Δροσος Γεωργιος

Η «κολοκύθα-φανάρι» που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA Οι αστρονόμοι διασκεδάζουν με το Χαλοουίν (η γιορτή των Αγίων Πάντων), που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, δημοσιεύοντας αστρονομικές φωτογραφίες που παραπέμπουν στην εν λόγω γιορτή. Εκτός λοιπόν από το «τρομακτικό πρόσωπο που μας παρακολουθεί από μακριά» που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, οι ερευνητές του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer είδαν στον ουρανό μια κολοκύθα-φανάρι, σαν αυτές που συνηθίζεται να φτιάχνουν στο Χαλοουίν. Αυτή η αστρονομική κολοκύθα οφείλεται σε ένα άστρο τύπου Ο με μάζα 15 με 20 φορές την μάζα του ήλιου. Το άστρο περιβάλλεται από αέρια και σκόνη και το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer που ανιχνεύει την υπέρυθρη ακτινοβολία «είδε» το άστρο σαν κερί που λάμπει στο εσωτερικό μιας κολοκύθας – σήμα κατατεθέν του Χαλοουίν. Όσοι αναζητούν περισσότερες λεπτομέρειες για την δομή του νεφελώματος Jack-o’-lantern θα βρουν περισσότερα ΕΔΩ: https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=7528

Υπερτηλεσκόπιο ψάχνει τα μυστικά του σύμπαντος. Eνα υπερτηλεσκόπιο στην Αριζόνα ξεκίνησε την πιο ενδελεχή επόπτευση του ουράνιου κόσμου που έγινε ποτέ μέχρι σήμερα. Στόχος του πενταετούς προγράμματος είναι να ρίξει άπλετο φως στη σκοτεινή ενέργεια, τη μυστηριώδη δύναμη που, σύμφωνα με τους ειδικούς, προκαλεί επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος. Η θεωρία του Μπιγκ Μπανγκ (για τη δημιουργία του σύμπαντος) αρχικά προέβλεπε ότι η διαστολή του θα επιβραδυνόταν, και, επίσης, πιθανολογούσε ότι θα άρχιζε η συστολή του, ως αποτέλεσμα της βαρυτικής έλξης. Ωστόσο, το 1998, οι επιστήμονες, προς μεγάλη έκπληξή τους, ανακάλυψαν ότι το σύμπαν εξακολουθούσε να διαστέλλεται και ότι αυτή η διαδικασία διαρκώς επιταχυνόταν. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, κάτι «αντιμαχόταν» τη βαρυτική έλξη. Αυτό το «κάτι» ονομάστηκε σκοτεινή ενέργεια. Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι το σύμπαν αποτελείται σχεδόν ολοκληρωτικά από σκοτεινή ενέργεια. Τα άτομα που αποτελούν αστέρια, γαλαξίες και πλανήτες δεν συνιστούν περισσότερο από το 5% του σύμπαντος. Ο καθηγητής Οφέρ Λαχάβ, του University College του Λονδίνου, συμμετέχει στο πρόγραμμα. Οπως επισημαίνει, η επιστημονική κοινότητα δεν γνώριζε τίποτα για τη σκοτεινή ενέργεια ακόμη και είκοσι χρόνια μετά την ανακάλυψή της: «Είναι ντροπή να ζούμε σε ένα σύμπαν και να έχουμε γνώσεις μόνο για το 5% του. Η φύση της σκοτεινής ενέργειας, και τι ακριβώς είναι, πιθανώς να επιφέρει επανάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο της επιστήμης της Φυσικής». Κατά τη νέα ερευνητική προσπάθεια, διεθνής ομάδα επιστημόνων (από 25 ιδρύματα, σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ισπανία, Γαλλία και Ελβετία) θα χρησιμοποιήσει το φασματοσκόπιο σκοτεινής ενέργειας (Desi), το οποίο έχει εφαρμοστεί στο τηλεσκόπιο Μαγιάλ του αστεροσκοπείου Κιτ Πικ της Αριζόνας. Στο εσωτερικό του υπάρχουν πέντε χιλιάδες οπτικές ίνες, καθεμία από τις οποίες δρα σαν ένα μίνι τηλεσκόπιο. Αυτή η ιδιομορφία επιτρέπει στο όργανο να αιχμαλωτίζει φως από πέντε χιλιάδες διαφορετικούς γαλαξίες ταυτόχρονα, ώστε να υπολογίσει την απόστασή τους από τη Γη και να εκτιμήσει πόσο διεστάλη το σύμπαν, καθώς αυτό το φως ταξίδευε προς τον πλανήτη μας. Σε ιδανικές συνθήκες μπορεί να μελετά ένα νέο σύνολο πέντε χιλιάδων γαλαξιών ανά εικοσάλεπτο. Οσο μακρύτερα «κοιτάζει» το Desi, τόσο παλιότερα στον χρόνο μπορεί να δει. Αυτό συμβαίνει λόγω του χρόνου που απαιτείται για να ταξιδέψει το φως μέχρι τη Γη. Μπορεί να παρατηρήσει αντικείμενα σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Παρότι έχουν εκπονηθεί παρόμοια προγράμματα και παλιότερα, το Desi θα καλύψει πολύ μεγαλύτερο όγκο του Διαστήματος και θα μετρήσει την ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Ηδη η επιστημονική ομάδα έχει δημιουργήσει ένα χάρτη του σύμπαντος, από τον οποίο επιλέχθηκαν 35 εκατομμύρια γαλαξίες για να μελετηθούν. Πώς, όμως, η σκοτεινή ενέργεια συμβάλλει στη διαστολή του σύμπαντος; Το κλειδί φαίνεται να είναι μία δύναμη, η «πίεση κενού», η οποία προκαλεί διακυμάνσεις στο υφάδι του χωροχρόνου, σε υποατομικό επίπεδο. Υπολογισμοί που πραγματοποιήθηκαν υποδεικνύουν ότι η «πίεση κενού» είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερη (1 με 120 μηδενικά) συγκριτικά με τη δύναμη που καταγράφουν οι αστρονόμοι να απωθεί τους γαλαξίες. Μία πιθανότητα είναι αυτή η «πίεση κενού» να ήταν πολύ πιο ενισχυμένη στην αρχή του σύμπαντος και να μειώθηκε στα σημερινά της επίπεδα. Αν, ωστόσο, οι αστρονόμοι διαπιστώσουν ότι η «πίεση κενού» παρέμεινε σταθερή, τότε θα πρέπει να διατυπωθούν κάποιες πιο τολμηρές θεωρίες. Μία από αυτές υποθέτει ότι το σύμπαν μας είναι κομμάτι ενός πελώριου «πολυσύμπαντος», που διαθέτει μια απειροελάχιστη «πίεση κενού», ενώ αυτή των άλλων είναι πολύ μεγαλύτερη. Ωστόσο η ύλη, και κατά συνέπεια η ζωή, μπορεί να υπάρξει μόνο σε ένα σύμπαν σαν το δικό μας, με ισχνή «πίεση κενού». Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η θεωρία της βαρύτητας δεν είναι ολοκληρωμένη. Σε αντίθεση με τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις η βαρύτητα δεν διαθέτει αντίθετη δύναμη, όπως είναι τα θετικά και αρνητικά φορτία του ηλεκτρισμού. Το Desi θα μπορέσει να επιτρέψει στους κοσμολόγους να διαπιστώσουν κατά πόσον η θεωρία βαρύτητας και χωροχρόνου (Γενικής Σχετικότητας) του Αϊνστάιν είναι σωστή. Αν αυτό δεν ισχύει, τότε η έννοια της σκοτεινής ενέργειας πιθανώς να μην είναι αναγκαία. Αντίθετα, απολύτως αναγκαία θα είναι μια ολοκληρωμένη θεωρία βαρύτητας, η οποία θα μπορεί να ερμηνεύσει την επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος. O «Ευκλείδης» Αναμφίβολα η κατασκευή του υπερτηλεσκοπίου της Αριζόνας είναι ένα σημαντικό επίτευγμα. Ομως, στον αγώνα της διαστημικής παρατήρησης δεν ήθελε να μείνει ουραγός η Ευρώπη και η δική της προσπάθεια έρευνας του «σκοτεινού Σύμπαντος» έφτασε πριν από μερικές εβδομάδες σε ένα σημείο-ορόσημο: το διαστημικό τηλεσκόπιο «Ευκλείδης» εξήλθε «νικητής» από τον θάλαμο όπου υποβλήθηκε στις συνθήκες που θα συναντήσει όταν θα τεθεί σε τροχιά. Ο «Ευκλείδης», ένα πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, θα εκτοξευθεί το 2022 με στόχο τη χαρτογράφηση του Σύμπαντος και την αναζήτηση ιχνών για τη φύση της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Το πρόγραμμα, κόστους 800 εκατομμυρίων ευρώ, είναι μόνον ένα από τα πολλά νέα πειράματα που θα εκπονηθούν τα επόμενα χρόνια και οι επιστήμονες φιλοδοξούν ότι οι τεχνολογίες επόμενης γενιάς που θα χρησιμοποιηθούν θα τους παρέχουν γνώσεις που μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να αποκτήσουν. Τώρα οι μηχανικοί του προγράμματος θα ελέγξουν κατά πόσον ο «Ευκλείδης» μπορεί να αντέξει στις αντίξοες συνθήκες της εκτόξευσης σε τροχιά. Η ολοκλήρωση του διαστημικού τηλεσκοπίου έχει καθυστερήσει ήδη ένα χρόνο, αλλά πλέον οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4112172099/2019/11/04/-

Το διαστημικό όχημα Viper σε αναζήτηση νερού στη Σελήνη το 2022 Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι θα στείλει στο νότιο πόλο της Σελήνης το Δεκέμβριο του 2022 ένα ρόβερ σε αναζήτηση νερού. Για πρώτη φορά θα γίνει λήψη δειγμάτων πάγου από την ίδια περιοχή όπου το 2024 η NASA προγραμματίζει να στείλει αστροναύτες στο πλαίσιο του νέου προγράμματος «Άρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» που είχε στείλει τους πρώτους ανθρώπους στο φεγγάρι στις δεκαετίες του 1960 και 1970. Το ρόβερ VIPER (Volatiles Investigating Polar Exploration Rover) θα έχει μέγεθος οχήματος γηπέδου γκολφ, θα είναι ικανό να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα και θα διαθέτει τέσσερα επιστημονικά όργανα, μεταξύ των οποίων ένα τρυπάνι που θα φθάνει σε βάθος έως ένα μέτρο. Αναμένεται να λειτουργήσει για περίπου 100 μέρες και να συλλέξει ένα μεγάλο όγκο δεδομένων για τις συγκεντρώσεις του νερού με μορφή πάγου στο νότιο πόλο του φεγγαριού, η ύπαρξη του οποίου για πρώτη φορά επιβεβαιώθηκε πριν δέκα περίπου χρόνια. Το 2009 η NASA είχε σκοπίμως ρίξει ένα πύραυλο της μέσα σε ένα μεγάλο κρατήρα κοντά στο νότιο πόλο και είχε έτσι άμεσα ανιχνεύσει την παρουσία παγωμένου νερού. Άλλα διαστημικά σκάφη έχουν έκτοτε επιβεβαιώσει τα ίδια ευρήματα. Οι επιστήμονες θεωρούν πλέον πολύ πιθανό ότι ο δορυφόρος της Γης διαθέτει εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους νερού σε μορφή πάγου. Το Viper θα εντοπίσει πού βρίσκονται μεγάλα αποθέματα πιο εύκολο να αξιοποιηθούν στο μέλλον και πόσο βαθιά είναι κάτω από την επιφάνεια. Όταν ανιχνεύει «υγρές» περιοχές, θα σταματά και θα παίρνει δείγματα με το τρυπάνι του, τα οποία στη συνέχεια θα αναλύονται από τα δύο άλλα όργανα του (φασματόμετρα). Την ευθύνη για την ανάπτυξη και διαχείριση του ρόβερ, κόστους περίπου 250 εκατομμυρίων δολαρίων, έχει το Κέντρο Ερευνών Ames της NASA στην Καλιφόρνια. Το πρόγραμμα «Άρτεμις» θα έχει ως ιδιάζον χαρακτηριστικό τις διαφόρων ειδών συνεργασίες: μεταξύ ανθρώπων αστροναυτών και ρομπότ, μεταξύ κράτους και ιδιωτών, καθώς και μεταξύ πολλών διαφορετικών χωρών, καθώς ήδη αρκετά κράτη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να συνδράμουν τις ΗΠΑ στη νέα εξερεύνηση της Σελήνης. Ο νότιος πόλος επελέγη από τη NASA ως το νέο επίκεντρο προσσελήνωσης και εξερεύνησης, επειδή μπορεί να παρέχει μελλοντικά πόσιμο νερό, οξυγόνο για τη διαβίωση μιας μελλοντικής σεληνιακής βάσης, καθώς επίσης υδρογόνο και οξυγόνο ως καύσιμα για τα μελλοντικά οχήματα και πυραύλους. Αυτό θα επιτρέψει στη Σελήνη να αποτελέσει μια ενδιάμεση βάση εξόρμησης για τον πιο μακρινό Άρη. Ο επικεφαλής της NASA Τζιμ Μπριντενστάιν, μιλώντας την Παρασκευή στο Διεθνές Αστροναυτικό Συνέδριο στην Ουάσιγκτον, δεν απέκλεισε μάλιστα ότι οι επόμενοι δύο αστροναύτες που θα πατήσουν πρώτοι ξανά το πόδι τους στη Σελήνη, θα είναι και οι δύο γυναίκες. Διευκρίνισε πάντως ότι το πλήρωμα για τις μελλοντικές αποστολές του προγράμματος «Άρτεμις» δεν έχει επιλεγεί ακόμη, αν και, όπως είπε, «υπάρχουν σπουδαίες γυναίκες στη NASA σήμερα». Ο Μπριντενστάιν επίσης έκανε γνωστό ότι 26 κράτη έχουν κιόλας δηλώσει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα «Άρτεμις», καθώς επίσης ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). Συγκριτικά, μόνο 15 χώρες συνεργάζονται για τη λειτουργία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή του προγράμματος («Άρτεμις 1») έχει σχεδιασθεί για το 2020 και θα είναι η «παρθενική» χρήση του νέου μεγάλου πυραύλου Space Launch System (SLS) για την εκτόξευση του μη επανδρωμένου σκάφους Orion, που θα πάει ως το φεγγάρι και θα επιστρέψει στη Γη. Θα ακολουθήσει μια ανάλογη πτήση με ανθρώπους («Άρτεμις 2»), ώσπου το 2024 προγραμματίζεται η αποστολή «Άρτεμις 3», που θα στείλει τους Αμερικανούς αστροναύτες ξανά στη Σελήνη. https://physicsgg.me/2019/10/26/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%8c%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1-viper-%cf%83%ce%b5-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%b5%cf%81/

Πλαστικά απόβλητα του ISS τα μετατραπούν σε πρώτη ύλη. Σήμερα, ο Made In Space λέει ότι ο ανακυκλωτής Braskem Recycler, μια πλαστική μονάδα ανακύκλωσης, θα μεταφερθεί στο ISS στις αρχές Νοεμβρίου, με το ναυτιλιακό αεροσκάφος της Northrop Grumman Η μονάδα θα μετατρέψει το πλαστικό σε πρώτη ύλη που θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μιας εγκατάστασης κατασκευής πρόσθετων υλικών στο χώρο. Ο διευθυντής του Space, Michael Snyder, εξηγεί: «Οι τοπικοί κατασκευαστικοί πόροι είναι μια κρίσιμη ικανότητα για εξερεύνηση του διαστήματος. Η επίδειξη και επικύρωση των δυνατοτήτων ανακύκλωσης στο ISS αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης βιώσιμων συστημάτων παραγωγής που θα μας επιτρέψουν να στραφούμε βαθύτερα στο ηλιακό σύστημα ». Ο ανακυκλωτής Braskem αναπτύχθηκε από κοινού από τη βραζιλιάνικη εταιρεία Braskem και Made in Space μετά το 2016, ο μηχανισμός πρόσθετης παρασκευής του τελευταίου είχε εκτυπώσει το πρώτο εξάρτημα από το βιοπολυαιθυλένιο του Braskem. Ο ανακυκλωτής θα μετατρέψει τα πλαστικά κατάλοιπα σε πρώτη ύλη που θα χρησιμοποιηθούν από τη μονάδα κατασκευής πρόσθετων υλικών Made in Space. https://asgardia.space/en/news/ISS-Plastic-Waste-to-be-Turned-Into-Feedstock

Έρευνες σε εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS για ίχνη εξωγήινων πολιτισμών. Χιλιάδες νέοι πλανήτες τους οποίους έχει ανακαλύψει το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA θα μελετηθούν από την πρωτοβουλία Breakthrough Listen, για την αναζήτηση ιχνών εξωγήινης τεχνολογίας- γνωστών και ως «τεχνοϋπογραφών» (technosignatures) στο πλαίσιο μιας νέας συνεργασίας που ανακοινώθηκε στο International Astronautical Congress στην Ουάσινγκτον. Της νέας αυτής συνεργασίας θα ηγηθούν οι Σάρα Σίγκερ, καθηγήτρια του ΜΙΤ και αναπληρώτρια επιστημονική διευθύντρια του TESS, Σ. Πιτ Βόρντεν, εκτελεστικός διευθυντής των Breakthrough Initiatives και Άντριου Σιέμιον, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Breakthrough Listen στο SETI Research Center του University of California, Berkeley. Στο εγχείρημα θα συμμετέχουν συνεργάτες του προγράμματος Breakthrough Listen ανά τον κόσμο. Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής θα επεκταθεί η λίστα των στόχων του προγράμματος Breakthrough Listen, προσθέτοντας πάνω από 1.000 «αντικείμενα ενδιαφέροντος» που έχουν υποδειχθεί από το TESS και θα βελτιωθεί η στρατηγική ανάλυσης του προγράμματος. «Είναι συναρπαστικό που η πιο ισχυρή έρευνα SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence), με τις συνεργαζόμενες εγκαταστάσεις ανά τον κόσμο, θα συνεργάζεται με την ομάδα του TESS και την πιο αποτελεσματική μηχανή κυνηγιού πλανητών μας» είπε ο Βόρντεν. «Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε, καθώς προσπαθούμε να απαντήσουμε σε ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα γύρω από τη θέση μας στο σύμπαν: Είμαστε μόνοι;». Η αποστολή TESS κάνει μετρήσεις ως προς τη μεταβολή της φωτεινότητας των άστρων στο πέρασμα του χρόνου προκειμένου να εντοπίζει αυξομειώσεις που προκαλούνται από διελεύσεις πλανητών μπροστά από άστρα. Τα όργανα του διαστημικού τηλεσκοπίου είναι αρκετά ευαίσθητα για να εντοπίζουν μικρούς, βραχώδεις πλανήτες σαν τη Γη. Τέτοιοι πλανήτες αποτελούν κλασικά στόχους προγραμμάτων της NASA, που αποσκοπούν σε μετρήσεις γύρω από τις ατμόσφαιρες των πλανητών. Προσεκτικές μετρήσεις των ατμοσφαιρικών συνθέσεων θα μπορούσαν να οδηγήσουν θεωρητικά στον εντοπισμό ιχνών ζωής (biosignatures)- για την ακρίβεια, βιολογικών διαδικασιών σε άλλους πλανήτες. Πέρα από ίχνη βιολογικής δραστηριότητας, οι αστροβιολόγοι αναζητούν επίσης και ίχνη τεχνολογικής δραστηριότητας (technosignatures), που μπορεί να έχει προέλθει από προηγμένους πολιτισμούς. Μέχρι τώρα, ως γνωστόν, δεν έχει βρεθεί κάτι τέτοιο, ωστόσο το πρόγραμμα Breakthrough Listen αποτελεί ένα φιλόδοξο εγχείρημα προς αυτή την κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας εγκαταστάσεις ανά τον πλανήτη με προηγμένα όργανα, μεταξύ των οποίων εξελιγμένα τηλεσκόπια. Μέσα στα τελευταία 30 χρόνια έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 4.000 εξωπλανήτες- πολλοί από τον προκάτοχο του TESS, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο μέσος όρος πλανητών ανά άστρο είναι άνω του ενός. Ως εκ τούτου, οι έρευνες για «τεχνοϋπογραφές» διεξάγονται σε ένα «πλούσιο σε στόχους» περιβάλλον. Ακόμη, καθώς ο αριθμός των εξωπλανητών που εντοπίζονται συνεχίζει να αυξάνεται, οι επιπλέον πληροφορίες για τα συστήματα αυτά είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για τη βελτίωση των τεχνικών και στρατηγικών που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των ερευνών για ίχνη εξωγήινων πολιτισμών. https://www.naftemporiki.gr/story/1527190/ereunes-se-eksoplanites-pou-anakalufthikan-apo-to-diastimiko-tileskopio-tess-gia-ixni-eksogiinon-politismon

Επιβεβαίωση της πυρηνοσύνθεσης κατά την σύγκρουση άστρων νετρονίων. Επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση ενός βαρέως στοιχείου, του στροντίου, κατά την σύγκρουση δύο άστρων νετρονίων. Η ταυτοποίηση έγινε από τον φασματογράφο X-shooter στο Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) Μετά την ανίχνευση του βαρυτικού κύματος GW170817 που προκλήθηκε από την συγχώνευση δυο άστρων νετρονίων, τα τηλεσκόπια της ESO συνέλεξαν δεδομένα από την αναδυόμενη έκρηξη kilonova από την υπέρυθρη μέχρι την υπεριώδη ακτινοβολία. Η αρχική ανάλυση αυτών των φασμάτων έδειχνε την παρουσία βαρέων στοιχείων στο εκρηκτικό περιβάλλον του kilonova, αλλά οι αστρονόμοι δεν μπορούσαν τα ταυτοποιήσουν συγκεκριμένα στοιχεία. Όμως, επανεξετάζοντας τα δεδομένα του 2017, οι Watson et al κατάφεραν να προσδιορίσουν το στοιχείο στρόντιο [Identification of strontium in the merger of two neutron stars]. https://www.nature.com/articles/s41586-019-1676-3 Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται η σύνθεση ενός στοιχείου κατά την συγχώνευση άστρων νετρονίων, κάτι που αναμενόταν να συμβαίνει θεωρητικά . Στην φωτογραφία Φάσματα από τον X-shooter. Βλέπουμε μεταβολές του στο kilonova που βρίσκεται στον γαλαξία NGC 4993 για μια περίοδο 12 ημερών μετά την ανίχνευση της έκρηξης στις 17 Αυγούστου 2017. https://physicsgg.me/2019/10/25/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b2%ce%b5%ce%b2%ce%b1%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac/

Επιστήμονες ανακαλύψαν τον τόπο γέννησης των κομητών. Αν και τα παγωμένα σώματα που ταξιδεύουν από τα εξωτερικά άκρα του ηλιακού συστήματος προς τα εσωτερικά του μέρη έχουν παρατηρηθεί εδώ και πολλά χρόνια, μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με τις διαδρομές των κομητών να ταξιδεύουν από τις αρχικές τους θέσεις σχηματισμού. Επειδή είναι υπολείμματα υλικού από το πρώιμο ηλιακό σύστημα, οι κομήτες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες Μια νέα μελέτη στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters περιγράφει μια περιοχή λίγο πιο πέρα ​​από τον Δία, όπου οι συν-συγγραφείς Kathryn Volk και Walter Harris ανακάλυψαν ότι είναι μια «πύλη κομήτου» που είναι η διοχέτευση των κέντρων - μικρά, παγωμένα συστήματα ηλιακού συστήματος που έχουν χαρακτηριστικά τόσο των αστεροειδών όσο και των κομητών και πιθανόν να προέρχονται από την ζώνη Kuiper - στο ηλιακό σύστημα. Η ζώνη Kuiper περιέχει ένα πλήθος παγωμένων αντικειμένων πέρα ​​από τον Ποσειδώνα. Όταν κάποιοι από αυτούς προσεγγίζουν στενά τον Ποσειδώνα, γίνονται κένταυροι και έπειτα κομήτες. Το "Κούνια των Κομητών" Η πύλη του κομήτη, που είναι διαμορφωμένη σαν ντόνατς, διοχετεύει κένταυρους από την περιοχή των γιγαντιαίων πλανητών: Δία, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Είναι πιθανό ότι οι κομήτες που ονομάζονται κομήτες της οικογένειας του Δία (JFCs) ταξίδεψαν μέσω της χοάνης στο δρόμο προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα, σύμφωνα με τους ερευνητές, με βάση τις προσομοιώσεις των υπολογιστών τους. «Η χαοτική φύση των τροχιών τους αποκρύπτει τα ακριβή μονοπάτια που ακολουθούν αυτοί οι κένταυροι στο δρόμο τους να γίνουν JFCs», δήλωσε ο Volk στο Phys.org. «Αυτό καθιστά δύσκολο να καταλάβουμε από πού προέρχονταν και από πού θα πήγαιναν στο μέλλον». Ο Χάρις πρόσθεσε ότι οι κένταυροι εγκαταλείπουν πολύ γρήγορα τη γειτονιά των γιγάντιων πλανητών. «Κουνάνε για μερικά εκατομμύρια χρόνια, ίσως μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, αλλά κανένας από αυτούς δεν υπήρχε ακόμη και κοντά στην εποχή που σχηματίστηκε το ηλιακό σύστημα», είπε σε συνέντευξή του στο Phys.org. «Ξέρουμε 300 κένταυρους που μπορούμε να δούμε μέσα από τα τηλεσκόπια, αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου των περίπου 10 εκατομμυρίων τέτοιων αντικειμένων». Ο Volk πρόσθεσε ότι η τεχνολογία που κατέστησε δυνατή την ανίχνευση κένταυρων είναι σχετικά πρόσφατη. « εδώ είναι μια μεγάλη προκατάληψη στις παρατηρήσεις επειδή τα μικρά αντικείμενα απλά δεν είναι αρκετά φωτεινά για να ανιχνευθούν». Καθώς οι κομήτες έρχονται πιο κοντά στον ήλιο, εκτοξεύουν περισσότερο αέριο και σκόνη, τελικά διασπώνται. «Συχνά, μεγάλο μέρος της σκόνης παραμένει και επικαλύπτει την επιφάνεια, οπότε ο κομήτης δεν θερμαίνεται πολύ πια και πηγαίνει αδρανής», είπε ο Χάρις, προσθέτοντας ότι οι νεαροί κομήτες πρέπει να αντικαταστήσουν αυτούς που διαλύονται - ένας μηχανισμός που ήταν ασαφής μέχρι τώρα. Το μυστήριο του SW1 Centaur Οι ερευνητές ανέφεραν την τροχιά ενός κέντρου, 29P / Schwassmann-Wachmann 1 (SW1), βασιζόμενη σε προσομοιώσεις υπολογιστών. Μετρούμενος σε απόσταση 63 χιλιομέτρων, το SW1 ήταν πολύ μακριά από τον ήλιο για να λειώσει και παρόλα αυτά γνώρισε συχνές εκρηκτικές εκρήξεις. Ήταν, για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, στο μέσον μεταξύ ενός κένταυρου και ενός JFC. Η ερευνητική ομάδα δημιούργησε προσομοιώσεις υπολογιστών για την εξέλιξη των σωμάτων με το μονοπάτι από την τροχιά του Ποσειδώνα προς την τροχιά του Δία. «Τα αποτελέσματα της προσομοίωσής μας περιελάμβαναν αρκετά ευρήματα που αλλάζουν ριζικά την κατανόησή μας για την εξέλιξη του κομήτη», δήλωσε ο Χάρις. «Από τους νέους κένταυρους που παρακολουθούνται από την προσομοίωση, περισσότεροι από έναν στους πέντε βρέθηκαν να εισέρχονται σε μια τροχιά παρόμοια με εκείνη του SW1 σε κάποιο σημείο της εξέλιξής τους». Δηλαδή, το SW1 φαίνεται να είναι ένα κανονικό κένταυρο - αν και ένα από τα χέρια βρίσκεται στο λεγόμενο «λίκνο των κομητών», είπε ο Χάρις. Πρόσθεσε ότι οι κένταυροι που περνούν από αυτή την πύλη αποτελούν την πηγή των δύο τρίτων των JFC. Αυτό αναιρεί την προηγούμενη υπόθεση ότι η περιοχή γύρω από τον Δία στερείται δραστηριότητας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έχουν δείξει ότι τα πράγματα κινούνται γρήγορα στην πύλη - μόλις εισέλθει ένας κένταρ, είναι πιθανό να βγει ένας JFC σε μερικές χιλιάδες χρόνια - μια απλή στιγμή με κοσμικούς όρους. Ο πιο λαμπερός κομήτης που έχει δει ποτέ Η μελέτη δείχνει επίσης ότι το SW1 είναι ο μεγαλύτερος κένταυρος στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία - καθώς οι κένταυροι αυτού του μεγέθους συμβαίνουν κάθε 50.000 χρόνια. Σε μερικές χιλιάδες χρόνια, λένε, θα γίνει πιθανώς ένα supercomet, ίσως η πιο εντυπωσιακή ανθρωπότητα που έχει δει ποτέ. «Αν υπήρχε ένας κομήτης τόσο φωτεινό τα τελευταία 10.000 χρόνια, θα το γνωρίζαμε», πρόσθεσε ο Βόλκ. «Οι απόγονοί μας μπορούσαν να δουν έναν κομήτη 10 έως 100 φορές πιο δραστήριους από τον διάσημο κομήτη Halley, εκτός από το SW1 που θα επέστρεφε ανά έξι έως 10 χρόνια αντί για κάθε 75», δήλωσε ο Harris, δεν έχει συμβεί τουλάχιστον από τότε, επειδή οι αρχαίοι πολιτισμοί όχι μόνο θα έχουν καταγράψει τον κομήτη, μπορεί να το έχουν λατρεύει! https://asgardia.space/en/news/Scientists-Discover-the-Birthplace-of-Comets

Ποιο είναι το άθλημα επιλογής στο πλοίο του ISS; Το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων (IBMP) μοιράζεται ένα αποκλειστικό βίντεο με το Asgardia Space News, το οποίο παρουσιάζει όλες τις πτυχές της γυμναστικής εκπαίδευσης αστροναυτών στο IBST. Το Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Προβλημάτων (IBMP) είναι το μεγαλύτερο κέντρο που ασχολείται με την ανάπτυξη νέων μεθόδων διαστημικών ερευνών. Η επιστήμη που μελετά την προληπτική θεραπεία διαστημικών διαταραχών είναι λιγότερο από μισό αιώνα παλιά. Το 1970, οι σοβιετικοί κοσμοναύτες Adrian Nikolaev και Vitaliy Sevastyanov επέστρεψαν στη Γη σχεδόν κυριολεκτικά «υποχωρώντας» μετά από μια ρεκόρ διαστημικής διαστημικής πτήσης 17 ημερών. Αυτή ήταν η καμπή για την προστασία της υγείας του κοσμοναύτη, οδηγώντας στη δημιουργία μιας στέρεης επιστημονικής βάσης με τη μορφή του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων (IBMP). ISS αστροναύτες κάνουν για να αποτρέψει το σώμα τους από την επιδείνωση. Πρέπει να εργαστούν σκληρά. Και πολλά. https://asgardia.space/en/news/Exclusive-Video-Whats-the-Sport-of-Choice-Aboard-the-ISS

«Moving to Mars» : Έκθεση-οδηγός για την επιβίωση στον Άρη. Μία νέα έκθεση διερευνά πώς η αποστολή ανθρώπων στον Άρη δεν είναι μόνον ένα νέο σύνορο για την επιστήμη, αλλά και για το ντιζάιν. Κάθε λεπτομέρεια αυτού του εξαιρετικού εγχειρήματος πρέπει να σχεδιαστεί – από το ταξίδι (διάρκειας επτά μηνών), τη σκέψη του τι θα φορέσουμε, τι θα φάμε και τι θα προφυλάξουμε όταν φτάσουμε εκεί και μετά. Η έκθεση «Moving to Mars» (Πηγαίνοντας στον Άρη) που εγκαινιάστηκε στις 18 Οκτωβρίου 2019 στο Μουσείο Σχεδιασμού (The Design Museum) στο Λονδίνο εξετάζει τον ρόλο που διαδραματίζει ο σχεδιασμός στη διατήρηση της ασφάλειας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στον Άρη και τι θα μπορούσαμε να διδαχθούμε δουλεύοντας με τους περιορισμένους πόρους του για να σχεδιάσουμε περισσότερη βιωσιμότητα στη Γη. «Δεν υποστηρίζουμε ότι ο Άρης είναι ο πλανήτης Β» δήλωσε ο επιμελητής της έκθεσης και αρθρογράφος του Dezeen, Τζάστιν ΜακΓκουέρκ. «Αλλά θέτουμε το ερώτημα εάν η σχολαστικότητα που απαιτείται σε ένα τόσο αφιλόξενο περιβάλλον – όπου θα πρέπει να ανακυκλώσουμε το οξυγόνο μας, να ανακυκλώσουμε το νερό μας και να επαναχρησιμοποιήσουμε τα απόβλητά μας για να επιβιώσουμε – θα μπορούσε να μας αναγκάσει να λύσουμε αυτά τα προβλήματα στη Γη» υπογράμμισε. «Εδώ, μπορούμε όλοι να σηκωθούμε και να περάσουμε την ημέρα μας και να μην αλλάξουμε τίποτα. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό αν στέλνετε κάποιον στον Άρη επειδή δεν θα επιβίωνε ούτε ένα λεπτό» ανέφερε. Η έκθεση είναι δομημένη σε πέντε μέρη: «Imagining Mars», (Οραματιζόμενοι τον Άρη) «The Voyage» (Το Ταξίδι), «Survival» (Επιβίωση) «Mars Futures» (Το Μέλλον του Άρη) και «Down to Earth» (Κάτω στη Γη). Η επιβίωση στον Άρη μέσα από 200 εκθέματα Το πώς μπορεί να γίνει δυνατή η επιβίωση στον Άρη διερευνάται μέσω περισσότερων από 200 εκθεμάτων, πρωτότυπα αντικείμενα από τη NASA, το SpaceX του Ίλον Μασκ, μαζί με νέες προμήθειες και συναρπαστικές εγκαταστάσεις από τον Konstantin Grcic και την Alexandra Daisy Ginsberg. «Έχουμε συγκεντρώσει αρκετό από το πραγματικό έργο που γίνεται για την αποστολή στον Άρη με τη βοήθεια αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών» δήλωσε ο ΜακΓκουέρκ στο Dezeen. «Αλλά προχωρήσαμε ακόμη περισσότερο και καλέσαμε ορισμένους σχεδιαστές να σκεφτούν πιθανά μελλοντικά σενάρια». Η πρώτη ενότητα, Imagining Mars, καταγράφει τη γοητεία του Κόκκινου Πλανήτη, στο πέρασμα της ιστορίας και πώς η κατανόησή του διαμόρφωσε τα επιστημονικά επιτεύγματα. Εδώ παρουσιάζονται οι πρώτοι πραγματικοί χάρτες του Άρη, που δημιούργησε ο Ιταλός αστρονόμος Τζοβάνι Σκιαπαρέλι και ένα πρωτότυπο του ρομποτικού οχήματος εξερεύνησης, ExoMars Rosalind Franklin που θα σταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη το 2020. Πως θα προετοιμαστεί κανείς για το ταξίδι Στη δεύτερη ενότητα παρουσιάζεται πώς ο άνθρωπος θα πάει στον Άρη και πώς θα πρέπει να προσαρμοστεί για το ταξίδι. Μεταξύ των εκθεμάτων είναι τα καθίσματα που σχεδίασε η Ρωσίδα αρχιτέκτονας Γκαλίνα Μπαλάσοβα, η οποία εισήγε για πρώτη φορά τον χρωματικό κώδικα δαπέδων και οροφών για να βοηθήσει τους αστροναύτες να διατηρήσουν μια αίσθηση προσανατολισμού. Επίσης παρουσιάζονται τα ενδύματα της σχεδιάστριας Άννα Τάλβι, ελαφριά και εύκαμπτα ρούχα που λειτουργούν ως ένα είδος «γυμναστηρίου που φοριέται», καθώς ασκούν τους μύες για να αποτρέπουν από την ατροφία σε χαμηλή βαρύτητα. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται η διαστημική στολή που NDX-1, η οποία σχεδιάστηκε αποκλειστικά για χρήση στον Άρη. Η Επιβίωση είναι το θέμα της τρίτης ενότητας, στην οποία οι επισκέπτες της έκθεσης βλέπουν σε μινιατούρα πώς θα είναι το μελλοντικό περιβάλλον στον Άρη, αλλά και ενημερώνονται για τις μεθόδους καλλιέργειας στο διάστημα και πώς το υδροπονικό σύστημα – το οποίο δεν εξαρτάται από το έδαφος και χρησιμοποιεί λιγότερο νερό και χώρο, παρέχοντας παράλληλα μεγαλύτερη απόδοση – μπορεί να είναι χρήσιμο στον Άρη. Οι δύο τελευταίες ενότητες της έκθεσης θέτουν συγκεκριμένα ερωτήματα για το μέλλον και παρουσιάζουν εναλλακτικές οδούς, όπως κατοικήσιμους λοφίσκους που αιωρούνται στο διάστημα και την εγκατάσταση της δρ. Αλεξάντρα Ντέιζι Γκίνσμπεργκ που αφορά ένα εναλλακτικό σενάριο που εκτείνεται πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια και είναι μία προσομοίωση του Άρη που αποικίζεται μόνο από φυτά και όχι από ανθρώπους. «Όλες οι τεχνολογίες που απαιτούνται για μια αποστολή στον Άρη, όπως οι οικοτόποι μηδενικών απορριμμάτων και η βιώσιμη γεωργία, έχουν πολύ απτές εφαρμογές στη Γη, τις οποίες χρειαζόμαστε τώρα» ανέφερε η επιμελήτρια της έκθεσης Έλενορ Γουάτσον. Η έκθεση «Moving to Mars» θα διαρκέσει έως τις 23 Φεβρουαρίου 2020. https://www.in.gr/2019/10/25/tech/moving-mars-ekthesi-odigos-gia-tin-epiviosi-ston-ari/

Πανάρχαιος γαλαξίας- «τέρας» ανακαλύφθηκε κατά λάθος. Αστρονόμοι ανακάλυψαν κατά λάθος τα ίχνη ενός γιγαντιαίου γαλαξία- «τέρατος» από την πρώιμη εποχή του σύμπαντος που δεν είχε εντοπιστεί ξανά. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, η επιστημονική κοινότητα αντιμετώπιζε τους γαλαξίες αυτούς σαν «κοσμικούς Γέτι»- δηλαδή πιο πολύ «μύθο» παρά επιστημονική πραγματικότητα- δεδομένης της έλλειψης στοιχείων για την ύπαρξή τους, ωστόσο αστρονόμοι στις ΗΠΑ και την Αυστραλία κατάφεραν να τραβήξουν εικόνες του «τέρατος» για πρώτη φορά. Η Κριστίνα Γουίλιαμς, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα lead author της συγκεκριμένης έρευνας, αντιλήφθηκε μια αχνή «μάζα» φωτός σε παρατηρήσεις μέσω του Atacama Large Millimeter Array (ALMA) – μια συλλογή 66 ραδιοτηλεσκοπίων ψηλά στα βουνά της Χιλής. Η λάμψη αυτή φαινόταν να έρχεται από το πουθενά. «Ήταν πολύ μυστηριώδες επειδή το φως δεν φαινόταν να συνδέεται με οποιονδήποτε γνωστό γαλαξία» είπε η Γουίλιαμς, μεταδιδακτορική του National Science Foundation στο Αστεροσκοπείο Steward. «Όταν είδα πως αυτός ο γαλαξίας ήταν αόρατος σε οποιοδήποτε άλλο μήκος κύματος, ενθουσιάστηκα επειδή σήμαινε πως ήταν πιθανότατα μακριά και κρυμμένος από νέφη σκόνης». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το σήμα ήρθε από τόσο μακριά που χρειάστηκε 12,5 δισ. χρόνια για να φτάσει στη Γη, παρέχοντας μια εικόνα του σύμπαντος κατά την παιδική του ηλικία. Όπως εκτιμούν, η παρατηρηθείσα εκπομπή προκαλείται από τη θερμή λάμψη σωματιδίων σκόνης που θερμαίνονται από σχηματιζόμενα άστρα στο εσωτερικό ενός νεαρού γαλαξία. Τα γιγαντιαία νέφη σκόνης αποκρύπτουν το φως των ίδιων των άστρων, καθιστώντας τον γαλαξία εντελώς αόρατο. Όπως είπε ο Ίβο Λάμπε, του Πολυτεχνείου Σουΐνμπερν στη Μελβούρνη και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας, «ανακαλύψαμε πως ο γαλαξίας είναι στην πραγματικότητα ένας γιγαντιαίος γαλαξίας- τέρας με τόσα άστρα όσα και ο δικός μας γαλαξίας, αλλά γεμάτος δραστηριότητα, σχηματίζοντας νέα άστρα με ρυθμό εκατονταπλάσιο αυτού του δικού μας γαλαξία». Η ανακάλυψη ενδεχομένως να οδηγήσει στο να απαντηθεί ένα παλιό ερώτημα της αστρονομίας, σύμφωνα με τους ερευνητές. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν πως κάποιοι από τους μεγαλύτερους γαλαξίες στο νεαρό σύμπαν «μεγάλωσαν» και «ενηλικιώθηκαν» πολύ γρήγορα- κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό σε θεωρητική βάση. Γιγαντιαίοι ώριμοι γαλαξίες παρατηρούνται στο σύμπαν μας σε πολύ μικρή ηλικία- περίπου 10% της σημερινής. Ακόμα πιο αινιγματικό είναι το ότι αυτοί οι ώριμοι γαλαξίες εμφανίζονται από το πουθενά: Οι αστρονόμοι ποτέ δεν κατάφερναν να τους εντοπίσουν κατά τον σχηματισμό τους. Μικρότεροι γαλαξίες είχαν παρατηρηθεί στο πρώιμο σύμπαν με το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble αλλά δεν μεγάλωναν αρκετά γρήγορα ώστε να λυθεί το μυστήριο. Άλλοι «τερατώδεις» γαλαξίες έχουν αναφερθεί στο παρελθόν, μα μέχρι τώρα οι παρατηρήσεις αυτές ήταν πολύ σπάνιες για να παρέχουν μια ικανοποιητική εξήγηση. «Ο κρυμμένος γαλαξίας- τέρας μας έχει ακριβώς τα σωστά συστατικά για να αποτελέσει τον χαμένο κρίκο» εξηγεί η Γουίλιαμς, προσθέτοντας πως «πιθανότατα να είναι πολύ πιο κοινό φαινόμενο». https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4111815333/2019/10/24/-

Σνόουντεν: Τι γράφουν τα αρχεία CIA και NSA για την ύπαρξη εξωγήινων. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν είπε σε συνέντευξη του ότι έψαξε τα μυστικά αρχεία της CIA και της NSA για αποδείξεις ότι η αμερικανική κυβέρνηση κρατά μυστικές αποδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Επί δεκαετίες ο πλανήτης προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα αν το ανθρώπινο είδος είναι μόνο του στο διάστημα και αν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες «κρύβουν» από το κοινό την ύπαρξη εξωγήινων. Ο πληροφοριοδότης, Έντουαρντ Σνόουντεν είπε σε συνέντευξη του ότι έψαξε τα μυστικά αρχεία της CIA και της NSA για αποδείξεις ότι η αμερικανική κυβέρνηση κρατά μυστικές αποδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. «Εάν τα κρύβουμε-εγώ είχα γελοία πρόσβαση σε δίκτυα της NSA, της CIA, του στρατού και τέτοιων ομάδων-δεν μπόρεσα να βρω τίποτα», είπε σε συνέντευξη ο Έντουαρντ Σνόουντεν. Ωστόσο, δεν αμφισβητεί το γεγονός να υπάρχουν εξωγήινοι αλλά η κυβέρνηση να τα κρύβει ακόμη και από τους περισσότερους υπαλλήλους των υπηρεσιών πληροφοριών. «Εάν είναι κρυμμένες (σ.σ. οι αποδείξεις) και θα μπορούσαν να είναι κρυμμένες, τότε είναι κρυμμένες παρά πολύ καλά ακόμη και από τους ανθρώπους που βρίσκονται εντός (σ.σ. των υπηρεσιών)», παραδέχθηκε ο Έντουαρντ Σνόουντεν. https://www.scoop.it/topic/physicists-and-physics/p/4111813082/2019/10/24/cia-nsa

Ψάχνοντας για σκουληκότρυπες. Το 1916, έναν χρόνο μετά την διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας , o Ludwig Flamm ανακάλυψε μια λύση των εξισώσεων του Eisntein που περιέγραφε αυτό που σήμερα ονομάζουμε σκουληκότρυπα. Πρόκειται για μια τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου βάσει της οποίας σχηματίζεται ένα «τούνελ» που συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του – ένα «κόψιμο δρόμου» διαμέσου του χωρόχρονου. Τον όρο «σκουληκότρυπα» εμπνεύστηκε ο John Archibald Wheeler, από τις σκουληκότρυπες των μήλων. Για μια απλή οπτική εξήγηση της σκουληκότρυπας, φανταζόμαστε τον χωρόχρονο να απεικονίζεται ως μία δισδιάστατη επιφάνεια. Αν αυτή η επιφάνεια καμπυλωθεί διαμέσου μιας τρίτης διάστασης, μας δίνει την εικόνα της σκουληκότρυπας σαν έναν «σωλήνα» που ενώνει δύο απομακρυσμένες περιοχές του χωρόχρονου. Στην πραγματικότητα αυτή η δισδιάσταστη επιφάνεια είναι τετραδιάστατη (τρεις διαστάσεις χώρου + μία χρόνου) και γι αυτό η οπτικοποίηση της πραγματικής καμπυλότητας είναι αδύνατη. Προς το παρόν δεν υπάρχουν παρατηρησιακά δεδομένα για σκουληκότρυπες, οι οποίες όμως προβλέπονται από την Γενική θεωρία της Σχετικότητας. Στην φωτογραφία α) Διάγραμμα μιας σκουληκότρυπας που συνδέει δυο διαφορετικά σύμπαντα (β) Διάγραμμα σκουληκότρυπας που συνδέει δυο απομακρυσμένες περιοχές του σύμπαντος. Το αν υπάρχουν οι σκουληκότρυπες μπορεί να είναι υπό συζήτηση, όμως κανείς δεν απαγορεύει τους φυσικούς να ψάχνουν τρόπους για να τις ανιχνεύσουν, στην περίπτωση που υπάρχουν. Κι αυτό κάνουν οι De-Chang Dai και Dejan Stojkovic στο άρθρο τους με τίτλο «Observing a wormhole». https://arxiv.org/abs/1910.00429 Η μέθοδός τους επικεντρώνεται στον εντοπισμό μιας σκουληκότρυπας γύρω από τον Τοξότη Α*, ένα αντικείμενο που θεωρείται πως είναι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι εκεί υπάρχει μια σκουληκότρυπα, πρόκειται για την κατάλληλη θέση αναζήτησης, διότι η ύπαρξη σκουληκότρυπας απαιτεί ισχυρά βαρυτικά πεδία, σαν αυτά που υπάρχουν στις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Οι Dai και Stojkovic υποστηρίζουν ότι αν υπάρχει μια σκουληκότρυπα στον Τοξότη Α*, τα κοντινά σ’ αυτήν άστρα θα επηρεάζονται από την βαρύτητα των άστρων που υπάρχουν στο άλλο άκρο της σκουληκότρυπας. Επομένως, αναζητώντας μικρές αποκλίσεις στην αναμενόμενη τροχιά των άστρων στην γειτονιά του Τοξότη Α*, θα ήταν δυνατόν να ανιχνευθεί η ύπαρξη της σκουληκότρυπας Σύμφωνα με τον Dejan Stojkovic: «αν έχετε δύο άστρα, ένα σε κάθε πλευρά της σκουληκότρυπας, το άστρο που βρίσκεται στην πλευρά μας θα πρέπει να αισθάνεται την βαρυτική αλληλεπίδραση από το άστρο που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά. Η βαρυτική ροή θα περνάει μέσα από τη σκουληκότρυπα. Επομένως, θα εμφανίζονται αποκλίσεις στην αναμενόμενη τροχιά ενός άστρου γύρω από τον Τοξότη Α*, εφόσον εκεί υπάρχει σκουληκότρυπα με ένα άλλο άστρο στην άλλη πλευρά της». Ο Stojkovic υποστηρίζει πως αν ποτέ βρεθούν σκουληκότρυπες, δεν θα είναι σαν αυτές που περιγράφονται από την επιστημονική φαντασία. Ισχυρίζεται πως οι άνθρωποι και τα διαστημόπλοια πιθανότητα δεν θα μπορούν να τις διασχίσουν. Απαιτείται μια πηγή αρνητικής ενέργειας για να διατηρηθεί η σκουληκότρυπα ανοιχτή, και δεν ξέρουμε πως μπορούμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Η δημιουργία μιας σκουληκότρυπας που θα παραμένει σταθερή φαίνεται (προς το παρόν) εξωπραγματική. Παρ’ όλα αυτά, οι σκουληκότρυπες – είτε μπορούμε να τις διασχίσουμε είτε όχι – είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θεωρητικά φυσικά φαινόμενα για μελέτη. Μπορεί να μην έχουν ανιχνευθεί, σύμφωνα όμως με την θεωρία είναι δυνατή η ύπαρξή τους. Οι σκουληκότρυπες, λέει ο Stojkovic, «είναι μια νόμιμη λύση των εξισώσεων του Αϊνστάιν». Στην εργασία τους οι Stojkovic και Dai επικεντρώνονται στο πως θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε μια σκουληκότρυπα αναζητώντας διαταραχές στην τροχιά του άστρου S2, που περιφέρεται γύρω από τον Τοξότη A*. Ενώ οι σημερινές τεχνικές παρακολούθησης δεν είναι ακόμα αρκετά ακριβείς για να αποκαλύψουν την παρουσία μια σκουληκότρυπας, οι Stojkovic και Dai υποστηρίζουν ότι η συλλογή δεδομένων για το S2 για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή η ανάπτυξη τεχνικών για την ακριβέστερη παρακολούθηση της κίνησης, θα καθιστούσε δυνατή μια τέτοια ανίχνευση. Κι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια από σήμερα. Ωστόσο, ακόμα κι αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ανιχνεύσουμε διαταραχές στην τροχιά του S2, δεν θα μπορούμε να τις αποδώσουμε με βεβαιότητα σε μια σκουληκότρυπα. Θα μπορούσε πιθανόν να υπάρχει κάποια άλλη αιτία στην δική μας πλευρά που διαταράσσει την κίνηση αυτού του άστρου. Αν και η εργασία επικεντρώνεται στις διαπερατές σκουληκότρυπες, η μέθοδος θα μπορούσε να δείχνει την παρουσία και μη διαπερατής σκουληκότρυπας. Διότι σύμφωνα με τον Stojkovic η επίδραση της βαρύτητας γίνεται αισθητή και στις δυο πλευρές της σκουληκότρυπας, είτε αυτές διασχίζονται από αντικείμενα είτε όχι. https://physicsgg.me/2019/10/24/%cf%88%ce%ac%cf%87%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b7%ce%ba%cf%8c%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%82/

Roscosmos: Ρυθμίστε εάν το Dragon Crew και το Starliner δεν θα είναι έτοιμα το 2020; Πρόσφατα, ο Bridenstine και η Musk είπαν ότι οι Αμερικανοί θα μπορέσουν να φτάσουν στο ISS στα πλοία που κατασκευάζονται από την Αμερική τον επόμενο χρόνο. Ωστόσο, καθώς οι Boeing και SpaceX έχουν μετακινήσει τις προθεσμίες αρκετές φορές, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι αυτό δεν θα συμβεί ξανά. Ο Bridenstine δήλωσε ότι ποτέ δεν θα ήθελε να δει χρόνο χωρίς τους αστροναύτες της NASA στο ISS. Το Will Soyuz θα είναι διαθέσιμο αν χρειαστεί; Η εποχή που πετούν Αμερικανοί αστροναύτες στο ISS στα διαστημόπλοια Soyuz που ξεκίνησε το 2011, επρόκειτο να τερματιστεί φέτος, με τελικά το νέο διαστημικό σκάφος της Αμερικής να αναλάβει. Ο διευθύνων σύμβουλος της Roscosmos για την ανθρώπινη διαστημική πτήση Σεργκέι Κρικέλεφ είπε, μιλώντας στο 70ο ετήσιο Διεθνές Αεροναυτικό Συνέδριο (IAC) στην Ουάσινγκτον αυτή τη βδομάδα: «Η πώληση θέσεων δεν αποτελεί προτεραιότητα. Η προτεραιότητα είναι το πρόγραμμα. Είμαστε εταίροι και, αν τα πράγματα πάνε άσχημα, θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα δεν θα πάνε άσχημα. Εκτός αυτού, όπως είπε ο Jim Bridenstine, στο τέλος του τρέχοντος έτους θα διεξάγουν μια άλλη δοκιμαστική πτήση. Εάν είναι επιτυχής, δεν θα χρειαστεί να αλλάξουμε τίποτα ». Αλλά αν όχι; Στη συνέχεια, ο Roscosmos θα αλλάξει το πρόγραμμά του πτήσης για να παράσχει στην NASA τις θέσεις του Σόουζ, αλλά δεν θα είναι τόσο εύκολη. «Όταν είχαμε επιπλέον έδρες και μπορούσαμε να τις πουλήσουμε, τους πωλούσαμε», είπε στους δημοσιογράφους της ΚΕΚΚ. «Δεν έχουμε επιπλέον έδρες τώρα, αλλά αν η NASA έχει έκτακτη ανάγκη, φυσικά θα πρέπει να σκεφτούμε πώς μπορούμε να αναπροσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Αν θέλουμε να κάνουμε αλλαγές, αυτό θα είναι οδυνηρό, αλλά θα βελτιστοποιήσουμε με βάση γενικές σκέψεις. »Ο επικεφαλής του Roscosmos Dmitry Rogozin είπε νωρίτερα ότι η κρατική διαστημική εταιρία« περιμένει να ακούσει από τους Αμερικανούς συναδέλφους ότι η κατάσταση πράγματι θα απαιτηθούν ορισμένα επείγοντα μέτρα »για να αντιμετωπιστεί το θέμα και να αναζητηθεί λύση. Η Κρικαλέβα εξέτασε νωρίτερα ότι η Ρωσία δεν είχε σχέδια να ξεκινήσει ένα τρίτο Soyuz ΜΜ το επόμενο έτος και η κατασκευή ενός σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης θα ήταν αδύνατη. Φαίνεται ότι θα ήταν καλύτερο για όλους, αν το CST-100 Starliner της Boeing και το Dragon Crew Dragon του SpaceX είναι έτοιμα στην πραγματικοτητα αυτή τη φορά. https://asgardia.space/en/news/Will-Roscosmos-Adjust-if-Crew-Dragon-and-Starliner-Arent-Ready-in-2020 Η Ρωσία θα ταξιδέψει τους τουρίστες στο ISS το 2021, λέει η Κρίκαβελ στο IAC Ο διαστημικός τουρισμός είναι ένα όνειρο που μοιράζονται οι οπαδοί επιστημονικής φαντασίας, οι λάτρεις του χώρου και οι διαστημικοί οργανισμοί και οι επιστήμονες του κόσμου. Πότε θα αρχίσει τελικά να συμβαίνει και ποιος θα ηγηθεί; Ο διαστημικός τουρισμός θα είναι προσιτός και ασφαλής; Μιλώντας ενώπιον του Τύπου στο 70ο Διεθνές Συνέδριο Αστροναυτών, στο οποίο συμμετείχαν περίπου 6000 άτομα, που διοργάνωσε η IAF στην Ουάσινγκτον, στις 21-25 Οκτωβρίου 2019, ο Σεργκέι Κρικέλεφ της Roscosmos μίλησε για την προσαρμογή ενός διαστημοπλοίου Soyuz που μπορεί να μεταφέρει τους τουρίστες στο ISS. Eνα διαστημόπλοιο που μεταφέρει τον τουρίστα δεν πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο που μεταφέρει αστροναύτες και κοσμοναύτες και να χτιστεί έχοντας κατά νου την ασφάλειά τους και την ποιότητα της εμπειρίας τους από το διάστημα. Πώς θα διαφέρει ο τουρίστας Σογιούζ από αυτόν που μεταφέρει επαγγελματίες εξερευνητές; Τα πλοία Σογιούζ που παίρνουν αστροναύτες και κοσμοναύτες από και προς το ΔΔΣ, έχουν πάντοτε ένα πλήρωμα τριών επιβατών: έναν πιλότο και δύο μηχανικούς του σκάφους. Ο διευθύνων σύμβουλος της Roscosmos για το Human Spaceflight Sergei Krikalev εξήγησε ότι η διασύνδεση θα αλλάξει ώστε ο τουρίστας Σογιούζ να καταστήσει το πλοίο βολικό για να διαχειριστεί ένα άτομο. Σύμφωνα με τον Κρικέλεφ, «μερικοί τρόποι δεν θα αντιγραφούν όπως υποτίθεται». Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, τα σχέδια δεν είναι απλές φιλοδοξίες για μακρινό μέλλον. Τον Μάιο του τρέχοντος έτους, η εταιρεία που δημιούργησε το πρώτο επαναχρησιμοποιήσιμο τουριστικό διαστημικό σκάφος της Ρωσίας για υποτροχιακές πτήσεις, το Kosmokurs με άδεια Roscosmos, διενεργούσε ήδη δοκιμές. «Σχεδιάζουμε ένα εμπορικό διαστημόπλοιο για το 2021. Θα είναι το ίδιο Soyuz, το οποίο κατασκευάζεται μόνο εμπορικά και δεν χρηματοδοτείται από κυβερνητικούς πόρους», εξηγεί η Κρικελέφ. Το πλοίο Soyuz, προσαρμοσμένο στις μεταφορές τουριστών, θα δοκιμαστεί από έμπειρο επαγγελματία κοσμοναύτη, ο οποίος θα να είναι το μόνο άτομο στο πλήρωμα, και το σχέδιο είναι να μεταφέρει τους επιβάτες στο ISS. Ο κ. Κρικέλεφ δήλωσε ότι αυτό θα απαιτήσει την υπογραφή πρόσθετων συμφωνιών με χώρες που συνεργάζονται με τη Ρωσία για να εργαστούν στον Διαστημικό Σταθμό, πράγμα που εξήγησε μια τυποποιημένη διαδικασία. Δεν γνωρίζουμε σήμερα ποιοι είναι οι πρώτοι τουρίστες που θα μεταβούν στο ISS με την πρώτη επαναχρησιμοποιούμενη πτήση, αλλά γνωρίζουμε ότι η πτήση τους θα είναι δαπανηρή, περίπου $ 200.000- $ 250.000 ανά άτομο, σύμφωνα με την Kosmokurs. Ο κ. Κρικάλεφ δήλωσε επίσης στο IAC ότι η νέα έκδοση του Soyuz θα χρηματοδοτηθεί από μια αμερικανική εταιρεία που ονομάζεται Space Adventures. Το συμβόλαιο υπογράφηκε νωρίτερα αυτό το έτος. Πριν οι πρώτοι τουρίστες μπορούν να ταξιδέψουν στο νέο προσαρμοσμένο Soyuz, θα εκπαιδευτούν στο Διαστημικό Κέντρο Gagarin, σχεδόν εξίσου σοβαροί με τους επαγγελματίες, αλλά θα γίνει και πάλι διάκριση, έχοντας κατά νου ότι δεν πηγαίνετε στο χώρο για να εργαστείτε. Η πρώτη πτήση αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα τέλη του 2021. Η σύμβαση με το Space Adventures οραματίζεται να φέρει δύο τουρίστες στο ISS. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι το μόνο σχέδιο της Ρωσίας για την ανάληψη τουριστών στο διάστημα. Στο παρελθόν, ο Κοσμοκώρ μίλησε για την ανάπτυξη ενός διαστημικού σκάφους ικανό να μεταφέρει επτά επιβάτες σε υψόμετρο 200 μέτρων το οποίο θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2025. Αυτό το μήνα, στη NASA εγκρίθηκε η διοργάνωση και η διευκόλυνση του διαστημικού τουρισμού και την πρόσληψη αμάχων στο ISS από τις αμερικανικές εταιρειες. https://asgardia.space/en/news/Russia-to-Take-Tourists-to-ISS-in-2021-Krikalev-Says-at-IAC

H Kβαντική Yπεροχή της Google Είναι πλέον επίσημο ότι η Google πέτυχε τη λεγόμενη «κβαντική υπεροχή», δηλαδή να δημιουργήσει ένα κβαντικό υπολογιστή που έλυσε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, για το οποίο ακόμη και ο πιο ισχυρός συμβατικός υπερυπολογιστής θα χρειαζόταν χιλιάδες χρόνια. Η σχετική επιστημονική δημοσίευση-ορόσημο [Quantum supremacy using a programmable superconducting processor] https://www.nature.com/articles/s41586-019-1666-5 από την ερευνητική κβαντική ομάδα της Google στο περιοδικό «Nature», με επικεφαλής τον Τζον Μαρτίνις, ερευνητή της θυγατρικής Google AI Quantum και καθηγητή Φυσικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Μπάρμπαρα, έρχεται να δώσει τέλος σε ένα «σίριαλ» που είχε ξεκινήσει πριν πέντε εβδομάδες, όταν είχε ανεπίσημα διαρρεύσει η σχετική πληροφορία σε υπολογιστή της NASA, αλλά στη συνέχεια η ΙΒΜ -που ανταγωνίζεται τη Google στους κβαντικούς υπολογιστές- είχε διαψεύσει ότι η Google πράγματι πέτυχε κάτι τέτοιο. Τώρα όμως έρχεται η επίσημη δημοσίευση, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο κβαντικός επεξεργαστής Sycamore της Google, που διαθέτει 54 υπεραγώγιμα κβαντικά δυφία ή qubits (το ένα τελικά δεν λειτούργησε κανονικά, οπότε απέμειναν 53), εκτέλεσε μέσα σε μόλις τρία λεπτά και 20 δευτερόλεπτα ένα υπολογισμό που ο κορυφαίος παγκοσμίως αμερικανικός υπερυπολογιστής Summit (δημιούργημα της ΙΒΜ) θα χρειαζόταν περίπου 10.000 χρόνια για να λύσει. Ο επεξεργαστής αξιοποιεί τα κβαντικά φαινόμενα της υπέρθεσης και της διεμπλοκής για να πετύχει ταχύτητες επεξεργασίας ασύλληπτες για ένα κλασσικό ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η ΙΒΜ, που έχει αναπτύξει ένα δικό της κβαντικό επεξεργαστή 53 qubits, αφενός αντιτείνει ότι ο πανίσχυρος αλλά συμβατικός Summit θα έλυνε το πρόβλημα σε δυόμισι μέρες (και όχι σε 10.000 χρόνια), αφετέρου έχει βάλει πιο ψηλά τον πήχη για το τι συνιστά «κβαντική υπεροχή», πράγμα που εξηγεί γιατί δεν θεωρεί ότι η Google πέτυχε πράγματι το ορόσημο αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά και τη δημοσίευση, είναι φανερό ότι η Google προηγείται της ΙΒΜ στο πεδίο της κβαντικής υπολογιστικής. Όμως θα χρειαστούν ακόμη αρκετά χρόνια ή μάλλον δεκαετίες, έως ότου δημιουργηθούν κβαντικοί υπολογιστές που θα χρησιμοποιούνται καθημερινά για την εκτέλεση πολλών διαφορετικών εργασιών. Ένα βασικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, είναι να διασφαλιστεί ότι υπάρχει πλήρης έλεγχος πάνω στα qubits, ώστε να μη κάνουν λάθη. Η ομάδα της Google ανακοίνωσε ότι πέτυχε σημαντικό ποσοστό αξιοπιστίας 99,99% στους υπολογισμούς του κβαντικού επεξεργαστή της, αλλά οπωσδήποτε αυτό δεν είναι 100%, όπως απαιτείται για απόλυτη αξιοπιστία στους υπολογισμούς. Μια παγκόσμια κούρσα ανταγωνισμού βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη διεθνώς, καθώς ΗΠΑ, Ευρώπη, Κίνα και άλλες χώρες προσπαθούν να προηγηθούν στο πεδίο των κβαντικών υπολογιστών και να δρέψουν τα οφέλη σε επίπεδο τεχνολογίας, οικονομίας, επιστήμης και εθνικής ασφάλειας. Ο όρος «κβαντική υπεροχή» https://www.quantamagazine.org/john-preskill-explains-quantum-supremacy-20191002/ είχε επινοηθεί το 2012 από τον καθηγητή φυσικής Τζον Πρέσκιλ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech). https://physicsgg.me/2019/10/23/h-k%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-y%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-google/

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το χρώμα του σύμπαντος; Πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν ήταν πυκνό και ζεστό. Παρόλο που συχνά απεικονίζεται ως λάμψη φωτός, το Big Bang ήταν στην πραγματικότητα ένας χώρος όπου οι θερμοκρασίες ήταν τόσο ζεστές που δεν μπορούσε να υπάρξει φως. Σε περίπου 10 δευτερόλεπτα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν ψυχόταν αρκετά για να ξεκινήσει η εποχή των φωτονίων. Με το σύμπαν σε θερμοκρασία περίπου 1 δισεκατομμυρίου βαθμών Kelvin, τα πρωτόνια και τα νετρόνια άρχισαν να κρυώνουν στους πυρήνες του υδρογόνου και του ηλίου. Ακόμα, δεν υπήρχε χρώμα. Όπως και τα λόγια για το δέντρο που πέφτει στο δάσος, το χρώμα χρειάζεται τα μάτια για να το δει. Επειδή οι θερμοκρασίες κατά την εποχή των φωτονίων ήταν τόσο υψηλές, το φως δεν μπορούσε να διεισδύσει στο πλάσμα μέχρι να κρυώσει αρκετά - μια διαδικασία που πήρε 380.000 χρόνια. Σε αυτό το σημείο, το σύμπαν ήταν ένα σύννεφο ηλίου και υδρογόνου. Τέλος, τα φωτόνια που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια του Big Bang μπορούσαν να ταξιδέψουν μέσα από το χώρο και το χρόνο. Η λάμψη του φωτός έγινε ορατή και κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών ψύχθηκε σε λιγότερο από 3 βαθμούς Kelvin, από περίπου 3.000. Αυτό σημαίνει ότι το πρώιμο σύμπαν έδωσε μια ζεστή λάμψη. Και τώρα, οι επιστήμονες ξέρουν τι χρώμα ήταν. Επειδή το πρώιμο σύμπαν είχε σχεδόν ομοιόμορφη κατανομή της θερμοκρασίας, ο τρόπος με τον οποίο κατανέμονται τα μήκη κύματος του φωτός είναι γνωστός ως μαύρο σώμα, το οποίο καθορίζεται αποκλειστικά από τη θερμοκρασία και όχι από το υλικό από το οποίο κατασκευάζεται. Ένα μαύρο σώμα με θερμοκρασία 3.000 K θα είχε μια λαμπερή πορτοκαλί λευκή λάμψη, παρόμοια με το απαλό φως που εκπέμπεται από έναν λαμπτήρα 60-watt. Η ανθρώπινη αντίληψη του χρώματος εξαρτάται από τη φωτεινότητα του, καθώς και από το αν τα μάτια μας είναι σκοτεινά προσαρμοσμένα. Εάν οι άνθρωποι υπήρχαν στο πρώιμο σύμπαν, πιθανότατα θα είχαμε βιώσει το φως σαν λαμπερό πορτοκαλί, παρόμοιο με το χρώμα της φωτιάς. Στα επόμενα εκατομμύρια χρόνια, το πορτοκαλί θα εξασθενίσει και θα κοκκινίσει, καθώς το σύμπαν ψύχθηκε και επεκτάθηκε. Τελικά θα έβλεπε μαύρο. Στα 400 εκατομμύρια χρόνια, θα άρχιζαν να σχηματίζονται μπλε-άσπρα αστέρια, δίνοντας τη θέση τους σε ένα νέο φως και ένα νέο χρώμα. Το σημερινό χρώμα του σύμπαντος - παρόμοιο με τον καφέ με πολλή κρέμα - ονομάστηκε το 'cosmic latte' από Karl Glazebrook και Ivan Baldry το 2002. Υπολόγισαν ένα μέσο χρώμα από όλο το φως που εκπέμπεται από γαλαξίες και αστέρια που υπάρχουν σήμερα . Το Cosmic latte θα παραμείνει μόνο για λίγο - μετά από τρισεκατομμύρια χρόνια, τα αστέρια θα εξασθενίσουν και για άλλη μια φορά το σύμπαν θα είναι μαύρο. https://asgardia.space/en/news/Have-You-Ever-Wondered-What-the-Color-of-the-Universe-is

Downtown Milky Way δεν κοιμάται ποτέ: Η θερμοπυρηνική έκρηξη εντοπίστηκε σε ένα αστέρι νετρονίων. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IKI RAN), το ρωσικό τηλεσκόπιο ART-XC στο παρατηρητήριο χώρου Spektr-RG, που τέθηκε σε τροχιά στις 13 Ιουλίου, κατέγραψε μια θερμοπυρηνική έκρηξη σε ένα αστέρι νετρονίων κέντρο του γαλαξία μας Το Spectrum-RG έχει σταλεί στο Lagrangian point L2 ανάμεσα σε δύο μεγάλα σώματα, τη Γη και το αστέρι μας, 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον πλανήτη μας. Σε οποιοδήποτε άλλο σημείο, ένα μικρό αντικείμενο όπως ένα διαστημικό παρατηρητήριο θα πήγαινε στη δική του τροχιά γύρω από ένα από τα μεγάλα σώματα, αλλά στο Lagrangian σημείο οι βαρυτικές δυνάμεις του Ήλιου και του πλανήτη μας ταιριάζουν με έναν τρόπο που την αναγκάζει να διατηρήσει σταθερή θέση. Αυτή τη στιγμή το παρατηρητήριο κατευθύνεται στο σημείο L2, σύμφωνα με τον Roscosmos, θα φθάσει εκεί στα τέλη Οκτωβρίου. Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορείτε να μάθετε για το νέο σας χώρο εργασίας: Το τηλεσκόπιο ART-XC ανίχνευσε μια έκρηξη παρατηρώντας δύο στενά τοποθετημένα αστέρια νετρονίων. «Τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο, το τηλεσκόπιο ART-XC πραγματοποίησε παρατηρήσεις του κέντρου Galaxy. Το τηλεσκόπιο συνέλαβε δύο αστέρια νετρονίων, τα οποία είναι αρκετά κοντά το ένα στο άλλο », δήλωσε ο εκπρόσωπος του IKI RAN« Την ίδια στιγμή, ανακαλύψαμε μια θερμοπυρηνική έκρηξη σε ένα από αυτά ». Τα αστέρια των νετρονίων είναι περίπου 1,5 φορές πιο μαζικά από τον ήλιο μας και έχουν ένα ισχυρό πεδίο βαρύτητας που τραβάει το αέριο από το συντροφικό αστέρι. Αυτό το αέριο μπορεί να συσσωρευτεί στην επιφάνεια του αστεροειδούς και να εκραγεί σε μια γρήγορη, υψηλής ενέργειας θερμοπυρηνική αντίδραση. Η ακριβής τοποθεσία και το όνομα του αστεριού δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο - το κέντρο του Milky Way είναι ένα τρελό μέρος και είμαστε τυχεροί να ζήσουμε σε μια ήσυχη γειτονιά στα προάστια του γαλαξία μας . Το παρατηρητήριο είναι εξοπλισμένο με το γερμανικό τηλεσκόπιο eROSITA και το ρωσικό τηλεσκόπιο ART-XC. Το έργο έχει σχεδιαστεί για να χτίσει έναν πλήρη χάρτη του σύμπαντος στην περιοχή των ακτίνων Χ. Η αποστολή του eROSITA είναι να ανιχνεύσει νέες συστάδες γαλαξιών και ενεργών γαλαξιακών πυρήνων, ενώ το ART-XC θα είναι απασχολημένο να εντοπίζει υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, το παρατηρητήριο θα πραγματοποιήσει οκτώ έρευνες για όλους τους ουρανούς. Και στα επόμενα τρία, θα παρατηρήσει μεμονωμένους γαλαξίες. https://asgardia.space/en/news/Downtown-Milky-Way-Never-Sleeps-Thermonuclear-Explosion-in-the-Center-of-Our-Galaxy

Επιβεβαιώνεται:Η SpaceX μελετα την κατασκευή πόλεων στον Άρη και τη Σελήνη. Ο Paul Wooster, ο κύριος μηχανικός ανάπτυξης του Άρη στο SpaceX, αποκάλυψε ότι η εταιρεία έχει σχέδια για την κατασκευή πόλεων στο φεγγάρι και στον Άρη σχεδόν ταυτόχρονα. Μίλησε στην 22η Σύνοδο του Άρη του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας Ο Wooster είπε ότι ο ευέλικτος σχεδιασμός του SpaceX Starship, που είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμος, θα επιτρέψει στην εταιρεία να προχωρήσει με τα έργα του Άρη και του φεγγαριού. «Το σύστημα Starship ανοίγει δυνατότητες, για παράδειγμα, να παραδώσει πολύ μεγάλο ωφέλιμο φορτίο στο φεγγάρι, να εγκαταστήσει και να λειτουργήσει σεληνιακές βάσεις», είπε. Η SpaceX έχει ήδη ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να ξεκινήσει τον πρώτο ταξιδιώτη Ιαπωνίας, Yusaku Maezawa, σε ένα ταξίδι γύρω από το φεγγάρι το 2023. Μετά το σεληνιακό ταξίδι, η εταιρεία προτίθεται να πραγματοποιήσει μια σειρά ταξιδιών στον Άρη προκειμένου να δημιουργηθούν βάσεις. Στη συνέχεια, μέχρι το 2050, το SpaceX σχεδιάζει να ολοκληρώσει την πρώτη πόλη του Άρη. Ο Wooster είπε επίσης ότι το SpaceX σκοπεύει να κατασκευάσει αποθήκες προωθητήρων στον κόκκινο πλανήτη και να χρησιμοποιήσει in situ πόρους, με τελικό στόχο τη διαμόρφωση ενός πλανήτη-hopping δικτύου. Με ένα σύστημα αποθήκευσης καυσίμων και βασικά συστήματα υποστήριξης της ζωής, το SpaceX μπορεί να αρχίσει να εργάζεται για την κατασκευή πόλεων, εξήγησε ο Wooster. Οι πόλεις μπορούν επίσης να είναι κόμβοι για επιστημονική έρευνα ή για έργα τρίτων. Επειδή το Starship θα κάνει τα ταξίδια τόσο στο φεγγάρι όσο και στον Άρη, ο Wooster είπε ότι θα είναι δυνατό να πετάξουν και οι δύο αποστολές ταυτόχρονα - για να φτιάξουν βάσεις φεγγαριών και πόλεις στον Αρη. Τον Σεπτέμβριο, ο Διευθύνων Σύμβουλος SpaceX Elon Musk αποκάλυψε το πρωτότυπο Starship και υποσχέθηκε ότι σε λίγους μήνες, το πρωτότυπο θα πάρει το άλμα δοκιμής των 20 χιλιομέτρων. Επειδή υπάρχει σήμερα μια εξέλιξη στην εξερεύνηση άλλων πλανητών - τόσο από τους εμπορικούς παίκτες όσο και από τους εθνικούς διαστημικούς οργανισμούς - η NASA κλήθηκε να αναθεωρήσει τις πλανητικές πολιτικές προστασίας της για τη διατήρηση του ηλιακού συστήματος σε παρθένα κατάσταση. Το Συμβούλιο Ανεξάρτητης Ανασκόπησης για την Πλανητική Προστασία ιδρύθηκε τον Απρίλιο και υπέβαλε έκθεση στο διαστημικό γραφείο στις 18 Οκτωβρίου. Οι δηλώσεις του Wooster υποδηλώνουν ότι το SpaceX στοχεύει να φέρει τους ανθρώπους στον Άρη πολλά χρόνια πριν η NASA αναμένει να το κάνει στη δεκαετία του 2030. Το κατά πόσον αυτό θα συμβεί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αν η εταιρεία θα αντιμετωπίσει περισσότερες καθυστερήσεις όταν πρόκειται για το Starship και αν θα είναι επιτυχής ο έλεγχος. https://asgardia.space/en/news/Its-Confirmed-SpaceX-to-Build-Cities-on-Mars-and-Moon

Τι συμβαίνει όταν οι εξωπλανήτες συγκρούονται; Εξετάζοντας τα επακόλουθα μιας καταστροφικής σύγκρουσης μεταξύ δύο εξωπλανήτων, οι επιστήμονες στο UC Santa Cruz κατάφεραν να καθορίσουν τι συμβαίνει όταν συγκρούονται δύο πλανήτες. Είναι πιθανόν ότι το φεγγάρι μας σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα ενός παρόμοιου γεγονότος Πριν από μια δεκαετία, οι επιστήμονες πρότειναν για πρώτη φορά ότι η ζεστή σκόνη στο πλανητικό σύστημα BD +20 307 είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης. Τώρα, μια ομάδα με επικεφαλής την Maggie Thompson της UC Santa Cruz βρήκε ακόμα περισσότερη σκόνη, υποστηρίζοντας τις αρχικές παρατηρήσεις του συστήματος των δύο αστέρων. Το BD +20 307 βρίσκεται σε απόσταση περισσότερο από 300 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Τα αστέρια στο σύστημα είναι τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου ετών και τα σκονισμένα συντρίμμια που βρέθηκαν στο σύστημα δεν είναι κρύα όπως αναμένεται γύρω από τους αστέρες αυτής της ηλικίας. Τα συντρίμμια είναι ζεστά, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα δημιουργήθηκε από μια πρόσφατη επίδραση δύο ουράνιων σωμάτων με το μέγεθος των πλανητών. Οι αρχικές παρατηρήσεις έγιναν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, σε συνδυασμό με παρατηρητήρια εδάφους. Οι νέες παρατηρήσεις, που δημοσιεύθηκαν στην Astrophysical Journal, γίνονται με το Στρατοσφαιρικό Παρατηρητήριο για την Υπέρυθρη Αστρονομία της SOFIA και αποκαλύπτουν ότι υπάρχει ακόμη περισσότερη σκόνη τώρα, καθώς η υπέρυθρη φωτεινότητα από τα συντρίμμια αυξήθηκε κατά περισσότερο από 10%. Τα νέα ευρήματα προσφέρουν περισσότερη υποστήριξη στη θεωρία ότι πρόσφατα συνέβη μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο βραχώδεις εξωπλανήτες. Αυτές οι συγκρούσεις μπορούν να μεταβάλουν δραστικά τα πλανητικά συστήματα - για παράδειγμα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια παρόμοια σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός ουράνιου σώματος το μέγεθος του Άρη είχε σαν αποτέλεσμα τα συντρίμμια που τελικά δημιούργησαν το φεγγάρι μας. «Η ζεστή σκόνη γύρω από το BD +20307 μας δίνει μια ματιά σε ό, τι καταστροφικές επιπτώσεις ανάμεσα σε βραχώδεις εξωπλανήτες μπορεί να είναι », δήλωσε ο Thompson, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Θέλουμε να μάθουμε πώς αυτό το σύστημα εξελίσσεται στη συνέχεια μετά από τις ακραίες επιπτώσεις». Όταν τα σωματίδια σκόνης συγκεντρώνονται και μεγαλώνουν γύρω από ένα νεαρό αστέρι, σχηματίζονται πλανήτες. Τα συντρίμμια που έχουν απομείνει συχνά καταλήγουν σε απομακρυσμένες, κρύες περιοχές, όπως η ζώνη Kuiper στο ηλιακό μας σύστημα. Η ζεστή σκόνη συνήθως περιβάλλει νεαρά ηλιακά συστήματα. Καθώς τα συστήματα εξελίσσονται, τα σωματίδια σκόνης τελικά είτε τραβιούνται στο αστέρι είτε αποσπώνται έξω από το σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα θερμά σωματίδια σκόνης γύρω από τα μεγαλύτερα αστέρια στο BD +20 307 θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό. «Αυτή είναι μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουμε καταστροφικές συγκρούσεις που συμβαίνουν αργά σε μια ιστορία του πλανητικού συστήματος», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Alycia Weinberger. «Οι παρατηρήσεις της SOFIA δείχνουν αλλαγές στον σκονισμένο δίσκο σε ένα χρονοδιάγραμμα μόνο μερικών ετών». Οι παρατηρήσεις σε υπέρυθρη ακτινοβολία, όπως οι παρατηρήσεις της κάμερας υπέρυθρης κάμερας SOFIA που χρησιμοποιούνται σε αυτή τη μελέτη, είναι κρίσιμες για την ανάλυση ενδείξεων σε σωματίδια κοσμικής σκόνης, αποκαλύπτοντας την ενέργεια από τη λάμψη των συντριμμιών που δεν μπορούν να παρατηρηθούν σε άλλα μήκη κύματος. Υπάρχουν και άλλες πιθανές εξηγήσεις για τα συντρίμμια φαινόμενα λάμψης, αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο. Η πιο πιθανή εξήγηση παραμένει η σύγκρουση δύο εξωπλανήτων που έφεραν μεγάλη ποσότητα σκόνης στο σύστημα. Η ερευνητική ομάδα θα συνεχίσει να παρακολουθεί τις παρατηρήσεις της. Εν τω μεταξύ, η μελέτη των σωματιδίων σκόνης γύρω από τα αστέρια όχι μόνο βοηθά τους επιστήμονες να ανακαλύψουν πώς εξωπλανήτες συστήματα εξελίχθηκαν, αλλά και τους δίνει μια πιο λεπτομερή εικόνα της ιστορίας του ηλιακού μας συστήματος. https://asgardia.space/en/news/What-Happens-When-Exoplanets-Collide

Η Ρωσία θα μπορούσε να συμμετάσχει στο Πρόγραμμα Lunar Gateway υπό την ηγεσία των Η.Π.Α. Η Ρωσία επιθυμεί να συνεργαστεί με το σχέδιο της NASA για έναν διαστημικό σταθμό που θα περιστρέφεται γύρω από τη Σελήνη, γνωστός ως Lunar Gateway, αλλά πρέπει να εδραιώσει τα δικά της σεληνιακά σχέδια εξερεύνησης πριν δεσμευτεί για το πώς θα συμμετάσχει η Ρωσία. Ο Σεργκέι Κρικέλεφ, εκτελεστικός διευθυντής για την πτήση διαστημικής πλοήγησης για τη Ρωσική κρατική εταιρεία Roscosmos, μοιράστηκε ένα γέλιο πάνω από το ερώτημα που τίθεται στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και παραδόθηκε από τον Pascale Ehrenfreund, επερχόμενο πρόεδρο της Διεθνούς Αστροναυτικής Ομοσπονδίας (IAF) διαστημικών οργανισμών την πρώτη ημέρα του Διεθνούς Συνεδρίου Αστροναυτών (IAC) στην Ουάσινγκτον, την εβδομάδα αυτή. Η NASA ελπίζει να ξεκινήσει ένα τμήμα της πύλης ως μέρος του στόχου της διοίκησης του Trump να επιταχύνει την επόμενη ανθρώπινη προσγείωση στη Σελήνη κατά τέσσερα χρόνια, από το 2028 στο 2024. Οι αστροναύτες θα ταξιδεύουν από τη Γη στην πύλη και την αποβάθρα με χωριστή προσγείωση στην επιφάνεια της Σελήνης. Ο Κρίκαλεφ δήλωσε ότι η Ρωσία προτίθεται να συνεχίσει να συνεργάζεται με τους εταίρους της όπως έχει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). «Σχεδιάζουμε να συμμετάσχουμε στην Gateway. Δεν έχουμε τελική απόφαση πώς - ή με ποιο τρόπο », δήλωσε ο Κρικέλεφ. «Και, φυσικά, θα αναπτύξουμε το δικό μας εθνικό πρόγραμμα», είπε. «Πρέπει λοιπόν να διευκρινίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε με το πρόγραμμα της Ρωσίας και να δούμε πώς θα συνδυαστεί αυτό το πρόγραμμα με την Gateway». Ο Καναδάς προτίθεται επίσης να συνεχίσει τη συμμετοχή του συμβάλλοντας με ένα ρομποτικό σκέλος που ο πρόεδρος της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας, Sylvain Laporte, γνωστός ως Canadarm 3, μετά από τους προκατόχους του στα διαστημικά λεωφορεία της NASA και στο ISS. Η διοίκηση Trump - συμπεριλαμβανομένου του διαχειριστή της NASA Jim Bridenstine - ζήτησε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ να ξεκινήσει τη χρηματοδότηση της επιταχυνόμενης εκστρατείας εξερεύνησης στο πλαίσιο των τρεχουσών διαπραγματεύσεων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού. Το αποτέλεσμα παραμένει να το δούμε, αλλά η NASA σχεδίαζε ήδη να κατασκευάσει την πύλη με διεθνείς εταίρους για το στόχο του 2028 και έχει αναθέσει σύμβαση για την οικοδόμηση της ισχύος και του στοιχείου πρόωσης της πύλης. Ο Λάπορτ του Καναδά είναι πρόθυμος για τη σεληνιακή εξερεύνηση για να σπάσει νέο έδαφος στη διακυβέρνηση, προβλέποντας μια «νεα περίοδο ανακάλυψης». «Νομίζω ότι αυτό το νέο εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουμε ελπίζουμε ότι θα μας οδηγήσει σε νέες συνομιλίες, σε νέους τομείς - νέους τομείς δικαίου και νέους τομείς για το πώς η ανθρωπότητα, όπως ξέρετε, ρυθμίζει τον εαυτό της καθώς προχωράμε». Δήλωσε ο Λάπτερα. Η Bridenstine είπε ότι η επιτάχυνση της προσγείωσης της Σελήνης θα βοηθήσει τους ανθρώπους να φτάσουν στον Άρη γρηγορότερα. Με την ολοκλήρωση της αποστολής της Σελήνης μέχρι το 2024, πιστεύει ότι η προσγείωση του Άρη θα μπορούσε να συμβεί μόλις το 2035. Καθώς προχωρούν τα σχέδια για τη Gateway, οι διεθνείς εταίροι εξετάζουν επίσης τι θα συμβεί με το ISS. «Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει», δήλωσε ο Bridenstine στους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την επιτροπή. «Γνωρίζουμε ότι το ISS δεν θα διαρκέσει για πάντα. Πρέπει να σκεφτούμε τι θα ακολουθήσει. »Η διοίκηση του Trump έφερε την ιδέα να τερματιστεί η αμερικανική στήριξη του ISS μετά το 2024. Ο Κρικαλέφ της Ρωσίας, ωστόσο, ανησυχεί για τις διακλαδώσεις. «Εάν πρόκειται να παραμείνουμε σε χαμηλή τροχιά της Γης, τότε ο ISS είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει αυτό», είπε. https://asgardia.space/en/news/Russia-Could-Join-US-led-Lunar-Gateway-Program

Η διαστημική «ντριμ τιμ» των ΗΠΑ που θα στείλει τους επόμενους αστροναύτες της NASA στο φεγγάρι. Ο Λευκός Οίκος έχει θέσει το φιλόδοξο στόχο μιας νέας επανδρωμένης αποστολής στο νότιο πόλο της Σελήνης μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, πολύ νωρίτερα από τα αρχικά σχέδια της NASA για το 2028. Το νέο διαστημικό πρόγραμμα «'Αρτεμις» έρχεται να διαδεχθεί το ιστορικό πρόγραμμα «Απόλλων». Ο δισεκατομμυριούχος Τζεφ Μπέζος, δημιουργός της Amazon, ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας νέας «εθνικής ομάδας» των ΗΠΑ, που φιλοδοξεί να κατασκευάσει την επόμενη σεληνάκατο με την οποία οι αστροναύτες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο φεγγάρι το 2024. Η «ντριμ τιμ» αποτελείται από τη διαστημική εταιρεία Blue Origin του Μπέζος, τους αεροδιαστημικούς γίγαντες Lockheed Martin και Northrop Grumman, καθώς και τη Draper. Ο Μπέζος, ο οποίος έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε διεθνές αστροναυτικό συνέδριο στην Ουάσιγκτον, αποκάλεσε τη σύμπραξη των τεσσάρων εταιρειών «μια εθνική ομάδα για μια εθνική προτεραιότητα». Επικεφαλής των τεσσάρων εταιρειών θα είναι η Blue Origin, ανταγωνίστρια της Space X του Ίλον Μασκ. Η Grumman Aircraft είχε συντονίσει την κατασκευή της ιστορικής ακάτου «Απόλλων» και αργότερα συγχωνεύθηκε με τη Northrop Corp, σχηματίζοντας τη Northrop Grumman. Η υπό ανάπτυξη σεληνάκατος θα μεταφερθεί με ένα γιγάντιο πύραυλο στον, επίσης, υπό κατασκευή μικρό σεληνιακό σταθμό Gateway που θα έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο της Γης και από εκεί θα μεταφέρει τους Αμερικανούς αστροναύτες στο φεγγάρι. Στην πραγματικότητα θα κατασκευαστεί ένα νέο σύστημα προσελήνωσης από τρία ξεχωριστά τμήματα. Το πρώτο (θα το φτιάξει η Northrop Grumman) θα είναι ένα όχημα καθόδου που θα μεταφέρει τα άλλα δύο σε χαμηλότερη σεληνιακή τροχιά, από όπου θα γίνει η τελική φάση καθόδου. Η κυρίως άκατος που στη συνέχεια θα μεταφέρει τους αστροναύτες στη Σελήνη, θα κατασκευαστεί από τη Blue Origin. Ένα τρίτο τμήμα (που είναι ευθύνη της Lockheed Martin) θα αναλάβει να στείλει πίσω την επανδρωμένη άκατο από τη Σελήνη στο σεληνιακό σταθμό Gateway. H Draper ανέλαβε να αναπτύξει το λογισμικό και τα ηλεκτρονικά συστήματα καθοδήγησης και πλοήγησης της σεληνακάτου, κάτι που είχε κάνει και στο πρόγραμμα «Απόλλων», αλλά βέβαια από τότε έχουν υπάρξει σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις σε αυτό το πεδίο. Ωστόσο, η «εθνική ομάδα» του Μπέζος δεν έχει ακόμη επιλεγεί επίσημα από τη NASA, η οποία θα εξετάσει και άλλες εναλλακτικές προτάσεις από άλλες εταιρείες. Η τελική επιλογή θα ανακοινωθεί σε λίγους μήνες. Στο μεταξύ, η Blue Origin του Μπέζος κάνει δοκιμές στο νέο υποτροχιακό σκάφος της New Shepard για πτήσεις διαστημικών τουριστών, που μπορεί να αρχίσουν εντός του 2020. Αναπτύσσει επίσης το νέο επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο New Glenn, ανταγωνιστικό των Falcon της Space X, ο οποίος αναμένεται να πετάξει το 2021. https://www.kathimerini.gr/1048320/gallery/epikairothta/kosmos/h-diasthmikh-ntrim-tim-twn-hpa-poy-8a-steilei-toys-epomenoys-astronaytes-ths-nasa-sto-feggari

Η άνοδος της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική συρρίκνωσε την τρύπα του όζοντος. Η τρύπα του όζοντος είχε το 2019 τη μικρότερη έκτασή της από τότε που οι επιστήμονες άρχισαν την παρακολούθησή της το 1982. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται κυρίως στις αφύσικα υψηλές θερμοκρασίες στη στρατόσφαιρα πάνω από την Ανταρκτική, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ και την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA). Η τρύπα του όζοντος έφθασε φέτος στο μέγιστο σημείο της στις 8 Σεπτεμβρίου, στα 16,4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (το μικρότερο ετήσιο μέγιστο όλων των εποχών). Στη συνέχεια, έως τα μέσα Οκτωβρίου είχε πλέον συρρικνωθεί κάτω από 10 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, το χαμηλότερο επίπεδο στην ιστορία. Είναι η τρίτη φορά μέσα στα τελευταία 40 χρόνια που η υψηλή θερμοκρασία του αέρα έχει οδηγήσει σε σμίκρυνση της τρύπας του όζοντος. Κάτι ανάλογο, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι το 2019, είχε γίνει το 1988 και το 2002, όταν πάλι είχαν υπάρξει ασυνήθιστα μικρές τρύπες όζοντος. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτό που βλέπουμε φέτος, οφείλεται στις υψηλότερες στρατοσφαιρικές θερμοκρασίες. Δεν είναι σημάδι ότι το ατμοσφαιρικό όζον ξαφνικά μπήκε σε πορεία ταχείας ανάκαμψης», δήλωσε ο Πολ Νιούμαν, επικεφαλής γεωεπιστήμονας του Διαστημικού Κέντρου Goddard της NASA. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική, η οποία είχε ανακαλυφθεί το 1985 από Βρετανούς επιστήμονες, θα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1980 έως περίπου το 2070, καθώς αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν να μειώνονται οι συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα των χημικών ουσιών (χλωροφθορανθράκων) που είχαν απαγορευθεί από το διεθνές Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1987. Η τρύπα του όζοντος, που δημιουργείται όταν οι ηλιακές ακτίνες αντιδρούν με ανθρωπογενείς χημικές ουσίες, με αποτέλεσμα οι χημικές αντιδράσεις να καταστρέφουν τα μόρια του όζοντος, μετρείται με δορυφόρους και μετεωρολογικά μπαλόνια στο νότιο πόλο. Το στρώμα όζοντος της στρατόσφαιρας προστατεύει τον πλανήτη από τη δυνητικά επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία, που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος και καταρράκτη στα μάτια, να καταστείλει τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος, αλλά και να κάνει ζημιά στα φυτά. Πιο κοντά την επιφάνεια της Γης, το όζον δημιουργείται ως υποπροϊόν της ρύπανσης και μπορεί να πυροδοτήσει ή να επιδεινώσει διάφορες παθήσεις, όπως άσθμα, βρογχίτιδα, δύσπνοια κ.α. https://www.kathimerini.gr/1048131/article/epikairothta/perivallon/h-anodos-ths-8ermokrasias-sthn-antarktikh-syrriknwse-thn-trypa-toy-ozontos

Ο πρωτοπόρος της τεχνητής νοημοσύνης Yoshua Bengio συνιστά σύνεση στη χρήση της τεχνολογίας. Ο Γαλλοκαναδός βραβευμένος το 2018 με Turing Award, δηλαδή, το αντίστοιχο Νόμπελ Πληροφορικής, Yoshua Bengio μπήκε στην αίθουσα συνεντεύξεων με πατερίτσες. Το ατύχημα που του συνέβη στο πόδι κατά την πρώτη μέρα άφιξής του στη Χαιδελβέργη, του άλλαξε, όπως είπε χαριτολογώντας, τα data, καθώς ο εγκέφαλος του χρειάστηκε να επεξεργαστεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ο 55χρονος κορυφαίος ερευνητής, που συχνά αποκαλείται και «πατέρας της τεχνητής νοημοσύνης», άνοιξε στα τέλη Σεπτεμβρίου ως προσκεκλημένος ομιλητής το 7ο Heidelberg Laureates Forum, δηλαδή, την ετήσια «πνευματική ανταλλαγή»-θεσμό μεταξύ διαφορετικών γενεών επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Ο Yoshua Bengio, που έγινε γνωστός για την πρώιμη έρευνά του πάνω στη βαθιά εκμάθηση (deep learning) τη δεκαετία του ’80 και του ‘90 βασίστηκε στην υπόθεση πως κάποιες βασικές αρχές λειτουργίας της ανθρώπινης νοημοσύνης θα τον βοηθούσαν να δημιουργήσει τεχνητή νοημοσύνη. Τελικά κατάφερε να καθιερώσει την βαθιά εκμάθηση και τα νευρωνικά δίκτυα που δημιουργήθηκαν με πρότυπο τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ως τις βασικές μεθόδους με τις οποίες λειτουργεί μία σύγχρονη τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence). Για αυτό μοιράστηκε πέρσι με τον Αγγλοκαναδό Geoffrey Hinton και τον επίσης Γαλλοκαναδό Yan Lecun το βραβείο Turing. «H αρχική μου υπόθεση δείχνει να ενισχύεται όλα αυτά τα χρόνια. Τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα βέβαια αν είχαμε κατανοήσει πλήρως τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου», συμπληρώνει. Η έρευνα των τριών βραβευθέντων και του καθενός χωριστά οδήγησε σε διαδοχικά επιτεύγματα, όπως είναι η υπολογιστική όραση, η αναγνώριση ομιλίας και προσώπου, η αυτόνομη κίνηση οχημάτων, η ρομποτική και άλλοι τομείς του αυτοματισμού. Μπορούν τα μηχανήματα να αντιληφθούν τον κόσμο; Κατά τη διάλεξή του με τίτλο: “Deep Learning for AI” ο Bengio έκανε μια αναδρομή στις βασικές αρχές που κρύβονται πίσω από την επιτυχία της βαθιάς εκμάθησης, όπου ένας αλγόριθμος δεν δέχεται σαφείς οδηγίες, αλλά εξάγει μοτίβα από τα δεδομένα και εκτελεί αυτό που του έχει ανατεθεί (π.χ. να αναγνωρίσει ένα πρόσωπο σε μια εικόνα), αλλά και τις εξελίξεις στο πεδίο. «Τα νευρωνικά δίκτυα βελτιώνουν περαιτέρω αυτή τη διαδικασία, μιμούμενα τον τρόπο που λειτουργούν οι νευρώνες του ανθρώπινου εγκεφάλου», σημείωσε ο ίδιος δηλώνοντας πως θα συνεχίσει να εξερευνά το «πάντρεμα» της μηχανικής μάθησης με τη νευροεπιστήμη και τη γνωσιακή επιστήμη, καθώς φαίνεται πως υπάρχει αρκετός δρόμος μπροστά. «Ωστόσο, υποπτεύομαι πως στο μέλλον θα υπάρξουν φωνές που θα μας πουν πως δεν θα έπρεπε να κάνουμε τα μηχανήματα τόσο “ανθρώπινα”», σχολίασε χαμογελαστά. Ο διαπρεπής επιστήμονας υποστηρίζει πως η τεχνητή νοημοσύνη απέχει ακόμα πολύ από το ανθρώπινο επίπεδο. «Πολλές από τις πρόσφατες βιομηχανικές επιτυχίες βασίστηκαν κυρίως στην μάθηση με επίβλεψη (supervised learning), αλλά ακόμα είναι εύκολο να ξεγελάσουμε πολλά από αυτά τα εκπαιδευμένα συστήματα με αλλαγές που προφανώς δεν θα ξεγελάσουν ένα πραγματικό ανθρώπινο ον», λέει ο ίδιος θεωρώντας ότι τα μηχανήματα μπορούν να καταλάβουν καλύτερα τον κόσμο όταν αλληλεπιδρούν με αυτόν και για αυτό εστιάζει στη μάθηση χωρίς επίβλεψη: «Ας υποθέσουμε ότι ένας μαθητής ή φοιτητής εκπονώντας μια εργασία προσπαθεί να εξαγάγει συμπεράσματα και απαντήσεις. Αντί να απευθυνθεί στον επιβλέποντα καθηγητή για τις σωστές απαντήσεις προκειμένου να συγκρίνει τα δικά του συμπεράσματα και να καταλάβει πού έκανε λάθος, αποτυπώνει τα πράγματα μέσα από την δική του παρατήρηση και εξερεύνηση και τα διασύνδεει για να καταλάβει τι συμβαίνει. Αυτή είναι η μάθηση χωρίς επίβλεψη», καταλήγει. Χρειάζεται αλληλεπίδραση των μηχανημάτων με το περιβάλλον O Bengio εστιάζει τώρα στην έννοια των κατανεμημένων αναπαραστάσεων και ιδιαίτερα των λεκτικών αναπαραστάσεων. Μια από τις βασικές γνώσεις στο πεδίο ήρθε με την λεκτική αναπαράσταση ως διανύσματα που αναγνωρίζουν μεν μοτίβα (π.χ. οι γάτες και οι σκύλοι είναι κατοικίδια ζώα), αλλά που μπορούν να κάνουν και λάθος. Ο αλγόριθμος μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να βρει ένα διάνυσμα χαρακτηριστικών. Με την χρήση αυτού έπειτα ο αλγόριθμος μπορεί να μάθει την αναπαράσταση και άλλων μοτίβων. Ωστόσο, ο πρωτοπόρος του AI θέλει τους αλγόριθμους του να καταλαβαίνουν και το "γιατί", δηλαδή να ξεπεράσουν την αναγνώριση των προτύπων και να μάθουν περισσότερα για την αιτία και το αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, ο ίδιος λέει πως η βαθιά εκμάθηση πρέπει να αρχίσει να ρωτάει γιατί συμβαίνουν τα πράγματα και να βρίσκει αιτιώδεις σχέσεις. Η κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος θα καθιστούσε τα υπάρχοντα συστήματα AI πιο «έξυπνα» και αποτελεσματικότερα. Ένα ρομπότ που καταλαβαίνει ότι τα αντικείμενα με την πτώση σπάνε δεν θα χρειαστεί να πετάξει δεκάδες στο πάτωμα για να το δει. «Το ερώτημα είναι πώς να δώσουμε στα συστήματα AI αυτή την ικανότητα», συμπληρώνει ο καθηγητής, υποστηρίζοντας επίσης πως οι εξελίξεις βασίζονται και στην περαιτέρω χρήση μηχανισμών προσοχής (attention mechanisms): «Ένα τυποποιημένο νευρωνικό δίκτυο επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα με τον ίδιο τρόπο. Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλός μας εστιάζει στον υπολογισμό δίνοντας σημασία σε αυτό που θεωρεί σημαντικό. Η εφαρμογή μηχανισμών προσοχής για αυθαίρετες δομές δεδομένων επιτρέπει σε μηχανές να κάνουν πιο δυνατούς και δυναμικούς υπολογισμούς που μοιάζουν περισσότερο λογικοί και συνειδητοί», καταλήγει. Ανησυχία για το μέλλον Ο Yoshua Bengio είναι καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ του Καναδά, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Mila (Quebec Artificial Intelligence Institute) και συνιδρυτής της Element AI, μιας εταιρείας που παρέχει προϊόντα λογισμικού για πρακτικές επιχειρηματικές εφαρμογές του AI. Ωστόσο ο βραβευμένος επιστήμονας δεν κρύβει την ανησυχία του για την μη κατάλληλη χρήση του ΑΙ (artificial intelligence). Τον περασμένο Δεκέμβριο μάλιστα, στην ετήσια συνάντηση Neural Systems Processing (NeurIPS) στην πόλη του υποστήριξε δημόσια πως πρέπει να εξελιχθεί η τεχνολογία με περισσότερη υπευθυνότητα αναφερόμενος στην διακήρυξη με δεοντολογικές κατευθυντήριες γραμμές για το AI, την Montreal declaration for responsible development of artificial intelligence ( https://www.declarationmontreal-iaresponsable.com/ ), που εκπονήθηκε από το Université de Montréal, σε συνεργασία με το Fonds de recherche du Québec και προσκαλώντας δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς εξουσίας να την υπογράψουν: «Στη χρήση του ΑΙ υπάρχει μια ισχυρή ηθική διάσταση. Με ανησυχούν, για παράδειγμα, τα killer drones, η επιτήρηση (surveillance) ή η αναγνώριση προσώπων (face recognition), η οποία έχει πιθανά και θετικά οφέλη. Εκτός από τα ζητήματα ασφαλείας πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα ηθικά ζητήματα. Οι κίνδυνοι της κατάχρησης από φορείς εξουσίας και, ιδιαίτερα από αυταρχικές κυβερνήσεις είναι ρεαλιστικοί. Ουσιαστικά, το AI είναι ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από καθέναν που βρίσκεται στην εξουσία για να διατηρήσει αυτή την εξουσία και να την ενισχύσει. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι το AI μπορεί να ενισχύσει τις διακρίσεις (π.χ. μεταξύ φυλών ή φύλου) και τις προκαταλήψεις, καθώς αυτές είναι παρούσες στα δεδομένα στα οποία εκπαιδεύεται η τεχνολογία, αντανακλώντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων», αναφέρει ο καθηγητής. Ο ίδιος αποκαλύπτει πως κατά καιρούς με επιστολές σε κυβερνήσεις και στον ΟΗΕ προσπαθεί να τους παρακινήσει να υπογράψουν διεθνείς συνθήκες (όπως π.χ. ήταν η Συνθήκη της Οττάβα για την Κατάργηση των Ναρκών κατά Προσωπικού) που εμποδίζουν την ακατάλληλη χρήση τέτοιων συστημάτων, αλλά, όπως σημειώνει, μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι μηδαμινή. Εστίαση στις αναπτυσσόμενες χώρες Ο καθηγητής προτείνει στους επιστήμονες να ρίξουν λίγο τους ρυθμούς στην κούρσα του έντονου ανταγωνισμού στο πεδίο του AI και να ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ των χωρών κάνοντας την τεχνολογία πιο προσιτή στον αναπτυσσόμενο κόσμο: «Θα μπορούσαμε να διευκολύνουμε τους επιστήμονες από τις αναπτυσσόμενες χώρες να έρθουν στην Ευρώπη ή την Αμερική. Ήδη δυσκολεύονται να κάνουν έρευνα με λίγους πόρους, αλλά επιπλέον εάν δεν έχουν πρόσβαση στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, νομίζω ότι είναι πραγματικά άδικο. Η ευρεία συμμετοχή και συνεργασία ενισχύει την δημοκρατία στην έρευνα. Η χρήση του AI από μόνη της τείνει να οδηγήσει σε συγκεντρώσεις εξουσίας, χρήματος και ερευνητικού δυναμικού. Ακόμη και σε μια δημοκρατία μπορεί να συγκεντρωθεί υπερβολική δύναμη σε χέρια λίγων και αυτό είναι επικίνδυνο». Σύμφωνα με τον διαπρεπή ερευνητή οι επιστήμονες υπολογιστών θα πρέπει να προωθούν τις εφαρμογές του ΑΙ που βοηθούν τις φτωχότερες χώρες να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή και να βελτιώσουν την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Για αυτό και ερευνητές από όλο τον κόσμο εργάζονται τώρα από κοινού για να προωθήσουν τη συνεργασία που στοχεύει στην κλιμάκωση του AI προς όφελος της ανθρωπότητας και τη μεγιστοποίηση του θετικού αντίκτυπου του σε ολόκληρο τον κόσμο. «Έχω πολλές ελπίδες! Θα ήθελα να δω περισσότερες εφαρμογές της μηχανικής και της βαθιάς εκμάθησης να επηρεάζουν θετικά πολλούς ανθρώπους. Διαθέτουμε εργαλεία που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων, αλλά μόνο μιλώντας σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πραγματικά κοινωνικά προβλήματα ενισχύουμε τις δυνατότητες και τον θετικό αντίκτυπο της τεχνολογίας», καταλήγει ο ερευνητής. Η 4η βιομηχανική επανάσταση βρίσκεται προ των πυλών Διανύουμε την 4 η Βιομηχανική επανάσταση που θα επιφέρει μοιραία και έναν κοινωνικό μετασχηματισμό και τον ρωτάω αν ανησυχεί για αυτό: «Υπάρχει μια ανησυχία, αλλά και μια υπερβολή γενικά. Το ΑΙ επιτρέπει μεγάλης κλίμακας, “έξυπνες” αυτοματοποιήσεις που μπορεί να επιφέρουν σχετικά γρήγορες και δραματικές αλλαγές στην απασχόληση και την αγορά εργασίας συγκριτικά με το παρελθόν. Ακόμη και αν δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, κάποιες από τις παλιές θα καταργηθούν πολύ γρήγορα. Συνιστώ την έγκαιρη προσαρμογή και την διαρκή επιμόρφωση. Δυστυχώς η χρήση υψηλής τεχνολογίας αποφέρει πλούτο που συγκεντρώνεται σε λίγες χώρες, κάτι που θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο επειδή το αρνητικό κόστος των εν λόγω τεχνολογιών (από την άποψη της απώλειας θέσεων εργασίας) επιβαρύνει τους φτωχότερους πληθυσμούς. Δυστυχώς χρειάζεται χρόνος για την μετάβαση και για να αλλάξεις το σύστημα προκειμένου να κινητοποιήσεις τη διαδικασία μετασχηματισμού», καταλήγει ο καθηγητής. Η συζήτηση με τον Yoshua Bengio δεν τελειώνει ποτέ, αλλά δυστυχώς έχει χρονικό όριο. Λαμβάνοντας υπόψη την εξάρτηση των ανθρώπων από την τεχνολογία, που σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της παθολογίας, δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω ολοκληρώνοντας, αν τελικά η τεχνολογία απελευθερώνει ή υποδουλώνει τους ανθρώπους. «Εξαρτάται αποκλειστικά από μας. Δεν είναι ζήτημα της τεχνολογίας, Είναι ζήτημα ανθρώπινης σοφίας και σύνεσης!», μου απάντησε με απόλυτη σιγουριά και βγήκε από την αίθουσα. https://www.kathimerini.gr/1048215/article/epikairothta/episthmh/o-prwtoporos-ths-texnhths-nohmosynhs-yoshua-bengio-synista-synesh-sth-xrhsh-ths-texnologias

Έτοιμο για την αποστολή του στον ήλιο το ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο Solar Orbiter To διαστημόπλοιο Solar Orbiter του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ- ESA) ολοκλήρωσε τις δοκιμές του και βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας για τη μεταφορά του στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ στα τέλη του μήνα, εν όψει της εκτόξευσής του τον Φεβρουάριο του 2020. Το διαστημόπλοιο κατασκευάστηκε στις εγκαταστάσεις της Airbus στο Στίβενεϊτζ στο Ηνωμένο Βασίλειο και πέρασε το τελευταίο έτος στο κέντρο δοκιμών IABG κοντά στο Μόναχο για δοκιμές. Πλέον έχει ανακηρυχθεί έτοιμο για αποστολή στον χώρο εκτόξευσης, όπου θα μεταφερθεί με μεταγωγικό αεροσκάφος Antonov στις 31 Οκτωβρίου. Όταν εκτοξευτεί θα ακολουθήσει ελλειπτική πορεία γύρω από τον ήλιο, και στο κοντινότερό του σημείο θα βρεθεί εντός της τροχιάς του Ερμή, μόλις 42 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο. Ως εκ τούτου, τα τμήματά του που θα «βλέπουν» προς το άστρο είναι σχεδιασμένα για να αντέχουν θερμοκρασίες άνω των 500 βαθμών Κελσίου, ενώ άλλα τμήματα θα είναι υπό σκιάν, στους -180 βαθμούς Κελσίου. Η αποστολή θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για την κατανόηση της «σύνδεσης» Γης και ήλιου. Ο πλανήτης μας βρίσκεται μέσα σε μια γιγαντιαία «φυσαλίδα» πλάσματος που παράγεται από τον ήλιο και περικλείει όλο το ηλιακό σύστημα- εντός της οποίας είμαστε εκτεθειμένοι στον αποκαλούμενο διαστημικό καιρό. Το Solar Orbiter αναμένεται να παρέχει επιπλέον στοιχεία και πληροφορίες σχετικά με το πώς η δραστηριότητα στον ήλιο συνδέεται με τις ηλιακές καταιγίδες, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα σε ηλεκτρικά συστήματα, δορυφορικές επικοινωνίες, GPS και να απειλήσουν την υγεία των αστροναυτών. «Το Solar Orbiter προορίζεται να απαντήσει σε κάποια από τα μεγαλύτερα επιστημονικά ερωτήματα για το άστρο μας, και τα δεδομένα του θα μας βοηθήσουν να προστατέψουμε καλύτερα τον πλανήτη μας από τις παγκόσμιες προκλήσεις του διαστημικού καιρού» είπε ο Γκίντερ Χέισινγκερ, διευθυντής Επιστημών του ΕΟΔ. Το σκάφος θα εκτοξευτεί με πύραυλο V 411 της NASA, και η εκτόξευση είναι προγραμματισμένη για τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Φεβρουαρίου. Μέσα σε διάστημα ετών θα χρησιμοποιήσει τη βαρύτητα της Αφροδίτης και της Γης για να ανεβάσει την τροχιά του πάνω από τους πόλους του ήλιου, επιτρέποντας νέες «ματιές» στο άστρο και παρέχοντας τις πρώτες εικόνες από τις πολικές περιοχές του ήλιου. Επίσης, θα μελετήσει το περιβάλλον πλάσματος γύρω του, ενώ θα συλλέξει δεδομένα για τον ήλιο εξ αποστάσεως, «ενώνοντας τις κουκκίδες» μεταξύ της ηλιακής δραστηριότητας και του διαστημικού περιβάλλοντος στο εσώτερο ηλιακό σύστημα. Στην αποστολή έχει συμμετοχή και η NASA, και τα στοιχεία που θα προκύψουν θα συνδυαστούν με αυτά από το Parker Solar Probe της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, επιτρέποντας την εξαγωγή περισσότερων επιστημονικών συμπερασμάτων από ό,τι θα απέδιδε η κάθε αποστολή μόνη της. https://www.naftemporiki.gr/story/1526064/etoimo-gia-tin-apostoli-tou-ston-ilio-to-europaiko-diastimoploio-solar-orbiter

23 Οκτωβρίου: ημέρα του mole Η ημερομηνία 23/10 ή σύμφωνα με τον αμερικάνικο τρόπο γραφής 10/23 από 6:02 π.μ. έως 6:02 μ.μ. θεωρείται ως ημέρα του mole (6,02 10/23) mole_dayΤο γραμμομόριο ή mole (σύμβολο: mol) είναι η μονάδα μέτρησης με την οποία προσδιορίζουμε την ποσότητα ύλης ενός σώματος στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (S.I.) και αποτελεί μία από τις επτά θεμελιώδεις μονάδες του. Το mole είναι η ποσότητα ύλης ενός σώματος που περιέχει τόσες στοιχειώδεις οντότητες όσα είναι τα άτομα σε 0,012 χιλιόγραμμα καθαρού ισοτόπου άνθρακα-12 (12C). Στην ποσότητα αυτή του 12C περιέχονται 6,02214199×1023 άτομα άνθρακα. Ο αριθμός αυτός ονομάζεται αριθμός Avogadro, αποτελεί φυσική σταθερά και συμβολίζεται με ΝΑ. Το mole είναι η ποσότητα ΝΑ διακεκριμένων, ομοίων μεταξύ τους, στοιχειωδών οντοτήτων (ατόμων, μορίων, ιόντων, ηλεκτρονίων, στοιχειωδών φορτίων, φωτονίων κ.τ.λ). https://physicsgg.me/2014/10/23/23-%ce%bf%ce%ba%cf%84%cf%89%ce%b2%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-mole/

Η αστρονόμος Margaret Burbidge έγινε 100 ετών Η Αμερικανίδα αστρονόμος Margaret Burbidge – γεννήθηκε στην Βρετανία στις 12/8/1919 -, αφιέρωσε την επιστημονική της έρευνα στην κατανόηση της ύλης των άστρων και των διεργασιών που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους. Ήταν η πρώτη γυναίκα διευθύντρια του Βασιλικού Αστεροσκοπείου Γκρίνουιτς, η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας (AAS) και η πρώτη γυναίκα διευθύντρια του Κέντρου Αστροφυσικής και Διαστημικών Επιστημών (CASS) στο Σαν Ντιέγκο, που συμμετείχε στην κατασκευή μερικών οργάνων του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble. Διετέλεσε καθηγήτρια αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο από το 1962 έως το 1988. Η επιστημονική καριέρα της Burbidge ξεκίνησε σε μια εποχή που οι γυναίκες στην ουσία ήταν αποκλεισμένες από τις επιστήμες. Κι όμως σήμερα, ανήκει στην ομάδα των μεγάλων ερευνητών που μεταμόρφωσαν την αστρονομία κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα σε έναν από τους σημαντικότερος κλάδους της φυσικής. Η Burbidge θεωρείται από τους πρωτοπόρους στην φασματική μελέτη των άστρων και η έρευνά της βοήθησε στην κατανόηση της σύστασης των άστρων. Ασχολήθηκε με την πυρηνοσύνθεση στα άστρα, την διαδικασία με την οποία σχηματίζονται στο εσωτερικό των άστρων οι πυρήνες των βαρύτερων στοιχείων του περιοδικού πίνακα. Η Burbidge είναι επίσης γνωστή για έρευνά της σχετικά με τα κβάζαρ. Συνέβαλλε στον καθορισμό της απόστασης, της λαμπρότητας και των φυσικών διεργασιών στο εσωτερικό τους. Την δεκαετία του 1950 οι επιστήμονες προσπαθούσαν να κατανοήσουν την προέλευση των στοιχείων. Μεταξύ αυτών η Maria Goeppert Mayer και οι Harold Urey κ’ Hans Suess. Η Maria Mayer διατυπώνοντας το μοντέλο των φλοιών για τους πυρήνες των ατόμων έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της σταθερότητας των πυρήνων, ενώ οι Harold Urey και Hans Suess στην εργασία τους με τίτλο «Abundances of the Elements» διαπίστωναν ότι τα στοιχεία προέρχονται από τα άστρα. Αλλά η διαδικασία με την οποία σχηματίζονται τα στοιχεία στο εσωτερικό των άστρων παρέμενε άγνωστη. Έτσι, το 1957, η Burbidge μαζί με τον σύζυγό της, τον Geoffrey Burbidge και τους Willy Fowler και Fred Hoyle, δημοσίευσαν την εργασία με τίτλο «The Synthesis of the Elements in Stars» , στο περιοδικό Reviews of Modern Physics. Ήταν η πρώτη, και εξακολουθεί να είναι η πιο σημαντική εργασία που γράφτηκε ποτέ για το θέμα αυτό. Σ’ αυτή την κλασσική πλέον εργασία – συνήθως αναφέρεται ως B2FH, από τα αρχικά των συγγραφέων – περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα στο εσωτερικό των άστρων. Συνδέει επίσης την παρατηρησιακή αστρονομία με την θεωρητική και πειραματική πυρηνική φυσική. Η Margaret Burbidge συνεργάστηκε ερευνητικά πολλές φορές με τον σύζυγό της Geoffrey, τον Fowler και τον Hoyle. Ας σημειωθεί το γεγονός ότι εκείνη και ο σύζυγός της είχαν γράψει την αρχική μορφή της εργασίας B2FH, της οποίας μόνο η τελική μορφή της διαμορφώθηκε από τους τέσσερις επιστήμονες. Το 1983 ο Fowler θα βραβευόταν με το Νόμπελ φυσικής «για τις θεωρητικές και πειραματικές του μελέτες των πυρηνικών αντιδράσεων που παίζουν σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό των χημικών στοιχείων στο σύμπαν». Η Burbidge αγωνίστηκε για την άρση των διακρίσεων κατά ή υπέρ των γυναικών στην επαγγελματική ζωή. Για παράδειγμα, το 1972 αρνήθηκε το βραβείο Annie J. Cannon από την Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία, διότι δινόταν μόνο σε γυναίκες, γεγονός που ανάγκασε την ΑΑS να αναθεωρήσει πολλά στερεότυπα. Στην φωτογραφία Η Margaret Burbidge, ο William Fowler, ο Fred Hoyle και ο Geoffrey Burbidge στο Caltech περί το 1970. Δείτε το σχετικό βίντεο: https://physicsgg.me/2019/10/19/%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-margaret-burbidge-%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-100-%ce%b5%cf%84%cf%8e%ce%bd/