Δροσος Γεωργιος

Βίντεο: φανταστικά ιπτάμενα ρομπότ. Μια πεταλούδα (eMotionButterfly) που αποφεύγει τις συγκρούσεις με την οροφή και τους τοίχους χωρίς την ανθρώπινη καθοδήγηση, μια ιπτάμενη μέδουσα (AirJelly) που το κυρίως σώμα της περιέχει ήλιο, κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις χρησιμοποιώντας τα οκτώ πλοκάμια της και μπορεί να πετάει για δυο ώρες με μια μικρή μπαταρία, κι ένας παχουλός πιγκουίνος (AirPenguin), ένα μικρό ζέπελιν με κινούμενα πτερύγια, κινούμενη ουρά και ράμφος … http://physicsgg.me/2017/02/27/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%86%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b9%cf%80%cf%84%ce%ac%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b1-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%cf%8c%cf%84/

Πώς η Γη μπαινοβγαίνει στην... κατάψυξη. Δεκαετίες τώρα ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που βασανίζουν τους ειδικούς που μελετούν το κλίμα της Γης έχει να κάνει με το πότε ακριβώς ο πλανήτης «βγαίνει από την κατάψυξη» και εισέρχεται σε θερμές περιόδους όπως αυτή που διανύουμε τα τελευταία 11.000 χρόνια, ευνοώντας την άνθηση και την εξάπλωση της ζωής και του ανθρώπινου πολιτισμού. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ενώ για το μεγαλύτερο μέρος της Εποχής των Παγετώνων - που ξεκίνησε πριν από 2,6 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται σήμερα - η Γη φαίνεται να βγαίνει από περιόδους με παγετώνες σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια οι κύκλοι αυτής της περιοδικότητας έχουν παραταθεί. Διάφορα μαθηματικά μοντέλα έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν το γεγονός, όμως κανένα δεν έχει δώσει κατηγορηματική απάντηση, ενώ όλα τους εμπλέκουν πολύπλοκες παραμέτρους περιπλέκοντας τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Τώρα μια διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Χρόνη Τζεδάκη, καθηγητή στο University College του Λονδίνου, προσφέρει για πρώτη φορά μια ικανοποιητική λύση: έναν απλό κανόνα ο οποίος μπορεί να προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια όλες τις εναλλαγές παγετωδών και θερμών περιόδων του πλανήτη, συμπεριλαμβάνοντας την αλλαγή στην περιοδικότητα και ένταση των κύκλων. Οι κύκλοι του Μιλάνκοβιτς Σύμφωνα με την αστρονομική θεωρία του κλίματος η εναλλαγή των παγετωδών και μεσοπαγετωδών - δηλαδή των ψυχρών και θερμών - περιόδων σχετίζεται με την ελλειπτική τροχιά της Γης και την κλίση του άξονά της, που ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη φέρνουν πιο κοντά στον Ηλιο και σε καλύτερη θέση ώστε να δέχεται περισσότερη ακτινοβολία μέχρι και στις πολικές περιοχές. Η θεωρία αυτή προτάθηκε για πρώτη φορά το 1941 από τον σέρβο μαθηματικό Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς ο οποίος είχε υπολογίσει ότι, με βάση τη θέση και την κλίση της Γης σε σχέση με τον Ηλιο, οι πάγοι στο Βόρειο Ημισφαίριο θα έπρεπε να λιώνουν και να μειώνονται σε έκταση κάθε περίπου 41.000 χρόνια. Η θεωρία του Μιλάνκοβιτς φαινόταν να εξηγεί την εξάπλωση και την υποχώρηση των πάγων στην επιφάνεια της Γης για όλη την Εποχή των Παγετώνων. Ωστόσο, πριν από τέσσερις δεκαετίες, το 1976, οι παρατηρήσεις έδειξαν πως εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια οι πάγοι έπαψαν να ακολουθούν αυτούς τους «κύκλους» των 41.000 ετών και άρχισαν να υποχωρούν κάθε περίπου 100.000 χρόνια. Ουσιαστικά δηλαδή, παρά το γεγονός ότι στα ενδιάμεσα διαστήματα ανά 41.000 χρόνια η Γη είχε την κατάλληλη θέση και κλίση ώστε να δέχεται την περισσότερη δυνατή ακτινοβολία από τον Ηλιο, οι πάγοι για κάποιον λόγο δεν έλιωναν. Με την παρατήρηση αυτή άνοιξε μια τεράστια συζήτηση και δεκάδες μελέτες προσπάθησαν να δώσουν μια εξήγηση σχετικά με το πώς - ή ακόμη και το αν - η τροχιά και η κλίση της Γης επηρεάζουν το κλίμα της. Αρκετοί εστίασαν το ενδιαφέρον τους στον κύκλο των 100.000 ετών που παρατηρείται στην εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης υποστηρίζοντας ότι οι διακυμάνσεις αυτές αποτελούν «μη γραμμικές» αποκρίσεις του κλιματικού συστήματος στις αστρονομικές αλλαγές, ενώ άλλοι πρότειναν ότι προέρχονται από μη περιοδικές διακυμάνσεις του κλίματος που απλώς «συντονίζονται» με τις αστρονομικές μεταβολές, όπως ο εσωτερικός κιρκάδιος ρυθμός μας συντονίζεται στον 24ωρο ημερήσιο κύκλο. Καμία από τις προτεινόμενες ερμηνείες δεν μπορούσε ωστόσο να προβλέψει όλες τις εναλλαγές μεταξύ παγετωδών και μεσοπαγετωδών περιόδων που έχουν σημειωθεί τα τελευταία δυόμισι και πλέον εκατομμύρια χρόνια. Το κατώφλι και ο χρόνος Αυτό που δεν είχε κατορθώσει κανείς ως τώρα πέτυχαν οι ερευνητές από το University College του Λονδίνου, το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στη Βρετανία και το Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο. Και το πέτυχαν με έναν πολύ απλό κανόνα ο οποίος κατείχε περίοπτη θέση στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Nature» την περασμένη εβδομάδα. Το «κλειδί», όπως ανακάλυψαν, κρύβεται στην ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας στα υψηλά πλάτη της Γης τους θερινούς μήνες, η οποία φαίνεται να έχει ένα «κατώφλι»: όταν ξεπερνάει μια ορισμένη τιμή οι πάγοι αρχίζουν να λιώνουν και να υποχωρούν, και η Γη μπαίνει σε μεσοπαγετώδη ή θερμή περίοδο. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η τιμή που έχει αυτό το κατώφλι δεν είναι πάντα η ίδια, αλλά επηρεάζεται από το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την προηγούμενη τήξη των πάγων. «Η διαφορά με το μοντέλο μας είναι ότι πρόκειται για κάτι πολύ απλό» λέει στο «Βήμα» ο κ. Τζεδάκης. «Δεν χρησιμοποιούμε καμία κλιματική πληροφορία, π.χ. τις συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα, της σκόνης κ.λπ., όπως κάνουν τα άλλα μοντέλα. Χρησιμοποιούμε μόνο την εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία, τις αλλαγές στην ποσότητα της ενέργειας που έρχεται από τον ήλιο δηλαδή. Και επίσης το πόσος χρόνος έχει περάσει από την προηγούμενη τήξη των παγετώνων. Ετσι μπορούμε να προβλέψουμε πότε γίνεται κάθε φορά η τήξη των παγετώνων τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια με απόλυτη επιτυχία, 100%». Οπως έδειξε η ανάλυση των ερευνητών, το κατώφλι της ηλιακής ακτινοβολίας για την τήξη των πάγων ανέβηκε πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Ο λόγος για τον οποίον συνέβη αυτό είναι άγνωστος, το γεγονός όμως είναι ότι αρχίσαμε να «πηδάμε» τις τιμές της ηλιακής ακτινοβολίας που κανονικά θα επέφεραν την τήξη των παγετώνων και οι παγετώδεις περίοδοι παρατάθηκαν, σε κύκλους που φθάνουν γύρω στις 100.000 χρόνια. «Ετσι οι πάγοι άρχισαν να αυξάνονται και να γίνονται πολύ πιο εκτενείς» εξηγεί ο καθηγητής. «Αλλά, παραδόξως, όσο οι πάγοι αυξάνονται γίνονται πιο ασταθείς και άρα χρειάζονται λιγότερη ενέργεια για να λιώσουν. Επομένως το κατώφλι αρχίζει να μειώνεται με την πάροδο του χρόνου». Η μελέτη του κ. Τζεδάκη και των συνεργατών του αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την καλύτερη κατανόηση του κλίματος. «Αυτό το απλό μοντέλο μπορεί να εξηγήσει τα βασικά χαρακτηριστικά της Εποχής των Παγετώνων, δηλαδή την αλλαγή στη συχνότητα και την ένταση των κλιματικών κύκλων» λέει. «Εξηγεί γιατί πήγαμε από κάθε 41.000 χρόνια σε κάθε 100.000 χρόνια αλλά και γιατί αρχίσαμε να έχουμε μεγαλύτερες εξαπλώσεις παγετώνων - επειδή αν πηδάμε κύκλους, έχουμε περισσότερο χρόνο για να μεγαλώσουν οι παγετώνες. Παλιότερα προβληματιζόμαστε, ψάχναμε να βρούμε τι έγινε και μεγάλωσαν περισσότερο οι παγετώνες και θεωρούσαμε πως το γεγονός ότι μεγάλωσαν οδήγησε σε μακρότερους κύκλους. Ηταν δηλαδή κάτι σαν το "η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα;". Τώρα ξέρουμε: οι παγετώνες έγιναν μεγαλύτεροι γιατί επιμηκύνθηκαν οι παγετώδεις περίοδοι, όχι το αντίστροφο». Στο «τσακ» ο πολιτισμός μας; Η στατιστική ανάλυση προσφέρει επίσης τη δυνατότητα να δει κάποιος πότε η έναρξη μιας μεσοπαγετώδους περιόδου είναι περισσότερο ή λιγότερο πιθανή, πότε οι τιμές της ακτινοβολίας ήταν τόσο υψηλές ώστε δεν υπήρχε περίπτωση «αντίστασης» των πάγων αλλά και πότε έφθασαν σχεδόν στο κατώφλι αλλά δεν κατόρθωσαν να ξεκινήσουν την τήξη τους. Μια περίπτωση κατά την οποία η θερμή περίοδος αποφεύχθηκε «στο τσακ» μας αφορά μάλιστα άμεσα αφού σημειώθηκε πριν από 50.000 χρόνια. «Αν τότε είχε επέλθει μεσοπαγετώδης περίοδος, δεν θα είχαμε μεσοπαγετώδη περίοδο τα τελευταία 11.000 χρόνια, όπως συμβαίνει σήμερα δηλαδή, εκτός και αν μεταβάλλαμε εμείς το κλίμα, όπως τώρα» υπογραμμίζει ο καθηγητής, προσθέτοντας ότι από αυτές τις παρατηρήσεις προκύπτουν πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα για την ιστορία του είδους μας. «Για παράδειγμα» αναφέρει «η πορεία των μεταναστεύσεων του ανθρώπου από την Αφρική θα ήταν η ίδια; Θα είχε ξεκινήσει η γεωργία πριν από 50.000 αντί για 11.000 χρόνια, στην Εγγύς Ανατολή ή κάπου αλλού;». Αν και μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το παρελθόν ο κανόνας δεν έχει, όπως μας λέει, εφαρμογή για το μέλλον και αυτό γιατί με 400 ppm διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα (και σε ανοδική τάση) μια περίοδος παγετώνων είναι αδύνατον να ξεκινήσει. Ο κ. Τζεδάκης μάλιστα πριν από μερικά χρόνια είχε και πάλι ταράξει τα κλιματολογικά νερά με μια μελέτη που υποστήριζε ότι κανονικά η επόμενη παγετώδης περίοδος επρόκειτο να αρχίσει επί των ημερών μας, αλλά λόγω των υψηλών συγκεντρώσεων του διοξειδίου του άνθρακα αναβλήθηκε επ' αόριστον. Επόμενος στόχος είναι τώρα η διερεύνηση της αιτίας για την οποία το κατώφλι της ποσότητας της ηλιακής ακτινοβολίας που πυροδοτεί την τήξη των πάγων ανέβηκε πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. «Υπάρχουν διάφορες θεωρίες» επισημαίνει ο καθηγητής. «Νομίζω, υποψιάζομαι, ότι η καλύτερη έχει να κάνει με το διοξείδιο του άνθρακα, ότι δηλαδή για κάποιο λόγο η μέση τιμή του στην ατμόσφαιρα ελαττώθηκε εξαιτίας μιας αλλαγής στην ωκεάνια κυκλοφορία που οδήγησε σε μεγαλύτερη δέσμευσή του στον βυθό των ωκεανών. Γίνονται προσπάθειες από διάφορες ομάδες για να ανακατασκευάσουμε την ατμοσφαιρική συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. Αν αποδειχθεί ότι κάτι τέτοιο ισχύει, αυτό θα δείξει πόσο σημαντικό είναι το διοξείδιο του άνθρακα για το κλίμα, είτε όταν αυξάνεται είτε όταν μειώνεται». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=864222

NASA: Σαν το ηλιοβασίλεμα με ροζ ουρανό το φως στους εξωπλανήτες.(φωτό)

Ε.Παπαπέτρου: Η Ελληνίδα ερευνήτρια που αναζητά θεραπεία για τις ασθένειες του αίματος. Η Ειρήνη Παπαπέτρου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Mount Sinai School της Νέας Υόρκης στο τμήμα Αιματολογίας και Ογκολογίας καθώς και στο τμήμα Ογκολογικών Επιστημών. Είναι επίσης μέλος του ινστιτούτου Tisch Cancer Institute και του Black Family Stem Cell Institute. Έχει αναπτύξει τεχνολογίες για τη παραγωγή πολυδύναμων βλαστοκυττάρων (iPSCs) για κάθε ασθενή ξεχωριστά και μέσω των ερευνών της συνέβαλε στη χρήση των iPSCs σε μοντελοποιήσεις ασθενειών και στην αναγεννητική ιατρική. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και μεγάλωσε στο Αίγιο. Έλαβε το πτυχίο της και το διδακτορικό της στη Μοριακή Γενετική από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Μετέβη στη Νέα Υόρκη ως μεταδιδακτορική φοιτήτρια στο Memorial Sloan-Kettering, ένα από τα σημαντικότερα διεθνώς ερευνητικά κέντρα και νοσοκομεία που ειδικεύονται στον καρκίνο, όπου είχε την ευκαιρία να αναπτύξει τα προσόντα της στο εργαστήριο του Mάικλ Σαντελάιν, πρωτοπόρου στη γονιδιακή θεραπεία και ανοσοθεραπεία. Το 2012 ξεκίνησε το δικό της ανεξάρτητο εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Το εργαστηριακό της ενδιαφέρον εστιάζεται στη μοντελοποίηση καλοηθών και κακοηθών παθήσεων του αίματος με βλαστοκύτταρα χρησιμοποιώντας κυτταρικό επαναπρογραμματισμό και επεξεργασία γονιδιακών τεχνολογιών. Διευθύνει οκταμελή ερευνητική ομάδα, η οποία επικεντρώνει τις προσπάθειές της στη δημιουργία μοντέλων ασθενειών του αίματος, κυρίως του μυελοδυσπλαστικού συνδρόμου και της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας. Έρευνα της απέδειξε πως τα πρώτα μοντέλα βλαστοκυττάρων με μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα προσφέρουν πρωτοφανείς ευκαιρίες για γενετικές μελέτες στη κατανόηση των μηχανισμών των ασθενειών, τη μελέτη της εξάπλωσης του καρκίνου και δοκιμές φαρμάκων. Η ομάδα της ανέπτυξε νέα εργαλεία για να αναπαράγει βλαστοκύτταρα χωρίς διαγονίδια και να τα σχεδιάσει γενετικά σε ασφαλή μέρος του ανθρώπινου γονιδιώματος καθώς και νέες προσεγγίσεις στη δημιουργία ασφαλέστερων γενετικά βλαστοκυττάρων για θεραπείες των κυττάρων. Το 2014 έγινε αναπληρώτρια καθηγήτρια στο νοσοκομείο Mount Sinai στο τμήμα Αιματολογίας και Ογκολογίας καθώς και στο τμήμα Ογκολογικών Επιστημών. Είναι επίσης μέλος του ινστιτούτου Tisch Cancer Institute και του Black Family Stem Cell Institute. Η Ειρήνη Παπαπέτρου έχει καταφέρει να αποσπάσει πολλά βραβεία. Το 2010 έλαβε το Excellence in Research Award από το ASGCT και το 2011 το NIH K99/R00 Pathway Independence Award. Το 2013 έλαβε το ASH Scholar Award, το University of Washington Research Royalty Fund Award, το Sidney Kimmel Foundation Scholar Award, το Aplastic Anemia & MDS International Foundation Research Grant Award, το John H. Tietze Stem Cell Scientist Award και το Ellison Medical Foundation New Scholar in Aging Award. Το 2014, της απονεμήθηκε το Damon Runyon-Rachleff Innovation Award και το American Society for Clinical Investigation Young Physician-Scientist Award. ellines.com Ελληνίδα επιστήμονας δημιούργησε ρεύμα από τριαντάφυλλο στην Σουηδία. Ερευνητές στη Σουηδία, με επικεφαλής μία Ελληνίδα επιστήμονα, δημιούργησαν το πρώτο ζωντανό φυτό, ένα τριαντάφυλλο, που διαθέτει ενσωματωμένα ηλεκτρονικά σύρματα και κυκλώματα, έτσι ώστε να λειτουργεί ως υπερ-πυκνωτής. Το ηλεκτρονικό φυτό (e-Plant) είναι ικανό να αποθηκεύει ηλεκτρικά φορτία (άρα ηλεκτρική ενέργεια) και μάλιστα να φορτίζεται και να εκφορτίζεται εκατοντάδες φορές. Επιστήμονες του Εργαστηρίου Οργανικών Ηλεκτρονικών του Πανεπιστημίου της πόλης Λινκέπινγκ, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Ελένη Σταυρινίδου, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην δημοσίευση «PNAS». Οι πυκνωτές είναι συσκευές (διατάξεις) που χρησιμεύουν ως μέσο αποθήκευσης ηλεκτρικού φορτίου και επομένως ηλεκτρικής ενέργειας. Αποτελούνται από δύο μεταλλικούς αγωγούς που διαχωρίζονται μεταξύ τους από ένα μονωτικό υλικό. Η ερευνητική ομάδα της Σταυρινίδου και του καθηγητή Μάρκους Μπέργκρεν αναπτύσσουν εδώ και λίγα χρόνια πρωτοποριακά ηλεκτρονικά εντός των φυτών, με τρόπο που τελικά τα ίδια τα φυτά γίνονται ηλεκτρονικά, αποτελώντας πλέον ένα υβρίδιο μεταξύ βιολογίας και ηλεκτρονικής. Τον Νοέμβριο του 2015, οι ερευνητές είχαν κάνει ένα ουσιαστικό βήμα με τη δημιουργία του πρώτου τρανζίστορ μέσα σε φυτό, που είχε παρουσιασθεί στο περιοδικό «Science Advances». Κατάφεραν τα κάνουν τα τριαντάφυλλα να απορροφήσουν ένα αγώγιμο διάλυμα πολυμερούς υλικού, το οποίο σχημάτισε σύρματα μέσα στο κοτσάνι (βλαστό) του φυτού. Έχοντας ένα ηλεκτρόδιο σε κάθε άκρο και μία πύλη στη μέση, δημιουργήθηκε έτσι το πρώτο φυτικό τρανζίστορ. Τώρα, οι ερευνητές πήγαν παραπέρα, καθώς βελτίωσαν το πολυμερές υλικό τους, μία διαλυτή στο νερό υδρογέλη, έτσι ώστε, εκτός από το βλαστό, να σχηματίζει σύρματα σε όλο το τριαντάφυλλο, στα φύλλα και στα πέταλα. Οι επιστήμονες δημιούργησαν πυκνωτές, χρησιμοποιώντας τα οργανικά σύρματα μέσα στο φυτό ως ηλεκτρόδια και τον φυτικό ιστό ανάμεσα στα σύρματα ως μονωτικό υλικό. Ο φυτικός-ηλεκτρονικός πυκνωτής ήταν σταθερός για πολλές φορτίσεις-εκφορτίσεις, με χωρητικότητα 20 F ανά κυβικό εκατοστό. «Καταφέραμε να φορτίσουμε επανειλημμένως το τριαντάφυλλο, εκατοντάδες φορές, χωρίς καμία απώλεια στην απόδοση της συσκευής. Τα επίπεδα ενεργειακής αποθήκευσης που πετύχαμε, είναι της ίδιας τάξης μεγέθους με εκείνα των υπερπυκνωτών» δήλωσε η δρ Σταυρινίδου. «Η έρευνά μας είναι σε πολύ αρχικό στάδιο και το τι θα φέρει το μέλλον, αποτελεί ακόμη ανοιχτό ερώτημα», πρόσθεσε. Μεταξύ των πιθανών μελλοντικών πρακτικών εφαρμογών, είναι τα αυτόνομα ενεργειακά συστήματα, η πιθανότητα τροφοδοσίας ηλεκτρονικών αισθητήρων και διαφόρων διακοπτών από τέτοια ηλεκτρονικά φυτά, αλλά και η δημιουργία κυψελών καυσίμων μέσα στα φυτά. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=864541

Το «Progress MS-05» συνδέθηκε με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το όχημα φορτίου (THC) «Πρόοδος MS-05" στις 24 Φεβρουαρίου 2017 στις 11:30 MSK ελλιμενίζεται επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο ελλιμενισμός του πλοίου πραγματοποιείται στο ρωσικό διαμέρισμα docking "Pier" (SB-1). Η σύγκλιση του όχηματος μεταφοράς στον ISS πραγματοποιήθηκε σε ένα κύκλωμα δύο ημερών. Η σύνδεση πραγματοποιήθηκε σε αυτόματη λειτουργία, υπό τον έλεγχο του επικεφαλής της ομάδας Επιχειρησιακου ελέγχου της αποστολής ISS Ρωσικό τμήμα στο Κέντρο Ελέγχου Αποστολής (MCC) και οι Ρώσοι κοσμοναύτες - Σεργκέι Ryzhikov και Oleg Novitskiy. Το THC "Πρόοδος MS-05" παραδίδει στον σταθμό πάνω από δύο τόνους διαφόρων εμπορευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων, του αέρα, των τροφίμων, καθώς και εξοπλισμό για τους σταθμούς συντήρησης σε λειτουργία και τεμάχια για τα μέλη του πληρώματος του ISS. http://www.roscosmos.ru/23275/ Το διαστημόπλοιο Dragon προσδέθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το φορτηγό διαστημόπλοιο Dragon προσδέθηκε επιτυχώς στο τμήμα Harmony του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, μετά από ανεπιτυχή προσπάθεια την Τετάρτη. Η κάψουλα της SpaceX, που ήταν φορτωμένη με προμήθειες, εξοπλισμό και υλικό για πειράματα, θα περάσει περίπου τέσσερις εβδομάδες δεμένη στον σταθμό. Με το σκάφος να έχει συνδεθεί επιτυχώς με τον ISS, το πλήρωμα του σταθμού θα μπορεί να επικεντρωθεί στην επόμενη παράδοση φορτίου, από το ρωσικό διαστημόπλοιο Progress το οποίο εκτοξεύτηκε την Τετάρτη από το Καζακστάν. Το Progress θα μείνει συνδεδεμένο στον σταθμό μέχρι τον Ιούνιο. Το Dragon είχε εκτοξευτεί με πύραυλο Falcon 9 από το Κανάβεραλ στη Φλόριντα την Κυριακή. Το κύριο τμήμα του πυραύλου επέστρεψε στη γη και προσγειώθηκε επιτυχώς, ενώ το διαστημόπλοιο συνέχισε την πορεία του, με σκοπό να φτάσει στον σταθμό την Τετάρτη- κάτι που δεν έγινε τελικά, λόγω λάθους πλοήγησης που προκάλεσε αυτόματη ματαίωση της διαδικασίας. Το σκάφος Dragon διέκοψε αυτόματα τη διαδικασία προσέγγισης ενώ βρισκόταν σε απόσταση περίπου 1.100 μέτρων από τον σταθμό. Αυτό συνέβη όταν το σύστημα «αναγνώρισε μια εσφαλμένη τιμή στα δεδομένα που αφορούν τη θέση του σταθμού». http://www.naftemporiki.gr/story/1208333/to-diastimoploio-dragon-prosdethike-ston-diethni-diastimiko-stathmo «Διαστημικά μακαρόν» για τα γενέθλια αστροναύτη. Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμές για να μην εκρήγνυνται και να μην... ψιχουλιάζουν, ο διάσημος Γάλλος ζαχαροπλάστης Πιερ Ερμέ κατάφερε να παρασκευάσει ένα "διαστημικό μακαρόν" που έφτασε σήμερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ως δώρο για τα γενέθλια του αστροναύτη Τομά Πεσκέ. Το διαστημόπλοιο ανεφοδιασμού Dragon, που χθες δεν κατάφερε να δέσει στον ISS λόγω ενός προβλήματος που παρουσίασε στο σύστημα προσδιορισμού θέσης του, έφτασε τελικά σήμερα, όπως ανακοίνωσε η NASA. Το Dragon μεταφέρει στους έξι αστροναύτες του Σταθμού τρόφιμα και εξοπλισμό βάρους 2,2 τόνων. Εκτός όλων των άλλων, στο φορτίο του περιλαμβάνεται και μια γαλλική λιχουδιά: δύο κουτιά με επτά μακαρόν, τα μικρά γεμιστά μπισκότα, για τον Πεσκέ που θα κλείσει στις 27 Φεβρουαρίου τα 39 του. Ο Ερμέ, που τροποποίησε τη διάσημη συνταγή του για να μπορέσει να στείλει τα μακαρόν στο διάστημα, χρησιμοποίησε φραμπουάζ για να τα αρωματίσει, γιατί "η γεύση αυτή αρέσει σε όλους", όπως εξήγησε. Τα πειράματά του ξεκίνησαν πριν από περίπου έναν χρόνο, προκειμένου να καταφέρει να φτιάξει ένα γλύκισμα που θα "συμμορφώνεται" με τις προϋποθέσεις που θέτουν η NASA και το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών (CNES). http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/diastimika_makaron_gia_ta_genethlia_astronauti-65001479/ To διαστημόπλοιο της Apple ξεκινά τη λειτουργία του τον Απρίλιο. Το φουτουριστικό κτίριο της Apple, το οποίο μοιάζει με διαστημόπλοιο, θα είναι έτοιμο προς χρήση από τον Απρίλιο του 2017 και έπειτα. Το διαστημόπλοιο της Apple θα είναι το νέο κέντρο επιχειρήσεων της εταιρείας και φέρει το όνομα Apple Park. Το νέο κέντρο επιχειρήσεων της Apple θα στεγάζει τους 12.000 εργαζόμενους της εταιρείας, ενώ θα καταλαμβάνει έκταση 175 εκταρίων και σε ένα μέρος της φέρει τη σχεδιαστική υπογραφή του ίδιου του Steve Jobs, ο οποίος είχε στο μυαλό του σαφή άποψη για το πώς θα ήθελε να είναι το κεντρικό κτίριο της Apple προτού πεθάνει. Το Apple Park θα είναι εξοπλισμένο με πολλούς επιμέρους χώρους, όπως κέντρα έρευνας και εξέλιξης, ένα κέντρο fitness 100.000 τετραγωικών μέτρων για τους εργαζόμενους, καθώς και ένα αμφιθέατρο 1.000 θέσεων που ονομάζεται Steve Jobs Theater. Η μετακόμιση από τις παλιές εγκαταστάσεις στο Cupertino αναμένεται να διαρκέσει 6 μήνες. Στον περιβάλλοντα χώρο του Apple Park έχουν φυτευθεί 9.000 δέντρα που αντιστέκονται στην ξηρασία, ενώ πάνω στην οροφή του κτιρίου υπάρχουν ηλιακά πάνελ συνολικής ισχύος 17 Megawatts, έτσι ώστε το κτίριο να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για την ηλεκτροδότησή του. Η πολιτεία της Καλιφόρνια βοηθά σε αυτό με τη συνεχόμενη ηλιοφάνειά της στη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους. Αυτό είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια αρχηγεία ενός παγκόσμιου κολοσσού της υψηλής τεχνολογίας. http://www.pestaola.gr/to-diasthmoploio-ths-apple-ksekina-ton-aprilio/

Καταστράφηκε κατά λάθος το μοναδικό δείγμα μεταλλικού υδρογόνου στη Γη. Μερικές επιστημονικές ανακαλύψεις γίνονται κατά λάθος, αλλά καμία φορά μπορεί επίσης να εξαφανιστούν από λάθος. Αυτό φαίνεται ότι συνέβη με το μεταλλικό υδρογόνο, που πρόσφατα είχε δημιουργηθεί για πρώτη φορά και είχε προκαλέσει διεθνή θόρυβο. Το σπάνιο και μοναδικό δείγμα του υλικού αυτού, που είχε δημιουργηθεί για πρώτη φορά στη Γη προ εβδομάδων, ξαφνικά εξαφανίστηκε, σύμφωνα με αποκλειστικό δημοσίευμα της βρετανικής Independent. Ο επικεφαλής ερευνητής Ισαάκ Σιλβέρα, καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, δήλωσε ότι ένα καταστροφικό σφάλμα είχε ως συνέπεια την εξαφάνιση του μικροσκοπικού δείγματος. Άλλοι επιστήμονες, εξ αρχής σκεπτικιστές, αν όχι καχύποπτοι για την ανακάλυψη, σχολίασαν ότι μάλλον το μεταλλικό υδρογόνο ποτέ δεν είχε δημιουργηθεί, παρά τους θριαμβευτικούς ισχυρισμούς των δημιουργών του. Το μεταλλικό υδρογόνο είναι ένα υλικό που μπορεί να έχει επαναστατικές εφαρμογές σε πολλούς τομείς της τεχνολογίας και της ενέργειας. Το μοναδικό δείγμα του διατηρείτο ανάμεσα σε δύο εξίσου μικροσκοπικά διαμάντια, σε συνθήκες πίεσης μεγαλύτερης από αυτή που υπάρχει στο κέντρο της Γης και σε θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν. Όμως, σύμφωνα με το δημοσίευμα, όταν οι ερευνητές επιχείρησαν να μετρήσουν ξανά την πίεση χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ, κάτι πήγε στραβά και το ένα διαμάντι έγινε σκόνη. Μαζί με το διαμάντι, εξαφανίσθηκε και το μεταλλικό υδρογόνο. Το γιατί συνέβη αυτό, είναι υπό διερεύνηση. Είναι πιθανό ότι, επειδή είναι πολύ ασταθές, μετατράπηκε σε αέριο. Πάντως, ο Σιλβέρα, που πασχίζει εδώ και δεκαετίες να δημιουργήσει το μεταλλικό υδρογόνο, θα ξεκινήσει ξανά την προσπάθεια και δήλωσε αισιόδοξος ότι σε λίγες εβδομάδες θα έχει ένα νέο δείγμα. Όπως είπε, «ούτως ή άλλως, υπήρχαν μερικοί άπιστοι Θωμάδες, οπότε είχαμε αποφασίσει να το παράγουμε πάλι. Δεν θα είχαμε κάνει τη σχετική επιστημονική δημοσίευση [στο κορυφαίο Science), αν δεν ήμασταν πεπεισμένοι ότι πρόκειται για μεταλλικό υδρογόνο». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500131096

Νέες δράσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών τον Μάρτιο για μικρούς και μεγάλους. Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) συνεχίζει τις δράσεις τους για μικρούς και μεγάλους μέσα στον Μάρτιο. Εκτός των προγραμματισμένων βραδινών επισκέψεων στο μουσείο και στο τηλεσκόπιο Δωρίδη, οι οποίες θα πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο από τις 19:00 ως τις 21:00 και κάθε μισή ώρα, τον επόμενο μήνα θα υπάρξουν επιπλέον δράσεις για ενήλικες και μαθητές: - Δυο θεματικές βραδιές από ερευνητές του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών σχετικά με την πρόβλεψη του καιρού και των σεισμών. - Ένα παιχνίδι θησαυρού για μαθητές του δημοτικού. - Μία μεταμεσονύκτια παρατήρηση του πλανήτη Δία από το τηλεσκόπιο στον λόφο της Πνύκας. * Σάββατο 4 Μαρτίου, ώρα 18:00 Θεματική Βραδιά: «Πως προβλέπουμε τον καιρό; Γιατί κάνουμε λάθη;» Ομιλήτρια η Βασιλική Κοτρώνη, Διευθύντρια Ερευνών του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΕΑΑ. Θα ακολουθήσει παρατήρηση με το τηλεσκόπιο Δωρίδη. * Κυριακή 5 Μαρτίου, ώρα 01:00 - 03:00 Η παρατήρηση των γιγάντιων πλανητών για το 2017 ξεκινά τα ξημερώματα της Κυριακής 5 Μαρτίου με τον πλανήτη Δία και τους δορυφόρους του, από το λόφο της Πνύκας, με το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη. * Κυριακή 5 Μαρτίου, ώρα 11:00 «Στα χνάρια του χαμένου τηλεσκοπίου»: Παιχνίδι θησαυρού για παιδιά επτά έως 12 ετών * Σάββατο 11 Μαρτίου, ώρα 18:00 Θεματική Βραδιά: «Μπορούμε να προγνώσουμε τους σεισμούς;» Ομιλητής ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του ΕΑΑ. Θα ακολουθήσει παρατήρηση με το τηλεσκόπιο Δωρίδη. Για τις θεματικές βραδιές και το παιχνίδι θησαυρού είναι απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο τηλ. 2103490160 (Δευτέρα - Παρασκευή 10:00 - 15:00), με γενική είσοδο 5 ευρώ. Για την παρατήρηση του Δία η γενική είσοδος θα είναι 2,5 ευρώ. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5428297/nees-draseis-toy-ethnikoy-asteroskopeioy-athhnwn-ton-martio-gia-mikroys-kai-megaloys/

Το πληθωριστικό σύμπαν και οι πιθανές διαδρομές ενός σκιέρ. Mετά την δημοσίευση των δεδομένων της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck, τον Μάρτιο του 2013, οι κοσμολόγοι βρίσκονται σε μια κατάσταση που μοιάζει με το παρακάτω σενάριο: Φανταστείτε πως ζείτε σε ένα απομονωμένο χωριό σε μια κοιλάδα που περικλείεται από βουνά. Γνωρίζετε προφανώς όλους τους κατοίκους του χωριού και μια μέρα εμφανίζεται στο χωριό ένας ξένος. Οι φήμες λένε πως ξένος έφτασε στο χωρίο από κάποια βουνό κάνοντας σκι. Πιστεύοντας τις εικασίες, θεωρείτε ότι αυτό είναι δυνατόν να γίνει μόνο από δύο συγκεκριμένες πλαγιές που οδηγούν στην κοιλάδα. Η πρώτη πλαγιά – περιέχεται και στον τουριστικό οδηγό – είναι εύκολο να προσεγγιστεί χρησιμοποιώντας τελεφερίκ. Όλες οι πίστες της έχουν νορμάλ κλίση, ενώ οι συνθήκες ορατότητας και χιονιού είναι ευνοϊκές. Η δεύτερη πλαγιά είναι εντελώς διαφορετική. Δεν περιέχεται στον τουριστικό οδηγό κι είναι επικίνδυνη λόγω συχνών χιονοστιβάδων. Η διαδρομή προς το χωριό είναι επικίνδυνη γιατί ξεκινάει από μια επίπεδη ράχη και ξαφνικά συνεχίζει με απότομους βράχους. Επιπλέον δεν υπάρχει τελεφερίκ για φτάσει κανείς εύκολα στην κορυφή. Ο μόνος τρόπος να φτάσει κάποιος στην κορυφή αυτής της πλαγιάς είναι μεταφερθεί με ελικόπτερο, από το οποίο στην συνέχεια θα πηδήξει με κίνδυνο της ζωής του! Μάλιστα για να φτάσει στο χωριό θα πρέπει να πέσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο του λόφου (με ακρίβεια ιντσών), έχοντας ακριβώς την κατάλληλη ταχύτητα. Με το παραμικρό λάθος μπορεί να γκρεμοτσακιστεί ή να παγιδευτεί σε κάποια άσχετη πλαγιά, μακριά από το χωριό. Ακόμα χειρότερα η πτώση του σκιέρ από το ελικόπτερο μπορεί να προκαλέσει χιονοστιβάδες που θα τον καταπλάκωναν. Αν λοιπόν οι φήμες είναι σωστές, ότι ο ξένος έφτασε στο χωριό με το σκι, είναι απόλυτα λογικό να συμπεράνουμε ότι ήρθε από τον πρώτο λόφο. Θα ήταν τρελό να φανταστεί κανείς ήρθε από την δεύτερη πλαγιά, αφού οι πιθανότητες επιτυχίας είναι απειροελάχιστες. Αλλά τότε ανακαλύπτετε κάτι σημαντικό για τον ξένο. Δεν είχε βγάλει εισιτήριο με το τελεφερίκ. Με βάση την παρατήρηση αυτή, και με δεδομένο ότι οι φήμες επιμένουν ότι κατέβηκε στο χωριό με σκι, πρέπει να καταλήξετε στο περίεργο συμπέρασμα ότι ο ξένος κατέβηκε από τη δεύτερη πλαγιά. Ή να αμφισβητήσετε την αξιοπιστία των φημών ότι έφτασε κάνοντας σκι. Τι σχέση έχει η παραπάνω ιστορία με το πληθωριστικό κοσμολογικό πρότυπο; Υπενθυμίζεται ότι ο πληθωρισμός (μια εκθετική διαστολή του σύμπαντος στις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του) προκλήθηκε από μια υποθετική «πληθωριστική ενέργεια» εξαιτίας ενός πεδίου που διαποτίζει τον χώρο, το επονομαζόμενο «ίνφλατον». Διαφορετικές εκδοχές της θεωρίας του πληθωρισμού προτείνουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ της έντασης του πεδίου ίνφλατον και της πυκνότητας της πληθωριστικής ενέργειας. Κατ΄αναλογία με την ιστορία του σκιέρ, αν το σύμπαν έφτασε στην σημερινή του κατάσταση διαμέσου μιας πληθωριστικής διαστολής, θα περιμέναμε μια καμπύλη πληθωριστικής ενεργειακής πυκνότητας, όπως της νορμάλ πλαγιάς που περιέχεται στους τουριστικούς οδηγούς. Και τούτο διότι έχει ένα απλό σχήμα από πάνω προς τα κάτω, τις λιγότερες ρυθμιζόμενες παραμέτρους και τις λιγότερο ευαίσθητες αρχικές συνθήκες για να ξεκινήσει ο πληθωρισμός. Πράγματι, μέχρι τώρα, τα βιβλία της πληθωριστικής κοσμολογίας παρουσιάζουν τέτοιες απλές ομαλές καμπύλες. Ειδικότερα, η ενεργειακή πυκνότητα κατά μήκος αυτών των απλών καμπυλών αυξάνει σταθερά καθώς η ένταση του πεδίου αλλάζει, έτσι ώστε να είναι είναι δυνατή μια αρχική τιμή του πεδίου ίνφλατον, για την οποία η πληθωριστική ενεργειακή πυκνότητα να είναι ίση με έναν αριθμό που ονομάζεται πυκνότητα Planck (10120 φορές μεγαλύτερη από την σημερινή πυκνότητα) – την συνολική ενεργειακή πυκνότητα που ήταν διαθέσιμη όταν το σύμπαν εμφανίστηκε για πρώτη φορά από την Μεγάλη Έκρηξη. Με αυτή την πλεονεκτική κατάσταση εκκίνησης στην οποία η μόνη μορφή ενέργειας είναι πληθωριστική, η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος μπορεί να ξεκινήσει αμέσως. Κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού η ένταση του πεδίου ίνφλατον θα εξελιχθεί φυσικά, έτσι ώστε η ενεργειακή πυκνότητα να μειώνεται αργά και σταθερά ακολουθώντας την καμπύλη της πρώτης πλαγιάς προς την κοιλάδα, το τέλος της οποίας αντιστοιχεί στο σύμπαν στο οποίο ζούμε σήμερα (Μπορούμε να φανταστούμε αυτή την εξέλιξη σαν το πεδίο ίνφλατον να κάνει σκι προς τα κάτω κατά μήκος της καμπύλης). Αυτή είναι η κλασική θεωρία του πληθωρισμού που παρουσιάζεται στα βιβλία. Αλλά οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck μας λένε ότι αυτό το σενάριο δεν είναι σωστό. Αν επιμείνουμε ότι ο πληθωρισμός πραγματοποιήθηκε, τα δεδομένα του Planck, απαιτούν το πεδίο ίνφλατον να ακολουθεί μια περισσότερο περίπλοκη καμπύλη ενεργειακής πυκνότητας, σαν αυτή της δεύτερης πλαγιάς, με τους απότομους βράχους, τις επικίνδυνες χιονοστιβάδες, την προαπαιτούμενη βουτιά ακριβείας από ελικόπτερο κλπ. http://physicsgg.me/2017/02/23/%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b7%ce%b8%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%82/

Αινιγματικές ακτίνες γ στο κέντρο του γαλαξία Ανδρομέδα. To διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων γ Fermi της NASA ανακάλυψε ένα σήμα στο κέντρο του γειτονικού μας γαλαξία Ανδρομέδα ή Μ31, πίσω από το οποίο θα μπορούσε να κρύβεται η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη. Το σήμα των ακτίνων γ από την καρδιά του γαλαξία Μ31 είναι παρόμοιο με αυτό που ανίχνευσε το τηλεσκόπιο Fermi στο κέντρο του δικού μας γαλαξία. Οι ακτίνες γ είναι φωτόνια με την μεγαλύτερη δυνατή ενέργεια που παράγονται από τα πιο ενεργητικά φαινόμενα του σύμπαντος. Είναι πολύ συχνές στον γαλαξία μας εξαιτίας των συγκρούσεων των κοσμικών ακτίνων – σωματίδια που κινούνται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός – με τα μεσοαστρικά αέρια και το φως των άστρων. Παραδόξως, τα τελευταία δεδομένα του Fermi δείχνουν ότι οι ακτίνες γ στον γαλαξία Ανδρομέδα περιορίζονται μόνο στο κέντρο, του αντί να κατανέμονται σε ολόκληρο τον γαλαξία. Για να εξηγήσουν οι επιστήμονες αυτή την ασυνήθιστη κατανομή προτείνουν ότι η εκπομπή μπορεί να προέρχεται από διάφορες απροσδιόριστες πηγές. Μια από αυτές θα μπορούσε να είναι η σκοτεινή ύλη, ένα άγνωστο μέχρι σήμερα συστατικό του σύμπαντός μας, πενταπλάσιο σε ποσότητα από το σύνολο της γνωστής μας ύλης. Σύμφωνα με τους αστροφυσικούς, η σκοτεινή ύλη αναμένεται να συσσωρεύεται στις εσώτερες περιοχές του γαλαξία μας και άλλων γαλαξιών, κι αυτός είναι ο λόγος ανίχνευσης ενός τέτοιου συμπαγούς σήματος από το γαλαξιακό κέντρο της Ανδρομέδας. Άλλη πιθανή ερμηνεία γι αυτή την εκπομπή ακτίνων γ θα ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση πάλσαρ στο κέντρο του γαλαξία Ανδρομέδα. Μερικά πάλσαρ εκπέμπουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους σε ακτίνες γ. Δεδομένου ότι γαλαξίας Ανδρομέδα βρίσκεται 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, είναι δύσκολο να εντοπίσουμε μεμονωμένα πάλσαρ. Για να διαπιστωθεί ότι οι ακτίνες γ προέρχονται από τέτοια αντικείμενα, οι αστρονόμοι μπορούν να εφαρμόσουν αυτά που γνωρίζουν από τις παρατηρήσεις των πάλσαρ του γαλαξία μας στις νέες παρατηρήσεις ακτινοβολίας από την Ανδρομέδα. Βίντεο: http://physicsgg.me/2017/02/22/%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b3-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85/

Έρευνα με Έλληνες επιστήμονες: Νέα θεραπεία για αντιμετώπιση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Μια μορφή δραστικής θεραπείας που κάνει ολική «επανεκκίνηση» στο ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς, μπορεί να «φρενάρει» την εξέλιξη της πολλαπλής σκλήρυνσης επί τουλάχιστον πέντε χρόνια στους μισούς σχεδόν ασθενείς, όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες. Από πολλαπλή σκλήρυνση (γνωστή παλαιότερα ως Σκλήρυνση κατά Πλάκας) πάσχουν περίπου 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Οι ερευνητές από διάφορες χώρες (και την Ελλάδα), με επικεφαλής τον δρα Πάολο Μουράρο του Τμήματος Ιατρικής του Imperial College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό νευρολογίας "JAMA Neurology", δήλωσαν ότι η θεραπεία απέτρεψε την επιδείνωση των συμπτωμάτων στο 46% των ασθενών επί τουλάχιστον μία πενταετία. Όμως, επειδή η θεραπευτική διαδικασία περιλαμβάνει επιθετική χημειοθεραπεία και προσωρινή καταστροφή κάθε άμυνας του οργανισμού, οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι ενέχει σημαντικούς κινδύνους για τους ασθενείς, ακόμη και να πεθάνουν. Η πολλαπλή σκλήρυνση προκαλείται από δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο επιτίθεται σε μία ουσία, τη μυελίνη, που προστατεύει τα νεύρα, με συνέπεια σταδιακά οι ασθενείς να εμφανίζουν προβλήματα κόπωσης, κίνησης στα άκρα, ισορροπίας, όρασης κ.α. Δεν υπάρχει θεραπεία προς το παρόν, αλλά ορισμένα φάρμακα βοηθούν στην επιβράδυνση της νόσου. Η νέα θεραπεία (μεταμόσχευση αυτόλογων αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων) δοκιμάσθηκε σε 281 ασθενείς με προχωρημένες μορφές της νόσου, που δεν είχαν ανταποκριθεί στις υπάρχουσες θεραπείες. Μερικοί ασθενείς εμφάνισαν όχι μόνο σταθεροποίηση αλλά και μικρή βελτίωση των συμπτωμάτων τους μετά την εφάπαξ θεραπεία, η οποία αποσκοπεί στο να εμποδίσει το ανοσοποιητικό σύστημα να δρα αυτοκαταστροφικά, επιτιθέμενο στα νεύρα. Η ισχυρή χημειοθεραπεία «καθαρίζει» τα παλαιά ανοσοκύτταρα και νέα υγιή δημιουργούνται από τα βλαστικά κύταρα που έχουν μεταμοσχευθεί στο μυελό των οστών. Καθώς όμως για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ο ασθενής μένει ουσιαστικά ανυπεράσπιστος χωρίς ανοσοποιητικό σύστημα, εωσότου αναπτύξει ένα νέο, οκτώ από τους ασθενείς πέθαναν από λοιμώξεις μέσα σε 100 μέρες μετά τη θεραπεία. Οι περισσότεροι ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση έχουν την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα μορφή της νόσου, κατά την οποία μία επιδείνωση ακολουθείται από μια βελτίωση των συμπτωμάτων. Η νέα μελέτη έδειξε ότι στους ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση, μετά την ανοσοθεραπεία σχεδόν τρεις στους τέσσερις ασθενείς (73%) δεν εμφάνισαν καμία επιδείνωση των συμπτωμάτων τους για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Οι νεότερης ηλικίας ασθενείς με λιγότερο σοβαρή μορφή της νόσου είναι πιθανότερο να αντιδράσουν θετικά στην ανοσοθεραπεία. Στους ασθενείς με την προϊούσα μορφή της νόσου, που είναι πιο σοβαρή από την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα, το ποσοστό των ασθενών που δεν εμφάνισαν επιδείνωση επί μία πενταετία μετά τη θεραπεία, ήταν μικρότερο (ένας στους τρεις περίπου). Μικρή βελτίωση εμφάνισαν ορισμένοι ασθενείς με την υποτροπιάζουσα παρά με την προϊούσα μορφή της νόσου. Ο δρ Μουράρο τόνισε ότι πρέπει να γίνει πλέον μια μεγαλύτερη τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή της ανοσοθεραπείας, η οποία για πρώτη φορά θα είναι ελεγχόμενη με μια ομάδα που θα έχει πολλαπλή σκλήρυνση, αλλά δεν θα έχει κάνει την ίδια ανοσοθεραπεία, έτσι ώστε να μπορεί να αξιολογηθεί συγκριτικά η αποτελεσματικότητα της τελευταίας. Από ελληνικής πλευράς, στην έρευνα συμμετείχαν δύο επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι Αθανάσιος Φάσσας (ομότιμος καθηγητής-Τμήμα Αιματολογίας) και Βασίλειος Κιμισκίδης (αναπληρωτής καθηγητής-Εργαστήριο Κλινικής Νευροφυσιολογίας). http://www.pronews.gr/portal/20170222/genika/epistimes/27120/ereyna-me-ellines-epistimones-nea-therapeia-gia-antimetopisi-tis

Περισσότερα για το θεμα!!! Ανακαλύφθηκε σύστημα επτά «γήινων» εξωπλανητών. Όχι ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά επτά μικροί εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν μεγάλες ομοιότητες με τη Γη, ανακαλύφθηκαν γύρω από ένα σχετικά κοντινό και αχνό άστρο σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός, στον Αστερισμό του Υδροχόου. Τουλάχιστον τρεις από αυτούς τους εξωπλανήτες μπορεί να διαθέτουν ωκεανούς νερού στην επιφάνειά τους, συνεπώς θεωρούνται ιδανικοί «στόχοι» για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής στο μέλλον. Ήδη το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνά τις ατμόσφαιρες γύρω από αυτούς τους πλανήτες. Το εν λόγω σύστημα διαθέτει τόσο τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών με μέγεθος παρόμοιο της Γης που έχουν ποτέ βρεθεί, όσο και τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενούν υγρό νερό και άρα ζωή. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θεώρησε αρκετά σημαντικό το γεγονός για να το προβάλει, διοργανώνοντας σχετική συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή των επιστημόνων που έκαναν την ανακάλυψη. Bίντεο: Επτά εξωπλανήτες στο μέγεθος της Γης ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA γύρω από έναν ψυχρό ερυθρό νάνο που ονομάζεται TRAPPIST-1. Οι 3 από αυτούς τους πλανήτες βρίσκονται στην κατοικίσιμη ζώνη. Το άστρο είναι ένας πολύ ψυχρός ερυθρός νάνος με την ονομασία Trappist-1, με μέγεθος μόλις το 8% του Ήλιου μας και οριακά μεγαλύτερο του πλανήτη Δία, ενώ η φωτεινότητά του είναι μόλις το 0,05% της φωτεινότητας του Ήλιου. Από τους επτά εξωπλανήτες (Trappist-1b, c, d, e, f, g και h), οι έξι βρίσκονται στη ζώνη που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από μηδέν έως 100 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή ανάλογες των θερμοκρασιών της Γης και της Αφροδίτης. Στο ερώτημα αν κάποια από τις επτά «αδελφές» της Γης διαθέτει όντως κάποια μορφή ζωής, η απάντηση των επιστημόνων προς το παρόν είναι «δεν γνωρίζουμε». Η NASA πάντως θεωρεί ότι το εν λόγω σύστημα εξωπλανητών θα αποτελέσει τον κατ’ εξοχήν στόχο του υπό κατασκευή νέου διαστημικού τηλεσκοπίου της «Τζέημς Γουέμπ». Οι μάζες, το μέγεθος και η πυκνότητα των επτά εξωπλανητών είναι παρόμοια με της Γης. Πιθανότατα είναι και αυτοί βραχώδεις, ενώ μπορεί να έχουν νερό σε υγρή μορφή (ιδίως οι ενδιάμεσοι Trappist-1e, f και g), κάτι που προς το παρόν πάντως αποτελεί απλή εικασία, καθώς δεν υπάρχει τρόπος για να επιβεβαιωθεί. Οι πλανήτες διαγράφουν μια πλήρη τροχιά γύρω από το μητρικό άστρο τους σε μιάμιση έως 13 γήινες μέρες (η διάρκεια του έτους τους). Αν και βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι η Γη στον Ήλιο, δεν «ψήνονται» από αυτό, επειδή το Trappist-1 είναι ένα πολύ πιο ψυχρό άστρο, άρα εκπέμπει λιγότερη ακτινοβολία. Βίντεο: Τι θα βλέπαμε αν βρισκόμασταν πάνω στην επιφάνεια ενός από τους εξωπλανήτες, συγκεκριμένα πάνω στον TRAPPIST 1-d (360 view) Οι ερευνητές από οκτώ χώρες, με επικεφαλής τον Μισέλ Γκιγιόν του Ινστιτούτου Διαστημικών Επιστημών και Αστροφυσικής του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Τον Μάιο του 2016 ο Γκιγιόν και οι συνεργάτες του είχαν ανακαλύψει τρεις εξωπλανήτες γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, που ονομάσθηκε έτσι επειδή η ανακάλυψη έγινε με τη «μέθοδο της διάβασης» από το ρομποτικό μικρό βελγικό τηλεσκόπιο Trappist διαμέτρου 0,6 μέτρων του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Τώρα, συνδυάζοντας νέες παρατηρήσεις και από άλλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια (μεταξύ των οποίων το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο-VLT του ESO και το τηλεσκόπιο Spitzer της NASA), εντόπισαν άλλους τέσσερις εξωπλανήτες στο ίδιο σύστημα. Οι αστρονόμοι δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν την μελέτη για να μάθουν περισσότερα για το εν λόγω σύστημα, που -όσον αφορά τις τροχιές των πλανητών του- θυμίζει το σύστημα του Δία με τα φεγγάρια του, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. «Πρόκειται για ένα εκπληκτικό πλανητικό σύστημα. Όχι μόνο επειδή βρήκαμε τόσους πολλούς πλανήτες σε αυτό, αλλά επειδή όλοι είναι απρόσμενα όμοιοι σε μέγεθος με τη Γη», δήλωσε ο Γκιγιόν. Αρχικά οι επιστήμονες νόμιζαν ότι οι περισσότεροι εξωπλανήτες είναι γιγάντιοι, σαν τον Δία ή μεγαλύτεροι. Αλλά όσο αυξάνουν οι παρατηρήσεις εξωπλανητών, τόσο οι αστρονόμοι πείθονται ότι οι πλανήτες με μέγεθος ανάλογο της Γης αφθονούν στο γαλαξία μας. Πιθανότατα το ηλιακό μας σύστημα που, στο εσωτερικό τμήμα του, διαθέτει τη Γη και άλλους τρεις μικρότερους από αυτήν πλανήτες (Άρη, Αφροδίτη, Ερμή), είναι τελικά κάτι συνηθισμένο. Εκτιμάται ότι περίπου το 15% των άστρων στη γειτονιά μας είναι πολύ ψυχρά άστρα όπως το Trappist-1, πράγμα που τα καθιστά στόχους των αστρονόμων για μελλοντική έρευνα σε αναζήτηση εξωπλανητών γύρω τους. Στην φωτογραφία αυτό το διάγραμμα συγκρίνει τις τροχιές των επτά εξωπλανητών γύρω από το άστρο TRAPPIST-1, με τις τροχιές των γαλιλαιϊκών δορυφόρων του Δία, αλλά και τις τροχιές των εσωτερικών πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος. Όλοι οι πλανήτες γύρω από το TRAPPIST-1 έχουν τροχιές μικρότερες από αυτή του Ερμή γύρω από τον Ήλιο. Αλλά επειδή η εκπεμπόμενη ακτινοβολία του ψυχρού ερυθρού νάνου TRAPPIST-1 είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτήν τουΉλιου, οι επτά εξωπλανήτες δέχονται παρόμοια ένταση ακτινοβολίας με αυτή που δέχονται η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης στο ηλιακό μας σύστημα.. Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: http://nature.com/articles/doi:10.1038/nature21360 Travelling from Earth to TRAPPIST-1 http://www.eso.org/public/usa/videos/eso1706f/ Στην φωτογραφία η Αφίσα που έβγαλε η NASA για το πως θα μοιάζει το ταξίδι στους πλανήτες που ανακάλυψε. http://physicsgg.me/2017/02/22/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%ac-%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b5/ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΖΩΗΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ; Tι λένε για την σπουδαία ανακάλυψη των επτά «γήινων» εξωπλανητών επτά διακεκριμένοι Έλληνες αστροφυσικοί. Tο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ζήτησε από επτά διακεκριμένους έλληνες αστρονόμους, αστροφυσικούς και ειδικούς του διαστήματος -τόσο της Ελλάδας όσο και της διασποράς- να σχολιάσουν την ανακάλυψη επτά «γήινων» εξαπλανητών γύρω από το άστρο Trappist-1, σε απόσταση «μόλις» 39 ετών φωτός και να αναδείξουν τη σημασία της. Ακολουθούν οι απαντήσεις των Σταμάτη Κριμιζή, Αθηνάς Κουστένη, Κανάρη Τσίγκανου, Βασίλη Χαρμανδάρη, Πάνου Πάτση, Κλεομένη Τσιγάνη και Αλέξη Δεληβοριά. Σταμάτης Κριμιζής Ακαδημαϊκός, Ομότιμος Διευθυντής Προγραμμάτων της NASA, Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς ΗΠΑ και επικεφαλής ερευνητής στα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 Η χθεσινή ανακοίνωση της ΝΑΣΑ είναι αξιοσημείωτη για δυο λόγους: Πρώτον, ότι παρατηρήθηκαν τόσο πολλοί (επτά) πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο της Γης κοντά στον ήλιο Trappist-1, ενώ στο παρελθόν η μεγάλη πλειονότητα εξωπλανητών ήταν στο μέγεθος του Δία. Και, δεύτερον, ότι ο συνδυασμός ενός μικρού ήλιου (8% μάζα και 0,05% ακτινοβολία του δικού μας) επιτρέπει θερμοκρασίες στην λεγόμενη "κατοικήσιμη ζώνη" όπου το νερό μπορεί να είναι ρευστό. Όμως ένας χρόνος γι' αυτούς τους πλανήτες κυμαίνεται από μιάμιση έως 12 ημέρες, ενώ είναι κατά πάσα πιθανότητα "κλειδωμένοι" στη φάση τους με τον ήλιο, δηλαδή η μία πλευρά είναι συνεχώς ημέρα και η άλλη συνεχώς νύχτα. Αυτό σημαίνει ότι, αν υπάρχει ατμόσφαιρα, άνεμοι με τεράστιες ταχύτητες θα πνέουν από τη μέρα προς τη νύκτα και οι συνθήκες θα είναι φοβερά δύσκολες. Χώρια από το γεγονός ότι αυτού του είδους οι ήλιοι δείχνουν ηλιακές "εκρήξεις" που, αν κρίνουμε από τον δικό μας Ήλιο, θα παράγουν μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας, οι οποίες βέβαια έχουν καταστρεπτικές επιπτώσεις σε οποιαδήποτε βιολογική δραστηριότητα. Συμπερασματικά, η ανακάλυψη είναι πολύ ενδιαφέρουσα, διότι δείχνει πως είναι δυνατό να υπάρχει τεράστιος αριθμός πλανητών του μεγέθους της Γης. Αλλά δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κάποια αδελφή Γη βρέθηκε γύρω στο Trappist-1 και ότι τα εγγόνια μας θα κάνουν εκεί διακοπές σε δύο-τρεις γενεές! Αθηνά Κουστένη Διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού, με ειδίκευση στην Πλανητολογία «Η ύπαρξη κατοικήσιμων κόσμων είναι σήμερα πια ένα σημαντικό θέμα της έρευνας» Θεωρώ ότι αυτή η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί φέρνει νέους στόχους στην αναζήτησή μας για τους «κατοικήσιμους» κόσμους γύρω από άλλα άστρα. Η κατοικήσιμη ζώνη είναι η περιοχή γύρω από ένα αστέρι, όταν αρκετές προϋποθέσεις μπορεί να υπάρχουν που είναι ευνοϊκές για τη ζωή, όπως την ξέρουμε στη Γη: το υγρό νερό, θρεπτικά συστατικά, οι πηγές ενέργειας και ένα σταθερό περιβάλλον. Η ζώνη αυτή εξαρτάται από τον τύπο των αστέρων. Τα μεγαλύτερα αστέρια έχουν κατοικήσιμη ζώνη μακρύτερα, τα μικρότερα πιο κοντά τους. Ακόμα κι αν το αστέρι Trappist-1 δεν είναι σαν τον Ήλιο μας, η ενέργεια που λαμβάνουν τουλάχιστον τρεις από τους επτά πλανήτες του, είναι παρόμοια με αυτή που λαμβάνουμε στη Γη. Μελετώντας αυτό το είδος των άστρων, μπορούμε να μάθουμε κάτι για την εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας ή στο ηλιακό μας σύστημα. Πράγματι, οι προϋποθέσεις για κατοικησιμότητα μπορεί να υπάρχουν στην επιφάνεια ή στο εσωτερικό ενός πλανήτη και, ως εκ τούτου, στο ηλιακό μας σύστημα. Η ύπαρξη κατοικήσιμων κόσμων είναι σήμερα πια ένα σημαντικό θέμα της έρευνας από οργανισμούς διαστήματος όπως η ESA και η NASA. Από την προσωπική μου εμπειρία και συμμετοχή, μπορώ να αναφέρω ότι η ESA προγραμματίζει το 2022 την εκτόξευση της αποστολής JUICE, η οποία θα μελετήσει την εμφάνιση κατοικήσιμων κόσμων με υγρούς ωκεανούς μέσα στα παγωμένα φεγγάρια που περιστρέφονται γύρω από τον γιγάντιο πλανήτη Δία. Επίσης, στην Ευρώπη μελετάμε μια διαστημική αποστολή με το όνομα ARIEL για να χαρακτηρίσει εξωπλανήτες, η οποία θα περιλαμβάνει ως στόχους και τους πλανήτες του άστρου Trappist-1. Ειδικά τώρα που ξέρουμε ότι αυτό το σύστημα βρίσκεται «κοντά μας», σε απόσταση μόλις 39 ετών φωτός. Κανάρης Τσίγκανος Καθηγητής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών-τέως διευθυντής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών «Για το ερώτημα της ύπαρξης νοήμονος ζωής θα χρειασθεί να περιμένουμε πολύ περισσότερο» Η πρόσφατη δημοσίευση της ανακάλυψης ότι επτά νέοι εξωπλανήτες περιστρέφονται γύρω από ένα ερυθρό νάνο, δηλαδή ένα αστέρι χαμηλότερης θερμοκρασίας από το Ήλιο μας, σε απόσταση περί τα 40 έτη φωτός από το ηλιακό μας σύστημα στον Αστερισμό του Υδροχόου, δεν εξέπληξε την επιστημονική κοινότητα. Έχουμε ήδη "δει" μερικές χιλιάδες εξωπλανήτες γύρω από άλλους Ήλιους στο Γαλαξία μας, αν και η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι μεγαλύτεροι από τη Γη. Στο Γαλαξία μας έχουμε περι τα 100 δισεκατομμύρια αστέρες όλων των χρωμάτων (δηλαδή επιφανειακής θερμοκρασίας) και μεγέθους, από λαμπρούς κυανούς γίγαντες πολύ μεγαλύτερους σε μάζα, λαμπρότητα και διαστάσεις από τον Ήλιο μας, έως ταπεινούς ερυθρούς νάνους πολύ μικρότερης μάζας και διαστάσεων σε σχέση με τον Ήλιο μας, δηλαδή σαν και αυτόν που γύρω του περιστρέφονται οι επτά εξωπλανήτες που πρόσφατα ανακαλύφθηκαν. Με ένα απλό στατιστικό υπολογισμό προκύπτει ότι οι εξωπλανήτες πρέπει να είναι πανταχού παρόντες. 'Αλλωστε, ο φυσικός μηχανισμός που δημιουργούνται τα πλανητικά συστήματα, όπως και το δικό μας, φαίνεται να είναι καλά εδραιωμένος και η ερευνητική μας ομάδα στο ΕΚΠΑ έχει συνεισφέρει ιδιαίτερα σε αυτόν. Αυτό που θα αποτελέσει σημαντική ανακάλυψη τα επόμενα χρόνια, θα είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους εξωπλανήτες που ευρίσκονται μέσα στη λεγόμενη "κατοικήσιμη ζώνη" γύρω από το μητρικό άστρο, έχουν ατμόσφαιρα παρόμοια με τη δική μας, κάτι που είναι η δεύτερη προϋπόθεση για την εμφάνιση ζωής. Ήδη πρέπει να ετοιμαζόμαστε να προϋπαντήσουμε και μιά τέτοια ανακάλυψη. Τελευταίο και πιο δύσκολο θα παραμείνει, ωστόσο, το ερώτημα της ύπαρξης νοήμονος ζωής στην απεραντοσύνη του Γαλαξία μας. Αλλά γι' αυτό θα χρειασθεί να περιμένουμε πολύ περισσότερο... Βασίλης Χαρμανδάρης Διευθυντής Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών-Καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης «Οι δύο ιδιαιτερότητες της ανακάλυψης» Η πρόσφατη ανακάλυψη επτά πλανητών γύρω από το αστέρι Trappist-1 έχει δύο αρκετά ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Η πρώτη είναι ο μεγάλος αριθμός των πλανητών σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Αυτό καθιστά εύκολα μετρήσιμη την βαρυτική έλξη του ενός με τους άλλους, μια που αυτή μεταβάλλει τη χρονική στιγμή που γίνεται η έκλειψη, δηλαδή η στιγμή που οι πλανήτες βρίσκονται ανάμεσα σε εμάς και στο αστέρι. Αυτό μας δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα να υπολογίσουμε με ακρίβεια τη μάζα τους, η οποία, σε συνδυασμό με τον υπολογισμό του μεγέθους τους, που υπολογίζεται από τη χρονική διάρκεια της έκλειψης, μάς δίνει με ακρίβεια τόσο την πυκνότητα όσο και την ένταση της βαρύτητας στην επιφάνεια του κάθε πλανήτη. Η δεύτερη ιδιαιτερότητα είναι το ότι υπάρχουν τρεις τουλάχιστον πλανήτες σε μια τέτοια απόσταση από το αστέρι, ώστε να μπορεί, τουλάχιστον θεωρητικά, να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή σε αυτούς. Αυτός ο μεγάλος αριθμός δεν ήταν αναμενόμενος και αυξάνει το πεδίο θεωρητικής διερεύνησης των παραμέτρων, οι οποίες προσομοιώνουν το πώς θα περιμέναμε να είναι ένα πλανητικό σύστημα. Το αν βέβαια υπάρχει πραγματικά νερό σε υγρή μορφή, αυτό θα καθοριστεί με τη μελλοντική εξερεύνηση της ύπαρξης ατμόσφαιρας σε αυτού τους πλανήτες, εφόσον η ατμόσφαιρα και η χημική της σύσταση καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη θερμοκρασία στην επιφάνειά τους. Όλοι γνωρίζουμε ότι αν η Γη μας δεν είχε ατμόσφαιρα και δεν είχαμε το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της θα ήταν μόλις μείον 18 βαθμοί Κελσίου, οπότε η ανάπτυξη ζωής και πολιτισμού, όπως τουλάχιστον τον γνωρίζουμε, θα ήταν πολύ πιο δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Τέλος, ίσως αξίζει να σκεφτούμε ότι οι ιδιότητες της ζωής, η οποία αναπτύχθηκε στη Γη, σχετίζονται άμεσα με το γεγονός ότι ο Ήλιος μας έχει μια συγκεκριμένη θερμοκρασία 6.000 βαθμών στην επιφάνειά του και εκπέμπει το περισσότερό του φως στο πράσινο χρώμα. Έτσι, τα μάτια μας είναι πιο ευαίσθητα στο πράσινο χρώμα, αλλά και η φωτοσύνθεση στα φυτά γίνεται κυρίως σε αυτή την περιοχή του φάσματος. Ο Trappist-1 έχει σχεδόν τη μισή θερμοκρασία του Ήλιου, είναι πολύ πιο κόκκινος και η όποια ζωή υπάρχει ίσως στους πλανήτες γύρω από αυτόν, θα είναι προσαρμοσμένη ανάλογα. Πάνος Πάτσης Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Αστρονομίας και Εφηρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών «Ιδανικοί στόχοι για περαιτέρω συστηματική μελέτη οι νέοι εξωπλανήτες» Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας συστήματος μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες των αστρονόμων επικεντρώνονται στο να προσδιορίσουν εξωπλανήτες πάνω στους οποίους θα μπορούσε να ευδοκιμήσει κάποια μορφή ζωής. Ως πρότυπο για τις συνθήκες που πρέπει να επικρατούν, ώστε να χαρακτηριστεί ο πλανήτης φιλόξενος για το φαινόμενο της ζωής, λαμβάνεται το μόνο μέχρι σήμερα γνωστό παράδειγμα, δηλαδή η ίδια η Γη. Υπό αυτήν την έννοια, η πρόσφατη ανακάλυψη επτά πλανητών γύρω από τον ερυθρό νάνο "Trappist-1" είναι ιδιαίτερα σημαντική. Οι εξωπλανήτες αυτοί είναι βραχώδεις με πυκνότητες 60-120% της πυκνότητας της Γης και παρόλο που βρίσκονται σε πολύ κοντινές αποστάσεις από τον κεντρικό αστέρα, μπορούν να έχουν νερό σε υγρή μορφή, δεδομένου ότι ο αστέρας τους είναι πολύ ψυχρότερος του Ήλιου. Εν συντομία, μπορούμε να πούμε ότι είναι ιδανικοί στόχοι για να μελετηθούν συστηματικά με τα μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, για να διαπιστωθεί ότι όντως πρόκειται για κόσμους παρόμοιους με τον δικό μας. Ήδη έχουν διαπιστωθεί διαφορές, που κάνουν αρκετούς επιστήμονες σκεπτικούς. Οι πλανήτες πρέπει να δέχονται μεγάλες παλιρροϊκές δυνάμεις από τον κοντινό αστέρα, με αποτέλεσμα η περιφορά τους γύρω από τον Trappist-1 και η περιστροφή γύρω από τον άξονά τους να έχουν την ίδια περίπου περίοδο. Έτσι θα έχουν στραμμένη πάντα την ίδια πλευρά προς τον αστέρα, ενώ η άλλη θα παραμένει πάντοτε σκοτεινή. Αν κάποιοι από αυτούς έχουν ατμόσφαιρα, όπως εικάζεται, θα έχουμε ακραίες θερμοκρασιακές διαφορές και έντονους ανέμους. Αυτό δεν αποκλείει την ύπαρξη ζωής, αλλά δημιουργεί σίγουρα μη γήινες συνθήκες. Ένα επιπλέον ερώτημα είναι πόσο ευσταθές μπορεί να είναι ένα τέτοιο σύστημα, στο οποίο οι πλανήτες βρίσκονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, ασκώντας σημαντικές έλξεις μεταξύ τους. Υπολογισμοί που ήδη έγιναν, δείχνουν ότι θα είναι ασταθές και υπάρχει σημαντική πιθανότητα να έχει διαλυθεί σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια από σήμερα. Κλεομένης Τσιγάνης Επίκουρος καθηγητής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Το πλέον συναρπαστικό εξωηλιακό σύστημα πλανητών που έχει ανακαλυφθεί» Το σύστημα Trappist-1 είναι ίσως το πλέον συναρπαστικό εξωηλιακό σύστημα πλανητών που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Η εύρεση πλανητών παρόμοιων με τη Γη εντός της "εύκρατης" (ή "κατοικήσιμης") ζώνης ενός αστέρα ήταν για πολλά χρόνια το "'Αγιο Δισκοπότηρο" της πλανητικής επιστήμης. Όμως, το Trappist-1 είναι το πρώτο σύστημα επτά "γήινων" πλανητών, με τουλάχιστον τρεις στην "εύκρατη ζώνη" του αστέρα. Επιπλέον, η σχετικά μικρή απόστασή του από εμάς και η αμυδρότητα του κεντρικού αστέρα-νάνου θα επιτρέψουν πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις, με σκοπό την ανάλυση της ατμοσφαιρικής σύστασής τους. Η συγκριτική μελέτη επτά παρόμοιων πλανητών που κινούνται γύρω από τον ίδιο αστέρα, είναι ίσως το καλύτερο "πείραμα" που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Η "εύκρατη" ζώνη ενός αστέρα είναι η δακτυλιοειδής περιοχή γύρω του, στην οποία το νερό -αν υπάρχει- θα μπορούσε να βρίσκεται σε υγρή μορφή πάνω στην στερεή επιφάνεια του πλανήτη (αν έχει τέτοια), εφόσον και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι κατάλληλες. Εννοείται ότι η ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή θεωρείται ως η κατεξοχήν προϋπόθεση ύπαρξης οποιασδήποτε μορφής ζωής, με βάση τη γήινη εμπειρία. Οι τελευταίες παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν την ομοιότητα των εν λόγω πλανητών με τη Γη σε μάζα και διάμετρο. Παραταύτα, η σύσταση της ατμόσφαιράς τους και η παρουσία νερού μένουν να επιβεβαιωθούν. Αν κάποιος παρατηρούσε το δικό μας ηλιακό σύστημα από το Trappist-1, θα έβλεπε δύο πολύ όμοιους πλανήτες: τη Γη και την Αφροδίτη. Θα χρειαζόταν πολύ πιο λεπτομερείς παρατηρήσεις για να καταλάβει ότι η Αφροδίτη δεν έχει νερό ούτε κατάλληλη ατμοσφαιρική σύσταση (γι' αυτό και η θερμοκρασία της είναι πολύ μεγάλη) για να φιλοξενεί ζωή. Από δυναμική άποψη, το σύστημα Trappist-1 φαίνεται ότι επιβεβαιώνει πρόσφατες θεωρητικές εκτιμήσεις για μια φυσική ροπή προς το σχηματισμό πολυμελών πλανητικών συστημάτων σε "συντονισμένες" τροχιές, κοντά στο μητρικό άστρο. Οι περίοδοι περιφοράς των πλανητών του έχουν λόγο πολύ κοντά σε κάποιο απλό κλάσμα (5:3, 4:3, 3:2 κλπ.), κάτι που δεν ισχύει όμως στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Από την άλλη, γνωρίζουμε ότι η κοντινή απόσταση των πλανητών από τον αστέρα συνεπάγεται ότι πιθανότατα όλοι τους στρέφουν πάντοτε το ίδιο πρόσωπο προς αυτόν, όπως ακριβώς η Σελήνη στρέφει πάντοτε το ίδιο πρόσωπο προς τη Γη, λόγω ισχυρών παλιρροιογόνων δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι το ένα ημισφαίριο του πλανήτη έχει πάντοτε μέρα, ενώ το άλλο πάντοτε νύχτα! Επιπλέον, συνεπάγεται την ύπαρξη ισχυρότατων, αλληγών ανέμων, λόγω της μεγάλης διαφοράς θερμοκρασίας μεταξύ των δύο ημισφαιρίων. Τέλος, το γεγονός ότι ο αστέρας Trappist-1 δεν μοιάζει με τον Ήλιο, αλλά είναι ερυθρός νάνος, συνεπάγεται πολύ ισχυρότερα επίπεδα "σκληρής" ακτινοβολίας (ακτίνες "Χ"). Με αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη δημιουργία και τη διατήρηση βιόσφαιρας, παρόμοιας με τη γήινη. Επομένως, κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από την ανακάλυψη του Trappist-1 - πέρα από τη δυνατότητα συγκριτικής ανάλυσης των ατμοσφαιρών τους - αλλά και από άλλες, πρόσφατες, ανακαλύψεις "γήινων" πλανητών, είναι ότι τέτοιοι πλανήτες δεν είναι και τόσο ασυνήθιστοι όσο πιστεύαμε πριν από μερικά χρόνια, όταν η τεχνολογία απλά δεν μας επέτρεπε να τους εντοπίσουμε. Έτσι, οι πιθανότητες να βρεθούν σύντομα και άλλοι γήινοι πλανήτες, σε πιο φιλικά περιβάλλοντα, διαφαίνονται πια πολύ πιο ευνοϊκές. Αλέξης Δεληβοριάς Αστρονόμος Ευγενιδείου Πλανηταρίου «Μέσα στα επόμενα 20-30 χρόνια είναι πιθανό να ανακαλύψουμε μικροβιακές μορφές ζωής σε εξωπλανήτες» Για πρώτη φορά στην 20ετή αναζήτηση εξωπλανητών, εντοπίζονται σε ένα μόνο πλανητικό σύστημα επτά πλανήτες παραπλήσιοι σε μέγεθος με τη Γη, τουλάχιστον τρεις εκ των οποίων βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου τους. Η ανακάλυψη αυτή, σε τόσο μικρή απόσταση από την Γη, προσφέρει ένα μοναδικό «εργαστήριο» για την αναζήτηση μορφών ζωής εκτός του Ηλιακού συστήματος. Επιπλέον, υποδηλώνει ότι θα πρέπει ίσως να αναθεωρήσουμε προς τα πάνω τις εκτιμήσεις μας για τον συνολικό αριθμό των εξωπλανητών με βραχώδη σύσταση, που βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου τους, γεγονός που αυξάνει και την πιθανότητα να έχουν εμφανιστεί μορφές ζωής και αλλού στον Γαλαξία μας. Με την υπάρχουσα τεχνολογία, ωστόσο, μπορούμε να αποφανθούμε μόνο για το εάν ένας εξωπλανήτης διαθέτει συνθήκες που είναι ευνοϊκές για την ζωή και όχι για το εάν όντως φιλοξενεί ζωή. Γνωρίζουμε, όμως, ότι οι έμβιοι οργανισμοί μεταβάλλουν την χημεία της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, ακριβώς όπως συμβαίνει και στη Γη. Κατά συνέπεια, μπορούμε να διερευνήσουμε την πιθανότητα ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες, αναζητώντας στην ατμόσφαιρά τους «βιοϋπογραφές», δηλαδή χημικές ενώσεις, όπως το οξυγόνο, οι οποίες θα είχαν μικρή πιθανότητα να οφείλονται σε μη βιολογικές διεργασίες. Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που θα εκτοξευθεί το 2018, έχει την ικανότητα να ανιχνεύσει αυτές τις ενώσεις, αλλά και να προσδιορίσει τις ατμοσφαιρικές συνθήκες αυτών των πλανητών, που επίσης παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της ζωής. Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι η ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, δεν ισοδυναμεί με την ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που όντως φιλοξενεί ζωή. Με αυτά τα δεδομένα, θεωρώ πιθανό ότι θα ανακαλύψουμε τις αποδείξεις για την ύπαρξη μικροβιακών μορφών ζωής σε αυτούς ή και σε άλλους εξωπλανήτες μέσα στα επόμενα 20-30 χρόνια το πολύ. http://www.pronews.gr/portal/20170224/genika/epistimes/27120/ti-lene-gia-tin-spoydaia-anakalypsi-ton-epta-giinon-exaplaniton-epta

Εκτόξευση του "Soyuz-U" με το THC «Progress MS-05» Σήμερα 22 Φεβρουαριου το όχημα μεταφοράς φορτίου (THC), η νέα σειρά "Progress MS-05" ξεκίνησε με επιτυχία με το όχημα εκτόξευσης (LV) "Soyuz-U» σε χαμηλή γήινη τροχιά για να αποσταλεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ( ISS). Αυτή η δρομολόγηση ήταν η τελευταία για την πιο μαζική και μία από τις πιο αξιόπιστες τροποποιήσεις στην οικογένεια του θρυλικού «Soyuz». Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από την αποβάθρα αριθμός 1 ( "Start Γκαγκάριν") κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στις 22 του Φεβρουαρίου, 2017 στις 8:58:33 ώρα Μόσχας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της τηλεμετρίας, ο διαχωρισμός του διαστημικού σκάφους από το τρίτο στάδιο του πυραύλου εγινε στον εκτιμώμενο χρόνο. Σταθερή η αποκάλυψη των κεραίων και ηλιακων συλλέκτων. Η Αυτόματη σύνδεση του φορτηγου με το χώρο υποδοχής (CO 1), "Pierce" ISS έχει προγραμματιστεί στις 24 του Φεβρουαρίου, 2017 στις 11:36 ± 3 min ώρα Μόσχας. Την επίβλεψη της διαδικασίας του ελλιμενισμού με το διαστημικό σταθμό εχουν οι Ρώσοι κοσμοναύτες Σεργκέι Ryzhikov και Oleg Novitsky. Το THC "Πρόοδος MS-05" φέρει στον ISS 1326 kg ξηρού φορτίου, 600 κιλά καυσίμου στο σύστημα δεξαμενων ανεφοδιασμού 420 kg δεξαμενών νερού στο σύστημα "Άνοιξη", καθώς και 52 kg στα συμπιεσμένα σε φιάλες οξυγόνου. Το βάρος του πλοίου κατά τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 7279 kg. Επί του σκάφους υπαρχουν διαφόρα μέσα υποστήριξης της ζωής για τη μονάδα υπηρεσίας "Zvezda", συμπεριλαμβανομένων των φίλτρων για τον εξοπλισμό ανάλυσης φυσικού αερίου και το σύστημα παροχής νερού, μια συσκευή για την απομάκρυνση των επιβλαβών προσμίξεων, ηλεκτρικό θερμοσίφωνο, νεροχύτες και άλλα συναφή προϊόντα. Για το πλήρωμα του σταθμού τα δέματα, δοχεία με διανομή τροφίμων και το σύνολο των φρέσκων προϊόντων. Μεταξύ των μέσων της υγιεινής και υγιεινής προμήθειες - ιστούς, πετσέτες, σεντόνια, φόρμες. Υπάρχουν ιατρικές styling για να αντικαταστήσει τα φάρμακα που λήγουν. Στην ιατρική κιτ - προληπτική και αντι-φλεγμονώδεις παράγοντες, πρόληψη των ανεπιθύμητων ενεργειών της έλλειψης βαρύτητας, όπως επίσης και άλλα φάρμακα και συμπληρώματα διατροφής. Από την ISS θα παραδοθεί επί του σκάφους το κιτ τεκμηρίωσης, μπαταρίες και μέσα αποθήκευσης για βίντεο και φωτογραφικού εξοπλισμού, φορητή συσκευή αναπαραγωγής, αναλώσιμα στα μέσα για την επιστημονική έρευνα και πειράματα (βιολογική, βιοϊατρική έρευνα και τα πειράματα της βιοτεχνολογίας για το διάστημα), τη συντήρηση και τα εργαλεία επισκευής εν πλω συστήματα, καθώς και τον εξοπλισμό ατομικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένων της διαστημικής στολής "Orlan-ISS." μια νέα γενιά διαστημικής στολής "Orlan-ISS» που παράγεται από τον πυρηνικο σταθμο "Zvezda" για εκτος οχήματος δραστηριότητα των κοσμοναυτών και είναι εξοπλισμένα με αυτόματο σύστημα ελέγχου της θερμοκρασίας. Καουτσούκ συγκράτηση σε αυτό αντικαθίστανται από πολυουρεθάνη, η οποία αύξησε τη διάρκεια ζωής τους κατά το ήμισυ. Τώρα, οι ρωσικες στολές μπορούν να κανουν περισσότερο από 15 διαστημικούς περιπάτους, και σε μια διαστημική στολή "Orlan-ISS» - άλλαξε επίσης "εγκεφάλους" κοστούμι - τον υπολογιστή και το πρόγραμμα εργασιών της. δοκιμές υπολογιστή διαστημική στολή για 50 παραμέτρους και εμφανίζει τους στην οθόνη LCD. Επί του σκάφους TGK "Πρόοδος MS-05" είναι επίσης 159 κιλά αμερικανικου εξοπλισμου, την υποστήριξη εργαλείων για την αποστολή του πληρώματος. Το πλοιο Μεταφοράς φορτίου «Πρόοδος MS" προορίζεται για παράδοση "στεγνου" φορτίου, προωθητικων, τα αποθέματα νερού και φυσικού αερίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, εκτελεί επισης δυναμικές ενέργειες ως μέρος του σταθμού, χρησιμοποιώντας τους κινητήρες του, καθώς και για την εκκένωση του ISS. http://www.energia.ru/ru/iss/iss50/progress_ms-05/photo_02-22.html Η Βρετανία δρομολογεί το πρώτο διαστημικό κέντρο της. Η πρώτη εκτόξευση δορυφόρου από βρετανικό έδαφος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέχρι το 2020 με το νομοθετικό πλαίσιο που ετοιμάζει το Λονδίνο. Το σχέδιο νόμου για τη βιομηχανία διαστημικών εκτοξεύσεων, αναφέρει το Reuters, αναμένεται να παρουσιαστεί εντός του έτους. Καθορίζει κανόνες για τη δημιουργία κέντρων εκτοξεύσεων καθώς και για οριζόντιες πτήσεις στο όριο του Διαστήματος. «Δεν έχουμε εκτοξεύσει ποτέ διαστημική πτήση από αυτήν τη χώρα. Φιλοδοξία μας είναι να επιτρέψουμε ασφαλή και ανταγωνιστική πρόσβαση στο Διάστημα από το Ηνωμένο Βασίλειο, έτσι ώστε να παραμείνουμε στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας, εμπορικής διαστημικής εποχής» δήλωσε ο βρετανός υπουργός Αεροπορίας Ταρίκ Αχμάντ. Οι δορυφόροι της Βρετανίας και των βρετανικών επιχειρήσεων εκτοξεύονται σήμερα από άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Ιαπωνία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500130504

Εξαγωγή υλικών από το χώμα του Άρη για κατασκευή κατοικιών μέσω 3D printing. Ένας ερευνητής του University of Central Florida συνεργάζεται με τη NASA για την ανάπτυξη μιας μεθόδου εξαγωγής μετάλλων από το έδαφος του Άρη- μετάλλων που θα μπορούν να χρησιμοποιούνται σε έναν 3D εκτυπωτή για την παραγωγή τμημάτων για κτήρια διαμονής ανθρώπων, καθώς και για διαστημόπλοια, εργαλεία και ηλεκτρονικές συσκευές. «Στην ουσία πρόκειται για χρήση τεχνικών additive manufacturing για τη δημιουργία δομικών κομματιών. Το UCF συνεργάζεται με τη NASA για να γίνει κατανοητή η επιστήμη που βρίσκεται από πίσω» λέει ο καθηγητής Σουντίπτα Σίαλ. Η NASA και ο Σίαλ θα πραγματοποιήσουν έρευνες πάνω σε μια διαδικασία που ονομάζεται ηλεκτρόλυση τηγμένου ρεγολίθου- μια τεχνική παρόμοια με τον τρόπο που γίνεται η επεξεργασία των ορυκτών μετάλλων στη Γη. Οι αστροναύτες θα είναι σε θέση να τροφοδοτούν αρειανό χώμα σε έναν ειδικό θάλαμο. Ακολουθεί θέρμανση στους 1.600 βαθμούς Κελσίου, και μέσω της διαδικασίας ηλεκτρόλυσης θα παράγονται οξυγόνο και τηγμένα μέταλλα- και στις δύο περιπτώσεις υλικά απαραίτητα για την επιτυχία της μελλοντικής εξερεύνησης του διαστήματος. Επίσης, οι γνώσεις του Σίαλ θα συμβάλουν στο να καθοριστεί η μορφή στην οποία θα πρέπει να είναι αυτά τα μέταλλα, έτσι ώστε να είναι πιο κατάλληλα για διαθέσιμους στο εμπόριο 3D εκτυπωτές. Η NASA ήδη εργάζεται πάνω στον στόχο της αποστολής ανθρώπων στον Άρη μέσα στη δεκαετία του 2030, αναπτύσσοντας σχέδια για συστήματα υποστήριξης ζωής και άλλες τεχνολογίες. http://www.naftemporiki.gr/story/1207402/eksagogi-ulikon-apo-to-xoma-tou-ari-gia-kataskeui-katoikion-meso-3d-printing

ESA EURONEWS:ΤΑ «ΠΑΓΩΜΕΝΑ» ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ. Αυτόν τον μήνα η εκπομπή το Space σας μεταφέρει στα απώτερα όρια του ηλιακού μας συστήματος, στον Πλούτωνα. Αποδεικνύεται πολύ πιο εξωτικός από ότι θα περίμενε κανείς, με πολλά είδη ανεξήγητων φαινομένων στην επιφάνειά του. Η εκπομπή Space συνάντησε μερικούς από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες της Ευρώπης στον πάγο για να μάθει περισσότερα για τα μυστικά του. Ο Πλούτωνας αποτελούσε μυστήριο για την ανθρωπότητα από τότε που ανακαλύφθηκε, το 1930. Αρχικά είχε χαρακτηριστεί ως πλανήτης. Το 2006 αναθεωρήθηκε η άποψη αυτή και ονομάστηκε πλανήτης- νάνος του ηλιακού μας συστήματος. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερο εξάπτεται η φαντασία των επιστημόνων, όπως του Έλιοτ Σέφτον Νας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Ο ίδιος εξηγεί στην κάμερα, ζωγραφίζοντας σε μια παραλία: «Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να καταλάβετε για τον Πλούτωνα είναι η πραγματική κλίμακά του, σε σχέση με το υπόλοιπο του ηλιακού συστήματος. Έχουμε έρθει στην παραλία, προκειμένου να αναπαραστήσουμε αυτό το μέγεθος και την απόσταση. Αν λοιπόν ήθελα να σχεδιάσω τον ήλιο ως έναν κύκλο 30 εκατοστών, τότε θα πρέπει να περπατήσετε περίπου 35 βήματα προκειμένου να σχεδιάσετε την Γη με βάση αυτήν την κλίμακα. Συνεπώς ο ήλιος είναι στα 30 εκατοστά, κάτι που σημαίνει ότι η Γη πρέπει να είναι περίπου τρία χιλιοστά. Αν θα έπρεπε να σχεδιάσουμε τον Πλούτωνα με βάση αυτήν την κλίμακα, θα έπρεπε να είναι 0,3 χιλιοστά και θα έπρεπε να είναι περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από την παραλία. Τώρα προφανώς δεν μπορώ να σχεδιάσω κάτι που είναι 0,3 χιλιοστά, συνεπώς πρέπει να σχεδιάσω τον Πλούτωνα λίγο μεγαλύτερο. Αν αυτός είναι ο Πλούτωνας, τότε ο μεγαλύτερος δορυφόρος του είναι ο Χάροντας, που έχει το μισό του μέγεθος. Ωστόσο ο Πλούτωνας έχει άλλους τέσσερις δορυφόρους, την Στύγα, τη Νύχτα, τον Κέρβερο και την Ύδρα. Κατά συνέπεια, υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν γύρω από το σύστημα του Πλούτωνα. Δεν είναι μόνο ένας κρύος νεκρός παγωμένος βράχος». Η ανθρωπότητα είχε την πρώτη της στενή επαφή με τον Πλούτωνα το 2015, όταν το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA πέταξε κοντά από το νανο-πλανήτη και τους δορυφόρους του. Αυτά που είδε δεν είχαν καμία σχέση με οτιδήποτε είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν. Οι επιστήμονες που εργάστηκα στο New Horizons, όπως οι Μπερνάρ Σμιτ και Τανγκί Μπερτράντ ήταν μαγεμένοι. Έβλεπαν έναν μακρινό κόσμο που δεν έμοιαζε με τους βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης, ούτε με γίγαντες αερίου όπως ο Δίας και ο Κρόνος. Ο Πλούτωνας είναι διαφορετικός. «Όταν το New Horizons έφτασε στον Πλούτωνα, απορήσαμε με την τοπογραφία. Γιατί; Επειδή έχουμε όρη που φτάνουν σε ύψος τεσσάρων χιλιομέτρων, και έχουμε και αυτήν την τεράστια λεκάνη που είναι τρία χιλιόμετρα κάτω από το μέσο ύψος της επιφάνειας. Αυτές είναι τεράστιες τοπογραφικές διαφορές για ένα μικρό σώμα όπως ο Πλούτωνας», λέει ο Τανγκί Μπερτράντ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πιερ και Μαρί Κιουρί. Τα 6 GB (gigabytes) των εικόνων και των επιστημονικών μετρήσεων που εστάλησαν από το New Horizons ενισχύουν τις γνώσεις μας για τον Πλούτωνα. Ερευνώντας σε βάθος αυτά τα δεδομένα, η συγκεκριμένη ομάδα ανακαλύπτει έναν κόσμο που κυριαρχείται από πάγο. Οι Μπερνάρ και Τανγκί πήγαν την κάμερα του euronews σε μια παγωμένη λίμνη κοντά στην Γκρενόμπλ και καθάρισαν το χιόνι για να μας βοηθήσουν να συγκρίνουμε αυτό που βλέπουμε εδώ, στη Γη, με ό,τι έχει ανακαλυφθεί στην Πλούτωνα. Ο Μπερνάρ Σμιτ, διευθυντής ερευνών στο CNRS λέει: «Το παγωμένο νερό εδώ είναι κοντά στους μηδέν βαθμούς, όπως και σε όλους τους παγετώνες στις Άλπεις. Έτσι είναι σχετικά μαλακό, ρέει, και σχηματίζει παγετώνες. Αλλά στον Πλούτωνα αυτό το παγωμένο νερό είναι στους μείον 230 βαθμούς Κελσίου, και είναι τόσο σκληρό όσο οι βράχοι. Έτσι, στον Πλούτωνα είναι το νερό που σχηματίζει τις οροσειρές». Συνεπώς, τα βουνά στον Πλούτωνα έχουν παγωμένο νερό, με μικρά τμήματα από παγωμένο μεθάνιο, ενώ ο παγετώνας στην επιφάνειά του σε ένα τεράστιο σχήμα καρδιάς είναι κατασκευασμένος από άζωτο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Πλούτωνας έχει επίσης πολύ ισχυρούς εποχιακούς κύκλους, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει μερικά από τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στην επιφάνειά του. Ο Τανγκί Μπερτράντ αναφέρει: «Ο ισημερινός είναι ένα αίνιγμα. Δεν υπάρχουν ασταθείς πάγοι, είναι ακριβώς η βάση του παγωμένου ύδατος που καλύπτεται σε ένα είδος αιθάλης, αυτό το μαύρο υλικό που έχει παραχθεί από την φωτόλυση του πάγου από τις υπέρυθρες ακτίνες. Έτσι, υπάρχει μια τεράστια αντίθεση ανάμεσα στις σκοτεινές ζώνες του ισημερινού και τις φωτεινότερες περιοχές στο βορρά, και αυτός ο γιγάντιος παγετώνας του παγωμένου αζώτου έχει το μέγεθος της Γαλλίας». Αυτός ο παγετώνας, γνωστός ως Sputnik Planitia, εκτιμάται ότι είναι κάτω του ενός εκατομμυρίου ετών, μια πολύ μικρή ηλικία με βάση τα πλανητικά στάνταρ. Κανείς όμως δεν έχει συμφωνήσει σε μια εξήγηση αναφορικά με το πως σχηματίστηκε και πως ανανεώθηκε. Κατανοώντας τον Πλούτωνα μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το ηλιακό σύστημα ως σύνολο, επομένως οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρέπει να πάμε εκεί ξανά. «Νομίζω ότι θα ήταν φανταστικό να στείλουμε ένα όχημα προσεδάφισης. Έτσι θα κατανοήσουμε πραγματικά τις δομές και την ορυκτολογία από πολύ κοντά. Επίσης, θα τον δούμε τον Πλούτωνα για μια πιο μακρά χρονική περίοδο, επειδή τον έχουμε δει μόνο σε μια στιγμή της τροχιάς του, αλλά οι εποχιακές αλλαγές μπορεί να είναι πολύ δυναμικές αν θα μπορούσαμε να τις παρακολουθήσουμε για έναν ολόκληρο χρόνο», λέει ο Έλιοτ Σέφτον Νας. Ο Τανγκί Μπερτράντ αναφέρει: «Είναι ένα παράξενο μέρος, και έτσι πρέπει πραγματικά να μπορείς να αναπαραστήσεις αυτόν τον κόσμο, να κάνεις πειράματα, να προσπαθείς να καταλάβεις πώς λειτουργεί. Βλέπετε, υπάρχει μεν ένα είδος κλίματος, υπάρχει μια ατμόσφαιρα στον Πλούτωνα, υπάρχουν πάγοι, αλλά δεν είναι καθόλου σαν τη Γη». Ο Μπερνάρ Σμιτ προσθέτει: «Κανείς δεν φαντάστηκε ότι θα βρίσκαμε ένα τόσο δυναμικό πλανήτη τόσο μακριά από τον Ήλιο. Έχουμε μείνει με πολλά περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα. Ωστόσο μια διαστημική αποστολή που δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντά είναι μια επιτυχημένη αποστολή». Μόλις πριν από μερικά χρόνια ο Πλούτωνας και οι δορυφόροι του δεν ήταν τίποτα περισσότερα από μερικά pixels στα τηλεσκόπιά μας, μυστηριώδεις κουκίδες στην ζώνη των αστεροειδών πέρα από τον Νεύτωνα. Τώρα γνωρίζουμε περισσότερα και είμαστε σε αναζήτηση να μάθουμε ακόμα περισσότερα... http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2017/02/ESA_Euronews_Icy_mysteries_of_Pluto http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_EURONEWS_TA_PAGOMENA_MYSTIKA_TOY_PLOYTONA

Σχηματισμός άστρων σε νήματα στο RCW106 Τα αστέρια ξεπροβάλλουν στη ζωή σε ολόκληρη την εικόνα αυτή, η οποία έχει παρθεί από το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA. Η εικόνα απεικονίζει το γιγαντιαίο μοριακό νέφος RCW106, ένα τεράστιο νέφος αερίου και σκόνης σχεδόν 12.000 έτη-φωτός μακριά στο νότιο αστερισμό της Norma, το Carpenter's Square. Η κοσμική σκόνη, ένα ασήμαντο αλλά κρίσιμο συστατικό στο διαστρικό υλικό που διαποτίζει Γαλαξία μας, λάμπει στα υπέρυθρα μήκη κύματος. Με τον εντοπισμό της λάμψης της σκόνης με τον αισθητήρα υπερύθρων στο Herschel, οι αστρονόμοι μπορούν να εξερευνήσουν αστρικά φυτώρια με μεγάλη λεπτομέρεια. Σε ολόκληρη την εικόνα είναι διασκορπισμένες πυκνές συγκεντρώσεις του διαστρικού μίγματος αερίου και σκόνης, όπου γεννιούνται τα αστέρια. Τα φωτεινότερα τμήματα, που απεικονίζονται με μια μπλε απόχρωση, θερμαίνονται από το ισχυρό φως που προέρχεται από νεογέννητα άστρα εντός του σχηματισμού, ενώ οι πιο κόκκινες περιοχές είναι πιο δροσερές. Τα λεπτά σχήματα που είναι ορατά σε όλη την εικόνα είναι το αποτέλεσμα της ακτινοβολίας και των ισχυρών ανέμων από τα νεότερα αστέρια που φαίνονται ως σκαλιστές φυσαλίδες και άλλες κοιλότητες στο περιβάλλον διαστρικό υλικό. Από τις διάφορες φωτεινές μπλε περιοχές, αυτή που βρίσκεται περισσότερο προς τα αριστερά της εικόνας είναι γνωστή ως G333.6-0.2 και είναι ένα από τα πιο φωτεινά τμήματα του υπέρυθρου ουρανού. Η φωτεινότητά της οφείλεται σε ένα αστρικό σύμπλεγμα, το οποίο περιλαμβάνει τουλάχιστον μια ντουζίνα νέα και πολύ φωτεινά αστέρια, τα οποία θερμαίνουν το αέριο και τη σκόνη γύρω τους. Μέσα στο κουβάρι του αερίου και της σκόνης ξεχωρίζουν κάποιες επιμήκεις και λεπτές δομές, ή νήματα, εντοπίζοντας τα πυκνότερα τμήματα αυτού του αστρικού σχηματισμού νέφους. Τα νέα αστέρια παίρνουν σάρκα και οστά σε μεγάλο βαθμό κατά μήκος αυτών των νημάτων, που είναι διάσπαρτα με πολλούς φωτεινούς, συμπαγείς πυρήνες. Το διαστημόπλοιο Herschel εκτοξεύτηκε το 2009 και βρισκόταν σε λειτουργία για σχεδόν τέσσερα χρόνια, παρατηρώντας τον ουρανό στην περιοχή του μήκους κύματος του μακρινού υπέρυθρου και των υποχιλιοστόμετρων (submillimeter). Σαρώνοντας τον Γαλαξία μας με τα υπέρυθρα μάτια του, το τηλεσκόπιο Herschel έχει αποκαλύψει έναν τεράστιο αριθμό νηματοειδών δομών, προβάλλοντας την καθολική παρουσία τους σε όλο το γαλαξία και το ρόλο τους ως προτιμώμενες θέσεις για την αστρική γέννηση. Αυτή η εικόνα τριών χρωμάτων συνδυάζει παρατηρήσεις του Herschel στα μήκη κύματος 70 μικρομέτρων (μπλε), 160 μικρομέτρων (πράσινο) και 250 μικρομέτρων (κόκκινο), και εκτείνεται σε πάνω από 1º κατά τη μεγάλη πλευρά. Ο Βοράς είναι πάνω και η Ανατολή προς τα αριστερά. Η εικόνα λήφθηκε στα πλαίσια του σημαντικού έργου Hi-GAL του Herschel, στο οποίο απεικονίζεται ολόκληρο το επίπεδο του Γαλαξία σε πέντε διαφορετικές υπέρυθρες ζώνες. Ένα πανοραμικό βίντεο που συγκεντρώνει όλες τις παρατηρήσεις του Hi-GAL δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2016. http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Herschel/Herschel_s_Galactic_panorama http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2017/02/Schematismhos_hastron_se_nhemata_sto_RCW106

Ανακαλύφθηκε το φωτεινότερο και πιο μακρινό άστρο νετρονίων στο σύμπαν. Το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) εντόπισε έναν περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων -γνωστό και ως «πάλσαρ»- που είναι χίλιες φορές πιο φωτεινός από ό,τι έως τώρα θεωρείτο δυνατό για τέτοιο άστρο. Το εν λόγω άστρο πάλσαρ είναι επίσης το πιο μακρινό του είδους του, που έχει μέχρι σήμερα εντοπισθεί στο σύμπαν, καθώς βρίσκεται σε ένα γαλαξία (NGC 5907) σε απόσταση περίπου 50 εκατομμυρίων ετών φωτός. Οι πάλσαρ είναι απομεινάρια κάποτε γιγάντιων άστρων, που καταστράφηκαν με μια έκρηξη τύπου «σούπερ-νόβα» και μετατράπηκαν σε πολύ μικρά, αλλά πολύ πυκνά άστρα νετρονίων. Διαθέτουν ισχυρά μαγνητικά πεδία, περιστρέφονται ταχύτατα σαν σβούρες και, σαν φάροι, εκπέμπουν στο σύμπαν δύο συμμετρικές ακτίνες ισχυρής ακτινοβολίας. Οι ακτίνες Χ από το εν λόγω πάλσαρ, που ανιχνεύθηκαν από το XMM-Newton, είναι δέκα φορές ισχυρότερες από τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Σε ένα μόνο δευτερόλεπτο, το πάλσαρ εκπέμπει την ίδια ποσότητα ενέργειας που ο Ήλιος μας απελευθερώνει σε 3,5 χρόνια. Το σήμα του πάλσαρ εντοπίσθηκε επίσης στο αρχείο παρατηρήσεων του τηλεσκοπίου NuSTAR της NASA. Οι διαχρονικές παρατηρήσεις αποκαλύπτουν ότι ο ρυθμός περιστροφής του άστρου έχει αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου και έχει γίνει πιο γρήγορος. Το άστρο κάνει πλέον μια πλήρη περιστροφή σε 1,13 δευτερόλεπτα έναντι 1,43 δευτερολέπτων το 2003. Οι ερευνητές από την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και την Ολλανδία, με επικεφαλής τον Τζιαν-Λούκα Ίσραελ του Αστρονομικού Παρατηρηρίου της Ρώμης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». http://physicsgg.me/2017/02/21/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%bc/

Nέα συνωμοσιολογία; - Το Voyager 2 άρχισε να στέλνει «εξωγήινα» μηνύματα. Οι «εξωγήινοι» έχουν υπό ομηρία το διαστημικό όχημα της NASA και έστειλαν ένα περίεργο μήνυμα πίσω στη Γη, υποστηρίζουν οι ειδικοί. Το διαστημόπλοιο «Voyager 2», άφησε τη Γη το 1977 και είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που έχει περάσει τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, έστειλε παράξενα μηνύματα σε μια άγνωστη γλώσσα 33 χρόνια μετά. Οι θεωρητικοί συνωμοσίας έχουν κάνει πολλά σχόλια, δήλωσαν ότι έχουν γίνει από έναν επιστήμονα της NASA, σε μια σειρά από βίντεο που κάνουν το γύρο, σε απευθείας σύνδεση. Το Voyager 2 ήταν περίπου 15 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά από τη Γη, όταν το μήνυμα στάλθηκε πίσω. Σύμφωνα με την Φυσική Αστρονομία, της NASA,ο εμπειρογνώμονας Kevin Baines, δήλωσε: «Σε μια απόσταση περίπου 15 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, το Voyager 2 ξαφνικά άρχισε να στέλνει τα δεδομένα σε μια γλώσσα την οποία δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε. «Κάτι ή κάποιος έχει αλλάξει το σύστημα επικοινωνίας στο διαστημόπλοιο Voyager 2.» The President of the World Chess Federation claims he was abducted and believes that chess was invented by aliens.Το Voyager 2 έχει επίσης επισκεφτεί τον Δία και τον Κρόνο.Ο κ Baines φέρεται να είπε μετέπειτα, ότι η ανάλυση έδειξε ένα συστατικό σε ένα δυαδικό σύστημα με κωδικό που άλλαξε σε 0-1. Και πρόσθεσε: «Η εκτίμηση των άλλων συστημάτων,στην ομάδα του Voyager δεν μπορούσε να βρει κανένα ελάττωμα. Μόνο ένα σύστημα άλλαξε. » Προβλήθηκε το επιχείρημα ότι μια τέτοια συγκεκριμένη αλλαγή στο σύστημα του υπολογιστή σημαίνει ότι το Voyager 2 είχε παραποιηθεί. Η NASA διερευνά σύμφωνα με πληροφορίες το ενδεχόμενο ότι κάποιος είχε χακάρει το διαστημικό σκάφος από τη Γη. https://www.youtube.com/watch?v=HSTQAJlOvBE http://www.pronews.gr/portal/20170222/genika/diastima/49/nea-synomosiologia-voyager-2-arhise-na-stelnei-exogiina-minymata-vinteo

Συνέντευξη τύπου της ΝΑSΑ για τις νέες ανακαλύψεις … Η συνέντευξη θα μεταδοθεί απευθείας από την ιστοσελίδα της NASA και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ΕΔΩ: Μετά την συνέντευξη, το κοινό θα μπορεί να διατυπώνει ερωτήσεις μέσω του Twitter, χρησιμοhashtag #askNASA. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου στις 13:00 ώρα Αμερικής (περί τις 8 το βράδυ ώρα Ελλάδος).

Οι ομάδες του Sentinel-2 προετοιμάζονται για το διάστημα. Πηγαίνοντας στο διάστημα δεν είναι ποτέ ρουτίνα, και οι ελεγκτές της αποστολής Sentinel-2 δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, καθώς προετοιμάζονται για τις κρίσιμες ημέρες που θα ακολουθήσουν μετά την απογείωση της αποστολής τον επόμενο μήνα. Η αποστολή Sentinel-2 της ESA, η οποία ξεκίνησε το 2015, χρησιμοποιεί τον πρώτο από τους δύο, σχεδόν πανομοιότυπους, δορυφόρους «χρωματικής απεικόνισης» για την παροχή προηγμένης πληροφορίας που είναι κεντρικής σημασίας για το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus. Αυτή τη στιγμή, το σκάφος Sentinel-2Α πρόκειται να ενωθεί με το δίδυμό του, Sentinel-2Β, μια διαδικασία που θα ολοκληρώσει το δορυφορικό ζεύγος, το οποίο θα καλύπτει κάθε πέντε ημέρες όλες τις εδαφικές επιφάνειες της Γης, τα μεγάλα νησιά, καθώς και τα εσωτερικά και παράκτια ύδατα. Ο Sentinel-2Β θα τεθεί σε τροχιά από έναν πύραυλο Vega της Ευρωπαϊκής εταιρείας Spaceport στην Κουρού της Γαλλικής Γουϊάνας στις 1:49 GMT (2:49 CET) στις 7 Μαρτίου, και οι ομάδες στο κέντρο ελέγχου της αποστολής της ESA στο Darmstadt της Γερμανίας θα παρακολουθούν από κοντά τις διαδικασίες. Αυτός θα είναι ο πέμπτος δορυφόρος Sentinel που πηγαίνει στο διάστημα υπό τον έλεγχο της ESA. “Περίπου μία ώρα μετά από την εκτόξευση θα λάβουμε τα πρώτα σήματα του δορυφόρου, τη στιγμή κατά την οποία χωρίζει από το άνω μέρος του πυραύλου. Στη συνέχεια θα ξεδιπλώσει τα ηλιακά του πάνελ και θα προσανατολισθεί στο διάστημα”, λέει ο Franco Marchese, διευθυντής επιχειρήσεων του Sentinel-2Α. “Για εμάς, αυτό σηματοδοτεί την έναρξη της κρίσιμης φάσης της αρχικής τροχιάς, όταν δουλεύουμε όλο το εικοσιτετράωρο για τη δημιουργία μιας αμφίδρομης ζεύξης δεδομένων, και αρχίσουμε την ενεργοποίηση και την επαλήθευση των κρίσιμων συστημάτων”. “Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τα πρώτα βήματα προς την κανονική λειτουργία του, έχουμε εξασφαλίσει ο δορυφόρος να είναι σε άριστη κατάσταση και να έχει σταθερές ρυθμίσεις”. Οι τρεις πρώτες μέρες περιλαμβάνουν το ξεκλείδωμα του καλύμματος της κάμερας και τη διαμόρφωση του δορυφόρου με σκοπό να είναι έτοιμος να εκτελέσει ελιγμούς. Παρόλα αυτά, η αποστολή στο διάστημα δεν είναι ποτέ ρουτίνα, και ακόμη και με την εμπειρία των 19 μηνών που υπάρχει από τον πρώτο δορυφόρο, οι ομάδες στο Darmstadt έχουν διεξάγει πολύμηνη εκπαίδευση προσομοίωσης για να διασφαλίσουν ότι όλοι είναι έτοιμοι για την προγραμματισμένη διαδικασία εισόδου σε τροχιά, καθώς και να αντιμετωπίσουν τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. “Ενώ περιμένουμε τα πάντα να πάνε όπως έχουν προγραμματιστεί, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν”, λέει η Michelle Collins, διευθύντρια επιχειρήσεων του Sentinel-2Β. "Θα μπορούσε να υπάρξει μια αποτυχία σε κάποιο υλικό ή σε κάποιο σύστημα στο δορυφόρο ή στο έδαφος. Ένας από τους εδαφικούς σταθμούς παρακολούθησης ίσως απροσδόκητα βγει εκτός δικτύου, ή μπορεί ξαφνικά να γίνει απαραίτητη η αποφυγή κάποιου τμήματος από διαστημικά απόβλητα”. “Έτσι, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, και να συνεργαζόμαστε στενά ως ομάδα”. Τον Απρίλιο του 2014, o Sentinel-1A αναγκάστηκε να αποφύγει μερικά διαστημικά σκουπίδια, λίγες ώρες μετά την εκτόξευση. Κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης και τις πρώτες ημέρες σε τροχιά, οι μηχανικοί που εργάζονται απευθείας στον Sentinel-2 θα αυξηθούν από μια εκτεταμένη «ομάδα των ομάδων». Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει εμπειρογνώμονες από τον χώρο της δυναμικής πτήσεων, των επίγειων σταθμών, των συστημάτων λογισμικού και άλλους εξειδικευμένους τομείς που απαιτούνται στο κέντρο ελέγχου της αποστολής, καθώς και μια ομάδα υποστήριξης από εμπειρογνώμονες της βιομηχανίας που κατασκεύασαν το δορυφόρο και τους μηχανικούς της ESA που τον σχεδίασαν και τον προμήθευσαν. Κάθε μία από αυτές τις ομάδες έχει ένα σημαντικό ρόλο, βοηθώντας να εξασφαλιστεί ότι τα πράγματα πάνε ομαλά. “Με την εκτόξευση, θα έχουμε πραγματοποιήσει 16 συνεδρίες προσομοίωσης, με αποκορύφωμα μια πρόβα τζενεράλε της αντίστροφης μέτρησης της εκτόξευσης”, λέει ο διευθυντής πτήσης Pier Paolo Emanuelli. “Στην πρόβα τζενεράλε, θα συνδεθούμε με το δορυφόρο στην περιοχή εκτόξευσης και με τους σταθμούς εδάφους, και θα εκτελέσουμε τις δραστηριότητες αντίστροφης μέτρησης. Μόνο η ίδια η εκτόξευση γίνεται προσομοίωση - θα χρησιμοποιηθεί μάλιστα η πολύ πρωινή ώρα εκτόξευσης”. “Έχουμε εξασφαλίσει ότι οι προσομοιώσεις καλύπτουν, όχι μόνο την κανονική αλληλουχία των γεγονότων, αλλά και πώς θα αντιδράσουμε σε απρόσμενα γεγονότα. Οι ομάδες είναι σίγουρα έτοιμες για την εκτόξευση”. “Πολλές ομάδες στο κέντρο μας στο Darmstadt, στην ESA, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εταίροι μας στη βιομηχανία και στην Arianespace, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά για να διασφαλιστεί ότι ο Sentinel-2Β θα είναι έτοιμος”, λέει ο Rolf Densing, Διευθυντής Επιχειρήσεων της ESA. “Αυτός θα είναι ο πέμπτος δορυφόρο Sentinel που θα ανατεθεί για λειτουργία στην ESA στην κρίσιμη περίοδο μετα-εκτοξεύσεων και η τέταρτη που λειτουργήσουμε σε πτήση ρουτίνας. Είμαστε έτοιμοι και ανυπομονούμε σε μια εξαιρετική εκτόξευση”. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2015/06/Solar_array_deployment http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_omhades_toy_Sentinel-2_proetoimhazontai_gia_to_dihastema Τα φύκη που ήρθαν από το Διάστημα. Εστάλησαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και έμειναν εκεί έξω, εκτεθειμένα στις συνθήκες του Διαστήματος. Υστερα από ενάμιση χρόνο όχι μόνο είχαν επιζήσει, αλλά επέστρεψαν σώα και αβλαβή, και συνεχίζουν ξανά κανονικά τη ζωή τους στη Γη Πριν από περίπου δύο χρόνια φύκη από τον παγωμένο Αρκτικό κύκλο ξεκίνησαν μαζί με μερικούς ακόμη πρωτόγονους γήινους οργανισμούς για ένα παράξενο ταξίδι. Εστάλησαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και «κρεμάστηκαν» με ειδικά πάνελ σε ένα εξωτερικό τμήμα του, εκτεθειμένα στις συνθήκες που επικρατούν στο Διάστημα, έξω από την τροχιά της Γης. Οι διαστημικοί ταξιδιώτες επέστρεψαν πρόσφατα στη βάση τους σώοι και αβλαβείς και φαίνονται να χαίρουν άκρας υγείας, προς μεγάλη έκπληξη αλλά και χαρά των επιστημόνων που διοργάνωσαν την αποστολή. Οπως ανακοινώθηκε, τα φύκη όχι μόνο επέζησαν στο σκληρό διαστημικό περιβάλλον αλλά, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, φαίνονται να συνεχίζουν φυσιολογικά τη ζωή τους από τη στιγμή που βρέθηκαν ξανά στον πλανήτη μας. Κατόπιν αυτού η συζήτηση γύρω από τη θεωρία της πανσπερμίας, η οποία θέλει τη ζωή να έφθασε στη Γη από κάποια άλλη γωνιά του Σύμπαντος με «όχημα» κάποιον μετεωρίτη, έρχεται ξανά στο προσκήνιο, καθώς τα ευρήματα της προσθέτουν έναν ακόμη «πόντο». Πράσινα, πορτοκαλί και μπλε Τα «φύκη του ISS», όπως τείνουν πλέον να μείνουν γνωστά, είναι άκρως εξωτικά και για τα γήινα δεδομένα, καθώς πρόκειται για πανάρχαιους οργανισμούς οι οποίοι ζουν στο μόνιμα παγωμένο έδαφος των πολικών περιοχών. Το ένα είδος ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας από τον Τόμας Λάια του Ινστιτούτου Φραουνχόφερ Κυτταρικής Θεραπείας και Ανοσολογίας στο Πότσδαμ της Γερμανίας. Οπως εξηγεί ο βιολόγος στο «Βήμα», ανήκει στις σφαιροκύστεις και ακόμη δεν έχει καν περιγραφεί ταξινομικά: προς το παρόν τα φύκη αυτά είναι γνωστά με τον κωδικό CCCryo 101-99. Ωστόσο τα επέλεξε για το συγκεκριμένο πείραμα ακριβώς επειδή είναι προσαρμοσμένα να επιβιώνουν σε τόσο ακραίες συνθήκες. Στον δριμύ και ξηρό αρκτικό χειμώνα ή και κατά περιόδους το καλοκαίρι, όταν δεν υπάρχει νερό, τα CCCryo 101-99 «κατεβάζουν» τον μεταβολισμό τους, αφυδατώνονται και σκληραίνουν ενώ από πράσινα γίνονται πορτοκαλί, συνθέτοντας υψηλές ποσότητες καροτενοειδών για να προστατευθούν από την ακτινοβολία – θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι σαν να πέφτουν σε νάρκη. Οταν αρχίζουν οι βροχές, τα CCCryo 101-99 «ξυπνούν», ανεβάζουν τον μεταβολισμό τους στους φυσιολογικούς ρυθμούς και γίνονται πάλι πράσινα, αρχίζοντας ξανά να φωτοσυνθέτουν και να αναπτύσσονται. Μαζί με τα πράσινα αρκτικά φύκη ο κ. Λάια έστειλε στον ISS και ένα ακόμη αρχαιότερο είδος από την Ανταρκτική: ανήκει στα λεγόμενα «κυανοφύκη», αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα κυανοβακτήριο το οποίο αποτελεί έναν από τους πρώτους οργανισμούς που άρχισαν να παράγουν οξυγόνο στη Γη. Τα δείγματα και των δύο ειδών έφυγαν από τη Γη σε κατάσταση «νάρκης» και έμειναν έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για περίπου 16 μήνες, εκτεθειμένα σε θερμοκρασίες από -20 ως 47,6 βαθμούς Κελσίου, στο διαστημικό κενό και στην κοσμική και υπεριώδη ακτινοβολία «Ως προς το τελευταίο θα πρέπει να σας πω ότι παρείχαμε κάποια προστασία» επισημαίνει ο ειδικός. «Στο Διάστημα η υπεριώδης ακτινοβολία είναι υπερβολικά ισχυρή, όχι μόνο η UVA και η UVB, αλλά κυρίως η UVC, η οποία προκαλεί έντονα μεταλλάξεις αλλά στη Γη φθάνει σε πολύ μικρές ποσότητες γιατί μας προστατεύει το όζον της ατμόσφαιρας. Για τον λόγο αυτόν εφαρμόσαμε ένα φίλτρο και μειώσαμε την ακτινοβολία επειδή από πειράματα στο εργαστήριο γνωρίζαμε ότι χωρίς αυτό τα δείγματα δεν θα επιβίωναν. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι δέχθηκαν όλη την υπεριώδη ακτινοβολία που θα μπορούσαν να δεχθούν». Τροφή για την πανσπερμία Σημαίνει αυτό ότι αν δεν έχει προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία ένας οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει ταξιδεύοντας στο Διάστημα επάνω σε έναν μετεωρίτη; «Οι συγκεκριμένοι οργανισμοί όχι, δεν θα μπορούσαν» απαντά ο δρ Λάια. «Από την άλλη πλευρά, αν αναφέρεστε στη θεωρία της πανσπερμίας, αυτή θέτει το ερώτημα: Είναι πιθανό κάποιο βιομόριο, μια αρχική μορφή ζωής, να επιζήσει επάνω σε έναν μετεωρίτη; Αν φανταστείτε έναν μετεωρίτη με τις τόσες σχισμές και τα σκιασμένα σημεία, ένα οργανικό μόριο θα μπορούσε να κρυφτεί σε αυτές τις σχισμές και τότε θα ήταν προστατευμένο από την ακτινοβολία. Η UV A, B, και C είναι πολύ βλαβερή, αλλά μπορεί κάποιος να προστατευθεί αν καλυφθεί ή κρυφτεί από αυτήν». Και υπογραμμίζει: «Το πείραμά μας δεν αποδεικνύει ότι η θεωρία της πανσπερμίας είναι σωστή, προσφέρει όμως πληροφορίες που δεν είχαμε ως τώρα. Δείχνει ότι εν γένει οι οργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν στο διαστημικό κενό και στις θερμοκρασίες, καθώς και σε έναν βαθμό υπεριώδους ακτινοβολίας. Μόνο αυτά μπορούμε να πούμε. Αλλά αυτό είναι περισσότερα από όσα γνωρίζαμε ως τώρα». Και πράγματι, τα «κοιμισμένα» πράσινα και μπλε φύκη επιβίωσαν επί σχεδόν ενάμιση χρόνο, ώσπου να επανέλθουν στη Γη. «Επέζησαν όλα τα δείγματα, εκτός από ένα, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη για ποιον λόγο αυτό δεν έζησε» λέει ο κ. Λάια. Στο επόμενο στάδιο του πειράματος, το οποίο αποτελεί μέρος του ευρύτερου Biology and Mars Experiment (BIOMEX) με επικεφαλής τον Ζαν-Πιερ ντε Βέρα από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο (DLR), ερευνητές από το Πολυτεχνείο του Βερολίνου, το DLR και την κλινική Mayo στις ΗΠΑ θα αναλύσουν το DNA των φυκών του ISS για να διαπιστώσουν αν έχει υποστεί μεταλλάξεις. «Εγώ έκανα καλλιέργειες με τα δείγματα από τον ISS στο εργαστήριό μου» λέει ο κ. Λάια. «Τους έβαλα νερό και θρεπτικά συστατικά και παρήγαγαν μικρά πράσινα κύτταρα όπως είχα δει ότι κάνουν τα δείγματα ελέγχου που δεν βγήκαν ποτέ στο Διάστημα. Φαίνονται ακριβώς τα ίδια, πολλαπλασιάζονται κανονικά, επίσης συνθέτουν καροτενοειδή. Εκ πρώτης όψεως φαίνονται φυσιολογικά. Μπορεί όμως να ανακαλύψουμε κάποια μετάλλαξη, π.χ. σε κάποιο ένζυμο». Κύριος στόχος των μελετών αυτών, όπως τονίζει ο βιολόγος, είναι να εξαχθούν πληροφορίες σχετικά με τον ισχυρό μηχανισμό προστασίας από την υπεριώδη ακτινοβολία που φαίνεται να διαθέτουν τα αρκτικά φύκη. «Εχουν αυτή την άμυνα επειδή βρίσκονται σε κατάσταση νάρκης ή μήπως συνθέτουν κάποιες πρωτεΐνες; Δεν ξέρουμε ακόμη, όπως σας προανέφερα γνωρίζουμε ακόμη πολύ λίγα για αυτά τα φύκη, αν όμως συμβαίνει το δεύτερο θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη αποτελεσματικών αντηλιακών προϊόντων και καλλυντικών». http://physicsgg.me/2017/02/20/%cf%84%ce%b1-%cf%86%cf%8d%ce%ba%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ae%cf%81%ce%b8%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Διαστημικά ταξί από τον... εκτυπωτή. Διαστημικά ταξί για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) με εκτυπωμένα εξαρτήματα από τρισδιάστατο εκτυπωτή φαίνεται πως ετοιμάζει η Boeing. Ο αμερικανικός κολοσσός αεροναυπηγικής πριν από λίγες μέρες προχώρησε στη συνεργασία του με την εταιρεία Oxford Performance Materials, η οποία ανέλαβε την τρισδιάστατη εκτύπωση 600 εξαρτημάτων για τα πολυαναμενόμενα διαστημικά ταξί Starliner. Πρόκειται για την επταθέσια «κάψουλα» της NASA που έχει αναλάβει να κατασκευάσει η Boeing και θα μεταφέρει τους αστροναύτες από και προς τον ΔΔΣ. Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποδεικνύει ότι υπάρχει μια γενικότερη στροφή προς την τρισδιάστατη εκτύπωση, η οποία ξεκινά από τη δημιουργία προτύπων, μέχρι τη μαζική παραγωγή εξαρτημάτων υψηλής ποιότητας για αεροσκάφη και διαστημικά σκάφη. Τα εκτυπωμένα εξαρτήματα θα αποτελούνται από ένα καινοτόμο πουπουλένιο αλλά παράλληλα πολύ ανθεκτικό υλικό αντίστοιχο του αλουμινίου. «Αυτό που είναι πραγματικά πολύτιμο τόσο για τη NASA όσο και για την Boeing, είναι ότι το εν λόγω υλικό είναι πολύ ανθεκτικό και ταυτόχρονα πάρα πολύ ελαφρύ» τονίζει ο πρόεδρος της Oxford Performance Materials, Λάρι Βαρχόλακ. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=862963 Το διαστημικό σκάφος Cygnus μετατρέπεται σε μια «λαμπρή βολίδα» πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό Το Cygnus CRS OA-6, επίσης γνωστό ως Orbital Sciences CRS είναι ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος ανεφοδιασμού του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Δεν είναι ένας μετεωρίτης, αλλά η τροχιά του διαστημικού σκάφους Cygnus που μετατρέπεται σε μια λαμπρή βολίδα σε όλο την ορίζοντα πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό καθώς επιστρέφει στην Γη. Το βίντεο λήφθηκε από ένα αεροπλάνο που συμμετείχε στην εκστρατεία παρατήρησης επανεισόδου του Κύκνου. Τα δεδομένα αυτά θα βοηθήσουν για την πρόβλεψη τι θα συμβεί όταν ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα πέσει πίσω στη Γη μετά το 2024. https://www.youtube.com/watch?v=wa56gGA-fKE http://www.pronews.gr/portal/20170219/genika/diastima/49/diastimiko-skafos-cygnus-metatrepetai-se-mia-lampri-volida-pano-apo-ton

Μόνιμος μηχανισμός προθερμοκοιτίδων επιχειρηματικότητας στην Κεντρική Μακεδονία σε συνεργασία με το CERN Μόνιμος μηχανισμός προθερμοκοιτίδων επιχειρηματικότητας σχεδιάζεται να δημιουργηθεί στην Κεντρική Μακεδονία, ώστε να αποτελέσει, μεταξύ άλλων, τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ του CΕRN και των επιχειρήσεων της περιοχής. Ο στόχος είναι διττός: αφενός οι ελληνικές επιχειρήσεις να συμμετέχουν στις διαδικασίες προμηθειών του ερευνητικού οργανισμού, αφετέρου να μπορούν να αναπτύξουν εμπορικά τεχνολογίες που παράγει το CERN, παράπλευρα από την έρευνα που διενεργεί. Η λογική για τη λειτουργία του νέου μηχανισμού είναι η διοργάνωση σε όλους τους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας κύκλων προθερμοκοίτισης επιχειρήσεων, με στόχο να εντοπίζονται οι κατάλληλες επιχειρηματικές ιδέες που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο και διαθέτουν προοπτικές εξέλιξης. Σε αυτό το σημείο, ο μηχανισμός θα παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη, ώστε οι εμπνευστές μιας επιχειρηματικής ιδέας να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση και στα απαραίτητα εργαλεία για την υλοποίησή της. "Το δίκτυο προθερμοκοιτίδων θα δημιουργηθεί στο πλαίσιο της αυτοτελούς Διεύθυνσης Υποστήριξης Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας" επισημαίνει ο προϊστάμενος της διεύθυνσης, Κώστας Μιχαηλίδης, κάνοντας λόγο για τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ του CΕRN και των επιχειρήσεων της περιοχής. Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία προμηθειών του ερευνητικού οργανισμού, η πρόθεσή του για την αύξηση της συμμετοχής των ελληνικών επιχειρήσεων κάθε είδους σε αυτήν διαπιστώθηκε στις επαφές που είχε πριν από έναν μήνα στη Γενεύη αντιπροσωπεία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας υπό τον περιφερειάρχη, Απόστολο Τζιτζικώστα, στην οποία συμμετείχε ομάδα επιχειρηματιών από τη Θεσσαλονίκη. Αποτυπώθηκε μάλιστα στη συμφωνία που υπέγραψε ο κ. Τζιτζικώστας με τη γενική διευθύντρια διεθνών σχέσεων του CΕRN, Σαρλότ Γουαρακάουλε, παρουσία του προέδρου της Τεχνόπολης Θεσσαλονίκης, Τάσου Τζήκα. "Εμείς ως Τεχνόπολη, έχουμε επενδύσει πολύ στη σχέση με το CΕRN, με το οποίο υπογράψαμε συμφωνία το 2014, για να προωθούμε τις τεχνολογίες του στην Ελλάδα" εξηγεί ο κ. Τζήκας και προσθέτει: "τότε αναλάβαμε την υποχρέωση όποιες ιδέες νέων ερευνητών, νέων επιχειρηματιών και start up επιχειρήσεων εγκρίνονται από μια κοινή επιτροπή των δύο φορέων, να φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις της Τεχνόπολης και να χρηματοδοτούνται. Στο πλαίσιο αυτό κάνουμε εκδηλώσεις για να γνωρίσουν οι νέοι ερευνητές τις τεχνολογίες του Cern και ήδη εξετάζουμε προτάσεις που μας έχουν γίνει για να δούμε ποιές εγκρίνονται. Από την άλλη πλευρά, η Περιφέρεια δίνει πλέον μια άλλη διάσταση στη συνεργασία, προσφέροντας άλλο κύρος και μεγαλύτερες δυνατότητες". http://www.pronews.gr/portal/20170221/genika/epistimes/27120/monimos-mihanismos-prothermokoitidon-epiheirimatikotitas-stin

Η NASA ανακοίνωσε συνέντευξη Τύπου και η... φημολογία οργιάζει. Συνέντευξη Τύπου στην οποία θα γίνουν ανακοινώσεις για μια «ανακάλυψη πέρα από το ηλιακό μας σύστημα» ανακοίνωσε η NASA, πυροδοτώντας όργιο φημών και σεναρίων από τους έχοντες και μη... ζωηρή φαντασια. Το μόνο που έγινε γνωστό είναι ότι η NASA θα αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με εξωπλανήτες, πλανήτες δηλαδή που αποτελούν δορυφόρους όχι του ήλιου αλλά άλλων άστρων. Η ανακοίνωση αυτή δημιούργησε εύλογη αναστάτωση, καθώς οι εξωπλανήτες αποτελούν την κύρια ελπίδα των επιστημόνων για εξεύρεση εξωγήινης ζωής στο σύμπαν! Πρόκειται στην ουσία για ουράνια σώματα με παρόμοιες περιβαλλοντικές συνθήκες αυτών της Γης. Για το λόγο αυτό, οι εξωπλανήτες θεωρούνται και το επικρατέστερο «περιβάλλον» που μπορεί να φιλοξενεί κάποιο είδος ζωής και γι αυτό συχνά αναφέρονται ως «αδέλφια» ή «ξαδέλφια» του πλανήτη μας. Σημειώνεται ωστόσο ότι η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες σχετικά με το αντικείμενο των ανακοινώσεων της. Η αγωνία πάντως κορυφώνεται ενόψει της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου στις 13:00 ώρα Αμερικής (περί τις 9 το βράδυ ώρα Ελλάδος). Σημειώνεται ότι η συνέντευξη Τύπου θα μεταδοθεί ζωντανά και από την ιστοσελίδα της NASA, ενώ όποιος επιθυμεί θα μπορεί να υποβάλει ερωτήσεις χρησιμοποιώντας το hashtag #AskNasa κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Παρόντες στη συνέντευξη Τύπου θα είναι οι αστρονόμοι και επιστήμονες από όλο τον κόσμο, σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί μέχρι στιγμής. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_nasa_anakoinose_synenteuksi_typou_kai_i_fimologia_orgiazei-64986392/

Ένας ανιχνευτής στην Ιταλία προστέθηκε στο «κυνήγι» βαρυτικών κυμάτων. Με τα επίσημα εγκαίνια της εγκατάστασης, που πραγματοποιήθηκαν σήμερα Δευτέρα, ξεκίνησε τουλάχιστον τυπικά η νέα φάση λειτουργίας του ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων Advanced Virgo στην Ιταλία. Εγκατεστημένη κοντά στην Πίζα, η πειραματική διάταξη έρχεται να προστεθεί στους δύο ανάλογους ανιχνευτές που υπάρχουν στις ΗΠΑ, στη Λουιζιάνα και την Ουάσιγκτον, και επομένως να βοηθήσει τους επιστήμονες να αξιοποιήσουν τα βαρυτικά κύματα για να ρίξουν φως σε συμπαντικά φαινόμενα όπως οι εκρήξεις υπερκαινοφανών ή οι συγκρούσεις μελανών οπών. Οι δύο ανιχνευτές στις ΗΠΑ, οι οποίοι συμμετέχουν στο πείραμα Advanced LIGO, έγραψαν ιστορία τον Σεπτέμβριο του 2015, επαληθεύοντας πειραματικά την ύπαρξη των βαρυτικών κυμάτων, 100 χρόνια αφότου ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε υποστηρίξει πως η κίνηση των υλικών σωμάτων μέσα στο χωροχρονικό συνεχές προκαλεί παραμορφώσεις (κύματα), τα οποία διαδίδονται με την ταχύτητα του φωτός. Πέρα από τη σημασία που έχει η επιβεβαίωση του Αϊνστάιν, η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων άνοιξε τον δρόμο για έναν εντελώς καινούριο τρόπο μελέτης του σύμπαντος. Κι αυτό γιατί δίνει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να μελετήσουν διάφορα κοσμικά φαινόμενα αναλύοντας και τα βαρυτικά κύματα που αυτά εκπέμπουν. Σε αυτό το πλαίσιο, το Advanced Virgo θα αυξήσει την αξιοπιστία των ανιχνεύσεων των πειραματικών διατάξεων του Advanced LIGO. Έτσι, αν ένα σήμα καταγραφεί στον ανιχνευτή στην Ιταλία, παράλληλα με τα δύο «τηλεσκόπια» στις ΗΠΑ, οι επιστήμονες θα είναι ακόμη πιο βέβαιοι πως πρόκειται όντως για βαρυτικό κύμα, και όχι για κάποιο πειραματικό σφάλμα. Με αυτό τον τρόπο, θα βελτιωθεί επίσης η δυνατότητα καταγραφής αδύναμων σημάτων, που προέρχονται από μακρινές πηγές. Μιλώντας στο περιοδικό Nature, o θεωρητικός φυσικός Δρ Σατιαπρακάς, από το πολιτειακό πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, εκτιμά πως οι ανιχνεύσεις θα αυξηθούν κατά 12%. Παράλληλα, η διάταξη στην Ιταλία θα βοηθήσει στον καλύτερο εντοπισμό των πηγών των βαρυτικών κυμάτων, προσδιορίζοντας με τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια την περιοχή στην οποία αυτές βρίσκονται. Έτσι, οι αστρονόμοι θα γνωρίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια πού θα πρέπει να αναζητήσουν την ακτινοβολία που πιθανώς εξέπεμψε το ίδιο φαινόμενο που προκάλεσε τις βαρυτικές διαταραχές, για να το μελετήσουν διεξοδικότερα. Η πρώτη φάση λειτουργίας του Virgo ξεκίνησε το 2007, αρχικά ως γαλλοϊταλικό πρότζεκτ, στο οποίο στη συνέχεια προστέθηκαν η Ολλανδία, η Ουγγαρία και η Πολωνία. Τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν οι δύο διατάξεις του Advanced LIGO ανίχνευσαν για πρώτη φορά ένα βαρυτικό κύμα, η διάταξη ήταν εκτός λειτουργίας, καθώς αναβαθμιζόταν. Το «τηλεσκόπιο» λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως οι δύο ανιχνευτές στις ΗΠΑ, δηλαδή αποτελείται από δύο σήραγγες οι οποίες είναι κάθετες μεταξύ τους. Στην κοινή τους βάση, μία συσκευή διαιρεί μία δέσμη λέιζερ, στέλλοντας από μία σε κάθε σήραγγα. Κάθε δέσμη θα διατρέχει τη σήραγγα, θα ανακλάται στο άκρο από ένα κάτοπτρο, και θα επιστρέφει. Αν οι δέσμες ταξιδέψουν ίσες αποστάσεις, τότε θα γυρίσουν ταυτόχρονα πίσω στη βάση. Αν όμως περάσει από τη διάταξη κάποιο βαρυτικό κύμα, τότε αυτό θα αλλοιώσει τις αποστάσεις που διανύουν οι δέσμες – μία αλλαγή που μπορούν να ανιχνεύσουν οι επιστήμονες. Τη στιγμή όμως που στα δύο τηλεσκόπια στις ΗΠΑ οι σήραγγες έχουν μήκος 4 χιλιόμετρα, στο Advanced LIGO είναι μικρότερες, αγγίζοντας τα 3 χιλιόμετρα. Έτσι, εκτιμάται πως θα έχει 50% μικρότερη ευαισθησία. Μάλιστα, ένα κατασκευαστικό πρόβλημα κατά την αναβάθμιση θα περιορίσει σε πρώτη φάση ακόμη περισσότερο την ευαισθησία του «τηλεσκοπίου». Έτσι, μέχρι να διορθωθεί, θα έχει περίπου 75% μικρότερη ευαισθησία από τα δύο αμερικανικά «τηλεσκόπια». http://www.naftemporiki.gr/story/1207107/enas-anixneutis-stin-italia-prostethike-sto-kunigi-barutikon-kumaton

"Soyuz-U"-«Progress MS-05» Η εκτόξευση του φορέα πύραυλου "Soyuz-U" με το THC "Πρόοδος MS-05" έχει προγραμματιστεί για τις 22 Φεβρουαρίου 2017 στις 8:58:33 MSK από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Εκτιμώμενος χρόνος του χωρισμού της THC στο 3ο στάδιο της εκτόξευσης των διαστημικών οχημάτων προς την επιθυμητή τροχιά - 9:07:22 MSK. Το πρόγραμμα πτήσεων προβλέπει ένα σύστημα ραντεβού δύο ημερων του TGK »Πρόοδος MS-05" με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ο ελλιμενισμός του διαστημόπλοιο με τον ISS έχει προγραμματιστεί για τις 24 του Φεβρουαρίου του 2017 στις 11:34 ± 3 λεπτά. MSK. Η Σύγκλιση του διαστημικου σκάφους μεταφοράς "Πρόοδος MS-05" με το σταθμό και η σύνδεση στο χώρο υποδοχής, "Pierce" έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί με αυτόματη λειτουργία, υπό την επίβλεψη των ειδικών της LOCT ISS Mission Control Center και τα ρωσικά μέλη του πληρώματος του ISS - Σεργκέι Ryzhikov και Oleg Novitskiy. http://www.roscosmos.ru/23258/ Με απόλυτη επιτυχία η ιστορική εκτόξευση του πυραύλου Falcon 9 Η ιδιωτική διαστημική εταιρεία Space X του Έλον Μάσκ πραγματοποίησε με επιτυχία την εκτόξευσή του πυραύλου Falcon 9 από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα. Ο πύραυλος επέστρεψε στο έδαφος εννέα λεπτά αργότερα, ολοκληρώνοντας μια ιστορική αποστολή, που ανοίγει νέους δρόμους στις διαστημικές μεταφορές. Λίγο μετά την εκτόξευση, ένα κομμάτι του Falcon 9, η μη επανδρωμένη διαστημική κάψουλα Dragon αποκολλήθηκε από τον πύραυλο και μπήκε σε πορεία προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, προκειμένου να παραδώσει στο εκεί προσωπικό εφόδια και υλικά βάρους 2.500 κιλών. Το υπόλοιπο μέρος του πυραύλου επέστρεψε στην Γη και προσγειώθηκε στο ακριβές σημείο που είχε προκαθοριστεί χωρίς πρόβλημα. Ένα 24ωρω νωρίτερα, το απόγευμα του Σαββάτου, η SpaceX είχε αναβάλει την τελευταία στιγμή την εκτόξευση από την ιστορική εξέδρα 39Α του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, στη Φλόριντα, από όπου ξεκίνησαν σχεδόν όλες οι αποστολές του προγράμματος Apollo. H εκτόξευση ήταν προγραμματισμένη για τις 17:01 το απόγευμα του Σαββάτου, όμως οι υπεύθυνοι της SpaceX αποφάσισαν να την ακυρώσουν μόλις 13 δευτερόλεπτα πριν, λόγω «ανωμαλίας» που εντοπίστηκε στο δεύτερο στάδιο του πυραύλου Falcon 9. Ο Falcon 9 πρόκειται να μεταφέρει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μία διαστημική κάψουλα Dragon γεμάτη με εφόδια και επιστημονικό εξοπλισμό. Η αποστολή έχει την κωδική ονομασία CRS-10. Η ιστορική εξέδρα 39Α Η NASA είχε κατασκευάσει δύο εξέδρες εκτόξευσης για το πρόγραμμα Apollo: την 39Α και την 39Β. Η πρώτη χρησιμοποιήθηκε σχεδόν για όλες τις προσεδαφίσεις στη Σελήνη (εκτός του Apollo 10), καθώς στις περισσότερες αποστολές των διαστημικών λεωφορείων. Μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, το 2011, η NASA αποφάσισε ότι χρειάζεται μόνο μία από τις δύο εξέδρες. Έτσι, μίσθωσε την 39Α στην SpaceX. Η εταιρία του Έλον Μασκ είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει την ιστορική εξέδρα αργότερα, για τις εκτοξεύσεις του επερχόμενου πανίσχυρου πυραύλου Falcon Heavy, καθώς και για μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500130181 Διαστημικό πρόγραμμα από τη NASA με τη συμμετοχή πολιτών. Σε όσους αρέσουν τα μυστήρια αλλά και να «μετράνε» τα άστρα, η NASA τους δίνει τη δυνατότητα να τα συνδυάσουν αρμονικά με το νέο πρόγραμμα «αστρονομίας των πολιτών» που δημιούργησε, το οποίο ονομάζεται «Κόσμοι της Πίσω Αυλής: Βρείτε τον Πλανήτη 9» και το οποίο διαθέτει και το σχετικό διαδικτυακό τόπο http://backyardworlds.org[1] .H NASA εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνει αποστολή αστροναυτών από την πρώτη κιόλας πτήση του νέου πυραυλικού φορέα-μαμούθ που προορίζεται για αποστολές στο βαθύ διάστημα Στόχος είναι η αναζήτηση διαστημικών σωμάτων πέρα από τον Ποσειδώνα, στην παγωμένη Ζώνη Κάιπερ και ακόμη παραπέρα στο Νέφος Οορτ, στα πέρατα του ηλιακού μας συστήματος. Η περιοχή ανάμεσα στον Ποσειδώνα και στο κοντινότερο στη Γη άστρο, τον Εγγύτατο του Κενταύρου, που εκτείνεται σε απόσταση περίπου τεσσάρων ετών φωτός, παραμένει ανεξερεύνητη σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, τον περσινό Ιανουάριο ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια εντόπισαν στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ακόμα πλανήτη στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, που ονομάζουν Πλανήτη 9 καθώς αν όντως είναι υπαρκτός, τότε θα είναι ο ένατος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Εκτιμούν πως η μάζα του είναι σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Γης και βρίσκεται σε τροχιά περίπου 20 φορές πιο μακριά από τον Ηλιο σε σχέση με τον Ποσειδώνα. Αυτό σημαίνει πως ο νέος αυτός πλανήτης χρειάζεται περίπου 10 με 20 χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρώσει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ηλιο. Οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ψάξουν -από την ησυχία του σπιτικού υπολογιστή τους- για κινούμενες κουκκίδες φωτός μέσα στον τεράστιο όγκο δεδομένων που είχε συλλέξει ο υπέρυθρος δορυφόρος WISE της NASA κατά τη διετία 2010-11. Οι επιστήμονες στη συνέχεια θα αναλύουν αυτές τις κουκκίδες προκειμένου να τις αξιολογήσουν. Οσοι θα συνεισφέρουν στις μελέτες των επιστημόνων θα αναφέρονται ονομαστικώς στις δημοσιεύσεις που θα ακολουθούν. Παράλληλα, κι ενώ ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δεν έχει κρύψει τις μεγάλες διαστημικές του φιλοδοξίες, δηλώνοντας πως η NASA «αποτελεί προτεραιότητα για την προεδρία του», η διαστημική υπηρεσία εμφανίζεται ακόμα πιο φιλόδοξη. Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με πληροφορίες, θέλει να επισπεύσει τις αποστολές αστροναυτών όχι μόνο στη Σελήνη αλλά και πολύ πιο μακριά. Ο προσωρινός επικεφαλής της NASA, Ρόμπερτ Λάιτφουτ, όπως γράφουν αμερικανικές εφημερίδες, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνει αποστολή αστροναυτών από την πρώτη κιόλας πτήση τού υπό ανάπτυξη Space Launch System, του νέου πυραυλικού φορέα-μαμούθ που προορίζεται για αποστολές στο βαθύ διάστημα. Με βάση τον αρχικό προγραμματισμό, η πρώτη εκτόξευση είχε σχεδιαστεί για το τέλος του 2018 και δεν θα ήταν επανδρωμένη, αλλά θα γινόταν μόνο για να δοκιμασθούν τα συστήματα του νέου πυραύλου και της κάψουλας του Orion. Η δεύτερη εκτόξευση, με αστροναύτες, προγραμματιζόταν για το 2021. Επίσης, πάντα σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, η Orion θα περάσει τρεις εβδομάδες στο Διάστημα, θα φθάσει στο φεγγάρι και θα εισέλθει σε τροχιά γύρω από αυτό. Αν όμως μέσα της υπάρχουν και αστροναύτες, το ταξίδι θα είναι μάλλον πιο σύντομο. Ο διοικητής της NASA έχει επικοινωνήσει με τις εταιρείες που εμπλέκονται στο πρόγραμμα (τη Boeing που κατασκευάζει τον πύραυλο και την Lockheed Martin που κατασκευάζει την κάψουλα Orion) για να τους ενημερώσει ότι εξετάζεται σοβαρά η δυνατότητα η επανδρωμένη αποστολή να γίνει εξαρχής και όχι σε δεύτερο χρόνο. Οι δύο εταιρείες εξέφρασαν την υποστήριξή τους, αν και επεσήμαναν τις πρόσθετες τεχνικές δυσκολίες. Αλλωστε, ο κίνδυνος μιας επανδρωμένης αποστολής από την πρώτη κιόλας εκτόξευση ενός νέου πυραύλου είναι σαφώς μεγαλύτερος. Στο ιστορικό πρόγραμμα «Απόλλων», για παράδειγμα, προηγήθηκαν πολλές μη επανδρωμένες αποστολές, μέχρι να πετάξουν οι άνθρωποι στο Διάστημα με την αποστολή «Απόλλων 7». http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/diastimiko_programma_apo_ti_nasa_me_ti_symmetoxi_politon-64982303/

Πως μπορεί ο αποικισμός του Άρη να αλλάξει την ανθρώπινη εξέλιξη; Αν οι άνθρωποι αποικίσουν ποτέ με επιτυχία τον Άρη, πόσο θα άλλαζε η βιολογία τους; Ένας εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Rice και συγγραφέας του βιβλίου "Future Humans: Inside the Science of Our Continuing Evolution," Scott Solomon, εξηγεί πώς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να εξελιχθούν στον Άρη και ποια η σημασία που μπορεί να έχει για τον άνθρωπο να μείνει στη Γη. http://www.pronews.gr/portal/20170217/genika/epistimes/27120/pos-tha-mporoyse-o-apoikismos-toy-ari-na-prokalesei-neo-eidos-tis

Εντυπωσιακές κοντινές λήψεις από τον πλανήτη Δία. Ο Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και ο πέμπτος στη σειρά από τον ήλιο. Ο γίγαντας του φυσικού αερίου είναι 2,5 φορές η μάζα όλων των άλλων πλανητών που περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Χάρη σε διάφορες αποστολές της NASA -συμπεριλαμβανομένου του Orbiter Juno, του Voyager και Cassini flybys, του Galileo και του τηλεσκοπίου Hubble- είμαστε σε θέση να δούμε από κοντά τον Δία. Μάλιστα μέχρι το 2024 μια αποστολή της ΝASA θα εξερευνήσει ένα από τα φεγγάρια του, το Europa, κι αυτό επειδή προηγούμενες αποστολές επιβεβαίωσαν ότι καλύπτεται σε ένα κέλυφος λευκού πάγου, με σπασμένη επιφάνεια σε διάφορα σημεία πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιθανόν να υπάρχει ένας βαθύς ωκεανός νερού από κάτω. Και όπου υπάρχει νερό, μπορεί να υπάρχει και ζωή. https://www.youtube.com/watch?v=s56pxa9lpvo http://www.pronews.gr/portal/20170219/genika/diastima/49/nasa-entyposiakes-kontines-lipseis-apo-ton-planiti-dia-foto-vinteo