Δροσος Γεωργιος

Πρέπει να βρούμε εξήγηση για το φωτεινό φως στις μαύρες τρύπες και τα σουπερνόβα. Δεν υπάρχουν σχεδόν αντικείμενα στο σύμπαν μας πιο μυστηριώδη από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων. Η ακτινοβολία υψηλής ενέργειας τους δίνει μια φωτεινή λάμψη, που, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, προέρχεται από ηλεκτρόνια που κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά τι τους κάνει να πάνε τόσο γρήγορα; Μια ομάδα επιστημόνων στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια έχει πρόσφατα καταλήξει σε μια νέα υπόθεση. Το τεύχος του Δεκεμβρίου του περιοδικού Astrophysical Journal δημοσίευσε το νέο βιβλίο των Luca Comisso και Lorenzo Sironi, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας τεράστιες προσομοιώσεις υπερ-υπολογιστή, κατάφεραν να υπολογίσουν την επιτάχυνση αυτών των ηλεκτρονίων. Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης Luca Comisso εξηγεί: «Αναταράξεις και μαγνητική επανασύνδεση - μια διαδικασία στην οποία οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου υποχωρούν και επανασυνδέονται γρήγορα - συνωμοτούν για να επιταχύνουν τα σωματίδια, ενισχύοντας τα σε ταχύτητες που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός ». Είπε επίσης ότι υπάρχει πολύ καυτό αεριωθούμενο αέριο σωματιδίων που υπάρχει σε όλη την περιοχή όπου βρίσκονται μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων, κάνοντας τις γραμμές μαγνητικού πεδίου να ακολουθούν αυτή την κίνηση, η οποία προκαλεί γρήγορη επανασύνδεση. Το ηλεκτρικό πεδίο που αναδύεται προκαλεί αναταράξεις, γεγονός που δίνει την επιτάχυνση των σωματιδίων υψηλότερη απ 'ό, τι λέει, «οι ισχυρότεροι επιταχυντές στη Γη, όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN.» Οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να δώσουν ακριβείς προκαταρκτικές εκτιμήσεις για το πώς και πότε θα υπάρξει χαοτική κίνηση. Η αναταραχή δημιουργεί ένα από τα επτά μαθηματικά προβλήματα του «βραβείου της Χιλιετίας». Ο Σιρόι λέει ότι η πρακτική σε κυψέλη που χρησιμοποίησαν για να υπολογίσει τις τροχιές μιας τεράστιας ποσότητας φορτισμένων σωματιδίων ήταν εξαιρετικά ακριβής. Ο επιστήμονας εξήγησε ότι τα σωματίδια έχουν ένα «ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που τους λέει πώς να κινηθούν». Υπογράμμισε τη σημασία του εντοπισμού του ρόλου που ανήκε στη μαγνητική επανασύνδεσή τους στις συνθήκες στροβιλισμού. Οι προσομοιώσεις υπερ-ηλεκτρονικών υπολογιστών διαπίστωσαν ότι η επανασύνδεση ήταν η κύρια αρχή λειτουργίας που καθορίζει ποια σωματίδια θα επιταχύνουν. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας επετεύχθη κατά το μεγαλύτερο μέρος της κατά τη διάρκεια της ταχείας και αργοπορημένης κίνησης των σωματιδίων που πήδηξε από τις διακυμάνσεις του στροβιλισμού. Όσο ισχυρότερο είναι το μαγνητικό πεδίο, τόσο πιο γρήγορη είναι η επιτάχυνση. Με αυτό, τα σωματίδια ακολουθούν μια καμπύλη, εκπέμποντας έτσι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Όπως είπε ο Σιρόι, «Είναι πράγματι η ακτινοβολία που εκπέμπεται γύρω από τις μαύρες τρύπες και τα αστέρια νετρονίων που τα κάνουν να λάμπουν». Οι ερευνητές θέλουν πραγματικά να καταλάβουν τι συμβαίνει στο ακραίο περιβάλλον μαύρες τρύπες και αστέρες νετρονίων έχουν γύρω τους. Εάν το πέπλο θα μπορούσε να ανασηκωθεί από αυτό το μυστήριο, θα έχουμε σίγουρα περισσότερες γνώσεις σχετικά με τις αρχές λειτουργίας του σύμπαντος μας. Το επόμενο βήμα που οι επιστήμονες σκοπεύουν να πάρουν είναι να φέρουν τα δεδομένα των προβλέψεων για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που προέρχεται από τα καλύτερα μελετημένα υπολείμματα σουπερνόβα, το νεφέλωμα του καβουριού. Ο Σιρόι εξήγησε ότι «μια χούφτα επιστημόνων» δεν μπορεί να επιτύχει σε τέτοιες προσπάθειες, καθώς απαιτεί μια μεγάλη «συνεργατική προσπάθεια». Οι ερευνητές του ομίλου Plasma Astrophysics, για παράδειγμα, «συμβάλλουν σημαντικά σε αυτή την κατεύθυνση», δήλωσε ο Comisso. https://asgardia.space/en/news/We-Must-Find-Explanation-For-Bright-light-in-Black-Holes-and-Supernovas

Η πρόσφατη ανακάλυψη μαύρης τρύπας που προκαλεί τις πεποιθήσεις των αστρονόμων. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών βρήκε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα - 70 φορές τη μάζα του ήλιου - 15.000 έτη φωτός από τη Γη. Ονομάστηκε LB-1 και από τους ερευνητές που το έβλεπαν, η αστρική μαύρη τρύπα προκαλεί τις υποθέσεις που κάναμε για αυτά τα ουράνια σώματα. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του NatureWhile και ο Γαλαξίας εκτιμάται ότι έχει 100 εκατομμύρια μαύρες τρύπες αυτού του τύπου - εξαιρετικά πυκνό και σχηματίστηκε από την κατάρρευση των τεράστιων αστεριών - οι επιστήμονες είχαν εκτιμήσει ότι η μάζα καθενός από αυτες. Οι οπές δεν υπερβαίνουν τις 20 ηλιακές μάζες. Η ανακάλυψη του υπερβολικού LB-1 αποτέλεσε έκπληξη για την κινεζική ερευνητική ομάδα. "Μαύρες τρύπες μιας τέτοιας μάζας δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε στο γαλαξία μας, σύμφωνα με τα περισσότερα από τα σημερινά μοντέλα της αστρικής εξέλιξης", δήλωσε ο καθηγητής Liu Jifeng. Το αστρονομικό παρατηρητήριο της Κίνας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών εξήγησε σε ένα άρθρο Phys.org. "Θεωρήσαμε ότι τα πολύ ογκώδη αστέρια με τη χημική σύνθεση που είναι τυπικά του γαλαξία μας πρέπει να ρίξουν το μεγαλύτερο μέρος του αερίου τους σε ισχυρούς αστρικούς ανέμους, καθώς πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους και επομένως δεν πρέπει να αφήνουν πίσω τους ένα τόσο μεγάλο υπόλοιπο. είναι δυο φορές πιο μαζική από ό, τι θεωρούσαμε εφικτό.Τώρα οι θεωρητικοί θα πρέπει να αναλάβουν την πρόκληση να εξηγήσουν το σχηματισμό του "Μέχρι πρόσφατα, η επισήμανση μιας αστρικής μαύρης τρύπας ήταν δυνατή μόνο όταν απορρόφησε αέριο από ένα συντροφικό αστέρι, που είναι ανιχνεύσιμες από τη Γη. Οι περισσότερες από τις αστρικές μαύρες τρύπες, ωστόσο, δεν μπορούσαν να είναι ορατές, και των εκατοντάδων εκατομμυρίων που πιστεύεται ότι υπάρχουν, μόνο 25 έχουν προσδιοριστεί και μετρηθεί. Ο Liu και η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησαν το φασματοσκοπικό οπτικό τηλεσκόπιο Multi-Object Spectroscopic Fiber (LAMOST) της Κίνας για να ψάξουν για αστέρια που τραβιούνται από τη βαρύτητα ενός αόρατου αντικειμένου. Μια τέτοια τεχνική δεν είναι καινούργια, αρχικά υποδείχθηκε από επιστήμονα στη δεκαετία του 1780, αλλά οι αστρονόμοι αναγκάστηκαν να περιμένουν την τεχνολογία να προλάβει. Ακόμη και όταν συνέβη, η εύρεση των λίγων άστρων που τραβιέται από τη μαύρη τρύπα είναι παρόμοια με την αναζήτηση της παροιμιώδους βελόνας σε ένα άχυρα. Μετά την αρχική ανακάλυψη, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε δύο ακόμη τεχνολογικές εξελίξεις - το Gran Telescopio 10,4 μέτρων Canarias στην Ισπανία και το τηλεσκόπιο 10-m Keck I στις ΗΠΑ για να καθορίσουν το μέγεθος του αστεριού και της μαύρης τρύπας. Ο πρώτος αποδείχθηκε ότι είναι οκτώ φορές η μάζα του ήλιου, περιστρέφοντας γύρω από μια μαύρη τρύπα 70 ηλιακών μαζών κάθε 79 ημέρες. Το LB-1 έρχεται στα ύψη μιας άλλης ανακάλυψης, που έγινε με το Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) και Ανιχνευτές βαρύτητας βαρύτητας. Άλλοι ερευνητές ανακάλυψαν πρόσφατα στοιχεία για συγχωνεύσεις μαύρης τρύπας σε μακρινούς γαλαξίες - και είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι μαύρες τρύπες είναι επίσης πολύ μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες. Η ανακάλυψη του LB-1 θα προκαλέσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε τις μαύρες τρύπες; Φαίνεται πιθανό. "Αυτή η ανακάλυψη μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τα μοντέλα μας για το πώς σχηματίζονται μαύρες οπές μεγαλης μάζας", δήλωσε ο Διευθυντής της LIGO David Reitze στο Phys.org. "Αυτό το αξιοσημείωτο αποτέλεσμα μαζί με τις ανιχνεύσεις LIGO-Παρθένος για δυαδικές συγκρούσεις μαύρης τρύπας κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών δείχνει πραγματικά μια αναγέννηση στην κατανόηση της αστροφυσικής μιας μαύρης τρύπας". https://asgardia.space/en/news/Newly-Discovered-Black-Hole-Challenges-Astronomers

Σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά ο Ήλιος… αν ξαφνικά σταματούσαν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του; Ένα άστρο – όπως ο Ήλιος μας – διατηρεί σχεδόν σταθερά τα χαρακτηριστικά του, όπως η μάζα, η ακτίνα, η λαμπρότητα και η χημική σύσταση της εξωτερικής του επιφάνειας. Αυτή η σταθερότητα των άστρων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο εσωτερικό τους επικρατεί περίπου μια κατάσταση ισορροπίας. Οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους δημιουργούν μια «κόλαση» παραγωγής ενέργειας και ακτινοβολίας, η πίεση των οποίων εξισορροπούν την βαρύτητα που θα οδηγούσε το άστρο σε κατάρρευση. Αν λοιπόν δεν γίνονταν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ήλιου, τότε σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά; Μια προσεγγιστική απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκει κανείς και η εξίσωση που υπολογίζει τον χρόνο της «ελεύθερης πτώσης» όταν δεν υπάρχει η πίεση που «στηρίζει» το άστρο είναι όπου ρ0 η πυκνότητα του Ήλιου (ή κάποιου άλλου παρόμοιου άστρου) λίγο πριν αρχίσει η κατάρρευση – σύμφωνα με την υπόθεση. Θέτοντας στην παραπάνω εξίσωση την πυκνότητα του Ήλιου ρ0=1.4 g/cm3 και την τιμή της σταθεράς της παγκόσμιας έλξης παίρνουμε ότι η κατάρρευση του Ήλιου θα γίνει σε κάτι λιγότερο από 7 λεπτά της ώρας – αφότου πάψουν να πραγματοποιούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης. Για να προκύψει η παραπάνω εξίσωση γίνονται αρκετές προσεγγίσεις και πολλές πράξεις … που όμως μπορούμε να αποφύγουμε αν χρησιμοποιήσουμε διαστατική ανάλυση, δηλαδή να σκεφτούμε ως εξής: Ο χρόνος της βαρυτικής κατάρρευσης του άστρου θα εξαρτάται από την μάζα του άστρου Μ, την αρχική του ακτίνα r0 και από την σταθερά της παγκόσμιας έλξης G – εφόσον δεχόμαστε ότι το φαινόμενο καθοδηγείται μόνον από την βαρύτητα: t ~ r0x My Gz Aντικαθιστώντας τις μονάδες μέτρησης στην παραπάνω σχέση προκύπτει η ισότητα: s = (mx) (kgy) (kg-zm3zs-2z) οπότε z = -1/2 = x και y = 3/2 Έτσιν αν εκφράσουμε την μάζα συναρτήσει της πυκνότητας Μ = 4/3 πr3 ρ0 παίρνουμε Συγκρίνοντας τις εξισώσεις (1) και (3) βλέπουμε μεν ότι διαφέρουν κατά έναν παράγοντα 4 – η τάξη μεγέθους όμως του χρόνου που υπολογίζουν είναι η ίδια. https://physicsgg.me/2011/11/28/%cf%83%ce%b5-%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b8%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%cf%81%ce%b5%ce%b5-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bf-%ce%ae%ce%bb/

NASA: Στο «φως» εντυπωσιακή φωτογραφία του πλανήτη Δία από το Juno. Γνωρίζουμε ότι ο Δίας είναι ένας αέριος γίγαντας πλανήτης, μία φυσική ασπίδα για τη Γη μας και ότι στην ατμόσφαιρά του δημιουργούνται καταιγίδες και κυκλώνες που ξεπερνούν σε μέγεθος τον πλανήτη μας. Κάθε φορά, όμως, που αντικρίζουμε την εικόνα του, μένουμε έκπληκτοι. Το June έστειλε στις 3 Νοεμβρίου μία εκπληκτική φωτογραφία από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη Δία. Μία εικόνα που ανέλυσαν στη NASA και την έδωσαν στη δημοσιότητα, παρουσιάζοντας έναν αρκετά μεγάλο αριθμό υπερκυκλόνων και υπερκαιταιγίδων, με χρωματισμούς και μέγεθος που προκαλούν τις ανθρώπινες αισθήσεις. Τη στιγμή που το Juno τράβηξε τη φωτογραφία αυτή, ταξίδευε με ταχύτητα 137.000 χιλιομέτρων την ώρα. Λίγη ώρα αργότερα, επηρεασμένο από τη βαρύτητα του Δία, το Juno ανέπτυξε ταχύτητα 209.000 χιλιόμετρα την ώρα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από απόσταση 104.600 χιλιομέτρων από τον πλανήτη Δία και είναι μία από τις πλέον καθαρές. Οι διάφορες ζώνες και η παγωμένη μεγάλη λευκή ζώνη, που περιβάλλει τον νότιο πόλο του πλανήτη, είναι εκπληκτικά ευδιάκριτες, προσφέροντας στον απλό πολίτη την ευκαιρία να θαυμάσει την ομορφιά του ηλιακού μας συστήματος και στους επιστήμονες να μελετήσουν περαιτέρω τον αέρινο γίγαντα. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/825316_nasa-sto-fos-entyposiaki-fotografia-toy-planiti-dia-apo-juno-foto

TGK Progress MS-13 Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia και οι επιχειρήσεις προφίλ Roscosmos πραγματοποίησαν μια σειρά από τεχνολογικές λειτουργίες για την φόρτωση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 (TGC) με το μεταβατικό διαμέρισμα (PF) του μπλοκ εκτόξευσης τρίτου σταδίου. Το PkhO είναι μέρος του τμήματος διαστημικής κεφαλής (CSC) και παρέχει μηχανική επικοινωνία του πλοίου με το κεραυνό, καθώς και την ενσωμάτωση της διεπαφής εντολών του πλοίου στο σύστημα ελέγχου Soyuz-2.1a. Η προετοιμασία πριν από την πτήση του πλοίου στο πλαίσιο του προγράμματος της 74ης αποστολής της προμήθειας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού πραγματοποιείται στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών του διαστημικού οχήματος. Η εκκίνηση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Progress MS-13 TGC έχει προγραμματιστεί για τις 6 Δεκεμβρίου 2019. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-27.html

«Πύργοι σκόνης» στον Άρη. Οι αμμοθύελλες είναι κοινό φαινόμενο στον Άρη, ωστόσο κάθε περίπου μια δεκαετία λαμβάνει χώρα κάτι απρόβλεπτο: Μια σειρά «άτακτων» καταιγίδων που καλύπτει όλον τον πλανήτη με ένα νέφος σκόνης. Πέρυσι, διαστημόπλοια της NASA εξέτασαν τον «κύκλο ζωής» της «πλανητικής αμμοθύελλας» του 2018, που σήμανε το τέλος της αποστολής του οχήματος Opportunity, και δύο επιστημονικά άρθρα έριξαν φως πρόσφατα σε ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια την καταιγίδας- τους αποκαλούμενους «πύργους σκόνης», ή αλλιώς συγκεντρωμένα νέφη σκόνης που θερμαίνονται στο φως του ήλιου και υψώνονται ψηλά στον αέρα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι υδρατμοί που έχουν παγιδευτεί στη σκόνη ίσως να ανεβαίνουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας τους σαν «ανελκυστήρες» στο διάστημα, όπου η ηλιακή ακτινοβολία διασπά τα μόριά τους- βοηθώντας πιθανότατα στο να εξηγηθεί το πώς το νερό του Άρη εξαφανίστηκε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών. Οι «πύργοι σκόνης» είναι τεράστια νέφη που είναι πιο πυκνά και ανεβαίνουν πολύ πιο ψηλά από ό,τι τα κανονικά σύννεφα σκόνης στην αραιή ατμόσφαιρα του Άρη. Αν και παρατηρούνται και υπό κανονικές συνθήκες, φαίνονται να σχηματίζονται σε μεγαλύτερους αριθμούς κατά τη διάρκεια των μεγάλων καταιγίδων, που «πιάνουν» όλο τον πλανήτη. Ένας τέτοιος «πύργος» αρχίζει στην επιφάνεια του πλανήτη σαν μια περιοχή/ έκταση σκόνης που ανυψώνεται γρήγορα. Όταν φτάσει σε ύψος 80 χλμ, μπορεί το μέγεθός του να αντιστοιχεί σε αυτό της πολιτείας της Νεβάδα στις ΗΠΑ. Καθώς ο «πύργος» αποσυντίθεται, μπορεί να δημιουργήσει ένα στρώμα σκόνης 56 χλμ πάνω από την επιφάνεια, πλάτους μεγαλύτερου από ό,τι οι ηπειρωτικές ΗΠΑ. Αυτό που ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, τους ερευνητές, είναι το ενδεχόμενο αυτοί οι «πύργοι» να λειτουργούν ως «ανελκυστήρες προς το διάστημα» για διάφορα υλικά, μεταφέροντάς τα ανά την ατμόσφαιρα. Εάν μιλάμε για νερό, τότε ίσως εδώ να υπάρχει ένα στοιχείο σχετικά με το πώς ο Άρης έχασε τις λίμνες και τα ποτάμια του μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που γνωρίζουμε σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/story/1537146/purgoi-skonis-ston-ari

Καλώς ήρθατε στην Εποχή της Κβαντικής Βιολογίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι επιστήμονες επιδεικνύουν κβαντική παρέμβαση σε βιομόρια. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου της Βιέννης με επικεφαλής τον Armin Shayeghi έδειξε μια ευμεγέθη φύση της γραμιμιδίνης, ενός φυσικού αντιβιοτικού αποτελούμενου από 15 αμινοξέα. Υπάρχει μια θεμελιώδης έννοια στην κβαντική φυσική που ονομάζεται «δυαδικότητα των κυμάτων-σωματιδίων», υποδηλώνει ότι ένα σωματίδιο παρουσιάζει ιδιότητες και των σωματιδίων και των κυμάτων. Μέσα από το έργο του Albert Einstein, Louis de Broglie και πολλών άλλων, έχει πλέον καθιερωθεί ότι όλα τα αντικείμενα έχουν τόσο κυματικη όσο και σωματιδιακή φύση. Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το αποδείξουμε όταν πρόκειται για την κλιμάκωση των αντικειμένων. Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα των φαινομένων είναι ένα πείραμα διπλής σχισμής. Πρώτα εκτελέστηκε στο φως, στη συνέχεια διεξήχθη σε ηλεκτρόνια, νετρόνια, ολόκληρα άτομα και ακόμη και μόρια. Το αρχικό πείραμα, που πραγματοποίησε ο Thomas Young τον 19ο αιώνα, έδειξε ότι το φως, που πυροβολήθηκε μέσα από ένα φύλλο με δύο κάθετες σχισμές σε αυτό, πρότυπο παρεμβολής, διαχέεται σε μια σειρά από ελαφριές και σκοτεινές κρόσσες στην οθόνη πίσω από το φύλλο. Εάν το φως δεν ήταν ένα κύμα, η οθόνη θα είχε μόνο 2 γραμμές, αντί για το πρότυπο παρεμβολής, το οποίο αποτελεί ένδειξη της ευμετάβλητης φύσης του φωτός. Όταν το ίδιο πείραμα εκτελέστηκε σε ηλεκτρόνιο σε περίπου 12 δεκαετίες μετά το πείραμα του Young, αποδείχθηκε ότι το σωματίδιο μπορεί επίσης παρεμβαίνει στον εαυτό της, σαν ένα κύμα. Βλέπετε, στέλνοντας σωματίδια μέσω μιας συσκευής διπλής σχισμής μία φορά την φορά, προέκυψαν μεμονωμένα σωματίδια που εμφανίζονται στην οθόνη, όπως αναμενόταν από αυτά. Εντούτοις, δημιουργήθηκε ένα πρότυπο παρεμβολής όταν τα σωματίδια αυτά αφέθηκαν να συγκεντρωθούν ένα προς ένα. Η ανακάλυψη δημιούργησε μια συνεχιζόμενη τάση μεταξύ των φυσικών, οι επιστήμονες κλιμάκουν τα αντικείμενα και παρατηρούν την αρχή της «δυαδικότητας των κυμάτων-σωματιδίων» στα άτομα και ακόμη και στα μόρια. Αυτό το έτος οι ερευνητές πραγματοποίησαν ένα τέτοιο πείραμα σε σύνθετα μόρια που συνδυάζουν σχεδόν 2000 άτομα το καθένα και βλέπουν το πρότυπο παρεμβολής. Αλλά δεν είναι μόνο το μέγεθος. Αυτό το Οκτώβριο οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αποδείξουν για πρώτη φορά στην ιστορία την ευμετάβλητη φύση των εύθραυστων και εξαιρετικά λεπτών βιομορίων. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιέννης έχουν επιδείξει κβαντική παρέμβαση σε βιομόρια. Ένα πρωταγωνιστικό μόριο ήταν η γραμιμιδίνη, ένα φυσικό αντιβιοτικό αποτελούμενο από 15 αμινοξέα. Το πρόσφατο πείραμα είναι το ίδιο στην αρχή του με αυτό που εκτελείται πριν από 2 αιώνες από τον Young. Οι επιστήμονες δημιούργησαν μια δέσμη υπερηχημένων μορίων γραμισιδίνης και στη συνέχεια μετρήθηκαν το πρότυπο παρεμβολής που δημιουργήθηκε όταν η δέσμη παρεμπόδισε τον εαυτό της. Ακούγεται εύκολο, έτσι; Λοιπόν, δεν είναι. Πρώτον, οι ερευνητές χρειάστηκαν να αποκτήσουν μεμονωμένα μόρια. Δεν μπορείτε να ρίξετε ένα ολόκληρο πιάτο Petri γεμάτο με αντιβιοτικό και περιμένετε να δείξει το wavelike nature.Οι ερευνητές επικάλυψαν έναν υαλώδη άνθρακα τροχό με gramicin και στη συνέχεια πυροβόλησε με ultra-σύντομο παλλόμενο φως λέιζερ για να χτυπήσει τα μόνα μόρια από την επιφάνεια του τροχού. Στη συνέχεια τα μόρια μεταφέρθηκαν σε κρύο πίδακα ευγενών αερίων. Τέλος, οι ερευνητές έπρεπε να μετρήσουν το πρότυπο παρεμβολής για να δουν τη φύση του κβαντικού κύματος του πεπτιδίου, επειδή οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια εξαιρετικά ευαίσθητη τεχνική που ονομάζεται ιντερφερόμετρο Talbot-Lau. Μετά από όλη αυτή την προσπάθεια, τα αποτελέσματα δεν απογοητεύτηκαν: «Η μοριακή συνοχή μετατοπίζεται σε περισσότερο από 20 φορές το μοριακό μέγεθος», αναφέρει το έγγραφο. Αυτού του είδους η «λείανση» των μορίων δεν θα ήταν δυνατή εάν τα βιομόρια ήταν καθαρά σωματίδια. Είναι πιθανό μόνο με παρεμβολές wavelike.So είναι ένα σημείο εκκίνησης για μια εντελώς νέα επιστήμη; Το επίτευγμα της ομάδας θα πρέπει να περιγραφεί σε ένα πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου «Quantum Biology». https://asgardia.space/en/news/Welcome-to-the-Era-of-Quantum-Biology

Η χρυσή ομάδα του ΑΠΘ που... διέλυσε ΜΙΤ και Harvard Στο ΜΙΤ και τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι θα θυμούνται τους έλληνες φοιτητές για πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί οι ελληνικές ερευνητικές ομάδες, ειδικά εκείνοι του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), αλλά των πανεπιστημίων Δημοκρίτειου και Θεσσαλίας στο παρελθόν, τα τελευταία τρία χρόνια κατακτούν τη μια πρωτιά μετά την άλλη. Το χρυσό μετάλλιο του περίφημου διαγωνισμού συνθετικής βιολογίας iGEM ανήκει και φέτος στην ομάδα του ΑΠΘ που άφησε για μια ακόμη χρονιά πίσω της πανεπιστήμια - κολοσσούς, όπως το ίδιο το ΜΙΤ που διοργανώνει τον διαγωνισμό, το Cambridge, το Oxford και το Harvard. Οπως επίσης και πανεπιστήμια με τεράστιους προϋπολογισμούς στα ερευνητικά τους εργαστήρια από όλο τον κόσμο. Στον διαγωνισμό λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο 5.000 ερευνητικές ομάδες από κορυφαία πανεπιστήμια 40 χωρών, οι οποίες και αξιολογούνται από 120 κριτές παγκοσμίου κύρους. Ο διαγωνισμός της συνθετικής βιολογίας iGEM, αποτελεί έναν παγκόσμιο διαγωνισμό και απευθύνεται σε φοιτητές πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο, ενώ είναι γνωστό στις ΗΠΑ ως το Παγκόσμιο Κύπελλο της Επιστήμης (World Cup of Science). Φέτος η φοιτητική ομάδα «iGEM Thessaloniki» κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον διαγωνισμό, ενώ πέρυσι είχε αποσπάσει το ασημένιο και το 2017 επίσης το χρυσό! «DNA υπολογιστής» Στη φετινή της συμμετοχή στον διαγωνισμό η ομάδα σχεδίασε και ανέπτυξε το POSEIDON (Programmable Orthogonal Systems Engineered Into DNA Oligo Networks), τον πρώτο «DNA υπολογιστή» ικανό να προσδιορίσει ποιοτικά και ποσοτικά τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ DNA και πρωτεϊνών ώστε να διαπιστωθεί η παρουσία τους σε συγκεκριμένες ασθένειες με σκοπό αυτές μελλοντικά να αποτραπούν. «Οι πρωτεΐνες έχουν ιδιαίτερη σημασία για την επιστημονική έρευνα, τόσο για τη μελέτη διαφόρων βιοχημικών μονοπατιών όσο και για τη θεραπεία πληθώρας παθολογικών περιπτώσεων» λέει σχετικά από την πλευρά της ομάδας η Αλίκη Αθανασιάδου που εξηγεί ότι στο πείραμά τους εστίασαν «στον χαρακτηρισμό πρωτεϊνών που συνδέονται με τον καρκίνο του μεταστατικού μελανώματος». Οι φοιτητές του ΑΠΘ, όπως λέει η Αλίκη, δημιούργησαν ένα «εργαλείο» που μπορεί να μελετήσει τη σύνδεση των πρωτεϊνών αυτών με τις αντίστοιχες αλληλουχίες του DNA. «Θέλαμε να μελετήσουμε πώς αυτές οι πρωτεΐνες συνδέονται με το DNA μας στη διάρκεια μιας ασθένειας ώστε να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να αποτρέψουμε αυτή τη σύνδεση για να οδηγηθούμε στο μέλλον σε μοντέλα θεραπειών ή κατασκευή φαρμάκων» συνεχίζει. Η ίδια, όπως αναφέρει, ασχολήθηκε με τη μοντελοποίηση του πειράματος, ενώ στην ομάδα συμμετείχαν 8 μέλη από διαφορετικές επιστήμες οι οποίες και συνδυάστηκαν για την εξαγωγή αποτελεσμάτων: βιολόγοι, φυσικοί, χημικοί μηχανικοί, επιστήμονες της πληροφορικής, των ιατρικών εργαστηρίων. Συμμετοχη. Βέβαια επρόκειτο για μια διαδικασία που δεν θα μπορούσε να καλυφθεί οικονομικά μόνο από ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ειδικά τα υποχρηματοδοτούμενα ελληνικά πανεπιστήμια), καθώς μόνο η εγγραφή στον διαγωνισμό στοίχισε περίπου 5.000 ευρώ, ενώ το συνολικό κόστος της αποστολή έφτασε περίπου τα 50.000 ευρώ τα οποία καλύφθηκαν από τις χορηγίες εταιρειών από τη Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Επιστημονικά υπεύθυνοι της Ομάδας iGEM 2019 ήταν ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ Μιχάλης Αϊβαλιώτης και ο καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας Γεώργιος Μόσιαλος. Στην επιστημονική «παρέα» συμμετείχε ο διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής Κωνσταντίνος Κοζαλάκης, ενώ την ομάδα αποτελούσαν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες Αλίκη Αθανασιάδου, Απόστολος Ιωαννίδης, Κυριακή Καραβά, Χαράλαμπος Μαλαθούνης, Ιωάννης Μαλιούρης, Πλάτων Μεγαγιάννης, Σοφία Μωυσιάδου, Κριστίνε Χαναγκιάν Μικρή η συμμετοχή φοιτητών στην αξιολόγηση καθηγητών Μειωμένα είναι τα ποσοστά συμμετοχής των φοιτητών στην αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ, καθώς εκείνοι που συμπληρώνουν τα σχετικά ερωτηματολόγια που προβλέπει ο νόμος δεν είναι ούτε τρεις στους δέκα. Οπως εκτιμάει ο πρόεδρος της ΑΔΙΠ (Αρχή διασφάλισης της ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας) Παντελής Κυπριανός μιλώντας στα «ΝΕΑ», εκτιμάται ότι κατά μέσο όρο μόνο το 20% των φοιτητών της χώρας συμπληρώνει το ανώνυμο ερωτηματολόγιο που τους χορηγεί το πανεπιστήμιό τους. Μάλιστα φαίνεται ότι το γεγονός πως η διαδικασία αυτή έχει γίνει πλέον σε πολλά Ιδρύματα «ηλεκτρονική», επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα και έχει μειώσει περισσότερο του αριθμούς εκείνων που έσπευδαν να αξιολογήσουν τους καθηγητές τους. Φαίνεται έτσι, όπως εκτιμά ο κ. Κυπριανός, ότι περισσότερους φοιτητές ενέπνεαν τελικά τα έντυπα ερωτηματολόγια που έπαιρναν για να συμπληρώσουν από τις σχολές και τα τμήματά τους. https://www.tanea.gr/2019/11/28/greece/education/i-xrysi-omada-tou-apth-pou-dielyse-mit-kai-harvard/

Το Soyuz MS-16 έφτασε στο Baikonur Το μεταφερόμενο διαστημικό σκάφος μεταφορών Soyuz MS-16 (TPK) παραδόθηκε στο Cosmodrome Baikonur για προ-πτήση εκπαίδευση. Οι ειδικοί της RSC Energia και της CC Yuzhny εκφόρτωσαν το διαστημικό σκάφος από το αυτοκίνητο και το εγκατέστησαν στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών για την αποδοχή και τη συντήρηση του προϊόντος. Το επανδρωμένο πλοίο θα βρίσκεται σε κατάσταση αποθήκευσης μέχρι την προετοιμασία του προϊόντος στο τεχνικό συγκρότημα. Η εκτόξευση του Soyuz MS-16 TPK με το πλήρωμα των συμμετεχόντων στις 63η και 64η κύριες αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του 2020. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-26_1.html Progress MS-13 Η εκτόξευση του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-13 για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), η οποία προγραμματίζεται στις 6 Δεκεμβρίου 2019 από το Cosmodrome Baikonur, έχει προγραμματιστεί για τις 9 Δεκεμβρίου. Λόγω του γεγονότος ότι η εκτόξευση του αμερικανικού φορτηγού πλοίου Dragon της αποστολής SpX-19 έχει προγραμματιστεί για τις 4 Δεκεμβρίου, η προσγείωση προγραμματίζεται για τις 7 Δεκεμβρίου και η NASA πρότεινε να παρασχεθεί ως ημερήσια αποζημίωση στις 8 Δεκεμβρίου, η διαχείριση πτήσης του ρωσικού τμήματος ISS αποφάσισε να ορίσει την ημερομηνία για την Progress MS- 13 στις"9 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το πρότυπο σύστημα τριών ημερών. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-27.html Τηλεχειρισμός οχήματος στη Γη από αστροναύτη σε τροχιά. Ο αστροναύτης Λούκα Παρμιτάνο του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) πήρε τον έλεγχο ενός οχήματος εδάφους στην Ολλανδία την προηγούμενη Δευτέρα και το οδήγησε με ακρίβεια σε μια πίστα εμποδίων, προκειμένου να συλλέξει μια πέτρα από ένα σημείο λήψης δειγμάτων- ενώ ο ίδιος βρισκόταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η δοκιμή αυτή, σύμφωνα με τον ΕΟΔ, ήταν η πρώτη από μια σειρά που έχει ως σκοπό να διαπιστωθεί κατά πόσον λειτουργεί σωστά η τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί από την υπηρεσία για τον τηλεχειρισμό οχημάτων εδάφους (ρόβερ). Το τεστ (Analog-1) στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. «Αναπτύσσουμε συστήματα προκειμένου οι αστροναύτες να συνεργάζονται στενά με ρομπότ, για να επιτυγχάνουν πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσαν μόνοι τους» λέει ο Κέτιλ Βόρμνες, υπεύθυνος προγράμματος στον ΕΟΔ. «Ένα όχημα στον Άρη θα χρειαζόταν εβδομάδες για να κάνει την ίδια δουλειά που έκαναν ο Λούκα και το όχημα Analog-1 σε μισή ώρα». Τα ρομπότ μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα για ειδικές αποστολές και να πηγαίνουν σε μέρη όπου δεν μπορούν να πάνε, αλλά ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει μεγάλο πλεονέκτημα εξαιτίας της ταχύτητας και προσαρμοστικότητας της σκέψης του. Το Analog-1 διαθέτει force feedback, οπότε οι αστροναύτες μπορούν να νιώσουν αυτά που νιώθει το ρομπότ και να αλλάξουν κατάλληλα τον χειρισμό τους μέσω joystick. Η στρατηγική του ΕΟΔ για τις εξερευνητικές αποστολές στο προσεχές μέλλον περιλαμβάνει τηλεχειρισμό ρομπότ από αστροναύτες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη ή τον Άρη, ή από το εσωτερικό κάποιας βάσης σε άλλο ουράνιο σώμα. «Ακόμα και στη Σελήνη, η προετοιμασία ενός αστροναύτη για έξοδο απαιτεί ώρες, απλά και μόνο για να μπεις σε μια στολή και να προετοιμάσεις τη θυρίδα» λέει η Τζέσικα Γκρενουϊλό, υπεύθυνη του προγράμματος Meteron στο Exploration Systems Group του ΕΟΔ. «Δίνοντας στους αστροναύτες τη δυνατότητα να ελέγχουν τα ρομπότ κοντά από την ασφάλεια και άνεση της βάσης ή του διαστημοπλοίου τους, μπορούν να επιτευχθούν πολλά περισσότερα. Αυτό το πρώτο τεστ υποδεικνύει μια έξοχη προσαρμογή μεταξύ του πληρώματος και του ρομποτικού συστήματος, καθιστώντας αυτόν τον συνδυασμό καλύτερο σε ένα μεγάλο εύρος εργασιών». https://www.naftemporiki.gr/story/1536437/tilexeirismos-oximatos-sti-gi-apo-astronauti-se-troxia

Νέο concept σεληνακάτου για αποστολές οχημάτων στο φεγγάρι από τη NASA. Καθώς η NASA κινείται προς την κατεύθυνση αποστολών στη Σελήνη, στον Άρη και παραπέρα, αυξάνονται και οι ανάγκες για δυνατότητες αποστολής ενός μεγάλου εύρους φορτίων σε προορισμούς πολύ πέρα από τα όρια του πλανήτη μας, και ειδικά στη Σελήνη. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η πρωτοβουλία Commercial Lunar Payload Services (CLPS) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Ήδη η NASA έχει υπογράψει συμβόλαια για αποστολές φορτίων στην επιφάνεια της Σελήνης και αναμένεται να κλείσει νέες συνεργασίες για νέες αποστολές στο φεγγάρι. Πολλές από αυτές τις αποστολές θα απαιτούν οχήματα ικανά να εξερευνούν το περιβάλλον της Σελήνης (ρόβερ) προκειμένου να επιτυγχάνουν τους επιστημονικούς τους στόχους. Για αυτές τις αποστολές, η NASA έχει πραγματοποιήσει μια σειρά μελετών για να βρεθούν και να εξεταστούν οι τεχνολογίες που χρειάζονται όχι μόνο για να φτάσουν, αλλά και να συλλέξουν δεδομένα από τη Σελήνη. Σε μια από αυτές τις πρόσφατες μελέτες, η NASA ανέπτυξε ένα concept για μια μεσαίου μεγέθους σεληνάκατο η οποία θα μπορεί να κατεβάσει ένα ρόβερ στις περιοχές των πόλων της Σελήνης. Το σχέδιο αυτό εστιάζει στη δημιουργία ενός σκάφους υψηλής ακριβείας, ικανού να μεταφέρει μεγάλο φορτίο- με συστήματα που θα επιτρέπουν τη μεγιστοποίηση της μάζας που θα φτάνει στην επιφάνεια, ενώ παράλληλα διατηρείται η υψηλή ακρίβεια όσον αφορά στο σημείο προσελήνωσης. «Αυτή η σεληνάκατος σχεδιάστηκε έχοντας κατά νου την απλότητα, για την αποστολή ενός ρόβερ 300 κιλών σε έναν πόλο της Σελήνης» είπε ο Λόγκαν Κένεντι, επικεφαλής μηχανικός συστημάτων στο Marshall Space Flight Center της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Όπως είπε, χρησιμοποιήθηκαν σχετικά απλά συστήματα και μηχανισμοί και υπάρχουσες τεχνολογίες για τη μείωση της πολυπλοκότητας, αν και υπήρξε ιδιαίτερη μέριμνα όσον αφορά στην ακρίβεια προσεδάφισης, προκειμένου να αποφεύγονται κίνδυνοι και να διευκολύνονται οι επιχειρήσεις του ρόβερ. «Καθώς οι ρομποτικές σεληνάκατοι αναπτύσσονται για να εξυπηρετούν μεγαλύτερα φορτία, θα χρειάζονται απλές μα υψηλών επιδόσεων σεληνάκατοι» είπε σχετικά ο Κένεντι. «Αυτό το concept αναπτύχθηκε από μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων μέσα σε διάστημα πολλών ετών...ελπίζουμε πως άλλοι σχεδιαστές σεληνακάτων θα επωφεληθούν από τη δουλειά μας». https://www.naftemporiki.gr/story/1537894/neo-concept-selinakatou-gia-apostoles-oximaton-sto-feggari-apo-ti-nasa

Ο εντυπωσιακός διαστρικός κομήτης «Μπορίσοφ» που έχει ουρά 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Οι αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Yale των ΗΠΑ κατάφεραν να τραβήξουν μια νέα φωτογραφία, την κοντινότερη έως τώρα, του διαστρικού κομήτη «Μπορίσοφ» (2l/Borisov), του δεύτερου επισκέπτη του ηλιακού μας συστήματος που έρχεται από κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα. Η νέα φωτογραφία, που τραβήχτηκε στις 24 Νοεμβρίου με το τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης, αποκαλύπτει ότι η ουρά του κομήτη έχει μήκος σχεδόν 160.000 χιλιομέτρων και είναι περίπου 14 φορές μεγαλύτερη από τη Γη. Ο στερεός πυρήνας του κομήτη έχει διάμετρο μόνο ενάμισι χιλιόμετρο περίπου. «Προκαλεί ένα αίσθημα ταπεινότητας να συνειδητοποιείς πόσο μικρή είναι η Γη δίπλα σε έναν επισκέπτη από άλλο ηλιακό σύστημα», δήλωσε ο αστρονόμος Πίτερ βαν Ντόκουμ. Ο κομήτης, που είχε για πρώτη φορά γίνει αντιληπτός φέτος το καλοκαίρι, συνεχίζει να πλησιάζει τη Γη και θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από αυτή -περίπου 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα- στις αρχές Δεκεμβρίου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο «Μπορίσοφ» (πήρε το όνομα του ερασιτέχνη αστρονόμου της Κριμαίας που πρώτος τον είδε) σχηματίστηκε σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα και εκτοξεύθηκε στο διαστρικό χώρο μετά την παρ' ολίγον σύγκρουση του με ένα πλανήτη στο μητρικό σύστημά του. Όσο ο κομήτης πλησιάζει τη Γη και τον Ήλιο, απελευθερώνει περισσότερα αέρια και σκόνη στην ουρά του. Ήδη αστρονόμοι σε διάφορα μέρη χρησιμοποιούν τα τηλεσκόπια τους για να παρατηρήσουν τον σπάνιο επισκέπτη, ο οποίος μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες για τους θεμέλιους λίθους των πλανητών σε άλλα ηλιακά συστήματα. https://www.kathimerini.gr/1053645/article/epikairothta/episthmh/o-entypwsiakos-diastrikos-komhths-mporisof-poy-exei-oyra-14-fores-megalyterh-apo-th-gh-fwtografia

Νέα επιστημονική ανάλυση βρίσκει τον πιο αρχαίο πάγο στο Μετεωρίτη Acfer 094 Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στον μετεωρίτη Acfer 094, που βρέθηκε στην έρημο της Αλγερίας το 1990, έφερε νέες ιδέες για το πώς θα μπορούσε να σχηματιστεί το ηλιακό μας σύστημα: οι απολιθωμένοι πόροι που βρέθηκαν σε όλο το αντικείμενο που χρησιμοποιούσε αρχαίους κρυστάλλους πάγου. Η ηλικία του μετεωρίτη που εκτιμάται ότι είναι περίπου το ίδιο με εκείνο του ίδιου του Ηλιακού Συστήματος, το οποίο είναι τουλάχιστον 4.6 δισεκατομμύρια ετών.Ο πλανητικός επιστήμονας Megumi Matsumoto στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, μαζί με τους συναδέλφους του, αποφάσισε να δοκιμάσει μια εντελώς νέα προσέγγιση για τη μελέτη αυτού του επισκέπτη. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια σειρά από μεθόδους που περιελάμβαναν τη δειγματοληψία, τη μικροσκοπία και τη φασματοσκοπία. Πιστεύουν ότι ο διαστημικός βράχος τον καθιστά πολύτιμο φορέα δεδομένων για την κατάσταση του Ηλιακού Συστήματος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχηματισμου. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης μελέτης, τα μέσα υψηλής ανάλυσης ανακάλυψαν ότι ο βράχος είχε μια σπογγώδη πορώδη δομή σε όλο το βραχώδες σώμα του Acfer 094. Ο βράχος περιέχει υπολείμματα ορυκτών, που σημαίνει ότι υπήρχε νερό στο περιβάλλον της πέτρας. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πάγος στους πόρους. Ωστόσο, η ποσότητα των ανιχνευθέντων ορυκτών ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε να είναι σε μια τέτοια περίπτωση, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική προέλευση. Η σημασία αυτής της έρευνας είναι ότι έχουμε δει σημάδια παρουσίας νερού σε μετεωρίτες, καμία ιδέα πώς θα μπορούσε να φτάσει εκεί. Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε για μια απάντηση. Για να καταλάβουν τι θα μπορούσε να συμβεί, μιμούνται μια απομίμηση ενός φυτοθεραπευτικού ή ενός «σπόρου» ενός πλανήτη, που υποτίθεται ότι ήταν ο γονιός βράχος του μετεωρίτη. Στη συνέχεια προσπάθησαν να ανοικοδομήσουν το ταξίδι τους. Το παρόν σενάριο είναι ένα πρακτικό μοντέλο που δίνει νέα εικόνα για το σχηματισμό αστεροειδών, συνδυάζοντας τόσο τα αναλυτικά αποτελέσματα των εξωγήινων υλικών όσο και τα θεωρητικά μοντέλα σχηματισμού των πλανητών », γράφουν. είναι ότι το γονικό του planettesimal γεννήθηκε στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα από μαλακή σκόνη, με πυρήνα πυριτικών σπόρων καλυμμένων με πάγο νερού. Στη συνέχεια, μεγαλώνοντας, το αντικείμενο άρχισε να παίρνει παγωμένη σκόνη, σχηματίζοντας ένα μανδύα που περιείχε πολύ λίγο πάγο. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην παγωμένη γραμμή του Ηλιακού Συστήματος, όπου η θερμότητα του Ήλιου προκαλεί την εξάχνωση του πάγου, οι κόκκοι του διοξειδίου του πυριτίου εξουδετερώθηκαν και αργότερα συμπυκνώθηκαν σε σκληρούς βράχους σκόνης στον πάγο. Με τη γραμμή του χιονιού, ο πάγος θα είχε πάει, τη δομή του μετεωρίτη. Αυτό θα ήταν όταν έμεινε με ιχνοστοιχεία στους άδειους πόρους, λίγο πριν κατευθυνθεί προς την έρημο της Αλγερίας. https://asgardia.space/en/news/New-Scientific-Analysis-Finds-Most-Ancient-Ice-in-Acfer094

Χιλιάδες πλανήτες σε τροχιά γύρω από μαύρη τρύπα; Ιάπωνες επιστήμονες για πρώτη φορά υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό πως ένας πλανήτης μπορεί να βρίσκεται σε τροχιά όχι μόνο γύρω από ένα άστρο, αλλά και από μια μαύρη τρύπα. Δεν αποκλείουν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, ότι χιλιάδες πλανήτες περιφέρονται γύρω από τεράστιες μαύρες τρύπες. «Με τις κατάλληλες συνθήκες, οι πλανήτες μπορεί να σχηματισθούν ακόμη και σε ακραία περιβάλλοντα, όπως γύρω από μια μαύρη τρύπα», δήλωσε ο καθηγητής Κεΐτσι Γουάντα του Πανεπιστημίου Καγκοσίμα. Σύμφωνα με την κυρίαρχη θεωρία, οι πλανήτες σχηματίζονται από σκόνη και άλλα υλικά σε ένα πρωτοπλανητικό δίσκο πέριξ κάποιου νεαρού άστρου. Όμως τα νεαρά άστρα δεν είναι τα μόνα σώματα στο σύμπαν που διαθέτουν τέτοιους δίσκους γύρω τους. Οι Ιάπωνες ερευνητές εστίασαν σε τέτοιους δίσκους γύρω από μαύρες τρύπες στο κέντρο ενεργών γαλαξιακών πυρήνων (κβάζαρ). Μερικές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες έχουν μεγάλες ποσότητες υλικών που περιφέρονται γύρω τους με τη μορφή ενός δίσκου με μεγάλη πυκνότητα και βάρος, ο οποίος μπορεί να έχει μάζα εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από τη μάζα ενός πρωτοπλανητικού δίσκου γύρω από άστρο. «Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι δεκάδες χιλιάδες πλανήτες με μάζα δεκαπλάσια της Γης είναι δυνατό να σχηματισθούν σε απόσταση περίπου δέκα ετών φωτός από μια μαύρη τρύπα. Συνεπώς γύρω από τις μαύρες τρύπες είναι πιθανό να υπάρχουν πλανητικά συστήματα σε εκπληκτική κλίμακα», ανέφερε ο καθηγητής Εϊχίρο Κοκούμπο του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Ιαπωνίας. Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχουν επιστημονικές τεχνικές που να επιτρέπουν την ανίχνευση πλανητών γύρω από μαύρες τρύπες, εφόσον όντως υπάρχουν. Οι Ιάπωνες ερευνητές όμως περιμένουν ότι, με τη μελέτη τους [Planet Formation around Super Massive Black Holes in the Active Galactic Nuclei] https://arxiv.org/abs/1909.06748 ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο πεδίο αστρονομίας. https://physicsgg.me/2019/11/26/%cf%87%ce%b9%ce%bb%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc/

Είναι το Σύμπαν σφαιρικό; Είναι το Σύμπαν σφαιρικό ή επίπεδο; Η επιστημονική αυτή διαμάχη έρχεται στο προσκήνιο έπειτα από έρευνα τριών κοσμολόγων που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Astronomy», τα αποτελέσματα της οποίας υποδεικνύουν ότι το Σύμπαν είναι πιθανό να είναι σφαιρικό και όχι επίπεδο όπως υπέθεταν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Ας δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες για ποιον λόγο η Κοσμολογία, δηλαδή ο κλάδος της Φυσικής ο οποίος μελετάει τη γέννηση του Σύμπαντος, ενδέχεται να περνάει… υπαρξιακή κρίση. Η πολύτιμη ακτινοβολία Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας, η οποία πραγματοποιήθηκε από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, το Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης και το Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Παρισιού, βασίστηκαν στις μετρήσεις της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου οι οποίες συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ. Το τηλεσκόπιο αυτό λειτούργησε από το 2009 μέχρι το 2013, συλλέγοντας δεδομένα για την κατανομή της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου στο Σύμπαν. Τι είναι όμως η ακτινοβολία αυτή και με ποιον τρόπο βοηθάει τους ερευνητές να εξάγουν συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά και τη δομή του Σύμπαντος; Πρόκειται για την ακτινοβολία η οποία απελευθερώθηκε κατά τα πρώτα στάδια σχηματισμού του Σύμπαντος, όταν αυτό βρισκόταν σε κατάσταση εξαιρετικά μεγάλων θερμοκρασιών και πιέσεων. Η ακτινοβολία αυτή είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη στο Σύμπαν, ωστόσο η θερμοκρασία της δεν είναι ίδια σε όλα τα σημεία του, αντίθετα εμφανίζει πολύ ελαφριές διακυμάνσεις, τις οποίες οι επιστήμονες αποκαλούν ανισοτροπίες. Οι ανισοτροπίες είναι πολύτιμες στους ερευνητές για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με την ιστορία του Σύμπαντος, την ηλικία του, την πυκνότητά του σε ύλη αλλά και για το πώς αυτό θα εξελιχθεί στο μέλλον. Ενας τρόπος ο οποίος χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες για να μελετήσουν την κατανομή της ακτινοβολίας στον χώρο έγκειται στη μέτρηση της διαφοράς θερμοκρασίας της ακτινοβολίας σε διάφορα σημεία του Διαστήματος. Με αυτόν τον σκοπό, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος απέστειλε στο Διάστημα το τηλεσκόπιο Πλανκ το 2009. Τα νέα δεδομένα Μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τις εργασίες οι οποίες είχαν δημοσιευτεί επί του θέματος, οι αναλύσεις των δεδομένων τα οποία είχε συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ συνέπλεαν με την υπόθεση ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Ωστόσο, οι επιστήμονες οι οποίοι πραγματοποίησαν την πρόσφατη δημοσίευση υποστηρίζουν ότι τα εν λόγω δεδομένα υποδεικνύουν ότι το φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης παρατηρείται πιο έντονα απ’ ό,τι θα ανέμεναν οι ερευνητές – και κάτι τέτοιο μπορεί να εξηγηθεί αποτελεσματικά μέσω της υπόθεσης ότι το Σύμπαν είναι σφαιρικό. Το φαινόμενο της βαρυτικής εστίασης, το οποίο προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας την οποία διατύπωσε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, αναφέρεται στην κάμψη του φωτός η οποία παρατηρείται ανάμεσα σε μία μακρινή πηγή φωτός και στον παρατηρητή. Το γεγονός ότι τα δεδομένα τα οποία συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ υποδεικνύουν ότι το φαινόμενο της κάμψης του φωτός παρατηρείται σε μεγαλύτερο βαθμό από τον αναμενόμενο, θα μπορούσε να εξηγηθεί από την ύπαρξη περισσότερης σκοτεινής ύλης από αυτή που προβλέπουν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Και ένα σφαιρικό Σύμπαν μπορεί να εξηγήσει αποτελεσματικά τα ευρήματα αυτά, αφού μπορεί να «χωρέσει» μεγαλύτερη ποσότητα σκοτεινής ύλης από ένα επίπεδο Σύμπαν. Μια διαμάχη με μέλλον Σε άρθρο της στην ιστοσελίδα «The Conversation», η ερευνήτρια και μία εκ των τριών συγγραφέων της επιστημονικής δημοσίευσης Ελεονώρα Ντι Βαλεντίνο από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, επιχειρηματολογώντας υπέρ της δημοσίευσης, αναφέρει ότι ένα μοντέλο σφαιρικού Σύμπαντος δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα, κι αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Αφενός, επειδή για να επιβεβαιωθεί η υπόθεση η οποία διατυπώνεται στην εν λόγω επιστημονική δημοσίευση χρειάζεται να αναπτυχθεί πιο εκλεπτυσμένη τεχνολογία, κατάλληλη για πιο ακριβείς μετρήσεις της ακτινοβολίας κοσμικού υποβάθρου. Αφετέρου, επειδή η αποδοχή της υπόθεσης ότι το Σύμπαν ενδέχεται να είναι σφαιρικό φέρνει… τα πάνω κάτω σε μία σειρά από σημαντικές θεωρίες οι οποίες προβλέπουν ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού, η οποία περιγράφει τα πρώτα κλάσματα δευτερολέπτου που ακολούθησαν τη Μεγάλη Εκρηξη. Οπως άλλωστε η ίδια σημειώνει στο εν λόγω άρθρο, «το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα το οποίο παρουσιάζεται στη δημοσίευσή μας δεν είναι ότι το Σύμπαν φαίνεται να είναι κυρτό και όχι επίπεδο, αλλά το γεγονός ότι ίσως χρειαστεί να τοποθετήσουμε τα κομμάτια του κοσμικού παζλ σε τελείως διαφορετική σειρά». Οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου Οπως υποστηρίζει η κοσμολόγος Ελεονώρα Ντι Βαλεντίνο (φωτογραφία), η επιστημονική κοινότητα δεν θα πρέπει να απορρίψει εύκολα τα αποτελέσματα της έρευνας (ακόμη κι αν αυτά δεν μπορούν τυπικά να θεωρηθούν στατιστικά αποδεκτά) επειδή ενδέχεται να είναι τα σπέρματα για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου του Σύμπαντος. Η Θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού Ενας από τους σημαντικότερους… μπελάδες που προκύπτουν από τα αποτελέσματα τα οποία υποδεικνύουν ότι το Σύμπαν ενδέχεται να είναι σφαιρικό είναι η Θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού. Η θεωρία αυτή, η οποία περιγράφηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίον το Σύμπαν διαστάλθηκε τα πρώτα κλάσματα δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η Μεγάλη Εκρηξη πραγματοποιήθηκε σε έναν απειροελάχιστο χώρο και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου το Σύμπαν διαστάλθηκε εκθετικά, με τη διαστολή αυτή να περιορίζεται έπειτα σε σημαντικά χαμηλότερους ρυθμούς. Βασισμένοι σε αυτή τη θεωρία, οι επιστήμονες είναι σε θέση να εξηγήσουν μία σειρά παρατηρήσεων, όπως παραδείγματος χάριν το γεγονός ότι η κατανομή της ύλης στο Σύμπαν εμφανίζεται να είναι ομοιόμορφη. Ωστόσο, από τη θεωρία αυτή απορρέει επίσης και η πρόβλεψη ότι το Σύμπαν είναι επίπεδο. Εάν λοιπόν επιβεβαιωθεί η θεωρία των επιστημόνων για τη σφαιρικότητα του Σύμπαντος, η επιστημονική κοινότητα θα χρειαστεί να αναθεωρήσει, μεταξύ άλλων, τη θεωρία του Κοσμικού Πληθωρισμού, η οποία παρέχει πολύτιμες εξηγήσεις για τη δομή του Σύμπαντος. https://www.tovima.gr/2019/11/27/science/einai-to-sympan-sfairiko/

Τα 20ά γενέθλια του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra. Στις 3-6 Δεκεμβρίου 2019, με το συμπόσιο για τα 20 χρόνια λειτουργίας του διαστημικού τηλεσκοπίου Chandra, η διεθνής επιστημονική κοινότητα ολοκληρώνει τα συνέδρια, τις διαλέξεις και τις ομιλίες που είχαν προγραμματιστεί καθόλη την διάρκεια της χρονιάς για την 20η επέτειο από την εκτόξευση ενός από τα σπουδαιότερα τηλεσκόπια ακτίνων Χ. Το Διαστημικό Αστεροσκοπείο Ακτίνων Χ Chandra τέθηκε σε τροχιά γύρω από την Γη στις 23 Ιουλίου 1999, με την βοήθεια του διαστημικού λεωφορείου Columbia. Όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το Chandra ανιχνεύει τις ακτίνες Χ που εκλύονται κατά την διάρκεια ορισμένων από τα πιο παράξενα και βίαια φαινόμενα του Σύμπαντος. Η κατασκευή αυτού του διαστημικού τηλεσκοπίου με διαφορετική όμως επωνυμία (Advanced X-ray Astrophysics Facility), είχε προταθεί από την NASA ήδη από το 1976. Λίγο πριν την εκτόξευσή του, όμως, μετονομάστηκε σε Chandra, προς τιμήν του κορυφαίου Ινδού αστροφυσικού και κατόχου του Νόμπελ Φυσικής Subrahmanyan Chandrasekhar (1910–1995), γνωστότερου στους συναδέλφους του ως «Chandra». Με την απαράμιλλη ευαισθησία και διακριτική του ικανότητα, το Chandra συνέλεξε δεδομένα από μία ευρεία ποικιλία ουράνιων σωμάτων: από γειτονικούς μας πλανήτες και κομήτες, μέχρι τα πλέον απομακρυσμένα κβάζαρ. Απεικόνισε, μεταξύ άλλων, τα «λείψανα» εκρήξεων σουπερνόβα, κατέγραψε την διασπορά των βαρέων στοιχείων που οι εκρήξεις αυτές εκλύουν στο Διάστημα, ανακάλυψε και συνέλεξε δεδομένα για γαλαξιακές μαύρες τρύπες παντού στο Σύμπαν και πραγματοποίησε λεπτομερείς παρατηρήσεις στην περιοχή γύρω από την γιγάντια μαύρη τρύπα, που βρίσκεται στον πυρήνα του Γαλαξία μας. Το Chandra, ακόμη, συνέβαλε σημαντικά στην μελέτη της σκοτεινής ύλης, απεικονίζοντας μεταξύ άλλων τον διαχωρισμό της από την συνηθισμένη (βαρυονική) ύλη, που προκαλείται κατά τις συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιακών σμηνών, ενώ με τα δεδομένα που συλλέγει, συμβάλλει αποφασιστικά και στην έρευνα για την αποκρυπτογράφηση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας. Το Chandra, τέλος, ήταν ένα μόνο από τα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια που συνέλεξαν δεδομένα, σε ολόκληρο το εύρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, για την φωτεινή αναλαμπή που προκλήθηκε κατά την σύγκρουση δύο αστέρων νετρονίων. Αυτό το βίαιο κοσμικό φαινόμενο παρατηρήθηκε στις 17 Αυγούστου 2017, όταν οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO και VIRGO κατέγραψαν την διέλευση βαρυτικών κυμάτων από τους βραχίονες των συμβολομέτρων τους. Όπως, εξάλλου, είχε δηλώσει παλαιότερα και ο Martin Weisskopf, ερευνητής στο Διαστημικό κέντρο Πτήσεων Marshall στην Αλαμπάμα, «με όποια κριτήρια και να αξιολογηθεί το Chandra –κόστος, χρονοδιάγραμμα, τεχνολογικό επίτευγμα και πάνω απ’ όλα επιστημονικές ανακαλύψεις– αυτό το διαστημικό τηλεσκόπιο συνεχίζει να είναι μια από τις πιο επιτυχείς αποστολές που σχεδίασε ποτέ η NASA». Το Chandra είναι το τρίτο από τα Μεγάλα Τροχιακά Αστεροσκοπεία της NASA, καθένα απ’ τα οποία πραγματοποιεί μελέτες σε διαφορετικά μήκη κύματος. Το πρώτο και αναμφίβολα το γνωστότερο απ’ αυτά είναι το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο συλλέγει δεδομένα κυρίως στο ορατό και στο κοντινό υπεριώδες. Το Compton (1991-2000) συνέλεξε δεδομένα για ορισμένα από τα πλέον ενεργητικά φαινόμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε στο Σύμπαν και τα οποία συνοδεύονται από την εκπομπή ακτίνων γ, ενώ το Spitzer παρατηρεί στο υπέρυθρο φάσμα των συχνοτήτων. Περισσότερες πληροφορίες για το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra και για την συνεισφορά του στην αστρονομική έρευνα μπορείτε να αντλήσετε από την ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη στην 20ή επέτειο της εκτόξευσής του: https://chandra.harvard.edu/20th/. https://physicsgg.me/2019/11/26/%cf%84%ce%b1-20%ce%ac-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%ce%bf/

Πόσο επικίνδυνο είναι το Wi-Fi για την υγεία. Γνωρίζετε ποιες επιπτώσεις μπορεί αν έχουν στην υγεία σας τα ασύρματα δίκτυα WiFi; Ξέρετε ότι στο σπίτι και στη δουλειά, δεκάδες ασύρματα δίκτυα μεταδίδουν αόρατα ραδιοκύματα μέσα από το χώρο και το σώμα σας. Το ίδιο κάνουν και τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές, οι συσκευές με ενεργό Bluetooth και άλλες συσκευές που συνδέονται με αυτές. Η έρευνα σχετικά με τα ραδιοκύματα και την ανθρώπινη υγεία ξεκίνησε περίπου τη δεκαετία του 1950. Αφορμή ήταν οι τότε ανησυχίες ότι οι στρατιωτικοί του Ναυτικού εκτίθεντο σε ισχυρή ακτινοβολία από τα ραντάρ στα πλοία. «Έχουμε 50 ή 60 χρόνια έρευνας για το είδος της ακτινοβολίας που σχετίζεται με το Wi-Fi», λέει ο John Moulder επίτιμος καθηγητής ογκολογίας και ακτινοβολίας στο Medical College του Wisconsin. Όλη αυτή η έρευνα μας έχει διδάξει, ότι, στις υψηλές συχνότητες, η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη όγκων και καρκίνου. Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου και οι σύνδεσμοι τους με τον καρκίνο του δέρματος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ακόμη και σε χαμηλότερες συχνότητες, τα πολύ υψηλά επίπεδα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μπορεί να σας βλάψουν. «Αλλά μιλάμε για εγκαύματα στο δέρμα, όχι για καρκίνο ή όγκους», λέει ο Kenneth Foster, καθηγητής βιοϊατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Ο Foster ήταν συνεργάτης συγγραφέας του Moulder στην επιστημονική αναθεώρηση που έκανε ο τελευταίος επάνω στις επιπτώσεις του WiFi στην υγεία του ανθρώπου το 2013. Λέει ότι με βάση την τρέχουσα κατανόηση των δυνατοτήτων και των κινδύνων των ραδιοκυμάτων, οι παγκόσμιες υγειονομικές αρχές έχουν ορίσει πρότυπα ασφαλείας για όλες τις συσκευές και τις συσκευές που εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτές ισχύουν από τα τηλέφωνα και τον φούρνο μικροκυμάτων μέχρι το ασύρματο κλειδί του αυτοκινήτου σας. «Η έκθεση που λαμβάνετε από το Wi-Fi router είναι πολύ-πολύ μικρότερου μεγέθους ακόμα και από αυτά τα όρια ασφαλείας», εξηγεί. Ερωτηθείς για τις λεπτομέρειες, ο Foster λέει ότι είναι χρήσιμο να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το WiFi. Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι το ασύρματο router στέλνει και λαμβάνει συνεχώς πληροφορίες. Ο Foster λέει ότι αυτές οι συσκευές μεταδίδουν δεδομένα μόνο το 0,1% του χρόνου. «Ίσως να ανεβαίνει αυτό κάπως αν κάνετε streaming σε κάποιο βίντεο, αλλά τις περισσότερες φορές ο δρομολογητής σας (router) απλώς κάθεται αδρανώς περιμένοντας κάτι να συμβεί». Επίσης, με το κάθε εκατοστό απόστασης μεταξύ του εαυτού σας και του WiFi router μειώνετε σημαντικά τη δύναμη της ακτινοβολίας που συναντά το σώμα σας. «Σκεφτείτε το κάπως έτσι… κατά τη διάρκεια μιας κλήσης, το κινητό σας τηλέφωνο μεταδίδει σταθερά σε ισχύ ίσως 100 φορές πιο μεγάλη από το WiFi και εσείς κρατάτε το κινητό σας τηλέφωνο ακριβώς δίπλα στο κεφάλι σας και εξακολουθούμε να μην βρίσκουμε προβλήματα υγείας με αυτό το επίπεδο έκθεσης». Οι επιπτώσεις στην υγεία Αυτό μπορεί να ισχύει σήμερα. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί έχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τους τύπους ακτινοβολίας χαμηλής έντασης που παράγουν οι ασύρματες συσκευές μας. «Έχουμε μελέτες σε ζώα που υποδηλώνουν ότι ακόμη και οι χαμηλού επιπέδου εκθέσεις στο είδος ακτινοβολίας ραδιοκυμάτων που σχετίζονται με το WiFi θα μπορούσαν να έχουν διάφορες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία». Αυτό λέει ο Joel Moskowitz, διευθυντής του Κέντρου Οικογενειακής και Κοινοτικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνια. Αναφέρει προβλήματα νευροαναπτυξιακής φύσης, καρκίνο και αναπαραγωγική βλάβη -τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες- ως μερικές από αυτές τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου, ειδικά για τις εγκύους και τα μικρά παιδιά. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο έχουν κατηγοριοποιήσει τα κινητά τηλέφωνα ως «πιθανώς καρκινογόνα». Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επί του παρόντος αρκετή έρευνα για να πει κανείς με βεβαιότητα αν προκαλούν καρκίνο ή όχι. Έρευνα του 2016 επάνω σε ποντίκια έδειξε ότι η μεγάλη έκθεση στην ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων αυξάνει τον κίνδυνο για ορισμένους όγκους του εγκεφάλου και της καρδιάς. Άλλη έρευνα έχει συνδέσει τα υψηλά επίπεδα έκθεσης σε ακτινοβολία WiFi και κινητών τηλεφώνων με ορμονικές ανισορροπίες και οξειδωτικό στρες. Αυτές οι παθήσεις θα μπορούσαν δυνητικά να συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου, ή εγκεφαλικών προβλημάτων. Αλλά πολλές από αυτές τις μελέτες σε ζώα δεν είναι επιστημονικά «ακλόνητες» από την άποψη της ποιότητας του σχεδιασμού τους, λέει ο Foster. Η έρευνα σε ζώα συχνά δεν ισχύει στον άνθρωπο. Επίσης, πολλά από τα πιο ανησυχητικά πειράματα αφορούσαν τρωκτικά που είχαν εκτεθεί σε επίπεδα ακτινοβολίας πολύ μεγαλύτερα από αυτά που συναντούν οι χρήστες όταν χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα ή ασύρματα δίκτυα WiFi. Ο Moskowitz δεν διαφωνεί με τον Moulder. Αλλά λέει ότι η ποσότητα της ακτινοβολίας στην οποία εκτίθενται σήμερα οι άνθρωποι -και ιδιαίτερα τα παιδιά- είναι διαφορετική και αυτό εγείρει νέες ανησυχίες. Όταν αναλογιζόμαστε την μακροπρόθεσμη, αθροιστική μας έκθεση σε όλα τα ασύρματα δίκτυα και τα gadget μας, «επί της ουσίας βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά», με την ερευνητική έννοια. Φυσικά, η προσπάθεια αποφυγής της έκθεσης σε ραδιοκύματα είναι λίγο-πολύ αδύνατη αν ζείτε στη σύγχρονη κοινωνία. Ο Moskowitz συμβουλεύει τη διατήρηση ασύρματων συσκευών μακριά από το σώμα σας και την απενεργοποίηση των ασύρματων δικτύων, όταν αυτά δεν χρησιμοποιούνται. Αν και οι κίνδυνοι για την υγεία από το WiFi και τα άλλα ασύρματα δίκτυα εξακολουθούν να είναι θεωρητικοί, «πιστεύω ότι η προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί η έκθεση είναι η καλύτερη συμβουλή σε αυτό το σημείο», κατέληξε ο Moskowitz. https://www.in.gr/2019/11/25/tech/poso-epikindyno-einai-wi-fi-gia-tin-ygeia/

Τι γίνεται για την οικοδόμηση ενός χώρου ασανσέρ; Νωρίτερα φέτος, οι ερευνητές Zephyr Penoyre και Emily Sandford παρουσίασαν μια μελέτη με τίτλο «Η διαστημική γραμμή: μια πρακτική εναλλακτική λύση ασανσέρ που μπορεί να επιτευχθεί με την τρέχουσα τεχνολογία». Θεωρητικά, το έργο είναι εφικτό. Τι μας σταματά; Γιατί να ταξιδεύετε στο διάστημα ή ακόμα και να στέλνετε ωφέλιμα φορτία και να εξακολουθεί να ειναι μια τόσο ακριβή πολυτέλεια; Υπάρχουν πυραύλοι επαναχρησιμοποίησης και ο ανταγωνισμός στην αγορά αυξάνεται κάθε χρόνο, μειώνοντας έτσι τις τιμές. Ωστόσο, η αποστολή ενός κιλού ωφέλιμου φορτίου με τον πυροκροτητή SpaceX Falcon 9 θα κοστίσει ακόμα στον πελάτη περίπου 2,7 χιλ. Δολαρίων. Η τιμή εξαρτάται από το κόστος καυσίμου που απαιτείται για να αποφύγουμε τη βαρυτική έλξη της Γης. Για να ξεπεραστεί η βαρύτητα, ένα όχημα χρειάζεται τεράστια ποσότητα ενέργειας. Υπάρχει εναλλακτική λύση; Λοιπόν, ο ανελκυστήρας χώρων θα μας βοηθούσε πραγματικά. Ωστόσο, πιθανότατα θα φαινόταν διαφορετικό από τον δρόμο Τσάρλι με τον κ. Wonka. Πρώτα απ 'όλα, ένας διαστημικός ανελκυστήρας πρέπει να ξεκινά από τον ισημερινό, έτσι ώστε να φτάσει σε μια γεωσύγχρονη τροχιά, έτσι ο «πρώτος όροφος» και ο «τελευταίος όροφος» θα περιστρέφονται συγχρόνως. Επομένως, καλύτερα να θεωρήσουμε τη Βραζιλία, την Ινδονησία ή την Κένυα για να τον φιλοξενήσουν. Ο κ. Wonka σίγουρα θα αρνηθεί να μετακινήσει το εργοστάσιό του εκεί, είναι πολύ ζεστό - η σοκολάτα θα λειώσει και θα χρεοκοπήσει. Επίσης, ένας διαστημικός ανελκυστήρας πρέπει να υποστηρίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις και έτσι απαιτεί ένα μεγάλο αντίβαρο πέρα από την γεωστατική τροχιά για να εξουδετερώσει τη βαρυτική έλξη της Γης. Το πιο σημαντικό, υπάρχει ένα βασικό όριο που καθιστά αδύνατη την κατασκευή του ανελκυστήρα: την έλλειψη των υλικών. Δεν υπάρχει τέτοιο υλικό που να μπορεί να χειριστεί το δικό του βάρος στο αναγκαίο μήκος: η κυκλική γεωσυνδρομική τροχιά είναι 35.786 χλμ. Πάνω από την επιφάνεια της Γης. Ένα καλώδιο απλά θα σπάσει. Φέτος, δύο ερευνητές, ο Zephyr Penoyre από το Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο και η Emily Sandford από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, πρότειναν εναλλακτική λύση στον «παραδοσιακό» ανελκυστήρα χώρων. Έχουν προτείνει να κατασκευαστεί μια «διαστημική γραμμή» κάτω από τη Σελήνη παρά κατασκευάζοντας έναν ανελκυστήρα χώρου πάνω από τη Γη. Θεωρητικά, είναι δυνατόν. Η «διαστημική γραμμή» θα αγκιστρωθεί στο φεγγάρι στο ένα άκρο και το βάρος του ίδιου του καλωδίου θα το κρατήσει τεντωμένο, στραμμένο προς τη Γη, από τη βαρύτητα του πλανήτη.Πρακτικά υπάρχουν μερικές μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσαμε σε περίπτωση που θα πάμε με την ιδέα της διαστημικής γραμμής. Πρώτον, ποτέ δεν προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε τίποτα στην επιφάνεια της Σελήνης, πώς να κατασκευάσουμε μια τέτοια θεμελιώδη «άγκυρα» με τη βαρύτητα περίπου του 16,6% της γης; Στη συνέχεια, πόση εκτόξευση από τη Γη θα έπρεπε να κάνουμε για να χτίσουμε μια «διαστημική γραμμή»; Ένα τέτοιο έργο απαιτεί όχι μόνο εξαιρετικά περίπλοκο μηχανικό αλλά και γιγαντιαίο προϋπολογισμό. Τέλος, ας υποθέσουμε ότι κατασκευάσαμε μια διαστημική γραμμή ή ένα ασανσέρ. Τι συμβαίνει εάν ένα κομμάτι χώρου σκουπίδια συγκρούεται με αυτό; "Ένας ανελκυστήρας χώρου, είτε είναι αγκυρωμένος στη Γη είτε στη Σελήνη, είναι στατικός και ακίνητος. Είναι στο έλεος του οποιουδήποτε αντικειμένου που βρίσκεται στο δρόμο του. Ίσως το αντικείμενο είναι ένας δορυφόρος που μπορεί να μετακινηθεί. Αλλά ίσως είναι σπασμένο ή ανενεργό. Ή ίσως είναι ένα κομμάτι σκουπίσματος που δεν παρακολουθούμε ακόμη », έγραψε ένας διαστημικός δημοσιογράφος για το MIT Technology Review, Neil V. Patel. Περισσότεροι από 23.000 τροχιακά θραύσματα μεγαλύτερα από 10 εκατοστά είναι γνωστό ότι υπάρχουν και ο εκτιμώμενος πληθυσμός σωματιδίων μεταξύ 1 και 10 εκατοστά σε διάμετρο είναι περίπου 500.000. Οποιοδήποτε από αυτά τα αντικείμενα μπορεί να συγκρουστεί με το καλώδιο με ταχύτητα 10 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο και να καταστρέψει ολόκληρη τη δομή. Επομένως, ακόμη και αν βρούμε αρκετά χρήματα για ένα τόσο φιλόδοξο εγχείρημα, η οικοδόμηση μιας διαστημικής γραμμής θα ήταν απερίσκεπτη, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε μικρό κομμάτι διαστημικών derby μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το πράγμα. «Ίσως αν βρεθούμε ποτέ πώς να φτιάξουμε ένα ασανσέρ, θα έχουμε επίσης καταλάβει πώς να καθαρίσουμε ενεργά την τροχιά της Γης από όλα τα σκουπίδια», έγραψε ο Patel. Λοιπόν, θα πρέπει να αρχίσουμε να καθαρίζουμε την τροχιά! https://asgardia.space/en/news/What-Is-Stopping-Us-From-Building-a-Space-Elevator Progress MS-13 Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν από την πτήση του φορτηγού πλοίου Progress MS-13 στο κοσμοδρόμιο της Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia αποκάλυψαν μια παρατήρηση σχετικά με το καλώδιο του πλοίου. Η αναντιστοιχία λύθηκε μετά την αντικατάσταση του καλωδίου. Λόγω της ανάγκης για πρόσθετους ελέγχους, η εκτόξευση του πλοίου MS-13 Progress αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου 2019 στις 12:34 ώρα Μόσχας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-25_1.html 30ή επέτειος από την εκτόξευση της μονάδας Quantum-2 Στις 26 Νοεμβρίου 1989, το βαρύ όχημα εκτόξευσης Proton-K ξεκίνησε από το Cosmodrome Baikonur, το οποίο ανεβασε σε τροχια το Quantum-2. Στις 6 Δεκεμβρίου, η μηχανή 19,5 τόνων συνδέθηκε αυτόματα με τη μονάδα βάσης και έγινε η τρίτη μονάδα στην κατασκευή του θρυλικού συγκροτήματος Mir orbital. Στη συνέχεια, το "Quantum-2" επανεκκινήθηκε από το πλήρωμα της πέμπτης κύριας αποστολής με τους κοσμοναυτες A.S. Viktorenko και Α.Α. Serebrov στην τυπική πλευρική μονάδα σύνδεσης του διαμερίσματος μετάβασης χρησιμοποιώντας ένα χειριστή τηλεχειρισμού. Η μονάδα αναβάθμισης "Quant-2" με την επωνυμία 77KSD (ή, σύμφωνα με την ορολογία του MCC - η μονάδα "Dmitry") αναπτύχθηκε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της NPO Energia με βάση το λειτουργικό διαμέρισμα φορτίου του οχήματος τροφοδοσίας. Οι τεχνικές δυνατότητες της νέας μονάδας επέτρεψαν όχι μόνο να επεκτείνουν το πρόγραμμα επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας και πειραμάτων αλλά επίσης να αυξήσουν σημαντικά την άνεση του προσωπικού του πληρώματος χάρη στην ανάθεση πρόσθετων μέσων στο ενσωματωμένο σύστημα υποστήριξης ζωής. https://www.energia.ru/ru/news/news-2019/news_11-26.html

Επιστήμονες άκουσαν για πρώτη φορά την καρδιά μιας γαλάζιας φάλαινας. Οι γαλάζιες φάλαινες θεωρούνται τα μεγαλύτερα ζώα που έχουν ζήσει στη Γη -μεγαλύτερες και από τους δεινόσαυρους- φθάνοντας σε μήκος τα 30 μέτρα και βάρος τους 200 τόνους. Τώρα, για πρώτη φορά, Αμερικανοί επιστήμονες - ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια και του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps - κατάφεραν να ακούσουν τον χτύπο της καρδιάς τους. Η βασική διαπίστωση είναι ότι η τεράστια καρδιά του θαλάσσιου θηλαστικού δουλεύει απρόσμενα αργά - σχεδόν στο όριο των φυσικών δυνατοτήτων της - όταν η φάλαινα βουτάει μέσα στο νερό και τρώει. Πριν από μια δεκαετία οι ίδιοι ερευνητές είχαν καταγράψει για πρώτη φορά τους παλμούς της καρδιάς αυτοκρατορικών πιγκουίνων της Ανταρκτικής. Αργότερα κάτι ανάλογο έγινε σε μικρότερες φάλαινες (όχι γαλάζιες) σε ενυδρεία. Στο νέο κατόρθωμα με την ελεύθερη γαλάζια φάλαινα συμμετείχαν και δύο ελληνικής καταγωγής ερευνητές, ο φυσιολόγος Πολ Πογκάνης (Ινστιτούτο Scripps) και o θαλάσσιος βιολόγος Τζον Καλαμποκίδης (ερευνητικός οργανισμός Cascadia Research). Το πείραμα Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), κατάφεραν για πρώτη φορά να προσαρτήσουν μια συσκευή παρακολούθησης της καρδιάς πάνω σε μια ελεύθερη αρσενική γαλάζια φάλαινα μήκους 22 μέτρων, όταν αυτή βρισκόταν στον Κόλπο του Μοντερέι, στα ανοιχτά της ακτής της Καλιφόρνια. Ο ηλεκτρονικός αισθητήρας -ουσιαστικά ένα μηχάνημα ηλεκτροκαρδιογραφήματος- προσαρμόστηκε στο αριστερό πτερύγιο της φάλαινας, σε ένα σημείο κοντά στην καρδιά της, με τη βοήθεια τεσσάρων βεντουζών που περιείχαν ηλεκτρόδια, καθώς και ενός κονταριού από ανθρακονήματα, το οποίο κρατούσαν οι ερευνητές από ένα φουσκωτό σκάφος σε απόσταση έξι μέτρων (πέτυχαν μάλιστα να το κολλήσουν με την πρώτη προσπάθεια!). Η φάλαινα έκανε στη συνέχεια βουτιές σε βάθη έως 184 μέτρων, ενώ έμενε στην επιφάνεια για διαστήματα ενός έως τεσσάρων λεπτών. Η συνολική παρακολούθηση της καρδιάς της διήρκεσε εννιά ώρες. Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρακολουθήσουν πώς μεταβάλλεται διαχρονικά ο χτύπος της καρδιάς, όταν η φάλαινα βρίσκεται μέσα στο νερό για να φάει και όταν αναδύεται στην επιφάνεια. Διαπιστώθηκε ότι όταν βουτά στα βάθη, οι χτύποι επιβραδύνονται στους οκτώ έως δύο ανά λεπτό, ενώ στην επιφάνεια επιταχύνονται στους 25 έως 37 ανά λεπτό. Ο πολύ αργός ρυθμός των μόλις δύο παλμών το λεπτό μέσα στο νερό είναι πολύ χαμηλότερος του αναμενομένου (15 παλμοί ανά λεπτό), σύμφωνα με τους επιστήμονες. Γενικά, όσο μεγαλύτερο είναι ένα ζώο, τόσο πιο αργός είναι ο ρυθμός της καρδιάς του. Στον άνθρωπο σε φάση ηρεμίας οι παλμοί είναι από 60 έως 100, ενώ μπορούν να φθάσουν τους 200 σε στιγμές σωματικής άσκησης. Τα πιο μικρά ζώα έχουν καρδιές που μπορεί να χτυπούν έως χίλιες φορές το λεπτό. https://www.kathimerini.gr/1053477/gallery/epikairothta/perivallon/episthmones-akoysan-gia-prwth-fora-thn-kardia-mias-galazias-falainas-vinteo Σχολιο:Βρίσκουμε Ελληνες επιστημονες σε ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης γεγονος αξειωσημειωτο.Βεβαιο αφου πανω απο 450.000 επιστημονες εχουν φυγει απο την Ελλαδα ευτυχως ομως διαπρεπουν διεθνως και δεν ειναι οπως τις δεκαετιες 50-60 οπου χιλιαδες Ελληνες πηγαιναν στα ανθρακωρυχια της Γερμανιας και του Βελγιου και στα εστιατορια των ΗΠΑ και Αυστραλιας να πλενουν πιατα!!!

Παγκόσμιο συμβόλαιο για την σωτηρία του Ίντερνετ. Τριάντα περίπου χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Βρετανός Τιμ Μπέρνερς-Λι έβαλε τα θεμέλια του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) και από τότε δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται για ένα καλύτερο διαδίκτυο. Τώρα, το Ίδρυμα που ο ίδιος δημιούργησε γι’ αυτό το σκοπό το 2009, το World Wide Web Foundation, έδωσε στη δημοσιότητα το παγκόσμιο «Συμβόλαιο για τον Ιστό» (Contract for the Web), το οποίο συνιστά ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης για τη σωτηρία του Ίντερνετ από τις ουκ ολίγες απειλές εναντίον του. Ο ίδιος το ονόμασε «οδικό χάρτη για τη δημιουργία ενός καλύτερου Ιστού» και αφορά τις κάθε είδους καταχρήσεις του διαδικτύου από κυβερνήσεις, εταιρείες και άτομα, όπως η πολιτική χειραγώγηση και προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση και οι ψευδείς ειδήσεις, η λογοκρισία, η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, η ακραία εμπορευματοποίηση, η διεύρυνση των ανισοτήτων κ.α. Το «Συμβόλαιο», που ετοιμαζόταν εδώ κι ένα χρόνο και το οποίο συντάχθηκε σε συνεργασία με εκπροσώπους από το δημόσιο τομέα, τον ιδιωτικό τομέα και την κοινωνία των πολιτών, θέτει ως βασικό στόχο να κυκλοφορούν ελεύθερα οι γνώσεις στο διαδίκτυο, ενώ δεσμεύει τις εταιρείες ότι «η επιδίωξη των κερδών δεν θα γίνεται σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας». Ήδη πάνω από 150 οργανισμοί, μεταξύ των οποίων η Google, η Microsoft και το Facebook (όχι όμως η Amazon ή το Twitter), οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, καθώς επίσης οι οργανώσεις Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και Electronic Frontier Foundation, εξέφρασαν επίσημα την υποστήριξη τους στο σχέδιο. Αν και το «συμβόλαιο» δεν είναι νομικά δεσμευτικό, προτείνει νέα πλαίσια για τις εθνικές και διεθνείς νομοθεσίες, που κυρίως θα προστατεύουν τα online προσωπικά δεδομένα και την ιδιωτικότητα. Οι κυβερνήσεις καλούνται να μην αποκόβουν τους πολίτες τους από το διαδίκτυο, να διασφαλίζουν το δικαίωμα στη συνεχή πρόσβαση και τις ελευθερίες των χρηστών. Οι τεχνολογικές εταιρείες καλούνται να παρέχουν φθηνή πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αναπτύξουν διαδικτυακές υπηρεσίες για άτομα με αναπηρίες, όσους μιλούν μειονοτικές γλώσσες κ.α. Επίσης να συμβουλεύονται την κοινωνία προτού εμφανίσουν νέα προϊόντα και να αξιολογούν εκ των προτέρων τους πιθανούς κινδύνους (π.χ. από τους νέους αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης). «Ο Ιστός χρειάζεται ριζική παρέμβαση από όλους όσους έχουν δύναμη να διαμορφώσουν το μέλλον του. Είμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Το πώς θα ανταποκριθούμε, θα καθορίσει αν ο Ιστός θα υπάρξει ως μια δυνητική δύναμη για το καλό ή θα μας οδηγήσει σε μια ψηφιακή δυστοπία», δήλωσε ο Λι στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Υπερασπίσθηκε, επίσης, τις επικρίσεις -πρόσφατα και από τη Διεθνή Αμνηστία για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- για τη συνυπογραφή του «συμβολαίου» από γίγαντες όπως η Google και το Facebook. «Το να τους έχουμε στο δωμάτιο είναι πραγματικά σημαντικό. Αισθανόμαστε ότι οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις αξίζουν μια ισότιμη θέση στο τραπέζι. Οι πολίτες πρέπει να καταστήσουν υπεύθυνους όσους έχουν εξουσία, να απαιτήσουν σεβασμό των ψηφιακών δικαιωμάτων τους και να βοηθήσουν να υπάρξει ένας υγιής online διάλογος», πρόσθεσε ο Σερ Τιμ. «Δικαιολογημένα φαίνεται ολοένα μεγαλύτερος ο φόβος των ανθρώπων για τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στο διαδίκτυο. Αν αφήσουμε τα πράγματα όπως έχουν, ένας πολύ μεγάλος αριθμός πραγμάτων θα πάνε στραβά. Μπορεί να καταλήξουμε με μια δυστοπία, αν δεν κάνουμε αλλαγή πλεύσης», ανέφερε ο εφευρέτης του Ιστού στη «Γκάρντιαν». Σύνδεσμος για το Συμβόλαιο: www.contractfortheweb.org https://physicsgg.me/2019/11/25/%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84/

RSC Energia: Ο ανεφοδιασμός και φόρτωση του πλοίου μεταφοράς Progress MS-13 ολοκληρώθηκε. Στο Cosmodrome του Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia συνεχίζουν την προγραμματισμένη προετοιμασία του μεταφορικού οχήματος Progress MS-13 (TGC) για την εκτόξευση στο πλαίσιο του προγράμματος της 74ης αποστολής της προμήθειας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών ανεφοδιασμού, το πλοίο έφτασε στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών και εγκαταστάθηκε σε δυναμικό περίπτερο για να πραγματοποιήσει τα τελικά στάδια προετοιμασίας πριν από την πτήση και πρόσθετη τοποθέτησης νωπών προϊόντων και εγγράφων στο θάλαμο φορτίου. Ως εκ τούτου, η Progress MS-13 πρέπει να παραδώσει στα αποθέματα καυσίμων και αερίων ISS με συνολική μάζα 700 κιλών, καθώς και 1.350 κιλά διαφόρων ειδών εξοπλισμού και φορτίων, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού για συστήματα ελέγχου επί του σκάφους και συστημάτων υποστήριξης ζωής, μέσων διεξαγωγής πειραμάτων επιστημονικής έρευνας και υγιεινής τα υγιεινά υλικά και τους ιατρικούς ελέγχους, τα 420 λίτρα νερού στις δεξαμενές Rodnik και τα πρότυπα σιτηρέσια. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες και οι αστροναύτες του ISS θα λάβουν έναν νέο καμβά ενός τρέχοντος προσομοιωτή σχεδιασμένου να διατηρεί τη φυσική μορφή του πληρώματος σε μηδενική βαρύτητα. Η εκτοξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Progress MS-13 TGC έχει προγραμματιστεί για την 1η Δεκεμβρίου 2019. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/progress_ms-13/photo_11-22.html Η Ρωσία δημιουργεί τον συνδυασμό κινητήρα για τα υπερηχητικά αεροσκάφη. Η κρατική εταιρία Roscosmos λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για σχήματα κινητήρα για ένα αεροπλάνο ικανό να πετάει σύντομα με υπερυψωμένη ταχύτητα για να εκτοξεύσει πυραύλους στο διάστημα, σύμφωνα με την περιγραφή της εφεύρεσης στην ιστοσελίδα Rospatent. Οι ειδικοί της Roscosmos ανέπτυξαν ένα συνδυασμό κινητήρων, ενσωματώνοντας τις δυνατότητες ενός κινητήρα αεριωθουμένων και ενός κινητήρα πυραύλων υγρού. Η εφεύρεση, όπως αναφέρεται στην περιγραφή της, «μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός αεροδιαστημικού συστήματος οριζόντιας εκτόξευσης ή για τη δημιουργία ενός αεροσκάφους που θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει βραχυπρόθεσμη πτήση με υπερηχητική ταχύτητα». Αυτός ο κινητήρας προτείνεται να χρησιμοποιηθεί κυρίως σε αεροσκάφος, το οποίο θα απογειωθεί από ένα αεροδρόμιο για να επιταχύνει μέχρι έξι Mach και να ενεργήσει ως πρώτο στάδιο, για να εκτοξεύσει πυραύλους από τον εαυτό του στο διάστημα. Η σημασία της ανάπτυξης στην Roscosmos επιβεβαιώνεται από παρόμοια δουλειά που γίνεται στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία για τη δημιουργία ενός συνδυασμένου κινητήρα στο πλαίσιο του προγράμματος SABER (Synergetic Air Breathing Rocket Engine). Η ρωσική εφεύρεση είναι απλούστερη από τις εξωστρεφείς εξελίξεις με υπερβολικά σύνθετα σχήματα, σύμφωνα με την περιγραφή της. Αυτό δεν είναι το πρώτο έργο που εξετάζει τη δυνατότητα να ξεκινήσει το φορτίο στο διάστημα χρησιμοποιώντας την τεχνολογία «εκτόξευσης αέρα». Είναι κάτι που οι επιστήμονες κουβαλούσαν από τα μέσα του 20ου αιώνα, αλλά σε σχεδόν 70 χρόνια, υπήρξαν μόνο λίγα επιτυχημένα έργα από πάνω από εκατό συνολικά.Για παράδειγμα, το τμήμα εκτόξευσης δορυφόρων Virgin της Virgin Orbit , τροποποίησε ένα αεροσκάφος Boeing 747 για να λειτουργήσει ως κινητό δορυφόρο εκτόξευσης δορυφόρων. Ένα μικρό όχημα εκτόξευσης, το οποίο ονομάζεται LauncherOne, μπαίνει κάτω από την πτέρυγα ενός αεροσκάφους και πέφτει από υψηλό υψόμετρο, αναφλέγοντας τον κινητήρα του και φέρνοντας τον δορυφόρο στην τροχια. Η κύρια ιδέα πίσω από αυτή την ιδέα είναι η δυνατότητα αντικατάστασης των δορυφόρων μέσα σε 24 ώρες. https://asgardia.space/en/news/Russia-Creates-Super-Engine-for-Hypersonic-Aircraft

Η ISRO αποκαλύπτει τελικά τους λόγους της σκληρής προσγείωσης του Vikram. Ολόκληρος ο κόσμος ενθουσιάστηκε στην Ινδία, καθώς το Vikram Lander της ISRO - μέρος της αποστολής Chandrayaan-2 - ήταν έτοιμος να αγγίξει το φεγγάρι. Ο Sivan και η ομάδα ISRO ειχαν την ελπιδα για να αποκαταστήσουν την ξαφνικά χαμένη σύνδεση με τη συσκευή. Η μοίρα του Βίκραμ παρέμεινε άγνωστη μέχρι σήμερα, Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019, όταν η ISRO δημοσίευσε τη δήλωση της. Αυτό που γνωρίζουμε τώρα, χάρη σε μια ανακοίνωση ενός εκπρόσωπου σε μια συνεδρίαση του κοινοβουλίου που έγινε σήμερα, δυόμισι μήνες αργότερα, είναι ότι, αυστηρά μιλώντας, η προσγείωση συνέβη - αλλά, όπως υποψιάζονταν, ήταν δύσκολη. ο Jitendra Singh, υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας ειπε ότι η μοίρα του Vikram αποφασίστηκε όταν η ταχύτητά του στην προσγείωση μειώθηκε, προκαλώντας το να πληγεί σε σεληνιακό έδαφος «μέσα σε 500 μέτρα από τον καθορισμένο χώρο προσγείωσης». Αυτό που το ISRO δεν μιλά ακόμα είναι το πώς η σκληρή προσγείωση εφερε τη συντριβή, αφού έχασε την επικοινωνία με τον έλεγχο πτήσης περίπου 350 μέτρα μακριά από την σεληνιακή επιφάνεια. Η ομάδα, ωστόσο, μοιράστηκε τα στιγμιότυπα του Chandrayaan 2 Orbiter, δηλώνοντας ότι λειτουργεί όπως είχε προγραμματιστεί, πετώντας γύρω από το φεγγάρι, διατηρώντας έτσι την αποστολή ενεργή στην επίτευξη των επιστημονικών και τεχνολογικών στόχων της. «Τώρα έχουν ολοκληρωθεί οι επιστημονικοί στόχοι, οι οποίοι περιλαμβάνουν τη χαρτογράφηση της επιφάνειας του φεγγαριού, τις τοπογραφικές μελέτες, τις μελέτες με ραντάρ και άλλες,» εξήγησε ο υπουργός. Στη διεύθυνσή του, υπενθύμισε επίσης στον κόσμο ότι ο Chandrayaan 2 ήταν σε κάθε περίπτωση ένα επίτευγμα για την Ινδία που υπερηφανεύεται και ότι καμία από τις χώρες που ήταν στο φεγγάρι δεν είχε επιτυχημένη πρώτη προσγείωση. το διάστημα που είχαμε μπροστά μας πολλά χρόνια μπροστά μας, όταν τραγουδούσαμε τα παιδικά ποιήματα «Chanda Mama Door Ke», θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε την soft landing μόνο στην όγδοη προσπάθεια », δήλωσε ο Singh προσθέτοντας ότι η Ινδία είχε μάθει τα διδάγματα της άλλοι και εξέφρασαν τη διαβεβαίωση επιτυχίας στο προβλέψιμο μέλλον. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Orbiter είναι καλός και ζωντανός και μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για την αποστολή Chandrayaan-3 της Ινδίας, η οποία θα περιλαμβάνει την επόμενη απόπειρα προσγείωσης. https://asgardia.space/en/news/ISRO-Finally-Reveals-Reasons-of-Vikrams-Hard-Landing

NASA και ESA σχεδιάζουν την πιο φιλόδοξη και πολύπλοκη αποστολή στον Άρη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) συνεργάζονται σε μια κοινή αποστολή, την πιο πολύπλοκη στη διαστημική ιστορία, με στόχο να φέρουν στη Γη τα πρώτα δείγματα πετρωμάτων από τον 'Αρη έως το 2031 και με την ελπίδα να βρουν ίχνη ζωής σε αυτά. Το φιλόδοξο σχέδιο κόστους επτά δισεκατομμυρίων δολαρίων (το ενάμισι δισεκατομμύριο θα καταβάλει η Ευρώπη μέσα στην επόμενη δεκαετία) θα συνδυαστεί με την υπό ανάπτυξη αμερικανική αποστολή «Mars 2020» που θα εκτοξευθεί του χρόνου τον Ιούλιο. Στόχος των δύο διαστημικών υπηρεσιών είναι να στείλουν ένα ρόβερ στον γειτονικό πλανήτη, να συλλέξει δείγματα βάρους περίπου μισού κιλού και μετά αυτά, με τη βοήθεια ενός δεύτερου ρόβερ, να σταλούν στη Γη. Το σχέδιο εγκρίθηκε ήδη από τη NASA και αυτή την εβδομάδα αναμένεται να πάρει το πράσινο φως και από τα 22 ευρωπαϊκά κράτη μέλη της ESA που συναντώνται στη Σεβίλλη. Το σχέδιο, γνωστό ως «Mars Sample Return-MSR» (Επιστροφή Δειγμάτων 'Αρη), θα απαιτήσει, εκτός από τα δύο ρομποτικά ρόβερ, τρεις εκτοξεύσεις μεγάλων πυραύλων από τον δικό μας πλανήτη και κυρίως την πρώτη στην ιστορία εκτόξευση από άλλο πλανήτη, προκειμένου να γίνει το ταξίδι επιστροφής των δειγμάτων στη Γη. «Είναι τόσο πολύπλοκο όσο η αποστολή των ανθρώπων στη Σελήνη», δήλωσε στο περιοδικό "Science" ο επικεφαλής του προγράμματος MSR Μπράιαν Μιούερχεντ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA. Το εξάτροχο ρόβερ με μέγεθος αυτοκινήτου της αποστολής Mars 2020 θα προσεδαφιστεί το 2021 στον αρχαίο κρατήρα Τζέζερο του βορείου ημισφαιρίου, ο οποίος έχει ηλικία σχεδόν τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. Το ρομποτικό όχημα θα τρυπήσει στα πετρώματα, θα συλλέξει δείγματα και θα τα αποθηκεύσει σε ειδικά μεταλλικά καλά σφραγισμένα δοχεία, τα οποία θα εναποτεθούν σε συγκεκριμένα σημεία της επιφάνειας του 'Αρη. Το 2028 ένα δεύτερο ρόβερ (Sample Fetch Rover), που θα κατασκευάσει η ESA και θα κινείται με ηλιακή ενέργεια, θα εκτοξευθεί από τη Γη, θα κατέβει στον 'Αρη, θα βρει τα 30 διασκορπισμένα δείγματα, θα τα βάλει όλα μαζί σε ένα κάνιστρο μεγέθους μπάλας και θα τα φορτώσει στον αμερικανικό πύραυλο επιστροφής (Mars Ascent Vehicle). Αυτός θα εκτοξευθεί από τον «κόκκινο πλανήτη» και θα φθάσει σε μια μη ευρωπαϊκή επανδρωμένη διαστημοσυσκευή (Earth Return Orbiter) σε τροχιά γύρω από τον 'Αρη σε ύψος 300 χιλιομέτρων, η οποία τελικά θα επιστρέψει στη Γη μαζί με το πολύτιμο φορτίο της. Αν όλα πάνε καλά (και πολλά μπορούν να πάνε στραβά), η κάψουλα με τα δείγματα θα πέσει με αλεξίπτωτο κάπου στην πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ το 2031. Τα δείγματα θα καταλήξουν σε εργαστήρια ύψιστης ασφαλείας, είτε για τον κίνδυνο μόλυνσης της Γης με αρειανά μικρόβια, είτε αντίστροφα για τον κίνδυνο μόλυνσης των αρειανών δειγμάτων με γήινα μικρόβια. Έως σήμερα οι επιστήμονες είχαν μόνο δύο τρόπους να μελετήσουν αρειανά πετρώματα. Είτε αναλύοντας μετεωρίτες πιθανής αλλά όχι βέβαιης αρειανής προέλευσης που βρέθηκαν στη Γη και δυστυχώς έχουν «μολυνθεί» στο μεταξύ από το γήινο περιβάλλον, είτε αναλύοντας τα δείγματα επί τόπου στον 'Αρη με τα περιορισμένα μέσα των ρόβερ. Ασφαλώς η αποστολή στη Γη φρέσκων δειγμάτων από τον 'Αρη και η ενδελεχής ανάλυση τους στα επιστημονικά εργαστήρια είναι κάτι που όλοι προτιμούν. Αν και θεωρείται μάλλον απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής σε ένα τόσο μικρό δείγμα του 'Αρη, η προσπάθεια θεωρείται ότι αξίζει με το παραπάνω. Τα αρειανά δείγματα θα είναι εξίσου πολύτιμα- αν όχι περισσότερο- από τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν οι αποστολές «Απόλλων». https://www.kathimerini.gr/1053347/article/epikairothta/episthmh/nasa-kai-esa-sxediazoyn-thn-pio-filodo3h-kai-polyplokh-apostolh-ston-arh

Εντυπωσιακή «συνάντηση» Αφροδίτης - Δία στον νυχτερινό ουρανό. Η Αφροδίτη και ο Δίας - δύο από τα φωτεινότερα άστρα στον νυχτερινό ουρανό – είχαν μία «στενή» επαφή τη νύχτα της Κυριακής. Τα δύο λαμπερά ουράνια σώματα ευθυγραμμίστηκαν και προσέφεραν ένα εντυπωσιακό θέαμα, σε όσους είχαν στρέψει το βλέμμα τους χαμηλά στον ορίζοντα. Το φαινόμενο, που ονομάζεται σύζευξη, συμβαίνει όταν δύο ουράνια αντικείμενα έρχονται σχετικά κοντά στον ουρανό. Ωστόσο , αν και από τη Γη φαίνεται ότι οι δύο πλανήτες είναι πολύ κοντά, εν τούτοις Αφροδίτη και Δίας βρίσκονται πολύ μακριά, σε απόσταση 670 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η προηγούμενη «συνάντηση» Δία - Αφροδίτης πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο ενώ η επόμενη σύνοδός τους αναμένεται στις 11 Φεβρουαρίου 2021. https://www.kathimerini.gr/1053341/article/epikairothta/episthmh/entypwsiakh-synanthsh-afrodiths---dia-ston-nyxterino-oyrano-vinteo

Ανατινάχθηκε κατά τις δοκιμές το διαστημόπλοιο Starship. Καταστροφική αποδείχθηκε η δοκιμή του γιγαντιαίου διαστημοπλοίου «Starship» της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, SpaceX. Βίντεο που κατέγραψε την στιγμή της απόπειρας εκτόξευσης δείχνει την κεφαλή του πρωτότυπου πυραύλου να εκρήγνυται και τα συντρίμμια να διασκορπίζονται σε όλο το πεδίο της δοκιμής, στο Τέξας των ΗΠΑ, σηκώνοντας ένα τεράστιο σύννεφο. Η αμερικανική εταιρεία έχει χαρακτηρίσει το Starship ως σύστημα μεταφοράς του μέλλοντος για όλες τις χρήσεις. Στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά ατόμων και φορτίων από τη Γη προς το Διάστημα και σε προορισμούς σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το BBC, το πρωτότυπο Mk-1 επρόκειτο να ξεκινήσει δοκιμαστικές πτήσεις σε υψόμετρο 20 χλμ. τις προσεχείς εβδομάδες. Οι εργασίες ανάπτυξης ήδη στρέφονται σε ένα άλλο πρωτότυπο, με την ονομασία Mk-3. Τι ανακοίνωσε η εταιρεία Η SpaceX δήλωσε μετά την αποτυχημένη δοκιμή ανακοίνωσε πως «σκοπός της σημερινής δοκιμής ήταν να πιέσει τα συστήματα στο μέγιστο, οπότε το αποτέλεσμα δεν ήταν εντελώς αναμενόμενο». Όπως τουίταρε και ο Έλον Μασκ, το Mk1 λειτούργησε ως πολύτιμος κατασκευαστικός οδηγός, αλλά το σχέδιο που θα πετάξει θα είναι αρκετά διαφορετικό. Η απόφαση είχε ήδη παρθεί το συγκεκριμένο δοκιμαστικό πρωτότυπο να μην πετάξει και η ομάδα είναι προσανατολισμένη στην ανάπτυξη των Mk3, που έχουν σχεδιαστεί για να μπουν σε διαστημική τροχιά. Το SpaceX έχει αντιμετωπίσει πρόσφατα πολλές αστοχίες υλικού. Τον Απρίλιο, για παράδειγμα, η διαστημική κάψουλα Dragon καταστράφηκε ολοσχερώς μετά από έκρηξη. Αλλά η εταιρεία δεν φοβάται αυτές τις αποτυχίες. Πιστεύει σε μια ταχεία διαδικασία «κατασκευής, δοκιμής και επανάληψης». https://www.in.gr/2019/11/21/tech/elon-mask-anatinaxthike-kata-tis-dokimes-diastimoploio-starship/

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος γαλαξίας με τρεις μαύρες τρύπες στο κέντρο του Συνήθως οι μεγάλοι γαλαξίες, όπως ο δικός μας, έχουν μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους, όμως μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε τον πρώτο γαλαξία, στην κεντρική περιοχή του οποίου υπάρχουν τρεις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σχετικά κοντά η μία στην άλλη. Πρόκειται για τον γαλαξία NGC 6240 σε απόσταση περίπου 300 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Έως τώρα οι επιστήμονες νόμιζαν ότι αυτός έχει δύο κεντρικές μαύρες τρύπες, αλλά τελικά βρήκαν και μια τρίτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Βόλφραμ Κολάτσνι του γερμανικού Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν, που μελέτησαν τον γαλαξία με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics», υπολόγισαν ότι κάθε μία από τις τρεις κεντρικές μαύρες τρύπες έχει μάζα πάνω από 90 εκατομμύρια ήλιους. Οι τρεις μαύρες τρύπες βρίσκονται σε μια περιοχή του διαστήματος διαμέτρου μικρότερης των 3.000 ετών φωτός. Γαλαξίες με πάνω από μία κεντρική μαύρη τρύπα προέρχονται από τη συγχώνευση παλαιότερων μικρότερων γαλαξιών που είχαν τη δική τους κεντρική μαύρη τρύπα. «Έως τώρα τέτοια συγκέντρωση τριών τεράστιων μαύρων οπών δεν είχε ποτέ ανακαλυφθεί στο σύμπαν. Αποτελεί ένδειξη για μια διαδικασία ταυτόχρονης συγχώνευσης τριών γαλαξιών μαζί με τις κεντρικές μαύρες τρύπες τους», δήλωσε ο Κολάτσνι. https://www.kathimerini.gr/1052936/article/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-o-prwtos-gala3ias-me-treis-mayres-trypes-sto-kentro-toy