Δροσος Γεωργιος

Κομήτης χτύπησε τη Γη πριν από 56 εκατομμύρια χρόνια. Για πρώτη φορά ορισμένοι επιστήμονες -αν και όχι όλοι- πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τα γεωλογικά «αποτυπώματα» μιας πρόσκρουσης κομήτη στον πλανήτη μας πριν από περίπου 56 εκατομμύρια χρόνια, δέκα εκατομμύρια χρόνια μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων εξαιτίας της πτώσης ενός αστεροειδούς διαμέτρου περίπου δέκα χιλιομέτρων. Η δεύτερη πρόσκρουση, που πιθανώς συνέβη στην περιοχή του σημερινού Ατλαντικού ωκεανού - αν και δεν έχει βρεθεί κάποιος κρατήρας- και η οποία ίσως αφορούσε ένα κομήτη εξίσου μεγάλο, μπορεί να βοήθησε τα θηλαστικά να εμπεδώσουν την κυριαρχία τους στη Γη, αφού η προηγούμενη πρόσκρουση είχε «καθαρίσει» τον πλανήτη από τους δεινόσαυρους. Η εποχή εκείνη πριν από περίπου 55 έως 56 εκατ. χρόνια ονομάζεται Θερμικό Μέγιστο Παλαιοκαίνου-Ηωκαίνου (γνωστό διεθνώς ως ΡΕΤΜ) και υπήρξε μια περίοδος μεγάλης και απότομης ανόδου της θερμοκρασίας στη Γη -κατά πέντε έως οκτώ βαθμούς Κελσίου μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια- για λόγους που εδώ και χρόνια αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής διαμάχης. Οι ενδείξεις για την πτώση ενός ουράνιου σώματος -αν επαληθευθούν- δίνουν μια νέα διάσταση στο ζήτημα. Οι επιστήμονες μελετούν εκείνο το θερμικό μέγιστο -που διήρκεσε γύρω στα 200.000 χρόνια- και εμφανίζει ομοιότητες με την εποχή μας, προκειμένου να βγάλουν συμπεράσματα σχετικά με την σημερινή κλιματική αλλαγή. Μεταξύ των πιθανών αιτιών για εκείνη την εκτόξευση της θερμοκρασίας έχουν προταθεί μια μαζική ηφαιστειακή δραστηριότητα που αύξησε κατακόρυφα τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, ή μια πτώση ουρανίου σώματος που είχε αλυσιδωτές επιπτώσεις στο κλίμα, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία. Έλιωσαν έτσι σχεδόν τελείως οι πάγοι της Γης και διευκολύνθηκε η γρήγορη εξάπλωση των θηλαστικών, ενώ τότε εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά και τα πρωτεύοντα, από όπου προέκυψαν οι πίθηκοι και ο άνθρωπος. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Μόργκαν Σάλερ, επίκουρο καθηγητή γεωεπιστημών του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Ρενσελάερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανακάλυψαν στο βυθό του Ατλαντικού, στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ και στο υπέδαφος του Νιού Τζέρσι, μικροσκοπικά πυριτικά σφαιρίδια υάλου με διακριτή μορφολογία (μικροτηκτίτες και μικροκρύσταλλοι). Αυτά θεωρούνται η «υπογραφή» εκείνων των σπάνιων υλικών του εδάφους, τα οποία λιώνουν από την τεράστια θερμοκρασία λόγω της πρόσκρουσης του αστεροειδούς ή του κομήτη, εκτινάσσονται από το έδαφος και μετά στερεοποιούνται στον αέρα, προτού ξαναπέσουν στη γη. Η θερμοκρασία και η πίεση στο ηφαιστειακό μάγμα δεν θεωρούνται ικανές να παράγουν τέτοια υλικά, παρά μόνο μια εξ ουρανού πρόσκρουση κατακλυσμικών διαστάσεων. Τα εν λόγω μικροσφαιρίδια βρέθηκαν σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές που απέχουν έως 1.000 χιλιόμετρα μεταξύ τους και οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι προέρχονται από το ίδιο συμβάν. Προς το παρόν, παραμένει πάντως ασαφές πού ακριβώς έγινε η πρόσκρουση και ποιες ήσαν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της. Και επίσης, δεν φαίνεται να συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες ότι όντως συνέβη μια τέτοια πρόσκρουση εκείνη την εποχή και, αν έγινε, κατά πόσο επρόκειτο για κομήτη ή για αστεροειδή. Οι κομήτες διαθέτουν λιγότερα συμπαγή πετρώματα και περισσότερο πάγο σε σχέση με τους αστεροειδείς, είναι όμως έως τρεις φορές ταχύτεροι σε σχέση με τους τελευταίους, οπότε και η πρόσκρουση ενός κομήτη είναι πιο σφοδρή και καταστροφική. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/komitis_xtypise_ti_gi_prin_apo_56_ekatommyria_xronia-64572121/

Ευρωπαϊκή Βραδιά Ερευνητή 2016 : Έρευνα και Επιστήμη. Η Βραδιά του Ερευνητή για το 2016 πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, από αρκετούς φορείς σε δέκα πόλεις της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα «Γίνε κι εσύ Ερευνητής». Ο θεσμός αυτός, που ξεκίνησε πριν 11 χρόνια και διοργανώνει εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, συνεχίστηκε και φέτος στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Ξάνθη, Ρόδος, Ρέθυμνο, Κόρινθος, Πύλος φιλοξένησαν εκδηλώσεις τις οποίες τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι φίλοι της Επιστήμης τίμησαν με την αθρόα παρουσία τους. Μέσα από μια πληθώρα διαφορετικών εκδηλώσεων, το κοινό της Βραδιάς του Ερευνητή είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να συμμετέχει ενεργά στις διάφορες δραστηριότητες που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές, συνομιλώντας με ανθρώπους της Επιστήμης, αποκτώντας έτσι μια εγγύτερη γνωριμία με την Επιστημονική και Τεχνολογική Έρευνα. Ειδικά, στο ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» στην Αγία Παρασκευή, από τις απογευματινές ώρες έως και τα μεσάνυχτα, το κοινό είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει ομιλίες από Έλληνες ερευνητές, αλλά και να παρευρεθεί σε εργαστηριακά πειράματα, δράσεις και διαγωνισμούς που σχεδιάσθηκαν για μαθητές αλλά και γονείς και εκπαιδευτικούς, στους χώρους του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» όπου υποδέχθηκαν τη φετινή Βραδιά του Ερευνητή. Άλλωστε, με σύνθημα «Γίνε Εθελοντής», οι οργανωτές της εκδήλωσης έδωσαν τη δυνατότητα σε όσους ήθελαν να βοηθήσουν, να γίνουν εθελοντές συμμετέχοντας πιο ενεργά και συνεισφέροντας στην επιτυχίας της εκδήλωσης που αναμενόταν να προσελκύσει περισσότερα από 7000 επισκέπτες. Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος Στο χώρο του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», έλαβαν χώρα και οι εκδηλώσεις που αφορούσαν το διάστημα με την συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Το κοινό ενημερώθηκε για τη δράση του Οργανισμού μέσα από ομιλίες διακεκριμένων ερευνητών και επιστημόνων, παρουσιάσεις εντυπωσιακών εικόνων και βίντεο από τη Γη και το Διάστημα, διαδραστικά παιχνίδια και κατασκευές. Οι επισκέπτες, μικροί και μεγάλοι, γνώρισαν μία διαφορετική πλευρά του πλανήτη μας, «ξεφεύγοντας» για λίγο από την επιφάνεια της Γης και ταξιδεύοντας στο αχανές Διάστημα, βλέποντας πλέον τον πλανήτη μας από μία άλλη οπτική πλευρά: σαν ένα κομμάτι του συνόλου που λέγεται Ηλιακό Σύστημα. Ειδικά, τα παιδιά υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τις νέες τους γνώσεις, καθώς οι ορίζοντες τους άνοιξαν είτε μέσα από ταξίδια στο Διάστημα και περιπλανήσεις στον πλανήτη Άρη είτε ερευνώντας πώς φτιάχνονται οι κομήτες. Επιπλέον, η ενεργή συμμετοχή τους στις δραστηριότητες έκανε τους νεαρούς μας φίλους να νιώσουν και αυτοί μέλη της επιστημονικής έρευνας, ακολουθώντας πιστά το σύνθημα της βραδιάς «Γίνε κι εσύ Ερευνητής!». Η ομάδα ερευνητών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος αποτελούνταν από τους : - Δρ. Γεωργία Δοξάνη, ειδική σε θέματα τηλεπισκόπησης και ερευνήτρια στο Επίγειο Τμήμα Λειτουργίας των Αποστολών στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN, ESA - MSc Εμμανουήλ (Μάνος) Λαγουδάκης, ερευνητής στο Επίγειο Τμήμα Λειτουργίας των Αποστολών στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN, ESA - MSc Παντελής Πουλάκης, ερευνητής στο ESTEC, ESA και υπεύθυνος μηχανικός για το σύστημα κίνησης του ExoMars Rover Την πολύτιμη βοήθεια τους στην ομάδα της ESA προσέφεραν και οι: - Μαρίνα Γεωργίου, Υποψήφια Διδάκτωρ, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Αφροδίτη Νάση, προπτυχιακή φοιτήτρια, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών - Παναγιώτης Ευαγγελόπουλος, μεταπτυχιακός φοιτητής ,Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Η Γεωργία Δοξάνη, με την ομιλία της με θέμα «Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος: Επιτεύγματα και Προοπτικές» παρουσίασε στους επισκέπτες της εκδήλωσης τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency - ESA), την ιστορία του και τις δραστηριότητες του. Η ESA, με έδρα την πόλη του Παρισιού, έχει πλέον 41 χρόνια λειτουργίας (ιδρύθηκε το 1975) και αποτελείται από 22 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων φυσικά και η Ελλάδα. Απασχολεί 2000 εργαζόμενους, με τους περισσότερους να είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες και μηχανικοί αλλά και διοικητικό/οργανωτικό προσωπικό. Η κα. Δοξάνη έδειξε, μεταξύ άλλων, διάφορες φωτογραφίες από τον Ελλαδικό χώρο, τραβηγμένες από δορυφόρους της ESA, όπως το ζεύγος δορυφόρων Sentinel-1. Υπάρχει ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη; Ο μηχανικός της ESA Π. Πουλάκης σε μία πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση, έδωσε μια γενική εικόνα της διπλής αποστολής ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Το πρόγραμμα αυτό έχει ως στόχο να απαντήσει σε μία από τις πιο σημαντικές επιστημονικές ερωτήσεις της εποχής μας: υπήρξε ποτέ ανάπτυξη ζωής στον Άρη; Η ύπαρξη δύο αποστολών προς τον πλανήτη Άρη αποτελεί ένα φιλόδοξο σχέδιο, που σκοπεύει να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στην απάντηση αυτής της ερώτησης. Με τη χρήση της τεχνολογίας και της επιστήμης, θα γίνει προσπάθεια ενδελεχούς μελέτης της επιφάνειας του Άρη, αναλύοντας τις συνθήκες που επικρατούν στην ατμόσφαιρα, στην επιφάνεια αλλά και κάτω από αυτήν. Σκοπός είναι να ληφθούν δεδομένα σχετικά με την ύπαρξη προηγούμενης ή υπάρχουσας ζωής στον πλανήτη, την ποικιλομορφία στο γεωχημικό περιβάλλον, τα αέρια της ατμόσφαιρας και τις πηγές τους. Η πρώτη αποστολή ExoMars Trace Gas Orbiter ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου, όταν εκτοξεύτηκε το ειδικό σύστημα που αποτελείται από ένα δορυφόρο τροχιάς (TGO) και ένα όχημα προσγείωσης (Schiaparelli), με τα δύο αυτά μέρη να είναι προγραμματισμένο να χωριστούν στις 16 Οκτωβρίου. Ο Έλληνας μηχανικός είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του υποσυστήματος κίνησης του ρομποτικού οχήματος που θα εκτοξευθεί με την δεύτερη αποστολή τον Ιούλιο του 2020. Το κοινό είχε τη δυνατότητα να ενημερωθεί από έναν νέο και διακεκριμένο επιστήμονα όπως ο κ. Πουλάκης για τις δύο αποστολές του ExoMars, και πιο συγκεκριμένα για τις τεχνολογικές προκλήσεις και καινοτομίες που εισήγαγε ο Ευρωπαϊκός Διαστημικός Οργανισμός για το σύστημα κίνησης τους ρομποτικού οχήματος. Παραδείγματα τέτοιων τεχνολογικών προκλήσεων και καινοτομιών είναι το τρυπάνι που θα συλλέξει δείγματα από το υπεδαφος, το σύστημα επεξεργασίας και ανάλυσης τως δειγμάτων, το υποσύστημα κίνησης και οδήγησης και τα εξελιγμένα επιστημονικά όργανα. Επιπλέον, το ρομποτικό όχημα θα είναι κατασκευασμένο από ανθεκτικά υλικά με σκοπό να αντέχει στις ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες που παρατηρούνται στην επιφάνεια του Άρη. Μαγειρεύοντας έναν κομήτη. Οι κομήτες θεωρούνται ότι είναι «χρονοκάψουλες» που περιέχουν πληροφορία για παρελθοντικές συνθήκες του Ηλιακού μας Συστήματος. Για να κατανοήσουμε τι είναι οι κομήτες, από πού προέρχονται και πώς επηρεάζουν την εξέλιξη του πλανήτη μας, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε τι υλικό περιέχουν. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Βραδιάς του Ερευνητή, παρουσιάστηκε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ‘Μαγειρεύοντας ένα κομήτη’, όπου μέσω μιας πειραματικής διαδικασίας, αποκτάμε μια διαίσθηση για τα χημικά συστατικά των κομητών. Η Μαρίνα Γεωργίου και η Αφροδίτη Νάση, υποδύθηκαν τους «σεφ» και μαζί με τους μικρούς μας φίλους «μαγείρεψαν» κομήτες, χρησιμοποιώντας απλά και καθημερινά υλικά όπως νερό, κρασί, σάλτσα σόγιας, χώμα και ξηρό πάγο. Η εκτέλεση της πρωτότυπης αυτής «συνταγής» ήταν εντυπωσιακή και οι νεαροί ερευνητές ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα της διαδικασίας και ειδικά από τους «μαγικούς» ατμούς που δημιούργησε η προσθήκη του ξηρού πάγου. Μέσα από μία ημίωρη παρουσίαση, οι επισκέπτες έλαβαν μέρος σε ένα διαδραστικό παιχνίδι με τους ερευνητές του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού. Η Γεωργία Δοξάνη μαζί με τον ερευνητή Μάνο Λαγουδάκη, παρουσίασαν δορυφορικές εικόνες και έκαναν αρκετές ερωτήσεις στο κοινό σχετικά με το περιεχόμενο των εικόνων: Πώς φαίνεται η Ελλάδα από το διάστημα; Ποια αντικείμενα μπορούμε να αναγνωρίσουμε στην επιφάνεια της Γης παρατηρώντας μια δορυφορική εικόνα; Γιατί δεν είναι όλες οι εικόνες έγχρωμες; Μέσα από αυτό το παιχνίδι ερωταπαντήσεων, το κοινό ενημερώθηκε για τους δορυφόρους του Οργανισμού που είναι ήδη σε τροχιά, όπως ο Sentinel-1, για τις κατηγορίες δορυφορικών εικόνων, τη χρησιμότητα τους. Η αλληλεπίδραση μεταξύ κοινού και ερευνητών ήταν άκρως ικανοποιητική και ειδικά τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τις λεπτομέρειες που μπόρεσαν να διακρίνουν στην επιφάνεια του Πλανήτη μας και κυρίως στην Ελλάδα, μέσα από εικόνες τραβηγμένες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Σε ρόλο συντονιστή της Ευρωπαϊκής Βραδιάς του Ερευνητή 2016 , το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» (Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»), σε συνεργασία με πολλούς φορείς και οργανισμούς όπως το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, ΚΑΠΕ, British Council, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ένωση Ελλήνων Φυσικών, Ένωση Ελλήνων Χημικών, Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, κ.α. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/06/Earth_from_Space_Mediterranean_wonders http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Eyropaikhe_Vradiha_Ereynethe_2016_Hereyna_kai_Epistheme "Μπαϊκονούρ EAST. Πάνω από 8000 χιλιόμετρα από τη Μόσχα και 180 χιλιόμετρα από το Blagoveshchensk στην περιοχή των 700 τετραγωνικών χιλιομέτρων καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ρωσική διαστημική ερευνα το διαστημοδρόμιο - EAST. Η πρώτη εκτόξευση απο το διαστημοδρόμιο Vostochny - ένα σημείο εκκίνησης στην ιστορία της σύγχρονης ρωσικής Κοσμοναυτικής. Το EAST ειναι σήμερα - η καλύτερη τοποθεσία εκτόξευσης στον κόσμο. "Νομίζω ότι είναι απίθανο ότι η διαστημική βιομηχανία σε άλλες χώρες θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει αυτό», - θεωρεί ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Rogozin. Ισχυροι οι άνθρωποι που πήγαν να ζήσουν και να εργαστούν στην Άπω Ανατολή. Και με τις οικογένειές τους. Πριν απο την τοποθεσία εκτόξευσης - είναι, πάνω απ 'όλα, οι άνθρωποι, και μετα η τεχνολογία. "Με αυτούς τους ανθρώπους, εγώ, για παράδειγμα, θα είχα πάει σε εξερεύνηση!" - Δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του Corporation "Roskosmos" Ιγκόρ Komarov. Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία της Ανατολης και η πρώτη εκτόξευση του πυραύλου φορέα, τις ζωές των ανθρώπων που έχουν κάνει το όνειρο της πρώτου ρωσικου πολιτικου διαστημικου κέντρου πραγματικότητα. ΑΝΑΤΟΛΗ - μια νέα φιλοσοφία του χώρου. http://www.roscosmos.ru/22737/

Η Ευρώπη σε φιλόδοξη απόπειρα προσεδάφισης στον Άρη. Πυρετός προετοιμασιών στην ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA: την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, ο δορυφόρος της αποστολής ExoMars 2016 θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, ενώ την ίδια μέρα το ρομπότ Schiaparelli της αποστολής θα επιχειρήσει να προσεδαφιστεί, ένα εγχείρημα χωρίς εγγυημένη επιτυχία. Η αποστολή ExoMars, μια συνεργασία ανάμεσα στην ESA και τη ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos, xωρίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη, το ΕxoMars 2016, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, και αναμένεται να στρώσει το δρόμο για την αποστολή του τροχοφόρου ρομπότ ExoMars 2020. Το πρώτο σκέλος της αποστολής αποτελείται από τον δορυφόρο TGO που εκτοξεύτηκε το 2016 μεταφέροντας μαζί του και το μικρό ρομπότ Schiaparelli (παίρνει το όνομα του Ιταλού αστρονόμου Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, ο οποίος μελέτησε τον Άρη στα τέλη του 19ου αιώνα). Ο δορυφόρος θα μελετήσει τα αέρια της αρειανής ατμόσφαιρας και ειδικά το ατμοσφαιρικό μεθάνιο, το οποίο δεν αποκλείεται να έχει βιολογική προέλευση. Το στατικό ρομπότ Schiaparelli θα πραγματοποιήσει σχετικά λίγες μετρήσεις στην επιφάνεια, δεδομένου ότι κύρια αποστολή του είναι να προβάρει τις τεχνολογίες που απαιτούνται για την προσεδάφιση του μεγαλύτερου, τροχοφόρου ρομπότ ExoMars 2020. Το Schiaparelli θα αποσυνδεθεί από τον δορυφόρο TGO στις 16 Οκτωβρίου και προγραμματίζεται να αγγίξει την επιφάνεια στις 17.48 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου. Στη διάρκεια της καθόδου, το ρομπότ θα αποτινάξει τις θερμικές ασπίδες στο μπροστινό και πίσω μέρος του, θα αναπτύξει ένα μεγάλο αλεξίπτωτο και τελικά θα πυροδοτήσει πυραυλοκινητήρες υδραζίνης για να επιβραδύνει την πορεία του. Θα παραμείνει για λίγο μετέωρο σε ύψος 2 μέτρων, και τελικά θα πέσει ελεύθερο στην πεδιάδα του Meridiani Planum. Θα είναι μόλις η δεύτερη φορά που ένα ευρωπαϊκό σκάφος επιχειρεί προσεδάφιση στον Κόκκινο Πλανήτη, μετά την αποτυχία του βρετανικού ρομπότ Beagle το 2003. Από όλες τις απόπειρες προσεδάφισης στον Άρη που έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα ΗΠΑ και Ρωσία, περίπου τα δύο τρίτα έχουν αποτύχει. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107329

H απίθανη σχέση της Μεγάλης Έκρηξης με τις κουτσουλιές. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 όταν δύο αστρονόμοι στις ΗΠΑ προσπαθούσαν να μετρήσουν πόσο φωτεινός είναι στην πραγματικότητα ο «μαύρος» νυχτερινός ουρανός. Αυτό που τελικά θα ανακάλυπταν ήταν η πρώτη άμεση επιβεβαίωση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Στην αρχή, όμως, οι δύο ερευνητές νόμιζαν ότι το σήμα ερχόταν από τις κουτσουλιές δύο ανεπιθύμητων εισβολέων. Ο Ρόμπερτ Ουίλσον και ο Άρνο Πένζιας, μετέπειτα νομπελίστες, εργάζονταν στο Νιου Τζέρσεϊ με μια γιγάντια κεραία σε σχήμα κέρατου, σχεδιασμένη να καταγράφει μικροκύματα από τον ουρανό. Το 1964, το ερευνητικό δίδυμο άκουσε για πρώτη φορά το περίεργο σήμα, υπέθεσε όμως ότι επρόκειτο για παρεμβολές από επίγειες πηγές μικροκυμάτων. Μήπως ήταν ραδιοκύματα από τη Νέα Υόρκη; Ίσως ο απόηχος κάποιας πυρηνικής δοκιμής; Μήπως προερχόταν από τις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν που περιβάλλουν τη Γη; «Είχα μεγάλη εμπειρία στην επίλυση πρακτικών προβλημάτων σε ραδιοτηλεσκόπια» λέει ο Ουίλσον σε άρθρο του Smithsonian.com. «Αρχίσαμε να ψάχνουμε αν υπήρχε κάτι στον εξοπλισμό ή στο περιβάλλον που θα μπορούσε να προκαλεί τον [ηλεκτρομαγνητικό] θόρυβο». http://www.smithsonianmag.com/smithsonian-institution/how-scientists-confirmed-big-bang-theory-owe-it-all-to-a-pigeon-trap-180949741/?no-ist Και τότε, οι δύο αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν νέο ύποπτο. Ή μάλλον δύο: ένα ζευγάρι περιστέρια είχε φωλιάσει μέσα στην κεραία και την είχε γεμίσει κουτσουλιές, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν σχέση με τον περίεργο θόρυβο. Οι δύο καταληψίες τελικά συνελήφθησαν με ειδική παγίδα και εστάλησαν σε έναν εκτροφέα περιστεριών μακριά από το εργαστήριο, ενώ η ίδια η κεραία καθαρίστηκε προσεκτικά από τις κουτσουλιές. Έτσι, αφού έπιασαν τα περιστέρια, τα έστειλαν στα εργαστήρια Bell. Εκεί απελευθερώθηκαν, αλλά αυτά ξαναγύρισαν σπίτι τους, στον λαιμό της κεραίας! Μερικές μέρες αργότερα, πιάστηκαν πάλι και τελικά εμποδίστηκαν να «επαναγκατασταθούν» στην κεραία με πιο «αποφασιστικό τρόπο» (Ο Max Tegmark, αναφέρει στο βιβλίο του «Our Mathematical Universe: My Quest for the Ultimate Nature of Reality», ότι μετά από μερικά ποτήρια κρασί ο Arno Penzias του εκμυστηρεύτηκε πως όταν τα περιστέρια επέστρεψαν χρησιμοποιήθηκε όπλο …) Κι όμως, τα περίεργα σήματα δεν σταμάτησαν. Και αφού πέρασαν ένα χρόνο αποκλείοντας κάθε πιθανή πηγή παρεμβολών, οι αστρονόμοι κατάλαβαν τι ήταν στην πραγματικότητα το περίεργο σήμα: ήταν κατά κάποιο τρόπο η ηχώς του «Μπιγκ Μπανγκ». Οι κοσμολόγοι είχαν βάλει στο τραπέζι την ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης όταν συνειδητοποίησαν ότι το Σύμπαν διαστέλλεται -κάτι που υποδείκνυε ότι όλα πρέπει να ξεκίνησαν στο παρελθόν από ένα σημείο. Την εποχή που εργάζονταν στο Νιου Τζέρσεϊ οι δύο αστρονόμοι, ο αμερικανός φυσικός Ρόμπερτ Ντικ διατύπωσε τη θεωρία ότι, αν το Σύμπαν είχε γεννηθεί όντως σε μια Μεγάλη Έκρηξη, η έκρηξη αυτή θα είχε αφήσει ένα ίχνος, έναν ψίθυρο από το μακρινό παρελθόν, που θα παρέμενε ορατό μέχρι σήμερα. Το ίχνος αυτό είναι η λεγόμενη Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου, ή CMB, την οποία είχαν καταγράψει για πρώτη φορά οι Ουίλσον και Πένζιας. Η ακτινοβολία αυτή, η οποία καταφθάνει διαρκώς στη Γη από ολόκληρο τον ουράνιο θόλο, είναι ουσιαστικά το απόφωτο μιας λάμψης που γέμισε τα πάντα όταν το Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές περίπου 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τελικά ο μικροκυματικός θόρυβος που συνέχιζε να καταγράφει η κεραία ήταν το «ελάχιστο κομμάτι μουσικής που αντέχει ανάμεσα σε γαλαξίες και νεφελώματα να δίνει σήμα και να κυματίζει», η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, το αρχαιότερο απομεινάρι από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Robert Wilson, που τιμήθηκε με Νόμπελ φυσικής το 1978, θυμάται το ζευγάρι των περιστεριών που «εμπόδιζαν» μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα: Το 1978, οι Ουίλσον και Πένζιας τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής για τη μεγάλη ανακάλυψη, η οποία έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης κοσμολογίας. Σήμερα, η γιγάντια κεραία που χρησιμοποίησαν οι δύο αστρονόμοι παραμένει στη θέση της στο Χόλμντελ Ρόουντ του Νιου Τζέρσεϊ. Λόγω της ιστορικής αξίας της, η παγίδα με την οποία συνελήφθησαν τα δύο περιστέρια εκτίθεται στον πρώτο όροφο του Μουσείο Αέρος και Διαστήματος του Ιδρύματος Smithsonian στην Ουάσινγκτον. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107606

Τεχνητή Νοημοσύνη συνθέτει πρωτότυπη μουσική σε οποιουδήποτε στυλ, ακόμα και των Beatles. Στο ερευνητικό εργαστήριο της SONY (Computer Science Laboratory), ο François Pachet, δημιούργησε την Flow Machine, μια «έξυπνη μηχανή» που συνθέτει πρωτότυπη μουσική! Πως γίνεται αυτό; Το λογισμικό της Flow Machine μαθαίνει τα διάφορα είδη μουσικής από μια τεράστια βάση δεδομένων τραγουδιών. Αναλύει το ύφος και τα χαρακτηριστικά της μουσικής ορισμένων συνθετών και στη συνέχεια δημιουργεί νέες συνθέσεις με παρόμοιο στυλ. Η μηχανή δεν αλλάζει απλά το μουσικό ύφος μιας μουσικής σύνθεσης, αλλά συνθέτει ένα εντελώς καινούργιο μουσικό κομμάτι, έχοντας αφομοιώσει το ύφος κάποιων συνθετών. Για παράδειγμα, έτσι προέκυψε το τραγούδι «Daddy’s Car», το οποίο ακολουθεί το στυλ του ποπ τραγουδιού «Because» των Beatles: http://physicsgg.me/2016/10/12/%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ae-%ce%bd%ce%bf%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%cf%8c%cf%84%cf%85%cf%80/

Διαστημικό τηλεσκόπιο σε μέγεθος πλυντηρίου. Αστρονόμοι και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ ξεκίνησαν – με ιδιωτική πρωτοβουλία και χωρίς κρατική υποστήριξη – ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για να δημιουργήσουν ένα μικρό διαστημικό τηλεσκόπιο, σε μέγεθος πλυντηρίου. Ο βασικός στόχος είναι να τραβήξουν τις πρώτες φωτογραφίες του πιο κοντινού «γήινου» εξωπλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή. Πρόκειται για τον πλανήτη Proxima b γύρω από το άστρο Εγγύτατος του Κενταύρου, το κοντινότερο στη Γη και ένα από τα δύο άστρα που απαρτίζουν τον ‘Αλφα του Κενταύρου. Έως σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη άνω των 3.000 εξωπλανητών, όμως σε όλες τις περιπτώσεις ο εντοπισμός έχει γίνει έμμεσα και ποτέ έως τώρα δεν έχει τραβηχτεί μια φωτογραφία ενός τέτοιου μακρινού κόσμου. Η νέα αποστολή με την ονομασία «Project Blue» θα βασιστεί στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA καθώς και σε άλλα επιστημονικά όργανα που έως τώρα έχουν εντοπίσει εξωπλανήτες. Την πρωτοβουλία έχουν το Ινστιτούτο BoldlyGo, που διευθύνεται από τον πρώην διευθυντή αστροφυσικής της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Γιον Μόρσε, καθώς και ο επίσης ιδιωτικός οργανισμός Mission Centaur. Το σχέδιο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει επιτυχή κατάληξη, καθώς ο ‘Αλφα του Κενταύρου -ένα διπλό αστρικό σύστημα- απέχει «μόνο» 4,4 έτη έως 4,2 φωτός ή περίπου 40 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Το -πλάτους μισού μέτρου- δορυφορικό τηλεσκόπιο θα πρέπει να ενσωματώσει τις κατάλληλες τεχνολογίες για να καταφέρει να «δει» έναν εξωπλανήτη που δεν έχει δικό του φως. Το κόστος του τηλεσκοπίου, που θα έχει κάτοπτρο 20 ιντσών, εκτιμάται σε 25 έως 50 εκατομμύρια δολάρια – όχι πάρα πολλά, αλλά όχι εύκολο να βρεθούν από ιδιώτες μόνο. Αν όλα πάνε καλά και το τηλεσκόπιο κατασκευασθεί έως το τέλος της δεκαετίας με βάση τον αρχικό προγραμματισμό, θα παρατηρεί συνεχώς το σύστημα του ‘Αλφα του Κενταύρου, με την ελπίδα ότι θα εντοπίσει κάποιον εξωπλανήτη και θα τον φωτογραφήσει. Σε εξέλιξη βρίσκεται και μια παλαιότερη παράλληλη προσπάθεια, από την ομάδα ACESat, που έχουν ξεκινήσει ερευνητές του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA (αλλά χωρίς την υποστήριξη της τελευταίας), για την κατασκευή ενός παρεμφερούς τηλεσκοπίου, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη βρετανική «Γκάρντιαν». Εξάλλου, μια νέα έρευνα από αστρονόμους του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι ο Εγγύτατος του Κενταύρου τελικά έχει περισσότερες ομοιότητες με τον Ήλιο μας, καθώς διαθέτει έναν τακτικό περιοδικό κύκλο από αστρικές (ηλιακές) κηλίδες. Στον Ήλιο ο κύκλος (το χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο μέγιστα κηλίδων) είναι 11ετής, ενώ στον Εγγύτατο επταετής. Κατά τα άλλα, πρόκειται για ένα μικρό, αχνό ερυθρό νάνο, με μάζα μόνο το ένα δέκατο του Ήλιου μας και φωτεινότητα μόλις το ένα χιλιοστό. Κατά πόσο ο εξωπλανήτης του (Proxima b) που πρόσφατα ανακαλύφθηκε, είναι όντως βραχώδης και υδάτινος, μένει να επιβεβαιωθεί. Αρκεί να τον τραβήξουμε μια φωτογραφία! http://physicsgg.me/2016/10/12/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-%cf%83%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b5%ce%b8%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bb%cf%85/

Βραδιές αστρονομίας από το Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο Αθήνας. Το Γεροσταθοπούλειο Πανεπιστημιακό Αστεροσκοπείο του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργανώνει για μια ακόμα χρονιά τις «Βραδιές Κοινού-Αστρονομία για όλους» την περίοδο Οκτωβρίου 2016 - Ιανουαρίου 2017. Οι διαλέξεις από αστρονόμους, αστροφυσικούς και άλλους επιστήμονες θα γίνονται στο αμφιθέατρο «Αρίσταρχος» του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου. Μετά τις διαλέξεις θα ακολουθεί επίσκεψη στο Αστεροσκοπείο, επίδειξη της λειτουργίας του τηλεσκοπίου και νυχτερινή παρατήρηση (για ομάδες άνω των πέντε ατόμων). Αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. http://observatory.phys.uoa.gr/Pagefiles/News-Events/Open_Nights_2016B.pdf http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500107609

Η Γη ανατέλλει και δύει στη Σελήνη. Η αποστολή Selene της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος (JAXA) μελέτησε την Σελήνη από το 2007 ως το 2009. Η αποστολή αποτελούνταν από τρία σκάφη. Η JAXA αποφάσισε πριν από λίγα 24ωρα να δώσει στη δημοσιότητα περί τις 600 εικόνες και βίντεο που τράβηξε η κάμερα 2,2 megapixel HDTV ενός εκ των τριών σκαφών της αποστολής, του Kaguya. Πρόκειται για κοντινές εικόνες υψηλής ανάλυσης και ευκρίνειας από την επιφάνεια της Σελήνης. Ένα από τα βίντεο που έχει κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας είναι αυτό που καταγράφει εικόνες από τον Νότιο Πόλο της Σελήνης και σε αυτό κάνει την εμφάνιση της η Γη που εμφανίζεται ξαφνικά και στη συνέχεια… εξαφανίζεται πίσω από τον φυσικό μας δορυφόρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107526 Η Σελήνη κάνει πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια. Το φεγγάρι μας βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα, με συνέπεια να δημιουργούνται κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφάνειά του με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες έως τώρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει ένα πλήρες «λίφτινγκ προσώπου» κάθε 80.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009. Οι συνεχείς πτώσεις μετεώρων ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, τον ρεγκόλιθο, σε βάθος έως δύο εκατοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες (ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων). Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Έμερσον Σπέγιερερ του Πολιτιακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", συνέκριναν πάνω από 14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού, που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας. Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, αλλά προστατεύεται από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβολικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρότερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ). Η ανακάλυψη ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500 μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδοξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού». http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/h_selini_kanei_plires_liftingk_prosopou_kathe_80_000_xronia-64569978/

Ο ακριβέστερος τρισδιάστατος χάρτης της Γης έχει μέγεθος 2,6 petabyte. Χάρη σε ένα ζευγάρι πανομοιότυπων δορυφόρων που σαρώνουν τη Γη με ραντάρ, οι επιστήμονες διαθέτουν πλέον έναν τοπογραφικό χάρτη του πλανήτη που προσφέρει ακρίβεια ενός μόλις μέτρου, τόσο μεγάλη ώστε θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ένα μεγάλο κύμα που σκάει στην ακτή οπουδήποτε στον κόσμο. Από άποψη μεγέθους, ο χάρτης της Γερμανικής Αεροδιαστημικής Υπηρεσίας (DLR) είναι πραγματικό τέρας, αφού περιλαμβάνει 2,6 petabyte δεδομένων, ή 2,6 εκατομμύρια gigabyte -ένας ωκεανός πληροφοριών στον οποίο θα έχουν ελεύθερα πρόσβαση ερευνητές από όλο τον κόσμο. Ο παγκόσμιος υψομετρικός χάρτης θα έχει πολλές και σημαντικές εφαρμογές: οι Αρχές θα μπορούν να παρακολουθούν καλύτερα τις φυσικές καταστροφές, οι εταιρείες κινητής θα εγκαθιστούν κεραίες με μεγαλύτερη ακρίβεια, τα στρατιωτικά αεροσκάφη θα πετούν σε χαμηλότερα ύψη και τα αεροδρόμια θα ελέγχουν καλύτερα την εναέρια κυκλοφορία. Τα δεδομένα καλύπτουν όλη την ξηρά του πλανήτη, με συνολική έκταση 150 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Συλλέχθηκαν την τελευταία πενταετία από τους πανομοιότυπους δορυφόρους Tandem-X και TerraSAR-X, οι οποίοι πετούν σε σχηματισμό, με τη μεταξύ τους απόσταση να ελέγχεται με ακρίβεια χιλιοστού. Τα ραντάρ των δύο δορυφόρων βλέπουν την επιφάνεια της Γης υπό ελαφρώς διαφορετικές γωνίες, κάτι που επέτρεψε την αύξηση της ακρίβειας του χάρτη στο ένα μόλις μέτρο. «Είμαστε ενθουσιασμένοι με τα προκαταρκτικά ευρήματα» λέει ο Ρίτσαρντ Μπάλμερ της DLR σε δελτίο Τύπου. «Χρησιμοποιώντας το νέο υψομετρικό μοντέλο, διαπιστώσαμε ότι σε ορισμένες περιοχές της Γης το πάχος των παγετώνων μειώνεται έως και κατά 30 μέτρα το χρόνο» αναφέρει. Οι δίδυμοι δορυφόροι σχεδιάστηκαν να λειτουργήσουν για μια πενταετία, διαθέτουν όμως αρκετό προωθητικό αέριο για να παραμείνουν σε τροχιά ακόμα πέντε χρόνια. Στο μέλλον, λένε οι ερευνητές, πιο προηγμένα δορυφορικά ραντάρ θα μπορούσαν να παρακολουθούν διαρκώς το ανάγλυφο του πλανήτη και να προσφέρουν έτσι στοιχεία για δυναμικές γεωλογικές διαδικασίες. Στην φωτογραφία εικονική πτήση στο Εθνικό Πάρκο Ναμίμπ-Νάουκλουφτ στη Ναμίμπια. Η μικρότερη υψομετρική διαφορά που διακρίνεται στον χάρτη είναι μόλις ένα μέτρο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107573

Δύο άστρα, τρεις δίσκοι Oι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά δύο άστρα, τα οποία περιβάλλονται όχι από δύο πρωτοπλανητικούς δίσκους (όπως θα περίμενε κανείς), αλλά από τρεις. Οι δίσκοι αυτοί αερίων και σκόνης είναι τα «μαιευτήρια» όπου σταδιακά γεννιούνται οι νέοι πλανήτες. Το «εξωτικό» διπλό αστρικό σύστημα με την ονομασία IRS 43 ανακαλύφθηκε από Δανούς, Βρετανούς και Ολλανδούς ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Κρίστιαν Μπριντς του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters». Ο εντοπισμός έγινε με το μεγάλο τηλεσκόπιο ALMA του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη βόρεια Χιλή, ένα ραδιοτηλεσκόπιο (στην πραγματικότητα μια διάταξη 66 συνδεδεμένων κεραιών) που κάνει παρατηρήσει στο φάσμα των μικροκυμάτων. Και τα δύο άστρα στο IRS 43 -σε απόσταση 400 ετών φωτός από τη Γη- είναι πολύ νεαρά, ηλικίας μόνο 100.000 έως 200.000 ετών, έχοντας περίπου το μέγεθος του Ήλιου μας. Κάθε άστρο περιβάλλεται από τον πρωτοπλανητικό δίσκο του και ένας τρίτος μεγαλύτερος δίσκος περιβάλλει και τα δύο άστρα. http://physicsgg.me/2016/10/12/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προπαρασκευαστικών εργασιών για την επόμενη εβδομάδα έχει προγραμματιστεί η μεταφορά της κεντρικής μονάδας του TPK "Soyuz MS-02" και η συναρμολόγηση και δοκιμή του πυραύλου "Soyuz-FG". Η εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημικου σκάφους μεταφοράς "Soyuz-02 MS" έχει προγραμματιστεί στις 19 Οκτωβρίου απο την θεση 31η του κοσμοδρόμιου του Μπαϊκονούρ. http://www.roscosmos.ru/22734/ Ζημιές εκατομμυρίων δολαρίων στο Διαστημικό Κέντρο της NASA από τον τυφώνα Μάθιου. Ο τυφώνας Μάθιου που έπληξε τα νοτιοανατολικά παράλια των Ηνωμένων Πολιτειών την περασμένη εβδομάδα δεν προκάλεσε ζημιές στις πλατφόρμες και το υλικό εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, επέφερε ωστόσο ζημιές εκατομμυρίων σε κτίρια της NASA, είπε ο διευθυντής της χθες. Καθώς το "μάτι" του τυφώνα περνούσε 32-40 χιλιόμετρα ανατολικά του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του διαστημικού κέντρου, αρκετές οροφές κτιρίων υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν. Το κέντρο άνοιξε ξανά χθες. Οι καταστροφές επέτρεψαν στο νερό των καταρρακτωδών βροχών που έφερε ο τυφώνας να πλημμυρίσει χώρους με εξοπλισμούς και έπιπλα, είπε ο διευθυντής της NASA Ρόμπερτ Καμπάνα, ο οποίος υπολόγισε τις ζημιές σε εκατομμύρια. "Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα", είπε όμως σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης. Στην πλατφόρμα εκτόξευσης 39Α, την οποία η NASA νοικιάζει στην εταιρεία SpaceX του τεχνοκράτη δισεκατομμυριούχου Ήλον Μάσκ, οι άνεμοι έφτασαν ταχύτητες 217 χλμ/ώρα 30 μέτρα από το έδαφος και μέχρι 138 χλμ/ώρα στο έδαφος. Η πλατφόρμα 39Α όμως και η παραπλήσια 39Β άντεξαν. http://www.ethnos.gr/diethni/arthro/zimies_ekatommyrion_dolarion_sto_diastimiko_kentro_tis_nasa_apo_ton_tyfona_mathiou-64567007/

Οι πρώτοι αστροναύτες στον Άρη «θα επιστρέψουν με άνοια» Οι αστροναύτες της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη μπορεί να επιστρέψουν στη Γη χωρίς να θυμούνται και πολλά: ο βομβαρδισμός του πληρώματος από την κοσμική ακτινοβολία θα προκαλούσε εγκεφαλικές βλάβες που πιθανότατα θα οδηγούσαν σε απώλεια μνήμης και τελικά σε άνοια, δείχνει μελέτη σε πειραματόζωα. Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ο οποίος κινείται σε ύψος περίπου 400 χιλιομέτρων, παραμένει προστατευμένο από την κοσμική ακτινοβολία χάρη στο μαγνητικό πεδίο του πλανήτη. Μια διαπλανητική αποστολή, αντίθετα, θα ήταν μονίμως εκτεθειμένη στην κοσμική ακτινοβολία, μια διαρκή βροχή από σωματίδια που εισβάλλουν στο Ηλιακό Σύστημα κινούμενα σε ακραία υψηλές ταχύτητες. Τα σωματίδια αυτά, κυρίως πρωτόνια και πυρήνες ατόμων, καταστρέφουν όποιο μόριο συναντούν μπροστά τους καθώς διαπερνούν το ανθρώπινο σώμα. Ο κίνδυνος θα παρέμενε ακόμα και μετά την άφιξη της αποστολής στον Άρη, δεδομένου ότι ο γειτονικός πλανήτης δεν διαθέτει μαγνητικό πεδίο ώστε να εκτρέπει τα εισερχόμενα σωματίδια. Μια εικόνα για τις βλάβες που προκαλούν οι κοσμικές ακτίνες δίνει τώρα η μελέτη του Τσαρλς Λιμόλι, ογκολόγου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Άιρβινγκ. Στο Εργαστήριο Διαστημικής Ακτινοβολίας της NASA στη Νέα Υόρκη, η ομάδα του Λιμόλι βομβάρδισε τρωκτικά με πυρήνες οξυγόνου και τιτανίου, σωματίδια που υπάρχουν στις κοσμικές ακτίνες. Έξι μήνες μετά την έκθεση, τα τρωκτικά βρέθηκαν να έχουν υποστεί φλεγμονή του εγκεφάλου και βλάβες στους δενδρίτες και τους νευράξονες των νευρικών κυττάρων, βλάβες που περιορίζουν τη μεταξύ τους επικοινωνία. Επιπλέον, τα πειραματόζωα υποβλήθηκαν σε συμπεριφορικά τεστ, τα οποία έδειξαν πεσμένες επιδόσεις όσον αφορά την ικανότητα μνήμης και μάθησης. Παρουσιάζοντας τα ευρήματα στην επιθεώρηση Scientific Reports του ομίλου Nature, η ερευνητική ομάδα προειδοποιεί ότι οι βλάβες στο κεντρικό σύστημα λόγω της κοσμικής ακτινοβολίας μπορούν να οδηγήσουν σε έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών, προβλήματα στη λήψη αποφάσεων, ακόμα και σε άγχος και κατάθλιψη. Δεδομένου μάλιστα ότι μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια, οι εγκεφαλικές βλάβες των αστροναυτών θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερες από ό,τι στα πειραματόζωα. Η άνοια θα ερχόταν έτσι να προστεθεί σε άλλα προβλήματα υγείας που είναι γνωστό ότι προκαλεί η διαβίωση σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας: απώλεια οστικής μάζας, ατροφία των μυών, διόγκωση της καρδιάς, καταρράκτες και άλλες βλάβες στα μάτια, μεταξύ άλλων. Όπως φαίνεται, η κατάκτηση του Άρη θα είναι μια ιστορική, αλλά άκρως ανθυγιεινή περιπέτεια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107030 Ομπάμα: Οι ΗΠΑ θα στείλουν ανθρώπους στον Αρη μέχρι το 2030. Μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη στα επόμενα 14 χρόνια οραματίζεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, υποσχόμενος τη δημιουργία «νέων οικοσυστημάτων», με τη συνεργασία του ιδιωτικού τομέα, για τη συντήρηση και τη μεταφορά αστροναυτών σε αποστολές μακράς διάρκειας στο Διάστημα. «Έχουμε θέσει ένα σαφή στόχο ζωτικής σημασίας για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας της Αμερικής στο Διάστημα: την αποστολή ανθρώπων στον Αρη έως τη δεκαετία του 2030 και την επιστροφή τους με ασφάλεια στη Γη, με απώτερη φιλοδοξία μία ημέρα να παραμένουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα» γράφει ο Ομπάμα σε άρθρο του στο CNN. O Αμερικανός πρόεδρος σημειώνει ότι η αποστολή στον Αρη θα απαιτήσει τη συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης και ιδιωτικών φορέων. «Eίμαστε ήδη σε καλό δρόμο. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, οι ιδιωτικές εταιρείες θα έχουν στείλει για πρώτη φορά αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό» πρόσθεσε. «Το επόμενο βήμα είναι πέρα από τα όρια της γήινης τροχιάς. Είμαι χαρούμενος να ανακοινώσω ότι συνεργαζόμαστε με τους εμπορικούς εταίρους μας για την κατασκευή νέων οικοσυστημάτων που μπορούν να συντηρήσουν και να μεταφέρουν αστροναύτες σε αποστολές μακράς διάρκειας στο βαθύ Διάστημα. Αυτές οι αποστολές θα μας διδάξουν πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μακριά από τη Γη -κάτι που θα χρειαστείτε για το μακρύ ταξίδι στον Άρη» πρόσθεσε ο Ομπάμα. Παράλληλα με τον Μπαράκ Ομπάμα, ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν ανέβασε στο ιστολόγιο της αμερικανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας μία ανάρτηση με την οποία σχολίασε το όραμα του αμερικανού προέδρου για τον Αρη και ανέπτυσσε δύο από τις πρωτοβουλίες της NASA που το υποστηρίζουν, με τη συνεργασία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Η πρώτη πρωτοβουλία είναι το πρόγραμμα «NextSTEP» το οποίο φιλοδοξεί να θέσει τα θεμέλια για αποστολές μακράς διάρκειας στο Διάστημα, ζητώντας από ιδιωτικές εταιρείες να σχεδιάσουν διαστημικές κατοικίες ελεγχόμενου περιβάλλοντος. Η δεύτερη πρωτοβουλία αφορά την προαγωγή της καινοτομίας γύρω από τη μοναδική, μέχρι στιγμής, βάση όπου ζουν άνθρωποι -έστω για περιορισμένο χρονικό διάστημα- εκτός της επιφάνειας της Γης: Τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η NASA έχει προσκαλέσει τον ιδιωτικό τομέα να χρησιμοποιήσει το τροχιακό εργαστήριο, ενώ δεσμεύτηκε να στηρίξει τον ISS έως το 2024. H συζήτηση γίνεται λίγες ημέρες πριν (13 Οκτωβρίου) από ένα μεγάλο συνέδριο στο Πίτσμπεγκ, όπου ο Λευκός Οίκος έχει προσκαλέσει κορυφαίους επιστήμονες, μηχανικούς και σπουδαστές για να συζητήσουν τρόπους ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας και της καινοτομίας γύρω από το Διάστημα, προκειμένου να διερευνηθούν «τα νέα σύνορα». http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107411

H Ήρα κρυφακούει τον απόκοσμο μονόλογο του Δία. Ακούγεται περισσότερο σαν σάουντρακ ταινίας τρόμου, παρά σαν κάτι που έχει σχέση με την επιστήμη: λίγο μετά την άφιξή της στο σύστημα του Δία, η αποστολή Juno («Ήρα») της NASA κατέγραψε μια ανατριχιαστική κραυγή να βγαίνει από το τερατώδες σέλας του πλανήτη. Το ηχητικό αρχείο στο παραπάνω βίντεο αντιστοιχεί σε ραδιοκύματα που καταγράφηκαν με το σκάφος κατά το πρώτο, κοντινό πέρασμα από τον γίγαντα του Ηλιακού Συστήματος τον περασμένο Αύγουστο. Οι καταγραφές μετατράπηκαν στη συνέχεια σε ήχους που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αφτί. «Εμάς μας αρέσει να το ακούμε. Σκεφτήκαμε ότι, αφού αρέσει σε εμάς, μπορεί να αρέσει και σε άλλους» λέει ο Μπιλ Κουρθ του Πανεπιστημίου της Άιοβα στις ΗΠΑ. Ο Κουρθ και οι συνεργάτες του σχεδίασαν το όργανο Waves με το οποίο το καταγράφηκαν οι απόκοσμες ραδιοεκπομπές του Δία. Όπως συμβαίνει και στη Γη, το σέλας που τυλίγει τους πόλους του Δία παράγεται από φορτισμένα σωματίδια -κυρίως ηλεκτρόνια και πρωτόνια- που παρασύρονται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και συγκρούονται τελικά με την ατμόσφαιρα σε μεγάλο ύψος, παράγοντας λάμψεις σε διάφορα χρώματα. Παρόλο όμως που ο μηχανισμός είναι ο ίδιος, το βόρειο και νότιο σέλας του Δία είναι πολλές τάξεις μεγέθους πιο ισχυρά από ό,τι γνωρίζουμε στη Γη. Τα φορτισμένα σωματίδια σχηματίζουν ένα αραιό πλάσμα (ιονισμένο αέριο) που εκπέμπει ισχυρά ραδιοκύματα καθώς επιταχύνεται κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου. Ο Κουρθ το παρομοιάζει με έγχορδο όργανο: «αν χτυπήσεις τη χορδή ενός βιολιού, η χορδή δονείται. Η δονούμενη χορδή είναι σαν το πλάσμα. Και μέσα στο πλάσμα κινούνται φορτισμένα σωματίδια» λέει. Τα ίδια τα ραδιοκύματα, βέβαια, δεν γίνονται αντιληπτά στην ακοή. Για να μετατρέψουν τις καταγραφές σε ηχητικό αρχείο, οι ερευνητές μείωσαν τεχνητά τις συχνότητες ώστε να πέσουν εντός των ορίων της ανθρώπινης ακοής, και επιπλέον τις επιτάχυναν έτσι ώστε οι πολλές ώρες δειγματοληψίας να συμπυκνωθούν σε ένα σύντομο «σάουντρακ». Το Juno κατέγραψε τις ραδιοεκπομπές στις 27 Αυγούστου, όταν ολοκλήρωσε το πρώτο και πιο κοντινό πέρασμά της από τον Δία. Το σκάφος συνεχίζει τώρα να σταθεροποιεί την τροχιά του, και οι ερευνητές της NASA περιμένουν να λάβουν τις πιο θεαματικές εικόνες που έχουμε δει ποτέ από τον βασιλιά του Ηλιακού Συστήματος. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107249

Άνοιξε ο δρόμος για τον πιο ευαίσθητο ανιχνευτή σκοτεινής ύλης. Το «πράσινο φως» για να ξεκινήσουν οι μετρήσεις το 2020, οι οποίες ίσως βοηθήσουν να εξιχνιασθεί το «μυστήριο» της σκοτεινής ύλης, έδωσε η απόφαση του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας να εγκρίνει τον προϋπολογισμό και το χρονοδιάγραμμα κατασκευής του ανιχνευτή LUX-ZEPLIN (LZ). Ο LUX-ZEPLIN θα έχει 100πλάσια ευαισθησία από οποιονδήποτε άλλο ανάλογο ανιχνευτή που υπήρξε στο παρελθόν, με σκοπό να αναζητήσει ίχνη από ένα υποθετικό είδος σωματίων που ονομάζονται «ασθενώς αλληλεπιδρώντα βαρέων σωματιδίων» (WIMP). Καθώς τα WIMP θεωρούνται ένα από τα βασικότερα υποψήφια «συστατικά» της σκοτεινής ύλης, αν τυχόν εντοπισθούν από τον ανιχνευτή, τότε θα έχει εξηγηθεί η φύση αυτού του «εξωτικού» υλικού που κατακλύζει το σύμπαν. Αν και η σκοτεινή ύλη αναλογεί στο 85% περίπου της ύλης στο σύμπαν, επειδή δεν εκπέμπει ούτε απορροφά ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα φως, είναι δύσκολο να εντοπισθεί. Ωστόσο, η παρουσία της «προδίδεται» από την επίδραση που ασκεί μέσω της βαρύτητάς της στη συμβατική ύλη και σε κοσμικές δομές όπως τα σμήνη γαλαξιών, που δεν κινούνται όπως ακριβώς προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ο ανιχνευτής θα εγκατασταθεί στην Υπόγεια Ερευνητική Εγκατάσταση του Σάνφορντ στο Σαν Ντιέγκο, η οποία πήρε τη θέση ενός παλιού χρυσωρυχείου, σε βάθος σχεδόν 1.500 μέτρων. Ο λόγος είναι πως το υπερκείμενο στρώμα βράχων και χώματος θα λειτουργεί ως «ασπίδα», απορροφώντας τις κοσμικές ακτίνες ώστε να μην επηρεάζουν τις μετρήσεις του. Εκεί, για την ανίχνευση των WIMP, η διάταξη θα περιλαμβάνει ένα θάλαμο 10 κυβικών μέτρων από υγροποιημένο ξένο, ένα από τα πιο σπάνια στοιχεία στον πλανήτη. «Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί κανένα πειστικό “ίχνος” αλληλεπίδρασης σκοτεινής ύλης με συμβατική ύλη, γεγονός που κάνει το πείραμα LZ πιο σημαντικό από ποτέ», σημειώνει στην ιστοσελίδα του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley ο Μέρντοκ Γκίλχριζ, φυσικός και διευθυντής του πρότζεκτ. Εκτός από το αμερικανικό εργαστήριο, στο πρότζεκτ συμμετέχουν αρκετά ακόμη αμερικανικά και ευρωπαϊκά ιδρύματα, όπως το Εργαστήριο Εθνικού Επιταχυντή Fermi και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Η φύση της σκοτεινής ύλης αποτελεί ένα από πιο περίπλοκα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης», αναφέρει ο Χάρι Νέλσον, φυσικός και εκπρόσωπος Τύπου του πειράματος. «Όπως η επιστήμη διαλεύκανε τη φύση της συμβατικής ύλης –ξεκινώντας από τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων και τα υποατομικά σωματίδια, και καταλήγοντας πιο πρόσφατα στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs– το πρότζεκτ LZ θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον έλεγχο μίας από τις πλέον υποσχόμενες υποθέσεις για τη φύση της σκοτεινής ύλης», προσθέτει. Το πρότζεκτ πήρε το όνομά του από δύο προγενέστερα πειράματα ανίχνευσης της σκοτεινής ύλης, το LUX (Large Underground Xenon experiment) και το ZEPLIN (ZonEd Proportional scintillation in Liquid Noble gases experiment). http://www.naftemporiki.gr/story/1158041/anoikse-o-dromos-gia-ton-pio-euaisthito-anixneuti-skoteinis-ulis

Ανακαλύφθηκε νέος νάνος πλανήτης και διπλό αστρικό σύστημα με τρεις πρωτοπλανητικούς δίσκους. Η παρέα του Πλούτωνα φαίνεται ότι μεγάλωσε: ένα νέο σώμα που ανακαλύφθηκε στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος είναι πιθανό να αναγνωριστεί επίσημα ως ο έκτος πλανήτης νάνος. Το μάλλον μικρό αντικείμενο έχει διάμετρο 530 χιλιομέτρων και βρίσκεται σε απόσταση 13,8 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο -τόσο μακριά ώστε χρειάζεται μια χιλιετία και έναν αιώνα για να συμπληρώσει μια περιφορά. Συγκριτικά, ο πλανήτης νάνος Πλούτωνας έχει διάμετρο 2.370 χιλιόμετρα και το έτος του διαρκεί 248 γήινα χρόνια. Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε στο NPR.org από τον Ντέιβιντ Γκέρντες, αστρονόμο του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο οποίος χρειάστηκε δύο χρόνια για να επιβεβαιώσει ότι όντως εντόπισε ένα νέο σώμα. http://www.npr.org/sections/thetwo-way/2016/10/11/497071139/a-friend-for-pluto-astronomers-find-new-dwarf-planet-in-our-solar-system Το δημοσίευμα δεν διευκρινίζει αν η μελέτη έχει υποβληθεί για δημοσίευση στον επιστημονικό Τύπο, ωστόσο η ανακάλυψη του αντικειμένου, με την ονομασία 2014 UZ224, έχει επιβεβαιωθεί από το αρμόδιο Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών (MPC). http://www.minorplanetcenter.net/mpec/K16/K16TA4.html Το αντικείμενο εντοπίστηκε ως αμυδρή κουκκίδα που μετακινούνταν στον ουρανό μπροστά στο φόντο των ακίνητων άστρων. Οι παρατηρήσεις προήλθαν από την «Κάμερα Σκοτεινής Ενέργειας», ή DEC, ένα όργανο που λειτουργεί συνδεδεμένο με τηλεσκόπιο στη Χιλή και χαρτογραφεί μακρινά άστρα για να μετρήσει τη διαστολή του Σύμπαντος. Σύμφωνα με τον ορισμό της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, πλανήτες νάνοι είναι τα σώματα που κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, είναι αρκετά μεγάλα ώστε να έχουν αποκτήσει σφαιρικό σχήμα, δεν έχουν καθαρίσει όμως την τροχιά τους από άλλα, μικρότερα αντικείμενα. Βάσει αυτού του ορισμού, εξάλλου, ο μικρός Πλούτωνας εκδιώχθηκε το 2006 από τη λίστα των πλανητών και εξέπεσε στη νέα κατηγορία. Εκτός από τον Πλούτωνα, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αναγνωρίζει ακόμα τέσσερις πλανήτες νάνους: Δήμητρα, Χαουμέια, Μακεμάκε και Έριδα. Από τα σώματα αυτά, μόνο η Δήμητρα κινείται στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Δία και του Κρόνου, ενώ όλα τα υπόλοιπα ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα στη γειτονιά του Πλούτωνα, τη μακρινή και παγωμένη Ζώνη του Κάιπερ. Εκτός από τους αναγνωρισμένους πλανήτες νάνους, πάντως, υπάρχουν δεκάδες άλλα υποψήφια σώματα σε αυτήν την κατηγορία. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82_%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9 Υπάρχουν εξάλλου υποψίες και για ολόκληρους άγνωστους πλανήτες: έγκριτοι αστρονόμοι πρότειναν φέτος τη θεωρία ότι ένας πλανήτης με μάζα δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης παραμένει κρυμμένος στο εξώτερο Ηλιακό Σύστημα -τόσο μακριά ώστε το έτος του μπορεί να διαρκεί 10 με 20 χιλιάδες γήινα χρόνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500107547

"Soyuz-FG"=TPK "MS-02 Soyuz» http://www.roscosmos.ru/22729/

ExoMars 2016 - προετοιμασίες για την άφιξη στον Κόκκινο Πλανήτη. Πολύ σύντομα, 16 Οκτωβριου 2016 (περίπου στις 17:42 MSK) προγραμματίζεται η μονάδα προσγείωσης Schiaparelli ( "Schiaparelli») και η κυκλική μονάδα TGO (Trace Gas Orbiter - η τροχιακή μονάδα) της αποστολής "ExoMars-2016" για την προσέγγιση στον τελικό στόχο στον Άρη. Πριν από αυτό, σε λίγες μέρες η ενότητα Schiaparelli θα επικεντρωθεί στον ήλιο για να δώσει την απαραίτητη θερμότητα για την εξοικονόμηση ενέργειας, προκειμένου να διατηρηθεί η θερμοκρασία λειτουργίας μετά το χωρισμό από την TGO. Η ημέρα πριν από το διαχωρισμό του συνόλου του συστήματος Schiaparelli δοκιμάζεται απο ειδικούς της Mission Control Center που θα προετοιμάσει και θα φορτώσει τη λειτουργική μονάδα με τον κώδικα-πρόγραμμα για την αυτόνομη λειτουργία του Lander κατά τη διάρκεια της τριήμερης παθητικής πτήσης του και για τα επόμενα έξι λεπτά προσγείωσης. Στις 17 Οκτώβριου περίπου 12 ώρες μετά το Schiaparelli η ενότητα "ExoMars 2016» TGO θα αναλάβει έναν ελιγμό για να εισέλθει στην τροχιά του Άρη. Επίσης ο Schiaparelli με τη σειρά του, θα κυκλοφορήσει στην ελάχιστη απόσταση από τον πλανήτη και θα συλληφθεί από τη βαρύτητα του Άρη. Το TGO θα ξεκινήσει την επιστημονική αποστολή του στα τέλη του 2017, μετά από ένα έτος δύσκολο με ελιγμούς φρεναρίσματος και τη μετάβαση σε μια κυκλική τροχιά. Αργότερα, ο ίδιος θα ενεργεί επίσης ως ρελέ σήματων που θα μεταδίδονται από το rover, η οποία θα είναι μέρος της επόμενης αποστολής - «ExoMars 2020". Η προσεδάφιση του Schiaparelli θα δοκιμάσει μια σειρά από τεχνολογίες που παρέχουν μια ελεγχόμενη κάθοδο και την προσγείωση στον Άρη στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές αποστολές. Επί του σκάφους η μονάδα έχει ένα πακέτο του επιστημονικού εξοπλισμού που θα καταγράψει την ταχύτητα του ανέμου, υγρασία, την πίεση και τη θερμοκρασία κατά τη στιγμή της προσγείωσης. Επίσης, ο εξοπλισμός θα λάβει τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα για τα ηλεκτρικά πεδία στην επιφάνεια του Αρη, η οποία, σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση της έρευνας της ατμοσφαιρικής σκόνης, παρέχει μια νέα κατανόηση του ρόλου του ηλεκτρικού ρεύματος κατά τη διαδικασία της εμφάνιση θυελλων σκόνης. Αν η αποσύνδεση θα πραγματοποιηθεί στις 16 Οκτωβρίου και τοποθετήθη σε τροχιά στις 17 Οκτωβρίου θα υλοποιηθεί όπως έχει προγραμματιστεί, η προσγείωση Schiaparelli στον Άρη 19 Οκτωβρίου, 2016. Πριν από την προσγείωση μια ομάδα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικών Επιχειρήσεων θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την κατάσταση του πλοίου. Η Ρωσο-ευρωπαϊκή αποστολή "ExoMars 2016" ξεκίνησε 14 Μαρ 2016 με εκτόξευση από το Μπαϊκονούρ με τον πυραύλο φορέα «Proton-M» με το διαστημικό σκάφος στην τροχιακή μονάδα που αποτελείται από TGO και επίδειξης της ενότητας κάθοδο Schiaparelli. Επιστημονικοί στόχοι της αποστολής «ExoMars 2016": Η σύνθεση της ατμόσφαιρας και το κλίμα του πλανήτη από την τροχιά, συμπεριλαμβανομένου της απάντησης στο ερώτημα, πόσο μεθάνιο περιέχεται στην ατμόσφαιρα και πώς κατανέμεται? Διερεύνηση της δυνατότητας ηφαιστειακής δραστηριοτητας του Άρη από την τροχιά με τη μέτρηση της περιεκτικότητας του σε ηφαιστειακά αέρια στην ατμόσφαιρα? Για τη μελέτη του επιπολασμού από την τροχιά του νερού στο υπέδαφος? Για να μελετήσουν την εσωτερική δομή και το κλίμα του Άρη από την επιφάνεια του? Για να καθοριστεί εάν οι συνθήκες στην επιφάνεια του Άρη είναι θεωρητικά κατάλληλα για ύπαρξη ζωής? Προσκοπισμός περιοχές προσγείωσης? Για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος ακτινοβολίας στο δρόμο προς τον Άρη, σε τροχιά, και στην επιφάνεια του πλανήτη? http://www.roscosmos.ru/22728/ http://www.roscosmos.ru/22728/

Η NASA αποκαλύπτει το μυστικό της Κασσιόπης. Χάρη στις νέες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble επιστήμονες της NASA κατάλαβαν γιατί οι περιφερειακές περιοχές των σπειροειδών βραχιόνων του γαλαξία NGC 278, παραμένουν «νεκρά», σύμφωνα με την ιστοσελίδα του τηλεσκοπίου . Ο γαλαξίας NGC 278 είναι ένα μεγάλο σφαιρωτό σμήνος αστέρων στις παρυφές του Γαλαξία μας. Βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης, 40 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, και ανακαλύφθηκε το 1786 από τον βρετανό αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ. Βλέποντας αυτόν τον γαλαξία από πάνω, μπορούμε να διακρίνουμε τους σπειροειδείς βραχιόνες και τον πυρήνα του. Το μπλε χρώμα στο εσωτερικό αυτών των σπειρών του οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στον NGC 278 δημιουργούνται αστέρια με γοργούς ρυθμούς, λένε στη NASA. Αλλά τα νέα αστέρια εμφανίζονται μόνο στο εσωτερικό των σπειροειδών βραχιόνων, σε μια απόσταση που είναι μικρότερη από 10.000 έτη φωτός από το κέντρο. Στα περιφερειακά τμήματα, τα οποία είναι σκοτεινά δεν παρατηρείται η εμφάνιση νέων άστρων. Οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία ήταν άγνωστοι μέχρι τώρα. Με τις νέες φωτογραφίες του γαλαξία NGC 278, που ελήφθησαν από την κάμερα WFPC2, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το μυστικό της Κασσιόπης. Αυτές οι εικόνες δείχνουν ότι ο NGC 278 συγκρούστηκε με ένα μικρό γαλαξία, ο οποίος είχε μεγάλα αποθέματα ουδέτερου αερίου. Η σύγκρουση προκάλεσε ανάφλεξη στο κεντρικό τμήμα του NGC 278. Την ίδια στιγμή, η σκόνη του νεκρού γαλαξία πήγαν στις απομακρυσμένες περιοχές των βραχιόνων του NGC 278. Έτσι έγιναν πιο σκούρα απ’ ό,τι ήταν πριν. Με τον τρόπο αυτό εξηγείται το μυστήριο του γαλαξία. Πρέπει να τονιστεί ότι η διαδικασία της εμφάνισης τόσο ενεργών άστρων παρατηρείται πολύ σπάνια σε γαλαξίες, όπως ο NGC 278, οι οποίοι έχουν τη λεγόμενη «γέφυρα», ένα επίμηκες σύμπλεγμα των άστρων στο κέντρο των πυρήνων των γαλαξιών. Το γεγονός αυτό κάνει τον NGC 278 ελκυστικό για τους αστροφυσικούς. http://www.pronews.gr/portal/20161010/genika/diastima/49/i-nasa-apokalyptei-mystiko-tis-kassiopis

Επιστήμονες: Οι εξωγήινοι δεν μας έχουν επισκεφθεί επειδή αυτοκαταστρεφόνται. Ο Βρετανός επιστήμονας Brian Cox εξέφρασε την άποψη ότι η ύπαρξη ενός υποτιθέμενου εξωγήινου ευφυούς πολιτισμού θα διακυβεύονταν από τον υψηλό βαθμό της επιστημονικής ανάπτυξης. Είναι απίθανο οι άνθρωποι να συναντηθούν με εξωγήινους διότι κάθε εξωγήινος πολιτισμός τείνει να καταστρέφεται αφού αναπτυχθεί, εκτιμά ο Βρετανός φυσικός Brian Cox μιλώντας στην Daily Mail. Αυτά λένε ο Cox και ο Jeff Forshaw στο νέο τους βιβλίο «Σύμπαν: Ένας οδηγός για το Διάστημα». Σύμφωνα με τους βρετανούς επιστήμονες η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος που θα επιτευχθεί από έναν υποτιθέμενο εξωγήινο πολιτισμό θα καθιστούσε αδύνατο για τα πολιτικά όργανά του να τον κατευθύνουν, πράγμα που οδηγούσε στην ανάπτυξη ενός αυτοκαταστροφικού μοτίβου. Ένας ευφυής πολιτισμός που τον απασχολούν τα αέρια του θερμοκηπίου ή τα πυρηνικά όπλα βρίσκεται σε υπαρξιακό κίνδυνο. Ο Cox αναφέρθηκε στον Ιταλό φυσικό Enrico Fermi, ο οποίος στα 1950 διατύπωσε το πολύ γνωστό παράδοξο: τη δυνατότητα της ευφυούς ζωής εκτός του πλανήτη μας που μπορεί να αποικίσει τον Γαλαξία και την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για να το αποδείξουμε. Σύμφωνα με τον συν-συγγραφέα του «Σύμπαν: Ένας οδηγός για το διάστημα», μια εξήγηση που θα μπορούσε να λύσει το παράδοξο του Φέρμι είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε την απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, γιατί αυτή θα είχε αυτοκαταστραφεί: «Δεν μπορείς να κυριαρχήσεις σε έναν κόσμο που δεν έχεις τη δύναμη να τον καταστρέψεις». Για το γεγονός ότι η ανθρωπότητα δεν θα έχει την ίδια τύχη με τους εξωγήινους, ο επιστήμονας τόνισε ότι αυτό συμβαίνει διότι υιοθετούνται «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας». Σχόλιο:Για να δουμε αν οι «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας»θα ειναι ικανες για να αποφυγουμε τον δρομο της αυτοκαταστροφής του πολιτισμού μας.Αραγε οι εξωγηινοι δεν ειναι τοσο ευφυεις ωστε να εφαρμόσουν «παγκόσμιες λύσεις συνεργασίας» ωστε να μην αυτοκαταστραφούν!!! http://www.pronews.gr/portal/20161010/genika/diastima/49/epistimones-oi-exogiinoi-den-mas-ehoyn-episkefthei-epeidi-tha

Επιτυχής αποχωρισμός κάψουλας πληρώματος εν πτήσει από πύραυλο. Η Blue Origin, η διαστημική εταιρεία του Τζεφ Μπέζος (Amazon) πραγματοποίησε με επιτυχία διαχωρισμό κάψουλας πληρώματος από πύραυλο μετά την εκτόξευσή του την Τετάρτη- ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της αποστολής τουριστών στο διάστημα. Η εκτόξευση της Τετάρτης ήταν η πιο πρόσφατη δοκιμή του πυραύλου/ διαστημικού σκάφους New Shepard, το οποίο προορίζεται να αποστέλλει διαστημικούς τουρίστες σε ένα σύντομο υποτροχιακό ταξίδι, στα όρια του διαστήματος. Οι τουρίστες θα βλέπουν την καμπυλότητα της Γης και το μαύρο του διαστήματος, βιώνοντας παράλληλα συνθήκες έλλειψης βαρύτητας- ωστόσο η εταιρεία πριν προβεί σε επανδρωμένη πτήση θέλει να είναι σίγουρη πως το σύστημα ματαίωσης πτήσης/ εγκατάλειψης του σκάφους από τους επιβαίνοντες θα λειτουργεί κανονικά, φέρνοντάς τους με ασφάλεια πίσω στη Γη σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόβλεπτο. Όπως αναφέρουν οι New York Times, η Blue Origin δοκίμασε το σύστημα διαφυγής για πρώτη φορά το 2012, αλλά σε εκείνη η δοκιμή είχε γίνει υπό συνθήκες εξέδρας εκτόξευσης και όχι πτήσης. Αυτή τη φορά η κάψουλα αποχωρίστηκε από το σκάφος εν πτήσει, κατά τη διάρκεια του πιο δύσκολου σκέλους της πτήσης, 45 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, σε ύψος 16.000 ποδών, ενώ ο πύραυλος έσπαγε το φράγμα του ήχου. Ένας πυραυλοκινητήρας στερεού καυσίμου στο κάτω μέρος της κάψουλας πληρώματος πυροδοτήθηκε για 1,8 δευτερόλεπτα, απομακρύνοντάς την γρήγορα από τον πύραυλο. Μετά αναπτύχθηκαν τα αερόστατα και η κάψουλα προσγειώθηκε απαλά. Ο ίδιος ο πύραυλος δεν αναμενόταν να «επιβιώσει», αλλά τα κατάφερε να ευθυγραμμιστεί ξανά, να συνεχίσει προς το διάστημα και μετά, ενεργοποιώντας ξανά τον κινητήρα του, να προσγειωθεί λίγα χιλιόμετρα βόρεια από το σημείο εκτόξευσης στο δυτικό Τέξας, λίγο καταπονημένος αλλά ακέραιος. Ωστόσο, ούτε η κάψουλα ούτε ο πύραυλος θα πετάξουν ξανά. Η Blue Origin, όπως και η SpaceX, αναπτύσσει επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους με σκοπό τη μείωση του κόστους των διαστημικών αποστολών. Ο συγκεκριμένος πύραλυος είχε εκτοξευτεί άλλες τέσσερις φορές στο παρελθόν. Προς το παρόν, επιχειρεί με έναν μικρό υποτροχιακό πύραυλο, αποσκοπώντας στην απόκτηση εμπειρίας πάνω στην ανάπτυξη και εκτόξευση επαναχρησιμοποιούμενων διαστημοπλοίων. Επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις μπορεί να ξεκινήσουν ίσως και μέσα στο επόμενο έτος, ενώ οι κανονικές πτήσεις με τουρίστες- έξι τη φορά ενδεχομένως να αρχίσουν ακόμα και το 2018. Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό το κόστος των εισιτηρίων. Ωστόσο, η εταιρεία έχει ανακοινώσει πως ετοιμάζει έναν μεγάλο πύραυλο, τον New Glenn, ικανό να μεταφέρει ανθρώπους και φορτία σε τροχιά, και προορίζεται να αρχίσει να εκτοξεύεται από το Κανάβεραλ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας. Στο στάδιο του σχεδιασμού βρίσκεται ένας ακόμα πιο μεγάλος πύραυλος, ο New Armstrong. http://www.naftemporiki.gr/story/1156526/epituxis-apoxorismos-kapsoulas-pliromatos-en-ptisei-apo-puraulo-tis-blue-origin Πείραμα ασύρματης μετάδοσης ηλεκτρικής ενέργειας σε μια απόσταση μήκους 1,5 χλμ. Οι ειδικοί των επιχειρήσεων της Roskosmos (RSC «Energia) για επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, διεξηγαγαν με επιτυχία ένα μοναδικό πείραμα, στο πλαίσιο των δοκιμων εδάφους της τεχνολογίας μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από το ένα αντικείμενο στο άλλο με τη βοήθεια της υπέρυθρης ακτινοβολίας λέιζερ. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, η ακτίνα λέιζερ μέσω ενός μοναδικού συστήματος στόχευσης στάλθηκε στο δέκτη, και με επιτυχία μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια και χρησιμοποιηθηκε για την τροφοδοσία άλλου λέιζερ και φόρτιση κινητού τηλεφώνου. Ο Πράσινος δείκτης λέιζερ χρησιμοποιήθηκε για την οπτικοποίηση του πειράματος. Η ισχύς του λέιζερ ηταν 5 Watt και η χωρητικότητα της μπαταρίας 2000 mAh για 8 ώρες. "Ως αποτέλεσμα της αρχικής έρευνας μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ένα τέτοιο πείραμα στο διάστημα. Το πείραμα έχει προγραμματιστεί να μεταφέρει την ενέργεια από τον ISS στο TGK "Progress", το οποίο για το σκοπό αυτό θα ειναι-δύο χιλιόμετρα απο τον σταθμό. " Σύμφωνα με τον ίδιο, η δημιουργία αποτελεσματικού συστήματος λέιζερ ανοίγει νέες δυνατότητες για την εξερεύνηση του διαστήματος, καθώς θα επιτρέπει στο μέλλον να μεταδίδεται ισχύς από το διαστημικό σκάφος σε άλλα διαστημικά σκάφη, που είναι εξοπλισμένα με ειδικούς δέκτες-μεταδότες. Τέτοιου είδους εξελίξεις μπορούν επίσης να βρουν εφαρμογή σε περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για αυτόνομα ρομποτικά συστήματα. Πρώτα απ 'όλα - το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Εκτάκτων Αναγκών, το οποίο περιλαμβάνει τακτικά ρομπότ στον απόηχο των φυσικών καταστροφών, τα αντικείμενα σάρωσης για εκρηκτικά και άλλες λειτουργίες που μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο να προσελκύσει ανθρώπους. η δύναμη της τεχνολογίας λέιζερ μπορεί να αυξήσει σημαντικά την αυτονομία των τηλεχειριζόμενων συσκευών και έτσι μερικές φορές να αυξηθεί η αποτελεσματικότητά τους. http://www.roscosmos.ru/22717/ Κοιτάζοντας τον «Μάθιου» από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Την επέλαση του τυφώνα «Μάθιου» από την Αϊτή προς τις ακτές της Φλόριντα όπως αυτή φαίνεται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό καταγράφει βίντεο της ΝΑSA . Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο τυφώνας προκάλεσε τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στο νησί της Καραϊβικής μετά τον φονικό σεισμό του 2010, σκορπίζοντας το θάνατο ενώ φόβοι για θανάτους εκφράζονται και κατά το πέρασμά του στις αμερικανικές ακτές. http://www.ethnos.gr/video/arthro/koitazontas_ton_mathiou_apo_ton_diethni_diastimiko_stathmo-64557891/

ΕΗ αποστολή ολοκληρώθηκε: Το ταξίδι της Rosetta τελειώνει με μία τολμηρή κάθοδο στον κομήτη. Η ιστορική αποστολή της ESA, Rosetta, ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, με την ελεγχόμενη πρόσκρουση στον κομήτη που ερευνούσε για περισσότερο από δύο χρόνια. Η επιβεβαίωση του τέλους της αποστολής έφτασε στο κέντρο ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας στις 11:19 GMT (13:19 CEST) με την απώλεια του σήματος της Rosetta μετά την πρόσκρουση. Η Rosetta πραγματοποίησε την τελευταία μανούβρα το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου στις 20:50 GMT (22:50 CEST), μπαίνοντας σε τροχιά σύγκρουσης με τον κομήτη από ένα υψόμετρο περίπου 19 χιλιομέτρων. Η Rosetta είχε στόχο μια περιοχή στον μικρό λωβό του κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko, κοντά σε σχισμές ενεργών αερίων στην περιοχή Ma’at. Η τελευταία εικόνα της RosettaΗ κάθοδος έδωσε στη Rosetta την ευκαιρία να μελετήσει τα αέρια, την σκόνη και το περιβάλλον πλάσματος κοντά στην επιφάνεια του κομήτη, αλλά και να τραβήξει εικόνες πολύ υψηλής ανάλυσης. Οι σχισμές στην επιφάνεια του κομήτη παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επειδή παίζουν σημαντικό ρόλο στην δραστηριότητα του κομήτη. Παρέχουν επίσης ένα μοναδικό παράθυρο θέας προς τα εσωτερικά τμήματα του κομήτη. Η πληροφορία που συλλέχθηκε από την κάθοδο στην εντυπωσιακή αυτή περιοχή του κομήτη, εστάλη στη Γη πριν την πρόσκρουση. Πλέον δεν είναι δυνατόν οποιαδήποτε επικοινωνία με το διαστημικό σκάφος της Rosetta. "Η Rosetta έχει εισέλθει στα βιβλία της ιστορίας ξανά,"αναφέρει ο Johann-Dietrich , Γενικός Διευθυντής της ESA. "Σήμερα γιορτάζουμε την επιτυχία μιας πρωτοποριακής αποστολής, η οποία έχει ξεπεράσει όλα μας τα όνειρα και τις φιλοδοξίες, και η οποία συνεχίζει την κληρονομιά της ESA στις «πρωτιές» στους κομήτες." "Χάρη σε μια τεράστια και διεθνή προσπάθεια δεκαετιών, έχουμε επιτύχει η αποστολή μας να έχει μεταφέρει ένα παγκόσμιας κλάσης επιστημονικό εργαστήριο σε ένα κομήτη και να μελετήσει την εξέλιξη του στο χρόνο, κάτι που κάμια αποστολή -«κυνηγός» κομητών δεν έχει προσπαθήσει", σημειώνει ο Αλβάρο Χιμένεζ, Διευθυντής Επιστήμης της ESA. "Η Rosetta ήταν στα σχέδια μας πριν ακόμα η πρώτη αποστολή της ESA βαθιά στο διάστημα,Giotto, τραβήξει την πρώτη εικόνα του πυρήνα ενός κομήτη καθώς πετούσε δίπλα από τον κομήτη Χάλευ το 1986". "Η αποστολή έχει διαρκέσει ολόκληρες καριέρες, και τα δεδομένα που επιστράφηκαν θα κρατήσουν γενιές επιστημόνων απασχολημένες για τις επόμενες δεκαετίες". "Πέρα από έναν επιστημονικό και τεχνολογικό θρίαμβο, το εκπληκτικό ταξίδι της Rosetta και του σκάφους προσγείωσης Philae, αιχμαλώτισαν την φαντασία του κόσμου, εισάγοντας νέο κοινό έξω από την επιστημονική κοινότητα. Είναι θαυμάσιο να τους έχεις όλους μαζί στην πορεία", προσθέτει ο Mark McCaughrean, σύμβουλος επιστημών της ESA. Από την εκτόξευση της το 2004, η Rosetta είναι τώρα στην έκτη της τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Το σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων ταξίδι της περιελάμβανε τρεις προσεγγιστικές πτήσεις προς τη Γη, μία προς τον Άρη και δύο συναντήσεις με αστεροειδείς. Το σκάφος άντεξε 31 μήνες σε αδρανή κατάσταση βαθειά στο διάστημα, στο πιο απομακρυσμένο κομμάτι του ταξιδιού του, πριν ξυπνήσει τον Ιανουάριο του 2014 και τελικά να φτάσει στον κομήτη τον Αύγουστο του 2014. Αφού έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος με τροχία γύρω από έναν κομήτη, και το πρώτο που χρησιμοποίησε σκάφος προσγείωσης,το Philae, τον Νοέμβριο του 2014, η Rosetta συνέχισε να παρακολουθεί την εξέλιξη του κομήτη κατά τη διάρκεια της εγγύτερης προσέγγισης τους προς τον Ήλιο και ακόμη παραπέρα. "Επιχειρήσαμε στο τραχύ περιβάλλον του κομήτη για 786 μέρες, κάναμε έναν αριθμό από δραματικές προσεγγιστικές πτήσεις κοντά στην επιφάνεια του, επιβιώσαμε από πολλές απρόσμενες εκρήξεις από τον κομήτη και επανήλθαμε από δύο «ασφαλείς καταστάσεις» του διαστημικού σκάφους", λέει o ο διευθυντής επιχειρήσεων Sylvain Lodiot. "Οι επιχειρήσεις σε αυτήν την τελική φάση μας έχουν προκαλέσει περισσότερο από ποτέ, αλλά είναι ένα ταιριαστό τέλος για την απίστευτη περιπέτεια της Rosetta, να ακολουθήσει το σκάφος προσγείωσης στην επιφάνεια του κομήτη". Η απόφαση να τελειώσει η αποστολή στην επιφάνεια του κομήτη, είναι το αποτέλεσμα της κίνησης τόσο της Rosetta όσο και του κομήτη πέρα από την τροχιά του πλανήτη Δία ξανά. Ακόμα πιο μακριά από τον Ήλιο, από όσο έχει ταξιδέψει η Rosetta στο παρελθόν, θα υπήρχε πολύ λίγη ενέργεια για το χειρισμό του σκάφους. Οι χειριστές της αποστολής αντιμετώπισαν επίσης μία επικείμενη περίοδο, που θα κρατούσε μήνες, όπου ο Ήλιος είναι κοντά στην γραμμή θέασης ανάμεσα στη Γη και τη Rosetta, το οποίο σήμαινε ότι οι επικοινωνία με το σκάφος θα γινόταν πολύ πιο δύσκολη από πριν. "Με την απόφαση να φέρουμε τη Rosetta κάτω στην επιφάνεια του κομήτη, ενισχύσαμε το επιστημονικό αποτέλεσμα της αποστολής μέσα από αυτό το τελευταίο μοναδικό εγχείρημα", αναφέρει ο διευθυντής της αποστολής Πάτρικ Μάρτιν. Πολλές εκπληκτικές ανακαλύψεις έχουν γίνει ήδη κατά τη διάρκεια της αποστολής, όπως το περίεργο σχήμα του κομήτη που έγινε εμφανές όταν η Rosetta προσέγγισε τον κομήτη τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2014. Οι επιστήμονες τώρα πιστεύουν ότι οι δύο λοβοί του κομήτη σχηματίστηκαν ανεξάρτητα, και ενώθηκαν σε μία χαμηλής ταχύτητας σύγκρουση τις πρώτες μέρες δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος. Η μακρόχρονη παρακολούθηση έχει επίσης δείξει πόσο σημαντικό είναι το σχήμα του κομήτη, επηρεάζοντας τις εποχές του, μετακινώντας σκόνη πάνω στην επιφάνεια του και εξηγώντας τις διαφορές στις μετρήσεις πάνω στην πυκνότητα και σύνθεση πάνω στο coma, την ατμόσφαιρα του κομήτη. Μερικά από τα πιο απρόσμενα και σημαντικά αποτελέσματα συνδέονται με τα αέρια που πηγάζουν από τον πυρήνα του κομήτη, περιλαμβάνοντας την ανακάλυψη μοριακού οξυγόνου και αζώτου, και νερού με διαφορετική «γεύση» από αυτήν των ωκεανών της Γης. Μαζί, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο κομήτης γεννήθηκε σε μια πολύ κρύα περιοχή πρωτοπλανητικού νεφελώματος, όταν το Ηλιακό Σύστημα ακόμα σχηματιζόταν περισσότερο από 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ενώ φαίνεται ότι η πρόσκρουση κομητών όπως της Rosetta, ίσως δεν έχει συνεισφέρει τόσο στη δημιουργία του νερού της Γης όσο θεωρούνταν παλαιότερα, μία άλλη πολυαναμενόμενη ερώτηση ήταν αν θα ήταν δυνατόν να είχαν αφήσει υλικά που θεωρούνται σημαντικά για την καταγωγή της ζωής. Η Rosetta δεν απογοήτευσε, ανιχνεύοντας το αμινοξύ γλυκίνη, που βρίσκεται συνήθως στις πρωτεΐνες, και φώσφορο, ένα συστατικό-κλειδί του DNA και των κυτταρικών μεμβράνων. Πολλά οργανικά συστατικά ανιχνεύτηκαν επισης, τόσο από την Rosetta κατά τη διάρκεια της τροχιάς της, όσο και από το σκάφος Philae στην επιφάνεια του κομήτη. "Είναι ένα γλυκόπικρο τελείωμα, αλλά στο τέλος η μηχανική του Ηλιακού Συστήματος ήταν απλά εναντίον μας : η μοίρα της Rosetta είχε καθοριστεί πολύ καιρό πριν. Αλλά τα τρομερά επιτεύγματα θα παραμείνουν τώρα για το μέλλον και θα χρησιμοποιηθούν από την επόμενη γενιά νεαρών επιστημόνων και μηχανικών ανά την υφήλιο." Ενώ η λειτουργική πλευρά της αποστολής τελείωσε στις 29 Σεπτεμβρίου, η επιστημονική ανάλυση θα συνεχιστεί για αρκετά από τα επόμενα χρόνια. Συνολικά, τα αποτελέσματα που έδωσε η Rosetta μέχρι τώρα, ορίζουν τους κομήτες περισσότερο σαν αρχαία απομεινάρια των πρώτων στιγμών του σχηματισμού του Ηλιακού Συστήματος, παρά θραύσματα μεταγενέστερων συγκρούσεων μεταξύ μεγαλύτερων σωμάτων, δίνοντας μία απαράμιλλη διαίσθηση στο πώς τα κατασκευαστικά κομμάτια των πλανητών μπορεί να έμοιαζαν πριν από περίπου 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια. "Καθώς η Πέτρα της Rosetta, από την οποία πήρε το όνομα της η αποστολή, ήταν ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της αρχαίας γλώσσας και ιστορίας, ο τεράστιος όγκος του θησαυρού που έφεραν τα δεδομένα από το σκάφος της Rosetta αλλάζουν το πώς βλέπουμε το σχηματισμό των κομητών και του Ηλιακού Συστήματος,» αναφέρει ο Ματ Τέιλορ, επιστήμονας του πρότζεκτ της Rosetta. "Αναπόφευκτα, έχουμε ακόμα νέα μυστήρια να λύσουμε. Ο κομήτης δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα του τα μυστικά, και σίγουρα υπάρχουν ακόμα αρκετές εκπλήξεις , κρυμμένες σε αυτή την απίθανη βιβλιοθήκη πληροφοριών. Για αυτό μην πάτε πουθενά ακόμα – μόλις τώρα ξεκινάμε". Σημειώσεις για Συντάκτες. Η Rosetta ήταν μια αποστολή της ESA με συνεισφορές από τα κράτη-μέλη της και τη NASA. Το σκάφος προσγείωσης Philae το παρείχε μία κοινοπραξία όπου ηγήθηκαν οι DLR, MPS, CNES και ASI. Η Rosetta ήταν η πρώτη αποστολή στην ιστορία που έδωσε ραντεβού με έναν κομήτη και τον συνόδευσε καθώς κινούνταν μαζί σε μία τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ένα σκάφος προσγείωσης πάνω στην επιφάνεια ενός κομήτη, και η πρώτη αποστολή που τελείωσε με μία ελεγχόμενη πρόσκρουση με τον κομήτη. Οι κομήτες είναι χρονοκάψουλες που περιέχουν πρωτόγονο υλικό που έχει απομείνει από την εποχή που ο Ήλιος και οι πλανήτες σχηματίστηκαν. Μελετώντας τα αέρια, τη σκόνη, τη δομή του πυρήνα και τα οργανικά υλικά που σχετίζονται με τον κομήτη, διαμέσου απομακρυσμένων αλλά και επιτόπου παρατηρήσεων, η αποστολή της Rosetta είναι ένα κλειδί για να ξεκλειδώσουμε την ιστορία και την εξέλιξη του Ηλιακού μας Συστήματος. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/09/Rosetta_s_final_path http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/EE_apostolhe_oloklerhotheke_To_taxhidi_tes_Rosetta_teleihonei_me_mhia_tolmerhe_khathodo_ston_komhete

Opportunity: To μακροβιότερο διαστημικό ρόβερ στον Άρη. Η «παλιά καραβάνα» της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος (NASA) στον Άρη, το ρόβερ «Opportunity» (Ευκαιρία), έβαλε πλώρη για νέες περιπέτειες. Συγκεκριμένα, θα κατέβει σε ένα ρέμα που σχηματίσθηκε πριν από πολύ καιρό από κάποιο τρεχούμενο υγρό, πιθανώς νερό. Το ρέμα έχει μήκος περίπου δύο ποδοσφαιρικών γηπέδων και απέχει σχεδόν ένα χιλιόμετρο από την τωρινή θέση του «Opportunity». Κανένα ρόβερ στον Άρη μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο, ούτε το πιο σύγχρονο, το «Curiosity» (Περιέργεια). Τα ρέματα του Άρη είχαν εντοπισθεί από ψηλά ήδη από τη δεκαετία του ΄70, αλλά μέχρι σήμερα κανένα δεν έχει ερευνηθεί επιτόπια. Το ρόβερ θα επιχειρήσει να κατέβει όλο το ρέμα, φθάνοντας έως τον πυθμένα του κρατήρα. Έτσι, το «Opportunity» -το πιο μακρόβιο ρόβερ στον γειτονικό πλανήτη όπου έφθασε τον Ιανουάριο του 2004- θα εισχωρήσει, για πρώτη φορά, στο εσωτερικό του κρατήρα «Εντέβορ», στο πλάι του οποίου έκανε εξερευνήσεις εδώ και μια πενταετία. To ρόβερ έφθασε το 2011 στην περίμετρο του μεγάλου κρατήρα, ο οποίος έχει διάμετρο 22 χιλιομέτρων και σχηματίσθηκε από πτώση μετεωρίτη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Προηγουμένως, είχε εξερευνήσει αρκετούς μικρότερους κρατήρες, όπου βρήκε ίχνη αρχαίου νερού. Μέσα πια στον κρατήρα, τα όργανα του ρόβερ θα συγκρίνουν τα πετρώματα που υπάρχουν εκεί, με όσα έχει ήδη μελετήσει έξω από τον κραστήρα. Την 1η Οκτωβρίου η αποστολή του «Opportunity», που αρχικά προοριζόταν να κρατήσει μόνο 90 αρειανές μέρες (92,4 γήινες), αλλά αισίως έφθασε τα 12 χρόνια, επεκτάθηκε για μια ακόμη διετία. Δεν θα είναι εύκολο κάτι τέτοιο, παρόλο που οι περισσότεροι μηχανισμοί του ρόβερ δουλεύουν ακόμη καλά, αν και έχουν προ πολλού ξεπεράσει το προσδόκιμο ζωής τους. Το «δίδυμο αδερφάκι» του «Opportunity», το «Spirit», έχασε δύο από τους έξι τροχούς του, προτού υποκύψει στο κρύο του τέταρτου αρειανού χειμώνα του, το 2010. Το 2017, το «Opportunity» θα αντιμετωπίσει την πρόκληση να περάσει τον όγδοο αρειανό χειμώνα του. Αυτή τη στιγμή στον Άρη επιχειρούν δύο ρόβερ της NASA («Opportunity» και «Curiosity»), ενώ σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη βρίσκονται τρεις διαστημοσυσκευές. Η ώρα του ExoMars στις 19 Οκτωβρίου. Στις 19 Οκτωβρίου, το ρομποτικό σκάφος ExoMars, μια κοινή αποστολή της Ευρώπης (ESA) και της Ρωσίας (Roscosmos), θα τεθεί επίσης σε τροχιά γύρω από τον «κόκκινο πλανήτη». http://physicsgg.me/2016/10/08/opportunity-to-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%cf%8c%ce%b2%ce%b5%cf%81-%cf%83%cf%84%ce%bf/ Παγκόσμια αμμοθύελλα αναμένεται να τυλίξει τον Άρη. Άνεμοι που σηκώνουν τεράστιες ποσότητες σκόνης αναμένεται να σκεπάσουν ολόκληρο τον Άρη με ένα αδιαφανές πέπλο τους επόμενους μήνες, προβλέπουν ερευνητές της NASA. Χάρη στη μελέτη τους, οι τερατώδεις αμμοθύελλες του Άρη θα μπορούσαν να γίνουν πιο προβλέψιμες, ώστε να προστατευθούν τα ρομπότ που εξερευνούν τον πλανήτη, αλλά και οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές. Αμμοθύελλες εκδηλώνονται συχνά στον Άρη, ειδικά την περίοδο του καλοκαιριού στο νότιο ημισφαίριο, όταν ο Άρης βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο. Οι θύελλες αυτές είναι συνήθως τοπικές, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη. Η πιο πρόσφατη παγκόσμια αμμοθύελλα ξέσπασε το 2007 και απείλησε το Spirit και το Opportunity, δύο δίδυμα ρομπότ της NASA που επιχειρούσαν σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Η θύελλα μείωσε δραστικά την ηλιακή ακτινοβολία με την οποία κινούνταν τα ρομπότ, τα οποία έμεναν αναγκαστικά αδρανή για το μεγαλύτερο μέρος της αρειανής μέρας. Η πρόβλεψη για επικείμενη παγκόσμια αμμοθύελλα έρχεται από τον Τζέιμς Σίρλεϊ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, ο οποίος δημοσίευσε μελέτη το 2015 για το ιστορικό μοτίβο που δείχνει να ακολουθεί το ακραίο καιρικό φαινόμενο. Ο ερευνητής παρατήρησε ότι ότι οι παγκόσμιες αμμοθύελλες είναι πιο συχνές όταν ο Άρης αποκτά τη μέγιστη ορμή του καθώς κινείται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Η ορμή του πλανήτη, εξηγεί ανακοίνωση της NASA, επηρεάζεται από άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος και ακολουθεί έναν κύκλο με περίοδο 2,2 ετών, πιο μεγάλη σε σχέση με το έτος του Άρη, που ισούται με 1,9 γήινα χρόνια. Καμία παγκόσμια αμμοθύελλα δεν έχει καταγραφεί σε περιόδους μείωσης της ορμής του πλανήτη κατά την έναρξη της σεζόν κατά την οποία εκδηλώνονται τοπικές αμμοθύελλες. «Ο Άρης θα βρεθεί στο μέσο της φετινής σεζόν στις 29 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους» αναφέρει ο Σίρλεϊ. «Πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει μια παγκόσμια αμμοθύελλα μερικές εβδομάδες ή μήνες μετά την ημερομηνία αυτή». Παρατηρήσεις της αρειανής ατμόσφαιρας τους επόμενους μήνες θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν την πρόβλεψη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500106568

Το μικρότερο τρανζίστορ του κόσμου. Η δημιουργία ενός πειραματικού τρανζίστορ του οποίου τα εξαρτήματα είναι πιο μικρά από το θεωρητικό «όριο» μεγέθους υπόσχεται να παρατείνει για αρκετά ακόμα χρόνια την εκθετική αύξηση ισχύος στους υπολογιστές, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές παρουσιάζοντας τη δημιουργία τους στο περιοδικό Science. Το νέο τρανζίστορ -ουσιαστικά ένας μικροσκοπικός διακόπτης ηλεκτρικού ρεύματος- βασίζεται σε μια πύλη μήκους μόλις ενός νανόμετρου, 20 φορές μικρότερη από τις πύλες που χρησιμοποιούνται στη σημερινή γενιά επεξεργαστών. Όπως προέβλεψε τη δεκαετία του 1980 ο συνιδρυτής της Intel Γκόρντον Μουρ, η πυκνότητα των τρανζίστορ στα ολοκληρωμένα κυκλώματα διπλασιάζεται κάθε περίπου δύο χρόνια, επιτρέποντας την ανάπτυξη όλο και πιο γρήγορων υπολογιστών. Η βιομηχανία ημιαγωγών γνωρίζει όμως ότι ο λεγόμενος Νόμος του Μουρ δεν θα ισχύει για πολύ ακόμα, αφού τα εξαρτήματα των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων πλησιάζουν το θεωρητικό όριο μικρότερου μεγέθους: αν σμικρυνθούν πέρα από αυτό το όριο χάνουν την ικανότητα να ελέγχουν τη ροή ηλεκτρονίων λόγω κβαντικών φαινομένων. Τα περισσότερα τρανζίστορ περιλαμβάνουν τρεις ακροδέκτες: την πηγή, τον απαγωγό και την πύλη. Η πύλη, η οποία ανοίγει η κλείνει ανάλογα με την τάση που δέχεται, ελέγχει τη ροή ρεύματος από την πηγή προς τον απαγωγό. «Η βιομηχανία ημιαγωγών υπέθετε εδώ και καιρό ότι θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μια πύλη με μήκος μικρότερο από 5 νανόμετρα» αναφέρει ο Σούτζεϊ Ντέσαϊ του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Μπέρκλεϊ», πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στο Science. http://science.sciencemag.org/content/354/6308/99 Κλειδί για την ανάπτυξη του μικρότερου τρανζίστορ του κόσμου ήταν η χρήση νανοσωλήνων άνθρακα για την κατασκευή της πύλης. Επιπλέον, η πηγή και ο απαγωγός συνδέονται μεταξύ τους μέσω ενός καναλιού που αποτελείται όχι από πυρίτιο όπως συνήθως αλλά από δισουλφίδιο του μολυβδαινίου -υλικού που χρησιμοποιείται ευρέως σε λιπαντικά κινητήρων, αλλά έχει το δυναμικό να αξιοποιηθεί και σε άλλες εφαρμογές όπως τα ολοκληρωμένα κυκλώματα, τα LED και τα φωτοβολταϊκά πάνελ. «Δείξαμε ότι, με την κατάλληλη επιλογή υλικών, υπάρχει ακόμα μεγάλο περιθώριο σμίκρυνσης των ηλεκτρονικών κυκλωμάτων» δήλωσε ο Άλι Τζάβει του Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Μπέρκλεϊ», επικεφαλής της μελέτης. Επισήμανε πάντως ότι οι συμβατικές μέθοδοι παραγωγής της βιομηχανίας ημιαγωγών δεν επαρκούν για την παραγωγή τέτοιων τρανζίστορ. Αν τα πρακτικά και τεχνικά προβλήματα επιλυθούν τα επόμενα χρόνια, ο Νόμος του Μουρ θα μπορούσε να διατηρηθεί ζωντανός, τουλάχιστον για λίγο ακόμα. http://physicsgg.me/2016/10/07/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%b6%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/

Σχεδόν εξωγήινο μικρόβιο βρέθηκε να τρώει ραδιενέργεια. Ένα είδος βακτηρίου που βρέθηκε να ζει βαθιά στο υπέδαφος αποκαλύπτεται ότι έχει τη μοναδική ικανότητα να αντλεί ενέργεια από τη ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου. Η ανακάλυψη, λένε αμερικανοί ερευνητές, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης εξωγήινων που τρέφονται με καθαρή ακτινοβολία. Το μοναδικό βακτήριο, με την ονομασία Desulforudis audaxviator, βρέθηκε να ζει σε ένα παλιό χρυσωρυχείο στη Νότιο Αφρική, σε βάθος 2,8 χιλιομέτρων. «Τράβηξε την προσοχή μου επειδή αντλεί ενέργεια αποκλειστικά από ραδιενεργές ουσίες» λέει στο δικτυακό τόπο του Science ο Ντιμίτρα Άτρι, αστροβιολόγος του Διαστημικού Ινστιτούτου Επιστήμης «Blue Marble» στο Σιάτλ. «Ποιος ξέρει αν συμβαίνει το ίδιο με τη ζωή σε άλλους κόσμους;» εικάζει. http://www.sciencemag.org/news/2016/10/alien-life-could-feed-cosmic-rays Οι περισσότεροι οργανισμοί στη Γη είτε εκμεταλλεύονται το φως του ήλιου για να φωτοσυνθέσουν την τροφή τους, είτε τρέφονται με φωτοσυνθετικούς οργανισμούς. Το Desulforudis audaxviator ανήκει σε μια διαφορετική, σπάνια κατηγορία οργανισμών, οι οποίοι αντλούν ενέργεια απευθείας από ανόργανες χημικές ουσίες του περιβάλλοντος. Το ουράνιο και άλλα ραδιενεργά στοιχεία που υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στον γήινο φλοιό εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία διασπά άλλα μόρια στο έδαφος. Διασπά για παράδειγμα ενώσεις που περιέχουν οξυγόνο και θείο, παράγοντας έτσι θειικά ιόντα, υπεροξείδιο του υδρογόνου και άλλα προϊόντα που διατηρούν αποθηκευμένη χημική ενέργεια. Αυτή είναι η ενέργεια που αξιοποιεί για την επιβίωσή του το θαυμαστό βακτήριο: απορροφά τα μόρια και τα ιόντα που προκύπτουν, ρουφά την ενέργειά τους και στη συνέχεια τα φτύνει πίσω στο περιβάλλον. Ο Άτρι υποψιάζεται ότι η ίδια διαδικασία θα μπορούσε να κρατά ταϊσμένα εξωγήινα μικρόβια ακόμα και σε κόσμους που στερούνται ατμόσφαιρας. Τα μικρόβια αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιούν όχι την ακτινοβολία της ραδιενεργού διάσπασης, αλλά την ενέργεια των λεγόμενων κοσμικών ακτίνων, μιας βροχής από σωματίδια υψηλής ενέργειας που λούζει τα πάντα στο Διάστημα. Η Γη διαθέτει μαγνητικό πεδίο που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για την κοσμική ακτινοβολία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Άρη ή άλλα «αφιλόξενα» σώματα του Ηλιακού Συστήματος. Χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα για την κοσμική ακτινοβολία, ο ερευνητές προσομοίωσε τις συνθήκες σε άλλα ουράνια σώματα, και διαπίστωσε ότι, σε όλους τους πλανήτες εκτός από τη Γη, η συνεχής ροή σωματιδίων από το Διάστημα θα προσέφερε αρκετή ενέργεια για την επιβίωση μικρών, σχετικά απλών οργανισμών όπως τα βακτήρια. Αν ο Άτρι έχει δίκιο, οι προσπάθειες αναζήτησης εξωγήινης ζωής θα πρέπει να διευρυνθούν, και να συμπεριλάβουν κόσμους που δεν διαθέτουν μαγνητικό πεδίο και θεωρούνταν μέχρι σήμερα εχθρικοί για την υποστήριξη ζωντανών οργανισμών. Ποιος ξέρει; Βαθιά στο υπέδαφος του Άρη ίσως κρύβεται το εξωγήινο ανάλογο του απίθανου Desulforudis audaxviator. H μελέτη του Ντιμίτρ Άτρι δημοσιεύεται στο Journal of the Royal Society Institute. http://rsif.royalsocietypublishing.org/content/13/123/20160459 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500106747

«Σογιούζ MS-02 " Στις 8 του Οκτώβρη 2016 πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκ νέου κατάρτιση των πληρώματων του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ-02 MS" στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Οι κοσμοναύτες και οι αστροναυτες έχουν δοκιμαστεί και ελεγχθεί για διαρροές στα κοστούμια τους και έχουν δοθεί οδηγίες στις επικοινωνίες του TPK "MS-02 Soyuz» και επανέλαβαν τις οδηγίες που έλαβαν κατά την πρώτη προπόνηση το Σεπτέμβριο του 2016. http://www.roscosmos.ru/22719/