Δροσος Γεωργιος

Ανιχνεύθηκαν πολύπλοκα οργανικά μόρια στον Εγκέλαδο. Αμερικανοί και γερμανοί επιστήμονες, οι οποίοι ανέλυσαν στοιχεία του σκάφους Cassini της NASA, ανακάλυψαν ότι μεγάλα πολύπλοκα οργανικά μόρια, πλούσια σε άνθρακα, εκτινάσσονται από ρωγμές στην παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου, του δορυφόρου του Κρόνου. Η ανακάλυψη δείχνει ότι ο Εγκέλαδος -περισσότερο από κάθε άλλο πλανήτη ή δορυφόρο πέρα από τη Γη- πληρεί τις βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής (νερό, ενέργεια, οργανικές ουσίες). Νωρίτερα, τον Οκτώβριο του 2015, το Cassini είχε ανιχνεύσει μοριακό υδρογόνο στον πίδακα του Εγκέλαδου, ενώ ακόμη παλαιότερα στοιχεία του ίδιου σκάφους είχαν οδηγήσει τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας μεγάλος υπόγειος ωκεανός νερού, που περιβάλλει τον βραχώδη πυρήνα του. Το υδρογόνο αποτελεί πηγή χημικής ενέργειας που μπορεί να θρέψει μικρόβια στους ωκεανούς της Γης και κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβαίνει επίσης στον Εγκέλαδο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον διαστημικό επιστήμονα δρα Κρίστοφερ Γκλάιν του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, http://www.in.gr/2018/06/28/tech/anixneythikan-polyploka-organika-moria-ston-egkelado/ εκτιμούν ότι τα οργανικά μόρια προέρχονται πιθανότατα από χημικές αντιδράσεις ανάμεσα στο βραχώδη πυρήνα του δορυφόρου και στο ζεστό νερό του υπόγειου ωκεανού του. «Για μια ακόμη φορά ο Εγκέφαλος μας ξάφνιασε τελείως. Μέχρι σήμερα είχαμε ανιχνεύσει τα απλούστερα οργανικά μόρια, που περιέχουν μόνο λίγα άτομα άνθρακα. Τώρα βρήκαμε μεγάλα οργανικά μόρια, πάνω από δέκα φορές βαρύτερα από ό,τι το μεθάνιο», δήλωσε ο Γκλάιν. Όπως είπε, «με την ανακάλυψη πολύπλοκων μορίων να αναδίδονται από τον υγρό ωκεανό νερού που διαθέτει, αυτός ο δορυφόρος είναι το μόνο σώμα πέρα από τη Γη, το οποίο είναι γνωστό ότι ικανοποιεί ταυτόχρονα όλες τις βασικές απαιτήσεις της ζωής, όπως την ξέρουμε». Τα νέα στοιχεία είχαν συλλεχθεί και σταλεί στη Γη από το Cassini, προτού αυτό αυτοκαταστραφεί στην ατμόσφαιρα του Κρόνου το φθινόπωρο του 2017. Το σκάφος πήρε δείγματα από τον πίδακα υλικών, ο οποίος εκτινάσσεται από το υπέδαφος του Εγκέλαδου. Η μετέπειτα ανάλυση με φασματομετρία μάζας αποκάλυψε την ύπαρξη των πολύπλοκων οργανικών μορίων. Στο μέλλον κάποιο άλλο σκάφος μπορεί να περάσει μέσα από τον πίδακα του Εγκέλαδου και να συλλέξει περισσότερα στοιχεία, που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να καταλάβουν τον τρόπο δημιουργίας των οργανικών μορίων και κατά πόσο αυτά μπορεί να έχουν βιολογική προέλευση, δηλαδή από κάποιους μικροοργανισμούς. http://www.in.gr/2018/06/28/tech/anixneythikan-polyploka-organika-moria-ston-egkelado/

Πως παράγουμε μιόνια. Τo μιόνια (από το ελληνικό γράμμα μ) είναι ασταθές στοιχειώδες σωματίδιο παρόμοιο με το ηλεκτρόνιο, με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο και spin 1⁄2. Χαρακτηρίζεται ως λεπτόνιο, όπως το ηλεκτρόνιο, το ταυ, και τα τρία αντίστοιχα νετρίνα (νμ, νe, ντ). Ο μέσος χρόνος ζωής του είναι περίπου 2.2 µs. Όπως όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, το μιόνιο έχει ένα αντίστοιχο αντισωμάτιο αντίθετου φορτίου αλλά ίσης μάζας και spin: το αντιμιόνιο (αποκαλείται και θετικό μιόνιο). Τα μιόνια συμβολίζονται με μ− και τα αντιμιόνια με μ+. Το βίντεο διάρκειας ενός λεπτού που ακολουθεί, μας δείχνει πως παράγονται τα μιόνια: https://physicsgg.me/2019/01/24/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b3%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1/

Η «μουσική» των νετρίνων. Μια συνεργασία μεταξύ Τέχνης και Επιστήμης στο Νότιο Πόλο Πρόκειται για μια ταινία διάρκειας περίπου 5 λεπτών που δημιουργήθηκε από διαδοχικές φωτογραφίες, κατά την διάρκεια 24 ωρών στο Νότιο Πόλο, ενώ ταυτόχρονα ακούγεται η συλλογή δεδομένων του ανιχνευτή νετρίνων IceCube, που μετασχηματίστηκε σε ήχο πιάνου.Ο ανιχνευτής IceCube καταλαμβάνει ένα κυβικό χιλιόμετρο πάγου και είναι θαμμένος σε βάθος 1,5 χιλιομέτρου κάτω από την επιφάνεια του Νότιου Πόλου. Συνίσταται από μια διάταξη 86 κατακόρυφων σωλήνων, κατά μήκος των οποίων υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικά ευαίσθητοι αισθητήρες φωτός – συνολικά περιέχονται 5.160 φωτοαισθητήρες ή ψηφιακές οπτικές μονάδες (DOMs=Digital Optical Modules). Οι σωλήνες είναι τοποθετημένοι σε πηγάδια μέσα στον πάγο, με τέτοιον τρόπο ώστε όλοι μαζί να μπορούν να ανιχνεύσουν συγκρούσεις που γίνονται σε βάθος 1,5 έως και 2,5 χιλιόμετρα κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Νότιου Πόλου. Από τις σπάνιες αλληλεπιδράσεις των νετρίνων με τα νουκλέονια των πάγων προκύπτουν σχετικιστικά μιόνια, τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν φωτόνια Cherenkov. Τα φωτόνια συλλέγονται από τα DOMs και μετασχηματίζονται σε ηλεκτρικά σήματα που καταγράφονται στους υπολογιστές. Στην ταινία, της οποίας ο τίτλος είναι «Axis mundi», φαίνονται η περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονά της και οι φευγαλέες κινήσεις των νεφών κατά την διάρκεια ενός 24ώρου, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται, ως ήχος ενός πιάνου, τα σήματα των σωματιδίων που συλλέγει ο τεράστιος ανιχνευτής. Το πως ακριβώς τα σήματα των φωτοανιχνευτών μετατρέπονται σε νότες, ώστε να προκύψει το σάουντρακ της ταινίας, περιγράφεται στην δημοσίευση με τίτλο: «Synergy between Art and Science: Collaboration at the South Pole«. https://arxiv.org/abs/1908.08812 https://physicsgg.me/2019/08/29/%ce%b7-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd/

Οι μαύρες τρύπες είναι φτιαγμένες από σκοτεινή ενέργεια; Οι φυσικοί συνήθως υποθέτουν ότι ένα τεράστιο κοσμολογικό σύστημα, όπως το σύμπαν, δεν επηρεάζεται από τις λεπτομέρειες των μικρών συστημάτων που περιέχονται σ’ αυτό. Οι φυσικοί Kevin Croker και Joel Weiner , από το πανεπιστήμιο της Χαβάης, έδειξαν πως αυτή η υπόθεση μπορεί να αποτύχει για τα πολύ συμπαγή αντικείμενα που δημιουργούνται μετά την κατάρρευση και έκρηξη πολύ μεγάλων άστρων. Οι Croker και Weiner έδειξαν ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος μπορεί να εξαρτάται από την μέση συνεισφορά τέτοιων συμπαγών αντικειμένων. Επίσης, τα ίδια τα αντικείμενα μπορούν να συνδεθούν με την διαστολή του σύμπαντος, κερδίζοντας ή χάνοντας ενέργεια ανάλογα με τη σύνθεσή τους. Αυτό το αποτέλεσμα είναι σημαντικό καθώς αποκαλύπτει απρόσμενες συνδέσεις μεταξύ κοσμολογίας και φυσικής συμπαγών αντικειμένων, που με τη σειρά τους οδηγούν σε πολλές νέες προβλέψεις. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι προβλέψεις αυτές μπορούν να ελεγχθούν πειραματικά. Μια συνέπεια της εργασίας των δυο φυσικών είναι ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος παρέχει πληροφορίες για το τι συμβαίνει με τα άστρα στο τέλος της ζωής τους. Οι αστρονόμοι συνήθως υποθέτουν ότι τα μεγάλα άστρα καταλήγουν σε μαύρες τρύπες όταν πεθαίνουν, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πιθανό αποτέλεσμα. Το 1966, ο φυσικός Erast Gliner, πρότεινε μια εναλλακτική υπόθεση σύμφωνα με την οποία τα πολύ μεγάλα άστρα θα έπρεπε να καταρρέουν σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε GΕneric Objects of Dark Energy. Αυτά τα αντικείμενα (στη συνέχεια θα τα αποκαλούμε GEODEs) φαίνονται σαν μαύρες τρύπες όταν παρατηρούνται από έξω, αλλά, σε αντίθεση με τις μαύρες τρύπες, περιέχουν σκοτεινή ενέργεια αντί για μια ιδιομορφία (singularity). Το 1998, δύο ανεξάρτητες ομάδες αστρονόμων ανακάλυψαν ότι η διαστολή του Σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη. Το πειραματικά αναμφισβήτητο γεγονός της επιταχυνόμενης διαστολής τους Σύμπαντος αποδόθηκε στην ομοιόμορφη συνεισφορά της μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας. Δεν αναγνωρίστηκε, ωστόσο, ότι τα GEODEs θα μπορούσαν να συμβάλουν σ’ αυτή την ερμηνεία. Αλλάζοντας τον φορμαλισμό, οι Croker και Weiner έδειξαν ότι αν ένα κλάσμα των παλαιότερων άστρων κατέρρευσε προς GEODEs, αντί για μαύρες τρύπες, τότε η τωρινή μέση συνεισφορά τους θα παράγει την απαιτούμενη ομοιόμορφη σκοτεινή ενέργεια. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης εφαρμόζονται επίσης και στα συγκρουόμενα συστήματα διπλών άστρων που παρατηρούνται από τους ανιχνευτές LIGO-Virgo, διαμέσου των βαρυτικών κυμάτων που παράγονται κατά στην σύγκρουση. Το 2016, η ερευνητική ομάδα του LIGO ανήγγειλε την πρώτη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων που αποδόθηκαν στην συγχώνευση δυο μαύρων τρυπών. Τέτοια συστήματα αναμενόταν να υπάρχουν, αλλά το ζεύγος των αντικειμένων είχε αναπάντεχα τεράστια μάζα – περίπου πέντε φορές μεγαλύτερη από τις μαύρες τρύπες που προέβλεπαν οι αντίστοιχες προσομοιώσεις σε υπολογιστές. Χρησιμοποιώντας τον διορθωμένο φορμαλισμό, οι Croker και Weiner εξέτασαν αν οι βαρυτικοί ανιχνευτές LIGO-Virgo «είδαν» συγκρούσεις GEODEs, αντί μαύρων τρυπών. Διαπίστωσαν ότι τα GEODEs αναπτύσσονται μαζί με το σύμπαν μέχρι τη στιγμή που θα καταλήξουν σε τέτοιες συγκρούσεις. Όταν πραγματοποιούνται οι συγκρούσεις, οι προκύπτουσες μάζες των GEODEs γίνονται τέσσερις έως οκτώ φορές μεγαλύτερες, κάτι που συμφωνεί με τις παρατηρήσεις των βαρυτικών ανιχνευτών LIGO-Virgo. Οι Croker και Weiner τονίζουν: «οι μαύρες τρύπες σίγουρα δεν είναι νεκρές. Αυτό που δείξαμε είναι ότι αν υπάρχουν GEODEs, τότε μπορούν εύκολα να προκαλέσουν τα παρατηρούμενα φαινόμενα, τα οποία προς το παρόν στερούνται πειστικών εξηγήσεων. Αναμένουμε κι άλλες παρατηρησιακές συνέπειες του σεναρίου των GEODEs, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που θα το απέκλειαν. Προς το παρόν μόλις αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνεια». Στην φωτογραφια τα αντικείμενα όπως υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που βρίσκεται στον γαλαξία Messier 87 και φωτογράφισε το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων, θα μπορούσε να είναι ένα αντικείμενο από σκοτεινή ενέργεια (ονομάζονται GΕneric Objects of Dark Energy). https://physicsgg.me/2019/09/11/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%86%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c/

Η σκοτεινή ενέργεια λύση για την «σύγκλιση» της σταθεράς του Hubble. H διαφορά μεταξύ των δυο μεθόδων μέτρησης του ρυθμού της κοσμικής διαστολής μπορεί να επιλυθεί με την προσθήκη μιας επιπλέον μορφής σκοτεινής ενέργειας. Ο ρυθμός με τον οποίο το σύμπαν διαστέλλεται περιγράφεται από τη σταθερά του Hubble. Πρόκειται για ένα μέγεθος που προσδιορίζεται με δυσκολία. Οι δύο μέθοδοι προσδιορισμού της σταθεράς Hubble αποκλίνουν μεταξύ τους και αυτή η απόκλιση φαίνεται να επιδεινώνεται μετά από κάθε δημοσίευση καινούργιων δεδομένων (διαβάστε σχετικά: Πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν.Wink. https://physicsgg.me/2018/01/06/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b3%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd/ Μια νέα θεωρία υποδεικνύει ότι η λύση θα μπορούσε να είναι η προσθήκη ενός διαφορετικού τύπου σκοτεινής ενέργειας, εξαιτίας της οποίας το σύμπαν κατά το παρελθόν επιταχύνθηκε για μικρό χρονικό διάστημα -πολύ καιρό πριν εμφανιστούν οι γαλαξίες. Η σταθερά του Hubble μπορεί να βρεθεί «τοπικά» μετρώντας την ταχύτητα με την οποία ένα αντικείμενο (συνήθως ένας υπερκαινοφανής αστέρας) απομακρύνεται από εμάς και διαιρώντας την ταχύτητα με την απόστασή του από μας. Ένας άλλος τρόπος υπολογισμού της σταθεράς περιλαμβάνει την προέκταση των δεδομένων της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου στο αρχέγονο σύμπαν. Ενώ οι δύο τεχνικές δίνουν παρόμοιες εκτιμήσεις, οι τιμές απέχουν στατιστικά μεταξύ τους κατά 4 σίγμα. Στους υπολογισμούς της σταθεράς Hubble από τα δεδομένα της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου, οι ερευνητές έχουν υιοθετήσει ένα «καθιερωμένο» κοσμολογικό πρότυπο, όπου η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας είναι σταθερή με τον χρόνο. Για να συγκλίνουν οι δύο μέθοδοι υπολογισμού της σταθεράς του Hubble, ο φυσικός Marc Kamionkowski και οι συνεργάτες του [Early Dark Energy Can Resolve The Hubble Tension] https://arxiv.org/abs/1811.04083 υπέθεσαν μια δεύτερη συνεισφορά στη σκοτεινή ενέργεια, προερχόμενη από ένα βαθμωτό πεδίο με χρονικά μεταβαλλόμενη ενεργειακή πυκνότητα. Εστιάζοντας σε τύπους βαθμωτών δυναμικών πεδίου, η ομάδα προσδιόρισε τις παραμέτρους αυτών των δυναμικών, που θα μπορούσαν να δώσουν την απαιτούμενη επιτάχυνση στο αρχέγονο σύμπαν, ώστε ο υπολογισμός της σταθεράς Hubble διαμέσου της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου να συμφωνεί με την πρώτη μέθοδο (που χρησιμοποιεί την ταχύτητα απομάκρυνσης των αστρονομικών αντικειμένων). Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η σύντομη επιτάχυνση του σύμπαντος εξαιτίας του βαθμωτού αυτού πεδίου θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπαίσθητες αλλά ανιχνεύσιμες υπογραφές στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, που θα μπορούσαν να παρατηρηθούν σε μελλοντικές έρευνες. https://physicsgg.me/2019/06/05/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bb%cf%8d%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%8d%ce%b3%ce%ba%ce%bb/

Αναζητώντας σωματίδια σκοτεινής ενέργειας στον LHC. Πριν από 20 χρόνια οι φυσικοί συνειδητοποίησαν ότι το σύμπαν, δεν διαστέλλεται απλά, αλλά διαστέλλεται με έναν επιταχυνόμενο ρυθμό. Το αίτιο στο οποίο οφείλεται αυτή η επιταχυνόμενη διαστολή ονομάστηκε σκοτεινή ενέργεια, γιατί δεν είχαν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Μπορεί να μην υπάρχει – προς το παρόν – καμία θεωρητική ερμηνεία για το τι είναι η σκοτεινή ενέργεια, το γεγονός όμως ότι το σύμπαν διαστέλλεται επιταχυνόμενα αποτελεί πλέον αναμφισβήτητο δεδομένο των αστρονομικών παρατηρήσεων. Αλλά δεν αρκούν μόνο αυτές. Χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες για να κατανοήσουμε τι είναι η σκοτεινή ενέργεια. Ο Σπυρίδων Αργυρόπουλος, ένας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα έδειξε το πώς οι φυσικοί θα μπορούσαν να ψάξουν σχετικά με την σκοτεινή ενέργεια χρησιμοποιώντας τους σωματιδιακούς ανιχνευτές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN. Συνεργαζόμενος με ερευνητές του ανιχνευτή ATLAS στον LHC, ο Αργυρόπουλος έθεσε κάποια όρια ή περιορισμούς , για το πώς οι φυσικοί θα μπορούσαν να εντοπίσουν στα δεδομένα του LHC σημάδια της σκοτεινής ενέργειας. Σύμφωνα με τον Αργυρόπουλο, η καινοτομία της έρευνά τους είναι ότι κανείς άλλος δεν έψαξε κάτι παρόμοιο σε δεδομένα επιταχυντών. Από τώρα και στο εξής, οι ερευνητές που ενδιαφέρονται για την σκοτεινή ενέργεια θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι και τα δεδομένα από τις συγκρούσεις των επιταχυντών θα μπορούσαν να εξηγήσουν τι είναι η σκοτεινή ενέργεια. Πριν από δυο χρόνια Ευρωπαίοι ερευνητές είχαν προτείνει μια μέθοδο ανίχνευσης της σκοτεινής ενέργειας. Υποστήριξαν ότι σωματίδια σκοτεινής ενέργειας θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε συγκρούσεις εξαιρετικά μεγάλης ενέργειας όπου παράγονται τα βαρέα σωματίδια που ονομάζονται κορυφαία κουάρκ. Ο Αργυρόπουλος βασιζόμενος σ’ αυτή την έρευνα, σχεδίασε πειράματα που θα μπορούσαν να διαπιστώσουν αν ήταν δυνατή η ανίχνευση της σκοτεινής ενέργειας στις συγκρούσεις σωματιδίων στον LHC. Σε συνεργασία με φυσικούς της ομάδας του ανιχνευτή ATLAS – έναν από τους δυο βασικούς ανιχνευτές στον LHC – πραγματοποιήθηκε μια σειρά από συγκρούσεις σωματιδίων για να καθοριστούν οι συνθήκες στις οποίες τα σωματίδια της σκοτεινής ενέργειας θα μπορούσαν να ανιχνευθούν. Σύμφωνα με τον Αργυρόπουλο, το βασικό πράγμα που περιμένει κανείς να δει ψάχνοντας για σκοτεινή ενέργεια είναι η … έλλειψη ενέργειας. Το μοντέλο έδειχνε ότι στο πιο πιθανό σενάριο, η παρατήρηση της χαμένης ενέργειας εμφανίζεται σε συνδυασμό με την παραγωγή κορυφαίων κουάρκ ή άλλων σωματιδίων με υψηλή ενέργεια. Έτσι, αναζητήθηκαν γεγονότα με πολύ ενεργητικά σωματίδια και έλλειψη ενέργειας ή γεγονότα με βαριά κουάρκ και έλλειψη ενέργειας. Η ομάδα μπορεί να μην βρήκε ενδείξεις σκοτεινής ενέργειας, καθόρισε όμως τα όρια για μελλοντικά πειράματα. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι αν παράγονται σωματίδια σκοτεινής ενέργειας, θα παράγονται σε συγκρούσεις με ενέργειες πάνω από 1 TeV (=1012 eV =1.6 x 10-7 Joules). Ο Αργυρόπουλος ανήκει στους θεωρητικούς φυσικούς που υποστηρίζουν την ιδέα ότι η σκοτεινή ενέργεια μπορεί να βρεθεί χρησιμοποιώντας επιταχυντές σωματιδίων. Φωτογραφία οι Τρεις διαφορετικοί δρόμοι προσέγγισης της σκοτεινής ενέργειας. https://physicsgg.me/2019/02/16/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%ad/

Η πυραυλική εξίσωση του Τσιολκόφσκι. Ένας από τους πρώτους οραματιστές των διαστημικών ταξιδιών υπήρξε ο Ρώσος Κονσταντίν Τσιολκόφσκι (Konstantin Tsiolkovsky 1857-1935). Ο Τσιολκόφσκι, εμπνευσμένος από τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας του Ιουλίου Βερν, ανακάλυψε μόνος του τα μαθηματικά, την φυσική και την μηχανική των πυραύλων. Το 1903 δημοσίευσε την διάσημη πυραυλική του εξίσωση, που δείχνει ότι η σχέση της μεταβολής της ταχύτητας ενός πυραύλου και των καυσίμων που απαιτούνται γι αυτή τη μεταβολή είναι εκθετική. Θα νόμιζε κανείς ότι για να διπλασιαστεί η ταχύτητα ενός πυραύλου απλά θα πρέπει να διπλασιάσει την κατανάλωση των καυσίμων. Όμως, στην πραγματικότητα, η ποσότητα των καυσίμων που απαιτείται για να αυξηθεί η ταχύτητα του πυραύλου, αυξάνεται εκθετικά με την μεταβολή της ταχύτητας. Με λίγα λόγια για να κινηθεί ο πύραυλος όλο και πιο γρήγορα, απαιτούνται τεράστιες ποσότητες καυσίμων. Η εκθετική σχέση κατέστησε σαφές ότι για να αποδράσουμε από τη Γη χρειάζονται τεράστιες ποσότητες καυσίμων. Χάρη σ’ αυτή την εξίσωση ο Τσιολκόφσκι μπόρεσε για πρώτη φορά να εκτιμήσει πόσα καύσιμα απαιτούνταν για ένα ταξίδι στη Σελήνη, πολύ πριν γίνει πραγματικότητα το όραμά του. Η πυραυλική εξίσωση του Τσιολκόφκι στην απλούστερή της μορφή, συνήθως γράφεται ως \Delta V = - u_{\sigma \chi} \ln \frac{m}{m_{0}} ή όπου ΔV η μεταβολή της ταχύτητας του πυραύλου στο χρονικό διάστημα Δt m0 η μάζα του πυραύλου την χρονική στιγμή t=t0 m η μάζα του πυραύλου την χρονική στιγμή t=t0+Δt uσχ η σχετική ταχύτητα με την οποία εκτοξεύεται η μάζα Δm του καυσίμου ως προς τον πύραυλο. Ο Τσιολκόφσκι που θεωρείται ο πατέρας της διαστημικής εξερεύνησης και της αστροναυτικής, πίστευε ότι ο αποικισμός του διαστήματος θα οδηγήσει στην τελειοποίηση της ανθρωπότητας, ακόμη και στην αθανασία. Σε μια εποχή όπου η μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορούσε να αναπτύξει κανείς ήταν 24 km/h χρησιμοποιώντας ένα άλογο, ο Τσιολκόφσκι σχεδίαζε πυραύλους που θα διεύφευγαν στον διάστημα και έκανε τα πιο τρελά όνειρα για την εποχή του: να πατήσει τα πόδια του στην επιφάνεια των αστεροειδών, να σηκώσει στα χέρια του μια πέτρα από τη Σελήνη, να παρατηρήσει από κοντά τον Άρη, να κατεβεί στους δορυφόρους του ή ακόμα και στην επιφάνειά του. Πίστευε πως ναι μεν η Γη είναι το λίκνο μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να ζει για πάντα στο λίκνο! https://physicsgg.me/2019/08/15/%ce%b7-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%be%ce%af%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%ba%cf%8c%cf%86%cf%83%ce%ba%ce%b9/

Ένας Αμερικανός μετράει τ' άστρα. Η παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού γίνεται ταξίδι, με βασικούς σταθμούς την έρημο Ατακάμα στη Χιλή, το Λος Άντζελες και τη Χαβάη. Μετά από τριάντα εξαντλητικές ώρες σε αεροπλάνα και λεωφορεία, στάθηκα στο σκοτάδι και έστρεψα το βλέμμα στον αχανή νυχτερινό ουρανό. Το μακρύ ταξίδι μου πιο πολύ έμοιαζε να με έχει φέρει στον διαστρικό χώρο παρά στο οροπέδιο της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή. Ήταν το πρώτο βράδυ ενός οδοιπορικού διάρκειας ενός ολόκληρου μήνα, που περιλάμβανε ως βασικούς σταθμούς τρία αστεροσκοπεία στη Χιλή, στο Λος Άντζελες και στη Χαβάη. Πριν καλά καλά πατήσω το πόδι μου στο πρώτο εξ αυτών, έβλεπα ήδη το διάστημα με μια εντελώς διαφορετική, άκρως καθηλωτική, ματιά. Ήταν αρχές Μαΐου, δηλαδή φθινόπωρο στο Νότιο Ημισφαίριο, και το γκρουπ μας είχε περάσει σχεδόν πέντε ώρες παρατήρησης του έναστρου ουρανού. Είχαμε συναντηθεί στο Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα, μια μικρή πόλη σε υψόμετρο 2.400 μ., κοντά στα σύνορα της Χιλής με τη Βολιβία. Αν κρίνω από τις ορδές των backpackers, τα hostels και τις πινακίδες σήμανσης για Wi-Fi που συνάντησα στον δρόμο μου, η θέση του στον χάρτη για τους ανθρώπους που αποφασίζουν να κάνουν τον πεζοπορικό γύρο της Λατινικής Αμερικής είναι κομβικής σημασίας. Στις 24 ώρες που πέρασα εκεί, συνάντησα ταξιδιώτες από τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, τον Καναδά, την Ιταλία, τη Βρετανία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Η πόλη προσφέρει πληθώρα δραστηριοτήτων: από το να νοικιάσεις ποδήλατο βουνού και να επισκεφτείς αλυκές μέχρι να φωτογραφίσεις ροζ φλαμίνγκο. Ωστόσο, ήμουν εκεί για να παρατηρήσω τα αστέρια. Η Ατακάμα είναι η πιο ξηρή έρημος στον κόσμο. Ο συνδυασμός ξηρασίας, μεγάλου υψομέτρου και μικρού πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα άριστες συνθήκες παρατήρησης. Στο Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα υπάρχουν γραφεία που οργανώνουν νυχτερινά τουρ, όμως η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι για ερασιτέχνες. Η Χιλή –και κυρίως η Ατακάμα– συγκεντρώνει το 70% των αστρονομικών υποδομών του πλανήτη, αν συνυπολογίσει κανείς τα γιγάντια τηλεσκόπια υπό κατασκευή, όπως το «Μαγγελάνος». ΑΠΟ ΤΗΝ ALMA ΣΤΟΝ «ΜΑΓΓΕΛΑΝΟ» Με ορμητήριο το Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα, ήθελα επίσης να επισκεφτώ την ALMA (Μεγάλη Χιλιοστομετρική/υποχιλιοστομετρική Διάταξη της Ατακάμα), γνωστή ως ALMA, που, σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Ραδιο-Αστρονομικό Παρατηρητήριο, έναν από τους εταίρους της κατασκευαστικής κοινοπραξίας, είναι «η πιο σύνθετη αστρονομική εγκατάσταση στη Γη». Η ALMA είναι εξαιρετικά δημοφιλής, γεγονός που καθιστά δύσκολο να εξασφαλίσεις την είσοδό σου στον χώρο, λόγω μεγάλης ζήτησης, ωστόσο η απομονωμένη τοποθεσία του διευκολύνει τον ταξιδιώτη της τελευταίας στιγμής. Κάθε Σάββατο και Κυριακή, ένα λεωφορείο αναχωρεί από το Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα και πηγαίνει τους τουρίστες στο Κέντρο Λειτουργικής Υποστήριξης της ALMA, στην άδεια έρημο, μισή ώρα μακριά. Παρότι τα δωρεάν εισιτήρια έχουν εξαφανιστεί μήνες πριν, υπάρχει κόσμος που φτάνει στη στάση του λεωφορείου χωρίς να έχει κάνει κράτηση και τελικά ανταμείβεται για τον αυθορμητισμό του. Το σύμπλεγμα των 66 κινητών κεραιών, σε υψόμετρο 4,8 χλμ., δεν ήταν ορατό από το σημείο όπου βρισκόμασταν – μπορείς όμως να τις δεις μέσω webcam. Κανείς δεν ζει εκεί πάνω και αυτοί που εργάζονται στο συγκεκριμένο περιβάλλον πρέπει να εισπνέουν συμπληρωματικό οξυγόνο. Περιηγηθήκαμε στον επιστημονικό καταυλισμό, στο κέντρο ελέγχου και στο Otto, το ένα από τα δύο οχήματα μεταφοράς των κεραιών, γερμανικής κατασκευής. H εικόνα του δωματίου ελέγχου, το οποίο λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, δεν συμβάδιζε με το αστρονομικό κόστος των εγκαταστάσεων, ύψους 1,4 δισ. δολαρίων: καμιά δεκαριά καρέκλες και τραπέζια, πολλοί υπολογιστές και ένας και μοναδικός υγραντήρας, το ίδιο ακριβώς μοντέλο με αυτό που έχω σπίτι μου, στο δωμάτιο των παιδιών μου. Δεν μπορώ να τον φανταστώ ιδιαίτερα αποτελεσματικό στις συγκεκριμένες συνθήκες. Αποστολή της ALMA είναι να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους είμαστε ανθρώπινα όντα αντί αστρόσκονη που αιωρείται στο κενό. Για παράδειγμα, βρήκε μια απλή μορφή σακχάρου στο αέριο που περιβάλλει ένα νεαρό δυαδικό αστέρι, η οποία αποδεικνύει ότι κάποιες από τις χημικές βάσεις της ζωής στη Γη υπάρχουν επίσης σε μακρινούς γαλαξίες. Προφανώς, τέτοιου είδους ανακαλύψεις οδηγούν σε ακόμα περισσότερες ερωτήσεις. Για να τις απαντήσεις, πρέπει να συνεχίσεις να κατασκευάζεις ακόμα πιο εξελιγμένα τηλεσκόπια. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο με προορισμό το νότιο άκρο της Ατακάμα: για να πάρω μια γεύση των τολμηρών μελλοντικών στόχων της αστρονομίας. Το Γιγάντιο Τηλεσκόπιο του Μαγγελάνου είναι ένα από δύο μεγα-τηλεσκόπια που βρίσκονται υπό κατασκευή στη Χιλή, μαζί με το ευρωπαϊκό ΕLT. Kαι τα δύο εκπροσωπούν τη νέα γενιά τηλεσκοπίων, που θα μπορεί να αναλύσει πλανήτες με πιθανή ύπαρξη ζωής, έτη φωτός μακριά. Το GMT, όπως είναι ευρέως γνωστό το «Μαγγελάνος», υπόσχεται να καταγράψει εικόνες με δέκα φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble. Προς το παρόν, βέβαια, δεν είναι παρά ένα εργοτάξιο, στην κορυφή ενός βουνού, και κάποιοι τεράστιοι καθρέφτες σε διαφορετικά στάδια παραγωγής, στο εργαστήριο κατόπτρων του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Η λειτουργία του GMT είναι προγραμματισμένη για το 2024. To GMT κατασκευάζεται από μια κοινοπραξία αμερικανικών και άλλων πανεπιστημίων στη θέση Las Campanas, πάνω από την έρημο της Ατακάμα. Τη βραδιά που διανυκτέρευσα εκεί, συνάντησα επιστήμονες όπως ο αστροφυσικός Brian McLeod, μέλος του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian και επικεφαλής της ομάδας που ασχολείται με τη σωστή ευθυγράμμιση των δεκατεσσάρων πρωτευόντων και δευτερεύοντων κατόπτρων του GMT. Ξεκίνησε να σχεδιάζει πρωτότυπα το 2009, πράγμα που σημαίνει ότι το 2024, οπότε και το Γιγάντιο Τηλεσκόπιο Μαγγελάνος θα τεθεί σε λειτουργία, θα έχει συμπληρώσει δεκαπέντε χρόνια συμμετοχής στο πρότζεκτ. Εκείνο το βράδυ, ο McLeod και η ομάδα του θα το περνούσαν δοκιμάζοντας τα επιστημονικά όργανα, όμως οι ισχυροί άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή τούς χαλούσαν τα σχέδια. Όταν τους είδα την επόμενη μέρα στο πρωινό, μου είπαν πως είχαν χρησιμοποιήσει ελάχιστα το τηλεσκόπιο. Όταν ξεκινήσει τη λειτουργία του, το GMT θα υποδέχεται επισκέπτες, αλλά με ποιον τρόπο ακριβώς δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη, δεδομένης της απομονωμένης τοποθεσίας του. Η νυχτερινή αστροπαρατήρηση απαιτεί αμυδρό τεχνητό φωτισμό εδάφους –πράγμα που καθιστά την οδήγηση επικίνδυνη–, ενώ στη διάρκεια της ημέρας το προσωπικό του αστεροσκοπείου κοιμάται. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη δημοφιλία του ALMA, το GMT σίγουρα θα προσελκύσει τουριστικό ενδιαφέρον. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟ Αρκετές εβδομάδες αργότερα, ταξίδεψα με τη γυναίκα μου στο Λος Άντζελες και στη Χαβάη, για να πάρουμε μια γεύση αστρονομικών εμπειριών που απευθύνονται σε ένα πιο ευρύ κοινό. Στος Λος Άντζελες επισκέφτηκα το αστεροσκοπείο Griffith, ένα από τα πιο διάσημα στον κόσμο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1935. Γνωστό λόγω της «συμμετοχής» του σε διάφορες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, αλλά κυρίως για τον πρωταγωνιστικό «ρόλο» του στο «La La Land», το αστεροσκοπείο Griffith καλωσορίζει έναν ολοένα και αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών στο εμβληματικό κτίριό του, που δεσπόζει στον αστικό ορίζοντα. Η είσοδος στον χώρο είναι δωρεάν, υπενθυμίζοντας κατά κάποιον τρόπο ότι, πέραν του κόστους μετάβασης, ο επιστημονικός τουρισμός δεν είναι ακριβό σπορ. Φτάσαμε αργά το απόγευμα και ο συνωστισμός ήταν μεγάλος. Σε λίγο παραπάνω από μία ώρα, το 12ιντσο διαθλαστικό τηλεσκόπιο Zeiss θα άνοιγε για παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού και ήδη είχε σχηματιστεί μια ουρά από ανθρώπους που ήθελαν να δουν από πιο κοντά τους πλανήτες, το φεγγάρι και τα μεγαλύτερα αστέρια. Στο σάιτ του αστεροσκοπείου διαβάζω πως «μέσω αυτού έχουν παρατηρήσει τον ουρανό περισσότεροι άνθρωποι απ’ ό,τι μέσω οποιουδήποτε άλλου τηλεσκοπίου στον κόσμο». Αναρωτήθηκα αν ο λόγος για τον οποίο συνάντησα τέτοιο πλήθος τουριστών στο αστεροσκοπείο Griffith ήταν η χολιγουντιανή φήμη του. Όμως, ο κόσμος ήταν πολύς και στη Χαβάη, την επόμενη μέρα, όπου επισκεφτήκαμε το Μάουνα Κέα, έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς του πλανήτη για τους φίλους της αστρονομίας. Ο Σταθμός Ενημέρωσης Επισκεπτών, που λειτουργεί και ως δημόσιο κέντρο αστρονομίας της Χαβάης, βρίσκεται στην πλαγιά του ανενεργού ηφαιστείου. Στην κορυφή του είναι χτισμένες οι επαγγελματικές αστρονομικές εγκαταστάσεις. Τέσσερα βράδια την εβδομάδα, τα τηλεσκόπια τίθενται στη διάθεση του κοινού, με τη συνδρομή μιας ομάδας εργαζομένων και εθελοντών. Ο χώρος στάθμευσης γεμίζει πολύ πριν από τις 19.00, οπότε και ξεκινά η παρατήρηση του ουρανού. Μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους, σταθήκαμε υπομονετικά στις μεγάλες ουρές που είχαν σχηματιστεί, κρατώντας στο χέρι τη ζεστή σοκολάτα μας και περιμένοντας να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στον Δία και στον πολικό αστέρα. Τους χειμερινούς μήνες, συχνά η κορυφή του ηφαιστείου είναι καλυμμένη με χιόνι, ενώ στις παραλίες του νησιού οι παραθεριστές απολαμβάνουν το ζεστό τροπικό κλίμα. Η κορυφή του Μάουνα Κέα βρίσκεται σε υψόμετρο 4.207 μ. και φιλοξενεί δεκατρία τηλεσκόπια, τα οποία ανήκουν σε διαφορετικές χώρες και πανεπιστήμια. Οι κάτοχοι τετρακίνητων οχημάτων μπορούν να την προσεγγίσουν οδικώς και να απολαύσουν την εντυπωσιακή θέα. Το κάναμε κι εμείς. Παρότι ήταν μεσημέρι, είχαμε την αίσθηση πως είχε ήδη νυχτώσει. Οδηγήσαμε μέσα στα σύννεφα, υπό βροχή, με τη θερμοκρασία να πέφτει από τους 26°C στους 4°C. Αν και είχα νιώσει την έλλειψη οξυγόνου στον Σταθμό Επισκεπτών, στην κορυφή τα... είδα όλα: εδώ το οξυγόνο είναι κατά 40% λιγότερο από την επιφάνεια της θάλασσας και περπατάς με δυσκολία. Τα αστροπαρατηρητήρια βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση και ήταν όλα κλειστά. Το αστεροσκοπείο Keck διαθέτει έναν μικρό εκθεσιακό χώρο, που είχε κλείσει επ’ αόριστον μερικές εβδομάδες πριν από την άφιξή μας. Ένας υπάλληλος στον Σταθμό Ενημέρωσης μας είπε πως αυτό συνέβη λόγω βανδαλισμών. Θα ήταν ωραίο να είχαμε καταφέρει να μπούμε σε τουλάχιστον ένα από τα παρατηρητήρια, αλλά είχαμε εντρυφήσει τόσο πολύ στην αστρονομία τις τελευταίες εβδομάδες, που μας ήταν αρκετό το ότι στεκόμασταν στην κορυφή και χαζεύαμε τους θόλους τους να προβάλλουν στον μπλε ουρανό. Αρχές Ιουνίου, μερικές ημέρες αργότερα, ο αέρας της πόλης έμοιαζε απρόθυμος να μετατραπεί σε δροσερή αύρα και μου προκαλούσε λήθαργο. Από τη βεράντα μου, τα φώτα του δρόμου άστραφταν πορτοκαλιά. Το αστικό νέφος, που συνήθως κρύβει τον νυχτερινό ουρανό, απλωνόταν παντού. Έμπειρος πια, μετά από έναν μήνα συνεχούς αστροπαρατήρησης, κοίταξα ψηλά. Ψάχνοντας, διέκρινα με σιγουριά τα αμυδρά ίχνη της Μεγάλης Άρκτου. Δεν θυμάμαι να την είχα δει ποτέ ξανά στον ουρανό του Σικάγου, αλλά φυσικά βρισκόταν ανέκαθεν εκεί. Συνέχισα να κοιτάζω, περιμένοντας τα μάτια μου να συνηθίσουν το σκοτάδι. Το μυαλό μου πήγε στους εργαζομένους στα αστρονομικά παρατηρητήρια, που την ίδια ώρα θα ετοιμάζονταν για μια νύχτα εξερευνήσεων. Περισσότερα αστέρια έκαναν την εμφάνισή τους: ο Δίας, σαν ελιά δίπλα στο φεγγάρι, αλλά και ο πολικός αστέρας. Καθώς στεκόμουν στο κέντρο μιας μεγαλούπολης του μικροσκοπικού πλανήτη μας, έχοντας πλήρη επίγνωση της εύθραυστης ύπαρξής μου, χαιρέτησα σιωπηλά το σύμπαν. Στις φωτογραφίες επισκέπτες του αστεροσκοπείου Griffith παρατηρούν το εκκρεμές του Φουκώ. Το τηλεσκόπιο CFHT στην κορυφή του ηφαιστείου Μάουνα Κέα στη Χαβάη. Η αίθουσα Hall of the Eye του αστεροσκοπείου Griffith είναι αφιερωμένη στην πρόοδο που έχει συντελεστεί στην αστρονομική παρατήρηση. Ηλιοβασίλεμα στo ανενεργό ηφαίστειο Μάουνα Κέα, με τα δεκατρία διαφορετικά τηλεσκόπια. Η ALMA, με το σύμπλεγμα των 66 κινητών κεραιών, στην έρημο της Ατακάμα είναι η πιο σύνθετη αστρονομική εγκατάσταση στη Γη. http://www.kathimerini.gr/1005844/gallery/ta3idia/me-aformh/enas-amerikanos-metraei-t-astra

Εγκαίνια για το πρώτο επίγειο τηλεσκόπιο ακτίνων γάμα. Εγκαινιάσθηκε στη Λα Πάλμα, το μεγαλύτερο από τα ισπανικά Κανάρια Νησιά, το Μεγάλου Μεγέθους Τηλεσκόπιο LST-1 (Large-Sized Telescope), το πρώτο επίγειο τηλεσκόπιο που έχει φτιαχτεί ειδικά για να κάνει παρατηρήσεις ακτίνων γάμα που έρχονται από το διάστημα. Συνολικά θα κατασκευασθούν στην ίδια περιοχή, που ανήκει στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής των Καναρίων Νήσων, τέσσερα τέτοια μεγάλα τηλεσκόπια LST, καθώς και άλλα 15 μεσαίου μεγέθους (Medium-Sized Telescopes-MST), τα οποία από κοινού θα απαρτίζουν τη διάταξη Cherenkov Telescope Array (CTA) στο βόρειο ημισφαίριο. Μια παρεμφερής διάταξη τηλεσκοπίων σχεδιάζεται να κατασκευασθεί στο νότιο ημισφαίριο, κοντά στα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Σε πλήρη διάταξη το CTA θα περιλαμβάνει περίπου 120 τηλεσκόπια διαφόρων μεγεθών. Το όλο πρόγραμμα χρηματοδοτείται από την ΕΕ μέσω του προγράμματος «Ορίζων 2020». Το LST-1 έχει ύψος 45 μέτρων και βάρος περίπου 100 τόνων. Διαθέτει μια παραβολική ανακλαστική επιφάνεια διαμέτρου 23 μέτρων, που στηρίζεται σε μια υποδομή από χάλυβα και ανθρακονήματα. Η ανακλαστική επιφάνεια των 400 τετραγωνικών μέτρων θα συλλέγει και θα εστιάζει στην κάμερα του τηλεσκοπίου την ακτινοβολία Τσερένκοφ, την οποία παράγουν οι ακτίνες γάμα χαμηλής ενέργειας. Η ερευνητική ομάδα του LST στα Κανάρια Νησιά περιλαμβάνει περισσότερους από 200 επιστήμονες από δέκα χώρες, ενώ συνολικά πάνω από 1.400 επιστήμονες και μηχανικοί από 31 χώρες εμπλέκονται στην κατασκευή όλων των μονάδων του Παρατηρητηρίου CTA. Όταν θα έχουν ολοκληρωθεί, τα νέα τηλεσκόπια LST του Παρατηρητηρίου CTA θα παρακολουθούν τις πηγές των ακτίνων γάμα χαμηλής και υψηλής ενέργειας στο γαλαξία μας και πέρα από αυτόν. Θα είναι το πρώτο επίγειο αστρονομικό παρατηρητήριο, που θα είναι ανοιχτό στην κοινότητα τόσο των αστρονόμων, όσο και των σωματιδιακών φυσικών. Καλύπτοντας μια τεράστια ενεργειακή γκάμα φωτονίων (από 20 GeV έως 300 TeV), θα βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην κατανόηση των σωματιδίων της κοσμικής ακτινοβολίας, όσο και της σκοτεινής ύλης. https://www.tanea.gr/2018/10/12/science-technology/egkainia-gia-to-proto-epigeio-tileskopio-aktinon-gama/

«Εκτός λειτουργίας» ακόμα ένα διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA. Ένα ακόμη αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο σταμάτησε να κάνει αστρονομικές παρατηρήσεις λόγω απροσδιόριστης τεχνικής ανωμαλίας. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι το τηλεσκόπιο ακτίνων-X Chandra τέθηκε μόνο του σε κατάσταση «ασφαλούς λειτουργίας» (safe mode), αυτοπεριορίζοντας τις λειτουργίες του στις ελάχιστες αναγκαίες. Είναι το δεύτερο τεχνικό πρόβλημα που πλήττει αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο, καθώς εδώ και μερικές μέρες κάτι ανάλογο έχει συμβεί στο Hubble, το οποίο, έχοντας χάσει ένα ακόμη γυροσκόπιο προσανατολισμού του, έχει υποχρεωθεί και αυτό να λειτουργεί σε καθεστώς «ασφαλούς λειτουργίας», σταματώντας τις παρατηρήσεις του ουρανού. Είναι πιθανό ότι η δυσλειτουργία του Chandra οφείλεται επίσης σε απώλεια γυροσκοπίου, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη. Και τα δύο τηλεσκόπια έχουν τα… χρονάκια τους, καθώς το μεν Hubble είναι πλέον 28 ετών, ενώ το Chandra X-ray Observatory 19 ετών. Οι μηχανικοί της NASA προσπαθούν να αποκαταστήσουν την ομαλή λειτουργία και των δύο αστρονομικών παρατηρητηρίων. Η NASA δήλωσε ότι θεωρεί απλώς σύμπτωση πως τα δύο τηλεσκόπια εμφάνισαν πρόβλημα με διαφορά μόλις λίγων ημερών. Προς το παρόν, πάντως, λειτουργεί κανονικά το τρίτο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο, το παρατηρητήριο ακτίνων γάμα Spitzer. https://www.in.gr/2018/10/13/tech/ektos-leitourgias-akoma-ena-diastimiko-tileskopio-tis-nasa/

Ο μεταλλικός πυρήνας του Ερμή. Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και καιρό ότι η Γη και ο Ερμής διαθέτουν μεταλλικούς πυρήνες. Όπως και η Γη, ο μικρότερος και κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος διαθέτει ένα εξωτερικό πυρήνα από υγρό μέταλλο, ενώ υπήρχαν αμφιβολίες για το αν έχει επίσης στερεό μεταλλικό πυρήνα και πόσο μεγάλο. Τώρα, αναλύοντας τις γεωδαιτικές παρατηρήσεις του σκάφους Messenger της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο Ερμής διαθέτει πράγματι ένα στερεό εσωτερικό μεταλλικό πυρήνα και μάλιστα αυτός έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος με τον αντίστοιχο στερεό σιδερένιο πυρήνα της πολύ μεγαλύτερης Γης. Ο Ερμής, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θυμίζει λιγάκι μπάλα κανονιού, αφού ο μεταλλικός πυρήνας του καταλαμβάνει σχεδόν το 85% του όγκου του πλανήτη. Ο μεγάλος πυρήνας -τεράστιος σε σχέση με άλλους βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος- αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Ερμή. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Αντόνιο Τζένοβα του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης και πρώην ερευνητή του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters» [Geodetic Evidence That Mercury Has A Solid Inner Core], https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2018GL081135 εκτιμούν ότι η στερεά σιδερένια «καρδιά» του Ερμή έχει διάμετρο περίπου 2.000 χιλιομέτρων και καταλαμβάνει το ήμισυ του πυρήνα, ο οποίος -μαζί με το λιωμένο τμήμα- έχει συνολική διάμετρο 4.000 χιλιομέτρων. Συγκριτικά, η Γη εκτιμάται ότι έχει ένα στερεό μεταλλικό πυρήνα διαμέτρου 2.400 χιλιομέτρων, που αποτελεί λίγο πάνω από το ένα τρίτο του συνολικού πυρήνα της. «Το εσωτερικό του Ερμή είναι ακόμη ενεργό εξαιτίας του λιωμένου πυρήνα που τροφοδοτεί το αδύναμο -σε σχέση με το γήινο- μαγνητικό πεδίο του πλανήτη», δήλωσε ο Τζένοβα. Το σκάφος Messenger είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή τον Μάρτιο του 2011 και είχε περάσει τέσσερα χρόνια μελετώντας τον από κοντά, κατεβαίνοντας σε ύψος έως 105 χιλιομέτρων, προτού αυτοκαταστραφεί στην επιφάνεια του τον Απρίλιο του 2015. https://physicsgg.me/2019/04/22/%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%ae/

Ξεκίνησε το επταετές ταξίδι του προς τον Ερμή το σκάφος BepiColombo. Με επιτυχία εκτοξεύτηκε η διαστημική αποστολή BepiColombo της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, που έχει ως στόχο την εξερεύνηση του Ερμή, του κοντινότερου στον Ήλιο, μικρότερου και πλέον ανεξερεύνητου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η νέα αποστολή θα μελετήσει την επιφάνεια, την ατμόσφαιρα και το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Η τρίτη στην ιστορία αποστολή στον Ερμή και η πρώτη ευρωπαϊκή είναι ένα κοινό εγχείρημα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιαπωνικής Διαστημικής Υπηρεσίας (JAXA). Είχε προηγηθεί το κόστους 450 εκατομμυρίων δολαρίων σκάφος Messenger της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μεταξύ 2011-2015 και τελικά συνετρίβη στην επιφάνειά του, όταν ξέμεινε από καύσιμα. Παλαιότερα, το Mariner 10, επίσης της NASA, είχε κάνει τρία κοντινά περάσματα από τον Ερμή κατά τη διετία 1974-75. Το BepiColombo, κόστους 1,65 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκτοξεύτηκε στις 04:45 ώρα Ελλάδος του Σαββάτου από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνα στη Νότια Αμερική, πάνω σε έναν ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane 5. Η αποστολή φέρει το όνομα του ιταλού αστροφυσικού Τζιουζέπε «Μπέπι» Κολόμπο, ο οποίος είχε μελετήσει τον Ερμή στη διάρκεια της αποστολής του Mariner. Η αποστολή περιλαμβάνει δύο σκάφη: ένα μεγαλύτερο ευρωπαϊκό με 11 επιστημονικά όργανα και κάμερες (Mercury Planetary Orbiter-MPO ή Bepi) και ένα μικρότερο ιαπωνικό με πέντε όργανα (Mercury Magnetospheric Orbiter-MMO ή Mio), που θα τεθούν και τα δύο σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, συμπληρώνοντας το ένα τις παρατηρήσεις του άλλου. Το ταξίδι προς τον Ερμή θα διαρκέσει επτά χρόνια και-αν όλα πάνε καλά- το σκάφος, που θα έχει αναπτύξει ταχύτητα έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, αναμένεται να τεθεί σε τροχιά το 2025. Μια σοβαρή πρόκληση θα είναι η τεράστια βαρυτική έλξη του Ήλιου, η οποία καθιστά πολύ δύσκολο να τεθεί μια διαστημοσυσκευή σε σταθερή τροχιά γύρω από το γειτονικό Ερμή. Χρειάστηκε επίσης να αναπτυχθούν νέες τεχνολογίες για την καλύτερη προστασία των δύο διαστημοσυσκευών από την ακτινοβολία και τη θερμότητα του μητρικού άστρου μας, που φθάνει τους 5.500 βαθμούς Κελσίου. Μεταξύ άλλων, η ευρω-ιαπωνική αποστολή θα προσφέρει νέα στοιχεία για διάφορα μυστήρια του Ερμή, όπως για το ασύμμετρο μαγνητικό πεδίο του (πολύ πιο ισχυρό στο βορρά), τον υπερμεγέθη πυρήνα του από κυρίως λιωμένο σίδηρο (που καταλαμβάνει έως το 80% της ακτίνας του πλανήτη), τις παράξενες γεωλογικές καταβυθίσεις σαν λίμνες στην επιφάνειά του (έχουν βάθος δεκάδων μέτρων και πλάτος εκατοντάδων), καθώς και την αφθονία των πτητικών χημικών στοιχείων (χλωρίου, θείου, καλίου, νατρίου κ.ά.), τα οποία θα έπρεπε να είχαν προ καιρού εξαφανιστεί υπό την επίδραση του Ήλιου, άρα μάλλον αναδημιουργούνται συνεχώς από το υπέδαφος του πλανήτη. https://www.in.gr/2018/10/20/tech/ksekinise-eptaetes-taksidi-tou-pros-ton-ermi-skafos-bepicolombo/

Μια ανάσα πριν την εξερεύνηση του Ερμή από τη BepiColombo. Πλησιάζει η στιγμή για την έναρξη μιας νέας σημαντικής και φιλόδοξης διαστημικής αποστολής, με την ονομασία BepiColombo που έχει ως στόχο την εξερεύνηση από την Ευρώπη και την Ιαπωνία του Ερμή, του κοντινότερου στον Ήλιο, μικρότερου, πυκνότερου και πιο ανεξερεύνητου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η νέα αποστολή θα μελετήσει την επιφάνεια, την ατμόσφαιρα και το μαγνητικό πεδίο του Ερμή. Πρόκειται για ένα κοινό εγχείρημα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιαπωνικής Διαστημικής Υπηρεσίας (JAXA), που αποτελεί την πρώτη ουσιαστική ευρω-ιαπωνική διαστημική συνεργασία. Είναι η τρίτη στην ιστορία αποστολή στον Ερμή και η πρώτη ευρωπαϊκή. Είχε προηγηθεί το κόστους 450 εκατομμυρίων δολαρίων σκάφος Messenger της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που είχε τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μεταξύ 2011-2015 και τελικά συνετρίβη στην επιφάνειά του, όταν ξέμεινε από καύσιμα. Παλαιότερα, το Mariner 10, επίσης της NASA, είχε κάνει τρία κοντινά περάσματα από τον Ερμή κατά τη διετία 1974-75. H κατά πολύ ακριβότερη αποστολή BepiColombo (κόστους 1,65 δισεκατομμυρίων ευρώ) προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στις 04:45 ώρα Ελλάδος του Σαββάτου 20 Οκτωβρίου από το ευρωπαϊκό διαστημοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνα στη Νότια Αμερική, πάνω σε ένα ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane 5. Η αποστολή φέρει το όνομα του Ιταλού αστροφυσικού Τζιουζέπε «Μπέπι» Κολόμπο, ο οποίος είχε μελετήσει τον Ερμή στη διάρκεια της αποστολής του Mariner. Η ιδιαιτερότητα της αποστολής είναι ότι θα περιλαμβάνει δύο σκάφη, ένα μεγαλύτερο ευρωπαϊκό με 11 επιστημονικά όργανα και κάμερες (Mercury Planetary Orbiter-MPO ή Bepi) και ένα μικρότερο ιαπωνικό με πέντε όργανα (Mercury Magnetospheric Orbiter-MMO ή Mio), που θα τεθούν και τα δύο σε τροχιά γύρω από τον Ερμή, συμπληρώνοντας το ένα τις παρατηρήσεις του άλλου. Το ταξίδι προς τον Ερμή θα διαρκέσει επτά χρόνια και-αν όλα πάνε καλά- το σκάφος, που θα έχει αναπτύξει ταχύτητα έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, αναμένεται να τεθεί σε τροχιά το 2025. Μια σοβαρή πρόκληση θα είναι η τεράστια βαρυτική έλξη του Ήλιου, η οποία καθιστά πολύ δύσκολο να τεθεί μια διαστημοσυσκευή σε σταθερή τροχιά γύρω από τον γειτονικό Ερμή. Χρειάσθηκε επίσης να αναπτυχθούν νέες τεχνολογίες για την καλύτερη προστασία των δύο διαστημοσυσκευών από την ακτινοβολία και τη θερμότητα του μητρικού άστρου μας που φθάνει τους 5.500 βαθμούς Κελσίου. Μεταξύ άλλων, η ευρω-ιαπωνική αποστολή θα προσφέρει νέα στοιχεία για διάφορα μυστήρια του Ερμή, όπως για το ασύμμετρο μαγνητικό πεδίο του (πολύ πιο ισχυρό στο βορρά), τον υπερμεγέθη πυρήνα του από κυρίως λιωμένο σίδηρο (που καταλαμβάνει έως το 80% της ακτίνας του πλανήτη), τις παράξενες γεωλογικές καταβυθίσεις σαν λίμνες στην επιφάνειά του (έχουν βάθος δεκάδων μέτρων και πλάτος εκατοντάδων), καθώς και την αφθονία των πτητικών χημικών στοιχείων (χλωρίου, θείου, καλίου, νατρίου κ.α.), τα οποία θα έπρεπε να είχαν προ καιρού εξαφανισθεί υπό την επίδραση του Ήλιου, άρα μάλλον αναδημιουργούνται συνεχώς από το υπέδαφος του πλανήτη. Η διαδικτυακή τηλεόραση της ESA θα καλύψει ζωντανά την εκτόξευση από το Κουρού στη διεύθυνση http://esa.int/live. https://www.tanea.gr/2018/10/19/science-technology/mia-anasa-prin-tin-eksereynisi-tou-ermi-apo-ti-bepicolombo/

H γέννηση μιας θυελλώδους σκοτεινής κηλίδας στον Ποσειδώνα. Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι μπόρεσαν να γίνουν μάρτυρες της γέννησης στον πλανήτη Ποσειδώνα μιας «Μεγάλης Σκοτεινής Κηλίδας», που προκαλείται από μια τεραστίων διαστάσεων καταιγίδα, αντίστοιχη της γνωστότερης «Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας» στο Δία. Αυτό κατέστη δυνατό χάρη σε διαδοχικές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Αρχικά, το 2015 είχε εντοπισθεί στον παγωμένο Ποσειδώνα μια σχετικά μικρή θύελλα, όταν παρατηρήθηκε ο σχηματισμός φωτεινών λευκών νεφών από παγωμένους κρυστάλλους μεθανίου πάνω από μια τοποθεσία. Έως το 2018 στο ίδιο εκείνο σημείο μαινόταν μια γιγάντια καταιγίδα με μέγεθος όσο όλη η Γη.Οι ερευνητές, με επικεφαλής την πλανητική επιστήμονα Έιμι Σάιμον του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής «Geophysical Research Letters». Μετά και τη νέα ανακάλυψη, φθάνουν πλέον τις έξι οι μεγάλες σκοτεινές κηλίδες λόγω καταιγίδων, που έχουν ανιχνευθεί στον Ποσειδώνα. Οι πρώτες δύο είχαν εντοπισθεί το 1989 από το σκάφος Voyager 2 της NASA, το πρώτο που είχε κάνει κοντινή διέλευση από τον μυστηριώδη μπλε πλανήτη. Οι υπόλοιπες τέσσερις έγιναν αντιληπτές χάρη στο τηλεσκόπιο Hubble μετά την εκτόξευση του το 1990, αλλά καμία από αυτές σε αρχικό στάδιο. Αντίθετα με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, που φαίνεται να μαίνεται επί αιώνες (είχε παρατηρηθεί για πρώτη φορά το 1830 και μπορεί να έχει ηλικία 350 ετών), οι μεγάλες κηλίδες-καταιγίδες του Ποσειδώνα διαρκούν πολύ λιγότερο, ενώ μετακινούνται περισσότερο πάνω στον πλανήτη, ώσπου τελικά να διαλυθούν από τους ισχυρούς ανέμους, η ταχύτητα των οποίων δεν έχει υπολογισθεί ακόμη, αν και εκτιμάται ότι φθάνει τα 359 χιλιόμετρα την ώρα, περίπου όσο και στην καταιγίδα του Δία.Οι επιστήμονες, σε μια ξεχωριστή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό αστρονομίας «Astronomical Journal», εκτιμούν ότι τέτοιες καταιγίδες σχηματίζονται στον Ποσειδώνα κάθε τέσσερα έως έξι χρόνια, ενώ οι περισσότερες δεν ζουν για πάνω από δύο χρόνια, αν και κάποιες διαρκούν μια εξαετία. Όπως και στο Δία, οι ποσειδώνιες καταιγίδες σχηματίζονται σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική πίεση, αντίθετα με τη Γη, όπου οι καταιγίδες δημιουργούνται γύρω από περιοχές με χαμηλή πίεση (χαμηλό βαρομετρικό). https://physicsgg.me/2019/03/26/h-%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%b8%cf%85%ce%b5%ce%bb%ce%bb%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%ba%ce%b7/

Ιππόκαμπος, ο έβδομος εσωτερικός δορυφόρος του Ποσειδώνα. Αμερικανοί αστρονόμοι επιβεβαίωσαν ότι ανακάλυψαν τον μικρότερο δορυφόρο του Ποσειδώνα, τον οποίο ονόμασαν Ιππόκαμπο, το άλογο-ψάρι που συνοδεύει τον θεό Ποσειδώνα στην αρχαιοελληνική μυθολογία [«The seventh inner moon of Neptune«, M. R. Showalter, I. de Pater, J. J. Lissauer & R. S. French] https://www.nature.com/articles/s41586-019-0909-9 Μετά τη νέα ανακάλυψη, ανέρχονται σε 14 πλέον τα φεγγάρια του Ποσειδώνα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, με μεγαλύτερο τον Τρίτωνα. Ο νέος δορυφόρος έχει διάμετρο περίπου 34 χιλιομέτρων και κινείται σε τροχιά πολύ κοντινή στον Πρωτέα, τον μεγαλύτερο από τους εσωτερικούς δορυφόρους του μακρινού πλανήτη. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι ο Ιππόκαμπος πιθανώς δημιουργήθηκε από μεγάλα θραύσματα του Πρωτέα, όταν κάποτε έπεσε πάνω του κάποιος κομήτης ή αστεροειδής. Το αμερικανικό διαστημικό σκάφος Voyager 2, που είχε περάσει κοντά από τον Ποσειδώνα το 1989, είχε παρατηρήσει έξι μικρούς εσωτερικούς δορυφόρους σχετικά κοντά στον μεγάλο πλανήτη, οι οποίοι φαίνονται να είναι νεότεροι από τον ίδιο τον Ποσειδώνα. Τώρα οι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Μαρκ Σοουγουόλτερ του Ινστιτούτου SETI της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», ανακάλυψαν -με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble- έναν έβδομο εσωτερικό δορυφόρο, ο οποίος είχε περάσει απαρατήρητος από το Voyager 2. Οι υπόλοιποι δορυφόροι του Ποσειδώνα φέρουν επίσης ελληνικά ονόματα όπως Νηρηίδα, Θάλασσα, Ναϊάδα, Λάρισσα, Δέσποινα και Γαλάτεια. https://physicsgg.me/2019/02/20/%ce%b9%cf%80%cf%80%cf%8c%ce%ba%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ad%ce%b2%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85/

Ο ανεφοδιασμός της TPK Soyuz MS-15 ολοκληρώθηκε. Στις 14 Σεπτεμβρίου, στο κοσμοδρόμιο Baikonur, οι ειδικοί της RSC Energia και οι εξειδικευμένες επιχειρήσεις της Roscosmos ολοκλήρωσαν τις λειτουργίες τους για να ανεφοδιαστούν τον μεταφορέα διαστημόπλοιο Soyuz MS-15 (TPK) με καύσιμα και συμπιεσμένα αέρια. Μετά το ανεφοδιασμό, το πλοίο παραδόθηκε στη μονάδα συναρμολόγησης και δοκιμών και εγκαταστάθηκε στη γέφυρα για περαιτέρω εργασίες προετοιμασίας. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-FG με το Soyuz MS-15 TPK στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 25 Σεπτεμβρίου από την πιστα εκτόξευσης Gagarinsky του Κοσμοδρόμου Baikonur. Το κύριο πλήρωμα του ISS-61/62 είναι ο κοσμοναυτής της Roscosmos Oleg Skripochka (διοικητής), ο αστροναύτης της NASA Jessica Meir (μηχανικός πτήσης) και ο συμμετέχων από τα ΗΑΕ Hazzaa Al Mansuri. Οι υποτιμήσεις τους είναι ο κοσμοναύτης της Roscosmos Sergey Ryzhikov, ο αστροναύτης της NASA Τόμας Μάρσμπαρν και ο συμμετέχων στη διαστημικη πτήση Σουλτάν Αλ Νεάγι (ΗΑΕ). https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-14.html Το Πακιστάν θα συνεργαστεί με την Κίνα για την αποστολή αστροναυτών στο διάστημα μέχρι το 2022. Ο υπουργός Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πακιστάν Fawad Chaudhry ανακοίνωσε την Κυριακή ότι το Πακιστάν σκοπεύει να συνεργαστεί με την Κίνα για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή του στο διάστημα. αποστολή που θα στείλει τον πρώτο αστροναύτη στον χώρο. Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, όταν μιλήσαμε για προγραμματισμένη επανδρωμένη αποστολή του Πακιστάν που ανέφερε νωρίτερα αυτό το έτος ως "το μεγαλύτερο διαστημικό γεγονός στην ιστορία μας", ο κ. Chaundry εξήγησε ότι ο επικεφαλής ρόλος στην επιλογή των πιθανών υποψηφίων για αυτή την αποστολή θα ανήκει στην Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν. Η διαδικασία αναμένεται να αρχίσει το 2020. Αρχικά, στον κατάλογο των υποψηφίων θα περιληφθούν πενήντα αστροναύτες. Μέχρι το 2022, μόνο 25 από αυτούς θα είναι επιλεγμένοι, με κάποιον να επιλέγεται στη συνέχεια για να πετάξει στο διάστημα. Το Πακιστάν, του οποίου ο πρώτος δορυφόρος επικοινωνίας, Badr-1, ξεκίνησε επί του κινεζικού πυραύλου Chang Zheng 2E ως δευτερεύον ωφέλιμο φορτίο το 1990, θα συνεργαστεί με την Κίνα σε αυτή την επανδρωμένη αποστολή να πάρει τον πρώτο πακιστανικό αστροναύτη πάνω σε ένα κινεζικό διαστημόπλοιο, να είναι οι πρώτοι μη Κινέζοι στην ιστορία της διαστημικής πτήσης επί του κινεζικού σκάφους. Το Spaceflight αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο διεθνώς, καθώς οι χώρες διαστημικής συνεργασίας συνεργάζονται μεταξύ τους σε κοινές αποστολές. Στις 22 Σεπτεμβρίου, η Ρωσία θα πάρει τον πρώτο αστροναύτη του ΗΑΕ Χάζα Αλ Μανσόρι στο ΔΔΣ, μαζί με την αμερικανική αστροναύτα Τζέσικα Μεϊρ και τον διοικητή Ολέγκ Σκριότσα από τη Ρωσία. Στις 27 Αυγούστου, η ρωσική κρατική εταιρία, Roscosmos, προσέφερε στον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν να μεταφέρει έναν Τούρκο αστροναύτη στο διάστημα. https://asgardia.space/en/news/Pakistan-to-Collaborate-With-China-On-Sending-An-Astronaut-to-Space-by-2022 Το Soyuz MS-15 συνδέθηκε με το μεταβατικό διαμέρισμα. Στο Baikonur, συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την εκτόξευση του διαστημικού πυραύλου με ένα μετακομισμένο διαστημικό σκάφος (TPK) Soyuz MS-15 για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Στις 16 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα εκπαίδευσης, οι ειδικοί της RSC Energia ολοκλήρωσαν μια σειρά από τεχνολογικές λειτουργίες για την αποβάθρα του διαστημικού οχήματος Soyuz MS-15 με το μεταβατικό διαμέρισμα του οχήματος εκτόξευσης. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-FG με το Soyuz MS-15 TPK στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 25 Σεπτεμβρίου από την θεση Gagarinsky του Κοσμοδρόμιου Baikonur. https://www.energia.ru/ru/iss/iss61/photo_09-16.html

Η πρώτη φωτογραφία φωτονίων σε κβαντική σύμπλεξη. Για πρώτη φορά οι φυσικοί έχουν καταγράψει μια εικόνα κβαντικής σύμπλεξης. Η φωτογραφία που απεικονίζει φωτόνια των οποίων οι καταστάσεις συσχετίζονται μεταξύ τους, ανεξάρτητα από την μεταξύ τους απόσταση, δημοσιεύεται από τους Paul-Antoine Moreau et al στο άρθρο τους με τίτλο: «Imaging Bell-type nonlocal behavior» . https://advances.sciencemag.org/content/5/7/eaaw2563 Η έννοια της κβαντικής σύμπλεξης σχετίζεται με το παράδοξο EPR (Einstein, Podolsky, Rosen), με την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης κατά την κβαντική μέτρηση και το φάντασμα της δράσης από απόστασης, την ύπαρξη θεωρίας κρυμμένων μεταβλητών πίσω από την κβαντομηχανική, την ανισότητα Bell (η οποία παραβιάζεται όπως αναμενόταν στο πείραμα των Paul-Antoine Moreau et al) και εν γένει με την κλασική ερώτηση «Παίζει ο Θεός ζάρια;» Τι είναι η κβαντική σύμπλεξη; Πρόκειται για μια σχετικά νέα και θεμελιώδη έννοια της φυσικής. Ας δούμε πως την ορίζει ο «κβαντομηχανικός» φυσικός, ο Στέφανος Τραχανάς: Λέμε ότι δυο κβαντικά σωματίδια 1 και 2 βρίσκονται σε μια κατάσταση κβαντικής σύμπλεξης ή, ισοδύναμα σε μια σύμπλεκτη κατάσταση, αν η κυματοσυνάρτησή τους δεν έχει την μορφή γινομένου: Ψ=ψ1·ψ2 αλλά είναι ένας γραμμικός συνδυασμός τέτοιων γινομένων. Δηλαδή: Ψ=c1ψ1ψ2+c2φ1φ2, όπου ψ1, ψ2 κυματοσυναρτήσεις που αφορούν το σωματίδιο 1 και φ1, φ2 οι κυματοσυναρτήσεις του σωματιδίου 2. Zεύγη σωματιδίων σε κατάσταση σύμπλεξης προκύπτουν φυσιολογικά κατά τη διάσπαση ενός αρχικού σωματιδίου σε δυο άλλα, των οποίων το ολικό σπιν οφείλει να είναι – λόγω διατήρησης της στροφορμής – ίσο με το σπιν του αρχικού. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ακόλουθο: Επειδή ο μηδενισμός του ολικού σπιν μπορεί να πραγματοποιηθεί με δυο τρόπους – το σωματίδιο #1 να έχει «σπιν πάνω» και το #2 «σπιν κάτω» ή το #1 «σπιν κάτω» και το #2 «σπιν πάνω» – η κατάσταση |ψ> του ζεύγους θα είναι μια επαλληλία αυτών των «τρόπων» – δηλαδή μια επαλληλία των σχετικών γινομένων |↑>|↓> και |↓>|↑> – κι επομένως μια σύμπλεκτη κατάσταση. Μια αλλόκοτη συνέπεια της κβαντικής σύμπλεξηςΠριν από μια μέτρηση, το σπιν του κάθε σωματιδίου μπορεί να είναι πάνω ή κάτω με ίση πιθανότητα. Αν όμως το σπιν του ενός από τα δυο σωματίδια – π.χ. αυτού που φτάνει στη Γη – μετρηθεί και βρεθεί π.χ. «πάνω», τότε το «ταίρι» του στον γαλαξία της Ανδρομέδας θα υποχρεωθεί να πραγματώσει τον άλλον από τους δύο δυνατούς προσανατολισμούς τους, δηλαδή το «σπιν κάτω». Οι τύχες των δυο σωματιδίων είναι απολύτως αλληλένδετες όσο μακριά κι αν βρίσκονται. Και κάτι ακόμα πιο «τρελό» Δεδομένου ότι μια κατάσταση ολικού σπιν S=0 είναι σφαιρικά συμμετρική – δηλαδή δεν έχει προτιμώμενη διεύθυνση – θα είναι: |ψ>=1/√2 (|↑z> |↓z> – |↓z>|↑z>) ≡1/√2 (|↑u> |↓u> – |↓u>|↑u>) όπου u μια τυχούσα κατεύθυνση. Επομένως, σε οποιοδήποτε διεύθυνση κι αν μετρηθεί το σπιν του «γήινου σωματιδίου», το ταίρι του στην Ανδρομέδα θα υποχρεωθεί επίσης να ευθυγραμμιστεί με αυτή τη διεύθυνση, και βέβαια αντιπαράλληλα προς το πρώτο. Με άλλα λόγια, είναι η δική μας αυθαίρετη απόφαση να στρέψουμε τον άξονα μέτρησης προς τη μια ή την άλλη διεύθυνση, που υποχρέωσε το «άλλο σωματίδιο» να προσανατολιστεί ανάλογα…. https://physicsgg.me/2019/07/13/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9/

Έκλαμψη-ρεκόρ ενός άστρου. Αστρονόμοι στις ΗΠΑ ανακάλυψαν μια αστρική έκλαμψη που ήταν δέκα δισεκατομμύρια φορές πιο ισχυρή από τις αντίστοιχες εκλάμψεις του δικού μας άστρου, του Ήλιου. Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ όσον αφορά την ισχύ τέτοιων εκλάμψεων σαν τις ηλιακές. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον αστρονόμο δρα Στιβ Μέαρς, που έκαναν την ανακάλυψη με το Τηλεσκόπιο Τζέημς Κλαρκ Μάξγουελ (JCMT) της Χαβάης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής Astrophysical Journal. Η έκλαμψη, της οποίας το φως έφθασε στη Γη περίπου 1.500 χρόνια αφότου αυτή συνέβη, εκτιμάται ότι προκλήθηκε από κάποια διαταραχή στο ισχυρό μαγνητικό πεδίο ενός νεαρού άστρου. Το συμβάν, που έλαβε χώρα σε ένα από τα «μαιευτήρια» άστρων στο Νεφέλωμα του Ωρίωνα, συγκεκριμένα στο διπλό αστρικό σύστημα JW 566 τύπου T Ταύρου, διήρκεσε μόνο λίγες ώρες. Οι ηλιακές -και γενικότερα οι αστρικές- εκλάμψεις είναι εκρήξεις κατά την διάρκεια των οποίων εκλύονται τεράστια ποσά ενέργειας, όταν η έντονη δραστηριότητα του Ήλιου ή άλλου άστρου, προκαλεί αιφνίδιες αναδιατάξεις των δυναμικών γραμμών του μαγνητικού πεδίου, γεγονός που εξαναγκάζει φορτισμένα σωματίδια να εκπέμπουν ακτινοβολία σύγχροτρον. https://physicsgg.me/2019/02/12/%ce%ad%ce%ba%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%88%ce%b7-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%85/

Ανακαλύφθηκε το φωτεινότερο αντικείμενο που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο νεαρό σύμπαν. Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το πιο φωτεινό αντικείμενο που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο νεαρό σύμπαν, όταν αυτό είχε ηλικία μικρότερη του ενός δισεκατομμυρίου ετών. Πρόκειται για ένα κβάζαρ, δηλαδή το κέντρο ενός νεαρού γαλαξία όπου μια τεράστια μαύρη τρύπα «τρώει» αχόρταγα το υλικό που την περιβάλλει. Το κβάζαρ (J043947.08+163415.7) απέχει πάρα πολύ στον χώρο και στον χρόνο, περίπου 12,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός, ενώ η λάμψη του ισοδυναμεί με 600 τρισεκατομμύρια ήλιους. Για την ανακάλυψη συνεργάστηκαν πολλά τηλεσκόπια της Χαβάης (Gemini, James Clerk Maxwell, UKIRT, Keck και Pan-STARRS1). Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή αστρονομίας Σιαοχούι Φαν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, έκαναν σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters" και ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ. Οι αστρονόμοι αναζητούν εδώ και 20 χρόνια τόσο μακρινά κβάζαρ και για πρώτη φορά πέτυχαν να βρουν ένα, χάρη σε ένα κοντινότερο γαλαξία, ο οποίος έδρασε ως φακός που μεγέθυνε κατά 50 φορές το φως του μακρινότερου κβάζαρ (το λεγόμενο φαινόμενο του βαρυτικού φακού). «Δεν περιμένουμε να βρούμε πολλά κβάζαρ φωτεινότερα από αυτό σε όλο το παρατηρήσιμο σύμπαν», δήλωσε ο Φαν. http://www.kathimerini.gr/1003932/gallery/epikairothta/episthmh/anakalyf8hke-to-fwteinotero-antikeimeno-poy-exei-pote-parathrh8ei-sto-nearo-sympan-fwtografies

Με τι μοιάζει μια ακτινογραφία του σύμπαντος; Ο Σύνδεσμος Lavochkin (Khimki, Ρωσία) μοιράστηκε την πρώτη εικόνα ακτίνων Χ από ένα εξωτερικό ουρανό 2x2 μοίρες από τις 26-27 Αυγούστου του 2019 που συλλήφθηκε από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ erosieta στο SRG (Spectrum-Roentgen-Gamma ) τροχιακό παρατηρητήριο. Το κέντρο του 1x1 βαθμού της εικόνας, γνωστό ως UDS (Ultra Deep Survey), αντικατοπτρίζει τα αποτελέσματα που συλλέχθηκαν από όλες τις επτά μονάδες τηλεσκοπίων για χρονικό διάστημα 6.000 δευτερολέπτων. Η εικόνα δείχνει εκατοντάδες πηγές ακτινοβολίας X, οι περισσότερες από τις οποίες είναι κβάζαρ αρκετά φωτεινές να είναι ορατές μέσα από μεγάλες διαστρικές αποστάσεις. Αυτές είναι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που ακτινοβολούν χάρη στην ύλη που δίνει την βαρυτική της ενέργεια καθώς κατακλύζεται από αυτά. Άλλα ουράνια αντικείμενα που παρατηρήθηκαν από το eROSITA αναγνωρίστηκαν ως αστέρια από τον γαλαξία μας με φωτεινά κορώνα ακτίνων Χ και ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες όχι πολύ μακριά από τη Γη. Το έντονο διάχυτο σημείο στην άνω δεξιά γωνία είναι ένα τεράστιο σύμπλεγμα γαλαξιών (ACO 329) με κόκκινη μετατόπιση z = 0.139. Αυτά είναι από τα μεγαλύτερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Περίπου το 85% της μάζας τους είναι άγνωστη σκοτεινή ύλη και το υπόλοιπο 15% είναι τακτική βαριονική ύλη συγκεντρωμένη σε ζεστό διαγαλαξιακό σπάνιο αέριο (φτάνοντας στη θερμοκρασία δεκάδων εκατομμυρίων βαθμών) και αστέρια από χιλιάδες ομάδες γαλαξιών. Αυτό είναι ακριβώς που το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ ήταν σε θέση να συλλάβει. Η SRG αναμένει τις υπόλοιπες 6 βαθμολογήσεις και τελειοποίηση των μονάδων eROSITA να οριστικοποιηθούν για να εμβαθύνουν στην έρευνα σε δισεκατομμύρια άλλες πηγές ακτίνων Χ σε όλο τον ουρανό. Το τροχιακό παρατηρητήριο απογειώθηκε από το Baikonur στις 13 Ιουλίου 2019 και σήμερα βρίσκεται στο σημείο L2 του συστήματος Sun-Earth 1,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον πλανήτη μας. Η αποστολή προγραμματίζεται να είναι στο διάστημα για 6,5 χρόνια, τα πρώτα 4 από αυτά που έχουν κατανεμηθεί στον ουρανό, ακολουθώντας το μονοπάτι των παρατηρητηρίων ROSAT, Gaia, WMAP και Planck. Ολόκληρος ο ουρανός πρόκειται να χαρτογραφηθεί με ακτίνες Χ και στα μαλακά (0,3-8 keV) και σκληρά (4-20 keV) ζώνες. Δύο μοναδικά υπερηχητικά τηλεσκόπια με κάτοπτρα Spectrum RG - το ρωσικό ART-XC που λειτουργεί σε υψηλότερες ενεργότητες ακτίνων Χ και το γερμανικό eROSITA που εργάζεται σε χαμηλότερες ενέργειες ακτίνων Χ - υπάρχουν για να βρουν 100 000 ομάδες γαλαξιών, Δυαδικά συστήματα ακτίνων Χ και περίπου 3 εκατομμύρια συσσωρεύουν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Η έρευνα σκοπεύει να είναι δραστηριότητα 24 ώρες το εικοσιτετράωρο 7 ημέρες την εβδομάδα για τα επόμενα 4 χρόνια. Η διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής το μέλος του RAS Dr. Rashid Sunyaev, προσβλέπει στην ολοκλήρωση μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες αποστολές σάρωσης στην ιστορία. Οι πρώτες εικόνες ART-XC και eROSITA που μοιράζονται το Ρωσικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας και η ROSCOSMOS απεικονίζουν την εντυπωσιακή διάσταση του έργου. https://asgardia.space/en/news/what-does-an-x-ray-of-the-universe-look-like

Το Spektr-RG συλλαμβάνει την καρδιά του Γαλαξία. Σύμφωνα με πρόσφατη ανακάλυψη, η φωτεινότητα μιας σούπερ βαριάς τρύπας του Τοξότης A * (γνωστός και ως Sgr A *) που βρίσκεται στην καρδιά του Γαλαξία σε απόσταση 26.000 έτη φωτός από τη Γη έχει αυξηθεί δραματικά, προκαλώντας ένα δίκαιο μερίδιο ενδιαφέροντος της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Το παρατηρητήριο χώρου Spektr-RG παρακολούθησε το Sgr A * και μοιράστηκε εικόνες που επιβεβαιώνουν τη δραστηριότητα του Το παρατηρητήριο Spektr-RG μετέδωσε κάποιες βολές στη Γη αντικατοπτρίζοντας ένα φωτεινό σημείο, μια σούπερ βαριά μαύρη τρύπα Sgr A * που παρατηρήθηκε στη μέση του Γαλαξία. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ART-XC στο Spektr-RG. Οι εικόνες δείχνουν τον πυρήνα του γαλαξία και μια πηγή φωτός που απεικονίζει την εκπομπή ακτίνων Χ από το κέντρο του Γαλαξία. Τα κανονικά αστέρια εκπέμπουν επίσης ακτίνες Χ, όμως η πλουσιότερη πηγή τους είναι οι περιοχές γύρω από τις μαύρες τρύπες. Το υλικό που απορροφάται από τη μαύρη τρύπα περιστρέφεται σε δίσκο, συμπιέζεται και θερμαίνεται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία αυξάνοντας τη φωτεινότητα γύρω από τη μαύρη τρύπα. Οι διαδικασίες αυτές είναι συνήθως τυπικές για σούπερ βαριες μαύρες τρύπες που βρίσκονται στις καρδιές των γαλαξιών και είναι εκατομμύρια φορές βαρύτερες από τον Ήλιο (1,9885 × 1030 kg) .Το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών δεν είναι έτοιμο να ονομάσει το λόγο της αλλαγής της φωτεινότητας στην περιοχή της μαύρης τρύπας. «Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε, διεξάγουμε ανάλυση δεδομένων και αποφεύγουμε να σχολιάζουμε τα αποτελέσματα που έχουμε», ο Mikhail Pavlinsky, Dr. Sci. στη Φυσική και τα Μαθηματικά, εξηγεί. Το Spektr-X-Gamma (Spektr-RG) είναι ένα διεθνές ρωσικό-γερμανικό πρόγραμμα που εστιάζει στην εξερεύνηση του Σύμπαντος στο φάσμα ακτίνων Χ με στόχο τη δημιουργία ενός «χάρτη» του ορατού τμήματος το σύμπαν να αναπαριστά όλα τα μεγάλα συμπλέγματα γαλαξιών, τις ακτίνες Χ των μαύρων οπών και τα αστέρια νετρονίων που ψύχονται. Το παρατηρητήριο Spectr-RG της Έρευνας και Παραγωγής Lavochkin χρησιμοποιεί 2 τηλεσκόπια: το eROSITA του Ινστιτούτου Max Planck για την Εξωγήινη Φυσική (Γερμανία) και το ART-XC που αναπτύχθηκε από το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και κατασκευάστηκε από το Ρωσικό Ομοσπονδιακό Κέντρο Πυρηνικών. Το Spektr-RG εγκαινιάστηκε στο διάστημα στις 13 Ιουλίου από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Αναμένεται να είναι εκεί για 6,5 χρόνια που θα πραγματοποιήσει την ερευνητική της αποστολή: 4 χρόνια θα είναι αφιερωμένα σε οκτώ πλήρεις έρευνες για την ουράνια σφαίρα και άλλα 2,5 για να εντοπίσουν την επιτήρηση σε διάφορα αντικείμενα του Σύμπαντος. https://asgardia.space/en/news/spektr-rg-captured-the-heart-of-the-milky-way

Αριστοτέλης: ο πρώτος επιστήμονας; Με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Αρμάν Λερουά «Η λιμνοθάλασσα» ο κ. Στασινός Σταυριανέας γράφει για τη σημασία της βιολογίας στην αριστοτελική φιλοσοφία Ο Αριστοτέλης έζησε 62 χρόνια, από το 384 μέχρι το 322 π.Χ. Για τα σχετικά λίγα χρόνια της ζωής του έγραψε πάρα πολλά και το έργο του απλώνεται σχεδόν σε κάθε τομέα της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Μάλιστα είναι στο δικό του έργο που ορίζονται οι τομείς αυτοί ως ξεχωριστά πεδία έρευνας. Από το έργο αυτό στα χέρια μας σήμερα έχουμε μόνο ένα μέρος. Εχουμε μόνο κείμενα που δεν προορίζονταν για δημοσίευση αλλά μάλλον χρησίμευαν για τη διδασκαλία και την έρευνα. Το στυλ είναι κοφτό, σχεδόν τηλεγραφικό, ελλιπές, προκείμενες απουσιάζουν συχνά από τα επιχειρήματα (πρέπει να τις προσθέσουμε εμείς), η αναφορά των παραδειγμάτων δεν είναι όσο λεπτομερής θα θέλαμε κ.ο.κ. Ολα αυτά καθιστούν το έργο του ένα ανάγνωσμα πολύ απαιτητικό. Είναι επίσης βέβαιο ότι οι σημειώσεις αυτές δουλεύτηκαν ξανά και ξανά, ώστε να μην μπορούμε με βεβαιότητα να τοποθετήσουμε τα έργα του σε μια σαφή, και χωρίς αμφισβήτηση, χρονολογική σειρά. Μπορούμε όμως με σχετική ασφάλεια να αποδώσουμε στην καθεμία από τις περιόδους της ζωής του ένα μέρος της συγγραφικής του παραγωγής και έτσι να παρακολουθήσουμε την πορεία του. Εργογραφία Ετσι τα χρόνια της πρώτης αθηναϊκής περιόδου είναι τα χρόνια στα οποία ο Αριστοτέλης ασχολείται μάλλον περισσότερο με τη λογική. Θεμελιώνει ή ανακαλύπτει τη λογική, δηλαδή τους νόμους της επιχειρηματολογίας. Αλλά θεμελιώνει επίσης και τη φιλοσοφία της επιστήμης. Ασχολείται δηλαδή με τη μέθοδο που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να εξηγήσουμε και έτσι να έχουμε επιστημονική γνώση για τον κόσμο και την ανθρώπινη δραστηριότητα εντός του. Τα χρόνια της περιπλάνησης σφραγίζονται από την εξαντλητική μελέτη των φυσικών ειδών. Στα χρόνια αυτά έρχεται η ανακάλυψη της βιολογίας. Και ο τόπος αυτής της ανακάλυψης είναι η λιμνοθάλασσα της Καλλονής στη Λέσβο. Αλλά επειδή, πρώτον, η βιολογία είναι για τον Αριστοτέλη η καρδιά της μελέτης του φυσικού κόσμου και επειδή, δεύτερον, στο πεδίο αυτό μπορούμε να παρακολουθήσουμε με αναλυτικό, εξαντλητικό τρόπο τον Αριστοτέλη να εργάζεται ως επιστήμονας (αξίζει να σημειώσουμε ότι πάνω από 20 από τα 60 συνολικά βιβλία του Αριστοτέλη που μας έχουν σωθεί είναι βιολογικά, ζωολογικά συγγράμματα), για τους δύο αυτούς λόγους η βιολογία είναι το κατεξοχήν πεδίο για να καταλάβουμε πώς δομείται η αριστοτελική επιστήμη. Και εφόσον η αριστοτελική επιστήμη καθορίζει τη φύση και την ιστορία της δυτικής επιστήμης, η επινόηση της αριστοτελικής επιστήμης μέσω της βιολογίας είναι η επινόηση της δυτικής επιστήμης. Τα χρόνια της θεμελίωσης της Αριστοτελικής σχολής του Λυκείου, της θεμελίωσης και της υλικής αλλά κυρίως της πνευματικής, θα μπορούσαμε να τα συνδέσουμε με τη μεταφυσική του και τη θεολογία του. Και εκεί πάντως τα διδάγματα, όπως και η επιρροή εν γένει της βιολογίας και της φυσικής επιστήμης, είναι διάχυτα. Γιατί η ανάλυση και η εξήγηση του φυσικού κόσμου και των φυσικών ειδών εντός του καθοδηγεί τον Αριστοτέλη και στις μεταφυσικές του έρευνες. Ο Αριστοτέλης κινείται από αυτό που είναι πλησιέστερα στην ανθρώπινη εμπειρία, τον φυσικό κόσμο και τα είδη εντός του, προς αυτό που είναι πιο δυσδιάκριτο και μακρινό, το θεϊκό στοιχείο. Η βιολογία είναι με έναν τρόπο θα λέγαμε προπαίδεια για τη μεταφυσική και τη θεολογία. Στην πορεία αυτή που μας αφηγείται το βιβλίο του Λερουά ο Αριστοτέλης κάνει αμέτρητες ανακαλύψεις, εγκαινιάζει νέες επιστήμες, εισηγείται και καλλιεργεί συστηματικά νέες μεθόδους έρευνας, εγκαινιάζει την τεχνική ορολογία που σφραγίζει την ιστορία της σκέψης τόσο για τη φιλοσοφία όσο και για την επιστήμη, μέχρι τις ημέρες μας, στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο. Από αυτή την άποψη το έργο του συνιστά μια τομή. Ο Αριστοτέλης βρίσκεται στην αφετηρία και πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέρος του για να δούμε την απόσταση που έχουν διανύσει η φιλοσοφία και η επιστήμη μέχρι τις μέρες μας. Ομως εάν θα έπρεπε να ξεχωρίσω ένα στοιχείο που σφραγίζει το έργο του, αυτό είναι η αξιοποίηση της παράδοσης, των προσωκρατικών φιλοσόφων, των ιατρικών συγγραμμάτων, των σοφιστών, του Πλάτωνα. Ο Αριστοτέλης χτίζει τη φιλοσοφία και την επιστήμη με υλικό των προγενεστέρων και έτσι συμπυκνώνει την αρχαία ελληνική σκέψη συνολικά. Και αυτό συμβαίνει χάρη σε μια δική του καινοτομία που δεν είναι άλλη από τη μέθοδό του να παραθέτει και να αναλύει τις απόψεις των προγενεστέρων ώστε να διακρίνει τι έχει ειπωθεί σωστά και τι εσφαλμένα, αλλά και να διαγνώσει έτσι ποια είναι τα αδιέξοδα στα οποία η δική του θεωρία πρέπει να δώσει απαντήσεις. Ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος ιστορικός της φιλοσοφίας και κυρίως φιλοσοφεί μέσα από την ιστορία της φιλοσοφίας. Και εδώ ο Αριστοτέλης είναι πρωτοπόρος: η μέθοδος αυτή είναι ο κυρίαρχος τρόπος τον οποίο ακολουθεί η δυτική φιλοσοφία αλλά και η επιστήμη ως τις μέρες μας. Χτίζει πάνω στα θεμέλια, ενσωματώνει τις επιτυχίες και διδάσκεται από τις αποτυχίες της προγενέστερης σκέψης. Ας διαβάσουμε δύο αποσπάσματα τα οποία εκθέτουν τους λόγους που οδηγούν στην επιλογή αυτής της μεθόδου: Αναζητώντας την αλήθεια Η αναζήτηση της αλήθειας είναι από τη μια πλευρά κάτι εύκολο και από την άλλη κάτι δύσκολο. Ενα σημάδι γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι κανένας δεν κατορθώνει να κατακτήσει πλήρως την αλήθεια, αλλά και κανείς δεν αποτυγχάνει πλήρως. Αντίθετα, καθένας κατορθώνει να πει κάτι αληθές για τη φύση των πραγμάτων. Και παρότι ένας-ένας συνεισφέρουν ελάχιστα στην αλήθεια, παρ’ όλα αυτά από τo άθροισμα των λόγων τους δημιουργείται ένα μεγάλο μέγεθος. Επομένως εφόσον η αλήθεια φαίνεται να είναι σαν την παροιμιώδη πόρτα μπροστά στην οποία όλοι στέκονται, από αυτή την άποψη είναι κάτι απλό. Το δύσκολο όμως είναι να αποκαλύψουμε συνολικά την αλήθεια και όχι μόνο ένα μέρος της. Ενδεχομένως, εφόσον οι δυσκολίες είναι δύο λογιών, η αιτία για τη δυσκολία της αποκάλυψης της αλήθειας να μην οφείλεται στα πράγματα αλλά σε εμάς. Γιατί όπως είναι το βλέμμα της νυχτερίδας για το φως της ημέρας, έτσι είναι και ο νους της ψυχής μας για τα πράγματα που είναι σύμφωνα με τη φύση τα πιο οφθαλμοφανή. (Μετά τα φυσικά α.1 993a27-b11) Για την επιστήμη την οποία τώρα ερευνούμε πρέπει πρώτα να αναζητήσουμε τις απορίες. Αυτές περιλαμβάνουν τόσο τις απόψεις εκείνων που μίλησαν για αυτά τα θέματα όσο και όλα εκείνα τα σημεία τα οποία έχουν παραβλεφθεί. Γιατί για να μπορέσουμε να επιλύσουμε τις δυσκολίες (να ευπορήσουμε) θα πρέπει πρώτα να περάσουμε μέσα από τις απορίες. Γιατί η ευπορία είναι η επίλυση εκείνων των προβλημάτων για τα οποία βρισκόμαστε σε απορία και είναι αδύνατον να μπορέσουμε να λύσουμε έναν κόμπο εάν προηγουμένως δεν γνωρίζουμε πώς έχει δεθεί. Και εκείνος που απορεί είναι κάποιος ο οποίος είναι δέσμιος. (Μετά τα φυσικά Β.1 995a24-30) Για να ανακαλύψουμε λοιπόν την αλήθεια στην πληρότητά της, προτείνει ο Αριστοτέλης, θα πρέπει να αναλύσουμε τι έχουν υποστηρίξει οι προγενέστεροι και τι έχει παραβλεφθεί. Αυτά είναι τα υλικά που τώρα συνιστούν δεσμά για εμάς, δεσμά που μας εμποδίζουν από το να δούμε με ακρίβεια και καθαρότητα τη φυσική τάξη του κόσμου. Αρα θα πρέπει, πρώτον, να ανακαλέσουμε τι μας παραδίδουν οι προηγούμενοι και, δεύτερον, να στραφούμε σε ό,τι ενδεχομένως έχει παραβλεφθεί ή δεν έχει μελετηθεί επισταμένως, όπως π.χ. τα φυσικά είδη. Η μελέτη των απόψεων της παράδοσης, αλλά και η μελέτη του φυσικού κόσμου, είναι στον Αριστοτέλη πράγματι συστηματική και εξαντλητική. Ειδικά στα βιολογικά έργα παρατηρούμε με λεπτομέρεια την εφαρμογή αυτής της μεθόδου. Ποια είναι όμως αυτά τα βιολογικά έργα, που δεν είχαν την τύχη των πιο δημοφιλών συγγραμμάτων του Αριστοτέλη όπως τα Πολιτικά, τα Ηθικά Νικομάχεια ή η Ποιητική; https://www.tovima.gr/printed_post/aristotelis-lfo-protos-epistimonas/

Θα επιστρέψει η NASA στον Ποσειδώνα; Οι επιστήμονες από το εργαστήριο Jet Propulsion της NASA πρότειναν μια νέα αποστολή μαζί με ένα διαστημόπλοιο που θα μελέτησε το μεγαλύτερο φεγγάρι του Ποσειδώνα Triton. Ανέφεραν την ιδέα τους κατά τη διάρκεια της Συνόδου Σεληνιακού και Πλανητικού Επιστημολογίου στο Τέξας που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη. Ο Triton θεωρείται ένας παράξενος δορυφόρος παρόμοιος με τον Πλούτωνα με πολλούς τρόπους. Προέρχεται από τη ζεστή ζώνη Kuiper του ηλιακού συστήματος που συλλέχθηκε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια από τη βαρύτητα του Ποσειδώνα. Επιπλέον, πιστεύεται ότι ο Τρίτωνας φιλοξενεί έναν ωκεανό, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πιθανότητα να φιλοξενήσει τη ζωή. Η προτεινόμενη αποστολή στο Triton προσπαθεί να είναι οικονομικά αποδοτική. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους, γνωστού ως Trident, θα κοστίσει το ίδιο με μια μικρή αποστολή στο φεγγάρι, σύμφωνα με τους επιστήμονες και τους μηχανικούς της αποστολής. Η Louise Prockter, διευθυντής του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου στο Χιούστον και ο επικεφαλής ερευνητής της προτεινόμενης αποστολής, δήλωσε ότι είναι τώρα η ώρα να ξεκινήσει αυτή η αποστολή με χαμηλό κόστος, επειδή είναι επιτακτική ανάγκη να καταλάβουμε εάν ο Τρίτων είναι ένας κόσμος που φιλοξενεί τη ζωή. Αν και δαπανηρά έργα, όπως η αποστολή Cassini στον Κρόνο ή το διαστημικό σκάφος Europa Clipper που έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2020, έχουν δημιουργήσει μερικά σημαντικά επιτεύγματα, οι μικρότερες και λιγότερο ακριβές αποστολές θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην πλανητική επιστήμη. Για παράδειγμα, στον Άρη, ήταν πολλαπλές αποστολές με την πάροδο του χρόνου που αποκάλυψαν το νερό του πλανήτη. Οι επιστήμονες που υποστηρίζουν την πρόταση Trident, η οποία θα παρουσιαστεί επίσημα στη NASA αργότερα τον Μάρτιο, επιδιώκουν να υποστηριχθούν από το εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόγραμμα Discovery του οργανισμού, το οποίο αφορά όλες τις αποστολές που κοστίζουν κάτω από 500 εκατομμύρια δολάρια. Ο στόχος της NASA είναι να αναπτύξει αυτές τις αποστολές κάθε δύο χρόνια. Πιο πρόσφατα, η αποστολή Discovery ξεκίνησε το όχημα InSight, το οποίο προσγειώθηκε στον Άρη τον περασμένο Νοέμβριο. Η επόμενη αποστολή θα πρέπει να είναι η αποστολή Lucy, η οποία στοχεύει στη μελέτη αστεροειδών που μοιράζονται την τροχιά του Δία γύρω από τον ήλιο. Το Trident πρέπει να ανταγωνιστεί με προτάσεις για πιο εκτεταμένες μελέτες σχετικά με το φεγγάρι, μια αποστολή του Δία στην Io και μια δεύτερη αποστολή στην Αφροδίτη. Ωστόσο, όσοι υποστηρίζουν την αποστολή Trident ελπίζουν ότι η εξερεύνηση του Neptune, του πιο απομακρυσμένου πλανήτη του ηλιακού συστήματος με χαμηλό κόστος, θα πείσει τη NASA να την υποστηρίξει. Το 1989 ήταν η τελευταία φορά που ο Ποσειδώνας και τα φεγγάρια του επισκέφτηκαν κατά τη διάρκεια μιας σύντομης διαδρομής από το διαστημόπλοιο Voyager 2, το οποίο συγκέντρωσε τις πρώτες και μόνο κοντινές φωτογραφίες αυτού του πλανήτη. Επιπλέον, ο Voyager 2 συνέλαβε δεδομένα που δείχνουν πιθανές μάζες νερού που έχουν καταγραφεί από το εσωτερικό του Triton, γεγονός που έχει προκαλέσει πολλούς πλανητικούς επιστήμονες να ρίξουν μια ματιά στο Triton. Πρόσφατα θεωρήθηκε ως η πρώτη προτεραιότητα για εξερεύνηση στο χάρτη πορείας της NASA για τους ωκεανούς. Η Dr. Amanda Hendrix από το Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης του Tucson, Ariz., που είναι επίσης ένας από τους ηγέτες της μελέτης του Χάρτη πορείας, εξήγησε ότι ο Triton είναι ένας στόχος τριών προς ένα, δεδομένου ότι μπορείτε να επισκεφθείτε το σύστημα Neptune, δείτε τον συναρπαστικό ωκεανό κόσμο, και επίσης να επισκεφτείτε ένα αντικείμενο ζώνης Kuiper. Είπε ότι εξετάζοντας τόπους όπως αυτό, θα μπορούσαν να αποκτήσουν φρέσκες ιδέες για το πώς διαμορφώνονται οι ωκεανοί, πώς διαφέρουν και πώς καταφέρνουν να διατηρούν υγρό νερό. Για παράδειγμα, το νερό στον ωκεανό του Triton θα μπορούσε να είναι πολύ πιο κρύο από το τυπικό σημείο κατάψυξης, αλλά η αμμωνία θα μπορούσε να τη διατηρήσει σε υγρή μορφή. Ενδείξεις όπως αυτό θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τη ζωή έξω από τη Γη. Ο Ποσειδων είναι τριάντα φορές πιο μακριά από τον ήλιο από τον πλανήτη μας και παρόλο που οι ειδικοί πίστευαν ότι η κατοικήσιμη ζώνη τελείωσε στον Άρη, πιστεύεται τώρα ότι ακόμη και ένας πλανήτης μπορεί να είναι κατοικήσιμος. Αυτό είναι αποτέλεσμα ενός ωκεανού που βρέθηκε κάτω από την Ευρώπη, ένα από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία, καθώς και κάτω από το φεγγάρι του Κρόνου Enceladus. https://asgardia.space/en/news/Will-NASA-Return-to-Neptune-question

Ένας γιγάντιος αστεροειδής για το Zoom Past Earth το 2029 Η NASA αναφέρει ότι σε λιγότερο από 10 χρόνια - στις 13 Απριλίου 2029, για να είμαστε ακριβείς - ένας γιγαντιαίος αστεροειδής θα πετάξει κοντα στην Γη. Ο διαστημικός βράχος μήκους 335 μέτρων με το όνομα 99942 Apophis (ελληνικό για τον θεό του θανάτου) θα χάσει τη Γη με περιθώριο 31.000 χιλιομέτρων, αρκετά μακριά για να μην κάνει κακό, αλλά αρκετά κοντά για να ενδιαφέρει τους αστρονόμους "Η στενή προσέγγιση του Apophis το 2029 θα είναι μια απίστευτη ευκαιρία για την επιστήμη", δήλωσε η Marina Brozović, επιστήμονας ραντάρ στο εργαστήριο Jet Propulsion της NASA. "Θα παρατηρήσουμε τον αστεροειδή τόσο με οπτικά όσο και με τηλεσκόπια ραντάρ. Με τις παρατηρήσεις με ραντάρ, θα μπορούσαμε να δούμε λεπτομέρειες επιφάνειας που έχουν μόνο λίγα μέτρα σε μέγεθος. " Σύμφωνα με τη NASA, το Apophis μπορεί να είναι ορατό με γυμνό μάτι - ένα στίγμα φωτός που διαπερνά τον ουρανό. "Καθώς ο αστεροειδής περνάει πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, το μονοπάτι του μετατρέπεται σύντομα από κόκκινο σε γκρίζο - αυτή είναι η στιγμή της πλησιέστερης προσέγγισης", λέει η NASA. "Μετά την πλησιέστερη προσέγγιση, ο αστεροειδής θα μετακινηθεί στον ουρανό της ημέρας και δεν θα είναι πλέον ορατός". Το Apophis ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από μια ομάδα αστρονόμων στο Kitt Peak National το 2004. Λόγω τεχνικών και καιρικών προβλημάτων, οι αστρονόμοι το ανίχνευσαν μόνο για δύο ημέρες. Ευτυχώς, μια άλλη ομάδα στην Εαρινή Έρευνα Siding ξανακάλυψε αργότερα εκείνο το έτος. Η ανακάλυψη έστειλε κρουστικά κύματα μέσω της κοινότητας: οι αρχικοί υπολογισμοί των τροχιών έφεραν τον κίνδυνο σύγκρουσης με τη Γη ως 2,7%. Εντούτοις, μεταγενέστερες παρατηρήσεις απέκλεισαν αυτή την πιθανότητα, τοποθετώντας την πιθανότητα σύγκρουσης σε λιγότερο από 1 στα 100.000. Τα νέα είναι ιδιαίτερα σημαντικά εκείνη την εποχή, όταν η NASA, η FEMA και οι διεθνείς εταίροι υποβάλλονται σε προσομοίωση σύγκρουσης αστεροειδών σε αυτήν την εβδομάδα . Άλλες ερωτήσεις που θα συζητήσουν οι επιστήμονες στο συνέδριο είναι πώς η βαρύτητα της Γης θα επηρεάσει τον αστεροειδή καθώς περνάει, αν μια αποστολή διαστημικού σκάφους αποσταλεί στον Apophis και αν η flyby μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μελετήσει το εσωτερικό του αστεροειδούς. αναμένεται να παράσχει στους αστρονόμους χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με μελλοντικές συναντήσεις με αντικείμενα κοντά στη Γη ". Ο Apophis είναι εκπρόσωπος περίπου 2.000 γνωστών επί του παρόντος δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών", δήλωσε ο Paul Chodas, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Αντικειμένων της Γης. "Παρατηρώντας τον Apophis κατά τη διάρκεια της πτήσης του 2029, θα αποκτήσουμε σημαντικές επιστημονικές γνώσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κάποια στιγμή για την πλανητική άμυνα". https://asgardia.space/en/news/Giant-Asteroid-to-Zoom-Past-Earth-in-2029

Πότε θα καταστραφεί η Γη! Σενάριο καταστροφής της Γης με επιστημονική βάση είδε το φως της δημοσιότητας. ΟΚ, πολλές φορές έχουν γίνει viral διάφορες θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με το πότε θα καταστραφεί η Γη, στηριζόμενες σε διαφορετικούς παράγοντες... Από το ημερολόγιο των Μάγια μέχρι τις προβλέψεις του Νοστράδαμου. Η τελευταία όμως που είδε το φως της δημοσιότητας, έχει μία βάση, καθώς στηρίζεται σε έρευνα Ρώσων επιστημόνων και αφορά το ενδεχόμενο να πέσει στον πλανήτη μας, ένας τεράστιος αστροειδής. Πρόκειται για τον Άποφις, ο οποίος έχει το όνομα του Θεού των δαιμόνων στην Αρχαία Αίγυπτο και ταξιδεύει με 7,3 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Οι επιστήμονες του Τμήμα Ουράνιας Μηχανικής, του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης ανέφεραν πως υπάρχει πιθανότητα η τροχιά του να συγκλίνει με αυτή της Γης, το 2068. Κάτι που θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα που μπορεί να ξεκινήσουν από ανυπολόγιστες καταστροφές και να φτάσουν μέχρι τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, το 2044 θα περάσει σε απόσταση 16 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη, το 2051 η απόσταση του θα μειωθεί στα 760.000 χιλιόμετρα, το 2051 και το 2060 θα απομακρυνθεί στα πέντε εκατ. χιλιόμετρα, όμως κάπου εκεί τα δεδομένα αλλάζουν. Και αυτό γιατί η μείωση θα είναι θεαματική και η απόστασή του θα πέσει μόλις στα 100.000 χιλιόμετρα. https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=taJiSJ4I6oc https://www.youtube.com/watch?time_continue=122&v=KmlqRLWrbDA https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/745807_epistimones-tote-tha-katastrafei-i-gi-vinteo