Δροσος Γεωργιος

Επελέγησαν οι 13 πρώτοι στόχοι του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb. Ο πλανήτης Δίας, οργανικά σωματίδια σε νεφελώματα όπου «γεννιούνται» άστρα και μακρινοί γαλαξίες, βρίσκονται μεταξύ των πρώτων στόχων του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, που θα αρχίσει να αποστέλλει δεδομένα για αυτά όταν «στρέψει το βλέμμα» του προς το σύμπαν το 2019. Σύμφωνα με ανακοινώσεις του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος) και της NASA, τα συγκεκριμένα «πρώιμα» προγράμματα, που επελέγησαν από πάνω από 100 προτάσεις, κατόπιν επεξεργασίας από την αστρονομική κοινότητα. Στα συγκεκριμένα προγράμματα έχουν δοθεί περίπου 500 ώρες χρόνου παρατήρησης, και θα αξιοποιούν και τα τέσσερα από τα εξελιγμένα επιστημονικά όργανα του διαστημικού τηλεσκοπίου. Το James Webb αποτελεί συνεργασία μεταξύ της NASA, του ΕΟΔ και της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Πέρα από τον πύραυλο Ariane, με τον οποίο το τηλεσκόπιο θα εκτοξευτεί το 2019, η Ευρώπη συμβάλλει στο πρόγραμμα με δύο από τα τέσσερα επιστημονικά όργανα. Κατά τη διάρκεια της αποστολής του, που θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε χρόνια, το James Webb θα ασχοληθεί με θέματα- κλειδιά της σύγχρονης αστρονομίας, μελετώντας το σύμπαν πέρα από αυτά που μπορεί να δει ο προκάτοχός του, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble. Μεταξύ των στόχων του περιλαμβάνονται ο εντοπισμός των πρώτων γαλαξιών στο σύμπαν και η μελέτη της εξέλιξής τους, περιλαμβανομένων των κολοσσιαίων μαύρων τρυπών που βρίσκονται στα κέντρα τους. Αναμένεται να «χτίσει» πάνω στις παρατηρήσεις του Hubble, εξετάζοντας γαλαξίες το φως των οποίων έχει επεκταθεί σε υπέρυθρα μήκη κύματος εξαιτίας της διαστολής του διαστήματος- παρατηρήσεις πέρα από τις δυνατότητες του Hubble- παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες στους αστρονόμους. Επίσης, θα διερευνήσει τη γένεση νέων άστρων και των πλανητικών συστημάτων και θα μελετήσει πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και άλλων αστρικών συστημάτων, για την καλύτερη κατανόηση της προέλευσης της ζωής στον πλανήτη μας. Μάλιστα, το James Webb θα είναι σε θέση να αναλύσει τη σύνθεση των ατμοσφαιρών των εξωπλανητών, δίνοντας στοιχεία σχετικά με το κατά πόσον είναι δυνάμει κατοικήσιμοι ή όχι. Σε αρχική φάση πάντως, οι αστρονόμοι θα επικεντρωθούν σε αέριους γίγαντες μεγέθους Δία- σημειώνεται πως τα στοιχεία από τις παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου θα δημοσιοποιούνται άμεσα. http://www.naftemporiki.gr/story/1296243/epelegisan-oi-13-protoi-stoxoi-tou-diastimikou-tileskopiou-James-webb

Αστρονόμοι στέλνουν μήνυμα προς τους εξωγήινους. Στις 16 Νοεμβρίου του 1974 από το ραδιοτηλεσκόπιο του Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο στάλθηκε μήνυμα προς ένα απομακρυσμένο σύμπλεγμα αστέρων. Ο (όποιος) αποδέκτης του μηνύματος θα έβλεπε πληροφορίες για το ηλιακό μας σύστημα, στοιχεία για την δομή του DNA, εικόνες του ανθρώπου και γενικά διάφορες πληροφορίες για την Γη και τους κατοίκους της. Για να εορταστεί η επέτειος των 43 ετών τα στελέχη του METI, ενός διεθνούς οργανισμού που ασχολείται με την προσπάθεια επικοινωνίας με εξωγήινους αποφάσισαν να στείλουν ένα νέο μήνυμα επικοινωνίας με κάποιο νοήμονα πολιτισμό. Οι αποστολείς του νέου μηνύματος είχαν σε σχέση με τους συναδέλφους τους το 1974 το προνόμιο να έχουν στην διάθεσή τους πολύ περισσότερα στοιχεία για το τι υπάρχει… εκεί έξω και να επιλέξουν τον παραλήπτη. Τα τελευταία χρόνια ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων και των πολύ ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων σε συνδυασμό με την ανάπτυξη νέων μεθόδων ανάλυσης δεδομένων έχουν οδηγήσει στην ανακάλυψη χιλιάδων εξωπλανητών και άστρων που ίσως διαθέτουν πλανητικά συστήματα. Έτσι τα στελέχη αποφάσισαν να στείλουν το μήνυμα τους στο άστρο GJ 273, γνωστό και ως άστρο Luyten, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 ετών φωτός στον αστερισμό του Μικρού Κύωνα. Πρόκειται για ένα ερυθρό νάνο γύρω από τον οποίο πριν από λίγους μήνες οι αστρονόμοι εντόπισαν να κινούνται δύο πλανήτες. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η θέση των πλανητών σε σχέση με το μητρικό τους άστρο είναι τέτοια που τους καθιστά πιθανώς φιλόξενους στην ζωή. Το περιεχόμενο Τα στελέχη του ΜΕΤΙ αποφάσισαν να στείλουν πιο σύνθετες πληροφορίες στους πιθανούς παραλήπτες από ότι το προηγούμενο μήνυμα. Το νέο μήνυμα της ανθρωπότητας περιέχει στοιχεία αριθμητικής, μαθηματικών, γεωμετρίας και τριγωνομετρίας. Περιέχει δεδομένα για τα ραδιοκύματα τα οποία μεταφέρουν το μήνυμα και επίσης περιέχει στοιχεία για το πώς μετράμε τον χρόνο χρόνο ώστε να διαπιστώσουμε σε περίπτωση που υπάρξει απάντηση αν οι παραλήπτες αντιλαμβάνονται την έννοια του χρόνου όπως εμείς. Όπως αναφέρουν τα στελέχη του ΜΕΤΙ αν το μήνυμα παραληφθεί από κάποιον νοήμονα πολιτισμό και αποφασίσει να απαντήσει η απάντηση αυτή θα φτάσει σε εμάς σε περίπου 25 έτη. Ας περιμένουμε λοιπόν… Ο αντίλογος Η ιδέα της αποστολής μηνυμάτων στο διάστημα ήταν πάντοτε αμφισβητούμενη, ακόμη και μέσα στην κοινότητα SETI. Καταρχάς δεν είναι καθόλου σαφές για το ποιος νομιμοποιείται να μιλήσει για την ανθρωπότητα. Μια άλλη ανησυχία είναι ο πιθανός κίνδυνος από την προσέγγιση των εξωγήινων. Ο φυσικός Stephen Hawking και άλλοι προειδοποίησαν σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της αντιμετώπισης ενός εξωγήινου πολιτισμού – υπογραμμίζοντας ότι ένας τέτοιος πολιτισμός θα είναι σίγουρα αρκετά παλαιότερος και πολύ πιο προηγμένος τεχνολογικά από τον δικό μας. Ο Dan Werthimer, ερευνητής του SETI στο Berkeley, δήλωσε ότι «το 98% των αστρονόμων και των ερευνητών του SETI, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, πιστεύουν ότι το ΜΕΤΙ είναι δυνητικά επικίνδυνο κι όχι μια καλή ιδέα. Είναι σαν να φωνάζετε σε ένα δάσος χωρίς να ξέρετε αν υπάρχουν εκεί τίγρεις, λιοντάρια, αρκούδες ή άλλα επικίνδυνα ζώα!» https://physicsgg.me/2017/11/17/%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-toyw-%ce%b5%ce%be%cf%89/

Πως φαίνεται ένας μετεωρίτης από κοντά. Τα διαστημικά ταξίδια, εκτός και αν υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις στα επόμενα χρόνια, θα παραμείνουν απλησίαστα για την πλειονότητα των πολιτών, οπότε η μόνη μας επαφή με το σύμπαν και τους γαλαξίες θα είναι μέσω τηλεσκοπίων. Κοιτώντας το νυκτερινό ουρανό, μια βροχή μετεωριτών είναι πραγματικά ένα μοναδικό γεγονός. Όμως, το ακριβώς ίδιο συμβάν προκαλεί δέος αν βρίσκεσαι στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Ιταλός Paulo Nespoli Πάολο Νεσπόλι κατάφερε να «συλλάβει» τη στιγμή που ένας μετεωρίτης αναφλέγεται καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Paolo Nespoli ✔ @astro_paolo And here a closer look! Make a wish... I already did 😉 // E qui visto da più vicino! Esprimete un desiderio... Io l'ho già fatto 😉 #VITAmission 10:10 PM - Nov 16, 2017 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500176061#ref=newsroombox

ISS-54/55 Τα μέλη του κύριου πληρωματος(Anton Shkaplerov και Scott Tingle) και των αντιγράφων ασφαλείας (Sergey Prokop και Αλέξανδρος Gerst) ISS-54/55 περάσαν τον προσομοιωτή εξετάσεων για την χειροκινητη επαναπροσέγγιση.Σύμφωνα με προγραμμα το διαστημικό σκάφος προσεγγίζει το ISS στην αυτόματη λειτουργία, και ο χειροκίνητος έλεγχος του πληρώματος γίνεται σε περίπτωση ανωμαλίας με οδηγίες από την Mission Control Center. Ωστόσο, κάθε κοσμοναυτης θα πρέπει να μπορεί να το λειτουργεί σε χειροκίνητη λειτουργία. Για να αναπτύξουν τις δεξιότητες το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο δεξιοτήτων πραγματοποιείται στον προσομοιωτή «Don-Ένωση», το οποίο παρέχει ρεαλιστική απεικόνιση και τη διαμόρφωση των συστημάτων, του εξοπλισμού και κινητήρων. Η προσομοίωση της προσέγγισης διεξάγεται σύμφωνα με τους πραγματικούς φορείς σύγκλισης, όπως σε πτήση πραγματικού διαστήματος. Η μετάβαση σε χειροκίνητο έλεγχο είναι δυνατή σε δύο μεγάλα απρόβλεπτα γεγονοτα- αποτυχία πλω ψηφιακό υπολογιστή ή αποτυχία του συστήματος «Kurs-ΟΝ», όταν δεν υπάρχει εύρος μέτρησης και την ταχύτητα, καθώς και κατευθύνεται από MCC. Για να μεταβεί στις συνθήκες χειροκίνητου έλεγχου πρέπει να διεξάγεται - δηλαδή, το διαστημικό σκάφος ελέγχεται από τις λαβές, το πλήρωμα του ISS θεωρεί το πλήρη διάνυσμα της ταχύτητας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 9 m / c, Flyby με τον σταθμό σύνδεσης και πρέπει να γίνεται στο φως. Η εκπαίδευση αρχίζει πάντα με την αυτόματη λειτουργία και το πλήρωμα δεν ξέρει τι θα συμβεί και πότε θα συμβεί. Πρέπει να αναγνωρίσει το πρόβλημα εγκαίρως, να το αναφέρει στη Γη, να παει σε χειροκίνητο έλεγχο και να εκτελέσει ένα πρόγραμμα πτήσης.Η εκτίμηση λειτουργίας γίνεται από τις παραμέτρους (απόσταση από το σταθμό υποδοχής, η ακτινική ταχύτητα, η γραμμή ταχύτητα της όρασης), η κατανάλωση καυσίμου από την έναρξη της μετάβασης στο εγχειρίδιο χειροκινητης λειτουργίας , καθώς και τη λειτουργία του χρόνου εκτέλεσης. https://www.roscosmos.ru/print/24354/

«Luna-17»με «Lunokhod-1» Στις 10, Νοεμβρίου του 1970 ο πύραυλος «Proton-K» εθεσε τον αυτόματο σταθμό «Luna 17» με μια αυτοκινούμενη αυτόματη συσκευή «Lunokhod 1» σε ένα ενδιάμεσο κυκλο τροχιάς της γης. Έχοντας κάνει ενα μερικο κύκλο γύρω από τη Γη οδήγηθηκε στην τροχιά πτήσης προς το φεγγάρι. Στις 12 και 14 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν προγραμματισμένες διορθώσεις της διαδρομής πτήσης. Στις 15 Νοεμβρίου, ο σταθμός εισήλθε στην τροχιά της Σελήνης. Στις 16 Νοεμβρίου, η διαδρομή πτήσης διορθώθηκε. Σε 6 ώρες, 46 λεπτά 50 δευτερόλεπτα ωρα Μόσχας ο «Luna 17» στις 17 Νοεμβρίου προσγειώθηκε με ασφάλεια στη θάλασσα των Βροχων. Μετά την ανάλυση της εντολής που έχει εκδοθεί, και στις 17 Νοεμβρίου στο 9 της 28 λεπτά κινητήριας μηχανής «Lunokhod 1» έχει μετακινηθεί προς τα κάτω στο σεληνιακό έδαφος. Η δημιουργία και η εκτόξευση του σεληνιακού αυτοπροωθούμενου οχήματος έγινε ένα σημαντικό στάδιο στην μελέτη του φεγγαριού. Η ιδέα της δημιουργίας ενός σεληνιακού rover γεννήθηκε το 1965 στην OKB-1 (τώρα RSC Energia μετά τον SP Korolev). Στο πλαίσιο της Σοβιετικής σεληνιακής εκστρατείας δόθηκε μια σημαντική θέση στο lunokhod. Δύο rover έπρεπε να εξετάσουν λεπτομερώς τις προβαλλόμενες περιοχές προσγείωσης στο φεγγάρι και να χρησιμεύσει ως φάροι του σεληνιακού αποβατικου σκάφους. Προγραμματίστηκε επίσης η χρήση του σεληνιακού rover για τη μεταφορά του αστροναύτη στην επιφάνεια της Σελήνης.Αποτελούντο από δύο βασικά μέρη: οκτώ τροχοί και σφραγισμένο δοχείο οργάνων. Κάθε ένας από τους οκτώ τροχούς του πλαισίου οδηγούσε και είχε ένα ηλεκτρικό κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο του τροχού. Το δοχείο οργανων Rover ήταν του επιστημονικού εξοπλισμού, εκτός από τα συστήματα παροχής υπηρεσιών: το μέσο για την ανάλυση της χημικής σύνθεσης του σεληνιακού εδάφους, το όργανο για τη μελέτη των μηχανικών ιδιοτήτων του εδάφους, του εξοπλισμού, ραδιομετρικές, x-ray τηλεσκόπιο και αντανακλαστήρα λέιζερ γαλλική σημείο προέλευσης για τη μέτρηση αποστάσεων. Το δοχείο έχει ένα σχήμα κόλουρου κώνου, όπου η άνω βάση του κώνου που εξυπηρετούν καλοριφέρ-ψύκτη για την εκκένωση της θερμότητας, υπήρξε μια μεγαλύτερη διάμετρο από το κάτω. Κατά τη διάρκεια της ημερας του φεγγαριού, το ψυγείο ήταν κλειστό με καπάκι.Η εσωτερική επιφάνεια του καλύμματος καλύφθηκε με φωτοκύτταρα της ηλιακής μπαταρίας, η οποία παρείχε την επαναφόρτιση της μπαταρίας κατά τη διάρκεια της σεληνιακής ημέρας. Στη θέση λειτουργίας το ηλιακό πάνελ μπορεί να τοποθετηθεί σε διαφορετικές γωνίες στην περιοχή από 0-180 μοίρες, ώστε να γίνεται καλύτερη η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας σε διαφορετικά ύψη πάνω σεληνιακό ορίζοντα της. Ηλιακή μπαταρία και η εργασία με αυτό σε πολύπλοκες χημικές μπαταρίες χρησιμοποιήθηκαν για να τροφοδοτήσει το πλήθος μονάδων και τα επιστημονικά όργανα του rover. Συνολικό βάρος Rover ήταν 756 kg, το μήκος του με ένα ανοιχτό καπάκι Solar 4,42 m, πλάτος 2,15 m, ύψος 1,92 μ. Είχε σχεδιαστεί για να 3 μήνες λειτουργίας στην επιφάνεια της σελήνης. Το Lunokhod ελέγχθηκε εξ αποστάσεως από τη Γη από το Κέντρο Απομακρυσμένων Διαστημικών Επικοινωνιών. Για να το διαχειριστεί, προετοιμάστηκε ένα ειδικό πλήρωμα, το οποίο περιλάμβανε έναν κυβερνήτη, έναν οδηγό, έναν πλοηγό, έναν χειριστή και έναν μηχανικό πτήσης. Πλήρωμα επιλέχθηκαν από τον στρατό, οι οποίοι δεν ειχαν την εμπειρία της οδήγησης ενός οχήματος το οποίο επρεπε να βιώσουν την επιρροή του κατά την εργασία με την Lunokhod. Τα επιλεγμένα στελέχη υποβλήθηκαν σε ιατρική εξέταση το ίδιο με τους κοσμοναύτες, θεωρητική κατάρτιση και πρακτική κατάρτιση σε ειδική lunodrome στην Κριμαία, το οποίο ήταν πανομοιότυπο με το σεληνιακό έδαφος με κοιλότητες, κρατήρες, σφάλματα, χαλαρές πέτρες διαφόρων μεγεθών. https://www.roscosmos.ru/24341/

Η πέμπτη ανίχνευση βαρυτικού κύματος από συγχώνευση μαύρων τρυπών. Στις 8 Ιουνίου 2017 οι δυο ανιχνευτές LIGO κατέγραψαν το πέμπτο σήμα βαρυτικών κυμάτων που προέκυψε από συγχώνευση δυαδικού συστήματος μαύρων τρυπών. Το γεγονός ονομάστηκε GW170608 και συνέβη σε απόσταση περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός από τη Γη. Οι δυο μαύρες τρύπες που συγχωνεύθηκαν είχαν μάζες 12 και 7 ηλιακές μάζες και η νέα μαύρη τρύπα που προέκυψε έχει μάζα 18 ηλιακές μάζες. Πρόκειται για το ελαφρύτερο ζεύγος μαύρων τρυπών που παρατηρήθηκε μέχρι σήμερα από τους ανιχνευτές LIGO. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε σήμερα στον ιστότοπο arXiv (GW170608: Observation of a 19-solar-mass Binary Black Hole Coalescence) και υποβλήθηκε προς δημοσίευση στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters. Οι αστρονόμοι βρίσκουν ότι το γεγονός GW170608 είναι σύμφωνο με τις προβλέψεις της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Yπολογίστηκε επίσης και το άνω όριο στην μάζα του βαρυτονίου, το οποίο βρίσκεται σε συμφωνία με τα άνω όρια που έδωσαν οι προηγούμενες παρατηρήσεις. Τα χαρακτηριστικά του GW170608 περιέχονται στον πίνακα που ακολουθεί:

Ο περιοδικός πίνακας των εξωπλανητών. Ο αστρονόμος Abel Méndez‏ από το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, δημιούργησε τον περιοδικό πίνακα των εξωπλανητών, όπου ταξινομούνται 3700 γνωστοί εξωπλανήτες, συμπεριλαμβανομένων και των εξωπλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Ο Méndez δημιούργησε έναν χάρτη που περιέχει 18 κατηγορίες εξωπλανητών. Οι 6 κατακόρυφες στήλες περιέχουν πλανήτες ανάλογα με την μάζα τους ή την ακτίνα τους και χωρίζονται σε δυο μεγάλες ομάδες, τους αέριους γίγαντες με το μέγεθος του Ποσειδώνα και του Δία και αυτούς των οποίων το μέγεθος είναι κοντά στο μέγεθος της Γης. Οι 3 οριζόντιες γραμμές περιέχουν πλανήτες ανάλογα με την θερμοκρασία τους και στη δεύτερη γραμμή τοποθετούνται οι εξωπλανήτες που βρίσκονται στην «κατοικίσιμη» ζώνη του ηλιακού τους συστήματος. http://physicsgg.me/2017/11/16/%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd-2/

Σχέδια για ιδιωτική αποστολή αναζήτησης εξωγήινης ζωής στον δορυφόρο του Κρόνου, Εγκέλαδο. Το ενδεχόμενο μιας διαστημικής αποστολής που θα περάσει μέσα από το νέφος υδρατμών και άλλων υλικών που αναδύονται από τον νότιο πόλο του δορυφόρου του Εγκέλαδου, δορυφόρου του Κρόνου, αναζητώντας ίχνη εξωγήινης ζωής, εξετάζει το πρόγραμμα Breakthrough Initiatives του δισεκατομμυριούχου ερευνητή Γιούρι Μίλνερ, όπως δήλωσε ο ίδιος στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης «A New Space Age» του Economist. Όπως αναφέρει το Space.com, το συγκεκριμένο νέφος και οι περίπου 100 πίδακες που το δημιουργούν ανακαλύφθηκαν από το διαστημόπλοιο Cassini το 2005. Περαιτέρω παρατηρήσεις έδειξαν πως οι πίδακες αυτοί εκτοξεύουν υλικά από έναν δυνάμει κατοικήσιμο ωκεανό αλμυρού νερού σε υγρή μορφή που βρίσκεται κάτω από το παγωμένο κέλυφος του φεγγαριού. Το νέφος αυτό παρέχει τη δυνατότητα λήψης δειγμάτων από τον ωκεανό αυτό χωρίς το σκάφος να αγγίξει καν την επιφάνεια του Εγκέλαδου. Το Cassini πέρασε επανειλημμένα από μέσα του κατά τη διάρκεια της μακράς αποστολής του, που έλαβε εντυπωσιακό τέλος τον Σεπτέμβριο, ωστόσο το σκάφος δεν ήταν εφοδιασμένο με τα απαραίτητα όργανα για να αναζητήσει ίχνη ζωής. «Μπορούμε να σχεδιάσουμε μια χαμηλού κόστους, ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη αποστολή στον Εγκέλαδο, που θα μπορεί να εκτοξευτεί σχετικά σύντομα και θα μπορεί να διερευνήσει πιο λεπτομερώς αυτά τα νέφη, προκειμένου να δει τι συμβαίνει εκεί πριν από μια δαπανηρή αποστολή την οποία σκέφτεται η NASA τώρα και μπορεί να χρειαστούν άλλα περίπου 10 χρόνια για να εκτοξευτεί;» δήλωσε ο Μίλνερ. Η αποστολή της NASA στην οποία αναφέρθηκε, εάν προχωρήσει, θα εντάσσεται στο πλαίσιο του επόμενου προγράμματος New Frontiers, με όριο κόστους περίπου ενός δισ. δολαρίων. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αναμένεται να προβεί στις σχετικές επιλογές ως το 2019. Ο Μίλνερ – που ήδη χρηματοδοτεί το πρόγραμμα Breakthrough Listen και το πρόγραμμα Breakthrough Starshot, με στόχο το Άλφα του Κενταύρου- δεν αποκάλυψε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από τα σχέδια των Breakthrough Initiatives για τον Εγκέλαδο, όπως πχ το εκτιμώμενο κόστος και το χρονοδιάγραμμα. Αντ'αυτού, διευκρίνισε ότι το πρόγραμμα εξετάζει γενικότερα τις διάφορες επιλογές. «Πώς θα μπορούσαμε, για πρώτη φορά, να σχεδιάσουμε και να στείλουμε μια ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη διαπλανητική επιστημονική αποστολή; Αυτό είναι που σκεφτόμαστε» είπε σχετικά. http://www.naftemporiki.gr/story/1295419/sxedia-gia-idiotiki-apostoli-anazitisis-eksogiinis-zois-ston-doruforo-tou-kronou-egkelado

Η γαλάζια ομίχλη του Πλούτωνα λειτουργεί ως... καταψύκτης. Ο Πλούτωνας παρέμενε ένα μυστήριο για τους επιστήμονες. Γνώριζαν φυσικά ότι λόγω της τεράστιας απόστασης του από τον Ηλιο είναι ένας σκοτεινός και παγωμένος κόσμος χωρίς κανένα γεωοατμοσφαιρικό ενδιαφέρον. Οταν όμως το σκάφος New Horizons της NASA μετά από ένα πραγματικά επικό ταξίδι έφτασε τον Ιούλιο του 2015 στον Πλούτωνα επιστήμονες και κοινή γνώμη έμειναν κυριολεκτικά με ανοικτό το στόμα. Ο Πλούτωνας αποδείχτηκε ένας πραγματικός «κόσμος παγο-θαυμάτων» όπως οι επιστήμονες έσπευσαν αμέσως μετά την έλευση των πρώτων δεδομένων να τον χαρακτηρίσουν. Μεγάλα παγωμένα όρη, κινούμενοι παγετώνες, κοιλάδες, γιγάντια φαράγγια, πιθανότητα ύπαρξης υπόγειου ωκεανού και πολλά, σύνθετα και αναπάντεχα για την περιοχή και τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται το σύστημα του Πλούτωνα γεωατμοσφαιρικά και κοσμικά φαινόμενα. Σε απόσταση περίπου 170 χλμ. από την επιφάνεια του Πλούτωνα διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ένα λεπτό πέπλο ομίχλης γαλαζωπής απόχρωσης που περικυκλώνει τον νάνο πλανήτη. Αυτό το πέπλο ομίχλης αποτελεί σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια η λύση του μυστηρίου της θερμοκρασίας του Πλούτωνα. Το φαινόμενο. Στον Πλούτωνα έχει διαπιστωθεί ότι η θερμοκρασία πέφτει μέχρι τους -203 βαθμούς Κελσίου. Όμως τα πλανητικά μοντέλα και οι υπολογισμοί των ειδικών ανέφεραν ότι η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα έπρεπε να είναι περίπου -170 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η διαφορά των 30 βαθμών Κελσίου προβλημάτιζε επί χρόνια τους ειδικούς που αναζητούσαν μάταια κάποια απάντηση. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες προσπαθούσαν να υπολογίσουν την θερμοκρασία στον Πλούτωνα αναλύοντας δεδομένα μόνο από τα αέρια που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα του. Όμως σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια οι υπολογισμοί θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη την ομίχλη. «Τα σωματίδια από την οποία αποτελείται η ομίχλη αυτή υποδέχονται την κοσμική ακτινοβολία η οποία θερμαίνει την ατμόσφαιρα και στην συνέχεια την εξοστρακίζουν στέλνοντας την πίσω στο Διάστημα. Είναι μια διαδικασία που δεν είχε ληφθεί υπόψη μέχρι σήμερα στις αναλύσεις και εξηγεί γιατί η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι πιο χαμηλή από όσο υπολογίζαμε μέχρι σήμερα» αναφέρει ο Ξι Τζάνγκ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». https://www.youtube.com/watch?v=z5Zu5xqTvSk http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=916254

Συγχαρητηρια Λεωνίδα. Πιστευω οτι μεσα απο την ιστοσελίδα σου ολοι θα μάθουμε περισσότερα για την θεωρητική αστρονομία οπως μαθαινουμε και απο τις αναρτησεις σου στο Astrovox που πρεπει να τις μαζεψεις οπως το ειχαμε συζητησει. Και παλι ΜΠΡΑΒΟ!!!!

"Angosat" Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου, σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου των επικεφαλής σχεδιαστων ο Πρώτος Αναπληρωτής Γενικός Σχεδιαστής της RSC «Energia», Ιγκόρ Frolov ανέφερε τις φάσεις του έργου «Angosat». Ειδικότερα, είπε ότι οι εργασίες για το διαστημικό σκάφος (SC) «Angosat» έχουν χρησιμοποιηθεί μια σειρά από καινοτόμες λύσεις που βοήθησαν να δημιουργηθεί ένα αρκετά ισχυρός δορυφόρος με σχετικά χαμηλή μάζα των δορυφόρων της κατηγορίας αυτής - μόνο 1647 κιλά. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε το "Angosat" με βάση μια νέα πλατφόρμα υπηρεσιών, που αποτελείται από στοιχεία της ρωσικής παραγωγής. Η πλατφόρμα εξυπηρέτησης παρέχει τη δυνατότητα χρήσης ενός συγκροτήματος ρελέ επιβατών με ισχύ έως 7 kW με ονομαστική ισχύ 28, 50; 100 V. Σύμφωνα με τον Frolov, το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος, διαστημόπλοιο «Angosat» χρησιμοποιεί ηλεκτρικό σύστημα πρόωσης, το οποίο επιτρέπει μια μακρά τελική ανάβαση του διαστημικού οχήματος σε τροχιά (εάν είναι απαραίτητο) και τη διόρθωση της τροχιακής θέση της. Η ετοιμότητα των πολύπλοκων μερων επίγειου ελέγχου (GCC) SC «Angosat» ανέφερε ο επικεφαλής του κέντρου «Airborne και των επίγειων συστημάτων ραδιόφωνο» Ιγκόρ Μπρόντσκι, ο οποίος ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκε μια πλήρη δοκιμή στο έδαφος της Ρωσίας και της Αγκόλα. Υλικό και ανακοινώσεις από το GCC SC «Angosat», καθώς και την επιχειρησιακή διαχείριση του προσωπικού της ομάδας που είναι πλήρως προετοιμασμένοι για τη διεξαγωγή δοκιμών πτήσης του διαστημικού σκάφους «Angosat». Επίσης αναφέρει την ετοιμότητα των συστημάτων του διαστημικου σκάφους «Angosat» για τη διεξαγωγή δοκιμών πτήσης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Συμβουλίου της επικεφαλής σχεδιαστές συνάντηση αποφασίστηκε να επιτραπεί στο «Angosat» να σταλεί στο Μπαϊκονούρ, όπου συνεχίζονται οι εργασίες για την προετοιμασία της εκτόξευσης του οχήματος και το ανώτερο στάδιο για την έναρξη του διαστημικού σκάφους. Εν κατακλείδι, Ιγκόρ Frolov, ευχαρίστησε τους εκπροσώπους της κρατικής εταιρείας «Roscosmos» και όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υλοποίηση του έργου «Angosat»: JSC «ΜΕΜ», JSC «Ερευνητικό Ινστιτούτο» αργό «Ομοσπονδιακό κράτος Ενιαία Επιχείρηση» Ερευνητικό Ινστιτούτο Συσκευές Ελέγχου «JSC» AVEKS “ΠΑΟ” Κρόνος " JSC "TSSKT", "NPO" Rubicon-καινοτομία "JSC" πυρηνικού σταθμού "Γεωφυσικής-χώρο", OOO "NPP" CAIS "LLC" C7 συστήματα μεταφοράς στο διάστημα "FSUE" TsNIImash», καθώς και ειδικοί των στρατιωτικών αποστολών, ο οποίος πραγματοποίησε ποιοτικό έλεγχο των έργων. Η εκτόξευση του δορυφόρου επικοινωνιών "Angosat" έχει προγραμματιστεί για τις 7 Δεκεμβρίου. «Angosat» - το διαστημόπλοιο που δημιουργησε η RKK «Ενέργεια» προς το συμφέρον της Δημοκρατίας της Αγκόλας θα παρέχει μετάδοση C- συχνότητα και Ku-ζωνών στο έδαφος της Δημοκρατίας της Αγκόλας, καθώς και σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Το έργο «Angosat» προβλέπει τη δημιουργία ενός αναμεταδότη δορυφορικής επικοινωνίας, εκτόξευσής του στην γεωστατική τροχιά και τη δημιουργία των επίγειων υποδομών της επικοινωνίας και μετάδοσης. https://www.roscosmos.ru/print/24349/ https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-14.html

NASA: Πρώτη δοκιμή του υπερηχητικού αλεξίπτωτου για τον Άρη. Η προσεδάφιση στον Άρη είναι δύσκολη υπόθεση- και, όπως προκύπτει από ουκ ολίγες ανεπιτυχείς προσπάθειες, η ασφαλής άφιξη στην επιφάνειά του δεν είναι πάντοτε εγγυημένη. Για αυτόν τον λόγο, η φιλόδοξη αποστολή της NASA που προορίζεται να εκτοξευτεί το 2020 θα βασίζεται σε ένα ειδικό αλεξίπτωτο για την επιβράδυνση του οχήματος κατά την κάθοδό του, καθώς θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα του πλανήτη με ταχύτητα 5,4 χλμ ανά δευτερόλεπτο. Η αποστολή Mars 2020 θα αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης αρχαίας αρειανής ζωής, και οι δοκιμές του αλεξιπτώτου της (ASPIRE- Advanced Supersonic Parachute Inflation Research Experiment) άρχισαν με μια εκτόξευση και πτήση τον προηγούμενο μήνα από το Wallops Flight Facility στο διαστημικό κέντρο Γκόνταρντ στη Βιρτζίνια. «Είναι μια φοβερή διαδρομή» λέει σχετικά ο Ίαν Κλαρκ, τεχνικός επικεφαλής των δοκιμών, από το JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA. «Οι εικόνες του πρώτου φουσκώματος του αλεξιπτώτου είναι σχεδόν το ίδιο σημαντικές οπτικά όσο και επιστημονικά. Για πρώτη φορά, καταφέρνουμε να δούμε πώς θα ήταν να είμαστε σε ένα διαστημόπλοιο που πραγματοποιεί κάθοδο προς τον Κόκκινο Πλανήτη, ανοίγοντας το αλεξίπτωτό του». Ένας πύραυλος Black Brant IX εκτοξεύτηκε από το Γουόλοπς στις 4 Οκτωβρίου για σκοπούς δοκιμών. Το υπερηχητικό αλεξίπτωτο, που περιεχόταν σε έναν κύλινδρο, μεταφέρθηκε σε ύψος 51 χλμ και 42 δευτερόλεπτα μετά, σε ύψος 42 χλμ και ταχύτητα 1,8 φορές αυτήν του ήχου, επετεύχθησαν οι επιθυμητές συνθήκες, οπότε και το αλεξόπτωτο άνοιξε. Στα 35 λεπτά μετά την εκτόξευση, το ASPIRE προσθαλασσωνόταν στον Ατλαντικό, 54 χλμ νοτιοανατολικά του νησιού Γουόλοπς. «Όλα πήγαν όπως είχε σχεδιαστεί, ή ακόμα καλύτερα» σχολιάζει ο Κλαρκ. «Δεν αποδείξαμε απλά πως μπορούμε να πάμε το φορτίο μας στο σωστό υψόμετρο και τις συνθήκες ταχύτητας που απαιτούνται για την καλύτερη προσομοίωση του ανοίγματος του αλεξιπτώτου στην ατμόσφαιρα του Άρη, αλλά επιπρόσθετα το είδαμε και σε δράση». Το αλεξίπτωτο που δοκιμάστηκε σε εκείνη την πρώτη πτήση ήταν ένα αρκετά ακριβές αντίγραφο αυτού που χρησιμοποιήθηκε για την προσεδάφιση του Mars Science Laboratory στον Άρη το 2012. Μελλοντικές δοκιμές θα αξιολογήσουν τις επιδόσεις ενός ενισχυμένου αλεξιπτώτου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές αποστολές. Η ομάδα του Mars 2020 θα χρησιμοποιήσει δεδομένα από αυτές τις δοκιμές για να οριστικοποιήσει το σχέδιο για την αποστολή. Η επόμενη δοκιμή του ASPIRE είναι προγραμματισμένη για τον Φεβρουάριο του 2018. http://www.naftemporiki.gr/story/1295416/nasa-proti-dokimi-tou-uperixitikou-aleksiptotou-gia-ton-ari

(AIS) «Venera-3» Στις 16 Νοεμβρίου του 1965 από το Μπαϊκονούρ ο αυτόματος διαπλανητικός σταθμός (AIS) «Venera-3», που δημιουργήθηκε απο την OKB-1 (τώρα RSC «Energia») ξεκίνησε με τη βοήθεια του «Lightning» του οχήματος εκτόξευσης. Ήταν έτοιμος να γίνει η πρώτη συσκευή στον κόσμο που πέταξε από τη Γη σε έναν άλλο πλανήτη. Την 1η Μαρτίου 1966, η «Αφροδίτη-3» έφτασε στην επιφάνεια της Αφροδίτης, περνώντας σε απόσταση περίπου 350 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Το βάρος του σταθμού ήταν 960 kg. Κατά τη διάρκεια της πτήσης πραγματοποιήθηκαν 63 συνεδρίες επικοινωνίας και πραγματοποιήθηκε η διόρθωση της τροχιάς. Η AMC προσγειώθηκε στην Αφροδίτη στα ανατολικά του Mead Crater. Η συσκευή Κάθοδος σταθμός είχε την εμφάνιση μιας σφαίρας με διάμετρο 900 mm και ήταν εξοπλισμένη με μία επικάλυψη θερμικού φραγμού και ένα αλεξίπτωτο. Αποστειρώθηκε προσεκτικά για να αποφευχθεί η βιολογική μόλυνση της Αφροδίτης. Στο εσωτερικό υπήρχε ένα ραδιοσύστημα, ένας επιστημονικός εξοπλισμός, πηγές ενέργειας και μενταγιόν με την εικόνα του ΕΣΣΔ. Για διάφορους λόγους, ο σταθμός δεν μπόρεσε να μεταδώσει πληροφορίες σχετικά με την ίδια την Αφροδίτη, αλλά αποκτήθηκαν επιστημονικά δεδομένα για τον χώρο και τον σχεδόν πλανητικό χώρο. Ένας μεγάλος όγκος μετρήσεων τροχιάς ήταν χρήσιμος για τη μελέτη των προβλημάτων των επικοινωνιών σούπερ μεγάλης εμβέλειας και των διαπλανητικών πτήσεων. Η έρευνα της Αφροδίτης ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Sergeya Pavlovicha Korolova για να ξεκινήσει στις 12η Φεβρουαρίου του 1961 η «Αφροδίτη-1» - η πρώτη στην ιστορία της ανθρωπότητας συσκευή που σχεδιάστηκε για να μελετήσει άλλους πλανήτες. Ο Korolev κατάλαβε ότι τέτοιες πτήσεις θα επέτρεπαν την γνωση πιο ακριβών φυσικών διαπλανητικών χαρακτηριστικών. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-16.html

Φοίνιξ Αριζόνα: Εντυπωσιακή πτώση μετεωρίτη καταγράφεται από κάμερες. Ένας μετεωρίτης φώτισε τον νυκτερινό στο Φοίνιξ της Αριζόνα. Δείτε τα βίντεο. https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=jmwdmvLIJ8w http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/646399_foinix-arizona-entyposiaki-ptosi-meteoriti-katagrafetai-apo-kameres-vinteo

Μια άλλου είδους βροχή. Tiς πρώτες πρωινές ώρες από τις αρχές του μήνα και μέχρι τα μέσα, περίπου, του Νοεμβρίου, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ετήσια επίσκεψη μιας ροής σωματιδίων που σχηματίζουν την επονομαζόμενη «βροχή» των Λεοντιδών, η οποία αναμένεται να φτάσει φέτος σ’ έξαρση τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, τρεις ημέρες μετά την πανσέληνο. Η «βροχή» αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνεται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, και από τα σωματίδια που αφήνει πίσω του ο κομήτης Tempel-Tuttle. Ο κομήτης αυτός εντοπίστηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1865 από τον Γερμανό αστρονόμο Wilhelm Tempel, ο οποίος ανακάλυψε 21 συνολικά κομήτες. Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1866, ο ίδιος κομήτης εντοπίστηκε ανεξάρτητα και από τον Αμερικανό αστρονόμο Horace Tuttle, ο οποίος ανακάλυψε κι αυτός 15 κομήτες και δύο αστεροειδείς. Τέτοιου είδους «βροχές» δημιουργούνται από τα μικρά σωματίδια σκόνης που αφήνουν πίσω τους οι κομήτες καθώς τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης. Οταν η Γη κατά την περιφορά της γύρω από τον Ηλιο συναντάει μια τέτοια ομάδα σωματιδίων συγκρούεται μαζί τους και τότε αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας με ρυθμό μερικών δεκάδων αντικειμένων την ώρα. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια, τα περισσότερα με βάρος ενός γραμμαρίου, χτυπάνε την ατμόσφαιρά μας σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή σχηματίζει μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα, λοιπόν, βλέπουμε από τη Γη, και την ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο ή «πεφταστέρι». Τέτοιου είδους διαστημική σκόνη, άλλωστε, φτάνει στη Γη μας με ρυθμό 100 τόνων κάθε ημέρα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα ίχνη του κομήτη αυτού χάθηκαν και θεωρήθηκε ότι είχε μάλλον διαλυθεί. Το 1965, όμως, ο κομήτης εντοπίστηκε και πάλι όταν προσπέρασε την τροχιά της Γης σε απόσταση λίγο μεγαλύτερη απ’ αυτήν της Σελήνης. Ενα χρόνο αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου 1966, στις κεντρικές και δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεκάδες χιλιάδες διάττοντες στόλισαν και πάλι τον νυχτερινό ουρανό για τουλάχιστον είκοσι λεπτά με ρυθμό 200.000 (55 το δευτερόλεπτο) έως 1.000.000 (280 το δευτερόλεπτο) διαττόντων κάθε ώρα. Μία προσεκτική ανάλυση του 1994, όμως, υπολόγισε ότι ο πραγματικός ρυθμός δεν υπερέβη τους 15.000 διάττοντες την ώρα (5 το δευτερόλεπτο) οι οποίοι όμως συγκρούονταν με τα ανώτερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (255.000 χιλιόμετρα την ώρα). Επειδή ο κομήτης Τεμπλ-Τατλ συμπληρώνει μια πλήρη τροχιά κάθε περίπου 33 χρόνια, η τελευταία επίσκεψή του (περιήλιο) στην περιοχή μας έγινε τον Φεβρουάριο του 1998. Γι’ αυτό πολλοί αστρονόμοι υπολόγιζαν ότι η «βροχή» των Λεοντιδών του 1999 θα ήταν ιδιαίτερα θεαματική όπως και οι περίφημες προηγούμενες επισκέψεις του κομήτη, που δημιούργησαν μια πραγματική καταιγίδα μετεώρων. Στη διάρκεια μιας τέτοιας καταιγίδας, μέχρι και περίπου 700.000 μετέωρα εμφανίζονται κάθε ώρα. Η συμπεριφορά όμως των σωματιδίων αυτών είναι ιδιαίτερα απρόβλεπτη λόγω των διαταραχών που υφίστανται από τις βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών, αν και το πάχος της ροής των σωματιδίων που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης υπολογίζεται ότι φτάνει τα 35.000 χιλιόμετρα. Η μεγαλύτερη παρόμοια «καταιγίδα» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν αυτή των Λεοντιδών στις 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα από μια ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο, που διήρκεσε επί ώρες. Ενας ιστορικός μάλιστα το 1878 τη θεώρησε ένα από τα εκατό πιο σημαντικά γεγονότα του αιώνα. Πολλές ξυλογραφίες έχουν απεικονίσει το γεγονός με μεγάλη επιτυχία. Αρκετοί κοινωνιολόγοι, μάλιστα, αποδίδουν στο ουράνιο αυτό φαινόμενο την εξάπλωση της θρησκομανίας που επηρέασε τα επόμενα χρόνια την όλη κοινωνική εξέλιξη και τον σύγχρονο χαρακτήρα των ΗΠΑ. Η αρχική σύνδεση των διαφόρων ετήσιων βροχών διαττόντων με τους κομήτες βασίστηκε στην παρατήρηση της συμπεριφοράς του κομήτη Μπιέλα, που ανακαλύφτηκε το 1826. Οταν ο κομήτης αυτός επέστρεψε το 1845 διαχωρίστηκε σε δύο κομμάτια που επέστρεψαν και πάλι το 1851, αν και από τότε δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Τον Νοέμβριο του 1872, όμως, σε μια καταπληκτική εμφάνιση μιας «καταιγίδας διαττόντων» μετρήθηκαν περίπου εκατό διάττοντες κάθε λεπτό και επί μία ολόκληρη ώρα. Οι διάττοντες αυτοί εκπέμπονταν από το σημείο του ουρανού από το οποίο αναμενόταν να εμφανιστεί ο κομήτης Μπιέλα τον ίδιο εκείνο μήνα. Ετσι το φαινόμενο αυτό επιβεβαίωσε την υποψία των επιστημόνων που συνδύαζαν τις βροχές διαττόντων με τους κομήτες. Για μιαν ακόμη φορά, λοιπόν, σας προτρέπουμε να σηκώσετε το κεφάλι προς τον ουρανό, ο οποίος θα σας ανταμείψει με το υπέροχο θέαμα των λαμπερών του άστρων και τις αναλαμπές των διαττόντων που θα τον διασχίζουν από τη μια του άκρη στην άλλη. Και παρόλο που η σύγχρονη γνώση δεν μας το επιτρέπει, εντούτοις όταν δείτε τη λαμπερή γραμμή που αφήνει πίσω του κάποιο «πεφταστέρι», μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε την άποψη που εκφράζει ο λαός μας, και να κάντε μιαν ευχή! Δεν έχετε άλλωστε να χάσετε τίποτε απολύτως! http://physicsgg.me/2017/11/15/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae/

Βράβευση Έλληνα για μελέτη στο νευρικό σύστημα των παιδιών. Ένας νέος Έλληνας ερευνητής, ο Δρ Σπύρος Καρακίτσιος, βραβεύθηκε με το φετινό βραβείο «Long-range Research Initiative Award (LRI) του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Χημικής Βιομηχανίας (Cefic). Το βραβείο, που συνοδεύεται με ποσό 100.000 ευρώ, απονέμεται από το 2004 σε Ευρωπαίους ερευνητές στην αρχή της καριέρας τους, οι οποίοι κάνουν καινοτόμες μελέτες για τις πιθανές επιπτώσεις των χημικών ουσιών στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον. Το πρόγραμμα LRI είναι μια πρωτοβουλία της χημικής βιομηχανίας Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας, υπό το συντονισμό του Διεθνούς Συμβουλίου Χημικών Ενώσεων, με στόχο να κατανοηθούν καλύτερα οι κίνδυνοι από τα χημικά και να δοθούν πιο αποτελεσματικές επιστημονικές συμβουλές στις χημικές βιομηχανίες. Ο Σπ. Καρακίτσιος είναι λέκτορας και ερευνητής περιβαλλοντικής χημείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), καθώς επίσης ερευνητής στο Εργαστήριο Φυσικών Πόρων και Εναλλακτικών Μορφών Ενέργειας (ΕΦΕΜ) του Ινστιτούτου ΕΚΕΤΑ. Το βραβείο απονεμήθηκε για το ερευνητικό του πρόγραμμα DOREMI (DOse REsponse to MIxtures), που εφαρμόζει μια πολυδιάστατη ανάλυση για να ερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις των νευροτοξικών χημικών ουσιών, όπως βαρέων μετάλλων και πλαστικοποιητών, στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος των παιδιών. Στόχος του διετούς προγράμματος είναι να διερευνήσει -σε ανθρώπινα κύτταρα και σε πειραματόζωα- πόσο εξαρτώνται αυτές οι επιπτώσεις από τη συσσωρευόμενη επιβάρυνση του οργανισμού, ανάλογα με την αύξηση της δόσης κάθε χημικής ουσίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας του έλληνα ερευνητή θα συμπεριληφθούν στην ευρύτερη ερευνητική πρωτοβουλία "European Human Biomonitoring Initiative" (HBM4EU) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και 26 χωρών για την περίοδο 2017-2021. «Με τιμά η επιλογή μου για το βραβείο LRI του Cefic. Θα δώσει ώθηση στην ερευνητική μου καριέρα και θα συμβάλει σημαντικά σε ένα ασφαλέστερο μέλλον για τα παιδιά μας» δήλωσε ο Σπ. Καρακίτσιος. Σπούδασε φυσικός (2002), έκανε μεταπτυχιακά στη χημική, περιβαλλοντική και υπολογιστική τεχνολογία-προσομοίωση (2004), πήρε το διδακτορικό του από το Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2008) με εξειδίκευση στην αποτίμηση της έκθεσης των ανθρώπων στα χημικά και πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα (2008-2011) στο Κοινό Κέντρο Ερευνών (JRC) της ΕΕ. Έκτοτε, συνεργάζεται με το ΑΠΘ και το ΕΚΕΤΑ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500175140

Ανακαλύφθηκε εξωπλανήτης ικανός να φιλοξενήσει ζωή. Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα εξωπλανήτη σε απόσταση μόνο 11 ετών φωτός, ο οποίος όχι μόνο έχει περίπου το μέγεθος της Γης, αλλά -το κυριότερο- οι θερμοκρασίες στην επιφάνειά του εκτιμάται ότι είναι παρόμοιες με του δικού μας πλανήτη, από μείον 60 έως 20 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που αποτελεί μία από τις βασικές ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη ζωής. Ο εξωπλανήτης Ross 128 b περιφέρεται γύρω από το άστρο Ρος 128, έναν ήσυχο ερυθρό νάνο. Ο νέος εξωπλανήτης είναι ο δεύτερος πιο κοντινός μετά τον Proxima b που βρίσκεται γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου σε απόσταση τεσσάρων ετών φωτός. Ο Ross b είναι ο δεύτερος κοντινότερος εξωπλανήτης χωρίς ακραίες θερμοκρασίες και ο πιο κοντινός γύρω από ένα αδρανή ερυθρό νάνο. Γι' αυτό, αναμένεται να αποτελέσει κατ' εξοχήν στόχο των μελλοντικών τηλεσκοπίων, όπως του υπό κατασκευήν ευρωπαϊκού «Υπερβολικά Μεγάλου Τηλεσκοπίου» (ELT), τα οποία θα αναζητήσουν δυνητικά φιλόξενους εξωπλανήτες, ανιχνεύοντας τους κατάλληλους βιοδείκτες (π.χ. οξυγόνο) στην ατμόσφαιρά τους. Οι ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, με επικεφαλής τον Ξαβιέ Μπονφίλς του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής του γαλλικού Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, που χρησιμοποίησαν το όργανο HARPS για την ανακάλυψη, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Astronomy & Astrophysics. https://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso1736/eso1736a.pdf Ο εξωπλανήτης Ross 128 b ολοκληρώνει μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του σε σχεδόν δέκα γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους του), κινούμενος σε 20 φορές μικρότερη απόσταση από το άστρο του από ό,τι η Γη γύρω από τον Ήλιο. Όμως, παρά την εγγύτητα στο άστρο του, ο Ross 128 b δέχεται μόνο 1,4 φορές περισσότερη ακτινοβολία σε σχέση με τη Γη. Οι ερυθροί νάνοι είναι ψυχρά, αχνά και τα πιο κοινά άστρα στο σύμπαν. Ορισμένοι όμως, όπως ο Εγγύτατος του Κενταύρου, ο οποίος επίσης είναι ερυθρός νάνος, κατά διαστήματα εξαπολύουν ισχυρές εκλάμψεις που «λούζουν» τους πλανήτες τους με θανατηφόρες υπεριώδεις ακτινοβολίες και ακτίνες-Χ. Γι' αυτό, ο κοντινότερος εξωπλανήτης Proxima b γύρω από τον Εγγύτατο είναι πολύ πιθανό να μην είναι φιλόξενος. Όμως ο Ross 128 b είναι ένα πολύ πιο ήσυχο άστρο, συνεπώς οι εξωπλανήτες του μπορεί να διαθέτουν πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη ζωή. Μάλιστα, το άστρο Ross 128, μαζί με τους όποιους εξωπλανήτες του, κινείται προς το δικό μας ηλιακό σύστημα και αναμένεται να γίνει ο κοντινότερος αστρικός μας «γείτονας» σε περίπου 79.000 χρόνια. Έτσι, ο Ross 128 b και όχι ο Proxima b θα είναι πια ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης. Οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν όλο και περισσότερους «γήινους» εξωπλανήτες. Το επόμενο κρίσιμο στάδιο θα είναι να αποκτήσουν την ικανότητα ανάλυσης της ατμόσφαιράς τους με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, έτσι ώστε να βγάλουν αξιόπιστα συμπεράσματα κατά πόσο είναι πιθανό να έχουν αναπτυχθεί μορφές ζωής σε κάποιον από αυτούς. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174907

"Energy-Buran" Στις 15 Νοέμβρη 1988 στις 06:00 απο το εφαλτήριο συγκρότημα №110 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εγινε η εκτόξευση του πρώτου επαναχρησιμοποιήσιμου διαστημικου συστηματος μεταφορών «Energiya-Buran». Έχοντας κάνει 2 περιστροφές γύρω από τη Γη το τροχιακό σκάφος «Buran» με 205 λεπτά, στις 9:25, προσγειώθηκε στο διάδρομο αεροδρομίου «Επέτειος». Για πρώτη φορά στον κόσμο, ένα τροχαίο πλοίο προσγειώθηκε αυτόματα. Η απόκλιση στο χρόνο του προγράμματος κατά τη στιγμή της διακοπής του πλοίου επί της λωρίδας ήταν ένα δευτερόλεπτο, και η προσγείωση του πλοίου από τον άξονα της λωρίδας - μόνο 1,5 μέτρα. Το «Buran» ήταν ο μεγάλος αθλος των σοβιετικών σχεδιαστών. μόνο η αποστολή του τον Νοέμβριο του 1988 και η κάθοδος στη Γη που εκτελεί αυτόματα ο υπολογιστής ταξιδιού μπήκε στο «Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.» Η δομή του συμπλόκου χώρου-πύραυλος «Ενέργεια-Buran» ήταν με τον υπερ-βαρύ φορέα πύραυλο «Energy», τροχιακο πλοίο «Buran», καθώς επίσης και μέσα της διαστημικής υποδομής του πυραύλου φορέα και όχημα σε τροχιά. Το πλοίο «Buran» - επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό σκάφος που μπορεί να κάνει μεγάλες πτήσεις, τροχιακών ελιγμών, ελεγχόμενη κάθοδο και προσγείωση σε ειδικά εξοπλισμένο αεροδρόμιο. Με τη βοήθεια του «Burana» θα μπορούσε να παραδώσει αστροναύτες στο διάστημα και ωφέλιμα φορτία βάρους έως και 30 τόνων, καθώς και την επισκευή και συντήρηση του διαστημικού οχήματος σε τροχιά άμεσα.Το επαναχρησιμοποιούμενο τροχιακό πλοίο Buran σχεδιάστηκε για 100 πτήσεις, ενώ το πλήρωμα μπορούσε να φθάσει σε 10 άτομα. Το εύρος των περιόδων λειτουργίας είναι 200-1 000 χλμ. Η εκτιμώμενη διάρκεια της πτήσης είναι 7-30 ημέρες. Στη δημιουργία επαναχρησιμοποιήσιμων χώρου συστήματος «Energia-Buran» παρευρέθηκαν πάνω από 1.200 επιχειρήσεις και οργανισμοι, περίπου 70 υπουργεία. Κατά τη διάρκεια των 18 ετών του προγράμματος, υπήρχαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, οι συνολικές δαπάνες ανήλθαν σε περισσότερα από 16 δισεκατομμύρια ρούβλια (πάνω από 10 δις $ σε ποσοστό αρχές της δεκαετίας του 1980).Το 1989, η ΜΚΟ Energia κατάρτισε έναν κατάλογο με τίτλο "Επιστημονικά και τεχνικά επιτεύγματα στο σύστημα Ενέργεια-Buran - εθνική οικονομία", όπου αναγράφονται 600 καινοτόμες προτάσεις. Η εφαρμογή τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα μπορούσε να έχει οικονομικό αποτέλεσμα 6 δις ρούβλια (σε τιμές 1989). Όμως, η βιομηχανία της ΕΣΣΔ δεν ήταν πλέον σε θέση να εφαρμόσει αυτές τις προτάσεις για διάφορους κοινωνικοπολιτικούς λόγους. Το 1993 το πρόγραμμα "Energy-Buran" έκλεισε. Η δεύτερη εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης "Ενέργεια" ήταν η τελευταία. Οι τεχνικές λύσεις που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος Energy-Buran εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια πυραυλική και διαστημική τεχνολογία. https://www.energia.ru/ru/news/news-2017/news_11-15.html Εύκαμπτα φτερά για αεροσκάφη από τη NASA. Μία σειρά δοκιμαστικών/ ερευνητικών πτήσεων πρόκειται να πραγματοποιήσει μέσα στον τρέχοντα μήνα το X-56A της NASA, το οποίο προορίζεται να αποδείξει τη βιωσιμότητα της τεχνολογίας ιδιαίτερα εύκαμπτων, ελαφρών φτερών για αεροσκάφη. Κάτι τέτοιο θεωρείται πως μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες στον χώρο των επιβατηγών αεροσκαφών, καθώς η χρήση λιγότερο άκαμπτων δομικά φτερών θα είχε ιδιαίτερα θετική επίδραση ως προς την κατανάλωση καυσίμου, επιτρέποντας μεγαλύτερα ταξίδια με τα ίδια (ή και λιγότερα) καύσιμα. Μία δοκιμαστική πτήση στις 31 Αυγούστου απέδειξε πως κάποια προβλήματα του παρελθόντος ως προς την απογείωση και την προσγείωση έχουν επιλυθεί, τόνισε ο Τσενγκ Μούα, υπεύθυνος προγράμματος για το X-56A. Αναλυτικότερα, οι μηχανικοί επανασχεδίασαν το σύστημα προσγείωσης και το σύστημα φρένων, για βελτίωση των επιδόσεων, ενώ επίσης επανασχεδιάστηκε το σύστημα ελέγχου πτήσης και συλλέγησαν δεδομένα που επέτρεψαν αναθεώρηση των θεωρητικών μοντέλων όσον αφορά στο πώς πετά το αεροσκάφος. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η NASA, μακρά, ελαφριά, εύκαμπτα φτερά παρόμοια με αυτά του Χ-56 είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τον σχεδιασμό μελλοντικών αεροσκαφών μακράς εμβέλειας, ενώ επίσης είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε καταστρεπτικές δονήσεις σε χαμηλότερες ταχύτητες. Εάν αυτές οι δονήσεις δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να υπάρξει δυσκολία ελέγχου ή ακόμη και ζημιές στην ίδια τη δομή του αεροσκάφους. Οι δονήσεις αυτού του είδους δεν είχαν αντιμετωπιστεί ξανά στο παρελθόν σε αεροπλάνο σαν το Χ-56, είπε ο Μούα. «Θέλουμε να δείξουμε ότι αυτό το είδος πτερύγων μπορεί να φτιαχτεί και ότι υπάρχει η τεχνολογία ελέγχου για να αντιμετωπιστούν οι δονήσεις σε αυτές» τόνισε. Οι πτήσεις θα γίνονται σταδιακά, καθώς κάθε βήμα θα εκτελείται μεθοδικά. Νέες τεχνικές θα δοκιμαστούν για τη συλλογή δεδομένων και την καλύτερη κατανόηση του όλου αντικειμένου, ενώ θα αναπτυχθεί μεθοδολογία για να επιβεβαιώνεται η καταστολή των δονήσεων. Για τους σκοπούς του προγράμματος, έχουν αναπτυχθεί ένα ειδικό σύστημα ελέγχου πτήσης και προηγμένοι αισθητήρες Το μικρό, τηλεχειριζόμενο αεροσκάφος ανέπτυξε η Lockheed Martin για τους σκοπούς του US Air Force Research Laboratory. Η χρηματοδότηση για το πρόγραμμα προέρχεται από το πρόγραμμα Advanced Air Transport Technology και το πρόγραμμα Flight Demonstration Capabilities της NASA. http://www.naftemporiki.gr/story/1294990/eukampta-ftera-gia-aeroskafi-apo-ti-nasa

Νέα πιο ασφαλής και ανθεκτική μπαταρία λιθίου-ιόντων. Ερευνητές στις ΗΠΑ, με επικεφαλής έναν Έλληνα ηλεκτρολόγο μηχανικό, ανέπτυξαν μια μπαταρία λιθίου-ιόντων, που είναι πιο ασφαλής και ανθεκτική από τις υπάρχουσες και η οποία μπορεί να λειτουργήσει κάτω από ακραίες συνθήκες, γι' αυτό κατ' αρχάς θα χρησιμοποιηθεί από τον αμερικανικό στρατό. Οι μπαταρίες λιθίου-ιόντων είναι οι ευρύτερα χρησιμοποιούμενες μπαταρίες σήμερα στις καταναλωτικές ηλεκτρονικές συσκευές, αλλά και σε άλλα συστήματα (αεροδιαστημικά, στρατιωτικά κ.α.). Όμως δεν είναι απαλλαγμένες από κινδύνους ασφαλείας, καθώς οι οργανικοί ηλεκτρολύτες τους παραμένουν μια μόνιμη πηγή ανησυχίας, με συνέπεια π.χ. να μπορούν να εκραγούν μόνες τους ή να ρυπάνουν το περιβάλλον. Όσο πιο εύφλεκτοι και τοξικοί είναι οι ηλεκτρολύτες τους, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος η μπαταρία να πιάσει φωτιά ή να αποτελέσει πηγή ρύπανσης. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Κώστα Γερασόπουλο του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής (APL) του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο Advanced Materials, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ερευνών του Στρατού των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα νέο τύπο εύκαμπτης μπαταρίας λιθίου-ιόντων. Η νέα μπαταρία δεν είναι επικίνδυνη και επιπλέον είναι τόσο ανθεκτική, ώστε λειτουργεί ακόμη κι αν κανείς την κόψει, τη βυθίσει σε θαλασσινό νερό ή την πυροβολήσει. Η καινοτόμος μπαταρία χρησιμοποιεί έναν αβλαβή ηλεκτρολύτη από γέλη πολυμερούς με βάση το νερό (που αποκαλείται «νερό σε αλάτι») και ο οποίος λύνει το πρόβλημα της αστάθειας που έχουν οι παραδοσιακές μπαταρίες λιθίου-ιόντων. Ακόμη κι όταν είναι πλήρως εκτεθειμένη στον αέρα και στο νερό, ακόμη κι όταν υποστεί ζημιά, η μπαταρία συνεχίζει να παρέχει ρεύμα. Σε πρώτη φάση, η μπαταρία, που επιτρέπει πάνω από 4.000 κύκλους επαναφόρτισης, θα αξιοποιηθεί σε στρατιωτικές εφαρμογές. Όπως δήλωσε ο κ. Γερασόπουλος, «ιδίως για τους στρατιώτες, που εκτίθενται σε ακραίες συνθήκες και περιβάλλοντα στη διάρκεια των αποστολών τους, η ικανότητα της μπαταρίας να διατηρεί τόσο την ασφάλειά της όσο και την απόδοσή της, δεν έχει προηγούμενο». Ο Έλληνας ερευνητής τόνισε ότι συνεχίζεται η προσπάθεια για τη βελτίωση της μπαταρίας. «Θέλουμε να αυξήσουμε την ανθεκτικότητα του ηλεκτρολύτη και την ενεργειακή πυκνότητα των μπαταριών ακόμη περισσότερο. Η δουλειά μας αποδεικνύει ότι μπορούμε να φτιάξουμε μπαταρίες λιθίου-ιόντων, που να είναι ικανές να επιβιώσουν από μηχανικές φθορές», όπως είπε. Ο Κώστας Γερασόπουλος αποφοίτησε το 2005 από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του ΕΜΠ και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ με ειδίκευση την επιστήμη των υλικών. Από τον Απρίλιο του 2015 είναι κύριος ερευνητής στο εργαστήριο APL του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174846

Τα σούπερ-μικροσκόπια της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους. Οι 16 ερευνητικοί οργανισμοί της Ευρώπης που διαθέτουν 19 επιταχυντές δημιουργίας εστιασμένου φωτός -τα λεγόμενα και «σούπερ-μικροσκόπια»- ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν Σύνδεσμο, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους. Οι πηγές φωτός που δημιούργησαν τη LEAPS (League of European Accelerator-based Photon Sources) παράγουν, με τη βοήθεια συγχρότρων και άλλων επιταχυντών φωτονίων, άκρως ισχυρές ακτίνες-Χ, καθώς επίσης ακτίνες υπεριώδους και υπερύθρου φωτός. Οι ακτίνες αυτές χρησιμοποιούνται για να «φωτίσουν» την μικροσκοπική ύλη με μοναδικό τρόπο, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη μελέτη νέων φαρμάκων, υλικών, βιολογικών και χημικών διαδικασιών (πρωτεϊνών και άλλων μορίων), αρχαιολογικών ευρημάτων κ.α. Χάρη στις έρευνες περίπου 24.000 επιστημόνων-άμεσων χρηστών και άλλων 35.000 συνεργαζόμενων ερευνητών σε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατά την τελευταία πενταετία γίνει πάνω από 26.300 ατομικές και ομαδικές επιστημονικές δημοσιεύσεις. Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε με τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που στηρίζει την πρωτοβουλία LEAPS, προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή επιστήμη και ανταγωνιστικότητα. Πρώτος πρόεδρος του LEAPS ανέλαβε ο καθηγητής Χέλμουτ Ντος, διευθυντής του γερμανικού επιταχυντή DESY στο Αμβούργο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174526

ISS-54/55 Πριν από την έναρξη της επόμενης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μένει λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Οι επερχόμενες εβδομάδες για τα πληρώματα της 54 / 55ης μακράς αποστολής στο ISS θα είναι γεμάτα από εξετάσεις και εκπαιδευτικές ασκήσεις. Ως μέρος των πρωτογενών και backup πληρώματων των κοσμοναύτων Anton Shkaplerov και Sergey Prokopiev(Roskosmos) των αστροναύτων Scott Tingley και Dzhanett Epps(NASA) τον αστροναύτη Norishige Kanal(JAXA) και τον αστροναύτη της ESA Alexander Gerst. Στις 13 Νοεμβρίου 2017 ο διοικητής του πληρώματος Anton Shkaplerov και ο Sergey Prokopiev πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις της εκπαίδευσης με προσομοιωτή «κάμεραμαν», το οποίο έχει ως στόχο να προετοιμάσει τα πληρώματα των μακροπρόθεσμων αποστολών με την εφαρμογή του εγχειριδίου λειτουργίας του τηλεχειριστηρίου από το ραντεβού ISS και την σύνδεση των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων. Κάθε κάρτα εξέτασης περιείχε διάφορα είδη των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που συμβαίνουν είτε αυτόματα ή με χειροκίνητο έλεγχο του οχήματος φορτίου (THC) «Πρόοδος MS» (κατάσταση TORU). Ο Anton Shkaplerov στις εξετάσεις πήρε, συμπεριλαμβανομένης μιας τόσο ασυνήθιστης κατάστασης, με βραχυπρόθεσμη απώλεια τηλεοπτικής εικόνας. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να εκτελέσει τη λειτουργία πέδησης από την αναχώρηση με ταχύτητα από το σταθμό με 0,1-0,2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, και όταν η εικόνα αποκαθίσταται, μετά από 30 δευτερόλεπτα, ο αστροναύτης θα πρέπει να αποσύρει το πλοίο από το σταθμό. Στο τελευταίο μέρος της φόρτωσης, ο έλεγχος πραγματοποιείται στον στόχο σύνδεσης, επειδή τα μεγάλα δομικά στοιχεία είναι ήδη εκτός οράσης. Ο στόχος του κοσμοναύτη είναι να ελέγχει την ευθυγράμμιση των σταυρών στο στόχο και να φέρει τον στόχο στο κέντρο της οθόνης . Παρά το γεγονός ότι η βάση σύνδεσης των μη επανδρωμένων διαστημοπλοιων με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό συνήθως λαμβάνει χώρα στην αυτόματη λειτουργία, οι αστροναύτες πρέπει να είναι σε πλήρη ετοιμότητα με δεξιότητες για την σύνδεση του TGK «Πρόοδος MS». Οι διοικητές των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων του ISS-54/55 αντιμετώπισαν έξοχα το έργο, έχοντας λάβει εξαιρετικά αποτελέσματα στην εξέταση. https://www.roscosmos.ru/print/24333/

Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία. Η NASA έφερε στο φως της δημοσιότητας νέες φωτογραφίες από τον πλανήτη Δία, οι οποίες απαθανατίστηκαν από το διαστημικό σκάφος, Ήρα (Juno). Από τις εκπληκτικές φωτογραφίες αποκαλύπτεται μια μάζα από σύννεφα, που στροβιλίζονται σε μια τεράστια καταιγίδα πάνω από το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Η έγχρωμη εικόνα καταγράφηκε στις 24 Οκτωβρίου, σύμφωνα με πληροφορίες της NASA. Το διαστημικό σκάφος απείχε 33.115 χλμ. από τις κορυφές των σύννεφων στο «String of Pearls» - μία από τις οκτώ τεράστιες θύελλες του πλανήτη - όταν καταγράφηκε η εικόνα. Τα δεδομένα από το διαστημικό σκάφος και οι εικόνες επεξεργάστηκαν από τους επιστήμονες Gerald Eichstädt και Seán Doran. Οι εικόνες απαιτούν επεξεργασία, καθώς η NASA και το σκάφος της φωτογραφίζουν τις εικόνες με κόκκινα, πράσινα, μπλε και υπέρυθρα φίλτρα, τα οποία στη συνέχεια πρέπει να συνδυαστούν. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να τροποποιηθούν και να αλλάξουν. Το διαστημικό σκάφος «Ήρα» μπήκε με επιτυχία στην τροχιά του Δία τον Ιούλιο του 2016, πέντε χρόνια μετά την αναχώρηση του από τη Γη. Εκτός από τη λήψη εικόνων, η «Ήρα» είναι επίσης εξοπλισμένη με αισθητήρες για να διερευνήσει το μαγνητικό πεδίο και την ατμόσφαιρα του Δία, ενώ στόχος της NASA είναι να ανακαλύψει τα μυστικά του μυστηριώδους πλανήτη. http://www.pronews.gr/epistimes/diastima/645952_i-nasa-efere-sto-fos-tis-dimosiotitas-nees-fotografies-apo-ton-planiti-dia

Η Ανταρκτική λιώνει από... κάτω. Τις τελευταίες δεκαετίες η Ανταρκτική αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα αφού οι μόνιμοι παγετώνες αλλά και παγοκρηπίδες (παγετώνες που εκτείνονται από την στεριά και επιπλέουν στην θάλασσα) λιώνουν με ταχείς ρυθμούς δημιουργώντας μικρότερα αλλά τεράστια παγόβουνα που αποκολλώνται και βγαίνουν στην ανοικτή θάλασσα. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι όλα αυτά οφείλονται στην κλιματική αλλαγή και την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και ειδικότερα στην περιοχή της Ανταρκτικής. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας θερμαίνει όχι μόνο την επιφάνεια αλλά και ολόκληρη την θαλάσσια περιοχή της παγωμένης ηπείρου με αποτέλεσμα τα πιο ζεστά από το κανονικό νερά να «αδυνατίζουν» προοδευτικά τους πάγους με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Ομως πριν από 30 χρόνια επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο παρατηρώντας διάφορα γεωλογικά φαινόμενα στην Ανταρκτική όπως κάποιες μεγάλες ρωγμές που δημιουργούνταν στην επιφάνεια της είχαν διατυπώσει μια... προωθημένη θεωρία. Είχαν πει ότι είναι πιθανό η Ανταρκτική να μην λιώνει «από πάνω» δηλαδή από τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα της Γης αλλά «από κάτω». Εριξαν στο τραπέζι την ιδέα να συμβαίνει κάποια γεωλογική διεργασία στο υπέδαφος Ανταρκτικής μια γεωλογική διεργασία που θερμαίνει τα νερά και αυτή η διεργασία ακόμη και αν δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος του λιώσιμου των πάγων πάντως σε κάθε περίπτωση συμβάλει σημαντικά σε αυτή την εξέλιξη. Η ιδέα δεν είχε απλά απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα αλλά είχε χλευαστεί. Ομως τώρα ερευνητική ομάδα της NASA έρχεται μετά από τόσα χρόνια να ανατρέψει τα δεδομένα και να δικαιώσει τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Χρησιμοποιώντας διάφορες νέες τεχνικές και επιστημονικά εργαλεία η ερευνητική ομάδα της NASA διαπίστωσε ότι πράγματι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής εξελίσσεται ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που έχει ως αποτέλεσμα η ήπειρος να θερμαίνεται από κάτω. Οι ερευνητές της NASA υποστηρίζουν ότι κάτω από το υπέδαφος της Ανταρκτικής έχει σχηματιστεί ένας μίνι μανδύας, δηλαδή μεγάλες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων που βρίσκονται σε περιβάλλον υψηλών πιέσεων και υψηλής θερμότητας. Ο μανδύας της Γης είναι το μεγαλύτερο στρώμα του πλανήτη. Είναι ένα παχύ ημίρρευστο στρώμα που ξεκινά περίπου 30 χλμ. κάτω από την επιφάνεια και εκτείνεται σε βάθος 2.900 χλμ. «Θεωρούσα ότι επρόκειτο για μια τρελή ιδέα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς ένα περιβάλλον που παράγει τόσο υψηλές θερμοκρασίες είναι δυνατόν να βρίσκεται στο υπέδαφος μιας περιοχής που καλύπτεται μόνιμα από πάγο» αναφέρει η Ελεν Σερούσι, του Εργαστηρίου Αεριώθησης της NASA (το γνωστό JPL) που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές της NASA μάλιστα πιστεύουν ότι εντόπισαν και το σημείο της Ανταρκτικής κάτω από το οποίο βρίσκεται αυτός ο μίνι μανδύας. Πρόκειται για την περιοχή Marie Byrd Land στην Δυτική Ανταρκτική. Η ανακάλυψη, αν τελικά επιβεβαιωθεί, μπορεί να προσφέρει κάποιες απαντήσεις αλλά δημιουργεί νέα ερωτηματικά αφού οι ειδικοί πρέπει τώρα να εξηγήσουν αυτό το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι μίνι μανδύες βρίσκονται και σε άλλες περιοχές της Γης (κυρίως ηφαιστειακές) όπου παρατηρείται ανεξήγητη γεωθερμική δραστηριότητα http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=914713

Made in China οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές του κόσμου. Όχι μόνο οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο είναι κινεζικοί, αλλά η Κίνα για πρώτη φορά ξεπέρασε τις ΗΠΑ και έχει τα περισσότερα υπερυπολογιστικά συστήματα (202 έναντι 143) στον κατάλογο Top 500 με τους 500 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές διεθνώς. Πριν από έξι μόλις μήνες, οι ΗΠΑ προηγούνταν, καθώς είχαν 169 υπερυπολογιστές στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας, η οποία όμως αυξάνει συνεχώς τις επενδύσεις της στην έρευνα και τεχνολογία. Σύμφωνα με τη νέα λίστα που μόλις δημοσιοποιήθηκε (η κατάταξη ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και ανανεώνεται ανά εξάμηνο), στην κορυφή για τέταρτο συνεχόμενο εξάμην- βρίσκεται ο κινεζικός Sunway TaihuLight με επεξεργαστική ισχύ 93 petaflops/sec (χίλια τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο). Ακολουθούν ο, επίσης, κινεζικός Tianhe-2 (33,9 petaflop/sec), ο ελβετικός Piz Daint (19,6 petaflop/sec, που είναι και ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός υπερυπολογιστής), ο ιαπωνικός Gyoukou (19,1 petaflop/sec) και ο αμερικανικός Titan (17,6 petaflop/sec). Στο νέο Top 500, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία διαθέτει 35 υπερυπολογιστές, η Γερμανία 20, η Γαλλία 18 και η Βρετανία 15. Για πρώτη φορά και οι δέκα ισχυρότεροι υπερυπολογιστές έχουν ο καθένας ισχύ άνω των 10 petaflops. H συνολική ισχύς των 500 ισχυρότερων συστημάτων έχει φθάσει πια τα 845 petaflops έναντι 749 petaflops πριν έξι μήνες και 672 petaflops πριν ένα έτος. Από αυτή τη συνολική ισχύ, το 35,4% ανήκει στην Κίνα και το 29,6% στις ΗΠΑ. To όριο για να συμπεριληφθεί ένας υπερυπολογιστής στο Top 500, έχει αυξηθεί πλέον στα 548 teraflops από 432 teraflops τον Ιούνιο. Στον συμπληρωματικό κατάλογο Top Green 500 με τους πιο «πράσινους» και λιγότερο ενεργοβόρους υπερυπολογιστές προηγούνται τρεις από την Ιαπωνία. Όσον αφορά τον πιο «ψηλό» υπολογιστή, αυτός βρίσκεται εγκατεστημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι υπερυπολογιστές έχουν ποικιλία εφαρμογών: μελέτη και πρόβλεψη του κλίματος και του καιρού, προσομοίωση πυρηνικών και άλλων όπλων, έρευνες για πετρέλαιο, ανάλυση DNA κ.α. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174510&ref=newsroomwidget&subscriberUrl=www.tanea.gr Η Ελλάδα υπέγραψε τη Διακήρυξη για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων. Η Ελλάδα έγινε η 12η χώρα που υπέγραψε τη Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πληροφορική υψηλών επιδόσεων (High-Performance Computing-HPC), συμμετέχοντας έτσι στη φιλόδοξη προσπάθεια της ΕΕ να αναπτύξει την επόμενη γενιά υποδομών πληροφορικής και δεδομένων. Τη διακήρυξη, που είχε παρουσιαστεί τον περασμένο Μάρτιο, υπέγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Έρευνας, Κώστας Φωτάκης, στις 10 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Έως τώρα είχαν υπογράψει η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Σλοβενία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία και η Ελβετία. Οι χώρες που προσυπογράφουν τη διακήρυξη έχουν δεσμευτεί να συνεργασθούν για να καθιερώσουν ένα παγκοσμίου κύρους «οικοσύστημα» πληροφορικής υψηλών επιδόσεων, με την απόκτηση και τη λειτουργία υπερ-υπολογιστών παγκόσμιας εμβέλειας, καθώς και με την κατασκευή του κύριου εξοπλισμού, των εργαλείων λογισμικού και των εφαρμογών που απαιτούνται για την τεχνολογία HPC. Στόχος είναι να υπάρξουν λειτουργικοί ευρωπαϊκοί υπερ-υπολογιστές κλίμακας exa (πεντάκις εκατομμυριοστής κλίμακας) στην πρώτη τριάδα της παγκόσμιας κατάταξης έως το 2022-2023. Ο όρος HPC αφορά υπερυπολογιστικά συστήματα που μπορούν να εκτελέσουν πάνω από 10^15 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (petascale) και τα οποία σε λίγα χρόνια θα είναι σε θέση να φθάσουν τους 10^18 υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο (exascale), μία υπολογιστική ισχύ ανάλογη με αυτήν που έχουν όλα μαζί τα κινητά τηλέφωνα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, η ΕΕ κατέχει ηγετική θέση διεθνώς στη χρήση των ερφαρμογών HPC, όμως δεν κατέχει κανέναν υπολογιστή στην πρώτη δεκάδα, παγκοσμίως. Οι πανίσχυροι υπολογιστές θα παίξουν ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων και στη διάγνωση και θεραπεία των ασθενειών, στη νευροεπιστήμη και στην αποκάλυψη του μυστικών του εγκεφάλου και του νου, στην πρόβλεψη του κλίματος, στην παρατήρηση του διαστήματος, στην πρόληψη και διαχείριση των φυσικών καταστροφών, στην ανάπτυξη νέων υλικών κ.ά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μαζί με τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Διακήρυξη, ετοιμάζουν έως το τέλος του 2017 έναν «οδικό χάρτη» για την υλοποίηση των νέων ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500174375

Μουσική από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager 1 Μουσική η οποία δημιουργήθηκε από τα δεδομένα που έχει μεταδώσει πίσω στη Γη το διαστημόπλοιο Voyager 1, καθ’όλη τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών της αποστολής του, παρουσιάζει η NASA στο πλαίσιο της SC17 Supercomputing Conference στο Ντένβερ του Κολοράντο. Το διάρκειας τριών λεπτών μουσικό κομμάτι φτιάχτηκε για τα 40ά γενέθλια του Voyager 1 και βασίζεται στις πληροφορίες που έχει συλλέξει το όργανο LECP (Low-Energy Charged Particle), ένα ειδικό τηλεσκόπιο σχεδιασμένο για τον εντοπισμό πρωτονίων και άλλων σωματιδίων στο διάστημα. Ο κάθε αριθμός, που αντιστοιχεί σε έναν μέσο όρο μετρήσεων 26 ημερών που έχει ληφθεί από το Space Physics Data Facility της ΝASA μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, μετατρέπεται σε μουσική νότα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας μελωδίας η οποία αντιπροσωπεύει όλο το ταξίδι του διαστημοπλοίου. Για να δημιουργήσουν τη μουσική, ο Dr. Ντομένικο Βιτσινάντζα, του Anglia Ruskin University και του GEANT και η Dr. Ζενεβιέβ Γουΐλιαμς, του University of Exeter, χρησιμοποίησαν μια διαδικασία με την ονομασία «data sonification», για τη μετατροπή των μετρήσεων και των χαρακτηριστικών της πτήσης σε μελωδία, αρμονία και ενορχήστρωση. Η διαδικασία αυτή βασίζεται σε μετρήσεις του LECP οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις μεταβολές που ανίχνευσε το Voyager 1 όταν πλησίασε πρώτα τον Δία, μετά τον Κρόνο και μετά όταν βγήκε εκτός ηλιακού συστήματος το 2012, βγαίνοντας στο διαστρικό διάστημα. Η κύρια μελωδία προέρχεται από τις μετρήσεις πάνω στην κοσμική ακτινοβολία, και παίζεται με βιολιά για τα δεδομένα μέχρι το 2012, και στη συνέχεια με φλάουτο, πίκολο και μεταλλόφωνο. Στη «επισκέψεις» στον Δία και τον Κρόνο συμμετέχουν επίσης πιάνο και γαλλικό κόρνο, υπογραμμίζοντας την αύξηση και τη μείωση της κοσμικής ακτινοβολίας κατά την είσοδο και την έξοδο από τις ατμόσφαιρες των πλανητών Όπως υπογράμμισε ο Βιτσινάντζα, το data sonification μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ως προς το να «μοιραζόμαστε επιστημονικές ανακαλύψεις, και ελπίζουμε πως, μετατρέποντας 40 χρόνια δεδομένων σε μουσική, οι ακροατές θα είναι σε θέση να ακούσουν πλευρές του ταξιδιού του Voyager 1 οι οποίες ίσως να μην είναι τόσο προφανείς όταν κοιτά κανείς γραφήματα δεδομένων». https://physicsgg.me/2017/11/13/%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba/