Δροσος Γεωργιος

6o Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης & Τεχνολογίας ACSTAC 2017 Σημαντικές εξελίξεις και αποτελέσματα από την πρόσφατη επιστημονική τους δραστηριότητα θα παρουσιάσουν διακεκριμένοι καθηγητές και ερευνητές στο 6ο Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Κολλεγίου Ανατόλια/ Anatolia College Science and Technology Annual Conference (ACSTAC) 2017. To Συνέδριο ανοίγει την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται την Κυριακή 26 Νοεμβρίου. Κατά τη διάρκεια του 6ου Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης & Τεχνολογίας οι μαθητές θα αναλάβουν πολλαπλούς ρόλους: από την παρουσίαση και την κριτική των εργασιών μέχρι την οργάνωση του συνεδρίου. Το ACSTAC 2017 έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του CERN (European Organization for Nuclear Research), του EPS (European Physical Society) και του Δήμου Θεσσαλονίκης. Τα πέντε πρώτα μαθητικά συνέδρια ACSTAC φιλοξένησαν περισσότερους από 4.000 μαθητές. Φέτος θα παρουσιαστούν εργασίες Βιολογίας, Χημείας, Πληροφορικής, Μαθηματικών και Φυσικής, όπως και διαθεματικές εργασίες που συνδυάζουν Θετικές και Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Οι ομιλητές Το συνέδριο θα ανοίξει ο Γιάννης Ασσαέλ, διδακτορικός φοιτητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης με πλήρη υποτροφία της Oxford - Google DeepMind Graduate Scholarship και επικεφαλής ερευνητών του εργαστηρίου Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η ομάδα δημιούργησε το σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης με την ονομασία LipNet.ai, που έφερε επανάσταση στην αναγνώριση φωνής με χρήση αυτόματης ανάγνωσης χειλιών και σήμερα συνεχίζει την έρευνά του στην Google DeepMind. Προσκεκλημένη του συνεδρίου επίσης από το εξωτερικό, είναι η Δρ Ναυσικά Σταυρίδου που εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Α.Π.Θ. με υποτροφία του ΙΚΥ-SIEMENS συμμετέχοντας ταυτόχρονα στο ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα «Aeolus» και σήμερα βρίσκεται στο πανεπιστήμιο του Birmingham ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια με υποτροφία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής IF-MSCA-H2020 Marie Sklodowska-Curie. Επίσημος προσκεκλημένος για την ημέρα Φυσικών Επιστημών είναι ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, αναπληρωτής καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ και συντονιστής του προγράμματος “S.U.C.RE.: Supporting University Community Pathways for Refugees-Migrants.” Την πρώτη ημέρα του συνεδρίου, ημέρα Πληροφορικής και Μαθηματικών, θα πραγματοποιηθεί ομιλία και εργαστήριο από τον Νικόλαο Φαχαντίδη, επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και ιδρυτή της Ρομποτικής Ακαδημίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. H εκπαιδευτική πρόταση και το ρομπότ που δημιούργησε με την ομάδα του για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, το 2015, αναδείχθηκε ως η καλύτερη εκπαιδευτική τεχνολογία στην Ευρώπη και βραβεύτηκε με το βραβείο TELLUS 2015. Πρόγραμμα ομιλιών Παρασκευή, 24 Νοεμβρίου 2017 17:45 - 19:45: Νικόλαος Φαχαντίδης, «Κοινωνικά Ρομπότ: φίλοι, συνεργάτες ή υπηρέτες;» Θα ακολουθήσει workshop Ρομποτικής. (Raphael Hall) Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017 11:00 - 11:45: Γιάννης Ασσαέλ «Artificial Intelligence in tomorrow’s world» / [Τεχνητή Νοημοσύνη στον κόσμο του αύριο] (Κλειστό Γυμναστήριο Κολλεγίου Ανατόλια). Η ομιλία θα γίνει στην αγγλική γλώσσα. 16:30 - 17:30: Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, «Human, DNA, and Genomics. A new future» / [Άνθρωπος, DNA και Γενομική. Ένα νέο μέλλον] (Raphael Hall) Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 10:30 - 11:00: Ναυσικά Σταυρίδου, «From Aeolus to sustainable development» / [Από τον Αίολο στην αειφόρο ανάπτυξη], (Κλειστό Γυμναστήριο Κολλεγίου Ανατόλια). Η ομιλία θα γίνει στην αγγλική γλώσσα. Οι εκδηλώσεις του ACSTAC 2017 είναι ανοιχτές για το κοινό. Το 6ο Μαθητικό Συνέδριο Επιστήμης και Τεχνολογίας πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη των Dan & Helen Lindsay στη μνήμη των Hrisi Pappidou - Electris και Pavlos Electris. Για περισσότερες πληροφορίες: www.acstac.gr http://www.kathimerini.gr/935923/article/epikairothta/episthmh/6o-ma8htiko-synedrio-episthmhs--texnologias-acstac-2017 Wednesday Night Science: H διασκεδαστική πλευρά της επιστήμης. Το The Hub Events και το Hub Science, σε συνεργασία με τον Κώστα Καρπούζη, την Ελένη Γραμματικοπούλου και τους Science Reactors εγκαινιάζουν μία νέα μορφή επικοινωνίας της επιστήμης, το Wednesday Night Science. Τι ακριβώς όμως είναι το Wednesday Night Science; • Είναι διάλεξη; • Είναι συνέντευξη; • Είναι συζήτηση; Πρόκειται για έναν συνδυασμό αυτών, αλλά και τίποτε από τα τρία. Πρωτοπόροι ερευνητές κουβεντιάζουν με επιστήμονες, ηθοποιούς, δημοσιογράφους και φυσικά με το κοινό, αναδεικνύοντας την fun πλευρά της συχνά βαρύγδουπης επιστημονικής δημιουργίας. Τελικά, η επιστήμη μπορεί να γίνει ευπροσήγορη! It’s not rocket science «Ένας μαθηματικός, ένας χημικός, κι ένας κυνηγός δορυφόρων μπαίνουν σε ένα μπαρ» ‐ αν και δεν είναι ανέκδοτο, αναμένεται να είναι πολύ διασκεδαστικό! Την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017 στις 20:00, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, και παρολίγον μαθηματικός Γιάννης Σαρακατσάνης και ο φυσικός Τάκης Λάζος στριμώχνουν τον θαμώνα στην άκρη του σύμπαντος Πιέρρο Παπαδέα με σκοπό να καταλάβουν πώς μπορούμε να στείλουμε τον δικό μας δορυφόρο στο διάστημα (και κυρίως, γιατί να μπούμε στον κόπο να το κάνουμε αυτό). Δεν πρόκειται για διάλεξη, ούτε για συνέντευξη: είναι μία ουσιαστική φιλική κουβέντα με απόλυτη σοβαρότητα χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας. Πιέρρος Παπαδέας Ο Πιέρρος Παπαδέας γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εργάζεται στο Mozilla Foundation από το 2007, αρχικά ως community manager και από το 2014 ως open innovation strategist. Είναι συνιδρυτής του Libre Space Foundation. Έχει αφιερωθεί σε έργα ανοικτών και ελεύθερων τεχνολογιών στο διάστημα. Το 2016 επέβλεψε ως project manager τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την παράδοση του UPSat, του πρώτου δορυφόρου ανοικτής σχεδίασης και πρώτου δορυφόρου ελληνικής κατασκευής. Γιάννης Σαρακατσάνης Ο Γιάννης Σαρακατσάνης σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και υποκριτική στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» του Γ. Κιμούλη και στο School of Physical Theatre στο Λονδίνο. Από το 2004 είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας AbOvo, με την οποία σκηνοθετεί, παίζει και γράφει. Από το 2008 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Bob Theatre Festival, το οποίο διοργανώνει η ομάδα του. Εκτός AbOvo έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες παραστάσεις ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Επίσης διδάσκει σωματικό και devised θέατρο σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς. Η Ένωση Ελλήνων Κριτικών τον έχει τιμήσει με μια υποψηφιότητα για βραβείο νέου δημιουργού (2007) και με έναν έπαινο για ανδρικό ρόλο (2014). Το 2016 ήταν υποψήφιος για το βραβείο ανδρικού ρόλου του περιοδικού Αθηνόραμα, για την παράσταση «Το Δάνειο». Τάκης Λάζος Ο Τάκης Λάζος είναι φυσικός. Παλιά ήταν τεχνητός αλλά αυτά είναι παρελθόν. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, φωτογραφία στο ΤΕΙ Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών. Συμμετέχει στην ομάδα Science Reactors, η οποία παρουσιάζει επιστημονικά θέματα μέσω stand‐up comedy (stand‐up science) και στον ελεύθερο χρόνο του σχεδιάζει πρωτότυπα πειράματα φυσικής για τον χώρο της εκπαίδευσης. Ως εκπαιδευτικός στο 26ο Λύκειο Αθηνών ταλαιπωρεί αθώους μαθητές. Μία ομάδα εξ’ αυτών διακρίθηκε το 2016 στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διαστημικής CANSAT in GREECE και συμμετείχε στον αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό που διοργάνωσε η ESA στη Βρέμη. Ομάδα WNS Κώστας Καρπούζης Ελένη Γραμματικοπούλου Κωνσταντίνος Πολίτης Νικόλας Πρωτονοτάριος Παράλληλα θα προβληθεί το video ASTROΧΩ(Ο)ΡΟΣ, σε σκηνοθεσία Κώστα Βρεττού, παραγωγής Science Reactors. Είσοδος ελεύθερη Πού The Hub Events (Αλκμήνης 5, Κ. Πετράλωνα, μετρό Κεραμεικός) Πότε Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017, ώρα 20:00 http://www.kathimerini.gr/935775/article/epikairothta/episthmh/wednesday-night-science-h-diaskedastikh-pleyra-ths-episthmhs

H Black Friday της NASA Σήμερα σε ΗΠΑ και Ευρώπη εκατομμύρια καταναλωτές συρρέουν στα καταστήματα για επωφεληθούν από τις προσφορές της Black Friday. Η NASA αποφάσισε να... τιμήσει την σημερινή μέρα με τον δικό της τρόπο οργανώνοντας την Black (Hole) Friday. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ αφιέρωσε τον κεντρικό της ιντερνετικό κόμβο στις μαύρες τρύπες του Σύμπαντος παρουσιάζοντας τις πιο ενδιαφέρουσες αλλά και εντυπωσιακές ανακαλύψεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια για τα πιο μυστηριώδη κοσμικά σώματα στο Σύμπαν. Μια από αυτές τις ανακαλύψεις έγινε σε απόσταση 324 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμας στον αστερισμό του Πήγασου. Τα διαστημικά τηλεσκόπια Swift και NuSTAR κατάφεραν να εντοπίσουν μια γιγάντια εκπομπή ακτίνων Χ από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα Mrk 335. Η ακτινοβολία πηγάζει από μια ζώνη των μελανών οπών στην οποία οι επιστήμονες έχουν δώσει την ίδια ονομασία με το ανώτερο στρώμα του Ηλιου, δηλαδή στέμμα (corona). http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=918629

Ασημίνα Αρβανιτάκη: Η Ελληνίδα φυσικός στη διοίκηση του Κέντρου για το Σύμπαν του Καναδά. Η Ασημίνα Αρβανιτάκη επελέγη ως μέλος της διοικούσας επιτροπής του νεοσύστατου Κέντρου για το Σύμπαν (Centre for the Universe), που δημιούργησε το διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Perimeter του Καναδά. Το νέο Κέντρο, με διευθυντή τον διακεκριμένο φυσικό Νιλ Τούροκ, θα προωθήσει τη διεπιστημονική έρευνα αιχμής πάνω στα πιο δύσκολα ζητήματα της κοσμολογίας. Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Κέντρου είναι ο Bρετανός κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ. Το Κέντρο για το Σύμπαν χρηματοδοτείται από χορηγία ανώνυμου φιλάνθρωπου και δημιουργήθηκε σε συνεργασία με καναδικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Η Ασημίνα Αρβανιτάκη κατέχει την έδρα θεωρητικής φυσικής «Αρίσταρχος» του Ινστιτούτου Perimeter, με χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.Έχει τιμηθεί με το βραβείο «New Horizons Prize 2017» του Ιδρύματος Breakthrough και θεωρείται μία από τις πιο ικανές φυσικούς της γενιάς της.

Σύμπαν, μια ιστορία χωρίς τέλος. Ο διακεκριμένος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας αφηγείται τη μαγική και συναρπαστική ιστορία από τη γέννηση των άστρων ως τις μαύρες τρύπες, από τα στοιχειώδη σωματίδια ως τα βαρυτικά κύματα, από τους πιο μακρινούς γαλαξίες ως το ανθρώπινο είδος, αυτό το βιβλίο περιγράφει το αέναο ταξίδι της υλοενέργειας που απαρτίζει το Σύμπαν. «Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. https://physicsgg.me/2015/01/12/%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B7/ Κάποια μέρα θα υπάρξουν άλλοι κόσμοι, γεμάτοι με άλλα όντα, αστράνθρωποι σαν εμάς, που θα γεννηθούν από τις στάχτες ενός, κάποιου άλλου, πεθαμένου άστρου. Ενός άστρου που σήμερα το λέμε Ήλιο». https://physicsgg.me/2017/11/23/%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82/

Ένα συναρπαστικό ταξίδι από τον Ερμή στον Πλούτωνα. Τη συναρπαστική περιπέτεια εξερεύνησης, από τον Ερμή μέχρι πέρα από το όριο του Ηλιακού Συστήματος, αφηγείται μέσα στο καινούργιο βιβλίο του με τίτλο: Ταξίδι στο Ηλιακό Σύστημα: Από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια, που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο κορυφαίος Έλληνας επιστήμονας Σταμάτης Κριμιζής. Ο επιφανής επιστήμονας, συνεργάτης του Βαν Άλλεν που εργάστηκε στο πρόγραμμα της NASA για την πρώτη αποστολή στον Αρη το 1964,το «Mariner 4», είναι ο ίδιος που διαδραμάτισε κορυφαίο ρόλο σε ιστορικές αποστολές της NASA όπως τα Voyager 1 και 2, Galileo, Ulysses, Cassini και New Horizons και «ξανάγραψε» τα βιβλία της Αστρονομίας για όλους τους πλανήτες. «Είναι προφανές ότι με την εξερεύνηση του Πλούτωνα από το New Horizons ακριβώς 50 χρόνια μετά την πρώτη εικόνα από άλλον πλανήτη, τον Άρη το 1965, έκλεισε το πρώτο κεφάλαιο της εξερεύνησης του Ηλιακού μας Συστήματος. Τον Σεπτέμβριο του 2017 εορτάσαμε τα 40 χρόνια από την εκτόξευση τoυ Voyager-1, που τώρα βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 21 δισ. χλμ. από τη Γη, μέσα στον Γαλαξία, και επίσης τη ‘‘βουτιά’’ του Cassini στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Είναι λοιπόν καιρός να συνοψίσουμε την αποκομιδή της νέας γνώσης για το σύστημα που αποτελεί το σπίτι μας στο απέραντο Διάστημα», σχολιάζει ο ομότιμος Διευθυντής Διαστημικών προγραμμάτων της NASA στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Σταμάτης Κριμιζής. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου οι αναγνώστες θα μάθουν εκ των έσω πώς γεννήθηκε και υλοποιήθηκε η αποστολή Voyager, η οποία μέχρι σήμερα θεωρείται το σπουδαιότερο εγχείρημα στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης. Θα λάβουν επίσης, μικρά μαθήματα πυραυλικής επιστήμης αλλά και γνώσεις από τα ευρήματα της εξερεύνησης του μυστηριώδους Πλούτωνα και των λεγόμενων πέτρινων πλανητών. Η αφήγηση του σπουδαίου επιστήμονα «ταξιδεύει» τους αναγνώστες μαζί με το σκάφος της αποστολής NEAR στον αστεροειδή Έρωτα, αλλά και με το Cassini στον Κρόνο και τους δορυφόρους του. Ο Δρ. Κριμιζής ολοκληρώνει την αφήγησή του αποκαλύπτοντας την επόμενη αποστολή της NASA, που είναι και η πιο τολμηρή στην ιστορία της. Η μοναδική εξιστόρηση του συγγραφέα γίνεται ακόμα πιο εύπεπτη χάρη στο γλωσσάρι και το εντυπωσιακό, γεμάτο φωτογραφίες, ένθετο που συνοδεύει την έκδοση. Παράλληλα, το Ταξίδι στο Ηλιακό Σύστημα αποτελεί το συγγραφικό πόνημα ενός ανθρώπου που όταν ήταν μικρός συνήθιζε να παρατηρεί τον γεμάτο άστρα ουρανό από τη γενέτειρά του, τον Βροντάδο Χίου, δίχως να περνάει καν από το μυαλό του η σκέψη πως μια μέρα θα βρισκόταν στην πρώτη ομάδα εξερευνητών του Άρη, της Αφροδίτης και των πλανητών που τότε ακόμα δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Έτσι, το βιβλίο –που βασίζεται στο υλικό των παρουσιάσεων που ο συγγραφέας πραγματοποιεί ακούραστα με κέφι σε σχολεία όλης της Ελλάδας– αποδεικνύει πως κάποιος μπορεί να κατακτήσει μέχρι και το Διάστημα χάρη στην ακαταπόνητη προσπάθεια, την επιμέλεια και τη νόηση. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Πρατικάκη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Ο συγγραφέας δρ Σταμάτης Κριμιζής Πραγματικός πολίτης του Κόσμου, ο καθηγητής Σταμάτης Κριμιζής είναι ο μόνος επιστήμονας που έχει συμμετάσχει σε αποστολές προς όλους τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Σημαντικό στέλεχος του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, ο Δρ. Κριμιζής διατέλεσε επικεφαλής επιστήμονας και αργότερα διευθυντής του τμήματος Διαστημικής στο φημισμένο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει 23 αποστολές της NASA και της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, περισσότερες από 600 επιστημονικές δημοσιεύσεις αλλά και πολλά βραβεία. Υπήρξε εξάλλου ο βασικός εμπνευστής της πολιτικής «καλύτερα, ταχύτερα, φθηνότερα» που υιοθετήθηκε επίσημα από τη NASA. Επίτιμος πλέον διευθυντής του τμήματος Διαστημικής, ο Δρ. Κριμιζής συνεχίζει να ζει με μια βαλίτσα στο χέρι και είναι συχνά δύσκολο να εντοπιστεί στην επιφάνεια του πλανήτη Γη. Τον Αύγουστο μπορείτε πάντως να τον βρείτε στον αγαπημένο του Βροντάδο στη Χίο, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και πήρε τα πρώτα μαθήματα στην εκτόξευση ρουκετών. http://physicsgg.me/2017/11/23/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae-%cf%83/

Στην Hellas Sat τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου στο διάστημα μέχρι το 2041. «Τροχιακή θέση των 39 μοιρών ανατολικά». Από αυτό το συγκεκριμένο σημείο του Γαλαξία θα συνεχίσει να εκπέμπει η Ανώνυμη Εταιρεία - Υπηρεσίες Δορυφορικών Συστημάτων και Επικοινωνιών (Hellas Sat), που εκμεταλλεύεται τα διαστημικά δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην Βουλή -για το οποίο τις επόμενες ημέρες οι Έλληνες βουλευτές θα κληθούν να τοποθετηθούν και να αναπτύξουν τις απόψεις τους- ανανεώνεται και τροποποιείται και παράλληλα τροποποιείται η Σύμβαση σχετικά με την παροχή, στην Hellas Sat, ειδικής άδειας εκμετάλλευσης των σχετικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Ειδικότερα, η Σύμβαση, ανανεώνεται για επιπλέον 20 έτη -εως 14.12.2041- δηλαδή πριν το 2060, που λήγει η δέσμευση για επίτευξη υψηλών πλεονασμάτων. Από την πλευρά της η Hellas Sat δίνει ως αντάλλαγμα το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης, χωρίς την καταβολή άλλου ανταλλάγματος ή τιμήματος, έξι Αναμεταδοτών επί του Δορυφορικού Δικτύου, 3 κομβικών δορυφορικών σταθμών (Hubs) με συγκεκριμένο αριθμό τερματικών, 17 χρονοαναμεταδότες, την χρήση της γεωστατικής τροχιακής θέσης (39ο Ανατολικά) αποκλειστικά σε Ελλάδα και Κύπρο κ.α.. Ο επανακαθορισμός της σύμβασης συνίσταται στη δημιουργία και διατήρηση στην ελληνική επικράτεια, του συστήματος δορυφορικών επικοινωνιών για τη διασφάλιση της παροχής εξελιγμένων τηλεπικοινωνιακών διευκολύνσεων και αναβαθμισμένων καινοτόμων και εναλλακτικών υπηρεσιών τηλεπικοινωνίας, καθώς και την εξυπηρέτηση εθνικών στρατηγικών στόχων και συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου. Η Έδρα και οι εγκαταστάσεις (επίγειοι σταθμοί, κεραίες τηλεμετρίας, ιχνηλάτησης και εντολοδοσίας ελέγχου) στελέχωση και εργασίες γίνονται στην ελληνική επικράτεια. Τέλος, η συγκεκριμένη γεωστατική τροχιακή θέση ανήκει αποκλειστικά σε Ελλάδα και Κύπρο. Δείτε εδώ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. http://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Anazitisi-Nomothetikou-Ergou?law_id=4e85d7e8-163c-49c1-918b-a83200da690b http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/647415_stin-hellassat-ta-dikaiomata-toy-ellinikoy-dimosioy-sto-diastima-mehri Μαγνητικά «πανιά» για ταξίδια σε άλλα αστρικά συστήματα. Στόχος του φιλόδοξου προγράμματος Breakthrough Starshot (το οποίο υποστηρίζει ο Ρώσος μεγαλοεπενδυτής Γιούρι Μίλνερ), είναι η αποστολή ενός «μίνι» διαστημοπλοίου στο Άλφα του Κενταύρου με ταχύτητα στο 1/4 με 1/5 αυτής του φωτός, έτσι ώστε να φτάσει εκεί μέσα σε 20 με 50 χρόνια. Ωστόσο, πέρα από την επιτάχυνση, υπάρχει και το θέμα της επιβράδυνσης: Το σκάφος θα πρέπει να επιβραδύνει αρκετά για να συλλέξει δεδομένα για το άστρο και τους πλανήτες του, καθώς θα περνά- και η πρόταση ενός θεωρητικού φυσικού του Goethe-Universität Frankfurt είναι η χρήση «μαγνητικών πανιών» ως διαστημικών φρένων, για σκοπούς επιβράδυνσης του σκάφους. Το Breakthrough Starshot και άλλες αντίστοιχες ιδέες περί χρήσης σκαφών μικρών διαστάσεων βασίζονται στη χρήση καινοτόμων τρόπων επιτάχυνσης: Στην περίπτωση του Breakthrough Starshot αυτός είναι η χρήση ισχυρών λέιζερ. Η επιβράδυνση όμως είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς ένα τόσο μικρό σκάφος (μερικών μόλις γραμμαρίων) δεν μπορεί να εφοδιαστεί με συμβατικά συστήματα φρεναρίσματος, οπότε και ο καθηγητής Κλαούντιους Γκρος του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής εκτιμά ότι θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί επιβράδυνση με τη χρήση μαγνητικών ιστίων- τουλάχιστον για σχετικά «αργά» διαστημικά σκάφη. «Αργό σε αυτή την περίπτωση θα σήμαινε ταχύτητα ταξιδιού περίπου 1.000 χλμ ανά δευτερόλεπτο, που έιναι μόλις 0,3% της ταχύτητας του φωτός, αλλά όπως και να έχει περίπου 50 φορές πιο γρήγορο από τα διαστημόπλοια Voyager» εξηγεί ο Γκρος. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, απαιτείται ένα μαγνητικό ιστίο: Ένα μεγάλος, εξαιρετικά αγώγιμος βρόχος, διαμέτρου περίπου 50 χλμ, όπου δημιουργείται ισχυρό μαγνητικό πεδίο όταν διοχετεύεται ρεύμα. Στο μαγνητικό αυτό πεδίο θα πέφτει ιονισμένο υδρογόνο, επιβραδύνοντας σταδιακά το σκάφος. Η όλη ιδέα, όπως έχει αποδείξει ο Γκρος, είναι λειτουργική, παρά την πάρα πολύ χαμηλή σωματιδιακή πυκνότητα που παρατηρείται στο διαστρικό διάστημα (0,005 με 0,1 σωματίδια ανά κυβικό εκατοστό). Η έρευνά του έχει δείξει πως μαγνητικά ιστία τέτοιου είδους μπορούν να επιβραδύνουν «αργά» διαστημόπλοια, βάρους μέχρι και 1.500 κιλών. Ωστόσο, ένα τέτοιο ταξίδι θα χρειαζόταν πάρα πολλά χρόνια- για παράδειγμα 12.000 χρόνια για τους επτά γνωστούς πλανήτες του συστήματος TRAPPIST-1. Παρόλα αυτά, πιο αργά σκάφη, μεγέθους αυτοκινήτου, θα μπορούσαν να αποσταλούν με το ίδιο λέιζερ που, βάσει των φιλοδοξιών του προγράμματος Breakthrough Starshot, θα επέτρεπε την αποστολή σκαφών μερικών μόλις γραμμαρίων στο Άλφα του Κενταύρου. Επίσης, αν και εξερευνητικές αποστολές διάρκειας χιλιάδων ετών δεν έχουν και πολύ νόημα, τα πράγματα είναι διαφορετικά σε περιπτώσεις όπου ο χρόνος είναι δευτερεύον ζήτημα- όπως το «The Genesis Project» που πρότεινε ο ίδιος επιστήμονας το 2016, βάσει του οποίου θα αποστέλλονταν απλοί, μονοκύτταροι οργανισμοί (είτε σε νάρκη, είτε ως «σχέδια» σε μίνι γενετικό εργαστήριο) σε άλλους πλανήτες, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ζωή εκεί. Για τέτοια σκάφη, αυτό που θα είχε σημασία δεν θα ήταν το πότε θα έφταναν εκεί, αλλά το να μπορέσουν να επιβραδύνουν και να τεθούν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη- στόχο. http://www.naftemporiki.gr/story/1297727/magnitika-pania-os-frena-diastimoploion-pou-taksideuoun-se-alla-astrika-sustimata

Βρετανοί επιστήμονες: Η ζωή στη Γη ήρθε από αστρόσκονη. Ένα μεγάλο -κυριολεκτικά- υπαρξιακό ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, αναζητώντας τις «ρίζες» του ανθρώπινου είδους στο βάθος του «πανδαμάτωρα» χρόνου. Την εποχή, που η Γη ήταν ένας εντελώς διαφορετικός τόπος, ως επί το πλείστον αφιλόξενος για τον άνθρωπο. Μία πρώτη «απάντηση-εκτίμηση» είναι πλέον γεγονός. Στο ερώτημα από πού και πώς προήλθε η «έκρηξη ζωής» στη Γη, η απάντηση είναι από εξωγήινους… μικροοργανισμούς. Οι επιστήμονες βρίσκονται κοντά στην τεκμηρίωση της θεωρίας, βάσει της οποίας μικρόβια ή άλλοι ζωντανοί μικροοργανισμοί, μεταφέρθηκαν μέσω αστροσκόνης, η οποία βρίσκεται απλωμένη σε όλο το Σύμπαν, στη Γη, είτε μέσω πτώσης μετεωριτών και άλλων ουράνιων αντικειμένων στο γήινο έδαφος, προκαλώντας αυτό που ονομάζουμε «έκρηξη ζωής». Η επιστημονική υπόθεση -σήμερα- και τεκμηριωμένη θεωρία -αύριο- έχει και το αντίστροφο σενάριο. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο, με ανάλογη διαδικασία και το αντίστροφο. Δηλαδή, μικρόβια ή άλλοι μικροοργανισμοι είναι δυνατόν να μεταφέρονται σε άλλα σημεία του Σύμπαντος και προφανώς σε άλλα πλανητικά συστήματα και πλανήτες, μέσω της αστροσκόνης. Η παραπάνω θεωρία είναι η μοναδική, προς το παρόν, που εξηγεί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το παράδοξο της μεγαλειώδους έκρηξης ζωής από το... τίποτα στον πλανήτη μας. Η επιστημονική ομάδα από τη Βρετανία, η οποία μελέτησε αστρική σκόνη και τα χαρακτηριστικά της, κατέληξε σε εξαιρετικά συμπεράσματα. Η αστροσκόνη ταξιδεύει με τεράστιες ταχύτητες, οι οποίες αγγίζουν τα 70 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Υπολογίζεται, δε, ότι τα μικρά βιοσωματίδια που «επιπλέουν» στην ατμόσφαιρα της Γης, σε ύψος 150 χιλιομέτρων, θα μπορούσαν να διασπαστούν και να «ταξιδέψουν» στο Διάστημα, φτάνοντας σε άλλους πλανήτες. Με τον ίδιο τρόπο, μεταφέρθηκαν εξωγήινα σωματίδια στη Γη, από άλλους κόσμους. Έχει αποδειχθεί επίσης, ότι μικρόβια και βακτήρια μπορούν να επιζήσουν και να διαβιώσουν στο διάστημα για μακρύ χρονικό διάστημα. Το ίδιο πρόγραμμα-σενάριο, χρησιμοποιείται προκειμένου να εκτιμηθεί η ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες και ιδιαίτερα στους εκατοντάδες εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί το τελευταίο διάστημα, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. «Η συγκεκριμένη προσέγγιση εξηγεί σε ικανοποιητικό επίπεδο το πώς οι πλανήτες αναπτύσσουν ζωή και ατμόσφαιρες», αναφέρει ένας από τους επικεφαλής της έρευνας, μέσω της οποίας αναμένεται να αλλάξει άρδην η υπαρξιακή θεώρηση όχι μόνο της ανθρωπότητας, αλλά όλων των ειδών του πλανήτη. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/647286_vretanoi-epistimones-i-zoi-sti-gi-irthe-apo-astroskoni

Oι λάμπες LED έχουν κάνει τη νύχτα μέρα. Η έκταση και η φωτεινότητα της τεχνητά φωτισμένης τα βράδια επιφάνειας της Γης αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,2% μεταξύ 2012 - 2016, όπως αποκαλύπτουν οι εικόνες ενός αμερικανικού δορυφόρου της NASA και της ΝΟΑΑ, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. Με άλλα λόγια, το τεχνητό φως στη Γη γίνεται ολοένα περισσότερο και πιο έντονο. Καθώς νοικοκυριά, επιχειρήσεις και δήμοι σταδιακά αλλάζουν τους παραδοσιακούς λαμπτήρες τους σε LED για να εξοικονομήσουν ενέργεια και χρήματα, τα όποια κέρδη εξανεμίζονται, επειδή εγκαθίστανται συνεχώς περισσότερες και πιο ισχυρές λάμπες σε άλλα σημεία. Ο κόσμος μπορεί να γίνεται πιο φωτεινός και να διώχνει τα σκοτάδια της νύχτας, αλλά οι ερευνητές εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις ολοένα μεγαλύτερες επιπτώσεις της φωτορύπανσης σε ανθρώπους, ζώα, φυτά και μικροοργανισμούς. Μεταξύ άλλων, διαταράσσεται το βιολογικό ρολόι και ο φυσιολογικός κύκλος του ύπνου, με περαιτέρω συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία (παχυσαρκία, διαβήτης, καρκίνος, κατάθλιψη κ.α.). Από την άλλη, υπάρχουν επιπτώσεις για τη βιοποικιλότητα, καθώς με το τεχνητό φως διαταράσσεται η αναπαραγωγή και ο προσανατολισμός αρκετών ζώων και πουλιών, αλλά και η ζωτική διαδικασία της επικονίασης των φυτών από τα έντομα. Και βέβαια η φωτορύπανση εμποδίζει την απόλαυση και την παρατήρηση του έναστρου νυχτερινού ουρανού από επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμους και απλούς πολίτες. Ο ρυθμός αύξησης του τεχνητού φωτισμού «παρακολουθεί» την αύξηση του ΑΕΠ. Έτσι, είναι πολύ μεγαλύτερος στις ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες σε σχέση με τις ανεπτυγμένες, οι οποίες αναπτύσσονται πλέον πιο αργά και ήδη έχουν πολύ φως τα βράδια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον φυσικό Κρίστοφερ Κίμπα του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών στις Γεωεπιστήμες GFZ στο Πότσνταμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Science Advances, http://advances.sciencemag.org/content/3/11/e1701528 δήλωσαν ότι την τελευταία πενταετία είναι πολύ αισθητή η αύξηση του φωτισμού σε Νότια Αμερική, Αφρική και Ασία. Σε λίγες χώρες δεν έχει αυξηθεί ο φωτισμός τους, κυρίως στις ήδη υπερφωτισμένες, όπως η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία και οι ΗΠΑ, ενώ σε ελάχιστες, όπως στη Συρία και στην Υεμένη, όπου εδώ και χρόνια μαίνονται οι πολεμικές συγκρούσεις, υπήρξε μείωση του νυχτερινού φωτισμού τους μεταξύ 2012-2016. Οι επιστήμονες επισήμαναν ότι οι νέες λάμπες LED έδωσαν ελπίδες πως θα βελτίωναν την κατάσταση, όμως τα δορυφορικά στοιχεία δείχνουν ότι στην πραγματικότητα η ζήτηση ηλεκτρισμού αυξάνεται και μαζί της ο τεχνητός φωτισμός. Όπως είπε ο Κίμπα, ακόμη κι αν μια πόλη αντικαταστήσει στους δρόμους της το συμβατικό φωτισμό με LED, τελικά η μείωση στην ενέργεια υπεραντισταθμίζεται από την τοποθέτηση ακόμη περισσότερων ή πιο φωτεινών λαμπτήρων σε άλλα μέρη της πόλης ή γύρω από αυτήν. Έτσι, τόνισε, οι όποιες εξοικονομήσεις επιτυγχάνονται με τις LED σε ένα τομέα, εξουδετερώνονται, επειδή οι άνθρωποι φωτίζουν τα βράδια με LED όλο και περισσότερα μέρη, π.χ. ένα ποδηλατόδρομο ή ένα επαρχιακό δρόμο. Μάλιστα, οι ερευνητές θεωρούν ότι ορισμένοι δορυφόροι υποεκτιμούν τη φωτορύπανση, επειδή αδυνατούν να ανιχνεύσουν τα μπλε μήκη κύματος που επικρατούν σε πολλές λάμπες LED (κάτω από τα 500 νανόμετρα). Από την άλλη, εξέφρασαν αμφιβολίες κατά πόσο όλη αυτή η φωταψία όντως μειώνει την εγκληματικότητα. Οι επιστήμονες τόνισαν ότι υπάρχουν πάντα περιθώρια βελτίωσης και μείωσης του τεχνητού φωτισμού, αναφέροντας ως παράδειγμα προς αποφυγή τις ΗΠΑ, όπου η εκπομπή τεχνητού φωτός ανά κεφαλή είναι τρεις έως πέντε φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γερμανία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176931

Γιγάντια «μαύρη τρύπα» στον Ηλιο! Η NASA έδωσε στην δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες που κατέγραψε πριν από λίγες μέρες το διαστημικό παρατηρητήριο SDO το οποίο παρατηρεί μόνιμα τον Ηλιο. Το SDO φωτογράφισε μια γιγάντια στεφανιαία οπή στο βόρειο ημισφαίριο του Ηλιου. Οι στεφανιαίες οπές είναι σκούρες, χαμηλής πυκνότητας περιφέρειες στην ακραία ατμόσφαιρα του Ηλιου, το στέμμα. Εχουν έκταση εκατοντάδων χιλιάδων χλμ., περιέχουν λίγο ηλιακό υλικό, έχουν χαμηλότερες θερμοκρασίες, και ως εκ τούτου, φαίνονται πολύ πιο σκούρες από το περιβάλλον τους. Για πρώτη φορά εντοπίστηκαν τη δεκαετία του 1970 και τόσο ο αριθμός όσο και η έκτασή τους σχετίζονται με τον 11ετη κύκλο δραστηριότητας του Ηλιου. Οι ειδικοί τις ονομάζουν «μαύρες τρύπες» του Ηλιου και η παρουσία τους προκαλεί διάφορα κοσμικά φαινόμενα ανάμεσα στα οποία να δημιουργείται και να απομακρύνεται από το άστρο ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, μεγάλα ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων. Αυτά τα ρεύματα προκαλούν φαινόμενα όπως το σέλας ενώ επίσης προκαλούν προβλήματα στην λειτουργία των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από την Γη αλλά και στα ηλεκτρικά δίκτυα. Σύμφωνα με τα στελέχη της NASA η συγκεκριμένη... μαύρη τρύπα έστειλε ένα πολύ ισχυρό ηλιακό άνεμο στον πλανήτη μας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα εντυπωσιακό σέλας στο βόρειο ημισφαίριο το οποίο έγινε ορατό μέχρι τις περιοχές της πολιτείας της Νεμπράσκα που βρίσκεται στις μεσοδυτικές περιοχές των ΗΠΑ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=917974

H Γη μπορεί να απορροφήσει νετρίνα υψηλής ενέργειας. Για πρώτη φορά το επιστημονικό πείραμα IceCube κοντά στο Νότιο Πόλο, αποκάλυψε την ικανότητα της Γης να «φρενάρει» και να απορροφά τα νετρίνα, γνωστά και ως σωματίδια-φαντάσματα. Τα εν λόγω υποατομικά σωματίδια έρχονται από το διάστημα και τρισεκατομμύρια από αυτά κάθε δευτερόλεπτο διαπερνούν τον πλανήτη μας, κάθε στερεό αντικείμενο και εμάς τους ίδιους σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Το IceCube, στην Ανταρκτική, αποτελείται από μία διάταξη 5.160 αισθητήρων με μέγεθος μπάλας μπάσκετ ο καθένας, που βρίσκονται βαθιά στο εσωτερικό ενός κύβου καθαρού πάγου με πλευρά ενός χιλιομέτρου. Οι αισθητήρες δεν ανιχνεύουν άμεσα τα ίδια τα νετρίνα, αλλά τις λάμψεις από τη μπλε ακτινοβολία Τσερένκοφ που εκπέμπουν άλλα υποατομικά σωματίδια, όταν τα νετρίνα συναντούν τον πάγο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επικεφαλής επιστήμονα του IceCube καθηγητή φυσικής Φράνσις Χάλζεν του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, https://www.nature.com/articles/nature24459 με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια ενός έτους έδειξαν την ανίχνευση 10784 αλληλεπιδράσεις νετρίνων στο εσωτερικό του IceCube. Η ροή των νετρίνων υψηλής ενέργειας που διανύουν μεγάλες διαδρομές στο εσωτερικό της Γης εξασθενεί σε σύγκριση με ένα δείγμα αναφοράς που διανύει μικρότερες τροχιές. πραγματοποίησαν την πρώτη μέτρηση που επιβεβαιώνει ότι τελικά μερικά νετρίνα σταματούν στον πλανήτη μας και δεν συνεχίζουν το διαστημικό ταξίδι τους. Όσο υψηλότερη ενέργεια έχει ένα νετρίνο, τόσο πιθανότερο είναι να αλληλεπιδράσει με την ύλη και συνεπώς να απορροφηθεί από τη Γη. Τα νετρίνα σχηματίσθηκαν αρχικά με τη γέννηση του σύμπαντος και συνεχίζουν να παράγονται από τα άστρα, αλλά και από τα πυρηνικά εργοστάσια. Τα νετρίνα που παράγονται στη γήινη ατμόσφαιρα, όταν πέφτει πάνω της η κοσμική ακτινοβολία, μπορεί να έχουν πάνω από ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη ενέργεια από ό,τι τα νετρίνα που παράγονται από τον Ήλιο ή από πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Γη. Ένας μικρός αριθμός κοσμικής προέλευσης νετρίνων προέρχεται απευθείας από άγνωστες αστροφυσικές πηγές πέρα από τη Γη, όπως πιθανώς οι τεράστιες μαύρες τρύπες. Η πρώτη ανίχνευση νετρίνων πολύ υψηλής ενέργειας, από το IceCube, είχε γίνει το 2013, αλλά έως σήμερα παρέμενε ερωτηματικό κατά πόσο όντως κάποιο είδος ύλης μπορεί να σταματήσει το ταξίδι ενός νετρίνου. «Γνωρίζαμε ότι τα χαμηλότερης ενέργειας νετρίνα διαπερνούν τα πάντα, αλλά μολονότι αναμέναμε πως τα υψηλότερης ενέργειας νετρίνα θα είναι διαφορετικά, έως τώρα δεν είχαμε κάποια πειστική πειραματική επιβεβαίωση» δήλωσε ο καθηγητής φυσικής Νταγκ Κάουεν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια. «Τώρα, για πρώτη φορά, δείξαμε ότι τα πολύ υψηλής ενέργειας νετρίνα πράγματι μπορούν να απορροφηθούν από κάτι - εν προκειμένω από τη Γη» πρόσθεσε. Τα νέα ευρήματα συμφωνούν με τις θεωρητικές προβλέψεις του, εδώ και μισό αιώνα, Κυρίαρχου Προτύπου της σωματιδιακής φυσικής και έτσι απογοήτευσαν κάπως όσους έλπιζαν ότι το IceCube θα αποκαλύψει κάτι που δεν ήταν δυνατό να εξηγηθεί με βάση αυτό το θεωρητικό μοντέλο. Ένα άλλο υπόγειο πείραμα ανίχνευσης νετρίνων, το Deep Underground Neutrino Experiment (DUNE), βρίσκεται υπό ανάπτυξη και θα λειτουργήσει στην επόμενη δεκαετία. https://physicsgg.me/2017/11/23/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%85%cf%88%ce%b7%ce%bb%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1%cf%82/

Χρυσό μετάλλιο ευρεσιτεχνίας σε ελληνική εταιρεία. Το χρυσό μετάλλιο ευρεσιτεχνίας απονεμήθηκε στην ελληνική εταιρεία Wind+Sol, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης για Ιδέες, Εφευρέσεις και Νέα Προϊόντα «iENA», που πραγματοποιήθηκε στη Νυρεμβέργη, 2 με 5 Νοεμβρίου 2017. Η εφεύρεση AIR-ANTIFOG από την ελληνική εταιρεία Wind+Sol επιλέχθηκε και βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο. Πρόκειται για τεχνολογία αποτροπής του φαινομένου ΟΜΙΧΛΗ σε αεροδρόμια, αυτοκινητοδρόμους κτλ. Στην iENA παρουσιάστηκαν περισσότερες από 800 εφευρέσεις και την επισκέφθηκαν επαγγελματίες από 31 χώρες. Καθημερινά, κατά τη διάρκεια της έκθεσης υπήρχε πρόγραμμα επί σκηνής, ενώ οργανώθηκε και τελετή απονομής για τις καλύτερες εφευρέσεις που κέρδισαν βραβεία από διεθνή κριτική επιτροπή εμπειρογνωμόνων. Η iENA ανανέωσε το ραντεβού της με τους ενδιαφερόμενους για τον επόμενο χρόνο, 1-4 Νοεμβρίου 2018, στη Νυρεμβέργη. Κάθε ενδιαφερόμενη επιχείρηση που επιθυμεί να συμμετάσχει στην έκθεση μπορεί να επικοινωνεί με το ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, επίσημο αντιπρόσωπο της έκθεσης στην Ελλάδα και Κύπρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176562

Θεσσαλονίκη: Ένα εξελιγμένο ρομπότ κάνει chat. Από μια ιδέα που σχεδιάστηκε σε... χαρτοπετσέτα, σε ένα τάπας-μπαρ, έφτασαν στο Final Four της Euroleague, δημιουργώντας ένα chatbot, τον Dr Hoops, δηλαδή ένα χαρακτήρα τεχνητής νοημοσύνης που απαντούσε στο messenger της διοργάνωσης, σε ιδιαίτερα σύνθετες ερωτήσεις, κάνοντας ολοκληρωμένο διάλογο. Ένα μεγάλο βήμα στην ανάλυση και επεξεργασία δεδομένων, με τη δημιουργία ενός εξελιγμένου chatbot, ρομπότ που κάνει chat δηλαδή, έκανε η εταιρεία Baresquare, με έδρα στη Θεσσαλονίκη, η οποία συνεργάζεται με την Euroleague. «Το δικό μας chatbot εμφανίστηκε μόλις έναν χρόνο μετά την πρώτη εμφάνιση chatbot σε αθλητική διοργάνωση και συγκεκριμένα στο ΝΒΑ που έγινε το 2016. "Βγήκαμε" επίσημα λοιπόν στο περασμένο Final Four της Εuroleague, στην Κωνσταντινούπολη» αναφέρει στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, Γιώργος Γρηγοριάδης, με αφορμή την παρουσίαση του chatbot στην ημερίδα που διοργάνωσε σήμερα το Ινστιτούτο Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΙΠΤΗΛ) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), στο πλαίσιο του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου στην Επιστήμη του Διαδικτύου. Όπως εξηγεί ο κ. Γρηγοριάδης, το chatbot της εταιρείας του είχε περισσότερο βάθος, μπορούσε δηλαδή να απαντήσει σε πιο σύνθετες ερωτήσεις και να κάνει διάλογο. «Για παράδειγμα, όταν ο χρήστης ρωτούσε "πότε παίζει η τάδε ομάδα" και απαντούσε και στη συνέχεια ο χρήστης ξαναρωτούσε για την ώρα του παιχνιδιού ή κάτι άλλο σχετικό, το chatbot "κρατούσε"” το περιεχόμενο της συζήτησης και μπορούσε να κάνει διάλογο». «Παράλληλα», συνεχίζει ο κ. Γρηγοριάδης, «μπορούσε να κάνει σύνθετους υπολογισμούς και να απαντήσει μετά σε μια ερώτηση που αφορούσε, ας πούμε, τον αριθμό των ριμπάουντ που πήρε ένας παίκτης». Ο Dr Hoops, που αναπτύχθηκε γραφιστικά από την Euroleague και βασίστηκε στην τεχνολογία και το λογισμικό της ελληνικής εταιρείας, φαίνεται ότι κέρδισε με την αμεσότητά του τους χρήστες, αφού, σύμφωνα με τον κ. Γρηγοριάδη, όταν τους «ρωτούσε» αν θέλουν να τους κρατά σε επαφή με πράγματα που έχουν σχέση με την αναζήτησή τους στην κουβέντα που έκαναν, οι 2 στους 3 απαντούσαν καταφατικά. «Πρόκειται για ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό που δεν συναντάται εύκολα, ενώ υψηλό -ένας στους 3- είναι και το ποσοστό αυτών που κατά τη διάρκεια του chat απαντούσαν σε ερωτήσεις για τα ενδιαφέροντά τους» συμπληρώνει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176730

James Webb: Πέρασε τα τεστ ο διάδοχος του Hubble. H NASA ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι δοκιμές στο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ενός πανίσχυρου τηλεσκοπίου που θεωρείται ως ο διάδοχος του πατριάρχη των διαστημικών τηλεσκοπίων, του Hubble, το οποίο επί τρεις δεκαετίες συνεχίζει να διευρύνει τις γνώσεις και τους ορίζοντες μας στο Σύμπαν. Το James Webb τοποθετήθηκε το καλοκαίρι στον κρυογονικό Θάλαμο Α του Διαστημικού Κέντρου «Τζόνσον» της NASA στο Χιούστον, ο οποίος προσομοιώνει τις συνθήκες του Διαστήματος. Το τηλεσκόπιο ψύχθηκε με υγρό άζωτο και παγωμένο αέριο (ήλιο). Δοκιμάστηκαν σε αυτές τις συνθήκες επί τρεις μήνες τα όργανα του James Webb τα οποία λειτούργησαν χωρίς κανένα πρόβλημα. Το τηλεσκόπιο έχει το μέγεθος ενός Boeing 737, ενώ το σκίαστρο που θα το προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία θα έχει μέγεθος γηπέδου τένις όταν αναπτυχθεί σε τροχιά. Το πρωτεύον κάτοπτρο του τηλεσκοπίου, χωρισμένο σε 18 εξαγωνικά τμήματα, θα έχει διάμετρο 6,5 μέτρα και συνολική επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι το Hubble. Τα επόμενα βήματα Μετά τον έλεγχό του στον Θάλαμο Α, το τηλεσκόπιο θα ταξιδέψει στο Λος Άντζελες, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Northrop Grumman που είναι ο βασικός εργολάβος της αποστολής. Εκεί, το τηλεσκόπιο θα συνδεθεί με το σκίαστρο που θα το προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία. Στις αρχές του 2018, το τηλεσκόπιο θα ταξιδέψει με πλοίο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, κοντά στον Ισημερινό, και θα τοποθετηθεί στην κορυφή ενός ευρωπαϊκού πυραύλου Arianne 5. Η εκτόξευση προγραμματίζεται για τον Νοέμβριο του 2018, αν δεν υπάρξουν νέες καθυστερήσεις. Σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο ήταν σχεδιασμένο να βλέπει κυρίως στο ορατό μέρος του φάσματος, το James Webb σχεδιάστηκε για παρατηρήσεις στο υπέρυθρο φάσμα. Το υπέρυθρο φως διαπερνά τα σύννεφα σκόνης και αερίου που κρύβουν πολλά σώματα στον ουρανό. Το James Webb θα μπορέσει έτσι να δει το φως των πρώτων άστρων που άναψαν στο Σύμπαν, μόλις 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Θα παρατηρήσει επίσης άστρα να γεννιούνται μέσα σε σύννεφα υδρογόνου, θα μελετήσει τους πρώτους γαλαξίες και την εξέλιξή τους, και θα αναζητήσει πλανήτες με ατμόσφαιρες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176524

Δ.Νανόπουλος: «Η τηλεμεταφορά είναι εφικτή - Θα μπαίνουμε σε σωλήνα και θα βγαίνουμε στη Ν.Υόρκη»! Τελικά οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας φαίνεται πως δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και από τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ο διακεκριμένος διεθνώς Ελληνας φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος περιγράφει σκηνές από το μέλλον. Οπως υποστήριξε, η τηλεμεταφορά θα είναι σε λίγο καιρό γεγονός. «Θα γίνει. Θα μπαίνουμε σε ένα σωλήνα, φαντάζομαι, δεν ξέρω πώς θα το κάνουν, και μετά θα βγαίνουμε στη Νέα Υόρκη κατευθείαν και θα μας ξαναφτιάχνουν. Θα γίνει, είμαι σίγουρος, ήδη το κάνουν», αποκάλυψε μιλώντας στον Βήμα FM. Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Οπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες παγκοσμίως -και ο Δ. Νανόπουλος- οι επιστήμονες θα επιτύχουν τη μεταφορά ανθρώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Οπως στο «Σταρ Τρεκ», με τους διακτινισμούς στο Διάστημα. Ο αναγνωρισμένος σε όλο τον πλανήτη για το έργο του καθηγητής και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών μίλησε για όλα: Από τις επιθέσεις στο Παρίσι μέχρι το θεό, τη θρησκεία και το σωματίδιο του Higgs. Σταχυολογούμε μερικές από τις απαντήσεις του κ. Νανόπουλου. Για το Παρίσι: Σαλτάρεις με όσα γίνονται «Θα νόμιζα ανάποδα, έχοντας κατανοήσει αυτά που έχουμε κατανοήσει μέχρι σήμερα, το 2015, ότι όλα αυτά μου φαίνονται πως ζω σε τρελοκομείο, με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Και δεν εννοώ μόνο το τρελοκομείο το εσωτερικό, αυτό που είναι μεγάλο, αλλά μιλάω τώρα και για το γενικό τρελοκομείο, το παγκόσμιο δηλαδή. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν καταλάβει την αρχή του σύμπαντος, πώς ξεκίνησε, πώς έχουμε φθάσει εδώ πέρα, και από την άλλη μεριά να γίνονται αυτά που γίνονται στο Παρίσι. Πραγματικά σαλτάρεις και το λέω με όλη τη σημασία της λέξης». Για το θεό και τη θρησκεία «Πάντοτε έλεγα αυτό που έλεγε ο Σπινόζα ότι dues iva natura, θεός είναι η φύση. Ο καθένας έχει στο μυαλό του κάτι διαφορετικό με τον θεό. Δεν βλέπω καμία, δεν υπάρχει ανάγκη στην επιστήμη και μάλιστα εγώ είμαι εναντίον του να μπερδεύουμε την επιστήμη με τον θεό, γιατί εγώ ομολογώ ότι αυτό είναι μια εσωτερική ανάγκη του καθενός. Δηλαδή, ο άλλος έχει ανάγκη να πιστέψει και ο άλλος δεν έχει ανάγκη. Και δεν μιλάω για συγκεκριμένες θρησκείες ή οτιδήποτε. Ακριβώς, αν έχουμε μια μεγάλη αρρώστια, το οποίο είναι ανθρώπινο, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ανθρώπινο; Όλα αυτά έχουν δημιουργηθεί, όλα αυτά ξεκίνησαν με τους μάγους, με τους ανθρωποφάγους και προχωρούσαμε και κάναμε. Όλα αυτά ήταν κατά κάποιον τρόπο η μεγάλη αναζήτηση, το άγχος που έχει ο άνθρωπος να καταλάβει τι γίνεται και σιγά σιγά είχαμε το πολυθεϊκό, πήγαμε στο μονοθεϊκό. Όπως επίσης και μην ξεχναμε ότι η θρησκεία πατάει πάνω στον φόβο του θανάτου, που λέγαμε στην αρχή. Αυτό είναι το βασικό. Η ζωή είναι από εδώ μέχρι εκεί και πρέπει να τη ζήσουμε στο maximum. Και κοινωνικά να μην την αφήνουμε να χάνεται και δημιουργικά». Για το σωματίδιο του Higgs «Λοιπόν, το σωματίδιο του θεού, το σωματίδιο του Higgs, δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια στη φύση. Καταλάβαμε τελικά, πειραματικά πια, το θεωρητικό το είχαμε καταλάβει από το ‘65 , ‘64, την προέλευση της μάζας. Αλλιώς δεν θα ήμασταν εδώ πέρα. Γιατί ξέρετε, αν δεν έχεις μάζα -μάζα ηρεμίας που λέμε πιο σωστά- τότε θα ήταν όλα ενέργεια, θα ήταν σαν τα φωτόνια. Δεν θα μπορούσαν να μαζευτούν μαζί να φτιάξουν τίποτα. Άρα πρέπει να έχουμε αυτό το τι είναι αυτή η υπόσταση, μας το εξηγεί αυτό το σωματίδιο του Higgs, ο μηχανισμός αυτός. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή, αυτό θα μείνει πραγματικά, πολλά μπορεί να πέσουν, αλλά αυτό θα μείνει σημαντικό. Είναι δυνατόν, σύμφωνα με τις θεωρίες τις οποίες έχουμε και πρεσβεύω αυτές τις θεωρίες -δεν λέω ότι είμαι εναντίον- ότι τα πρωτόνια από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να διασπώνται. Βέβαια, μην φοβηθείτε και αυτοκτονήσουμε! Θα διασπώνται σε 1035,36 χρόνια! Δηλαδή έχουμε καιρό. Η ύλη θα εξαφανιστεί. Δεν το έχουμε δει πειραματικά, γιατί γίνονται πειράματα τώρα γι’ αυτό, βγάζουν μεγάλες δεξαμενές με νερό, έχουν πολλά πρωτόνια και προσπαθούν να δουν από εκεί πέρα τι γίνεται. Δεν είναι εξακριβωμένο, αυτό δεν είναι θεμελιωμένο πειραματικά. Σε πολλές όμως από τις θεωρίες μας, αυτό βγαίνει κατευθείαν, δηλαδή σε κοιτάζει στα μάτια ότι θα γίνει αυτό το πράγμα. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο του σύμπαντος, δεν είναι; Είμαστε τυχαία γεγονότα, σε ένα τυχαίο σύμπαν έτσι; Βεβαίως, πρέπει να προστατευτούμε και να υποστηρίξει ο ένας τον άλλο, δεν συζητάμε αυτά τα πράγματα, αλλά τώρα από απόψεως απολύτου αυτής, δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερο ερώτημα από το να καταλάβεις πώς δημιουργήθηκε, πώς εμφανίστηκε το σύμπαν και πώς εξελίχθηκε στηριγμένο σε πειραματικά δεδομένα. Όλα τα άλλα, μου φαίνονται πραγματικά λεπτομέρειες ασήμαντες, ανούσιες». Για την απόσταση της Γης από τον Ηλιο και τη ζωή στον πλανήτη «Αν ήμασταν πιο κοντά θα καιγόμασταν, αν ήμασταν πιο μακριά θα είχαμε παγώσει, δηλαδή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτό που λέμε ζωή. Είμαστε τυχεροί από πολλές απόψεις, οι συμπτώσεις είναι απίστευτες. Άρα λοιπόν, το να υπάρξουμε και να είμαστε και αύριο, θα μπορούσαμε να είμαστε άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου, του οποίου είμαστε εμείς η κορωνίς κατά κάποιον τρόπο, μια συνέχεια. Η δημιουργία γενικότερα μιλάω, η τέχνη, οτιδήποτε, είναι να περάσεις τον καιρό, να μην σκέφτεσαι καθόλου το φόβο του θανάτου. Αυτό το πράγμα, είναι ένα είδος παιχνιδιού στο τέλος, εντός εισαγωγικών. Αυτό νομίζω βοηθάει πάρα πολύ πέρα από το πρόσωπο το ίδιο, νομίζω και το περιβάλλον βοηθάει πάρα πολύ. Γιατί το τονίζουμε συνέχεια μέσα, ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε από εδώ, από την ανατολική Μεσόγειο. Δεν μπορούσε να είχε ξεκινήσει στη Στοκχόλμη ή στο Γκρατς. Λόγω κλίματος κατ’ αρχάς. Όλο αυτό παίζει ρόλο και το τονίζω αυτό το πράγμα, είμαστε προϊόντα και του εαυτού μας, εντάξει, του μπαμπά μας και της μαμάς μας, αλλά είμαστε και προϊόντα και του περιβάλλοντος μας. Και γι’ αυτό ξαναγυρίζω και σταματώ, έχουμε και το περιβάλλον». Πήγα με κόμπλεξ στο Cambridge «Ότι μαθαίναμε γράμματα τότε είναι αλήθεια, όπως το γράφω και στο βιβλίο, ότι είχα τα εφόδια. Παρότι εγώ πήγα εντός εισαγωγικών, με κόμπλεξ σε σχέση με το Cambridge, την Οξφόρδη κ.λ.π. μου άρεσε η Φυσική πολύ. Εντάξει, είχα και την ειδική τρέλα δεν το λέω αυτό, αλλά πάντως πήραμε τα εφόδια. Και αυτό θέλω να πω. Πρέπει να παίρνεις ρίσκα στη ζωή, τα οποία βέβαια είναι μετρημένα, γιατί άμα δεν παίρνεις ρίσκα, δεν παίρνεις και τίποτα. Μπορείς να αποτύχεις αλλά, δεν με νοιάζει». Ποιος είναι ο Νανόπουλος Ο Δημήτριος Νανόπουλος είναι διακεκριμένος Ελληνας φυσικός και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Διετέλεσε ερευνητής στην École Normale Supérieure, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ όπως και στο Cambridge, Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον του Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη. Το κύριο ερευνητικό του έργο ανήκει στο πεδίο της σωματιδιακής φυσικής και της κοσμολογίας. Από τον Ιανουάριο του 2015 είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. http://www.pronews.gr/epistimes/tehnologia/647557_dnanopoylos-i-tilemetafora-einai-efikti-tha-mpainoyme-se-solina-kai-tha[/b]

«Soyuz-2.1β» Στις 20 Νοεμβρίου 2017 οι ειδικοί της Roskosmos εχουν ολοκληρώσει τη συναρμολόγηση του τμήματος κεφαλής του οχήματος εκτόξευσης (πυραύλων) Soyuz-2.1β». Στο κτίριο συναρμολόγησης το διαστημικό σκάφος το fairing ρίκνωσης γίνεται επί της άνω βαθμίδος (RB) «Frigate» με τα διαστημικά οχήματα «Meteor-Μ», «Baumanets» και τους δορυφόρους του ωφέλιμου φορτίου. Η μεταφορά του κεφαλικού χώρου στο συγκρότημα συναρμολόγησης και των δοκιμών του οχήματος εκτόξευσης έχει προγραμματιστεί για τις 21 Νοεμβρίου. Οι ειδικοί των επιχειρήσεων Roscosmos σχεδιάζουν να ολοκληρώσουν τη συναρμολόγηση του διαστημικού πυραύλου μέχρι τις 24 Νοεμβρίου. Η δεύτερη εκτόξευση από το κοσμοδρόμιο EASTERN προγραμματίζεται για τις 28 Νοεμβρίου 2017. Ο RN «Soyuz-2.1β» με ανώτερο στάδιο «Φρεγάτα» θα θέσει σε τροχιά τον ρωσικό δορυφόρο τηλεπισκόπησης (RS) «Meteor-Μ» Το διαστημικό σκάφος παραδόθηκε στον χώρο εκτόξευσης στις 11 Οκτωβρίου 2017. https://www.roscosmos.ru/print/24364/ Οι τροχιές του Integral στο διάστημα 2002-17 Το διαστημικό παρατηρητήριο Integral της ESA περιστρέφεται γύρω από τη Γη για 15 χρόνια, παρατηρώντας τον συνεχώς μεταβαλλόμενο, ισχυρό και έντονα μεταβαλλόμενο κόσμο με χρήση ακτίνων γάμμα, ακτίνων X και ορατό φως. Μελετώντας αστέρια που εκρήγνυνται ως σουπερνόβες, τεράστιες μαύρες τρύπες και, πιο πρόσφατα, ακόμη και ακτίνες γάμμα που συνδέονται με βαρυτικά κύματα, ο δορυφόρος Integral συνεχίζει να διευρύνει την κατανόησή μας για το σύμπαν υψηλής ενέργειας. Αυτή η εικόνα απεικονίζει τις τροχιές του διαστημικού σκάφους από την έναρξή του στις 17 Οκτωβρίου 2002, μέχρι τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους. Το Integral ταξιδεύει σε μια πολύ ιδιόρρυθμη τροχιά. Με την πάροδο του χρόνου, τα πλησιέστερα και πλέον απομακρυσμένα σημεία έχουν αλλάξει, όπως και το επίπεδο της τροχιάς. Η τροχιά του το έφερε σε απόσταση 2.756 χλμ. από το Γη στο πλησιέστερο σημείο της, στις 25 Οκτωβρίου 2011, και σε 159.967 χλμ. στο πιο απομακρυσμένο σημείο, δύο ημέρες αργότερα. Αυτό το είδος τροχιάς παρέχει μακρές περιόδους αδιάκοπης παρατήρησης με σχεδόν σταθερό υπόβαθρο μακριά από τις ζώνες ακτινοβολίας γύρω από τη Γη, οι οποίες διαφορετικά θα παρεμβαίνουν στις ευαίσθητες μετρήσεις του δορυφόρου. Το 2015, οι χειριστές του διαστημικού σκάφους πραγματοποίησαν τέσσερις προωθητικές καύσεις, προσεκτικά σχεδιασμένες για να εξασφαλίσουν ότι η τελική είσοδος του δορυφόρου στην ατμόσφαιρα το 2029 θα ανταποκρίνεται στις κατευθυντήριες γραμμές του Οργανισμού για την ελαχιστοποίηση των διαστημικών συντριμμιών. Η πραγματοποίηση αυτών των ελιγμών τόσο νωρίς ελαχιστοποιεί επίσης τη χρήση καυσίμων, επιτρέποντας στην ESA να εκμεταλλεύεται πλήρως τη διάρκεια ζωής του δορυφόρου. Οι τροχιακές αλλαγές που εισήχθησαν κατά τη διάρκεια αυτών των ελιγμών παρατηρούνται στις μεγάλες αποστάσεις των τροχιών στα αριστερά της εικόνας, που επισημαίνονται με λευκό χρώμα σε αυτήν την επεξηγηματική εκδοχή της εικόνας. http://sci.esa.int/integral/59687-integral-15-years-in-orbit/ Παρακολουθήστε μια ταινία που δείχνει τις τροχιές του Integral http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2017/11/INTEGRAL_Fifteen_years_in_orbit Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον Integral σε αυτό το infographic http://sci.esa.int/integral/59693-integral-celebrating-fifteen-in-space-infographic/ http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/11/Oi_trochihes_toy_Integral_sto_dihastema_2002-17

Δεν είναι πίνακας ζωγραφικής αλλά κοσμικό φαινόμενο! To σκάφος της αποστολής Juno που εξερευνά τον Δία κατέγραψε πραγματικά εκπληκτικές εικόνες από μια τρομερή θύελλα που μαίνεται στο γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Το σκάφος πέρασε πάνω από την θύελλα η οποία προσδίδει στα νέφη εντυπωσιακά χρώματα και έστειλε εικόνες οι οποίες μοιάζουν περισσότερο με... ελαιογραφίες όπως αναφέρουν οι ειδικοί. Στις εικόνες διακρίνεται η θύελλα με τα πιο σκουρόχρωμα νέφη να βρίσκονται πιο βαθιά μέσα στην ατμόσφαιρα. Τα πιο φωτεινά νέφη κατά την άποψη των επιστημόνων της NASA αποτελούνται από κρυστάλλους αμμωνίας ανακατεμένους με νερό σε υγρή αλλά και παγωμένη μορφή. Τα νέφη της καταιγίδας έχουν έκταση 7-12 χλμ και κινούνται με ταχύτητα 60 χλμ/ώρα. Η αποστολή Το σκάφος της NASA κινείται σε κατάλληλη τροχιά για να παρατηρεί τους πόλους του Δία, και ανάμεσα στα άλλα έχει απαθανατίσει πολυάριθμες θύελλες να μαίνονται στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Η εικόνα που έδωσε στην δημοσιότητα η NASA ελήφθη στα τέλη Οκτωβρίου και έχει υποστεί επεξεργασία που ενισχύει τις χρωματικές διαφορές για να αναδειχθεί η εντυπωσιακή ποικιλία στην ταραγμένη ατμόσφαιρα του Δία. Το Juno, το οποίο εκτοξεύτηκε το 2005 και έφτασε στο σύστημα του Δία το 2016, έχει στόχο να μετρήσει τη σύσταση του πλανήτη και το βαρυτικό και μαγνητικό του πεδίου. Θα αναζητήσει επίσης στοιχεία για τον σχηματισμό του μεγαλύτερου πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα και θα προσπαθήσει να απαντήσει στο παλιό ερώτημα του εάν ο Δίας έχει συμπαγή πυρήνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=917383

Ενας μελλοθάνατος εξωπλανήτης. Για μια ακόμη φορά οι αστρονόμοι μένουν έκπληκτοι από την ποικιλία των πλανητών που υπάρχουν στο Σύμπαν. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι επιστήμονες μην έχοντας άλλα διαθέσιμα στοιχεία θεωρούσαν ότι πάνω κάτω όλα τα πλανητικά συστήματα στο Σύμπαν είναι παρόμοια σε δομή και χαρακτηριστικά με το ηλιακό μας σύστημα και ότι επίσης τα είδη πλανητών είναι λίγο πολύ αυτά που γνωρίζουμε από τους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Τα διαστημικά τηλεσκόπια και οι νέες μέθοδοι παρατήρησης οδήγησαν στην ανακάλυψη περίπου 6 χιλιάδων εξωπλανητών και καθημερινά ανακαλύπτονται καινούργιοι. Οπως διαπιστώθηκε υπάρχει μια τεράστια ποικιλία πλανητικών συστημάτων αλλά και ειδών πλανητών. Εντοπίζονται εξωπλανήτες με χαρακτηριστικά που εντυπωσιάζουν αλλά και πονοκεφαλιάζουν τους επιστήμονες. Πριν από λίγες μόλις μέρες εντοπίστηκε ένας πλανήτης που σύμφωνα με τα υπάρχοντα πλανητικά μοντέλα δεν θα έπρεπε κανονικά να υπάρχει.... Πριν από λίγα 24ωρα ανακοινώθηκε ταυτόχρονα ο εντοπισμός δύο ακόμη εξωπλανητών με πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Καταδικασμένος Ο ένας εξ αυτών έλαβε την κωδική ονομασία HD76920b, βρίσκεται σε απόσταση 587 ετών φωτός από εμάς και έχει μάζα τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. Είναι δηλαδή ένας πραγματικά τεράστιος πλανήτης. Ο εξωπλανήτης αυτός εντυπωσιάζει τους επιστήμονες με την εξαιρετικά εκκεντρική τροχιά του η οποία θυμίζει αυτή των κομητών. Ο πλανήτης δεν κινείται σε μια σφαιρική τροχιά γύρω από το μητρικό του άστρο αλλά ακολουθεί μια τροχιά που σε ένα της στάδιο απομακρύνει πολύ τον πλανήτη από το άστρο και στην συνέχεια τον οδηγεί σε απόσταση αναπνοής από αυτό. Οι ειδικοί που μελετούν το φαινόμενο υποστηρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου το άστρο σε μια από τις κοντινές επισκέψεις του πλανήτη σε αυτό θα καταφέρει να τον... αρπάξει και να τον καταπιεί! Η ανακάλυψη όπως είναι ευνόητο προσφέρει νέα στοιχεία για τον σχηματισμό πλανητών αλλά και τα χαρακτηριστικά που μπορεί αυτοί να έχουν. Καυτή Σούπερ Γη Ο δεύτερος εξωπλανήτης είναι πιο κοντινός αφού βρίσκεται σε απόσταση 40 ετών φωτός από εμάς και ανήκει στη κατηγορία των λεγόμενων «Σούπερ Γαιών». Πρόκειται για πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο ή κοντινό με αυτό της Γης, μεγέθη που οι επιστήμονες θεωρούν ότι ευνοούν την ανάπτυξη φιλικών στη ζωή συνθηκών. Ο 55 Cancri έχει μέγεθος δύο φορές μεγαλύτερο από αυτή της Γης και είναι πιθανώς βραχώδης αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σύμφωνα με τους επιστήμονες που τον μελετούν ο πλανήτης αυτός διαθέτει μια ατμόσφαιρα που μοιάζει αρκετά με αυτή της Γης αφού διαθέτει άζωτο, νερό και πιθανώς οξυγόνο. Βέβαια οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στον πλανήτη είναι μάλλον απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής αφού κυμαίνονται από 2200-1400 βαθμούς Κελσίου. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα από τους πιο ενδιαφέροντες εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα αφού είναι και αρκετά κοντά σε εμάς αλλά διαθέτει πιθανώς και πολύ κοντινά χαρακτηριστικά με αυτά της Γης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=917377

Εταίρος της AAAS εξελέγη ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Κοντογιάννης. Ο Δημήτρης Κοντογιάννης, καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τέξας και του Αντικαρκινικού Κέντρου MD Anderson, επελέγη από την Αμερικανική Εταιρεία για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) να γίνει εταίρος της. Η εκλογή ενός επιστήμονα ως εταίρου (fellow) της AAAS από τα ήδη υπάρχοντα μέλη της αποτελεί μια παράδοση που ξεκίνησε από την ίδρυσή της το 1874 και αποτελεί σημαντική τιμή για τον επιστημονικό κόσμο στις ΗΠΑ. Η AAAS είναι σήμερα η μεγαλύτερη στον κόσμο επιστημονική εταιρεία και, μεταξύ άλλων, εκδίδει το κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science. Ο Δ. Καραγιάννης έχει αναπτύξει σημαντικό ερευνητικό έργο για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων κατά των μυκήτων και νέων μεθόδων διάγνωσης των λοιμώξεων εξαιτίας των εν λόγω παθογόνων μικροοργανισμών. Αποφοίτησε τo 1987 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια μετεκπαιδεύθηκε στο Ιατρικό Κολέγιο Baylor του Πανεπιστημίου του Τέξας, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στο Βιοϊατρικό Ινστιτούτο Whitehead. Θεωρείται ο κορυφαίος ειδικός στον κόσμο στις μυκητιάσεις και ένας από τους δύο σημαντικότερους μυκητολόγους ερευνητές παγκοσμίως, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερες από 500 επιστημονικές δημοσιεύσεις και πολλές βραβεύσεις. Η επίσημη εισδοχή του στην AAAS θα πραγματοποιηθεί σε ειδική τελετή το Φεβρουάριο του 2018. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176336 Πέθανε ο κορυφαίος έλληνας βιολόγος Φώτης Καφάτος. Την τελευταία του πνοή άφησε στις 18 Νοεμβρίου στο Ηράκλειο Κρήτης ο κορυφαίος Έλληνας βιολόγος Φώτης Καφάτος, ένας επιστήμονας με σημαντικό ερευνητικό έργο και διεθνές κύρος. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1940 και σπούδασε στα αμερικανικά πανεπιστήμια Κορνέλ και Χάρβαρντ (στο δεύτερο έγινε στα 29 του χρόνια ο νεότερος καθηγητής στην ιστορία του ιδρύματος). Στην επιστημονική διαδρομή του έκανε πολλές σημαντικές ανακαλύψεις στη μοριακή βιολογία και στη γενετική, αφήνοντας το αποτύπωμά του τόσο στη θεωρητική όσο και στην εφαρμοσμένη βιολογία. Μεταξύ άλλων, η ερευνητική ομάδα του ήταν η πρώτη που κλωνοποίησε το γονίδιο ενός θηλαστικού, ενώ συνέβαλε καθοριστικά στη μελέτη του κουνουπιού φορέα της ελονοσίας. Μεταξύ 1972-1980 οργάνωσε και αναθεώρησε το πρόγραμμα σπουδών ως καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη δεκαετία του 1980 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), όπου το 1982 ίδρυσε το Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (ΙΜΒΒ). Το 1994 και έως το 2005 ανέλαβε γενικός διευθυντής στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας (EMBL) στη Χαϊλδεβέργη, ενώ το 2006 μετακινήθηκε στο Imperial College του Λονδίνου ως καθηγητής και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας. Μεταξύ 2007-2010 διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Ερευνών (ERC). Η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων (ΠΕΒ) έχει θεσμοθετήσει το «Βραβείο Αριστείας στη Βιολογία - Φώτης Καφάτος» που απονέμεται κάθε δύο χρόνια. Σχετική ανακοίνωση για το θάνατό του εξέδωσε το Ινστιτούτο ΙΜΒΒ του ΙΤΕ, καθώς και ψήφισμα το πρυτανικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έγραψε στο Twitter: «Ο Φώτης Καφάτος, ένας από τους σημαντικότερους μοριακούς βιολόγους διεθνώς και ένας από τους θεμελιωτές του Πανεπιστημίου Κρήτης, έφυγε από τη ζωή αφήνοντας μεγάλη κληρονομιά στους φοιτητές και τους συναδέλφους του. Συλλυπητήρια στους οικείους του». Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης έγραψε στο Twitter: «Ο Φώτης Καφάτος ήταν ένας κορυφαίος επιστήμονας, σπουδαίος δάσκαλος και πάντα παθιασμένος με την Κρήτη! Μακάρι πόλλοι νεότεροι να ακολουθήσουν τα βηματά του». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500175926

Πολύ παράξενος ο αστεροειδής που επισκέφθηκε το ηλιακό μας σύστημα. Πραγματικά πολύ παράξενος ήταν ο πρώτος αστεροειδής που επισκέφθηκε το ηλιακό μας σύστημα, προερχόμενος από το διαστρικό χώρο. Οι αστρονόμοι που τον παρακολούθησαν με το «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, ανακάλυψαν ότι το σχήμα του είναι πολύ μακρύ και πεπλατυσμένο, μοιάζοντας με μακρύ διαστημόπλοιο. Πρόκειται για ένα από τα πιο επιμήκη αντικείμενα που έχουν ποτέ παρατηρηθεί στο διάστημα, καθώς το μήκος του εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιο του πλάτους του. Κανείς αστεροειδής ή κομήτης έως τώρα δεν έχει βρεθεί να έχει τέτοιες διαστάσεις. Έχει μήκος περίπου 400 μέτρων, σκούρα κοκκινωπή απόχρωση, περιστρέφεται πολύ γρήγορα γύρω από τον εαυτό του και υφίσταται δραματικές μεταβολές στη φωτεινότητά του, ενώ δεν εκλύει καθόλου σκόνη γύρω του. Πιθανώς έχει μεγάλη πυκνότητα και μάλλον αποτελείται από πετρώματα και μέταλλα, χωρίς καθόλου νερό ή πάγο. Ο ασυνήθιστος αστεροειδής Α/2017 U1, που είχε ανακαλυφθεί στις 19 Οκτωβρίου (αρχικά είχε θεωρηθεί κομήτης) και βαφτίστηκε «Οουμουαμούα» (στη χαβανέζικη διάλεκτο σημαίνει «αγγελιαφόρος από μακριά που φθάνει πρώτος»), δεν είναι πια ορατός από τη Γη, καθώς συνεχίζει το ταξίδι του και δεν αναμένεται να τον ξαναδούμε. Αν και γεννήθηκε γύρω από κάποιο άλλο άστρο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια έχει γίνει ένας «περιπλανώμενος» του γαλαξία μας, χωρίς να είναι βαρυτικά προσκολλημένος σε κανένα σύστημα άστρου. Κάπως έτσι, πέρασε περαστικός και από τη γειτονιά μας. «Εδώ και δεκαετίες είχαμε υποθέσει θεωρητικά ότι τέτοια διαστρικά αντικείμενα υπήρχαν εκεί έξω και τώρα, για πρώτη φορά, έχουν άμεσες ενδείξεις ότι όντως υπάρχουν», δήλωσε ο Τόμας Ζουρμπούχεν της NASA. Οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων ο Ρομπ Γουέρικ του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης, ο οποίος τον ανακάλυψε με το τηλεσκόπιο Pan-STARSS και του έδωσε χαβανέζικο όνομα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature. https://www.nature.com/articles/nature25020 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176326

19 χρόνια Διεθνής Διαστημικός Σταθμός!!! Στις 20 Νοεμβρίου 1998 ξεκίνησε η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Από το κοσμοδρόμιο Baikonur πραγματοποιήθηκε μια επιτυχημένη εκτοξευση του Proton LV με την πρώτη μονάδα του ISS - Functional Cargo Block (FGB) "Zarya". Σήμερα, το ISS είναι το μεγαλύτερο διεθνές έργο, ένας επανδρωμένος τροχιακός σταθμός που χρησιμοποιείται ως πολυδύναμο διαστημικό ερευνητικό συγκρότημα. Σε αυτό το παγκόσμιο έργο συμμετεχουν οι διαστημικοί οργανισμοί ROSKOSMOS, NASA (ΗΠΑ), JAXA (Ιαπωνία), CSA (Καναδάς), ESA (ευρωπαϊκές χώρες). ΚΥΡΙΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥ.-ΟΝΟΜΑΣΙΑ-ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ-ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ. Συγκρότημα λειτουργικού φορτίου "Dawn"-ФГБ-20.11.1998 — Μονάδα σύνδεσης ενότητας-NODE1-04.12.1998-07.12.1998 Μονάδα εξυπηρέτησης "Zvezda"-СМ-12.07.2000-26.07.2000 Εργαστηριακό δομοστοιχείο Destiny-LAB-08.02.2001-10.02.2001 Αναζήτηση αίθουσας πύλης-A/L-12.07.2001-15.07.2001 Αποβάθρα σύνδεσης "Pierce"-СО1-15.09.2001-17.09.2001 Μονάδα σύνδεσης "Harmony"-NODE2-23.10.2007-26.10.2007 Εργαστήριο "Columbus"-COL-07.02.2008-12.02.2008 Μονάδα φορτίου (1ο στοιχείο δομοστοιχείου "Kibo")-ELM-PS-11.03.2008-14.03.2008 Ερευνητική ενότητα "Kibo"-JEM-01.06.2008-03.06.2008 Μικρή ερευνητική ενότητα "Αναζήτηση"-МИМ2-10.11.2009-12.11.2009 Κατοικημένη μονάδα "Χαλαρότητα"-NODE3-08.02.2010-12.02.2010 Μονάδα επισκόπησης "Domes"-cupola-08.02.2010-12.02.2010 Μικρή ερευνητική ενότητα "Dawn"-МИМ1-14.05.2010-18.05.2010 Πολυλειτουργική ενότητα "Leonardo"РММ-24.05.2010-01.03.2011 Μονάδα δοκιμής-BEAM-10.04.2016-16.04.2016 ΝΕΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ. Πολυλειτουργική μονάδα εργαστηρίου "Επιστήμη"-МЛМ-2017 Μονάδα γενικής χρήσης-УМ-2018 Επιστημονική και ενεργειακή ενότητα-НЭМ-2019 https://www.roscosmos.ru/202/

Επελέγησαν οι 13 πρώτοι στόχοι του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Ο πλανήτης Δίας, οργανικά σωματίδια σε νεφελώματα όπου «γεννιούνται» άστρα και μακρινοί γαλαξίες, βρίσκονται μεταξύ των πρώτων στόχων του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, που θα αρχίσει να αποστέλλει δεδομένα για αυτά όταν «στρέψει το βλέμμα» του προς το σύμπαν το 2019. Σύμφωνα με ανακοινώσεις του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος) και της NASA, τα συγκεκριμένα «πρώιμα» προγράμματα, που επελέγησαν από πάνω από 100 προτάσεις, κατόπιν επεξεργασίας από την αστρονομική κοινότητα. Στα συγκεκριμένα προγράμματα έχουν δοθεί περίπου 500 ώρες χρόνου παρατήρησης, και θα αξιοποιούν και τα τέσσερα από τα εξελιγμένα επιστημονικά όργανα του διαστημικού τηλεσκοπίου. Το James Webb αποτελεί συνεργασία μεταξύ της NASA, του ΕΟΔ και της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Πέρα από τον πύραυλο Ariane, με τον οποίο το τηλεσκόπιο θα εκτοξευτεί το 2019, η Ευρώπη συμβάλλει στο πρόγραμμα με δύο από τα τέσσερα επιστημονικά όργανα. Κατά τη διάρκεια της αποστολής του, που θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε χρόνια, το James Webb θα ασχοληθεί με θέματα- κλειδιά της σύγχρονης αστρονομίας, μελετώντας το σύμπαν πέρα από αυτά που μπορεί να δει ο προκάτοχός του, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble. Μεταξύ των στόχων του περιλαμβάνονται ο εντοπισμός των πρώτων γαλαξιών στο σύμπαν και η μελέτη της εξέλιξής τους, περιλαμβανομένων των κολοσσιαίων μαύρων τρυπών που βρίσκονται στα κέντρα τους. Αναμένεται να «χτίσει» πάνω στις παρατηρήσεις του Hubble, εξετάζοντας γαλαξίες το φως των οποίων έχει επεκταθεί σε υπέρυθρα μήκη κύματος εξαιτίας της διαστολής του διαστήματος- παρατηρήσεις πέρα από τις δυνατότητες του Hubble- παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες στους αστρονόμους. Επίσης, θα διερευνήσει τη γένεση νέων άστρων και των πλανητικών συστημάτων και θα μελετήσει πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και άλλων αστρικών συστημάτων, για την καλύτερη κατανόηση της προέλευσης της ζωής στον πλανήτη μας. Μάλιστα, το James Webb θα είναι σε θέση να αναλύσει τη σύνθεση των ατμοσφαιρών των εξωπλανητών, δίνοντας στοιχεία σχετικά με το κατά πόσον είναι δυνάμει κατοικήσιμοι ή όχι. Σε αρχική φάση πάντως, οι αστρονόμοι θα επικεντρωθούν σε αέριους γίγαντες μεγέθους Δία- σημειώνεται πως τα στοιχεία από τις παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου θα δημοσιοποιούνται άμεσα. http://www.naftemporiki.gr/story/1296243/epelegisan-oi-13-protoi-stoxoi-tou-diastimikou-tileskopiou-James-webb

Αστρονόμοι στέλνουν μήνυμα προς τους εξωγήινους. Στις 16 Νοεμβρίου του 1974 από το ραδιοτηλεσκόπιο του Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο στάλθηκε μήνυμα προς ένα απομακρυσμένο σύμπλεγμα αστέρων. Ο (όποιος) αποδέκτης του μηνύματος θα έβλεπε πληροφορίες για το ηλιακό μας σύστημα, στοιχεία για την δομή του DNA, εικόνες του ανθρώπου και γενικά διάφορες πληροφορίες για την Γη και τους κατοίκους της. Για να εορταστεί η επέτειος των 43 ετών τα στελέχη του METI, ενός διεθνούς οργανισμού που ασχολείται με την προσπάθεια επικοινωνίας με εξωγήινους αποφάσισαν να στείλουν ένα νέο μήνυμα επικοινωνίας με κάποιο νοήμονα πολιτισμό. Οι αποστολείς του νέου μηνύματος είχαν σε σχέση με τους συναδέλφους τους το 1974 το προνόμιο να έχουν στην διάθεσή τους πολύ περισσότερα στοιχεία για το τι υπάρχει… εκεί έξω και να επιλέξουν τον παραλήπτη. Τα τελευταία χρόνια ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων και των πολύ ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων σε συνδυασμό με την ανάπτυξη νέων μεθόδων ανάλυσης δεδομένων έχουν οδηγήσει στην ανακάλυψη χιλιάδων εξωπλανητών και άστρων που ίσως διαθέτουν πλανητικά συστήματα. Έτσι τα στελέχη αποφάσισαν να στείλουν το μήνυμα τους στο άστρο GJ 273, γνωστό και ως άστρο Luyten, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 ετών φωτός στον αστερισμό του Μικρού Κύωνα. Πρόκειται για ένα ερυθρό νάνο γύρω από τον οποίο πριν από λίγους μήνες οι αστρονόμοι εντόπισαν να κινούνται δύο πλανήτες. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η θέση των πλανητών σε σχέση με το μητρικό τους άστρο είναι τέτοια που τους καθιστά πιθανώς φιλόξενους στην ζωή. Το περιεχόμενο Τα στελέχη του ΜΕΤΙ αποφάσισαν να στείλουν πιο σύνθετες πληροφορίες στους πιθανούς παραλήπτες από ότι το προηγούμενο μήνυμα. Το νέο μήνυμα της ανθρωπότητας περιέχει στοιχεία αριθμητικής, μαθηματικών, γεωμετρίας και τριγωνομετρίας. Περιέχει δεδομένα για τα ραδιοκύματα τα οποία μεταφέρουν το μήνυμα και επίσης περιέχει στοιχεία για το πώς μετράμε τον χρόνο χρόνο ώστε να διαπιστώσουμε σε περίπτωση που υπάρξει απάντηση αν οι παραλήπτες αντιλαμβάνονται την έννοια του χρόνου όπως εμείς. Όπως αναφέρουν τα στελέχη του ΜΕΤΙ αν το μήνυμα παραληφθεί από κάποιον νοήμονα πολιτισμό και αποφασίσει να απαντήσει η απάντηση αυτή θα φτάσει σε εμάς σε περίπου 25 έτη. Ας περιμένουμε λοιπόν… Ο αντίλογος Η ιδέα της αποστολής μηνυμάτων στο διάστημα ήταν πάντοτε αμφισβητούμενη, ακόμη και μέσα στην κοινότητα SETI. Καταρχάς δεν είναι καθόλου σαφές για το ποιος νομιμοποιείται να μιλήσει για την ανθρωπότητα. Μια άλλη ανησυχία είναι ο πιθανός κίνδυνος από την προσέγγιση των εξωγήινων. Ο φυσικός Stephen Hawking και άλλοι προειδοποίησαν σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της αντιμετώπισης ενός εξωγήινου πολιτισμού – υπογραμμίζοντας ότι ένας τέτοιος πολιτισμός θα είναι σίγουρα αρκετά παλαιότερος και πολύ πιο προηγμένος τεχνολογικά από τον δικό μας. Ο Dan Werthimer, ερευνητής του SETI στο Berkeley, δήλωσε ότι «το 98% των αστρονόμων και των ερευνητών του SETI, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, πιστεύουν ότι το ΜΕΤΙ είναι δυνητικά επικίνδυνο κι όχι μια καλή ιδέα. Είναι σαν να φωνάζετε σε ένα δάσος χωρίς να ξέρετε αν υπάρχουν εκεί τίγρεις, λιοντάρια, αρκούδες ή άλλα επικίνδυνα ζώα!» https://physicsgg.me/2017/11/17/%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-toyw-%ce%b5%ce%be%cf%89/

Πως φαίνεται ένας μετεωρίτης από κοντά. Τα διαστημικά ταξίδια, εκτός και αν υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις στα επόμενα χρόνια, θα παραμείνουν απλησίαστα για την πλειονότητα των πολιτών, οπότε η μόνη μας επαφή με το σύμπαν και τους γαλαξίες θα είναι μέσω τηλεσκοπίων. Κοιτώντας το νυκτερινό ουρανό, μια βροχή μετεωριτών είναι πραγματικά ένα μοναδικό γεγονός. Όμως, το ακριβώς ίδιο συμβάν προκαλεί δέος αν βρίσκεσαι στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Ιταλός Paulo Nespoli Πάολο Νεσπόλι κατάφερε να «συλλάβει» τη στιγμή που ένας μετεωρίτης αναφλέγεται καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Paolo Nespoli ✔ @astro_paolo And here a closer look! Make a wish... I already did 😉 // E qui visto da più vicino! Esprimete un desiderio... Io l'ho già fatto 😉 #VITAmission 10:10 PM - Nov 16, 2017 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176061#ref=newsroombox

ISS-54/55 Τα μέλη του κύριου πληρωματος(Anton Shkaplerov και Scott Tingle) και των αντιγράφων ασφαλείας (Sergey Prokop και Αλέξανδρος Gerst) ISS-54/55 περάσαν τον προσομοιωτή εξετάσεων για την χειροκινητη επαναπροσέγγιση.Σύμφωνα με προγραμμα το διαστημικό σκάφος προσεγγίζει το ISS στην αυτόματη λειτουργία, και ο χειροκίνητος έλεγχος του πληρώματος γίνεται σε περίπτωση ανωμαλίας με οδηγίες από την Mission Control Center. Ωστόσο, κάθε κοσμοναυτης θα πρέπει να μπορεί να το λειτουργεί σε χειροκίνητη λειτουργία. Για να αναπτύξουν τις δεξιότητες το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο δεξιοτήτων πραγματοποιείται στον προσομοιωτή «Don-Ένωση», το οποίο παρέχει ρεαλιστική απεικόνιση και τη διαμόρφωση των συστημάτων, του εξοπλισμού και κινητήρων. Η προσομοίωση της προσέγγισης διεξάγεται σύμφωνα με τους πραγματικούς φορείς σύγκλισης, όπως σε πτήση πραγματικού διαστήματος. Η μετάβαση σε χειροκίνητο έλεγχο είναι δυνατή σε δύο μεγάλα απρόβλεπτα γεγονοτα- αποτυχία πλω ψηφιακό υπολογιστή ή αποτυχία του συστήματος «Kurs-ΟΝ», όταν δεν υπάρχει εύρος μέτρησης και την ταχύτητα, καθώς και κατευθύνεται από MCC. Για να μεταβεί στις συνθήκες χειροκίνητου έλεγχου πρέπει να διεξάγεται - δηλαδή, το διαστημικό σκάφος ελέγχεται από τις λαβές, το πλήρωμα του ISS θεωρεί το πλήρη διάνυσμα της ταχύτητας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 9 m / c, Flyby με τον σταθμό σύνδεσης και πρέπει να γίνεται στο φως. Η εκπαίδευση αρχίζει πάντα με την αυτόματη λειτουργία και το πλήρωμα δεν ξέρει τι θα συμβεί και πότε θα συμβεί. Πρέπει να αναγνωρίσει το πρόβλημα εγκαίρως, να το αναφέρει στη Γη, να παει σε χειροκίνητο έλεγχο και να εκτελέσει ένα πρόγραμμα πτήσης.Η εκτίμηση λειτουργίας γίνεται από τις παραμέτρους (απόσταση από το σταθμό υποδοχής, η ακτινική ταχύτητα, η γραμμή ταχύτητα της όρασης), η κατανάλωση καυσίμου από την έναρξη της μετάβασης στο εγχειρίδιο χειροκινητης λειτουργίας , καθώς και τη λειτουργία του χρόνου εκτέλεσης. https://www.roscosmos.ru/print/24354/

«Luna-17»με «Lunokhod-1» Στις 10, Νοεμβρίου του 1970 ο πύραυλος «Proton-K» εθεσε τον αυτόματο σταθμό «Luna 17» με μια αυτοκινούμενη αυτόματη συσκευή «Lunokhod 1» σε ένα ενδιάμεσο κυκλο τροχιάς της γης. Έχοντας κάνει ενα μερικο κύκλο γύρω από τη Γη οδήγηθηκε στην τροχιά πτήσης προς το φεγγάρι. Στις 12 και 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν προγραμματισμένες διορθώσεις της διαδρομής πτήσης. Στις 15 Νοεμβρίου, ο σταθμός εισήλθε στην τροχιά της Σελήνης. Στις 16 Νοεμβρίου, η διαδρομή πτήσης διορθώθηκε. Σε 6 ώρες, 46 λεπτά 50 δευτερόλεπτα ωρα Μόσχας ο «Luna 17» στις 17 Νοεμβρίου προσγειώθηκε με ασφάλεια στη θάλασσα των Βροχων. Μετά την ανάλυση της εντολής που έχει εκδοθεί, και στις 17 Νοεμβρίου στο 9 της 28 λεπτά κινητήριας μηχανής «Lunokhod 1» έχει μετακινηθεί προς τα κάτω στο σεληνιακό έδαφος. Η δημιουργία και η εκτόξευση του σεληνιακού αυτοπροωθούμενου οχήματος έγινε ένα σημαντικό στάδιο στην μελέτη του φεγγαριού. Η ιδέα της δημιουργίας ενός σεληνιακού rover γεννήθηκε το 1965 στην OKB-1 (τώρα RSC Energia μετά τον SP Korolev). Στο πλαίσιο της Σοβιετικής σεληνιακής εκστρατείας δόθηκε μια σημαντική θέση στο lunokhod. Δύο rover έπρεπε να εξετάσουν λεπτομερώς τις προβαλλόμενες περιοχές προσγείωσης στο φεγγάρι και να χρησιμεύσει ως φάροι του σεληνιακού αποβατικου σκάφους. Προγραμματίστηκε επίσης η χρήση του σεληνιακού rover για τη μεταφορά του αστροναύτη στην επιφάνεια της Σελήνης.Αποτελούντο από δύο βασικά μέρη: οκτώ τροχοί και σφραγισμένο δοχείο οργάνων. Κάθε ένας από τους οκτώ τροχούς του πλαισίου οδηγούσε και είχε ένα ηλεκτρικό κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο του τροχού. Το δοχείο οργανων Rover ήταν του επιστημονικού εξοπλισμού, εκτός από τα συστήματα παροχής υπηρεσιών: το μέσο για την ανάλυση της χημικής σύνθεσης του σεληνιακού εδάφους, το όργανο για τη μελέτη των μηχανικών ιδιοτήτων του εδάφους, του εξοπλισμού, ραδιομετρικές, x-ray τηλεσκόπιο και αντανακλαστήρα λέιζερ γαλλική σημείο προέλευσης για τη μέτρηση αποστάσεων. Το δοχείο έχει ένα σχήμα κόλουρου κώνου, όπου η άνω βάση του κώνου που εξυπηρετούν καλοριφέρ-ψύκτη για την εκκένωση της θερμότητας, υπήρξε μια μεγαλύτερη διάμετρο από το κάτω. Κατά τη διάρκεια της ημερας του φεγγαριού, το ψυγείο ήταν κλειστό με καπάκι.Η εσωτερική επιφάνεια του καλύμματος καλύφθηκε με φωτοκύτταρα της ηλιακής μπαταρίας, η οποία παρείχε την επαναφόρτιση της μπαταρίας κατά τη διάρκεια της σεληνιακής ημέρας. Στη θέση λειτουργίας το ηλιακό πάνελ μπορεί να τοποθετηθεί σε διαφορετικές γωνίες στην περιοχή από 0-180 μοίρες, ώστε να γίνεται καλύτερη η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας σε διαφορετικά ύψη πάνω σεληνιακό ορίζοντα της. Ηλιακή μπαταρία και η εργασία με αυτό σε πολύπλοκες χημικές μπαταρίες χρησιμοποιήθηκαν για να τροφοδοτήσει το πλήθος μονάδων και τα επιστημονικά όργανα του rover. Συνολικό βάρος Rover ήταν 756 kg, το μήκος του με ένα ανοιχτό καπάκι Solar 4,42 m, πλάτος 2,15 m, ύψος 1,92 μ. Είχε σχεδιαστεί για να 3 μήνες λειτουργίας στην επιφάνεια της σελήνης. Το Lunokhod ελέγχθηκε εξ αποστάσεως από τη Γη από το Κέντρο Απομακρυσμένων Διαστημικών Επικοινωνιών. Για να το διαχειριστεί, προετοιμάστηκε ένα ειδικό πλήρωμα, το οποίο περιλάμβανε έναν κυβερνήτη, έναν οδηγό, έναν πλοηγό, έναν χειριστή και έναν μηχανικό πτήσης. Πλήρωμα επιλέχθηκαν από τον στρατό, οι οποίοι δεν ειχαν την εμπειρία της οδήγησης ενός οχήματος το οποίο επρεπε να βιώσουν την επιρροή του κατά την εργασία με την Lunokhod. Τα επιλεγμένα στελέχη υποβλήθηκαν σε ιατρική εξέταση το ίδιο με τους κοσμοναύτες, θεωρητική κατάρτιση και πρακτική κατάρτιση σε ειδική lunodrome στην Κριμαία, το οποίο ήταν πανομοιότυπο με το σεληνιακό έδαφος με κοιλότητες, κρατήρες, σφάλματα, χαλαρές πέτρες διαφόρων μεγεθών. https://www.roscosmos.ru/24341/