Δροσος Γεωργιος

Γιατί οι εξωγήινοι είναι σιωπηλοί ; Διότι η γρήγορη εξαφάνιση της ζωής είναι μάλλον κανόνας στο σύμπαν. Η αναζήτηση εξωγήινης ζωής αποτελεί μία από τις πιο εντυπωσιακές προσπάθειες του ανθρώπου. Oι επιστήμονες έχουν εντοπίσει μέχρι σήμερα δεκάδες εξωπλανήτες, ενώ μη επανδρωμένα διαστημόπλοια βρήκαν ίχνη νερού σε αρκετούς ακόμη πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Γιατί όμως έως τώρα δεν έχει βρεθεί ούτε καν ένας μικροοργανισμός έξω από τη Γη; Σύμφωνα με αστροβιολόγους από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU), η απάντηση είναι πως η ζωή που τυχόν αναπτύχθηκε σε άλλους «κόσμους» είχε μικρή διάρκεια, με συνέπεια να εξαφανισθεί σύντομα. Στόχος των αστροβιολόγων ήταν να μελετήσουν τις συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν έμβιοι οργανισμοί. Έτσι, συνειδητοποίησαν ότι, κατά κανόνα, στους περισσότερους πλανήτες οι οργανισμοί που ενδεχομένως «φιλοξένησαν» δεν κατάφεραν να επιβιώσουν για πολύ, λόγω είτε της υπερβολικά υψηλής είτε της υπερβολικά χαμηλής θερμοκρασίας. «Το σύμπαν πιθανότατα βρίθει κατοικήσιμων πλανητών, με συνέπεια πολλοί επιστήμονες να πιστεύουν πως το ίδιο ισχύει και με τις εξωγήινες μορφές ζωής», λέει ο Δρ Αντίτια Τσόπρα από το ANU και επικεφαλής συντάκτης του άρθρου της ομάδας, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Astrobiology. http://online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/ast.2015.1387?journalCode=ast& «Η ζωή όμως είναι εξαιρετικά εύθραυστη στα πρώτα στάδια δημιουργίας της. Επομένως, πιστεύουμε πως σπάνια έχει καταφέρει να εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταφέρει να επιβιώσει». Με βάση τη μελέτη των αστροβιολόγων, τα περισσότερα πλανητικά περιβάλλοντα είναι αρχικά ασταθή. Για να μπορέσει η ζωή να ευδοκιμήσει σε έναν πλανήτη, θα πρέπει οι πρώτοι μικροοργανισμοί που θα δημιουργηθούν να ρυθμίσουν τις συγκεντρώσεις των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, όπως των υδρατμών και του διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να σταθεροποιηθεί η θερμοκρασία στην επιφάνεια. Περίπου πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, ενδεχομένως μαζί με τη Γη να ήταν κατοικήσιμοι και η Αφροδίτη με τον Άρη. Παρ’ όλα αυτά, 1 δισεκατομμύριο χρόνια αργότερα, το περιβάλλον της Αφροδίτης είχε μετατραπεί σε μια υπέρθερμη «κόλαση», ενώ αντίθετα οι θερμοκρασίες στον Άρη είχαν μειωθεί δραστικά. Έτσι, αν τυχόν είχαν αναπτυχθεί μικρόβια στην Αφροδίτη και τον Άρη, δεν κατάφεραν να σταθεροποιήσουν το περιβάλλον στους δύο αυτούς πλανήτες. Σε αντίθεση με τη Γη, όπου η ζωή έπαιξε κομβικό ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος. Με αυτή τη θεωρία, σύμφωνα με τον Τσόπρα, λύνεται ένα μυστήριο. «Το γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη εντοπίσει ίχνη εξωγήινων οργανισμών ίσως οφείλεται λιγότερο στη μικρή πιθανότητα ανάπτυξης ζωής σε άλλους πλανήτες, και περισσότερο με το ότι είναι σπάνιο να καταφέρουν τέτοιες μορφές ζωής να ρυθμίσουν το πλανητικό κλίμα», σημειώνει. Φαίνεται πως είναι άφθονοι στο σύμπαν οι βραχώδεις πλανήτες, στους οποίους υπάρχει νερό και πηγές ενέργειας που είναι απαραίτητες για τη δημιουργία νοήμονος ζωής. Τότε, όπως είχε αναρωτηθεί ήδη από τη δεκαετία του 1950 ο διάσημος φυσικός Ενρίκο Φέρμι, γιατί δεν έχουμε βρει ίχνη τους; Με βάση τη νέα θεωρία, η απάντηση στο παράδοξο Φέρμι, όπως είναι γνωστό το παραπάνω ερώτημα, είναι πως οι μικροοργανισμοί που εμφανίζονται σε πλανήτες του σύμπαντος κατά κανόνα εξαφανίζονται πολύ σύντομα. http://physicsgg.me/2016/01/23/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%be%cf%89%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b9%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%af/

SPIDER: Επανάσταση στα διαστημικά τηλεσκόπια. Από την εποχή του Γαλιλαίου μέχρι σήμερα, η γενική φιλοσοφία/ σχέδιο πίσω από τα τηλεσκόπια ήταν σε γενικές γραμμές η ίδια, και στην ουσία ήταν η ίδια διαδικασία σχηματισμού εικόνας που χρησιμοποιείται και στα μάτια. Ακόμα και στα τηλεσκόπια που χρησιμοποιούνται δορυφόρους, δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη βάση. Ωστόσο, στα διαστημικά τηλεσκόπια, η ανάγκη για λήψη εικόνων υψηλότερης ανάλυσης από πολύ μακρινά αντικείμενα απαιτεί όλο και μεγαλύτερα τηλεσκόπια, στο σημείο που καθίσταται δύσκολη η αποστολή τους στο Διάστημα. Επιστήμονες της Lockheed Martin προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της συμβολομετρίας (interferometry), στην οποία τα φωτόνια (αυτό που βλέπουμε δηλαδή) εκλαμβάνεται μέσω ενός συστήματος μικροσκοπικών φακών, που αντικαθιστούν τους μεγάλους καθρέφτες ή φακούς που χρησιμοποιούνται στα παραδοσιακά τηλεσκόπια. Μεγάλα συμβολομετρικά συστήματα, σε αστεροσκοπεία ανά τον κόσμο, χρησιμοποιούνται για συλλογή στοιχεία σε μεγάλες χρονικές περιόδους, με σκοπό τη σύνθεση εικόνων εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης από αντικείμενα στο Διάστημα. Αυτό που κάνει η τεχνολογία SPIDER είναι να παίρνει αυτή τη φιλοσοφία και να την τοποθετεί στο Διάστημα, αντικαθιστώντας ογκώδη τηλεσκόπια και πολύπλοκα οπτικά συστήματα με εκατοντάδες χιλιάδες μικροσκοπικούς φακούς οι οποίοι συνεργάζονται με PICs (photonic integrated circuits) για τη «σύνθεση» του φωτός. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας εικόνας υψηλής ανάλυσης και, όπως αναφέρει η εταιρεία, πρόκειται για μια ιδέα ανάλογη αυτής που οδήγησε στην αντικατάσταση των παλαιών, ογκωδών τηλεοράσεων με τις μοντέρνες, με τις λεπτές οθόνες. Όπως εκτιμάται, η τεχνολογία SPIDER (Segmented Planar Imaging Detector form Electro-optical Reconnaissance) θα μπορούσε να μειώσει το μέγεθος, το βάρος και τις ενεργειακές ανάγκες των τηλεσκοπίων κατά 10 με 100 φορές, κάτι που θα έκανε μεγάλη διαφορά στον τομέα των δορυφόρων. «Αυτό που είναι καινούριο είναι η δυνατότητα δημιουργίας συμβολομετρικών συστημάτων που έχουν τον ίδιο αριθμό καναλιών με μια ψηφιακή κάμερα» αναφέρει ο Άλαν Ντάνκαν, στέλεχος της Lockheed Martin. «Μπορούν να πάρουν μια φωτογραφία, να την επεξεργαστούν και έτοιμη η εικόνα. Είναι βασικά το να αντιμετωπίζεις τα συμβολομετρικά συστήματα ως μια κάμερα point-and-shoot». Ακόμη, τα κυκλώματα του SPIDER δεν απαιτούν ακριβή ευθυγραμμισμό μεγάλων φακών και καθρεφτών, κάτι που διευκολύνει τα πράγματα στο Διάστημα. Επίσης, τα πολλά αυτά «μάτια» μπορούν να διαρρυθμιστούν κατά βούληση, κάτι που θα καθιστούσε πιο «ευέλικτα» τα διαστημικά τηλεσκόπια. Γενικότερα, θεωρείται ότι η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον χώρο, καθώς θα μπορούσε να σημάνει μια εποχή συστημάτων μικρού πάχους (στην ουσία δίσκων) αντί για κλασικών κυλινδρικών τηλεσκοπίων, διευκολύνοντας τη χρήση τους σε διαστημόπλοια. http://www.naftemporiki.gr/story/1057700/spider-epanastasi-sta-diastimika-tileskopia

Οι μαθητικοί τελικοί Zero Robotics ζωντανά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με άρωμα Ελλάδας. Την Δευτέρα 25 Ιανουαρίου περισσότεροι από 100 μαθητές από όλη την Ευρώπη θα συναντηθούν στο Euro Space Center στο Βέλγιο, κοντά στο σταθμό του Redu του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) για να λάβουν μέρος στον ζωντανό τελικό του τουρνουά Zero Robotics 2015 ISS. Αυτή είναι η τέταρτη χρονιά που το τουρνουά Zero Robotics θα μετατρέψει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σε μια πίστα παιχνιδιού για μαθητές λυκείου (15-19) από τα κράτη μέλη της ESA. Από το Σεπτέμβριο του 2015, οι ομάδες των μαθητών σε όλη την Ευρώπη εφάρμοσαν τις δεξιότητες τους στην επίλυση προβλημάτων στα μαθηματικά και τη φυσική και τη σύνταξη κώδικα για τον έλεγχο των SPHERES (ΣΦΑΙΡΕΣ) στον ISS. Οι SPHERES – διακριτικός τίτλος για Synchronised Position Hold, Engage, Reorient, Experimental Satellites – είναι δορυφόροι στο μέγεθος μπάλας του βόλεϊ οι οποίοι υπακούουν σε εντολές από απόσταση και μπορούν να αιωρούνται μέσα στον ISS σε συνθήκες έλλειψη της βαρύτητας, χρησιμοποιώντας τη δική τους ισχύ, πρόωση και πλοήγηση. «SpySPHERES» (ή «ΣΦΑΙΡΕΣ Κατάσκοποι» σε ελεύθερη μετάφραση) είναι το θέμα του παιχνιδιού για το τουρνουά του 2015. Σε μια πίστα παιχνιδιού γεμάτη εμπόδια και προκλήσεις, ζεύγη ομάδων ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να τραβήξουν φωτογραφίες του άλλου δορυφόρου και να τις μεταδώσουν πίσω στη Γη, αποφεύγοντας ωστόσο να φωτογραφηθούν οι ίδιοι. Ο διαγωνισμός έχει εξελιχθεί μέσω πολλαπλών γύρων αυξανόμενης πολυπλοκότητας. Οι προηγούμενοι γύροι παίχτηκαν σε μια online πλατφόρμα απεικόνισης, στην οποία οι μαθητές είχαν πρόσβαση για να δοκιμάσουν και να βελτιώσουν τους κώδικες τους. Ο τελικός γύρος του διαγωνισμού άρχισε τον Δεκέμβριο όταν οι ομάδες σχημάτισαν Διεθνείς Συμμαχίες αποτελούμενες από τρεις ομάδες με βάση τα αποτελέσματα που ελήφθησαν στους προηγούμενους γύρους. Είκοσι από τις ομάδες εντός των συμμαχιών είναι από τα κράτη μέλη της ESA όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ρουμανία, και η Γερμανία. Η Ελληνική ομάδα που έφτασε στους τελικούς είναι η Zanneio Stardust και μαζί με τις ομάδες BACON (Ηνωμένες Πολιτείες) και Team 2485 (Ηνωμένες Πολιτείες) αποτελούν τη Συμμαχία BACON Zanneio 2485. Τη Δευτέρα ο ζωντανός τελικός μεταξύ των 14 Διεθνών Συμμαχιών θα πραγματοποιηθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την υποστήριξη των αστροναυτών. Οι ευρωπαϊκές ομάδες στο Euro Space Center θα συνδεθούν με τις άλλες ομάδες που θα συμμετέχουν σε παράλληλες εκδηλώσεις στις ΗΠΑ (που φιλοξενείται από το Massachusetts Institute of Technology στη Βοστόνη) και την Αυστραλία μέσω τηλεδιάσκεψης. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, οι Συμμαχίες θα παρακολουθήσουν την μάχη των SPHERES στον ISS χρησιμοποιώντας τους κώδικές τους. Το Γραφείο Εκπαίδευσης της ESA εύχεται καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες που συμμετέχουν στους τελικούς! Μπορείτε να παρακολουθήσετε τον τελικό ζωντανά σε απευθείας σύνδεση εδώ. http://webcast.amps.ms.mit.edu/spr2016/Spheres/1603/5/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_mathetikohi_telikohi_Zero_Robotics_zontanha_apho_ton_Diethnhe_Diastemikho_Stathmho_me_haroma_Ellhadas Έτοιμος για εκτόξευση ο πρώτος δορυφόρος επικοινωνιών υψηλής ταχύτητας με λέιζερ. Στον τομέα της πραγματικότητας, ξεφεύγοντας από την επιστημονική φαντασία, δείχνουν να εισέρχονται οι επικοινωνίες με λέιζερ μέσω διαστήματος, καθώς είναι έτοιμος για εκτόξευση ο πρώτος δορυφόρος του European Data Relay System (EDRS), ή αλλιώς, SpaceDataHighway. Η εκτόξευση προορίζεται να λάβει χώρα στα τέλη του Ιανουαρίου. Το εν λόγω σύστημα, το οποίο έχει παρομοιαστεί με καλώδιο οπτικής ίνας στο Διάστημα, παρέχει ταχύτητες της τάξης των 1,8 Gigabit ανά δευτερόλεπτο, και αποτελεί καρπό της συνεργασίας μεταξύ της Airbus Defence and Space και της ESA, λειτουργώντας ως σύστημα αναμετάδοσης μεταξύ επίγειων σταθμών, δορυφόρων και αεροσκαφών. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Airbus, το SpaceDataHighway θα είναι σε θέση να μεταδίδει πληροφορίες (εικόνες, βίντεο , δεδομένα που έχουν συλλεγεί από αισθητήρες) από δορυφόρους παρατήρησης της Γης, UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) και κατασκοπευτικά αεροσκάφη, ή ακόμη και από έναν διαστημικό σταθμό, όπως ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Χάρη στις υψηλές ταχύτητες και τη γεωστατική τροχιά των δορυφόρων – αναμεταδοτών, μεγάλοι όγκοι «Big Data» (μέχρι 50 terabytes την ημέρα) θα λαμβάνονται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο στη Γη. Το European Data Relay System θα παρέχει κρυπτογραφημένες μεταδόσεις δεδομένων σε broadband ποιότητα σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Αυτό το καθιστά ιδανικό για χρήση σε τομείς όπως η ασφάλεια, η αντιμετώπιση κρίσεων κλπ, με τους χρήστες να αποκτούν κατά πολύ ταχύτερη πρόσβαση σε δορυφορικά δεδομένα. Οι τομείς στους οποίους θεωρείται ότι θα είναι ιδιαίτερα πολύτιμο είναι το ISR (Intelligence Surveillance and Reconnaissance), η θαλάσσια παρακολούθηση, η παρατήρηση περιβάλλοντος και γεωργικής δραστηριότητας, η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η μετεωρολογία κ.α. Η Airbus σκοπεύει σε διεθνή χρήση, αποσκοπώντας ιδιαίτερα στον χώρο του Ειρηνικού. «Σκοπεύουμε να επεκτείνουμε τις δυνατότητες και την κάλυψη του συστήματος ως το 2020, με έναν τρίτο δορυφόρο πάνω από την Ασία- Ειρηνικό» σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση. Σύμφωνα με το Gizmag, ο EDRS-A είναι ένας δορυφόρος τύπου Eurostar E3000 τον οποίο χειρίζεται η Eutelsat. Η εκτόξευσή του θα γίνει στις 28 Ιανουαρίου από το Μπαϊκονούρ με πύραυλο Proton. Με το που τεθεί σε τροχιά, θα στήσει links επικοινωνίας με λέιζερ με τους δορυφόρους Sentinel 1 και 2 του προγράμματος Copernicus, UAVs και επίγειους σταθμούς σε Ευρώπη, Αφρική, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή και την βορειοανατολική ακτή των ΗΠΑ. http://www.naftemporiki.gr/story/1057501/etoimos-gia-ektokseusi-o-protos-doruforos-epikoinonion-upsilis-taxutitas-me-leizer Περικοπές στο ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα λόγω κρίσης. Με τις τιμές του πετρελαίου να πέφτουν και το ρούβλι να κατρακυλάει, τα κονδύλια για το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας θα περικοπούν κατά 30% την επόμενη δεκαετία, ανακοίνωσε η διαστημική υπηρεσία Roscosmos. Αυτό σημαίνει ότι η Μόσχα αναβάλλει τα σχέδια για επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους και επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσίασε την Τετάρτη ο επικεφαλής της Roscosmos Ιγκόρ Κομάροφ, ο προϋπολογισμός της υπηρεσίας για το διάστημα 2016-2025 μειώνεται από τα 2 τρισεκατομμύρια ρούβλια (22 δισ. ευρώ) στα 1,4 τρισ. (15,5 δισ. ευρώ). Οι πρώτοι κοσμοναύτες προγραμματίζεται τώρα να φτάσουν στη Σελήνη το 2030, αντί το 2025, και τα σχέδια για την ανάπτυξη επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου μέχρι το 2025 αναβάλλονται επ' αόριστον. «Είναι σίγουρο ότι η Ρωσία θα υλοποιήσει τελικά αυτό το σχέδιο, αυτή τη στιγμή όμως η ανάπτυξη πυραύλου με επαναχρησιμοποιούμενο πρώτο στάδιο δεν είναι οικονομικά βιώσιμη» είπε ο Κομάροφ όπως αναμεταδίδει από ρωσικά μέσα το Reuters. Δύο αμερικανικές εταιρείες, η SpaceX του Έλον Μασκ και η Blue Origin του Τζεφ Μπέζος, δοκίμασαν πρόσφατα πυραύλους που επιστρέφουν στη Γη μετά την εκτόξευση του φορτίου, μια τεχνολογία που υπόσχεται να μειώσει σημαντικά το κόστος. Από τις περικοπές του προϋπολογισμού θα πληγεί επίσης το κοσμοδρόμιο που κατασκευάζεται στο Βοστότσνι της Άπω Ανατολής, το οποίο θα αποκτήσει μία εξέδρα εκτόξευσης αντί για δύο. Η ρωσική κυβέρνηση είχε ήδη κάνει λόγο για όργιο διαφθοράς στο μεγάλο έργο. Το σχέδιο προϋπολογισμού της Roscosmos αναμένεται να υπογραφεί τον Μάρτιο, και μέχρι τότε δεν αποκλείεται να υπάρξουν περαιτέρω περικοπές. Η ρωσική οικονομία εξαρτάται άμεσα από τις πωλήσεις πετρελαίου, του οποίου οι τιμές πέφτουν λόγω αύξησης της προσφοράς και επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας. Η κατάσταση περιπλέκεται από την πτώση στο ρούβλι, το οποίο έφτασε την Τετάρτη σε ιστορικό χαμηλό, αλλά και λόγω των Δυτικών κυρώσεων για την κρίση στην Ουκρανία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500053265

NASA: Θα βρούμε τον πλανήτη Χ… αν υπάρχει! Από τα μέσα της δεκαετίας του 19ου αιώνα αστρονόμοι διατύπωσαν την άποψη ότι σε κάποια άκρη του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται ένας πλανήτης ο οποίος λόγω της απόστασης αλλά και του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπισθεί και να παρατηρηθεί με άμεσο τρόπο. Πριν από λίγα 24ωρα παρουσιάστηκε μια μελέτη στην οποία οι επιστήμονες που την υπογράφουν υποστηρίζουν ότι ο πλανήτης Χ (όπως έχει ονομαστεί αυτό το μυστηριώδες κοσμικό σώμα) είναι υπαρκτός. Μάλιστα οι ερευνητές τον ονόμασαν πλανήτη 9 (ως τον ένατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος) και προχώρησαν σε εκτιμήσεις για το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά του. Η NASA αντέδρασε άμεσα αρχικά με τον Τζιμ Γκριν, διευθυντή πλανητικών επιστημών της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. «Η μελέτη που παρουσιάστηκε στις 20 Ιανουαρίου ανανεώνει το ενδιαφέρον μας για την πλανητική αναζήτηση. Η παροχή ερεθισμάτων είναι μια υγιής διεργασία στην επιστημονική διαδικασία. Όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε σε καμία περίπτωση με τον εντοπισμό ενός νέου πλανήτη. Είναι πολύ νωρίς να πούμε ότι πράγματι υπάρχει ο λεγόμενος πλανήτης Χ. Για εμάς είναι η εκκίνηση μιας διαδικασίας που πιθανώς να οδηγήσει σε ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα. Αν υπάρχει ο πλανήτης Χ κάπου εκεί έξω θα τον βρούμε» ανέφερε ο Γκριν. Την σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο ο Αλαν Στερν, επικεφαλής της αποστολής New Horizons που ήταν ένα κλικ πιο επιθετικός στην τοποθέτηση του. «Πρόκειται για άλλη μια μελέτη που προβλέπει την παρουσία του πλανήτη Χ αλλά μέχρι σήμερα καμία δεν έχει επιβεβαιωθεί. Αν πράγματι αυτή η μελέτη επιβεβαιωθεί κανονικά δεν θα έπρεπε να ονομαστεί πλανήτης 9 αλλά… πλανήτης 19 βάσει των ανακοινώσεων που έχουν γίνει για την ύπαρξη του» δήλωσε ο Στέρν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=770935

Το Νεφέλωμα της Τρόπιδος. Το Νεφέλωμα της Τρόπιδος (επίσης NGC 3372, Νεφέλωμα του ήτα Τρόπιδος) είναι μεγάλο λαμπρό νεφέλωμα στον αστερισμό Τρόπις, περίπου 6.500-10.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα νεφελώματα στον γαλαξία μας. Στο νεφέλωμα βρίσκεται το αστρικό σμήνος Trumpler 14 που είναι το λαμπρότερο σμήνος σε ολόκληρο τον Γαλαξία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε νέες εκπληκτικές εικόνες του σμήνους και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έδωσε στη δημοσιότητα και ένα βίντεο. Το σμήνος Trumpler 14 έχει ηλικία μόλις 500 χιλιάδες έτη και διαθέτει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση γιγάντιων υπέρλαμπρων άστρων σε ολόκληρο τον γαλαξία μας. Αλλοι τα χαρακτηρίζουν «τα διαμάντια του Σύμπαντος» και άλλοι «τα πυροτεχνήματα του Σύμπαντος» και όπως έχει διαπιστωθεί τα άστρα αυτά καίνε τα καύσιμα τους (υδρογόνο) με εκπληκτική ένταση και ταχύτητα κάτι που θα τα οδηγήσει σύντομα στην αυτοκαταστροφή. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα άστρα αυτά θα καταστραφούν σε εκρήξεις σουπερνόβα σε μερικά εκ. έτη, όταν δηλαδή θα βρίσκονται ακόμη σε νηπιακή ηλικία. Οι εκρήξεις αυτές θα δημιουργήσουν τρομερά ωστικά κύματα που σε συνδυασμό τους ηλιακούς ανέμους που δημιουργούνται στο σμήνος από τα υπόλοιπα άστρα θα «σμιλέψουν» την ευρύτερη περιοχή του νεφελώματος στην οποία βρίσκονται. Θα παραχθούν και άλλες κοσμικές διεργασίες οι οποίες θα οδηγήσουν στην γέννηση νέων άστρων στον αέναο κύκλο της γέννησης και θανάτου των άστρων του Σύμπαντος. Στην φωτογραφία εντυπωσιακή εικόνα του νεφελώματος της Τρόπιδος. Στον κύκλο σημειώνεται το σμήνος Trumpler 14. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=770921

Δοκιμάστε τις ικανότητές σας ως αστροναύτης και βοηθήστε την ESA. Με τον αστροναύτη Τιμ Πικ να έχει κάνει τον πρώτο του διαστημικό περίπατο, έχετε ποτέ θελήσει να μάθετε αν έχετε ότι χρειάζεται για να γίνει κανείς αστροναύτης; Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, ESA, προσφέρει μια δοκιμαστική έκδοση ενός τεστ που αναπτύχθηκε για τους μελλοντικούς αστροναύτες ώστε να μπορείτε να το δοκιμάσετε στο σπίτι - και με τη συμμετοχή σας θα μας βοηθήσετε να επιλέξουμε μια νέα γενιά αστροναυτών. Οι εκπαιδευτές στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών της ESA στην Κολωνία της Γερμανίας αναζητούν πάντα τρόπους για να βελτιώσουν τις μεθόδους τους. Μέρος της δουλειάς είναι να βρουν αρχικά ποιος είναι κατάλληλος να γίνει αστροναύτης. Μία από τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες είναι η εργασία στον τρισδιάστατο χώρο. Σε ένα σύμπαν χωρίς βάρος, το πάνω μπορεί να γίνει κάτω και το αριστερά μπορεί να γίνει δεξιά, ανάλογα με τον τρόπο που επιπλέουν. Όλοι γνωρίζουμε την αίσθηση του αποπροσανατολισμού κατά τη διάρκεια της επίσκεψης σε μια νέα πόλη, και η εργασία στο διάστημα προσθέτει μια εντελώς νέα διάσταση - κυριολεκτικά. Κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου αυτό το φαινόμενο εντείνεται καθώς η μαυρίλα του διαστήματος προσφέρει λίγα στους εγκεφάλους των αστροναυτών για να χρησιμοποιηθούν για τον προσανατολισμό. Η εργασία και η χρήση αντικειμένων σε αυτό το περιβάλλον είναι κάτι που οι αστροναύτες πρέπει να υπερέχουν και έτσι είναι μια βασική ικανότητα που αναζητούν οι εκπαιδευτές κατά την επιλογή των υποψηφίων. Ο επικεφαλής του κέντρου αστροναυτών, Frank De Winne, λέει: "η ESA δεν τρέχει επί του παρόντος κάποια εκστρατεία επιλογής, ωστόσο η ανάπτυξη τεστ για την επιλογή αστροναυτών απαιτεί χρόνο και πρέπει να γίνει σωστά." Ο στόχος σας είναι να προχωρήσετε και να γυρίσετε ένα αντικείμενο ώστε να ταιριάζει απόλυτα σε μια νέα θέση σε τρεις διαστάσεις. Η εργασία γίνεται δυσκολότερη, επειδή όλες οι κινήσεις σας θα πρέπει να προγραμματιστούν εκ των προτέρων και ο στόχος είναι να χρησιμοποιείτε όσο το δυνατόν λιγότερες. Οι εμπειρογνώμονες στη ρομποτική και τη σύνδεση διαστημόπλοιων του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροναυτών εργάστηκαν με ψυχολόγους για το σχεδιασμό του τεστ. Ο επικεφαλής της Εκπαίδευσης Αστροναυτών της ESA, Rüdiger Seine, εξηγεί: "’Παίζοντας’ με το online τεστ θα βοηθήσετε την ομάδα να το επικυρώσει, ουσιαστικά καθιστώντας βέβαιο ότι λειτουργεί. Για εμάς, όσο περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν, τόσο το καλύτερο." Κάντε κλικ εδώ για να μεταβείτε στην ιστοσελίδα του τεστ και αρχίστε να σκέφτεστε σαν αστροναύτης καθώς εργάζεστε σε ολοένα και πιο δύσκολα επίπεδα. http://www.nlr.org/the-astronaut-selection-test/ http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Dokimhaste_tis_ikanhotethes_sas_os_astronahutes_kai_voethheste_ten_ESA Η Ινδία πιο κοντά στη δημιουργία του δικού της GPS. Η Ινδία εκτόξευσε την Τετάρτη τον πέμπτο δορυφόρο ενός συστήματος πλοήγησης με το οποίο η χώρα μειώνει την εξάρτησή της από το GPS του αμερικανικού στρατού. Στην τελική του μορφή, ο αστερισμός θα περιλαμβάνει επτά δορυφόρους που θα προσφέρουν υπηρεσίες πλοήγησης εντός της Ινδίας και σε απόσταση περίπου 1.500 χιλιομέτρων από την ηπειρωτική χώρα, ανακοίνωσε ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Έρευνας. Το αμερικανικό GPS, αντίθετα, αποτελείται από δεκάδες δορυφόρους που προσφέρουν παγκόσμια κάλυψη. Το ίδιο ισχύει για το ευρωπαϊκό σύστημα Galileo, το οποίο αναμένεται να αρχίσει να προσφέρει υπηρεσίες εντός του έτους, καθώς και για το ρωσικό σύστημα Glonass. Την δική της απάντηση στο αμερικανικό GPS υλοποιεί και η Κίνα με το σύστημα Beidu («Μεγάλη Άρκτος»). Όπως αναφέρει το Reuters, ο νέος ινδικός δορυφόρος IRNSS-1E εκτοξεύτηκε με πύραυλο ινδικής κατασκευής από το διαστημικό κέντρο της Σριχαρικότα στη νότια Ινδία. Τις επόμενες ημέρες θα μεταφερθεί στην τελική, γεωσύγχρονη τροχιά του, έτσι ώστε να παραμένει μόνιμα πάνω από το ίδιο σημείο του πλανήτη. Δύο ακόμα δορυφόροι προγραμματίζεται να συμπληρώσουν την επτάδα του αστερισμού εντός του έτους. Το ινδικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης θα προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες καθώς και αποκλειστικές υπηρεσίες για τον ινδικό στρατό. «Οι επιστήμονές μας συνεχίζουν να μας κάνουν περήφανους» σχολίασε μετά την εκτόξευση της Τετάρτης ο ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500052922

Κόντρα Χόκινγκ-SETI για τους εξωγήινους. Ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ έχει διατυπώσει πολλές φορές την άποψη ότι αν υπάρχουν εξωγήινοι και κάποια στιγμή έρθουν στη Γη η στάση τους θα είναι πιθανότατα επιθετική απέναντι μας. Πρόσφατα σε συνέντευξη του ο Χόκινγκ ανέφερε «αν κάποιοι εξωγήινοι μας επισκεφτούν το αποτέλεσμα θα είναι λίγο πολύ το ίδιο με εκείνο που είχε η έλευση του Κολόμβου στην αμερικανική ήπειρο η οποία δεν νομίζω ότι είχε ευτυχή κατάληξη για τους ιθαγενείς εκεί» Η Τζιλ Τάρτερ, συνιδρυτής και πρώην επικεφαλής του γνωστού ερευνητικού προγράμματος αναζήτησης εξωγήινης ζωής SETI αποφάσισε να απαντήσει στον Χόκινγκ «Δε συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση. Εξωγήινα όντα που έχουν καταφέρει να αναπτύξουν τέτοιο πολιτισμό και τεχνολογία ώστε να ταξιδεύουν στα πέρατα του διαστήματος θα είναι πνευματικά αναπτυγμένοι για να είναι φιλικοί και ειρηνικοί. Η ιδέα ενός πολιτισμού που έχει καταφέρει να επιβιώσει πολύ περισσότερο από τον δικό μας και ταυτόχρονα έχει επιθετική τεχνολογία είναι αντικρουόμενη. Η πίεση για μακρά επιβίωση ενός σχετικά περιορισμένου πληθυσμού νομίζω ότι απαιτεί εξελικτική διαδρομή και ανάπτυξη νοημοσύνης που συμβαδίζει με την δική μας. Απαιτεί διαδικασίες συνεργασίας για την επίτευξη μεγάλων στόχων. Οσο ο ανθρώπινος πολιτισμός προχωρούσε και εξελισσόταν ο άνθρωπος γινόταν ολοένα και λιγότερο επιθετικό ον και η ίδια αρχή μπορεί να συναντάται καις σε εξωγήινους προηγμένους πολιτισμούς» αναφέρει η Τάρτερ. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις των επιστημόνων της NASA ο γαλαξίας μας διαθέτει περί τους 40 δισ. πλανήτες με συνθήκες φιλικές στην παρουσία της ζωής. Ισως σε κάποιον από αυτούς να έχει αναπτυχθεί κάποιος προηγμένος πολιτισμός που κάποτε θα έρθει σε επαφή μαζί μας και τότε θα μάθουμε ποιος τελικά έχει δίκιο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=770678

Πλανήτης μεγαλύτερος από τη Γη «κρύβεται στο Ηλιακό Σύστημα» Η ιστορία της Αστρονομίας βρίθει ισχυρισμών για έναν μεγάλο, άγνωστο πλανήτη που κρύβεται κάπου εκεί έξω στο Ηλιακό Σύστημα. Κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά ακόμα έναν, αν δεν προερχόταν από τον ίδιο τον άνθρωπο που εξευτέλισε τον Πλούτωνα. Ο Μάικ Μπράουν, έγκριτος αστρονόμος του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), αναγνωρίζει ότι η τελευταία του ανακοίνωση ακούγεται τραβηγμένη αλλά και μπανάλ. «Αν λέγαμε ότι έχουμε ενδείξεις για τον Πλανήτη Χ, σχεδόν όλοι οι αστρονόμοι θα έλεγαν "Πάλι τα ίδια; Αυτοί που το λένε είναι τρελοί!"» παραδέχεται ο ίδιος στο δικτυακό τόπο του Science. »Κι εγώ το ίδιο θα έλεγα. Τι διαφέρει όμως αυτή τη φορά; Αυτό που διαφέρει είναι ότι έχουμε δίκιο» διατείνεται. Ο Μπράουν και ο συνεργάτης του Caltech Κονσταντίν Μπατίγκιν δεν έχουν εντοπίσει το ίδιο το σώμα, συμπεραίνουν όμως την παρουσία του από την παράξενη συμπεριφορά γειτονικών, μικρότερων σωμάτων. Αν υπάρχει, ο πλανήτης που περιγράφουν οι δύο ερευνητές στην επιθεώρηση Astronomical Journa έχει μάζα δεκαπλάσια σε σχέση με της Γης, σχεδόν ίση με του Ποσειδώνα. Κινείται σε μια παράξενη ελλειπτική τροχιά που σχηματίζει γωνία σε σχέση με τις τροχιές των υπόλοιπων πλανητών, σε απόσταση τουλάχιστον 200 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο -τόσο μακριά ώστε το έτος του θα διαρκούσε 10 με 20 χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τους Μπράουν και Μπατίγκιν, η βαρυτική επίδραση ενός τέτοιου σώματος εξηγεί τέλεια μια περίεργη συγκέντρωση έξι παγωμένων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Και τα έξι κινούνται σε τροχιές που παίρνουν κλίση σε σχέση με το επίπεδο του Ηλιακού Συστήματος, ένδειξη ότι κάτι τα τραβάει προς τα εκεί. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η πιθανότητα να οφείλεται σε καθαρή τύχη αυτή η συγκέντρωση είναι μόλις 0,007%, ή μία στις 15.000. Αυτό σημαίνει ότι ο ισχυρισμός τους έχει στατιστική σημαντικότητα 3,8 σίγμα, αρκετά υψηλή αλλά όχι όσο τα 5 σίγμα που θεωρούνται το στάνταρτ για κλάδους όπως η σωματιδιακή φυσική. Οι ισχυρισμοί για την ύπαρξη ενός Πλανήτη Χ επανέρχονται ανά διαστήματα από το 1846, όταν επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις για την παρουσία του Ποσειδώνα, ο οποίος επηρεάζει την τροχιά του πλησιέστερου πλανήτη Ουρανού. Μέχρι σήμερα, όμως, ουδέποτε έχουν επιβεβαιωθεί. Η ειρωνεία είναι ότι η νέα μελέτη για τον περίφημο Πλανήτη 9, όπως περιγράφεται στη νέα μελέτη, έρχεται από τον άνθρωπο που σκότωσε τον ένατο πλανήτη το 2006. Ο Μάικ Μπράουν ανακάλυψε το 2005 την Έριδα, ένα παγωμένο σώμα σχεδόν στο μέγεθος του Πλούτωνα, και έπαιξε έτσι κεντρικό ρόλο στην επίσημη εκθρόνιση του Πλούτωνα από τη λίστα των πλανητών, και τον υποβιβασμό του στην κατηγορία των πλανητών-νάνων. Έγραψε μάλιστα και βιβλίο με τίτλο How I Killed Pluto (Πώς σκότωσα τον Πλούτωνα). Στο μέλλον, ίσως γίνει ο πρώτος αστρονόμος που σκοτώνει έναν πλανήτη και ανακαλύπτει έναν νέο. Η αλήθεια είναι ότι, παρά τις οδηγίες που δίνει η νέα μελέτη, ο εντοπισμός του Πλανήτη Χ θα μπορούσε να αποδειχθεί δύσκολος λόγω της τεράστιας απόστασης και του μισοσκόταδου. Οι ερευνητές λένε ότι προχώρησαν στην ανακοίνωση ακριβώς για να ενθαρρύνουν την αναζήτηση. Εφόσον υπάρξει αρκετό ενδιαφέρον, διαβεβαιώνουν, ο πλανήτης μπορεί να ανακαλυφθεί εντός πέντε ετών, είτε από επίγεια είτε από διαστημικά τηλεσκόπια. Η ατυχία είναι ότι το New Horizons, η αποστολή που έφτασε για πρώτη φορά τον Πλούτωνα τον περασμένο Ιούλιο, βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του Ηλιακού Συστήματος σε σχέση με την περιοχή του υποθετικού Πλανήτη Χ, και δεν μπορεί να βοηθήσει στην αναζήτησή του. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500053074

Προβληματισμός στη NASA για τις κόκκινες κηλίδες του Πλούτωνα. Όταν το περασμένο καλοκαίρι στάλθηκαν οι πρώτες φωτογραφίες του New Orizon από τον πλανήτη Πλούτωνα, οι επιστήμονες ένιωσαν έκπληξη, παρατηρώντας στην επιφάνεια του πλανήτη-νάνου παγωμένα ηφαίστεια που φαινόταν να είναι ακόμη ενεργά. Στις πανοραμικές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης που μελέτησαν οι ερευνητές φάνηκαν δύο πιθανά ηφαίστεια, με το ένα να έχει μήκος 150 χλμ. και ύψος 2,5 χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι αν επιβεβαιωθεί η παρουσία, θα πρόκειται για το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού μας συστήματος, ανέφερε η ΝΑΣΑ σε χθεσινή ανακοίνωση. Επίσης διακρίνονται στην επιφάνεια του πλανήτη περιοχές από κοκκινόχωμα που εξακολουθούν να βασανίζουν τους ειδικούς της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Οι περιοχές αυτές στο νότιο πόλο του Πλούτωνα δείχνουν, κατά τους επιστήμονες, ότι τόσο η επιφάνεια, όσο και η υπόγεια «κρούστα» είναι αρκετά πρόσφατες από γεωλογική άποψη και οφείλονται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι φωτογραφίες του Orizon που πλέον έχει αποχωρήσει από αυτή την περιοχή του διαστήματος ελήφθησαν από ύψος 48 χιλιάδων χιλιομέτρων. http://www.pronews.gr/portal/20160120/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1

Μίνι διαστημικό λεωφορείο προστίθεται στον στόλο ανεφοδιασμού του ISS. Ακόμα μια αμερικανική εταιρεία εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού: η ιδιωτική Sierra Nevada θα πετά με το Dream Chaser, ένα επαναχρησιμοποιούμενο «διαστημοπλάνο» που προσγειώνεται όπως το διαστημικό λεωφορείο. Η Sierra Nevada γίνεται έτσι ο τρίτος εργολάβος της NASA για τον ανεφοδιασμό του πολυεθνικού τροχιακού συγκροτήματος, έπειτα από τις εταιρείες SpaceX και Orbital ATK. Τα τρία συμβόλαια έχουν συνολικό ύψος 14 δισ. δολάρια και προβλέπουν τουλάχιστον έξι αποστολές από κάθε εργολάβο το διάστημα 2019-2014. Το Dream Chaser θα εκτοξεύεται από τη Φλόριντα τοποθετημένο κατακόρυφα στην κορυφή ενός πυραύλου Atlas 5 της κοινοπραξίας United Space Alliance, την οποία δημιούργησαν οι Boeing και Lockheed Martin. Αφού παραδώσει το φορτίο στον ISS, θα προσγειώνεται σαν αεροπλάνο είτε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι είτε σε άλλους διαδρόμους, ανέφερε η Sierra Nevada. Αυτό θα επιτρέψει την ταχύτερη ανάκτηση πειραματόζωων και επιστημονικών υλικών από τον ISS. Η κάψουλα Dragon της SpaceX επιστρέφει πέφτοντας με αλεξίπτωτο στον ωκεανό, ενώ η κάψουλα Cygnus της Orbital ATK καταστρέφεται φλεγόμενη στην ατμόσφαιρα με το τέλος κάθε αποστολής. Βασικός παράγοντας στην απόφαση της NASA να συνεργαστεί με τρίτο εργολάβο ήταν τα ατυχήματα κατά την εκτόξευση που είχαν υποστεί το τελευταίο διάστημα η Orbital ATK και η SpaceX. Εκτός από τις μη επανδρωμένες αποστολές, η NASA σχεδιάζει να αναθέσει σε ιδιώτες και την μεταφορά πληρωμάτων. Συμβόλαια για την ανάπτυξη επανδρωμένων σκαφών έχουν εξασφαλίσει η SpaceX και η Boeing. Σήμερα, οι αμερικανοί αστροναύτες πετούν από και προς τον ISS με νοικιασμένες θέσεις στα ρωσικά Soyuz. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769113 "Ομοσπονδία" - το όνομα του νέου ρωσικού διαστημοπλοιου. Στις 15 Ιανουαρίου 2016, η κριτική επιτροπή, υπό την προεδρία του Γενικού Διευθυντή, SC "Roskosmos" Ιγκόρ Коμαροβα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για το καλύτερο όνομα για το νέο επανδρωμένο διαστημόπλοιο μεταφορών της Ρωσίας. Ο νικητής ήταν ο Andrew Smokotin από το Κεμέροβο, που πρώτος πρότεινε το όνομα «Ομοσπονδία». Η κριτική επιτροπή εκρινε οτι η "Ομοσπονδία" ηταν η καλύτερη ονομασία από τις τρεις "φιναλίστ" του διαγωνισμού («Γκαγκάριν», «Ομοσπονδία», «φορέας») και θα είναι το επίσημο όνομα του νέου διαστημοπλοίου. Τα ονόματα «Γκαγκάριν» και «φορέας» μπορεί να χρησιμοποιηθουν στο μέλλον για άλλα έργα απο την διαστημική βιομηχανία της Ρωσίας. Πριν προηγήθηκε δημόσια ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν 35.105 άτομα που προσέφεραν περίπου 6.000 ονόματα, μεταξύ των οποίων και η οργανωτική επιτροπή είχε επιλεξει για την ψηφοφορία του κοινού Δέκα: "Gagarin", "φορέας", "Ομοσπονδία", "Άστρα", "Γαλαξίας" "Πατρίδα", "Zodiac", "Ειρήνη", "Αστέρι" και "Leader". Ο Διαγωνισμός για το καλύτερο όνομα για το νέο ρωσικό διαστημόπλοιο διοργανώθηκε από την RSC "Energia" με συμμετοχή της "Roskosmos" και της ACCD στα τέλη Αυγούστου 2015. Ο συγγραφέας για το όνομα «Ομοσπονδία» θα λάβει το μεγάλο βραβείο - ένα ταξίδι την άνοιξη του 2016 στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, και την παρουσία του κατά την εκτόξευση του επανδρωμένου διαστημόπλοιου «Σογιούζ» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Την Δεύτερη και τρίτη θέση στο διαγωνισμό η επιτροπή απένειμε στον Eugene Vlasov Μόσχα και Αλεξέι Podmolode από Ουλάν Ουντέ, οι οποίοι πρότειναν για πρώτη φορά το όνομα «Γκαγκάριν» και «φορέας» για τους τελικούς. Το πλήρωμα του PTC θα ειναι μέχρι και τέσσερα άτομα. Στην αυτόνομη πτήση το όχημα μπορεί να είναι έως και 30 ημέρες και όταν πετα ως μέρος του διαστημικού σταθμού - έως και 1 έτος. Το συνολικό βάρος του πλοίου κατά τη διάρκεια της πτήσης προς το διαστημικό σταθμό θα είναι ίση με 14,4 τόνους (19 τόνοι κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη Σελήνη), η μάζα του οχήματος ανάκαμψης - 9 τόνους. Το μήκος του πλοίου - 6.1 μέτρα. Ονομαστική υπερφόρτωση κατά τη διάρκεια της καθόδου - 3 g. Για να ξεκινήσει διαστημόπλοιο σε τροχιά έχει προγραμματιστεί να χρησιμοποιήσει τον πύραυλο φορέα βαριάς κατηγορίας "Angara-A5V." http://www.energia.ru/ru/news/news-2016/news_01-15.html

Eνας σούπερ-γαλαξίας γεννιέται. Αλλο ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που μπήκε αισίως στον 26ο χρόνο της λειτουργίας του. Το τηλεσκόπιο εντόπισε σε απόσταση 150 εκ. ετών φωτός από εμάς την συγχώνευση δύο μεγάλων γαλαξιών. Σύμφωνα με τους ειδικούς όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία θα σχηματιστεί ένας γιγάντιος ελλειπτικός γαλαξίας που έχει ήδη λάβει την κωδική ονομασία NGC 3597 και όπως αναμένεται στα ήδη υπάρχοντα άστρα θα προστεθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια νέα άστρα που θα σχηματιστούν από τις διεργασίες της συγχώνευσης. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=770324

Ο Όλυμπος του Άρη - Το μεγαλύτερο βουνό στο ηλιακό σύστημα. Ο Όλυμπος του «Κόκκινου» πλανήτη είναι τόσο μεγάλος, που η κορυφή του δεν είναι ορατή αν κάποιος τον κοίταζε από το έδαφος! Πρόκειται για ένα ηφαιστειακό βουνό ύψους 27 χιλιομέτρων, δηλαδή τρεις φορές ψηλότερο από το Έβερεστ. Το σύμπλεγμα της καλντέρας του έχει πλάτος 85 και βάθος 3 χιλιόμετρα, ενώ η βάση του βουνού έχει μήκος 550 χιλιόμετρα. Η ηλικία του βουνού- ηφαιστείου υπολογίζεται στα 2 εκατομμύρια χρόνια! Το εντυπωσιακό είναι ακόμα ότι ουσιαστικά είναι αδύνατο για κάποιον που στέκει στην επιφάνεια του πλανήτη να δει από μακριά την πλήρη σιλουέτα του βουνού, γιατί λόγω της καμπυλότητας του πλανήτη, της τεράστιας έκτασης του ηφαιστείου αλλά και της μικρής του κλίσης (2,5 μέχρι 5 μοίρες) το βουνό κρύβει το ίδιο του το σχήμα – μόνο οι γκρεμοί που το πλαισιώνουν θα ήταν ορατοί. Ο μοναδικός τρόπος για να δει κανείς έστω μέρος του βουνού, είναι να σταθεί στο ψηλότερο σημείο της κορυφής του κρατήρα του. Και πάλι όμως, το μεγαλύτερο μέρος του κρατήρα θα χάνεται πίσω από τον ορίζοντα Εσφαλμένη πάντως είναι η εντύπωση ότι η κορυφή του Ολύμπου φθάνει πάνω από τις παρυφές της ατμόσφαιρας του Άρη και βρίσκεται μέσα στο διάστημα. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BF-%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CE%B4%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82

Ο γρίφος του Αϊνστάιν. Ο περίφημος «Γρίφος του Αϊνστάιν» είναι ένα παιχνίδι της λογικής, μια διασκεδαστική, αλλά και απαιτητική πρόκληση για όσους αρέσκονται να βρίσκουν λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα, αξιοποιώντας τις νοητικές τους ικανότητες και τη συστηματική σκέψη. Η επινόηση του γρίφου αποδίδεται στον θεμελιωτή της Θεωρίας της Σχετικότητας. Ο μύθος λέει, μάλιστα, ότι ο Αϊνστάιν τον επινόησε όταν ήταν παιδί. Μια άλλη άποψη υποστηρίζει ότι ο γρίφος σχεδιάστηκε από τον συγγραφέα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, τον μαθηματικό και καθηγητή της λογικής Λιούις Κάρολ. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε, με βεβαιότητα, ποιος είναι ο πατέρας της ιδέας του γρίφου, το ενδιαφέρον για τη λύση του παραμένει αμείωτο. Όταν, μάλιστα, είναι γνωστό ότι μόνο το 2% του πληθυσμού μπορεί, τελικά, να βρει τη λύση του προβλήματος. Ποιο είναι όμως το ερώτημα του γρίφου; Το πρόβλημα σχετίζεται με την κλοπή ενός σπάνιου είδους ψαριού από το ενυδρείο μιας πόλης. Οι αστυνομικοί που ξεκίνησαν να ερευνούν την υπόθεση ακολούθησαν τη μυρωδιά του ψαριού, και βρέθηκαν σε ένα δρόμο με πέντε πανομοιότυπα σπίτια. Τότε, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: πώς θα μπορούσαν να ψάξουν ταυτόχρονα όλα τα σπίτια; Αν ξεκινούσαν, για παράδειγμα, να ερευνούν ένα μόνο από αυτά, ο κλέφτης του ψαριού, που ενδεχομένως θα βρισκόταν σε κάποιο άλλο σπίτι, θα είχε την ευκαιρία να αποδράσει. Ποια είναι, όμως, τα δεδομένα που μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό του σπιτιού που βρίσκεται το ψάρι; Υπάρχουν πέντε πανομοιότυπα σπίτια στη σειρά. Οι εσωτερικοί τοίχοι κάθε σπιτιού είναι βαμμένοι με διαφορετικό χρώμα. Σε κάθε σπίτι κατοικεί ένας άνθρωπος διαφορετικής εθνικότητας. Ο κάθε ένας από τους πέντε ιδιοκτήτες σπιτιών πίνει διαφορετικό ποτό, καπνίζει διαφορετική μάρκα τσιγάρων και έχει ένα διαφορετικό κατοικίδιο. Κανένας, όμως, από τους ιδιοκτήτες δεν έχει το ίδιο κατοικίδιο με τον άλλον, δεν καπνίζει την ίδια μάρκα τσιγάρων με τον άλλον ή πίνει το ίδιο ποτό με τον άλλον. 1. Ο Βρετανός κατοικεί στο σπίτι με τους κόκκινους τοίχους. 2. Ο Σουηδός έχει ως κατοικίδιο ένα σκύλο. 3. Ο Δανός πίνει τσάι. 4. Το σπίτι με τους πράσινους τοίχους βρίσκεται ακριβώς στα αριστερά του σπιτιού με τους λευκούς τοίχους. 5. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού με τους πράσινους τοίχους πίνει καφέ. 6. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει τσιγάρα μάρκας Pall Mall έχει για κατοικίδια πουλιά. 7. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού με τους κίτρινους τοίχους καπνίζει Dunhill. 8. Ο ιδιοκτήτης που κατοικεί στο κεντρικό σπίτι πίνει γάλα. 9. Ο Νορβηγός κατοικεί στο πρώτο σπίτι. 10. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει μάρκα τσιγάρων Blends κατοικεί δίπλα σε αυτόν που έχει για κατοικίδιο γάτες. 11. Ο ιδιοκτήτης που έχει στην κατοχή του άλογο κατοικεί δίπλα σε αυτόν που καπνίζει Dunhill 12. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Bluemasters πίνει μπύρα. 13. Ο Γερμανός καπνίζει Prince. 14.Ο Νορβηγός κατοικεί δίπλα στο σπίτι με τους μπλε τοίχους. 15.Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Blends κατοικεί δίπλα σε αυτόν που πίνει νερό. H ερώτηση είναι: Ποιος ιδιοκτήτης έχει στην κατοχή του το ψάρι; http://physicsgg.me/2016/01/19/%ce%bf-%ce%b3%cf%81%ce%af%cf%86%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%8a%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b9%ce%bd/

Νέα θεωρία για τα πρώτα δευτερόλεπτα της Μεγάλης Έκρηξης. Ένα άγνωστο μέχρι σήμερα «επεισόδιο», το οποίο συνέβη ελάχιστες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, έρχονται να προσθέσουν στην κοσμική ιστορία αμερικανοί επιστήμονες από το Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven, το Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντή Fermi και το πανεπιστήμιο Stony Brook. Το «επεισόδιο» αυτό έρχεται να συμπληρώσει την καθιερωμένη εικόνα που έχουν οι κοσμολόγοι για το σύμπαν, δηλαδή ότι λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ο «κόσμος» γνώρισε μία σύντομη περίοδο εκθετικής διαστολής που ονομάζεται «εποχή του πληθωρισμού» και η οποία είναι υπεύθυνη για την ομοιογένεια που παρουσιάζει σήμερα. Έτσι, όπως αναφέρει η επιστημονική ομάδα σε άρθρο της στο περιοδικό Physical Review Letters, στην κοσμική εξέλιξη ενδεχομένως υπήρξε και μία δεύτερη περίοδος απότομης επέκτασης. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η δεύτερη περίοδος θα μπορούσε να εξηγήσει την ποσότητα σκοτεινής ύλης στο σύμπαν. Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να ανιχνεύσει τη σκοτεινή ύλη άμεσα, με συνέπεια η φύση της να είναι άγνωστη. Ωστόσο, η ποσότητά της μπορεί να εκτιμηθεί από τη βαρυτική επίδραση που ασκεί σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Έτσι, υπολογίζεται πως αυτή η «εξωτική» μορφή ύλης συνεισφέρει κατά 27% περίπου στη συνολική ύλη-ενέργεια του σύμπαντος. Ένα ποσοστό πολλαπλάσιο από το περίπου 5%, το οποίο αντιστοιχεί στη συμβατική ύλη που μας περιβάλλει. Εκτός από τη μυστηριώδη φύση της, ένα ακόμη πρόβλημα που δημιουργεί η σκοτεινή ύλη είναι πως αποτελεί εμπόδιο για ορισμένες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν άλλα αινιγματικά φαινόμενα της φυσικής, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η βαρύτητα είναι ασθενέστερη από τις υπόλοιπες θεμελιώδεις δυνάμεις. Κι αυτό γιατί οι εν λόγω θεωρίες προβλέπουν μεγαλύτερη ποσότητα «εξωτικής» ύλης από αυτήν που παρατηρείται στο σύμπαν. Η δεύτερη «εποχή του πληθωρισμού» λύνει όμως αυτό το πρόβλημα, με την παραδοχή πως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη υπήρξαν δύο φάσεις βίαιης συμπαντικής διαστολής. Η «εποχή» αυτή τοποθετείται ανάμεσα στην πρώτη έκρηξη, που συνέβη απειροελάχιστες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, και τον σχηματισμό των πρώτων ελαφριών χημικών στοιχείων, όταν η ζωή του «κόσμου» δεν ξεπερνούσε τα λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, αντί απλώς να ψύχεται όπως προβλέπει η καθιερωμένη θεωρία, το σύμπαν πέρασε από μία δεύτερη φάση σύντομων και απότομων διαστολών. «Παρόλο που αυτές οι διαστολές δεν θα ήταν τόσο βίαιες όσο η αρχική, θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη μικρότερη ποσότητα σκοτεινής ύλης», σημειώνει ο Χούμαν Νταβουντιάσλ, από το Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven και μέλος της ομάδας. Στις αρχικές στιγμές του σύμπαντος, όταν είχε θερμοκρασία δισεκατομμυρίων βαθμών Κελσίου και μικρό όγκο, τα σωματίδια σκοτεινής ύλης θα συγκρούονταν συχνά μεταξύ τους, με συνέπεια να αλληλοεξουδετερώνονται και να παράγουν σωματίδια συμβατικής ύλης. Με την κοσμική διαστολή και ψύξη, οι συγκρούσεις θα γίνονταν ολοένα και λιγότερες. Αυτή η εξέλιξη του σύμπαντος θα σήμαινε σταδιακή μείωση της συχνότητας αλληλεξουδετερώσεων των σωματίων σκοτεινής ύλης, κάνοντας ορισμένες θεωρίες να καταλήγουν σε έναν θεωρητικό υπολογισμό της σημερινής της ποσότητας ο οποίος υπερβαίνει το νούμερο που προκύπτει από τις παρατηρήσεις. Ωστόσο, μία δεύτερη φάση από συμπαντικές εκρήξεις θα μπορούσε να συμβιβάσει αυτές τις θεωρίες με τα παρατηρησιακά δεδομένα, αφού θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μηχανισμός για τη μείωση της ποσότητάς της. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η θεωρία που προτείνουν δεν αποτελεί μεγάλη απόκλιση από το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, ενώ προβλέψεις της βρίσκονται μέσα στο όριο των ενεργειών που μπορεί να πετύχει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN ή ο Σχετικιστικός Επιταχυντής Βαρέων Ιόντων στο Εργαστήριο Brookhaven. Επομένως, οι δύο αυτές πειραματικές εγκαταστάσεις έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν για το αν όντως ισχύει ή όχι. http://www.naftemporiki.gr/story/1056485/nea-theoria-gia-ta-prota-deuterolepta-tis-megalis-ekriksis

Ο άνθρωπος κινδυνεύει από τις ίδιες τις δημιουργίες του. Η ανθρωπότητα διατρέχει κινδύνους που απορρέουν από την ίδια τη δημιουργία του ανθρώπου, ανέφερε ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ φέρνοντας ως παράδειγμα τους πυρηνικούς πολέμους, την κλιματική αλλαγή και τους γενετικά κατασκευασμένους ιούς. Μιλώντας σε ειδική επιστημονική διάλεξη υπό την αιγίδα του BBC ανέφερε ότι περαιτέρω πρόοδος σε επιστήμες και τεχνολογία θα δημιουργήσει «νέους τρόπους μέσω των οποίων τα πράγματα μπορεί να στραβώσουν». Πρόσθεσε όμως ότι εφόσον η ανθρωπότητα τελικά εγκαταστήσει αποικίες σε άλλους κόσμους θα μπορέσει να επιβιώσει. «Μπορεί η πιθανότητα να συμβεί μια τραγωδία στη Γη σε συγκεκριμένη χρονιά να είναι αρκετή μικρή, ωστόσο συσσωρευμένη στο χρόνο γίνεται βεβαιότητα στα επόμενα χίλια ή δέκα χιλιάδες χρόνια», είπε. Ωστόσο επισήμανε ότι «μέχρι τότε θα πρέπει να έχουμε επεκταθεί στο διάστημα και σε άλλους αστέρες, ώστε μια καταστροφή επί γης να μη σημαίνει το τέλος της ανθρώπινης φυλής». Εκτίμησε πάντως ότι δεν θα έχουν εγκαθιδρυθεί αυτοδιατηρούμενες αποικίες ανθρώπων στο Διάστημα τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια, «επομένως θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτή την περίοδο». Σε προηγούμενες διαλέξεις του ο κ. Χοκιγνκ είχε σταθεί ιδιαιτέρως στους ενδεχόμενους κινδύνους από την δυνατότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης να ενδυναμωθεί τόσο πολύ ώστε να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ανθρώπου. Ωστόσο σημειώσε πως κατά την εκτίμησή του, «δεν θα σταματήσουμε να προοδεύουμε» σε αυτό το κομμάτι, επομένως «θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τους κινδύνους και να τους ελέγξουμε». «Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι μπορούμε», είπε. Ερωτηθείς να δώσει συμβουλές από νέους επιστήμονες, ο καθηγητής Χόκινγκ ανέφερε ότι οι νέοι θα πρέπει να διατηρήσουν «μια αίσθηση θαυμασμού για το περίπλοκο σύμπαν» και συμπλήρωσε ότι από τη δική του οπτική γωνιά, «τα χρόνια αυτά ήταν ένδοξα για να ζει κανείς και να κάνει έρευνα στη θεωρητική φυσική» καθώς «είναι ασύγκριτη η στιγμή που κάποιος ανακαλύπτει κάτι που κανείς δεν ήξερε πριν». Ανέφερε επιπρόσθετα ότι οι μελλοντικές γενιές ερευνητών θα πρέπει να γνωρίζουν πως η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος αλλάζουν τον κόσμο και βοηθούν το ευρύ κοινό να τον κατανοήσουν, μεταδίδει το BBC. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64318424

Ο Τιμ και ο Τιμ επέστρεψαν με ασφάλεια πίσω στον Διαστημικό Σταθμό μετά τον διαστημικό περίπατο. Μετά από έναν διαστημικό περίπατο που διήρκησε 4 ώρες και 43 λεπτά για να αντικατασταθεί ένας αποτυχημένος ρυθμιστής ισχύος και την εγκατάσταση καλωδίωσης, ο αστροναύτης Τιμ Πικ και ο αστροναύτης της NASA Τιμ Κόπρα επέστρεψαν στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η επιμελώς σχεδιασμένη και εκτελεσμένη εξόρμηση τερματίστηκε πρόωρα μετά την αναφορά του Τιμ Κόπρα για μικρή ποσότητα νερού που σχηματιζόταν στο κράνος του. Οι δύο Τιμ εργάστηκαν στενά μεταξύ τους για να επιστρέψουν στο Διαστημικό Σταθμό, με τον διοικητή της NASA Σκοτ Κέλλυ και τον κοσμοναύτη Σεργκέι Βολκόφ να περιμένουν μέσα για να τους βοηθήσουν να βγάλουν τις στολές τους. Άφησαν τα όρια του ερευνητικού εργαστηρίου μηδενικής βαρύτητας στις 12:48 GMT μετά από προετοιμασία πέντε ωρών τους για να φορέσουν τις στολές τους και να εξαγνίσουν το σώμα τους από άζωτο για την αποφυγή της ασθένειας της αποσυμπίεσης. Αυτό ήταν ο πρώτος διαστημικός περίπατος για έναν βρετανό αστροναύτη, αλλά και η πρώτη εξόρμηση για τη στολή που χρησιμοποιείται από τον Τιμ Πικ, η οποία έφτασε στον Σταθμό τον Δεκέμβριο. Ο Τιμ Κόπρα πήγε πρώτα στην άκρη της δεξιάς πλευράς πρόσδεσης του Σταθμού, με τον Τιμ Πικ να ακολουθεί με την αντικατάσταση της Sequential Shunt Unit. Η ανταλλαγή του κουτιού που είχε μέγεθος βαλίτσας ήταν ένα σχετικά απλό έργο, αλλά κάτι που έπρεπε να γίνει με ασφάλεια καθώς ο χρόνος κυλούσε. Για να αποφευχθούν οι σπινθήρες υψηλής τάσης, η μονάδα θα μπορούσε να αντικατασταθεί μόνο καθώς ο Σταθμός πετούσε στη σκιά της Γης, δίνοντας στους διαστημικούς περιπατητές μισή ώρα για να απασφαλίσουν τον αποτυχημένο ρυθμιστή ρεύματος και να τοποθετήσουν και να βιδώσουν τον αντικαταστάτη του. Με την κύρια αποστολή τους να έχει ολοκληρωθεί, οι Τιμ χωρίστηκαν για να πραγματοποιήσουν μεμονωμένες εργασίες για το υπόλοιπο του χρόνου τους έξω. Ο Τιμ Κόπρα επανεγκαταστήσε μια βαλβίδα που αφαιρέθηκε ως τμήμα της μετεγκατάστασης της μονάδας Leonardo το περασμένο έτος, αλλά του είπαν από τον Έλεγχο Αποστολής να επιστρέψει στον αεροστεγή θάλαμο πριν προλάβει να ξεκινήσει την επόμενη εργασία του, αφού είχε αναφέρει το νερό στο κράνος του. Ο Τιμ Πικ εγκαθιστουσε νέα καλώδια για ένα νέο σύστημα σύνδεσης, όταν ο Έλεγχος Αποστολής αποφάσισε να τερματίσει το διαστημικό περίπατο νωρίτερα, ζητώντας από το δίδυμο να ολοκληρώσουν το έργο τους και να επιστρέψουν στον αεροστεγή θάλαμο δύο ώρες νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα. Ο διαστημικός περίπατος έληξε επίσημα στις 17:31 GMT, όταν οι Τιμ ξεκίνησαν την αποσυμπίεση του αεροστεγούς θαλάμου Quest. Ήταν ένας πολυάσχολος χρόνος για το ζευγάρι. Από την άφιξή τους στις 15 Δεκεμβρίου έχουν λάβει μέρος σε δύο διαστημικούς περιπάτους - ίσως ένα από τα πιο εντατικά, αλλά συναρπαστικά κομμάτια της θέσης εργασίας ενός αστροναύτη. Ο Σταθμός λειτουργεί πλέον και πάλι σε δυνατότητα πλήρους ισχύος, αφού είχε πέσει κατά ένα όγδοο, όταν ο ρυθμιστής ισχύος απέτυχε το Νοέμβριο. Η μονάδα θα επιστρέψει στη Γη για έλεγχο και πιθανή ανακαίνιση. Με το διαστημικό περίπατο να έχει ολοκληρωθεί, ο Τιμ έχει μερικές μέρες ξεκούρασης πριν την συνέχιση των εργασιών του για το εκτεταμένο επιστημονικό πρόγραμμα το οποίο αποτελεί μέρος της εξαμηνιαίας αποστολή του Principia. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Tim_kai_o_Tim_ephestrepsan_me_asphhaleia_phiso_ston_Diastemikho_Stathmho_metha_ton_diastemikho_perhipato O πύραυλος της SpaceX εκρήγνυται στην προσνήωση. Έχοντας εκτοξεύσει με επιτυχία το φορτίο του στο Διάστημα, ο καινοτόμος πύραυλος Falcon 9 της SpaceΧ επιχειρεί να επιστρέψει και να προσνηωθεί σε μη επανδρωμένη εξέδρα στον Ειρηνικό. Στην αρχή, μοιάζει να τα καταφέρνει. Η τελευταία δοκιμή της τεχνολογίας επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων που αναπτύσσει η SpaceX κατέληξε σε εκρηκτική αποτυχία: ο πύραυλος κατάφερε να σταθεί σχεδόν κατακόρυφα στην εξέδρα, όμως ένα από τα τέσσερα σκέλη προσεδάφισης δεν είχε κλειδώσει στη θέση του με αποτέλεσμα να διπλώσει. Ο Falcon 9 γέρνει, πέφτει στην εξέδρα και ανατινάσσεται. Η εξέδρα όπου έσκασε ο πύραυλος είναι μη επανδρωμένη και ονομάζεται «Απλά διαβάστε τις οδηγίες» (Πηγή: SpaceX) Στο μεταξύ, το δεύτερο, μικρότερο στάδιο του πυραύλου συνέχιζε το ταξίδι του και τελικά έθεσε με επιτυχία σε τροχιά τον ευρω-αμερικανικό δορυφόρο Jason-3, σχεδιασμένο να μετρά τη στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο. Ο Falcon 9 έχει ύψος εικοσαώροφου κτηρίου (Πηγή: SpaceX) Το βίντεο της αποτυχημένης προσνήωσης του κατώτερου σταδίου του πυραύλου αναρτήθηκε στο Instagram από τον Έλον Μασκ, τον περιπετειώδη δισεκατομμυριούχο που ίδρυσε τη SpaceX μετά το PayPal και την εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla. Παρόλο που όλες οι απόπειρες προσνήωσης έχουν αποτύχει, η SpaceX κατάφερε τον περασμένο μήνα να προσεδαφίσει τον Falcon 9 στη ξηρά. Εφόσον η ιδέα των επαναχρησιμοποιούμενων πυραύλων πετύχει, το κόστος της εκτόξευσης φορτίων σε τροχιά εκτιμάται ότι θα μειωθεί κατά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Βίντεο. http://www.liveleak.com/view?i=78c_1453091251 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500052338 Ανθισε το πρώτο διαστημικό λουλούδι. Πριν από λίγους μήνες το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού καλλιέργησε με επιτυχία ένα είδος μαρουλιού το οποίο κατανάλωσε. Αμέσως μετά οι αστροναύτες φύτεψαν λουλούδια στα εργαστήρια του Σταθμού. Ηταν η πρώτη προσπάθεια καλλιέργειας λουλουδιών σε διαστημικές συνθήκες και ήταν πολύ σημαντικό γιατί η καλλιέργεια λουλουδιών είναι πιο σύνθετη διαδικασία από εκείνη ενός μαρουλιού. Οπως ανακοίνωσε η NASA το πρώτο… διαστημικό λουλούδι άνθισε! Το πείραμα όπως είναι ευνόητο αναμένεται να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την καλλιέργεια λουλουδιών σε πρώτο επίπεδο αλλά και γενικότερα φυτών στο Διάστημα. Να σημειωθεί ότι για το 2017 έχει προγραμματιστεί η καλλιέργεια ντομάτας στον ISS εγχείρημα που αν στεφθεί με επιτυχία θα είναι εξαιρετικά σημαντική αφού πρόκειται για βασική τροφή την οποία θα μπορούν να έχουν στη διάθεση τους τα μέλη επανδρωμένων αποστολών σε μακρινούς προορισμούς. Δείτε εδώ την εξέλιξη της καλλιέργειας της ζίνιας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.nasa.gov/mission_pages/station/research/news/flowers/ Το Γένος Ζίνια αποτελείται από 20 είδη ετήσιων και πολυετών φυτών της οικογένειας Asteraceae (μαργαρίτα) . Είναι ιθαγενές των ξερών γρασιδότοπων, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τις Νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έως τη Νότια Αμερική , με το κέντρο της διαφοροποίησης να εντοπίζεται στο Μεξικό. Το όνομα του γένους τιμά τον Γερμανό βοτανολόγος Johann Gottfried Zinn (1727-1759). Οι ζίνιες είναι τα πλέον δημοφιλή λουλούδια τόσο για καλλιέργεια σε κήπους όσο και για «στολίζουν» τα δωμάτια στα σπίτια. Οι ζίνιες έχουν πολλές διαφορετικές μορφές. Όπως οι ντάλιες και τα χρυσάνθεμα, έτσι και οι ζίνιες έχουν διάφορες ποικιλίες λουλουδιών τα οποία μπορούν να είναι μονά, διπλά ή ημίδιπλα. Διαθέτουν επίσης μεγάλο αριθμό έντονων χρωμάτων, στην πραγματικότητα τα άνθη της υπάρχουν σχεδόν σε κάθε απόχρωση εκτός από μπλε. Στη δεκαετία του 1980 και τις αρχές του 1990 ο Ρωσικός Οργανισμός Διαστήματος ανακοίνωσε την πραγματοποίηση πειραμάτων καλλιέργειας διαφόρων φυτών (ρύζι, καλαμπόκι) ανάμεσα τους κάποιο είδος λουλουδιού στον διαστημικό σταθμό ΜΙΡ. Ομως δεν δίνονταν πολλές λεπτομέρειες και στοιχεία για αυτά τα πειράματα και ο έντονος ανταγωνισμός στην διαστημική κούρσα εκείνης της εποχής έκανε πολλές σχετικές ανακοινώσεις να αμφισβητούνται είτε από την μία ή την άλλη πλευρά είτε από την επιστημονική κοινότητα. Για αυτό το συγκεκριμένο πείραμα που γίνεται με πλήρη δημοσιότητα και περιγραφή όλων των σταδιών της διαδικασίας θεωρείται ως η πρώτη πετυχημένη καλλιέργεια λουλουδιού. Πιθανώς να πραγματοποιήθηκε καλλιέργεια λουλουδιών και στον ΜΙΡ αλλά μέχρι στιγμής η διεθνής κοινότητα αποδέχεται το πείραμα με τις ζίνιες στον ISS ως το πρώτο πετυχημένο του είδους. Ολος ο διεθνής Τύπος έτσι το υποδέχεται και επίσης το αποδέχεται και η Wikipedia στη σχετική της ανάρτηση https://en.wikipedia.org/wiki/Zinnia https://en.wikipedia.org/wiki/Zinnia http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=769691

Ελληνικά «πόδια» θα πατήσουν στον Αρη. Η επιβεβαίωση της ύπαρξης νερού σε υγρή μορφή στον πλανήτη Αρη ήταν η ανακάλυψη που συγκλόνισε τον επιστημονικό κόσμο τη χρονιά που πέρασε. Οχι μόνο αναπτερώνει τις ελπίδες όσων οραματίζονται τη δημιουργία ανθρώπινων βάσεων και αποικιών στον Κόκκινο Πλανήτη, αλλά και ενθαρρύνει όσους αναζητούν εκεί ίχνη ζωής. Η αποστολή ExoMars του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) έχει ακριβώς αυτόν τον στόχο: τη μελέτη του πλανήτη από βιολογική σκοπιά. Ξεκινά τον προσεχή Μάρτιο και θα ολοκληρωθεί το 2018, επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα αν ο Αρης έχει φιλοξενήσει ζωή στο παρελθόν. Το όχημα που θα αναζητήσει βιολογικά ίχνη στο έδαφος του πλανήτη και σε βάθος 2 μέτρων κατασκευάζεται τώρα με την αιχμή της διαστημικής τεχνολογίας και έναν έλληνα ερευνητή στα... πόδια του! Ο κ. Παντελής Πουλάκης, υπεύθυνος για τα συστήματα κίνησης του ρομπότ, αποκαλύπτει στο «Βήμα» τα μυστικά του ExoΜars. Η χρονιά που μόλις έφυγε ήταν αναμφίβολα συγκλονιστική στον τομέα της διαστημικής εξερεύνησης. Εντοπίστηκαν δεκάδες νέοι πλανήτες, χιλιάδες γαλαξίες, δεκάδες μελανές οπές, παράξενα άστρα και πολλά άγνωστα ως σήμερα κοσμικά φαινόμενα. Τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσε η αποστολή New Horizons, το σκάφος της οποίας έπειτα από ένα πραγματικά επικό ταξίδι εννέα ετών έφτασε στο σύστημα του Πλούτωνα και εξερεύνησε για πρώτη φορά από κοντά τον πλανήτη νάνο και τους δορυφόρους του. Οι ανακαλύψεις που έχουν ήδη γίνει στον Πλούτωνα και στα φεγγάρια του από το σκάφος δεν είναι μόνο απρόσμενες και εντυπωσιακές, αλλά κυριολεκτικά απίστευτες και καθώς τα δεδομένα από το New Horizon συνεχίζουν να καταφτάνουν, οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα έχουμε νέα ευρήματα από τον μακρινό παγωμένο κόσμο του ηλιακού μας συστήματος. Πολύ σημαντικές ήταν επίσης οι ανακαλύψεις που έκανε όλη τη χρονιά που μας πέρασε το σκάφος «Rosetta» που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67 P. Ομως η ανακάλυψη που έγινε... viral ήταν φυσικά ο εντοπισμός νερού σε υγρή μορφή στον Αρη. Η συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε η NASA για να κάνει την ανακοίνωση μεταδόθηκε ζωντανά σε όλον τον κόσμο και αποτέλεσε πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Η ανακάλυψη συνέπεσε με την προβολή της ταινίας «Η διάσωση» (The Martian), ο πρωταγωνιστής της οποίας είναι ένας αστροναύτης που τον εγκαταλείπουν οι σύντροφοί του στον Κόκκινο Πλανήτη και προσπαθεί μόνος του εκεί να επιζήσει. Οπως ήταν αναμενόμενο, ο εντοπισμός του νερού και η ταινία έκαναν τον Αρη αντικείμενο συζήτησης για πολλές εβδομάδες. Μάλιστα μόλις πήγε να κοπάσει η συζήτηση παρουσιάστηκε μία ακόμη μελέτη που συγκέντρωσε και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Αυτή τη φορά οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν αποδείξεις για το πώς χάθηκε η ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Οπως φαίνεται, οι λεγόμενοι ηλιακοί άνεμοι είναι εκείνοι που... φύσηξαν την ατμόσφαιρά του μακριά με αποτέλεσμα να μετατραπεί στον ψυχρό και άγονο κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα. Σήμερα στον Αρη βρίσκεται ένας στόλος δορυφόρων που τον μελετούν από απόσταση αλλά και κάποιοι ρομποτικοί εξερευνητές στην επιφάνειά του. Από αυτούς ορισμένοι δεν λειτουργούν πλέον, όμως άλλοι συνεχίζουν την εξερεύνηση. Η επόμενη σημαντική αποστολή στον Αρη θα γίνει από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και θα έχει ελληνική σφραγίδα. Η ExoMars είναι μια πολυσύνθετη αποστολή που θα γίνει σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι η εκτόξευση τον προσεχή Μάρτιο ενός δορυφόρου και μιας συσκευής προσεδάφισης. Ο δορυφόρος και η συσκευή θα προετοιμάσουν την έλευση του πιο προηγμένου ρομποτικού εξερευνητή που έχει ταξιδέψει ως σήμερα στο Διάστημα. Το rover, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, θα φτάσει στον Αρη τον Ιανουάριο του 2019 και θα πραγματοποιήσει εκεί σειρά μελετών. Η βασική αποστολή του θα είναι να τρυπήσει το έδαφος σε βάθος δύο μέτρων για να συλλέξει και να αναλύσει δείγματα. Τα ρομπότ που έχουν πατήσει ως τώρα στην επιφάνεια του Αρη είχαν δυνατότητα να συλλέγουν δείγματα μόλις λίγα εκατοστά κάτω από το έδαφος. Για τον λόγο αυτόν οι επιστήμονες αναμένουν με ενδιαφέρον την έλευση του νέου rover ευελπιστώντας ότι στο βάθος των δύο μέτρων μπορεί να εντοπιστούν τα ίχνη κάποιων μορφών ζωής που υπήρχαν κάποτε στον Κόκκινο Πλανήτη. Ο κ. Παντελής Πουλάκης έχει κεντρικό ρόλο στην αποστολή ExoMars. Εκτός από προηγμένα όργανα το rover της αποστολής ExoMars θα διαθέτει και ένα επαναστατικό σύστημα κίνησης που θα του επιτρέπει να κινείται με τη μέγιστη δυνατή άνεση και ασφάλεια στο δύσβατο τερέν του Αρη. Υπεύθυνος μηχανικός αυτού του συστήματος κίνησης του ExoMars rover είναι ένας έλληνας επιστήμονας και στέλεχος της ESA, ο Παντελής Πουλάκης. Μιλώντας στο «Βήμα» αποκαλύπτει όχι μόνο όλα όσα αφορούν τη δική του συμμετοχή στην αποστολή αλλά και όλες τις μικρές και μεγάλες πτυχές της. Ποιο είναι το σχέδιο της αποστολής; «Ο βασικός επιστημονικός στόχος του προγράμματος ExoMars είναι να μελετήσει τον Κόκκινο Πλανήτη από τη βιολογική σκοπιά. Να αναζητήσει δηλαδή στοιχεία που θα αποσαφηνίσουν αν η ζωή ξεκίνησε στον Αρη πριν από 4-4,4 δισ. έτη, όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες του πλανήτη ήταν παρόμοιες με αυτές της νεαρής Γης. Το πρόγραμμα ExoMars αποτελείται από δύο αποστολές. Η πρώτη, η οποία προορίζεται για εκτόξευση τον Μάρτιο του 2016, θα αποτελείται από έναν δορυφόρο, τον Trace Gas Orbiter (TGO), και μια συσκευή προσεδάφισης, το Schiaparelli Lander. Τα επιστημονικά όργανα του TGO θα αναλύσουν την ατμόσφαιρα του Αρη με βασικό στόχο την αναζήτηση αερίων που πιθανώς να προέρχονται από βιολογικές διεργασίες, όπως π.χ. το μεθάνιο και τα προϊόντα διάσπασής του. Παράλληλα όμως ο TGO θα είναι και ο βασικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος της αποστολής με το rover που θα ακολουθήσει το 2018. Aπό την άλλη, ο βασικός στόχος του Schiaparelli Lander είναι και να δοκιμάσει στην πράξη τις βασικές τεχνολογίες που χρειάζονται για προσεδάφιση στον Αρη, που για πρώτη φορά αναπτύσσονται στην Ευρώπη και που θα χρησιμοποιηθούν στη μετέπειτα αποστολή με το rover. Οι τεχνολογίες αυτές είναι: τα υλικά για τη θερμική προστασία κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα του Αρη, τα αλεξίπτωτα που μπορούν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν ουσιαστική επιβράδυνση στις συνθήκες αραιής ατμόσφαιρας του πλανήτη και, τέλος, η πλοήγηση και το σύστημα προώθησης για ελεγχόμενη και "μαλακή" προσεδάφιση (controlled & soft landing). Η δεύτερη αποστολή προορίζεται για εκτόξευση τον Μάιο του 2018 και έχει ως στόχο την προσεδάφιση ενός ρομποτικού οχήματος (rover) το οποίο θα διεξάγει και τις βασικές βιολογικές μελέτες στην επιφάνεια και στο υπέδαφος του Αρη». Πώς θα προσεδαφιστεί το ρομπότ; «Το να προσεδαφιστεί ένα ρομπότ στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι σύνθετη διαδικασία στην οποία συμμετέχουν μια σειρά από διαστημόπλοια. Φανταστείτε ένα σύστημα από διαστημικές μπαμπούσκες (οι ρωσικές κούκλες που ανοίγουν και κάθε φορά βγαίνει μια μικρότερη από μέσα). Αρχικά έχουμε την εκτόξευση από την επιφάνεια της Γης η οποία βάζει σε γήινη τροχιά ένα διαστημόπλοιο το οποίο έχει βαθιά μέσα του ρομπότ (rover). Αυτό είναι το Cruising Stage και είναι υπεύθυνο για το διαπλανητικό ταξίδι από τη Γη στον Αρη. Με την άφιξη στον Αρη, το Crusing Stage "ανοίγει" και απελευθερώνει το σκάφος το οποίο θα προσεδαφίσει το ρομπότ στην επιφάνεια του Αρη. Αυτή η συσκευή ονομάζεται Entry, Descent & Landing Module - EDLM (Σκάφος Ατμοσφαιρικής Εισόδου, Kαθόδου και Προσεδάφισης) και έχει να αντιμετωπίσει ίσως το πιο επικίνδυνο στάδιο της αποστολής. Κατά το αρχικό στάδιο της καθόδου η ατμόσφαιρα του Αρη επιβραδύνει το σκάφος, αλλά λόγω της τριβής αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες στο κέλυφος του σκάφους, το οποίο είναι κατασκευασμένο από ειδικά υλικά για να λειτουργεί ως θερμική ασπίδα. Μόλις οι αισθητήρες μετρήσουν συγκεκριμένα επίπεδα επιβράδυνσης, και ενώ το EDLM "πέφτει" με ταχύτητα περίπου 1.700 χιλιόμετρα ανά ώρα, ανοίγει το πρώτο - και μικρότερο - αλεξίπτωτο. Στη συνέχεια ανοίγει και δεύτερο αλεξίπτωτο για περαιτέρω επιβράδυνση του σκάφους. Για το τελικό στάδιο της καθόδου υπεύθυνη είναι η συσκευή προσεδάφισης, η οποία βρίσκεται μέσα από το θερμικό κέλυφος. Η τελική προσεδάφιση γίνεται με ειδικούς αισθητήρες (π.χ. ραντάρ, επιταχυνσιόμετρα) οι οποίοι μετρούν την απόσταση από την επιφάνεια, την κλίση και την ταχύτητα του σκάφους και στη συνέχεια ελέγχουν μια σειρά πυραυλοκινητήρες με σκοπό να προσεδαφιστεί ομαλά το σκάφος. Η διαδικασία της προσεδάφισης είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και το λογισμικό του σκάφους έχει σχεδιαστεί να παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις μετρήσεις τον αισθητήρων με βάση την ενδελεχή ανάλυση των συνθηκών που έχει ήδη γίνει από τους μηχανικούς στα στάδια του σχεδιασμού. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να υπάρχει ανθρώπινη παρεμβολή σε αυτή την αλληλουχία, μιας και η κάθοδος διαρκεί μόλις 7-8 λεπτά και το σήμα χρειάζεται να φτάσει στη Γη περίπου 14 λεπτά. Ετσι, η τηλεμετρία που θα φτάνει στη Γη θα ξεδιπλώνει τα γεγονότα της καθόδου που θα έχουν ήδη συμβεί 14 λεπτά πριν. Λόγω της κρισιμότητας και της δυσκολίας της διαδικασίας η NASA, κατά την προσεδάφιση του "Curiosity" το 2012, την ονόμασε "τα 7 λεπτά του τρόμου"! Μετά την προσεδάφιση, η επιστημονική αποστολή του ExoMars rover θα ξεκινήσει με την έξοδο του ρομπότ από τη συσκευή προσεδάφισης». Ποιες είναι οι καινοτομίες στα συστήματα της κίνησης του rover σας; «Τα σκάφη εξερεύνησης που προσεδαφίζονται σε κάποιον πλανήτη χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα στατικά (landers) και τα κινούμενα (rovers). Και τα δύο χρειάζεται να έχουν κάποια ρομποτικά συστήματα προκειμένου να αλληλεπιδράσει το σκάφος με το περιβάλλον και να φέρει σε πέρας την αποστολή. Το βασικό ρομποτικό σύστημα ενός rover είναι το σύστημα κίνησης (mobility system), και αυτό γιατί αποτελείται από έναν περίπλοκο αρθρωτό μηχανισμό ως ανάρτηση, με ηλεκτροκινητήρες και ηλεκτρονικά που ελέγχουν και συντονίζουν την κίνηση. Το σύστημα κίνησης του ExoMars rover αποτελείται από ένα σύστημα τριπλής αρθρωτής ανάρτησης (triple bogie system) - δύο στα πλάγια και μία πίσω - κάθε μία από τις οποίες έχει δύο τροχούς. Ο λόγος που το rover διαθέτει έξι τροχούς - και όχι λιγότερους ή περισσότερους - είναι ότι αυτός ο αριθμός παρέχει έναν βέλτιστο συνδυασμό "off-road" επιδόσεων / σταθερότητας και πολυπλοκότητας / βάρους του συστήματος κίνησης. Θυμηθείτε ότι ο βασικός περιορισμός στις διαστημικές αποστολές είναι η μάζα που μπορούμε να εκτοξεύσουμε από τη Γη. Το σύστημα κίνησης του rover εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια από την ESA και την ευρωπαϊκή βιομηχανία και διαθέτει τέσσερις βασικές καινοτομίες. Κατ' αρχάς διαθέτει ανεξάρτητη κίνηση και τιμόνευση κάθε τροχού (independent driving & steering), το οποίο δίνει τη δυνατότητα για πολύπλοκες μανούβρες (π.χ. στροφή επί τόπου, κίνηση στα πλάγια και διαγώνια, στροφές με μεγάλο εύρος καμπυλότητας). Επιπλέον, διαθέτει ελαστικούς τροχούς προκειμένου να προσαρμόζονται καλύτερα στις βραχώδεις επιφάνειες και να χαμηλώνουν την πίεση στη μαλακή άμμο. Οι τροχοί έχουν σχεδιαστεί εξ ολοκλήρου από τιτάνιο, αλουμίνιο και ατσάλι, μιας και τα ελαστικά υλικά δεν θα άντεχαν τις ατμοσφαιρικές συνθήκες του Αρη. Δύο ακόμη καινοτομίες είναι η χαμηλή μάζα και η καλή στατικότητά του λόγω της τοπολογίας της τριπλής ανάρτησης καθώς και τα ηλεκτρονικά ελέγχου κίνησης (motion control electronics) τα οποία βρίσκονται σχεδόν πάνω στην ανάρτηση και αντέχουν τις ακραίες θερμοκρασίες του Αρη (-130°C τη νύχτα ως +40°C την ημέρα) χωρίς θερμικό έλεγχο! Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό επίτευγμα γιατί τα ηλεκτρονικά είναι τα πιο ευαίσθητα υποσυστήματα στα διαστημικά σκάφη, και με το ExoMars κάτι τέτοιο θα γίνει για πρώτη φορά σε τόσο εκτενή βαθμό σε πλανητική αποστολή. Ο εταιρείες που εργάζονται στο σύστημα κίνησης υπό την επίβλεψη της ESA είναι η Airbus D&S στην Αγγλία, η MDA στον Καναδά και η Τhales-Alenia Space στην Ισπανία. Γενικά όλη η ομάδα πιστεύει ότι, παρά τις τεχνολογικές προκλήσεις και τους περιορισμούς, σχεδιάζουμε ένα ικανό σύστημα κίνησης που θα οδηγήσει το rover σε όποιo σημείο χρειάζεται για να απαντήσει ερωτήσεις σχετικά με την ιστορία της ζωής στον Αρη». Εχει ξεκινήσει η κατασκευή του ρομπότ; «Τα περισσότερα υποσυστήματα του ρομπότ είναι στο στάδιο του λεπτομερούς σχεδιασμού. Επίσης τα πρώτα λειτουργικά μοντέλα αυτών των υποσυστημάτων έχουν ήδη κατασκευαστεί και τεστάρονται. Η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ή ρομπότ αποτελείται από πολλά στάδια σχεδιασμού και κατασκευής μοντέλων έτσι ώστε το τελικό σύστημα (flight hardware) που θα εκτοξευθεί να είναι αξιόπιστο και ενδελεχώς δοκιμασμένο». Εχει επιλεγεί η περιοχή προσεδάφισης; «Ναι. Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες η αρμόδια ομάδα εργασίας με τη συνδρομή εξειδικευμένων επιστημόνων στον τομέα της πλανητολογίας και της αστροβιολογίας επέλεξε (ανάμεσα από τέσσερα τελικά υποψήφια) το Oxia Planum ως σημείο προσεδάφισης για την αποστολή του rover το 2018. Τα υποψήφια σημεία επελέγησαν με βάση μια σειρά κριτήρια. Κατ' αρχάς το σημείο έπρεπε να είναι αρχαίο, δηλαδή να σχηματίστηκε πριν από 4,4 - 4,9 δισεκατομμύρια χρόνια, τότε που οι συνθήκες του Αρη ήταν παρόμοιες με αυτές όταν εμφανίστηκε η ζωή στη Γη. Επίσης έπρεπε να συνοδεύονται από μορφολογικές και ορυκτολογικές ενδείξεις για τη μακρόχρονη ύπαρξη παραμένοντος νερού στο παρελθόν, όπως π.χ. λίμνες, καθώς επίσης και από ενδείξεις ότι το μέρος θάφτηκε σύντομα μετά την εναπόθεση των (πιθανών) βιολογικών ενδείξεων, έτσι ώστε αυτές να προστατεύθηκαν από την κοσμική ακτινοβολία, και να διαβρώθηκε μονάχα τα τελευταία 100 εκατομμύρια χρόνια από τον άνεμο και τις καιρικές συνθήκες του Αρη, ετσι ώστε να μπορεί να εντοπισθεί με τους δορυφόρους. Επιπλέον, το μέρος έπρεπε να είναι συμβατό με τις δυνατότητες του συστήματος καθόδου και προσεδάφισης, να προσφέρει προσβασιμότητα σε επιστημονικά ενδιαφέροντα σημεία με τις υπάρχουσες δυνατότητες του συστήματος κίνησης του rover και να έχει κατάλληλο θερμικό περιβάλλον και ηλιοφάνεια για την παραγωγή ενέργειας με τους ηλιακούς συλλέκτες του rover. "Είναι άραγε δύσκολο να βρούμε κάποιο τέτοιο σημείο;" μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Οχι και τόσο. Σήμερα διαθέτουμε αρκετά δεδομένα από τους δορυφόρους που έχουν σταλεί στον Αρη. Με τα δεδομένα αυτά και μαζί με τα εργαλεία που έχουν αναπτυχθεί από τους μηχανικούς και τους επιστήμονες καταφέραμε να εντοπίσουμε αρκετά σημεία που να ικανοποιούν τα παραπάνω κριτήρια. Και όχι μόνο αυτό: διαλέξαμε και το πιο υποσχόμενο ανάμεσά τους! Τα ρομπότ που έχουν εξερευνήσει μέχρι στιγμής τον Αρη έχουν συλλέξει και αναλύσει δείγματα εδάφους σε βάθος όχι μεγαλύτερο των 6,5 εκατοστών από την επιφάνεια. Το Exomars θα μπορεί να τρυπήσει την επιφάνεια και να συλλέξει δείγματα σε βάθος δύο μέτρων». Πιστεύετε ότι είναι ένα βάθος στο οποίο μπορεί να βρεθούν ίχνη παρελθούσης ζωής στον Αρη; «Η δυνατότητα να φτάσουμε σε 2 μέτρα βάθος με το τρυπάνι του ExoMars αυξάνει πολύ τις πιθανότητες να πάρουμε δείγματα τα οποία θα περιλαμβάνουν καλά διατηρημένες οργανικές βιο-υπογραφές (organic biosignatures). Ομως πέρα από το βάθος πρόσβασης, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η γεωλογική ιστορία των σημείων που θα τρυπήσουμε, όπως ανέφερα πιο πάνω. Επομένως, η επιτυχία εναπόκειται στον συνδυασμό επιλογής του κατάλληλου σημείου προσεδάφισης και της πρόσβασης στο υπέδαφος με το τρυπάνι. Σημαντικός παράγοντας που αυξάνει τις πιθανότητες εντοπισμού βιο-υπογραφών είναι και το ότι θα μπορούμε να επαναλάβουμε τα πειράματα σε αρκετά σημεία λόγω του ότι θα διαθέτουμε ένα κινούμενο, και όχι στατικό, ρομπότ». Με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στον Αρη είναι πιθανό σε αυτό το βάθος να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής; «Οχι, δεν είναι πολύ πιθανό. Το να ανακαλύψουμε ενεργούς οργανισμούς σε δύο μέτρα βάθος θα είναι έκπληξη. Το έδαφος μερικά μέτρα κάτω από την επιφάνεια είναι πολύ παγωμένο - της τάξης των -70 βαθμών Κελσίου - για να υπάρχει υγρό νερό το οποίο θα χρησιμοποιήσουν οργανισμοί για να αναπτυχθούν». Είναι πιθανό να υπάρχει σήμερα ζωή στον Αρη, έστω και αν αυτή βρίσκεται σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια και δεν θα μπορέσουμε ίσως ποτέ να την προσεγγίσουμε; «Σαφώς και μπορεί να υπάρχει ζωή σε μεγάλο βάθος! Στα 2 χιλιόμετρα, π.χ., η θερμοκρασία και η πίεση στο υπέδαφος είναι υψηλότερη από την επιφάνεια και μπορεί να ευνοεί την ύπαρξη υγρού νερού. Στη Γη μπορούμε να τρυπήσουμε χιλιόμετρα στο υπέδαφος προς αναζήτηση πετρελαίου. Δώστε μας μερικά χρόνια ακόμη και ίσως μπορέσουμε να το κάνουμε και στον Αρη!». Εκτός από τον πιθανό εντοπισμό ζωής, ποιοι είναι οι άλλοι μεγάλοι στόχοι της αποστολής; «Πέρα από τους επιστημονικούς στόχους, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος έχει θέσει και πολύ σημαντικούς τεχνολογικούς στόχους με το πρόγραμμα ExoMars. Αυτοί περιλαμβάνουν την ανάπτυξη και υλοποίηση τεχνολογιών για την ομαλή και ελεγχόμενη προσεδάφιση, την κίνηση για εξερεύνηση σε πλανητικά σώματα (planetary surface mobility for exploration) καθώς και γεωτρητικών τεχνολογιών για πρόσβαση σε πλανητικό υπέδαφος (planetary subsurface access). Με τους στόχους αυτούς η ESA προσδοκά να έχει τα βασικά "τεχνολογικά συστατικά" ώστε να παίξει ενεργό ρόλο στη μελλοντική εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος». Πιστεύετε ότι ο στόχος μιας επανδρωμένης πτήσης στον Αρη ως το 2030 είναι επιτεύξιμος; Επίσης, ακόμη και αν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον γίνει μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη, πόσο εφικτή είναι η δημιουργία αρχικά βάσεων και αργότερα αποικιών εκεί; Οι υπάρχουσες τεχνολογίες που διαθέτουμε μπορούν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο; «Ο στόχος μιας επανδρωμένης αποστολής είναι επιτεύξιμος στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Ισως όχι ως το 2030 αλλά πιθανώς ως το 2040. Για να γίνει μια επανδρωμένη αποστολή θα χρειαστεί οι αστροναύτες να παραμείνουν κάποιο διάστημα στον πλανήτη, οπότε η δημιουργία βάσεων διαβίωσης (living habitats) θα είναι απαραίτητη. Οι τεχνολογικές προκλήσεις δεν εντοπίζονται πάντως μόνο στην επιβίωση στον Αρη, αλλά και στην επιβίωση κατά το ταξίδι προς τα εκεί και πίσω. Με τη σημερινή τεχνολογία η διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού είναι 7-8 μήνες και αυτό είναι πολύ μεγάλο διάστημα. H ESA και η NASA έχουν προγράμματα που ήδη αναπτύσσουν τεχνολογίες για μια μελλοντική επανδρωμένη αποστολή στον Αρη». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=769252

Την πρώτη κβαντική τηλεμεταφορά μεταξύ του χώρου και της Γης θα την επιχειρήσουν Κινέζοι επιστήμονες Η κατάσταση των σωματιδίων ενός σώματος θα μεταδοθεί από ένα σημείο στο έδαφος σε ένα άλλο σημείο του εδάφους με τη βοήθεια διαστημικού δορυφόρου, ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά ειδικά για αυτό το πείραμα. Οι Κινέζοι επιστήμονες σκοπεύουν το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους να πραγματοποιήσουν το πρώτο στον κόσμο πείραμα της κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση περίπου 1.200 χιλιόμετρα, αναφέρει η ιστοσελίδα Nature Το πείραμα της φυσικής θα διεξαχθεί από τους επιστήμονες του Κινέζικου πανεπιστημίου Επιστήμης και τεχνολογίας από κοινού με τους συναδέλφους τους από την Ακαδημία Επιστημών της Κίνας. Η κατάσταση των σωματιδίων ενός σώματος θα μεταδοθεί από ένα σημείο στο έδαφος σε ένα άλλο σημείο του εδάφους με τη βοήθεια διαστημικού δορυφόρου, ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά ειδικά για αυτό το πείραμα. Στο πρώτο στάδιο του φυσικού πειράματος από την Κίνα υπολογίζεται να ελέγξουν την κρυπτογραφική σχέση μεταξύ του Πεκίνου και της Βιέννης. Στο δεύτερο στάδιο της έρευνας προβλέπεται η διεξαγωγή κβαντικής τηλεμεταφοράς φωτονίων μεταξύ των σταθμών του Delinje και Λιτσιανγκ. Στο μέλλον οι επιστήμονες από την Κίνα σχεδιάζουν ένα παρόμοιο πείραμα με την αποστολή της κατάστασης των σωματιδίων μεταξύ Γης και Σελήνης. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7-%CE%B8%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD

Υποθαλάσσια ηφαίστεια έλιωσαν την «χιονόμπαλα» Γη. Πριν από εκατοντάδες εκ. έτη η Γη μετατράπηκε σε… παγάκι. Ο πλανήτης κυριολεκτικά πάγωσε και κάποια στιγμή μετά από μερικές δεκάδες εκ. έτη ξεπάγωσε και η ζωή άρχισε να εξαπλώνεται και να εξελίσσεται. Μια νέα θεωρία προσπαθεί να εξηγήσει το πώς έλιωσαν οι πάγοι και η Γη έγινε ένας φιλικός στη ζωή τόπος. Πρόσφατες μελέτες αποκάλυψαν ότι πριν από περίπου 720 εκατ. έτη η Γη βίωσε μια σφοδρή εποχή παγετώνων κατά την οποία η επιφάνεια του πλανήτη καλύφθηκε με πάγους σε ποσοστό που άγγιξε το 100%! Μάλιστα, οι επιστήμονες προσέδωσαν στον πλανήτη μας για τη συγκεκριμένη περίοδο τον χαρακτηρισμό «Χιονόμπαλα Γη». Οι συνθήκες εκείνη την περίοδο ήταν τέτοιες που στον Ισημερινό η μέση θερμοκρασία ήταν -20 βαθμούς Κελσίου. Οπως είναι ευνόητο, το μεγαλύτερο ποσοστό των μορφών ζωής που υπήρχαν στον πλανήτη εξοντώθηκε. Επέζησαν μόνο όσες μορφές ζωής κατάφεραν να βρουν καταφύγιο στα λιγοστά μικρής έκτασης ανοίγματα των πάγων που υπήρχαν σε ορισμένες θαλάσσιες περιοχές. Στον πυθμένα αυτών των περιοχών υπήρχαν θερμές πηγές που έλιωναν τους πάγους στην επιφάνεια των υδάτων δημιουργώντας ένα περιβάλλον στο οποίο κάποιες μορφές ζωής μπόρεσαν να επιβιώσουν. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανέπτυξαν μια νέα θεωρία σύμφωνα με την οποία υποθαλάσσια ηφαίστεια εξερράγησαν δημιούργησαν αλυσιδωτές χημικές διεργασίες. Αυτές οι χημικές διεργασίες απέκτησαν τελικά τον ρόλο γεωμηχανικής παρέμβασης στον πλανήτη μας. Οι χημικές διεργασίες οδήγησαν στην εμφάνιση μέσα στις θάλασσες αρχικά οργανικών ενώσεων και αργότερα κάποιων μικροσκοπικών φυτών που απελευθέρωσαν στην ατμόσφαιρα αυξημένες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, οξυγόνου και άλλων στοιχείων. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ήταν ικανό να οδηγήσει στο λιώσιμο του μεγαλύτερου μέρους των πάγων στον πλανήτη αλλά και ταυτόχρονα πολύ φιλικό στην ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=770031

ESA: Ένα "σεληνιακό χωριό" θα μπορούσε να αντικαταστήσει το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η ιδέα ενός χωριού στο φεγγάρι μπορεί να παραπέμπει σε επιστημονική φαντασία, όμως θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2030, υποστηρίζει ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Ο Γιαν Βέρνερ σκιαγράφησε το όραμά του, την αντικατάσταση δηλαδή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) με ένα σεληνιακό «χωριό», με κτίρια κατασκευασμένα από ρομπότ και εκτυπωτές τρισδιάστατης εκτύπωσης που θα χρησιμοποιούν τη φεγγαρόσκονη για οικοδομικό υλικό. «Σήμερα, θεωρώ το σεληνιακό χωριό ως τον ιδανικό διάδοχο του ISS για την εξερεύνηση (του διαστήματος)», είπε ο Βέρνερ σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Παρίσι. Ο Βέρνερ, που ανέλαβε επικεφαλής του ESA τον περασμένο Ιούλιο έχει θέσει ως βασικό στόχο του την οργάνωση μιας αποστολής στο φεγγάρι, καθώς υποστηρίζει ότι αυτό είναι το βασικό βήμα ώστε κάποια στιγμή οι άνθρωποι να μπορέσουν να ταξιδέψουν στον Άρη. Στην κατασκευή του χωριού θα μπορούσαν να συμμετέχουν πολλοί οργανισμοί και χώρες —όπως ο ESA, η NASA, η Ρωσία και η Κίνα— παρέχοντας ιδέες, τεχνολογία και αστροναύτες που θα προετοιμάσουν μια αποστολή στον Άρη και θα συνεχίσουν τα επιστημονικά πειράματα που σήμερα γίνονται στον ISS. «Αν κάποιος έχει να προτείνει μια καλύτερη ιδέα, έχει καλώς… Όμως μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια ανταγωνιστική πρόταση στο τραπέζι», συνέχισε ο Βέρνερ. Το 2014 οι ΗΠΑ είχαν ανακοινώσει ότι θέλουν να διατηρήσουν σε λειτουργία τον ISS μέχρι το 2024, αντί για το 2020. Όμως η Ρωσία εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει μόνη και να κατασκευάσει τον δικό της σταθμό, ενώ ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, μέλη του ESA, θέτουν το ερώτημα αν αξίζει να επιβαρυνθούν το κόστος της τετραετούς παράτασης της ζωής του ISS. «Θα φροντίσουμε να εξηγήσουμε στις χώρες μέλη την αξία του διαστημικού σταθμού και ότι ο ESA θα πρέπει να συνεχίσει» να συμμετέχει στο πρόγραμμα αυτό, είπε ο Βέρνερ. «Η αξία του διαστημικού σταθμού για μένα είναι αδιαμφισβήτητη», κατέληξε. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/esa-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C Κίνα: Ετοιμάζει αποστολή στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού για το 2018 Σ' αυτή την ανεξευρένητη πλευρά του δορυφόρου της Γης θα βρεθεί σύμφωνα με ανακοινώσεις κινέζων επισήμων μία διαστημική αποστολή της χώρας το 2018. Όπως ανέφεραν σε συνέντευξη Τύπου το ταξίδι σ' αυτό το τμήμα του φεγγαριού θα περιλαμβάνει και την προσγείωση στο έδαφος ενός μη επανδρωμένου σκάφους. Το σκάφος αυτό με το όνομα Chang'e-4 είναι ίδιο με το Chang'e3 το οποίο παρέδωσε το Jade Rabbit στο φεγγάρι το 2013, αλλά έχει την δυνατότητα να μεταφέρει πολύ μεγαλύτερο φορτίο. Το μικρό τετρακίνητο σκάφος πάντως ήταν άτυχο, καθώς από το 2014 παρουσίασε τεχνικό πρόβλημα και κόλλησε σε ένα σημείο χωρίς να μπορεί να μεταδώσει data πίσω στην Γη, παρά το γεγονός ότι είναι ακόμα και σήμερα λειτουργικό. Η κινέζικη κυβέρνηση θέλει να μαζέψει χρήματα από ιδιώτες επενδυτές για τις εξερευνήσεις της στην Σελήνη, παρά να χρησιμοποιήσει μόνο κρατικά χρήματα. Η επιστήμονες του διαστημικού της προγράμματος δουλεύουν ήδη στο Chang'e-5, με το οποίο θα ολοκληρώσουν τα τρία βήματα που είχαν σχεδιάσει των αποστολών τους, για αποστολή, προσγείωση και επιστροφή διαστημικού οχήματος στο φεγγάρι. Όταν θα φθάσει στη Σελήνη, το Chang'e-4 θα συγκεντρώσει πληροφορίες για την γεωλογία της περιοχής που είναι σχεδόν άγνωστη στον άνθρωπο. Για τους Κινέζους το διαστημικό πρόγραμμα είναι ένα στοίχημα εθνικής εμβέλειας, και η αποστολή του 2018 θα είναι μόνο ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. http://www.pronews.gr/portal/20160115/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BF-2018

Ηλιακές εκρήξεις μέσα από τα "μάτια" της NASA Η NASA για ακόμη μια φορά εντυπωσιάζει με τα πλάνα που δίνει στο φως της δημοσιότητας. Πιο συγκεκριμένα το παρατηρητήριό της κατέγραψε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ηλιακή έκρηξη. http://www.pronews.gr/portal/20160116/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η εκπληκτική ανακάλυψη ενώ παρακολουθούσαν νυχτερινές φωτογραφίες της Γης από το διάστημα. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης εκπόνησαν πρότζεκτ με την ονομασία "Πόλεις τη νύχτα" ώστε να δημιουργήσουν έκθεση φωτογραφιών της Γης που πάρθηκαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Κατά την διάρκεια όμως της συλλογής των συγκεκριμένων φωτογραφιών, παρατήρησαν κάτι εκπληκτικό. Πρόσεξαν πως οι πόλεις έχουν γίνει πολύ πιο λαμπερές τα τελευταία χρόνια και αιτία είναι η αλλαγή των συμβατικών πηγών φωτισμού με LED. Τα LED μπορεί να είναι πιο οικονομικά όμως ευθύνονται για φωτορύπανση, τα επίπεδα της οποίας έχουν πάρει δραματικές διαστάσεις. Αυτή είναι μία φωτογραφία του Λος Άντζελες το 2010 Φωτ.1 Και αυτή επίσης του Λος Άντζελες το 2012 Φωτ.2 Επίσης σ' αυτή την φωτογραφία φαίνεται το Μιλάνο από το διάστημα, κατά την διάρκεια της νύχτας το 2012 Φωτ.3 Και εδώ το Μιλάνο το 2015 Φωτ.4 Όπως και το Μεξικο το 2003 Φωτ.5 Με την ίδια πόλη το 2011 Φωτ.6 Η υπερβολική φωτεινότητα, αφού τα LED είναι πιο φωτεινά, ευθύνεται για την "εξαφάνιση" των αστεριών κατά την διάρκεια της νύχτας. Η φωτορύπανση είναι υπεύθυνη για σειρά αρνητικών παραγόντων όπως την διαταραχή του οικοσυστήματος και ειδικά των βιορυθμών των ζώων, ενώ διαταράσσει τον κύκλο ύπνου των ανθρώπων. http://www.pronews.gr/portal/20160118/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8E-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF

Νέος αστεροειδής πρόκειται να «ξύσει» τη Γη το Μάρτιο: Ενδέχεται να περάσει και σε απόσταση μόνο 12.000 χλμ. Ένας νέος αστεροειδής πρόκειται να περάσει σε απόσταση αναπνοής από την Γη τον ερχόμενο Μάρτιο. Πρόκειται για τον TX68 και ο οποίος προβλέπεται να περάσει σε απόσταση που μπορεί να φτάσει σε μόλις 12.000 χλμ. η οποία θεωρείται απειροελάχιστη για τα αστρονομικά δεδομένα. Ο ΤΧ68 είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον κομήτη που κτύπησε τη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013 και η προσέγγισή του εκτιμάται μεταξύ 3 και 8 Μαρτίου. Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες ακόμη είναι νωρίς για να εκτιμηθεί η ακριβής απόσταση που θα περάσει από τη Γη. Έτσι αν και στην καλύτερη περίπτωση η προσέγγιση θα είναι στις 1,6 LD (η απόσταση Γης και Σελήνης) εντούτοις το σώμα ενδέχεται να περάσει και σε απόσταση μεταξύ 0.061 LD (23.600 χλμ.) και 0.032 LD (12.200 χλμ.) γεγονός που τον καθιστά ιδιαίτερα επίφοβο. Η μάζα του κομήτη υπολογίζεται σε 200.000 τόνους. Αν κτυπήσει τη Γη το γεγονός μπορεί να μην είναι καταστροφικό για τον πλανήτη μας (ELE) εντούτοις μπορεί να δημιουργήσει εκτεταμένες καταστροφές και τσουνάμι εάν το σημείο της πτώσης του είναι κάποιος ωκεανός. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=-yNelXnogWQ#t=14 https://www.youtube.com/watch?v=IzLzpzrlFG8 http://www.pronews.gr/portal/20160118/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%C2%AB%CE%BE%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5

Επιστήμονες «βλέπουν» γιγάντια εξωγήινη υπερκατασκευή μπροστά από το άστρο KIC8462852 Η μελέτη του άστρου KIC8462852, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1890 και απέχει από τη Γη 1480 έτη φωτός, σε σχέση με την αλλόκοτη φωτεινότητα που παρουσιάζει, έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας μια νέα θεωρεία η οποία μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Τρεις μήνες πριν όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες για μια γιγάντια υπερκατασκευή στο άστρο οι περισσότεροι θεώρησαν ότι οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο ήταν πολύ μικρές. Την θεωρεία της εξωγήινης υπερκατασκευής πρώτος ανέφερε ο αστρονόμος Jason Wright από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια νεότερες όμως παρατηρήσεις έρχονται να ενισχύσουν την θεωρεία αυτή. Όπως αναφέρει το New Scientist ένας ακόμη αστρονόμος ο Bradley Schaefer από το πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα θεωρεί πως κάτι περίεργο υπάρχει κοντά στο άστρο και αυτό σίγουρα δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο. Το μυστήριο με το άστρο έγκειται στο γεγονός ότι όπως όλα τα άστρα παρουσιάζουν μεταβολές στη φωτεινότητά τους εξαιτίας διάφορων λόγων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι μεταβολές της φωτεινότητας του KIC8462852 είναι τόσο έντονες και απότομες που είναι αδύνατο αυτές να εξηγηθούν με τα υπάρχοντα δεδομένα. Από το 2009 μέχρι και το 2013 οι επιστήμονες παρατηρώντας το άστρο μέσω του τηλεσκοπίου Kepler παρατήρησαν μεταβολές στη φωτεινότητα οι οποίες πλησίαζαν και το 20% της κανονικής του λάμψης και οι αλλαγές αυτές δεν ακολουθούσαν κανένα συγκεκριμένο πρότυπο. Όπως αναφέρει το New Scientist η αλλαγή αυτή στη φωτεινότητα μπορεί να προκληθεί μόνο από κάτι γιγάντιο σε διαστάσεις και το οποίο δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος πλανήτης καθώς δεν υπάρχει κάποια σταθερή ακολουθία αλλά αντίθετα πρέπει να είναι κάτι που αλλάζει σχήμα με την πάροδο του χρόνου μπλοκάροντας διαφορετικά επίπεδα φωτός προερχόμενα από το συγκεκριμένο άστρο. Αν και η γιγάντια υπερκατασκευή θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση εντούτοις η πιθανότερη εξήγηση θα ήταν αυτή των κομητών ή μιας τεράστιας ομάδας από αυτούς. Αλλά ο Shaefer λέει μη βιάζεστε. «Η ιδέα ενός σμήνους από κομήτες προτάθηκε -και λογικά- ως μια από τις πιο πειστικές εξηγήσεις για την περίεργη συμπεριφορά της φωτεινότητας του άστρου αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι τέτοιο. Για να φτάσει στο σημείο να αποκλείσει τη θεωρία των κομητών ο Shaefer ανέτρεξε στα στοιχεία παρατήρησης του άστρου τα οποία φθάνουν μέχρι το 1890. Αναλύοντας έτσι 1200 μετρήσεις από το 1890 μέχρι το 1989 βρήκε η ότι η αλλόκοτη μεταβολή της φωτεινότητας του KIC8462852 βρίσκεται σε εξέλιξη τα 100 τουλάχιστον τελευταία χρόνια. Όπως λέει ο ίδιος για να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του άστρου με βάσει τις παρατηρήσεις των τελευταίων 100 ετών με βάση τη θεωρία με τους κομήτες θα απαιτούσε 648.000 κομήτες με διάμετρο τουλάχιστον 200 μέτρων ο καθένας να παιρνούν μπροστά από το άστρο για να προκαλέσουν τέτοιο αποτέλεσμα. Κάτι που βέβαια είναι αδύνατο. Έτσι η μοναδική εξήγηση που απομένει είναι, και όπως αναφέρει ο Shaefer στην εργασία του ότι «πρόκειται γι κάποιο τεχνητό σώμα που κατασκευάζεται τουλάχιστον για 100 χρόνια και αυτό είναι που μεταβάλλει τη εκπεμπόμενη φωτεινότητα του άστρου». Βέβαια όπως αναφέρθηκε το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 1500 ετών φωτός από τη Γη, άρα αυτό σημαίνει ότι οι παρατηρήσεις αφορούν μια περίοδο από το 390 έως το 490 μ.χ. σε γήινο χρόνο. Λογικά επομένως το έργο θα πρέπει να έχει τελειώσει τώρα ακόμη και αν οι εξωγήινοι κινούνται σε ρυθμούς ελληνικού δημοσίου. Βίντεο. http://www.pronews.gr/portal/20160117/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%C2%AB%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD%C2%BB-%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF-kic8462852

Το νέφος του Όορτ. Το Νέφος του Oort είναι περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αποτελείται από πυρήνες κομητών και βρίσκεται σε απόσταση από 50.000 – 100.000 AU από τον Ήλιο, χίλιες φορές πιο μακρυά από τον Πλούτωνα ή περίπου ένα έτος φωτός. Λόγω της απόστασης δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί κάποιο σώμα από αυτά που το αποτελούν, με μόνες εξαιρέσεις τη Sedna και το 2006 SQ372, που υποστηρίζεται ότι είναι σώματα Oort. Το Νέφος του Oort λοιπόν είναι προς το παρόν κατά κύριο λόγο μια θεωρητική κατασκευή. Η αρχική ιδέα ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ερνστ Έπικ (Ernst Opik), που στα 1932 υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος. Η ιδέα αυτή επανεισάχθηκε το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιάν Όορτ (Jan Hendrick Oort). Η λογική ήταν η εξής: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα (λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ή των μεγάλων πλανητών), δεν θα έπρεπε, μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος, να παρατηρούνται πια κομήτες. Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών, που στέλνει συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Αν ληφθούν υπόψη και οι τροχιές των κομητών μεγάλης περιόδου, η πηγή αυτή πρέπει να απέχει κάπου 50.000 AU από τον Ήλιο και να περιέχει εκατομμύρια πυρήνων. Λόγω του ότι οι κομήτες μεγάλης περιόδου έρχονται έξω απ’ την εκλειπτική, η πηγή τους πρέπει να περιβάλλει σφαιρικά το Ηλιακό Σύστημα. Τα αντικείμενα του Νέφους του Oort δημιουργήθηκαν κι αυτά μαζί με τους πλανήτες και τα υπόλοιπα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Η βαρυτική τους αλληλεπίδραση όμως κυρίως με τους μεγάλους πλανήτες άλλαξε τις τροχιές τους και τα εξακόντισε έξω απ’ το ηλιακό σύστημα, προς όλες τις κατευθύνσεις. Αλληλεπιδράσεις με τα βαρυτικά πεδία άλλων αστεριών (που παίζουν ρόλο σε τέτοιες αποστάσεις) έδωσαν στο Νέφος του Oort τη σφαιρική κατανομή του. http://www.pronews.gr/portal/20160115/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CF%86%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CE%BF%CF%81%CF%84-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF