Δροσος Γεωργιος

Εγκρίθηκε το πλήρωμα του ISS 45/46. Η ROSCOSMOS επέλεξε τα κύρια και τα εφεδρικά πληρώματα της αποστολής ISS 45/46 για το TPK "Soyuz TMA-18M» από το κοσμοδρόμιο του "Μπαϊκονούρ". Το κύριο πλήρωμα: - Ο Διοικητής της WPK «Soyuz TMA-18M»: Roskosmos κοσμοναύτης Σεργκέι Volkov? - Πτήση Μηχανικός-1: Ο αστροναύτης της ESA Ανδρέας Mogensen? - Πτήση Μηχανικός 2: κοσμοναύτης Kazkosmos Aydin Aimbetov. Δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας του πληρώματος: - Διοικητής: Roscosmos κοσμοναύτης Όλεγκ βιολιά? - Πτήση Μηχανικός-1: αστροναύτης της ESA Thomas άμμο? - Πτήση Μηχανικός 2: Roskosmos κοσμοναύτης Σεργκέι Prokopiev. http://www.federalspace.ru/21616/ Το Βατικανό στηρίζει τις προσπάθειες εξευρεσης εξωγηινης ζωής. «Όπως υπάρχει ποικιλία ζωής στη Γη, έτσι μπορεί να υπάρχουν και άλλα όντα στο σύμπαν, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Θεό» είχε δηλώσει το 2008 ο επικεφαλής Χοσέ Γκαμπριέλ Φούνες Η ανακάλυψη εξωπλανήτη που μοιάζει με τη Γη, από την αποστολή Κέπλερ, ενεργοποίησε ακόμη και το Βατικανό, το οποίο δηλώνει τη στήριξή του στην προσπάθεια της διαστημικής υπηρεσίας, ενώ ο επικεφαλής του προγράμματος αστρονομίας της Καθολικής Εκκλησίας, υιοθέτησε τη θεωρία ότι ενδέχεται να υπάρχει και άλλη ζωή στο σύμπαν, υποστηρίζοντας πως ο Θεός είναι πιθανό να τη δημιούργησε, όπως έπραξε και στον πλανήτη μας. Ο Αργεντινός επικεφαλής του προγράμματος αστρονομίας του Βατικανού, Χοσέ Γκάμπριελ Φούνες, εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη του Κέπλερ και αποκάλυψε ότι και ο ίδιος με την ομάδα του δουλεύουν καθημερινά πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Το παρατηρητήριο του Βατικανού βρίσκεται στο Castel Gandolfo, όπου υπάρχει και η καλοκαιρινή κατοικία του Πάπα. Υπάρχει επίσης συνεργασία με το τηλεσκόπιο του διεθνούς Παρατηρητηρίου στο Όρος Γκράχαμ, του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. «Ακριβώς όπως υπάρχει πολυπλοκότητα στη ζωή της Γης, έτσι μπορεί να υπάρχουν όντα με ευφυΐα και σε άλλες γωνιές του σύμπαντος, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Θεό» είχε δηλώσει το 2008 ο Αργεντινός Πατέρας, συμπληρώνοντας: «Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την πίστη μας, επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στη δημιουργία του Θεού». http://www.defencenet.gr/defence/20150802/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%8D%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82

Προσκληση απο το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) Για πρώτη φορά το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ) απευθύνει επίσημη πρόκληση στους επιστήμονες και ερευνητές της Ελλάδας να υποβάλουν συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στον πρώτο ελληνικό υπερυπολογιστή. Η πρόσβαση θα δοθεί για χρονικό διάστημα έως 6 μηνών, αρχής γενομένης από τις 25 Σεπτεμβρίου 2015. Οι προτάσεις, που θα αξιολογηθούν προηγουμένως, μπορούν να ανήκουν σε οποιοδήποτε ερευνητικό πεδίο, αλλά πρέπει να θεωρηθούν υψηλής επιστημονικής και κοινωνικής αξίας για να εγκριθούν. Ο υπερυπολογιστής ARIS, ο οποίος διαθέτει επεξεργαστική ισχύ 180 teraflops και έχει συμπεριληφθεί επίσημα στους 500 ισχυρότερους του κόσμου, είναι εγκατεστημένος σε ειδικό χώρο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο έχει και την ευθύνη λειτουργίας του μαζί με το ΕΔΕΤ. Θα προτιμηθούν ερευνητικά προγράμματα πολύ μεγάλης κλίμακας, που θα κάνουν καλύτερη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του μηχανήματος, αλλά θα διατεθεί επίσης μικρότερος χρόνος και σε ερευνητικά σχέδια μεσαίας και μικρής κλίμακας. Όλες οι προτάσεις πρέπει να υποβληθούν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση https://goo.gl/4Rlbgy από τις 31 Ιουλίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου. Το ΕΔΕΤ έκανε γνωστό ότι θα ακολουθήσουν και άλλες προσκλήσεις προς την εγχώρια επιστημονική και ερευνητική κοινότητα έως το τέλος του 2015. http://www.defencenet.gr/defence/20150802/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CF%84-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C

Στο κυνήγι των διαστημικών θησαυρών. Πριν από δύο εβδομάδες πέρασε πολύ κοντά από τη Γη ο αστεροειδής 2011 UW-158. Ο αστεροειδής αυτός έχει διάμετρο 450 μέτρων αλλά το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι ότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο εσωτερικό του υπάρχουν 150 εκατ. τόνοι πλατίνας. Με απλά λόγια η αξία του 2011 UW-158 υπολογίζεται σε 5,4 τρισ. δολάρια! H έλευση του 2011 UW-158 επανέφερε στο προσκήνιο τις προσπάθειες που έχουν ξεκινήσει για την προσέγγιση αστεροειδών που περιέχουν ανυπολόγιστης αξίας ορυκτό πλούτο και τη δημιουργία ορυχείων σε αυτούς. Οι εκτιμήσεις των ειδικών για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στους αστεροειδείς είναι τέτοιες ώστε δεν προκαλεί εντύπωση η άμεση δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια απόκτησης και εκμετάλλευσής του. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό και εύκολο εγχείρημα, όμως τα ποσά που αναφέρουν οι ειδικοί κυριολεκτικά ζαλίζουν όποιον τα ακούει. Στον αστεροειδή 241 Germania εκτιμάται ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος αξίας 95,8 τρισ. δολαρίων! Εχει μάλιστα ήδη δημιουργηθεί και μια λίστα στην οποία κατατάσσονται οι πέντε καλύτεροι «στόχοι». Πρόκειται για τους εξής αστεροειδείς: 162385 (2000 ΒΜ19): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 6,4 τρισ. δολάρια. 4034 Vishnu: εκτίμηση ορυκτού πλούτου 5,28 τρισ. δολάρια. 5143 Heracles (1991 VL): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 2,33 τρισ. δολάρια. 65679 (1989 UQ): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,74 τρισ. δολάρια. 7753 (1988 XB): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1,31 τρισ. δολάρια. Εχουν ήδη δημιουργηθεί τρεις μεγάλες εταιρείες (Deep Space Industries, Planetary Resources, KESE) που οργανώνονται για να ξεκινήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα τις προσπάθειες εξόρυξης διαστημικών ορυκτών. Ωστόσο δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη το νομικό πλαίσιο, με κυρίαρχο ζήτημα την ιδιοκτησία των αστεροειδών, δηλαδή το αν και σε ποιον ανήκουν. Η Παγκόσμια Συνθήκη Διαστήματος που είχε υπογραφεί το 1967 αναφέρει ότι οι αστεροειδείς αποτελούν «παγκόσμια περιουσία» και δεν έχει γίνει ακόμη σαφές τι τελικά θα ισχύσει. Οποιος καταφέρνει να φτάσει πρώτος σε έναν αστεροειδή θα αποκτά αυτοδικαίως κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν ή θα πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από κάποια επίσημη Αρχή; Με βάση τις εξελίξεις το ερώτημα αυτό αναμένεται να απαντηθεί πολύ σύντομα. Ο Ελληνας που θέλει να... σκάψει αστεροειδείς Ο δρ Ιωάννης Μπαζιώτης είναι λέκτορας Ορυκτολογίας - Πετρολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενα από τα κύρια ερευνητικά του αντικείμενα αποτελεί η μελέτη μετεωριτών και αστεροειδών. Την τελευταία διετία έχει δώσει πλήθος ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για θέματα που αφορούν μετεωρίτες. Πρόσφατα ολοκλήρωσε το πρώτο στάδιο μελέτης τριών μετεωριτών, μεταξύ των οποίων είναι ο Chelyabinsk (μετεωρίτης που κατέπεσε στη Ρωσία τον Φεβρουάριο του 2013), και ο Seres (ο μόνος γνωστός μετεωρίτης που έχει πέσει στην Ελλάδα, στις Σέρρες το 1818). Πριν από λίγες εβδομάδες συμμετείχε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας για το Cluster Corallia και την Ενωση Ελληνικών Βιομηχανιών Διαστημικής Τεχνολογίας και Εφαρμογών (ΕΒΙΔΙΤΕ), δίνοντας ομιλία σχετικά με μετεωρίτες και την αναγκαιότητα να συνδέσουμε τη βασική έρευνα με την εφαρμοσμένη (δυνατότητα εξόρυξης μεταλλευμάτων από συγκεκριμένες κατηγορίες μετεωριτών). «Το Βήμα» μίλησε με τον κ. Μπαζιώτη για τις προσπάθειες εξόρυξης σε αστεροειδείς και τη δική του συμμετοχή σε αυτές. Τι κρύβουν τελικά οι αστεροειδείς; «Οι αστεροειδείς θεωρούνται εξαιρετικά υψηλής αξίας διαστημικά υλικά, καθώς περιέχουν πολλά χημικά στοιχεία σε συγκεντρώσεις πολλαπλάσιες των αντιστοίχων μετάλλων που υπάρχουν στον φλοιό της Γης. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο σίδηρος, το κοβάλτιο και το νικέλιο, χημικά στοιχεία που περιέχονται σε βιομηχανικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή και συντήρηση διαστημικών σταθμών, είναι αυξημένα κατά 4, 27 και 155 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες περιεκτικότητες στον στερεό φλοιό της Γης. Παρομοίως, τα πολύτιμα μέταλλα της ομάδας των πλατινοειδών, όπως το παλλάδιο, ο λευκόχρυσος, το όσμιο και το ιρίδιο, είναι αυξημένα κατά 44, 196, 440 και 540 φορές σε σχέση με τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις στον φλοιό της Γης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα στα τέσσερα κατασκευαστικά προϊόντα χρησιμοποιούν τα πλατινοειδή (π.χ. οθόνες LCD, θεραπείες για τον καρκίνο, καταλύτες αυτοκινήτων κ.τ.λ.). Ενας αστεροειδής διαμέτρου 500 μέτρων είναι πιθανό να περιέχει πολύ περισσότερη ποσότητα πλατινοειδών μετάλλων από όση έχει εξορυχθεί συνολικά στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας». Ποια σώματα στοχεύει η διαστημική βιομηχανία εξόρυξης μετάλλων; «Σε πρώτη φάση στόχος είναι η εξερεύνηση και η εξόρυξη πολύτιμων στοιχείων από αστεροειδείς που κινούνται όχι στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Αρη και του Δία, αλλά σε εκείνους που βρίσκονται σε τροχιά κοντά στη Γη. Ενα βασικό πλεονέκτημα για τη μελέτη αυτών των αστεροειδών είναι το μικρό τους μέγεθος και οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας στην επιφάνειά τους. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν απαιτείται η προσεδάφιση κάποιου διαστημοπλοίου σε αυτά τα σώματα, αλλά, αντίθετα, η "αγκίστρωση" ενός διαστημοπλοίου πάνω σε αυτά και η επακόλουθη μεταφορά του αστεροειδούς σε μια επιθυμητή θέση». Σε ποιο στάδιο προετοιμασίας βρισκόμαστε; «Ηδη στις 16 Ιουλίου 2015 ξεκίνησε μια αποστολή 90 ημερών για το διαστημικό όχημα Arkyd3Reflight (A3R). Στόχος είναι ο έλεγχος των πτητικών συστημάτων και του λειτουργικού του οχήματος, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά στο διαστημόπλοιο που θα αναχωρήσει για την εξερεύνηση πλούσιων σε πολύτιμα στοιχεία αστεροειδών κοντά στη Γη. Η επόμενη αποστολή, Arkyd-6 (A6), είναι προγραμματισμένη για το τέλος του 2015, και θα ελέγξει τα συστήματα τηλεπικοινωνίας, αεροπλοΐας και ενέργειας. Επίσης θα τοποθετηθούν αισθητήρες ανίχνευσης και χαρακτηρισμού των διαθέσιμων πόρων στους αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε νερό. Θα χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία υπέρυθρης απεικόνισης ενδιάμεσου μήκους κύματος, με σκοπό την ακριβή μέτρηση των θερμοκρασιακών μεταβολών και δεδομένων που σχετίζονται με την παρουσία νερού (νερό σε υγρή-στερεή μορφή ή ενδομημένο σε ορυκτά)». Πόσο εύκολη είναι η εξόρυξη σε έναν αστεροειδή; «Σύμφωνα με τον Κρις Λεβίτσκι, πρόεδρο της Planetary Resources, η εξόρυξη μετάλλων από έναν αστεροειδή ενδεχομένως να είναι πιο εύκολη από την αντίστοιχη στη Γη. Τούτο στηρίζεται στο ότι το περιβάλλον ενός αστεροειδούς είναι αρκετά ομοιογενές και απλό σε σχέση με το γήινο (απουσία ποταμών, ηφαιστείων, λεκανών, ρηγμάτων)». Ποιο θα είναι το πρώτο υλικό που θα γίνει προσπάθεια εξόρυξής του από διαστημικούς βράχους; «Το νερό. Η μεταφορά νερού από τη Γη στο Διάστημα είναι εξαιρετικά κοστοβόρος διαδικασία για μια αποστολή. Για παράδειγμα, η εξόρυξη ενός τόνου νερού από έναν αστεροειδή ισοδυναμεί με όφελος στον προϋπολογισμό της αποστολής ίσο με 50 εκατ. δολάρια. Ηδη έχουν βρεθεί αστεροειδείς-στόχοι που περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Ενας από τους προτεινόμενους, χαμηλού κόστους, μηχανισμούς εξόρυξης του νερού βασίζεται στη συλλογή του ηλιακού φωτός και στην κατεύθυνσή του σε συγκεκριμένα τμήματα ενός αστεροειδούς, που θα προκαλέσουν την τήξη και την εξάτμιση του υπάρχοντος πάγου. Εν συνεχεία, χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο Διάστημα, το νερό συμπυκνώνεται μέσα σε μεγάλες δεξαμενές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φυλαχθούν και να μεταφερθούν οπουδήποτε καταστεί δυνατό αρκετοί τόνοι νερού υπό μορφή πάγου. Η τεχνολογία εξαγωγής μετάλλων δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη αν συγκριθεί με την αντίστοιχη για την εξαγωγή νερού. Ωστόσο έχουν προγραμματιστεί αποστολές, όπως αυτή στον αστεροειδή Bennu, τον Οκτώβριο του 2018, που έχουν ως κύριο σκοπό τη λεπτομερή μελέτη δειγμάτων που θα ληφθούν από την επιφάνεια του αστεροειδούς και θα επιστρέψουν στη Γη. Επιπλέον, στη διάρκεια της αποστολής θα αναπτυχθούν τεχνολογίες με σκοπό τη συμβολή στην εξερεύνηση των αστεροειδών και στην εξόρυξη σε αυτούς». Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; «Σκοπός μου είναι η οργάνωση μιας ερευνητικής ομάδας (σε συνεργασία με πανεπιστήμια του εξωτερικού - Caltech, UC San Diego, Natural History Museum of Vienna), ώστε να προταθεί αίτηση χρηματοδότησης προς την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος ή, γενικότερα, την Ευρωπαϊκή Ενωση». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=726844

Ιπτάμενο ρομπότ- εξερευνητής άλλων πλανητών. Ερευνητές στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA εργάζονται πάνω σε ένα ιπτάμενο ρομποτικό όχημα το οποίο θα είναι σε θέση να συλλέγει δείγματα από άλλους πλανήτες, από σημεία στα οποία δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση τα ρόβερ- οχήματα εδάφους. Το εν λόγω όχημα- αντίστοιχο ενός «συμβατικού» quadcopter, αλλά σχεδιασμένο για αραιές ατμόσφαιρες ή και το κενό του Διαστήματος. Το εν λόγω ιπτάμενο ρομπότ θα χρησιμοποιεί το όχημα εδάφους ως βάση/ μητρικό σκάφος για να φορτίζει τις μπαταρίες του και να ανεφοδιάζεται μεταξύ των πτήσεων, ενώ κύριος στόχος του θα είναι ο εντοπισμός πρώτων υλών στον Άρη ή σε αστεροειδείς, οι οποίες θα είναι κρυμμένες σε δύσβατα σημεία. Στα υπό ανάπτυξη σκάφη της συγκεκριμένης κατηγορίας έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός Extreme Access Flyers, και θα αναλαμβάνουν πτήσεις ακόμα και μέσα σε κρατήρες, από τους οποίους θα πρέπει να αποσπούν μικρά δείγματα εδάφους για να γίνονται αναλύσεις σχετικά με το αν υπάρχουν ίχνη νερού ή όχι. Θα είναι σε θέση να πραγματοποιούν εκατοντάδες πτήσεις/ εξορμήσεις, και θα είναι ιδιαίτερα μικρού μεγέθους για να μπορούν να μεταφέρονται σε ικανούς αριθμούς από τα μητρικά οχήματα. Ακόμη, θα χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό αυτονομίας, προκειμένου να είναι ικανά να πλοηγούνται μόνα τους σε μακρινούς προορισμούς όπου προφανώς δεν υπάρχει GPS. Ώθηση θα παρέχεται από κινητήρες τζετ ψυχρών αερίων, οι οποίοι θα αντικαθιστούν τους έλικες οι οποίοι θα αναλάμβαναν τα συγκεκριμένα καθήκοντα στη Γη. Όσον αφορά στην πλοήγηση, τα σκάφη αυτά θα είναι σε θέση να αναγνωρίζουν το ανάγλυφο του εδάφους και σημεία- ορόσημα, προκειμένου να βρίσκουν τον δρόμο τους. Σχετικά με τη διαδικασία λήψης δειγμάτων, εξετάζεται μια αρθρωτή φιλοσοφία, που θα επιτρέπει στο ρομπότ να παίρνει ένα εργαλείο τη φορά, για συλλογή περίπου επτά γραμμαρίων υλικού ανά αποστολή. http://www.naftemporiki.gr/story/984550/iptameno-rompot-eksereunitis-allon-planiton

Σταμάτης Κριμιζής: Ο Ελληνας που πήγε βόλτα στον Πλούτωνα. Μήπως ο παραλογισμός της Ελλάδας των capital controls μπορεί να κατευναστεί από λίγη έλλογη κοσμική σκόνη; Το διαστημικό σκάφος Νew Horizons συνεχίζει να σαγηνεύει τη Γη αποστέλλοντας έγχρωμες φωτογραφίες (στις αποχρώσεις του καφέ και του κόκκινου) από τον Πλούτωνα. Ο διακεκριμένος αστροφυσικός της NASA Σταμάτης («Τομ») Κριμιζής, ο «νονός» του παρθενικού στην Ιστορία περάσματος από τον Πλούτωνα (στις 14 Ιουλίου 2015) αλλά και ο μοναδικός επιστήμονας που επισκέφθηκε (μέσα από τα όργανα και τα διαστημικά οχήματα που κατασκεύασε) και τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μιλάει στο BΗΜΑgazino για το τελευταίο μεγάλο βήμα της ανθρωπότητας στην κατάκτηση του Διαστήματος. Ο 77χρονος ακαδημαϊκός, που συνέδεσε το όνομά του με τα πιο σημαντικά προγράμματα της NASA (όπως οι θρυλικές αποστολές των Voyager 1 και 2) ενώ προ μηνών τού απονεμήθηκε το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ (διάκριση που έχουν λάβει οι πιο μεγάλοι αμερικανοί ήρωες του Διαστήματος όπως οι Νιλ Αρμστρονγκ, Τζον Γκλεν κ.ο.κ.), εξηγεί ακόμη γιατί ποσώς ζηλεύει τους αστροναύτες, γιατί ο Κόκκινος Πλανήτης συνεχίζει να γοητεύει τους γήινους, αλλά και το ενδεχόμενο να σκοντάψουμε σε έναν εξωγήινο πολιτισμό. Μιλάει βέβαια και για το δικό του πολυτάραχο ταξίδι από τον Βροντάδο της Χίου στην άβυσσο του αεροδιαστήματος. Επειτα από μισό αιώνα διαγαλαξιακών περιπετειών, ο επικεφαλής από το 1991 των διαστημικών προγραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στο Μέριλαντ των ΗΠΑ ετοιμάζεται ήδη για την επόμενη αποστολή του. Είναι η προγραμματισμένη για την 31η Ιουλίου 2018 εκτόξευση του Solar Probe Plus: «Αγωνίζομαι γι' αυτό τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αν με ρωτούσατε ποιο κομμάτι του Σύμπαντος θα ήθελα να ατενίσω, θα σας έλεγα δίχως σκέψη τον Ηλιο». Κύριε καθηγητά, πώς βιώνετε στα 77 σας χρόνια το ιστορικό ταξίδι του New Horizons στον Πλούτωνα;Διαφέρει από τους επιστημονικούς θριάμβους της νιότης σας; «Εχει ομολογουμένως άλλη γεύση δεδομένου ότι βρισκόμαστε στην εποχή των social media και το ενδιαφέρον του κόσμου είναι πρωτόγνωρο. Στην ιστοσελίδα της NASA είχαμε 5 δισ. "χτυπήματα". Εδώ στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε την ιστοσελίδα έξω από το campus για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Αρκεί να σας πω ότι στις 14 Ιουλίου 2015 είχαμε 250 εκατ. "χτυπήματα"! Να δείτε πόσα νέα παιδιά ήρθαν εδώ στο εργαστήριό μας! Οι αποστολές των Voyager 1 και 2 (1977), στις οποίες ήμουν επικεφαλής ερευνητής, δεν είχαν επ' ουδενί λόγω τέτοια προβολή και απήχηση». Η αποστολή του New Horizons πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Η κυβέρνηση Μπους παρ' ολίγον να την «παγώσει», ενώ και πρόσφατα, ύστερα από εννιάμισι ανέφελα χρόνια ταξιδιού, βιώσατε τον φόβο της ολικής κατάρρευσης, εξαιτίας μιας βλάβης στο διαστημικό σκάφος. Πώς είναι να αναμετριέσαι διαρκώς με αχαρτογράφητα νερά; «Να σας θυμίσω μόνο ότι για εμένα προσωπικά αυτό το πολυτάραχο "ταξίδι" ξεκίνησε το 1965 με τον Αρη. Υπήρχαν βέβαια εδώ επιπλέον προβλήματα, καθότι ακόμη και η NASA δεν ήταν για πολλά χρόνια ώριμη για τον Πλούτωνα. Θα ήταν η πιο μακρινή αποστολή που είχε γίνει ποτέ και σχεδόν οι περισσότεροι ήταν πεπεισμένοι ότι θα αποτύχουμε. Θυμάμαι, στις 19 Ιανουαρίου 2006, όταν βρέθηκα στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ για την εκτόξευση του New Horizons, ο τότε διευθυντής των διαστημικών προγραμμάτων της NASA, Εντουαρντ Γουάιλερ, αναφώνησε: "Δεν το πιστεύω ότι τα καταφέρατε!". Σε κάθε "ταξίδι" ζεις με την αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό, όπως π.χ. με τη βλάβη της 4ης Ιουλίου στο New Horizons. Εμεινε ξαφνικά βουβό και κληθήκαμε μέσα σε μιάμιση ώρα να επαναφέρουμε ένα διαστημόπλοιο στην κανονική του ρουτίνα. Πέρα από το επιστημονικό και ψυχικό σθένος που καλείσαι να επιδείξεις, χρειάζεται να έχεις "περάσει" σε όλα τα μέλη της ομάδας σου, που μένουν συχνά μερόνυχτα ξάγρυπνα στο Κέντρο Ελέγχου, ότι φέρουν εις πέρας μια ξεχωριστή αποστολή, ότι δημιουργούν Ιστορία». Τα αποτελέσματα του ελληνικού δημοψηφίσματος σας βρήκαν και εσάς στο Κέντρο Ελέγχου. Πώς είναι, αλήθεια, να περιδινείσαι θριαμβευτής στο Διάστημα όταν η χώρα σου περιδινείται στο χάος; «Δύσκολα, οφείλω να ομολογήσω. Το μυαλό μου έτρεχε διαρκώς στη χώρα που αγαπώ. Οι συνεργάτες μου στη NASA δεν σταματούσαν να με ρωτούν πώς ερμηνεύω τις εξελίξεις. Ηταν δύσκολο να το αποφύγω, τη στιγμή που η Ελλάδα ήταν συνεχώς πρώτο θέμα στα διεθνή μέσα. Εχουμε γίνει ρεζίλι σε όλον τον κόσμο για ανοησίες, κομπασμούς, πράγματα αδιανόητα στις άλλες χώρες... Αλλά όταν αντικρίζεις την πρώτη εικόνα από έναν κόσμο που ήταν για την ανθρωπότητα μια κουκκίδα φωτός, τα ξεχνάς όλα για λίγο. Αρχίζεις να διακρίνεις τις λεπτομέρειες, τον φλοιό του πλανήτη, τα χρώματα, τους παγετώνες, βιώνεις μια πρωτόγνωρη συναισθηματική διέγερση, αυτή υποθέτω που βίωσε ο Κολόμβος όταν αντίκρισε τις ακτές του Νέου Κόσμου. Είναι σαν να είσαι επάνω στο διαστημόπλοιο και με μάτια ανοιχτά διάπλατα να καταγράφεις έναν νέο κόσμο που αποκαλύπτεται». Τους αστροναύτες τούς έχετε ζηλέψει; «Οχι. Ο άνθρωπος είναι πολύ περιορισμένος, βλέπει με τα μάτια του ένα ορισμένο μήκος των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που βρίσκεται στο οπτικό του πεδίο. Ομως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα επεκτείνονται πολύ περισσότερο από όσο μπορούμε να δούμε. Τα δικά μου μάτια είναι σε κάθε (μη επανδρωμένη) αποστολή επάνω στο διαστημόπλοιο, με αποτέλεσμα να βλέπω πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να διακρίνω ως επιβάτης. Τα ρομποτικά διαστημόπλοια αφενός μεν έχουν όργανα που ξεπερνούν τις αισθήσεις των ανθρώπων, αφετέρου φτάνουν σε προορισμούς απροσπέλαστους στον άνθρωπο. Δεν πρόκειται π.χ. να έχουμε αποστολές με ανθρώπινα πληρώματα στον Δία, στον Κρόνο, στον Ουρανό ή στον Πλούτωνα». Με άλλα λόγια, εσείς βρίσκεστε όσο πιο κοντά μπορεί να φτάσει κανείς σε αυτά τα σώματα; «Για αυτόν τον αιώνα σίγουρα. Δεν πρόκειται να φτάσουν τόσο μακριά ανθρώπινα πληρώματα». Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η αποστολή του New Horizons; «Σε πρώτη φάση το διαστημόπλοιο θα συνεχίσει μέχρι τα τέλη Αυγούστου να στέλνει στη Γη συμπιεσμένα ηλεκτρονικά δεδομένα (compressed data). Σε δεύτερη φάση θα γίνει η μεταφορά των ασυμπίεστων δεδομένων (decompressed data), που θα διαρκέσει έναν χρόνο». Είναι αλήθεια ότι το New Horizons έφερε μία ακόμη πρωτιά: το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών σε αποστολή της NASA. «Ναι. Από τους εβδομήντα που έλαβαν μέρος από διάφορα εργαστήρια και πανεπιστήμια της Αμερικής, τουλάχιστον οι τριάντα ήταν γυναίκες». Ωστόσο δεν έχουν βρει ακόμη την ισότιμη θέση τους στην επιστήμη. Σας θυμίζω τον σάλο που προκάλεσε το πρόσφατο σεξιστικό σχόλιο του 72χρονου νομπελίστα της Ιατρικής Τιμ Χαντ ότι οι γυναίκες στο εργαστήριο είναι μπελάς... «Η αλήθεια είναι ότι χωρίς ποτέ να ομολογείται, πάντα επικρατεί μια προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες στην επιστήμη. Εχοντας διατελέσει επί 14 χρόνια διευθυντής διαστημικών προγραμμάτων εδώ στο Τζονς Χόπκινς, μπορώ να υπερηφανεύομαι που διόρισα την πρώτη γυναίκα επικεφαλής σε ένα διαστημικό πρόγραμμα το 1992. Είχα τότε 600 άτομα στη Διοίκηση Διαστήματος. Στο τέλος της θητείας μου, το μόλις 8% των γυναικών που "παρέλαβα" είχε φτάσει το 35%. Στις ΗΠΑ, πάντως, ο νόμος κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας έχει επιβάλει ένα καθεστώς θετικής "διάκρισης": όταν έχεις απέναντί σου έναν άνδρα και μια γυναίκα με τα ίδια προσόντα, προσλαμβάνεις τη γυναίκα». Εμείς, πάντως, στην Ελλάδα απέχουμε πολύ από οποιαδήποτε μορφή ισοτιμίας και αξιοκρατίας... «Το γνωρίζω και το έχω καταδικάσει επανειλημμένως. Οι πολιτικοί που απορρίπτουν την αξιοκρατία και έχουν συμβάλει στη δημιουργία μιας κουλτούρας αποδοχής των διακρίσεων θα έπρεπε να ντρέπονται. Αποτελούν την καταστροφή της χώρας. Αυτή η λογική δυστυχώς διέπει όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας. Φεύγοντας από την Ελλάδα θεωρείς όαση μια χώρα η οποία είναι οργανωμένη, χρησιμοποιεί τη λογική, έχει αξιοκρατία, τιμά τους ανθρώπους της. Νιώθεις ανακούφιση από τον παραλογισμό». Υποθέτω ότι θα έχετε σκεφτεί πολλές φορές το ενδεχόμενο ύπαρξης ενός εξωγήινου πολιτισμού και ότι σας συναρπάζει και εσάς όσο και εμάς... «Μας συναρπάζει πάντα αναμφίβολα. Εκτιμάμε ότι η βιολογική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στη Γη είναι κατά πάσα πιθανότητα ένα φαινόμενο κοινό σε όλον τον Γαλαξία. Σύμφωνα δε με τη διατριβή του νέου επιστήμονα Ερικ Πετίγκουρα στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δισεκατομμύρια πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη των ηλιακών συστημάτων του Γαλαξία μας, δηλαδή 1 στους 5 ήλιους. Οσον αφορά όμως την αντικειμενική γνώση δεν υπάρχουν στοιχεία. Και βέβαια όλα αυτά που λέγονται για εξωγήινους, "ανεξήγητα φαινόμενα" κ.ο.κ. ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας ή αποδεικνύονται οπτικές απάτες». Και η περίφημη νέα «Γη» που αποκάλυψε προ ημερών το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της ΝASA; Λέγεται ότι αυτός ο πλανήτης μοιάζει περισσότερο με τον δικό μας από όλους όσοι έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. «Ο Kέπλερ-452b, όπως έχει ονομαστεί, είναι απλώς ένας από αυτούς τους πλανήτες που έτυχε να υπάρχει στο μικρό κομμάτι της ουράνιας σφαίρας που εξερευνά το διαστημόπλοιο Kέπλερ. Το γεγονός ότι ο ήλιος εκεί είναι κάπως πιο λαμπερός και αρχαιότερος κατά 2 δισ. χρόνια από τον δικό μας μπορεί να σημαίνει ότι ο πλανήτης έχει ήδη υποστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αλλά αυτά είναι εικασίες, δίχως πραγματικά δεδομένα. Στο μέλλον θα είναι δυνατόν να μπορούμε να μετρήσουμε τα συστατικά και τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας αυτού του πλανήτη, καθώς και άλλων, και θα έχουμε καλύτερα μοντέλα». Υπάρχει ακόμη στην Καλιφόρνια η SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence), η ειδική επιστημονική ομάδα που διεξάγει την έρευνα για τη λήψη σημάτων από το Διάστημα; «Υπάρχει και εξακολουθεί να παράγει επιστημονική δουλειά. Χρησιμοποιεί ραδιοδέκτες αναζητώντας κάποιο σήμα στον Γαλαξία που προέρχεται από μη φυσικές πηγές. Ωστόσο, ενώ αυτή η προσπάθεια συνεχίζεται και διευρύνεται, μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει κάποιο αποτέλεσμα». Εχετε εξετάσει ποτέ την πιθανότητα ένας προηγμένος πολιτισμός να υπήρξε στο παρελθόν του δικού μας πλανήτη; «Οπωσδήποτε όχι. Από τα απολιθώματα κ.ο.κ. οι ειδικοί είναι σε θέση να παρατηρήσουν όλους τους κρίκους που στηρίζουν τη θεωρία της εξέλιξης. Αν είχαν υπάρξει τέτοια ίχνη, θα είχαν βρεθεί». Πώς εξηγείτε ότι το σχέδιο αποίκισης του Αρη, που προωθεί η ολλανδική εταιρεία Mars One, θέλγει χιλιάδες εθελοντές ανά τον κόσμο; «Ο Αρης δεν έχει πάψει να γοητεύει. Θα σας πω ένα περιστατικό. Ημουν με μια παρέα από αστροναύτες στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον και κουβεντιάζαμε το ενδεχόμενο ενός απλού "ταξιδιού" στον Κόκκινο Πλανήτη (και όχι του εποικισμού του). Ενας γύρισε και είπε: "Εγώ θα πήγαινα, δεν με νοιάζει αν θα γύριζα ζωντανός". Μου έκανε εντύπωση πόσο αποφασισμένος ήταν. Επιθυμούσε διακαώς να μείνει στην Ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε σε άλλον πλανήτη, πέραν της Σελήνης. Και επρόκειτο για έναν νοήμονα άνθρωπο, μορφωμένο, αν και οι περισσότεροι από τους αστροναύτες έχουν διατελέσει πιλότοι δοκιμών, άρα έχουν τον κίνδυνο μέσα τους. Και υπάρχει, ξέρετε, πολύς τέτοιος κόσμος. Οσον αφορά τους ιδρυτές της Mars One, υπογραμμίζω ότι ήταν μη τεχνικοί. Το έκαναν αποκλειστικά για λόγους δημοσιότητας. Εμειναν κατάπληκτοι όταν είδαν την ανταπόκριση. Ηταν χιλιάδες οι αιτήσεις... Και από την Ελλάδα ακόμη». Λέγεται ότι το πρότζεκτ έχει πλέον τη συνδρομή σοβαρών επιστημονικών συμβούλων, ανθρώπων που... «Κοιτάξτε, υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι» (γελάει). Λέτε δηλαδή ότι η εποίκιση του Αρη δεν είναι εφικτή με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα... «Με τα σημερινά δεδομένα, όχι, δεν είναι. Πρόκειται για μια μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα. Οπωσδήποτε θα λάβει χώρα τα επόμενα τριάντα χρόνια...». Το λέτε με απόλυτη βεβαιότητα! «Μοιραζόμαστε την πεποίθηση ότι πρέπει να στραφούμε στον πιο κοντινό μας πλανήτη. Είμαι πρόεδρος του Συμβουλίου της Διεθνούς Διαστημικής Υπηρεσίας. Πέρυσι πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον μια συνάντηση των διοικητών όλων των διαστημικών υπηρεσιών (από σαράντα κράτη) με αυτό ακριβώς το αντικείμενο: τη συνεργασία για μια αποστολή στον Αρη. Βέβαια, δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο του προγραμματισμού, διότι αφενός μεν το κόστος θα είναι αστρονομικό, αφετέρου η οργάνωση μιας τέτοιας αποστολής είναι εξαιρετικά σύνθετη. Το Apollo (σ.σ.: το περίφημο επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα της NASA για την εξερεύνηση της Σελήνης) θα ωχριά μπροστά στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια αποστολή στον Αρη! Για ποιον λόγο; «Υπάρχουν επιπλέον και ορισμένα άλυτα προβλήματα που αφορούν τα ανθρώπινα πληρώματα που ενδέχεται να ταξιδέψουν στον Αρη. Εκτός από τις ηλιακές εκρήξεις που μπορούν να σκοτώσουν το πλήρωμα μέσω της ακτινοβολίας των πρωτονίων, υφίστανται και οι φυσιολογικές, μη αναστρέψιμες αλλαγές που συντελούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, όπως π.χ. η απώλεια οστικής μάζας. Υπάρχουν αστροναύτες που όταν προσεδαφιστούν ύστερα από πολύμηνη παραμονή στον διαστημικό σταθμό, εμφανίζουν δυσκολία στο περπάτημα. Μέχρι σήμερα, λοιπόν, δεν έχουν ανακαλυφθεί οι θεραπείες που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν και τις βλάβες από την ακτινοβολία και από την απώλεια οστικής μάζας». Η σαγήνη που μας ασκεί το Διάστημα μοιάζει, πάντως, ανεξάντλητη... «Μα μεγαλώνουμε με αυτήν! Σκεφθείτε πως όλοι μας από παιδιά ατενίζουμε τα άστρα στον νυχτερινό ουρανό (εγώ το έκανα στον Βροντάδο της Χίου!) και αναρωτιόμαστε τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δισεκατομμύρια πηγές φωτός, γιατί βρίσκονται εκεί κ.ο.κ. Πρόκειται για ερωτήματα που σχετίζονται με τη Θεωρία της Εξέλιξης, βρίσκονται εγγεγραμμένα στην ανθρώπινη ψυχή ή, αν θέλετε, στον "σκληρό δίσκο" μας. Δεν πρόκειται να σβηστούν γρήγορα ή εύκολα». Η δική σας ενασχόληση με τα μυστικά του Σύμπαντος, εδώ και μισό αιώνα, σας έδωσε, σε προσωπικό πλέον επίπεδο, απαντήσεις σε θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα; «Ξέρετε, όταν ζεις με απτά δεδομένα, με στοιχεία που προκύπτουν από τη διενέργεια πειραμάτων, γίνεσαι υπέρμετρα αντικειμενικός. Θα σας έλεγα, λοιπόν, ότι οι απαντήσεις σε αυτά τα αιώνια ερωτήματα είναι απλά άφθαστες σε μία ζωή. Τα βήματά μας είναι στην πραγματικότητα μηδαμινά, η γνώση απέραντη. Θα σας έλεγα ότι έχουμε βουτήξει τα πόδια μας στην ακροθαλασσιά αλλά δεν έχουμε πάει πολύ βαθιά μέσα στον ωκεανό. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Τo διαστημόπλοιο Voyager (που ταξιδεύει 38 χρόνια και έχει περάσει στο διαστρικό κενό) βρίσκεται τώρα σε απόσταση 20 δισ. χλμ. από τη Γη, τη στιγμή που το πιο κοντινό σε εμάς αστέρι, το Αλφα Κενταύρου, απέχει 43 τρισεκατομμύρια χλμ.! Λοιπόν, το σήμα από το Voyager παίρνει 18 ώρες και 30 λεπτά για να φτάσει στη Γη, με την ταχύτητα του φωτός (300.000 χλμ. το δευτερόλεπτο). Ομως το Αλφα Κενταύρου βρίσκεται 4,3 έτη φωτός μακριά! Σκεφθείτε, λοιπόν, τι σημαίνει να φτάσει κανείς ακόμη και στον πιο κοντινό μας γείτονα στον Γαλαξία. Οταν λοιπόν "συνδιαλέγεσαι" με τέτοιες αποστάσεις, δεν μπορείς να πιστεύεις ή να επινοείς θεωρίες που δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, ούτε βέβαια να κομπορρημονείς ότι είσαι με βεβαιότητα σε θέση να απαντήσεις στα αιώνια ερωτήματα: πώς γεννηθήκαμε, πού πάμε, υπάρχει ζωή κάπου αλλού κ.ο.κ. Σε προσωπικό επίπεδο, βέβαια, έχω και εγώ τις ίδιες πανανθρώπινες απορίες». Δεν διαθέτετε όμως μια επιπλέον διαίσθηση από τον μέσο άνθρωπο; «Διαίσθηση, πιθανώς ναι. Παρ' όλα αυτά, σας το ξαναλέω, όταν είσαι επιστήμονας εστιάζεις πρωτίστως στο εφικτό. Τι σημαίνει αυτό που κάνω τώρα; Οι παρατηρήσεις στον Πλούτωνα, η ομορφιά του, τα χρώματα και το κλίμα του, η πιθανή ύπαρξη υπόγειας λίμνης στο βάθος του πλανήτη, όχι από νερό αλλά π.χ. από υγρό άζωτο. Αυτές είναι ερωτήσεις απτές, που μπορούμε πλέον να τις απαντήσουμε με δεδομένα». Ποιο περιστατικό της ζωής σας άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση σε αυτό που τελικά γίνατε; «Η συνάντησή μου με τον μέντορά μου, τον Τζέιμς Βαν Αλεν (σ.σ.: ο οποίος κατασκεύασε τον πρώτο αμερικανικό δορυφόρο). Τον γνώρισα όταν ήμουν 21 ετών. Και όταν ως μεταπτυχιακός φοιτητής έφτασα σε ένα εργαστήριο στη Σχολή Φυσικής της Αϊόβα, όπου τρία χρόνια νωρίτερα είχαν ανακαλυφθεί οι "Ζώνες Βαν Αλεν" (σ.σ.: οι ζώνες ακτινοβολίας που περιβάλλουν τη Γη) και πραγματοποιούνταν πειράματα που διάνοιγαν δρόμους σε μεγάλες ανακαλύψεις, έγινα ένας άλλος. Ο Βαν Αλεν ήταν εκείνος ο οποίος από έναν συνηθισμένο φυσικό με μετέτρεψε σε έναν άνθρωπο που ονειρεύεται πώς λειτουργεί η φύση, πώς λειτουργούν οι πλανήτες, τι υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα, πώς ενεργοποιείται η ύλη, πώς αντιδρούν τα μαγνητικά πεδία. Ενα από τα βασικά πιστεύω του ήταν: "You have to give yourself the chance to get lucκy" ("Πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να σταθείς τυχερός"). Πολλοί αυτό το αποκαλούν "τύχη". Ομως κατ' ουσίαν σημαίνει ότι κατέχεις τη γνώση και την επάρκεια να αναγνωρίσεις το καινούργιο. Τίποτα δεν επαφίεται στην τύχη. "Τυχαίνει" το ίδιο πράγμα σε πολλούς, πόσοι όμως, όταν "σκοντάψουν στο καινούργιο", το αντιλαμβάνονται;». Στη δική σας, πάντως, πορεία έπαιξε ρόλο και το τάιμινγκ. Η εκτόξευση του ρωσικού πυραύλου Σπούτνικ (1957), γνωστή και ως «δεύτερο Περλ Χάρμπορ», σας βρήκε σε ηλικία 19 ετών να ξεκινάτε σπουδές στις ΗΠΑ, τη στιγμή ακριβώς που οι Αμερικανοί μπαίνουν ορμητικά στην κούρσα για την κατάκτηση του Διαστήματος... «Είναι αυτό που λέμε "Πρέπει να είσαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή". Ετυχε να ζήσω σε μια δεκαετία που η ανθρωπότητα στρεφόταν προς μια καινούργια εποχή. Μην ξεχνάτε ότι τότε ζούσαμε μέσα στον φόβο για το ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου, κατασκευάζονταν καταφύγια κ.ο.κ. Αυτό ήταν ένα τεράστιο υπαρξιακό σοκ για την αμερικανική κοινωνία. Και αυτό ακριβώς το σοκ έδωσε τρομερή ώθηση στην έρευνα, στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση, στις θετικές επιστήμες. Ολα αυτά ήταν ευεργετικά για τη δική μου πορεία». Αυτό το Grand Tour σας στο Διάστημα είχε προσωπικό κόστος; «Δεν μπορεί κανείς να επιτύχει υψηλούς σκοπούς χωρίς θυσίες. Στις 5 Ιουλίου που πήγα στο Κέντρο Ελέγχου για την "επιπλοκή" που είχαμε με το Νew Horizons, η επικεφαλής Αλις Μπάουμαν έμεινε 48 ώρες ξάγρυπνη. Και στη δική μου περίπτωση, η προσωπική ζωή ήρθε δεύτερη... Αν και κρατούσα μια ισορροπία με τη βοήθεια του οικογενειακού μου περιβάλλοντος. Τα καλοκαίρια π.χ. που εγώ έλειπα ή ταξίδευα, έστελνα τα τρία αγόρια μου στην αδελφή μου στη Χίο. Ετσι άλλωστε έμαθαν και πολύ καλά ελληνικά. Και οι τρεις ήταν πιο συνετοί από εμένα. Ο ένας τους είναι γιατρός, ο άλλος οικονομολόγος, ο τρίτος δουλεύει σε μια μεγάλη τράπεζα». Να υποθέσω ότι ο δικός σας ύπνος κατακλύζεται από διαστημικά όνειρα; «Να σας πω την αλήθεια, έχω ξυπνήσει κάθιδρος από εφιάλτες με διαστημικά οχήματα που παθαίνουν βλάβες. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια που ταξιδεύω αρκετά, ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι ότι χάνω το laptop μου στο αεροδρόμιο». http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=726625

Το δέρμα των αστροναυτών... λεπταίνει. Μια πολυαναμενόμενη... ανθρώπινη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη βρίσκεται ακόμη μακριά, καθώς η NASA σχεδιάζει το πρώτο επανδρωμένο ταξίδι στον Αρη τη δεκαετία του 2030. Σε κάθε περίπτωση, όταν φθάσει εκείνη η ώρα, και μόνο η απόσταση των περισσότερων από 55 εκατομμυρίων χιλιομέτρων που θα έχουν να διανύσουν οι αστροναύτες επί τουλάχιστον μισό χρόνο προκειμένου να φθάσουν στον Αρη (χωρίς να αναφερθούμε και στο ταξίδι του γυρισμού) δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις. Μεταξύ του πλήθους των εμποδίων που πρέπει να ξεπεραστούν για ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι, η υγεία των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου στο Διάστημα κρίνεται υψίστης σημασίας. Επιστήμονες στη Γερμανία χρησιμοποιούν προηγμένες απεικονιστικές τεχνικές προσπαθώντας να κατανοήσουν το εξής περίεργο φαινόμενο: για ποιον λόγο το δέρμα των αστροναυτών γίνεται πιο λεπτό όσο βρίσκονται στο Διάστημα. Οι ερευνητές με επικεφαλής τον καθηγητή Κάρστεν Κένιγκ από το Τμήμα Βιοφωτονικής και Τεχνολογίας Λέιζερ στο Πανεπιστήμιο Σάαρλαντ χρησιμοποιούν τομογραφίες του δέρματος υψηλής ανάλυσης προκειμένου να διερευνήσουν σε βάθος τα δερματικά κύτταρα αστροναυτών πριν και μετά το ταξίδι τους στο Διάστημα. Οι ειδικοί που ανέπτυξαν την προηγμένη τεχνολογία λέιζερ αναφέρουν ότι η χωρική ανάλυσή της (η ικανότητα εστίασης) είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με εκείνη των συσκευών υπερήχων. Αυτή η τεχνολογία έχει μάλιστα την ικανότητα, σύμφωνα με τον καθηγητή Κένιγκ, να φέρει επανάσταση και στη διάγνωση εντός των νοσοκομείων. «Χρησιμοποιούμε παλμούς λέιζερ femtosecond. Σκανάρουμε το δέρμα και λαμβάνουμε σήματα από αυτό, ιδίως φθορίζοντα, καθώς και ένα άλλο σήμα που ονομάζεται δεύτερη αρμονική συχνότητα. Ετσι με αυτά τα δύο σήματα μπορούμε να "χτίσουμε" εικόνες και να δούμε το δέρμα σε υψηλή ανάλυση. Η ανάλυση αυτή είναι χίλιες φορές καλύτερη από εκείνη των υπερήχων. Ετσι μπορούμε πλέον να λαμβάνουμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε χωρίς τη διενέργεια βιοψίας, μέσα σε δευτερόλεπτα και με φανταστική ανάλυση» τόνισε ο Κένιγκ προσθέτοντας ότι οι εφαρμογές της μεθόδου περιλαμβάνουν από την ιστολογική ανάλυση για την πρώιμη διάγνωση του καρκίνου ως τον προσδιορισμό των επιδράσεων της γήρανσης του δέρματος. Τον δρα Κένιγκ, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής της γερμανικής εταιρείας JenLab, προσέγγισε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (European Space Agency, ESA) προκειμένου να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία femtosecond λέιζερ για το πρόγραμμα «Skin B», το οποίο στοχεύει στην κατανόηση «μηχανισμών γήρανσης του δέρματος που είναι πολύ αργοί στη Γη (με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατη η αποτελεσματική μελέτη τους) αλλά επιταχύνονται σημαντικά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας». Οπως λέει ο καθηγητής, «τόσο η ESA όσο και η NASA ήρθαν και μας ζήτησαν, αν είναι δυνατόν, να μελετήσουμε το δέρμα των αστροναυτών. Και αυτό διότι ήθελαν να γνωρίζουν αν λαμβάνει χώρα κάποια ταχεία διαδικασία γήρανσης του δέρματος στο Διάστημα και ποιες ακριβώς αλλαγές παρατηρούνται στους αστροναύτες, καθώς εργάζονται επί έξι μήνες μακριά από τη Γη. Και αυτό διότι πολλοί αστροναύτες παραπονιούνται για δερματικά προβλήματα». Μέχρι στιγμής η ερευνητική ομάδα έχει «σαρώσει» το δέρμα τριών αστροναυτών πριν και μετά το ταξίδι τους στο Διάστημα: πρόκειται για τους Ιταλούς Λούκα Παρμιτάνο και Σαμάνθα Κριστοφορέτι καθώς και τον Γερμανό Αλεξάντερ Γκερστ. Η Κριστοφορέτι της ESA εξετάστηκε πριν από το ταξίδι της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) τον Νοέμβριο του 2014. Οταν επέστρεψε στη Γη ύστερα από 199 ημέρες, στις 11 Ιουνίου του 2015, έγινε κάτοχος ενός νέου ρεκόρ παραμονής μιας μόνο γυναίκας στο Διάστημα (το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε η Σουνίτα Γουίλιαμς της NASA με 195 ημέρες παραμονής στο Διάστημα το 2006-2007). Τα δερματικά κύτταρα της Κριστοφορέτι εξετάστηκαν από τον δρα Κένιγκ με χρήση του πανίσχυρου λέιζερ μετά την επιστροφή της, οδηγώντας σε αναπάντεχα αποτελέσματα «Εχουμε ήδη ενδιαφέροντα αποτελέσματα από τους τρεις αστροναύτες που έχουμε μελετήσει ως τώρα. Φαίνεται ότι στο Διάστημα λαμβάνει χώρα μεγάλη παραγωγή κολλαγόνου. Ξαφνικά οι αστροναύτες έχουν περισσότερο κολλαγόνο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποιου είδους αντιγηραντική επίδραση, τουλάχιστον στο κατώτερο τμήμα του δέρματος, τη δερμίδα. Συγχρόνως ανακαλύψαμε ότι η επιδερμίδα, κυρίως το τμήμα των ζώντων κυττάρων, συρρικνώνεται, οπότε το δέρμα γίνεται πιο λεπτό» εξήγησε ο καθηγητής Κένιγκ. Συμπλήρωσε ότι δεν υπάρχει ακόμη εξήγηση για το φαινόμενο. Η ερευνητική ομάδα αναμένει να εξετάσει και άλλους αστροναύτες ώστε να καταλάβει τι συμβαίνει και έτσι να προστατεύσει τους ταξιδιώτες του Διαστήματος από τη... συρρίκνωση της επιδερμίδας τους. «Είδαμε ότι η επιδερμίδα λεπταίνει κατά σχεδόν 20% και μέχρι στιγμής δεν έχουμε εξήγηση για αυτό. Ωστόσο αυτό συνέβη μέσα σε έξι μήνες. Το ερώτημα είναι αν κάποιος πάει στον Αρη - το ταξίδι αυτό απαιτεί ένα-δύο χρόνια ή και παραπάνω - τι θα γίνει με την επιδερμίδα του. Διότι δεν είναι προφανώς καλό να λεπταίνει συνεχώς». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=726544

Internet από αέρος θα προσφέρει το Facebook. Το Facebook κατασκεύασε και ετοιμάζεται να δοκιμάσει σε πραγματικές συνθήκες ένα τεράστιο αυτόνομο αεροπλάνο (drone), το οποίο θα πετά σε απομονωμένα μέρη της Γης και θα παρέχει στους κατοίκους δυνατότητα σύνδεσης στο Διαδίκτυο. Το μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο έχει πλέον αγγίξει τους 1,5 δισεκατομμύρια χρήστες, αλλά έχει φιλόδοξα σχέδια να επεκτείνει περαιτέρω την «πελατεία» του στις πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη, όπου ζει περίπου το ένα δέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού και είναι δύσκολη ή μη οικονομικά βιώσιμη η κατασκευή επίγειων δικτυακών υποδομών (οπτικών ινών κ.α.). Το μη επανδρωμένο drone, με την ονομασία Aquila, που έχει άνοιγμα φτερών 42 μέτρων, όσο ένα αεροπλάνο Μπόινγκ 737, θα πετά σε ύψος 20 έως 30 χιλομέτρων, πάνω από τους αεροδιαδρόμους των κανονικών αεροπλάνων, αλλά και από τις καταιγίδες. Θα μπορεί να μένει στον αέρα, χωρίς ανεφοδιασμό, για 90 συνεχόμενες μέρες. Το αεροπλάνο θα δίνει στους επίγειους χρήστες τη δυνατότητα να έχουν Ίντερνετ με την πολύ υψηλή ταχύτητα των 10 Gigabit το δευτερόλεπτο, χάρη σε μια ειδική νέα τεχνολογία οπτικού λέιζερ, που θα μεταφέρει τα δεδομένα από τον ουρανό στο έδαφος και αντίστροφα. Κάθε drone θα διαγράφει στον αέρα έναν κύκλο διαμέτρου τριών χιλομέτρων και εκτιμάται ότι θα παρέχει διαδικτυακή πρόσβαση στο έδαφος σε μια περιοχή ακτίνας περίπου 50 χιλιομέτρων. Τα αεροσκάφη -που δεν προρίζονται προς πώληση, αλλά για ιδία χρήση μόνο του Facebook- θα μεταδίδουν επίσης σήματα μεταξύ τους. Προγραμματίζεται να χρησιμοποιηθούν εκατοντάδες τέτοια drones, τα οποία θα συνεργάζονται με δορυφόρους του Facebook, που θα βρίσκονται σε ακόμη μεγαλύτερο υψόμετρο. Το αεροσκάφος κινείται με την ηλιακή ενέργεια, ζυγίζει περίπου 400 κιλά, ενώ σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε εντός 14 μηνών στη Βρετανία από την ειδική αεροδιαστημική ομάδα Ascenta του Facebook. H πρώτη πιλοτική πτήση του θα γίνει στις ΗΠΑ σύντομα. Σε παρόμοια κατεύθυνση κινείται και η Google, η οποία πειραματίζεται επίσης με drones, δορυφόρους και μπαλόνια σε μεγάλο υψόμετρο. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=726653

Η «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος στο στόχαστρο νέου ραδιοτηλεσκοπίου. Η μελέτη των αρχικών σταδίων εξέλιξης του σύμπαντος, ώστε να εξακριβωθεί ποια ήταν τα πρώτα ουράνια σώματα που δημιουργήθηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, είναι ένας από τους στόχους του ραδιοτηλεσκοπίου Square Kilometre Array (SKA), το οποίο θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται το 2018. Με προδιαγραφές που θα το καταστήσουν το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο που έγινε ποτέ, το SKA θα διαθέτει κεραίες στην Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, χάρις στις οποίες η συνολική επιφάνεια συλλογής ραδιοκυμάτων θα αγγίζει το 1 τετραγωνικό χιλιόμετρο. Όταν θα ξεκινήσει να λειτουργεί, κάτι που αναμένεται να γίνει το 2020, θα μπορεί επιπλέον να καταγράφει σήματα σε ένα πολύ μεγάλο φάσμα συχνοτήτων. Έτσι, εκτιμάται πως θα έχει 50 φορές μεγαλύτερη ευαισθησία από οποιοδήποτε ανάλογο αστρονομικό όργανο έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Η ευαισθησία αυτή είναι απαραίτητη για να καταφέρει να προσφέρει στους επιστήμονες νέα στοιχεία σχετικά με τη «σκοτεινή εποχή» του σύμπαντος, όταν δηλαδή ο κόσμος δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας «ωκεανός» αερίων, χωρίς να έχουν σχηματισθούν οι πρώτοι αστέρες και να τον πλημμυρίσουν με φως. Σε εκείνη τη φάση της κοσμικής δημιουργίας, η ύλη είχε αρχίσει να συμπυκνώνεται για τον σχηματισμό των πρώτων ουράνιων σωμάτων, χωρίς όμως να είναι γνωστό τις είδους σώματα ήταν αυτά. Σύμφωνα με ένα σενάριο, τα πρώτα ουράνια σώματα ήταν αστέρες, οι οποίοι στη συνέχεια υπό την επίδραση της βαρύτητας δημιούργησαν γαλαξίες. Μια εναλλακτική θεωρία είναι πως ο «ωκεανός» αερίων διαχωρίστηκε σε επιμέρους νέφη, στο κέντρο καθενός «γεννήθηκε» πρώτα μία μαύρη τρύπα, πριν ξεκινήσει η «γέννηση» αστέρων. Το SKA θα «ταξιδέψει» τους αστρονόμους σε αυτήν την εποχή, αποκαλύπτοντας πώς ακριβώς εξελίχθηκε η συγκεκριμένη διαδικασία. Ωστόσο, το ραδιοτηλεσκόπιο δεν θα περιορισθεί σε αυτό, αφού επιπλέον θα ελέγξει κατά πόσο χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα νέο μοντέλο για την περιγραφή της βαρύτητας. Παράλληλα, θα ψάξει για «δομικούς λίθους» της ζωής έξω από τον πλανήτη μας. Για τη μελέτη της βαρύτητας, θα βασισθεί στους πάλσαρ, δηλαδή αστέρες νετρονίων που εκπέμπουν ραδιοκύματα με εξαιρετικά σταθερή συχνότητα. Οι αστέρες νετρονίων είναι υπολείμματα αστεριών που, όταν εξαντλήθηκαν τα «καύσιμά» τους, κατέρρευσαν υπό την επίδραση της βαρύτητάς τους. Έχουν ασύλληπτα μεγάλη πυκνότητα, αφού ένα τέτοιο σώμα διαμέτρου 15-20 χιλιόμετρα, μπορεί να έχει ίση μάζα με τον ήλιο. Το ισχυρό βαρυτικό πεδίο που δημιουργείται στην περιοχή ενός πάλσαρ αποτελεί ιδανική περίπτωση για να ελεγχθεί η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, η περιγραφή της βαρύτητας που διατύπωσε πριν από 100 χρόνια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Οι επιστήμονες ελπίζουν πως με αυτό τον τρόπο θα βρουν αδυναμίες της θεωρίας, που θα ανοίξουν τον δρόμο στη βαθύτερη κατανόηση της βαρύτητας. Το SKA θα πραγματοποιήσει όμως και βιολογικές μελέτες, στη γραμμή των ανακαλύψεων που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό από ρομποτικά σκάφη όπως το Rosetta της ESA, οι οποίες δείχνουν πως οι μοριακές «πρώτες ύλες» για τον σχηματισμό ζωής είναι διάσπαρτες στο σύμπαν. Με την πρωτόγνωρη ευαισθησία του, το ραδιοτηλεσκόπιο θα χαρτογραφήσει τις περιοχές που υπάρχουν τέτοια μόρια, ενώ θα ψάξει για πιο σπάνια, και ακόμη πιο περίπλοκα παραδείγματα. Έτσι, θα βάλει στο στόχαστρο τα αμινοξέα, από τα οποία δημιουργούνται οι πρωτεΐνες. Βίντεο: http://physicsgg.me/2015/07/31/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf-ska/

Αγνωστα αντικειμένα κοντά στον Ήλιο. Και νέα εμφάνιση άγνωστών αντικειμένων κοντά στον Ήλιο, ύστερα από ακόμη μια εμφάνιση πρόσφατα, http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF επιμένει ότι ανακάλυψε ένα χρήστης του διαδικτύου. Παρατηρώντας φωτογραφίες των δορυφόρων ηλιοσκόπησης της NASA (SOHO-Lasco) σε μια από αυτές διακρίνονται τρία ομοιότυπα αντικείμενα τα οποία μάλιστα βρίσκονται και σε κάποιο είδος σχηματισμού. Δείτε το βίντεο και δείτε την αυθεντική φωτογραφία της NASA εδώ http://sohowww.nascom.nasa.gov//data/REPROCESSING/Completed/2015/c3/20150727/20150727_1554_c3_1024.jpg http://www.defencenet.gr/defence/20150730/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-ufo-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF

Ποια είναι η ηλικία του μαγνητικού πεδίου της Γης; Οι επιστήμονες πίστευαν έως τώρα ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο είναι 3,45 δισεκατομμυρίων ετών, αλλά μια νέα μελέτη ανεβάζει την ηλικία του στα 4 έως 4,2 δισεκατομμύρια έτη, δηλαδή περίπου 500 έως 750 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Μια πρόωρη εμφάνιση του μαγνητικού πεδίου σημαίνει ότι η κίνηση των τεκτονικών πλακών ξεκίνησε νωρίτερα. Επίσης η ύπαρξη μαγνητικού πεδίου αποτελεί μια αόρατη ‘ασπίδα’ προστασίας για την ατμόσφαιρα από τον ηλιακό «άνεμο» (τα ρεύματα φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων που «βομβαρδίζουν» συνεχώς τη Γη), συνεπώς θα διευκόλυνε καθοριστικά την πρόωρη ανάπτυξη ζωής στον πλανήτη μας, ο οποίος αλλιώς θα ήταν γυμνός σαν τον ‘Αρη. Το μαγνητικό πεδίο δημιουργείται στο κέντρο της Γης, στο εξωτερικό τμήμα του πυρήνα, που αποτελείται από λιωμένο ρευστό σίδηρο. Αυτό το «γεωδυναμό», για να λειτουργήσει, χρειάζεται περιοδική απελευθέρωση θερμότητας από τον πλανήτη, κάτι για το οποίο βοηθάει η κίνηση των τεκτονικών πλακών, η οποία μεταφέρει θερμότητα από τα έγκατα του πλανήτη προς την επιφάνειά του. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν έχουν συμφωνήσει πότε ακριβώς ξεκίνησε η κίνηση των τεκτονικών πλακών και σε ποιό χρονικό σημείο η νεαρή Γη, που σχηματίσθηκε πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, απέκτησε μαγνητικό πεδίο. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωφυσικό Τζον Ταρντούνο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», μελέτησαν μικροσκοπικούς κρυστάλλους ζιρκονίων σε πανάρχαια πετρώματα από τη δυτική Αυστραλία. Οι κρύσταλλοι αυτοί περιέχουν μαγνητίτη, ένα ορυκτό που διατηρεί ένα μαγνητικό «αρχείο» του μακρινού παρελθόντος. Μετά από γεωχημικές μετρήσεις και με τη βοήθεια μαγνητόμετρου ακριβείας, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι πιθανώς η τεκτονική των πλακών ξεκίνησε πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια και το μαγνητικό πεδίο πριν τουλάχιστον 4 δισ. χρόνια. Σήμερα μόνο δύο βραχώδεις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, η Γη και ο Ερμής, διαθέτουν μαγνητικό πεδίο. Ο Άρης έχασε το δικό του πριν περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια και μαζί με αυτό χάθηκαν στο διάστημα η ατμόσφαιρά και το περισσότερο νερό του. http://physicsgg.me/2015/07/31/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%b5%ce%b4/

Παρατηρήθηκε τερατώδες σέλας σε καφέ νάνο. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη φορά ένα σέλας εκτός του ηλιακού μας συστήματος και μάλιστα το φαινόμενο είναι πολύ πιο εντυπωσιακό, καθώς εκτιμάται ότι είναι δεκάδες χιλιάδες, ίσως κι ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπερό από ό,τι στη Γη. Το θεαματικό σέλας, που είναι περισσότερο κόκκινο παρά πράσινο-μπλε, όπως στον πλανήτη μας, εντοπίσθηκε όχι πάνω από έναν εξωπλανήτη, αλλά γύρω από ένα καφέ νάνο μεγάλο όσο ο Δίας, σε απόσταση 18 ετών φωτός, στον αστερισμό της Λύρας. Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που θεωρούνται άστρα, καθώς σχηματίζονται στο κέντρο πλανητικών συστημάτων από τη συμπύκνωση γιγάντιων σύννεφων υδρογόνου. Τα περισσότερα άστρα έχουν τόσο μεγάλη μάζα ώστε η πίεση στο εσωτερικό τους είναι αρκετή για να πυροδοτήσει αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης. Οι καφέ νάνοι, αντίθετα, δεν έχουν αρκετή μάζα για να λάμπουν και εκπέμπουν μόνο ένα αμυδρό κοκκινωπό φως ή υπέρυθρη ακτινοβολία για αυτό και αποκαλούνται συχνά «αποτυχημένα άστρα». Επιστήμονες από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή αστρονομίας Γκρεγκ Χάλιναν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν την ανακάλυψη με επίγεια οπτικά τηλεσκόπια και ραδιοτηλεσκόπια δήλωσαν ότι αποτελεί αίνιγμα με ποιο τρόπο παράγεται σέλας στον καφέ νάνο που έλαβε την κωδική ονομασία LSR J1835. Το φαινόμενο του σέλαος στη Γη -και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος- δημιουργείται, όταν φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο αλληλεπιδρούν ορμητικά με την πλανητική μαγνητόσφαιρα και ατμόσφαιρα. Το γήινο μαγνητικό πεδίο παγιδεύει τα σωματίδια του Ήλιου και τα επιταχύνει, υποχρεώνοντας τα ηλεκτρόνιά τους να πέσουν σαν «βροχή» στην ατμόσφαιρα, με συνέπεια να συγκρούονται με τα μόρια των χημικών στοιχείων και να τα υποχρεώνουν να εκπέμψουν φωτεινή ακτινοβολία. Στη Γη το σέλας είναι κυρίως πρασινωπό, επειδή τα ηλιακά ηλεκτρόνια συγκρούονται με τα άφθονα άτομα οξυγόνου της γήινης ατμόσφαιρας, ενώ στην περίπτωση του καφέ νάνου LSR J1835 είναι ερυθρωπό, επειδή η ατμόσφαιρά του περιέχει κυρίως υδρογόνο. Επειδή όμως το LSR J1835 δεν έχει άλλα άστρα κοντά του για να το «βομβαρδίζουν» με ακτινοβολία, παραμένει ερωτηματικό μέσω ποιου μηχανισμού παράγεται το σέλας του. Από την άλλη, επειδή συνεχίζεται η διαμάχη κατά πόσο οι καφέ νάνοι είναι παρ’ ολίγον κανονικά άστρα ή παρ’ ολίγον μεγάλοι πλανήτες, η νέα ανακάλυψη φαίνεται να ενισχύει τη δεύτερη εκδοχή. Εφόσον έχουν ήδη εντοπισθεί νέφη στην ατμόσφαιρα τέτοιων ουρανίων σωμάτων και τώρα παρατηρείται και σέλας, η «ζυγαριά», όσον αφορά τη φύση τους, γέρνει μάλλον προς την πλευρά των πλανητών. Οι αστρονόμοι αισιοδοξούν ότι σύντομα θα είναι σε θέση να παρατηρήσουν το φαινόμενο του σέλαος και σε κανονικούς εξωπλανήτες. Μέχρι σήμερα το πιο λαμπρό σέλας έχει εντοπισθεί στον Δία, ο οποίος διαθέτει το πιο ισχυρό μαγνητικό πεδίο στο ηλιακό μας σύστημα. Το σέλας του LSR J1835 είναι τουλάχιστον 200 φορές πιο φωτεινό από εκείνο του Δία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://physicsgg.me/2015/07/30/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%ad%ce%bb%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80/

Ο κομήτης του Rosetta «κουβαλά» τις βάσεις της ζωής. Μία απρόσμενη πληθώρα οργανικών στοιχείων, που αποτελούν θεμέλιους λίθους της ζωής, ανακάλυψαν οι επιστήμονες αναλύοντας τα δεδομένα που συνέλεξαν τα δέκα όργανα του ρομπότ Philae στον κομήτη Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο 67Ρ, γνωστό και ως κομήτη του Rosetta, του μητρικού σκάφους του Philae. Η ανακάλυψη ενισχύει την πιθανότητα ότι κάποτε οι κομήτες μετέφεραν τους σπόρους της ζωής στη Γη και κάτι ανάλογο μπορεί κάλλιστα να έχουν ήδη κάνει οπουδήποτε αλλού στο σύμπαν. Τα νέα στοιχεία παρουσιάσθηκαν από διάφορες επιστημονικές ομάδες σε μια σειρά επτά δημοσιεύσεων στην επιθεώρηση «Science». Τέσσερα από τα οργανικά χημικά στοιχεία (με βάση τον άνθρακα) δεν έχουν ποτέ έως τώρα ανιχνευθεί σε κομήτες. Οι επιστήμονες χαρακτήρισαν όλα αυτά τα στοιχεία πάνω στον παγωμένο κομήτη έως μια «πρωταρχική παγωμένη σούπα», από την οποία, υπό κατάλληλες συνθήκες, θα μπορούσε να ξεπηδήσει η ζωή. Πάντως καμία από τις επιστημονικές εργασίες δεν αναφέρει ότι ανιχνεύθηκαν πιο πολύπλοκα μόρια πρόδρομα της ζωής, όπως τα αμινοξέα (από όπου προέρχονται οι πρωτεΐνες), αλλά μελλοντικές αναλύσεις μπορεί να τα εντοπίσουν κι αυτά. Μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη είναι ότι το έδαφος του κομήτη είναι πολύ πιο σκληρό από όσο θα έπρεπε. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι από το εσωτερικό του κομήτη εκτοξεύεται ύλη και σωματίδια ορισμένα από τα οποία ταξιδεύουν στο Διάστημα και άλλα επιστρέφουν στην επιφάνεια του κομήτη δημιουργώντας ένα σκληρό παγωμένο στρώμα. «Πρόκειται για ένα στρώμα παρόμοιο με ένα είδος στρώματος αρχαίου στερεού πάγου που υπάρχει σε διάφορες περιοχές της Γης το οποίο εξατμίζεται και παγώνει εκ νέου» αναφέρει ο Τίμαν Σπον, ερευνητής του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστήματος. Ερώτημα παραμένει αν τα οργανικά συστατικά δημιουργήθηκαν πάνω στον ίδιο τον κομήτη ή κάπου αλλού στο διάστημα και μετά ενσωματώθηκαν σε αυτόν. Πιθανότατα πάντως, οι κομήτες αποτελούν κοσμικά εργαστήρια για τη «συναρμολόγηση» των αρχικών συστατικών της ζωής. Παραμένει αβέβαιο κατά πόσο το Philae θα μπορέσει να στείλει άλλα επιστημονικά δεδομένα, καθώς μετά από την μακρόχρονη νάρκη του, «ξύπνησε» μεν στις 13 Ιουνίου, αλλά η επαφή του με τη Γη ήταν στη συνέχεια σποραδική και προβληματική. Η τελευταία επικοινωνία του έγινε στις 9 Ιουλίου και έκτοτε έχει σιγήσει πάλι, όμως δεν θεωρείται ακόμη «νεκρό». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726644

Εντοπίστηκε μοναδικό πλανητικό σύστημα. Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε στον αστερισμό της Κασσιόπης, σε απόσταση μόλις 21 ετών φωτός, ένα εντυπωσιακό πλανητικό σύστημα που περιλαμβάνει τρεις βραχώδεις εξωπλανήτες που ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας και ένα γιγάντιο πλανήτη αερίων. Ενας από τους πλανήτες είναι ο κοντινότερος στη Γη επιβεβαιωμένος βραχώδης πλανήτης που έχει ανακαλυφθεί και αναμένεται να μελετηθεί εξονυχιστικά τα επόμενα χρόνια. Στο παρελθόν είχε βρεθεί και ένας ακόμη πιο κοντινός εξωπλανήτης, ο GJ674b, σε απόσταση 14,8 ετών φωτός, αλλά η σύνθεσή του είναι άγνωστη, σύμφωνα με τη NASA, συνεπώς δεν είναι σίγουρο ότι είναι βραχώδης. Το 2012 εξάλλου είχε ανακοινωθεί η ανακάλυψη ενός βραχώδους εξωπλανήτη πέριξ του 'Αλφα του Κενταύρου, σε απόσταση μόνο 4,3 ετών φωτός από τη Γη, αλλά δεν έχει υπάρξει ακόμη επιβεβαίωση. Η νέα ανακάλυψη έγινε με το τηλεσκόπιο «Γαλιλαίος» στα ισπανικά Κανάρια Νησιά, καθώς και με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA, από διεθνή επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Ατι Μοταλέμπι του Πανεπιστημίου της Γενεύης και θα παρουσιασθεί στο περιοδικό στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics». To άστρο γύρω από το οποίο περιφέρονται οι εξωπλανήτες, είναι το HD219134, ένας καφέ νάνος πιο κρύος και μικρότερος από τον Ήλιο μας. Ο κοντινός βραχώδης εξωπλανήτης είναι ο HD219134b, ο οποίος έχει μάζα 4,5 φορές μεγαλύτερη από τη Γη και διάμετρο 1,6 φορές μεγαλύτερη. Η μέση πυκνότητά του (έξι γραμμάτια ανά κυβικό εκατοστό) είναι περίπου αντίστοιχη της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανώς έχει παρόμοια σύνθεση. Είναι τόσο κοντά στο άστρο του, που χρειάζεται μόνο τρεις μέρες για μια πλήρη περιφορά (το ‘έτος' του), έχοντας επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 427 βαθμών Κελσίου. Συνεπώς είναι υπερβολικά καυτός για να φιλοξενεί ζωή, τουλάχιστον όπως την ξέρουμε, καθώς δεν βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του και είναι απίθανο να διαθέτει νερό. Οι άλλοι δύο βραχώδεις εξωπλανήτες έχουν μάζες 2,7 και 8,7 φορές μεγαλύτερες από της Γης, ενώ ο αέριος γίγαντας έχει 62 φορές μεγαλύτερη μάζα και χρειάζεται 1.190 γήινες μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του. Το σύστημα είναι τόσο κοντά στη Γη, που το μητρικό άστρο είναι ορατό με γυμνά μάτια, όταν ο ουρανός στη Γη είναι σκοτεινός. Οι αστρονόμοι ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να φωτογραφίσουν τους εξωπλανήτες του, όταν θα έχουν πλέον κατασκευασθεί τα νέα πολύ μεγάλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια μέσα την επόμενη δεκαετία, όπως το «James Webb» της NASA. Το νέο σύστημα μοιάζει επίσης με το ηλιακό μας σύστημα, επειδή οι τρεις μικροί βραχώδεις εξωπλανήτες του είναι εσωτερικοί (κοντύτερα στο άστρο τους), όπως ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο 'Αρης, ενώ ο μεγάλος αέριος εξωπλανήτης του είναι εξωτερικός, ακολουθώντας πιο μακρινή τροχιά, όπως συμβαίνει με τον Δία και τον Κρόνο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726633

Εντοπίστηκαν μυστηριώδη πετρώματα που ίσως περιέχουν ίχνη οργανικής ύλης. Το ρομπότ Curiosity της NASA που εξερευνά τον Αρη από το 2012 εντόπισε δύο πολύ διαφορετικά σε εμφάνιση και σύσταση πετρώματα από εκείνα που υπάρχουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Τα δύο πετρώματα, επειδή θυμίζουν κέρατα ελαφιού, έλαβαν τις ονομασίες «Elk» και «Moose» που είναι ονομασίες κάποιων ειδών ελαφιών. Οπως δείχνουν οι πρώτες αναλύσεις, τα πετρώματα αυτά περιέχουν υψηλά επίπεδα διοξειδίου του πυριτίου. Το διοξείδιο του πυριτίου είναι ένωση του πυριτίου με οξυγόνο πολύ διαδεδομένη στη φύση σε κρυσταλλική ή άμορφη κατάσταση. Η κοινή θαλάσσια άμμος αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του πυριτίου. Η κρυσταλλική μορφή της ονομάζεται «χαλαζίας» ενώ η άμορφη «άμμος». Η ανακάλυψη είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή το διοξείδιο του πυριτίου θεωρείται ιδανικό για τη διατήρηση των ιχνών οργανικής ύλης τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν ενδείξεις της παρουσίας κάποιων αρχαίων μορφών ζωής. Σύμφωνα με ειδικούς της NASA, αυτά τα πετρώματα μπορεί να λειτουργούν ως οι αρειανές εκδοχές των κεχριμπαριών της Γης διατηρώντας μέσα τους οργανικές ύλες που παραπέμπουν σε μορφές ζωής -πολλές φορές πιθανότατα να κρύβουν και διάφορους αρχαίους οργανισμούς. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726396

Σε ανθρώπινο λάθος αποδίδεται η καταστροφή του SpaceShip Two της Virginl Galactic. Σε ανθρώπινο λάθος αποδίδει η NTSB (National Transportation Safety Board) την καταστροφική συντριβή του SpaceShip Two της Virgin Galactic του Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον το 2014, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός εκ των χειριστών. Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, το πιθανότερο αίτιο για τη συντριβή ήταν η πρόωρη ενεργοποίηση/ ξεκλείδωμα του feather lock system του σκάφους- στην ουσία ενός συστήματος φρένων που είναι σχεδιασμένο για την ασφαλή επιστροφή του διαστημοπλάνου από το Διάστημα. Αναλυτικότερα, το σύστημα αυτό αλλάζει την κατεύθυνση των φτερών του σκάφους, προκειμένου να επιβραδυνθεί κατά την κάθοδό του. Καθώς το διαστημοπλάνο είχε ακόμα σε λειτουργία τους κινητήρες του, εκτιμάται ότι το αποτέλεσμα ήταν η διάσπαση του σκάφους. Το ζήτημα της πρόωρης ενεργοποίησής του βρισκόταν στο επίκεντρο της έρευνας. Σύμφωνα με την NTSB, οι πιλότοι ήταν ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι για να διαχειριστούν προβλήματα τα οποία σχετίζονταν με το εν λόγω σύστημα. Επίσης, στην αναφορά γίνεται λόγος για «αποτυχία της Scaled Composites να παρέχει προστασία απέναντι στο ενδεχόμενο ενός μεμονωμένου ανθρώπινου λάθους». Η Scaled Composites, που υπάγεται στη Northrop Grumman, είναι η εταιρεία αεροδιαστημικής με την οποία η Virgin Galactic συνεργάστηκε για την κατασκευή και δοκιμή του σκάφους πριν την πτήση. Των συμπερασμάτων αυτών προηγήθηκε εννεάμηνη έρευνα. Όπως είχε διαπιστωθεί νωρίτερα, ο χειριστής ο οποίος σκοτώθηκε, Μάικλ Άλσμπουρι, είχε χειροκίνητα «ξεκλειδώσει» ένα κινητό τμήμα της ουράς του σκάφους. Η θέση της Scaled Composites είναι ότι η ασφάλεια αποτελούσε πάντοτε σημαντικό τμήμα της «κουλτούρας» της εταιρείας. Αν και δεν συνεργάζεται πλέον άμεσα με την Virgin Galactic, παρέχει ακόμα συμβουλευτικές υπηρεσίες, καθώς η εταιρεία του Μπράνσον σκοπεύει να κατασκευάσει και άλλα σκάφη στο πρότυπο του SpaceShip Two. Υπενθυμίζεται ότι η Virgin Galactic σχεδιάζει πτήσεις οι οποίες θα μεταφέρουν επιβάτες άνω των 62 μιλίων πάνω από τη Γη, στα όρια του Διαστήματος, Το εισιτήριο κοστίζει πάνω από 250.000 ευρώ, με «αντάλλαγμα» κάποιες στιγμές έλλειψης βαρύτητας. Μεταξύ αυτών που έχουν αγοράσει εισιτήρια, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του CNN, είναι ο Μπραντ Πιτ, η Αντζελίνα Τζολί, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο και ο Στίβεν Χόκινγκ. Συνολικά, πάνω από 500 άτομα έχουν αγοράσει εισιτήρια, και μόνο λίγοι εξ αυτών τα ακύρωσαν μετά την τραγωδία. http://www.naftemporiki.gr/story/983663/se-anthropino-lathos-apodidetai-i-katastrofi-tou-spaceship-two-tis-virginl-galactic

Υπερσυμμετρία και LHC. Αν και τα προηγούμενα χρόνια είχαν εκφρασθεί ελπίδες πως ένα σπάνιο υποατομικό φαινόμενο θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, αποτελώντας έτσι μια βάσιμη ένδειξη για την ισχύ του συγκεκριμένου φυσικού μοντέλου, νέες μετρήσεις έρχονται να διαψεύσουν αυτές τις προσδοκίες. Οι μετρήσεις προήλθαν από τον Μεγάλο επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN και είναι εντελώς συμβατές με το Καθιερωμένο Πρότυπο, με συνέπεια να μην χρειάζονται κάποια εναλλακτική φυσική θεωρία για να ερμηνευθούν. Το φαινόμενο αφορά τα κουάρκ, δηλαδή τους βασικούς τύπους των στοιχειωδών σωματιδίων της ύλης, και πιο συγκεκριμένα τη σπάνια διάσπαση του χαμηλού (bottom) κουάρκ σε άνω (up) κουάρκ. Καθώς τα έως τώρα δεδομένα ήταν αντικρουόμενα, ορισμένοι επιστήμονες είχαν προτείνει μία εξήγηση πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο – στα πλαίσια της υπερσυμμετρίας. Ωστόσο, οι τελευταίες παρατηρήσεις «είναι απολύτως συνεπείς με το Καθιερωμένο Πρότυπο και καθιστούν άχρηστη την ανάγκη μίας τέτοιας υπόθεσης», αναφέρει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γκάι Γουίλκινσον, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ομάδας πίσω από το πείραμα στον LHC. «Βέβαια, δεν μπορώ να αρνηθώ πως θα ήταν συναρπαστικό αν δείχναμε πως κάτι δεν πάει καλά με το Καθιερωμένο Πρότυπο», πρόσθεσε. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα στοιχειώδη σωμάτια που συγκροτούν την ύλη, όπως και τις δυνάμεις, πλην της βαρύτητας, με τις οποίες αυτά αλληλεπιδρούν. Ωστόσο, πέρα από το ότι δεν περιγράφει τη βαρύτητα, έχει αρκετές ακόμη αδυναμίες – με κυριότερη πως δεν εξηγεί τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, που αποτελούν το 95% του σύμπαντος. Γνωστή και ως SUSY, η υπερσυμμετρία αποτελεί μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί και δίνουν «απάντηση» σε αυτές τις αδυναμίες. Γι’ αυτό τον σκοπό, υποθέτει πως για κάθε γνωστό σωματίδιο υπάρχει ένας υπερσυμμετρικός του «εταίρος». Ορισμένοι επιστήμονες αξιοποιούν τη θεωρία για την εξήγηση της σκοτεινής ύλης, υποθέτοντας πως αποτελείται από το ελαφρύτερο υπερσυμμετρικό σωματίδιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει προκύψει καμία πειραματική ένδειξη για την ύπαρξη κάποιου υπερσυμμετρικού σωματιδίου – και μάλιστα ούτε καν στην πρώτη φάση λειτουργίας του LHC, κάτι που αναμενόταν από πολλούς υπέρμαχους της θεωρίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Γουίλκινσον λέει πως «είναι πολύ νωρίς» για να ξεγράψουμε την υπερσυμμετρία. «Είναι δύσκολο να “πεθάνει” η υπερσυμμετρία: μοιάζει σαν τέρας με πολλά κεφάλια», ανέφερε. Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί συμμερίζονται και οι περισσότεροι ειδικοί στη στοιχειώδη φυσική, υποστηρίζοντας πως η δεύτερη φάση λειτουργίας του LHC, που ξεκίνησε τον Απρίλιο, μπορεί κάλλιστα να κρύβει εκπλήξεις. Κι αυτό γιατί η μέγιστη ισχύς των συγκρούσεων στο εσωτερικό του θα αγγίξει τα 13 TeV. Μια απόδοση που όχι μόνο υπερβαίνει τα 8 TeV της πρώτης φάσης, αλλά και που για πρώτη φορά θα έχουν στη διάθεσή τους όσοι επιστήμονες μελετούν τα «μυστήρια» του υποατομικού κόσμου. Εντούτοις, σύμφωνα με τον καθηγητή του πανεπιστήμιου της Οξφόρδης, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα για την υπερσυμμετρία. «Αν δεν υπάρξει κάποια ανακάλυψη μέσα στην επόμενη διετία, τότε η θεωρία θα περιέλθει σε ακόμη δεινότερη θέση. Ο αριθμός των υποστηρικτών της είναι σίγουρο πως θα μειωθεί». Η υπερσυμμετρία βασίζεται στην ένωση σε μια οικογένεια των δυο μεγάλων ομάδων σωματιδίων που το καθιερωμένο πρότυπο θεωρεί πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: των μποζονίων (φορείς αλληλεπιδράσεων) και των φερμιονίων (ύλη). Σύμφωνα με τις θεωρίες αυτού του είδους τα μεν μετατρέπονται στα δε αλλάζοντας ρόλους. Κάθε γνωστό σωματίδιο έχει έναν «υπερσυμμετρικό σύντροφο». Τα κουάρκ τα s-κουάρκ, το φωτόνιο το φωτίνο κ.ο.κ. Κάθε μποζόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα φερμιόνιο και αντίστοιχα κάθε φερμιόνιο διαθέτει το υπερσυμμετρικό του σωματίδιο, το οποίο είναι ένα μποζόνιο. Όμως τα συνήθη μποζόνια δεν είναι τα υπερσυμμετρικά σωματίδια των συνήθων φερμιονίων και το αντίθετο. http://physicsgg.me/2015/07/29/%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-lhc/

ROSCOSMOS: Το πρόγραμμα Αυγούστου-Οκτωβρίου 2015. - TPK «Soyuz TMA-18M" - 2 του Σεπτέμβρη, 2015. - TGC "Progress M-29M" - 1η Οκτωβρίου του 2015. Εγκαινιάζεται το "Soyuz-ST" από το Κουρού (Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας) - Galileo - 11 Σεπ, 2015. http://www.federalspace.ru/21613/ ROSCOSMOS:Η επόμενη εκτόξευση του "Proton-M" θα πραγματοποιηθεί στις 28 Αύγ 2015. Μετά την εφαρμογή απο την Khrunichev μετρων για την εξάλειψη των αιτίων της βλάβης του κινητήρα του τρίτου σταδίου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την 16η Μαΐου, 2015 μια βλάβη του οχήματος εκτόξευσης (LV) "Proton-M" με τον δορυφόρο "MekSat-1", αποφάσισε να επαναλάβει της εκτοξεύσεις πυραύλων. Η επόμενη εκτόξευση του «Proton-M» με το Ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Inmarsat-5F3 θα πραγματοποιηθεί 28 Αυγούστου του 2015. Η Διυπηρεσιακή επιτροπή για να διερευνήσει τα αίτια του δυστυχήματος του"Proton-M" στις 16 Μάη 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτία της μη φυσιολογικής διακοπής της πτήσης ήταν η αποτυχία της τρίτης φάσης του κινητήρα λόγω της αυξημένης vibronagruzok που προκαλείται από την αύξηση της ανισορροπίας της μονάδας στροβιλοκίνητης ρότορα (TPU). http://www.federalspace.ru/21614/ Επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημοπλοίων. Πριν από 15 χρόνια ο βρετανός εφευρέτης Ρότζερ Σόγιερ παρουσίασε την ιδέα του για ένα επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημικών σκαφών ονόματι EM Drive. Σύμφωνα με τον Σόγιερ το σύστημα αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στα διαστημικά σκάφη να μετακινούνται με εκπληκτική ταχύτητα στο Διάστημα. O επιστημονικός κόσμος χωρίστηκε εκείνη την εποχή σε εκείνους που ειρωνεύτηκαν την ιδέα αυτή και σε εκείνους που δεν την ειρωνεύτηκαν αλλά υποστήριξαν ότι απλά είναι επιστημονικά αδύνατο να λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Η NASA αποφάσισε να ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό ερευνητικά προγράμματα πάνω σε αυτή την τεχνολογία και τώρα ένας διακεκριμένος γερμανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι πραγματοποίησε πειράματα στα οποία αποδείχθηκε η λειτουργικότητα της. Το σύστημα βασίζεται σε έναν ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα που μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε ώθηση χωρίς την παρουσία κάποιου καυσίμου. Ο κινητήρας ονομάζεται EM Drive και «πυρήνας» του είναι ένα κλωβός μέσα στον οποίο αναπηδούν μικροκύματα. Οι μηχανισμοί των άστρων παράγουν ενέργεια που με τη σειρά τους παρέχει ηλεκτρισμό για τα μικροκύματα. Οι ειδικοί όμως υποστήριζαν μέχρι σήμερα ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να επιτευχθεί στις συνθήκες του διαστημικού κενού. Σύμφωνα με την NASA, οι δοκιμές του EM Drive δείχνουν ότι δεν είναι άπιαστο όνειρο η κατασκευή ενός σκάφους που θα μπορεί να πιάνει ταχύτητες δίνης. Αναφέρουν μάλιστα ότι από τις δοκιμές προκύπτει ότι μπορεί να κατασκευαστεί ένας κινητήρας που θα επιτρέπει σε ένα σκάφος να μεταφέρει επιβάτες και φορτία στη Σελήνη σε 4 ώρες ενώ θα μπορεί να μειώσει τον χρόνο μετάβασης στον Αρη από τους έξι μήνες (με τα σημερινά τεχνικά μέσα) σε 70 μέρες. Επίσης ένα σκάφος με κινητήρα EM Drive θα μπορούσε να κάνει το ταξίδι στο Αλφα του Κενταύρου (που με τη σημερινή τεχνολογία απαιτεί ταξίδι χιλιάδων ετών) σε περίπου εκατό έτη. Η θεωρία Αν και η ταχύτητα του φωτός θεωρείται, από τον Αϊνστάιν και μετά, το ανώτατο όριο ταχύτητας, το 1994, ένας μεξικανός φυσικός, ο Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, παρουσίασε μια θεωρία σχετικά με το πώς μπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός χωρίς να παρουσιάζεται κάποια αντίθεση στις θεωρίες του Αϊνστάιν. Κλειδί της θεωρίας του Αλκουμπιέρε ήταν η «τιθάσευση» της διαστολής και της συστολής του Διαστήματος. Ενα διαστημόπλοιο δεν θα ξεπερνούσε την ταχύτητα του φωτός σε μία περιοχή του Διαστήματος, αλλά ένα υποθετικό σύστημα προώθησης θα μπορούσε να επέμβει στον χωροχρόνο δημιουργώντας μία «φούσκα», η οποία θα διαστέλλει το Διάστημα από τη μία κατεύθυνση, ενώ θα το συστέλλει από την άλλη. «Με αυτόν τον τρόπο, το διαστημόπλοιο θα απομακρυνθεί από τη Γη και θα κινηθεί προς ένα μακρινό άστρο χάρη στον ίδιο τον χωροχρόνο» είχε αναφέρει ο Αλκουμπιέρε. Περισσότερα. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1365 Διαστημική Εξερεύνηση-Σελ.92- 29/04/2015. Ο καθηγητής Μάρτιν Τάτζμαρ επικεφαλής του τμήματος Διαστημικών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Δρέσδης παρουσίασε την Τρίτη σε συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αεροναυτικής και Αστροναυτικής Προώθησης και Ενέργειας μια μελέτη στην οποία καταγράφονται οι έρευνες και τα πειράματα που πραγματοποίησαν αυτός και η ομάδα του πάνω στο σύστημα EM Drive. Σύμφωνα με τον Τάτζμαρ το σύστημα παράγει την απαραίτητη ώθηση για να κινούνται διαστημικά σκάφη με εκπληκτικές ταχύτητες. «Οι έρευνες και οι μετρήσεις που κάναμε δείχνουν ότι παράγεται η υποσχόμενη ώθηση και αν τελικά αυτό επιβεβαιωθεί από επόμενες μελέτες και πειράματα αυτό σίγουρα θα σημάνει μια πραγματική επανάσταση στην μετακίνηση στο Διάστημα» ανέφερε ο Τάτζμαρ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=726126

Η χρήση δορυφορικών δεδομένων μπορεί να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα. Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ επιστημόνων, περιβαλλοντολόγων και υπηρεσιών διαστήματος όπως η NASA και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) με πρόσβαση σε δορυφορικά δεδομένα μπορεί να βοηθήσει την καλύτερη προστασία της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, σύμφωνα με διεθνή ερευνητική ομάδα. Η χρήση δορυφορικών εικόνων μπορεί να αποκαλύψει γρήγορα την απώλεια βιοποικιλότητας, καθώς η παραγωγικότητα της βλάστησης ή η κάλυψη των φύλλων μπορεί να μετρηθεί από το διάστημα, αναφέρει η δημοσίευση του Άντριου Σκίντμορ του Πανεπιστημίου του Τβέντε και της Νάταλι Πεττορέλλι του Ζωολογικού Συνδέσμου του Λονδίνου. Η NASA και η ESA δημοσιεύουν τα δεδομένα που συλλέγονται από τους δορυφόρους τους, αλλά η έλλειψη συμφωνίας μεταξύ περιβαλλοντολόγων και των διαστημικών οργανισμών σχετικά με το πώς καθορίζονται οι μεταβλητές για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας και πώς τα δεδομένα μπορούν να μεταφραστούν με ακρίβεια, σημαίνει ότι οι πληροφορίες μέχρι στιγμής έχουν απομείνει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. «Οι δορυφορικές εικόνες από τις μεγάλες διαστημικές υπηρεσίες γίνονται όλο και πιο προσβάσιμες, και οι εικόνες έχουν πολύ υψηλότερη ανάλυση από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Η φιλοδοξία μας για την παρακολούθηση της βιοποικιλότητας από το διάστημα τώρα μπορεί να εκπληρωθεί από τις σύγχρονες τεχνικές δυνατότητες. Οι δορυφόροι τελευταίας τεχνολογίας μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση της βιοποικιλότητας παρακολουθώντας τις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών πολιτικών σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Σκίντμορ. Με τη σειρά της η Πιττορέλλι εξήγησε ότι υπάρχει πιεστική ανάγκη να βρεθεί μια χρήση για τα δορυφορικά δεδομένα, καθώς τα επίπεδα πληθυσμού των άγριων ζώων έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. http://www.naftemporiki.gr/story/983548/i-xrisi-doruforikon-dedomenon-mporei-na-prostateusei-ti-biopoikilotita

Οργανικά υλικά από τον αστεροειδή Bennu ελπίζει πως θα συλλέξει η NASA. Ποσότητες οργανικών μορίων θα περιέχει το υλικό που θα φέρει πίσω στη Γη το μη επανδρωμένο σκάφος OSIRIS-REx από τον αστεροειδή Bennu. Αυτή τη βεβαιότητα εκφράζει ο Ντάντε Λορέτα, πλανητικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της ομώνυμης αποστολής, η οποία είναι η πρώτη που σχεδίασε ποτέ η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για τη συλλογή δειγμάτων από έναν αστεροειδή. Το σκάφος αναμένεται να εκτοξευθεί τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ με βάση το χρονοδιάγραμμα θα φτάσει στον Bennu μια πενταετία αργότερα. Τότε, με τα επιστημονικά του όργανα, σε πρώτη φάση θα χαρτογραφήσει τον διαστημικό βράχο, συγκεντρώνοντας στη συνέχεια υλικό που, το 2023, θα μεταφέρει πίσω στον πλανήτη μας. Έτσι, οι επιστήμονες θα έχουν στη διάθεσή τους δείγματα συνολικού βάρους τουλάχιστον 60 γραμμαρίων για να μελετήσουν. Με δεδομένο πως οι αστεροειδείς είναι απομεινάρια της διαδικασίας σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος, από αυτές τις μελέτες θα προκύψουν νέα στοιχεία για την ιστορία του ήλιου και των πλανητών. Ωστόσο, μαζί με το υπόλοιπο επιστημονικό επιτελείο της αποστολής, ο Λορέτα είναι βέβαιος πως στα δείγματα θα υπάρχουν και οργανικά μόρια, όπως αμινοξέα, τα οποία θα προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της ζωής στη Γη, αλλά και για το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής σε άλλα σημεία του ηλιακού συστήματος. Για την επιτόπια μελέτη του Bennu, ένα από τα όργανα που θα επιστρατεύσει το διαστημόπλοιο είναι το OSIRIS-REx Visible and Infrared Spectrometer (OVIRS), το οποίο έχει σχεδιασθεί ώστε να αναλύσει την ορατή και υπέρυθρη ακτινοβολία από τον αστεροειδή, για να ταυτοποιήσει τη χημική του σύσταση. Σύσταση που, σύμφωνα με τον Λορέτα, θα περιλαμβάνει και οργανικές ενώσεις. «Είμαστε πεπεισμένοι πως θα βρούμε οργανικά μόρια στον Bennu, και δουλειά του OVIRS θα είναι να τα εντοπίσει και να τα αναγνωρίσει», λέει χαρακτηριστικά ο επιστήμονας στο σάιτ Phys.org. Πλούσιος σε άνθρακα, ο Bennu σχηματίσθηκε πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως η σύνθεσή του δεν έχει μεταβληθεί από τότε, κάτι που σημαίνει πως θα τους ανοίξει ένα «παράθυρο» για να κατανοήσουν καλύτερα σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε η διαδικασία δημιουργίας του ηλιακού συστήματος. Σε αντίθεση πάντως με την ύπαρξη οργανικών μορίων, ο Λορέτα θεωρεί πως είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν ίχνη ζωής στον αστεροειδή. «Είμαστε επίσης πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει μικροβιακή ζωή στον Bennu. Ένα σώμα με το μέγεθός του, διαθέτει υποτυπώδη ατμόσφαιρα και βαρύτητα, για να καταφέρει να προστατέψει οποιουδήποτε είδους μικροοργανισμούς από τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στο διάστημα», αναφέρει. Οι μετρήσεις του OVIRS θα χρησιμοποιηθούν ως «οδηγός» για να επιλεχθούν τα σημεία στον αστεροειδή από τα οποία θα ληφθούν τα δείγματα. Για τη μελέτη και τη φωτογράφηση του βράχου, το διαστημόπλοιο θα αξιοποιήσει τέσσερα ακόμη επιστημονικά όργανα, η κατασκευή των οποίων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Έτσι, μέχρι το φθινόπωρο θα έχουν όλα εγκατασταθεί στο διαστημόπλοιο, ώστε τον επόμενο Μάιο να μεταφερθεί στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, από όπου θα γίνει η εκτόξευσή του. http://www.naftemporiki.gr/story/983411/organika-ulika-apo-ton-asteroeidi-bennu-elpizei-pos-tha-sulleksei-i-nasa

Θερμα Συγχαρητήρια!!! Για μια Ελλαδα που προσπαθεί και επιτυγχάνει!!!

Πράσινο φως για τον σούπερ πύραυλο της NASA. Ονομάζεται Space Launch System και θα είναι ένας πύραυλος υγρών καυσίμων που θα μεταφέρει πιο μακριά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα προώθησης επανδρωμένα σκάφη και φορτία. Επιπλέον ο SLS θα μπορεί να μεταφέρει πολύ μεγαλύτερο βάρος άρα μεγαλύτερα σκάφη και μεγαλύτερα φορτία. H NASA έχει ήδη ξεκινήσει την κατασκευή του SLS αλλά παράλληλα ειδικοί της αμερικανικής υπηρεσίας μελετούσαν κάθε πτυχή της λειτουργίας και χρησιμότητας του. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και το πόρισμα που βρίσκεται στα χέρια των επιτελών της NASA δίνει το πράσινο φως για την χρήση του SLS. Η δυνατότητα εκτόξευσης όσο το δυνατόν μεγαλύτερων σκαφών και φορτίων σε όσο το δυνατόν πιο μακρινή απόσταση από τη Γη προσφέρει νέες δυνατότητες στη διαστημική εξερεύνηση. Ένας πολύ ισχυρός πύραυλος θα διευκολύνει, παραδείγματος χάριν, μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη ή σε ένα αστεροειδή. Ο SLS, όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του, θα έχει ύψος 128 μέτρα και σύμφωνα με τους κατασκευαστές του θα μπορεί να μεταφέρει στο Διάστημα φορτία βάρους πέριξ των 150 τόνων. Ο SLS θα λαμβάνει ισχύ από τέσσερις μηχανές RS-25. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι δοκιμές της μηχανής και αν όλα πάνε καλά σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA η κατασκευή του πυραύλου θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2018 και θα γίνει τότε και η πρώτη πτήση του. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της NASA στην πρώτη του αποστολή ο SLS θα μεταφέρει στο Διάστημα το επίσης νέο διαστημικό σκάφος Orion με το οποίο θα πραγματοποιούνται επανδρωμένες αποστολές. Η NASA ευελπιστεί ότι την επόμενη τριετία θα πραγματοποιηθεί το παράτολμο σχέδιο της να αρπάξει ένα μικρό αστεροειδή και να τον τοποθετήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και στην πρώτη πτήση του ο SLS θα μεταφέρει μια επανδρωμένη αποστολή σε αυτόν τον αστεροειδή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500015441 Ο αστροβιολογικός περιοδικός πίνακας στοιχείων. Ο αστροβιολόγος Charles Cockell http://www.ph.ed.ac.uk/people/charles-cockell παρουσιάζει μια εναλλακτική μορφή του περιοδικού πίνακα στοιχείων, όπου αναδεικνύεται η αστροφυσική προέλευση του κάθε στοιχείου και η βιολογική χρησιμότητά του. Κλικ για μεγεθυνση! http://physicsgg.me/2015/07/28/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1/

Στίβεν Χόκινγκ, Έλον Μασκ και άλλοι 1.000 ειδικοί κατά της στρατιωτικής τεχνητής νοημοσύνης. Πάνω από 1.000 ειδικοί του χώρου της Τεχνητής Νοημοσύνης και μη, μεταξύ των οποίων «τρανταχτά» ονόματα, όπως ο Στίβεν Χόκινγκ, ο Έλον Μασκ, ο Στιβ Βόσνιακ (Apple) και ο Ντέμης Χασάμπης (Google Deepmind), έβαλαν τις υπογραφές τους σε ανοικτή επιστολή όπου προειδοποιούν για τον κίνδυνο μιας κούρσας στρατιωτικών εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης και ζητούν την απαγόρευση των «επιθετικών αυτόνομων όπλων». Η επιστολή παρουσιάστηκε στην International Joint Conference on Artificial Intelligence στο Μπουένος Άιρες. Όπως αναφέρεται σε αυτήν, «η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου η ανάπτυξη αυτόνομων όπλων είναι – πρακτικά, αν όχι νομικά- εφικτή εντός ετών, όχι δεκαετιών, και διακυβεύονται πολλά: τα αυτόνομα όπλα έχουν περιγραφεί ως η τρίτη επανάσταση στον πόλεμο, μετά την πυρίτιδα και τα πυρηνικά όπλα». Όπως υποστηρίζουν, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνει το πεδίο μάχης ασφαλέστερο για το στρατιωτικό προσωπικό, αλλά επιθετικά όπλα που λειτουργούν μόνα τους θα μείωναν θα «διευκόλυναν» την προσφυγή στην ένοπλη αναμέτρηση και θα είχαν ως αποτέλεσμα μεγαλύτερες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Εάν μία δύναμη άρχιζε την ανάπτυξη συστημάτων ικανών να επιλέγουν στόχους και να επιχειρούν αυτόνομα, χωρίς άμεσο έλεγχο από ανθρώπους, θα άρχιζε μια κούρσα εξοπλισμών παρόμοια με αυτήν της ατομικής βόμβας, υποστηρίζεται. Ωστόσο, εν αντιθέσει με τα πυρηνικά όπλα, η ΑΙ δεν απαιτεί συγκεκριμένα, δύσκολο να αποκτηθούν, υλικά, και θα είναι επίσης δύσκολο να παρακολουθείται/ επιβλέπεται. «Η κατάληξη αυτής της τεχνολογικής πορείας είναι προφανής: τα αυτόνομα όπλα θα γίνουν τα Καλάσνικοφ του αύριο. Η ερώτηση- κλειδί για την ανθρωπότητα σήμερα είναι εάν θα αρχίσουμε μία παγκόσμα κούρσα εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης ή αν θα εμποδίσουμε να συμβεί αυτό» συμπληρώνεται. Σημειώνεται πως ο Μασκ και ο Χόκινγκ έχουν προειδοποιήσει ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή για τον άνθρωπο, και ότι η ανάπτυξη μιας πλήρους Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους. Ωστόσο άλλοι, περιλαμβανομένου του Βόσνιακ, άλλαξαν πρόσφατα τις απόψεις τους, με τον συνιδρυτή της Apple να λέει ότι τα ρομπότ θα ήταν καλά για τους ανθρώπους, καθώς θα γίνουν «κατοικίδια». http://www.naftemporiki.gr/printStory/983065

«Το Σύμπαν πάντοτε επιφυλάσσει εκπλήξεις» Εχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε που οι αστρονόμοι, μέσα από τις παρατηρήσεις τους, υποστήριζαν ότι το Σύμπαν που μας φιλοξενεί διαστέλλεται, και ότι ξεκίνησε ως... ένα μοναδικό και εξαιρετικά πυκνό σημείο. Ετσι γεννήθηκε η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης, παρότι ο συγκεκριμένος όρος επινοήθηκε δύο δεκαετίες αργότερα. Για τον επόμενο μισό αιώνα, η συμβατική θεωρία για το «τι συνέβη μετά» τη Μεγάλη Εκρηξη υπαγόρευε ότι το Σύμπαν συνέχισε να διαστέλλεται με επιβραδυνόμενο ρυθμό, κάτι που εξηγούνταν από την επίδραση της δύναμης της βαρύτητας. To 1988 ο Αμερικανός αστροφυσικός Σολ Περλμάτερ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, ξεκίνησε μία έρευνα με σκοπό να μετρήσει τον ρυθμό με τον οποίο επιβραδύνεται η διαστολή του Σύμπαντος. Δεν ήταν ο μόνος. Μία δεύτερη ομάδα με επικεφαλής τον Αυστραλό Μπράιαν Σμιντ, μετά λίγα χρόνια, έβαλε το ίδιο στοίχημα, χρησιμοποιώντας μάλιστα και την ίδια μέθοδο: την παρατήρηση του φωτός αστέρων που εκρήγνυνται, γνωστoί ως Υπερκαινοφανείς αστέρες ή Σουπερνόβα. Το φως για να ταξιδέψει χρειάζεται χρόνο. Ενα μακρινό Σουπερνόβα μπορεί να απέχει έως και δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, έχει δηλαδή τα 2/3 της ηλικίας του Σύμπαντος. Η φωτεινότητα του Σουπερνόβα αποκαλύπτει την ηλικία του. Για παράδειγμα, όσο πιο αχνό είναι το φως του, τόσο πιο μακριά μας βρίσκεται και τόσο πιο παλιά πραγματοποιήθηκε η έκρηξη. Το φως αυτό ταξιδεύει σε εμάς μέσα σε ένα διαστελλόμενο Σύμπαν. Το πόσο λοιπόν έχει διασταλεί αυτό το φως μαρτυρά το πόσο έχει διασταλεί και το Σύμπαν. Οι παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι πράγματι η διαστολή του Σύμπαντος πραγματοποιούνταν με επιβραδυνόμενο ρυθμό μέχρι τα μισά της ζωής του, όμως στο πιο πρόσφατο μισό της ζωής του αυτό άρχισε να επιταχύνεται, και από όσα γνωρίζουν έως σήμερα οι επιστήμονες, θα συνεχίσει να επιταχύνεται. «Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ένα δραματικά διαφορετικό Σύμπαν. Ηταν μία μεγάλη έκπληξη» είπε ο νομπελίστας πλέον Σολ Περλμάτερ, στην ομιλία του στο πλαίσιο της 65ης Συνάντησης νομπελιστών με νέους επιστήμονες στο Λίνταου της Γερμανίας, τον περασμένο μήνα. «Αλλαγή πλεύσης» Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτή την «αλλαγή πλεύσης» του Σύμπαντος; «Μία πιθανή εξήγηση αφορά την ύπαρξη μιας νέας μορφής ενέργειας που δεσπόζει σε ολόκληρο το Σύμπαν, την οποία όμως δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να ανακαλύψουμε» είπε ο κ. Περλμάτερ. «Αυτή την ενέργεια την έχουμε ονομάσει Σκοτεινή Ενέργεια (Dark Energy), ένα όνομα που περιγράφει την άγνοιά μας γι’ αυτήν, και δεν έχει καμία σχέση με το χρώμα της» σχολίασε αστειευόμενος. Είναι ελάχιστα αυτά που γνωρίζουν οι επιστήμονες για τη Σκοτεινή Ενέργεια, και όπως τόνισε ο κ. Περλμάτερ, για να αρχίσουν οι αστροφυσικοί να ξεδιπλώνουν τα μυστικά των ιδιοτήτων της χρειάζεται οι μετρήσεις τους να αποκτήσουν 20 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια. «Κάθε φορά που καταφέρνουμε να κάνουμε πιο ακριβείς μετρήσεις της ιστορίας του Σύμπαντος επιφυλάσσονται και εκπλήξεις», είπε. Παράλληλα όμως με την εξιχνίαση του μυστηρίου της Σκοτεινής Ενέργειας, ο κ. Περλμάτερ, καταστρώνει και άλλα σχέδια: να ανακαλύψει μία μέθοδο διδασκαλίας του τρόπου σκέψης των επιστημόνων, την οποία θεωρεί απαραίτητο εφόδιο, όχι μόνο για τους επιστήμονες, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. – Πώς μπορεί η εργαλειοθήκη της επιστήμης να μας μάθει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας; – Το σημαντικότερο που μας διδάσκει η επιστήμη είναι ότι καταφέρνουμε περισσότερα όταν είμαστε ανοιχτοί στο να κάνουμε λάθος. Ενα από τα προβλήματα του σήμερα, είναι ότι η άσκηση πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τη λογική της ορθολογικής αντιπαράθεσης, ενώ έχει επικρατήσει το «έχω τις απόψεις μου και παραμένω πιστός σε αυτές». Αντίθετα, στην επιστήμη κυνηγάμε τα ίδια μας τα λάθη, ψάχνουμε να βρούμε εάν υπάρχει κάτι διαφορετικό στο κόσμο που δεν το περιμέναμε. Ετσι οδηγούμαστε συχνά σε εκπλήξεις και είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε γνώμη, να δοκιμάσουμε δηλαδή μία διαφορετική πολιτική, και ακόμα και εάν κάνουμε λάθος, συνεχίζουμε να πειραματιζόμαστε. Για κάποιο λόγο αυτό το τόσο επιτυχημένο μάθημα από την επιστήμη δεν έχει μεταδοθεί με επιτυχία στις μεγαλύτερες κοινωνίες και στο πολιτικό σύστημα. Η επιστήμη προσφέρει επίσης μία πιθανολογική κατανόηση του κόσμου. Δεν γνωρίζουμε με απόλυτη σιγουριά τις απαντήσεις κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά είμαστε ικανοί να ποσοτικοποιήσουμε πόσο σίγουροι είμαστε. Και αυτό είναι το δυνατό μας σημείο, η ικανότητά μας να είμαστε ευέλικτοι και να γνωρίζουμε πότε να ακολουθούμε τις πιθανότητες και πότε υπάρχει χώρος για ελιγμούς. – Στην πολιτική, τι εμποδίζει την αλλαγή γνώμης; – Από τον τρόπο που λειτουργεί η επιστήμη, η αίσθησή μου είναι ότι εάν καταπιαστείς με ένα δύσκολο πρόβλημα πρέπει να υποθέσεις ότι τα πρώτα δύο ή τρία πράγματα που θα δοκιμάσεις δεν θα λειτουργήσουν. Οπως και να έχει, όμως, χρειάζεται να τα δοκιμάσεις, γιατί μόνο έτσι θα διαπιστώσεις γιατί δεν λειτουργούν. Ομολογώ ότι είμαι σοκαρισμένος που κανένας δεν βλέπει τα κοινωνικά ή τα οικονομικά προβλήματα με τον ίδιο τρόπο. Εάν δεν δοκιμάσουμε, δεν είναι ότι αποφεύγουμε τα λάθη, κάνουμε απλά λάθη χωρίς να το ξέρουμε. Και μη γνωρίζοντας έναν εύκολο τρόπο να τα διορθώσουμε, παντρευόμαστε μία συγκεκριμένη οπτική. Ο ρόλος της ομάδας. Για κάποιους δεν υπάρχει χώρος για αλλαγή γνώμης, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι παραδέχονται ότι ολόκληρη η πλατφόρμα τους δεν βγάζει νόημα και ότι ο κόσμος θα πρέπει να ψηφίσει τον αντίπαλο. Αντίθετα, εάν ο τρόπος που κάνει κάποιος πολιτική βασίζεται σε μία διαδικασία, κατά την οποία λέει «προσπαθούμε να διαπιστώσουμε πώς να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, και εάν συνεχίσετε να ψηφίζετε γι’ αυτή τη διαδικασία, θα τα καταφέρουμε καλύτερα μαζί», δίνεται χώρος για να εκμεταλλευτούμε καλύτερα τις ευκαιρίες και να διαπιστώσουμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί, σαν ομάδα. – Τι μας διδάσκει η συνεργατική φύση της επιστημονικής έρευνας; – Η κατανόηση του πώς λειτουργούν οι άνθρωποι είναι εξίσου σημαντική με την κατανόηση της λειτουργίας του κόσμου. Μία συζήτηση ανθρώπων, στην οποία ο καθένας φέρνει στο τραπέζι τη δική του διαφορετική γνώση, μπορεί να οδηγήσει είτε στη συνένωση της γνώσης, είτε στην απομόνωσή της. Οι διαδικτυακές συζητήσεις για παράδειγμα είναι φρικτές. Διαβάζεις ένα άρθρο και μετά βλέπεις μία λίστα σχολίων, τα οποία γίνονται όλο και πιο επιθετικά. Σε αυτές τις συζητήσεις δεν υπάρχει ίχνος του: «ας διαχωρίσουμε τα ζητήματα, ας διαπιστώσουμε τι καταλαβαίνουμε και τι όχι, ας δούμε πού έχουμε πληθώρα αποδείξεων και πού όχι». Δεν υφίσταται κάποιος τρόπος οργάνωσης της συζήτησης ώστε οι άνθρωποι να σκεφτούν σοβαρά τα προβλήματα. Σαν αποτέλεσμα, εκείνος που ακούγεται πιο απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό του, είναι εκείνος που παίρνει τελικά τον έλεγχο της συζήτησης. – Ποια είναι τα αποτελέσματα τέτοιων συζητήσεων; – Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι δύο. Το πρώτο είναι ότι δημιουργείται πόλωση. Οι άνθρωποι καταλήγουν να συζητούν μόνο με τη δική τους ομάδα και να συμφωνούν όλο και πιο βίαια με τους ομοϊδεάτες τους. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν γεννιούνται ενδιαφέρουσες νέες ιδέες, γιατί ο ένας παγιδεύεται στο «νησί» των δικών του ιδεών και ο άλλος στο διαφορετικό δικό του νησί. Ισως όμως να υπάρχει ένα άλλο, σπουδαίο νησί, σε κάποιο άλλο μέρος, το οποίο, εάν γίνει κάποια συζήτηση μεταξύ των δύο, να μπορέσουν τελικά να το ανακαλύψουν. Ισως στην πραγματικότητα να υπάρχει μία καλύτερη λύση που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα. http://www.kathimerini.gr/825082/article/epikairothta/episthmh/to-sympan-pantote-epifylassei-ekplh3eis

Νέα θεωρία για τη φύση της σκοτεινής ύλης. Μια παραλλαγή ενός σωματιδίου γνώριμου στους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες είναι το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης, σύμφωνα με Αμερικανούς φυσικούς από το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και το Κονρέλ στη Νέα Υόρκη. Οι επιστήμονες περιγράφουν τη θεωρία τους σε άρθρο στο περιοδικό Physical Review Letters, εξηγώντας πώς η συμπεριφορά του «σκοτεινού πιονίου», όπως έχουν ονομάσει το σωμάτιο, θα μπορούσε να εξηγήσει συμπαντικά φαινόμενα, όπως την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Σύμφωνα με τους κοσμολόγους, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 85% της συνολικής ύλης του σύμπαντος, ενώ η φύση της παραμένει ακόμη άγνωστη αφού ούτε απορροφά ούτε εκπέμπει φως, με συνέπεια να μην μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα. Η ύπαρξή της, όπως το ποσοστό με το οποίο «συμμετέχει» στη σύσταση του σύμπαντος, προκύπτει από τη βαρυτική της επίδραση σε κοσμικές δομές όπως οι γαλαξίες. Με βάση την καινούρια θεωρία, η σκοτεινή ύλη αποτελείται από μία άγνωστη έως σήμερα παραλλαγή των πιονίων, μιας κατηγορίας υποατομικών σωματιδίων που συντίθενται από κουάρκ και αντικουάρκ και τα οποία έχουν ανακαλυφθεί από τη δεκαετία του 1930. Σε αντίθεση με άλλες θεωρίες για τη φύση της σκοτεινής ύλης, οι Αμερικανοί φυσικοί υποστηρίζουν πως αυτά τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν ισχυρά μεταξύ τους, ώστε όταν έρχονται σε επαφή να αλληλοεξουδετερώνονται εν μέρει και έτσι να παράγεται συμβατική ύλη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να συγκρουσθούν τρία «σκοτεινά πιόνια». Τότε, ένα ποσοστό από τα κουάρκ τους αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μετατρέπονται σε συμβατική ύλη, ενώ η υπόλοιπη σκοτεινή ύλη παραμένει ανεπηρέαστη. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός, σύμφωνα με τους Αμερικανούς φυσικούς, είναι η αιτία που οι αναλογίες σκοτεινής και συμβατικής ύλης στο σύμπαν είναι αυτές που παρατηρούνται σήμερα. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν επίσης πως, στο «νεαρό» σύμπαν, η σύγκρουση των «σκοτεινών πιονίων» μείωσε την ποσότητα της σκοτεινής ύλης. Καθώς όμως το σύμπαν διαστελλόταν, ο αριθμός των συγκρούσεων περιοριζόταν ολοένα περισσότερο, φθάνοντας στη σημερινή κατάσταση, όπου η αραιή χωρική κατανομή των σωματιδίων έχει ελαττώσει δραστικά τη συχνότητα εμφάνισης του μηχανισμού. Ο συγκεκριμένος τρόπος αλληλεπίδρασης παραπέμπει στο αποτέλεσμα της σύγκρουσης τριών θετικά φορτισμένων πιονίων, δηλαδή σε ένα φαινόμενο που διαπιστωμένα συμβαίνει στη φύση. Ωστόσο, για να ισχύει η θεωρία, τα «σκοτεινά πιόνια» θα πρέπει να μην αποτελούνται από συμβατικά κουάρκ, όπως τα συμβατικά πιόνια, αφού σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Αντίθετα, προσθέτουν οι Αμερικανοί φυσικοί, τα «σκοτεινά πιόνια» αποτελούνται από κουάρκ σκοτεινής ύλης, δηλαδή στοιχειώδη σωμάτια τα οποία δεν είναι ίδια με τα συμβατικά κουάρκ. Επίσης, κρατούνται ενωμένα από γλουόνια σκοτεινής ύλης που, σε αντίθεση με τα συμβατικά γλουόνια, έχουν μάζα. Αν και η υπόθεση της επιστημονικής ομάδας ανοίγει τον δρόμο για έναν καινούριο «κόσμο» στοιχειωδών σωματιδίων, οι ίδιοι υποστηρίζουν πως αυτή καταφέρνει να εξηγήσει πιο αποτελεσματικά την πυκνότητα ορισμένων γαλαξιών-νάνων. Κι αυτό γιατί οι υπολογιστικές προσομοιώσεις που «επιστρατεύουν» εναλλακτικές θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης, καταλήγουν στην αναπαράσταση των κοσμικών δομών με πολύ μεγαλύτερη πυκνότητα στο κέντρο τους, από αυτήν που προκύπτει από τις αστρονομικές παρατηρήσεις. Καθώς όμως αυτό το στοιχείο αποτελεί απλώς ένδειξη για την ισχύ της θεωρίας, και όχι απόδειξη, η ερευνητική ομάδα εκτιμά πως πιο αδιάσειστα στοιχεία μπορεί να προκύψουν κατά τη δεύτερη φάση λειτουργίας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN στη Γενεύη. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί με το πείραμα LUX (Large Underground Xenon), το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα ορυχείο 1.500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στη Νότια Ντακότα των ΗΠΑ και βρίσκεται σε διαδικασία αναβάθμισης, για την αύξηση της ευαισθησίας του. Παράλληλα, οι επιστήμονες μελετούν τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους τα «σκοτεινά πιόνια» αλληλεπιδρούν με τη συμβατική ύλη. Έτσι, αισιοδοξούν πως θα καταλήξουν στα είδη των παρατηρήσεων που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία τους. http://www.naftemporiki.gr/story/983157/nea-theoria-gia-ti-fusi-tis-skoteinis-ulis

Ενα ταξιδι στο Ηλιακο μας Συστημα με την ταχυτητα του φωτος! http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-video