Δροσος Γεωργιος

Η ημέρα των αστεροειδών. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο αστεροειδείς (Near Earth Objects – NEOs) έχουν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τη Γη, αλλά μέχρι τώρα έχουμε ανακαλύψει μόνο το 1% από αυτούς. http://neo.jpl.nasa.gov/neo/ Η «Ημέρα των Αστεροειδών (Asteroid Day)» http://asteroidday.org/our-story/ που συνδέεται άμεσα με την «Διακήρυξη 100Χ» http://asteroidday.org/declaration/ έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους όσον αφορά τον κίνδυνο που διατρέχει ο πλανήτης μας να χτυπηθεί ανά πάσα στιγμή από κάποιον αστεροειδή. Το ζητούμενο είναι οι επιστήμονες να μπορούν να κάνουν έγκαιρες προβλέψεις πιθανών συγκρούσεων αστεροειδών με τη Γη, αλλά και η ανάπτυξη μεθόδων εκτροπής των. Η διακήρυξη 100Χ ζητά την επέκταση της έρευνας των αστεροειδών, έτσι ώστε ο ρυθμός ανακάλυψης αστεροειδών να φτάσει στις 100.000 (ή 100x) ανά έτος μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Σήμερα ο ρυθμός αυτός είναι 1000 ανά έτος, και με τον ρυθμό αυτό θα χρειαστούν περισσότερα από 1.000 χρόνια για να ανιχνεύσουμε το ένα εκατομμύριο αστεροειδών( NEOs) που δυνητικά απειλούν τη Γη. Σήμερα, η Διακήρυξη 100Χ έχει υπογραφεί πάνω από 17.000 πολίτες Οταν γίνεται λόγος για το Ηλιακό Σύστημα, οι περισσότεροι φέρνουν στο μυαλό τους τον Ηλιο, τους πλανήτες του και τους δορυφόρους τους. Ομως το Ηλιακό Σύστημα περιέχει και δύο άλλες σημαντικές κατηγορίες αντικειμένων, που πολλές φορές τις λησμονούμε, τους κομήτες και τους αστεροειδείς. Οι αστεροειδείς μάλιστα φαίνεται ότι έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής μορφής του Ηλιακού Συστήματος, αυτήν που παρατηρούμε σήμερα, καθώς και στην εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη Γη. Και αυτό γιατί η πτώση στη Γη πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια ενός αστεροειδούς διαμέτρου 10 χιλιομέτρων εξαφάνισε τους δεινοσαύρους και άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη των θηλαστικών, κορωνίδα των οποίων είμαστε εμείς. Με την ίδια όμως αποτελεσματικότητα που η ύπαρξη των αστεροειδών συντέλεσε στην επικράτηση των θηλαστικών και του ανθρώπου στην επιφάνεια της Γης, με την ίδια είναι δυνατόν να προκαλέσει μια σοβαρή καταστροφή, αφού μια νέα σύγκρουση του πλανήτη μας με έναν μεγάλο αστεροειδή θα εξολοθρεύσει αυτή τη φορά ένα σημαντικό ποσοστό της ανθρωπότητας. Σε ανάμνηση του Τουνγκούσκα Στις 30 Ιουνίου 1908 ένας μικρός αστεροειδής, διαμέτρου μόλις μερικών δεκάδων μέτρων, έπεσε κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα της Σιβηρίας και ερήμωσε μια περιοχή 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η ενέργεια της σύγκρουσης ήταν χίλιες φορές μεγαλύτερη από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα και το μανιτάρι της σκόνης που σηκώθηκε έφθασε στη στρατόσφαιρα. Το ηλιακό φως που αντανακλούσε η σκόνη επέτρεπε για ημέρες στους κατοίκους του Λονδίνου να διαβάζουν εφημερίδα το βράδυ. Ογδόντα εκατομμύρια δέντρα «τσακίστηκαν» σαν σπιρτόξυλα, αλλά λόγω του ότι η περιοχή ήταν ουσιαστικά ακατοίκητη, υπήρξε μόνο ένα ανθρώπινο θύμα, ένας άνδρας που τραυματίστηκε θανάσιμα όταν το ωστικό κύμα τον έριξε πάνω σε ένα δέντρο. Αλλά είναι φανερό ότι, αν ο αστεροειδής είχε πέσει κοντά σε μια μεγάλη πόλη, τα θύματα θα ήταν εκατομμύρια. Για τον λόγο αυτόν σήμερα προσπαθούμε αφενός να προβλέψουμε τέτοιου είδους επικίνδυνα γεγονότα και αφετέρου να επινοήσουμε μεθόδους αποτροπής ενός επερχόμενου απειλητικού αστεροειδούς. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας η 30ή Ιουνίου έχει αφιερωθεί, από το 2015, στην ενημέρωση του κοινού για αυτόν τον κίνδυνο καθώς και για τους πιθανούς τρόπους αντιμετώπισής του. Ιδέα του Μπράιαν Μέι των Queen Η ιδέα της Ημέρας των Αστεροειδών (Asteroid Day) γεννήθηκε από τον διάσημο κιθαρίστα και διδάκτορα Αστροφυσικής Μπράιαν Μέι (των Queen!) https://en.wikipedia.org/wiki/Brian_May και τον σκηνοθέτη Γκριγκόρι Ρίχτερς, όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν στην παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας με θέμα μια φανταστική πρόσκρουση αστεροειδούς στο Λονδίνο. Οι συζητήσεις που προκλήθηκαν κατά την ειδική προβολή της ταινίας σε μια ομάδα αστροφυσικών οδήγησαν στην καθιέρωση αυτής της επετειακής ημέρας από το 2015. Το «κίνημα» του Μέι κέρδισε διεθνή αναγνώριση μέσω της συνεργασίας του με το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα B612, το οποίο έχει για στόχο την πρόληψη μιας πιθανής σύγκρουσης ενός επικίνδυνου αστεροειδούς με τη Γη. Ιδρυτικά μέλη του Β612 είναι οι αστροναύτες των αποστολών Apollo, Ράστι Σβάικαρτ και Εντ Λου. Εφέτος όλες οι εκδηλώσεις της Ημέρας των Αστεροειδών έχουν την ενεργό υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Ο βασικός λόγος που οδήγησε σε αυτή τη συνεργασία είναι η προετοιμασία από μέρους της ESA μιας διαστημικής αποστολής που - αν εγκριθεί - θα αποτελέσει το πρώτο πείραμα εκτροπής ενός ουράνιου σώματος από την τροχιά του. Μια AIDA θα παίξει DART με τον Δίδυμο Η χρυσή ευκαιρία θα εμφανιστεί τον Οκτώβριο του 2022, όταν ο αστεροειδής Δίδυμος θα έχει την εγγύτατη (αλλά ασφαλή) διέλευσή του από τη Γη, τουλάχιστον για τα επόμενα 40 χρόνια. Ο Δίδυμος αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς δεν πρόκειται για έναν απλό αστεροειδή αλλά για ένα διπλό σύστημα αστεροειδών που περιφέρονται μαζί γύρω από τον Ηλιο με περίοδο περίπου 16 μηνών, ενώ ταυτόχρονα γυρίζουν το ένα γύρω από το άλλο σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου, με περίοδο 12 ωρών. Αυτό μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε την εκτροπή του μικρότερου από τα δύο (με διάμετρο περίπου 150 μέτρα) από την τροχιά που εκτελεί γύρω από το μεγαλύτερο (διαμέτρου περίπου 800 μέτρων), χωρίς να υπάρξει κίνδυνος συνολικής εκτροπής του συστήματος από την αβλαβή πορεία του. Η μέθοδος εκτροπής είναι απλή: ένα σκάφος 400 κιλών θα πέσει με ταχύτητα 25.000 χιλιομέτρων την ώρα στο μικρό σώμα, προκαλώντας μια μεταβολή περίπου 3 λεπτών στην περίοδο περιφοράς του γύρω από το μεγάλο. Αυτή η πολύ μικρή μεταβολή θα είναι μετρήσιμη ακόμη και από επίγεια τηλεσκόπια, λόγω της μικρής απόστασης του συστήματος από τη Γη. Η αποστολή AIDA (Asteroid Impact and Deflection Assessment), όπως έχει ονομαστεί, αποτελεί συνεργασία της ESA με τη NASA και αποτελείται από δύο σκέλη. Η ESA θα εκτοξεύσει το διαστημικό σκάφος AIM (Asteroid Impact Mission) που θα συναντήσει τον Δίδυμο και θα παραμείνει σε τροχιά γύρω από το διπλό σύστημα για μερικούς μήνες, ώστε να εκτελέσει σειρά μετρήσεων που θα επιτρέψουν τον ακριβή προσδιορισμό των τροχιακών και φυσικών χαρακτηριστικών του. Μερικούς μήνες αργότερα η NASA θα εκτοξεύσει το διαστημικό σκάφος DART (Double Asteroid Redirection Test), το οποίο τον Οκτώβριο του 2022 θα πέσει πάνω στο μικρότερο μέλος του διπλού αστεροειδούς, προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό θέαμα αλλά, κυρίως, εκτελώντας ένα από τα πλέον συμβολικά πειράματα της σύγχρονης διαστημικής εποχής. Το AIM θα παρακολουθήσει ζωντανά τόσο τη σύγκρουση όσο και τη δημιουργία του κρατήρα, που υπολογίζεται ότι θα έχει διάμετρο 10 μέτρων, δίνοντάς μας πληροφορίες απίστευτης ακρίβειας για τη σύσταση των μικρών αστεροειδών και για την απόκρισή τους σε συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας. AIM ψηλά για 4 έλληνες αστρονόμους Τα δύο σκέλη της αποστολής αλληλοσυμπληρώνονται. Το DART από μόνο του είναι αρκετό για να δοκιμαστεί η διαδικασία εκτροπής. Ομως χωρίς το AIM η μόνη πληροφορία που θα πάρουμε είναι το κατά πόσον επετεύχθη ή όχι το μέγεθος της σχεδιαζόμενης εκτροπής. Η παρουσία του AIM είναι κρίσιμη ώστε να καταγραφεί πλήρως η κατάσταση του συστήματος πριν, κατά και μετά τη σύγκρουση με το DART. Μόνο έτσι τα αποτελέσματα του πειράματος θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του πειράματος, που θα επιτρέψει στο μέλλον τον σχεδιασμό μιας αποστολής για την αποτροπή καταστροφικής σύγκρουσης της Γης με έναν μεγάλο αστεροειδή. Η έγκριση της αποστολής AIM αναμένεται στο τέλος του έτους, λίγους μήνες μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης μελέτης της. Στη μελέτη αυτή συμμετέχει ενεργά και μια ομάδα από τέσσερις έλληνες αστρονόμους. Αυτοί είναι ο εκ των συγγραφέων του παρόντος κειμένου Κλεομένης Τσιγάνης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ και πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας των Δυναμικών και Φυσικών Ιδιοτήτων του Διδύμου, ο Γιώργος Βουγιατζής, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, ο Χρήστος Ευθυμιόπουλος, ερευνητής Α' του Κέντρου Ερευνών Αστρονομίας και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών της Ακαδημίας Αθηνών, και ο Γιάννης Γκόλιας, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Tor Vergata της Ρώμης. Εκδήλωση για την Ημέρα των Αστεροειδών διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη από το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ (30 Ιουνίου 2016, 7 μ.μ., αίθουσα Α31) http://physicsgg.me/2016/06/27/30-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd/

Ο Έλληνας καθηγητής Φυσικής που συγκαταλέγεται στη «Dream Team» του CERN Αυτή τη στιγμή το CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών) απασχολεί περίπου 250 Έλληνες ερευνητές. Eπιπλέον, κάθε χρόνο 100 καθηγητές έχουν την ευκαιρία να μετεκπαιδευτούν δωρεάν, ενώ παράλληλα υπάρχουν 50 μεταπτυχιακοί φοιτητές με υποτροφίες του CERN. Ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της -εκεί- Ελληνικής «Dream Team» είναι και ο Καθηγητής Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΜΠ, Ευάγγελος Γαζής. Ο Γαζής είναι κυρίως γνωστός για το ρόλο του ως Συντονιστής των Ελληνικών Ερευνητικών Ομάδων στα πειράματα ATLAS και CLIC του CERN από το 2006 μέχρι και σήμερα, ως Συντονιστής της Επιτροπής Εργασίας CERN-GREECE, από το 2007 ως σήμερα, αλλά και ως Εθνικός Εκπρόσωπος στο Συμβούλιο του CERN, (2005-2012). Μέσα από αυτές τις θέσεις είχε την ευκαιρία να εστιάσει τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στη μέτρηση μέσω του πειράματος ATLAS στον επιταχυντή LHC διαδικασιών που περιλαμβάνουν το Higgs boson -το περίφημο «σωματίδιο του Θεού»- και το Xb meson του καθιερωμένου προτύπου. Επιπλέον, έχει συμμετάσχει σε 6 μεγάλα επιστημονικά πειράματα στο CERN (NA14 and NA14΄, DELPHI, ATLAS, CAST και CLIC). Ο Γαζής γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1951, με πολύ πρώιμη κλίση στην επιστήμη της Φυσικής. Απέκτησε το Πτυχίο Φυσικής από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε με μεταπτυχιακά μαθήματα στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» την περίοδο 1973-1974. Στη συνέχεια απέκτησε τον Διδακτορικό του τίτλο στην “Πυρηνική και Σωματιδιακή Φυσική” από το ίδιο Πανεπιστήμιο, το 1980. Μάλιστα, μέρος της διδακτορικής διατριβής εκπονήθηκε στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» και στο Παν/μιο Paris-Sud XI (Orsay, Γαλλία). Η ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική του εμπειρία είναι πλούσια, έχοντας περάσει από πολλές βαθμίδες σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ενδεικτικά, υπήρξε Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του CERN (2009-2011) και Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία (2007 ως και σήμερα). Είναι από το 1983 Καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ. Είναι επίσης συν-συγγραφέας σε περισσότερες από 640 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά στη Σωματιδιακή Φυσική, με πάνω από 23.500 αναφορές, αλλά και συγγραφέας σε διεθνείς μονογραφίες για το φασματόμετρο ανίχνευσης των μιονίων στη συνεργασία ATLAS του CERN (2000) και σε 11 πανεπιστημιακά συγγράμματα και σημειώσεις για τους φοιτητές του ΕΜΠ. Όσον αφορά τη Διεθνή Ερευνητική του Εμπειρία, ήταν -όπως αναφέραμε πιο πάνω- ο Συντονιστής των Ελληνικών Ερευνητικών Ομάδων στα πειράματα ATLAS και CLIC του CERN και της Επιτροπής Εργασίας CERN-GREECE, αλλά και Εθνικός Εκπρόσωπος στο Συμβούλιο του CERN, από το 2005 ως το 2012. Έχει επίσης διατελέσει Συντονιστής Ελληνικών ερευνητικών ομάδων στο πρόγραμμα FP7: AIDA, (ανάπτυξη ανιχνευτών για μελλοντικά πειράματα) και στο πρόγραμμα FP7: EDUSAFE (ανάπτυξη συστήματος αυτομάτου ελέγχου (Augmented Reality) της ραδιενέργειας του ανιχνευτή ATLAS). Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ανάπτυξη ενός νέου ανιχνευτικού συστήματος, του micro-megas, για την αναζήτηση νέας φυσικής στα επερχόμενα πειράματα, καθώς και στην ανάπτυξη ισχυρής Ελληνικής ερευνητικής ομάδας στο πρόγραμμα για την σχεδίαση και κατασκευή του νέας γενιάς επιταχυντή CLIC στο CERN. Επιπρόσθετα, εργάζεται για την υλοποίηση του προγράμματος αδρονικής θεραπείας του καρκίνου με μεταφορά τεχνολογίας από το CERN στη χώρα μας, με τη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα FP7: CLIMB για την ανάπτυξη υποδομής RF-linac για ιατρικές εφαρμογές. Tαυτόχρονα συντονίζει την επιμόρφωση Καθηγητών και Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα σχετικά με τα θέματα του CERN (940 από το 2008 ως σήμερα). http://www.pronews.gr/portal/20160625/genika/epistimes/27120/o-ellinas-kathigitis-fysikis-poy-sygkatalegetai-sti-dream-team-toy

Ενισχύεται η θεωρία ότι το νερό της Γης είναι… διαστημικό. Βρετανοί επιστήμονες εντόπισαν ίχνη οπάλιου σε ένα μετεωρίτη που είχε βρεθεί στην Ανταρκτική. Επειδή το οπάλιο είναι ένα ένυδρο ορυκτό, που περιέχει πολλά μόρια νερού, η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση ότι οι μετεωρίτες, ήδη από τα πρώτα χρόνια δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, είχαν μεταφέρει σε αστεροειδείς νερό σε μορφή πάγου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Χίλαρι Ντάουνς του Κολλεγίου Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σήμερα στο εθνικό συνέδριο της Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Νότιγχαμ. Το οπάλιο είναι ένας εντυπωσιακός πολύτιμος λίθος στη Γη, που χρησιμοποιείται σε κοσμήματα. Αποτελείται από πυριτία (διοξείδιο του πυριτίου), το βασικό συστατικό της άμμου, περιέχοντας έως 30% νερό. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανιχνευθεί οπάλιο στην επιφάνεια κανενός αστεροειδούς, ενώ είχε βρεθεί μόνο σε ένα μετεωρίτη που έπεσε στη Γη και θεωρείται ότι προήλθε από τον 'Αρη. Ο μετεωρίτης ΕΕΤ 83309 της Ανταρκτικής πιστεύεται ότι αποτελεί θραύσμα μακρινού αστεροειδούς. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το οπάλιο σχηματίσθηκε στον μητρικό αστεροειδή από την πτώση σε αυτόν άλλων μετεωριτών, οι οποίοι είχαν πάγο πάνω τους. «Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς μπορούν να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες νερού σε μορφή πάγου. Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μπορεί να έφεραν το νερό στη Γη και να βοήθησαν έτσι να αναπτυχθεί η ζωή που σήμερα ανθεί», δήλωσε η Ντάουνς. http://www.ethnos.gr/epistimi/arthro/anakalyfthike_opalio_se_meteoriti_pou_eixe_pesei_stin_antarktiki-64398487/

Αχανές φαράγγι στον Χάροντα. Σχεδόν έναν χρόνο μετά το ιστορικό πέρασμα της αποστολής New Horizons από τον Πλούτωνα, η NASA δίνει στη δημοσιότητα ένα κοντινό πορτρέτο του μεγαλύτερου φεγγαριού του. Την όψη του Χάροντα σημαδεύει το «Χάσμα της Αργούς», ένα φαράγγι που θα έκανε το Γκραν Κάνιον να ωχριά. Το τμήμα του φαραγγιού που διακρίνεται στην εικόνα έχει μήκος 300 χιλιόμετρα, αναφέρει η NASA σε ανακοίνωσή της. Το συνολικό μήκος του χάσματος εκτιμάται στα 700 χιλιόμετρα, ενώ το Γκραν Κάνιον στην Αριζόνα περιορίζεται στα 450 χιλιόμετρα. Ο φωτισμός και η γωνία λήψης της εικόνας, σε συνδυασμό με άλλες παρατηρήσεις του New Horizons στον Χάροντα, επέτρεψαν στους ερευνητές της αποστολής να εκτιμήσουν το βάθος του φαραγγιού στο εντυπωσιακό νούμερο των 9 χιλιομέτρων, πέντε φορές μεγαλύτερο από το βάθος του Γκραν Κάνιον. Ορισμένα απόκρημνα βράχια του Χάσματος της Αργούς φαίνεται μάλιστα ότι ανταγωνίζονται το σχηματισμό Verona Rupes της Μιράντας, δορυφόρου του πλανήτη Ουρανού, ο οποίος κατέχει τον τίτλο του μεγαλύτερου γκρεμού του Ηλιακού Συστήματος, με βάθος τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500086227

Πως σχηματίστηκαν οι μαύρες τρύπες του βαρυτικού κύματος GW150914. Φυσικοί από την Πολωνία και τις ΗΠΑ προσομοίωσαν σε υπολογιστή τον σχηματισμό των άστρων και τον μετασχηματισμό τους σε μαύρες τρύπες, η συγχώνευση των οποίων προκάλεσε το βαρυτικό κύμα GW150914 που ανίχνευσε το συμβολόμετρο LIGO τον Σεπτέμβριο του 2015. Η έρευνά τους δείχνει πως εξελίσσεται ένα σύστημα δυο τεράστιων άστρων προς ζεύγος μαύρων τρυπών, οι οποίες στη συνέχεια συγχωνεύονται εκπέμποντας βαρυτικά κύματα. Η ιστορία του γεγονότος GW150914 ξεκίνησε μόλις 2 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν σχηματίστηκαν από υδρογόνο δυο άστρα πολύ μεγάλης μάζας 40 έως 100 ηλιακές μάζες, με τεράστια λαμπρότητα. Ένα δυαδικό σύστημα άστρων με πολύ μεγάλες μάζας – 96 M☉(M☉= 1ηλιακή μάζα) και 60 M☉– μπλε και μωβ χρώμα αντίστοιχα στο σχήμα, σχηματίστηκε στο παρελθόν πριν από 11 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Και μετά από 5 εκατομμύρια χρόνια περίπου σχηματίστηκε ένα σύστημα δυο μαύρων τρυπών με μάζες 37 M☉και 31 M☉ , αντίστοιχα – η προτελευταία γραμμή στο σχήμα. Για τα 10,3 δισεκατομμύρια χρόνια που ακολούθησαν, το σύστημα των μαύρων τρυπών υφίστατο απώλεια της στροφορμής του, με την μεταξύ τους απόσταση να μειώνεται σταθερά μέχρι να συγχωνευθούν. Τι σημαίνουν οι συμβολισμοί στην εικόνα: ΜS= άστρο κύριας ακολουθίας, ΗG=άστρο στο κενό του διαγράμματος Ηertzsprung, BH=Mαύρη Τρύπα, CHeB= το στάδιο στην εξέλιξη άστρων μεγάλης μάζας, όταν αρχίζει η σύντηξη του ηλίου στον πυρήνα τους, α=o μεγάλος ημιάξονας της τροχιάς, e=εκκεντρότητα http://physicsgg.me/2016/06/26/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%83%cf%87%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf/

Θαύματα της Μεσογείου. Διάφορες χώρες της Μεσογείου αιχμαλωτίστηκαν στις 10 Μαΐου από τον δορυφόρο Sentinel-3A, σε αυτή την ψευδοχρωματισμένη εικόνα. Φαίνονται μέρη της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Λιβύης, φανερώνοντας τις διακριτές διαφορές στο ανάγλυφό τους. Στη μέση αυτής της εικόνας είναι το ελληνικό νησί της Κρήτης που κυριαρχείται από τραχιά βουνά τα οποία υψώνονται από τη θάλασσα. Σπίτι για εκατοντάδες μεταναστευτικά είδη πουλιών και μερικά μικρά άγρια ​​ζώα, το τοπίο της Κρήτης χαρακτηρίζεται από οροσειρές, που κάποιες φτάνουν τα 2400 μ, μαζί με φυσικά λιμάνια, παράκτιες πεδιάδες και τους τυπικούς Μεσογειακούς θαμνότοπους. Βορειοδυτικά της Κρήτης είναι ένα μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας, παρουσιάζοντας πυκνή βλάστηση και γεωργικό τοπίο, ενώ κάτω από τα σύννεφα είναι ορατό ένα μικρό μέρος της «φτέρνας και της μύτης» της Ιταλίας. Στην επάνω δεξιά γωνία, διακρίνονται μέρη της νοτιοδυτικής Τουρκίας, υποδεικνύοντας ένα μείγμα γεωργικού τοπίου και ορεινών περιοχών, όπου επικρατούν το γυμνό έδαφος και βραχώδεις σχηματισμοί. Στο κάτω μέρος της εικόνας, είναι εμφανής η άνυδρη έρημος της Λιβύης, με το οροπέδιο της Σαχάρας να περιλαμβάνει περίπου τα εννέα δέκατα της χώρας, καθιστώντας την πραγματικά μια θάλασσα από άμμο. Έχοντας εκτοξευθεί στις 16 Φεβρουαρίου, ο Sentinel-3Α φέρει τέσσερα όργανα που εργάζονται μαζί, καθιστώντας την πιο πολύπλοκη όλων των αποστολών Sentinel. Το όργανο Ocean and Land Colour προσφέρει μια νέα ματιά στη Γη, παρακολουθώντας τα οικοσυστήματα των ωκεανών, υποστηρίζοντας τη διαχείριση των καλλιεργειών και της γεωργίας, ενώ παρέχει εκτιμήσεις των ατμοσφαιρικών αερολυμάτων και νεφών - το σύνολο των οποίων θα επιφέρει σημαντικά οφέλη για την κοινωνία. Αυτή η εικόνα εμφανίζεται επίσης στο πρόγραμμα βίντεο η Γη από το Διάστημα. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/06/Earth_from_Space_Mediterranean_wonders http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2016/06/Thahumata_tes_Mesogehioy Πρώτο ηλιακό αεροπλάνο που ολοκληρώνει υπερατλαντική πτήση. Τρεις ημέρες μετά την απογείωσή του από τη Νέα Υόρκη, το πειραματικό ηλιακό αεροπλάνο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε την Πέμπτη στη Σεβίλη της νότιας Ισπανίας, ολοκληρώνοντας ένα ακόμα σκέλος της απόπειράς του να πετάξει το γύρο του κόσμου χωρίς καύσιμα. «Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω, είναι τόσο φανταστικό» αναφώνησε ο ελβετός πιλότος Μπερτράν Πικάρ, μιλώντας απευθείας με το κέντρο ελέγχου στο Μονακό. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων έπειτα από έναν περίπλου 6.272 χιλιομέτρων, την πρώτη υπερατλαντική πτήση με μπαταρίες που αποθηκεύουν ηλιακή ενέργεια. Το μονοθέσιο Solar Impulse 2 προσγειώθηκε λίγο μετά 07.30 τοπική ώρα στη Σεβίλη. Είχε απογειωθεί από το Διεθνές Αεροδρόμιο Τζον Φ. Κένεντι γύρω στις 02:30' τοπική ώρα της 20ης Ιουνίου. Η πτήση των 71 ωρών ήταν το 15ο σκέλος του ταξιδιού του γύρου του κόσμου με το μονοθέσιο αεροπλάνο που πιλοτάρουν εναλλάξ οι ελβετοί αεροπόροι Μπερτράν Πικάρ και Αντρέ Μπόρσμπεργκ. «Αψογα» είπε ο Πικάρ μετά την προσγείωση, ευχαριστώντας το πλήρωμα των μηχανικών του για τις προσπάθειές τους. Οι χρήστες του Διαδικτύου μπόρεσαν να παρακολουθήσουν απευθείας τη διαδρομή, χάρη σε κάμερες που είχαν τοποθετηθεί μέσα στη καμπίνα, πάνω στην ουρά και κάτω από τα φτερά του αεροπλάνου. Ο 58χρονος Μπερτράν Πικάρ κατάγεται από οικογένεια επιστημόνων και εφευρετών. Ο παππούς του, ο Ογκίστ, ενέπνευσε τον Ερζέ να δημιουργήσει το πρόσωπο του καθηγητή Τουρνεσόλ. Ο 63χρονος Αντρέ Μπόρσμπεργκ είχε πιλοτάρει προηγουμένως το αεροπλάνο στο μεγαλύτερο ταξίδι του μεταξύ της Ναγκόγια (Ιαπωνία) και του αρχιπελάγους της Χαβάης στον Ειρηνικό: 6.437 χλμ. μέσα σε πέντε ημέρες και πέντε νύχτες. Βάρους μόλις 1,5 τόνου αλλά μεγάλο όσο ένα Μπόινγκ 747, το αεροπλάνο πετά σε μέση ταχύτητα 50 -70 χλμ την ώρα χάρη σε μπαταρίες συνδεδεμένες σε περίπου 17.000 φωτοβολταϊκά κύτταρα που είναι τοποθετημένα πάνω στα φτερά του. Η καμπίνα των 3,8 κυβικών μέτρων είναι εξοπλισμένη με φιάλες οξυγόνου για να μπορούν οι πιλότοι να αναπνέουν. Το ηλιακό αεροσκάφος ξεκίνησε τον περίπλου του στις 9 Μαρτίου 2015 στο Αμπού Ντάμπι (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), έκανε σταθμό στο Μουσκάτ του Ομάν, στο Αχμενταμπάντ και στο Βαρανάσι της Ινδίας, στο Μανταλάι της Μιανμάρ, στο Τσονγκίνγκ και στο Ναντζίνγκ στην Κίνα και μετά στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας. Στη συνέχεια διέσχισε τον Ειρηνικό, κάνοντας έναν μη προγραμματισμένο σταθμό για τεχνικούς λόγους στη Χαβάη και μετά συνέχισε την πτήση του πάνω από τις ΗΠΑ. «Μπράβο, ήταν υπέροχο αυτό που βλέπαμε» είπε από το Μονακό ο πρίγκιπας Αλβέρτος, ο οποίος πέρασε όλη τη νύχτα στο κέντρο ελέγχο. «Πρέπει να ήταν λίγο περίπλοκο με όλα τα μαχητικά αεροσκάφη και την ισπανική περίπολο [που είχε αναπτυχθεί για να συνοδεύσει το Solar Impulse 2 στο αεροδρόμιο της Σεβίλης]» είπε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500085930 Διαστημικό Ίντερνετ για χρήση στο ηλιακό μας σύστημα. Ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός Ίντερνετ για το ηλιακό μας σύστημα (Solar System Internet) πραγματοποίησε η NASA, θέτοντας σε υπηρεσία υπηρεσία DTN (Delay/Disruption Tolerant Networking) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η υπηρεσία αυτή θα βοηθά στην αυτοματοποίηση και τη βελτίωση της διαθεσιμότητας δεδομένων για πειράματα σε διαστημικούς σταθμούς, και θεωρείται πως θα έχει αποτέλεσμα την αποδοτικότερη αξιοποίηση bandwidth και την καλύτερη επιστροφή δεδομένων. Το DΤΝ λειτουργεί παρέχοντας ένα αξιόπιστο και αυτοματοποιημένο «store and forward» (αποθήκευση και προώθηση) δίκτυο δεδομένων που αποθηκεύει αποσπασματικά «πακέτα» δεδομένων σε «σταθμούς» (nodes) κατά μήκος ενός διαδρόμου επικοινωνίας, μέχρι τα τμήματα αυτά να μπορούν να προωθηθούν ή να αναμεταδοθούν όταν φτάσουν στον προορισμό τους- είτε αυτός είναι στη Γη, είτε για διαστημόπλοια μακριά στο διάστημα, είτε- κάποια στιγμή- σε αποικίες και βάσεις σε άλλους πλανήτες. Αυτό διαφέρει από τα παραδοσιακά πρωτόκολλα Ίντερνετ που απαιτούν όλα τα nodes να είναι διαθέσιμα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο για επιτυχημένη μετάδοση δεδομένων. Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το DTN προστέθηκε στο Telescience Resource Kit (TreK), μια σουΐτα λογισμικού για να μπορούν ερευνητές να μεταδίδουν και να λαμβάνουν δεδομένα μεταξύ κέντρων επιχειρήσεων και πάνω στον σταθμό. Η υπηρεσία αυτή στον σταθμό θα βελτιώσει επίσης την εφαρμογής υποστήριξης αποστολής, περιλαμβανομένης της μεταφοράς αρχείων που έχουν να κάνουν με επιχειρήσεις. Η έναρξη της χρήσης αυτής της υπηρεσίας σε επιχειρησιακό επίπεδο σε διαστημική αποστολή σηματοδοτεί την έναρξη της χρήσης του διαστημικού σταθμού ως κόμβου στο εξελισσόμενο Solar System Internet, σύμφωνα με τη NASA- η οποία υποστηρίζει πως το DTN μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο σε περιβάλλοντα όπου οι επικοινωνίες είναι αναξιόπιστες, όπως οι περιοχές που έχουν πληγεί από καταστροφές. Για τον σκοπό αυτό, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία συνεργάστηκε με έναν από τους «πατέρες του Ίντερνετ», τον Βίντον Σερφ, αντιπρόεδρο και σημαντικό στέλεχος της Google, καθώς και διακεκριμένο επιστήμονα του JPL (Jet Propulsion Laboratory) της NASA στην Πασαντίνα, καθώς και με την IRTF (Internet Research Task Force), την CCSDS (Consultative Committee for Space Data Systems) και την IETF (Internet Engineering Task Force). Πολλές από τις εφαρμογές του DTN είναι διαθέσιμες στο κοινό ως open source κώδικας, για χρήση από ακαδημαϊκούς, developers, κατασκευαστές δορυφόρων κ.α. http://www.naftemporiki.gr/story/1120072/diastimiko-internet-gia-xrisi-sto-iliako-mas-sustima

Ο Έλληνας επιστήμονας που χαρτογράφησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο Δρ. Παξινός έχει καταξιωθεί διεθνώς για την προσφορά του στην Ιατρική και για τις μοναδικές παγκοσμίως χαρτογραφήσεις του εγκεφάλου. Είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Ιατρικών Επιστημών στο Neuroscience Research Australia του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ. Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1944 στη Λεύκη Ιθάκης. Οι επιστημονικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν μακριά από την Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Berkeley στην Καλιφόρνια και μεταπτυχιακά στο πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά. Έπειτα πέρασε ένα μεταδιδακτορικό έτος στο Yale. Από το 1973 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Νew South Wales στο Sydney, όπου και διαμένει διατηρώντας όμως επαφή και με τα καλύτερα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Οι εργασίες του στη νευρολογία και νευροπαθητική, οδήγησαν στην καταπολέμηση του Πάρκινσον και του Αλτσχάϊμερ. Ο κ. Παξινός έως τώρα έχει φτιάξει δύο χάρτες του ανθρώπινου εγκεφάλου, έναν του στελέχους και έναν του υπόλοιπου εγκεφάλου. Οι έρευνες όμως συνεχίζονται, καθώς δεν έχουν γίνει οι βασικές μελέτες για τον φλοιό του εγκεφάλου. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με 9 κορυφαία διεθνή βραβεία: The Warner Brown Memorial Prize από το Πανεπιστήμιο Berkeley, 1968, το βραβείο Walter Burfitt το 1992, Βραβείο Αριστείας στην Επιστημονική Συγγραφή, Assoc Amer Publishers το 1999, το Ramaciotti Μετάλλιο Αριστείας στην Βιομετρική Έρευνα το 2001, The Alexander von Humbolt Foundation Prize το 2004. Είναι ο συγγραφέας του «The rat brain in stereotaxic coordinates», (Ο Εγκέφαλος του Αρουραίου σε Στερεοταξικές ορίζουσες), το οποίο κατατάσσεται στην 10η θέση στον κατάλογο των πενήντα πιο δημοφιλών επιστημονικών συγγραμμάτων σε όλο τον κόσμο. Επίσης, έχει γράψει 38 βιβλία για τη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά και των ζώων. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας, μέλος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών (FAA), της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας (FASSA) και του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC) της Αυστραλίας. Είναι επίσης, AO (Officer in the General Division of the Order of Australia for Service to Neuroscience), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Επίτιμος Πρόεδρος στην Σχολή Ψυχολογίας του City Unity College Αθηνών και συντάκτης διεθνών επιστημονικών περιοδικών με κριτές. http://www.pronews.gr/portal/20160623/genika/epistimes/27120/o-ellinas-epistimonas-poy-hartografise-ton-anthropino-egkefalo

Οι δορυφόροι Sentinel-1 συνδυάζουν την όραση ραντάρ. Οι δίδυμοι δορυφόροι Sentinel-1 συνδυάστηκαν - για πρώτη φορά - για να δείξουν την ικανότητά τους να αποκαλύπτουν ακόμη και μικρές παραμορφώσεις στην επιφάνεια της Γης. Μετά από τους τροχιακούς ελιγμούς του, ο πρόσφατα εκτοξευμένος δορυφόρος Sentinel-1Β, έφτασε στην καθορισμένη τροχιακή του θέση στις 15 Ιουνίου. Ο δορυφόρος είναι τώρα σε τροχιά γύρω από τη Γη, στις 180° από τον δίδυμό του, Sentinel-1A, σε υψόμετρο σχεδόν 700 χιλιόμετρα. Και με τους δύο δορυφόρους τελικά να βρίσκονται στην ίδια τροχιά, μαζί μπορούν να καλύψουν ολόκληρη την υδρόγειο κάθε έξι ημέρες. Η διπλή δορυφορική αποστολή "όρασης ραντάρ" για το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Copernicus φέρει ένα προηγμένο ραντάρ για την παροχή παντός καιρού, μέρας-και-νύχτας εικόνων της επιφάνειας της Γης. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι οι μελλοντικές εικόνες που αποκτήθηκαν από το δορυφορικό ζευγάρι μπορεί να συγχωνευθούν για να ανιχνεύσουν μικρές αλλαγές που συμβαίνουν μεταξύ των σαρώσεων. Αυτή η τεχνική είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τη δημιουργία χαρτών ακριβείας για την επιφανειακή παραμόρφωση σε μεγάλες περιοχές, όπως αυτές που προκαλούνται από τεκτονικές διεργασίες, ηφαιστειακές δραστηριότητες ή κατολισθήσεις. Είναι επίσης ένα ιδανικό εργαλείο για την παρακολούθηση της ροής του παγετώνα και των αλλαγών στην Αρκτική και οι τράπεζες πάγου της Ανταρκτικής. Το πρώτο τέτοιο συνδυαστικό συμβολογράφημα του Sentinel-1 συνδυάζει μια σάρωση του Sentinel-1A πάνω από τη νότια Ρουμανία στις 9 Ιουνίου με μια σάρωση από τον Sentinel-1Β πάνω από την ίδια περιοχή μόλις μία ημέρα πριν φτάσει την τροχιακή θέση στόχο του. Ένα άλλο συμβολογράφημα πάνω από την βορειοδυτική Ρουμανία παρήχθη λίγο μετά από την άφιξη του Sentinel-1Β στην τελική τροχιά του. Τα σχήματα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου σχετίζονται με την τοπογραφία και αποδεικνύουν ότι τα δύο πανομοιότυπα δορυφορικά ραντάρ είναι με ακρίβεια συγχρονισμένα, δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση και ότι οι δορυφόροι βρίσκονται στις σωστές τροχιές τους. Μόλις ολοκληρωθεί η ανάθεση τους στα μέσα Σεπτεμβρίου, το ζευγάρι θα είναι έτοιμο να παραδώσει δεδομένα για τη συστηματική και τακτική παρακολούθηση της παραμόρφωσης της γήινης επιφάνειας και την δυναμική του πάγου. "Μετά τη μεγάλη επιτυχία της δημιουργίας της πρώτης εικόνας ραντάρ σε λιγότερο από τρεις ημέρες μετά από την εκτόξευση, είμαι πολύ ευτυχής να αναφέρω μια άλλη σημαντική επιτυχία, δεδομένου ότι είναι η γενιά των πρώτων συμβολογραφημάτων με τον Sentinel-1Β την ίδια μέρα που φτάσαμε στην τροχιακή θέση, στις 180° από τον Sentinel-1A," δήλωσε ο διαχειριστής του έργου Sentinel-1 της ESA, Ramón Torres. "Είναι υψίστης σημασίας για την αποστολή οτι έχουμε αποδείξει, με την πρώτη προσπάθεια, ότι οι δύο δορυφόροι Sentinel-1 λειτουργούν πολύ καλά μαζί." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_doryphhoroi_Sentinel-1_syndyhazoyn_ten_horase_ranthar Στρατιωτική τεχνολογία ελέγχου για πολεμικές επιχειρήσεις στο διάστημα. Το κοντινό διάστημα γύρω από τη Γη θεωρείται ότι θα αποτελέσει αργά ή γρήγορα τον επόμενο χώρο πολεμικών επιχειρήσεων στον οποίο θα δραστηριοποιούνται οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, και είναι ένας ομολογουμένως δύσκολος χώρος, κατά πολύ μεγαλύτερος από τους ωκεανούς, με βασικό χαρακτηριστικό τις μεγάλες ταχύτητες τεράστιων αριθμών αντικειμένων. Μέχρι πριν από σχετικά λίγα χρόνια, δεν ήταν πολλά τα κράτη που ήταν σε θέση να εκτοξεύσουν δορυφόρους, ωστόσο αυτό έχει αλλάξει, με μεγάλο αριθμό σκαφών σε τροχιά. Παρόλα αυτά, οι στρατιωτικοί διοικητές που είναι υπεύθυνοι για την παρατήρηση του διαστημικού χώρου βασίζονται ακόμα σε παρωχημένα μέσα και μεθόδους- και για αυτό η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου εκκινεί την πρώτη από δύο προσπάθειες στο πλαίσιο του προγράμματος Hallmark, για τη βελτίωση των αμερικανικών δυνατοτήτων στη διοίκηση και τον έλεγχο στο διάστημα. Η πρώτη αυτή προσπάθεια, το Hallmark Software Testbed, έχει σκοπό τη δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής λογισμικού για σειρά εργαλείων που θα ενσωματώνουν ένα «πλήρες φάσμα συστημάτων και δυνατοτήτων πραγματικού χρόνου». «Οραματιζόμαστε ένα σύστημα που θα ενσωματώνει πληροφορίες από πολλαπλές πηγές και θα μειώνει δραστικά τον χρόνο που απαιτείται για τη δημιουργία και την εκτέλεση αποφάσεων και την παρατήρηση αποτελεσμάτων» λέει ο Μπραντ Τούσλεϊ, διευθυντής του Tactical Technology Office (TTO) που έχει την επίβλεψη του συστήματος. Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να ενσωματώνει τεχνολογία 3D απεικόνισης, παρέχοντας άνευ προηγουμένου αντίληψη στους διοικητές. Σκοπός είναι μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη μιας αρχιτεκτονικής λογισμικού που θα είναι ευέλικτη, ασφαλής, θα μπορεί να αλλάξει η κλίμακά της και θα είναι ικανή να υποστηρίζει εργαλεία και δεδομένα από σειρά πηγών. http://www.naftemporiki.gr/story/1118434/stratiotiki-texnologia-elegxou-gia-polemikes-epixeiriseis-sto-diastima

Ο Πλούτωνας ίσως κρύβει υπόγειο ωκεανό. Γιγάντια ρήγματα που εντοπίστηκαν στην επιφάνεια του κατεψυγμένου Πλούτωνα κατά το ιστορικό πέρασμα της αποστολής New Horizons πέρυσι το καλοκαίρι μαρτυρούν ότι ο πλανήτης νάνος μπορεί να κρύβει έναν παγκόσμιο ωκεανό στο εσωτερικό του. Μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπόγειος ωκεανός του Πλούτωνα διατηρείται μέχρι και σήμερα σε υγρή μορφή. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2016GL069220/abstract «Χάρη στα απίστευτα δεδομένα που μετέδωσε το New Horizons μπορέσαμε να παρατηρήσουμε τεκτονικά χαρακτηριστικά στην επιφάνεια του Πλούτωνα, να ενημερώσουμε το μοντέλο θερμικής εξέλιξης με νέα δεδομένα, και να συμπεράνουμε ότι ο Πλούτωνας πιθανότατα διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό ακόμα και σήμερα» αναφέρει ο Νόα Χάμοντ του Πανεπιστημίου «Μπράουν» στις ΗΠΑ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Οι εικόνες που μετέδωσε η αποστολή της NASA αποκάλυψαν ότι ο πλανήτης νάνος δεν είναι μια απλή μπάλα από πάγο όπως πολλοί είχαν φανταστεί. Η επιφάνειά του καλύπτεται από πάγους αζώτου, μεθανίου και νερού, το οποίο σε αυτές τις θερμοκρασίες είναι αρκετά σκληρό ώστε να σχηματίζει βουνά ύψους αρκετών χιλιομέτρων. Το New Horizons αποκάλυψε επίσης ενδείξεις τεκτονικής δραστηριότητας, ρήγματα με βάθος μέχρι τέσσερα χιλιόμετρα και μήκος εκατοντάδες χιλιόμετρα. Τα ρήγματα αυτά μαρτυρούν ότι κάτι κάτι κινείται στο υπέδαφος, κάτι που έκανε ολόκληρο τον Πλούτωνα να διογκωθεί κάποια στιγμή στο παρελθόν. Η απλούστερη εξήγηση για μια τέτοια διόγκωση θα ήταν ένας υπόγειος ωκεανός που σταδιακά μετατρέπεται σε πάγο και διαστέλλεται. Ο ωκεανός πρέπει να σχηματίστηκε όταν ο Πλούτωνας ήταν ακόμα νεαρός και συγκρατούσε αρκετή θερμότητα στο εσωτερικό του για να επιτρέψει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή. Σταδιακά, όμως, ο πλανήτης νάνος κρύωσε και ο ωκεανός άρχισε να παγώνει. Οι ερευνητές εκτιμούν ωστόσο ότι δεν έχει παγώσει ακόμα εντελώς: αν αυτό είχε συμβεί, η υψηλή πίεση και η χαμηλή θερμοκρασία στο εσωτερικό του Πλούτωνα θα είχε μετατρέψει τον κανονικό πάγο σε μια άλλη φάση του νερού που ονομάζεται πάγος ΙΙ και έχει υψηλότερη πυκνότητα από τον κανονικό πάγο. Αυτό σημαίνει ότι, αν ο ωκεανός είχε μετατραπεί σε πάγο ΙΙ, ο όγκος του θα μειωνόταν, και ο Πλούτωνας θα παρουσίαζε σημεία συρρίκνωσης αντί διόγκωσης. «Στην επιφάνεια του Πλούτωνα δεν βλέπουμε ό,τι θα αναμενόταν αν είχε υπάρξει επεισόδιο παγκόσμιας συστολής» εξηγεί ο Χάμοντ. «Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν έχει σχηματιστεί πάγος ΙΙ, και επομένως ο ωκεανός δεν έχει παγώσει εντελώς» συνεχίζει. Υπάρχει ωστόσο κι ένας βαθμός αβεβαιότητας, δεδομένου ότι ο σχηματισμός πάγου ΙΙ εξαρτάται από την πίεση, και επομένως επηρεάζεται από το πάχος του φλοιού. Αν ο φλοιός έχει πάχος μικρότερο από 260 χιλιόμετρα, ο ωκεανός θα μπορούσε να παγώσει χωρίς να μετατραπεί σε πάγο ΙΙ. Οι μετρήσεις του New Horizons, όμως, υποδεικνύουν ότι ο παγωμένος φλοιός φτάνει πολύ βαθιά, τουλάχιστον μέχρι τα 300 χιλιόμετρα. Ο Πλούτωνας, εξάλλου, δεν είναι το μόνο σώμα του Ηλιακού Συστήματος που μπορεί να κρύβει ωκεανούς. Τεράστιες ποσότητες υγρού νερού πιστεύεται ότι κρύβονται μέσα στην Ευρώπη, έναν από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία, καθώς και στον Εγκέλαδο, δορυφόρο του Κρόνου. Δεδομένου ότι το υγρό νερό είναι φιλόξενο για την εμφάνιση ζωής, μελλοντικές αποστολές θα αναζητήσουν ίχνη μικροοργανισμών στους εξωγήινους ωκεανούς του υπεδάφους. http://physicsgg.me/2016/06/22/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%af%cf%83%cf%89%cf%82-%ce%ba%cf%81%cf%8d%ce%b2%ce%b5%ce%b9-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf-%cf%89%ce%ba%ce%b5%ce%b1%ce%bd/

Ο Έλληνας που στόχος του είναι να φέρει την επανάσταση στα διαστημικά ταξίδια. Ο Θεόδωρος Μουρατίδης σπουδάζει αεροδιαστημική μηχανολογία και φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (Massachusetts Institute of Technology (MIT)) των Ηνωμένων Πολιτειών. Ξεκίνησε τις σπουδές του το 2011 στο Πανεπιστήμιο Μονάς (Monash University) στη Μελβούρνη της Αυστραλίας και έπειτα από δύο χρόνια κατάφερε να κάνει μεταγραφή σε ένα από τα γνωστότερα πανεπιστήμια της Αμερικής το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Ο Μουρατίδης είναι ένας στους συνολικά είκοσι φοιτητές από ολόκληρο τον κόσμο και ο μοναδικός από την Αυστραλία που κατάφερε να κάνει μεταγραφή στο MIT. Στόχος του είναι να φέρει την επανάσταση στα διαστημικά ταξίδια, δημιουργώντας ένα νέο σύστημα διαστημικής προώθησης το οποίο θα είναι αποδοτικό, ασφαλές και βιώσιμο. Αυτό θα είναι και το θέμα που θα ερευνήσει στο διδακτορικό του. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ονειρεύεται να εργαστεί στον τομέα σχεδιασμού προώθησης διαστημοπλοίων. Η αγάπη του για το διάστημα και τα διαστημόπλοια ξεκίνησε από πολύ νωρίς, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. “Ξεκίνησα να δημιουργώ διαστημόπλοια από Lego από όταν ήμουν τεσσάρων ετών”, ο ίδιος δήλωσε. Ο Μουρατίδης είναι επίσης αθλητής της άρσης βαρών και κατατάσσεται στη δεκάδα των καλύτερων του αθλήματος της ηλικία του. Επίσης είναι και ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Achieving Purpose, μέσω της ιστοσελίδας αυτής θέλει να εμπνεύσει, να βοηθήσει και να κινητοποιήσει τους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρα τους και να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους. http://www.pronews.gr/portal/20160622/genika/epistimes/27120/o-ellinas-poy-stohos-toy-einai-na-ferei-tin-epanastasi-sta

Mονάδα "Science" για τον ISS. Εχει ολοκληρωθει με επιτυχία η κατασκευή και η δοκιμή του πρόσθετου εξοπλισμού που βρίσκεται στο εσωτερικό του πολλαπλών χρήσεων Εργαστηριου Module (MLM) "Science"για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) Ο υψηλός βαθμός αυτοματοποίησης MLM θα μειώσει τον αριθμό των ακριβών διαστημικων περιπάτων. Εκτός από την επίλυση επιστημονικών προβλημάτων η ενότητα "Science" θα παρέχει στον ISS οξυγόνο και το νερό από τα ούρα και τον έλεγχο του προσανατολισμού του σταθμού. Η εκτόξευση του Launch MLM "Science" με βελτιωμένη απόδοση έχει προγραμματιστεί για το Δεκέμβριο του 2017. http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_06-20_1.html Το διαστημόπλοιο του Τζεφ Μπέζος σε επιτυχές κρας τεστ. Η εταιρεία διαστημικού τουρισμού που δημιούργησε ο ιδρυτής της Amazon Τζεφ Μπέζος προσεδάφισε για τέταρτη φορά τον ίδιο πύραυλο Blue Shepherd, μια πρακτική που υπόσχεται να μειώσει δραστικά το κόστος των εκτοξεύσεων. Η κάψουλα στην οποία θα επιβαίνουν οι τουρίστες του μέλλοντος προσεδαφίστηκε με ασφάλεια παρά το γεγονός ότι το ένα από τα τρία αλεξίπτωτά του έμεινε επίτηδες κλειστό. Η Blue Origin, με έδρα το Κεντ της πολιτείας Ουάσινγκτον, ελπίζει ότι σε περίπου δύο χρόνια θα μπορεί να προσφέρει «υποτροχιακές» πτήσεις αναψυχής, οι οποίες θα ανεβαίνουν σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και θα προσφέρουν για λίγα λεπτά την αίσθηση απουσίας της βαρύτητας. Η εταιρεία προχώρησε ακόμα ένα βήμα προς το στόχο με την εκτόξευση της Κυριακής. Με την κάψουλα των επιβατών τοποθετημένη στην κορυφή του, ο πύραυλος Blue Shepherd εκτοξεύτηκε από ερημική περιοχή του Τέξας και ανέβηκε σε ύψος περίπου 50 χιλιομέτρων όπου αποσυνδέθηκε από την κάψουλα. Η κάψουλα έφτασε με ασφάλεια στο έδαφος παρόλο που το τρίτο αλεξίπτωτο δεν λειτούργησε. Στο μεταξύ, ο πύραυλος κατέβηκε κατακόρυφα προς το έδαφος και πυροδότησε εκ νέου τον κινητήρα του για να προσεδαφιστεί κοντά στο σημείο σημείο από όπου αναχώρησε. Ο Μπέζος, όπως και ο Έλον Μασκ της Tesla Motors και Ρίτσαρντ Μπράνσον του ομίλου Virgin, ελπίζει ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία θα κάνει την πρόσβαση στο Διάστημα ευκολότερη και φθηνότερη. Τόσο η Blue Origin όσο και η SpaceX του Έλον Μασκ έχουν πραγματοποιήσει με επιτυχία αρκετές προσεδαφίσεις χρησιμοποιημένων πυραύλων. Η διαφορά είναι ότι ο Blue Shepherd του Μπέζος δεν είναι στη σημερινή του μορφή αρκετά ισχυρός για να τεθεί σε τροχιά, σε αντίθεση με τον πύραυλο Falcon 9 της NASA που ανεφοδιάζει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Όπως δήλωσε η Αριάν Κορνέλ της Blue Origin στο webcast για την εκτόξευση της Κυριακής, στόχος της εταιρείας είναι να πραγματοποιεί «τουλάχιστον 50 εκτοξεύσεις» με τον ίδιο πύραυλο για την τιμή που κοστίζει η εκτόξευση ενός νέου. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500085444 Κίνα: Θα περάσουν 6 μήνες σε σφραγισμένη διαστημική κάψουλα. Τέσσερις Κινέζοι εθελοντές ξεκίνησαν σήμερα ένα πείραμα διαβίωσης για διάστημα 180 ημερών σε μια σφραγισμένη διαστημική κάψουλα, το οποίο θα θέσει σε δοκιμασία τεχνολογίες που θα υποστηρίξουν τα σχέδια της Κίνας για την εξερεύνηση του βαθύ διαστήματος. Οι εθελοντές -τρεις άνδρες και μία γυναίκα- θα ζήσουν σε μια σφραγισμένη κάψουλα στην πόλη Σεντζέν της νότιας Κίνας. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι το πείραμα θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν το πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το οξυγόνο, το νερό και η τροφή και να ανακυκλωθούν υπό ελεγχόμενες συνθήκες. Το πείραμα έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να θέτει σε δοκιμασία το σύστημα υποστήριξης ελεγχόμενης ζωής , το οποίο είναι εμπνευσμένο από τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στο διαστημικό σκάφος Σεντζού της Κίνας. Η κάψουλα των 1.340 κυβικών μέτρων, με το εσωτερικό της να καταλαμβάνει έκταση 370 τετραγωνικών μέτρων, είναι χωρισμένη σε οκτώ χώρους. Μέσα στην κάψουλα, οι επιστήμονες έχουν καλλιεργήσει 25 είδη φυτών, όπως σιτάρι, πατάτες, γλυκοπατάτες, σόγια, φιστίκια και μαρούλι. Η λίστα περιλαμβάνει ακόμα φράουλες και τομάτες. Τα φυτά αποτελούν τμήμα ενός μεγαλύτερου συστήματος που θα βοηθήσει στην παραγωγή οξυγόνου και νερού, περιορίζοντας την εξάρτηση από εξωτερικές προμήθειες. Οι επιστήμονες θα παρακολουθήσουν επίσης πώς η παραμονή σε ένα τέτοιο περιβάλλον επηρεάζει τους βιολογικούς ρυθμούς, τις συνήθειες του ύπνου και την ψυχολογική κατάσταση των εθελοντών. Στο πείραμα συμμετέχουν παραπάνω από 10 κινεζικά και ξένα ινστιτούτα, όπως το Διαστημικό Ινστιτούτο Νότιας Κίνας, η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος. http://www.pronews.gr/portal/20160617/genika/diastima/49/kina-tha-perasoyn-6-mines-se-sfragismeni-diastimiki-kapsoyla

Ιαπωνική τεχνολογία αυτοματοποιημένης οικοδόμησης για χρήση πέρα από τη Γη. Σχέδια για την ανάπτυξη πλήρως αυτοματοποιημένου εξοπλισμού για την ανέγερση εγκαταστάσεων στην Άρη και τη Σελήνη για μακροχρόνια ανθρώπινη διαμονή αναπτύσσει η ιαπωνική Kajima. Σύμφωνα με το Nikkei Asian Review, η εταιρεία θα συνεργαστεί με την ιαπωνική διαστημική υπηρεσία (JAXA) ώστε ο εξοπλισμός αυτός να μπορεί να κατασκευάσει εγκαταστάσεις ικανές να φιλοξενήσουν τέσσερις με έξι ανθρώπους κατά το 2030 στη Σελήνη και κατά το 2040 στον Άρη. Ο εξοπλισμός αυτός θα χρησιμοποιεί το δοκιμασμένο σύστημα αυτόματης οικοδόμησης της Kajima, υπό την ονομασία A4CSEL, (Automated Autonomous Advanced Accelerated Constructoin System for Safety, Efficiency and Liability). Το σύστημα αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους χειριστές τον χειρισμό μέσω tablets, με βαριά οικοδομικά μηχανήματα να χρησιμοποιούν GPS και αισθητήρες επιτάχυνσης για να φέρνουν σε πέρας μια σειρά από εργασίες. Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η εταιρεία επιδιώξει την ανάπτυξη ενός νέου τρόπου επικοινωνίας των μηχανών μεταξύ τους, ώστε να κάνουν καλύτερα τις εργασίες τους, χωρίς πχ να συγκρούονται ή να επαναλαμβάνουν εργασίες που δεν χρειάζονται. Το σύστημα αυτό έχει χρησιμοποιηθεί ήδη για την κατασκευή φραγμάτων στη Φουκουόκα και την Οΐτα στη νότια Ιαπωνία, με την Kajima να το αξιοποιεί σε μηχανήματα Komatsu. Η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έγινε από αστροναύτες, που με τη βοήθεια προσωπικού εδάφους και χρησιμοποιώντας υλικά που είχαν μεταφερθεί με διαστημόπλοια συναρμολόγησαν τον σταθμό. Για την ολοκλήρωσή του χρειάστηκαν 13 χρόνια, με τις εργασίες να έχουν αρχίσει το 1998. Η κατασκευή εγκαταστάσεων στη Σελήνη ή τον Άρη θα περιλαμβάνει άλλες προκλήσεις, καθώς χρειάζεται πολύς χρόνος για την αποστολή και λήψη ραδιοσημάτων- οπότε ο τηλεχειρισμός δεν είναι βιώσιμη επιλογή. Η αποστολή ανθρώπων κάποια στιγμή θεωρείται πως θα είναι δυνατή, αλλά κάπου θα πρέπει να μένουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες. Η συγκεκριμένη τεχνολογία γεφυρώνει αυτό το κενό, αυτοματοποιώντας και αυτονομώντας τη διαδικασία. http://www.naftemporiki.gr/story/1118391/iaponiki-texnologia-automatopoiimenis-oikodomisis-gia-xrisi-pera-apo-ti-gi

Έλληνας επιστήμονας που κρατά το κλειδί της παχυσαρκίας. Ο Αντώνης Τηγάνης είναι καθηγητής και Αναπληρωτής Προϊστάμενος Έρευνας του Τμήματος Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Monash. Είναι υπεύθυνος του Εργαστηρίου Τηγάνης, το οποίο είναι ένα εργαστήριο Μοριακής σηματοδότησης και ανθρωπίνων νοσημάτων. Στόχος του είναι η αποκάλυψη των «μονοπατιών» που σχετίζονται με τις ανθρώπινες ασθένειες όπως η παχυσαρκία, ο διαβήτης και οι διαταραχές του μεταβολισμού. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. To 1999 με επιχορήγηση από το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας δημιούργησε ένα εργαστήριο, που επικεντρωνόταν στη ρύθμιση και λειτουργία της πρωτεϊνικής φωσφατάσης τυροσίνης (ΡΤΡ). Το 2000 ίδρυσε ένα ανεξάρτητο εργαστήριο με το όνομα του, Tiganis Laboratory, στο Τμήμα Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Monash. Είναι επίσης Αναπληρωτής Προϊστάμενος (Έρευνας) του Τμήματος Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας και κύριος ερευνητής του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η κατανόηση των δικτύων μοριακής σηματοδότησης στις ανθρώπινες ασθένειες και επικεντρώνεται στους ρόλους των προτείνων στον μεταβολισμό, στον καρκίνο και στην προσαρμοστική ανοσία. Ο Τηγάνης και η ομάδα του ερευνούν τη σύνδεση μεταξύ δύο ορμονών, που σύμφωνα με τον ίδιο έχουν δώσει στους επιστήμονες νέες ιδέες για το πώς ο εγκέφαλος ρυθμίζει το σωματικό λίπος. Η διαδικασία που αναπτύχθηκε από τον ομογενή επιστήμονα σχετίζεται με τη λεπτίνη, μια ορμόνη που παράγεται από το λίπος που ενεργεί για να καταστείλει την πείνα και την ινσουλίνη, η οποία παράγεται από το πάγκρεας σε συνάρτηση με τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μετά από ένα γεύμα. Και οι δύο ορμόνες μεταφέρουν στον εγκέφαλο το ποσό της ενέργειας που αποθηκεύεται στο σώμα και πόσο περισσότερο είναι πιθανό να αποθηκευθεί ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης. Μόλις τα επίπεδα ενέργειας ληφθούν από τον εγκέφαλο, το σώμα μετατρέπει το λευκό αποθηκευμένο λίπος σε καφέ λίπος (ενεργειακές καύσεις). Ο Τηγάνης έχει δει αποτελέσματα σε μελέτες πάνω σε ποντίκια, που υποδεικνύουν πως αυτή η διαδικασία είναι η αιτία αύξησης του βάρους και της παχυσαρκίας. http://www.pronews.gr/portal/20160621/genika/epistimes/27120/o-ellinas-epistimonas-poy-krata-kleidi-tis-pahysarkias

ROSCOSMOS.Το "Spektr-R" θα συνεχίσει να εργάζεται στο έργο "RADIOASTRON" μεχρι το τελος του 2018. Το Διαστημικό σκάφος "Spektr-R" ( "Radioastron"), που ξεκίνησε στις 11 του Ιούλη του 2011, με βάση την απόφαση του κράτους θα συνεχίσει να εργάζεται μέχρι το τέλος του 2018. του έργου «Radioastron» Το παρατηρητήριο έχει σχεδιαστεί για τη θεμελιώδη αστροφυσική έρευνα στο ραδιοφωνικη περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Από τον Ιούλιο του 2016, η διεθνής αποστολή "Radioastron" ξεκινήσε το τέταρτο έτος του ανοικτου επιστημονικού προγράμματος, με την παρακολούθηση στο πλαίσιο του οποίου θα πραγματοποιηθουν μέχρι τον Ιούνιο του 2017 οι αιτήσεις για έρευνα που υποβλήθηκαν από τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Το τρίτο έτος του ανοικτού προγράμματος στο οποίο ο επικεφαλής επιστημονικός οργανισμός - Astro Space Center (ASC FIAN) - σε συνεργασία με τους Ρώσους και ξένους εταίρους έχουν διεξαχθεί με επιτυχία μια ευρεία ποικιλία επιστημονικών πειραμάτων. Δημοσιεύθηκε το 2016 από επιστημονικές ομάδες στα κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά ιδίως, η παραλαβή των «Radioastron" της εικόνας του κέντρου BL Lacertae του γαλαξία με μεγάλη γωνιακή ανάλυση 20 μικροδευτερόλεπτα τόξου, με ανίχνευση κρουστικων κύματων και ένα σπιράλ μαγνητικό πεδίο στη βάση του γαλαξία. Επίσης, χρησιμοποιώντας το ρωσικό διαστημικό παρατηρητήριο, οι επιστήμονες έχουν επιστημονικά στοιχεία και ανακοίνωσαν την έναρξη της ακραίας φωτεινότητας του πυρήνα κβάζαρ 3C273 στον αστερισμό της Παρθένου (το κβάζαρ είναι σε θερμοκρασία 10 έως 40.000.000.000.000 βαθμούς, το οποίο είναι περίπου δέκα φορές υψηλότερες από τις τιμές που επιτρέπουν στη θεωρία). Επιπλέον, υψηλής ανάλυσης "Radioastron" επέτρεψε στους επιστήμονες χρησιμοποιώντας το κβάζαρ 3C273 να πάρει «ακτινογραφία» του Γαλαξία μας. Η εικόνα του κβάζαρ θα μπορούσε να δει ετερογενως - φωτεινά σημεία, τα οποία εμφανίστηκαν κατά τη διέλευση της ακτινοβολίας μέσω του διαστρικού μέσου του Γαλαξία μας. Αυτές και πολλές άλλες ανακαλύψεις που έγιναν μέσω της "ραδιοαστρονόμιας", και επιτρέπουν ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της δομής του σύμπαντος. Το νέο πρόγραμμα - να μελετήσει τις εσωτερικές περιοχές των πυρήνων των ενεργών γαλαξιών και τα μαγνητικά πεδία τους, παρακολούθηση των φωτεινότερο κβάζαρ, μελέτη των νεφών υδρατμών στο σύμπαν, πάλσαρ και διαστρικό μέσο, πείραμα βαρύτητας, κλπ Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας και νέα έργα του διεθνούς διαστημικού παρατηρητηρίου »Radioastron" μπορεί να δεις στο Ινστιτούτο Φυσικής Astro Space Center. PN Lebedev RAS. http://www.roscosmos.ru/22336/

Ο Τιμ Πικ επέστρεψε στη Γη. Ο αστροναύτης της ESA Τιμ Πικ, ο αστροναύτης της NASA Τιμ Κόπρα και ο Ρώσσος διοικητής του Soyuz Γιούρι Μαλαντσένκο, προσγειώθηκαν με ασφάλεια στις 18 Ιουνίου στη στέπα του Καζακστάν μετά από μια πτήση τριών ωρών με το διαστημικό σκάφος Soyuz. Άφησαν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 5:52 GMT, στο τέλος της εξάμηνης παραμονής τους στο ερευνητικό συγκρότημα. Το Soyuz TMA-19M φρέναρε από την ταχύτητα πλεύσης του Σταθμού των σχεδόν 28 800 χλμ/ώρα και εισήλθε στην ατμόσφαιρα λίγο αργότερα. Η μονάδα του πληρώματος διαχωρίστηκε όπως είχε προγραμματιστεί και αλεξίπτωτα αναπτύχθηκαν για να επιβραδύνουν το όχημα ακόμη περισσότερο. Οι πύραυλοι ανάδρασης αναφλέχθηκαν στιγμές πριν από την προσγείωση και τα ελατήρια στα καθίσματα μείωσαν τον αντίκτυπο του χτυπήματος στο έδαφος στις 09:15 GMT. Οι ομάδες ήταν σε ετοιμότητα ώστε να τους βοηθήσουν μέσα σε λίγα λεπτά. Αφήνουν πίσω τρεις αστροναύτες για να προσέχουν τον Σταθμό και να υλοποιήσουν πειράματα. Η επόμενη εκτόξευση για να συμπληρωθεί το πλήρωμα έχει προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου σε έναν αναβαθμισμένο Soyuz, με τον κοσμοναύτη Ανατόλι Ιβανίσιν, τον Ιάπωνα αστροναύτη Τακούγια Ονίσι και την Κέίτ Ρούμπινς της NASA. Principia Η αποστολή του Τιμ Πικ, Principia, ήταν ένα περιπετειώδες και γεμάτο δουλειά εξάμηνο στο διάστημα. Κατά τον πρώτο μήνα μετά την εκτόξευσή του, στις 15 Δεκεμβρίου 2015, ο Τιμ πραγματοποίησε έναν διαστημικό περίπατο. Οδήγησε επίσης ένα rover σε μια προσομοίωση του εδάφους του Άρη από το διάστημα και βοήθησε να δεθούν στον Σταθμό δύο διαστημικά σκάφη. Ο Τιμ έλαβε μέρος σε πολυάριθμα πειράματα για την ESA και τους διεθνείς εταίρους. Τα κυριότερα περιλαμβάνουν τη χρήση του αεροστεγούς θαλάμου του Διαστημικού Σταθμού για να μελετήσει τους πνεύμονες του Τιμ, την παρακολούθηση των συνηθειών ύπνου του για να μάθουμε πώς οι άνθρωποι προσαρμόζονται στη ζωή χωρίς κανονικό φως της ημέρας, και την καταγραφή της ποσότητας των θερμίδων που κατανάλωσε για να προετοιμαστούν για αποστολές ακόμη πιο μακριά από τη Γη. Πολλά πειράματα «έτρεχαν» συνεχώς, ενώ ο Τιμ και οι συνεπιβάτες του συντηρούσαν το αβαρές ερευνητικό εργαστήριο. Η εγκατάσταση Expose της ESA επέστρεψε στη Γη μετά την υποβολή οργανισμών και χημικών ουσιών σε ένα ταξίδι 18 μηνών χωρίς προστασία στο διάστημα στο εξωτερικό του Σταθμού. Η εγκατάσταση Solar στην Ευρωπαϊκή εργαστηριακή μονάδα Columbus συνεχίζει να παρακολουθεί τον Ήλιο μας, μετά από οκτώ χρόνια συνεχών παρατηρήσεων. Μια άλλη εγκατάσταση παρακολουθεί τα πλοία καθώς ο Διαστημικός Σταθμός πετά από πάνω. Εκτός από τα καθήκοντα συντήρησης και επιστήμης, ο Τιμ σαγήνευσε επίσης τον κόσμο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και έτρεξε έναν μαραθώνιο στο διάστημα. Ο επόμενος αστροναύτης της ESA που θα ταξιδέψει στον Σταθμό θα είναι ο γαλλικής υπηκοότητας Τομά Πεσκέ, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση τον Νοέμβριο. Ο Τιμ είναι ο όγδοος αστροναύτης της ESA που ολοκληρώνει μια αποστολή μακράς διάρκειας στο διάστημα. Αυτός θα είναι ο τρίτος μετά τον Αλεξάντερ Γκερστ και τον Αντρέας Μόγκενσεν που πέταξαν απευθείας στην βάση των αστροναυτών της ESA στην Κολωνία της Γερμανίας, για ιατρικούς ελέγχους και για να συλλέξουν οι ερευνητές περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πώς το σώμα και το μυαλό του Τιμ έχουν προσαρμοστεί για τη ζωή στο διάστημα. Τα ΜΜΕ καλούνται να γνωρίσουν τον Τιμ στη συνέντευξη τύπου μετά την πτήση στο EAC την Τρίτη, 21 Ιουνίου 13:00 CEST. Λεπτομέρειες στο ΔΤ της PR 24-2016. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Tim_Pik_ephestrepse_ste_Ge Για λόγους πυρασφάλειας, η NASA ξεκίνησε πυρκαγιά στο Διάστημα. Ατυχήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε πυρκαγιά είναι άκρως επικίνδυνα στο Διάστημα, όπως αποδείχθηκε το 1990 στον ρωσικό διαστημικό σταθμό MIR. Για να προλάβει ενδεχόμενη καταστροφή σε μια μελλοντική αποστολή στον Άρη, η NASA χρησιμοποίησε ένα μη επανδρωμένο σκάφος για να καταγράψει «τη μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει βάλει ποτέ ο άνθρωπος στο Διάστημα». Ο Ντέιβιντ Έρμπαν και οι συνεργάτες του στο Ερευνητικό Κέντρο «Γκλεν» της NASA προσπαθούσαν εδώ και χρόνια να οργανώσουν τη δοκιμή. Η απάντηση που λάμβαναν συνήθως ήταν «Όχι στο δικό μου σκάφος», όπως λέει ο ίδιος σε βίντεο της NASA. Η εναλλακτική λύση που καθησύχασε τις ανησυχίες ήταν η πραγματοποίηση του πειράματος σε ένα σκάφος ανεφοδιασμού Cygnus που θα αναχωρούσε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Ήταν φορτωμένο σκουπίδια και επρόκειτο ούτως ή άλλως να καεί σε μια βουτιά αυτοκτονίας στην ατμόσφαιρα. Όταν η κάψουλα αποσυνδέθηκε από τον σταθμό και απομακρύνθηκε σε απόσταση ασφαλείας, η NASA έδωσε το σήμα για να ακουμπήσει ένα καυτό σύρμα σε μια μάζα από βαμβάκι και φάιμπεργκλας μέσα σε έναν ειδικά σχεδιασμένο θάλαμο πλάτους ενός περίπου μέτρου. Κάμερες και αισθητήρες κατέγραψαν την εξέλιξη της φωτιάς, αν και το βίντεο δεν αναμένεται να μεταδοθεί πίσω στη Γη σε λιγότερο από μερικές εβδομάδες. Χρειάστηκαν πάντως οκτώ λεπτά μέχρι να καεί ολοσχερώς το εύφλεκτο υλικό, πολύ περισσότερο από ό,τι θα χρειαζόταν στη Γη. Καθησυχαστικό ήταν ωστόσο ότι ο ανιχνευτής καπνού του Cygnus σήμανε συναγερμό. Παρόμοια πειράματα είχαν πραγματοποιηθεί και παλαιότερα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Η πιο επικίνδυνη πυρκαγιά στο Διάστημα είχε ξεσπάσει το 1990 στον ρωσικό διαστημικό σταθμό MIR, όταν υπερθερμάνθηκε και πήρε φωτιά μια γεννήτρια οξυγόνου. Πύρινες γλώσσες τύλιξαν το εσωτερικό του εργαστηρίου και δεν έσβησαν παρά μόνο όταν εξαντλήθηκε το οξυγόνο. Χωρίς ειδικές μάσκες, το πλήρωμα θα είχε πεθάνει από ασφυξία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084934 Καλλιέργεια ανθρώπινου ιστού για σκοπούς διαστημικής εξερεύνησης επιδιώκει η NASA. Η NASA, σε συνεργασία με τη New Organ Alliance του Methuselah Foundation, αναζητεί τρόπους να προωθήσει τον τομέα της βιομηχανικής (bioengineering) μέσα από έναν νέο διαγωνισμό: Η Vascular Tissue Challenge προσφέρει βραβείο 500.000 δολαρίων, που θα απονεμηθεί στις πρώτες τρεις ομάδες οι οποίες θα καταφέρουν να δημιουργήσουν πυκνό, λειτουργικό από άποψη μεταβολισμού, αγγειοποιημένο ιστό οργάνων σε ελεγχόμενο εργαστηριακό περιβάλλον. «Οι άνθρωποι που θα είναι οι πρωτοπόροι μας στο βαθύ διάστημα είναι ο πιο σημαντικός μας πόρος στο ταξίδι στον Άρη και παραπέρα» λέει ο Στιβ Τζούρτσικ, στέλεχος του Space Technology Mission Directorate της NASA στην Ουάσινγκτον. «Το αποτέλεσμα αυτής της πρόκλησης έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στην υγεία στη Γη, και θα μπορούσε να γίνει μέρος ενός σημαντικού σετ εργαλείων που θα χρησιμοποιούνται για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων του βαθέος διαστήματος στους μελλοντικούς μας εξερευνητές». Το μοντέλα ιστού που θα προκύψουν θα χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη των επιπτώσεων περιβαλλοντικών φαινομένων στο βαθύ διάστημα, όπως η ακτινοβολία, και την ανάπτυξη στρατηγικών για την ελαχιστοποίηση της ζημιάς στα υγιή κύτταρα. Η μελέτη αυτών των επιπτώσεων θα βοηθήσει στη δημιουργία τρόπων αντιμετώπισης των αρνητικών επιπτώσεων του ταξιδιού στο διάστημα σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια μακρόχρονων διαστημικών αποστολών. Όσον αφορά στη Γη, ο αγγειοποιημένος ιστός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για φαρμακευτικές δοκιμές ή μοντέλα ασθενειών. Η πρόκληση αυτή θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει την έρευνα και ανάπτυξη στον τομέα των μοσχευμάτων. «Μόλις λυθεί το πρόβλημα του “ορίου της αγγειοποίησης”, μέσω της NASA Vascular Tissue Challenge, θα υπάρξει αναπόφευκτα ιστορική πρόοδος και εμπορευματοποίηση των εφαρμογών μηχανικής ιστών προς όφελος όλων» εκτιμά ο Ντέιβ Γκλόμπελ, διευθύνων σύμβουλος του Methuselah Foundation. Ο διαγωνισμός ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της White House Organ Summit, με σκοπό τη στήριξη των προσπαθειών υπέρ αυτών που βρίσκονται σε λίστες μεταμοσχεύσεων και των εν ζωή δωρητών. http://www.naftemporiki.gr/story/1117272/kalliergeia-anthropinou-istou-gia-skopous-diastimikis-eksereunisis-epidiokei-i-nasa

Οικονομική «ένεση» στην αποστολή του ευρωπαϊκού ρομπότ ExoMars στον Άρη. Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) επιβεβαίωσαν τη βούλησή τους για την υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της αποστολής ExoMars, με την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος στον Άρη το 2020. Σε συνάντηση στο Παρίσι την προηγούμενη Τετάρτη, οι εθνικές αντιπροσωπίες αποφάσισαν να χορηγήσουν άμεσα 77 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να συνεχισθεί η ανάπτυξη του ρομπότ. Παράλληλα, αποφάσισαν ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί το χρονοδιάγραμμα κατασκευής του οχήματος. Γι’ αυτό το θέμα, όπως και για την τελική λύση της χρηματοδότησης του πρότζεκτ, παρέπεμψαν τις οριστικές αποφάσεις σε συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο. Σύμφωνα με τον Δρα Ντέιβιντ Πάρκερ, διευθυντή του τμήματος επανδρωμένων πτήσεων και ρομποτικής εξερεύνησης της ESA, η απόφαση δείχνει τη σημασία που δίνει η Ευρώπη στη συγκεκριμένη αποστολή. «Το ξεκάθαρο μήνυμα που προέκυψε είναι ότι παραμένει σε προτεραιότητα, για επιστημονικούς και τεχνολογικούς σκοπούς», ανέφερε στο BBC. Η αποστολή ExoMars αποτελείται από δύο σκέλη και πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Ρωσία. Το πρώτο σκέλος προέβλεπε τη μελέτη της αρειανής ατμόσφαιρας με έναν δορυφόρο, ο οποίος εκτοξεύθηκε με επιτυχία τον Μάρτιο. Η δεύτερη φάση του ωστόσο –η προσεδάφιση ενός ρομπότ που θα αναζητήσει ενδείξεις ύπαρξης ζωής σε βάθος 2 μέτρων– έχει συναντήσει πολλά εμπόδια από το 2005, όταν εγκρίθηκε. Κατά συνέπεια, έχει μετατεθεί πολλές φορές η ημερομηνία εκτόξευσης του ρομπότ, με τελευταία περίπτωση τον περασμένο Μάιο, όταν ανακοινώθηκε πως το «ταξίδι» θα ξεκινήσει το 2020, και όχι το 2018 όπως ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή προγραμματισμένο. Στη συνάντηση της Τετάρτης, οι αντιπροσωπείες συζήτησαν για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, ώστε το ρομπότ να εκτοξευθεί όντως το 2020. «Το πρώτο κρίσιμο βήμα ήταν ότι επαναδιατυπώθηκε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα τόσο για το έργο που έχει αναλάβει η Ευρώπη όσο και για αυτό της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας και του βασικού αναδόχου της, της εταιρείας Lavochkin. Πρόκειται για μία πολύ θετική εξέλιξη», πρόσθεσε ο Δρ Πάρκερ. Η οικονομική «ένεση» των 77 εκατομμυρίων ευρώ προήλθε από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βρετανία. Αν και εξασφαλίζει πως δεν θα διακοπούν οι εργασίες κατασκευής του ρομπότ, ωστόσο θα πρέπει να βρεθεί μία οριστική λύση για να καλυφθεί ο προϋπολογισμός του προγράμματος. Ο επικεφαλής της ESA αρνήθηκε να αποκαλύψει στο BBC πόσο είναι το χρηματοδοτικό κενό. Αυτό που είναι επίσημα γνωστό είναι πως και τα δύο σκέλη της αποστολής, δηλαδή τόσο ο δορυφόρος όσο και το ρομπότ, αναμένεται να κοστίσουν γύρω στα 1,56 δισ. ευρώ. http://www.naftemporiki.gr/story/1117507/oikonomiki-enesi-stin-apostoli-tou-europaikou-rompot-exomars-ston-ari

Juno: Στις 4 Ιουλίου φτάνει στον πλανήτη στο Δία. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι σχεδόν πέντε ετών, το σκάφος Juno της NASA πλησιάζει στο τέρμα της αποστολής του, στον μυστηριώδη αέριο γίγαντα Δία, τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το «ραντεβού» προγραμματίζεται για τις 4 Ιουλίου και ήδη επικρατεί μεγάλη έξαψη μεταξύ των Αμερικανών -και όχι μόνο- επιστημόνων, καθώς ελπίζουν ότι ο Δίας θα αποκαλύψει ορισμένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του. Η φιλόδοξη και πανάκριβη αποστολή, κόστους 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα μελετήσει εκτενώς τη δομή και σύνθεση του πλανήτη. Αντίθετα με προηγούμενες πυρηνοκίνητες αποστολές, το Juno, το οποίο κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Lockheed Martin Space Systems, κινείται με ηλιακή ενέργεια, καθώς διαθέτει τρία τεράστια ηλιακά πάνελ, πράγμα που του προσδίδει μέγεθος όσο ένα γήπεδο μπάσκετ. Το σκάφος, που εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2011, αναμένεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Δία την 4η Ιουλίου. Στη συνέχεια, προγραμματίζεται να κάνει 37 κοντινά «περάσματα» για να μελετήσει την ατμόσφαιρα, την μαγνητόσφαιρα και το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη. Οι χειριστές του σκάφους στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), με επικεφαλής τον επιστήμονα Σκοτ Μπόλτον του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών του Τέξας, έχουν αγωνία για την τελική φάση προσέγγισης στον πλανήτη. Τότε, το Juno θα πρέπει να ενεργοποιήσει για 35 λεπτά τον κύριο κινητήρα του, ώστε να «φρενάρει» όσο χρειάζεται, προκειμένου να «συλληφθεί» από τη βαρύτητα του τεράστιου πλανήτη. Αν κάτι πάει στραβά, το σκάφος θα προσπεράσει τον Δία και η αποστολή θα πάει στράφι. Αν όλα πάνε καλά, το Juno θα διαγράφει αρχικά μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Δία κάθε 53 μέρες και τελικά -με τις κατάλληλες προσαρμογές- κάθε 14 μέρες. Η ελλειπτική τροχιά του θα το φέρνει σε απόσταση έως 4.350 χιλιομέτρων από την κορυφή των πολύχρωμων νεφών του Δία, κοντύτερα από κάθε άλλο σκάφος μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ προσέγγισης κατείχε από το 1974 το αμερικανικό σκάφος «Πρωτοπόρος 11» (Pioneer 11), το οποίο είχε φθάσει σε απόσταση 43.000 χλιομέτρων. Κάθε κοντινό πέρασμα του Juno θα διαρκεί περίπου μια γήινη μέρα. Το σκάφος διαθέτει μία κάμερα και εννέα επιστημονικά όργανα, τα οποία, μαζί με τον υπολογιστή πτήσης του, βρίσκονται μέσα σε μια μοναδική κρύπτη από τιτάνιο βάρους 172 κιλών, προκειμένου να προστατευθούν από την τρομερά ισχυρή ακτινοβολία του πλανήτη, την πιο απειλητική σε όλο το ηλιακό σύστημα. Στη διάρκεια της αποστολής του, το Juno θα εκτεθεί σε ακτινοβολία ισοδύναμη με τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ακτινογραφίες-Χ δοντιών. Η αποστολή του Juno θα ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2018, με μια προγραμματισμένη βουτιά θανάτου μέσα στην πυκνή και ταραχώδη ατμόσφαιρα του τεράστιου πλανήτη. Οι επιστήμονες της NASA επέλεξαν αυτή τη λύση για να είναι σίγουροι ότι το Juno δεν θα πέσει πάνω στον δορυφόρο Ευρώπη, που μπορεί να φιλοξενεί ζωή, οπότε θα τον μόλυνε με γήινους μικροοργανισμούς. Ο Δίας ήταν ο πρώτος πλανήτης που σχηματίσθηκε στο ηλιακό μας σύστημα. Αντίθετα με τη Γη, η οποία είναι βραχώδης , ο Δίας είναι κατά βάση ένας πλανήτης αερίων, κυρίως από υδρογόνο και ήλιο. Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να διαπεράσουν την «πανοπλία» της πυκνής ατμόσφαιράς του και έτσι δεν γνωρίζουν αν διαθέτει στερεό πυρήνα ή αν έχει οξυγόνο και νερό. Από τη δεκαετία του ΄70, οι επιστήμονες είχαν πάντως την ευκαιρία να μάθουν αρκετά πράγματα γι’ αυτόν και την «μεγάλη ερυθρά κηλίδα» του, κυρίως από την αποστολή του σκάφους «Γαλιλαίος», το οποίο εξερεύνησε το σύστημα του Δία και των δορυφόρων του επί 14 χρόνια. http://physicsgg.me/2016/06/20/juno-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-4-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Το Φιλόδοξο πείραμα σύντηξης αναβάλλεται για πέντε χρόνια. Λόγω σημαντικών τεχνικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, ο Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας ITER, του οποίου η κατασκευή βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γαλλία, δεν θα ενεργοποιηθεί πριν από τον Δεκέμβριο του 2025, πέντε χρόνια αργότερα από το προγραμματισμένο, επιβεβαίωσαν οι εταίροι του φιλόδοξου προγράμματος. Το διοικητικό συμβούλιο του ITER ενέκρινε το νέο χρονοδιάγραμμα που είχε προτείνει το Νοέμβριο ο νέος γενικός διευθυντής του προγράμματος Μπερνάρ Μπιγκό, αναφέρει ο δικτυακός τόπος του Science. Το συμβούλιο ζήτησε επίσης επιπλέον χρηματοδότηση 4 δισ. ευρώ από τους εταίρους του σχεδίου -ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Κίνα,Ρωσία, Ιαπωνία, Ινδία και Νότιος Κορέα. Το συνολικό κόστος αναμένεται να υπερβεί τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ, καθιστώντας τον ITER ένα από τα ακριβότερα επιστημονικά προγράμματα που έχουν υλοποιηθεί ποτέ. Λόγω των αντιδράσεων του αμερικανικού Κογκρέσου στη χρηματοδότηση του φιλόδοξου σχεδίου, το διοικητικό συμβούλιο έκανε δεκτό αίτημα των ΗΠΑ για ανεξάρτητες αξιολογήσεις επιμέρους τομέων. Περίπου ένα εκατομμύριο εξαρτήματα θα πρέπει να συναρμολογηθούν τα επόμενα χρόνια στο Κανταράς της Προβηγκίας, όπου έχει ήδη ξεκινήσει η κατασκευή του κτηρίου που θα στεγάσει τον αντιδραστήρα. Ανεξάντλητη, καθαρή ενέργεια. Εδώ και δεκαετίες, η πυρηνική σύντηξη -η αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα- υπόσχεται την παραγωγή ανεξάντλητης καθαρής ενέργειας από ισότοπα υδρογόνου που υπάρχουν σε σχετική αφθονία στο θαλασσινό νερό. Όμως οι ακραίες συνθήκες που απαιτούν οι αντιδράσεις σύντηξης θέτουν σχεδόν ανυπέρβλητα τεχνικά εμπόδια -στα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα, η ενέργεια που απαιτείται για λίγα μόνο δευτερόλεπτα πυρηνικής σύντηξης είναι περισσότερη από αυτή που τελικά παράγεται από την αντίδραση. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με τον ITER, ο οποίος είναι σχεδιασμένος να προσφέρει ισχύ 500 Megawatt, δέκα φορές υψηλότερη από την ισχύ που θα καταναλώνει. Το κτήριο στο Κανταράς, μεγαλύτερο από γήπεδο ποδοσφαίρου, θα στεγάσει έναν αντιδραστήρα σύντηξης βασισμένο στο σχεδιασμό tokamak. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θωρακισμένο κάνιστρο σε σχήμα ντόνατ, χωρητικότητας 840 κυβικών μέτρων, το οποίο θα χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να συγκρατεί μετέωρο ένα σύννεφο από ιόντα υδρογόνου σε θερμοκρασία 100 εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου. Οι τεχνικές προδιαγραφές για μια τέτοια διάταξη είναι εξαιρετικά υψηλές: το μαγνητικό πεδίο πρέπει να συγκρατεί το υπέρθερμο πλάσμα μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα, και κάθε ατέλεια θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική για το πείραμα. Οι απαιτήσεις αυτές, σε συνδυασμό με διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια, τα οποία αφορούν για παράδειγμα την εισαγωγή εξαρτημάτων και τους δασμούς, είναι η βασική αιτία για τις μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα και αν τα πειράματα ξεκινήσουν το 2025 και δώσουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, η αξιοποίηση της σύντηξης σε εμπορική κλίμακα πιστεύεται ότι θα απαιτούσε μερικές ακόμα δεκαετίες. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500084913

«Sunway TaihuLight»: Ο ισχυρότερος υπερυπολογιστής στον κόσμο. Η Κίνα συνεχίζει να κατέχει την κορυφή στον κατάλογο Top 500 με τους ισχυρότερους υπερυπολογιστές στον κόσμο, αλλά με ένα νέο μηχάνημα, τον «Sunway TaihuLight». Τη Νο 1 θέση εδώ και λίγα χρόνια κατείχε ο κινεζικός «Τιανχέ-2», ο οποίος όμως βρέθηκε πλέον στη δεύτερη θέση. Ο νέος κορυφαίος υπερυπολογιστής είναι εγκατεστημένος στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών της Κίνας και έχει επεξεργαστική ισχύ 93 petaflop. Είναι σε θέση να κάνει έως 93.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο, έχοντας διπλάσια ταχύτητα και τριπλάσια αποδοτικότητα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Ο Sunway TaihuLight χρησιμοποιείται για ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων, προγνώσεις καιρού κ.α. Διαθέτει 10.649.600 πυρήνες επεξεργασίας που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στην Κίνα και χρησιμοποιεί το λειτουργικό σύστημα Linux. Για πρώτη φορά η Κίνα έχει στη λίστα Top 500 περισσότερους υπερυπολογιστές (167) συνολικής ισχύος 211 petaflop/sec από ό,τι οι ΗΠΑ (165) και 173 Pflop/sec ενώ πριν δέκα χρόνια είχε μόνο 28 τέτοια συστήματα και όλα κάτω από τη θέση 30 ενώ η Ευρώπη περιορίζεται στους 105 υπερυπολογιστές και τα 115 Pflop/sec. Στην πρώτη δεκάδα φέτος υπάρχουν τέσσερις αμερικανικοί υπερυπολογιστές, δύο κινεζικοί (ο πρώτος και ο δεύτερος), ένας ιαπωνικός, ένας ελβετικός, ένας γερμανικός και ένας σαουδαραβικός. Επιπλέον, η Κίνα δεν προβλέπεται να χάσε τα σκήπτρα άμεσα, αφού το 2020 σχεδιάζει να βάλει στην πρίζα το πρώτο σύστημα με ταχύτητα 1.000 petaflop/sec, ή 1 exaflop/sec. Οι ΗΠΑ δεν ελπίζουν να έχουν ένα τέτοιο σύστημα πριν από το 2023 το νωρίτερο. Ο ελληνικός υπερυπολογιστής του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) δεν βρίσκεται πλέον στο Top 500 (η διεθνής κατάταξη ανανεώνεται ανά εξάμηνο). http://www.pronews.gr/portal/20160620/genika/tehnologia/51/sunway-taihulight-o-ishyroteroys-yperypologistis-ston-kosmo-einai

Ανακαλύφθηκαν δύο νεογέννητοι εξωπλανήτες. Δύο διεθνείς ομάδες αστρονόμων ανακάλυψαν δύο νεογέννητους εξωπλανήτες, τους μικρότερους σε ηλικία από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Η μια ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν γιγάντιο εξωπλανήτη, ο οποίος εκτιμάται ότι είναι το πολύ δύο εκατομμυρίων ετών, δηλαδή ένα «βρέφος» από αστρονομική άποψη, σε σχέση με τη Γη που έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζαν-Φρανσουά Ντονατί του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», χρησιμοποίησαν το Καναδο-Γαλλικό Τηλεσκόπιο της Χαβάης και το Τηλεσκόπιο Μπερνάρ Λιό στα Γαλλικά Πυρηναία. Ο εξωπλανήτης θεωρείται ένας «καυτός Δίας», επειδή έχει μέγεθος ανάλογο του Δία και κινείται υπεβολικά κοντά (στο ένα εικοστό της απόστασης Γης- Ήλιου) στο νεαρό μητρικό άστρο του, το V830 Tau, με συνέπεια να έχει πολύ υψηλή θερμοκρασία. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 430 εκατομμυρίων ετών από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου. Μια δεύτερη ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν επίσης πολύ νεαρό εξωπλανήτη ηλικίας πέντε έως 11 εκατομμυρίων ετών, ο οποίος είναι πλήρως σχηματισμένος. Ο πλανήτης K2-33b είναι περίπου 50% μεγαλύτερος από τον Ποσειδώνα ή σχεδόν εξαπλάσιος της Γης. Κινείται γύρω από ένα νεαρό άστρο σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού. Η περιφορά του (το έτος του) διαρκεί μόνο 5,5 μέρες λόγω της πολύ κοντινής απόστασης από το μητρικό άστρο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τρέβορ Ντέιβιντ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις, στο περιοδικό «Nature» και στο «Astronomical Journal», πραγματοποίησαν την ανακάλυψή τους με τα διαστημικά τηλεσκόπια «Κέπλερ» και «Σπίτσερ» και το επίγειο τηλεσκόπιο Κεκ της Χαβάης. Οι επιστήμονες τόνισαν ότι είναι πολύ σπάνια η ανακάλυψη τόσο νεαρών εξωπλανητών, πράγμα που θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πώς σχηματίζονται τα νέα συστήματα πλανητών γύρω από ένα άστρο. Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη περίπου 2.000 εξωπλανητών, σχεδόν όλων μέσης ηλικίας, άνω του ενός δισεκατομμυρίων ετών ο καθένας. Γύρω από τα νεογέννητα άστρα σχηματίζονται οι λεγόμενοι πρωτοπλανητικοί δίσκοι πυκνών νεφών αερίων και σκόνης, που αποτελούν τα «μαιευτήρια» των νέων πλανητών. http://www.pronews.gr/portal/20160620/genika/diastima/49/anakalyfthikan-dyo-neogennitoi-exoplanites

Ετοιμάζεται η πρώτη εικόνα μαύρης τρύπας στην ιστορία με χρήση 9 τηλεσκοπίων. Ο,τι και να κάνουμε, όσο και να εξελιχθεί η τεχνολογία, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να δούμε την πραγματική εικόνα μιας μαύρης τρύπας. Οι επιστήμονες ωστόσο έχουν βρει τον τρόπο να σκιαγραφήσουν την μορφή της. Η ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων ουσιαστικά επιβεβαίωσε την ύπαρξη τους, αφού πριν από αυτό δεν υπήρχε καμία ουσιαστική απόδειξη, που να μην στηριζόταν εξολοκλήρου στην θεωρία. Πλέον οι αστρονόμοι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν κάθε μέσο που έχουν, ώστε να δημιουργήσουν την πρώτη, έστω και τεχνητή, εικόνα μαύρης τρύπας. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες χάρη σε μια συνεργασία που ονομάζεται Event Horizon Telescope (EHT), πρόκειται να αναλύσουν τα δεδομένα τους ώστε να φέρουν στο... φως την εικόνα του Sagittarius A* που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Για αυτό το σκοπό θα χρησιμοποιηθούν 9 τηλεσκόπια, τα οποία θα συνθέσουν την εικόνα ενός ψηφιακού ευρυγώνιου υπερ-τηλεσκοπίου. Για τον κατάλληλο συνδυασμό των τηλεσκοπίων, έχει πραγματοποιηθεί εκτενής έρευνα από το MIT, έτσι ώστε να μπορέσουν να συνδεθούν με απόλυτη ακρίβεια οι 9 φακοί, που δεν θα εστιάζουν στις ίδιες περιοχές. Η τεράστια απόσταση του Sagittarius A* (25.000 έτη φωτός) σε συνδυασμό με το σχετικά μικρό μέγεθος του (17 φορές μεγαλύτερη διάμετρο από τον Ηλιο) έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη για τους υπεύθυνους του MIT, οι οποίοι αποφάνθηκαν πως δίχως την συνεργασία των 9 τηλεσκοπίων θα ήταν αδύνατη η σκιαγράφηση της μαύρης τρύπας. Πλέον όλα είναι έτοιμα για την έναρξη του σχεδίου. Παρότι δεν έχει δοθεί, έστω και ενδεικτική, ημερομηνία για την παρουσίαση των τελικών αποτελεσμάτων, υπολογίζεται πως αυτά θα βγουν μέσα στο 2017. http://www.pronews.gr/portal/20160618/genika/tehnologia/51/etoimazetai-i-proti-eikona-mayris-trypas-stin-istoria-me-hrisi-9

"TMA-19M Soyuz" Στις 18 Ιουν 2016 στις 5:36 MSK έχει ολοκληρωθει το κλείσιμο των καταπακτών μεταφοράς μεταξύ του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (TPC) «Soyuz TMA-19M» και του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Αποσύνδεση TPK "Soyuz TMA-19M» πραγματοποιήθηκε στις 8:52 MSK. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της βαλλιστικης υπηρεσίας, το πλήρωμα με διοικητή τονκοσμοναύτη Γιούρι Malenchenko Roscosmos, μηχανικοί πτήσης TPK NASA αστροναύτης Τίμοθι Kopra και αστροναύτης της ESA Timothy PICA η προσγείωση στο Καζακστάν θα λάβει χώρα στις 12:14 MSK στις 18 Ιουνίου. http://www.roscosmos.ru/22316/ Το Σάββατο, 18 Ιουνίου το διαστημικό σκάφος προσεδάφισης επανδρωμένων μεταφορών (TPC) «Soyuz TMA-19M" με πλήρωμα του ISS-46/47, έκανε μια επιτυχή προσγείωση στα 150 χλμ από την πόλη της Dzhezkazgan (Καζακστάν). Η προσγείωση εγινε στις 12:15 MSK. Συνολικά, το πλήρωμα εργάστηκε σε τροχιά για 186 ημέρες. Στη Γη, τα αποτελέσματα των πειραμάτων και ο εξοπλισμός που πρέπει να επιστραφεί και να παραδοθεί. Από τα μέσα αναζήτησης και υποστήριξης διάσωσης προσγείωσης είχαν εμπλακεί τρία αεροσκάφη , 12 ελικόπτερα και έξι οχήματα αναζήτησης και διάσωσης. Το TPK "Soyuz TMA-19M» ξεκίνησε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Δεκέμβριο του 2015. Το πλοίο ήρθε πιο κοντά στο σταθμό για ένα "γρήγορο" σύστημα chetyrёhvitkovoy, συνδεδεμένο με τη μονάδα "Αυγή" πο έγινε στη χειροκίνητη λειτουργία σύνδεσης. Το πλήρωμα του WPK "TMA-19M Soyuz" κατά τη διάρκεια της ISS-46/47 πραγματοποιησε από κοινού εργασία με τα πληρώματα του ΔΔΣ-43/44/45/46 και ISS-47/48 συνεργάστηκε με το ρωσικό διαστημόπλοιο φορτίου "Progress M-M» και « Progress MS", επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφοράς "Soyuz TMA-18M» και «TMA-20M Soyuz», σε συνεργασία με τις αμερικανικα φορτηγά πλοία Δράκος και ο Cygnus. Το έργο θα συνεχιστεί και το πλήρωμα σε τροχιά ειναι ο μηχανικος πτήσης Alexei Ovchinin (Ρωσία), Oleg Skripochka (Ρωσία), και ο διοικητής Jeffrey Williams (USA) Τώρα, η συνολική διάρκεια της παραμονής του Γιούρι Ιβάνοβιτς σε τροχιά είναι 827 ημέρες, πράγμα που σημαίνει ότι παίρνει τη δεύτερη θέση στον κατάλογο των παγκόσμιων πρωταθλητών στη συνολική παραμονή στο διάστημα μετά Γκενάντι Padalka (878 ημέρες). http://www.roscosmos.ru/22318/

"TMA-19M Soyuz" Στις 18 Ιουν 2016 στις 12:15 MSK αναμενόμενη προσγείωση καθόδου της μονάδας μεταφοράς του επανδρωμένου οχήματος (TPC) «Soyuz TMA-19M» με τα μέλη της 47ης μεγάλης εκστρατείας του κοσμοναύτη της Roskosmos Γιούρι Malenchenko του αστροναύτη της NASA Timothy Kopra και του αστροναύτη της ESA Timothy Пikom. Ένα ζωντανό webcast απο την αποσύνδεση από τον ISS και της προσγείωσης έχει προγραμματιστεί στη θέση της Roskosmos http://www.roscosmos.ru/317/ Στις 5:00-6:00 MSK το κλείσιμο των καταπακτων μεταξύ του ISS και του επανδρωμένου διαστημόπλοιου (το κλείσιμο των καταπακτων αναμένεται μεταξυ 5:35-5:55 MSK)? Στις 8:40-9:00 MSK - αποσύνδεση του TPK "Soyuz TMA-19M» από ISS (έχει προγραμματιστεί στις 8:52 MSK)? Στις 12:00 MSK - προσγείωση και η εξοδος του πληρώματος. http://www.roscosmos.ru/22312/ 50 χρονια της συνεργασίας της Ρωσίας και της Γαλλίας στον τομέα του διαστήματος! Στις 20 Ιουν του 2016 στο Μουσείο της Αστροναυτικής στο ΕΝΕΑ θα πραγματοποίηθει επίσημη τελετή αφιερωμένη στην 50η επέτειο της συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) και τη Γαλλίας στον τομέα του διαστήματος, που διοργανωνεται από κοινού από τη ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας (το CNES) και το μουσείο των προτέρων. Η εκδήλωση, η οποία θα γίνει απο την Roscosmos και την CNES της Γαλλίας και Ρώσοι και Γαλλοι αξιωματούχοι, καθως και ρωσοι και γαλλοι αστροναύτες θα ανοίξουν έκθεση αφιερωμένη στην επέτειο της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η συνεργασία, η οποία αρχικά είχε μόνο πολιτικές ρίζες, έγινε, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα της διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας. Αρχικά, οι χώρες εταίροι σχεδιάζαν να εργαστούν από κοινού μόνο στους τομείς της αστροφυσικής, της μετεωρολογίας και το χώρο της αστρονομίας, την επικοινωνία μέσω τεχνητών δορυφόρων της γης, καθώς και την ανταλλαγή επιστημονικών πληροφοριών, απο εκπαιδευόμενους και απο αντιπροσωπείες των επιστημόνων. Στη συνέχεια, όμως η συνεργασία έχει επεκταθεί και στο χώρο της βιολογίας, της ιατρικής και της επιστήμης των υλικών. Σε γενικές γραμμές τα σχέδια για την από κοινού έρευνα χρησιμοποιήθηκαν οι σεληνιακοί και οι διαπλανητικοι ανιχνευτές, τεχνητών δορυφόρων της γης, επανδρωμένοι τροχιακοί σταθμοι, γεωφυσικών και μετεωρολογικών ρουκέτων, μπαλόνια σε μεγάλο ύψος και την έρευνα των αεροσκαφών. Με τη βοήθεια αυτών των εργαλείων έχουν διευκρινιστεί σημαντικά στοιχεία για την αστροφυσική και τη φυσική πλάσματος χώρου, απέκτηθησαν νέες γνώσεις σχετικά με τους πλανήτες και τα μικρά σώματα του ηλιακού συστήματος. http://www.roscosmos.ru/22311/ Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ (SPIEF) Κατά την 55η επετείο της πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν η κρατική εταιρεία "Roscosmos» - ένας από τους βασικούς παίκτες στην παγκόσμια βιομηχανία πυραύλων , για πρώτη φορά παρουσιάζει στο περίπτερό της στην Αγία Πετρούπολη στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ (SPIEF), που πραγματοποιειται από τις 16 έως 18 Ιουν 2016 στην Αγία Πετρούπολη . Στα πλαίσια της έκθεσης του φόρουμ ROSCOSMOS υπαρχει ένα διαδραστικό περίπτερο, καθώς και τα μοντέλα των σημερινών και των μελλοντικών εξελίξεων των διαστημικών αντικειμένων από τους RSC «Energia», FSUE "TsENKI" (Spaceports Ρωσία), Marshall Center. Khrunichev και Corporation "VNIIEM". Συγκεκριμένα, οι επισκέπτες θα δουν τα μοντέλα πυραύλων «Angara». Αυτή η νέα γενιά του ρωσικού πυραύλου δημιουργείται με βάση τις μονάδες με έξοδο έως 37,5 τόνους σε χαμηλή γήινη τροχιά. Η διάταξη του νέου διαστημικου οχήματος επανδρωμένων μεταφορών"Ομοσπονδία" θα παρουσιαστει. Η πρώτη πτήση της "Ομοσπονδίας" έχει προγραμματιστεί για το 2021. Το πλοίο έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά ανθρώπων και φορτίων στο τροχιακό σταθμό στην τροχιά της Γης και της Σελήνης. http://www.roscosmos.ru/22307/

Λίγη βοήθεια από φίλους. Το πρώτο τροχιακό όχημα της ESA στον Άρη θα αποτελέσει μια σημαντική χείρα βοηθείας όταν το δεύτερο φτάσει στον κόκκινο πλανήτη τον Οκτώβριο. Μετά την εκτόξευση τους τον Μάρτιο, το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) και η διαστημοσυσκευή Schiaparelli είναι τώρα καθ 'οδόν προς τον Άρη, με προγραμματισμένη άφιξη στις 19 Οκτωβρίου. Μόλις βρεθεί σε τροχιά γύρω από τον Άρη, το TGO θα αρχίσει την ανάλυση των σπάνιων αερίων στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, κυρίως του μεθανίου, το οποίο στη Γη υποδηλώνει την παρουσία ενεργών γεωλογικών ή βιολογικών διαδικασιών. Εν τω μεταξύ, το Schiaparelli θα επιδείξει την αναγκαία τεχνολογία για την πραγματοποίηση μιας ελεγχόμενης προσγείωσης. Ωστόσο πρέπει πρώτα να φτάσουν στο πλανήτη και εκεί είναι που το δεκατριάχρονο Mars Express θα δώσει ένα κρίσιμο χέρι βοήθειας - ή, μάλλον, αυτί. Η ακολουθία καθόδου του Schiaparelli Στις 16 Οκτωβρίου, το Schiaparelli θα διαχωριστεί και, τρεις ημέρες αργότερα, θα κατέβει και θα προσγειωθεί καθώς το TGO θα εισέρχεται σε τροχιά. Την ημέρα της προσγείωσης, το Mars Express της ESA, το οποίο έχει παραδώσει θεαματικά επιστημονικά δεδομένα από το 2003, θα καταγράψει σήματα από το Schiaparelli για τον έλεγχο της αποστολής για να επιβεβαιωθεί μια ασφαλής άφιξη και αργότερα να ανακατασκευαστεί η κάθοδος του. "Αυτό θα χρησιμοποιήσει το σύστημα επικοινωνίας Melacom, του Mars Express, που αρχικά είχε τοποθετηθεί για την επικοινωνία με το όχημα προσεδάφισης Beagle 2 και τα ρόβερ της NASA," λέει ο James Godfrey, αναπληρωτής διαχειριστής επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express. Η τροχιά του Mars Express τροποποιήθηκε το Φεβρουάριο ώστε να είναι στο δεξί μέρος του αριανού ουρανού για να ακούσει τα σήματα που μεταδίδονται από το Schiaparelli καθώς θα κατεβαίνει. Στις 19 Οκτωβρίου, περίπου 80 λεπτά πριν από την προσγείωση, το Schiaparelli θα ξυπνήσει και λίγα λεπτά αργότερα θα αρχίσει να μεταδίδει ένα σήμα καθοδήγησης. Το Mars Express θα έχει ήδη κατευθύνει τη μικρή κεραία Melacom προς το σημείο πάνω από τον πλανήτη, όπου θα εμφανιστεί το Schiaparelli και θα ξεκινήσει την καταγραφή του σήματος καθοδήγησης, γυρίζοντας έτσι ώστε να ακολουθήσει τη διαδρομή καθόδου. "Η εγγραφή θα συνεχιστεί και κατά την προσεδάφιση και τα πρώτα 15 λεπτά λειτουργίας στην επιφάνεια, μετά τα οποία το Schiaparelli θα σβήσει και το Mars Express θα σταματήσετε την εγγραφή," λέει ο Simon Wood, μηχανικός επιχειρήσεων του διαστημόπλοιου Mars Express. Αυτό θα επιτρέψει στο Mars Express να εντοπίσει και να καταγράψει κρίσιμα συμβάντα κατά την κάθοδό του Schiaparelli, όπως την είσοδο στην ατμόσφαιρα, την ανάπτυξη του αλεξίπτωτου, την απελευθέρωση του θερμοπροστατευτικού καλύμματος , την προσεδάφιση και την έναρξη των δραστηριοτήτων στην επιφάνεια."Στη συνέχεια, το Mars Express θα στρέψει την κύρια κεραία του προς τη Γη και θα αρχίσει την μετάδοση των δεδομένων που περιέχουν την πρώτη in-situ επιβεβαίωση της άφιξης και προσγείωσης του Schiaparelli από τον Άρη." Το λογισμικό Melacom είχε πρόσφατα ενημερωθεί ώστε να είναι συμβατό με τον πομπό του Schiaparelli. Στις 15 Ιουνίου, θα δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια της πτήσης πάνω από το Curiosity rover της NASA, το οποίο θα μεταδίδει ένα σήμα παρόμοιο με του Schiaparelli. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2016/02/ExoMars_2016_arriving_at_Mars http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Lhige_vohetheia_apho_phhiloys

Ο Έλληνας καθηγητής Χημικής Μηχανικής στο Μ.Ι.Τ. Ο Γεώργιος Στεφανόπουλος είναι καθηγητής Χημικής Μηχανικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT) των Ηνωμένων Πολιτειών. Γεννήθηκε την 1 Ιουνίου το 1947 στην Καλαμάτα. Ο αδερφός του Γρηγόρης Στεφανόπουλος είναι επίσης διακεκριμένος καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ο Στεφανόπουλος έλαβε το πτυχίο του Χημικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1970, το μεταπτυχιακό του στην Εφαρμοσμένη Μηχανική από το Πανεπιστήμιο McMaster το 1971 και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα το 1974. Προτού ενταχθεί στο δυναμικό του MIT ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Από το 2000 έως και το 2005 διετέλεσε σε διάφορες θέσεις στη Mitsubishi Chemical Corporation, συμπεριλαμβανομένου εκείνης του Τεχνικού Διευθυντή από το 2000 έως το 2002. Ο Στεφανόπουλος έχει συγγράψει και επιμεληθεί περισσότερα από 10 βιβλία, μονογραφίες και συλλογές, ενώ το βιβλίο του σχετικά με το χημικό έλεγχο της διαδικασίας είναι διαθέσιμο στα αγγλικά, τα ελληνικά, και τα κινέζικα. Έχει υπάρξει: Πρόεδρος σε Πρόγραμμα πολλών συστημάτων και συναντήσεις ελέγχου, συμπεριλαμβανομένων του IFAC Symposium on Fault Diagnosis and Supervision, του IFAC Symposium on Intelligent Systems and Process Engineering και του IFAC Symposium on Dynamics and Control of Process Systems, Εκπρόσωπος του Διοικητικού Συμβουλίου του American Automatic Control Council και Διευθυντής, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος Πληροφορικής και Τεχνολογίας Συστημάτων στο AIChE. Επίσης, έχει διατελέσει ως σύμβουλος και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης, έχει τιμηθεί με πληθώρα βραβείων και διακρίσεων για το έργο του στον τομέα της έρευνας και της διδασκαλίας. Μερικά από τα βραβεία που έχει λάβει είναι τα εξής: το Camille and Henry Dreyfus Teacher and Scholar Award, το Curtis W. McGraw Research Award από το American Society for Engineering Education, το βραβείο AIChE Allan Βραβείο Π Colburn για τον τρόπο που διδάσκει, το AIChE William H. Walker για την συνεισφορά του στη βιβλιογραφία της Χημικής Μηχανικής. Ο Έλληνας καθηγητής είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών. http://www.pronews.gr/portal/20160617/genika/epistimes/27120/o-ellinas-kathigitis-himikis-mihanikis-sto-mit