Δροσος Γεωργιος

Παγωμένα μόρια, σκληροί δίσκοι! Θα μπορούσε ο σκληρός δίσκος του κινητού σας να χωρέσει εκατό φορές περισσότερα δεδομένα χωρίς το μέγεθός του να χρειαστεί να αυξηθεί ούτε κατά ένα χιλιοστό; Νέα μελέτη βρετανών επιστημόνων δείχνει ότι στο κοντινό μέλλον κάτι τέτοιο μπορεί να είναι εφικτό χάρη στην αποθήκευση δεδομένων σε μεμονωμένα μόρια. Η δυνατότητα αυτή εξετάζεται εδώ και δύο δεκαετίες, αλλά ο βασικός απαγορευτικός παράγοντας ως τώρα ήταν ότι, για να αποκτήσουν μνήμη, τα μόρια θα πρέπει να μπουν σε... βαθιά κατάψυξη. Με τη νέα μέθοδο που ανέπτυξαν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ πέτυχαν ωστόσο να ανεβάσουν τις θερμοκρασίες σε πιο «προσιτά» επίπεδα. Ετσι, για πρώτη φορά μπορούμε να πούμε ότι ερχόμαστε πραγματικά ένα βήμα πιο κοντά στα μόρια-σκληρούς δίσκους που θα μπορούν να αποθηκεύουν πάνω από 5.000 κινηματογραφικές ταινίες σε έναν χώρο όσο ένα νόμισμα των 50 λεπτών. Ζητείται μικρότερος σκληρός Η αποθήκευση της πληθώρας των ψηφιακών πληροφοριών που κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή μας είναι ένα πρόβλημα το οποίο απασχολεί έντονα τους ειδικούς τα τελευταία χρόνια. Αφενός ο διαρκώς αυξανόμενος όγκος τους, που απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερους χώρους για τη στέγαση των βάσεων δεδομένων που «στηρίζουν» τα δίκτυα του πλανήτη, αφετέρου οι απαιτήσεις της αγοράς, που ζητεί όλο και λεπτότερες και μικρότερες συσκευές, πιέζουν συνεχώς για την ανάπτυξη βελτιωμένων σκληρών δίσκων οι οποίοι θα μπορούν να αποθηκεύουν περισσότερα δεδομένα, αλλά θα έχουν μικρότερο όγκο. Σε μια πιο προχωρημένη εκδοχή ορισμένοι επιστήμονες εξετάζουν αυτή τη δυνατότητα στη νανοκλίμακα, προσπαθώντας να αποθηκεύσουν πληροφορίες σε μικροσκοπικούς δίσκους από γυαλί ή ακόμη και σε DNA βακτηρίων. Μια οδός η οποία διερευνάται σε αυτό το πλαίσιο είναι και αυτή των μεμονωμένων μορίων, κυρίως από μέταλλα της ομάδας των λανθανιδών - σπάνιες γαίες οι οποίες αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται στα έξυπνα κινητά, τις ταμπλέτες και πολλές άλλες συσκευές καθημερινής χρήσης. Ωστόσο, αν και θεωρητικά οι λανθανίδες προσφέρονται για να λειτουργήσουν ως μόρια-σκληροί δίσκοι, στην πράξη οι επιστήμονες συναντούν δυσκολίες. Η πιο σημαντική είναι ότι, για να μπορέσουν να αποθηκεύσουν πληροφορίες με τρόπο ο οποίος να είναι λειτουργικός, τα μόρια θα πρέπει να αποκτήσουν «μαγνητική μνήμη» ή καλύτερα «μαγνητική υστέρηση», για να χρησιμοποιήσουμε την επιστημονική ορολογία. Η μαγνητική υστέρηση Οι μαγνήτες παίζουν κεντρικό ρόλο στην αποθήκευση δεδομένων. Στους σημερινούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές οι σκληροί δίσκοι περιλαμβάνουν πολλές μικρές μαγνητισμένες περιοχές στις οποίες αποθηκεύονται δεδομένα υπό τη μορφή ψηφίων (1 ή 0, ένα bit πληροφορίας). Οπως όλοι οι μαγνήτες, αυτές οι περιοχές έχουν έναν βόρειο και έναν νότιο πόλο (οι οποίοι αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα το 1 ή το 0) και κωδικοποιούν τα δεδομένα αλλάζοντας τον προσανατολισμό του μαγνητικού πεδίου τους - όταν δηλαδή «δείχνουν» π.χ. τον βόρειο πόλο τους αυτό σημαίνει 1, ενώ το αντίστροφο σημαίνει 0. Χάρη στο φαινόμενο της μαγνητικής υστέρησης, από τη στιγμή που οι μαγνητικές περιοχές θα λάβουν έναν προσανατολισμό, δεν τον ξεχνούν ποτέ. Ετσι, η μνήμη του σκληρού δίσκου δεν σβήνεται όταν σβήνουμε τον υπολογιστή. «Η υστέρηση είναι ένα φαινόμενο μνήμης το οποίο επιτρέπει σε κάτι να βρίσκεται σε δύο διαφορετικές καταστάσεις υπό τις ίδιες συνθήκες» εξηγεί στο «Βήμα» ο Νίκολας Τσίλτον, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και πρώτος συγγραφέας της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature». «Ειδικά η μαγνητική υστέρηση σημαίνει ότι ένας μαγνήτης μπορεί να τεθεί σε έναν από τους δύο προσανατολισμούς του - έτσι αποθηκεύονται τα ψηφιακά δεδομένα με τη χρήση μαγνητών». Οι συμβατικοί μαγνήτες που χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή είναι, όπως αναφέρει, μέταλλα ή κράματα μετάλλων όπως ο μαγνητίτης, τα οποία επιδεικνύουν μαγνητική υστέρηση - και άρα διατηρούν τη μνήμη τους - σε θερμοκρασία δωματίου. Μνήμη στην κατάψυξη Τα μεμονωμένα μόρια ωστόσο δεν έχουν τόσο καλή μνήμη. Δεν διατηρούν τον μαγνητικό προσανατολισμό τους παρά μόνον όταν «κλειστούν» μέσα σε μαγνητικό πεδίο ή όταν καταψυχθούν σε πάρα πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ετσι, με βάση τα ως τώρα ερευνητικά αποτελέσματα, δεν φαίνονταν να είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για την αποθήκευση δεδομένων. Η ομάδα από το Μάν-τσεστερ ήρθε να ανατρέψει τα δεδομένα ανεβάζοντας σημαντικά τη θερμοκρασία στην οποία ένα μεμονωμένο μόριο μπορεί να διατηρήσει τη μαγνητική μνήμη του. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές κατόρθωσαν να μετατρέψουν μόρια δυσπροσίου (σπάνια γαία από την ομάδα των λανθανιδών) σε μεμονωμένα μόρια-μαγνήτες που επιδεικνύουν μαγνητική υστέρηση στους -213 βαθμών Κελσίου. Αν και πάρα πολύ χαμηλή, η θερμοκρασία αυτή δεν είναι άπιαστη έξω από το εργαστήριο. Αντιθέτως, πλησιάζει πολύ αυτή του υγρού αζώτου (-196 βαθμοί Κελσίου), το οποίο είναι σχετικά οικονομικό και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πραγματικές συνθήκες για να ψυχράνει τους servers σε μεγάλα κέντρα δεδομένων όπως εκείνα της Google ή της Amazon. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη μελέτη θεωρείται η πρώτη απόδειξη ότι τα μόρια-σκληροί δίσκοι μπορεί να γίνουν πραγματικότητα μέσα στα επόμενα χρόνια. Θεαματική συμπύκνωση πληροφοριών Μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει πραγματική επανάσταση στην αποθήκευση δεδομένων αφού οι χώροι που θα απαιτούνται για την αποθήκευση πληροφοριών θα συρρικνωθούν θεαματικά. «Το μόριό μας έχει διάμετρο περίπου δύο νανομέτρων» λέει ο κ. Τσίλτον. «Μπορούμε δηλαδή να φθάσουμε θεωρητικά σε πυκνότητα αποθήκευσης περίπου 30 terabits ανά τετραγωνικό εκατοστό». Για να το φέρουμε σε πιο καθημερινά επίπεδα, αυτό σημαίνει ότι με τις μοριακές τεχνολογίες μνήμης θα μπορούσαμε να αποθηκεύσουμε 3.840 GB σε ένα τετραγωνικό εκατοστό - πυκνότητα δεδομένων 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή που επιτυγχάνουν οι σημερινές τεχνολογίες. Για τα μεγάλα κέντρα δεδομένων αυτό σημαίνει τεράστια οικονομία χώρου, χρημάτων και ενέργειας. Για παράδειγμα, η Google έχει να επεξεργαστεί κατά μέσο όρο 40 εκατομμύρια αναζητήσεις το δευτερόλεπτο, δηλαδή 3,5 δισεκατομμύρια αναζητήσεις την ημέρα ή 1,2 τρισεκατομμύρια αναζητήσεις τον χρόνο. Αυτό επιτυγχάνεται με 15 κέντρα δεδομένων σε όλον τον πλανήτη τα οποία, σύμφωνα με περυσινή ανακοίνωση, διέθεταν περίπου 2,5 εκατομμύρια servers. Ο αριθμός αυτός αναμενόταν να αυξηθεί ενώ τόσο η Google και η Amazon όσο και άλλες εταιρείες με μεγάλα κέντρα δεδομένων βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση τρόπων ώστε όχι μόνο να επεκτείνουν τις εγκαταστάσεις τους αλλά και να μπορέσουν να τις συντηρούν με λογικές δαπάνες σε χρήματα και ενέργεια. Η «μοριακή λύση» θα ήταν λοιπόν σωτήρια. Αρκεί οι επιστήμονες να μπορέσουν να περάσουν στο επόμενο στάδιο που θα επιτρέψει την εφαρμογή της μεθόδου στην πράξη - κάτι το οποίο πλέον θεωρούν ότι δεν θα αργήσει να συμβεί. «Δείξαμε ότι ένα μεμονωμένο μόριο μπορεί να αποθηκεύσει δεδομένα σε εφικτές θερμοκρασίες» λέει στο «Βήμα» ο Ντέιβιντ Μιλς, καθηγητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και επικεφαλής της μελέτης. «Το μόριο αυτό είναι ωστόσο εξαιρετικά ευαίσθητο στον αέρα και στην υγρασία και δεν προσφέρεται τόσο πολύ για να εναποτεθεί σε μια επιφάνεια ώστε να χρησιμοποιηθεί σε εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο, έξω από το εργαστήριο. Παρ' όλα αυτά, βασιζόμενοι στον σχεδιασμό αυτού του μορίου μπορούμε πλέον να στοχεύσουμε σε άλλα μόρια τα οποία θα είναι πιο κατάλληλα για να εναποτεθούν σε μια επιφάνεια, κάτι το οποίο θα αποτελέσει το επόμενο βήμα ώστε να φθάσει η τεχνολογία στον καταναλωτή». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=899396

«Soyuz-FG» με «Soyuz MS-06" Στις 8 του Σεπ, 2017 μετά από μια συνάντηση με τους εκπροσώπους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα μέλη του κύριου πληρώματος επισκέφτηκαν το Alley του Αστροναυτού. Σύμφωνα με την υπάρχουσα παράδοση, ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης Mark VANDE HEID έβαλε ένα ονομαστικό δέντρο στο Alley. Κοσμοναύτες και αστροναύτες εφεδρικό πλήρωμα Anton Shkaplerov, Scott Tingley και Shennon Uoker περιόδευσαν στην πόλη του Μπαϊκονούρ. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους τοποθετησαν λουλούδια στο μνημείο για τον Γιούρι Γκαγκάριν και τονSP Korolev προτομή, και επίσης επισκέφθηκαν το Μουσείο της πόλης του Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/print/24040/

«Proton-M»με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M»με το διαστημικό σκάφος «Amazonas-5» Στις 8 του Σεπ, 2017 ο διαστημικός πύραυλος (RKN) «Proton-M» φορέας πυραύλων με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M» και το διαστημικό σκάφος τηλεπικοινωνιών «Amazonas-5» πηγαν στην εξέδρα εκτόξευσης και εγκατασταθηκαν σε κατακόρυφη θέση στον εκκινητή εκτόξευσης. https://www.roscosmos.ru/print/24039/ «Soyuz-FG» με «Soyuz MS-06" Στις 8 Σεπτεμβρίου, ειδικοί των επιχειρήσεων Roscosmos ολοκλήρωσαν τις εργασίες για τη γενική συνέλευση ενός διαστημικού πυραύλου. Με το τμήμα χώρου κεφαλής που ήταν αγκυροβολημένο το σύστημα διάσωσης έκτακτης ανάγκης, και η μονάδα κεφαλής με το πλοίο «MS-06 Alliance» με το τρίτο στάδιο είναι συνδεδεμένο με τον πύραυλο φορέα «Soyuz-FG». https://www.roscosmos.ru/print/24043/

«Soyuz-FG» με «Soyuz MS-06" Στις 7 Σεπτέμβριου η μονάδα κεφαλής «Soyuz-FG» μεταφέρεται από το διαστημικό σκάφος συναρμολόγησης και δοκιμής (MIC) στις ρουκέτες MIC . Το σύμπλεγμα των τεχνολογικών εργασιών γενικής συναρμολόγησης προγραμματίζεται για αύριο, 8 Σεπτεμβρίου, για την προετοιμασία για την εκτόξευση του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS). Στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 μετά την προπόνηση σε ένα διαστημόπλοιο κοσμοναύτες και αστροναύτες κύρια και εφεδρικά πληρώματα του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC) «Soyuz MS-06» επισκέφθηκαν την συναρμολόγηση και δοκιμή στο κτίριο στην περιοχή 112 στο διαστημικό κέντρο Μπαϊκονούρ και γνωριστήκαν με την προετοιμασία για την εκτόξευση του πυραύλου φορέα «Σογιούζ -FG, που θα πρέπει να παραδώσει τον TPK στην τροχιά κοντά στη γη. Μετά την επιθεώρηση των πυραύλων οι κοσμοναύτες της Roscosmos Αλέξανδρος Misurkin και Anton Shkaplerov, οι αστροναύτες της NASA Mark Vanden HI, Dzhozef Άκαμπα, Scott Tingley και Shennon Uoker επισκέφθηκαν το μουσείο του Μπαϊκονούρ, όπου είδαν μια μοναδική έκθεση, υπεγραψαν αυτόγραφα τους σε μια μεγάλη φωτογραφία του οχήματος εκτόξευσης «FG Soyuz» υπέγραψαν φωτογραφίες της σημαίας αποστολής, καρτ-ποστάλ και δώρισαν τα αναμνηστικά εκτόξευσης στο μουσείο με τα σύμβολα της εκστρατείας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_09-07_1.html https://www.roscosmos.ru/print/24026/ https://www.roscosmos.ru/print/24033/ «Proton-M»με το ανώτερο στάδιο «Breeze-M»με το διαστημικό σκάφος «Amazonas-5» Η Εκτόξευση του πυραύλου «Proton-M» με το διαστημικό σκάφος «Amazonas-5» έχει προγραμματιστεί απο το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 11 Σεπτεμβρίου του 2017 στις 22:23:41 MSK. Ο τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος "Amazonas-5" κατασκευάστηκε από τη Space Systems / Loral (ΗΠΑ) με τη σειρά Hispasat (Ισπανία). Το διαστημικό σκάφος έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες στον τομέα της τηλεόρασης, των εταιρικών δικτύων και των τηλεφωνικών επικοινωνιών στο έδαφος της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Η σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών εκτόξευσης για την έναρξη της ισπανικής δορυφορικής με την «Proton-M» και ανώτερο στάδιο «Breeze-M» με το μπλοκ βαριάς κατηγορίας όχημα εκτόξευσης έχει συνάψει η εταιρεία Διεθνές Launch Services Inc. (ILS, Reston, Η.Π.Α.), η οποία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εμπορεύεται το Proton LV. Η ILS είναι θυγατρική του Κέντρου Κρατικής Διαστημικής Έρευνας και Παραγωγής που ονομάστηκε μετά από M.V. Khrunichev ". https://www.roscosmos.ru/print/24039/ Διαστημικη Εξοδος του Fyodor Yurchichin και Sergei Ryazansky. Η ΡΟΣΚΟΣΜΟΣ παρουσιάζει μια βιντεοσκόπηση της διαστημικής διαδρομής των ρωσων κοσμοναυτών Fyodor Yurchichin και Sergei Ryazansky. Στις 17 Αυγούστου 2017, οι κοσμοναύτες εργάστηκαν έξω από το σταθμό για περισσότερο από 7 ώρες. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου δοκιμάστηκε ένα νέο κοστούμι "Orlan-MKS", πήραν δείγματα από το εξωτερικό κέλυφος του σταθμού και ξεκίνησαν αρκετές minisatellite. https://www.youtube.com/watch?v=BRkEEbhu3os https://www.roscosmos.ru/24036/

Ο Ήλιος έστειλε την ισχυρότερη ηλιακή έκλαμψή του εδώ και 12 χρόνια. Εκρηκτική ήταν η Τετάρτη, 6 Σεπτεμβρίου, για τον Ήλιο, ο οποίος έστειλε στο διάστημα δύο τεράστιες ηλιακές εκλάμψεις, από τις οποίες η δεύτερη ήταν η ισχυρότερη που έχει γεννήσει το άστρο μας εδώ και 12 χρόνια. Οι εκλάμψεις είναι ξαφνικές εκρήξεις τεράστιας λάμψης, που λαμβάνουν χώρα κοντά σε περιοχές με έντονη μαγνητική δραστηριότητα, τις ηλιακές κηλίδες. Πρόκειται για τις πιο δυνατές εκρήξεις στο ηλιακό μας σύστημα. Ανάλογα με την ισχύ τους, οι ηλιακές εκλάμψεις κατατάσσονται σε πέντε κατηγορίες: A, B, C, M και Χ (οι πιο ισχυρές, που έχουν και διαβαθμίσεις Χ1, Χ2, Χ3 κ.ο.κ.). Στην προκείμενη περίπτωση, και οι δύο νέες εκλάμψεις ανήκαν στην ανώτερη κατηγορία Χ, με την πρώτη να είναι Χ2,2 και τη δεύτερη -που ακολούθησε μετά από τρεις ώρες σύμφωνα με την Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ- να εκτιμάται ότι ήταν Χ9,3, η πιο ισχυρή από το 2005, όταν είχε καταγραφεί μια έκλαμψη Χ17. Η πιο ισχυρή που έχει ποτέ παρατηρηθεί, συνέβη το 2003 και ήταν Χ28. Αν κάποια από αυτές τις εκλάμψεις-εκρήξεις κατευθυνθεί απευθείας προς τη Γη, μπορεί να δημιουργήσει «καταιγίδες» ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στα ραδιοσήματα και στο GPS, να παρεμβληθούν στα ηλεκτρονικά των δορυφόρων και ακόμη να δημιουργήσουν δυσλειτουργίες στα επίγεια ηλεκτρικά δίκτυα. Πράγματι, σήμερα, Πέμπτη, προκλήθηκαν, για περίπου μία ώρα, προβλήματα στις υψηλές ραδιοσυχνότητες που χρησιμοποιούνται στη ναυσιπλοΐα, καθώς και στις επικοινωνίες GPS. Οι ηλιακές εκλάμψεις μπορούν επίσης να δημιουργήσουν θεαματικό σέλας στους πόλους της Γης, κάτι που πιθανώς θα συμβεί και τις επόμενες μέρες. Το ηλιακό παρατηρητήριο SOHO της NASA και της ESA κατέγραψε μια εκτίναξη στεμματικής μάζας του Ήλιου, η οποία προερχόταν από την περιοχή της μίας ηλιακής έκλαμψης. Δεν είναι πάντως ακόμη σίγουρο κατά πόσο αυτό το φορτισμένο πλάσμα σωματιδίων κατευθύνεται προς τη Γη, έτσι ώστε να προκαλέσει κάποιο εντυπωσιακό σέλας σε μία έως τρεις μέρες. Η πρόσφατη έξαρση της δραστηριότητας του Ήλιου μάλλον εξέπληξε τους επιστήμονες, καθώς το μητρικό άστρο μας πλησιάζει το ηλιακό ελάχιστό του, στο πλαίσιο του 11ετούς κύκλου του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500160704

«Soyuz MS-06" Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2017 τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του TPK «Soyuz MS-06» γυρισαν πίσω στο Μπαϊκονούρ, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης εξέτασης στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτης. YA Gagarin. Το κύριο πλήρωμα του ISS-53/54 ο κοσμοναυτης Αλέξανδρος Misurkin (διοικητής, Roscosmos) και οι αστροναύτες Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα (μηχανικός πτήσης, η NASA). Εφεδρικο ο κοσμοναύτης Anton Shkaplerov (διοικητής, Roscosmos) και οι αστροναύτες Scott Tingley και Shennon Uoker (μηχανικός πτήσης, NASA). Η εκτόξευση του TPK «Soyuz MS-06» με το πλήρωμα της επόμενης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τις 13 του Σεπτέμβρη, 2017 στις 00:17 MSK από τον αριθμό πλατφόρμας 1 ( «Start Γκαγκάριν») απο το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. https://www.roscosmos.ru/24019/ https://www.roscosmos.ru/24024/

Και δεύτερη τεράστια μαύρη τρύπα στον γαλαξία μας. Μικρομεσαίες μαύρες τρύπες. Σ’ ένα σημαντικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2017 στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Astronomy” [ https://www.nature.com/articles/s41550-017-0224-z ] Γιαπωνέζοι επιστήμονες ανακοίνωσαν τον εντοπισμό μιας γιγάντιας Μαύρης Τρύπας με υλικά 100.000 φορές περισσότερα από τα υλικά του Ήλιου. Η Μαύρη Τρύπα φαίνεται να έχει μέγεθος 1,4 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και είναι κυριολεκτικά χωμένη στο εσωτερικό ενός τεράστιου νέφους αερίων με διάμετρο 150 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων σε απόσταση 200 μόνο ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία μας. Πρόκειται για την δεύτερη σε μέγεθος Μαύρη Τρύπα που εντοπίστηκε στο Γαλαξία μας αφού η μεγαλύτερη, με υλικά τεσσάρων εκατομμυρίων άστρων, βρίσκεται σε μία περιοχή στον γαλαξιακό πυρήνα που ονομάζεται Τοξότης Α*. Η νέα αυτή μικρομεσαία Μαύρη Τρύπα θεωρείται ότι ήταν ο πυρήνας ενός νάνου γαλαξία ο οποίος ενσωματώθηκε στον μεγαλύτερο δικό μας Γαλαξία πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια. Η ανακάλυψη έγινε με την βοήθεια του συμπλέγματος των δεκάδων ραδιοτηλεσκοπίων ALMA (Atacama Large Millimeter/sub-millimeter Array) που βρίσκεται στην έρημο Atacama των Χιλιανών Άνδεων και σε μια από τις πλέον δυσπρόσιτες και άνυδρες περιοχές του πλανήτη σε ύψος 5.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται δηλαδή για το αστεροσκοπείο που είναι εγκατεστημένο στο μεγαλύτερο υψόμετρο, 750 μέτρα πάνω από το υψόμετρο στο οποίο βρίσκονται τα αστεροσκοπεία του Mauna Kea της Χαβάης. Καθένα από τα ραδιοτηλεσκόπια ALMA αποτελείται από κεραίες, διαμέτρου 12 μέτρων και βάρους μεγαλύτερου των 100 τόνων, οι οποίες μπορούν να μετακινούνται, από μια “συμπαγή” διάταξη σε μια εκτεταμένη, στην οποία η μέγιστη απόσταση μεταξύ δύο κεραιών φτάνει τα 16 περίπου χιλιόμετρα. Χάρη στη τεχνική της συμβολομετρίας, του συνδυασμού δηλαδή των παρατηρήσεων δύο ή περισσότερων ραδιοτηλεσκοπίων, η ευκρίνεια της εικόνας που λαμβάνουμε μ’ αυτό το σύστημα των ραδιοτηλεσκοπίων ισοδυναμεί με την ευκρίνεια ενός ραδιοτηλεσκοπίου με διάμετρο κάτοπτρου 16 χιλιομέτρων! Η νέα ανακάλυψη συμπληρώνει κατά κάποιον τρόπο τα διάφορα είδη Μαύρων Τρυπών που υπολογίζουμε ότι υπάρχουν στο Σύμπαν εκ των οποίων οι “κανονικές” λεγόμενες μαύρες τρύπες, προέρχονται από τις αστρικές εκρήξεις σουπερνόβα. Παρ’ όλα αυτά από τις 100 εκατομμύρια (έως και ένα δισεκατομμύριο) Μαύρες Τρύπες που, θεωρητικά τουλάχιστον, υπολογίζουμε ότι πρέπει να υπάρχουν στο εσωτερικό του Γαλαξία μας, έχουμε εντοπίσει 60 μόνο. Μία απ’ αυτές τις μικρομεσαίες Μαύρες Τρύπες είχε ανακαλυφτεί πριν από δέκα χρόνια, με μάζα 20.000 φορές την μάζα του Ήλιου. Εκείνη η “μεσαίου μεγέθους” Μαύρη Τρύπα είχε εντοπιστεί τότε στο εσωτερικό του σφαιρωτού σμήνους G1 στον γαλαξία της Ανδρομέδας (Μ31), σε απόσταση 2,3 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη με την βοήθεια του συμπλέγματος των 27 ραδιοτηλεσκοπίων VLA που βρίσκεται στο Σοκόρο του Νέου Μεξικού. Υπάρχουν φυσικά και “μίνι” Mαύρες Tρύπες, με την μάζα ενός ολάκερου βουνού συμπιεσμένη στο χώρο που καταλαμβάνει ένα άτομο. Το Σύμπαν μπορεί να περιλαμβάνει έναν “άπειρο” αριθμό τέτοιων μίνι-τεράτων, που δημιουργήθηκαν την στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, κανείς όμως μέχρι τώρα δεν έχει ανακαλύψει έστω και κάποιες καθαρές ενδείξεις για την πραγματική τους υπόσταση και υπολογίζεται ότι όλες τους έχουν ήδη “εξαϋλωθεί” εκπέμποντας την επονομαζόμενη “ακτινοβολία Χώκινγκ”. Στο άλλο άκρο των μεγεθών, στα κέντρα των γαλαξιών υπάρχουν οι “σούπερ” μαύρες τρύπες που περιέχουν τη μάζα εκατομμυρίων ήλιων σ’ ένα χώρο που δεν υπερβαίνει τη διάμετρο του ηλιακού μας συστήματος. Μια τέτοιου μεγέθους τερατώδης Μαύρη Τρύπα έχει, όπως έχουμε πει, την φωλιά της στο κέντρο του Γαλαξία μας στην πιο πλούσια σε αστρικές ομάδες και νεφελώματα περιοχή της Γαλαξιακής ζώνης που βρίσκεται στον αστερισμό του Τοξότη και σε απόσταση 27.000 ετών φωτός από εμάς. Στην προσπάθειά μας λοιπόν να αποκαλύψουμε τα μυστικά του δικού μας Γαλαξιακού κέντρου, έχουμε ήδη στρέψει την προσοχή μας και έχουμε αρχίσει να μελετάμε πιο επισταμένα τα κέντρα και των άλλων γαλαξιών του σύμπαντος στους οποίους έχουμε ήδη εντοπίσει αναταραχές γιγαντιαίων διαστάσεων. Πενήντα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, για παράδειγμα, βρίσκεται ο γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας Μ-87. Ο πυρήνας του αποτελείται από ένα πυκνό μείγμα άστρων και υπερθερμασμένων αερίων. Οι μέχρι σήμερα παρατηρήσεις, μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι στην περιοχή εκείνη έχουμε μιαν αλυσιδωτή καταστροφή εκατομμυρίων άστρων. Μια τέτοια όμως καταστροφή μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την ύπαρξη μιας τεράστιας κεντρικής Μαύρης Τρύπας που υπολογίζεται ότι περιέχει υλικά μερικών δισεκατομμυρίων άστρων. Πέρυσι μάλιστα, τον Απρίλιο του 2016, ανακοινώθηκε η ανακάλυψη μιας ακόμη υπερτροφικής Μαύρης Τρύπας με μάζα 17 δισεκατομμυρίων ήλιων σ’ έναν αραιοκατοικημένο γαλαξία, αν και η Μαύρη Τρύπα που κατέχει το ρεκόρ μεγέθους μέχρι σήμερα, με υλικά 21 δις ήλιων, βρίσκεται σ’ ένα υπερσμήνος 1.000 γαλαξιών προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Κόμης της Βερενίκης. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα είδη υπήρχε ένα κενό για μαύρες τρύπες με ενδιάμεσο μέγεθος. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι γιγάντιες μαύρες τρύπες είναι αποτέλεσμα της επαναλαμβανόμενης συγχώνευσης μικρότερων μαύρων τρυπών που προέρχονται αρχικά από τις αστρικές σουπερνόβα εκρήξεις. Αυτού του είδους οι εκρήξεις συμβαίνουν στο τέλος της ζωής γιγάντιων άστρων με υλικά μερικών δεκάδων ηλιακών μαζών. Σ’ ένα τέτοιο άστρο τα αποθέματα του υδρογόνου στον πυρήνα του εξαντλούνται μέσα σε 3 εκατομμύρια χρόνια, και το καύσιμο ήλιο σε μερικές χιλιάδες χρόνια. Από εκεί κι έπειτα τα πάντα γίνονται σχεδόν αστραπιαία σε σύγκριση με την όλη διάρκεια της ζωής του. Ο άνθρακας εξαντλείται σε 200 χρόνια, το νέον σ’ ένα χρόνο, και μερικοί μόνο μήνες είναι αρκετοί για να «καεί» το οξυγόνο σχηματίζοντας πυρίτιο και θείο. Σ’ αυτό το σημείο η ήρεμη ζωή του άστρου σταματάει και η διαδικασία της μετατροπής του σε σουπερνόβα αρχίζει. Κι έτσι όταν στον πυρήνα ενός άστρου η θερμοκρασία φτάσει τα τρία δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου το πυρίτιο που έχει συγκεντρωθεί εκεί αρχίζει να μετατρέπεται σε σίδηρο κι έτσι μέσα σε μερικές ώρες η ποσότητα του σιδήρου στο κέντρο αρχίζει να μεγαλώνει. Όταν η σιδερένια καρδιά του υπεργίγαντα αρχίσει να συμπιέζεται από την βαρύτητα των ανωτέρων στρωμάτων του, η θερμοκρασία του αυξάνει ακόμη πιο πολύ. Έτσι φτάνει κάποια στιγμή που η κεντρική θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή για να αρχίσει η καύση του σιδήρου. Κάτι τέτοιο όμως ανοίγει την πόρτα σε πραγματικά απόκοσμες καταστροφικές διαδικασίες. Αυτό συμβαίνει γιατί ο σίδηρος διαθέτει τον πιο σταθερό ατομικό πυρήνα, πράγμα που σημαίνει ότι γα να μετατραπεί ο σίδηρος σε βαρύτερα χημικά στοιχεία χρειάζεται ενέργεια, που σημαίνει ότι η ενέργεια αυτή δεν είναι διαθέσιμη για να συγκρατήσει το τεράστιο βάρος των ανωτέρων αέριων στρωμάτων του άστρου, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη συμπίεση του σιδερένιου αστρικού πυρήνα και την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας σ’ αυτόν. Έτσι όταν ο συγκεντρωμένος σίδηρος στην καρδιά του άστρου φτάσει τις 1,4 ηλιακές μάζες η συμπίεση είναι τόσο μεγάλη ώστε η θερμοκρασία στον σιδερένιο πυρήνα του άστρου ξεπερνάει τα 4 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Από εκεί και πέρα στο επόμενο ένα δευτερόλεπτο τα πάντα γίνονται με αστραπιαία ταχύτητα. Ο πυρήνας του άστρου διασπάται σε δύο τμήματα. Το εσωτερικό τμήμα του πυρήνα καταρρέει ανεμπόδιστο προς το κέντρο με ταχύτητα που φτάνει τα 80.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (πάνω από το 25% της ταχύτητας του φωτός). Η κατάρρευση αυτή συμπιέζει τα υλικά του τόσο πολύ ώστε η διάμετρός του συρρικνώνεται από 6.000 σε 6 μόνο χιλιόμετρα. Φανταστείτε δηλαδή την Γη ολόκληρη να συμπιέζεται ξαφνικά, και σε χιλιοστά του δευτερολέπτου να παίρνει το μέγεθος της Αθήνας. Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εδώ. Σε δέκα χιλιοστά του δευτερολέπτου η πυκνότητα της αστρικής καρδιάς φτάνει να είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα ενός ατομικού πυρήνα ενώ η θερμοκρασία έχει φτάσει τα 100 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Πυκνότητα δηλαδή τόσο μεγάλη που αναγκάζει όλα αυτά τα υλικά (τα νετρόνια και τα νετρίνα) να εξοστρακιστούν με δύναμη προς τα έξω. Η εκτίναξη αυτή του εσωτερικού πυρήνα τον κάνει να συγκρουστεί βίαια με τον καταρρέοντα ακόμη εξωτερικό πυρήνα δημιουργώντας έτσι ένα κρουστικό κύμα με περισσότερη ενέργεια απ’ αυτήν που εκλύει ένας ολόκληρος γαλαξίας σε δέκα περίπου χρόνια. Η δημιουργία του κρουστικού αυτού κύματος σηματοδοτεί την γέννηση της σουπερνόβα. Κι έτσι, καθώς το κύμα αυτό μαζί με τα νετρίνα διαστέλλεται μέσα στον καταρρέοντα εξωτερικό αστρικό πυρήνα, επιτρέπει στα νετρίνα να διαφύγουν στο Διάστημα τα οποία με την αναχώρησή τους μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας από την καρδιά του άστρου. Με την ταχύτητα του φωτός τα νετρίνα αυτά διαδίδουν πλέον στο Σύμπαν τα πρώτα μηνύματα του αστρικού θανάτου. Ένα δευτερόλεπτο μετά την αρχή της δραματικής αυτή κατάρρευσης, το κρουστικό κύμα με ταχύτητα που φτάνει τα 30.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, σαν μια απόκοσμη τεράστια μπουλντόζα ξεκινάει προς τα εξωτερικά στρώματα του άστρου, που δεν έχει προφτάσει ακόμη να «συνειδητοποιήσει» το τι συμβαίνει στον πυρήνα του. Το κρουστικό αυτό κύμα παρασέρνει στο διάβα του και συντρίβει τα αστροϋλικά που συναντάει. Η σύγκρουση αυτή παράγει αρκετές ποσότητες των βαρέων χημικών στοιχείων όπως το ασβέστιο, τον μόλυβδο και το ουράνιο. Το κρουστικό κύμα διασχίζει το άστρο μέσα σε μερικές ώρες, και η τεράστια έκρηξη που επακολουθεί παράγει ενέργεια ίση με την ενέργεια που παράγει ο Ήλιος σε δέκα τρισεκατομμύρια χρόνια, αν μπορούσε να ζήσει τόσο πολύ. Και όλη αυτή η ενέργεια εκλύεται σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα. Με την κυριολεκτική αυτή διάλυση του άστρου η πρώτη φωτεινή του αναλαμπή ανακοινώνεται στο σύμπαν. Η αναλαμπή αυτή αποτελείται κυρίως από υπεριώδη ακτινοβολία που είναι αόρατη στα ανθρώπινα μάτια. Μια ώρα όμως αργότερα τα εκτοξευμένα υλικά έχουν χάσει αρκετή από την ενέργειά τους και η ακτινοβολία που εκπέμπεται είναι ορατή. Μετά από μια τέτοια έκρηξη, και ενώ το μεγαλύτερο μέρος του άστρου καταστρέφεται εκτοξευόμενο στο Διάστημα, ο πυρήνας του παραμένει στη θέση του ανέπαφος μεν αλλά σε φοβερά ασταθή κατάσταση. Αν η μάζα του πυρήνα δεν ξεπερνάει τις 3 περίπου ηλιακές μάζες τότε οποιαδήποτε περαιτέρω συμπίεσή του σταματάει. Αυτό που απομένει όταν η κατάρρευση και ο εξοστρακισμός σταματήσει, είναι ένας γιγάντιος πυρήνας νετρονίων με διάμετρο 20 περίπου χιλιομέτρων που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του εκατοντάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο. Πρόκειται για ένα άστρο νετρονίων γνωστότερο με την ονομασία πάλσαρ γιατί εξαιτίας της γρήγορης περιστροφής του εκπέμπει περιοδικά ραδιοκύματα. Εάν όμως η μάζα του αστρικού πυρήνα ξεπερνάει τις 3 ηλιακές μάζες τότε δεν υπάρχει καμιά δύναμη στη φύση που να μπορεί να αντισταθεί στην ένταση της βαρύτητάς του, με αποτέλεσμα την αστραπιαία κατάρρευση του αστρικού αυτού πυρήνα. Έτσι, και καθώς, η ακτίνα του άστρου “μηδενίζεται”, η ύλη του “αφανίζεται” κάτω από το τεράστιο βαρυτικό πεδίο που σχηματίζεται, δημιουργώντας σε τελική ανάλυση μια μαύρη τρύπα. Μια μαύρη τρύπα, δηλαδή, είναι το σημείο εκείνο του Διαστήματος όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, το οποίο στην τελική φάση της εξέλιξής του χάνει την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τα υλικά του και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμη και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε την Γη μας στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε Μαύρη Τρύπα. Φυσικά δεν υπάρχει καμιά γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη, ή και τον Ήλιο ακόμη, σε μαύρη τρύπα. Ο καταρρέον πυρήνας μιας σουπερνόβα, με υλικά πάνω από 3 ηλιακές μάζες, είναι ένα από τα ελάχιστα αντικείμενα στο Σύμπαν που μπορούν να δημιουργήσουν κάτι τέτοιο. Και αυτού του είδους η “τρύπα”, θα πρέπει, εκ των πραγμάτων, να είναι “μαύρη”. Ας εξηγηθούμε όμως καλύτερα. Για να διαφύγει κανείς από την βαρυτική έλξη της Γης μας χρειάζεται έναν πύραυλο που να κινείται με ταχύτητα 40.000 χιλιομέτρων την ώρα (11 χλμ. το δευτερόλεπτο). Μ’ αυτή την ταχύτητα ο πύραυλος κινείται τόσο γρήγορα ώστε η βαρυτική δύναμη της Γης μας δεν μπορεί να τον τραβήξει πίσω στην επιφάνεια. Όσο όμως μεγαλώνει η βαρύτητα, τόσο πιο μεγάλη είναι αναγκαστικά και η ταχύτητα διαφυγής μας από ένα ουράνιο αντικείμενο. Αν θέλαμε δηλαδή να διαφύγουμε από τον Δία, θάπρεπε να ταξιδεύαμε έξη φορές πιο γρήγορα από την ταχύτητα που χρειαζόμαστε για να διαφύγουμε από την Γη, που σημαίνει ότι θάπρεπε να ταξιδεύαμε με ταχύτητα 240.000 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ για να ξεφύγουμε από την επιφάνεια του Ήλιου θάπρεπε να υπερβαίναμε την ταχύτητα των δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα. Στην περίπτωση όμως μιας Μαύρης Τρύπας η απαιτούμενη ταχύτητα διαφυγής υπερβαίνει την ίδια την ταχύτητα του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Γι’ αυτό ακόμη και μια αχτίδα φωτός δεν μπορεί να ταξιδέψει αρκετά γρήγορα και να ξεφύγει. Έτσι το παγιδευμένο φως της μαύρης τρύπας δεν είναι δυνατόν να φτάσει μέχρι τα μάτια μας για να το δούμε. Μ’ αυτή, την έννοια λοιπόν η “τρύπα” αυτή είναι “μαύρη”, κι επειδή τίποτα δεν μπορεί να τρέξει γρηγορότερα από το φως, οτιδήποτε “πέσει” μέσα στη Mαύρη Tρύπα είναι παγιδευμένο για πάντα, χωρίς δυνατότητα επιστροφής στον κανονικό χώρο και χρόνο του Σύμπαντος στο οποίο ζούμε. Μια μαύρη τρύπα είναι δύσκολο να κατανοηθεί από τον ανθρώπινο νου, και ίσως αυτό να οφείλεται μερικώς, τουλάχιστον, στον όρο “τρύπα”. Γιατί μια μαύρη τρύπα δεν είναι μια τρύπα σε “κάτι”, αφού είναι από μόνη της “κάτι”, είναι μια τρισδιάστατη, σφαιρική “τρύπα”, ή αν προτιμάτε, μια “στερεά τρύπα”. Είναι δηλαδή μια σφαίρα ύλης και όχι ένα κενό ύλης. Αφού λοιπόν είναι σφαιρική από παντού φαίνεται ίδια, ενώ αν κοιτάζαμε μέσα της δεν θα βλέπαμε την άλλη μεριά, αλλά θα αντικρίζαμε ένα άπειρο σκοτάδι που θα ήταν το ίδιο απ’ οπουδήποτε και αν κοιτάζαμε. Η θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν μας λεει ότι κάθε τι το υλικό στο Σύμπαν, δημιουργεί μια παραμόρφωση στον χωρόχρονο γύρω από το αντικείμενο αυτό. Η παραμόρφωση μάλιστα αυτή είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι και η ποσότητα των υλικών που περιέχονται στο αντικείμενο που την δημιουργεί. Η θεωρία όμως του Αϊνστάιν υπονοεί επίσης ότι στο Σύμπαν θα μπορούσε να υπάρξει και κάποιο αντικείμενο με υλικά τόσο πολύ συμπιεσμένα, ώστε η δύναμη της βαρύτητας του να παραμορφώσει το Διάστημα γύρω του σε αφάνταστο βαθμό και μέχρις ότου αυτό τούτο το αντικείμενο, “ανοίγοντας” μια “τρύπα” στη δομή του Σύμπαντος, “χαθεί” για πάντα απ’ αυτό. Οτιδήποτε δηλαδή και αν “πέσει” μέσα σε μια μαύρη τρύπα “χάνεται” από το Σύμπαν, γιατί η βαρύτητά της είναι τόσο μεγάλη ώστε ούτε κι αυτό ακόμη το φως να μην μπορεί να δραπετεύσει από την ελκτική της δύναμη. Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και ο όρος Mαύρη Tρύπα: “τρύπα” γιατί ένα τέτοιο αντικείμενο έλκει σαν “διαστημική ρουφήχτρα” οτιδήποτε συναντήσει στο διάβα του, και “μαύρη” γιατί ούτε κι αυτό ακόμη το φως δεν έχει την δυνατότητα να δραπετεύσει από την “επιφάνειά” του και να καταγραφεί από τα μάτια μας ή τα διάφορα άλλα όργανα των αστεροσκοπείων μας. Δεν υπάρχει άλλωστε τρόπος ούτε να καταλάβουμε ούτε να εξηγήσουμε τη φυσική κατάσταση της ύλης κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, που χαρακτηρίζουν ένα σημείο “μοναδικότητας” για τη φυσική επιστήμη. Ένα σημείο, δηλαδή, όπου οι νόμοι της φυσικής παύουν να ισχύουν. http://physicsgg.me/2017/09/05/%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd/

Συνέντευξη Τύπου του Ρώσου κοσμοναύτη Φιοντόρ Νικολάγιεβιτς ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ. Στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών που ονομάστηκε από τον Yu.A. Gagarin (CPC) πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή του Ήρωα της Ρωσίας, του Ρώσου κοσμοναύτη Φιοντόρ Νικολάγιεβιτς ΓΙΟΥΡΤΣΙΧΙΝ, ο οποίος επέστρεψε από τη διαστημική πτήση στις 3 του Σεπτέμβρη 2017. Η διάρκεια διαμονής του κοσμοναύτη στο ISS ήταν 136 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, οι δημοσιογράφοι συγχαίρουν τον κοσμοναύτη για την επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών του σταθμού και την ασφαλή επιστροφή στη Γη. Ο Fedor Νικολάγιεβιτς μοιράστηκε τις εντυπώσεις του για διαστημική πτήση του, το έργο που επιτέλεσε επί του σκάφους του σταθμού, τον διαστημικό περίπατο και τα πειράματα. Ο Fedor YURCHIHIN πραγματοποίησε πέντε διαστημικές πτήσεις. Για το συνολικό χρόνο εργασίας σε τροχιά έγιναν 9 εξόδους στο διάστημα. Σύμφωνα με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 3 του Σεπτέμβρη 2017 υπήρξε μια προσγείωση προσεδάφιση του «MS-04 Συμμαχία» με τον Ρώσο κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και την Πέγκυ Whitson. Κατά τη διάρκεια των εργασίων στο ΔΔΣ ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν διεξηγαγε πολλά πειράματα σε διάφορους τομείς της επιστήμης του ρωσικού ερευνητικού προγράμματος (ιατρική, χώρο της βιολογίας, της βιοτεχνολογίας, φυσικές και χημικές διεργασίες, κλπ). Κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης, ο Fedor YURCHIHIN μαζί με τον συνάδελφό του Sergei RYAZANSKIM πραγματοποίησαν εξοδο 7 ωρών και 34 λεπτών. Κατά τη διάρκεια του οι κοσμοναύτες τοποθετησαν στην εξωτερική επιφάνεια του επιστημονικού εξοπλισμού του σταθμού για πειράματα την «Αποκατάσταση» και το «Impact» επιλέγοντας τέσσερα δείγματα απο τους χώρους εργασίας για μικροβιακή μόλυνση, ιδρύθηκε νέο δείγμα υλικων για την παρατεταμένη έκθεση στον χώρο, που ξεκίνησε με το ένα χέρι και με τη βοήθεια της συσκευής εκκίνησης πέντε νανοδορυφόροι, φωτογραφήθηκε η εξωτερική επιφάνεια των ρωσικών μονάδων και τα επιμέρους δομικά τους στοιχεία. Για να διασφαλιστεί η κίνηση κατά μήκος της επιφάνειας του σταθμού, οι αστροναύτες εγκατέστησαν μαλακούς χειρολισθήρες και αντηρίδες. Κατά τη διάρκεια της μακράς εκστρατείας ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν είχε συνεργασία με ρωσικα και ξένα φορτηγά πλοία, πηρε φωτογραφίες και βίντεο, και προετοιμάσε το «Σογιούζ MS-04» για να επιστρέψει από την τροχιά. Η διάρκεια της εργασίας του Fedor JURCHIHIN σε τροχιά ήταν 136 ημέρες. https://www.roscosmos.ru/24016/ Peggy Whitson: Η γυναίκα - αστροναύτης που έμεινε στο διάστημα 665 μέρες. Η πρώτη γυναίκα -αστροναύτης που έγραψε ιστορία έσπασε κάθε ρεκόρ καθώς έμεινε στο διάστημα 665 ολόκληρες μέρες... Στο Καζακστάν προσγειώθηκε η Αμερικανίδα πεζοναύτης Peggy Whitson αφού πρώτα έσπασε κάθε ρεκόρ και έγινε η πρώτη γυναίκα σε όλο τον κόσμο που έμεινε στο διάστημα 665 ολόκληρες μέρες, από τις οποίες, τις 288 ολομόναχη. Η Whitson επέστρεψε μαζί με δύο συναδέλφους της, έναν Αμερικανό κι έναν Ρώσο και ήταν η τελευταία που μετέφεραν σηκωτή από την κάψουλα Σογιούζ. Αμέσως της έδωσαν ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου για να τα φορέσει και την έβαλαν να καθίσει. Της πήραν το σφυγμό και στη συνέχεια της πρόσφεραν λουλούδια και κάρτες που έγραφαν «καλώς ήρθες Peggy». Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό ρεκόρ που έχει σπάσει η Whitson. Στα 57 της χρόνια είναι η γηραιότερη γυναίκα αστροναύτης και η πιο έμπειρη γυναίκα που έχει περπατήσει στο διάστημα ανάμεσα σε μόλις δέκα. Επίσης, είναι η πρώτη γυναίκα που έχει διοικήσει δύο φορές τον διαστημικό σταθμό. Η Whitson, είχε προγραμματιστεί να επιστρέψει στη Γη τον Ιούνιο, αλλά όταν άνοιξε μια θέση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, άρπαξε την ευκαιρία και έμεινε σε τροχιά γύρω από τη Γη για τρεις μήνες ακόμα, πραγματοποιώντας συνεχώς έρευνες. Η ίδια δήλωσε ότι ανυπομονεί να φάει πίτσα και να χρησιμοποιήσει και πάλι μια φυσιολογική τουαλέτα. Δεν έκρυψε επίσης την λαχτάρα της να ενωθεί με το σύζυγό της, ο οποίος εργάζεται στο Johnson Space Center στο Χιούστον. Μάλιστα λόγω του τυφώνα Χάρβεϊ, η NASA δεν μπορούσε να προγραμματίσει εγκαίρως μια πτήση από το Χιούστον στο Καζακστάν, ώστε να παραλάβει τους αστροναύτες. Έτσι η Whitson και ο Αμερικανός συνάδελφός της ταξίδεψαν για Κολωνία όπου τους περίμενε το αεροσκάφος της NASA για να επιστρέψουν στην πατρίδα. Στο διαστημικό σταθμό παραμένουν τρεις άνδρες, και θα ενωθούν με δύο Αμερικανούς κι έναν Ρώσο στις 12 Σεπτεμβρίου. http://www.pronews.gr/koinonia/628775_peggy-whitson-i-gynaika-astronaytis-poy-emeine-sto-diastima-665-oloklires-meres

Απεικόνιση του ουρανού κοντά στο κέντρο του Γαλαξία μας από την αποστολή Γαία. Η Γαία, μια αποστολή της ESA για την καταγραφή των δισεκατομμυρίων αστεριών του Γαλαξία μας, ανιχνεύει αστέρια και μετρά τις ιδιότητές τους για να δημιουργήσει τον πιο ακριβή 3D χάρτη του Γαλαξία. Μέσω της ακριβής μέτρησης των κινήσεων του κάθε αστέρα, οι αστρονόμοι θα μπορούν να γυρίσουν πίσω στο χρόνο για να κατανοήσουν την ιστορία του Γαλαξία μας, την εξέλιξή του και το πεπρωμένο του. Καθώς η Γαία καταγράφει αστέρια, μόνο τα δεδομένα που περιλαμβάνουν το αντικείμενο του ενδιαφέροντος μεταδίδονται στους επίγειους αισθητήρες. Ωστόσο, στις πιο πυκνές περιοχές του ουρανού υπάρχουν περισσότερα αστέρια, το ένα κοντά στο άλλο, από αυτά που μπορεί να καταγράψει το σύστημα ανίχνευσης και επεξεργασίας της Γαία, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια λιγότερο ολοκληρωμένη απογραφή σε αυτές τις πολυπληθείς περιοχές. Για να αμβλυνθεί το πρόβλημα αυτό, πραγματοποιείται μια επιστημονική επιλογή των περιοχών υψηλής πυκνότητας για να καλυφθούν με έναν ειδικό τρόπο απεικόνισης, όπως παρουσιάζεται εδώ. Αυτά τα είδη των παρατηρήσεων εκτελούνται συστηματικά κάθε φορά που η Γαία σαρώνει αυτές τις περιοχές. Η εικόνα που ελήφθη στις 7 Φεβρουαρίου 2017 καλύπτει μέρος του Sagittarius I Window (Sgr-I) που βρίσκεται μόλις δύο μοίρες κάτω από το Γαλαξιακό Κέντρο. Το Sgr-I έχει σχετικά χαμηλή ποσότητα διαστρικής σκόνης κατά μήκος της οπτικής γωνίας από τη Γη, δίνοντας ένα «παράθυρο» στα αστέρια κοντά στο Γαλαξιακό Κέντρο. Η αστρική πυκνότητα εδώ είναι 4,6 εκατομμύρια αστέρια ανά τετραγωνική μοίρα, ένα πραγματικά απίστευτο νούμερο. Η εικόνα καλύπτει περίπου 0,6 τετραγωνικές μοίρες, καθιστώντας πραγματικότητα ότι υπάρχουν περίπου 2,8 εκατομμύρια αστέρια που καταγράφονται σε αυτή την ακολουθία εικόνων. Η εικόνα εμφανίζεται σε λωρίδες, καθεμία από τις οποίες αντιπροσωπεύει μια CCD χαρτογράφηση του ουρανού . Η εικόνα έχει υποβληθεί σε επεξεργασία για να αναδείξει την αντίθεση των φωτεινών αστεριών και των σκοτεινότερων ιχνών αερίου και σκόνης. Κάνοντας μεγέθυνση εμφανίζονται ορισμένες αλλοιώσεις που σχετίζονται με τα CCDs, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων κατακόρυφων λωρίδων, καθώς και μικρές φωτεινές ραβδώσεις που υποδηλώνουν κοσμικές ακτίνες. Η ανάλυση αυτών των εικόνων δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Ο πρώτος κατάλογος της Γαία με περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο αστέρια κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016 και βασίζεται στους πρώτους 14 μήνες συλλογής δεδομένων. Η επόμενη έκδοση αναμένεται τον Απρίλιο του 2018, με τις επακόλουθες εκδόσεις να προβλέπονται για το 2020 και το 2022. http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/09/Apeikhonise_toy_oyranohu_kontha_sto_khentro_toy_Galaxhia_mas_apho_ten_apostolhe_Gahia

Ο ταχύτερα περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι – μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας – ανακάλυψαν δύο νέους ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (πάλσαρ). Ο ένας (J1552) περιστρέφεται σαν «σβούρα» 412 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ ο δεύτερος (J0952) ακόμη πιο γρήγορα, 707 φορές το δευτερόλεπτο ή πάνω από 42.000 φορές το λεπτό, γεγονός που τον καθιστά το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας και το δεύτερο ταχύτερο που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν (το ρεκόρ κατέχει ένα πάλσαρ που περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο). Το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας απέχει 3.200 έως 5.700 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην κατεύθυνση του Αστερισμού του Εξάντα. Έχει μάζα περίπου 1,4 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας και γύρω του κινείται ένα συνοδό άστρο, που διαγράφει μια πλήρη τροχιά κάθε εξήμιση ώρες. Το πάλσαρ τροφοδοτείται συνεχώς με ύλη από τον σύντροφό του. Οι αστέρες νετρονίων είναι απομεινάρια τεράστιων άστρων, που τελείωσαν τη ζωή τους με μια έκρηξη τύπου σούπερ-νόβα. Ό,τι απέμεινε, είναι μια σφαίρα που έχει περίπου το μέγεθος μιας πόλης, αλλά με τρομερά συμπυκνωμένη ύλη, μεγαλύτερη από του Ήλιου μας, και με πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τον εαυτό του, εκπέμποντας από τους μαγνητικούς πόλους του ραδιοκύματα, ακτίνες-Χ, ακτίνες-γάμα και ορατό φως. Σε κάθε διαδοχική περιστροφή του, κάποια δέσμη ακτινοβολίας μπορεί να γίνει αντιληπτή από τη Γη, όπως το φως ενός φάρου που αναβοσβήνει. Η νέα ανακάλυψη έγινε με το ραδιοτηλεσκόπιο χαμηλών συχνοτήτων LOFAR (Low-Frequency Array) στην Ολλανδία, που θεωρείται κατάλληλο για τον εντοπισμό πάλσαρ, επειδή αυτά είναι φωτεινότερα κατά την εκπομπή χαμηλής συχνότητας ραδιοκυμάτων. Η ανακάλυψη του πάλσαρ J0952 έγινε στη συχνότητα περίπου των 135 ΜHz. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σις Μπάσα του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας της Ολλανδίας (ASTRON), έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters». Μεταξύ των επιστημόνων ήταν ο έλληνας αστρονόμος Σωτήρης Σανιδάς του Αστρονομικού Ινστιτούτου ‘Αντον Πάνεκουκ του Πανεπιστημίου του ‘Αμστερνταμ, Ο Σωτήρης Σανιδάς, που κατάγεται από την Αθήνα, πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ το 2013 και από το 2015 πραγματοποιεί μεταδιδακτορική έρευνα στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. http://physicsgg.me/2017/09/06/%ce%bf-%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%86%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82-%ce%bd/

«Soyuz-FG»-(TPC)«Soyuz MS-06" Σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου οι ειδικοί της «Ενέργεια» πραγματοποιήσαν επιθεώρηση στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ Οι σχεδιαστές του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Soyuz MS-06» εκπληρώσαν τις τεχνολογικές δραστηριότητες για το ραβδωτό φέρινγκ για την ετοιμασία του οχήματος «Soyuz-FG». https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_09-05.html Νέα διαστημική αποστολή για το Χ-37Β της USAF, με πύραυλο της SpaceX Σε εξέλιξη είναι οι τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση της πέμπτης αποστολής του διαστημοπλάνου X-37B της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας (USAF). To σκάφος (OTV- Orbital Test Vehicle) έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 7 Σεπτεμβρίου, με πύραυλο Falcon 9 της ιδιωτικής διαστημικής εταιρείας SpaceX. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, σκοπός της πέμπτης αυτής αποστολής είναι η πρόοδος όσον αφορά στις επιδόσεις του σκάφους και της ευελιξίας του ως πλατφόρμα δοκιμής και επίδειξης διαστημικών τεχνολογιών. Το φορτίο του (Air Force Research Laboratory AdvancedStructurally Embedded Thermal Spreader) έχει να κάνει με τη δοκιμή πειραματικών ηλεκτρονικών συστημάτων, καθώς και τεχνολογιών θερμοσωλήνων σε συνθήκες διαστήματος για μεγάλη χρονική περίοδο. To X-37B, το οποίο ορίζεται συχνά ως «διαστημοπλάνο» (space plane), λόγω της δυνατότητας να πετά και μέσα στην ατμόσφαιρα (σαν το διαστημικό λεωφορείο) είναι γνωστό σε μεγάλο βαθμό για το πέπλο μυστικότητας που καλύπτει τις δραστηριότητές του, καθώς ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τη φύση των δοκιμών που κάνει σε τροχιά- οπότε και δεν λείπουν οι θεωρίες πως ενδεχομένως να πρόκειται για δοκιμές διαστημικών όπλων, π.χ. για την καταστροφή εχθρικών δορυφόρων (αν και η USAF επιμένει ότι απλώς δοκιμάζονται τεχνολογίες για επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη). Πρόκειται για την πρώτη φορά που X-37B εκτοξεύεται με πύραυλο της SpaceX. Σημειώνεται ότι η τέταρτη αποστολή του σκάφους ολοκληρώθηκε στις 7 Μαΐου 2017, με το Χ-37Β να προσγειώνεται μετά από 718 ημέρες σε τροχιά- αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό ημερών που έχουν περάσει στο διάστημα τα δύο σκάφη του τύπου που διαθέτει η USAF στις 2.085. http://www.naftemporiki.gr/story/1272838/nea-diastimiki-apostoli-gia-to-x-37b-tisusaf-me-puraulo-tisspacex

Ίσως ανακαλύφθηκε η δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα κοντά στον γαλαξία μας. Ιάπωνες αστρονόμοι πιστεύουν ότι ανακάλυψαν μια νέα μεγάλη μαύρη τρύπα που βρίσκεται κοντά στην καρδιά του γαλαξία μας. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25.000 ετών φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 100.000 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει βρεθεί στο γαλαξία μας, μετά την τεράστια μαύρη τρύπα -γνωστή ως «Τοξότης Α*»- που βρίσκεται στο κέντρο του και «ζυγίζει» όσο 400 εκατομμύρια Ήλιοι. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τομοχάρου Όκα του Πανεπιστημίου Κέιο της Γιοκοχάμα, που έκαναν σχετική δημοσίευση στο Nature Astronomy, https://www.nature.com/articles/s41550-017-0224-z χρησιμοποίησαν το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Μια μαύρη τρύπα, από τη φύση της, επειδή δεν εκπέμπει φως, δεν μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα αλλά μόνο έμμεσα, μέσω της επίδρασης που ασκεί στο περιβάλλον της. Η νέα τρύπα, με εκτιμώμενη διάμετρο έως 1,4 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, εντοπίσθηκε να κρύβεται σε ένα τεράστιο ελλειπτικό νέφος μοριακού αερίου σε απόσταση περίπου 200 ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας. Είναι γνωστό στους αστρονόμους ότι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες με μάζες έως δέκα δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών «λουφάζουν» στις καρδιές των γαλαξιών, όπως συμβαίνει και στο δικό μας. Εξίσου γνωστές είναι οι μικρές μαύρες τρύπες, με μέγεθος έως δέκα ηλιακών μαζών, που σχηματίζονται όταν ορισμένα άστρα εκρήγνυται ως σούπερ-νόβα στο τέλος της ζωής τους. Πιο σπάνιες και δύσκολες στην ανίχνευση είναι οι ενδιαμέσου μεγέθους μαύρες τρύπες με μέγεθος λίγων εκατοντάδων χιλιάδων ηλιακών μαζών, όπως αυτή που τώρα βρέθηκε. Οι Ιάπωνες αστρονόμοι θεωρούν πιθανό ότι η εν λόγω μαύρη τρύπα ήταν ο πυρήνας ενός πανάρχαιου νάνου γαλαξία, ο οποίος κάποτε απορροφήθηκε από τον δικό μας. Στο μέλλον η νέα μεσαίου μεγέθους μαύρη τρύπα μάλλον θα απορροφηθεί με τη σειρά της από τον «Τοξότη Α*», κάνοντας έτσι ακόμη πιο μεγάλη την κεντρική μαύρη τρύπα του γαλαξία μας. Οι ιάπωνες ερευνητές θα συνεχίσουν τη μελέτη του συγκεκριμένου μοριακού νέφους, καθώς και άλλων που επίσης μπορεί να φιλοξενούν μεσαίες μαύρες τρύπες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500160337

Επιστροφή στη Γη από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πόδι τους στη Γη πάτησαν και πάλι τρεις αστροναύτες που επέστρεψαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) και προσγειώθηκαν με τη ρωσική διαστημική κάψουλα «Σογιούζ» στη στέππα του Καζακστάν, τα χαράματα της Κυριακής: ο «δικός μας», ποντιακής καταγωγής, Ρώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ Γιουρτσίχιν, η Αμερικανίδα αστροναύτρια Πέγκι Γουίτσον και ο επίσης Αμερικανός Τζακ Φίσερ. H 57χρονη Γουίτσον, η οποία παρέμεινε στον ΔΔΣ 288 μέρες (πάνω από εννέα μήνες), έχει συνολικά 665 μέρες στο διάστημα και κατέχει πλέον το ρεκόρ διαστημικής παραμονής μεταξύ των αμερικανών αστροναυτών (ανδρών και γυναικών), καθώς και το ρεκόρ μεταξύ των γυναικών αστροναυτών παγκοσμίως. Ήδη, της δόθηκε το προσωνύμιο «νίντζα του διαστήματος». Σπούδασε βιοχημικός, έγινε αστροναύτης το 1996 και, μεταξύ άλλων ρεκόρ, είναι η πρώτη γυναίκα που διοίκησε τον ΔΔΣ. Μετά και την πέμπτη αποστολή του που μόλις ολοκληρώθηκε, ο βετεράνος Θεόδωρος Γιουρτσίχιν-Γραμματικόπουλος της ρωσικής υπηρεσίας Roscosmos συμπλήρωσε πλέον 673 μέρες στο διάστημα (έχοντας έτσι οκτώ περισσότερες από τη Γουίτσον) και είναι έβδομος στην παγκόσμια κατάταξη των αστροναυτών όλων των εποχών, με τη Γουίτσον στην όγδοη θέση. Στη Νο1 θέση βρίσκεται ο Ρώσος Γκενάντι Παντάλκα με 878 μέρες στο διάστημα. Ο νεοφώτιστος Τζακ Φίσερ, που έκανε το πρώτο διαστημικό ταξίδι του, έχει πια στο ενεργητικό του 136 μέρες στο διάστημα. Λόγω των καταστροφών του τυφώνα «Χάρβεϊ» στις ΗΠΑ, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) δεν μπόρεσε να στείλει στο Καζακστάν αεροπλάνο από το Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον στο Χιούστον του Τέξας για να παραλάβει τους δύο αστροναύτες της. Γι’ αυτό, προσφέρθηκε ο Ευρωπαϊκός Διαστημικός Οργανισμός (ESA) να μεταφέρει τους Γουίτσον και Φίσερ στην Κολωνία της Γερμανίας, από όπου τους παρέλαβε η NASA. Ο Γιουρτσίχιν μεταφέρθηκε στη Μόσχα. Αυτή τη στιγμή στον ISS βρίσκονται τρεις αστροναύτες, ο Αμερικανός Ράντι Μπρέσνικ που είναι πλέον κυβερνήτης αντί του Γιουρτσίχιν, ο Ρώσος Σεργκέι Ριαζάνσκι και ο Ιταλός Πάολο Νέσπολι, ενώ θα προστεθούν άλλοι τρεις, δύο Αμερικανοί και ένας Ρώσος, στις 12 Σεπτεμβρίου. http://physicsgg.me/2017/09/04/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7/ "Proton-M"- "Amazonas-5" Στις 11 Σεπτεμβρίου 2017 στις 22:23:41 Μόσχα από την πλατφόρμα №200 του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ προβλέπεται να ξεκινήσει ο πυραύλος Proton-M με το διαστημόπλοιο Amazonas-5. Ο τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος "Amazonas-5" κατασκευάστηκε από τη Space Systems Loral (ΗΠΑ) με τη σειρά του Hispasat (Ισπανία). Το διαστημικό σκάφος έχει σχεδιαστεί για να παρέχει υπηρεσίες στον τομέα της τηλεόρασης, των εταιρικών δικτύων και των τηλεφωνικών επικοινωνιών στο έδαφος της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Η σύμβαση για την παροχή υπηρεσιών εκτόξευσης για την εκτόξευση ενός ισπανικού δορυφόρου με το όχημα εκτόξευσης Proton-M και το ανώτερο στάδιο Breeze-M ολοκληρώθηκε από την International Launch Services Inc. (ILS, Reston, Η.Π.Α.), η οποία έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εμπορεύεται το Proton LV. Η ILS είναι θυγατρική του Κρατικού Κέντρου Έρευνας και Παραγωγής Διαστήματος που ονομάστηκε μετά από M.V. Khrunichev ". Η επερχόμενη εκτόξευση του διαστημόπλοιου Amazonas-5 θα γίνει η 95η εκτόξευση του πυραύλου φορέα Proton στο πλαίσιο συμβάσεων που συνάπτει η ILS. https://www.roscosmos.ru/24000/

Η σύνθεση των βαρέων στοιχείων οφείλεται στις αρχέγονες μαύρες τρύπες; Φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες (UCLA), προτείνουν νέες θεωρίες που μεταξύ άλλων θα μπορούσαν να εξηγήσουν πως σχηματίστηκαν τα βαρέα στοιχεία όπως ο χρυσός, ο λευκόχρυσος και το ουράνιο. Κεντρικό ρόλο στις θεωρίες αυτές κατέχουν οι μαύρες τρύπες που σχηματίστηκαν στο πρώιμο σύμπαν. Δυο σχετικές εργασίες τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Physical Review Letters. Ένας προβληματισμός που βασανίζει πολλά χρόνια τους αστροφυσικούς είναι αν οι πρώτες μαύρες τρύπες στο σύμπαν δημιουργήθηκαν ένα δευτερόλεπτο (ή και λιγότερο) μετά την Μεγάλη Έκρηξη ή αν σχηματίστηκαν εκατομμύρια χρόνια μετά από την βαρυτική κατάρρευση των πρώτων άστρων. Οι Alexander Kusenko και Eric Cotner υποστηρίζουν μια θεωρία σύμφωνα με την οποία οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να σχηματιστούν σχεδόν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη, πολύ πριν αρχίσουν να λάμπουν τα πρώτα άστρα. Στο παρελθόν είχε προταθεί ότι οι αποκαλούμενες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να εξηγήσουν το σύνολο ή ένα μέρος της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης του σύμπαντος και να έχουν προκαλέσει επίσης τον σχηματισμό των τεράστιων μαύρων τρυπών στα κέντρα των γαλαξιών. Σύμφωνα με τη νέα θεωρία οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν συμβάλλει στην δημιουργία πολλών βαρέων στοιχείων που υπάρχουν στη φύση. Οι εν λόγω ερευνητές θεωρούν ότι ένα ομοιόμορφο πεδίο ενέργειας διαπότιζε το σύμπαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Αφού το σύμπαν διαστελλόταν πολύ γρήγορα, αυτό το ενεργειακό πεδίο διαχωρίζονταν σε συστάδες. Η βαρύτητα θα μπορούσε να προκαλέσει την έλξη και συγχώνευση αυτών των συστάδων. Οι ερευνητές του UCLA προτείνουν ότι ένα μικρό κλάσμα αυτών των αυξανόμενων συσσωρεύσεων έγινε τόσο πυκνό ώστε να μετατραπεί σε μαύρες τρύπες. Ο Kusenko υποστηρίζει ότι η υπόθεσή τους είναι αρκετά γενική και δεν βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται «απίθανες συμπτώσεις» που υποστηρίζουν άλλες θεωρίες των αρχέγονων μαύρων τρυπών. Σύμφωνα με την δημοσίευση είναι δυνατόν να αναζητήσουμε αυτές τις αρχέγονες μαύρες τρύπες χρησιμοποιώντας αστρονομικές παρατηρήσεις. Μια μέθοδος περιλαμβάνει την μέτρηση των πολύ μικροσκοπικών αλλαγών στην λαμπρότητα ενός άστρου που οφείλονται στις βαρυτικές επιδράσεις μιας αρχέγονης μαύρης τρύπας που διέρχεται μπροστά από το συγκεκριμένο άστρο. Πριν από λίγο καιρό αμερικανοί και ιάπωνες αστρονόμοι δημοσίευσαν ένα άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη ενός άστρου σε έναν κοντινό γαλαξία του οποίου η λαμπρότητα μεταβλήθηκε ακριβώς όπως θα συνέβαινε αν μια αρχέγονη μαύρη τρύπα διερχόταν από μπροστά του. Σε μια δεύτερη δημοσίευση οι Kusenko, Volodymyr Takhistov και ο George Fuller, θεωρούν ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό βαρέων στοιχείων όμως χρυσός, άργυρος, λευκόχρυσος και ουράνιο, που βρίσκεται σε εξέλιξη στους γαλαξίες. Η προέλευση αυτών των στοιχείων αποτελεί ένα ενοχλητικό μυστήριο για τους ερευνητές. Ενώ γνωρίζουν πως υπάρχουν, δεν είναι σίγουροι που σχηματίστηκαν αυτά τα στοιχεία. Σύμφωνα με την πρόσφατη εργασία των φυσικών του UCLA αν μια αρχέγονη μαύρη τρύπα συγκρουστεί με ένα άστρο νετρονίων (ένα ταχέως περιστρεφόμενο υπόλειμμα άστρου μετά από έκρηξη σουπερνόβα, που έχει το μέγεθος μιας πόλης) και στη συνέχεια αρχίζει να βυθίζεται στο εσωτερικό του. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο η αρχέγονη μαύρη τρύπα «καταναλώνει» το άστρο νετρονίων εκ των ένδον, μια διαδικασία που διαρκεί περίπου 10.000 χρόνια. Καθώς το άστρο νετρονίων συρρικνώνεται, περιστρέφεται ακόμα πιο γρήγορα, προκαλώντας ενδεχομένως την αποκόλληση μικρών θραυσμάτων και την εκτόξευσή τους προς τα έξω. Σ’ αυτά τα θραύσματα, που συνίστανται από ύλη πλούσια σε νετρόνια, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η σύνθεση βαρύτερων στοιχείων, με μια διαδικασία που ονομάζεται ταχεία σύλληψη νετρονίου ή διαδικασία r. Ωστόσο, η πιθανότητα σύλληψης ενός αστέρα νετρονίων από μια μαύρη τρύπα είναι πολύ σπάνια, κάτι που βρίσκεται σε συμφωνία με τις παρατηρήσεις ότι μόνο μερικοί γαλαξίες εμπλουτίζονται με βαριά στοιχεία. Η θεωρία σύγκρουσης αρχέγονων μαύρων τρυπών με αστέρες νετρονίων προς τον σχηματισμό βαρέων στοιχείων εξηγεί επίσης την παρατηρούμενη έλλειψη άστρων νετρονίων στο κέντρο του Γαλαξία μας – άλλο ένα άλυτο πρόβλημα στην αστροφυσική. Ο Kusenko και οι συνεργάτες του θα συνεργαστούν με επιστήμονες του Πανεπιστημίου Princeton για να προσομοιώσουν με υπολογιστικά προγράμματα την παραγωγή βαρέων στοιχείων από την αλληλεπίδραση μαύρης τρύπας-άστρου νετρονίων. Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων με τις παρατηρούμενες αφθονίες των βαρέων στοιχείων σε κοντινούς γαλαξίες, οι ερευνητές ελπίζουν να αποδείξουν (ή όχι) ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες είναι υπεύθυνες για τον χρυσό και τα άλλα βαρέα στοιχεία. http://physicsgg.me/2017/09/02/%ce%b7-%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%ad%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%bf%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bb%ce%b5/

European XFEL: Σε λειτουργία το ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων-Χ στον κόσμο. Το ισχυρότερο στον κόσμο λέιζερ ακτίνων-Χ, το ευρωπαϊκό XFEL (European X-ray Free Electron Laser), άρχισε επίσημα τη λειτουργία του στο Αμβούργο της Γερμανίας, την Παρασκευή. Με κόστος κατασκευής σχεδόν 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, η νέα επιστημονική υποδομή θα χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της ατομικής δομής της έμβιας και άβιας ύλης (κυττάρων, ιών, μετάλλων κ.α.). Χάρη στο νέο λέιζερ, που αποτελεί ταυτόχρονα κάμερα υψηλής ταχύτητας και μικροσκόπιο, θα καταστεί εφικτή η δημιουργία εικόνων και φιλμ του νανόκοσμου. Μεταξύ άλλων, θα επιτραπεί για πρώτη φορά η βιντεοσκόπηση σε πραγματικό χρόνο των χημικών δεσμών τη στιγμή που δημιουργούνται ή διασπώνται. Το νέο πανίσχυρο λέιζερ θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δουν πιο λεπτομερείς από κάθε άλλη φορά εικόνες της μοριακής δομής νέων υλικών και φαρμάκων, καθώς και διαφόρων χημικών και βιοχημικών αντιδράσεων. Οι επιστήμονες ευελπιστούν έτσι να κάνουν νέες ανακαλύψεις, που θα οδηγήσουν σε νέες βιοϊατρικές θεραπείες, νέα φάρμακα (π.χ. αντιβιοτικά) και νέα υλικά (π.χ. νέες σκληρότερες μορφές διαμαντιών). Έντεκα χώρες συμμετέχουν ως αρχικά μέλη στην ερευνητική κοινοπραξία του XFEL (Γερμανία, Ρωσία, Δανία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πολωνία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία), ενώ και άλλες αναμένεται να προστεθούν τα επόμενα χρόνια. Κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του European XFEL, που χρειάσθηκε περίπου οκτώ χρόνια για να δημιουργηθεί, έχει το γερμανικό ερευνητικό κέντρο DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron), το οποίο είναι και ο μεγαλύτερος μέτοχος του λέιζερ, έχοντας καταβάλει το 58% του κόστους, ενώ ακολουθεί σε συμβολή η Ρωσία με 27%. Το European XFEL είναι το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από τα παρόμοια λέιζερ ακτίνων-Χ που υπάρχουν στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και αλλού. Το νέο λέιζερ έχει μήκος 3,4 χιλιομέτρων και το μεγαλύτερο μέρος του (τα 2,1 χλμ.) βρίσκεται μέσα σε ένα υπόγειο τούνελ σε βάθος 38 μέτρων. Ουσιαστικά πρόκειται για τον πιο μεγάλο, ισχυρό και εξελιγμένο γραμμικό επιταχυντή παγκοσμίως, που επιταχύνει ελεύθερα ηλεκτρόνια σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός, σε θερμοκρασία μείον 271 βαθμών Κελσίου (δύο μόλις βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν). Το φως του είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές πιο έντονο από το φως που παράγουν οι παραδοσιακές πηγές ακτίνων-Χ (οι επιταχυντές-σύγχροτρα). Το φως του XFEL έχει μήκος κύματος περίπου 0,05 νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου) και συχνότητα 27.000 παλμών ανά δευτερόλεπτο. Κάθε παλμός διαρκεί μόλις 50 femtoseconds και περιέχει τρισεκατομμύρια φωτόνια ακτίνων-Χ. Ήδη η ζήτηση εκ μέρους διαφόρων ερευνητών είναι μεγάλη για να διεξάγουν μελέτες και πειράματα στις εγκαταστάσεις του XFEL. Οι ενδιαφερόμενοι επιστήμονες διαφόρων ερευνητικών πεδίων (και από την Ελλάδα) θα μπορούν να υποβάλουν τα αιτήματά τους για να πραγματοποιήσουν βιολογικά, χημικά και φυσικά πειράματα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500159976

Επιστροφη του «Soyuz-MS-04», Η κάψουλα καθοδου με τον κοσμοναύτη της ROSKOSMOS Fodorom Yurchihinym και τον αστροναύτη της NASA Jack Fisher και Πέγκυ Whitson προσγειώθηκε στο Καζακστάν στις 3η Σεπτεμβρίου 2017 στις 4:22 MSK. Διάρκεια παραμονής στον Δ.Δ.Σ. του Fedor JURCHIHINA και του Τζέικ Fishera 136 ημερες και της Πέγκυ Witson - 290 ημερες. https://www.roscosmos.ru/print/24005/

(TPC) «Soyuz MS-06" Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προπαρασκευαστικών εργασιών για την επόμενη εβδομάδα έχει προγραμματιστεί επιθεώρηση απο τους σχεδιαστές του πλοίου, το τροχαίο-φέρινγκ και τη μεταφορά της κεντρικής μονάδας με TPK «Soyuz MS-06» στη συναρμολόγηση και δοκιμή του πυραύλου «Soyuz-FG» https://www.roscosmos.ru/print/24002/ Συνέντευξη τύπου με τη συμμετοχή των πληρωμάτων ISS-53/54. https://www.roscosmos.ru/23997/ aurora borealis. Aurora ή aurora είναι η λάμψη των ανώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας λόγω της αλληλεπίδρασής τους με τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού ανέμου. Σε συγκρούσεις των ενεργητικών σωματιδίων του ηλιακού ανέμου με ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης είναι διεγερμένα άτομα και τα μόρια των αερίων που εισέρχονται μέσα στην σύνθεσή του. Η Ακτινοβολία των διεγερμένων ατόμων στο ορατό εύρος παρατηρείται ως aurora borealis. https://www.roscosmos.ru/23994/

Ανιχνεύθηκαν 15 νέα μυστηριώδη κοσμικά ραδιοσήματα. Οι πολύ γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (FRB=Fast Radio Burst) είναι ένα από τα πιο παράξενα αστροφυσικά φαινόμενα. Πρόκειται για ισχυρούς παλμούς ραδιοσημάτων που προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις, διαρκούν χιλιοστά του δευτερολέπτου και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Eπειδή είναι τόσο σύντομες και επειδή τα ραδιοτηλεσκόπια μπορούν να παρακολουθήσουν μόνο μια μικρή περιοχή του ουρανού κάθε φορά, έχουν εντοπιστεί μόνο 24 γρήγορες ραδιοφωνικές εκρήξεις (FRB). Η πηγή FRB 121102, η οποία βρίσκεται σε έναν νάνο γαλαξία περίπου 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, επανέλαβε ξανά το φαινόμενο. Οι αστρονόμοι του προγράμματος αναζήτησης εξωγήινων πολιτισμών στο σύμπαν Breakthrough Listen ανακάλυψαν 15 σύντομης διάρκειας ισχυρούς ραδιοφωνικούς παλμούς, προερχόμενους πάλι από την μυστηριώδη πηγή FRB 121102. Αυτά τα σήματα είχαν υψηλότερες συχνότητες απ’ όλες τις FRB που είχαν παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ποιόν τρόπο ακριβώς προκύπτουν αυτά τα σπάνια γεγονότα. Θα μπορούσαν να προέρχονται από ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων που διαθέτουν πανίσχυρα μαγνητικά πεδία – τα αποκαλούμενα magnetars, αλλά θα μπορούσαν να οφείλονται και σε εξωγήινους πολιτισμούς που χρησιμοποιούν ισχυρούς παλμούς λέιζερ για να τροφοδοτήσουν διαατημόπλοια. Άλλωστε μια τέτοια ιδέα θα εφαρμόσει το πρόγραμμα Breakthrough Starshot για να προωθήσει νανο-διαστημόπλοια στα πλησιέστερα άστρα του ηλιακού μας συστήματος, στον Άλφα του Κενταύρου. Πάντως αποκλείεται η περίπτωση να πρόκειται για κάποιο μήνυμα εξωγήινων που απευθύνεται στον γήινο πολιτισμό, αφού όταν τα σήματα αυτά ξεκίνησαν το ταξίδι τους, η ζωή στη Γη αποτελούνταν μόνο από μονοκύτταρους οργανισμούς … https://physicsgg.me/2017/08/31/%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-15-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac/

(TPC) «Soyuz MS-06" Στις 30 Αυγούστου ο κοσμοναύτης της Roscosmos Αλέξανδρος Misurkin και οι αστροναύτες της NASA Mark Vanden Hai και Dzhozef Άκαμπα πέρασαν τον προσομοιωτή του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, και ο Anton Shkaplerov, Scott Tingley και Shennon Uoker (εφεδρικό πλήρωμα) εργάστηκαν στα στοιχεία του προγράμματος πτήσεων για τη μεταφορά του επανδρωμένου πλοίο «MS Ένωσης.» Στις 31 Αυγούστου, 2017 στο Κέντρο Εκπαίδευσης κοσμοναύτων (CTC) ολοκλήρωσαν μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση-εξέταση τα κύρια και εφεδρικά πληρώματα του ΔΔΣ-53/54. Η εκτόξευση του «MS-06 Soyuz» έχει προγραμματιστεί για τις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Το ρωσικό επιστημονικό πρόγραμμα - πάνω από 50 βιολογικα, βιοτεχνολογικα, γεωφυσικές, τεχνικά και ιατρικά πειράματα. Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης αποστολής και εκτέλεση έργων σε εκτός οχήματος δραστηριότητα. Επιπλέον, το πλήρωμα θα συνεργαστεί με το διαστημικό σκάφος φορτίου (ρωσικο - «Πρόοδος MS» και αμερικανικα «Δράκος» και «Κύκνος»), τη συντήρηση των συστημάτων στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, την εκτέλεση εναέριας φωτογραφίας, βιντεοσκοπήσεις, κ.λπ. Η προβλεπόμενη διάρκεια της πτήσης -. 167 ημέρες . https://www.roscosmos.ru/print/23989/ Το ηφαίστειο που βρυχάται πάνω από τα σύννεφα! Αλλο ένα εκπληκτικής ομορφιάς φυσικό φαινόμενο κατέγραψαν με τις κάμερες τους μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Πιο συγκεκριμένα ο Ρώσος κοσμοναύτης Σεργκέι Ριαζάνσκι κατέγραψε εικόνες του ηφαιστείου Klyuchevskaya Sopka που είναι το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στο Βόρειο Ημισφαίριο. Τις εικόνες αυτές τις δημοσίευσε στα social media και έχουν γίνει viral. Στις εικόνες το ηφαίστειο που έχει ύψος περίπου πέντε χιλιάδων μέτρων ξεπροβάλλει μέσα από τα σύννεφα και εκτοξεύει αέρια και ηφαιστειακό υλικό δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αντίθεση με το λευκό πέπλο που σχηματίζουν τα νέφη. Η πρώτη καταγεγραμμένη έκρηξη του ηφαιστείου έγινε το 1697 και έκτοτε παραμένει ενεργό. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=898016

Δεκάδες gigabits ανά δευτερόλεπτο: Επαναστατικό τσιπ ανοίγει τον δρόμο για ηλεκτρονικά νέας γενιάς. Ένα πρωτοποριακό, υψηλών συχνοτήτων ηλεκτρονικό τσιπ, ικανό για μετάδοση δεκάδων gigabits δεδομένων ανά δευτερόλεπτο- αφήνοντας πίσω κατά πολύ τις ταχύτερες συνδέσεις Ίντερνετ που υπάρχουν σήμερα- ανέπτυξαν μηχανικοί του University of California, Davis. Ο Ομίντ Μομένι, βοηθός καθηγητής ηλεκτρολογίας και μηχανολογίας υπολογιστών στο UC Davis και ο διδακτορικός φοιτητής Χοσεΐν Τζαλίλι σχεδίασαν το τσιπ χρησιμοποιώντας ένα σύστημα κεραίας phased array: Τα συστήματα αυτά διοχετεύουν την ενέργεια από πολλαπλές πηγές σε μία και μόνη ακτίνα, η οποία μπορεί να στοχευθεί σε συγκεκριμένο σημείο. Όπως σημειώνει ο Μομένι, τα phased arrays είναι δύσκολα στη δημιουργία, ειδικά σε υψηλότερες συχνότητες, υπογραμμίζοντας πως «είμαστε οι πρώτοι που πετύχαμε τόσο μεγάλο bandwidth σε αυτή τη συχνότητα». Το πρωτότυπο που έφτιαξαν οι Μομένι και Τζαλίλι λειτουργεί επιτυχώς στα 370 GHz με 52 GHz bandwidth. Συγκριτικά, τα ραδιοκύματα FM εκπέμπουν μεταξύ 87,5 και 108 MΗz, ενώ τα δίκτυα 4G και LTE λειτουργούν γενικά μεταξύ των 800 MHz και των 2,6 Ghz, με μέχρι και 20 MHz bandwidth. Τα περισσότερα σημερινά ηλεκτρονικά είναι σχεδιασμένα να λειτουργούν σε χαμηλότερες συχνότητες. Ωστόσο, η αυξανόμενη ζήτηση για ταχύτερες επικοινωνίες, και οι νέες και ανερχόμενες εφαρμογές αισθητήρων και imaging επιτάσσουν την ανάπτυξη τεχνολογιών που λειτουργούν σε υψηλότερες συχνότητες. Όπως επισημαίνει ο Μομένι, θεωρητικά, τα δίκτυα 4G έχουν φτάσει στο όριό τους όσον αφορά στο data rate. «Καθώς συνεχίζουμε να μεταβαίνουμε σε συστήματα όπως το cloud computing και τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας νέας γενιάς, η ανάγκη για ταχύτητα αυξάνεται. Υψηλότερες ταχύτητες σημαίνουν περισσότερο bandwidth, και περισσότερο bandwidth σημαίνει υψηλότερο data rate». Τα μελλοντικά σχέδια των ερευνητών περιλαμβάνουν ενσωμάτωση του τσιπ σε συστήματα imaging και τηλεπικοινωνιών. Το τσιπ παρουσιάστηκε στην IEEE International Solid-State Circuits Conference νωρίτερα μέσα στο έτος. http://www.naftemporiki.gr/story/1271390/dekades-gigabits-ana-deuterolepto-epanastatiko-tsip-anoigei-ton-dromo-gia-ilektronika-neas-genias

Νέα ανακάλυψη τηλεσκοπίου Hubble: Γεμάτοι νερό 4 μεγάλοι πλανήτες. Ανακάλυψαν ότι οι τέσσερις πλανήτες μπορεί να έχουν σημαντικές ποσότητες νερού μέσω ηφαιστιακών συμβάντων που απελευθέρωσαν νερό από το εσωτερικό τους... Το ενδεχόμενο ύπαρξης μεγάλων ποσοτήτων νερού σε τέσσερις από τους επτά μυστήριους εξωπλανήτες που βρίσκονται σε ένα πλανητικό σύστημα σε απόσταση 39 ετών φωτός από τη Γη αντιμετωπίζουν πλέον ως πολύ σοβαρό οι επιστήμονες δίνοντας νέα ώθηση στην πιθανότητα να υπάρχει ζωή και εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για τους επτά πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης που περιστρέφονται γύρω από το ψυχρό αστέρι Trappist-1. Οι πλανήτες αυτοί ανακαλύφθηκαν μέσα στο 2017 σκορπίζονας ρίγη ενθουσιασμού σε όσους ψάχνουν απάντηση στο ερώτημα «υπάρχει άραγε ζωή εκεί έξω;». Οι επιστήμονες μέχρι σήμερα έλεγαν ότι και οι επτά αυτοί πλανήτες θα μπορούσαν να φιλοξενούν νερό, με την προϋπόθεση των κατάλληλων συνθηκών στην ατμόσφαιρά τους. Τώρα, όμως, υποστηρίζουν ότι βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στο να ανακαλύψουν αν οι τρεις από τους τέσσερις πιο «εξωτερικούς» πλανήτες - που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια από τον Trappist-1 ώστε να μπορούν να έχουν τρεχούμενο νερό - είναι όντως υγροί. «Αυτό που βρήκαμε μας λέει ότι πιθανότατα οι τρεις από τους επτά πλανήτες που είναι πιο κοντά στον Trappist-1 δεν είναι πρόσφοροι για να δούμε αν υπάρχει ζωή» δήλωσε ο Vincent Bournier, ο βασικός συντάκτης της σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Εργαλείο για την ανάκαλυψη αποτελεί το τηλεσκόπιο Hubble που μπορεί να καταγράφει την ποσότητα της υπεριώδους ακτινοβολίας που εκπέμπει ο Trappist-1. Βάσει των μοντέλων που χρησιμοποιήθηκαν από τους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης διαπιστώθηκε ότι σε μια περίοδο 8 δισ. ετών οι πιο εσωτερικοί πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν χάσει μια ποσότητα νερού ίση με 20 φορές το νερό που αποτελεί τους ωκεανούς στη Γη. Αντίθετα οι πιο εξωτερικοί πλανήτες θα μπορούσαν να έχουν χάσει ποσότητα ίση με 3 φορές το νερό των ωκεανών για την ίδια περίοδο των 8 δισ. ετών, δημιουργώντας έτσι ελπίδες ότι νερό μπορεί να υπάρχει ακόμα σε σοβαρές ποσότητες. Επιπλέον ανακάλυψαν ότι αυτοί οι πλανήτες μπορεί να έχουν αποκαταστήσει σημαντικές ποσότητες νερού μέσω ηφαιστιακών συμβάντων που απελευθέρωσαν νερό από το εσωτερικό τους. Αυτό που πλέον αποτελεί στόχο για τις ερευνητικές ομάδες είναι να μελετήσουν ακόμα περισσότερο την πυκνότητα των πλανητών προκειμένου να ανακαλύψουν με πόσο νερό μπορεί να δημιουργήθηκαν. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/627419_nea-anakalypsi-tileskopioy-hubble-gematoi-nero-4-megaloi-planites-foto

(TPC) «Soyuz MS-06" Οι ειδικοί της «Ενέργεια» στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ολοκληρωσαν με επιτυχία τις εργασιες για τον ανεφοδιασμό του επανδρωμένου διαστημικου σκαφους (TPC), «Soyuz MS-06» με τα συστατικά προωθητικό και συμπιεσμένα αέρια. Μετά το ανεφοδιασμό, το πλοίο παραδόθηκε στη μονάδα συναρμολόγησης και δοκιμής του διαστημικού οχήματος (MIK KA) και εγκαταστάθηκε σε μια γέφυρα για περαιτέρω εργασίες προετοιμασίας. https://www.energia.ru/ru/iss/iss53/photo_08-31.html

Πολύ νεώτεροι είναι αρκετοί δακτύλιοι του Κρόνου σύμφωνα με το Cassini Πολύ νεώτεροι από όσο αρχικά υπολογιζόταν φαίνεται πως είναι αρκετοί δακτύλιοι του Κρόνου που σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως δεν ξεπερνούν σε ηλικία ούτε τα εκατό εκατομμύρια χρόνια, καθώς περιφέρονται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη τους ηλικίας 4,6 δισεκατομμυρίων ετών. Οι πρώτες αναλύσεις των δεδομένων που στέλνει το Cassini λίγες ημέρες πριν την προγραμματισμένη «κύκνεια» βουτιά του στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, εμπλουτίζουν και αλλάζουν την ισχύουσα θεωρία, που ήθελε τους δακτυλίους πολύ μεγαλύτερους. Νέα δεδομένα λίγο πριν το τέλος Η αποστολή βρίσκεται στον επίλογό της, πλησιάζοντας τον Κρόνο πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, από την άφιξη του Cassini στην «γειτονιά» του Κρόνου το 2004. Στις 22 Απριλίου, το σκάφος πραγματοποίησε το τελευταίο του πέρασμα από τον δορυφόρο Τιτάνα και, 4 ημέρες αργότερα, επιχείρησε πρώτη από μια σειρά «βουτιές» στο κενό των 2.400 χιλιομέτρων ανάμεσα στον Κρόνο και τον εσωτερικό του δακτύλιο. Σε αυτό το στάδιο το διαστημικό σκάφος χαρτογραφεί από πολύ κοντά τον πλανήτη, αναλύοντας ταυτόχρονα την σύσταση και τις ιδιότητες των δακτυλίων του. Τα νέα στοιχεία από το Cassini καταδεικνύουν πως η μάζα αυτή είναι σε πολλές περιπτώσεις σημαντικά μικρότερη από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Όσο πιο βαρύ, τόσο πιο παλιό Όσο πιο εκτεταμένος είναι ένας δακτύλιος, τόσο πιο παλιός πιθανότατα είναι καθώς η ανθεκτικότητά του απέναντι στους «βομβαρδισμούς» μετεωριτών και τις βαρυτικές παλιρροϊκές είναι ανάλογη της μάζα του. Αν όντως επαληθευθούν οι πρώτες αναλύσεις, τότε ενδεχομένως οι δακτύλιοι του να έχουν σχηματιστεί από σπασμένα σώματα που διαλύθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, τα τελευταία εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Οι νεώτεροι δακτύλιοι ίσως προέρχονται από κομήτες ή σμήνη παγωμένων θραυσμάτων ή ακόμα κι ενός παλιού φεγγαριού που έφτασε πολύ κοντά στον πλανήτη και διαλύθηκε. Τα υπολείμματα αυτών των σωμάτων διαμόρφωσαν τους δακτυλίους όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, εξηγεί η Λίντα Σπίλκερ, μέλος της αποστολής του Cassini. «Ίσως αυτό συνέβη περισσότερες από μία φορές. Πιθανόν οι διαφορές μεταξύ των δακτυλίων να οφείλονται στα διαφορετικά είδη [διαλυμένων] σωμάτων από τα οποία αποτελούνται. Κάποιοι από τους δακτυλίους δεν είναι αρκετά μαζικοί, οπότε σίγουρα δεν έχουν επιβιώσει τους βομβαρδισμούς μετεωριτών που έχουν μεσολαβήσει από τον σχηματισμό του πλανήτη έως και σήμερα, εξηγεί. Οι κίνδυνοι των «χαμηλών πτήσεων» Η πιθανότητα ολοσχερούς καταστροφής του σκάφους (κόστους 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων) από την πρόσκρουσή του σε κάποιο σώμα είχε υπολογιστεί σε λιγότερο από 1% και η NASA αποφάσισε να πάρει αυτό το ρίσκο. Ούτως ή άλλως, είκοσι χρόνια μετά την εκτόξευσή του από τον πλανήτη μας, το σκάφος έχει αρχίσει να ξεμένει από καύσιμα καθώς πέφτει η απόδοση των θερμοηλεκτρικών του γεννητριών, στην «καρδιά» των οποίων πάλλονται 33 κιλά πλουτωνίου-238. Στις 15 Σεπτεμβρίου, το Cassini θα κάνει την τελευταία του βουτιά μέσα Κρόνο με ταχύτητα 120.000 χιλιομέτρων την ώρα και μετά από τρία λεπτά πτώσης, η εικοσαετής αποστολή θα τερματίζεται στην βραχώδη επιφάνεια κάτω από τόνους ατμοσφαιρικών αερίων. Οι σημαντικότερες ανακαλύψεις Στο ταξίδι του γύρω από το σύστημα του Κρόνου, το Cassini ανακάλυψε την ύπαρξη ενός μεγάλου ωκεανού κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του δορυφόρου Εγκέλαδου που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, και «θάλασσες υδρογονανθράκων» στον δορυφόρο Τιτάνα. Αν και οι επιστήμονες δεν ανίχνευσαν απευθείας κάποιον ζωντανό οργανισμό στο φεγγάρι του Εγκέλαδου, το αέριο μοριακό υδρογόνο που εξέρχεται από σιφώνια στον βραχώδη πάτο του ωκεανού του, θα μπορούσε να λειτουργεί ως η απαραίτητη πηγή ενέργειας για τυχόν μικρόβια ή μικροοργανισμούς στον βυθό. Ένας «αποστειρωμένος θάνατος» Ένας από τους λόγους που οι επιστήμονες θέλουν να καταστρέψουν το Cassini πάνω στον Κρόνο, είναι για να βεβαιωθούν πως δεν θα μολυνθούν οι δορυφόροι αυτοί από γήινα μικρόβια. Πριν ξεκινήσει για τον ουρανό το 1997, το Cassini είχε αποστειρωθεί ενδελεχώς αλλά δεν αποκλείεται παρ’ όλα τα μέτρα που πήρε η NASA, να έχουν επιβιώσει πάνω στην επιφάνειά του γήινοι μικροοργανισμοί. Τυχόν μόλυνσή των φεγγαριών, θα άλλαζε «με τον λάθος τρόπο» τα αποτελέσματα των μελλοντικών ερευνών, σημειώνει η Αμερικανική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος. http://physicsgg.me/2017/08/30/%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%ce%bd%ce%b5%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%af-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf/

Η αλλη Πανδώρα! Η Πανδώρα (Pandora) είναι ένας μεγάλος και λαμπρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών: έχει απόλυτο μέγεθος (όπως αυτό ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,8. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον δορυφόρο Πανδώρα του πλανήτη Κρόνου. Ανακαλύφθηκε το 1858 από τον Αμερικανό αστρονόμο και ιερέα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Τζωρτζ Μ. Σηρλ, ο οποίος παρατηρούσε από το Όλμπανι της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Υπήρξε ο μοναδικός αστεροειδής που ανακαλύφθηκε από τον συγκεκριμένο αστρονόμο. Η Πανδώρα πήρε το όνομά της από την ομώνυμη γυναίκα-συμφορά της ελληνικής μυθολογίας. Η μέση διάμετρος της Πανδώρας υπολογίσθηκε σε 66,7 km, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 310 τρισεκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Πανδώρας εκτιμάται σε 1,86 cm/sec², δηλαδή η βαρύτητα εκεί είναι 527 φορές ασθενέστερη από τη γήινη, ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 35,3 m/sec (127 χιλιόμετρα την ώρα). Η Πανδώρα ανήκει στον σπάνιο τύπο E, και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αστεροειδής αυτού του τύπου (ο μεγαλύτερος είναι ο 44 Νύσα). Το άλβεδό της είναι 0,301. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της υπολογίζεται σε 105 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Είναι άγνωστο αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται η Πανδώρα γύρω από τον εαυτό της. https://el.wikipedia.org/wiki/55_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1

Προσγείωση προσεδάφισης του TPK "Soyuz MS-04" Σύμφωνα με τον ISS στις 3 Σεπτεμβρίου του 2017, έχει προγραμματιστεί προσγείωση προσεδάφιση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς «Soyuz-04 MS» με τον κοσμοναύτη Φιοντόρ Γιουρτσίχιν(Roscosmos) και τους αστροναύτες της NASA Πέγκυ Whitson και ο Jack Fisher. Αποσύνδεση του TPK "Soyuz-04 MS" απο τον ISS 3 Σεπτεμβρίου 00:58 Προσγείωση του TPK "Soyuz-04 MS" στις 3 Σεπτεμβρίου 04:22 https://www.roscosmos.ru/23957/ Πρόγραμμα εκτοξευσεων τον Σεπτέμβριο-Νοέμβριο 2017 Η Roscosmos Επιτροπή έχει ορίσει ένα σχέδιο εκτοξεύσεων των διαστημικών σκαφών (SC) σύμφωνα με το ομοσπονδιακό Διαστημικό Πρόγραμμα (FCP), το Ομοσπονδιακό Πρόγραμμα Target (FTP), τα προγράμματα διεθνούς συνεργασίας και τα εμπορικά έργα για το φθινόπωρο του 2017. Για τον ΔΔΣ - 2 οχήματα εκτόξευσης πυραύλων (LV) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ: 13 Σεπτεμβρίου - "Soyuz-FG" με τη μεταφορά επανδρωμένου διαστημόπλοιου "Σογιούζ-06 MS"? 12η Οκτώβρη - «Σογιούζ 2.1α» με το φορτηγό πλοίο μεταφοράς «Πρόοδος MS-07» Εμπορικό πρόγραμμα - 2 εκτοξεύσεις από το Μπαϊκονούρ: 11 Σεπτεμβρίου - "Proton-M" με το SC «Amazonas-5» (Amazonas 5)? 28η Σεπτέμβρη - "Proton-M" με το SC «ASIASAT-9» (ASIASAT 9). Για τα ομοσπονδιακά και εμπορικά προγράμματα - 2 εκτοξεύσεις από το κοσμοδρόμιο PLESETSK: 22 Σεπτέμβρη - «Σογιούζ-2.1β» με το διαστημόπλοιο «Glonass-M»? 9 - 12 Οκτ (η ημερομηνία θα επιβεβαιωθεί) - πύραυλος "Rokot" με το διαστημόπλοιο "Sentinel-5P" (Sentinel-5 Προδρόμου). Για το ομοσπονδιακό πρόγραμμα - 1 εκτόξευση από το Μπαϊκονούρ ΑΝΑΤΟΛΗ: 28 Νοέμβρη - "Σογιούζ-2.1β" με το "Meteor-M". https://www.roscosmos.ru/23971/