Δροσος Γεωργιος

«Νeo» ρομποτικό σκάκι. Ένας κόσμος – ένας κόσμος τετράγωνος ο κόσμος μου. Στις απλοποιημένες του διαστάσεις χαρακώνονται οι ορίζοντες των ημερών, της ισονυχτίας η αντιθετική επιφάνεια. Όλα τα εγκλήματα της ζωής – πανουργίες φόνοι – ξαναζούν απάνου στο συντέφι και στον όνυχα όπου επίπονα γλιστρούν άκαρδου νου τα φιλντισένια σύμβολα τα είδωλα από κοράλλι. Ο δρόμος τους, οι επικίντυνοι σταθμοί των, οι απογοητεύσεις και τα λάφυρα – χαρές γι΄ αυτό που ήτανε καρδιά. Τώρα ζητά με του χεριού τη σπάνια κίνηση να περιπλέξει το ξερό παιχνίδι. Το αίμα που κυλάει, οι βιασμοί, ό,τι κρυφό έχει η ψυχή, δε διακρίνεται στις αυστηρές του μεταβολές. Όσοι όμως ξέρουν τους κανονισμούς, στο κάτοπτρο βλέπουν τις φριχτές εικόνες που δυό παίχτες κλείσανε σ’ εβένινο πλαίσιο και προσπαθούν με λιτές κούκλες να σκεπάσουν. Νικόλαος Κάλας, Οδός Νικήτα Ράντου, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1977 Το σκάκι αποκτά Τεχνητή Νοημοσύνη και γίνεται ρομποτικό Μπορεί να πρόκειται για ένα παιχνίδι με ιστορία 1500 ετών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να μένει στάσιμο και να μην αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Το Square Off είναι ένα ρομποτικό σκάκι, το οποίο τοποθετεί τα κομμάτια μόνα τους. Ο άνθρωπος μπορεί να παίζει εναντίον της Τεχνητής Νοημοσύνης ή με αντίπαλο έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Πρόσφατα, η Square Off παρουσίασε δύο νέες υλοποιήσεις το Neo και το Swap, τα οποία διαφέρουν ως προς το μέγεθος και τα υλικά κατασκευής. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με σκακιέρες που ταιριάζουν σε όλους τους χώρους και μπορούν να προσφέρουν αρκετά έντονες σκακιστικές συγκινήσεις. Κάτω από την επιφάνεια της σκακιέρας υπάρχει ένας ρομποτικός βραχίονας που φροντίζει να μετακινεί ειδικές μαγνητικές βάσεις πάνω στις οποίες ακουμπούν τα κομμάτια και έτσι γίνεται η κίνησή τους στη σκακιέρα. Για όσους έχουν δει τις ταινίες του Χάρι Πότερ, η εικόνα από την μαγική κίνηση των κομματιών στη σκακιέρα είναι οικεία και μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από την κινηματογραφική ταινία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη προσφέρει διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας, φθάνοντας πλέον τα 30 επίπεδα, ενώ μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ικανότητες του ανθρώπου με τον οποίο παίζει. Επιπρόσθετα, υπάρχει και ο ενσωματωμένος βοηθός ονόματι Viktor, ο οποίος μπορεί να προσφέρει σκακιστικά μαθήματα, χρήσιμες συμβουλές και ενδιαφέροντα κουίζ για όσους θέλουν να ασχοληθούν λίγο περισσότερο με το σκάκι. Τα νέα μοντέλα είναι αρκετά πιο γρήγορα από το πρώτο μοντέλο που είχε κάνει την εμφάνισή του το 2016, ενώ υπάρχει πλέον και η δυνατότητα της απομακρυσμένης μάχης με έναν φίλο μέσω βιντεοσυνομιλίας. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, έτρεχε μία καμπάνια άντλησης κεφαλαίων μέσω Kickstarter για να γίνουν διαθέσιμα στην αγορά τα παιχνίδια. Ο στόχος των δημιουργών τους είναι να βγάλουν στην αγορά την ρομποτική σκακιέρα τον Ιούνιο του 2020, σε τιμές που θα ξεκινούν από τα 120 δολάρια για το πιο απλό μοντέλο. https://physicsgg.me/2019/11/17/%ce%bdeo-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b9/

44 έτη φωτός διάνυσε το ραδιοσήμα του Αρεσίμπο στο διάστημα. Το σημερινό λογότυπο της Google είναι αφιερωμένο στο μήνυμα του Αρεσίμπο, που εκπέμφθηκε πριν από 44 χρόνια. Το μήνυμα του Αρεσίμπο είναι ένα ραδιοσήμα το οποίο εκπέμφθηκε από το παρατηρητήριο του Αρεσίμπο με κατεύθυνση το διάστημα το 1974 (στις 16 Νοεμβρίου), περιέχοντας βασικές πληροφορίες για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη Γη σε κωδικοποιημένη μορφή. Σκοπός της εκπομπής ήταν η επικοινωνία με κάποιο άλλο εξωγήινο πολιτισμό ο οποίος θα λάβει και θα αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα. Η εκπομπή του μηνύματος έγινε με κατεύθυνση την περιοχή γνωστή ως σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλέους σε απόσταση 25.000 ετών φωτός. Η εκπομπή του μηνύματος έγινε μόνο μια φορά, ως μέρος της εκδήλωσης για τον εορτασμό της ανακαίνισης του τηλεσκοπίου στο παρατηρητήριο του Αρεσίμπο στις 16 Νοεμβρίου 1974. Το μήνυμα αποτελείται από 1.679 δυαδικά ψηφία (210 bytes), τα οποία μεταδόθηκαν σε συχνότητα 2.380 MHz με διαμόρφωση συχνότητας στα 10 Hz ισχύ εκπομπής 1.000 kW. Τα ψηφία του 1 και 0 από τα οποία αποτελείται το μήνυμα στην δυαδική μορφή του, μεταδόθηκε με μετατόπιση συχνότητας στον ρυθμό των 10 ψηφίων ανά δευτερόλεπτο. Η συνολική εκπομπή διήρκησε λιγότερο από 3 λεπτά. Η διάταξη του μηνύματος αποτελείται από 1.679 τετράγωνα τα οποία είναι κατανεμημένα σε 73 γραμμές και 23 στήλες (1679 = 73 * 23 ως ημιπρώτος αριθμός), και στην μη κωδικοποιημένη μορφή του αποτελείται από συμβολικές απεικονίσεις. Το μήνυμα δημιουργήθηκε από τον Φρανκ Ντρέηκ, σε συνεργασία με τον Καρλ Σάγκαν και άλλους. Υπάρχουν 7 τμήματα στο μήνυμα με κατεύθυνση ανάγνωσης από πάνω προς τα κάτω: Οι αριθμοί 1 έως 10 (λευκά τετράγωνα) Οι ατομικοί αριθμοί των στοιχείων του υδρογόνου, άνθρακα, αζώτου, οξυγόνου, και φωσφόρου. Τα στοιχεία αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία του DNA (πορφυρά τετράγωνα) Οι μαθηματικοί τύποι για τα ζάχαρα και τις βάσεις στα νουκλεοτίδια του DNA (πράσινα τετράγωνα) Το σύνολο των νουκλεοτιδίων στο DNA, και αναπαράσταση της δομής του διπλού έλικα του DNA (λευκά και γαλανά) Γραφική απεικόνιση ανθρώπου, στις διαστάσεις (ύψος) ενός μέσου ανθρώπου, και ο ανθρώπινος πληθυσμός της Γης (ερυθρά, γαλανά/λευκά, και λευκά τετράγωνα) Γραφική απεικόνιση του Ηλιακού Συστήματος με ένδειξη από ποιο πλανήτη έρχεται το μήνυμα (κίτρινα) Γραφική απεικόνιση του παρατηρητηρίου του Αρεσίμπο και οι διαστάσεις της εκπέμπουσας ραδιοσυσκευής (πορφυρά, λευκά, και γαλανά) Καθώς το μήνυμα θα χρειαστεί περίπου 25.000 έτη έως ότου φτάσει στο σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλέους, και θα χρειαστούν άλλα 25.000 έτη αν υπάρξει απάντηση, το μήνυμα του Αρεσίμπο αποτελεί μια συμβολική επίδειξη του τεχνολογικού επιπέδου του ανθρώπου, καθώς και πραγματική προσπάθεια επικοινωνίας με άλλον εξωγήινο πολιτισμό, έστω και μονόδρομης. Ενδεικτικά, ο πυρήνας του σμήνους προς το οποίο το μήνυμα εκπέμφθηκε, δεν θα βρίσκεται στην θέση αυτή σε 25.000 χρόνια όταν φτάσει το μήνυμα αλλά θα έχει μετατοπιστεί, ωστόσο το μήνυμα θα φτάσει ούτως και άλλως κοντά στο κέντρο του γαλαξιακού σμήνους. Στην φωτογραφία το ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo. (Yπενθυμίζεται ότι στην κατασκευή του ραδιοτηλεσκοπίου συμμετείχαν τα αδέρφια Γιώργος και Ηλίας Δουνδουλάκης ) https://physicsgg.me/2018/11/16/44-%ce%ad%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bd%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81/

Έξυπνα ενδύματα προπόνησης για να βοηθήσουν τους αστροναύτες να παραμείνουν έτοιμοι και υγιείς στις αποστολές. Το παλαιότερο βασίλειο της Ευρώπης στη Δανία είναι επίσης μία από τις πιο διαστημικές χωρες. Το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, η δανική εταιρεία αεροδιαστημικής στο Odense και το Ohmatex στο Aarhus συνεργάζονται για ένα έργο που περιλαμβάνει έξυπνα ρούχα προπόνησης για αστροναύτες Το Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης έχει περάσει χρόνια με το έργο, επικυρώντας έξυπνα αθλητικά καλσόν που στο εγγύς μέλλον θα μεταφερθούν στο ΔΔΣ που θα δοκιμάσουν οι αστροναύτες. Ο ρόλος της Δανικής Αεροδιαστημικής Εταιρείας είναι να διαπιστώσει ότι τα ηλεκτρονικά προϊόντα στο έξυπνο ρουχισμό είναι κατάλληλα και ασφαλή για χρήση. Οι τρεις οργανισμοί υπέγραψαν σύμβαση ύψους 7,75 εκατομμυρίων DKK στο πλαίσιο του Προγράμματος Γενικής Τεχνολογικής Υποστήριξης (GSTP), το οποίο προβλέπει συλλογή δεδομένων, εκτόξευση και ανάπτυξη διάφορων διαστημικών συσκευών, εργαλείων και οργάνων που κατασκευάζονται στη Δανία τα επόμενα τρία χρόνια. Η χρηματοδότηση παρέχεται από την ESA. Το ESA σκοπεύει να ανακαλύψει πώς ο αστροναύτης ασκεί ρουτίνα όταν μπορεί να βελτιωθεί στο διάστημα και ποιοι συγκεκριμένοι αστροναύτες πρέπει να παραμείνουν υγιείς καθ 'όλη τη διάρκεια των αποστολών τους. Αυτό είναι όπου αυτοματοποιημένες κινητές μετρήσεις Ohmatex έξυπνα καλσόν έρχονται.Το πλήρωμα ISS θα δοκιμάσει την ανάπτυξη στο διάστημα, και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης θα εκτελέσει δοκιμές ελέγχου στη Γη με τη χρήση δεδομένων που στέλνουν οι αστροναύτες. Ο Δρ Lonnie Grove Petersen, τόσο από το Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης όσο και από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, εξήγησε ότι αυτά τα έξυπνα καλσόν που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για τακτική άσκηση για μέλη του πληρώματος θα αποτελέσουν επίσης μια εξαιρετική ευκαιρία για τους ερευνητές για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της παρουσίας ή της απουσίας βαρύτητας και της φυσιολογίας του ανθρώπου. Το Ohmatex παρέχει σε κάθε ένα από τα στοιχεία με έξι αισθητήρες για να συλλέξει δεδομένα ηλεκτρικής μυϊκής δραστηριότητας, οξυγόνου και ροής αίματος ενώ οι αστροναύτες ασκουνται. Ο κ. Petersen πιστεύει ότι η νέα ανάπτυξη θα επιτρέψει στους ερευνητές να βελτιώσουν τα προγράμματα αστροναυτών και να παρακολουθήσουν την υγεία τους σε μεγαλύτερο πλεονέκτημα, βλέποντας ότι παραμένουν σε φόρμα κατά τη διάρκεια των αποστολών τους, για παράδειγμα, στον Άρη και τη Σελήνη και επιστρέφουν στη Γη με καλή υγεία . «Πολλές από τις αλλαγές που παρατηρούμε στο διάστημα είναι παρόμοιες με μια διαδικασία επιταχυνόμενης γήρανσης και υπάρχουν πολλές παράλληλες παραμέτρους με συγκεκριμένες ασθένειες στη Γη: Οι μύες ατροφούν, τα οστά αποκλείονται και παρατηρούμε σημαντικές επιδράσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα και τον εγκέφαλο. Επιπλέον, όταν επιστρέφουν οι αστροναύτες, συμβαίνει το αντίθετο: Ένα είδος διαδικασίας αναγέννησης. Με αυτό τον τρόπο, η φυσιολογία στο διάστημα μπορεί να μας διδάξει πολλά για την ανάπτυξη ασθενειών », εξηγεί. https://asgardia.space/en/news/Smart-Workout-Clothes-To-Help-Astronauts-Stay-Fit Κορυφώνεται το βράδυ της Κυριακής η φθινοπωρινή βροχή των διαττόντων Λεοντιδών. Η φετινή φθινοπωρινή «βροχή» των διαττόντων αστέρων Λεοντιδών θα κορυφωθεί το βράδυ της Κυριακής 17 Νοεμβρίου έως τα χαράματα της Δευτέρας στο βόρειο ημισφαίριο, που περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Εφόσον δεν υπάρχουν σύννεφα (πράγμα μάλλον δύσκολο λόγω της αναμενόμενης κακοκαιρίας), οι συνθήκες θα είναι κατάλληλες για νυχτερινή παρατήρηση, με δεδομένο ότι η επόμενη πανσέληνος θα είναι στις 23 Νοεμβρίου, οπότε ο ουρανός θα είναι σχετικά σκοτεινός. Οι Λεοντίδες είναι μια μέσης θεαματικότητας βροχή διαττόντων, η οποία όμως κατά καιρούς εξελίσσεται σε άκρως εντυπωσιακή. Συνήθως δημιουργεί 15 «πεφταστέρια» ανά ώρα, αλλά κάθε περίπου 33 χρόνια εμφανίζουν ένα περιοδικό αποκορύφωμα με εκατοντάδες ή και χιλιάδες μετέωρα την ώρα. Η πιο πρόσφατη θεαματική χρονιά τους ήταν το 2001. Η βροχή των διαττόντων διαρκεί από τις 6 έως τις 30 Νοεμβρίου και φαίνεται να προέρχεται από τον αστερισμό του Λέοντα, απ’ όπου πήρε και το όνομά της. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τα σωματίδια της σκόνης που έχει αφήσει πίσω της η ουρά του κομήτη 55Ρ/Τέμπλ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1865 και κάθε Νοέμβριο τα απομεινάρια του διασταυρώνονται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης θα πλησιάσει ξανά τη Γη το 2031. Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, τα απομεινάρια του κομήτη συναντούν το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, αναφλέγονται λόγω της τριβής και σχηματίζουν φωτεινές σφαίρες, γνωστές ως «πεφταστέρια» ή διάττοντες ή μετέωρα. https://www.amna.gr/home/article/408408/Korufonetai-to-bradu-tis-Kuriakis-i-fthinoporini-brochi-ton-diattonton-Leontidon-

James Peebles: Γιατί το όνομα «θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης» είναι λανθασμένο. «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρουμε για το επιστημονικό μου αντικείμενο είναι ότι η ονομασία του, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang), δεν είναι σωστή», λέει ο βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής 2019 James Peebles. Ο όρος Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Fred Hoyle σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύθηκε το 1950. Ο Hoyle με τους συνεργάτες του Hermann Bondi και Thomas Gold, είχαν διατυπώσει το 1948 την Θεωρία της Σταθερής Κατάστασης για το σύμπαν και χρησιμοποίησε τον όρο Μεγάλη Έκρηξη για να ειρωνευτεί την αντίπαλη θεωρία. Παρ’ όλα αυτά τελικά ο όρος αυτός επικράτησε, αποβάλλοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο. Ο James Peebles που κέρδισε το φετινό βραβείο Νόμπελ στη Φυσική είχε μεγάλη συνεισφορά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στην εδραίωση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Όμως, όπως δήλωσε σε μια πρόσφατη ομιλία του στην Σουηδική Πρεσβεία στην Ουάσινγκτον απεχθάνεται το όνομα «θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης». Το θεωρεί εντελώς ακατάλληλο. Και τούτο, διότι το όνομα αυτό υπαινίσσεται την έννοια ενός γεγονότος και μιας θέσης, κάτι που είναι λάθος, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα για μια γιγαντιαία έκρηξη. Ο James Peebles είναι προσεκτικός στις διατυπώσεις του και δηλώνει πως δεν γνωρίζει τίποτε για την «αρχή». Είναι πολύ ατυχές το γεγονός ότι κάποιος (ακούγοντας τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη») σκέφτεται την αρχή, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε μια καλή θεωρία για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, έχουμε μια «καλά δοκιμασμένη θεωρία της εξέλιξης από μια αρχέγονη κατάσταση» στην σημερινή κατάσταση, ξεκινώντας από «τα πρώτα δευτερόλεπτα της διαστολής» – κυριολεκτικά τα πρώτα δευτερόλεπτα του χρόνου, τα οποία έχουν αφήσει τις κοσμολογικές υπογραφές που αναφέρονται ως «απολιθώματα». Τα απολιθώματα στην παλαιοντολογία σημαίνουν τα διατηρημένα υπολείμματα των ζωντανών οργανισμών από τις πρώιμες γεωλογικές ηλικίες. Τα παλαιότερα κοσμολογικά απολιθώματα είναι ο σχηματισμός του στοιχείου ηλίου και άλλων ελαφρών στοιχείων ως αποτέλεσμα της πυρηνοσύνθεσης που πραγματοποιήθηκε όταν το σύμπαν ήταν πολύ θερμό και πολύ πυκνό. Αυτές οι θεωρίες υποστηρίζονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια από θεωρητικά και παρατηρησιακά δεδομένα, σε αντίθεση με τις θεωρίες που επιχειρούν να περιγράψουν την προηγούμενη μυστηριώδη φάση της «αρχικής χρονικής στιγμής». Δεν έχουμε μια ισχυρή απόδειξη για το τι συνέβη νωρίτερα. Έχουμε θεωρίες, αλλά δεν επιβεβαιώνονται πειραματικά. Οι θεωρίες είναι υπέροχες, αλλά για μένα, γίνονται αποδεκτές μόνο όταν επιβεβαιωθούν πειραματικά. Κάθε έξυπνος φυσικός μπορεί να δημιουργήσει θεωρίες. Δεν θα μπορούσαν όμως να έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ανακαλύπτετε ποιες θεωρίες είναι κοντά στην πραγματικότητα, συγκρίνοντας τες με τα πειράματα. Δεν έχουμε πειραματικά στοιχεία ώστε να επιβεβαιώσουν κάποια θεωρία που περιγράφει αυτό που συνέβη νωρίτερα. Μια από αυτές τις θεωρίες είναι γνωστή ως το «μοντέλο πληθωρισμού», το οποίο θεωρεί ότι το πρώιμο σύμπαν επεκτάθηκε εκθετικά γρήγορα μεταξύ 10-33 και 10-32 δευτερόλεπτων της ύπαρξης του σύμπαντος. «Είναι μια όμορφη θεωρία», δήλωσε ο Peebles. «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι επειδή είναι τόσο όμορφη, είναι σίγουρα σωστή. Αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι ισχνά». Στην ερώτηση, «με ποιόν όρο θα αντικαθιστούσε το όνομα «Μεγάλη Έκρηξη», απάντησε: Έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια, χρησιμοποιώ και εγώ τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη» και δεν μου αρέσει. Εδώ και χρόνια, ορισμένοι από εμάς προσπάθησαν να πείσουν την επιστημονική κοινότητα να βρει έναν καλύτερο όρο χωρίς επιτυχία. Έτσι, έμεινε ο όρος «Μεγάλη Έκρηξη». Είναι αποτυχημένος όρος, αλλά όλοι ξέρουν αυτό το όνομα. Γι αυτό και εγκατέλειψα (τις προσπάθειες αντικατάστασής του). https://physicsgg.me/2019/11/14/james-peebles-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%ad%ce%ba/

Βρέθηκε μέρος στη Γη που δεν μπορεί να επιβιώσει ζωή. Υψηλότατες θερμοκρασίες, απόκοσμα χρώματα και εξαιρετικά αντίξοες και αφιλόξενες για την παρουσία ζωής συνθήκες χαρακτηρίζουν την περιοχή γύρω από το ηφαίστειο Νταλόλ στη βόρεια Αιθιοπία. Οι υδροθερμικές λίμνες που βρίσκονται εκεί θεωρούνται ότι είναι κάποια από τα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα που μπορεί να συναντήσει κανείς στη Γη- και, σύμφωνα με νέα έρευνα, κάποιες εξ αυτών φαίνονται να είναι εντελώς κενές ζωής. Διαφορετικές μορφές ζωής στον πλανήτη μας έχουν προσαρμοστεί έτσι ώστε να επιβιώνουν υπό κάποιες εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, όπως μέρη που είναι εξαιρετικά θερμά, εξαιρετικά όξινα κλπ, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του Live Science, η Πουριφικασιόν Λόπεζ Γκαρσία, διευθύντρια ερευνών του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και senior author της έρευνας. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα κατά πόσον θα ήταν δυνατόν μια μορφή ζωής να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει πολλά από αυτά τα «αφιλόξενα» χαρακτηριστικά, όπως τα νερά του Νταλόλ. Για να διαπιστώσουν εάν αυτό το περιβάλλον ξεπερνά τα όρια αντοχής της ζωής στον πλανήτη μας, οι ερευνητές εξέτασαν μια σειρά δειγμάτων άλμης, από λίμνες με εξαιρετικά υψηλή συγκέντρωση αλατιού στην περιοχή. Κάποιες ήταν εξαιρετικά θερμές, αλμυρές και όξινες, ενώ άλλες ήταν πολύ θερμές και αλμυρές, αλλά δεν ήταν πολύ όξινες. Οι επιστήμονες ανέλυσαν όλο το γενετικό υλικό που βρέθηκε στα δείγματα για να εντοπίσουν οργανισμούς που ζούσαν εκεί. Κάποιες από τις πιο «ήπιες» λίμνες ήταν γεμάτες χλωριούχο νάτριο, κάτι που κάποιοι μικροοργανισμοί μπορούν να αντέξουν. Τα πλέον αφιλόξενα περιβάλλοντα είχαν υψηλές συγκεντρώσεις άλατος που βασίζεται στο μαγνήσιο, κάτι που είναι καταστροφικό για τη ζωή, επειδή το μαγνήσιο διασπά την κυτταρική μεμβράνη, όπως είπε η Λόπεζ Γκαρσία. Σε αυτά τα εξαιρετικά ακραία περιβάλλοντα, που ήταν πάρα πολύ όξινα, θερμά και περιείχαν άλατα μαγνησίου, οι ερευνητές δεν βρήκαν DNA- και ως εκ τούτου καθόλου ίχνη ζωντανών οργανισμών, σύμφωνα με τη μελέτη. Οι επιστήμονες βρήκαν ένα μικρό ίχνος DNA από μονοκύτταρους οργανισμούς (αρχαία), εάν «επέβαλλαν τις συνθήκες» σε αυτά τα δείγματα, σημείωσε η Λόπεζ Γκαρσία. Ωστόσο, ακόμα και έτσι, θεωρείται πως μάλλον πρόκειται για μόλυνση από κάποια κοντινή περιοχή, από τον άνεμο ή από ανθρώπους. Στις λιγότερο αφιλόξενες λιμνούλες οι ερευνητές βρήκαν μεγάλη ποικιλία μικροβίων- κυρίως αρχαία. «Η ποικιλότητα των αρχαίων είναι πολύ πολύ μεγάλη και προκαλεί έκπληξη» είπε η Λόπεζ Γκαρσία. Ερευνητές ανακάλυψαν κάποια αρχαία που είναι γνωστό πως ζουν σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση άλατος και κάποια που δεν ήταν γνωστό πως μπορούν να επιβιώσουν υπό τέτοιες συνθήκες. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι υπάρχει μία διαβάθμιση στα ακραία περιβάλλοντα, κάποια από τα οποία φιλοξενούν ζωή και άλλα όχι- και αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει ως προς τις έρευνες για ύπαρξη ζωής αλλού στο σύμπαν. «Υπάρχει αυτή η ιδέα...πως οποιοσδήποτε πλανήτης με νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια είναι κατοικήσιμος» είπε. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι λίμνες στην Αιθιοπία, το νερό «μπορεί να είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά δεν επαρκεί». Βρέθηκε μέρος στη Γη που δεν μπορεί να επιβιώσει. https://www.huffingtonpost.gr/entry/vretheke-meros-ste-ye-poe-den-mporei-na-epiviosei-zoe_gr_5dcd7161e4b0d43931d0bf40

Σεμινάριο στον ΟΦΑ: Φάσματα αστέρων, Σάββατο 16 Νοεμβρίου Ο Ήλιος μας είναι ο πιο κοντινός αστέρας στη Γη…Βρίσκεται τόσο κοντά που ένα διαστημόπλοιο κινούμενο με 200 km/h θα χρειάζονταν περίπου 80 έτη για να φτάσει σε αυτόν Αντίστοιχα τα αστέρια ή αλλιώς αστέρες, είναι ήλιοι σαν το δικό μας ευρισκόμενοι σε πραγματικά τεράστιες αποστάσεις. Με δέος παρακολουθήσαμε την ανακοίνωση της NASA πριν λίγες μέρες πως η διαστημοσυσκευή Voyager 2, που εκτοξεύτηκε το 1977, διέσχισε το όριο της Ηλιόσφαιρας και βρίσκεται πλέον εκτεθειμένη στις ακτινοβολίες και τα σωματίδια γειτονικών αστεριών και όχι του Ήλιου. Αναπόφευκτα διερωτάται κανείς… -Πώς γνωρίζουμε τόσα πράγματα για τους αστέρες; -Πώς γίνεται να υπολογίζουμε τη μάζα, τη θερμοκρασία, την ηλικία τους, το πως γεννήθηκαν και το πώς και πότε θα πεθάνουν όταν δεν έχουμε επισκεφθεί κανέναν άλλο αστέρα πέραν του δικού μας «ταπεινού» Ήλιου; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνει η μελέτη του φωτός των αστέρων το οποίο συλλέγεται και αναλύεται από κατάλληλες συσκευές, τους φασματογράφους. Στο σεμινάριο του Σαββάτου θα μελετήσουμε μια τέτοια συσκευή και θα αναλύσουμε το φως από πηγές διαφορετικού τύπου στην πράξη. Στον μακρινό κόσμο των αστέρων και του φωτός τους θα μας ταξιδέψει ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και Πρόεδρος του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας κ. Σταύρος Κουκιόγλου. Σάββατο 16 Νοεμβρίου στις 6 το απόγευμα, στα γραφεία του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας, Αλεξανδρείας 113. -Για τα σεμινάρια υπάρχει μια ελάχιστη συμβολική επιβάρυνση για τα μη μέλη (3 ευρώ και 2 ευρώ για φοιτητές). Η παρακολούθηση των σεμιναρίων είναι δωρεάν για μαθητές Δημοτικού και τα τακτοποιημένα οικονομικώς μέλη του Ομίλου. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4112550860/2019/11/14/16

Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Αϊνστάιν Συνέντευξη του Αμερικανού αστροφυσικού Shep Doeleman Ο Αμερικανός αστροφυσικός Shep Doeleman έφτασε από τους πρώτους στο πολιτιστικό κέντρο Radyalsystem στις όχθες του ποταμού Spree, στο ανατολικό Βερολίνο το πρωί της 9ης Νοεμβρίου. Ήταν ένας από τους επιστήμονες- “The brightest minds of the planet” – που συμμετείχαν φέτος ως προσκεκλημένοι ομιλητές στο συνέδριο Falling Walls, τον ετήσιο θεσμό συνάντησης της επιστήμης με την κοινωνία στο Βερολίνο. Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο των επετειακών δράσεων για την Πτώση του Τείχους και κάθε χρόνο καθένας από τους ομιλητές περιγράφει την προσπάθειά του να ρίξει τα δικά του τείχη. Ο διαπρεπής επιστήμονας του Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν) έριξε τα δικά του τείχη τον περασμένο Απρίλιο παρουσιάζοντας στη συνέντευξη Τύπου του National Science Foundation, στην Ουάσιγκτον το σημαντικότερο πορτρέτο που τραβήχτηκε ποτέ, την πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας στο Διάστημα. «Αρχίσαμε μια μικρή ομάδα ερευνητών να δουλεύουμε πάνω στο πρότζεκτ σχεδόν πριν δύο δεκαετίες και σήμερα σχεδόν δεν το πιστεύουμε αυτό που συνέβη. Όταν είδαμε την φωτογραφία της μαύρης τρύπας συγκινηθήκαμε πολύ. Η συνειδητοποίηση βέβαια έρχεται σιγά-σιγά όταν αντιλαμβάνεσαι πως η ίδια η φύση σου πρόσφερε κάτι τόσο καθαρό, τόσο αληθινό, τόσο όμορφο. Και στη συνέχεια χαίρεσαι, πετάς από τη χαρά σου», μου εξομολογείται καθισμένος στο φουαγιέ του κτηρίου λίγο πριν ξεκινήσει η διάλεξή του. Με έχει εντυπωσιάσει με την ευγένεια και τη διακριτικότητά του. Απλός, λεπτός και κομψός, σχεδόν αθόρυβος, πολύ ήρεμος, πολύ προσιτός, πολύ αφοσιωμένος όταν του μιλούν, πολύ σκεπτικός όταν απαντάει, με τη συστολή του μεγάλου επιστήμονα που διερευνά τα μυστήρια του Σύμπαντος χωρίς να καλλιεργεί στον εαυτό του την ιδέα πως κατέκτησε όλες τις βεβαιότητες. Μπαίνω αμέσως στο θέμα ξεκινώντας από διεθνή δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για την ανακάλυψη της «πύλης της Κολάσεως» ή ενός «γαλαξιακού τέρατος», καθώς η μαύρη τρύπα έχει διάμετρο 40 δις χιλιόμετρα (3 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη Γη). Εκείνος χαμογελάει: «Τα έχω υπόψη μου αν και προσωπικά δεν χαρακτήρισα ποτέ την τρύπα ως “πύλη της Κολάσεως”. Ως παιδιά πιστεύαμε ότι υπήρχαν τέρατα γύρω μας, στο φυσικό μας περιβάλλον, κρυμμένα στην ντουλάπα μας ή ακόμη και κάτω από το κρεβάτι μας. Οι αστρονόμοι πιστεύαμε ότι υπήρχαν τέρατα μέσα στο γαλαξία μας αλλά δεν τα βλέπαμε και όταν δεν βλέπεις κάτι το μυθοποιείς. Τώρα είδαμε τι είναι αυτά τα τέρατα και μετατρέψαμε τον φόβο σε μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε “Extremes Labs”. Πιστεύω ότι τώρα ξεκινάμε». Με το βλέμμα στραμμένο στη μαύρη τρύπα Τον περασμένο Απρίλιο όλα τα βλέμματα παγκοσμίως στράφηκαν σε μία εικόνα: την πρώτη «Μαύρη Τρύπα» που έχει ποτέ καταγραφεί στον γαλαξία μας, 55 εκατ. έτη φωτός μακριά από τη Γη. «Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρουμε ότι είδαμε αυτό που, ως σήμερα, θεωρούσαμε ανέφικτο», είχε δηλώσει τότε ο Shep Doeleman, που ηγείται του διεθνούς προγράμματος Telescope Horizon Event (Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων) του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών (NSF) των ΗΠΑ και της ΕΕ. «Εκπλαγήκαμε πραγματικά όταν μετά την ανακοίνωση κατεβήκαμε από τα δωμάτιά μας στο λόμπι του ξενοδοχείου και είδαμε ένα πλήθος δημοσιογράφων να μας περιμένουν. Ξέρετε η αστρονομία έχει και κάτι το εξωτικό. Ο άνθρωπος συναρπάζεται από το άγνωστο. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι είχαμε λύσει το μεγαλύτερο μυστήριο του Σύμπαντος, αυτό που θωρούσαμε ως ανέφικτο. Σφίξαμε τα χέρια με τον Αϊνστάιν και παράλληλα μέσω της επιστήμης ξεπεράσαμε φυσικά σύνορα ενώνοντας τους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο και αυτό ήταν μαγικό. Νομίζω ότι για αυτό στράφηκαν όλα τα βλέμματα πάνω μας», συμπληρώνει ο καθηγητής, ο οποίος στη διάρκεια της συνέντευξης αναφέρεται συχνά στον Αϊνστάιν. Και πώς μπορεί να μην το κάνει άλλωστε αφού η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας που διατυπώθηκε από εκείνον στις αρχές του 20ού αιώνα περιέγραφε τη βαρυτική δύναμη μέσω των καμπυλώσεων του χωροχρόνου παρουσία μάζας. Ο Doeleman μου εξηγεί ότι η ιδέα για τη φωτογράφηση μιας μαύρης τρύπας του Σύμπαντος έχει διττή προέλευση και είχε συλληφθεί αρκετά χρόνια πριν. Από τη μια υπήρχε η αστρονομία και η ιδέα, χωρίς σαφή πειραματική απόδειξη, ότι ο γιγάντιος γαλαξίας Μ87 περιείχε στον πυρήνα του μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, για αυτό και επιστήμονες εργάζονταν ήδη προς αυτή την κατεύθυνση με τηλεσκόπια υψηλής ανάλυσης και από την άλλη υπήρχαν οι θεωρητικοί που επιχειρούσαν προσομοιώσεις της μαύρης τρύπας με υπολογιστές. Στα τέλη του 2000 περισσότεροι από 347 επιστήμονες από εξήντα ερευνητικά ινστιτούτα σε είκοσι χώρες σε Ευρώπη, Αμερική και Ανατολική Ασία ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα κοσμοϊστορικό διεθνές εγχείρημα που είχε ως αποτέλεσμα αυτό που ζήσαμε τον περασμένο Απρίλιο. Πειράματα στην Ανταρκτική Ο ιός της επιστήμης είχε προσβάλει από νωρίς τον αμερικανό καθηγητή. Ο ίδιος μου διηγείται πως ο πατέρας του που δίδασκε επιστήμη στο λύκειο ήταν η αιτία να αγαπήσει την έρευνα. Η αφορμή δόθηκε κάπου πιο μακριά στην Ανταρκτική όταν ο 19χρονος τότε Doeleman, ως φοιτητής Φυσικής πέρασε 13 μήνες στον ερευνητικό σταθμό McMurdo διενεργώντας πειράματα και στήνοντας επιστημονικά όργανα για παρατηρήσεις. «Μου άρεσε η εξερεύνηση του περιβάλλοντος και ειδικότερα η παρατήρηση με όργανα, ήταν μεγάλη πρόκληση», συμπληρώνει ο ίδιος. Μια αντίστοιχη πρόκληση ήταν και η προσπάθεια φωτογράφισης ενός σημείου στο Σύμπαν -μαύρη τρύπα- που ρουφάει στην κυριολεξία ό, τι το περιβάλλει, καλυπτόμενο από ένα νέφος σκόνης. Ενός σημείου στο χώρο με άπειρη πυκνότητα και μηδενικό μέγεθος, με τεράστια μάζα που έλκει τα πάντα γύρω του, ακόμα και το ίδιο το φως. Ο καθηγητής κατά τη διάλεξή του περιέγραψε βήμα προς βήμα τη μέθοδο των επιστημόνων που συμμετείχαν στο διεθνές πρόγραμμα. Το καθοριστικό ήταν η χρήση ενός ραδιοτηλεσκοπίου, τόσο μεγάλου ώστε να εστιάζει στον πυρήνα ενός γαλαξία σε απόσταση αρκετών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη διαθέτοντας ένα κάτοπτρο πολλαπλάσιας διαμέτρου από αυτής του ηλιακού μας συστήματος. Οι υπολογισμοί κατέληξαν σε ένα ραδιοτηλεσκόπιο με επιφάνεια κατόπτρου στις διαστάσεις της Γης, για τη δημιουργία του οποίου χρησιμοποιήθηκε η τεχνική του Very Long Baseline Interferometry (VLBI) που βασίζεται στη σύνθεση μικρότερων ραδιοτηλεσκοπίων, τα οποία ήδη βρίσκονταν διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της γης, σε τέσσερις ηπείρους (Αριζόνα, Χιλή, Μεξικό, Ανταρκτική, Χαβάη και Ισπανία). Με το συγχρονισμό κάθε τηλεσκοπίου μέσω ενός δικτύου ατομικών ρολογιών, η ομάδα δημιούργησε ένα εικονικό τηλεσκόπιο με επιφάνεια όσο είναι η απόσταση των πιο απομακρυσμένων τηλεσκοπίων. Τα τηλεσκόπια μπορούσαν να συλλέγουν δεδομένα για την μαύρη τρύπα ταυτόχρονα, να τα προωθούν σε υπερυπολογιστές και μετά από επεξεργασία να τα αποστέλλουν στους αστροφυσικούς για ανάλυση μέσω χρήσης πολύπλοκων αλγορίθμων. «Το ΕΗΤ τηλεσκόπιο είναι ένα “θησαυρός”. Βέβαια, είχαμε έναν τεράστιο όγκο δεδομένων να διαχειριστούμε, καθώς “τρέχαμε” μια τριπλή επεξεργασία με όχι έναν, αλλά με τρείς αλγορίθμους. Ο όγκος δεδομένων που επεξεργαστήκαμε συνολικά ήταν 5 PB ή αλλιώς 5 εκατομμύρια USB του 1GB. Αρχικά δεν είχαμε ιδέα για το τι θα βλέπαμε, αλλά όταν σε στοιχειώνει ο Αϊνστάιν δεν θες να αποτύχεις», σχολιάζει ο διαπρεπής επιστήμονας, συμπληρώνοντας πως τελικά το πρώτο πράγμα που είδαν μετά την ανάλυση δεδομένων ήταν ένα λαμπρό δαχτυλίδι με ένα σκοτεινό κέντρο, δηλαδή αυτό ακριβώς που περιγράφει η θεωρία και που είχαν προβλέψει με τις προσομοιώσεις τους. Αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας του γιγάντιου γαλαξία Messier 87 (Μ87) με μάζα ίση με αυτή που έχουν 6,5 δισεκατομμύρια Ήλιοι, που επαλήθευσε τη Θεωρία της Σχετικότητας. Και για την ακρίβεια ήταν η φωτογραφία της «σκιάς» που αυτή ρίχνει στο φωτεινό υπόβαθρο της σκόνης και των αερίων που στροβιλίζονται γύρω της, καθώς είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στη μαύρη τρύπα. Τι μάθαμε από την πρώτη φωτογραφία Οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκτήσουν μια εικόνα του περιβάλλοντος της μαύρης τρύπας (του ορίζοντα γεγονότος), δηλαδή της οριακής περιοχής πέρα από την οποία δεν υπάρχει σημείο επιστροφής, ούτε καν για το φως. Αυτός είναι ο λόγος που το κατασκότεινο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας δεν μπορεί να φωτογραφηθεί. Τι μάθαμε όμως τελικά; «Καταρχήν επιβεβαιώνεται ο Αϊνστάιν και κατά δεύτερον έχουμε την καλύτερη απόδειξη για την ύπαρξη μαύρων οπών με τεράστια μάζα». Μέχρι σήμερα η ύπαρξη τους επιβεβαιωνόταν έμμεσα από τις βαρυτικές και άλλες επιδράσεις που ασκούν στο περιβάλλον τους, αλλά ποτέ κανείς δεν τις είχε δει. Ρωτάω τον καθηγητή αν οι παρατηρήσεις με το ΕΗΤ ή με παρόμοιες κατασκευές μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε μια θεωρία για την κβαντική βαρύτητα: «Δεν μπορώ να απαντήσω ούτε θετικά, ούτε αρνητικά, αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Γεγονός είναι ότι το EHT άνοιξε ένα νέο παράθυρο στις μαύρες τρύπες και μας επιτρέπει να κάνουμε μετρήσεις ακριβείας κοντά στον ορίζοντα γεγονότος. Βέβαια βλέπουμε μόνο τη σκιά που τον καλύπτει. Το τι μπορεί να κρύβεται από κάτω δεν ξέρουμε. Είμαστε τυχεροί που το National Science Foundation μας επιβράβευσε με το Breakthrough Prize in Fundamental Physics 2020, βραβείο που μεταφράζεται σε 3 εκατομμύρια δολάρια για να πάμε την έρευνά μας πιο πέρα. Όσο προχωράς θέτεις ερωτήματα. Και όσο απαντάς τόσα περισσότερα προκύπτουν. Αυτή εξάλλου είναι και η μαγεία της επιστήμης». Το επόμενο βήμα του καθηγητή και ολόκληρης της ομάδας του ΕΗΤ είναι η δημιουργία μιας ταινίας που θα αποτυπώνει τις κινήσεις της ύλης και τις αναταράξεις γύρω από τη μαύρη τρύπα. «Πριν δέκα χρόνια είχαμε κάνει μια δημοσίευση που προέβλεπε την φωτογράφηση της μαύρης τρύπας. Το καταφέραμε δύο μήνες πριν ολοκληρωθεί η δεκαετία. Τώρα ξαναλέω το ίδιο και ευελπιστώ μέσα στην επόμενη δεκαετία να δούμε την ταινία. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε πολλά και μικρά τηλεσκόπια και να γεμίσουμε με αυτά κάθε μαύρη τρύπα στο Διάστημα. Αυξάνοντας τη συχνότητα παρατήρησης από το 1 στα 25 sec θα μπορούμε να προχωρήσουμε στη λήψη διαδοχικών στιγμιότυπων (snapshots) και να παραγάγουμε ταινίες μαύρων οπών σε δράση σε πραγματικό χρόνο». Ολοκληρώνοντας αυτή τη συνέντευξη δεν μπορώ να μη ρωτήσω τον καθηγητή για το ποιά θεωρεί ως την επόμενη επανάσταση στην επιστήμη. «Αν με ρωτάτε γενικά θα πω πως η Τεχνητή Νοημοσύνη μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, που θα επηρεάσουν πολλούς τομείς της ζωής μας. Εξελίξεις προβλέπω στην κβαντική υπολογιστική και στον τομέα της υγείας. Αναφορικά με την Αστρονομία έρχονται τα Large Synoptic Survey Telescope (LSST), που είναι μια πολλά υποσχόμενη νέα γενιά τηλεσκοπίων. Ξέρετε δημιουργώντας ένα όργανο πολλές φορές βλέπεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που νομίζεις πως θα δεις, οπότε δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις. Τα LSST αποτελούν το ‘κλειδί’ να ανοίξουμε μια πόρτα που δεν ξέρουμε ακόμη ποια θα είναι και που θα μας οδηγήσει. Μερικές φορές ακόμη και με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια γυρνώντας προς τα πίσω μπορούμε να δούμε πράγματα που δεν είχαμε δει. Θα δείξει». https://physicsgg.me/2019/11/14/%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

«Ελκτική ακτίνα» για συναρμολόγηση σε νανοκλίμακα. Επιστήμονες και μηχανικοί εργάζονται σε νανοκλίμακα για την ανάπτυξη επαναστατικών τεχνολογιών σε τομείς όπως οι κβαντικοί υπολογιστές- ωστόσο πρόκειται για μια κλίμακα τόσο μικρή που οι συμβατικές μέθοδοι συναρμολόγησης δεν αποδίδουν ή απλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Σε αυτό το πλαίσιο, ερευνητές στο University of Washington ανέπτυξαν μια βασιζόμενη στο φως τεχνολογία που χρησιμοποιείται ευρέως στη βιολογία (optial traps ή optical tweezers) για λειτουργία σε ρευστό περιβάλλον χωρίς νερό, με οργανικά διαλύματα πλούσια σε άνθρακα- επιτρέποντας νέες πιθανές εφαρμογές. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές σε επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου στο Nature Communications, τα optical tweezers λειτουργούν ως μια βασιζόμενη στο φως «ελκτική ακτίνα» που μπορεί να συναρμολογήσει υλικά ημιαγωγών σε νανοκλίμακα, δημιουργώντας μεγαλύτερες δομές. Αντίθετα με τις ελκτικές ακτίνες της επιστημονικής φαντασίας, οι ερευνητές χρησιμοποιούν την ακτίνα αυτή για να πιάνουν υλικά εξαιρετικά μικρού μεγέθους- δισεκατομμύρια φορές μικρότερα του μέτρου. «Είναι μια νέα προσέγγιση στην κατασκευή σε νανοκλίμακα» είπε ο Πίτερ Παουζάουσκι, co-senior author της έρευνας. «Όλα τα τμήματα βρίσκονται στο διάλυμα, και μπορούμε να ελέγξουμε το μέγεθος και το σχήμα της νανοδομής καθώς συναρμολογείται κομμάτι- κομμάτι». «Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική σε ένα οργανικό διάλυμα μπορούμε να δουλεύουμε με εξαρτήματα που αλλιώς θα υποβαθμίζονταν ή θα διαβρώνονταν σε επαφή με νερό ή αέρα» είπε ο Βίνσεντ Χόλμπεργκ, άλλος ένας εκ των ερευνητών. «Τα οργανικά διαλύματα επίσης μας επιτρέπουν να υπερθερμαίνουμε το υλικό με το οποίο δουλεύουμε για να ελέγχουμε τις μεταμορφώσεις υλικού και να ωθούμε τη χημική διαδικασία». Για σκοπούς επίδειξης της τεχνικής αυτής, οι ερευνητές δημιούργησαν μια ετεροδομή νανοκαλωδίων, που αποτελείται από διαφορετικά τμήματα τα οποία αποτελούνται από διαφορετικά υλικά. Τα αρχικά υλικά ήταν «νανοράβδοι» κρυσταλλοειδούς γερμανίου, η καθεμιά μήκους μερικών εκατοντάδων νανομέτρων και διαμέτρου μερικών δεκάδων. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η επιτυχής συναρμολόγηση της ετεροδομής, υποδεικνύοντας πως η τεχνική αυτή μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για τη δημιουργία τοπολογικών qubits για εφαρμογές κβαντικών υπολογιστών. Η «ελκτική ακτίνα» είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ εστιασμένο λέιζερ που δημιουργεί ένα είδος οπτικής παγίδας. Μέχρι τώρα οι οπτικές παγίδες χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά σε νερό ή σε κενό. Επί της προκειμένης οι ερευνητές τις προσάρμοσαν για να λειτουργούν στο πιο ρευστό περιβάλλον των οργανικών διαλυμάτων. https://www.naftemporiki.gr/story/1532650/elktiki-aktina-gia-sunarmologisi-se-nanoklimaka

Ελεγχος! Δοκιμή κλειδιού κινητήρα επειγουσών θέσεων SpaceX. Το SpaceX ολοκλήρωσε επιτυχώς δοκιμή εδάφους του συστήματος έκτακτης ανάγκης για το πλήρωμα Dragon, το λεωφορείο του Commercial Crew Program. Τώρα η εταιρεία θα προετοιμαστεί να κάνει μια δοκιμή πτήσης, μετά την οποία θα είναι έτοιμη να μεταφέρει αστροναύτες το 2020. 'Πλήρης δοκιμή στατικής πυρκαγιάς στο πλήρες σύστημα διαφυγής του Crew Dragon Complete - Οι ομάδες SpaceX και NASA εξετάζουν τώρα τα δεδομένα των δοκιμών και εργάζονται προς την κατεύθυνση ενός - επίδειξη πτήσης των δυνατοτήτων διαφυγής του Crew Dragon,. Η δοκιμή της χθεσινής ημέρας πυροδότησε τους κινητήρες SuperDraco που αποτελούν μέρος του συστήματος έκτακτης ανάγκης, με στόχο την ασφάλεια των αστροναυτών σε περίπτωση εμφάνισης προβλημάτων κατά την εκτόξευση. Εάν ο πυραύλος Falcon 9, στον οποίο θα ξεκινήσει το Dragon Crew, αποτυγχάνει στον αέρα, οι κινητήρες έκτακτης ανάγκης θα αναλάβουν και θα μεταφέρουν την κάψα που περιέχει τους αστροναύτες στην ασφάλεια, ακολουθούμενη από προσγείωση με αλεξίπτωτο. Αυτό είναι καλά νέα για το SpaceX, η οποία υπέστη ένα πλήγμα τον Απρίλιο όταν μια δοκιμαστική κάψουλα εξερράγη μετά την ανάφλεξη των κινητήρων. Μια έρευνα, η οποία είναι τώρα κλειστή, αποκάλυψε μια ελαττωματική βαλβίδα που προκάλεσε το κινητήρα να κάνει το δρόμο της σε άλλα συστήματα. Η επιτυχία σήμερα σημαίνει ότι το SpaceX είναι σε καλό δρόμο για να πετάξει ανθρώπους - αλλά η επόμενη μεγάλη δοκιμασία πρέπει επίσης να προχωρήσει ομαλά. Τους επόμενους μήνες, το SpaceX θα δοκιμάσει τους κινητήρες έκτακτης ανάγκης στα μέσα της πτήσης. Το 2015, η εταιρία έδωσε μια δοκιμή αφαίρεσης μαξιλαριών, αναφλέγοντας τους κινητήρες, ενώ το πλήρωμα Dragon ήταν σε ένα μαξιλάρι εκτόξευσης. Στην επερχόμενη δοκιμασία, το ίδιο πράγμα θα συμβεί στον πραγματικό πυραύλο Falcon 9. Η εταιρεία διενήργησε πρόσφατα εκτεταμένες δοκιμές αλεξίπτωτων με αίτημα της NASA. Τον Μάρτιο, ο SpaceX απέστειλε ένα ISS σε ένα μη στραμμένο δράκο πληρώματος. Σε περίπτωση που η επόμενη δοκιμασία πάει καλά, δύο αστροναύτες - Bob Behnken και Doug Hurley - θα ταξιδέψουν στο ISS και πίσω. Μετά από αυτό, το SpaceX θα λάβει την πιστοποίηση του προγράμματος Commercial Crew Program για τα ιπτάμενα πληρώματα τακτικά στο ISS. Φαίνεται ότι το Dragon του πληρώματος θα μπορούσε να πετάξει στις αρχές του 2020, αλλά επειδή τόσο η SpaceX όσο και ο ανταγωνιστής Boeing είχαν αντιμετωπίσει τόσες πολλές απρόβλεπτες καθυστερήσεις κρατήστε την αναπνοή σας ακόμα. «Εάν εμφανιστεί κάτι που δεν γνωρίζαμε, τότε θα μπορούσε να είναι περισσότερο από αυτό», δήλωσε ο διαχειριστής της NASA Jim Bridenstine κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης στο SpaceX. «Ανεξάρτητα από το αν το κάνουμε στο πρώτο μέρος του επόμενου έτους, είναι λιγότερο σημαντικό από το γεγονός ότι θα το καταφέρουμε». https://asgardia.space/en/news/Check-SpaceX-Emergency-SuperDraco-Engines-Pass-Key-Test

Το ιαπωνικό σκάφος Hayabusa2 αρχίζει το ταξίδι επιστροφής στη Γη μαζί με τα πολύτιμα δείγματά του. Το σκάφος Hayabusa2 εγκατέλειψε πλέον τον αστεροειδή Ριούγκου, από τον οποίο συνέλεξε δείγματα για ανάλυση, και ετοιμάζεται να αρχίσει το ταξίδι επιστροφής του στη Γη, όπου θα φθάσει μετά από ένα έτος περίπου, όπως ανακοίνωσε η Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA). Η αποστολή του σκάφους είχε ξεκινήσει με την εκτόξευσή του το Δεκέμβριο του 2014 και ολοκλήρωσε με επιτυχία το στόχο της να στείλει μικρά ρομπότ στην επιφάνεια του αστεροειδούς και να συλλέξει πολύτιμα δείγματα τόσο από την επιφάνεια όσο και από το υπέδαφος του Ριούγκου, τα οποία αναμένουν με ανυπομονησία να μελετήσουν οι Ιάπωνες επιστήμονες. Οι χειριστές του σκάφους στη JAXA έδωσαν στο Hayabusa2 εντολή να στραφεί προς τη Γη, ενώ το ταξίδι επιστροφής του τυπικά θα ξεκινήσει στις 3 Δεκεμβρίου. Όταν φθάσει στον πλανήτη μας, θα ρίξει μια κάψουλα με τα δείγματα, η οποία προγραμματίζεται να πέσει στην Αυστραλία. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4112523981/2019/11/14/hayabusa2

Mars Rover 2020 Χθες το περιοδικό Icarus δημοσίευσε ένα έγγραφο που συζήτησε τις εναποθέσεις ανθρακικών αλάτων στο εσωτερικό του χείλους του Jezero που φιλοξένησε μια λίμνη πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτά τα ορυκτά είναι ενδιαφέροντα καθώς σχηματίζουν βράχους, κοχύλια και άλλες δομές που δημιουργούνται από αρχαίους οργανισμούς που εκτίθενται στο φως και το νερό. Ο δρομολογητής έχει σχεδιαστεί για να προσγειωθεί μαλακά εκεί στις 18 Φεβρουαρίου 2021. Η ομάδα Rover της Mars 2020 της NASA πιστεύει ότι το εσωτερικό χείλος είναι ένα εξαιρετικό σημείο για να διερευνηθεί η αρχαία ζωή. Το έργο της αποστολής του NASA Mars 2020 στοχεύει σε αστροβιολογικά καθήκοντα και αναζητήσεις αρχαίας ζωής στο σύμπαν. Θα χρησιμοποιήσει τις ανακαλύψεις και τα ευρήματα της Περιέργειας που υποστηρίζουν την ιδέα της ζωής που υπάρχει στον Άρη στο μακρινό παρελθόν. Το νέο δρομολογητή Mars 2020 ελπίζει να βρει την απόδειξη της αρχαίας μικροβιακής ζωής. Για το σκοπό αυτό θα συλλέξει δείγματα και θα τα αποθηκεύσει σε ειδικούς μεταλλικούς σωλήνες για μελλοντικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη, και στη συνέχεια θα τους επιστρέψει στη Γη για έρευνα. Μια άλλη ερώτηση που οι επιστήμονες ελπίζουν να απαντήσουν με τη βοήθεια ανθρακικών αλάτων είναι πως ο Άρης στράφηκε από έναν πλανήτη με υγρό νερό και πυκνή ατμόσφαιρα στο κρύο και άδειο μέρος που το γνωρίζουμε σήμερα. Η νέα έκδοση περιγράφει επίσης το χείλος του κρατήρα, που ονομάζεται επίσης "δακτύλιος μπανιέρας". Το φασματόμετρο απεικόνισης της αναγνώρισης CRISM συμμετείχε στη δημιουργία πολύχρωμων μεταλλικών χαρτών του χείλους. Ο συγγραφέας του βιβλίου, Briony Horgan, Πανεπιστήμιο Purdue (West Lafayette, Indiana), εξηγεί: «Στο CRISM εντοπίστηκαν ανθρακικά εδώ και χρόνια, αλλά μόλις πρόσφατα παρατήρησα πόσο συγκεντρωμένοι είναι εκεί που θα ήταν μια λίμνη. Θα συναντήσουμε εναποθέσεις ανθρακικού ασβεστίου σε πολλές τοποθεσίες καθ 'όλη τη διάρκεια της αποστολής, αλλά ο δακτύλιος μπανιέρας θα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη για επίσκεψη. »Η ομάδα της NASA Mars 2020 μαζί με τους συνεργάτες της ESA και Roscosmos Exomars ερευνητικές τεχνικές στην περιοχή Pilbara της Αυστραλίας, γνωστή ως το σπίτι των «στρωματολιτών», για να προετοιμαστούν για την αποστολή των αποστολών τους στον Κόκκινο Πλανήτη το επόμενο καλοκαίρι. Προς το παρόν, δεν είναι σαφές εάν τα ανθρακικά άλατα ήταν εκεί πριν σχηματιστεί η λίμνη. Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών, η αποστολή του Άρη το 2020 θα εξετάσει το πάτωμα, το δάπεδο του κρατήρα και το πρώην δέλτα του ποταμού που κατέχει επίσης. Ο Ken Williford, Αναπληρωτής Επιστημονικός Υπεύθυνος Έργου του Mars 2020 στο εργαστήριο Jet Propulsion της NASA, λέει: «Είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε στην επιφάνεια και να ανακαλύψουμε πώς σχηματίστηκαν αυτά τα ανθρακικά άλατα». Σύμφωνα με μια δημοσίευση στο Geophysical Research Letters αυτού του καλοκαιριού, υπάρχει ένα αξιοσημείωτο ένυδρο αποθέματα πυριτίου στην άκρη του δέλτα του αρχαίου ποταμού. Η πυριτία είναι επίσης αξιόπιστη όσον αφορά την αναζήτηση ιχνών αρχαίων μικροβίων. https://asgardia.space/en/news/Will-Mars-Rover-2020-Find-Ancient-Life

Chandrayaan 2: Το ISRO μόλις κυκλοφόρησε μια τρισδιάστατη εικόνα ενός από τους κρατήρες της Σελήνης που τραβήχτηκαν από το φεγγάρι του Chandrayaan 2. Εκτός αυτού, η οργάνωση διαστήματος της Ινδίας δημοσίευσε επίσης τα δεδομένα τοπογραφικής χαρτογράφησης που συλλέχθηκαν με τη βοήθεια της κάμερας 2 απεικόνισης εδάφους (TMC 2) Η TMC 2 βασίζει τις εργασίες της στο TMC στο Chandrayaan 1's. Το ISRO δήλωσε ότι τα στερεοφωνικά τριπλέτα μεγέθους 0,4 μm έως 0,85 μm, διαστημικής ανάλυσης χωρητικότητας 5 μοιρών TMC 2 από μια τροχιά 100 χιλιομέτρων είναι προετοιμασμένες εικόνες για ψηφιακό μοντέλο ανύψωσης (DEM) το Moon.Το ISRO αποσκέφτηκε γι 'αυτό την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019.Οι εικόνες αποκαλύπτουν κρατήρες που δημιουργούνται από τον κρουστικό εκχιονισμό, σωλήνες λάβας που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως μελλοντική αποικία των Σελήνων, ρυτίδες στις περιοχές Mare, που δείχνουν ψύξη και συστολή βασαλτικής λάβας, δομικές εξάρσεις στην επιφάνεια του σεληνιακού , και σεληνιακοί θόλοι. Ο επιθεωρητής του Vikram που απελευθερώθηκε από την ινδική αποστολή Chandrayaan-2 απέβη 2 δευτερόλεπτα από το να κάνει μια μαλακή προσγείωση στο Νότιο Πόλο της Σελήνης, που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ πριν από ένα διαστημόπλοιο από τη Γη, αλλά το Lander αποκλίνονταν από την τροχιά του. Η σύνδεσή του με τον έλεγχο της αποστολής χάθηκε, και αυτό ήταν. https://asgardia.space/en/news/Chandrayaan-2-Alive-and-Well-and-Snapping-Pictures

Το σύμπαν συνδέεται με γιγάντιες δομές που συνδέουν απομακρυσμένους γαλαξίες. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες - σπειροειδείς, δακτυλιοειδείς, βρόχοι και άλλοι - αποτελούν το σύμπαν μας. Μερικές φορές, παρά τις διαφορές τους και τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους, οι γαλαξίες κινούνται μαζί, σαν να τις συνδέει μια αόρατη δύναμη Η εύρεση τέτοιων συνδέσεων υποδηλώνει την ύπαρξη δομών μεγάλης κλίμακας, λένε οι επιστήμονες. Κατασκευασμένα από αέριο υδρογόνο και σκοτεινή ύλη, είναι τα νημάτια, τα φύλλα και οι κόμβοι που συνδέουν τους γαλαξίες μαζί. Μαζί, είναι ένα εκτεταμένο δίκτυο κοσμικών συνδέσεων. Ωστόσο, γνωρίζουμε ελάχιστα για τη δυναμική των δομών. Οι επιστήμονες είναι πρόθυμοι να μάθουν περισσότερα, καθώς οι δομές μπορεί να αλλάξουν κάποιες θεμελιώδεις ιδέες που έχουμε για το σύμπαν. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι σπουδάζουν πάντα αυτές τις μεγάλης κλίμακας κατασκευές», λέει ο Αντιπρόεδρος Noam Libeskind, κοσμογράφος στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Leibniz. «Είναι ένας τρόπος ανίχνευσης και περιορισμού των νόμων της βαρύτητας και της φύσης της ύλης, της σκοτεινής ύλης, της σκοτεινής ενέργειας και του σύμπαντος». Συγχρονικότητα παρά τις αποστάσεις Κάθε γαλαξίας είναι μέρος ενός βαρυτικά δεσμευμένου συμπλέγματος, μιας τοπικής ομάδας που περιέχει μερικούς άλλους γαλαξίες. Η τοπική ομάδα είναι, με τη σειρά της, μέρος ενός σούπερ-κλαμπ. Έτσι, για παράδειγμα, ο Γαλαξίας είναι μέρος μιας τοπικής ομάδας που περιέχει αρκετούς δωδεκάδες γαλαξίες και η τοπική ομάδα είναι μέρος του υπερκλαστήρα της Παρθένου, που έχει περισσότερους από 10.000 γαλαξίες. Η επίδραση ενός γαλαξία μπορεί να έχει σε μια άλλη στην τοπική κλίμακα είναι καλά κατανοητή. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι γαλαξίες συνδέονται με άλλους σε αποστάσεις πολύ μεγάλες για να εξηγηθούν από τη βαρύτητα παραμένει άγνωστη. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Astrophysical Journal περιγράφει 445 γαλαξίες που περιστρέφονται σε συγχρονισμό με τις κινήσεις άλλων γαλαξιών που βρίσκονται σε απόσταση αποστάσεων δεκάδων εκατομμυρίων ετών φωτός. «Η ανακάλυψη αυτή είναι εντελώς νέα και απροσδόκητη», λέει ο αστρονόμος της Κορέας Astronomy and Space Science Institute, Joon Hyeop Lee, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Δεν έχω δει ποτέ προηγούμενη αναφορά παρατηρήσεων ή πρόβλεψη από αριθμητικές προσομοιώσεις που σχετίζονται ακριβώς με αυτό το φαινόμενο». Ο Lee και η ομάδα του εξέτασαν τους γαλαξίες μέσα σε 400 εκατομμύρια έτη φωτός της Γης, διαπιστώνοντας ότι εκείνοι που περιστρέφονταν προς τον πλανήτη μας είχαν τους γείτονες που κινούσαν προς αυτόν. Ομοίως, εκείνοι που περιστρέφονταν μακριά από τη Γη είχαν και γείτονες που απομακρύνθηκαν από τη Γη. «Η παρατηρούμενη συνοχή πρέπει να έχει κάποια σχέση με τις μεγάλης κλίμακας δομές, επειδή είναι αδύνατο οι γαλαξίες που χωρίζονται από έξι megaparsecs [περίπου 20 εκατομμύρια έτη φωτός] αλληλεπιδρούν άμεσα μεταξύ τους», λέει ο Lee. Το συμπέρασμα που έκανε η ομάδα ήταν ότι πρέπει να υπάρχει μια αργά περιστρεφόμενη δομή μεγάλης κλίμακας για να εξηγηθεί η σύγχρονη περιστροφή και η κίνηση των γαλαξιών. Και ενώ η ιδέα είναι νέα, έχει παρατηρηθεί πριν: Μια μελέτη του 2014 ανακάλυψε την ευθυγράμμιση των υπερμεγέθων μαύρων οπών στους πυρήνες των κβάζαρ που εκτείνονται σε δισεκατομμύρια έτη φωτός. Η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στην Αστρονομία & Αστροφυσική, περιελάμβανε παρατηρήσεις της συγχρονιμότητας με τη χρήση του πολύ μεγάλου τηλεσκοπίου στη Χιλή. Αναλύοντας τις καταγραφές από την πόλωση του φωτός από σχεδόν 100 κβάζαρ, η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Damien Hutsemékers του Πανεπιστημίου της Λιέγης, ανακατασκεύασε την ευθυγράμμιση των μαύρων τρυπών, διαπιστώνοντας ότι οι άξονες περιστροφής 19 κβάζαρ ήταν παράλληλοι, με λίγα δισεκατομμύρια έτη φωτός. «Οι άξονες περιστροφής των γαλαξιών είναι γνωστό ότι ευθυγραμμίζονται με δομές μεγάλης κλίμακας όπως κοσμικές ίνες, αλλά αυτό συμβαίνει σε μικρότερες κλίμακες», λέει ο Hutsemékers. «Εντούτοις, προς το παρόν δεν υπάρχει εξήγηση γιατί οι άξονες των κβάζαρ είναι ευθυγραμμισμένοι με τον άξονα της μεγάλης ομάδας στην οποία είναι ενσωματωμένοι». Οι νέες μελέτες θα ανατρέψουν παλιές θεωρίες; Εάν υπάρχουν μεγάλης κλίμακας δομές, τότε η κοσμολογική αρχή - που δηλώνει ότι το σύμπαν είναι βασικά ομοιόμορφη και ομοιογενής - είναι ψευδής. Η ύπαρξη τέτοιων δομών θα αντέβαινε στην αρχή αυτή. Ακόμα κι έτσι, οι Hutsemékers και η ομάδα του προειδοποίησαν ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να βάλουμε σοβαρά ένα χαστούκι στη μακροχρόνια πίστη. «Άλλες παρόμοιες δομές χρειάζονται για να επιβεβαιώσουν μια πραγματική ανωμαλία», λέει. Μια από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αστρονόμοι είναι οι περιορισμοί των παρατηρησιακών τεχνικών, αν και τα μελλοντικά ραδιοτηλεσκόπια, όπως το Square Kilometer Array, μπορεί να βοηθήσουν. «Όσον αφορά τις ευρείες ευθυγραμμίσεις, περιμένουμε ουσιαστικά περισσότερα στοιχεία», λέει ο Hutsemékers. «Τέτοιες μελέτες είναι στατιστικές και ένα βήμα προς τα εμπρός θα απαιτούσε μεγάλη ποσότητα δεδομένων πόλωσης, όχι εύκολο να συγκεντρωθεί με τα σημερινά όργανα». Ένα άλλο ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γαλαξίες νάνων φαίνεται να ευθυγραμμίζονται γύρω από τους μεγαλύτερους γαλαξίες των ξενιστών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα για το μοντέλο ΛCDM, το οποίο παρέχει το θεωρητικό χρονοδιάγραμμα του σύμπαντος από την έναρξή του. Οι προσομοιώσεις στο μοντέλο δείχνουν ότι οι δορυφορικοί γαλαξίες θα πρέπει να κατανέμονται τυχαία - και όμως δεν είναι. Ένας τέτοιος καθαρά συγχρονισμένος γαλαξίας βρέθηκε να περιστρέφεται γύρω από τον Γαλαξία, την Ανδρομέδα και τον Κένταυρο Α, με την τελευταία ανακάλυψη που δημοσιεύτηκε στο Science το 2018. Ο τελευταίος οδήγησε επίσης τους επιστήμονες να παραδεχτούν ότι το μοντέλο ΛCDM έχει σοβαρά λάθη. «Αυτή τη στιγμή το παρατηρούμε στους τρεις πλησιέστερους γαλαξίες», λέει ο Oliver Müller, κύριος συγγραφέας της μελέτης του 2018. «Φυσικά, μπορείτε πάντα να πείτε ότι είναι μόνο τρία, έτσι δεν είναι στατιστικά ακόμα. Αλλά δείχνει ότι κάθε φορά που έχουμε καλά δεδομένα, το βρίσκουμε, οπότε θα μπορούσε να είναι καθολικό. " Μια μελέτη του 2015 πρότεινε έναν τρόπο να συγκεντρωθεί το μοντέλο ΛCDM με τα νέα ευρήματα, υποδεικνύοντας ότι τα κοσμικά νήματα του ιστού θα οδηγούσαν τους συγχρονισμένους γαλαξίες. «Ένα από τα σπουδαία πράγματα για την επιστήμη είναι ότι μπορείτε να έχετε ένα μοντέλο που χτίστηκε με χιλιάδες κομμάτια δεδομένων, αλλά αν ένα πράγμα δεν κολλήσει αρχίζει να σπάει», εξηγεί ο κύριος συγγραφέας Libeskind. «Αυτή η ρωγμή είτε πρέπει να σφραγιστεί είτε πρόκειται να φέρει ολόκληρο το σπίτι κάτω». Η τεχνολογία νέας γενιάς προσφέρει ελπίδα Η συναίνεση μεταξύ των επιστημόνων είναι ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα, με μεγάλο μέρος της ελπίδας να τίθεται στα δεδομένα που θα προέρχονται από τα παρατηρητήρια επόμενης γενιάς. Οι συγχρονισμένοι γαλαξίες των νάνων και η ευθυγράμμιση των γαλαξιών σε εκατομμύρια έτη φωτός φαίνονται να περιέχουν ενδείξεις για τα μυστήρια της μεγάλης κλίμακας δομής του σύμπαντος, των δυνάμεων που δεν καταλαβαίνουμε ακόμα ή και των δύο. «Αυτό που πραγματικά μου αρέσει σε αυτά τα πράγματα είναι ότι είμαστε ακόμα στην πρωτοποριακή φάση», λέει ο Müller. «Αυτό είναι εξαιρετικά συναρπαστικό». https://asgardia.space/en/news/The-Universe-Is-Laced-with-Giant-Structures-Connecting-Distant-Galaxies

Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Έρευνα υποδεικνύει ποιοι πλανήτες είναι πιο πιθανόν να φιλοξενούν εξωγήινη ζωή. Προκειμένου να αναζητήσουν ζωή στο εξώτερο Διάστημα, οι επιστήμονες θα πρέπει να γνωρίζουν πού να ψάξουν- και νέα μελέτη αναμένεται να βοηθήσει τους αστρονόμους να επικεντρώσουν τις έρευνές τους. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Northwestern, https://news.northwestern.edu/stories/2019/11/are-we-alone-study-refines-which-exoplanets-are-potentially-habitable/ η ερευνητική αυτή ομάδα είναι η πρώτη που συνδυάζει τρισδιάστατα κλιματικά μοντέλα και ατμοσφαιρική χημεία για τη διερεύνηση της κατοικησιμότητας γύρω από αστέρες- νάνους κατηγορίας Μ, που αποτελούν το 70% του συνολικού γαλαξιακού πληθυσμού. Μέσω αυτού του εργαλείου, οι ερευνητές επαναπροσδιόρισαν τις συνθήκες που καθιστούν έναν πλανήτη κατοικήσιμο, λαμβάνοντας υπόψιν την ακτινοβολία ενός άστρου και τον ρυθμό περιστροφής ενός πλανήτη. Μεταξύ άλλων, η ομάδα του Northwestern, σε συνεργασία με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο- Μπάουλντερ, του Virtual Planet Laboratory της NASA και του ΜΙΤ ανακάλυψαν πως μόνο πλανήτες που κινούνται γύρω από ενεργά άστρα- αυτά που εκπέμπουν πολλή υπεριώδη ακτινοβολία- χάνουν μεγάλες ποσότητες νερού λόγω εξάτμισης. Οι πλανήτες γύρω από ανενεργά, ή «σιωπηλά» άστρα είναι πιο πιθανόν να έχουν νερό σε υγρή μορφή που μπορεί να υποστηρίξει ζωή. Οι ερευνητές επίσης διαπίστωσαν πως οι πλανήτες με λεπτά στρώματα όζοντος, που έχουν κατά τα άλλα θερμοκρασίες στην επιφάνεια που τους καθιστούν κατοικήσιμους, δέχονται επικίνδυνα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας, που τους καθιστούν επικίνδυνους και αφιλόξενους ως προς την παρουσία εξελιγμένων μορφών ζωής στην επιφάνειά τους. Για να μπορέσουν να υποστηρίξουν εξελιγμένες μορφές ζωής, οι πλανήτες πρέπει να είναι σε θέση να διατηρούν νερό σε υγρή μορφή. Εάν ένας πλανήτης είναι πολύ κοντά στο άστρο του, το νερό εξατμίζεται στο σύνολό του. Εάν είναι πολύ μακριά, τότε το νερό παγώνει, και το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν επαρκεί για να διατηρείται η επιφάνεια αρκετά θερμή για την παρουσία ζωής η αποκαλούμενη «περιοχή/ ζώνη Goldilock» είναι η θεωρούμενη κατοικήσιμη ζώνη γύρω από ένα άστρο. Γενικότερα, επιστήμονες προσπαθούν να βρουν ποιο είναι το όριο της απόστασης για τη διατήρηση νερού σε υγρή μορφή- πόσο κοντά μπορεί να είναι στο άστρο ένας πλανήτης και να εξακολουθεί να έχει νερό σε υγρή μορφή. Εν ολίγοις, αναζητούν το εσωτερικό άκρο της κατοικήσιμης ζώνης. «Το εσωτερικό άκρο του ηλιακού μας συστήματος είναι μεταξύ της Αφροδίτης και της Γης» λέει ο Χάουαρντ Τσεν, first author της εν λόγω μελέτης. «Η Αφροδίτη δεν είναι κατοικήσιμη, η Γη είναι». Ο Τσεν και ο Ντάνιελ Χόρτον, senior author της μελέτης, κοιτούν πέρα από το Ηλιακό Σύστημα για να εντοπίσουν τις κατοικήσιμες ζώνες εντός συστημάτων σε άστρα- νάνους τύπου Μ. Ο συνδυασμός τρισδιάστατων κλιματικών μοντέλων με φωτοχημεία και ατμοσφαιρική χημεία επέτρεψε τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας ως προς το πώς η υπεριώδης ακτινοβολία ενός άστρου αλληλεπιδρά με αέρια, περιλαμβανομένων υδρατμών και όζοντος, στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη. Στις προσομοιώσεις τους οι Χόρτον και Τσεν διαπίστωσαν πως η ακτινοβολία ενός άστρου παίζει αποφασιστικής σημασίας ρόλο ως προς το αν ένας πλανήτης είναι κατοικήσιμος ή όχι. Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν πως οι πλανήτες γύρω από ενεργά άστρα είναι ευάλωτοι σε απώλειες σημαντικών ποσοτήτων νερού εξαιτίας εξάτμισης. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες, που χρησιμοποιούσαν κλιματικά μοντέλα χωρίς ενεργητική φωτοχημεία. Οι ερευνητές επίσης ανακάλυψαν πως πολλοί πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη δεν μπορούν να διατηρούν ζωή εξαιτίας των λεπτών στρωμάτων του όζοντος που διαθέτουν. Παρά τις, φιλόξενες, κατά τα άλλα, θερμοκρασίες, τα στρώματα όζοντος αυτών των πλανητών επιτρέπουν σε μεγάλα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας να περνούν και να φτάνουν στο έδαφος, δημιουργώντας συνθήκες οι οποίες είναι επικίνδυνες για την παρουσία ζωής στην επιφάνεια. «Η 3D φωτοχημεία παίζει τεράστιο ρόλο επειδή παρέχει θερμότητα ή ψύξη, που μπορεί να επηρεάσει τη θερμοδυναμική και ίσως την ατμοσφαιρική σύνθεση ενός πλανητικού συστήματος» λέει ο Τσεν. «Αυτά τα είδη μοντέλων δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στα αλήθεια στη βιβλιογραφία περί εξωπλανητών που ασχολείται με τη μελέτη των βραχωδών πλανητών, επειδή είναι εξαιρετικά “δαπανηρά” από υπολογιστικής πλευράς. Άλλα φωτοχημικά μοντέλα, που μελετούν πολύ μεγαλύτερους πλανήτες, όπως γίγαντες αερίων...ήδη δείχνουν πως δεν μπορεί κανείς να παραμελεί τη χημεία όταν διερευνά το κλίμα». «Είμαστε μόνοι; Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα» σημειώνει ο Τσεν. «Αν μπορούμε να προβλέψουμε ποιοι πλανήτες είναι πιο πιθανόν να φιλοξενούν ζωή, τότε μπορεί να πλησιάσουμε πολύ περισσότερο στο να δοθεί μια απάντηση». https://www.huffingtonpost.gr/entry/eimaste-monoi-sto-sempan-ereena-epodeikneei-poioi-planetes-einai-pio-pithanon-na-filoxenoen-exoyeine-zoe_gr_5dcc0e5be4b0d43931cd6fb0

H Microsoft προτείνει την αποθήκευση δεδομένων στο γυαλί. \ Μπορεί να έχουν συντελεστεί άλματα προόδου στο θέμα της αποθήκευσης δεδομένων, αλλά οι ερευνητές θα προσπαθούν διαρκώς να βρίσκουν νέους, πιο αποδοτικούς τρόπους αποθήκευσης δεδομένων. Η Microsoft προκρίνει τη λύση της αποθήκευσης δεδομένων σε γυάλινα μέσα. Η μέθοδος της Microsoft έχει την κωδική ονομασία Project Silica και αναφέρεται στον πειραματισμό με ένα ειδικό σύστημα αποθήκευσης σε κρυστάλλους Quartz, μία μέθοδος που υπόσχεται να λύσει πολλαπλά προβλήματα, όπως είναι εκείνο της αυξημένης χωρητικότητας, καθώς και της μεγάλης διάρκειας ζωής. Είναι κοινό μυστικό -άλλωστε- ότι ένα μεγάλο μέρος από τα συστήματα αποθήκευσης δεδομένων που χρησιμοποιούμε σήμερα έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής. Δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για το Project Silica, αλλά τώρα γίνονται γνωστές περισσότερες πληροφορίες για τα όσα θα φέρει στο πεδίο της αποθήκευσης δεδομένων. Ένα εντυπωσιακό στοιχείο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι μία ταινία θα μπορεί να χωρέσει σε έναν κρύσταλλο με διαστάσεις 75x75x2 χιλιοστά, το οποίο είναι αντικειμενικά μικρό και μπορεί να χωρέσει παντού. Η αποθήκευση σε κρυστάλλους μοιάζει σα να έχει βγει απευθείας από ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι μπορεί να αποτελέσει το μέλλον της αποθήκευσης δεδομένων. Ένας μόνο κρύσταλλος θα μπορεί να έχει διαφορετικά στρώματα δεδομένων, ανάλογα με το συνολικό του πάχος, στοιχείο που θα αυξάνει την χωρητικότητά της όλης διάταξης. Η Microsoft έχει υποβάλλει τους κρυστάλλους σε ποικίλες ακραίες διαδικασίες και με ιδιαίτερη χαρά οι ερευνητές της ανακάλυψαν ότι τα δεδομένα στα στρώματα των κρυστάλλων είχαν μείνει ανέπαφα από τις κακουχίες. Για τους ερευνητικούς της σκοπούς, η Microsoft επέλεξε να συνεργαστεί με τα στούντιο της Warner Bros, προκειμένου να αποθηκεύσει στους κρυστάλλους μία κόπια της ταινίας Superman του 1978 και να δοκιμάσει την αντοχή της μεθόδου αποθήκευσης αυτής σε διάφορες αντίξοες συνθήκες. Η επιλογή της ταινίας δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού και οι Κρυπτονιανοί, η φυλή του Superman, αποθήκευαν σε κρυστάλλους τα δεδομένα τους... https://www.naftemporiki.gr/story/1532027/h-microsoft-proteinei-tin-apothikeusi-dedomenon-sto-guali

Το ISS μπορεί να παραμείνει λειτουργικό έως το 2030. Η ζωή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που αναμένεται να λειτουργήσει μέχρι το 2024, μπορεί να επεκταθεί. Μια ομάδα αμερικανών γερουσιαστών κατέθεσε ένα νομοσχέδιο ζητώντας από τη NASA να διατηρήσει τον διαστημικό σταθμό λειτουργικό μέχρι το 2030. Ο διαστημικός σύλλογος της Ρωσίας βρίσκεται στο πλοίο, με τον επικεφαλής της εθνικής διαστημικής εταιρίας να εκφράζει την υποστήριξή του στην πράξη. Η διμερής ομάδα γερουσιαστών, αποτελούμενη από μέλη των τριών Οι Επιτροπές Γερουσίας των ΗΠΑ - Εμπορίου, Επιστημών και Μεταφορών - προτείνουν ότι οι εργασίες της ISS θα παραμείνουν άθικτες μέχρι το 2030, έξι χρόνια αργότερα από ό, τι προβλέπεται σήμερα. Έχουν εκδώσει κοινή δήλωση σχετικά με τη νέα νομοθεσία, που ονομάζεται νόμος περί εξουσιοδότησης της NASA 2019. «Με την επέκταση του ISS μέχρι το 2030, η νομοθεσία αυτή θα συμβάλει στην ανάπτυξη της ήδη αναπτυσσόμενης διαστημικής οικονομίας, ενισχύοντας την ηγετική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στο διάστημα, τον κόσμο και δημιουργώντας περισσότερες θέσεις εργασίας και ευκαιρίες εδώ στο σπίτι », λέει ο Γερουσιαστής των ΗΠΑ Τεντ Κρουζ, πρόεδρος της Υποεπιτροπής Αεροπορίας και Διαστήματος. Η πράξη ζητά από τη NASA να επεκτείνει τις επιχειρήσεις ISS και να λάβει μέτρα για την ανάπτυξη του" διαστημική οικονομία "· να απαιτήσει σταθερή αμερικανική παρουσία στο LEO. να διατηρήσει και να αναβαθμίσει την αναντικατάστατη υποδομή εκτόξευσης και δοκιμής πυραύλων να συμμετάσχουν σε πρωτοβουλίες πλανητικής προστασίας · να αναπτύξει πυρηνική θερμική πρόωση για να μειώσει το χρόνο που χρειάζεται για να ταξιδέψει στον Άρη. και περισσότερα. Απαντώντας στο αίτημα να παραμείνει το ISS λειτουργικό για έξι χρόνια περισσότερο από το προβλεπόμενο, ο επικεφαλής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκοζίν, έχει ήδη εκδώσει σήμερα δήλωση, ανακοινώνοντας ότι οι εγκαταστάσεις πτήσης στο Baikonur θα παραμείνουν λειτουργικές για πτήσεις προς το ISS μέχρι το 2030. το ISS είναι μια συνεργασία διεθνών εταίρων, η NASA και η Roscosmos θα χρειαστούν επίσης την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Ερευνών Αεροδιαστημικής. Ο περσινός νόμος Space Frontier ζήτησε επίσης την επέκταση του 2030. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε από τη Γερουσία μόνο για να χτυπηθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η νέα πράξη ζητά επίσης «την προγραμματισμένη διαθεσιμότητα επαρκή για χρήση στην τρίτη εκτόξευση του Συστήματος Διάχυσης Χώρου» - εξασφαλίζοντας ότι η NASA είναι έτοιμη να στείλει αστροναύτες στο φεγγάρι το 2024. Η 50ή επέτειος του Απόλλωνα 11 αναζωογονεί το όραμα του έθνους μας να είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην εξερεύνηση του διαστήματος », δήλωσε ο γερουσιαστής Ρότζερ Γουίκερ σε δήλωση. «Αυτή η νομοθεσία θα παράσχει στη NASA τα ζωτικά εργαλεία που χρειάζονται για την κατασκευή και εκτέλεση πρωτοποριακών διαστημικών προγραμμάτων καθώς ετοιμάζουμε να στείλουμε την πρώτη γυναίκα στο φεγγάρι και να σχεδιάσουμε μελλοντικές αποστολές στον Άρη». https://asgardia.space/en/news/The-ISS-May-Stay-Operational-Until-2030 Κτίριο Ινδονησίας. Νέο διαστημικό σκάφος. Το Ινδονησιακό Εθνικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και Διαστήματος (LAPAN) σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα νέο διαστημικό σκάφος στο Biak της Παπούα. Το κυβερνητικό διαστημικό πρακτορείο της Ινδονησίας διαχειρίζεται ήδη το site εκτόξευσης πυραύλων Stasiun Peluncuran Roket (κυριολεκτικά «σταθμός εκτόξευσης πυραύλων») που βρίσκεται στο Garut Regency στη Δυτική Ιάβα. Η εγκατάσταση κατασκευάστηκε το 1963 μέσω συνεργασίας μεταξύ Ινδονησίας και Ιαπωνίας. "Θα κατασκευάσουμε [το διαστημικό σκάφος] ακριβώς όπως το site εκτόξευσης πυραύλων LAPAN που διαθέτουμε στο South Garut [Δυτική Ιάβα]. Ωστόσο, θα είναι μεγαλύτερο, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγαλύτερες εκτοξεύσεις δοκιμών πυραύλων ", δήλωσε ο επικεφαλής του κέντρου μελέτης πτήσης και αεροδιαστημικής LAPAN Robertus Heru Trijahyanto.Biak επελέγη ως τόπος κατασκευής του νέου διαστημοπλοίου λόγω της τεράστιας έκτασης της περιφέρειας, μπορεί να υποστηρίξει την πρωτοβουλία του LAPAN να πραγματοποιήσει μεγαλύτερη δοκιμή πυραύλων το 2024. Το Biak είναι ένα μικρό νησί που βρίσκεται κοντά στη βόρεια ακτή της Παπούα. Ο τόπος είναι κοντά στον ισημερινό, ο οποίος θα βοηθήσει στην εξοικονόμηση χρημάτων σε καύσιμα πυραύλων και θα αντιμετωπίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η τοποθεσία επιλέχθηκε το 2018 μεταξύ δύο άλλων υποψηφίων: του νησιού Morotai στο North Maluku και του νησιού Enggano στο Bengkulu. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του LAPAN Thomas Djamaluddin, το προγραμματισμένο νέο διαστημικό σκάφος θα βοηθήσει την Ινδονησία να κυριαρχήσει στην τεχνολογία και τη λειτουργία των δορυφόρων. Το LAPAN μπορεί ήδη να κατασκευάζει δορυφόρους από μόνο του. Ο επόμενος στόχος είναι να ξεκινήσουμε ένα δορυφόρο με τις δικές μας ρουκέτες που κατασκευάσαμε και ένα διαστημικό σκάφος μέσα στην Ινδονησία », δήλωσε ο Ντιμαλουντίν. Η ΛΑΠΑΝ αναμένει να ολοκληρώσει την κατασκευή του διαστημολογίου πριν από το 2024 με τη βοήθεια διεθνών εταίρων. https://asgardia.space/en/news/Indonesia-Building-New-Bigger-Spaceport

Ανακαλύφθηκε άστρο - πύραυλος που εκσφενδονίστηκε από τη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας. Ένα άστρο, που ταξιδεύει στον γαλαξία μας με την εντυπωσιακή ταχύτητα-ρεκόρ των έξι εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα (δέκα φορές πιο γρήγορα από τα περισσότερα άστρα όπως ο Ήλιος), αφότου «εκτινάχθηκε» μακριά από την κεντρική γαλαξιακή μαύρη τρύπα, ανακάλυψε μία διεθνής ομάδα αστρονόμων. Η «έξωση» που έδωσε τρομερή ώθηση στο άστρο S5-HVS1 και το μετέτρεψε σε …πύραυλο, εκτιμάται ότι συνέβη πριν περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια. Το άστρο κινείται πλέον τόσο γρήγορα, που αναμένεται να έχει βγει από τον γαλαξία μας σε περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια, χωρίς ποτέ πια να επιστρέψει, ταξιδεύοντας στη συνέχεια για πάντα στο αχανές κενό του διαγαλαξιακού χώρου. Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, πραγματοποίησαν την ανακάλυψη του άστρου, που βρίσκεται στον αστερισμό του Γερανού σε απόσταση 29.000 ετών φωτός από τη Γη, με το διαμέτρου τεσσάρων μέτρων Αγγλο-Αυστραλιανό Τηλεσκόπιο του Αστεροσκοπείου Siding Spring της Αυστραλίας και με το ευρωπαϊκό δορυφορικό τηλεσκόπιο Gaia. Η τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, γνωστή ως«Τοξότης Α*» ή «Καρδιά του Σκότους», διαθέτει μάζα ισοδύναμη με περισσότερους από τέσσερα εκατομμύρια ήλιους και είναι ικανή όχι μόνο να παγιδεύσει με την ελκτική δύναμη της, αλλά και να «ξαποστείλει» μακριά της ένα άστρο. Αυτό συμβαίνει στα διπλά αστρικά συστήματα, στα οποία το ένα άστρο «συλλαμβάνεται» από τη μαύρη τρύπα και το άλλο εκσφενδονίζεται μακριά (πρόκειται για τον λεγόμενο«μηχανισμό Hills που προτάθηκε από τον αστρονόμο Τζακ Χιλς πριν 30 χρόνια). https://www.kathimerini.gr/1051461/gallery/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-astro---pyraylos-poy-eksfendonisthke-apo-th-mayrh-trypa-toy-gala3ia-mas

Η Έσχατη Θούλη μετονομάσθηκε σε «Άροκοθ» από τη NASA Η Έσχατη Θούλη, γνωστή και ως «2014 MU 69», το πιο μακρινό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα που έχει ποτέ φθάσει διαστημικό σκάφος, μετονομάσθηκε «Άροκοθ» (Arrokoth) από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) μετά από έγκριση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης. Το νέο όνομα σημαίνει «ουρανός» στη γλώσσα μιας φυλής Ινδιάνων της Αμερικής (Powhatan), η οποία και έδωσε την έγκρισή της για να δοθεί το όνομα στο ουράνιο σώμα. Η μετονομασία κρίθηκε σκόπιμη μετά από διαμαρτυρίες ότι η ονομασία Θούλη παρέπεμπε στους Ναζί, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η μυθική χώρα συμβόλιζε την υπερβόρεια καταγωγή τους. Η πολιτικο-αποκρυφιστική Εταιρεία της Θούλης υπήρξε ένας από τους προδρόμους του Ναζιστικού Κόμματος στη Γερμανία. Το σώμα Άροκοθ, πολύ πέρα από τον Πλούτωνα, είναι από τους χιλιάδες μικρούς παγωμένους κόσμους στη Ζώνη Κάιπερ. Είχε ανακαλυφθεί το 2014 με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και είχε διέλθει από κοντά του το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της NASΑ την Πρωτοχρονιά του 2019. https://physicsgg.me/2019/11/13/%ce%b7-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%b5%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%ba/

Η εντυπωσιακή διέλευση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο. Ένα σχετικά σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο είναι η χθεσινή διέλευση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο. Αν δεν καταφέρατε να παρακολουθήσετε την ομολογουμένως εντυπωσιακή διαδικασία, η οποία ήταν μερικώς ορατή και από την Ελλάδα, και η οποία θα επαναληφθεί μετά από δεκατρία χρόνια, το 2032, μπορείτε να παρακολουθήσετε το σχετικό βίντεο που κατέγραψε η NASA. Η προηγούμενη φορά που η διάβαση του Ερμή είχε γίνει ορατή από την Ελλάδα, ήταν το 2016. Η επόμενη μετάβαση του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο θα συμβεί στις 13 Νοεμβρίου 2032 και θα είναι πάλι ορατή από τη χώρα μας, ενώ το ίδιο θα επαναληφθεί το 2039, το 2049 και το 2052. Κατά μέσο όρο συμβαίνουν 13 έως 14 διελεύσεις του Ερμή ανά αιώνα. Την πρώτη διάβαση είχε παρατηρήσει το 1631, περίπου δύο δεκαετίες μετά την εφεύρεση του τηλεσκοπίου, ο Γάλλος αστρονόμος Πιέρ Γκασεντί. Συνολικά, η μετάβαση του μικρότερου πλανήτη του ηλιακού συστήματος μπροστά από το μεγαλύτερο άστρο του, είχε διάρκεια 5,5 ωρών. Ξεκίνησε στις 14:35 της περασμένης Δευτέρας και ολοκληρώθηκε πεντέμισι ώρες μετά. Από τη χώρα μας παρατηρήσαμε την είσοδο του Ερμή στον ηλιακό δίσκο όχι όμως και την έξοδο καθώς αυτό συνέβη μετά τη δύση του Ηλίου. Ο Ερμής και η Αφροδίτη είναι οι μόνοι πλανήτες που μπορούν να «διαβούν» μπροστά από τον Ήλιο, όπως αυτός φαίνεται από τη Γη, επειδή οι τροχιές τους περνούν ανάμεσα στον πλανήτη μας και στο άστρο μας. Η μέση απόσταση του Ερμή από τον Ήλιο είναι σχεδόν 58 εκατομμύρια χιλιόμετρα, μόνο το 30% της απόστασης Γης-Ήλιου. Η διάβαση χαρακτηρίστηκε «βαθιά», επειδή ο Ερμής πέρασε πολύ κοντά από το κέντρο του Ήλιου, αλλά ο πλανήτης φαινόταν σαν μία μικρή κινούμενη μαύρη κηλίδα πάνω στο φόντο του φωτεινού άστρου. https://www.in.gr/2019/11/12/tech/entyposiaki-dieleysi-tou-ermi-mprosta-apo-ton-ilio/

BREEZE: Giant Stingrays για να μελετήσει την Αφροδίτη. Η Αφροδίτη, αν και σχετικά κοντά μας, εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο. Αποφασισμένοι να αποκτήσουν τον πλανήτη ανοιχτό στα μυστικά του, οι επιστήμονες της NASA και του Buffalo University εργάζονται σε ένα νέο διαστημικό σκάφος εξερευνητών που αποκαλούν BREEZE (το Bio-inspired Ray for Extreme Environments και Zonal Explorations), μέρος της χρηματοδότησης του προγράμματος Innovative Advanced Concepts (NIAC) 12 πρωτοποριακά έργα ικανά να φέρουν νέες δυνατότητες στο διάστημα. Ο BREEZE θα «φυσήξει» γύρω από τη Αφροδίτη μία φορά τέσσερις έως έξι ημέρες, χρησιμοποιώντας 2-3 ημέρες στους ηλιακούς πλανήτες για να πάρει τα ηλιακά πάνελ του μια ανανέωση ενέργειας. Τα εργαλεία του θα περιλαμβάνουν ιχνηλάτες και δειγματολήπτες για την ατμόσφαιρα και την ατμόσφαιρα, οθόνες ηφαιστειακής δραστηριότητας κ.λπ. Η ιδέα ανήκει στο εργαστήριο Crashworthiness of Aerospace Structures and Hybrids του Πανεπιστημίου Buffalo (CRASH). Το διαστημικό σκάφος που θα κοιτάξει και θα δουλέψει με τον ίδιο τρόπο με ένα μαστίγιο, πτερυγίζοντας τα φτερά του, όπως το ζώο μετακινεί τα θωρακικά πτερύγιά του, ανεβαίνοντας μόνο τους μεγάλους ανέμους στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αντί για το νερό. Τέτοιες μηχανές θα είναι εξαιρετικά εύχρηστες. Ο επικεφαλής ερευνητής, Javid Bayandor, PhD, διευθυντής εργαστηρίου CRASH, δήλωσε ότι η μοναδικότητα του οχήματος θα του επιτρέψει να συλλέγει δεδομένα από τη σκοτεινή πλευρά της Αφροδίτης. «Αυτό το μέρος του πλανήτη έχει προκαλέσει αμηχανία για τους επιστήμονες για χρόνια λόγω των παρατεταμένων περιόδων του σκοταδιού. Παίρνει την Αφροδίτη περισσότερο για να περιστρέφεται στον άξονά της (243 ημέρες) από ό, τι για την τροχιά του ήλιου (225 ημέρες) - κάνοντας μια ημέρα περισσότερο από ένα χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι μεγάλα τμήματα του πλανήτη είναι σκεπασμένα στο σκοτάδι και σημαντικά διαφορετικά από την ηλιόλουστη πλευρά », είπε. Η υποκείμενη τεχνολογία του διαστημικού σκάφους μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να διερευνήσει τα φεγγάρια του Κρόνου, τον Τιτάνα, καθώς και να εργαστεί στα υποβρύχια περιβάλλοντα της Γης. Νωρίτερα, η Λουντμίλα Σσόβο, επικεφαλής του εργαστηρίου πλανητικής φασματοσκοπίας στο Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας (ISR) της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS ότι η ομάδα εργασίας Ρωσίας-ΗΠΑ στο έργο Venera-D (Venus-D) ότι συμμετείχε σε πέντε πιθανές θέσεις προσγείωσης στο Βόρειο Ημισφαίριο της Αφροδίτης, για να αποφασίσει αργότερα για το ένα. https://asgardia.space/en/news/Its-a-BREEZE-Giant-Stingrays-to-Study-Venus

Αυξομειώνεται το επίπεδο του οξυγόνου στον πλανήτη Άρη «σα να το παράγουν μηχανές» λέει η NASA. Για πρώτη φορά στην ιστορία της εξερεύνησης του Διαστήματος, επιστήμονες μέτρησαν τις εποχικές αλλαγές στα αέρια πάνω από την επιφάνεια του κρατήρα Γκέιλ στον Άρη- και, ως αποτέλεσμα, εντόπισαν κάτι απρόσμενο: Το οξυγόνο «συμπεριφέρεται» με έναν τρόπο που οι επιστήμονες ως τώρα αδυνατούν να εξηγήσουν μέσω γνωστών χημικών διεργασιών. Μέσα σε διάστημα τριών αρειανών ετών (έξι γήινων ετών) ένα όργανο (SAM) του ρομποτικού οχήματος της NASA ανέλυσε τη σύνθεση του αέρα στον κρατήρα. Η σύνθεση του αρειανού αέρα διαπιστώθηκε ως εξής: 95% διοξείδιο του άνθρακα, 2,6% μοριακό άζωτο, 1,9% αργό, 0,16% μοριακό οξυγόνο και 0,06% μονοξείδιο του άνθρακα. Επίσης, βρέθηκε πώς τα μόρια στον αέρα του Άρη αναμειγνύονται και κυκλοφορούν με τις αλλαγές στην πίεση του αέρα ανά το έτος. Οι αλλαγές αυτές λαμβάνουν χώρα όταν το διοξείδιο του άνθρακα παγώνει στους πόλους τον χειμώνα, ως εκ τούτου μειώνοντας την πίεση ανά τον πλανήτη, καθώς ο αέρας ανακατανέμεται. Μετά το διοξείδιο του άνθρακα εξατμίζεται την άνοιξη και το καλοκαίρι και αναμειγνύεται ανά τον πλανήτη, αυξάνοντας την πίεση. Σε αυτό το περιβάλλον οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως το άζωτο και το αργό ακολουθούν προβλέψιμα εποχικά μοτίβα. Ως εκ τούτου ανέμεναν το ίδιο και για το οξυγόνο- αλλά τελικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο, καθώς η ποσότητά του στον αέρα αυξανόταν την άνοιξη και το καλοκαίρι κατά 30% και μετά έπεφτε πίσω στα επίπεδα που προβλέπονταν μέσω «συμβατικής» χημείας το φθινόπωρο. Η τάση αυτή παρατηρείται κάθε άνοιξη, αν και η ποσότητα του οξυγόνου που προστίθεται στην ατμόσφαιρα ποικίλλει, υποδεικνύοντας πως κάτι το παράγει και μετά το απομακρύνει. «Την πρώτη φορά που το είδαμε, ήταν απλά συγκλονιστικό» είπε ο Σουσίλ Ατρέγια, καθηγητής κλιματικών και διαστημικών επιστημών στο University of Michigan στο Αν Άρμπορ και co-author επιστημονικού άρθρου στο θέμα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Geophysical Research: Planets. Οι ερευνητές έλεγξαν εάν το όργανο λειτουργούσε σωστά και μετά εξέτασαν διάφορα ενδεχόμενα, όπως την απελευθέρωση οξυγόνου κατά τη διάσπαση μορίων διοξειδίου του άνθρακα ή νερού στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, δεν έχει βρεθεί ακόμα ικανοποιητική εξήγηση. «Δυσκολευόμαστε να το εξηγήσουμε» είπε η Μελίσα Τρέινερ, πλανητική επιστήμονας στο Goddard Space Flight Center της NASA, που ηγήθηκε της έρευνας. «Το γεγονός πως η συμπεριφορά του οξυγόνου δεν επαναλαμβάνεται απόλυτα κάθε εποχή μας κάνει να σκεφτούμε ότι δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την ατμοσφαιρική δυναμική. Πρέπει να πρόκειται για κάποια χημική πηγή...που δεν έχουμε καταγράψει ακόμα». Σημειώνεται πως κάτι παρεμφερές έχει παρατηρηθεί και με το μεθάνιο: Το συγκεκριμένο αέριο βρίσκεται επίσης στον αέρα του κρατήρα Γκέιλ σε μικρές ποσότητες, ωστόσο εντοπίζεται από τα όργανα του Curiosity, τα οποία διαπίστωσαν εποχικές αυξομειώσεις του- για την ακρίβεια, διαπιστώθηκε πως το μεθάνιο αυξάνεται κατά 60% για ανεξήγητους λόγους τους μήνες του καλοκαιριού. «Αρχίζουμε να βλέπουμε αυτόν τον συσχετισμό μεταξύ μεθανίου και οξυγόνου σε σημαντικό μέρος του αρειανού έτους» είπε ο Ατρέγια. «Νομίζω ότι υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Δεν έχω ακόμα τις απαντήσεις. Κανείς δεν τις έχει». Υπογραμμίζεται πως το οξυγόνο και το μεθάνιο μπορούν να παραχθούν τόσο βιολογικά (από μικρόβια, πχ) όσο και αβιοτικά (από χημικές διεργασίες που σχετίζονται με το νερό και τους βράχους). Οι επιστήμονες εξετάζουν όλα τα δεδομένα, αν και δεν υπάρχουν ακόμα πειστικά στοιχεία περί βιολογικής δραστηριότητας στον Άρη. https://www.naftemporiki.gr/story/1532475/neo-mustirio-ston-ari-kati-paragei-kai-meta-apomakrunei-oksugono

Φιλοι μου για να παρακολουθουμε τι γίνεται γυρω μας Αστροναύτες της Τουρκίας, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας στό Μπάικονουρ. Την Τρίτη 12 Νοεμβρίου, στο Μπαϊκονούρ που είναι το λίκνο του παγκόσμιου φόρουμ κοσμοναυτικής, ο επικεφαλής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκοζίν, είπε για τις συνομιλίες σχετικά με πιθανές μελλοντικές πτήσεις αστροναυτών από την Αίγυπτο, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία με το διαστημόπλοιο Σόγιουζ. «Είμαι βέβαιος ότι το Baikonur θα γίνει οικείο γλυκό σπίτι για την προετοιμασία των νεοσσων από αυτές τις χώρες, οι οποίοι θα αναστηλωθούν για να εξασφαλίσουν την πρώτη διαστημική πτήση», λέει ο Rogozin. Με την Αμερική σύντομα να χρησιμοποιήσει το δικό του νέο διαστημικό σκάφος, άρχιζε να μοιάζει δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω διεθνής ζήτηση για τα οχήματα Soyuz, αλλά η περίπτωση, όπως εξήγησε, αποδείχθηκε «ακριβώς το αντίθετο», όπως η εταιρία Energia έχει νέες παραγγελίες και μερικές χώρες θα ήθελαν να ξεκινήσουν την επανδρωμένη διαστημική πτήση στο Baikonur. Λίγο μετά το επιτυχημένο ταξίδι της Hazza Al Mansoori στο ISS στο Soyuz MS-15 με τους Jessica Meir και Oleg Skripochka, ξεκινώντας στις 25 Σεπτεμβρίου και επιστρέφοντας στην αλλαγή του πληρώματος στις 3 Νοεμβρίου, η Roscosmos ανακοίνωσε την πιθανότητα μακρύτερων πτήσεων για τους αστροναύτες των Εμιράτων στο μέλλον. https://asgardia.space/en/news/Turkish-Egyptian-and-Saudi-Astronauts-to-Send-First-Astronauts-From-Baikonur Σχόλιο:Αν καταφέρουν μετα απο εννεα χρόνια οι Αμερικάνοι να φτιαξουν επιτέλους πύραυλο-φορεα που θα τους ανεβάζει στον Διεθνη Διαστημικό Σταθμο ανοιγονται θέσεις στα Ρωσικα Soyuz για μια σειρα χώρες που θα ηθελα να ειναι και η Ελλάδα!!!

SpaceX: Άλλοι 60 δορυφόροι του προγράμματος Starlink σε τροχιά. Εξήντα νέους δορυφόρους για παροχή σύνδεσης στο Ίντερνετ από τροχιά, στο πλαίσιο του προγράμματος Starlink, εκτόξευσε η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ, SpaceX, τη Δευτέρα. Οι δορυφόροι εκτοξεύτηκαν με πύραυλο Falcon 9 ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί ξανά στο παρελθόν. Σημειώνεται πως η SpaceX είχε να πραγματοποιήσει εκτόξευση από τις 6 Αυγούστου, όταν είχε στείλει στο διάστημα τον ισραηλινό δορυφόρο AMOS 17. Η εκτόξευση έγινε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Σύμφωνα με το Space.com, ήταν η τέταρτη πτήση για τον συγκεκριμένο πύραυλο και η πρώτη φορά που πύραυλος Falcon 9 πετά πάνω από τρεις φορές. «Το “Γεράκι” κατέβηκε για τέταρτη φορά» σχολίασε η Λόρεν Λάιονς, μηχανικός της SpaceX για το πρόγραμμα Starlink. «Αυτοί οι πύραυλοι έχουν σχεδιαστεί για να χρησιμοποιούνται 10 φορές. Πάμε για την πέμπτη». Μετά την επιτυχή εκτόξευση, ο πύραυλος προσνηώθηκε στη μη επανδρωμένη πλατφόρμα «Of Course I Still Love You» στον Ατλαντικό, στην 45η ανάκτηση πυραύλου από πλευράς της εταιρείας. Οι δορυφόροι βρίσκονταν στον κώνο της μύτης του πυραύλου. Επρόκειτο για τη δεύτερη «δόση» δορυφόρων για τον αστερισμό της εταιρείας, η οποία επιδιώκει να παρέχει φθηνή κάλυψη Ίντερνετ σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Έλον Μασκ, το πρόγραμμα Starlink δεν θα παρέχει μόνο πρόσβαση στο Ίντερνετ σε περιοχές που δεν έχουν, αλλά και ανταγωνιστική από οικονομικής άποψης πρόσβασης σε περιοχές που ήδη έχουν. Σημειώνεται πως οι σημερινοί «συμβατικοί» πάροχοι δορυφορικού Ίντερνετ παρέχουν πρόσβαση σε αυτό από μεγάλα ύψη, καθώς οι δορυφόροι τους βρίσκονται σε γεωστατική τροχιά, με αποτέλεσμα οι συνδέσεις να είναι αργές. Επιχειρώντας σε χαμηλότερο ύψος, περίπου 350 χλμ πάνω από τη Γη, η SpaceX ελπίζει να παρέχει καλύτερες συνδέσεις σε χαμηλότερη τιμή. Τον προηγούμενο μήνα ο Μασκ είχε κάνει tweet μέσω του Starlink για πρώτη φορά. Με έξι με οκτώ ακόμα εκτοξεύσεις, η εταιρεία υποστηρίζει πως θα είναι σε θέση να παρέχει υπηρεσίες ευρυζωνικού Ίντερνετ στις ΗΠΑ κατά τα μέσα του 2020. Σημειώνεται πως στο συγκεκριμένο αντικείμενο δραστηριοποιούνται και άλλες εταιρείες, όπως η OneWeb, η TeleSat και η Amazon, επιδιώκοντας να στείλουν δικούς τους αστερισμούς μικρών δορυφόρων σε τροχιά, που θα πετούν επίσης πιο κοντά στη Γη από ό,τι οι σημερινοί δορυφόροι. https://www.naftemporiki.gr/story/1532076/spacex-alloi-60-doruforoi-tou-programmatos-starlink-se-troxia RSC Energia. Έχει ολοκληρωθεί η επαλήθευση των ηλιακών συλλεκτών του διαστημικού σκάφους Progress MS-13. Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την εκκίνηση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 (TGC). Οι ειδικοί της RSC Energia και της CC Yuzhny με φωτισμό ελέγχου ολοκλήρωσαν μια δοκιμή των ηλιακών συσσωρευτών (SB) του πλοίου. Οι εργασίες παρακολούθησης των παραμέτρων των ηλιακών συλλεκτών περιλαμβάνουν το άνοιγμα των χώρων της βάσης όπου έχει εγκατασταθεί το διαστημικό σκάφος, η εγκατάσταση τεχνολογικών πινάκων, οι πλατείες, η αφαίρεση των προστατευτικών πάνελ από τους ηλιακούς συλλέκτες και το άνοιγμά τους, μετά την οποία οι ειδικοί φωτιστές φωτίζουν και παρακολουθούν τη λειτουργία του SB. Στο τέλος της εργασίας, οι ηλιακοί συλλέκτες διπλώθηκαν και ξανακλείστηκαν με προστατευτικά πάνελ. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-12.html

Η Κίνα είναι έτοιμη να προσγειωθεί στον Άρη το επόμενο έτος. Η Κίνα λέει ότι είναι έτοιμη να επιτύχει ό, τι κανείς - εκτός από τη NASA - δεν έχει επιτύχει ποτέ πριν. Τα συστήματα πρόωσης διαστημικών οχημάτων είναι έτοιμα να προσγειωθούν στον Άρη, γεγονός που θα καταστήσει την πρώτη διαπλανητική αποστολή της Κίνας Μόλις τον Οκτώβριο, το Παγκόσμιο Τηλεοπτικό Δίκτυο της Κίνας αποκάλυψε το όχημα του Άρη. Η αποστολή εγκρίθηκε το 2016, αλλά από τότε έχουμε ακούσει λίγες ενημερώσεις. Την περασμένη εβδομάδα, το Xi'an Aerospace Propulsion Institute ανακοίνωσε ότι το σύστημα πρόωσης του οχήματος ολοκλήρωσε επιτυχώς τις απαραίτητες δοκιμές που περιλάμβαναν στάδια αιωρήματος, αποφυγής, επιβράδυνσης και προσγείωσης. Επίσης, το Σεπτέμβριο, σε μια συνάντηση πλανητικών επιστημών στη Γενεύη, η Κίνα ανακοίνωσε τους τόπους προσγείωσης που εξετάζει για την αποστολή, τόσο κοντά στην Ουτοπία Πλανητιά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το Κινεζικό διαστημικό σκάφος Mars ετοιμάζεται για την αποστολή κόκκινου πλανήτη. Στα 240 χιλιόγραμμα, ο ρόλος του Mars ζυγίζει διπλάσιο από τους δύο σενάρια της Κίνας και θα φέρει κάμερες, ραντάρ υποβρύχιου εντοπισμού, πλοήγηση, τοπογραφία, ανιχνευτή κλίματος και όργανο φασματοσκοπίας. Το orbiter έρχεται επίσης με μια σειρά από όργανα, συμπεριλαμβανομένων των φωτογραφικών μηχανών υψηλής ανάλυσης, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουν τις ακριβείς θέσεις της προσγείωσης. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ο μεγαλύτερος πύραυλος εκτόξευσης της Κίνας, η οποία διαρκεί 5 Μαρτίου, η οποία είχε μια ασυνεπή ιστορία. Με την πρώτη του πτήση το 2016, απέτυχε να φτάσει σε τροχιά το 2017. Η Κίνα λέει ότι είναι έτοιμη να επιστρέψει στην πτήση μετά από έναν επανασχεδιασμό και η εκτόξευση αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα τέλη Δεκεμβρίου, στέλνοντας ένα μεγάλο δορυφόρο στην τροχιά του GEO . Αν η έναρξη της μακράς 5 Μαρτίου συνεχίζεται ομαλά, η αποστολή του Άρη στην Κίνα θα ενταχθεί στον σύντομο κατάλογο των επερχόμενων αποστολών που περιλαμβάνουν την αποστολή του NASA Mars 2020, την αποστολή ExosMars 2020 του Rososmos ESA και την αποστολή Hope Mars της ΗΑΕ. Όλα σχεδιάζουν να ξεκινήσουν κατά τη διάρκεια ενός στενού παραθύρου τριών εβδομάδων στα τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου του 2020. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια αποτελεσματική πορεία που ονομάζεται μεταφορά Hohmann επιτρέπει τον ταχύτερο χρόνο ταξιδιού μεταξύ των δύο πλανητών, φτάνοντας στον κόκκινο πλανήτη τον Φεβρουάριο του 2021. Το επόμενο παράθυρο μεταφοράς Hohmann θα συμβεί στα τέλη του 2022. Φυσικά, η μετάβαση στον Άρη είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η επιφανειακή βαρύτητα του Άρη είναι μόλις κάτω από το 40% της επιφάνειας της Γης, που σημαίνει ότι είναι πολύ λεπτή για να υποβοηθήσει την κάθοδο, αλλά και αρκετά παχύ για να παράγει υπερβολική θερμότητα για ένα ταχέως πλησιάζον όχημα. Αυτό σημαίνει ότι το διαστημικό σκάφος απαιτεί τόσο ασπίδα θερμότητας όσο και σύνθετο σύστημα αλεξίπτωτου να εργάζεται με συνεχή και έγκαιρο τρόπο για να προσγειωθεί με επιτυχία. Επιπλέον, οι εντολές θα διαρκέσουν οκτώ λεπτά για να φτάσουν στο διαστημόπλοιο, το οποίο θα είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι η προσγείωση πρέπει να είναι αυτοματοποιημένη - ποια είναι η ομάδα περιέργειας της NASA για το 2012 που ονομάζεται «επτά λεπτά τρομοκρατίας». Λιγότερο από τις μισές αποστολές του Άρη επιτυγχάνουν. Θα κάνει η Κίνα ιστορία, όπως έκανε και με την προσγείωση διαστημικών σκαφών στις κοντινές και τις μακρινές πλευρές του φεγγαριού, ή θα πάει κάτω ως μία από τις αποστολές που προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν; Μείνετε συντονισμένοι: θα δούμε σε λιγότερο από ένα χρόνο. https://asgardia.space/en/news/China-is-Ready-to-Land-on-Mars-Next-Year

Τεχνητή νοημοσύνη προβλέπει πού θα πέσουν οι κεραυνοί. Ερευνητές στο EPFL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) ανέπτυξαν μια μέθοδο πρόβλεψης του πού θα πέφτουν κεραυνοί μέσα σε διάστημα 10 με 30 λεπτών και εντός μιας ακτίνας 30 χιλιομέτρων, που χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό δεδομένων από μετεωρολογικούς σταθμούς και τεχνητής νοημοσύνης. Ερευνητές στο Electromagnetic Combatibility Laboratory της Σχολής Μηχανολογίας του EPFL, με επικεφαλής των Φαρχάντ Ραχίντι, ανέπτυξαν ένα σχετικά απλό και χαμηλού κόστους σύστημα που μπορεί να προβλέπει την πτώση κεραυνών εντός διαστήματος 10-30 λεπτών σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων, με το σχετικό επιστημονικό άρθρο να δημοσιεύεται στο Climate and Atmospheric Science. Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία τους στο πλαίσιο του προγράμματος European Laser Lightning Rod. «Τα παρόντα συστήματα είναι αργά και πολύ πολύπλοκα, και απαιτούν ακριβά εξωτερικά δεδομένα, που έχουν αποκτηθεί μέσω ραντάρ ή δορυφόρου» εξηγεί ο Αμιρχοσεΐν Μοστατζαμπί, ο διδακτορικός φοιτητής που εφηύρε την τεχνική. «Η μέθοδός μας χρησιμοποιεί δεδομένα που μπορούν να προέλθουν από οποιονδήποτε μετεωρολογικό σταθμό. Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να καλύψουμε απομακρυσμένες περιοχές που είναι εκτός εμβέλειας ραντάρ και δορυφόρων, όπου τα δίκτυα επικοινωνίας δεν είναι διαθέσιμα». Επιπρόσθετα, επειδή τα δεδομένα μπορούν να αποκτηθούν εύκολα και σε πραγματικό χρόνο, μπορούν να γίνουν προβλέψεις πολύ γρήγορα- και να βγουν συναγερμοί πριν καν εκδηλωθεί μια καταιγίδα. Η μέθοδος των ερευνητών του EPFL χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο machine learning που έχει «εκπαιδευτεί» να αναγνωρίζει συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν σε δημιουργία κεραυνών. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκπαίδευση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που είχαν συλλεγεί μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών από 12 μετεωρολογικούς σταθμούς στην Ελβετία, τόσο σε αστικές όσο και σε ορεινές περιοχές. Τέσσερις παράμετροι ελήφθησαν υπόψιν: Η ατμοσφαιρική πίεση, η θερμοκρασία του αέρα, η σχετική υγρασία και η ταχύτητα του ανέμου. Οι παράμετροι αυτοί συσχετίστηκαν με καταγραφές εντοπισμού κεραυνών και συστήματα εντοπισμού. Μέσω αυτής της μεθόδου, ο αλγόριθμος ήταν σε θέση να «μάθει» τις συνθήκες υπό τις οποίες λαμβάνει χώρα ένας κεραυνός. Όταν η «εκπαίδευση» ολοκληρώθηκε, το σύστημα προέβαινε σε προβλέψεις που ήταν ακριβείς στο 80% των περιπτώσεων, και πλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε. https://www.naftemporiki.gr/story/1531791/texniti-noimosuni-problepei-pou-tha-pesoun-oi-keraunoi