείλει στο παρελθόν δορυφόρους σε τροχιά και αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο πρώτος Άραβας αστροναύτης που πήγε στο διάστημα ήταν ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Σουλτάν μπιν Σαλμάν αλ Σαούντ, που πέταξε με αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο το 1985. https://www.naftemporiki.gr/story/1607014/pro-ton-pulon-i-ektokseusi-tis-protis-arabikis-apostolis-ston-ari

Μπορουμε να καλλιεργήσουμε λαχανικά στον Άρη; Με μια αποστολή στον Άρη στον ορίζοντα και οι αστροναύτες να περνούν περισσότερο από ποτέ σε τροχιά, οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους για να καλλιεργούν λαχανικά στο διάστημα. Στο The Martian, η ταινία του 2015 σε σκηνοθεσία του Ridley Scott, ο αστροναύτης Mark Watney (Matt Damon) εγκαταλείφθηκε τυχαία μόνος του στον Άρη από τους συνεργάτες του μετά από έκτακτη εκκένωση, χωρίς αρκετό φαγητό για να επιβιώσει. Ο Άρης είναι μια δύσκολη προοπτική ακόμη και για τον πιο δραστηριο κηπουρο: δεν υπάρχει σχεδόν κανένας αέρας, το «χώμα» έχει λίγα θρεπτικά συστατικά και πολλά βαρέα μέταλλα και η θερμοκρασία είναι συνήθως περίπου -60C. «Θα πρέπει να επιστήσω το σκατά από αυτό», δηλώνει ο Watney, βοτανολόγος. Αποφασίζει να καλλιεργήσει πατάτες, να ξαπλώσει έναν θόλο ελεγχόμενο από το κλίμα, να καίει υδραζίνη για να κάνει νερό και να δημιουργήσει ένα μέσο ανάπτυξης από τη σκόνη του Άρη που συμπληρώνεται από τα κόπρανα των συνεργατών του. Θα μπορούσε κανείς να περιμένει από τους κατάλληλους επιστήμονες που στην πραγματικότητα προσπαθούν να βρουν πώς να καλλιεργήσουν τρόφιμα στον Άρη, με σκοπό να στηρίξουν την ανθρώπινη ζωή εκεί σε κάποιο σημείο στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, να λησμονηθούν για τέτοιες παρανοϊκές εικασίες. «Ο Αρειανός; Αυτή είναι η αγαπημένη μου ταινία! " αναφέρει ο Δρ Wieger Wamelink, ανώτερος οικολόγος στο Πανεπιστήμιο Wageningen στην Ολλανδία, ο οποίος διεξάγει πειράματα στην καλλιέργεια φυτών στο διάστημα από το 2013. «Είναι η μόνη ταινία επιστημονικής φαντασίας όπου η καλλιέργεια τροφίμων είναι πολύ σημαντική». Όταν ο Wamelink ξεκίνησε τα πειράματά του, πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι το έργο του ήταν ασημαντο. Τώρα, χάρη στο The Martian, αρχικά ένα μυθιστόρημα του 2011 από τον Αμερικανό συγγραφέα Andy Weir, τουλάχιστον κατάλαβαν τι προσπαθούσε να πετύχει. «Η ταινία βοήθησε πάρα πολύ», λέει ο Wamelink. Επίσης, αντιθέτως, παρείχε υποθέσεις που μπορεί να δοκιμάσει. «Το ταξίδι στον Άρη διαρκεί μισό χρόνο», μου λέει σε μια βιντεοκλήση από το γκαράζ του στο Wageningen, μια ελκυστική πόλη του Ρήνου, όχι μακριά από το Arnhem. «Αποθηκεύστε λοιπόν όλα τα κακά και τα κατούρα σας. Αυτό είναι το βασικό σας κιτ, αυτό που χρειάζεστε για να ξεκινήσετε στο έδαφος. Στην πραγματικότητα, το The Martian είναι απολύτως σωστό εκεί. Μπορεί να είναι δύσοσμο, αλλά είναι τόσο σημαντικό. " Ο 53χρονος Wamelink, ο οποίος έχει μια ανόητη αίσθηση του χιούμορ και, συμπτωματικά, μια ομοιότητα με τον Matt Damon, έχει ένα υπόβαθρο στην αναπαραγωγή των φυτών. Μέχρι πρόσφατα, είχε μια συμβατική ακαδημαϊκή καριέρα στο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι παγκοσμίως γνωστό για το έργο του στη γεωργία και τη δασοκομία. Ωστόσο, ο Wamelink συνέχισε να διαβιβάζεται για επιχορηγήσεις έρευνας: του είπαν μια φορά ότι οι προτάσεις του «δεν ήταν αρκετά καινοτόμες». Στο ντους μια μέρα, ο Wamelink άρχισε να συλλογίζεται την ιδέα της παραγωγής τροφίμων στο διάστημα. Ένας φανατικός Trekkie («αλλά δεν πηγαίνω σε συνέδρια και δεν φοράω κοστούμια»), διαπίστωσε ότι το άμεσο σημείο αναφοράς του ήταν το sci-fi. «Στο Star Trek, είναι εύκολο: απλώς αναπαράγουν τρόφιμα από καθαρή ενέργεια», λέει ο Wamelink. «Αν κοιτάξετε το Deep Space Nine, ο Διοικητής Sisko του αρέσει να μαγειρεύει και χρησιμοποιεί φρέσκα λαχανικά. Αλλά ποτέ δεν δείχνουν από πού προέρχονται. " Μόνο στην αρχική σειρά Battlestar Galactica από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όπου ο στόλος ακολούθησε τεράστια «αγροτικά πλοία», υπήρχε ένα νεύμα στις πρακτικές της ζωής μακριά από τη Γη. Ο Wamelink συνέταξε μια νέα πρόταση: μια θεωρητική μελέτη για την ανάπτυξη φυτών στη Σελήνη και στον Άρη. Του δόθηκε 25.000 €. Στη συνέχεια, ο Wamelink ανακάλυψε ότι θα μπορούσατε να αγοράσετε το "regolith προσομοιωτή" που υποστηρίζεται από τη Nasa, ουσιαστικά χώμα από τη Γη που έχει πολλές από τις ιδιότητες που βρέθηκαν στο διάστημα: το έδαφος "φεγγάρι" προήλθε από μια έρημο στην Αριζόνα και τον προσομοιωτή του Άρη από την πλευρά ενός ηφαιστείου στη Χαβάη, το οποίο στη συνέχεια καθαρίζεται και τυλίγεται για να το κάνει πιο σκονισμένο. Ο Wamelink αποφάσισε να κάνει τα πειράματά του πρακτικά: τι θα μπορούσε πραγματικά να αναπτυχθεί σε αυτά τα παράξενα εδάφη που δεν έχουν θρεπτικά συστατικά; Σε ένα θερμοκήπιο, ο Wamelink ξεκίνησε με κάρδαμο κήπου, το οποίο φύτεψε την 1η Απριλίου 2013. «Όχι μια πολύ βολική μέρα», αντανακλά τώρα, «γιατί κανείς δεν μας πίστευε όταν το ξεκινήσαμε, ειδικά δημοσιογράφους». Η Wamelink δεν είχε ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες. Ανησυχούσε ιδιαίτερα ότι ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και ο ψευδάργυρος στο έδαφος θα καταλήγουν στο νερό που απορροφούν τα φυτά και ότι στη συνέχεια θα είναι τοξικά για κατανάλωση. Όμως, προς έκπληξη του Wamelink, το κάρδαμο μεγάλωσε και, το κρίσιμο, το εργοστάσιο δεν ανέλαβε τα βαρέα μέταλλα. Στα χρόνια από τότε, ο Wamelink βελτίωσε τη διαδικασία. Προσθέτοντας οργανική ύλη (φύλλα και ρίζες από την προηγούμενη συγκομιδή) στο έδαφος και τους γαιοσκώληκες για να την διαλύσει, αύξησε ριζικά το μέγεθος και την ποσότητα των φυτών. Έχει επίσης επεκτείνει την ποικιλία των καλλιεργειών: όχι μόνο κάρδαμο και φύλλα σαλάτας αλλά ντομάτες, μπιζέλια, ραπανάκια και λαχανικά ρίζας όπως καρότα και πατάτες. «Ο Άρης θα έρθει να φοβάται τις δυνάμεις της βοτανικής μου», προβλέπει ο Mark Watney........ https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4118950324/2020/06/09/gardens-of-the-galaxy-can-you-grow-vegetables-on-mars

Ο Άρης κάποτε διέθετε έναν γιγάντιο δακτύλιο Επιστήμονες από το Ινστιτούτο SETI και το Πανεπιστήμιο Purdue διαπίστωσαν ότι ο μόνος τρόπος για την παραγωγή της ασυνήθιστα κεκλιμένης τροχιάς του Deimos είναι ότι ο Άρης είχε δακτύλιο πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ μερικοί από τους πιο ογκώδεις πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα έχουν γιγάντιους δακτυλίους και πολλά μεγάλα φεγγάρια, ο Άρης έχει μόνο δύο μικρά, παραμορφωμένα φεγγάρια, το Phobos και το Deimos. Αν και αυτά τα φεγγάρια είναι μικρά, οι περίεργες τροχιές τους κρύβουν σημαντικά μυστικά για το παρελθόν τους. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα δύο φεγγάρια του Άρη, που ανακαλύφθηκαν το 1877, συνελήφθησαν αστεροειδείς. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι τροχιές τους βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον ισημερινό του Άρη, ότι τα φεγγάρια πρέπει να έχουν σχηματιστεί ταυτόχρονα με τον Άρη. Αλλά η τροχιά του μικρότερου, πιο απομακρυσμένου φεγγαριού Deimos έχει κλίση κατά δύο μοίρες. «Το γεγονός ότι η τροχιά του Deimos δεν βρίσκεται ακριβώς με τον ισημερινό του Άρη θεωρήθηκε ασήμαντο και κανείς δεν ενδιαφερόταν να προσπαθήσει να το εξηγήσει», λέει η επικεφαλής συγγραφέας Matija Ćuk, ερευνητής στο Ινστιτούτο SETI. «Αλλά μόλις είχαμε μια μεγάλη νέα ιδέα και την κοιτάξαμε με νέα μάτια, η τροχιά του Deimos αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό της». Αυτή η σημαντική νέα ιδέα παρουσιάστηκε το 2017 από τον συν-συγγραφέα του Ćuk David Minton, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Purdue και τον τότε μεταπτυχιακό φοιτητή του Andrew Hesselbrock. Ο Hesselbrock και ο Minton σημείωσαν ότι το εσωτερικό φεγγάρι του Άρη, το Phobos, χάνει ύψος καθώς η μικροσκοπική βαρύτητά του αλληλεπιδρά με τον επικείμενο κόσμο του Άρη. Σύντομα, με αστρονομικούς όρους, η τροχιά του Φόβου θα πέσει πολύ χαμηλά, και η βαρύτητα του Άρη θα την τραβήξει για να κάνει ένα δαχτυλίδι γύρω από τον πλανήτη. Ο Hesselbrock και ο Minton πρότειναν ότι πάνω από δισεκατομμύρια χρόνια, οι γενιές του Άρη τα φεγγάρια καταστράφηκαν σε δαχτυλίδια. Κάθε φορά, ο δακτύλιος θα δημιουργούσε στη συνέχεια ένα νέο, μικρότερο φεγγάρι για να επαναλάβει τον κύκλο ξανά. Αυτή η κυκλική θεωρία του φεγγαριού του Άρη έχει ένα κρίσιμο στοιχείο που καθιστά δυνατή την κλίση του Deimos: ένα νεογέννητο φεγγάρι θα απομακρυνόταν από τον δακτύλιο και τον Άρη. Που βιώνει την αντίθετη κατεύθυνση από τον εσωτερικό σπειροειδή Phobos λόγω βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με τον Άρη. Ένα φεγγάρι που μεταναστεύει προς τα έξω ακριβώς έξω από τους δακτυλίους μπορεί να συναντήσει τον λεγόμενο τροχιακό συντονισμό, στην οποία η τροχιακή περίοδος του Deimos είναι τριπλάσια από την άλλη σελήνη. Αυτοί οι τροχιακοί συντονισμοί είναι επιλεκτικοί αλλά προβλέψιμοι για την κατεύθυνση στην οποία διασχίζονται. Μπορούμε να πούμε ότι μόνο ένα φεγγάρι που κινείται προς τα έξω θα μπορούσε να έχει επηρεάσει έντονα τον Deimos, πράγμα που σημαίνει ότι ο Άρης πρέπει να είχε δακτύλιο που ωθεί το εσωτερικό φεγγάρι προς τα έξω. Ο Ćuk και οι συνεργάτες του συμπεραίνουν ότι αυτό το φεγγάρι μπορεί να ήταν 20 φορές μεγαλύτερο από το Phobos και ίσως να ήταν ο «παππούς του» που υπήρχε πριν από περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια, και ακολούθησαν δύο ακόμη κύκλοι δαχτυλιδιών-φεγγαριών, με το τελευταίο φεγγάρι να είναι Phobos . Αυτή η εικόνα από μια μικρή κλίση της τροχιάς ενός ταπεινού φεγγαριού έχει κάποιες σημαντικές συνέπειες για την κατανόηση του Άρη και των φεγγαριών του. Η ανακάλυψη του παρελθόντος τροχιακού συντονισμού, εκτός από την προσάρτηση της κυκλικής θεωρίας δακτυλίου-φεγγαριού για τον Άρη. Αυτό υπονοεί ότι για μεγάλο μέρος της ιστορίας του, ο Άρης διέθετε ένα εξέχον δαχτυλίδι. Ενώ ο Deimos είναι δισεκατομμύρια ετών, ο Ćuk και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι ο Phobos είναι νέος καθώς τα αστρονομικά αντικείμενα πηγαίνουν, σχηματίζοντας ίσως μόλις 200 εκατομμύρια χρόνια πριν, ακριβώς στην ώρα για τους δεινόσαυρους. Αυτές οι θεωρίες μπορεί να είναι αρκετές για σοβαρές δοκιμές σε λίγα χρόνια, καθώς Το ιαπωνικό διαστημικό πρακτορείο JAXA σχεδιάζει να στείλει ένα διαστημικό σκάφος στο Phobos το 2024, το οποίο θα συλλέγει δείγματα από την επιφάνεια του φεγγαριού και θα τα φέρει πίσω στη Γη. Ο Ćuk είναι ελπιδοφόρος ότι αυτό θα μας δώσει σταθερές απαντήσεις σχετικά με το σκοτεινό παρελθόν των μαρκών του Άρη: «Κάνω θεωρητικούς υπολογισμούς για το ζην, και είναι καλοί, αλλά τα δοκιμάζω ενάντια στον πραγματικό κόσμο τώρα και μετά είναι ακόμα καλύτερο.» Η έρευνα παρουσιάζεται στην 236η Συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά στις 1-3 Ιουνίου 2020, και γίνεται δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letters. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4118891681/2020/06/05/-

Η RSC Energia δοκιμάζει μια συσκευή εκτόξευσης σχοινιών για το PTK Orel Οι μηχανικοί δοκιμών του κέντρου αεροδιαστημικής RSC Energia (μέρος της Roscosmos State Corporation) δοκίμασαν μια νέα συσκευή εκτόξευσης σχοινιών (KSU) για το ελπιδοφόρο επανδρωμένο πλοίο μεταφοράς (PTK) Orel. Η εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της τεχνολογικής ανάπτυξης και της εκπαίδευσης προσωπικού του CJSC "ZEM" που πήρε το όνομά του από τον V.D. Vachnadze, όπου είναι εγκατεστημένο το μοντέλο του PTK. Με τη βοήθεια της συσκευής εκτόξευσης καλωδίων, το πλήρωμα θα αφήσει ανεξάρτητα το όχημα κατάβασης σε περίπτωση προσγείωσης στο νερό, καθώς και εάν η ομάδα αναζήτησης δεν μπορεί γρήγορα να πλησιάσει. Οκτώ μηχανικοί δοκιμών συμμετείχαν στο πείραμα, συμπεριλαμβανομένων δύο έμπειρων κοσμοναύτων, των Ηρώων της Ρωσίας Alexander Kaleri και του Γιούρι Οσατσόφ. Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε σε δύο στάδια: πρώτα, κάθε μηχανικός δοκιμής εξέτασε το KSU ανεξάρτητα με αργό ρυθμό και στη συνέχεια οι κινήσεις πραγματοποιήθηκαν σε διαστημικές στολές, χωρισμένες σε πληρώματα. - Για παράδειγμα, κατά την προσγείωση ενός PTK στο νερό, ίσως χρειαστεί να αφήσετε το πλοίο όχι από την πλαϊνή πόρτα, αλλά από την κορυφή. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε μια συσκευή εκτόξευσης σχοινιού », δήλωσε ο πιλότος-κοσμοναύτης Αλέξανδρος Καλέρι. - Το άλμα στο νερό με μια στολή είναι επικίνδυνο, μπορείτε να χτυπήσετε την πλευρική επιφάνεια του πλοίου. Το KSU θα χρειαστεί σε περίπτωση κατακόρυφης προσγείωσης του πλοίου "στα πόδια του" στην κανονική λειτουργία. - Στο Soyuz, η συσκευή εκτόξευσης σχοινιών δεν χρησιμοποιείται, καθώς το πλοίο είναι χαμηλό και έχει μία πόρτα. Μια παρόμοια συσκευή χρησιμοποιήθηκε στα λεωφορεία », δήλωσε ο Γιούρι Οσατσόφ, ο οποίος πέταξε δύο φορές με αμερικανικά πλοία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τώρα οι δοκιμαστικοί μηχανικοί της RSC Energia αντιμετωπίζουν το καθήκον να εντοπίσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διαφόρων συστημάτων KSU. Το επόμενο βήμα είναι η διεξαγωγή προηγμένων δοκιμών της επιλεγμένης συσκευής και η σύνταξη βήμα-προς-βήμα οδηγιών για τη χρήση της για αστροναύτες. https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_06-05.html Άλλη μια πρωτιά κατέκτησε η πρώτη αστροναύτης που περπάτησε στο διάστημα, Η 68χρονη αστροναύτης Κάθι Σάλιβαν της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), η πρώτη Αμερικανίδα που περπάτησε στο διάστημα το 1984, έγινε και η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που έφθασε την Κυριακή με βαθυσκάφος στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών της Γης, στην Άβυσσο Τσάλεντζερ σε βάθος 10.915 μέτρων. Έγινε έτσι ο πρώτος άνθρωπος που έχει τόσο περπατήσει στο διάστημα, όσο και καταβυθιστεί στα μεγαλύτερα θαλάσσια βάθη. Η Σάλιβαν, που είναι επίσης γεωλόγος και ωκεανογράφος, συνεργάστηκε με τον αμερικανό εξερευνητή Βίκτορ Βέσκοβο, ο οποίος στο παρελθόν έχει φθάσει στα βαθύτερα σημεία των βυθών του πλανήτη. Η εταιρεία EYOS Expeditions συντόνισε την αποστολή της Σάλιβαν στην Άβυσσο Τσάλεντζερ, η οποία βρίσκεται στο Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, στη νότια απόληξη της Τάφρου των Μαριαννών. Η Σάλιβαν συνοδευόταν από τον Βέσκοβο και η καταβύθιση τους με το ειδικά σχεδιασμένο σκάφος «Limiting Factor» διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα, ενώ η ανάδυση τους τέσσερις ώρες, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Μόλις επέστρεψαν στο πλοίο της αποστολής, το ζευγάρι των εξερευνητών κάλεσε τους αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να ανακοινώσει το επίτευγμα. «Ως υβρίδιο ωκεανογράφου και αστροναύτη, αυτή ήταν μια ξεχωριστή μέρα, μια μοναδική μέρα στη ζωή μου, πρώτα να δω το σεληνιακό τοπίο της Αβύσσου Τσάλεντζερ και μετά να επικοινωνήσω με τους συντρόφους μου στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», δήλωσε η δρ Σάλιβαν, η οποία εντάχθηκε στη NASA το 1978 και στις 11 Οκτωβρίου 1994 έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που έκανε διαστημικό περίπατο από τον ISS. Αργότερα έγινε επικεφαλής της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ), έχοντας πάντα μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για το διάστημα όσο και για τους ωκεανούς. Η Άβυσσος Τσάλεντζερ ανακαλύφθηκε από το βρετανικό πλοίο H.M.S. Challenger στη διάρκεια μιας πολυετούς αποστολής (1872-1876). Έκτοτε πολλές αποστολές έχουν προσπαθήσει να μετρήσουν το ακριβές βάθος της, πυροδοτώντας και σχετικές διαφωνίες. Τον Απρίλιο του 2019 ο Βέσκοβο, πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, ο οποίος έγινε στη συνέχεια εξερευνητής, ισχυρίστηκε ότι έφθασε ακόμη βαθύτερα από ό,τι είχε φθάσει ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού» Τζέιμς Κάμερον το 2012. https://www.in.gr/2020/06/09/tech/alli-mia-protia-katektise-proti-astronaytis-pou-perpatise-sto-diastima/

Τζέιν Γούντολ: Η ανθρωπότητα είναι τελειωμένη αν δεν αντλήσουμε διδάγματα από την πανδημία. Η επιστήμονας που γνωρίζει καλύτερα τα θέματα διατήρησης της άγριας ζωής και βιώσιμης ανάπτυξης, είναι η δρ. Τζέιν Γκούντολ. Γι’ αυτό, καθώς συνεχίζεται η πανδημία του κορονοϊού, η Αγγλίδα πρωτευοντολόγος εξέδωσε προειδοποίηση για την ευθραυστότητα της ανθρωπότητας, εάν δεν αλλάξουμε τα τωρινά συστήματα διατροφής μας και δεν αντλήσουμε διδάγματα από την πανδημία. «Το προκαλέσαμε αυτό στους εαυτούς μας λόγω της απόλυτης έλλειψης σεβασμού στα ζώα και το περιβάλλον» δήλωσε η Τζέιν Γκούντολ σε διαδικτυακή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από την οργάνωση «Compassion in World Farming». «Η ασέβεια μας στα άγρια ζώα και η ασέβειά μας στα εκτρεφόμενα ζώα δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση, κατά την οποία η ασθένεια μπορεί να διαδοθεί και να μολύνει ανθρώπους» πρόσθεσε. Η Τζέιν Γκούντολ τόνισε ότι πηγή του κορονοϊού είναι η υπερεκμετάλλευση του φυσικού κόσμου, όπως τα δάση που μειώθηκαν δραστικά, τα φυσικά ενδιαιτήματα που καταστράφηκαν και τα είδη που εξαφανίστηκαν. Η επιστήμονας -που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην έρευνα για τη συμπεριφορά των χιμπατζήδων- ζήτησε να σταματήσει η εντατική καλλιέργεια, η οποία, όπως αναφέρει, δημιουργεί ζωικές ασθένειες. Επιπλέον, συνέδεσε τη βιομηχανική καλλιέργεια με την αύξηση των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά υπερβακτήριων. «Πρέπει να σταματήσουμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους» είπε για τις εταιρείες που χρησιμοποιούν την εργοστασιακή γεωργία. Η Αγγλίδα πρωτευοντολόγος ζήτησε από τους ανθρώπους να ανασυρθούν από τη φτώχεια, καθώς επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον φυσικό κόσμο, μαζί με τον πόλεμο και τη βία. «Αν δεν κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά, τελειώσαμε» είπε. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε για πολύ περισσότερο έτσι» τόνισε. Ωστόσο υπογράμμισε ότι έχουμε λίγο χρόνο για να δράσουμε. «Έχουμε φτάσει σε μια καμπή στη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο» προειδοποίησε. «Ένα από τα διδάγματα που αντλήθηκαν από αυτήν την κρίση είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε τους τρόπους μας. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι για να αποφευχθούν μελλοντικές κρίσεις, πρέπει να αλλάξουμε δραστικά τη διατροφή μας και να προχωρήσουμε σε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές πρωτεΐνες. Για το καλό των ζώων, του πλανήτη και της υγείας των παιδιών μας» επισήμανε. https://www.in.gr/2020/06/08/tech/tzein-gountol-anthropotita-einai-teleiomeni-den-antlisoume-didagmata-apo-tin-pandimia/